Spacecake Door: Diede Dracht
In onze rubriek ‘De eerste keer’ lezen we deze keer het verhaal van René en haar eerste ervaring met spacecake. René is 50 jaar en docent weerbaarheid/zelfverdediging. In haar vrije tijd reist en leest zij graag. Ze wandelt veel en is erg geïnteresseerd in de Oosterse cultuur. Voor haar verhaal gaan we ruim 30 jaar terug in de tijd.
Hardop praten Thuis heb ik nog heel lang zitten trippen. Ik lag in bed en heb nog een lange tijd hardop liggen praten met allerlei ¿guren die ik aan
De eerste en tevens de laatste keer dat ik
lang voordat ik het punt van stoned-zijn
me voorbij zag komen. Of ik uiteindelijk nog
spacecake at, was niet mijn eerste drugs-
voorbij was en volledig zat te trippen.
geslapen heb weet ik niet meer, maar om half zeven in de ochtend moest ik mijn bed al
ervaring. Ik was toen 19 en blowde net een jaartje. Ik wist dus hoe het was om stoned
Wat mij het meest is bijgebleven van die
weer uit. Via een uitzendbureau voor studen-
te zijn en had daardoor niet zo’n grote
nacht is dat ik (bij gebrek aan stoelen)
ten had ik een vakantiebaantje bij een grote
impact verwacht. Ik was met mijn vriend
op de grond zat en in een verhitte dis-
fabriek in Mijdrecht, waar geur- en zeeppro-
bij Engelse en Ierse vrienden van ons. Zij
cussie raakte met de televisie die aan-
ducten voor op het toilet in elkaar werden
woonden net als ik en mijn vriend in een
stond. Er was een praatprogramma aan
gezet. Elke ochtend werden we opgehaald
kraakpand en je kon niet echt spreken van
de gang en ik raakte ervan overtuigd
met een busje en daarheen gebracht.
de aanwezigheid van een interieur.
dat ze het tegen mij hadden. Ik weet nog goed dat ik het absoluut niet met ze
Die ochtend werd ik opgehaald door twee
eens was. Ik voelde me aangevallen en
Ierse vrienden die er die nacht ook bij wa-
voor lul gezet. Ik begon hardop terug te
ren geweest. Ik was nog steeds niet helder.
We haalden regelmatig hele nachten door
praten en uiteindelijk ook te schreeuwen
Ik voelde me paranoïde en heel stoned. In
en voor die avond had één van die Engel-
tegen de mensen op het beeldscherm. Ik
de bus naar de fabriek toe was het een ge-
sen spacecake gebakken. Na een stukje te
was heftig ontsteld dat mijn vrienden mij
woonte om te blowen, nuchter kwamen we
hebben genomen voelde ik me al vrij gauw
niet steunden in deze discussie. “Kijk nou
die dag in de fabriek niet door. Het ‘straf-
stoned en kreeg een enorme vreetkick.
toch wat ze allemaal tegen me zeggen?!
kamp’ noemden we het ook wel. Dit blowen
Zonder er echt bij na te denken nam ik nog
Dat kan toch niet!” Kort daarna bracht
zorgde uiteraard voor protest van andere
een plak cake en nog één. Het duurde niet
mijn vriend mij naar huis.
studenten in de bus die daar helemaal niks
Trippen
mee hadden, maar de buschauffeur heeft er nooit iets van gezegd.
Bubbels Mijn gewone werk verrichten in de fabriek bleek onmogelijk. Ik stond aan een band waar zes rijen spuitÀessen in rap tempo voorbij kwamen. Deze Àessen stonden onder water en als er bubbels uitkwamen waren ze lek en moest ik ze uit het water halen. Al heel snel zag ik overal alleen nog maar bubbels. Dus begon ik als een bezetene al die Àessen uit het water te trekken! Het duurde niet lang voordat één van de leidinggevenden, ‘bewakers’ noemden wij ze, mij bij de band vandaan trok en naar de kantine verwees. Dit is dus de enige keer geweest dat ik spacecake heb gegeten. Ik vond het heel vervelend om de controle kwijt te zijn. Normaal draaide ik mijn eigen jointjes en wist ik wat ik binnenkreeg. Deze ervaring en dat werk in die fabriek heeft me altijd wel doen beseffen hoe belangrijk het was om te studeren; alles behalve dat fabriekswerk!
95
