SkateNL Magazine februari 2023

GARY HEKMAN

los na de

Weissensee

Alsof ze nooit waren weggeweest. De langverwachte terugkeer van het marathonpeloton aan de Weissensee werd een feest van herkenning.

Had de tijd stilgestaan in de dorpjes aan het meer? Nee. Er was een nieuwe burgemeester. Gerhard Koch werd afgelost door Karolina Turnschek, die zo eindelijk haar eerste Weissensee als burgemeester beleefde. Ze keek ernaar uit.

Er waren nieuwe hotels gebouwd, nieuwe spa’s ook. De infrastructuur was ook wat aangepast. De Oostenrijkers hebben niet stilgezeten, ook al was het dorp dan zo’n zeven maanden gesloten in de lange lockdown. Maar de steaks bij Schuler smaakten nog steeds lekker, net als de pizza’s van Holzer. En in de Spar stond alles nog keurig op dezelfde plek als altijd.

Drie jaar zat er tussen de laatste wedstrijd en de eerste, en het peloton kon niet wachten om weer de schaatsen op het ijs van het bergmeer te zetten. Net als de honderden toerrijders natuurlijk, die in de meeste gevallen ook jaren vergeefs trainden voor hun tocht.

En helaas was dat voor een groot aantal liefhebbers ook dit jaar zo. In de aanloop waren de omstandigheden nog perfect geweest. ’Kaiserwetter’, zou organisator Toine Doreleijers zeggen. Maar uiteindelijk moest hij de treurige boodschap brengen dat er een streep ging door twee toertochten en een wedstrijd voor de toprijders.

Oorzaak? Een enorm pak sneeuw dat in de dagen voor de eerste toertocht naar beneden kwam. Een sneeuwdek van pakweg zestig centimeter stelde ijsmeester Norbert Jank – ja, hij was er nog steeds – voor te grote problemen. Het gewicht van de sneeuw drukte bovendien de ijsplaat naar beneden en daardoor langs de zijkanten het water omhoog.

Keurig recept voor een schaatscatastrofe.

Gelukkig trad er verbetering op, kon Jank het ijs op, en werd er langzaam gewerkt aan een parkoers van ruim acht kilometer. Er kon gekoerst worden, tot opluchting van iedereen.

En dat werd er. Prachtige wedstrijden in een fenomenale setting. De zon stond elke dag stralend aan de strakblauwe hemel en het sneeuwdek maakte het winterse plaatje compleet.

Toch kwam in deze dagen ook de kwetsbaarheid van een evenement als de Weissensee naar boven. De natuur laat zich immers niet sturen, en wanneer het patroon afwijkt van het gebruikelijke kan dat direct een probleem opleveren. Doreleijers onderkende dat zelf ook. De sneeuw was meer dan voorspeld, de temperaturen bleven daarna hoger dan verwacht. Eigenlijk voltrok alles zich contra aan de verwachtingen.

Colofon

Bladmanager

Ingmar Kuper

Hoofdredactie

Eric Korver

Medewerkers

Rijcko Treep

Fotografie

TimsImaging

Vormgeving

Studio Konijn

Oplage/ verschijning

25.000, maandelijks

Verspreiding

Gratis via de ijsbanen en grotere schaats-speciaalzaken

Redactie / mail

06-55866441, redactie@skateNL.nl

Commercie 06-23884422

ingmar@skateNL.nl

Uitgevers

Korver & Kuper Media

Schermerweg 29A

1821BE Alkmaar

06-2388 4422

info@skatenl.nl

www.skatenl.nl

Druk

Rodi Rotatie Druk

Visseringweg 40

1121AT Diemen

Telefoon 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

SkateNL is een uitgave van Korver & Kuper Media. SkateNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

SkateNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGMMZ:2011.01.02

Dat kan een keer gebeuren. Heeft ook niets met klimaatverandering te maken, benadrukte burgemeester Turnschek. Soms heb je er zo’n jaar tussen. Of twee. Maar in een tijd waarin de centen in het peloton schaars zijn, is het bijzonder onwelkom om vergeefs af te reizen naar Oostenrijk.

Er werd aan de Weissensee al flink gedebatteerd over oplossingen, of in ieder geval over een manier om het risico te beperken. Eén van de opties was het peloton ’op afroep’ standby te laten staan, om bij een optimale situatie op het meer meteen richting Oostenrijk te reizen.

Het is iets om in de gaten te houden, om over te filosoferen. Het evenement op de Weissensee is van te grote waarde voor de sport om daar lichtzinnig mee om te gaan.

leesplezier,

Gary Hekman liet op de Weissensee zien weer helemaal terug te zijn

Marco van der Tuin verrast met eerste zege: ‘Ik weet nu hoe het moet’

Combinatie van shorttrack en langebaan maakt Angel Daleman sterker

Veel

Eric Korver & Ingmar Kuper

Rob Hadders over Hollands Venetië: ’de vetste koers die ik ooit reed’

Het belletje van Kjeld Nuis met Irene Schouten

Emoties komen

zeges van Crispijn Ariëns en Sharon Hendriks in de Alternatieve

Krachtpatser Reggeborgh rekent af met donkere periode

De lach is terug bij Gary Hekman

door Eric Korver

Gary Hekman zette op de Weissensee een dikke streep onder een beroerde periode in zijn leven. Een heel seizoen knokte hij tegen een onzichtbare tegenstander, tegen zijn schildklier die zijn lijf ontregelde.

Hij was, bekende hij, dichter bij stoppen dan bij doorgaan. Maar toch stond hij er

weer in Oostenrijk. Als een winnaar. Zoals we Hekman kennen dus.

De emotie vertelde veel over de lading van de prestatie, en vooral over dat wat we op de Weissensee niet zagen: de achterliggende weg om weer terug te keren aan de top. Gary Hekman was in tranen na zijn knappe overwinning in het Open Nederlands kampioenschap op de Weissensee.

Het was een titel die Hekman (34) al twee keer eerder ophaalde op het Oostenrijkse bergmeer, maar geen zege deed hem zoveel als deze.

Achter de nish deed Hekman een opmerkelijke ontboezeming. De voormalige beer

uit Gramsbergen vertelde dat hij dichter bij stoppen was geweest dan bij doorgaan. Dat had alles te maken met de ziekte die hem nagenoeg een hele winter langs de kant hield. ,,Ook door het coronajaar daarvoor heb ik echt momenten gehad waarop ik me afvroeg waar ik het nog voor deed. Ik ben er echt een poos uit geweest, dan moet je serieus wennen om de training en alles weer op te pakken en om de motivatie terug te krijgen. Dat was niet makkelijk.’’

Hekman kampte met een aandoening aan zijn schildklier, beter bekend als de Ziekte van Graves. ,,Je schildklier stuurt het hormoonsysteem aan,

en dat was helemaal in de war. Ik had een hartslag die zo verschrikkelijk hoog was dat ik daarmee niet fatsoenlijk kon trainen. Alles was eigenlijk heel lastig. Dat was het grootste probleem, dat ik een lijf had te onrustig was om te functioneren.’’

Heftiger

De ziekte kwam ineens op, al had Hekman er al eens eerder last van gehad. ,,Maar dit was veel heftiger dan de eerste keer. Ik dacht ook niet meteen aan die ziekte. Na best een goede zomer was het vanaf de eerste wedstrijd een beetje vaag. Er was wat aan de hand. Mijn hartslag was heel hoog en dat werd alleen maar

Gary Hekman triomfeert voor de derde keer in het ONK op de Weissensee. ,,Iedereen kijkt naar waardes. VO2 Max, hematocrietwaardes, noem maar op. Maar uiteindelijk wint die dikke Hekman nog steeds koersen.’’ (Foto’s Timsimaging / Neeke WassenberghSmit)

erger in de weken daarna, tot ik gewoon niet verder kon schaatsen dan twee rondjes. Dan zat ik op een hartslag van tweehonderd. Ik vroeg me echt af wat er aan de hand was.’’

Bij de cupwedstrijd in Heerenveen ging het vervolgens helemaal mis. Hekman had dertig rondjes gereden en voelde dat zijn lijf verschrikkelijk in de war was. ,,Ik heb daarna anderhalf uur op het toilet gezeten, mijn lijf liep van voor tot achter helemaal leeg. Toen was het voor mij klaar. Ik heb tegen Roy Boeve gezegd dat ik niet wist wat er aan de hand was, maar dat ik het tot de bodem ging uitzoeken.’’ Hekman ging ink door de molen. Onderging bloedtesten en al zijn waardes werden gecheckt. ,,Daar kwam uit dat de schildklier en de ontstekingswaardes niet goed waren.

Vervolgens ben ik met een arts plannen gaan maken voor de behandeling.’’

Dat was ook het moment waarop bij Hekman de grootste twijfels toesloegen. ,,Eerst corona, nu dit weer. En het peloton staat niet stil hè. Dat raast gewoon door. Ik wist al hoe moeilijk het zou zijn weer terug te komen. Wilde ik dat nog?’’ Hij sprak veel met coach Roy Boeve, met zijn partner Manon Kamminga. ,,Voor haar was het ook niet de makkelijkste tijd. We hadden net ons zoontje Odin, zij ging naar school. Dat gaat ook allemaal door.’’

