SportAmerika Magazine #2

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Wietze­Willem Mulder Marco Post Robert Prins Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2015 ­ Alle rechten voorbehouden.

Het was een mooi gezicht zaterdagavond laat in

Cam

Charlotte, North Carolina. Cam Newton had net zijn team, de Carolina Panthers, naar de volgende ronde geleid in de NFL playoffs en stond voor de camera’s van ESPN zijn verhaal te doen. Na afloop van het korte interview besloot Newton het oude vreugdedansje van Ray Lewis, een van de analisten die erbij stond, na te doen. Het leverde diverse glimlachen op bij de aanwezigen en ook bij mij thuis.

“Een gelukkige Cam Newton is een genot om naar te kijken”, begeleidde de commentator het beeld van tekst.

Het is een beeld dat we de afgelopen jaren te weinig hebben gezien.

In college football kende hij een stroeve start. Bij Florida, waar hij de back­up was van quarterback Tim Tebow, werd hij weggestuurd. De reden had niks te maken met zijn spel: Newton had een laptop gestolen. Na wat omzwer­ vingen kwam hij terecht bij Auburn, waar hij als junior direct de nationale titel wist te pakken. Mede dankzij zijn uitmuntende seizoen zag hij af van nog een jaar in college en werd hij tijdens de NFL Draft als eerste gekozen.

In zijn rookieseizoen verbaasde hij vriend en vijand door

diverse records te verbreken. Tegelijkertijd was hij een lust voor het oog. Een quarterback die goed kan gooien en kan rennen, dat is iets wat zelden wordt vertoond in de National Football League.

De jaren erna vielen tegen en ook dit jaar zagen we Newton weinig lachen. Dit jaar miste hij diverse wedstrijden vanwege een operatie vroeg in het seizoen en belandde hij in het ziekenhuis vanwege een auto­ongeluk.

Maar, waar niemand dit jaar nog een cent gaf voor de playoffkansen van zijn Panthers, stond Cam op. Ondanks een losing record staat Carolina er in januari en werd zaterdag Arizona Cardinals verslagen. Met een lachende Cam Newton is alles mogelijk.

Veel leesplezier,

Jarenlang heeft ie het moeten aanho­ ren. Best 'n aardige quarterback hoor, die Tony Romo, maar in de playoffs valt er met 'm niet te winnen. Van dat stempeltje is hij ­ althans voor even ­ verlost. Het was be­ paald niet z'n beste wedstrijd, maar tegen de stroom in en met twee gebro­ ken rugwervels (en goed, met 'n beetje hulp van de arbitra­ ge), leidde hij zijn Dallas Cowboys toch maar mooi naar een niet meer verwachte comeback tegen de Detroit Lions.

Mooi en goed hockey is vaak ver te zoe­ ken, maar qua sfeer en mooie plaatjes gaat er toch maar weinig boven NHL's Winter Classic. Dit keer was het de beurt aan de Ameri­ kaanse hoofdstad om door schaatsen­ de Anton Pieckjes in 't zonnetje te worden gezet. De Capitals waren dankbaar, en wezen de Black­ hawks in DC met 3­2 terug.

Hoe je 't doet, doe je het. Desnoods tussen je benen, zoals Terrell Suggs op bijgaande foto.

Het beeld was tekenend voor het spel van Suggs afgelopen zaterdag, want behalve deze pick, was hij verantwoordelijk voor nog eentje, waarmee hij de val van aartsrivaal Steelers inleidde.

Suggs' Ravens mogen nog even verder ballen. In Boston zijn ze er vast niet gerust op...

Doug Marrone besloot weg

te gaan bij de Buffalo Bills.

Door een verandering van eigenaars had Marrone de optie om het nog lopende contract zonder sancties te kunnen beëindigen en daarvan maakte hij gebruik. De Bills wisten dit seizoen na ruim tien jaar eindelijk weer eens een winning season te noteren: negen overwinningen en zeven nederlagen. Het is gissen wat hem er precies toe bracht om de Bills te verlaten: het team wilde graag met hem door en kort ervoor leek Marrone een lucratieve contractverlenging te gaan ondertekenen • Ook Ndamukong Suh was de afgelopen week in het nieuws.

De defensive tackle van de Detroit Lions leek in eerste instantie het playoffduel met de Dallas Cowboys te moeten missen, omdat hij in de laatste speelronde op het been van quarterback Aaron Rodgers van de Green Bay Packers was gaan staan. Suh ging in beroep tegen de schorsing die hem was opgelegd en won de zaak. De schorsing werd omgezet in een boete van 70.000 dollar en Suh mocht gewoon in actie komen.

Veel maakte het niet uit, want de Lions verloren van de Dallas Cowboys, waardoor Ndamukong Suh waarschijnlijk zijn laatste wedstrijd voor Detroit heeft gespeeld • Komt het huwelijk tussen Larry Fitzgerald en de Arizona Cardinals ten einde?

De 31­jarige wide receiver drukt met zijn salaris zwaar op de begroting van de Cardinals en zou daarom gevraagd zijn om een salarisverlaging te accepteren.

Fitzgerald gaat in 2015 vijftien miljoen dollar verdienen en ligt nog vast tot 2018 •

Alec Burks komt dit seizoen

niet meer in actie. De guard van de Utah Jazz moet een operatie ondergaan aan zijn linkerschouder.

De speler was dit seizoen goed voor 13,9 punten, 4,2 rebounds en drie assists per wedstrijd • Kevin Durant keerde woensdag weer terug bij de Oklahoma City Thunder. De small forward was direct goed voor een double­ double met 44 punten en tien rebounds in de wedstrijd tegen de Phoenix Suns • Rajon Rondo keerde vrijdagavond terug in Boston. De point guard speelde sinds 2006 voor de Celtics en werd een paar weken geleden naar de Dallas Mavericks gestuurd. Rondo kreeg een staande ovatie van het Celtics­publiek. De Mavericks wonnen overigens vrij simpel en de point guard was goed voor 29 punten, een persoonlijk record dit seizoen • De Atlanta Hawks zijn dit seizoen fantastisch bezig. Afgelopen week kwam er een opvallend bericht naar buiten dat het team te koop staat.

