Freblówka nr 7 by Sławomir Krupa

Nr (7) 6/2012

Pismo o tematyce przedszkolnej skierowane do nauczycieli przedszkolnych i rodziców

Czytanie globalne – co to takiego?

Zajęcia patriotyczne w przedszkolu

Pastorałka SCENARIUSZE I ZABAWY: Polska to nasza Ojczyzna.

Poznaje symbole narodowe.

Jedziemy do Warszawy Zabawy Andrzejkowe

Pluszowy miś, z wystawy miś

na spacer chciał do dzieci iść…

Wie˛cej informacji znajdziesz na www.freblówka.pl

Szanowni Państwo,

Numer Freblówki, który Państwu przedstawiamy poświeciliśmy przede wszystkim zajęciom związanym z patriotyzmem i symbolami narodowymi. W przygotowanych materiałach skupiliśmy się na zagadnieniu patriotyzmu w przedszkolu potwierdzając myśl, że przedszkole to miejsce, gdzie poprzez różnorodne uroczystości, zabawy dzieci mogą zapoznać się z tradycjami, obrzędami naszego kraju – a przecież patriotyzm to również umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka. Patriotyzm to również znajomość symboli narodowych. W tym celu stworzyliśmy scenariusz zajęć Polska to nasza Ojczyzna. Dzięki niemu dzieci będą miały możliwość zapoznania się z hymnem narodowym, zapoznania się z barwami flagi polskiej i godłem naszego kraju. Podczas zajęć o symbolach narodowych przedszkolaki poznają zasady, jak powinny się zachowywać podczas słuchania hymnu narodowego i samodzielnie wykonać flagę polską. Aby ułatwić Państwu przeprowadzenie zajęć dodaliśmy załączniku w postaci flagi polskiej, godła, mapy Polski. Nawiązując do patriotyzmu i naszego kraju postanowiliśmy stworzyć także scenariusz zajęć o naszej stolicy. „Jedziemy do Warszawy” to scenariusz poświęcony jest m.in. poznaniu zabytków Warszawy, zapoznaniu się z wierszem „Wiślana syrenka”. W tym numerze nie zabraknie zabaw na Andrzejki, sposobów na wykonanie misia – zabawy te można wykorzystać podczas obchodów Światowego Dnia Pluszowego Misia. Zachęcamy zatem do lektury. Julianna Jachacy Redaktor naczelna

Wydawca (adres redakcji):

Projekt i skład:

Grupa Wydawnicza GABI, Warszawa ul. Krasnobrodzka 19/25 03-214 Warszawa

G.W. GABI www.gabi4net.pl

R edak tor naczel na:

Zapraszamy do e-księgarni:

Julianna Jachacy julianna@freblowka.com.pl

Czytaj nas także na:

www.freblówka.pl www.e-bibliofil.pl

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Czytanie globalne – co to takiego?

wórcą metody czytania globalnego jest Amerykanin Glenn Doman. Opracował ją w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Początkowo metodę tę adresował do dzieci z uszkodzeniem mózgu. Efekty były tak zachęcające, że Doman zadał sobie w pewnym momencie pytanie: „Skoro dzieci z uszkodzonym mózgiem, po stymulacji metodą czytania globalnego czynią tak znaczące postępy, to co możemy tą metodą osiągnąć u dzieci zdrowych?” W ten sposób czytanie globalne zaczęły stosować w zabawach ze swymi dziećmi kolejne pokolenia rodziców. Metoda zyskiwała coraz szersze kręgi zwolenników. Wkrótce przekroczyła granice USA i poczęto ją stosować w innych krajach na całym świecie. Glenn Doman został uhonorowany odznaczeniami państwowymi wielu rządów. Jego Instytut Osiągania Ludzkich Możliwości założony w Filadelfii w 1955 roku prowadzony jest obecnie przez córkę Glenna – Janet Doman i propaguje idee stymulowania dzieci w wielu dziedzinach. Jak to działa? Rodzice często pytają jak to możliwe, że można nauczyć czytać malucha nie ucząc go liter. Naturalnie, czytanie bez znajomości alfabetu jest niemożliwe. Istnieją jednak dwa sposoby czytania. Jeden to czytanie globalne, drugi jest czytaniem analityczno-syntetycznym, dla ułatwienia nazywać go będę „zwykłym”. Podczas czytania globalnego dziecko roz-

poznaje i nazywa cały wyraz, nie wnikając w jego strukturę i nie znając liter. W rzeczywistości czytanie globalne stosują Wasze maluchy od wczesnego dzieciństwa. Dzieci „odczytują” nazwy na reklamach, pudełku z jogurtem, tytuł na ulubionej książeczce. I wcale nie przeszkadza im w tym nieznajomość liter. Postrzegają bowiem obraz graficzny wyrazu jako całości, tak jakby patrzyły na budowlę z klocków lego bez uświadamiania sobie – póki co – ze składa się ona z poszczególnych klocków. My, dorośli, także odczytujemy w ten sposób znaczenie piktogramów, czyli obrazków symbolizujących różne treści. Demonstrując dziecku plansze z wyrazami sprawiamy, że zapamiętuje ono ich wygląd, kojarzy z nazwą, a że potencjał intelektualny maluchów jest olbrzymi, szybko przyswaja sobie treść wielu plansz. Niestety, nie można poprzestać na takim czytaniu. W naszym języku funkcjonują tysiące wyrazów, z których każdy podlega jakimś odmianom. Tak czy owak dziecko musi nauczyć się czytania „zwykłego”. I teraz objawia się fenomen czytania globalnego. W którymś momencie prowadzony tą metodą malec uświadamia sobie złożoną strukturę wyrazu. Dostrzega owe pojedyncze klocki. Dzieje się to po kilku tygodniach lub miesiącach zabaw, w zależności od wieku dziecka i atmosfery towarzyszącej tym zabawom. Nazywam ten moment chwilą, w której rusza lawina. Dziecko poczyna dopytywać się o nazwy liter. Wiele z nich poznało już wcześniej, przy okazji demonstrowania

