HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Pieter Horstman Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu Digital Publishing Scribus Desktop Publishing
SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 Alle rechten voorbehouden.
Soms is het leven best goed. Na de afgelopen dagen op de #SportAmburelen schrijf ik dit editorial met een dikke glimlach. Zondag 6 januari is de dag dat ik NHL eindredacteur Jules Zane weer tot leven zag komen. De afgelopen maanden voelde onze lieve Limburger zich doodongelukkig door de lockout in de NHL. Mailtjes, Facebookberichten, Whatsappgesprek ken, heuse columns... Alles deed Jules eraan om het nare gevoel van zich af te schrijven, maar niks leek te helpen. Tot die vroege zondagochtend.
Eerder in de week ontvingen we de
eerste column van ons nieuwe colum nistenduo: Matthijs van den Beukel en Peter van Vliet. Wellicht op het oog onbekende namen, maar online zijn deze mannen beter bekend als @JohnQuid en @Brusselmans. Inderdaad: in het dagelijks actief op de GeenStijlredactie. Vanaf nu zetten ze hun gevoel over #SportAm op papier voor onze lezers. Hun eerste column kan je vinden op pagina 36.
In dit nummer vind je vanzelfsprekend veel over de Wild Card Round in de NFL. Waar wij in de eerste drie wedstrijden niet echt verwend werden, zorgden de Seattle Seahawks en de Washington Redskins toch nog voor wat vuurwerk, met de aftocht van RGIII als negatief incident. Laten we hopen dat we de stijgende lijn in de playoffs te pakken hebben en dat de sterren gevrijwaard blijven van zwaar lichamelijk leed.
Welke van de overgebleven acht ploegen de Super Bowl ook mogen bereiken, één ding is zeker: wij gaan er op 3 februari weer een fantastisch feestje van maken in Coco’s Outback. Zoals je op de flyer hiernaast kunt zien, organiseren wij ook dit jaar Neerlands grootste Super Bowlfeest.
Op onze site en Facebookpage lees je meer over dit gratis feest. Voor nu veel leesplezier,
Na dit seizoen (zijn zeven
tiende) komt er een einde aan de carrière van Ray Lewis. De linebacker van de Baltimore Ravens gaf al eens aan dat hij na zijn 37ste zou stoppen. Lewis speelde twaalf Pro Bowls, was tweemaal Defensive Player of the Year, en won in 2001 met de Ravens de Super Bowl. Naar verluidt gaat hij na dit seizoen onder andere verder als analist bij ESPN • De San Francisco 49ers lijken het vertrou wen in David Akers te verliezen en haalde Billy Cundiff erbij als extra kicker. Cundiff moet met Akers, die maar 29 van zijn 42 field goals raakschoot, de concurrentiestrijd aangaan. Cundiff is berucht door zijn gigantische misser in de AFC title Game vorig seizoen. Hij speelde eerder dit seizoen voor de Washington Redskins, maar werd na vijf wedstrijden en vijf misses vervangen door rookie Kai Forbath • Seattle beschikte afgelopen weekend tegen Washington weer over de beide cornerbacks. Brandon Browner kwam terug van zijn schorsing wegens het gebruik van een verboden middel en Richard Sherman won zijn zaak tegen de NFL • Dirk Koetter blijft ook aankomend seizoen de offensive coordinator van de Atlanta Falcons. Onder meer Kansas City, Cleveland en Philadelphia zagen in Koetter een potentiële head coach. Ondanks deze interesse verlengt Koetter zijn contract in Atlanta voor een extra jaar • Alsof Adrian Peterson nog niet genoeg heeft gedaan voor de Minnesota Vikings!? All Day kwam met het voorstel om ook als Special Teamsspeler zijn waarde te bewijzen. Coach Leslie Frazier acht het risico op blessures echter te groot • De Kansas City Chiefs hebben met Andy Reid een nieuwe head coach gevonden •
Opzienbarende (en weinig hoop
volle) teksten uit de mond van Kobe Bryant (34) na afloop van de ver loren wedstrijd tegen de 76ers: "We're old as fuck. We zijn gewoon oud. Ik weet niet hoe 't anders te zeggen. In vergelijking met een jong team als Philly, hebben we nu eenmaal niet de energie." Ai • Nog meer schokkende Kobequotes na een Lakersuitje naar de film Lincoln, over het leven van de voormalige president: "Ik vraag me af of de meesten eigenlijk wel wisten wie hij was. Er waren er die behoorlijk geschokt reageerden toenie aan op het einde werd ver moord" • Meer triest nieuws uit LA: de zoon van Clipperseigenaar Donald Sterling werd dood gevonden in zijn apartement in Malibu. Hij stierf waar schijnlijk aan de gevolgen van een drug overdosis • A Propos Kobe: de Laker leidt op moment van schrijven de All Star stemmen (met een dikke 1,17 miljoen), net voor LeBron James (1,15 miljoen). Kevin Durant en Carmelo Anthony zijn de runners up in respectieve lijk het westen en het oosten • Stemmen kan tot 14 janua ri. De star ters van de All Star Game (op 17 februari in Houston) worden op 17 januari bekend gemaakt • Voornoemde Melo werd uitgeroepen tot Speler van de Week in het oosten. Rockets' James Harden viel die eer te beurt in het westen •
Er gaan geruchten dat de NHL
en NHLPA informeel met elkaar spraken over de mogelijkheid om het aantal playoffplaatsen te verhogen naar twintig. Alsof ze op dit moment geen belangrijkere zaken hebben om te bespreken!? • De Carolina Hurricanes moeten het de komende tijd stellen zonder Tuomo Ruutu. De 29jarige aanvaller onderging onlangs een heupoperatie en staat daardoor in ieder geval tot april buitenspel • Goed nieuws uit de privésfeer voor Alex Ovechkin. De superster van de Washington Capitals heeft dankzij zijn tijdelijke overstap naar Dynamo Moskou meer tijd door kunnen brengen met zijn vriendin, de Russische tennisster Maria Kirilenko. Dit is blijkbaar goed bevallen, want de twee zijn inmiddels verloofd • Als er nog niet genoeg redenen waren geweest om de lockout te beëindigen, dan had de 17jarige Pittsburgh Penguinsfan Maggie Wagner er nog wel een in petto: ze besloot om haar benen niet meer te scheren totdat de lockout was afgelopen. Gered door de bel, zeg maar • Lubomir Visnovsky, die in het afgelopen offseason tegen zijn zin naar de New York Islanders werd getrade, maakte het te bont in de afgelopen week. De verdediger, die in de KHL uitkwam voor Slovan Bratislava, krijgt een boete van 300.000 roebel (zo’n 7.500 euro) voor het bezoedelen van de eer en de integriteit van de League en zijn scheidsrechters. Visnovsky had kritiek op een cruciale beslissing van de scheids rechters tijdens een duel met Ak Bars Kazan vorige week •
De Pittsburgh Pirates
hebben afscheid geno men van Rik van den Hurk. De Nederlandse pitcher werd afgelopen seizoen in TripleA nog uitgeroepen tot de meest waardevolle speler van de Indianapolis Indians met een 2.92 ERA en 113 strikeouts in 123 innings. Van den Hurk vond met het Zuidkoreaanse Sam sung Lions intussen een nieuwe werkgever • Dontrelle Willis heeft een Minor League contract getekend bij de Chicago Cubs. De lefty veroverde in 2003 de NL Rookie of the Year Award in dienst van de Florida Marlins. Sinds 2005 heeft Willis moeite om de slagzone te vinden. Wordt dit het laatste kunstje van DTrain? • Reliever J.P. Howell gaat de bullpen van de Los Angeles Dodgers versterken • Texaan Lance Berkman tekent voor één jaar en tien miljoen dollar bij de Texas Rangers. De 37jarige switch hitter komt terug van een knieblessure en zal fungeren als aan gewezen slagman • Miguel Tejada keert terug in de Major League. De voormalig American League MVP heeft een Minor League contract getekend bij de Kansas City Royals • David Price en de Tampa Bay Rays zijn een éénjarig contract ter waarde van tien miljoen dollar overeen gekomen. De 27jarige ace voorkomt daarmee salary arbitration •
Wat de mooiste finale in jaren moest
worden, werd de zoveelste teleurstellen de footballgame van afgelopen weekend. Alabama Crimson Tide bleek een klasse apart in de BCS National Champion ship Game tegen Notre Dame Fighting Irish: 4214. Het verlies van Bama tegen Texas A&M bleek dus slechts een fluke, Notre Dame, terug van weggeweest (SportAm Maga zine 26), had geen schijn van kans. Coach Nick Saban en zijn Tide zijn daarom alweer voor de derde keer in vier jaar landskampioen. Een ongeken de dynastie in het college football.