Als de resultaten van dit seizoen leidend zijn, dan zal er diep in de buidel getast moeten worden • Zondagochtend overleed ESPN­ verslaggever/ presentator Stuart Scott. Scott was immens populair in Amerika en werd door velen gezien als één van de beste verslaggevers van de afgelopen jaren.

Eind 2007 werd er kanker bij hem geconstateerd. Hij deed verslag van het hoogste van het hoogste: onder meer Super Bowl, de World Series en de NBA Finals. Afgelopen zomer was hij nog aanwezig toen de San Antonio Spurs de NBA­titel wonnen door de Miami Heat te verslaan. Scott werd 49 jaar • (Robert Prins)

Pittsburgh Penguins heeft

David Perron van Edmonton Oilers overgenomen. De Penguins sturen in ruil voor Perron hun keuze in de eerste ronde van de draft van 2015 en Rob Klinkhammer naar Edmonton • Zemgus Girgensons is de verrassenderwijs de meest gekozen speler (1.574.896 stemmen) om uit te komen in de NHL All­ Star Game. De Let van Buffalo Sabres noteerde negen goals en elf assists in zijn eerste 40 wedstrijden dit seizoen, en was populair onder de stemmers.

Girgensons kreeg stemmen van fans uit Buffalo, waar hij een status als cultheld heeft.

De meeste stemmen waren afkomstig uit zijn thuisland Letland • Jaromir Jagr zette met een hattrick tegen Philadelphia Flyers (5­2) nog maar eens een record in de boeken. De Tsjech werd de oudste speler ooit die drie keer scoorde in een NHL­ wedstrijd en gumde daarmee Gordie Howe (41 jaar en 216 dagen) uit de boeken.

Jagr was op het moment van zijn hattrick 42 jaar en 322 dagen oud. Het was de vijftiende hattrick van Jagr in de NHL, al was de laatste alweer negen jaar geleden • Dany Heatley (Anaheim Ducks) is voor het eerst in zijn carrière teruggestuurd naar de AHL. De voorheen veelscorende winger werd in 2000 als tweede overall gedraft door Atlanta Trashers en won in 2002 de Calder Trophy voor beste rookie. De carrière van Heatley, die 791 punten scoorde in 869 duels, lijkt daarmee als een nachtkaars uit te gaan. De winger noteerde nul punten in duels voor de Ducks dit seizoen •

De Atlanta Braves nemen

de talentvolle pitcher Manny Banuelos over van de New York Yankees. Relief pitchers David Carpenter en Chasen Shreve bewandelen de omgekeerde weg. Banuelos geldt al enige tijd als groot talent, maar zag zijn ontwikkeling gehinderd worden door blessures • Twee andere pitchers zijn trouwens nog steeds op zoek naar een club. James Shields en Max Scherzer zijn nog steeds free agent, vooral dankzij de fikse salaris­ en contracteisen van beide heren • Asdrubal Cabrera lijkt het komende seizoen in Tampa Bay te spelen. De tweede honkman en de club hebben de deal nog niet bevestigd, maar diverse bronnen melden dat er een akkoord is tussen beide partijen. Het nieuws zorgt vooral voor vraagtekens rond de positie van tweede honkman Ben Zobrist, die nu mogelijk als trademateriaal beschikbaar komt • De San Diego Padres, die zich in de voorbije weken vol lieten lopen met outfielders, zijn eindelijk een buitenvelder kwijt.

Seth Smith vertrekt naar de Seattle Mariners in ruil voor reliever Brandon Maurer. Naar verwachting zal Smith een positie in het rechtsveld moeten delen met Justin Ruggiano • Voormalig Philadelphia Phillies­closer Ryan Madson verhuist naar de Kansas City Royals. Madson kwam sinds 2011 niet meer in actie in de MLB door elleboogproblemen, maar krijgt van de Royals de kans een plaats te veroveren • De vooraanstaande persdienst Associated Press riep Madison Bumgarner uit tot de beste mannelijke sporter van 2014, vooral dankzij zijn grote aandeel in het succes van World Series­winnaar San Francisco Giants •

Wie de Warriors volgde werd lang

meewarig bekeken. Het team uit Oakland was lang een verzameling van vrijbuiters die door niemand gehaat werd, maar ook zelden met liefde werd omarmd. In de afgelopen seizoenen is het echter anders: het vrijbuiterimago is gebleven, zij het met prima resultaten. Het team is een serieuze contender geworden en er zijn weinig volgers die twijfelen aan een mooie playoffrun aan het eind van dit seizoen.

Al waren die resultaten niet altijd goed voor de Warriors, helemaal zonder fans bleef het team uit Oakland ook niet.

Tegenwoordig zit, mede dankzij de suc­ cesvolle resultaten, het stadion (vrijwel) iedere wedstrijd helemaal vol en staan er zesduizend mensen op de wachtlijst voor een seizoenkaart van de club. De War­ riors willen ongeveer vijfduizend stoelen per wedstrijd beschikbaar houden voor mensen die zich geen seizoenkaart kun­ nen veroorloven of gewoon een keer een wedstrijd van de club willen bezoeken.

Die hadden ze allang vast kunnen uitverkopen als ze dat zouden willen.

Gemiddeld komen er 19,596 mensen af op een wedstrijd van de Warriors en dit jaar worden er tenminste negentien wedstrijden op de nationale zenders uitgezonden.

Mede dankzij de zo geplaagde fans zijn

de Warriors dit seizoen vrijwel onver­ slaanbaar in de eigen Oracle Arena. Van de dertien thuiswedstrijden voor de jaarwisseling ging er maar één verloren.

