SportAmerika Magazine Nr 5

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 ­ Alle rechten voorbehouden.

Flinke tegenvallers, die sportsterren­in­het­nauw­bij­

bekende­talkshowhosts. Lance kwam gemakkelijk weg, Manti Te’o werd met fluwelen handschoentjes aangepakt.

Over Te’o gesproken: zijn interview met Katie Couric viel behoorlijk tegen. Natuurlijk, het is inmiddels duidelijk dat hij goed in de zeik is genomen, maar over zijn eigen rol werd amper wat gevraagd. Hij heeft deze hoax zelf veel groter gemaakt dan het daadwerkelijk was door zelf er allerlei zaken bij te verzinnen. De pr­adviseurs van Manti hebben zijn eigen rol tot nu toe goed weten te verbloemen.

Onze vriendelijke Amsterdammer Jeroen Elshoff liet zich in ieder geval door Te’o inspireren tot een zeer persoonlijke column. Zijn openbaring ­ want dat is het zeker ­ lees je vanaf pagina 55.

In de voorbije week dook ook heuglijk nieuws op. Onze MLB­man Lennart Beishuizen kwam met het fantastische nieuws dat de kans zeer groot is dat in 2014 of 2015 de Major League Baseball drie wedstrijden laat plaatsvinden op Nederlandse bodem. In Hoofddorp welteverstaan.

Prachtig, dit soort initiatieven. Natuurlijk, niks overtreft

een wedstrijdje in Fenway Park of AT&T Park, maar dit komt toch wel dichtbij. Hoewel wij er minimaal nog anderhalf jaar op moeten wachten, is het iets waar wij zeker naar uit kunnen kijken. Stiekem hoop ik op een grootmacht, maar het zou net zo mooi zijn als we Roger Bernadina, Jair Jurrjens of Jurickson Profar aan het werk kunnen zien.

Wil je niet zo lang wachten op een groot Amerikaans sportevenement? Komende zondag is de grootste en gratis Super Bowl Party van Nederland, georganiseerd door Sport Amerika en Coco’s Outback. We zitten al bijna helemaal vol (er kunnen 500 mensen in), maar je kan je nog proberen aan te melden via sbparty@sportamerika.nl Veel leesplezier en wie weet tot zondag,

Lovie Smith zal komend

jaar niet langs de zijlijn te vin­ den zijn. Volgens ESPN is de ex­Bears­coach niet geïnteres­ seerd in een baan als defensive coördinator en hoopt hij in 2014 terug te kunnen keren als head coach • Gregg Williams wordt met ingang van komend seizoen assistent­coach bij de Tennessee Titans.

Williams raakte vorig jaar in opspraak na het zogeheten ‘Bountygate’ schandaal in New Orleans en werd hiervoor het hele seizoen geschorst. Onlangs was hij nog defensive coördinator van de St. Louis Rams • De relatie tussen de Detroit Lions en hun wide receiver Titus Young heeft wederom een deuk opgelopen. Young daagde zijn werkgever op Twitter uit om hem per direct te ontslaan. Het is het zoveelste incident omtrent de wide receiver. Eerder dit seizoen sloeg hij teamgenoot Louis Delmas, en in een wedstrijd tegen Green Bay saboteerde hij met opzet zijn eigen team door meerdere malen op de verkeerde positie te staan • Niet Darrelle Revis, maar Antonio Cromartie is misschien wel de cornerback die de New York Jets zal verlaten. Vorige week gonsden de geruchten rond dat de Jets Revis willen traden omdat zij niet over het geld beschikken om hem na volgend jaar te behouden. Binnen de Jets­organisatie wordt er nu echter gekeken naar een andere optie: Cromartie wegdoen en zo geld overhouden om Revis te behouden • Jahvid Best, runningback van de Detroit Lions, moet misschien al op 24­jarige leeftijd afscheid nemen van de NFL. De reden hiervoor zijn de vier hersenschuddingen die Best gedurende zijn footballcarrière opliep •

Nadat de starters voor de All­

Star Game in Houston bekend werden, werd afgelopen week dui­ delijk wie de veertien reserves zijn.

East: Jrue Holiday (Philadel­ phia), Kyrie Irving (Cleveland), Paul George (Indiana), Chris Bosh (Miami), Tyson Chandler (New York), Luol Deng (Chicago) en Joakim Noah (Chicago). West: Tony Parker (San Antonio), Russell Westbrook (Oklahoma City), James Harden (Houston), Tim Duncan (San Antonio), Zach Randolph (Memphis), LaMarcus Aldridge (Portland) en David Lee (Golden State) • Het seizoen van Rajon Rondo zit erop. De guard van de Boston Celtics scheurde zijn kruisbanden af • Altijd leuk is de discussie over de All­Star ‘snubs’ ­ die spelers waarvan veel fans vinden dat ze onterecht buiten de All­Star teams gelaten zijn. De grootste afwezige in het Westen is Stephen Curry (Golden State).

Charles Barkley zei furieus: “Dat de coaches Curry niet selecteerden, is een regelrechte grap.” In het Oosten is dat Brook Lopez (Brooklyn). “Lopez is een defensief anker en hij speelt erg goed. Ik ben echt verrast dat hij er niet bij is”, vond Chris Webber.

Andere namen die regelmatig vallen zijn die van J.R. Smith (New York), Brandon Jennings (Milwaukee), Marc Gasol (Memphis) en Jamal Crawford (LA Clippers) • Het is officieel: de New Orleans Hornets heten vanaf volgend seizoen de New Orleans Pelicans •

Jamie Benn en de Dallas

Stars zijn er eindelijk uit. Na lang gesteggel over een nieuw contract zette de 23­jarige aan­ valler in de afgelopen week eindelijk zijn krabbel onder een nieuwe verbintenis, die hem voor vijf jaar aan de Stars verbindt. Benn gaat in deze periode 26,25 miljoen dollar verdienen • De geruchten gaan dat Wayne Gretzky één van de kandidaten is om de rol van directeur bij de Toronto Maple Leafs te gaan vervullen. The Great One ontkent vooralsnog echter alles • Veel teams kenden geen goede start van het seizoen in eigen huis. Liefst achttien teams gingen in de eerste wedstrijd voor eigen publiek onderuit • Martin Brodeur tekende in zijn tweede wedstrijd van dit seizoen voor een nieuwe mijlpaal in zijn toch al rijke carrière. De veertigjarige goalie van de New Jersey Devils noteerde tegen de Philadelphia Flyers zijn 120ste shutout, waarmee hij zijn record voor shutouts in het reguliere seizoen verder aanscherpte • Volgens de general manager van de Vancouver Canucks staat er een deal in de steigers met betrekking tot onder anderen goalie Roberto Luongo. De club ontving een goed bod van een nog onbekend team, maar de Canucks twijfelen nog om de trade ook daadwerkelijk uit te voeren. De reden hiervoor is het zwakke optreden tot nu toe van de huidige goalie, Cory Schneider • De Philadelphia versterkten zich in het afgelopen weekend met aanvaller Mike Knuble •

In Hoofddorp wordt

een stadion gebouwd om in 2014 of 2015 drie Major League wedstrijden naar Nederland te halen. “Geweldig nieuws”, vindt Washington Nationals­outfielder Roger Bernadina. “De jeugd krijgt dan de kans om de spelers uit de MLB van dichtbij mee te maken.” Pitcher Rick van den Hurk denkt dat de komst van de MLB een grote impact zal hebben. “Niet alleen op honkballend Nederland, maar ook op de maatschappij. Ik hoop dat sportliefhebbers komen kijken en zien hoe geweldig het kan zijn om naar een honkbalwedstrijd te gaan.” • Justin Upton vergezelt zijn broer B.J. Upton bij de Atlanta Braves. Geen slechte move. Van de laatste vier seizoenen evenaarden alleen Ryan Braun, Matt Holliday, Andrew McCutchen, Michael Bourn en Matt Kemp Upton’s 16,7 WAR. ‘Kerst komt vroeg dit jaar’ zei teamgenoot Jayson Heyward via Twitter • Jair Jurrjens gaat voor één jaar naar de Baltimore Orioles. De eenmalige All­ Star wil in (het homerunvriendelijke) Camden Yards zijn teleurstellende seizoen bij de Braves doen vergeten • Pedro Martinez is benoemd tot speciaal assistent bij de Boston Red Sox. De drievoudig Cy Young Award­winnaar zal zich vooral bemoeien met de jonge werpers. “Ik hoop dat ik iets van mijn wijsheid kan delen met de talenten en dat zij daar vervolgens profijt van hebben.” • Time Warner heeft de strijd gewonnen met Fox om de uitzendrechten van de wedstrijden van de Los Angeles Dodgers. De deal gaat vanaf 2014 in en Time Warner betaalt rond de $8 miljard •

Het zou een soort van de­cirkel­is­

rond­avond worden. Ray Allen bracht in Heat­uniform zijn eerste bezoek aan zijn oude thuis, de Boston Celtics­arena. De oude krijger in het tenue van de vijand, maar toch zou alles oké zijn. Tot in de playoffs, dan pas om het echie.

