SkateNL Magazine Maart 2023

TOPPRESTATIES KOMEN NIET VANZELF.

Wij staan voor iedereen die alles uit de dag haalt. Voor iedereen die onbewust topprestaties van zichzelf vraagt. Dag in dag uit. Een leven lang.

Wij zijn M line. Wij maken van slapen geen romantiek zoals anderen dat doen. Want wij weten dat slaap aan de basis ligt van elke prestatie. Hoe beter de slaap, hoe groter het effect.

Wij zijn M line. Wij helpen jou in de hectiek van alledag. Want topprestaties komen niet vanzelf. Daarvoor zijn we constant in beweging. Net als jij.

PRESTEER NET ALS

TEAM JUMBO-VISMA

BETER MET M LINE!

Colofon

Bladmanager

Ingmar Kuper

Hoofdredactie

Eric Korver

Medewerkers

Rijcko Treep

Fotografie

TimsImaging

Vormgeving

Studio Konijn

Oplage/ verschijning

25.000, maandelijks

Verspreiding

Gratis via de ijsbanen en grotere schaats-speciaalzaken

Redactie / mail

06-55866441, redactie@skateNL.nl

Geniet

Bij het lezen van deze woorden weten we allemaal dat het schaatsseizoen er weer bijna op zit. Of het nu de langebaanschaatsers zijn met hun wereldkampioenschap afstanden in Thialf, de marathonschaatsers met hun nale van de marathon Cup in Leeuwarden, of de shorttrackers bij hun WK in Seoul; het zijn de laatste kunstjes van een seizoen. Was dat een memorabel seizoen? Ach, in sommige opzichten wel. Als we naar Nederland kijken was dat in ieder geval in die zin het geval dat we voor het eerst weer eens een hele winter hadden zonder bizarre ongemakken als de lockdowns. Gewoon lekker schaatsen wanneer je maar wilde, gezellig met z’n allen. Op het moment dat we dat kwijt waren, beseften we pas hoe bijzonder dat was.

En sportief, tja. Op het moment van schrijven kan er natuurlijk nog van alles gebeuren op de beide WK’s die nog op de rol staan. Zes wereldtitels erbij, en het was ineens een fantástisch seizoen.

Feit is dat het dat eigenlijk niet was. Als je puur naar onze eigen schaatsers kijkt tenminste. Dit was gewoon een post-olympisch seizoen. Een seizoen waarin de focus weer even wat wegdwaalt, waarin dat heilige vuur misschien net even wat minder brandt, en waarin weer de motivatie wordt gezocht om de komende drie jaar weer álles in het teken te stellen van dat volgende hoogtepunt, de Spelen in Parijs.

Natuurlijk hebben we prachtige momenten gehad. Schaatsers die het publiek – in Thialf – op de banken kregen. Shorttrackers die de afgeladen hal in Dordrecht lieten ontplo en. En marathonschaatsers die hun – nog altijd veel te kleine – kring van liefhebbers lieten smullen van heerlijke staaltjes heroïek. Maar zitten daar momenten bij die ons voor altijd bijblijven? Nee. Nóg niet.

Maar dat neemt niet weg dat we weer volop hebben kunnen genieten, en dat ook de komende weken nog kunnen doen. En misschien wel een beetje extra, omdat we weten dat we daar weer pakweg een hal aar op moeten teren.

Dus zit je in Thialf bij het WK? Ga staan voor Femke, Jutta, Antoinette, Joy, Kjeld, Irene, Patrick, Jorrit, Bart, Marijke, Hein, Merijn en al die anderen en help ze alsnog voor die onvergetelijke momenten te zorgen.

Doe hetzelfde bij de marathon, in Leeuwarden. Ga eens kijken als je dat nooit eerder hebt gedaan en geniet van die geweldige gevechten van de zonder enige twijfel stoerste schaatsen van het land. Geef ze het publiek dat deze mannen en vrouwen verdienen.

Seoul wordt wat lastiger, maar de Koreanen zorgen daar ongetwijfeld zelf wel voor een volle bak. Wij kunnen dat door toedoen van de NOS zonder twijfel keurig volgen op televisie. Maar ook dát is natuurlijk het kijken waard.

Commercie 06-23884422

ingmar@skateNL.nl

Uitgevers

Korver & Kuper Media

Schermerweg 29A

1821BE Alkmaar

06-2388 4422 info@skatenl.nl

www.skatenl.nl

Druk

Rodi Rotatie Druk

Visseringweg 40

1121AT Diemen

Telefoon 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Doe het, nu het nog kan. Geniet van het schaatsen.

Bedankt voor weer een seizoen lezen van SkateNL en tot volgende winter!

Eric Korver

Ingmar Kuper

Carla Ketellapper-Zielman kijkt terug op haar zege in polair Luleå

Esther Kiel en Jordy Harink pakken in Luleå eindzege in Grand Prix

Sven Kramer in zijn rol als ambassadeur van Nederlandse Loterij

Angel Daleman sensationele wereldkampioen bij de junioren

Sharon Hendriks kan afscheid nemen zoals ze verdient: met glans

Chiel Smit verrast alles en iedereen in Luleå

Esther Kiel ’geslaagd’

door Eric Korver

De schaatswereld van Esther Kiel reikte lang niet verder dan vierhonderd meter. De weidsheid van de Botnische Golf was een vreemd fenomeen voor haar. Zelfs vorig seizoen nog, toen ze op dezelfde plek vijf races afwerkte die tot niets leidden. Maar een jaar later is niets meer hetzelfde voor Esther Kiel, die in Luleå bewees wat ze zelf al enige tijd verkondigde. Ze is een échte marathonschaatsster geworden.

Dat laatste strookt absoluut met de oude wijsheden uit het marathonpeloton. Die zijn vrij helder. Als je hebt gewonnen op natuurijs, dan mag je jezelf een echte marathonschaatser noemen. In dat geval is er bij Esther Kiel geen enkele twijfel. In het Zweedse Luleå voegde ze nog eens twee zeges toe aan de ene die ze eerder behaalde op de Weissensee. Drie zeges op natuurijs in één seizoen; dat kunnen slechts weinig schaatsers zeggen.

Esther Kiel (26) is een vrolijke meid. Goedlachs, tikje bescheiden en ogenschijn-

lijk het liefst wat op de achtergrond tegen haar wat uitbundiger ploeggenotes Elsemieke van Maaren en Merel Bosma. Maar die achtergrond verdwijnt snel als je zó vaak de neus tegen het venster druk als de vrouw uit het Noord-Hollandse Overveen, die sinds kort in het Friese De Knipe woont. Vier keer won ze op kunstijs, op rij zelfs. De drie overwinningen op natuurijs brengen het seizoentotaal op zeven. Natuurlijk, vorig seizoen wist ze als rijdster bij de kleine ploeg van Bouwbedrijf

De Vries ook al eens een marathon te winnen. Maar de Esther Kiel van dit seizoen is onvergelijkbaar met die versie van een jaar eerder.

De overstap naar de formatie van BDMBTZ heeft haar meer dan goed gedaan. Kiel had slechts een zomer en een paar wedstrijden nodig om te transformeren tot een veelwinnaar. En daarmee past ze naadloos in de entourage van haar huidige ploeg, die de laatste jaren al vaak succes had, maar nu ogenschijnlijk van winnen een gewoonte heeft gemaakt.

Sfeer

Dat is geen toeval, stelt Kiel. ,,Het plezier, de sfeer in het team, dat

legt Kiel uit, terwijl ze zich laat zakken op een bankje op het ijs. ,,Iedereen in deze ploeg kan schaatsen. Iedereen is ook in staat om te winnen. Dat is het mooie. Doet de ene het niet, dan doet de ander het wel. En we gunnen elkaar dat ook echt, dat is misschien wel het belangrijkste.’’

Die ploeg heeft ook in belangrijke mate bijgedragen aan haar ontwikkeling als marathonschaatsster, die razendsnel is gegaan. Een jaar eerder stond Kiel nog op dezelfde plek na liefst vijf wedstrijden die haar niets hadden gebracht. De overstap naar BDM-BTZ veranderde veel. ,,Die meiden hebben me echt leren marathonschaatsen. Fysiek ben ik goed, maar de marathon is ook heel erg tactisch en dat hebben zij me bijgebracht.’’ Op natuurijs pro teert ze bovendien van een voor haar nieuw deel in de voorbereiding. ,,Ik heb voor het eerst marathons gereden op skeelers. Dat is net even een ander slagje, dat wel van pas komt op natuurijs. Dat heb ik hier ook gemerkt.’’

Blijkt ook weer in de Sea Ice Classic, de afsluiter van de kleine week in Luleå én de nale van de Grand Prix op natuurijs. De race over honderd kilometer is zwaar. Het ijs op de Botnische Golf is stroef, en er moet echt gewerkt worden om vooruit te komen. Pittig voor een peloton waarin de vermoeidheid van het seizoen z’n tol begint te eisen. De venijnige kou en de blijkbaar altijd aanwezige wind doen de rest. Zweeds Lapland is een feest om te zijn, maar soms een kwelling om te schaatsen.

Leiderspak

Maar ook in die setting komt Esther Kiel weer bovendrijven. Haar ploeg heeft in die nale twee aandachtspunten. Primair moet er gewonnen worden, maar daarnaast is er ook veel aan gelegen Sharon Hendriks het oranje leiderspak te ontfutselen. BDM-BTZ is daarin meedogenloos. Hendriks stopt na dit seizoen, maar hoeft geen afscheidscadeautje te verwachten. Ze wordt vakkundig geïsoleerd en ziet

met Kiel ook de eindzege in de Grand Prix uit beeld verdwijnen.

Kiel maakt deel uit van een kopgroep van tien, en is daarin van meet af aan de favoriete voor de winst, zeker met de steun van Van Maaren in de buurt. En als na honderd kilometers de groep is geslonken tot acht is er in de sprint geen vuiltje aan de lucht. Kiel wint. En niet alleen de nale, maar ook het klassement. ,,Daar was ik voor mezelf eigenlijk helemaal niet mee bezig’’, bekent ze. ,,We wilden dat wel graag als team binnenhalen, maar wie, dat maakte eigenlijk niet uit. Maar dat ik ook daarin de winst pak, vind ik toch wel mooi.’’

Architect De architect achter het succes van BDMBTZ is Eelco Kooistra, de ploegleider die vaak in stilte geniet, en dat is op de Botnische Golf niet anders. Maar zijn kwaliteiten staan buiten kijf. Na het vorige seizoen verloor hij zijn halve ploeg, om vervolgens met Esther Kiel en Merel Bosma twee gouden grepen te doen en zelfs een nóg beter geheel te smeden. ,,Ach, je hoopt dat het zo valt natuurlijk, maar dat is altijd maar afwachten’’, vertelt Kooistra. ,,In de zomer trainen we een paar keer per week, en dan zie je de chemie in de groep ontstaan. Dat heeft zich doorgezet in de winter.’’

Dat zijn ploeg sterk is op natuurijs, is geen verrassing. Ineke Dedden won vorig jaar in Luleå immers nog vier van de vijf koersen. ,,Hoe Esther Kiel het dan doet, is even afwachten.’’ Met een lach: ,,Maar Esther is geslaagd.’’ Kiel werd eigenlijk vooral gehaald vanwege haar snelheid op kunstijs, maar haar ontwikkeling op natuurijs komt voor Kooistra niet eens onverwacht. ,,Ze was hier vorig jaar voor het eerst en ik zag haar met de wedstrijd beter worden. Met weinig natuurijstraining reed ze al best goed.’’ Kooistra voegde een mooie component toe: skeelertraining en wedstrijden op wieltjes. ,,Dat deed ze voor die tijd niet of nauwelijks. Dat het dan op natuurijs ook zo uitpakt, is fantastisch.’’

Esther Kiel doet wat ze dit seizoen al zo vaak deed: juichen na een zege. (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Langebaanrijdster transformeert in échte marathonschaatsster

Esther Kiel voert de kopgroep aan op het ijs bij Luleå.

Onbekende Drent uit kleine ploeg beleeft droomdag in Luleå

Chiel Smit verrast iedereen

door Eric Korver

De Engelsen hebben er zo’n prachtige term voor: the theatre of dreams. Nou, de Botnische Golf bij Luleå ontpopt zich voor marathonschaatsers steeds vaker als zo’n plek waar dromen werkelijkheid worden. Deze keer was het bingo voor Chiel Smit. Eerstejaars rijder in de Topdivisie uit de kleine ploeg van SPROG, en dan meteen de nale van de Grand Prix winnen. De lange Drent had er zelf maar één woord voor. ,,Bizar.’’

