RifRaf NL september 2015

NEW MUSIC From Warner with love St Germain St Germain

 09/10 Nicolas Godin (Air) Contrepoint

 18/09 Rudimental  18/09 We the Generation

Lianne La Havas Blood

 31/07 Foals What Went Down

 28/08 Iron Maiden  04/09 The Book of Souls

Richard Hawley Hollow Meadows

 11/09 Gary Clark Jr.  11/09 The Story of Sonny Boy Slim Pukkelpop 30 Years

 31/07

268

jaargang 27 • september 15

© Shawn Brackbill

04 Kükl

beach house

Beach House heeft een eigen stem (check de hemelsmooie zanglijnen van

04 06 08 10 12 14

Foals The Arcs Low Beirut Beach House Ane Brun

Victoria Legrand) en een onmiskenbare signatuur die je, los van de invloeden

16 28 20 22

homegrown Isbells King Dalton Dez Mona (on cd)

Grizzly Bear, Blonde Redhead). De opnieuw verbluffende uitkomst waarbij de

van Cocteau Twins, altijd naar een unieke dromerige staat van zijn voert.

Voor hun vijfde album ‘Depression Cherry’ werkten Legrand en Alex Scully, net als voor ‘Teen Dream’ (2010) en ‘Bloom’ (2012) het geval was, samen met (co)producer/mixer/engineer Chris Coady (zie ook: Yeah Yeah Yeahs, synths en keyboards vintage Beach House klinken, is een samenhangende trip, een organische plaat met een fenomenale sound en een werkstuk met een melancholische ziel. Sinds de doorbraakplaat ‘Teen Dream’ heeft Beach

24 Earteam 37 Compiled 38 38 40 40

House nog geen enkele keer ontgoocheld. RifRaf trok dan ook gezwind naar Amsterdam voor een gesprek met dit bijzonder straf duo.

Crammerock Villa Pace Incubate Leffingeleuren

42 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties 45 Free Stuff

© Shawn Brackbill

beirut

© Nabil Elderkin

foals

Colofon www.rifraf.be jaargang 27 nr. 268 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf okt: uit op 01 okt

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 16/09

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 20/09

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, nel exelmans, duan gatto, kristof hermans, jamilia knockaert, Pauline libeert, robin looyen, arno moens, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, pieter slangen, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover shawn brackbill layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be drukkerij Corelio Printing Anderlecht

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be België: 15 € Europa: 25€ BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB Met vermelding van naam & adres.

U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

04

(Selected by Kurt Overbergh)

10

Various Artists ‘Remembering Mountains. Unheard Songs by Karen Dalton’ (Tompkins Square) Ze omschreven haar als het folky antwoord op Billie Holiday. Nick Cave is die hard fan en Mark Lanegan coverde haar. Nu eren o.a. Julia Holter, Laurel Halo, Marissa Nadler en Sharon Van Etten Karen Dalton met songs die nooit eerder het levenslicht zagen en bewijzen dat Karen Dalton uniek is. Aanleiding om meteen haar twee parels van albums (‘It’s So Hard...’ uit ’69 en ‘In My Own Time’ uit ’71) aan te kopen.

Sleaford Mods ‘Key Markets’ (Harbinger Sound) Beste Sleaford Mods-album so far! En meteen de heetste punk van het moment die aan de hoogdagen van Crass doet denken. Maar dan in een versie waar Mike ‘The Streets’ Skinner doodjaloers op zou zijn. En terecht!

Georgia ‘Georgia’ (Domino Recording Co.) Multi-instrumentaliste, producer en songwriter Georgia Barnes kennen we nog van bij Kate Tempest. Nu helemaal op eigen benen met vlagen grime, dub en ragga, pop, postpunk en een dosis Missy Elliott, The Knife en Hudson Mohawke.

Vince Staples ‘Summertime ’06 (ARTium/Def Jam) Maatje van Earl Sweatshirt maakt onze zomer finaal goed. Zijn raps werden mooi productioneel ingebed door Clams Casino en DJ Dahi (Kendrick Lamar).

Omar Souleyman ‘Bahdeni Nami’ (Monkeytown Records) Altijd feest met deze Syrische feeststrijder. Ditmaal met medewerking van o.a.

Legowelt, Four Tet, radioheld Gilles Peterson en Modeselektor op wiens label de jongste Souleyman verschijnt.

EEK ‘Kahraba’ (Nashazphone DL) Eerste studio-opnames van het gezelschap rond de Egyptische Islam Chipsy.

Noem hen gerust de dolgedraaide versie van Omar Souleyman.

De shows schijnen een revelatie te zijn.

Joanna Newsom ‘Sapokanikan’ (track, wereld weidse web) Eindelijk terug een teken van leven na 5 jaar stilte. Deze eerste, opvallend poppy track is een voorloper van haar album ‘Divers’ waaraan o.a. Nico Muhly, Dave Longstreth (Dirty Projectors) en Steve Albini aan meewerkten.

Kükl is nog steeds verliefd.

Julia Holter ‘Feel You’ (track, wereld weidse web) Voorloper van het dra te verschijnen album ‘Have You In My Wilderness’. De kamerpop van Holter heeft hier wel een heel opvallende popinjectie gekregen.

Various Artists ‘Time Wept. Vocal Recordings From the Levant, 1906 -1925’ (2xLP, Honest Jons) Een time warp van pakweg een eeuw met muziek uit Syrie, Palestina en Libanon. Kwaliteitsleverancier Honest Jons weet hoe te raken.

Various Artists ‘Soul Jazz Records Presents Rastafari: The Dreads Enter Babylon 1955-83’ (Soul Jazz) Om de vingers van af te likken met een duik in de roots van reggae over de loop van een periode van 30 jaar met o.a. Count Ossie, Johnny Clarke, The Mystic Revelation of Rastafari, Roy Ashanti (Congos), Earth & Stone en Mutabaruka.

Liefst te beluisteren bij een Noblesse (5,5%), een goudblond bier dat lid is van Brouwerij de Dochter van de Korenaar uit Baarle-Hertog.

Foals leek ooit een vogel voor de kat.

Debuutalbum ‘Antidotes’ was té hip om de tand des tijds te doorstaan. Zo werd anno 2008 georakeld. Zeven jaar en drie albums later staat Engeland net niet in rep en roer wanneer de eerste single ‘What Went Down’ gereleaset wordt.

De groep rond de enigmatische frontman Yannis Philippakis heeft een opmerkelijke status bijeen gespeeld: cool genoeg voor de hipsters, maar voldoende bombast voor de stadions. ‘What Went Down’ is wederom een stapje verder verwijderd van dat nerveuze postpunkdebuut in 2008, en toont een band op de top van haar kunnen.

Yannis Philippakis zit ontspannen op een Brussels terras. Hij laat zijn pakje sigaretten zelfs een halfuurtje onaangeroerd. Een zeldzaamheid.

Zijn charisma is zonder twijfel een enorme troef van de groep. Hij is het type dat alles met overgave doet, of het nu roken, rocken of interviews geven is. Kortom: een dankbare gesprekspartner.

Opener ‘What Went Down’ is misschien wel het hardste Foalsnummer tot nog toe. Het is opmerkelijk en gedurfd dat net die song plaat opent.

Yannis Philippakis: “We wilden de energie van onze liveshows naar de plaat vertalen. Die song vertelt ook iets wat we nooit eerder kwijt konden, zowel tekstueel als muzikaal. Het nummer is een roofdier dat zijn prooi achtervolgt. Die focus, die agressie, dat momentum... Het zal je wellicht niet verbazen dat ik enorm veel goesting heb om dat nummer live te spelen. Al is het niet representatief voor wat volgt.”

Na die woeste opener zijn er inderdaad veel momenten van tederheid.

Yannis: “Ik vind dat het een zeer diverse plaat geworden is, met een breed spectrum aan emoties. Ik vind het overigens geweldig dat onze songs wereldwijd door duizenden fans geabsorbeerd en geïnterpreteerd worden. Elk van onze songs heeft duizenden betekenissen. Muziek maken is an sich een egocentrische bezigheid. Toch zijn die songs in staat om mensenlevens te beïnvloeden, ze kunnen bijvoorbeeld een steun zijn tijdens een donkere periode, en dat is... speciaal.”

Duizenden betekenissen, maar bevat het album ook een overheersend thema?

Yannis: “Ik zou de plaat niet willen reduceren tot één thema. Er zijn er meerdere. Een van de thema’s is opgroeien in een wereld vol tegenstijdige krachten. Omdat je ouder wordt, begin je ervan bewust te worden dat het leven eindig is, en daarom wil je iets in die wereld achterlaten. Maar dat is meer een mindset, geen narratief thema.”

Je citeert Nick Cave soms als grote invloed. Die is nochtans zeer narratief.

Yannis: “Ik ben inderdaad niet dat type songwriter. Ik vertrek meer vanuit een visueel denkkader. Ik kruip in een nummer alsof ik de set van een filmscène betreed. En dan maak ik een momentopname. Geen begin, midden of eind, maar living inside an image.”

Wat je wel met Nick Cave gemeen hebt: een fascinatie voor het morbide.

Yannis: (grijnst kamerbreed) “Probeer je nu te zeggen dat ik een donker persoon ben?”

Zullen we er eens jullie videoclips bijnemen? Een beetje choqueren zit toch in jullie aard?

Yannis: “Het gaat mij niet om het choqueren, maar om het tonen van de realiteit. In elke geest zitten er donkere krochten waarin we wel eens durven ronddwalen. Net dié donkere ruimtes inspireren me. Ik ben niet geïnteresseerd in het schrijven van songs over pakweg chocolade likken van een meisjesbuik. That’s not my vibe. (fijntjes) Dat soort songs laat ik over aan andere bands.”

Bad boy De Britse pers schildert je graag af als een moeilijke jongen. Ben je nooit bang om gereduceerd te worden tot een rockcliché?

Yannis: (statig) “Ik ben geen rockcliché. De pers is een vreemd ding.

Journalisten nemen een stukje van mij en vergroten dat in die mate dat ik precies iemand anders wordt.”

Maar er zit dus wel een kern van waarheid in?

Yannis: “Zeker. Ik ben intens en word te snel kwaad. Er huist veel rebellie in mij en ik heb zelfdestructieve kantjes... Maar wat is het tegenovergestelde van het rockcliché? Iemand die zeer stabiel is, zijn lichaam met uiterst respect behandelt, vroeg naar bed gaat en dagelijks zijn oma belt? Kortom: ik ben gewoon menselijk.”

Soms lijkt het wel alsof je graag met dat imago speelt. Zo verscheen er een foto op jouw Instagramaccount waarop je een sigaret opsteekt onder een bord dat roken verbiedt. Je draagt een bebloed shirt en de begeleidende tekst luidt: I’ve been a bad boy. Wat was er precies gebeurd?

Yannis: “Gewoon een fucked up night. Ik begon backstage te roken

T e k s t: M i c h i e l D e n y s i f o t o : N a b i l E l d e r k i n

05

Ronddwalen in de donkere krochten van de geest tijdens een optreden van Liars en raakte daardoor verzeild in een kleine schermutseling. Goed optreden wel.” (grijnst) Het gebeurde in het verleden wel eens dat je té zelfkritisch was. In die mate zelfs dat het ongezond werd. Deze keer zei je dat het schrijf- en opnameproces zo vlot ging, dat je het niet vertrouwt.

Yannis: “Omdat de geschiedenis ons leert dat tevredenheid gevaarlijk is.

Net als geld en ander oppervlakkig comfort. Het verlamt de creativiteit.

Misschien ben ik daar nogal ouderwets in. Ik geloof dat de eigen persoon de belangrijkste brandstof is tijdens het creatieve proces. Je vernietigt jezelf voor een stuk, je brandt op. Ik wil een gebroken mens zijn als een nieuwe plaat af is. Ik wil mezelf er helemaal aan overgeven, herboren zijn. I’m not fucking around. Ik doe dit niet voor Instagramlikes. Volledige toewijding is belangrijk. En nu het makkelijk verliep, kan ik alleen maar wantrouwen. Al moet ik wel een beetje relativeren: als ik zeg dat het makkelijk was, bedoel ik alleen dat we deze keer niet zo veel ruzie gemaakt hebben met de producer.” (lacht)

De Provence De opnames vonden plaats in Frankrijk, in het heerlijk statig landhuis La Fabrique.

Yannis: “We moesten even afscheid nemen van alle afleiding zoals onze vriendinnen en dagelijkse rituelen. Dat hebben we met al onze platen gedaan: opnemen in een onbekende omgeving. Het is goed om de songs eens in een nieuwe omgeving te proberen, zodat ze een nieuwe gedaante aannemen. Songs zijn vreemde dieren, het zijn shapeshifters, je moet ze geregeld onder nieuw licht plaatsen.”

Dat het een luxueus landhuis te midden de Provence is, deed wellicht ook geen kwaad.

Yannis: “Tuurlijk niet. We wilden ons helemaal uitleven en een Rolling Stones in Villa Nelcôte-vibe creëren: onszelf naar de kloten feesten in een feeërieke omgeving, en tussendoor een plaatje opnemen.”

Je verklapte in Q Magazine ook dat jullie aardig gesnoept hebben van de plaatselijke wijnkelder. Hebben jullie dat nodig om in the zone te raken?

Yannis: “Ik denk het wel. (denkt) Weet je: we party. Zo zijn we nu eenmaal.

Het is ook een goede manier om de ambities wat te versoepelen, de druk af te houden. Het helpt om de dingen te zien vanuit een ander perspectief.

Het is nu ook niet dat we zoals Happy Mondays voortdurend crack rookten op een Caraïbisch eiland. We zijn best voorzichtig.”

Ten tijde van jullie debuutplaat ‘Antidotes’ legden jullie jezelf een strikt reglement op over hoe jullie moesten klinken. Is dat nog steeds zo?

Yannis: “Hmmm nee. Sindsdien draaide het allemaal om het breken van

die wetten. Nu zijn we op een punt gekomen dat alle regels gebroken zijn, dus rest er enkel vrijheid. Het was een interessante reis van een heel strikt concept naar een meer instinctieve aanpak. Wij vertrouwen elkaar blindelings, dus we hebben die regels niet meer nodig.”

Aan vertrouwen geen gebrek, terwijl je vroeger wel eens zei dat succes aanvoelde als een compliment dat je niet verdiende.

Yannis: “Dat was in de tijd dat we nog dat gehypete bandje uit Engeland waren. Dat voelde aan alsof iemand je zo hard probeert binnen te doen dat het afstotelijk wordt. We hoefden niet eens ons best te doen! Nu moeten we zelf op jacht en dat voelt goed aan. En als we dan het meisje krijgen aan het eind van de show, dan hebben we dat gewoon verdiend. Ik ben echt tevreden met het traject dat we afgelegd hebben. We hebben op geen enkel moment onze ziel verkocht. Dat hoort trouwens bij ouder worden: dankbaar zijn voor de dingen.”

on stage 5 september: Den Atelier, Luxemburg (LU) 7 september: Melkweg, Amsterdam (NL)

Foals ‘What Went Down’ Warner

Bam! Wie te vrijblijvend de nieuwe Foals wil beluisteren, is er aan voor de moeite. Opener ‘What Went Down’ blaast meteen alle onverschilligheid aan flarden. De hondsdolle riffs hebben het effect van een dropping in de jeugdbeweging: het kompas is helemaal ontregeld, en de tocht moet nog beginnen. Zo loop je makkelijk verloren in het land van Foals. Het strekt zich lang uit vanaf het brutaalste dat de band ooit uitbracht (‘What Went Down’), langs een stukje Madchester (‘Night Swimmers’), tot aan de ingetogenheid van ‘London Thunder’. Hier en daar duiken de afroritmes van debuut ‘Antidotes’ nog eens op aan de horizon, maar dat is slechts een moedervlek. De groep barst van het zelfvertrouwen en tobt niet langer over wat wél en niét kan.

Daarmee schuiven de Britten weer een stapje dichter naar de uitverkochte stadions, maar dit album zit eigenzinniger in elkaar dan je aanvankelijk zou durven vermoeden. De stekels lijken gepolijst, maar zijn nog steeds gevaarlijk scherp. (dm) Release: 28 augustus

06

T e k s t: J o r i s V a n d e n B r o e c k i f o t o : r i c h a r d s w i f t

“Ik ben graag in de studio. Muziek maken is voor mij niet werken”, stelt Dan Auerbach en daar moet iets van zijn. Met The Black Keys bracht de man acht platen op twaalf jaar uit, er was Blakroc, een soloplaat en talloze collaboraties. Nu hij met The Arcs voor het voetlicht treedt, blijkt dat de man er jarenlang nog een band op nahield.

Het is weliswaar pas met het opnemen van debuut ‘Yours, Dreamily,’ dat The Arcs een volwaardige band geworden zijn: agendaproblematiek, weet je wel. The Arcs bestaan, naast Auerbach, immers uit de halve Menahan Street Band, Richard Swift en een voltallig mariachi-gezelschap. Hoe ze er in geslaagd zijn een volwaardige langspeler op te nemen, is een raadsel, maar het zwoele resultaat mag er zijn.

Dan Auerbach: “Het is goed dat de plaat wat zwoel aandoet. Ik denk dat de hitte van Tennessee ons bij momenten te pakken heeft gekregen. Dat is een van de plaatsen waar we ‘Yours, Dreamily,’ ingeblikt hebben. Dit project kon maar slagen doordat we vaak genoeg toevallig in dezelfde stad waren en er een studio beschikbaar bleek. Op die manier hebben we enkele dagen in Nashville, Tennessee opgenomen, eventjes in LA en ook nog sessies gehouden in Brooklyn en Queens in New York. Alles bij elkaar geteld, heeft het een tweetal weken gekost om alles op te nemen.”

Muziek is liefde

In tegenstelling tot ‘Keep It Hid’ presenteer je dit album niet als soloplaat, maar het werk van een echte band. Nochtans speelde op ‘Keep It Hid’ ook een groep mee.

Dan: “‘Keep It Hid’ was een echte soloplaat in die zin dat ik de nummers geschreven heb. In dit geval hebben we de songs samen geschreven, zowel de muziek als de lyrics.

Bovendien zijn de leden van The Arcs mijn oudste muzikale vrienden. En sinds een jaar of vijf, zes maken we ook samen muziek.

“Het is opwindend om met The Arcs naar buiten te treden. Ondanks dat we al een hele tijd muziek maken, zit het project nog in de kinderfase: het neemt, doordat het een naam gekregen heeft en er een plaat is, een heel andere vorm aan. De interne band werd door al die stappen sterker, zeker toen we de studio in trokken. Het evolueert permanent en het is fijn om dat bewust mee te maken en te zien wat er gebeurt.”

Was de mariachiband Flor De Toloache er vanaf het begin bij betrokken?

Dan: “Het leek Leon (Michels, saxophonist) en mezelf wel leuk om op een van de nummers een mariachiband te laten meespelen, dus hebben we er gewoon eentje opgebeld. Het bleek een volledig vrouwelijke band te zijn en die dames waren fantastisch.

Ze speelden op één song mee, vervolgens op nog eentje en toen we ze vroegen of ze konden zingen, bleek dat het geval te zijn. Dus nu zingen ze ook op een aantal songs.

Het gebeurde gewoon, was allemaal puur geluk. En dat is eigenlijk de rode draad doorheen het tot stand komen van dit album.”

Om een band als deze te laten toeren, zal ook flink wat geluk nodig zijn.

Dan: “It’s gonna be a pain in the ass. Geen idee hoe we dat gaan fixen. Het gaat heel moeilijk worden, misschien zelfs te moeilijk, maar we willen het doen: ik kijk er naar uit om shows te spelen met The Arcs. En ja, als het even kan nemen we de mariachiband ook mee.”

Is het vreemd om met een nieuwe band op tournee te gaan? The Black Keys hebben op een goede tien jaar de evolutie doorgemaakt van kleine zaaltjes naar arena’s.

Vermoedelijk zullen The Arcs niet op die laatste locaties staan.

Dan: “Het wordt een uitdaging en het wordt anders. Met The Black Keys hebben we

inderdaad in zalen van verschillende afmetingen gespeeld. Iedereen gaat er daarbij steevast van uit dat kleinere zalen beter zijn, maar dat is niet noodzakelijk het geval. Veel hangt van het publiek af. Je kan in een kleine zaal een heel opwindend concert geven, maar net zo goed totaal sucken. Been there, done that. Ik wil gewoon met deze gasten op een podium staan, maakt me niet uit hoe groot de ruimte is. Waar het eindigt, zien we wel.”

De meest vreemde omgevingen Het begon voor deze band met debuutsingle ‘Stay In My Corner’, die volgens hardnekkige geruchten over een bokswedstrijd gaat.

Het klinkt echter meer als een liefdesnummer.

Dan: “Bedoel je dat boksers niet kunnen liefhebben?”

Euh, vermoedelijk wel, maar boksers zijn niet het eerste waar je aan denkt bij het horen van de song.

Dan: “Boksen is heel anders dan mensen vaak denken. Soms is het snel, soms traag, een andere keer is het als een dans. Ik boks zelf ook sinds enkele jaren en hou er wel van. Ik ben oké, denk ik. Maar om er echt goed in te worden, moet je eigenlijk op je vijfde met boksen beginnen. ‘Stay In My Corner’ gaat trouwens niet over boksen. Dat is een misverstand dat vermoedelijk ontstaan is doordat de 7”-single uitgebracht is op de dag van de kamp tussen Floyd Mayweather en Manny Pacquiao.”

Waar komt de dreamily in de titel eigenlijk vandaan? Een poging om de koortsdroom die door veel nummers waart te vatten?

Dan: “Yeah. De plaat heeft een zekere dromerige kwaliteit. Dat is waar we van houden. En ik denk dat het een van de dingen is die de songs samen houdt. Het leuke aan dromen is dat ze doorgaans weird zijn: ze houden geen steek, waardoor je je soms in de meest vreemde omgevingen bevindt. Dat gevoel wilden we vastpinnen.”

Omdat je als toerende muzikant ook geregeld in vreemde omgevingen belandt?

Dan: “Absoluut. Toeren is zeer, zéér raar. En dat vindt, op een of andere manier, zijn weg naar de songs. Ik ben geen expert, maar ik vermoed dat mijn leven enigszins raar is, door het constante reizen. Dat reflecteert ongetwijfeld in de muziek.

“Niet dat ik op een zogenaamd normaal leven wacht. Dit leven is normaal voor mij. Ik heb nooit een andere job gehad, ik weet niet hoe je een ander leven zou kunnen leiden. Het is ook geen werk wat ik doe.

Het is love. Ik ben graag in de studio, ik speel graag muziek. Dus dat is wat ik de hele tijd wil doen.

“De manier waarop ik nu muziek maak, is in niets te vergelijken met wat ik voorheen gedaan heb. Het was bij momenten aanpassen om de verantwoordelijkheid op deze manier te delen. Soms moet je bewust een stap opzij zetten en anderen de controle laten overnemen. Ik denk dat dat iets goeds is. Voor mij althans.”

Iedereen in The Arcs heeft nog andere projecten. In hoeverre legt dat een hypotheek op de toekomst van deze band?

Dan: “The Arcs is nieuw voor het publiek, maar het is niet nieuw voor ons. We hebben tot nu toe twee singles en een plaat gemaakt. We hebben een ep klaar en een album done. We maken al ruim vijf jaar muziek, ik zie dit niet stoppen.”

Wacht: een album done? Done als in: opgenomen? Een tweede plaat?

Dan: “Yeah. Al heb ik geen idee wanneer ze uitkomt, zeker niet gezien de staat van de muziekindustrie momenteel.”

Tot slot: wat met The Black Keys ondertussen?

Dan: “Momenteel ligt de focus op The Arcs. Je kan niet beiden doen.”

The Arcs ‘Yours, Dreamily,’ Nonesuch/Warner

‘Stay In My Corner’, zo heette de The Black Keysachtige single waarmee The Arcs zichzelf aan de wereld voorstelden. Een fraaie deun die de luisteraar over de drempel van deze nieuwe band moet helpen. Want hoewel er zo nu en dan echo’s van The Black Keys te horen vallen, zoekt Dan Auderbach met z’n kompanen geregeld onbekend muzikaal terrein op. Zo flirt ‘Chains Of Love’ met gospel en is ‘Everything You Do (You Do For You)’ een dodenmars zoals die doorgaans door Tom Waits gemaakt wordt. ‘The Arc’ flirt dan weer schaamteloos met de zompigheid zoals we die kennen van CCR en het afsluitende ‘Searching The Blue’ is een southern ballad die doet verlangen naar prairies, zonsondergangen en eindeloze autoritten. Hoewel enigszins wispelturig van aard, is ‘Yours, Dreamily,’ het soort album dat, wanneer je het maar voldoende tijd gunt, uitgroeit tot een verslavende, zinderende rit. (jvb)

The Arcs

07

T e k s t: D i m i t r i V a n V o s s e l i f o t o : g i o v a n n i d u c a p es n s r e t …

BC CAMPLIGHT How To Die In The North

FATHER JOHN MISTY I Love You, Honeybear

CLARENCE CLARITY No Now

HANNAH COHEN Pleasure Boy

INVENTIONS Maze Of Woods

PETER BRODERICK Colours Of The Night

LANDSHAPES Heyoon

BERNARD + EDITH Jem

Out 28/08

PINS Wild Nights

EZRA FURMAN Perpetual Motion People

BEACH HOUSE Depression Cherry

Out 18/09

MERCURY REV The Light In You

PIAS NITES present

HOOTON TENNIS CLUB HAPPYNESS TORRES

BEURSSCHOUWBURG BRUSSELS beursschouwburg.be

piasnites.be SEPTEMBER 11TH 2015 DOORS 19H30

08

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : z o r a n o r l i c

Duyster. is niet meer maar Low, één van de favorieten van het StuBru-programma, blijft na meer dan twee decennia actieve dienst nog steeds relevante albums afleveren. “How do we found new ground?”, vraagt Alan Sparhawk zich af tijdens het interview met RifRaf. Door altijd een perspectief te hebben, zo blijkt.

Het Amerikaanse trio liet zich nooit leiden door controledwang en heeft doorheen de jaren altijd met verschillende producers gewerkt. Net door dat hoopvolle vertrouwen in vakmensen is de identiteit van de groep behouden gebleven. Zo ook op ‘Ones And Sixes’ (release: 14 september), een qua sound heel interessante Low-plaat die ontstaan is vanuit gevoelens van rouw, onmacht, frustratie en wanhoop.

RifRaf ontmoet Alan Sparhawk in Brussel. Hoewel hij een coole seventies zonnebril op heeft (een cadeau van Justin Vernon aka Bon Iver) blijft de zanger/gitarist van Low zijn authentieke zelve door in een uitgebreid gesprek op een afgewogen manier veel te zeggen.

antwoorden. Ik denk vaak na over zaken die niet zo eenvoudig zijn als ik me had ingebeeld. Er zijn ook frustraties. Je kan elkaar proberen te begrijpen maar naast elkaar praten in een liefdesrelatie. Overal in de wereld is er geweld. Amerika is nog steeds een corrupt land. We wilden een luidere stem laten horen omwille van een gevoel van onmacht: waarom escaleert het alleen maar? Waarom moet het zo zijn?”

Low is een klein bootje dat je in een bepaalde richting moet navigeren.

Welke kant wou je opgaan met de nieuwe plaat?

Alan Sparhawk: “Even denken hoe ik de boot-metafoor kan doortrekken.

Vooraan aan de boot zitten er nu stukjes metaal. Om ijs te breken en om tegen andere boten te kunnen varen. We zijn niet bang om een likje verf te verliezen. We hebben er voor gekozen in zee te gaan met een producer die moedige keuzes durft te nemen. BJ Burton heeft met Justin Vernon en Kanye West gewerkt (daarnaast was hij ook al actief voor Tallest Man On Earth, Polica, Lizzo, Volcano Choir Records, bvm). Hij heeft ons echt aangespoord om iets meer te doen met onze sound. BJ Burton wil grensverleggend zijn qua geluid. Hij is daar echt mee bezig. De nieuwe songs hadden ook punch nodig. Op een aantal platen hebben we te veel gefluisterd. Dat wilden we nu vermijden. “ Hoe blik je terug op ‘The Invisible Way’ van twee jaar geleden, een album dat Jeff Tweedy producete?

Alan: “Jeff was meer hands-off. Hij gaf ons veel ruimte. Met als resultaat: een mooie plaat met een klassiek geluid. Boeiend, hoor. Maar toen ik het nummer ‘No Comprende’ had geschreven wist ik: ‘Ones And Sixes’ zal agressiever zijn van toon dan ‘The Invisible Way’. Het nieuwe album is grimmiger en donkerder. Er spreekt veel meer wanhoop en verwarring uit. Ik heb mijn heldere momenten maar ik vraag me toch vaak af hoe we het allemaal hebben overleefd. What a mess. Er zijn veel vragen en geen

Zinsbegoocheling

An eternal language of truth

In het verleden heeft Low ook al twee meer politiek getinte platen uitgebracht: ‘The Great Destroyer’ en ‘Drums And Guns’.

Alan: “Ik zie wel vergelijkingen met die twee albums. ‘Ones And Sixes’ is weliswaar geraffineerder. Mijn land is al vele jaren egoïstisch en gewelddadig. Ik had altijd gehoopt dat het beter was dan op het eerste zicht leek maar dat is niet zo. Een mens maakt zichzelf soms blaasjes wijs, hè. Het is allemaal zinsbegoocheling.

“Mijn vader is een jaar geleden gestorven. Het verbaast me hoe diep me dat heeft geraakt. Dat zijn zo van die momenten waarvan je dacht dat je jezelf kende maar dat is niet zo. Het was een kluwen. Mijn geloof en het leven willen begrijpen: dat kwam allemaal samen. En dan merk je dat datgene wat voor een verklaring zou moeten zorgen of je kracht zou moeten geven niet substantieel is. Je ging er van uit dat je het allemaal wist. Niets is minder waar. We hebben minder controle dan we denken.

Ons bewustzijn heeft bitter weinig te maken met de realiteit. Als je ziet dat het slecht gaat met mensen die je graag ziet, hou je jezelf voor de gek als je zegt dat er niets verandert. Iedereen sterft maar ooit komt het besef dat we niet zo goed zijn voorbereid op een overlijden. Je dacht dat je geloof kon helpen om het een plaats te geven maar dan blijkt dat de impact van de gebeurtenis toch te sterk is. It knocks you down to zero again. Stof tot nadenken. En dan begin je weer te bouwen aan een fundament en een

11 07 beter perspectief. Sowieso: inzien dat je het allemaal niet weet, is beter dan je inbeelden dat je het allemaal vlotjes begrijpt.”

‘I Could Live In Hope’: is de titel van jullie debuutalbum nu nog van toepassing?

Alan: “Meer dan ooit, denk ik. Hoop is het enige. Geloof is iets anders.

Geloof is: ik weet het niet maar ik leef wel op een bepaalde manier. Maar eerst is er hoop. Pas daarna kan er geloof ontstaan. Ik doe echt mijn best om alles te begrijpen. Ik heb altijd gehoopt dat het leven oneindig is. Dat de dood slechts de volgende stap is en dat we uiteindelijk allemaal samen komen. Met dat geloof ben ik opgegroeid. Maar als je vader sterft, besef je dat je geloof tekort blijkt te schieten. Geloof lost niet alles op. Dat was een schok. Het heeft me tijd gekost om dat een plaats te geven. Er zijn veel misvattingen omtrent geloof. Terwijl: wat doe je met geloof? Wat is jouw taak in die interactie? We denken dat we omwille van bepaalde oefeningen iets gaan bereiken maar dat klopt niet. Het is een denkproces waarbij je na afloop tot het besef komt dat er alleen maar hoop is. En iets voor iemand anders doen: dat is liefde. Dat voelt oneindig aan.”

Oncontroleerbare, kosmische inzichten Low is geen cynische band.

Alan: “Ik doe echt mijn best om niet cynisch te worden. Maar het is moeilijk. Ik vecht er tegen. Zonder Mimi zou Low een veel negatievere boodschap brengen. Ze bewaart de balans en verzacht mijn chaos, fouten en ontgoochelingen. (lacht) Met het nieuwe album willen we pleiten voor een onbeschaamd geloof in een betere wereld. The audacity of believing that things can be better. Hoop ontstaat als je problemen op tafel legt. De vragen zijn daarbij belangrijker dan de antwoorden. Zeggen dat iets lelijk is, is niet donker. Het is de waarheid. Die kan pijnlijk zijn maar enkel door de zoektocht naar de waarheid krijg je goede vibes. Tegenwoordig spuwt iedereen maar meningen. Het is een tendens. Maar volgens mij ben je pas groots als je ook woorden kan terugnemen. Dat vergt moed. Je moet durven aanvaarden dat je het soms bij het verkeerde eind hebt. Nu, ik wil niet op een te zelfbewuste manier zeggen dat wij het goede doen. Als zanger kan je declareren. Denken dat je een boodschapper bent: daar schuilt gevaar in. We kunnen alleen maar proberen muziek te maken die eerlijk is. Music is an eternal laguage of truth. In een band spelen is niet donker. De absurditeit van het leven is dat wel. Soms is er gewoon geen oplossing. Onze enige verantwoordelijkheid is zeggen waar het op staat. Ook al zijn er geen oplossingen. Je moet er echt in blijven geloven. And trust yourself. (lacht) Er is veel meer wanhoop in de wereld. Ik weet niet of het aan mentale problemen ligt maar soms heb ik oncontroleerbare, bijna kosmische inzichten. Ik hou mijn ogen open. Ik ben altijd al heel gevoelig geweest voor een bepaalde toon. De tijdsgeest: dat is iets raars, hè. The world is a crazy coconut.”

Gelukkig verzacht muziek de zeden?

Alan: “Songs schrijven heeft iets wanhopigs. Het is het enige dat we kunnen doen. Ik ben geen president. Veel gestoorde problemen kunnen nooit opgelost worden. Je wou dat je aan iemand zou kunnen zeggen: en nu ga je dit fiksen. Maar zo werkt het niet. Het is niet omdat je iemand anders leiderschap geeft dat er geen corruptie meer zal zijn. En dan denk je: ik zal maar proberen een goed mens te zijn en af en toe te zeggen dat er dingen fout lopen. Hopelijk zijn er nog mensen die dat ook doen. Ik denk niet dat ik schoonheid wil creëren. Ik wil vooral eerlijk zijn.”

on stage 29 oktober: Paradiso, Amsterdam (NL) (w/ Two Gallants) 30 oktober: Le Grand Mix, Tourcoing (w/ Mike Naga) 31 oktober: AB, Brussel (w/ Chelsea Wolf)

Low ‘Ones And Sixes’ Sub Pop/Konkurrent

Low bouwt sinds ’93 aan een te koesteren discografie.

Vertrouwd maar ook weer anders, zo dient de nieuwe studio-plaat van het slowcore-trio uit Duluth zich aan. Na eerdere samenwerkingen met producers als Kramer, Steve Albini, Dave Fridmann en Jeff Tweedy ging Low deze keer in zee met BJ Burton, een knoppendraaier die recent ook verantwoordelijk was voor de sound van albums van o.a. Tallest Man On Earth en Poliça. Een uitstekende keuze die er voor zorgt dat het geluid van Low opnieuw wat ruimtelijker, iets psychedelischer en minder conventioneel is. De gitaren hebben een gruizige rand en in de onderbuik van de songs hoor je broeierige sfeertjes. ‘Ones And Sixes’ (opgenomen in de April Base Studio van Justin Vernon aka Bon Iver) is het resultaat van Alan Sparhawk zijn eeuwige worsteling met geloof, mentale issues en (gewelddadig) onrecht in de wereld. En dat hoor je: de songs hebben naast een donkere tragiek ook iets beklemmends.

