André Beckers

Film: Grabbelton

Een lange adem

In mei 2004 liep een cliënt van me tegen de lamp toen de politie in twee door hem verhuurde appartementen hennepkwekerijen aantrof. Hij overhandigde de politie huurovereenkomsten en dacht er hiermee vanaf te zijn. Zijn uit Oost-Europa afkomstige huurders waren nergens te vinden en om die reden geloofde de politie niet dat er sprake was van verhuur.

In de strafzaak die volgde werd mijn client op 4 juli 2006 veroordeeld wegens het opzettelijk aanwezig hebben van hennep(plantages). Hij werd vrijgesproken van de eveneens ten laste gelegde hennepteelt. Desondanks legde de rechtbank hem de verplichting tot betaling van € 107.083,84 wederrechtelijk verkregen voordeel op. Dat bedrag zou hij hebben verdiend met de teelt van hennep, terwijl hij van die teelt was vrijgesproken. In hoger beroep had het Gerechtshof met deze redenering geen enkele moeite. Integendeel. Het Hof verhoogde op 6 december 2007 de betalingsverplichting tot een be-

drag van € 242.566. Tegen dat oordeel van het Hof werd met succes cassatie ingesteld bij de Hoge Raad. De Hoge Raad oordeelde dat de uitspraak van het Hof niet uitsloot dat voordeel uit hennepteelt was ontnomen over de periode waar de vrijspraak betrekking op had. De zaak moest om die reden opnieuw worden behandeld.

Lege jerrycans voedingsmiddelen

In de ogen van justitie veranderde er weinig. Er kon nog steeds een aanzienlijk bedrag aan illegale winst worden afgepakt. De politie had een groot aantal lege jerrycans, waar voedingsmiddelen in hadden gezeten, in het pand aangetroffen. Op basis daarvan was

een berekening gemaakt van het aantal gerealiseerde oogsten. Er zou totaal acht keer zijn geoogst. Omdat de vrijspraak zag op een periode waarin slechts drie keer kon zijn geoogst, was de simpele conclusie dat rekening houdende met de vrijspraak nog steeds voldoende aannemelijk was dat mijn cliënt in ieder geval vijf keer zou moeten hebben geoogst. Daarmee zou hij dan geen € 242.566, maar € 163.671,50 hebben verdiend.

De politie had een groot aantal lege jerrycans, waar voedingsmiddelen in hadden gezeten, in het pand aangetroffen.

Waterverbruik van hennepplant

Bij het Hof nam ik de in eerste instantie onverkort door het Hof overgenomen voordeelberekening van de politie kritisch onder de loep. Aan de berekening lag een door de politie opgemaakte rapportage en de standaardrapportage van het Bureau Ontnemingswetgeving Openbaar Ministerie ten grondslag. Ik stelde vast dat in het politierapport was vermeld dat een hennepplant per oogst gemiddeld 8 liter water zou gebruiken, terwijl volgens de standaardrapportage van justitie het waterverbruik van een hennepplant per oogst 16,35 liter zou bedragen. Een erg groot verschil. Met de wetenschap dat voeding in vaste verhoudingen aan water wordt toegevoegd, heb je bij een waterverbruik van 16,35 liter per plant het dubbele aan voeding nodig dan bij een verbruik van 8 liter. In plaats van maximaal acht keer, zou dan maar maximaal vier keer geoogst kunnen zijn. Nu voor drie oogsten was vrijgesproken, zou in theorie hooguit één oogst resteren waarmee voordeel had kunnen worden behaald. Ook dat werd betwist.

Kweekschema

In het proces-verbaal van de politie las ik dat groeimiddelen van het merk Canna en B’cuzz waren aangetroffen. Hoeveel Canna en hoeveel B’cuzz was aangetroffen bleek niet uit de stukken. De politie had het verbruik van de voeding berekend door uitsluitend een kweekschema van B’cuzz te gebruiken. Ik benadrukte dat ter plaatse ook groeimiddelen van het merk Canna waren aangetroffen. De berekening was hierdoor onvoldoende zorgvuldig. Vervolgens wees ik op het bestaan van A en B voeding, die gelijktijdig dient te worden gebruikt. De rapporteur van de politie was ervan uitgegaan dat deze voeding afzonderlijk toegediend diende te worden. De gelijktijdige toepassing van A en B voeding leidt tot een meerverbruik van ongeveer 50%. Opnieuw een halvering van het aantal veronderstelde oogsten.

Na al deze terechte kritiek op de berekening van de politie oordeelde het Hof op 24 december 2010 dat justitie er niet in was geslaagd aannemelijk te maken dat er vaker dan drie keer was geoogst. Mijn cliënt hoefde niets te betalen. Zes jaar na de politie-inval kon hij eindelijk een streep onder deze zaak zetten. In dit soort kwesties moet je dus over een lange adem beschikken!