We hoeven er geen doekjes om te winden. Kunstijs is een ruime component in het marathonseizoen, maar die paar wedstrijden op natuurijs zijn wel de koersen waar het écht om gaat. Elke marathonrijder weet een zege op buitenijs veel meer aanspreekt dan welke overwinning op kunstijs ook, uitgezonderd natuurlijk het Nederlands kampioenschap. Natuurijs, dáár worden reputaties gemaakt. Of gebroken.

Die van Chiel Smit is in het Zweedse Luleå in ieder geval gemáákt. Hij treedt in de

voorzagen. En net als bij die andere drie zag niemand dat aankomen. Begrijpelijk. Alle topploegen, al die toprijders, hebben hun zinnen gezet op die nale van de Grand Prix op natuurijs. Na de Alternatieve op de Weissensee absoluut de mooiste parel die je aan je kroon kunt toevoegen. De Sea Ice Classic, zoals de koers o cieel heet, over 150 kilometer is een koers waarin steevast de jongens van de mannen gescheiden worden. Een koers die je alleen wint als je die dag écht de sterkste bent.

Op dat laatste moet je in dit geval misschien een uitzondering maken, want welbeschouwd waren er twee mannen de sterkste van de dag. Niet alleen winnaar Chiel Smit, maar ook zijn medevluchter Casper de Gier. Het tweetal leverde tot op de streep en fantastische prestatie, waarbij Smit in de allesbeslissende sprint net even scherper en sneller was.

Bizar

En zo leverde 150 kilometer knokken in de vrieskou van Zweeds Lapland een uiterst verrassende winnaar op. Ook voor hemzelf. Chiel Smit, een nuchtere 24-jarige Drent,

in de melkveehouderij, kon het allemaal amper bevatten. ,,In de zomer stapten we met het team over naar de Topdivisie en dan boek ik mijn eerste zege op het hoogste niveau, en ook nog meteen de 150 kilometer in Zweden. Beter kan het haast niet.

Bizar’’, stamelde Smit nog steeds in ongeloof.

Dat ongeloof was er ook veel breder, bij rijders en begeleiders. Zij hadden verbouwereerd, maar zeker ook vol respect, toegezien hoe Smit en De Gier het voltallige peloton sloopten. De twee waren al vanaf het begin actief, zaten steeds voorin en vormden uiteindelijk na het achterhalen van de vroege vluchter Max van Honschoten daadwerkelijk de kopgroep. Eerst nog met Niels Immerzeel, maar die moest uiteindelijk afhaken. Mooi dat hij zichzelf toch nog beloonde met de derde plaats. Maar achter de ruggen van Smit en De Gier was het een slagveld. Werkelijk óveral op het zeven kilometer lange parkoers waren plukjes schaatsers te zien. Kapot, moegestreden en verlangend naar maar één ding: het einde. Murw gebeukt door de aanval van een onbekende Drent die nooit zelfs maar op het podium stond en een rijder die dit seizoen meer tegenslag kende dan hem

Hij was, erkende Chiel Smit, ook echt wel goed deze dag. ,,Op een moment dat het voorin even stilviel, dacht ik ‘ik ga gewoon’. Vijf keer achter elkaar ben ik gesprongen, toen lieten ze me rijden naar Niels Immerzeel, waarna Casper aansloot. We hebben samen heel goed gereden, hebben allebei ons kopwerk gedaan. Zo groeide de voorsprong en op een gegeven moment krijg je dan het gevoel dat dit weleens goed kon uitpakken. Dean ga je er echt in geloven.’’ Maar tijd om weg te dro-

men was er niet, vervolgde de Drent, die op de Weissensee een maand eerder al vijfde werd in de Alternatieve. ,,De twee jongens achter ons reden ook heel hard. We konden niet verzaken, moesten volle bak doorrijden.’’

Uitvechten

In de laatste ronde was wel duidelijk dat Smit en De Gier het samen moesten uitvechten. Maar aan een strategie dacht Smit helemaal niet. ,,Ik was nog helemaal naar de klote van dat stuk naar het eiland toe.’’ Een tactiek had De Gier wel. ,,Degene die als eerste de sprint aangaat, komt als eerste over de streep’’, wist de rijder van JumboVisma. In tegenstelling tot veel andere rijders in het peloton kende De Gier zijn rivaal Smit goed. ,,Hij is mijn ploeggenoot geweest bij de Beloften. Hij is een wielrenner, kan lang hard rijden. Daarom dacht ik ook laat aan te gaan en er een korte sprint van te maken, ook omdat mijn aanzet wel goed is. Maar hij ging als eerste aan, en zijn aanzet bleek ook ontzettend goed.’’ Smit zag De Gier het spel spelen. Rechtop, draaien naar links, draaien naar rechts. ,,Toen hij weer zo’n slinger naar rechts maakte ging ik zelf aan. Ik had meteen een gat en hij kwam er niet meer overheen’’, blikte de Drent terug.

Zo zette Chiel Smit zichzelf meteen op de kaart én reed hij zich zonder twijfel in de kijker bij de grote ploegen. ,,Dat denk ik ook wel’’, erkende hij met een lach op het gezicht. Maar de Drentse nuchterheid lijkt een snelle overstap in de weg te staan. ,,Ik denk dat het verstandig is nog een jaar bij SPROG te blijven rijden. We hebben met Jeroen de Vries een goede trainer, die perfecte schema’s maakt. Daar kan ik nog wel een jaartje doorbouwen.’’

Chiel Smit balt de vuisten als hij weet dat medevluchter Casper de Gier geklopt is. (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Scan de QR-code en bekijk de OG

Commercial met Irene Schouten!

OG Clean Fuels

OG is de enige leverancier die zich uitsluitend richt op de mix van 100% schone brandstoffen. Deze schone brandstoffen zijn: Bio-CNG, Elektrisch, Waterstof, Bio-LNG en HVO100 Wij zijn de snelst groeiende speler met een Internationaal netwerk van meer dan 250 tanklocaties in Europa

OG investeert niet alleen in 100% schone brandstoffen, maar ook in het ondersteunen van talentontwikkeling, atleten en goede doelen.

Sharon Hendriks: ’Mooier kan ik schaatsen niet achter me laten’

Afscheid met glans

door Eric Korver

Afscheid nam ze eigenlijk nooit echt. Sharon Hendriks was namelijk niet gestopt. Ze drukte slechts op de pauzetoets in de veronderstelling snel weer terug te keren. Maar dat gebeurde niet, tot pakweg twee jaar geleden. Min of meer bij toeval dook ze weer op in het peloton, om nu twee jaar later echt haar loopbaan af te sluiten. Maar deze keer wel met de mooiste prijs die ze kon bedenken.

Sharon Hendriks nestelt zich in het luxueuze Clarion Hotel in het Zweedse Luleå nog eens lekker in een comfortabele stoel als we haar mee terugnemen naar die eerste februari. Op de Weissensee sprint de rijdster namens A6.nl naar de winst in de Alternatieve, en achter de nish heeft ze eigenlijk geen idee wat haar allemaal gebeurt. De euforie is enorm, en de ogen van Hendriks glimmen nog steeds als die zege ter sprake komt. ,,Een onvergetelijk moment. Als ik nu moet noemen wat het mooiste moment is in mijn loopbaan, is dat het. Absoluut.’’

Een moment waarmee ze nooit meer rekening had gehouden, niet in deze fase van haar loopbaan en met de manier waarop ze nu in de sport staat. ,,Vroeger was ik veel meer met resultaat bezig, ging ik echt ergens heen om mooie uitslagen neer te zetten’’, verklaart Hendriks (30). Da’s nu anders. ,,Ik ben weer begonnen omdat ik schaatsen hartstikke leuk vind en omdat ik het gevoel heb dat ik meiden in de ploeg wat kan helpen. En als ik zelf lekker schaats, dan is dat goed.

Maar dat

niet per se gekoppeld te zijn aan een goede uitslag. Dat dan dít lukt, da’s echt bizar.’’

Grote stap

De Sharon Hendriks van nu is in dat opzicht een heel andere dan de Sharon Hendriks die piepjong haar debuut maakte op het hoogste niveau. Ze lacht even. ,,Ik was 18. Je had geen Beloften, het was Topdivisie of niks. Best een grote stap, maar ik kon het aan. Ik vond het toen vooral heel erg mooi, was wat verlegen, meer op de achtergrond en keek nog op tegen de meiden met wie ik in de ploeg zat. Af en toe reed ik een goede uitslag, maar als ik mezelf iets meer had vertrouwd, had ik wel meer gekund.’’

Hendriks meldde zich al snel in de top. Ze pakte regelma- tig een podiumplek mee op zowel kunstijs als

natuurijs en won een cupwedstrijd in Alkmaar. Mooie resultaten, maar die deden slechts zelden recht aan haar kwaliteiten. De schaatsster uit Lemele sneeuwde te vaak onder bij toppers als Mariska Huisman, Foske Tamar van der Wal en Elma de Vries. ,,Ik had er meer uit kunnen halen’’, erkent ze nu.

Te veel

Maar zeven jaar geleden was het ineens klaar. Hendriks stopte. Niet met het idee dast de nitief te doen, maar het werd haar allemaal even te veel. ,,Ik was naar het WK inlineskaten in Taiwan geweest, ging meteen door op ijs en begon ook nog met de coschappen voor mijn opleiding geneeskunde. Iedereen had op dat moment tegen me kunnen zeggen dat ik dat niet allemaal tegelijk had gekund, maar ik had het toch gedaan. Ik moest er gewoon zelf achter komen dat het niet ging werken. Ik skeelerde nog wat die zomer, maar voelde zelf al aan dat ik op mijn tandvlees liep. Het ging gewoon niet meer. Ik had het idee het schaatsen even te laten voor wat dat was, een halfjaar rust te nemen en dan weer terug te komen. Dat viel heel erg tegen. Ik was veel vermoeider dan ik zelf doorhad, en na een jaar heb ik het schaatsen losgelaten. Het was goed zo. Ik had mooie dingen gedaan op schaatsen en skeelers, was op plekken geweest waar ik anders nooit zou komen. En ik wilde mezelf vooral niet wéér leegtrekken in trainingen en elke zaterdag.’’ Hendriks rondde in de jaren daarna haar studie geneeskunde af, werkte als arts-assistent chirurgie in het ziekenhuis in Leeuwarden en

ging verder als assistent in het UMCG. ,,Dat combineerde ik met het opzetten van een promotietraject omdat ik dacht dat ik chirurg wilde worden, maar daar ben ik van teruggekomen. Ik ben meer richting sportgeneeskunde gegaan, en ben nu in januari begonnen met de opleiding tot sportarts.’’

Maar ondertussen werd ze toch weer het peloton ingetrokken, met dank aan zus Chantal. Op het moment dat haar team Mastermind een B-rijder nodig had, riep zij dat haar oudere zus daar wel kon worden ingezet. ,,Vervolgens vroegen ze me dat echt. En af en toe zo’n B-marathon leek me wel wat. Schaatsen pakte me nog steeds, ik was niet gestopt omdat ik het niet leuk meer vond.’’ Hendriks stemde in, maar reed uiteindelijk geen meter: corona.

Onbevredigend

,,Het seizoen daarna was Chantal geblesseerd en belden ze me of ik er voor voelde vierde A-rijder te worden.’’ Hendriks was op z’n zachtst gezegd niet enthousiast. ,,Nee, nee, nee, dat ging ik echt niet doen.’’ Maar de aanhouder won en zo keerde Hendriks terug in de Topdivisie. ,,Ook omdat de eerste keer stoppen heel onbevredigend was. Niet omdat ik klaar was, maar gewoon omdat het niet meer haalbaar was.’’

De eerste marathons was het afzien. ,,Ik moest tachtig rondjes zó diep gaan, dat had ik echt al heel lang niet meer gedaan. Maar het ging per wedstrijd beter, en aan het einde was ik op natuurijs weer op mijn oude niveau en kon ik weer meedoen om de podiumplekken. Dat vond ik superleuk. Het gevoel van meedoen om de winst is echt heerlijk.’’ Opeens was er de motivatie de zomer door te trainen, en ook de overstap te maken naar A6.nl. ,,Als ik de winter meteen op dat niveau kon beginnen, kon ik er nog veel lol aan beleven.’’