Met pure schoonheid als tegengewicht voor de grimmige protestpamfletaanpak: het stemmenwerk van Mimi en Alan is opnieuw van hoog niveau.

Check in dit verband zeker de melodieën van ‘Gentle’, ‘Spanish Translation’ en ‘Lies’. Opvallend: ‘What Part Of Me’ is - naar de normen van Low - een pure popsong. Wederom een heel geslaagde plaat. Met een gastrol voor drummer Glenn Kotche van Wilco. (bvm)

10

T e k s t: L u k a F i tt i pa l d i i f o t o : d r e w r e y n o l d s

Verandering van spijs doet eten, dus gooit Zach Condon het over een andere boeg. Met ‘No No No’, zijn vierde album als Beirut, neemt hij afscheid van de balkanmuziek die vanuit zijn slaapkamer in Albuquerque, New Mexico de halve wereld rondreisde. Beirut 2.0 klinkt verrassend poppy, maar het hart van de muziek loopt nog steeds over van weemoed.

Met ‘The Rip Tide’ uit 2011 zette Zach Condon zijn veroveringstocht in stijl verder, tot hij er in 2013, halverwege een tournee in Australië, abrupt een einde aan maakte. “Ik was oververmoeid, ik functioneerde niet meer. Het ging zo niet meer verder”, zucht de Amerikaan. Hij krabbelde na een moeilijke periode recht en begon opnieuw te schrijven.

Zach Condon: “Ik dacht eerst een epische plaat te maken, maar zoals je hoort, is het anders uitgedraaid. (lacht) Het schrijven aan de muziek ging nochtans vlot, al viel het resultaat tegen. Ik viel in herhaling, je hoorde amper een verschil tussen de nieuwe nummers en het oudere werk. Het gevoel zat niet goed, dus heb ik in december 2014 beslist om een volledig album weg te smijten en van nul te beginnen.”

Littekens verbergen

Als iemand je morgen op café vraagt wat voor muziek je maakt, wat antwoord je dan?

Zach: “Vroeger had ik een simpel antwoord klaar: muziek met een accordeon en koperblazers. (denkt na) Nu zou ik het simpel houden: pop. ‘No No No’ is het eerste album van Beirut waar je die Slavische invloeden nauwelijks hoort, en dat heeft zo zijn reden: we hebben alle songs met z’n drieën – Paul (Collins, lf), Nick (Petree, lf) en ik – geschreven. Vanaf de eerste schrijfsessie samen was het al duidelijk dat we onze ingrediënten zouden beperken tot de essentie: piano, bas en drums. Zo zijn de songs overigens gegroeid – organisch, zonder ze vol te proppen met overbodige instrumenten.”

Beschrijf je gevoel eens wanneer je naar ‘No No No’ luistert?

Zach: “Het is een cliché, maar ik kon alleen maar dromen van deze plaat, beter dan dit wordt het niet. Toegegeven: het is grotendeels de verdienste van Nick en Paul, ze hebben de muziek met verve ingekleurd. Maar er is meer: toen ik aan mezelf twijfelde, waren zij de eersten die mij een helpende hand toereikten en dat apprecieer ik. Niet alleen het schrijfproces was speciaal, ook de puurheid die in de muziek zit. Wanneer ik ‘No No No’ herbeluister, komen de songs binnen als een hamer. Ze klinken erg krachtig, meer dan ooit tevoren. Als ik, bijvoorbeeld, een oud nummer hoor, vind ik dat de trompetten te stijf klinken, bijna afgelikt. ‘No No No’ is zeer to the point.”

Er zijn bepaalde songs waarin je eerder mompelt dan zingt. Waarom?

Zach: “Om bepaalde littekens te verbergen. Ik ben een altijd al onzeker persoon geweest, ik leg mezelf nu eenmaal niet graag bloot. Laat mij deelnemen aan een publiek debat en ik zal de laatste zijn om het woord te voeren. Ik praat niet met taal, maar het liefst met klanken. Sfeer zegt in mijn ogen meer dan woorden. Ik hoop alleszins dat de luisteraar een verhaal hoort in de muziek.”

The Zombies en reggae Opvallende vaststelling, deel één: in het verleden ging je vaak in het buitenland schrijven en opnemen. Het valt op dat je deze keer in New York, je huidige woonplaats, bent gebleven.

Zach: “Dat ik in 2013 in een Australisch ziekenhuis lag als gevolg van oververmoeidheid, speelt daar ongetwijfeld een rol in. Ik moest in de eerste plaats terug tot rust komen en daarvoor leek New York mij wel geschikt – ik woon er intussen al tien jaar. Het was ook gewoon een logische stap: het is dichtbij huis en ik voel mij er goed. Dat betekent echter niét dat ik het reizen beu ben, wel integendeel. Ik ben intussen mijn hart verloren aan Turkije, het vaderland van mijn verloofde. Ik zou er zo kunnen wonen.”

Opvallende vaststelling deel twee: je hebt je vorige plaat, ‘The Rip Tide’, zelf uitgebracht omdat je de touwtjes in eigen handen wilde houden. Met ‘No No No’ keer je al meteen terug naar een platenlabel.

Zach: “Ik hield van het idee om mijn eigen baas te zijn, maar in de praktijk bracht het kilo’s stress met zich mee, en stress is – zeker op dit cruciale punt in mijn leven – het

laatste waar ik op zit te wachten. Ik zit hier trouwens goed, onder de vleugels van een goed georganiseerde platenfirma. Toen 4AD kwam aankloppen, moest ik niet lang nadenken. Ik hoor nu thuis in hetzelfde nest als Cocteau Twins en Pixies – dat is niet slecht hè.”

Over andere bands gesproken. Welke artiesten zijn tegenwoordig populair ten huize Beirut?

Zach: “The Zombies. En dat méén ik. (lacht hard) Ik heb een uitgebreide platencollectie, maar om onverklaarbare redenen luister ik de laatste tijd vooral naar The Zombies. En naar reggae: gewéldig genre, toch? Na veertig jaar heeft er nog steeds niemand de geheime formule ontdekt die reggae zo speciaal maakt. Op papier lijken alle bands hetzelfde, maar in werkelijkheid klinken ze zo verschillend. Maar vraag mij niet waar die fascinatie voor het genre vandaan komt. (lacht harder) Ik luisterde ook soms naar ‘Here Come The Warm Jets’ van Brian Eno, om je toch nog een cultureel verantwoord antwoord te geven.”

Beirut bestaat dit jaar tien jaar. Kijk je er nu anders tegenaan?

Zach: “Toch wel. Vroeger profiteerde ik van het succes om de wereld rond te reizen, nu kijk ik er vooral naar uit om op het podium te staan met nieuwe muziek. Ik heb er terug zin in.”

on stage 14 en 15 september: AB, Brussel (sold out)

Beirut ‘No No No’ 4AD/Beggars

Beiruts vorige, ‘The Rip Tide’, was het beste wat Zach Condon en de zijnen al uit hun hoge hoed hadden getoverd, al hadden we de indruk dat de plaat wat geruisloos passeerde bij velen.

Volledig onterecht dus, en zo is het uitkijken of deze ‘No No No’ hetzelfde niveau haalt en of de respons deze keer wel navenant is. Opener ‘Gibraltar’ pikt de draad van ‘The Rip Tide’ alleszins netjes weer op: een frisse, van franjes gestripte song die niet meer nodig heeft dan een piano en wat percussie. De titelrack kabbelt op een gelijksoortige pianoriedel, al worden de arrangementen met orgeltjes en blazers al wat dikker aangezet, maar ondanks de ogenschijnlijk vrolijke deuntjes is de tristesse in Condons zang en tekst nadrukkelijk aanwezig. Een eerste, maar jammer genoeg ook laatste keer kippenvel valt ons te beurt bij ‘At Once’, dat Beiruts hele oeuvre lijkt samen te ballen in een lied van amper 2 minuten.

Op ‘No No No’ domineert de piano en alle andere instrumenten staan daar volledig ten diensten van, zelfs wanneer ze alle ruimte krijgen om hun doorgaans melancholische krachttoeren te etaleren. Dat is op zich wel jammer, want zo lijkt de begeestering die iedere vorige plaat had, wat weg. ‘No No No’ werd net iets te veel volgens een kennelijk vooraf vastgelegd stramien afgehandeld, waar alles draait om de piano en de zang en de rest vooral als vulsel dient. Ja, nummers als ‘Perth’ en ‘Fener’ liggen lekker in het oor, maar van de oorspronkelijke frisheid, laat staan van de ooit kenmerkende Balkaninvloeden, is niet veel meer te merken. Wij zijn de eersten om artiesten toe te juichen die niet op hun lauweren rusten en graag nieuwe dingen uitproberen, maar ‘No No No’ lijkt net iets te veel als een verplicht nummertje te zijn afgehandeld. Fijne muziekjes, maar weinig dat blijft hangen: van Beirut verwachtten we toch meer. (mc)

07

12

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : s h w a n b r a c k b i l l

“Muziek is instinctief. It’s a huge form of intelligence”, dixit Victoria legrand, de zangeres van Beach House - de ultieme dreampopband uit Baltimore - tijdens de persbabbel in Amsterdam. “Je mag je songs niet analyseren want anders draait je brein overuren. Als de intuïtie nog niet weg is na vijf albums dan zal die wellicht nooit verdwijnen. We zien wel. hout vasthouden, hè.” Alex Scully, de andere helft van het duo, vult aan: “Als er geen chemie meer is, dan stoppen we er gewoon beter mee. Er moet een vonk zijn.” Dat treft: één van de songs op ‘Depression Cherry’ heet ‘Sparks’.

Een nummer dat volgens de groep een energie heeft die we nog niet eerder hoorden op platen van Beach House. “Iets nieuws proberen te maken is een beetje fucked up. Je weet niet hoe je dat moet doen”, aldus Legrand. “Maar als je voelt dat het gebeurt: you go.”

Een constante dans met de kosmos Victoria en Alex zijn in vorm. Na de opmerking dat de drums best sober zijn qua productie worden we getrakteerd op beat boxing en volgt er een mopje.

Alex Scully: “Vergeet ons niet te vermelden als je de beat boxing sampelt. (lacht) Nee, de drums zijn inderdaad heel minimaal op ‘Depression Cherry’. Drums subtiel doen klinken, is moeilijk omdat ze nu eenmaal vaak veel ruimte innemen in de sound. Toch hebben we qua drums voor een bescheiden palet geopteerd. Je kan ze vergelijken met de man die het feestje niet wil verlaten. (lacht) Je hebt hem niet uitgenodigd maar het is wel tijd dat hij opkrast.”

Victoria Legrand: “Niets mag te agressief op de voorgrond treden. Songs hebben meer verbeelding als ze gewoon zichzelf kunnen zijn. De reden waarom er wat meer tijd tussen de vorige en de nieuwe plaat zit, is dat we ons niet laten opjagen.

We wilden de tijd nemen om eventjes niets te doen. Een time-off is voor ons wel niet hetzelfde als voor iemand die voor een lange tijd op vakantie gaat. Ons leven is naast de band ook een soort droom. We zijn veel on the road. Door terug te keren naar Baltimore vergeten we wat er in het verleden gebeurd is. Het is ook een manier om niet te denken aan de toekomst. Zo hebben we altijd gewerkt.”

Het onomkeerbare van het leven Is ‘Depression Cherry’ ook een terugkeer naar intimiteit en onbezoelde onschuld?

Alex: “Ik denk niet dat de onschuld ooit nog terugkeert. Na de gevarieerde, interessante vragenrondes van de muziekjournalisten mag het duidelijk zijn dat ‘Depression Cherry’ een plaat is die getuigt van maturiteit en diepgang. Dat is iets helemaal anders dan onschuld. Een gelijkaardig album hadden we vroeger niet kunnen maken.”

Victoria: “We zijn geëvolueerd doorheen de jaren. Life affects you. And you affect life.”

Alex: “Of zoals Bob Dylan het verwoordt in zijn song ‘Things Have Changed’: “lot of water under the bridge, lot of other stuff too.””

Victoria: “Crazy, light and dark stuff. Licht en schaduw, hè. De muziek van Beach House is melancholisch, absoluut. Ouder worden, heeft iets psychedelisch. Het leven zelve is ook psychedelisch. Ongeacht hoe oud je bent. Het is wel zo dat je er navenant de leeftijd beter in slaagt naar jezelf te luisteren. Weten wat je wel en niet wil, is louterend. Mijn vader zei altijd: “met het klimmen van de jaren wordt alles veel

diepgaander.” Ik beleef het leven veel intenser nu. It’s pretty wild.”

Alex: “Het is grappig om voorbij de facade te kijken van de dingen die je belangrijk vond toen je jonger was. Je dacht dat er niets meer was.”

Omdat het referentiekader beperkter was?

Alex: “Ja. Vroeger was je te naïef om alles juist in te schatten. Vandaar dat ouder worden zo fantastisch is. Het is fascinerend om te kijken naar films die je te gek vond toen je achtien was. Neem nu ‘Pulp Fiction’ van Quentin Tarantino, een flashy film die tot de verbeelding sprak. Maar dat is slechts een oppervlakkige interpretatie.

Nu beleef ik die film niet meer op dezelfde manier omdat ik weet dat Tarantino een stilistic-journey-man is. Hij speelt leentjebuur bij heel veel verschillende filmgenres.

Vroeger had ik dat niet door omdat ik dat soort films ook niet kende.”

Victoria: “De kritische zin verandert met de jaren. Het is niet dat je iemands werk niet weet te smaken. Je kijkt gewoon anders naar de dingen. Vroeger keek je misschien graag naar films waarin mensen verliefd werden op elkaar terwijl die romantische komedies je nu niet meer interesseren. Ervaringen veranderen. Je kan nooit terug.

Dat gevoel zit wel in ‘Depression Cherry’. De tijd gaat niet alleen voorbij. Je kan de klok nooit terugdraaien. Het onomkeerbare van het leven, hè. Elke seconde veranderen we door en met elkaar. Het grotere geheel, het heelal: het is allemaal één stream of consciousness. Onze songs zijn dat op een bepaalde manier ook: ze zijn het resultaat van iets onbewust. Die opstoot van creativeit gebeurt spontaan maar daarna gaan we er mee aan de slag en schaven we alles bij. “ The finishing touch is aardser?

Victoria: “Ja. Technisch gezien is het manipulatie.”

Alex: “Songs schrijven heeft veel te maken met gekke momenten waarbij out of space mooie dingen ontstaan. Is het inspiratie? Het komt er op aan op een bepaalde manier een medium te zijn. En je moet het geluk hebben een nummer vast te kunnen grijpen en het daarna niet meer te verliezen. En dan moet je proberen de song beter te maken zonder dat de initiële sfeer verloren gaat. It’s the wildness mixed with the controlling of it. Soms lukt dat, andere keren falen we in ons opzet. Als je te veel probeert, gaat het originele gevoel verloren.”

Victoria: ”It’s a dance with the cosmos. Of je kan een feestje vieren met de kosmos dat na een tijdje scary wordt. Het leven is daar het beste bewijs van. Ook al speel je elke avond dezelfde songs. Sometimes things are happening. Door live te spelen,

07 wordt een nummer weer fris. De omstandigheden, de zaal en het publiek zijn altijd anders. Een song kan op die manier een nieuw leven leiden. It gets trippy again.

En soms verdwijnt dat ook weer. Ik heb dat altijd al mindblowing gevonden.”

Romantiek onder vrienden Wat een beetje atypisch is voor de huidige muziekwereld is dat jullie echt de tijd hebben gekregen om te groeien en een discografie uit te bouwen.

Alex: “We hebben er jaren over gedaan om beter te worden. Gelukkig heeft het ook lang geduurd voor we echt opgemerkt werden.”

Victoria: “Middenin de toer die volgde na de release van ‘Teen Dream’ (de derde plaat van Beach House, uit 2010, bvm) begon het ons te dagen dat die plaat veel meer aandacht kreeg dan onze eerste twee albums. Maar meteen dachten we ook: wat betekent het allemaal? We didn’t plan a corporate break-through.”

Alex: “De shows in onze beginperiode waarbij er slechts een handvol toeschouwers waren, hebben ons nooit doen besluiten om te stoppen. Je moet altijd doorzetten.

Het leven is niets zonder werk. Ik wil niet wakker worden en denken: what the hell I’m doing on earth? Vanuit het niets iets creëren is prachtig. We houden van onze muziek. There’s so much love. We hebben nooit muziek gemaakt om te slagen.

We deden vooral wat we wilden doen, bleven muzikaal evolueren en toen we plots voor het eerst voor 200 mensen speelden, was dat een verrassing. We waren heel dankbaar. Maar op het eind van de ‘Teen Dream’-tour dachten we: laten we er toch maar voor zorgen dat we de controle niet verliezen. We waren heel positief ingesteld en gingen op heel veel voorstellen in. Maar voor we het wisten, plakten persmensen een identiteit op ons die niet de onze was. Die airbrushfoto van Vanity Fair: dat waren wij niet. Vanaf dan was het duidelijk dat het de verkeerde kant zou uitgaan als we niet zouden ingrijpen.”

Victoria: “We voelden ons niet langer comfortabel. Het was alsof iemand één foto van je neemt en je daarna niets anders dan die foto kan zijn. Dat is niet mijn idee van succes. Als iemand je zegt wie je bent, dan heb je gefaald. Succes is: jezelf zijn, geloven in wat je doet en in dialoog treden met de fans en de mensen rond je.

Als er een klik is, ontstaat er een mooi, warm gevoel.”

Alex: “We hadden ten tijde van ‘Teen Dream’ nog meer op tv kunnen verschijnen en nog een jaar langer kunnen toeren maar we hebben toen besloten om de stekker er even uit te trekken.”

Victoria: “Gelukkig, anders waren we nu misschien drugsverslaafden en was er nooit sprake geweest van de albums ‘Bloom’ en ‘Depression Cherry’.”

Alex: “Sommige mensen zeggen dat we kansen hebben gemist en niet zijn doorgegroeid naar een hoger level. Ze begrijpen niet hoe wij denken. Alles moet altijd maar groter. Dat is precies wat iedereen in de muziekindustrie wil: groei.

Terwijl, wij vinden dat echt weird.”

Victoria: “Elk moment brengt mogelijkheden en keuzes met zich mee. De carrières van veel artiesten die ik bewonder gaan in golven. Het is niet dat ze als een komeet de lucht in schieten en vervolgens de rest van hun leven aan de top moeten blijven.

Nee, als band mag je al eens een dipje hebben. Het draait niet allemaal rond hits.”

Noem eens een aantal van die bands die voor jullie belangrijk zijn.

Alex: “Ik hou van Yo La Tengo en The Flaming Lips. Ze verkopen misschien geen grote zalen uit maar ze doen coole dingen. Ik kijk ook op naar Sonic Youth, Nick Cave en Radiohead. Johnny Greenwood maakt ook schitterende soundtracks.”

Victoria: “PJ Harvey heeft wel eens een hit gehad maar ze is vooral een fantastische artieste. Je moet het kind in je bewaren. Dat maakt deel uit van de creativiteit. Je kan spelen met het leven en alle mogelijkheden die zich aandienen. Wees niet bevreesd door mensen die beweren dat het niet mogelijk is en dat het anders moet. Je moet net ingaan tegen de eis dat alles hapklaar moet zijn. Dat is saai. Alles moet tegenwoordig een merk zijn. Terwijl: merk is echt wel een vies woord. Ach, mensen maken soms van hun leven een merk zonder dat ze het zelf beseffen. Onbewust branden we ons

VRIJDAG 18 SEPTEMBER

misschien ook. Maar dat is het niet meest interessante. Songs schrijven, artwork maken en live spelen: dat is persoonlijk, dat is identiteit. Speelse verbeelding is veel belangrijker dan jezelf te profileren op sociale media of het over je sexleven te hebben. Het meest trieste vind ik creaties die ontsproten zijn aan kille intenties.

Dat is vals en leeg. Iets gebeurde dan net niet. Soms wordt er enkel en alleen omwille van geld een lelijk gebouw neergepoot. It’s a waste.”

Alex: “Het is meer en meer in our face. Als het even kan moet elk stukje muziek corporate klinken.”

De muziek van Beach House is meer een pleidooi voor een zekere romantiek?

Alex: ”Liefde en vriendschap zijn de meest fantastische dingen ter wereld.

Het helpt ons om ideeën op de juiste manier om te zetten in songs.”

Victoria: “Niet louter de romantiek van sprookjes, hè. Er bestaat ook romantiek onder vrienden. En houden van duisternis heeft ook iets romantisch. Weet je, it’s a beautiful world. Vandaar de titel ‘Depression Cherry’: the sweetness of coming to terms with things.”

Alex: “Je mag nooit schrik hebben van wat er komt. Beautiful acceptance: Van Morrison heeft daar het heel mooie nummer ‘Into The Mystic’ over geschreven. Die energie zit ook wel in onze plaat.”

Victoria: “Nothing is ever one thing for very long. Houdt dat steek? Het is niet enkel liefde of vriendschap. Het is een constante dans tussen beide.

Naast muziek heb je ook schilderkunst, beeldhouwen, films, sex, drugs, eten, controle. Je hebt altijd iets wel of niet nodig. Het is een constante dans. Het is geen spelletje. De enige die lacht met ons is het universum. In ons eindige leven hebben we tot op zekere hoogte controle. Je steekt al dan niet de straat over of je eet groenten die goed voor je zijn. Maar we leven ook op een planeet.

Er zijn verschillende lagen van controle en we analyseren die allemaal op een verschillende manier. Bewust of onbewust.”

on stage 2 november: Paradiso, Amsteram (NL) 3 november, AB, Brussel 5 november: Den Atelier, Luxemburg (LU)

Beach House ‘Cherry Tree’ Bella Union/[PIAS]

Beach House heeft een eigen stem (check de hemelsmooie zanglijnen van Victoria Legrand) en een onmiskenbare signatuur die je, los van de invloeden van Cocteau Twins, altijd naar een unieke dromerige staat van zijn voert. Voor hun vijfde album ‘Depression Cherry’ werkten Legrand en Alex Scully, net als voor ‘Teen Dream’ (2010) en ‘Bloom’ (2012) het geval was, samen met (co)producer/ mixer/engineer Chris Coady (zie ook: Yeah Yeah Yeahs, Grizzly Bear, Blonde Redhead). De opnieuw verbluffende uitkomst waarbij de synths en keyboards vintage Beach House klinken, is een samenhangende trip, een organische plaat met een fenomenale sound en een werkstuk met een melacholische ziel. Enkel het sacrale orgelpunt ‘Days Of Candy’ (Enya, iemand?) is over the top zweverig.

Zonder erg want songs als opener ‘Levitation’ (wat een warme gloed!), ‘Sparks’ (machtige distorted gitaarsound!) en ‘Space Song’ (hemels mooie track) zijn subliem. Sinds de doorbraakplaat ‘Teen Dream’ heeft Beach House nog geen enkele keer ontgoocheld. Straf duo! (bvm)

18 –19 SEPTEMBER

VUURWERK LARRY GUS GR ZATERDAG 19 SEPTEMBER

AMONGSTER

LOHAUS

SOLDIER’S HEART DOUBLE VETERANS

FÙGÙ MANGO BIBLES HIGH HI

JAMES DAVIS • YOUNG COLOUR • DOGS OF CIBOLA THE GREATEST HANDSHAKE • MARY’S LITTLE LAMB

PRESALE

VRIJDAG ZATERDAG COMBI

€5 €13 €15

WWW.ONE-FESTIVAL.BE

ONTWERP: JAN RUTTEN

THE DEAF NL

EVENEMENTENWEIDE HAACHT

14

T e k s t: N e l E x e l m a n s

Op de majestueuze hoes van haar nieuwe album ‘When I’m Free’, (release: 4 september) pronkt de Noorse Ane Brun dromerig en vredig met een ruiker rode rozen. Of de dame in kwestie, met een stem als een klok en een muziekrepertoire om U tegen te zeggen, mocht kiezen wat er op die cover zou staan? “Of course, I’m the boss!” grapt Brun, in het achterhoofd houdende dat ze haar eigen label Balloon Ranger Recordings uit de grond stampte.

Van girlpower gesproken. Het nieuwste hoofdstuk in Bruns rijke muziekgeschiedenis is een ode aan de vrijheid en klinkt speelser en meer poppy dan voorheen. RifRaf ging erop af om enkele prangende vragen te stellen.

Op vier september komt ‘When I’m Free’ uit, je meest ambitieuze en volwassen album tot nu toe. Hoe leunt het aan bij je eerder werk?

Ane Brun: “Ik probeerde de imposante sound, de sfeer en de emoties van het vorige album te behouden, maar meer drums, beats en bas toe te voegen. Ik ben nu speelser met muziek dan dat ik eerst was. Op een bepaalde manier is ‘When I’m Free’ meer poppy, het thema is ook luchtiger dan bij het vorige album. Daarnaast heeft het verschillende flavors, met nummers die hun eigen landschappen vormen.

Ik introduceerde ook nieuwe instrumenten en gebruikte mijn stem op andere manieren. Er zijn heel wat nieuwe elementen. Wat ik vooral interessant vond, was om verschillende versies van nummers uit te proberen. Nooit opgeven als je naar de juiste sfeer en sound zoekt. Sommige songs waren echt hard labeur. Ik ben blij dat ik dat ontdekte, want soms geloof je dat muziek gewoon makkelijk en vlot moet zijn. Er zit niet echt een verhaal achter de plaat, daar doe ik niet aan mee. Meestal gaat het over een bepaalde periode in mijn leven, waardoor er bepaalde gevoelens inzitten. Maar ik werk niet met één framework voor een heel album. Alle songs staan individueel op zich. Achteraf voel ik soms een connectie, maar meestal is het gewoon de periode in mijn leven die de plaat beslaat die de dingen met elkaar verbindt.

De titel komt van het nummer ‘Still Waters’ waar ik zing “for this moment when I’m free.” De song zelf gaat over verandering en chaos die nog moet komen. Over mijn interpretatie van vrijheid. Vrijheid zit binnenin je, het maakt echt niet uit waar je bent, het hangt er van af hoe je je voelt. Vrijheid kan op zo veel manieren bestaan.”

Je eigen kleine grot

Dat klopt. Recent zei je nog dat het ergste aspect aan een vrouwelijke artiest zijn, de bijhorende conversaties zijn. Journalisten schrijven over het genre female music en ze behandelen het anders dan muziek die door mannen gemaakt is. Zou je jezelf als feminist beschouwen?

Ane: “Absoluut, waarom niet? (lacht) Natuurlijk moeten we allemaal ijveren voor gelijke rechten, zowel voor mannen als vrouwen. Voor mij is dat de definitie van feminisme. Hoe vrouwen beter benaderd kunnen worden op muziekvlak? Ik heb het gevoel dat het al beter gaat, omdat er al heel veel vrouwen gevestigd zijn in de muziekindustrie, dat lange tijd een mannenbastion was. Lange tijd was er discussie rond de opkomst van female artists. Het werd behandeld alsof het een op zichzelf staat genre was, naast pop en rock. Alsof er een specifieke sound bestaat voor female artists. In zekere zin is dat heel onverschillig, want er is zo veel meer.

Ook wordt de sound van vrouwelijke artiesten altijd vergeleken met de sound van andere vrouwelijke artiesten. Terwijl mannen nooit vergeleken worden met vrouwen en hun sound. Ik luister veel naar mannelijke artiesten en ken ook heel veel mannen die naar vrouwen luisteren. We worden door elkaar geïnspireerd, ook al zijn we van een ander geslacht. De conversatie hierrond moet veel opener worden. Daar komen nog eens de kwesties bij rond familie, baby’s, kinderen en hoe je omgaat met je persoonlijke leven en carrière. Aan mannen wordt bijna nooit gevraagd hoe ze omgaan met werk en familie. Misschien moet dat veranderen.” (lacht) Wat je daar zegt over female artists, als er een goede vrouwelijke artiest ontdekt wordt, gooit de media meteen met de woorden “de nieuwe Kate Bush is herrezen”.

Ane: “Ja en het is altijd Kate Bush! (lacht) Ik heb nog nooit haar muziek beluisterd. (lacht) Maar ze vergelijken me er steeds mee, dus ik zou het wel moeten doen.”

Sneeuw in mei Je muziek wordt beschreven als zacht en subtiel en trouw aan de Scandinavische sound. Hoe sta jij tegenover dit zogenaamde Scandinavische gevoel in muziek en hoe sluimert het in je sound?

Ane: “Ik denk dat die Scandinavische sound moeilijk specifiek te beschrijven valt, maar het klinkt vrij vaak melancholisch. Er zit een bepaalde duisternis en gevoeligheid in. Maar die Scandinavische sound is ook heel up-to-date en heel intelligent in de zin dat ze de nieuwe muzikale invloeden opneemt. Ze wordt heel erg beïnvloed door de westerse popmuziek en combineert die met de typische Scandinavische melodie en melancholie uit het noorden.”

Zit de Scandinavische winter er voor iets tussen? Die is ijskoud en donker hoorde ik.

Ane: “En lang! (lacht) Soms begint de winter al in november en eindigt hij pas in april. Het hangt er van af waar je woont. Als je ten noorden van Stockholm woont, waar ik vandaan kom, kan het sneeuwen in mei. (lacht) Als je van het hoge noorden van Noorwegen komt, zie je geen enkel straaltje licht tussen november en maart. De hele tijd is het donker. In de winter zitten we altijd binnen en is er geen natuurlijke afspreekplaats. Heel veel mensen brengen de tijd op zichzelf door. Perfect om muziek te maken en om op je eigen melancholisch plekje te zitten. (lacht) Het beïnvloedt ons heel erg, we zouden heel anders zijn als we het hele jaar dezelfde weersomstandigheden zouden hebben. De zomer verandert je omdat hij je uitnodigt om buiten te komen en met mensen af te spreken. Als ik naar warme landen ga valt het me op dat mensen er echt meer tijd buiten doorbrengen. Rondhangen, buiten eten en afspreken is een natuurlijke manier om mensen te ontmoeten. Misschien isoleren we ons meer in de winter in Scandinavië. Het is er makkelijker om in je eigen kleine, donkere grot terecht te komen.”

Over Scandinavië gesproken. In Bergen, Noorwegen, begon je je eigen muziek te schrijven terwijl je Spaans en rechten studeerde aan de universiteit. Tegelijkertijd moest je rondkomen met geld dat je verdiende in platenzaken en cafés. Wat is het belangrijkste dat je hieruit geleerd hebt?

Ane: “Dat het goed is om verschillende perspectieven te hebben. Ik ben heel bij dat ik vroeger een ander leven had en dat ik fulltime gewerkt en gestudeerd heb. Die andere dingen hebben me gemaakt tot wie ik ben vandaag. Bovendien ben ik blij dat ik 27 was toen ik mijn eerste album uitbracht en dat ik niet beginnen toeren ben op mijn achttiende. Dat ik iemand was voordat ik artiest werd. Er gaat heel veel aandacht naar wie je als persoon bent als je muzikant bent. Het is gezond om te wachten tot je een beetje ouder bent. Omdat ik later gestart ben, had ik de kans om andere dingen te doen. Als ik beslis om ermee te stoppen, weet ik ook dat ik andere opties heb in mijn leven. Welke job ik het meeste haatte? Poetsvrouw. (lacht) Dat was zwaar. Ik heb veel dingen gedaan, zo ik heb zelfs de ochtendkrant rondgedragen.”

on stage 7 november: Botanique, Brussel

Ane Brun ‘When I’m Free’ Balloon Ranger Recordings/V2

Niet alle sterke zangeressen mogen zomaar met Kate Bush vergeleken worden en dat maakte de Noorse Ane Brun ons meer dan duidelijk. Brun, intussen al lang geen groentje meer, maakte sinds haar debuutalbum ‘Spending Time With Morgan’ een blijvende indruk. Niet enkel in haar thuisland, maar ook elders ter wereld gooide ze hoge ogen met haar eigentijdse combinatie van jazz en folk, die niet aan de traditie van de Scandinavische melancholie ontsnapt. Hoewel we Brun het best kennen dankzij haar beeldige stem, meestal vertrekkende uit akoestisch gitaar- en pianospel, gooide ze het op ‘When I’m Free’ over een heel andere boeg. Hartverscheurende nummers, een van Bruns specialiteiten, worden hier en daar een strak drumschema aangemeten (‘Black Notebook’). Dat Brun ook naar eigen zeggen meer experimenteerde met pop mag blijken op het triphopachtige ‘You Lit My Fire’ en het swingende ‘Directions’ dat met een dikke laag funky beats en poppy ritmes overgoten werd. Veel gekker wordt het niet dan op ‘Shape Of A Heart’ waar Brun er wonderwel in slaagt de vonken te laten overslaan middenin een bolwerk van romantisch-esotherisch gerinketinkel.

En toch geeft het contrast tussen deze fijnzinnige experimenten en Bruns engelenstem - het meest voortreffelijk op ‘Still Waters’ - de verscheurende gitaar-pianoarrangementen (‘All We Want Is Love’, ‘Hunting High And Low’) eens zo veel zeggingskracht. Een plaatje dat inslaat als een bom. (ne) Release: 4 september

11 07

11 clubs Always frontstage

Agenda september 2015

27/08 27/08 27/08 03/09 06/09 12/09 12/09

BOOGIE / WOODS - Democrazy @ DOK THE CONGO FAITH HEALERS – Nijdrop CUZ (Mike Watt & Sam Dook) – De Zwerver GOD IS AN ASTRONAUT / YAMANTAU – Democrazy @ DOK BINNEN ZONDER BELLEN - Gratis proeflessen en demonstraties – N9 Fabriek HAUS met RAVENOUS / CDRIQUE / MOEINZA X SYNTO – Nijdrop BIG NEXT FESTIVAL: BAIO / VUURWERK / SEEKAE / PALMBOMEN II LIVE /

12/09

RATS ON RAFTS / ABRAHAM BLUE / DINNER / ANNA B SAVAGE / NAH / TÉMÉ TAN / MAN OF MOON / BLUE DAISY / HERO FISHER - Democrazy @ DOK LAKESOL BIRTHDAY met 50 CARROT / SUBFILTRONIK / AD / INFEKT / LAKESOL (BIRTHDAY BOY!) / MALFUNCTION / BERRIX / VITAX / TRUMP / GRIZTIK / SNOR - Petrol

13/09 18/09

SUN KILL MOON - De Kreun LEFFINGELEUREN met RAKETKANON / STARFLAM / JC SATAN /

W W W.C AC TU SMU SIC .BE

HOOKWORMS / TERAKAFT / THE SHIVAS - De Zwerver 19/09 19/09

THE DESLONDES – N9 LEFFINGELEUREN met GREAT LAKE SWIMMERS / TORRES / TOUT VA BIEN /

KEVIN MORBY / LA LUZ e.a. - De Zwerver 19/09 20/09

THE SKINTS – VK Concerts LEFFINGELEUREN met MOONDOG (BY ROLAND & FRIENDS ) / DEZ MONA /

JACK SAVORETTI / THE SKINTS / ADMIRAL FALLOW / THE DESLONDES e.a - De Zwerver 20/09 23/09 24/09 24/09 24/09 25/09 25/09 30/09 30/09 30/09

JC SATAN – VK Concerts ODDISEE & GOOD COMPNY / PINK OCULUS – VK Concerts ODDISEE & GOOD COMPNY / JX2BIGAPE – Cactus Club @ MaZ ELLIOT MOSS - Democrazy @ DOK TANDAAPUSHI - Recyclart KENJI MINOGUE - BANG! curated by Saskia De Coster - Kultuurkaffee @ Bozar DOUG MACLEOD – N9 RUMOURS – Cactus Club @ URB EGG café DANS DANS / POLAR BEAR - Recyclart MAC MILLER – VK Concerts meer concerten op WWW.CLUBCIRCUIT.BE

16

homegrown

Tekst: nel exelmans i foto: levi lenaerts

Wat moet een band als Isbells na een succesvol debuut en een al even glansrijk geslaagde opvolger?

