RifRaf mei 2015 NL

WWW.PIAS.COM THE HEARTBEAT OF INDEPENDENT MUSIC FACEBOOK.COM/PIASBELGIUM

WILLOW

‘PLASTIC HEAVEN’ 13/05 SLOTUUR KULTUUR – LEUVEN 22/05 GLADIOLEN – OLEN 01/08 SUIKERROCK – TIENEN 16/08 FEEST IN HET PARK – OUDENAARDE

THE SPECTORS ‘LIGHT STAYS CLOSE’

01.05 – TRIX, ANTWERPEN 02.05 – DOK, GENT

OSCAR AND THE WOLF ‘ENTITY’

25.06 – ROCK WERCHTER 10.07 – LES ARDENTES, LIEGE 01.08 – SUIKERROCK, TIENEN 06.08 – LOKERSE FEESTEN, LOKEREN 31.10 – SPORTPALEIS, ANTWERPEN

ROSCOE

‘MONT ROYAL’ 11.05 – LES NUITS BOTANIQUE, BRUSSELS (SOLD OUT) 11.07 – LES ARDENTES, LIEGE 17.07 – DOUR FESTIVAL 29.08 – BUCOLIQUES FERRIERES FESTIVAL, FERRIERES

BONY KING

THE HICKEY UNDERWORLD

‘WILD FLOWERS’

01.08 – M-IDZOMER, LEUVEN

‘Ill’

SUPPORTING OUR LOCAL SCENE SINCE 1983

04.05 – HET DEPOT, LEUVEN 16.05 – VOORUIT, GENT 17.05 – AB CLUB, BRUSSELS 21.05 – CACTUS CLUB, BRUGGE

265

jaargang 26 • mei’15

© Dustin Rabin

05 06 08 09 10 12 14 16 17

Howling Hot Chip Jacco Gardner My Morning Jacket Patrick Watson Other Lives Faith No More Mikal Cronin Palma Violets

18 20 21 22

homegrown The Hickey Underworld Tout Va Bien Joy Wellboy (on cd)

faith no more

Ruim tien jaar bestond de band niet meer en toen de heren eindelijk terug samen waren, duurde het nog eens meer dan vijf jaar voor

Faith No More met ‘Sol Invictus’

(release: 15 mei), de opvolger van het heerlijk heftige ‘Album Of The Year’ (uit 1997!), op de proppen komt. Single ‘Motherfucker’ liet afgelopen najaar al vermoeden dat de terugkeer wel eens intens zou kunnen worden en nu de nieuwe plaat ‘Sol Invictus’ ein-de-lijk weerklinkt, blijkt dat Mike Patton en de zijnen het vilein niet schuwen en een kopstoot van jewelste uitdelen. Jawel, het vijftal klinkt ook anno 2015 nog steeds intimiderend, psychotisch en hondsbrutaal.

Helemaal andere koek is het nieuwe album van

Patrick Watson en z’n band.

Het zijn immers Canadese groothandelaars in bedwelmende, knusse folkplaten en ze betoveren ons al sinds ‘Big Bird In A Small Cage’. Met het laatste nieuwe geesteskind

‘Lovesongs For Robots’ (release: 11 mei) doet Patrick Watson nu al een mooie gooi naar

26 Earteam 40 Compiled

de titel plaat van het jaar. Hoewel voorganger ‘Adventures In Your Own Backyard’ al hoge toppen scheerde, kan het roer omgooien helemaal wonderen verrichten.

42 Les Nuits 43 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties

Of hoe deze bende excentrieke Canadezen de richtingaanwijzer veranderde van ingetogen folkpracht naar een iets experimenteler parcours.

© Nick Helderman

jacco gardner

© Cyde Henry

patrick watson

Colofon www.rifraf.be jaargang 26 nr. 265 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf juni: uit op 28 mei

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 13 mei

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 18 mei

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, nel exelmans, duan gatto, kristof hermans, jamilia knockaert, Pauline libeert, robin looyen, arno moens, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, pieter slangen, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover faith no more: jimmy hubbard patrick watson: mathieu_parisien

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be

layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be

BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB

drukkerij Corelio Printing Anderlecht

België: 15 € Europa: 25€

Met vermelding van naam & adres.

U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. RifRaf is aangesloten bij CIM

04

shortcut Expo: was het nu ’t Stuc, STUC of STUK? STUK in Leuven verwent met een gratis expo over de geschiedenis van het kunstcentrum. Wat valt er zoal te beleven? Een verzameling foto’s en filmpjes die de afgelopen 4 decennia van STUK doen herleven en anekdotes van artiesten met bijhorende objecten. Of liever een plaatje draaien? Dat kan!

Je favoriete schijven uit 37,5 jaar STUKconcerten vind je op daar op de jukebox. Ook mee proeven van de rijke geschiedenis van het kunstcentrum?

Dat kan nog tot 24 mei. Elke woensdag en donderdag ben je van 14u tot 21u welkom, van vrijdag tot zondag is de expo tussen 14u en 18u toegankelijk.

Surf naar www.stuk.be voor meer informatie (jvh)

(Selected by Kurt Overbergh)

10

TaxiWars ‘TaxiWars’ (Universal) Uber – hebt u hem? – spannend huwelijk tussen Robin Verheyen en Tom Barman. Klinkt als snijdende grootstadsjazz geënt op de zenuwbanen van Tom Barman. Alleen al de single ‘Death Ride Through Wet Snow’ zou u overstag moeten doen gaan.

Kamasi Washington ‘Re Run Home’ (wereld weidse web)

WERK van Herman Houbrechts Herman Houbrechts viert zijn 50e verjaardag. De grafische vormgever is vriend aan huis bij Cultuurcentrum Mechelen en stak er de voorbije 10 jaar affiches, flyers, catalogi en boeken in een gepaste layout. Daarnaast werkte hij ook voor bijvoorbeeld STUK en Het Toneelhuis en ontwierp hij platenhoezen van o.a. Millionaire en Evil Superstars. Hoog tijd om alles te verzamelen in de expo WERK. Tot 10 mei zijn de creaties in Cultuurcentrum Mechelen gratis te bewonderen. En dat van donderdag tot zaterdag tussen 13u en 18u.

Check ook eens www.cultuurcentrummechelen.be. (jvh)

U kent hem wél zonder hem echt te kennen. Want u hoorde hem reeds op het superbe ‘To Pimp A Butterfly’ van Kendrick Lamar. Deze epische track van een kwartier is geplukt uit zijn Brainfeeder-debuut ‘The Epic’ dat zowaar een driedubbelaar wordt. Jazz in de traditie van grootheden als John Coltrane, Albert Ayler en Ornette Coleman.

Squarepusher ‘Damogen Furies’ ( Warp Records) Iedereen op de dansvloer! Of hoe Tom Jenkinson de overstap maakt van IDM naar EDM.

Oost.Best! zoekt Oost-Vlaams talent

Death Grips

Oost-Vlaamse bands en artiesten: kom uit jullie repetitiekot en laat zien wat jullie in huis hebben! Oost.Best! is een tweejaarlijkse provinciale muziekwedstrijd, georganiseerd door muziekclub N9. De grote finale vindt plaats op zondag 22 november in Vooruit in Gent. De week ervoor stuurt de organisatie de finalisten eerst nog op bandbootcamp, waar de groepen worden ondergedompeld in de wereld van de professionele muziek.

Waarom deelnemen? Er staat een mooie prijzenpot klaar met een reeks optredens, ondersteuning door muziekprofessionals, promotie en nog veel meer! Zelf meedoen? Schrijf je dan vóór 1 juni via beta.vi.be/oostbest. (jvh)

Immer ongrijpbaar deze Death Grips. Deze dubbelaar bevat het eerder verschenen album ‘Niggas On The Moon’ (met flinke flarden Björk-samples) en het gloednieuwe album ‘Jenny Death’. Industriële hiphop raw as fuck.

Schrijf je in voor De Zes Goesting om Bed Rugs of Psycho 44 op te volgen? Dan is deze talentenjacht wel iets voor jou! De Zes is de nieuwe wedstrijd van het Antwerpse muziekcentrum Trix. Samen met Johannes Genard (School is Cool) gaan ze op zoek naar de meest beloftevolle Antwerpse bands en artiesten. De prijzen?

Een clubtour, optredens in Trix zelf , begeleiding door luthier Stijn Kenens (de guitar tech van o.m. Triggerfinger en Mintzkov) en - jawel - op maat gemaakte oordopjes van Variphone. Daarnaast bekroont Trix deze lucky ones ook tot Artist In Residence in 2016. Welk beginnend talent ziet dat nu niet zitten?

Surf snel naar www.trixonline.be/nl/de-zes-pop-en-rocktornooi/61/ en stuur nog vóór 31 mei die demo’s door! (jvh)

Limbomania, Dj-mania en Comedymania op zoek naar Limburgs talent!

‘The Powers That B’ (2cd, Third Words)

Jamie xx feat. Romy ‘Loud Places’ (12”, Young Turks) Jamie xx – wil iedereen in godsnaam nooit meer XX schrijven aub? - mag van Kükl alles doen. Zelfs met steeldrums werken (check: ‘All Under One Roof Raving’). Deze single is de voorloper van Jamie’s solodebuut ‘In Colour’ waar naast xx-gezicht Romy Madley Croft ook Four Tet aan meewerken. Weg van de steeldums maar oh zo xx.

Hudson Mohawke ‘Ryderz’ (track, wereld weidse web) Voorloper van Hudson Mohawke’s tweede album ‘Lantern’ dat in juni verschijnt met medewerking van o.a. Jhene Aiko en - verrassend - Antony.

Bob Moses ‘All In All’ (Domino Recording Co. Ltd.) Verzamelaar van de eerste twee ep’s van deze in Brooklyn residerende Canadezen die hun deephouse larderen met akoestische elementen.

Houdt u ze samen met Kükl in het oog? Samen zien we meer.

Anthony Pateras & Mike Patton ‘Tētēma’ (Ipecac Recordings)

Schuilt er een komiek, artiest of dj in jou? Jonge Limburgers, meld jullie dan aan bij deze contest! Provincie Limburg gaat immers op zoek naar jonge live-acts voor Limbomania, aanstormend dj-talent voor Dj-mania en voor de grapjassen onder ons is er ook nog Comedymania. Alle muziekstijlen en vormen van stand-up comedy zijn toegelaten. Wat valt er te winnen? 5000 euro verdeeld over de drie beste live-acts, 5000 euro voor de meest getalenteerde dj-talenten en de leukste comedians krijgen 1000 euro. Klaar om te zingen, dansen en schaterlachen? Schrijf je nog tot 30 juni in via www.limbomania.be, www.dj-mania.be en/of www.comedymania.be. (jvh)

De klassiek geschoolde Australische pianist annex noisemaker Anthony Pateras doet het met Mike Patton die nu eens fluistert om het vervolgens furieus uit te schreeuwen.

Zoektocht naar nieuw muzikaal Westtalent

Various

De nieuwe Balthazar, SX of Steak Number Eight worden? Spits dan die oren. Westtalent zoekt immers muzikaal talent uit West-Vlaanderen en heeft mooi volk in de jury, met onder andere Kirsten Lemaire van StuBru en Johannes Verschaeve van The Van Jets. De talentenjacht staat open voor verschillende muziekstijlen en leeftijden. En de prijzen? De winnaars genieten van een geldsom van 1.500, 1.000 of 500 euro, optredens en professionele begeleiding. Grijp dus deze kans en schrijf je vóór 15 juni in via www.westtalent.be. (jvh)

Colleen ‘Captain Of None’ (Thrill Jockey) De Franse Cécile Schott omschreef haar jongste album zelf tegelijkertijd als haar meest poppy (refererend naar haar zang) en haar meest experimentele.

Neo-klassieke kunst.

‘Highlife On The Move. Selected Nigerian And Ghanaian Recordings, 1954-1966’ (2cd, Soundway Records) Kükl koopt blindelings elke release op Soundway en heeft het zich nog nooit beklaagd. Ook niet deze dubbelaar waarvan de titel alles verklaart. Bevat zelfs de twee allereerste opnames van Fela Kuti ever.

Liefst te beluisteren bij een Stouterik (4,5%) - een Belgische stout van Brasserie De La Senne uit Brussel.

T e k s t: F i l i p P o l f l i e t i f o t o : j o n b e r g m a n

05

Die avond speelt hij in de Botanique. Uitverkocht. Op zich niets wereldschokkend, ware het niet dat de man eigenlijk nog geen enkele plaat uit heeft. En échte radiohits staan nog niet op z’n actief. Dan hebben we ’t over Ry X, één helft van Howling. Het verhaal van de fanatieke internet-community en de selfmade-man met gouden stem. Want wie Ry X hoort zingen, gaat geheid voor de bijl. Howling-aandeel nummer twee heet Frank Wiedemann, Duits elektronica-producer, beter bekend van zijn werk met Âme. Via ‘Sacred Ground’ doen ze samen een gooi naar meest fijnmazige/toegankelijke elektronica-plaat van het jaar. Geen mens die twijfelt dat het Amerikaans-Duitse duo z’n slag thuishaalt.

Over een uurtje klim je het podium op. Met niet veel meer dan een gitaar en een handvol intieme songs. Wat ik me afvraag: hoe doe je dat, jezelf telkens opnieuw helemaal blootgeven aan een meute starende onbekenden?

Ry X: “Vertrouwen. Alles staat of valt met vertrouwen. En de band met publiek.

Ik kan een rumoerige zaal niet dwingen om stil en aandachtig te luisteren naar m’n diepste zielenroerselen. Het enige wat ik kan doen, is mensen uitnodigen om deel te worden van de energie die tijdens zo’n avond in de lucht hangt... Voor mij is dit één grote droom. Mijn succes gaat niet zozeer over een internet-hype, maar over een community van luisteraars, waar ik een hechte relatie mee onderhoud.

Zo’n community is écht, geen louter virtueel gegeven met eenrichtingsverkeer dat bij mezelf vertrekt – en daar ook ophoudt. Nee, dit gaat over een duurzame relatie met mensen van vlees en bloed, gepassioneerd door muziek. Net als ikzelf.”

langzaam gebrandmerkt als mainstream. Omdat je toegankelijke, gevoelige muziek maakt? Weet ik veel. Van dan af wou ik er niets meer mee te maken hebben.”

Leg uit!

Ry X: “Vreselijk is het. Eens je zo’n mainstream-etiket krijgt opgekleefd, moet je een levenslang gevecht leveren om te kunnen doen wat je zélf het liefste wil. Daar had ik ab-so-luut geen zin in. In plaats van die strijd te ondergaan, koos ik voor de uitgang.

Ik zat op een dood spoor. Vooral creatief. Daarom vertrok ik op reis, om na te denken – een half jaar rondreizen in Indonesië. Ik dumpte naam, label en management, en begon met een schone lei. Daarom vind ik het zo spannend en interessant om in zee te gaan met Frank. Howling is niet zomaar een zijproject, maar een radicale ommezwaai. Die kans wil ik met beide handen grijpen.”

Een gelukje dat je ’t zo goed zo goed kan vinden met je elektronische spitsbroeder.

Ry X: “Frank is als de grote broer die ik nooit had.

Heel verschillend is hij, met een compleet andere achtergrond, maar we houden van dezelfde dingen in het leven. Ik leer Frank om soms, eh (wikt zijn woorden) wat minder Duits te zijn. Je weet wel, om de zaken wat relaxter te bekijken. Impulsiever misschien, en wat meer onbevangen. Dan nodig ik hem uit om op de grond te zitten in de studio, en samen naar Ravi Shankar te luisteren. Gewoon.

Aanvankelijk aarzelt hij wat, dat ligt in zijn natuur, maar hij doet ’t toch. Dat maakt hem zo cool: let’s try it, zegt hij dan. Een heel open geest. Daarom schieten we zo goed op met elkaar, denk ik. Het gaat niet enkel over muziek, maar om zoveel meer. We geven om elkaar, om hoe we in het leven staan. Koffie drinken, over koetjes en kalfjes praten, dat soort dingen. Net als in een echte relatie.” (lacht) Wat is het geheim van die relatie?

Ry X: “We slagen er extreem goed in om alle druk af te houden. Hopelijk blijft dat zo.

Als we succes boeken met dit idee, op deze manier, dan mag het van mij. En dan wordt ’t iets heel mooi. Maar we hebben niet de ambitie om een volgende The xx te worden. De dag dat we koste wat kost hits willen schrijven, is er druk. En dan hoeft het niet meer voor mij. Hetzelfde geldt voor Frank. Denk ik. Hoop ik.”

De band met de luisteraar über alles Howling is nogal anders dan wat we van je gewoon zijn, wegens het volledig elektronische fundament. Ry X: “Spannend, niet? Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, en op dit moment zijn we vooral opgelucht dat de plaat helemaal klaar is.

Loslaten is nu de boodschap. Vergelijk ’t releasen van zo’n album met een juweel dat je al jaren draagt, altijd en overal, waar je heel veel emotionele waarde aan hecht.

En op een dag moet je dat sieraad delen met andere mensen. Dat wil je misschien liever niet. Maar je doet het toch, na veel twijfelen. Geloof me, het is een pak van je hart, je krijgt er een hoop positieve energie voor in ruil. Bovendien maakt het m’n hoofd en hart opnieuw leeg voor andere ideeën en songs... Maar eigenlijk koesteren we weinig verwachtingen met Howling, we zien wel waar het schip strandt.”

Dat kan ik moeilijk geloven.

Ry X: (lachje) “Nu ja, natuurlijk zou de ontgoocheling aanzienlijk zijn, mocht ’t helemaal niets worden. Maar toch. We willen onszelf geen druk of stress opleggen, in termen van x-aantal verkochte platen of geboekte optredens.”

Radicale ommezwaai Het ontstaan van Howling mag wat mij betreft in het grote boek met zondagsverhalen. Of heb ik dat mis?

Ry X: “Helemaal niet. Ik leerde Frank kennen via een gemeenschappelijke vriend.

Toevallig raken we aan de praat op Skype. Nog wat later, in 2012, sturen we wat ideeën over en weer en maken we een track, die we de wereld insturen via enkele sociale media. Op dat moment hebben we niet eens een naam voor het project.

Het nummer, ‘Howling’ genaamd, slaat wonderwel aan. Dus adopteren we de naam van die track, ‘m om te toveren tot bandnaam. Hier hetzelfde verhaal: niets is echt gepland, het hele project groeit haast vanzelf, even toevallig als organisch.”

De laaiende reacties helpen natuurlijk ook. Of zou de debuutplaat ook bestaan zonder dat vroege succes?

Ry X: “Ja, ik denk het wel. Toen ik Frank ontmoette in Berlijn, was er meteen een klik.

Dus gingen we door. Onze tweede creatie samen klonk bovendien helemaal anders dan die doorbraaksingle. Veel minder toegankelijk. Het stomste wat je kan doen als je gewoon wil voortborduren op het succes van je debuutsingle. (lacht) Maar daar trokken we ons geen snars van aan.”

Toch, het blijft een vreemde carrière-wending: jonge, veelbelovende singersongwriter met hitpotentiële stem maakt album met ondergrondse beatsmid uit Duitsland.

Ry X: “Ja, dat klinkt wat bizar, maar opnieuw: no masterplan, maar een aaneenschakeling van toevalligheden. Hetzelfde geldt voor mijn zogenaamde carrière als singer-songwriter. Op een bepaald moment, enkele jaren terug, werd ik

Howling ‘Sacred Ground’ Monkey town/N.E.W.S.

‘Sacred Ground’, de wonderlijke debuutplaat van Howling zit gegoten als een oliejekker in een voorjaarsstorm. Met het hoofd diep in de kraag en de blik op oneindig. Howling is het zondagskind van Ry X en Frank Wiedemann. Goeie wijn behoeft geen krans, zeker niet in tijden van Youtube en Spotify, waar referenties naar de verdiensten van beide heren voor het rapen liggen. Die oefening leert dat een brede kloof gaapt tussen de respectievelijke muzikale cv’s van de Australische Amerikaan en de man uit Berlijn. Wiedemann, oftwel Âme, ken je misschien van ‘Rej’, tot op vandaag geboekstaafd als onverwoestbare clubhit – uit 2005 alweer. Maar dé rijzende ster heet Ry X, songsmid met hippie-aura en een fabelachtig frêle stem. Nu moet je weten dat zo’n bard met baard & gitaar ons – zacht uitgedrukt – doorgaans stoïcijns koud laat.

Maar Ry X hééft ‘t: onvervalste authenticiteit, Californische cool en een stemgeluid om merg en been aan flarden te rijten. Geen readymade pakketje om zomaar eventjes aan een doorgewinterd minimal/house-producer uit de Duitse hoofdstad te lijmen. En toch.

Frank Wiedemann en Ry X steken op ‘Sacred Ground’ gelijk over. En ergens in het midden verrijst een imposante geluidskathedraal vol fragiele, wrakhouten vocalen en hoogpolige elektronica. Donker, maar bloedmooi. Een sensatie die we voor het laatst ervoeren bij de jongste Moderat. Breekbaar, puur ambachtswerk. En het levende bewijs dat elektronische muziek zoveel meer is dan een allegaartje lukraak bij elkaar gemikte beats en bassen.

Muziek met hart en ziel; bij nacht, ontij, leven, welzijn, lijf en leden. (fp)

06

T e k s t: P i e t e r S l a n g e n i f o t o : s t e v e g u l l i c k

Er zijn zo van die woorden die bijna onmogelijk te vertalen zijn. Zoek bijvoorbeeld maar eens naar een Engelse term voor het woord goesting. Maar het omgekeerde geldt ook voor ‘Why Make Sense?’, de titel van het zesde Hot Chip-album. Waarom zinvol zijn? Waarom zingeving zoeken? Allemaal vertalingen die de lading verre van helemaal dekken. Wat we over ‘Why Make Sense?’ wel weten is dat Hot Chip met langspeler nummer zes zijn positie als meest funky, dansbare en soulvolle Britse band verstevigt en kracht bij zet. En gelukkig kunnen muzikale techneuten Owen Clarke en Joe Goddard de precieze betekenis van die titel zelf uit te doeken doen aan RifRaf.

De wereld is chaotisch en slaat nergens op Mag ik de start van ‘Why Make Sense?’ opmerkelijk noemen.

Het gebeurt niet vaak dat een band zichzelf zo in vraag stelt op een nummer of album. Zeker wanneer we constant “replace us with the things that do the job better” horen.

Owen Clarke: “Die zin gaat deels over Hot Chip als band en de vraag of we nog steeds relevant zijn na vijftien jaar. Maar daar gaat het niet alleen over, het verwijst ook naar onze natuur en hoe wij steeds opnieuw op zoek gaan naar technologische upgrades. Mensen moeten altijd iets nieuw en beter hebben. En ook in de muziek ga je altijd op zoek naar een soort van upgrade, maar dat is een zoektocht die ook onvermijdelijk een vorm van twijfel met zich mee brengt. Omdat je jezelf als band wil upgraden ga je automatisch vragen stellen over de dingen die je doet en waarom je die doet.”

Joe Goddard: “Het was dus niet per se als een statement bedoeld over Hot Chip en onze relevantie, maar eerder een vertaling van een specifiek moment van twijfel in de band. Daarnaast vonden we het ook interessant om juist in één van de meest enthousiaste nummers van de plaat te verwijzen naar die twijfel.”

Owen: “Twijfel is volgens mij ook een zeer nuttig gevoel en een heel goede motivator, het houdt je alert en laat minder ruimte over voor spijt achteraf.”

Denk je dat het bijna onvermijdelijk is dat een band geconfronteerd wordt met een periode van twijfel, zeker wanneer je als groep al een vijftienjarige carrière achter de rug hebt?

Joe: “Twijfel ligt in de menselijke natuur omdat mensen beseffen dat hun tijd op de wereld eindig is. Dan is het ook maar logisch dat je af en toe nadenkt over wat je doet en of je wel op de goede manier bezig bent. Dit staat ook los van eender welke job, er zullen niet veel mensen zijn die volledig tevreden zijn over alles wat ze doen. Maar ik denk dat het goed is om altijd te blijven nadenken over wat je doet en om je daar soms ook zorgen over te maken.”

Alweer Kendrick Lamar Er was een grote invloed van jullie eigen platencollectie op ‘Why Make Sense?’ en dan vooral de grote brok r&b-platen uit de jaren negentig.

Joe: “Vooral de sound van groepen als De La Soul, waarvan rapper Posdnuos ook mee rapt op ‘Love Is The Future’, en A Tribe Called Quest hebben een grote invloed gehad. De reden hiervoor is dat ik vaak het gevoel kreeg dat ik de sound van die platen mis in de dingen die ik vandaag hoor op de radio of in de club. Vooral de durf en de funkiness van die productie hoor je bijna niet meer. De modernere r&b klinkt vaak

T e k s t: P i e t e r S l a n g e n i f o t o : n i c k w a l k e07 r te agressief, te klinisch en bijna zielloos. Maar langs de andere kant heb je ook wel artiesten als D’Angelo of Kendrick Lamar die ongelooflijk veel soul en groove in zich hebben. Dus die goede r&b-sound is nog wel aanwezig maar haalt jammer genoeg niet altijd de top van de charts meer.”

Opvallend hoeveel verschillende artiesten Kendrick Lamar benoemen als belangrijke invloed. Je zou hem bijna als een nieuw icoon kunnen zien, en dat was al zo na amper één plaat.

Joe: “Dit komt ook omdat er vandaag eigenlijk niet meer zo heel veel echt goede albums uitkomen, zeker als je spreekt over albums die echt iets te vertellen hebben. Maar ‘good kid, m.A.A.d. City’ is gewoon een fantastische plaat, zowel conceptueel als productioneel. Ik was er eigenlijk door geobsedeerd omdat je echt merkte hoe veel inspanning, energie en tijd er in dat album was gestoken. Het geeft je ook een visie op het brein van iemand die leeft in Compton en doet dit op een heel intelligente manier omdat je echt het gevoel krijgt dat je kan begrijpen hoe het voelt om een teenager te zijn in Compton.”

Moderne sound Jullie hadden het doel om met ‘Why Make Sense?’ een meer modernere sound op poten te zetten. Wat moet ik me hierbij voorstellen?

Joe: “Het is niet zo dat we streven naar complete innovatie of absolute moderniteit in onze sound want onze muziek zal altijd een mix zijn van invloeden uit het verleden en het heden. De sound staat volledig in functie van het nummer. Het is de song die we op de zo best mogelijke manier willen afleveren en zo goed mogelijk doen klinken. Ik denk ook dat er andere artiesten zijn die er veel beter in slagen om echt iets moderns te produceren - kijk bijvoorbeeld naar Björk of FKA Twigs.”

Owen: “Daarnaast zijn er ook bands en artiesten die de grens naar die moderne sound te ver willen opzoeken waardoor ze de bal soms volledig misslaan. En dit is juist hetzelfde in andere disciplines, zelfs de meest modieuze kledij ter wereld zal na verloop van tijd wel weer passeren. Net daarom is het belangrijk dat je jezelf altijd opnieuw kan uitvinden en dat is hetgene wat we met Hot Chip proberen te doen. Het is geen competitie over wie de meest nieuwe of moderne sound kan produceren, dit is iets wat natuurlijk moet groeien en ontstaan. We zouden nooit die seventies rock-‘n-rollband willen zijn die in de eighties ineens new wave ging maken omdat dat toen de nieuwste en meest moderne sound was.”

Is de thematiek van ‘Need You Now’ dan ook natuurlijk gegroeid?

Het was verrassend om te ontdekken dat dit nummer gaat over de terrorismedreiging in de wereld.

Joe: “Alexis (Taylor, zanger (ps)) heeft die tekst echt in een stream of consciousness geschreven en volledig gebaseerd op de gemoedstoestand dat het nummer bij hem opriep. Hij wou ook al wel langer iets vertellen over de verschrikkelijke dingen die vandaag in de wereld gebeuren. Maar toch bleef het ook voor ons een verrassing om die tekst te horen omdat hij normaal zijn lyrics sterk baseert op zijn persoonlijke gevoelens en ervaringen.”

Dit neemt niet weg dat het thema mooi in relatie staat met de titel van het album, want je kan onmogelijk zin geven aan die verschrikkelijke dingen.

Joe: “Dat is inderdaad waar en dit komt ook terug in de titeltrack: “why make sense when the world refuses to”. Ik denk ook dat dit een goed uitgangspunt is omdat we altijd maar proberen om zin te geven aan de dingen maar eigenlijk is de wereld een totale chaos die vaak nergens op slaat. Ook muzikaal wilden we me dit album gewoon doen waar we goed in zijn en daar verder niet al te veel over na te denken. Waarom is het belangrijk om steeds opnieuw sense te moeten maken als band.”

En waarom zou je altijd steeds opnieuw alles gaan uitleggen in interviews bijvoorbeeld.

Joe: (lacht) ”Inderdaad, soms is het belangrijk om niet te veel uitleg te geven bij de dingen, om gewoon iets te doen zonder daar verder over na te denken.”

on stage 17 mei: Les Nuits @ Botanique (Chapiteau), Brussel (w/ Shura)

Hot Chip ‘Why Make Sense?’

Domino/V2 Records

Het was even schrikken om te ontdekken dat het ondertussen al meer dan tien jaar geleden is dat Hot Chip voor het eerst kwam piepen. Terwijl de heren in het prille begin nog werden bestempeld als een verzameling nerds die verrassend dansbaar uit de hoek konden komen, hebben ze zich vandaag een status als één van de spannendste, strafste en opwindendste elektropopbands uit het muziekuniversum toegeëigend. En volledig terecht want ook ‘Why Make Sense?’ groovet als nooit tevoren en knipoogt naar de meest dansbare genres ter landen. Zie het als een legendarisch avondje uit waar alleen maar de goede muziek wordt gespeeld. ‘Huarache Lights’ en ‘Love Is The Future’ bijten de spits af met de hiphop en r&b uit de nineties in een hedendaags jasje, ‘Started Right’ en ‘Dark Night’ brengen de avond naar de kleurrijke discovloer, ‘Need You Now’ is de song die het feestje naar ongekende hoogte en de late uurtjes stuurt en de afsluitende titeltrack brengt alles samen in een afsluiter vol energie en opgefokte synthesizers. Wat een feestje was me dat zeg. (ps)

08

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : n i c k h e l d e r m a n

‘Hypnophia’ is geen doorslagje van het debuut ‘Cabinet Of Curiosities’. Als de eerste plaat van de Noord-Hollandse artiest Jacco Gardner te omschrijven viel als frivool en fantasievol dan zijn nu eerder de woorden duister en mysterieus van toepassing. Het vele toeren en de talrijke impressies in Amerika hebben zo hun extra invloed gehad op het tweede, meer instrumentale album van Gardner. De sixties-sound is daarnaast ook extra geïnspireerd door platen en soundtracks van songschrijvers/ componisten als Ennio Morricone, Mort Garson (‘Plantasia’), Duncan Browne (z’n zelfgetitelde tweede plaat), François De Roubaix, Bo Hansson (‘Attic Thoughts’) en Serge Gainsbourg. “Film scores, producers én library music zijn heel erg belangrijk voor me”, verklaart Gardner.

Jacco Gardner: “Qua hedendaagse groepen is er voor mij weinig dat er echt uitspringt. De neo-psychedelische garage bands hebben toch een heel andere focus.

Voor hen primeert live spelen terwijl ik heel erg van studio-projecten hou. Er zijn zo veel van die figuren die producers waren maar ook filmsoundtracks schreven. Julian House van het, voor mij, heel belangrijke Ghost Box Music platenlabel, bijvoorbeeld.

Iemand als Carl Orff hield zich bezig met schoolprojecten waarbij hij kinderen instrumenten liet bespelen. Op die manier creëerde hij een bijzondere sfeer en charme. Dat soort library muziek vind je nu zo niet meer. Volgens mij is dat muziek die gemaakt is voor film en tv, in dienst van iets anders, waardoor die muziek niet op zichzelf hoeft te staan en apart verkocht moet worden. Het is soms heel lastig om te achterhalen wie er achter library music zit: de componist van dat soort muziek is vaak niet bekend. Behoorlijk mysterieus en interessant. Library music gaat op een veel vrijere, meer experimentele manier om met muziek. Er gelden andere regels dan bij een regulier album. Library music is doorgaans ook moeilijker terug te vinden.

Er bestaan wel compilaties maar vaak is die muziek enkel te horen in de film waarvoor de compositie geschreven is.”

helemaal niet. Toen ik mijn eerste plaat maakte was ik vooral een componist en een producer. Ik ben instrumenten beginnen bespelen omdat ik die dan kon gebruiken om liedjes te schrijven en op te nemen. Dat was mijn enigste levensdoel. En opeens stond mijn hele leven in het teken van live spelen en was ik een toerende performer.

Let op, de mooiste ervaringen heb ik meegemaakt op toer.”

Waren er weirde David Lynchiaanse momenten?

Jacco: ”Zeker. In het centrum van Detroit zie je kogelgaten in de dichtgetimmerde panelen op de ramen. Best wel bevreemdend en grimmig. Er hangt een duistere, bevreemdende sfeer in die stad. In San Francisco word je constant lastig gevallen door mensen op straat. In Vancouver liepen de native Americans dan weer rond met winkelwagens vol blikjes bier en zag je ze heroïne scoren in steegjes. Zij zijn de originele bewoners van het land en zitten nu aan de drugs. Heel erg triest en heftig.

Amerika is echt een land van extremen. Ik was onlangs nog op een pool party in een mansion in de Hollywood Hills, met prachtig zicht op Los Angeles. Het was er super nice en gezellig. Ineens bevind je je in het gezelschap van mensen die in een soort droomwereld leven: het zijn op een zekere manier goden die iets bereikt hebben. Ik zou nooit een god kunnen zijn maar een situatie waarin je gewoon alles hebt wat je verlangt, dat wil iedereen toch wel, niet?”

Los van de droomwereld lijkt je met de albumtitel toch aan te geven dat je wat schrik hebt van slapen?

Jacco: ”Veel heeft te maken met het feit dat ik de constante gedachtestroom in mijn hoofd moeilijk kan uitzetten als ik ga slapen. Ik heb een paar keer een ervaring gehad waarbij ik tussen de twee werelden in kwam te zitten. Ik was wakker en kon alles zien maar ik kon me niet bewegen. Ik voelde me wegglijden en ik was me er te bewust van. Ik wilde niet wegzakken. Het werd ineens heel beangstigend maar ook fascinerend. De volgende dag zocht ik de naam op van dat fenomeen. Hypnophobia, dus. Het betekent zo veel als: angst voor slaap of hypnose. Verlies van controle, zeg maar. Die symboliek intrigeert me wel. Ben ik een controlefreak? Iedereen is een controlefreak, weet je wel. Ik neem heel snel vrede met zaken die niet in mijn eigen handen liggen. In die zin ben ik geen controlefreak. Ik ben wel iemand die zijn eigen emoties graag onder controle heeft. Ik wil niet dat mijn gevoelens invloed hebben op de realiteit. Mijn constante gedachtestroom levert altijd wel interessante dingen op.

Ik heb veel profijt van de persoon die ik ben maar ik heb het wel lastig om in slaap te vallen en de knop uit te schakelen. Mijn hersenen zijn te actief, of zo. Dat is af en toe wel vervelend. Maar van nature ben ik een dromer en slaap is onvermijdelijk. Iedereen slaapt, iedereen droomt. De meeste mensen bekommeren zich totaal niet om die droomwereld terwijl een heel groot deel van alle levens van ieder mens al dromend besteed worden. Ik focus me daar misschien meer op dan andere mensen. Als ik mijn dromen omzet naar muziek kan ik ze op een bepaalde manier ook goed analyseren.

Ik voer een soort research uit op mijn onderbewustzijn. Het is heel gevoelsmatig. Ik vind het veel gemakkelijker om het gebied tussen wakker zijn en slapen om te zetten in muziek dan in woorden. In die zone kan je ook niet denken in woorden omdat je gewoon meegaat in een gevoel dat heel erg overpowering is. Dromen zijn ook heel fragmentarisch en onverklaarbaar, weet je wel.”

Research uitvoeren op je onderbewustzijn

Zie je jouw nieuwe plaat, waarop meer instrumentale muziek te horen is, dan ook als library music?

Jacco: “Nee. Het genre is een grote inspiratiebron geweest voor het album maar er zitten ook andere elementen in als krautrock en elektronische muziek. De muziek van Mort Garson, die me beïnvloed heeft, is bijvoorbeeld geen library music. Garson is een synthesizer-pionier. Heel veel van dat soort experimentele muziek was belangrijk voor ‘Hypnophobia’. Veel soundtracks, ook. Maar de muziek van Ennio Morricone noem je geen library music omdat hij best wel een bekende componist is. What’s in a name, hè. Library music is een term die gebruikt wordt voor meer obscure muziekstukken waarover minder bekend is. Composities ook die slecht éénmalig gebruikt zijn in een film of tv-programma en daarom ook niet doorgebroken zijn. Maar goed, ook een gevestigde artiest als Serge Gainsbourg heeft minstens een even grote invloed gehad op mijn nieuwe plaat. Net als de Disney-film Return To Oz, het eighties vervolg op The Wizard Of Oz. Return To Oz is een behoorlijk duistere film die niet echt op maat is van kinderen maar wel voor die doelgroep is gemaakt destijds.”

‘Hypnophobia’ heeft ook iets duisters en mysterieus.

Jacco: “De muziek die ik maak heeft voor mezelf vaak ook iets mysterieus.

Omdat ik niet helemaal begrijp wat ik maak. Controleer ik alles? Aan de ene kant wel maar anderzijds volg ik heel intuïtief mijn gevoel. ‘Hypnophobia’ heeft best wel een avontuurlijk karakter dat ik niet meteen kan thuis brengen. Veel heeft te maken met alle plekken die ik heb gezien tijdens het toeren. Door te toeren, kom je er achter dat de wereld veel groter is dan je dacht. Het verbreedt je blik. Ik heb zo veel gezien dat ik nu weet dat het op bepaalde plaatsen leuker is dan in Nederland en elders ook weer minder leuk. Ik heb ook geleerd dat er geen perfecte plek bestaat op de wereld.

Iedere stad heeft wel een lichte en een duistere kant. Als ik dan weer terugkom in Zwaag, het simpele dorpje met weilanden waar ik ben opgegroeid, kan ik alles in perspectief plaatsen. Dan zie ik Zwaag als een veilige, mooie plek. Dat had ik vroeger

on stage 6 mei: Le Grand Mix, Tourcoing (FR) (w/ Eerie Wanda) 10 mei: Les Nuits @ Botanique, Brussel

(w/ Alamo Race Track, The Sunday Charmers) 3 juni: Muziekgieterij, Maastricht (NL) (w/ Cigale) 5 juni: Einhoven Psych Lab @ Effenaar, Eindhoven (NL)

(w/ Moon Duo, Tubelight, …)

Jacco Gardner ‘Hypnophobia’ Excelsior/V2 Records

“Dromen omzetten naar muziek heeft veel meer zin dan er woorden op te willen plakken. Vandaar dat ik het altijd gemakkelijker gevonden heb muziek te maken dan teksten te schrijven.” Jacco Gardner is er zich van bewust dat een belangrijk deel van zijn nieuwe plaat, niet toevallig en in tegenstelling tot zijn eerste album, instrumentaal is. Er staan uiteraard nog psychedelische popparels met een sixtiessound op ‘Hypnophobia’ maar Gardner heeft zich ook laten inspireren door library music, soundtracks en krautrock. Het spooky begin van de plaat lijkt het voorspel van een sinister sprookje maar de nostalgische muzikale invloeden van ‘Hypnophobia’ komen, dixit Gardner, uiteindelijk een beetje van “all over the place”. Amerika, Engeland, Canada en Frankrijk, met name. De Nederlandse artiest maakt er meer dan op zijn debuut - dat een soort stijloefening was ter ere van het einde van de jaren zestig - een eigen verhaal van.

‘Hypnophobia’ is tevens een schoon plaatje dat ook iets meer lo-fi in de oren klinkt dan ‘Cabinet Of Curiosities’. Nice! (bvm)

Jacco Gardner

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h

09

Hij is een onrustige, nieuwsgierige ziel maar na z’n solodebuut ‘Regions Of Light And Sound Of God’ (2013) (“dat album heeft me heel veel bijgebracht over studio’s en is opnemen met een computer”) ligt de focus van zanger/gitarist/ songwriter Jim James weer volledig op het moederschip My Morning Jacket. Heuglijk nieuws voor wie ‘Circuital’ uit 2011 een uitstekende plaat vond. ‘The Waterfall’, het zevende album van de Amerikaanse groep, borduurt overtuigend verder op de sound van die release en is qua sfeer en drive ook nauw verwant met vroegere albums als ‘Z’ (2005) en ‘The Tennessee Fire’ (’99).

My Morning Jacket

My Morning Jacket nam ‘The Waterfall’ grotendeels op met zicht op de oceaan in een huis aan Stinson Beach in Noord-Californië en dat werpt zijn vruchten af: een coherente, toegankelijke plaat met een psychedelische vibe en een goed gevoel.

“Het was alsof we ons op een andere planeet bevonden toen we ‘The Waterfall opnamen’”, aldus Jim James. RifRaf pleegde een telefoontje naar Amerika.

Hi Jim, als je de nieuwe worp van My Morning Jacket zou moeten vergelijken met een bepaald classic album uit het verleden, welke plaat zou dat dan zijn?

Jim James: “Oei, als ik denk dat ik onze muziek zou moeten meten met een belangrijke release van weleer, dan moet ik haast wel een asshole zijn, nietwaar? (lacht) Nee, ‘What’s Going On’ van Marvin Gay is mijn favoriete plaat. Zo’n krachtig album. Ik wou dat ik ook altijd zo voor de dag kon komen. Ik probeer het alvast.

Ik hou ook van ‘The White Album’ van The Beatles. Naargelang de periode in mijn leven gaat mijn voorkeur uit naar één van die twee uiteinden van het muzikale spectrum. Onze vroegere platen zijn meer uitgesponnen en misschien wat gekker.

