Fokus Inclusie & Diversiteit

‘Werknemers met autisme of ADHD zijn de kanaries in de koolmijn’

Dankzij televisieprogramma’s zoals Taboe lijkt neurodiversiteit stilaan ingeburgerd te zijn in de samenleving. Waar vroeger de focus lag op de problemen van mensen met autisme of ADHD, verschuift die nu steeds meer naar hun bijzondere talenten. Toch lopen ze op het werk nog vaak tegen een muur. Hoe kunnen bedrijven dat voorkomen?

Van ADHD over autisme tot hoogbegaafdheid, dyslexie en hoogsensitiviteit. Er is steeds meer positieve aandacht voor neurodiversiteit in de samenleving. Het boek Leven zonder filter van Fleur van Groningen gaat als zoete broodjes over de toonbank en Philippe Geubels lokte met de aflevering van Taboe over mensen met autisme liefst anderhalf miljoen kijkers. Dat is op zich niet vreemd. Naar schatting een op de vijf mensen is neurodivergent, een term die sociologe Judy Singer in 1998 bedacht om de unieke ontwikkeling van de hersenen te erkennen. Een neurodivergent brein verwerkt informatie en prikkels op een andere manier. Dat valt niet van het uiterlijk van de persoon af te lezen, maar heeft wel impact op diens gedrag en denken.

De voorbije vijfentwintig jaar is het bewustzijn over neurodiversiteit alleen maar gegroeid. Niet alleen worden er steeds meer diagnoses gesteld bij kinderen, maar hun ouders én hun leerkrachten krijgen ook meer tools om ermee

om te gaan. Toch loopt het later, op de werkvloer, nog vaak mis. Waar steeds meer scholen hun aanpak proberen aan te passen aan de noden van elke leerling, gebeurt dit in bedrijven nog altijd veel minder. Zij gaan nog te vaak uit van één mal waarin alle medewerkers moeten worden geperst. Vreemd, vindt auteur en ervaringsdeskundige Elise Cordaro. “Als mensen een plant kopen, verzorgen ze die heel goed”, zegt ze. “Ze zetten de plant op een zonnig of schaduwrijk plekje, geven haar veel of weinig water, afhankelijk van wat ze nodig heeft. Maar met mensen wordt dat vaak niet gedaan. Kun je niet tegen prikkels? Pech, je zult toch in het landschapskantoor moeten werken. En het liefst zonder koptelefoon, want dat is asociaal naar je collega’s toe.”

Bordjes

Te oordelen naar hun vacatures zijn bedrijven op zoek naar supermannen en -vrouwen die sociaal, perfectionistisch, flexibel en te allen tijde bereikbaar moeten zijn. Landschapsbureaus, brainstorms, gezamenlijke lunches en afterworkborrels zijn de norm. Leuk, als je hierbij gedijt. Maar niet iedereen voelt zich hier goed bij. Daarom is het belangrijk om je vacature zo inclusief mogelijk te houden. “Mensen met autisme hebben snel last van overprikkeling”, zegt ondernemer en ervaringsdeskundige Magali De Reu. “Ze vinden vergaderingen in grote groepen moeilijk en zijn sneller afgeleid.” Sinds corona is er gelukkig iets

Lees meer • 6 Denk niet langer in hokjes, maar in ‘kruispunten’ 10 ‘Amai, jij spreekt goed Nederlands’: goed bedoeld, maar toch verkeerd 14 Interview • Thomas Van Goethem 20 Smartlist • Brussel als toonbeeld van inclusie 24 Hoe jongeren merken beïnvloeden 28 ‘Openheid is het allerbelangrijkste, ook na de coming-out’

Door Tuly Salumu

meer flexibiliteit. Telewerk wordt meer toegelaten, online vergaderen zit in de lift. Al is dat niet altijd een zegen voor neurodivergente mensen. “Thuiswerk is positief”, zegt De Reu, die binnenkort haar boek Allemaal autcasts publiceert. “Maar het zorgt ook voor veel misverstanden. Mensen met autisme hebben het lastig om gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal te interpreteren. Op een scherm is dat nog moeilijker voor hen.”

Standaardregels voor neurodivergente mensen zijn er niet, daarvoor verschillen ze onderling te hard. Werkgevers vragen dus best zelf aan hun werknemers wat ze nodig hebben. Toch zijn er een aantal tips die voor een brede groep werken. Kleine ingrepen kunnen het teveel aan prikkels wegnemen. Een werkschema met kortere tijdsblokken, minder vergaderingen en een limiet op het aantal personen dat aan de vergadering deelneemt bijvoorbeeld. Het kan ook helpen om tijdens vergaderingen bordjes te voorzien, die neurodivergente werknemers omhoog kunnen houden als het hen te veel wordt.

Het voelt misschien onwennig, maar zulke aanpassingen betekenen een wereld van verschil. Al is er soms een keerzijde: bepaalde privileges kunnen leiden tot jaloezie. “Daarom is het belangrijk dat de werkgever hier zelf achter staat en ook persoonlijk de collega’s inlicht”, zegt De Reu, die specifieke trainingen geeft om het bewustzijn rond neurodiversiteit te vergroten.

“Ik ben heel blij dat mijn werkgever openstaat voor mijn noden”, zegt Cordaro, die werkt als onlinemarketingspecialist. “Zo mag ik met een koptelefoon werken. Ik zit graag in mijn bubbel. Anders word ik te snel uit mijn concentratie gehaald. Flexdesks zijn niet mijn ding. Ik ben de enige op het werk die nog geen laptop heeft maar een vaste computer. En aan mijn bureau hangt een briefje met de vriendelijke vraag om mijn spullen terug op hun plek te zetten (lacht). Daarnaast vind ik het belangrijk dat vergaderingen op voorhand worden aangekondigd en dat ze op tijd beginnen. Ik ga ook altijd ietsje vroeger naar het vergaderlokaal zodat ik op mijn vaste stoel kan zitten.”

Structuur in de chaos

Als er rekening wordt gehouden met hun specifieke noden komen de bijzondere talenten van neurodivergente mensen al snel bovendrijven. Zo zijn ze vaak heel creatief en leggen ze verbanden die anderen niet zien. “Ik ben detailgericht en kan heel gemakkelijk out of the box denken”, zegt Cordaro. “Hierdoor kom ik op andere ideeën dan mijn collega’s.” Ook in automatiseren is ze goed. “Ik kan goed voorspellen hoe bepaalde processen zullen verlopen, omdat ik weinig vergeet. Ik heb als het ware een database van elke taak die we in het verleden hebben uitgevoerd. Daarvan maak ik dan tabellen in Excel. Ik hou van systemen die het werk stroomlijnen

zodat je niet elke keer van nul moet beginnen. Structuur brengen in een chaotische omgeving, daar ben ik volgens mijn vorige manager goed in.”

En hoe je het ook draait of keert, veel van de aanpassingen voor neurodivergente mensen komen ook hun neurotypische collega’s ten goede. “Eigenlijk heeft iedereen in zekere mate nood aan minder prikkels en kabaal”, zegt Cordaro.

“Maar de meeste mensen beseffen dat zelf niet. Daarom zijn neurodivergente mensen de kanarie in de koolmijn. Wat goed werkt voor ons, werkt ook voor onze collega’s.”

Mensen met autisme hebben snel last van overprikkeling. Ze vinden vergaderingen in grote groepen moeilijk en zijn sneller afgeleid.

— MAGALI DE REU

Een groot bedrijf waarin elke medewerker toch zijn authentieke zelf kan zijn? Dat is het doel van de bouwer van autozetels Adient in Assenede. Het bedrijf is een voorbeeld van hoe diversiteit en productiviteit hand in hand gaan. “Door onze cultuur van inclusie voelen onze mensen zich in staat om veranderingen teweeg te brengen.”

De ervaring van een wereld in verandering verbeteren door auto-onderdelen te maken die uitmunten in kwaliteit, comfort en veiligheid, dat

is de missie van Adient. Het productiebedrijf bouwt autozetels voor Volvo Car Gent in een hoogtechnologische omgeving. De medewerkers nemen het volledige montageproces voor hun rekening. Ze bouwen losse onderdelen zoals frames, mousses en hoezen om tot volwaardige afgewerkte premium producten. Het volledige productieproces en de verzending van de autozetels verloopt Just-in-Time (JIT), dit betekent dat de zetels in de juiste volgorde, op het juiste moment en op de juiste plaats aangeleverd worden in de fabriek. En dat allemaal met de kernwaarden van het bedrijf in gedachten: klanten, kwaliteit, medewerkers, gemeenschap en financiële discipline.

“Aan de hand van deze waarden stuwen we onze organisatie vooruit en richten we ons op wat belangrijk is”, zegt Annick Stevens. “Ze motiveren ons om dagelijks het beste van onszelf te geven en voeden onze bedrijfsstrategie en -cultuur.”

Belangrijke pijlers van het beleid zijn diversiteit, gelijkheid en inclusie. Het bedrijf telt dan ook 650 medewerkers van 64 nationaliteiten. “We zijn we-

reldwijd verspreid, met meer dan 200 fabrieken in 30 verschillende landen”, zegt Annick. “Ons hoofdkantoor is gelegen in de Verenigde Staten. Dankzij ons internationaal karakter is er een groot draagvlak voor het thema. Er wordt verwacht dat we lokaal acties en initiatieven opzetten om het onderwerp mee onder de aandacht te brengen en te ondersteunen. Dat doen we ook in de gemeenschap waarin we actief zijn.”

Daarnaast zorgt het bedrijf voor een diverse vertegenwoordiging op alle niveaus van de organisatie en een inclusief senior management door het aannemen en ontwikkelen van talent. Ook bouwt het aan een grotere leverancierskeuze en een inclusieve toeleveringsketen die innovatie en economische ontwikkeling bevordert.

Adient is ervan overtuigd dat een inclusief beleid het bedrijf alleen maar sterker maakt. “We zijn toegewijd om een cultuur van inclusie te bevorderen die diversiteit viert en kracht geeft aan onze medewerkers”, zegt Annick. “Want als we elke dag onze authentieke zelf naar ons werk brengen — met al onze unieke kenmerken, ervaringen en perspectieven — winnen we allemaal.”

Asap brengt talent in beweging

Wij van Asap zien het als onze missie om elk talent te connecteren met de beste opportuniteiten. Onze open bedrijfscultuur zet persoonlijke en professionele groei centraal.

We zetten hard in op de ontwikkeling van onze eigen mensen zodat ook zij het beste in jou naar boven kunnen halen.

Ben jij op zoek naar een nieuwe vaste uitdaging? Maar heb je nog niet de juiste ervaring of competenties? Dan helpen wij je graag verder met opleidingstrajecten op maat én in samenwerking met onze klanten. Zo heb je die vaste droomjob zo in de pocket!

Nood aan meer Enjoy your job?

Onze Talent Experten staan voor je klaar, op kantoor of virtueel. Wat jou het beste past.

Asap zet steeds meer in op vaste tewerkstelling. Wij gaan samen op zoek naar de best fitted job –flexibel of vast. Asap is al meer dan 10 jaar thuis in de wereld van rekrutering, dit in verschillende sectoren en profielen.

Jouw aan je droomjob helpen; daar gaan we voor!

Ontmoet ons team van Talent Experten. Een ploeg die met veel joy de extra mile voor jou gaat.

“Als we elke dag authentiek zijn, winnen we allemaal”

FOD Justitie, een LGBTQIA+-vriendelijke werkgever

De FOD Justitie is dagelijks betrokken bij de strijd tegen alle vormen van discriminatie, haat en geweld.

Zo schrijven we de wetgeving die de rechten en vrijheden van LGBTQIA+personen in onze samenleving verzekert. We zetten in op een beleid dat rekening houdt met die rechten. Op alle domeinen van justitie, met inbegrip van het federaal actieplan ‘Voor een LGBTQIA+-vriendelijk België’.

Subsidies voor LGBTQIA+-projecten

Zo heeft de FOD Justitie in 2022 en 2023 oproepen gelanceerd om projecten van LGBTQIA+-verenigingen eenmalig te financieren. In 2022 ontvingen 18 verenigingen een subsidie, voor projecten die werkten rond sensibilisering, educatie en informatie, elk gericht op een federale bevoegdheid zoals politie, justitie en gezondheidszorg. In 2023 werd een nieuwe projectoproep gelanceerd voor het bevorderen van de veiligheid van LGBTQIA+-personen en het creëren van safe spaces.

Je identiteit officieel erkend

De FOD Justitie heeft het ook mogelijk gemaakt om je geslachtsregistratie in de registers van de burgerlijke stand te wijzigen. Vorig jaar vroegen 569 Belgen aan om de man/vrouw-aanduiding op hun geboorteakte aan te passen. Inclusie op de werkvloer

Intern zetten we in op een open en verdraagzame cultuur. Werken aan een LGBTQIA+-vriendelijke organisatie betekent werken aan een cultuur van inclusie met sterke waarden op het vlak van gelijke behandeling van iedereen, ongeacht seksuele geaardheid of genderidentiteit.

