RifRaf oktober 2014 NL

WONDER WHERE WE LAND

OUT NOW

LIVE AT VOORUIT, GENT, 17 NOVEMBER

P E R F U M E G E N I US

TO O B R I G H T

LIVE AT DEPOT, LEUVEN, 14 NOVEMBER

O U T N OW

Plowing into ove L f o d l e i F e h T out on October 6th

LIVE AB, Brussels, November 29 Het Bos, Antwerpen, November 30

259

Thurston Moore

jaargang 26 • okt ’14

04 Shortcut 04 Kükl 06 08 09 10 12 14 15

Bijna dag op dag drie jaar nadat Sonic Youth, samen met het huwelijk van kernleden

Perfume Genius Death From Above 1979 Johnny Marr Thurston Moore Foxygen SBTRKT Caribou homegrown

Thurston Moore en Kim Gordon, in elkaar klapte, komt diezelfde

Moore met ‘The Best Day’ (release: 20 oktober) op de proppen. Het album past met zijn vertrouwde gitaarklanken perfect in de muzikale traditie die Moore mee vorm heeft gegeven en springt vlotjes over de lat die hij zelf ooit op indrukwekkende hoogte heeft gelegd. Niet slecht voor een man die reeds sinds begin jaren tachtig op het scherp van de snee musiceert en schijnbaar weigert ouder te worden, ook al komt de grote 6 in zicht. Moore en zijn band (o.a. Steve

16 BRNS 18 Future Old People Are Wizards 19 Mon-o-Phone 20 Recorders 22 (on cd)

Shelley van Sonic Youth én Debbie Googe van My Bloody Valentine) werken zich op ‘The Best Day’ door acht muzikale parels, waarvan voor de eerste twee (samen goed voor 20 minuten zindering) alleen al andere muzikanten een vitaal orgaan zouden inruilen. Hoewel het klankpallet na decennia in het vak grotendeels vertrouwd klinkt, heeft Moore een van de meest opwindende gitaarplaten van de laatste jaren gemaakt!

26 Earteam 40 Compiled 42 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties 46 Free Stuff

© Zazzo

BRNS

© Luke Gilford

Perfume genius

Colofon www.rifraf.be jaargang 26 nr. 259 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf nov: uit op 30 okt

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 10 okt

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 15 okt

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, nel exelmans, duan gatto, kristof hermans, jamilia knockaert, Pauline libeert, robin looyen, arno moens, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, pieter slangen, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover vera marmelo

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be

layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be

België: 15 € Europa: 25€

drukkerij Corelio Printing Anderlecht

BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB Met vermelding van naam & adres.

U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. RifRaf is aangesloten bij CIM

04

T e k s t: N e l E x e l m a n s

Tekst: nel exelmans i foto: steve gullick

shortcut Rechtzetting Birds That Change Colour Bummer! In de september-editie staat bij de recensie van ‘On Recording Birds’, de hoes van voorganger ‘On Recording The Sun’ afgebeeld.

Een ware schande, ook al gezien de pracht van de nieuwe hoes. Vele, welgemeende excuses aan al de getroffenen! Wij gaan alvast een uurtje of twee in de hoek staan.

(Selected by Kurt Overbergh)

10

Aby Ngana Diop ‘Liital’ (Awesome Tapes From Africa) Niet elke cassette-release van – what’s in a name – Awesome Tapes From Africa verschijnt op cd/vinyl. Maar deze killer de wereld onthouden zou doodzonde zijn. Opzwepende ritmes uit Senegal anno ’94 in de driftige mbalax-stijl die we kennen van o.a. Jeri Jeri van Mark Ernestus (Rhythm & Sound). MIA: eat this!

William Onyeabor ‘What?! William Onyeabor Remixed’ (Luaka Bop)

Poppunt zoekt… jou!

Meer bepaald voor het gloednieuw Lokale Helden-project waarmee de Poppunters iedereen - en met iedereen bedoelen ze ook écht iedereen – willen uitdagen om lokaal muzikaal talent in de schijnwerpers te zetten. En als gevolg daarvan heel Vlaanderen en Brussel uit hun luie zetel te sleuren en op een muzikale ontdekkingstocht in hun eigen buurt te sturen. Iedereen die op 30 april 2015 iéts, wat dan ook, wil doen met lokaal muzikaal talent, maakt deel uit van de Lokale Helden-missie. Voorlopig is Poppunt nog vooral op zoek naar organisatoren. Voel je je innerlijke superman al kriebelen en wil je meehelpen lokaal talent een podium te geven of wil je gewoon meer informatie? Haast je dan naar http://www.lokalehelden.be

Nieuwe exporeeks in De Casino

Het moest er van komen: de Nigeriaanse disco van de enigmatische William Onyeabor door de mixmangel. Met opvallende remixes van o.a. The Vaccines (!), dubmeister Scientist, Javelin (een heerlijke soca/170 bpm-versie van ‘Heaven And Hell’) en Daphni. Euh... is deze laatste niet Dan Snaith van Caribou?

Caribou ’Our Love’ (City Slang) Yep, Kükl leest nog steeds als een mixtape! Altijd feest bij een nieuwe Caribou. Hoewel, deze ‘Our Love’ klinkt opvallend ingetogen. Landgenoten als Owen Pallet (Arcade Fire) en Jessy Lanza (jongste Hyperdub-godin) kleuren het palet mooi in.

Flying Lotus feat. Kendrick Lamar ‘Never Catch Me’ (wereld weidse web) Gelekte voorloper van het upcoming nieuwe FlyLo-album ‘You’re Dead’.

Weinig rappers die FlyLo’s hectische beats kunnen volgen, maar Lamar klaart de klus. Hail FlyLo! Hail Lamar!

Hudson Mohawke ‘Chimes’ (wereld weidse web) Track van de dra te verschijnen gelijknamige 12” op het vertrouwde Warplabel. Herkenbaar? 100%! Hoeven we het te herhalen? HudMo is een grote mijnheer!

Vessel ‘Punish, Honey’ (Tri Angle Records) Bristol boomt opnieuw met het heerlijke Young Echo-collectief (zie ook: Killing Sound). Vessels 2de album voor Tri Angle – nog steeds heerlijke dub influenced electronica – werd opvallend met industriële klanken geïnjecteerd. © Guy Kokken Wat gebeurt er wanneer je zes kunstenaars neemt en hen de passages en het café van De Casino als expositieruimtes geeft? Heel simpel. De geboorte van ExpoCasino. Het moet niet altijd vergezocht zijn. Van begin september tot eind mei 2015 volgen de tentoonstellingen in De Casino in Sint-Niklaas elkaar in hoog tempo op.

Het startschot werd gegeven op 9 september met Nothing Peculiar van Guy Kokken. Iedereen die wel eens Weekend Knack, Elle, OOR of De Standaard Magazine openslaat, zal de naam Guy Kokken herkennen.

Hij begon z’n carrière trouwens bij RifRaf. Onder de noemer Nothing Peculiar kan je een mix van zijn verzameld werk gaan bekijken. Portretten, snapshots, reportagebeelden, alles. Maar laat je vooral niet misleiden door titel. Deze expo loopt nog tot en met 15 oktober.

Niet getreurd want op 16 oktober staat Facies van Chris Horions al paraat om in je culturele noden te voorzien. En dit tot en met 30 november. Verwacht je hier aan mixed media-werken (plexi/karton/zijde/oliepapier, …) die het digitale proberen los te koppelen van beeldscherm en printer, aldus Horions zelf.

Fijngevoelige dingen die zo’n fragiliteit uitstralen dat je ze amper durft aan te raken.

Kwestie van het oude jaar mooi af te sluiten en het nieuwe jaar goed te beginnen, kan je van 1 december tot en met 15 januari 2015 in De Casino terecht voor Natacha Pirnay haar expo Smash Your Panties, van 16 januari tot en met 28 februari treedt Stefaan Biesiada aan met D-CAY #1. Digigraph B2 van Bernhard Badie volgt dan weer van 1 maart tot en met 15 april. En Ronny Broeckx mag van 16 april tot en met 31 mei met Volatile de exporeeks afsluiten.

Zeg niet dat je niet weet wat gedaan de komende maanden. Alle exposities zijn bovendien gratis te bezoeken tijdens de openingsuren van De Casino Café, namelijk dinsdag tot vrijdag vanaf 11.30u en tijdens het weekend vanaf 14u.

Meer informatie vind je uiteraard op http://www.decasino.be

Einstürzende Neubauten (wereld weidse web) Kükl’s abolute favoriet! Het zal nog even duren voor hun jongste compositie ‘Lamant’ het levenslicht ziet, maar via hun site kan u alvast voorproeven.

Smullen maar!

Shellac ‘Dude Incredible’ (Touch & Go) Niets krijg de Shellac-sound kapot. Zullen we dat afspreken? Rauw en verbeten. Hoekig en snedig. Steve Albini rules!

Scott Walker + Sunn 0))) (wereld weidse web) Uniek samenwerkingsproject waarbij de theatrale vocalen van Scott Walker aanschurken tegen de drones van Sunn O))). Verwacht je aan epische stukken die telkens grenzen aan de 10 minuten. De release van ‘Soused’ werd even uitgesteld, maar het net biedt soelaas.

Raury ‘Various Tracks’ (wereld weidse web) Broek af als deze uit Atlanta afkomstige rapper NIET groot wordt. Wedden?

Iemand? Laaf u aan de heerlijke mix van elektronica, rap en folk.

Liefst te beluisteren bij een De Poes (8 %), een blond bier gebrouwen door brouwerij De Poes uit Tielt. Smullen voor de founder of the MEOW-manifesto!

ARNO

ALAN STIVELL

VR 17_10_2014 / 21.00U / NIEUWPOORT

AMATORSKI MAROCKIN’ BRASS WANNES CAPELLE OZARK HENRY ZA 18_10_2014 / 16.30U / NIEUWPOORT

EINSTÜRZENDE NEUBAUTEN ZA 08_11_2014 / 21.00U / DIKSMUIDE (UITVERKOCHT)

DO 18_12_2014 / 20.00U / BOEZINGE (UITVERKOCHT)

JOHN CALE ZA 20_12_2014 / 20.00U / MESEN

MICHAEL MORPURGO MA 22_12_2014 / 20.30U / IEPER

TICKETS VIA GONEWEST.BE

DA N S / M U Z I E K / T H E AT E R / L I T E R AT U U R / B E E L D E N D E K U N S T

100 jaar Groote Oorlog

100 JAAR GROOTE OORLOG CULTUREEL HERDACHT GONEWEST.BE

06

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : l u k e G i l f o r d

Perfume Genius

Voor de derde keer in de roos! Met ‘Too Bright’ voegt Mike Hadreas opnieuw een gepassioneerde plaat toe aan de authentieke discografie van zijn dekmantel Perfume Genius. Nieuw is dat ‘Too Bright’ niet enkel en alleen drijft op stem en piano. De single ‘Queen’ is zowaar een distorted anthem en samen met co-producer Adrian Utley (Portishead) en gast John Parish trekt Hadreas een breder gearrangeerd register open op zijn derde album.

Praten over kleurloosheid is een hoopvolle daad Mike Hadreas: “’Too Bright’ is qua productie anders dan mijn vorige twee platen. Het was van belang om deze keer ook hardvochtig te klinken wanneer het nodig was. Ik heb al vaak donkere thema’s bezongen. Maar dan op een lieve manier. Nu mocht de sound vuil en vunzig zijn. Mijn manier van schrijven is directer geworden.

De muziek was er eerst, dan pas de teksten. Voorheen was ik veel meer bedachtzaam. Ik schreef eerst de teksten en pas nadien zocht ik een pianopartij die er bij paste. Ik wou dat de muziek van ‘Too Bright’ volledig tot zijn recht zou komen. Alles moest goed ineen passen. Ik had allerminst schrik van overdaad. Ik was er stellig van overtuigd dat ik allerlei lagen opeen kon stapelen. Vroeger was ik meer paranoïde wat dat betreft. Ik had van elke song van ‘Too Bright’ eerst een demo gemaakt. De dieetversie, zeg maar. Ik wist dat Adrian, met al zijn technische bagage, de harde passages nog een extra duw kon geven.

Daarnaast heeft hij ook tederheid toegevoegd aan de zachte elementen van de plaat. Welke richting ik ook uitging, het eindresultaat is in balans. Ik hou van die evenwichtige combinatie. Situaties waarbij beide elementen aanwezig zijn, blijven me meer bij en wil ik ook onder de loep nemen. Het boeit me meer dan zaken die eendimensionaal zijn.”

In de bio stel je dat de woede die al aan het borrelen is sinds je een tiener bent aan de basis ligt van je nieuwe plaat. Diepgewortelde gevoelens leiden bij jou blijkbaar altijd tot openhartige muzikale zelfexpressie, niet?

Mike: “Wat ik zing, is belangrijk om dingen te verwerken. De woede op mijn vorige twee albums was veel subtieler. Die platen waren weliswaar treurig maar nooit deprimerend. Je hoorde droefenis maar er was ook een vorm van verlossing en elke song had wel iets hoopvols. De nieuwe nummers hebben dat niet. Het was belangrijk voor me om het blijvende, weirde gevoel te omarmen dat dingen futiel zijn en dat er nooit echt iets verandert. Vandaar dat de woede veel prominenter en op een grauwere manier aanwezig is op ‘Too Bright’.”

“There’s no angel above the grid”, zing je. Een positieve boodschap kan je dat bezwaarlijk noemen.

Mike: “Ik weet dat het niet zo is maar toch is er altijd dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat het er niet beter op wordt en dat alles betekenisloos is. Is dat de aard van het beestje? Misschien wel. Maar ik zou het toch allemaal moeten kunnen loslaten. Praten over kleurloosheid is een hoopvolle daad. Je raakt er op die manier van los. Je kan het bijna exorcisme noemen. Door die grauwheid te erkennen, kan je weer verder.

Ik weet niet of mijn melancholische basisgevoel ooit zal verdwijnen. Daar durf ik wel eens over piekeren. Ik ben nu vier jaar clean. Al mijn albums heb ik gemaakt terwijl ik stevige dosissen antidepressiva nam. Toch zijn al mijn platen nogal droevig. (lacht) Nu weet ik dat je geen drank, drugs of andere bullshit nodig heb om gepassioneerde muziek te maken. Ik vraag me soms wel af of ik op een dag niet uitverteld zal zijn.”

De voorliefde voor het gekke en het abnormale zal wellicht blijven?

Mike: “Dat geniet echt wel mijn voorkeur. Daar kijk en luister ik met plezier naar. Zaken waarbij ik me oncomfortabel voel, zijn belangrijk voor me.

Maar weet je: ik heb vaak de rol van slachtoffer aangenomen op mijn vorige twee platen. Dat wou ik nu niet meer. De nieuwe songs geven me kracht. Ze zijn ook veel minder afgelijnd. Ik wil vooral dat mensen naar de muziek luisteren en zich niet alleen maar herkennen in mijn eigen ervaringen waarmee ik trouwens niet te koop loop op ‘Too Bright’. Het draait niet om dingen die echt gebeurd zijn. De nieuwe plaat is zwaar qua gemoed maar het is niet zo dat ik me op een autobiografische manier bloot geef. De songs gaan wel altijd over iets heel specifieks dat belangrijk voor me is. Is het poëzie? Ik hoop het. (lacht) Ik maak muziek en wie er behoefte aan heeft, mag die ontdekken en er zich door laten ontroeren. Net zoals ik destijds geraakt werd door de songs van sterke vrouwen als PJ Harvey, Liz Phair, Kate Bush en Diamanda Galás. Ook al ben ik dan zelf geen vrouw.”

Toch zing je: “I’m a mother.”

Mike: “Mijn vriend zou graag kinderen hebben en mijn moeder heeft het

07 met mij al eens over kleertjes voor een baby. Met het nummer ‘I’m A Mother’ beeld ik me een scenario in waarbij ik een kind kan baren.

Van nature kan ik uiteraard geen kinderen krijgen. Ik schaam me niet voor wie ik ben maar het feit dat ik homo ben, doet me wel nadenken over veel dingen. Er hangt toch ergens een vreemd gevoel mee samen. Wat is er biologisch? Waarom slaap ik met mannen en niet met vrouwen? Er zal geen leven uit voortvloeien. Heb ik een kinderwens? Nee. Maar het boeit me wel als thema. Ik ben niet opgegroeid met de gedachte dat ik ooit zou trouwen en kinderen krijgen. Misschien zal het nooit zo zijn. Ik denk er wel over na. En dat brengt iets naar boven waar ik als songschrijver anders niet bij stil zou staan. Bij deze staat er dus een creepy demon voice song op de plaat.” (lacht)” Heeft dat moed gevergd?

Mike: “Ja, ik denk en hoop dat ik moedig ben geweest. Toen ik songs begon te schrijven had ik altijd wat schrik dat ik verkeerd zou begrepen worden. Dat er vervreemding zou ontstaan. Dat wil ik nooit maar het belangrijkste blijft dat ik me op mijn eigen manier uitdruk en sowieso de songs zing die ik zelf wil brengen. Hopelijk zijn mensen slim genoeg om in te zien dat ze niet bevreesd hoeven te zijn voor een gay zanger.

De wereld is toleranter geworden. Ik weet het. Maar toch, sommige mensen kunnen nog altijd niet om met homoseksualiteit.”

“No family is safe when I sashay”, laat je weten op ‘Too Bright’.

Mike: “Dat is een humoristische tekstregel. Er zijn tijden geweest waarin mensen schrik van me leken te hebben omdat ik mijn nagels lakte of omdat ik een kleedje droeg. Soms zag ik vrees in hun ogen terwijl ik vooral niets angstaanjagends wou doen. Die tekstregel dient om aan te tonen hoe belachelijk die ongegronde vrees eigenlijk is. Ik wil er ook nog iets anders mee zeggen: oké, je bent misschien bang van iets dat je niet begrijpt maar uiteindelijk doe ik toch wat ik wil. (lacht) Ik zou me kunnen schamen of denken dat ik afwijk van andere mensen maar doorheen de tijd ben ik net trots geworden op de waardevolle persoon die ik ben.

Let op, het is nog maar sinds enkele jaren dat ik me sterk genoeg voel om authentiek te zijn. Pretty much since I am making records. Het voelt nog altijd nieuw aan. Vroeger gaf ik altijd toe aan de druk van buitenaf. Als ik nu terugblik op de dingen die ik deed toen ik jonger was, komt er wel schaamte bij kijken. Was het een coming-of-age-verhaal? Ik denk het wel.

Al voel ik me nu te oud om in die termen te spreken. (lacht) Ik ben er 32.”

BRNS

Patine

In stores 10.10 LIve

Tot slot: “I titter and I coo like a cartoon”, zing je. Is een artiest soms ook een karikaturale stripfiguur op een bepaalde manier?

Mike: “Niet zozeer op muzikaal vlak, denk ik. Misschien wel in het dagelijkse leven. Iedereen voelt zich wel eens een karikatuur. Iedereen is ook anders als hij of zij alleen is. Hoe vaak ben je de persoon die je echt bent in het gezelschap van anderen? In goede relaties gebeurt dat wel eens. Dan sijpelt de echtheid naar buiten. Maar je voelt je pas voor de volle honderd procent authentiek als je alleen bent. Er zijn zo veel kleine angsten en zenuwslopende zaken die je tot compromissen dwingen als je samen bent met andere mensen. Al is interactie ook wel iets belangrijks, denk ik.”

on stage 14 november: Het Depot, Leuven

Perfume Genius ‘Too Bright’ Matador/Beggars

Er is geen noot verkeerd aan ‘Learning’ en ‘Put Your Back N 2 It’, de vorige twee albums van Perfume Genius.

Toch is ‘Too Bright’ qua contrasten en gelaagdheid de meest dynamische plaat van Perfume Genius. ‘Too Bright’ opent op vertrouwde wijze met de op stem en piano drijvende treurballad ‘I Decline’ en ook ‘No Good’ en ‘Don’t Let Them In’ zijn oldskool Perfume Genius.

Het klankenpalet gaat evenwel breder dankzij het hemelse, verheven middenstuk van ‘Fool’ en de wall of sound van de met synths beladen hymne ‘Queen’. ‘My Body’ en ‘Grid’ zijn dan weer exemplarisch voor de weirde, dreigende, en donkere richting die Hadreas samen met coproducer Adrian Utley en gastmuzikant John Parish durft in te slaan.

Net iets minder beklemmend is ‘Longpig’ . Maar nog steeds Yeasayer met een hoek af, dat wel. En ook het ingetogen ‘I Am A Mother’ heeft zo zijn creepy kantjes. Op het eind van de rit is het echter de op stem en piano steunende schoonheid die wint. Met dank aan de romantische melancholie van prachttracks als het titelnummer en ‘All Along’. Thumbs up voor Mike Hadreas: ‘Too Bright’ is een teder, verwrongen en asgrauw toppertje. (bvm)

KRIS DANE

ROSE OF JERICHO

10.10 > AB Box, Brussels 11.10 > Les Heures In’door, Liège 05.12 > Eden, Charleroi 18.12 > Stuk, Leuven

3rd album by Brussels based singersongwriter Kris Dane. ‘Rose Of Jericho’ sounds like a master class in songwriting.

GrAPhIcdesIGn by thePAndIes.com

10 wonderfully written and beautifully arranged songs, mixed by Tom Elmhirst (Beck, Adele, Amy Winehouse).

An absolute must for fans of anything from Animal Collective to Battles!

IT’S A PLEASURE

In stores 17.10 LIve

13.11 > Botanique, Brussels Album number 4 for Baxter Dury.

Produced by Dury himself and mixed

by Craig Silver (Arctic Monkeys, Arcade Fire, The Horrors), ‘It’s A Pleasure’ proves to be Dury’s finest moment.

LIve

17.10 > AB Box, Brussels

Long awaited debut album by Belgium’s finest indie-pop outfit BRNS. Dark, intoxicating and highly energetic stuff.

BAXTER DURY

In stores 10.10

A must-hear for fans of Leonard Cohen, Burt Bacharach, Nick Drake, Bob Dylan & Bruce Springsteen.

ANDY BURROWS

Fall together again

In stores 10.10 Follow up to Andy Burrows (We Are Scientists, Smith & Burrows) solo debut ‘Company’. ‘Fall Together Again’ is a record imbued with the spirit of early Paul McCartney solo albums and sunroof-down daydream soul. Feat. Tom Smith (Editors)

www.pias.com

08

T e k s t: J a m i l i a K n o c k a e r t

Death From Above 1979

In 2004 dropte Death From Above 1979 een bommetje met debuutplaat ‘You’re A Woman, I’m A Machine’ maar twee jaar later gaven zanger/drummer Sebastien Grainger en bassist Jesse F. Keeler er alweer de brui aan. Het bleef lang stil, maar na een decennium is het duo terug met de opvolger ‘The Physical World’.

En hoe! Keeler – de man mét baard – hangt aan de lijn vanuit Toronto.

Jullie gingen in 2006 uit elkaar. Pikten jullie de draad weer gemakkelijk op?

Jesse F. Keeler: “De voornaamste reden voor onze breuk was vooral het toeren.

We speelden destijds zo veel shows dat het leek alsof we nooit stopten. Daar raak je zo... (geluid valt weg) Sorry, dat was mijn dochter. Ze wil een Youtube-filmpje bekijken op m’n telefoon terwijl ik geïnterviewd word. (grinnikt) Of het makkelijk was?

We kwamen eigenlijk opnieuw samen in 2010 maar zwegen daar lang over omdat we eerst wilden zien hoe het ging. En het verliep vrij vlot, alsof er niets veranderd was.

Pas toen we beseften hoeveel plezier we weer hadden, vertelden we de buitenwereld dat we nieuwe muziek aan het maken waren en dat we konden optreden als er nog iemand interesse in ons had.” (lacht)

Toen ik voor de eerste keer naar de tracks luisterde was er eentje dat mijn aandacht trok vanwege zijn tekst, ‘Always On’.

Jesse: “Voor mij gaat die song over een nieuwe soort voortdurende beschikbaarheid. Mensen worden tegenwoordig kwaad wanneer ze iemand opbellen en die persoon niet meteen opneemt. Dan sturen ze snel een sms maar worden ze nog bozer omdat ze evenmin antwoord krijgen. Ik denk dat we veel meer gedaan kregen toen die technische snufjes nog niet bestonden. Het fascineert me ook dat sommige jongeren het moeilijk hebben om te interageren in de echte wereld terwijl ze zich wel heel comfortabel voelen voor een computerscherm. Mijn kinderen zijn twee en zeven en zelfs zij zijn er al vertrouwd mee. Mijn jongste weet al hoe ze

Is het, in vergelijking met een uitgebreidere band, moeilijker om deel uit te maken van een duo?

Jesse: “Dat hangt ervan af. We zijn maar met z’n tweeën om alle verantwoordelijkheden te dragen en dat is best zwaar omdat je altijd wel iets te doen hebt en er weinig tijd is om te rusten. Halverwege de opnames van onze eerste plaat moest Sebastien bijvoorbeeld plots verhuizen. Terwijl hij een nieuw appartement zocht, werd ik aan m’n lot overgelaten om het album te mixen en dat wilde ik eigenlijk niet. Er zijn een hoop dingen die ik anders gedaan had als hij erbij geweest was om input te geven. Wanneer een lid van een duo afwezig is kan je niet meer spreken van een groep, weet je. We moeten bovendien niet alleen meer doen in de studio en op het podium, maar ook daarnaast. Zo was ik vroeger de enige met een rijbewijs. Als we met z’n tweeën op tournee gingen, kroop ik dus telkens achter het stuur en reed ik die honderden kilometers op m’n eentje.”

Dat brengt ons naadloos bij jullie beslissing om de nummers van het tweede album te roadtesten voor jullie de studio introkken.

Jesse: “Klopt. Toen we onze songs begonnen op te nemen, voelde het niet lekker aan. In de studio bepaal je hoe iets klinkt maar we vonden het belangrijk om de muziek eerst live te brengen zodat we zagen wat ze teweegbracht bij het publiek. Van zodra we het nieuw materiaal speelden was het voor ons duidelijk: dit is geweldig! Op een bepaald moment was ik buiten een club een sigaret aan het roken en enkele jongeren spraken me aan. Ze hadden ons al verschillende keren zien optreden en zeiden: “Fuck the old songs, just play the new ones because they’re too awesome!” Dat was eigenlijk wat we wilden horen.”

Jullie wilden eerst weten wat de fans ervan vonden voor jullie verdere stappen ondernamen?

Jesse: “Inderdaad. Er is zelfs een nummer – de favoriet van de meeste concertgangers – dat we uiteindelijk niet opnamen. Live was de sfeer zo ongelooflijk goed dat het ons gewoonweg niet lukte om hetzelfde gevoel in de studio op te roepen.”

Gebruikten jullie ideeën van tien jaar geleden?

Jesse: “Voor de openingstrack van de plaat gebruikte ik mijn music store riff van in 2004 of 2005. Wanneer ik tijdens die periode ergens een bas uittestte, deed ik dat steevast met hetzelfde deuntje. Toen we nieuwe songs aan het schrijven waren, speelde ik het en Sebastien herkende het meteen. Het leek ons leuk om nieuw werk te beginnen met iets ouds.”

een iPhone moet gebruiken. She figured it out! Voor ze kon praten! Dat is allemaal normaal voor de volgende generatie, denk ik.

“Sebastien schreef die lyrics na een gesprek met zijn vrouw over Kurt Cobain en de moeite die hij had met alle aandacht die hij kreeg. Sebastien grapte dat als de zanger nu zou herrijzen, hij het hier geen dag zou uithouden. Je moet altijd aanwezig zijn en wordt de hele tijd blootgesteld aan elkaars mening. Om nog maar te zwijgen over die impuls om te kijken hoe anderen reageren op wat je online zegt…

Het zijn interessante tijden of misschien zijn we gewoon twee oude venten.

Ik heb een boerderij en soms lijkt het alsof ik in een ander tijdperk leef.” (lacht) Is dat thema ook een verwijzing naar de titel van het album?

Jesse: “Wanneer we opnieuw bijeenkwamen om te spelen, beseften we dat we een aantal dezelfde meningen hadden over de samenleving hoewel we elkaar al een lange tijd niet gesproken hadden. Een voorbeeld: er speelt zich tegenwoordig zo veel af dat niet eens een basis heeft in de reële wereld, terwijl sommigen er toch naar verlangen.

Zo zijn er economische modellen die meermaals faalden wanneer we ze in het verleden uittestten. Desondanks blijven bepaalde personen die ideeën vergoddelijken.

Je kan er zelfs niet met hen over discussiëren omdat ze er zo hard in geloven. Die mensen moeten verschrikkelijk teleurgesteld zijn wanneer ze geconfronteerd worden met de physical world. Ik vind dat we soms te ver verwijderd staan van de realiteit.

Misschien komt dat doordat we dingen virtueel kunnen doen zonder fysieke gevolgen.

Iedereen doet bijvoorbeeld stoer op het internet, maar in het echte leven zijn we plots allemaal erg stil. Daarover denken en praten wij zoal terwijl we een biertje drinken.”

Op je boerderij.

Jesse: “Inderdaad.” (lacht)

Iedereen doet stoer op het internet, maar in het echte leven zijn we plots allemaal erg stil

Kurt Cobain zou het hier geen dag uithouden In vergelijking met ‘You’re A Woman, I’m A Machine’ is deze plaat iets minder agressief, maar wel nóg dansbaarder en aanstekelijker. Is dat een juiste omschrijving?

Jesse: “Het grote verschil is dat we dit album niet zelf produceten. We werkten samen met Dave Sardy (producer van onder andere Red Hot Chili Peppers, Oasis en LCD Soundsystem, jk) en hij probeerde onze muziek toegankelijker te maken. We lieten hem zijn gang gaan omdat we benieuwd waren naar het resultaat maar we wisten niet of dat wel een goed idee was. Soms dachten we dat hij te ver ging, maar er zijn ook nummers – zoals ‘Government Trash’ of ‘The Physical World’ – waarop we meteen voelden dat het goed zat. Eigenlijk experimenteren we altijd. We hebben maar een simpele set-up en dan is het interessant om te horen hoe iets klinkt wanneer het op een andere manier opgenomen wordt.”

on stage 9 oktober: Botanique, Brussel - sold out

Death From Above 1979 ‘The Physical World’ Fiction/Caroline

“Als de media onze plaat niet goed vinden, is het hun eigen schuld want zij hebben er fucking jaren naar gevraagd”, grapte Sebastien Grainger onlangs. De zanger-drummer van Death From Above 1979 hoeft alvast niet te vrezen voor ons oordeel. Het duo ruilde een mespunt agressiviteit in voor een soeplepel catchiness en bracht elf nummers tot een oorverdovend kookpunt.

Beuken met die bas en die vellen verrot slaan, dat zijn de Canadezen na tien jaar duidelijk niet verleerd. Luister maar naar de eerste maten van opener ‘Cheap Talk’, het razende anthem ‘Right On, Frankenstein!’, de uitstekende single ‘Trainwreck 1979’ of de punker ‘Government Trash’. En bedenk dan dat het live waarschijnlijk nog duizend keer beter is. Hun – voorlopig enige – concert in België is uitverkocht, maar Jesse F. Keeler vertrouwde ons toe dat hij een enorme liefhebber is van Westvleteren, mosselen en frieten. Toch maar eens proberen? (jk)

Tekst: Dimitri Van Vos sel i foto: jon shard

09

Johnny Marr is een begenadigd gitarist en singer-songwriter. Hij beroerde de snaren bij een heleboel bands - van Pet Shop Boys tot The Cribs - en werkte mee aan de muziek voor de filmklassieker Inception. Maar voor velen blijft hij vooral bekend als de legendarische gitarist van The Smiths. Zijn nieuwe soloplaat, ‘Playland’, komt uit op 9 oktober. Het is een analyse geworden van het modernisme en het stadsleven. Geen betere plek dus om de man zelve enkele vragen te stellen dan waar oud en nieuw elkaar ontmoeten.

Wat vind je van Gent?

Johnny Marr: “Het is een prachtige stad. Wat me opvalt is de culturele diversiteit: de combinatie van oud en nieuw, de architectuur en de studenten. Wanneer ik hier een tijdje geleden was voor het filmfestival met Inception, was de reactie van mijn Amerikaanse collega’s opvallend. Voor hen is dit het epitoom van een Europese stad. Moderne steden zien er vaak erg generisch uit. Dat is niet zo bij Gent.”

Het nieuwe album is zeer sterk geworteld in het stadsleven. Wanneer je door een stad wandelt, krijg je dan onmiddellijk ideeën voor de soundtrack?

Johnny: “Wanneer ik een jetlag heb, om 5u ‘s ochtends wakker word in Tokyo en een vijftiental kilometer ga lopen doorheen de stad, luister ik het liefst naar techno. In Zurich is de architectuur oud, maar is de bevolking jong. Daar luister ik bijvoorbeeld liever naar Arctic Monkeys. Ik geniet ervan om in een stad rond te waren wanneer alles gesloten is en mijn eigen idee te kunnen vormen over de psychogeografie van die plek. Joggen doorheen een verlaten stadscentrum is voor mij het summum van genot. Al mijn nummers gaan exclusief over het stadsleven en mijn muziek is een weerslag van het dagdagelijkse leven: mensen die onderweg zijn naar hun werk of naar school. Ze zijn voortdurend in beweging.”

te houden, maar ik probeer in elke samenwerking enthousiasme te steken. Kijk, wanneer je naar een fotoshoot gaat als rock- of popartiest kan je voor de camera gaan staan en hopen dat het saaie gedoe snel voorbij is. Of je kan terugdenken aan toen jij 15 was en de bandfoto’s bekeek in de magazines. Wat was hun houding? Wat hadden zij aan? Die dingen kunnen een onvergetelijke indruk achterlaten en het is belangrijk dat nooit te vergeten.”

Het beeld dat je op je album schetst van het stadsleven is niet zo positief. ‘Boys Get Straight’ en ‘Speak Out, Reach Out’ zijn aanklachten tegen het modernisme.

Johnny: “’Boys Get Straight’ is gebaseerd op een essay van Guy Debord, The Situationist. Hij schreef een manifesto tegen zij die zich in de sixties als linkse liberalen voordeden terwijl ze in feite even kapitalistisch waren als de rest. Soms wandel je door een hippe buurt van een stad en zie je de hippe vogels die daar rondhangen. In de UK zie je soms hoe deze hipsters zich als kleine kapitalistjes gedragen.

De mensen die vandaag 17, 18 of 19 jaar oud zijn en die later het verschil kunnen maken, lopen het risico om op te groeien als luie, gemakzuchtige fat cats. ‘Speak Out, Reach Out’ gaat over een bankier die op een dag wakker wordt als dakloze en beseft dat hij zijn succesvolle carrière gedroomd heeft. Hij kan na die droom het leven op de straat niet meer aan.”

‘25 Hours’ is een erg persoonlijk nummer. Is het net zoals ‘New Town Velocity‘ helemaal op het einde aan het album toegevoegd als persoonlijke touch?

Johnny: “Ik schrijf zo weinig mogelijk nummers over mijn eigen leven, maar het is onmogelijk om het helemaal niet te doen. De muziek van dit nummer herinnerde me zeer sterk aan de tijd wanneer ik nog in hartje Manchester woonde met m’n ouders. Ik was omringd door mensen waar ik niet mee wilde optrekken. Het was een erg ruwe leefomgeving en dan heb ik het niet over mijn thuissituatie. Beeld je in dat er op een dag een bende jongeren je met stenen bekogelt. Dat soort dingen gebeurde wel vaker in mijn buurt. Ik wist dat ik weg moest. Ik had voortdurend het gevoel dat ik wat meer tijd nodig had om uit te denken hoe ik kon ontsnappen. Ik ben verschillende keren van huis weggelopen. Ik schrijf deze nummers niet om over mezelf te praten, maar voor de mensen die vandaag misschien in dezelfde situatie zitten.”

Je speelde in vele bands en je verwerkt ook ouder werk in je setlist.

Komt er een tijd dat je live enkel Johnny Marr-nummers zal brengen?

Johnny: “Als die songs net zoveel deel uit gaan maken van het leven van de mensen en zij die nummers even hard willen horen als het oudere werk, waarom niet? Maar ik ben een performer en dat is een privilege.

Ik heb een intelligent publiek. Dertig euro is veel geld voor een concert dus zij willen na het concert buitenwandelen met de gedachte: “verdorie, dat was goed”. Wanneer ik een ouder nummer speel, voelt iedereen zich zo goed tijdens die vier minuten dat ik er niet verder over moet nadenken. Je kan intellectueel of conceptueel met muziek omgaan, maar er is ook niets mis mee om simplistisch met muziek om te gaan.

Als het goed is, speel het dan ook gewoon.”

Joggen doorheen een verlaten stadscentrum

Het vorige album kwam tot stand in de nasleep van je samenwerking The Cribs en Modest Mouse. Hoe kwam ‘Playland’ tot stand?

Johnny: ”Het is niet bij me opgekomen om een tijdje onder een boom te gaan liggen. Ik dacht: Ik heb een band die goed klinkt, we hebben een publiek dat me ligt, we gaan gewoon door op ons elan.. Wanneer je vaak met een band samenspeelt, is het goed om die energie vast te leggen.

Ik schreef nieuw materiaal tijdens onze tour en maakte demo’s. Vrienden van me zijn schilder of beeldhouwer en zij kunnen er niet bij waarom sommige muzikanten een tijdje stilvallen. Dat komt niet bij hen op, want wanneer je uit bed stapt ‘s morgens ben je nu eenmaal artiest. Mijn carrière is op die manier eerder vergelijkbaar met die van mijn collega’s in de visuele kunsten en acteurs.

Wanneer je wakker wordt, voel je gewoon die drang om iets creatiefs te doen.”

De albumtitel, ‘Playland’, is geïnspireerd door Homo Ludens, een werk van de filosoof John Huizinga. Wat is het verband met de muziek?

Johnny: “Heel toevallig. Toen ik tiener was, bestonden er in verschillende steden speelhallen met de naam Playland. Die plekken waren berucht en ook gevaarlijk. Seksuele activiteiten en drugs waren er schering en inslag. Het nummer is begonnen als pure rock-‘n-roll met als achterliggende gedachte: we leven in een samenleving die ons voortdurend in verleiding brengt om te ontsnappen aan onze gedachten en gevoelens door consumptie en entertainment: seks, drugs, enz. Ik vroeg me af of we tot die dingen aangetrokken worden of we ze gebruiken als ontsnappingsmiddel. Tijdens mijn onderzoek vond ik het boek van Huizinga en de link was snel gelegd. ’Playland’ is een kritiek op het moderne leven en het feit dat we geen twee minuten meer alleen kunnen zijn met onze eigen gedachten. Daar gaat het nummer ‘This Tension’ ook over.

Heel vaak zie je mensen in steden rondlopen met een zekere spanning of paranoia in de ogen.

Om die spanning te verlichten moeten ze op Twitter of Facebook, of een nieuwe laptop kopen.

Alles om te vergeten hoe paranoïde we eigenlijk zijn.”

Hoe breng jij het spel-aspect in je leven?

Johnny: “Ik heb het geluk dat m’n leven draait rond het voeden van mijn eigen inspiratie.

Er zijn muzikanten die enkel denken aan hoe ze over hun kater heen moeten raken die dag.

Ik respecteer mijn leven als artiest en probeer er dus ook voor te zorgen dat wat ik doe, een echte bijdrage levert. Soms heb je ook wel zin om gewoon je zonnebril op te zetten en je mond

Johnny Marr ‘Playland’ Warner

Met zijn tweede soloplaat gaat Johnny Marr verder op het pad dat hij met ‘The Messenger’ was ingeslagen.