De meer recente albums van My Morning Jacket zijn eerder bondig. Ik geloof dat ik de laatste jaren meer in die stream of mind zit.”

One band in one Ervaren jullie meer druk sinds jullie nominatie voor een grammy?

Jim: “We hebben die grammy niet gewonnen. Van extra druk is dus geen sprake.

Het kan best opwindend zijn een grammy in de wacht te slepen maar verder lig ik er niet echt van wakker. Met ‘The Waterfall’ wilden we gewoon de plaat maken die in ons zat. Sommigen zullen het een crappy album vinden, anderen zullen er wild enthousiast over zijn. Die balans is er altijd. Ik probeer nooit te veel aandacht te besteden aan recensies. Toch betrap je jezelf er op dat je er waarde aan hecht.

Je kan er woest of heel blij van worden. It’s a headtrip. Eigenlijk hoef je helemaal niet te weten of je een slechte of fantastische artiest bent. Bowie heeft gelijk als hij zegt dat zowel positieve als negatieve kritiek je niet mag raken. Iedereen is tegenwoordig ook een criticus. Journalisten putten soms ook plezier uit een negatieve review. Just for the sake of it. Iedereen hangt al eens de egotripper uit, zeker? Maar daarom hoeft het nog niet gemeen te worden.”

Ten tijde van ‘Z’ zei je dat My Morning Jacket zes verschillende bands in één groep verenigde. Sta je nog steeds achter die woorden?

Jim: “Ergens wel. Al denk ik daar niet zo over na. We zijn zeker en vast one band in one. Onze verschillende smaken en voorliefdes hebben ons geleid tot waar we nu staan. Er gebeurt heel veel onbewust. Je kan nooit helemaal thuis brengen waar het allemaal vandaan komt. De ideeën komen van alle kanten aanwaaien. Dat is het mooie aan muziek. Er is de inspiratie en je hebt je perceptie en je ideeën en toch komen de songs er nog op een totaal andere manier uit dan je voor ogen had. Het is een groot mysterie. Toen we aan ‘The Waterfall’ begonnen, hadden we nog geen duidelijk beeld van waar we muzikaal heen wilden. Ik ga er altijd van uit dat ik weet wat ik wil. Ik besef echter maar al te goed dat dat niet klopt. Het resultaat draait altijd anders uit. Daarom zijn we gestart vanuit het idee dat we gewoon de songs moesten maken die nodig waren voor de plaat. We hebben aan niets anders aandacht besteed.”

Is die inspiratie, waarvan sprake, iets blijvends? Ik kan me voorstellen dat het niet simpel is om origineel voor de dag te komen als je al zes albums hebt opgenomen.

Jim: “Het is iets weird. Wat je ook doet: altijd zullen er voor- en tegenstanders.

Als ik één iets heb geleerd dan is het dat wel. Sommige mensen zullen zeggen dat je suckt, anderen zijn heel blij met je muziek. Bepaalde fans haken af omdat je volgens hen altijd dezelfde plaat maakt en er zijn ook luisteraars die afhaken omdat

ze niet open staan voor veranderingen. Ik kan wel volgen waarom mensen iets denken maar uiteindelijk moet je als band zo veel mogelijk proberen te genieten van wat je doet. Daar gaan we voor. We zijn alvast heel dankbaar dat we nog steeds van de partij zijn. In een band zitten, is niet altijd even gemakkelijk maar ik zou nog steeds muziek maken op mijn eentje als er niemand van My Morning Jacket wakker zou liggen. Ik zie het als een eer dat ik samen mag spelen met andere muzikanten en dat het publiek geniet van onze muziek. Erger is dat niemand geeft om wat je doet. Ik ken veel hard werkende artiesten die nooit opgemerkt worden. Er is ook zo veel muzikale shit, hé. Het is helemaal niet simpel om opgepikt te worden door de media. Met My Morning Jacket proberen we iets afwijkends te doen. Maar dat is heel relatief, hè.

We hebben het voordeel dat we al meedraaien van voor de doorbraak van het internet. Het valt echt op dat de laatste gigantische bands dateren uit de grungeperiode, toen er van het internet nauwelijks sprake was. Bands die nu populair zijn lang zo groot niet als Nirvana destijds was.”

Hoe zag je de toekomst toen op je zestiende?

Jim: “Als tiener heb je onrealistische dromen, hè. Op die leeftijd besef je nog niet dat de realiteit helemaal anders is dan de droom. Vaak geven mensen het op omdat het te moeilijk lijkt om je dromen te realiseren. Het is te veel een strijd. En dan kiezen ze voor datgene waarvan ze denken dat het hen gelukkig zal maken: geld, of zo.

Een grote leugen, natuurlijk. Je moet vooral doorzetten. Het grootste succes hebben we nooit gekend. We hebben ook geen miljoenen fans. Als je het wil maken als band merk je dat er veel meer bij komt kijken dan alleen maar optreden voor mensen.

We hebben ons altijd vast gehouden aan elke kleine stap die ons verder bracht.

Hebben we op een bepaalde manier onze eigen droom gecreëerd? Zeer zeker.

We wilden muziek maken en er van leven. Als je het zo bekijkt, heb ik al verschillende dromen verwezenlijkt. Elke nieuwe plaat is trouwens een droom op zich. Daarom ben ik ook zo blij dat we ‘The Waterfall’ aan Stinson Beach hebben opgenomen. Een heel spirituele plaats. It felt like some kind of an illusion of earth where you get to the end of the universe. Heel weird. Maar best verrijkend.”

on stage 1 september: OLT Rivierenhof, Deurne

My Morning Jacket ‘The Waterfall’ Ato/[PIAS]

Herkenbaarheid is een troef op het zevende album van My Morning Jacket. Frontman Jim James geeft toe dat ‘The Waterfall’ “een mix is van alles wat de band al heeft gedaan in het verleden.” De warme gedreven gloed van debuut ‘The Tennessee Fire’ (’99) en het psychedelische deken van ‘Z’ (2005) keren terug en leiden samen met het coherente geluid van voorganger ‘Circuital’ (2011) tot een al even compacte, dynamische plaat waarop lekker gepassioneerd gerockt wordt. My Morning Jacket besteedt echter niet alleen aandacht aan het slagakkoord of aan originele tempowissels binnen de songs. Akoestische tracks als ‘Like A River’ (knappe falsetto van James) en ‘Get The Point’ (classic sixties folkcountry) geven aan dat de zachte invloed van Crosby, Stills & Nash nooit ver weg is.

Dat de jazzy soulafsluiter ‘Only Memories Remain’ meteen een nummer is dat altijd al lijkt te hebben bestaan (maar je kan het aan niemand toewijzen) is nog een extra pluim op de hoed van Jim James, Tom Blankenship, Patrick Hallahan, Carl Broemel en Bo Koster. (bvm)

10

T e k s t: N e l E x e l m a n s I f o t o : c ly d e h e n r y

Toegegeven, met een titel als ‘Lovesongs For Robots’ (release: 11 mei) staan de verwachtingen hooggespannen. Zeker als het van de hand van Patrick Watson en z’n band komt, Canadese groothandelaars in bedwelmende, knusse folkplaten en ons al betoveren sinds ‘Big Bird In A Small Cage’. Met het laatste nieuwe geesteskind doet Patrick Watson nu al een mooie gooi naar de titel plaat van het jaar. Hoewel voorganger ‘Adventures In Your Own Backyard’ al hoge toppen scheerde, kan het roer omgooien helemaal wonderen verrichten. Of hoe deze bende excentrieke Canadezen de richtingaanwijzer veranderde van ingetogen folkpracht naar een iets experimenteler parcours. En dat gaat hen perfect af.

Op Patrick Watsons eerste persdag voor het nieuwe album, treffen we hem in een hip Brussels café, verstopt onder een zwarte pet. “Stupid computer”, murmelt hij, terwijl hij nog even verderploetert aan de soundtrack voor een film. Het op het eerste zich zure humeur verdwijnt meteen als de excentrieke man in kwestie een lach tevoorschijn tovert en ons begroet met een vriendelijke “Hi, I’m Patrick. How are you?”

We deden research en vonden een grappige anekdote van toen je Brussel bezocht, enkele jaren geleden.

Patrick Watson: “Research? (maakt het typische oh-oh geluid) Dat is altijd een slechte start voor een interview. (lacht) Oh shit now what?”

Je werd wakker en wandelde uit de tourbus in je ondergoed en had geen enkel idee dat je eigenlijk midden in een stad stond.

Patrick: (lacht hard) “We speelden toen in AB Club! (lacht) Toen toerde ik nog maar net en was ik nog een groentje. Toerbussen zijn grappig, je weet nooit waar je uiteindelijk terecht komt. Zo word je wakker op de grappigste plaatsen. Die dag zal ik nooit vergeten.”

God is een ecosysteem

In oktober al lieten jullie de wereld weten dat jullie bezig zijn met een nieuw album.

Op jullie Facebookpagina zien we een foto waar jullie naast een clown staan, met het onderschrift: “We’re recording a new record with the booze clown.”

Patrick: (schaterlacht) “Wat een grappige anekdotes! Het was de eerste keer dat we zelf iets op onze Facebookpagina postten, ik wist niet dat mensen zoiets zouden bekijken.

We zijn allemaal techneuten, behalve onze gitarist. Hij stelde voor om een foto te nemen naast een bizarre drankhandel in California, The Booze Clown. Toen we het album maakten, dronken we de hele tijd margarita’s. Die belachelijke foto vonden we nog wel grappig, dus gooiden we hem op Facebook, iets wat we normaal nooit doen. Om een of andere reden vonden de meeste mensen dit leuker dan alles wat we tot nu toe postten. (schaterlacht) Heel grappig.”

Gele paraplu Jullie nieuwe album, ‘Lovesongs For Robots’ komt uit op 11 mei. Voor de opnames trokken jullie naar het zonnige Los Angeles. Hoe beviel het jullie?

Patrick: “Vroeger haatte ik die stad, maar de laatste vijf, zes jaar is ze heel erg veranderd.

In de jaren negentig was LA een beetje cheesy, maar nu hangt er weer magie. Het is een heel excentrieke, vreemde stad en als je ze beter leert kennen, zijn er altijd verborgen juweeltjes. We namen onze plaat op in het grote fancy Capitol Records. Een legendarische plek, dat wilden we graag. Ik speelde op Nat King Cole’s piano en zong in Frank Sinatra’s microfoon. Natuurlijk was het een heel andere ervaring dan in onze vorige studio. Het pluspunt van een grote studio was dat het fantastisch klonk als iedereen tegelijk speelde. Hoewel we naar LA gingen voor de opnames, hadden we nooit verwacht dat we op drie dagen tijd vier nummers zouden hebben. We deden het een beetje voor de lol, niet met de gedachte dat het iets zou opleveren.”

Het tweede nummer, ‘Goodmorning Mr. Wolf’ klinkt vanaf de eerste noot als een droom. Waar gaat die song over?

Patrick: “In Montreal woont een ongelooflijke songwriter, maar hij is very fucking crazy. (lacht) Elke ochtend als ik hem zag, had hij een speciale blik in zijn ogen. ‘Goodmorning Mr. Wolf’ is geïnspireerd door die blik en gaat over iets waar iedereen zich in herkent. Wanneer ik dronken word en tot sluitingsuur op café blijf praten, lijkt het alsof iedereen ervan overtuigd is dat er een grote doomsday aankomt. Iedereen wacht op een cataclysme (grote ramp, (ne)) die alles gaat veranderen en ons gaat wakker schudden. Het lijkt erop dat eender waar ter wereld, eender tegen welke persoon je praat, datzelfde gedacht heeft. Voor mij gaat het nummer over al die gedachten en over hoe de wolf in elk van ons zit.

Dat gevoel dat je je hulpeloos voelt tegenover iets overheersends en groot komt telkens terug, waar je ook gaat. Met dit nummer wil ik tegen dat gevoel vechten, en de strijd tegen pessimisme en fatalisme aanknopen. Eigenlijk heeft het een optimistische boodschap: je bent niet de enige die bezorgd is, iedereen is bezorgd.”

Dat is een mooie gedachte. Als je iets heel goeds schrijft, krijg je het gevoel dat alles verdwijnt, alsof je uit je lichaam treedt. Hoe is muziek een ontsnapping uit het leven voor jou?

Patrick: “Ik weet het niet, het is gewoon zo. Ik maak veel filmsoundtracks en als ik wil, kan ik met muziek een film compleet veranderen. Je kunt van een horrorfilm een komedie maken. Heb je ooit The Shining met Jack Nicholson gezien? Als je komediemuziek monteert bij die film, is het een fucking comedy. Muziek is iets enorm krachtig dat veel invloed heeft op de gevoelens van mensen. Ik hou ervan hoe muziek een moment transporteert naar ergens anders. Ook vind ik het geweldig om muziek te beluisteren als ik reis. In feite heeft een nummer dat een speciale betekenis voor je heeft meer te maken met waar en wanneer je het nummer hoort en aan welk gevoel het bijdraagt. Songs die je bijblijven, zijn meer dan een song, ze zijn als momenten waarnaar je luistert. Om die reden staat de moderne manier van muziekdistributie me niet altijd aan. Dingen zoals Spotify maken het moeilijker om die speciale momenten te beleven, het doet niets met je leven en dat geeft me een koud gevoel.”

Over gevoelens gesproken. Op het nieuwe album speel je met de idee dat het enige verschil tussen mensen en robots nieuwsgierigheid en inspiratie is en dat emoties mechanisch zijn.

Hoe kom je hierop?

Patrick: (schaterlacht) “Gevaarlijke dingen om te zeggen! It’s gonna piss everyone off. (lacht) Hoe kan ik dit duidelijk uitleggen? (denkt na) Stel dat er je iets traumatisch overkomt en er op dat moment een gele paraplu in de kamer staat. Twintig jaar later zie je die gele paraplu en voel je alles wat je op dat moment voelde. Ook al heb je een ander gevoel dan toen, je lichaam reageert er mechanisch op en vergelijkt die ervaring met een situatie waarin je je ooit bevond. Op die manier zijn mensen een beetje voorspelbaar en mechanisch. Je weet voor welke dingen je gevoelig bent in het leven, dingen die je meer raken dan goed voor je is. Je herinneringen vertellen je meer over hoe je je voelt dan je emoties zelf.

“En die nieuwsgierigheid? In de wetenschap zijn er veel gesprekken rond artificiële intelligentie. Het is korter bij in onze leefwereld dan we zelf beseffen. Toen ik over emoties als iets mechanisch nadacht, vroeg ik mezelf: wat is het moeilijkste om na te maken? Ik kwam bij nieuwsgierigheid en inspiratie uit. Twee gevoelens die volgens mij te moeilijk zijn om te programmeren, of misschien ook niet. Korter dan dat kan ik het verschil tussen mensen en robots niet benaderen.

Elke persoon is een heel complex en mooi systeem dat bestaat uit emoties, ervaringen, dna en allerlei andere prachtige zaken. Maar dat alles maakt je nog altijd een systeem van enen en nullen. Als je het zo bekijkt, is het wel mogelijk om een systeem te maken dat zo complex is

Patrick Watso

11 07 als het onze. Ik noem die systemen robots omdat mensen denken dat ze dat zijn, maar ik bekijk hen zo niet.”

Spelen met orks Je speelt al muziek sinds je kindertijd. Wat was je eerste instrument?

Patrick: “Piano en zang, ik zat in een zangkoor in de kerk. (lacht) Ik groeide op in een heel erg kleine stad met drieduizend inwoners. Wanneer je religieuze muziek zingt, doe je dat voor een grootser gevoel van verbondenheid. Dat vind ik heel mooi aan religieuze muziek, ongeacht welke religie. Soms vraag ik me af: als je iets maakt voor een groter iets zoals God, maak je het dan beter omdat je het niet voor jezelf maakt? Veel mooie gebouwen hebben een religieuze inslag, en ze zijn net zo prachtig omdat ze niet voor de mens zelf bedoeld zijn, maar voor iets anders. Geloof ik in iets groter, iets hoger? Is dat waar je naartoe wil? (lacht) Ik weet het niet, ik ben niet tegen het idee. Soms voel ik me wel alsof ik deel uitmaak van iets. Vooral als een concert heel speciaal is, lijkt het alsof ik deel ben van iets groots en moois. Dat klinkt wat melig, maar ik ben er eerlijk over. Langs de andere kant geloof ik niet in iemand met een magische hoed en een toverstaf, I’m not that kind of guy. Eerder lijkt me dat we allemaal deel uitmaken van een ecosysteem, zoals een rivier. In een rivier heb je de vissen en de planten en behoren ze tot een levend ecosysteem. Voor mij is God zoals die rivier, een ecosysteem waarin we allemaal leven. Het is geen levenscirkel, maar de gedachte ik zou een bacterie kunnen zijn op een lichaam. Dus zou God het lichaam zijn waar ieder van ons in participeert. Dat is mijn simpele filosofie.

Ik geloof niet in religieuze regels en in die shit. Zo leef ik mijn leven graag, zonder de antwoorden te weten. Gelovigen kunnen juist of fout zijn, het kan me dan ook niet schelen of ik het bij het foute eind heb.” (schaterlacht) Je bent ook veel met film bezig. Toen we hier arriveerden, was je bezig met de soundtrack. Je maakte er al vijftien voor series en films. Als je er zelf een zou kunnen maken, wat soort film zou het zijn?

Patrick: “Het zou zeker science fiction zijn, maar dan een in de trant van Eternal Sunshine Of The Spotless Mind. Aan de ene kant moet hij science fiction bevatten, maar aan de andere moet hij ook raar, normaal en prachtig tegelijk zijn. Dat is mijn droom. Ik hou er van als superrare dingen terecht komen in dagelijkse ervaringen. Mensen geloven er dan in dat het mogelijk is, en dat is heel fascinerend en tricky. Zoals bijvoorbeeld die machine uit Eternal Sunshine Of The Spotless Mind waarmee je mensen uit je geheugen kan wissen, een briljant idee is. Of ik zou ook graag een film maken zoals Donnie Darko.

Die muziek had trouwens een enorme impact op mij.”

Anno 2015 staat de teller op vijftien jaar voor Patrick Watson. Wat was een mijlpaal in jullie carrière?

Patrick: “Er waren er meer dan één. Ik herinner me nog goed toen we onze eerste grote show voor tienduizend mensen speelden. Ongelooflijk. Rond de wereld toeren en er genoeg mee verdienen om rond te komen is nu nog altijd een mirakel voor mij. (schaterlacht). Vaak betrap ik mezelf er nog op wanneer ik denk: ik ben zo’n gelukkig man, ik mag muziek maken en reizen. Ik hou ervan.

Daarnaast was het ook een echte mijlpaal voor ons om te spelen met het echte.. (mijmert in zichzelf over iets dat klinkt als orks, maar eigenlijk heeft hij het over het Cinematic Orchestra, een legendarische Britse jazzgroep, (ne)) Het was als een droom die in vevullig ging. Dacht je dat het over orks ging, zoals van Lord Of The Rings? Ja, we spelen met groene orks in de band en dat is geweldig. (lacht) Dat zou een leuke kop zijn voor het interview: spelen met orks. Ik zou er geen probleem mee hebben als dat in het artikel zou staan.

Muziek spelen in Game Of Thrones of Lord of The Rings zou pas een mijlpaal zijn!” (schaterlacht)

on stage 9 mei: Muziekgieterij, Maastricht (NL) 17 mei: Les Nuits @ Koninklijk Circus, Brussel

(w/ Villagers)

MUZIEKODROOM CONCERTEN LENTE/ZOMER 01.05 BEYONDERGROUND 02.05 BEYONDERGROUND PARTY JAZZANOVA DJ’S + MISTER CRITICAL + PSOMAN & BOSMAN

03.05 KLONE + LESOIR 05.05 FLOATING VIBES #3 DJ-SETS BY WALLACE VANBORN, TUBELIGHT, I WILL, I SWEAR

06.05 THE POSIES + ANDY SHAUF 07.05 MELECHESH + KEEP OF KALESSIN + TRIBULATION 08.05 LIMBOLINK PRESENTS: THE STRZEBONSKY NOIZESCENE MAES MUSIC STAGE: DORIAN AND THE GRAYS + MONSTER YOUTH 09.05 MODKLUB: PALLINO + THE ROOSTERS HOSTED BY

THE MODEST MEN

14.05 BRIAN TEMPLETON & ENRICO CRIVELLARO 17.05 SHE KEEPS BEES + SCARLET O’HANNA 21.05 MUSÉE MECANIQUE + THE ME IN YOU 22.05 MARCO Z + THE DIRTY HIPS 23.05 THE EXPLOITED 26.05 STEVE GUNN + MARY LATTIMORE & JEFF ZEIGLER 30.05 WICONA ALBUM RELEASE SHOW 31.05 DEATHWISH FEST 2015 CONVERGE + TRAP THEM + HARMS WAY + YOUNG AND IN THE WAY 03.06 THE CHURCH

Patrick Watson ‘Lovesongs For Robots’ Domino/V2 Records

Dat robots niet uitblinken in dansen, weten we nog zo zeker niet. Patrick Watsons nieuwste worp ‘Lovesongs For Robots’, de langverwachte opvolger voor het bejubelde ‘Adventures In Your Own Backyard’, legt de bewijzen op tafel. Hoewel het nieuwe album in een andere lijn ligt dan de gebruikelijke, pakkende folksongs, klinkt het frisser dan ooit. Het mocht dit keer wat grootser en overweldigender volgens ‘s mans woorden. Zo nestelt de titelsong, waar Watson volgens sommigen “nog nooit zo Bon Iver geklonken heeft”, zich vanaf de eerste krinkelende gitaarriff gewillig onder je huid. ‘Goodmorning Mr. Wolf’, veruit onze favoriet, draalt verder in deze gemoedelijke sfeer en drijft de instrumentatie op tot een emotioneel zwaartepunt. Watsons stem, die van hoog naar laag overschakelt zonder te verpinken, klinkt het tederst op ‘Alone In This World’. Fluisterend aanwezig.

Dat ze opgaat in een haast dromerige waas tot er enkel nog een verre echo overblijft (‘Circles’) zorgt voor voldoende afwisseling tussen de poppy (‘Places You Will Go’) en soms licht-psychedelische escapades (‘Grace’). Humor, romantiek en tristesse in balans.

Op het eerste zicht een eclectische mix en toch vallen die puzzelstukjes perfect in elkaar. (ne)

on

04.06 FILS DE LA PALETTE AFTER WORK PING PONG TOURNAMENT

06.06 WHATEVER! 3 YEARS 10.06 BLACKBERRY SMOKE 12.08 SEPULTURA

MUZIEKODROOM BOOTSTRAAT 9, 3500 HASSELT TICKETS www.muziekodroom.be INFO 011 23 13 13 — info@muziekodroom.be

12

T e k s t: M i c h i e l D e n y s

Other Lives is het soort band dat de oudste vorm van carrièreplanning toepast: gewoon goede muziek maken, veel optreden en hard werken. Het leverde hen een plaatsje op de affiche van Rock Werchter en Pukkelpop op, nog steeds hét visitekaartje in muziekland België. De Beursschouwburg is dan ook hopeloos uitverkocht wanneer de indiefolkband ‘Rituals’ voorstelt.

Kort voor dat optreden ontmoeten we multi-instrumentalist Jonathan Mooney.

De focus in zijn ogen verraadt dat het de allereerste keer is dat Other Lives ‘Rituals’ aan het publiek voorstelt. Als we hem vragen waarom Brussel die primeur krijgt, antwoordt hij droog: “Geen idee man, we just showed up.”

‘Tamer Animals’, uit 2011, betekende jullie definitieve doorbraak. Hoe heeft dat jullie leven veranderd?

Jonathan Mooney: “We hebben de wereld gezien en we zijn verhuisd. Ik denk dat we volwassener geworden zijn. We zijn in ieder geval gegroeid op muzikaal vlak.

Al die ervaringen hebben we versmolten in deze nieuwe plaat. In een bepaalde periode bleven we nooit langer dan een week op dezelfde plaats. Dan word je gedwongen om intensief in het heden te leven. Je hebt namelijk weinig houvast.

Daarom is ‘Rituals’ onze meest moderne plaat geworden.”

Hoe pakten jullie het schrijfproces aan?

Jonathan: “Aanvankelijk zagen we het haarfijn voor ons: we zouden het radicaal anders aanpakken om onze creativiteit aan te wakkeren. We wilden nieuwe terreinen verkennen en het opname- en schrijfproces anders benaderen. Maar dan ontdekten we dat hoe meer je plant, hoe meer er fout loopt. Langzaam maar zeker gingen we opnieuw te werk zoals vroeger. We zijn gestart met revolutie, maar zijn geëindigd met conservatisme.”

anders. In ‘Pattern’ zingen we ”I should have known”. Dat is een klassieke uitspraak van iemand die de strijd van de impulsieve emoties verloren heeft.”

Tijdens het touren leef je lang samen op een kleine ruimte. Ik veronderstel dat de oermens dan ook eens aan het oppervlak komt?

Jonathan: “Oh yeah! Vergelijk het met een gezin. Je houdt zielsveel van jouw broer, maar toch ga je met hem in de clinch. En hevig. Wij zijn ook een familie.

Dan laat je het rationele sneller achterwege in de dagelijkse omgang en uit je makkelijk frustraties. En dan kan het stuiven.”

Touren is een lange aaneenschakeling van routines. Dat lijkt me een voedingsbodem voor frustraties.

Jonathan: “Klopt. Maar we hebben niet veel dode momenten. Als de verveling toeslaat wordt het wel gevaarlijk. In België hebben we daar weinig last van.

Dan gooien we ons resoluut op het Belgisch bier.” (lacht)

Neil Young Jullie zijn verhuisd. Jullie heimat Stillwater was nochtans een belangrijke inspiratiebron voor ‘Tamer Animals’.

Jonathan: “We zullen altijd Oklahomans zijn. We houden erg veel van Stillwater. Maar iedereen is er maar een passant, de stad verandert voortdurend. Wij hebben Stillwater in zeven verschillende gedaantes gekend. Nu wonen er misschien nog vijf mensen die we kennen – en deze tournee zal dat er niet beter op maken.

We voelden dat we moesten verhuizen. Daarom wonen we nu in Portland, Oregon.”

Ik las dat Stillwater de bakermat is van red dirt music. Klinkt intrigerend.

Jonathan: “Oh yeah. (beschaamd) Ik kan moeilijk beschrijven wat het is. Kort door de bocht: het is een combinatie van country en rock. Geen redneck-toestanden; het is… moderner.”

Is het ook goéde muziek?

Jonathan: (laconiek) “A lot of people in Stillwater like red dirt music. Dus het moet wel goed zijn.”

Dat klinkt wel erg diplomatisch. Bang om gelyncht te worden door de lokale goegemeente?

Jonathan: “Wel, ik heb echt veel vrienden die ernaar luisteren. Het is echt een scene.

Vergelijk het gerust met de technoscene in pakweg Berlijn of Detroit. It means the world to them.”

Doordat jullie muziek zo filmisch is duikt ze vaak op in programma’s op de Belgische televisie. Hoe staan jullie daar tegenover?

Jonathan: “Als onze muziek opduikt in een programma, dan wil dat zeggen dat wij ons fiat gegeven hebben. We gaan daar niet flauw over doen: het brengt een aardige duit op. Reclame doen we niet.”

Ik begrijp dat het iets opbrengt, maar overmatig gebruik van een nummer op televisie heeft ook nefaste gevolgen.

Jonathan: “Klopt. Je schrijft een nummer met een bepaald verhaal, maar een tvprogramma of film dreigt met de inhoud van dat nummer aan de haal te gaan.”

Waar trekken jullie die lijn?

Jonathan: “Wij denken altijd: What would Neil Young do? Vandaar: geen reclame.

En eerlijk gezegd ook een beetje omdat onze muziek niet geschikt is om auto’s te verkopen. (lacht) We kregen nog nooit een aanbod.”

Als Neil Young jullie halfgod is, lees je beter nooit zijn biografie. Want daaruit blijkt dat hij ook maar een mens van vlees en bloed is.

Jonathon: “Dan lees ik die inderdaad beter niet. Ik las onlangs nog in de New York Times dat Neil in de jaren 80 een rol speelde in een idiote high school stoner komedie. Die werd nooit uitgebracht, maar daar komt nu verandering in. Seems horrible. Ik denk dat ik beter niet ga kijken…”

Strijden tegen de innerlijke oermens

De arrangementen op ‘Rituals’ zijn indrukwekkend. Je zou haast denken dat jullie permanent in de studio wonen.

Jonathan: “Je hebt ons helemaal door. Ik heb haast twee jaar lang op een sofa geslapen in onze studio. (lacht) We voelen ons het meest thuis in een studioomgeving. Op tournee snakken we er zelfs naar. Maar dat neemt niet weg dat we enthousiast zijn om er opnieuw op uit te trekken.”

‘Rituals’ klinkt wederom erg filmisch.

Jonathan: “We steken het niet onder stoelen en banken dat we enorme fans zijn van klassieke componisten als Steve Reich en Phillip Glass.”

Jullie namedroppen ook vaak Leonard Cohen. Dat is andere koek.

Jonathan: “Klopt. Daarmee raak je het centrale thema van ‘Rituals’ aan. De plaat put kracht uit de strijd tussen beschaving en de natuur in ieder van ons. De ratio versus primaire gevoelens. In onze muziek vertaalt zich dat in het contrast tussen afgemeten composities en emoties. Leonard Cohen schrijft muziek vanuit zijn buikgevoel. Componisten als Glass en Reich vanuit het hoofd. Wij trachten beide op te nemen in onze muziek. Niet door ze te harmoniseren tot een compromis, maar door ze tegen elkaar uit te spelen.”

Heeft de titel daar iets mee te maken?

Jonathan: “Zeker. Mensen hebben zowel banale als levensbepalende religieuze rituelen nodig om de oermens in zich onder controle te houden. Let op: wij maken geen statements met deze plaat. We observeren en beschrijven voornamelijk.

Iedereen heeft wel eens een impulsieve emotie die eruit moet. Dat is bij ons niet

on stage 27 juni: Rock Werchter

(w/ Royal Blood, The War On Drugs, Ryan Adams, …)

Other Lives ‘Rituals’ [PIAS]

Een poor man’s The National? Radiohead van den Aldi? Nee hoor.

Other Lives bewijzen met ‘Rituals’ geen afkooksel van een andere band te zijn, maar een destillaat van ijzersterke muzikanten die kaas gegeten hebben van weidse arrangementen. De Amerikanen tourden twee jaar lang met hun vorige plaat, ‘Tamer Animals’, en dat heeft zo zijn gevolgen. Zo werd het stof uit Oklahoma uit de kleren geblazen. Other Lives hebben de sepiakleuren ingeruild voor een rijk kleurenpalet. Nooit eerder klonk de band zo rechttoe rechtaan. Onder dat heldere oppervlak schuilen gelaagde arrangementen, en nog dieper zit een kloppend hart. Wie tot daar doordringt, laat ‘Rituals’ nooit meer los. (dm)

11 07

S D N E M M O C E R O

I C K S ’’ P F F A ‘‘ S T

BILB

14 ,5 0€

14 ,5 0€

14 ,5 0€ 14 ,5 0€

14,50€ 15 0€

BIEN TOUT VA tar

TON KIDS MILK C AR rey

ODERICK PETER BRf The Night

ROSCOE

M o n t R oy

al

Waterfall

Colours O

Monte

Kepler S

M Y MORN

ET ING JACK

14 ,5 0€ 14 ,5 0€

15,5 0€

14 ,5 0€

14 ,5 0€

OUNTA GRE AT M gs

IN FIRE

Sundo

E AVES

What G re

en Feels L

ike

EY THE HICKRLD O W R E D UN

URPHY ROISIN M Toys

ES OTHER LIV

Hair less

Rituals

14 ,5 0€ 14 ,5 0€

III

14 ,5 0€

17,5 0€ 14 ,5 0€

OR MARTIN G

E

D & S O NS MUMFORr Mind

Hypnoph

W ilde

S TA XIWAR Taxiwars

MG

RDNER JACCO GA obia

S VILL AGERetic

ri Darling A

tm

14 ,5 0€

14 ,5 0€

13 ,5 0€ 14 ,5 0€

14 ,5 0€

WATSON PATRICK ots F g or Rob

US H E R SQUAREP Furies

ACTRESS DJ K ick s

TH E

PRODIGY

The Day Is

M y En e m

SHLOHM y

Da m oge n

L ove S o n

E ECORDS.B R O B IL .B WW 73 STORE • W D R O 0 1 6 50 07 C E • R N E E V IN U L E 0L TIVE ON 13 • B-300 IN ALTERNA E L P E Z ADEU BILBO • L

Dark Re d

O

14

T e k s t: J o r i s V a n d e n B r o e c k i f o t o : d u s t i n r a b i n

Ruim tien jaar bestond de band niet meer en toen de heren eindelijk terug samen waren, duurde het nog eens meer dan vijf jaar voor Faith No More met ‘Sol Invictus’ (release: 15 mei), de opvolger van het heerlijk heftige ‘Album Of The Year’ (uit 1997!), op de proppen komt. Wat blijkt? Het vijftal klinkt ook anno 2015 nog steeds intimiderend, psychotisch en hondsbrutaal.

Faith No More

Zo klonk de band ook tijdens zijn eerste reünieconcert op Belgische bodem, tijdens Pukkelpop 2009. Bijna zes jaar geleden alweer, maar bassist annex producer Billy Gould herinnert zich dat concert nog levendig, zo vertelt hij aan de telefoon vanuit San Francisco, thuisbasis van Faith No More.

Billy Gould: “Dat was toen die stagediver sprong. Dat mensen van het podium springen en zich pijn doen, is niet abnormaal, maar wat met die gast gebeurd is - zijn kaak of tanden gebroken - dat was vreselijk. Als ik daar aan denk, krijg ik nog steeds rillingen. Dat was niet goed. Maar dat wàt die gast deed springen, dat was wel goed.

Als zaken gebeuren die mensen gekke dingen laten doen, dan is dat fantastisch, al voel ik me slecht als mensen gewond raken. Maar ik hou van chaos.”

Reünie? Shitty idee!

Dat concert vond plaats in 2009. ‘Sol Invictus’, de nieuwe plaat, is er nu pas...

Billy: ”’Sol Invictus’ komt een beetje als een verrassing. Drie, vier jaar geleden zou ik niet geloofd hebben dat een album op til was, al hoopte ik wel altijd dat we iets creatief zouden doen als Faith No More opnieuw samen zou komen. Dat het dus meer zou zijn dan louter de oude songs spelen.”

Hoe komt een band als Faith No More eigenlijk opnieuw samen? Bel je elkaar gewoon op? Of hadden jullie al die tijd contact gehouden?

Billy: “Roddy (Bottum, keyboardspeler, (jvb)) is getrouwd. Iedereen was uitgenodigd voor het huwelijk en dat was de eerste keer in een lange tijd dat we ons allemaal samen op dezelfde plaats bevonden. Echt onderling contact was er voordien niet.

Je bent bezig met je eigen projecten en uiteraard hoor je zo nu en dan wat iemand anders aan het doen is. Soms krijg je eens een mailtje. En wanneer iemand in een interview iets negatief over iemand anders zei, ontplofte je mailbox. Dus zelfs al hielden we geen echt contact, we waren zeer goed op de hoogte van het doen en laten van de anderen.

“Op het huwelijk van Roddy bleek dat iedereen het prima naar z’n zin had en dat heeft ons aan het denken gezet. Eens die klik gemaakt is, komt het er gewoon op aan dat iemand de woorden “laten we eens samen spelen” uitspreekt. Toen dat

effectief gebeurde, was ik daar echter niet bij. En aanvankelijk leek het me geen goed idee. Meer zelfs, ik vond het een shitty idee. Ik was heel sceptisch over een Faith No More-reünie en het heeft een tijdje geduurd voor ik warm liep voor het plan.”

Een album voor onszelf En kijk nu. Niet alleen een live-reünie, maar ook een plaat. Wanneer is de overgang tussen die twee gemaakt?

Billy: “Dat weet ik niet. Het heeft in ieder geval wat tijd in beslag genomen.

We waren zelf redelijk twijfelachtig. Er is immers zo’n typisch stramien waarbij bands opnieuw samen komen, live gaan spelen en vervolgens dan maar een plaat maken. Dat werd ons ook aangepraat: “Iedereen kent Faith No More, je moet een nieuw album maken! Dat gaat huge worden!” Maar dat is geen goeie reden om een plaat te maken. Er was dus terughoudendheid van onze kant, al wisten we ook dat er iets cool van te maken viel.”

Dus het kwam er op aan dat iemand een idee voor een song in de groep zou gooien?

Billy: “Eigenlijk wel. En als de anderen het leuk vinden, dan gaat de bal aan ’t rollen. Al moesten we eerst aan het album-idee wennen. Eens we effectief besloten hadden toch een plaat te maken, hebben we er echt onze tijd voor genomen en ze louter voor onszelf gemaakt. We hebben er niemand iets over verteld. We wilden niet dat iemand op de hoogte zou zijn voor ze af was. Anders wil toch iedereen over je nieuw album praten, wordt er gespeculeerd over hoe het zal klinken, krijg je advies allerhande. En met die bullshit wilden we ons absoluut niet bezig houden.”

Zoals: waar past een band als Faith No More in het hedendaags muzieklandschap? Want de muziekwereld is behoorlijk veranderd sinds ‘Album Of The Year’ uitkwam.

Billy: “Correct. Alles is veranderd. Doordat het ònze plaat is, zitten we niet in met de vraag of we ergens binnen passen. Zelfs als het geen steek blijkt

15 07 te houden, is dat oké. I’m cool with that. We gaan niet op zoek naar een geheime formule om de jackpot te scoren. Onze sterkte is dat we een lange tijd samen muziek gespeeld hebben en daardoor zeer goed weten wie we zijn. Wat het album al dan niet gaat teweeg brengen, is daarbij van ondergeschikt belang.”

Een organisch restaurant Op de voorbije concerten stonden, naast fans van de begindagen, ook tieners in het publiek. Doet dat deugd?

Billy: “We proberen ze niet te bereiken, zij komen naar ons. Er blijken tieners onze songs mee te brullen. Geen idee hoe ze ons ontdekt hebben, maar ik ben blij dat ze ’t dat gedaan hebben. Zeker wel.”

Misschien komen ze af op de agressie en adrenaline? Ook ‘Sol Invictus’ is behoorlijk heftig.

Gould: “We waren er niet noodzakelijk op uit een boze plaat te maken, maar dit voelde gewoon goed. Het is wie we zijn en wat ons goed maakt.”

Het album verschijnt op Ipecac, Mike Pattons label, en Reclamation Records.

Gould: “Dat is ons label, waar we allemaal in betrokken zijn. Mikes label is onze outlet. De muziekindustrie is immers niet meer wat ze geweest is. Het is veel beter nu. Het nadeel is echter dat er nu veel meer dingen komen bij kijken. Het draait niet louter om de muziek. Maar we hadden altijd al een diy-inslag en wilden zoveel mogelijk controle behouden. Nu is die nog groter geworden en gaat het over werkelijk alles: van het artwork tot de advertenties. Door het zelf opnemen en producen van de plaat hebben we ons bovendien met een hoop extra werk opgezadeld. Maar het is òns werk. Vergelijk het met een organisch restaurant: als je dan je eigen groenten in de tuin kweekt, controleer je elke stap van het proces.

Het is meer werk, maar de voldoening wordt groter.”

Je moet evenmin discuteren met je label over het uitbrengen van een single met als titel ‘Motherfucker’.

Gould: (lacht) “Vroeger, toen we op een major label zaten, zouden die mensen er vast niet achter gestaan hebben, maar ik denk dat ze het wel uitgebracht zouden hebben. Nuja, we denken niet veel na over radio en de kans om er gedraaid te worden. En het is gewoon een song.”

De plaat heet ‘Sol Invictus’, wat zoveel betekent als onconquered sun.

Gould: “Dat is wat deze plaat is, wat deze muziek is. En de verovering gebeurt op natuurlijke wijze, zoals de zon die altijd ondergaat en steeds opnieuw opkomt en permanent brandt.”

Zoals de band die terug komt en opnieuw brandt?

Gould: “Dat is een manier om er naar te kijken. Deze plaat is in veel opzichten, zoals ook blijkt uit de hoes, een pak donkerder dan een aantal dingen die we in het verleden gedaan hebben. Maar tegelijk zit er lichtheid in, net onder de oppervlakte.”

‘Sol Invictus’ eindigt ook lichter en rustiger dan we van Faith No More gewend zijn: ‘Back From The Dead’ straalt hoop uit.

Gould: “Yeah, er zit hoop in. We hebben nog nooit zo’n nummer gemaakt en ik was er aanvankelijk niet wild van. Ik had het voor Mike gespeeld en er bij gezegd dat ik het haatte. Maar hij was er weg van. “Let’s do it!”, zei hij. Het gaat niet noodzakelijk over de band die terug is uit de doden, maar die link kan je wel leggen. Ik heb de teksten niet geschreven maar mijn gok is dat, globaal genomen, deze plaat draait rond dood en heropstanding.”

En hoe is het met Faith No More, zes jaar na de heropstanding?

Gould: “We zijn nog 100% hetzelfde, een deel van ons is nooit veranderd.

