Graveyard
Blowen om te ontspannen door: Arjan van Sorge
In december geeft de Zweedse hardrockband Graveyard weer een aantal optredens in Nederland. De langharige, besnorde rockers uit Göteborg hebben met hun opwindende shows al een behoorlijke reputatie opgebouwd, maar nemen zo op z’n tijd wat gas terug – met een joint.
Zanger/gitarist Joakim Nilsson (34) is in z’n eentje Europa ingestuurd voor een trits interviews, dagenlang achter elkaar. Om de moed erin te houden zit-ie al vroeg in de middag aan het bier. Een zachtaardige Scandinaviër, die op het podium echter het rockmonster in zich de vrije loop laat. Psychedelische bluesrock krijg je dan, met een vette harde rand die makkelijk richting Black Sabbath gaat. “Ik speelde op jonge leeftijd punkrock, maar toen ik voor het
Inspiratie Hardrock wordt volgens Joakim steeds populairder in Zweden: “Wij zitten bijvoorbeeld bij een groot platenlabel, en die zetten ons stevig in de markt. We hebben op 1 gestaan en diverse prijzen gewonnen, ook als het publiek mocht stemmen. Van de hardste metal tot de zachtste folkmuziek, overal halen we onze inspiratie vandaan. We hebben zelfs nummers die wat van een ballad weg hebben, maar dan niet
tijd. We denken lang na. Bij sommige liedjes weet je gelijk dat het goed zit, bij andere duurt het een tijdje voor je iets in elkaar gezet hebt. Als we dan uiteindelijk gaan opnemen is het ook de juiste tijd daarvoor.”
Discipline “De hele band blowt, meer of minder. En dat doen we dan om te ontspannen. We steken er ook wel eens eentje op als we jammen, maar eigenlijk proberen we wat meer gedisciplineerd te zijn. En dat is best wel moeilijk, als je teveel gerookt hebt. We hebben echt veel te doen, dan blijf je niet
Blowen is niet legaal in Zweden, maar het is ook niet zo moeilijk om aan wiet of hasj te komen. Je moet het alleen niet op straat kopen, want daar word je afgezet. eerst Black Sabbath hoorde ging ik voor de bijl. Later kwamen daar Britse bluesbands en Amerikaanse rock bij, en daardoor ging ik weer luisteren naar waar zij door geïnspireerd waren. Ik heb een tijdje terug Black Sabbath nog wel zien spelen, maar Ozzy Osbourne maakte nogal veel gebruik van zang op tape...”
78
op de cheesy manier. Die dynamiek maakt het interessant, ook live. We schrijven de muziek liefst zoveel mogelijk samen, maar soms heeft iemand een goed idee en dan gaan we jammen in de oefenruimte. Daar kan dan iets uitkomen, maar misschien ook niet. We zijn nogal langzaam in zo muziek maken, want het neemt aardig wat
de hele tijd op de bank liggen - daar is geen tijd voor. We leven allemaal van de band. Anderhalf jaar geleden stopte ik met mijn baan, daar was ik aan het solderen onder een microscoop. Ik hield wel van het vakmanschap, het was net als breien. Het werk was niet zo erg, maar je moet dan ’s ochtends vroeg op, dan kom je laat thuis
