Freblówka nr 12

Nr (12) 5/2013

Pismo o tematyce przedszkolnej skierowane do nauczycieli przedszkolnych i rodziców

Dobra zabawa to świadoma zabawa Zabawa twórcza - poznawanie technik plastycznych SCENARIUSZE I ZABAWY: b a j ki h isz pa Ń s kie:

Oburzone zabawki

Dzień z ulubioną zabawką w przedszkolu – dbamy o zabawki

Wakacje nad morzem Krótka lekcja o pszczołach

Wie˛cej informacji znajdziesz na www.freblówka.pl

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

1

Szanowni Państwo, Przed nami wrzesień, czas powrotu do szkół i przyjęcia nowych dzieci do przedszkoli.

Przekazujemy Państwu również nowy numer Freblówki, a w nim m.in. temat o małych, ale jakże ważnych pszczółkach. Inspiracją do powstania tego scenariusza było nagłośnienie tematu o negatywnych skutkach wyginięcia tych małych stworzonek. Scenariusz „Krótka lekcja o pszczołach” zachęca do rozmowy z dziećmi o znaczeniu pszczół w przyrodzie poprzez pogadankę i zabawę.

Kończące się wakacje to dla dzieci ciężkie chwile, aby rozweselić je i umilić im czas powstał scenariusz zajęć o wakacjach nad morzem. Można go wykorzystać w ramach zajęć o wspomnieniach z wakacji, a przy okazji zrelaksować się przy szumie morskich fal.

Rozszerzając naszą działalność wydawniczą, a także wychodząc z założenia, że chcielibyśmy Państwu dostarczać narzędzia pracy do zajęć z dziećmi już wkrótce powstanie pierwsza książeczka z serii „Freblówkowe mądrale” . Pierwsza część „Czytanie ze zrozumieniem” powstała na podstawie krótkich bajek hiszpańskich. Każdą bajkę będzie można dzieciom przeczytać w języku polskim, a dodatkowo do każdej z nich będą dołączone zadania do wykonania na podstawie podanej treści. Niektóre bajki będą również wzbogacone o scenariusze zajęć np. zajęcia dbamy o zęby. Aby zachęcić Państwa do ściągania książeczki w tym numerze „Freblówki” zamieściliśmy przykładową bajkę wraz z dodatkami.

Zachęcam również do lektury artykułu „Dobra zabawa to świadoma zabawa”, gdzie przedstawiamy klocki kartonowe wpływające na rozwój wyobraźni, przy okazji zabawy rozwijają również motorykę dziecka oraz orientację przestrzenną, a także do lektury o nowoczesnych technikach plastycznych, które można wykorzystać w pracy z dziećmi.

Wydawca (adres redakcji ): Grupa Wydawnicza GABI, Warszawa ul. Krasnobrodzka 19/25 03-214 Warszawa

Julianna Jachacy Redaktor naczelna

R e d a k t o r n a c z e l n a: Julianna Jachacy julianna@freblowka.com.pl Projekt i skład: G.W. GABI www.gabi4net.pl Czytaj nas tak że na: www.freblówka.pl

2

Zapraszamy do e-księgarni dla nauczycieli przedszkolnych i nie tylko! www.e-bibliofil.pl

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

a j c ek l a k t ó Kr h ac ł o z c sz p o Opraco wa nie

Cele ogólne: poznanie budowy pszczoły i jej znaczenie w przyrodzie, poznanie słów: ul, pasieka, pszczelarz, umiejętność nazwania elementów ubioru pszczelarza, poznanie sposobu „produkcji” miodu, rozwijanie zdolności plastycznych i ruchowych, bezpieczne zachowanie w kontakcie z pszczołami.

Cele szczegółowe: dziecko: potrafi powiedzieć, jak wygląda pszczoła i jakie ma dla nas znaczenie, umie rozpoznać ul, pasiekę, pszczelarza – nazywa jego części ubioru, wie, jak produkowany jest miód i gdzie jest wykorzystywany, wie, że nie należy drażnić pszczół.

Metody: rozmowa, zabawy ruchowe i plastyczne.

Pomoce dydaktyczne: obrazki z pszczołą, pszczelarzem, ulem, pasieką, płyta z piosenką z bajki „Pszczółka Maja”, żółty, czarny, zielony arkusz papieru, rolki po papierze toaletowym.

Przebieg zajęć: Przywitanie dzieci Dzieci siadają w kręgu, nauczyciel wita wszystkie dzieci machając do nich. Następnie wypowiada słowa: -- witamy wszystkich, którzy mają spodnie/ spódnice (machanie rączką), -- witamy wszystkich, którzy noszą okulary (machanie rączką) itd.

Nauczyciel może wymyśleć powitanie pod daną grupę, ale należy pamiętać o tym, aby każde dziecko było przywitane.

cy Ju lianna Jac ha

Zabawy ruchowe związane z pszczółkami – do wyboru „Praca pszczół” – przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel rozkłada w sali kwiatki wycięte z gazety, namalowane na kartce papieru.

Dzieci chodzą po sali i bzyczą, jak pszczoły. Na sygnał nauczyciela, lecą w stronę kwiatka, zatrzymują się przy nim i naśladują zbieranie pyłków z kwiatów. Przy jednym kwiatku mogą spotkać się dwie lub więcej pszczół wówczas dzieci witają się ze sobą i mówią jestem pszczółka Kasia, Olek, itd. (opcja zabawy na zapoznanie grupy). „Pszczółki w parach” - dzieci dobierają się parami (lub trójkami itp., tak aby każde dziecko uczestniczyło w zabawie). Zapamiętują z kim stoją. Na dźwięk muzyki np. do piosenki z bajki „Pszczółka Maja” pszczółki fruwają swobodnie po sali. Kiedy muzyka ucichnie chwytają za ręce osoby, które z nimi stały na początku zabawy i maszerują razem kilka kroków. „Pszczółki do ula” – nauczyciel na środku sali tworzy duże koło ze sznurka lub skakanek itp. dzieci dobierają się trójkami i stają na obwodzie koła - dwoje stoi naprzeciw siebie podając sobie ręce, trzecie dziecko staje w środku – pszczółka w ulu. Tworzą pasiekę. W środku koła staje dziecko bez ula. Na zawołanie na-

uczyciela „pszczółki z ula” dzieci wybiegają z ula i szukają pożywienia. Na zawołanie nauczyciela „pszczółki do ula” dzieci starają się zając najbliższy ul – dziecko bez ula również. Ta pszczółka, która nie ma ula zostaje w środku.