Maar we zijn, los van elkaar, op een goede manier gegroeid. De uitdaging is om de goede dingen uit ons verleden te combineren met de goede dingen van nu en elkaar niet te beoordelen op zaken van vroeger. Dat is een uitdaging, maar een interessante. Ik ben nog nooit in een situatie als deze terecht gekomen en het is leuk om er doorheen te navigeren. Het is een constant leerproces.”

on stage 21 juni: Graspop, Dessel

Faith No More ‘Sol Invictus’ Reclamation/Ipecac/[PIAS]

Single ‘Motherfucker’ liet afgelopen najaar al vermoeden dat de terugkeer van Faith No More wel eens intens zou kunnen worden en nu de nieuwe plaat ‘Sol Invictus’ ein-delijk weerklinkt, blijkt dat Mike Patton en de zijnen het vilein niet schuwen en een kopstoot van jewelste uitdelen. Na de intro-achtige titelsong (een spooky piano en dito samenzang bereiden voor op wat komen gaat) knalt ‘Superhero’ je recht in het gezicht en het duurt tot de akoestische afsluiter ‘Back From The Dead’ voor rechtkrabbelen mogelijk is. Faith No More is, zo blijkt uit hondsbrutale (én meezingbare) brokken als ‘Sunny Side Up’ en het explosieve ‘Black Friday’, nog steeds een band die er niet voor terugdeinst stevig te blijven uithalen. ‘Rise Of The Fall’ en ‘Separation Anxiety’ blinken dan weer uit middels hun hoog sinistere gehalte. We hadden er niet meer op durven hopen, maar Faith No More is terug. En klaar om de vloer te vegen met alles en iedereen dat op zijn pad verschijnt. (jvb) Release: 15 mei

FRIDAY 12 JUNE 2015

16

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : m y l e s p e tt e n g i l l

Mikal Cronin zou in zijn thuisstad Los Angeles graag wat meer op z’n surfplank staan. Dat wordt moeilijk want hij heeft een derde soloplaat uitgebracht die hem momenteel naar de andere kant van de oceaan loodst: ‘MCIII’, een te pruimen album waarop zonnige melodieën, fuzzgitaren en weemoed met ballen voor een goed verhaal zorgen. Onder andere een halve conceptplaat, zo blijkt. RifRaf sprak met de singer-songwriter in Brussel. “Het voelt heel erg surreëel aan dat ik in Europa mag spelen.

Ik prijs me extreem gelukkig”.

Als ik de bio mag geloven, ben je diep gegaan om groots te klinken.

Mikal Cronin: (lacht) ”Ja. Ik wou absoluut toeters en bellen op mijn plaat. Ik heb me heel erg gefocust op strijkers- en blazersarrangementen. Ik heb mezelf ook gedwongen om op zoek te gaan naar de sound die ik hoorde in mijn hoofd. Heb ik op die manier de grenzen van mijn eigen muzikale universum afgetast? Ja, al was het soms behoorlijk lastig en frustrerend. Het was allesbehalve een gemakkelijke opgave. Ik had nog nooit arrangementen geschreven voor een strijkerskwartet. Die partijen nadien in balans krijgen met de gitaren en piano’s die al deel uitmaakten van de sound was evenmin simpel.

Het was een proces van falen en telkens opnieuw beginnen vooraleer alles bij elkaar paste. Op zich werk ik heel instinctief. Ik ga altijd aan de slag met wat zich aandient maar nu was het toch echt wel zoeken. Nu, ik verplicht mezelf sowieso altijd om verder te gaan dan ik denk dat ik kan. Ook op mijn vorige twee platen heb ik qua songwriting en arrangementen stuff gedaan die ik nog niet eerder had gedaan. Ik probeer altijd de comfort zone te verlaten. (lacht) Het resultaat is er naar: ‘MCIII’ is een plaat waar ik heel veel voldoening uit put. Het album voelt aan als een heel natuurlijke volgende stap. “

Agressive pop music

Heb je het gevoel dat je muziek ergens past in de traditie van Big Star en ninetiesacts als Elliott Smith, The Posies en The Lemonheads?

Mikal: “Mijn muziek is geen interpretatie van Big Star maar ik heb wel heel veel naar die groep geluisterd. Ik hou heel erg van ‘3rd’, een plaat met een donkere ziel die daarnaast ook moedig, mooi en melodieus is. De muziek van Elliott Smith heb ik ook heel lang intensief beluisterd. Het debuut ‘Roman Candle’, ‘XO’ en ‘From A Basement On The Hill’ dat postuum verscheen, zijn stuk voor stuk albums die ik ten zeerste apprecieer. Mijn grootste nineties-invloed is evenwel Nirvana, for sure. ‘Nevermind’ was de allereerste plaat die ik destijds kocht. Ik grijp er nog altijd naar terug. De luid-stil-contrasten, de rauwe emoties en de sterke melodieën: ik hou van die manier van songschrijven.”

Echt grungy is je nieuwe plaat niet. ‘MCIII’ heeft eerder een garage feel en is, dankzij de strijkers, episch getint.

Mikal: “Ik mix graag genres. Hoewel mijn muziek nu wegdrijft van de klassieke garage sound was Charlie & The Moonhearts, het allereerste groepje waar ik mee naar buiten kwam, heel erg into sixties garage punk, surfmuziek, Misfits en Ramones. We schreven vuile lofi-songs, we schreeuwden in de micro en we speelden ontzettend luid. Maar ik herinner me dat ik toen ook al op zoek was naar een melodieuze hook. Dat was altijd het doel: proberen een nummer te schrijven dat blijft hangen. Het wordt pas interessant als je naast harde aspecten ook een edgy popsound verwerkt in je muziek. In het verleden heb ik niet voor niets mijn songs al eens omschreven als agressive pop music. Binnen dat framework vind ik het heel fijn om strijkers, blazers én fuzzgitaren te gebruiken.

Mikal Cronin

Ik ben absoluut geen folkie, nee. (lacht) Ik wil vooral alles waar ik van hou, incorporeren in één coherente plaat of song. Kalme, trage, mooie nummers met een strijkerskwartet en een orgel afwisselen met luide, agressieve straight forward powerpopsongs: daar draait het om. Ik hou namelijk van dynamische platen. Vandaar dat Neutral Milk Hotel me ook aardig heeft beïnvloed. Het ene moment drijven hun rocksongs volledig op drums en een beetje later hoor je op hun platen een traag akoestisch nummer van acht minuten. En dat blijft maar zo op en neer gaan.”

Zo ook op jouw nieuwe plaat?

Mikal: “Ik wil toch in ieder geval dat de toon van mijn platen drastisch varieert. Ik vind dat heel zinvol. Eerst wil je de luisteraars meekrijgen met catchy songs en dan wil je ze leiden naar iets anders. In mijn geval: een halve conceptplaat die twintig minuten duurt. (lacht) Het format heb ik gestolen van Kate Bush. Op de A-kant van haar album ‘Hounds Of Love’ staan alleen maar hitsongs terwijl de B-kant heel erg donker, weird en angstaanjagend is. Dat vond ik wel een coole concept-move van een onvervalste popster.

“Ik hou sowieso van conceptalbums en van een groter verhaal met een boodschap. De eerste helft van mijn plaat heeft zo zijn thema’s maar de b-kant is een persoonlijk verhaal dat je in één keer kan beluisteren.

Ik blik terug op een periode die bij nader inzien een ommekeer met zich meebracht. Nadien zat ik op het juiste spoor. Maar eerst moest ik leren omgaan met het ware leven. Ik had m’n vertrouwde bubble verlaten om te studeren in Portland. Dat liep niet van een leien dakje.

Plots ontstonden er emotionele problemen die voorheen nooit de kop waren opgestoken. Daarnaast had ik ook te kampen met een hardnekkig rugprobleem. Er kwam te veel op me af. Ik had totaal geen idee van wie ik was en wat ik wou doen. En nam ik wel de juiste beslissingen? Muziek spelen? Dat had ik opgegeven. Ik zag muziek niet als een full time optie.

Ik dacht dat ik maar beter kon studeren, een goede job vinden, een huis kopen en kinderen krijgen. Gelukkig heb ik alles kunnen uitklaren voor mezelf.”

En zo is het goed. Wat zijn trouwens die thema’s die op de a-kant van ‘MCIII’ aan bod komen?

Mikal: “De rode draad is vooral het contrast tussen aanwezig zijn in het hier en nu en ontsnappen aan de realiteit via muziek, films, boeken, het internet of drugs. Zelf neem ik nu geen drugs maar het is geschift hoeveel prikkels er tegenwoordig zijn. Je kan constant afgeleid worden.

Ook al wil je eigenlijk wat meer in je eigen hoofd leven. Ontsnappen aan alle stimuli is broodnodig om geestelijk gezond te blijven. Een goede balans is alles. Ik vond tot voor kort dat ik iets te veel ging voor escapisme en te weinig in het nu leefde waardoor ik veel dingen niet meer ten volle beleefde. Terwijl ik problemen ten gronde wil aanpakken en een beter mens wil worden. Op mijn platen geef ik echter geen antwoorden. Het is vooral die balans tussen ontsnappen en echt aanwezig zijn die me interesseert. Het hangt allemaal samen. Opgroeien, het allemaal uitzoeken en met alles leren omgaan: dat zijn wel de rode draden doorheen mijn platen. Je mag mijn nieuwe album gerust zien als het derde hoofdstuk van een groter geheel. De drie platen die ik tot dusver gemaakt heb, zijn ergens een documentering van de twintiger die ik was. Vandaar dat de b-kant van ‘MCIII’ een soortement prequel is van mijn debuut.”

En twee hoofdstukken later volgt ‘MC5’?

Mikal: (lacht) “Right. Wie weet. Ik kan als eens beginnen nadenken over hoe ik dat vijfde album moet aanpakken. Misschien wordt het wel een integrale cover-plaat van ‘Kick Out The Jams’.”

on stage 2 juni: Botanique, Brussel

Mikal Cronin ‘MCIII’ Merge Records/Konkurrent

Het derde album van Mikal Cronin is een semiconcepplaat die net als de vorige twee releases van de Amerikaanse singer-songwriter het coming-of-agethema belicht. Niets nieuws zou je denken maar Cronin heeft er goed aan gedaan het geluid van zijn fuzzy powerpopsongs open te trekken met hoorn, trompet, saxofoon en een heus strijkerskwartet. De zonnige, catchy garage feel van zijn muziek krijgt op die manier een verheffende, epische injectie. Als het wat zachter mag (‘I’ve Been Loved’) denk je onwillekeurig aan Elliott Smith of Big Star (en meer in het bijzonder aan Chris Bell) en als het – al dan niet met luid-stil-contrasten- echt mag knallen en openbarsten (‘Ready’ is het trashende punkhoogtepunt van het album) zijn Ty Segall, The Lemonheads en The Posies nooit veraf.

Coole, vette plaat met edgy vakmanschap-songs. (bvm)

T e k s t: J o r i s V a n d e n B r o e c k

17

‘180’, zo heette het van jeugdige branie en, daar moeten we eerlijk in zijn, brallerige punk overlopende debuut waarmee Palma Violets twee jaar geleden vanuit het niets een behoorlijk groot publiek overstag liet gaan. Met opvolger ‘Danger In The Club’ heeft de band, zonder zijn eigenheid te verliezen, een volwassener en meer prikkelend geluid ontwikkeld. Niet alleen die even efficiënte als noodzakelijke koerswijziging verdient een applausje, het feit dat Palma Violets nog bestaat, is bijna een wonder. Het scheelde maar een haar of de band was met een luide knal ten onder gegaan.

Palma Violets Vandaag is alles echter peis en vree. Alexander Jesson en William Doyle, samen de ritmesectie van de band, hangen compleet relax onderuit in de sofa van de AB en laven zich ongeremd aan Brabants gerstenat, terwijl ze zich de vragen van RifRaf laten welgevallen.

Blijkbaar is het een klein mirakel dat jullie samen op de sofa zitten zonder elkaar te wurgen.

Alexander Jesson: “Yeah.”

William Doyle: “We zaten tot onze nek in de stront, maar zijn er proper uitgekomen.”

Jesson: “We hebben geleerd elkaar opnieuw graag te zien. (tot Doyle) I love you.”

Doyle: “Het is misselijkmakend.”

Vertel eens wat meer over dat opnieuw leren graag zien.

Doyle: “Het is zoals met een huwelijk. Of een vriendin.”

Jesson: “Na al het toeren waren we niet in staat opnieuw gewoon een plaat te maken.

We moesten op de pauzeknop duwen en even tijd in onszelf steken.”

Proper uit de stront Doyle: “Daarna hebben we twee weken vooral gepraat. Vervolgens hebben we ons vak opnieuw geleerd. Eerst door covers te spelen en dan langzaam maar zeker aan nieuwe, eigen nummers te beginnen. Doorgaans schreven Sam (Fryer, frontman) en ik de basis, waarna Peter er keyboards aan toevoegde en Will voor drums zorgde.

Dat bleek beter te werken dan de aanpak bij de eerste plaat.”

Jesson: “Dat debuutalbum is heel snel gemaakt, over deze konden we meer nadenken. Toen we pas begonnen zaten we samen in een kamer, speelden wat, riepen tegen elkaar op en dan maar hopen dat het dezelfde kant op ging. Door ons uit elkaar te halen, zijn we beginnen nadenken over hoe iedereen iets kan spelen dat echt bijdraagt aan het nummer.”

Geen slechte aanpak, zeker niet als het doel is om punk te maken, een genre waarin het moeilijk is niet voorspelbaar te zijn.

Jesson: “Het klopt dat het niet baanbrekend is, maar het is eerlijk wat we doen.”

Doyle: “We zijn trouw aan onszelf, hoe cliché dat ook mag klinken. Ik ben zelf een enorme muziekfan en ik kan naar deze plaat luisteren en er als kritische luisteraar trots op zijn.”

‘Danger In The Club’ heet het album. Kan muziek nog gevaarlijk zijn? Iggy Pop, om maar iemand te noemen, heeft op dat vlak de lat best hoog gelegd.

Doyle: “Niemand kan op tegen Iggy Pop. Ik heb hem enkele jaren geleden op South

By Southwest gezien en die vent is gek.”

Jesson: “Enkele dagen geleden zijn we naar een of andere elektronische band gaan kijken. Dan vind ik onze muziek toch ruwer aan de randen. Het voelt een beetje alsof we op een eiland zitten en een vlag in de lucht houden. Er is momenteel niet echt een beweging, zoals in de jaren 90. Toen was er een soort scene, nu niet.”

Misschien is dat wel goed? Bij pakwek Oasis denk je automatisch 1994.

Jesson: “Positief dat je bent! Wij moeten meer positief zijn!”

Waarover gaat ‘Peter And The Gun’? Is dat een verwijzing naar het sprookje Peter And The Wolf?

Jesson: “Neen, dat komt uit een droom van Sam. Die ging over Peter, onze keyboardspeler.”

Doyle: “In de droom had Peter iedereen vermoord en werd hij gevonden terwijl hij door de straten van Londen wandelde. Toen hem gevraagd werd wie hij was, antwoordde hij: ”Peter and the gun.”

Jesson: “Sams brein is bij momenten een zeer donkere plaats.”

Resulteren er wel vaker songs uit dromen?

Jesson: “Yeah, op de eerste plaat ‘Rattlesnake Highway’ bijvoorbeeld.”

Doyle: “Het gebeurt constant.”

Jesson: “Vooral als je melk en kaas eet voor het slapengaan.”

‘Coming Over To My Place’ lijkt dan weer romantisch op het eerste zicht, maar plots gaat het van ”I would rather die...”

Jesson: “... than be in love with you. Ik speelde dat nummer voor mijn vriendin en zij vond het zeer romantisch.”

Doyle: “Het is nogal ironisch. Je zit wijn te drinken en plots is er een realiteitscheck: wil ik écht de rest van mijn leven samen zijn met deze persoon? (kijkt naar Jesson) Of niet?”

Slaat het nummer op de groep, misschien?

Doyle: “Dat kan. Ik weet het eigenlijk niet. Sam heeft de tekst geschreven.

Ik weet in ieder geval dat zijn vriendin niet van het lied houdt.”

Wat met de liefde van het publiek? De eerste plaat deed het zeer goed.

Niet bang dat nu de hype voorbij is een deel van het publiek zal wegblijven?

Doyle: “We hebben veel tijd aan deze plaat gespendeerd, voor ons is het een stap vooruit blijven. En als er mensen afhaken, dan is dat niet anders dan wanneer je van de lagere naar de middelbare school gaat en je contact met je beste vrienden verliest, omdat je nu eenmaal evolueert. That’s life.”

Jesson: “Wij gaan in ieder geval door. We willen nu songs schrijven terwijl we op tournee zijn. Veel bands zeggen dat het niet kan, maar wij willen de tournee afronden met een stapel songs onder de arm. Het kan zijn dat het niks wordt, maar het kan geen kwaad om te proberen.”

Doyle: “Het moment is juist. We zijn nu closer dan ooit. We zijn een gang! (tot Jesson) And I love you.”

on stage 19 juli: Dour Festival

Palma Violets ‘Danger In The Club’ Rough Trade/Konkurrent

Het voelt een beetje als een guilty pleasure, Palma Violets omarmen. De band maakt weliswaar betere muziek dan pakweg Blink 182, maar ergens onderweg naar de grootsheid blijft Palma Violets hangen. ‘Secrets Of America’, ‘Sweet Violets’, ‘Coming Over To My Place’: stuk voor stuk fijne, meezingbare songs waarop het vast heerlijk zorgeloos wild in het rond dansen is op een zomerfestival. Maar baanbrekend kan het niet genoemd worden. Daarvoor schemeren The Clash en Rancid nogal nadrukkelijk door. Maar wie de sfeer van het onvolprezen ‘… And Out Come the Wolves’ (nog eens) wil proeven, kan daarvoor perfect terecht bij ‘Danger In The Club’. Zij het dat hier de scherpe randjes zo nu en dan ingewisseld zijn voor een licht-melancholische toets, wat mogelijk kan wijzen op de kiem van toekomstige grootsheid. Tot het zover is omarmen we dit tweede album gewoon als een heerlijk plezierige collectie songs. (jvb)

18

homegrown

Tekst: B oots i foto: Arne Jennard

The Hickey Underworld hoofdstuk drie, zoals albumtitel ‘III’ al handig aangeeft. Gitarist Jonas Govaerts besloot door z’n eigen gehoorproblemen niet langer onze trommelvliezen te teisteren en zich meer op de collectieve netvliezen te richten. Maar moeten we daar rouwig om zijn als dat goeie clips en horrorprenten oplevert én Tim Vanhamel z’n plaats inneemt?

Zonder statement, cool of geldingsdrang Voor Younes Faltakh, Jimmy Wouters, Yorgos Tsakiridis én Jonas Govaerts zelf, liggen de zaken natuurlijk even anders. Daarover begon met de eerste twee alvast dit gesprek.

Younes Faltakh: “Moeilijke periode inderdaad, als je beste vriend de band moet verlaten door een derde kracht, een ziekte dus, waar je geen vat op hebt. We zaten dan ook wel even in zak en as.”

Jimmy Wouters: ”We hebben een aantal concerten geprobeerd als trio te spelen, maar die tweede gitaar is wel essentieel in onze sound en songs, omdat ze gewoon voor die bezetting zijn geschreven. Het werkte dus niet echt.”

Younes: “Op zich was dat wel even fun voor mij, omdat ik dan wat meer ruimte had om te improviseren en op te vullen. Maar uiteindelijk hebben we toch beslist om een vervanger te nemen. Een vierde lid is altijd handig en we kunnen Tim ook inschakelen om bijvoorbeeld keyboards te spelen.”

Heeft hij zich niet teveel bemoeid met songstructuren en productie?

Want - ik durf het amper te zeggen - het geheel klinkt wel euh...

Younes: (zeer snel) “Funky?“ Yep. Younes: “Dat is zeker waar. Maar dat zat al wel een beetje in The Hickey.

En Tim z’n stijl is nu eenmaal wel iets funkier. Z’n roots liggen bij Parliament en Funkadelic terwijl Jonas z’n stijl en roots te situeren zijn in het punky hoekige van Fugazi en Jesus Lizard. Het was voor Tim toch wel een aanpassing om onze single mote riffs te spelen.”

Jimmy: “Het merendeel van de nieuwe songs was al geschreven, zeg zelfs maar perfect af. Hij heeft dus toch vooral de songs aangeleerd en gespeeld en uiteraard kleurt hij ze dan wel in met z’n eigen stijl.”

Dé vakantie van m’n leven Ik kon het niet meteen horen, maar zingt Tim ook ergens mee?

Younes: “Ja, een paar backings hier en daar. Het meeste heb ik zelf gedaan.

Maar ook tijdens de opnames was het een fijne samenwerking. We hebben de basis takes, de drums dus vooral, in Jet Studio opgenomen op drie dagen tijd. Dan zijn we 20 dagen gaan kamperen in de FONS studio van Niels Hendrix, voor de zang en de overdubs. Alles live en analoog, géén computers. Niels is zo’n beetje een tape-genie met een ongelooflijk stel oren én goede smaak. De locatie zelf is ook top. Een soort van ouderwetse cottage met een grote tuin - dus véél barbecues, ‘s ochtends gaan fietsen, vrienden die langskomen en dan ook iets inspelen, zoals Damien Van Der Hasselt en Dave Schroyen op percussie, Tims zus Lotte Vanhamel heeft op drie songs backings gedaan, Sebastiaan Weyler, onze vorige bassist, heeft wat keyboards en drumcomputers meegebracht en Jonas speelt ook nog mee op de plaat. Een zalige tijd dus, onze beste sessie ooit. Kortom dé vakantie van m’n leven.“ Dus nog géén plannen om, zoals zoveel gitaarbands, naar Steve Albini in Chicago te trekken ?

Younes: “Ik weet het niet, ik vind die sound vaak té droog en je hebt weinig tijd om écht aan de sound te sleutelen. Maar die specifieke roomy klank van z’n snaredrums is wel onmiskenbaar. Wij hebben de mix uitbesteed aan Tim Green, gitarist van The Nation Of Ulysses die ook al voor Comets On Fire en Six Organs Of Admittance heeft gewerkt en zijn héél tevreden.”

Jimmy: “Hij was ook héél relax en makkelijk te bereiken. We hebben ‘m gewoon gemaild en hij was supercool en supergoed.”

Opvallend op de nieuweling is dat de kwaadheid nog meer achterwege blijft.

Een bewuste keuze?

Younes: “Dat ligt vooral aan het ouder worden zeker, minder geldingsdrang hebben misschien. Zonder een statement te willen maken, zonder cool te willen zijn, een échte zielsplaat vanuit het hart. Fuck, dat klinkt zo melig.” (lacht) Niks om je over te schamen want daar moet muziek toch vooral om gaan?

Jimmy: “Het ligt ook wel een beetje aan de verandering van het proces.

De vorige platen kwamen vooral tot stand door te jammen in het repetitiekot met de versterkers open. Nu hebben we veel bij Younes thuis in de zetel zitten spelen en schrijven. Je luistert dan ook anders naar de ruwe ideeën.”

Younes: “Klopt, we hebben daar ook demo’s opgenomen en als je thuis tegen een zachter volume speelt, kun je ook niet hard schreeuwen. Dus dat slaapkamergevoel sluipt er dan automatisch wel in.”

Hoe moeten we de plaat nu eigenlijk noemen: III of Ill? Younes: “Grafisch gezien is het ‘III’, als derde plaat vind ik dat mooi staan, maar het was onze tourmanager Fried die er Ill in zag en dat paste dan weer in de situatie waarin de band verkeerde en waar we het al over hadden.

Tel daar dan nog eens deze steeds zieker wordende samenleving bij... De hoes is trouwens het beeld van een collectieve zelfmoord uit een droom die ik had.

Die zelfmoord begon bij m’n vriendin die zichzelf vredig van het leven beroofde door in een vuur te lopen. Maar het was leuk in die droom, een aangename zelfmoord. Ik werd wakker en vond het een goed beeld. Ik stelde het voor aan Jimmy, hij vond het een slecht idee voor een hoes maar zei: “doe maar.”

Blootgeven Een stevig contrast met de vorige hoes, die toch iets meer feest uitstraalde.

Maar ik zie in de hoes van ‘III’ toch ook wel enige zwarte humor.

Jimmy: “Daar kon de tekenaar Glenn Fabry alvast niet zo goed tegen.

Wij hadden ook zoiets van: kan er misschien nog een konijn of een kikker bij?

Maar daar werd echt niet om gelachen door hem.”

Moet die humor er in? Ik heb bij jullie soms de indruk dat titels en humor vaak gebruikt worden om diepte en ernst in de songs te camoufleren.

Jimmy: “Ai, we zijn doorgrond nu” (lacht) Younes: “Ja dat is zeker waar. Kunnen we dit dan gewoon als ons antwoord nemen?“ Nee, want het was een vraag. Waarom doe je dat dan? Angst om je té veel bloot te geven ?

Younes: “Ja, sure. Maar de teksten zitten wel bij de plaat. Dat is toch wel een vorm van blootgeven. Jimmy, heb jij hier geen antwoord op?”

Jimmy: “Absoluut niet. Ik zeg niets over teksten en titels. Heb geen enkele titel gekozen.”

Younes: “‘DWAMGOZ’ is toch van jou? Je hebt toch ook dingen mee neergepend en aangebracht. Je moet er nu ook niet over liegen hé.”

Jimmy: “’t Is waar, ‘t is waar, maar uiteindelijk zijn de teksten toch vooral jouw ding.”

Ik heb bij de doorgestuurde promo géén teksten gezien, en de titels zijn soms erg cryptisch zoals ‘D.I.Y Lamborghini’ of ‘Pegasus God Cloth’ bijvoorbeeld.

Younes: “Pegasus God Cloth’ gaat over totaal iets anders dan de titel suggereert.

De term komt uit een oude tekenfilm, Chevalier Du Zodiaque, die ik uit m’n jeugd ken. Maar het ding is dat je titels moet hebben als je demo’s maakt.

Het is dus een werktitel die is blijven hangen. Ik zal je trouwens de teksten wel eens doorsturen, dan kan je het voor jezelf uitmaken.”

on stage 4 mei: 16 mei: 17 mei: 21 mei: 19 juni:

Het Depot, Leuven (w/ Massis) Vooruit, Gent (w/ White Jazz) AB Club, Brussel Cactus, Brugge (w/ Cheatahs) Het Bos, Antwerpen

The Hickey Underworld ‘III’ [PIAS]

De derde of zieke van The Hickey’s waarop ‘High School Lawyer’ alvast een robuust meeslepende aftrap mag geven, met heerlijk breed uitwaaierende gitaren die we ook zo konden smaken op Cave Ins ‘Jupiter’. In het kielzog dadelijk de eerste brutale kopstoot van de plaat: ‘DWAMGOZ’. Het geweld is overigens nóg spaarzamer dan op voorganger ‘I’m Under The House I’m Dying’. We horen nog wat heetgeblakerde furie op ‘Pegasus God Cloth’ en op ‘Floor Opened Up’ krijgen we een verknipte mongoloid-riff die gespeeld lijkt door The Replacements. Maar meestal is het echter zachtjes meedeinend headbangen op midtempo songs. De ritmetandem Wouters/Tsakiridis lassen strak de naden van het ijzersterke frame in elkaar, de gitaar- en spaarzame keyboard-ornamenten zorgen voor de bedwelming.

Vanhamel integreert zich als een Antwerpse Berber, en zorgt tevens voor een lichte funky toets. Younes Faltakh verkent dan weer andere registers van z’n stem en wordt zelfs ondersteund (Beach House-fan zijnde) door achtergrondkoortjes.

Evolutie heet zoiets, maar dan in de goede zin van het woord. (boo)

WWW.DEROMA.BE 8/5 RADIO MODERN MET HOWLIN’ LOU AND HIS WHIP LOVERS 12/5 C.W. STONEKING 13/5 LIGHTNIN’ GUY VERLINDE & THE MIGHTY GATORS + TINY LEGS TIM SOLO 14/5 DOUGLAS FIRS + ALAMO RACE TRACK 21/5 JOY WELLBOY + SAMOWAR 24/5 MESHELL NDEGEOCELLO + ROSELIEN 28/5 REYMER 3/6 THE WOOD BROTHERS + MICHAËL LAMIROY TRIO 4/6 SPINVIS SOLO 12/6 TERAKAFT

20

homegrown

Tekst: Joko Van Heertum i foto: anton coene

Smeltende gletsjers en betoverende IJslandse landschappen. Dat zijn de beelden die opduiken bij het beluisteren van ‘Kepler Star’, het debuutalbum van Tout Va Bien aka Jan Wouter van Gestel. De man achter zijn piano veroverde al vele harten met zijn naakte versie van ‘Ne Me Quitte Pas’ van Jacques Brel. Op het album combineert hij piano en zang met ambient-geluiden en vreemde ruimtesounds. De eerste single, ‘This Fight’, werd dadelijk goed ontvangen bij het grote publiek, de full kent ongetwijfeld hetzelfde succes. Van laureaat van De Nieuwe Lichting in 2013 tot act op Rock Werchter in 2015… het gaat duidelijk goed met Tout Va Bien.

Jan Wouter van Gestel: “Het gaat uitzonderlijk goed ja, maar ik heb er wel altijd heel hard in geloofd. Als je je sterk focust op een bepaald doel, dan zal je het ook wel bereiken. Het is niet de ambitie om bekend of rijk te worden. Ik wil gewoon mijn ding doen en als dat bovendien succesvol blijkt, dan is dat zeer fijn. Maar ik probeer nog altijd om dezelfde persoon te blijven. Ik ga nog altijd op vrijdagavond pinten pakken met mijn vrienden. Hoewel, soms durf ik wel eens een avondje in mezelf te keren en dan komt het besef: shit zeg, ik sta op Rock Werchter. Maar dat moment mag niet te lang duren, zodat ik niet begin te zweven.“ (lacht) Het album kreeg de naam ‘Kepler Star’. Vertel eens.

Jan Wouter: “Tijdens het schrijven kreeg ik het idee om ambient-geluiden in mijn platen te verwerken. Het ging eigenlijk als volgt. Mijn producer, Arne van Petegem, daagde me tijdens een tripje naar L.A. uit om twee songs te schrijven. Die uitdaging ging ik natuurlijk dadelijk aan. In die periode had NASA een soundcloud met vreemde geluiden zoals de motoren van een raket, geluiden uit de ruimte, ... Een soort getik op die soundcloud trok mijn aandacht. Dat bleek de Kepler, een stervende ster.

Dat geluid wou ik gebruiken in een track die eerst anders heette, maar die oude songtitel heb ik dan veranderd in ’Kepler Star’. Die sound was zo krachtig dat ik uiteindelijk de plaat ook die titel gaf.”

Hunkeren naar de zee

vraag me af: hoe heb ik dat nu gedaan? Shit, dat kan ik niet opnieuw. Maar een volgende keer gebeurt het gewoon terug.”

Kom je eigenlijk uit een muzikale familie?

Jan Wouter: “Ja, iedereen in m’n familie speelt muziek. Ik ben zelf ook songs beginnen schrijven vanaf mijn 5-6 jaar. Ik kreeg trouwens een strenge opvoeding: ik mocht geen televisie kijken of op de computer. Daardoor kwam ik veel buiten en maakte ik veel mee. Ik was immers altijd op stap, sprong van bruggen in het water, … En ik had dus een piano. Ik ben een autodidact, dus geen geschoolde en uitmuntende pianist. Voor mij is die piano een medium en geen doel op zich.

Toch wil ik me er technisch meer in verdiepen want nu loop ik soms tegen mijn eigen beperkingen op. Vooral live.”

Surfen met Jack Johnson Wat was tot nu toe je meest memorabele optreden?

Jan Wouter: “Het leukste vind ik de intieme optredens: pakweg 200 man die dichtbij mij staan. Zoals in de rotonde van Botanique. Het publiek was helemaal mee en aandachtig aan het luisteren. Dat was heel schoon. Achteraf heb ik ook veel mails gekregen om mij te bedanken en dat doet wel iets met een mens. Maar mijn meest memorabele moment was in de AB, toen ik in het voorprogramma speelde van Ozark Henry. Ik had voor het concert behoorlijk veel gegeten. Toen ik een blik in de zaal wierp zei iemand naast mij: ”Ja, dat is zeker 2000 man hé.” Ik kreeg plots zoveel zenuwen dat ik er echt ziek van werd. Ik heb toen overgegeven en daarna moest ik dadelijk het podium op. Verrassend genoeg werd het echt een heel goed optreden.

Ik heb er best goede recensies over gelezen.” (lacht) Je stond ook al op Pukkelpop.

Jan Wouter: “Ja! Vóór mijn deelname aan De Nieuwe Lichting zei ik geregeld tegen mijn maten: ”Kijk mannen, dit jaar sta ik op Pukkelpop.” Zij namen mij natuurlijk niet serieus, wat logisch was: ik had nog geen podiumervaring en geen enkele song op de radio. Plots vertelde iemand me over De Nieuwe Lichting. Ik heb mij toen ingeschreven en zag dat ik ook een groepsnaam moest invullen, maar ik had er nog geen. Ik moest dus snel beslissen. Ik zat in een donkere periode en vond het wel bijgevolg wel gepast om Tout Va Bien als naam te kiezen. Van het een kwam het ander. Ik was een van de drie laureaten van De Nieuwe Lichting én mocht zo op Pukkelpop spelen.” (lacht) Dit jaar speel je zelfs op Rock Werchter, iets waar veel beginnende artiesten alleen maar kunnen van dromen. Welke dromen heb je nog?

Jan Wouter: “Werchter is de opstap voor mij. Maar het belangrijkste is dat ik de wereld ga zien en ik zou graag samenwerken met m’n helden, zoals Matt Corby en Thom Yorke. En met Jack Johnson gaan surfen in Hawaii!” (lacht)

on stage

Naast ‘Kepler Star’ staan er ook songs op zoals ‘Melting Glacier’, ‘Sunrise...’ heb je een verdoken interesse voor natuurverschijnselen?

Jan Wouter: “Ik ben erg visueel: ik schrijf niet in noten maar in beelden. Als ik muziek schrijf dan sluit ik mijn ogen en zie ik soms enorme vlaktes en IJslandse decors met vulkanen, kliffen en gletsjers. Anderzijds heb ik ook een fascinatie voor de zee. Ik heb een rare focus op wijdheid en de zee en dat spiegelt zich dan ook af in mijn muziek. Ik denk dat het een soort hunkering van mij is.“

Geen televisie en computer In je songteksten is die hunkering wat minder sterk terug te vinden. Waar haal je de inspiratie voor je teksten?

Jan Wouter: “Mijn lyrics zijn eerder autobiografisch, die gaan over dingen die met mij in het dagelijkse leven gebeuren. Dat kan ook gaan over zaken die vroeger zijn gebeurd en die nu plots weer opduiken. Twijfels, blijdschap… het komt allemaal aan bod. Wat ik opmerk is hoe ouder je wordt, je meer ervaringen opstapelt en je dus ook meer dingen moet loslaten. Met het ouder worden stijgt de complexiteit.

Deze plaat gaat over deze wirwar van emoties en het ontrafelen ervan.”

Muziek maken helpt je dus daarbij?

Jan Wouter: “Zeker, andere mensen gaan lopen en ik ga schrijven. Ik vind lopen saai. (lacht) Ik kan genieten van een glas wijn terwijl ik mij achter de piano zet.

Ik schrijf ook heel fonetisch: eerst komen de klanken en vervolgens de woorden die op dat moment heel goed weerspiegelen wat ik voel en meemaak. Als ik muziek schrijf, lijkt het alsof ik in een trip zit. Nadien sta ik soms versteld en

9 mei: 12 mei:

16 mei: 23 mei: 6 juni: 27 juni:

4 juli:

Putrock, Beringen (w/ The Van Jets, Steak Number Eight, AKS, …)

Les Nuits @ Botanique, Brussel (Chapiteau, w/ Jonathan Jeremiah, Joe Bel) DOK, Gent (w/ Nevada Fellow) Bluesem, Brasschaat (w/ Daan, Intergalactic Lovers, …)

VestRock, Hulst (NL) (w/ Therapy?, Giant Sand, Willow, …)

Rock Werchter (w/ Other Lives, Angus & Julia Stone, The War On Drugs, …)

Paradise City Festival, Perk (w/ Aeroplane, Robag Wruhme, …)

Tout Va Bien ‘Kepler Star’ Warner

“You flew too high”, zingt hij in zijn radiohit ’This Fight’. En Tout Va Bien mag gerust nog een tijdje hoog boven de wolken vliegen.

Zijn pasgeboren plaat ‘Kepler Star’ is er immers eentje die je oren streelt. De muziek is niet bedoeld om een avondje op te dansen, maar wel om bij weg te dromen met een goed glas rode wijn. Jan Wouter van Gestel blijft nog altijd achter zijn vertrouwde piano zitten, maar ook ambient-geluiden begeleiden zijn meeslepende teksten. Fijne songs, prachtige soundcombinaties en hier en daar komt een breekbaar kantje naar boven. We hadden ook niet anders verwacht van Tout Va Bien, die ons verbaasde met zijn gevoelige versie van ‘Ne Me Quitte Pas’ tijdens De Nieuwe Lichting 2013. De zweverige sound van tweede single ‘Old Love’ blijft lekker nazinderen en het ontroerend pianogeluidje van ‘Sometimes’ houdt je vast tot aan het einde van de plaat.

Die plaats op Rock Werchter is hem dan ook van harte gegund. (jvh)

21

homegrown

Tekst: Pascal Nosenzo

We zitten in El Metteko in Brussel, op een boogscheut van de AB. En dat is noemenswaardig, want Joy Wellboy vertoeft nog maar zelden in België. Sinds Wim Janssen en Joy Adegoke twee jaar geleden tekenden bij BPitch Control, het label van Ellen Alien, verblijven ze vooral in Duitsland. Maar om het uitmuntende, nieuwe album ‘Wedding’ voor te stellen, steekt Wim graag de landsgrens over.

Wim haastte zich naar Brussel, maar werd al snel getemperd in zijn enthousiasme door het fileleed op de Brusselse ring.

Wim Janssen: “Wat vind ik het zalig om in Duitsland te touren. Je hebt daar geen snelheidsbeperking. (lacht) Veel tijdswinst maak je niet, maar het is mij vooral te doen om de snelheid en de juiste muziek op de achtergrond. Hm, zalig!”

Waar is het nieuwe album eigenlijk opgenomen?

Wim: “Ik heb een mobiele studio en installeer mijn apparatuur waar ik op dat moment ben. Dat mag in een klein kamertje zijn. We hebben in ons appartement een kamert van twee op twee. Maar ik voel me daar thuis. Twee boxen en een paar instrumenten aan de muur, dat is voldoende. In de keuken een ideetje uitwerken en het daarna onmiddellijk opnemen, dat is superleuk. Joy zingt ook graag in die booth.

Het grootste deel van de plaat is dan ook bij ons in het appartement opgenomen.

We hebben sommige delen wel op locatie opgenomen, zoals de drums in de Beursschouwburg. We wonen immers op een appartement en moeten ook rekening houden met de buren.”

spastische bewegingen, alles aan het geven en dan is er een droog stemmetje uit de studio: “Mick, just a little bit less, man.” (lacht) Toen heb ik een klik gemaakt: soms is het gewoon werk, doe je ding en overdrijf enkel op de momenten dat het past.”

Technieken die je zelf toepast?

Wim: “Als ik ongeduldig ben wel. Niet dat ik dat in het geval van Joy Wellboy veel moet doen.”

In het vorige interview kwam al naar voren dat de verstandhouding tussen jou en Joy heel goed zit. Dat is waarschijnlijk alleen maar aangesterkt, zeker met een plaat die ‘Wedding’ heet.

Wim: “Wedding is in feite het district in Berlijn waar we wonen. Maar de andere betekenis is dat een plaat maken als trouwen is. Je zit aan elkaar vast, zeker als duo. Maar met graagte, dat zeker! Hoe beter je elkaar leert kennen, hoe ruimer de verstandhouding wordt. Plots is daar een taal die je beiden spreekt, een muzikale taal. Aan het proces is niet veel veranderd, het gaat zelfs makkelijker en sneller.

Het enige moeilijke is het doorzetten.”

Vatbaar voor de Amerikaanse handshake-mentaliteit.

Jullie doen alles graag zelf. Zijn er dingen die jullie dit keer uit handen hebben gegeven?

Wim: ”We hebben de mix uitbesteed. Daar ging een blinde testmix aan vooraf.

We hebben een paar draken terug gekregen, maar ook enkele pareltjes.

Uiteindelijk hebben we gekozen voor Patty Majer, een klein genieke. We hebben hem onze nummers gegeven en zes uur later zat ik tijdens het beluisteren van de eindmix met een big smile op mijn gezicht. Ik leef er voor om met zo’n mensen samen te werken. Mensen die het verhaal en de energie van je nummers kracht weten bij te zetten. Daar gaat niet veel boven.”

En nog steeds bij BPitch? Was alles even snel beklonken zoals vorige keer, toen jullie na 20 minuutjes al een platendeal hadden afgesloten?

Wim: ”Nee, een label als BPitch is kritisch. Het is altijd duwen en trekken, maar die mensen hebben ons niets in de weg gelegd. Ze hebben enkele zeer terechte opmerkingen gemaakt. Op zo’n moment kan ik mijn ego makkelijk opzij schuiven. Ik heb mensen nodig die mij feedback geven, waarmee ik iets kan doen.”

Zou je durven zeggen dat Berlijn een springplank is, meer dan België?

Wim: ”Dat zou ik niet zeggen. Ik kom veel muzikanten tegen in Berlijn, maar ik denk niet dat ze kwalitatief beter zijn dan elders. Je wordt in ieder geval niet beter door naar Berlijn te gaan. Je kan die stap wel gebruiken om te etaleren wat je al kan. Maar misschien ben ik ook niet de juiste persoon om die vraag te beantwoorden. Ik kijk graag toe vanaf de zijlijn. Ik heb niet de nood om muzikanten op te zoeken en constant over muziek te babbelen. Er zijn nog andere interessante dingen in het leven. Dan ga ik liever met een paar standup comedians op stap. (lacht) Ik heb het grootste respect voor die stand-up comedians. Niets zo gênant wanneer het niet klikt met het publiek. Man! Ik krijg er al kriebels van als ik daar aan denk. Het doet mij denken aan die scene uit Bird van Clint Eastwoord, over Charlie Parker. Als je niet goed genoeg was dan werd er een cymbaal naar je hoofd gesmeten.”