Alabama begon flitsend aan het duel
en stond na drie minuten al op 70. Notre Dame kwam niet verder dan een paar plays en koos voor de punt. Hier zorgden de scheidsrechters direct voor discussie: Alabama’s punt returner liet die bal vallen door een duwtje van een Fighting Irishspeler. Niets was echter minder waar. Een teamgenoot had hem geraakt en de bal had naar de Irish gemoeten. Was de wedstrijd bij een mogelijke 77 anders gelopen? Waarschijnlijk niet, want het werd niet slechts 140, het was bij rust zelfs 280 en al redde Notre Dame de eer nog wel met twee touchdowns, ze hadden de hele avond geen schijn van kans. 4214 in de grote finale is voor iedereen die geen Bamafan is, een enorme deceptie.
Dit had de kraker van het jaar
moeten worden, maar het werd de zoveelste variant op het machtsvertoon van ploegen uit de SEC. Enige troost vinden fans uit andere conferences misschien nog in het onverwachte verlies van Florida, tenslotte bijna finalist ten koste van Alabama, tegen de Big East’s Louisville in de Sugar Bowl, maar laten we elkaar niets wijs maken. Alabama is de leider van de impo sante kudde die de SEC heet en dat verandert voorlopig niet. TEKST JULES ZANE
HarbaughBowl
John en Jim Harbaugh
speelden tot Thanksgi ving van 24 november 2011 één keer in competi tief verband tegen elkaar: in een baseball potje tijdens hun jeugd dat de meer getalenteerde baseballer John afgetekend won. Tijdens de Thanksgiving Classic van 2011 stond er iets meer op het spel dan alleen de eer, maar het resultaat was hetzelfde. In het door de media tot ‘Harbaugh Bowl’ omgedoopt eerste treffen tussen de twee broers in de NFL zegevierde John opnieuw, met 166. John en Jim bestreden elkaar in een onooglijke ‘defensive battle’ die een winnaar kreeg maar hem niet verdiende. Vader Jack was aanwezig in het stadion, keek toe en zag dat het goed was. •
Een footballfamilie
zijn oudste zoon vervolgens een baan als advocaat op de korrel, maar John trad Pater familias Jack Harbaugh speelde liever in de voetsporen van paps en koos begin jaren zestig college football voor Bowling Green en was ruim vier decennia voor een onzeker bestaan in coaching. Onzekerheid die dankzij vaderlief al snel actief als assistentcoach, defensive verdween als sneeuw voor de zon: op zijn coordinator en head coach voor onder 21ste werd John (graduate) assistent van meer Michigan, Western Michigan, Western Kentucky en Stanford. Jack was zijn vader bij Western Michigan. Hij deed gedurende vier seizoenen waardevolle nooit de ‘big shot’ coach die zijn zoons ervaring op als running backs coach en uiteindelijk zouden worden, maar legde outside linebackers coach. met zijn relatief bescheiden coaching carrière langs negen colleges een onmisbaar fundament onder het verdere leven van zowel John als Jim.
Beide zonen vergezelden hun vader
naar menig training, hingen altijd rond het footballveld en leefden dag in, dag uit in de footballomgeving die het natuurlijke gevolg was van de levenslange toewijding van hun vader aan de sport. Een loopbaan in football en coaching werd zo al snel onvermijdelijk voor John en Jim, maar de manier waarop die tot stand kwam kon niet méér van elkaar Via éénjarige assistentcoachingjobs bij verschillen. de University of Pittsburgh en Morehead State vond Harbaugh in 1989 op de Twee wegen University of Cincinnati de roeping die John en Jim waren, bijna als hem uiteindelijk in de NFL zou doen vanzelfsprekend, goed genoeg om met belanden: het special teams een volledige beurs college football te coordinatorschap. In acht seizoenen als spelen maar deden dat wel aan twee Bearcat (en één als Indiana University uiteinden van datzelfde spectrum: John Hoosier) bewees John zijn grote talent als backup defensive back voor Miami voor het maximaliseren van zijn University in Oxford, Ohio en Jim als spelersmateriaal, ongeacht de positie op startend quarterback en sterspeler voor de prestigieuze Michigan University. Het het veld of binnen het roster als geheel. grote verschil in natuurlijke aanleg tussen Hij bouwde in die tijd een dusdanige beide broers had zo zijn implicaties voor reputatie op in de coachingwereld dat de Philadelphia Eagles hem in 1998 de de manier waarop beide footballlevens gedroomde kans gaven in de NFL. zich zouden ontrollen.
Voor John, één jaar en drie maanden
ouder dan Jim, was Miami University het definitieve eindstation van zijn actieve footballcarrière. Een ernstige knieblessure tijdens zijn seniorjaar maakte een vervroegd einde aan een loopbaan (die eerlijk gezegd toch al nergens heenging). Vader Jack had voor
Harbaugh groeide in Philadelphia al
snel uit tot een zeer gewaardeerd assistent coach en was een belangrijk onderdeel van Andy Reid’s roemruchte staf, die met o.a. Steve Spagnuolo, Leslie Frazier, Ron Rivera en Harbaugh zelf een ware kraamkamer voor NFL head coaches zou blijken. In 2007 benoemde
Reid John op eigen verzoek tot defensive backs coach om zo meer kans te maken op een baan als head coach. Het zou een beslissende carrièremove betekenen voor John Harbaugh, want nog geen jaar later contracteerden de Baltimore Ravens hem als nieuwe head coach.
ontpopte zich in die tijd als een uitste kend recruiter van collegetalent. Dat Jim in 2002 quarterbacks coach werd voor de Oakland Raiders en twee jaar later al head coach werd in San Diego, verbaasde dan ook niemand. Harbaugh transfor meerde de San Diego Toreros in een vloek en een zucht in een ware Pioneer aar John zijn coachingcarrière begon Football League juggernaut (twee 111 als assistent van zijn vader, waren de rol seizoenen en evenzovele titels) en over len tussen zoon Jim en vader Jack com tuigde daarmee het prestigieuze Stanford pleet omgedraaid. Toen Jim in 2004 zijn University dat hij de juiste man was om eerste head coach positie besteeg voor het zwalkende Cardinalfootballpro San Diego University, benoemde hij zijn gramma weer op de rit te krijgen. vader tot zijn assistent. Jim had er toen natuurlijk ook al vijftien jaar in de NFL opzitten. Na een glansrijke college carrière aan Michigan University, als quarterback onder de legendarische head coach Bo Schembechler (voor wie vader Jack zeven jaar lang assistent was), en met een reputatie als uiterst efficient passer en AllAmerican, werd Jim in de 1987 NFL Draft als 26ste gekozen door de Chicago Bears.
