Lester Grinspoon

Advocaat van het duivelse onkruid

Door: Jan Sennema

Waar zou de cannabisbeweging zijn zonder de steun van

Jarenlang roepende in de woestijn, was hij ook een van de eersten die de overheidsleugens over marihuana doorprikte – met harde, onweerlegbare, wetenschappelijke feiten.

Gehersenspoeld

Halverwege de jaren zestig dacht Lester Grinspoon net zo over marihuana als de meeste van zijn landgenoten. Als vader en als arts maakte hij zich 'grote zorgen over al die jonge mensen die de afschuwelijk gevaarlijke drug marihuana gebruikten en niet luisterden naar de waarschuwingen van de autoriteiten'. In 1967 besloot de dokter een boek te schrijven waarin hij de jeugd haar jn zou uitleggen waarom ze beter geen marihuana konden gebruiken. Een boek zonder belerend vingertje, maar met uitsluitend keiharde feiten waar zelfs de meest wazige hippie niet omheen kon. Het liep echter totaal anders.

“Er bleek nauwelijks wetenschappelijk bewijs te bestaan voor mijn overtuigingen over de gevaren van marihuana”, zou Grinspoon later verklaren. “Al snel begreep ik dat ik net als iedere Amerikaan was gehersenspoeld, en dat marihuana weliswaar niet geheel onschadelijk was, maar dat het wel vele malen minder schadelijk was dan alcohol en tabak. Ook ontdekte ik dat marihuana niet verslavend is, hoewel het bestuderen ervan dat wel bleek te zijn...”

Eigen soort

Een exquise marihuanasoort met jouw naam, is er een mooier eerbetoon denkbaar? Barney’s Farm vernoemde een van hun soorten naar Grinspoon: “Een klassieke sativa is vernoemd naar onze held, de briljante cannabisvoorvechter, onderzoeker en auteur, Dr. Lester Grinspoon.” En daar sluiten wij ons van harte bij aan.

Irrationele hetze

Vier jaar later verscheen Grinspoons eerste boek, Marihuana Reconsidered, wat zoveel betekent als 'marihuana herzien'. Daarin gaf Grinspoon met wetenschappelijke feiten tegengas aan de irrationele hetze waarmee marihuana al vanaf de jaren dertig in een kwaad daglicht werd gesteld. In diezelfde tijd werd zijn gezin door rampspoed getroffen toen Grinspoons zoontje op 11-jarige leeftijd leukemie kreeg. Later vertelde Grinspoon hoe marihuana zijn zoontje had geholpen de door chemotherapie veroorzaakte misselijkheid te bestrijden, waardoor het laatste anderhalf jaar van diens leven een stuk draaglijker was geweest. Ongetwijfeld wist Grinspoon toen al dat marihuana tot 1937 in de Amerikaanse Pharmacopoeia (de of ciële lijst van geneesmiddelen) was opgenomen. In dat jaar maakte de Marijuana Tax Act een eind aan die status, en daarmee was marihuana met een pennestreek tot staatsvijand verklaard.

Don Quichot

boeken in het Nederlands is vertaald (Marihuana, de verboden medicijn). Het boek markeert het begin van wat je de emancipatie van het medische wietgebruik zou kunnen noemen. Voor de wereld was het groot nieuws, voor Dr. Lester kan het dat niet zijn geweest. Hij wist tenslotte al sinds de ziekte van zijn zoon dat marihuana in de apotheek en niet in het wetboek van strafrecht thuishoorde. Jaren voordat er sprake

was van een legaliseringsbeweging trok de respectabele Dr. Grinspoon al als een Don Quichot van forty-something ten strijde tegen de waanideeën over marihuana.

Hij verscheen regelmatig als getuigedeskundige voor het Congres en andere commissies, en werd gehoord bij spraakmakende rechtszaken, zoals de hoorzitting over de deportatie van Beatle John Lennon, wiens verblijfsvergunning ter discussie stond na een arrestatie voor marihuanabezit, jaren daarvoor in Londen. Tot op heden houdt de onvermoeibare dokter nog twee websites in de lucht. Op http:// rxmarijuana.com zijn duizenden bijdragen van medische gebruikers te vinden. De tweede, www.marijuana-uses.com, is een platform voor mensen die iets te vertellen hebben over de niet-medische bene ts van marihuanagebruik.