Zoals in de recente film Whiplash waarbij het personage van J.K. Simmons zijn poulain zo hard tot het uiterste pusht dat hij er onderdoor gaat.

Wim: “Dat is een veel gebruikte studio-techniek hé. Je kan je niet voorstellen wat voor macht je kan uitoefenen als producer. Het meest kwestbare instrument van een muzikant is zijn stem. Ik ben daar ook vatbaar voor, hoor. Dan sta je je hart en ziel bloot te leggen in de zangbooth en blijkt het uiteindelijk niets waard te zijn. Dat kan ik gelukkig relativeren, allemaal dankzij een documentaire over Mick Jagger. Ik herinner mij het beeld van Mick die zijn ding doet, met zijn bijna

Op jullie tourschema valt op dat jullie weinig in België spelen. Vinden jullie dat niet jammer?

Wim: ”Dat is zo en ik zou het zonde vinden mocht dat zo blijven. Maar ondertussen gebeuren er voldoende leuke dingen buiten België. Onze muziek wordt in films gebruikt, we krijgen prime-time in de ochtendprogrammatie van het bekende L.A. KCRW radioprogramma Morning Becomes Eclectic. Het liefst van al zou ik terug naar de desert willen. In Death Valley namen we al enkele clips op. Een magische plek. Ik weet nu al dat Berlijn niet ons einddoel is. En ik ben stiekem ook erg vatbaar voor de Amerikaanse handshake-mentaliteit. Daar krijg je de kansen en mag je laten zien wat je ermee kan, terwijl je hier vaker een ”bewijs je eerst maar en dan krijg je kansen” als antwoord krijgt. Wie weet!”

Wat ons betreft verdienen jullie alle kansen. De nieuwe plaat is immers alweer een pareltje.

on stage 11 mei: Les Nuits @ Botanique, Brussel

(w/ Vuurwerk, FùGù Mango meets Binti, …)

21 mei: De Roma, Antwerpen

Joy Wellboy ‘Wedding’ BPitch Control/Universal

Het Vlaamse duo Joy Wellboy kende in 2013 met debuutplaat ‘Yorokobi’s Mantra’ al een redelijk groot succes. Merkwaardig was dat het album werd uitgebracht op BPitch Control, het elektronicalabel van Ellen Alien. Die samenwerking verliep blijkbaar vlot, want voor de tweede plaat gaf BPitch onze landgenoten opnieuw een kans. De stem van Joy klinkt nog steeds even broos, maar staat er volledig en wordt naadloos aangevuld door de daverende stem van Wim. Het downtempo duet ‘The Final Still’ heeft veel weg van het sensuele van Gainsbourg en de electropoptracks passen zo op een plaatje met het oudere werk van SBTRKT. Kortom een mengeling van oud en nieuw en al wat goed is. ’Wedding’ is het perfecte vervolg op de traktatie waar ze ons twee jaar geleden al mee in vervoering brachten. De superlatieven verzin je er zelf maar bij, want hoe je het ook draait of keer, dit album is alweer een schot in de roos! (pn)

22

homegrown (on cd ) A Pudding oO ‘A Pudding oO’ Granvat

Met in de gelederen bassist Dries Laheye, drummer Stijn Cools, toetsenist Adriaan Van de Velde en gitarist Bert Cools is dit een van de supergroepen uit de jonge generatie muzikanten die flirt met jazz, rock en funk. Denk aan STUFF. en BRZZVLL maar ook aan Weather Report en Steely Dan of wat Mark Guiliana solo doet. We horen een verzorgde en gelaagde productie, een knipoog naar de seventies en vooral een uiterst actuele aanpak. Om af te ronden voegen we er nog Flying Lotus aan toe als referentie. Een geslaagde trip gegarandeerd met deze spacy en groovy scapes, net zoals de hoestekening laat vermoeden. (gtb)

even goed uit en haar sensuele stem bleef intact. De kern van Elsje Helewaut haar begeleidingsgroep is evenmin gewijzigd: Hans Helewaut, Cesar Janssens en Vincent Pierins, deze keer aangevuld met onder andere Senne Guns. Aan de muzikale aanpak werd niet gesleuteld. ‘Portraits And Landscapes’ bevat dezelfde rustige melodieuze (fluister)pop waarmee ze drie decennia geleden de Rock Rally won (1984). Niet meteen de terugkeer waarop de gemiddelde RifRaf-lezer zit te wachten maar als Dylan covers mag brengen van Sinatra, gunnen we Elisa Waut een nieuw moment de gloire voor de fans. (gtb)

The Girl Who Cried Wolf ‘Ruins’ Eigen Beheer

Chaos Of The Haunted Spire ‘Live At Het Bos’ BOAT/Rat Records

Teun Verbruggen doet de reputatie van RAT Records als muzikaal kunstenplatform wederom alle eer aan. Een van de vele vertakkingen is Chaos Of The Haunted Spire, de groep die hij vormt samen met Pierre Vervloesem, Mirko Banovic, Jurgen ‘Sickboy’ Desmet, Vincent Fortemps en EWI-wizard Andrew Claes (STUFF., BRZVLL).

Wie denkt dat Flying Lotus het monopolie heeft van voorbijflitsende collages van stijlen die tot een samenhangend geheel uitgewerkt worden, moet hier maar eens naar luisteren. Breakbeats en elektroritmen wisselen af met out of space klankbeelden. Nooit een clash van extremen, wel perfect in elkaar glijdende dimensies. En dat zonder maanden in de studio te zitten, gewoon live opgenomen in het Antwerpse Het Bos. Op cd kan je alles in een trek ondergaan maar op vinyl heb je er de kunstzinnige hoes bij ontworpen door niemand minder dan Dennis Tyfus. Plaat van 2015? (gtb)

Na de ep ‘Ohm’ en een single ‘Norway’, brengt het Antwerpse The Girl Who Cried Wolf nu een debuutplaat uit. Hoewel de bandnaam ontleend is aan een moraliserend sprookje over leugenaars, komt de plaattitel alle beloftes na. ‘Ruins’ ligt bezaaid met vergane dromen en (bijna) vergeten relaties. Gelukkig liggen duisternis en intieme pracht soms gevaarlijk dicht bij elkaar. ‘Taken’ is bezwerend en bijna een duister sprookje op zichzelf. Mede dankzij zangeres Heleen Destuyver, die ons in ‘Red Ribbon’ als een ijsprinses rond haar vingers windt. Na het trio ‘Ruins’, ‘This Is Me’ en ‘Demon’ is het helemaal duidelijk: deze band durft in hetzelfde bos ronddwalen als Thom York in ‘There There’. Meeslepend. (rl)

Great Mountain Fire ‘Sundogs’ [PIAS]

Chrome Brulée ‘Chrome Brulée’ FONS Records

Ze gaan schuil achter maskers tijdens hun live sets, halen geweldige klanken uit een stel synths en weigeren interviews te geven. Velen onder jullie zullen spontaan aan de Fransozen van Daft Punk denken, niet onterecht trouwens, maar vanaf nu mag je het ook binnen de landgrenzen zoeken. Onder het modus operandi van Chrome Brulée teleporteert het achttal Alex Mayhem, Michael Shredlove, Club Cannibal, Joey Cristal, Kid Supreme, Robert Magnet, Ricky Sunset en Max Hijacks - wat een heerlijke namen! - je terug naar de vroege eighties, om je er vervolgens onder te dompelen in een prachtig klankbad, waarin het zalig soppen is. Uiteraard hoor je de invloeden van Moroder en Kraftwerk maar wie maalt daar om als het zo fijn plonzen is te midden van heerlijk filmische tracks als ‘Glare’ en ‘Elegy For A Broken Machine’. Losweken deden we eerder al op de funky discogeluidjes van ‘Supernova’ en ‘Autopower’. Dat de gasten van Chrome Brulée een echte liveband vormen, iets wat je ook hoort op dit album, maakt de ervaring enkel maar intenser. Bommetjeeuh! (kc)

Elisa Waut ‘Portraits And Landscapes’ Eigen Beheer

De meest stijlvolle chanteuse uit de Belpopgeschiedenis maakt op haar beurt een comeback. Ze ziet er nog steeds

The Insect Soldiers Of The Sky ‘The Insect Soldiers Of The Sky, ep Eigen Beheer

Dit zijn jonge snaken die op een haar na de halve finale van Humo’s Rock Rally misten. Met deze ep maken ze geen onuitwisbare indruk. Met maar drie songs op de playlist hielden wij ons vast om overgeblazen te worden. Onnodig. Al snel krijgen we op ‘Beetle Robots’ een koude douche: aan het Engels is nog wat bijschaafwerk nodig. En tegen het einde van ‘She Likes Beards’ waren we bijna ingedommeld. Nochtans geen slechte track. De wisselwerking tussen piano en gitaren op ‘Aurora Beams’ blijft al meer hangen, maar er is toch nog werk voor de boeg. (rl)

Herinnert u zich nog het topnummer ‘Spiralize’ van Karma Police? De vier leden van die groep (Sean Michael Raab, Freek Welkenhuyzen, Wouter Carlens en Cedric Vaessen) vormen samen met gitarist Mikey Buffa Wooly Mammoths, een band die in 2014 één van de finalisten van De Nieuwe Lichting was. “Mysterious since 2013”, laat het Brusselse vijftal weten via het vi.be-profiel waarop de heldere, kakelverse debuutsingle ‘Pulling Me Under’ (opgepikt door het StuBru-programma Select) en de demotracks ‘Out Of Love’ en ‘Come Undone’ te beluisteren vallen. In april speelde de groep in café Video in Gent.

Op 16 mei kan je Wooly Mammoths aan het werk zien in JH Tel in Ekeren (w/ Ides Moon, Between Meadows) en op 21 mei tekent de band present op Trixtraxfest in Antwerpen (w/ Yuko, Ballet Dancer, Felix Pallas). Te verwachten muzikale kwaliteit? Onvervalste (sixties) indie popsongs met een stevige scheut psychedelica (een vleugje Tame Impala) en warm gezelschap van een old skool zomerbries. Nice stuff die om meer vraagt. (bvm) beta.vi.be/wool

Zend je tracks in via beta.vi.be/rifraf.

Wooly Mammoths – Mysterious since 2013

Onbegrijpelijk dat het Brusselse Great Mountain Fire nog niet helemaal doorgebroken is in Vlaanderen. De Brusselse scene is nochtans bloeiend als nooit tevoren, maar Vlaanderen lust het voorlopig niet. Beter nog: Vlaanderen heeft duidelijk niet goed geproefd.

Great Mountain Fire presenteert namelijk de perfecte zomercocktail: fris en pittig, maar niet té zoet. De vorige plaat ‘Canopy’ was misschien iets te hoekig en eendimensionaal, maar ‘Sundogs’ is dat niet. De hoeken werden ingeruild voor subtielere rondingen. Het avontuur is subtieler, maar spreekt veel meer tot de verbeelding. We horen een mix van funk, futuristische pop en zelfs Braziliaanse tropicalia (‘5-Step Fever’!). ‘Sundogs’ is een feestelijke aquarel van stijlen, kleuren en melodieën. Well done boys! (dm)

23 Irish Coffee

Linus + Skarbo/Leroux

‘When The Owl Cries’

‘Linus + Skarbo/Leroux’

Starman Records

El Negocito

Na jaren van stilte (met uitzondering van een korte opstoot in 2005) was er twee jaar geleden plots de uiterst geslaagde comeback met ’Revisited’ (RifRaf juli 2013). William Souffreau heeft blijkbaar de smaak opnieuw te pakken en ook de juiste muzikanten om zich heen. Met deze ’When The Owl Cries’ levert hij wederom een stevige portie rock en blues af, gedrenkt in de traditie van Humble Pie, The J. Geils Band en Graham Parker en natuurlijk naadloos aansluitend bij zijn eigen erfenis.

Met deze keer daarbij een stevige ode aan The Kinks via hun ‘I Gotta Move’.

Er zijn gastbijdragen van Jan Oelbrandt aka Dobrojean en Luc ‘Betty Goes Green’ Crabbe, die tevens opname en productie voor zijn rekening nam. (gtb)

Jane Spleen ‘Jane Spleen’, ep Eigen beheer

Koen Wauters en Oljana Weyler doken samen met Gert Jacobs (Douglas Firs) de studio in, nodigden een aantal gastmuzikanten uit en namen zes nummers op die het midden houden tussen breekbare ballads met een countrytintje, huppelende semiakoestische pop à la Jonathan Richman en wat stevigere gitaarrock. Sterke troef is vooral de stem van Weyler. Een tournee in het voorprogramma van K’s Choice zou de fanbasis heel wat groter kunnen maken. (gtb)

Junkfunk Cowboys ‘Business Class’ Notes & Notes

Junkfunk Cowboys is het nieuwste hersenspinsel van Roel Van Espen, keyboardspeler bij Vive La Fête. De opnames gebeurden in zijn eigen studio, de zangeressen haalde hij van achter zijn hoek en de gastmuzikanten stuurden hun tracks op via e-mail, dat allemaal om de ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. De rode draad doorheen de plaat is - je raadt het - funk, maar er komt ook wat rap, jazz en rock bij kijken. Buiten klimaatneutraal is de plaat ook nog eens 100% banjo-vrij.

De man is dus enkel cowboy van geest. Een stevig debuut dat meer biedt dan alleen wat funk, en ja, daar zit ook een gezonde dosis zelfrelativering bij. What’s not to like? (pn)

Wie de vorige plaat van het duo Ruben Machtelinckx-Thomas Jillings aka Linus net wat te abstract vond, krijgt hier een nieuwe kans. Improvisatie blijft nog steeds de rode draad maar wordt in evenwicht gebracht met uitgeschreven stukken waarbij vooral banjo en baritongitaar voor een warme gloed zorgen. Voor de gelegenheid werden twee extra muzikanten uitgenodigd, gitarist Frederik Leroux en drummer Oyvind Skarbo. Het minimalistische kleurenpalet wordt zo meteen verrijkt met heel wat extra accenten. Met de intro lijkt het eerst of je in de soundtrack van ’Paris, Texas’ belandt. Desolaatheid alom. Vervolgens wordt alles opengetrokken en krijgt de muziek zowel een intimistisch als meer weids karakter. De repetitieve structuren leiden tot een hypnotiserende luisterbeleving, vooral in ’Down’ en ’Finco’. Soms ook verwant aan ’Drip Music’ van Fluxus-kunstenaar George Brecht. De muziek van Linus & C° lijkt dan ook enerzijds sterk op auditieve kaligrafie terwijl er anderzijds soms een gevoel van vervreemding opduikt. Net die dualiteit maakt van deze plaat een uiterst intrigerend werkstuk. Wie hen miste tijdens de recente JazzLab tournee, dient zich dringend de vinyl aan te schaffen met kunstwerk van Ante Timmermans. De anderen hebben ze (hopelijk) al. (gtb)

Planet Prozak ‘Planet Prozak’ Eigen Beheer

Dit jonge Kortrijkse viertal hengelt duidelijk de melancholie in je naar boven door ondubbelzinnig te dwepen met grungerock en donkere thema’s. Deze 3 songs tellende ep laat (jvw) ondanks een zoveelste suffe terugblik naar grunge echter onmiddellijk hervallen in jeugdig fatalisme en oneindige woede. Op opener ‘Beautiful World’ haalt zanger Mathijs Declercq zonder verwittiging uit als wijlen Layne Staley en is de link met grungegrootheid Alice In Chains vrij duidelijk. Verwacht je aan een muur van fuzzgitaren en die typische vocale uitbarstingen in het refrein. Meebrullen verzekerd. ‘Does It Feel Like A Sin’ verandert licht van koers en mengt het voorgaande met een meer opbouwende structuur en een nog aanstekelijker refrein. Wie nog eens vol woede “Release me” wil schreeuwen, is hier overduidelijk aan het juiste adres. Enkel afsluiter ‘Black Confetti’ overtuigt niet zoals de andere nummers, maar Planet Prozak laat hier een enorme teaser los en blijft hopelijk niet enkel in Kortrijk plakken.

Prairie K’s Choice ‘The Phantom Cowboy’ Wallaby

“From couldn’t get any worse to it’s about as rock and roll as it gets”, zingt Sarah Bettens in de openingstrack van ‘The Phantom Cowboy’. Geen idee waarover ze het heeft in het eerste deel van die zin, maar in het tweede slaat ze alvast de nagel op de kop. Het zevende studioalbum van K’s Choice is het hardste dat zij en haar broer Gert ooit op ons loslieten en doet denken aan de rauwe nummers vanop ‘Paradise In Me’ en ‘Cocoon Crash’. Met Alain Johannes (Queens Of The Stone Age, Mark Lanegan, Black Box Revelation) achter de knoppen hadden we eerlijk gezegd ook niets anders verwacht! De twee schreven de songs voor de allereerste keer in hun muzikale carrière samen en namen alles op in slechts een week.

Dat leverde een no-nonsense-plaat op met stevige poprock. De single ‘Private Revolution’ was al een voorsmaakje van de heavy sound maar ‘Come Alive’ klinkt zelfs nog beter! (jk)

Anja Kowalski

‘Like A Pack Of Hounds’ Shitkatapult

Once in an appleblueseegreen moon komt zo’n plaatje voorbijwaaien dat je geheel onverwacht, maar daarom niet minder moedwillig van de sokken blaast. Prairie, het project onder leiding van Marc Jacobs – niet de mode-ontwerper – is een regelrechte muzikale fata morgana + stomp op de neus, rechtstreeks getrokken uit de onpeilbare Brusselse ondergrond. Je weet wel, die hoofdstad met zijn inwoners, straten en gebouwen. ‘Like A Pack Of Hounds’ is een veelkoppig beest mét opengesperde muil. De vergeefsheid staat ons nader dan het welslagen, om alle indrukken en sensaties van dit ongrijpbare kunststuk te stelpen middels een stukje omschrijvend beschrijven. Prairie propageert extreme desolatie. En teugelloze intensiteit tegelijk. Dat klinkt als een – toe maar – roedel hongerige bloedhonden, des nachts zwervend door de grootstadswoestijn, terwijl chihuahua’s achter veilige gevels in hun mandje slapen. Zangeres Lucille Calmel, queen of the desert, jaagt via single ‘Elle See’ al fluisterend op een ontredderde gitaarpartij, wat uitmondt in een Morricone-achtige finale. ‘Like A Pack Of Hounds’ is een hoogst unheimisch klankenbloedbad met hoog westerngehalte, tot de rand gevuld met buitenaards mooie noise, postrock en elektronica. Een allesverpletterende ervaring. (fp)

‘Wolke’ Naff Rekordz

Misschien ken je haar nog van toen ze bij FES zong of van haar niet alledaags duo met Catherine Smet (Purzelbaum Unlimited). Maar dat is ondertussen allemaal een hele tijd geleden. Na omzwervingen in de theater- en danswereld duikt de vocaliste terug op met een weeral bijzonder project dat moeilijk te catalogeren valt en dus uiterst boeiend en intrigerend is. Met wat namedropping kunnen we ergens in de buurt van een omschrijving komen. ‘Wolke’ klinkt als gelaagde triphoppop die aanleunt bij wat Lynn Cassiers en Jozef Dumoulin doen, versierd met een vleugje Kurt Weill, af en toe opgepimpt met wat sfeerscheppende elektronica-effecten en met gitarist Benjamin Sauzereau (hij duikt tegenwoordig overal op) als prettige stoorzender. Koptelefoon op, diep inademen en je gewoon laten meevoeren met de sprookjesflow van deze zingende elf. (gtb)

Radical G ‘Mankind’ RadicalGmuzik

Producer Glenn Keteleer brengt een mix van ebm en techno, en waarbij de nadruk op electro ligt. Donker gedaver? Donker gedaver! Maar ‘Mankind’ is meer dan dat; de plaat is sfeervol en gebalanceerd genoeg om ook mensen die geen fan zijn van pakweg The Klinik, Front 242 of The Neon Judgement te overtuigen. Met name ‘Kong’, ‘Kryptonite’ en het dreunende ‘Fury’ zijn prima tracks. Ietsje meer originaliteit had geen kwaad gekund, maar Radical G steekt toch boven de vaderlandse middelmaat uit. (mb)

24

homegrown (on cd ) The RG’s ‘The RG’s’ Eigen Beheer

De roots van The RG’s ligt ergens tussen het West-Vlaamse Geluwe en Wevelgem, dicht tegen de Belgisch-Franse grens.

Dat hoor je helemaal niet want de inspiratie voor de sound van dit trio komt van veel verder. Overgewaaid uit de Californische woestijn, als je het ons vraagt! Het debuutalbum van de band loopt over van de bluesy (stoner)rock waar Rival Sons en Wolfmother zo geliefd voor zijn en daar genoten we de volle drie kwartier van. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de dreigende bas en vette gitaarrif in ‘She’s So Lazy’ of ontdek in ‘Seven Year Itch’ hoe je als zanger een Josh Hommeke doet. (jk)

The Strzebonsky Noizescene ‘Exploding Head Syndrome’ Eigen Beheer

Bas-en-drum-duo’s; het lijkt de nieuwste trend die ooit door gangmakers als Oei Oei, Mr Wright & Mr Wrong, Royal Blood en Death From Above is gestart. Ook dit duo jonge helden doet het met vier snaren en een drumkit en waagt zich na twee ep’s aan een full album. Het moet gezegd, het potentieel is aanwezig en ze pakken de zaken goed aan; potige sound, puike songs, catchy vocals en Niels Hendrix en Tim De Gieter aan de mengtafel. Uiteraard zijn er enige gelijkenissen met Royal Blood en Death From Above, maar het uitgangspunt is duidelijk en gelukkig herrie maken en géén afgelikte poging tot wereld-dominatie. Af en toe gooien ze ook een sequence of een keyboard door hun melodieuze dansbare noise en dat houdt het boeltje fris. Een welgemeende “wooojooow Strzebonsky” is dan ook wel op z’n plaats. (boo)

Merdan Taplak ‘Imperial Dancefloor Material’ La Musique De Beau Monde

Wanneer één van onze favoriete homegrown-producers met nieuw gerief op de proppen komt, gaan wij er graag even voor zitten. Hoewel, zitten is niet echt wat je wilt doen bij de nieuwe van Taplak, want dit plaatje heeft zijn naam niet gestolen. Opener ‘I’m Your Captain’ schreeuwt dancefloorfiller uit elke porie: moddervette baslijn en schuifelende synths die zich koesteren in de gloed van waar ook Symian Mobile Disco in excelleren: tegendraadse en ongebruikelijke vondsten in een haast perfecte structuur gieten zodat alles als zoete koek naar binnen gaat. ‘Troubles In My Head’ flirt met clubhouse vermomd als een popsong à la Black Eyed Peas, net als het minimalistisch hoekige ‘Face The Blame’. De poppy drum-‘n’-bass van ‘Show Your Face’ en het net dat tikkeltje té radiovriendelijke ‘My Love Is Yours’ zijn niet echt spek naar onze bek, maar dat geeft niet, want met het pompende en opzwepende ‘Rip It’ worden we opnieuw in de rollercoaster geduwd. Vorwarts mit de partygeit op het lekker loosgaande ‘Bumper’, de scheve raveanthem ‘Nasty’ en de raggadubelectro roast van ‘I Don’t Like You (So I Won’t Invite You)’.

‘Imperial Dancefloor Material’ schippert handig tussen radiovriendelijke dance en gemene undergroundkopstoten van tracks waarop Merdan Taplak weliswaar regelmatig de kijk-eens-van-hoeveel-markten-ik-thuis-ben-kaart trekt, maar daar dankzij zijn uitstekende skills en zijn feeling als producer ook topsongs mee aflevert. Bovendien is Taplak ook nu weer bezig om de nieuwe tracks live met band op het podium te brengen. Wij hebben een zeer sterk vermoeden dat er een verdomd lekkere zomer zit aan te komen! (mc)

Nicola Testa ‘No More Rainbows’ Voices Voices

Persoonlijk hebben we geen bal met regenbogen, maar voor Nicola Testa durven we wel eens een uitzondering maken.

Nochtans niet makkelijk voor een geboren cynicus, want ‘No More Rainbows’, de eersteling van de Brusselaar, staat bol van de melancholie en romantiek. “We are rainbows!” horen we de man joelen op opener ‘Rainbow’, middels wat pompeuze electropop. Vaak haken we daarop al af, maar deze keer betrappen we ons erop te blijven plakken. Tijdens ‘Koko’ sleurt onze landgenoot er nog wat disco bij, terwijl Daan voor wat fijn gitaargetokkel zorgt. Een nummer als ‘World’ zwelt dan zalig op, tot Testa er een lekker vuige synth doorhaalt, waarna het gladde ‘F.M.’ ontaardt in een klein feestje. Met de titelsong kent dit debuut dan een mooie, maar sombere afsluiter. Soms klinkt het allemaal wel wat theatraal, maar de nummers van Testa verraden telkens een stevig popgevoel. Het maakt van ‘No More Rainbows’ zo’n plaat waarbij de verloren gewaande romanticus in ons het haalt van de cynicus. Zij het met een nipte meerderheid, maar toch. (kc)

Von Stroheim ‘Sing For Blood’ Navalorama Records

Het Brussels label Navalorama Records bezorgt ons al een aantal maanden plaatjes met een originele, authentieke invalshoek. Dat wil niet zeggen dat al die plaatjes even goed zijn, leuk in het oor liggen, of zelfs beluisterbaar zijn, maar ze zijn wel altijd minstens interessant en intrigerend. Zo ook met deze Von Stroheim. Een uitgestrekt, filmisch zwaar laken van sludgy doom- en post-metal wordt hier gedrapeerd over de specifieke stem van Dominique Van Capellen-Waldock, ook frontvrouw van LAS Vegas. De muziek van Von Stroheim is lekker stevig en toch verteerbaar.

De stem van Van Capellen-Waldock is daarentegen eentje waar je voor moet zijn zoals dat heet. Fans van Neurosis, Timber Timbre of Hexvessel, mogen ook in deze ‘Sing For Blood’ hun tanden zetten. (dg)

Vuurwerk ‘G.R.I.P.’ & ‘Warrior’, ep’s Lo Recordings

Ze stonden in maart op het befaamde SXSW, stelden hun ep ‘Warrior’ voor in Silencio, de hippe Parijse club ontworpen door halfgod David Lynch, en maakten al een remix voor Bon Iver: voor menig hipster volstaat bovenstaande opsomming al om het Belgische trio Vuurwerk tot snoepje van de maand te katapulteren. Wie ook graag muzikaal geprikkeld wordt, kunnen we meteen geruststellen: Vuurwerk loopt over van kinderlijke extase en doet bovenal haar groepsnaam alle eer aan. Op ep ‘Warrior’ worden elektro-akoestische klanktapijtjes nonchalant over het schattige lolitastemmetje van Soldiers Heart frontvrouw Sylvie Kreusch gedrapeerd: het resultaat klinkt als Cocorosie in een parallel universum. Op ep ‘G.R.I.D.’ gaat Vuurwerk dan weer kopje onder in bizarre visoenen en weet het drietal aan de hand van groezelige elektronica, vertwijfelende en door een vocoder gehaalde vocals, futuristische r&b en een stevige walm lofi-mist het gevoel van een nachtelijke trip door een desolaat landschap perfect te vatten in melancholische tracks. Zeer warm aanbevolen. (wd)

TaxiWars ‘TaxiWars’ Universal

Een rockster (Tom Barman), een jonge drummer die ondertussen ingelijfd werd door wereldster Philip Catherine (Antoine Pierre), een saxofonist die in New York een internationale carrière opbouwt (Robin Verheyen) en een bassist die het allemaal reeds meegemaakt heeft (Nicolas Thys). Onder de naam TaxiWars strijdt dit Belgisch kwartet voor de gunst van het rock- en jazzpubliek. De eerste grote outing vorig jaar tijdens Gent Jazz was geen echt schot in de roos. De pose was er, de symbiose niet. 1 + 3 bleef 1 + 3. Op de gestreamde promocopy van de debuut-cd klinkt het al veel beter. Barman is meer in het verhaal betrokken. Verheyen daagt hem zelfs regelmatig uit. Thys bekijkt op afstand en vult aan waar het moet. Het is echter vooral Antoine Pierre die hier de stuwende motor is. Hij zorgt voor de continue dynamiek en overbrugt moeiteloos de clichés van rock en jazz zodat het geheel meer uniform klinkt. Nu nog wat luisteren naar hoe BRZZVLL en Anthony Joseph het voor elkaar speelden om als een groep te klinken en als er live dan nog de power van STUFF. bijkomt, zit het goed. Voor TaxiWars op de podia van de grote zomerfestivals staat, kan je deze maand alvast met hen kennismaken in Luik (Jazz à Liège, 9 mei), Brugge (De Werf, 12 mei) en Brussel (AB, 13 mei). (gtb)

WXII ‘Pays De Flandre’ Eigen Beheer

We vinden eenzelfde aanpak terug als op de eerste cd die we hier al onder de loep namen (februari 2014). Yves Bondue en Peter Paelinck trokken terug samen met fotograaf Luc Vanhoucke rond in de West-Vlaamse natuur en de onmiddellijke Franse omgeving, zochten rustgevende plekjes op (binnen en buiten), pakten hun halve muziekwinkel uit en knutselden vervolgens sonore tafereeltjes in elkaar. Dit scenario herhaalden ze dertien keer. Het eindresultaat: twaalf intimistische tableaux (een voor elke maand) plus eentje extra. Wederom een atmosferische trip, nu eens heel poëtisch dan weer met een donkere en dreigende ondertoon of met een hoge graad van weemoed. Het verrassingseffect is er af maar dit blijft wel een uiterst intrigerende luisterervaring met trance-effect. Opnieuw met prachtig fotoboekje. Te situeren ergens in dezelfde nevelen waar ook Sigur Rós en Linus ronddwalen. (gtb)

watchoutforthegiants ‘The Sky Is The Rabbit’, ep Eigen Beheer

Ze wonnen de juryprijs op de recente Melkrock Rally in Tielt en gaan binnenkort op bezoek in de studio van producer/bandcoach/Gorki-bassist Erik Van Biesen (Biezen). In afwachting van het resultaat is er nu al de veelbelovende debuut-ep ‘The Sky Is The Rabbit’ waarvan het titelnummer samen werd opgenomen met Pascal De Weze. Dat ze niet verlegen zitten om een witz meer of minder bevestigen de jonge hongerige wolven van watchoutforthegiants (aan elkaar geschreven, zonder hoofdletter) met lollige uitspraken als “Surrealistic Postmodernism” en “in de hoop erkend te worden als meer dan God. Jezus is het doel, u allen de middelen.” Muzikaal mondt dat uit in een mistige, noisy psychmix van Babyshambles, Pixies, Millionaire en Sonic Youth. watchoutforthegiants klinkt vettig, doldwaas enthousiast en luchtig onderkoeld. Zo hebben we onze trio’s uit Ninove graag. (bvm) CELEBRATING 80 YEARS OF ORGAN MADNESS!

SUNDAY 17 TH OF MAY ★ DOORS 11 AM

Whiz ‘The Sound Of Whack’ Eigen Beheer

De albumtitel verklapt het al, de eerste plaat van Whiz is whack, wild and strong. De vier Hasseltse heren legden een lange muzikale reis af (zie o.a.

The Galacticos en Roadburg) voor ze deze debuutplaat van Whiz voorstellen. De poppy melodieën van The Galacticos en het duistere van Roadburg komen mooi samen in de mid-tempo rocksongs en die klinken verrukkelijk. De band experimenteerde dan ook bijna drie jaar om de juiste sound, gitaarriffs en harmonieën te vinden. 5 dagen in de studio volgden en het straffe ‘The Sound Of Whack’ is een feit. Leuk extraatje: kunstenaar Pieterjan Ginckels verzorgde het artwork. Zo is elke platenhoes zwart gelakt en heeft het een met blacklight-verf aangebracht nummer. Dit geeft een verrassende glow aan het eerste album van deze veelbelovende groep. Knap werk! (jvh)

Zulu Moon ‘Exoplanets’, ep White Noise Music

Geboren in Nepal, opgegroeid in Hong Kong en na enkele omzwervingen aangespoeld in Gent: Zulu Moon is een globetrottertje en dat hoor je: haar in soul gedempte hiphoptracks baden in een multicultureel sfeertje en ontleden haarfijn de zelfkant van het leven zonder te vervallen in clichématige verheerlijkingen van de thug life. Op eerste ep ‘Exoplanets’ verweeft de rapster handig persoonlijke issues in een groter levensverhaal zonder dat het geheel lijdt aan navelstaarderij, laat staan grootheidswaanzin: straf. Zulu Moon dames en heren: moderne grootstadsblues gebracht door een venijnig opdondertje dat pit en cheeky niet verward met brutaliteit en arrogantie. Sluit haar in uw hart nu ze nog van ons is. (wd)

TWO TONS OF HISTORY! EXPO CLASSIC TONEWHEELS AND VINTAGE LESLIES CONCERTS AND SHOWCASES EXPO LEGENDARY ALBUM COVERS BRUNCH ★ SOULFOOD ★ COCKTAILBAR DISCOVER OLD HAMMOND MECHANICS FEEL THE MAGIC OF SPINNING HORNS JOIN THE TONEWHEEL COMMUNITY MEET THE HAMMOND PROFESSOR

JAMES TAYLOR QUARTET THE LINK QUARTET ANDRE BRASSEUR HAPPY HAMMOND TRIO JJ LOUIS QUARTET KRIMINAL HAMMOND INFERNO DIRK VAN DER LINDEN TRIO TRIPLE EIGHT WWW.HAMMONDFESTIVAL.BE JAMES TAYLOR QUARTET

THE LINK QUARTET

KRIMINAL HAMMOND INFERNO

ANDRE BRASSEUR

V/A ‘Bosbessen Marmelade’ Marmelade Productions

Het voortreffelijke Marmelade Productions flikt het ‘em alweer: geen ander Belgisch hiphoplabel dat spitsvondige woordspelletjes en kwieke rhymes op dergelijk unieke manier koppelt aan tergend traag voortslepende bapbeats die baden in hallucinogene dampen. Wazige soundscapes, doorweven met heldere storytelling: ook ‘Bosbessen Marmelade’ is gefundenes Fressen voor muziekfanaten met een zwak voor backpacker hiphop. Zongen wij vorige maand nog de lof voor de instrumentale beats van Wits, dan levert de symbiose met woordkunstenaars als Fatty K, Baz, Don Luca, Roncha, JEF eens te meer vuurwerk op. Strak en soepel tegelijk, als een gloednieuwe skinny jeans: ‘Bosbessen Marmelade’ past (wd) als gegoten. En u?

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE

www.meerschaert.be

26

Ear t eam Björk

‘Vulnicura’ One Lit tle Indian/Konkurrent

Het nieuwste album van de IJslandse Björk is bijzonder. Ten eerste omdat ‘Vulnicura’ op het internet lekte en daarom via een spoedprocedure werd uitgebracht, zonder de gebruikelijke bombast. Ten tweede omdat het album deels is geïnspireerd op de breuk tussen Björk en de Amerikaanse kunstenaar Matthew Barney. En als laatste omdat Björk, nadat enkelen de Venezolaanse producer Arca de meeste credits toeschoven, de strijd aanbond voor de vrouw in de muziekindustrie. In al deze commotie zou je nog vergeten naar haar muziek zelf te luisteren, en deze is – zoals we inmiddels van Björk gewoon zijn – eerst hermetisch en intrigerend om dan vollop te begeesteren en te overmeesteren. Björk leerde tijdens haar +30 jarige carrière dan ook kundig schilderen met klanken, of het nu strijkers, bleeps, fonemen of bassen zijn. Ook dit keer klaren de ijskoude klankwolken waar haar ijle vocalen op drijven regelmatig op om plaats te maken voor een sonische regenboog. Je moet maar naar het bezwerend dansbare ‘Notget’ luisteren om te weten wat hiermee bedoeld wordt. ‘Vulnicura’ is bijzonder. En zo is Björk op haar best. (jdb)

8:58 ‘8:58’ ACP

Paul Hartnoll heeft een nieuw soloproject dat naar eigen zeggen in het verlengde ligt van waar zijn voormalige groep Orbital naartoe wilde. Feit is dat er opnieuw een heleboel prima beats en zijn typische net-niet-bombastische synths opduiken. Bovendien werkte Hartnoll samen met goed volk zoals acteur Cilian Murphy, de enige echte Robert Smith (niet voor het eerste, trouwens), folkies The Unthanks en Lianne Hall en songsmid Ed Harcourt. Dat zorgt voor een erg boeiende wisselwerking met daverende hoogtepunten zoals ‘Please’ (met vocals van Smith en Hall), ‘The Clock’ en ‘Nearly There’. Er staat ook een geslaagde cover van ‘A Forest’ op de plaat, maar daar heeft Robert Smith helemaal niks mee te maken. We zouden durven stellen dat ‘8:58’ zo mogelijk nog beter is dan het beste dat Orbital ooit gebracht heeft. Of ook wel: de perfecte soundtrack voor een perfecte avond. (mb)

Ah! Kosmos ‘Bastards’ Denovali

Jawel, het elektronica-wereldje is ook anno 2015 nog steeds een bijna exclusief transatlantisch en mannelijk onderonsje.

Twee goeie redenen om het langspeeldebuut van de Turkse Basak Günak aanstonds te omarmen. Of nee, d’r is er nog wel eentje te bedenken: Ah! Kosmos laat zich via ‘Bastards’ opmerken met uiterst uitgepuurde en -gebalanceerde muziek.

Toegankelijk, maar avontuurlijk. Dat is inclusief gevaarlijk schuivende, overhellende en fonkelende beats, met een diepvloeibare onderstroom vol hoog-sensitieve, glaciale glitch en breed uitwaaierende jams met echoënde gitaren en fluisterende vocalen. Een broeierige beat-cocktail uit de Bosporus, met andere woorden – denk gerust aan Ellen Allien, minder duister en met meer diepgang. Ah! Kosmos vindt via ‘Bastards’ heil in de periferie van gepolijste en veelkleurige minimal – minimal zoals we die graag horen. Voor haar hoeft het niet, dat eeuwige crowdpleasen met knallende drops en bijhorende climaxen. En zo hoort het maar net. (fp)

Alva Noto ‘Xerrox Vol.3’ Raster-Noton

Zes jaar na ‘Xerrox Vol.2’ verschijnt het derde deel uit Alva Notos reeks rond klankmanipulatie. En net als die vorige

steekt ‘Xerrox Vol.3’ erg bleekjes af vergeleken met de rest van zijn uitgebreide discografie. Dromerige soundscapes wisselen voortdurend af met geruis en geknetter maar het geheel mist vorm of doel.

Halfweg het album doet ‘xerrox 2ndevol 2nd’ nog even opkijken - een duistere, langgerekte drone die zachtjes uitdooft - alleen is daarmee het beste wel gezegd.

Nee, dit heeft Alva Noto al ooit anders en beter gedaan. (ts)

And So I Watch You From Afar ‘Heirs’ Sargent House

Vooral op het podium is deze NoordIerse band een geweldige belevenis. Daar komen ook het zenuwachtige gewriemel aan snaren, de stuiterende drums, de geweldige en gewelddadige uitbarstingen, en de grootse groepchant-stukken best tot hun recht. Met de nieuwe plaat ‘Heirs’, doet de band er op alle vlakken nog een schepje bovenop. Waar er normaal nog wat ademruimte bleef in de postrock/matchcore, waar nog een beetje geduld nodig was om het tot de knallende climax vol te houden, is alles nu dichtgetimmerd. De songs lijken je hermetisch in te sluiten, gunnen je geen rust, tuimelen van de ene uitbarsting in de andere en nooit werd er op een And So I Watch You From Afar-plaat meer gezongen. Dat alles maakt het een wat moeilijker geheel. Maar als je al fan was van deze band, of van pakweg 65DaysOfStatic, kan je zonder second thoughts deze ‘Heirs’ in huis halen. (dg)

Biosphere & Deathprod ‘Stator’ Touch Music

Als twee Noorse ambientgoden samen een plaat maken/delen, dan moet dat toch geweldige resultaten opleveren? Wel, eigenlijk... Ach, wie gaan we iets wijsmaken? Natuurlijk levert dat geweldige resultaten op! In 1998 deden ze trouwens al iets gelijkaardigs, dus ze zijn niet aan hun proefstuk toe. Met ‘Stator’ keren de twee terug naar hun roots: minimalistische, geheel uit elektronica opgetrokken soundscapes die doen denken aan tegen elkaar aanschurkende ijsschotsen met een haat-liefderelatie en af en toe een streepje etherisch noorderlicht. Huiveringwekkend met momenten, maar altijd heel erg mooi. ‘Stator’ is kortom een geniale plaat en nu al een ab-so-lute ambientklassieker. (mb)

Black Rebel Motorcycle Club ‘Live In Paris’, 2cd+dvd Abstract Dragon

Met ‘Howl’ zorgde Black Rebel Motorcycle Club voor een van de beste platen van 2005. Tien jaar later blijft van die godenstatus weinig over. Het trio bracht sindsdien nog drie langspelers uit die zich vooral lieten opmerken door hun ondermaats karakter. Ook deze eerste officiële liveplaat is niet veel soeps: de volledige eerste schijf is een live-versie van het twee jaar geleden uitgebrachte ‘Specter At The Feast’ En daardoor behoorlijk slaapverwekkend. Schijf twee heeft zijn momenten (meer bepaald ‘Shuffle Your Feet’ en een donderend ‘White Palms’), maar kan niet verhullen dat BRMC zijn beste tijd heeft gehad. “Whatever happened to my rock’n’roll?”, is dan een obligate vraag. (jvb)

Bob Moses ‘All In All’ Domino

Soms, heel soms, schuilt achter de biografie van ’n band ook een interessant verhaal dat bijdraagt aan de ins en outs van een plaat. Dat gaat als volgt, wat betreft Bob Moses: twee Canadezen lopen elkaar tegen het lijf in New York, hokken samen in de studio, worden onder de arm genomen door house-producer Francis Harris, hangen rond in het milieu waar Nicolas Jaar en Soul Clap tot wasdom komen en tekenen uiteindelijk ‘n contract bij Domino, dat voorbeelden als Four Tet en Caribou huisvest.