Hij combineert zijn eigen kenmerkende gitaargeluid met hoogdravende lyrische thema’s over modernisme en het leven in de grote stad. Nummers als ‘Playland’ en het catchy ‘Easy Money’ gelden als ideale soundtrack voor het frenetieke stadsleven. Maar een ode aan een gebouw als ‘Dynamo’ bewijst dat ook Godlike Geniuses de bal al eens kunnen misslaan. Op ’Candidate’ speelt de gitaar zowaar tweede viool en staat de zang centraal. Met een majestueus refrein lonkt het nummer naar grootse concerthallen, maar tekstueel blijft er te weinig hangen om van een heuse toptrack te spreken. Weeg Marr’s kwaliteiten als zanger en songwriter af tegen zijn gitaarspel en de balans slaat steevast door naar het laatste, alle pogingen om een evenwicht te creëren ten spijt. Het persoonlijke ‘25 Hours’ en het gelaagde ‘The Trap’ ontpoppen zich tot de sterkste tracks van de plaat. Het album is niet zonder verdienste, maar het is geen mijlpaal in de carrière van een levende legende. (dvv)

10

T e k s t: J o r i s V a n d e n B r o e c k

Thurston Moore

11 Bijna dag op dag drie jaar nadat Sonic Youth, samen met het huwelijk van kernleden Thurston Moore en Kim Gordon, in elkaar klapte, komt diezelfde Moore met ‘The Best Day’ (release: 20 oktober) op de proppen, de eerste plaat onder eigen naam sinds de semi-split. Het album - een klepper! - past met zijn vertrouwde gitaarklanken perfect in de muzikale traditie die Moore mee vorm heeft gegeven en springt vlotjes over de lat die hij zelf ooit op indrukwekkende hoogte heeft gelegd.

Niet slecht voor een man die reeds sinds begin jaren tachtig op het scherp van de snee musiceert en schijnbaar weigert ouder te worden, ook al komt de grote 6 in zicht. Moore is mogelijk niet meer de grote vernieuwer in de gitaarwereld, maar blijkt nog steeds garant te staan voor een van kwaliteit doordrongen lap muzikale opwinding, zoals recent op Pukkelpop bleek. Daar werden de songs van ‘The Beste Day’ voorgesteld, zonder dat het publiek van tevoren ook maar een nummer kende.

Thurston Moore: “Tot op zekere hoogte is dat altijd de aanpak geweest bij een nieuwe plaat, maar ditmaal was het al het materiaal dat we met de band ter beschikking hadden. Ik had mijn booking agent in januari gevraagd om voor concerten te zorgen in de zomer. “Maar je hebt geen plaat”, wierp hij tegen.

“Oké, dan maak ik een plaat en breng ze in juni uit en kan ik in de zomer spelen.”

Op het moment dat de concerten vastgelegd werden, wisten programmatoren ook niet wat ze konden verwachten. Misschien dachten ze bij Pukkelpop wel dat ik piano zou spelen terwijl ik met vuurwerk boven mijn hoofd rondslingerde.

“Voor het album had ik op dat ogenblik een hoop materiaal bij elkaar gebracht: dingen die waren blijven liggen bij Chelsea Light Moving, wat noisetracks, enkele solo-akoestische songs, een beetje spoken word, live-materiaal ook. Maar op een of andere manier voelde het niet als een goed idee om zo’n crazy album te maken die alle kanten uit gaat. Het moest iets meer uitgewerkt zijn, ik had immers geen gefocuste plaat meer gemaakt sinds ‘Demolished Thoughts’.”

De bliss delen De Chelsea Light Moving-plaat van vorig jaar klinkt toch zeer gefocust?

Thurston: ”Maar die beschouw ik niet als een solo-album. Chelsea Light Moving was een band die ik gedurende een jaar had, om mijn overgang van New York naar Londen te maken. De songs op de dat album zijn op twee dagen geschreven. Gewoon versterkers open draaien en lyrics overnemen van boekomslagen die in de repetitieruimte rondslingerden. Het was meer een dada-symbolisch gegeven dan een echt album.”

Het goede benoemen ‘The Best Day’ is klaar, maar oorspronkelijk werd gesproken van ‘Detonation’.

Thurston: “Ik hou van de klank van het woord, ook van het idee nation dat er in vervat zit. Bovendien is er het explosieve karakter, dat omschrijft hoe mijn leven aanvoelde: als een explosie die heeft plaatsgevonden. De lyrics voor de song ‘Detonation’ heb ik niet zelf geschreven, die zijn van de dichter Radieux Radio.

Zijn oorspronkelijk gedicht heeft een andere titel. Het is een moeilijk woord dat ik amper kan onthouden, maar ik aan het begin van de song roep voor het losbarst. (denkt na) Clandestitity! Het komt blijkbaar uit een anarchistisch tekst. Radieux heeft trouwens op dit album ook ‘Vocabularies’ en ‘Tape’ geschreven.”

Twee akoestische nummers die somberder aanvoelen dan de rest van de plaat: daar heerst meer een positieve vibe.

Thurston: “Pas na de opnamesessies is het besef doorgedrongen dat het beter was om de titel ‘Detonation’ te schrappen voor het album wegens te kwaad en cynisch. In die periode was ik bij mijn moeder door oude foto’s aan het rommelen en stootte op het beeld dat ook op de hoes staat. Het is een foto van mijn moeder met haar hond, mijn vader heeft hem gemaakt in de jaren ‘40. Het beeld is mooi en heeft een zekere mate van sereniteit over zich. Wetende wat het leven de komende zestig jaar voor mijn moeder in petto had - tragedies, gebroken harten - was dat mogelijk the best day. Wat er verder in de wereld ook aan de hand was, voor hen was dat de perfectie. Dat idee, die bliss, wou ik delen, zeker nu de wereld opnieuw zeer donkere kantjes heeft. Zelfs al is minder dan een procent van de mensen die op aarde rondloopt hier verantwoordelijk voor - want ik ga er van uit dat iedereen hier op straat gewoon fijn met elkaar wil opschieten - het heeft wel een effect op de rest van de mensheid. Die negatieve dingen wil ik expliciet niet benoemen op mijn plaat, ze zouden daardoor immers meer reëel worden. Laten we het goede benoemen. We leven amper tachtig tot honderd jaar, dan kan je je beter met iets goed bezig houden. Bovendien is mijn kennis van wereldpolitiek te beperkt om me aan commentaar te wagen in mijn werk.”

Nochtans is er sinds de beginjaren een sluimerende flirt met de tegencultuur uit de sixties te bespeuren in jouw werk. Niet noodzakelijk muzikaal, soms gewoon in de beeldvoering en hoezen. En er is de oude foto, die voorafgegaan is door een pak andere oude foto’s. Nostalgisch aangelegd?

Thurston: “Yeah, ik hou wel van nostalgie en van geschiedenis. Beiden zijn informatief en leerrijk, op hun manier. Ik was toen te jong om de jaren zestig actief te beleven, daarom praat ik graag met mensen die de periode wel bewust meegemaakt hebben. Het is een fascinerend tijdperk omdat het een grote invloed heeft op de culturele geschiedenis en theorie. Geschiedenis is een geheugen en dat is op zijn beurt een zeer bepalende factor in iemands leven.

En de nostalgie-industrie, zoals die in de jaren zeventig op gang getrokken is, spreekt toch tot de verbeelding? Toen al werd, met dingen als Happy Days en Grease, teruggeblikt op de fifties, amper twintig jaar eerder. (op dreef) Nu loopt het breder, er zijn referenties naar punk, de seventies, maar ook naar grungeachtige dingen uit de jaren negentig. Come on! Already? (lacht) Met dat laatste hadden ze toch nog tien jaar kunnen wachten, weldra word ik mijn eigen nostalgie.”

Sonic Youth-drumkit Zover is het nog niet: de laatste jaren was je bij héél veel verschillende projecten betrokken: metal met Twilight, jazz met Mats Gustafsson, noise met John Moloney, poëzie met John Kinsella en ga zo maar door.

Thurston: “Veel van die dingen zijn ontstaan na de implosie van Sonic Youth, toen ik niet wist waar naartoe als solo-artiest: okay, er gebeurt niks, ik woon alleen en heb geen band om mee te spelen. Die periode freakte ik en zei ja tegen alles dat op mijn pad kwam. Oké, ik ga Twilight doen! Een theaterstuk?

Sure! Ik hou er van om al die dingen te doen, ook in verschillende disciplines, maar na een tijdje kwam ik op het punt dat het in de weg liep van wat ik eigenlijk zou moeten doen: focussen op een soloplaat. Dat lukte echter niet tot ik een zekere stabiliteit had in mijn leven. Die kwam er pas toen ik naar Londen verhuisde in juni 2013. Wanneer in maart van dit jaar al die verplichtingen bij de andere projecten voorbij waren, kon ik aan de nieuwe songs schrijven. En plots ging het allemaal vanzelf. Ik begon samen te spelen met James (Sedwards), een fantastische gitarist. Technisch zeer goed onderlegd, hij geeft zelfs gitaarles. Zijn favoriete bands zijn Led Zeppelin en The Fall. En alles daartussen. (lacht) Hij bracht Debbie (Googe, My Bloody Valentine) aan op bas, Steve (Shelley, Sonic Youth) kwam overgevlogen om te drummen en toen voelde het plots als hetgeen ik écht wou doen.”

Is dit een band die lang mee kan?

Thurston: “Daar probeer ik niet over na te denken. Het kan elke moment verstoord worden door het feit dat Steve en Debbie andere dingen in hun leven hebben. Deb haar primaire band blijft de groep die ze mee heeft helpen oprichten: My Bloody Valentine.”

Niet echt de band die elk jaar een plaat uitbrengt.

Thurston: “Je weet nooit. (lacht) Kevin (Shields, het muzikale brein van My Bloody Valentine) werkt altijd aan nieuwe muziek. Als het idee in hem opkomt, kan hij plots een tournee van een half jaar boeken en dan heb ik geen Deb meer. Maar misschien wordt dat dan een brug naar iets anders, kan ik daardoor een half jaar naar Portugal verdwijnen en een boek schrijven.” (lachje) Waarschijnlijk ben je de vraag beu, maar ik zou het mezelf kwalijk nemen als ik ze niet stelde nu de kans er is: wat met Sonic Youth? Want het was best vreemd om op Pukkelpop de naam van die band op Shelleys basdrum te zien.

Thurston: “Yeah, het viel me ook op. (lacht) Ik had bijna aan Steve gevraagd of hij het niet weird vond om op een Sonic Youth-drumkit te spelen, maar het is endearing, er is oprechte trots om in die band gezeten te hebben. Een band die net zo goed van Steve is als van mij of Kim of Lee. Al gaat Sonic Youth niet actief zijn als Kim en ik geen koppel zijn. En niemand van ons heeft ook maar enig idee hoe of wanneer de huidige situatie kan veranderen in iets anders.

We hebben geen ervaring met wat we nu meemaken. Lee is ooit door en scheiding gegaan en ik herinner me dat als heel zwaar voor hem, maar het had geen invloed op Sonic Youth omdat z’n vrouw niet in de groep zat. Het feit dat Kim en ik als getrouwd koppel heel centraal in de band stonden, heeft dan ook zijn impact. Daar kan je niet veel aan veranderen, dat is gewoon de situatie zoals ze is. Dus hoe het uiteindelijk zal aflopen: your guess is as good as mine.” (lacht)

on stage 14 november: Arenbergschouwburg, Antwerpen (w/ Balmorhea - ihkv Autumn Falls, check www.autumnfalls.be)

Thurston Moore ‘The Best Day’ Matador/Beggars

“Thurston Moores beste werk sinds ‘Daydream Nation’,” jubelde iemand bij de platenfirma enthousiast over ‘The Best Day’. Dat is enigszins overdreven, maar het kan niet ontkend worden dat, na het overigens ook reeds indrukwekkende ‘Chelsea Light Moving’-album, ‘The Best Day’ een klepper is die ergens tussen ‘Murray Street’ en ‘Sonic Nurse’ te situeren valt, om dan toch maar Sonic Youthreferenties te gebruiken. Moore en zijn band werken zich door acht muzikale parels, waarvan voor de eerste twee (samen goed voor 20 minuten zindering) alleen al andere muzikanten een vitaal orgaan zouden inruilen. Opener ‘Speak To The Wild’ is een intentieverklaring: “Don’t let the dark get you lost” adviseert Moore terwijl de gitaren een kronkel maken die tot diep vanbinnen voelbaar is. “Here’s a man with a lust for life”, klinkt het dan weer in de titeltrack en dat zou gerust over Moore zelf kunnen gaan, die zichzelf verliest in muzikale extase. Hoewel het klankpallet na decennia in het vak grotendeels vertrouwd klinkt (jep, dat is Steve Shelley die met zijn drums ‘Grace Lake’ door de noisepartijen stuwt!), heeft Moore een van de meest opwindende gitaarplaten gemaakt die recent te horen vielen. Aan de jongere generatie om de uitdaging aan te gaan! (jvb) Release: 20 oktober

12

T e k s t: Joris Tekst: M i c h i eVanden l V a n MBroeck eervenn i e foto: i f o tcara o : o lrobbins iver hadlee pearch

Er heerst een bijna verbazingwekkende luchtigheid in Huis 23, de muzikale woonkamer van de AB die Foxygen heeft ingepalmd om de pers te woord te staan. Waar zo’n praatdagen doorgaans, voor de artiest in kwestie, een zekere sleur met zich meebrengen, hebben Jonathan Rado en Sam France het prima naar hun zin. Rado heeft de piano ingepalmd en straks plant het duo een tochtje langs de hoofdstedelijke platenwinkels. Maar eerst: praten! Want het tweetal heeft een nieuwe plaat klaar: ‘... And Star Power’. (release: 13 oktober).

Star Power: die twee woorden roepen automatisch associaties op met Sonic Youth.

Sam France: “Die band schijnt een nummer met die titel te hebben. Maar eerlijk: nog nooit gehoord!”

Zeker eens doen!

Sam: “I’ll check it out. Ik weet eigenlijk niet hoe we er zelf op gekomen zijn. Star Power kan veel beteken: het verwijst naar beroemdheden, maar ook naar sterren aan de hemel. Onderbewust is het misschien ook een knipoog naar ‘Raw Power’ van Iggy & The Stooges.

“Ons plan was een beetje een ‘Sgt. Pepper’-idee. We hebben een fictieve band verzonnen, Star Power. Ik heb een band gehad met die naam, toe ik gescheiden was van Jon. We zijn ondertussen opnieuw getrouwd hoor. (lacht) Anyway, we hadden het idee dat die fictieve punkband onze plaat zou overnemen. En dan kwamen we op het idee van een radiostation Star Power, dat gerund zou worden door aliens.”

De Kerouac-fase Jonathan Rado: “Yeah, we hebben als band vaak over aliens geschreven.”

Mensen die het vaak over aliens hebben, zijn niet zelden een beetje beangstigend.

Jonathan: ”We zijn geen samenzweringsidioten hoor. Er zit iets jeugdig in het alien-idee. Al heb ik geen idee waarom we er over schrijven. Dat is iets wat we zelf proberen te achterhalen.”

Misschien omdat je met aliens alle kanten uit kan? Van het concept mens weet iedereen wel hoe die er uit ziet en wat hij doet.

Jonathan: “Mogelijk. Het is misschien ook de angst voor aliens, voor dat onbekende.”

Time berekende dat binnen 26 jaar de vraag of aliens bestaan beantwoord zal zijn. Zou dat niet veel van de magie wegnemen?

Jonathan: “Misschien wel, maar het zou cool zijn als ze bestaan. Als de aliens vriendelijk zijn tenminste. De aliens op onze plaat zijn niet vriendelijk, ze maken het personage in de muziek helemaal gek. Maar langs de andere kant: wij als mensen zijn waarschijnlijk ook niet vriendelijk. We zouden die aliens vast gewoon doden. Het zou niet fraai zijn.”

Woody Allen Zover zijn we nog niet. Voorlopig doen we het met ‘... And Star Power’, een dubbelalbum, zowaar.

Jonathan: “Yeah. Er is veel noise. (lacht) We houden gewoon van verschillende soorten muziek.”

Sam: “De reden dat we een dubbelalbum wilden, was omdat we op deze manier de verschillende kanten van onze persoonlijkheid konden showcasen. We hebben de plaat opgedeeld naar gevoel. Op de vinylversie is het mooi verdeeld over de vier plaatkanten: eerst de popsongs, vervolgens de emotionele countrynummers met een donkere twist, daarna chaos, krankzinnigheid en noise en om af te sluiten het licht aan het einde van de tunnel.”

Best sneaky om de popsongs aan het begin te zetten.

In koor: “Yeah.”

Sam: “Het leek ons handig om luisteraars niet onmiddellijk bang te maken.

Wie dat wil, kan gerust enkel kiezen om een deeltje van het geheel per keer te consumeren.”

Hier en daar schemert de invloed van The Flaming Lips wel heel fel door.

Sam: “Ah ja, ze doen ook mee op de plaat, op ‘Everyone Needs Love’.”

Jonathan: “Ze zijn een enorme invloed. Het is door The Flaming Lips dat we een band zijn en muziek maken. Ze bleken verrassend benaderbaar.

Er wordt gezegd dat je nooit je helden mag ontmoeten, omdat je dan ontgoocheld kan raken, maar in dit geval viel het wonderwel mee. De enige die ik niet zou durven ontmoeten, is Woody Allen. (bedenkt zich) Hoewel.

Hij speelt klarinet. Misschien toch wel.”

Sam: “Hoe cool zou dat zijn, Woody Allen die op onze volgende plaat klarinet speelt? Man, we moeten hem echt zien te strikken.”

Misschien kan je hem overtuigen doordat de muziek van Foxygen enigszins nostalgisch klinkt, zij het misschien nog niet nostalgisch genoeg voor Woody Allen.

Jonathan: “Het was ons plan om een soort van pseudo-seventies-realiteit te maken met deze plaat. De klanken van die tijd spreken ons meer aan dan de moderne stuff.”

13

‘Cosmic Vibrations’ is dan ook een woordcombinatie die sinds 1980 niet meer in gebruik was.

Jonathan: “Dat komt uit een heel obscuur gedicht van Allen Ginsberg, Howl.”

Sam: “We zijn beiden een tijdje into beat-schrijvers geweest. Wij niet alleen overigens, veel kids die later hipsters worden, hebben een Kerouac-fase gehad in hun tienerjaren en lezen On The Road bijna als soort inwijdingsritueel.”

De verfilming gezien?

Sam: “Neen, was het goed?”

Jonathan: “Het is toch onverfilmbaar, neen? Marlon Brando was verondersteld er mee aan de slag te gaan. Dàt zou een heel goede film geworden zijn.”

Misschien moet Woody Allen er zich maar eens aan wagen?

Sam: “Yeah! Dat wordt een hilarische prent. Woody hates beatniks, vermoed ik. (geeft een goede Allen-imitatie:) Neal! Is that pot you are smoking?’.”

Disney-soundtrack Afgaand op deze plaat is binnen Foxygen muzikaal zo’n beetje alles mogelijk. Zitten daar grenzen op?

Jonathan: “Ik denk wel dat alles kan.”

Sam: “Het hoeft niet noodzakelijk retro te zijn. Dat was gewoon de narratieve aanpak die op dit ogenblik het meest juist aanvoelde.”

Jonathan: “Sinds we met de band begonnen zijn, doen we eigenlijk maar wat, zonder ons al te veel zorgen te maken. We zijn beiden naar de unief gegaan, maar er mee gekapt omdat het niet juist aanvoelde.

Dit voelt wél juist aan.”

Wat studeerden jullie?

Sam: “Ornothologie. Jon volgde scenarioschrijven. En het was best interessant, in mijn geval, maar de wetenschappelijke wereld is te intens, te competitief.”

Jonathan: “Scenario’s schrijven is leuk, maar daarvoor hoef je eigenlijk niet echt naar school te gaan. Het is zoals muziek maken: daarvoor kan je ook naar school gaan, maar eigenlijk leer je daar niks. Ooit wil ik wel een film schrijven, maar voorlopig heb ik het gevoel een beetje zonder ideeën te zitten. Al zou ik graag een boek schrijven. Liefst een detective.

De laatste tijd heb ik er flink wat gelezen, vooral Dreaming Of Babylon van Richard Brautigan maakte indruk, en dat genre bevalt me wel.”

De muziek gaat toch niet aan de kant geschoven worden?

Sam: “Neen hoor, we hebben al nieuwe dingen geschreven, maar ik denk niet dat we daar op de komende tournee al iets van gaan spelen.

Van ‘… And Star Power’ brachten we al een tijdje nummers live en dat was fijn. Maar waar we nu mee bezig zijn, wordt waarschijnlijk iets met orkestrale arrangementen.”

Jonathan: “Yeah. Voor het volgende album willen we een écht opnamestudio in, met een orkest en iets maken dat klinkt als een Disney-soundtrack.”

Klinkt fascinerend. Voorlopig zit in herhaling vallen er, gelukkig, nog niet in voor Foxygen.

Jonathan: “Ik hoop echt dat onze carrière kleurrijk kan blijven.”

Sam: “We zijn ons er van bewust dat veel bands na een aantal platen plots niet meer boeiend zijn. Al is het wel iets grappig om over na te denken. Wat als we nu eens, doelbewust, een ongepaste plaat zouden maken? Zolang het maar niet boring is. Boring is the worst you can go.”

on stage 3 november: Botanique, Brussel

Foxygen ‘... And Star Power’, 2cd/2lp Jagjaguwar/Konkurrent

Wat te vertellen over deze nieuwe Foxygen? Dat het even wennen was. Na ‘Take The Kids Off Broadway’ en ‘We Are The 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic’ is deze nieuwe worp - een dubbelaar, zowaar! - een stevige hap om te verteren. Maar als we één ding mogen vragen: geef niet op. Want elke dag luisteren, levert nieuwe ontdekkingen op, van een vertrouwd aandoende, in ldvd-badende ‘Coulda Been My Love’ naar het aanstekelijke ‘Star Power III: What Are We Good For’, dat heen en weer slingert tussen uiterst catchy en heerlijke nonsens. Zwaardere kost (remember: volhouden!) is op het tweede schijfje te vinden, waar Sam France en Jonathan Rado compleet over de rooie gaan, maar ook hier blijkt tussen de gekte, ook behoorlijk wat groovyness verstopt te zitten, zoals ‘Freedom II’ laat merken. Zijn de woorden plaat van het jaar al gevallen? (jvb) Release: 13 oktober

14

T e k s t: Ko e n C e u l e m a n t s i f o t o : c h a r lo tt e r u t h e r f o r d

Hoewel hij samen met Batman en Daft Punk tot onze favoriete gemaskerden behoort, toch gaat er achter het mom van SBRKT geen groot geheim schuil. Aaron Jerome, het burgerlijke alter ego van de producer, zocht gewoon een manier om anoniem zijn muziek te verspreiden. Al draaide dat even anders uit. Mans debuut, een zalige trip doorheen post-dubstep, werd alom warm onthaald. Dus werd het uitkijken naar diens opvolger. ‘Wonder Where We Land’ heet die en is wederom een fijn werkstuk, dat je langzaamaan bekruipt, maar niet snel meer loslaat. Tja, dan dringt een babbel zich wel op.

Zonder maskers, welteverstaan.

Plaats van afspraak is een terras in Brussel. Misschien heeft het te maken met het nazomerse zonnetje, maar Jerome, met pet deze keer, is in een bijzonder praatgrage bui. Daar kan zelfs een fietser die halvelings ons tafeltje ramt, niets aan veranderen.

Aaron Jerome: “Dat zag ik eigenlijk van ver aankomen. (grijnst) Gelukkig had ik mijn glas al vast.”

schrijven, zonder daarbij een vooropgestelde formule te volgen. Maar het mag ook geen vluchtig proces worden. Deze keer begon ik met elke gast vanaf nul, zodat we echt een bandgevoel schiepen in de studio, waarbij we zochten en sleutelden aan een nummer tot het goed zat. Elke samenwerking moest iets verrassends bieden, waardoor het nummer speciaal werd. Toch zie ik mezelf niet als iemand die een goede clubtrack zou kunnen schrijven, eentje die vlot in de platenbak van veel dj’s zal belanden. Eigenlijk ben ik gewoon een songwriter.”

Wie zit er nu te wachten op shitty comments?

Waarom kies je dan voor elektronische muziek?

Aaron: “Wel, ik was nooit een echte clubber. Als ik er kwam, had ik ook nooit echt een klik met de muziek die ze er speelden, maar toch luisterde ik er steeds naar. In dat genre gebeurde er gewoon ook veel meer. Het idee van experimenteren was er veel meer aanwezig dan in andere muziekstijlen. Dat trok me vooral aan. Toen ik mijn debuutplaat uitbracht, was post-dubstep net heel big, wat me toeliet dat hele palet te gebruiken. Op ‘Wonder Where We Land’ klinken alle tracks heel verschillend. Een beetje naar het voorbeeld van ‘Kid A’ van Radiohead. In het begin haatte ik dat album, omdat ik het gewoon zag als een verzameling afzonderlijke tracks. Volledig fout van me, want toen ik de plaat volledig beluisterde, besefte ik pas hoe geweldig ze is. Je moet de taal van een plaat snappen, om ze te waarderen.”

De grote beer

Tja, je krijgt niet elke dag de kans om SBTRKT aan te rijden.

Aaron: (lacht) “Geloof me maar, slechts een paar mensen hebben me ooit al herkend zonder masker. Ik geniet daardoor een soort vrijheid, die de meeste mensen met enige roem of bekendheid niet kennen. Toen we deze zomer onze set hadden gespeeld op het Reading-festival, liep ik meteen naar de frontstage om Metronomy te zien. Er stonden makkelijk een dikke tienduizend mensen voor het podium. Wel, niemand heeft me herkend. (denkt na) Sorry, ik vergis me. Er was één kerel die me voortdurend in de gaten had, maar hij droeg dan ook een James Blake T-shirt. Zegt dat genoeg?”

Geen clubber Daar ga ik me niet over uitspreken.

Aaron: (lacht) “Dat masker is ondertussen gewoon een deel van SBTRKT geworden, een eigen persoon, als het ware. Daardoor moet ik ook niet teveel over mezelf praten, maar draait het om de muziek. Ik haat het ook om video’s te posten op Youtube. Ik heb nog nooit een goede video gemaakt, simpelweg omdat de kwaliteit van je muziek daarop toch niet tot zijn recht komt. Je riskeert enkel shitty comments van mensen te krijgen, die je nummer al afkraken, zelfs voordat ze de song volledig hebben beluisterd.

Wie zit daar nu op te wachten? Bovendien kan ik zo ook artiesten mijden die enkel met je willen samenwerken omwille van je naam, maar verder geen enkele van je tracks kennen. Die mogen van mijn part gewoon wegblijven.”

Voor ‘Wonder Where We Land’ werkte je weer samen met een uitgebreid lijstje gasten, zoals onder meer Sampha, Jessie Ware en Ezra Koenig van Vampire Weekend . Kende je hen dan allemaal persoonlijk?

Aaron: “Nee, niet echt. Buiten Sampha en Jessy kende ik niemand, maar toch zegde iedereen toe. Deze plaat draaide vooral om plezier hebben, ook al ben ik van nature zeer ongeduldig. Eigenlijk wil ik gewoon muziek

Denk je dat het grote publiek dan de taal van ‘Wonder Where We Land’ dadelijk zal oppikken?

Aaron: “Ik besef dat deze plaat wel eens wat moeilijker ontvangen kan worden, want iedereen heeft zich nu eenmaal al een idee gevormd waar SBRKT voor staat. Toch wil ik ook niet teveel op veilig spelen en de mensen verder blijven voorschotelen wat ze gewend zijn. Dat is het pad dat ik voor deze plaat koos, want ik weet het best welke richting mijn muziek uitgaat. Simpelweg omdat ik al 3 jaren het privilege geniet al mijn werk als eerste te beluisteren. (grijnst) Misschien haken sommigen mensen al snel af omdat ze dingen niet terug vinden die ze op de vorige plaat wel hoorden. ‘Wonder Where We Land’ is zo misschien ook meer een groeiplaat geworden, maar op mijn debuut stonden ook geen hapklare singles.

‘Wildfire’ en ‘Right Thing To Do’ sprongen er wel wat uit, maar dat kwam omdat het album onverwachts veel succes had. Ook de huidige single ‘New Dorp New York’ staat niet symbool voor de sound van de nieuwe plaat, het is een eerder statement op zichzelf.”

Wat mogen we in de toekomst dan nog van je verwachten?

Aaron: “De volgende keer zou ik graag sneller werken. Zit ik nu samen met Sampha, dan ontstaat er al snel een bepaalde werkmethode. Maar als je jezelf een limiet oplegt qua tijd en ruimte, dan schep je iets totaal anders. Je gewoon een maand in de studio gunnen en dan moet het album klaar zijn… zoiets lijkt me wel wat. Voorlopig wil ik vooral tijdens de liveshows het publiek een fijne ervaring bieden en doordat ik nu met een band speel, schept dat veel meer mogelijkheden. Daarom ben ik ook zo’n fan van The Flaming Lips. Zowel qua performance als visueel bieden ze zoveel, met hun teddyberen, grote stuiterballen en laserhelmen. Een dergelijke ervaring, dat wil ik de mensen ook bieden. Ik ben nog een beetje aan het zoeken, maar ik kom er wel.”

Tijdens je zomerfestivals sleurde je een grote berenpop mee op het podium.

Kom die ook mee naar Gent, waar je op 17 november in de Vooruit speelt?

Aaron: “Nee, die blijft thuis. (lacht) Hij mocht enkel mee tijdens de zomer.”

Laatste vraag dan: welke garantie heb ik dat je deze keer wel in België komt spelen?

Aaron: (lacht) “Heb je het op het Rock Werchterverhaal? Wel, zolang er geen voetbalwedstrijd wordt gespeeld, moet het wel lukken. “ Of een plaatselijke storm moet overwaaien.

Aaron: “Dat klopt, het Pukkelpop festival! Man, ik en Belgische festivals, dat is blijkbaar echt geen goede combinatie. Maar ik beloof het plechtig: deze keer zal het lukken.”

Deal!

on stage 17 november: Vooruit, Gent

SBRKT ‘Wonder Where We Land’ Young Turks/Beggars

Haalde zijn gelijknamige debuut ons moeiteloos binnen, dan wierp de nieuwe SBTRKT zich meer op als die moeilijkere tweede plaat. Toch tijdens die eerste luistersessie. Maar zachtjes ebde de aarzeling weg, tot het ons daagde dat Aaron Jerome, samen met een uitgebreide gastenlijst, simpelweg weer een prachtplaat heeft afgeleverd. Smaakt ‘New Dorp New York’ al bij het eerste proefsel zeer funky, dan zijn nummers als ‘Wonder Where We Land’ en ‘Gon Stay’ trage, maar zekere verleiders. Voor ‘Problem Solved’, met de immer ravissante Jessie Ware, smelten we steeds opnieuw, terwijl het geweldige ‘The Light’ immer fonkelt. Bij ‘Lantern’ borrelen zalige dubsteppy beats naar boven, waarna de strakke rhymes van Raury op ‘Higher’ je enkel nog meer richting volledige overgave aanvuren. De warrige pracht van ‘Look Away’, de bedwelmende slowhop van ‘Voices In My Head’… allen tracks die zich steeds dieper onder onze huid nestelen, elke keer we ze horen. Of hoe die moeilijke plaat nu al dagen door ons hoofd raast. Dat ze er nog lang mag blijven hangen. (kc)

T e k s t: F i l i p P o l f l i e t i f o t o : j a s o n e v a n s

13 15

Na het inslaande succes van ‘Andorra’ (2007) en vooral ‘Swim’ (2010) pakte Dan Snaith eind 2012 kortstondig uit met het charmante schijnmanoeuvre genaamd Daphni. Het kleine broertje van Caribou stuiterde als een kapotte pingpongbal door de gribus van menig muziekfanaat, een spoor van tribale house, zwiepende acid en hallucinogene elektronica achterlatend. De pretpony van Snaith staat ondertussen weer op stal, met ‘Our Love’ mag het raspaard Caribou eindelijk opnieuw los.

Het nieuwe album van Caribou meldt een acute overstroming van nauwelijks ingehouden gelukzaligheid en liefde. Voor fans, naasten, muziek en gezinnetje.

Maar Dan Snaith kleeft wel degelijk met beide voetjes aan de aardkluit. De man is praatgraag, geniaal – absoluut niet gek – en bovendien sympathiek als een beer.

Om meteen met de deur in huis te vallen: hoe zit ’t met die love in ‘Our Love’?

Klinkt alvast bijzonder genereus van je.

Dan Snaith: “Sinds ik ‘Swim’ maakte en live bracht, voel ik een intense bond met mijn publiek. Dat zette me aan het denken. Vroeger producete ik eigenlijk enkel voor mezelf, nu voel ik een soort warm, collectief gevoel vanbinnen. Vandaar de drang om m’n songs te, eh, delen... Ondertussen werd ik ook vader van een dochtertje, en ik heb een fantastische vrouw en goeie vrienden. Dat alles zette me aan het denken, over wat écht belangrijk is in het leven, over hetgeen ik écht wil doen, op lange termijn. Tegelijk raak ik langzaam verlost van bepaalde angsten en alle soorten ego-shit verbonden aan het maken van muziek. Alles opgeteld, resulteert dat in ‘Our Love’, oftewel ikzelf die dankbaar ben voor hoe alles nu loopt in mijn carrière en mijn privé-leven. Of klinkt dat al te klef ?” (lachje) Nee, jij gelukkig, dan wij ook!

Dan: “De lyrics lopen natuurlijk nog steeds over van melancholiek, dus is het niet allemaal happy-happy, hoor. Als je twintig bent, is alles simpel. Later moet je ook compromissen maken, rekening houden met partners of kinderen, en god weet wat nog allemaal. Dat neem ik mee in mijn teksten. Een soort eerbetoon aan het leven, hoe het werkelijk is, en niet weggeplukt uit één of andere Disney-cartoon. ’Our Love’ bestaat uit intieme en introspectieve momenten, afgewisseld met feestelijke passages. Dat vat het een beetje samen, mijn huidige state of mind.”

Mogen we in jou een soort Matthew Herbert ontwaren, pakweg over een jaar tien, conceptalbums makend over de levenscyclus van een varken of een mandje producten uit de supermarkt?

Dan: “Nee, ik vrees ervoor. Ik koester enorm veel respect voor Herbert, die via zijn albums een politiek statement maakt. Jezelf toeleggen op formele, conceptuele muziek opent de doos van Pandora, naar mijn idee. Eens je je erop toelegt, is er geen weg terug. Zo gingen minimalistische, elektronische artiesten als Stockhausen tewerk.

Zij verruimen en herdefiniëren muziek, via een proces dat weinig of niets te maken heeft met de klassieke manier van componeren. Prachtig vind ik dat. Maar zo zit ik niet in elkaar. Mij gaat het in de eerste plaats om harmonie en melodie, en die ene magische seconde wanneer al je nekharen overeind gaan staan.”

Alle nekharen overeind Tot ons spreekt een gelouterd man.

Dan: “Dat zou kunnen kloppen. Als je me vijftien jaar terug had gevraagd waar ik nu zou staan, had ik dit nooit durven dromen. (denkt na) Maar niet alles is altijd rozengeur en maneschijn. Twee van mijn vrienden kregen af te rekenen met een echtscheiding. Of nog erger: twee anderen in mijn vriendenkring overleden.

Geen oude mensen, maar van m’n eigen leeftijd. Dat weegt.”

De collega’s Hoe verhoudt Caribou zich tot Daphni, je succesvolle hobbyproject?

Dan: “Deze plaat vat mijn hele bestaan samen, met alle moeilijke en euforische momenten incluis. Daarom is het zo’n complex werkstuk, vol emotie. Dat levert een mooi contrast op met Daphni - rechttoe-rechtaan, pure energie, gemaakt om in een club te spelen. De Daphni-plaat kwam eerder toevallig tot stand. Ik puzzelde wat tracks bij elkaar om in mijn dj-sets te passen, en zo ging de bal aan rollen. Uiteindelijk leek ’t me geen slecht idee om alle losse nummers bij elkaar te leggen en uit te brengen als langspeler.

Zonder druk of buitensporige promo, gewoon heel spontaan. Net als de hele Daphnifilosofie: niet teveel wikken en wegen, meteen op band gooien die handel.”

Exact precies de huidige werkethos van je goeie vriend Kieran Hebden oftewel Four Tet. De omslag van minitieus gepuzzel naar quick & dirty doet ‘m materiaal releasen aan de lopende band. Hij lijkt wel bezeten.

Dan: “Kieran is een zielsverwant en m’n allereerste klankbord als ik feedback wil, of ergens mee zit. Ik heb eerder de neiging om m’n werk kapot te denken in de studio, zowat het tegenovergestelde van zijn methode. Ik maak honderden en honderden minuscule loops. Soms raak ik zelf een beetje verdwaald in die hele lawine aan ideetjes. Dan bel ik Kieran. Als hij door m’n bestanden bladert, is zijn eerste reactie telkens: “Dan, what the fuck is happening?” (lacht) Al die loops en samples moeten onder m’n huid kruipen en deel van m’n leven gaan uitmaken. Dat resulteert uiteindelijk in een specifieke textuur die een weerspiegeling vormt van alles wat er in me omgaat. Behoorlijk arbeidsintensief, maar daar voel ik me best comfortabel bij.”

Welke artiesten kunnen of mogen je nog inspireren?

Dan: “Four Tet staat op nummer één, geen twijfel mogelijk. Zo goed als alles waar hij mee komt aandraven, vind ik goed. En vice versa, denk ik. Wij tweeën zijn net muzikale tweelingen. Verder voel ik me muzikaal verbonden met vrienden als Owen Pallett en Jessy Lanza, die meewerkten aan het album. En ook Floating Points en James Holden beschouw ik als gelijkgestemden.’

James Holden en jij hebben iets met wiskunde. Komt die kennis van pas in je muziek?

Dan: “Ikzelf schreef ooit een doctoraat in de wiskunde, James studeerde het aan de universiteit van Oxford. Ik hou me niet echt bezig met wiskundige structuren en algoritmes in mijn composities, ik vaar eerder op intuïtie. James is veeleer techneut, ingenieur en wetenschapper, die creatief aan de slag gaat met zijn wiskundekennis.

Volgens mij ligt hij makkelijk een jaar te sleutelen aan een stuk software of een zelf in elkaar geknutseld instrument. Voor één enkele track, welteverstaan. Complete waanzin eigenlijk, en toch haalt hij er prachtig gevoelige dingen uit. Ooit begon James als violist, maar toen wilde hij per se aan de slag met keyboards. Wat hij eigenlijk niet onder de knie had, maar dan zoekt-ie een andere, hoogst eigengereide weg om zijn doel te bereiken.

Via modulaire synthesizers bijvoorbeeld, maar daar kan je je de rest van je leven in verliezen. Zo’n dingen doe ik ook, in heel beperkte mate, via Daphni bijvoorbeeld. Maar toch.”

on stage 9 oktober: Botanique, Brussel (w/ Jessy Lanza) – sold out 22 oktober: Aeronef, Lille (FR) (w/ Jessy Lanza) 10 maart ‘15: A B, Brussel

Caribou ‘Our Love’ Cit y Slang/Konkurrent

Via ‘Our Love’ vervolgt Caribou het ingeslagen pad: hoog-sensitieve elektronica voor muziekfanatici die gruwelen van hapklaar en lekker buigzaam, zonder in te boeten aan luistercomfort. Precies daarin toont Caribou zich een meester. Het album geeft z’n geheimen moeizamer prijs dan ‘Swim’, wegens de vol-gloedvolle, glorieuze sound. Maar de beloning is navenant. Het oog voor detail en geluidsdesign grenst aan het buitenaardse – de betere verklanking van een lap Brugs kantwerk, quoi. Man van de match heet eens te meer Dan Snaith, die naast de productie ook het gros van de vocals voor zijn rekening neemt. Je zou het ‘m niet nageven, maar Snaiths feminiene falsetstem swingt werkelijk als een tiet, voortgejakkerd door een amalgaam van hitsige house, fonkelende pop, vintage nineties-breaks en door synths overwoekerde r&b. Trance, plain & simple, opperen we onvoorzichtig tijdens het interview, waar Caribou meteen volmondig mee instemt. ‘Our Love’ is een regelrechte wervelwind vol uitgepuurde melodieën en arrangementen, verwikkeld in een complex steekspel van gelukzalige hypnose en milde psychedelica. Indrukwekkend. Caribou heeft liefde te koop op ‘Our Love’ . Nu nog ff de rest van de wereld. (fp)

16

homegrown

Tekst: Michiel Denys i foto: zazzo

De meest avontuurlijke popdeuntjes komen tegenwoordig vanuit het Brusselse aangewaaid. BRNS – spreek je uit als brains – doet het zelfs stormen met debuutalbum ‘Patine’ (release 10 oktober). De mini-cd ‘Wounded’ uit 2012 was veelbelovend, maar ‘Patine’ is completer en béter. Het experimenteren is voorbij. BRNS heeft gevonden wat het wil: heerlijk tegendraadse popnummers met mathrock-invloeden. BRNS zou wel eens de meest opwindende Belgische band van het najaar kunnen worden. Ga de heren vooral live bekijken, want ze zijn onweerstaanbaar.