De cirkel werd inderdaad rond, maar niet dankzij Ray Allen. Nee, het was door het nieuws dat Rajon Rondo met een gescheurde kruisband de rest van het seizoen moet missen. De game winner van Paul Pierce, de 100­ 98 zege op de Heat na twee verlen­ gingen (foto), het deed er ineens niet zo veel meer toe.

Rondo was net geselecteerd voor

zijn eerste All­Star Game. De guard van de Celtics was in grootse vorm dit seizoen. Hij leidde de league in assists, opnieuw. De 26­jarige Rondo zou de Celtics naar de playoffs leiden en dan samen met de twee overge­ bleven spelers van de voormalige Big Three nog eenmaal een gooi doen naar de titel. Het laatste kunstje van Paul Pierce en Kevin Garnett.

Het mocht niet zo zijn.

Wat de Celtics nu rest is de realiteit dat het voorbij is. De groep die in 2008 de titel won en in 2010 in de finale stond, was dankzij het vertrek van Allen al uit elkaar gevallen, maar nu is het definitief einde verhaal.

General manager Danny Ainge zal een keer diep zuchten en dan concluderen dat de Celtics zonder Rondo niets in te brengen hebben.

Het is tijd om afscheid te nemen.

Alles wijst erop dat op 28 januari 2013 de Big Three voor de laatste keer gezamenlijk op het veld stonden.

De cirkel is rond. • JAN WILLEM ZELDENRUST

Alle ogen waren dit jaar gericht op

Tom Brady en Peyton Manning in de AFC, want één van hen zou toch zeker in de Super Bowl terecht komen. Maar uiteindelijk werden ze beiden versla­ gen door niemand minder dan Joe Flacco. Een quarterback die eigenlijk nog steeds op zoek is naar respect van de buitenwacht. Want ondanks dat hij als enige rookie in zijn eerste seizoen twee uitwedstrijden in de playoffs won, en ook de enige quarterback was die in elk van zijn eerste vier seizoenen een playoffwedstrijd won, waren er weinig believers.

Brady worstelde, Flacco schitterde en Baltimore won.

De statistieken die Flacco tijdens de playoffs laat zien zijn indrukwekkend, en dat is wat telt. Resultaten tijdens het reguliere

seizoen zijn wel degelijk belangrijk, maar in de playoffs betekent één slechte wedstrijd meteen einde oefening. Waar dit in het verleden Flacco vaak opbrak, lijkt het nu de omgekeerde wereld: aan het einde van het reguliere seizoen ging het slecht met Baltimore ­ van de laatste vijf wedstrijden werden er maarliefst vier Hier lijkt nu langzaam een einde aan te verloren. Ook Flacco maakte hierin een komen. Toen Flacco en zijn zaakwaar­ soms wat twijfelachtige indruk. De discussie laaide weer op: was Flacco nu nemer aan het begin van het jaar uitspraken deden over hoe goed Flacco wel echt een elite quarterback? wel niet was, werd alom bespot. Een e statistieken waren destijds contract van 100 miljoen dollar? Dat allesbehalve elite: acht touchdowns en was hij zeker niet waard volgens de drie interceptions in vijf wedstrijden. analisten. Nu, na een overwinning op Daarentegen gooide Flacco tijdens drie zowel Manning als Brady lijken playoffwedstrijden acht touchdowns en diezelfde analisten bij te draaien.

Uitgerekend in een jaar dat de defense geen enkele interception, een prestatie van Baltimore niet een top­vijf defense die zijn Ravens in de Super Bowl bracht. Maar nog steeds lijken er is bereiken ze de Super Bowl. twijfels. Als Flacco echt respect wil krijgen moet hij nog één en vergelijking met een ding doen, nog één keer quarterback als Rex Grossman kan presteren, en nog één wedstrijd dus ook bij deze de koelkast in. winnen. En als hij hierin slaagt zal Waar Grossman een paar jaar niemand er meer omheen kunnen : Joe geleden met Chicago de Super Flacco is wel degelijk een elite Bowl haalde door zwaar op zijn quarterback. defense te leunen, heeft Flacco dit jaar laten zien dat hij ook zelf het verschil kan maken wanneer dit nodig is. In het duel met Denver moest Baltimore van een achterstand terugkomen en was het Joe Flacco die zijn team naar een heroïsche over­ winning leidde. En tegen New

D

E

England was het niet de grote Brady­show maar de grote Flacco­show.

008 speelt zoals gezegd een grote rol in Waar de verwachtingen voor broer Jim in 2 het succes van de Ravens. John Harbaugh San Francisco vanaf het begin hooggespan­ nen waren dankzij diens succes als college­ coach, lag dat voor John wat anders. Velen waren verrast toen Baltimore hem in 2008 aanstelde als leidinggevende. Immers was Jason Garrett, nu (nog) coach van de Dallas Cowboys, destijds de droomkandidaat.

Maar toen Garrett niet wilde komen koos Baltimore voor Harbaugh, een defensive backs coach van Philadelphia en een onbekende naam voor outsiders. Samen met zijn rookie quarterback Joe Flacco wonnen zij hun eerste wedstrijd in 2008 van de Cincinnati Bengals, en het zou het begin zijn van een opmars.

Onder Harbaugh heeft Baltimore

vooralsnog elk jaar de playoffs gehaald, en ook elk jaar minstens één playoffwedstrijd gewonnen. Tweemaal was de Divisional Round het eindstation, en tweemaal werden de Ravens nipt verslagen in de AFC Championship Game. Dit jaar werd die laatste horde wel succesvol genomen, en dat is ook zeker John Harbaughs verdienste, die altijd vertrouwen uitte in Flacco en het team altijd scherp hield. Dat een Harbaugh dit jaar een Super Bowl gaat winnen is zeker, en aan een gebrek aan playoffervaring zal het in het geval van John niet liggen.

werd aangesteld, en zowel Flacco als Rice werden gedraft. In 1996 echter, toen Ray Rice nog tien was, Joe Flacco elf, en de Ravens hun eerste seizoen ingingen, debuteerde ene Ray Lewis als middle linebacker. Nu, zestien jaar later, staat hij er nog steeds, maar wel voor het laatst, want dit seizoen zal zijn laatste zijn.

Even leek het erop dat zijn seizoen een

vroegtijdig einde zou kennen. In Week 6 scheurde Lewis zijn rechter tricep af en volgens velen betekende dat einde oefening voor de legendarische linebacker. Maar zeg nooit nooit tegen iemand als Lewis. Hij kwam, zag, en overwon in zijn laatste thuiswedstrijd als Raven tegen de Indianapolis Colts. Twee overwinningen later heeft hij de kans om zijn carrière in stijl te beëindigen, net zoals mannen als John Elway, Jerome Bettis en Michael Strahan. Het zou een prach­ tig laatste hoofdstuk zijn van een illustere carrière.

Waar de druk rond quarterback Joe

Flacco de afgelopen jaren soms wel héél groot werd, was er altijd één constante factor in de Ravens offense: Ray Rice. Net als Flacco werd hij in 2008 gedraft. In zijn eerste sei­ zoen diende hij als backup voor de blessure­ gevoelige Willis McGahee. In het seizoen erop benoemde Harbaugh de kleine running back tot zijn starter, en met succes. Elk sei­ zoen lag het rushgemiddelde van Rice boven de vier yards per play. En in zijn gehele car­ rière heeft hij vooralsnog maar zes fumbles!

In de playoffs lijkt Rice het echter vaak moei­ lijker te hebben. In elf naseizoenoptredens heeft hij al vier fumbles en ligt het rushge­ middelde vaak beduidend lager. En dus is niet Flacco, maar Rice ineens wel de x­factor.

Anderzijds: met zijn snelheid en inzicht

kan hij een wedstrijd veranderen. Wie herinnert zich niet de wedstrijd tegen San Diego? Rice wist vanuit een 4th and 29 situatie een first down te behalen. Typerend voor het seizoen van de Ravens, die zich vanuit geslagen positie hebben opgewerkt en nu een kans hebben om de Vince Lombardi Trophy te winnen. •

Dat de Super Bowl close gaat

worden lijkt wel een zeker足 heidje: vele bookmakers hebben de 49ers als favoriet, terwijl het gros van de deskun足 digen voor Baltimore gaan. De Ravens beschikken namelijk over meer ervaring en lijken bijna voorbestemd om in Ray Lewis zijn laatste wedstrijd de Vince Lombardi Trophy te winnen. Hierbij onderschat足 ten veel mensen echter het talent van de 49ers. Vooral in defensief opzicht zijn de San Francisco 49ers niet alleen jonger en sneller, maar ook sterker en beter dan men denkt. Het feit dat Colin Kaepernick misschien ervaring tekort komt en dat Baltimore met Ray Rice over een ware gamechanger beschikt beschikken de San Francisco 49ers simpelweg over meer kwaliteit. Dit laat de volgende vergelijking zien.