jak pisze się jego imię, imiona najbliższych czy ulubionego zwierzaczka. Od tego momentu dziecko próbuje łączyć ze sobą litery (dokonywać ich syntezy). To najtrudniejszy etap w nauce czytania. Można bowiem znać cały alfabet, nazywać wszystkie literki, ale łączyć je ze sobą to w nauce czytania najbardziej skomplikowane zadanie. Na lawinę nie ma jednak sposobu. Kiedy malec pojmie jak połączyć ze sobą litery tak by tworzyły fonetyczną całość, cała reszta to tylko kwestia czasu. Przypomnijcie sobie swoje długie i żmudne ćwiczenia, którymi okupiona była nauka czytania. Trwała ona z reguły cały rok a i potem należało jeszcze doszlifować technikę, by czytać płynnie. Zabawa w czytanie globalne pozwala znacznie skrócić okres ćwiczeń a samo „wejście w czytanie” odbywa się bezboleśnie, z radością i nie wiadomo kiedy. Jak się to robi? Dwadzieścia lat obcowania z czytaniem globalnym i kolejnymi rocznikami dzieci nauczyło mnie, że podstawową zasadą podczas stosowania tej metody jest… brak sztywnych zasad. Naprawdę nie ma znaczenia czy prezentujemy dziecku plansze raz czy dwa razy dziennie. Globalne czytanie to ma być kilka minut dobrej zabawy. Jeśli dorosły jest poirytowany a dziecko zmęczone, znudzone, bądź podekscytowane – dajmy sobie spokój. Odłóżmy zabawę do jutra. Czasem trzeba zrobić kilkudniową przerwę a procesom, które dokonują się w umyśle dziecka wcale ona nie zaszkodzi. Istotną sprawą jest by na czas prezentacji plansz z wyrazami dziecko było skupione i nie rozpraszało się. Jak tego dokonać? Każda mama ma swoje sposoby. W mojej praktyce jednym z najskuteczniejszych była zabawa w pisklęta i ptasią mamę. Dzieci zamieniały się w pisklaki i jeśli z uwagą patrzyły na prezentowane plansze ptasia mama wkładała im do dzióbka smakowite ziarenka (rodzynki, żurawiny, kukurydziane chrupki itp.). Motywacja ma-

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

terialna sprawdzała się zatem najbardziej. Ważne jest, by podczas prezentowania plansz i odczytywania ich treści nie używać zwrotów: „Tu jest napisane…”, albo: „To wyraz…” Dziecko bowiem może nabrać przekonania, że na planszy widnieje napis „To wyraz mama” (dla przykładu). Jednemu wyrazowi na planszy towarzyszyć ma jeden dźwięk. Podnosimy zatem planszę z napisem „mama” i czytamy wyraźnie „mama”, nic więcej. Kolej na planszę następną. Glenn Doman sugerował by w pierwszej fazie zabawy w czytanie używać wyrazów napisanych czerwonymi literami. Być może jest to niezbędny wymóg wobec niemowląt. Dzieciom w wieku przedszkolnym (od 3 lat) możemy demonstrować od początku czcionkę czarną. Rodzicom, którzy nie chcą korzystać z gotowych zestawów plansz i postanowili wykonać je sami, nie radzę pisać wyrazów wielkimi literami. Należy ich używać jedynie w imionach i nazwach własnych, w pozostałych przypadkach należy pisać wy-

razy czcionką małą, taką, z jaką stykamy się na co dzień. Zatem piszemy „mama”, „kot”, „oko” a nie „MAMA”, „KOT”, „OKO”. Zainteresowanych szczegółowymi sposobami prezentowania plansz, jak też gotowymi planszami odsyłam na stronę Wydawnictwa Pentliczek (www.wydawnictwo-pentliczek.pl), które specjalizuje się w tworzeniu materiałów do stymulacji rozwoju małych dzieci. Na koniec ważna uwaga. Kiedy u dziecka pojawi się zainteresowanie literą i pocznie dopytywać się o ich nazwy, pamiętajmy by nie nazywać spółgłosek tak, jak recytuje się je w alfabecie (be, ce, de). To duży błąd i może zdezorientować malca. Jeśli nabierze przekonania, że „k” to „ka” a „t” to „te” – przeczyta kiedyś „kaote” zamiast „kot”. Czyli – pamiętajmy – jest „m” nie „em”, „z” nie „zet” itd. Po co się to robi? Niekiedy rodzice pytają czy umiejętność czytania we wczesnym wieku nie skraca dzieciństwa, nie kładzie się na nie cieniem. Odpowiadam z mocą: - Absolutnie! Obserwuję z uwagą od dwudziestu lat dzieci, które zaczęły czytać wcześniej niż ich rówieśnicy. Są to dzieciaki z dużą wiedzą ogólną, znakomicie radzące sobie w szkole, kochające książki, ze spo-