Jezelf binnenstebuiten draaien en losmaken van je demonen bleek voor frontman Gaetan Vandewoude een succesformule te zijn voor album twee. En met diezelfde demonen in gevecht gaan bleek voor de bescheiden dertiger dé oplossing om opnieuw een pareltje uit zijn mouw te schudden. Op ‘s mans nieuwste boreling, simpelweg ‘Billy’ (release: 11 september) genaamd, waait de wind lichtjes in een andere richting, maar zonder af te doen aan de folky huisstijl van Isbells.

RifRaf trok op een regenachtige zondag naar Leuven voor een verhelderend gesprek.

Na een kennismakingspraatje over MacBooks, geluidsprogramma’s en bijhorende kabeltjes en meermaals lastig gevallen te zijn door een agressieve wesp is het gesprek goed op gang getrokken voor het komende uur.

Je bouwstenen oprapen Je derde album, ‘Billy’, komt op 11 september uit. Wat was het meest indrukwekkend moment tijdens de opnames?

Gaetan Vandewoude: “Er waren een aantal kantelmomenten. Toen het heel slecht ging met mij telefoneerde ik met Gianni (Marzo, bandlid). Plots besefte ik dat ik niet veel van mijn kindertijd wist, alsof ik niet weet wat mijn funderingen zijn. Om mezelf terug te kunnen opbouwen, moest ik gewoon weten wat mijn bouwstenen waren.

Ik had het gevoel dat ze allemaal op de grond lagen. Vooraleer ik verder wou, moest ik eerst daarmee bezig zijn.

“Op je debuut zoek je naar je eigen stem om te tonen wie je bent en wat je doet.

Op de tweede plaat, ‘Stoalin’, wou ik heel duidelijk van de demonen af die me al een heel leven in hun greep hebben. Dat zie je ook op de albumhoes: het kind loopt weg.

Maar op de derde plaat loopt dat kind niet weg. Het gaat recht naar de essentie, zijn oorsprong. Met andere woorden, bij ‘Billy’ wil ik nog altijd weg van mijn demonen, maar ik moet ze onder ogen zien. Ik kan mijn rug niet simpelweg omdraaien en een ander leven tegemoet gaan. Voor ‘Billy’ heb ik in mezelf gegraven tot in mijn kindertijd.

Om te begrijpen waarom ik ben zoals ik ben, zocht ik naar mijn funderingen. Over mijn kindertijd weet ik namelijk niet zo veel. Ik zocht een antwoord op de vraag: wie ben ik?

Dat is de rode draad van de plaat. De naam Billy maakt niet zo veel uit. Dat bekt goed en het staat voor mezelf als kind.”

Vrij dansen In het vorige interview met RifRaf zei je dat je voor ‘Stoalin’ ook heel ver bent gaan graven in jezelf, ook tot in je kindertijd.

Gaetan: “Er is een groot verschil tussen ‘Stoalin’ en ‘Billy’. ‘Billy’ gaat over hoe bepalend je kindertijd is voor je latere leven. Lang dacht ik dat het niet belangrijk was dat ik niets over mijn kindertijd wist. Ik voelde me sterk, totdat ik besefte dat ik in duizend stukken gebroken was en ik mezelf moest oprapen. Voordat ik dat kon doen, moest ik uitzoeken hoe mijn funderingen in elkaar zitten. Bij ‘Stoalin’ heb ik dat nooit gedaan. De laatste twee albums verschillen erg op vlak van gedachten en gevoelens.

Op het moment van ‘Stoalin’ voelde ik me slecht en wilde ik me van dat gevoel losmaken. Bij ‘Billy’ voelde ik me nog altijd niet goed, maar het grote verschil is dat ik moest weten waarom. Hoe was ik als kind? Wie waren mijn ouders? Hoe was het leven toen? Op die vragen wou ik een antwoord. Dankzij mijn nieuwe plaat heb ik daar nu veel meer inzichten over. Het maakproces heeft me daarbij enorm geholpen. Ik wou de

antwoorden begrijpen en linken met wie ik nu ben. Het is al een stap in de goede richting, maar ik moet nog meer over dit onderwerp praten met mijn ouders. Toch sta ik al helemaal anders in het leven dan twee jaar geleden.

Ik ben niet meer zo gesloten en probeer elke dag om mezelf open op te stellen. Iedere dag probeer ik te leren en een stap vooruit te zetten.

“Beseffen dat ik eigenlijk heel gesloten ben als volwassen man, ik me heel snel onveilig voel en een muur rond me optrek, was heel belangrijk.

Hoewel ik zelfzeker overkom, ben ik dat helemaal niet. Het is niet prettig dat ik altijd alleen ben en dat ik niemand toelaat in mijn leven. Dat is de reden dat ik de link met vroeger wou zoeken. Doordat mijn ouders gescheiden zijn toen ik vier was, ben ik als kind heel vaak verhuisd en van school veranderd. Een kind heeft geborgenheid, veiligheid en een thuis nodig. Buitenshuis waren die dingen er niet, want we verhuisden veel.

In de lagere school ben ik drie keer van school veranderd en was ik altijd de nieuweling in de klas. Elke keer moet je aftasten en daar komt mijn geslotenheid van.

“Ergens lucht het op dat ik weet wààrom ik zo gesloten ben. Als je iets kunt begrijpen, is het makkelijker los te laten of te aanvaarden. Dat is de belangrijkste les. Ik zing ook letterlijk: waar moet je tegen vechten?

Wat moet je veranderen en wat gewoon aanvaarden? Ik ben wie ik ben en dat verandert ook niet. Op een ander scharniermoment realiseerde ik me dat ondanks alle twijfels die je hebt, je enkel het heden kunt vastpakken. Over het verleden en de toekomst kun je twijfelen, maar je kunt ze niet vastgrijpen. Alleen het heden kun je aanvaarden en van daaruit moet je verder. Je kunt dromen van een vrij gevoel, maar je kunt je niet plots vrij voelen.”

Gaetan: “Naast mijn geslotenheid, besefte ik ook dat ik een beetje mensenschuw ben. Als ik me in een grote massa bevind, voel ik me plots fysiek en mentaal slecht. Moet ik ertegen vechten? Aan de ene kant probeerde ik weg te gaan en tot rust te komen als zoiets gebeurde.

Aan de andere kant aanvaardde ik het, bleef ik ter plaatse zitten en kwam ik even tot mezelf. Stap voor stap vind ik er een weg in, zelfs al lukken deze stappen niet elke keer. Je verandert jezelf niet, je aanvaardt dat je zo bent.

Misschien ben ik er binnen een paar jaar van verlost en kan ik naar Rock Werchter gaan. (glimlacht) Op sommige momenten ben ik heel jaloers op mensen die zich heel vrij voelen, zichzelf zijn, luid roepen, dansen en zich amuseren. Dan denk ik: zie me hier nu staan, helemaal gevangen in mezelf.

Eigenlijk zou ik veel liever vrij kunnen dansen.

“In mei ging ik op tour met Chantal Acda, samen met Peter Broderick, een heel inspirerende, Amerikaanse muzikant. Wanneer ik zijn gedrag bestudeerde en met hem praatte, zag ik een gelukkig kind. Hij staat stevig

op zijn twee voeten. met zijn armen naast hem. Je ziet dat hij een goede basis meegekregen heeft. Natuurlijk heeft hij ook twijfels, maar hij is zo vrij en open. Echt maf. Op een avond neemt hij ons mee naar een café waar funky muziek gedraaid wordt. Wanneer we binnenkomen, stapt Peter onmiddellijk richting dansvloer en begint hij te dansen. Met open mond keek ik naar zijn vreemde bewegingen en dacht ik na over hoe vrij hij zich op dat moment voelde. Dat valt je pas op als je zo gefocust bent op hoe gevangen je zelf bent. Samen met de geluidsman stond ik aan de kant. We dansten beiden niet totdat we plotseling een knop omdraaiden. Non-stop hebben we de hele nacht gedanst. Wat een bevrijding! Na twintig jaar voelde het alsof er een knoop in me weg was. Naast dansen, kon ik ook totaal andere dingen aan.

Vanaf een bepaald moment denk je niet meer na en amuseer je je gewoon. Je staat open, voelt je vrij en danst. Zalig. Twee weken was ik er high van. Zo zat ik bijvoorbeeld in de auto met mijn kinderen, zette ik muziek op en begon ik te dansen en vrij te bewegen. Enkele weken geleden danste ik zelfs met mijn vrouw op een trouwfeest. Gewoon lekker bewegen op muziek, niet volgens bepaalde patronen of bewegingen die sociaal aanvaard zijn. Dat is zo mooi en inspirerend.”

Geen behoefte om rijk te worden Hoe hebben de afgelopen zes jaren bij Isbells je visie op muziek veranderd/beïnvloed?

Gaetan: “Ik ben me bewuster geworden van wat muziek en verandering voor me betekenen. Van wat ik er zelf kan instoppen en wat je er van terugkrijgt. Ook besefte ik hoe belangrijk muziek voor me is.

“De laatste maanden dat ik aan ‘Billy’ werkte, was ik op. Het is heel vermoeiend om constant in de spiegel te kijken, aan jezelf te werken en je beperkingen te zien. Ik had echt nood aan rust. Toen dacht ik veel na over werk zoeken en mijn focus te verleggen, om heel even rust te hebben en met iets anders bezig te zijn. Met mijn handen werken, met hout bijvoorbeeld, vind ik ook heel leuk. Nooit wil ik nog terug naar de economische wereld waar geld en opbrengst belangrijk zijn. Ik heb niet de behoefte om rijk te worden.

In de sociale sector mensen helpen lijkt me veel fijner dan mensen geld af te pakken.”

Om af te sluiten. Je hebt een gezin, zie je je kinderen ooit muziek spelen?

Gaetan: “Ja, sowieso. Mijn dochter houdt zich al bezig met muziek maken en dat doet ze graag. Ze is heel snel weg met iets. Zo speelt ze thuis basgitaar en daar heeft ze echt talent voor. Op zesjarige leeftijd heeft ze trouwens een heel mooie tekst geschreven voor haar vriendje. De melodie had ze ook al voor het grootste deel, dus werkten we het samen af en namen we het op. Dat vond ik echt ongelooflijk. Thuis zijn er altijd gitaren, dus heeft ze muziek met de paplepel meegekregen. Kinderen kijken immers op naar hun ouders en doen hen na. Wilco, mijn zoon van vijf, is nog te klein en wil nu vooral voetballen en spelen. Maar hij wil het wel. Toen hij mij en zijn zus zag muziek spelen, was hij mee aan het drummen.”

Schattig zeg!

on stage 19 september: Leffingeleuren 20 september: Botanique, Brussel 6 oktober: Het Depot, Leuven 16 oktober: De Studio, Antwerpen 6 november: Cactus, Brugge 13 november: CMine, Genk

Isbells ‘Billy’ Zealrecords/Konkurrent

Wat moeten de bandleden van Isbells nadat ze met een succesvol debuut en een magische opvolgplaat onze wereld door elkaar geschud hebben? Het geweer van schouder wisselen of net niet? Op ‘Billy’, het nieuwste geesteskind van Gaetan Vandewoude, waait de wind zachtjes uit een andere richting zonder echter de sterke huisstijl van Isbells uit het oog te verliezen. Denk aan subtiele accentverschuivingen die het geheel verder aanscherpen, zoals de beats die het sferische ‘Nothing Goes Away’ - ijzersterk qua vocalen - verder inkleuren.

De pakkende teksten, kwikzilveren melodieën en warme vocalen zijn nog steeds talrijk aanwezig en kruipen in de hoekjes van je ziel vanaf de eerste deemoedige klanken op opener ‘Billy’. Terwijl de belletjes op het dromerige ‘Calling’ het rustmoment van de plaat inlassen, zorgen de lustige americanaen countrydeuntjes van het naar The Low Anthem knipogende ‘I Was Told’ ervoor dat we nog verder verdwalen in de akoestische tederheid die deze plaat overheerst. ‘Billy’ staat er dus als een huis, getuige ook het ingetogen ‘I Don’t Need Any Colour’ dat met zijn warme koperarrangementen en zachte zanglijnen een hoog Fleet Foxesgehalte uitstraalt of het wondermooie ‘Hand On The Chest’ dat op eerste zicht een lichtvoetige countrysong lijkt, totdat die uitbarst in krachtige samenzang en dito instrumenten. Het slotstuk wordt mooi ingezet met ‘Falling For You’: een energieke samensmelting van gitaren, voortreffelijke samenzang en dito melodieën. Het perfecte einde voor een straffe plaat. (ne) Release: 11 september

18

homegrown

Tekst: Heleen De Bis schop i foto: pieter jan claes sens

King Dalton een folkband noemen, is oneer aandoen. Het titelloze debuut werd bejubeld voor zijn unieke mix van verschillende stijlen. De roots van de leden, met enorme staat van dienst, liggen dan ook in verschillende scenes. De broers Pieter en Jonas De Meesters (AedO) en Jorunn Bauweraerts (Laïs) hebben een verleden in de folk, Tomas De Smet (Think Of One, Zita Swoon, The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band) is vertrouwd met etnische klanken en Frederik Heuvinck (A Brand) is een van de weinige drummers die de complexe drumpartijen van de Daltons aankon. Met hun tweede album ‘Thilda’ gaan ze nog een stapje verder. Om alle lagen van deze eigenzinnige plaat te doorgronden, volstaan enkele luisterbeurten niet. “Het is zoals een boek, soms moet je pagina’s een aantal keer herlezen om te begrijpen hoe het precies zit.”

Tomas De Smet: “De verschillende stijlen zijn er heel organisch ingeslopen.

We hebben dat zelf niet door. Het nummer ‘Hunter’s Moon’ gaat bijvoorbeeld over een storm die op komst is. Je kan op zo’n moment ruiken dat er iets gaande is, het begint stevig te waaien, de bomen bewegen. Die onrust, dat dreigende en donkere zit in de sfeer van dat nummer, terwijl Karel De Backer, die de mastering voor zijn rekening nam, altijd sprak over het Afrikaanse nummer. Ik had er zelf nooit bij stilgestaan dat het ook zo klonk, maar als ik er opnieuw naar luister, hoor ik wel wat hij bedoelt.”

De magie in Villa Thilda Ik hoor ook oosterse klanken.

Jonas De Meesters: “We zijn altijd wel met etnische muziek bezig geweest.

En het oosterse kan wel kloppen - ik was onlangs immers in India en Tomas is er ook al geweest.”

Tomas: “Er zijn ook opnames die ik daar gemaakt heb in de plaat geslopen. Folk is voor veel mensen in Vlaanderen iets heel afgebakend, maar eigenlijk is dat ook heel etnische muziek. Zo heeft elk land zijn eigen folk.”

Weg van de wereld Voor jullie een eerste plaat maakten, hebben jullie bewust de tijd genomen om een eigen sound te creëren. Hebben jullie dat nu opnieuw gedaan?

Tomas: “We wilden niet herhalen wat we al hadden gemaakt, maar zijn geen totaal andere richting uitgegaan. Tijdens het maken van de eerste plaat was het nog even

zoeken naar een evenwicht, maar ondertussen hebben we dat gevonden en konden we ons focussen op andere dingen. Zo wilden we bepaalde zaken waar we van hielden meer uitdiepen. Daarom is deze plaats iets moeilijker en minder toegankelijk. ‘King Dalton’ was iets meer easy listening, al klopt die term misschien ook niet in een globale context. (lacht) We hebben nu onze goesting gedaan en daarom sloten we ons ook een aantal maanden op in villa Thilda.”

Dat is de plaats waar de plaat naar vernoemd is. Hoe zijn jullie daar terecht gekomen?

Tomas: “We zochten een plek om te repeteren en ons terug te trekken.

Er waren een aantal andere opties, maar het werd al snel duidelijk dat de villa de beste keuze was. We kennen de dochter van de eigenaars en hebben dan gewoon gevraagd of we daar enkele weken konden bivakkeren. Het was ongelooflijk dat die familie dat zag zitten.”

Het ziet er heel sprookjesachtig uit.

Jonas: “Er was dan ook veel magie te vinden en dat hoor je ook op de plaat. Bovendien is het ook mega-constructief, want we werkten niet alleen aan het album, maar konden ook samen repeteren.”

Tomas: “Het geeft een heel ander gevoel dan als je van 9 tot 17 uur in de studio werkt. Je plant dan meer op voorhand hoe je de zaken gaat aanpakken, terwijl wij nu elk moment konden doen wat we wilden. Als we voelden dat iets goed zou klinken, dan deden we dat gewoon. Je hoort het huis ook op de plaat, het zou nooit hetzelfde zijn geweest als we het op

on stage 28 augustus: Boombal Festival, Lovendegem (w/ Yevgueni…)

20 september: Leffingeleuren 20 september: releaseshow @ Villa Thilda, Kalmthout 26 september: instore @ Waterput, Bergen Op Zoom (NL) 2 oktober: Mezz, Breda (NL) (w/ The Handsome Family) 19 november: Club De B, Torhout

King Dalton ‘Thilda’ WasteMyRecords

“Give me permission to go, I’m on a mission you know”, klinkt het bevlogen en ambitieus op openingstrack ‘Ignorance’.

Waar supergroep King Dalton naartoe trekt op het tweede album ‘Thilda’ is onduidelijk. Het enige wat vast staat is dat het ver van hier is en onherbergzaam is. Verder is er geen enkele zekerheid en net dat maakt het extra spannend. Harmonie houdt niet lang stand, maar wordt door dreigende blazers en distortion (‘Seagull City’), overstuurde oosterse klanken (‘A Little Meditation’) en Afrikaanse deuntjes en grimmige bassen (‘Silver Spoon’) omver geblazen.

Met ‘Hunter’s Moon’ bewijzen de Daltons dat ze folkinvloeden ook vlot in een dancenummer kunnen gieten. De krasse stem van frontman Pieter De Meester leeft in perfecte symbiose met die van Jorunn Bauweraerts, soms glashelder, dan weer extatisch en hysterisch. Zinderend, eclectisch en verrassend. (hdb) kan dan ook niet anders dan haar goedkeuring geven!

Release: 31 augustus

18.09.2015 NEIL & LIAM FINN nz 20.09 22.09 22.09 23.09 24.09 25.09

OUTFIT GB CLEAR SOUL FORCES US PETITE NOIR ZA LADY LAMB US CROCODILES us SAINT JAZZ : FABRICE ALLEMAN QUINTET ‘OBVIOUSLY» BE TOINE THYS TRIOBE - ANDRÉ CECCARELLI TRIO FR • coprod. St Jazz 26.09 SAINT JAZZ : NICOLAS KUMMERT TRIO BE - LIONEL LOUEKE BJ BRZZVLL BE - ANTHONY JOSEPH GB - OURIM TOUMIM FR DA ROMEO & THE CRAZY MOONDOG BAND FR • coprod. St Jazz 28.09 YOUTH LAGOON US - ARIEL ARIEL FR 29.09 PC WORKSHIP US

30.09.2015 SOAK ie 02.10 NO JOY CA 03.10 LUCY ROSE GB 07.10 PALMA VIOLETS GB

08.10.2015 ATMOSPHERE us 08.10 10.10 11.10 13.10 14.10 16.10 16.10 17.10 17.10

FLAVIEN BERGER FR B. DOLAN US BORN RUFFIANS CA GRANT LEE PHILIPS US BROTHER & BONES GB HIPPOCAMPE FOU FR LITTLE MAY AU FEU! CHATTERTON FR ALEX G US

…MEER CONCERTEN OP @ WWW.BOTANIQUE.BE | 02 218 37 32

©

“I’m on a mission you know”, zingen jullie op de openingstrack. Wat is die missie?

Tomas: “Het is leuk om dat net in het midden te laten. Er is iets gaande in de wereld en je kan niet doen alsof er niets aan de hand is. Ik vind dat je al artiest de taak hebt om de mensen wakker te houden, maar tegelijkertijd willen we positief blijven. Tekstueel gaat het iets dieper dan de vorige plaat, maar dat betekent niet dat het altijd heel duidelijk moet zijn. Dat is ook de reden dat we muziek maken en geen boeken schrijven. De magie moet erin zitten en onze taal is iets abstracter. De meeste teksten zijn van Pieter, maar we willen wel een bepaalde richting uit en niet puur entertainment brengen. In de teksten is er wel een rode draad en dat is ergens anders willen zijn. Vandaar dat we ook graag reizen.”

Als bonustrack staat ‘Jewel Pleasures’ op de plaat, het nummer dat jullie maakten voor de één-reeks ‘Tom & Harry’. Hoe zijn de makers bij jullie terecht gekomen?

Jonas: “De regisseur was toevallig op een optreden op het festival Konfijt in Boechout. Hij was voor de verandering niet op zoek naar een componist, maar naar een band om de muziek van de serie te maken.”

Tomas: “Hij had ons aangesproken, maar een programma maken duurt natuurlijk zeer lang. Opeens kwam een jaar later dan de concretere vraag. Dan zijn we met die mensen rond de tafel gaan zitten en het was een goede match.

Zij kwamen later wekelijks naar de villa om alle afleveringen te bespreken.”

Jonas: “We zijn van nul gestart en hebben een nummer gemaakt dat geïnspireerd is op de beelden van de serie. We moesten samen de sfeer bepalen en rekening houden met de emoties van het verhaal. Het is een heel andere manier van werken, je moet even de knop omdraaien.”

Het is niet gemakkelijk om in België opgepikt te worden, laat staan op de radio gedraaid te worden. Helpt zoiets als ‘Tom & Harry’?

Tomas: “Op Facebook hebben meer mensen onze pagina geliket en er werden ook meer platen verkocht, terwijl ons debuut al twee jaar in de winkel lag. We merken dat het iets teweeg bracht.”

Hopelijk gebeurt dat ook met ‘Thilda’!

CONCERTS

Mensen wakker houden

AGENDA

een andere locatie hadden opgenomen. We hebben helemaal niets tegen een studio, misschien maken we de volgende keer wel een propere studioplaat.

Het is vooral belangrijk dat je samen de verschillende processen kan doorgaan.

De voorbereiding, samen repeteren…”

Jonas: “Het was handig om samen te zitten en echt weg van de wereld te zijn.

In het weekend ging er soms wel iemand even naar huis, maar er was altijd iemand die in de villa bleef en het fort bewaakte.”

Tomas: “Al zou ik het niet aan iedereen opdringen. Het is niet dé manier om een plaat te maken. Niet elke band kan dat doen. We kennen elkaar al lang en goed, waardoor het voor ons wel lukte.”

Er waren geen strubbelingen dus?

Jonas: “Omdat we elkaar al jaren kennen, zijn we goed op elkaar ingespeeld.

Iedereen kent elkaars mogelijkheden en we weten hoe we die moeten bundelen.”

Tomas: “Pieter is echt de liedjesboer. Hij maakt de geraamtes van de nummers, die ik meestal als eerste te horen krijg. Dan zijn we er meestal snel uit wie wat met het nummer kan doen.”

Jonas: “Er is eigenlijk al een soort pre-productie voor we naar de studio trekken.”

07.09 JIM ADKINS US 09.09 JUAN WAUTERS US 17.09 LES NUITS DU SOIR 2015 : MUSTII, LES PANTIES, ALPHA WHALE, GONZO, ISOLDE ET LES BENS, NICOLA TESTA BE • coprod. Le Soir 19.09 JARRYD JAMES AU

20

homegrown

Tekst: Nena De Keersmaecker i foto: mous lamrabat

Sinds twaalf jaar vormen de bijzondere stem van Gregory Frateur en Nicolas Rombouts’ contrabas de basis van het eigenzinnige Dez Mona. In de loop der jaren nam de geest van deze band verschillende gedaanten aan: van een avant-gardistische rebel op ‘Pursued Sinners’ tot een spiritueel gospeltripper op ‘Hilfe Kommt’. Later werd de barokke opera ‘Saga’ dan weer opgevolgd door het meer toegankelijke ‘A Gentleman’s Agreement’. Met ‘Origin’ (release: 28 augustus) keert Dez Mona nu terug naar de oorsprong.

We willen dat de mensen dansen We ontmoeten de tweekoppige spil van de band op een zonnig terras in Berchem.

Kan het nieuwe album geïnterpreteerd worden als een afsluiter van de voorbije tien jaar?

Gregory Frateur: “‘Origin’ is voor ons eerder een nieuw begin. We keren terug naar hoe we ooit gestart zijn, hoewel er op muzikaal vlak door de jaren heen wel een grote evolutie is geweest. In se gaan we terug naar iets dat voor ons het meest vertrouwd was en dat we eigenlijk opnieuw hebben moeten ontdekken.”

Nicolas Rombouts: “Een nieuw begin biedt dan ook nieuwe en ongelimiteerde mogelijkheden. De mogelijkheid tot experimenteren heb ik als enorm bevrijdend ervaren. Zo hadden we met twee weer een grotere controle over de sound, de compositie en de arrangementen. Met ‘Origin’ hebben we het gevoel dat we aan een nieuwe reis zijn begonnen. Hoe deze reis er concreet gaat uitzien is nog niet helemaal duidelijk, maar de tripod zang, bas en accordeon blijven ongetwijfeld centraal staan.”

‘Origin’ bevat enkele catchy nummers, zoals bijvoorbeeld ‘Does It Make You, Happy?’ en ‘Bohemian Rebel’. Zien jullie ‘Origin’ als een plaat die best wel wat airplay in de wacht kan slepen?

Gregory: “Airplay mag nooit als uitgangspunt dienen, maar het zou natuurlijk wel een leuk gevolg zijn. Uiteraard willen we gedraaid worden en zo een groter publiek bereiken. Radiozenders zijn echter volledig verzadigd, wat het er jammer genoeg niet makkelijker op maakt. Ook hebben we tijdens het maken van een nummer of een plaat nog nooit airplay in het achterhoofd gehad. We zijn daar écht niet mee bezig.”

Nicolas: “‘Origin’ is inderdaad een pak catchyer dan de voorgangers.

We hebben gemerkt dat onze melodielijn steeds meer to the point is, een stiel waar we nu echt voor openstaan en die we nog wat meer proberen te kneden.

Gregory: “We willen eigenlijk ook gewoon dat de mensen op onze muziek kunnen dansen. Dat vind ik een vereiste.”

Nicolas: “En dat is een van de mooiste complimenten die je als artiest kan krijgen: dat er wordt gedanst. Of dat men in slaap valt.”

De krachtige vrouw Jullie stem en contrabas gaan zo goed samen dat ze wel yin en yang lijken: verschillend maar toch perfect in balans. Vullen jullie elkaar op persoonlijk vlak ook op dezelfde manier aan?

Gregory: “Ja, dat denk ik eigenlijk wel.”

Nicolas: “Absoluut, we houden elkaar op dezelfde manier in balans.

We zijn ook weer duo performances beginnen doen en daar is het yin en yang-gegeven opnieuw duidelijk geworden. We zijn hier verder in geëvolueerd en dat beseffen we ook steeds meer. Dit is net onze groei geweest. Vroeger trokken we vaak aan hetzelfde eind en dan kon het wel eens exploderen – of net niet. Nu is alles meer in evenwicht en dat heeft ons een mooie plaat opgeleverd.”

In tegenstelling tot de vorige albums klinkt ‘Origin’ een pak minder duister en hoopvoller. Heeft jullie vaderschap de sound van Dez Mona beïnvloed?

Gregory: “Ik weet niet of vader worden een invloed heeft gehad op onze sound, maar het heeft sowieso wel een uitwerking gehad op mij als persoon.

Natuurlijk reflecteert het vaderschap zich automatisch in wat je doet, maar het is zeker niet de drijfveer of motor van onze muziek. De melancholie die we met Dez Mona brengen zal uiteindelijk altijd voorop blijven staan. Zo kan het toch nog donker blijven, los van het feit dat we beiden vaders zijn. Het leven wordt nu eenmaal niet plots rozengeur en maneschijn als je kinderen krijgt.”

Nicolas: “Heeft het bij jou dan geen ander perspectief geopend?”

Gregory: “Dat kan ik echt niet zeggen. Misschien ben ik wel nog emotioneler geworden.”

Bij ‘The Storm’ moest ik meteen denken aan ‘The Times They Are A-Changing’ van Dylan. Kan ‘The Storm’ gezien worden als een protestsong?

Gregory: “Ik vind dat er inderdaad te weinig verhaal zit in onze maatschappij en dat er iets schort aan de manier waarop wij, mensen, hier tegenover staan.

Met dit achterliggend idee is ‘The Storm’ geschreven en biedt het nummer een reflectie op de lakse houding waar velen zich vandaag de dag achter

Soon at

verschuilen. Aan de andere kant voel je natuurlijk ook dat veel jonge mensen terug een zekere edge krijgen en beginnen op te staan.”

En die edge komt dan weer bovendrijven in ‘Bohemian Rebel’?

Gregory: “Inderdaad. Die song is eigenlijk een ode aan Viviane De Muynck, een grote inspiratiebron en een echte rock and roll actrice die erin geslaagd is om verstikkende verwachtingen en conventies overboord te gooien. Het nummer gaat over het feit dat je gevangen kan zitten in een keurslijf waarin je eigenlijk niet past en noodgedwongen aan de eisen van een bepaalde maatschappij of generatie moet voldoen. In feite belicht de hele plaat deze thematiek: de krachtige vrouw die in staat is om het verwachtingspatroon te doorbreken en die gewoon haar eigen ding doet.”

Over krachtige vrouwen gesproken: met welke internationale muzikante zouden jullie graag een keer de studio of het podium delen?

Nicolas: “Met PJ Harvey! Dat kan wel goede energie geven. Of ons muzikaal vocabularium uitbreiden door een samenwerking aan te gaan met een elektronisch muzikant, zonder dat het een elektronicaplaat wordt natuurlijk. De muziek van bijvoorbeeld FKA twigs kan ontzettend veel mogelijkheden bieden.”

Gregory: “En dan wil ik een duet met Kate Bush. Of Beth Gibbons.”

Dez Mona heeft enkele jaren geleden de film ‘Funny Games’ van Michael Haneke van een nieuwe soundtrack voorzien. Welke staat nog op jullie verlanglijstje?

Nicolas: “‘Under The Skin’, waarin Scarlett Johansson de rol van mannenverslindende alien vertolkt, vind ik heel fascinerend. Of anders ‘Birdman’.”

Gregory: “De manier waarop de muziek in de serie ‘Olive Kitteridge’ is verwerkt, vind ik formidabel. In deze miniserie verzorgt Martha Wainwright voor een deel de soundtrack, maar speelt ze zelf ook een rol als muzikant. Dat wil ik ook eens doen.”

Om af te sluiten gaan we terug naar de oorsprong: wat is jullie eerste muzikale herinnering?

Nicolas: “Ik herinner me nog goed dat ik ooit met een cassetterecorder voor de televisie zat om de soundtrack van ‘Chips’ op te nemen. Een serie met twee politieagenten op een motor. Dat muziekje vond ik gewoonweg fantastisch.

Ik weet het, niet meteen heel sexy.”

Gregory: “’Bei Mir Bist Du Shein’ van The Andrew Sisters. Dat was meteen ook het eerste singletje dat ik kocht. Wanneer ze het refrein zingen, lijkt het alsof de Antwerpse zon plots nog harder begint te schijnen.”

Soon at

Sun 06.09

Fri 16.10

Sat 12.09

Mon 19.10

Sun 20.09

tuE 20.10

Gramatik

Leon Bridges + Grace

Son Lux

Brand new + Basement Lefto B2B Gilles Peterson (dj-set) + StuFF. + Clap! Clap! + Chassol + Binkbeats

the neon Judgement

Daptone Records present

TNJ Farewell Tour - Time capsule concert

Saun & Starr

Sun 27.09

WED 21.10

Fri 02.10

thu 22.10

Sun 04.10

Fri 23.10

Mon 05.10

Sat 24.10

Fri 09.10

Sun 25.10

the Strypes + The Mighty Stef

action Bronson Dez Mona presents ‘Origin’

radkey + The Sha-La-Lee’s

the Vaccines

the tallest Man on Earth + Phil Cook

ibeyi

Mon 26.10

the Colorist feat. Emiliana torrini Fri 30.10

tourist LeMC: En Route + Brihang Fri 30.10

the hickey underworld Sat 31.10

Fri 09.10

Caroline

In 2015 maakt Dez Mona de cirkel rond en staat de muzikale drie-eenheid weer volledig centraal: zang, bas en accordeon.

Op ‘Origin’, gehuld in een iets dansbaarder jasje dan zijn voorgangers, verdwijnt de gitaar op de achtergrond en gedijen verschillende nummers op een subtiele eighties sound. Toch blijft Dez Mona’s typische, jazzy geluid voortdurend aanwezig en kruipt ook de dreigende, duistere ondertoon alweer onder je huid. De krachtige opener en tevens eerste single ‘Does It Make You, Happy?’ sleurt je mee in een nachtelijke rit aan boord van een puffende stoomtrein waaruit je de hele plaat lang niet kan ontsnappen. Op het nostalgische ‘Handsome Boys, Pretty Girls’ staar je diep mijmerend uit het raam.