Zabawę można powtarzać zmieniając dzieciom role np. te tworzące ul mogą być pszczołami i odwrotnie.

Zabawa plastyczna – pszczółki z rolki po papierze toaletowym Do wykonania tego zadania potrzebne będą: rolki po zużytym papierze toaletowym – żółte, czarne i zielone arkusze papieru (wycinanka), czarne paski wycięte z papieru o szerokości 1 cm, klej i nożyczki.

Wykonanie: rolkę papieru oklejamy żółtym papierem (tułów), następnie naklejamy czarne paski. Z zielonego papieru wycinamy kształt skrzydeł i przyklejamy do tułowia. Wycinamy i przyklejamy oczy, usta i czułka.

Słodkie chwile Na zakończenie zajęć nauczyciel może przynieść różne rodzaje miodu, suche wafelki i razem z dziećmi spróbować smaki miodów. Należy pamiętać: jeżeli w grupie jest dziecko uczulone na miód nie należy wykonywać tego zadania!

Rozmowa o pszczołach Nauczyciel mówi dzieciom, o czym będą zajęcia i prowadzi z dziećmi dyskusje. W rozmowie należy poruszyć temat: jak wygląda pszczoła? jakie są rodzaje pszczół, co to jest ul, pasieka, jak pszczoły produkują miód i gdzie go można potem wykorzystać. Opowiada również, dlaczego pszczoły są takie ważne w naturze, jak bezpiecznie zachowywać się w kontakcie z nimi. Następnie pokazuje strój pszczelarza opisując go dzieciom, mówi czym się zajmuje pszczelarz. Pyta dzieci, czy znają bajki, filmy, gdzie bohaterami są pszczółki.

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

3

Juguetes Indignados

Oburzone zabawki

P

edrito nunca prestaba sus juguetes a otros niños, los acumulaba en su cuarto y se olvidaba de ellos.

Una noche, mientras dormía, sus juguetes se revelaron y cobraron vida.

Salieron de su casa y se dirigieron al hospital donde había muchos niños necesitados de afecto.

Se quedaron con ellos y jamás volvieron a casa de Pedrito.

Sus nuevos amiguitos los cuidaban y se sentían mucho más valorados.

P

edrito nigdy nie pożyczał swoich zabawek, gromadził je w pokoju, zapominał o innych dzieciach.

Pewnej nocy, kiedy spał, jego zabawki ożyły.

Wyszły z domu i skierowały się do szpitala, gdzie znajdowało się dużo dzieci potrzebujących uczucia.

Zabawki zostały z nimi, nigdy nie wróciły do domu Pedrita.

Ich nowi przyjaciele dbali o nie, a one czuły się bardzo cenione.

El fuente: http://www.todopapas.com/cuentos/navidad/juguetes-indignados-1332 Nick: martamgr 4

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

ą zabaw n o bi u lu z lu o ń k z zie s D d w prze zabawki my o ba d – Opra

l ia nie Ju c o wa

ha n na Jac

ką

cy

Cele ogólne: dziecko potrafi odpowiedzieć na pytania i samodzielnie wypowiadać się na temat ulubionej zabawki, wie, że należy dbać o zabawki, słucha bajki i potrafi odpowiadać na zadane pytania, wykonuje prace plastyczne, rozwija się ruchowo, uczestniczy w zadaniu grupowym, ćwiczy pamięć, kształtuje percepcje wzrokową .

Metoda: indywidualna, grupowa.

Pomoce dydaktyczne: zabawki, bajka „Oburzone zabawki”, Przebieg zajęć: 1. Osoba prowadząca wita się z dziećmi. Pyta, co dzisiaj z sobą przyniosły i rozmawia z dziećmi: -- jaka jest Twoja ulubiona zabawka, czy nazywasz ją w jakiś sposób?

-- dlaczego to jest Twoja ulubiona zabawka?

-- z czego jest wykonana, jaki ma kształt, jakiej jest wielkości, jakiego jest koloru?

2. Czytanie bajki „Oburzone zabawki” i rozmowa na jej temat Osoba prowadząca czyta bajkę „Oburzone zabawki” i rozmawia z dziećmi na temat dbania o zabawki.

Zabawy ruchowe i nie tylko Rozbrykane zabawki – zabawa ruchowa Dzieci stają na środku sali, osoba prowadząca pyta po kolei każde dziecko o jego ulubioną zabawkę i prosi o pokazanie ruchu, jaki ona wykonuje np. pajacyk skacze, samochód jedzie, lalka śpiewa, piłka skacze. Zadaniem dzieci jest naśladowanie ruchu kolegów i koleżanek (dzieci muszą zapamiętać ruchy). Druga cześć zabawy polega na zapamiętaniu ulubionej zabawki drugiej osoby. Wywołana osoba pokazuje ruch wykonywany przez kolegę naprzeciwko, dwa miejsca dalej, z prawej strony (zależy od polecenia osoby prowadzącej), po jakimś czasie dzieci się mieszają i zgadywanka trwa dalej.

Fiku miku, której zabawki nie ma smyku?

Osoba prowadząca wybiera kilka z przedszkolnych zabawek (nie wybiera wśród tych przyniesionych przez dzieci, aby żadnemu nie

było przykro, że jego zabawka nie została wybrana), układa je na stole, a dzieci patrzą chwilkę na nie. Na jego polecenia dzieci obracają się do zabawek plecami, nie podglądają, osoba prowadząca zabiera jedną zabawkę, po czym dzieci obracają się i mają za zadanie zgadnąć, której zabawki nie ma. W tej zabawie można również zmieniać miejsca zabawek lub dodawać je.

Pograjmy w Memory Osoba prowadząca dzieli dzieci w pary, rozdaje karty do gry w Memory (dołączone do scenariusza), tłumaczy zasady gry, dzieci grają ze sobą do chwili zakończenia pierwszej kolejki, zmieniają partnera i grają dalej.

Gra Memory polega na znajdowaniu par takich samych obrazków przedstawiających zabawki. Każde dziecko odkrywa po jednym razie, jeżeli nie uda mu się znaleźć pary obrazków traci kolejkę, jeżeli odnajdzie pary ma drugi ruch.

Mój przyjaciel miś – zabawa plastyczna Osoba prowadząca rozdaje dzieciom obrazek z dzieckiem siedzącym wśród zabawek (dołączony do scenariusza), prosi o pokolorowanie go, a następnie o namalowanie na nim swojej ulubionej zabawki.