Egoïst

Het scheelt dat Kamminga zelf een lange achtergrond in topsport heeft. ,,Zeker. Daardoor kon ze zich daar wel in verplaatsen. Ze kent me sowieso door en door. Op vrijdag kan ze al zeggen of ik goed ga rijden of niet. Dan ben ik de hele week een klootzak, een egoïst.’’ Lachend: ,,Vorige week zei ze het ook al: ’Ik weet niet welke koers je gaat winnen, maar zeker eentje, want je bent weer echt een lul aan het worden’. Nou, dat voelde ze goed aan.’’ Boeve had ondertussen wel door dat er nog perspectief gloorde voor Hekman,

zeker toen die liet vallen tijdens een trainingskamp in december misschien weer wat te kunnen inhalen. ,,Roy zei dat hij merkte dat ik het schaatsseizoen weer aan het inrichten was en dat ik dus blijkbaar niet helemaal klaar was. Dat klopte. Tegen het einde van het seizoen won ik in Eindhoven zelfs weer een wedstrijdje. Gestolen overwinning, maar dat maakte niet uit. Het was de eerste koers die ik uitreed, en dat was precies wat ik voor de gein altijd tegen de jongens had gezegd: de eerste koers die ik uitrij pak ik wel weer. En dat was dus ook zo. Toen wist ik ook wel dat het vuurtje nog brandde.’’

Ook voor zichzelf herkende Hekman het gevoel dat hij nog niet klaar was. ,,Ik kan me geen mooier leven voorstellen. Sporten, de vrijheid die dat geeft, de mooie momenten die dat brengt en samen zijn met de ploeg. Nu zijn we ook weer met een paar gasten op stap, zo zien wij het ook echt. We maken de mooiste dingen mee en ik wil daar ook zo lang mogelijk van genieten.’’

Intensief

En dan draait Hekman al een tijdje mee. Op zijn zeventiende werd hij al Nederlands kampioen skeeleren en een jaar later debuteerde hij op het hoogste niveau in het marathonschaatsen. Sindsdien leidt hij een intensief leven. Hekman grinnikt, terwijl hij aan de bar van het fraaie hotel Kreuzwirt nog een slokje van zijn water neemt. ,,Ach, in het begin van mijn carrière heb ik niet zoveel getraind, dus wat dat betreft was het niet zo intensief, haha.’’

Da’s nu wel anders, geeft hij volmondig

toe. ,,De sport is veel professioneler geworden en ik ben daarin meegegroeid, al blijf ik nog veel van mijn eigen dingen doen. Ik weet na al die jaren wel wat ik moet doen om goed te zijn. De manier waarop ik koers vraagt op sommige moment best veel van mijn lichaam. En ik ben niet de best getrainde atleet, niet iemand die er 24 uur per dag voor leeft, al houd ik het daardoor ook zo lang vol denk ik. Maar soms moet je dan wel diep in je reserves tasten. Na het ONK stond ik te kotsen achter de nish. Dan heb ik extreem veel van mijn lichaam gevraagd. Op een of andere manier kan ik mijn lijf zó ver pushen, dat ik een heel getrainde schaatser die grens niet zo snel zie opzoeken.’’

Het is, zegt hij, ook een keuze. Hij heeft zijn leven zo ingericht en dat werkt. ,,Kijk naar Manon. Ging op haar veertiende het huis uit, deed alles wat de trainer zei, hoe het moest, hoe de voeding moest. Vervolgens heeft ze daar een inke tik van gehad. Ze is individueel tweede geworden in het WK skeeleren, pakt een wereldtitel op de relay en heeft op de schaats mooie dingen bereikt. Maar het is geen propces dat je lang volhoudt. Kijk naar Casper de Gier bij Jumbo. Als je daar niet de juiste persoon voor bent, houd je dat niet lang vol.’’

Op een berg

Hekman heeft het er weleens over met Wilbert Broekhuizen, een nieuwe trainer bij Reggeborgh. ,,Hij komt uit het wielrennen. Nou, ik zou mijn zoon niet graag als wielrenner zien. Je zit minimaal; drie, vier maanden op hoogte ergens in een hotel op een berg, wordt mentaal zwak omdat je verder niemand spreekt buiten je eigen kringetje. Wat voor wereld is dat? Niet mijn wereld in ieder geval, en daar zou ik Odin ook niet graag in zien.’’ Wat wel zijn wereld is? De marathon. En dan liefst met een sigaartje en een beetje gezelligheid. ,,Precies dat. Ook daar moet je wel de juiste persoon voor zijn. Je moet sociaal een beetje gestoord zijn om dat te kunnen, en daar is niet iedereen geschikt voor. Maar je ziet de topsportwereld veranderen. Iedereen kijkt naar waardes. VO2 Max, hematocrietwaardes, noem maar op. Maar uiteindelijk wint die dikke Hekman nog steeds koersen. We doen blijkbaar nog steeds wel goede dingen.’’ Waar hij Odin wel liever ziet, is de schaats-

Gary Hekman zoekt zijn weg over de Weissensee. ,,Ik kan me geen mooier leven voorstellen dat dit.’’

wereld. ,,Natuurlijk. Da’s de wereld die ik ken. Ik weet wat het is, wat het brengt en wat het je kán brengen. En als hij het talent van z’n moeder heeft kan ie nog een heel eind komen, haha.’’

Lach

Over wat het schaatsen hem zelf heeft gebracht, kan Hekman alleen maar positief zijn. ,,Ik ben één van de grootste fans van het marathonschaatsen, heb ook nooit echt ambities gehad op de langebaan. De marathon is mijn sport, die brengt een lach op mijn gezicht. Maar de sport is de laatste jaren best veranderd. Het was een heel andere wereld toen ik begon, maar als we nu af en een beetje van het oude houden, zou ik dat zeker toejuichen.’’

De Weissensee, zegt Hekman, was vijftien jaar geleden ook heel anders dan nu. ,,Professionalisering. Het verschil zit erin dat die mannen van toen zichzelf niet zo serieus namen. Ze namen wel de sport serieus hè, maar bij mannen als Hulzebosch en Dolle Dries was er ook ruimte voor leuke dingen. Maar nu neemt iedereen zichzelf zó serieus, terwijl vroeger de serieuze mannen de sukkeltjes van het peloton waren. Concurrenten namen met elkaar een feestnummer op. Zie je dat nu gebeuren? Er blijft twee man staan en de rest zegt dat ze niet goed wijs zijn. Sponsoren vinden er wat van, die vindt er wat van. Maar ik mis dat wel. Mijn eerste jaren waren echt heel anders dan nu.’’

Roodwitblauw

Gary Hekman kondigde na zijn zege meteen al aan dat hij niet zal rijden in het roodwitblauwe pak dat de kampioen mag dragen. ,,Heb ik nooit gedaan’’, verklaart hij. ,,Dat pak hoort bij de Nederlands kampioen, en dat is voor mij nog steeds Christijn Groeneveld na zijn zege in 2012. Ik was er toen al bij, heb die koersen gereden en was ook kanshebber. Daarom maak ik echt dat onderscheid. Als het morgen in Nederland gaat vriezen en volgende week het NK is, kun je dat pak ook niet dragen. Zo werkt het niet. Het ONK is een andere koers dan het echte NK.’’

A6: de snelste weg naar uw droomauto

Liggend bij de poort naar Friesland aan de gelijknamige snelweg is het gemakkelijk bereikbaar vanuit alle delen van het land.

A6.nl is het gerenommeerde bedrijf van Henkjan Meijer en echtgenote Klasina Seinstra. Wie op zoek is naar zijn of haar droomauto van onberispelijke kwaliteit, zal bij A6 niet gauw tevergeefs aankloppen. Want staat die auto niet al in de voorraad van meer dan driehonderd jonge occasions, dan weet het team van A6.nl hem dankzij hun uitgebreide inkoopnetwerk zeker heel snel op te sporen. Beide keren zorgt A6.nl er verder voor dat u veilig een auto koopt.

Crispijn Ariëns en Sharon Hendriks dolgelukkige winnaars Alternatieve

Emoties komen los

door Eric Korver

Wéér deed de Alternatieve Elfstedentocht zijn reputatie eer aan. De 200 kilometer op de Weissensee vraagt álles en soms zelfs wat meer van de schaatsers, en dat was nu niet anders. Daarom was het ook niet vreemd dat achter de streep de emoties loskwamen, bij winnaars én verliezers. Crispijn Ariëns begroette zijn tweede zege in de Alternatieve met tranen van geluk, Sharon Hendriks kende na haar stuntzege slechts ultieme vreugde.

Crispijn Ariëns deed nog wel wat moeite om zijn emoties in bedwang te houden, maar dat was vergeefs. Dat hij erin was geslaagd voor de tweede keer de Alternatieve op Weissensee te winnen, deed veel met de rijder van Reggeborgh. ,,Je doet er alles voor, laat er alles voor, en dan is het zó mooi als je een beloning als deze overwinning mag incasseren. Twee keer heb ik hier op centimeters verloren, dat wilde ik vandaag niet opnieuw meemaken’’, stelde Ariëns, die nog een kleine verwijzing maakte naar de man die hem twee keer nipt klopte: Frank Vreugdenhil. ,,Die stond hier nu voor mij te juichen.’’