Met name in defensief opzicht heeft San Francisco meer talent en iedereen kent het wel bekende gezegde: defense wins championships. En zolang dit geldt heeft San Francisco het overwicht over Baltimore en zullen zij de Super Bowl aankomende zondag winnen.

Sinds 2008, toen John Harbaugh werd aangesteld als head coach, haalden de Ravens elk jaar de playoffs. Het enige dat tegen John spreekt is dat in al deze playoffjaren nooit de Super Bowl werd bereikt… tot dit jaar uiteraard.

Jarenlang bekritiseerd, bespot, niet serieus genomen. Maar daar is na een indrukwekkende playoffrun een einde aan gekomen.

Flacco versloeg Brady en Manning en kan zondag de kers op de taart plaatsen door te winnen. Wordt hij ook de Super Bowl MVP, dan is Joe Flacco een elite quarterback.

Weliswaar één van de kleinste mannen op het veld, maar

altijd één van de grootste playmakers. Zowel in de running als de passing game kan Ray Rice van niets iets geweldigs maken. Samen met Flacco de sleutel in de Ravens offense.

Baltimore zocht jarenlang naar de juiste receivers en vond ze ook. Anquan Boldin werd als nummer één binnengehaald en met Torrey Smith loopt er ook een deep threat rond. Ook TE Dennis Pitta begint steeds beter te spelen.

De offensive line van Baltimore heeft in tegenstelling tot die

van San Francisco geen mobile quarterback achter zich. Dat maakt de bescherming van de spelverdeler nog belangrijker.

Vooralsnog slagen zij hier goed in; met name de linkerkant met Michael Oher en Marshal Yanda is uiterst solide.

Al beschikt de Baltimore defense met Haloti Ngata over

een echte playmaker, het geheel is niet even sterk als voorheen.

Zowel Ma'ake Kemoeatu als Pernell McPhee hebben het bij tijd en wijle moeilijk in de run defense.

Baltimore’s linebacker corps wordt geleid door niemand minder

dan Ray Lewis. Sinds hij terug is van zijn tricepsblessure lijkt hij fitter dan ooit. Lewis heeft de meeste tackles in de playoffs. Verder beschikken de Ravens met Terrell Suggs over nog een veteraan en met Paul Kruger over een gevaarlijke pass rusher.

Ondanks dat de Baltimore secondary het zonder Lardarius Webb

moet doen (hij raakte eerder dit seizoen geblesseerd) is dit nog steeds een secondary om rekening mee te houden. Zowel Corey Graham als Cary Williams heeft in deze playoffs al twee interceptions en met Ed Reed in de secondary is het altijd oppassen geblazen.

Jim Harbaugh was al zeer succesvol als collegecoach van

Stanford. De hoge verwachtingen die zijn aanstelling meebrachten maakte hij meer dan waar. Hij bouwde binnen één jaar een Super Bowl­kandidaat en kan hem nu in zijn tweede jaar al winnen.

Alex Smith slachtofferen voor Colin Kaepernick: vele volgers vonden de ingreep drastisch, maar na de demonstratie tegen de Packers heeft Kaepernick laten zien dat hij de beste optie is op QB. De vraag is alleen of het gebrek aan ervaring hem niet parten gaat spelen op het allerhoogste platform.

Frank Gore is Mister 49ers, hij heeft de slechte tijden

meegemaakt maar speelt ook tijdens de goede tijden een hoofdrol. Hoewel de slijtage langzaam zijn tol eist, blijft Gore een uiterst degelijke runningback die elke wedstrijd zijn waarde weer bewijst.

Na een wat teleurstellend begin draait Michael Crabtree

eindelijk naar behoren, terwijl good old Randy Moss’ handen nog steeds tot de beste in de NFL behoren. Daarnaast is Vernon Davis aanvallend de leider en iemand die altijd het verschil kan maken.

S

an Francisco bouwde in de afgelopen jaren aan een goede O­line. Slechts één speler is ouder dan 30 jaar en maar liefst drie spelers komen uit dezelfde Draft. Iupati, Boone en Davis komen allemaal uit de class van 2010 en zijn stap voor stap een steeds hechter geheel geworden.

De playmaker bij de D­line van San Francisco is zonder enige

twijfel Justin Smith. Isaac Sopoaga en Ray McDonald zijn echter ook twee zeer belangrijke mannen in de defense van de Niners. Zij zijn vooral tegen de run erg sterk, terwijl Smith als pass rusher uiterst gevaarlijk is.

Ook bij San Francisco leidt de middle linebacker de

defense, in dit geval Patrick Willis, maar de kracht is net zo veel te danken aan de rest van deze unit. Met name Aldon Smith zorgt als pass rusher altijd voor veel paniek bij tegenstanders.

Ook tegen de pass is de defense van San Francisco uiterst solide. De beide safeties, Dashon Goldson en Donte Whitner, staan bekend als hardhitters. Daarnaast zijn Tarell Brown en Carlos Rogers zeer ervaren cornerbacks die vrij weinig big plays opgeven. •

Zomaar even wat cijfers van Colin

Kaepernick over zeven reguliere en twee playoffwedstrijden in 2012: 2310 pas­

sing yards, 13 passing touch­ downs, 63% pass completion, 76,8 QBR, 100 passer rating, 617 rushing yards, 26 (!) rushing first downs en 7 rushing touch­ downs. Tot zover de twijfels over Jim

Harbaugh’s breed bediscussieerde keuze voor Colin Kaepernick (ten koste van Alex Smith) als startende quarterback van de San Francisco 49ers, middenin een meer dan uitstekend seizoen dat eigenlijk helemaal niet vroeg om een quarterbackswitch. Tenzij je de switch kunt maken naar het grenzeloze talent van iemand als Kaepernick en Jim Harbaugh de coach is die het potentieel van die verandering op waarde schat en ernaar durft te handelen.

Colin Kaepernick veranderde eigen­ handig de lotsbestemming van een team dat niet wist wat het miste. Met Alex Smith under center waren de 49ers 6­2­ 1, hard op weg naar de playoffs en een voorname Super Bowl­kandidaat. Niets aan het handje, zou je zeggen. Maar daar dacht Jim Harbaugh anders over. Het onvermogen van de ‘Alex Smith 49ers’ om een achterstand goed te maken, de ernstige beperkingen van Smith in de passing game en de noodzaak om overmatig te vertrouwen op de running game; het zat Harbaugh niet lekker.

Zeker niet omdat hij een uniek wapen achter de hand had, een wapen dat perfecte paste in zijn offensieve filosofie en naadloos aan­ sloot op het aanwezige aanvallende talent. Een wapen genaamd Colin Kaepernick.

Een kleine twee jaar geleden kwam Kaepernick als tweede ronde Draft pick in de NFL terecht. Hij belandde in de veilige luwte van de onder Harbaugh oplevende Alex Smith en was in de wetenschap dat er nog wel wat versleuteld moest worden aan zijn spel om een startende quarterback te worden in de League. Kaepernick was

uiteraard een fantastische atleet en beschikte over een kanon van een arm, maar zijn techniek liet te wensen over. Hij was te veel een ‘running quarterback’ geweest in de, inmiddels NFL­breed vermaarde, pistol offense van zijn head coach bij de Nevada University Wolf Pack, Chris Ault.

Kaepernick’s atypische college achtergrond bleek in de handen van Jim Harbaugh echter een ‘blessing in disguise’.

Harbaugh leerde Kaepernick in een jaar tijd de fijne kneepjes van het NFL­vak, leerde hem zijn ‘running abilities’ te doseren en creëerde en passant bijkans een prototype ‘pocket passer’.

Zo kon het gebeuren dat Colin

Kaepernick halverwege dit seizoen ineens de startende quarterback van de San Francisco 49ers werd, vermaarde defenses als die van de Bears, Patriots en Cardinals aan stukken scheurde en zijn Niners veilig en wel, en als kampioen van de NFC West, afleverde in de playoffs. Alwaar hij eerst met loepzuivere passes als granaten en kwikzilverachtige benen de Green Bay Packers voor schut zette en vervolgens de geduldige, volwassen en efficiënte aanvalsleider was van een 49ers­offense die langzaam maar zeker de Atlanta Falcons oppeuzelde. Blijven enkel de

Baltimore Ravens over als obsta­ kel voor een quarterback die zijn team het grootste cadeau van allemaal gaf: belofte zonder grenzen.