Alleen de regerend kampioen, de San Antonio Spurs, kreeg het op 11 november voor elkaar om de Warriors te verslaan in Oakland, 113­100. Gezien deze statistiek

Stephen Curry is bezig aan een fan­

tastisch seizoen. De sterspeler zorgt gemiddeld voor 22,8 punten, 7,7 assists en 5,1 rebounds per game.

Ook zijn field goal percentage (49 procent) en vrijeworppercentage (91,5 procent) zijn erg goed. De point guard is dan ook onderwerp van gesprek als het gaat om de MVP­ award. Twee spelers die Curry op dit moment van de eer af kunnen houden, zijn Houston Rockets­guard James Harden en New Orleans Pelicans­forward Anthony Davis.

Qua punten en assists loopt hij iets achter op vorig jaar, maar dat komt mede door de drie minuten die hij minder speelt. Doordat de machine geolied draait, kan hij meer rust pakken dan voorheen.

Zijn driepuntpercentage valt op dit

moment nog wat tegen. Schoot hij vorig seizoen nog meer dan 42 procent van zijn drietjes raak, dit jaar is dat ‘maar’ 38,8 procent.

Afgelopen twee seizoenen eindigde Curry op de eerste plaats als het gaat om gemaakte driepunters, in 2013 met 272 en in 2014 met 261. Dit jaar staat hij op de vierde plaats achter Wesley Matthews, Kyle Korver en Damian Lillard.

Opvallend is dat Curry, de beste speler van de Warriors, volgend seizoen vier spelers voor zich zal hebben als het gaat om salaris. Op dit moment verdienen Lee, Bogut en Andre Iguodala al meer dan de point guard. Volgend jaar komt daar dus Thompson bij. De grote vraag is dus wat er gaat gebeuren.

zullen ze erg blij worden van de maand januari. Deze maand speelt de club elf van de vijftien wedstrijden thuis.

Historie

Wat de meeste mensen onthouden hebben zijn wellicht de twee titels als Philadelphia Warriors in een ver verleden (1947, 1956), een clublegende in Wilt Chamberlain (100 punten een wedstrijd tegen de New York Knicks in 1962) en de laatste titel in 1975 (als Golden State Warriors). Daarna was het vooral sappe­ len. Sinds het seizoen 1994/1995 kreeg het team het maar in vier seizoenen voor elkaar om meer overwinningen dan nederlagen te behalen.

Twee van die vier seizoenen waren de

afgelopen twee. De voorbije jaargang was daarvan het indrukwekkendst. Na het seizoen met een 51­31 record te hebben afgesloten, waren de Los Angeles Clippers een fractie te sterk in de eerste ronde van de playoffs. Het was een spectaculaire serie, waarin vier van de zeven wedstrijden eindigden met maar maximaal vijf punten verschil. Ondanks de blessure van één van de basisklanten, Andrew Bogut, bleef het team vechten tot het laatste moment.

Ondanks het goede seizoen werd coach Mark Jackson in mei ontslagen. Steve Kerr werd aangesteld als zijn opvolger.

Een opvallende keuze: de vijfvoudig NBA­ kampioen had nog nooit een NBA­team gecoacht. Nu staan de Warriors wel bekend om lefgozertjesbasketbal, maar een coach met stijgende resultaten vervangen voor een rookie is de overtreffende trap. En de zet wordt vooralsnog beloond: zowel aanvallend als verdedigend is het erg goed en spelers als Stephen Curry, Klay Thompson en Draymond Green blinken wekelijks uit.

Met Curry en Thompson zijn direct de hoofdrolspelers van de Warriors genoemd. De Splash Brothers vormen één van de beste backcourts

De Golden State Warriors zijn

het eerste team dat Steve Kerr coacht. Zelf speelde hij vijftien jaar lang in de NBA. Hij begon in 1988 bij de Phoenix Suns en sloot zijn carrière in 2003 af bij de San Antonio Spurs. Als speler won hij vijf titels: drie met de Chicago Bulls en twee met de Spurs.

Na zijn basketbalcarrière was hij vaak te zien als televisieanalist bij TNT. Daarnaast is hij te horen als commentator bij de video­ games van 2K. Saillant detail: ondanks het feit dat Kerr nu de coach is van de Warriors, is hij nog steeds één van de commen­ tatoren bij het videospel NBA 2K15.

In zijn eerste seizoen als coach

gaat alles boven verwachting.

Zijn team leidt in de Western Conference en op 10 december kreeg hij het als eerste coach ooit voor elkaar om van de eerste 23 wedstrijden er 21 te winnen.

Veel experts zeggen dat Kerr een mengeling is van de verschillen­ de coaches onder wie hij heeft gespeeld. Zo hamert hij erop dat zijn ploeg de bal veel laat rondgaan, iets wat hij heeft geleerd van Spurs­coach Gregg Popovich. Verder leerde hij van zijn coach Phil Jackson bij de Bulls, de ultieme people manager, dat je altijd de sfeer in de groep goed moet houden.

in de NBA en zijn vaak dodelijk effectief van achter de driepuntlijn. In cijfers uitgedrukt: in de afgelopen twee jaar maakten beide spelers minstens tweehonderd driepunters. Curry speelde afgelopen seizoen voor het eerst een All­ Star Game en de selectie voor een nieuw optreden lijkt een formaliteit. Hij kan hierin voor het eerst vergezeld worden door shooting guard Thompson, die bezig is aan zijn breakout season en dat beloond zag met een nieuw vierjarig contract ter waarde van zeventig miljoen dollar.

Het geweld van Curry en Thompson

wordt ondersteund door talenten als Harrison Barnes en Draymond Green. De 24­jarige Green speelt dit jaar zowel aanvallend als verdedigend erg sterk. Het enige minpuntje is, dat zijn contract na dit seizoen afloopt en restricted free agent wordt. Andere teams zullen gezien zijn prestaties een mooi contract hebben klaarliggen voor Green, en door de grote zak geld die naar Thompson gaat, kan de ruimte voor nieuwe dikbetaalde spelers wel eens klein worden.

