De wereld van Zender

Film: Grabbelton

Door: Peter van Sparrentak

Hij werkt niet bij een reclamebureau, maar zelfstandig vanuit zijn huis in Amsterdam. Daarnaast doet hij sommige opdrachten samen met een collega onder de naam KGB. Sander: “Ik maak bijna alleen opdrachtwerk, maar daarbinnen zoek ik de speelruimte om mijn creativiteit kwijt te kunnen. Voor elke opdracht wil ik me als een kameleon gedragen. Ik zoek naar een stijl die erbij past en wil deze beheersen. Dat kost veel tijd, maar ik leer er veel van. Het is een van de tofste jobs die je kunt bedenken. Het enige grote nadeel is: je mist de buitenlucht. Als ik een paar dagen even weg kan zijn van mijn computer, voel ik me dan ook heel lekker. Stel dat je als vormgever echt beroemd wordt, dan vlieg je ook zo nu en dan van hot naar her. Dan gebeurt er net even wat meer. Dat punt heb ik nog niet bereikt, maar in die positie wil ik het liefst komen.”

Soms wil hij nog wel eens een wand of paneel beschilderen, maar graf ti op straat doet hij niet meer. “Ik heb dat ook gehad. Ik vind dat de Amsterdamse scene al tijden niet meer leeft, maar wereldwijd is het heel groot geworden. Vroeger had je een spuitbus met één cap (spuitdopje), nu zijn er wel twintig verschillende soorten caps. Veel graf tiartiesten richten zich meer op de techniek, het is nu een soort schilderen. De kwaliteit van de verf is veel beter en je hebt een heel scala aan kleuren. Toen ik het nog deed, oreerde de hiphopscene nog. Nu is het allemaal van die gangsterrap, MTV-troep. Het is gewoon te commercieel geworden.”

Sander werd als vormgever bekend, toen hij samen met kunstenaar Chaos wanddecors voor de Mazzo maakte. Een ander in het oog springend project waren de muurtekeningen in coffeeshop Global Chillage. Dat was indertijd een echte hotspot voor hippietravellers. Tegenwoordig maken ze nog wel eens samen af ches of yers voor feesten.

Hij ontwerpt veel voor de dancescene. Twee edities ontwierp hij de poster en de website van Dance Valley. In 2009 bedacht hij het uiterlijk van twee podia, waaronder het hoofpodium. Andere opdrachtgevers zijn onder meer Club Air, MTV, Club Home en het Amsterdamse stadsstrand Blijburg.

“Ik ben best een workaholic. Maar het is voor mij ook een verkapte hobby. Van veel dingen die ik doe, leer ik weer wat. Het is een uitdaging om elke keer iets nieuws te maken, met technieken die ik nog niet eerder heb gebruikt. Ik werk altijd veel met letters, typogra e. Dat komt voort uit mijn graf titijd. Daarnaast maak ik vaak gebruik van beeldcollages. Als illustrator hou ik vooral van retrostijlen en underground-

comics. Gekke poppetjes, robotjes. Dingen die tattoostrak getekend zijn, zeg maar alsof het een sticker is die je er weer vanaf kunt halen, zoals de strips van de Amerikaan Charles Burns. Een andere inspiratiebron is Rick Grif n, een vormgever uit San Francisco, die bekend is om zijn psychedelische rockposters in de jaren zestig.”

Een van zijn andere grote helden op tekengebied is Jim Phillips, die een soort comic/tattoo tekenstijl heeft. “Hij heeft al het artwork gedaan voor het skateboardmerk Santa Cruz. Dat is de koning van wie veel mensen het hebben geleerd. Zoals hij werkt, is mijn droom. Hij maakt alles in opdracht, maar weet het toch zo naar zijn hand te zetten dat het lijkt op vrij werk.”