Laat het maar gezegd zijn: de genialiteit Nauw verweven met de opkomst van van Jim Harbaugh kent geen grenzen. Zijn besluitvormingsproces achter de misschien wel Super Bowl­winnende keuze voor Kaepernick (namelijk dat de 49ers met Smith aan hun plafond zaten en met Kaepernick geen plafond hebben) was subliem. Zijn intensiteit is soms over de top maar altijd gemeend en zijn omgang met spelers en stafleden ademt wederzijds respect. Zijn game management kent in de NFL geen gelijke en zijn vermogen om het maximale uit zijn spelers te halen is misschien wel uniek in de hele wereld, ongeacht de sport. Jim Harbaugh’s coachschap is kortom het beste wat de 49ers had kunnen overkomen.

De immense bijdrage van Harbaugh aan

het huidige succes van de Niners kan dan ook onmogelijk onderschat worden. Dit is de man die van de 6­10 puinhopen van zijn onuitstaanbare voorganger Mike Singletary bijkans overnight een titel­ favoriet maakte. De man die vrijwel continu de juiste beslissingen nam. De man die de carriere van Alex Smith redde en ondertussen een superster kweekte in Colin Kaepernick. De man die iedere andere head coach in de NFL te slim af is.

De man tenslotte, die de tijden van Bill Walsh doet herleven. Een groter compli­ ment bestaat er niet in San Francisco.

Colin Kaepernick is de langvertraagde aankomst van Michael Crabtree op het podium der sterreceivers. Als tiende gekozen in de 2009 NFL Draft in de hoop dat hij het primaire doelwit voor Alex Smith kon worden, leek het drieënhalf seizoen lang alsof Crabtree niet meer was dan een gemiddelde wide receiver.

Crabtree’s vermogen om de diepe routes te belopen en zijn veilige handen bleven onder Smith lange tijd in dusdanige mate onbenut dat er ernstige twijfels rezen over zijn kwaliteiten. Het algemene beeld was dat de 49ers, buiten Vernon Davis, eigenlijk geen fatsoenlijk wapen hadden in de passing game; een fatale beperking voor een team dat de Super Bowl ambieert.

Maar sinds de komst van Colin

Kaepernick, en de daaropvolgende transformatie van Crabtree in een elite wide receiver, weten we dat dat allemaal niet waar is. De combinatie van Kaepernick’s lasergeleide passes en Crabtree’s vlugge handen en voeten blijkt een uiterst dodelijke. Dat maakt van Michael Crabtree misschien wel het ontbrekende puzzelstukje in de 49ers’ jacht op de Vince Lombardi Trophy.

En alles wat Crabtree daar­ voor nodig had was een quarterback die hem de bal passen kon.

Er is iets vreemds gebeurd met de vermaar­ de 49ers defense. Tot het gewonnen duel met de New England Patriots in Week 15 noteerden de Niners eens in de 15 quarter­ back dropbacks een sack. Sindsdien is San Francisco’s sacksproductie gezakt naar eens in de 27, waarmee de 49ers pass rush de helft van zijn effectiviteit heeft ingeleverd.

Tot de wedstrijd tegen de Patriots was San Francisco’s voornaamste pass rusher, tweedejaars defensive end Aldon Smith, hard op weg het ‘single season sack record’ (22.5) van Michael Strahan te breken, met 19,5 sacks en drie wedstrijden te gaan. Daar kwam sindsdien geen sack meer bij.

Tot de wedstrijd tegen de Patriots was

defensive end Justin Smith blessurevrij en in vorm. Sindsdien zorgde een forse triceps­ kwetsuur ervoor dat hij geen schim meer is van zichzelf. Nu was dat niet zo erg geweest als Justin Smith niet de motor was van defensive coordinator Vic Fangio’s defense. Of als Justin Smith niet het hart en de ziel van de Niners was. Maar dat is hij overduidelijk dus wel. •

Brady Blues

Het was een bijzonder pijnlijk moment

voor verstokte Tom Brady­fans zoals ik.

De eerste en enige man voor wie ‘we’ ooit min of meer romantisch­erotische gevoe­ lens hadden ontwikkeld, verslagen te zien worden door de anti­held in eigen persoon, de man met de iets te strakke zwarte broek, de zelfbenoemd elite quarter­ back: Joe Flacco. En dat ook nog eens fair and square en in Brady’s eigen huis.

Pijnlijker nog dan de (stiekem toch wel enigszins verwachte) playoffuitschakeling door de Ravens, is de realisatie dat we met zijn allen (wij Brady­fans dus) nu ineens zeven maanden moeten wachten om ‘Tom Terrific’ in vol ornaat en met chirurgische precisie al die hulpeloze NFL defenses door de midden te zien snijden. Want hoewel er veel mooi is in deze wereld, kunnen er maar weinig dingen tippen aan de pure schoonheid van de New England Patriots offense aan het werk. Althans, zo denken Brady­fans zoals ik daarover.

Maar het pijnlijkste van alles is

natuurlijk niet de aanstaande Super Bowl zonder Brady of de komende zeven maanden zonder Brady. Nee, het pijnlijkst is het besef dat het einde naderbij komt. Het einde van een NFL­leven met Tom Brady. En of dat einde nu wel of niet met rasse schreden nadert (daar zijn de meningen over verdeeld), de uitkomst blijft hetzelfde: iedere mislukte playoff­ campagne is weer een kans minder op de welverdiende kroon op het prach­ tige werk van de beste quarterback van zijn generatie. •

Paul Klomp.

Wat er ook gebeurt: de uitslag van Super Bowl XLVII zal een uniek

karakter hebben ­ zowel de Ravens als de 49ers hebben namelijk nog nooit een Super Bowl verloren. Hieronder meer feiten en cijfers over het spektakel dat ons te wachten staat.

ALGEMEEN

• De 47ste Super Bowl is de tiende die in New Orleans plaatsvindt. Hiermee evenaart NO het record van Miami.

• De NFC won meer Super Bowls dan de AFC: 25­21. De laatste drie Super Bowls gingen naar de NFC, vijf van de zes daarvoor naar de AFC. • De speler met de meeste Super Bowl­punten aller tijden: Jerry Rice met 48 (42 voor de 49ers, zes voor de Oakland Raiders).

• Rice is ook de enige speler die tweemaal het recordaantal van 18 punten in één Super Bowl scoorde. Ricky Watters (49ers), Roger Craig (49ers) en Terrell Davis (Broncos) deden dit eenmaal.

• De quarterback met de meeste touchdownpasses ooit is Joe Montana – elf voor de 49ers.

• Montana is ook de enige die drie keer Super Bowl MVP werd.

Drie spelers deden dit twee keer: Tom Brady (Patriots), Bart Starr (Packers) en Terry Bradshaw (Steelers).

• Nog nooit werd de seizoensfinale in overtime beslist.

HEAD TO HEAD

• Voor het eerst in de geschiedenis worden twee teams in één Super Bowl gecoacht door broers – Jim en John Harbaugh.

• Van alle huidige NFL head coaches staan Jim en John allebei in de top­drie qua hoogste winstpercentage (incl. playoffs). Jim Harbaugh leidt met .764, Bruce Arians (Cardinals) volgt met .750 en John Harbaugh is derde met .677.

• Jim en John namen het eenmaal tegen elkaar op in de NFL. Op 24 november 2011 wonnen John’s Ravens met 16­6 van Jim’s Niners.

• De Ravens en de 49ers troffen elkaar in totaal vier keer. Drie keer wonnen de Ravens, één keer de 49ers. De eerste ontmoeting (de enige Niners­zege, in november 1996) was in het debuutseizoen van Ray Lewis.

• Lewis had in zijn debuutseizoen 2,5 sacks. Zijn eerste slachtoffer ooit was Jim Harbaugh, destijds quarterback van de Indianapolis Colts.

• Joe Flacco is de tweede startende quarterback in de Super Bowl die van het nietige Delaware komt (na Rich Gannon).

Colin Kaepernick is de eerste startende QB van Nevada.

Powerhouses als Ohio State, Texas en USC brachten nooit een startende QB voort.

• De 49ers en de Ravens verloren nog nooit in de Super Bowl.

Drie andere teams doen hen dat na.

TEAMS MET 100% WINST IN DE SUPER BOWL TEAM San Francisco 49ers Baltimore Ravens New York Jets Tampa Bay Buccaneers New Orleans Saints

DEELNAMES 5 1 1 1 1

EERST SB 1981 2000 1968 2002 2009

LAATSTE SB 1994 2000 1968 2002 2009

BALTIMORE RAVENS IN DE SUPER BOWL SUPER BOWL SEIZOEN XXXV 2000/2001

WEDSTRIJD Baltimore Ravens – New York Giants 34­7

SAN FRANCISCO 49ERS IN DE SUPER BOWL SUPER BOWL XVI XIX XXIII XXIV XXIX

SEIZOEN 1981/1982 1984/1985 1988/1989 1989/1990 1994/1995

WEDSTRIJD San Francisco 49ers – Cincinnati Bengals 26­21 San Francisco 49ers – Miami Dolphins 38­16 San Francisco 49ers – Cincinnati Bengals 20­16 San Francisco 49ers – Denver Broncos 55­10 San Francisco 49ers – San Diego Chargers 49­26

RANDOM • De Ravens wonnen hun Super Bowl door in drie van de vier kwarten geen punten tegen te krijgen. Baltimore is de enige finalist die dat presteerde sinds de Washington Redskins in Super Bowl XXII (Redskins­Broncos 42­10 in 1987/1988).