Toekomst

Over de toekomst gesproken: de contractsituatie bij de Warriors kan wel eens voor problemen gaan zorgen. Met volgend jaar vijf spelers in de selectie die meer dan tien miljoen verdienen, is er weinig ruimte voor grote investeringen.

Sterspeler Curry verdient op dit moment 10,6 miljoen dollar, het vierde salaris in de huishouding van Golden State, achter power forward David Lee (ruim vijftien miljoen), center Andrew Bogut (bijna dertien miljoen) en Andre

Thompson speelt sinds het

nieuws over zijn contractverlen­ ging, die hij dit jaar voor vier jaar en 70 miljoen dollar tekende, erg sterk. De shooting guard noteert in alle categorieën betere cijfers dan vorig jaar en ook verdedigend is hij erg sterk. Een dag na het zetten van zijn handtekening liet hij direct zien waarom hij zijn geld waard is. In de wedstrijd tegen de Los Angeles Lakers (127­104 winst) noteerde hij met 41 punten een nieuw persoonlijk record.

Deze zomer was hij lange tijd onderwerp van gesprek voor een ruil tussen de Warriors en Minnesota Timberwolves. De Warriors wilden heel graag Kevin Love toevoegen aan de selectie, maar weigerden Thompson op te geven als wisselgeld. Uiteindelijk besloot de power forward naar de Cleveland Cavaliers te vertrekken.

Achteraf gezien heeft Golden State de juiste beslissing genomen.

Thompson blinkt dit seizoen uit en Love moet zijn draai nog vinden bij de Cavs.

De shooting guard is één

van de beste driepunts­ schutters in de NBA. In zijn eerste drie jaar raakte hij er 545, een nieuw NBA­record. Het vorige record stond op naam van Atlanta Hawks­ speler Kyle Korver. Hij raakte in zijn eerste drie seizoenen 491 driepunters.

Thompson hoopt door zijn goede spel dit jaar voor het eerste een plek in het All­Star team te bemachtigen.

Iguodala (dik twaalf miljoen) op de derde plaats. En volgend jaar wipt ook Thompson over Curry heen en het salaris van de point guard zal in de komende jaren niet sterk toenemen.

Gezien zijn prestaties zal hij ongetwij­

feld meer willen gaan verdienen. Hij is immers bezig aan een MVP­waardig seizoen. Daarnaast zal zoals gezegd ook de doorbrekende Green meer geld willen hebben. Kortom, het wordt een hele klus om de gouden generatie bij elkaar te houden.

1. TONY ROMO QB, DALLAS COWBOYS

Het was zeker niet z'n beste wedstrijd, zondag tegen de Lions, maar veel hulp van de Cowboys running game kreeg hij evenmin. Desondanks leidde hij Dallas naar een hele fraaie comeback, en rekende eindelijk af met z'n playoff­syndroom: Tony Romo is de WINNAAR VAN DE WEEK!

2. TERRELL SUGGS LB, BALTIMORE RAVENS

Soms is het spel van een speler, aan de defensieve kant van de bal, beslissend voor de uitkomst van een wedstrijd. Door z'n mentaliteit, onvermoeibaarheid, z'n spel en de plays. Dankzij Terrell Suggs gaan de Ravens nog even door, en niet de Steelers.

3. BRANDON JENNINGS PG, DETROIT PISTONS

In de schaduw van de salarisdiscussie worden ook nog steeds intensieve gesprekken gevoerd om het team te verhuizen. Het plan is om een nieuw stadion voor achttienduizend mensen te bouwen naar San Francisco, vlakbij het stadion van honkbalclub Giants. Het bestuur hoopt in de herfst goedkeuring te krijgen om vanaf 2018/2019 in de nieuwe thuishaven te spelen.

De toekomst van de club ziet er

mede dankzij een aantal grote talenten en de mogelijke komst van een nieuw stadion dus zeer rooskleurig uit. Toch zou het wrang zijn voor de aanhang die de trieste jaren in Oakland meemaakte, de club bleef volgen en nu eindelijk zicht heeft op eremetaal. Het is aan Curry en de zijnen om te oogsten en die trouwe fans een ring te geven voordat de oversteek wordt gemaakt. •

Sinds het wegbonjouren van Josh Smits, gaat 't reuze lekker met de Pistons, die plotseling weer mee doen om 'n plekje in het naseizoen. Niet in de laatste plaats dankzij Brandon Jennings, die Detroit middels 35 punten ten koste van de Kings naar de vijfde opeenvolgende zege leidde.

1. ANDY DALTON QB, CINCINNATI BENGALS

Daar ben je lekker mee, als Bengals zijnde. Want er hangt een prijskaartje aan van liefst $115 miljoen.

Is er een betere QB voorradig? Nee. Kun je met Andy Dalton winnen? Hij bewees zondag voor 't vierde achtereenvolgende jaar van niet, en is daarom de LOSER VAN DE WEEK. •

Showboat

Ff wachten...

In alle hectiek rondom Christmas Day

We weten dat het al jaren een tactiek is

Het team waarin Hall in die tijd speelde (met o.a. Wilt Chamberlain) volbracht echter een veel belangrijker taak dan alleen leuk basketball laten zien. Ze reisden in 1959 – op het hoogtepunt van de Koude Oorlog en ondanks extreme onrust tussen Amerika en de USSR – af naar de Sovjet­Unie. Niet om zich te bemoeien met politiek of oorlogvoering, maar gewoon om te basketballen.

De vraag is nu alleen of er ook daadwerkelijk een team is dat bereid is om hem dit megacontract aan te bieden.