Het ontbreken van alle hoop op liefde is dan weer nog nooit zo mooi bezongen als in de apotheose van ‘What Kills You’. Dé voltreffer van ‘Origin’ is echter ‘The Storm’, een lyrisch nummer dat in tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden net niet losbarst, maar diep in je binnenste nog lang blijft nazinderen als een hongerige motor. Nummers zoals de bijna kinderlijke lullaby ‘Great Time’, het kritische ‘Bohemian Rebel’ en ‘You Are Here’ voorzien de zwaarmoedige treinrit dan weer van lichtpunten. Dez Mona bewijst met ‘Origin’ dat het uiteindelijk altijd weer dag wordt, hoe donker de nacht ook worden kan. En ook dat de heren gewoon nog altijd steengoede platen maken. (ndk)

Squarepusher + Darkstar Vuurwerk

the Me in You

20 september: Leffingeleuren 2 oktober: AB Club, Brussel 6 oktober: Vooruit, Gent 7 oktober: De Kreun, Kortrijk (w/ Sherman) 8 oktober: STUK, Leuven 10 oktober: MOD, Hasselt (w/ Sherman) 15 oktober: De Studio, Antwerpen (w/ Sherman) 16 oktober: De Casino, Sint-Niklaas (w/ The Valerie Solanas)

‘Origin’

+ Sissy Spacek + Vortex Campain

WED 21.10

Sat 26.09

on stage

Dez Mona

Sleaford Mods

Low + Chelsea Wolfe

Maribou State

Sun 01.11

Sat 10.10

Autumn Falls

Bear’s Den

Kurt Vile & the Violators + Lower Dens + Waxahatchee

Sun 11.10

the Cat Empire + Pierce Brothers

Sun 01.11

Sun 11.10

Chantal acda ‘The Sparkle In Our Flaws’

Vetiver + Little X Monkeys

Mon 02.11

tuE 13.10

nathaniel rateliff & the night Sweats WED 14.10

Autumn Falls

unknown Mortal orchestra tuE 03.11 Autumn Falls

Beach house

Snarky Puppy

buy your tickets at www.abconcerts.be DE BrouCKèrE & BourSE

BruSSELS CEntraL > aBConCErtS.BE/MoBiLitY

a ConCErt at aB BEGinS With MiVB

22

homegrown (on cd ) Alpha Whale

BrazzMatazz

‘Alpha Whale’

‘Hua’, ep

62T VRecords

Den Hoed Music Records

De bandleden komen blijkbaar uit de westhoek maar hun neo-psychedelica heeft internationale kwaliteiten. Dit gezelschap klinkt als aanhangers van de desert noir-sound uit Tucson, Arizona (remember Giant Sand) die nu richting Californische kust trekken om daar te surfen. Reverb-gitaartje, smetteloze samenzang op de achtergrond en melodieuze popdeuntjes met af en toe een meer hoekige afwerking dankzij garagerock-accenten. Soms ook al eens ergens tussen The Animals, The Beach Boys en de meidengroepen van Phil Spector in. “Have fun”, zoals ze zelf zingen. Dat is geen probleem met deze tien songs die zo als single kunnen verschijnen. (gtb)

Met z’n 17 zijn ze, de heren en dames van het Gentse BrazzMatazz. Een smeltkroes aan invloeden van reggae, ska, brasbandmuziek van New Orleans tot de Balkan, maar evengoed pop en drum-‘n-bass gebald in drie heerlijk smerige en vettige songs, die het verdikkie lastig maken om achter onze pc te blijven zitten terwijl ze door de boksen knallen. Creatief en speels, soms flirtend met clichés maar netjes de valkuilen vermijdend en dat alles ook nog eens gebracht door zeer degelijke muzikanten die klinken als een goed geoliede feestmachine. Volgaarne meer van dit! (mc)

De Beren Gieren ‘One Mirrors Many’

The Antler King – V/A ‘Remix Patterns’ Sel/Sync Records

De ongepolijste schoonheid van ‘Patterns’, het debuutalbum van het Gentse The Antler King krijgt een nieuw jasje aangemeten. Voor de creatie van ‘Remix Patterns’ gingen Esther Lybeert en Maarten Flamand in zee met een schare muzikanten en remixers, met name Tom Wolf, Elefant, Lady Vortex en Kreng. Het resultaat? Een overweldigend geheel waarin spacy geluiden (‘Moonbeams’), onheilspellende soundscapes (‘It Ain’t’) en psychedelisch-vervormde zangpartijen (‘Chain Of Memory Lane’) niet geschuwd werden. Maar het pronkstuk van de plaat is het betoverende ‘Heroes’, waarmee de twee leden van The Antler King bewijzen dat ze naast mooie muziek maken ook aardig wat met de computer overweg kunnen.

Er snel bij zijn is de boodschap want ‘Remix Patterns’ wordt in limited edition op vinyl uitgebracht op 11 september. (ne)

Astromancer ‘Five Sweet Embraces’, ep Eigen Beheer

CleanFeed

Na de samenwerking met de Portugese trompettiste Susana Santos Silva op de vorige cd ‘The Detour Fish’ (opgenomen in Ljubljana en verschenen op het Portugese Clean Feed) zet het trio zijn zoektocht verder in de grensgebieden tussen jazz, improvisatie en elektronica. Ze zijn natuurlijk niet de enigen die hier ronddwalen maar Fulco Ottervanger, Simon Segers en Lieven Van Pée hebben zo hun eigen middelen, zoals in elkaar geknutselde en gesoldeerde contactmicrofoontjes. Details die tellen en het verschil maken. Alleen al de manier waarop de openingstrack opgebouwd is en naadloos aansluit bij het vervolg, ‘Rebel Jazz To Rebel Against’, verantwoordt de aankoop van de cd. Met die laatste titel outen ze zich niet plots als revolutionairen van dienst maar willen ze zich afzetten tegen het academische van de conservatoriumopleiding zonder er de spot mee te drijven. Een gezonde instelling die alleszins een intense, broeierige en intrigerende soundtrack oplevert. Zowel voor vrijbuiters als romantici. Zelf omschrijven ze het allemaal als “musique concrète”. Dit is vooral De Beren Gieren-muziek, niet te klasseren maar wel met herkenningspunten. (gtb)

The Dude ‘Cadillac’

“De warme, psychedelische koortsdroom ‘Carbon Monoxide’ heeft de rust van Leonard Cohen, het donkere van The Cure, het zweverige van Porcupine Tree en het weidse van Pink Floyd in Roger Waters-modus”, schreven we in 2013 toen het debuut van Astromancer, de Gentse groep rond singer-songwriter Bart Dumolyn, verscheen. Dertien jaar had hij gesleuteld aan zijn olifantendracht. Heel anders qua aanpak is de ep ‘Five Sweet Embraces’. De hese stem en de akoestische gitaar zijn gebleven maar weg zijn de synths en de psychedelische inkleuring.

Astromancer is niet langer een studioproject maar een live-groep met een seventiesvibe die opnames durft aan te pakken zonder een clicktrack in te zetten.

De drie verse songs en de twee nieuwe versies van nummers die op het eerste album stonden (‘Carbon Monoxide’, ‘Your Letter’) klinken spontaan. Welshman Daniel McBrearty verrijkt de up-tempo song ‘The Station’ met z’n aanstekelijke sax, de Zuid-Afrikaanse Dora Scott levert treffende backing vocals en gitarist Wannes Casier is zonder meer een aanwinst voor de groep. Dat Humo in april al lovend was over ‘Three Odd Whispers’ – “gevoelig zonder sentimenteel te worden; klassiek maar nooit cliché” - en de single opnam in de Arriba-lijst pleit ook in het voordeel van deze los-uit-de-pols-release. (bvm)

Depot214 Records

Gepaste groepsnaam en cd-titel annex hoesfoto. Het plaatje klopt volledig met de muziek. En die klinkt als een buitenaardse kruising van Sergio Leone, Link Wray en Burt Blanca met Pierre Henri, Yma Sumac en Shaft. Met zelfs flarden Bourvil ertussen! Alsof aliens zich wagen aan surf, rock-‘n-roll en psychobilly voor de soundtrack van een sixties beachfilm. Zoals ze in Area 54 zeggen: “It doesn’t exist and I didn’t hear it”. Ideale soundtrack om de zomer te eindigen, de herfst en de winter door te spartelen en de lente aan te kondigen. Kortom, muziek die je eender wanneer en waar kan beluisteren. Groovalicious! (gtb)

The Jagged Frequency ‘The Jagged Frequency’, ep Belly But ton Records

In mei 2014 maakten we aangenaam kennis met The Jagged Frequency via een eerste demo-ep. Ongeveer een jaar later is

www.vi.be/gammarays RifRaf sprak met Jonathan Sandyck, voorheen actief met Woolf, een indiefolk-gezelschap wiens track ‘Hush‘ je kan terugvinden op de compilatie ‘Music For Undays’ van kwaliteitslabel Unday (Trixie Whitley, Hydrogen Sea, Dans Dans, I Will, I Swear,…) . Sinds kort is Sandyck het muzikale brein van Gammarays. De Gentse groep die zich toelegt op “soulful electronics crossover with a gentle deephouse touch” is onze vi.be-band van de maand.

Jonathan Sandyck: “Het verschil met Woolf? Clio (Arys, bvm) staat nu centraal. De muziek is elektronisch. Ik schrijf alle nummers op mijn eentje en het resultaat is veel beter dan Woolf. (lacht) We bestaan sinds januari.

Jens De Ketelaere aka Harted (zit op Moodfamily, het label van o.a. Stavroz en Amyn, bvm) staat in voor de productie. Clio zingt en mijn broer Alexander speelt bas. Tijdens de Gentse Feesten hebben we voor de eerste keer opgetreden in een stampvolle Sioux. Mensen stonden zelfs al mee te zingen. Niet slecht voor een band die zes maanden geleden is opgericht. Na dat concert hoorden we dat onze muziek doet denken aan Little Dragon en Bonobo. Sommigen zeiden zelfs dat we de Vlaamse Massive Attack zijn. Zware woorden, hè. We werken anders dan de meeste bands. Nadat de nummers geschreven zijn, nemen we ze meteen op in de studio.

Nadien repeteren we de songs en smeden we alles om naar één ononderbroken live-set met zang, gitaar, bas, synths en beats. We releasen momenteel alles via YouTube, Soundcloud en vi.be. Het is fijn dat de muziek van Gammarays intussen al is opgemerkt door indiestyle, 22tracks en Beehype, een platform op Facebook waarbij meer dan tachtig journalisten van overal ter wereld hun favoriete, lokale muziek signaleren. Dat is tof want we vinden het nu vooral belangrijk om naambekendheid te verwerven. In september lanceren we een videoclip, gefilmd door mijn broer. Hij is cameraman van opleiding. We zijn heel erg indie in die zin dat we alles zelf opnemen en producen. We ontwerpen ook onze eigen logo’s en kleren.“

Zend je tracks in via beta.vi.be/rifraf.

Gammarays

het Antwerpse trio een basloos duo geworden en krijgen we deze zes nummers tellende ep op ons bord. Als tweekoppige band lijkt de groep de juiste kruiding voor de garagesound gevonden te hebben. Of een song nu catchy en straightforward (‘Like A Witch’, ‘Second Floor’) is of eerder de tragere psychedelische kant (‘I Can Tell You What You Want’, ‘Highness’) opgaat… het gitaar- en drumwerk smaakt naar meer. Het aperitiefhapje en het voorgerecht hebben we achter de rug, nu graag het hoofdgerecht. Wij hebben honger! (jk)

E W.D W W

Johnny And The MG’s ‘Full Throttle’ JMG Records

“God is a dj” maar gelukkig gelooft niet iedereen in God. Of in dj’s. Zoals deze heren. Voor hen niets beter dan een echte groep met echte instrumenten om een feestje te bouwen. Ze doen dat met volle overtuiging en met een verantwoorde setlist. The Kinks, Nick Lowe, Chuck Berry, Nine Below Zero (!) en nog heel wat anderen passeren de revue. Knap zijn de kleine knipogen her en der naar andere hits die waarschijnlijk op de volgende cd zullen staan. Ideale partyband voor uw buurtfeest. (gtb)

Jonna

.BE

A ROM

27

JOE SATRIANI

2

RADIO MODERN

4

DON MCLEAN

7

THE WATERBOYS

14

RANDY NEWMAN

SEP

OKT

‘Inner Child’ Eigen Beheer (w w w.jonnalive.be)

Je hebt van die ochtenden dat alles om je heen plots anders lijkt dan het was. Jonna (Laura Vanden Heede) verwoordt het perfect op intimistische en akoestische wijze in het openingsnummer (‘Illusion’) van haar debuut-cd. Er volgen nog negen introverte ontboezemingen, telkens minimalistisch ingekleurd met piano en gitaar. Her en der versterken een contrabas of een accordeon deze vaalgrijze atmosfeer boordevol onzekerheden. Een uiterst persoonlijk schijfje waarin we parallellen ontwaren met het werk van Douglas Firs, Tory Amos, Kim Versteynen & Tim Finoulst, Antony Hegarty of zelfs een Selah Sue unplugged. Te ontdekken. (gtb)

Llop ‘Lampke’

OKT

OKT

OKT

23

ILLUMININE + MICHAEL PRICE TRIO FINK

29

UB40

30

STEVE EARLE & THE DUKES

31

CHICK COREA

5

ESPERANZA SPALDING

18

JACCO GARDNER

19

BABA ZULA

9

GOLDEN EARRING

15

JOSÉ GONZÁLEZ

22 OKT

El Negocito

Om de sonore landschappen op ‘Lampke’ te omschrijven, is het makkelijkst wat aan namedropping te doen. Hier gaan we: Bender Banjax, Les Chroniques de l’Inutile, Jens Maurits Orchestra, Granvat, Pudding oO, Book of Air, Hoera. en Duyster. Allemaal namen die je in verband kan brengen met de geluiden die gedurende een uur door de luidsprekers zweven. Als we dan nog eens vermelden dat het trio verantwoordelijk voor dit alles, gevormd wordt door saxofonist Erik Bogaerts, drummer Jens Bouttery en gitarist Bejamin Sauzerau moet er volop licht schijnen en klaroengeschal weerklinken. Nog geen idee? Laten we het dan houden bij pure poëzie met weerhaakjes en muziek die opduikt uit onbekende nevelen. Ideale soundtrack om de ‘Southern Reach’-trilogie van Jeff Vandermeer te lezen. (gtb)

Simple Pigeons ‘Simple Pigeons’, ep

OKT

OKT

OKT

OKT

Eigen Beheer

Simple Pigeons komen met hun vijven uit Moorsele, Wevelgem. Samen maken ze lieve, soms explosieve alternatieve rock. Dat explosieve valt vooral te horen in opener ‘Orpheon Marriage’ en afsluiter ‘Brutus’. Met dat laatste nummer sluiten ze hun eerste ep’tje met een knal af, terwijl ‘Orphean Marriage’ naar een heel andere climax opbouwt die we ook bij Balthazar zouden kunnen terugvinden. Het wondermooie ‘Asphyxiated’ geeft een serene toets aan het geheel en flirt met onze oren. ‘Backdoor Lover’ zindert dan weer na in je hoofd, omdat het refrein zo meezingbaar en ruw is. Deze ep boeit. Meer alsjeblieft. (pl)

Yadayn ‘Pendel’

NOV

NOV

NOV

DEC

Eilean Rec.

Diep onder het oppervlak huist een weelde aan bands en projectjes die het ontdekken meer dan waard zijn. Neem Yadayn, het soloproject van de Belg Gowaart Van Den Bossche: onderdak gevonden bij een klein Frans label, eigenzinnig zijn weg zoekend en daarbij een kruimelspoor van knappe en intieme releases achterlatend. Zijn ongepolijste mix van experimentele instrumentale folk, samples, loops, drones en ambient levert op ‘Pendel’ stukjes waar je moet bij gaan zitten. Gewoon even al de rest weglaten en enkel dit plaatje toelaten. Dan hoor je een wondermooi, ietwat naïef album met een heel eigen sfeer en een heerlijk aards tempo. Te ontdekken, in een rustig hoekje terwijl de rest van de wereld doormaalt. (eb)

DEC

TURNHOUTSEBAAN 286 2140 BORGERHOUT (ANTWERPEN) WWW.DEROMA.BE

24

Ear t eam Circe

‘Circe - Music Composed For The Show Of Shows’ Krunk

Sigur Rós zonder de kenmerkende falsetto van Jón Þór «Jónsi» Birgisson? Tweeënzeventig minuten onversneden schoonheid waarbij onaards sacrale soundscapes, pulserende beats en denderende postrock elkaar in balans houden.

Bassist Georg Holm en drummer Orri Páll Dýrason (de ritmesectie van Sigur Rós) gingen in zee met de IJslandse componist Hilmar Örn Hilmarsson en Kjartan Holm (broer van Georg en live-gitarist van Sigur Rós) en leveren een vertrouwd in de oren klinkende soundtrack bij ‘The Show Of Shows’, een BBC-documentaire die (net als the score) focust op honderd jaar beeldmateriaal uit de vaudeville-, circus- en carnaval-archieven. De bijhorende muziek van het viertal is gelaagd, melancholisch, orkestraal, hemels vloeibaar, atmosferisch en bij momenten hard en vet op tribale wijze. Spannende en bloedmooie release met medewerking van het South Iceland Chamber Choir! (bvm)

Alif ‘Aynama-Rtama’ Nawa Recordings

Samen met de Egyptische Caïrokee en de Libanese Mashrou’ Leila, behoort Alif tot de nieuwe lichting Arabische alternatieve rockgroepen. Tot nu toe kennen de meesten alleen de steengoeie Malinese bluesrock-formatie Tinariwen, maar er komen steeds meer alternatieve rockgroepen uit het Midden-Oosten. Alif is een Engels collectief, drie jaar geleden opgericht met vijf muzikanten afkomstig uit Irak, Egypte, Libanon en Qatar. De bezetting: een zanger/oed-speler, een buzuq-speler, bass, drum-percussie en keyboards. Zowel oed als buzuq zijn elektrisch versterkte luiten/gitaren. ‘Aynama-Rtama’ (Wherever It Falls) is Alifs langverwacht, zelfgeproducet debuutalbum; vorig jaar opgenomen in Beiroet en Caïro. De muziek is een innoverend, origineel rockgeluid vol subtiliteiten: een perfect evenwicht tussen zang, gitaarwerk, bass, percussie en elektronica. De schitterende openingstrack ‘Holako (Hulagu)’ met zijn hypnotische, repetitieve oed-riff gevolgd door de steeds sterker wordende emotionele zang, geeft alvast de toon aan. Bovendien zijn veel songteksten afkomstig van belangrijke Arabische avantgarde dichters. Andere uitschieters zijn ‘AlKhutba Al-Akhira’ (The Last Declamation), ‘Yalla Tnam’ en het intiemere ‘Al-Juththa’ (The Corpse). Grote klasse! (md)

Andrea ‘Black Magic’ Jakar ta Records

What you see is what you get. En wat je niet ziet, krijg je d’r zomaar kwansuis gratis bovenop. Life is a gift, en dan nog wat van die random-quote-generator-stoplappen. Soit, langs de áchterkant van de muziekbizz is het ‘m van oudsher omdoen, om ongegeneerd te gaan golddiggen naar onbekend & onbemind – sinds meer dan 25 jaar de specialiteit van dit huis. Fonkelend klompje goud No. 34.517 in onze reeks heet ‘Black Magic’ van Andrea. Hoesontwerp en artiestennaam ogen wat knudde, maar dat zal ons een zoute worst wezen, met zo’n heerlijk album in de aanslag. Wel even op voorhand waarschuwen: het mellow-gehalte op ‘Black Magic’ ligt best schrikbarend hoog. De jonge Parijzenaar remixte/ producete recentelijk al gerief van Drake, The Weeknd, The xx en AlunaGeorge. U raadt het, deze Andrea handelt in gladgesjeesde, Amerikaanse westcoast-elektronica, net als die jongste Nosaj Thing of

vroege Shlohmo. Een onverholen guilty pleasure-is deze ‘Black Magic’, opgetrokken uit bloedgeile slowmotion-r&b en glaciale hiphop-glitch, opgevrijd met wulps kronkelende beats en duchtig verknipte, vrouwelijke vocals. Met aandrang te consumeren met de partner bij die volgende, grondige inspectie van alle hoeken der slaapkamer. (fp)

Susie Asado ‘State Of Undress’

bands als Harlem, Howler, Fidlar en andere nozembands die het niet zelden niet al te lang uitzingen, levend weet te houden. Moest dat ook bij Best Friends het geval zijn: geen drama. ‘Hot. Reckless. Totally Insane.’ is de soundtrack die zich opdringt bij stompzinnig zomers gedrag, denk ‘Wet Hot American Summer’, boze buren, brandschade in het ouderlijk huis en je snapt het plaatje. Opzetten, ondergaan en morgen uitzweten! (jvb)

Popup-Records

Bilal

De in Berlijn residerende Susie Asado grossiert naar eigen zeggen in avantgardistische folk en poëtische pop. Achter Asado schuilt de integere Josepha Conrad die zich naast dromerige vocalen ook regelmatig van gitaar, bas, keyboards en ukelele bedient. Spitsvondige lyrics, zoals “this is not a song, this is not a life” (‘This Is Not Rain’) gaan hand in hand met minimalistische orkestraties. Bekoren doet Asado nog het meest met haar straffe stem, die ook niet vies is van wat soul (‘Talk To Strangers’). Het is het aanstekelijke ukeleledeuntje van ‘Zebra Stripes’ waar we het vrolijkst van worden. Leuk plaatje! (ne)

‘In Another Life’

Lou Barlow ‘Brace The Wave’ Domino

Ome Lou is samen met Evan Dando en Bob Mould verantwoordelijk voor ettelijke jaren vocaal kippenvel in indieland. Na de behoorlijk punky Sebadoh-wedergeboorte ‘Defend Yourself’ van twee jaar geleden, laat hij nu op z’n dooie eentje z’n kalme mijmeringen de vrije loop. Dat Barlow een deugdelijke catchy song kan schrijven hoeft verder geen betoog. Meer dan een lofi-klinkende akoestische gitaar, een elektrische voor enkele zachte grommen en wat psychedelische likjes, een pakkende strot en zes dagen studiotijd met Justin Pizzoferrato achter de opnameknoppen, heeft hij dan ook niet nodig om onze nekharen te beroeren. Gestripte eenvoud met de weemoed van Syd Barretts ‘The Madcap Laughs’, de stroomlijn van Rob Pollard en de gedubbelde stemmenpracht van The Byrds.

Bleitplaatje voor verloren zielen. (boo)

Best Friends ‘Hot. Reckless. Totally Insane.’

Fat Cat Records

Adrenaline? Jeugdige overmoed? Lichtjes idiote groepsnaam? Meezingbare stuff?

Viermaal check in het geval van Best Friends, een gezelschap dat de spirit van

BBE Records

Welke Bilal je te horen krijgt is telkens weer koffiedik kijken. De neo-soulstem van z’n beginjaren, de rebel van ‘Airtight’s Revenge’, de Prince-reïncarnatie van ‘A Love Surreal’, of de jazzzanger die hij het liefst van al wil zijn? Zijn veelzijdigheid is tegelijk ook z’n achilleshiel gebleken de voorbije 15 jaar: zijn solo-repertoire mist focus, wat allicht de verklaring is waarom Bilal ondanks z’n tonnen talent eigenlijk nooit écht doorbrak. Met ‘In Another Life’ hijst Bilal zich andermaal in een nieuw jasje, met dank aan de doorleefde en zowat instant herkenbare analoge live-arrangementen van wonderkind Adrian Younge. De 12 nummers lange paringsdans tussen de funky gitaren en soulvolle orgeltjes die Younge uit z’n hoed tovert en het immer energetische stemgeluid van Bilal is een erg aantrekkelijk schouwspel.

De immer gevatte Big K.R.I.T. is niet volledig juist gecast, maar de bijdrages van man in vorm Kendrick Lamar en de bevallige Kimbra zijn gesmaakte toetjes.

Bilal in betere doen! (mvm)

Bixiga 70 ‘III’ Glit terbeat/Xango

In deze contreien is Bixiga 70 zelfs na twee platen nog grotendeels onbekend, maar we hopen van harte dat daar met deze derde langspeler verandering in komt. Het Braziliaanse combo maakt namelijk een uitstekende, eigenzinnige, afwisselende en vaak onvoorspelbare mix van afrobeat, ethiojazz, big band, funk en – jawel - latin. Vaak opzwepend, soms ingetogen en subtiel, maar altijd mjam. En dan mjam zoals een restaurant waarvoor de Michelingids de invoering van een vierde ster zou overwegen. Briljant kortom.

Wow, wow, wow. (mb)

Blank Realm ‘Illegals In Heaven’ Fire Records

Na een onstuimige livereputatie nu ook keihard knallend in jouw en mijn woonkamer: Blank Realm, een viertal uit Brisbane dat langzaam maar zeker aan een oeuvre werkt en dat doet door weirde synthesizers (‘River Of Longing’), keihard knallende gitaren (‘No Views’) en fascinerende slidegitaren (‘Cruel Night’) in dezelfde richting te gooien en, kwestie van toch enig spektakel te veroorzaken, er een stoere hoes en titel op te plakken. Aangenaam luistermateriaal, prima voor een half uurtje gensters in de woonkamer. (jvb)

Christian Rich ‘FW 14’ Luck y Number Music

Komt het doordat we ons al twee weken te pas en te onpas aan de Brusselse foorkramen vergrijpen en bijgevolg een overdosis aan kermisbeats hebben opgelopen? Feit blijft dat onze maag automatisch omkeert bij het luisteren naar ‘FW 14’ van het Nigeriaanse producersduo Christian Rich. Twistzieke beats, bruuske versnellingen en waggelzieke blieps in overvloed, maar desondanks blijkt de spanningsboog hier minder sterk dan bij de slotaflevering van Thuis, kan je nagaan. Alle opgepompte energie ten spijt is ‘FW 14’ in wezen een uiterst ongevaarlijke trip die laveert tussen poppy trap-riedels en gladde hiphop maar uiteindelijk even hard blijft steken als de Sirocco in 1997. ‘FW 14’: een verplicht nummertje met de ogen dicht. (wd)

Erland Dahlen ‘Blossom Bells’ Hubro

Erland Dahlen is een gereputeerd slagwerker, die in z’n bestaan al met de meest uiteenlopende artiesten samenwerkte. Gaande van Kaada, Mike Pattton, Madrugada, Xploding Plastix, John Paul Jones, Ane Brun, Hanne Hukkelberg en nog vele anderen.

‘Blossom Bells’ is z’n tweede solo-album genoemd naar een chromatisch gestemde bellenset ontworpen door instrumentenbouwer Pete Engelhart. Naast deze bellen, bespeelt Dahlen uiteraard ook de drums en nog tal van andere geconstrueerde percussieve instrumenten, zingende zaag, elektronica en een door Harald Hougaard gebouwde percussion bass. Daarmee worden bevreemdende experimentele soundscapes maar ook groovy composities op onze trommelvlie-

MUSIC

gLOBal SoUNDs ★ JAzZ ★ Rock ★ AVanT-GARdE

CENTRE FOR FINE ARTS BRUSSELS

BOZAR ELECTRONIC ARTS FESTIVAL

BRUTUS / BLACK JAGUAR CLUB / HOOTKA

HEYMANPLEIN

04/09 VIlla Pace > The Slackers ★ The Upsessions ★ Chrome Brulée 05/09 VIlla Pace > Russkaja ★ Kuenta I Tambú ★ Prezident Brown feat. Panache Culture ★ Dubtown Band ★ Compro Oro 06/09 VIlla Pace > TaxiWars ★ Filastine ★ Nordmann 25/09 Amadou & Mariam ★ Doylu * 02/10 Jazz > Massot-Florizoone-Horbaczewski & Claron McFadden * 03/10 OTO-Machine ★ Pedalo Kollektiv 09/10 Jazz > Stéphane Galland presenteert: Lobi 16/10 Casino Boite > Dez Mona ★ The Valerie Solanas 23/10 Jazz > Ivan Paduart Trio ★ Bas Bulteel Trio * 24/10 DC Rocks! > Evil Invaders ★ Bliksem ★ Megasonic 28/10 Roland & Vali Racila feat. Steven De bruyn ★ Tiny Legs Tim 29/10 Casino Boite > Illuminine ★ Innerwoud 06/11 Jazz > Henri Texier Hope Quartet 07/11 DC Rocks! > Mad Sin ★ The Klingonz ★ The Grave Brothers 10/11 Best of W. Victor 11/11 The Hickey Underworld ★ Helsinki 13/11 Culture Move > Orchestre National de Barbès * 14/11 Musica Ficta > Veronique Vincent & Aksak Maboul ★ Cro Magnon & Aranis * 18/11 Jazz > Tigran Hamasyan Trio 19/11 Nadar / ‘Hands on (Hands off)’ * 21/11 De Jeugd van Tegenwoordig ★ DJ Dysfunkshunal 26/11 Therapy?

27/11 Jazz > Jemeel Moondoc Quartet ★ 3/4 Peace 28/11 DAF ★ Absolute Body Control ★ Onmens ★ Keelshow 03/12 Roosbeef * 05/12 Orkesta Mendoza ★ Evil Empire Orchestra 12/12 Anna Rune ★ Eli Acoustic * * 16/12 Richard Galliano & Sylvain Luc / ‘La Vie en Rose’ 18/12 Casino Boite > STUFF. ★ Altertape

THE GERMANS / MONSTER YOUTH /

WERELDMARKT MET WERELDKEUKEN,

THE GLÜCKS / COOGANS BLUFF (DUI)

EXPO’S, WORKSHOPS, …

* in samenwerking met Jazzlab Series en/of Cultuurcentrum Sint-Niklaas

08 — 11 OCT. ’15 EXPO

MUSIC MEDIA ARTS PERFORMANCES PALAIS DES BEAUX-ARTS BRUXELLES PALEIS VOOR SCHONE KUNSTEN BRUSSEL

Rue Ravensteinstraat 23 1000 Brussels +32 2 507 82 00 / bozar.be

E.r. · V.u. Paul Dujardin, rue Ravensteinstraat 23, 1000 Brussels — Copyright photo: © Jelle Martens

EAF_Q100x140mm.indd 1

06/08/15 15:19

CASTROHOF

K’S CHOICE / BART PEETERS / KAPITEIN WINOKIO / SCALA / THE SCABS / SUBURB SONGS

THE SLACKERS (VS) / KUENTA I TAMBU (CUR) / RUSSKAJA (AUS) / PREZIDENT BROWN FEATURING PANACHE CULTURE (JAM-BE) / TAXIWARS / CHROME BRULÉE /

SINT-NICOLAASPLEIN

COMPRO ORO / NORDMANN / FILASTINE (SP)

GROTE MARKT

THE UPSESSIONS (NL) / DUBTOWN BAND /

MOTORPSYCHO (NO) / KRANKENHAUS WHITE HILLS (VS) / KIANI & HIS LEGION / WALLACE VANBORN STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03DJ-SET 776 11 98/•KONG INFO@DECASINO.BE / STAVROZ RAKETKANON / THE DEAF (NL) / RAOUL BELMANS / GULLFISK / JENSEN / BRIQUEVILLE / YOUR HIGHNESS / KARAWANE & KINSKI / VAGEBOND / GILLES THE SHA-LA-LEES / MOANING CITIES /

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE

26

Earteam Dam-Funk

‘Invite The Light’ Stones Throw

Eerder noemden we Damon Riddick, het consequent bezonnebrilde gezicht achter Dam-Funk, al een enigmatische moderne funkmaster, een onevenaarbare keytar-virtuoos en ook wel de ongekroonde keizer van de electro-G-funk. De voorbije jaren laafden we ons aan zoethoudertjes allerhande: ‘7 Days Of Funk’, een samenwerking met Snoop Dogg, en ‘Hood Pass Intact’ en ‘Adolescent Funk’, een ep’tje en een verzameling oud materiaal. ‘Toeachizown’, z’n laatste voldragen vrucht, dateert alweer van 2009. Maar Dam-Funks missie - het funkevangelie verkondigen - is al die tijd onveranderd gebleven, zo blijkt uit een eerste rondje ‘Invite The Light’. Funk is het zwarte schaap van de zwarte muziek, dixit Riddick. Aan hem zal het niet gelegen hebben: als hoeder van de kudde schudt hij andermaal en met de overtuiging van een Jehova-getuige een uur en 16 minuten aan glimmende, botergeile funkjams uit z’n mouw. Komen mee het geloof belijden: Ariel Pink, Q-Tip, Leon Sylvers III en IV (vader en zoon, jawel) en funkicoon Junie Morrison. Voor nu en voor de eeuwigheid: het tijdloze genie van Dam-Funk. (mvm)

zen losgelaten. Maar als je denkt dat dit het zovéélste ambientalbum is, heb je het mis. Dit is een gepassioneerde queeste naar de grenzen van ritmiek, geluid en emotie. Op z’n eentje steekt Dahlen dan ook menig suf-gehypet bandje naar de kroon. Een meer dan boeiende, beklemmende, betoverende en beklijvende ontdekking voor deze drummer, een aanrader voor iedereen die een frisse muzikale wind weet te waarderen. (boo)

Seven Davis Jr ‘Universes’ Ninja Tune

Seven Davis Jr is het type dj/producer dat zijn muil niet kan houden – en dat bedoelen we op de best mogelijke manier. Een hyperkinetische wrecking ball die zichzelf vanop zijn studiostoel de imaginaire kosmos in katapulteert om er funky 4/4 in elkaar te knutselen, bedekt onder een laagje glinsterend sterrenstof. Het leeuwendeel van elektro-minnend Amerika verkeert momenteel in een edm-dwangpsychose, en dus bracht hij ‘Universes’, z’n eerste langspeler, uit op het Londense Ninja Tune. Als producer gaat Davis niet voor het hypernauwkeurige hifi-maatwerk, maar probeert hij om het voltage onder de beats, hooks en licks zodanig op te drijven dat een luisterbeurt voetzolen en andere bewegelijke lichaamsdelen onherroepelijk tot hoppen, wippen of wuiven verleidt. Dat kan via de aanstekelijk flukse “Bet you never had a love like this before”-vocal in ‘Sunday Morning’ of de belachelijk catchy Daft Punk-achtige hook van ‘Good Vibes’ (waar de immer behulpzame Julio Bashmore mee de bloemetjes komt buitenzetten). Spetteren met brio heet dat. (mvm)

Mac DeMarco ‘Another One’ Captured Tracks

Mac DeMarco is de Jack Johnson van de slackerpop. Je hoort meer van hetzelfde fijne indie-geneuzel op ‘Another One’. Met de titel van zijn nieuwe (mini-)album geeft hij bijna de hint om de RifRaf-review van zijn vorige speelse plaat uit 2014 (‘Salad Days’) te copy-pasten. Bij deze: “Net als Connan Mockasin schept Mac DeMarco een eigen wereldje, laat hij gitaartjes lekker scheef en stoned klinken en schrijft hij bondige liedjes die uiterst

geschikt zijn voor lome zomerdagen.

Top-chill-plaatje.” DeMarco blijft zijn achteloze zelve, waagt zich aan slome, blanke down-tempo funk en maakt dankbaar gebruik van retrofuturische synths die ook in Japan kunnen aanslaan.

Dat de man best excentriek is bewijst hij door na afloop van de instrumentale afsluiter ‘My House By The Water’ doodleuk zijn adres te vermelden en te besluiten met: “Stop on by, I’ll make you a cup of coffee, see you later.” Lollige überhipster, die Marco! (bvm)

Destroyer ‘Poison Season’ Dead Oceans

Piano, strijkers en blazers. Klassieke arrangementen in rockmuziek verhullen vaak een gebrek aan ideeën door een pseudo-zwaarwichtig gordijn op te trekken. Vandaar dat het even wennen is aan ‘Poison Season’ – de langverwachte opvolger van Destroyers prijsbeest ‘Kaputt’ – want veel orkestraler kan een plaat niet klinken. Zou frontman Dan Bejar iets te verbergen hebben? Het antwoord luidt na vijf luisterbeurten: veel.

Maar niets waarvoor hij zich moet schamen. Waar de arrangementen op ‘Kaputt’ nog ironisch klonken – denk: pornojazz – komen de strijkers en ander barok geweld nu echt wel in de schijnwerpers te staan. Bejar zingt over dinosaur in the ice, saxen wenen theatraal, en er staan maar liefst drie verschillende versies van dezelfde song op deze plaat. Op basis daarvan klinkt het misschien ongeloofwaardig, maar ‘Poison Season’ is werkelijk geweldig. De smaakpolitie is nooit eerder zo verward geweest. Mission accomplished denkt Bejar dan. (dm)

Ricardo Donoso ‘Machine To Machine’

opvolger klaar. ‘Machine To Machine’ is nou ook niet meteen een grabbelton vol panklare hits, maar laat zich sowieso makkelijker luisteren dan z’n illustere voorganger. De elektronische slachtpartij ruimt plaats voor iets, eh, leefbaar. Al hoeft dat niet zo nodig, wat ons betreft.

Afwijkend is goed, volledig ko gemept worden nog beter. Of hij wil of niet, op ‘Machine To Machine’ moet Donoso inboeten aan intensiteit en beklemming.

Al blijft er genoeg schemer & duister over om ons gehavende hart aan op te halen.