• De Ravens wisten zelf wel in elk Super Bowl­kwart te scoren: 7­3­14­10.

• Slechts zeven punten tegen: het is tot op de dag van vandaag de beste defensieve prestatie sinds Super Bowl IX (Steelers­Vikings 16­6 in 1974/1975).

• In de gewonnen Super Bowl droegen de special teams van de Ravens bij met maar liefst 16 punten – een (gedeeld) record. Alleen de Cincinnati Bengals gingen de Ravens voor – alle 16 punten in de 20­16 nederlaag tegen de San Francisco 49ers (1988/1989) werden door de special teams geproduceerd.

• De 49ers speelden in totaal 20 kwarten in de Super Bowl. Slechts in drie ervan kwamen ze niet tot scoren: Q3 1982, Q4 1985, Q2 1989. In de laatste twee Super Bowls scoorden ze telkens in alle kwarten.

• Sinds de laatste deelname van de 49ers haalden 19 andere teams de Super Bowl.

Slechts acht teams wachten nog langer op een volgende optreden – Chargers, Bills, Redskins, Bengals, Dolphins, Vikings, Chiefs, Jets. De Jaguars, Browns, Texans en Lions haalden de finale nog nooit. •

Hasselbach en de Super Bowl. Als

undrafted free agent tekende de defensive end in 1994 bij de Denver Broncos en hij ervoer in 1998 Super Bowl XXXII als backup achter eerste keus Neil Smith. De Green Bay Packers waren titelverdediger en torenhoog favoriet, maar in een nagelbijter wonnen de Broncos met 31­24.

“Op weg naar de Super Bowl had ik een substantiële rol in het team, maar in de Super Bowl kan en wil natuurlijk iedereen spelen”, refereert Hasselbach aan de vele speelminuten van Smith in het duel en de bescheiden rol die hij zelf speelde: één tackle in het derde kwart.

Hasselbach werd zo de eerste speler die zowel een Canadees als Amerikaans kampioenschap won. (Met de Calgary Stampeders won hij in 1992 de Grey Cup en in 1993 schopte hij het tot het All­Star Team van de CFL, waarna de NFL op de deur klopte) Toch praat hij liever over de NFL­ eindstrijd van een jaar later. In het Pro Player Stadium in Miami stonden de Broncos opnieuw in het veld geverfd naast het AFC­ embleem. Het grote verschil? Hasselbach was nu starter in de defensive line.

“Het klinkt misschien gek, maar die

tweede Super Bowl betekent veel meer voor mij, ook al was die wedstrijd een stuk minder spannend.” De Atlanta Falcons waren geen partij voor de aanvalsmachine van Elway en running back Terrell Davis: 34­19.

“Er is niets dat in de buurt komt bij het geïntroduceerd worden tijdens de Super Bowl”, zegt hij, terugdenkend aan de spelersaankondigingen van de starting lines.

“Vanaf het aantrekken van het teamuniform tot het overdonderende geluid in het stadion als je het veld oprent. Het is heel speciaal en één van de meest intense ervaringen die je mee kunt maken. De truc is om daar niet door afgeleid te worden. Er zijn zo ontzettend veel indrukken.”

Show

Hij herinnert nog hoe hij door de spelerstunnel liep en daar Kiss­zanger Gene Simmons tegen het lijf liep, die de pregame show verzorgde. “Simmons was echt een

jeugdheld van mij. Als jong ventje verhuisde een grote poster van hem altijd met mij mee en dan staat hij opeens naast je.”

Hasselbach bevestigt dat je als speler ook veel mist van het spektakel rondom de Super Bowl. “Van de Halftime show kregen wij bijvoorbeeld niets mee. We vertrokken naar de kleedkamer en bleven daar iets langer dan normaal. Dat was het enige verschil met een normale wedstrijd. Je hoorde alleen de explosies van het vuurwerk.”

Voor en na de wedstrijd is dat anders,

erkent de Nederlander. “Aan de camera’s raak je wel gewend. Die zijn overal. Zo verbleven we tijdens de Super Bowl van 1999 in een luxe hotel in Miami. De pers en paparazzi waren daar echt overal.”

Door al die hectiek voor en tijdens de kampioenswedstrijd ervoer Hasselbach de daadwerkelijke zege als een vreemde gewaarwording. “Dan is opeens alle opwinding en kick om te strijden weg. Je bent natuurlijk heel blij, maar je realiseert je ook dat de achtbaan waar je in zat voorbij is.

Dat is even wennen.”

Vieren

En daarna? Feest. Een parade in Denver met honderdduizenden mensen aan weerszijden van de route. Broncos­eigenaar Pat Bowlen organiseerde in zijn villa een ceremonie waarbij het team de ringen kreeg uitgereikt, met Kool and the Gang als huisband. In het feestgedruis verloor quarterback Elway overigens bijna zijn langgekoesterde sieraad na een overenthousiaste highfive met teamgenoot Alfred Williams.

Zijn eigen ringen draagt hij nooit. Ja, één

keer, op een vliegveld. Meteen werd hij geüpgrade naar business class. “Het trekt zo ontzettend veel aandacht want ze zijn gigantisch, terwijl ik er helemaal niet van hou om in de spotlights te staan. Degenen die er wel mee lopen, willen ook die aandacht.”

Gevraagd naar zijn favoriet voor Super Bowl XLVII is hij duidelijk: de Ravens. “Ray Lewis: als je hem ziet spelen, dan zie je passie. Hij acteert niet maar meent het. Geen bullshit, dat ziet iedereen.” •

Peter!

Alweer de vierde column die we in dat

geinige sportfoldertje van Niel Peterson mogen schrijven. Na twee keer over de fascinerende drama's in de Western Conference en vorige week over hoe ik een subliem All足Star team bij elkaar zocht, lijkt het me interessant om deze week eens naar de Eastern Conference te kijken. Miami staat bovenaan en zal volgens mij van elk andere team in de Eastern Conference winnen in een best足of足7 reeks. Maar wie denk jij dat er tegenover hun staat in de Eastern Conference Finals straks? De Manhattan Knicks? De Brooklyn Nets? Chicago Bulls? Persoonlijk denk ik dat de Indiana Pacers, de Atlanta Hawks, de Milwaukee Bucks en Boston Celtics, die nu op playoffplekje 5 t/m 8 staan, slechts figuranten zullen zijn. Maar dat maakt de strijd wie er mag verliezen van Miami niet minder interessant op.

Matthijs!

Natuurlijk gaan de Miami Heat als

eerste eindigen. Want ze hebben nu eenmaal LeBron James. Dat is gewoon een basketbalwaarheid: stel LBJ op en je loopt 48 minuten later als winnaar van het court af. Maar verder ligt de Eastern Conference momenteel wijdbeens open als een cheerleader in een time足out. Geen peil op te trekken.

Traditioneel is het niveau in het Oosten altijd ietsje minder dan in het Westen, maar dit seizoen maken veel teams (inclusief de Heat) er mijns inziens echt een potje van. Je ziet gewoon dat Miami nog steeds niet klaar is met het vieren van het kampioenschap van vorig jaar. Ik denk als je aan Chris Bosh vraagt wat zijn goede voornemens zijn voor 2013, hij zegt: "Lekker stoppen met rebounden." Het bizarre is: hoeveel wedstrijden ze ook tanken, de concurrentie verliest vrolijk mee. De NY Knicks zijn wisselvallig als het weer. Brooklyn is degelijk maar mist een absolute vedette die het team draagt. En Indiana en Atlanta missen simpelweg kwaliteit om het de Heat lastig te maken. Ik zie slechts een team de verdedigende skills hebben om LBJ af te stoppen: Chicago Bulls. Zeker als Derrick Rose straks weer terug is...

Peter!

Een MVP als LeBron James in je opstelling voelt een beetje als valsspelen.