Na de release van ‘Wounded’ is BRNS schijnbaar nooit gestopt met touren. Waar vonden jullie de tijd – en de goesting – om aan een opvolger te werken?

Diego Leyder: (gitaar) “’Wounded’ werd vluchtig in twee beurten opgenomen. Daarna speelden we veel live en onze concerten werden steeds langer. We hadden nieuwe nummers nodig.

We waren constant aan het componeren. Wij hadden geen plan in de zin van: nu touren we een jaar met ‘Wounded’, daarna beginnen we aan de nieuwe plaat.”

niet bepaald geschikt voor de radiostations. In die zin moeten wij op een andere manier een publiek vinden. Er is geen geld meer in de muziekindustrie, veel reclame wordt er niet gemaakt. Je moet klein beginnen en veel op festivals en in clubs spelen. Soms zelfs als daar maar een minimale vergoeding tegenover staat.”

César: “Zo kunnen we ook reizen. Vorige week speelden we in Moskou.

Het concert was shit. We mochten maar vijf nummers spelen en hadden de nacht voordien slechts drie uur geslapen omdat we van Deep In The

In Frankrijk zit men met de broek op de enkels voor le scène Belge César Laloux: (xylofoon, percussie) “We hebben ons wel twee weken teruggetrokken om ons te concentreren op het schrijven van nieuw materiaal. Mijn ouders hebben een bed and breakfast in de buurt van Namen waar het kalm is. Er zijn weinig Hollanders.” (lachen allebei luidop) Het album heet ‘Patine’. Op zijn Frans. Wat betekent het?

Diego: “Oxidatie van materiaal en de verkleuring die daarbij hoort. Zoals die koperen beelden of daken die groen worden na verloop van tijd. Eerlijk: wij wisten niet hoe we ons album zouden noemen. Er was eerst het beeld. Een graficus had een foto gemaakt van verkleurd metaal.

Zo kwamen we op het idee. Je kan het zien als metafoor voor onze sound die na verloop van tijd is gaan verkleuren. De sound is veranderd, maar de basis blijft hetzelfde.”

‘Patine’ klinkt meer uitgebalanceerd dan ‘Wounded’. Ook iets minder krachtig, maar op een goede manier.

Diego: “Er staan nog steeds nummers op ‘Patine’ die krachtig zijn maar het klopt dat de focus meer ligt op sfeer. We hebben bijvoorbeeld veel aandacht besteed aan de manier waarop nummers elkaar opvolgen. Ook de momenten van stilte zijn belangrijk. We hebben echt een album gemaakt, en geen collectie van singles.”

César: “We wilden dat het album kon ademen.”

Fulltime rock-’n-roll Jullie hebben jullie jobs opgegeven om fulltime met BRNS te kunnen bezig zijn.

César: “Wij hadden geen tijd meer over voor BRNS. Het was nooit ons ultieme plan om fulltimemuzikant te zijn. Als het niet lukt, is het bijvoorbeeld geen ramp. We hadden allemaal normale jobs, maar we speelden ook alsmaar meer concerten. Dan stopt het op een bepaald moment.

Wij wilden geen optredens afzeggen. Het is mogelijk om een soort artiestenloon te krijgen van de staat. En dan dachten we: misschien kan het zo.”

Concerten spelen is dus heel belangrijk voor jullie?

Diego: “Wij treden érg graag op. Er zijn echter ook pragmatische motivaties. Onze muziek is

Woods kwamen. We hebben wel tijd gehad om Moskou te bezoeken, dat is niet mis.”

Diego: “Het is ons plan om in heel Europa te spelen. Wij willen niet in één land bekend zijn en compleet onbekend in alle andere landen.”

Dat laatste is nochtans het lot van veel Vlaamse en Waalse bands.

Bekend aan één kant van de taalgrens.

Diego: “We doen er echt alles aan om dat te vermijden. Na onze drie eerste shows in Brussel speelden we ook meteen in Vlaanderen.”

César: “Ik denk dat het nu aan het veranderen is. Waalse groepen kijken meer dan vroeger over de taalgrens heen. Het was vroeger ook zo dat Vlaamse bands geen interesse toonden in Wallonië. Pas sinds een jaar of twee merken we dat Balthazar en School Is Cool daar ook een prioriteit van maken.”

Diego: “Iemand van De Standaard schreef vorige week ook dat wij over een shitty accent beschikken. Ik begrijp dat dat een barrière is voor Vlamingen. Nog een probleem: in Vlaanderen zijn er gewoon té veel goede bands. De concurrentie is enorm. Het gevolg is dat Franstalige bands zich terugplooien en groeien in hun vertrouwde omgeving.

Daarna willen ze enkel in grote zalen spelen, maar dat lukt natuurlijk niet in Vlaanderen omdat niemand hen daar kent. Bijgevolg kiezen ze ervoor om groot te zijn in Frankrijk en Zwitserland.”

Jullie gaan bewust om met het feit dat de muziekindustrie op zijn gat ligt. Ik hoor jullie bijvoorbeeld niet klagen.

Diego: “Ik denk dat sommige muzikanten te veel verwachten van een carrière in de muziekwereld. Je hoeft het zeker niet voor het geld of de roem doen. Wij zijn enkel met BRNS begonnen omdat we graag muziek

spelen. Als wij opnieuw parttime moeten werken, so be it. Wij gaan nooit onze sound aanpassen om een groter publiek te vinden.”

Mathrock-nerd Diego, jij namedropt Menomena erg graag. Is dat omdat die band ook zo diy is als jullie zijn?

Diego: “Ergens wel. Al nemen die gasten het wel erg serieus. Zij nemen alles zelf op. Onze plaat hebben we in een studio opgenomen met professionals omdat we technisch gezien nog niet sterk genoeg zijn om het zelf te doen.”

César: “Producen doen we zelf. We hebben eens samengewerkt met een producer, maar daar waren we niet tevreden van. Hij wou het veel cleaner.

Wij willen een ziel in onze sound.”

Jullie bannen ook laptops van het podium.

César: “Inderdaad. Wij proberen zo veel mogelijk analoog te spelen. Ikzelf speel xylofoon en heb een soort verzameling aan koebellen. En de melodica is een beetje een kenmerkend instrument geworden voor ons.”

Ik lees vaak namen als Wu Lyf, Foals en alt-J in de pers als het over jullie gaat. In hoe verre hebben die groepen BRNS beïnvloed?

Diego: “Ik geef toe dat wij soms klinken als Wu Lyf. Ondertussen hebben we die groep zelfs opgenomen in onze bio. Maar het was nochtans echt geen invloed.

De nummers van onze plaat waren allemaal opgenomen toen hun plaat uitkwam en ondertussen bestaat die band niet meer. Hetzelfde geldt voor alt-J. Die band is te jong om een invloed te kunnen zijn. Foals heeft ons wel beïnvloed, althans hun eerste twee albums.”

Wie nog?

Diego: “Why? Een abstract hiphopproject. De Amerikaanse bands Le Loup en 31 Knots. Ook Animal Collective is een invloed.”

Er is alleszins mathrock aanwezig in jullie muziek, maar op een subtiele wijze.

César: (wijst naar Diego) “Hij is de mathrock-nerd.” (lacht) Diego: “Er staan gitaarriffs op ‘Patine’, maar in vergelijking met vroeger zijn die riffs meer, euh, geïncorporeerd.” (lacht)

B(r)oeiend Brussel Is er zoiets als een Brusselse indiescene?

César: “Moeilijk te zeggen. Wij kunnen het wel goed vinden met de mannen van Robbing Millions, Le Colisée en Great Mountain Fire.”

Die bands die je opnoemt hebben een vrij gelijkaardige sound, vandaar dat men snel van een scene spreekt.

Diego: “Ik denk dat dat toeval is. De mannen van Robbing Millions komen uit de jazzscene. De bandleden van Great Mountain Fire kan je dan weer eerder linken aan een oudere Brusselse muziekfamilie met onder andere Montevideo en Ghinzu.”

César: “Ik heb wel het gevoel dat muzikanten uit verschillende Brusselse bands elkaar opzoeken om samen iets te doen. Dat was vijf jaar geleden niet het geval.

In die zin broeit er wel iets in Brussel.”

Misschien dat journalisten graag in scenes denken omdat het makkelijker is om de muziek in vakjes te stoppen.

Diego: “Misschien. Franse journalisten hebben het altijd over le scène Belge.”

Dat betekent natuurlijk dat Belgische muziek daar een begrip is of aan het worden is.

César: “Absoluut. Ze zitten daar met de broek op de enkels wat Belgische muziek betreft. Balthazar is daar echt groot momenteel.”

Daar moet je de vruchten van plukken. Ook in Nederland loopt men hoog op met Belgische muziek.

César: “In Frankrijk en Nederland heb je niet zo’n indiescene als bij ons denk ik. Men kopieert er vaker Engelse en Amerikaanse populaire bands. We hebben deze zomer in Frankrijk tientallen kopieën gezien van Foals en Vampire Weekend.”

ETIENNE DAHO 17-10-2014

LINDSEY STIRLING 18-10-2014

LILLY WOOD AND THE PRICK 07-10-2014

AGNES OBEL 19-10-2014

PORTER ROBINSON 04-11-2014

2 O 2

THURSTON MOORE 05-11-2014

MANDO DIAO 28-11-2014

THE NOTWIST 27-10-2014

BOB MOULD 11-11-2014

EZEKIEL - L.U.X. 28-11-2014

[PIAS]

BRNS was enkele jaren geleden bij het beste wat er te vinden was op Bandcamp. Na een geslaagde – maar chaotische – mini-cd volgt nu eindelijk een volwaardig debuutalbum. Wie enkel het hitje ‘Mexico’ nog kent, zal misschien ontgoocheld zijn. Op ‘Patine’ nemen de heren namelijk gas terug om het totaalbeeld van het album niet uit het oog te verliezen. Muzikaal is BRNS rijker geworden. De ene gelaagde popsong na de andere volgen elkaar op. De sound is werkelijk heerlijk.

Matchrock in de stijl van Foals, samenzang die naar Animal Collective neigt en het opwindende van Wu Lyf. Eigenzinnig plaat om van te smullen. (dm) Release: 10 oktober

2014 -

LO N DO N

SONIC VISIONS 2014: FRITZ KALKBRENNER, THE ROBERT CRAY BAND 28-10-2014

ANGUS & JULIA STONE, BAKERMAT, ASGEIR

20 > 22- 11-2014

J MASCIS 03-12-2014

10 oktober: AB, Brussel 11 oktober: Les Heure Ind, Luik 5 december: Eden, Charleroi 11 december: Muziekodroom (w/ Robbing Millions) 18 december: STUK, Leuven

‘Patine’

O C TO B ER

B RIX TO N AC ADEM Y

OSCAR AND THE WOLF 23-10-2014

on stage

BRNS

SBTRKT 15-11-2014

THE WAR ON DRUGS 01-11-2014

MILKY CHANCE 15-02-2015

www.rockhal.lu Rockhal, Esch/Alzette (LUX) // infos & tickets: (+352) 24 555 1 Rockhal recommends to use public transport: www.cfl.lu

18

homegrown

Tekst: Joachim Van Waes i foto: piet dierickx

Wie het fantastische Drums Are For Parades nog niet extreem genoeg vindt, heeft hulp nodig maar heeft ook reden tot juichen. Future Old People Are Wizards ademt namelijk door de strot van onder andere Piet Dierickx en Stijn Vanmarsenille, beiden lid van bovenstaand collectief, maar is verre van een flauwe vertakking van Drums Are For Parades. Ooit eens geliefkoosd hippie metal genoemd, overgiet de harde kern van dit trio, met Nele De Gussem als derde lid, zichzelf dit keer met een stevige scheut psychedelica en analoge synths. Wie braaf is krijgt lekkers, wie stout is een interview!

De officiële naam is Future Old People Are Wizards, maar toch gebruiken jullie vaak Faux Paw als roepnaam. Voor de vrienden?

Piet Dierickx: (drums) “Future Old People Are Wizards is een zware naam, als ik mij niet vergis bestaande uit 26 letters. Afgekort krijg je FOPAW maar dan vonden we Faux Paw een originelere spellingswijze.”

Een label op jullie muziekstijl kleven is al net zo moeilijk. En dan vrees ik dat jullie al weten welke term er aankomt.

Piet: “Uwe Teichert, verantwoordelijk voor de mastering van de plaat, heeft ooit de term hippie metal gelanceerd. En ik kan hem daar zeker in volgen, ook al hangen we er nu voor de rest van ons leven aan vast.”

Stijn Vanmarsenille: (zang/gitaar) “Hippie metal zegt op zich niet zoveel. Maar wanneer je luistert naar de muziek, klopt die term wel. De dromerige zanglijnen en synths geven het geheel een psychedelische toets, terwijl de backbone van de muziek vrij hard is. Metal is het niet, maar geef toe: hippie metal klinkt beter dan hippie stoner.”

Piet: “Mocht je hippie stoner hebben gezegd, dan was ik pas echt kwaad geworden!”

Peace, love & stoerdoenerij

maar we wilden allebei analoge synths in de muziek steken. En dat we opnieuw voor een trio zouden gaan, was ook snel beslist. Hoe wijs is het om met drie mensen te klinken als een ensemble van tien man!”

Piet: “Je hoort in onze muziek ook meerdere synths boven elkaar, puur om die dromerige sfeer op te roepen. Daar was ik van bij het begin naar op zoek. Stijn ook trouwens, tijdens de repetities hebben we nooit discussies gehad. We zaten op de, euh, hoe zeg je dat nu weer?”

Stijn: “We zaten op dezelfde bladzijde!” (lacht) Dan gaat een mens zich afvragen: waarom toch een derde speler in het veld brengen?

Stijn: “We zochten iemand om de keyboards voor zijn/haar rekening te nemen, in het begin vooral voor het live-gedeelte. En aangezien ik op dat moment in Maya’s Moving Castle samenspeelde met Nele De Gussem (keyboards/zang in Future Old People Are Wizards), een klassiek geschoolde muzikante, dacht ik direct aan haar. Ik wist ook dat ze ja ging zeggen, en ze heeft effectief ja gezegd.” (lacht) Piet: “En noteer gerust dat Nele quite amazing is! Het lukt haar om twee verschillende partijen door elkaar te spelen, in verschillende tempo’s dan nog!”

Voor de mastering hebben jullie met Uwe Teichert alvast een minder bekende naam gekozen dan Howie Weinberg voor ‘Master’ van Drums…

Piet: “Howie Weinberg is natuurlijk een levende legende door zijn werk met onder andere The Beastie Boys en Slayer. Maar in alle eerlijkheid betwijfel ik of Howie zelf aan de knoppen heeft gedraaid bij onze plaat.

Alle contact verliep telefonisch, dus directe feedback op onze plaat kregen we niet. Uwe daarentegen is een stuk spraakvaardiger en heeft werkelijk fantastisch werk geleverd. Promotioneel gezien staat Mastered

by Howie Weinberg natuurlijk niet slecht.”

Stijn: “Het voordeel van bijvoorbeeld naar de Verenigde Staten te trekken is dat je in een bepaalde sfeer terecht komt die je hier in Gentbrugge niet vindt.”

Toch nog eerst even de geplande shows afwerken?

Piet: “Als de plaat het boek is dat een verhaal vertelt, is de liveshow daar het toneelstuk van. Het moet nog intenser zijn dan de plaat, met bezwete muzikanten op het podium.”

Stijn: “Ik vind het altijd wijs als er in harde muziek ook een bepaalde schoonheid ligt die je in eerste instantie niet opmerkt. Ik wil dat de mensen na onze optredens naar huis gaan met het idee dat het niet alleen hard en stevig was, maar ook ontroerend schoon.”

on stage

Stijn: “Alles wordt tegenwoordig te vaak als stoner beschouwd. Ik heb zelf weinig affectie met metal, Piet wel, en net dit contrast maakt het voor mij interessant: de zachtere intermezzo’s die meer neigen naar peace & love tegenover de stoerdoenerij en het zuipen bij metalgasten.”

Is het maken van nummers voor jullie een zoektocht naar dat evenwicht tussen het psychedelische en het hardere werk?

Stijn: “Onze songs ontstaan meestal vanuit ofwel een gitaarpartij ofwel vanuit een synthmelodie. Een deel van de songs zijn ontstaan bij mij thuis, waar ik basisideeën uitwerk met behulp van een drumcomputer. Slechts drie nummers op de plaat hebben we volledig samen gemaakt: ’Eastern Sabbath’, ‘Curly’ en ‘Undo The Redo’s’.”

Bewuste keuze?

Stijn: “Toch wel. Nummers die ik thuis uitwerk blijken op repetitie soms gewoon niet te kloppen, waarna we op iets compleet anders uitkomen. Zo is afsluiter ‘Cotton Sheep’ ontstaan tijdens het koken van noedels. Alle aanwezige synthesizers aangesloten, noedels langzaam gegaard en opnemen maar!”

Piet: “Dat nummer wilden we er allemaal graag bij, niet alleen omdat het de diverse muzikale achtergronden in de verf zet, maar ook omdat het voor een groot contrast zorgt met de andere songs. ‘Ocean Sea Water’, een intermezzo van ocharme 1 minuut, is nog zo’n buitenbeentje op de plaat dat teruggrijpt naar dat contrast.”

Was het snel duidelijk welk soort groep Future Old People Are Wizards zou worden?

Stijn: “De roots van Faux Paw liggen natuurlijk bij onze andere groep, Drums Are For Parades. In een andere samenstelling weet je echter nooit echt wat de uitkomst zal zijn,

10 oktober: Charlatan, Gent 18 oktober: Het Bos, Antwerpen (w/ Shit & Shine) 25 oktoboer: ABClub, Brussel 9 november: TRIX, Antwerpen (w/ Black Bananas) 23 november: Handelsbeurs, Gent (w/ Wallace Vanborn)

Future Old People Are Wizards ‘Faux Paw’ Zealrecords/Konkurrent

De beweringen in bovenstaand interview zijn alvast niet overdreven: het trio Future Old People Are Wizards klinkt op het debuut ‘Faux Paw’ wel degelijk als een brutaal ensemble van 10 man. 2/3 Drums Are For Parades, 1/3 klassiekopgeleid multitalent: een op het eerste zicht vreemde combinatie die wel degelijk vonken op plaat geeft. ‘Faux Paw’ toont je ongegeneerd wat psychedelische, sorry heren, hippie metal met een lichaam doet: na beluistering best even controleren op vervelende scheurtjes. Harde sludge-gitaren en zenuwachtige drumritmes die zich geniepig op Mastodons ‘Crack The Skye’ hadden kunnen nestelen, vechten op ‘Faux Paw’ een ware rassenstrijd uit met de mentaal gestoorde bassen die Nele De Gussem (dat één derde klassiek-opgeleid multitalent) uit haar analoge synths sleurt. Check vooral opener ‘Teenage Hospital’ (en de bijhorende clip!) en hoofdbreker ‘Undo The Redo’s’. Wie zichzelf dan weer meer out there ziet, steekt zijn, euh, lichtje op bij het niet enkel fantastisch getitelde ‘Eastern Sabbath’ en bij afsluiter ‘Cotton Sheep’. En blijf vooral zitten tot de aftiteling, je zal het je niet beklagen. Los van die scheurtjes dan. (jvw)

Future Old

People Are Wizards

19

homegrown

Tekst: Joris Vanden Broeck I foto: Mr and Ms Phono

Twee vrolijke mensen geven present op de interviewafspraak met Mon-o-Phone. Drie eigenlijk, want naast een nieuwe plaat hebben de bandleden ook een nakomeling gekregen, al blijft diens impact op het gesprek beperkt tot het occasioneel gepruttel. Des te meer gaat het over ‘Escapism’, de nieuwe plaat. Koen Brouwers en Ciska Vanhoyland, zoals Mr. en Mrs. Phono door het leven gaan, hebben een gitzwarte, sfeervol album afgeleverd, waar het duo flink zijn tijd voor genomen heeft.

“Eigenlijk hebben we altijd een concept in gedachten”, vertelt Koen Brouwers. “We bekijken steeds wat we willen doen met een volgende plaat.”

Ciska Vanhoyland: “Het concept was dit keer: veel experimenteren met de gitaar- en de drumklank. We hebben naar Afrikaanse en Aziatische muziek geluisterd en daar heel kleine stukjes uit geknipt en demo’s gemaakt.”

Koen Brouwers: “Dat was het eerste concept, maar onderweg is het enkele malen veranderd.”

Ciska: “Het was de bedoeling om de standaard schrijfsessie te doorbreken. Niet weer van: riedeltje hier, gitaar daar. In plaats van op gitaar, hebben we veel op keyboard geschreven, waardoor je heel andere akkoorden gebruikt. Als je die vervolgens omzet naar gitaar is dat soms heel verrassend.”

Koen: “Tijdens het maken van een plaat moet je voor jezelf enkele regels opstellen, om een grens af te bakenen en te zorgen voor een uitdaging. Zo wou ik de typische gitaardingen, zoals distortion en fuzz omzeilen.”

Ciska: “Ik wilde meer melodie in mijn zanglijn. Wat roepen in een microfoon, dat is heel makkelijk. Nu zing ik echt.”

Gelijkaardige mensen vinden

Op nummers die heel anders klinken dan voorganger ‘The Great Depression’.

Koen: “Tussendoor hebben we een ep’tje uitgebracht en verkocht op concerten. Op die ep stonden al enkele nummers in de nieuwe stijl. Dat was de overgang. We hebben ook de tijd genomen om ‘Escapism’ te maken. We zijn meer dan twee jaar bezig geweest, omdat we echt iets nieuw wilden doen. Ik hou zelf veel van artiesten die dat doen. David Bowie bijvoorbeeld, dat is soms dag en nacht verschil tussen twee albums. Dat vind ik best sjiek en het maakt het ook interessant. Er zijn veel bands die op hun tweede of derde plaat in herhaling vallen en dan denk je: die plaat heb ik al.”

Ciska: “Wat we nu doen, is meer echt ons ding. Het vorige was wel leuk, maar we zijn ditmaal echt op zoek gegaan naar wat bij ons past en wie we zijn.”

Koen: “Het is niet zo dat we twee jaar hebben geschreven. We hebben veel nagedacht, het schrijfproces zelf duurde iets van twee maanden. Door omstandigheden is er ook wat vertraging geweest.”

Ben je dan opgelucht als het achter de rug is en de plaat er eindelijk ligt?

Beiden: “Jaaaa!”

Koen: “Eigenlijk wilde ik snel een plaat maken, wou ik ze in 2013 uitbrengen.”

Ciska: “Het is soms best frustrerend als het niet zo snel gaat als je wil. Ik blokkeer ook bewust nieuwe dingen, want als iets klaar is, wil ik aan iets anders beginnen, nieuwe dingen maken.

Ik wil dit! Ik wil dat!”

Want nu begint het eigenlijk pas: de plaat verschijnt en de nummers worden live gebracht. Hoe verloopt dat, wanneer ze niet conventioneel geschreven zijn? Alles opnieuw in elkaar puzzelen?

Koen: “Tijdens de opnames was ik al aan het uitdokteren hoe we het live zouden doen.

We werken nu met een echte drummer, zodat we met z’n drieën spelen. Ciska speelt ook minder gitaar, waardoor ik voor het samenspel bij de drummer terecht kan. Met een drummer kan je communiceren, zit je minder vast in de structuur van de song dan wanneer je met een backingtrack speelt. Enfin, drummers, want we zijn met twee aan het repeteren. Afwisselend welteverstaan.”

Plek achter de drums roteert?

Ciska: “Het is echt voor als de ene niet kan, dan kan de andere.”

Koen: “Mon-o-Phone blijft ook onze band. Die rolverdeling is duidelijk. Toen we gisteren aan het repeteren waren, grapte de drummer zelfs dat hij misschien achter onze backdrop zou kunnen

zitten bij concerten, zodat hij onzichtbaar zou zijn. Maar dan kunnen we natuurlijk weer net zo goed met een drumcomputer aan de slag gaan.”

‘Escapism’ is niet bepaald een zonnig album geworden.

Koen: “Het is gewoon de muziek waar we zelf graag naar luisteren.

Het is een plaat geworden om rustig op te zetten in plaats van vluchtig voorbij te laten komen in iTunes.”

Dat is echter meer de standaardmanier waarop muziek beluisterd wordt.

Ciska: “Daar zijn we ons van bewust. We hebben het er nog over gehad.

Maar je moet er je tijd voor nemen. Ik vind dat belangrijk, zeker in deze tijden. Terug opnieuw leren om de tijd te nemen, te gaan zitten en muziek te luisteren.”

Koen: “Door het internet is alles meteen. Vroeger fietste ik een half uur om een cd te gaan halen. Ik denk dat we sowieso een beetje in onze eigen wereld zitten. Ik ben eigenlijk niet zo veel bezig met muziek, of toch niet in de zin van: nieuwe muziek. Misschien moet ik dat niet hardop zeggen, maar als ik de affiche van Pukkelpop bekijk, denk ik dat ik vijf bands ken.”

Ben je bezig met jullie plaats binnen dat immense aanbod in de muziek?

Koen: “Ik hoop gelijkaardige mensen te vinden. Ik weet zeker dat er nog zo’n mensen bestaan. Want ik besta ook. (lacht) Er zullen dus nog wel anderen zijn die niet vluchtig zijn en waarde hechten aan het van a tot z beluisteren van een plaat.”

Jullie steken steevast ook flink wat werk in de platen. Niet alleen in de muziek, ook in de hoesjes.

Ciska: “Daar heb ik spijt van. (lacht) Neen, het is heel leuk om te doen, maar het is heel veel werk. Nu is het een 3D-hoes uit papier, ik wou iets met diepte, geen plat vlak. Dus is het een beeldhouwwerkje uit papier geworden. Ik ben er over aan het denken om een limited edition te maken waar je effectief een 3D-box krijgt. Sowieso maak ik er eentje.”

Dat is wel heel limited.

Koen: “We kunnen er enkele maken en als ze op zijn, misschien nieuwe maken.

Want zoals nu met de promo-exemplaren: dat was megaveel snijwerk.”

Maar wij appreciëren dat!

Ciska: “Dat hoor je nooit. Die hoesjes verdwijnen.”

Koen: “Ik heb nog nooit iets digitaal gekocht, altijd cd’s of lp’s. Voor mijn gevoel heb ik het dan echt. Door de hoes en door het feit dat het in de kast staat. Mijn broer is helemaal anders. Die heeft net zijn hele cd-collectie weggedaan. Via Skype liet hij de hoesjes zien. Hebben? Linkse stapel.

Niet hebben? Voor de kringloopwinkel. Zijn idee was: ik heb alles op mijn computer, veel makkelijker. Een week later is zijn schijf gecrasht. Alles kwijt.

Nu is hij aan het flippen.”

Met ‘Escapism’ heeft hij alvast een mooi begin van een nieuwe collectie.

on stage 26 september: TRIX, Antwerpen 27 september: Cd & vinyl shop pick up, Heusden-Zolder (instore) 4 oktober: Giga Swing, Hasselt (instore) 4 oktober: PLAY!, Hasselt (w/ Magnus, The Hickey Underworld,

Gruppo Di Pawlowski, Drums Are For Parades, … ) 6 november: Brakke Grond, Amsterdam (NL) 19 november: Club Woensdag, Genk

Mon-o-Phone ‘Escapism’ Mr. and Ms. Phono Records/N.E.W.S.

Het wordt even stil wanneer de nieuwe Mon-o-Phone weerklinkt. In eerste instantie omdat het duo een immense bocht genomen heeft en er aanvankelijke wantrouwen heerst betreffende de correctheid van de aangeleverde luisterlink, maar nadien vooral uit bewondering. Want, de luisterlink bleek gelukkig de juiste te zijn, de koerswijziging gaat Mr. & Ms. Phono zeer goed af. Verduister de woning, staakt het dol geraas en laat je onderdompelen door de bijna sacrale klanken van openingstrio ‘Sonar’, ‘Anyway’ en ‘Lonely’, die het pad banen voor wat één van de meer bezwerende platen van de laatste tijd is.

Git- en gitzwart kleurt het in het universum van Mon-o-Phone, maar tegelijk is het oh zo mooi. Eentje om avond na avond de dag op een nagenoeg plechtige wijze af te ronden. (jvb)

20

homegrown

Tekst: Pieter Slangen

Of er zit iets speciaals in het water van de Zenne of de kleine straalstroom van Manneke Pis heeft stiekeme muzikale wonderkrachten, maar de opkomst van inventieve, energieke en ambitieuze bands uit het Brusselse valt niet meer te ontkennen. In het rijtje van BRNS, Ghinzu en Great Mountain Fire hoort nu ook Recorders thuis. Hun debuutplaat ‘Above The Tide’ is een kleurrijke trip onder een blinkende sterrenhemel en over wegen geplaveid met wijde synths en knappe harmonieën.

Geen geschiktere plaats om over muziek te praten dan op het dak van het muziekinstrumentenmuseum, met het Koninklijk Paleis en een wapperende driekleur op de achtergrond.

Al was een wapperende Zweedse of Noorse vlag misschien nog toepasselijker geweest.

Gordon Delacroix: (zang, gitaar) “’Above The Tide’ is in grote mate geïnspireerd op de Scandinavische landen. Ik heb heel lang door IJsland, Noorwegen en Zweden gereisd en sindsdien ben ik echt verliefd geworden op Scandinavië. Ongeacht hoe vaak ik er al geweest ben, die landen verbazen me keer op keer en brengen me steeds weer helemaal tot rust. Ik vind ook dat iedereen minstens één keer in zijn leven naar IJsland moet gaan.”

Is het daarom dat het ook zes jaar heeft geduurd om tot een debuutplaat te komen. Om op zoek te gaan naar die juiste sound en identiteit?

Gordon: “Het heeft gewoon zes jaar geduurd vooraleer we klaar waren voor dit. We wisten dat we onze tijd nodig hadden, daarom dat we in die eerste jaren ook expliciet werkten zonder iemand te contacteren. Geen labels, geen managers, geen radio, enz. Enkel repeteren en live spelen, om op die manier het project meer volwassen te maken. Maar nu zijn we er eigenlijk in geslaagd om exact datgene te doen wat we wouden doen.”

Een plaats waar het zonnig, kleurrijk en stil is Het valt op dat je het steeds hebt over Recorders als een project en niet als een band.

Gordon: “Recorders is ook een soort van globaal project waaraan veel aspecten verbonden zijn. De muziek komt natuurlijk op de eerste plaats, maar daarnaast is het ook belangrijk dat we ons kunnen bezighouden met het artwork, de video’s, de foto’s, enz. We proberen onszelf uit te drukken door met zoveel mogelijk verschillende media creatief bezig te zijn.”

Zoals bijvoorbeeld met jullie videoclips die toch steeds iets meer proberen te brengen. Zo creëerde de opvallende hondenclip voor ‘Purple And Gold’ zelfs een soort van online buzz?

Gordon: “Eigenlijk is die clip begonnen als een grap. Ik ben een gigantische hondenliefhebber, en ik zag een filmpje van Sesamstraat waarbij honden een kookles aan het geven waren en dat wou ik zelf ook eens uitproberen. Ook onze video voor ‘Kelly’ was best speciaal. Die hebben we opgenomen op een berg in Noorwegen, op ongeveer 600 meter boven de fjorden. Maar het vergde wel een autorit van 22 uur om daar te geraken om dan nog eens met al onze instrumenten en het opnamemateriaal 3 uur naar boven te klauteren. Maar het resultaat is wel adembenemend mooi.”

Brusselse sound

Hoe vertaalde die inspiratie zich concreet op de plaat?

Gordon: “Op het eerste gezicht lijken het heel vrolijke, kleurrijke en zomerse nummers die gemaakt zijn voor zon en festivals. Songs die eigenlijk niet zo veel met Scandinavië te maken hebben. Maar wat veel mensen niet beseffen is dat dit de meest kleurrijke landen ter wereld zijn. Ze staan vol met kleine huisjes in heel felle kleuren, zo valt er volgens mij veel meer kleur te ontdekken in Noorwegen of IJsland dan bijvoorbeeld in Marokko. Daar is eigenlijk alles beige of oranje, ondanks dat het daar veel warmer en zonniger is. Ook de meer atmosferische sound op het album refereert naar grote landschappen en besneeuwde bergtoppen. Ik hou enorm van dat contrast tussen die kleurrijke huizen en de natuur, en dat wou ik ook overbrengen naar onze nummers.”

Zoals bijvoorbeeld in ‘Beach’?

Gordon: “Dat nummer is één van de vrolijkste op het album maar gaat allerminst over een strand in Saint-Tropez. De verborgen melancholie in dat nummer gaat over een persoon die helemaal gevangen zit in het stadsleven. Zijn leven bestaat enkel uit drugs en feesten, maar hij gaat de strijd aan met die ongezonde levensstijl door alles achter zich te laten en naar het strand te trekken.”

Een soort van escapisme dus, zoals op dezelfde manier dat jij af en toe richting Scandinavië trekt.

Gordon: “Inderdaad, al dat ik daarmee niet wil zeggen dat ik een drugsprobleem heb.

Maar ik heb ook wel vaak het gevoel dat ik de dingen beu ben en wil vertrekken.

Naar een plaats waar de natuur regeert en waar het zonnig, kleurrijk en stil is.”

Globaal project Vanuit muzikaal oogpunt klinkt de plaat als een veelzijdige mix van stijlen en invloeden, is dat hetgene wat de identiteit van Recorders bepaalt?

Gordon: “De verschillende invloeden in een band zorgen natuurlijk sowieso al voor een mix van stijlen. Muziek maak je ook altijd via je invloeden, er is niemand die zomaar out of the blue tot een bepaalde sound komt. Dus zowel de platenkast van onze ouders, de muziek uit onze skateboardende tienerjaren met bands zoals Korn en Limp Bizkit als ook de dingen waar we nu sterk van houden, hebben een invloed op onze sound.”

Hoe is jullie remix voor ‘Misses’ van Girls In Hawaii ontstaan?

Gordon: “Girls In Hawaii schreef dat nummer na het verlies van hun drummer en het kwam net uit in de periode dat ik ook mijn zus heb verloren. Het is om die reden dat het nummer mij ongelooflijk aansprak, door de lyrics en de sfeer dat het met zich meebrengt. Ik heb hen dan ook gevraagd of het ok was om een remix uit te werken en ze hebben me toen meteen alle sporen doorgestuurd. Ik ben ook heel blij dat ik dat gedaan heb want het was opnieuw een manier om mezelf te uiten via muziek.”

Is het mogelijk om te spreken van een Brusselse sound. Er valt een soort gelijkenis te ontdekken tussen jullie en bands als BRNS en Girls In Hawaii?

Gordon: ”Misschien wel, we komen elkaar natuurlijk vaak tegen en hebben dezelfde invloeden door het feit dat we in dezelfde stadscultuur zijn opgegroeid. We bezoeken dezelfde concerten, luisteren naar dezelfde radio’s, enz. Je komt dat wel vaker tegen dat er in bepaalde steden of regio’s een gelijkaardige sound aanwezig is bij de bands.”

Blijft het ook nog steeds moeilijk om de grens met Vlaanderen te doorbreken?

Gordon: “Ergens wel, maar dat werkt ook in twee richtingen. Al heb ik ook wel de indruk dat dit aan het beteren is. Misschien komt dit wel door dat veel bands zo’n zwaar Frans accent hebben als ze in het Engels zingen, verschrikkelijk is dat. Gelukkig hoor je dat bij ons en bands als BRNS helemaal niet meer.”

Recorders ‘Above The Tide’ Noiseome/Caroline

De Brusselaars van Recorders zijn erin geslaagd om de moderne sound die ze voor ogen hadden om te zetten in een album dat energie en ambitie uitspuwt. Vooral het openingssalvo van de singles ‘Kelly’ en ‘Purple And Gold’ zijn typevoorbeelden van de synthpopsingle, perfect flirtend met de grens van te bombastisch klinkende en te schel klinkende synths. Dat producer Tony Hoffer van Phoenix en M83 aan de knoppen draaide is dan ook geen verrassing. Ook ’Colorimetic’ en ‘Beach’ brengen het vuur in Recorders naar boven en bewijzen dat de woodblock misschien wel het meest betrouwbare instrument is om mensen aan het dansen te krijgen. Op het einde van de plaat dooft alles een beetje uit waardoor het album niet de volledige stroomstoot is die het zou kunnen zijn.