Openingstrack ‘Akrasia’ is het vlaggenschip van dit album, zwaar overladen met epiek, drama en een ronduit fenomenaal geluidsdesign... De film hoef je er maar gewoon ff bij te denken. (fp)

Drinks ‘Hermits On Holiday’ Heavenly Recordings

“Drinks is a solo project, not a collaboration. It has one mouth, one set of lungs, one mind and four legs.” Die vier benen zijn eigendom van de Welshe zangeres Cate Le Bon en de in San Francisco wonende psychrocker Tim Presley die vorig jaar nog een plaat uitbracht met zijn band White Fence (‘For The Recently Found Innocent’).

De laatste solo-worp van Le Bon (‘Mug Museum’) dateert van 2013. Heden vormen Presley en Le Bon de groep Drinks en treden ze op debuut ‘Hermits On Holiday’ naar voor als een doorzopen post-punkversie van The Velvet Underground. Inclusief een krakkemikkige sound, een droge productie, rammelende hooks, repetitieve drumpatronen, drammerige chaos en stoorzenders allerhande. Op het irritante af redelijk geniaal. Check die, met opzet, valse gitaren. Goeie mop, jolly good fun. Heerlijk lofi-plaatje. (bvm)

Electrosoul System

Denovali Records

‘Flawless’

Een weerzinwekkend beest van een plaat was het, ‘Sarava Exu’ van Ricardo Donoso, eerder dit jaar. Dood, verderf, horror en acute paniek, verklankt via monsterlijke drones en dito noise – zie ook Vatican Shadow, The Body of The Haxan Cloak; de absolute doodgravers van muziekbeschaving as we know it. Eén van de meest monsterlijke, huiveringwekkende albums die we ooit onder oren kregen. Amper bekomen van die oplawaai, heeft de Braziliaan een half jaar later al een

Med School/Hospital Records

Drumski & Basski nog aan toe! Andrey Burtaev, Moskoviet, zit met zijn gulzige vingers te graaien in twee decennia jungle en drum-‘n-bass en plukt/pikt naar hartenlust uit de grote backcatalogues van LTJ Bukem, Goldie, Photek, Reprazent en consoorten, om er dan gelukkig wel z’n eigen ding mee te doen. Drum-‘n-bass die dus niet gaat voor de all out, full fledged mayhem, maar wel scoort met goed opgebouwde tracks, waar beats, bassen, synths en samples in gesloten slagorde samenspannen tot ze clevere tracks vormen (check de neuroze van ‘8th

© Matthew Scott

Dimlension’, de springerige en hoekige titeltrack, het oerritme van ‘Fake Snake’ of de ontspoorde jungle van ‘One, Two… Madness’). Vooral knap is hoe Electrosoul System zich geen moer aantrekt van de gangbare ideeën of modes in de scene maar met het nodige respect de sounds en ideeën van the first wave van midden jaren ’90 in zijn muziek incorporeert en er zijn eigen gang mee gaat. Het hoeft niet altijd met een take no prisoners-attitude te zijn om te overtuigen! (mc)

Family Of The Year ‘Family Of The Year’ Net t werk

Als dit is hoe LA klinkt, dan moet het een gezellige plek zijn. Al lijkt het daar een pak rustiger geworden sinds ‘Loma Vista’ uit 2012. Het zelfgetitelde album, nummertje drie om exact te zijn, staat weer boordevol indiepopnummers. ‘Make You Mine’ doet bijvoorbeeld in een vloeiende beweging denken aan een exotisch strand, waardoor je vanaf het eerste nummer in de juiste sfeer zit. Ook ‘Facepaint’ en ‘May I Miss You’ weten direct te overtuigen, maar verder komen we geen grote verrassingen tegen. Het is het soort album dat je opzet als je iets simpels nodig hebt en dat is oké.

Family Of The Year schopt niet tegen schenen, maakt gewoon lieve nummertjes en laat je voor de rest met rust. Aangenaam en ontspannend, maar geen kippenvel. (pl)

J Fernandez ‘Many Levels Of Laughter’ Joy ful Noise Recordings

Mike Adams (bekend van de groep Mike Adams At His Honest Weight) over het debuut van zijn labelgenoot, de in Chicago wonende artiest Justin Fernandez: “Instead of a nightmare-fueled, psychotropic freak-out, ‘Many Levels Of Laughter’ feels more like a Brian Wilson daydream.”

J Fernandez schrijft en produceert op zijn eentje sixties droompoptracks met een barok tintje (soms hoor je lichte jazz-invloeden) waarbij een belangrijke rol voor scheve toetsen/orgels en stemmige sfeertjes is weggelegd. ‘Many Levels Of Laughter’ is minder slacker-dopy dan de muziek van Kurt Vile en een beetje conventioneler dan de strapatsen van Ariel Pink. Denk vooral aan een ingetogen diy-slaapkamer-symbiose van Yo La Tengo en de ninetiesband Pale Saints. Dat hij al samen tourde met Ezra Furman (check zijn nieuwe album ‘Perpetual Motion People’) bewijst dat het (debuut) plaatje van J Fernandez klopt. (bvm)

Earteam

CR15_AD_RIFRAF_02.indd 1

16 NOVEMBER

ANCIENNE BELGIQUE • BRUSSEL

12-08-15 21:05

5 NOVEMBER

DE ROMA • ANTWERPEN

14 OKTOBER

TRIX • ANTWERPEN

PINK MARTINI

INFO & TICKETS 22 SEPTEMBER REFLEKTOR • LUIK 23 SEPTEMBER VK* • BRUSSEL 24 SEPTEMBER CACTUS CLUB • BRUGGE

25

28 OKTOBER

DE ROMA • ANTWERPEN

GREENHOUSETALENT.BE /Greenhousetalentbelgium

@GREENHOUSE_TLNT

28

t eam Earteam Ear Dr Dre

‘Compton’ Af termath

Meer dan een decennium lang dropten artiesten uit de Aftermath-cirkel clues over ‘Detox’, het volgens ondertekend, afgestempeld en terugbetaald Docvoorschrift allerlaatste album van Andre Young aka Dr Dre – het was zelfs heel even kláár – dat desondanks nooit uitkwam. En wat doet de geneesheerlijk getitelde helemaal ongevraagd op een zonnige zomerdag in een veranderde wereld waar “all that thug […] yapping be finished” en elke verdwaalde 2Paciaanse nawee van OG-heid je je leven kan kosten, online- en anders; ‘Compton’ droppen. En wij maar denken dat ie al die tijd elke voormiddag een beat maakte die ‘Still D.R.E’ doet verbleken! Integendeel, hij bouwde Beats en verkocht dan de boel voor waarschijnlijk genoeg flappen om California op de kop te tikken. Dre is niet te filmen, vandaar wellicht ook het idee van een soundtrack, als aanhangsel bij de te verschijnen bio-pic over zijn (én EazyE’s) NWA en, bij uitbreiding, als sluitsteen op een illustere carrière. Op wat niet meteen de muziekgeschiedenis zal ingaan als de ultieme soloplaat die alle openstaande vragen beantwoordt, duiken veel gasten op in het zwembad; wij geraakten de tel kwijt bij achttien, op zestien tracks. Het gros: jonge, nobele onbekenden wiens corn dog bij deze uiteraard gebakken is. Eén opvallende afwezige: Warren G, nochtans G-funk-boegbeeld en Dre’s halfbroer. Compton bevat veel gelikte Drake-achtige Started From The Bottom-beats en vocals, logischerwijs niet meteen een stijl waar Dre om bekend staat, maar wanneer ze klinken als de euforische, anthem-knallende opener ‘Talk About It’ en het extreem gelikte ‘For The Love Of Money’, laat maar komen. Plots meldt zich toch één vaststelling: het onderwerp geld heeft officieel de seropositief-riskante bubbelpoep van weleer vervangen als object van fixatie. De enthousiaste lyrics van de jonge grinders klinken in het beste geval als GTA5: onschuldig want karikaturaal gewelddadig, hoe zin- en vibeloos ook. In het gênantste geval raden we een paar van die gasten toch een psychiater aan. Snoop Dogg maakt twee bleke passages en ook Eminem, ‘s werelds rijkste rapper heeft op ‘Medicine Man’ geen speciale verse opzijgezet voor het magnum opus van zijn mentor. Wanneer was de laatste keer dat u Slim Shady iets grappigs hebt zien doen of iets origineels hebt horen zeggen of dat ie pakweg met zijn dochter een gezamenlijke middelvinger naar de paparazzi opstak? Ach, Dre levert tussendoor zelf wél een paar degelijke rijms af en misschien aligneren de sterren pas echt op afsluiter en instant-classic ‘Talking To My Diary’: strijkers, blazers, koortsachtige hihats, een broeierige analoge funkbass en passionele retrospectieve lyrics. Ja, dit is de Dre die ‘Keep Their Heads Ringin’’ en ‘Been There Done That’ maakte. On Doctor’s orders: Compton zien en dan sterven. (kh)

Fly Golden Eagle ‘Quartz Bijou’ ATO Records

Ben Trimble groeide op in Detroit en werkte voor een music supervisor, iemand die bij visuele media zoals films of televisieseries de juiste muziek uitkiest. Daar beschikte hij over een verzameling van meer dan 60 000 platen die als inspiratie diende om Fly Golden Eagle op te starten, rock-‘n-roll pur sang met een vette knipoog naar de psychedelische jaren ‘60 en ‘70.

Het debuut was een soloproject, maar van zodra Timble wat bekendheid vergaarde, kon hij een band achter zich scharen en zette hij alle bandleden aan het werk om aan de opvolger ‘Quartz Bijou’ te sleutelen.

Voor deze tweede plaat haalden ze inspiratie uit de film cultfilm ‘The Holy Mountain’, die door John Lennon en George Harrison werd gefinancierd. Het spreekt voor zich dat de invloeden van The Doors, Pink Floyd en hier en daar wat The Beatles uit het ‘Sgt. Pepper’-tijdperk op deze plaat nooit ver af zijn. Als psychedelische rockband is dat een open deur intrappen, maar Fly Golden Eagle doet dat op een doordachte manier. Deze tweede cd brengt een afgemeten portie afwisseling en experimenteert net voldoende. Dat maakt het album toegankelijk én boeiend van begin tot einde. De sound van het debuut lieten ze achter zich met een geweldige nieuwe plaat als gevolg! (pn)

Frankie & The Heartstrings ‘Decency’ Wichita

Elke stad heeft wel zijn helden, centrale figuren die de scene levendig houden en die ervoor zorgen dat er ook in de minder hippe steden af en toe iets te beleven valt.

De heren van Frankie & The Heartstrings zijn met voorsprong de local heroes van het Noord-Engelse Sunderland. Naast lokale platenboer en concertprogrammatoren vormt het vijftal ook een Britse popband die zo af en toe eens komt piepen, om dan vlug weer weg te deemsteren. Dit was al het geval bij vorige albums ‘Hunger’ en ‘These Days Run Away’ en op deze ‘Decency’ lijkt opnieuw hetzelfde te gebeuren. De plaat staat vol van de catchy popsongs die weliswaar goed in elkaar zitten maar die op geen enkel moment blijven plakken of door merg en been snijden.

Dit wil niet zeggen dat het niet fijn is om

mee te shaken op de met blazers opgefleurde hoogtepunten als ‘Money’ en ‘Think Yourself Lucky’, maar over het algemeen kon de titel van het album niet beter gekozen zijn: een degelijke popplaat, maar dan ook niet meer dan dat. (ps)

Georgia ‘Georgia’ Domino

In de perstekst voor het debuut van de Londense producer en zangeres Georgia Barnes vliegen de referenties ons om de oren met de snelheid van een opgefokte drone (The Knife, Oneothrix Point Never, KRS-One, Hudson Mohawke, Missy Elliot…) en laat dat nu net het grote manco zijn van deze plaat: Georgia Barnes heeft charisma, maar geen eigen smoel. In ‘Be Ache’ en ‘Nothing Solutions’ tracht ze zo nadrukkelijk The Knife te kopiëren dat wij het niet konden laten om ‘Silent Shout’ in onze cd-lader te steken: missie mislukt, lijkt ons. Ook het merendeel van de andere tracks is in hetzelfde bedje ziek: veel schaamteloze knipogen naar de groten der aarden, maar bitter weinig eigen inbreng.

Op de albumhoes verbergt de producer haar hoofd halvelings tussen haar handen.

Hopelijk krijgen we volgende keer de echte Georgia te zien, zonder masker maar met open vizier. (wd)

Ghost ‘Meliora’ Spinefarm Records

Het Zweedse goth/poprock-ensemble Ghost heeft alweer een zeer typische Ghost-plaat klaarstaan met ‘Meloria’. Als je af zou gaan op de beeldvorming alleen, verwacht je satanische, onbeluisterbare deathmetal. Maar dat is uiteraard helemaal niet zo. Ghost serveert een cleane, afgemeten, met subtiele metal-elementen gelardeerde, powerpop. Onheilige thema’s, satanische verzen en demonische riffs worden ingepakt in zeemzoet overkomende poprocksongs. De productie is te glanzend om echt agressie weer te geven.

Maar dat hoort er uiteraard allemaal wat bij.

Het hoeft niet onbegrijpelijk en onbeluisterbaar te zijn om extreem te zijn. Ghost is de meest toegankelijke ontoegankelijke band ooit. ‘Meloria’ is een overwegend sterke plaat, met als uitschieters de single ‘From The Pinnacle To The Pit’ of ‘Majesty’, beide echte poppy earworms. ‘Meloria’ is voor de mensen die Ghost al kennen, geen grote verrassing. Voor zij die de band niet kennen en eerst de bandfoto’s hebben bekeken, is de verrassing des te groter. (dg)

Golden

Rules

‘Golden Ticket’ LEX

Het verhaal achter Golden Rules, een collab tussen Londens psych-hop producer Paul White en de Amerikaanse rapperzanger Eric Biddines, begon toen White ‹Planetcoffeebean 2’ ontdekte, de mixtape die voor Biddines een jaar of twee geleden een bescheiden doorbraakje forceerde.

White wist met z’n enthousiasme geen blijf en stuurde prompt een zip-file propvol instrumentals richting Florida. Groot was z’n verbazing toen hij enkele dagen later een korfje afgewerkte tracks in z’n mailbox aantrof. Wat volgde: Biddines sprong op een vliegtuig naar Londen om er in White’s studio samen hun volwaardige debuutplaat, ‘Golden Ticket’, uit te broeden. Wie vertrouwd is met de steevast verwaaide, mildpsychedelische beats van White weet wat te verwachten: verfrommelde boom-bap met een hoog unplugged-gehalte. Aan de extreem nasale rhymes van Biddines is het even wennen, maar met een kwinkslag hier en een lijzig gezongen refreintje daar omzeilt hij alsnog de gevreesde val der verbale nietszeggendheid. (mvm)

Gossamer ‘Automaton’ Innovative Leisure/Ber tus

Vergrootglas noch microscoop volstaan om het debuutplaatje van Gossamer voldoende uit te lichten. Evan Reiner, residerend in het creatieve bubbelbad genaamd L.A.,bundelt op ‘Automaton’ een kokette selectie miniatuurtjes. Variërend tussen elektronisch en instrumentaal, wisselt Gossamer van gitaar en sampler als was het een zondags vers pantalon. Als topping krioelen fijnmazige beats en bassen over lofi-percussie uit een lommerrijk achterafstraatje dat zich bergaf slingert richting oceaan. Glooiend, sober en nergens zwaar op de hand. Op ‘Print’, de meer dan prima single, gaat Gossamer stadsgenoten als Lapalux en (vroege) Flying Lotus achterna.

Werkelijk ideaal spul om een onbestemd eind op weg te dromen en die nakende nazomer gepast te fêteren. (fp)

Groove Armada – V/A ‘Little Black Book’ Moda Black

Deze tweede in de ‘Little Black Book’-reeks staat helemaal in het teken van ons aller Groove Armada en bestaat uit twee delen.

Op deel 1 krijg je een verzameling aan elkaar gemixt gerief door Groove Armada

zelf (zowel eigen nummers als remixes en met zeven nieuwe tracks, waaronder de aardige retro stomper ‘Alright’), op deel 2 een stel, deels niet eerder uitgebrachte remixes van Groove Armada-gerief, door o.a. Kölsch, Pillowtalk en The Emperor Machine. Erg fijn voor de liefhebbers van de betere housegroove kortom, maar voor (mb) een beetje vis noch vlees.

Gunship ‘Gunship’ Horse In The Hedge LLP

Is het een uit de hand gelopen grap of menen ze het echt, feit is dat de heren van Gunship een debuutplaat afleveren wiens muzikale DNA rechtstreeks afstamt uit de eighties. Synthwave die onvermijdelijk doet denken aan tijden waarin een videocassette nog geen collectors item was en geföhnde kapsels nog als hip werden beschouwd. Foute boel voor sommigen, een heerlijke retrotrip voor anderen.

Wijzelf plaatsen ons in deze laatste groep.

Dompelt het glammy ‘The Mountain’ je al dadelijk onder in die wonderlijke tijdsgeest, dan bestendigt ‘Tech Noir’ met zijn gloomy tonen die vibe moeiteloos. Met ‘Shadow Fury’ doemt er dan wat meer pop op, waarna op ‘Pink West’ weer die geweldige synths komen bovendrijven. Meer dromerig spul krijgen we met ‘Black Sun On The Horizon’ en ‘The Hegemon’, tot ‘Maximum Black’ je weer in een superbe sonische gloed dipt. Nadien volgt er nog een toetje met fijne remixes van tracks als ‘Tech Noir’ en ‘Revel in Your Time’. Anno jaren tachtig had Gunship het ongetwijfeld gemaakt, nu zal het eerder een guilty pleasure blijven. (kc)

Albert Hammond Jr. ‘Momentary Masters’ Infectious

Er circuleert een ontzettend vermakelijke foto op het wereldwijde web van The Strokes-gitarist Albert Hammond Jr die tijdens het optreden van bandgenoot Julian Casablancas op Primavera Sound met afgrijzen toekijkt hoe Julian, samen met zijn zijproject The Voidz, ‘Vision Of Division’ van The Strokes verbastert tot pure noise.

Die foto toont aan dat Hammond Jr. nog steeds ontzettend veel liefde heeft voor die typische sound van zijn iconische band, en ook op zijn eerste soloalbum in meer dan vijf jaar tijd zijn de New Yorkse grootheden nooit ver weg. Het is dan ook Hammond zelf die verantwoordelijk is voor die heerlijke en unieke gitaarklank die ook in overvloed deze ‘Momentary Masters’ siert.

DE WARANDE 30.09 John Mayall 02.10 Club Kuub: EEfJE DE VissEr + faCEs on TV

09.10 10.10 17.10 24.10 31.10

arno nEuza ziTa swoon Group pura ViDa fT. lEE ‘sCraTCh’ pErry TurnouT CiTy niGhT fT. VuurwErK, TouT Va biEn, ...

06.11 rooTsniGhT fT. ThE bEllfuriEs + ThE ranCh Girls + ThE raGTiME wranGlErs

11.11 salif KEiTa 13.11 ChannEl zEro: unpluGGED 21.11 faTouMaTa Diawara & robErTo fonsECa

05.12 Club Kuub: flyinG horsEMan + hyDroGEn sEa + i will, i swEar

09.12 aVishai CohEn Trio 11.12 a winGED ViCTory for ThE sullEn + illuMininE

12.12 16.01 30.01 19.02 02.03

Milow DE MEns isbElls fairporT ConVEnTion fun loVin’ CriMinals

DE WARANDE TURNHOUT www.warande.be

25

30

Earteam Gangrene

‘You Disgust Me’ Mass Appeal

Slechts enkele maanden na het verschijnen van de GTA5-geïnspireerde compilatie ‘Welcome To Los Santos’, komt Gangrene, de groep rond gevestigde producer-rappers Alchemist en Oh No, alweer uit met de opvolger. ‘You Disgust Me’ is inmiddels het derde Gangrene-studioalbum en brengt een lading scherpe raps en trippy, grauwe funk met invloeden van rock (‘The Scrapyards’) en psychedeliche jazz (‘Gluttony’).

Enkele opgemerkte gasten duiken op, die onlangs het nieuws haalden en zo indirect een vibe toevoegen. Enerzijds Action Bronson, de extreem getalenteerde Ghostface-kloon met Iers bloed die zichzelf op Amerikaanse televisie beter waande dan zijn voorbeeld en prompt excuseerde, levert een lekker gemene male chauvinist pig-vers af op ‘Driving Gloves’ en anderzijds Sean Price aka Ruck van Heltah Skeltah, de immens betreurde, begin augustus onverwachts overleden rapgod, die op ‘Sheet Music’ aan de zijde van Havoc de tegenstand op het gezicht timmert in een perfect couplet – RIP. ‘Flamethrowers Pt2’ neemt wat ons betreft de glazuurcake huiswaarts: een uitgesponnen, melodieuze stuiterbeat met gepitchte stemsample en bijbehorend ranzig, lyrisch vandalisme. Gangrene is uitgegroeid tot een regelrecht kwaliteitsmerk. (kh)

Daarnaast zou het de man oneer aandoen om te stellen dat het album enkel en alleen klinkt als een kopie van The Strokes.

Zo is het fantastische ‘Coming To Getcha’ een emotioneel en persoonlijk relaas van een man die vecht tegen de verslavingen, beukt ‘Caught By My Shadow’ er stevig op los en slaagt hij er zelfs in om een relatief geslaagde Bob Dylan-cover over te brengen (‘Don’t Think Twice’). Net zoals Julian Casablancas verblijdt ook Albert Hammond Jr ons met een meer dan behoorlijke soloplaat. En nu maar hopen dat ze hun kunstjes eindelijk ook nog eens succesvol kunnen combineren op een volwaardige Strokesplaat. (ps)

Health ‘Death Magic’ Lomo Vista/Caroline

Zes jaar heeft Health ons laten wachten op deze derde plaat. In die tijd werd weliswaar getourd, aan soundtracks gesleuteld en vast tijd verdreven met het aanscherpen van de creativiteit, maar toch: dat is lang. Wanneer ‘Death Magic’ (visueel blijft die titel net te veel op de bijna gelijknamige draak van Metallica lijken, vermoedelijk een cynisch grapje) eindelijk zijn opwachting maakt, blijkt dat Health zeer scherp staat. Opener ‘Victim’ doet vaagweg aan The Raveonettes denken, maar bouwt vooral op naar ‘Stonefist’ waarop ‘Men Today’ op explosieve wijze voor een climax in het openingstrio zorgt.

Health laat je vervolgens alle hoeken van de kamer zien. Meermaals. ‘Flesh World (UK)’ klinkt bijvoorbeeld zoals Pet Shop Boys die zich vol overgave op industrial gooien. Lichtelijk geflipt plaatje waar we nog even zoet mee gaan zijn! (jvb)

Heathered Pearls ‘Body Complex’ Ghostly International

Oké, de overload aan synths in ‘Cast In Lemon And Sand’, de introtrack van deze ‘Body Complex’, bracht doembeelden naar boven van oeverloos meanderende soundscapes van 13 in een dozijn, maar die argwaan verdween pardoes wanneer de volgende track, ‘Sunken Living Area’, ons te beurt viel: warme, diepe midtempo en melodieuze techno rond een stevige en repetitieve beat die op een ideale manier de bonkende bassen van het nachtelijk feestje uitgeleide doet en zeer geleidelijk aan de catharsis

van het ochtendgloren muzikaal belichaamt. De ideale soundtrack tussen zweven en landen dus, maar ook met chaotische en verontrustende laatste stuiptrekkingen (’Personal Kiosk Ft. The Sight Below’) om u op uw qui vive te houden. Ambient is een zeer belegen, vies en stinkend woord geworden, maar deze ‘Body Complex’ doet voor het genre wat Tarantino deed voor John Travolta met’Pulp Fiction’: make it kewl as fuck again! (mc)

Hey Mother Death ‘Highway’ Paper Bag Records

Duisternis! Ziedaar de enige geluidskleur die het Canadees-Franse duo Hey Mother Death hanteert. Vier nummers dik is deze release, maar dat is voldoende om je in een immens gitzwart gat te zuigen. De dame en de heer klinken als Suuns die Suicide coveren. Heerlijk groovy spul dus.

Hier en daar weerklinkt er zelfs een flard dub. Voor dit soort muziek vond Sigmund Freud ooit het woord unheimlich uit. Net zoals een David Lynchfilm weet je tijdens ’Highway’ nooit wat je precies moet doen: wegvluchten voor de rampspoed die continu aangekondigd wordt, of je volledig verliezen in de fluwelen nachtmerrie. Wij kozen voor optie twee. (dm)

Hippo Campus ‘Bashful Creatures’ ep Transgressive

Wat een fijn label met een serieuze neus voor talent is Transgressive toch. Na de uitmuntende debuutalbums van Gengahr, Alvvays en Flume volgt nu de eerste release van het Amerikaanse Hippo Campus.

Je zou het bijna de eerste babystapjes van dit viertal kunnen noemen want de knapen zijn stuk voor stuk nog niet oud genoeg om legaal a cold Budweiser te kraken. Maar gelukkig gaat jonge leeftijd vaak samen met onbezonnenheid en aanstekelijkheid, en dat valt te merken op deze opzwepende ep, die verrassend geproducet werd door Alan Sparhawk (Low). Vrolijke gitaarriedeltjes worden één voor één op je afgevuurd, te beginnen met het prikkelende ‘Sophie So’ tot en met de meer grootste titeltrack. Wanneer ze tussendoor ook nog eens de typische Amerikaanse on the roadvibe introduceren op ‘Suicide Saturday’ is (ps) helemaal verkocht. Dat ze zowat overal vergeleken worden met Vampire Weekend zal stilletjes hun strot beginnen uithangen, maar deze ‘Bashful Creatures’ bewijst wel dat exotische indiepop nog lang niet uitgestorven is.

Hooton Tennis Club ‘Highest Point in Cliff Town’ Heavenly

Nu Pavement opnieuw op non-actief staat, springt Hooton Tennis Club met een brede glimlach in het gat dat die band achter gelaten heeft. Onhandig gespeelde songs over alledaagse kleine verhalen (‘Kathleen Sat On The Arm Of Her Favourite Chair’): het viertal uit Liverpool heeft zijn voorgangers goed bestudeerd. Dit debuutalbum doet dan ook zeer vertrouwd aan. Gelukkig is dit niet alleen voorspelbaar, maar zo nu en dan ook écht goed, zoals wanneer de gitaren aan het gieren gaan in het afsluitende ‘Fall In Luv’. (jvb)

Hypnodrone Ensemble ‘The Shape Of Space’ Lit tle Crackd Rabbit

Wat begonnen is als een eenmalige performance groeit duidelijk uit tot een nieuw project voor Aidan Baker (Nadja) en Eric Quach (Thisquietarmy). Samen met drie drummers en een bassist zorgen ze met ‘The Shape Of Space’ voor een bijzonder sterk vervolg op hun livedebuut.

Op de twee lang uitgesponnen tracks drijven de atmosferisch feedbackende en dronende gitaren heerlijk voort op een krachtige ritmesectie die het geheel een broeierig sfeertje meegeeft. Dat ze dit album in een studio opnamen, maakt dat ook de klank ditmaal perfect zit. Te ontdekken. (eb)

Idjut Boys ‘Versions’ Smalltown Supersound

De legendarische Idjut Boys (ze hebben nu-disco zo’n beetje eigenhandig uitgevonden) hebben op ‘Versions’ zeven tracks van zichzelf herwerkt, maar als je denkt dat ze met een resem housegrooves die-netiets-anders-zijn komen aanzetten, dan ben je fout. Nee, deze herwerkingen zijn volledig met heuse instrumenten opgenomen en het resultaat is wonderschoon - gaande van ambient over dub en psychedelica tot natuurlijk sappige, uiterst dansbare disco-house. Voor lichtjes anarchistische fans van Groove Armada, Kruder & Dorfmeister en Jazzanova kortom. (mb)

Iron And Wine & Ben Bridwell ‘Sing Into My Mouth’ Black Cricket/Brown Records/Caroline

Een samenwerking die meteen ook een coverplaat is, met een schilderij (‘Let’s Go

For A Beer’) van Todd Bienvenu op de hoes. Iron And Wine (de dekmantel van Sam Beam) en Ben Bridwell (de frontman van Band Of Horses) verenigen de zachte krachten en wagen zich aan eigen versies van songs van o.a. Spiritualized, J.J. Cale, Talking Heads, John Cale, Bonnie Raitt, Sade en El Perro del Mar (aka de Zweetse artieste Sarah Assbring). Moedig en gracieus qua opzet en Bridwell en Beam zijn mannen met een Stem maar echte risico’s nemen de homies uit Columbia, South Carolina niet. De productie van Beam is beheerst en rootsy en ‘Sing Into My Mouth’ kleurt binnen de lijnen van een klassiek americana/country-klankenpalet. Mooi maar wat braaf, dus. Afsluiten doen de heren wel in stijl met een knappe epische dreampopversie van Peter La Farge z’n nummer ‘Coyote, My Little Brother’. (bvm)

Jerusalem In My Heart ‘If He Dies If If If If If If’ Constellation

Ooit was het vooruitstrevend om een brug tussen dance en rockmuziek te slaan. Vandaag schieten er weinig waterdichte grenzen tussen genres over.

Alhoewel. Net zoals er levensbeschouwelijke breuklijnen zijn tussen het Westen en de Arabische wereld, sijpelt er weinig Arabische muziek door in onze contreien. Vandaar dat Jerusalem In My Heart vreemd aanvoelt. De Libanese songwriter werkte eerder dit jaar nog samen met Suuns, en dat leverde een aardige mix van krautrock en Arabische folk op. Solo klinkt het al heel wat minder. De Arabische klaagzangen gaan snel irriteren, en de soundscapes zijn erg mager. Nee, Jerusalem In My Heart zal er niet voor zorgen dat breuklijnen vervagen. (dm)

Lianne La Havas ‘Blood’ Warner Music

Lianne La Havas ken je waarschijnlijk van de samenwerking met alt-J op het innemende nummer ‘Warm Foothills’ of van haar radiohit ‘Is Your Love Big Enough?’.

Ze begon als achtergrondzangeres bij Paloma Faith, kreeg een platendeal bij Warner Music en bracht daarna haar debuut uit met de gelijknamige radiohit als gevolg. Drie jaar later staat ze klaar om het publiek opnieuw in te palmen met haar tweede plaat. Op ‘Blood’ liet ze haar akoestische singer-songwriter-talenten voor wat het was en richtte ze zich voornamelijk op het vocale. Het resultaat is een plaat met een topproductie en r&b als rode draad. Inspiratie voor het album haalde ze uit haar reis door Jamaïca met haar moeder die Jamaïcaanse is. Haar al-

Earteam

do

12.11

The Van Jets rock vr

16.10

Lula Pena pop / song di

27.10

Luka Bloom cd-release pop / rock

wo

25.11

Flying Horseman cd-release pop / rock do

17.12

Kiss The Anus Of A Black Cat e.a. pop / rock za

do

29.10

The Colorist ft. Emiliana Torrini

19.12

Tower of Power

i.s.m. Democrazy pop / rock

pop / rock za

07.11

The Black Heart Rebellion cd-release pop / rock

Handelsbeurs Concertzaal Kouter 29, 9000 Gent T ICKE T S Uitbureau Gent Veldstraat 82b 09 265 91 65 www.handelsbeurs.be

29

32

Earteam Juju Rogers

‘From the Life Of A Good-For-Nothing’ Jakar ta Records

Hiphop en Berlijn leken ons tot voor kort even verwant als België en pakweg cariocafunk. Enter Juju Rogers, een begenadigd – toegegeven half Duits, half Amerikaans opdondertje die zich volgens ons perfect thuis voelt in de ondergrondse technostad.

Met ‘The Life Of A Good-For-Nothing’ meet Juju zichzelf immers de comfortabele underdog-positie aan, een rol die de rapper als gegoten zit. Juju verklankt zijn dromen en frustraties via wazige, bijwijlen door strijkers ondersteunde beats - die het mijmerende aspect van de tracks extra in de verf zetten – waarover hijzelf op een lijzige, observerende manier flowt. Bijwijlen ligt de pathos en weltschmerz als een aasgier op de loer, maar Juju’s rhymes zijn werkelijk zo straf dat relevantie het vlotjes haalt op meligheid. Opwindende, mellow beats ook die bij uw dienaar aankomen als een psychedelische trip maar Juju duidelijk boven zichzelf doen uitstijgen. Hoogtepunten? Het valt niet mee om hoogtepunten aan te stippen op een plaat die van voor naar achter bezaaid is met pareltjes, maar doe ons toch maar het gelaagde en misleidende ‘Hungry’: een song over maatschappelijke ongelijkheid verhuld in een gezellige (check de videoclip!) barbecue die aan de, euhm, ribben blijft kleven. Of zoals Juju het zelf zegt: “Cheese stack is a metaphor for dummies / And all my niggaz tell me. We’re hungry, we’re hungry.” Niets aan toe te voegen, of toch: smaakt – naar – meer! (wd)

bum werd zelfs deels geproducet door dancehall-artiest Di Genius. Een nummer dat ‘Is Your Love Big Enough’ evenaart ontbreekt, maar gelukkig is er op deze innemende r&b-plaat meer dan voldoende om met volle teugen van te kunnen genieten. (pn)

La Luz ‘Weirdo Shrine’ Hardly Ar t

De druggy opener ‘Sleep Till They Die’ lijkt aanvankelijk de voorbode van een narcotica-album maar daarna blijkt dat retro-girlpop, trashy surf en in reverb gedrenkte garage-doo-wop centraal staan in de meerstemmige muzikale wereld van La Luz. Seattle’s finest Shana Cleveland, Marian Li Pino, Lena Simon en Alice Sandahl releasen met ‘Weirdo Shrine’ – fuzzking Ty Segall is de producer van dienst - een tweede sympathieke plaat en komen naar verluidt live nog sterker voor de dag dan op plaat. Een niet te missen concert op Leffingeleuren (zaterdag 19 september) dus! (bvm)

Hanno Leichtmann ‘Unfinished Portrait Of Youth Today’, lp Karl Records

Fans van Jan Jelinek kennen Hanno Leichtmann nog wel van Groupshow, de abstracte-elektronicasupergroep met naast Leichtmann en Jelinek ook nog Andrew Pekler. Leichtmann, toch een van Berlijns meest productieve experimenteerders op dit moment, probeert het niet zo vaak alleen, dus deze ‘Unfinished Portrait Of Youth Today’ is er op zich al eentje om te koesteren. Komt er nog eens bij dat de plaat volledig bestaat uit korte fragmenten uit Leichtmanns ooit indrukwekkende tapecollectie, zorgvuldig verknipt en terug aan mekaar gebricoleerd, en dan door de een modulaire synth gehaald. Dit is een viering van de korte vorm: veertig verhaspelde composities van nooit langer dan anderhalve minuut wringen zich in je oren. Wie hierbij moet denken aan Felix Kubin zit er niet ver af: net als Kubins eindeloze gebricoleer houdt Leichtmann het lichtjes psychedelisch en aangenaam gestoord, en al dicteert de vorm de inhoud, het resultaat is nooit kil of mechanisch. ‘Unfinished Portrait’ verscheen trouwens twee jaar geleden al in zeer beperkte oplage op tape. Het zegt misschien genoeg dat er nu toch een plaat van komt. (ts)

Dave McCabe & The Ramifications ‘Church Of Miami’ 1965 Records

Beschouwen we ons al lang als een ongelovige ziel, toch zouden we graag een dienst bijwonen van deze ‘Church Of Miami’. Voormalig Zutons-frontman Dave McCabe zweerde de gitaarmuziek af en zocht zijn heil bij elektronicaprofeten als Kraftwerk en Giorgio Moroder. Samen met The Ramifications predikt hij over de liefde van de mens voor technologie, onder het mom van een speciale mix van cyberfunk en discopunk. Het soort religie dat ons makkelijk in vervoering brengt en waarbij we de handjes vlot ten hemel hijsen. Opent de titeltrack de viering al zeer aardig, dan drijft ‘Fake Emotion’ je meer naar spacy oorden. Op ‘Trust Me’ werpt McCabe zich op als betrouwbare gids, te midden van een waaier fijne cyberklanken, waarna de lekkere funk van ‘Too Damn Good’ je gewoonweg verplicht te zondigen. Tijdens ‘Interwine’ en ‘Who’s That Talking’ dreigt het wel wat langdradig te worden, maar met ‘Time & Place’ en ‘204’ weet McCabe telkens het vuur weer aan te wakkeren. Van een echte bekering durven we nog niet spreken, wel van een welgemeend halleluja. (kc)

Membranes ‘Dark Matter/Dark Energy’ Cherr y Red Records

Even wat geschiedenis voor de jonge lezers: Membranes zijn oude rotten die in 1980 debuteerden en de hoekige noise-weg plaveiden voor bands als Sonic Youth, Big Black, Gang Of Four, The Fall en consoorten. Ze werden ook als grote invloed genoemd door o.a Mercury Rev, Mogwai, Shellac en My Bloody Valentine. Na 25 jaar stilte werden ze door deze twee laatsten uitgenodigd voor een reünie-concert op ATP festival. Oprichter en frontman John Robb vond dan de tijd blijkbaar ook rijp voor een nieuw album.