En dan komt op de Weissensee ineens die dag waarop alles op z’n plek valt. Hendriks was al blij met brons in het ONK, maar die plak viel ineens in het niet bij die magische zege in de Alternatieve. ,,Zo terugkomen en dan nog dít doen. Bijna alsof het zo gepland is, alsof dit het doel was van terugkomen. Dat maakt zo’n verschil voor hoe ik mijn loopbaan nu afsluit. Mooier dan dit kan ik het schaatsen niet achter me laten.’’

Sharon Hendriks in het oranje leiderspak in Luleå. Dat pak verloor ze in de laatste wedstrijd.

Sharon Hendriks: ,,Dat winnen van de Alternatieve maakt zo’n verschil voor hoe ik mijn loopbaan nu afsluit.’’ (Foto Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Harm Visser: ,,Op het moment dat ik erachter kom dat ik niet meer kan winnen, dat ik niet meer het plezier heb in de sport, dan kap ik er meteen mee.’’ (Foto Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Jonge Fries groeit uit tot blikvanger in marathonpeloton

Harm Visser elk jaar beter

door Eric Korver

Harm Visser is in zijn tweede seizoen in de Topdivisie uitgegroeid tot een blikvanger in het peloton. Het geduld dat de jonge Fries moest bewaren, is de laatste weken ruim beloond. Drie zeges op rij in de Marathon Cup, en een eerste overwinning op natuurijs vulden zijn erelijst. En de honger is nog lang niet gestild.

Maar het was in zijn prille loopbaan niet altijd rozengeur en maneschijn, vertelt Harm Visser in het Zweedse Luleå. Hij beseft dat mensen misschien wel snel geneigd zijn dat te denken. ,,Maar die zien alleen de laatste twee jaar en denken dan dat ik altijd al goed ben geweest.’’ De man van Jumbo-Visma lacht. ,,Nou’’, zegt hij met een grijns, ,,ik kan je vertellen dat dat zeker niet zo is geweest. Ik heb echt wel moeilijke jaren gehad. Ik zat in het achter-

veld bij de pupillen, weet wat het is daar als twintigste over de streep te komen. En ook als junior was ik niet extreem goed. Dat begon pas in het laatste jaar een beetje te komen. Maar ik vind het wel mooi dat ik pakweg vanaf mijn tiende een constante opgaande lijn te pakken heb. En die trek ik nu nog steeds door. Elk jaar gaat het beter en beter.’’

Maar hij groeide ook niet op met de minste schaatsers. ,,Best een goeie lichting’’, zegt Visser. Maar dat is een understatement als hij moeiteloos de namen opdreunt. ,,Janno Botman, Merijn Scheperkamp, Jordy van Workum, Yves Vergeer, Daan Gelling, Remon Slotegraaf, en ik dan. Ja, allemaal jongens die nu gewoon heel goed zijn. Maar er waren er ook zat die vroeger heel goed waren en waar je nu niets meer van hoort.’’

Perspectief

Tot die categorie behoort hij zelf zeker

niet. Sterker, Harm Visser maakt steeds meer naam. Zijn tweede seizoen als marathonschaatser op het hoogste niveau is nog niet eens voorbij en de teller staat al op vijf zeges. Voor een 22-jarige een prima oogst. Hij vindt het, vertelt Visser, soms weleens lastig dat individuele succes in het juiste perspectief te zien. ,,Want dat is iets anders dan succes voor het team. Als je op de Weissensee derde wordt in de Alternatieve en tweede in de Aart Koopmans Memorial, dan zal een neutrale rijder misschien zeggen dat je het goed hebt gedaan. Maar goed, ik rijd wel bij JumboVisma en als je dan naar het teambelang kijkt, moet er wel gewonnen worden.’’ Die druk voelt hij ook. ,,Ja en nee’’, stelt hij. ,,Dit is gewoon een heel goed team met jongens die zelf ook kunnen winnen. Maar uiteindelijk komt er ook veel op mij aan, en dan voel je die druk wel. Wat dat betreft vind ik het jammer dat Bart Hoolwerf na vorig seizoen vertrokken is. Door

hem zat ik nog een beetje in de luwte en dat vond ik best prettig. Nu komt het allemaal heel vroeg en heel snel.’’ Maar het succes bleef lang uit. Visser heeft weliswaar een indrukwekkend aantal podiumplaatsen achter zijn naam staan, maar dat waren niet de overwinningen waar het team zo naar snakte. ,,Op een gegeven moment kun je niet meer blij zijn met een tweede plaats, maar is die gewoon klote. Weer dichtbij, maar weer net niet. Dan wordt het met de week frustrerender.’’ Dat vrat aan hem, geeft hij toe. ,,Ja, ik ben wel iemand die het maximale eruit wil halen. Als ik merk dat ik kan winnen, en ik word tweede, dan is dat frustrerend.’’

Labeltje

Komt nog bij dat aan Visser sinds twee jaar wel het labeltje van Jumbo-Visma hangt. En dat is zeker ook van invloed. ,,Dat is inderdaad wel wat het soms moeilijk

maakt’’, erkent hij. ,,Een grote ploeg, een goed budget, een heel grote achterban en mensen die iets van je verwachten. Dan wil je het gewoon heel goed doen, voor dat team, voor die achterban. En heel goed doen, is in dit geval winnen, ook al kun je, zoals ik eerder zei, soms zelf weleens vrede hebben met een tweede plek.’’

Hoe langer die eerste zege van dit seizoen uitbleef, hoe vaker hij op de streep weer eens centimeters tekortkwam, hoe moeilijker Harm Visser het vond geduldig te blijven. ,,Dat was echt heel lastig. En achteraf merkte ik wel dat ik het daar moeilijker mee had dan ik bewust doorhad. Weet je, ik ben naast het schaatsen nog bezig met mijn studie fysiotherapie. Ik zit nu in het vijfde jaar, ben in juni klaar. Voor mij is dat een goede a eiding van de sport, en dat zorgt er ook voor dat ik goed in mijn vel blijf zitten op het moment dat het met die sport ietsje minder gaat. Dat heeft mij daar wel doorheen geholpen. Maar na die eerste overwinning viel er toch heel wat van mij af. Dat verraste me zelf ook. Het zat echt dieper dan ik dacht.’’

Verhaal

Een knipoog, een lach voor hij verder gaat met zijn verhaal. ,,Wel mooi’’, vervolgt hij dan, ,,dat als het eenmaal samenvalt, ik er ook meteen drie op een rij pak. Dat is eigenlijk ook weer een beetje ongelooflijk. Ik bedoel, ik kan er ook gewoon eentje pakken, maar nee, meteen drie.’’ En nummer vier volgde dan in Luleå, zijn eerste zege op natuurijs. Wel eentje met een verhaal, want in eerste instantie leek Evert Hoolwerf hem daar op de streep te kloppen. Maar op het moment dat duidelijk is dat bij gebrek aan een nishfoto de transponders bepalend zijn en Visser als winnaar wordt uitgeroepen, vertelt de enorme ontlading ook weer een heel verhaal. ,,Je kan zeggen dat ik niets te verliezen heb, maar ik wil toch weer goed zijn, wil een overwinning pakken voor het team of iemand anders naar de overwinning loodsen. Dan is het zó jn te winnen, helemaal als je al denkt dat je verloren hebt.’’

Harm Visser met Arjen van Damme in zijn kielzog. ,,Individueel succes kan anders zijn dan succes voor je team.’’

Dat maakt wel duidelijk hoe hij in elkaar zit. Hij is een winnaar, vindt Visser zelf. ,,Zeker. Winnen is in principe het enige dat telt. Dat was niet altijd zo, is wel gegroeid. Ook omdat ik nu in die positie wordt gedwongen. Als je er maar vaak genoeg tegenaan loopt dat het draait om winnen, dan vormt zich dat wel.’’ De voetballer die Harm Visser ooit was, het jochie dat zelfs nog het doel verdedigde tijdens het schoolvoetbaltoernooi, had dat niet, vertelt hij. ,,De voetballer kon wat beter tegen z’n verlies dan de schaatser. Maar dat is ook een proces. Als je merkt dat je beter wordt, als je merkt dat je kúnt winnen, maar niet wint, dan verandert dat wat. Het is ook heel anders dan te verliezen als je niet goed genoeg bent om te winnen.’’

Stoppen

In die laatste categorie ziet de schaatser uit De Westereen veel collega’s rondrijden in het peloton. Mannen die vol passie hun sport bedrijven, maar wel in de wetenschap dat een overwinning nooit voor hen zal zijn weggelegd. Ze zijn eigenlijk al voor

de start gewoon kansloos. ,,Dat is wel de realiteit, ja, klopt. Ze zijn belangrijk, want zonder die jongens geen peloton. Maar ik zou dat echt niet kunnen. Dan zou ik meteen stoppen met de sport. Ze zeggen weleens ’plezier is winnen’, maar andersom is winnen ook plezier. Dat telt voor mij heel erg.’’

Visser heeft, vervolgt hij, altijd gezegd dat hij geen schaatser is geworden omdat hij de sport zo geweldig leuk vindt. ,,Ik vind het wel een heel mooie sport om te doen. Ik vind techniek geweldig, en met z’n allen succes hebben is het mooiste van marathonschaatsen. Maar op het moment dat ik erachter kom dat ik niet meer kan winnen, dat ik niet meer het plezier heb in de sport, dan kap ik er meteen mee. Is dat op 25, dan is het op 25.’’ Het is overigens best wel grappig hoe Harm Visser in die schaatssport belandde. Had niks met zijn achtergrond te maken.

Zijn ouders waren geen schaatsers, die hun kinderen de sport met de paplepel ingoten. Integendeel. ,,Mijn ouders hebben he-le-maal níks met sport. Mijn vader is best wel fanatiek, maar ze hadden vroeger thuis gewoon het geld niet om te sporten. Da’s een heel ander verhaal dan dat van mij. Er was altijd de mogelijkheid en er waren altijd de middelen om een sport goed te beoefenen.’’ Visser volgde daarbij vooral zijn zus. ,,Die ging skeeleren, en daarna begon ik daar ook mee. Bleek dat ik het wel kon, dacht mijn zus ’ik ga schaatsen’. Ben ik ook gaan schaatsen. Zo is het echt gegaan.’’ Zijn ouders vinden het hartstikke mooi. ,,Ze zijn beretrots, komen heel vaak kijken. Maar het echte gevoel hoe het is in een team te rijden, dat kennen ze niet.’’

Combinatie

Hij ziet hoe veel collega’s uitstapjes maken naar de langebaan, iets wat voor hem binnen de constructie van JumboVisma natuurlijk ook helemaal niet moeilijk is. Maar Visser is niet echt enthousiast. ,,Een combinatie met massastart en ploegachtervolging lijkt me nog wel mooi, maar op dit moment speelt dat niet echt. Volgend seizoen wil ik wel iets meer vijf kilometers rijden. Maar eens kijken hoe ver ik kom, al weet ik zeker dat ik nooit van m’n leven ga winnen. En sport is natuurlijk uiteindelijk wél winnen. Daarom moet je doen waar je goed in bent. En ik ben goed in marathon en massastart. Ja, ik ben een echte marathonschaatser geworden. En die massastart kan ik ook.’’ Lachend: ,,Je moet geen dingen doen die je niet kunt, zeg ik altijd.’’

Ontlading bij Harm Visser nadat hij in Luleå toch winnaar blijkt van de tweede Grand Prix-wedstrijd daar. (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Op naar een mooie sportzomer

- Met veel skaten en skeeleren -

Wij staan voor u klaar met ons uitgebreide assortiment en vakkundige advies!

Wij verkopen onder andere Powerslide, Luigino Rollerblade, K2, CadoMotus, DoubleFF, G-form, Gyron, Matter, Roces en vele andere merken op inline & skeeler gebied

Let op!! Ook de winkel Schaatssport Haarlem op de ijsbaan Haarlem blijft deze zomerperiode open. Kijk op www.schaatssport-haarlem.nl om op de hoogte te blijven van de openingstijden en mogelijkheden.

Daarnaast kunt u in Ter Aar ook terecht al uw Triathlon Gear!

Eindelijk individuele wereldtitel achter zijn naam

Patrick Roest doet het!

Eindelijk, eindelijk, eindelijk!

Patrick Roest hikte jarenlang aan tegen het ontbreken van een individuele wereldtitel op zijn erelijst, maar dat hiaat is nu gevuld. In het volgepakte Thialf kroonde Roest zich op de eerste dag van het wereldkampioenschap eindelijk tot wereldkampioen op een enkele afstand. Hij moest er diep voor gaan, maar klopte uiteindelijk toch de Italiaan Davide Ghiotto. En dat was ook nog eens de honderdste wereldtitel voor een Nederlander. In alle opzichten eentje voor de boeken dus.