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

5

lkeË›, z uj la i ubier r o l j o i k n yt Po o, w ank r b jej u

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

7

8

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

ca, hłop ubierz c j u ji olor ytni Pok nko, w a ubr jego

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

9

Poła˛cz odpowiednia˛ zabawka˛ z jej cieniem

Na obrazku znajduja˛ sie˛ zabawki i ich cienie.

12

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Pokoloruj obrazek

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

13

Pokoloruj obrazek i namaluj na nim swoja˛ ulubiona˛ zabawke˛

14

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Pograjmy w Memory. Wytnij obrazki i zapros´ do gry osobe˛, z która˛ masz ochote˛ zagrac´ :-)

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

15

16

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

m e kacje nad morz a W Opracowanie: Julianna Jachacy

Cele zadania: poznanie morza, jego dźwięków, cech charakterystycznych, zwierząt w nim żyjących; umiejętność wypowiedzenia się na temat tego, co powinniśmy zabrać wybierając się nad morze, jak bezpiecznie bawić się nad wodą; rozwijanie zdolności plastycznych, rozwój ruchowy.

Metody: pogadanka, zabawy ruchowe, zabawy plastyczne.

Pomoce dydaktyczne: obrazki związane z morzem, chusta animacyjna, kocyki lub ręczniczki, wybrana masa plastyczna, obrazki stworzeń żyjących w morzu do kolorowania, kredki, klej, plakat z rysunkiem dna morza, muzyka z dźwiękami morza.

Przebieg zajęć: Przywitanie dzieci. Witamy się różnymi częściami ciała.

Dzieci siedzą w kręgu, nauczyciel wypowiada słowa: witamy się prawą ręką (dzieci machają do siebie prawą ręką). Witamy się lewą nogą (dzieci machają nogą). Witamy się prawą nogą i lewym łokciem (dzieci machają wymienionymi częściami ciała) itd.

Pogadanka na temat morza.

Dzieci z nauczycielem siadają w kręgu i rozmawiają na tematy związane z morzem: -- jaka jest woda w morzu, jaki ma smak, kolor, -- z czym kojarzy się dzieciom morze, -- jakie dźwięki możemy usłyszeć nad morzem – szum fal, odgłosy mew, plusk wody itp. , -- co musimy zabrać ze sobą na plażę, jak powinniśmy zachowywać się nad wodą, -- jakie zwierzęta żyją w morzu itp.

W tym zadaniu nauczyciel może posiłkować się obrazkami.

Przyjechaliśmy nad morze, idziemy po piaszczystej plaży, wiatr wieje leciutko (dzieci falują delikatnie chustą), rozkładamy koc i siadamy na nim, nagle fale zaczynają mocniej uderzać o brzeg (dzieci falują chustą coraz mocniej), aż tu nagle sztorm (dzieci poruszają chustą bardzo szybko). Znowu wieje delikatny wiatr, leżymy na kocyku, opalamy się, aż tu nagle sztorm (dzieci bardzo szybko poruszają chustą) itd.

Na plażowym kocyku Dzieci leżą na chuście (nogi skierowane do środka chusty), nauczyciel mówi polecenie, a dzieci je wykonują np. turlamy się w lewo, turlamy się w prawo dwa razy, obracamy się w lewo na brzuch, obracamy się w prawo na plecy, podnosimy ręce w górę i machamy nimi, podnosimy lewą nogę i machamy itd.

Zabawa plastyczna – tworzymy własne morze Tworzymy własne morze Nauczyciel przygotowuje dzieciom wybraną przez siebie masę plastyczną. Zadaniem dzieci jest stworzenie mieszkańców mórz – mogą być to projekty własne lub na podstawie obrazków.

Alternatywą zabawy plastycznej może być ozdabianie kredkami stworzeń morskich wyciętych wcześniej przez nauczyciela. W czasie, gdy dzieci ozdabiają swoje rybki itp. nauczyciel nakleja na ścianie wielki plakat, obrazek, na którym narysowane jest dno morza. Dzieci po skończeniu prac z pomocą prowadzącego zajęcia przyczepiają je na plakacie tworząc własną krainę.

Zakończenie zajęć. Relaks Każde dziecko rozkłada swój kocyk, ręcznik, zamyka oczy, a nauczyciel włącza muzykę z dźwiękami z nad morza – szum fal itp.

Zabawa z chustą animacyjną: Sztorm na morzu: Nauczyciel prosi dzieci, aby złapały chustę animacyjną i opowiada przygodę związaną z wyjazdem nad morze. Dzieci na jego polecenie ruszają chustą:

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

17

Autor rysunków: Jakub Kuźma

18 do użytku dzieci Tylko

:-). Freblówka nr (12) 5/2013 przedszkolnych i rodziców więcej wiadomości www.freblówka.pl Wszelkie prawa do ilustracji znaku zastrzeżone przez G.W. GABI,*właściciela portalu:na www.freblówka.pl * pismoi nauczycieli

Autor rysunków: Jakub Kuźma

Tylko do użytku . Wszelkie prawa do ilustracji i rodziców znaku zastrzeżone przez G.W. właściciela portalu: www.freblówka.pl Freblówka nr (12)dzieci 5/2013 *:-) pismo nauczycieli przedszkolnych naGABI, www.freblówka.pl 19 * więcej wiadomości

Dobra zabawa

to świadoma zabawa

Autor rymowanek: Witold Szwajkowski

N

awiązując do rynku zabawek dla dzieci coraz częściej mówi się o zabawkach, które zawierają szkodliwe substancje i nie spełniają norm bezpieczeństwa. Wiele opinii wskazuje na to, iż przyczyną takiego stanu rzeczy są zbyt mało restrykcyjne wymagania wobec producentów.

ku przedszkolnym chłoną wiedzę i doskonalą swoje umiejętności bardzo szybko, zatem odpowiednie byłyby m.in. zabawki rozwijające pamięć, spostrzegawczość oraz te wzbogacające słownictwo. Dużą rolę odgrywają także zabawki doskonalące sprawności manualne, rozwijające wyobraźnię przestrzenną, jak np. klocki.

okrągłych i 2 kwadratowych (wszystkie posiadają dekielek dolny i górny). Z tej ilości klocków można zbudować statek, teatrzyk czy zamek.

Dodatkowym atutem produktu jest fakt, iż każdy element można dokupić osobno, a do zabawy nimi można wykorzystać inne kartonowe pudełka odpowiednich rozmiarów.