De argwaan die we toch steeds hebben bij comebacks, werd vanaf de eerste noten meteen weggewerkt. Robbs fascinatie voor de mysteries van het universum en de dood van z’n vader zit verweven in donkere Bad Seeds-achtige, verschroeiende, psychedelische noiserock.

Uiteraard wordt de kraan van het strakke funkpunk-vaatje ook wel eens opengezet, maar ze zien die van drones, dubbassen, vocoders, strijkers en subtiele elektronica niet over het hoofd en zo vinden ze zichzelf

met verse invloeden opnieuw uit. Fascinerende terugkomst! (boo)

Mural ‘Tempo’, 3cd Sofa Music

Een driedubbelaar voor mensen met geduld: ‘Tempo’ van Mural is een lichtjes ingekorte versie van een vier uur durend optreden in de befaamde Rotho Chapel in Houston in 2013. Drones zo traag en monumentaal als gletsjers duwen zichzelf schijnbaar eindeloos voort. Het ding kraakt en barst voortdurend maar de lange vorm een lang aanhoudend, haast transcendentaal gedreun met blaasinstrumenten, gitaar en percussie - dendert drie volle cd’s voort.

Volgens de drie heren van Mural, allemaal met een mooie reputatie in de improv-wereld, moet ‘Tempo’ in één zitting worden uitgeluisterd. Dit mag dan wel een van de meest meditatieve releases van het jaar zijn, toch benieuwd wie dat volhoudt. (ts)

Mutoid Man ‘Bleeder’ Sargent House

Net als de plaat ‘Bleeder’ zelf doet met het magistrale ‘Bridgeburner’, willen we hier met de deur in huis vallen. Mutoid Man is geweldig goed!

Eigenlijk is dat niet helemaal verrassend gezien de samenstelling van dit trio.

Zanger, gitarist, songschrijver van dienst is Stephen Brodsky van Cave In. Drummer, stukadoor van dienst is Ben Koller die vooral Converge van multiritmes en stevige walls of drums voorziet, en hun vriend Nick Cageao op bas. Samen knipte en plakte dit drietal 10 songs in elkaar met het allerbeste van genoemde bands, verder ingepakt in top notch King Crimson-achtige progrock, de meest epische postrock-melodieën, de moddervetste metalriffs en lawaai voor tien. Deze evenwichtsoefening is perfect geslaagd.

Zelden zal je zulke aartsmoeilijke muziek beter verteerbaar gepresenteerd krijgen.

Zelden zal je zo vlot kunnen meezingen op songs waarbij headbangen een acuut gevaar op nekwervelverschuivingen met zich meebrengt. ‘Bleeder’ van Mutoid Man is een winner! (dg)

My Sleeping Karma ‘Moksha’ Napalm Records

Alles aan deze plaat suggereert muffe patjoelie, stoffige tapijten, bruin uitgeslagen teennagels en eindeloos gezwam

over het spirituele. Maar zoals vaak, kun je beter niet op de verpakking afgaan. Het Duitse My Sleeping Karma heeft op het Oostenrijkse Napalm Records een behoorlijk knappe postrock/postmetal-plaat gelost. Zeker geen ongepaste sitars, overdaad aan mantra’s, oeverloze, slaapverwekkende herhalende thema’s, maar best knappe, bezwerende, meeslepende en catchy instrumentale rock. (dg)

Oh Wonder ‘Oh Wonder’ Caroline Benelux

‘Oh Wonder’ is het resultaat van een jaar lang elke maand een nummer te schrijven en via soundcloud de wereld in te sturen. Het debuut van de Londenaars vormt een grote dromerige wolk die volgepropt is met elektronische indie. Vergelijk hun geluid met het rustigere werk van MS MR en Oh Land. In het sprankelende ‘Drive’ horen we zelfs iets dat aan Ellie Goulding doet denken. Verder druipt de liefde van dit album, zeker in‘Without You’ en ‘The Rain’. ‘Oh Wonder’ is een lief plaatje met nummers die allemaal op dezelfde hoogte blijven hangen. Zie het als een geheel, niet als songs apart. Enkel ‘Dazzle’ doorbreekt de sfeer een klein beetje door het iets meer hiphop-achtig aan te pakken.

Die kleine pauze in het lichtblauwe wolkenlandschap dat Oh Wonder rond zich gecreëerd heeft, is een welkome afwisseling. Anders was het misschien een beetje te eentonig geweest. (pl)

Ought ‘Sun Coming Down’ Constellation

Van het debuutalbum van Ought waren we destijds niet echt onder de indruk: te weinig goeie songs. Op ‘Sun Coming Down’ lijkt daar verandering in te komen. De groezelige en chaotische kruising van post-punk, indie en artrock begint lekker te kleven. Ondanks de ongewassen sound, de weinig conventionele wendingen en een zanger die eerder declameert dan zingt, vinden we er genoeg aanknopingspunten om over te gaan tot oprecht muzikaal genot. Meer moet dat echt niet zijn. (eb)

PiL ‘What The World Needs Now’ Pil Official

In 2012 kwam opperpunk John Lydon op de proppen met de comeback-plaat ‘This

Muziek.Kunst.Meer.

DE NIEUWE VLAAMSE SLAG

MATHIEU SERRUYS

24/09 Small Zoo #1 PaScal DeweZe 26/09

LUISTERTEST

caPSule - alice

THE TWILIGHT SAD

ZiTa Swoon grouP

inclusief 12 tracks

CD MIND THE GAP #114

NothiNg that is everythiNg SPELEN MET DE COMPUTER

12/11

black mango cd release

12/11

novaSTar Joost Zweegers solo Première

26/11

channel Zero UNPlUgged

10/12 Small Zoo #2

TCF en Jib Kidder

NIEUWE SERIE

15005

21-24/10

KAREN GWYER

The orb

9 770778 648414

10/10

Dr. eugene cd release

127

8/10

HANNES VERHOUSTRAETE RUBEN MACHTELINCKX GRANVAT EN ONMENS

mei - jun 2015 8,95

EN VERDER

Sloop de ivoren toren!

Met Robrecht Vanderbeeken

James Welburn, Marsen Jules, Taman Shud, Andrew Keen en Michael Fahres

MEER LEZEN OVER MUZIEK?

gregory FraTeur

12/12

Tom vanSTiPhouT

19/12

arSenal - daNce! daNce! daNce!

ABONNEER NU VOOR SLECHTS 25 EURO! GONZOCIRCUS.COM/ACTIE

Arenberg Arenbergstraat 28, 2000 Antwerpen T 03 202 46 46

VIRTU_15031_GNZ_RifRaf_100x.indd 1

22-04-2015 15:54:00

Voorrond Rockvonk e2S015 18/9-JH TijlDiesT 19/9-Mekitbu

rn-Vilvoorde

25/9-JH DE Zo enk-Kessel-l o 26/9-DE KAZE RNE-HALLE www.rockvonk.be

34

Ear t eam Pavement

‘The Secret History Vol. 1’ Domino

De laatste jaren maakt hij vooral naam en faam via zijn geweldige platen met The Jicks waardoor je bijna zou vergeten dat Stephen Malkmus het genie is achter één van de meest unieke, inventieve en verrassende cultbands uit de recente muziekgeschiedenis. Zo’n twintig jaar na datum zijn albums als ‘Slanted And Enchanted’, ‘Brighten The Corners’ en ‘Wowee Zowee’ uitgegroeid tot favoriete snacks van de liefhebbers van de betere gitaarmaaltijden. En nu blijkt op deze ‘The Secret History Vol. 1’ dat ze bij Domino toegang hadden tot een eindeloze bron aan onuitgebrachte Pavement-pareltjes. Zelf stellen ze dat Stephen Malkmus en co voor elke uitgebrachte plaat ook een schaduwalbum hadden klaarliggen, met volledig andere tracks. Deze schaduwen worden nu één voor één op ons afgevuurd via een compilatiereeks die enkel en alleen op vinyl is te verkrijgen. De eerste dubbel-lp focust op de beginperiode, ten tijde van hun meesterlijke debuut ‘Slanted And Enchanted’, en brengt lofi-juweeltjes van een band die al in de begindagen een unieke kijk op gitaarmuziek overbracht. De 7 inch-versie van het fantastische ‘Summer Baby’ is nog snediger dan het origineel, uit ‘Baptist Blacktick’ blijkt dat ook Pavement sterk beïnvloed was door Nirvana en het lekker schreeuwerige ‘Drunks With Guns’ doet je daveren doorheen lijf en lede. Wanneer dit alles dan ook nog eens gekoppeld wordt aan een integrale liveshow van Pavement wordt het duidelijk dat deze compilatie niet te missen is voor de fans en zeker aan te schaffen is voor diegene die deze magistrale band nog moeten ontdekken. (ps)

Is Pil’ die al gauw in de (boo)-annalen verdween als miskleun. Nu is er deze. De aftrappers ‘Double Trouble’ en ‘Know How’ komen dicht in de buurt van Johnny z’n eerste bandje, iets met Sex en Pistols en bij oer-Pil. Dat tweetal kan dan ook nog op enig goedkeurend geknor rekenen.

‘Betty Page’ drijft op een aanstekelijk rifje dat, raar maar waar, vaagweg ‘Lucifer Sam’ van Pink Floyd voor de geest laat dansen. Verder is het weer flirten met dub, funk, dance en zelfs pop en hoewel dat bijwijlen voor fraaie muzikale momenten zorgt, is Johnny’s stem meestal de tang op het spreekwoordelijke varken. Een paar hoogtepunten nog; ‘I’m Not Satisfied’ (dat Gang Of Four-gitaartje) het door distorted beats voortgestuwde ‘Corporate’ en de floorfill-poging van ‘Shoom’, waarin de titelzin wordt afgemaakt; “what the world needs now, is another fuck off.” Misschien wél, maar ik betwijfel sterk of dat met Pil’s middelvinger gaat wezen. (boo)

Popof ‘Love Somebody’ Hot Creations

Even iets bekennen: we behoren tot het slag mensen dat in een roes van drank en fijne liederen iedereen net dat beetje liever gaat zien. Voor andere geestverruimende middelen passen we, wegens een te zwak gestel. Qua alcoholconsumptie bepalen we zelf het volume, maar voor de bekoorlijke tonen hangen we af van anderen. Popof, né Alexandre Paounov, is iemand die ons echter begrijpt. Met ‘Love Somebody’ dropt de man een plaat die gedijt in aangename house-sferen, met zijstapjes naar disco en techno. Is opener ‘Word Gone’ al een prettige eerste kennismaking, dan zuigt ‘Lidl Girl’ met zijn fraai gestileerde house je duidelijk richting club. Met ‘Pack N Rollin’ dropt de man dan een funky techbommetje, om het daarna wat gezapiger aan te pakken. Al is ‘Going Back’ nog zo’n zalig nummer om bij weg te mijmeren en de nacht innig te omarmen. Toch kabbelt deze ‘Love Somebody’ wat doelloos verder, tot het met ‘I Want You’ nog een kleine opflakkering kent. Geen slecht feestje, maar we hebben er ook al betere gehad. (kc)

Populous – V/A ‘Night Safari Remixed’ Bad Panda Records/Dense

In de nasleep van het succes van ‘Night Safari’ vorig jaar komt Populous tussendoor met een remix-album naar buiten.

Populous, een van de giganten van de indietronica, ooit nog opgevoed in de stal van Morr Music, heeft dan wel naam gemaakt met subtiel geknetter dat de grenzen van de popmuziek opzoekt, ‘Night

Safari Remixed’ bedekt zowat het hele elektronische spectrum tussen minimalistische techno, exotica, en zelfs dubstep.

Onthoud van dit plaatje vooral de duistere elektronica-bewerking van Schneider TM, de dansbare gekte van Ribongia en van Larry Gus, en de exotische samples van Barrio Lindo. Voor het overige lijdt ‘Night Safari Remix’ aan dezelfde ziekte als, zeg maar, alle andere remix-albums: tussen de enkele hoogtepunten door vind je weinig samenhang. (ts)

Publicist UK ‘Forgive Yourself’ Relapse Records

Publicist UK is ook zo’n band die bestaat uit leden met een achtergrond in redelijk bekende namen in harde, onverteerbare muziek. Ook het feit dat de debuutplaat van dit vijftal door Relapse wordt uitgebracht, geeft al aan uit welk wereldje het allemaal komt. Je denkt metal, je denkt pijnlijke, duistere, oogkasverbrijzelende hardcore, maar niks van dat alles.

‘Forgive Yourself’ van Publicist UK is een geweldige plaat die uitzoekt, demonstreert en met verve inkleurt wat het antwoord is op de vraag: hoe zou Joy Division kunnen geklonken hebben, als de leden ervan ook invloeden uit metal, stoner, punkrock en postrock hadden gehad? Donkere, cynische en gewoonweg hilarische teksten worden hier geweven door broeierige, duistere, maar heel melodieuze en vaak op de rand van het bombastische postpunk.

Alsof Queens Of The Stone Age en Interpol een samenwerking aangaan met Killing Joke, Bad Religion en Joy Division.

Uitermate interessant! (dg)

Alfie Ryner ‘Brain Surgery’ At ypeek Music-Les Productions du Vendredi

En daar is Alfie Ryner terug, nog steeds even mysterieus en ongrijpbaar als ‘The Man Who Fell To Earth’. Na een zachte landing breekt de hel los en toont Alfie zijn ware gedaante: een sax-maniak die wild om zich heen blaast met in zijn zog een trombonist, een gitarist, een contrabassist en een drummer. “The lunatics have taken over the asylum”, zong Fun Boy Three indertijd. Deze bende heeft echter een ingenieus uitgestippeld plan. En heeft een hypnotiseur onder hen want eenmaal je even geluisterd hebt, geraak je onweerstaanbaar in de ban. Terugtrekken en afkicken is geen optie. Je wil dat ook niet meer. De mysterieuze Alfie Ryner maakt deel uit van hetzelfde prettig gestoorde clubje waar ook

al FES, Pierre Vervloesem, STUFF. en de hele bende rond Teun Verbruggen toe behoren. Beluisteren op eigen risico en dus sterk aangeraden. (gtb)

Jill Scott ‘Golden Moments’ V2

Gelukzalig naar adem happen, dàt deden we toen Jill Scott in 2000 met debuutalbum ‘Who Is Jill Scott? – Words And Sounds Vol. 1’ subtiel maar zelfverzekerd onze keel dichtneep. Eindeloos smulden we van de met één been in hiphop-badende soulparels als ‘Gettin’ In The Way’, ‘A Long Walk’ en ‘Slowly Surely’. Een onverwoestbare alltime classic, waarop ze vanuit Philadelphia liefde en consciousness rondstrooide. En dat bewees ook de opvolger. Op het livealbum ‘Experience: Jill Scott – 826+’ werd immers duidelijk wat dat fenomenale debuut bij de - hoofdzakelijk - zwarte gemeenschap had teweeggebracht. Hoor dat publiek tekeergaan. Kippenvel! Op de volgende albums werd de sound meer mainstream en gladder en pakte de lijm minder, maar hier en daar borrelden toch regelrechte parels op. En die staan allemaal mooi verzameld op deze ‘Golden Moments’. Opmerkelijk: maar liefst 7 tracks van de 16 komen uit haar debuutalbum.

Volkomen terecht! (sf)

Sea + Air ‘Evropi Glit terhouse Records

Griekenland heeft meer te bieden dan de Sirtaki en een goeie mousaka. Sea + Air is een van die verborgen parels. Het GrieksDuitse koppel Eleni Zafiriadou en Daniel Benjamin verkennen op deze tweede plaat, ‘Evropi’, hun grenzen en die liggen schijnbaar erg ver uit elkaar. Daniel heeft een falsetto-stem en samen met Eleni waagt hij zich aan Byzantijns gezang. Opener ‘We All Have To Leave Someday’ is intens en blijft hangen. De perfecte intro voor deze plaat vol verrassingen. Zo zacht als ‘Should I Care?’ is, zo spannend en dynamisch is ‘Mercy Looks Good On You’. De pop van Sea + Air is uitdagend en prikkelt al je zintuigen. Geef ‘Evropi’ maar een kans. (pl)

Sergent Garcia ‘Contre Vents Et Marées’ Ver ycords

Bruno ‘Sergent’ Garcia zou volgens zijn beweringen de achterachterkleinzoon van Zorro’s beruchte sergeant Garcia zijn.

Sinds jaar en dag timmert Bruno Garcia aan de muzikale

weg. Deze Fransman met Spaanse roots begon in de jaren tachtig als punker bij de mythische groep Ludwig Von 88, maar al vlug bleek hij meer aangetrokken door de Caribische ritmes. ‘Contre Vents Et Marées’ is zijn zevende schijf. Vanwege de vele internationale tournees duurde het vier jaar om dit album te maken. Bruno Garcia nam het album op in Valencia (Spanje), Santiago de Cuba en Bogotà (Colombia). Het geheel werd gemixt in Parijs en gemasterd in de Londense Abbey Road studio’s. Het resultaat is een zonnige danscocktail van vooral cumbia, reggae en raggamuffin’. Opvallend weinig salsa deze keer: slechts twee songs - ‘C’est La Vie’ en het schitterende ‘Don Clemente’. Verrassend veel Cubaanse rumba (drie nummers) en een reggae-versie van de Cubaanse Trio Matamorosklassieker ‘Lagrimas Negras’. Sergent Garcia gaf begin juli een exclusief en zeer gesmaakt optreden op Couleur Café. Een top-album! (md)

Silicon ‘Personal Computer’ Weird World

Beweren dat Kody Nielson surft op het succes van Unknown Mortal Orchestra zou gezien de fijne plaat ‘Personal Computer’ een verkeerde inschatting zijn. Kody treedt weliswaar wat uit de schaduw van z’n broer Ruban (het brein van UMO) maar het debuut van zijn alias Silicon is niet de eerste muzikale stap van de getalenteerde multi-instrumentalist. Zo speelden de twee broers vroeger samen in de Nieuw-Zeelandse punkband The Mint Chicks. ‘Personal Computer’ tapt uit een heel ander vat. Elektronische pop met donkere klankkleuren die aanleunen bij Flying Lotus, Panda Bear en Portishead als we de bio mogen geloven. Valt nog best mee, dat duistere gehalte. ‘Personal Computer’ is vooral een intelligente indie-popplaat met funky basloopjes, originele cheesy arrangementen en vernuftige knipogen naar disco en soul.

Bij momenten zijn de liedjes van Silicon zelfs heerlijk loom (‘Blow’, ‘Dope’) of wervelend zomers (‘Burning Sugar’).

Slotsom: ‘Personal Computer’ steekt zowel qua songs als productie goed in elkaar. Mooi zo. (bvm)

Slim Twig ‘Thank You For Stickin’ With Twig’ DFA

Max Turnbull – alias Slim Twig – is slechts 26 jaar oud, maar laat al een enorme mu-

28/09 DEPOT CAFÉ: THE RIPTIDE MOVEMENT 02/10 JOHN MAYALL 03/10 WILLOW & FRIENDS 05/10 LIVE NATION PRESENTS MÅNS ZELMERLÖW 06/10 ISBELLS ALBUMVOORSTELLING 07/10 OPEN MIC 09/10 RADIO MODERN 12/10 TWO GALLANTS 14/10 THE BOOTLEG BEATLES 19/10 THE SONICS 20/10 LUKA BLOOM 21/10 SAFI & SPREEJ 24/10 MACEO PARKER (COOL) 25/10 YO LA TENGO 27/10 THE VAN JETS

29/10 BUURMAN - JONAS WINTERLAND 30/10 PAVLOV’S DOG 01/11 ARCHIVE 04/11 OPEN MIC 05/11 I WILL, I SWEAR 06/11 DE PIEPKES I.H.K.V. RODE HOND 07/11 BANNED FROM UTOPIA PLAYS FRANK ZAPPA 09/11 THE WOMBATS + KID ASTRAY 11/11 PUBLIC ENEMY 12/11 TALIB KWELI (COOL) 13/11 REEL BIG FISH 15/11 ELISA WAUT 17/11 SHANTEL & BUCOVINA CLUB ORKESTAR 18/11 CHANNEL ZERO UNPLUGGED 19/11 THE STRANGLERS + EX-RZ 2

26 36

Ear t eam Earteam Wilco

‘Star Wars’ dBpm Records

Goede tijden voor de fans van Wilco. De twintigste verjaardag van het eerste album ‘A.M.’ (“one hell of a country-guts debut”, aldus Rolling Stone) wordt gevierd met een heel verzorgde re-release op vinyl en op 17 juli liet de groep rond Jeff Tweedy via z’n website geheel onverwacht de nieuwe, negende studioplaat ‘Star Wars’ gratis los op de wereld - wie wél wil betalen: de cd verschijnt op 21 augustus, de street date van de vinyl is 27 november. Waarom eerst zo’n out of the blue release via een tijdelijke free download? “Because it felt like it would be fun”, laat Wilco weten. Alles lijkt er op te wijzen dat Tweedy en de zijnen bevrijd zijn sinds ze hun eigen dBpm platenlabel runnen. Opener ‘EKG’ is meteen een dwarse instrumentale opener - met bliepjes en noise - die kort en krachtig aanzwelt tot een climax. ‘Star Wars’ is vooral een niet te gepolijst album waarop de gitaren vuil en edgy mogen klinken. Het idioom is herkenbaar maar nooit denk je: Wilco by numbers – daarvoor verwijzen we vooral naar de halfslachtige plaat ‘Wilco (The Album)’ uit 2009. Nee, dan liever dit puntige album (34 minuten) dat de geest van de Beatles (‘More’), The Replacements en krautrock (check de new wave-gitaarriff van hoogtepunt ‘You Satellite’!) ademt. ‘Random Name Generator’ heeft een scheut glamrock in huis en met ‘Taste The Ceiling’, ‘Where Do I Begin’ en afsluiter ‘Magnetized’ bevestigt Wilco dat de band - los van speelvreugde en experiment – nooit de song uit het oog verliest. Doorwinterde groep met een oor voor vakmanschap én – belangrijker- de juiste muzikale benadering. (bvm)

zikale erfenis na. ‘Thank You For Stickin’ With Twig’ is al zijn vijfde langspeler. Tot zover de kwantitatieve schaal. Want kwalitatief scoort Slim Twig een pak minder. We horen waar hij naartoe wil: het vuilste werk van Ariel Pink heeft duidelijk liggen fermenteren in het repetitiekot van Turnbull.

Zijn lofi-gitaren scheuren eightiesmelodieën aan flarden. Of dat was toch de bedoeling. Want veel geslaagde melodieën zijn er niet. En zo naar breed uitgesmeerde goedkope gitaarsounds luisteren, dat gaat snel vervelen. (dm)

Slime ‘Company’ Weird Worl Record

Zomaar een gedachte: volgens ons staat de Britse producer Will Archer, aka Slime, tijdens etentjes eerder in voor de gezelligheid dan voor het eten. Z’n uitstekende debuutplaat ‘Company’ wordt alvast meer voortgedreven door sfeer dan door afgelijnde songs. Maar wat voor een sfeer: strofen en refreinen verdampen sneller dan ze opwellen, zoetgevooisde stemmen mijmeren in plaats van los te breken en drumsalvo’s tikken zachter dan onze klok in de woonkamer. Resultaat is een meanderende sfeerschepping die tot mysterieuze songs leidt: het kinderlijke ‘My Company’ bijvoorbeeld dat rust op een klavecimbel en rustieke belletjes die bevreemdend heen en weer slingeren tot de song haar slapmodus bereikt. Ook niet slecht: ‘At The Sea Again’ waarin een bevroren golf Selah Sue-pracht als een ijskoud bad rillingen op onze onderrug trekt. Wat ons betreft, mag Selah zich vaker aan dit soort van samenwerkingen wagen – stilleven gaat onze nationale tros beter af dan drammerig expressionisme.

Hoogtepunt is echter ‘Patricia’s Stories’, waarop een spooky, intrigerende synthbeat de perfecte toon zet voor Jeremiah Jae, één van onze favoriete – zij het lome - emcee’s die zijn rhymes al slaapwandelend lijkt op te voeren. (wd)

Paul Smith & The Intimations ‘Contradictions’ Billingham Records

Vier jaar na zijn eerste solo-album, ‘Margins’, brengt Maximo Park-leadsinger Paul Smith opnieuw een pareltje uit.

‘Contradictions’ bevat 13 mooie, intieme en melancholische songs die het zomergevoel op een regenachtige dag helemaal opwekken. Smith legt in de nieuwe full zijn ziel bloot en laat zijn gevoelige kant zien,

en dat hoor je op de eerste single ‘Break Me Down’. Ook songs als ‘The Deep End’ en ‘Fill In The Blanks’ kruipen meteen in je hart en manen heel je lichaam tot rust. ‘Coney Island’ doet je dan weer dromen van een exotisch strandparadijs. Met ‘Contradictions’ stapt Smith weg van de vertrouwde britpopsounds van Maximo Park, maar de dromerige klanken kunnen ons zeker bekoren. Zomeren! (jvh)

Stone Foundation ‘A Life Unlimited’ The Turning Point Recording

De Britten Neil Sheasby & Neil Jones vonden elkaar in hun passie voor soul en funk. Ze startten met Stone Foundation, werden opgepikt door de drummer van The Specials, waarbij ze gedurende één tour in het voorprogramma speelden.

Daarna volgde de ene aanbieding na de andere, waaronder een platendeal met het Japanse label P-Vine. Ook op eigen bodem kregen ze geregeld een duwtje in de rug van radiopresentator en soulfanaat Craig Charles. ‘A Life Unlimited’ is hun 4de cd, maar ondanks de tonnen ervaring opent die erg zwakjes en klinkt de productie nogal dunnetjes. Dat ligt vooral aan de geforceerde stem van r&b-legende Nolan Porter, die vooral tijdens de jaren ‘70 zijn piek kende. Jammer genoeg hebben niet alle oude legendes nog dezelfde pit als pakweg een Charles Bradley.

Ondanks deze uitschuiver wordt ‘A Life Unlimited’ alsnog een aangename soulplaat en dus een degelijke vierde langspeler van Stone Foundation. (pn)

Strange Wilds ‘Subjective Concept’

Deaf Wish ‘Pain’ Sub Pop

Twee keer Sub Pop, twee keer een rokende versterker ten huize van ondergetekende. Strange Wilds knopen op hun van prachtig artwork voorziene debuut aan bij de aloude traditie van het label: zoveel mogelijk lawaai maken. Het trio pompt zichzelf vlotjes een weg door een tiental songs en doet dat op indrukwekkende wijze. Behalve ‘Autothysis’, waarin Strange Wilds het tempo laten zakken, is dit een heerlijke adrenalinerush. Gaspedaal blijven induwen en gaan!

Deaf Wish doet, zoals de naam doet vermoeden, niet onder en schurkt zich zachtjes tegen old school hardcore aan, waar het de nonchalance van Young Marble Giants aan toevoegt, om uit te komen bij monolithische rock zoals die rond 1990 gemeengoed begon te worden in bepaalde nozemkringen. Dat Deaf Wish uit

Melbourne afkomstig is, vormt daarbij geen bezwaar, zoals de titeltrack keihard duidelijk maakt. (jvb)

Sweet Baboo ‘The Boombox Ballads’ Moshi Moshi Records

Op zijn vijfde plaat wil Stephen Black aka Sweet Baboo afstand nemen van het begrip singer-songwriter en zich vooral profileren als een zanger van classic (pop) songs met sierlijke arrangementen – luister naar de strings en het wordt meteen duidelijk. ‘The Boombox Ballads’ bevat echo’s van Van Dyke Parks en Beach Boys-albums als ‘Wild Honey’ en ‘Smiley Smile’. De muziek van de Welshman is daarnaast ook schatplichtig aan Harry Nilsson, Scott Walker en The Divine Comedy. En landgenote Cate Le Bon schreef het nummer ‘I Just Want To Be Good’ speciaal voor en over Black.

Sprankelend en lichtvoetig album. (bvm)

Teen Daze ‘Morning World’ Paper Bag Records

Al sinds de Canadese Jameson zijn eerste langspeler ‘All Of Us Together’ uit zijn slaapkamer toverde, houdt hij ons in de ban met zijn glimmende synths en overtuigende stemregister.

Voor het eerst pikt hij de draad op met een full band en dat gaat hem goed af.

‘Morning Wolf’ etaleert een rijke instrumentatie, gaande van goedgeluimde cellostrijken (‘Valley Of Gardens’) of warme drums (‘Morning World’) tot dromerige baslijnen (‘You Said’). Of het nu de lichtvoetige kamerpop is op ‘Life In The Sea’, het weemoedige gefluister op ‘Garden Grove’ of de krachtige, instrumentale en zalig lange intro van het met postrock flirtende ‘Post Storm’, Jameson bewijst nog maar eens dat hij meer in huis heeft dan wat met computerknopjes zitten spelen. Een waardige opvolger die vraagt naar meer. (ne)

Jimi Tenor & UMO ‘Mysterium Magnum’ Herakles

Voor zijn verse boreling werkt de immer veelzijdige Jimi Tenor samen met UMO, zo’n beetje de officieuze nationale jazz-bigband van Finland. Maar je moet je hier niet verwachten aan geflipte

© Zoran Orlic

freejazz versus krakelende bleeps, verre van. ‘Mysterium Magmum’ is een instrumentale, zo goed als volledig akoestische plaat en een jazzy hulde aan blaxploitation-grooves en gelijkaardige 70s filmmuziekjes – op zijn Fins wel te verstaan.

James Bond, Shaft, exotica en natuurlijk jazz, het zit er allemaal in. Moest er ook een remake van ‘Dr. Goldfoot And The Bikini Machine’ komen, dan hebben ze nu al een soundtrack. Aanrader! (mb)

Ultimate Painting ‘Green Lanes’ Trouble In Mind

Het bitterzoete Fountains Of Waynegevoel! Jack Cooper (Mazes) en James Hoare (Veronica Falls) leerden elkaar kennen toen Mazes in Groot-Brittannië het voorprogramma verzorgde van Veronica Falls. Vorig jaar verscheen het titelloze debuut van Ultimate Painting, de band die ze vervolgens samen oprichtten. En omdat quick on the draw handelen van een goede aanpak getuigt, is er nu al opvolger ‘Green Lanes’, een album vol heldere, tintelende, semi-psychedelische, tweestemmige en melodieuze liedjes die mooi slingeren tussen The Velvet Underground, Real Estate, The Feelies, Pavement én Fountains Of Wayne. Ongedwongen muziekjes die terecht een onderkomen gevonden hebben bij het in Chicago gesitueerde kwaliteitslabel Trouble In Mind - zie ook de review van de ‘Eindhoven 2015’-compil met o.a. Morgan Delt, Jacco Gardner en Ultimate Painting in de vorige RifRaf. (bvm)

Uncle Acid & The Deadbeats ‘The Night Creeper’ Rise Above Records

Albums van het Britse doomkwartet Uncle Acid & The Deadbeats zwerven niet enkel telkens op diezelfde gitzwarte prairies vol psychotische seriemoordenaars op zoek naar een volgende prooi, ze halen (jvw) ook één voor één terug naar de donkere kant van de jaren ’70. Psychedelische gitaren, trage noise en freaky gezongen zangpartijen walsen ook op hun vierde, ‘The Night Creeper’, rustig doorheen een ver verleden zonder zichzelf door zijne majesteit de tijd te laten inhalen. Daarvoor bevat deze release teveel nieuwe elementen en variaties op haar typische doomsound. Of wat gedacht van een snuif punkweemoed in ‘Downtown’ of noise-gitaren die dansen op een heerlijk poppy ritme (‘Inside’). De motor van dit gitzwarte beest blijft echter een mix van hypnotiserende Black Sabbath-achtige vocals (‘Murder Nights’), traag gespeelde

noiseriffs die op momenten Soundgarden naar boven brengt (‘Pusher Man’) en vooral die strakke, donkere sound die ‘The Night Creeper’ perfect geschikt maakt als soundtrack bij een old skool slasher film. Ongetwijfeld dat de schone deerne van dienst op de tonen van een geniaal voortdenderend ‘Slow Death’ haar trieste einde tegemoet stapt. Of wacht er nog een verrassing?

Widowspeak ‘All Yours’ Captured Tracks

Twee jaar geleden al wist de ep van Widowspeak ons te klissen dankzij zijn unieke sound, een mix van fluwelen countryrock en dreampop. De dromerige vocalen van Molly Hamilton en het hypnotiserende gitaarwerk Robert Earl Thomas hebben het ditmaal over verlies en over hoe dierbaren ineens van je weggerukt kunnen worden. Opener en titeltrack ‘All Yours’ weet je vanaf de eerste noot mee te sleuren en kruipt niet in je koude kleren. Hamiltons bezwerende stem krast op ‘Stoned’ recht in je ziel en geeft op de vooruitgeschoven single van het album, ‘Girls’ een nieuwe betekenis aan countryrock. Dat de samenzang weer voortreffelijk is, horen we op het nostalgisch klinkende ‘Borrowed World’. Met wat ze op ‘All Yours’ laten horen, klinkt het al gauw als de volgende stap naar een succesvolle carrière. Country klonk nog nooit zo goed! (ne)

A HOUSE FOR DANCE, IMAGE AND SOUND

EEN HUIS VOOR DANS, BEELD EN GELUID A HOUSE FOR DANCE, IMAGE AND SOUND — LEUVEN

Woolfy vs. Projections ‘Stations’ Permanent Vacation

Dit Californische duo (Dan Hastie en Simon James) doet op deze derde plaat iets met even wollige als psychedelische mid-tempo discohouse met ijle vocals, waar regelmatig een Balearische gitaar en zelfs folk in opduikt. Ibiza meets electrofunk voor mannen met baarden zeg maar. Echte vloervullers moet je niet verwachten (alhoewel: ‘Who’ smeekt om een stevige remix), maar de heren zijn met momenten behoorlijk inventief; luister bijvoorbeeld maar eens naar het dubby ‘Walkaway’. Niet wereldschokkend, maar zeker boeiend. (mb)

compiled V/A - Ed Rush & Optical ‘Fabric Live 82’ Fabric

Eind 20ste, begin 21ste eeuw knalden de mannen van 5 Voor 12 er duchtig op los tijdens de Nightcruiser-feestjes in Gent en Antwerpen met woeste en wilde drum-‘n-bass-nachten, de AB had It’s Like A Jungle en dan waren er ook nog de Star Warzfeestjes. Neen, aan steengoeie drum-‘n’-bass was er toen zeker geen gebrek. Graag geziene gasten toen en nu waren de geezers Ed Rush en Optical, die samen met Bad Company en Andy C zowat de vaandeldragers van de scene vormden. Deze oudgedienden knallen, driewerf hoera!, als vanouds met een smerige set op deze 82e ‘Fabric Live’! Eigen werk, maar ook veel Black Sun Empire, Audio, Noisia, Signs en The Quemists zorgen voor 39 stevige kopstoten van tracks die, in een net geen 80 minuten durende auditieve Blitzkrieg, over je heen komen walsen. Feestje! (mc)

V/A ’20 Years Of Being Skint’, 2cd Skint

Wat ooit begon als sublabel van Loaded Records, groeide in 2 decennia uit tot een household name met een focus op bigbeats waar schoon volk als Fatboy Slim, Dave Clarke, Alter Ego, Tiga en Goose plaatjes op uitbrachten. Cd1 brengt zo een overzicht van die beginjaren en pikt er de klassiekers wat uit, terwijl cd2 met o.a.