W
Jim verbleef zeven seizoe nen in Chicago, waarvan vierenhalf als starter (en houdt nog altijd het record voor aantal completions), alvorens in 1994 naar de Indianapolis Colts te verkassen. In Indianapolis vestigde Harbaugh zijn reputatie als ‘Captain Comeback’, voor de vele miraculeuze wederopstandingen die hij forceerde in het laatste kwart van wedstrijden, miste hij de Super Bowl op één ‘hail mary’ pass na en was hij in 1996 de Comeback Player of the Year en runnerup NFL MVP. Na vijf jaar in Indy maakte Harbaugh in 1997 plaats voor ene Peyton Manning, om vervolgens nog drie jaar als starter op te draven in Baltimore en San Diego en in 2002 definitief af te zwaaien.
Jim was ondertussen al acht jaar
assistentcoach van zijn vader bij de Western Kentucky Hilltoppers en
Een betere beslissing hadden de knappe koppen in Palo Alto niet kunnen nemen. Harbaugh bracht naast de broodnodige ‘toughness’ en ‘hustle’ vooral intelligentie, subliem game management en een uitste kend oog voor talent (Andrew Luck!) naar het programma. Onder Harbaugh (en met Luck) veranderden de Cardinal in vier jaar tijd van een 111 ‘bottom dweller’ in het eerste 121 team in de historie van de school en winnaar van de Orange Bowl in januari 2011. Nog geen vier dagen later tekende Jim Harbaugh een vijfjarig contract als de nieuwe head coach van de San Francisco 49ers.
Uitblinken in de NFL
Zo verschillend als de weg naar de NFL was voor John en Jim Harbaugh, zo identiek was de introductie van beide heren binnen de NFL. Kort gezegd: de
Harbaugh broers kwamen, zagen en overwonnen. Nou ja, bijna dan. John ging in ieder van zijn vijf seizoenen met de Baltimore Ravens naar de playoffs. Hij won in het reguliere seizoen tot nu toe nooit minder dan negen wedstrijden en kwam vorig jaar tot op een uit toenmalig Ravensreceiver Lee Evans‘ handen geslagen touchdownpass en een legendarische gemiste field goal van Billy Cundiff van de Super Bowl.
seizoen te gebruiken voor het ruimen van de puinhopen van zijn voorganger Mike Singletary. Althans, dat dacht iedereen behalve Harbaugh zelf. In een door de lockout ernstig verkort offseason van 2011 transformeerde Harbaugh de 49ers razendsnel in een onverzettelijke,
Harbaugh leverde die prestaties terwijl
hij vanaf dag één werkte met de wissel vallige quarterback Joe Flacco, cluble gende Ray Lewis langzaam maar zeker zag aftakelen en de overige ervaren sterkhouders in de selectie, allen min of meer bejaard, verving door jong aan stormend talent. Onder John Harbaugh zijn de Ravens het toonbeeld van een rationele, evenwichtige, doordacht gelei fysiek overmeesterende contender. Hij de franchise en daarmee in veel opzich redde de carrière van Alex Smith en ten het evenbeeld van hun head coach. Carlos Rogers en miste de Super Bowl op een haar, na een ware slag op leven en dood met de Giants in de NFC Championship Game.
Voor zijn formidabele prestaties werd
Jim had in San Francisco zo mogelijk een nóg succesvollere entree dan zijn broer vier jaar eerder. Harbaugh erfde een 49ers selectie die sinds 2002 niet meer naar de playoffs was geweest, het vorige seizoen afsloot met een 610 record en in Alex Smith een totaal geflopte franchise quarterback had. Aan Jim Harbaugh de schone taak zijn eerste
Harbaugh verkozen tot NFL Coach of the Year. Dit jaar waren de Niners op sommige momenten simpelweg onver slaanbaar en maakte Harbaugh de moe dige keuze voor veelbelovend quarte rback Colin Kaepernick. Dankzij Harbaugh’s sublieme coachingwerk en onberispelijke game management gaat San Francisco deze maand met een bye de playoffs in en zijn de 49ers één van de absolute topfavorieten voor de Vince Lombardi Trophy. Harbaugh’s grote instinct voor ‘the game of football’ en zijn vermogen om te allen tijde de juiste keuzes te maken onderscheiden, hem als één van de allerbeste coaches in de NFL. •
Sources say...
De hamer van Black Monday kwam hard neer op de heren NFL head coaches vorige week. Andy Reid, Lovie Smith, Chan Gailey, Ken Whisenhunt, Romeo Crennel, Pat Shurmur en Norv Turner werden vriendelijk doch dringend verzocht zich uit de voeten te maken. Dat was hoog tijd want laten we elkaar geen mietje noemen; de heren coaches maakten er stuk voor stuk een aardige bende van het afgelopen jaar. En hoe vervelend een eventueel ontslag voor de mannen in kwestie ook kan zijn, voor ons fans en fanatici is het smullen geblazen. Want er gaat niets boven de speculatie en intrige van het NFL offseason, u gratis en voor niets geleverd door de eeuwig ongrijpbare sources.
Neem nu de zaak Andy Reid. Volgens de sources ging Big Red eerst naar Arizona omdat het precies zijn soort team was, toen naar San Diego omdat Reid daar in het offseason woont en vervolgens toch zeker naar Kansas City omdat hij daar een verdomd goed gesprek had gehad. Drie keer bleek inderdaad scheepsrecht want Reid ging naar de Chiefs. Daar maakten de sources toen allang geen woord meer aan vuil want die hadden het al weer even te druk met de oh zo zekere komst van Oregon’s Chip Kelly naar Cleveland, Chip Kelly’s negen uur durende lunch met de Eagles en Chip Kelly’s bedenkelijke geschiktheid voor de NFL. Althans volgens sommige sources.
Mocht u nou ook willen meegenieten van het ongegeneerde geroddel van de sources (het is de moeite waard, geloof me), ga dan op twitter en volg iedere NFL journalist die u vinden kunt. Happy days! •
Paul Klomp.
“I wasn’t even supposed to be playing this year.”
En toch stond hij daar weer, dansend en al, niemand minder dan Ray Lewis. Een beter getimede comeback had men niet kunnen bedenken. Nadat hij eerder dit seizoen zijn triceps afscheurde leek er een heel abrupt einde te komen aan een illustere carrière. Maar Ray kwam, zag en overwon. Vooral dankzij hem hadden de jonge Colts geen schijn van kans afgelopen zondag. Het stadion was in staat van volledige extase toen ‘Sugar’ Ray de catacombe uitkwam en vanaf dat moment was de wedstrijd al gespeeld. De fans werden niet meer stil, en bij elk van Ray’s dertien tackles ging het volume omhoog.
Uiteindelijk had niemand het over
Flacco’s solide spel of Boldin’s geweldige catches. Het ging allemaal over Ray’s ‘last dance’ in Baltimore. Het toont aan hoe belangrijk Lewis is voor de Ravens. Niet alleen met zijn spel op het veld, maar ook daarbuiten. Met Ray op het veld lijkt iedereen gemotiveerder, sneller en sterker. En deze positieve invloed op de altijd gevreesde Baltimore defense zorgt indirect ook voor een betere offense. Het neemt de druk weg bij de wat wisselvallige Joe Flacco en maakt zodoende van de Ravens een echte contender. Ray is terug, en is een man op een missie, een missie die hem en de Ravens naar New Orleans zal moeten brengen. Up next, Denver. Peyton en co. zijn gewaarschuwd. • (JK)
Dat Robert Griffin III een feno
meen is, daar bestaat geen twijfel over. Maar ook fenomenen moeten soms tegen zichzelf in bescherming genomen worden. Mike Shanahan dacht daar helaas anders over.