Een wandelende Konami­cheatcode, die man. Ik denk dat als we bij Westland Stars Heren 3 op één of andere manier LeBron James weten te rekruteren wij ook ineens titelkandidaat in de Eastern Conference van de NBA zijn. Die man is fenomenaal. En dan hebben ze ook nog Dwyane Wade, Chris Bosh en Ray Allen rondlopen daar in Miami. Wel mooi trouwens dat ze in New York voor elkaar krijgen wat in LA maar niet lukt: een gelijkwaardige stadsderby neerzetten. De Jay­Z Nets zijn een gevaarlijk team zodra stripboekverzamelaar Brook Lopez zijn inner­Batman gaat channelen in plaats van te spelen alsof hij de ziekte heeft van Samuel L. Jackson in Unbreakable. Met Gerald Wallace, Deron Williams, Joe Johnson en Brook Lopez in je line up nul All­Stars afleveren. Is ook knap. Chicago Bulls zijn een mooi passievol team, maar die lopen zich helemaal stuk in de playoffs met een Derrick Rose die dit seizoen zijn oude niveau nog niet gaat halen. Gaan in best­of­7 echt niet winnen van Brooklyn of de Manhattan Knicks. Nee, ik zet mijn geld op de laatste. Ze lijken het zowaar voor elkaar te krijgen om Stoudamire succesvol in te passen in hun systeem zonder dat het universum implodeert. En met universum bedoel ik natuurlijk het ego van Carmelo Anthony. Blijkt die trade voor Yoda Kidd en zijn rollatorbasketball toch de sleutel tot het vormen van iets wat lijkt op een team daar in de Madison Square Garden.

Matthijs!

Ik heb nog mijn twijfels over New York. Vooral omdat dit geldsmijtende

trainerskerkhof een reputatie heeft als het gaat om falen in de playoffs.

Feitelijk doen ze niet veel anders dan driepunters gooien en bij een misser hopen dat Tyson Chandler de rebound pakt. Mannen als JR Smith en Raymond Felton zijn natuurlijk klasbakken, maar geen spelers die je naar een Conference Final gooien. En alleen maar leunen op Melo gaat ook niet werken in grindgames. Nee, ik blijf hopen op de defensieve powerhouses Luol Deng, Joakim Noah en (niet lachen svp) Carlos Boozer. Als de kruisbanden van Derrick Rose deze keer besluiten niet aan snippertjes te scheuren, zie ik ze echt in de Conference Final belanden. Een andere ploeg die we nog niet hebben genoemd: Boston Celtics! Lijkt me ook volledig terecht hoor. Rondo zit inmiddels voor de tv, Paul Pierce is te oud voor night­after­night­performances en Kevin Garnett, tja die houdt zich meer bezig met hoe de vrouw van zijn tegenstander smaakt. Boston zal troosteloos achtste worden in het Oosten en ik voorzie een kansloze slachtpartij in de eerste ronde van de playoffs tegen Miami Heat. Vanavond om 19:00 (we tikken deze column op zondagmiddag) spelen ze toevallig tegen elkaar. Ik ga kijken op Sport1 en hopen dat Mart Smeets eindelijk eens livecommentaar geeft. •

Het klinkt wellicht als een slappe

vluchtroute om de keuze tussen regerend MVP LeBron James en Kevin Durant nu nog niet te hoeven maken. Misschien is het dat ook wel. Toch is de redenering niet zo onlogisch als die lijkt. Hoewel het feit dat nog nooit eerder in de historie van de league een co­MVP­award is uitgereikt, niet in het voordeel van de redenatie spreekt.

1. Kevin Durant & LeBron James (KD: 29.5 punten (51.9% FG, 41.7% 3PT, 91% FT), 7.5 rebounds, 4.3 assists) (LBJ: 26.3 punten (55% FG, 40% 3PT, 73.4% FT), 8.1 rebounds, 7.0 assists)

Wie discussieert over welke van de

twee nu op het hoogste niveau speelt, heeft een luxeprobleem. Durant is de betere scorer, James de betere verdediger.

Durant is de effectievere schutter, James is Mr. Allround. Het antwoord op de Het is geen unicum dat een individuele prijs aan twee personen wordt uitgereikt. vraag wie de beste is neigt echter naar The King. De regerend MVP heeft een Zo gebeurde dat vier keer met de MVP­ beter PER (Player Efficiency Rating), dat award van de All­Star Game (in 1959, 1993, 2000 en 2009) en drie keer met de berekent hoe productief een speler is per Rookie of the Year Award (in 1971, 1995 gespeelde minuut (30,2 om 29,1). Verder verliest Miami zonder James op het veld en 2000). En ook de prijs voor Speler van de Maand werd meerdere malen aan aanvallend 11 punten per 100 posses­ sions, maar verdedigend staan de Heat twee personen uitgereikt (in november ook nog eens 3,2 punten meer toe, een 2002 zelfs een keer aan drie; Michael swing van 14,2 punten. Bij Durant is die Finley, Steve Nash en Dirk Nowitzki). swing met 13,4 punten een tikkie minder dankzij zijn aanvallende kwaliteiten. Als u zijn we op de helft van het seizoen verwacht is het verschil bij de Thunder 2012­2013 en James en Durant spelen verdedigend met of zonder Durant de sterren van de hemel. LeBron zet 39 niet groot. Sterker nog: OKC punten, acht assists en zeven rebounds staat zonder Durant 0,2 punten op de scoresheet als hij de Lakers bijna minder toe. eigenhandig verslaat. Een dag later noteert Durant een persoonlijk record van 52 punten en negen rebounds in een Al deze statistieken terzijde, Durant is de beste speler zege op Dallas Mavericks. De twee in het beste team in de stuwen elkaar naar grote hoogten en de league en is van onschat­ race om de award belooft één van de bare waarde voor OKC. spannendste in lange tijd te worden.

Met zijn aanvallende spel ontlast hij de verde­ De kans dat dit jaar het eerste in de diging en we moeten niet geschiedenis van de NBA wordt met vergeten dat de bank van twee MVP’s? Klein. Nihil. Er zijn 121 OKC meer kwaliteit stemgerechtigden die ieder vijf kandidaten op de plaatsen 1 tot en met 5 herbergt dan die van de moeten zetten. De kans dat beide spelers Heat. Dit is een belangrijke reden waarom er nauwelijks op hetzelfde puntentotaal uitkomen is verval is als Durant rust neemt. onwaarschijnlijk.

N

Maar dit zijn de Midseason Awards.

Nu winnen James en Durant ex­aequo en zit er voor de rest van de NBA niets anders op dan toekijken in verwondering.

James speelt op een verschrik­ kelijk hoog niveau, iets dat hij overigens al jaren doet. Dat is ook meteen één van de redenen waarom James de MVP dit seizoen mogelijk misloopt: het is weinig verrassend.

Durant speelt de sterren van de hemel en verbetert zich in meerdere statistische categoriëen. De verschillen zijn miniem, maar Durant verbaast meer. Bereid je voor op een fotofinish.

4. Carmelo Anthony

(29.2 punten (45.6% FG, 42% 3PT, 82.4% FT), 6.0 rebounds, 2.6 assists)

Zijn belofte aan het begin van het seizoen om minder te gaan schieten, heeft 3. Chris Paul Anthony niet gehouden. Integendeel: hij (16.6 punten (47.3% FG, 33.3% 3PT, noteert de meeste punten per duel in zijn 89.7% FT), 9.7 assists, 3.5 rebounds) loopbaan en nam alleen in 2007 meer schoten dan dit seizoen (21,9 om 22,4). e 27­jarige guard is de leider van Daarnaast neemt hij ook maar liefst 6,7 een team dat dit seizoen tot de driepuntspogingen per wedstrijd grootste verrassingen behoort. (gemiddeld 2,7 in zijn tienjarige De Clippers volgen Oklahoma loopbaan), waarvan hij er wel een hoop City Thunder op de voet en zijn raakschiet. De belofte van betere defense het hottest team in Los Angeles. heeft hij echter wel gehouden. Waar de Waar Paul aanvallend van enorme Knicks vorig jaar verdedigend beter waarde is voor de Clippers, blijkt werden zonder Melo, blijven ze dit seizoen hij verdedigend kwetsbaar. Zon­ min of meer gelijk. Aanvallend is Anthony der CP3 op het veld zijn de Clips echter zo belangrijk dat de Knicks dan defensief aanmerkelijk sterker. In negen punten per 100 possessions beter januari heeft Paul zijn spel echter worden (van 105,5 naar 114,5). naar een hoger niveau getild.

