Spannende boeken

Door: Feije Wieringa

In de voetsporen van band of brothers

Larry Alexander

(De Boekerij)

De televisieserie Band of Brothers was een groot succes. Vakwerk en zo realistisch mogelijk verteld. Het is dus makkelijk om een boek te maken dat meelift op dit succes, zou je misschien denken. Larry Alexander heeft die valkuil vermeden. Zijn boek is een aanvulling en ook een kritische beschouwing op wat The Brothers hebben meegemaakt. Een opmars vanaf de stranden in Normandië tot de hel van het Ardennen-offensief. Twee jaar geleden herhaalde hij die legendarische opmars met de veteraan Forrest Guth. Guth en andere veteranen halen herinneringen op en corrigeren waar nodig de gebeurtenissen die in de serie niet volgens de werkelijkheid zijn verslagen. Het resultaat is een uiterst gedetailleerd verslag over de horror van de laatste maanden van het Naziregime in Noord Europa. Oral history van hoog niveau. Vooral te danken aan het respect dat Alexander voor de veteranen toont. En met veel liefde voor het onderwerp: zelfs de namen van de Nederlandse strijders zijn goed gespeld. Het uitstekende fotomateriaal geeft het boek een meerwaarde. Was de vertaling met dezelfde inzet gemaakt, dan hadden wij nog een extra ster gegeven.

1977

David Peace

(Cargo)

1974 was het begintijdperk van Peter Sutcliffe, beter bekend als de Yorkshire Ripper. Sutcliffe was een vrachtwagenchauffeur die meer dan 13 vrouwen, meest hoeren, heeft omgebracht. Op dit gegeven baseert David Peace zijn thrillers die zich afspelen in het tijdperk en het gebied waarin Sutcliffe actief was. Het is geen true crime, daarvoor gaat Peace te vrijblijvend en te fantasievol te werk. Maar hij weet de sfeer en de tijdgeest op een uiterst realistische manier te vatten, met als resultaat dat je denkt dat het allemaal echt zo gegaan is. Gefrustreerde agenten, een paranoïde omgeving, misverstanden, corruptie en menselijke tekortkomingen: het komt allemaal aan bod. Er is al één deel verschenen (1974) en er verschijnen nog twee delen. Daarom blijven er in dit boek, dat leest als een lm noir, wat losse eindjes liggen. Maar dat doet alleen maar verlangen naar het volgende deel. Je hebt er een sterke maag voor nodig, maar alleen al vanwege Peace zijn briljante verteltechniek is dit een must. Binnenkort een interview met deze opmerkelijke verteller.

De Bourne Belofte

Eric van Lustbader

(Luitingh)

Robert Ludlum was een naam die garant stond voor rechttoe rechtaan werk. Nooit verrassend, altijd solide. Zo'n merknaam laat je niet vallen en aan Van Lustbader de taak om de Ludlum-traditie te consolideren. Er is slechter maakwerk. Deze Jason Bourne thriller is goed geschreven (beter dan Ludlum dat zelf deed) en zit goed doortimmerd in elkaar. De plot is niet relevant, maar het kat- en muisspel tussen terroristen en hun tegenstanders is degelijk in beeld gebracht. De charme van het boek is het ontbreken van enige pretentie. Daarom is het predikaat 'amusing and funny' op deze vuistdikke thriller de vlag die de lading dekt. De Bourne Belofte biedt meer vermaak dan menig loodzware crimi. Lekker leeswerk, waar je niet te veel over na moet denken.

Gefrustreerde agenten, een paranoïde omgeving, misverstanden, corruptie en menselijke tekortkomingen: het komt allemaal aan bod.

De Rekruut

Matthew Dunn

(De Boekerij)

Matthew Dunn werkte jarenlang bij MI6, de afdeling buitenland van de Britse geheime dienst. Hij componeerde een thriller over de controverse tussen een Britse geheim agent en zijn Iraanse opponent. Het had een prachtig verhaal op kunnen leveren wanneer Matthew zich dicht bij zijn eigen ervaringen had gehouden. Zoals John Le Carré dat doet. Nu is zijn fantasie met hem op de loop gegaan. Dat levert wel een fascinerende pageturner op, maar allerminst een geloofwaardig boek. Blijkbaar zit zijn verleden hem in de weg. Van iemand 'uit het veld' hadden we meer verwacht. Maar daar staat een aangenaam typisch Brits James Bond-gehalte tegenover.