Dlaczego warto mieć te klocki? Pomagają w zrozumieniu związków przestrzennych „DUŻA RZECZ” klocki kartonowe Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom sta- oraz przyswojeniu przez dzieciaczki opisująwianym nowoczesnym zabawkom pomysło- cych je określeń. Ćwiczenia z klockami rozdawcy Studio Program stworzyli bezpieczne, rozwijające i rzez kilka lat, jako designierzy projektowawywołujące uśmiech na twaliśmy pomoce dydaktyczne a wiele realizacji rzach dzieci klocki kartonowe, które z powodzeniem mogą zostało wdrożonych do produkcji. W naszej być wykorzystywane do zabaautorskiej koncepcji animowania zabawy ruchowej, wy w przedszkolach, przechosprawami istotnymi były zarówno integracja społeczna walniach dziecięcych, na evendzieciaków, stymulowanie wyobraźni i intuicyjnego motach, czy w mieszkaniu (klocki dułowego konstruowania, jak również bezpieczeństwo po złożeniu są płaskie i zajmują zabawek, magazynowanie i serwis. Założyliśmy, że przy niewiele miejsca w porównaniu z przestrzenią, którą można z produkcji wykorzystamy dostępne dla nas finansowo nich zbudować). technologie: wykrojnik dla tektury i termoformowanie. „DUŻA RZECZ” klocki Klocki są proste konstrukcyjnie, ale budowane z nich duże kartonowe, bo o nich mowa obiekty są stabilne i bezpieczne zarazem. Tworzywowa charakteryzują się stabilną baza jest odporna na zniszczenie a wymienne, relatywkonstrukcją, nieograniczoną nie tanie, tekturowe wkłady dają możliwość rysowania, ilością kombinacji oraz możliwością nanoszenia przez naklejania, wycinania różnorodnych otworów itp. dzieci własnych oryginalnych rysunków zmieniających charakter wymyślonej budowli. Przy okazji wijają wyobraźnię, a także budowanie umiezabawy rozwijają motorykę dzieci - przy- jętności przyjmowania punktu widzenia siady, pochylenia, pozycja wyprostowana, drugiej osoby. Wspólna zabawa i działanie wyciągnięte do góry ręce, ciskanie klocków dążące do osiągnięcia danego celu sprzyja oraz orientację przestrzenną. Wykonane są integracji i umiejętności pracy zespołowej. z 3 warstwowej tektury oraz kolorowego Celem zabawy np. w statek jest wyjaśnienie tworzywa sztucznego z certyfikatem bez- właściwości klocków przy pomocy rymopieczeństwa. Wyeliminowano tu również wanki, a następnie zbudowanie statku na problem ostrych narożników poprzez, jak podstawie rysunku, co uczy dzieci odwzomówią pomysłodawcy, wykorzystanie wła- rowywać budowle w rzeczywistości, z eleściwości tektury falistej oraz specyfiki tech- mentów o wymiarach porównywalnych ze nologii produkcji plastikowych dekielków. wzrostem dzieci, co nadaje zabawie dodatKrawędzie kloców są półokrągłe, a ostrych kowy walor aktywności ruchowej. wierzchołków brak. Waga pudełek w stoCiekawym ćwiczeniem jest również rymosunku do dużej objętości jest mała i łatwa do wany opis budowania muru zamkowego, dzięprzenoszenia przez dzieci. ki któremu dzieci poznają nowe pojęcia i zasadę budowy mocnego muru. W tej zabawie Jak to działa?

Zestaw podstawowy klocków składa się z 13 dzieci wprawiają się również w umiejętność sztuk kartonów prostokątnych, 2 kartonów liczenia.

P

Z drugiej strony oferta producentów zabawek jest bardzo szeroka, dlatego osoby decyzyjne w przedszkolach mają często dylemat, które zabawki będą odpowiednie dla ich przedszkola. Kierując się wyborem należy pamiętać, aby zabawki były bezpieczne i dostosowane do wieku dzieci, inaczej nie będą stymulować rozwoju, a do tego będą niebezpieczne w użytkowaniu. Dzieci w wie-

20

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

ZAMEK: Na podłodze stoi ściana, zwielkich klocków zbudowana.

Widać duże okno w ścianie, Gdzie ostatni klocek stanie? który chłopiec chce podnosić?

Ile liczba ich wynosi w całej ścianie?

Rozpoznajesz jakie są tam ich rodzaje?

Czy znaczenie jakieś mają klocki, które z nich wystają w tył i wprzód na samym dole?

Jaką pełnią rolę?

Zabawa w lotnisko także jest opisana rymowanką wzbogaconą dodatkowymi wyjaśnieniami. Osoba prowadząca zabawę odczytuje rymowankę fragmentami, a dzieci wykonują opisywane czynności. W tej zabawie oprócz klocków, kartonów potrzebne będą makiety samolotów, które można wykonać wzorując się na zmieszczonych przy opisie rysunkach i sznurek, z którego na podłodze wyznaczamy pas startowy. W tym ćwiczeniu dzieci wykonując czynności opisane w tekście podejmują pewne decyzje, ale też same muszą wypowiadać w danym czasie kwestie, tak aby dobrze wywiązać się ze swojej roli, co sprzyja czynnemu uczestnictwu we wspólnej zabawie.

Jeżeli zaciekawiły Państwa przedstawione wyżej klocki prosimy o kontakt:

Julianna Jachacy

julianna@freblowka.com.pl

Z chęcią zaprezentujemy je Państwu w realu.

LOTNISKO: Kto budować chce lotnisko?

W tym pudełku macie wszystko, co mieć trzeba do budowy.

Z tego będzie pas startowy, a z tych klocków zbudujemy, bo już składać je umiemy, wieżę. Kontrolerzy lotów z takiej wieży do pilotów przekazują ostrzeżenia, by nie doszło do zderzenia.

Na start zgodę im wydają lub lądować zabraniają, kiedy mają wątpliwości dotyczące widzialności.

Czyli mają pracy wiele.

Kto chce zostać kontrolerem by nie doszło do zderzenia.

STATEK Zbudujemy z klocków statek, więc na części łukowate trzeba wziąć zaokrąglone.

Burty z prostych są zrobione, a okrągłe mieć musimy, żeby zrobić z nich kominy.

Gdy zostały nam te proste, to na kapitański mostek kilka z nich wykorzystamy.

Już gotowe! Odpływamy!