Roman Flügel, Mirrors Noisia vooral focust op de cultclassics en remixes van de afgelopen 10 à 15 jaar. Resultaat is deze zeer fijne compil van een label dat door de jaren heen haast onopvallend gigantisch goed gerief op de markt heeft gebracht.

Keep it up! (mc)

WWW.STUK.BE

23 — 09

MAURICE LOUCA + NUMEN + REBEL UP! (DJ-SET)

25 — 09

GUILTY PLEASURES : KEVIN IMBRECHTS & NICO KENNES (MORE TBC)

06 — 10

LARAAJI PRESENTS THE PEACE GARDEN (YOGA/DEEP-LISTENING CONCERT)

08 — 10

DEZ MONA + SUPPORT

09 — 10

MIASMAH LABELNIGHT I.S.M. GONZO (CIRCUS): KRENG WITH GARETH DAVIS + JAMES WELBURN + SIMON SCOTT + SVARTE GREINER (DJ-SET)

16 — 10

ALASDAIR ROBERTS + SUPPORT

04 — 11

CHANTAL ACDA + DEADMAN ORCHESTRA

13 & 14 — 11

SLAAPWEL RECORDS LABELNIGHT / DAUWMORNING

09 — 12

FLYING HORSEMAN + SUPPORT

10 — 12

ROOSBEEF + SUPPORT

FOLLOW US

MUSIC AT STUK

W W W .C U L T U U R C E N T R U M M E C H E L E N . B E

S E I Z O E N 2 0 1 5 - 2 0 16 Mauro Pawlowski (artist in residence) Emiliana Torrini & The Colorist Zita Swoon Group Grant Lee Philips I Will, I Swear Sam Amidon Illuminine Isbells Daan Novastar Kris Dane Little Dots Channel Zero en vele anderen ...

38

Crammerock 4

&

5 september

Villa Pace 4

Stekene

t/m

6 september

Triggerfinger © Guy Kokken Steeds eentje om naar uit te kijken: Crammerock in Stekene! En ideaal om de eerste schooldagen weg te feesten. Twee podia, twee dagen en een leuke melange van pop/rock en elektronica uit binnen- en buitenland. Op vrijdag 4 september o.a. op de affiche: The Dandy Warhols, Magnus, DJ Fresh, Triggerfinger, Intergalactic Lovers, Tourist LeMC, Merdan Taplak, Team William, Arsenal, I Will, I Swear, Merdan Taplak, Raving George, … Zaterdag present op Crammerock: Novastar, Tinie Tempah, The Van Jets, Tout Va Bien, Safi & Spreej, Admiral Freebee, Goose, Ronnie Flex & Lil’ Kleine, Modestep, TLP … Helemaal je ding? Zak dan op 4 en 5 september af naar Stekene en scoor dat ticket! Een weekendticket kost je 50 euro, dagticket 30 euro en je betaalt nog 10 euro extra als je graag een knus slaapplekje wil op de camping.

Bestel je tickets online of ga naar één van de verkooppunten. En check www.crammerock.be voor de antwoorden op al je verdere vragen.

vrijdag 04 september Mainstage 15u50 Gilman 16u25 To Kill A King 17u10 Team William 17u55 Tourist LeMC 18u45 De Mens 19u50 Zornik 20u55 Intergalactic Lovers 22u00 The Dandy Warhols 23u05 Triggerfinger 00u40 Arsenal 01u55 Magnus 03u00 DJ Fresh Clubstage 16u30 Siam 17u30 CJ Calvin 18u30 I Will, I Swear 19u45 Billie 20u45 Merdan Taplak 21u45 Alex Adair 22u45 Philip George 00u00 Lost Frequencies 01u30 Raving George

zaterdag 05 september Mainstage 14u00 Dog Eat Dog 14u50 Kensington 15u40 Safi & Spreej 16u30 Tout Va Bien 17u20 Janez Detd 18u20 Gavin James 19u15 The Van Jets 20u20 Novastar 21u25 Admiral Freebee 22u30 Stereophonics 23u50 Goose 01u10 Tinie Tempah 02u15 Skyve Soundsystem Clubstage 14u30 Slongs Dievanongs 15u20 Turntable Dubbers 16u25 Woodie Smalls 17u00 Ronnie Flex & Lil’ Kleine 17u35 Pepe 18u10 Fresku 18u45 Je Broer ft Stepherd

& Skintro 19u30 DJ Dysfunkshunal 20u45 Station Earth 22u00 Macky Gee 23u30 Modestep 00u30 Pegboard Nerds 02:00 TLP

Sint-Niklaas

Motorpsycho © Halvor Hoem Luchtballonnen, kermis, wereldmarkt, vuurwerk en een hele resem aan uitstekende bands... Je vindt het allemaal van 4 t/m 6 september in SintNiklaas. De Vredesfeesten vieren er traditioneel de bevrijding van WOII met het ballonfestival, maar zijn ondertussen uitgegroeid tot een diverse 3daags. Met als jaarthema sociale bescherming voor iedereen, brengt Sint-Niklaas mensen van overal samen die zich inzetten voor solidariteit, verdraagzaamheid en duurzaamheid. En dat onder andere door middel van een stevige portie muziek op meerdere locaties. Op vrijdag 4 september reppen we ons naar de concerten van The Slackers, Chrome Brulée, Raketkanon, Wallace Vanborn, Brutus en The Germans. De dag nadien tippen we sowieso Prezident Brown feat.

Panache Culture, The Sha-La-Lees, White Hills, Motorpsycho, Briqueville en The Glücks. Uitbollen doen ze ‘r op zondag met Nordmann, TaxiWars en het Spaanse Filastine. En zoals ieder jaar, hoef je hiervoor geen enkele cent neer te tellen. Geprikkeld om meer te weten? Check dan www.villapace.be

vrijdag 04 september Grote 20u15 21u30 23u30

Markt Suburb Songs Bart Peeters K’s Choice

Castrohof 20u00 tbc 21u30 The Upsessions 23u00 The Slackers 01u00 Chrome Brulée Sint-Nicolaasplein 20u15 Your Highness 21u25 The Deaf 22u35 Raketkanon 00u00 Wallace Vanborn Clubstage @ Den Eglantier 21u00 Brutus 23u35 The Germans 01u05 Monster Youth

zaterdag 05 september Grote Markt 21u30 Scala 23u15 The Scabs Castrohof 15u00 Compro Oro 16u30 tbc 18u00 Dubtown band 20u00 Prezident Brown feat.

Panache Culture 22u00 Kuenta i Tambú 00u00 Russkaja

Sint-Nicolaasplein 15u00 tbc 16u20 tbc 17u45 Black Jaguar Club 19u15 The Sha-La-Lees 20u30 White Hills 22u00 Motorpsycho 00u00 Briqueville Clubstage @ Den Eglantier 20u00 The Glücks 21u20 Coogans Bluff 23u35 Moaning Cities 00u55 Hootka Krankenhaus 14u00 Gilles 15u30 Gullfisk 17u00 Stavroz 19u00 Raoul Belmans 21u00 Kiani & His Legion

zondag 06 september Grote 14u35

15u30

Markt Pechvogels of Gelukzakken – Levende Muziek Kapitein Winokio

Castrohof 15u00 tbc 17u00 Nordmann 19u00 TaxiWars 21u00 Filastine

WAND

20.08 Homeplugged - Brussel 17.09 Trix - Antwerpen 19.09 Leffingeleuren - Leffinge

ZINGER

20.08 Pukkelpop - Kiewit 23.09 Student Kick-Off - Gent

FATHER JOHN MISTY

21.08 Pukkelpop - Kiewit 10.11 Autumn Falls @ AB - Brussel

NAIM L E A Y Y IART R O M DED D A NE JEAN Z F MET WOL E H T R& A C S O DISIZ AS V A HA L E N ERS LIAN H T A GF YOUN ICA EP NAM M A YN BIRD LLED CE A C SO IEN ARS OR B

L

CO THE

R

EXPE

HE ND T

PRIC

A OOD W ISER Y U L R L I C L ANE

LEFT

L

K

IT MINU SON R PETE S E GILL HIKO S O SHIK E I RUST H OAC R A PAP ICAL P O R IRE F IS T N I TA MON RS T A GRE NSTE IX O M THE LCRO E D SSON SSING ERIK E E BL H T CHK) GET K H HK C AINE B A R !!! (C LYU

LIB ZONE

RE P

THE

O • • •

DØ

ERTS

C CON

LUB AU C€— —5IANTS

D ÉTU 18 ANS E & -D

W W W. A R E R O N E F - S P E C T A C L E S . C O M

GOAT

21.08 Pukkelpop - Kiewit

CHANTAL ACDA

21.08 01.11 02.11 04.11 05.11 08.11 14.11

ZinInZomer - Sint-Truiden Autumn Falls @ AB - Brussel Autumn Falls @ Minard - Gent Autumn Falls @ STUK - Leuven Autumn Falls @ CC Hasselt - Hasselt Autumn Falls @ De Studio - Antwerpen Autumn Falls @ 4AD - Diksmuide

OAKTREE + AVONDLICHT

21.08 Bollekesfeest - Antwerpen 04.09 Booty Rave Festival - Kasterlee 17.09 CC Hasselt - Hasselt

A/T/O/S

21.08 Pukkelpop - Kiewit 29.08 Habitat Festival - Leuven

MARCO Z

22.08 18.09 24.10 25.11 27.11

Rijmrock - Rijmenam CC De Muze - Heusden-Zolder CC De Meent - Alsemberg OC De Stekke - Moorsele tbc - Hamont-Achel

22.08 30.08 04.09 18.09 04.12

Pukkelpop - Hasselt Maanrock - Mechelen Villa Pace - Sint-Niklaas Leffingeleuren - Leffinge Autumn Falls @ AB - Brussel

RAKETKANON

BRIQUEVILLE

04.09 Deep In The Woods - Heer 05.09 Villa Pace - Sint-Niklaas

KUENTA I TAMBU

05.09 Villa Pace - Sint-Niklaas

WOODEN ARMS

06.09 Deep In The Woods - Heer

JUAN WAUTERS

09.09 Botanique - Brussel 10.09 Rockerill - Charleroi

DOPE DOD

12.09 Rockerill - Charleroi

RADIAL SEQUENCE

15.09 Café Video - Gent 17.12 Autumn Falls @ Handelsbeurs - Gent

DOPE BODY

17.09 Madame Moustache - Brussel 10.10 Live Club - Liège

STEPHEN STEINBRINK

17.09 Villanella - Antwerpen

TERAKAFT

18.09 Leffingeleuren - Leffinge 27.10 Centre Culturel d’Ottignies - Ottignies

KEVIN MORBY

19.09 Leffingeleuren - Leffinge 20.09 Het Bos - Antwerpen

GREAT LAKE SWIMMERS

19.09 Leffingeleuren - Leffinge

GIRLPOOL

19.09 Leffingeleuren - Leffinge

MEG BAIRD

19.09 Leffingeleuren - Leffinge

SEKUOIA

03.10 Play Festival - Hasselt

HEALTH

09.10 Bozar Electronic Arts Festival -Brussel more concer ts : www.toutpartout.be Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent - Belgium Phone: +32 (0)9 233 06 02 infoNL@toutpartout.be www.toutpartout.be

40

14

Incubate t/m

20 september

Leffinge Leuren

Diverse Locaties, Tilburg

18

t/m

20 september

Leffinge

Unknown Mortal Orchestra © Dusdin Condren Tilburg staat van 14 t/m 20 september ongetwijfeld weer op z’n kop. Zo maar even een 300tal bands bevolken de affiche van Incubate. Niet alleen de muziekfanaten kunnen zich copieus uitleven, ook voor theaterminnaars en kunstliefhebbers is er telkens een mooi programma in de aanbieding. Ongeveer al wat out of the box denkbaar is, valt binnen het domein van Incubate. Zo zijn de grootste op de affiche Neneh Cherry and Rocketnumbernine, Mercury Rev, Unknown Mortal Orchestra, Wire, Hookworms, Cabaret Voltaire, The Melvins, Sun Kil Moon, Mr. Scruff, Merzbow, Great Lake Swimmers en nog veel veel meer! Een uitstekend festival dus om grote acts te checken én ’t nieuwe talent te ontdekken. En om à volonte te switchen tussen genres: ambient, indierock, metal, techno, jazz, ... eclectisme ten top! Geweldig toch. Een dagticketje kost dit jaar tussen de 24,99 euro en 34,99 euro. Voor een passe-partout wordt het 124,99 euro. Voor info over de volledige line-up, camping en meer moet je op www.incubate.org zijn Cabaret Voltaire – Mercury Rev + Orchestra – The Melvins – Mark Kozelek / Sun Kil Moon – Mr. Scruff – Unknown Mortal Orchestra – Neneh Cherry and Rocketnumbernine – Wire – Badly Drawn Boy – Merzbow (Solo) – Ful + The Knife Present: ‘Europa Europa’ – The Soft Moon – Great Lake Swimmers – The Weather Station – Factory Floor – Kimya Dawson – Converge – Empyrium – Surfer Blood – Merzbow & Full of Hell – Alcest – Tess Parks & Anton Newcombe – Sóley – Jaakko Eino Kalevi – Sylvain Chauveau – Fire! – Shining – King Midas Sound + Fennesz – Sun Araw – King Dude – Julianna Barwick – Tarwater – Jasper Stadhouders’ International Improv Ensemble – Bad Breeding – William Basinski – Idaho – Wand – Grave Pleasures – Giant Sand – Indian Jewelry – Full of Hell – Rats On Rafts – Andrew Hung – K-X-P – Perc & Truss – Daedelus – Alexander Rishaug – Tearist – Forward Strategy Group – The Ruins of Beverast – Kevin Morby – Three Trapped Tigers – Lifelover – Nate Wooley / Ken Vandermark / Jasper Stadshouders / Steve Heather – Gang Green – EF – Plastician – Jeff The Brotherhood – Jeff Martin of Idaho – 11Paranoias – Hookworms – Fennesz + Arve Henriksen – Burial Hex – Ekman – Samuel Kerridge – Ufomammut – Dead Neaderthals – Acid Arab – Jeffrey Lewis & The Jrams – Nate Hall – Brahma Loka – The Ex – AnD – Bleaching Heart – Sterling Roswell – Esplendor Geometrico – ZA! – Vök – Jessica 93 – Girl Band – Sly & The Family Drone – Warlocks – Xosar – Barbarisms – Zentralheizung of Death des Todes (ZHOD) – Sonic Arts Club – Happyness – Husky – Camera – Dan Mangan – Helena Hauff – Lavinia Meijer – James Welburn – Barchan – Cayucas – Cristobal and The Sea – Outfit – Yak – Of The Wand & The Moon – J.C. Satan – Vision Fortune – Cairo Liberation Front – Spires That In The Sunshine Rise – Ketev – Youff – Los Pirañas – Turzi – Crowd of Chairs – Maze – Onmens – Umungus – Polaroid Fiction – El Yunque – Sex Swing – Landverraad – The Mary Hart Attack – Newmoon – Lumerians – No Joy – Lady Lamb – White Jazz – Yamantau – Errors – Droppings – Torres – WYNN – Yasunao Tone / Russell Haswell – Partisan – Jennie Abrahamson – The Holydrug People – Kiss The Anus of A Black Cat – Useless Eaters – Willard Grant Conspiracy – Norah Lorway – Russell Haswell – Ensemble Economique – Ed Rush – NHK’ Koyxeи – Powell – Basic House – Sam Aaron – Wanda Group – Evol – Perfume Advert – Banganagangbangers – Canute – dOOp vs Subp Yao – O/H – East India Youth – UMA – PAND7090 – Secrets of The Moon – Bölzer – Hell Icon – Throats – Tio Gringo – We Never Learned To Live – Vales – Toner Low – Joy – Kru$h – Speedtrap – FCKN BSTRDS – Jesus Police – Sunpower – Dj’s Goe Vur In Den Otto – Cocaine Piss – BRUTUS – The Black Heart Rebellion – Deuil – Monnik – Rain – Picture – Silenxce – Izegrim – Heretic – Bloodrocuted – Teethgrinder – System Overthrow – VVOVNDS – Entrapment – Hypnos –Vidunder – Radar Men From The Moon – Happy Meals – Daggers – Shit and Shine –Vague – A Thousand Fuegos – Hella Comet – The Rebel – Fuz –Rob Gordon – Peach Kelli Pop – La Luz – Lean Left – Those Foreign Kids – The Outskirts – ...

Terakaft Eind september en je krijgt nog steeds niet genoeg van muziekmarathons, ongewassen medemensen, tenten en slaapzakken? Dan is Leffingeleuren vast iets voor jou. De sterke line-up is er al jaren een constante, het concept krijgt dit jaar een nieuw kleedje aangemeten. Een deel van het festival wordt immers gratis. De Buskerstage, waar je ’t jonge talent kan ontdekken, de dj-stage, het straattheater en de eet- en drinkstandjes komen in het gratis gedeelte te staan op de markt! Voor de indoorconcerten heb je wel een ticket nodig. En eentje aanschaffen loont uiteraard de moeite. Wie zin heeft om stevig te feesten kan dat bij Raketkanon, Het Zesde Metaal en Hookworms. Of droom je liever weg bij I Will, I Swear, Great Lake Swimmers, Kevin Morby, Eaves en Isbells? Mag natuurlijk ook. Verder staar er nog kleppers als Starflam, Blanck Mass (is 1/2 Fuck Buttons) en Terakraft op de affiche. Mooi! Wat kost zo’n ticketje? In vvk 22 euro voor een dagticket, 50 euro voor een weekendticket en 15 euro extra voor een campingplekje. Wil je meer weten over het festival? Ga dan naar www.leffingeleurenfestival.be

vrijdag 18 sept (19u) Zaal De Zwerver Statue Hookworms Raketkanon Starflam DJ Iron + MC Messenjah Concerrtent Teme Tan Mocambo Terakaft Jc Satan Cafe De Zwerver The Shivas Buskerstage Alpha Whale

zaterdag 19 sept (14u) Zaal De Zwerver Dirk.

Isbells Eaves Tout Va Bien Great Lake Swimmers Dans Dans Blanck Mass BRAND Afterparty Concerrtent Girlpool Kevin Morby Torres Wand La Luz

Cafe De Zwerver Meg Baird Menace Beach Pauw Buskerstage The Future Dead

zondag 20 sept (14u) Zaal De Zwerver Admiral Fallow King Dalton Het Zesde Metaal The Deslondes Roland Plays Moondog Dez Mona Black Jack 9000 & Louis Louis Concerrtent Heavy Manners The Skints Condor Gruppe, I Will, I Swear My Baby Cafe De Zwerver Moondog Tribute World Of Solace Gol Carl Michael Von Hausswolff Feat.

Leif Aligner Lamont Stigler André Vida Buskerstage Manwhore

advertentie-rifraf-hires.pdf 1 14/08/2015 13:50:58

POWERED BY

GRATIS

16 SEP • WB AND THE MERCENARIES MERLO 18 SEP • STIKSTOF, INCK. & DAR DJ’S EN MC’S DAR (BUITENPODIUM) 17u 19 SEP • SEIZOENSKLANKEN PIANOFABRIEK 20u 20 SEP • STOEMP!DELUXE: THE RHYTHM JUNKS, WOOLY MAMMOTHS & WADOU, AUTOLOZE ZONDAG @ THE MUSIC VILLAGE (I.S.M. AB) 14u 23 SEP • EIGEN MAKELIJ LABEL NIGHT: DIAMANTAIRS, TEAM PANINI + JONG TALENT RITS CAFÉ 20u 24 SEP • MENSCH, ERGER JE NIET, ZWARTWERK, BRUSELO, SOLDIER'S HEART, BRUTUS, HIGH HI, MILPOOL & WHISPERING SONS BRUSSEL BROST STOEMP! STAGE 14u 25 SEP • YOUNGER LOVERS (US) & KEEPER VOLANT €8 MADAME MOUSTACHE 20u 28 SEP • GLINTS BONNEFOOI 29 SEP • PIQUET LE COQ 07 OKT • HELSINKI & MILPOOL KAFKA 15 OKT • SUPERGENIUS & THE PROGERIANS BEURSSCHOUWBURG 20u 16 OKT • JAUNE TOUJOURS & BRAVO BIG BAND LE ROYAL (MET DE STEUN VAN DE STAD BRUSSEL) 20u30 20 OKT • WHIZ & BEAR RUN ON TOUR ROSKAM 20u30 22 OKT • BRENT BEUKELAER ARCHIPEL 29 OKT • RIGUELLE CHANTE BREL MONK 07 NOV • BEAR RUN & WHIZ TREFPUNT 20u ON TOUR €8 * Concerten beginnen standaard om 21u, tenzij anders vermeld

WWW.STOEMPLIVE.BE

42

gigs& parties

Feeërieën 24 t/m 28 augustus Warandepark, Brussel

aug/sep 2015

Feeërieën 24 - 28 aug Warandepark, Brussel 24/08: Christina Vantsou & The Chamber Players, Echo

Collective, Colleen 25/08: Ryley Walker, Daniel Know, Broeder Dielemann 26/08: Soundsway presents Batida, Ibibio Sound Machine 27/08: Taxiwars, Hamster Of The One-Click Panther 28/08: Pan presents Afrikan Sciences, Lee Gamble, Bill Kouligas, M.E.S.H

Christina Vantzou © Julie Calbert Zoals ieder jaar trekt AB van zijn vertrouwde Anspachlaan naar de kiosk in het Warandepark en tovert deze om tot een sfeervolle stek voor de Feeërieën. Opnieuw in thema’s per dag en opnieuw recht in de roos. Op maandag 24 augustus tasten Christina Vantzou en Colleen er de grenzen van de hedendaagse klassieke muziek af. Echo Collective herinterpreteert er die avond de black metal-klassieker ‘Dauði Baldrs’ van Burzum. Dinsdag blazen Ryley Walker en Daniel Knox, allebei straight from Chicago, hedendaagse folk door de bomen van het park, alsook Broeder Dieleman in het heerlijk Zeeuws Vlaams. Wereldmuziek staat dan weer centraal op woensdag 26 augustus. Soundway Records vaardigt immers Batida en Ibibio Sound Machine af. Donderdag is het tijd voor een streepje stevige jazz met TaxiWars, een band met o.a. Tom Barman en saxofonist Robin Verheyen, en Hamster Axis Of The One-Click Panther. Tot slot wordt vrijdag ingekleed door avant-garde met het Berlijnse label PAN. Afrikan Sciences, Lee Gamble, Bill Kouligas en M.E.S.H. staan die avond op het podium. Vijf straffe avonden dus, en ook nu weer helemaal gratis. Nog meer weten? Check dan www.abconcerts.be

abc onc e rts .be

Zeeland Nazomerfestival 25 aug - 5 sept Abdijplein, Middelburg, Nl 28/08: Amsterdam Sinfonietta & Wende Snijders; Nicole Bianchet

29/08:Triggerfinger; Monsun 30/08: Joris Linssen & Caramba; Convoi Exceptional 31/08: Marjon Van Iwaarden, Kovacs; Eva Auad 01/09: De Hobbyisten, Niels Geusebroek; Solof 02/09: La Corneille, Mister And Mississippi; Café Ed Sanders

03/09: 04/09: 05/09:

Novastar; Keaton Freek De Jonge met Band; Bäsn Jett Rebel; Peer

nazomerfestival.nl

Headquarterz-Festival 27 aug

Slachthuisterrein, Tielt

Joey Beltram, Dustin Zahhn, Sandrien, Trish, Candy Cox, Marco Remus, Manu Kenton, Seba Lecompte, Funk Protectors, … h eadquarterz-f es tival.com

Bazel Parkt 27 aug

Park Kasteel Wissekerken Bazel

Pitch Black Pearl, Krema Kawa, … baz elparkt.be

Villanova

Maanrock

28 t/m 30 augustus Diverse locaties, Mechelen

27 - 29 aug DE Studio, Antwerpen 27/08: State of the Youth, Villanova Late Night, Peter

Broderick

28/08:

Dragging the Bone / Miet Warlop, Villanova Late Night, I will I swear 29/08: Dragging the Bone / Miet Warlop, Villanova Late Night, Simme, Party! v illanov af es tival.be

Boombal Festival 27 - 30 aug Lovendegem 27/08: The Reunion, Claranbaux-Geerinck, Ciac Boum 28/08: Folie Douce, King Dalton, Yevgueni, ...

29/08: The Dusty Millers, Godie Mac Keeman and His

Rhythm Boys, Laïs, ...

30/08: Solidariteitskoren, Urbanus & De Fanfaar, ...

DJ Grandmaster Flash Maanrock in Mechelen is een festival dat heel breed programmeert. Nederlandstalige showbizz, een klassiek podium, … tja, hier bedanken we snel voor. Gelukkig spotten we ook behoorlijk wat bands en artiesten waar we wel stevig voor warm lopen. Op vrijdag 28 augustus zijn dat Black Flower, Tourist LeMC, DJ Grandmaster Flash en LeFtO. De dag nadien stippen we Sioen, Compuphonic, The Spectors, Team William, Balkan Beat Box, The Subs, … aan.

En op de afsluitdag verwarmen we ons aan o.a.

ZwartWerk, Willie Wartaal, Discobaar A Moeder en huisfavorieten Raketkanon. Helemaal te gek: ’t is volledig gratis! Volledige line-up, uurschema en nog veel meer vind je op www.maanrock.be

boombalf es tival.be

Akkerpop 28 + 29 aug Klooster, Meer-Hoogstraten 28/08: Bozzy & De Beukers, Jiving Sister Fanny, Kids In

The Sandbox 29/08: Peter Pan Speedrock, Your Highness, Toxic Shock, Double Veterans, Huracan, Velvet Eyes, Spitfire, Trading The Crow akkerpop.be

Jospop 28 + 29 aug Schepdaal 28/08: Was het nu 80, 90 of 2000?, T.Mastis, DJ Licious, …

29/08: My Dog Is Radioactive, Tourist LeMC, Mr_Fuzz, De

Fanfaar, The Scabs, Skyve ft MC Miyagi, Jebroer ft Stepherd & Skinto, Murdock, Compact Disk Dummies, Regi, … j ospop.com

Masters@Rock Torhout 28 + 29 aug

Festivalterrein Sportcentrum The Move, Torhout

28/08: The Subs, Arsenal, Praga Khan, Compact Disk Dummies, Vienna 29/08: Dirk Stoops, Golden Earring, Black Box Revelation, Dog Eat Dog, Bulls On Parade, The Kids, Wallace Vanborn, The Salvador Statement mas terrock.be

Boerenrock 28 - 30 aug Reuze Festivaltent, Kortenaken 28/08: B-Party met StuBru 29/08: Kraantje Pappie, Safi & Spreej, Mark With A K,

Jebroer, Jacle Bow, Funeral Dress, Jett Rebel, De Mens, Fischer Z, Zornik, K’s Choice, The Scabs, Discobaar A Moeder, Partyshakerz vs Mobius One & Skratsj, ...

30/08: Scala, Clouseau, Les Truttes, ... boerenrock.be

Zaradi Tebe 28 - 30 aug

Pierkespark, Gent

Humanga Danga, Majestic Twelve, Tin Soldier in the Underwoods, Friends Are Magic, Orkesta Mendoza, Angström, Moonaï People, Kajhem Orchestra, Humble Grumble, Mocambo, … zaraditebe.com

Maanrock 28 - 30 aug

Grote Markt, IJzerenleen, Botermarkt, Hof Van Busleyden, Mechelen

28/08: Tourist LeMC, DJ Grandmaster Flash, Lefto; Jazzcontest, Black Flower; Blubvideo, Moonshack, ...

29/08: Barefoot & The Shoes, The Spectors, Team William, Jett Rebel, Balkan Beat Box, The Subs, DJ Tom Barman; Soul Shakers, David Douglas, Kong, Compuphonic, Rakka; Jadoul, The Hindu Needle Trick, Sioen, ...

30/08: Yevgueni, Bart Peeters; DJ Fonkee Monk, Beat Up, ZwartWerk, Sliq&Slim, Funktastix, Jebroer, Willie Wartaal, Discobaar A Moeder; Bear Run, Raketkanon, ... maanrock.be

Ten Vrede Festival 28 - 30 aug Terreinen IJzertoren, Diksmuide 28/08: Folgazán, Sioen, Het Zesde Metaal, Fischer-Z, …

29/08: Carlos Núez, Guido Belcanto, Yevgueni,

Tarabband, Jan De Smet Vredestroubadour, …

30/08: Wak Maar Proper, Radio Guga, De Piepkes, Lien & Bart,… tenvrede.be

Woodrock 28 - 30 aug

Festivalbosje, Gent

28/08: Food Fighters, Mutse, Bluebird, Aimee Mugisha, Summer Tour Radio 29/08: I Will, I Swear, Byron Bay, Ministers Van De Noordzee, Empty Room, Brasco, For I Am, ... woodrock.be

Fiesta Latina 28 - 30 aug

Terkamerenbos, Brussel

Chicos Y Mendez, Los Callejeros, Pucho Diaz, Radio Negra, Pistoleros de la Paz, Mariachi Reloaded, Team Latino, Sysmo, Tribal Bump, DJ DNK, DJ Gizmo, MC Velasquez,... f acebook.com/Fies talatin a bru s s e ls

Nok-Out Festival 29 aug

Gemeentehal, Vosselaar

Kevlar, Gino’s Eyeball, The Shades, La Cuenta, Discobar Galaxie, DJ Joris, DB Mitswa nok-out.be

Allez 29 aug

Petrol Club, Antwerpen

Keizer, Nomobs, Jones Cruipy, Zone 54, DJ’s Dysfunkshunal, Babybang, Illuminatti allezevents .be

Hestival 29 aug

Cultuurplein, Heist op-den-Berg

Gers Pardoel, De Ketnet Band, School Is Cool, Jett Rebel, Laston & Geo, Helsinki, Puming Pips & The Semi Sexy 80’s band hes t i v a l . b e

Bunkerrock 29 aug

Markt, Oedelem

Edgar, Alpha Whale, Mountain Bike, Lemon, DJ Jens De Ketelaere beernem.be/activiteitendetail/884/bunkerrock-2015

Marktrock 29 aug

Markt, Poperinge

Lata Gouveia, Slongs Dievanongs, Nielson, Brussels By Night, Only The Lonelies marktrockpoperinge.be

Magiq Spiegeltent Noordkasteel, A’pen

Rupelsoldaten, Heights Meditation, Tabizla, Ras Iba, Afterparty with Civalizee Foundation and Selectah Killa & Original Uman; Irey Selectah & Jr Kenna, Conscious Sound, Basement Sound,... m u s i cgo tso u l . b e

Loland Dance Festival 29 aug

Festivalweide, Lochristi

Raving George, Regi, Mark With A K, Steven Redant, Dimaro, Les Mecs ft MC Captain, Yves Deruyter, The Blom Brothers & Friends, X-Load, Jens B, …

Fabiolapark, Kalfort

Barefoot & The Shoes, The Wolfbanes, Manoeuvres, … n l - n l . fa ce b o o k . c o m /p a g e s / K a l i fi es t a /2 1 6 9 0 3 7 0 1 6 9 3 2 51

Trax Festival 29 aug

GLS Site, Roeselare

Black Tolex, Warhol, The Spectors, Blaudzun, Admiral Freebee, Nadiem Shah; Shimmy Timmy & The Blue Birds, Jayeness, DJ Sns,... tra x fes t i v a l . b e

Sugarbeat Festival 29 aug

Studio Sugarbeat, Bunsbeek

Swan, Lili Grace, Kris Dane, Modderhèd, Esther & Fatou, The Hipster Jugend s uga r b e a t . b e

Stage 1800

Booty Rave Festival 4 +5 sept Kasterlee 04/09: Kong, Oaktree & Avondlicht, Seizoensklanken,

Leesa, Transistorcake, Holger Tracks, Strauwntsound Residents 05/09: Yuko Yuko, Tin Fingers, Chrome Brulée, Lohaus, Monster Youth, Bcote, Vice City, CB Bang, Twisted Melon, Mister Critical, Strauwntsound Residents, Slak Sound, ...

4 - 6 sept zie pagina: 38

Madensuyu

Deep In The Woods 4 - 6 sept

Massembre, Heer

We Stood Like Kings, Véronique Vincent & Aksak Maboul, Lonnie Holley, Chve/Mathieu VDK, Amatorski, Oddisee, Flavien Berger, Wooden Arms, Great Mountain Fire, Stuff., Briqueville, Fùgù Mango meets Binti, Pauw, La Jungle, Kris Dane deepinthewoods .be

Bruis 04/09:

The Anaesthetics, Echo And The Bunnymen, Sophia, Ex Hex, Paon,...

05/09: Lamb, Archive, Daan, The Undertones, The Slow Show, Causes, Wand, Con Brio, Mountain Bike, ...

06/09: Patrick Watson, Intergalactic Lovers, Ewert & The Two Dragons, BRNS, Douglas Firs, Robbing Millions, ... bruismaastricht.nl

Gitannekesfoor 4 - 6 sept Witputstraat, Blauberg-Herselt 04/09: Sheik Yerbouti The Valerie Solanas, Balcony

Players, Los Callejeros; Los Walters; Mr.Scoundrel, ...

05/09: Westelfolk, Gozba, Anna RF, Van Slag Percussie Duo, Pardon Service, Emzjes & t’Koadazer, Pan De Capazo; ...

06/09: Dementalitieit, Formidable Vegetable Sound System, Les Cerveaux Lents, Zakouska;...

Transfo, Zwevegem

Smoking General, Zians, Discotank, Thé Glucks, The RG’s, del-Toros, Traumahelikopter, Capsula, New Candys fac e b o o k . c o m /e v e n t s/3 4 5 8 94208931786/

Veurne la Fête Grote Markt, Veurne

Mocambo, SquarElectric, Urbanus & De Fanfaar ht tp s : / / nl -n l . f a c e b o o k . c o m/v eurnelafete

Biesenrock 4 + 5 sept Kasteel van Alden-Biesen, Rijkhoven 04/09: Koyle, The Scabs, The Kids, Belgian Asociality,

Thin Lizzy Trib, I Found The Cure

Bruis 4 t/m 6 september Tapijnkazerne, Maastricht

Paapelrock 5 sept

Pijpelheide, Heist o/d Berg

Black Jack, Les Truttes, Iese/Daase, Katastroof, winnaar PaApelrockrolly, Grumpf, Up The Irons, The Unforgiven, Hangärhead, Rock Paper Shotgun

5 sept

Cosmic Nozems Motorshow

Beeld je het meest gezellige en bescheiden festival in met fantastische muziek. Of een vakantiepark in een bos in de Ardennen, rondrennende kids en één podium met dansende en liggende mensen ervoor en uitstekende artiesten erop… Dat is Deep In The Woods. En er is voor elk wat wils dit jaar: gestoorde jazz van de mannen van STUFF., dromerige en ingetogen pop van Amatorski (de band broedt trouwens op een nieuwe plaat), de unieke Lonnie Holley of de aanstekelijke ritmes van Great Mountain Fire.