Tot daar alvast een handvol goeie referenties. Maar zo’n vaart loopt het uiteindelijk niet voor Bob Moses. Op debuutplaat ‘All In All’ fuseren de heren Howie en Vallance lome deep-house, zoet-zweverige zang en touches van piano. Dat resulteert in een uiterst aaibaar geheel, even chill- als dansbaar. Dat allemaal héél slick en gladjes geproducet. En da’s allicht waar ’t Bob Moses mangelt op ‘All In All’. Hier en daar een hoekje, weerhaakje of een gelaagde subbas zou Bob Moses verre van misstaan.

Nu kunnen we dat onbehaaglijke behangpapier-gevoel maar niet afschudden, genre designermuziek uit de ouderwetse loungebar, heden ten dage vermomd als hipsterhangout/exclusieve cocktailbar. Beetje ’n zeperd, het debuut van Bob Moses. (fp)

Braids ‘Deep In The Iris’ Arbutus Records

Aan hun derde album zijn ze toe, deze drie Canadezen. Ook hier horen we minimalistische beats, zwevende synthlagen, elek-

tronische details, een piano en de heldere stem van frontvrouw Raphaelle StandellPreston. Wanneer de sfeer goed zit en het donkere kantje vlak voor je ogen sluimert is Braids een geweldige groep, die met beide voetjes in de hedendaagse muziek staat en er ook best weet te scoren. Maar dan is er een nummer zoals ‘Taste’ dat neigt naar al te doordeweekse radiorommel of single ‘Miniskirt’ dat in se nogal – euhm – weinig om het lijf heeft. Jammer, want voorganger ‘Flourish // Perish’ had meer inhoud, meer volwassenheid. (dw)

The Brian Jonestown Massacre ‘Musique De Film Imagine’ ‘a’ Records

De vlag dekt de lading. ‘Musique De Film Imaginé’, het vijftiende (!) album van de Amerikaanse cultband The Brian Jonestown Massacre, is een symfonische soundtrack bij een niet-bestaande film en meteen ook een hommage van frontman Anton Newcombe aan Jean Luc Godard, François Truffaut en andere Europese cineasten uit de jaren ’50 en ’60. Verwacht geen los-uit-de-pols-psychrock zoals gewoonlijk maar een stijlvolle, donkere, filmische golf van muziek met een Franse slag die op maat is van wie Air, ‘Atom Heart Mother’ van Pink Floyd en ‘A Perfect Place’ (een soundtrack van Mike Patton) een warm hart toedraagt. Met gastrollen voor de Italiaanse zangeres/regisseuse/actrice Asia Argento en de Franse artieste Soko.

Knappe originele score. (bvm)

Peter Broderick ‘Colours Of The Night’ Bella Union

Eerder speelde singersongwriter/componist/ multi-instrumentalist Peter Broderick (Efterklang, Horse Feathers) al als sessiemuzikant voor Nils Frahm en M. Ward. Na veel beslommeringen, het herstellen van een slepende ziekte en een transatlantische verhuis gooit Broderick zeer hoge ogen met deze full.

Binnenkomer ‘Red Earth’ vat je vanaf het eerste moment bij de lurven en laat je de eerste ademhappen niet meer los, enkel even om te swingen op het nostalgische ‘The Reconnection’. Dat een achtergrondkoor een puike beslissing was, blijkt al niet veel later op de Afrikaans getinte titelsong.

Verder biedt ‘Colours Of The Night’ een mooi spectrum aan veelgelaagde, down-tempo luisterliedjes waarvan ‘More And More’ en ‘Our Best’ veruit de meest innemende zijn. In één woord: wauw! (ne)

E U R O M E T R O P O L I S

M U S I C

5 & 6 JUIN / JUNI 2015

F E S T I V A L

PORT FLUVIAL D’HALLUIN

30 MIN. DE LILLE / 5 MIN. VAN MENEN

dEUS - CARIBOU - METRONOMY RÓISÍN MURPHY - IBEYI JOSÉ GONZÁLEZ - ANNA CALVI YEARS & YEARS - BADBADNOTGOOD MAGNUS - HÆLOS - ROCKY INFO & TICKETS:

Lic.1017151-1017152-1017153

www.postvorm.be

28

Earteam Blur

‘The Magic Whip’ Parlophone/Warner

Was het nu zestien jaar of slechts twaalf jaar wachten op nieuwe en verzamelde muziek van Blur? Het antwoord hierop is volledig afhankelijk van je persoonlijk standpunt over de status van de band mét of zonder zijn bebrilde gitaarwonder Graham Coxon. Ondergetekende behoort tot het kamp dat Blurs laatste officiële release, ‘Think Tank’ uit 2003, eerder links liet liggen omdat Coxon hier weinig tot niets mee te maken had. Zestien jaar, sinds ‘13’ uit 1999, hebben we dus moeten wachten op een nieuw album van de helden van de Britpop en ‘The Magic Whip’ is een plaat die je meteen doet beseffen wat je al die jaren zo erg gemist hebt. Op deze in Hong Kong opgenomen knaller bewijzen de boys dat ze nog steeds die brutale kwajongens zijn ten tijde van ‘Parklife’ (‘Go Out’, ‘Ong Ong’), dat Damon Albarn nog altijd meester is in het combineren van vreemde klanken met bloedmooie popmelodieën (‘Ice Cream Man’, ‘Thought I Was A Spaceman’) en dat de heren elke keer weer het juiste moment weten te vinden om een groovende gitaarriff of een swingende blazerssectie op je los te laten (‘Ghost Ship’, ‘I Broadcast’). Dit is een comeback die niet zomaar kadert in de trend van het doen heropleven van symbolen en iconen uit de nineties, op ‘The Magic Whip’ bewijst Blur een band te zijn voor de eeuwigheid en die we jammer genoeg veel te lang hebben moeten missen. (ps)

Circa Waves

Death And Vanilla

‘Young Chasers’

‘To Where The Wild Things Are…’

Virgin

Aan doorzettingsvermogen geen gebrek bij frontman Kieran Shudall en zijn maats. Zeven pogingen had hij al ondernomen om een band op poten te zetten, maar deze stierven allemaal een stille dood zonder veel Britse theepotten te breken.

Gelukkig is zijn geluk nu eindelijk gekeerd en blijken deze youngsters uit Liverpool hun gedroomde recept tot succes te hebben gevonden, namelijk gitaarmuziek zoals we het kennen uit de vroege jaren 2000 toen de gezichten Pete Doherty en Julian Casablancas nog vol met jeugdpuistjes stonden en niet waren getransformeerd in de karakterkoppen die ze nu zijn. ‘Young Chasers’ begint ietwat clichématig met een ouderwetse one-two-three-four countdown maar die is wel het begin van een snedige en energieke debuutplaat vol met jeugdige onbezonnenheid. ‘T-Shirt Weather’ komt dicht bij het perfecte festivalnummer, ‘Best Years’ zou zonder verpinken de setlist van een band als The Vaccines halen en ‘Stuck In My Teeth’ is indiepop in zijn meest dynamische vorm. Soms klinken de songs nog net iets te doorzichtig, maar zet deze plaat op bij je volgende zomerse barbecue en deze transformeert gegarandeerd in een nostalgische braspartij voor al wie tiener was in de jaren 2000. (ps)

Carsten Dahl ‘Bach Goldberg Variations’ Tiger Music

Als het debuut van Nordmann gehypet wordt als jazz, houdt niets ons tegen om Carsten Dahl zijn ‘Bach Goldberg Variations’ te bestempelen als rock-‘n-roll.

Of tenminste als hedendaags gebracht met een punkattitude maar wel door iemand die zijn instrument volledig beheerst. Deze Deen is mega in zijn thuisland als klassiek vertolker. Voor zijn nieuwste werkstuk ging hij echter heel onorthodox te werk. Wel duurde het tien jaar voor hij zich volledig klaar achtte om deze opname te beëindigen. Dahl brengt dit overbekend meesterwerk met een prepared piano. Concreet betekent dit dat hij zijn instrument laat klinken als een harp, klavecimbel, banjo, gitaar en zelfs als een piano.

Heiligschennis, te vergelijken met Dylans oeuvre in een hardcore-versie brengen. Of zoals Apocalyptica Metallica ging vervormen. In dit geval is een verwittigd luisteraar een hele zaal waard. Maar wie al eens naar DAAU of Steve Reich luistert, Uri Caines ‘Goldberg’ in huis heeft of de collector item ‘P.D.Q.Bach’ van Peter Schikele bezit (op vinyl natuurlijk), zal deze cd zeker appreciëren. U weet wat te doen. (gtb)

Fire Records

Het Zweedse duo Marleen Nilsson en Anders Hansson houdt wel van een verhaal, een setting en nostalgie. Voor deze tweede langspeler kozen ze met hun albumtitel voor een verwijzing naar het gekende kinderboek (en de verfilming) van Maurice Sendak, ze namen alles op met één, op de rommelmarkt gekochte 70’s micro en steken hun voorliefde voor het medium film niet weg. In ‘The Hidden Reverse’ en ‘Something Unknown You Need to Know’ horen we een knipoog naar Ennio Morricone. Ook in de meer experimentele delen van de plaat zit een duidelijk filmische sfeer waarin het heerlijk zacht vertoeven is. Eens de dreampop écht poppy wordt, is het verhaal een stukje minder interessant, maar dat maakt Death And Vanilla ruimschoots goed dankzij de dromerige, benevelende atmosfeer die als een dekentje over de hele plaat werd gelegd. (dw)

DeWolff ‘Live & Outta Sight’ Electrosaurus Records

Nederlandse bluesrocksensatie DeWolff lanceert haar eigen Electrosaurus platenlabel met een eigenhandig uitgebroed live-album: ‘Live & Outta Sight’. En wie deze jonge heren al aan het werk zag, weet dat ze live zo mogelijk nog meer lef en energie in hun nummers leggen dan op plaat. En wat een vette sound smeert dit trio ons ook dit keer om de oren! Van zodra DeWolff de set aftrapt met ‘Evil Mothergrabber’ en een retestrak gespeeld ‘Satila No. 3’ katapulteert het hen zo typerende, gierende orgel en die zwoel bespeelde bluesgitaar de zaal een paar decennia terug in de tijd, meer bepaald naar de psychedelische 70’s. Fans van psychedelic bluesrock à la, we noemen zomaar wat, Led Zeppelin en Deep Purple ballen bij deze zuiderse wervelstorm DeWolff gegarandeerd de vuist. Zeker wanneer de drummer het in ‘(Ain’t Nothing Wrong With) A Little Bit Of Lovin’ na een 3-tal minuten op een lopen zet met een perfect getimede drumsolo, en gitaar en orgel achteraf zodanig strak en naadloos inpikken waardoor je begint te denken dat het een jubileumconcert voor 25 jaar DeWolff betrof. Impressionant! (jvw)

Django Django ‘Born Under Saturn’ Because Music

Was er bij het debuut sprake van een instant crush, dan was het afwachten of

na die moeilijke tweede plaat onze (voor) liefde voor Django Django overeind blijft.

Na enige tijd met ‘Born Under Saturn’ te hebben doorgebracht, durven we gerust bekennen dat die gevoelens er nog zijn. Alleen is de prille passie wat getemperd, is het hoekige wat afgestompt en klinkt alles wat gestroomlijnder. Wat rest, zijn wel gewoon oerdegelijke popsongs, met af en toe een snedig randje. Komt ‘Giant’ nog voorzichtig aandraven, dan heeft ‘Shake And Tremble’ al een forsere tred. Maakt die flard elektronica van ‘First Light’ enkel een mooier nummer, dan overschaduwt die sinistere synth de fraaie song die ‘Shot Down’ is.

Waar ‘4000 Years’ fijntjes zwelgt in de vintage artpop, wordt ‘Break The Glass’ hierdoor enkel opwindender. Toch missen we een aanstekelijke stamper als ‘Default’ of de betoverende psychedelica van ‘Skies Over Cairo’. Deze ‘Born Under Saturn’ is dan ook meer een groepsplaat dan zijn voorganger ‘Django Django’. Wie zei er ook alweer dat democratie binnen een band een goede zaak is? (kc)

Doldrums ‘The Air Conditioned Nightmare’ Sub Pop

Doldrums toonde zich met debuut ‘Lesser Evil’ als een veelbelovende artiest. Het album kampte met enkele debuutziektes.

De Canadees propte teveel ideeën op een schijfje en vergat daarbij dat de gemiddelde luisteraar niét hyperkinetisch is. Ook ‘The Air Conditioned Nightmare’ – vernoemd naar de gelijknamige roman van Henry Miller – stuitert alle kanten op.

Opener ‘HOTFOOT’ katapulteert je onzacht in een dystopische industrialdiscotheek met zijn hoekige beats en kille atmosfeer. Het lijkt alsof Doldrums de ambitie heeft om ravemuziek een kunstzinnige twist te geven. Dat merk je aan de titels, het artwork en de verhakkelde melodieën.

Vreemd genoeg zijn het net de rustpunten die het meest indruk maken. Zo heeft ‘Video Hostage’ een zweem van Oneohtrix Point Never en The Field. We hopen dat Doldrums verder die kant op evolueert, maar zijn pretentieuze koppigheid niet verliest. Er schuilt namelijk iets mooi in Doldrums. (dm)

Du Blonde ‘Welcome Back To Milk’ Mute

Met ‘Welcome Back To Milk’ brengt Beth Jeans Houghton, de vrouw achter Du Blonde, een interessante tweede uit. Om

© Linda Brownlee

haar ruwe kantje optimaal naar het album te vertalen, nam ze Jim Sclavunos van The Bad Seeds en Grinderman onder de arm. Hij heeft de stemmingswisselingen van Houghton mooi vastgelegd. Zo toont Houghton in het knappe ‘Raw Honey’ en het rustige ‘After The Show’ haar meest zachte kant, terwijl ze tijdens ‘Black Magic’ en het mindere ‘If You’re Legal’ net klinkt als een ijskoude en keiharde tante, in de stijl van Shirley Manson. Tijdens die hardere nummers valt Houghtons stemgeluid wat licht, zelfs geforceerd uit waardoor haar zachte kant het beste uit de verf komt. Tijdens het matige ‘My Mind Is On My Mind’ geeft ze de microfoon ook nog even door aan Future Islands frotman Samuel Herring voor een partijtje. Omdat Du Blonde nog teveel twijfelt tussen in the face-rock en intieme indie mist ‘Welcome Back to Milk’ net dat tikkeltje overtuigingskracht. (jdb)

Eaves ‘What Green Feels Like’ Heavenly

Geen nummer kon ‘What Green Feels Like’ beter openen dan krachtpantser ‘Pylons’.

Doelgericht en rechtuit, het begin van een dynamische plaat die de status van Joseph Lyons, de singersongwriter uit Leeds, bevestigt. Eaves weet wat z’n geluid is en laat dat in negen nummers ook echt horen. Zo intensief als ‘As Old As The Grave’ klinkt, zo vredig is ‘Timber’ dan weer. Kuierend tussen hard en zacht komt ‘What Green Feels Like’ volledig tot zijn recht, en verveelt nooit. Elk nummer staat op zichzelf. We weten nog niet hoe groen echt aanvoelt, maar de zoektocht naar de klank ervan kunnen we bij deze staken.

Sterk debuut. (pl)

Eccentronic Research Council ‘Johnny Rocket, Narcissist And Music Machine… I’m Your Biggest Fan’ Without Consent

Dit merkwaardige en lichtjes mysterieuze project is alweer aan zijn vierde plaat toe en die draait helemaal rond de fictieve groep The Moonlandingz (onder die naam bracht de band dan ook maar meteen een ep uit) en meer bepaald een diehard fan van die laatste. Kan je nog volgen? Nee? Goed zo. We krijgen in ieder geval een mix van bijna symfonische tracks (waar blijkbaar een producer van The Human League iets mee van doen

Agenda mei 2015

11 clubs Always frontstage

DE MENS (za 02/05 – N9) STEREO MC’S (za 02/05 – VK Concerts) THE SPECTORS / NEWMOON (za 02/05 – Democrazy @ DOK) SHE KEEPS BEES / FACES ON TV (zo 03/05 – Cactus Club) DÄLEK / LORN / MOODIE BLACK (zo 03/05 – VK Concerts) JOHN THE CONQUEROR / THE SALVADOR STATEMENT (zo 03/05 – 4AD) DÄLEK / MOODIE BLACK (di 05/05 – De Kreun) AND SO I WATCH YOU FROM AFAR (di 06/05 – VK Concerts) THE POSIES (do 07/05 – Nijdrop) JP HARRIS & THE TOUGH CHOICES (vr 08/05 – N9) MOP MOP FT. ANTHONY JOSEPH (vr 08/05 – Cactus Club) EXIT VERSE / JOE SPEEDBOAT (vr 08/05 – 4AD) BOXED IN (za 09/05 – Democrazy @ DOK) DOUBLE VETERANS / YAWNS / THE TUBS / TIN FINGERS (za 09/05 – Cactus Club) TEDDY DAN & THE IRIE VIBES BAND / SOULFIRE SOUNDSYSTEM ft. JACOB DELEFAN (za 09/05 – 4AD) I WILL I SWEAR / RUMOURS (di 12/05 – Democrazy @ DOK) BRNS / ROBBING MILLIONS / GREAT MOUNTAIN FIRE (wo 13/05 – Democrazy @ Handelsbeurs) FUTURE OF THE LEFT (do 14/05 – Nijdrop) JAD FAIR and NORMAN BLAKE (do 14/05 - 4AD) TINY LEGS TIM / PCNW / DON CROISSANT (do 14/05 – Democrazy @ Minard) APOLLO BROWN FT. RAS KASS, BIG POOH & AFU-RA (vr 15/05 – VK Concerts) ROB HERON & THE TEA PAD ORCHESTRA (za 16/05 – N9) TOM MCCRAE (za 16/05 – De Kreun – UITVERKOCHT) THE GORIES / THE GLÜCKS (zo 17/05 – 4AD) SWANS / OKKYUNG LEE (zo 17/05 – De Kreun) JAMBINAI / BIRDS (wo 20/05 – Cactus Club) THE HICKEY UNDERWORLD / CHEATAHS (do 21/05 – Cactus Club) YAABA FUNK + DJ TABOU (vr 22/05 – N9) SHERWOOD & PINCH (za 23/05 – Nijdrop) SHLOHMO (+ PURPLE) (zo 24/05 – VK Concerts) THE LEISURE SOCIETY (do 04/06 – Nijdrop) HIËRONYMUS FRANCKEN & FRIENDS (vr 05/06 – N9) METRONOMY / CARIBOU / IBEYI, YEARS&YEARS / MAGNUS (vr 05/06 – De Kreun @ Heartbeats) FIFTY FOOT COMBO (za 06/06 – Nijdrop) dEUS / ROISIN MURPHY / ANNA CALVI / BADBADNOTGOOD / JOSE GONZALEZ / HAELOS / ROCKY (za 06/06 – De Kreun) meer concerten op WWW.CLUBCIRCUIT.BE

W W W.C AC T U S M U S I C .B E

30

t eam Earteam Ear Godspeed You! Black Emperor ‘Asunder, Sweet And Other Distress’, lp Constellation/Konkurrent

Na een eerste luisterbeurt leek ‘Asunder, Sweet And Other Distress’ een stap terug na de weergaloze comeback-plaat ‘Allelujah! Don’t Bend! Ascend!’. More exposure in loop leert echter dat het nieuwe album van Godspeed You! Black Emperor opnieuw een schot in de roos is in het grensgebied tussen hemelse hymnen, ingehouden left-winged woede, psychedelische postrock met folkinvloeden, verschroeide aarde én drones die op lichtjes briljante wijze irriteren omdat ze tot het gaatje blijven meanderen. Maar dat vergeef je de Canadese band. Op ‘Asunder, Sweet And Other Distress’ staan namelijk vier epische, apocalyptische tracks die een absolute meerwaarde zijn voor de discografie van de groep. “We writ, wrung and ruined it”, aldus Godspeed You! Black Emperor. Heerlijk, die tegendraadse humor/zelfspot. Beestig werkstuk. Trippen op repeat! (bvm)

heeft), bizarre elektronica, postrock, jazz en de beklijvende Yorkshire-vocals van actrice Maxine Peak. ‘Johnny Rocket’ is kortom een donker, verwarrend en intrigerend verhaal waar je zelf een bijdrage aan mag/moet leveren. Vreemd, maar bezwerend. (mb)

Eivør ‘Bridges’ TUTL Records

Als we juist hebben geteld, heeft de Faroese (Faroer is een eilandengroep tussen Schotland, Noorwegen en IJsland) Eivør Pálsdóttir net haar achtste album gelanceerd. Voor iemand die op een plaats leeft omringd door water, kunnen we de titel ‘Bridges’ wel snappen. Al focust Eivør hier meer op relaties en banden tussen mensen onderling, dan een letterlijke brug. Tussen de serene nummers van deze singer-songwriter vinden we een uischieter. ‘Purple Flowers’ is iets energieker en daarin klinkt Eivør scherper. Zo zelfs dat ze doet denken aan Kate Bush, wat alleen maar goed kan zijn. ‘Bridges’ is een groeier, maar na een eerste luisterbeurt heb je de smaak al wel te pakken. (pl)

Elektro Guzzi ‘Circling Above’ Macro

Vreemd: een elektronische plaat opnemen zonder software-manipulatie. Een beetje zoals het naschilderen van een foto – een hachelijke onderneming, vraag maar aan Luc Tuymans. Elektro Guzzi komt er zonder kleerscheuren mee weg, die instrumentale Hineininterpretierung.

Nauwelijks te onderscheiden van het echte spul. ‘Circling Above’ werd oorspronkelijk uitgebracht op cassette en omvat amper drie tracks. Ter compensatie klokt opener ‘Circle One’ af op 29 minuten. Een soort van dance-opera waar vlees aan zit, zoveel moet gezegd. Netjes opgebouwde, donkere en hoogst melodieuze, minimale techno – als was het een live-set, volcontinu en langzaam evoluerend naar een heerlijk tegendraadse climax. Waarna het tijd is om de riem eraf te leggen: ‘Circle Two’ klokt af op een kwartiertje, en houdt zich op in een groezelig peeskamertje met mysterieus-onderkoelde laidback. Lekker eigenzinnig schijfje. (fp)

Emika ‘DREI’ Emika Records

Na het klassieke piano-uitstapje op ‘Klavirni’ keert Emika voor haar tweede album dit jaar wijselijk terug naar haar vertrouwde stijl: industrieel, gedeconstrueerd en digitaal. Hoe hard en muzikaal gestript

van alle emotie haar sound ook is, zo persoonlijk en emotioneel zijn de teksten.

Die lyrics helpen overigens allerminst om een toegang te vinden tot de bevreemdend ontwrichte en duistere klankwereld van Emika. Doorbijten dus. Waar de eerste helft van ‘DREI’ vaak nog overkomt als een hoop ideeën die zonder lijm op elkaar gegooid zijn, zit er vanaf ‘Without Expression’ een flow in de nummers die de boel een pak minder geforceerd doet klinken. Er zijn waarschijnlijk een aantal luisterbeurten nodig om Emika’s stijl te waarderen, maar als Amon Tobin haar in zijn voorprogramma laat spelen, kan het wel eens de moeite waard zijn! (sn)

Enablers ‘The Rightful Pivot’ At ypeek Music/Exile On Mainstream

In 2011 verrasten deze heren uit San Francisco ons nog met ‘Blown Realms And Stalled Explosions’. Spoken word rock is een gepaste term voor wat Enablers ten toon spreiden. Delicate postrock met de nodige dynamiek wordt door schrijver Pete Simonelli van narratieve vocalen voorzien of zijn het poëtische verhalen waar een uitermate passende soundtrack voor is gecomponeerd?

Simonelli durft ook al wel eens overgaan tot zingen, maar meestal is het z’n warme bariton die ons liefdevol toedekt en van onheil probeert te sparen. De composities zijn op jazzy wijze al even troostend en hartverscheurend. Joe Goldring (ex Swans) Kevin Thomson (Timco) en tUnE-yArDs-drummer Sam Ospovat houden hun armen open, (boo) laat zich gewillig knuffelen.

Flako ‘Natureboy’ Five Easy Pieces/!K7

Dario ‘Flako’ Rojo Guerra’s eerste releases voor Apollo en Project:Mooncircle, labels met een nauwelijks te stillen honger naar kraakvers experiment, dreven gewillig mee op de destijds onstuitbare maalstroom aan knapperige elektronische hiphopbeats. Geleidelijk aan zijn de MPC-jams van toen verveld tot complexloze breedbeeldschilderijtjes met live-instrumentatie, vocals en een wat zuinigere, doordachte manier van componeren.

Er was het zijprojectje Dirg Gerner waarin zijn stem centraal stond, en de fantastische producties op ‘Yellow Memories’, het al even fantastische debuut van Fatima. Met ’Natureboy’, z’n debuut als Flako, zet Guerra de zoektocht naar een

© Yannick Grandmont

eigen geluid volop voort. De Chileense roots verklaren de Zuid-Amerikaanse soul, folk en cumbia die her en der de zon even doen schijnen. Niet dat dit een duistere winterplaat is geworden, maar even uitgelaten als z’n early bangers is dit werkstukje zeker niet. Verder: verdacht veel Vangelis. Ontegensprekelijke uitschieter is het wondermooie ‘Twelve O’Clock Shadow’ met hyperelegant strijkarrangement van maestro Miguel Atwood-Ferguson. (mvm)

Fool’s Gold ‘Flying Lessons’ Yotanka

Het derde album van Fool’s Gold brengt opnieuw een uitgebreid gamma aan exotische sferen, klanken en invloeden. Het zou ons dan ook niets verbazen mochten die vlieglessen uit de titel verwijzen naar een persoonlijke cursus van Fool’s Gold zanger Luke Top om eindelijk zelf de wereld te kunnen rondvliegen op zoek naar verborgen muziekpareltjes op onze aardbol. Daarnaast moet je het Top en co. ook nageven dat ze steevast vermijden in de val te trappen van te westerse mannen die te exotische wereldmuziek willen brengen, want ook op deze ‘Flying Lessons’ combineren ze het beste van vele werelden met hun eigen roots van indie- en Britpop.

Zo klinkt ‘Another Sun’ als het resultaat van de combinatie The Smiths en een wereldreis en brengen ‘Break The Cycle’ en ‘Run With Me’ muzikale huzarenstukjes die doen denken aan de sfeer van Flying Horseman maar dan gecombineerd met een weergaloze saxsolo. Af en toe mist de plaat wat vaart, zoals het te traag voortkabbelende ‘Don’t Be Like Them’ en op opener ‘I’m In Love’. Misschien is het daarom beter om ‘Flying Lessons’ achterstevoren op te zetten en te laten beginnen met de bom ‘Ta’alumah’ om zo deze groovende muziekcocktail meteen op de juiste toon in te zetten. (ps)

Delia Gonzalez ‘In Remembrance’ DFA

Delia Gonzalez kennen we vaag van ‘Relevee’, een bescheiden clubhit dankzij de remix van Carl Craig. ‘In Remembrance’ daarentegen, zal nooit de weg naar de club vinden. Deze conceptplaat bestaat uit vier delen en werd gecomponeerd voor een video-installatie waarin ballerina’s voor spiegels dansen.

De muziek is zeer minimaal. Gonzalez herhaalt ellenlang dezelfde pianoriedels. Tot vervelens toe. Alsof ze de luisteraar wil uitdagen. Geen idee waarom ‘In Remembrance’ als een album uitgebracht

wordt. Als installatie kan het werken, maar niet op plaat. (dm)

Takaakira Goto ‘Classical Punk And Echoes Under The Beauty’ Pelagic Records

Takaakira ‘Taka’ Goto is een van de songschrijvers/gitaristen van het Japanse postrock-powerhouse MONO. Maar Taka is daarnaast ook een producer en multi-instrumentalist die graag muzikale landschappen schildert. Deze ‘Classical Punk And Echoes Under The Beauty’ is een collectie tracks die Taka Goto een aantal jaar geleden uitwerkte toen hij geïnspireerd geraakte door ‘Breaking The Waves’ van Lars Von Trier. Slepend, mooi, desolaat, kleine postrock-uitbarstingen en flarden noise op een stevige basis van strijkers en piano, dat vind je op dit plaatje. Het is een heel beeldend resultaat, filmisch, en eigenlijk kant en klaar om als soundtrack op een mooie arthousefilm te leggen. Zeer te genieten! (dg)

Great Lake Swimmers ‘A Forest Of Arms’ Net t werk

Vier jaar lang keken we reikhalzend uit naar een vervolg op het verdienstelijke ‘New Wild Everywhere’. Nu de lentezon de lucht helder blauw kleurt vanaf het krieken van de dag breekt eindelijk de tijd aan voor een nieuwe Great Lake Swimmers-release. Met opener ‘Something Like A Storm’ slaat de stemming meteen om in twijfel, want waar is Tony Dekkers kenmerkende fragiele stem naartoe? Even lijkt het erop dat elk knikje eruit gewalst is met een bulldozer, maar tussen de veel te afgestreken, patserige popsongs, hebben we beet. ‘Don’t Leave Me Hanging’ en ‘The Great Bear’, van die trage intimistische sfeernummers waar Dekker een patent heeft op als geen ander, doen in de verte denken aan de periode toen hij nog pareltjes als ‘Your Rocky Spine’ op de wereld zette.

Eindverdict geen vergane glorie, maar een verdere (betere?) stap in de evolutie van een volwaardige folkband. Zeker niet het beste wat Great Lake Swimmers ooit al voortgebracht heeft, maar verre van slecht. Uiterst toegankelijke folkpop en dat maakt ‘A Forest Of Arms’ een ideaal fijn plaatje voor de zomermaanden. (ne)

SooN AT

LES

SooN AT WWW.BOTANIQUE.BE

The Van Jets + Bed Rugs SAT 09.05

C.W. Stoneking SAT 09.05

Fri 22.05 All Connected # 9

roland Kuit – Habergeon screening ‘Dom’ by Walerian Borowczyk + diffusie François Bayle

Liveurope presents:

SAT 23.05

BrNS (be) + Bokka (pl) + Forever Pavot (fr)

Viet Cong + Soft Walls SUN 24.05

SUN 10.05

ABClubcircuit - VK @ AB:

Bassekou Kouyate SUN 10.05 @ Les Ateliers Claus

Christina Vantzou - MP4 Quartet Dolphins into the Future

TUE 12.05

Laura Marling + Gill Landry

NUITS 2015

SoLD oUT

Pallbearer MoN 25.05

09.05.2015 GHOSTPOET gb

Shamir (BBC Sound of 2015)

© Ken Kaban

Fri 08.05

25

WED 27.05 ABClubcircuit - AB @ Cactus:

Doldrums THU 28.05

Einstürzende Neubauten ‘Lament’

WED 13.05

TaxiWars Fri 15.05

SUN 17.05

12.05.2015 JONATHAN JEREMIAH gb

José James Yesterday I had the blues A tribute to Billie Holiday

© Glenn Dearing

Lonelady (Warp Records)

MoN 08.06

Liturgy

Transcendental Black Metal + Circuit Des Yeux

Primus

WED 17.06

Big Sean

16.05.2015 BIRDY NAM NAM fr

SAT 26.09

SUPERPOZE fr

The Neon Judgement

©

MoN 15.06

TNJ Farewell Tour - Time capsule concert

SUN 17.05

The Hickey Underworld

SUN 27.09

Album Release ill

Action Bronson

TUE 19.05

SUN 11.10

Echosmith + Alvarez Kings THU 21.05

The Cat Empire THU 15.10

Waar is Ken?

opeth

Fri 22.05

Portico (formerly Portico Quartet) Fri 22.05

THU 22.10

Squarepusher SUN 25.10

ABClubcircuit - AB @ VK:

Earthless + Manngold + Statue

The Tallest Man on Earth + Phil Cook

buy your tickets at www.abconcerts.be

17.05.2015 PATRICK WATSON ca VILLAGERS ie © Andrew Witton

32

Earteam Marching Church

‘This World Is Not Enough’ Sacred Bones/Konkurrent

Vorig jaar bracht Elias Bender Rønnenfelt met zijn band Iceage nog het briljante ‘Plowing Into The Field Of Love’ uit en nu komt de Deen alweer met een nieuw project op de proppen: Marching Church. Sinds 2010 trommelt Rønnenfelt hiervoor occasioneel enkele muzikanten op om samen muziek te maken.

Niet om de songs te verpatsen die hij bij Iceage niet kwijt kan maar om z’n muziek nog meer die de donkere early Nick Cave-treatment te kunnen geven.

Die vroege jaren ‘80 Bad Seeds-sound van Marching Church ademt zo’n gevaarlijke (opiate) dampen uit waardoor ‘This World Is Not Enough’ enorm verslavend is. Met ‘Living In Doubt’ komt de mars met een kletterende bas en een sissende Rønnenfelt verwoestend op gang om daarna glassy eyed door de diepste dalen (‘Your Father’s Eyes’) of over de hoogste toppen (‘Up A Hill’) te kruipen om uiteindelijk in het donkerste steegje van z’n bewustzijn te belanden (‘Dark End Of The Street’). Buitengewoon straf debuut! (jdb)

Nick Höppner ‘Folk’ Ostgut Ton

Berlijn blijft een speciale plaats innemen in de wereldwijde techno- en electroscene, niet in het minst dankzij Ostgut Ton. Het door en door Berlijnse label hangt in één adem samen met de al even Berlijnse Nick Höppner, resident in Berghain waar ook, jawel, Ostgut Ton thuis is. Breed meanderende electro en droge techno vloeien netjes samen, maar er is ook ruimte voor mellow trance, en - om bij den Duits te blijven - de nodige doses unheimlichkeit en ungemütlichkeit. Het muzikale equivalent van barbituaten gemengd met alcohol en een snuifje speed zorgt dus voor het betere hypnosewerk met weerhaakjes, en zo hebben we het graag. (mc)

Jam City ‘Dream A Garden’ Night Slugs

Jack Latham, het brein achter Jam City, wil meer dan alleen maar feesten.

Na de even gestoorde als geniale frigiditeit van ‘Classical Curves’ heeft Latham met ’Dream A Garden’ een acute, onverschrokken en met melancholie doorspekte opvolger vol rauwe popsongs klaar. Het gemechaniseerde clubuniversum van z’n voorgaand werk wordt binnenstebuiten gekeerd: hoe ziet een wereld met échte emoties eruit? “Not so long ago, I was a child with a computer”, kijkt Latham over z’n schouder. ’Dream A Garden’ gaat over opgroeien, over je plaats zoeken in een harde, koude wereld, en over een ingebeelde tuin waarin je kan ontsnappen aan het geraas van de realiteit. De tonnen reverb doen de psychedelische, surrealistische dagdromen zacht klinken – als deze recensie niet meer dan tien letters zou mogen tellen, dan stond hier kwetsbaar.

Het fragiele stemgeluid wordt net niet verzwolgen door de ongegeneerd zingende en scheurende gitaren die Lathams zielenroerselen als witte, schuimende golftoppen overspoelen. Ongemakkelijk intiem, maar wie heeft ooit beweerd dat volwassen worden makkelijk is? (mvm)

Kelela ‘Cut 4 Me’ Fade To Mind

Al wie graag plaatjes verzamelt, springt een gat in de lucht! ’Cut 4 Me’ ging in 2013 als een lopend vuurtje het hele internet rond en zette onderweg een resem

blogs slash hypemachines in lichterlaaie.

Kelela kwam aan de oppervlakte dankzij guest vocals op plaatjes van Teengirl Fantasy en Daedelus en deed menig mondje openvallen met single van het jaar ’Bank Head’. De mixtape die erop volgde is een aaneenschakeling van brutale en onderkoelde producties van een legertje producers die verduiveld goed weten hoe je kleine kinderen bang maakt: Jam City, Kingdom, Morri$, Bok Bok, Nguzunguzu, Girl Unit, ... r&b uit het robottijdperk, pop met vervaarlijk glimmende weerhaken. Het hele ding krijgt nu eindelijk een fysieke release, inclusief een negental geinige reworks door enkele van de tovenaars die ook al voor the real thing aan de knoppen zaten. Maar zelfs moesten de remixes op cd2 ons hevige misselijkheid en braakneigingen bezorgen zouden we je nog aanbevelen deze dubbelaar in huis te halen. Want Kelela is een topwijfje. (mvm)

Kid Wave ‘Wonderlust’ Heavenly

Ninetiesjunks zullen ‘Wonderlust’ met plezier in de cd-lader schuiven. Het viertal uit Engeland produceert rockmuziek die past bij alle slackerrock-clichés. Jeansvestjes!

Skateboards! Lang haar! Inderdaad. Kid Wave is niet de meest originele band op de aardkloot. Toch raakten we gecharmeerd door ‘Wonderlust’. De grungy sound is heerlijk laidback en enkele song plakken zich met velcro vast in het hoofd. Kid Wave past iets te veel hetzelfde trucje toe om een topper te zijn, maar is een uitstekend alternatief voor sigaretjes roken op het skatepark. En gezonder. (dm)

Bassekou Kouyaté & Ngoni Ba ‘Ba Power’ Glit terbeat/Xango Music

Reeds acht jaar lang timmert de Malinese luitspeler Bassekou Kouyaté met zijn familieband Ngoni Ba aan de weg. Sinds zijn debuutalbum ‘Segu Blue’, waarvoor hij twee BBC-awards kreeg, is er veel gebeurd. Kouyaté trad aan op al de belangrijkste buitenlandse wereldmuziekfestivals (Glastonbury, Roskilde, Womad) en hij was vorig jaar nog te live te zien op AfroLatino in Bree. Voeg daarbij de indrukwekkende stem van zijn gezellin Amy Sacko, en dan hebben we al heel wat. Maar daar blijft het niet bij. Op Kouyatés nieuwste schijf ‘Ba Power’ werken een aantal special guests mee. Onder andere Songhaibluesgitarist Samba Touré, drummer Dave Smith (Robert Plant’s Sensational Space Shifters) en indierock-gitarist Chris Brokaw (o.a. Lemonheads). Kouyatés speciale ef-

fecten op het wah-wah pedaal, zijn vingervlugge elektrische pick-ups en de vlekkeloze productie van Chris Eckman (Tamikrest) bezorgen dit album ook een bijzonder energieke klank. Alvast te noteren in jullie agenda: Bassekou Kouyaté & Ngoni Ba op 10 mei in de AB Brussel en op 15 mei in de Roma, Borgerhout. (md)

Landshapes ‘Heyoon’ Bella Union

In 2013 reden de vroegere Lulu And The Lampshades, nu dus bekend als Landshapes, de juli-RifRaf binnen met een rotvaart. Elektronische soundscapes, zeeliederen, oosterse sferen of spaghetti westerns, niets lag volgens Landshapes’ promovelletje buiten hun handbereik. Nog geen volle twee jaar later schudden ze een kersvers brouwsel uit de mouw dat bol staat met eclectische thema’s. Gaande van “zeventiende-eeuwse verhalen over space trekvogels” tot “het verlangen om iemands anders binnenste te bewonen”. Geen alledaagse kost dus. Muzikaal vertaalt zich dat naar een maalstroom van buitenaardse psychedelica (‘Red Electric Love Fern’), psychedelische mathrock (‘Moongee’) en schroeierige punk (‘Stay’). Maar het zijn de zonnigere (‘Ader’) en makkelijker verteerbare nummers (‘Red Kite’) waar we het liefst onze tanden in zetten. (ne)

voor zijn repetitieve ritmes. Het zijn die hypnotiserende drums die op ‘Aksak’ het perfecte geluidstapijt neerleggen voor het meer geïmproviseerde getrommel van Holger Mertin. Deze laatste, naar eigen zeggen een multipercussionist, bespeelt zowat elk denkbaar percussie-instrument en haalt ook hier alles boven: van tamboer en kalimba tot lepels, glazen kommen, en zelfs een waterfoon. Het resultaat is één lange en complexe groove, verspreid over dertien nummers in een klein uur, waarop het onmogelijk stilzitten is. Maar ‘Aksak’ teert niet alleen op percussie. Op basis van het werk van Liebezeit en Mertin heeft Joseph Suchy een fantastisch album geproducet waarop gitaar, viool of elektronica afwisselend de leiding nemen om de boel de hoogte in te stuwen. Dat Suchy dan ook een deel van de credits had verdiend mag worden gezegd. Maar dat dit album vooral (en opnieuw) getuigt van het talent van Liebezeit en Mertin, daar hoeft niemand aan te twijfelen. (ts)

The Lucid Dream ‘The Lucid Dream’ Holy Are You Recordings

The Leisure Society, de band van Nick Hemming, heeft een vierde baby geworpen en die komt net op het goeie moment.

‘The Fine Art Of Hanging On’ klinkt als een pluk fris, groen gras dat uitkijkt op een ondergaande lentezon. Met hun eerlijke, lieve indiefolk openen de Britten een venster in je hoofd en laten ze verse lucht binnen.

‘Tall Black Cabins’ is het soort nummer dat in je hart kruipt en je lichaam tot rust maant. Daarnaast is ‘I’m A Setting Sun’ eerder de song om je weer wakker te maken zonder dat je je wekker naar het andere eind van de kamer wil gooien. ‘The Fine Art Of Hanging On’ is jouw reden om nog eens adem te halen in de dagelijkse sleur. (pl)

Het Engelse viertal van The Lucid Dream heeft zijn bandnaam met zorg uitgekozen.