Maar ‘Above The Tide’ zou al wel een efficiënte remedie kunnen zijn tegen het dreigende stroomtekort. (ps)

Fri 03.10

Autechre

SAT 11.10 Abclubcircuit - Nijdrop @ Ab

Off! + Cerebral Ballzy SAT 11.10

Russell Haswell + Rob Hall (Dj)

Sébastien Tellier

Thu 09.10

Tue 14.10

Buraka Som Sistema + Max Le Daron

Youngblood Brass Band Wed 15.10

Tue 21.10

Shabazz Palaces Fri 24.10 It’s A Family Affair:

Opal Tapes feat. Karen Gwyer + Patricia + Wanda Group + Holovr + Basic House (DJ)

Fri 14.11

Set it Off Tour 2014 w/Slow Magic + Odesza + Craft Spells + Yung Gud + Blue Hawaii (Dj) + Dj Paypal

Fri 21.11

Fritz Kalkbrenner

in Flames + Wovenwar + While She Sleeps

Thu 16.10

SOLd OuT

FKA twigs Thu 16.10

Gruff rhys Fri 17.10

Kris dane: Rose Of Jericho Album Presentation

SAT 18.10

Ways Over Water Tour 2014

Geppetto & The Whales

MON 01.12

Thu 23.10

Little dragon + NAO

Gogo Penguin

Tue 10.03

Where Aphex Twin meets Jazz

SAT 25.10

Caribou

Amatorski

Wed 01.10

Little dots Album Presentation Thu 02.10

SuN 26.10

Spring Offensive Tue 28.10

It’s A Family Affair: Mississippi Records

feat. Marisa Anderson + Lori Goldston + dragging An Ox Through Water

Smoove & Turrell Tue 28.10

Thu 02.10

imelda May

SuN 05.10

how To dress Well

MON 06.10

eagulls

helmet Betty’s 20th anniversary tour The 1975

Fri 31.10 Tue 11.11

Asking Alexandria + special guest The Ghost Inside + Crown The Empire + Secrets

+ Bad Breeding

Wed 12.11

Glass Animals

Wed 08.10

Fixkes

‘Weeral Halfacht-Albumpresentatie’

Thu 09.10 ABClubcircuit - AB @ Nijdrop :

Bear’s den + Christof Fri 10.10

Brns

Fri 10.10

SOLd OuT

Angel Olsen

35 years of aB! CheCK OuT Our ANNiverSArY PrOGrAM ON WWW.ABCONCerTS.Be

buy your tickEts at www.abconcErts.bE

CONCERTEN

ElEctronica

SOON AT

VON DURDEN be THE LEGENDARY TIGERMAN pt FAT WHITE FAMILY gb + THE VOYEURS gb TINY RUINS nz CHRISTINE AND THE QUEENS fr • sold out LILLY WOOD & THE PRICK fr • sold out VANCE JOY au + EZRA VINE au • sold out CLAP YOUR HANDS SAY YEAH us FOOL'S GOLD us SEAN NICHOLAS SAVAGE ca CARIBOU ca + JESSY LANZA ca • sold out DEATH FROM ABOVE 1979 ca + GREYS ca • sold out 10.10 ALLAH-LAS us + EERIE WANDA nl 10.10 KENNEDY'S BRIDGE be 11.10 ADAM COHEN ca 11.10 THE ANIMEN ch 12.10 JAMES VINCENT MCMORROW ie • coprod. Live Nation 12.10 LES VACHES AZTÈQUES be "AMARANTE" • coprod. Pierre de Lune 13.10 IRMA fr 14.10 RICHARD REED PARRY AND THE LONDON CONTEMPORARY ORCHESTRA PERFORMING MUSIC FOR HEART AND BREATH ca 14.10 NICOLE ATKINS us 14.10 HONEYBLOOD gb 15.10 ERLEND ØYE & THE RAINBOWS no • sold out 15.10 AVI BUFFALO us 16.10 THE TANGERINES be release party / IT IT ANITA be 17.10 UN PIERRE LAPOINTE / UN PIANO - nouveau spectacle ca 17.10 THIBET be ep release 18.10 MOODOÏD fr 18.10 ANNA AARON ch 20.10 PHILIP CATHERINE be & MARTIN WIND DUO de + XAVIER DUBOIS be in het kader van Skoda Jazz Festival 20.10 THE BARR BROTHERS ca 21.10 THE NEIGHBOURHOOD us • sold out 21.10 LEE FIELDS & THE EXPRESSIONS us 22.10 ROMANO NERVOSO be + SONS OF DISASTER be 22.10 KISHI BASHI us 23.10 LES R'TARDATAIRES be 23.10 GREGORY ALAN ISAKOV za + STEPHEN KELLOGG us 24.10 THE MAGIC NUMBERS gb + GOLDHEART ASSEMBLY gb 24.10 MY BRIGHTEST DIAMOND us 25.10 SAGE FRANCIS us 25.10 WOMAN'S HOUR gb 26.10 BOSCO DELREY us 27.10 SLOW CLUB gb 28.10 KENDRA MORRIS us 28.10 DAWN LANDES us 29.10 THE HISTORY OF APPLE PIE gb 30.10 FUTURE ISLANDS us • sold out 30.10 LA LUZ us 31.10 DORIAN WOOD us + MATTHIEU HA be 01.11 DAAN be (solo) 01.11 GET YOUR GUN dk 02.11 SONDRE LERCHE no + JESSE MARCHANT ca 03.11 FOXYGEN us + HALEY BONAR us …MEER CONCERTEN OP @ WWW.BOTANIQUE.BE | 02 218 37 32

OKTOBER 2014

SOON AT

01.10 01.10 03.10 03.10 04.10 05.10 06.10 07.10 07.10 08.10 09.10 09.10

22

homegrown (on cd ) Albino ‘Shizofreen’ Eigen Beheer

‘Shizofreen’ is een plaat met twee gezichten. Het eerste deel bestaat uit bluesy mantra’s zoals dreunende opener ‘All I Need’ en ‘Little Woman’. Deze songs putten vooral kracht uit herhaling, zowel tekstueel als muzikaal, met tussendoor het instrumentale niemendalletje ‘Craving’. Aan echte spanning ontbreekt het tot ‘Morning Wood’ een andere zijde van de band laten zien. De eenvoudige gitaarriff wurmt zich door het gehoorkanaal en nestelt zich in de frontale hersengebieden. Ook ‘Mushrooms’ klinkt als een veelbelovend begin van de tweede helft. Zanger Ben Van Eynde laveert moeiteloos tussen falset en vibrato en wanneer de gitaren opnieuw het voortouw nemen mag de rem er even helemaal af. ‘Rabbit Soup’ en de titeltrack klinken niet onverdienstelijk, maar kunnen de zwakkere eerste helft niet helemaal doen vergeten. Ook afsluiter ‘Time’ schaart zich bij de betere nummers van de plaat. Echt zeldzaam kan de muziek van Albino niet genoemd worden. Dat er wat pigment ontbreekt om van deze plaat een echte klepper te maken, staat als een paal boven water. (dvv)

Condor Gruppe ‘Latituds Del Cavall’ Condor Men Records

Eindelijk, de langverwachte langspeler van het Antwerpse collectief Condor Gruppe is er. Na enkele exotische smaakmakers - een demo, twee 7»-plaatjes en een split - vergaarde het groepje cinefiele muzikanten intussen al een sterke reputatie. De combinatie van herkenbare Italiaanse filmmuziek, sferische composities en een warme nostalgische sound maken Condor Gruppe immers onweerstaanbaar. Luister maar naar ’Ond Blod’, ‘Vocazione’ - twee oude bekenden - en ’Montenegro’, stuk voor stuk nummers die je doen wegdromen en terloops ook je dag goedmaken. Ook de rest van het album neemt je moeiteloos mee op sleeptouw langs de route/roes die deze Antwerpse muzikale beeldenmakers vakkundig hebben uitgestippeld. ‘Latituds Del Cavall’ klinkt nergens nieuw - overal waait er wel tumbleweed uit de spaghettiwesterns doorheen - maar dit doet niets af aan het verslavende karakter van dit debuut. Hun sterke filmische verankering zorgt er zelfs voor dat ze het louter muzikale overstijgen en van hun debuut een totaalervaring maken. ”When you have to shoot, shoot. Don’t talk.”

Dat hebben ze bij Condor Gruppe goed begrepen. (jdb)

Altertape ‘Glasstic Drops’ Bis Bookings

Jazz meets ambient meets postrock in Vlaamse velden staat voortaan gelijk met Altertape. Steeds met aandacht voor een relatief luchtige toegankelijkheid spint de band rond Jonathan Callens (Kiss The Anus Of A Black Cat) vol overgave filmische, instrumentale melodieën. Op ‘Snow’ en ‘Halfway’ - met Explosions In The Sky en her en der Red Sparowes in het achterhoofd - mag het al wat ziedender, inclusief uitgestelde catharsis. Spannend, speels, gevarieerd; sterk staaltje dit debuut! (sn)

Baby Fire ‘The Red Robe’ Off

In 2010 startte Diabolita het Brusselse Baby Fire als een soloproject maar op haar tweede langspeler staat ze er niet meer alleen voor, en dat hoor je. ‘The Red Robe’ is een plaatje barstensvol gitzwarte rock dat op het eerste gehoor niet zoveel voorstelt. Enkele luisterbeurten later - bekeerd door een stem die het midden houdt tussen deze van Kim Gordon, PJ Harvey en Beth Gibbons en een gitaarsound die zo gevaarlijk klinkt dat ie achter de tralies thuishoort - hoor je echter een compleet andere, avontuurlijke plaat die bij de genreliefhebbers zeker in de smaak zal vallen. Afsluiter ’The Lit Light’ laat dankzij een extra gitaarpartij een schroeiende indruk achter, maar het doet ons evenzeer afvragen waarom Baby Fire voor al de andere nummers toch hardnekkig voor een minimalistische aanpak heeft gekozen. Het heeft is, dat wel, maar helemaal overtuigen is er niet bij. Daarvoor is ‘The Red Robe’ te hermetisch. (jdb)

Charnia ‘Dageraad’ Consouling Sounds

Waaslandse postmetal, je gaat er nog van horen. Charnia zet alvast de toon door met het debuut ‘Dageraad’ een stevig schot voor de boeg te lossen. De mix van postmetal, sludge en introverte dronepassages zit zeer goed: heerlijk zware en meeslepende riffs, een asgrauw sfeer, veel afwisseling, een zanger die absoluut overtuigt en productie die gezien de beperkte middelen meer dan voldoet. Een kenner merkt echter snel waar de achilleshiel van deze plaat zit. Ze vertoont namelijk veel gelijkenissen met het werk van de West-Vlaamse collega’s van Amenra. Anderzijds is dat niet slecht natuurlijk, zo meteen vergeleken worden met de absolute postmetal-top. Maar voor de toekomst raadt (eb) toch aan om nog verder te werken aan meer eigen smoel.

Chatz Kostas ‘The Art Of Fingerpicking – Volume 1’ Eigen Beheer

Pieter Dedoncker kennen surfers onder jullie wellicht als de drummer van Los Venturas. Tijdens periodes van windstilte en kalme zee heeft hij andere activiteiten in zijn agenda staan.

Zoals het duo dat hij vormt met Chatz Kostas. Deze laatste zijn interesse ligt vooral bij akoestisch gitaarwerk, al dan niet met rechtstreekse links naar de prewar (slide)blues. Kostas kent duidelijk zijn klassiekers en weet hoe je een verhaal moet opbouwen. Namen als Reverend Gary Davis en John Fahay duiken onvermijdelijk op. Of natuurlijk Ry Cooder. In een aantal nummers wordt er ook gezongen. Dan komen we terecht bij Roland, Grand Theft en de hele Gentse scene rond Bruno Deneckere en C°. Maar ook wie bijvoorbeeld de duoplaat van Ruben Machtelinckx en Karl Van Deun (‘Ask Me Don’t Ask Me’) apprecieert, moet hier zeker eens naar luisteren. Tenslotte gaat het om de verre oorsprong van de rock-‘n-roll. (gtb)

Crossbeat ‘9160’, ep Voxed Recordings

Twee jaar geleden viste RifRaf Crossbeat op uit de vi.be-poel en bestempelde het project van de jonge Gentenaar Dries Merre als een kostbaar pareltje. Twee jaar later verzilvert Crossbeat deze woorden met de ep ‘9160’. Uitgebreid tot een drietal - Dries als knoppendraaier, gitarist Frederik Van Melle en Sherien Holail met haar engelenstem - trekken ze meteen de wijde wereld van de liveshows in. In de koptelefoon klinkt de indietronica/idm met flarden house en soul alvast als een aangenaam samengesteld mengelpotje van digitale en analoge synthlagen, de soulvolle stem van Sherien en fris knisperende beats. Denk in de richting van Bonobo, Trentemøller of Boards Of Canada, maar loop vooral even naar de platenwinkel voor deze vier nummers tellende vinyl of download en krijg twee remixen van de catchy toptrack ‘9160’ er bij. Knap debuut! (dw)

Kris Dane ‘Rose Of Jericho’ [PIAS]

Kris Dane heeft er al een grillig parcours opzitten. Met cd’s als ‘Fe Is A Male Mystic’ en ‘Boy,26’ was hij vooral zijn tijd ver vooruit. Sinds ‘Songs Of Crime And Passion’ is het de intimistische singersongwriter in hem die de bovenhand haalt. Ook op deze ‘Rose Of Jericho’ ontpopt hij zich als een zuivere poëet. Nieuw deze keer is het perfect gedoseerde gebruik van strijkers. Hierdoor zijn de parallellen met Nick Drake onvermijdelijk maar Dane blijft gelukkig zichzelf. Even lijkt het of de hel gaat losbarsten in pure Cream-stijl (‘Sweet On You’) maar al vlug worden alle pionnen terug op hun plaats gezet en gaat de romancier verder op het ingeslagen pad. Dane slaagt er nog steeds in te verrassen en dat kan je tegenwoordig van weinig artiesten zeggen in dit milieu. Dat Tom Elmhirst (Arcade Fire) achter de knoppen zat, was een goede zet die hopelijk ook een stap naar internationale erkenning is voor Dane. Voorstelling op 17 oktober in de AB. (gtb)

De Post ‘Naar Frankrijk’ PIAS

De Post is het muzikale project van acteur Koen De Graeve.

Zelf zegt hij dat hij meer zanger is dan acteur en afgaande op ‘Naar Frankrijk’ lijkt dat niet eens gelogen. Al is het als luisteraar wel verleidelijk om de lyrics van De Graeve te linken aan één van zijn personages. Maar dat maakt het ergens ook wel fun. Vooral ook omdat De Post met muzikanten van El Tattoo del Tigre en de Kakkewieten - gewoon een goeie plaat gemaakt heeft. ‘Popmuziek’ neemt zichzelf niet erg serieus en daarmee zet die eerste single je toch wat op het verkeerde been. Wij onthouden na enkele luisterbeurten vooral ‘Er Is Alleen Dit’ en ‘Twijfel Met De Besten Mee’.

Prachtige melodieën en verrassend openhartig. Tip: De Post staat in het najaar in een cultuurcentrum in de buurt - met zánger Koen de Graeve. De drie sexy backing ladies krijg je er gratis bovenop. (rl)

23 Fré Denolf ‘The Great Escape’ Eigen Beheer

Ex-metal-drummer en ex-bassist uit het verre WestVlaanderen die nu kleine liedjes met zijn gitaar presenteert.

Dat klinkt een beetje als een open doel voor flauwe grapjes, maar we zijn mild. De folky akoestische popsongs zijn ietwat naïef, maar zeker niet belachelijk. Mensen die op zo’n eerlijke, uitgeklede muzikale manier hun verhaal vertellen, mogen hiervoor lof krijgen. Over de vormgevings-talenten van Fré hebben we wel ten zeerste onze twijfels, maar de man kan met zijn liedjes heel wat podia en zaaltjes aan. (dg)

Fixkes ‘Weeral Halfacht’ Excelsior/V2 Records

Nee, de nieuwe ‘Kvraagetaan’ zal voor een volgende keer zijn. Voilà, daar zijn we alvast vanaf. Maar wat serveren Fixkes op hun derde plaat dan wel? Genadeloos aanstekelijke en bijzonder gevarieerde Nederlandstalige pop natuurlijk. Met een rauw randje bovendien. De groep kan het zeven jaar na hun heuse superhit (ondertussen verscheen nog het album ‘Superheld’) duidelijk nog steeds en werd bovendien versterkt door gitarist Mike Engels, in een vorig leven mc bij de Freestyle Fabrik. En jazeker: hij neemt opnieuw de micro ter hand, op de hiphopslow ‘Nooit Niks’ om precies te zijn. Andere fijne nummers zijn ‘Jodie Foster’, ‘Woody Allen’, ‘Koriander Van Den Turk’, ... Ach, eigenlijk is het ‘Ammel Goei’.

Fixkes zijn kortom weer helemaal terug van nooit weggeweest. (mb)

If Anything Happens To The Cat ‘Sun Drunk Moon’ Eigen Beheer

If Anything Happens To The Cat zijn jonge twintigers die een eerste keer op de radar verschenen met een ep’tje in 2012.

Nu is er de full en het moet gezegd: ‘Sun Drunk Moon’ is een pareltje. Het klassieke rockinstrumentarium wordt aangevuld met samples en het occasionele Glockenspiel. De gitaren laveren moeiteloos tussen cleane geluiden en smerige distortion. Dit is muzikale haute cuisine afgewisseld met heerlijke instrumentale braspartijen. De songs zijn iets langer dan de doorsnee popsong, maar zijn perfect uitgebalanceerd. Ze zitten boordevol afwisseling en onverwachte hooks (dat einde van ‘How To Walk Through A Fire’!).

‘Jessamine’ is dan weer adembenemend. Het eerste nummer waar zang aan te pas komt is ‘Khaleesi’ . De lyrics zijn – naar aloude shoegaze-traditie – quasi onverstaanbaar, maar dat stoort niet. De rustige hartslag van ‘...Leave Nothing But Footprints’ versnelt wanneer zanger Filipe Van Huylebroeck zijn hart lucht en opnieuw de distortion helemaal opendraait naar het einde van het nummer om af te sluiten met een ontwapenende pianomelodie. Wie drie kwartier helemaal van deze wereld wil zijn, doet er goed aan om deze plaat integraal door de hoofdtelefoon te jagen. Verwacht maar niet dat het bij één luisterbeurt zal blijven. (dvv)

Lemon ‘Breaking Waves’ Lemon Music

The Fur ‘The Fur’ Eigen Beheer

Groovy, lekker pompend, psychedelisch en neigend naar stonerrock. Dat zijn zowat de trefwoorden die bij The Fur uit Gent horen. Zeer sterk plaatje, dat voegen we er zelf nog even aan toe. Geen zang, dus geen risico op van dat Chinglish. Goed uitgewerkte songs en melodieën door duidelijk erg getalenteerde muzikanten, exact het juiste geluid en de juiste power... The Fur heeft ons alvast danig geïmponeerd! Meer woorden hoeven we daar niet aan vuil te maken. Organisatoren en stonerfans die op zoek zijn naar volledig raak gitaargeweld, naar een stevige meeknik- tot headbangavond, check deze gasten uit! (dg)

Golden Noo$e ‘Pale’ Eigen Beheer

Moeilijk om een hiphop-plaat waarin heel de tijd met een zwaar vervormde horrorstem wordt gerapt au sérieux te nemen. Golden Noo$e heeft waarschijnlijk goed naar Tyler The Creator geluisterd en tracht op ‘Pale’ een apocalyptische klankwereld op te trekken vol vervormde, spooky geluiden. Acht tracks lang laat de rapper zijn tanden zien met blaffende rhymes die worden overgoten met angstaanjagende, protserige beats. Een stijloefening, die echter al snel gaat vervelen en al bij al meer slaapverwekkend dan dreigend, laat staan geloofwaardig aandoet.

Inderdaad, bleek, deze ‘Pale’. (wd)

Grizzlyncher ‘O’cetacean’

Sinds Lemon brak met Parlophone/EMI was het even stil rond deze Brugse band. Maar Hans Vermeersch en co. hebben nu hun vierde plaat uit, de eerste in eigen beheer. Een drastische muzikale koerswijziging hoef je echter niet te verwachten. ‘Breaking Waves’ klinkt als vintage Lemon en soms ook… een beetje saai. Al houdt die snerpende gitaar tijdens ‘More Then I Can Tell’ ons wel bij de les. En ‘Running Wild’ heeft dankzij het rechttoe-rechtaan drumwerk meer drive dan de meeste andere songs. Heel erg warm worden we niet van deze nieuwe Lemon, maar er zullen genoeg mensen meefluiten als ‘I Will Be Ok’ of ‘Girl From The City’ op de radio passeren. (rl)

Magnus ‘Where Neon Goes To Die’ Universal

Laten we maar meteen bekennen: de nieuwe Magnus, ‘Where Neon Goes To Die’ treft raak. Hard en ongenadig. Den Barman en den Bolland mogen dan wel 10 jaar hebben gedraald om een opvolger voor ‘The Body Gave You Everything’ uit te brengen, het gevoel zit goed. Met ‘Puppy’ scheiden ze al dadelijk een pure adrenalinestoot af, met de funky groeten van Tim Vanhamel. Single ‘Singing Man’, met de zanglijnen van opper-Editor Tom Smith, biedt dan weer good old eightiespop, alsof het jaren geleden werd geschreven. Nog zo’n zweem van nostalgie, maar eentje die wel zeer eigentijds aandoet, hoor je op het geweldige ‘Future Postponed’. Tijdens ‘Catlike’ horen we dan Barman rappen, alsof hij nooit wat anders heeft gedaan.

‘Regulate’ dropt een splinterbommetje dat best wel eens lang zou kunnen nazinderen. Waarna we ons volledig durven verliezen aan het perfect afgewogen ‘Getting Ready’. Toch overheerst de hoerastemming niet altijd: ‘Everybody Loves Repetition’ en ‘Death Of Neon’ hadden voor ons niet echt gemoeten. Maar voor de rest: hop hop, Magnus! (kc)

Eigen Beheer

Ook hier weer dat woord, pompend. Goed uitgevoerde pompende hardrock, dat smijten deze Bruggelingen ertegenaan. Je krijgt vettige, southern klinkende, op pakweg Motörhead, Mastodon en Red Fang geïnspireerde pokkeherrie met een ferme melodieuze twist en dikke solo’s, ontdaan van alle scrupules. Grizzlyncher galoppeert op zijn tweede plaat door 8 songs in minder dan dertig minuten. Goed gezien, keep it fresh. (dg)

Heartwash ‘Tesitoo (Ready To Work)’ Eigen Beheer

Het Antwerpse Heartwash, de groep rond King Sillah, behoort al jaren tot het allerbeste wat België op het vlak van rootsreggae te bieden heeft en ‘Tesitoo (Ready To Work)’ stelt dan ook niet teleur. Hearwash levert tien uitstekende nummers en drie bonusjes af waarop het prima skanken is. Dat de frontman voornamelijk in het Mandinka (een WestAfrikaanse taal) zingt zorgt voor een heel aparte feel - en sinds wanneer is begrijpbaarheid een factor in reggae? De groep zelf bestaat uit prima muzikanten en dat zorgt voor een geheel dat tegelijk strak en losjes klinkt. Overtuigend plaatje. (mb)

Misantronics ‘Mi Nahi’ Ostracism Inn

Misantronics vertoefde eerder in noise en drone, maar richt zich tegenwoordig vooral op bijzonder donkere ambient. We krijgen op ‘Mi Nahi’ dan ook onrustige soundscapes met een occasionele beat en/of sample. De nummers gaan naar eigen zeggen over “sociale onzichtbaarheid, religieuze dwalingen en depressie”, maar aangezien we zelfs niet kunnen uitvissen in welke taal de titels geschreven zijn (iets Indisch?

Ests misschien?) laten we al dat sfeervols maar aan ons voorbij gaan. Duisternis heeft dit plaatje sowieso al genoeg. (mb)

24

homegrown (on cd ) Nele Needs A Holiday ‘It’s My Party’ Compagnie Cornelius

Nele Van den Broeck is de eerlijkheid zelve. Je zou haar kunnen vergelijken met Lady Linn, maar dan enorm rechtuit. De Dendermondse zingt over hoe ze zich gedraagt als ze zat is, over haar leven als zogezegde loser en over die ene fan in Japan. Haar teksten zijn grappige verhaaltjes die een zekere zelfzekerheid uitstralen die je niet vaak vindt. Voor de titels alleen al zou je ‘It’s My Party’ eens moeten beluisteren: ‘I Love You But I Google Other People’, ‘Beyoncé’ en ‘I’m Not Famous But I’m Free’. Het geheel is een mix van vrolijke pop en jazz, overgoten met de hese, doch volle stem van Nele. Geef ‘It’s My Party’ maar een kans. Als de muziek je niet ligt, heb je tenminste wel kunnen lachen. (pl)

Roselien ‘Truth’, ep Eigen Beheer

Roselien, voluit Roselien Tobbackx, verscheen in 2011 aan de muzikale horizon toen ze de Melkrockrally én het concours Jonge Wolven won. Twee jaar later duikt de singer-songwriter op bij Studio Brussels De Nieuwe Lichting. Op haar nieuwste ep ‘Truth’ tast ze de grenzen af tussen funky soul en - al dan niet experimentele - jazz. Naar eigen zeggen probeert ze de essentie van jazz uit te drukken en dat gaat de jonge deerne uit het Leuvense goed af. ‘A Pure Lover’ brengt het goede van een paar werelden samen: een warme stem met grote draagwijdte en hippe beats met een soulgehalte hoog genoeg om je een hele winter mee te verwarmen.

Mooi zo! (ne)

OMSQ ‘Thrust/Parry’ Navalorama Records

Het Brusselse undergroundlabel Navalorama lijkt een zeer artistieke en moeilijk verteerbare route te nemen. Met conceptuele bands, waar de muziek en vormgeving elkaar naadloos aanvullen, met noise en ondefinieerbare brokken geluid, en gezichtloze experimentele kunstenaars, weten ze alvast onze aandacht te trekken! OMSQ is een van de paradepaardjes uit de stal van het label. Een Brusselse band die een hoop herrie bij elkaar klutst en tot een gevaarlijk donkerzwarte mix komt, die niet uitnodigt tot een verfrissende slokje, maar wel leidt tot interessante riffs en concepten. ‘Thrust/Parry’ is harde, sludgy, drone-doom-postmetal-space-rock, een hoop in elkaar overlopende lappen moeilijk verteerbaar spul, maar iets te weinig to-the-point komend.

Ideaal spul voor leden van, of liefhebbers van Church Of Ra. (dg)

Pseudo Code ‘The Radio’s On’ EE Tapes

Ee Tapes startte begin jaren tachtig als cassettelabel. Na ‘87 werden dat cdr’s en heden ten dage dikwijls mooi vormgegeven digipacks van meestal elektronische acts uit heden en verleden.

Zo staat bijvoorbeeld ook Kloot Per W in hun catalogus te pronken. Met Pseudo Code graven ze wel degelijk in het archief van de Belgische elektro-pioniers.

Alain Neffe die ook bezieler was van Bene Gesserit, tal van andere projecten en nog steeds z’n eigen Insane Music label runt, etaleert met Pseudo Code z’n eerste synth-exploten al in 1980. Deze ‘The Radio’s On’ is een collectie van die vroege zelfgemaakte opnames, waar Neffe met z’n companen Xavier S en Guy Marc Hinant zich goed laten gaan op hun apparaten, een occasionele gitaar en de microfoon, die meestal door een batterij analoge effecten wordt gestuurd. Best wel obscure stuff, die laveert tussen experiment en compositie. Verzamelaars, archivarissen én gearfreaks gaan hier behoorlijk mee in hun nopjes zijn. Maar eveneens een boeiende geschiedenisles voor de jongeren onder de RifRaf-lezers. (boo)

Psychonaut ‘XXIV Trips Around The Sun’ Eigen Beheer

Het is natuurlijk een risico om je song/cd te laten verwijzen naar de laatste plaat van een van je belangrijkste invloeden. Zo brengt ook Psychonaut een stevige, ietwat aan de seventies refererende stonerrock, je weet wel, hetgeen je ook hoort op ‘Once More Round The Sun’ van Mastodon. Uiteraard is er een heel duidelijk klassenverschil, maar dat wil niet zeggen dat Psychonaut slecht zou zijn. Verre van. De band presenteert een lekker vet en stevig geluid, behoorlijk goed geconstrueerde songs, enkel de zang laat hier en daar wat te wensen over. Maar wie zijn rock al eens graag stevig heeft, kan op dit trio rekenen! (dg)

Raveyards ‘Raveyards’, ep Eigen Beheer

Raveyards is een fijne samenwerking tussen een ex-The Subslid, Brent van Steak Number Eight, Pieter van Raketkanon, Maya uit haar eigen Moving Castle en Francois van Villa. Hun 5 tracks tellende ep (vinyl en download, zoals het hoort) opent alvast met de bijna flagrant gepikte intro van Pink Floyds ‘Welcome To The Machine’ die ze laten uitsterven en uit dat niets mag een behoorlijk verstoorde gitaar opdoemen, voor de resterende anderhalve minuut van de track. Vér van seventies psychedelica verwijderd zijn de aanstekelijke indie ravers ‘Deadbeats’ en single ‘Stunts’, die The Subs, Millionaire, Late Of The Pier en zelfs Daan verenigen. Met ‘Skydiver’ daalt zowaar de duisternis op ons neder middels glooiende synths, de donkere tom-slagen en beklijvende stem. Rest ons nog de rust brengende Friends In Paris-remix van ‘Stunts’. In oktober zijn ze te bewonderen in ‘s lands vochtige krochten en donkere kelders, hou de RifRaf-agenda en/of raveyards.com in de gaten. (boo)

Scrappy Tapes ‘Pickin’ Marmelade’ N.E.W.S.

Jochen Degryse (zang, gitaar) en Matthias Van Snick (drummer) doen verder met dat waar ze goed in zijn: rauwe (slide) blues aangedreven door stevige southern rock met een vette knipoog naar de seventies. De Rory Gallagher-connectie bleef. We bespeuren tevens nog steeds de invloed van Led Zeppelin. De parallellen met hun folkrockblues duikt duidelijk op in ‘Shelter’ en ‘Break Out Like The Measles’.

Daarnaast eert het duo Jimmy Reed en flirten de twee met rockabilly en southern boogie à la ZZ Top. Een aantal keer lijkt het ook of Soapstone terug is.

Een heel gamma dus maar de heren geraken er probleemloos mee weg op hun manier. Perfecte aanvulling van het minidebuut dat hier reeds eerder besproken werd. (gtb)

Star Club West ‘My Ill Woman’ FONS Records

Verdorie. Het spijt (dm) enorm dat hij nog nooit van Star Club West gehoord had. Twintig jaar lang al werken de heren aan een eigenzinnig nalatenschap, maar toch bleven ze onder de radar. Om die twee decennia te vieren is er nu de dubbelaar ‘My Ill Woman’ met 21 (!) nieuwe nummers. Vanaf track 1 ben je vertrokken voor een schitterende muzikale reis langs eigenzinnige popcomposities die naar Yo La Tengo en Broken Social Scene neigen. Dé perfecte soundtrack bij zachte nazomernachten, al dan niet verlicht door grootstedelijke neon. Maak niet dezelfde fout als ondergetekende en maak nu kennis met Star Club West. Een tip: de groep maakte al 13 clips bij even veel nummers. Te vinden op Vimeo.

Strand ‘Strand’ Unday/N.E.W.S.

Met het soloproject Strand komt Bert Dockx, frontman bij Flying Horseman en Dans Dans, tegemoet aan de verzuchting dat hij zich in het Nederlands beter weet uit te drukken dan in het Engels. Ditmaal heeft hij zich niet omringd met gelijkgestemde zielen maar zijn slechts zijn stem, een gitaar en een flinke portie stilte de instrumenten van dienst. De gitaar is akoestisch en het spel op het randje af klassiek. Diende Harry Sacksioni hier als voorbeeld? De stem fluistert de teksten die bol staan van de symboliek die waarschijnlijk in het Bert Dockx universum veelzeggend zijn maar voor de luisteraar vooral mysterieus klinken. In het uitgepuurde geluid hoor je de vingertoppen over de snaren krassen. De instrumentale songs ‘Haat’ en ‘Droom’ klinken breekbaar maar zijn zeker niet emotieloos. Emoties die vooral door de intensiteit van het gitaarspel bepaald worden, krijgen een belangrijke rol toebedeeld in ‘Huis’, ‘Koop’ en ‘Strand’. In ‘Scherf’ hangt een Jaques Brel-sfeertje. Strand laat een Bert Dockx horen die we nog niet kenden: solitary music van een solitary man. (ow)

Sue Me Charlie ‘Flaws’, ep Eigen Beheer

Wanneer je tijdens het beluisteren klinkt als Blood Red Shoes, Rilo Kiley en Blonde Redhead opschrijft, kan dit twee dingen betekenen. Of je bent een vreemde muzikale versie van hints aan het spelen of je hebt een band gevonden die in dit lijstje van straffe madammen en strakke muzikanten past. Het Antwerpse Sue Me Charlie mikt met ep ‘Flaws’ alleszins op dat tweede. Het openingsnummer is een knallende binnenkomer en voorziet een mooie toekomst voor het trio. ‘But The Blinds Are Down’ doet je dansen en wegdromen tegelijkertijd, en dat is een perfecte combinatie voor muzikaal genot. ‘Quit While You’re Ahead’ blijft stevig hangen en speelt met de tegendraadse groove waar onder meer Pinback heer en meester van is, opnieuw geen mis gezelschap om in te vertoeven. Zo heeft Sue Me Charlie slechts twee nummers nodig om zich te bewijzen als een beloftevol trio, en dan vergeeft (ps) maar al te graag het kleine gemis aan overtuiging dat op het einde van de ep opsteekt.

Tiger Lili ‘Summer Girls’ Tiger Lili Music

Tiger Lili - dit jaar de winnaar van de Dranouterrally is de groep rond singer-songwriter Ben Van Camp.

Van Camp studeerde aan de Antwerp Jazz Studio en speelde al in tal van bands als zanger en gitarist. Met Tiger Lili concentreert hij zich nu op pure songs, waaruit een passie spreekt voor laid back-pop met knipogen naar G. Love, Jack Johnson en Ben Harper. Zo gloeien ‘Summergirls’ (handclaps!) en ‘Six Feet Under’ in een aangename americana. Prettig om naar te luisteren, dat wel.

Maar nergens onmisbaar. (rl)

Von Durden ‘III’ Vvega Records/PIAS

Ook in de Ardennen kunnen ze een stevig pak rocken. Von Durden brengt op deze derde langspeler opnieuw datgene waar de leden goed in zijn: pretentieloze en dansbare elektrorock zonder te veel franjes en diepzinnigheden. Dit levert enkele kopstoten van songs op. Hoogtepunt ‘Don’t Let Me Down’ komt in vijfde versnelling op je af en opener ‘Dead Queen’ lijkt ondanks zijn referentie naar ‘Dady Cool’ gelukkig geenszins op Boney M. ’Attraction’ begint in de sfeer van dEUS maar slaagt er niet in om voldoende aantrekkingskracht uit te oefenen. In tegenstelling tot de master der verleiding die Tom Barman kan zijn heeft zanger Elliott Charlier de verleidingskunst nog niet helemaal in de vingers. Zo valt de subtiliteit ver te zoeken in zinnen als “going down on you, you got me naked, it’s a sex call”. Pogingen om het allemaal iets inventiever aan te pakken genoeg op ‘III’ maar in tegenstelling tot het vernuft van bijvoorbeeld Future Of The Left slaagt Von Durden er niet altijd in om de goede combinatie van schreeuwende gitaren en scheurende synths te vinden. Maar zo lang de band zo energiek blijft rocken en swingen zoals op de old school garagerocker ‘Kick Outta Me’ is Von Durden zeker het ontdekken waard. (ps)

V/A ‘IC Music’, lp IC Music

IC Music is een organisatie die voor een samenwerking tussen acht verschillende muziekorganisaties uit Frankrijk, Engeland en België (o.a. De Kreun en 4AD) zorgt. Met deze plaat wil IC Music nu de kers op de taart zetten. A collector’s compilation to celebrate the final year of IC Music, zoals ze het zelf noemen. Op deze knappe 180 gram-vinyl zijn twaalf bands verzameld, vier uit elk deelnemend land. Voor België zijn dat Compact Disc Dummies, New Bleeders, The Bony King Of Nowhere en Bed Rugs, elk met een dijk van een eerder uitgebrachte song.

Voor het Belgische luik is het spijtig dat er geen onuitgebracht materiaal op te vinden is, maar voor de Franse en Engelse bands vormt dit geen probleem. Bands als Lovepark, Louis Aguilar & The Crocodile Tears en Wolves And Moons zijn immers al ontdekkingen op zich.

Een zeer uiteenlopende en interessante verzameling van sterke bands, die zowel geïsoleerd als in zijn geheel de moeite waard is. Met deze knappe compilatie neemt IC Music afscheid in stijl. Een aanwinst voor elke muziekliefhebber en vinyl-verzamelaar! (jdb)

BINNENKORT IN CONCERTZAAL DE CASINO 25/09 ANNE CLARK ★ CULT WITH NO NAME 03/10 TAKSIM TRIO * 04/10 FLAT EARTH SOCIETY FEAT. MAURO * @ STADSSCHOUWBURG 09/10 CASINO BOITE > ERIKSSON DELCROIX ★ MAD ABOUT MOUNTAINS 11/10 DC ROCKS! > NASHVILLE PUSSY ★ FALLING MAN EXPERIMENTAL TROPIC BLUES BAND 17/10 JAZZCLUB > IGOR GEHENOT TRIO * 30/10 CASINO BOITE > SUBURB SONGS ★ THE SPECTORS 31/10 JAZZCLUB > TUTU PUOANE SEXTET * ★ ★ 01/11 DC ROCKS! > FRENZY THE QUAKES THE LONG TALL TEXANS 07/11 CASINO BOITE > ANNA RUNE ★ HYDROGEN SEA 08/11 THE NEON JUDGEMENT ★ THE KLINIK ★ RINGEL-S 13/11 CULTURE MOVE! > ASIAN DUB FOUNDATION * ★ 15/11 THE SKATALITES JAMAICAN JAZZ ORCHESTRA 21/11 EDDY ‘THE CHIEF’ CLEARWATER & THE JUKE JOINTS 22/11 ADMIRAL FREEBEE * 27/11 YEVGUENI ★ KARREE KONFITUUR * 28/11 JAZZCLUB > MOKER * 30/11 FIXKES 04/12 CASINO BOITE > BRNS ★ YUKO 06/12 THE HERBALISER 13/12 OZARK HENRY @ STADSSCHOUWBURG * 13/12 DC ROCKS! > THE FLESHTONES ★ NEW YORK KLEPS ★ THE 45’S 31/12 BIG BANG 2015!

16/01 JAZZCLUB > ALEXANDRE CAVALIERE MANOUCHE QUINTET 23/01 ORQUESTA TANGUEDIA 24/01 CASINO BOITE > GEPPETTO & THE WHALES ★ BYRON BAY * In samenwerking met Cultuurcentrum Sint-Niklaas en/of Jazzlab Series en/of Rode kruis Opvangcentrum Sint-Niklaas

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE

www.meerschaert.be

26

Ear t eam Sam Amidon ‘Lily-o’ Nonesuch Records/Warner

Het lijkt nog maar gisteren dat onze favoriete groothandelaar van unieke folksongs, Sam Amidon, ‘Bright Sunny South’ uitbracht of hij komt al uit de maïsvelden gedwaald met een nieuwe plaat. én sound. Overheerste voorheen nog dat duellerende banjo-feel, dan gaat het er nu iétsje ruiger aan toe (‘Down The Line’). Ietsje maar. Liet hij zich beïnvloeden door IJsland waar hij trouwens opnieuw bij Valgeir Sigurðsson in de studio dook, of door de hulp van jazzgitarist Bill Frisell? Misschien wel. Hij liet het zich alleszins welgevallen zonder dat zijn folky americana-sound in het gedrang kwam, zoals hij dat op ‘Pat Do This, Pat Do That’ en ‘Won’t Turn Back’ uitgesponnen demonstreert. Nog even vertederend als anders. Dik pluspunt: de titelsong lijkt net geplukt uit de legendarische film O Brother Where Art Thou? van The Coen Brothers en toont aan hoe Amidons stem vlekkeloos verschillende registers aankan. Niet te missen afspraak met onze troubadour van dienst op 18 november in AB! (ne)

A Winged Victory For The Sullen ‘Atomos’ Erased Tapes/Konkurrent

A Winged… breidt met ‘Atomos’ een logisch vervolg aan z’n gelauwerde debuutplaat. Het duo Dustin O’Halloran en Adam Bryanbaum Wiltzie bewandelt nog steeds de grens tussen ambient, drone en post-klassiek en laat hartverscheurend mooie en breekbare composities achter.

Ditmaal zijn ze simpelweg genummerd van ‘I’ tot ‘XII’. Eenvoud siert. Ons advies ook: kopen. (eb)

Jennie Abrahamson ‘Gemini Gemini’ How Sweet The Sound

Met haar in 2011 uitgebracht album ‘The Sound Of Your Beating Heart’ maakte de Zweedse Jennie Abrahamson een blijvende indruk. Zo ging ze op tour met Ane Brun en stond ze zelfs in het voorprogramma van haar jeugdidool Peter Gabriel. Haar beeldige stem staat in het referentieveld dicht bij Lykki Li en Tori Amos en wordt het best gesmaakt in gezelschap van verscheurende piano-arrangementen (‘Lake Geneva’). Alsof die Zweedse, stille sneeuwlandschappen uit de piano getoverd worden. Verder liet ze zich ook gaan met de psychotronica: elektronische beats met een psychedelisch kantje. Een verfrissende ontdekkingstocht! (ne)

Chantal Acda ‘Live In Dresden’ Gizeh Records

Puur toeval dat Chantal Acda’s nieuwe plaat in het putteke van de nazomer uitkomt? Je weet wel, de sympathieke deerne van Isbells, Sleepingdog, True Bypass en sinds kort ook haar solo-project die grossiert in kwetsbare luisterliedjes die ons de adem afsnijden. ‘Let Your Hands Be My Guide’ kwam misschien een beetje langdradig uit de hoek, live overtuigen de nummers wél. Het gevoel dat je krijgt wanneer je oeverloos door je slaapkamerraam aan het turen bent en na een half uur luisteren nog steeds geen besef van tijd hebt. Zacht pianogetokkel, een toverachtige stem. Overtuigend in al zijn simplesse en tristesse. (ne)

Allah-Las ‘Worship The Sun’ V2 Records

Eén noot ver op het tweede album van Allah-Las en je denkt: retro six-

tiesmuziek uit een zonovergoten L.A..