Ariëns gold vooraf al als de torenhoge favoriet, maar dat is een rol die in de Alternatieve slechts weinigen kunnen waarmaken. Ariëns ikte het, met een mach-

tige sprint vanuit de kopgroep waarmee hij Jordy Harink en Harm Visser klopte. Het was mooi te zien dat niet alleen bij de man uit Heerde zelf de tranen vloeiden, maar ook bij ploeggenoot Gary Hekman, die zielsgelukkig was met de zege van de man die altijd zóveel werk verzet voor hun team.

Crispijn Ariëns, de 33-jarige klasbak van Reggeborgh, won zes jaar geleden al een lood- en loodzware editie op de Weissensee en maakte geen geheim van zijn ambitie dat kunststukje te herhalen. Ariens maakte dit seizoen al veel indruk, maar dan vooral als de man die het vuile werk opknapte voor winnende ploeggenoten als Hekman en de broers Hoolwerf. Maar dit was de dag voor Ariëns zelf.

Belangrijkste

,,Winnen is nog steeds belangrijk voor me’’, bekende hij. ,,En dit is absoluut de belangrijkste koers die ik kan winnen.’’ Dat de buitenwacht inmiddels misschien de indruk had dat Ariëns zelf niet goed genoeg meer was om te winnen en zich schikte in een rol als knecht, deed hem weinig. Ariëns weet zelf wel beter, zijn ploeg-

genoten ook. ,,Wij staan hier nu als team op negen overwinningen, hebben de drie hoofdprijzen van het seizoen binnengehaald. Dát telt voor mij.’’ En het respect van zijn ploeggenoten druipt er al het hele seizoen vanaf. Dáárom ook de tranen bij Hekman. ,,Dat zegt genoeg over de manier waarop we binnen deze ploeg met elkaar omgaan.’’

En precies ook daarom was het plan van Reggeborgh afgestemd op Ariëns. Coach Roy Boeve benadrukte dat in de vroege ochtend nog eens. ,,Hij vertelde de jongens dat het nu tijd was iets terug te doen. En dat is gebeurd. De jongens hebben alles gegeven voor me.’’

Maar dat bood nog geen enkele garantie. Daarvoor is een Alternatieve simpelweg te onberekenbaar. Ariëns zag ook hoe zijn ploeg een groot risico nam door een vroege kopgroep van zestien man liefst vijf minuten weg te laten rijden. Het vergde inspanning, maar uiteindelijk werden de laatste vluchters zo’n dertig kilometer van de streep ingerekend. De ervaren Ariëns zorgde er daarna wel voor dat hij zelf steeds dichtbij de actie zat. ,,Het enige wat ik in de laatste meters nog kon den-

ken was dat ik niet kón verliezen.’’ Hij draaide even het hoofd om, wees naar het grote bord met winnaars langs de kant van het meer. ,,En daar sta ik straks twee keer op. Dat betekent echt veel voor me.’’

Verbazing

Emotie was er ook bij Sharon Hendriks, maar dan van een heel andere orde. De arts uit Zwolle kon aanvankelijk amper een fatsoenlijk woord uitbrengen, zo groot was de verbazing over haar zege. Het bleef bij heel veel vreugdekreten voor ze eindelijk liet weten nooit te hebben gedacht ooit nog zo’n grote wedstrijd te winnen. Dat Hendriks na 200 kilometer de massasprint won, was eigenlijk voor iedereen ongeloo ijk. Ze gold jaren als een grote belofte in het peloton, maar kon die status nooit echt waarmaken. Hendriks stopte enkele jaren om haar studie medicijnen te voltooien, keerde vorig seizoen terug en boekte een dag na haar dertigste verjaardag de grootste zege uit haar loopbaan. ,,Ik heb alles kunnen loslaten, denk dat daarin het verschil zit’’, legde de rijdster van A6.nl uit. ,,Of ik hier nu eerste word of laatste, vrijdag loop ik weer op de poli. Mijn leven verandert niet als ik sportief succes heb.’’

De kans is levensgroot dat dit ook meteen haar laatste zege is. Hendriks stopt na dit seizoen opnieuw. En nu de nitief.

Sharon Hendriks jubelt en kan amper geloven dat zij de Alternatieve heeft gewonnen.

Crispijn Ariëns komt uitzinnig van vreugde over de streep in Oostenrijk. (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

MERIJN SCHEPERKAMP

Merijn Scheperkamp met reuzensprongen naar de sprinttop

Exponent van nieuwe generatie

Merijn Scheperkamp is hard op weg de nieuwe golden boy van het Nederlandse sprintersgilde te worden. In Thialf bevestigde hij dat nog maar eens tijdens de afstandskampioenschappen, en eerder liet Scheperkamp dat natuurlijk al zien tijdens de Europese titelstrijd voor de sprinters in Hamar.

Het moment was best tekenend. Merijn Scheperkamp daalde de trappen van Thialf af en passeerde op weg naar de kleedkamer de mixed zone. Daar werd hem de vraag voorgelegd of zijn vijfde plek op de duizend meter een domper was. De tijd viel iets tegen, antwoordt Scheperkamp. Hij had die iets beter verwacht. De vraag bevestigt de veranderde positie van Merijn Scheperkamp. De 22-jarige Hil-

Merijn Scheperkamp groet Thialf, met de driekleur om zijn schouders, na zijn nationale titel op de 500 meter. ,,Uiteindelijk moet ik naar 34,0 in Thialf.’’ (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

versummer wordt niet langer gezien als een leuke verrassing. Het verwachtingspatroon is in zeg maar anderhalf jaar tijd razendsnel aangepast aan zijn prestaties. Scheperkamp lacht. ,,Als je het zo bekijkt, is dat ook wel een mooi compliment’’, zegt hij. ,,Zelf vind ik het alleen maar mooi dat het zo gaat.’’

Toch komt hij nog even terug op die kilometer. ,,Je weet van tevoren dat je hier heel goed moet zijn, en die drie ervaren mannen aan kop – Kjeld Nuis, Hein Otterspeer en Thomas Krol – weten hoe ze dat moeten doen. Ik maakte bij de start een foutje, kwam er daarna niet echt lekker in. Maar een dramatische rit was het ook weer niet. Het had gewoon iets beter gekund.’’

Ontwikkeling

Feit is dat Merijn Scheperkamp met reuzensprongen de sprinttop bestormt. Iets meer dan een jaar geleden werd zijn overwinning op de 500 meter tijdens het olympisch kwali catietoernooi nog bestempeld als een daverende verrassing. Nu kijkt

niemand er meer van op als Scheperkamp de complete sprinttop ’erop legt’. Zelf blijft hij er nuchter onder. ,,Ik zet gewoon de ontwikkeling door van vorig jaar en de jaren daarvoor’’, verklaart hij. ,,Het is niet zo dat ik nu opeens nog een extra stap heb gezet. Ik ben gewoon blijven doorgroeien waar grotere delen van het veld stilstaan. Ik ben natuurlijk ook nog jong en fysiek niet volgroeid, denk ik. Dat maakt volgens mij het verschil. Het is ook niet zo dat ze aan de top elk jaar nieuwe wereldrecords rijden. Ik maak nu gewoon iets meer progressie en ik hoop dat dat de komende jaren nog steeds zo blijft.’’

In Hamar liet hij tijdens het EK in ieder geval zien dat het hard gaat. Letterlijk en guurlijk. Hij reed er zijn eerste internationale titel bij elkaar, juist door de man af te troeven die daar zijn hele lange loopbaan al op wacht: Hein Otterspeer. Dat hij

zichzelf verbaast kan de goedlachse Scheperkamp, die waarschijnlijk nooit meer afkomt van zijn bijnaam ’Frenkie’ gezien de tre ende gelijkenis met De Jong, niet zeggen. ,,In het seizoen dat ik daar eigenlijk niet zo heel erg bij stil. Natuurlijk heb ik er wel eventjes van genoten, maar drie dagen later zaten we alweer in het vliegtuig op weg naar het trainingskamp voor dit toernooi. Echt genieten komt denk ik pas als je na het seizoen even op vakantie bent. En natuurlijk verbaas ik mezelf ergens ook wel, ik vind het ook hartstikke mooi hoe het gaat. Maar ik werk er ook heel hard voor.

Natuurlijk doen de andere jongens dat ook, maar ik weet dat ik dat ook kan.’’

Koning

En zo werpt de man van Jumbo-Visma zich in eigen land op als de nieuwe koning op de 500 meter. ,,Ach, ik heb in dit NK wel bewezen dat ik de beste van Nederland ben op dit moment. Europees was ik natuurlijk nog tweede. Maar nieuwe koning, tja, ik probeer gewoon toernooien te winnen en ik wil vooral ook internationaal gaan meespelen op de 500 meter. Dat is de laatste twee jaar natuurlijk een beetje lastig geweest voor Nederland, maar ik hoop dat ik nu een beetje in de buurt kan komen van die top.’’ Merijn Scheperkamp is niet de enige die zich onderscheidt. Ook jonge mannen als Janno Botman, Joep Wennemars en Stefan Westenbroek steken nu regelmatig de oude garde naar de kroon en daarmee lijkt zich een nieuwe generatie sprinters aan te dienen, waarvan Scheperkamp zelf de exponent is. ,,Ja, maar die oudere jongens rijden ook nog best wel hard hoor’’, weerlegt Scheperkamp. ,,Maar op een gegeven moment moet zo’n nieuwe generatie er wel staan, en ik denk dat ik er daar inderdaad eentje van ben.’’