rym poczuciem własnej wartości. Nie dostrzegam żadnego niebezpieczeństwa w fakcie, że pięciolatek sam przeczyta sobie książeczkę. Większą troską napawać powinno długie przesiadywanie przed komputerem czy oglądanie telewizji, bądź bajek z odtwarzacza. Teoria skracania dzieciństwa nie może być prawdziwa, skoro zabawa w czytanie to tylko jeszcze jedna radosna zabawa, zajmująca kilka minut dziennie. Pojawiła się także teoria, iż wczesne czytanie może być powodem dysleksji. Myślę, że można to między bajki włożyć. Wśród wcześnie czytających dzieci nie zaobserwowałam dyslektyków. Po co zatem bawić się w czytanie? Po to by dać dziecku solidną podwalinę pod ogólną wiedzę (a wiadomo, że im młodszy umysł, tym chłonniejszy), by kształtować jego procesy poznawcze, pomnażać inteligencję i znakomicie się przy tym bawić. Zapraszam na swoją stronę internetową, gdzie można obejrzeć filmiki z dziećmi. Rodzice filmowali dzieci w odstępach paru miesięcy by można było zaobserwować jak malcy zmierzają od czytania globalnego do „zwyczajnego” – analityczno-syntetycznego. Jest wśród nich obcokrajowiec, który z alfabetem łacińskim zetknął się dopiero po zamieszkaniu w Polsce. Spójrzcie, jak pięknie i bez śladu obcego akcentu czyta nieznane sobie teksty… Maria Trojanowicz-Kasprzak www.czytanieglobalne.edu.pl

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Zajęcia patriotyczne w przedszkolu ziecko bezpośrednio lub pośrednio uczestniczy w wydarzeniach, w którym uczestniczą jego najbliżsi, dlatego istotne jest aby wprowadzać je w patriotyzm zaczynając od spraw tych najbliższych – lokalnych. Należy pamiętać, że początkowo dla dziecka patriotyzm to dom, ogród w którym się bawi, przedszkole. Zaczynając od tak prostych rzeczy, a następnie przechodząc do poznawania zwyczajów uświadamiamy dzieciom kim są, skąd się wywodzą jaka jest nasza przeszłość, uczymy je bycia Polakiem i miłości do kraju ojczystego. Dzieci posiadające taka wiedzę czują przynależność narodową, a jak mówi Maria Kielar-Turska „Sięganie do tradycji związane jest współcześnie ze świadomą refleksją jednostki nad sobą, nad tym kim jestem, jakie są moje korzenie. Na co dzień tradycję wypiera głośna nowoczesność. A przecież każda społeczność winna zabiegać o to, by uchronić od zapomnienia wszystko, co składa się na jej kulturową odrębność.” Program edukacji patriotycznej powinien służyć m.in. odkrywaniu przeszłości,

wzmacnianiu z w i ą z k u emo cjo nalnego z regionem, kreowaniu postaw obywatelskich przy wykorzystaniu nowoczesnych form przekazu. Zajęć patrio-

Patriotyzm wyraża się poprzez postawę szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie. To również umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka. Oparty jest na poczuciu więzi społecznej, wspólnoty kulturowej oraz solidarności z własnym narodem i społecznością. tycznych nie powinno zabraknąć w wychowaniu przedszkolnym, zatem w naszym piśmie postaramy się pokazać nauczycielom przedszkolnym sposoby na przeprowadzenie zajęć, tak aby mogli przekazać dzieciom to co w ich regionie, kraju jest piękne i ciekawe, a tym samym rozbudzić przywiązanie do Ojczyzny. Przedszkole miejscem patriotyzmu Przedszkole to miejsce, gdzie poprzez różnorodne uroczystości, zabawy dzieci mogą zapoznać się z tradycjami, obrzędami naszego kraju. Do takich uroczystości mogą należeć np. Święta Bożego Narodzenia, Wielkanoc, Dzień Dziadka, Dzień Babci, Dzień Mamy i Taty, Andrzejki, a także 11 listopada, 3 maja itd. Do nich należy wliczyć również święta związane z danym regionem. Podczas tych uroczystości dzieci zapoznają się z różnymi zwyczajami takimi, jak wróżby andrzejkowe, łamanie się opłatkiem, składania życzeń, tradycyjnymi potrawami wigilijnymi, malowaniem pisanek, palm, chodzenie z kogucikiem, gaikiem, oblewaniem wodą, tłustym czwartkiem, świętem wiosny, topieniem marzanny itd. Stosowanie wierszy, muzyki, tańca czy dramy w osiągnięciu określonego celu powoduje, że przedszkolaki kształtują swoje uczucia i postawy społeczne. Dziecko oprócz przyswojenia wiedzy uczy się także pracy w zespole, wie że jest bardzo

ważnym elementem całego zespołu, czuje się bezpieczne, co wywołuje jego dobre samopoczucie. Dodatkowym atutem uroczystości przedszkolnych szerzących patriotyzm jest integracja przedszkola ze środowiskiem np. z rodzicami. Wśród zajęć związanych z powyższym tematem mogą znaleźć się te, które nawiązują do ojczyzny, symboli narodowych i miast, w których żyją dzieci. Podczas takich zajęć przedszkolak poznaje nazwę swojego Państwa, potrafi wymienić jej główne miasta, wie jak nazywa się stolica Polski, jej główne rzeki, jak wygląda godło Polski i jak brzmi hymn polski. Zabawy przeprowadzane przez nauczyciela powinny również zainteresować przedszkolaków tańcami danego regionu, dzieci powinny słuchać legendy związane z naszym krajem i bajki znanych pisarzy polskich. Oprócz tego poznają sztukę polską i sylwetki sławnych Polaków. Ojczyzna dla dzieci to też najbliższe otoczenie – dom, plac zabaw, ulica na której bawią się z kolegami, koleżankami. W związku z tym należałoby wprowadzić do zajęć również te, które uświadamiałyby przedszkolakom ich rolę w grupie społecznej, najbliższym otoczeniu – rodzinie, społeczności lokalnej. Tego typu zajęcia powinny służyć poznaniu nazwy miejscowości, w której dzieci żyją, a także zapoznanie się z jej zabytkami, kulturą, legendami o niej itp. Głębszym przesłaniem jest ukształtowanie w dzieciach potrzeby podtrzymywania tradycji, a także umiejętności zachowania się podczas uroczystości zarówno państwowych, jak i rodzinnych.

