Gerçek Ankara, Ankaragücü’dür... (karaların orhan

Gerçek Ankara, Ankaragücü’dür...

karaların orhan

İsmini hatırlayamadığım bi Hint filminde ülkeye gelen iki turist kendilerini gezdirmek isteyen çocuğa “biz gerçek Hindistan’ı görmek istiyoruz” diyor. Çocuk da bunları arka mahallelere, alt tabakanın yaşadığı yere götürüyor. Ankara’ya okumak için geldim, Ankara’ya geldiğimde şaşalı AVM’lerinde de gezebilirdim, Bahçeli 7. Cadde’de günümü gün edebilir, baba parası yiyebilirdim. Bunun yerine Ankara’nın yoksul mahallelerinde buldum kendimi… Dikmen Vadisi’yle, Tuzluçayır gecekondularıyla, devrimcileriyle, atık kâğıt işçileriyle, bit pazarlarıyla, işportacılarıyla ve tabi ki Ankaragüçlüleriyle tanıştım. Zorunluluktan değil kendi tercihimdi. Ankaragücü’yle, tribünle, Sokak ailesiyle yani gerçek Ankara ile tanışmam böyle gelişti.. Gerçek arkadaşlığı, yoldaşlığı Sokak’ta öğrendim. Birinin parası mı yetmedi, olan verir olmayanın payını, hissettirmeden, gücendirmeden. Bu insanların kavga ettiklerini gördüm kafa kırdıklarını gördüm ama kalp kıldıklarını görmedim. Nazilli deplasmanına gideceğiz, ilk kez deplasmana gidiyorum… Gidiş ayrı bi macera… Dönüşte Volt minibüste midem bulandı, aracı durduramadan kapının oraya kustum, bunu bi arkadaş ortamında yaşa, insanlar senden tiksinir. Faruk’un verdiği tepki, elinde 5 lt’lik su bidonuyla: “Orhan kardeşim çok güzel, stratejik bir yere kustun, şimdi ben onu bir güzel temizlerim.”

Maçlara gitmeye başladığım ilk zamanlar, o zamanlar Ankaragücüm 2. ligde Passolig derdi yok her maça gidiyoruz, neyse güzel zamanla… Halı Saha maçında ayak baş parmağımı kırdım. AŞTİ’ye gitmem gerekiyor, otobüse binip memlekete döneceğim. Umut abimi aradım böyle böyle, ben gelemeyeceğim ama bi arkadaş seni götürecek… Beni götürmeye gelen rahmetli Exom abim. Erken gelmişiz AŞTİ’ye, otobüsümün kalkmasına yarım saat var gel beraber birer bira içelim dedi. AŞTİ’nin otoparkında, arabada bira içmiştik... Bu hikayeler daha çoktur ama ne olaylar ne de kişiler uydurma, hayal ürünü kişilerdir. Hepsi kanlı canlı karakterler, tanısanız çok seversiniz, severdiniz. Başka hikayelerde görüşmek üzere... Yaşasın Ankaragücü kardeşliği... Yaşasın Sokak...