Lang werd er getwijfeld of Nederland wel een nieuwe generatie topsprinters kon voortbrengen, maar nu gaat het ineens hard. Dat heeft deels met de opleiding te maken, denkt Scheperkamp. ,,Die structuur is de afgelopen jaren wel verbeterd bij de KNSB.’’ Maar hij is meteen ook kritisch. ,,Bij mijn opleiding als junior vind ik eigenlijk dat de KNSB het niet echt top heeft gedaan. Ik had een echte opleidingsploeg nodig, maar die was er jaren niet. Kijk bijvoorbeeld naar Patrick Roest, die zich nog twee jaar in Jong Oranje heeft kunnen ontwikkelen. Of naar Joep Wennemars, die twee jaar lang als een junior in een soort Jong Oranje heeft gezet bij TalentNED. Bij mij heeft dat echt anders gewerkt. Mijn generatie heeft dat niet gehad.’’

Jong Oranje

Of dat van invloed is geweest op zijn ontwikkeling kan Scheperkamp niet zeggen. ,,Dat zullen we nooit weten.

Maar als heel jong jochie van een jaar of veertien keek ik wel heel erg op tegen Jong Oranje. Op mijn zestiende werd dat vervolgens ineens uit het programma gehaald. Dan moet je dus ineens van een gewestelijke ploeg naar een topploeg als Jumbo-Visma en dat gat is echt veel te groot. Daar mis je echt een stap tussen. Maar goed, dat is de loso e van de KNSB en het niet aan mij daarover te oordelen.’’

Critici zullen zeggen dat Scheperkamp uiteindelijk toch goed terecht is gekomen. ,,Zeker, zeker. Maar om eerlijk te zijn is dat niet alleen dankzij hen. Niet om de KNSB neer te halen, maar het is wel lastig.’’ Hij zwijgt heel even. ,,Om terug te komen op je vraag waarom die nieuwe generatie nu ineens hard gaat’’, zegt hij dan. ,,Het is het jaar na de Spelen, een jaar waarin veel mensen toch een tandje bijzetten qua training, een weekje eerder beginnen. Zelf ben ik ook heel vroeg

begonnen, eerste week april al. Ik denk dat daar ook veel winst zit.’’

Jac Orie houdt het traject van Merijn Scheperkamp in ieder geval nauwlettend in de gaten. Coach en rijder overleggen dagelijks, en dan zijn er natuurlijk nog de metingen van Orie. ,,Onze ploeg is heel erg van de cijfers, dat is geen geheim’’, stelt Scheperkamp. ,,Maar uiteindelijk is gevoel toch het belangrijkste. Daar praten we ook veel over, hoe ik me voel, hoe we iets gaan aanpakken. Ik heb veel vertrouwen in de het programma van Jac, dat heeft tot nu toe voor mij ook heel goed uitgepakt.’’

Cijfers

Zelf hangt hij een beetje tussen cijfers en gevoel. ,,Uiteindelijk luister je wel naar je gevoel, maar ik vind cijfers ook wel heel erg leuk. Misschien door mijn opleiding, maar ook mijn vader is altijd bezig met cijfers en statistieken. Is heel erg leuk, maar uiteindelijk in in de trainingsleer het gevoel wel het belangrijkste.’’

Als hij kijkt naar zijn cijfers, zijn waarden, correspondeert dat met zijn prestaties? ,,Ach, mijn tijden op de baan zeggen dat ik prima bezig ben. De waardes in de trainingen zijn een beetje hetzelfde als vorig jaar. Daarin ben ik niet drastisch verbeterd. En de testen waren over het algemeen best wel goed. Maar techniek is natuurlijk ook belangrijk. Dat is niet in cijfers uit te drukken. En techniek is toch echt altijd mijn kracht geweest.’’

Pas 22 jaar, fysiek nog niet op zijn top; dan moet er voor Scheperkamp nog wel behoorlijk wat rek in zitten. ,,Zeker’’, beaamt hij. ,,Uiteindelijk moet ik naar 34,0 in Thialf. Als ik dat kan rijden, kan ik een wereldrecord rijden en kan ik de strijd met de top aan. En ik heb echt het gevoel dat ik dat kan.’’

Eerstvolgende halte is in ieder geval het WK in Thialf, begin maart. Scheperkamp mag zich daar weer meten op de 500 meter en het zou mooi zijn als hij nog ergens een hogere versnelling kan vinden. ,,Denk het wel’’, zegt hij lachend. ,,Die 500 meters in het NK liepen niet perfect. Nou zal het nooit perfect zijn, maar er zaten echt nog wel verbeterpunten in. En ik vertrouw ook op het programma van Jac Orie dat erop gericht is daar fysiek op mijn top te zijn. Vanaf april, mei hebben we getraind om in maart de beste wedstrijd neer te zetten. Daar gaan we voor.’’

,,Ik wil zelf beslissen wanneer ik stop, niet vanwege een gezondheidsprobleem.’’

Merijn Scheperkamp: ,,Bij mijn opleiding als junior vind ik eigenlijk dat de KNSB het niet echt top heeft gedaan. Ik had een echte opleidingsploeg nodig, maar die was er jaren niet.’’

Trots op steun aan Yves Vergeer

Een historie in sportsponsoring heeft Praxis Automation Technology niet, maar sinds de laatste dagen van vorig jaar is de bedrijfsnaam terug te vinden op het pak van Yves Vergeer. En dat maakt Florina van Ruiten-David dan toch weer trots.

De link tussen de activiteiten van Praxis

water te maken heeft en het ander met bevroren water. Toch is de stap gezet om Yves Vergeer persoonlijk te ondersteunen. De verbinder? Vader Pascal Vergeer. ,,Wij kwamen bij AGU voor sportkleding en daarbij kwam uiteindelijk ook de sport van Yves voorbij’’, vertelt Florina van Ruiten-David, lid van de board van Praxis. ,,Wij houden ons niet met sport bezig, zijn puur gericht op de maritieme wereld, maar het leek ons wel

zijn ontwikkeling.’’ Heeft ook te maken met de persoonlijke interesses, want Van Ruiten-David en haar man Sjors van Ruiten schaatsen en etsen zelf ook. ,,Dat doe ik zelf nu sinds een jaar of tien. Vooral etsen.’’ En nu staat Praxis dus ook op een schaatspak. Ze zagen Yves Vergeer al aan het werk tijdens het NK tussen kerst en nieuwjaar. ,,Ik schaats zelf in Haarlem, was nog nooit in Thialf geweest, maar wat Indrukwekkend zijn ook de producten van Praxis Automation, dat bijna honderd werknemers telt. Het bedrijf bestaat al sinds 1965 en is langzaam gegroeid tot de top vijf wereldspelers in de branche. Praxis doet globaal gezien in automatisering in de scheepvaart, navigatiesystemen en elektrische aandrijving. ,,We richten ons vooral op de commerciële vrachtscheepvaart, zoals containerschepen en tankers, maar wij leveren onze systemen ook aan de marine en voor de bouw van megajachten en pleziervaart’’, vertelt Van Rui-

Sinds vijf jaar doet Praxis ook in elektrische motoren, en dan niet alleen de motoren zelf, maar ook de accu’s die daarvoor nodig zijn. ,,Zo werken wij mee aan een schoner milieu en dat is in de scheepvaart heel

belangrijk. We hebben destijds wel een risico genomen door te investeren in het ontwikkelen van een nieuw product. Het was pionieren, maar als ik terugkijk hadden we dat toen wel goed gezien.’’

Verder verzorgt Praxis Automation ook de inrichting van de brug op een schip. Van Ruiten-David wijst naar een indrukwekkende opstelling van grote beeldschermen. ,,Daar kan de kapitein tot in detail de staat van het schip bekijken.’’ En dan is er ook nog het dynamische positiesysteem, dat een schip tot pakweg anderhalve meter nauwkeurig op z’n plaats houdt, ondanks stroming en wind. ,,Ideaal voor schepen die naar platforms varen voor het afzetten van mensen, bevoorrading of het bouwen van windmolens.’’

Een korte rondleiding leert dat Praxis alles in eigen huis maakt, software en hardware. ,,We besteden niets uit. De systemen worden hier gebouwd. Daarmee zijn we het enige bedrijf in Nederland dat dit doet.’’

De sponsors van Yves

De tijd dat jonge schaatsers van de wieg tot graf verzorgd werden, is voorbij. Ook talenten moeten aan de bak om voor zichzelf de ideale sportomgeving te creëren. Sponsoring is daar onlosmakelijk mee verbonden. Talent Yves Vergeer – volgend seizoen in het team Okay/ KPMS – is daar actief mee. Deze twee bedrijven steunen Vergeer sinds kort.