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Konspekt zajęc′ dla p rzedszkolaków

Polska to nasza Ojczyzna. Poznaje symbole narodowe. Opracowała: Julianna Jachacy

Foto: Wydawnictwo Dwie Siostry

Temat: Polska to nasza Ojczyzna. Poznaje symbole narodowe. Cele zadania: poznanie słowa „ojczyzna”, umiejętność rozpoznania flagi, godła i hymnu polskiego, umiejętność pokazania Polski na mapie Europy, rozbudzenie zainteresowań krajem ojczystym i jego symbolami, Metoda: rozmowa, zabawa plastyczna. Pomoce dydaktyczne: flaga, godło, hymn Polski, mapa Polski, wiersz Czesława Janczarskiego „Co to jest Polska?” i „Barwy ojczyste” . Przebieg zajęć: 1. Przywitanie dzieci. Poinformowanie o temacie zajęć. Czytanie wiersza „Co to jest Polska?” i rozmowa na temat naszego kraju (gdzie leży Polska na mapie Europy, jak nazywa się jej stolica itd.)

Czesław Janczarski „Co to jest Polska?” Co to jest Polska? Spytał Jaś w przedszkolu. Polska – to wieś i las i zboże w polu, i szosa, którą pędzi do miasta autobus, i samolot co, leci wysoko nad Tobą. Polska – to miasto strumień i rzeka, i komin fabryczny co dymi z daleka, a nawet obłoki, gdy nad nami mkną . Polska – to także Twój rodzinny dom. A przedszkole ? Tak – i przedszkole i róża w ogrodzie, i książka na stole.

Po przeczytaniu wiersza i rozmowie z dziećmi można wykonać prace plastyczne na temat z czym kojarzy się dzieciom Polska. 2. Jeszcze Polska nie zginęła…. Dzieci poznają hymn narodowy, godło Polski. Nauczyciel mówi o tym, jak powinno się zachowywać, kiedy słyszymy hymn Polski, następnie słucha go z dziećmi. 3. Zabawa plastyczna – flaga polska Nauczyciel czyta dzieciom wiersz Czesława Janczarskiego „Barwy ojczyste”, rozmawia dziećmi o fladze polskiej, następnie dzieci wykonują flagę z papieru.

Czesław Janczarski „Barwy ojczyste” Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie. A na tej fladze biel jest i czerwień. Czerwień to miłość, biel - serce czyste. Piękne są nasze barwy ojczyste. Flagę można wykorzystać na uroczystości państwowe. 4. Zakończenie zajęć.

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

HYMN PAŃSTWOW Y RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ „Mazurek Dąbrowskiego” Słowa: Józef Wybicki, 1797 r. Jeszcze Polska nie zginęła, Kiedy my żyjemy. Co nam obca przemoc wzięła, Szablą odbierzemy. Marsz, marsz Dąbrowski, Z ziemi włoskiej do Polski. Za twoim przewodem Złączym się z narodem. Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę, Będziem Polakami. Dał nam przykład Bonaparte, Jak zwyciężać mamy. Marsz, marsz ... Jak Czarniecki do Poznania Po szwedzkim zaborze, Dla ojczyzny ratowania Wrócim się przez morze. Marsz, marsz ... Już tam ojciec do swej Basi Mówi zapłakany Słuchaj jeno, pono nasi Biją w tarabany. Marsz, marsz ... Na stronie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego znajdują się do pobrania pliki: Zapis dźwiękowy hymnu państwowego: mp3 (579 KB) Tekst literacki hymnu państwowego: pdf (98 KB), doc (20 KB) Tekst muzyczny hymnu państwowego głos solo: .pdf (23 KB), .doc (46 KB) fortepian: .pdf (25 KB), .doc (49 KB) głos z fortepianem: .pdf (32 KB), .doc (63 KB) chór mieszany: .pdf (44 KB), .doc (88 KB) chór męski: .pdf (42 KB), .doc (81 KB) dwa głosy: .pdf (25 KB), .doc (51 KB) trzy głosy równe: .pdf (29 KB), .doc (66 KB) trzy głosy mieszane: .pdf (40 KB), .doc (79 KB) mały dowolny zespół instrumentalny: .pdf (161 KB), .doc (296 KB) głosy orkiestrowe: .pdf (258 KB), .doc (507 KB)

mała orkiestra dęta: .pdf (115 KB), .doc (185 KB) wielka orkiestra dęta: .pdf (187 KB), .doc (320 KB) marszowa orkiestra dęta: .pdf (155 KB), .doc (278 KB) orkiestra symfoniczna: .pdf (168 KB), .doc (265 KB)

http://www.mkidn.gov.pl/pages/strona-glowna/kultura-i-dziedzictwo/hymn-panstwowy.php

Ochronę prawną symboli państwa gwarantuje konstytucja. Warunki używania godła i flagi państwowej oraz szczegóły dotyczące hymnu określa ustawa z dnia 31 stycznia 1980r. (Dz. U. z dnia 11 marca 1980 r.)

