Η θέση του έργου είναι πάνω στο όριο που χωρίζει τον Ελαιώνα από τον πυκνό αστικό ιστό της Αθήνας. Το έργο πρέπει να λειτουργήσει ως η συνύπαρξη του αστικού ιστού με το φυσικό τοπίο. Το νέο τοπίο είναι αστικό μεν. Είναι, όμως, και η προέκταση του Ελαιώνα ως φυσικού αποθέματος της Αθήνας στο βαθμό που δεν υιοθετεί τα αυστηρά γεωμετρικά στοιχεία του αθηναϊκού αστικού ιστού και αποτελεί πόλο πρασίνου με ποσοστό 70% του οικοπέδου.
