De eerste keer

Spacecake

Door: Diede Dracht

In onze rubriek ‘De eerste keer’ lezen we deze keer het verhaal van René en haar eerste ervaring met spacecake. René is 50 jaar en docent weerbaarheid/zelfverdediging. In haar vrije tijd reist en leest zij graag. Ze wandelt veel en is erg geïnteresseerd in de Oosterse cultuur. Voor haar verhaal gaan we ruim 30 jaar terug in de tijd.

De eerste en tevens de laatste keer dat ik spacecake at, was niet mijn eerste drugservaring. Ik was toen 19 en blowde net een jaartje. Ik wist dus hoe het was om stoned te zijn en had daardoor niet zo’n grote impact verwacht. Ik was met mijn vriend bij Engelse en Ierse vrienden van ons. Zij woonden net als ik en mijn vriend in een kraakpand en je kon niet echt spreken van de aanwezigheid van een interieur.

Trippen

We haalden regelmatig hele nachten door en voor die avond had één van die Engelsen spacecake gebakken. Na een stukje te hebben genomen voelde ik me al vrij gauw stoned en kreeg een enorme vreetkick. Zonder er echt bij na te denken nam ik nog een plak cake en nog één. Het duurde niet lang voordat ik het punt van stoned-zijn voorbij was en volledig zat te trippen.

Wat mij het meest is bijgebleven van die nacht is dat ik (bij gebrek aan stoelen) op de grond zat en in een verhitte discussie raakte met de televisie die aanstond. Er was een praatprogramma aan de gang en ik raakte ervan overtuigd dat ze het tegen mij hadden. Ik weet nog goed dat ik het absoluut niet met ze eens was. Ik voelde me aangevallen en voor lul gezet. Ik begon hardop terug te praten en uiteindelijk ook te schreeuwen tegen de mensen op het beeldscherm. Ik was heftig ontsteld dat mijn vrienden mij niet steunden in deze discussie. “Kijk nou toch wat ze allemaal tegen me zeggen?! Dat kan toch niet!” Kort daarna bracht mijn vriend mij naar huis.

Hardop praten

Thuis heb ik nog heel lang zitten trippen. Ik lag in bed en heb nog een lange tijd hardop liggen praten met allerlei guren die ik aan me voorbij zag komen. Of ik uiteindelijk nog geslapen heb weet ik niet meer, maar om half zeven in de ochtend moest ik mijn bed al weer uit. Via een uitzendbureau voor studenten had ik een vakantiebaantje bij een grote fabriek in Mijdrecht, waar geur- en zeepproducten voor op het toilet in elkaar werden gezet. Elke ochtend werden we opgehaald met een busje en daarheen gebracht.

Die ochtend werd ik opgehaald door twee Ierse vrienden die er die nacht ook bij waren geweest. Ik was nog steeds niet helder. Ik voelde me paranoïde en heel stoned. In de bus naar de fabriek toe was het een gewoonte om te blowen, nuchter kwamen we die dag in de fabriek niet door. Het ‘strafkamp’ noemden we het ook wel. Dit blowen zorgde uiteraard voor protest van andere studenten in de bus die daar helemaal niks mee hadden, maar de buschauffeur heeft er nooit iets van gezegd.

Bubbels

Mijn gewone werk verrichten in de fabriek bleek onmogelijk. Ik stond aan een band waar zes rijen spuit essen in rap tempo voorbij kwamen. Deze essen stonden onder water en als er bubbels uitkwamen waren ze lek en moest ik ze uit het water halen. Al heel snel zag ik overal alleen nog maar bubbels. Dus begon ik als een bezetene al die essen uit het water te trekken! Het duurde niet lang voordat één van de leidinggevenden, ‘bewakers’ noemden wij ze, mij bij de band vandaan trok en naar de kantine verwees.

Dit is dus de enige keer geweest dat ik spacecake heb gegeten. Ik vond het heel vervelend om de controle kwijt te zijn. Normaal draaide ik mijn eigen jointjes en wist ik wat ik binnenkreeg. Deze ervaring en dat werk in die fabriek heeft me altijd wel doen beseffen hoe belangrijk het was om te studeren; alles behalve dat fabriekswerk!