Ook het muziek- en filmproject van We Stood Like Kings mag je zeker niet missen. Verder op de affiche staan o.a. CHVE/Mathieu VDK, Briqueville, Odissee, La Jungle, Fugu Mango & Binti, Kris Dane, Pauw, Flavien Berger, Wooden Arms, Veronique Vincent & Aksak Maboul. Dagtickets hebben ze ‘r niet, maar voor het hele weekend tel je slechts 40 euro neer.

Jonkies tot 5 jaar moeten maar 5 euro leggen en tot 11 jaar betaal je 15 euro. De budget- en comfortkamers zijn volzet, op de camping kan je wel nog terecht. Voor dat campingticketje komt er 27 euro bij. De kids betalen minder, maar dat lees je allemaal op www.deepinthewoods.be

g itannekes f oor.be

s ta ge 1 8 0 0 . b e

4 sept

STUFF. © Alexander Populier / Rinus Van de Velde

str auwnt s ound.be

paapelrock.be

30 aug

4 t/m 6 september Massembre, Heer-sur-Meuse

zie pagina: 38

29 + 30 aug CC Bolwerk, Vilvoorde 29/08: Praga Khan, De Mens, Willow, Amongster, Thyself 30/08: Sasha Bramer, Nico Morano, Udo Imbernon,

Beatamines, Leesa

Deep In The Woods

Crammerock

Sportterrein Kapijnkazerne, Maastricht, Nl

Kalifiesta

43

4 + 5 sept

4 - 6 sept

lo l a n d . b e

29 aug

biesenrock.be

Villa Pace

Smile!

29 aug

05/09: Don Airey Deep Purple, Uriah Heep, Dany Lademacher’s Wild Romance, Hell City, Civilian, Captain Caveman, Police Brutality, Jeff Brick

Laundry Day Nieuw Zuid, Antwerpen

Dimityri Vegas & Like Mike, Pendulum DJ set & Verse, Ásgeir Tchami, Sunnery James & Ryan Marciano, Bakermat, Dirtcaps, Murdock, Eptic… laundr y day.be

Dijkrock 5 sept

St-Lenaerts

IC/TC, Belgian Asociality, King Hiss, Eastville Sinner, Jenny & The Jetsons, Seed Of Rock, Wille E.Lee, Vuil Talloor, Sunds dij kr oc k .be

Festivhalle 10 - 12 sept Joseph Possozplein, Halle 10/09: De Fanfaar Naakt, Lobstar 11/09: Regi ft Linda Mertens, Synthagmatics, DJ White,

Lady G

12/09:

Bandits, The Scabs, Gers Pardoel, Radio Guga,

Patrick Watson © Clyde Henry Juist buiten het centrum van Maastricht staat Tapijnkazerne in rep en roer, het eerste weekend van september. Volkomen terecht. Bruis heeft op de verschillende podia immers een line-up om van te smullen. Zo komen op vrijdag 4 september o.a. Echo And The Bunnymen, Sophia, Ex Hex en Paon langs. Zaterdag pakken ze uit met Daan, Lamb, Archive, Mountain Bike, Wand en nog veel meer. Zondag op de affiche: onder andere BRNS, Robbing Millions, Patrick Watson, Intergalactic Lovers en Douglas Firs.

Een internationaal festival, toegankelijk voor alle leeftijden, met zowel workshops en activiteiten als fijne muziek en vol-le-dig gratis, daar moet je zijn, toch? Wil je meer weten? Surf naar www.bruismaastricht.nl

44

Rock Me Abba, Double D, Roll In Babe, Pipo & Pipette, De Ketnetband

Horst 11 t/m 12 september Kasteel van Horst, Hageland

festiv h alle.be

Fuifterrein Sporthal Den Dijk, Haacht

Blender UnderCover 11 sept

Hopmarkt, Aalst

Shevolver, The Geraldines, Painted Motion, Bizkit Park, Renegades, Voodoo People; Ozma, Crushlight, WYNN, Wildheart, System Killer; Zorro fm & Baardaap, T Mastis, ... blender fes tival.be

Horst Arts & Music Festival 11 + 12 sept

Kasteel Van Horst, Holsbeek

DJ ER, Gerd Janson, Benji B, Job Jobse, Jeremy Underground, Oneman, Drew Lustman aka Falty DL, Marcellus Pittman, Lapalux, Midland, Tom Trago, Tomare, ... h orstarts andmus ic.com

Frietrock Lapalux © Marielle Tepper Kunst en muziek aan een kasteel tussen de bomen, omgeven door zonovergoten water.

Zeg nu zelf, idyllischer kan toch bijna niet? Een heleboel nieuwbakken, internationale en nationale muzikale talenten en andere creatieve geesten werden opgetrommeld om dit sprookje compleet te maken. De focus ligt er op de vernieuwers binnen de elektronische muziek. De namen van deze jonkheren en –vrouwen zijn o.m. DJ EZ, Benji B, Lefto, Gerd Janson, Yellowstraps, Zora Jones, Romare, San Soda, Lapalux, Drew Lustman aka FaltyDL, Oneman en Poldoore.

De sublieme visuele projecties maken het helemaal af. Dagtickets scoor je voor slechts 29 euro (11 sept) of 33 euro (12 sept). Voor een weekendticketje hoest je 55 euro op en voor de camping leg je 30 euro extra neer. Meer weten?

Check www.horstartsandmusic.com

Big Next Festival 12 september DOK, Gent

11 + 12 sept A.Vandenpeereboomplein, Ieper 11/09: One Less, Laïs, Flip Kowlier, Les Truttes,...

12/09: Roxie Horse, Picanol Band, The Skadillacs,

Customs, De Mens, Pig Bag Army fr ietroc kdeleet.be

Schippersweekend 11 - 13 sept Sporthal, Lauwe 11/09: The Arrogants, Jett Rebel, Meuris 12/09: Black Tolex,Moaning Cities, The Beards, Fifty Foot

Vuurwerk, Larry Gus, Lohaus, Amongster Soldier’s Heart, The Deaf, Fùgù Mango, Double Veterans, High Hi, Bibles, Dogs Of Cibola, James Davis, Mary’s Little Lamb, Young Colour, The Greatest Handshake one-f es tival.be

ManiFiesta 18 + 19 sept Centrum Staf Versluys, Bredene aan Zee 18/09: Civalizee Foundation, Chicos y Mendez 19/09: Goran Bregovic, Slongs Dievanongs, Bart

Peeters, Pete Seeger a Tribute, Terrakota, La Sonora Cubana, Bituaya, Dynamo Zjosss, Sonetas y Canciones de Amor, Médine, Sarah Letor, Dialy Cunda, William Dunker, Fast Forward, Junior Goodfellaz, Café Marché manif ies ta.be

Mekitburn Cultival 18 + 19 sept Domein Drie Fonteinen, Vilvoorde 18/09: Skynet, Billain, Axi, Bat Stan, Frame, Raptor;

Bottle Of Moonshine, Atomic Spliff & The Rebel Dubz; Wickzzz, Phonetics; Swing Impact, Onda Sonora,...

19/09: Oli Furness, Jamie Tresh, New Jack City, Tommy Green & The Blues Machine; Shungu, Mister Critical, Tropmanga, Bman; Funky Bompa,... mekitburn.be

Leffingeleuren 18 - 20 sept

sc h ippers weekend.be

18 + 19 sept

Drijvend Huis 11- 13 sept Op de Leie, Kortrijk 11/09: Howard, Samowar, Nolf, SK’P 12/09: Doubles, Bandarlog, Soane, Kettel 13/09: Senor Nuebe, Waldo, Joost, Soane 12 sept

DOK, Gent

zie pagina: 40

20 Years Kozzmozz Pure Liner, Haven Gent

James Ruskin, Sterac aka Steve Rachmad, Developer, Kr!z, Spacid, T-Quest kozzmozz.com

DJ-Mania voorrondes 18 sept

Huis van de Jeugd, Lommel

BK, Caesar Ninx, Ellen Triek, Hingstat, Jewels, Konna, Kretsch, Zent.ae

25 sept

JH De Barak, Dilsen-Stokkem

Baio, Vuurwerk, Seekae, Palmbomen II, Rats On Rafts, Abraham Blue, Dinner, Anna B Savage, Nah, Teme Tan, Man Of Moon, Blue Daisy, …

Bout, Degeeze, Nitsa, Picco, Nawt, Rttn, High As Funk, Basshacker

democ r azy.be

dj-mania.be

Rock@Schuiferskapelle 12 sept

Club ‘77, Schuiferskapelle

Freddy & The D’Oghz, Grimville, The Dirty Scums, The Rawones, Belgian Quo Band th edir ty s cums .com

Club Soda 12 sept

Nieuwe artiesten die op het punt staan door te breken krijgen op Big Next Festival in DOK, Gent steeds een duwtje in de rug. Zo brengt Blue Daisy, een veelbelovende artiest uit Londen, duistere triphop à la Massive Attack. Ook de bassist van Vampire Weekend, Chris Baio, brengt onder artiestennaam Baio catchy elektronische pop. Vuurwerk stond al eerder op Boomtown en staat op 12 september opnieuw in Gent!

Een interview met de heren lees je trouwens in de juli/aug-RifRaf. En er valt daar natuurlijk nog véél meer te ontdekken op het Big Next Festival, zoals Man Of Moon, Seekae, Rats On Rafts, Abraham Blue, Dinner, Ann B Savage, Palmbomen II Live, Nah, Hero Fisher, Teme Tan, … In vvk tel je voor dit schoon ensemble slechts 17 euro neer en adk 20 euro! Nog verdere vragen? Zoek je toevlucht bij www.democrazy.be

18/09: 19/09:

Combo, The Hickey Underworld 13/09: Les Tripes, Bas Birker, Freddy De Vadder, Kamal, Dries Heyneman, Radio Topkaas, Nele Needs A Holiday, De Duiven, Urbanus & De Fanfaar

Big Next Festival

Vuurwerk © Marie Wynants

ONE Festival 18 + 19 sept

Spikkerelle - Avelgem

Matador, Ben Pearce, DJ Hazard, Icicle, Clouds, Lost Frequencies, Ronnie Flex, Lefto, Macky Gee, Maduk, Faisal, Jebroer ft Stepherd & Skinto, Laetho, Mr.T, Rakka, Djvc b2b Mazow, Gnostic b2b Pilose c lubsoda.be

Muilpeer Stadsfestival 12 sept

centrum, Peer

Rhinos are People Too, Soldier’s Heart, Urbanus en De Fanfaar, School is Cool

Incubate 14 - 20 sept zie pagina: 40

26 sept

JH De Stip, Ham

Eat Meat, El Yunque, Jungle Proof, Mantis, Moments, Paradoxical System, Speed Queen, Strains limbomania.be

Maze Festival 19 sept

Fuego Festival Fields, Maaseik

Marc Houle, Jebroer, Regi, Pretty Pink, Kolombo, Luigi Madonna, Joran Van Pol, Dimaro, Lucas & Steve f acebook.com/mazef es t i v a l

Fris 19 sept

CC Westrand, Dilbeek

Vuurwerk, Bright Entity, Phonetics, expo, theater, film…. wes trand.be

Tiegem Rockt Kerkplein, Tiegem

Koyle, Guy Swinnen Band, Id!ots, Huntsville Detectives, Kolos Sint-Niklaas

Vuurwerk, Maanzaad, Blow, Barefoot And The Shoes, Lucid, Karawane; Pete Howl, Double U Jay, Renee, Sirak; Maori, Michael Amani, Svl Soundsystem, Mixtrack, Semper Fi kr oc k.be

JH De Haajf, Bilzen

Dave Boogie, Ellen Steegen, Extire, Lorana, Phanques, Stane, The Hourglass Instinct, The Insect Soldiers Of The Sky

19 sept

Krock 18 sept

Limbomania Voorrondes 19 sept

tiegemrockt.be

De Beloften 19 sept

Coyendanspark, Gent

Nunki, Crowd Of Chairs, Gloria Boateng, Madame Blavatsky, The Jagged Frequency, Vermillion House d e b e l o ft e n . b e

19 + 20 sept

Stadspark Valkenburg, Breda, Nl

Fiction Plane, De Staat, The Deaf, Rondé, Causes, Sven Hammond, Pauw, Navarone, As Elephants Are, The Cool Quest, Audio Adam, Lucas Hamming, My Baby,... bredabarst.nl

Jan Van Ruusbroecpark, Hoeilaart

Kapitein Winokio, Philibustas, High Hi, Team William, The Selecter, De Mens, Les Truttes nerorock.be

Steenstraat Muziekstraat Steenstraat, Brussel

Wooly Mammoths, Wadou, The Rhythm Junks, La Jungle, Yadayn, Lawrence Le Doux, Innerwoud, Quiet Company, Joy As A Toy a b co nc e r t s. b e

Akenkaai, Brussel

Feder, Raving George, Soldier’s Heart, DJ Bobby Ewing, Poldoore, Brutus, Mensch, Erger je Niet!, Bruselo, El Bacha, High Hi, Zwartwerk, Majoretteketet, Milpool, Whispering Sons b r u s s e l b r o st . b e

Saint Jazz 25 + 26 sept Botanique, Brussel 25/09: Fabrice Alleman Quintet, Toine Thys Trio, André

Ceccarelli Trio 26/09: Nicolas Kummert Trio, Lionel Loueke, Brzzvll, Anthony Joseph, Ourim Toumim, Da Romeo & The Crazy Moondog Band b ot a ni q ue . b e

Keiheuvel, Balen

Esther Van Hees, (dunkelbunt) & The Secret Swing Society, Russkaja, Augeurke, Emzjés & ‘t Koadazer, Tree House Fire, Txarango, Chotokoeu fie s t a m un d i a l . b e

Elements Festival 26 sept

donderdag 27 augustus Boogie, Woods @ DOK, Gent, democrazy.be The Congo Faith Healers @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be CUZ @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Baroness @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

vrijdag 28 augustus The Valerie Solanas @ De Muze, Heusden-Zolder, muze.be Schntzl @ Vrijstaat-O, Oostende, vrijstaat-o.be

zaterdag 29 augustus Okon & The Movement, Soulspinnas @ Vrijstaat O., Oostende

woensdag 02 september donderdag 03 september God Is An Astronaut, Yamantau @ DOK, Gent, democrazy.be

vrijdag 04 september

Stal Tillegem, Brugge

Gary Beck, Suregon, Cari Lekebush, Johannes Heil, Dustin Zahn, Spacid, Pete Howl, Pilose, Voxter & Balance; Guv b2b Majistrate, Audio, Maztek b2b Emperor; ….

zondag 06 september Leon Bridges @ AB, Brussel, abconcerts.be Solids, Grand Blue Heron, Teen Creeps @ Magasin4, Bxl Jim Adkins @ Botanique, Brussel, botanique.be Tad Mororse, Silent Call @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

dinsdag 08 september Ólafur Arnalds & Alice Sara Ott @ CC Ha, Hasselt, ccha.be

woensdag 09 september Juan Wauters @ Botanique, Brussel, botanique.be Gurt Diesel King, Sunken @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Hans Teeuwen & The Painkillers @ Trix, Antwerpen

donderdag 10 september Traxman @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Sufjan Stevens, Mina Tindle @ Bozar, Brussel, abconcerts.be The Cosmic Dead, a.P.A.t.T., Umungus @ Magasin4, Brussel GZA @ Trix, Antwerpen, trixonline.be

vrijdag 11 september

u r b a nhy m n s. b e

Dvrs Festival 26 sept

diverse locaties binnenstad, Sittard, Nl

Aïcha Cherif, Aiden, Astronaute, Basket Case, Be!Tiger, Benefactors, Better Off, Black Velcro, Bobby Blue, Depthclegg Dellis, DJ Ak, Elle Hollis, Faisal, Forger, From Earth, Gorilla Taxi, Hard2Get, Harold K, Jick Munro, Koonian, Liana, Lisanne & Karsten, ... dvrs.nl

Ratrock 26 sept

Harelbeke

The Casualties, Funeral Dress, Vice Squad, Vandal X, The Varukers, The Dirty Scums ratr o c k . b e

21/08 Pukkelpop, Hasselt 25/09 Theater Vooruit, Boechout

CUSTOMS

29/08 Nacht van Jabbeke 12/09 Frietrock, Ieper

DE MINISTERS V/D NOORDZEE 29/08 Woodrock, Mariakerke

EEFJE DE VISSER

29/08 Kunstenfestival Watou 02/10 De Warande, Turnhout

FACES ON TV

20/08 Lemon Bar, Wetteren 02/10 De Warande, Turnhout

FIVE DAYS

22/08 Kampvuurfestival, St-Gillis-Waas

FLIP KOWLIER

22/08 Rijmrock, Rijmenam 29/08 Temse In De Wolken 11/09 Frietrock, Ieper okt 2015 - jan 2016 solo theatertour: 16/10 CC De Kern, Wilrijk 17/10 Witlofsessies, Erondegem 23/10 De Groene Meersen, Zedelgem 24/10 CC Casino, Houthalen-Helchteren 30/10 GC De Wildeman, Herent 31/10 De Link, St-Eloois-Winkel ... more dates: busker.be

GANASHAKE

22/08 Rijmrock, Rijmenam

JEF NEVE

21/08 Baraque Futur @ Pukkelpop, Hasselt 29/08 Sugarbeatfestival, Tienen

[PIAS] Nites: Hooton Tennis Club, Happyness, Torres @ Beursschouwburg, Brussel, piasnites.be Rat Event: Sgt. Fuzzy, Leo Dupleix Trio @ Het Bos, Antwerpen Bed Rugs, Intergalactic Lovers @ Alter Schlachthof, Eupen TaxiWars @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Kenji Minogue, Gestapo Knallmuzik @ JC Brieljant, Deinze Bone Man, Wheel of Smoke, The Fur @ Music City, Antwerpen, facebook.com/ondergrondsvzw?fref=ts Ben Klock, Etapp Kyle @ Raffinerie, Brussel, silo.be

Intergalactic Lovers, De Staat, Sam de Bruyn, Pat Krimson, Michael Midnight, Team William, Rusty Roots, The Whatevers, Altered Foxes, DJ The Bobmeister

BONY KING

zaterdag 05 september

Urban Hymns ‘t Auwelke, Bree

22/08 Openluchttheater Oostende 29/08 Traxfestival, Roeselare 05/09 Crammerock, Stekene

Pizza Noise Mafia, Das Ding, Highway 69, DJ Liquid Slug @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Renee Innemee & The Revival Band @ Spirit Of 66, Verviers

el e m e nts f e st i v a l s. b e

26 sept

ADMIRAL FREEBEE

nov 2015 - jan 2016 solo theatertour: 12/11 Liers Cultuurcentrum 13/11 CC Casino, Houthalen-Helchteren 14/11 De Werft, Geel 15/11 CC De Grote Post, Oostende ... more dates: busker.be

Rawfishboys (Badenhorst & Soniano) @ Het Bos, Antwerpen, Peter Kernel, Zoft, Vitas Guerulaitis, Ed Wood Jr @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Lightnin’ Guy & The Mighty Gators @ Spirit Of 66, Verviers

maandag 07 september

Fiesta Mundial 25 - 27 sept

woensdag 26 augustus

MDC, Sport Doen, Electric Vomit @ Magasin4, Brussel

Brussel Brost 24 sept

denovali.com/swingfest

Mark Lanegan Band, Duke Garwood, The Faye Dunaways @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

Nerorock

20 sept

Dynamics, Oneirogen, Moon Zero Blanck Mass, Emptyset, Orson Hentschel, Stephen O’Malley, Noveller, Second Moon Of Winter, Witxes 04/10: William Basinksi, Elekto Guzzi, Carlos Cipa, Hidden Orchestra, Subheim, Poppy Ackroyd, Sankt Otten

03/10:

Breda Barst

20 sept

Swing Fest 1 - 4 oct Weststadthalle, Essen, D 01/10: Thomas Köner, Kaitlyn Aurelia Smith 02/10: Holly Herndon, Ah!Kosmos, Moindkopf, Multicast

zaterdag 12 september Brand New, Basement @ AB, Brussel, abconcerts.be Useless Eaters, Thee Marvin Gays, Equal Idiots @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be James Blackshaw @ Netwerk, Aalst, netwerk-art.be Ravenous, Cdrique, Moeinza x Synto @ Nijdrop, Opwijk 50Carrot, Subfiltronik, AD, Infekt, Lakesol, Malfunction, Berrix, Vitax, Trimp, Griztik, Snor @ Petrol, Antwerpen Elephant9, SardoniS, Hidden Trails @ Sojo, Leuven, orangefactory.be

zondag 13 september Daniel Norgren @ AB, Brussel, abconcerts.be Sun Kill Moon @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Mister And Mississippi @ De Living, Heist o/d Berg, stamineedeliving.be Rayo De Son @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

LILI GRACE MEURIS

22/08 Pukkelpop, Hasselt 29/08 Summer Evening, Beverlo 04/09 Veurne La Fête 11/09 Schippersweekend, Lauwe

MY BABY

20/09 Leffingeleuren

SELAH SUE

05/12 Vorst Nationaal

SIOEN

28/08 Ten Vrede festival, Diksmuide 29/08 Maanrock, Mechelen

STUFF.

20/08 Pukkelpop, Hasselt 04/09 Deep in the Woods, Heer 20/09 AB, Brussel 10/10 Geruis, Dendermonde

TOURIST LeMC

26/08 Boterhammen in het Park, Brussel 27/08 Openluchttheater, Oostende 28/08 Maanrock, Mechelen 29/08 Jospop, Schepdaal 04/09 Crammerock, Stekene

YEVGUENI

28/08 Boombalfestival, Lovendegem 29/08 Ten Vrede festival, Diksmuide 30/08 Maanrock Mechelen sep 2015 - jan 2016 theatertour: 11/09 CC Ysara, Nieuwpoort 12/09 CC De Mastbloem, Kruishoutem 26/09 CC Jan Tervaert, Hamme 03/10 CC Zoetegem, Zottegem 09/10 CC Palethe, Overpelt 15/10 GC ‘t Heilaar, Beerse 16/10 CC Nova, Wetteren 28/10 Schouwburg Kortrijk 31/10 De Leest, Izegem ... more dates: busker.be

Check all dates at BUSKER.BE

maandag 14 september Sea + Air; Beirut @ AB, Brussel, abconcerts.be Marc De Marco, Dinner @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr

3 x Dez Mona-duoticket 2 oktober @ AB, Brussel © Mous Lamrabat

dinsdag 15 september Beirut @ AB, Brussel, abconcerts.be Blank Realm, Tarcar, Kitchen’s Floor, Cured Pink @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Radical Sequence @ Café Video, Gent, toutpartout.be

woensdag 16 september Three Trapped Tigers, True Champions Ride On Speed @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Wouter Dewit, Carlos Cipa @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Chamberlain @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

donderdag 17 september Les Nuits du Soir 2015: Mustii, Les Panties, Alpha Whale, Gonzo, Isolde et Les Bens, Nicola Testa @ Botanique, Bxl Pilod @ Cosa Nostra, Aalst, facebook.com/pilodband Oaktree & Avondlicht @ CC, Hasselt, ccha.be Happyness @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Dani Klein & Sal La Roca @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Wand @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Stephen Steinbrink @ De Studio, Antwerpen, destudio.com

vrijdag 18 september

Benieuwd welke richting Dez Mona uitgaat op het nieuwe album ‘Origin’ – de opvolger van ‘A Gentlemen’s Agreement’ uit 2012? Lees dan even het interview met Gregory Frateur en Nicolas Rombouts in deze september-RifRaf én de recensie onderaan dat interview. Of zak op 2 oktober af naar de cd-voorstelling in AB! Dat kan zelfs helemaal gratis. We mogen immers van Dez Mona’s label Caroline 3 duoctickets weggeven.

Mailen maar!

Filip.rifraf@skynet.be – subject: Dez Mona

The Janoskians @ AB, Brussel, abconcerts.be Neil & Liam Finn @ Botanique, Brussel, botanique.be Yader, Desmadrados Soldados De ventura, Yerba Mansa @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Isolde et Les Bens @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Marco Z @ CC De Muze, Heusden-Zolder, ccmuze.be Lean Left, Sly & The Family Drone, Palsambleu @ Magasin4, Bxl Voorronde Rockvonk @ JH Tijl, Diest, rockvonk.be

zaterdag 19 september Group A, Paradox Sequenz, Mirexxx @ Het Bos, Antwerpen Jarid James @ Botanique, Brussel, botanique.be Jacques Stotzem @ Kz Junglingshaus, Eupen, eupen.be The Deslondes @ N9, Eeklo, n9.be Surfer Blood, Eternal Summers @ Trix, Antwerpen The Skints @ Vk, Brussel, vkconcerts.be King Midas Sound & Fennesz, Sun Araw, Maurice Louca @ Vooruit, Gent, vooruit.be

zondag 20 september

3 x Oddisee-duoticket

24 september @ Cactus Club, Brugge

Lefto b2b Gilles Peterson, STUFF., Clap! Clap!, Chassol, Binkbeats @ AB, Brussel, abconcerts.be Outfit @ Botanique, Brussel, botanique.be Kevin Morby @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Mats & Morgan Band, Francky Goes to Pointe à Pitre @ Magasin4, Brussel, magasin4.be JC Satàn, Thee Marvin Gays @ Vk, Brussel, vkconcerts.be

maandag 21 september Circuit Des Yeux, Ensemble Economique @ Netwerk, Aalst Guy Davies @ Zaal Mie Van Bart, Weerde

dinsdag 22 september Clear Soul Forces; Petite Noir @ Botanique, Brussel Rudy Trouvé solo @ De Living, Heist o/d Berg, stamineedeliving.be The Apartments, 49 Swimming Pools @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

woensdag 23 september Leonore @ AB, Brussel, abconcerts.be Lady Lamb @ Botanique, Brussel, botanique.be Philm w/ Dave Lombardo @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Maurice Louca, Numen, Rebel Up! @ Stuk, Leuven, stuk.be Oddisee & Good Compny, Pink Oculus, Grey, Azer @ Vk, Bxl Mika @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be

donderdag 24 september

Mooi volk op bezoek in Cactus Club, Brugge.

Oddisee, beïnvloed door east coast hiphop en de Native Tongues-beweging, kruipt er immers met backingband Good Compny op ’t podium.

Verwacht geen gezeur over drugs, gangsta’s en bitches, Oddisee kiest voor intelligente lyrics en kaart thema’s als maatschappelijke ongelijkheid aan. Hij werkte bovendien al samen met grootheden zoals Talib Kweli, Jean Grae en Jazzy Jeff en z’n persoonlijke helden luisteren naar namen als Rakim en A Tribe Called Quest. Kan tellen, qua referenties. JX2BIGAPE opent de avond en Team Damp dj’s vullen de foyer met beats. Wil je ’t gratis naartoe? Kan! We mogen immers van Cactus 3 duotickets weggeven. Mail gerust!

Filip.rifraf@skynet.be – subject: Oddisee

Frank Mercelis @ AB, Brussel, abconcerts.be Small Zoo #1 Pascal Deweze @ Arenberg, Antwerpen, Crocodiles @ Botanique, Brussel, botanique.be The Bevis Frond @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Oddisee & Good Compny, Jx2Bigape, Team Damp @ Cactus, Brugge, cactusmusic.be DJ Aral, DJ Odillon, 72 Soul @ Club La Vilaine, Brussel Elliot Moss @ DOK, Gent, democrazy.be Philm, Missiles Of October @ Magasin4, Brussel Tandaapushi @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Against The Current; Cayucas @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Alek et Les Japonaises @ Vooruit, Gent, vooruit.be Eriksson Delcroix, The Franklin Electric @ L’Aéronef, Lille, Fr

vrijdag 25 september Wim Mertens Ensemble @ AB, Brussel, abconcerts.be Kenji Minogue, Bang! curated by Saskia De Coster @ Bozar, Bxl Amadou & Mariam, Doylu @ De Casino, Sint-Niklaas Röze, Hermann de Brew, Debby Deb + guest @ Club La Vilaine, Brussel clublavilaine.be Arno & European Peace Collectif @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Sunnata, … @ Music City, Antwerpen, facebook.com/ondergrondsvzw?fref=ts Doug MacLeod @ N9, Eeklo, n9.be Discobar A Moeder @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Kevin Imbrechts & Nico Kennes @ Stuk, Leuven, stuk.be Crosby, Stills & Nash @ Vorst Nationaal, Brussel, greenhousetalent.be

Voorronde Rockvonk @ JH De Zoenk, Kessel-Lo, rockvonk.be Lighti Ject, Mayd Hubb meets Brain Damage @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zaterdag 26 september The Neon Judgment @ AB, Brussel, abconcerts.be Dr.Eugene @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Voorronde Rockvonk @ Kazerne, Halle, rockvonk.be Jan de Haas Vibes Quartet @ Kz Junglingshaus, Eupen Between The Burried And Me, Haken @ Magasin4, Brussel Jackobond @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Bas Bulteel @ Vrijstaat-O, Oostende, vrijstaat-o.be Christina And The Queens @ Zénith, Lille, Fr

zondag 27 september Action Bronson @ AB, Brussel, abconcerts.be Destruction Unit, San Diablo, Tropcial Trash @ Magasin4, Bxl Joe Satriani @ De Roma, Antwerpen, deroma.be

maandag 28 september Morrissey; Corrina Repp @ AB, Brussel, abconcerts.be Youth Lagoon, Ariel Ariel @ Botanique, Brussel, botanique.be The Riptide Movement @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be

dinsdag 29 september Bryan Ferry @ AB, Brussel, abconcerts.be PC Workship @ Botanique, Brussel, botanique.be Reverend Deadeye, Kolfskop @ Magasin4, Brussel Distance, Light & Sky @ De Studio, Antwerpen, destudio.com

woensdag 30 september Glen Hansard; Tout Va Bien, Rebeka @ AB, Brussel Soak @ Botanique, Brussel, botanique.be Rumours @ Cactus, Brugge, cactusmusic.be Schntzl, De Beren Gieren @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Dand Dans, Polar Bear @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Mac Miller @ Vk, Brussel, vkconcerts.be John Mayall @ DE Warande, Turnhout, warande.be Antoine Pesle @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

donderdag 01 oktober ‘Weird Al’ Yankovic @ AB, Brussel, abconcerts.be Dans Dans, Polar Bear @ Vooruit, Gent, democrazy.be

vrijdag 02 oktober Dez Mona; Tom McRay @ AB, Brussel, abconcerts.be No Joy @ Botanique, Brussel, botanique.be Noveller @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Massot-Florizoone-Horbaczewski & Claron McFadden @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Byron Bay, Yuko Yuko, Miss Irenie Rose, Ice My Eyes @ Charlatan, Gent, democrazy.be Axelle Red @ CC Het Bolwerk, Vilvoorde, greenhousetalent.be John Mayall @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Heimdalls Wacht, Waldschrat, Drawn Into Descent @ Music City, Antwerpen, facebook.com/ondergrondsvzw?fref=ts Major Lazer @ Paleis12, Brussel, livenation.be Radio Modern @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Lou Barlow @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Acid Mothers Temple, Taman Shud @ Vooruit, Gent Christine and The Queens @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be Eefje Visser, Faces On TV @ DE Warande, Turnhout, warande.be Shiko Shiko, My Disco Jacket, Cheyenne 40, Regis Turner, Headwar, Blondin @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Kacem Wapalek, Ben l’Oncle Rap @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr

zaterdag 03 oktober Roy And The Devil’s Motorcycle, Monster Youth, Gglory @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Lucy Rose @ Botanique, Brussel, botanique.be Lena Willikens, Murat Tepeli, Mittland Och Leo, Sensu @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Axl Peleman @ Carte Postale, Geel, cartepostalegeel.be Oto-Machine, Pedalo Kollektiv @ De Casino, Sint-Niklaas Golden Rules @ Charlatan, Gent, democrazy.be Axelle Red @ CC ‘t Vondel, Halle, greenhousetalent.be Willow & Friends @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Kraakpand: The Me In You; Alasdair Roberts @ Ha’, Gent Sekuoia @ Play Festival, Hasselt, toutpartout.be Glenne Hughes Trio @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Nid & Sancy, Gamelan Voices @ De Studio, Antwerpen Break, Skeptical, DLR, Ant TC1, Zero T, Cern, MC Fokus, MC Gusto, One87 & MC Mush, Bredren, M Zine & Scepticz @ Vooruit, Gent, starwarz.be Regarde Les Hommes Tomber, Oddism @ L’Aéronef, Lille, Fr Demi Portion, Kacem Wapalek @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr

zondag 04 oktober The Me In You; Steve Hackett @ AB, Brussel, abconcerts.be Nuff Said: Brzzvll @ C-Mine, Genk, c-mine.be Boy Sets Fire, Silverstein, Great Collapse @ MOD, Hasselt Don Maclean @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Made In Belgium @ Vooruit, Gent, democrazy.be Mark Guiliana Quartet @ Vrijstaat-O, Oostende, vrijstaat-o.be

‘‘STAFF PICKS’’ 14,00€

14,50€

MYRKUR

WILCO

14,50€

14,50€

M

Star Wars

Music Complete

Blinded By The Diamonds

ZORNIK

STEREOPHONICS

14,50€

14,50€

14,50€

14,50€

14,50€

BEACH HOUSE

FIDLAR

MERCURY REV

DEZ MONA

COURTNEY BARNETT

13,50€

9,50€

14,50€

15,50€

14,50€

Depression Cherry

FAMILY OF THE YEAR

Too

NEW ORDER

15,00€

The Light In You

Origin

RADKEY

Keep The Village Alive

Sometimes I Sit

Family Of The Year

Orphaned Deejay Selek 2006-2008

AFX

THE BOHICAS The Making Of

Dark Black Makeup

Stuff Like That There

YO LA TENGO

14,50€

14,50€

14,50€

17,00€

15,00€

ST. GERMAIN

LOU BARLOW Brace The Wave

BEIRUT No No No

ANE BRUN

When I’m Free

ST. GERMAIN St. Germain

A LTE R N ATI V E O N LI N E R ECO R DS TO R E • W W W. B I LB O R ECO R DS . B E BILBO • L ADEUZEPLEIN 13 • B -3000 LEUVEN • 016 50 07 73 WE’RE MOVING. AS FROM SEPTEMBER, FIND US AT LADEUZEPLEIN 2

FOALS

What Went Down

BEIRUT

Highly anticipated new album by Beirut, his first one in 4 years….

YO LA TENGO

YLT revisit the original concept of their beloved Fakebook (a mix of cover songs, “covers” of Yo La Tengo songs, and brand new originals) on its 25th anniversary.

Including songs by The Cure, Sun Ra and Hank Williams.

Live @ Depot, Leuven, October 25th

RED HOUSE PAINTERS

Red House Painters were formed in 1989 in San Francisco, California by Mark Kozelek (Sun Kil Moon).

They disbanded in 2001 and left us 4 classic albums, now finally made available on vinyl again.