Hoewel ‘Worship The Sun’ volgens de Amerikaanse groep meer een studioplaat is dan het zelfgetitelde debuut borduurt de sound verder op dezelfde (garage) westcoastfeel van de eerste plaat. Zij het met toevoeging van enkele extra instrumenten (piano, pedal steel, vibrafoon) maar het resultaat is nog altijd lekker lofi, losjes en laidback in het spoor van Love, The Byrds en The Beach Boys. Met welgekomen reverb en latino-surfsfeertjes als extra bonus. Fijn coherent plaatje. (bvm)

Amp Live ‘Headphone Concerto’ Plug Research

Meerlagig en ééndimensionaal tegelijk: ‘Headphone Concerto’, de eerste worp van Amp Live (de ene helft van het hiphopduo Zion I) bewijst dat het kan.

Honderdenéén stijlen (soul, dubstep, indie, elektronica, jazz...) worden in de blender gemixt, en toch doet het resultaat verrassend rechtlijnig aan. Logisch, want al tast de L.A.-producer voorzichtig (een gebrek aan zelfvertrouwen of diepgang?) de grenzen van bovengenoemde genres af, écht kleur bekennen doet ‘ie nooit. Resultaat is een zoutloze plaat zonder eigen smoel, die overal tussen de plooien valt. Zijn de in een saus van soul gedipte tracks nog leuk zonder meer, dan gaat van het merendeel van de hiphoptracks geen greintje bezieling, laat staan creativiteit uit. Een meerlagige plaat dus, die echter als een slappe pudding in elkaar zakt. Een creatieve bloedinjectie dokter, en snel! (wd)

Anjou ‘Anjou’ Krank y

Met Robert Donne en Mark Nelson bestaat Anjou eigenlijk uit twee derde Labradford, de legendarische postrock slash ambient band die Kranky mee groot maakte, en dat hoor je wel heel sterk. Los van de zeldzame en spaarzame percussie van Nelsons Pan. American-kompaan Steven Hess (beluister zeker het melodieuze ‘Backsight’) baadt deze ‘Anjou’ vooral in drones en warme harmonieën, typisch Labradford eigenlijk, met dat verschil dat nu vooral de modulaire synths en de witte ruis wat meer naar voren komen. Denk aan Rothko of aan Pan.American met een beetje meer adrenaline, denk bij schemertracks als ‘Sighting’ of het stevige ‘Fieldwork’ ook aan Fennesz. De lieflijke ruis van Anjou klinkt even zacht als vluchtig, niet meteen vernieuwend, wel een staalkaart van wat Donne en Nelson allemaal kunnen. (ts)

The Asteroids Galaxy Tour ‘Bring Us Together’ Hot Bus Records/N.E.W.S.

Zelf zijn we een beetje een einzelgänger, maar soms durven we wel eens buigen voor wat ouderwetse groepsdruk. Als dan de Denen van The Asteroids Galaxy Tour nog met de aanstekelijke single ‘My Club’ komen aanzetten, gaan we graag op in de massa. Maar eens aangekomen lijkt deze ‘Bring Us Together’ niet het feestje waarop we hoopten. Oké, de electrorock van de titeltrack tintelt ons nog enigszins en verder kabbelen we maar wat graag op de cosmic discogroove van ‘Navigator’, maar daarna tempert de feestvreugde al snel. Wat volgt, is een vloed van al te makke popsongs, die we snel verteren. Zonder dat er ooit van een voldaan gevoel sprake kan zijn, al maakt de triphoppy afsluiter ‘X’ het ietwat goed.

Enkel bij ‘My Club’ sloeg ons lijf spontaan aan het hossen, maar dat is zelfs voor een eenzaat wat mager. Dus dropen we maar ontgoocheld af. (kc)

Atriarch ‘An Unending Pathway’ Relapse Records

Als we het toch hebben over donkere, moeilijke muziek, neem dan dit viertal uit een van de nieuwe hipsterhoofdsteden van de VS, Portland Oregon. Geen neofolk, geen mooie muziek door getormenteerde zielen, maar pekzwarte, pokkeharde, ultrapijnlijke deathrock-doom-postmetal. Of zoiets. Er is geen echt label te plakken op Atriarch. Maar zonder enige vorm van fotografisch bewijs te zien, weet ik nu al dat de bandleden angstaanjagende venten zijn. Naadloos gaat ‘An Unending Pahway’ over van shoegazeachtige postpunk naar death- en doommetal en over post-hardcore weer terug.

Het meest verbazende is dat dit niet met horten en stoten, en haken en ogen, gebeurt, maar organisch. Atriarch weet uit alle aangehaalde muzikale invloeden een compact en consistent, maar eveneens gevaarlijk geheel te brouwen. (dg)

Aidan Baker/ Thisquietarmy: Hypnodrone Ensemble ‘Hypnodrone Ensemble’

Caudal

‘Ascension’

Snailking ‘Storm’ Consouling Sounds

Fans van het werk van drone-meester Aidan Baker kunnen deze maand bij het

© Piper Ferguson

Belgische label Consouling Sounds terecht. Eerste plaat met zijn naam op is een live opgenomen samenwerking met drie drummers en collega-geluidstovenaar Erik Quach van Thisquietarmy. 45 minuten lang wordt er heerlijk geïmproviseerd met atmosferische gitaren en geestdriftige drums. De naam van hun samenwerking, Hypnodrone Ensemble, klopt ook volledig: dit is hypnotiserende stuff.

Ook met zijn zoveelste nevenproject Caudal weet Aidan Baker te overtuigen.

Ditmaal gaat alle aandacht naar zijn psychedelisch gitaarspel. Door daaronder een ritmesectie te plakken die perfect weet wat krautrock is, krijg je een meer dan aardig potje gestileerde spacerock waarin plaats is voor stukjes ambient en drone. Nice.

Snailking heeft nog niks te maken met Aidan Baker. Maar zeg nooit nooit natuurlijk. Dit trio probeert met hun tweede langspeler ‘Storm’ de poorten van de sludge-hemel definitief open te beuken, maar slaagt daar maar gedeeltelijk in.

Opener ‘To Wander’ heeft het nochtans allemaal: een diep grommende ritmesectie, een gitaar die jankt, bijt en daarna alles kapotmaait en een melodie die je als een draaikolk meezuigt. Spijtig genoeg slagen ze er niet in om de spanningsboog strak te houden. Te vaak dezelfde soort riffs en een gebrek aan sterke melodieën. Jammer. (eb)

Banks ‘Goddess’ Har vest/Universal

De prille carrière van de Amerikaanse Jillian Banks kwam in een stroomversnelling toen haar single ‘Before I Ever Met You’ opgepikt werd door BBC Radio 1-icoon Zane Lowe. Een veelbelovend rauw stemgeluid met scherpe kantjes, een potentiële aanwinst voor het schoonbevolkte braakland tussen r&b, avantpop en triphop. Banks schakelde een legertje nieuwbakken topproducers in: zowel Shlohmo, Totally Enormous Extinct Dinosaurs, Lil Silva als Sohn leverden beat-tapijtjes aan voor ’Goddess’, de stevig gehypete debuutplaat. Maar toeval of niet, net als Sohns debuut voelt ’Goddess’ al te geforceerd aan, als een 1500 meter-loper die de heel race aan de leiding loopt, maar compleet verzuurt in het zicht van de eindmeet en strandt op een verre ereplaats. ‘Waiting Game’ is een van de schaarse momenten waarbij de combinatie onderkoelde stem, getormenteerde songtekst en minimalistische productie wel naar de keel grijpt.

Voor de rest jammer genoeg al te zeer een amechtige poging tot trendy muzi-

11 clubs Always frontstage

Agenda najaar 2014

W W W. C AC TU S M U S I C. BE

dinsdag

07/10/2014

STRAND OF OAKS [us] + SCRAPPY TAPES [be] Tim Showalter staat te trappelen aan de Grote Doorbraak-poort

10/10/2014

vrijdag

RODDY FRAME [uk] Aztec Camera - eighties pop wonderboy

donderdag

02/10/2014

STRAND [nl] Bert Dockx van Dans Dans en Flying Horseman op zijn puurst MUZIEKQUIZ

BIRDS THAT CHANGE COLOUR [be] + DANDY DAVY

zaterdag

2X albumvoorstelling

11/10/2014

DUB REVOLUTION

vrijdag

11/10/2014

Reality Souljahs + Don Fé & Prince Jamo

03/10/2014

vrijdag

ARNO [be] GoneWest Nieuwpoort

vrijdag

OY [de] Berlin-based Swiss/Ghanaian duo weaving electronica with African elements

zaterdag

24/10/2014

04/10/2014

Suit up, be nice and swing away!

JUNGLE BY NIGHT [nl]

woensdag

afrobeat, ethio jazz & funk

08/10/2014

THE AGGROLITES [us] Rauwe soul & funk, that calls for a party

SEEKAE [au] + EYEDRESS [ph] for fans of Flume or Chet Faker

donderdag

zaterdag

17/10/2014

OZARK HENRY [be] + HET ZESDE METAAL [be] + AMATORSKI [be] + MORE - GoneWest Nieuwpoort

zaterdag

18/10/2014 zaterdag

BROKEN TWIN [dk] + SLEEPERS’ REIGN [be]

zaterdag

een Deens toptalent met een knipoog naar Agnes Obel

01/11/2014

STRAND [be] + SHERMAN [be] + I DO I DO [be] Bert Dockx van Flying Horseman gaat solo in het Nederlands

zondag

DIE! DIE! DIE! [nz] + RAPE BLOSSOMS [be] fierce and raw noisepop/punk with a touch of Albini

zaterdag

02/11/2014

NORDMANN [be]+CARATE URIO ORCHESTRA [be/us] een straffe jazz double bill met uitlopers naar (post)rock en psychedelica

zaterdag

OSAKA MONAURAIL [jp]

vrijdag

Japan's funkiest export product

24/10/2014

DE BESTN VANT WESTN [be] 16 West-Vlaamse MC’s strijden al improviserend om de titel

zaterdag

MAGUARÉ [be/co] + SCHENGEN SHEGE [bd/cd] Belgisch/Colombiaanse cumbia van de bovenste plank

vrijdag

21/11/2014

orchestrated ambient, minimal & atmospherics

OBLITERATIONS [uk] nieuwe punk/hardcore outfit op Southern Lord

zondag

THE VASELINES [uk] Kurt Cobain's favorite band - new album 'V For Vaselines'

zaterdag

25/10/2014 vrijdag

31/10/2014 vrijdag

21/11/2014 zaterdag

22/11/2014 vrijdag

05/12/2014 zaterdag

06/12/2014

zaterdag

04/10/2014 vrijdag

17/10/2014

25/10/2014

08/11/2014 15/11/2014

23/11/2014

09/10/2014 11/10/2014

JOAN AS POLICE WOMAN [us]

donderdag

nieuw album 'The Classic'

30/10/2014

A WINGED VICTORY FOR THE SULLEN [us]

donderdag

zaterdag

05/10/2014

KODE9 + FATIMA AL QADIRI + COOLY G

zaterdag

10 years of Hyperdub

11/10/2014

met JOHANNES VERSCHAEVE, NELE NEEDS A HOLIDAY, TINY LEGS TIM, STEVEN H,,

BUSKER SQUARE

zaterdag

EAUX Piaf

18/10/2014

AIDONIA + HEARTWASH

vrijdag

Hotel Jamaica

24/10/2014

LA COKA NOSTRA [us] + NONKEL GUY

vrijdag

07/11/2014

Unleash vs Inside

31/10/2014

vrijdag

ANDY C + GUNMAN & JUDAH

zaterdag

THE JUAN MACLEAN + SHIT ROBOT

vrijdag

zaterdag

08/11/2014

Elvis tribute night met Hound Dog Jr. (met o.a. Frank Vander Linden)

Hertz

zaterdag

07/11/2014

DRUMS ARE FOR PARADES [be] Het najaar brengt een nieuwe EP, u weze gewaarschuwd. Patat? Patat!

DVS1 + GARY BECK + TRUNCATE

12/10/2014

vrijdag

FREE THE ROBOTS [us] knoppendraaier zoekt de ruimte op tussen psychedelica en hiphop

“ARE YOU LONESOME TONIGHT?”

10/11/2014

zondag

31/10/2014

OFF + CEREBRAL BALLZY / NIJDROP @ AB Genoeg punkkilometers om overal ter wereld de boel vakkundig af te breken

maandag

AnD, Electric Deluxe

vrijdag

BEAR’S DEN [uk] / AB @ NIJDROP Van de pub tot in het voorprogramma van Mumford & Sons

BRUTUS [be] + YOUR HIGHNESS [be] Crossover van loeiharde shoegaze en post-metal à la The Smiths of Slayer

Piaf

18/10/2014

RADIO MODERN

06/11/2014

17/10/2014

vrijdag

Wistjedatjes tellen hier niet meer, wie gaat lopen met de eer?

Piaf

01/11/2014 14/11/2014 woensdag

19/11/2014 zaterdag

22/11/2014

JOANNE SHAW TAYLOR + + THE BLUES VISION [be] dubbele cd-voorstelling - blues/roots/...

BUSKER SQUARE

met POORBOYS & PILGRIMS, JULIEO'KELLY, STRANDT, THE RED LIGHT DISTRICT, ...

GGLORY

Rough Diamonds - garage/rock n roll

THE NATIONAL: MISTAKEN FOR STRANGERS muziekfilm/documentaire

AMONGSTER

Rough Diamnods - nu in De Afrekening - Laureaat Nieuwe Lichting

ALL NIGHT LONG: THE ROLLING STONES FILM: 'Stones In Exile' - Stones Top 30

ST. GRANDSON

Rough Diamonds - singersongerwriter/folk/roots

PCPC

Autumn Falls - supergroep met leden van Parquet Courts & PC Worship

PAUS

battles meets fuck buttons meets mogwai

28

Earteam Aphex Twin ‘‘Syro’ Warp/V2 Records

Het kan niet makkelijk zijn: eigenlijk je muziek liefst helemaal niet uitbrengen, dat op aandrang dan toch maar doen en prompt worden opgenomen in het pantheon van de elektronica-goden. Meer dan een decennium nadat Richard D James als Aphex Twin voor het laatst een langspeler uitbracht zijn de verwachtingen dan ook hooggespannen - en dat is een fors understatement. Platenfirma Warp weet dat ook en stuurde als promotie zelfs een Aphex Twin-zeppelin het Londense luchtruim in. Maar nu is de opvolger van ‘Drukqs’ er, na de nodige vijven en zessen, dus écht. En slecht nieuws voor diegene die de incontinentiepampers levert in de kantoren van Warp: ‘Syro’ is een dijk van een plaat geworden. Alsof je plots 12 nieuwe beste vrienden met evenveel onmogelijke namen hebt gemaakt. We krijgen minutieus uitgewerkte, jazzy breakbeats, een adembenemend spectrum aan ribfluwelen synths, acid op, wel, acid, snuifjes kosmische ambient, bizarre vocale samples, olijk gedaver, regelmatige knipoogjes naar Herbie Hancock-achtige electrofunk, en nog veel, veel meer. Het knisperende en bruisende ‘Syro’ is met momenten niet alleen opvallend dansbaar, maar ook en vooral warm en met bakken sfeer. Niet dat de man altijd uitgelaten uit de hoek komt; met momenten is hij introspectief en intiem, melancholisch bijna. Op zo’n momenten hoor je dat hij niet alleen aan de juiste knopjes kan draaien, maar ook een geweldige componist is. Maar dan smijt hij weer een track in de groep die je alleen maar als “fééééstje!” kan omschrijven (inclusief old school techno-gedreun en groovy junglist-gejongleer) om te volgen met een compleet geschifte, door een deeltjesversneller geflikkerde tsunami van beats & bleeps. En waarom geen jungledubje aan het geheel toevoegen? Tuurlijk, maar dan wel in combinatie met een genre dat hij voor de gelegenheid heeft uitgevonden. En zo gaat het maar door... Het was het wachten kortom meer dan waard, maar we zijn toch blij om te horen dat meneer James heeft beloofd om binnenkort nog een hele lading onuitgegeven materiaal op de mensheid los te laten. Want Aphex Twin is en blijft even geniaal als uniek. (mb)

kaal experiment, zonder body, zonder balans. (mvm)

The Barr Brothers ’Sleeping Operator’ Secret Cit y Records/V2 Records

Toen de Amerikaanse broers Barr zich in het Canadese Montreal vestigden en daar de harpiste Sarah Pagé ontmoetten, fuseerden wonderbaarlijke muzikale ideeën. Dat americana flirt met blues- en folk-elementen is niet zo bijzonder, maar als er dan nog WestAfrikaanse ritmes en snarenspel in gemengd worden, geeft dat schitterende resultaten: ‘Little Lover’ en ‘Half Crazy’ zijn geslaagde muzikale blends van verschillende continenten. Heel subtiel wordt er gemusiceerd in ‘Static Orphans’, ‘How The Heroin Dies’ en ‘The Bear At The Window’. Maar evengoed kunnen The Barr Brothers groots uitpakken: ‘Love Ain’t Enough’ en ‘England’ krijgen een Arcade Fire-achtige behandeling en groeien uit tot overweldigende songs.

Niet toevallig sprongen deze laatsten af en toe de studio binnen voor een helpende hand. En het resultaat mag er zijn. ‘Sleeping Operator’ is zowel in zijn eenvoud alsook in zijn grootsheid een heel straffe plaat. (ow)

Black Strobe ‘Godforsaken Roads’ Blackstrobe Records

Black Strobe kent u natuurlijk nog van de tijd dat Arnaud Rebotini samen met Ivan Smagghe het oerherkenbare ‘Italian Fireflies’ op de wereld losliet. Smagghe is er al lang niet meer bij en Black Strobe

onderging een serieuze metamorfose, die schippert tussen bluesy gelikte rock en de ebm van de jaren ’80.

Niet zonder succes: de muziek dook op in Django Unchained, The Walking Dead en Assasin’s Creed. Die op het eerste gezicht vreemde combinatie van genres werkt wonderwel, getuige het catchy ‘Monkey Glands’, het slepende ‘He Keeps On Calling Me’ (sluit de ogen en daar heb je Nick Cave!), de vettige blues van ‘Swamp Fever’ of de smerige electro/rockabilly van ‘House Of Good Lovin’. Soms is er ook sprake van overshoot, wanneer de elektronica de rawk een beetje platduwt (‘Dumped Boogie’, ‘Going Back Home’) maar verder zijn we helemaal mee met Black Strobe, nieuwe stijl. (mc)

Haley Bonar ‘Last War’ Memphis Industries/V2 Records

‘Last War’ duurt maar een halfuurtje en vanaf het eerste nummer, ‘Kill The Fun’, weet je al dat dat niet lang genoeg zal zijn. Wat is het dat de Amerikaanse Haley Bonar zo makkelijk beluisterbaar maakt? Is het het herkenbare geluid van haar gitaar dat het album opent en onbewust herinneringen naar boven brengt? Is het Haley’s stem die als in ‘Woke Up In My Future’ het bloed in onze aderen sneller laat stromen?

Zijn het de songs op ‘Last War’ die met een heerlijke mix van rock en indie je in een roes brengen? We zijn er nog niet uit, maar dit album past wel in onze oren. Al was het

maar voor ‘Eat For Free’. Warm, lief en gewoon echt goed. (pl)

Gui Boratto ‘Abaporu’ Kompak t/N.E.W.S.

Nou, dat hakt er wel in, één van je muzikale helden zo zien afgaan. Met ‘Chromophopia’ nam Gui Boratto’s carrière nochtans een vliegende start, back in 2007 – een album nokvol stofzuigende en zwoele minimal, een regelrechte verademing in een genre dat gedomineerd werd/wordt door gortdroge beenhouwerij-beats. Met elke nieuwe langspeler liet het Braziliaanse sprookje beetje bij beetje van z’n veelkleurige pluimen, en zo komt ’t dat we met ’Abaporu’ – album nummer vier – zitten opgescheept met een volledig kaalgeplukte kip. Boratto teert nog steeds op dezelfde tricks & twists, maar dan ontdaan van élke zweem van creativiteit, innovatie of scherpe randjes. En niet één track om de meubelen te redden. Of erger, wegens de hele hoop regelrechte stinkers die voetstoots het nest bevuilen. Om te huilen zo plat en glad is deze ‘Abaporu’. Tijd om te bezinnen, beste Gui. (fp)

Broeder Dieleman ‘Gloria’ Snowstar Records

Apart intrigerend plaatje, dit verstilde tweede album van de in het Zeeuws Vlaams zingende Nederlandse artiest Broeder Dieleman. ‘Gloria’, de opvolger van ‘Alles Is IJdelheid’ uit 2012, kondigt zich aan als “een zoektocht naar helderheid in een verwarrend leven”. Tekstueel gezien levert dat soms best zware kost op maar de muzikale omlijsting van de lofi diy-huiskamervlijt

(hoofdrollen voor een akoestische gitaar en een piano) zorgt voor een louterend en bezwerend effect. Een intimistisch mijmerwerkstukje is het fijnbesnaarde resultaat. De optredens in Nederland als voorprogramma van Bonnie ‘Prince’ Billy zijn Broeder Dieleman dan ook van harte gegund. (bvm)

Vashti Bunyan ‘Heartleap’ FatCat Records/Konkurrent

Negen jaar na haar comebackplaat ‘Lookaftering’ is folklegende Vashti Bunyan terug met nieuw eigen werk: ‘Heartleap’. Het recept is in se niet veranderd. Haar vederlichte stem wiegt je zacht in slaap en troost je op de tonen van spaarzaam gitaargetokkel, minimale percussie en af en toe wat piano of blazers.

Ditmaal missen we een toptrack als het hartverscheurende ‘Here Before’, maar dat neemt niet weg dat het toch weer heerlijk nestelen is met een tas saliethee, een dekentje, een goed boek en dit folkplaatje op de achtergrond. (eb)

Camera ‘Remember I Was Carbon Dioxide’ Bureau B/Sonic Rendezvous

Michael Rother en Dieter Moebius gaan op hun tweede plaat vrolijk verder met waar ze goed in zijn: krautrock en aanverwante kosmische pret produceren. Je mag je dan ook aan stevige grooves, vrolijk knisperende synths en gedrogeerde gitaren verwachten. Gruwelijk origineel is het allemaal niet, maar zolang Camera geweldige nummers zoals ‘Haeata’ en ‘Trophae’ uit zijn mouw kan blijven schudden heeft (mb) daar helemaal niks op tegen, wel integendeel.

11 clubs Always frontstage

Agenda najaar 2014

zaterdag

27/09/2014 donderdag

02/10/2014 vrijdag

03/10/2014 zaterdag

04/10/2014 zaterdag

11/10/2014

SHANE ALEXANDER [us]

vrijdag

americana – full band

26/09/2014

OPSTAND

woensdag

Meetjeslandse jamsessie

08/10/2014

HACKENSAW BOYS [us]

donderdag

new old country

09/10/2014

JUAN CARLOS CARRASCO & RUDI FLORES [ar]

woensdag

tango duo ism CC De Herbakker

15/10/2014

RICARDO LEMVO & MAKINA LOCA [us]

maandag

a blend of African & Latin grooves

10/11/2014

TUTU POANE SEXTET [za/be] Zuid-Afrikaanse jazz ism. CC De Herbakker

zaterdag

MINTZKOV [be] Belgische hitmachine keert terug naar basis

zondag

DANS DANS [be] spacey rock ‘n’ roll, cd-voorstelling

zaterdag

zaterdag

22/11/2014

donderdag

02/10/2014

ATMOSPHERE [us] hip hop / spoken word / Rhymesayers

zondag

RUSTIE live [uk]

donderdag

LONE live + PAUL R&S Night - live sessions

vrijdag

14/11/2014

zaterdag

electronica / Warp

31/10/2014

vrijdag

TYCHO [us] ambient / psychedelic / Ghostly International

16/10/2014 vrijdag

13/11/2014

woensdag

donderdag

HERNÁN REINAUDO TRIO [ar/be]

donderdag

DJ KRUSH [jp] electronica / trip hop

DANIEL ROMANO [ca]

hedendaags Argentijns

31/10/2014

woensdag

Canadese countrysensatie

25/10/2014

zaterdag

KAP BAMBINO [fr] punk / rock / electronica

15/11/2014 23/11/2014

15/10/2014 22/10/2014 24/10/2014 02/11/2014 06/11/2014

WHITE live + BLUE DAISY live

dinsdag

11/11/2014

DJ VADIM + WEEDING DUB

woensdag

dub

12/11/2014

THE DRUMS [us]

donderdag

indie / pop

13/11/2014

AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD

vrijdag

indie / rock /alternative

14/11/2014

TALIB KWELI [us]

zaterdag

06/12/2014

hip hop / rap

DAVID SURKAMP [us] (the voice of Pavlov’s Dog Democrazy @ Minardschouwburg

vrijdag

STOEMP! ORCHESTRE INTERNATIONAL DU VETEX

dinsdag

aanstekelijke mix van balkan, gipsy, ska, latino en klezmer

30/09/2014

15/11/2014

26/09/2014

TANGRAM RECORDS NIGHT : Romeo Elvis ft. L’Or Du Commun

woensdag

Label night = live concert + party

01/10/2014

MARBLE SOUNDS [be] + SWEET LITTLE MOJO [be]

donderdag

09/10/2014

Democrazy @ Vooruit

woensdag

HITSVILLE DRUNKS [be] @ Klein Mercelis Theater Mauro Pawlowski’s powerpop band in prachtig Brussels theater

dinsdag

JOLIE HOLLAND [us] + MAGGIE Democrazy @ De Centrale

vrijdag

donderdag

15/10/2014

07/10/2014

BJORKLUND [dk]

02/10/2014 03/10/2014

DUO ELKO BLIJWEERT & FRANS VAN ISACKER

zaterdag

21/10/2014

Rat Event: concertreeks rond impro scene

11/10/2014

donderdag

TOBACCO [us] Digital psych-funk + retro game event

zondag

12/10/2014

Democrazy @ Charlatan

11/10/2014

TOMORROWS TULIPS [us] + GAP DREAM [us] Burger Records, hommage aan de DIY esthetiek uit de nineties

woensdag

DANCE & MUSIC IMPRO NIGHT

woensdag

dinsdag

30/10/2014 zondag

02/11/2014 dinsdag

04/11/2014

met Giovanni Barcella, Hugo Antunes, Giotis Damianidis, Ben Sluijs, ...

29/10/2014 29/10/2014

MAXIMO PARK [uk]

donderdag

Democrazy @ Vooruit

09/10/2014

Big Next: ELEPHANT STONE [ca]

zaterdag

MAGNUS [be] Democrazy @ Vooruit

vrijdag

Autumn Falls: STEVE GUNN + BAND [us]

vrijdag

17/10/2014

NOVASTAR CLIPPING + FUJAKO TRANS AM + MAJEURE ON STAGE WITH .. HERMAN BRUSSELMANS ASIAN DUB FOUNDATION SOUNDSYSTEM icw Job*Rock

HARBINGER SOUNDCLASH vol.2

ACID CITY > NEIL LANDSTRUMM Live [uk] + BAT + JEROME HILL Djset [uk] + TRANSIENT REFLECTION MAROCKIN' BRASS [be/ma] NORDMANN [be] + MANNGOLD [be] JASON VAN GULICK LOS NINOS > MOULINEX Live [d/por] + THE STRESS + DEER DU BOIS [be] + BRUCE BOTNIK [be] SYSMO [be] ft PITCHO NIGGA FOX [por] + KOLT [por] + DJ POTE [uk] + tbc GREGOIRE TIRTIAUX & friends

donderdag

zaterdag

FINK [uk] + DOUGLAS Democrazy @ Minard

donderdag

05/11/2014

AU REVOIR SIMONE

Nightshop party

Dyn-O-Mite: SHARON JONES & DAP-KINGS [us]

woensdag

RADIO MODERN

24/10/2014

Democrazy @Vooruit

01/11/2014

PERFECT PUSSY + 3 supports

Democrazy @ Charlatan

31/10/2014

vrijdag

LUST FOR YOUTH + MITTLAND OCH LEO

DARE [uk]

Autumn Falls: SPOON [us]

Democrazy @ Vooruit

30/10/2014 06/11/2014 zaterdag

08/11/2014

MDOU MOCTAR [ner] + SCHENGEN SHEGE [be] SAM SHALABI [can] + SPIRAL CONSORT [be]

Urban Rituals Festival

30

Earteam Bonnie ‘Prince‘ Billy

‘Sailor’s Grave A Sea Of Tongues’ Domino/V2 Records

Met ‘Sings Greatest Palace Music’ nam hij al eens tracks uit zijn Palace-songbook opnieuw onder handen en op ‘Sailor’s Grave A Sea Of Tongues’ staan grotendeels herwerkte versies van Bonnie ‘Prince’ Billy-nummers die Will Oldham eerder al liet horen in een meer intieme uitvoering op ‘Wolfroy Goes To Town’ (een indringende, sloffende country noir-plaat uit 2011) en ‘The B-sides For Time To Be Clear’ (2012). In tegenstelling tot die releases en het vorig jaar in eigen beheer verschenen ‘Bonnie ‘Prince’ Billy’ (een trage, intimistische op het hart mikkende lofi luisterplaat) is ‘Sailor’s Grave A Sea Of Tongues’ veel minder minimaal. Het nieuwe album ademt een en al Nashville en klinkt gepolijster dan de gebruikelijke output van Oldham. De anders zo spaarzame country-, blues- en folk-songs van Bonnie ‘Prince’ Billy blijven ook overeind in een rijker gearrangeerde verpakking.

De stem van de veelschrijver/treurwilg blijft de rode draad maar de bredere inkleuring van de muziek (o.a. vrouwelijke gospel backing vocals) versterkt de boodschap. Heel mooie plaat. (bvm)

Chapelier Fou ‘Deltas’ Ici d’ailleurs

Jarenlang werkte Louis Warynski als componist voor reclamespot- en filmmuziek. Die ervaring neemt hij mee om zijn derde album onder de noemer Chapelier Fou aan de man te brengen. De kleurrijke en fonkelende elektronica schurkt dicht aan bij wat bijvoorbeeld Apparat brengt.

Melancholische, filmische en instrumentale songs met zin voor detail. Af en toe gluurt Waynski even over het muurtje waar Aphex Twin zijn geluiden haalt, maar de grootste accenten op ‘Deltas’ komen van de drijvende vioollagen die door de veelheid aan laptopgeluiden en analoge synths snijden. Knap balanceert ‘Deltas’ tussen opwindend vuurwerk en meanderende dromerigheid. Veelzijdig en voortdurend boeiend plaatje! (dw)

Christine And The Queens ‘Chaleur Humaine’ Because Music/Warner

Christine And The Queens was afgelopen zomer dé sensatie van de Franse muziekscene. Christine is dan ook een opvallende verschijning tussen alle inwisselbare popprinsesjes. Haar performances zijn bewust asexueel, in haar elektropop mixt ze Franse en Engelse lyrics en in haar video’s sluipen vleugjes cabaret en de moves van Michael Jackson.

Christine, né Heloise Letissier, is dus een geval apart. En dan hebben we het nog niet eens gehad over haar fascinatie voor drag queens. Een boeiende madame, met een mooie stem ook, maar al bij al maar weinig muzikale gensters op ‘Chaleur Humaine’. (rl)

Adam Cohen ‘We Go Home’ V2 Records

Vader Leonard vierde zijn tachtigste verjaardag met de release van een nieuwe plaat op 22 september en ook zoon Adam Cohen bracht vorige maand nieuw werk uit. De zanglijnen van de meester schemeren soms door in het werk van Adam maar de zoon van de beroemde vader vindt ook zijn eigen stem en haalt het niveau van pakweg Josh Ritter en Simone Felice op zijn vijfde album. ‘We Go Home’ is een mooie plaat vol liefdevolle, romantische liedjes met een warm hart. Spaarzaam qua inkleuring maar toch vooral treffend voorzien van sfeer-

volle arangementen die to the point zijn.

Vakmanschap. (bvm)

Rachael Dadd ‘We Resonate’ Talitres/V2 Records

Eerlijkheid troef, bij de Engelse folky Rachael Dadd. De kunstenares, globetrotter en multi-instrumentaliste heeft met ‘We Resonate’ haar debuutplaat uit, vol experimentele folk. Het album werd opgenomen in de studio met een liveband en later overdubt in Rachaels slaapkamer met extra laagjes klanken. Niet alledaagse geluiden zoals dat van een prepared piano (die in zowat de helft van het album de hoofdrol opeist), handgemaakte muziekinstrumenten van haar man, een typemachine, luciferdoosjes, tapdansers en zelfs de hartslag van Rachaels baby in haar buik.

‘We Resonate’ staat bol van de kleine details en in de productie streeft Dadd naar het opnemen van geluiden op een manier waarop ze het puurst klinken. Het resultaat: een verzameling popsongs, zo fris als een naïeve boswandeling. (dw)

De Kift ‘Bidonville’ Eigen Beheer/Sonic Rendezvous

De Kift blijft na 26 jaar en een pak singles, lp’s, cd’s, dvd’s en theatervoorstellingen nog altijd trouw aan zichzelf.

De groep trekt opnieuw van leer tegen een wereld waar illusies zich opstapelen en er betaald moet worden met harde munt. De bandleden kijken om zich heen en stellen de juiste vragen. “Dit zijn de knikkers, zo is het spel”, klinkt het in ‘Harde Munt’. Wie meespeelt moet zijn verantwoordelijkheden opnemen. Naar De Kift luisteren is dus nooit vrijblijvend.

Dat kan ook niet anders als je Ionesco of Descartes citeert. De teksten worden gepresenteerd in een caleidoscopisch decor van Nederlandstalige pop, kleinkunst, hiphop en Balkanpunk. Na o.a. het sigarenkistje, het kookboek en het schilderijtje is het geheel nu verpakt in een bundel geldbiljetten, een directe verwijzing naar de wereldwijde economische crisis. Het Sun Ra-spaceship van de Lage Landen is nog eens geland en daar kunnen we alleen maar blij om zijn ook al is de boodschap allerminst opbeurend. Dit muziektheaterspektakel toert momenteel volop in Nederland. Hopelijk binnenkort ook in onze contreien. (gtb)

The Dø ‘Shake, Shook, Shaken’ [PIAS]

Het Fins/Franse duo Olivia Merilahti en Dan Levi, dat bekend staat om in-

diepop met een hoekje af, is inmiddels aan zijn derde album toe. Op ‘Shake, Shook, Shaken’ regeert een combinatie van synthpop en ingetogen indiepop.

Opener ‘Keep Your Lips Sealed’ lijkt met zijn aantrekkelijk refrein, catchy stemeffecten en beats de voorbode te zijn van een sprankelende plaat tjokvol degelijke elektronica en dito vocalen. Even lijkt het zelfs of we de stemmen van de zusjes CocoRosie (‘Miracles’, Keep Your Lips Sealed’) horen passeren maar dat gevoel ebt snel weg. Heel veel variatie wordt er echter niet bovengehaald waardoor het album tot één lang nummer lijkt te pappen en pareltjes als ‘Nature Will Remain’ in de grijze massa dreigen te verdwijnen.

Op deze laatste verweeft Merilahti’s stem zich op sublieme wijze in een kluwen van hippe beats en synths. Zeker geen misse verzameling songs maar blijven plakken als secondelijm doen ze niet. (ne)

The Drums ‘Encyclopedia’ Minor Records/N.E.W.S.

The Drums keren met ‘Encyclopedia’, het derde album van de Amerikaanse band, terug naar de duobezetting van de ‘Summertime!’-ep uit 2009. Jonny Pierce en Jacob Graham laten helaas iets te veel vullertjes horen op de tweede helft van de nieuwe plaat maar steken wel goed van wal met songs als ‘Magic Mountain’ (hyperkinetische new wave-surf), ‘I Can’t Pretend’ (perfecte indiepop) en ‘I Hope Time Doesn’t Change Him’ (lieftallige droompop). Ook ‘Break My Heart’ blinkt uit in de categorie glorieuze melancholie. Meeknikken aan hoog tempo is dan weer de boodschap tijdens het stomende ‘Let Me’. Op hun best zijn Jonny en Jacob echt top. Spijtig dat ‘Encyclopedia’ niet over de ganse lijn een killer is. (bvm)

The Excelsiors ‘Control This’ BBE/V2 Records

De Amerikaan DJ Shane Hunt is vooral bekend om zijn laid back hiphop-tracks van de band Sharpshooters. Met The Excelsiors combineert hij die hiphop-vibe met old school soul, reggae en ska.

Hij zweert ook bij alles wat analoog is, tot en met de steel pan die ‘Control This’ onmiddellijk een rasechte Jamaïcaanse tint geeft. Met al die analoge aparatuur legde hij elf nummers vast die vocaal ondersteund worden door The Mighty Pope, een legendarisch ska-zanger en seks-

symbool uit de jaren ‘70. The Mighty Pope is mee met zijn tijd en durft al eens te experimenteren met een hiphop-refreintje, maar dat werkt niet altijd even doeltreffend. Nu ja, de man is ook al 68 en de nummers waarin hij daadwerkelijk zingt zijn best te pruimen. Hier en daar een uitschuiver op ‘Control This’, maar wel uitstekend materiaal voor liefhebbers van Lady en Charles Bradley. (pn)

Gazelle Twin ‘Unflesh’ Anti-Ghost Moon Ray

Met titels als ‘Exorcise’, ‘Good Death’, ‘Belly Of The Beast’,’I Feel Blood’ en dreigende tanden in een half weggereten gezicht als cover art, plaatst Gazelle Twin z’n tweede album niet meteen in sferen van zonneschijn en regenbogen.

Opener en titeltrack ‘Unflesh’ bevestigt dat vermoeden met een smerige industriële beat en verknipte vocals, onderworpen aan een batterij effecten.

Daarmee weet de band suspens, dreiging en vijandigheid in het nummer te vangen, iets wat doorheen heel ‘Unflesh› volgehouden worden. Sinister en ontoegankelijk as hell. Als het doel van het album was om een hardnekkig onbehagen te creëren, dan is het opzet geslaagd. Tip voor de nachtrust: niet luisteren voor het slapengaan. (sn)

Stefan Goldmann ‘Industry’ Macro

Nergens ter wereld is de densiteit aan elektronica-producers zo hoog als in Berlijn. Het wachten is op de eerste floorfiller van een clubje hipster-oma’s (baard incluis) uit Kreuzberg, of de shoarmaboer die en stoemelings een sampler kortsluit met de fritex en de bakplaat – tel uit je winst. Twijfelachtiger evenwel, is het succes van Stefan Goldmanns ‘Industry’, een ietwat rudimentair en experimenteel elektronica-vehikel dat enig empathisch vermogen tot appreciatie vereist. Naar verluidt perste Goldmann de integrale plaat uit niets meer of minder dan drie Japanse synthesizers uit de jaren negentig, zonder verder gebruik van softwareadditieven. Klinkt plausibel, gezien de vintage-digitale en knullige sound. Dat retro-futurisme is een sympathiek gimmick, daar niet van. Maar of dat van ‘Industry’ een boeiender plaat maakt? Neuh. (fp)

Greylag ‘Greylag’ Dead Oceans/Konkurrent

Greylag is een wilde, op vrijheid gefixeerde gans waarvan de meeste tamme gan-

MUZIEKODROOM CONCERTEN NAJAAR 2014 03.10 PRE PLAY PARTY 04.10 PLAY FESTIVAL 05.10 BOLT THROWER + MORGOTH + VALLENFYRE 09.10 ROD PIAZZA & THE MIGHTY FLYERS + SPECIAL GUEST ALEX SCHULZ 10.10 MAD ABOUT MOUNTAINS + SWEET LITTLE MOJO 25.10 AFTER THE BURIAL + SUPPORTS 28.10 THE HOAX 30.10 WILD CHILD 31.10 STAD VAN LICHT 01.11 VENETIAN SNARES 04.11 THE DATSUNS + THE SHA-LA-LEES 06.11 PERFECT PUSSY 10.11 LACUNA COIL + MOTIONLESS IN WHITE 13.11 DOGHOUSE SAM & HIS MAGNATONES 14.11 NOVASTAR 16.11 SHARON VAN ETTEN 20.11 SUGARAY RAYFORD BLUES BAND 28.11 ANTI-MORTEM + SUPPORTS 30.11 THUS OWLS 04.12 JOEY GILMORE BAND 06.12 TAKING BACK SUNDAY + MARMOZETS 11.12 BRNS + ROBBING MILLIONS 19.12 DANS DANS

MUZIEKODROOM BOOTSTRAAT 9, 3500 HASSELT TICKETS www.muziekodroom.be INFO 011 23 13 13 — info@muziekodroom.be

24 32

t eam Earteam Ear Flying Lotus ‘You’re Dead!’