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

21

pomysł i wykonanie:

SPOSÓB

MONTAŻU

KLOCKÓW:

Studio Program

Zainteresowanych prosimy o kontakt z redakcją: julianna@freblowka.com.pl

4. W c i s n ą ć g ó r n y d e k i e l e k n a k a r t o n 2. Z a g n i e ś ć p a l c a m i k r a w ę d ź d o o k o ł a

ukt Polski prod Polski dizajn

kartonu w celu ułatwienia wsunięcia w szczeliny dekielków

1. U ł o ż y ć

2 szt.

prostokątny kształt z kartonu

2. Z a g n i e ś ć

2 szt.

palcami krawędź dookoła kartonu w celu ułatwienia wsunięcia w szczeliny dekielków

3. D e l i k a t n i e

wcisnąć karton w szczelinę dolnego dekielka

KG

13 szt.

czyli: TWORZYWO WY KWADRATO WY DEKIELEK szt. G Ó R N Y

TWORZYWO WY PROSTOK Ą TNY DEKIELEK szt. G Ó R N Y

2

13

13 szt.

2 szt.

K ARTON PROSTOK Ą TNY

K ARTON KWADRA TOWY

TWORZYWO WY PROSTOK Ą TNY DEKIELEK szt. D O L N Y

13

TWORZYWO WY KWADRATO WY DEKIE szt. D O LL NE YK

2

WYMIARY

KLOCKÓW:

TWORZY WOWY OKRĄGŁ Y DEKIELE K GÓRNY

2 szt.

3 4 6 mm

Zestaw podstawowy

3 0 2 mm

8,5

2 0 0 mm

WAGA :

detale opcjonalne

PRZYKŁADY UKŁADÓW WYKORZYSTUJĄCYCH ZESTAW PODSTAWOWY:

2 szt.

K ARTON O K R Ą G ŁY

TWORZYWO WY O K R Ą G ŁY DEKIELEK DOLNY

2 szt.

STATEK

TEATRZYK

Zabawa twórcza - poznawanie technik plastycznych

T

echniki plastyczne, czyli całokształt środków i czynności związanych z twórczością plastyczną, oraz wiedza o nich decydują o prawidłowym przebiegu zajęć z dziećmi w przedszkolu i ich dobrych rezultatach. Kształtują one i rozwijają osobistą wrażliwość (indywidualną i emocjonalną) na piękno linii, plam, kształtów i barw otaczającej rzeczywistości poznawalnej zmysłami. Ponadto kształcą smak artystyczny przez poznawanie dzieł sztuki plastycznej.

Każda technika plastyczna posiada specyficzne właściwości i wymaga od dziecka odpowiednich umiejętności i sprawności oraz określonego sposobu postępowania zarówno nauczyciela, jak i dziecka. Ciekawość, zainteresowanie i przyjemność wypływająca z faktu działania, będą stwarzać motywację do coraz to nowych wysiłków. Szanując swoisty i odrębny styl pracy każdego dziecka i akceptując wybór określonej techniki, pobudzimy jego wyobraźnię i wyzwolimy inicjatywę twórczą, kształtując jednocześnie osobowość oraz wzbogacając przeżycia.

P

rzedszkole stwarza korzystne warunki do tego, aby dziecko znacznie szybciej przechodziło od etapu ekspresji przypadkowej, prymitywnej do etapu ekspresji bogatszej, o

22

zróżnicowanej formie, bardzo wrażliwej, zawierającej wartości estetyczne. Na zajęciach w przedszkolu stosuje się wiele różnorodnych środków artystycznego wyrazu umożliwiających dzieciom kształtowanie wytworów płaskich lub przestrzennych i będących pewnym dopingiem do pracy twórczej.

W

spółczesny przedszkolak ma wiele okazji do zaspokojenia swoich naturalnych potrzeb poznawczych. Przed dzieckiem stają sytuacje, w których samodzielnie musi rozwiązywać problemy, szukać, badać i odkrywać nowe zjawiska. Dawniej wychowanie techniczne sprowadzało się w zasadzie do rozwijania sprawności manualnych, w ścisłym powiązaniu z twórczością artystyczną dziecka.

Od niedawna program wychowania w przedszkolu uznaje związek wychowania technicznego z wychowaniem umysłowym dziecka.

N

auczyciel ma za zadanie kierować aktywnością dziecka tak, aby mogło ono w pełni się rozwijać. Powinien on pełnić rolę inicjatora sytuacji dydaktycznych, rozbudzać zainteresowanie problemem, dobierać właściwe metody działań i ukierunkować ich przebieg oraz prowokować do stawiania pytań. Jeżeli chcemy,

aby dzieci podejmowały działania plastyczne, niezbędne jest jednak wyposażenie ich w środki techniczne i materiały do tworzenia.

Zachęćmy dzieci do kreatywnego myślenia oraz do rozwijania własnej wyobraźni. Pomóżmy kształtować oryginalne, nowatorskie pomysły, twórcze podejście do nowych problemów i łatwość ich rozwiązywania. Zwróćmy uwagę na to, jak ważna jest motoryka w tym właśnie okresie, aby dziecko dobrze radziło sobie z codziennymi czynnościami, a później z nauką w szkole.

Możemy wyróżnić następujące nowoczesne techniki plastyczne stosowane w przedszkolu:

T

echnika decoupage (pochodzi od francuskiego słowa decoupage oznaczającego „wycinać”) – technika zdobnicza uwalniająca fantazję, przeżycie radości tworzenia, rozbudzenie zmysłu estetycznego. Polega ona na przyklejaniu na odpowiednio spreparowaną powierzchnię (praktycznie każda powierzchnia: drewno, metal, szkło, tkanina, plastik, ceramika) wzoru wyciętego z papieru lub serwetki papierowej (technika serwetkowa), tak, aby wtopił się całkowicie i nie był wyczuwalny

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

przy dotknięciu. Trzeba dobrać odpowiednie tło i całość polakierować wieloma warstwami lakieru, żeby nie było widać, że coś zostało naklejone. Staranne wykonanie dekoracji powoduje, że przedmioty wyglądają jak ręcznie malowane.

Technika ta pobudza i rozwija umiejętność wypowiadani osobistego stosunku dziecka do rzeczywistości za pomocą linii i plamy, barwy i kształtu. Ma za zadanie kształcić aktywność myślową, pobudzać wyobraźnię i wyzwalać, inicjatywę twórczą. Kształtuje osobowość dziecka oraz wzbogaca przeżycia, rozszerza horyzonty myślowe i rozbudza potrzebę obcowania z dziełami sztuki. Takie tworzenie, daje zadowolenie i radość płynącą z wiary we własne siły, możliwości twórcze. Uczy współistnienia w zespole ludzkim.