Tijdens een lucide droom zweef je namelijk tussen diepe slaap en mistige wakkere momenten en net dáár speelt de muziek van The Lucid Dream zich af. Op deze tweede langspeler laat de band een hypnotiserend psychedelische sound horen die vaak uitgesmeerd wordt over songs van 7+ minuten. Tijdens opener ‘Mona Lisa’ en opvolger ‘Cold Killer’ klinken de kraut-invloeden van Neu! nog door maar naarmate het album vordert, nemen de psychrock- en britpopinvloeden een prominentere plaats in.

Vanaf ‘Moonstruck’ krijg je dan ook een hele andere band te horen die de experimentele gitaren verruild heeft voor sfeervolle elektronica. Met het traag op gang komende ‘Unchained’ bewijst The Lucid Dream dat het naast experimenteren ook hitgevoelige en beatelesque deuntjes kan maken. Na het donkere en intrigerende ‘Morning Breeze’ blaast de band uit met ‘You & I’, een melancholische ballad die je zachtjes uit je lucide droom doet ontwaken. (jdb)

Jaki Liebezeit & Holger Mertin

Tom McRae & The Standing Band

The Leisure Society ‘The Fine Art Of Hanging On’ Full Time Hobby

‘Aksak’ Staubgold

Twee percussievirtuozen op één plaat, daar komt geroffel van. Haha! Jaki Liebezeit, de legendarische drummer van Can, blijft natuurlijk bekend

‘Did I Sleep And Miss The Border’ Buzzard Tree Records

Een man met een stem van goud én een harde werker, die Tom McRae. ‘Did I Sleep And Miss The Border’ is z’n zevende album in vijftien jaar. De (folky) roots-sound van zijn nieuwe plaat is weerbarstiger dan

Muziek.Kunst.Meer.

DE NIEUWE VLAAMSE SLAG

MATHIEU SERRUYS HANNES VERHOUSTRAETE RUBEN MACHTELINCKX GRANVAT EN ONMENS

127

KAREN GWYER

SPELEN MET DE COMPUTER TCF en Jib Kidder

NIEUWE SERIE

Sloop de ivoren toren!

Met Robrecht Vanderbeeken

inclusief 12 tracks

CD MIND THE GAP #114

15 0 0 5

THE TWILIGHT SAD

9 770778 648414

LUISTERTEST

mei - jun 2015 8,95

EN VERDER

James Welburn, Marsen Jules, Taman Shud, Andrew Keen en Michael Fahres

MEER LEZEN OVER MUZIEK?

ABONNEER NU VOOR SLECHTS 25 EURO! WWW.HETBOS.BE ANKERRUI 5-7, ANTWERPEN

GONZOCIRCUS.COM/ACTIE

5/6/7 JUNI 2015 HULST ZEEUWS VLAANDEREN VIRTU_15031_GNZ_RifRaf_100x.indd 1

22-04-2015 15:54:00

DOTAN • ANOUK • THERAPY? ARSENAL • SHOWTEK • DON DIABLO

GUIDO WEIJERS • ZORNIK • KOVACS • NIELSON • NAVARONE • LONELY THE BRAVE DRIVE LIKE MARIA • DARKRAVER • DIRTCAPS • TOUT VA BIEN • GIANT SAND FATHERSON • GOE VUR IN DEN OTTO SOUNDSYSTEM • MONSTER YOUTH TOURIST LEMC • BLAAS OF GLORY • PACESHIFTERS • BOMBAY • WALLACE VANBORN NOBODY BEATS THE DRUM • BATMOBILE • RAGLANS • T & SUGAH • WILLOW AND MANY MANY MORE

OP 30 MIN. VAN ANTWERPEN EN 40 MIN. VAN GENT VR € 30 • ZA € 35 • COMBI € 50 • CAMPING € 10

TICKETS EN INFO: WWW.VESTROCK.BE

34

Earteam Roisin Murphy ‘Hairless Toys’ [PIAS]

Acht jaar na ‘Overpowered’ luidt de stem van de excentrieke Ierse opnieuw. Alsof Murphy yoga volgde en innerlijke rust vond in de tussentijd, maar tegelijk bewust bleef van haar ontembaarheid: zo klinkt deze ‘Hairless Toys’. ‘Exile’ en de titelsong zijn ondergedompeld in een oase van sereniteit en lijken ver weg van de persoon die ‘Ramalama (Bang Bang)’ zong - maar die persoon duikt wel weer op in ‘Evil Eyes’. Het geheel baadt voornamelijk in een loungy sfeertje, volledig in overeenstemming met ons collectief welbehagen over de eerste prille zonnestralen, terrasjes en zomerkriebels. En met een steevaste clash van genres, blijft ze min of meer trouw aan haar recept: funky bassen en gospel (inclusief orgel en een koor) in ‘Uninvited Guest’, maar evenzeer invloeden van minimal en house op ‘House Of Glass’ en ‘Exploitation’. Regelmatig zweeft ze ook tussen disco en soul; tussen joie de vivre en mistroostigheid. Of het haar vorige werk overstijgt, valt over te discussiëren; tevreden mogen we in elk geval wel zijn. (ct)

de meer ingetogen voorganger ‘From The Lowlands’. Denk aan de passie van Mike Scott (The Waterboys), de bezwerende touch van Wovenhand en de preacher story telling van Edward Sharpe And The Magnetic Zeros. McRae is weliswaar wat braver in zijn uitvoering maar heeft, los van enkele te bezadigde kerstmismomenten, toch vooral een doorleefde plaat vol geslaagde liefdesliedjes en beklijvende murder ballads gemaakt. Fraaie backing vocals met een verdraaide hoek. Geslaagde, (bij momenten) grootse plaat. (bvm)

Mile Me Deaf ‘Eerie Bits Of Future Trips’ Siluh Records

12 mei (Magasin 4, Brussel) en 13 mei (Het Bos, Antwerpen) live te zien in België: de Oostenrijkse band Mile Me Deaf. Met de nieuwe plaat ‘Eerie Bits Of Future Trips’ onder de arm bewijst de groep uit Wenen, die genoemd is naar een nummer van de noiserockband Unwound, dat er zeker en vast bestaansrecht is voor fuzzy indierock met een intellectueel, experimenteel kantje. Opener ‘Digital Memory File’ is er meteen pal op en het ganse album toont aan dat Mile Me Deaf lofi-bastaardzonen van Pavement, Mac DeMarco en Sonic Youth huist. Cool slacker-plaatje. (bvm)

Modest Mouse ‘Strangers To Ourselves’ Epic Records

Tweeëntwintig jaar lang al, timmert Modest Mouse aan de weg. De indierockband heeft heel wat weerklank, maar ondanks alles blijven de heren precies altijd net onder de radar zwerven. Ook deze zesde plaat lijkt niet meteen te mikken op het grote publiek. Aan de kwaliteit zal het alvast niet liggen. ‘Strangers To Ourselves’ klinkt geweldig dankzij een uitstekende, heldere productie. Misschien komt het door de immer cynische teksten van frontman Isaac Brock.

Of misschien omdat Modest Mouse niet in één bepaalde hoek valt te vinden. We horen bijvoorbeeld pompende dansbaarheid in ‘Pistol (A. Cunanan, Miami, FL. 1996)’, exotische surf in ‘Ansel’ of pompeuze bleusrock in ‘Sugar Boats’. Erg veelzijdig en soms wat veel door elkaar. Je wordt in bijna een uur van hot naar her geslingerd en dat is wat veel. Gelukkig weet je van Modest Mouse: nooit zullen de bandleden iets zwaks uit hun mouw schudden. Dus ook niet met ‘Strangers To Ourselves’. (dw)

Mylets ‘Arizona’ Sargent House

Mylets is de artiestennaam van kid genius Henry Kohen. Het komt misschien gra-

tuit over om hem zo af te schilderen, maar wat deze 17-jarige etaleert is niet minder dan verbazingwekkend. Er zijn wel meer artiesten die geen anderen bandleden nodig hebben, die elk instrument zo onder de knie hebben dat ze hun ideeën in de studio ineen weten te puzzelen tot songs.

Dat doet Mylets dus ook. Maar de meeste van die andere artiesten nemen voor een live-interpretatie van hun werk een band mee op tour. Mylets niet. Kohen doet ook live alles zelf. Hij speelt gitaar op een duizelingwekkend niveau, en bespeelt tegelijkertijd aan de hand van tientallen pedalen, een laptop en wat elektronische pads, allerlei sequencers, drum-machines, en alles wat nodig is om zijn songs ook tijdens een live-show vanuit het niets tot leven te wekken. De stijl van die songs houdt het midden tussen stevige indierock, postrock, matchcore en electro-ambient. Alsof The National, The Police, Russian Circles en Cave-In op elkaar botsten in Henry Kohens effectenkast. (dg)

Nine Black Alps ‘Live From The Wishing Well’ Hatch Records

December 2014. Nine Black Alps bestaan tien jaar en dat vieren ze met een concert in hun thuisbasis Manchester. Een half jaar later knallen hun grungy nummers door onze speakers en hadden we ze veel liever écht live gezien en gehoord. Met vijf albums in zijn achterzak stelde de band namelijk een uitstekende setlist samen.

De groep gaat het publiek te lijf met nummers uit het debuutalbum, wisselt af met tracks uit de jongste langspeler ‘Candy For The Clowns’ en vuurt songs af uit alle platen die daartussen liggen. Noem het een greatest hits-set, wij vinden het vooral een opname van een energiek optreden tijdens een zweterig avondje uit. Mosh mee op ‘Not Everyone’ en ‘Ilana Song’! (jk)

Novella ‘Land’ Sinderlyn

‘Land’ klinkt alsof leden van Throwing Muses en L7 op een dronken avond een The Fall-coveralbum wilden opnemen, om pas de volgende dag te ontdekken dat per ongeluk alleen maar eigen materiaal is ingespeeld. Anders gezegd, we hebben hier te maken met een, op de drummer na, all female rockbandje met een prettig drammerige sound en dromerige vocals.

Een muzikale mengelmoes met potentieel, maar een echte topper heeft Novella niet afgeleverd. Dat heeft vooral te maken met de productie. Soms lijkt het immers alsof dit album in een natte, kartonnen doos is opgenomen. De volumeknop te ver naar rechts draaien is hierdoor geen

goed idee, tenzij je van hoofdpijn houdt.

Bovendien duurt ‘Land’ met zijn drie kwartier net iets te lang, op het einde heb je het wel gezien en snak je naar iets anders.

Volgende keer beter. (adz)

Nôze ‘Come With Us’ Circus Company

Ben niet meer echt een uitgaander, maar een vriendelijke uitnodiging voor quality time, muzikale dan wel, slaan we nooit af.

Toch tronen Nicolas Sfintescu en Ezechiel Pailhes, oftewel Nôze, ons deze keer niet mee naar hun meer natuurlijke habitat, met name de dansvloer. Op ‘Come With Us’ worden de nummers zowaar van de nodige beats gestript, ook al drijft een song als ‘I Need To Know’ nog wel op nu disco en ‘Apache’ baadt in fijne electronica. Pure ballades als ‘Perdre Son Ame’ en ‘Come With Me’ smaken dan weer opvallend bitterzoet, terwijl rond de geweldige electropop van ‘Holding You’ een nostalgische zweem naar Talking Heads hangt.

De mooiste momenten beleefden we met de gypsy gitaren op ‘The Crab Dance’, en vooral op ‘Saint’, waar de bluesy klanken net voor dat extra tikkeltje betovering zorgen. Qua sound mag deze ‘Come With Us’ dan verrassen, het album toont vooral aan dat de heren van Nôze ook een toekomst hebben buiten de dansvloer. Een beetje zoals wij eigenlijk. (kc)

Ozy ‘Distant Present’ Nothings66

Honderd jaar terug wachtte ‘m allicht een glanscarrière als bonkige walvisjager, maar vandaag is de IJslandse Ornalfur Thorlacius gewoon muzikant – net als de helft van z’n landgenoten. Ozy is al een tijdje aan de slag, maar bleef al die tijd behoorlijk onder de radar. De man is namelijk miniaturist van beroep, een aardige niche in het elektronische genre. Het ietwat hermetische ‘Distant Present’, zijn derde langspeler, laat zich niet in een hik en een ei verhapstukken. Het album is een delicate, introverte puzzel vol stuurse microhouse en verzopen elektronische dub, inclusief een drietal remixes van onder meer Laurel Halo en Miles Whittaker (Demdike Stare). Milde en complex-complexloze chaos, jawel, maar dat zootje charmant luisteren we tegemoet als een uitdaging. (fp)

Pas Musique ‘Inside The Spectrum’ Alrealon Music

Pas Musique is al een dikke twintig jaar een soort los/vast elektronica-collectief uit

Brooklyn dat, zoals de groepsnaam doet vermoeden, wil experimenteren op de grens tussen muziek en willekeurige klanken. Het nieuwste verschijnt op een oplage van driehonderd exemplaren in een soort kunstpamflet (aldus de band) van acht pagina’s met video stills van de Amerikaanse artiest Jim Tuite. Net zoals die beelden bestaat de klank op ‘Inside The Spectrum’ vooral uit gebricoleerd materiaal: samples, pompende en zuigende ritmes, onbestemde geluiden en vooral erg veel kleurrijke psychedelica. Dat elk nummer met een fragment uit een of andere obscure film moet beginnen durft al eens op de zenuwen te werken - het klinkt allemaal net iets te hip - maar als geheel is dit best een sterk en consistent album. Het heeft er dan wel alle schijn van dat Pas Musique zichzelf net iets te ernstig neemt, ‘Inside The Spectrum’ brengt de band zeker niet in verlegenheid. (ts)

Phantom Winter ‘Cvlt’ Golden Antenna/Broken Silence

‘Cult’ van het Duitse Phantom Winter is niet minder dan een in muziek gegoten sneeuwstorm die raast door een duister bergwoud. Als betoverd - behekst is eigenlijk correcter - gooien deze ex-leden van Omega Massif, de meest duistere doom, sludge, psychedelica, drone, metal en rock op een hoop. Of op een wanhoop, om in de sfeer te blijven. Een groots geluid, een verscheurende verzameling zang- en screampartijen, lawines van gitaar en bas en een dosis duistere noise die het hart ei zo na doet bevriezen. Alleen met dergelijke beeldtaal is Phantom Winter te beschrijven.

Mensen die zich door de ontluikende zomer wat te goed in hun vel voelen, kunnen we deze plaat als serieuze downer aanraden. Downers van het technisch en muzikaal niveau van deze ‘Cvlt’ door Phantom Winter zijn vaak de beste platen. (dg)

Benoît Pioulard ‘Sonnet’ Krank y

Benoît Pioulard is geen gewone jongen. Op tienjarige leeftijd maakte hij al field recordings. Met die hobby maak je wellicht weinig vrienden op school. Misschien is dat ook de reden waarom ‘Sonnet’ zoveel isolement ademt. Dit album is puur impressionisme; een artistieke reproductie van hoe Pioulard de omgeving monstert. Daarom kost het wat moeite om als buitenstaander die wereld binnen te stappen. De afstand tussen de luisteraar en de plaat is aanvankelijk groot, maar mits wat moeite legt ‘Sonnet’ haar ware hart bloot: een warm universum vol ambient, drones en subtiele ruis.

Alsof je licht aangeschoten naar een ster-

35

BRNS © Zazzo Black Flower

wo

13.05

BRNS / Great Mountain Fire / Robbing Millions

Amenra © Stefaan Temmerman

i.s.m. Democrazy Waalse pop / rock

vr

15.05

Paolo Angeli / Amenra: ‘Acoustic Afterlife Show’ rock / metal akoestische set in de St. Jacobskerk

Nils Frahm

Mugison © Jónas Val

do

14.05

Liesa Van der Aa / Mugison, za 16.05 Petur Ben & Nils Frahm BOX support: pop / rock Dawn of Midi postclassical / jazz uitverkocht

Handelsbeurs Concertzaal Kouter 29, 9000 Gent T ICKE T S Uitbureau Gent Veldstraat 82b 09 265 91 65 www.handelsbeurs.be

36

t eam Earteam Ear Squarepusher ‘Damogen Furies’ Warp/V2 Records

Tom Jenkinson is samen met Aphex Twin een van onze muzikale helden. En al stelt hij op ‘Damogen Furies’ zeker niet teleur, toch hadden we ietsje meer van hem verwacht. Oké, de door de mangel gehaalde beats en bleeps komen met momenten (op ‘Stor Eiglas’ en ‘Exjag Nives’ bijvoorbeeld) weer bijzonder scherp uit de hoek en ook de jazzy cut & paste van het briljante ‘Kontenjaz’ (bespeuren we daar een 24e-eeuws klavecimbel op techno/dubstep?) en ‘Baltang Arg’ zijn behoorlijk wow maar.... Ja, maar wat eigenlijk? Wat hadden we meer moeten verwachten dan een uitstekende Squarepusher? De man heeft zichzelf niet heruitgevonden, maar waarom zou hij ook? Hij is een grootmeester als het aankomt op doordacht verhakkelde beats en bleeps met de nodige tongue in cheek, wat ook op deze plaat weer duidelijk te horen is. En vooral: ‘Damogen Furies’ bulkt van de goesting. Hij zal er geen nieuwe fans mee krijgen, maar de bestaande zullen zeker niet teleurgesteld zijn. En daar rekent (mb) zich dus nog steeds toe. Geen gezeur kortom.

renhemel door de bomen, of naar de skyline van een metropool bij valavond staart, maar dan in de huiskamer. (dm)

Portico ‘Living Fields’ Ninja Tune

trop is teveel, maar we hebben er dan ook al een resem daverende hits-in-wording op zitten. The Prodigy is duidelijk niet van plan om zichzelf opnieuw uit te vinden, maar dat hoef ook niet. De heren zijn duidelijk nog steeds heel erg goed in wat ze doen en dat is voor (mb) al meer dan genoeg.

R.I.P. Portico Quartet. Nick Mulvey heeft na z’n solo-succesjes het hazenpad gekozen en zadelt het overgebleven drietal met de ondankbare taak op om op elk stuk overgebleven merchandising Quartet weg te krabben. Een stevige groepsknuffel later tekende het herboren Portico een platencontract bij Ninja Tune – thuisbasis van minstens 50 procent van de fine fleur der Britse elektroproducers, en tegenwoordig ook van Kelis – en doken de drie knapen de studio in, met ’Living Fields’ als voldragen vrucht van de noeste arbeid. Feit 1: op 8 van de 9 nummers komt ofwel jeugdvriend Joe Newman (alt-J), ofwel tourkompaan Jono McCleery ofwel huisgenoot Jamie Woon meezingen. Gezellig boeltje! Feit 2: de afwezigheid van de hang (metalen druminstrument, in 2000 uitgevonden door een Zwitser en hét handelsmerk van Portico Quartet) doet ons met weemoed terugdenken aan klappers als ’Rubidium’ of ’Clipper’. Oftewel: dit is geen vervolg op wat voorafging, maar wel degelijk een nieuwe start. Feit 3: de synthesizers die de plaats van de hang hebben ingenomen klinken soms nogal ijl in ons hoofd. Feit 4: dat kan aan onze verkoudheid liggen, want verder is dit gewoon een uitstekend plaatje. (mvm)

Rangleklods

The Prodigy

Rats On Rafts

‘The Day Is My Enemy’

‘Straitjacket’ Tambourhinoceros

Nieuw werkstuk van een Deens duo dat eigenzinnig zijn muzikaal pad blijft bewandelen, zonder zich ergens door te laten bedwingen, ook al doet de titel anders vermoeden. Neigen Esben Nørskov Andersen en Pernille Smith-Sivertsen nog het meest naar synthpop, het weerhoudt hen niet om dan eens lieflijk en dromerig, dan weer rauw en kaal te klinken. Waar het zweverige ‘Forgive’ de hele rit beklemt, durft ‘Schoolgirls’ naar het einde toe best venijnig te klauwen. Baadt ‘Tricks’ in een indiesfeertje, dan ademt het housy ‘Lost U’ in een ouderwetse clubvibe, die ons even in een stevige trip brengt, waar het stemgeluid van Smith-Sivertsen ons net binnen de aardse dampkring houdt. Maar soms mist het tweetal ook de nodige scherpte om ons echt te beroeren, zoals tijdens ‘Dry Me Out’ en ‘Happy In The Gutter’. Gelukkig branden ze op afsluiter ‘Nerves’ nog eens lekker los, zodat het afscheid hartelijk verloopt. Dus ook al is deze ‘Straitjacket’ niet meteen de plaat die ons hart verovert, de tijd die we samen doorbrachten, was wel aangenaam. (kc)

‘Tape Hiss’

Cooking Vinyl

Kurious Recordings

Ah, The Prodigy... De afgelopen jaren moesten de Britten het vooral van hun concerten hebben; hun platen werden in het beste geval lauw onthaald. De groep draait dan ook al even mee dus het is niet onlogisch dat de vlam vroeg of laat uit de pijp raakt. Maar net als je denkt dat The Prodigy een lichtjes uitgezakte karikatuur van zichzelf geworden is, brengen de heren ‘The Day Is My Enemy’ uit, een bijzonder overtuigende plaat die moeiteloos de vergelijking met pakweg ‘The Fat Of The Land’ doorstaat. Herkenbaar?

Tuurlijk. Kolkend en agressief? Als nooit te voren. Graaf? Reken maar van yes. Check maar het titelnummer, ‘Nasty’ (indeed!), het ironische ‘Ibiza’ (met Sleaford Mods),de schaamteloze techno van ‘Destroy’, ‘Rok-Weiler’ en ‘Rhythm Bomb’ (met Flux Pavilion). Tegen het einde van de plaat krijgen we weliswaar een beetje last van

De opvolger van het redelijk bejubelde debuut ‘The Moon Is Big’ van deze Rotterdammers is een feit. Ook zij kiezen zoals zovelen tegenwoordig voor de analoge aanpak, daar zit de revival van de vinylplaat uiteraard voor iets tussen. De opvolger ‘Tape Hiss’ (what’s in a name) is dan ook verkrijgbaar op alle mogelijke formaten, cassette incluis. Het gaat niet lang meer duren voor er weer platen gaan opgenomen worden op een oude Tascam 4 track, read my lips. Rats On Rafts in een hokje onderbrengen is moeilijk en daar houden we van. Gitaren krijgen de hoofdrol maar gedragen zich gelukkig niet zo, ze twangen met een sixties vibe, schuren zichzelf Crassgewijs aan flarden, tokkelen zachtjes psychedelisch of fuzzen zoals Fuzztones het ooit voordeden. Hete brokken The Cramps en Jezus & Mary Chain kronkelen zich hitsig rond de microstandaard die Perry Farrell (of was het toch Jeffrey Lee Pierce?) net tegen de grond heeft gesmeten. Eclectisch en behoorlijk rock-’n-roll. (boo)

Steve Reich/Ensemble Avantgarde ‘Four Organs/Phase Patterns/ Pendulum Music’ Karl Records

Het Duitse Ensemble Avantgarde, al bijna twee decennia bezig met het spelen van het werk van grote namen uit de modernistische en de avant-garde muziek (Arnold Schönberg, John Cage, Morton Feldman, etc.), waagt zich aan drie vroege stukken van minimalist Steve Reich. Alle drie de composities werden geschreven tussen 1967 en 1970, een tijd voor Reichs bekendste werk dus (denk aan cyclische stukken als ‘Music For 18 Musicians’ en het meer recente ‘Proverb’), maar ze bevatten allemaal de kern van wat nog zou komen: repetitie, overlappende klankpatronen, hypnotiserende melodieën, en vooral een grote honger om te experimenteren. Tegelijk zijn de stukken minder toegankelijk dan Reichs grotere composities. ‘Pendulum Music’, bekend door Sonic Youth, bestaat bijvoorbeeld enkel uit feedback van verschillende microfoons die boven de luidsprekers bengelen. ‘Four Organs’ experimenteert met de snelheid van opgenomen klank, en op het meer gejaagde ‘Phase Pattern’ - misschien wel het hoogtepunt - hoor je vooral de invloed van überminimalist Terry Riley. Voor alle fans van de Amerikaanse minimalisten: zeker luisteren. (ts)

Reso ‘Ricochet’ Hospital Records

Als getalenteerd drummer weet Reso (gepokt en gemazeld in de dubstep) kennelijk ook hoe hij met knoppen, synths en samples aan de slag moet, want dit is wat je noemt een ijzersterk debuutalbum. Hospital Records heeft uiteraard wel een reputatie hoog te houden als het over drum-‘n-bass gaat, en stelt dus ook nu niet teleur. Het sprekende gemak waarmee Reso drums laat kletteren, waanzinnig overstuurde synths laat ontsporen, beats laat slaan en bassen laat pompen, om tegelijk ook te zalven met vloeiende en haast jazzy pianopartijen en dat alles nog eens op een bijna achteloze manier naadloos in elkaar doet vloeien: wij buigen nederig het hoofd. Een klein loftrompetje voor de meesterlijke inventiviteit en de indrukwekkende skills, en drie hoeraatjes omdat hij op zijn eentje een frisse wind laat

waaien door het soms steriele wereldje van drum-‘n-bass! Klepper! (mc)

Todd Rundgren, Emil Nikolaisen & Hans-Peter Lindstrøm ‘Runddans’ Smalltown Supersound

Voor de prijs van meest enigmatische groepsnaam zijn ze niet bepaald de grootste kanshebbers en ook een potje ronddansen, zit er niet meteen in. Niet dat we er ons snel van af willen maken, maar we hadden meer verwacht van de samenwerking tussen de heren Rundgren, Nikolaisen en Lindstrøm. Wanneer deze laatste, onze favoriete cosmic disco-pionier, samenhokt met 2 fijne producers, kon dat best eens een fijne uitstap worden. Maar ook al kiest het trio een nogal vrij spaciale koers te varen, echt loskomen uit ons aards bestaan hoort er niet bij. Nochtans begint de toer niet slecht met ‘B For Birth’, maar of we nu langs disco (‘Oppad, Over Skyene’) of soul (‘Out Of My Head’) drijven, de echte opwinding blijft uit. Pas bij de fraaie retrosound van ‘Rundt Rundt Rundt’ en ‘Wave Of Heavy Red: T.H.E. Golden Triangle’ schurken we er wat tegenaan, al zit een echte doorbraak er in. Hadden onze kuitspieren zich graag nog eens losgegooid, dan blijven ze nu hopeloos verstramd achter. Dedju toch! (kc)

Dasha Rush ‘Sleepstep’ Raster-Noton

Welke kunstenaar gaat ooit ‘ns aan de slag met de nacht? Het vacuüm dat per etmaal miljoenen verlamt, de onverlichte tijdsspanne waar niemand iets zinnig over kan vertellen... Wie durft, om op pseudo-wetenschappelijk onderbouwde wijze pakweg al dat zinloze neurotische geknetter en bijhorende gepieker van het leger slapelozen in kaart te brengen, via een gigantische insomniaheatmap pakweg? Moet kunnen toch, in tijden van apps, drones en domotica?

Dasha Rush, een in Parijs residerende Russische schone, werpt zich via ‘Sleepstep’ op als keizerin van de halfslaap. Ondertitel van het album: sonar poems for my sleepless friends. Zo maak je vrienden, met beloken beats die het holst van een volgende helse nacht verlichten, via een avant-gardistische slaapwandeling doorheen het immer schemerende niemandsland tussen minimal en gestripte techno. Dat doet Fräulein Rush met bijzonder gevoel voor esthetiek en empathie, toegedekt met

ZINGER

30.04 01.05 01.05 15.05 17.07

L'AÉRONEF MAI - JUIN

02/05 HUNGRY PARTY: WORAKLS + N'TO

ravi té - li c en c es ent rep reneur de spectacle s

+ BROUSSAÏ

EEFJE DE VISSER

XYLOURIS WHITE

FACES ON TV

MARCO Z

RAPE BLOSSOMS

12.05 STUK - Leuven 17.07 Kinky Star - Gent

WAND

13.05 Les Nuits Botanique - Brussel

NILS FRAHM

FIVE DAYS

16/05 Hungaria, Leuven 23/05 Gladiolen, Olen

FLIP KOWLIER

30/04 48 Uren, Lovendegem 01/05 Mayday Mayday, Kortrijk 30/05 Arendonk Zingt & Swingt 28/06 Rock @ Edegem 04/07 Tieltse Europafeesten

GABRIEL RIOS

30/04 Rockhal, Luxemburg (support Selah Sue) 28/06 Rock Werchter 10/07 Cactusfestival, Brugge 24/07 Boomtown @ Opera, Gent

HYDROGEN SEA

16.05 HA’Fest - Gent (SOLD OUT)

JOY WELLBOY

DAWN OF MIDI

30/04 Volta @ Vooruit, Gent 05/07 Paradise City Festival, Perk 18/07 Rock Herk, Herk-de-Stad

STEVE GUNN

21/05 De Roma, Antwerpen

17.05 Les Nuits Botanique - Brussel 26.05 MOD - Hasselt 27.06 Grensrock - Menen

KEVIN MORBY

17.05 Les Nuits Botanique - Brussel 24.05 Charlatan - Gent 18.05 Het Bos - Antwerpen

DIRTY HIPS

© B rest B rest B rest

01/05 Trix, Antwerpen (support) 03/05 Cactus Club, Brugge (support) 07/05 Stoemp! @ Bar Hotel Meininger, Bxl 12/05 StadsKracht @ STUK, Leuven 23/04 Boomtown, Gent

16.05 HA’Fest - Gent (SOLD OUT) 19.07 Dour Festival - Dour

SURF CITY

+ BETRAYING THE MARTYRS 14/06 TESTAMENT + NO RETURN les spectacles sans g

18/05 De Filosoof, Maldegem 19/05 Stoemp! @ Café Archipel, Brussel

30/04 CC Nova, Wetteren (solo) 31/05 Arbeidershuis, St-Eloois-Winkel

SCARLETT O’HANNA

12.05 Het Depot - Leuven 22.05 MOD - Hasselt

28/05 BODYBEAT + GALAXIANS 29/05 HK & LES SALTIMBANKS 09/06 PARKWAY DRIVE 15/06 FIDLAR + THE K 19/06 ISRAEL VIBRATION

02.05 Les Aralunaires - Arlon 17.05 MOD - Hasselt

BRIQUEVILLE

+ I-TIST + CULTURE DUB SYSTEM

+ WHITE HILLS + BARTON CARROLL

DE MINISTERS v/d NOORDZEE

11.05 Les Nuits Botanique - Brussel 18.07 Rock Herk - Herk-De-Stad

21/05 THE GARDEN VICTORIA+JEAN 22/05 SKANK LAB#4: MINIMAN + THE DUB MACHINIST 23/05 MUDHONEY

08/05 KAS Attenhoven, Stabroek

DELRUE

02.05 Les Aralunaires - Arlon 03.05 Cactus Club - Brugge 17.05 MOD - Hasselt

DOUGLAS DARE

+ LIAM-KI & ONCL' PHIL

CUSTOMS

SHE KEEPS BEES

08.05 Trefpunt - Gent

07/05 D.BANGERZ

30/04 Volta @ Vooruit, Gent 26/06 Genk On Stage 01/08 M-idzomer, Leuven 15/05 Eurorock, Neerpelt 17/05 Kastival, Kasterlee

02.05 Trix - Antwerpen

+ EFIX + JOACHIM PASTOR

ADMIRAL FREEBEE

FOOL’S GOLD

01.05 Charlatan - Gent

2015

INFOS / TICKETS WWW.AERONEF-SPECTACLES.COM

Decora - Deerlijk Mayday Mayday - Kortrijk Maybee Festival - Roeselare De Grote Post - Oostende Rock Herk - Herk-De-Stad

22.05 MOD - Hasselt

KUENTA I TAMBU

LADY LINN

03/05 Labadoux, Ingelmunster

LILI GRACE

16/05 Hamrock, Ham 28/06 Genk On Stage

MEURIS

01/05 Northern Nights Festival, Neerpelt 14/05 De Casino, Sint-Niklaas 20/06 Repmond Rock, Rupelmonde 27/06 Tropiscala, Overijse 11/07 p’LatseDoen, Kuurne 18/07 Rock Herk, Herk-de-Stad 24/07 Boomtown, Gent

24.05 Sinksen - Kortrijk

RACOON

26.05 MOD - Hasselt

SELAH SUE

31.05 DOK - Gent

ST. GRANDSON

MARY LATTIMORE & JEFF ZEIGLER

27/06 Genk On Stage

WAXAHATCHEE + PINKWASH

30/04 Rockhal, Luxemburg 27/06 Rock Werchter

DUCKTAILS

06.06 DOK - Gent

DOPE DOD

06.06 Bones Fest - Aalst 17.07 Dour Festival - Dour

CELESTIAL SHORE

10.06 Vooruit Café - Gent

TERAKAFT

12.06 De Roma - Antwerpen

ZUN ZUN EGUI

13.06 Beursschouwburg - Brussel 14.06 Cactus Club - Brugge

MONOPHONICS

14.06 Trix - Antwerpen

MOURN

19.06 Fête de la Musique - Liège

BEAK>

26.06 Beursschouwburg - Brussel

RAKETKANON

27.06 Grensrock - Menen 19.07 Dour Festival - Dour more concer ts : www.toutpartout.be Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent - Belgium Phone: +32 (0)9 233 06 02 infoNL@toutpartout.be www.toutpartout.be

30/04 CC De Brouckère, Torhout

STEAK NUMBER EIGHT 09/05 Putrock, Beringen 18/07 Kotweekend, Rekkem

STUFF.

09/05 Jazz à Liège 11/05 Les Nuits Botanique, Brussel 12/05 Les Nuits Botanique, Brussel 30/05 Roeselare Jazz Festival 05/07 Couleur Café, Brussel 18/07 Gent Jazz

TOURIST LeMC

09/05 The Living, Hoboken 09/05 CC Poorthuis, Peer 16/05 Wollewei, Turnhout 11/06 Candelaershuys, Ukkel 02/07 Rivierenhof, Antwerpen (sold out!)

21/07 Rivierenhof, Antwerpen

TUBELIGHT

05/06 Goezot in ‘t Hofke, Oud-Turnhout

YAWNS

09/05 Cactus Club, Brugge

YEVGUENI

01/05 Labadoux, Ingelmunster 05/07 Na Fir Bolg, Vorselaar 19/07 Kotweekend, Rekkem

Check all dates at BUSKER.BE

38

Earteam Colin Stetson And Sarah Neufeld ‘Never Were The Way She Was’ Constellation/Konkurrent

Met Colin Stetson en Sarah Neufeld is een duo gesmeed van twee uiterst bekwame muzikanten. Neufeld, bekend als violiste van onder andere Bell Orchestre en Arcade Fire en Stetson, saxofonist en sessiemuzikant bij onder andere Tom Waits, Lou Reed, Arcade Fire, TV On The Radio etc. zijn twee muzikale raspaarden. Wat ze elk afzonderlijk uit hun instrument krijgen is weinigen gegeven. Nog indrukwekkender is wat ze samen doen. Zonder overdubs, looping, samples of studio-editing horen we in ‘Never Were The Way She Was’ acht live-composities waar haast geen woorden voor zijn. Zó een emotionele diepgang én technisch vernuft in één synergie man-vrouw, viool-sax. Dit is groots. Hallucinant. Dit is overweldigende schoonheid. Punt. (dw)

sexy en troostende spoken word-vocals, zachte klank en ambient-gevoerde soundscapes. Good day & good night. (fp)

Raoul Sinier ‘Late Statues’ Eigen Beheer

met Olöf Arnalds fleurt het boeltje verder op. Wat draaien ze toch in dat IJslands kraantjeswater? Heerlijk raar! (ne)

Tal National

Solkyri

Tal National is een jonge band uit het West-Afrikaanse Niger. Deze frisse kerels zitten boordevol energie, hun optredens duren gemiddeld vijf uur. En dat terwijl de meeste groepsleden overdag nog een andere job uitoefenen. In eigen land is Tal National razend populair. De groep bestaat al vijftien jaar, maar in Niger ontbreken degelijke opnamestudio’s. Wel is er beterschap in zicht. ‘Zoy Zoy’ is Tal Nationals tweede internationaal verdeeld album in een Amerikaanse productie van Jamie Carter (Chicago). De klank is ook merkelijk beter dan op de voorgaande schijf ‘Kaani’. En sinds eind vorig jaar beschikt de groep over een eigen website en een nieuwe videoclip. De muziek is allesomvattend : van hypnotische Touaregblues over Malinese gitaarmuziek tot stevige rock en funk. Allemaal uiterst dansbaar en met schitterend gitaarwerk en begeesterde zang. Uitschieters zijn de titeltrack en ‘Claire’. De band toert momenteel voor het eerst in de States. Wie haalt deze groep naar Europa? (md)

‘Sad Boys Club’ Bird’s Robe Records

Raoul Sinier – vroeger hield hij het op Ra – is een Franse videokunstenaar en elektronicatovenaar die houdt van allerlei soorten donker. Ook ‘Late Statues’ klinkt behoorlijk sinister. De synths grommen en de beats rijpten in de donkerste kelders van Siniers laptop. Alleen het gezang van de Fransman zorgt voor tegengewicht.

Zijn kopstem is het enige troostende element op ‘Late Statues’. Denk aan het solowerk van Thom Yorke, aangevuld met de dreigende synths van Fuck Buttons. Klinkt goed op papier, maar Siniers werk is helaas te afstandelijk. Bovendien propt hij elke vierkante centimeter vol met geluid, en dat komt de spanningsboog niet ten goede. Misschien werkt de plaat wél in combinatie met zijn videokunst? (dm)

Van alle instrumentale postrock/noise-plaatjes die we de voorbije maanden binnen kregen, en dat zijn er een hele hoop, is deze van het Australische Solkyri de meest zonnig en upbeat klinkende. Hoewel de hoes een kudde in de sneeuw staande schapen toont, en de titel niet meteen een fleurig humeur doet vermoeden. Maar het gitaargetokkel, de sfeervolle arrangementen, de tamelijk gebalde songs, en de gedreven drumpartijen blijven dan ook veel verder weg van doom/postmetal dan van catchy, bijna poppy indierock. ‘Sad Boys Club’ is helemaal niet sad, maar net een zeer fijne, zonnige postrockplaat! (dg)

The Slit Plasters

Stearica

‘Quick Dynamite Party’

‘Fertile’

Chorizoloco Productions

Monotreme Records

The Slit Plasters; Franse gentlemen rockers die niet liegen met deze ‘Quick Dynamite Party’.

Dit heerlijk 7 inch-plaatje bevat namelijk drie gloeiend hete staafjes met korte lontjes en brandstof met een erg hoog octaangehalte. Rock-’n-roll zoals het hoort: scherp, strak, knallend en melodieus. Alsof The Paranoiacs een feestje houden met Prisoners én International Noise Conspiracy. Wie nu nog durft beweren dat Fransjes enkel goed zijn in musettes en chansons, krijgt dit plaatje met een zwierige zwaai frisbee-gewijs tussen z’n tanden. (boo)

Het uiterst solide instrumentaal powertrio uit Turijn is aan z’n tweede album toe, dat haast uit je handen glipt van de vettige basriffs, heavy als een d-cup. Drums bewijzen uitstekend dienst als beha en de gitaren twijfelen tussen mee met hun neus tussen de tieten hangen of een vrolijk wijsje fluiten, ze doen dan maar beiden. Gewapend beton met een vederlicht popgehalte dus.

Coliseums Ryan Patterson mag eerst voorzichtig vanop de achtergrond ‘Nur’ van enige vocalen voorzien om daarna z’n strot volledig open te gooien. Scott McCloud (Girls Against Boys) fluistert ons toe in het traag maar fraai openbloeiend ‘Amreeka’.

De rustpunten worden op ‘Fertile’ voor het einde bewaard: ‘Shãh Mãt’ wordt vanuit complete stilte zachtjesaan opgetrokken tot een woeste tornado, die vervolgens weer gaat liggen en plaats maakt voor het arsenaal aan saxen, fluiten en hoorns van Colin Stetson (Arcade Fire, Tom Waits, Bon Iver,..): hemeltergend mooi. (boo)

Sóley ‘Ask The Deep’ Morr Music

Soms zegt een albumcover meer dan duizend woorden. Hoe cliché het ook klinken mag, de nieuwste boreling van de IJslandse Sóley klinkt bijna exact zoals het eruit ziet. “Have I danced with the devil?” klinkt het op opener ‘Devil’, de verdoemenis nabij. Een grote zwarte wolk voltrekt zich boven de eerste helft van het album.

Afwisselend tussen de donkere minimalistische landscapes nestelen zich hier en daar tribale beats (‘Ævintyr’), mantra’s (‘One Eyed Lady’) en dromerige drumpartijen (‘Dreamers’). Enig stemverwantschap

© Scott Irvine and Kim Meinelt

Surfer Blood ‘1000 Palms’ Fierce Panda

Derde plaat alweer voor Surfer Blood en nog steeds weet het viertal uit Florida niet te overtuigen, al moet gezegd dat ‘1000 Palms’ minder op de zenuwen werkt dan het debuut destijds. Betekent dat echter dat we je aanraden dit kleinood zeker een kans te geven? Nou neen. (jvb)

‘Zoy Zoy’ Fat Cat Records

Tangled Thoughts Of Leaving ‘Yield To Despair’ Bird’s Robe Records

Tangled Thoughts Of Leaving is een postrock/metal/noise-band uit Perth, Australië.

Een band die steeds meer aan serieuze volgers wint, en met deze plaat zeker eens vooraan komt kijken in de rijke Australische rockcultuur. ‘Yield To Despair’ is geen makkelijke plaat. De instrumentale felle rock, met een laag door statische elektriciteit aangevreten static noise eroverheen gelegd, en de drong-achtige slepende metal-feel, garanderen dat Tangled Thoughts Of Leaving geen mainstreampubliek zal bereiken. Maar iedereen die al eens genoten heeft van moody postrock, van epische, met noise doordrongen lappen zware muziek zoals Earth of Pelican het brengt, zal deze band naar waarde weten te schatten. (dg)

Total Babes ‘Heydays’ Wichita

Total Babes is een punkband die Jayson Gerycz – de drummer van Cloud Nothings – met een vriend oprichtte.