Sander werkt zowel op de computer als op papier. “Bij al het commerciële werk maak ik eerst schetsen met pen of potlood op papier. Hierdoor krijgen een hoop klussen toch een bepaalde ‘look’, die mij niet lukt als ik ze direct op de computer zou maken. Sommige af ches, zoals A Day At The Park en dingen voor Dance Valley, heb ik echt met de hand getekend. Mijn vrije werk maak ik graag met Posca-stiften. Dat zijn stiften waar geen inkt, maar verf in zit, op waterbasis. Dat ziet er echt retestrak uit. Mijn nieuwste aanwinst is een Cyntic scherm van Wacom. Echt geweldig. Hierop teken je direct op het scherm en de computer slaat het meteen op. Alsof je met een viltstift op glas tekent.”

Als research voor zijn ontwerpen heeft hij thuis een grote collectie boeken over typogra e, straatkunst, graf ti, comic-art en meer. Daarnaast is internet een oneindige ideeënbron. Bij een opdracht is het soms schipperen tussen zijn eigen ideeën en wat de opdrachtgever wil. “Het is natuurlijk niet leuk als je ideeën steeds worden weggewimpeld. Om dit voor te zijn, geef ik bij een bepaald idee vaak verschillende mogelijke varianten aan. De bedoeling is altijd om er samen uit te komen.”

Hij verrijkt het Amsterdamse nachtleven als initiatiefnemer en aanjager van de feestorganisatie Rendez-Vous. Deze organiseerde al vele feestjes op verschillende locaties, waarop hij zelf als dj disco en soulvolle house draait. Daaronder zitten ook twee grotere feesten: Nachtspelen op het Westergasterrein en het Costa del Soul-festival op stadsstrand Blijburg. “Op onze feesten hebben we altijd een mix van kunst en muziek, dj’s en kunstenaars die live werk schilderen. Gezelligheid vinden we bovendien belangrijker dan grote dj-namen.”

Bij de vormgeving voor zijn eigen feesten heeft hij complete vrijheid. “Dat is mijn creatieve uitspatting, omdat ik alles helemaal zelf kan bedenken. We hadden een serie feesten genaamd Ons Kent Ons. Een van onze concepten was een zogenaamde open dag voor een seniorentehuis. Met Dr. Kukident als mijn dj-naam. We hadden zelfs een telefonische hotline in het leven geroepen. Als je een bepaald nummer draaide, was een antwoordapparaat met een bandje te horen.”

“Ik maak eigenlijk op een subtiele manier cynische grapjes over het leven. Voor de af ches en website van De Nachtspelen gaan we altijd zelf op de foto. Deze staan altijd in het teken van sport of spel. De vorige editie ging over wereldrecords. Dus had ik op de website en af ches allerlei records uitgebeeld: de langste snor, de sterkste man, etcetera. De posters van Costa del Soul hebben als thema een soort ideaal tropisch eiland uit de reisfolders.”

een paar jaar terug met een vriend door India reisde, werd ik heel erg geïnspireerd door de handgeschilderde reclames daar op de muren. Dat doen ze, omdat er vaak geen geld voor af ches is. Die schilderingen zijn gemaakt met olieverf, echt autolak. Ik kwam op het idee om een aantal van die Indiase kunstenaars de teksten op muren te laten schilderen voor mijn website. Websitekopjes als Links, Pictures & Video, Agenda en zo meer. Ik ben de mensen gaan opzoeken. Ze begrepen het eerst niet goed. Ze dachten dat ik een bierleverancier was en dat dit namen van mijn biertjes waren. En ze dachten ook nog dat ik een soort van oplichter was. Ze snapten gewoon niet dat ik dit voor een website ging maken. Wat natuurlijk ook een vreemd idee is. Maar toen ik geld liet zien, vonden ze het al snel prima. We moesten toen ook nog alle eigenaren van de huizen waarop geschilderd werd, betalen. Dat was in de provincie Goa, op het eindpunt van onze reis. Het was te gek om met die mensen op zo’n close voet te raken. Want normaal loop je als toerist door hun land, maar spreek je ze eigenlijk nauwelijks.”

Voorlopig blijft hij vooral opdrachten doen. “Ik moet ook geld verdienen. Maar na zeven jaar commercieel werk wil ik wat meer vrij werk gaan maken. Ik ben nu weer bezig met het nadenken over een eigen expositie. Een eigen lettertype ontwerpen, zeefdrukken, met de hand hoesjes tekenen voor een eigen serie mixtapes…”