Het was iets dat zelfs veel schaatsliefhebbers maar moeilijk konden geloven. Patrick Roest, 27 jaar, al jaren wereldtop en een indrukwekkende erelijst met alleen al drie wereldtitels allround, had nog geen wereldtitel op een afstand?

Toch was het waar, en als iemand dat

besefte, was het Patrick Roest zelf. Altijd was er wel iets of iemand waardoor Roest werd gedwarsboomd in zijn jacht op een wereldtitel. Neem het laatste WK, waarin ene Nils van der Poel opeens iedereen naar huis reed.

Maar nu, weer in Thialf, maar deze keer met volle tribunes en voor het oog van zijn ouders, die na afloop deelden in de feestvreugde, lukt het Patrick Roest dan wel. ,,Er valt wel een last van mijn schouders’’, bekende Roest. ,,En het is heel prettig dat we nu een punt kunnen zetten achter al die verhalen over het ontbreken van een wereldtitel.’’

Schrikken

Toch was zijn succes ook deze keer geen vanzelfsprekendheid. Roest zag hoe in de rit voor hem de Italiaan Davide Ghiotto de lat bijzonder hoog legde. De Italiaan ging als een raket van start, maar moest dat in de laatste ronden beko -

pen. Niettemin was zijn tijd er eentje om u tegen te zeggen. ,,Ik schrok daar best wel van’’, bekende Roest. ,,Zeker toen hij zo snel startte. Als hij dat zou volhouden, zou hij uitkomen op 6.03. Ik wist dat de omstandigheden zwaar waren, en hij ging er in ieder geval heel dapper in.’’ Ghiotto veranderde weinig aan het strijdplan van Roest, die zoals hij vaker al liet weten ’bij zichzelf wilde blijven’. Dat is goed gelukt, concludeerde hij. ,,Ik moest wel flink wat geven, want de rondetijden kwamen echt niet makkelijk. Ik probeerde de tijden tussen de 29.0 en de 29.2 te houden, en dat ik vlak kon rijden, daar was ik blij mee.’’

Dat was uiteindelijk ook de sleutel naar zijn wereldtitel, maar Roest was diep gegaan. ,,Het was gigantisch zwaar. Zelfs dat ererondje was zwaar. Maar ik heb alles eruit gehaald vandaag en ben blij dat dat genoeg was voor de wereldtitel.’’

Dat het na de eerste van Ids Postma in 1996 – oojk op de vijf kilometer – de honderdste was voor Nederland, gaf wat extra’s. Maar Roest bleef nuchter. ,,Mooi dat het de honderdste was, maar ik ben heel blij dat het mijn eerste was.’’

Schouten

Voor de gouden exercitie van Patrick Roest had eenzelfde rol ook weggelegd kunnen zijn voor Irene Schouten op de drie kilometer. Maar de olympisch kampioene moest uiteindelijk haar meerdere erkennen in de Noorse Ragne Wiklund. De Tsjechische Martina Sábliková, die gevoelsmatig al vijftig jaar meedoet op het internationale podium, reed toch

wel verrassend naar het brons. Zo stonden er twee meer dan tevreden vrouwen op het podium: eentje op de hoogste trede, eentje op de laagste. Daarnaast Irene Schouten, die eigenlijk niet goed wist of ze nu blij moest zijn met zilver, of dat ze vooral moest balen vanwege het mislopen van de wereldtitel. ,,Mijn gevoel is dubbel’’, erkende de Noord-Hollandse. ,,Aan de ene kant ben ik heel blij met de progressie die ik in de afgelopen weken heb gemaakt, maar aan de andere word ik hier gewoon tweede. En dat vind ik geen leuke plek.’’

Helemaal verrassend was het voor Schouten echter niet dat ze naast het goud greep. Eigenlijk wist de rijdster van Albert Heijn Zaanlander al genoeg op het moment dat ze over de streep kwam. ,,Ik keek op het bord, zag 3.57 staan en wist dat dat niet de winnende tijd zou zijn. In de trainingen voor dit toernooi reed ik al beter en dat voelde ik ook al tijdens mijn rit. Je moet op dit niveau gewoon een toprit rijden om wereldkampioen te kunnen worden. En dit was geen toprit.’’

Maar Schouten was ook realistisch. Ze kon zichzelf, verzuchtte ze, ook niets verwijten. Niet na de moeizame aanloop, waarbij ze twee maanden geleden in Thialf voor de camera in tranen uitbarstte omdat ze er mentaal doorheen zat. ,,Ik heb alles gedaan om hier goed te zijn. Ik heb Worldcups overgeslagen om rust te nemen zodat ik hier goed kon zijn. Dit was het maximale. En toch baal ik een beetje dat ik geen wereldkampioen ben.’’

Ragne Wiklund straalt in Thialf als wereldkampioen op de drie kilometer. (Foto Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Patrick Roest viert zijn wereldtitel met zijn ouders. (Foto Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Sven Kramer over het belang van Nederlandse Loterij

Ambassadeur vol passie

Sven Kramer nam inmiddels een jaar geleden afscheid als schaatser. Sindsdien zet hij zijn kwaliteiten en expertise in op andere manieren om sport te bevorderen en kinderen te stimuleren. Zo is de Fries tegenwoordig ook ambassadeur van Nederlandse Loterij, in ons land de allergrootste supporter van sport. Belangrijk, vindt Kramer. ,,Zonder Nederlandse Loterij had de Nederlandse sport niet gestaan waar we nu staan.’’

Sven Kramer bedreef ruim vijftien jaar sport op het hoogste niveau, maar sinds zijn grootse afscheid vorig jaar maart ziet de wereld er toch iets anders uit. Hij heeft, vertelt Kramer (36), het eerste halfjaar alleen maar leuke dingen gedaan. Lachend: ,,Niet dat ik nu geen leuke dingen doe, maar je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb overal even de tijd voor genomen, want het is hectisch geweest. Zeker ook zo’n laatste olympisch seizoen met alles wat er dan nog op je afkomt.’’

Nu is hij vooral een duizendpoot, die op meerdere vlakken actief is. ,,Ik ben druk met de Sven Kramer Academy, waar we heel ambitieus in zijn en grote plannen mee hebben. Verder ben ik ambassadeur van Spieren voor Spieren, zit ik sinds een halfjaar in de directie van Jumbo-Visma en ben ik natuurlijk ambassadeur van Nederlandse Loterij.’’

Waarom hij ambassadeur is van Nederlandse Loterij is voor Kramer duidelijk. ,,In mijn dagelijkse werk en andere activiteiten heb ik heel veel met sport te maken, en Nederlandse Loterij is één van de allergrootste supporters van sport, die

NOC*NSF steunt en achttien andere goede doelen op gebied van gezondheid, bewegen en welzijn. Zonder Nederlandse Loterij zou de hele Nederlandse sport er heel anders voorstaan en ik vind het leuk daaraan mijn steentje bij te dragen.’’

Invulling

Daar kan hij nu een andere invulling aan geven dan toen hij nog actief sporter was. ,,Meer inhoud, meer duiden waar Nederlandse Loterij voor staat, en dat vind ik wel fijn.’’ Zo was Kramer in mei een prominente aanwezige tijdens het evenement waarbij Nederlandse Loterij bekendmaakt welke bedragen worden teruggegeven aan de liefst 77 bonden in de breedtesport, achttien goede doelen en het Ministerie van Financiën. ,,Daar heb vanuit mijn ervaring als topsporter kunnen vertellen over het belang van Nederlandse Loterij voor topsport en breedtesport. Vervolgens ben ik in december ook zelf langs geweest bij enkele goede doelen. Daar kom je niet aan toe als je zelf nog in het keurslijf van topsport zit.’’

In alles wat hij doet en wat hem drijft, heeft Kramer ook altijd oog voor kinderen. ,,Over het belang kinderen te laten bewegen. Zij zijn de toekomst en als ze nu al niet goed bewegen, hebben we er straks met z’n allen in de maatschappij last van door ziekteverzuim en dergelijke. Dat belang kan ik nu heel anders uiten dan toen ik zelf bezig was die rondjes zo hard mogelijk te schaatsen. Heel eerlijk, dat was behoorlijk egoïstisch leven. Maar ik kón niet anders, want dan doet iemand anders dat en win je die wedstrijd niet.’’

De invloed van de steun van Nederlandse Loterij heeft Sven Kramer van nabij gezien.

,,Ik ga al een tijdje mee’’, zegt hij met een lach, ,,en herinner me nog goed hoe ik met Jong Oranje op Papendal kwam. Als je daar nu komt, heeft dat een enorme transitie doorgemaakt. Geldt ook voor Thialf. Die faciliteiten ademen topsport, zijn heel belangrijk voor de Nederlandse topsport, en met name in de transformatie van Papendal heeft de steun van Nederlandse Loterij een groot aandeel gehad.’’

De sport in Nederland had zich zonder Nederlandse Loterij niet op deze manier ontwikkeld en ook niet zo snel, stelt Kramer. ,,Natuurlijk hebben we voetbal, tennissers en commerciële schaatsteams. Dat zijn luxeposities. Die moeten we koesteren, want ook daardoor presteren we op topniveau. Maar vergeet niet waar al die talenten vandaan komen. De funding van Nederlandse Loterij is keihard nodig om straks die topper te kunnen zijn. Plus wat Nederlandse Loterij doet in sporten die minder prominent in beeld zijn en waarvoor commerciële partners niet in de rij staan, maar die wel eens in de vier jaar heel belangrijk zijn.’’

Belangen

Het belang van die steun heeft Kramer altijd al onderkend. ,,Ik heb altijd oog gehad voor zakelijke en commerciele belangen binnen de schaatssport en sport in het algemeen. Dat staat niet los van elkaar. Daar heb ik ook altijd voor geknokt en ik zal ervoor blijven strijden dat die steun ook echt bij de sport terechtkomt.’’

Kramer heeft best wel een prima overgang gehad vanuit de wereld van de topsport naar zijn huidige werkveld. Hij was natuurlijk ook altijd al een man die die twee

werelden verbond. ,,Ik ben nooit iemand geweest die alleen maar schaatste en verder niks. Ik had altijd een best wel breed gezichtsveld en een stip aan de horizon, zowel sportief, zakelijk, als maatschappelijk. Daardoor heb ik nu niet het gevoel gehad in een zwart gat te vallen.’’ Zijn Sven Kramer Academy loopt prima. Twee jaar geleden werd de zaak serieus opgepakt, en Kramer is trots als hij ziet waar de Academy nu staat. ,,Als ik zie hoeveel kinderen we aan het schaatsen krijgen en hoeveel scholen meedoen. Alleen in Friesland zijn dat al 180 scholen. We zitten in Tilburg, Enschede, Heerenveen. Liefst willen we natuurlijk morgen al alle ijsbanen hebben, maar dat vergt zó een grote organisatie. Daar deinzen we niet voor terug, maar we doen dat liever stap voor stap.’’ Zijn doel is bekend. ,,Dat elk kind in Nederland voor het dertiende jaar een keer bij ons of dóór ons heeft geschaatst. Een heel optimistisch doel, maar ik denk niet onrealistisch.’’

Nederlandse Loterij is de allergrootste supporter van sport. Jaarlijks geeft Nederlandse Loterij haar opbrengst aan de Nederlandse sport via NOC*NSF, aan achttien goede doelen op het gebied van gezondheid, beweging en welzijn en aan de Nederlandse samenleving via het ministerie van Financiën. In 2021 ging het om een bedrag van 188 miljoen euro, waarvan 50,4 miljoen euro voor de Nederlandse sport. Meespelen met de spellen van Nederlandse Loterij betekent dus ook bijdragen aan je eigen sport of vereniging. Daarnaast is Nederlandse Loterij hoofdsponsor van TeamNL en van de KNSB. En dus van schaatsend Nederland.

Sven Kramer: ,,Ik heb altijd oog gehad voor zakelijke en commerciële belangen binnen de schaatssport en sport in het algemeen. Dat staat niet los van elkaar.’’ (Foto BSR Agency)

Heel veel soeps.

Lekker boordevol groenten en peulvruchten.

De duizend meter is sinds enkele Jaren het bijna exclusieve domein van de Nederlandse sprinters. Ook nu zullen de mannen in het oranje weer een absolute rol van betekenis spelen. Maar wie pakt de hoofdrol Dat is de grote vraag, waarop een antwoord eigenlijk niet te geven is.

