Voorwoord

Vrijheid

Het is druk op het Leidseplein in Amsterdam. Alle terrassen zitten vol op een van die mooie lentedagen. De zon staat in een strakblauwe hemel, er is geen wolkje te bekennen, buiten de wietwolken die van het terras van The Bulldog opstijgen. Bij het voormalige politiebureau is het druk als altijd. Alle nationaliteiten genieten van de zon, en een ander geschenk dat we van moeder aarde kregen, namelijk cannabis.

Als je er bij stilstaat, is het eigenlijk ongekend en totaal absurd dat er zoveel gedoe is rond deze prachtige plant. Immers, cannabis kent zoveel goede eigenschappen en mogelijkheden. Recreationeel, medisch, of voor duurzame energie, de mogelijkheden zijn onbeperkt. Toch blijven machthebbers vasthouden aan een geldverslindende War on Drugs. Vaak tegen beter weten in, want na hun politieke loopbaan melden ze meestal allemaal dat die hele drugsoorlog onzin is en dat het beter zou zijn om drugs te legaliseren. Toch jammer dat ze daar niet eerder achter kwamen.

Zou dat later ook zo gaan met Ivo Opstelten? Zou deze Minister van Veiligheid en Justitie na zijn politieke loopbaan ook het licht gaan zien? Ik betwijfel het. Wijsheid komt met de jaren, maar bij Opstelten lijkt dat niet op te gaan. Hij is al 67, maar blijft toch heel fanatiek tegen cannabis strijden. Volgens Opstelten is de tijd van het hobbytelen voorbij en is de sector een keihard crimineel bedrijf geworden. Sterker nog, die hele hennepteelt is eigenlijk een gevaar voor de samenleving. Dus moet de cannabiswereld keihard worden aangepakt. Inmiddels heeft Opstelten een wetvoorstel hierover aan de Raad van State gestuurd. Dit hoogste rechtsorgaan moet een advies over de inhoud van het wetsvoorstel geven. Daarna zal het wetsvoorstel in de Tweede Kamer worden besproken.

De bedoelingen van Opstelten liegen er niet om. Hij wil alle handelingen strafbaar stellen van personen en bedrijven die illegale hennepteelt voorbereiden en bevorderen, ook al telen ze niet zelf. Ik citeer uit een persbericht van het Ministerie van Veiligheid: ‘Rond de illegale hennepteelt vinden vele activiteiten plaats. Growhops zijn bijvoorbeeld uitgegroeid tot draaischijf van de illegale hennepteelt. Ze leveren op grote schaal goederen voor het telen en zorgen voor de nanciering en de inrichting van kwekerijen. Er zijn ook bedrijven die op minder zichtbare wijze de illegale hennepteelt bevorderen, zoals transport- en distributiebedrijven, verhuurders van loodsen en schuren en bijvoorbeeld elektriciens die illegale elektrische installaties aanleggen. Ook worden ingegraven zeecontainers aangetroffen die dienst doen als kweekruimte, inclusief professionele apparatuur die gewoonlijk beschikbaar is bij gespecialiseerde bedrijven. Er worden zelfs kant-en-klaar ingerichte kasten verhandeld voor de illegale teelt van hennep.’

Het zou mij verbazen indien dit wetsvoorstel ook werkelijkheid gaat worden. Want het gaat natuurlijk tamelijk ver om transportbedrijven of verhuurders van loodsen te straffen, omdat zij de illegale hennepteelt zouden bevorderen. Wordt een woningbouwvereniging straks ook strafbaar, als een huurder een paar planten kweekt? En is het straks ook strafbaar, om zakken aarde te verkopen? Is het strafbaar om lampen te verkopen? Want diezelfde lampen worden niet alleen gebruikt om cannabis te telen. Kortom, het lijkt mij dat de Raad van State overuren zal moeten maken om dat wetsvoorstel eens goed onder handen te nemen.

Opstelten dendert ondertussen onverstoorbaar door. Ironisch dat een zelfverklaarde liberaal en vooraanstaand lid van een politieke partij die de term vrijheid zelfs in haar naam heeft staan, de laatste jaren toch vooral bezig is om die vrijheid zoveel mogelijk in te perken. Heeft een gemeente als Utrecht bijvoorbeeld de vrijheid om een Cannabis Social Club (zie pagina 24) toe te staan? Volgens Opstelten niet. Heeft een stad als Amsterdam, waar geen problemen met drugstoeristen zijn, de vrijheid om de wietpas niet in te voeren? Als het aan Opstelten ligt niet.

Zo zie je maar weer dat vrijheid een relatief begrip is. Toch vieren we in de eerste week van mei op allerlei manieren ‘de vrijheid’. En terecht, want ondanks types als Opstelten kunnen we in Nederland nog steeds genieten van heel veel vrijheid. Laten we hopen dat dat ook in de toekomst zo blijft.

Voorwoord van de uitgever

De Nederlandse overheid voert een liberaal beleid t.a.v. cannabis. Het gebruik van cannabis wordt in de Nederlandse Opiumwet niet strafbaar gesteld. Vele gemeenten gedogen coffeeshops van waaruit hasj en wiet worden verhandeld. Met het gedogen van deze coffeeshops heeft de overheid een goede scheiding van de drugsmarkten weten te bereiken. Zo’n één miljoen blowers weten de weg naar de coffeeshop te vinden of voorzien d.m.v. kleinschalige hennepteelt in hun eigen gebruik. De cannabisconsument is de samenleving op geen enkele wijze tot last. Hij wordt in ons land dan ook terecht niet als een crimineel behandeld. Sommige politici en vertegenwoordigers van het openbaar bestuur zijn groot voorstander van het legaliseren van cannabis. Aan legalisatie gaat gewoonlijk een lange periode van normalisatie vooraf. De uitgever hoopt middels het blad ‘Highlife’ het publiek te informeren en hiermee een positieve bijdrage te leveren aan de normalisatie van cannabis. In zijn blad geeft hij zowel voor- als tegenstanders van cannabis de ruimte hun mening te ventileren. Dit betekent niet dat de uitgever het met de inhoud van alle artikelen of advertenties eens is. De uitgever distantieert zich uitdrukkelijk van gepubliceerde uitlatingen of afbeeldingen die de indruk wekken dat er reclame wordt gemaakt voor het gebruik of productie van cannabis.

Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook vermenigvuldigd of overgenomen worden zonder voorafgaande toestemming van de uitgever en de andere auteursrechthebbenden. De uitgever kan niet aansprakelijk worden gesteld voor de inhoud en/of de doelstelling van de advertenties. De redactie neemt geen enkele verantwoording voor ongevraagde inzendingen.