Timmerman met Skydust terug in sport

De naam van Karlo Timmerman doet nog wel wat belletjes rinkelen bij de liefhebbers. Hij reed jarenlang rond in het marathonpeloton, en schreef zelfs nog de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee op zijn naam. Met zijn bedrijf Skydust keert hij nu terug in de schaatssport als sponsor van Yves Vergeer.

Karlo Timmerman reed z’n laatste marathon acht jaar geleden, in februari 2015. Daarna stortte de toenmalige accountant zich op zijn maatschappelijke carrière, die hem uiteindelijk naar een heel nieuwe afslag bracht. Timmerman startte

Skydust, een bedrijf dat zich kortweg bezighoudt met kunstmatige intelligentie.

Skydust ontwikkelde recent AI-ME, een Outlook add-in die enorm tijdbesparend werkt als het gaat om het verwerken van e-mail. ,,Met AI-ME automatiseren we je e-mail. Onze add-in verstuurt de antwoorden, waardoor medewerkers zich kunnen bezighouden met andere zaken’’, legt Timmerman uit. ,,De add-in maakt met een klik op de knop in heel korte tijd echt professionele, gepersonaliseerde e-mails.’’ Maar Skydust houdt zich met veel meer zaken bezig. Het bedrijf was betrokken bij de ontwikkeling van ChatGPT, een revo-

lutionaire vinding die het leven van bijvoorbeeld studenten een stuk eenvoudiger kan maken. Timmerman: ,,Alles draait tegenwoordig om duurzaamheid, maar duurzaam worden gaat niet zonder technologie. Wij ontwikkelen slimme technologie die eraan bijdraagt dat bedrijven duurzaam kunnen worden.’’

En ook Yves Vergeer gaat daaraan bijdragen, want de schaatser gaat stage lopen bij Skydust. ,,Hij is bij mij op gesprek geweest, en daarbij moest hij met zijn verhaal komen. Wat hij doet en wat hij wil.’’ Dat liep uiteindelijk anders. ,,Hij gaat bij ons stage lopen. Yves heeft de spirit die ik graag zie en die je ook wel moet hebben. Hij gaat in een heel dynamisch en super

gedreven team op deze manier heel makkelijk zijn studie volbrengen, maar ook een stukje meenemen naar de wereld van de topsport. En wij steunen hem daarin.’’

Florina van Ruiten-David bij een demo-opstelling. ,,Praxis Automation richt zich vooral op commerciële vrachtscheepvaart.’’ (Foto SkateNL)

Karlo Timmerman: ,,Skydust ontwikkelt slimme technologie die eraan bijdraagt dat bedrijven duurzaam kunnen worden.’’

Rob Hadders kan nog altijd genieten van Hollands Venetië

’Vetste koers die ik ooit reed’

Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen ink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. In deze editie de Hollands Venetië van 2012. Winnaar? Rob Hadders.

door Eric Korver

De naam van Rob Hadders wordt inmiddels meer gelinkt aan zijn werk voor het televisieprogramma EénVandaag, maar de man uit Kraggenburg had toch echt een uitstekende schaatscarrière. Hoogtepunt daarvan was die twee weken in 2012 waarin Hadders liefst vier zeges op natuurijs boekte. De meest memorabele is zonder twijfel die in Hollands Venetië.

Op de twaalfde februari was het in Giethoorn weer tijd voor de eerste echte klassieker in vele jaren: Hollands Venetië. Rob Hadders kwam in bloedvorm naar het dorpje met de kanalen. Hij had al drie zeges op natuurijs achter zijn naam. Eerst de Aart Koopmans Memorial op Weissensee, daarna de Ronde van Duurswold en de Ronde van Skarsterlân. En daarna trok het marathoncircus naar Giethoorn. Met een studie geschiedenis achter zijn naam is het niet verrassend dat Rob Hadders – 39 inmiddels – nog veel weet. Sterker zelfs. ,,Ik weet álles nog. Want natuurlijk was het voor mij een lekkere week, maar het was ook een week die wij als marathonschaatsers nog nooit hadden meegemaakt. Eigenlijk een hele generatie niet. Die staat in mijn geheugen gegrift’’, vertelt Hadders, die destijds uitkwam voor SOS Kinderdorpen, de formatie van ploegleider Pascal Vergeer en sponsor Edward van Dijk.

,,Het was’’, vervolgt Hadders, ,,een week waar je als marathonschaatser eigenlijk twintig jaar voor traint, hopend dat je een keer zo de kans krijgt om de klassiekers te rijden die je eigenlijk alleen nog maar op televisie hebt gezien. Dolle Dries die over rietkragen springt, klûnen; dat hadden

we zelf nog nooit mogen doen.’’

Klassement

Maar er was meer dat bij Hadders tot de verbeelding sprak. Het klassement dat gekoppeld was aan al die wedstrijden bijvoorbeeld. ,,Dat natuurijsklassement vond ik vroeger al zo mooi. Het leek me geweldig één keer in dat oranje Unox-pak te mogen rijden.’’ Hadders maakte het mee, maar beseft heel goed dat hij tot een groep gelukkigen hoort. ,,Nu de jaren vorderen merk je dat er weer een hele generatie is die dat misschien niet gaat meemaken. Neem Gary Hekman. Ik zou die jongen echt gunnen dat hij de kans krijgt op Nederlands natuurijs te winnen. Hij is één van de meest succesvolle natuurijsrijders die we hebben, met drie ONK’s achter zijn naam. In 2012 was hij er wel bij, maar dat kwam net even te vroeg voor hem.’’ Terug naar de dag zelf. Een wonderlijke dag, zegt Hadders. De dag daarvoor was het parkoers verkend, de ploeg sliep in een hotel. ,,We hadden er als een soort kluizenaars naartoe geleefd, sloegen wedstrijden als de Henk Angenent Classic en Appingedam over en de teleurstelling over het niet doorgaan van de Elfstedentocht zat nog vers in het geheugen. Maar die dag was in mijn herinnering inderdaad een heel rare dag. Normaal startte je nooit zo vroeg. En we deden in het hotel al de schaatsen aan, stapten op een kanaaltje en reden naar de start. Dat gaf al een beetje Elfstedengevoel. Ook het feit dat we geen rondjes reden, maar één grote ronde. Hadden we nooit eerder gedaan.’’

Rietkraag

Rob Hadders schreeuwt het uit als winnaar van Hollands Venetië. (Foto’s Timsimaging Neeke Wassenbergh-Smit)

Vrienden van het Marathonschaatsen

Na de start was het één grote ontdekkingstocht. Want niemand, stelt Hadders, wist echt hoe het allemaal ging. Neem de smalle slootjes waarover werd gere-

den. Dat was het peloton helemaal niet gewend. ,,De eerste twee kilometer reden we op een meertje en daarna doken we ineens een slootje op. Kwamen we vier meter breed aan, en dan ging het ineens naar twee, drie meter. Wie houdt dan z’n plek en wie niet? Robert Bovenhuis in ieder geval niet, want die zag ik zo de rietkraag in gaan.’’

Hadders kan nog steeds genieten als hij alleen maar over de koers vertelt. ,,En dat echt los van mijn overwinning. Dit was voor ons once in a lifetime. Ook als ik niet had gewonnen, was dit verreweg de vetste wedstrijd geweest die ik ooit heb gereden.’’ En Hadders zou Hadders niet zijn als hij op zo’n niet ook een paar goede teksten in huis had. Zoals het verhaal dat hij het klûnen thuis in de achtertuin had getraind. ,,Hahaha, klopt. Was natuurlijk niet waar, maar was wel leuk voor het verhaal. In werkelijkheid moesten we bij Jillert Anema tijdens skeelerritten van een uur wel ineens een minuut door het gras rennen. Dat was vast onderdeel van de training.’’

De tocht over slechts 59 kilometer voltrok zich in razend tempo. Het peloton knalde in volle vaart over de slootjes. Een sprintkoers. ,,Een beetje uit onzekerheid

werd het tempo heel hoog gehouden. We reden zo hard mogelijk door de dorpjes. Ik heb daar niet eens heel veel van meegekregen, want na al die wedstrijden in die week was ik ook best wel naar de tyfus. Maar we vroegen ons onderweg wel af wat voor koers dit was. Niemand wist het antwoord.’’

Antilope

Hij zag wel dat de verwachte chaos bij de kluunplekken erg meeviel. ,,Iedereen ging er wel hard overheen, ik ook. Sjoerd Huisman helemaal. Die denderde er als een soort antilopen overheen. Je ziet hem ook echt door de beelden schieten. Maar na die eerste kluunplek gebeurde er niet zoveel meer. Voor iedereen was het duidelijk dat we gingen sprinten.’’