T

echnika scrapbookingu (z angielskiego ‚scrap’ oznacza: fragment, kawałek, skrawek) metoda ozdabiania, komponowania zdjęć przy użyciu kolorowych papierów, ozdobnych dziurkaczy, stempli, tuszów, farbek, wstążek, koronek, guzików itp. Jest to sztuka ręcznego tworzenia i dekorowania np. albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi. Nie obowiązują w nim reguły - wszystkie formy i materiały są dozwolone. Im bogatsza wyobraźnia dziecka, im większa odwaga w eksperymentowaniu z materiałami, technikami, fakturami – tym ciekawszy efekt. Dzięki tej technice zdjęcia zyskują niepowtarzalny klimat i indywidualny charakter. Stanowi bardziej spersonalizowaną i z pewnością ciekawszą alternatywę dla tradycyjnego przechowywania zdjęć w zwykłych albumach.

Dzieci chętnie wykonają tą metodą ramkę na zdjęcie oraz magnes na lodówkę. Najpopularniejszymi scrapowymi wytworami są albumy dziecięce, zawierające oprócz zdjęć także materialne pamiątki (jak np. szpitalna bransoletka, pierwszy rysunek dziecka) oraz fragmenty wspomnień (zapisane anegdoty, pierwsze słowa, itp. tzw. „journaling”). Po latach stają się one bezcenną rodzinną pamiątką, przywołującą najpiękniejsze chwile i uczucia.

Mnogość technik i stylów scrapowych pozwoli każdemu dziecku znaleźć coś dla siebie.

czynności malowania tzn. nauczyć się płukać pędzle, usuwać z nich nadmiar farby, suszyć wykonane prace i posługiwać się ściereczką przy usuwaniu zabrudzeń. Rozpoczynając od malowania na dużych formatach papieru, ceramiki, tkanin, przyzwyczajamy dzieci do oszczędnego gospodarowania powierzonym materiałem. Dzieci przy użyciu różnych kolorów farb, mogą tworzyć kolory pochodne, mogą je rozjaśniać dodając farby białej lub przyciemniać wykorzystując ciemną. Dbajmy o różnorodność i ciekawą formę zadań, a malowanie dostarczy dzieciom wielu doświadczeń, radości i estetycznego zadowolenia.

P

apieroplastyka - technika wykonywania przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych z papieru lub masy papierowej. Krótko mówiąc jest to edukacja poprzez zabawę papierem.

Dzięki niej dzieci dowiadują się jak wykorzystać papier do stworzenia np. różnorodnych dekoracji sal oraz wykonania elementów strojów i modeli masek przydatnych do przedstawień przedszkolnych. Dzieci mogą też wykonywać kartki okolicznościowe, obrazki, kompozycje kwiatowe, elementy dekoracyjne (np. stroiki świąteczne, pudełka prezentowe). Jest to niepowtarzana okazja, by dzieci poznały sposoby na wykonanie prac plastycznych opartych na wykorzystaniu właściwości papieru.

Z papieru możemy utworzyć bardzo skomplikowane kształty. Poprzez wyginanie, zaginanie, sklejanie i łączenie ze sobą pasków papieru, tworzy się różne formy przestrzenne.

Wymaga to jednak wprawy. Taka twórczość jest jedną z ważniejszych form działalności dziecka w wieku przedszkolnym. Zajęcia ćwi-

czą koordynację wzrokowo-motoryczną, koncentrację uwagi oraz spostrzegawczości, rozwijają dziecięcą wyobraźnię, zdolności manualne, ekspresję plastyczną, pomagają uwierzyć we własne siły, wzmacniają poczucie własnej wartości i uczą cierpliwości. Celem tego typu zajęć jest wykorzystanie doznań dotykowych, rozwijanie ciekawości poznawczej i mobilizowanie do działań.

Poruszając temat papieroplastyki warto wspomnieć o:

M

ozaice poprzez zabawę stymuluje funkcje percepcyjno-motoryczne, uczestniczące w nauce czytania, pisania i liczenia (koordynację wzrokowo-ruchową, pamięć wzrokową, percepcję wzrokową, orientację i wyobraźnię przestrzenną, spostrzegawczość). Układanie obrazków z pojedynczych elementów rozwija wyobraźnię, zmusza do myślenia i uczy cierpliwości. Rozwija poczucie symetrii, koncentrację uwagi, wytrwałość, poczucie sprawstwa, sprawność manualną. Mozaika pobudza twórczą wyobraźnię, kształtuje poczucie harmonii, proporcji, uporządkowania, wrażliwość estetyczną, uwrażliwienie na formę i kolor.

Bogactwo możliwych układów jest czynnikiem motywującym. Mogą z niej korzystać wszystkie dzieci (z trudnościami w uczeniu się, zdolne oraz chcące się swobodnie bawić).

Ułożenia kolejnych elementów dają dzieciom satysfakcję i wzmacniają wiarę we własne możliwości. Samodzielne ułożenie wzoru wspomaga sprawność manualną dziecka, ale można też je układać w małych grupach.

T

echniki malarskie, czyli całokształt środków i czynności związanych z twórczością plastyczną oraz wiedzą o nich. Decydują one o prawidłowym przebiegu zajęć z dziećmi w przedszkolu i ich dobrych rezultatach.

Malowanie farbami jest podstawą techniką plastyczną rozwijającą malarskie umiejętności dziecka w wieku przedszkolnym. Polegają one na malowaniu farbami wodnymi, tzn. o spoiwie rozpuszczalnym w wodzie. Najbardziej przydatne to: tempera, plakatówka, klejówka.

Należy przyuczyć dzieci do właściwego posługiwania się pędzlem i farbami. Dziecko musi najpierw opanować trudne dla niego

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

23

Stworzone obrazki można zawiesić na ścianie lub ustawić na dołączonych podstawkach.

Mozaika to klasyczna zabawka, która łączy przyjemne z pożytecznym, bo dla dzieci to twórcza zabawa i nauka jednocześnie.

lując kartką papieru, składając ją, obracając i modelując dziecko jednocześnie słucha nauczyciela, zadaje pytania, obserwuje i porównuje swoją pracę z innymi, dokonuje wyborów i analiz.