Op basis van de verrichtingen in het Nederlands kampioenschap zou je Kjeld Nuis naar voren schuiven als favoriet. De voor-

op eerste titel

atrick Roest heeft al een erelijst van aanzienlijke lengte bij elkaar gereden, maar toch vertoont die nog altijd een groot hiaat. De boerenzoon won nog nooit een grote titel op een individuele afstand. Geen wereldtitel, geen olympische titel. In dat eerste moet in Thialf verandering komen.

Het is eigenlijk heel onwerkelijk als je bedenkt dat een schaatser met de statuur van Patrick Roest (27) nooit een titel pakte tijdens een WK Afstanden. Ja, op de ploegachtervolging. Maar da’s toch wat anders. Het is een last die Roest al enkele jaren meetorst. Bij elke gelegenheid wordt

wel heel gek gaan wil Patrick Roest tijdens het WK in het eigen Thialf niet eindelijk slagen in zijn missie. En misschien is dat bij het ter perse gaan van dit magazine zelfs al gelukt op de eerste dag van het WK. Hoe dan ook, Roest is verlost van zijn ongrijpbare en vooral onpeilbare plaaggeest Nils van der Poel en dit seizoen reed hij tot nu toe alles en iedereen op een hoop op zowel de vijf als de tien kilometer. De overstap naar Reggeborgh heeft hem blijkbaar toch weer nieuwe energie en nieuw vertrouwen gegeven. Roest is dit seizoen ongenaakbaar, en presteerde zelfs geweldig op de 1500 meter. Of hij die rijdt in Thialf, is nog niet zeker. Wel zeker is dat Patrick Roest gekke dingen moet doen om de Heerenveense ijstempel te verlaten

malig olympisch kampioen reed een uitstekende rit en klopte al zijn concurrenten, inclusief de regerende olympische titelhouder Thomas Krol. Die moest zelfs met de derde plaats genoegen nemen, omdat Hein Otterspeer zich daar nog tussen wurmde. Noem de namen en je weet genoeg. Oranje kan enorm veel geweld ontketenen op deze duizend meter en heeft drie topfavorieten in huis om aan het einde van de dag met een wereldtitel terug te keren naar het hotel. Zinderende spanning verzekerd.

Hopen op een epische tweestrijd

De kroon van de 1500 meter is traditioneel de meest begeerde in de schaatssport. Het is de afstand waar sprint en allround elkaar ontmoeten, de afstand waarop meerdere wegen naar succes kunnen leiden.

Het Nederlands kampioenschap bevestigde dat nog maar eens. Daar was verrassend Patrick Roest de snelste. De allrounder liet supersprinter en tweevoudig olympisch kampioen én tweevoudig wereldkampioen Kjeld Nuis achter zich, maar ook voormalig wereldkampioen op deze afstand Thomas Krol.

Dat geeft maar eens aan hoe lastig deze afstand is, hoe klein de verschillen zijn, en dat de kanshebbers echt uit meerdere hoeken komen. Of Roest daar daadwerkelijk bij is in Thialf, is maar de vraag. De allrounder moet goed uitzoeken of die mijl past in een wedstrijdschema met ook de vijf en tien kilometer, waar normaal gesproken voor Roest grotere kansen op goud liggen. Laat Roest het startbewijs liggen, dan staat zijn ploeggenoot Wesly Dijs klaar om in te stappen. En dan is de hoop gevestigd op een epische tweestrijd tussen Nuis en Krol.

Wassenbergh-Smit)

Carla Ketellapper-Zielman gaf haar afscheid gouden rand

Sprintzege in pooldecor

Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit. Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen ink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug. In deze editie het kunststukje dat Carla Ketellapper-Zielman uithaalde tijdens de derde Grand Prix-wedstrijd in het Zweedse Luleå,

Vrienden van het Marathonschaatsen

Carla Ketellapper-Zielman komt in een heuse sneeuwjacht winnend over de streep in Luleå. (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

door Eric Korver

Ze was al bezig aan haar afscheidstournee na een loopbaan die haar voldoende moois had gebracht, maar Carla Ketellapper-Zielman voorzag haar afscheid in het Zweedse Luleå nog even van een gouden randje. In barre omstandigheden was ze de sterkste in de derde wedstrijd van de Grand Prix-reeks.

Een koers over slechts tachtig kilometer bezorgt de vrouwen van het peloton doorgaans niet al te veel problemen, en zeker rijdsters van het kaliber Carla KetellapperZielman niet. De nu 38-jarige Friezin – in 2009 nog de roemruchte Nederlands kampioene op het natuurijs van de Oostvaardersplassen – was wel wat gewend.

,,Maar dit was toch wel wat anders hoor’’, blikt ze terug op die 22e februari van 2017.

,,Het was de eerste keer dat we met de vrouwen in Luleå reden, en het leek me wel mooi die eerste te winnen. Daar was ik wel gebrand op. Maar het was echt heel slecht weer die dag. Het sneeuwde ink en ik weet nog dat tijdens het inlopen iemand naast me zij dat ze er echt zin in had. Ik kon alleen maar denken dat ik er helemáál geen zin in. Maar ja, je bent daar, dan rijd je natuurlijk wel.’’

Ze had er net een Weissensee opzitten die niet helemaal naar wens verliep, ook al pakte ze dan de winst in het veel minder aansprekende Open Oostenrijks kampioenschap. ,,Verder viel de Weissensee tegen. Ik was ook wat ziek geweest daar. Daarna was ik ook heel moe, heb veel geslapen en gerust, en in Zweden was ik er eigenlijk wel weer. Dat uitrusten had me goed, want ik was die weken wel goed in vorm. En in Zweden reed ik vaak wel goed. Dat bleek wel.’’

Skibril

Ketellapper-Zielman – die destijds uitkwam voor de ploeg van Koga – probeerde zo goed mogelijk om te gaan met de omstandigheden op het zee-ijs van Luleå. ,,De sneeuw vroor constant vast aan mijn skibril. Heel irritant, want daardoor zag je bijna niets. En je kon die bril natuurlijk ook niet afzetten, want daarvoor was het veel

te koud. Het enige dat je kon doen, was af en toe even krabben met je handschoen, dan had je weer wat zicht.’’

Zij die erbij waren, repten destijds van een wedstrijd in een onvervalst pooldecor. Zeker de laatste ronde was het bar en boos. Dikke vlokken sneeuw werden over het ijs van de Botnische Golf gejaagd. Slechts de contouren van de schaatssters waren in de verte zichtbaar.

De sneeuw hinderde niet alleen het zicht, maar zorgde ook voor verraderlijk ijs.

,,Door dat laagje sneeuw zag je de scheuren niet meer’’, weet Ketellapper-Zielman nog maar al te goed. ,,Daardoor waren er best veel valpartijen en zo dunde het peloton behoorlijk uit. We gingen uiteindelijk maar met een klein groepje naar de nish. Ik vond het zelf ook echt pokkenweer.

Schaatsen is leuk, maar als het heel koud is en sneeuwt, dan sta ik niet echt te juichen. Het enige wat me overeind hield, was de gedachte dat ik goed reed. Dan moest ik ook maar goed eindigen, dacht ik.’’

’Rotwind’

En het was niet alleen de sneeuw, maar ook nog eens de snijdende wind die de schaatssters parten speelde. KetellapperZielman repte na de koers van ’die rotwind’. ,,Haha, dat weet ik niet eens meer zo heel goed. Dat het hard waaide wel, maar dat is in Zweden wel vaker het geval.’’

Wat volgde, was een sprint van de restanten van het peloton. ,,Ja, er waren er niet heel veel meer over. In de laatste kilometers waren er ook nog een paar die vielen. Elma de Vries ging onderuit, en ook Birgit Witte viel hard.’’ Ketellapper-Zielman rekende vervolgens vakkundig af met Iris van der Stelt en Ankie IJtsma.

Die nish eindigde op zich ook weer in een slagveld overigens, maar dan áchter de streep. In het sprintduel met Van der Stelt ging IJtsma onderuit, waarna op haar beurt Jessica Merkens haar niet meer kon ontwijken en ook tegen het ijs smakte. Dat lag ineens vol met uitgeputte en gekwetste rijdsters.

Carla Ketellapper-Zielman had er geen last van. Zij had de zege geboekt waarmee ze haar afscheid van het peloton dat gouden randje gaf, al had ze er op

dat moment geen weet van dat die rand alleen maar mooier zou worden. Want een paar dagen later, nadat het voltallige peloton zich had verplaatst naar het zuidelijker gelegen Falun, sloeg de Friezin opnieuw toe. Op het Runnmeer hield ze Emma Engbers en Iris van der Stelt achter zich. Maar natuurijs was dan ook wel het ding van Ketellapper-Zielman. ,,Al kon ik aanvankelijk ook wel goed uit de voeten op kunstijs. Daar heb ik ook wel een en ander gewonnen.’’

Mooier

Daarmee zegt ze niets verkeerd. De vrouw uit Rottum, die tegenwoordig in Wolvega woont, heeft niet voor niets zestien zeges op kunstijs achter haar naam staan. Ze kroonde zichzelf in Utrecht tot Nederlands kampioen en veroverde een eindzege in de Marathon Cup. ,,Maar dat ging wel steeds minder goed. Natuurijs vond ik mooier. Kon ik ook beter.

Ik heb wel het goede slagje ervoor, denk ik. En ik kon me makkelijk aanpassen aan de verschillende situaties.’’

En in Zweden had ze het altijd wel naar haar zin. ,,Ja, zeker. Want aan de ene kant zeg ik wel dat ik niks had met die sneeuw en zo, maar aan de andere kant vond ik dat ook wel weer mooi, die strijd tegen de elementen. Zweden was voor mij ook altijd een beetje avontuur. Het was toch anders dan de Weissensee, ietsje rauwer, zeg maar. Al hebben we ook daar zware omstandigheden meegemaakt. Maar in Zweden is het kouder, is het ijs zwaarder, en de koersen meestal ook.’’

Bijzonder: het einde van haar loopbaan bleek voor Carla Ketellapper-Zielman uiteindelijk niet het einde. Ze had slechts het pauzeknopje ingedrukt en keerde een seizoen later weer terug in het peloton. ,,Ja, dat klopt. Maar dat wist ik toen ook nog niet.’’

De kans dat ze nu nog eens terugkeert, is niet zo groot, al mijmert ze daar weleens over. ,,Dan denk ik weleens dat ik het nog zou kunnen als ik er weer voor ging trainen. Maar die tijd heb ik niet meer.’’ Ze werkt als docente biologie op een middelbare school en heeft tegenwoordig samen met haar man Anton Ketellapper – succesvol trainer bij onder andere de marathonploeg Bouwselect – een gezin met drie kinderen, waarvan de jongste nog geen half jaar is. Daarmee streek ze afgelopen januari wel neer aan de Weissensee. ,,Dat was wel heel leuk. Ik blijf de sport ook mooi vinden. We hebben daar drie keer een uurtje wat gekrabbeld op het ijs. Dat was prima.’’

Vrienden van het Marathonschaatsen

Carla Ketellapper-Zielman zoekt haar weg op de Botnische Golf. Achter haar Lisa van der Geest.

Zevende editie De Zilveren Bal op woensdag 8 maart 2023

Op woensdag 8 maart 2023 vindt de zevende editie van De Zilveren Bal plaats in de Elfstedenhal. Met het WK Afstanden in Thialf het weekend voorafgaand lijkt de kans op een groot internationaal deelnemersveld groter dan ooit tevoren. Zoals ieder jaar is de avond gevuld met show, spektakel en razendsnelle sprintwedstrijden over 100 meter.

Deelnemersveld

Het deelnemersveld begint behoorlijk vorm te krijgen. Zo werden in de afgelopen weken o.a. Femke Kok, Dione Voskamp en de Noor Bjørn Magnussen al aangekondigd als ambassadeurs van De Zilveren Bal 2023.

Inmiddels is bekend dat Yuma Murakami (JPN), Martine Ripsrud (NOR), Isabelle van Elst (BEL), Stefan Westenbroek en Pien Hersman zich hebben aangemeld voor ‘s

werelds snelste schaatsshow. De organisatie maakt de komende weken alle deelnemers bekend.

Koop nu je tickets

De Zilveren Bal is dé afsluiter van het schaatsseizoen. Wil je erbij zijn? Dat kan! Koop nu je tickets op www.dezilverenbal. nl. Ook zijn er zakelijke arrangementen beschikbaar in de vorm van VIP Tickets. Het programma van de VIP’s wordt gepresenteerd door Dione de Graa .