Het plan van zijn ploeg was dat Hadders van achter de BAM-trein de sprint zou aantrekken voor Sjoerd Huisman en Karlo Timmerman. Het liep anders. ,,Het hele stuk naar de sprint toe werd ik zó verschrikkelijk in de weg gereden door met name Ingmar Berga, daar werd ik helemaal gek van. Ik reed altijd vrij goed op agressie en nu was ik zó kwaad dat ik uit een soort ergernis heel vroeg de sprint aanging. Ik had de

dag daarvoor al een beetje uitgemeten of het kon lukken als ik bij de bocht al aantrok. Maar toen ik achteromkeek, zag ik niemand. Dat was een probleem.’’ Hij moest zelf gaan en niet meer omkijken. ,,Maar dat hele gáán had ik bedacht op 150 meter voor de nish en dan succes voor Sjoerd. Ik had niet berekend dat ik dat helemaal zelf moest volmaken. Ik zag Hekman komen, maar die mocht er echt niet langs. Stroetinga heb ik helemaal nooit gezien. Op de streep wist ik niet eens of ik gewonnen had, maar het itste door mijn hoofd dat het ook niks was als ik niet zou juichen en wel had gewonnen. Bij de coaches hoorde ik al snel van speaker Jannes Mulder dat ik had gewonnen.’’

Pieken

Het is de vetste overwinning uit zijn loopbaan geworden. ,,Jajaja, zonder twijfel. Die hele week was vet. Aart Koopmans Memorial, Duurswold, Skarsterlân. Het was echt pieken op het juiste moment.’’ De zege in Giethoorn had ook een mooie emotionele lading. ,,Ik ben opgegroeid in Kraggenburg, misschien tien kilometer daar vandaan. Als er natuurijs lag ging ik dáár schaatsen met mijn vader. Het was echt

een thuiswedstrijd.’’

Elf jaar verder nog slechts een enkele keer herinnerd aan Hollands Venetië. Ja, aan de Weissensee, waar hij weer vooral de schaatser Rob Hadders is en niet de presentator Rob Hadders. ,,Daarom ga ik daar ook zo graag heen. Ik vind het leuk, mis het wereldje af en toe wel, de kameraadschap met de jongens, niet het gedoe daaromheen met ploegen en ruzies. En de herinnering komt vooral van oud-ploeggenoten. Geert-Jan van der Wal, Roy Boeve. Krijg ik de grap ’Weet je nog dat je ooit één goede week had?’ Of Hekman die een opmerking maakt dat ik toch een mooie carrière van een week heb gehad. Prachtig.’’

Hadders reed zijn laatste wedstrijd ook op die Weissensee, in januari 2015. Een blessure, het afronden van zijn studie en een stage bij EenVandaag versnelden dat besluit. Nu woont hij in Zwolle, is haast dagelijks op de televisie te zien. Zijn zoontje Joppe van bijna twee is voorbestemd ook het ijs op te gaan. Lachend: ,,Gary Hekman werd vlak daarna ook vader. We zijn meteen de uitdaging aangegaan. Over een jaar of achttien moet onze Joppe wel Odin de baas zijn, haha.’’

Vrienden van het Marathonschaatsen

Iconische sprint. Uiterst links Rob Hadders in het oranje leiderspak, uiterst rechts nummer twee Gary Hekman.

Het lijden is af te zien aan het gezicht van Van der Tuin. ,,Bij het ingaan van de laatste ronde had ik nog steeds dertig, veertig seconden. Dan begin je er langzaam in te geloven.’’

Marco van der Tuin boekt op Weissensee eerste zege ooit

’Ik nu hoe het moet’ weet

Jorrit Bergsma:

eerste titel massastart

Marathons of mass-start, het lijkt altijd vanzelfsprekend dat Jorrit Bergsma er elk seizoen wel een paar wint. Maar die vlieger gaat niet altijd op. Sterker, de Nederlandse titel die Bergsma veroverde op de massastart was pas de eerste in zijn lange loopbaan.

Achter de naam van Jorrit Bergsma (37 inmiddels) prijkt wel een wereldtitel op de mass-start. Die kwam er drie jaar geleden.

Maar voor het overige is de schaatser uit Aldeboarn toch vooral de man die in dienst rijdt van andere en daarmee zijn eigen kansen opo ert. Niet deze keer. Op het ijs van Thialf zag het geel en zwart van de mannen van Jumbo-Visma, maar uiteindelijk was het Bergsma die kwam bovendrijven na een bijzonder spektakelstuk. De mannen van Jumbo-Visma initieerden de ene de na de andere vluchtpoging en trokken zo het hele peloton uit elkaar. Uiteindelijk was het Bergsma die – kort na zijn zilveren

tien kilometer – nog even het gas opentrok zoals alleen hij dat kan. Niemand kon volgen. Pas in de laatste ronde kwam Harm Visser nog in sneltreinvaart naderbij, maar dat was te laat. Dat deerde het talent van Jumbo – die Bart Hoolwerf derde zag wor-

den – nauwelijks. Visser toonde zich vooral blij met het goud van de meester.

Jorrit Bergsma (links) juicht, nummer twee Harm Visser deelt in de vreugde. (Foto Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Drie titels en drie startbewijzen betekenen keuzes voor het WK

Dilemma’s

door Eric Korver

De Nederlandse driekleur voelt zo langzamerhand bijzonder vertrouwd in de handen van Patrick Roest. In het Nederlands afstandskampioenschap wapperde Roest zelfs na drie afstanden met de vlag. Daarmee liet hij weer eens zien wat hij zelf al een tijdje weet. ,,Ik zet erg lekker in mijn vel.’’

De naam van Patrick Roest in combinatie met een nationale afstandstitel op de vijf kilometer, da’s allang geen nieuws meer.

Roest is de koning van de vijf, zeker in eigen land. Vorig jaar moest hij voorrang verlenen aan Jorrit Bergsma, maar in de drie jaren daarvoor regeerde Roest met harde hand.

Opvallender waren dit keer zijn twee andere titels. Zowel die op de 1500 meter als de tien kilometer won hij nooit eerder. En die op de tien is dan nog best verklaarbaar.

Maar de mijl? Met mannen als Kjeld Nuis en Thomas Krol op het ijs? Dat was echt wel een stunt. En de tien was dus ook nieuw. ,,Dat lijkt misschien bijzonder’’, stelde Roest, ,,maar in Nederland is het niveau op de tien kilometer altijd heel hoog geweest. En Jorrit Bergsma verslaan is echt niet zo makkelijk.

voor Patrick Roest

Ik ben blij dat het nu voor het eerst lukt, en ik hoop dat er meer volgen.’’

Zijn oogst van het NK stelt Patrick Roest in ieder geval wel voor dilemma’s tijdens het aanstaande wereldkampioenschap, ook in Thialf, waar Roest eindelijk zijn eerste individuele wereldtitel wil binnenhalen. Moet hij daar dezelfde drie afstanden rijden? Of wordt het een kwestie van keuzes maken?

Aan dat laatste wilde Roest zich amper een kwartier na de huldiging van de tien kilometer nog niet wagen. ,,Daar moeten we maar een keertje voor gaan zitten.’’ Maar een voorschot nam hij wel. ,,Als ik die 1500 meter rijd sta ik toch een beetje met 1-0 achter tegen de echte specialisten van de tien kilometer. Als ik wil gaan voor de tien moet ik dat ook honderd procent doen en de 1500 overslaan.’’

Wel

zeker is, is dat Roest dit seizoen in bijzonder goede doen is. In de voorbije seizoenen was er nog weleens een dipje in de vorm, of waren er twijfels die hem in de weg zaten, maar deze winter niets van dat alles. ,,Dat is heel lekker, en dat hoop ik ook zo te houden’’, erkende Roest met een lach. ,,Op dit moment voel ik me gewoon heel goed, en de wedstrijden komen het hele seizoen ook al heel goed.’’

Keuzes

Dat komt, vervolgt hij, mogelijk door de keuzes die zijn gemaakt. Roest was de afgelopen jaren nog weleens wat moe. ,,Dan stond ik ook met een wat vermoeid gevoel aan de start. Dat moet ik misschien ook mezelf verwijten omdat ik in de trainingen soms wat te gek deed. Dit jaar heb ik dat iets beter onder controle, doe ik de trainingen met

een iets beter en meer uitgerust gevoel. Daarom zit ik misschien ook wel zo lekker in mijn vel en daarom gaan de wedstrijd ook zo goed.’’

Na het Europees kampioenschap koos Roest bijvoorbeeld voor rust. ,,Dat was een moment waarop ik anders misschien zou doortrainen om aan het einde van het seizoen weer een piekmoment te hebben. Nu kozen we ervoor goed uitgerust aan een nieuwe trainings- en wedstrijdperiode te beginnen. Dat bevalt me beter. Je kunt wel trainen als je moe bent, maar dan komen de trainingen minder aan en heeft het ook minder zin.’’

De vraag ligt natuurlijk voor de hand of de overstap van Jumbo-Visma naar Reggeborgh iets te maken heeft met zijn huidige bloedvorm. Roest haalt de schouders op. Lastig te zeggen, vindt hij. ,,Als je zeven jaar bij dezelfde ploeg hebt gezeten en dezelfde dingen hebt gedaan, weet je niet goed wat je moet verwachten van zo’n overstap. Dan is het altijd spannend hoe dat uitpakt. Maar tot nu toe is het een droomscenario. Zoals het nu gaat, dat geeft een heel lekker gevoel en geeft ook vertrouwen in de route waar je op zit.’’