Wat een prachtige avond voor de Redskins Nation had moeten worden, eindigde in een drama. RGIII ver scheen wederom met een kniebrace en was eigenlijk nog steeds niet honderd procent fit. Maar toch speelde hij, en na een vlotte start twijfelde niemand aan de beslissing van zijn coach om hem toch te laten spelen.
Maar toen kwamen de Seahawks op
stoom, het team dat misschien wel over de hardste defense van de NFL beschikt. Na wat harde tikken van enkele Seattle spelers na de tweede touchdown wist je het eigenlijk al: dit gaat fout. Griffin liep hinkend over het veld en Washington wilde de strijd met Seattle aangaan met een quarterback op één been. En dit kwam de ploeg duur te staan. Shanahan had toen al in moeten grijpen, maar durfde de keuze niet te maken. Hij hield backup Kirk Cousins aan de kant, zag zijn voorsprong verdwijnen, en zag RGIII pijn lijden. Zijn spel leed er overduidelijk onder, maar Shanahan deed niks. Hij zou samen met zijn quarterback ten onder gaan en dit gebeurde ook, letterlijk.
De slotfase was dan ook pijnlijk om te
zien, RGIII die schreeuwend van de pijn op de grond bleef liggen en definitief de handdoek in de ring moest gooien. Het liefst had Shanahan hem er waarschijnlijk met krukken in willen houden, maar had geen keus meer. Eindelijk kwam Cousins, helaas drie kwartier te laat. • (JK)
Voor de Green Bay Packers was er in de
aanloop met het duel met de Minnesota Vikings maar een adagium: stop Adrian Peterson. All Day had tijdens de jongste twee onderlinge confrontaties niet minder dan een slordige vierhonderd yards bij elkaar gesprokkeld. In eigen huis was dat nog niet onoverkomelijk gebleken, maar in de Twin Cities resulteerde het in een zure nederlaag, die de ploeg van Mike McCarthy de gewenste nummer twee seed en dus de bye kostte.
Dat het misging in Minneapolis, had overigens vooral te maken met het feit dat Vikings quarterback Chris Ponder voor de verandering eens een dijk van een wed strijd op de mat legde. Dat hij daar back toback toe in staat zou zijn leek weliswaar onwaarschijnlijk, maar toch...
Mochten de Packers al gevreesd
hebben voor een briljante Ponder een uur voor de kick off bleek hij niet fit genoeg om te kunnen spelen. Zijn vervanger was Joe Webb. Boom van een QB, razendsnel, maar voor het overige tamelijk onbeschreven.
Webbs eerste twee drives leken veelbe lovend, maar vervolgens slaakte het volgepakte Lambeau Field een collectieve zucht van verlichting. AP had het niet vanavond, en Webb grossierde in slechte worpen en domme beslissingen. De Packers hoefden niet eens tot op de bodem, en nog voor de rust zat de overwinning in de zak.
En zo kon het gebeuren dat de
Packers zichzelf toch nog een halve bye week bezorgden. En dat full back en publiekslieveling John Kuhn middels twee tocuhdowns kon uitgroeien tot Man van de Wedstrijd. Kuuuuuuuuuuuuuhn! • (GJD)
De Houston Texans eindigden het regu
liere seizoen op een low key, door de laatste twee wedstrijden te verliezen en vooral door de number one seed waar ze het hele sei zoen hard voor gewerkt hadden in de laatste maand te verspelen. Uiteindelijk werd er zelfs geen first round bye gehaald, waardoor de ploeg afgelopen zaterdag al moest aan treden in de wild card playoffs. In het eigen Reliant Stadium kwamen de Cincinatti Bengals op bezoek en deze leken erg gewillig de Texans weer momentum te verschaffen.
De Bengals van quarterback Andy Dalton sloten het reguliere seizoen nog af met drie overwinningen op rij, maar daar was zaterdagavond niets van terug te zien. Cincy viel onzeker en zonder lef aan. A.J. Green, één van de beste jonge receivers in de league, werd pas halverwege het derde kwart voor het eerst aangespeeld. Dat de enige touchdown van de Bengals door de verdediging gemaakt werd zegt eigenlijk alles. Leon Hall onderschepte een pass van Texans QB Matt Schaub en liep deze 21 yards terug voor een score.
Door het zwakke spel van de Bengals
offense kregen de Texans een uitgelezen mogelijkheid om weer in de winning mood te komen. De veelgeprezen defense heeft geen touchdown toegelaten en sterkhou der J.J. Watt mocht laten zien waarom hij tot de probowl is verkozen. Matt Schaub gooide in een magere vertoning uiteindelijk nog wel 262 yards, maar geen touchdowns. De enige zespunter die namens de Texans op het bord gezet werd kwam voor rekening van running back Arian Foster. Door deze overwinning gaan de Houston Texans op 13 januari in de divisional playoffs naar de New England Patriots. Een zware klus, in week 14 verloren ze daar met maar liefst 1442 en het spel van afgelopen zaterdag zal niet genoeg zijn om de Pats te verslaan. • (PB)
Je GeenStijl足collega Peter hier. Goede Matthijs!
kerstdagen en Oud & Nieuw gehad? Ik heb het allemaal ternauwernood weten te overleven. Niet alleen vanwege de omvangrijke diners en bijbehorende alcoholische versnaperingen. Maar vooral vanwege de NBA quadruple header op eerste kerstdag. Wat Boxing Day is voor het Engelse voetbal is Christmas Day voor de NBA. Vijf absolute topwedstrijden achter elkaar live te zien via League Pass. Damn. Bij zoveel uren non足stop basketbal leef ik echt 24 uur tussen bankstel, laptop en koelkast. Wel jammer dat mijn vriendin nu een week niet meer tegen me wil praten.
D
Peter! e NBA is toch wel de LeBron James onder de sportmarketing. Die lui weten hun sport zo goed aan de man te brengen dat het jarenlange relaties aan de rand van de afgrond brengt. Eerste Kerstdag extra vroeg naar bed om de Lakers tegen de spuuglelijk oranje Knicks te zien spelen op mijn laptop. Daarna de Heat tegen Thunder. Ergens halverwege Rockets tegen Bulls moet mijn vriendin naar de bank verhuisd zijn, maar zeker weten doe ik het niet. Ik werd 's ochtends wakker met een afdruk van een dunk van Blake Griffin in mijn voorhoofd.
Eigenlijk het enige wat ik miste op kerstdag, waren de Golden State Warriors. Man, wat een geniaal team. Als Curry zijn enkels heel houdt, Bogut in vorm terug komt, Lee inderdaad de superstar blijkt te zijn waarvoor hij betaald wordt, Thompson en Barnes zich blijven ontwikkelen, staan ze volgend jaar minimaal in de Western Conference Finals. Dit jaar Thunder tegen Clippers. Benieuwd wie jij het ziet opnemen tegen de Heat komende zomer in de Finals.
De Warriors... Die schieten toch ieder jaar als een raket uit de startblokken om
Matthijs!
vervolgens steevast ALTIJD tegen te vallen? Volgens mij doet Golden State het er om. Eerst de fans lekker maken met spectaculaire resultaten in het reguliere seizoen en vervolgens diezelfde fans midden in het gezicht ruften door uiteindelijk de playoffs royaal te missen.