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Słupsk Gdańsk Koszalin Szczecin

Elbląg

Ełk

Olsztyn Grudziąc

Sokółka

Piła

Gorzów Wielkopolski

Białystok Poznań

Warszawa

Siedlce

Łódź Radom

Wrocław Częstochowa

Lublin

Kielce

Opole Katowice Kraków

Rzeszów

Bielsko-Biała

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Jedziemy do Warszawy – scenariusz zajęć Opracowanie Julianna Jachacy

Temat dnia: Poznajemy Warszawę stolicę Polski. Cele zadania: rozumienie słowa stolica, umiejętność wskazania stolicy Polski na mapie, poznanie herbu Warszawy, legendy dotyczącej stolicy Polski, umiejętność wypowiedzenie się na temat zabytków Warszawy. Metody: rozmowa, zabawa ruchowa, zabawa plastyczna. Pomoce dydaktyczne: mapa Polski, herb Warszawy, słowa piosenki „Jedzie pociąg z daleka”, wiersz „Wiślana syrenka” Tadeusza Kubiaka, obrazki zabytków Warszawy, herbatniki i lukier. Przebieg zajęć: 1. Przywitanie dzieci. Wprowadzenie dzieci w treść zajęć. 2. Zabawa ruchowa – jedzie pociąg z daleka Dzieci stają jedno za drugim tworząc pociąg, nauczyciel jest lokomotywą i prowadzi wagoniki (dzieci) w rytm piosenki „Jedzie pociąg z daleka” (nauczyciel śpiewa)

Jedzie pociąg z daleka, ani chwili nie czeka, Konduktorze łaskawy, zaproś nas do zabawy! Konduktorze łaskawy, zaproś nas do zabawy, ciuch ciuch ciuch ciuch.... ciuch ciuch ciuch ciuch.... Dla każdego bilet mam, do lulandi zapraszam, proszę wsiadać, ruszam już Konduktorze, czapkę włóż! Jedzie pociąg z daleka ani chwili nie czeka coraz szybciej, ciuch ciuch bucha para, koła w ruch! 13

W piosence słowa do zabawy, do lulandi można zastąpić słowem do Warszawy. Podróż powinna kończyć się przed mapą Polski, na której nauczyciel wskazuje dzieciom, gdzie leży Warszawa. 3. Dawno, dawno temu Nauczyciel czyta dzieciom wiersz „Wiślana syrenka” Tadeusza Kubiaka i rozmawia z dziećmi o herbie warszawskim.

„Wiślana syrenka” Tadeusz Kubiak Wypłynęła z Wisły Srebrzysta Syrenka Miała ogon rybi Ta dziwna panienka. Nagle zobaczyła Dom u brzegu Wisły. - Tutaj będę właśnie mieszkać – Powiedziała wszystkim. - Będę was broniła Tym wiślanym mieczem. Niech w spokoju rybak łowi, Piekarz chleby piecze. I tak zamieszkała Syrenka w Warszawie. Wczoraj w parku ją widziałem, jak tańczyła z pawiem.

5. Słodki domek Nauczyciel wraca do wiersza „Wiślana syrenka”, mówi, że zobaczyła ona dom u brzegu Wisły i postanowiła tu zostać, a następnie mówi dzieciom, aby pomyślały, jak ten domek mógł wyglądać i wykonały go z herbatników. Do wykonania domku potrzebne będą: herbatniki, lukier – woda z cukrem pudrem, bakalie, wiórki kokosowe lub inne posypki. Wykonanie: na początku przygotowujemy gęsty lukier (klej) – proporcja” na łyżkę wody dodajemy 2-3 łyżki cukru pudru, następnie z 3 herbatników wykonujemy dach naszego domku. Po wykonaniu dachu robimy ścianki domku – sklejamy lukrem położony herbatnik (podłoga) z dwoma pionowymi (po wyschnięciu) kładziemy na ściankach dach. Potem ozdabiamy domek. Oczywiście domki mogą być wymyślone przez dzieci. 6. Zakończenie zajęć.

4. Warszawski spacer Do zabawy potrzebna będzie ścieżka – może być wykonana z papieru lub skakanek, liny, sznurówek itp. (kładziemy dwa rzędy wymienionych rzeczy na szerokość dzieci dobrane w pary). Co jakiś czas na ścieżce kładziemy zabytek warszawy (obrazek), pytamy dzieci, czy znają to miejsce, pomnik, budowlę i omawiamy z dziećmi dany zabytek. Dzieci spacerując mogą słuchać lub śpiewać piosenkę „Spacer to przygoda zdrowa” Lilli i Plafa.