Het team HR Well-Being biedt de

medewerkers onder andere opleidingen aan, een brochure met uitleg over het LGBTQIA+-acroniem en tips voor op de werkvloer. Die initiatieven helpen clichés te ontkrachten en bieden de medewerkers good practices aan.

Inclusie binnen de gevangenismuren Onze medewerkers begeleiden ook gedetineerde LGBTQIA+-personen. Het is dus belangrijk dat ze een juiste en positieve houding aannemen en hen ondersteunen in hun behoeften. Gezien de specifieke werkcontext binnen de gevangenissen is dat niet altijd eenvoudig en is er nood aan sensibilisering om alert te blijven voor alle minderheidsgroepen. Hiervoor zijn er in verschillende gevangenissen initiatieven gelanceerd.

Zo bracht Serge Rooman, directeur van de gevangenis van Merksplas, op IDAHOT het personeel en de buurtbewoners samen onder de regenboogvlag die aan de gevangenis van Merksplas was gehesen: “Ik vind

het uiterst belangrijk dat iedereen gewoon zichzelf kan zijn, ook op het werk. We willen in ons beleid echt rekening houden met de behoeftes van de LGBTQIA+-gemeenschap, eigenlijk met elke minderheidsgroep. Als directeur moet je zelf zichtbaar een stuk regenboogmens worden om dat uit te dragen.”

De FOD Justitie informeert penitentiaire hulp- en zorgverleners via een folder en reikt handvaten aan om gedetineerde transgender personen het best te begeleiden. Ook voor gedetineerde trans personen werd een zelfhulpgids ontwikkeld die een antwoord geeft op de meest pertinente vragen rond het leven als trans persoon in de gevangenis.

Het volledige team Justitie spant zich in om ieders rechten te beschermen en te laten respecteren, binnen onze administratie en daarbuiten.

www.werkenbijjustitie.be

directeur, werknemers & buurtbewoners aan de gevangenis van Merksplas

Denk niet langer in hokjes, maar in ‘kruispunten’

Vrouw, man, wit, zwart, arm, rijk, hetero, lgbtq+. We plakken graag stempels op mensen, ook als het gaat om ongelijkheid. En dat terwijl we allemaal verschillende identiteiten hebben en dus ook verschillende soorten onderdrukking kunnen ervaren. Een pleidooi tegen het hokjesdenken.

Eerst een korte test. Heb je minstens één hoogopgeleide ouder? Heb je minstens één in België geboren ouder? Ben je een man? Ben je hetero? Ben je wit? Heb je aso gevolgd? Heb je een universitair diploma?

Is je antwoord op al deze vragen ‘ja’? Dan ben je een zevenvinker : een buitengewoon geprivilegieerde burger. De theorie van de zeven vinkjes, en het gelijknamige boek, is geïntroduceerd door journalist en antropoloog Joris Luyendijk. Hij stelt dat witte, hoogopgeleide, ABN-sprekende heteromannen die ouders hebben die ook hoogopgeleid zijn, mijlenver voorstaan op de rest van de maatschappij. Die theorie leidde in Nederland tot een storm aan protest. Tegelijkertijd opende ze menige ogen over de bevoorrechte positie van een kleine groep mensen.

Zelf blijf ik steken op vier vinkjes. Het zijn mijn geslacht, mijn huidskleur en de opleiding van mijn ouders die me nekken. Mijn broer heeft er dan weer vijf. We hebben allebei ook een totaal andere ervaring met uitsluiting en discriminatie. Mijn broer vertelt altijd dat hem geen strobreed in de weg is gelegd, terwijl ik de racistische incidenten die ik heb meegemaakt niet op twee handen kan tellen. Zou dat iets met onze persoonlijkheid te maken hebben, of ligt het aan de vinkjes?

Kruispunt

Weinigen weten dat Luyendijks theorie teruggaat tot een complexer begrip: intersectionalisme, ook wel kruispuntdenken genoemd (zie kader). De Amerikaanse professor en burgerrechtenactivist Kimberlé Crenshaw is er

de grondlegger van. Ze stelt dat onze discriminatiegronden elkaar beïnvloeden en dat een zwarte vrouw bijvoorbeeld anders wordt gediscrimineerd dan een zwarte man, omdat ze op andere kruispunten staan. Nog een voorbeeld: witte vrouwen ervaren seksisme en zwarte mannen racisme, maar zwarte vrouwen zijn het slachtoffer van beide vormen van onderdrukking. Deze denkwijze leidt tot verfijndere oplossingen dan de manier van kijken naar de realiteit zoals we die vandaag gewend zijn.

“Onze identiteit is meerlagig”, zegt schrijver en woordkunstenaar Hind Eljadid. “Zo ben ik vrouw, Marokkaanse, jonge moeder en maak ik deel uit van de lgbtq+-community. Ik behoor dus tot verschillende minderheidsgroepen. Dat heeft een impact op de verschillende vormen van discriminatie die ik ervaar.” Stel je voor: Eljadid staat op een kruispunt en de wegen ernaartoe symboliseren allemaal een vorm van onderdrukking. Het verkeer komt haar van verschillende kanten tegemoet: een auto die racisme vertegenwoordigt, een vrachtwagen vol seksisme, een bestelwagen die homofobie voorstelt. Al die voertuigen komen samen in het midden van het kruispunt, waar Eljadid nog altijd staat.

“Mensen hebben behoefte aan hokjes”, zegt actrice en activiste Nyira Hens. “Ik heb het daar moeilijk mee. De taal waarmee ik als zwarte lesbische vrouw leef heeft mij geleerd dat ik hier niet mag zijn of op zijn minst dat mijn bestaan afwijkend is. Alles draait rond het binair systeem, rond het onderscheid tussen man en vrouw. Volgens die norm leren we onze kinderen hoe ze zich emotioneel moeten uiten, welke kleding ze moeten dragen, met wie ze relaties moeten aangaan. Het lijkt alsof de wereld zo eenvoudig in elkaar zit, maar in mijn ogen is dat niet zo. Seksuele diversiteit is er altijd geweest.”

Door Tuly Salumu

Misschien evolueren we wel naar een genderneutrale taal zoals het Turks.

— HIND ELJADID SCHRIJVER EN WOORDKUNSTENAAR

“Anderzijds kan je vandaag je identiteit (nog) niet zonder die hokjes omschrijven. Onze taal is gewoon nog niet zover. Daarom is het des te belangrijker dat je beseft dat die hokjes an sich veranderlijk zijn, en dat er altijd hokjes bij kunnen komen.”

Genderneutrale taal

Hens vindt het gevaarlijk hoe de media mensen categoriseren. “Mensen worden altijd gelabeld vanuit hun beroep of hun verdiensten”, zegt Hens. “Dat vind ik gevaarlijk, omdat die stempels blijven plakken. Als je maar lang genoeg zegt dat ik regisseur of actrice ben, dan zal ik dat in de ogen van de mensen voor altijd zijn. Maar eigenlijk bén ik die zaken niet, ik doe ze gewoon. En morgen doe ik misschien weer iets anders. Stel mij maar gewoon voor met mijn naam. Daar zit alles in wat ik ben.”

“Je bent persoon op de vlucht, lgbtq+, man, vrouw… We zitten nog niet in de utopie waarin we gewoon mogen zíjn”, zegt Eljadid. “Vroeger waren er een beperkt aantal hokjes waar iedereen in werd geperst, nu komen er meer en meer nieuwe benamingen bij. We evolueren naar een breder spectrum. Maar momenteel zitten we nog in een tussenfase. We hebben die hokjes nog altijd nodig om ons verstaanbaar te maken. Gelukkig verandert taal voortdurend. Misschien evolueren we wel naar een genderneutrale taal zoals het Turks.”

Nog niet iedereen is mee op de intersectionele kar gesprongen. Bewijs daarvan is het hevige protest tegen wat onder de bedrieglijke noemer ‘woke’ wordt geschoven. “Niet iedereen is zich bewust van zijn eigen privileges”, zegt Eljadid. “Wij zitten in de socioculturele wereld, een geprivilegieerde bubbel. We hebben tijd en ruimte om voortdurend over die dingen te filosoferen en te praten. De gemiddelde burger doet dat minder. Door erover te spreken, hopen we ook hen mee te trekken.” 

Wat is intersectionalisme?

Intersectionalisme is een duur woord voor de verschillende soorten onderdrukking die een persoon kan ervaren. De term werd bedacht door Kimberlé Crenshaw in 1989. Concreet beschrijft het dat de maatschappelijke positie van vrouwen en mannen niet alleen bepaald wordt door hun geslacht, maar ook door hun afkomst, sociale klasse, leeftijd, opleidingsniveau, seksuele voorkeur enzovoort. De mate van uitsluiting die ze ervaren is meer dan de optelsom van die verschillende deelidentiteiten. Het is een fluïde en dynamisch proces. ‘Intersectie’ betekent kruising. Je kunt op een kruispunt staan waar verschillende sociale achterstanden of privileges samenkomen. De laatste jaren wint het begrip aan populariteit. Zo heeft de Europese Commissie in 2020 intersectionalisme gebruikt in haar nieuwe strategie voor gendergelijkheid.

Waarom RGF Staffing Belgium

Als internationale hr-partner koppelt RGF Staffing innovatieve diensten aan lokale kracht en vertegenwoordiging. De organisatie zet daarbij maximaal in op inclusie en diversiteit, vanuit de overtuiging dat je onmogelijk een mensenbedrijf kunt zijn als je die mensen niet ondersteunt. RGF Staffing maakt dit waar met heel concrete initiatieven.

RGF Staffing, in België bestaande uit Start People, Solvus, USG Professionals, Bright Plus en Unique, heeft als ambitieuze doelstelling om tegen 2030 dé meest duurzame hr-speler van de wereld te zijn. Inclusie en diversiteit maken daar als strategische pijler onlosmakelijk deel van uit. “Vandaag zetten heel wat bedrijven zich in voor duurzaamheid”, begint projectcoördinator sustainability Michael Vercauteren. “Dat wordt vaak geassocieerd met groene energie en omgevingszorg – en terecht – maar het gaat daarnaast ook om zorgen voor de mensen. Als hr-bedrijf is het onze absolute plicht en missie om te streven naar een arbeidsmarkt die een weerspiegeling is van de samenleving.”

Women at the top

Een mooi voorbeeld daarvan is het feit dat vijf van de zes CEO’s binnen RGF Staffing vrouwen zijn, een contrast met de Belgische trend waar slechts 10 procent van de CEO’s vrouwen zijn. “Puur een kwestie van mensen groeikansen geven”, legt communicatiemanager Katrien Bex uit. “Dat zijn allemaal vrouwen die gestart zijn als consulent en vervolgens op basis van eigen ambitie en talent naar de top zijn doorgegroeid. We hebben dus niet met quota gewerkt – hoewel die als noodzakelijk kwaad moeten kunnen om verandering in gang te zetten – maar het toont wel hoe iedereen binnen onze organisatie die groeikansen krijgt. En dit ongeacht genderexpressie – dat mag nooit een struikelblok vormen om je talenten te ontplooien.”

Ondersteuning aan mensen met gehooruitdaging

Een ander voorbeeld is RGF Connect, het recente wereldwijde sociale programma rond gelijke kansen van RGF Staffing. “Met dat programma willen we bruggen bouwen en belemmeringen wegnemen”, duidt Michael

Vercauteren. “Concreet geven we in ons land in deze eerste fase extra begeleiding aan mensen met een gehooruitdaging – in de toekomst komen daar nog andere doelgroepen bij. Mensen met een gehooruitdaging hebben sowieso al toegang tot al onze vacatures, maar nu steunen we die ook concreet op vlakken waar ze die steun echt kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld in de vorm van opleidingen en masterclasses, maar ook individuele coachings –bijvoorbeeld rond jobinterviews – om zo hun kansen op de arbeidsmarkt te maximaliseren en hen te begeleiden naar hun droomjob. De vaststelling: deze talenten vormen echt wel een verrijking voor organisaties zonder dat er grote aanpassingen nodig zijn op de werkvloer.”

Jongeren uit een moeilijke socio-economische achtergrond

80% van de Belgische jobs vergt gemiddeld tot hooggeschoolde werknemers. Echter hebben jongeren uit moeilijke socio-economische achtergrond tot 5 keer minder kans om hoger onderwijs te volgen. Deze vicieuze cirkel wil RGF Staffing doorbreken, samen met Boost4Talent, dat deel uitmaakt van de Koning Boudewijnstichting. “Boost4Talent zorgt voor de dagdagelijkse begeleiding van de jongeren en wij springen in vanuit ons vakdomein aan de hand van workshops, stages en studentenjobs.”