Mijn dark horses zijn inderdaad de Clippers. Vorig jaar dook ik al vroeg op deze bandwagon zodat ik dit jaar een mooi plekje bij het raam heb. Vergeet de LA Lakers met hun bij elkaar geraapte zooitje superstars. Het team uit LA dit jaar zijn de Clippers. Mijn grote held is uiteraard Chris Paul, pointguard en alleskunner bij de Clippers. Hoewel slechts drie turven hoog is Paul de drijvende kracht van het team. Coach Vinny Del Negro riep het al eerder: "Our offensive plan? Give the ball to Chris…" Dat zegt genoeg.
Mijn voorspelling voor de finale? Uiteraard zal Heat fluitend door de Eastern Conference fietsen. Het valt te verwachten dat OKC net als vorig jaar de tegenstander zal worden. Maar ik ben lekker dwars dus ik ga voor mijn Clips.
D
Peter! e Warriors zijn net zo hard het lulletje van de NBA geweest als de LA Clippers. Behalve in de Run T.M.C. periode in de jaren '90 en toen ze onder leiding van Baron Davis, Jason Richardson en Monta Ellis tot de tweede ronde van de playoffs kwamen in 20062007. Momenteel zijn ze aan het herbouwen rondom de weergaloze Stephen Curry en kunnen ze volgend seizoen leunen op Bogut en Lee in de paint met een containtervracht aan talent er omheen. Wat de Clippers dit seizoen zijn, zijn de Warriors volgend seizoen, let maar op. Wat jij vergeet in je berekeningen, is de Clippers Curse. Ergens in februari blaast Blake Griffin zijn knie op. In de zomer wordt Chris Paul getrade voor een Jason Kidd en zijn rollator om New York Knicks eindelijk een concurrent van de Heat te maken. De weergaloze bank van LAC momenteel, onder leiding van Matt Barnes en Jamal Crawford is ook een bubble die ergens vlak voor de playoffs gaat barsten. En Ronnie Turiaf + Lamar Kardashian als backup centers? Vergeet ook het fenomenale talent van coach Vinnie Del Negro om de hele boel kapot te blunderen niet. Nee, zolang de LA Clippers de LA Clippers zijn, zullen ze nooit verder komen dan titelkandidaten in december gevolgd door een lachband in juni. Heat tegen Thunder dit seizoen. Volgend jaar Heat tegen de Warriors. Heb er nu al zin in.
L
Matthijs! OL @ Lamar Kardashian. Maar even serieus: Je hebt waarschijnlijk gelijk denk ik. Deze week speelden de Clips na een indrukwekkende winstreak van 17(!) wedstrijden tegen de Warriors en natuurlijk verloren ze dik: 94115. Zelfs Chris Paul raakte geen pepernoot. Je kan wel zien waar het basketbalverstand bij ons tweeën zit. Overigens staan beide teams nog op een playoffplek in de Western Conference. En de LA Lakers bijvoorbeeld niet. Hoe bizar is dat? Volgende week meer daarover. •
DeAndre Jordan steekt zijn hand in de
bleef niet onopgemerkt en dus moest er, lucht en vraagt om een high five. Lamar zoals het hoort in Amerika, een bijnaam Odom ziet het, maar hij laat de atletische komen. Een volger uit de buurt van San center in de kou staan. Gelukkig springt Francisco kwam met de naam A Tribe Matt Barnes ertussen voor de sympathieke Called Bench, een verwijzing naar de klap tegen de hand. De bankspelers heb rapgroep A Tribe Called Quest uit de ben er de grootste lol in. Of het moment jaren negentig. Niet erg origineel, maar de naam bleef hangen. De hashtag dat Blake Griffin achter een loose ball #ATribeCalledBench is trending op aanduikt en luid door zijn medespelers twitter als de Clippers spelen en er zijn wordt toegejuicht en daar de nodige zelfs Tshirts te verkrijgen met een schouderklopjes voor ontvangt. afbeelding van alle reservespelers. Het zijn slechts twee kleine voorbeelden, e 32jarige guard Jamal Crawford is maar met de sfeer bij de Los Angeles de grote inspirator vanaf de bank. Del Clippers zit het wel goed. En waarom ook niet? De ploeg van coach Vinny Del Negro maakte hem tijdens het offseason duidelijk dat het team afgelopen seizoen Negro, Western Conference coach van de maand december, sloot het jaar 2012 in de playoffs met blessureleed te af met een overwinning op de Utah Jazz. kampen kreeg. Denk aan Paul, Griffin, Caron Butler en het langdurige gemis De zeventiende op een rij. van veteraan Chauncey Billups. De reservebank had een impuls nodig en e bank is dé grote reden waarom de Crawford was de aangewezen persoon. Clippers bovenin meedraaien in het Westen. Kijk er dan ook niet van op als de reserves meer punten weten te scoren Het aantrekken van Crawford werd in Los Angeles met gemende gevoelens in een wedstrijd dan de starters. “Ons ontvangen. De offensieve guard had team is zo diep”, zei Chris Paul na een immers een teleurstellend seizoen achter grote overwinning tegen de Boston de rug bij de Portland Trail Blazers. Celtics. “Ik heb dit seizoen meer aan de Crawford scoorde slechts veertien pun kant gezeten in het vierde kwart dan in ten per wedstrijd en zijn schotpercenta mijn zeven seizoenen bij elkaar.” ges zaten ruim onder de veertig procent. Hij liep er vaak verloren bij.
D
D
Zelfs toen de Denver Nuggets op nieuwjaarsdag een eind maakten aan de winning streak van de Clippers, raakte er niemand in paniek. “We kregen de schoten die we normaal ook krijgen”, was Paul van mening. “Ze vielen niet. Dat kan gebeuren.”
Versterkte bank
Sociale media is een mooie graadmeter om te zien wat er speelt onder de fans. Het succes van de Clippers ‘second unit’
Wat zagen de
Clippers dan in een shoot first guard die de onmogelijkste schoten nam? Daar kwam ze in LA snel achter. Crawford scoorde in de eerste wedstrijd van het seizoen tegen de Memphis Grizzlies 29 punten vanaf de bank. Sinds die wedstrijd is de man met de mooiste crossover op deze wereld los. Hij is de eerste optie in de aanval als hij in het veld staat en maakt dankbaar gebruik van de vele pickandrolls. Crawford is een kandidaat voor de Sixth
Man of the Year Award (samen met Golden State's Jarrett Jack).
Odom en Barnes waren de volgende
twee versterkingen voor Del Negro. Odom heeft aan gewicht verloren en begint, na zijn mislukte avontuur bij de Dallas Mavericks, weer op de speler te lijken die bij de Los Angeles Lakers uitgroeide tot de beste zesde man. De verrassing is echter Barnes. Een 32jarige forward, die qua tattoos niet onder doet voor J.R. Smith van de New York Knicks en in het veld zijn mannetje staat. Hebben de Clippers een driepunter uit de hoek of een steal nodig? Dan zorgt Barnes daarvoor. Moet de beste speler bij de tegenstander uitgeschakeld worden? Barnes is de ideale man. Hij heeft minder balbezit dan Crawford, maar scoorde gemiddeld nog nooit zoveel punten als in dit seizoen (12,9 punten in december).
Dat was voor Barnes wel even anders
in zijn periode bij de Lakers. “Er werd toen aan mij verteld wanneer ik mocht schieten”, zegt hij. “En ik werd naar de kant gehaald wanneer ik een fout maakte. Dat is dit jaar onder Del Negro wel anders. Hij laat mij mijn eigen spel
spelen. Je mag een fout maken, maar hij blijft je steunen en dat geldt voor de meeste spelers.”