Hij scoort meer, geeft meer 5. Tony Parker assists en pakt meer (19.7 punten (51.9% FG, 40% 3PT, 82.4% FT), rebounds dan in 7.3 assists, 2.9 rebounds) november en decem­ ber. Dat belooft nog Parker is de dertig gepasseerd, maar weet wat voor de tweede het hoge niveau dat hij in het afgelopen seizoenshelft. seizoen haalde vast te houden. Hij is de beste speler in een Spurs­team dat dit jaar weer in de top meedraait. Coach Gregg Popovich managet het aantal minuten die de guard in actie komt goed (hij speelt ‘slechts’ 64 procent van de tijd), maar zonder Parker wordt San Antonio aanvallend minder effectief (­2,8 punten per 100 possessions) en boet het ook in verdedigend opzicht aan kwaliteit in (­3,4 punten per 100 possessions). Parker is niet zo explosief als Russell Westbrook, maar wel van meer waarde voor zijn team. •

D

De rookie class van 2012

beloofde één van de betere van de afgelopen jaren te worden. Top­ pick Anthony Davis werd overal aangezien als een toekomstig superster en de rest van de Draft zag er vooral heel diep uit. Spijtig genoeg zijn er halverwege het seizoen maar weinig rookies die echt doorbreken op het aller­ hoogste basketbalniveau.

Van mannen als Thomas Robinson, Austin

Rivers en Jeremy Lamb werd veel meer verwacht. Voor hen en anderen zal de toekomst uitwijzen of ze de NBA waardig zijn. Aan de andere kant laat talent ook niet op zich wachten. De vijf bestpresterende rookies tot nu toe zijn Damian Lillard, Anthony Davis, Andre Drummond, Bradley Beal en Alexey Shved. Deze mannen staan er en dat op jonge leeftijd. Dat getuigt van een onmiskenbaar talent. Wie iets goed kan, komt daar snel mee op de proppen.

Wegsteken is onmogelijk.

Daarnaast beschikken deze vijf ook over veel zelfvertrouwen. Ze geloven rotsvast in hun eigen kunnen en dat is minstens even belangrijk als het hebben van basketballaanleg. Zo bulkt een man als Harrison Barnes van het talent, maar mist hij het nodige geloof in zichzelf om voortdurend zijn stempel te drukken bij de Golden State Warriors. De genoemde top­vijf kan en doet dat wel, en daarom steken zij voorlopig boven de rest uit.

W

ie zich op het einde van het seizoen uiteindelijk ‘Rookie of the Year’ mag noemen, blijft voorlopig een raadsel. Toch wordt het meer en meer duidelijk dat er zich, net als vorig seizoen, een tweestrijd zal ontwikkelen. Ditmaal gaat het tussen Damian Lillard en Anthony Davis. Een derde kaper op de kust zou Andre Drummond kunnen zijn.

Davis zal sterk uit de hoek moeten

komen om Lillard nog bij te benen. De point guard van de Portland Trail Bla­ zers is vanaf het begin outstanding en Davis sukkelde aanvankelijk met een hoop kleine blessures. Het wordt voor de ‘nieuwe Kevin Garnett’ dus allesbe­ halve makkelijk om zijn favorietenrol waar te maken. Maar in sport kan alles; het is aan Davis om te bewijzen dat hij de ROY Award verdient. Anders is het aan een ander om hem in ontvangst te nemen.

geweest voor Anthony Davis. De onbetwiste topselectie van de Draft moest al meerdere keren toekijken. Zo miste hij twee wedstrijden door een hersenschudding na een botsing met Austin Rivers en liefst elf wedstrijden als gevolg van een enkelblessure.

1. Damian Lillard

De zesde selectie van de Draft blijkt halverwege de competitie met voor­ sprong de beste leerling van de klas.

Damian Lillard voelde zich vanaf speeldag één thuis in de NBA. Wat dacht u van 23 punten en elf assists in zijn allereerste wedstrijd? Enkel Oscar Robertson en Isiah Thomas deden het hem voor. Vier jaar college bij Weber State waren duidelijk een meerwaarde.

Bradley Beal.

Buiten deze hindernissen in het

parcours mag ‘The Brow’ echter terugkijken op een knap debuut in de NBA. Zo startte hij met 21 punten tegen de Spurs van Tim Duncan. Daarnaast illard leidt de Blazers als een echte kapitein en ontpopt zich meteen als de tekende hij meerdere topprestaties op met 28 punten, zestien rebounds, vijf publiekslieveling. De point guard valt blocks en vier steals als hoogtepunten. vooral op door zijn maturiteit. Hij lijkt Davis is vooral defensief een man om alles op elk moment onder controle te hebben: zichzelf, zijn team en de omge­ rekening mee te houden. Zijn shot ving. Hij maakt bijgevolg meestal goede blocking is top en één­op­één doet hij het goed. Maar ook offensief is hij niet beslissingen. Daarnaast beschikt hij over een dodelijk schot en is hij op zijn te onderschatten. Deze man bulkt van talent en is een superster in wording, best op belangrijke momenten. Zijn maar voor de ROY komt hij game­winner tegen de Hornets is daar waarschijnlijk net tekort. het ultieme bewijs van.

Ten slotte is het Bradley Beal duidelijk dat Lillard constant bijleert.

3. Andre Drummond Zo is vooral zijn passing er sterk op Andre Drummond was één van de vooruitgegaan en zijn er ook verbete­ jongste rookies van het pak. De center ringen merkbaar in zijn defense. van UConn werd op amper achttien­ jarige leeftijd als negende geselecteerd Natuurlijk is niet alles rozengeur en door de Detroit Pistons. Achterliggende maneschijn. Lillard gaat soms te snel voor een driepunter, denkt te vaak aan gedachte: Drummond paren met Greg Monroe om op termijn één van de beste zelf scoren en lijdt nog te vaak frontcourts in de NBA te vormen. balverlies. Maar tot nu staat hij in Aanvankelijk kreeg de rookie niet genoeg polepositie voor de ROY Award. minuten om zich echt te laten gelden, maar hoe meer het seizoen vorderde, hoe 2. Anthony Davis langer Drummond op het parket stond.

Het is nog geen vlekkeloos seizoen

L

Drummond vormt momenteel een belangrijk onderdeel van de bank van de Pistons. Zijn meerwaarde ligt vooral in zijn defensieve kwaliteiten en efficiëntie. Deze jonge kerel is op weg om een topper te worden in één­op­ één defense, help defense, rebounding en shot blocking. Onder begeleiding van Ben Wallace leert hij de kneepjes van het vak.

Het enige waarin Big Ben hem niet kan helpen, is vrije worpen nemen. Daaraan moet gewerkt worden om een Dwight Howard­ scenario te vermijden.

4. Bradley Beal

Bradley Beal: het beste voorbeeld van wat zelfvertrouwen met een speler kan doen. De shooting guard van de Wizards begon dramatisch aan het seizoen en kon de hoge verwachtingen als derde keus niet inlossen. Zijn eer­ ste maand: gemiddeld elf punten met een schotpercentage van 34. Sindsdien gaat het veel beter met Beal. Hij scoort een stuk vlotter en vooral efficiënter, liet enkel clutch moments optekenen en blaakt van het vertrouwen. Deze jongen komt er wel.

5. Alexey Shved

In Minnesota is het regelmatig ijzig koud en er loopt ene Andrei Kirilenko rond. Dit is dus de perfecte plaats voor Alexey Shved. De Rus waagde zich aan een Amerikaans avontuur en stelt niet teleur. De combo guard doet het allemaal nog niet heel efficiënt en heeft op zijn tijd een slechte wedstrijd, maar vaak staat hij gewoon paraat om zijn meerwaarde te tonen. Hij heeft een degelijk schot, speloverzicht, intelligentie en een unieke gestalte voor zijn beste positie. •

LOL @ La La Land

Ik ben geen fan van de Lakers. Ik vind het

een vervelende ploeg. Ik heb respect voor Kobe Bryant, maar ik vind het een vervelen­ de man. Het kan zijn dat het te maken heeft met mijn voorkeur voor Boston Celtics als team en LeBron James als basketballer.

Ik moest dus wel lachen toen Mike Brown na vijf duels op straat werd gezet. Heerlijk, die paniek. Het werd nog mooier toen Phil Jackson werd afgewezen en ene Mike D’Antoni werd aangesteld. Dezelfde D’Antoni die gruwelijk had gefaald in New York, waar ze na zijn vertrek blijkbaar toch kunnen verdedigen.

Nu dreigen de Lakers de playoffs te missen, is er geen chemie tussen de vier toekomstige Hall of Famers en staat er een coach die waarschijnlijk alleen door Steve Nash nog serieus wordt genomen. Het was met D’Antoni natuurlijk wachten op problemen.

Het grootste issue van de Lakers was de defense en als Mike D. iets niet kan is het zorgen voor een goede D.

Mike Brown had dat wel gekund (in 2009 en 2010 maakte hij van de Cavs een elite defense). Phil Jackson waarschijnlijk ook.

Een beetje lachwekkend is het wel dat de naam van Bernie Bickerstaff nu regelmatig valt, omdat hij na het ontslag van Brown in vijf duels vier zeges pakte. Ten eerste waren het allemaal thuisduels, ten tweede waren het matige tegenstanders: Suns, Kings, Rockets en een Warriors­team nog zonder de flow van nu. De nederlaag kwam dan ook tegen de enige echt goede opponent: Spurs.