Ook Katty Scheerlinck, CEO van RGF Staffing België draagt diversiteit en inclusie hoog in het vaandel. Als voorzitster van Federgon draagt zij ook actief bij aan de activering van kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt, en aan de doelstelling van 80% tewerkstellingsgraad tegen 2030. “Wanneer diversiteit, gelijkheid en inclusie aanwezig zijn op de werkvloer en in de maatschappij, dan wint iedereen”, bevestigt ze. “En deze onderwerpen blijven ook in de toekomst een topprioriteit op onze strategische agenda.”

www.rgfstaffing.be/nl/rgf-connect www.boostfortalents.be

zo sterk inzet op diversiteit en inclusie: “Als hr-bedrijf

moeten wij – zowel intern als extern – een weerspiegeling zijn van de samenleving”

© Frank Toussaint

Als vrouw in de bouw:

Wanneer we het over de bouwsector hebben, denken we meestal aan stevige fysieke arbeid. Kortom, een mannenbastion waar inclusie redelijk exclusief is. Maar is dit wel terecht? Twee vrouwen in de bouw, Morgane Dufrasne en Melisa Uzunbacak, beiden werkzaam bij bouwgroep BESIX, leggen uit dat het ook anders kan.

Hoe groter de stad, hoe meer werven je aantreft. Voor een buitenstaander zijn deze werven de representatie van de bouwsector, maar niets is minder waar. De bouwsector omvat zeker zoveel kantoorjobs als fysieke jobs. “Ik rolde de bouwsector in via mijn architectuurstudie”, zegt Melisa Uzunbacak, Technical Office Engineer bij BESIX. “Ik voelde mij in deze studie niet volledig op mijn plaats en besloot te heroriënteren naar Industrieel Ingenieur. De eerste dag van mijn nieuwe studie moest ik twee maal kijken om goed en wel te beseffen dat de aula voor 99 procent bestond uit mannen.” Ook Morgane Dufrasne, Methods Engineer bij BESIX, maakte iets soortgelijks mee. “In het begin bekeken de proffen de vrouwenbezetting die je op één hand kon tellen met een erg argwanende blik. We moesten ons harder bewijzen, maar de harde inspanningen hebben uiteindelijk geloond.”

Inclusie op de werkvloer

“De eerste drie jaar bij BESIX werkte ik aan een grootschalig project in Marokko. Toen was ik er de enige vrouw, wat voor een extra uitdaging zorgde. Uiteindelijk verliep de samenwerking erg vlot. Het was voor mij een zeer leerrijke periode. De mogelijkheid om bij BESIX op verschillende internationale werven te werken maakt de job erg gevarieerd en uitdagend”, aldus Morgane Dufrasne. Inclusie slaat natuurlijk niet enkel op een gelijke man-vrouwverhouding. Het omvat ook een mix van nationaliteiten, culturen en talen. Verschillende pijlers waar BESIX met haar internationale karakter telkens goed op scoort. “In tegenstelling tot hoe ik het tijdens mijn studies ervaarde, vind ik de bouwsector bestempelen als een mannenwereld vandaag absoluut onterecht. Dat is zeker een verdienste van mijn werkgever die van inclusie een prioriteit maakt.

Het kantoor in Antwerpen bestaat zelfs uit meer vrouwen dan mannen. De focus op inclusie is juist wat BESIX BESIX maakt”, zegt Melisa Uzunbacak.

Ondanks de vele inspanningen van de bouwsector hebben veel mensen toch nog een verkeerd beeld van de sector. Bij gebrek aan correcte informatie kunnen vooroordelen, onterecht, snel naar boven komen. “Leerlingen in het middelbaar dienen grondig geïnformeerd te worden over de veelzijdigheid van de verschillende sectoren, waaronder ook de bouwsector”, aldus Morgane Dufrasne. “We moeten weg van het hokjesdenken”, vult Melisa Uzunbacak aan. De bouw is veel meer dan enkel fysieke arbeid. Zeker de helft van de jobs baseren zich eerder op creatief denkvermogen. We beschikken allemaal over een brein. Een brein dat in staat is om dagdagelijkse problemen creatief aan te pakken, en zoals BESIX duidelijk aangeeft kan dat creatief denkvermogen net zo goed van een vrouw als van een man komen. Melisa en Morgane besluiten: “Wat de bouwsector en BESIX juist zo boeiend maakt is dat we samen bouwen aan de samenleving van morgen, en daar is inclusie een van de grootste bouwstenen.”

“Jobs in de bouwsector bevinden zich niet enkel op de werf”

Morgane Dufrasne Methods Engineer

Melisa Uzunbacak Technical Office Engineer

‘Amai, jij spreekt goed

Nederlands’:

goed bedoeld, maar toch verkeerd

De samenleving wordt aan ijltempo diverser en dat heeft een impact op onze taal. Woorden die vroeger onschuldig leken, worden nu verbannen. Mag je dan echt niks meer zeggen? Integendeel, zeggen experts. ‘Mensen mogen fouten maken, maar ze moeten zich wel kwetsbaar durven opstellen.’

Blank wordt wit, gehandicapte wordt persoon met een beperking en het n-woord is in geen enkele situatie oké. De voorbije jaren is de Nederlandse taal flink onder de loep genomen. Heel wat woorden raken uit de gratie, en er komen nieuwe termen en regels bij. Die moeten ervoor zorgen dat iedereen zich goed voelt, ongeacht zijn, haar of hun fysieke of mentale toestand en religieuze of etnische achtergrond. Maar dat botst op weerstand. Uitspraken als ‘je mag niets meer zeggen’ en ‘de slinger is doorgeslagen’ zijn gemeengoed geworden. Mensen zijn bang voor verandering en hebben het gevoel dat hen iets afgenomen wordt. Die angst is ongegrond, volgens inclusieve-communicatiestrateeg Jihad Van Puymbroeck.

“Inclusief communiceren hoeft niet moeilijk te zijn”, zegt ze. “De belangrijkste tip is zelfs heel eenvoudig. Als je twijfelt aan een bepaald woord kun je gewoon

aan je gesprekspartner vragen of het gepast is. Dat is misschien ongemakkelijk, maar alle begin is moeilijk. Besef dat jij die drempel maar één keer over moet stappen, terwijl je gesprekspartner misschien dagelijks met zulke vragen wordt geconfronteerd.” Net daarom is het ook belangrijk om zelf aan onderzoek te doen, online of in boeken. “Door overbevraging kan het zijn dat sommigen geprikkeld reageren als je hen vraagt om uitleg”, zegt Van Puymbroeck. “Heb daar begrip voor, en probeer zelf je kennis te verhogen door aan research te doen. Vandaar ook de hashtag Educateyourself.”

Ze wijst erop dat taal een proces is dat voortdurend in beweging is. Dat maakt het soms moeilijk om bij te benen. Fouten zijn onvermijdelijk en geen reden tot paniek. “Onze samenleving verandert en dus ook onze taal. Maar het is een individueel verhaal”, zegt Van Puymbroeck. “Iedere persoon geeft een andere connotatie aan woorden. Zo raakte ik onlangs aan de praat met een jongen in een rolstoel. Het ging over wat ik mensen met een beperking noemde. Terwijl hij eigenlijk liever mensen met een handicap hoorde. Ik heb me geëxcuseerd en ben meteen overgeschakeld.”

Maar om te erkennen dat je een fout hebt gemaakt, moet je je kwetsbaar durven opstellen. En daar wringt

Door Tuly Salumu

nog vaak het schoentje, volgens Hanan Challouki, expert inclusieve communicatie. “Mensen worden vaak defensief terwijl het beter is om een open geest te behouden en er een leermoment van te maken. Durf jezelf vragen te stellen. Wat heeft die persoon gekwetst? Hoe is het zo gelopen? Hoe kun je dat in de toekomst vermijden? Luisteren naar wat iemand voelt en doormaakt, dat doen we nog veel te weinig.”

Meer dan wat woorden

Door de voortdurende commotie over bepaalde naamsveranderingen zouden we vergeten dat inclusief communiceren meer is dan het vervangen van een aantal woorden. Het behelst veel meer, zoals audiodescriptie op televisie en de taalontwikkelingen in de lgbtq+-wereld. “Over de voornaamwoorden ‘die’ en ‘hun’ is veel onnodige verwarring”, zegt Van Puymbroeck. “Sommigen vinden het niet grammaticaal correct. Maar taal evolueert. Ik begrijp dat het soms moeilijk is om bij te benen, maar wie zijn wij om die voornaamwoorden af te keuren als non-binaire mensen zich zo identificeren.”

In de bedrijfswereld draait het steeds meer om eenvoudige en meertalige communicatie. Tips daarover vind je onder meer bij het expertisecentrum Wablieft. Zo vermijd je best metaforen, beeldspraak en afkortingen. “Soms kan het ook nuttig zijn om teksten te vertalen”, zegt Van Puymbroeck. “Of om niet alleen tekst te gebruiken. Tijdens de coronaperiode bijvoorbeeld kregen mensen die het Nederlands niet goed machtig zijn spraakmemo’s in hun eigen taal via WhatsApp met een laagdrempelige uitleg over de regels.” Maar ook in je eigen leven vergt het meer dan het schrappen van een aantal woorden. “Op persoonlijk niveau is het vooral belangrijk dat je je bewust bent van bepaalde aannames”, zegt Challouki. “Er zijn nog heel veel onbewuste en bewuste vooroordelen. Die zorgen ervoor dat mensen zich al vanaf de eerste ontmoeting een beeld vormen van een persoon. Als we dat afleren, wordt de kans veel kleiner dat je ongepaste dingen gaat zeggen.”

Eerste hulp bij fouten

Verkeerd woordgebruik kan een vriendelijk gesprek al snel in een verhitte discussie doen verzanden. Hoe reageer je best als je merkt dat je je gesprekspartner hebt gekwetst? “Verontschuldig je meteen en ga de dialoog aan over wat er fout is gelopen”, zegt Van Puymbroeck. “Aanvaard de feedback die je krijgt en ga niet in discussie. De groep die eigenaar is van het woord, bepaalt hoe het evolueert. Zo spreekt Tumult vzw, een organisatie voor jonge vluchtelingen, voortaan over jongeren met een vluchtverhaal. De jongeren hebben mee bepaald hoe zij omschreven willen worden. Dat vind ik mooi, en nu zeg ik het ook op die manier.”

Zeggen dat het goed was bedoeld is een no-go. “Je hoort dat heel vaak”, aldus Van Puymbroeck. “En ergens kan ik wel begrijpen dat mensen geen slechte bedoelingen hebben als ze een verkeerd woord gebruiken. Maar dat maakt het niet minder onschuldig of schadelijk. Uitspraken als ‘amai, jij spreekt goed Nederlands’ lijken niet zo erg. Maar als je ze elke dag opnieuw moet aanhoren, worden die microagressies heel pijnlijk. Vergelijk het met een muggenbeet: eentje is niet zo erg. Maar als je hele lichaam vol staat, dan word je gek.”

Daarom is het ook belangrijk dat je ingrijpt als iemand anders fouten maakt, óók als je favoriete collega bij het koffiezetapparaat bijvoorbeeld het n-woord gebruikt. “Durf te reageren en verbeter je collega”, zegt Van Puymbroeck. “Zelfs als er geen persoon van kleur bij is. Door jouw interventie zullen er in de toekomst misschien minder mensen worden gekwetst.” 

Luisteren naar wat iemand voelt en doormaakt, dat doen we nog veel te weinig.

— HANAN CHALLOUKI INCLUSIEVE COMMUNICATIE-EXPERT

‘Wij zijn ook maar gewoon mensen die een veilige plek zoeken’

Vijf jaar geleden kwam Zana (25) vanuit Syrië naar België. De Koerdische was samen met haar ouders, zus en broer op de vlucht voor ISIS-geweld. In ons land kreeg ze de kans om haar leven verder te zetten. Ondanks alle obstakels kijkt Zana met veel warmte naar de samenleving die haar omarmde en een plek gaf.

Vrijdag is frietjesdag. Straks neemt Zana de trein vanuit Brussel naar haar ouders die in Begijnendijk wonen. Haar mama heeft zich de Vlaamse traditie met veel plezier eigengemaakt: een avond niet koken en gezellig samenzijn met het gezin. Op zondag trekt Zana met haar rugzak weer richting onze hoofdstad. Zoals studenten dat hier doen.

Brussel voelt inmiddels goed en vertrouwd. Het contrast is groot met de dagen dat de opgewekte twintiger samen met haar familie stond aan te schuiven bij het toenmalige aanmeldcentrum Klein Kasteeltje. “Net zoals de andere mensen in de wachtrij wist ik helemaal van niets. Wat voor een land was dit? Hoe zouden we ontvangen worden? Wat was de procedure? Zouden we onze gsm’s moeten afgeven? Of ons paspoort, zoals elders al gebeurd was?”