Tegenslag
Er komt altijd een moment in het sei zoen dat de prestaties van de bankspe lers afnemen. Wat gaat er dan om in de hoofden van de spelers? Blijven ze een eenheid of eisen ze van coach Del Negro meer speeltijd? Je merkte het in het begin van het seizoen aan de uitlatingen van Eric Bledsoe. De Clippers verlo ren eind november vier wedstrijden op een rij en zagen hun record terug
vallen naar 86. De 23jarige Bledsoe klaagde in de media over het geringe aantal speelminuten.
De kleine explosieve guard is een genot
om naar te kijken. Goed voor bijna negen punten, drie rebounds en drie assists in minder dan twintig minuten per game. Je kunt een goede zaak maken dat hij recht heeft op meer speeltijd. Het pro bleem is echter Chris Paul. De statis tieken wijzen uit dat als beide mannen op het veld staan, de tegenstander veel meer punten weet te scoren. Het is voor Del Negro dan ook beter om Bledsoe in te zetten als CP3 aan de kant tot rust komt. Barnes zegt niet bang te zijn voor scheurtjes in het team. “We zijn talentvol en moeten de nodige opofferingen maken, of dat nou speeltijd is of het aantal schoten. Iedereen heeft hetzelfde doel voor ogen en hoe meer tijd we met elkaar doorbrengen, des te beter we gaan spelen. We gaan goed met elkaar om, zowel op als buiten het veld, en dat is belangrijk voor ons. Er is hier iets speciaals gaande.”
Crawford zegt
dat het fun is om voor de Clippers te spelen, maar benadrukt dat het werk nog niet klaar is. “We proberen ons juist voor te bereiden op juni. Paul, Griffin, Jordan, Butler en Billups maakten vorig jaar veel minuten met de nodige pijntjes en toen de playoffs van start gingen waren de meeste geblesseerd of uitgeput. Nu zullen deze gasten fit zijn, omdat we een breder team hebben.”
De beste spelverdeler in de NBA
De Clippers werden vorig jaar in de tweede ronde van de playoffs op alle fronten afgetroefd door de lepe San Antonio Spurs van coach Gregg Popo vich. Dat de Clippers nu veel duels winnen is bijzonder, maar er moet wel bijgezegd worden dat er slechts vier teams waren met een record boven de .500 tijdens de streak. Hebben de Clippers geleerd van de uitschakeling tegen de Spurs? In de playoffs komt het aan op tactiek en dat is niet één van de sterkste punten van Del Negro. Al lees je ook vaak teksten rondom de Clippers dat Paul en Billups een soort assistentcoaches zijn.
Als het erom gaat, dan kunnen de
Clippers altijd bouwen op Paul, de beste spelverdeler in de NBA. CP3 scoort dit seizoen minder en speelt slechts 33 minuten per wedstrijd. Dat is deels de oorzaak van het succes van de ‘second unit’. Maar Paul kan nog steeds wedstrijden naar zijn hand zetten, zoals op 28 december in de uitwedstrijd tegen de Utah Jazz. ‘Geef me de bal. We gaan hier niet verliezen’ straalde hij uit. Paul bezorgde met een aantal belangrijke scores zijn ploeg de overwinning, om dat vervolgens direct te relativeren. “Alles leuk en aardig, maar we willen er straks staan in de play offs.” •
New Kids on the Block Voor een NBAfan die half oktober op vakantie is gegaan, al die maanden geen internet heeft gehad en nu terugkeert, moet de stand in de Western Conference een grote schok zijn. Waar je de Lakers in de topvijf had verwacht, staan die zelfs niet bij de beste tien, en de Mavericks had je met Nowitzki (oh, die was er een paar maanden uit) ook bij de topacht zitten.
Nu zijn daar ineens de Golden State Warriors op plek vier. Ja, plaats vier. Slechts één duel meer verloren dan de good old San Antonio Spurs en twee meer dan de Los Angeles Clippers. Aan de hand van coach Mark Jackson, David Lee en Stephen Curry zijn de Warriors het hottest team in de league. Oh, en twee plaatsen verder al de Houston Rockets. Daar zijn James Harden, Jeremy Lin en Chandler Parsons on a roll. De Warriors zijn de zevende jongste ploeg in de league (25,3 jaar), terwijl de Rockets het vierde team zijn (24,4). Wat goed is, komt blijkbaar snel.
In het Oosten proberen de Bucks zich de
rol van New Kid aan te meten. Niet zozeer een jong team, maar wel voor het eerst in drie seizoenen richting de playoffs bewegend. De oude Boston Celtics en de jonge Philadelphia 76ers hijgen in de nek. Misschien dat de Bucks in de strijd om de playoffs wat hebben aan de woorden van de echte New Kids on the Block: step by step / gonna get you / step by step / I really want you. •
NEW YORK – Het is uit.
Over en uit
Het begon 15 jaar geleden, toen ik uit een grote bak bij de Wibra (of een dergelijke winkel) een pet van de New York Mets viste. Er zat een raar knobbeltje in die mijn voorhoofd pijn deed, maar dat deerde me niet. Ik was honkbalgek. Zomaar een pet tegenkomen in een winkel in Brussel kon nooit toeval zijn. Ik droeg hem overal. Kosmische krachten hadden mij en de Mets samengebracht. En nimmer zouden we scheiden. Totdat ze op 16 december R.A. Dickey naar de Toronto Blue Jays verhandelden.
Ze wilden hem de verbeterde contractverlenging, die hij na 20 overwinningen en de National League Cy Young Award dik verdiend had, niet geven. Hij stond nog een jaar onder contract voor 5 miljoen dollar, maar voor twee jaar en 25 miljoen verlengen was hen te gortig, dus werd hij verhandeld. En dat na al die miljoenen die de Mets door de jaren heen over de balk smeten voor de meest overbetaalde en onderpresterende stukken menselijk wrakhout.
Bobby Bonilla kreeg 29 miljoen, Kevin Appier 42 miljoen, Roger
Cedeno 18 miljoen, Kazuo Matsui 21 miljoen, Cliff Floyd 26 miljoen, Carlos Beltran 119 miljoen, Luis Castillo 25 miljoen, Oliver Perez 36 miljoen, Jason Bay 66 miljoen en Francisco Rodriguez 37 miljoen. Stuk voor stuk mislukten ze.
Zelfs Pedro Martinez en Johan Santana waren hun respectievelijke 53 en 137 miljoen niet waard.
Ik heb het allemaal getolereerd, al deze decepties, mij wanend in de illusie dat als er werkelijk een keer een speler langskwam die het kaartje van 70 dollar (plus de parking van 25, de hot dog van 14 en de cola van 8 dollar) waard was om 15 rijen achter de muur van het linksveld te zitten, hij wel behouden zou worden. Dat als er eindelijk eens iemand gevonden werd waar je echt voor kon juichen, zoals de als kind seksueel misbruikte en na bijna twee decennia als minor leaguer herboren Dickey, hij voor altijd aan de club gebonden zou worden.
Maar voor Dickey was geen 25 miljoen meer te vinden. Natuurlijk, de
Wilpons, die de Mets bezitten, werden gedupeerd door Bernie Madoff en zijn het gros van de centjes kwijt. Maar David Wright kreeg onlangs 138 miljoen. In zijn geval dik verdiend hoor, daar niet van. Maar dat er voor Dickey niet wat over was wil er bij mij niet in.
En dus hebben ze het bij mij verbruid. Ik heb het helemaal gehad met de Mets.