Juniorentoernooi

Het juniorentoernooi van De Zilveren Bal vindt dit jaar op een aparte dag plaats, namelijk op dinsdagavond 7 maart. Dit om het juniorentoernooi te kunnen laten groeien en het evenement de aandacht te geven dat het verdient. In totaal doen er 120 deelnemers mee aan De Zilveren Bal Junioren. Het evenement begint om 17:40 uur en is gratis toegankelijk. Foto is door Oscar van den Bosch/ SchaatsFoto's.

Junior Angel Daleman jongste wereldkampioene allround ooit

Spotten met alle wetten

door Rijcko Treep

Wat goed is, komt snel en in het geval van Angel Daleman is dat razendsnel. Het toptalent ontpopte zich in februari als gouddelver van het WK Junioren door in Inzell maar liefst zes (!) wereldtitels voor zich op te eisen. Als klap op de vuurpijl bleek ze met haar 15 jaar en 327 dagen ook nog eens de jongste allroundkampioene ooit. ,,Supervet’’

Het besef van wat er zich in het tweede weekend van februari heeft afgespeeld, is inmiddels wel tot haar doorgedrongen. Een surpriseparty, georganiseerd door haar ouders, heeft daar volgens Daleman zeker aan bijgedragen. ,,Mijn moeder zei dat ze het weekend ná het WK haar verjaardagsfeestje ging vieren, dus ik had in eerste instantie helemaal niks door’’, vertelt ze. ,,Toen ik beneden kwam en al die mensen zag staan, dacht ik: huh, wat doen die op m’n moeders verjaardag?’’ Plots had ze door dat die vrienden, familieleden en mensen die haar bij de sport helpen speciaal voor haar naar Leiderdorp waren gekomen. ,,Dat vond ik heel leuk. Tijdens het feest besefte ik hoe bijzonder het eigenlijk was wat ik had gepresteerd.’’ Kippenvel kreeg ze ook bij een poster die House of Sports van haar had laten maken. ,,Die foto deed iets met me. Ik keek ernaar en dacht: wow, ik heb gewoon zes keer goud gewonnen.’’

Voetsporen

Zes keer. Daleman kan een glimlach niet onderdrukken als ze terugdenkt

Angel Daleman in Inzell op weg naar wéér een wereldtitel. ,,Ik had nooit verwacht dat ik zes keer wereldkampioen zou worden.’’ (Foto Hanneke Mennens)

aan het toernooi waarin ze met alle wetten spotte. Als jongste schaatsster ooit won ze het allroundklassement en trad ze in de voetsporen van onder meer Ireen Wüst, Jutta Leerdam en Femke Kok. ,,Tijdens het huldigen vertelde de presentator dat ik de jongste wereldkampioene ooit was. Zelf wist ik dat niet, dus dat maakte het extra mooi.’’

Het WK begon voor Daleman met een ’bizarre’ tweede plek op de 500 meter, gevolgd door haar eerste gouden medaille op de 1500 meter. Op de tweede dag won ze de 1000 meter en greep ze tot haar verbazing brons op de 3000 meter, wat haar de allroundtitel opleverde. Op de afsluitende dag voegde Daleman nog eens drie gouden medailles toe aan haar palmares door de Team Sprint, Team Pursuit en de massastart te winnen.

,,Ik had nooit verwacht dat ik zes keer wereldkampioen zou worden’’, vertelt Daleman met trots in haar stem. Ze geeft toe dat ze vlak voor de start van de schaatsmijl vertrouwen had in een goede a oop. ,,Ik zat in de laatste rit en de snelste tijd was op dat moment twee minuten blank.

Ik dacht: daar ga ik zó hard onder. Mijn oud-coach had ooit tegen mij gezegd dat je dat gevoel niet vaak ging meemaken. Als dat dan toch zo was, dan gebeurde wat je gevoel zei.’’

Dispensatie

Dat Daleman in Inzell tot de favorieten behoorde, was voor niemand een verrassing. Eerder in het seizoen won ze namelijk al de nationale allroundtitel bij de A-junioren door uittredend wereldkampioen Jade Groenewoud en Chloe Hoogendoorn achter zich te houden. ,,Als je dat soort meiden kunt verslaan, ga je er wel met verwachtingen heen’’, vertelt ze. ,,Het is ook niet voor niets dat Peter Kolder (bondscoach, red.) dispensatie voor mij aanvroeg. Dat deed hij vast met een reden.’’ Met zes wereldtitels en acht medailles beleefde

Daleman, die o cieel nog B-junior is, een onvergetelijk toernooi. De individuele prestaties vindt ze minstens zo mooi als de teamprestaties, al krijgen de teamonderdelen een speciaal plekje in haar hart. ,,Voordat we naar Inzell gingen, kende ik bijna niemand. Ik vond het daarom best wel spannend of de meiden mij aardig zouden vinden, aangezien ik toch wat jonger ben. Uiteindelijk zijn we in die twee weken supergoed bevriend geraakt en was het heel vet om dit samen mee te maken.’’

Na een ’supermooi seizoen’ is de jongeling benieuwd wat haar de komende jaren te wachten staat. Voor komend seizoen is het doel simpel: stappen blijven maken. ,,Ik wil mezelf verder ontwikkelen en dan zie ik wel wat er op m’n pad komt. Ik ben me ervan bewust dat het ook een keer wat minder zal gaan.’’ Daleman, die zowel als langebaanschaatsster als shorttrackster aan de weg timmert, droomt ervan ooit aan de Olympische Spelen mee te doen. ,,Het doel is de Spelen van 2026, maar mocht dat nog niet lukken, dan ga ik voor de volgende Spelen.’’

Angel Daleman als trotse wereldkampioene met links de zilveren Jade Groenewoud. (Foto Hanneke Mennens)

Ook zo’n leuke hoodie bestellen?

Hoodie voor € 49,95

Kindermaten € 39,95

Beanie muts € 19,95

Check in bij de webshop van Schaatsteam Reggeborgh.

Femke Kok, alles op de sprint

Femke Kok is ’onze’ grootste troef op de kortste afstand van het WK in Thialf. De Friezin doet in haar eigen achtertuin een gooi naar de wereldtitel op de 500 meter, en ze is zeker niet kansloos.

De 22-jarige Femke Kok reed in haar nog prille loopbaan toch al heel wat eremetaal bij elkaar. Ze won het EK Afstanden, pakte de eindzege in de World Cup. En dat allemaal op de 500 meter, waar ze al zo vaak heeft bewezen te kunnen concurreren met

de snelste rijdsters van de wereld. Maar dat wil de vrolijke Femke ook laten zien in deze thuiswedstrijd, waarin voor haar álles op die sprint gaat. De rivaliteit komt overigens niet alleen uit eigen land. Sterker, de voornaamste kanshebber is normaal gesproken de Koreaanse Min-Sum Kim, die op één na alle wereldbekerwedstrijden won. Ook de Oostenrijkse Vanessa Herzog kan hoge ogen gooien.

En dan is er natuurlijk nog Jutta Leerdam, de powervrouw die het vooral moet hebben van de duizend meter, maar ook op de kortste afstand uit de voeten kan.

Jutta Leerdam is niet te stoppen

Wie stopt Jutta Leerdam op de duizend meter is de vraag. Maar nog meer is de vraag wellicht of Jutta Leerdam überhaupt wel te stoppen is op die duizend meter. Het verstand en de uitslagen van dit seizoen zeggen eigenlijk van niet.

Recent werd Jutta Leerdam nog gevraagd was ze van haar seizoen vond. De schaatsster uit ’s Gravenzande was daar snel uit.

Dat ze erin was geslaagd alle races over duizend meter waarin ze startte ook daad-

werkelijk te winnen, beschouwde Leerdam als de prestatie waarop ze het meest trots was.

Dat Jutta Leerdam de eindzege in de wereldbeker misliep, was dan ook een wonder. De Japanse Miho Takagi proteerde bijna optimaal van dat ene weekend waarin Leerdam de race in het Poolse Tomaszów aan zich voorbij liet gaan. Met een puntje voorsprong pakte Takagi de Worldcup. Maar de reden waarom Leerdam afwezig was in Polen, was duidelijk. Ze bereidde zich voor op dit WK. En daar lijkt aan de streep enkel goud te wachten.

Antoinette Rijpma-De Jong troef op mijl

Misschien is op zo’n enkel nummer het veld zó sterk als op de 1500 meter. In Nederland wordt er al ink gestreden, laat staan als de toppers uit de hele wereld ook nog eens aanschuiven. Dat belooft in ieder geval spektakel tijdens het WK.

Antoinette Rijpma-De Jong is natuurlijk de grote troef van Oranje. De Friezin heeft kans gezien haar prestaties op de mijl structureel te verbeteren, en inmiddels is dat zo ongeveer het favoriete onderdeel van de rijdster van Jumbo-Visma. In de wereldbeker doet ze het dit seizoen uitste-

kend. Rijpma-De Jong staat op een derde plaats, maar moet wel twee dames voor zich dulden van wie er eentje behoorlijk ongenaakbaar is: de Japanse Miho Takagi is doorgaans de heerseres op de 1500 meter. Ze won er drie van de zes waarin ze startte in wereldbekerverband.

Kan ’onze’ Antoinette die strijd aangaan? Duidelijk is wel dat ze het spannend kan maken, en dat geldt ook voor die andere Nederlandse, die in Polen de voorlaatste wedstrijd op haar naam, schreef. Het was voor het eerst dat Marijke Groenewoud internationaal de beste was, en ook dat kan weleens vleugels geven.

Missie is helder voor Irene Schouten

Ze raakte de Nederlandse schaatsliefhebbers met haar tranen tijdens het NK, maar laat niemand zich zand in de ogen strooien. Irene Schouten is zó een absolute winnaar dat ze voor zichzelf geen enkele verzachtende omstandigheid aanvoert om de lat tijdens het WK lager te leggen.

De missie is helder: alles minder dan twee gouden plakken op de drie en vijf kilometer is voor de regerend olympisch kampioene op die afstanden een teleurstelling. Schouten koos voor rust na dat veelbesproken optreden tijdens het NK. Maar

wat houdt rust in voor de Noord-Hollandse. Rust is bijvoorbeeld twee marathons rijden. En winnen. Dat geeft meer energie dan het haar kost, stelt Schouten, net als bijvoorbeeld Jorrit Bergsma. Ze liet daar in ieder geval zien dat ze nog steeds wel in orde is. Hoe haar vorm zich verhoudt tot die van de andere wereldtoppers op de lange afstanden, moet blijken. Vanuit eigen land is Antoinette Rijpma-De Jong een rivale, net als de verrassende Joy Beune. Internationaal moet de rijdster van team Albert Heijn-Zaanlander het opnemen tegen rijdsters als Ragne Wiklund en Isabelle Weidemann.

MIJN ENERGIEREKENING VERLAGEN

Meer weten? Doe de GAMMA huisscan of kom langs bij onze duurzaamheidsadviseur.

Volg ons op Instagram: gamma_fan_van_schaatsen

Bekijk de video wat Merijn in huis heeft aangepakt.

XANDRA VELZEBOER

Xandra Velzeboer neemt steeds weer nieuwe barrières

In vijf jaar naar wereldtop

Xandra Velzeboer zette de volgepakte ijshal in Dordrecht nog eens in vuur en vlam met een spectaculaire 500 meter. Daarmee veroverde ze als eerste Nederlandse ook nog eens de eindzege in de wereldbeker over die afstand. Het is een volgend pareltje in de kroon van Velzeboer. En haar honger is nog lang niet gestild.

Ze hadden het toch wel goed gezien, de kenners die Xandra Velzeboer vroeg in 2018 bij de KNSB uitriepen tot talent van het jaar. Dat is een titel die lang niet altijd de deuren naar de absolute top opent, maar in het geval van de Culemborgse is dat absoluut wel het geval geweest. Velzeboer was destijds pas 16 jaar. Inmiddels is ze nog maar pas 21, maar ziet haar leven er wel totaal anders uit. In de tussenliggende jaren verlegde ze grenzen en veroverde ze prijzen. Met de Nederlandse ploeg kroonde ze zichzelf tot olympisch kampioen en wereldkampioen, en pakte ze twee Europese titels. Allemaal mooi, maar de individuele wereldtitel op de 500 meter tijdens het WK in Canada was voor Velzeboer de kers op de taart. Daarmee bezorgde ze Nederland drie jaar na de helaas veel te vroeg overleden Lara van Ruijven weer een wereldkampioene op die afstand.