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Grób Nieznanego Żołnierza

Łazienki Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Pałac w Wilanowie

Pałac Prezydencki

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Teatr Wielki

Warszawska Syrenka

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Pałac Kultury i Nauki

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Ogród Saski

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Zamek Królewski

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Pomnik Małego Powstańca

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Pluszowy miś, z wystawy miś na spacer chciał do dzieci iść… Nawiązując do tego dnia przedstawiamy Państwu kilka pomysłów na stworzenie własnego misia, które mamy nadzieję posłużą w zajęciach przedszkolnych. Miś z plasteliny Do zadania potrzebna będzie: przykładowo plastelina brązowa, biała, czarna, różowa (oczywiście kolory można wybrać według gustu dzieci). Przygotowanie: Z brązowej plasteliny forujemy kulkę, która będzie buźką naszego misia, następnie mniejszą kulkę formujemy z białej plasteliny i spłaszczając przyklejamy do tej poprzedniej (nie na środku). Na białej części buźki przyklejamy mała różową kuleczkę – nos misia a powyżej dwie białek kulki, a na nich jeszcze dwie mniejsze czarne kulki – oczy misia. Usta misia formujemy np. z różowej plasteliny – mały kawałek formujemy w kształt litery U. Uszy misia również możemy wykonać z dwóch kulek lekko spłaszczonych, a na nich przyklejamy dwie mniejsze kulki. Następnym krokiem jest brzuszek. Wykonujemy go formując plastelinę w kształt wyciągniętej kuli – na brzuszku nalepiamy spłaszczoną kulkę w innym kolorze. Ręce misia tworzymy z plasteliny brązowej na kształt dwóch łez i przyklejamy do boków brzucha. Podobnie wykonujemy nogi tylko większe i przyklejamy „pod brzuchem”, tak aby miś siedział. Do tułowia doklejamy głowę i misio gotowy.

koło pomarańczowe o średnicy 5 cm, a na górnym brązowym kole bliżej prawej strony koło pomarańczowe 4 cm. Następnie przyklejamy uszy misia – koła brązowe o średnicy 5 cm i oczy, czyli dwa koła różowe o średnicy 2 cm na lekko pod wcześniej przyklejonym kołem pomarańczowym, a na nim zaś czarny nosek misia ( koło czarne o średnicy 1,5 cm). Na koniec przyklejamy raczki i nóżki misia – 4 koła o średnicy 4 cm – przyklejamy do tułowia. Oczywiście kolor kółek może wybrać nauczyciel. Na końcu zabawy dzieci mogą nazwać swojego misia. Miś z bibuły Do tego zadania potrzebna będzie kolorowa bibuła karbowana, arkusz papieru z konturem misia (zachęcamy do wykorzystania obrazka z naszym „freblówkowym” misiem) i klej. Przygotowanie: Każdemu dziecku wręczamy kartkę z misiem, różne kolory bibuły i klej. Dzieci z małych kawałków bibuły robią kulki i przyklejają na misia. Puszysty miś Do tego zadania potrzebny nam będzie materiał jednolitego koloru (może być stara koszulka z bawełny) do wykonania konturu misia, różnokolorowe skrawki różnego rodzaju materiałów, kreda, klej, koraliki, guziki, wstążeczki itp.

Przygotowanie: Miś origami z koła Na materiale jednolitego koloru rysujemy kredą dwa Do tego zadania potrzebne będą dla każdejednakowe szablony misia (polecamy bardzo prosty go dziecka kółka brązowe – 2 o średnicy kształt) – tył i przód misia. Następnie na jednym z 10 cm – głowa i tułów, 2 o średnicy 5 cm szablonów – przód przyszywamy, przyklejamy oczy, – uszy, 4 o średnicy 4 cm – nogi. Następnie nos i buzię misia. Wycinamy również kształt koszuldwa koła pomarańczowe o średnicy 5 cm ki i spodenek/spódnicy i przyklejamy misiowi. Takie i 4 cm, dwa koła różowe o średnicy 2 samo ubranko przyklejamy na tylnią część micm - oczy i jedno koło o średnicy 1,5 sia. Po wykonaniu projektu przykładamy do 25 listopada cm – nosek. Do zadania należy również siebie tył i przód misia i zszywamy od dołu do o bchodzony jest przygotować duży arkusz papieru, na połowy, potem wypychamy misia skrawkami którym nakleimy misia i klej. Światowy Dzień Pluszowego Misia. pozostałego materiału i zszywamy dalszą część. Gotowego misia można ozdobić kokardkami itp. Pomimo, że ta sympatyczna Przygotowanie: zabawka ma już ponad 100 lat Na arkuszu papieru (w dolnej jego częWitraż miś ści) przyklejamy brązowe koło o średni- do dzisiaj cieszy się uznaniem wśród Do tego zadania potrzebny będzie szablon – widziecięcych zabawek i bajek. cy 10 cm – to będzie tułów misia. Nad traż miś, bibuła gładka i klej. nim (tak aby się stykały, a nawet lekko Miś jest również jednym na siebie nachodziły) przyklejamy druPrzygotowanie: z „freblówkowych” bohaterów gie brązowe koło o średnicy 10 cm – Z szablonu misia wycinamy zbędne elementy, – jest w naszym logo głowę misia. Na dolnym brązowym kónastępnie od „brzydszej” strony przyklejamy bii kolorowankach łeczku przyklejamy w dolnej krawędzi bułę (według gustu dzieci) i miś gotowy.

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Zabawy Andrzejkowe Serduszka z imionami Do wykonania tego zadania potrzebne będą 2 wycięte z kartonu duże serca. Na jednym z nich piszemy imiona męskie, a na drugim żeńskie. Następnie obracamy pustą stroną w górę. Najpierw podchodzi każda dziewczynka i szpilką przebija serduszko – miejsce, które przebiła odzwierciedli z drugiej strony imię jej ukochanego. Tak samo robią chłopcy na serduszku z imionami dziewczynek. Wróżba z talerzykami Pod trzema talerzykami leżą karteczki z cyframi 1,2,3. Wylosowana karteczka oznacza ile prezentów dziecko otrzyma pod choinką. Inny sposób: pod trzema talerzykami leżą obrazki owoców/słodyczy (ciastko, cukierek, batonik). Wylosowana karteczka oznacza, który owoc/rodzaj słodyczy ma zjeść dziecko. Oczywiście nie musi być to tego typu zabawa – wszystko zależy od kreatywności nauczyciela. ndrzejki to wieczór wróżb odprawianych w nocy z 29 na 30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja, patrona Szkocji, Grecji i Rosji. Andrzejki stały się również ciekawym elementem zajęć przedszkolnych. Mają one służyć poznaniu tradycji andrzejkowych i stworzeniu miłego nastroju w grupie. Poniżej przedstawiamy Państwu przykłady zabaw na ten dzień. Lanie wosku Do tego zadania potrzebny będzie wosk, miska z zimną wodą i klucz. Na wodę lejemy przez dziurkę od klucza roztopiony wosk, który po zastygnięciu tworzy daną formę. Po wyjęciu z wody formę należy trzymać pionowo między zapaloną świecą a jasną ścianą i odczytać przyszłość z cienia powstałego na ścianie. Interpretować można np. prezent, który przyniesie nam Mikołaj itp.