NAAM: Zachary Randolph GEBOREN: 16 juli 1981 (Marion, Indiana) LENGTE: 2,06 meter BURGERLIJKE STAAT: Getrouwd, twee kinderen POSITIE: Power Forward/Center BIJNAAM: ZBO, Mister Doubledouble TEAM: Memphis Grizzlies VORIGE TEAMS: Portland Trailblazers, New York Knicks, Los Angeles Clippers HIGH SCHOOL: Marion (Indiana) COLLEGE: Michigan State DRAFT: 2001, 19th pick DRAFTCLASS: Kwame Brown 1th , Tyson Chandler 2th, Pau Gasol 3th, Eddy Curry 4th, Jason Richardson 5th CONTRACT: 71 miljoen, 4 jaar, 2011 TOTAAL VERDIEND: 89.1 miljoen dollar ENDORSEMENT: Nike, Footlocker PRIJZEN: NBA AllStar (2010), All NBA Third Team (2011), NBA Most Improved Player (2004) CAREER STATS FG% 0.474 | 3P% 0.273 | FT% 0.767 | PTS 17.3 | RBS 9.2 | AST 1.7 2012/2013 STATS FG% 0.494 | 3P% 0.125 | FT% 0.775 | PTS 17.0 | RBS 12.5 | AST 1.3 STERKE PUNTEN: Heeft goede combinatie van lengte en mobiliteit, uitstekende rebounder (vooral aanvallend), goede spin en postmoves, kan aardig schieten. ZWAKKE PUNTEN: Egoistisch, slechte passer, niet de beste perimeter verdediger. HALL OF FAME: Zach Randolph is geen misselijke speler, maar de Hall of Fame is alleen voor de allergrootste en daar hoort hij niet bij. OVER HEMZELF: “The power went out at my house and I couldn't open my
(electric) gate. I had to open it manually, and I broke (the gate) trying to do it. Coach understood.” Zach Randolph laat zich niet tegenhouden door een hek. "Teenage Mutant Ninja Turtles was my favorite show growing up.” Zach Randolph was vroeger een heel normaal kind. "Basketball isn't everything” Randolph kan prima relativeren. OVER HEM: In zijn geboorteplaats Marion, wordt ieder jaar een ‘Zach Randolph Day’ gehouden. “Best PowerForward in de League” Kevin Durant heeft respect voor Zach Randolph. SPORTAMERIKA OVER ZACH RANDOLPH: De bijnaam is dit seizoen Mister Doubledouble en die krijg je niet zomaar. Iedere wedstrijd noteert Zach Randolph minstens tien rebounds en tien punten en dat is meer dan knap. Zelden wordt hij topscorer van de wedstrijd, maar iedere wedstrijd heeft hij een bijdrage. Dat soort spelers zijn goud waard voor een team. Zach Randolph is een hoeksteen in de Memphis Grizzlies franchise en zal dat de komende jaren blijven. Superster? Nee. Onmisbare speler voor Memphis? Ja. EIND CIJFER:
7.8
Rusland
De Russische Kontinental Hockey League was verreweg de populairste bestem ming van de spelers. Dit kwam vooral doordat veel van hen Russische roots hebben en graag terugkeerden naar hun geboorteland. Daarnaast is de KHL na de NHL de meest aansprekende league en gaat er ook het meeste geld in om, wat dus ook zeker zal hebben meegespeeld in de keuze. Door de grote hoeveelheid NHLspelers in Rusland sloot ESPN zelfs een contract af met de KHL zodat het Amerikaanse sportnetwerk wedstrijden uit deze competitie kon uitzenden.
dienstelijke eerste helft van het seizoen, met tien goals en 23 assists.
E
Naast al dit aanvallende geweld maakten ook verschillende verdedigers de én van de spelers die naar Rusland tijdelijke overstap naar de KHL. De vertrok, is de MVP van het afgelopen seizoen, Evgeni Malkin. Hij tekende een bekendste is zonder meer Zdeno Chara contract bij Metallurg Magnitogorsk, de van de Boston Bruins, die in Praag voor HC Lev Praha speelde. Dat hij zich er club uit zijn geboortestad, waarvoor hij goed manifesteerde, sprak wel uit het feit speelde voordat hij de overstap naar de dat hij – net als de beschreven aanvallers NHL maakte. De aanvaller van de Pittsburgh Penguins ging verder met wat – door de fans werd verkozen om deel te hij vorig seizoen in de NHL deed; punten nemen aan de KHL AllStar Game. Helaas voor de KHLfans zullen Chara scoren. Malkin was in 35 wedstrijden vanwege het einde van de lockout goed voor negentien goals en veertig verstek moeten laten aan. assists en bezette daarmee de tweede plek in het puntensysteem, achter zijn Zwitserland teamgenoot Sergei Mozyakin. Vlak achter Malkin vinden we New Jersey Devil Ilya Kovalchuk die voor SKA St. Petersburg uitkwam. De leftwinger kwam in 32 wedstrijden tot zeventien goals en 22 assists, waarmee hij dus een groot aandeel had in de koppositie van zijn team.
Twee andere NHLgrootheden die hun
kunsten vertoonden in de KHL, waren Alex Ovechkin van de Washington Capi tals en Pavel Datsyuk van de Detroit Red Wings. Beiden speelden in Moskou, al droeg Ovechkin de kleuren van Dynamo en Datsyuk die van CSKA. De aanvoer der van de Capitals vond in dertig wed strijden achttien keer het net, waarmee hij op de vierde plek op de topscorerslijst staat. Datsyuk kende evenmin geen onver
Ook Zwitserland wist een aantal grote namen uit de NHL naar hun hoogste ijshockeyafdeling te lokken. HC Davos was zelfs in staat om twee supersterren vast te leggen voor dit seizoen. Zowel Rick Nash (sinds dit offseason speler van de New York Rangers) als Joe Thornton (San Jose Sharks) maakte zijn speelmi nuten in Europa's hoogstgelegen.
Ondanks deze kwaliteitsinjectie moet
HC Davos zich voorlopig tevreden stellen met een teleurstellende zevende plek in de National League A, een positie die met nog een kleine twintig wedstrijden voor de boeg ternauwer nood toegang biedt tot de playoffs.
Ook EHC Biel wist twee NHLspelers
NHL die hun roots in Noord Europa hebben. De compe tities in deze beide landen staan ook hoog aangeschreven en het iwas niet vreemd dat verschillende spelers hier de lockout wilden doorbrengen.
aan zich te binden: Tyler Seguin (Boston Bruins) en Patrick Kane (Chicago Black hawks). Vooral de eerste maakte zijn status van sterspeler meer dan waar, want met 25 goals en vijftien assists in 29 wedstrijden bezette hij de vierde plek in het puntenklassement. Ook Kane liet zich ook niet onbetuigd met negentien punten in zeventien wedstrijden. Ondanks de pro ductiviteit van deze twee aanvallers, moet EHC Biel doen met een achtste plek in de én van de bekendste is Erik Karlsson, competitie. Kansen op een betere klasse de verdediger van de Ottawa Senators die ring voor Biel zullen door het einde van vorig jaar werd uitgeroepen tot de beste de lockout in ieder geval niet toenemen. verdediger van de NHL. Hij kwam uit voor het Finse Jokerit in de SMLiiga en presteerde daar uitstekend. Niet alleen voerde zijn team de ranglijst op het hoogste niveau aan, met zijn 34 punten was hij ook de best scorende verdediger in de league.