En toen was er warme soep. En een vrijwilliger van Vluchtelingenwerk Vlaanderen die haar vragen beantwoordde en uitleg gaf over haar rechten. “Ik was plots niet meer het zoveelste nummer in de rij. Voor het eerst in lange tijd voelde ik me weer gezien als persoon.” Ze zei dan ook zonder aarzelen ja toen ze later gevraagd werd om zelf vrijwilliger en ambassadeur te worden bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen. “Voor mij was het vrijwilligerswerk een waardevolle kans om mensen te leren kennen en deel te nemen aan de samenleving. Ik wist bovendien wat mijn inzet voor andere vluchtelingen kon betekenen. Want ik had het zelf ervaren.”

Vandaag is Zana erkend als vluchteling. Ze studeert, werkt en deelt in haar vrije tijd zoveel mogelijk haar verhaal. Enkele jaren geleden nog was ze ambassadeur van de Refugee Walk, de jaarlijkse sponsortocht van Vluchtelingenwerk Vlaanderen waarmee deelnemers zich solidair tonen met mensen op de vlucht. “Ik ben niet sportief, maar toch probeer ik elk jaar flink de langste afstand van 40 km te stappen”, lacht Zana. “Toen ik daar op het podium een woordje stond te doen voor al die mensen die met mij mee op wandel waren geweest, gaf me dat een enorm warm gevoel. Het regende. En zij stonden daar voor mij, voor óns, omdat ze ons belangrijk vonden.”

Die solidariteit kreeg onder meer ook gestalte in een eerdere campagne ‘Ook onze mensen’ van Vluchtelingenwerk Vlaanderen, waarbij de slogan van een bepaalde partij tot een positieve boodschap werd gekeerd. “Ik praat graag over diversiteit op een positieve manier”, zegt Zana daarover. “Mijn grootste doel is om te tonen dat wij ook maar gewoon mensen zijn die een veilige plek zoeken. Die ervan dromen een leven en een toekomst op te bouwen. Spreken is mijn manier om mijn weg te vinden. Als ik met mijn verhaal mensen kan inspireren over hoe leuk en leerzaam samenleven wel is, dan heb ik toch het gevoel dat ik mijn steentje bijdraag.”

Meestappen met de Refugee Walk kan op 8 oktober 2023 in Antwerpen. Laat je sponsoren en beleef een geweldige, solidaire dag. Meer info vind je hierover op www.refugeewalk.be

Sterpunt Inclusief Ondernemen (SIO) is een koepelorganisatie die streeft naar een inclusieve arbeidsmarkt in Vlaanderen en Brussel, in samenwerking met haar drie ledengroepen: de Werkplekarchitecten, maatschappelijke organisaties en sectorfondsen, en inclusieve ondernemingen.

De Werkplekarchitecten zijn de kernleden van SIO. Dat zijn 30 zelfstandige, waardengedreven vzw’s met een kwalitatief aanbod op maat van werkzoekenden, werknemers en werkgevers in Vlaanderen en Brussel. Vanuit het sterke geloof in de kracht en meerwaarde van inclusie in de samenleving zijn zij de beste (expertise)partner voor iedereen die wil werken aan een inclusieve arbeidsmarkt.

Jaarlijks reikt Sterpunt Inclusief Ondernemen i.s.m. met de Werkplekarchitecten de Referentiebewijzen uit. Het Referentiebewijs is een certificaat dat aantoont dat een bedrijf werkervaringskansen heeft gegeven aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ze doen daarvoor een beroep op de hulp van een Werkplekarchitect.

Met een Referentiebewijs tonen ondernemingen dat ze inzetten op inclusie, maar ze kunnen ook een stapje verder gaan.

Gemotiveerde ondernemingen nemen deel aan de tweejaarlijkse Inclusieve Onderneming Award, georganiseerd SIO. De Inclusieve

Onderneming Award lauwert bedrijven die het begrip ‘inclusief ondernemen’ hoog in het vaandel dragen. Naar aanloop van het grote evenement worden vijf ambassadeurs ‘Inclusief Ondernemen’ verkozen door een onafhankelijke vakjury en tijdens de Award wordt een winnaar gekozen door het publiek. De volgende editie vindt in het najaar van 2024 plaats. Bedrijven kunnen zich kandidaat stellen vanaf begin 2024.

De huidige ambassadeurs zijn Renotec, Klaasen & Co., PeetersGovers Albert Heijn, WZC Witte Meren en Schilderwerken Zenner. Schilderwerken Zenner, een klein schildersbedrijf uit Zelzate, mocht in 2022 de Award mee naar huis nemen.

Meer informatie over Sterpunt Inclusief Ondernemen vind je op www.dewerkplekarchitecten. be en www.inclusiefondernemen.be !

InclusieAmbassade is een sociaalculturele netwerkorganisatie die streeft naar een inclusieve maatschappij, waar personen met een handicap volwaardig deel van uitmaken en zich welkom voelen. Ons doel is een wereld waarin mensen begrip hebben voor elkaar, één waarin inclusie vanzelfsprekend is en niet langer een streven.

Dit doen we met publicaties, waarin we, in eenvoudige en duidelijke taal, kennis delen. We creëren leercontexten waardoor mensen met én zonder handicap zich bewuster worden van hun plek in de maatschappij, nieuwe mogelijkheden zien en weerbaarder worden. We voeren campagnes om mensen gevoelig te maken voor een diverse

samenleving en hoe er deel van uit te maken, en om een inclusief beleid voor mensen met een beperking zo hoog mogelijk op de politieke agenda te krijgen.

In september lanceren we het InclusieForum, een reeks lezingen om meer duidelijkheid te geven over inclusie, want wat is dat nu eigenlijk? Het woord inclusie wordt makkelijk in de mond genomen, maar mensen met een beperking vallen daar vaak buiten. Wij focussen net daarop. We laten academici en ervaringsdeskundigen aan het woord om meer duidelijkheid te geven over wat inclusie betekent en hoe we allemaal kunnen bijdragen aan een gastvrije samenleving voor mensen met een handicap.

De volgende thema’s komen aan bod:

• Tussen Kunst en Crip

• Inclusief onderwijs: een persoonlijk verhaal

• Geef me werk dat bij me past en ik kan werken

• Uitnodiging tot dansen met de blik van onszelf en de ander

• Wie is er bang voor afhankelijkheid?

Kom jij ook om ons te helpen bouwen aan een inclusieve wereld?

Het volledige programma en tickets: www.inclusieambassade.be info@inclusieambassade.be

Andy Zenner Schilderwerken Zenner

‘Het is mijn queeste om van diversiteit een normaliteit te maken’

Thomas Van Goethem

Waar veel mediamakers in een kramp schieten als het gaat over kleur en inclusie, slaagt Thomas Van Goethem er met #LikeMe in om die thema’s op een ongedwongen manier vorm te geven. De acteur en creatieve duizendpoot voert personages met buitenlandse roots of homoseksuele geaardheid op als vanzelfsprekend. ‘Diversiteit op het scherm zou de norm moeten zijn voor elke televisie- en theatermaker.’

Thomas Van Goethem neemt geen blad voor de mond. De jonge CEO van Fabric Magic, een hip productiehuis dat ook dans-, zang- en acteeropleidingen organiseert, staat niet achter de huidige omgang met minderheden in het Vlaamse medialandschap. “Het is allemaal zo eng en oppervlakkig”, zegt hij. “Nog voor de reeks is geschreven wordt er al geroepen dat er diversiteit in moet. Terwijl dat vandaag de dag een vanzelfsprekendheid zou moeten zijn in plaats van een opgave.”

Met #LikeMe, de muzikale jeugdreeks waarvoor hij een Ensor won, pakt hij het anders aan. “Ik werk altijd omgekeerd”, zegt hij. “Eerst audities houden en dán pas de rollen invullen. Ik vind dat we te veel over diversiteit als een onderwerp palaveren. Daarom praat ik er zelf zo weinig over. Talent is talent, ongeacht origine. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik er achter de schermen niet actief mee bezig ben. Kijk maar naar Francisco Schuster. Hij heeft mij zo hard geïnspireerd tijdens zijn auditie dat ik speciaal voor hem een rol heb geschreven. Niet omdat hij roots in het buitenland heeft, maar omdat hij enorm getalenteerd is. Diversiteit zou normaal moeten zijn, niet iets waar we geforceerd naar op zoek moeten gaan.”

“Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we er niet bewuster mee moeten omgaan. Ik had bijvoorbeeld oorspronkelijk het personage van Francisco de naam ‘Arthur’ gegeven. Gelukkig maakte de zender mij attent op het feit dat diversiteit op vlak van namen minstens even belangrijk is. Daarom kreeg hij de naam ‘Yemi’, afkomstig van de Afrikaanse naam ‘Adeyemi’.”

“Een klassieke aanpak”, zo noemt hij het. “Ik ben homoseksueel en er wordt daarom verondersteld om me bij de minderheidsgroep te rekenen. Maar ik geloof niet in het force-feeden van diversiteit. Hoewel het mijn queeste is om van diversiteit een normaliteit te maken, dienen we sommige mensen de tijd en ruimte te gunnen om aan het inclusieve gedachtegoed te wennen. Door enkel maar te choqueren gaan we, volgens mij, het proces niet versnellen.” Net omdat hij merkt dat er nog mensen zijn die een andere kijk hebben op inclusie, praat hij er met ons voor het eerst over. “Het is een gevoelig en moeilijk onderwerp”, zegt hij. “Ik wil het bespreekbaar maken. Met dit interview hoop ik mensen te inspireren en te doen

inzien dat diversiteit op het scherm de norm zou moeten zijn voor elke televisie- en theatermaker.”

In #LikeMe schuw je de zware maatschappelijke thema’s niet. Er wordt heel realistisch omgegaan met kanker en homoseksualiteit bijvoorbeeld.

“(knikt) De sterfscène van de mama van Caro is hard en rauw. Maar de muziek verzacht en maakt het gemakkelijker verteerbaar voor een groot publiek. Ik heb zelf altijd in musicals gespeeld en wilde het genre in al zijn facetten doen herleven in Vlaanderen. Ik wilde geen musical maken met pluimen, glitter en overdreven acteerspel. Voor mij is musical veel breder dan dat. Ik wilde geen typische high school musical, maar heb geprobeerd om échte verhalen te schrijven. Daarom hebben we ook heel veel kleinere thema’s in de zijlijnen van de reeks gestopt. Ik had nooit gedacht dat die zo’n grote impact zouden hebben. In de serie is het bijvoorbeeld doodnormaal dat Vince twee papa’s heeft. Ik kreeg daarover een bericht van twee vaders: ‘Onze zoon vindt het geweldig dat de coolste gast van de school in #LikeMe net als hij twee papa’s heeft. Hij voelt zich eindelijk normaal’, schreven ze. Dát is voor mij inclusie. Zo maak je het verschil. Niet door elke aparte situatie op te blazen.”

Wat bedoel je met opblazen?

“Er wordt op dit moment nog iets te veel in hokjes gedacht. En die denkwijze bij de kijker zou ik voorzichtig willen veranderen. Ik wil het publiek niet langer uitleggen wat anno 2023 als normaal beschouwd zou moeten worden.

“Een ander voorbeeld. Met Fabric Magic maken wij ook videoclips. Op een dag vroeg een klant een transgender danser. Ik vroeg hem verwonderd hoe ik dat fysiek moest tonen. Of hij een jongen in een rok of een meisje in een stoere broek wilde. Het valt toch niet van iemands uiterlijk af te lezen dat het een transpersoon is? En daar draait het net om: we shouldn’t care of iemand transgender is of niet. Wij als mensen zouden voorbij hetgeen wat ons en een ander uniek maakt moeten kunnen kijken. En om dat te kunnen bereiken moeten we stoppen met alles wat afwijkt van ‘de norm’ bij iedereen te forceren om zo de juiste boxjes te kunnen afvinken.”

Zelf probeer je het anders aan te pakken?

“Klopt, ik wil ook diversiteit tot bij een breed publiek brengen, maar doe dat op een subtielere manier. Tijdens #LikeMe In Concert 2023, bijvoorbeeld, droegen alle mannelijke dansers tijdens een bepaalde act dezelfde outfit. Een van hen, een fantastisch performer, heeft van nature een bepaalde flair waardoor onze styliste zijn outfit lichtjes heeft aangepast. Hij droeg daarom een iets kortere broek

en een hakje, net zoals zijn vrouwelijke collega’s. Hoewel dat mijns inziens bijzonder subtiel werd aangepakt heeft dat tot heel veel positieve reacties geleid. Ik wil dus zeker op de barricaden staan om te vechten voor waar ik in geloof, maar iedereen moet voor zichzelf uitmaken op welke manier hij/ zij/hen wil vechten.”

