Review

Danny Trading:

Centraal in OostNederland

Door: Jan Sennema

Gelukkig zijn er nog steeds ondernemers die in deze crisistijd vol positieve energie nieuwe zaken openen. Danny Trading in Zutphen is er zo een. In de korte tijd dat Danny nu open is heeft deze zaak in de oostelijke regio al ruimschoots zijn bestaansrecht bewezen. Het is een moderne, ruim opgezette en goed gevulde binnentuinbouwwinkel, die klantvriendelijk inspeelt op de behoeftes van de moderne kweker.

Danny Trading is gevestigd in een mooi pand net buiten het centrum van Zutphen, in een buurtje met een mix van woonhuizen en bedrijven. De keus voor Zutphen als vestigingsplaats heeft ongetwijfeld te maken met de strategische ligging van het stadje, dat tussen de Veluwe en de Achterhoek in ligt. Bovendien is de afstand van Zutphen tot zowel Deventer, Apeldoorn en Arnhem bijna even groot; vanuit elk van deze steden sta je in een half uurtje rijden bij Danny aan de voordeur. Die voordeur is maar enkele stappen verwijderd van de N345, de doorgaande provinciale weg naar o.a. Apeldoorn.

Flink stuk praktijkervaring

Danny Trading is zo’n binnentuinbouwwinkel waar over elk detail lijkt te zijn nagedacht. Niet zo vreemd, want de goedgemutste Danny is niet de eerste de beste ‘cowboy’ die even een shoppie opengooit. Na zo'n twintig jaar in de branche heeft hij een stuk praktijkervaring in huis waar je u tegen zegt. Ervaring die garant staat voor vakkennis èn solide contacten met de groothandel: jouw garantie voor de beste prijzen en een grote voorraad. Zoveel ervaring betekent ook dat je donders goed weet welke apparaten nogal eens kapot terugkomen in de winkel, en dat is weer een garantie voor uitsluitend duurzame en veilige kwaliteit. Voeg daarbij de plezierige sfeer die de ondernemer in zijn winkel heeft weten te creëren, en het mag duidelijk zijn dat het geen straf is even een (best) bakkie te doen bij Danny.

Danny Trading Kruisstraat 2 7205 BH Zutphen Tel: 0575 - 512 665

Open: Ma. t/m vrij 10.00 – 18.00 uur Zaterdag op afspraak

Groot assortiment

De strak ingerichte winkelruimte met z’n royale bar is lekker groot en opvallend ordelijk ingericht, net als het belendende magazijn trouwens. Het assortiment is al even groot en doordacht. Vooral op het gebied van voeding is de keus overvloedig, waarbij de nadruk op Dutch Pro ligt, wat Danny betreft een van de best presterende merken van het moment. De gebruikelijke media zijn uiteraard op voorraad, met de nadruk op het in de regio favoriete aarde en kokos. Danny kiest niet alleen voor doorsnee, maar staat ook open voor vernieuwende producten die werkelijk iets toevoegen; een betere opbrengst, meer veiligheid en gemak voor de kweker, of besparingen op termijn. Zo is Danny erg enthousiast over de waterkoelsystemen van Opticlimate, waarmee hitteproblemen in de hobbyruimte tot het verleden behoren, en CO2 bemesting zinvol kan worden ingezet. Ook zweert hij bijvoorbeeld bij het gebruik van zwavelverneveling als remedie tegen ongedierte.

Moeten we het nog hebben over de gratis parkeergelegenheid? Of het magazijn waar je om discreet te laden desnoods met een vrachtwagen naar binnen rijdt? Of de verhuur van Cannacutters en tumbletrimmers? Voor 3 uur 's middags bestelt, de volgende dag in huis. Bij Danny is het allemaal vanzelfsprekend. Voor al onze oostelijke kweekvrienden is deze centraal gelegen aanwinst een niet te missen kans voor open doel!

Zwartgallig, maar wel heel leesbaar

Door: Feije Wieringa

Dertig jaar na zijn debuut, De Naam van de Roos, publiceert de Italiaanse schrijver en essayist Umberto Eco wederom een historische roman van allure. Waren zijn vorige boeken vooral verhalend, amuserend en redelijk luchtig van toon, zoals Het eiland van de vorige dag, met De Begraafplaats van Praag heeft Eco het anders aangepakt. Het boek is schitterend vormgegeven, maar de inhoud is ronduit luguber. Geen luchtigheid en humor in deze Eco, maar enkel doem, geweld, zwartgalligheid en pessimisme. Het lijkt erop of Eco alle registers heeft opengetrokken om aan te tonen dat de mens een slecht karakter heeft en dat er weinig hoop is dat dit ooit zal veranderen.

Toch is het een heel leesbaar boek en er gebeurt zoveel in dat het geen seconde verveelt. Je moet wel over een sterke maag bezitten om het zonder braakneigingen tot het einde uit te lezen. Soms heb je het idee dat je De Sade leest in plaats van de keurige, erudiete Eco die in vorige boeken zo positief wist te schrijven over de schijnbare vooruitgang van de menselijke soort...