De Yankees blijven zeggen dat zij deze winter geen top free agent aan zullen trekken en dat lijkt ook wel logisch gezien het aantal grote contracten dat eerst nog af zal moeten lopen voordat zij weer veel geld kunnen investeren. Bovendien lijken ze erg blij met de eerste ronde draft pick die zij ter compensatie van het verliezen van free agent David Robertson aan de White Sox kregen. Het lijkt de nieuwe modus operandi van de Yankees.

games en jerseys verscheen tijdens Kerst­ mis een nieuwsberichtje dat in deze eerste week van het nieuwe jaar nog wat aan­ dacht verdient. De dag voor Kerst overleed in Detroit Robert Hall op 87­jarige leeftijd.

Hall was tussen 1949 en 1974 als speler en coach actief voor de Harlem Globetrot­ ters. Hij speelde meer dan vijfduizend wedstrijden in negentig landen. In een tijd waarin met basketball nog amper geld te verdienen viel, werd Hall de ‘top showman’ van de Globetrotters en verkreeg daarmee zijn bijnaam “Showboat”.

Hun basketballtour door ‘vijandig gebied’

(onder KGB­escorte) was compleet uitver­ kocht en zelfs de gevreesde Sovjetleider Chroesjtsjov wilde de balkunstenaars ontmoeten. Het was een onwaarschijnlijke reis, die later een prachtig bewijsstuk werd van waar sport toe in staat is. De Globetrotters brokkelden met hun basketballkunsten een stukje af van de schijnbaar onneembare culturele barrières tussenVS en USSR. ESPN maakte afgelopen voorjaar een korte documentaire over de historische trip van Robert Hall en zijn Globetrotters, getiteld From Harlem with Love. Met het overlijden van Hall is die docu de twaalf minuten van je tijd nog iets meer waard geworden. Gaat dat zien. •

Eva Gerritse.

van super agent Scott Boras. Heb je de beste free agent op de markt in je stal?

Dan wacht je zo lang mogelijk met tekenen, want er is altijd wel een eigenaar wanhopig genoeg om achter de rug van zijn General Manager om een megacontract aan te bieden.

Dit jaar is zijn raspaardje voormalig Cy Young Award winnaar Max Scherzer, die naar verluidt op zoek is naar het grootste contract ooit voor een rechtshandige werper.

Geef een jaar veel geld uit aan dure free

agents en spaar het seizoen erna draft picks om zo het farm system weer wat op te bouwen. In 2013 mochten zij daarom drie spelers selecteren in de eerste ronde en vorig seizoen trokken ze de portemonnee voor Beltran, McCann, Ellsbury en Tanaka. Wie blijven er dan over? De Red Sox en de Tigers? Wie het weet mag het zeggen. Ondertussen wacht er een iemand nog langer: James Shields hoopt dat de verliezer van de race om Scherzer zo wanhopig is dat zij hem een smak geld aanbieden. •

Seb Visser.

Er is geen hockeyliefhebber die de foto

van een vliegende Bobby Orr niet kent.

Orr, nummer 4 van de Boston Bruins, scoorde de vierde goal, in over time (vierde periode), van de vierde wedstrijd van de Stanley Cup Final tussen de Bruins en de St Louis Blues. Orr werd pootje gehaakt door Noel Picard, de nummer 4 van de Blues.

De legendarische foto werd gemaakt door Ray Lussier. Het toont Orr horizontaal na de trip van Picard, met de armen even足 zeer gestrekt vanwege de overwinning.

Orr had, op een give n go足pass van Derek Sanderson, namelijk zojuist de winnende goal gemaakt. De treffer maakte het sweepen van de Blues compleet, en bezorgde de Bruins, voor het eerst sinds 1941, weer eens een Stanley Cup.

"If it had gone by me, it's a two on

one. So I got a little lucky there. But Derek gave me a great pass, and when I got the pass I was moving across... I was really trying to get the puck on net. And I did. As I went across, Glenn's legs opened. I looked back, and I saw it go in, so I jumped", zo blikte Orr later op zijn legendarische goal terug.

Tom Brady? Bill Belichick? Een wuivende Carlton Fisk? Big Papi?

Larry Bird? Vergeet het maar. De foto van een zwevende Bobby Orr in Game 4 van de 1970 Stanley Cup Final is de beroemdste sportfoto in de rijke geschiedenis van Boston.

TEKST GEERT JAN DARWINKEL

DEEEEETROITTTT BASKETBALL!!!

Je hebt een favoriet team. Je wilt dat je team beter wordt.

Kans maakt op een zo lang mogelijke run in de playoffs. Waar denk je dan aan? Trades. Een goede speler halen. Een veteraan die snapt hoe het werkt. Een talent dat de komende seizoenen je team groot gaat maken. Een sterspeler die ontevreden is bij zijn huidige team.

Nee.

De beste trades zijn soms de trades die niet gebeuren. Kijk maar naar de Warriors. Mijn Warriors. Deze zomer net als de Cavaliers in de running voor Kevin Love. Denk daar even over na. Zouden de Warriors de alleenheersers zijn in het Westen als ze Klay Thompson + kleingeld hadden geruild voor Kevin Love? Het antwoord is: nee. De Warriors zijn beter geworden door een trade die niet heeft plaatsgevonden.

Een beetje als een man met een midlifecrisis die denkt dat hij er op vooruitgaat door zijn wijf te dumpen en een jonge chick te scoren, om er achter te komen dat zo'n jonge chick te veel energie kost, hem uitput en veel te veel claimt. Soms kun je gewoon beter rustig en gelukkig oud worden met je verlepte vrouw. En die verlepte vrouw in deze metafoor is dus Klay Thompson.

Nog een voorbeeld. Detroit Pistons doen het goed. Hebben sinds het 'verlies' van Josh Smith geen wedstrijd meer verloren. Staan nu op vijf overwinningen en zijn dus gewoon weer in de race voor een playoffspot, want spelen in de East.