Ook dit seizoen werkte Xandra Velzeboer nog even ink aan haar reputatie. Al begin november nam ze het wereldrecord op de 500 meter over dat al drie jaar op naam stond van de Canadese Kim Boutin. In de series van de wereldbeker in Salt Lake City was Velzeboer met 41,416 ruim een halve seconde sneller dan Boutin destijds. En dan was er natuurlijk die wereldbekernale in het eigen Dordrecht. Velzeboer kwam, zag en overwon. Voor een uitzinnig publiek klopte ze iedereen op ’haar’ 500 meter, waarna ze zelf ook maar even losging. ,,Ik was gewoon enorm blij’’, vertelde Velzeboer naderhand. ,,Ik wilde gewoon echt dat het hier ging lukken, en dat kwam er na de nish even uit. Ik moet wel zeggen dat de energie die ik krijg van al die mensen op de tribunes misschien ook wel voor een extra ontlading zorgden. Als iedereen met je meejuicht, juich je zelf ook nog wat harder.’’

Dat ze de eerste Nederlander was – vrouwen én mannen – die de eindzege in de wereldbeker op de 500 meter binnenhaalde, was haar op dat moment zelfs nog ontgaan. ,,Ik wist dat eigenlijk niet eens, maar dat is wel vet natuurlijk. Voorheen was dit dan misschien niet echt een Nederlandse afstand, maar inmiddels is bij ons het niveau ook voor de 500 meter ontzettend hoog. Dan is het inderdaad gaaf als je als eerste die prijs kunt binnenhalen.’’ Zo blijft Velzeboer voor zichzelf steeds nieuwe barrières overwinnen. ,,Ik weet het niet, misschien’’, zegt ze met een bescheiden lach. ,,Ik denk gewoon dat we in Nederland al een paar jaar op een superhoog niveau bezig zijn. Dat begon natuurlijk al met Lara van Ruijven, maar Suzanne Schulting hoort daar natuurlijk ook bij. Het voelt daarom misschien niet alsof ik een barrière heb doorbroken, juist omdát we met z’n allen al jaren zo’n heel hoog niveau halen. Ik denk dat ik daardoor uiteindelijk zelf ook op dit hoge niveau

ben gekomen. Dus misschien was het inderdaad wel een kwestie van tijd voor dit ging gebeuren, ja.’’

Duidelijk is dat het superhard gaat met Velzeboer. Zo snel, dat ze zichzelf eigenlijk niet eens kan verbazen over het tempo waarmee ze de wereldtop heeft bestormd. ,,Niet echt nee, omdat ik elke keer weer doorga. En wanneer je iets kunt, verras je jezelf voor mijn gevoel ook niet meer. Dan wil je het alleen maar nóg een keer doen. Maar misschien zou ik er inderdaad weleens bij moeten stilstaan.’’

Verbeteren

Bijna overbodig te zeggen dat er nog altijd rek zit in de ontwikkeling van de 21-jarige wereldster. Velzeboer – die ook nog een studie Lifescience & Technology volgt aan de Universiteit Groningen – beschouwt dat zelf ook als bijna vanzelfsprekend. ,,Iedere schaatser of atleet heeft punten waarop die zichzelf kan verbeteren. Dat is ook de manier om te blijven waar je bent en de concurrentie elke keer proberen te slim af te zijn. Dat is bij mij niet anders dan bij iedere andere atleet.’’ Ze kijkt daarom altijd kritisch naar zichzelf. ,,Je wilt dingen vinden waarop je beter kunt worden. Ook in races gebeurt dat. Als iemand je inhaalt, denk je ‘hoe kan ik dat de volgende keer voorkomen’. En daar kijk ik natuurlijk niet alleen naar, dat doen we met Niels Kerstholt, Kip Carpenter, Annie Sarrat; de hele coaching staf.’’ Het trainen op versnellingen maakt daar een belangrijk onderdeel van uit. ,,Elke keer probeer je daar dingen uit te pikken waarvan je er achter komt dat die werken waardoor je misschien net weer even wat harder kunt versnellen dan eerst. Zou bouw je steeds verder en zo ben ik ook gekomen op het punt waar ik nu ben. Focus op dingen waarvan je weet dat die goed werken en waar je heel e ciënt in bent en misschien zelfs nog wat e cienter kan worden.’’ Belangrijk daarbij is ook de omgeving van de nationale shorttrackselectie, die al zóveel toppers kent. Die omgeving stimuleert, stelt Velzeboer. ,,Bij de dames halen we een enorm hoog niveau en daarin maken we elkaar gewoon elke

De hoogste trede van het podium; het begint te wennen voor Xandra Velzeboer.

Xandra Velzeboer jubelt in Dordrecht. ,,Ik was enorm blij, wilde gewoon echt dat het hier ging lukken, en dat kwam er na de finish even uit.’’ (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

De Jackpot of de extra geldprijs valt op een lotnummer. Dit lotnummer kan toegewezen zijn aan één heel lot of één of meerdere 1/5 loten. Een 1/5 lot geeft recht op 1/5 deel van de Jackpot of de extra geldprijs. Voor het organiseren van de Staatsloterij is een vergunning verleend door de kansspelautoriteit

Scan de QR code of ga naar staatsloterij.nl

staatsloterij.nl

Eindzege klassement voor Harink en Kiel

Esther Kiel en Jordy Harink gaan de boeken in als de winnaars van het klassement van de Grand Prix op natuurijs. Voor Kiel is dat een primeur, terwijl Harink op herhaling ging. De rijder van Royal A-ware was ook vorig jaar al de meest constante man op natuurijs.

Jordy Harink ging op de Botnische Golf bij Luleå ook de laatste wedstrijd in als leider in het klassement. De marge met achtervolger Harm Visser was echter minimaal. Wie van de twee als eerste over de streep zou komen, kon de eindzege bijschrijven, dat was duidelijk. Visser en Harink hielden elkaar daarom ook nauwlettend in de gaten. Dat kwam voor beide het resultaat in de wedstrijd niet ten goede.

,,Als je in zo’n koers met het klassement bezig moet zijn, da’s helemaal niks’’, concludeerde Visser, die in Harink een medestander had. ,,Vreselijk’’, vond de man uit Rouveen, die zag hoe zowel hij als Visser in de achterhoede van de koers belandden. Daar ging uiteindelijk Harink ervandoor.

,,In principe waren er geen punten meer te verdienen op de plekken waar wij reden, maar ik wilde gewoon zeker zijn’’, vertelde Harink, die uiteindelijk zelfs nog op de dertiende plaats belandde. Geen ongeluksgetal, want de winst in de Grand Prix was daardoor binnen, voor Visser en Sjoerd den Hertog.

Opvallend genoeg deed Harink dat zonder een wedstrijd te winnen, waardoor hij vooral de meest gelijkmatige was van het stel. ,,Ach, ik ben er vooral trots op dat ik dit klassement nu voor de tweede keer win’’, stelde Harink.

Esther Kiel deed dat voor het eerst. Zij moest er nog wel voor aan de bak, want de leiding van het klassement was al vanaf de Weissensee in handen van Sharon Hendriks. Maar in die Sea Ice Classic moest zij buigen voor het geweld van BDM-BTZ. De ploeg van Kiel had de zinnen gezet op die eindzege, hield honderd kilometer lang Hendriks in toom en zag Kiel zelf winnen. Hendriks zakte uiteindelijk naar plaats drie, want ze moest ook Beau Wagemaker laten voorgaan.

De ijsbreker Oden is een markant punt in de uitlopers van de Botnische Golf.

Esther Kiel en Jordy Harink als eindwinnaars in het klassement van de Grand Prix. (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Het mannenpeloton zoekt z’n weg door de finishstraat tegen het prachtige decor van Luleå, waar sneeuw op komst lijkt.

Naast schaatsen kun je natuurlijk ook gewoon vissen in Luleå. Wel eerst even een gat boren in de bijna een meter dikke ijslaag.

van

Volop genieten van het shorttrack

1. Suzanne Schulting krijgt in Dordrecht de ISU Crystal Globe uitgereikt, een nieuwe prijs van de ISU voor de shorttracker die de meest punten verdient in een ranking van het hele seizoen. Bij de mannen gaat de prijs naar de Koreaan Ji-Won Park. (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

2. Xandra Velzeboer schreeuwt het uit van vreugde nadat ze de nale van de 500 meter heeft gewonnen.

3. Rianne de Vries balt de vuist: winst in de B- nale van de 1000 meter. De Friezin kondigde later het einde van haar loopbaan aan.

spelers in het tumult

4. Sjinkie Knegt was één van de hoofdrolrond bondscoach Niels Kerstholt. De Schicht uit Banbond. Inmiddels is de kou weer uit de lucht.

tega uitte stevige kritiek, ontving zelfs een waarschuwing van de gespannen toe. De

5. Niels Kerstholt kijkt nieuwe bondscoach lag onder vuur, maar de gelederen lijken zich te hebben gesloten.,

Op naar de volgende gouden plak.

Zaanlander kaas betekent heerlijk genieten sinds 1919. En als trotse sponsor van Team Albert Heijn Zaanlander

vinden we dat ons Zaanse goud nu nog lekkerder smaakt. Want ook komend seizoen zijn we supporter van schaatsen. We wensen onze favoriete schaatsploeg heel veel succes.

Alvast een voorproefje krijgen?

Zaanlander is exclusief verkrijgbaar bij

Albert Heijn en op ah.nl

Het Yvonne van Gennip Talent Fonds geeft kansen aan sporttalenten. Dat kan door nanciële ondersteuning, of door crowdfunding via het platform Talentboek. SkateNL werkt samen met het Yvonne van Gennip Talent Fonds en stelt in deze serie een aantal talenten voor. In deze a evering Marieke de Vries, die langebaanschaatsen en inlineskaten combineert.

Marieke de Vries top in langebaanschaatsen en inlineskaten

Gaan voor hoogst mogelijke

door Rijcko Treep

Dat topsport geld kost, hoef je Marieke de Vries niet te vertellen. En het kost dubbel wanneer je twee sporten combineert. De Vries is eerlijk. Dankzij Talentboek, het crowdfundingsplatform van het Yvonne van Gennip Talent Fonds, kan ze zowel langebaanschaatsen als inlineskaten blijven uitoefenen.

Marieke de Vries vindt het ‘heel handig’ dat er een fonds is dat uitkomst biedt voor talentvolle sporters die op zoek zijn naar extra geldschieters. Zelf kwam de 17-jarige Groningse via een vriendin uit haar team in aanraking met het Yvonne van Gennip Talent Fonds, dat enkele jaren geleden is opgericht door oud-topschaatsster en meervoudig olympisch kampioene Yvonne van Gennip. ,,M’n teamgenoot zei dat het heel jn was om mee samen te werken en dat het ook wat kon opleveren.

Marieke de Vries op skeelers in het pak van het gewest Fryslân. ,,Ik wil nu nog geen keuze maken tussen inlineskaten en schaatsen.’’ (Foto’s Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

Aangezien ik al een tijdje op zoek was naar nieuwe sponsoren, dacht ik: ik kan het altijd proberen’’, vertelt De Vries. Nadat ze zich had ingeschreven, kreeg ze vrijwel meteen reactie. ,,Het ging best makkelijk. Alles was heel snel geregeld.’’ De Vries heeft inmiddels een eigen pagina waar mensen meer over haar te weten kunnen komen en geld kunnen doneren. Haar ouders hebben haar geholpen met het schrijven van een tekstje. ,,Ik denk dat het belangrijk is dat mensen weten waar het geld naartoe gaat. Anders hebben ze geen idee wie je bent en wat je doet.’’

Het opgehaalde bedrag van haar eerste donatiedoel stopt ze in speci eke skeeleronderdelen, zoals wielen en lagers.

,,Bij elke belangrijke wedstrijd heb ik een nieuw setje wielen nodig, dus vooral daarvoor ben ik geld aan het inzamelen. Ik ben al heel blij met de 180 euro die ik nu ontvangen heb, maar het zou mooi zijn als er nog wat bij komt de komende maanden. Uiteindelijk is het mijn doel om zoveel mogelijk geld op te halen zodat ik zo lang mogelijk op een hoog niveau kan blijven skeeleren.’’

Of De Vries tegen het einde van de zomer haar gewenste 2500 euro binnen heeft, vindt ze lastig te voorspellen.

Zeker is dat ze dankzij het fonds niet meer op zoek hoeft naar een bijbaantje. ,,Nu was de noodzaak nog niet zo hoog, maar als ik straks achttien ben en meer kosten heb, is het jn om dit achter de hand te hebben. Deze crowdfunding ben ik in eerste instantie gestart voor de zomer, maar als ik nog wat over heb, kan ik het ook voor het schaatsen gebruiken.’’