Jouw aanpak werkt. #LikeMe was een gigantisch succes, in binnen- én buitenland. Zelfs ouders keken mee.

“Ik heb een hekel aan de opdeling tussen televisie voor volwassenen en kinderen. Op het laatste wordt heel hard neergekeken. Dat is zonde. Door #LikeMe ben ik de grootste predikant van jeugdentertainment. De serie heeft me het voorrecht gegeven om duizenden woonkamers binnen te komen en verschillende generaties een vorm van opvoeding te geven. Of neen, beter gezegd: een dialoog te creëren. Ik heb met massa’s ouders en leerkrachten gesproken en zij vertelden me allemaal dat één aflevering van 26 minuten uren aan gespreksstof creëert aan de keukentafel en in de klas. Zo wordt Yemi, die aan zijn geaardheid twijfelt, gebruikt door ouders en kinderen om over hun eigen gevoelens te praten. Ik geef daar credits voor aan Ketnet. Ze zijn daar met hun team enorm aandachtig mee bezig geweest.”

Heb je ook tegenkanting gekregen?

“Jammer genoeg wel. Zo was er een stickerboek van #LikeMe te krijgen in Albert Heijn. Op een van de

stickers zie je het personage van Francisco met zijn vriendje in de reeks zoenen. Een Nederlandse moeder heeft daar enorm veel herrie over geschopt op TikTok. Ze vond zo’n kus abnormaal en noemde die ene sticker propaganda. Het boek was bedoeld als herinnering voor de fans naar aanleiding van de laatste aflevering. Dat het hele idee zomaar door het slijk werd gehaald door die ene onschuldige foto, stelde me teleur. Het deed me beseffen dat er nog veel werk aan de winkel is. Ik begrijp dat er mensen zijn die nog altijd moeite hebben met homoseksualiteit, maar laat ons elkaar alsjeblieft met respect behandelen én laat onze kinderen vooral zien hoe mooi onze diverse wereld kan zijn. De duizenden liefdevolle reacties op het zure bericht van die moeder bewezen dat veel mensen er hetzelfde over denken als ik.”

Was jouw homoseksualiteit thuis een issue?

“Ik heb het geluk gehad dat ik ben opgegroeid in een heel warm nest. Toch was ik de vreemde eend in de bijt. Ik wilde niet voetballen of judoën, maar acteren, springen en dansen. Toen ik voor het eerst verliefd werd op een jongen, was het niet evident om dat thuis te vertellen. Ik gebruik niet graag de term coming out, want dat vind ik belachelijk. Homoseksuelen worden gewoon verliefd en heteroseksuelen moeten ook niet uit de kast komen. Toen ik het mijn ouders dus vertelde, waren ze bang dat ik meteen met handtassen zou gaan rondlopen en schaars gekleed op de Gay Pride zou paraderen. Dat was niet het geval, al respecteer ik natuurlijk de mensen die dat wél willen doen. Ik heb mijn ouders de ruimte gegeven om aan

Wat ik zelf leuk vind aan kinderen is dat voor hen diversiteit en inclusie al normaler zijn dan voor veel volwassenen.

het idee te wennen. Het is allemaal goed gekomen. En in de tussentijd zijn we elkaar altijd graag blijven zien.”

Herken je je in homoseksuele personages van andere tv-series?

“Eerlijk? Absoluut niet. Elke soap heeft al een homoseksueel personage gehad. Maar ik vind ze vaak heel stereotiep en extreem. Het zijn altijd dramaqueens of overspelige mannen. Ik heb nog maar zelden een geloofwaardige representatie gezien van iemand zoals ik, niet supermannelijk noch -vrouwelijk. Op dat vlak kan het Vlaamse medialandschap nog veel leren. En ik ook hè. Ik heb dagelijks gesprekken met mensen die mij inzichten geven om het nog beter te doen.”

Waar haal je je inspiratie?

“Uit onze opleidingen bij Fabric Magic. Wij geven dans- en musicalopleidingen aan jongeren. Tijdens de repetities loop ik door de gangen en leg ik overal mijn oor te luisteren. Het is ongelofelijk wat daar allemaal wordt verteld. Zo blijf ik op de hoogte van waar jongeren mee bezig zijn. Wat vinden ze normaal, waar schrikken ze van, wat enthousiasmeert hen? Wat ik zelf leuk vind aan kinderen is dat voor hen diversiteit en inclusie al normaler zijn dan voor veel volwassenen. Zij staan hier heel erg voor open en voor hen is het (bijna) geen issue meer. En dat is de verdienste van een heleboel reeksen, waaronder #LikeMe. Een op de vier kinderen in Brussel en Vlaanderen groeit ondertussen op in een gezin waar Nederlands niet de moedertaal is. Voor hen is diversiteit dus al de normaalste zaak van de wereld, zij denken er op dezelfde manier over als ik en Ketnet dat ondertussen doen.”

Je wordt soms de jonge Gert Verhulst genoemd. De eerste uitzending van zijn talkshow De Tafel van Vier was zacht gezegd niet inclusief te noemen. Hij heeft daar veel kritiek op gekregen.

“Ik denk niet dat dat slecht bedoeld was. Ik vind het nog altijd een gigantisch compliment dat mensen mij met hem vergelijken op basis van mijn ondernemerschap, ambities en doorzettingsvermogen. Ook al vind ik de vergelijking op zich van de pot gerukt. Vlaanderen beseft niet wat die man op wereldniveau heeft betekend. Verhulst is een jeugdidool van mij. Mijn carrière is bij hem begonnen. Zo doe ik nog altijd stemmetjes voor Maya de Bij en Wickie de Viking. Om terug te komen op de heisa rond de talkshow. Ik denk dat we daar wel in verschillen. Ik ben van een andere generatie en bekijk die thema’s met een jongere blik.”

Na vier seizoenen is er onlangs definitief een einde gekomen aan #LikeMe. Wat brengt de toekomst?

“Ik ben bezig met tal van nieuwe projecten maar kan er nog niet veel over vertellen.” 

Smart Fact.

Naar wie kijk je op?

“Ik kijk enorm op naar de jongeren in onze opleiding. Het is ontwapenend mooi om al die getalenteerde gasten te zien werken voor hun passie. Weet je, wij makers vertellen vaak over wat de jeugd wil horen en wat niet, over hoe de jeugd praat… Maar ik zie de jeugd nooit aan tafel zitten mét de makers. Dat vind ik jammer. Daarom probeer ik hen zo actief mogelijk te betrekken. Ik heb zelf als tiener de kans gekregen om mijn hart te volgen. Judo en voetbal vond ik niet leuk dus mocht ik toneel doen van mijn ouders. Hierdoor heb ik heel veel mensen ontmoet die mij hebben geïnspireerd en gebracht waar ik nu sta. Nu probeer ik een bron van inspiratie te zijn voor iedereen met een hart voor dansen, zingen, acteren en zelfs ondernemen. Ik probeer een safe space te creëren. Een plek waar creatieve kinderen, jongeren en zelfs volwassenen zich veilig voelen. Waar uniek zijn een zegen is. Dat is mijn grootste droom. Ik hoop dat wij op die manier een voorbeeld kunnen zijn.”

TAG DE toekomst VAN DE JEUGD

Steun kinderen en jongeren in armoede. Ze verdienen

Als de overheid in gebreke blijft …

Het onderwijs speelt een grote rol voor kinderen in armoede: succes op school is een ticket voor een mooie toekomst. Investeren in onderwijskansen zou een absolute beleidsprioriteit moeten zijn. Gelukkig nemen veel  organisaties hun verantwoordelijkheid op.

Help jij mee? Zo eenvoudig kan het. Ook als individu kan jij mee helpen investeren in een onderwijsbeleid dat kansen verhoogt en beter afgestemd is op kinderen en jongeren in armoede. Met een kleine storting zet je een symbolische handtekening onder onze eis voor een beter onderwijsbeleid en meer toekomstkansen.

Win een te gekke schoolbank: voor thuis of in je klas Aan de campagne ‘Tag de toekomst van de jeugd’ is een tombola met een unieke prijs gekoppeld: een oude schoolbank, door de Gentse graffiti-artiest Lindert Steegen omgetoverd tot kleurrijke eyecatcher! Bij aankoop van één of meer lotjes steun je onze eisen én maak je kans op de schoolbank. Stel je voor dat je als leerkracht zo’n bank in je klas hebt, of als ouder thuis voor je zoon of dochter! Of doe het voor iemand in armoede die je kent en die het op school moeilijk heeft.

Scan de QR-code, koop een tombolalotje van 5 euro en maak kans op de schoolbank. Of steun ons via een donatie op BE21 0000 0000 0303. Dankjewel!

Bekijk onze campagne ‘Tag de toekomst van de jeugd’ op www.armoedeuitsluiten.be

evenveel kansen op onderwijs.

SCAN, STEUN EN WIN!

FINANCE IS FUN ÉN DIVERS

Het aantal vrouwen in managementfuncties bij Belgische banken, verzekeraars en andere financiële instellingen is de jongste jaren sterk gestegen. Maar het kan en moet nog beter, zegt Claire Godding, die bij Febelfin aan die kar trekt. Met Wo·Men in Finance wil ze bewustwording rond diversiteit en inclusie vergroten en het genderevenwicht op alle niveaus binnen de financiële sector bevorderen.

Wo·Men in Finance wil een cultuur van inclusie creëren en implementeren waarbij genderdiversiteit als een prioriteit wordt beschouwd op de agenda van de Board of Directors. “De sector kampt nog teveel met een stoffig, grijs imago, maar dat is onterecht”, zegt Laura Lumingu, die zelf al 13 jaar bij KBC werkt. “Werken in de banksector was iets wat ik nooit had overwogen. Als jonge student op weg naar mijn master Communicatie werd ik getriggerd door het potentieel van technologie.” Voor ze het goed en wel besefte kreeg ze een IT-job aangeboden bij de Belgische bankverzekeraar. “Een voorbeeld van het benutten van het aanwezige potentieel en het juist inzetten van talent. Want die talenten zijn er wel degelijk”, vult Wendy Baeyens aan, die Marketing en Communication Manager is bij de internationale verzekeraar Marsh McLennan. En dat na meer dan 20 jaar ervaring in Luxury Retail, brand management met een passie voor consumenten. “Diezelfde passie en expertise kan ik hier net zo goed ontplooien. Waarom zou je jezelf limiteren?”

Diversiteit is niet alleen maar aandacht voor gender of origine, ook een goede mix van diploma’s, leeftijden en persoonlijkheden verrijken het beslissingsdebat. “Vrouwelijke rolmodellen zijn belangrijk als signaalfunctie”, zegt Leen Vermeersch van Euroclear, een financiële marktinfrastructuur met hoofdzetel in België. “Ik ben ook ervaringsdeskundige in Non-Violent Communication (NVC). Bovendien hecht ik veel belang aan mentaal welzijn en positieve intelligentie. Mijn creativiteit gebruik ik graag om me in te zetten voor een duurzame kijk op economie en financiën.” Wendy Baeyens: “De ontwikkelingskansen in de financiële sector zijn immens, en dat verhaal is nog onvoldoende bekend bij de jonge afgestudeerden. Zo hebben wij een specifiek schaduwkabinet van young potentials die het directiecomité triggert, en ons bij de les houdt.”

De financiële sector heeft boven alles een maatschappelijke rol te spelen. “Daartoe kunnen bijdragen is voor mij een belangrijke motivatie”, aldus Laura Lumingu. “Bankieren is zoveel meer dan je op het eerste gezicht zou denken. De sector is zo divers en er zijn eindeloos veel mogelijkheden. Mee het verschil kunnen maken in duurzaamheid, innovatie, op sociaal vlak. En het is een sector met oog voor een positieve work-lifebalans.” We zijn nu als sector meer bewust van de rol van diversiteit en inclusie in de kwaliteit van de besluitvorming, merkt Claire Godding op. “Hoe meer verscheidenheid, hoe meer innovatiecapaciteit. We hebben alle talenten nodig voor de oplossingen van morgen.”

De vertegenwoordiging van dames in de financiële sector in cijfers:

52,4% in de sector (banken, verzekeringen, andere financiële instellingen)

45,9% in middenmanagement / 30,4% in senior management / 23,3% op directieniveau

52 financiële instellingen zijn lid van Wo·Men in Finance en vertegenwoordigen samen + 90% van de sector

Wo.Men in Finance Belgium (@womeninfinancebelgium)

S.He Goes Digital Executive Master in Digital and IT essentials - ULB

Brussel als toonbeeld van inclusie

De stad Brussel heeft de zilveren medaille veroverd bij de prijzen ‘Europese hoofdsteden voor inclusie en diversiteit 2023’. Tweede van 74 kandidaten… Als dat geen bewijs is dat Brussel een voorbeeldige stad is! Het geheim? Een ambitieus plan dat zijn vruchten afwerpt.