Krąg spełniających się życzeń Nauczyciel maluje na podłodze kredą duży krąg. Każde z dzieci rzuca trzema kośćmi i sumuje wyrzucone oczka (liczą się tylko kostki pozostające w kręgu). Liczby oznaczają np. 1. Będziesz miał bardzo udane ferie zimowe, 2. Wkrótce poznasz swoją ulubioną koleżankę/kolegę itd. Kręć się kręć butelko Na środku sali leży butelka, a wokół niej przedmioty/obrazki odzwierciedlające zawody (np. mikrofon to dziennikarz, strzykawka to pielęgniarka, garnek to kucharka itd.). Każde z dzieci kręci butelką i odczytuje zawód przyszłości. Milena Kwiręg

Który but pierwszy Każda z dziewczynek ściąga buta z lewej nogi i wszystkie zgromadzone buty ustawiamy przy ścianie naprzeciwko drzwi. Następnie ostatni but przekładamy z przodu i tak kolejne buciki. But dziewczynki, który pierwszy przekroczy próg oznacza, że właśnie ona pierwsza znajdzie miłość. Moje marzenia Nauczyciel przygotowuje dla każdego dziecka kartkę pociętą na 13 równych części. Na 6 z nich dzieci malują/piszą (wodoodpornym pisakiem) swoje marzenia. Następnie każde z dzieci miesza swoje kartki – nie składając ich i po kolei wkładają na dno dużej miski. Nauczyciel zalewa kartki wodą. Które marzenie wypłynie pierwsze to się spełni.

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Pas tor ałk a Pa we

ł Paw

l ik

o otwarciu jednej ze świątecznych pocztówek zostajemy zaproszeni do jej wnętrza, które przywołuje na nowo noc Bożego Narodzenia, z jej dobrze znanymi bohaterami: Świętą Rodziną, Herodem i całą plejadą szopkowych postaci. Wół i Osioł mówią ludzkim głosem i zaważą na losach Świata, udaremniając zakusy Diabła, który ze wszystkich sił stara się nie dopuścić do należytego uczczenia Świętej Nocy – krzyżuje drogi, gmatwa plany, chce zniszczyć świąteczną kartkę… Klasycznie skomponowany tekst, inkrustowany licznymi pastorałkami, został zderzony ze współczesną plastyką. Przedstawienie bawi się zwyczajowym ujęciem jasełek, sięga do różnych konwencji, nawiązuje do ruchomych szopek. Humor, dowcipne dialogi, wyraziście zarysowane postacie i dobrze skonstruowana dramaturgia przedstawienia sprawiają, że co rok przeżywana historia Bożego Narodzenia staje się opowieścią, w której z uwagą śledzimy bieg wypadków i przeżywamy losy bohaterów, jakby była historią, którą słyszymy pierwszy raz. Premiera: 6 października 2012 r. Spektakl dla dzieci od 5 lat reżyseria: Honorata Mierzejewska-Mikosza asystent reżysera: Hanna Kinder-Kiss scenografia: Marika Wojciechowska muzyka: Katarzyna Brochocka obsada: Wół - Robert Płuszka Osioł - Elżbieta Bielińska Maryja - Małgorzata Suzuki Józef - Marcin Marcinowicz Diabeł, Herod - Kamil Król Chmara Aniołków - Hanna Kinder-Kiss Trzej Królowie, Stado Pasterzy - Elżbieta Bielińska, Marcin Marcinowicz, Robert Płuszka Źródło: Teatr BAJ

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Świąteczna paczka dla przedszkolaka Przedszkolna paczka świąteczna jest już wpisana w tradycję Świąt. Jak powinna wyglądać idealna paczka? Przede wszystkim warto ją samodzielnie skompletować. W supermarketach, na bazarach, widać mnóstwo kolorowych paczek w srebrnych szeleszczących foliach, które pełne są słodyczy przeważnie niskiej jakości. Słodyczy i zabawek (najczęściej maskotek) – niekoniecznie bezpiecznych dla dziecka. Przedszkolne paczki świąteczne często wołają o pomstę do nieba, znajdziemy tam np. batoniki, czekolady czy cytrusy kupione w supermarkecie. To wszystko przedszkolny standard, ale czy musi tak być?

Tymczasem Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opublikowała w lipcu 2012 wyniki badań, z których jasno wynika, że polskie dzieci są coraz grubsze. 29% jedenastolatków ma nadwagę, co plasuje nas na 7 miejscu pośród 39 krajów Europy i Ameryki. Usprawiedliwieniem nie może być tu wyłącznie niski budżet, bo za przedszkolne paczki najczęściej płacą rodzice. Warto wziąć inicjatywę we własne ręce i w porozumieniu z personelem przedszkolnym przygotować zdrową, smaczną i oryginalną paczką świąteczną dla dzieci.