O

Q

rigami - starożytna dalekowschodnia sztuka składania papieru. Już w XIX wieku pedagodzy europejscy zwrócili uwagę na niezwykle cenne walory kształcące, podkreślając uniwersalność tej metody szczególnie w pracy z dziećmi. Słowo origami jest jednak typowym słowem japońskim. Sztuka ta jest również najbardziej charakterystyczna właśnie dla kultury Japonii. W tym kraju dzieci już w przedszkolach składają tradycyjne formy papierowe. Bawiąc się, uruchamiają w sobie potencjał wszelkich zdolności i możliwości. Kształcenie przez origami to systematyczna praca i metoda na sukces ucznia i nauczyciela.

Etapowość składania papieru tworzy wiele progów do osiągania kolejnych małych sukcesów w rozwoju motoryki ręki i usprawniania manualnego dziecka. Składając papier, dzieci od najwcześniejszych lat zupełnie nieświadomie wkraczają w świat geometrii, samoistnie uczą się widzieć przestrzennie, poznają figury geometryczne. Odgrywa dużą rolę we wspomaganiu procesów poznawczych, gdyż sam moment składania jest już sytuacją, w której dziecko poznaje jednocześnie za pomocą kilku zmysłów: wzroku, dotyku, słuchu. Manipu-

24

uiling (pochodzi od angielskiego „quill”, czyli nawijać na pióro) - polega na tworzeniu ozdób z wąskich pasków papieru zwiniętych w kształt sprężyny spiralnej i odpowiednio uformowanych przez zagięcie zewnętrznych warstw. Przygotowane elementy nakleja się na papier prostopadle, tworząc dowolne kompozycje. Obecnie technika ta jest wyjątkowo popularna i ma coraz więcej zwolenników. W Korei Południowej quilling znajduje się nawet w programie szkolnym, ponieważ znany jest jako sztuka, która uspokaja, niweluje agresję, uwrażliwia i rozwija wyobraźnię dzieci. Taka forma papieroplastyki bardzo podoba się dzieciom i pomaga w odkrywaniu własnych zasobów twórczych oraz sprzyja poszukiwaniu inspiracji artystycznej i wykorzystaniu jej w działaniu.

Quilling jest praktyczny, bo dzieci mogą go łatwo nakładać na przedmioty codziennego użytku takie jak ramki do obrazów, kartki okolicznościowe, zaproszenia, pudełka na biżuterię i prezenty oraz inne dekoracyjne przedmioty. To technika przez którą można tworzyć nieskończoną ilość motywów: dzikie kwiaty, kwieciste drzewa nad żywopłotem, motyle,

zwierzęta, fantazyjne motywy i tradycyjne wzory. Wykonane tą techniką ozdoby doskonale spełnią rolę prezentu lub dekoracji.

E

mbossing - metoda wytłaczania wzorków dzięki specjalnym szablonom przy użyciu maszynek ręcznych lub wytłaczarek szczękowych. Papier włożony pomiędzy szablon zostaje przemaglowany i pozostawia na nim wytłoczony wzór. Przy tej technice używa się niewielu przedmiotów. Potrzebny jest papier, sztywne szablony i dłutka kulkowe, które świetnie potrafi zastąpić wypisany długopis.

Małym kosztem można osiągnąć świetne, niepowtarzalne efekty. Idealne do ozdabiania kartek, scrapków i innych przedmiotów.

Jest to ciekawa, ale jeszcze mało znana metoda. Aby zrobić kartkę musimy przygotować szablon do embossingu i sztyft zakończony kuleczką (do wygniatania), brystol lub papier wizytówkowy (na kartkę bazową), cieńszy papier (będziemy na nim wytłaczać motyw), kokardkę, inne dekoracje – taśmy pasmanteryjne (obrączki, słoniki, kwiatki itp.), naklejki i inne. Przygotowujemy szablon, sztyft do wytłaczania i papier, który będziemy ozdabiać i jesteśmy gotowi do wykonania swojego projektu - wspaniałego dziecięcego papierowego arcydzieła.

P

apierowej wiklinie – technika, dzięki której ze zwykłych, codziennych gazet, stworzyć można eleganckie i efektowne koszyki. Przy

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

odrobinie cierpliwości możemy stworzyć tanie przedmioty dekoracyjne, służące do przechowywania drobiazgów, tworzenia stroików świątecznych i na różne inne okazje. Koszyki z papieru to także świetny pomysł na prezent i na pewno okazja do pozbycia się stosów zalegających w domu gazet. Jednak papierowa wiklina ma ten plus, że jest bardziej plastyczna, można lepiej nią manipulować przy wyplataniu.

By stworzyć koszyk najpierw skręca się gazetowe rurki, z których później wyplata się koszyki jak z naturalnej wikliny, a później w oparciu

o jakiś kształt, niech to będzie np. doniczka, posplatać je ze sobą. Po wyschnięciu można koszyk zabezpieczyć, oraz usztywnić go, przy pomocy lakieru bezbarwnego. Kosze są wytrzymałe, praktyczne. Można upleść właściwie wszystko, a dla dzieci pozostaje satysfakcja, że

właśnie stworzyło się coś z niczego.

Nowoczesne masy plastyczne Plastelina i modelina znane od dziesiątków lat. Już nasi rodzice bawili się nimi, gdy byli dziećmi. Teraz to tylko część z mas plastycznych oferowanych dla dzieci. Dziś możemy wyróżnić takie alternatywy jak: plastopianka i piankolina, piankolina moon dough, coolinda, piaskolina, bubber, ciastoplasto. Wszystko to po to, by jeszcze bardziej zaciekawić dzieci i zachęcić to zabawy. Nie można ich nazwać substytutami plasteliny, bo są czymś zupełnie innym. Nie oferują tego co plastelina i odwrotnie. Jedną z najlepszych nowoczesnych form ćwiczenia rąk jest zabawa z piaskoliną, plastopainką bądź z piankoliną. Jest to doskonały materiał, który rozwija motorykę, ale także twórczą wyobraźnię.

P

lastopianka nowoczesna masa plastyczna stworzona z kolorowych, maleńkich kulek styropianu o kleistych właściwościach.

Stworzona specjalnie z myślą o dzieciach. Zabawa plastopianką nie wymaga dużych umiejętności plastycznych ani dodatkowych narzędzi. Można nią wyklejać gotowe szablony bez użycia kleju, można ją formować w dowolny sposób tworząc rzeźby, płaskorzeźby lub przestrzenne obrazki. Świetnie łączy się również z dodatkowymi materiałami np. pomponami, sznurkami, plastikowymi oczkami, itp. Tworzenie prac przy użyciu plastopianki rozwija dziecięcą wyobraźnię, zdolności manualne i przede wszystkim sprawia wiele radości.