Patrick Roest met de Nederlandse driekleur, waarmee hij tijdens het NK liefst drie keer mocht zwaaien. (Foto Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

De tranen van Schouten maken iets los bij Nuis Het belletje van Kjeld en Irene

door Eric Korver

Het was een mooi gesprek, daar in de catacomben van Thialf. Kjeld Nuis, open als altijd, sprak over de vlag, over genieten en over titels. En opeens was er die draai naar Irene Schouten. Naar Nuis’ wat botte eerste reactie, die uitmondde in bijna vaderlijke adviezen aan de drievoudig olympisch kampioene.

Natuurlijk zag het gros van de schaatsliefhebbers op de tweede dag van het Nederlands kampioenschap de tranen van Irene Schouten. In een gesprek met Bert Maalderink brak Schouten voor de camera’s van de NOS en bekende dat ze er doorheen zat, dat elke race een gevecht was, en dat de olympische roem een hogere tol had geëist dan ze ooit had gedacht.

Een dag later, in de betonnen mixed zone onder het heilige ijs van Thialf dat Kjeld Nuis – ’dat ijs was echt zó slecht’ – deze keer niet kon bekoren. Maar ook dat slechte ijs leverde Nuis wel een Nederlandse titel op de 1500 meter op, en dus reed hij met de nationale driekleur zijn ereronde door Thialf. Dát, bekende Nuis, vindt hij wel wat hebben. ,,De spanning is eraf, je hebt de titel, startbewijs voor het WK is binnen, en dan mag je een rondje rijden met die vlag.

Dat is echt

mooi. Het gaat misschien nergens over, maar dat is wel een geluksmomentje voor me. Even een minuutje om te genieten van een kampioenschap. Als je dát al niet meer mooi vindt… Dat is toch waar je het voor doet?’’

Dat genieten schiet er bij topsporters vaak bij in, beaamt Nuis. ,,Normaal gaat het allemaal heel snel. Je leeft van de ene naar de andere wedstrijd. Een week later daarheen, dan een trainingskamp. Maar nu was er even niets. Iedereen wilde hier goed zijn, en dan zie je ook dat er lading aan zit.’’ Als voorbeeld noemt hij Irene Schouten. ,,Die is in tranen omdat ze met de hakken over de sloot naar het WK gaat. Als ze wint, is het top en dóór. Maar de innerlijke stress die bij haar ook hoog zit, komt er dan wel even uit. Dan zie je wat voor lading zo’n toernooitje heeft.’’

Keuzes

Nuis kent het als geen ander. En de ene, zegt hij, gaat er anders mee om dan de ander. ,,Iedereen maakt daarin keuzes. Irene heeft het zichzelf best moeilijk gemaakt.’’ En dan komt de mooie, eerlijke kant van Kjeld Nuis weer naar boven. Hij heeft, vervolgt Nuis, de avond daarvoor Schouten nog even gebeld. Omdat hij zaterdagavond in reactie op de boodschap van Schouten dat het haar te veel werd tegen een journaliste de opmerking maakte dat Schouten dan lekker tulpen moest gaan uitdelen op het Museumplein, iets wat de Noord-Hollandse zo’n twee weken eerder inderdaad had gedaan. ,,Dat zat me niet lekker. Pas toen ik thuiskwam zag ik dat interview, de tranen, en meteen had ik daar best spijt van. Ik heb gebeld, en we hebben daar een gesprekje over gehad.’’ Wat Schouten nu overkomt, staat niet op zich, legt Nuis uit. ,,Het is een wijze les voor kampioenen die nog komen dat er ontzettend veel op je af komt. Natuurlijk hoeven we niet zielig te doen, want je hebt er ook heel veel geluk van. Maar iedereen denkt opeens dat ie je kent. Bij elk uitje naar de supermarkt begint iedereen tegen je te lullen. Daar moet je wel elke keer zin in hebben. Maar als je zegt ’nu even niet’, dan ben jij die arrogante klootzak. Dat doe je dus niet, dus doe je leuk. En als je aanvragen krijgt waar je een leuk bedrag voor krijgt, kun je ja of nee zeggen. Maar als ze iets vragen voor je oude basisschool, of de club waar je bent

opgegroeid, dan doe je dat. Je voelt je bezwaard als je ’nee’ zegt. Zo is het even dit, even dat, en ben je elke week een paar dagen bezig. Mensen hebben geen idee hoe hoog dat kan oplopen. Ik heb gelukkig een goede manager die mij daarin helpt, maar je moet echt nee durven zeggen, echt voor jezelf durven opkomen. Anders blijf je bezig.’’

Ervaring

En dat gaf Nuis dus ook mee aan Schouten. Omdat hij het zelf meegemaakt heeft, omdat hij praat uit ervaring. ,,Vanaf 2016 ging het bij mij ook in sneltreinvaart. Ik ging alles winnen. Twee wereldtitels, twee Olympische Spelen, wereldrecords. Er kwam fucking veel op me af. Daar word je soms een klootzak van, maar je wordt er soms ook hard van. Ik kan nu veel makkelijker nee zeggen. Geen tijd, geen zin, past niet in mijn schema; zeg het maar. Maar Irene vindt alles nog leuk en gaaf, en dan verlies je jezelf daarin. Hoe Sven dat altijd heeft gedaan, daar heb ik echt bewondering voor. Die gozer was zó bekend. Dan denkt op een gegeven moment iedereen dat ie je kent, en is het even dit en even dat. Kan heel lastig zijn.’’

En de man die dan de opmerking over Schouten maakt, is de pure topsporter Nuis, die presteren boven alles heeft staan. Maar eenmaal thuis is hij weer de stoere vent met het kleine hartje. ,,Toen ik dat zei, had ik het interview nog niet gezien. En als ik dan thuis die tranen zie, denk ik ’godverdomme klootzak, moest je dat nou zo zeggen?’. Ik bedoelde het niet slecht hè. Je kunt gewoon niet altijd aan staan, en dat is precies wat zij zo moeilijk vindt. Daar hebben we nog een tijdje over gesproken.’’

Irene Schouten is mentaal leeg, vertelde ze. Maar er waren toch twee titels en drie startbewijzen voor de Noord-Hollandse.

Kjeld Nuis, de winnaar van 1500 meter. ,,Ik heb echt moeten leren nee te zeggen, kan dat nu veel makkelijker.’’ (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Het Yvonne van Gennip Talent Fonds geeft kansen aan sporttalenten. Dat kan door nanciële ondersteuning, of door crowdfunding via het platform Talentboek. SkateNL werkt samen met het Yvonne van Gennip Talent Fonds en stelt in deze serie een aantal talenten voor. In deze a evering multitalent Angel Daleman, topper in zowel langebaanschaatsen als shorttrack.

Drukke tijden voor Angel Daleman. Dat krijg je als je zo’n beetje óveral goed in bent. Het talent uit Leiderdorp viel eind januari en begin februari van het ene toernooi in het andere, maar je zult haar niet horen klagen. ,,Ik vind het allemaal gewoon zó leuk.’’

Angel Daleman is één van de grotere talenten die we in Nederland op het ijs hebben staan. En ze kan alles. De schaatsster uit Leiderdorp – 15 jaar pas – doet het heel goed op de langebaan, maar is ook wereldtop in shorttrack. Ze zit deze weken net in een drukke periode. Eerst het WK Shorttrack in het Duitse Dresden, dan meteen door naar Inzell voor een Worldcup langebaan, en vervolgens de week daarna het WK langebaan. Gelukkig weer in datzelfde Inzell.

Het WK in Dresden heeft haar niet veel gebracht, blikt Daleman terug. Tenminste, als het gaat om medailles. ,,Maar qua ervaring heeft dat WK me wel heel veel opgeleverd’’, vertelt Daleman, die zich in de voormalige Oost-Duitse stad wat verdiepte in de Koreanen. ,,Kijk, voor mijn leeftijd ben ik sterk. Daardoor rijd ik heel veel op kracht. Maar ik zie daar dat ik meer op souplesse moet schaatsen, dat ik kracht en techniek moet samenvoegen in plaats van alleen maar kracht gebruiken. Verder heb ik veel geleerd over de voorbereiding op een wedstrijd. Ik hoop dat ik dat volgend jaar kan toepassen, dat ik daardoor harder ga en weer een medaille kan halen.’’

Dat deed ze namelijk al eerder. Vorig jaar pakte ze tijdens het WK zilver op de 1500 meter. ,,Dat is toch wel de medaille waar ik het meest trots op ben’’, zegt Daleman. Maar er waren er meer, want zowel in shorttrack als op de langebaan staat ze

Angel Daleman talent in twee disciplines

Combinatie maakt sterker

internationaal regelmatig op het podium. Eind januari nog in Inzell, tijdens de Worldcup voor junioren. ,,Pakten we goud op de teamsprint met een mooie ploeg hoor, samen met Pien Hersman en Pien Smit. Nog nooit geoefend met elkaar, één keer een startje gedaan in die week en dat was het. Allemaal improvisatie.’’