De prijzen worden uitgereikt door de Europese Commissie, die zo steden beloont die concrete stappen hebben gezet in de richting van een rechtvaardiger samenleving door te ijveren voor diversiteit en inclusie op het gebied van geslacht, zogenaamd raciale of etnische afkomst, handicap, leeftijd, genderidentiteit of seksuele geaardheid. “Dat Brussel in de prijzen is gevallen tussen 74 kandidaten uit de hele Europese Unie, is een mooie erkenning van het ongelooflijke werk dat we sinds 2019 hebben verzet. Dankzij deze prijs krijgen onze inspanningen ook meer aandacht”, zegt een opgetogen Nawal Ben Hamou, Brussels staatssecretaris voor Gelijke Kansen.

Wat het grote verschil maakte? Dat Brussel voor het eerst besloot om van gelijke kansen een belangrijke, transversale bevoegdheid te maken. Sinds 2022 werkt de stad met zes actieplannen voor de doelgroepen die in Brussel het meest met discriminatie te maken krijgen. Met die unieke aanpak, een ambitieuze visie en sterke voorlichtingscampagnes gaat de Belgische hoofdstad elke dag opnieuw de uitdaging aan om gelijke kansen te bevorderen. Brussel kan hiervoor niet alleen rekenen op de hulp van tal van instellingen en verenigingen die in het veld werken, maar ook op het positieve imago en de reputatie als gastvrije stad.

Een stad met veel gezichten

Brussel is de hoofdstad van de Europese Unie, het hoofdkwartier van de NAVO en een kruispuntstad

waar mensen van over de hele wereld thuis zijn. Brussel staat al lang bekend om zijn kosmopolitische karakter, op het snijpunt van talen en culturen. Een plek waar iedereen welkom is en die alle facetten van diversiteit omarmt. De stad heeft ruimdenkendheid en gastvrijheid verheven tot een ware levenskunst, voor bewoners, toeristen én minderheden. Brussel legaliseerde trouwens als een van de eerste steden in Europa het homohuwelijk.

Helaas is de dagelijkse realiteit verre van idyllisch. Minderheden, van welke aard dan ook, ondervinden op veel vlakken nog altijd discriminatie. Dat uit zich bijvoorbeeld in de zoektocht naar een woning of werk. De afgelopen jaren zien we wel dat de politici zeer concreet de strijd willen aanbinden met alle vormen van discriminatie, op alle gebieden. “We willen verandering zien, een andere mentaliteit”, legt Nawal Ben Hamou uit.

Tegen die achtergrond voerde de Brusselse regering een antiracismeplan in. Het omvat 48 maatregelen rond huisvesting, werk, de openbare ruimte, gezondheid en bewustmaking. Die broodnodige maatregelen geven een sterk signaal. Maar dat is niet alles, want de stad werkt op alle fronten. We lichten graag vier thema’s toe waar Brussel op inzet. Het doel: een volledig inclusieve en diverse stad waar iedereen zich welkom voelt. 

Door Valérie Kinzounza

De integratie van nieuwkomers

Zodra ze ingeschreven zijn in het vreemdelingenregister van een Brusselse gemeente, kunnen alle nieuwkomers een gratis onthaalcursus volgen in hun eigen taal. Ze krijgen daarbij hulp van een van de vele maatschappelijk werkers of docenten, die in het verleden soms zelf de onthaalcursus hebben gevolgd. Noden zoals huisvesting, inkomen en gezondheidszorg worden ingeschat om de beste hulp te kunnen bieden. Tijdelijke huisvesting, juridische bijstand, taallessen, een job of een beroepsopleiding… het zijn maar enkele van de vele mogelijkheden waarmee Brussel zijn nieuwkomers welkom heet.

De rechten van mensen met een handicap

Brussel reikt mensen met een handicap al vele jaren de middelen aan om in de stad te wonen en er gelukkig te zijn. Hoe? Met het Handistreamingplan, dat aan de hand van 44 maatregelen inzet op een betere vertegenwoordiging en meer inclusie van deze doelgroep. Het betekent dat ze een betere toegang krijgen tot onder meer huisvesting, werk, onderwijs en evenementen, maar ook dat ze niet worden gediscrimineerd als het gaat om inrichtingen, voorzieningen, vervoer en openbare plaatsen (musea, toiletten, het park...). Kortom: dat er overal rekening met hen wordt gehouden. Zo probeert de stad te voorkomen dat mensen met een handicap te afhankelijk worden van anderen en geïsoleerd raken.

De rechten van lgbtqia+

Via onder meer verenigingen, festivals, feesten en bars zet Brussel zich al lang in voor een open samenleving en meer respect voor de rechten van de lgbtqia+-gemeenschap.

Aan de hand van een actieplan met 35 maatregelen wil de stad de discriminatie van deze groep tegengaan en ervoor zorgen dat ze zich aanvaard en veiliger voelen. Voorbeelden?

Een Regenbooghuis voor gezondheid en welzijn openen, leerlingen en leerkrachten voorlichten, politiemensen opleiden en gebruikmaken van lesmateriaal waarin ook andere gezinssamenstellingen, seksuele voorkeuren en genderidentiteiten aan bod komen.

Culturele diversiteit

Volgens Statbel zijn maar liefst drie op de vier Brusselaars van buitenlandse origine. De stad is dus een smeltkroes van nationaliteiten en culturen die redelijk goed samenleven. Het geheim? Elke cultuur krijgt de ruimte om zich uit te drukken. Officiële handleidingen geven informatie in verschillende talen, veel voedingswinkels verkopen producten uit diverse landen, er vinden festivals met wereldmuziek plaats… In Brussel kan iedereen zijn cultuur dus vrij beleven en omarmen.

Internet en tv ontwikkelen zich als mobiele krachtpatsers

Internet en tv zijn niet langer gebonden aan kabels. Tegenwoordig bestaan ze ook in handige meeneemversie. Onze nieuwe mobiele behoeften sturen daarop aan. Tegelijk geven slimme plug-and-play-oplossingen een zetje aan de digitale inclusie.

De homo sapiens is een homo digitalis mobilis geworden. Anno 2023 vinden we het maar normaal om eender waar en wanneer toegang te hebben tot het internet. Op de trein onderweg naar kantoor behandelen we onze eerste werkmails, we regelen on the go tickets voor de komende zomerfestivals of checken online het saldo op onze bankrekening.

Die mobiele wereld ligt evenwel niet voor iedereen open. Een op de twintig Belgen heeft geen toegang tot breedbandinternet. Op het vlak van gelijke digitale kansen blijft er werk aan de winkel. Ook onze snel veranderende levensstijl is een risicofactor voor digitaal isolement, signaleert Kristien Vercruysse van telecomprovider TADAAM. “Covid heeft de digitalisering van onze samenleving aanzienlijk versneld. Onze manier van werken, leven en leren is uiterst mobiel geworden. Ook in de manier waarop we onze vrije tijd organiseren, willen we graag de grootst mogelijke keuze en flexibiliteit. Die nieuwe context vraagt niet alleen van onszelf bijzondere aanpassingen en vaardigheden. We hebben ook een internet- en tv-oplossing nodig die in staat is om deze levensstijl te volgen.”

Bij een klassieke internet- en tv-aansluiting verloopt de verbinding met de online wereld via een netwerk van kabels, legt Kristien Vercruysse uit. “Vandaag gaan we ervan uit dat die kabels wel tot in iedere huiskamer komen. Dat is echter niet het geval. Over heel België zijn er nog steeds heel wat white spots,

die geen aansluiting hebben. Dan gaat het over woningen op afgelegen locaties, waar de kost voor operatoren te groot is om bekabeling aan te leggen, maar ook over mobiele woningen als caravans of woonboten. Die mensen moeten zich vaak nog behelpen met satellieten op het dak of hotspots via hun gsm.”

Bijna vier jaar geleden lanceerde TADAAM een breedband internetverbinding die niets meer nodig heeft dan een stopcontact. Verantwoordelijke Kristof Vanhuffel legt uit hoe de oplossing werkt. “Gebruikers ontvangen een modem met SIM-kaart en tv-box. Zodra de modem is aangesloten op het stopcontact zendt die automatisch wifi uit. Als je vervolgens de tv-box in een stopcontact steekt en verbindt met de wifi van de modem, ben je helemaal gesteld. De tv-box fungeert bovendien als een smart-tv. Je kunt er alle gangbare smartphone-apps op installeren en openen, maar dan op groot scherm.”

Het grote voordeel is volgens Vanhuffel dat er geen technici of bekabeling meer nodig zijn voor de installatie. “Dit type oplossingen biedt een compleet nieuwe ervaring voor de gebruiker. Je neemt je internet en tv letterlijk met je mee. Ben je op vakantie aan de kust of sta je ergens op een parking in de middle of nowhere? Dan nog kun je onbeperkt surfen, streamen of Netflix kijken. Het nieuwe internet kent geen grenzen of limieten. De digitale gebruiker consumeert waar en hoe hij het wil.”

Providers hebben zich te lang verscholen achter de complexiteit van hun technologieën en platformen, vindt Kristien Vercruysse tot slot. “Dat soort dienstverlening ligt mee aan de basis van digitale ongelijkheid. Maar televisie of internet behoeft geen papierwerk of kleine lettertjes. Het moet voor iedereen toegankelijk zijn, zonder dat een operator restricties oplegt.”

Meer over.

TADAAM is een Telenet-venture die internet en televisie aanbiedt over het mobiele netwerk. Samen met haar partners hecht TADAAM grote waarde aan innovatie en toegankelijkheid. De organisatie wordt geleid door het idee dat internet en tv mogelijk moeten zijn zonder kabels, contract of techniekers. TADAAM biedt een plug-and-playoplossing die gebruikers volgt naar eender welke plek in België. Een snelle en simpele verbinding met de wereld staat voorop.

KRISTIEN VERCRUYSSE MARKETING AND COMMUNICATIONS LEAD

KRISTOF VANHUFFEL TADAAM LEAD

Meer sportplezier dankzij het coachingprogramma ‘sport & voeding’ van Yakult

Lichaamsbeweging is essentieel om je darmen gezond te houden en je goed te voelen – dat geldt voor iedereen!

Yakult is zich daar maar al te zeer van bewust. Daarom waren we ook partner van de 20 km van Brussel. Ons team liep voor het Rode Kruis: hardlopen is immers top, lopen voor een goed doel is nog beter!

Regelmatige lichaamsbeweging zorgt voor meer verscheidenheid in de darmmicrobiota. Wat nog meer verrast: afhankelijk van het soort sport dat je beoefent, zijn bepaalde bacteriën meer aanwezig dan andere.

Bij een hogere trainingsbelasting krijgen sporters echter vaak af te rekenen met darmproblemen. Liefhebbers van sporten als hardlopen, trailrunning en triatlons kunnen dat beamen. 30 tot 90% van de duursporters klaagt erover.

Nultolerantie voor discriminatie

Dankzij nieuwe federale wetgeving krijgt de strijd tegen discriminatie een boost. Enerzijds zullen er strengere straffen zijn voor daders, anderzijds zal je als slachtoffer van meervoudige discriminatie kunnen rekenen op doorgedreven bescherming.

Maar wat is meervoudige discriminatie? Het gaat om feiten waarbij je gediscrimineerd wordt op basis van twee of meer criteria die wettelijk beschermd zijn. Denk bijvoorbeeld aan een hotel dat uitdrukkelijk de toegang ontzegt aan vrouwelijke Aziatische klanten omdat ze die automatisch aanzien als sekswerkers. In dat voorbeeld worden Aziatische mannen wel toegelaten tot het hotel, net als niet-Aziatische vrouwen. Enkel een specifieke categorie van personen, in dit geval Aziatische vrouwen, wordt geweerd. Die discriminatie gebeurt dus op basis van twee criteria (hier gender en etnische afstamming): dat is meervoudige (of intersectionele) discriminatie.

Als je tijdens het sporten last hebt van misselijkheid, een opgeblazen gevoel, buikpijn of krampen, is dat natuurlijk nefast voor je prestaties en vooral erg ongemakkelijk. Door je darmen op het juiste moment de juiste voeding te geven en ze te ‘trainen’, kun je darmklachten voorkomen!

Yakult heeft een online coachingprogramma ontwikkeld voor alle sportbeoefenaars. Het leert je hoe je als sporter moet eten en hoe je darmklachten kunt voorkomen als je aan duursport doet.

Yakult verhoogt het aantal goede bacteriën in de darm

In het nieuw wettelijk kader zal je als slachtoffer van meervoudige discriminatie direct voor je rechten kunnen opkomen en erkenning krijgen als volwaardig slachtoffer. Het is niet meer nodig om eerst te kiezen voor welk criterium je de discriminatie wil aanklagen. Vroeger moest je wel eerst prioriteit geven aan één criterium vooraleer je gerechtelijke stappen kon zetten.