Brainfeeder/Warp/V2 Records

Meer van hetzelfde maar toch weer helemaal anders: als je aan onze woorden geen touw kan vastknopen, wat dan te denken van ‘You’re Dead!’, het jongste meesterwerk van Brainfeeder-opperhoofd Flying Lotus. Rond zijn nieuwste plaat hangt een transcendente, spirituele waas (een ode aan alle dierbaren die te vroeg zijn gestorven) die danig wordt gevoed door ongrijpbare jazz-toefjes die de beatbakker uit L.A. met meesterlijke precisie in zijn songs injecteert.

Eerlijk is eerlijk: een verrassende plaat is ‘You’re Dead!’ in wezen niét - de futuristische soultronica van FlyLo gaat immers steevast gedrenkt in een buitenaards aura dat naar andere lichtstelsels lonkt en ook zijn uitstapjes richting psychedelische hiphop en tegendraadse ruis zijn onderhand wel gekend – maar who cares? Niet verrassend, betekent immers niet meteen voorspelbaar, getuige de nerveuze jazz- en andere elektroshocks die FlyLo ten gepaste tijde aan zijn dromerige hiphopbeats toedient, alsof hij er plezier in schept om de boel bewust te saboteren. Onnavolgbaar en toch herkenbaar: FlyLo beheerst het spel van afstoten en aantrekken als geen ander tot in de puntjes. Een grote plaat van een grote mijnheer. (wd)

zen afstammen. Het is misschien gek dat een trio uit Portland zich naar dit eigenzinnige pluimvee vernoemt, maar nog gekker is dat we de heren nog kunnen volgen ook. Op het debuut klinkt Greylag immers wild, eigenzinnig en herkenbaar tegelijkertijd. Kortom: het soort muziek waarmee je elke ontvankelijke muziekliefhebber een plezier doet. Ondanks de echo’s van Jeff Buckley - met dank aan de knappe vocals van Andrew Stonestreet - en de overall intrigerende sound van Greylag, blijft er maar weinig hangen na enkele luisterbeurten. Tijdens de luistersessies raast er geen beeldenstorm door je hoofd zoals dat wel het geval is bij andere Dead Oceans-bands.

Het dichts dat Greylag hierbij komt is in het geweldige ‘Yours To Shake’ dat de route naar de ziel perfect uitstippelt.

Greylag klinkt te vrijblijvend, maar de kunst van beklijvend songschrijven heeft de band wel deels onder de knie. Deze gans heeft nog geen gouden eieren gelegd, maar wie weet...ooit. (jdb)

The Grits ‘Make A Sound’ BBE/V2 Records

Dat de houterige Britten wel degelijk ritme in het bloed hebben bewijzen de funkateers van The Grits. De cd werd een openlijke hommage aan James Brown, iets wat voor een funkband hetzelfde is als een open deur intrappen, maar The Grits komen er mee weg. Moogs en sitars zorgen er voor dat ‘Make A Sound’ een plaatje vol verrassing is. De stem van Sophie Alder-McKean klinkt bij momenten wat te braaf voor de psychedelische nummers, maar maakt dat ruimschoots goed bij de iets toegankelijkere songs zoals de titeltrack ‘Make A Sound (Like James Brown)’. Een aangenaam album dat van begin tot einde funkt. (pn)

The Growlers ‘Chinese Fountain’

Mazes

‘Wooden Aquarium’ FatCat/Konkurrent

Een handvol platen hebben The Growlers ondertussen afgeleverd en daarbij valt op dat het allemaal best aardig is, maar een echt onmisbaar werkstuk viel vooralsnog niet op te merken. Ook nu weer, op deze ‘Chinese Fountain’ is het van dat: fraaie muziek, lichtjes plezant om naar te luisteren, maar zelden overweldigend. De door synths aangestuurde titeltrack is eentje om zo nu en dan nog eens op te diepen en ‘Dull Boy’ is voorwaar een parel, maar algemeen weegt deze worp weer net iets te licht.

Ook Mazes heeft met ‘Wooden Aquarium’ nog niet bepaald een klassieker gemaakt, maar net als hun labelgenoten is deze derde worp een tof plaatje, dat wat meandert tussen popdeuntjes en vrijblijvende gitaarrock. Ooit volstonden songs als ‘Astigmatism’ en ‘Vapour Trails’ om potten te breken, maar nu een ziljoen garagerockers gekomen en gegaan zijn, is dit niet veel meer dan een aardige rimpeling, doch volstrekt ongevaarlijk. (jvb)

Lia Ices ‘Ices’ Jagjaguwar/Konkurrent

Spirituele overdosis vanaf de eerste minuut. Opener ’Tell Me’ bevat het beste van verschillende werelden: een krakend hypnotiseer-de-slang-in-de-vaas melodietje dat steeds opzwepender wordt en je het gevoel geeft dat je met een strooien rokje en sambaballen hyperactief in de weer bent. Zou dat verblijfje in Jamaica er voor iets tussen zitten? Naar eigen zeggen vond de zangeres er openheid en energie die aan de bron ligt van het album. Of je nu lichtelijk zweverig wordt of effectief opgestegen bent, is niet duidelijk. Even hoog in de stratosfeer als waar Lia Ices rondzwalpt, geraken we wellicht niet.

Misschien dat (ne) nog een luisterbeurt of twee nodig heeft om deze energetische brok alt-pop te verteren.

The Juan Maclean ‘In A Dream’ [PIAS]

Onze eerste ontmoeting met The Juan Maclean verliep langs het geweldige ‘Give Me Every Little Thing’, een track die de sfeer van de grootstad belichaamt en het broeierige leven aldaar van een klankband voorzag. Een plek waar de muziek van het duo John Maclean en Nancy Whang ook het best lijkt te aarden. Op hun derde studioplaat daalt er echter een melodische rust neer binnen de stadwallen. Ook nu weergalmen prachtige synthklanken door de straten, die echter zelden ontaarden in echt vreugdevuur. En al lijkt de epische progrock-intro van ‘A Place Called Space’ als enige track daar nog enige verandering in te brengen, toch is er geen reden tot gemor. Want op hun best klinken Maclean en Whang verdomd verleidelijk: het gejaagde ‘I’ve Waited For So Long’ haalt ons probleemloos binnen, net als de synthpop van ‘Running Back To You’.

Wanneer we op de tonen van ‘The Sun Will Never Set On Our Love’ de stad achter ons laten, beseffen we dat het er zeker niet slecht toeven is. (kc)

Kalipo ‘Yaruto’ Antime/Wordandsound

Met de hoed in de hand komt men door het gansche land, bewijst Jacob Häglsperger, maar met ’n alter ego als Kalipo reikt een mens natuurlijk nog stukkie verder dan het eigen Duitse land.

En gelukkig maar, want debuutalbum ‘Yaruto’ is een hel fonkelende edelsteen van een zeldzaam louterend dubbeldozijns-karaat – zoals die enkel bij onze oosterburen zo vlot van de band rollen.

Denk in deze gerust aan een zondags theekransje met prima ambachtslui als Christian Löffler, Phon.o, Apparat, The Field en Pantha Du Prince. Geen rookies, en onze nieuwe man uit Berlijn geeft nauwelijks een krimp in dat illustere gezelschap. Als een hupse honingbij fladdert Kalipo van bloem naar bloem, zich lavend aan uitzonderlijke nectar van gloeiend hete glitch, house, zonovergoten vocals en zacht zoemende minimalbeats. Extreem uitgepuurd en behept met een sound als een kathedraal opgetrokken uit fluweel, solliciteert ‘Yaruto’ nadrukkelijk naar een betrekking als snoezigste, meest delicate en dansbaar/niet-dansbare album van het aanstaande najaar. Eindbalans: warme voetjes en een goed gevoel vanbinnen.

Alsof die aanstaande winter een akkefietje lijkt, en het verzamelde geboefte aan onze Europese buitengrenzen van de weersomstuit voortaan broederlijk marshmallows gaat roosteren boven een klein vuurtje – en de opbrengst gaat naar het goede doel. Heus waar! (fp)

Karen O ‘Crush Songs’ Cult Records/V2 Records

Na het onofficiële ‘KO At Home’, enkele home recordings die Karen O voor TV On The Radio’s Dave Sitek maakte, is het eerste soloalbum van de Yeah Yeah Yeahs’ frontvrouw nu eindelijk een feit.

Haar solodebuut is misschien niet meteen wat je van Karen Lee Orzolek verwachtte aangezien ‘Crush Songs’ het resultaat is van een moeilijke periode waardoor ze zo’n tien jaar geleden moest.

Om haar gevoelens een plaats te geven, vertaalde ze deze toen naar intieme songs die in een knappe akoestische diy-sound baden. Niet alle tracks zijn even aangrijpend maar naar het einde toe

© Tim Saccenti

neemt dit korte album - slechts 25 minuten - zijn meest breekbare vorm aan.

Tijdens nummers als ’Body’, ‘King’ en de knappe The Doors-cover ’Indian Summer’ gaat Karen O immers helemaal naakt, enkel een gebroken stem en een spaarzame gitaar waarachter ze kan schuilen. Het is tijdens die momenten dat dit plaatje zijn ware, helende kracht en pracht toont. Een wisselvallig plaatje met knappe uitschieters! (jdb)

Karma To Burn ‘Arch Stanton’ Faba Records/DeepDive Records

Will Mecum, gitarist en leider van het trio Karma To Burn, is al sinds de vroege jaren negentig een grootmeester in de deserten stonerrock. Met zijn groovy, pompende rifforama’s wordt Mecum door Josh Homme, Nick Olivieri en andere Kyuss-adepten als een van hun spitsbroeders gezien. Voor deze nieuwe, zesde plaat van het trio Karma To Burn, vertimmerde Mecum zijn ritmesectie ingrijpend. Anders gezegd, hij stelde een nieuwe bassist en drummer aan, en dat loont. Arch Stanton druipt, veel meer dan zijn twee voorgangers, van de glinsterende vet(tig)heid. De songs die naar goede gewoonte geen titels hebben, maar vooral volgnummers, zijn hypercompact, superstevig en bere-groovy.

Kortom, we spreken hier over stonerrock zoals het moet. Sterke plaat? Heel sterke plaat! (dg)

Kele ‘Trick’ Kobalt Label Ser vices/ V2 Records

Kele Okereke is op de dool. Het liefst tijdens de nacht, want het is daar dat deze ‘Trick’ gedijt. Met zijn tweede soloplaat vernauwt de man nogmaals zijn horizonten. De hoekige gitaren van Bloc Party had hij op zijn debuut ‘The Boxer’ afgezworen, maar nu puurt Kele ook de rauwere electrodreunen uit zijn muzikale vizier. Wat rest, zijn tracks die dampen van dromerige melancholie en een klankenpalet dat indie, electropop, uk house, soul en r&b beslaat, met Okereke’s herkenbare stemgeluid als geleider. ‘First Impressions’ werpt zich zo inderdaad op als een aangename eerste kennismaking, terwijl de meer upbeat tracks als ‘Doubt’ en ‘Closer’ ons best de nacht laten induiken. Waar ‘Like We Used to’ en ‘Year Zero’ dan de lokroep van de clubs vertolken. Maar hoe aanlokkelijk dit ook moge klinken, Kele slaagt er deze keer

Black Flower

di

30.09

Moskus / Black Flower i.s.m. Jazzlab series jazz

10.10

Handelsbeurs Concertzaal Kouter 29, 9000 Gent T ICKE T S Uitbureau Gent Veldstraat 82b 09 265 91 65 www.handelsbeurs.be Bill Frisell

vr

17.10

The Necks / Heleen van support: Strand Haegenborgh in de Sint-Jacobskerk vr

An PierlĂŠ song

jazz / minimal

Lydmor

wo

29.10

Hannelore Bedert pop / song do

za

11.10

Kraakpand

Met Yuko, Lydmor, Guy Nueten en Skordatura Punkjazz Ensemble do

16.10

30.10

Bill Frisell

Guitar in the Space Age jazz vr

21.11

Sharon Van Etten

i.s.m. Democrazy Igor rock / song Gehenot Trio / Tutu Puoane wo 03.12 Dans Dans Sextet i.s.m. Jazzlab series jazz

cd-release jazz / rock

34

Earteam Goat ‘Commune’ Rocket Recordings/Suburban

“‘World Music’ is een vette trip die verbaast door tribale vrouwenvocalen en groovende jams. Een ware ontdekking.”

Zo positief was RifRaf toen het debuut van de Zweedse groep Goat verscheen. Opvolger ‘Commune’ lijkt op het eerste gehoor hermetischer dan ‘World Music’ maar mag zich na verschillende luisterbeurten de herkenbare evenknie noemen van het eerste album. De mix van artrock, afrobeat en psychedelische seventiesfunk blijft werken. De verrassing is misschien minder groot en hippie-beelden van vrijgevochten figuren met te lang okselhaar doemen op maar ‘Commune’ is sterk werk. Vette trip? Yep. (bvm)

niet in ons ook echt weg te laten dromen.

Daarvoor voelen deze oorsmeersels gewoon iets te zoet en glad aan. Met spijt in het hart, moeten we dan ook bekennen: vroeger was het gewoon beter. (kc)

Kerretta ‘Pirohia’ Golden Antenna

Een van de vlaggenschepen van de Nieuw-Zeelandse rockscene, pakt uit met een enig mooi plaatje.

De verpakking, gebouwd rond een foto van een naderende storm op zee, geeft perfect de inhoud weer. Kerretta’s postrock/postmetal is als een ideale vermenging van het koudefront van Mogwai en het hogedrukgebied van Pelican. Prachtig opgebouwde, gelaagde rocksongs die uiterst venijnig losbarsten met verrassend bijtende en striemende metalcore-klanken. Een storm op zee dus. Een quasi perfecte storm ook. Het trio uit Auckland vertelt in acht instrumentale songs meer beklijvende verhalen dan die rotte boom uit het sprookjesbos op acht jaar. Alweer een gouden zet van Golden Antenna! (dg)

Kong ‘Stern’ Kongenial/Suburban

Onze quadrofonische noorderburen lieten na ‘Freakcontrol’ uit 99 niks meer van zich horen, tot 10 jaar later opeens ‘What It Seems Is What You Get’ verscheen.

Twee jaar geleden verrasten de heren dan vriend en vijand met het fel gesmaakte ‘Merchants Of Air’. En ze doen nog steeds waar ze erg goed in zijn: een solide basis optrekken met stevig riffende gitaren (een getokkelde intro niet nagelaten), diepe bassen, hard groovende drums met verrassende breaks, dynamische wendingen én die sound doorspekken met samples allerhande.

Het zorgt ook op nieuweling ‘Stern’ voor lekkers waar je zowel een whiplash op kan headbangen als gezellig twerken met die stoot naast je, vooral als er op ‘Surfing Narrative Waves’ weer wat techno komt binnengeslopen en een dubby sfeertje op ‘Inflate Expand Release’. Niet véél ervaring, maar het vermoeden begint te rijzen dat de plaat zelfs in de file op weg naar het werk kan gedijen. De atmosferische storingen zorgen ervoor dat ook de blowers, en dus bij conclusie eigenlijk

iedere gitaarmeerwaardezoeker, op de wenken worden bediend. (boo)

Felix Kubin ‘Chromdioxigedächtnis’, cd + tape Gagarin Records

‘Chromdioxigedächtnis’ is Felix Kubins ode aan de audiocassette, vier decennia lang een van de populairste muziekdragers tot het enkele jaren geleden voorgoed werd verdreven door de mp3. Uitgegeven in een mooie boxset met cd en tape en een dik pak uitleg erbovenop draait deze dubbelaar helemaal rond de typische kenmerken en tekortkomingen van de cassette (tape hiss, audio saturatie, crosstalk, etc.). Het bijeengeraapte materiaal bestaat bovendien volledig uit archiefgeluiden uit Kubins uitgebreide verzameling (vooral stokoude elektronica en stoffige interviews), allemaal aan mekaar gebricoleerd tot een aangename en verrassend beluisterbare compositie.

Kubin, de zelfverklaarde dadaïst en misschien wel de hedendaagse vleeswording van Karlheinz Stockhausen, waagt zich wel vaker aan dit soort klankspelletjes, maar ‘Chromdioxigedächtnis’ is wel een erg leuk hebbeding. (ts)

Last Ex ‘Last Ex’ Constellation

Muziek die niet in vakjes thuishoort, dat is het werk van Last Ex. Dit duo dat voortvloeide uit het Timber Timbre staat voor eigenwijze instrumentale werkstukken die zich wentelen in pop, avant-garde, ambient, jazz en psychedelica. De kracht zit op ‘Last Ex’ in de prachtige klanktextuur (alles van gitaren, bas en drum tot strijkers, analoge synths, piano ...) de ongemeen boeiende arrangementen en de afwisseling. Geen twee nummers liggen in elkaars verlengde en toch klinkt het album als een geheel. Straf. Lekker.

Eentje om te ontdekken! (eb)

Lily & Madeleine ‘Fumes’ Konkurrent/Asthmatic Kit t y Records

De geschiedenis bewees al vaker dat muziek maken met je familie een goeie idee kan zijn. Lilly en Madeleine Jurkiewicz besloten terecht gebruik te maken van die succesformule. Een jaar nadat hun eer-

ste, zelf getitelde album verscheen, is er nu dus ‘Fumes’ waarop de Amerikaanse zussen hun stemmen zo bundelen dat ze een nieuwe persoon vormen. Op het albumartwork zie je hen in een bootje op het water dobberen en dat is ook precies het gevoel dat ‘Fumes’ in je naar boven brengt. Laat het water je meenemen terwijl je naar ‘The Wold Is Free’ luistert of spring er eens in op het vrolijke ‘Rabbit’.

Dit album vol rustige indiepop doet je de zomer vergeven dat die alweer zo snel voorbij is. (pl)

M185 ‘Everything Is Up’ Siluh Records/Sonic Rendezvous

Om een handvol Oostenrijkse muzikale exportproducten op te noemen, moeten we onnoemelijk diep graven. Eentje die we vanaf nu niet meer mogen vergeten, is M185. Daarvoor zijn we te veel gecharmeerd door de 3de plaat ‘Everything Is Up’. Hierop valt een mix te ontdekken van al het beste waarvoor we in de jaren ’90 uit de bol gingen. In opener ‘Russel’ chopt de elektrische gitaar riffjes à la Red Hot Chili Peppers. Een sax mag nog een portie waanzin door de song blazen. Uptempo indie hoor je in ‘Soon’ en ‘ShShSh’. In ‘L.O.V.E.’ goochelen gitaren met krautrockritmes. Een The Stoogesriff stuwt ‘Spring Thing’ vooruit. En ‘What I Want’ mag heel dromerig beginnen, de finale ontaardt in een Sonic Youth achtige wervelstorm. Een mooi stuk alternatieve gitaarcatalogus komt op ‘Sleeping Operator’ aan bod zonder in de val van platte na-aperij te trappen. M185 weet genoeg eigen toetsen aan de sound toe te voegen zodat deze ook anno 2014 fris en opwindend klinkt. (ow)

J Mascis ‘Tied To A Star’ Sub Pop/Konkurrent

J Mascis solo, dat is toch elke keer opnieuw bang afwachten naar wat voorgeschoteld gaat worden. Zo enthousiast de man ons kan krijgen wanneer hij plaats neemt voor een muur van Marshall-versterkers en daarbij rugdekking krijgt van Lou Barlow en Murph, zo twijfelachtig wordt het wanneer de akoestische gitaren bovengehaald worden. ‘Heal The Star’ mag dan wel elektrisch aandoen, alle alarmsignalen gaan genadeloos af: Mascis neuzelt een eind weg en behandelt een akoestische gitaar alsof ze het meest walgelijke object is dat hij ooit in handen kreeg. Dan liever

het Simon & Garfunkel-achtige getokkel van ‘Wide Awake’ of het karaktervolle openingsduo ‘Me Again’ en ‘Every Morning’, waarin Mascis zich laat gelden als geweldige songschrijver. De rest van de nummers wordt het echter met elke minuut die voorbij gaat een beetje minder leuk en verzandt Mascis in oeverloos gedram dat binnen de kortste keer elk kampvuur kan laten leeglopen. Laat opnieuw aanrukken, die Marshalls! (jvb)

Mono/Poly ‘Golden skies’ Brainfeeder

De eerste keer dat Brainfeederopperhoofd Flying Lotus aan Charles Dickerson, aka Mono/Poly, vroeg of hij geen zin had in een langspeler, was dat via Myspace. Wat we willen zeggen: op het lp-debuut van dit goudhaantje zitten we al even te wachten. Is ‘Golden Skies’ zo veel geduld waard? Dat valt eerlijk gezegd een beetje tegen. De oceaandiepe sub-bassen en de tegendraadse hiphopbeats op z’n ‘Manifestations’-ep uit 2011 bliezen onze haren destijds steil achterover, en z’n bijdrage op Thundercats ‘Apocalypse’ konden we zeker en vast smaken, maar zo ergens halverwege deze 13 nummers-lange new age-saga kunnen we een geeuw niet onderdrukken. Hielden ons wel wakker: het spirituele glockenspiel en belgerinkel volgens het beste Pantha Du Prince-recept, het occasionele harpgetokkel en de bezwerend trage beatsequenties. (mvm)

Monomyth ‘Further’ Suburban

Dit Nederlandse vijftal wist vorig jaar op het titelloze debuut al te overtuigen, met de logisch getitelde opvolger ‘Further’ verkennen de bandleden de kosmische hoogten nog een beetje verder. Ze zweven door de wormgaten van stonerrock, tussen ambient-hemellichamen, elektronisch geladen velden en psychedelische planeten. Ritmes die rollen als een zeshoek, warme Keith Emerson-orgels en de gitaren die afwisselend zwaar riffen en zacht tokkelen lijken van de naburige pendels van Hawkwind en Angels Die Hard geteleporteerd. Waarom nog wachten op Richard Branson als u een gelijkaardige ruimte-ervaring kan opdoen voor véél minder geld? Monomyth bevestigt zichzelf als frisse anticyclonale luchtstroming. (boo)

L'AÉRONEF 2014

achetez vos billets sur

WWW. AERONEFSPECTACLES .COM

OCT

JEU 02 OCT

QBERT + DJ FOOD / DJ CHEEBA / DJ MONEYSHOT

VEN 03 OCT

SPLASH EXPORTED LILLE

DIM 05 OCT MAR 07 OCT SAM 11 OCT VEN 17 OCT SAM 18 OCT DIM 19 OCT MAR 21 OCT MER 22 OCT VEN 24 OCT VEN 31 OCT LUN 03 NOV MAR 04 NOV

FIGURE + TOMSIZE + LUCID + SIMEON IDIR ETIENNE JAUMET + CAMERA GILBERTO GIL CATS ON TREES ZEBDA BROR GUNNAR JANSSON + LISA AND THE LIPS THE AGGROLITES CARIBOU + JESSY LANZA AQUASERGE DEJA-VU DORIAN WOOD BRNS + G Y M THE STRUTS OSAKA MONAURAIL

spectacles LUNles 10 NOV sans gravité - licences entrepreneur de spectacles

SAM 15 NOV

© Brest Brest Brest

web

36

Earteam Mark Lanegan Band ‘Phantom Radio’ Heavenly/[PIAS]

‘Ode To Sad Disco’ op ‘Blues Funeral’ gaf het twee jaar geleden al aan: wanneer Mark Lanegan zijn Band bij elkaar fluit, is dat niet noodzakelijk om met snoeiharde gitaren aan de slag te gaan.

Synthesizers en andere wonderen der technologie maken sluipenderwijze hun opmars, zo bleek met de recent verschenen ep ‘No Bells On Sunday’ en op de nieuwe langspeler is het helemaal raak: Lanegan bewandelt nieuwe paden. Met succes, maar evenzeer met de nodige verwondering bij de luisteraar, want dit is eventjes wennen. Gitaren fungeren louter in een ondersteunende rol, maar zoals uit ‘Torn Red Heart’ blijkt, is dat soms al wat ze moeten doen. Met ‘Phantom Radio’ sluit Lanegan dichter aan bij de duisternis zoals hij ze met Soulsavers schilderde, zij het dan zonder het vocale gospel-element. ‘Judgement Time’ is, met zijn spaarzaam orgel, bijna spoken word, terwijl het afsluitende ‘Death Trip To Tulsa’ de aloude Band-groove oproept, maar dan zoals ze zou weerklinken in handen van een new wave-genie. ‘Phantom Radio’ is niet de meest voor de hand liggende Lanegan-plaat, maar het siert de man dat hij na 30 jaar actieve carrière weigert zich muzikaal te settelen en nog steeds fascinerend uit de hoek kan komen. (jvb) Release: 17 oktober

Moon Relay ‘Moon Relay’ Fysisk Format/Suburban

Noorwegen heeft ons buiten z’n adembenemende fjorden ook op muzikaal vlak al een hoop moois geschonken, denken we maar aan Royksopp, Jaga Jazzist en Motorpsycho. We vergeten best even Bobbysocks en Aha. Aan het eerste rijtje kunnen we nu al het jonge viertal Moon Relay toe voegen. Een debuutplaat met een missie overigens, namelijk de instrumentale rock een nieuwe injectie geven. Rock is trouwens een zwaar understatement, als er elektronica in het spel is of als er gebruik wordt gemaakt van marimba, contrabas en een rij toetsen. Desalniettemin staat tante gitaar hier behoorlijk centraal, maar doet zulke veelzijdige onzedige dingen van knarsen, brommen en grommen tot zachtjes plagen, fluisteren en tongzoenen dat het aangenaam gezelschap wordt. Het muzikale spectrum loopt zo van dancepunk over free jazz naar droompop en kunnen we als dusdanig stellen dat de missie meer dan geslaagd is. (boo)

The New Pornographers ‘Brill Bruisers’ Matador Records/Beggars

Oren gespitst voor de nieuwe langspeler van The New Pornographers. De Canadese achtkoppige band heeft de laatste tien jaar de status van supergroep verworven en doet die titel met ‘Bill Bruisers’ nog meer eer aan.

Verschillende schuiven werden opengetrokken waar de bandleden allerlei stijlen en genres als indierock, powerpop en synthpop uithaalden om er een eigen sound uit te puren. Zoals op ‘Champions Of Red Wine’ en het lichtvoetige ‘Fantasy Fools’. Nog verslavender is het met spacy synths overgoten ‘War On The East Coast’ dat aan de overkant van de oceaan recent al hoge ogen gooide.

Meesurfen op de grooves van deze aanstekelijke plaat? Daar zegt (ne) geen nee tegen.

Nick Nicely ‘Space Of A Second’ Lo Recordings

Onkruid vergaat niet. Zeker als het onkruid met psychotropische bijwerkingen

© Steve Gullick

betreft. Nick Nicely releasete in de jaren 80 en 90 single na single die tot stand kwamen met tonnen acid. Het leverde hem een cultstatus op, maar zeker geen commercieel succes. De voorbij jaren komt hij weer boven water. Dat Ariel Pink en John Maus fulltime met hem dwepen heeft daar wellicht mee te maken. ‘Space Of A Second’ had een rip-off van die twee kunnen zijn, maar Nicely heeft het excuus dat hij dit al meer dan drie decennia doet. Het is moeilijk om door de lagen reverb van de Brit te ploeteren. Nicely stouwt elk nummer tjokvol synths, gitaren, drumcomputers, stemvervormers en samples. Geen vierkante millimeter wordt leeg gelaten. Drukke plaat die enkele kauwbeurten vergt, maar het loont absoluut de moeite om Nicely’s universum te betreden. (dm)

Erlend Øye ‘Legao’ [PIAS]

Eindelijk! Erlend Øye, de Bill Gates van de popmuziek, komt met nieuw materiaal op de proppen. Is deze Noor je nog niet bekend dan zeggen Röyksopp, Kings Of Convenience of The Whitest Boy Alive u ongetwijfeld wel iets. Elf jaar heeft hij gewacht met het uitbrengen van een nieuwe soloplaat. Zijn eerste plaat ‘Unrest’ bevatte nog veel elektronische gekheid, maar dat is op ‘Legao’ minder terug te vinden. Øye ontpopte zich tot een reggaeversie van Jack Johnson.

Minder Röyksopp en meer Kings Of Convenience dus. De single ‘Garota’ zet de toon voor de rest van de cd die hier en daar enkele sublieme nummers kent.

Wegblazen doet Øye niet, maar daar draait het bij hem ook niet om.

Oerdegelijke, dromerige en bescheiden singersong, dat is inderdaad iets meer voor the whitest boy alive. Erlend Øye rijpt onverstoord verder en daarmee lost hij de verwachtingen moeiteloos in. (pn)

Peaking Lights ‘Cosmic Logic’ Weird World/V2 Records

Ook op ‘Cosmic Logic’ schuwen Peaking Lights het daglicht en lokken ze ons wederom mee naar nachtelijke oorden. Alleen klinkt het allemaal wat darteler. Indra Kunis en Aaron Coyes, binnen en buiten de studio een koppel, laten de dubby toon van voorganger ‘Lucifer’ achter zich en kiezen voluit voor sensuele, speelse indiepop. Nestelt ‘Infinite Trips’ zich nog braafjes in dat sfeertje,

met een schelle zanglijn die haast schattig aandoet, dan tintelt de progrock van ‘Telephone Call’ al wat meer. ‘Hypnotic Hustle’ draait dan weer om een potje cosmic boogiën, waar ‘Everyone And Else’ met zijn italovibe gewoon een geinig ding is. Toch voelen we pas bij ‘Dreamquest’ lichtjes die betoverende toets die ‘Lucifer’ bij ons opwekte. Vallen de discogrooves van ‘Bad With the Good’ ons nadien als een streling, dan is het spacy ‘New Grrrls’ gewoon een welgemikte pets. Op ‘Breakdown’ doemt die fijne dub dan toch op en gaan we dan eindelijk overstag. Tot het dromerige ‘Tell Me Your Song’ al de kortstondige roes doorbreekt. Of hoe dartel niet altijd beter is. (kc)

Chuck Prophet ‘Night Surfer’ Yep Roc Records

Wars van elke trend blijft Chuck Prophet trouw aan zijn all american rootsrock.

Solo is Prophet aan zijn 13de plaat toe en daarvoor was hij 10 platen lang frontman van Green On Red. En aan het spelplezier op ‘Night Surfer’ te horen, is zijn carrière nog lang niet ten einde. Met een Fender-gitaar in de hoofdrol, bijgestaan door de gitaar van Peter Buck van REM, legt Prophet de basis voor 12 songs.

Toch klinkt het minder gestript als voorganger ‘Temple Beautiful’. Strijkers en koperblazers duiken regelmatig op en er is zelfs plaats voor een snuifje glamrock. Het is alsof Prophet zijn opperbeste stemming muzikaal wil vertalen. Als het bijzonder hoge Tom Petty-gehalte je niet stoort, zal ‘Night Surfer’ ook voor jou een heel genietbare plaat zijn. (ow)

Purling Hiss ‘Weirdon’

Puzzle Muteson ‘Theatrics’ Bedroom Communit y/N.E.W.S.

Wie een zwak heeft voor licht theatrale treurpop waar bijvoorbeeld ook Antony Hegarty (Antony And The Johnsons) een patent op heeft, moet zeker het werk van Puzzle Muteson (project van ene Terry Magson) eens checken. Wat opvalt tegenover zijn debuut is dat zijn werk sterk aan maturiteit gewonnen heeft. De songs klinken oprecht doorleefd en zijn hoge stem klieft bij momenten stevig door je gemoed heen. De muziek raakt. En dankzij de productie van Valgeir Sigurðsson valt er ook op de muzikale inkleding niks af te dingen. Meer moet dat voor ons niet zijn. (eb)

Red Snapper ‘Hyena’ Lo Recordings

De nieuwe van het even boeiende als wisselvallige Red Snapper is een soundtrack bij ‘Touki Bouki’, de eerste onafhankelijke Afrikaanse film, een Senegalese road movie uit 1973 die onlangs door Martin Scorcese werd herwerkt en opnieuw uitgebracht. Het veelal instrumentale ‘Hyena’ wordt gedragen door prima baslijnen, Afrikaanse ritmes, streepjes elektronica, afrofunk en zelfs een toefje disco; de hele plaat heeft dan ook een hoog 70s-gehalte. Met hoogtepunten zoals ‘Village Tap’, ‘Wonky Bikes’, Mambety’, ‘Herder Can Ride en ‘Card Trick’ heeft het Britse collectief een erg sterk plaatje afgeleverd. Meer van dat! (mb)

Sean Rowe ‘Madman’

Drag Cit y/Konkurrent

Anti-/[PIAS]

Ah, de pub, het oerbritse oord van verderf, dat ergens in de tweede helft van de vorige eeuw het gemakkelijkheidshalve pubrock genaamde genre heeft voorgebracht, de punk voor wie niet echt punk durfde zijn. De jongens van Purling Hiss, Amerikanen voor alle duidelijkheid, balanceren op hun naar schatting derde plaat op het randje tussen beiden. Klinkt de zang van frontman Mike Polizze alsof hij net afgestudeerd is in het nachtleven, zijn band flirt schaamteloos met repetitierammelrock die vooral met de vroege jaren negentig geassocieerd wordt.

Al bij al redelijk ongevaarlijk werkje, deze ‘Weirdon’, maar niet kwaad als achtergrondmuziek. ‘I Don’t Wanna Be A...’ en de pittige afluister ‘Six Ways To Sunday’ zijn uitschieters die we schaamteloos aan onze omgeving durven opdringen. (jvb)

In 2009 kwam Sean Rowe min of meer letterlijk uit het bos gestapt met een plaat vol akoestische liedjes onder de arm. Als gediplomeerde survival-expert weet hij zich probleemloos enkele weken in leven te houden met wat hij door moeder natuur aangeboden krijgt. Twee platen later heeft Rowe zijn sound wat gepimpt met extra instrumenten en durft hij al eens af te wijken van het pure folkgeluid. In ‘Desiree’ sluipen zelfs funk- en disco-invloeden. Flinke porties delta-blues manifesteren zich in ‘Shine My Diamond Ring’, ‘Done Caling You’ en ‘The Real Thing’ waarin je John Lee Hooker en R.L. Burnside meent te herkennen. Maar meest kenmerkend voor Sean Rowe blijven echter zijn verkouden Labradorvocals waarmee hij zich net niet door zijn songs blaft. (ow)

ADMIRAL FREEBEE

07/11 C-Mine, Genk 11/11 Het Depot, Leuven 15/11 Arenbergschouwburg, Antwerpen 19/11 De Kreun, Kortrijk 22/11 De Casino, Sint-Niklaas 27/11 Vooruit, Gent 16/12 Botanique, Brussel

BAFANA

27/09 Haus @ Nijdrop, Opwijk 03/10 Pre Play Party, Hasselt

COELY

25/09 Brussel Brost 25/09 Studay, Antwerpen 01/10 Studentenwelkom, Leuven

CUSTOMS

27/09 Majapa Festival, Bonheiden

DE MINISTERS V/D NOORDZEE 16/10 Stoemp Live @ Rits Café, Brussel

DELRUE

30/09 Stoemp Live @ Archipel, Brussel 04/10 OC Aalbeke 09/10 Candelaershuys, Ukkel 10/10 ‘t Senter, Kuurne 31/10 Cultuurkapel De Schaduw, Ardooie 08/11 Bruggesfestival, Brugge 19/12 CC Belgica, Dendermonde

FIVE DAYS

05/10 10 jaar Geel FM @ Grote Markt, Geel 18/10 Panic In Wonderland, Turnhout 13/11 Café Café, Hasselt

GABRIEL RIOS

24/10 Koninklijk Circus, Brussel

GULLFISK

03/10 Pre Play Party, Hasselt

HERMANOS INGLESOS 24/10 JH Okapi, Lokeren

HYDROGEN SEA

04/10 Play Festival, Hasselt 07/11 Casino Boite, Sint-Niklaas

JEF NEVE - SOLO

22/10 AB, Brussel 05/11 De Roma, Antwerpen 08/11 De Warande, Turnhout 26/11 Handelsbeurs, Gent

LILI GRACE

04/10 Play Festival, Hasselt 31/10 JH Den Couter, Poperinge

OAKTREE

04/10 Play Festival, Hasselt 25/10 AB, Brussel (support Amatorski) 20/11 Vooruit, Gent (support Amatorski)

DE WARANDE 07.10 a special evening with TRIXIE WHITLEY 10.10 RADIO MODERN 11.10 BELPOPAVOND met ARBEID ADELT! – LAVVI EBBEL – DJ GUST DE COSTER 12.10 ADAM COHEN 16.10 MARBLE SOUNDS 20.10 FIXKES 22.10 OSCAR&THE WOLF SOLD OUT 23.10 MAGNUS 28.10 GERS PARDOEL 29.10 BLACKBERRY SMOKE 31.10 ROBERT CRAY 01.11 ANUSHKA (COOL) 03.11 TOWER OF POWER 06.11 SHARON JONES & THE DAP- KINGS (COOL) 7.11

AMP FIDDLER (COOL)

08.11 ARTO LINDSAY BAND 11.11 ADMIRAL FREEBEE

PAULIEN MATHUES

12.11 BOB MOULD

POMRAD

13.11 OSAKA MONAURAIL (COOL)

27/09 CC De Ververij, Ronse 18/10 Stagebl!nd, De Pinte

RAKKA

25/09 Studay, Antwerpen

RECORDERS

14.11 PERFUME GENIUS 15.11 JEFF TWEEDY

02/10 Unifestival, Luik

ROLAND

15/11 Blues in Schoten 28/11 De Trukendoos, Stasegem (solo)

16.11 FISCHER-Z

SELAH SUE

17.11 NOVASTAR – INSIDE 2014 TOUR

STEAK NUMBER EIGHT

21.11 ANNE CLARK & BAND

07/11 AB, Brussel (sold out) 10/11 Koninklijk Circus, Brussel 17/10 Job*Rock, Kuurne 20/12 Pandafest, Edegem

THE EXPERIMENTAL TROPIC BLUES BAND 11/10 DC Rocks, Sint-Niklaas

THE BONY KING OF NOWHERE 02/12 Staminee De Living, Heist-o/d-Berg

24.11 THE HORRORS 26.11 BART PEETERS 27.11 RYAN KEEN

TOURIST

WALRUS

YEVGUENI

13/11 AB, Brussel (sold out) 27/11 De Casino, Sint-Niklaas 04/12 Het Depot, Leuven 11/12 De Roma, Antwerpen

Check all dates at BUSKER.BE

Ozark Henry vrijdag 24 oktober

Otis taylOr + ian siegal + ligHtnin’guy zaterdag 25 oktober

stOOmbOOt + HannelOre bedert zaterdag 25 oktober

turnOut city nigHt

ft. magnus + raVing geOrge + de sluWe VOs agents OF time + baikal + mike tOHr... zaterdag 1 november

spinVis - kintsukurOi zaterdag 8 november

amp Fiddler zaterdag 15 november

maguaré zaterdag 22 november

cube district

ft. gang tHe label + mr pOlska + ... zaterdag 29 november

girls in HaWaii donderdag 11 december

arsenal zaterdag 20 december

rOOts nigHt #7

24/10 Mestizo Arts Festival, Antwerpen 03/10 CC Ter Vesten, Beveren

zaterdag 11 oktober

HET DEPOT

muziekcentrum Leuven

ft. paul ansell’s number 9 + sugaree + urban piOneers Ft. tHe FreebOrn brOtHers

✪ www.hetdepot.be

DE WARANDE TURNHOUT www.warande.be

24 38

t eam Earteam Ear Vessel ‘Punish, honey’ Tri Angle/[PIAS]

Na het meer dan voortreffelijke ‘Order Of Noise’ (2012) besloot Vessel het over een compleet andere boeg te gooien. Overtollige synths en drumcomputers belandden bij het grof huisvuil; oud ijzer, fietskaders en zelfgemaakte gitaren kwamen in de plaats.