Schaatsfamilie

Ze komt uit een schaatsfamilie, vertelt Angel Daleman. Haar tantes Melanie en Maureen de Lange gingen als shorttrackers naar de Spelen van 1998 in Nagano, en haar opa was voorzitter van de skeelerbaan in Leiderdorp. ,,Die werd in de winter

gebaanslag waar ik heel veel snelheid uit haal. En op de langebaan pro teer ik weer van de bochtentechniek van shorttrack. Zo werkt het supergoed voor mij.’’ Ze is van plan de twee disciplines zo lang mogelijk te blijven combineren. Zoals ook Jorien ter Mors deed. Met een lach: ,,Ja, maar dan wel nóg beter.’’ Prijzig Maar schaatsen op twee disciplines kost haast dubbel geld. Daarom klopte Daleman aan bij het Yvonne van Gennip Talentboek, waar ze ook nu nog een actie heeft voor crowdfunding. Ze probeert duidend euro in te zamelen voor haar nieuwe custom made shorttrackschoenen. ,,Die zijn

len op schoenen van Rebel. ,,Die worden al gemaakt’’, zegt ze. ,,Maar ik moet ze nog wel betalen, en dat kost rond de 2300 euro. Ja, dat is echt veel geld, maar die schoenen zijn ook echt veel duurder geworden. Misschien door de oorlog, ik weet het niet.’’

De crowdfunding van het Yvonne van Gennip Talent Fonds is een uitkomst. ,,Ik heb dat al eerder gedaan met de customs die ik hiervoor had. Dat was een oudere variant, die was nog een stuk goedkoper. Maar op deze manier was dat echt heel jn.’’ En het gaat in haar geval alleen om schoenen. ,,De buizen krijg ik van Viking, net als wat onderdelen en mijn slijpstenen.’’

Ze ziet meer schaatsers die gebruikma-

Angel Daleman: ,,Ik merk dat mensen het leuk vinden te doneren. Soms krijg ik er op Facebook ook leuke berichtjes bij.’’ (Foto Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

KALENDER NL

Kalender Shorttrack

FEBRUARI

10 februari ISU World Cup Finale Dordrecht

11 februari ISU World Cup Finale Dordrecht

12 februari ISU World Cup Finale Dordrecht

17 februari Starclass 4 Bergamo (ITA)

18 februari NK Junioren (ovb) Heerenveen

19 februari NK Junioren (ovb)

Heerenveen

24 februari Starclass 5 - Jun challenge Leeuwarden

MAART

4 maart Speculaas Cup Hasselt (BEL)

5 maart Speculaas Cup Hasselt (BEL) Benelux Cup Nijmegen

10 maart ISU WK Seoul (KOR)

11 maart ISU WK Seoul (KOR)

12 maart ISU WK Seoul (KOR)

24 maart Finale Starclass/Danubia Heerenveen

25 maart Finale Starclass/Danubia Heerenveen

Arie Ravensbergen Bokaal Leiden

26 maart Finale Starclass/Danubia Heerenveen

APRIL

8 april Easter Cup Gent (BEL)

19 februari NK Junioren (ovb)

Heerenveen

24 februari Starclass 5 - Jun challenge LeeuwardenGent (BEL)

Kalender Langebaan

FEBRUARI

10 februari ISU World Cup 5 Langebaan Tomaszów Mazowiecki (POL)

ISU WK Junioren Langebaan Inzell (DUI)

11 februari ISU World Cup 5 Langebaan Tomaszów Mazowiecki (POL)

ISU WK Junioren Langebaan Inzell (DUI)

NK Masters Allround & Afstanden Breda

NK Pure sprint / Supersprint Tilburg

12 februari ISU World Cup 5 Langebaan Tomaszów Mazowiecki (POL)

ISU WK Junioren Langebaan Inzell (DUI)

NK Masters Allround & Afstanden Breda

17 februari ISU World Cup Final Langebaan Tomaszów Mazowiecki (POL)

18 februari ISU World Cup Final Langebaan Tomaszów Mazowiecki (POL)

Holland Cup 5 Alkmaar

19 februari ISU World Cup Final Langebaan Tomaszów Mazowiecki (POL)

Holland Cup 5 Alkmaar

25 februari NK Jun A-B Spr/Lange afst/Teamspr Utrecht

26 februari NK Jun A-B Spr/Lange afst/Teamspr Utrecht

NK Allround Junioren C Utrecht

MAART

2 maart ISU WK Afstanden Heerenveen

3 maart ISU WK Afstanden Heerenveen

4 maart ISU WK Afstanden Heerenveen

Holland Cup n / NK Afst Neo-sen Enschede

5 maart ISU WK Afstanden Heerenveen

Holland Cup n / NK Afst Neo-sen Enschede

8 maart De

Kalender Marathon

FEBRUARI

MAART 4 maart Gew. kampioenschap

11 maart Marathon Cup Finale Leeuwarden

Quality Luleå fijne uitvalsbasis

In februari strijkt het peloton weer neer in het Zweedse Luleå. De meeste schaatsers kennen daar het Quality Hotel Luleå inmiddels goed. En ze keren er graag weer terug. Dat is niet voor niets. Het hotel is een jne uitvalsbasis om stad en omgeving te verkennen. In winter én zomer.

De ligging van het Quality Hotel Luleå – dat in 1977 werd geopend als het eerste SAShotel ter wereld – is perfect. Aan de Storegatan, de grote winkelstraat van het stadje. Je loopt in een paar minuten naar het ijs, of in de zomer naar het water. Dat is zelfs aan twee kanten bereikbaar, omdat het hart van Luleå op een schiereilandje ligt. In de winter kun je vanuit het Quality Hotel allerlei activi-

teiten ondernemen. Natuurlijk schaatsen, maar er is veel meer binnen handbereik. Huur een sneeuwscooter voor tochten over het ijs, waar de eilandjes gezellige en openbare voorzieningen hebben om boven een houtvuurtje worstjes of vlees te roosteren. Of boek een toch met een hondenslee, wat absoluut een fantastische ervaring is. Bezoek zoals veel inwoners van de stad eens een thuiswedstrijdje van Luleå, de ijshockeyclub die tot de top van Zweden behoort. En ga natuurlijk op zoek naar het noorderlicht, dat fantastische fenomeen dat bij veel mensen op de bucketlist staat.

Buiten de stad is de kans wat groter, maar als je mazzel

hebt kun je het aurora borealis gewoon vanaf het ijs zien. Dan moet je overigens wel ergens tussen eind september en eind maart komen.

In de zomer is Luleå gewoon een gezellige badplaats met, hoe noordelijk de stad ook ligt, een heel aangenaam klimaat. Niet voor niets komen er ook dan veel toeristen naar het stadje. Om te winkelen, uit eten te gaan of gewoon lekker te zwemmen. En een leuk voordeel: in de zomer zijn de dagen lang tot zelfs oneindig. Geniet van de midzomernacht in Lapland.

Het Quality Hotel Luleå heeft 220 kamers in diverse categorieën, van de ruime standaard kamer tot een bruidssuite. De familiekamers zijn populair tijdens evenementen als Schaatsen Luleå. Het ontbijt is inbegrepen en zowel uitgebreid als uitstekend. Er is een

bar met restaurant waar op weekdagen een dagschotel wordt geserveerd aan zakelijke klanten. Daarnaast is er het à la carte restaurant The Cook’s Krog, één van de oudste en beste restaurants van Luleå. Verder is het zowel winter als zomer genieten in de spa van het hotel.

Het Quality Hotel Luleå aan de centrale Storegatan in Luleå.

Puzzel

Ook kans maken op fantastische prijzen? Los dan onderstaande puzzel op.

Antwoord insturen: Scan de QR code, ga naar www.skatenl.nl/puzzel of stuur een mail naar info@skateNL.nl. Vul het antwoord en uw gegevens in en druk op verzenden. Doe dit voor 1 maart 2023. In de volgende editie maken wij de winnaars bekend.

Januari editie: Speculaas Cup.

Hierbij de winnaars: 226-ers pakket: Wouter Smit. Staatsloten: Claire van der Wielen. Schaats Cadeau Kaart: Manouk van Velzen. Staat uw naam hierboven neem dan aub contact met ons op via info@skateNL.nl en wij zorgen dat u uw gewonnen prijs ontvangt.

Prijzen: - 1x straat Staatsloten (incl. XL)

Voor de 10e trekking van december - Schaats Cadeaukaart t.w.v. € 25,- 226-ers testpakket

UNLIMITED AMBITIE

SUPPORT

Trainen, afzien, trainen, vallen, trainen, opstaan en nog meer trainen. Topsporters hebben er alles voor over om hun grenzen te verleggen. Maar er is meer nodig dan alleen een grenzeloze ambitie.

Om als sporter een topsporter te worden, heb je Unlimited support nodig. Van mensen die niet alleen dichtbij maar ook achter je staan.

Géén overwinning zonder trainingsmaatje dat ook vroeg opstaat. Géén PR zonder ouders die altijd voor je klaarstaan. Géén medaille zonder coach die alle startdata analyseert. Géén comeback zonder vrienden die appen dat ze in je geloven.

Unlimited ambitie is onlosmakelijk verbonden met Unlimited support. Wij zijn enorm trots dat we vanaf nu ook ons steentje mogen bijdragen als partner van TeamNL.