Wederom niet door een veteraan/talent/rolspeler/sterspeler aan te trekken, maar door de basketballende ebola uit hun team te snijden.

De Warriors en de Pistons leveren twee hele waardevolle

lessen voor GM's. En voor basketballconnaisseurs zoals wij allemaal zijn: soms wordt een team beter door niks te doen.

Soms wordt een team beter door alleen maar te snijden. En soms ben je de Spurs en zorg je gewoon dat je beide niet nodig hebt door fantastisch langetermijnbeleid. Maar dat terzijde.

De Finals in juli worden dus de Pistons tegen de Warriors.

Hebben jullie er allemaal een beetje zin in? •

Je kon er de afgelopen weken niet

omheen, het ooit zo dominante Michigan was op zoek naar een nieuwe football­ coach en er was maar één kandidaat die ze echt wilden hebben. Die kandidaat, Jim Harbaugh, had nog een doorlopend contract bij de San Francisco 49ers in de NFL, maar geruchten over onmin met de voorzitter deden al sinds de zomer de ronde en hij leek beschikbaar.

Ondanks dat Harbaugh veruit de favoriet was voor de job, was zijn komst geen zekerheid. Er kwam een ongekende volksbeweging van Michigan alumni en coryfeeën op gang, die zowel publiek als privé aan de succesvolle, maar nog altijd relatief jonge, coach lieten weten dat dit zijn kans was. Als klein jongetje had Harbaugh gedroomd van deze baan, maar nu speelde de realiteit van zijn privéleven en zijn carrière plots een aanzienlijke rol.

Van die twijfel en die onzekerheid was

twee dagen voor de aanvang van het nieuwe jaar weinig meer te merken. Een goedlachse Harbaugh stond in Ann Arbor, Michigan, zijn thuisstad, de pers te woord, als kersverse nieuwe leider van het legendarische Michigan Wolverines footballteam. #WelcomeHomeCoach prijkte op de videoborden van ’t Michigan Stadium. Welkom terug, waar het ooit allemaal begon.

*

14im Harbaugh kent Michigan door en door. Hij werd 51 jaar geleden geboren in Toledo, Ohio, vlak over de grens met Michigan. Hij woonde als kind in de staat en keerde er terug voor enkele jaren high school, omdat zijn vader Jack assistent­ coach was onder legende Bo Schembechler. Zijn laatste high school jaren bracht Jim echter door in Californië, nadat vader Jack de overstap maakte naar Stanford.

Jim was als tiener als een uitstekende footballspeler,

die uitblonk als quarterback en door Schembechler werd ingelijfd bij de Wolverines. Niets minder dan een succes voor alle betrokkenen, want Harbaugh werd na twee jaar als back­ up de starter en won in zijn laatste van drie startende seizoenen de 1987 Rose Bowl. Een seizoen zo goed dat hij als derde eindig­ de in de jaarlijkse Heisman­verkiezing voor beste speler. Hij verloor slechts van Vinny Testaverde en Paul Palmer.

Ook zijn NFL­jaren

waren een succes.

Alleen Jay Cutler gooide meer completions als Bears QB dan Harbaugh en in Harbaugh’s jaren in Indianapolis werd hij Captain Comeback genoemd, vanwege het feit dat hij nooit panikeer­ de en zijn ploeg steeds terug in de wedstrijd bracht. Hij sloot zijn carrière af bij de Chargers, waar hij nooit echt succes had, en onder contract bij de Lions en Panthers, voor wie hij beide geen enkele officiële minuut speelde.

*

In de nadagen van zijn carrière was echter al duidelijk dat Harbaugh geschikt was voor ’t coachvak. Hij was een vocale leider, een inspirerende spreker en nog tijdens zijn jaren bij de Colts werkte hij als onbetaalde assis­ tent coach bij Western Kentucky, waar zijn vader de leiding had. Harbaugh rekruteerde liefst zeventien spelers van hun Division 1­AA nationale kampioen­ schapsteam in 2002.

Niet lang na zijn officiële pensioen als

speler vond Harbaugh werk in Califor­ nië, waar hij de volgende twaalf jaar zou blijven. Eerst als quarterback coach van de Super Bowl­winnende Oakland Raiders onder Bill Callahan, maar vanaf 2002 bij de University of San Diego Toreros, zijn eerste aanstelling als hoofdcoach. Binnen twee jaar waren de

Toreros van middelmatige ploeg omgetoverd tot de 11­1 kampioen van de Pioneer Football League, een sterke conference in de FCS, en een jaar later won de ploeg die titel opnieuw.

Harbaugh’s carrière ging als een

speer, maar critici keken op van de volgende stap. Geen kleiner team in de FBS, geen taak als offensive coördinator bij een grote coach, maar pardoes de nieuwe hoofdcoach van de (toen Pacific­10, nu Pac­12) Stanford Cardinal. Een school van naam en faam, maar een footballprogramma dat aan de grond zat. De ploeg wist in het jaar voor Harbaugh’s komst welgeteld één wedstrijd te winnen.

*

Hij had wel enige connectie met de school. Niet alleen had zijn vader er gecoacht in zijn tienerjaren, zijn middelbare school in Palo Alto had uitgekeken over Stanford Stadium.

Harbaugh begon zijn nieuwe baan met een cultuuromslag. Hij bekritiseerde Pete Carroll en roddelde publiekelijk over diens aflopende contract bij USC, wat hem een fikse uitbrander van Carroll opleverde.

Harbaugh lachte echter het laatst,

want zijn sensationele zege met de onge­rankte Cardinal over #1 USC was de absolute ommekeer voor zijn ploeg, die aan zelfvertrouwen won en razendsnel de weg naar boven vond.

USC was die dag volgens de bookmakers niet alleen favoriet, maar de spread was 41 punten in het nadeel van Stanford. Statistisch misschien wel de grootste verrassing ooit in college football.