-- naklejki i album do przyklejania; -- kolorowanka i kredki; -- książka!; -- kolorowe kulki (dla starszych dzieci); -- zestaw bezpiecznej plasteliny; -- farby do malowania rękoma; -- małe puzzle; -- klocki kukurydziane (niefarbowane); -- drewniane koraliki, które nawleka się

na sznurek; -- mały, “złoty” dzwoneczek; drewniana ramka do samodzielnego ozdobienia;

Z łakoci możemy wymienić: -- pierniczki, które dzieci mogą same przyozdobić, może właśnie na zajęciach w przedszkolu; -- pomarańcze i goździki, a na zajęciach przedszkolnych dzieci mogą same zrobić piękne pomarańczowe bombki; -- suszone owoce, bakalie; -- dobrej jakości czekolada (jedna); -- ciasteczka owsiane; -- mały sok owocowy 100%; -- wydrukowany przepis na świąteczne ciasto, do zrobienia z mamą w domu. W “naszym” przedszkolu jest taka tradycja – mamy same szyją woreczki na prezenty dla swoich dzieci. Materiał jest ten sam dla wszystkich dzieci, mamy wy-

szywają imię dziecka i przyozdabiają woreczek indywidualnie. Prezenty nie są duże – zazwyczaj są malutkie. Dzieci cieszą się ze złotego dzwoneczka czy małej, dzierganej maskotki. Do tego kilka orzechów i garść bakalii. Radości nie ma końca.

Przeprowadziliśmy mini sondę. Zadaliśmy rodzicom następujące pytania: - Jakie prezenty chcieliby włożyć do świątecz nej przedszkolnej paczki? - Czy muszą być to tylko słodycze? Ich odpowiedzi zaskoczyły nas pozytywnie. Powstała lista produktów, które zdaniem rodziców można włożyć do przedszkolnej paczki świątecznej dla dzieci. W zaprojektowanej przez rodziców paczce mogłyby znaleźć się takie produkty, jak:

Autor: Emilia Lorenc z rodzicami, artykuł ukazał się na portalu www.zdrowyprzedszkolak.org

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl

Mali projektanci

– wykonujemy pudełka na prezenty Święta to czas obdarowywanie się prezentami. Wymarzone podarki wręczamy najczęściej w pięknych opakowaniach. W tym artykule chcielibyśmy Państwu zaproponować zajęcia plastyczne wykonania przez dzieci pudełek na prezenty. Zajęcia te można przeprowadzić przed świętami, ale również podczas innych świąt, czy wykorzystać pudełko do przechowywania drobiazgów. Do wykonania pudełka potrzebne będzie: siatka prostopadłościanu, z której wykonamy tekturowe pudełko. Do ozdobienia możemy wykorzystać wycinanki, farby, kredki, wstążki, koraliki, cekiny, ozdobny papier do pakowania prezentów, farba brokatowa, brokat, wata do wykonania śniegu, suszone owoce, włóczka i wszystko to co Państwu przyjdzie do głowy. Nasze propozycje ozdobienia pudełka Pudełko z choinką Wykonane wcześniej pudełko oklejamy np. czerwonym papierem, na wieczku wykonujemy zieloną choinkę – z zielonej materiałowej wstążki wycinamy 2 paski szerokości 2 cm i długości 5 cm, 7, cm i 9 cm. Wstążki tej samej długości składamy na pół i przyklejamy naprzeciwko siebie na wieczku – tak jak rosną gałązki choinki. Poniżej przyklejamy wstążki złożone na pół wstążki o długości 7 cm, a następnie jeszcze niżej te o długości 9 cm. Do choinki przyklejamy złotą gwiazdkę z wycinanki i brązowy pień. Na choince możemy przykleić kolorowe koraliki – bombki. Uwaga: długość wstążek może być inna, tak aby była dopasowana do wielkości pudełka. Pudełko z kwiatkiem Pudełko oklejamy kolorowym papierem, a na wieczku wykonujemy kwiatka – wycinamy kształt kwiatka w kolorze czerwony i drugiego mniejszego w kolorze srebrnym. Mały kwiatek przyklejamy na większy, a na środku przyklejamy koralik. Podwójny kwiatek przyklejamy na środku wieczka, a pod spodem możemy przykleić wstążkę.

a eni z r two nas . o h d o em ania d sińskic t a y z ysył milu m a ęc ek i w zych h c Za udeł ł nas p dzie ęć zdj

księgarni Znajdziesz w naszej 5% Bon rabatowy hasło:

Freblówka

oż e B i a i s Ba nikesiążeczek e z d o r Na bohaterka serii kolnym

sz Basia to ku przed ie w w i a Zodla dziec kolnym autorstw z s o klejak. i wczesn j i Marianny O iaż kie hoc fii Stanec sympatyczna i c ich, e z r p y z wsz stk ądra, e z m r p t s a je n bia nka erce Dziewczy idealna to i tak lu ealny :) a moje s id m t yka nie całkie nikt z nas nie jes rzygody Basi dot , P ż . ie iom bo przec ją tylko poznałam ółczesnym dziec zudy wsp raz poka o skradła, g bardzo bliskich t ia w ś mi. w jący ją temató poznać im otacza alnymi trudnościa . tu c n n e ry ku pozwalają dzić z ew ory pojawiły się na a r o p ie b p ją, jak so ystkie, które do tej z s w m Poleca

Freblówka nr (7) 6/2012 * pismo nauczycieli przedszkolnych i rodziców * więcej wiadomości na www.freblówka.pl