Keuze

De Vries is al van jongs af aan actief in het langebaanschaatsen en inlineskaten en behoort in beide disciplines tot de Nederlandse top. Zo won ze bij het NK inlineskaten al meerdere Nederlandse titels en veroverde ze bij het afgelopen EK in Italië een bronzen medaille op de a ossing.

In de schaatssport won ze weliswaar nog geen nationale titel, maar was

ze wel de snelste bij de Zilveren Bal voor junioren.

,,Normaal gesproken moet ik het van de sprintafstanden hebben, maar de langere afstanden liggen me ook wel goed’’, vertelt De Vries met een lach op haar gezicht. De inwoonster uit Grootegast is voorlopig niet van plan om zich op één sport te focussen. ,,Ik wil nu nog geen keuze maken, maar uiteindelijk verwacht ik wel dat het schaatsen mijn hoofdsport gaat worden. Ik vind het net iets leuker dan inlineskaten en je kunt er verder mee komen. Bovendien is inlineskaten superduur en niet olympisch.’’ Haar ultieme doel is om ooit als schaatsster deel te nemen aan de Olympische Spelen. ,,Ik weet dat het heel moeilijk wordt, maar ik wil voor het hoogst mogelijke gaan. Het zou mooi zijn als het me lukt.’’

Gezondheid

Om haar dromen te verwezenlijken, zal De Vries eerst nog wel moeten afrekenen met haar kwakkelende gezondheid. De jongeling stond de hele winter buitenspel vanwege ernstige bloedarmoede, terwijl ze eerder ook al eens met een slepende rugblessure te maken had. ,,Ik vind het superjammer dat ik het afgelopen seizoen niet heb kunnen laten zien wat ik in me heb’’, verzucht ze.

,,Aan het begin van het seizoen werd ik getro en door een virus en daarna was ik heel vermoeid. Ik dacht: ik moet meer gaan etsen, maar hoe meer ik ging trainen, hoe erger het werd. Vervolgens heb ik bloed laten prikken en werd er gezegd dat ik direct moest stoppen met trainen. Twee maanden heb ik niks gedaan en nu ben ik voorzichtig weer begonnen met etsen en krachttraining. Ik ben er nog niet helemaal vanaf, maar het gaat de goede kant op.’’ De Vries kijkt nu al uit naar de zomer, waarin ze een goede basis hoopt te leggen voor de winter. ,,Ik weet dat ik een kleine achterstand heb, maar ik hoop die zo snel mogelijk in te halen. Ik wil volgende winter weer hard schaatsen en het zou mooi zijn als ik mee kan doen om de podiumplekken bij het NK. En wellicht is het mogelijk om deel te nemen aan de World Cup voor junioren.’’

Marieke de Vries: ,,Ik denk dat het belangrijk is dat mensen weten waar het geld naartoe gaat. Anders hebben ze geen idee wie je bent en wat je doet.’’

Taskforce gidst ijsbanen naar gezonde toekomst

De doemscenario’s die een halfjaar geleden werden geschetst, zijn de Nederlandse ijsbanen grotendeels bespaard gebleven, maar de kwetsbaarheid van de branche is wel hard aan het licht gekomen. Om

daartegen gewapend te zijn, is er een Taskforce opgericht, die de ijsbanen moet gidsen naar een gezonde toekomst.

In die Taskforce Verduurzaming IJsbanen is naast een aantal andere partijen ook de

Gianni Romme over het belang van monitoren

Voor Gianni Romme is het zo klaar als een klontje. ,,Het is nu extra belangrijk te monitoren hoeveel gas of elektriciteit je verbruikt. Alleen als je weet hoeveel je dagelijks op de teller hebt staan, kun je iets doen om dat verbruik omlaag te krijgen’’, stelt de manager van IJsbaan Twente.

In Enschede was het monitoren van het energieverbruik één van de eerste zaken die Romme oppakte. ,,Toen ik kwam had men geen idee van het verbruik. Dat hebben we gauw veranderd en de eerste winst bleek snel te boeken. Het zijn eenvoudige snelle verdiensten die je op jaarbasis echt veel geld kunnen opleveren.’’

Dit klinkt Michael Poot als muziek in de oren. ,,De ene ijsbaan is al volop bezig met monitoring, bij de andere staat het nog in de kinderschoenen’’, zegt Poot, specialist verduurzaming bij het Kenniscentrum Sport en Bewegen. ,,Ik denk dat het goed is als álle ijsbanen commitment tonen en nu zeggen: wij gaan sowieso beginnen met de eerste stap. Dat is eenvoudig: dagelijks monitoren wat je aan gas en/of elektriciteit verbruikt.’’

Bij deze eerste stap én het directe vervolg kunnen ijsbanen hulp krijgen. Rokus Wijbrans (CarbonCapital Solutions) gaat de komende maanden al enkele ijsbanen af. Bovendien komen via SportNL Groen gratis adviseurs beschikbaar, die ijsbanen gaan helpen bij het minimaliseren van hun energieverbruik. Ook daarvoor is het belangrijk dat ijsbanen weten hoeveel gas en elek-

tra ze verbruiken, waar dat precies naartoe gaat en wanneer.

Om uiteindelijk tot een integraal energieadvies te komen is het ook goed te weten wat er aan restwarmte beschikbaar is en wat eventueel aan elektriciteit wordt opgewekt via zonnepanelen. ,,Dit traject is volop in beweging. Het mooiste zou zijn als alle ijsbanen nu reeds werk maken van die basismonitoring. Maar we willen er sowieso voor zorgen dat iedereen er in het nieuwe seizoen mee aan de slag is’’, aldus Pieter Clausing, namens de KNSB projectleider van de Taskforce Verduurzaming IJsbanen.

Gianni Romme: ,,Alleen als je weet hoeveel je dagelijks op de teller hebt staan, kun je iets doen om dat verbruik omlaag te krijgen.’’ (Foto Timsimaging / Neeke Wassenbergh-Smit)

VKN aanwezig als vertegenwoordiger van de kunstijsbanen. ,,Met die partijen nemen we onze maatschappelijke verantwoordelijkheid om te zien waar we nog echt stappen kunnen maken’’, stelt Dennis van Rijswijk namens de VKN. ,,Dat zit er met name in dat we wellicht nog meer groen kunnen opwekken dan nu al doen.’’ Dan gaat het om elektriciteit, want de ijsbanen zijn allemaal bijna van het gas af. ,,Het verbruik is nu minimaal. Het probleem zit nu echt in de elektra, waarbij we een beetje worden gestraft door de prijskoppeling van elektra aan gas. Daarom willen we nu de volgende stap zetten: een inventarisatie bij alle ijsbanen om alle partijen die daar nu aan het werk zijn in het kader van verduurzaming of energetisch inrichten van de installatie, op 1 juni tijdens onze ALV in soort seminar bij elkaar te brengen op De Uithof in Den Haag om daar aan kennisuitwisseling te doen.’’ De winst die er nog te behalen valt, zit in het zelf opwekken van elektriciteit, stelt Van Rijswijk. ,,Daar is investeringskapitaal voor nodig, maar dat verdient zich zeker op dit moment snel terug.’’ Het heikele punt is de tijd. Bijna alle ijsbanen zijn eigendom van gemeenten, die weliswaar de urgentie zien, maar sneller zouden kunnen zijn in hun besluitvorming. ,,We moeten ze daarbij helpen’’, vindt Van Rijswijk. ,,Laten zien dat het menens is, ze proberen te steunen en de goede dingen doen, zodat daarvan ook binnen de gemeente optimaal geprofiteerd kan worden.’’

Zonnepanelen

Voor het zelf opwekken van elektriciteit zijn zonnepanelen uiteraard het belangrijkste middel. ,,Maar je kunt ook denken aan de juiste warmtepompinstallaties in gebouwen, zodat je nog beter gebruik

kunt maken van restwarmte uit koelmachines. Of een uitwisseling van de warmte die je genereert op ijsbaan door die te transporteren naar andere gebouwen.’’

Dat de doemscenario’s niet bewaarheid zijn wil niet zeggen dat er tijd is om achterover te leunen. ,,De impact van de energieprijsstijging is minder groot geweest, maar de situatie is niet minder urgent’’, waarschuwt Van Rijswijk. ,,In de hele energietransitie zijn steevast jaartallen genoemd: 2030, 2050. Maar sinds Putin een oorlog is begonnen, is dat alleen maar naar voren gehaald. Vervroegd doorvoeren heeft wel een nadeel, want de markt was daar nog niet op voorbereid. Dat maakt het complex, en dáárom hebben we steun nodig om die periode door te komen.’’

In de Taskforce vertegenwoordigt de VKN alle ijsbanen, en dat is sinds kort ook werkelijk álle. ,,Sportium Den Bosch heeft zich als laatste aangesloten, en dat is een mijlpaal. Iedereen ziet het belang van de VKN, en samen met de instanties zijn we nu hard bezig om te zorgen dat er dingen van de grond komen, zodat we met z’n allen een gezonde toekomst tegemoet gaan.’’

Elektriciteit is nu het hete hangijzer. ,,Voor zonnepanelen is investeringskapitaal nodig, maar dat verdient zich snel terug.’’

Daikin denkt mee over energieneutrale ijsbanen

Kunstijsbanen en energieprijzen, daar is veel over te doen. Hoe zorg je ervoor dat ijsbanen snel verduurzamen en energiezuinig worden? De KNSB breekt zich daar het hoofd over. Daikin, hoofdsponsor van de schaatsbond, denkt actief mee. ,,In 2040 moeten alle ijsbanen energieneutraal kunnen zijn.’’

Op de vraag of het mogelijk is om in 2040 alle ijsbanen in Nederland energieneutraal te maken, antwoorden de Daikinexperts Alphons Stevens en Bauke Hulsebosch volmondig: ja. ,,Zeker als er een dak op die ijsbaan zit’’, zegt Hulsebosch. Stevens: ,,Voor bestaande bouw zal het wel lastig zijn, maar voor nieuwbouw moet

dit kunnen. Zeker.’’ Ze geven wel eerlijk toe dat er op weg naar dat ideale plaatje ’nog wel wat uitdagingen’ te overwinnen zijn.

Maar daaraan wordt al hard gewerkt, onder meer via de Taskforce Verduurzaming IJsbanen. Bij Daikin volgen ze dit op de voet. Het bedrijf is mondiaal marktleider op het gebied van airconditioningsystemen en sinds 2018 hoofdsponsor van de KNSB. ,,Wij hebben hart voor het schaatsen en de kennis in huis om echt mee te helpen aan het verduurzamen van ijsbanen’’, zegt Edwin Hoogerwerf, Managing Director van Daikin Nederland. ,,We denken graag mee, om ervoor te zorgen dat de schaatssport in Nederland kan blijven bestaan.’’

Het verduurzamen van de ijsbanen gaat zeker ook de vriesinstallatie aan.

Puzzel

Antwoord insturen: Scan de QR code, ga naar www.skatenl.nl/puzzel of stuur een mail naar info@skateNL.nl. Vul het antwoord en uw gegevens in en druk op verzenden. Doe dit voor 31 maart 2023. In de volgende editie maken wij de winnaars bekend. Februari editie: Mixed Relay.

Hierbij de winnaars: Staatsloten: Hanne Sluis, 226-ers Loek Hendriksen, Schaats Cadeau kaart Irma Snip . Staat uw naam hierboven neem dan aub contact met ons op via info@skateNL.nl en wij zorgen dat u uw gewonnen prijs ontvangt.

Scan de QR code en stuur je antwoord in.

Prijzen: - 1x straat Staatsloten (incl. XL) Voor de 10e trekking van december - Schaats Cadeaukaart t.w.v. € 25,- 226-ers testpakket

Ook kans maken op fantastische prijzen? Los dan onderstaande puzzel op. Hoofdstraat

UNLIMITED AMBITIE

UNLIMITED SUPPORT

Trainen, afzien, trainen, vallen, trainen, opstaan en nog meer trainen. Topsporters hebben er alles voor over om hun grenzen te verleggen. Maar er is meer nodig dan alleen een grenzeloze ambitie.

Om als sporter een topsporter te worden, heb je Unlimited support nodig. Van mensen die niet alleen dichtbij maar ook achter je staan.

Géén overwinning zonder trainingsmaatje dat ook vroeg opstaat. Géén PR zonder ouders die altijd voor je klaarstaan. Géén medaille zonder coach die alle startdata analyseert. Géén comeback zonder vrienden die appen dat ze in je geloven.

Unlimited ambitie is onlosmakelijk verbonden met Unlimited support. Wij zijn enorm trots dat we vanaf nu ook ons steentje mogen bijdragen als partner van TeamNL.