Hun debuut uit 2011 raakte een beetje in de vergetelheid, maar ‘Heydays’ verdient een beter lot. De punkers uit Ohio komen

poppy uit de hoek en weten hoe ze lol moeten trappen. Toch zijn de heren van Total Babes – ondanks de studentikoze bandnaam – geen onnozele pretpunkers.

De songs worden voorzien van voldoende weerhaakjes en aan het eind van het album is er zelfs plaats voor introspectie.

Een plaat om in de platenkast te zetten tussen het werk van Cloud Nothings en No Age. En tot jouw grote verbazing zal je die bands vaak links laten liggen om naar ‘Heydays’ te grijpen. (dm)

Andreya Triana ‘Giants’ Ninja Tune

Vijf jaar na het veelbelovende debuut is er nu ‘Giants’, album nummer twee van mevrouw Triana. En we hebben geluk, in die vijf jaar heeft de Britse zangeres zich nog verder ontwikkeld als volbloed souldiva. Als ze alleen achter de piano zit, heeft ze de intensiteit van Nina Simone.

Door de swingende nummers beweegt ze zich even gracieus voort als Aretha Franklin, en in de romantische ballads haalt ze zonder moeite het niveau van Whitney Houston in haar goede jaren. De levensboom der soul, r&b en pop heeft duidelijk geen geheimen meer voor Andreya, en daar plukken vooral haar luisteraars de vruchten van. Hopelijk hoeven we minder lang te wachten op haar derde album. (adz)

Turbowolf ‘Two Hands’ Spinefarm Rcords

Cum Laude afgestudeerd aan de masterclass Verzin de best mogelijke naam van een rockband en lid van de grote internationale Spinefarm-familie.

Turbowolf, een grungy, alternative rockband uit Bristol, bracht net met ‘Two Hands’ een tweede plaat uit. De jongens gooien monster riffs, stevige metal-invloeden, groovy en grungy seventies-geïnspireerde rock, wat elektronica en vooral een hoop crazy psychedelic punkrock attitude in de mix. En hoewel de haltesnorren, Perzische tapijten met bijhorende hemden, een mengsel van patchoeli en mottenballen lijken te beloven, zijn we toch niet afkerig van deze plaat en band. Stevig waar het moet en psychedelisch waar het kan, rocken doet Turbowolf op ‘Two Hands’ als geen ander! (dg)

depot_Rif-raf_voorjaar2015_april.pdf

1

20/04/15

15:38

MUSIC AT STUK STUK ARTS CENTRE I LEUVEN I WWW.STUK.BE

JULIANNA BARWICK MATHIEU SERRUYS 03.05 &

01/05

GOV'T MULE

05/06 TIGA LIVE

04/05 THE HICKEY UNDERWORLD

30/07 M-IDZOMER - DAG 1: DAAN

05/05 ROBBEN FORD

31/07 M-IDZOMER - DAG 2: AVISHAI COHEN TRIO

06/05 OPEN MIC 09/05 THE NEON JUDGEMENT FAREWELL TOUR + AFTERPARTY MET MALCOLM NIX

10 14 22

05 05 05

ROSELIEN GRATIS CAFÉCONCERT

10 YEARS OF DENOVALI - LEUVEN

GREG HAINES & PETRELS & ENSEMBLE ECONOMIQUE & POPPY ACKROYD

SPINVIS

11/05

DEPOT CAFÉ: AMONGSTER

12/05

MARCO Z

13/05

SLOTUUR KULTUUR: WILLOW

15/05

BERRY QUINCY - ALBUMRELEASE + AFTERPARTY MET BOBBY EWING

STADSKRACHT GENT

01/08 M-IDZOMER - DAG 3: ADMIRAL FREEBEE 02/08 M-IDZOMER - DAG 4: ARSENAL DANCE! DANCE! DANCE! 02/10 JOHN MAYALL 14/10 THE BOOTLEG BEATLES 20/10 LUKA BLOOM 30/10 PAVLOV'S DOG

19/05 DEPOT CAFÉ: THE SLOW SHOW

18/11

21/05 GIANT³ SAND

20/01 HENRY ROLLINS - CHARMINGLY OBSTINATE EUROPEAN TOUR

22/05 K’S CHOICE

OOGCONTACT VAN DE EENZAAMSTE SOORT

27/05 THE CHAMELEONS

02/05 BELPOP BONANZA BIS

CHANNEL ZERO UNPLUGGED

24/05 SOUNDCLASH XL MET MURDOCK, SKYVE SOUNDSYSTEM, KILLA TACTICS EN THE MIXFITZ

RAPE BLOSSOMS FACES ON TV THE TUBS 12.05

sa

02.05 ROLLERMADNESS: THE GOLDEN EDITION

sa

02.05 BLACK BOx SERIES II: SELOFAN

fr

16.05

ANIKA + TEI SHI + SUSHIFLOW

th

21.05

DANS DANS + STUFF.

fr

22.05

JAMES PANTS + FELIx KUBIN

su

31.05

ORIGAMI CLASSICS: SOUND POETRy FROM EAST TO WEST

3-28.06

Free concerts, music films, picnics band apéroconcerts, high up on Beursschouwburg’s Rooftop terrace.

out loud!

Met de steun van de

beurssc5ouwburg .be

DE WARANDE TURNHOUT www.warande.be

40

Earteam

Ufomammut ‘Ecate’ Neurot Recordings

Dat Italië niet enkel muzikale kitsch voortbrengt, is niet voor iedereen evident. De Italiaanse versies van internationale zomerhits, de zeemzoete, overdramatische liefdesliedjes, de met een branderig gevoel overblijvende discohits na een weekje Rimini… Dat is de muzikale cultuur die de meeste mensen meekrijgen uit de laars van Europa. Maar ook hier wordt een overdaad aan donkere, serieuze en kwalitatief erg hoogstaande muziek gebrouwen. Met overtuiging, authenticiteit en vooral, zware gitaren. Een van de vlaggenschepen van het muzikaal duistere Italië, is al jaren Ufomammut. Het trio smeedt met ‘Ecate’ al een achtste studioplaat van doom, sludge, stoner, postrock en psychedelische metal.

Zoals altijd bij Ufomammut is er een donkere ondertoon die doorschemert. Alsof de generator om de studio van stroom te voorzien mee op band werd gezet, het geluid van de aarde die in de duisternis rondtolt. Stevig, duister, indrukwekkend en technisch hoogstaand, dat krijg je van deze veteranen op ‘Ecate’. (dg)

Ryley Walker ‘Primrose Green’ Dead Oceans

Met ‘Primrose Green’ heeft de 25-jarige troubadour Ryley Walker een zomerse folkplaat gemaakt. Maar terwijl Walker meedrijft op de nieuwe golf van gitaarmuziek die dankzij muzikanten als Adam Granduciel, Kurt Vile en Steve Gunn vandaag een groot publiek bereikt, vindt Walkers muziek toch vooral aansluiting bij folk- en jazzy bluesmuzikanten van de jaren ‘70 zoals Tim Buckley en Van Morrison.

‘Primrose Green’ doet hierdoor anachronistisch aan: zowel de muziek als de retro-coverart ruiken immers naar de platenkast van je ouders. Of dit slecht is? Bijlange niet. Het album klinkt dankzij de traditionele jaren ‘70 bezetting, met knap gitaarspel, Hammonden Rhodes-toetsen, enorm warm maar ook heel liefde-, vrede- en zelfs hoopvol. Zulke boodschappen zijn nooit ouderwets. Eens je je over het déjà entendu-gevoel hebt overgezet, is ‘Primrose Green’ dan ook een prikkelend en nostalgisch album dat keer op keer weet te verrassen. (jdb)

Walls ‘Urals’ Ecstatic

Beetje ’n bummer: ‘Urals’ is het derde en laatste studio-album van Walls. Heel even-

34

tjes hadden de heren Alessio Natalizia en Sam Willis de wind van het momentum in de rug, ten tijde van het titelloze debuut, maar dat verdampte allengs – ter hoogte van (het nochtans prima) ‘Coracle’ in 2011. De status van elektronische pantoffelhelden danken ze aan hun non-conformistische en hitloze koers. Het Wallsrecept bestaat uit langzaam overkokende kraut-tronica en pruttelende synth-partijen – zie ook James Holden of Nathan Fake.

Tegendraads, maar tegelijk poppy en lichtjes hallucinogeen. Danig geschikt om een doelloos eind weg te dagdromen op een golf nutteloze gedachten. Ze gaan er niet uit met een bombshell, de jongens van Walls, maar ze blijven voor altijd aan onze boezem gekleefd. (fp)

Wand ‘Golem’ In The Red

Psychedelische Melvins die een paringsdans uitvoeren met Pond, zo klinkt ‘Golem’, deze tweede van Wand. Dit gezelschap, dat rondhangt in de kringen waaruit ook Ty Segall en Mikal Cronin afkomstig zijn, schuwt het volume ab-so-luut niet, maar draagt er zorg voor dat melodieën centraal blijven staan. Zie wat dat betreft zeker het trage, heerlijk hypnotiserende ‘Melted Rope’. In dezelfde sector, maar dan een versnelling hoger, bevindt zich ‘Self Hypnosis In 3 Days’, een joekel van een song die graniet doet barsten. Benieuwd of de Botanique nog overeind staat nadat Wand er op 13 mei halt houdt tijdens Les Nuits! (jvb)

Warmduscher ‘Khaki Tears’ Trashmouth Records

De bandnaam doet vermoeden dat we met Baden Badenaars of Ulmezen van doen hebben, maar Warmduscher opereert wel degelijk vanuit het hippe Londen. De bandleden brengen ons lofi, trashy experiment met ontstemde gitaren, rammelende keteldrums, onstabiele synthblieps, galmende horrorvocalen of prettig gestoord geneuzel. Een monster van Frankenstein dat is samengesteld uit brokken Mark E Smith, Alain Neffe, Capsule en Les Claypool.

Eigenzinnig freaky, soms groovy, af en toe hilarisch en even vaak enerverend.

Charmant en uiterst sympathiek maar erg lang zal het bij (boo) niet blijven hangen.

We Are Bodies ‘We Are Bodies’ Membran

Dave Pen (één van de zangers van Archive) was eerder al te horen op het tweede album (‘Where Do We Go From Here’) en een soundtrack (bij de film ‘Metro

Manila’) van de Britse gitarist Robin Foster.

Een verdere samenwerking mocht niet uitblijven. Op het zelfgetitelde debuut van hun groep We Are Bodies cultiveert het tweetal een gezamelijke voorliefde voor new wave-synthpop en duistere krautrock die refereert aan Neu!, Talk Talk en Tears For Fears. Dat levert soms halfslachtige, te serieuze songs op die te veel naar Editors ruiken maar denderende track als ‘Capsize’ en ‘Pressure Compressor’ (de sfeer van ‘Desintegration’ van The Cure) zorgen voor voldoende duistere genialiteit. (bvm)

James Welburn ‘Hold’ Miasmah/Morr

Kijk, eigenlijk zijn wij best redelijke jongens.

Betalen netjes belastingen, geven al ‘ns een centje aan het goede doel en scheppen weinig of geen heimelijk genot in het verder afdragen van onze favoriete, tot op de draad versleten onderbroek. Ook wat muziek betreft, kun je met ons onder de mensen komen – hell, je zou versteld staan wat er allemaal rondwaart in onze playlist met guilty- en andere pleasures. Eén ding maakt dat we uiteindelijk nipt afvallen als ideale schoonzoon: onze zwak voor moordzuchtige, ronduit verdorven muziek van artiesten als James Welburn. Na het weerzinwekkende ‘Always Offended Never Ashamed’ van Samuel Kerridge eerder dit voorjaar, mag ook Welburns ‘Hold’ zonder blikkerend blozen in het rijtje met elektronische klankenslachters waar ook Vatican Shadow en The Body, eh, het mooie weer maken. James Welburn hijst op ‘Hold’ een Noorse metal-drummer aan boord, die de boel finaal – en met zin voor ongezond repetitieve hypnose – aan flarden rijt. Eén langgerekte smeercampagne tegen al wat mainstream en conventioneel heet, door middel van zieke drones, slepende doom en industriële beats. Geen ditjes of datjes of andere liflafjes op mijn erf, denkt Welburn – apocalypse now! (fp)

Bill Wells & Aidan Moffat ‘The Most Important Place In The World’ Chemikal Underground

Na het afscheid van Arab Strap klinkt zowat alles wat Aidan Moffat nog uitbrengt als één bezopen monoloog. Dat geldt ook voor ‘The Most Important Place In The World,’ de tweede samenwerking tussen Moffat en multi-instrumentalist Bill Wells. Gelukkig slaagt die laatste er, net als vier jaar geleden op ‘Everything’s Getting Older’, in om Moffat zichzelf te doen overstijgen. Concreet betekent dit dat Moffats typische half gezongen/half gemompel-

de nummers net genoeg schwung meekrijgen om alles in de juiste, lichtjes ironische context te plaatsen. Dat levert catchy deuntjes op over vrouwen, drank en miserie, zoals ‘The Eleven Year Glitch’ en het fantastische ‘Lock Up Your Lambs’, net als meer groteske beschouwingen zoals ‘On The Motorway’ en ‘This Dark Desire’.

In tegenstelling tot oud-kompaan Malcolm Middleton is Moffat er na Arab Strap nog niet in geslaagd om op z’n eentje een fantastisch album neer te zetten, maar met de hulp van Bill Wells komt ‘ie nu voor de tweede keer toch aardig in de buurt. (ts)

Wire ‘Wire’ Pink flag

Dit legendarische (post)punk-combo werd opgericht in het jaar dat (mb) het levenslicht zag. Om maar te zeggen dat de heren al even meedraaien. Maar dat zou je niet zeggen als je naar hun alweer viertiende plaat luistert; ‘Wire’ is een bijzonder fris meesterwerkje geworden dat bulkt van de prima songs, een mix van strakke (en met momenten schaamteloos poppy) rock zoals opener ‘Blogging’ over psychedelische grooves tot donkere, noisy experimenten (‘Harpooned’). Ook zeer de moeite zijn ‘In Manchester’, ‘Sleep-Walking’ en ‘Split Your Ends’. Mocht dit een debuut zijn, dan zou er ongetwijfeld een hype volgen. Nu is het gewoon een verdomd overtuigende plaat van een groep die nog lang niet uitgezongen is.

Royce Wood Junior ‘The Ashen Tang’ 37 Adventures

Jim Wood aka Royce Wood Junior hoort in het rijtje sessiemuzikanten die te getalenteerd zijn om hun muzikantenbestaan te slijten in de schaduw van bekendere namen. Vijf jaar lang was hij gitarist in de begeleidingsband van Jamie Woon, maar na elk optreden trok hij zich terug op zijn hotelkamer om er heelder harde schijven vol te componeren. Vooraleer z’n eigen geesteskind op de wereld los te laten zat hij mee achter de knoppen bij ander jong en aanstormend talent: Jono McCleery, Rosie Lowe, Denai Moore en Kwabs. ’The Ashen Tang’ gaat resoluut voor een milkshake vol Prince-jams, Stevie Wonder-soul en de neo-soul van D’Angelo, hier en daar gelardeerd met een flukse injectie Dilla-FlyLobeats. Wood vindt van zichzelf dat hij beter componeert dan zingt – moet Kanye West bekend in de oren klinken. Toch aardt zijn ragfijne falsetto wonderwel in de gelaagde en geslaagde productie. Sterk werk, opschrijven die naam. (mvm)

compiled V/A - Audio

V/A - Matt Tolfrey

‘Audio Presents Ramlife Drum & Bass’

‘Fabric 81’

Ram Records

Fabric

Ram Records - groot geworden dankzij kleppers als Andy C (tevens creative director van het label) en Chase & Status - blijft een toonaangevend huis van vertrouwen voor de betere drum-‘n-bass. Op deze nieuwe compil is het één van die andere sterkhouders, Audio, die 29 tracks lang genadeloze precisie-bombardementen op de trommelvliezen uitvoert. Veel eigen werk, maar ook lekkers van Original Sin, DC Breaks, Noisia en niet kapot te krijgen classics van helden als Bad Company (‘Nitrous’!!) en Ed Rush & Optica (‘Bacteria’!). Een knaller van begin tot eind met alles wat drum-‘n-bass moet hebben: rauw, hard en gemeen. We like, we really really like! A Lot! (mc)

Na meer dan 10 jaar zelf als resident achter de decks te staan, dachten ze bij Fabric dat ze het voor compil 81 niet te ver moesten gaan zoeken, en dus mocht household name Matt Tolfrey zelf de honneurs waarnemen. Veel, heel veel deephouse dus, waarbij Tollfrey niet zozeer het nieuwste van het nieuwste in de mix gooit, maar veeleer zijn jarenlange ervaring aan bod laat komen. Nail, Aaron Carl, Jon Convex, Phil Weeks en Pure Science zijn dan ook maar enkele van de 25 namen die de revue passeren. Het resultaat is een soort bloemlezing met de betere deephouse tracks van het afgelopen decennium, vakkundig geselecteerd en gemixt, met liefde voor het vak. (mc)

STOP THAT TRAIN

I WANNA GET ON

COOKACHOO ÄL JAWALA YOUR HIGHNESS RAPHA PICO & THE ROOTS ROCKERS

2015

iRRi

EMILINE & BAND

(WINNARES KUNSTBENDE WAASLAND 2015) DJ’S: O.A. BARTHOLOMEO (CAFÉ D’ANVERS)

ZATERDAG 23 MEI • 15u30 • TERREIN SVK WESTERPLEIN • SINT-NIKLAAS

VVK: 7 EURO • KASSA: 10 EURO • WWW.STATIEWEST.BE

STATIEWEST2015_RifRaf.indd 1

21/04/15 10:23

Bel gerust 0228 350 880

Maandag t/m vrijdag 9:00 - 18:00

Les Nuits 9

t/m

19 mei

Boskamp Festival 1 t/m 31 mei Het Bos, Antwerpen

Botanique en Koninklijk Circus, Brussel

Maak je maar klaar voor opnieuw heel wat slapeloze nachten, want ook de 22ste editie van Les Nuits belooft een onmisbare te worden. De focus ligt zoals steeds op nieuwe muzikale ontdekkingen uit verschillende genres, zowel van artiesten die hun Belgische podiumdebuut maken als speciale projecten. Zo is er op 9 mei het Wild Classical Music Ensemble, een rockproject met personen met een verstandelijke beperking die stereotypering niet aanvaarden. Avant-garde-componist Walter Hus brengt dan weer zijn door een computer gemanipuleerd orgel mee voor een reeks concerten, terwijl Aka Moon de samenwerking aangaat met muzikanten uit de Arabische wereld en de Balkan in Aka Moon: BalkAlefBa (12 mei). Ook release party’s voor de nieuwe platen van Roscoe (11 mei) en Great Mountain Fire (12 mei) staan op de agenda, terwijl 62TV (12 mei) haar twintigste verjaardag viert met Paon, Alpha Whale, Mad Dog Loose, Young Rival, Mujeres en Italian Boyfriend. Verder wordt de affiche extra opgefleurd door muzikanten die hun sporen reeds verdienden, en in de Botanique warmdraaien als avant-première op het nieuwe festivalseizoen. Zo zijn Jacco Gardner (10 mei), Balthazar (14 mei), Hot Chip en Villagers (beide 17 mei) te bewonderen in een intieme setting die een festivalweide vreemd is. Nog altijd niet overtuigd? Check dan botanique.be voor meer info, zoals ticketprijzen en afterparty’s.

Villagers © Andrew Whitton

zaterdag 09 mei Chapiteau: Benjamin Clementine, Adrian Crowley, Le Colisée Orangerie: Ghostpoet, opening night owls (after party) met Clark, Helena Hauff Rotonde: Veronique Vincent & Asak Maboul, Blondy Brownie, opening night owls (after party) met Gazelle Twin, Blanck Mass Grand Salon De Concert: Wild Classical Music Ensemble, Gontard, Facteur Cheval, opening night owls (after party) met Walter Hus, Orphan Swords + DJ Maze

zondag 10 mei Chapiteau: Asa, Sophie Hunger, Talisco Orangerie: Jacco Gardner, Alamo Race Track Rotonde: Grand Blanc, Bagarre Grand Salon De Concert: Phoria, Den Sorte Skole, Walter Hus

maandag 11 mei Chapiteau: Marina And The Diamonds, Alice On The Roof, DJ Flugvél OG Geimskip Orangerie: Elvis Black Stars, Romano Nervoso, The K., Briqueville Rotonde: Roscoe (release party), Fabiola, STUFF. Grand Salon De Concert: Vuurwerk, FùGù Mango meets Binti, Joy Wellboy, Walter Hus

dinsdag 12 mei Koninklijk Circus: Aka Moon: BalkAlefBa, STUFF. Chapiteau: Jonathan Jeremiah, Tout Va Bien, Joe Bel Orangerie: Great Mountain Fire (release party), Mammút, Dad Rocks!

Rotonde & Grand Salon De Concert: 20th Anniversary 62TV Records with Paon, Alpha Whale, Mad Dog Loose, Young Rival, Mujeres, Italian Boyfriend

woensdag 13 mei Koninklijk Circus: Dominique A, Joy, Laetitia Shériff Chapiteau: Rone, Fakear, Haring Orangerie: Kacem Wapalek, Lomepal, L’Or Du Commun, Ligne 81

Rotonde: Wand, Jessica93, Twerps Grand Salon De Concert: Tobias Jesso Jr., Flo Morrissey, Walter Hus

donderdag 14 mei Koninklijk Circus: Balthazar Chapiteau: Hindi Zahra, Songhoy Blues, Nadine Shah Orangerie: Sóley, Aurora, Victoria + Jean Rotonde: Feu! Chatterton, Ivan Tirtiaux Grand Salon De Concert: Mansfield.

Tya “June Ten Years After”, Walter Hus

vrijdag 15 mei Koninklijk Circus: Chapelier Fou, Isaac Delusion, Beautiful Badness Chapiteau: The Dø, Mew, Saint Saviour Orangerie: Lapsley, Jake Isaac, Jeanne Added Rotonde: Lapalux, Jam City Grand Salon De Concert: Nicolas Michaux “Demain n’appartient qu’à la nuit”, Dom La Nena, Walter Hus

Disappears Als Het Bos één wordt en je vervolgens uitnodigt om er een volledige maand op kamp te gaan, dan houd je je maar beter vast aan de takken van de bomen. ’t Wordt immers gegarandeerd een zotte bedoening, daar in Antwerpen, met theater, concerten, ontbijt, cinema, kinderwinkels, euthanasie, een aaibare tribune en andere gekheid. De campers - aka de artiesten - stellen trouwens zelf het programma samen. Ze treden dus zelf op én zijn tegelijkertijd curator. Inne Eysermans van Amatorski is er alvast eentje van. Wat er op muzikaal vlak zoal te bleven is?

We botsen in de eindeloze line-up alvast op Elko Blijweert en Frans Van Acker, Chaos Of The Haunted Spire, Dälek (1 mei), Laurel Halo, Yannis Kyriakides, Yves De Mey, Inne Eysermans (7 mei), Bulbul, Mile Me Deaf, Father Murphy, DJ Aldolino (13 mei), Poison Idea, Toxic Shock, DJ Pretbederf (15 mei), The Gories, De Bossen, DJ The Mad Postman (18 mei), Floris Vanhoof, Razen (23 mei), Sir Richard Bishop, Disappears, DJ Tripoli (25 mei), … Ook de labelmarkt met Ultra Eczema, Kraak, Ekster en vele anderen op 23 mei wordt een topper Nog honger naar meer namen of zelfs ’t volledige programma? Volg dan de pijltjes richting www.hetbos.be

Putrock 8 en 9 mei Beringen

zaterdag 16 mei Koninklijk Circus: Louis Matthieu Joseph & Anna Chedid, Jain Chapiteau: Birdy Nam Nam, Superpoze, Cotton Claw Orangerie: Theophilus London, Pomrad, Mochélan Zoku Rotonde: TOPS, Recorders Grand Salon De Concert: Soak, Eaves, Walter Hus

zondag 17 mei Koninklijk Circus: Patrick Watson, Villagers Chapiteau: Hot Chip, Shura, Alaska Alaska Orangerie: Ibeyi, Yellowstraps Rotonde: Kevin Morby, Steve Gunn Grand Salon De Concert: The Soft Moon, Prairie, Walter Hus

dinsdag 19 mei Grand Salon De Concert: Not Here, Not Now (werken van Reich, Fafchamps, Berio, Ligeti, Cage, Bartok, Eötvös, Rzweski, Sciarrino)

Steak Number Eight © Tom Verbruggen Smacht je naar de grote zomerfestivals? Geen haast, de kleinere opwarmers zijn ook dik de moeite. Zo vullen tientallen bands en artiesten twee dagen lang de drie podia van Putrock.

Stevige gitaren, zwierige dansmuziek en een dikke rave zetten een weekend lang Beringen op de festivalkaart. Op vrijdag 8 mei trapt de Kick-off party af met onder andere Laston & Geo en Michael Midnight. Zaterdag 9 mei geven niet alleen The Van Jets maar ook Warhola, Tout Va Bien, Steak Number Eight, The ShaLa-Lee’s, Raving George, AKS en een hoop andere artiesten van jetje. En straffe line-up en dat allemaal voor een nog straffere prijs. Op vrijdag dok je immers 6 euro neer, op zaterdag 18 euro en voor een combiticket ben je amper 21 euro kwijt. Koopje! Die 5 euro voor de camping kan er nog makkelijk af, me dunkt. Nog meer weten?

Bezoek dan snel www.putrock.be. (jvh)

43

gigs festivals parties mei 15

vrijdag 01 mei Roots & Roses Festival: Wovenhand, Mudhoney, The Excitements, Rory Block, Romano Nervoso, The Computers, The Hackensaw Boys, Hell’s Kitchen, Daddy Long Legs, Louis Barabbas & The Bedlam Six, The Glücks, Boogie Beasts @ Festivalterrein, Lessen, rootsandroses.be Festival van Het Bos: Black To Comm, Gnod, Le Révelateur, No Ufo’s, Mathieu Serruys @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Red Rock Rally: Zorro’s Dirty Sister, King For A Day, Eraserhaed, Watchoutforthegiants, Soldier Six, Mask Brihang, Fixkes, De Mens, Buscemi ft Squadra Bossa @ Astridpark, Brugge, redrockrally.be Schoolrock: Edward Scissortongue, Robbing Millions, Alpharock, A.M.C., Lohaus, High Hi, L’Or du Commun & Roméo Elvis, Antwerp Gipsyska Orkestra @ Sint-Rita College, Kontich, schoolrockfestival.be Mayday Mayday Festival: Ed Sullivan Quartet, Zinger, Soldier’s Heart, Slongs Dievanongs, Flip Kowlier, DJ Yves Deruyter, DJ Lotto @ Begijnhofpark, Kortrijk, maydaymayday.be Maybee Festival: Zinger @ Café St.Georges, Roeselare, maybeefestival.be Northern Nights Festival: Meuris, Nebraska, River Of Stones, DJ Buzz, Lema @ Marktplein, Neerpelt, facebook.com/nnf.emj Rock Kappaert: DJ Danny Copperwire, No Nonssens, Locus Control, Loose License, Desert Drones, Enchantress @ OC Kappaert, Zwevegem, zwevegem.be Slorarock: DJ Frank, Katastroof @ Kerkhofblommenstraat, Merksem, slorarock.be Weerdse Bierfeesten: Les Truttes, The Pixels, Juliette, DJ Harry, … @ Festivalsite, Weerde, weerdsebierfeesten.be Groezrock: Social Distortion, Lagwagon, Pennywise, Broilers, Atreyu, Motion City Soundstrack, Defeater, Unearth, The Ghost Inside, Against Me!, The Smith Street Band, Carnifex, Set Things Right, …. @ Festivalterrein, Meerhout, groezrock.be 48Uren: Gloria Boateng, Kenji Minogue, DJ’s Eric Yamazawa, T-Mastis @ JH Dino, Lovendegem, 48uren.be Labadoux: Bart Peeters, Yevgueni, Fiddler’s Green, Barluath, De Wilfrieds en Moaten, Hat Fitz & Cara, Sons Of Racketeers, DJ M’Sieur Crock,… @ Festivalterrein, Ingelmunster, labadoux.be For Flavor Festival: DJ Q, Eliphino, Kito, De Sluwe Vos, Ital Tek, Hermanez, Wantigga, DJ Haus, Baptist, Rupert Harvey, Jln, Pisca, Moeinza, Manray, Subreachers, Mr. Bunks, Dazje, James, Kohn, … @ +02/05-Klaverveld, Buggenhout, forflavor.be Beyonderground: Rizon Parein, Genevieve Gauckler, Trapped In Suburbia, Waaitt, Studio Ah-Ha, … @ MOD, Hasselt Industrial Revolution: Kr!z, Double U Jay, Matts Brouns, Oliver Alex, … @ Zappa, Antwerpen Spinvis @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be The Colorist ft Sumie Nagano @ AB, Brussel, abconcerts.be Fool’s Gold, Témé Tan @ Charlatan, Gent, democrazy.be Gov’t Mule; Red Bull BC One Belgium Cypher Belgische finale @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be The Memories, Dignan Porch @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be White Hills @ Magasin4, Brussel, magasin4.be K.H.Ypriana & guests: ‘Ypres, as we remember’ @ +02/05-Het Perron, Ieper, acci.be Nonkel Guy, Tommy Milfnikka, DJ Bubba, Mike Gyver @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Jamie 3:26, Dizzi, Jus Raw, Lucca @ Piaf, Antwerpen, piaf.be WAK: Massis @ Sojo, Leuven, sojovzw.be The Spectors, Faces On TV @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Mbongwana Star @ DE Warande, Turnhout, warande.be Rewire Festival: Bronze Teeth, Evian Christ, Godspeed You! Black Emperor, Grouper, Powell, Ron Morelli, Saskia Lankhoorn / Kate Moore, Shit and Shine, Svengalisghost, Thomas Ankersmit, … @ E.ON Electriciteitsfabriek & Korzo Theater, Den Haag, Nl, rewirefestival.nl

zaterdag 02 mei Festival van Het Bos: Rat Event: Dälek @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Weerdse Bierfeesten: The Scabs, Praga Khan, Willow, Raving George, Lester Williams, Pardon Service, Michael Midnight, Underground Commotion, … @ Festivalsite, Weerde, weerdsebierfeesten.be Groezrock: Refused, Milencolin, American Nightmare, Satanic Surfers, Agnostic Front, Comeback Kid, Good Riddance, Make Do And Mend, As Friends Rust, Banner Pilot, Basement Off!, Psycho 44, … @ Festivalterrein, Meerhout, groezrock.be Tongeren Metalfest: Enslaved, Schirenc plays Pungent Stench, Bölzer, Bodyfarm, Insanity Reigns Supreme, Disinterred @ Velinx, Tongeren, velinx.be Tielt Rockt: Flo, The Dirty Tapits, Rubblemen, Escalier de Tintin, Kentucky Dare Devils, Grimville, Daddy Was Wrong, Sons Of Racketeers, Tystn, Royalty Busters @ Club 77, Schuiferskapelle, thedirtyscums.com Kleur Festival Big Youths: Yaadcore, Micah Shemaiah, Deejay Toxic, East-End-Rock, MC Bullet, Highsession, Beats & Beards, Ozi One & Double J Big Ape; One.44, DJ Bum, Open Mic, Baye

Fall Percussie, … @ Velodroom, Oostende, nl-nl.facebook.com/ kleurfestival 48Uren: Uberdope, DJ’s Ilse Liebens, Brecht @ JH Dino, Lovendegem, 48uren.be Labadoux: Amatorski, Laïs, Geppetto & The Whales, Adrian Crowley, Revere, Cecilia, Strograss, Scrappy Tapes, DJ Bob, Les Barbeaux, … @ Festivalterrein, Ingelmunster, labadoux.be Beyonderground: Jazzanova DJ’s, Mister Critical, Psoman, & Bosman; Rizon Parein, Genevieve Gauckler, Trapped In Suburbia, Waaitt, Studio Ah-Ha, … @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Park Festival: DJ’s Cooly G, Hannah Faith, Vincent Paolo, Losco, … @ Koning Albertpark, Antwerpen, park-antwerp.com Selofan; Rollermadness @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Belpop Bonanza Bis @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be The Spectors, Newmoon @ DOK, Gent, democrazy.be Reverse ft Uner B2B Technasia, State Of Flow, … @ Fuse, Brussel,.be Yves De Ruyter, DJ George’s, Dave Swayze, Phi Phi, Marko De La Rocca, CP, Quincy, Michael Forzza @ De Kreun, Kortrijk, historyoftrance.be The Colorist @ Muziekacademie Dil’Arte, Dilbeek De Mens @ N9, Eeklo, n9.be DJ Click, Malalata Fatal, Lazarus Soundsystem, Musika Agresija! @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be The Excitements, Miss Schwarzkopf, Louis Katorz @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Los Ninos: Christeene, Roosevelt, Bruxe Botnik, The Stress @ Recyclart, Brussel, recyclart.be WAK: docu & Soundsystems @ Sojo, Leuven, sojovzw.be Xyloris White @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Killa Tactics, Davidov, Black Frank @ Vooruit, Gent, cityqueens.be Stereo MC’s @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Soldier’s Love, Lohaus, Robbing Millions, Kenji Minogue, Ozan DJ @ DE Warande, Turnhout, warande.be And So I Watch You From Afar, Billions Of Comrade, Mylets @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Worakls, N’To, Efix, Joachim Pastor @ Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com Rewire Festival: Neneh Cherry & Rocketnumbernine, Gnod, Jenny Hval & Susanna, Oren Ambarchi, Siinai, Yodok III, Jac Berrocal +David Fenech +Vi Epplay, Julianna Barwick Expanded, Shabazz Palaces, … @ E.ON Electriciteitsfabriek & Korzo Theater, Den Haag, Nl, rewirefestival.nl

zondag 03 mei Labadoux: Lady Linn, Kapitein Winokio, The Swigshift, Breabach, Dip & Dive On The Mess O’Jive, Gregory Page, Motivo Loco, …@ Festivalterrein, Ingelmunster, labadoux.be John De Conqueror, The Salvador Statement @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be She Keeps Bees, Faces on TV @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Obliterations, We’re Wolves @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Klone, Lesoir @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Kiko, Noëmie, William Knarz, Die Clique @ Piaf, A’pen, piaf.be Julianna Barwick, Mathieu Serruys @ Stuk, Leuven, stuk.be Dälek, Lorn, Moodie Black, DJ Sebcat @ Vk, Bxl, vkconcerts.be Dean Blunt, Andrea Belfi @ Vooruit, Gent, vooruit.be

Ha’Fest 13 t/m 16 mei Handelsbeurs, Gent

BRNS © Zazzo Een tweede editie van Ha’Fest met vier dagen dolle indoorpret. Op woensdag 13 mei zakken de Waalse bands BRNS, Robbing Millions en Great Mountain Fire naar Handelsbeurs in Gent af, de dag daarop komen de muzikanten zelfs helemaal vanuit IJsland tot hier. Hildur Gudnadottir zorgt immers dan voor dromerige vibes, en Mugison gaat rocken met componist Petur Ben en het Belgische indiebarokcollecitef BOX. Op vrijdag 15 mei wijkt Ha’Fest uit naar de Sint-Jacobskerk voor een avondje akoestische experimenten. Paolo Angeli brengt zijn eigenhandig tot miniorkest omgebouwde gitaar mee, Innerwoud gaat de neoklassieke tour op met zijn contrabas, en de legendarische sludgemetalband Amenra is ook akoestisch even verpletterend als altijd.

Op 16 mei is het de beurt aan het minimal jazztrio Dawn Of Midi. Afsluiter van dienst is de altijd bezwerende Nils Frahm, op het snijvlak van moderne klassieke muziek en elektronica.

Nieuwsgierig geworden? Bezoek zeker eens de website www.handelsbeurs.be, want de ticketprijzen verschillen van dag tot dag. (adz)

10 Years Of Denovali 14 mei STUK, Leuven

maandag 04 mei The Hickey Underworld, Massis @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Marble Souns & special guests @ Rits-café, Brussel, poppunt.be

dinsdag 05 mei Joshua Radin @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Mugison & Box @ Stadsschouwburg, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Robben Ford @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Dälek, Lorn, Moodie Black @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Floating Vibes #3: DJ-sets by Wallace Vanborn, Tubelight, I Will, I Swear @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Villagers @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

woensdag 06 mei Yo!Fest: Massilia Sound System, DJ’s & Winners of the Emerging Band Contest @ Esplanade Of The European Parliament, Brussel, yofest.eu Jali; Daniel Norgren @ AB, Brussel, abconcerts.be Joshua Radin, Cary Brothers @ Arenberg, Antwerpen, greenhousetalent.be Spinvis @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be The Posies, Andy Shauf @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Slice Of Pie, Onoe Capono, Grems & Le Jouage @ Recyclart, Brussel, recyclart.be And So I Watch You From Afar, Mylets @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Black Tolex @ Vooruit, Gent, vooruit.be Jacco Gardner, Eerie Wanda @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

donderdag 07 mei Festival van Het Bos: Laurel Halo, Yannis Kiriakides, Yves Demey, Inne Ysermans @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Honest House 10years: Exit Verse (Geoff Farina’s Trio), Futurians @ L’An Vert, Liège, honesthouse.be Charlie Winston; Raymond Van Het Groenewoud @ AB, Bxl

Petrels © Laura Woodfield Het Duitse Denovali wordt tien jaar, en dat viert het label doorheen heel Europa. En lucky us, ook in België strijkt een deel van de Denovali-stal neer voor een verjaardagsconcert. Plaats van afspraak is de Labozaal in STUK in Leuven. Greg Haines bijt er de spits af met zijn imponerende en analoge ambient techno. Daarna is het de beurt aan Petrels, de man met het door mythologie beïnvloed futuristisch geluid. Het Ensemble Economics-project van Brian Pyle brengt een versmelting van wereldmuziek en filmische soundscapes, terwijl Poppy Ackroyd moderne klassieke muziek met de piano in een hoofdrol serveert. Spreekt dit muzikaal viergangenmenu je aan? Gan dan snel achter kaartjes. In voorverkoop betaal je 16 euro, aan de kassa 18. Mensen met een STUKkaart krijgen bovendien twee euro korting. Nog vragen?

Check www.stuk.be. (adz)

44 Dunk! Festival 14 t/m 16 mei Jeugdheem De Populier, Zottegem

Amenra © Jeroen Mylle Vind je ’t zalig om door een resem brute, repetitieve gitaarrifs naar een andere dimensie gekatapulteerd te worden? Stip dan deze 11e editie van Dunk! Festival zéker aan. Drie dagen, twee podia en tientallen bands toveren van 14 t/m 16 mei Zottegem om in een ongezien gitaarwalhalla. Niet alleen verslavende postrock, maar ook vette lappen sludge, doom, psychedelica en aanverwanten krijg je ‘r om de oren gekletst. De hoogmis start al op donderdag 14 mei met onder andere Helen Money, Monophona, Jakob en Mono. De dag nadien masseren Tangled Thoughts Of Leaving, The Ocean, The Eye Of Time, Caspian, ... je ziel. En op zaterdag 16 mei blazen Year Of No Light, Maybeshewill, Sixth Minor, French Teen Idol, Amenra en konsoorten ’t beleg van tussen je broodje. Heerlijk toch! Ook de ticketprijs is verrukkelijk. Een dagticket kost 40 euro maar die zijn voor de watjes. De die hards hoesten 90 euro op en ondergaan ’t festijn de volle drie dagen. Slapen op de camping doe je ‘r trouwens helemaal gratis! Nog twijfels? Een bezoek aan www.dunkfestival.be kost je ook niets! (jvh)

Eurorock 14 t/m 16 mei Neerpelt

Front 242 Een stevige, vaste waarde ondertussen, Eurorock in Neerpelt. Opwarmen doen ze er op 14 mei met Rammstein-tributeband Stahlzeit, een Depeche Mode-party én een StuBru’s Was Het Nu 80, 90 of 2000-feestje. De volgende dag gaan de spotlights aan voor onder andere Vive La Fète, The Orb, Arbeid Adelt, Customs en Luc Van Acker, terwijl we op 16 mei likkebaarden bij Front 242, Killing Joke, Anathema, Fields Of The Nephhilim, The Neon Judgement en Peter Hook (Celebration of Joy Division).