In 2009, Harbaugh’s derde jaar in Stanford, werd de ploeg voor het eerst in acht jaar weer uitgenodigd voor een bowl game, de Sun Bowl, die met 31­ 27 werd verloren van Oklahoma.

Stanford’s running back Toby Gerhart was de grote uitblinker dat jaar en hij verloor de Heisman­verkiezing van

Mark Ingram met de kleinste marge ooit.

Een jaar later, met behulp van het

talent van Stanford’s quarterback Andrew Luck, volgde de ultieme bekroning. Stanford verloor slechts één duel, van het ijzersterke Oregon, en kwalificeerde zich voor de Orange Bowl, die ten koste van Virginia Tech werd gewonnen. De eerste bowlwinst voor Stanford in bijna vijftien jaar.

*

Hoe anders was de boog voor de Michigan Wolverines. Bo Schembech­ ler verliet de school in 1989 na twintig jaar aan het roer te hebben gestaan voor een prestigieuze baan bij de Detroit Tigers, maar hij liet een aanzienlijke staf en bijzonder sterke cultuur achter. “Those Who Stay Will Be Champions”, had hij zijn spelers toegeroepen in 1969. Een nationale titel kwam er niet voor Bo, maar wel vele succesvolle seizoen en meerdere titels in de zware Big Ten.

Na Schembechler’s vertrek namen

twee van zijn protegés de taak over.

Eerst vijf jaar Gary Moeller en daarna dertien jaar Lloyd Carr. Onder Carr werd in 1997 na winst in de Rose Bowl ongeslagen (12­0, 8­0 in Big Ten) de nationale titel gewonnen, al werd die op papier wel gedeeld met de eveneens ongeslagen Nebraska Cornhuskers. Michigan won de polls van Associated Press en enkele anderen, maar Nebraska won de Coaches’ Poll. Een piepjonge Michigan back­up dat jaar zou daarna plots furore maken in zowel de Big Ten als de NFL, Tom Brady.

Na het seizoen van 2007 ging Lloyd Carr echter met pensioen en werd de lijn van coaches die hadden gewerkt onder Schembechler plots onderbro­ ken. Rich Rodriguez was de nieuwe man en niet alleen was ‘Rich Rod’ geen traditionele Michigan Man, hij deed de pro­style offense in de ban en stapte over de populaire spread offense. Het werd een deceptie, mede omdat quarterback Ryan Mallett en receiver Mario Manningham vertrokken uit onvrede over het nieuwe systeem.

Amper drie seizoenen later mocht

Rodriguez inrukken. Zijn vervanger werd Brady Hoke. Hoke had behalve als succesvol hoofdcoach bij Ball State en San Diego State ook als assistent gediend onder Lloyd Carr en werd zodoende gezien als voorzichtige terugkeer naar de school van Schembechler. Winst in de prestigieuze Sugar Bowl deed hernieuwd succes vermoeden, maar Hoke’s recruiting skills bleken niet naar wens en het programma zakte steeds verder weg.

Het dieptepunt volgde een paar weken geleden, toen na een thuisnederlaag tegen nieuwkomer Maryland duidelijk werd dat de Wolverines zich niet zouden kwalificeren voor een bowl game.

Hij mocht de wedstrijd tegen Ohio State nog uitcoachen en een overwinning zou zijn baan mogelijk hebben gered, maar een sensatie bleef uit en Hoke werd de laan uitgestuurd.

Het was me het weekje wel voor de Big Ten. De conference lijdt al

jaren onder tegenvallende resultaten en zag onder meer de SEC en Pac­12 hen ruimschoots voorbijsteken. Waren Michigan en Nebraska ooit gedeeld nationaal kampioen, nu waren ze een voorbeeld geworden van het feit dat de Big Ten was vergeten met de tijd mee te gaan.

Van dat narratief is na vijf dagen van totale manie plots weinig meer over. De Big Ten is er niet plotsklaps weer bovenop, maar na de nationale hype rond Harbaugh’s aanstelling in Michigan werden drie Nieuwjaarsbowls knap gewonnen. Wisconsin versloeg knap de Auburn Tigers, vorig jaar nog nationaal finalist, in overtime, Michigan State versloeg Baylor dankzij een werkelijk onvergetelijke comeback in de tweede helft en Ohio State liet nummer 1 Alabama beduusd achter dankzij een wervelende overwinning in de Sugar Bowl.

Leek in september na het verlies van Ohio State tegen Virginia Tech

de nationale titel verder weg dan ooit, nu spelen de Buckeyes 12 januari tegen Oregon om de grote prijs, terwijl Michigan State dit seizoen alleen van uitgerekend Ohio State en Oregon verloor. Niet alleen hebben die successen de Big Ten’s eer weer enigszins hersteld, ze hebben ook de macht van de SEC doorbroken en het bewijs voor de College Football Playoff geleverd.

Had het BCS­systeem nog bestaan, dan hadden Oregon en Ohio

State elkaar namelijk in de Rose Bowl getroffen, zonder kans op de nationale titel. Die strijd zou, zonder inmenging van anderen en op basis van vooral computerlijstjes, zijn uitgevochten tussen Alabama en Florida State en vooral Florida State viel deze week genadeloos door de mand.

Nu niets van dat alles. Ohio State kan de Big Ten’s eerste nationale titel in tien jaar winnen en het zal niemand in Wisconsin, Michigan of Nebraska makkelijk vallen, maar wie de Big Ten een warm hart toedraagt, zal duimen dat het hen lukt.