E
Een andere aanvaller die furore maakte in het land van neutraliteit en koekoeks klokken is John Tavares. De aanvaller van de New York Islanders kwam uit voor SC Bern en staat in het puntenklas sement net onder Seguin met 39 punten in 25 duels. Mede dankzij zijn inbreng staat Bern op een verdienstelijke derde plek. Met Bern kon Tavares dus eindelijk eens spelen in een team dat bovenin meedraait, want dat is hij met de Islanders niet gewend.
Een andere NHLster die naar Scandina vië trok, is Anže Kopitar. De aanvaller van Stanley Cupwinnaar Los Angeles Kings speelde voor Mora IK, een club die op het tweede niveau in Zweden uitkomt. Hier werd hij herenigd met zijn jongere broer Gašper. Kopitar deed in Zweden precies wat er van hem werd verwacht, waardoor hij hoog in het puntenklassement staat, met 33 punten in 29 wedstrijden. Helaas was dat voor zijn team niet genoeg voor een topklassering Mora IK moet het doen met een plek in de middenmoot.
Duitsland
Ook onze oosterburen wisten een aantal NHLspelers te strikken. De grootste namen die de overstap Scandinavië maakten naar de Deutsche Eishockey Liga (DEL), waren Danny Brière en Scandinavië is van oudsher een regio waar Claude Giroux, die normaal gesproken ijshockey één van de populairste sporten allebei hun brood verdienen bij de is. Dit blijkt niet alleen uit de verschillen Philadelphia Flyers. Zij tekenden de internationale titels die Zweden en allebei een contract bij Eisbären Berlin, Finland in de geschiedenis hebben gewon maar dat werd geen onverdeeld succes. nen, maar ook uit het aantal spelers in de
Zo blesseerde Giroux zijn nek tijdens een wedstrijd en keerde hij halverwege november alweer terug naar de Verenigde Staten. Brière speelde wel, maar heeft vanwege blessures ook de nodige wedstrijden moeten missen. In de wedstrijden dat hij wel speelde, maakte hij veel indruk, want hij was in negentien duels goed voor maar liefst 29 punten.
Nederland
Ten slotte hadden we in Nederland ook een NHLspeler rondschaatsen. Zoals we eerder al berichtten, tekende Dale Weise dit seizoen een contract bij de Tilburg Trappers, dat momenteel de tweede plek in de eredivisie inneemt.
De aanvaller van de Vancouver
Canucks maakte de hooggespannen verwachtingen meer dan waar. Na achttien wedstrijden was hij goed voor 22 goals en 24 assists. Als je nagaat dat de Canadees maar liefst 77 minuten op de strafbank doorbracht, kan je niet anders dan concluderen dat Weise heel belangrijk was voor zijn team, zolang hij maar op het ijs stond. •
Coco's Outback Bowl Zo traditioneel als college football vaak is, zo commercieel is het bowlseizoen. De klassieke Rose Bowl, volgend jaar alweer toe aan de 100ste editie, wordt dan slechts presented by Vizio, maar wie zegt er nu trots dat hij de Meineke Car Care Bowl of Texas, of Buffalo Wild Wings Bowl heeft gewonnen?
Bedrijven betalen miljoenen om hun naam te verbinden aan een duel waaraan iedereen behalve de fans geld verdienen. Het is prachtig dat kleine scholen uit de minder grote conferences zich toch kunnen kwalificeren voor finales, maar het gebrek aan traditie dat daarmee gepaard gaat is pijnlijk. Amper vijftig procent van je wedstrijden winnen in de SEC, Pac12 of Big Ten, en je staat in een bowl, en als je grootste rivalen iets hebben uitgevreten sta je met een beetje mazzel zelfs in een BCS Bowl.
Als fan van college football begint de
commercie te knellen. Zou al die winst niet gebruikt kunnen worden om de fans tegemoet te komen? Miljoenen dollars winst, maar je supporters liggen krom om tickets te betalen. Teleurstellend.
Mede daarom ben ik trots op de aanstaan de tweede editie van het Sport Amerika Super Bowl feest. Hartje Amsterdam, hartstikke gratis. Van ons, voor jullie. Geen entreeprijs, welkomstdrankje erbij en samen genieten van football. De Outback Bowl mag dan wel gewonnen zijn door de South Carolina Gamecocks, onze Coco’s Outback Bowl win jij.
Zie je daar! •
Jules Zane.
That's football, man Je moet er jarenlang zuigende franchises voor over hebben, maar dan heb je ook wat. Hoge draft picks, en goddelijk jong talent waar je nog jaren mee vooruit kunt. In Washington was het jarenlang ergeren geblazen, maar het grote genieten is er inmiddels begonnen. DC heeft Bryce Harper, Stephen Strasburg en RGIII.
Bij de Nationals zijn ze zuinig op Harper en vooral Strasburg. Wat heet. Nog voor de competitie goed en wel begonnen was, kreeg de pitcher van hogerhand te horen dat zijn seizoen er na 160 innings hoe dan ook op zou zitten. Playoffs of World Series of niet. Voorzichtigheid voor alles. In de NFL gelden andere wetten. En dus piekerde men er een paar kilometer verderop niet over om hun paradepaardje RGIII aan de kant te houden. Toen hij halverwege het seizoen een hersenschud ding opliep, stond hij een week later dan ook weer gewoon op het veld. En ook een zware knieblessure, deed de QB niet langer dan twee weken werkloos thuiszitten. Hey, it's football, man.
De geleerden in DC zijn er nog altijd
niet over uit wie Griffin uiteindelijk fit verklaarde. Maar zondagavond werd duidelijk dat RGIII niet speelklaar was, en zeker na het eerste kwart tegen zichzelf in bescherming had moeten wor den genomen. Dat gebeurde niet, en het gevolg was een banale en genante vertoning, die de loopbaan van een supertalent op het spel zette.
De Nationals kregen vrachten kritiek te verduren. Maar ik ben deze week duizend keer liever Mike Rizzo dan Redskins coach Mike Shanahan. •
Geert Jan Darwinkel.
Hall of Fame?
Later vandaag wordt bekend wie aan de
baseball Hall of Fame wordt of worden toe gevoegd. Of liever nog, wie allemaal niet. Voor het eerst is het stemformulier gevuld met vrijwel alleen maar spelers die of gepakt (of in ieder geval ver dacht) zijn voor het gebruik van doping. Dat heeft het stemmers gilde voor 'Cooperstown' in verschillende kampen verdeeld. Zo zijn er stemmers die geen en kele naam hebben aangekruist op hun 'ballot', anderen hebben alleen maar de namen van, in hun ogen, HoF waardige spelers ingevuld waar geen dopingluchtje aan zit en een ander kamp ziet alles door de vingers.
Dit zorgt er voor dat waarschijnlijk nie mand dit jaar een plakkaat in Coopers town krijgt. Dus geen Barry Bonds, geen Rogers Clemens en geen Craig Biggio.
Die laatste heeft volgens peilingen (zucht) de meeste kans om toch de drempel van 75% van de stemmen te halen. Voormalig Astro Biggio is nooit gepakt op doping, nooit officieel beschuldigd, maar heeft een luchtje aangezien iedereen uit dat tijdperk gebruikte. Simpeler denken kan niet. Hij was één van de beste die er was, dus hij moet wel gebruikt hebben.
Buiten dat het argument kant nog wal
raakt, gaat men daarmee ook voorbij aan wat hij, en met hem anderen, wèl voor de sport gedaan hebben. Wat ze, wellicht met iedereen aan de dope, wèl gepresteerd hebben. Er zal voor altijd een luchtje aan zitten, maar Biggio, Clemens, Bonds en ook Mike Piazza horen in de Hall of Fame. Zondaars of niet.
Lennart Beishuizen.