Muziekliefhebbers met een hart voor industrial en new wave weten alvast waar naartoe van 14 tot en met 16 mei! Op donderdag betaal je 5 euro, op vrijdag en zaterdag hoest je voor een dagticket 52 euro op. Een 3dagenticket kost dan weer 75 euro, camping inclusief. Surf naar www.eurorock.be voor alle info en de volledige line-up. (adz)

Faces On TV @ Bar Hotel Meininger, Brussel, busker.be Yves Peeters Gumbo @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Son Lux @ Maison des Musiques, Brussel, vkconcerts.be Melechesh, Keep Of Kalessin, Tribulation @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be The Posies @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be The Abyssinians @ Trix, Antwerpen, trixonline.be D.Bangerz, Liam-Ki & Oncl’ Phil @ Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com I’m From Barcelona @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr

Bassekou Kouyate @ AB, Brussel, abconcerts.be Christina Vantzou, MP4 Quartet @ AB@les Ateliers Claus, Brussel, abconcerts.be Platenbeurs @ 10/17u-Antwerp Expo, Antwerpen, kdxfairs.be Pigeon @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, cczwaneberg.be De Deeldeliers @ Hnita-Hoeve, Heist o/d Berg Burning Heads, The Rebel Assholes, Not Scientists @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Roselien @ Stuk, Leuven, stuk.be Red Bull Bedroom Jam 2015 finale @ Trix, A’pen, trixonline.be

vrijdag 08 mei

maandag 11 mei

Putrock Festival: Oblikato, Laston & Geo, Michael Midnight ft Gloria Boateng, Romain & HNDRK @ be-Mine, Beringen, putrock.be Wild In ‘t Park: The Lighthouse, Rock Bottom, Jett Rebel, Postmen, Regi Summer Madness @ Wildemanspark, Herent, wildintpark.be Exit Verse, Joe Speedboat @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be The Van Jets, Bed Rugs; Lightnin’ Guy @ AB, Brussel, abconcerts.be Mop Mop ft Anthony Joseph @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Jan Swerts @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be John Ghost @ Epaulé Jeté, Brussel, poppunt.be Delrue @ KAS Attenhoven, Stabroek, busker.be Total Chaos, Speedozer, Les Lapins Electriques @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Limbolink: The Strzebonsky Noizescene, Dorian And The Grays, Monster Youth @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be JP Harris & The Tough Choices @ N9, Eeklo, n9.be Jus Now, Serocee, Pelikann @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Radio Modern: Howlin’ Lou And His Whip Lovers @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Daan @ Stadsschouwburg, Brugge, ccbrugge.be Douglas Dare @ Trefpunt, Gent, toutpatrout.be Ravenous, Flapjackers, Major Maeyer, Soulcity @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Lau, GFVP @ DE Warande, Turnhout, warande.be Chadwick Stokes @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be

Les Nuits Botaniques: Marina And The Diamonds, Alice On The Roof, DJ Flugvél OG Geimskip; Elvis Black Stars, Romano Nervoso, The K., Briqueville; Roscoe, Fabiola, STUFF.; Vuurwerk, FùGù Mango meets Binti, Joy Wellboy, Walter Hus @ Botanique, Brussel, botanique.be Intergalactic Lovers, Girls In Hawaii @ AB, Bxl, abconcerts.be Amongster @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be J.Cole @ Trix, Antwerpen, trixonline.be

zaterdag 01 mei Les Nuits Botaniques: Benjamin Clementine, Adrian Crowley, Le Colisée; Ghostpoet, Clark, Helena Hauff; Veronique Vincent & Asak Maboul, Blondy Brownie, Gazelle Twin, Blanck Mass; Wild Classical Music Ensemble, Gontard, Facteur Cheval, Walter Hus, Orphan Swords & DJ Maze @ Botanique, Brussel, botanique.be Festival van Het Bos: Bonnie Bannane @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Tielt Rockt: Icarus, Lucid Dream, Freddy & The D’Oghz, The Softenon Babies, The Dirty Scums, Godspeed, Pink Square, The Heavenly Kings, The Evergreens @ Club 77, Schuiferskapelle, thedirtyscums.com Putrock Festival: Dirty Hips, Stad Van Licht, Warhola, Jett Rebel, Steak Number Eight, De Mens, The Van Jets, AKS; Jeroen Leenders, Kamagurka, Polaroid Fiction, The Sha-La-Lee’s, JeBroer, Tout Va Bien, … @ be-Mine, Beringen, putrock.be Wild In ‘t Park: Kapitein Winokio, Omelette, Tea With Fingers, Generation Alpha, Antwerp Gipsy Ska Orkestra, Urbanus & De Fanfaar, The Scabs @ Wildemanspark, Herent, wildintpark.be Moesterbal: Moonsurface, Replay, Tiny Legs Tim, Brazzmatazz, Moustash, fuif @ DAC De Moester, Sint-Denijs-Westrem Oorkoorts: The Kids, High Hi, Daalman, Albino, DJ Talz @ Sporthal, Veerle, dekudde.be/oorkoortsfestival Irisfeest: Ummet Ozcan, Yves V, Watermät, Henri PFR @ Paleizenplein, Brussel, brussel.be Jóhan Jóhannsson & Spectra Ensemble @ Schouwburg, Kortrijk, festivalkortrijk.be Teddy Dan & The Irie Vibes Band, Soulfire Soundsystem ft Jacob Delafan @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be C.W. Stoneking; BRNS, Bokka, Forever Pavot @ AB, Brussel, abconcerts.be Pilod, Exit Verse @ Den Hemel, Zichem Duble Veterans, Yawns, The Tubs, Tin Fingers @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Lau @ CC De Spil, Roeselare, despil.be The Neon Judgement @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Boxed In @ DOK, Gent, democrazy.be Chris Liebing & Marek, Hermann, Brehme, Fernando Costantini, … @ Fuse, Brussel, fuse.be Nick Cave @ +10/05 Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Elliot Murphy, Rory Block, The Blues Vision @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Tourist LeMC @ The Living, Hoboken, busker.be Pallino, & The Roosters, The Modest Men @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Tito & Echo Virus, Hypoxia, BenOneShot, Skantank @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Sabb, Alexandro Tachyani, Chop & Sync, … @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Tourist LeMC @ Poorthuis, Peer, busker.be Sud Sound System @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Tito Prince, Vald @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

zondag 10 mei Les Nuits Botaniques: Asa, Sophie Hunger, Talisco; Jacco Gardner, Alamo Race Track; Grand Blanc, Bagarre; Phoria, Den Sorte Skole, Walter Hus @ Botanique, Brussel, botanique.be Wild In ‘t Park: Raymond Van Het Groenewoud, Levellers @ Wildemanspark, Herent, wildintpark.be Irisfeest: Babylon Circus, Sarah Carlier @ Paleizenplein, Brussel, brussel.be

dinsdag 12 mei Les Nuits Botaniques: Aka Moon: BalkAlefBa, STUFF. @ Koninklijk Circus; Jonathan Jeremiah, Tout Va Bien, Joe Bel; Great Mountain Fire, Mammút, Dad Rocks!; 20th Anniversary 62TV Records: Paon, Alpha Whale, Mad Dog Loose, Young Rival, Mujeres, Italian Boyfriend @ Botanique, Brussel, botanique.be Laura Marling, Gill Landry @ AB, Brussel, abconcerts.be Illuminine, Christine Vantzou & The Chamber Players @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Daan @ CC De Spil, Roeselare, despil.be Marco Z @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be I Will, I Swear, Rumours @ DOK, Gent, democrazy.be Bulbul, Mile Me Deaf, Ze Zorgs @ Magasin4, Brussel, magasin4.be My Baby @ Merlo, Brussel, poppunt.be C.W. Sonteking @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Stadskracht Gent: Rape Blossoms, Faces On TV, The Tubs @ Stuk, Leuven, stuk.be Ghostpoet @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

woensdag 13 mei Les Nuits Botaniques: Dominique A, Joy, Laetitia Shériff @ Koninklijk Circus; Rone, Fakear, Haring; Kacem Wapalek, Lomepal, L’Or Du Commun, Ligne 81; Wand, Jessica93, Twerps; Tobias Jesso Jr., Flo Morrissey, Walter Hus @ Botanique, Brussel, botanique.be Festival van Het Bos: Bulbul, Father Murphy @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Ha’fest: BRNS, Robbing Millions, Great Mountain Fire @ Handelsbeurs, Gent, handelsbeurs.be Burnout Festival: Double Veterans, Brutus, Warhola @ MOD, Hasselt, burnoutfestival.be Merode Festival: Comedy @ Den Hemel, Zichem, merodefestival.be Rock Louwel: Mantis, Black Cocaine, King Hiss, De Staat, Eagles Road, Out Of Cash; Givno, Topa, Solina @ Zaal Loweta, Opglabbeek, rocklouwel.be Arsenal +14-15-16-30-31/05; TaxiWars @ AB, Brussel, abconcerts.be One Bird Orchestra & Fools And Dirty Lovers @ Archipel, Brussel, poppunt.be Maceo Parker @ Bozar, Brussel, bozar.be Willow @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Kank n’Bass:; DJ Guv, Hedex, Ruffstuff, Hizzleguy, Upgrade & Premium, … @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be J. Robinson @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Lightnin’ Guy Verlinde & The Mighty Gators, Tiny Legs Tim @ De Roma, Antwerpen, deroma.be

donderdag 14 mei Les Nuits Botaniques: Balthazar @ Koninklijk Circus; Hindi Zahra, Songhoy Blues, Nadine Shah; Sóley, Aurora, Victoria + Jean; Feu! Chatterton, Ivan Tirtiaux; Mansfield. Tya ‘June Ten Years After’, Walter Hus @ Botanique, Brussel, botanique.be Dunk! Festival: Celestial Wolves, Cecelia::Eyes, Cordyceps, Wang Wen, Helen Money, Jakob, Monophona, Mono @ Jeugdheem De Populier, Zottegem, dunkfestival.be Ha’fest: Hildur Gudnadottir, Mugison, Pétur Ben & Box, Liesa Van der Aa @ Handelsbeurs, Gent, handelsbeurs.be Eurorock: Stahlzeit, Depeche Mode Party, StuBru Was Het Nu 90-2000 @ Festivalsite, Neerpelt, eurorock.be Merode Festival: Mandolinman & Geert Verdickt, Jan de Smet & Lennaert Maes @ Den Egger, Scherpenheuvel, merodefestival.be Sfinks Mundial: Bambou Negro, The Skadillacs, Chicos Y Mendez, Les Bandits de Belleville, Borokov, El Bacha, Mensch @ Molenveld, Boechout, sfinks.be Jad Fair and Norman Blake @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Arsenal @ AB, Brussel, abconcerts.be Meuris @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Balthazar @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Poil, Ni, Goldorak @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Tiny Legs Tim ft Roland, PCNW & Don Croissant @ Minard, Gent, democrazy.be Brian Templeton & Enrico Crivellaro @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Future Of The Left @ Nijdrop, opwijk, nijdrop.be Douglas Firs, Alamo Race Track @ De Roma, Antwerpen, deroma.be 10 Years of Denovali: Greg Haines, Petrels, Ensemble

Economique, Poppy Ackroyd @ Stuk, Leuven, stuk.be Stad Van Licht @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Bonobo DJ set, Faisal, Juice Blender @ Vooruit, Gent, vooruit.be

vrijdag 15 mei Les Nuits Botaniques: Chapelier Fou, Isaac Delusion, Beautiful Badness @ Koninklijk Circus; The Dø, Mew, Saint Saviour; Lapsley, Jake Isaac, Jeanne Added; Lapalux, Jam City; Nicolas Michaux, Dom La Nena, Walter Hus @ Botanique, Brussel, botanique.be Festival van Het Bos: Poison Idea @ Het Bos, A’rpen, hetbos.be Dunk! Festival: Hemelbestormer, Lehnen, Katabatic, Solkyri, Huracán, Doomina, Jo Quail, Tangled Toughts Of Leaving, Alice In The Cities, The Ocean, The Eye Of Time, Caspian @ Jeugdheem De Populier, Zottegem, dunkfestival.be Clamotte Rock: Cookies And Cream, Rick De Leeuw & Band, Viktor’s Mind @ Oosterhoven, Herenthout, clamotterock.be Ha’fest: Paolo Angeli, Amenra @ Handelsbeurs, Gent, handelsbeurs.be Hamrock: Valley, The Guru Guru, Brutus, Polaroid Fiction, Kraantje Pappie; BMP, Chillkrediet, Digital Noise, Steptone B2B Bassdaze, Soul Shakers @ JH De Stip, Ham, hamrock.be Kastival: Mr Orange, DB The Studs, DB Vox, Frenzship @ Kasterlee, kastival.be Eurorock: Star Industry, Luc Van Acker, A Split Second, Arbeid Adelt, The Honeymoon Cowboys, Customs, Diary Of Dreams, Cruxshadows, Suicide Commando, Vive La Fête, Oomph!, ASP, The Orb, … @ Festivalsite, Neerpelt, eurorock.be Merode Festival: Mandolinman & Jackie Oates, Robb Johnson & Lennaert Maes, Stefan Bracaval @ Merodegebied, merodefestival.be More Blues Festival: 70’s Tush, Guy Smeets Band, Danny Bryant @ Egmontpark, Zottegem, morefinemusic.be Kokopelli: La Familya, Protoje & The Indiggnation; Jamafrican Crew, Pirates Crew, Turntable Dubbers; Caravan Disco @ Op Het Goet te Wynckele, Gullegem, kokopelli.be City Parade: Quentin Mosimann, Cosmic, Daddy K, Evan, Flash, Gizmo, Joss, Laurent Wery, Maestro, Magicut, Mlle Luna, Oxoon, Peter Luts, Recta, Vinz @ Expo, Charleroi, cityparade.be Lonelady; Arsenal @ AB, Brussel, abconcerts.be Tei Shi, Anika, Sushiflow @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Berry Quincy, afterparty: Bobby Ewing @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Zinger, Mocambo @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be Joran Van Pol, Gardens Of God, Rob Hes, Vision Machine, DJ Jerry May, Philip Norr; Solco, Fake That, Majoer Maeyer @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Beverly Jo Scott @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Masters Of Reality, Wallace Vanborn @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Apollo Brown ft Kass & Rapper Big Pooh, Afu-Ra, Azer @ Vk, Brussel, vkconcerts.be The Neon Judgement @ Vooruit, Gent, vooruit.be Daan @ DE Warande, Turnhout, warande.be Loco Dice, Robert Dietz, Goldfinch @ Wild Gallery, Bxl, silo.be

zaterdag 16 mei Les Nuits Botaniques: Louis Matthieu Joseph & Anna Chedid, Jain @ Koninklijk Circus; Birdy Nam Nam, Superpoze, Cotton Claw; Theophilus London, Pomrad, Mochélan Zoku; TOPS, Recorders; Soak, Eaves, Walter Hus @ Botanique, Brussel, botanique.be Dunk! Festival: Ilydaen, Astralia, Ornaments, The End Of The Ocean, Tom Wolf, Labirinto, Innerwoud, Year Of No Light, Sixth Minor, Maybeshewill, French Teen Idol, Amenra @ Jeugdheem De Populier, Zottegem, dunkfestival.be Clamotte Rock: Jett Rebel, The Undertones, Merdan Taplak, Horses On Fire, The Skadillacs, The Guru Guru, The Shades, Rakka, DJ Ghost, Hypoxia, Jive, Mr_Fuzz, Hypesquad, Emillion, Eran Aviner, Mike Tohr, Pisca, Jennaz, Vaag @ Oosterhoven, Herenthout, clamotterock.be Ha’fest: Radio Crochet met oa. Roland, Karen Willems, Melike Tarhan, …; Nils Frahm, Dawn Of Midi @ Handelsbeurs, Gent, handelsbeurs.be Hamrock: Metafuzz, Felix Pallas, Amongster, Lili Grace, Cornflames, Bizkit Park; Dtale, Pitiless, Kargo, Mobius One, Thom & Berry’s, Eppo Janssen, … @ JH De Stip, Ham, hamrock.be Eurorock: The Dallas Project, Lovelorn Dolls, The Juggernauts, Crash Course In Science, Portion Control, Whispers In The Shadow, Absolute Body Control, Anathema, The Neon Judgement, Fields Of The Nephilim, Front 242, Therion, Killing Joke, Praga Khan DJ act, … @ Festivalsite, Neerpelt, eurorock.be City Parade: 2 Empress, Daddy K, Dimaro, Disco Dasco, DJ Licious, Dominico, Dux & Mr Dum, Furax, Henri Pfr, Kid Noize, Les Freres Cowens, Liam Summers, Nicki Sanchez, Rebel, Rodham, Thom Rise @ Expo, Charleroi, cityparade.be Tielt Rockt: Hands Off The Barmaid, Skin Crawler, Mutant Christ, Murder Intentions, The Empty Bottles, The Thirsty Scums, Sue Ryder, Crows In The Attic, Chalice, Nightlife @ Club 77, Schuiferskapelle, thedirtyscums.com More Blues Festival: Ed And The Gators, Mr Boogie Woogie, The Bluesbones, Brian Templeton and Enrico Crivallaro, Laurence Jones, … @ Egmontpark, Zottegem, morefinemusic.be Kokopelli: Heights Meditation, Bernard Orchestar, La Troba Kung-Fú, Gentleman’s Dub Club, Skip&Die; Motivo Loco, Le Trio Perdu, The Summer Rebellion, Filastines, Radio Chango Sound System; Caravan Disco @ Op Het Goet te Wynckele, Gullegem, kokopelli.be Merode Festival: Lennaert Maes & Stoomboot, Klaas Delrue & Eva De Roovere @ Merodegebied, merodefestival.be Kastival: Do Or Die, Born From Pain, Crimson Falls, Suasion,

Fatal Move; Antwerp Gipsy Ska Orkestra, Skadillacs, Bottle Of Moonshine, Tabizla @ Kasterlee, kastival.be Arsenal; Quimby @ AB, Brussel, abconcerts.be Anika, Tei Shi, Sushiflow @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Tout Va Bien, Nevada Fellow @ DOK, Gent, democrazy.be Joris Voorn, Âme, Edwin Oosterwal, Anton Pieete @ Fuse, Brussel, fuse.be Five Days @ Hungaria, Leuven, busker.be Tom McRae @ Kerk Sint-Denijs, Kortrijk, dekreun.be Hinds, Joe Speedboat @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Celeste, General Lee, Deuil, Siphilisation @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Rob Heron & The Pea Pad Orchestra @ N9, Eeklo, n9.be Mike Dehnert, Matts Brouns, Flo Ris, Tenor @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Chaim, Mike Tohr, BP, Eran Aviner @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Black City @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Safi & Spreej, Daniël Busser @ Trix, Antwerpen, trixonline.be The Hickey Underworld, White Jazz @ Vooruit, Gent, vooruit.be Tourist LeMC @ Wollewei, Turnhout, busker.be Ezra Furman @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be

zondag 17 mei Les Nuits Botaniques: Patrick Watson, Villagers @ Koninklijk Circus; Hot Chip, Shura, Alaska Alaska; Ibeyi, Yellowstraps; Kevin Morby, Steve Gunn; The Soft Moon, Prairie, Walter Hus @ Botanique, Brussel; Nicolas Michaux @ Alhambra, Mons, botanique.be Merode Festival: Soundtrack @ Merodegebied, merodefestival.be Ham Sessions: O.Orkin’s Insect Zoo, .W.O.F.O. @ Ham 12, Gent, hamsessions.be Kastival: Customs, The Black High, Moonshine Reunion, Up The Irons, The Deaf Leave Scars, winnaar vrij podium Jeka @ Kasterlee, kastival.be More Blues Festival: The Fuel Kings, Backseat Poppers, Pink Moon Babies, Smooth And The Bully Boys @ Egmontpark, Zottegem, morefinemusic.be Kokopelli: Betong Katong, Brassaholic, Maguaré, Russkaja; 5 Jaar Tingling Sqaure -special, Bobalicious; Caravan Disco, Barto @ Op Het Goet te Wynckele, Gullegem, kokopelli.be International Hammond Festival: James Taylor Quartet, The Link Quartet, André Brasseur, Happy Hammond Trio, JJ Louis Quartet, Kriminal Hammond Inferno, Dirk Van Der Linden Trio, Triple Eight @ De Casino, Sint-Niklaas, hammondfestival.be The Gories, The Glücks @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be José James A tribute to Billie Holiday; The Hickey Underworld @ AB, Brussel, , abconcerts.be Swans, Okkyung Lee @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Moe, Moon Relay, Shnok @ Magasin4, Brussel, magasin4.be She Keeps Bees, Scarlet O’Hanna @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Thy Art Is Murder, Aversion Crown, Feed Her To The Sharks, Earth Rot @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Robb Bank$, Pouya, Ikaz Boi, Lago, DL El G @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Ultra Eczema Night: Corsano & Mette Rasmussen, Chicklette, Corsano, Tyfus & Ghedalia Tazartes Trio, U.S.Girls @ Vooruit, Gent, vooruit.be

45 Gladiolen 22 en 23 mei Olen

Team William © Marjolein Hoornaert De 16de editie van Gladiolen wordt ongetwijfeld een fijne muzikale tweedaagse, verspreid over drie podia. Op vrijdag 22 mei staan onder andere Magnus, Dotan, Team William, Alvar & Millas en Laston & Geo klaar. De dag daarop verwelkomen ze er Arsenal, K’s Choice, Soldier’s Heart, DB Vox, Michael Midnight en vele anderen. Anders gezegd, afzakken naar Olen wordt olijk. Dagtickets voor vrijdag 22 mei kosten 15 (vvk)/ 21 (kassa) euro. Wil je het festival die dag in stijl beleven, met onder andere een uitgebreide drankkaart en walking dinner, dan is een royal ticket van 75 euro iets voor jou.

Combitickets én dagtickets voor zaterdag zijn helaas uitverkocht. Wil je die zaterdag echt niet missen? Enige optie is dan nog het royal ticket van 80 euro. Voor meer info en het volledige programma, check www.gladiolen.be. (adz)

Vestrock 5 t/m7 juni Hulst, NL

maandag 18 mei Festival van Het Bos: Surf City, The Gories @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Meat Wave @ DOK, Gent, democrazy.be Eefje De Visser @ De Filosoof, Maldegem, busker.be The Australian Pink Floyd Show @ Stadsschouwburg, Antwerpen, livenation.be

dinsdag 19 mei Les Nuits Botaniques: Not Here, Not Now @ Botanique, Brussel, botanique.be Echosmith, Alvarez Kings @ AB, Brussel, abconcerts.be Noa @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Leonore @ Br(ik Study Space, Brussel, poppunt.be Eefje De Visser @ Café Archipel, Brussel, busker.be The Slow Show @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be K’s Choice @ Nijdrop, opwijk, nijdrop.be Jared James Nichols @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Low Roar @ Trefpunt, Gent, democrazy.be

woensdag 20 mei Maaike Ouboter @ AB, Brussel, abconcerts.be Jambinai, Birds @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Spinvis @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Diane Cluck @ Huis23, Brussel, abconcerts.be Pilod @ Kinky Star, Gent Peace & Lobe @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

donderdag 21 mei Festival van Het Bos: In The Dark: Inne Eysermans @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Waar Is Ken?; De Jeugd Van Tegenwoordig @ AB, Brussel, abconcerts.be Dans Dans, STUFF. @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be The Hickey Underworld, Cheatahs @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be K’s Choice @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Giant³ Sand @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Musée Mecanique, The Me In You @ MOD, Hasselt

Wallace Vanborn © Anton Coene De locatie? Schitterend! Een eiland tussen twee slotgrachten in Hulst, net over de grens.

De randanimatie? Meer dan in orde. Van vele eet- en drinkgelegenheden tot theater en lezingen. De line-up? Ook top. Op vrijdag 5 juni zijn onder andere Arsenal, Dotan, ME, Showtek, Batmobile en Wallace Vanborn te bewonderen, zaterdag 6 juni treden Anouk, Therapy? Kovacs, Lonely The Brave, Giant Sand Willow, Tout Va Bien en vele anderen op.

Op zondag 7 juni verandert het festival dan weer in Vestrock Junior en worden kinderen tussen 4 en 16 jaar in de watten gelegd met optredens en voorstellingen. En tickets? Die zijn er gelukkig nog! Op vrijdag betaal je 30 euro en op zaterdag 35 euro. Ga je beide dagen? Schaf dan een combiticket van 50 euro aan. Kinderen tot 12 jaar mogen gratis mee maar je hebt wel een gratis ticket voor hen nodig. Om te kamperen hoest je 10 euro op. En voor Vestrock Junior (zondag 7 juni) betaal je dan weer 17,50 euro.

Voor meer info en de volledige line-up, surf naar www.vestrock.nl. (adz)

46 Heartbeats Festival 5 en 6 juni Port Fluvial d’Halluin (FR)

Spinvis @ Nijdrop, opwijk, nijdrop.be Ides Moon @ GC De Pianofabriek, Brussel, poppunt.be Joy Wellboy, Samowar @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Pentagram, Torche, Your Highness, The Order Of Israfel; Yuko Yuko, Wooly Mammoths, Ballet Dancer, Felix Pallas @ Trix, Antwerpen, trixonline.be The Garden, Victoria+Jean @ Aéronef, Lille, Fr

vrijdag 22 mei

Anna Calvi © Roger Deckker Aimez-vous Tom Barman? Dan is Heartbeats Festival in Port Fluvial d’Halluin, begin juni, de place to be. Lijkt een idyllische locatie, daar net over de Franse grens bij Menen. En dus ook vlakbij Kortrijk. Het tweedaagse festival - georganiseerd door De Kreun en L’Aéronef heeft dit jaar Magnus én dEUS op de affiche staan. Geen Tom Barman-fan? Dan bekoren de volgende bands je wellicht. Op vrijdag 5 juni is het loos gaan op Metronomy, Ibeyi, Caribou én Years & Years. Op zaterdag 6 juni staat Roisin Murphy, Anna Calvi, BADBADNOTGOOD, Haelos en Rocky op het programma.

Wegdromen kan je die dag op de rustige folkmelodieën van José Gonzalez. Dagtickets voor vrijdag en zaterdag zijn verkrijgbaar voor slechts 35 euro. Wil je beide dagen absoluut niet missen? Dan schaf je best een combiticket van 60 euro aan. Noteer 5 en 6 juni in je agenda! Nog vragen? Check dan http://heartbeatsfestival.eu voor bijkomende info. (jvh)

Gladiolen: Laston & Geo; Mumbai Science, Magnus, Dotan, Willow, Team William, Rhinos Are People Too; Alvar & Millas, Zohra, Tim V @ Festivalweide, Onze Lieve Vrouw Olen, gladiolen.be Straatfeesten Kalmthout: Fixkes, SLongs Die Vanongs, Sam de Bruyn, Nadiem Shah, The Rhythm Junks, Band Of Eli, Oaktree & Avondlicht, … @ +23+24/05 Centrum, Kalmthout, straatfeesten.com XO Belgium: Jamie Jones, Mickey, Antilope, Heartlybeats, A.N.D.Y., Lorenzo Ottati; Perc, Goldfox, Ugur Yurt, Gewelt Manuel; Jean Delaru, Mr Grammy, Delriva, Timax, Rone, … @ Kelchterhoef, Houthalen-Helchteren, xofestival.be Portico; Roland Kuit - Habergeon, … @ AB, Bxll, abconcerts.be James Pants, Felix Kubin @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be King Khan & The Shrines, Romano Nervoso @ De Casino, SintNiklaas, decasino.be K’s Choice @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Nordmann, The Class Of Diederik Wissels @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Poulycroc, Skarbone 14, La Smala Et Moi, The Boriano Doubitchou Sound @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Marco Z, Dirty Hips @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Yaaba Funk, DJ Tabou @ N9, Eeklo, n9.be Zomby, Darkstar, Faisal, Konichiwa Crew @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Hesed, Rinse, Spacid, Franky Jones, Sevenume Six, Dissolvement, Vortex Of Entropy, T-9 @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Koyle @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Spinvis @ Stuk, Leuven, stuk.be Earthless, Manngold, Statue @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Matisyahu @ Vooruit, Gent, vooruit.be Miniman, The Dub Machinist, I-Tist, K-Sann Dub System, Daman, Culture Dub System, Sista Bethsabée @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zaterdag 23 mei Statie West: Cookachoo, Äl Jawala, Your Hughness, Rapha Pico & The Roots Rockers, Irri, Emiline & Band @ Terreinen SVK, Sint-Niklaas, statiewest.be Festival van Het Bos: Winged Simians, Floris Vanhoof, Beytel Tapes, Marius & Steenkiste, Social Harmony @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Gladiolen: Lambrecht & Liebens, Arsenal, K’s Choice, Soldier’s Heart, Urbanus & De Fanfaar, Douglas Firs, Five Days; DB Vox; Michael Midnight, Only The Lonelies, DJ Licious @ Festivalweide, Onze Lieve Vrouw Olen, gladiolen.be XO Belgium: Noir, Simon Dunmore, Sam Divine, Axel Haube, DJ Licious; Adam Beyer, Len Faki, Alan Fitzpatrick, Ida Engberg; Karmon, Mousa, Nabil, Sammir, Younnes, Dave Lambert; Butch, Marco Bailey, Ferreck Dawn, Redondo; Kapibara, X-Ian, … @ Kelchterhoef, Houthalen-Helchteren, xofestival.be 30 Years Yves Deruyter: Yves De Ruyter, DJ Ghost, Wout, Franky Jones, Marko De la Rocca, Quincy, Dave Lambert; Phi Phi, Youri Parker, Nico Parisi, Mike Thompson, … @ La Rocca, Lier, larocca.be Viet Cong, Soft Walls; Róísín Murphy @ AB, Bxl, abconcerts.be Intergalactic Lovers @ Bleusem, Brasschaat Yves Peeters Gumbo, The Class Of Jeroen Herzeele @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Agent Side Grinder, MADmoizel @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be The Exploited @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Spinvis @ Muziekcentrum, Dranouter AKS, Sherwood & Pinch @ Nijdrop, opwijk, nijdrop.be Neil Landstrumm, Matt TDK, Raf DBXL, Vincent, Waldorf @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Blaze Bayley @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Jacob Whitesides; Liquicity Antwerp: Metrik, LSB, Maduk, Mediks, Murdock, T & Sugah, Whiney @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Mudhoney, White Hills, Barton Carroll @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zondag 24 mei

Roisin Murphy

XO Belgium: Nic Fanciulli, Deetron, Andrea Oliva, Jan Van Biesen; Kollektive Turmstrasse, Patrick Topping, Claptone, Raw District; Dave Clarke, Marcel Fengler; Michael Mayer, Gabriel Ananda; Riva Starr, Popof, Lucas & Steve; Michael Midnight, Sheridan, … @ Kelchterhoef, Houthalen-Helchteren, xofestival.be Ham Sessions: Olivier Messiaen ‘Quatuor pour le Fin du Temps’, Het Collectief, MegaOctet @ Ham 12, Gent, hamsessions.be Crammerock’s Zilveren verjaardagsfeest: Admiral Freebee & party met Stijn Van de Voorde @ Sporthal de Sportstek, Stekene, crammerock.be Pallbearer @ AB, Brussel, abconcerts.be Kevin Morby, Blackie & The Oohoos @ Charlatan, Gent, democrazy.be Murdock, Skyve Soundsystem, Killa Tactics, The Mixfitz @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Arifa @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Meshell Ndegeocello, Roselien @ De Roma, A’pen, deroma.be Our Last Night, Palisades, Viva Revival @ Trix, Antwerpen, trixonline.be

Shlomo, Purple @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Daniel Romano @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be

maandag 25 mei Festival van Het Bos: Sir Richard Bishop, Dissapears @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Ham Sessions: Hijaz, Altertape, Mâäk @ Ham 12, Gent, hamsessions.be Shamir @ Cactus@AB, Brussel, cactusmusic.be 4e CD & Platenbeurs @ 10u30/17u-Alpheusdal, Berchem

dinsdag 26 mei Sir Richard Bishop @ Huis23, Brussel, abconcerts.be Gentle Veincut, Hands Up Who Wants To Die, Siamese Queens @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Steve Gunn, Mary Lattimore & Jeff Zeigler @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be

woensdag 27 mei Einstürzende Neubauten ‘greatest hits’; Unkown Mortal Orchestra @ AB, Brussel, abconcerts.be Doldrums @ AB@Cactus, Brugge, abconcerts.be The Chameleons @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Dynamic Band, Sixo @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Steve Gunn @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Circle, 30.000 Monkies @ Sojo, Leuven, orangefactory.be

donderdag 28 mei Festival van Het Bos: LawUnit, Hallowed Bells @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Einstürzende Neubauten ‘Lament’; Strand Of Oaks @ AB, Brussel, abconcerts.be Fatoumata Diawara meets Roberto Fonseca @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Driss El Maloumi Trio @ CC De Spil, Roeselare, despil.be Reymer @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Celebrating 20 Years of Live Music! @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Warm Soda, Regal, The Glücks @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Bodybeat, Galaxians, Nineteen DJ set @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

vrijdag 29 mei Festival van Het Bos: Year Of No Light, Monarch @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Duvelblues Festival: Luca Giordano ft Quique Gomez, Chris Daniels & The Kings ft Freddi Gowdy - J.R. Band, Carolyn Wonderland, Nick Moss & The Flip Tops @ ‘t Hof Van Coolhem, Puurs, duvelblues.be El Juntacadavares @ De Centrale, Gent, decentrale.be Roxette @ Lotto Arena, Antwerpen, livenation.be KK Null & Kawabata Makoto, Jealousy Mountain Duo, Bruital Orgasme @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Layla Zoe @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Asteroid Boys @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Gamelan Voices @ Vooruit, Gent, vooruit.be Driss El Maloumi Trio @ DE Warande, Turnhout, warande.be HK & Les Saltimbanks @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zaterdag 30 mei Festival van Het Bos: Eindfeest @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Duvelblues Festival: Howlin’ Bill, Gordie McKeeman & His Rhythm Boys, Rick Vito & Lucky Devils, Big Daddy Wilson, Layla Zoe, Luke Winslow King ft Roberto Luti, Jimmy Burns & Luca Giordano Band ft Quique Gomez @ ‘t Hof Van Coolhem, Puurs, duvelblues.be RSL Jazz Festival: Skordatura Punkjazz Ensemble, Nordmann, Plaistow, STUFF. @ Broodpunt, Roeselare, despil.be Ceremony Festival: Perturbator, Modern English, Felix Kubin, Tying Tiffany, Organic, Geometric Vision @ Magasin4, Brussel, lefantastique.net Arsenal @ AB, Brussel, abconcerts.be Flip Kowlier @ Arendonk, busker.be Authoruty Zero @ Elysée, Oostende, eyespyrecords.com Wicona @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Elliott Murphy & The Normandy All Stars @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Zhod, Teen Creeps, Mind Rays, The Tubs @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Jesse Malin @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be

zondag 31 mei RSL Jazz Festival: Les Chroniques de l’Inutile, Stephane Galland/Malcolm Braff, Thomas Enhco Trio, Mokar, Rémi Panossian Trio @ Broodpunt, Roeselare, despil.be De Ministers Van de Noordzee @ Arbeidershuis, St-Eloois-Winkel, busker.be Sound Poetry From East to West @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Waxahatchee, Pinkwash @ DOK, Gent, democrazy.be throat, Hebosagil, Evillookingbird @ Magasin4, Bxl, magasin4.be Converge, Trap Them, Harms Way, Young And In The Way @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be ‘For The Record’ platenbeurs @ 10u-Trix, Antwerpen, trixonline.be Brussels Vinyl Record Fair @ 10/18u- Ravenstein Gallery, Brussel, brusselsrecordfair.be Ought @ Vooruit, Gent, vooruit.be

Meer agenda op: rifraf.be/concerts-gigs

WWW.PIAS.COM THE HEARTBEAT OF INDEPENDENT MUSIC FACEBOOK.COM/PIASBELGIUM

KRIS DANE

‘ROSE OF JERICHO’ 09.05 – LE FOYAU, LUSTIN 19.06 – HET PERRON, IEPER

BALTHAZAR ‘THIN WALLS’

14.05 – LES NUITS BOTANIQUE, BRUSSELS (SOLD OUT) 26.06 – ROCK WERCHTER 11.07 – CACTUS FESTIVAL, BRUGGE 12.07 – LES ARDENTES, LIEGE 10.08 – RONQUIERES, BRAINE-LE-COMTE

DAAN

‘THE MESS’ 02.05 – L’EDEN, CHARLEROI 08.05 – STADSSCHOUWBURG, BRUGGE 12.05 – DE SPIL, ROESELARE 15.05 – DE WARANDE, TURNHOUT 17.07 – LES FRANCOFOLIES DE SPA 30.07 – M-IDZOMER, LEUVEN

BRNS

‘PATINE’ 09.05.15 | ANCIENNE BELGIQUE, BRUXELLES 13.05.15 | DEMOCRAZY - HANDELSBEURS, GENT 27.06.15 | GRENSROCK, MENEN 05.07.15 | ROCK-A-FIELD FESTIVAL, ROESER 10.07.15 | LES ARDENTES, LIÈGE 17.07.15 | ROCK HERK, HERK DE STAD 18.07.15 | DOUR FESTIVAL, DOUR

OSTYN

GREAT MOUNTAIN FIRE

‘NO SOUTH OF THE SOUTH POLE’

‘SUNDOGS’

12/05 - LES NUITS BOTANIQUE - BRUSSEL 13/05 - HANDELSBEURS - GENT 11/07 - LES ARDENTES - LIÈGE 17/07 - DOUR FESTIVAL - DOUR 02/08 - RONQUIÈRES FESTIVAL - RONQUIÈRES

SUPPORTING OUR LOCAL SCENE SINCE 1983

DATES TBA

#dour2015 www.dourfestival.be A Notre Tour feat. Lomepal, Caballero, La Smala, Exodarap & J.C.R., A Place to Bury Strangers, A.G.Cook, Acid Arab live, Acid Baby Jesus, Ackboo feat. Green Cross,

Adam Beyer, Agnostic Front, Agoria, AKS, Al’Tarba & DJ Nix’on,

Alaska Gold Rush, Alesia, Alo Wala, Âme, Andromakers, Andy C, Anti-Flag, Apashe, Atomic Spliff, Autechre,

Batida, Baz & Simplistix feat. MC Skywalker, Ben UFO, Benjamin Damage & Doc Daneeka, Betraying The Martyrs, feat. LX One, Camo & Krooked feat. MC Wrec, Cannibal Ox, Carl Barât and The Jackals, Carl Craig feat. Mike Banks (live), Carnage, Cashmere Cat, Channel One + Matic Horns, Chinese Man, Circa Waves, CJ Fly, Clap! Clap!,

Big Freedia, Black Milk, Black Roots, Blues Pills, BRNS, Calyx & Teebee

Claude (aka Fulgeance) live, Clouds, CocoRosie, Crucial Alphonso feat. Irie Ilodica & Missing Link, Danny

Brown,

Dario Mars & The Guillotines, Darius, DC Breaks feat. MC Carasel, DC Salas, Deerhoof, Deez Nuts, Demi Portion, Den Sorte Skole, Dimension, Dirtyphonics, Dixon, DJ

Fresh, Dj Hazard, Dj Tennis, Dope D.O.D., Fx, Eagulls, Ed Rush & Optical, Electric Wizard, Evian Christ live, Fabrice Lig live, Fatima & The Eglo band, Fear Factory, FKJ, Floating Points, Flume, Fritz Kalkbrenner live, Gamma Sound feat. Rudy Roots, George FitzGerald, Glass Animals, GoGo Penguin, Gojira, Goose, Great Mountain Fire, GUTS live band, Hatebreed, High Contrast feat. MC Stamina, Horace Andy, Husbands, Infected Mushroom, Isaac Delusion, It It Anita, J Rocc, Jah Free, Jah9, James Holden live, JeanJass, Jessica93, Joachim Pastor, Joe Ford, Jon Hopkins, Jonathan Toubin, Joris Delacroix dj set, Josef Salvat, Julio Bashmore, Kaaris, Kasra, Kate Boy, KAYTRANADA, Kennedy’s Bridge, Kero Kero Bonito, Kiasmos, Kid Francescoli, KiNK live, Klangkarussell live, Klub des Loosers live, Krokodil, KRS-One, Kvelertak, La Fine Equipe, La Muerte, LA Priest, La Smala, Laetitia Sheriff, Lee Fields & The Expressions, Dream Koala, Drenge, Dub

Lefto, Little Big, Little X Monkeys, Lofofora, Lomepal, Lone live A/V ft. Konx-om-Pax, LTGL, Mad Codiouf,

Marcel Dettmann, Mars Red Sky, Max Cooper presents Emergence, Maztek b2b Emperor, Meridian Brothers, Mochélan Zoku, Model 500, Modeselektor dj set, Moon Duo, Ms. Lauryn Hill, Mugwump live, Mungo’s Hifi feat. Solo Banton & Charlie P., Mø, Nicolas Michaux, Nils Frahm, Nina Kraviz, Nneka, Noisia, Nozinja live, Omar Souleyman, Optiv & BTK, Orange Goblin, Orlando Julius & Heliocentrics, Palma Violets, Pan-Pot, Panda Dub, Paranoid London, Pendulum dj set & Verse, Perc live, Protoje & The Indiggnation, Pusha T, Raketkanon, Rangleklods, Raw District, Recondite, Recorders, Reggaebus Soundsystem, Rejjie Snow, Resonators, Rival Sons, Robert Hood, Romare live, Rone live, Roni Size Reprazent live, Roscoe, Rødhåd, S.P.Y. feat. MC LowQui, Salut c’est cool, Santigold, Sanzio, Seth Troxler, Seven Davis Jr, Simian Mobile Disco live, Siriusmodeselektor live, Skepta, Snakehips, Snoop Dogg, Sólstafir, Songhoy Blues, Squarepusher, Starflam, Sub Focus dj set feat. ID, Submotion Orchestra, Sunn O))), Suns of dub presents Evolution Of Dub feat. Addis Pablo, Earl16, Exile di Brave, Strawl, Prince Alla, Jah Bami and the Suns of Dub, Superpoze live, Tchami, Terror, The Black Dahlia Murder, The Black Tartan Clan,

The Bloody Beetroots (SBCR dj set), The Bohicas, The Drums, The Ex and Fendika, The Geek x Vrv, The Prototypes feat. MC Felon, The Scrap Dealers, The Skints, The Strypes, The Underachievers, The Wombats, THYLACINE, Timber Timbre, Tokyo Ska Paradise Orchestra, Tony Allen Review feat. Damon Albarn & Oxmo Puccino, Tropkillaz, Unknown Mortal Orchestra,

Unlisted Fanatic feat. Saimn-I & Moonshine Horns, Vandal, Vibronics feat. Jah Marnyah, Weeding Dub, Worakls,

Young Fathers, Your Old Droog, Youssoupha, Yung Lean & Sadboys, Za!, Zion Train, and more ...

TICKETS : 1 DAY : 50 € (+10€ CAMPING) 5-DAY PASS : 120 € (+20€ CAMPING) excl. booking fee - incl. shuttle from Saint-Ghislain train station / parking

music

Réalisé avec l’aide de la Fédération Wallonie-Bruxelles et avec le soutien du Commissariat général au Tourisme de la Région wallonne. design : www.amandinedupont.be