P

iaskolina Moon Sand to wspaniały zestaw pobudzający wyobraźnię i sprawność manualną. Ma ona konsystencję mokrego piasku morskiego i dokładnie tak się zachowuje. Dzięki temu piaskowi o konsystencji plasteliny nie przywierającej do powierzchni, nie brudzącej i łatwej w modelowaniu można uzyskać niesamowite efekty tworząc

wszystko to, co podpowie wyobraźnia. Piaskolina nigdy nie wysycha, więc można bawić się nią do woli. Babki z piaskoliny są bardzo trwałe i nie rozsypują się.

Cała zabawa odbywa się na specjalnej macie, dzięki której utrzymacie czystość, a gdy kilka ziarenek wyskoczy z maty wystarczy wciągnąć je odkurzaczem, nie pozostawiają śladu. Zabawa z Moon Sand to przyjemnie i kreatywnie spędzony czas. Rozwija wyobraźnię, zdolności manualne, zdolności twórcze, wspomaga rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej dziecka. Jest to zabawka zarówno dla chłopców jak i dla dziewczynek.

P

iankolina nie jest ciągliwa jak plastelina.

Próba jej rozciągnięcia zawsze skutkuje pokruszeniem. Dzięki temu możemy uzyskać efekt okruchów, ale już wałka nie da się uformować. Podczas wałkowania w dłoniach, wszystko się rozpada. Można za to, przy odpowiednio dużej ilości piankoliny, uformować duże bryły o równych ścianach. Późniejsza ich obróbka poprzez formowanie nożem, wykrajanie formami czy rzeźbienie innym narzędziem jest łatwa i przyjemna. Nie trzeba mocować się z ciężkimi bryłami, bo piankolina jest lekka, zupełnie jakby trzymało się w ręce styropian.

Piankolina świetnie nadaje się do rzeźbienia, jak również pływa po wodzie. Można wykonać z niej statek i cieszyć się nim podczas zabaw wodnych. Najlepiej jest używać foremek.

Muszą one mieć możliwość wypchnięcia materiały od tyłu. W inny sposób ciężko byłoby wyciągnąć masę ze środka zachowując jej kształt nienaruszony. Piankolina jest przeznaczona do budowli z większych elementów głównie dlatego, że nie lepi się między sobą tak dobrze jak plastelina i trzeba ją mocniej dociskać. Niestety takie traktowanie deformuje delikatne, małe elementy.

P

iankolina Moon Dough- pianka, którą możesz lepić i kształtować na różne sposoby.

Miękka, lekka i nie wysychająca piankolina dostępna jest w różnych kolorach. Nie wysycha, a więc można tworzyć niezliczone fantazyjne produkty i nie traci swojej wilgotności oraz nie zawiera pszenicy. To kreatywna zabawka w postaci lekkiej i miękkiej kuleczkowej masy plastycznej. Można z niej modelować dowolne kształty.

Każde dziecko kierując się wyobraźnią może ulepić z piankoliny figury płaskie, a także przestrzenne. Piankolina nie brudzi, nie przykleja się ani do rąk ani do ubrania, a jej kolorowe kostki łatwo się ze sobą łączą. Nie klei się do rąk i jest wielokrotnego użytku. Można się bawić bez końca i jest łatwa do sprzątnięcia odkurzaczem, ponieważ nie przywiera do

powierzchni. Bardzo żywe barwy zachęcają najmłodszych do aktywnej zabawy, w trakcie której dzieci poznają kolory, uczą się liczyć oraz tworzą najróżniejsze kształty.

P

iankolina Bubber - bardzo leciutka, nietoksyczna, masa plastyczna. Piaskolina w dotyku przypomina mokry piasek i jej największą zaletą jest to, że nigdy nie wysycha. To coś jakby połączenie pianki i styropianu. Bubber jest miły, satynowy w dotyku i bardzo ławo się poddaje. Można z niego wykrawać różne figury za pomocą foremek, wykonywać formę do odlewu. Idealnie odwzoruje każdy kształt i nawet najmniejszy detal. Oprócz tego nie wysycha na powietrzu, ładnie pachnie, pływa po wodzie, łatwo się odkurza i nie wciska się w dywan.

Można lepić rączkami, można w nim rzeźbić plastikowymi narządkami, a więc możliwości są niemalże nieograniczone. Dziecko bez większego wysiłku może nadawać masie dowolny kształt. Łatwo i przyjemnie formuje się narzędziami: nóż, foremki, skrobaki itp. uzyskania efektu okruchów. Swoje budowle można utrwalić poprzez wypiek w piekarniku. Dzieci lubią Bubber, gdyż nie jest lepki ani piaszczysty. Jest tak miękki w dotyku, że nawet najmniejsze i najsłabsze rączki mogą go z łatwością kształtować.

C

iastoplasto - masa plastyczna nowej generacji: lekka, elastyczna, rozciągliwa, miękka. Łatwo poddaje się modelowaniu, ponieważ produkowana jest na bazie wody.

Masa jest bardzo skoczna i sprężysta, bo i mokra, i zaschnięta odbija się od powierzchni jak piłeczka. Po ulepieniu kulki odbija się od ziemi, nie brudzi rąk ani powierzchni, nie kruszy się, nie jest tłusta, nie pęka i co ważne, zachowuje swoje kolory. Ulepione figurki są samoutwardzalne. Po kilku godzinach utrwalają się na powietrzu, tworząc miłą w dotyku, miękką postać. Ciasto dostępne jest w kilku kolorach, ale doskonale się łączy, więc można stworzyć nowe barwy i odcienie.

Wystarczy ulepić kulkę i rzucić, a masa odbija się i nie chce się zatrzymać. Daje dużo możliwości zabawy nawet z najmłodszymi dziećmi. Można ulepić konkretne kształty, te najprostsze- ślimaki, węże, biedronki, pszczoły i wszystkie inne bardziej skomplikowane np. figurki ulubionych postaci, biżuterię, ramki do zdjęć, magnesy na lodówkę i itp. Doskonale rozciąga się czy wałkuje, przetacza, formuje dowolne kształty. Z ciastoplasto da się lepić zarówno duże jak i bardzo małe elementy. Dzięki niej możesz stworzyć swój własny bajkowy świat figurek i nie tylko. Jedyną jej wadą jest dość wysoka cena.

Freblówka nr (12) 5/2013 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Aneta Juchimiuk

25