Opener ‘Febrile’ zet meteen de toon: een spaarzame snaardrum en een drilboor met de echo van een verlaten havenloods. Ook single ’Red Sex’ is opgetrokken uit industriële drums, vergezeld van een maniakale, lichtjes onbehaaglijke glam-melodie. Voor wie het nog niet begrepen heeft: dit feestje speelt zich enkele kilometers buiten de comfortzone af. Iets verderop beuken scheurende gitaren tergend traag tegen een golfbreker van doorgeroeste metaalplaten. Nooit gedacht dat we het woord slowcore in een Vessel-recensie zouden gebruiken. Tien op tien voor durf en lefgozerij: als statement kan dit behekste beatbrouwsel wel tellen. Middeleeuws vertier uit Bristol, met een donkerzwarte stift buiten de lijntjes gekleurd. Zwarte magie voor de techno-generatie. (mvm)

The Rural Alberta Advantage ‘Mended With Gold’ Paper Bag Records/N.E.W.S.

Gedreven, vurig en episch: zo klinkt ‘Mended With Gold’, het derde album van de Canadese band The Rural Alberta Advantage. Singer-songwriter Nils Edenloff heeft een kenmerkende smachtende stem, multi-instrumentaliste Amy Cole zorgt voor moody gelaagdheid en Paul Banwatt geeft de indie folksongs een meeslepend percussief karakter. Fijne plaat van een trio dat ergens schippert tussen The Shins en Arcade Fire. (bvm)

Sadistik ‘Ultraviolet’ Fake Four Inc

“Jackson Pollock wildly stencilling the subjects”, zo en niet anders omschrijft rapper Sadistik zijn schrijfproces op ‘1984’, een lijzige track die verwijst naar schrijvers als George Orwell en Charles Bukowski. Mocht u er nog aan twijfelen: de rapper is niet vies van een stevige scheut cultuur met een grote c, wat van hem al meteen een buitenbeentje maakt in de hedendaagse hiphopscene. Ook opmerkelijk: de jonge snaak is woonachtig in het grijze Seattle - ’t is eens iets anders dan de Big Apple of L.A. Puristen hebben aan bovenstaande info misschien al genoeg stof om ‘Ultraviolet’ tot hiphop voor watjes te verpulveren, maar wie Sadistik een eerlijke kans geeft, hoort al snel dat ‘ie een aardig stukje kan rappen. De man laat zijn rhymes nonchalant rollen over downtempo synth-loops en pakt over het algemeen uit met diepgravende teksten zonder daarbij aan street credibility in te boeten. Meer dan degelijk. (wd)

Schlammpeitziger

de oosterse feel van ‘Kruste Halzemich’ en ‘Pipe Claphorse’ ons probleemloos.

Toch zijn het de aardige techslagjes in ‘Listig Laufblech’ die ons het dichtst bij de dansvloer brengen, al blijft de afstand nog aanzienlijk. Want welke drang er ook zou ontstaan, met ‘Schneid Ein Stück Aus Der Zeit’ en het zoete ‘Quadrat Ichendorf’ galmt die zachtjes weg. Een plaat naar de titelvraag eigenlijk: eentje die ons op een onbewaakt moment kan boeien, om dan weer aan ons voor bij te gaan.

Iemand een chipske? (kc)

Seekae ‘The Worry’ Future Classic/N.E.W.S.

Seekae is het soort band dat zich weigert te settelen op welke plaats dan ook in het muzikale landschap.

Het Brits-Australische trio verkende op ‘+Dome’ (2011) het sonische speelveld tussen basgeweld en experimentele rock en speelde daar zowel donkere kelders als het Sydney Opera House mee plat.

Ook ‘The Worry’, het derde Seekaealbum, laat zich niet voor één gat vangen. Melancholische house, folk-knipoogjes, houtblazers en een permanent verfrissende percussiebatterij die het hele album onder hoogspanning zet. ‘Further’ is een festival-sing-a-long, ‘The Stars Below’ is een regelrechte housekraker, ‘Oxen Calm’ paart overmoedige bassen met een losgeslagen indiegitaar. Het muzikale kompas van deze jongens lijkt onfeilbaar – zelfs de klezmer-trompetjes zijn perfect gecast. Nog goed nieuws: voor het eerst neemt percussionist Alex Cameron de lome zanglijntjes voor z’n rekening. Zijn heldere stem croont ‘The Worry’ naar een kroeg die plots verandert in een club, en omgekeerd. Hoogstaand luisterstuk. (mvm)

Philip Selway ‘Weatherhouse’

‘What’s Fruit?’

Bella Union

Pingipung

Philip Selway, voornamelijk bekend als de kale drummer van Radiohead, is, vier jaar na zijn debuut ‘Familial’ terug. Nu het moederproject er even voor een jaartje tussenuit knijpt, grijpt Selway het moment om met zijn tweede soloplaat op de proppen te komen. Hier en daar sijpelt Radiohead wel even door, bijvoorbeeld in ‘Ghost’, dat sterk doet denken aan ‘Street Spirit (Fade Out)’, maar verder zet Selway vooral zichzelf in de verf als autonoom singer-songwriter van klassieke poprocksongs. 38 minuten lang arran-

In onze vergeefse queeste naar een gezondere levensstijl, kunnen we een vrolijke kwinkslag als ‘What’s Fruit’ waarderen. Schlammpeitzigers gefilosofeer bekt best lekker op de dwarse elektronica, die soms vrij geschift aandoet. Jo Zimmerman, de man achter de monniker, breit met zijn getrouwe Casiosynth weer een plaat aan elkaar, waarop de tracks baden in best warme, melodieuze klanken. Doet de discopop op ‘Balcony Sofaune’ ietwat speels aan, dan vermaakt

geert hij zijn tracks rijkelijk met strijkers en schuift de drums helemaal naar het voorplan in de mix. Het is allemaal niet zo vooruitstrevend of origineel, maar Selway bewijst wel dat hij meer is dan enkel de drummer van. (dw)

Shaking Godspeed ‘Welcome Back Wolf’ Suburban

Vielen we vier jaar geleden nog voor de naïeve knulligheid die Shaking Godspeed aan de dag legde op zijn debuut ‘AWE’, dan zijn we twee platen later minder mild.

Wat hebben deze frisse Nederlandse jongens toch uitgestoken de voorbije jaren? Op een occasionele catchy riedel in ‘Tombstone Talk’ na, is dit niet bepaald wat je zou verwachten van een band met ervaring. Dit rammelt zonder te knallen, het rockt zonder te rollen, het is geluid zonder ballen. Spijtig. (jvb)

She Keeps Bees ‘Eight Houses’ BB Island

de gebruikelijke postrock, krautrock en melancholische indiepop, bewijst Simian Ghost maar al te goed. Het Zweedse collectief rond Sebastian Arnström slaat namelijk spijkers met koppen als het om lange, beklijvende albums gaat.

Met ‘The Veil’ mikten ze op sferische melodieën (‘A Million Shining Colours’) en op dromerige vocale harmonieën (‘Echoes Of Songs’, ‘I Will Speak Until I’m Done’) die Avi Buffalo- en Fleet Foxesfanaten zullen op prijs stellen. Om de zoveel nummers haalt Simian Ghost een ander paard van stal, gaande van gezapige folkrock (‘Float’) tot aanlokkelijke elektronica (‘Secret Meadows’) en de karakteristieke Scandinavische bitterzoete sadpop (‘Fight Even’). Indrukwekkend hoe Simian Ghost uit deze hutsekluts een knappe eigen sound tapt. Zéér mooi, (ne) heeft de soundtrack van haar herfst al gevonden!

Sleepmakeswaves

‘Eight Houses’ is het derde album van het Brooklyn-duo She Keeps Bees. Nadat Jessica Larrabee en Andy LaPlant in 2006 in eigen beheer hun debuut ‘Minisink Hotel’ uitbrachten, verfijnden ze hun donkere en intieme sound verder tot een intrigerende club-act. Hun jongste album klinkt hierdoor verrassend compleet en volwassen, zonder ergens hun minimalistische touch te verliezen. De jazzy-sound van She Keeps Bees en het verleidelijke timbre van Larrabee’s stem doen trouwens bij momenten denken aan het geweldige Norah Jones’ album ‘Little Broken Hearts’. Naast deze jazzy-feel schemert er, dankzij de scherpe, welgemikte gitaarriffs, ook een donker kantje door waardoor ‘Eight Houses’ minder vrijblijvend klinkt als doordeweekse jazz-pop. Misschien heeft de bijdrage van Sharon Van Etten hier wel iets mee te maken? Een knappe plaat die zich met tracks als ‘Owl’, ‘Both Sides’ en het verscheurende ‘Raven’ als een veelzijdig kleinood toont. Een album dat schreeuwt om live én in een intieme setting gespeeld te worden. (jdb) heeft zich alvast laten verleiden!

De debuutplaat van de Australische postrockers uit 2011 ‘... And So We Destroyed Everything’ moest het vooral hebben van goede bedoelingen.

Buiten bewijzen dat postrock nog niet dood en begraven was, maakte Sleepmakeswaves toen weinig opzienbarende geluidsgolven. Met het tweede album, ‘Love Of Cartography’, laten de heren de té klassieke postrock van hun debuut gelukkig voor wat het is. Deze keer gaan ze immers helemaal aan de haal met de genreconventies om er hun eigen ding mee te doen. Resultaat? Een bijzonder sterk gekruide instrumentale mix, zoals in ‘Perfect Detonator’ en ‘Emergent’, die hen helemaal tot de hoogste regionen - lees: Mogwai, 65daysofstatic - brengt. De songs zijn gevarieerd en dynamisch, én vooral veel origineler dan op hun debuut. Ze zijn niet meer samengesteld uit een resem referenties, maar zijn ontstaan uit een soort diepe noodzaak. Verplichte kost dus voor postrock-adepten én avonturiers. (jdb)

Simian Ghost

Spring Offensive

‘The Veil’

‘Love Of Cartography’ Bird’s Robe Records

‘Young Animal Hearts’

Playground Music

V2 Records

Dat de Scandinavische vlaktes ook perfect andere muzikale jasjes passen dan

Acht jaar hebben ze eraan gewerkt, de jongens van Spring Offensive. ‘Young

THE bLAck kEYS 02/10

20h 20h

08/10

20h

21h

12/10

20h 20h

15/10

20h

21h

23/10

20h

21h

24.02.2015

SPORTPALEIS ANTWERP INfO & TIckETS : 0900 2 60 60 PROxImuSgOfORmuSIc.bE • TuRN bLuE OuT NOW

14009

sep - okt 2014 8,95

MDOU MOCTAR

Lust For Youth + Croatian Amor + Ssaliva Camera + DSR Lines + Ogon Batto Shit and Shine + Future Old People Are Wizards Raphael + Mills Boogie + Very Special Guest (be) RAT EVENT 1 - David Bovée: Shengen Shege + Chaos of the Haunted Spire & Vincent Fortemps

31/10

21h

NAPE RECORDS NIGHT

Het Bos - Ankerrui 5-7, 2000 Antwerpen - www.hetbos.be

TRIXIE WHITLEY

CD MIND THE GAP #110

EN OOK NOG Rafael Anton Irisarri, Leo Svirsky, Matthew Shipp, KETEV, Ada van Hoorebeke, Orlando Voorn, Hypertension, Mondkopf 26/08/14 09:03

VR 24 OKT 14

NORDIC NIGHT #9 SUMIE & BROKEN TWIN ZA 29 NOV 14

ARSENAL ZA 06 DEC 14

GIRLS IN HAWAII WO 10 DEC 14

ERIKSSON DELCROIX DO 11 DEC 14

TINARIWEN TICKETS & INFO: WWW.CCHA.BE CULTUURCENTRUM HASSELT, KUNSTLAAN 5, B-3500 HASSELT

Broken twin

inclusief 14 tracks

Schoppen tegen de poortwachters van de muziektraditie

Klara Lewis & Albert van Abbe

DJ Funk

OZARK HENRY

SAM SHALABI ESSAY DONKERE NETWERKEN VOOR DONKERE TIJDEN

True Champions Ride On Speed + Grovgast

DO 23 OKT 14

Toeareg-rockheld voor de jonge generatie

REWIRE FESTIVAL 2014

Burnt Ones

ZA 04 OKT 14

14009

W W W.G O N Z OC IRC U S . CO M

9 770778 648414

sep-okt 2014

Psychedelische excursie met tape

Mittland Och Leo + Maan + Nosedrip + DJ’s

cultuurcentrum hasselt

123

#123 – MTG #110

ŌGON BATTO (BENT VANDE SOMPELE)

Capsule

( 0,50 € / min., VAT incl. )

THE bLAckkEYS.cOm

Muziek.Kunst.Meer.

CONCERTPROGRAMMA OKTOBER

40

Earteam

Animal Hearts’ is een bundeling van hun beste werk en in het algemeen doet het lichtjes aan Local Natives denken. Qua stem gaan ze een meer indie-weg op en dat maakt dit plaatje net interessant.

‘Young Animal Haerts’ moet je misschien wel enkele keren opzetten voor je er nummertjes begint uit te pikken, maar het is de moeite waard. Er zitten diepe songs in (‘52 Miles’), tracks die snel blijven hangen (‘Bodylifting’) en dan is er ook nog gewoon fijne pop (‘Speak’). Indierock op een schijfje, op het eerste gezicht lijkt het niet zo vernieuwend, maar eens je verder kijkt, zie je wel het potentieel. Mooi debuut! (pl)

Baba Stiltz ‘Total’ Barnhus/Word And Sound

Met zijn eersteling hangt de Zweedse producer meteen een geluidstapijt op, dat niet zou misstaan in een warm decor. Schakerend tussen zwoele ambient, psychedelische popklanken en minimale housedeunen, is het soort lap muziek dat je oorspronkelijk aangenaam verrast, met het montere ‘Reality Sparks’, om je dan weer te laten twijfelen door een slome sof als ‘Rain Dance’. Maar net wanneer je denkt deze ‘Total’ best op te ruimen, haalt Stiltz een aantal zeer mooie flarden ambient boven, zoals ‘Weeeb’ en ‘Hotel Exile’, die moeiteloos een warme bries door de bescheidenheid van onze woonkamer jagen. Tiens, een Zweed die onze vertrekken wat verfraait, waar kennen we dat nog van? (kc)

Surgical Beat Bros ‘Surgical Beat Bros’ From Scratch Records

Het is behoorlijk geflipt en het komt uit Italië, daar moet ergens een link naar Zu of Mombu zijn. En jawél hoor, Antonio Zitarelli - drummer bij de laatstgenoemden - doet het hier met bevriend knopjesdraaier Fabio Recchia. Dat zorgt uiteraard voor abstract elektronische herrie met dito stokslagen. Venetian Snares iemand?

De chirurgen blijven de eerste helft van het plaatje helaas bij hun leest, en fileren handig ritmes, bliepjes en noise met hun scherpste scalpel tot een technisch hoogstaande maar zielloze massa. Pas op ‘Robo Wet Love’ begint er enige muzikaliteit door de baxter te sijpelen. De breakcore van ‘No’ is het eerste échte hoogtepunt. Als behoorlijke fan van Zitarelli’s polyritmische mokerslagen, moeten we dus eens zo streng zijn en verwachten we op een plaat toch méér dan twee rasmuzikanten die zich freewheelend een beetje aan ‘t amuseren zijn. (boo)

Tin Man ‘Ode’ Absurd

Mellow beats en synths die we ook al xen-dertig keer gehoord hebben: “belegen boel” dachten we in eerste instantie.

De verveling ebde gelukkig weg en werd vervangen door intrigerende donkere en repetitieve electro. De opflakkering was van korte duur vermits de al te repetitieve en nergens toe leidende loops maar wat aanmodderen Zelfs al worden die overgoten met knisperende, knetterende en dreigende synths, zo bijster interessant is het allemaal niet. Een break, een drop, een koerswijziging: het is kennelijk net dat ietsje te veel gevraagd… (mc)

Trentemoller ‘Lost Reworks’ In My Room/N.E.W.S.

Stilstaan is achteruitgaan, denkt Trentemoller, en dus legt-ie er tegenwoordig flink de pees op. De fijnmazige elektronica van weleer heeft plaatsgeruimd voor rafelige pop en rock, getuige daarvan onder meer ‘Lost’, z’n jongste album. De meningen daarover laten zich nogal verdelen, maar dat laten we hier even in het neutrale midden. Nu is er dus ‘Lost Reworks’, met een viertal remixes van zichzelve, die zo mogelijk nog harder rechtdoor rausen dan de originele versies. De Deen komt onder meer aanzetten met stevige referenties richting Depeche Mode (‘Come Undone’) en LCD Soundsystem (‘Deceive’). Het rayonnetje remixes wordt verder aangedikt met een handvol bewerkingen van relatief onbekende lui als Toydrum, Unkwon en Jenny Wilson. Een lekker leukigheidje, deze ‘Lost Reworks’, maar verre van een mijlpaal op het cv van Anders Trentemoller. (fp)

Tweedy ‘Sukierae’ dBPM/Anti-/[PIAS]

Het geslacht Tweedy samen aan het werk. De familienaam is meteen ook de naam van de nieuwe groep van Jeff (frontman van Wilco) en zoon Spencer Tweedy.

Een wereldplaat is ‘Sukierae’ niet.

Daarvoor staan er net iets te weinig essentiële songs op de twintig tracks tellende plaat. ‘Sukierae’ heeft zo zijn momenten check de korte weerbarstige opener ‘Please Don’t Let Me Be So Understood’ of luister naar pareltjes als ‘Wait For Love’, ‘Summer Moon’ en ‘Pigeons’ - maar na de lange rit heb je het gevoel dat je naar ‘Wilco – The B-sides’ hebt geluisterd. De dromerige psychedelica van ‘Slow Love’ ten spijt. Slotsom? ‘Sukierae’ is een boeiende release voor wie alles van Jeff Tweedy in huis wil hebben maar geen klassieker in wording. (bvm)

compil vliegt de sludge, doom en postmetal je om de oren.

IJle gitaren wisselen af met compromisloos gebeuk, en dat steeds op de tonen van een machtige, meeslepende melodie. Ook de afwisselende zangstijlen houden de boel zeer interessant: ingetogen, hoog, loepzuiver, rauw en gruntend. Onze persoonlijke favoriet is de 19 minuten durende afsluiter ‘Marrow’, een song waarin kracht en breekbaarheid elkaar perfect vinden. (eb)

V/A

James Yorkston

‘Fabriclive 77’

‘The Cellardyke Recording And Wassailing Society’ Domino Recordings

Het is een eerder onopvallend parcours dat de Schotse singer-songwriter tot nu toe heeft gereden. Zijn carrière begon hij als support voor folklegendes Bert Jansch en John Martyn. Maar de intieme en fragiele songs van Yorkston vonden toch hun weg naar een groter publiek en daarmee werden de supports ook ambitieuzer: Lambchop, Tindersticks, David Gray, Turin Brakes…

Ondertussen heeft Yorkston plaat 8 afgeleverd. Alex Taylor van Hot Chip nam de productie voor zijn rekening.

Gastbijdragen zijn er deze keer o.a. van KT Tunstall en The Pictish Trail.

Niet dat het de sound van Yorkston drastisch verandert. Het blijven breekbare en melancholische liedjes die een warm behaaglijk gevoel moeten oproepen. Dat lukt Yorkston in grote mate met 15 eigen songs en zeker met de Chris Bell-klassieker ‘You And Your Sister’. Eén van de vele redenen om de plaat tot de laatste groef uit te luisteren.(ow)

Zeitkratzer + Kenji Haino ‘Live At Jahrhunderthalle Bochum’ Dense

Will And The People ‘Whistleblower’ Baggy Trousers

Will And The People is een vreemde groep. Toen we deze derde boreling opzetten, was onze eerste reflex om de zanger met zijn typisch stemmetje vakkundig de nek om te wringen en daarna de rest van de groep met hun rücksichtlos vrolijke riedeltjes - een mix van reggae, ska, elektronica, rock en folk - aan een reeks creatieve folteringen te onderwerpen.

Maar, en dit is het bizarre, na een tijdje begin je die zorgvuldig gelaagde nummertjes eigenlijk best leuk te vinden. Met name ‘Shakey Ground’ en ‘Trustworthy Rock’ staan er als een huis en zullen ongetwijfeld weldra de lokale radiogolven onveilig maken. En dat is jammer, want we hebben nog altijd een pesthekel aan dat stemmetje... (mb)

Yob ‘Clearing The Path To Ascend’ Neurot Recordings

Fans van lieflijke bands als Amenra en Neurosis mogen zich de nieuwe Yob aanschaffen. Op het zevende album

Het noise/avantgarde-orkest Zeitkratzer werkt voor de tweede keer samen met Japans psych-rock legende Kenji Haino, en zowaar, die laatste klinkt nog gekker dan ooit tevoren. In tegenstelling tot op de vorige opname laat Haino de gitaar achterwege om volledig op zijn stem te concentreren. Dat vertaalt zich in veel getier en gegrom, met de aanhoudende hectiek van Zeitkratzers live-instrumenten om het geheel wat extra gewicht te geven.

Avondmuziek is dit niet, en toch: wie zijn klassiek graag wild en radicaal heeft, moet dit zeker een kans geven. (ts)

‘Universal Quantifier’, 2cd Haloycan Records

Op de grens tussen (old school) house en techno vertoeft deze compil waarop o.m. XXXY, Hackman, Paul Woolford en Arkist zijn terug te vinden.

Veel nerveuze en springerige synths en ritmes ook, die de boel wat doen opschuiven richting breakbeat of zelfs d&b, al liggen die bakens nog net buiten het vaarwater. Leuk, maar niet bepaald onmisbaar of zelfs maar essentieel… (mc)

V/A - Erol Alkan Fabric/N.E.W.S.

En wederom een rrrronkende naam op de maandelijkse Fabric-compil!

Vorige maand mocht Marcel Dettman nog de decks teisteren in de gewone ’Fabric’-reeks, deze maand is het aan Erol Alkan in de ’Fabriclive’-reeks. Alkans platenkeuze is fris en scherp, met een prima opener (Maurice & Charles) om dan aardig door te trekken met Cowboy Rythmbox, The Emperor Machine, Tom Rowlands, Alkan zelve en Ben Jenkins. Eigenzinnig, redelijk verslavend en met een lekker tempo moeten we dus opnieuw een sterretje zetten achter een compil uit de ’Fabriclive’reeks! Lekkere stuff! (mc)

V/A - Oliver Huntemann ‘Oliver Huntemann Play! 05 (live) Vienna’ Senso Sounds

Of hoe een titel al veel zegt over wat je mag verwachten: Oliver Huntemann live in Wenen, waarbij de veteraan (46 ondertussen) het publiek voor de aardigheid op heel wat nieuwe en onuitgebrachte tracks trakteerde. Melodieuze techno, trance-achtige dingetjes en progressive zijn zowat zijn handelskenmerken en daaruit puurt der Oli ook nu weer voor deze set: Josh Wink, Renato Ratier, Faded Ranger en een resem eigen plaatjes passeren de revue. Het is een lekkere, goed gevarieerde en prima opgebouwde set geworden, met een vrij strak tempo en een publiek dat niet uit de mix werd gehouden maar duidelijk zijn appreciatie laat blijken. Wenen is hip! Ja, wij staan er ook van te kijken… (mc).

V/A - Loadstar ‘Ramlife: Loadstar’ RAM Records

Drum-‘n-bass werd al meermaals dood en begraven verklaard, maar is de laatste twee jaar helemaal terug. Een nieuwe generatie jonge wolven luisterde immers zeer aandachtig naar wat de grootmeesters van weleer (Ed Rush & Optical, Bad Company, Andy C, J Majik…) ergens rond de millenniumwissel allemaal uitspookten, skipten de onzin die daarop volgde en zo zijn de

led

V/A – Craig Richards ‘Get Lost VII’, 2cd Crosstown Rebels/N.E.W.S.

Ook al verloopt het allemaal wat strammer, soms gaan we nog eens graag een keertje loos. Zoals met de nieuwe ‘Get Lost’-verzamelaar, met menner van dienst Craig Richards van het Londense Fabric. Valt er op het eerste schijfje aangename housetracks van Velvet Season & The Hearts Of Gold, Mike Ozone en This Side Up te rapen, dan zorgen de techno en electro van o.a. Radio Nasty en Bangkok Impact op de tweede plak voor enige opwinding. Maar hoewel we best een ver eind op weg geraken, echt loos gaan we nooit. Een geval van willen, maar niet kunnen. Voor alle betrokken partijen. (kc)

V/A – Nicolas Jaar ‘Work’

land Venezuela verkrijgbaar waren.

Grau, eigenlijk een felgezochte geluidstechnicus, maakte de platen zo’n beetje na zijn uren met muzikanten die zijn studio frequenteerden.

Jazzanova en de Venezuelaanse DJ Trujillo laten nu met deze dubbelaar de allerbeste nummers van de man op de wereld los (waaronder zowaar een nieuw nummer) en dat is uitstekend nieuws voor fans van cosmic disco. Tel daar snuifjes bossa, funk en jazz bij en je krijgt een bijzonder smakelijk stoofpotje. Muy bien! (mb)

V/A – Franz Ferdinand ‘LateNightTales: Franz Ferdinand’ LateNightTales/N.E.W.S.

Franz Ferdinand stelt een avondje uit samen en levert, als je het overbodige nieuwe nummer van de band zelf en de spoken word van frontman Alex Kapranos achterwege laat, de soundtrack bij een eclectische, funky en soms verrassende nacht. Van de krautrock-cover van Neil Youngs ‘Old Man’ (door Justus Köncke) langs een übercoole Gainsbourg naar Lee “Scratch” Perry tot ‘1985’ (Macca’s dansbaarste): dit is een puike selectie, waar de ietwat wazige onbestemde uren pittig mee gevuld raken. (jvb)

Other People

V/A

Met deze meer dan zalige compil ‘Work’ raakt Nicolas Jaar wederom de juiste snaar. Daar zijn label Other People een kaarsje mag uitblazen, haalde de man bij zijn mensen allerlei fijn materiaal op. Zoals de soulvolle nu-jazz op ‘Freedom’ van Soul Keita, het bloedmooie ‘Form And Effect’ bij Dave Harrington, de lekkere indiepop uit de zak van Visuals of de soms drammerige, dan weer dromerige elektronica uit Ancient Astronauts universum. Oh ja, ook Darkside levert met ‘What They Say’ en ‘Gone Too Soon’ weer 2 absolute pareltjes af. Jaar heeft ons weer een gelukkiger mens gemaakt. Waarvoor onze oprechte dank! (kc)

‘Peru Bravo: Funk, Soul & Psych From Peru’s Radical Decade’

V/A – Rainer Trüby ‘Slouse. Fishing In Slower Territories’ Compost

Prima door Rainer Trüby samengesteld plaatje met bijdrages van o.a. Christian Prommer, Laid Back, Moonstarr en Maurice Fulton, die Alice Smith op bijzonder fijne wijze onder handen neemt.

Je mag je verwachten aan prima gearrangeerde en - zoals de titel al aangeeft - opvallend trage dansvloervullers die het midden houden tussen nu-disco, electro funk, afro en deep house. Erg leuke en ademende compilatie, deze ‘Slouse’. (mb)

V/A - Jazzanova & Trujillo

Tiger’s Milk Records

Remember het Peru van de jaren 60? Wij niet, maar het moet er stevig gestoven hebben. Tussen twee autoritaire regimes in bloeide en groeide er een aanstekelijk swingende funk-, soul- en psychscene. Olifantenpijpen, onwelriekende okselholtes en afgebladderde Stratocasters. Zo rond ’66 kon je in Lima zowat elke avond naar een geweldige surf/rock-’n-roll/garage/punk-band gaan kijken. Met een ferme knipoog naar Los Saicos, de oervaders van alles wat lawaai maakt in Peru (check ultieme cultschijf ‘Demolición’), scheuren nobele onbekenden als Los Holy’s, Los Comandos en The Mad’s de sterren van de Zuid-Amerikaanse hemel.

Ongepolijst, uitgelaten en héél erg funky. Heel plezante geschiedenisles! (mvm)

beursschouwburg music fr

03.10

BEAR IN HEAVEN (US) + SOLDIER’S HEART (BE) + FEAR OF MEN (UK)

we

08.10

ROSELIEN (BE)

we

15.10

BRUTUS (BE) + COCAINE PISS (BE)

fr

24.10

HEXAGEN FESTIVAL FEAT. HEADWAR (FR) + JESSICA93

th

30.10

PEAKING LIGHTS (US)

fr

31.10

BLACK BASSET LABEL NIGHT FEAT. CASTLES (BE) + MONT-DORE (BE) + ELECTRIC)NOISE(MACHINE (BE)

fr

07.11

FATIMA (SE/UK) + LEFTO (BE)

fr

22.11

TRANS AM (US) + GO MARCH (BE)

tu

02.12

A-WA (YE)

‘The Magic Sound Of Daniel Grau’, 2cd Sonar Kollek tiv

Daniel Grau maakte tussen 1974 en 1983 een reeks legendarische platen die tot dusver niet buiten zijn thuis-

beursschouwburg.be

Rue A. Ortsstraat 20-28, Bruxelles 1000 Brussel

beats en bassen anno 2014 springlevend. Loadstar mag de eerste in een nieuwe reeks verzamelaars van RAM Records voor z’n rekening nemen en schiet vanaf de eerste tonen met scherp.

Hive, Noisia, veel eigen werk, Original Sin, DC breaks: veel gerief uit het bovenste schap van de nieuwe lichting.

Een stevige klets rond de oren, deze verzamelaar, maar wij bieden, voor één keer, gedwee de andere wang aan en vragen, smeken, huilen om meer! (mc)

42 Stoemp!

Tot 5 november Diverse cafés, Brussel

woensdag 01 oktober Von Durden; The Legendary Tigerman @ Botanique, Bxl The Libertines @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be Little Dots; The Antlers, Marika Hackman @ AB, Brussel Marble Sounds, Sweet Little Mojo @ Vooruit, Gent, democrazy.be Studentenwelkom: Five Days, The Mixfitz, Coely, De Jeugd Van Tegenwoordig @ Ladeuzeplein,Leuven, studentenwelkom.be Hammerhead, Deer, Viva Cats! @ Magasin4, Brussel

donderdag 02 oktober

Elfde seizoen alweer van Stoemp! Gratis concerten meepikken van zowel jong talent als gevestigde waarden in authentieke, Brusselse cafeetjes… heerlijk toch! Of ook: met Poppunt en z’n poulains op café! De reeks loopt al sinds half september, maar er is nog veel lekker op komst hoor. Wie je nog aan ’t werk kan zien? Delrue (30 sept @ Archipel), Orchestre International Du Vetex (2 okt @ KultuurKaffee), delvaux. (7 okt @ Le Coq), Nevada Fellow & St. Grandson (8 okt @ Het Goudblommeke In Papier), N’Faly Kouyaté (14 okt @ Café De La Rue), Brutus & Cocaine Piss (15 okt @ Beursschouwburg), Bazart & De Ministers Van De Noordzee (16 okt @ Rits Café), Altertape (21 okt @ Bonnefooi), FùGù Mango (22 okt @ Kafka), Byron Bay (23 okt @ Meininger Hotel), Amongster (28 okt @ Monk) en voor afsluiter Vuurwerk (5 nov) wijkt Stoemp! uit naar Cinema Aventure zodat de visuals helemaal tot hun recht komen. Meer weten over de artiesten en de cafés?

Check www.stoemplive.be.

Pre Play Party en Play Festival 3 en 4 oktober Muziekodroom, Hasselt

Student Welcome: Stab, King Hiss, Id!ots, The Sore Losers, B, TLP @ De Kreun, Kortrijk Helmet; It’s A Family Affair presents Mississippi Records ft Marisa Anderson, Lori Goldston, Dragging An Ox Trough Water @ AB, Brussel, abconcerts.be Antemasque @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Capsule @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Blood Red Shoes DJ-set, Soldier’s Heart, Dilly Boys, Hindu Radio DJ’s, Charming Man; Maxim Lany & Nathaniel, Kong, Beauhause, The AA, Hymst @ Vooruit, Gent, dwtn.be Strand @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Deborah Bonham Band @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Orchestre International du Vetex @ Kultuurkaffee, Brussel, stoemp.be Tutu Puoane @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Marockin’ Brass @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Ella The Bird, Parasite Single @ Charlatan, Gent, democrazy.be Swing Fest: Sebastian Plano, Frederio Albanese @ Weststadthalle, Essen, D, denovali.com/swingfest The Legendary Tigerman, Hell’s Kitchen @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Triggerfinger, Fahrenheit 21 @ Le Grand Mix, Tourcoing, fr Ours, Jacques Daoud, Lieutenant Nicholson @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr, caveauxpoetes.com

vrijdag 03 oktober Pre Play Party: The Whatevers, The Modest Men, Mister Critical, Gewelt: Gullfisk, Bafana, Exactly This @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Tiny Ruins; Fat White Family, The Voyeurs @ Botanique, Bxl Passenger @ Lotto Arena, Antwerpen, livenation.be Autreche, Russel Haswell, Rob Hall; Pieter Embrechts @ AB, Brussel, abconcerts.be Spaceghostpurrp & Yung Simmie @ Trix, Antwerpen The Colorist ft Cibelle, Kobe Proesmans @ CCM, Mechelen Hackensaw Boys @ N9, Eeklo, n9.be Folia @ Charlatan, Gent Stanton @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be X Makeena, Audio Pirate, Bishop Dust @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Walrus @ CC Ter Vesten, Beveren Taksim Trio @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Mittland Och Leo, Maan, Nosedrip, DJ’s @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Muziekquiz @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be King King ft Alan Nimmo @ Spirit Of 66, Verviers Nordmann, Manngold @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Bear In Heaven, Soldier’s Heart, Fear Of Men @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Kom-Pania @ De Centrale, Gent, decentrale.be Swing Fest: The Haxan Cloak, Demdike Stare, Petrels, Oval, Rafael Anton Irisami, Ensemble Economique, Inconsolable Ghost @ Weststadthalle, Essen, D, denovali.com/swingfest Fixkes, Piepschuim, Martine De Kok @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Figure, Tomsize, Simeon, Lucid @ Aéronef, Lille, Fr Yael Naim & David Donatien @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr Shane Alexander @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

zaterdag 04 oktober

Gruppo Di Pawlowski © Ruben Hamelink Play Festival is de fijne opener van het nieuwe seizoen voor Muziekodroom. 5 podia worden op 4 oktober tot in de nok van het dak gevuld met lekkers. Magnus, The Hickey Underworld, Gruppo Di Pawlowski, Drums Are For Parades, Hydrogen Sea, The Spectors, Afterpartees, Warhola, Yawns, Birth Of Joy, And The Spoke In Anthems, Inwolves, Oaktree, Double Veterans, STUFF., Get Your Gun, Ella The Bird, Rusty Roots, Parasite Single, Mon-o-Phone en Piquet zie je er voor amper 5 euro aan het werk. Straf! De Pre Play Party op 3 oktober met The Whatevers, the modest men, Mr. Critical en Gewelt! kost je trouwens helemaal niets. Straffer dan straf. Geloof je ons niet? Check www.muziekodroom.be!

Play Festival: Magnus, The Hickey Underworld, Gruppo Di Pawlowski, Afterpartees, Drums Are For Parades, Warhola, Hydrogen Sea, The Spectors, Stuff., Birth Of Joy, Yawns, Double Veterans, Oaktree, Lili Grace, Piquet, Rusty Roots, And They Spoke In Anthems, Mon-O-Phone, Inwolves, Excite 2014: Ella The Bird, Get Your Gum, Parasite Single @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Genks Oktober Fest: Who Bother?, Lazy Red Cheeks, Faith In Fate, Civilian, Mental Circus, Volbeer, Koyle @ Rond Punt 26, Genk Vessel, Wife; rewind: Jan de Wilde @ AB, Brussel Laurent Garnier, Technasia, Pierre & Deg, Jean Cedric & Geoff Wichmann @ Fuse, Brussel, fuse.be Plus Instruments, Truus de Groot, Insultor @ Magasin4, Bxl Delrue @ OC, Aalbeke Hannelore Bedert, Nele Needs A Holiday @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, cczwaneberg.be Juan Carlos Carrasco & Rudi Flores @ N9, Eeklo, n9.be Radio Modern @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Mefjus, Kasra, Enei, Ivy Lab, Optical, One87 & MC Mush, Tesla & Identy @ Vooruit, Gent, starwarz.be Crossbeat, Voehaï, Gullfisk, Jonas Lion @ Kerk, Gentbrugge, facebook.com/events/1465439410409502/?fref=ts Flat Earth Society ft Mauro Pawlowski @ Stadsschouwburg, Sint-Niklaas, decasino.be

gigs& parties okt 2014

David Surkamp @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Cibelle & The Colorist @ C-Mine, Genk Trixie Whitley @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Gypsy Swing Quintet de Liège @ Kulturzentrum Jünglingshaus, Eupen, eupen.be Nouveau Vélo @ Madame Moustache, Brussel Black Flower @ CC De Muze, Heusden-Zolder, muze.be Spray Paint, Shearing Pinx, Sida, DJ Entorse @ Recyclart, Brussel, facebook.com/events/1466889386913489/?ref=51&source=1 Laurent Garnier, Technasia, Pierre & deg, Jean Cedric & Geoff Wichmann @ Fuse, Brussel, fuse.be Truus de Groot aka Plus Instruments, Jahiliyya Fields @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Colossus, Skelt’s Ashes Into Blood @ B52 Music Club, Eernegem, clubb52.wix.com Hertz: DVS1, Gary Beck, Truncate, Developer, Nihad Tule, Redhead, Double U Jay, A.Brehme, Ode Maen @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Christine And The Queens @ Botanique, Brussel Swing Fest: James Holden, Greg Haines, Bohren, & Der Club f Gore, Never Sol, Piano Interrupted, Origamibiro, John Lemke @ Weststadthalle, Essen, D, denovali.com/ swingfest Spleen @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr Fat White Family @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl Navarone @ Rotown, Rotterdam, Nl, rotown.nl King Dalton @ Gebouw-T, Bergen-op-Zoom, Nl

zondag 05 oktober Ozark Henry @ De Spil, Roeselare, despil.be Little Dots @ Minard, Gent, democrazy.be Bolt Thrower, Morgoth, Vallenfyre @ MOD, Hasselt Joanne Shaw Taylor, The Blues Vision @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Five Days @ Grote Markt, Geel The Jove Cats @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Jaune Toujours @ Muziekkaffee The Other Side, Peer Charlemagne Palestine & Rhys Chatham, Sheldon Siegel, Gerard Herman @ KC Netwerkt, Aalst, netwerk-art.be The 1975 @ AB, Brussel, abconcerts.be Lilly Wood & The Prick @ Botanique, Brussel, botanique.be Swing Fest: Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra, Ben Frost, Moon Zero, Hauschka, The Samuel Jackson Five, The Eye Of Time, Franz Kirmann @ Weststadthalle, Essen, D, denovali.com/swingfest Idir @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Ziveli Orkestar @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr

maandag 06 oktober Vance Joy, Ezra Vine @ Botanique, Brussel, botanique.be Asking Alexandria, The Ghost Inside, Crown The Empire, Secrets @ AB, Brussel, abconcerts.be Trixie Whitley @ De Spil, Roeselare, despil.be Joanne Shaw Taylor @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

dinsdag 07 oktober Nele Needs A Holiday @ Avenue De Polka, Wevelgem Liz Green; Détroit, Chloé Colin @ AB, Brussel Clap Your Hands Say Yeah; Fool’s Gold @ Botanique, Bxl London Grammar @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be Trixie Whitley @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Strand Of Oakes, Scrappy Tapes @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Jolie Holland, Maggie Bjorklund @ De Centrale, Gent Delvaux @ Le Coq, Brussel, stoemp.be Camera, Etienne Jaumet @ Aéronef, Lille, Fr Lilly Wood And The Prick @ Rockhal, Esch/Alzette, Lux Lewis Watson @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

woensdag 08 oktober Sean Nicolas Savage @ Botanique, Brussel, botanique.be Kaiser Chiefs @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Fixkes; Détroit, Chloé Colin @ AB, Brussel, abconcerts.be Trixie Whitley @ Charlatan, Gent, democrazy.be Roselien @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Brian Auger Oblivion Express ft Alex Ligertwood @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Nevada Fellow & St.Grandson @ Het Goudblommeke In Papier, Brussel, stoemp.be Osvaldo Hernandéz @ Molière, Brussel, muziekpublique.be The Aggrolites @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Burnt Ones @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be DJ Krush, Mononome @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Agnes Obel @ Carré, Amsterdam, Nl, carre.nl Brant Bjork @ Melkweg, Amsterdam, Nl, melkweg.nl The Hold Steady @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl Fiction Plane @ Rotown, Rotterdam, Nl, rotown.nl

43 Desertfest 10 t/m 12 oktober TRIX, Antwerpen

roeselare zo 05 okt ma 06 okt zo 02 nov za 15 nov do 20 nov wo 03 dec zo 07 dec za 31 jan vr 06 feb vr 20 feb vr 27 feb za 18 apr

OZARK HENRY TRIXIE WHITLEY TIGRAN HAMASYAN TRIO FLAT EARTH SOCIETY & MAURO ERIKSSON DELCROIX ARSENAL DANCE! DANCE! DANCE! TINARIWEN JONAS WINTERLAND MELANIE DE BIASIO HAUSCHKA HET ZESDE METAAL BELPOP BONANZA BIS

03/10

04/11 11/11 14/11

15/11 27/11 06/12

meer concerten op despil.be

MUSIC AT STUK

Fixkes + PiePschuim + martine de kok kina Grannis alison moyet thurston moore + Balmorhea admiral FreeBee arsenal - dance! dance! dance! tom helsen + nunki

Na Berlijn en Londen nu ook in Antwerpen!