Dat Jim Harbaugh plots beschikbaar

en elders in het land. Als iemand Michigan terug kan brengen tot hun was is ietwat vreemd. Na zijn successen oude niveau, dan moet het Harbaugh met Stanford werd Harbaugh ingelijfd zijn. door de San Francisco 49ers en die kenden niets dan succes onder zijn * bezielende leiding. De ploeg verloor een Zelf probeerde Harbaugh de Super Bowl van Jim’s broer John (coach verwachtingen nog een beetje te van de Baltimore Ravens) en verloor temperen. Na zijn persconferentie twee bloedstollende NFC Championship maakte hij zijn opwachting in de rust Games. Dat klinkt als veel verliezen, van de Big Ten seizoensopener van het maar Harbaugh heeft een van de basketbalteam. Niemand verliet zijn hoogste winstpercentages in de NFL in stoeltje voor een snelle plas of verse de laatste vier jaar, zelfs inclusief het popcorn en Harbaugh’s opkomst werd pas afgelopen en teleurstellende gevierd alsof de titel reeds binnen is. seizoen 2014.

“Ik ben teruggekomen naar Ann Arbor om Michigan’s fameuze tradition of excellence voort te zetten,” zei hij. “Ik wil jullie bedanken voor jullie steun, ondanks dat we nog helemaal niets hebben gewonnen.”

Je zou dat kleine feit nog bijna

vergeten zijn, als je de Wolverine­fans met eigen ogen en oren had kunnen meemaken. Ik zag wildvreemden met Michigan­kleding aan elkaar highfiven in de supermarkt deze week. “We hebben hem, Jim is terug. Dit worden onze jaren.”

Harbaugh is echter niet alleen een leider, hij is ook autoritair en botst met vriend en vijand. Zijn wens meer invloed over de Niners te vergaren viel niet altijd goed en onder meer CEO Ted York zag zich in toenemende mate vervreemd van Harbaugh. Was er voor het seizoen al sprake van dat de Cleveland Browns bijna succesvol naar hem hadden geïnformeerd, nu Michigan aanklopte werd Harbaugh geen strobreed in de weg gelegd om te vertrekken.

Een beslissing die de weg plaveide

voor de terugkeer van een verloren zoon. Zelden was de hype rond een coach in het college football zo groot. Het was het gesprek van de dag in Michigan, maar ook in Ohio, waar ze de rivaliteit tussen Ohio State en Michigan eindelijk hernieuwd zien,

Vijf weken eerder was ik ook bij het verlies tegen Maryland, in de stromende regen en een lang voor het einde leegstromend Big House, toen een oudere heer in de rij achter me verzuchtte: “Wie zijn wij eigenlijk nog?

Ik denk niet dat ik volgend jaar nog kaartjes koop voor een stel vreemden.”

Hij zal van dat besluit inmiddels wel zijn teruggekomen. •

Scheidsrechters

Afgelopen zondag verloren de Lions met

24­20 van de Cowboys, en hoewel 't wat ver gaat om te zeggen dat één blunder van de scheidsrechters het verschil maak­ te, is het in dit geval gerechtvaardigd om te stellen dat de Lions zijn besloten. Het was namelijk een cruciaal moment en een kostbare blunder die de Lions dwong om de bal te punten. Op het moment stond Detroit nog 20­17 voor, en met een 3rd­ and­1 met minder dan acht minuten te gaan stonden ze voor een cruciale play.

De bal ging richting tight end Brandon Pettigrew en Dallas­linebacker Anthony Hitchens keek nooit naar de bal, hinderde de receiver, en als gevolg kwam de gele vlag: defensive pass interference.

Maar wat volgde was ongeloof, zowel bij de Lions als bij de aanwezige commentatoren van Fox, toen na de aankondiging van de penalty alles werd teruggedraaid. Geen first down voor de Lions, maar een 4th­and­1 waarmee Detroit al het momentum kwijt was.

Scheidsrechter Pete Morelli verklaarde

achteraf dat het niet zo had moeten gaan, maar verdedigde wel de beslissing door te zeggen dat er niet genoeg contact was om een penalty te geven. Een beslissing die weinig fans zullen begrijpen, want normaal gesproken wordt er in dit soort situaties, waarbij de verdediger geen oog heeft voor de bal, veelal een penalty gegeven. Het was een fout waardoor Detroit de wedstrijd verloor, en in de miljardenbusiness die de NFL heet is het onbegrijpelijk dat dit soort plays ook niet nader bekeken kunnen worden. Dat voorkomt namelijk genante situaties waarin scheids­ rechters overkomen als amateurs, en maakt dit leuke spelletje net wat eerlijker. •

Justin Kevenaar.

The Dalton line

Mario Mendoza was een korte stop in de jaren '70, die allang vergeten had moeten zijn. De Mexicaan was geen bijzondere slagman en had in zijn vijf jaar in de Major League altijd een slaggemiddelde van rond de .200.

Een grap in de kleedkamer groeide echter uit tot een standaard die in de honkbalwereld tot op de dag van vandaag nog wordt gebruikt.

De 'Mendoza Line' is de grens tussen een competente en incompetente slagman. De grens ligt op .200 (al was Mendoza's slaggemiddelde over zijn carrière .215) en de Mendoza Line wordt meermaals genoemd bij slagmannen die het moeilijk hebben. Als je rond de Mendoza Line slaat moet je vrezen voor je baan.

Op Reddit is er nu een voorstel voor een soortgelijke variant, alleen dan voor NFL quarterbacks, die goed genoeg zijn om een team overwinningen te bezorgen, maar waarschijnlijk niet goed genoeg om ver in de playoffs te geraken.

De consensus is dat Andy Dalton,

quarterback van de Cincinnati Bengals, die omschrijving uitstekend belichaamt.

Dalton is goed en zeker een bovengemiddelde quarterback. Voor een quarterback als Dalton draft je geen eerste ronde quarterback om hem te vervangen.

Maar kun je met hem winnen? Nee. Je zit een beetje tussen de wal en het schip.

Afgelopen zondag liet Dalton opnieuw zien waarom hij de lijn verdient. Waar Andrew Luck het verschil maakte voor de Colts, deed Dalton dat niet voor de Bengals. Net zoals de drie jaar ervoor. •

Lennart Beishuizen.