Hoofdpersoon is de in Turijn geboren Simone Simonini, van beroep een meester geschriftvervalser. De man is sinds zijn vroegste jeugd volgestouwd met antijoodse propaganda, niet in het minst door de rabiate geschriften van Maarten Luther. Deze kerkvader wordt nog steeds binnen bepaalde protestantse kringen als gezaghebbend gezien, maar hij schreef al eerder dan Hitler dat alle joden verbannen moesten worden, of erger. Overigens verscheen er onlangs een lm over Luther, waarin dat aspect zorgvuldig buiten beeld is gelaten. Ook vanaf de kansel wordt die kant van deze super-antisemiet zelden belicht. Het zelfreinigend vermogen van de protestantse cultuur, zullen we maar zeggen...

Indringend beeld

Als Simone wordt ingehuurd om in de kringen rond de Italiaanse vrijheidsstrijder Garibaldi te spioneren, raakt hij verzeild tussen de strijders die in 1860 Sicilië binnenvielen. Eco geeft met een bijna koele afstandelijkheid een indringend beeld van de afschuwelijke wreedheden die tijdens die slag plaats vonden. Het is die discrepantie tussen afstand en betrokkenheid die het lezen van deze Eco tot zo'n fascinerende bezigheid maakt. Aan de ene kant heb je de neiging om het boek walgend weg te leggen, aan de andere kant dwingt Eco's betrokken en jnzinnige stijl tot doorlezen. De bijna humoristische/burleske gravures lijken het geweld een beetje te relativeren. Alsof je een duistere Dickens leest.

Geluid van de guillotine

als in de catacomben eronder wederom volop strijd wordt gevoerd. Complotten van priesters, machthebbers, generaals en geheime diensten buitelen over elkaar. Of Eco hier een loopje met de geschiedenis heeft genomen of dat Parijs inderdaad het toneel was van zo'n moordpartij is mij niet helemaal duidelijk. In ieder geval is het geluid van de guillotine vrijwel voortdurend op het plein van de vrijheid te horen, maar onze held weet telkens weer op miraculeuze wijze de dans te ontspringen. Uiteindelijk raakt hij betrokken bij het schrijven van de protocollen van de wijzen van Sion. Een pam et waarin de joden de wereldheerschappij zouden claimen ten koste van de Christenen. Lange tijd (zelfs nu nog) werden die groteske geschriften als echt gezien, en ze zijn er de oorzaak van dat het antisemitisme in de loop der jaren steeds virulenter werd. Ook Hitler kwamen ze goed van pas, ofschoon hij wel degelijk wist dat het om een vervalsing ging, vermoedelijk bedacht door de toenmalige Russische geheime dienst, de Ochrana. Europa was antisemitisch, Rusland was dat in overtreffende trap.

Kortom, het is geen vrolijk, maar wel een verhelderend boek dat een verontrustend licht werpt op het politieke Europa van die tijd, met zijn complotten, aanslagen en samenzweringen. Een tijd waarin de wortels werden gelegd voor het huidige Europa en waarin al werd gepreludeerd op de holocaust van Hitler. Eigenlijk triest om te lezen dat er weinig nieuws onder de zon is en dat zelfs een positief en erudiet man als Umberto Eco niet verder komt dan te concluderen dat de mens van nature slecht is en dat dit voorlopig niet zal veranderen. Het geweten houdt nu eenmaal geen gelijke tred met de technische vooruitgang. Volgende keer nemen we weer een vrolijk boek onder de loep.

Umberto Eco De Begraafplaats van Praag Uitgave: Prometheus

White Cowbell Oklahoma

Vuige rock en kettingzagen

Wie van lekkere vuige Amerikaanse southern rock houdt, en ook niet vies is van een vurige show met kettingzagen en hot chicks, moet zeker eens een optreden van White Cowbell Oklahoma bekijken. Binnenkort bestaat de kans daartoe, want de band zal in mei enige optredens in Nederland geven.