Jaahaaaa, Desertfest zakt drie dagen af naar TRIX voor een ferme portie heavy rock, psych en doom. Drie dagen én drie podia (Canyon, Vulture en Desert Stage)… dat wordt weer stevig recupereren, de week nadien. Op vrijdag klaar om ’t festival op gang te knallen: Blues Pills, Kadavar, Lecherous Gaze, The Bevis Frond, The Picturebooks, The Vintage Caravan, Toner Low, Truckfighters, Valley Of The Sun en Witchrider.

Op zaterdag ongetwijfeld stevig stomend on stage: David Celia, Dirty Fences, Electric Wizard, Herder, Karma To Burn, Moonward, Pallbearer, Purson, Satan’s Satyrs, Steak, The Shrine, Yob en Your Highness. En de zondagse parels voor de zwijnen luisteren naar de namen Black Bombaim, Black Moth, Brant Bjork, Conan, Fu Manchu, Arenberg ArenbergstraatPontiak, 28, 2000 Antwerpen Jex Thoth, Moaning Cities, Monkey3, T 03 202 46 46 Sardonis en The Flying Eyes. Op vrijdag waaien de deuren om 18u open, op zaterdag en zondag al om 15u. Vrijdag kost je 45 euro, zaterdag 55 euro en zondag 50 euro. Voor een 3dagen-ticket hoest je 90 euro op. Nog meer weten? Check www.desertfest.be

STUK ARTS CENTRE I LEUVEN I WWW.STUK.BE

10 years of Hyperdub

COPELAND

09 16 06 18 18

10 10 11 11 12

THE SEDAN VAULT &

BRUTUS

03 10

The Colorist feat. Cibelle Kobe Proesmans

11 07 11

René Re née né e + St. St Grandson Gran Gr ands an dson ds on Renée

11 15 11

Chat Ch atha at ham ha m County Coun Co unty un ty L ine in e Chatham Line & Mandolin Orange

11 28 11

Girl Gi rls rl s in Hawaii Haw Haw awai aiii ai Girls

11 15 11

Bent van van Looy Loo ooy y Bent

12 12

Living Roots Kode 9 © Maximilian Montgomery SarahKode9 Bettens, Jan De Smet brengt al 10 jaar pareltjes uit op z’n

PETER BRODERICK

20 12 21 12

COPELAND

02 19 02

&

&

SUMIE

SUPPORT

DANS DANS &

SUPPORT

BRNS &

SUPPORT

17 oktober Petrol, Antwerpen

02 20 02

Hyperdub-label. En dat daar straffe kost op uitkomt, daar mag je zeker van zijn. Burial, Arsenal Darkstar, Flying Lotus, Hype Willimas, Martyn, Zomby… jahaaaa, allen releasten ze op Kode9’s label. Tijd voor een vette birthday party. Stip 17 Haus Ha usch us chka ch ka aan, want opperhoofd Kode 9 zelve zakt Hauschka oktober die dag af naar Petrol. Tuurlijk komt de man niet ook Scratcha DVA én de ladies Fatima Al Swee Swee Sw eettalleen: Litt Li ttl tt le M le ojo oj jo + Sweet Little Mojo Qadiri, Cooley G en Ikonika staan die nacht in de Mad about Mountains booth. ’t Kot in de fik, met deze heavy shit! Deuren openen om 22u en voor 11 euro (vvk)/16 euro (kassa) ben je getuige! Check ook eens www.petrolclub.be voor dit en veel meer.

WWW.CULTUURCENTRUMMECHELEN.BE

44

donderdag 09 oktober

Desertfest 10 t/m 12 oktober TRIX, Antwerpen

Brant Bjork Na Berlijn en Londen nu ook in Antwerpen!

Jaahaaaa, Desertfest zakt drie dagen af naar TRIX voor een ferme portie heavy rock, psych en doom. Drie dagen én drie podia (Canyon, Vulture en Desert Stage)… dat wordt weer stevig recupereren, de week nadien. Op vrijdag klaar om ’t festival op gang te knallen: Blues Pills, Kadavar, Lecherous Gaze, The Bevis Frond, The Picturebooks, The Vintage Caravan, Toner Low, Truckfighters, Valley Of The Sun en Witchrider.

Op zaterdag ongetwijfeld stevig stomend on stage: Cowboys & Aliens, David Celia, Death Valley, Dirty Fences, Electric Wizard, Herder, Karma To Burn, Moonward, Pallbearer, Purson, Satan’s Satyrs, Steak, The Shrine, Yob en Your Highness. En de zondagse parels voor de zwijnen luisteren naar de namen 1000Mods, Black Bombaim, Black Moth, Bloodnstuff, Brant Bjork, Bruts, Colour Haze, Conan, Fu Manchu, Jex Thoth, Moaning Cities, Monkey3, Pontiak, Sardonis en The Flying Eyes. Op vrijdag waaien de deuren om 18u open, op zaterdag en zondag al om 15u. Vrijdag kost je 45 euro, zaterdag 55 euro en zondag 50 euro. Voor een 3dagen-ticket hoest je 90 euro op. Nog meer weten? Check www.desertfest.be

10 years of Hyperdub 17 oktober Petrol, Antwerpen

Student Welcome: TLP aka Troubleman, Brihang + Ntrek, DJ Madfingaz, Team Damp, De Jeugd Van Tegenwoordig @ MaZ, Brugge, brugge.be/student-welcome Rod Piazza & The Mighty Flyers & Alex Schulz @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Jaune Toujours @ OC De Vonke, Heule Zs, Qui, Le Death to Mankind @ Magasin4, Brussel Tycho, Christopher Willits @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Tangram Records Night: Romeo Elvis ft L’Or Du Commun @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Eriksson Delcroix, Mad About Mountains @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Delrue @ Candelaershuys, Ukkel Joanne Shaw Taylor, Lightnin’ Guy @ De Roma, Antwerpen Pat McManus Band @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Jason Van Gulick @ Recyclart, Brussel, recyclart.be The Sedan Vault, Brutus @ Stuk, Leuven, stuk.be Death From Above 1979, Greys; Caribou, Jessy Lanza @ Botanique, Brussel, botanique.be Bear’s Den @ Nijdrop, Opwijk, abconcerts.be Buraka Som Sistema, Max le Daron @ AB, Brussel Special Brazil, DJ Remy Kolpa Kopoul @ Aéronef, Lille, Fr Youngblood Brass Band, DJ Ango @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr New Fall: Maxim & Cello Orchestra Of Rsh, Mulatu Astatke @ Düsseldorf, D, new-fall-festival.com

vrijdag 10 oktober Deserfest: Blues Pills, Kadaver, Lecherous Gaze, The Bevis Frond, The Picture Books, The Vintage Caravan, Toner Low, Truckfighters, Valley Of the Sun, Witchrider, … @ Trix, Antwerpen, desertfest.be Summer In October #6: Deecracks, Sons Of Buddha, The Kingons, Not Scientists, Flanders 72, Dead Zero @ JH Kroenkel, Nijlen, skintightrecords.com/summerinoctober BRNS; Angel Olsen @ AB, Brussel, abconcerts.be Allah-Las, Eerie Wanda; Kennedy’s Bridge @ Botanique, Bxl Radio Modern @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Michel Bisclegia Trio, Igor Gehenot Trio @ C-Mine, Genk Mittland Och Leo, Lawrence Le Doux, Habergeon, Vlek DJ’s @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Roddy Frame @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Marinah & The Argonauts @ De Roma, Antwerpen Mad About Mountains, Sweet Little Mojo @ MOD, Hasselt Catrin Finch & Seckou Keita @ DE Warande, Turnhout An Pierlé, Strand @ St-Jacobskerk, Gent, handelsbeurs.be Uli John Roth, … @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Caparezza @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Pendragon, Gary Chandler @ Spirit Of 66, Verviers Delrue @ ‘t Senter, Kuurne Beedeegee, Stellar Om Source, afterparty met Lippstick DJ’s @ Vooruit, Gent, vooruit.be High Tone, I Axe, Steppaddict @ Le Grand Mix, Tourcoing, fr New Fall: Mogwai, Erlend Øye, OK Kid, Alexis Taylor @ Düsseldorf, D, new-fall-festival.com Mary Gauthier; DeWolff @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

zaterdag 11 oktober Deserfest: Cowboys And Aliens, David Celia, Death Alley, Dirty Fences, Electric Wizard, Herder, Karma to Burn, Moonward, Pallbearer, Purson, Satan’s Satyrs, Steak, The Shrine, Yob, Your Higness @ Trix, Antwerpen, desertfest.be Landen Beats: Lords Of Acid, Praga Khan, The Neon Judgement, DJ Dirk Da Davo, DJ Duister Gefluister @ Emi22, Landen, landenbeats.be Footworxx: Angerfist, Zone 33, Tymon, Tripped, Braincrash, DJ Producer, Hellfish, Mat Weasel, The Speedfreak, Mr Gasmask, Peaky Pounder, Radium, ... @ ICC, Gent, footworxx.com Summer In October #6: The Manges, Double Veterans, Daggers, Newmoon, The Windowsill, Mike Tv, John Schooley, The Atoms, Cheap Drugs, Urban Junior, Dr.

Shnabel @ JH Kroenkel, Nijlen, skintightrecords.com/ summerinoctober Sébastien Tellier; Cerebral Ballzy, OFF! @ AB, Brussel The Animen; Adam Cohen @ Botanique, Brussel Robbing Millions, The Sedan Vault @ De Zwarte Doos, Neerpelt, decibelz.be Arbeid Adelt!, Lavvi Ebel, DJ Gust Decoster @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Kap’tain HeroiK, The Pinxtones, Thunder Coaster @ B52 Music Club, Eernegem, clubb52.wix.com Deleyaman @ Art Base, Brussel, art-base.be Busker Square: Johannes Verschaeve, Nele Needs A Holiday, Tiny Legs Tim, Steven H, … @ De Zwerver, Leffinge Kas Product, The KVB, Schwefelgelb, Guerre Froide, m!r!m @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Far Fare @ Bib, Ukkel Zip, Sonja Moonear, Janina, Issa Maïga, Pierre & Deg @ Fuse, Brussel, fuse.be Lumidee, TLP, Killa Tactics, Davidov, Black Frank @ Vooruit, Gent, cityqueens.be Bonzai All Stars, DJ Ghost, Franky Kloeck, Bountyhunter, DJ Yves ClubX, Phi Phi, Airwave, ... @ Antwerp Expo, Antwerpen, bonzairetro.com Jonny Halifax and The Howling Truth @ Garage In My Living Room, Scherpenheuvel, facebook.com/garageinmylivingroom Dub Revolution @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Nashville Pussy, Experimental Tropic Blues Band, Falling Man @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Ninety Nine@ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Los Ninos: Moulinex, The Stress, Deer Du Bois, Bruce Botnik @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Daniel Romano @ N9, Eeklo, n9.be True Champions Ride On Speed, Grovgast @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Birds That Change Colour, Dandy Davy @ 4AD, Diksmuide Kraakpand: Yuko, Lydmor, Guy Neuten en Skordatura Punkjazz Ensemble @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Ozark Henry @ DE Warande, Turnhout, warande.be Maxïmo Park, His Clancyness @ Vooruit, Gent, democrazy.be Sons Of Buddha, Not Scientists, Toybloïd @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Gilberto Gil @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Jimmy LaFave @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl Nouveau Vélo Stroomhuisje, Eindhoven, Nl Bradley’s Circus @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl New Fall: London Grammar, José Gonzalez, Maeckes, Sohn @ Düsseldorf, D, new-fall-festival.com

zondag 12 oktober Deserfest: 1000Mods, Black Bombaim, Black Moth, Bloodnstuff, Brant Bjork, Brutus, Colour Haze, Conan, Fu Manchu, Jex Thoth, Maoning Cities, Monkey3, Pontiak, Sardonis, The Flying Eyes … @ Trix, Antwerpen, desertfest.be James Vincent McMorrow @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Gunz N Rozes, Bizkit Park, Unchained @ JH De Mans, Meeuwen Les Vaches Aztèques @ Botanique, Brussel, botanique.be Adam Cohen @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Elephant Stone @ Charlatan, Gent, democrazy.be DJ Funk @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Wolvserprent, Lectamynol, Jenny Torse @ Magasin4, Bxl Busker Square: Poorboys & Pilgrims, Julieo’Kelly, Strand, The Red Light District, … @ De Zwerver, Leffinge Tarrus Riley; Made In Belgium @ Vooruit, Gent, democrazy.be OFF!, Cerebral Ballzy, Angstgegner @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl New Fall: Annenmaykantereit, Kaiser Chiefs Judith Holofernes, Sébastien Tellier @ Düsseldorf, D, new-fall-festival.com

maandag 13 oktober Ilse Delane, The Common Linnets @ AB, Brussel Irma @ Botanique, Brussel, botanique.be

Kode 9 © Maximilian Montgomery Kode9 brengt al 10 jaar pareltjes uit op z’n Hyperdub-label. En dat daar straffe kost op uitkomt, daar mag je zeker van zijn. Burial, Darkstar, Flying Lotus, Hype Willimas, Martyn, Zomby… jahaaaa, allen releasten ze op Kode9’s label. Tijd voor een vette birthday party. Stip 17 oktober aan, want opperhoofd Kode 9 zelve zakt die dag af naar Petrol. Tuurlijk komt de man niet alleen: ook Scratcha DVA én de ladies Fatima Al Qadiri, Cooley G en Ikonika staan die nacht in de booth. ’t Kot in de fik, met deze heavy shit! Deuren openen om 22u en voor 11 euro (vvk)/16 euro (kassa) ben je getuige! Check ook eens www.petrolclub.be voor dit en veel meer.

‘De voordeligste CD perserij van de Benelux’ www.decdperserij.be

Arabrot, Rabbits, El Yunque @ Magasin4, Brussel Nashville Pussy @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

dinsdag 14 oktober Youngblood Brass Band @ AB, Brussel, abconcerts.be Richard Reed Parry and The London Contemporary Orchestra; Honeyblood; Nicole Atkins @ Botanique, Bxl Ruins Alone, Tsuyama Atsushi, Kawabata Makoto, Zoffy, Akaten, Zubi Zuva X, Psyche Bugyo, Acid Mothers Temple SWR @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Spires That In The Sunset Rise, Half Asleep @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Lust For Youth, Croatian Amor, Saliva @ Het Bos, A’pen N’Faly Kouyaté @ Café De La Rue, Brussel, stoemp.be The Spectors @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Truckfighters @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

woensdag 15 oktober In Flames, Wovenwar, While She Sleeps; Kenji Minogue @ AB, Brussel, abconcerts.be Avi Buffalo; Erlend Øye & The Rainbows @ Botanique, Bxl We Are Not… Lou Reed @ C-Mine, Genk Lust For Youth, Mittland Och Leo @ De Kreun, Kortrijk Dan Wilson @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Atmosphere @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Camera, DSR Lines, Ogon Batto @ Het Bos, Antwerpen Brutus, Cocaine Piss @ Beursschouwburg, Brussel, stoemp.be Henrik Freischlader Band @ Spirit Of 66, Verviers Hitsville Drunks @ Klein Mercelis Theater, Brussel, kultuurkaffee.be

donderdag 16 oktober FKA Twigs; Gruff Rhys @ AB, Brussel, abconcerts.be The Tangerines, It It Anita @ Botanique, Brusse Marble Sounds @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Brutal Blues, Dead Instrument, VVOVNDS, Dogmatist @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Igor Gehenot Trio, Tutu Poane Sextet @ Ha’, Gent Bazart & De Ministers Van De Noordzee @ Rits Café, Brussel, stoemp.be Peter Broderick, Sumie @ Stuk, Leuven stuk.be Rustie @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Local Scene, Oxo Doris @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr Ango & Skevitz @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr Wouter Hamel @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl The Machine, Radar men From The Moon @ 013, Tilburg, Nl

vrijdag 17 oktober Gone West: Arno @ Concerttent, Nieuwpoort, gonewest.be A Night On Mars: The Field, Blonders, Fairmont, Kuedo, Nitro & About:Blank @ St Gorikshallen, Brussel, belspo.be/mars/ Job*rock: Raketkannon, Steak Number Eight, Amenra @ Kubox, Kuurne, jobrock.be Thibet; Un Pierre Lapointe/Un Piano @ Botanique, Brussel Laundry Night: Basto, Dannic, Dyro, LNY TNZ, Alvar & Millas, DJ Ghost, DJ Licious, Gunther D @ Sportpaleis, Antwerpen, sportpaleis.be Kris Dane; Bart Peeters @ AB, Brussel, abconcerts.be Kode9, Fatima Al Qadiri, Cooly G, Ikonika, Scratcha DVA @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Willem Vermandere @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Sysmo ft Pitcho @ Recyclart, Brussel, recyclart.be The Necks, Heleen van Haegenborgh @ Ha’, Gent Manuel Hermia Quintet @ Kulturzentrum Jünglingshaus, Eupen, eupen.be Rene Innemee & The Revival Band @ Spirit Of 66, Verviers Igor Gehenot Trio @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be EX-RZ @ B52 Music Club, Eernegem, clubb52.wix.com The Lucky Devils, … @ Entrepôt, Arlon, entrepotarlon.be Kode9, Fatima Al Qadiri, Cooly G @ Petrol, Antwerpen Supersoft [14-18] @ Les Ateliers Claus, Brussel Strograss @ Café Congo, Kortrijk, bolwerk.be

Antoine Chance @ Whall, Brussel, whall.be Orquesta Buena Vista Social Club @ De Roma, Antwerpen AnD, Electric Deluxe @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Indie Night, Natas Loves You, Kid Wise, Jie Heym @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Cats On Trees @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Etienne Daho @ Rockhal, Esch/Alzette, Lux, rockhal.lu Arabic Sound System: Acid Arab, Gilb’r, Renart, Signatvre @ Le Grand Mix, Tourcoing, fr, legrandmix.com Anathema, Mother’s Cake,… @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

zaterdag 18 oktober Gone West: Ozark Henry, Het Zesde Metaal, Amatorski @ Concerttent, Nieuwpoort, gonewest.be Job*rock: Higway Jack, The Kids, Soldier’s Heart, Zion Train, Praga Khan, Daan, Nadiem Shah & Ilse Liebens @ Kubox, Kuurne, jobrock.be Stagebl!nd: Warhola, Pomrad, Felix Pallas, Gartner @ OC De Pinte, nl-nl.facebook.com/Stageblind Mec Yek @ Way2Roma bij De Vieze Gasten, Gent Geppetto & The Whales; Bart Peeters @ AB, Brussel Moodoïd; Anna Aaron @ Botanique, Brussel, botanique.be Nifelheim, Vulcano, War-Head @ Magasin4, Brussel Eaux @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Pitkan Matkan, Anthanide, … @ B52 Music Club, Eernegem The Enid @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Hitsville Drunks, Gruppo Di Pawlowski @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, cczwaneberg.be Tomatito @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Maybeshewill @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Goblin soundtrack ‘Suspiria’, afterparty: DJ Death Waltz; Legowelt soundtrack ‘Aguirre, der Zorn Gothes’; afterparty: Legowelt, Chris Ferreira, Nosedrip, Innershades @ Vooruit, Gent, vooruit.be The Rhythm Junks @ Wervik Gglory @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Five Days @ Panic In Wonderland, Turnhout Shit And Shine, Future Old People Are Wizards @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Zebda @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Lindsey Stirling @ Rockhal, Esch/Alzette, Lux, rockhal.lu Di-Rect @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

zondag 19 oktober Anastacia @ AB, Brussel, abconcerts.be France, Matthew Hopkins @ Les Ateliers Claus, Brussel Deadcell @ B52 Music Club, Eernegem, clubb52.wix.com Bror Gunnar Jansson, Lisa And The Lips @ Aéronef, Lille, Fr Agnes Obel @ Rockhal, Esch/Alzette, Lux, rockhal.lu Maybeshewill, Flood Of Red @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

maandag 20 oktober The Barr Brothers; Philip Catherine & Martin Wind Duo, Xavier Dubois @ Botanique, Brussel, botanique.be Orquesta Buena Vista Social Club @ AB, Brussel Fixkes @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Timber Timbre @ Le Grand Mix, Tourcoing, fr, legrandmix.com In Flames, While She Sleeps, Wovenwar @ 013, Tilburg, Nl

dinsdag 21 oktober Shabazz Palaces; Orquesta Buena Vista Social Club @ AB, Brussel, abconcerts.be The Neighbourhood; Lee Fields & The Expressions @ Botanique, Brussel, botanique.be Shengen Shege; Duo Elko Blijweert & Frans Van Isacker @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Altertape @ Bonnefooi, Brussel, stoemp.be The Brew @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be London Grammar @ Rockhal, Esch/Alzette, atelier.lu The Aggrolites, The Sonotones @ Aéronef, Lille, Fr Anthony B @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

HUNDRED WATERS

30.09 AB -Brussel

FEAR OF MEN

03.10 Beursschouwburg - Brussel

FOOL’S GOLD

07.10 Botanique - Brussel

SEAN NICHOLAS SAVAGE

08.10 Botanique - Brussel

THE AGGROLITES

08.10 Nijdrop - Opwijk

CARIBOU

09.10 Botanique - Brussel 10.03 AB - Brussel

RAKETKANON

17.10 Job*Rock Festival - Kuurne

EAUX

18.10 PIAF - Antwerpen

A WINGED VICTORY FOR THE SULLEN

25.10 De Roma - Antwerpen 21.11 Autumn Falls @ Cactus - Brugge

LA TERRE TREMBLE plays ‘Tom & Jerry’

25.10 Rode Hond Festival - Leuven

THE NOTWIST + TIMBER TIMBRE

28.10 Autumn Falls @ Trix - Antwerpen

STEVE GUNN

29.10 Autumn Falls @ Charlatan - Gent 22.11 Autumn Falls @ Trix - Antwerpen

DIE! DIE! DIE!

02.11 Autumn Falls @ Cactus - Brugge

RAPE BLOSSOMS

02.11 Autumn Falls @ Cactus - Brugge 05.12 Walrus - Maldegem

SPOON

05.11 Autumn Falls @ Vooruit - Gent

OSAKA MONAURAIL

08.11 Autumn Falls @ Cactus - Brugge 13.11 Autumn Falls @ Het Depot - Leuven

BLACK BANANAS

09.11 Autumn Falls @ Trix - Antwerpen

MADENSUYU

14.11 Autumn Falls @ Arenberg - Antwerpen 05.12 Autumn Falls @ Vooruit - Gent 06.12 Dommelhof - Neerpelt

THURSTON MOORE + BALMORHEA

14.11 Autumn Falls @ Arenberg - Antwerpen

THE GO FIND

14.11 Cour & Jardin - Diest

ADULT JAZZ

17.11 Autumn Falls @ Botanique - Brussel

WHITE LUNG

18.11 Autumn Falls @ De Kreun - Kortrijk

PCPC

19.11 Autumn Falls @ De Zwerver - Leffinge

XYLOURIS WHITE

20.11 AB - Brussel 05.12 Autumn Falls @ Handelsbeurs - Gent

PARQUET COURTS + PC WORSHIP

20.11 Autumn Falls @ Botanique - Brussel

XIU XIU

21.11 Autumn Falls @ DNA - Brussel

SIR RICHARD BISHOP

22.11 Autumn Falls @ Trix - Antwerpen

THE VASELINES

23.11 Autumn Falls @ Cactus - Brugge

THUS OWLS

30.11 Autumn Falls @ MOD - Hasselt 05.12 Autumn Falls @ Vooruit - Gent

DAWN OF MIDI + JOZEF VAN WISSEM

05.12 Autumn Falls @ Handelsbeurs - Gent

SHE KEEPS BEES

05.12 Autumn Falls @ Vooruit - Gent 07.12 Trix - Antwerpen more concer ts : www.toutpartout.be Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent - Belgium Phone: +32 (0)9 233 06 02 infoNL@toutpartout.be www.toutpartout.be

46 woensdag 22 oktober

2 x S cratch+ S n u ffest d u o / w eekendt ick e t 31 oktober, 1 november Hangaar 1, Oostende

Romano Nervoso, Sons Of Disaster; Kishi Bashi @ Botanique, Brussel, botanique.be Jef Neve @ AB, Brussel, abconcerts.be Oscar & The Wolf @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Child Abuse, Albatre, Anal @ Magasin4, Brussel FùGù Mango @ Kafka, Brussel, stoemp.be Hannelore Bedert @ CC Ha, Hasselt, ccha.be The Rhythm Junks @ Centrum Staf Versluys, Bredene Perfect Pussy, … @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Caribou, Jessy Lanza @ Aéronef, Lille, Fr Courir Les Rues @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr

donderdag 23 oktober

ID!OTS © Guy Kokken Zin om een vette portie rock te combineren met een weekendje aan zee? Dan is deze tweede editie van Scratch+Snuffest een mooie gelegenheid. Zo kan je op 31 oktober en 1 november terecht in zaal Hangaar 1 in Oostende voor een fijne mix van visuele kunsten en rock, van zowel gevestigde waarden als ’t jonge grut. Zet je schrap voor Caspar Brötzmann + T Raumschmiere, Henry Blacker, Angels Die Hard, Drums Are For Parades, Double Veterdans, AK DK, The Glücks, Mugstar, The Guru Guru, Monstera Deliciosa, Lay Llamas, Condor Gruppe en ID!OTS. DJ’s Phil The Bastard, Dr. Green en 4ADJS breien er nog vette party aan. Voor een weekendticket betaal je 42,50 euro, dagtickets kosten dan weer 21,50 euro (vrijdag) en 26,50 euro (zaterdag). Hangaar 1 bevindt zich trouwens op wandelafstand van het station van Oostende. Nog meer info vind je op www.scratchandsnuffest.be. Enneuh… mail even en je wint misschien wel een van de twee duo/ weekendtickets!

Filip.rifraf@skynet.be – Scratch+Snuf

3 x New Fall Festival-duoticket ( 3 co nce rte n naar keuz e) 9 t/m 12 oktober Diverse locaties, Düsseldorf (D)

Mogwai © Steven Gullick Mooi en ongezien concept, dat van New Fall Festival in Düsseldorf. Düsseldorf is trouwens amper anderhalf uur rijden vanuit Hasselt. Geen onoverkomelijk probleem dus, zeker als je iets speciaals kan meemaken. New Fall laat immers artiesten voor een zittend publiek spelen op unieke locaties in de stad, zoals in antieke symfoniehallen, met hout bekleedde museumhallen of in de foyer van een Japans hotel. Verfijnde toestanden dus, zowel op vlak van geluid als sfeer. Maar wie staat er dan tussen 9 en 12 oktober zoals op het podium? Mooie namen à volonté, zoals Mulatu Astatke, Mogwai, Erlend Oye, Alexis Taylor, London Grammer, José Gonzalez, SOHN, Kaiser Chiefs, Sébastien Tellier en nog een resem anderen. Het volledige programma vind je op www.new-fall-festival.com. Daar lees je ook wie, wanneer, waar en om hoe laat speelt. Evenals de diverse ticketprijzen. Geen angst, gratis kan ook.

We mogen immers 3 RifRaf-lezers met partner naar drie concerten naar keuze sturen. Wat te doen?

Snel even mailen!

Filip.rifraf@skynet.be – New Fall Festival

Spinvis; Gogo Penguin @ AB, Brussel, abconcerts.be Les R’Tardataires; Gregory Alan Isakov, Stephen Kellogg @ Botanique, Brussel, botanique.be Magnus @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Ozark Henry @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Raphael, Mills Boogie, Very Special Guest @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Byron Bay @ Meininger Hotel, Brussel, stoemp.be Skinny Molly @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Peter Broderick, Synth Jacob @ Charlatan, Gent, democrazy.be Local Scene, Au Tour De Temps @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr Oscar And The Wolf @ Rockhal, Esch/Alzette, Lux, rockhal.lu Thomas Azier @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl Hopsin @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

vrijdag 24 oktober MAF: Tourist @ Antwerpen, mestizoartsfestival.be Oscar And The Wolf; It’s A Family Affair presents Opal Tapes ft Karen Gwyer, Patricia, Wanda Group, Holovr, Basic House @ AB, Brussel, abconcerts.be Hailu Mergia, Tony Buck, Mike Majkowski, Jerusalem In My Heart, Razen @ KC Netwerkt, Aalst, netwerk-art.be The Magic Numbers, Goldheart Assembly; Dan Croll; My Brightest Diamond @ Botanique, Brussel, botanique.be Nicky Blackmarket, Dominator, Fatman D, Jayline, Hizzleguy, DJ Eazy, Telekom, Klip & Outlaw, Puppetz, Ghostnotes, Mc Degs & Harry Bush @ Petrol, Antwerpen Dagoba, Trepalium, Deep In Hate @ Magasin4, Brussel, intersection.be Gabriel Rios @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be High-Hi, Humble Flirt, Melting Time @ JH De Mans, Meeuwen Band Of Skulls @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Hexagen Festival: Headwar, Jessica93 @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Hermanos Inglesos @ JH Okapi, Lokeren Nigga Fox, Kolt, DJ Pote @ Recyclart, Brussel, recyclart.be After Night @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Eriksson Delcroix @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be De Piepkes @ N9, Eeklo, n9.be ‘Mistaken For Strangers’ film The National @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Soldier’s Heart @ Camping Hertogenwald, Eupen Nordic Night #9: Sumie, Broken Twin @ CC Ha, Hasselt Otis Taylor, Ian Siegal, Lightnin’ Guy @ DE Warande, Turnhout, warande.be E-Bastards @ B52 Music Club, Eernegem, clubb52.wix.com Go Go Berlin @ het Depot, Leuven, hetdepot.be Free The Robots @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Oy @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Radio Modern @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Aquaserge, Le Duc Factory @ Aéronef, Lille, Fr Magnus @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

zaterdag 25 oktober Turnout City Night: Magnus, Raving George, De Sluwe Vos, Agents Of Time, Baikal, Mike Thor, … @ DE Warande, Turnhout Rat Event 1: David Bovée: Shengen Shege, Chaos of The Haunted Spire & Vincent Fortemps @ Het Bos, Antwerpen Teen Hoot: Macy Kate, Alabama Capital, Jacob Whitesides, Dylan Holland, Round2Crew, Isac Elliot, Grant Landis @ Trix, Antwerpen, livenation.be After The Burial, … @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Déjà Vu @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Little X Monkeys @ OC, Ronse A Winged Victory For The Sullen @ De Roma, Antwerpen Marcel Dettmann, Speedy J, Cari Lekebusch, Kr!z, Trish, Karenn, Recondite, PSYK, Spacid @ Galveston, Gent, kozzmozz.com Stoomboot, Hannelore Bedert @ DE Warande, Turnhout Hernán Reinaudo Trio @ N9, Eeklo, n9.be Broken Twin, Sleepers Reign @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Electric Electric, His Electro Blue Voice, Room 204, Lucertulas, John Makay, Poutre, L.T.D.M.S. @ Magasin4, Bxl Shengen Shege @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Jungle By Night @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be One Republic @ Lotto Arena, Antwerpen, livenation.be Amatorski, Oaktree @ AB, Brussel, abconcerts.be Sage Francis; Woman’s Hour @ Botanique, Brussel Les Ogres de Barback @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr Saint Vitus, Orange Goblin @ Le Grand Mix, Tourcoing, fr Thomas Azier @ Maassilo, Rotterdam, Nl, rotown.nl

zondag 26 oktober Yann Tiersen; Spring Offensive @ AB, Brussel Bosco Delrey @ Botanique, Brussel, botanique.be Popquizmarathon @ Vooruit, Gent, democrazy.be Damien Rice @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Steve Rothery Band @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Living Colour @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Vaz, Poino, It It Anita @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Clinton Fearon, Kazy @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr

maandag 27 oktober José James, While You Were Sleeping, Taylor McFerrin @ AB, Brussel, abconcerts.be Slow Club @ Botanique, Brussel, botanique.be St.Vincent @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Scrappy Tapes @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be The Notwist @ Rockhal, Esch/Alzette, Lux, rockhal.lu

dinsdag 28 oktober Autumn Falls: The Notwist, Timber Timbre @ Trix, A’pen Smoove & Turrell; Imelda May @ AB, Brussel Kendra Morris; Dawn Landes @ Botanique, Brussel Mogwai @ Vooruit, Gent, livenation.be Gers Pardoel @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Amongster @ Monk, Brussel, stoemp.be The Lords Of Altamont, King Kool, Frau Blücher & The Drunken Horses @ Magasin4, Brussel, magasin4.be The Hoax @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Box Office @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com The Robert Cary Band @ Rockhal, Esch/Alzette, Lux Taylor McFerrin @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr

woensdag 29 oktober Autumn Falls: Steve Gunn & Band @ Charlatan, Gent Magnus @ Vooruit, Gent, democrazy.be The History Of Apple Pie @ Botanique, Brussel Blackberry Smoke @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be An Pierlé @ Atelier210, Brussel, atelier210.be Hannelore Bedert @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be The Lords Of Altamont, Caymann Kings @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Frero Delavega @ Kulturfabrik, Esch/Alzette, Lux

donderdag 30 oktober Oscar And The Wolf @ Vooruit, Gent, livenation.be Kelela @ AB, Brussel, abconcerts.be Future Islands; La Luz @ Botanique, Brussel, botanique.be Oscar And The Wolf @ Vooruit, Gent, democrazy.be Riguelle sings Brell @ Minard, Gent, democrazy.be Wild Child @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Peaking Lights @ Beursschouwburg, Brussel Sinvis: ‘Kintsukuroi’ opera @ De Grote Post, Oostende Drums Are For Parades @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Bill Frisell @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Melike @ De Centrale, Gent, decentrale.be Suburb Songs, The Spectors @ De Casino, Sint-Niklaas Tobacco @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Gregoire Tirtiaux & friends @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Virgil Donati Band @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Shit And Shine, Chinese Cookie Poets, Guili Guili Goulag @ Magasin4, Brussel, magasin4.be The Sedan Vault @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

vrijdag 31 oktober How To Dress Well @ AB, Brussel, abconcerts.be Dorian Wood, Matthieu Ha @ Botanique, Brussel Robert Cray @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Stad Van Licht @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Black Basset Label Night: Castles, Mont-Dore, Electric) Noise(Machine @ Beursschouwburg, Brussel Delrue @ Cultuurkapel De Schaduw, Ardooie Lone, Paul White, Blue Daisy @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Lili Grace @ JH Den Couter, Poperinge Carpet Crawlers @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Chacha, Zanni, Eraserhead, Gore & John @ La Bodega, Brussel, lefantastique.net Tutu Puoane Sextet @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Nape Records Night @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Strand, Sherman, I Do I Do @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Amongster @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Aidonia, Heartwash @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Yves Deruyter, DJ Ghost, Frank Biazzi, C.J. Bolland vs Franky Jones, Youri Parker, Franky Kloeck, D-Feat, Dimi; Marko La Rocca, Quincy, Mike Thompson & Alain Faber, Dennis, Micky@ Jet Club, Sint-Niklaas, cherrymoon.com Black Flower @ ‘t Getouw, Mol Jason Moran Bandwagon @ Vrijstaat O., Oostende Sharon Jones & The Dap-Kings @ Vooruit, Gent Ricardo Lemvo & Makina Loca @ N9, Eeklo, n9.be Déjà-Vu @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com The Sore Losers @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl Brit Floyd; Vandervuyst, Diablo Blvd, Wolfskop @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl Meer agenda op: rifraf.be/concerts-gigs

18 ,5 0 €

17,5 0 €

OZARK HENRY

Live 2014: The Journey Is Everything

GABRIEL RIOS

BEN HOWARD

BRNS

This Marauder’s Midnight

TWEEDY = WILCO’S JEFF TWEEDY

The Double EP A Sea Of Split Peas

13 ,5 0 €

MARK LANEGAN BAND Phantom radio

13 ,5 0 €

8 ,0 0 €

COURTNEY BARNETT

Patine

14,5 0 €

14,0 0 €

I Forget Where We Were

13 ,5 0 €

BAXTER DURY It’s A Pleasure

13 ,5 0 €

13 ,5 0 €

THE JUAN MACLEAN

ODESZA

In a dream

In Return

Sukierae

14,5 0 €

LAMB

Backspace Unwind

14,5 0 €

FLYING LOTUS You’re Dead

15,5 0 €

KELE Trick

14,5 0 €

APHEX TWIN Syro

15,5 0 €

JULIAN CASABLANCAS & THE VOIDZ

14,5 0 €

ALLAH LAS

Worship The Sun

15,5 0 €

LENNY KRAVITZ Strut

14,5 0 €

THE DATSUNS Deep Sleep

14,5 0 €

PERFUME GENIUS Too Bright

14,5 0 €

Tyranny

A L T E R N A T I V E

W

W

O N L I N E

SBTRKT

Wonder Where We Land

R E C O R D S T O R E

W . B I L B O R E C O R D S . B E

B I L B O • L A D E U Z E P L E I N 1 3 • B - 3 0 0 0 L E U V E N • 0 16 5 0 0 7 7 3