Bovendien zullen de schadevergoedingen fors stijgen: voor feiten van discriminatie (die niet onder het arbeidsrecht of de sociale zekerheid vallen) ligt de schadevergoeding binnenkort driemaal hoger dan vroeger: afhankelijk van de feiten gaat dat van 650 euro naar 1950 euro, en van 1300 euro naar 3900 euro. De bedragen zijn jaarlijks indexeerbaar vanaf 2024.

Met die stappen wil de overheid werken aan meer gelijkheid en gerechtigheid in onze samenleving en hoop bieden aan slachtoffers. Want iedereen heeft het recht om zichzelf te zijn.

Draag jij ook je steentje bij? Meld discriminatie of haat bij de juiste instanties.

• UNIA, voor meldingen van elke vorm van discriminatie of racisme, ook als getuige: www.signalement.unia.be

• IGVM, voor meldingen van discriminatie rond de gelijkheid tussen vrouwen en mannen: www.igvm-iefh.belgium.be/nl/infoen-hulp

Hoe jongeren merken beïnvloeden

Gen Z is de generatie van de paradoxen, die met haar even fascinerende als complexe gedrag merken dwingt om hun marketingstrategie om te gooien. Hoe hebben deze jongeren de manier van kopen en consumeren zo radicaal weten te veranderen?

Ze zijn geboren tussen 1997 en 2010. Jongeren die van bij hun geboorte vertrouwd zijn met een wereld gedomineerd door computers en het internet. Die zijn opgegroeid met Amazon en de sociale netwerken en die de samenleving en hun relaties met anderen via virtuele platformen bekijken. Zo kijken ze ook naar merken, wat voor een radicale ommekeer zorgt. “Als de jeugd jouw merk niet wil, willen de ouders jou ook niet. Want de jeugd is koning”, aldus Eric Briones, medeoprichter van de Paris School of Luxury, redactiedirecteur van het Journal du Luxe en coauteur van het boek Le choc Z

In termen van doelgroepmarketing valt deze generatie, die al heel actief consumeert, evenwel buiten de gebruikelijke hokjes. Eric Briones: “Gen Z’ers staan niet achter de stereotyperingen die de oudere generaties hebben ‘nagelaten’. Zo zijn ze absoluut allergisch voor een onderscheid in gender, ook al is het altijd al de basis van marketing geweest om het verschil te maken tussen mannen en vrouwen.” Waarom hebben de merken zich moeten schikken naar de regels van deze generatie en hoe hebben ze dat aangepakt?

De invloed van de sociale netwerken

Als we wat helderheid willen scheppen in de situatie, komen we al snel uit bij de sociale netwerken. Die zijn uitgegroeid tot een microfoon waarmee deze jongeren, die hun leven hebben opgebouwd rond het hypervisuele, hun boodschap steeds luider laten weerklinken. “In tien jaar tijd hebben we een ongelooflijke periode van bevrijding meegemaakt. Via die netwerken zien we alles wat zich waar dan ook afspeelt. Het is een venster op de wereld dat je toont wat mensen aanbieden, wat ze nodig hebben en wat ze willen”, zegt Astrid Lefèvre, maker van de podcast We Love Belgian Brands en expert in commerciële ontwikkeling binnen de modesector. “Steeds meer mensen willen het woord nemen, zich uiten. Dit is een echte vraag vanuit de samenleving en de merken hebben snel het potentieel van het internet en de sociale netwerken ingezien.”

Het nieuwe van de sociale netwerken is de ‘extimiteit’ die ze met zich hebben meegebracht: jezelf vormgeven door verhalen over jezelf te vertellen. Voortaan kan iedereen het woord nemen, naar voren treden en zich uitdrukken. Dit heeft ook geleid tot de opkomst van intensief gevolgde persoonlijkheden, zoals influencers, die nieuwe ideeën en creatieve voorstellen hebben aangebracht en nieuwe rolmodellen hebben aangeboden aan de jongeren. “Dat alles leidt tot een ommekeer in de samenleving, want nog maar vijftien of twintig jaar geleden was het dominante

Door Valérie Kinzounza

— ERIC BRIONES

MEDEOPRICHTER VAN DE PARIS SCHOOL OF LUXURY, REDACTIEDIRECTEUR VAN HET JOURNAL DU LUXE EN COAUTEUR VAN HET BOEK LE CHOC Z

model wit en elitair. Sindsdien is alles enorm veranderd”, legt Astrid Lefèvre uit. Geen enkel domein of merk ontsnapt aan dit fenomeen.

Daarbij moeten we opmerken dat generatie Z beschikt over een kracht die ze telkens opnieuw benut: “Ze is constant verontwaardigd, want ze heeft goed begrepen dat dit haar invloed vergroot. Ze gebruikt die kracht dan ook door zeer veeleisend te zijn ten aanzien van de merken. Deze generatie heeft de e-commerce volledig omarmd en is uitzonderlijk gevoelig voor de manier waarop merken een product verkopen, erover communiceren en het leveren”, licht Eric Briones toe. Het resultaat? “De merken zijn bang voor generatie Z. Voor haar macht om te boycotten en te censureren.”

De aantrekkingskracht van geëngageerde merken

Vandaag zijn de merken ook politiek geworden. Via wat ze verkondigen, via de modellen die ze kiezen (bijvoorbeeld in de mode met plussizemodellen zoals Ashley Graham, Winnie Harlow, die lijdt aan vitiligo, of transgender topmodellen…) of via de producten die ze verkopen. Denk maar aan inclusieve cosmetica, genderneutrale kleren, games waarin mensen met verschillende huidskleuren of personen met een handicap aan bod komen… Of het nu gaat om duurzaamheid, ethiek of diversiteit, alle merken die door jongeren als begeerlijk worden beschouwd zijn sowieso geëngageerde merken. Als ze die reputatie dan koppelen aan een weldoordachte marketing- en imagostrategie, is succes verzekerd.

Zelfs de luxesector heeft dat begrepen en bundelt de krachten met persoonlijkheden die eruit springen. “Iemand als Virgil Abloh bij Louis Vuitton heeft een

onuitwisbare stempel gedrukt door wat hij de mode heeft gebracht op het vlak van openheid, diversiteit, krachtige invloeden en creativiteit”, merkt Astrid Lefèvre op. “In de politiek lieten figuren als Barack Obama de wereld zien: ‘ Yes we can! ’ Wat een krachtige boodschap! We hebben vertegenwoordigers en rolmodellen nodig. Ook dat is een manier om de gevestigde patronen te doorbreken.”

Behoefte aan authenticiteit

We kunnen niet anders dan een verschuiving van de waarden vaststellen in deze onzekere ecologische, economische en geopolitieke tijden. De generaties van vandaag denken in de eerste plaats aan hun welzijn. Ze vragen zich af: ‘Wat is het beste voor mezelf en wat is zinvol?’ Die vraag naar zingeving speelt ook bij de merken die ze consumeren. Die moeten dus aanvaarden dat zelfpromotie niet langer volstaat, zelfs als “zich inzetten voor een of meer aspecten een echte keuze is. Het is niet omdat de markt er is, dat iedereen erheen wil”, legt Astrid Lefèvre uit.

Authenticiteit is dan ook een belangrijk criterium: als een merk oprecht overkomt, kunnen velen zichzelf erin herkennen en aansluiting vinden bij de waarden van dat merk. Daarbij hoeven we niet per se bang te zijn voor enige tegenstrijdigheid. Dat is bijvoorbeeld duidelijk te zien in de mode: ook al beweren gen Z’ers ecologisch te zijn, een meerderheid van hen koopt nog steeds fast fashion. Dat illustreert de paradox van die jongeren: ze eisen van merken wat ze zelf niet altijd kunnen waarmaken. Het positieve nieuws is uiteindelijk dat de merken naar hen luisteren. En dat is een goede zaak, want het zorgt ervoor dat die merken evolueren naar meer openheid en transparantie. 

De merken zijn bang voor generatie Z. Voor haar macht om te boycotten en te censureren.

Hou je ogen open voor geweld

Meer dan 9000 burgers deden vorig jaar een oproep over geweld, misbruik of kindermishandeling via de hulplijn 1712. Toch kunnen de drempels om misbruik te melden nog altijd omlaag. Zowel bij wie getroffen wordt door geweld als bij omstanders.

Hulplijn 1712 werd opgericht voor burgers met een vraag over geweld in al zijn gedaanten: van lichamelijk misbruik tot psychisch of financieel geweld. Vorig jaar werden zes procent meer oproepen geregistreerd dan de jaargang voordien. Driekwart ervan ging over geweld binnen het gezin. Bijna een kwart betrof seksueel geweld. Meer dan de helft van de oproepen ging over kindermishandeling.

Op zich is het een goede zaak dat mensen steeds meer geneigd lijken om gevallen of vermoedens van geweld in hun omgeving te melden, zegt Vlaams coördinator van 1712 Wim Van de Voorde. “Uit de praktijk en uit onderzoek weten we dat slachtoffers, zeker minderjarigen, meestal niet de stap zetten naar hulpverlening of naar de politie. Daarom is het zo belangrijk dat omstanders alert blijven voor signalen. De prevalentie van geweld is immers bijzonder hoog. Elk jaar wordt een op de vier Europeanen het slachtoffer van een misdrijf. Uit

Belgische cijfers rond huiselijk geweld blijkt dat ongeveer een op de tien mannen en een op de zeven vrouwen het voorafgaande jaar geconfronteerd werd met geweld door een (ex-)partner. Geweld is niet de ander. Het is u en ik.”

Toch hebben we soms de neiging om geweld af te doen als een privézaak. Met die houding wil de EU-campagne Ik hou mijn ogen open komaf maken. “Geweld is een maatschappelijk probleem waar we allemaal een individuele verantwoordelijkheid in hebben. Daarom steunen we deze campagne van de Europese Commissie”, stelt Van de Voorde. “Deze campagne wil het taboe rond geweld doorbreken. Onder ieders vrienden en familie kunnen slachtoffers van geweld zijn. Het is belangrijk om hen te (h)erkennen. Bovendien geeft ze de boodschap dat er hulp is: je kunt met je verhaal gratis en anoniem terecht bij een professionele hulplijn. Naast een luisterend oor bieden we daar informatie en advies: wat gebeurt er als je aangifte doet, wat zijn je rechten, bij welke gespecialiseerde diensten kun je terecht?”

Voor wie met vragen of zorgen zit, heeft Van de Voorde één goede raad: zet de stap. “Laat je vriend, familielid of klasgenoot niet in de kou staan. Bespreek je twijfel in plaats van alles maar blauwblauw te laten.”

Hulplijn 1712 en Ik hou mijn ogen open

De campagne Ik hou mijn ogen open van de Europese Commissie vraagt aandacht voor de rechten van slachtoffers, zodat ze hun rechten beter begrijpen en ze weten dat ze er niet alleen voor staan. De campagne wil een klimaat te scheppen waarin de slachtoffers van geweld zich veilig, begrepen en ondersteund voelen. De campagne loopt momenteel in tien Europese landen.

In België wordt de campagne ondersteund door hulplijn 1712, CAW en Justitiehuizen van de Franse gemeenschap. Hulplijn 1712 is een professionele hulplijn voor iedereen met een vraag over geweld, misbruik of kindermishandeling. De hulplijn is gratis en anoniem. Je kunt ze telefonisch, via e-mail of per chat bereiken.

Meer informatie over de campagne Ik hou mijn ogen open vind je op de website victims-rights.campaign. europa.eu/nl/country/belgium Meer info en openingsuren van de hulplijn 1712 vind je op 1712.be

WIM VAN DE VOORDE VLAAMS COÖRDINATOR 1712

Foto: © Sigrid Spinnox

Hoe AkzoNobel diversiteit en inclusie in de verf zet

Geef je carrière kleur: zo luidt een tagline van het internationale verfbedrijf Akzonobel. Die knipoogt uiteraard naar de producten die ze produceren en verdelen, maar ook naar hun inspanningen rond diversiteit en inclusie. Akzonobel is als bedrijfsnaam wellicht minder bekend dan de merken die het verdeelt, zoals Levis (decoratieve verven) of Trimetal (professionele schildersverf). Kwalitatief hoogstaande producten die letterlijk zorgen voor kleur in het leven. Het bedrijf trok dat door naar zijn medewerkersbestand, waar sinds jaar en dag inclusie en diversiteit centraal staan. “Wij zeggen wel eens dat Akzonobel bestaat om de wereld mooier te maken en te helpen beschermen”, vertelt marketingmanager trade Niels Den Heeten. “Dan moeten we dat natuurlijk ook tonen in ons bedrijf zelf. Het ene staat namelijk niet los van het andere: aangezien we kleurentrends bepalen door te kijken wat er in de samenleving leeft en met heel diverse klanten omgaan, moet ons medewerkersbestand een afspiegeling van die samenleving zijn.”