De toer is ter promotie van hun laatste live-album. Na hun studiowerk Cencerro Blanco (2005), Casa Diablo (2007) en het avontuurlijke Bombardero (2009), was het ook wel tijd dat deze maniakken hun over the top show eens digitaal uitbrachten. Een optreden van deze band zul je namelijk niet snel vergeten. Het visuele spektakel dat bij hun shows hoort is overduidelijk geïnspireerd op jaren zeventig bands als Kiss, The Tubes en Alice Cooper. Muzikaal kun je meer denken aan ZZ Top, Deep Purple en The Allman Brothers.. Het nieuwe live-album dateert vreemd genoeg alweer uit 2006. Want tijdens een van hun eerste Europese toers speelde White Cowbell Oklahoma op het Burg Herzberg Festival in Duitsland. Het zou een legendarisch optreden worden, dat later ook nog eens op de Duitse tv werd uitgezonden. Pas in september 2010 kreeg de band de beschikking over de door de Duitsers opgenomen tracks. En het was meteen zonneklaar; dit moest voor het nageslacht bewaard worden. Het resultaat is het explosieve live-album Viva Live Locos: Alive At The Burg Herzberg Festival. Vreemd genoeg komt White Cowbell Oklahoma helemaal niet uit het zuiden van de Verenigde Staten. Ze komen namelijk uit… Canada! Maar dat mag de pret niet drukken, want dat ze garant staan voor een dolle avond bewijzen ze al vele jaren. Check ze maar eens uit op internet. De band zal in Nederland optreden in Paradiso, Amsterdam (10 mei), Supermarkt, Den Haag (11 mei), Hedon, Zwolle (12 mei), Waerdse Tempel, Heerhugowaard (13 mei), Romein, Leeuwarden (14 mei) en De Bosuil, Weert (15 mei).

www.whitecowbell.com

Niet moeders mooiste

Door: Rob Tuinstra

Steve Buscemi is niet echt moeders mooiste. De in 1957 in Brooklyn geboren acteur moet het niet van zijn knappe verschijning hebben, maar dat is geen probleem gebleken in het opbouwen van een succesvolle carrière. Hoewel hij vreemd genoeg nog nooit voor een Oscar is genomineerd, wordt hij toch door vriend en vijand als een uitstekende acteur gezien.

Wanneer succesvolle regisseurs als de Coen Brothers en Quentin Tarrantino meermalen een beroep op je doen, dan moet je wel getalenteerd zijn. En dat is Buscemi zonder meer. Nadat hij in 1990 en 1991 in respectievelijk Miller’s Crossing en Barton Fink (Coen Brothers) al bij arthouse lmliefhebbers was opgevallen, brak hij in in 1992 de nitief door in Tarantino’s veelgeprezen debuut Reservoir Dogs. Als Mr. Pink was hij de doorgeslagen neuroot die twijfelde aan de betrouwbaarheid van zijn medegangsters. Dat resulteerde in een zeldzaam mooie scene met Mr. White (Harvey Keitel). De foto die van deze scene werd gemaakt, zou zomaar aan de muur van een museum voor moderne kunst kunnen hangen; het was een van de iconische beelden van de jaren negentig.

The Sopranos

Buscemi bleef Ethan en Joel Coen en Quentin Tarantino trouw. Hij speelde in top lms als Pulp Fiction, Fargo en The Big Lebowski, bijna altijd rollen waarin Buscemi een wat sullige guur was. Hij is de loser, de sukkel, die zelden iets tot een goed eind brengt. Daar kwam verandering in toen Buscemi zelf zijn talenten ontplooide. Hij begon te regisseren, en dat ging hem niet slecht af. Nadat hij al rollen speelde in de meesterlijke tv-serie The Sopranos, regisseeerde hij ook enkele a everingen. Dat deed hij met veel succes, liefhebbers zullen zich nog goed de uitstekende episode Pine Barrens herinneren, waarin twee hoofdrolspelers tijdens een afrekening verdwaald raken in een bos. Buscemi regisseerde ook enige afleveringen van de ondergewaardeerde gevangenisserie Oz, die jaren geleden ook in Nederland op de tv te zien was.

Boardwalk Empire

Ook dit jaar was Buscemi veelvuldig op het tv-scherm te bewonderen. In de serie Boardwalk Empire speelt hij de hoofdrol. BNN zond de eerste reeks uit, producent HBO maakte in september vorig jaar bekend dat er ook een tweede seizoen zal volgen. Buscemi speelt de hoofdrol. Hij is Enoch ‘Nucky’ Thompson, de man die de baas is in Atlantic City tijdens de drooglegging aan het begin van de twintigste eeuw. Voor zijn vertolking van deze corrupte politicus won hij al enige prijzen.

Brandweerman

Buscemi is niet altijd acteur geweest. Van 1980 tot 1984 was hij brandweerman in New York. Over acteren en succes zei hij eens: “Mijn favoriete recensie is die waarin werd geschreven dat mijn spel in een lm gelijk was aan ongewenste post die je als kijker niet wil ontvangen.” Een ander citaat: “Ik heb nooit gedacht dat ik in een lm zou spelen. Ik dacht dat zoiets alleen voor echte acteurs was.”

De komende jaren zullen we Buscemi nog regelmatig in de bioscoop kunnen bewonderen. Dat het wel eens tijd wordt voor een wat betere lm, blijkt wel uit de Top 5, want zijn beste lms zijn toch wel van enige tijd geleden. Kom op Steve, laat ons ook in de bioscoop weer eens verrassen!

Steve Buscemi Top 5

1 Pulp Fiction 2 The Big Lebowski 3 Fargo 4 Reservoir Dogs 5 Miller’s Crossing