Inclusie & Diversiteit

Netwerken opzetten

Streven naar inclusie en diversiteit klinkt mooi, maar het komt niet vanzelf een bedrijf binnen – het vraagt integendeel flinke inspanningen. “Dat klopt, zeker omdat wij een groot bedrijf zijn, met heel wat verschillende profielen bovendien: marketing, sales, finance, maar even goed fabrieksmedewerkers. We hebben het voordeel dat we internationaal werken en dus sowieso diversiteit in huis te hebben. De uitdaging is natuurlijk om tot een vlot en samenwerkend geheel te komen. Daartoe hebben we verschillende netwerken en werkgroepen opgezet, onder meer rond LGBTQ, lichamelijke beperking, etniciteit… Allemaal met de bedoeling dat iedereen zich thuis voelt binnen het bedrijf en helemaal zichzelf kan zijn. Medewerkers zelf kunnen daarin ook maximaal input geven. Verder organiseren we evenementen, zoals een quiz die in het teken stond van de Pride-maand. Die werd gepresenteerd door een bekende Amsterdamse drag queen. Werken aan diversiteit en inclusie kan dus ook fun zijn (lacht).”

Breng ook jij graag meer kleur in jouw carrière?

Beluister nu de nieuwste Fokus Podcast over inclusie & diversiteit binnen onze samenleving en op de werkvloer

Careers at AkzoNobel

Een jongetje dat zich graag kleedt in een roze prinsessenjurk of een meisje dat rechtopstaand in de tuin plast is niet per se transgender. Slechts een kleine minderheid van de kinderen voelt zich niet goed bij hun biologische geslacht. Maar wat als het jouw kind overkomt? Hoe reageer je dan als ouder?

Elliot Page, de Amerikaanse acteur uit blockbusters als Inception en X-Men, vertelt in Pageboy, zijn memoires over zijn leven als transgender, dat hij als kind al 100 procent zeker wist dat hij een jongen was. Ook op jonge leeftijd spelen genderkwesties dus een rol. 1,2 procent tot 2,7 procent van de kinderen en adolescenten stelt zich vragen over hun genderidentiteit. Toch weten heel veel ouders niet hoe ze hiermee moeten omgaan. Genderdysforie (zie kader) is voor velen nog onbekend terrein.

Gendervariant gedrag

Ook het Genderteam van het UZ Gent, het enige expertisecentrum in ons land, zag het aantal aanmeldingen stijgen. Wanneer is het nodig om je kind in te schrijven? “Dat hangt ervan af”, zegt kinder- en jongerenpsycholoog Maaike Tassyns. “We begeleiden kinderen vanaf 9 jaar. Sommige ouders schrijven hun kind al vroeger in omdat er een wachtlijst is van 18 maanden. Als je kind duidelijke signalen vertoont, is het soms beter om op zeker te spelen dan om te wachten tot de situatie onhoudbaar wordt.”

Als je dochter altijd met auto’s speelt of je zoon graag zijn nagels lakt, hoef je niet te panikeren. “Kinderen die gendervariant gedrag vertonen hebben niet noodzakelijk genderdysforie”, zegt Tassyns. “Zij gedragen zich gewoon niet zoals we volgens de huidige gendernormen verwachten. Meisjes die vragen wanneer ze een piemel krijgen zijn niet

per se transgender. Bij een groot deel van de kinderen gaat het op latere leeftijd spelen.”

Veel is ook te wijten aan onze maatschappelijke verwachtingen. “Kinderen krijgen al heel vroeg gendernormen mee”, zegt Tassyns. “Meisjes zijn rustig en houden van Frozen, jongens zijn druk en voetballen. Kinderen zouden veel minder met zichzelf worstelen, moesten we die stereotyperingen loslaten. Ook meisjes mogen stoer zijn, ook jongens mogen gevoelig zijn. Bied een kind gewoon zoveel mogelijk aan en kijk waar het zich goed bij voelt, welk speelgoed het verkiest en welke spelletjes het graag speelt.”

Vóór de puberteit worstelen kinderen doorgaans minder met hun genderidentiteit. “De secundaire geslachtskenmerken hebben zich dan nog niet gevormd”, zegt Tassyns. “Als de puberteit aanbreekt en ze secundaire geslachtskenmerken zoals gezichtsbeharing of borsten krijgen, wordt het meestal lastiger. Al hebben sommigen tegen de puberteit het verschil tussen hun lichaam en hun gender aanvaard.”

Heeft je kind genderdysforie? Dan is het normaal dat je van slag bent. “Het brengt veel teweeg bij ouders”, zegt Tassyns. “Soms vermoedden ze het al langer, soms komt het helemaal uit de lucht vallen. Ze gaan door een verwerkingsproces. Dat is normaal. Hun ideeën en dromen voor hun kind worden in vraag gesteld.” Toch is het belangrijk om open te communiceren. “Luister naar je kind en wimpel zijn of haar gevoelens niet af als een fase”, aldus Tassyns. “Zorg dat er een openheid is in het gezin om gevoelens te bespreken. En breng tegelijkertijd een stukje realiteit binnen. In transitie gaan lost niet alles op. Het is oké om je kind te laten exploreren, maar ga niet halsoverkop over tot een volledige sociale rolwissel. De genderidentiteit ligt bij jonge kinderen vaak nog niet vast.”

‘Openheid is het allerbelangrijkste, ook na de coming-out’

Door Tuly Salumu

— MAAIKE

Ook ouders van transgender personen hameren op openheid. “Blijf met je kind praten en laat ruimte voor gesprek”, zegt Beni Monsecour, vader van Nora Monsecour, op wie de film Girl is gebaseerd en die nu de eerste transgender ambassadrice is voor haarverzorgingsmerk Pantene. “Je kind moet zich te allen tijde veilig voelen, ook na zijn of haar coming-out. Ouders wachten soms te lang om erop in te gaan omdat ze hopen dat het wel zal overgaan, maar hierdoor dreigen ze belangrijke stadia in het zorgtraject te missen.”

Aanpak op maat

Het Genderteam biedt een aanpak op maat. Sommige gezinnen hebben genoeg aan een diepgaand gesprek met een kinderpsycholoog. Maar soms is dat niet voldoende en wordt er op termijn gekozen voor een hormonale of chirurgische behandeling. Vanaf de puberteit kan het kind puberteitsremmers krijgen die de productie van geslachtshormonen zal tegenhouden. Ook krijgen jongeren soms hormonen om hun lichaam meer in overeenstemming te brengen met hun genderidentiteit. “Die stappen worden pas gezet na langdurige begeleiding van zowel de jongeren als het gezin en steeds in overleg met verschillende disciplines”, aldus Tassyns. “Een algemene aanpak is er niet. We werken heel hard op maat. Ieders verhaal is anders.”

Monsecour ziet vandaag meer schrik bij ouders dan vroeger. “Sociale media spelen daar een rol in. Maar zeker ook de controverse rond het hele woke-gebeuren”, zegt hij. “Ouders willen hun kind beschermen tegen negatieve reacties van de buitenwereld. Dat is begrijpelijk, maar toch is het belangrijk om de gevoelens van je kind helemaal te erkennen.” 

Een diepe ontevredenheid met het eigen biologische geboortegeslacht noemen we genderdysforie. Bij een transgender kind komt de genderidentiteit niet overeen met het biologische geslacht. Zo kan een transgender jongen bij de geboorte geregistreerd staan als meisje, maar zich een jongen voelen. Een non-binair kind identificeert zich dan weer met beide geslachten of net met geen van beide.

Geslacht of sekse: de biologische kenmerken die bepalen tot welk geslacht je hoort. Denk hierbij aan chromosomen, hormonen en geslachtskenmerken.

Gender: de kenmerken, eigenschappen, talenten en verwachtingen die we toekennen aan vrouwen en mannen.

Genderidentiteit of psychologisch geslacht: de persoonlijke beleving van je gender. Je kunt jezelf identificeren als man, vrouw, beide of geen van beide.

Genderexpressie: de uiting van je gender, bijvoorbeeld met je kleding, spraak en gedrag.

Seksuele oriëntatie: de romantische en seksuele aantrekking die je voelt tot anderen.

Bied een kind gewoon zoveel mogelijk aan en kijk waar het zich goed bij voelt, welk speelgoed het verkiest en welke spelletjes het graag speelt.

TASSYNS KINDER- EN JONGERENPSYCHOLOOG

TELT JE TALENT NIET MEE? SURF NAAR

Jouw Rentree op de arbeidsmarkt:

Op een inclusieve arbeidsmarkt is er ruimte voor iedereen. Sommigen moeten die ruimte noodgedwongen tijdelijk afstaan en zich daarna heroriënteren. Dat is onder meer zo voor mensen met de diagnose kanker. Sterpunt Inclusief Ondernemen biedt met Rentree enkele belangrijke antwoorden op de vele vraagstukken rond werkhervatting.

Sterpunt Inclusief Ondernemen is de koepelorganisatie van De Werkplekarchitecten, dertig autonome vzw’s die streven naar een inclusieve arbeidsmarkt door middel van onder andere job- en taalcoaching en doorstroombegeleiding. “Sterpunt coördineert verschillende projecten, waaronder Rentree, een gratis dienstverlening voor mensen met een kankerdiagnose die opnieuw de werkvloer willen betreden. Of die hun carrièretraject willen verderzetten maar niet goed weten hoe”, begint Axelle Uytterhaegen, coördinator bij Rentree. “Tijdens de behandeling word je vaak geleefd. Nadien zou je zomaar je leven moeten oppikken, op het werk en daarnaast. Dat is moeilijk. Rentree zorgt voor ondersteuning, tijdens elke fase van de behandeling.”

In Vlaanderen zijn er een twaalftal erkende GOB’s (Gespecialiseerde Opleidings-, Begeleidings- en bemiddelingsdiensten) met jarenlange expertise in het begeleiden van mensen met een (arbeids)beperking en/ of gezondheidsproblemen, die in totaal een zeventigtal Rentree-coaches opgeleid hebben. Mensen met vragen en onzekerheden rond werkhervatting na afwezigheid door kanker kunnen bij de dichtstbijzijnde coach terecht. Het doel is om hen te empoweren, zodat ze vanuit eigen kracht verder kunnen. “Vragen kunnen gaan over werkhervatting, maar ook andere factoren komen aan bod”, gaat Axelle verder. “De coach is bovenal een vertrouwenspersoon. Empathie is een kernwaarde bij Rentree, net als neutraliteit. We zijn aan geen enkele instantie of ziekenfonds verbonden, zodat we contact zo laagdrempelig mogelijk houden.”

In een aantal sessies wordt er besproken waar de persoon naartoe wil en al dan niet klaar voor is. Daarbij wordt ook diens omgeving betrokken. “Tijdens dit kennismakingsgesprek vestigen we ook de aandacht op de impact van de ziekte op het eigen functioneren en de oriëntering binnen de jobinhoud of het bedrijf.” Met andere woorden: wat is mogelijk binnen het bedrijfsbeleid? Samen met de coach ga je op zoek naar het zelfvertrouwen om dat gesprek aan te gaan met je werkgever. Ook opvolging en een afsluitend gesprek met aandachtspunten voor de toekomst zijn deel van het stappenplan. “De werkgever kunnen we alleen maar aansporen om contact te onderhouden”, duidt Axelle. “Veel twijfels over werkhervatting ontstaan omdat medewerkers hun werkgever of collega’s amper horen tijdens hun afwezigheid. Dat voelt alsof ze er niet toe doen. Het is heel belangrijk om een basis van contact te hebben, of dat nu heel veel is of beperkt.”

Omgaan met de ziekte en alle neveneffecten vraagt al genoeg energie, en dan is er nog het papierwerk. “Een mallemolen waarbij men vaak door de bomen het bos niet meer ziet”, aldus Axelle. “Wij pakken die paperassen vast en kijken naar wat er concreet moet gebeuren. Rentree-coaches hebben het administratieve goed onder de knie en bieden snelle hulp bij praktische zaken. Bij Rentree mikken we dan ook op een volledige ontzorging.”

Zit jij met zelf met vragen over werkhervatting of begeleiding na diagnose?

Alle info op rentree.eu

Contact opnemen kan op 0487 90 74 80 of via mail: rentree@dewerkplekarchitecten.be

Axelle Uytterhaegen Coördinator bij Rentree

opnieuw je plek vinden op de werkvloer na de diagnose kanker

BRUSSELS QUEER GRAPHICS

17.05—05.11.2023

GAY-LESBIENNES BI-TRANSGENRES & SYMPATHISANTS