Het is te hopen voor de Lakers dat ze in een flow komen, maar de kans is klein. Heel klein. #zwaaizwaai #playoffs #fail

Jan Willem Zeldenrust.

Virtual Reality

Amerika is in de ban van Manti Te'o, de linebacker van Notre Dame die via

internet verliefd werd op een vrouw die niet bleek te bestaan. Vermoedelijk uit diepe schaamte bedacht Te’o ergens in een vlaag van verstandsverbijstering dat alleen liegen een uitweg bood. En nu is hij, door toedoen van anderen en zichzelf, zwaar beschadigd. Al is de leugen nog zo snel…..

Een jaar of zes geleden was Facebook nog niet zo populair in Nederland. Hyves daarentegen wel. Ik was na een lange relatie net vrijgezel en enorm op de versiertoer. Hoe maakte niet uit, ik had immers wat in te halen. Via Hyves kwam ik in contact met een aantrekkelijke vrouw uit Amsterdam. We gaven elkaar een duimpje, begonnen berichten te sturen en op een dag werden telefoonnummers uitgewisseld. Ik was een klein beetje wantrouwend, maar oké, wat had ik te verliezen? Er zijn zoveel mensen die iemand tegen komen via internet.

Van mailen kwam bellen en het waren aangename gesprekken. Maar ergens ging er bij mij toch een klein alarmbelletje af. Afspreken wilde namelijk maar niet lukken. Google en ander speurwerk bood uitkomst en uiteindelijk bleek de blonde 28­jarige ontwerpster uit Amsterdam een 34­jarige donkere vrouw uit Nijmegen met een kind. Een mafketel dus, die ik dat via de telefoon direct heb duidelijk gemaakt om daarna het contact definitief te verbreken. Een bizarre ervaring.

Maar het kon nog gekker. Enkele weken later begonnen de anonieme telefoontjes.

Soms tientallen per dag en nacht. Geen gehoor aan de andere kant van de lijn.

Daarna werden er nep accounts van mij op internet aangemaakt en ook bij mijn familie ging tijdens de nachtelijke uren de telefoon. Mijn ouders zijn dik in de zestig. Ik was woest. Er kwamen rare sms’jes van nummers die ik niet kende en het ging maar door.

Natuurlijk had ik een vermoeden waar dit vandaan kwam, maar maak dat maar eens hard. Tot er in het holst van de nacht ineens een man aanbelde. De zielepiet had drie uur gereden omdat hij op één of andere sexchat met ‘Marjolein’ had zitten praten en die had dit adres toch echt doorgegeven en gevraagd of hij langskwam.

En niet voor een spelletje Yahtzee. Ik heb de Limburger doorverwezen naar een straatje met rood licht in het centrum van de stad.

De maat was natuurlijk wel vol, hoe grappig het laatst beschreven moment

achteraf ook is. Aangifte bij de politie bood uitkomst. Via de sexchatsite achterhaalde justitie het IP adres en een 34­jarige vrouw uit Nijmegen werd aangehouden. Een jaar later was de rechter duidelijk in zijn oordeel: 240 uur taakstraf, een contactverbod voor het leven en een fikse schadevergoeding. De stalker kwam niet opdagen en werd dus bij verstek veroordeeld. Ik heb dat rare mens dus ook nooit ontmoet en dat is misschien maar beter ook.

Had Manti Te'o mij maar even gebeld. Of een Facebookberichtje gestuurd. Dan was het zover niet gekomen. •

NAAM: Paul George GEBOREN: 2 mei 1990 (Palmdale, CA) LENGTE: 2,03 meter BURGELIJKE STAAT: ongehuwd en geen kinderen POSITIE: Small Forward/Shooting Guard BIJNAAM: King George TEAM: Indiana Pacers VORIGE TEAMS: ­ HIGH SCHOOL: Pete Knight (Palmdale, CA) COLLEGE: Fresno State DRAFT: 2010, 10th pick, eerste ronde DRAFTCLASS: John Wall 1th, Evan Turner 2th, Derrick Favors 3th, Wesley Johnson 4th, DeMarcus Cousins 5th CONTRACT: 4 jaar, 2010, $10,5 miljoen TOTAAL VERDIEND: $5 miljoen ENDORSEMENTS: Athlete Promotions, PRIJZEN: NBA All­star 2013, NBA All­ Rookie Second Team (2011) NBA BBVA Rising Star (2012) CAREER STATS FG% 0.437 | 3P% 0.365 | FT% 0.795 | PTS 11.8 | RBS 5.4 | AST 2.2 2012/2013 STATS FG% 0.424 | 3P% 0.386 | FT% 0.812 | PTS 17.3 | RBS 7.8 | AST 3.7 STERKE PUNTEN: All­round spel, goede rebounder voor een small forward, speelt hele strakke defensie op de man, goede atleet ZWAKKE PUNTEN: Zijn schotpercentage moet omhoog wat betreft mid­range en drie punt schoten.

HALL OF FAME: Paul George is 22 jaar en zit nog in zijn Rookie­contract.

Hij heeft dit jaar absoluut laten zien dat hij potentie heeft en de uitnodiging tot de All­star game is terecht, maar om nu al te praten over de Hall of Fame is veel te vroeg.

OVER HEMZELF: • “I am extremely

blessed and grateful for this opportunity.

I Thanks to all for the love and support!”

Paul George is blij met zijn uitverkiezing voor de All­Star Game.

• "I don't want to be cocky in anyway, but I knew this is the level I could play at," George is niet verbaasd dat hij dit jaar zo goed speelt.

OVER HEM: • "Paul George is becoming a beast of a player on both ends of the court. Just flat­out becoming a beast of a player." Indiana coach Frank Vogel is maar wat blij met de doorbraak van zijn swingman.

• "The homie Paul George got crazy bounce. I Just saw him [reverse] 360 [between] the legs windmill at the Nike FOS in Shanghei." LeBron James is onder de indruk van de dunks van Paul George SPORTAMERIKA OVER PAUL GEORGE: Door de blessure van Danny Granger heeft Paul George de kans gekregen om te stralen als ster van de Indiana Pacers en hij heeft niet teleurgesteld. Hij scoort meer dan ooit, rebound beter, geeft meer assists en is de enige verdediger die LeBron James uit de wedstrijd heeft weten te spelen. Zijn uitverkiezing voor de 2013 All­star game is meer dan terecht.

Het is nu aan hem om te laten zien dat hij dit niveau kan vast­ houden.

EIND­ CIJFER:

7.0

De jaren tachtig waren welgeteld 53

dagen bezig, toen één van de meest memorabele sportevenementen aller tijden het ijshockey en de wereld voor altijd veranderden. Negentien Ameri­ kaanse studenten en amateurs versloe­ gen tijdens de Olympische Spelen in Lake Placid de onverslaanbaar geachte machine van de Sovjet Unie.

Het Miracle on Ice luidde een nieuw tijdperk in voor de ijshockeysport. Een decennium dat het einde van de Koude Oorlog betekende en de definitieve internationalisering van de NHL. Niet langer bestond de league uit louter Noord­Amerikanen en de sporadische West­Europeaan. Langzaam maar zeker waagden, al dan niet onder het toeziend oog van de Partij, steeds meer Sovjetspelers de overstap naar de stadions in Canada en de VS.

Het lijkt inmiddels een eeuwigheid

geleden. De Sovjet Unie is voor veel sportkijkers een lang vergeten instituut.

We weten niet beter dan dat sporters uit Rusland, Kazachstan en Litouwen aan de start verschijnen. Maar ooit was dat anders, ooit was iedere Rus die werd gedraft in de NHL een risico, omdat je als club niet wist of hij de overstap wel zou maken.

Sergei Pryakhin was de eerste die het met toestemming deed. Hij stapte in maart 1989 over van Krylya Sovetov naar de Calgary Flames, toen een rivaal van de oude Winnipeg Jets. Dezelfde Jets die enkele maanden eerder de Finse aanvaller Teemu Selänne hadden gedraft. In de eerste ronde nog wel, als tiende. Een behoorlijke prestatie voor een Europeaan in die tijd, want een jaar eerder had de gehele eerste ronde nog uit Canadezen bestaan.

Teemu was toen, inmiddels alweer

een kwart eeuw geleden, nog minder­ jarig en schitterde als Finlands grootste talent bij Jokerit. Geboren en getogen in Helsinki, was Jokerit zijn thuisclub en zijn knappe spel bij hun juniorenteam had de aandacht getrokken van teams in de NHL.

De overstap naar Noord­Amerika liet echter nog enige tijd op zich wachten.

Het systeem was toen anders dan nu en zeker Europese spelers bleven langer in hun thuisland om ervaring om te doen.

Pas twee seizoenen na zijn draftjaar speelde Selänne zijn eerste volledige profseizoen met Jokerit, dat toen net gepromoveerd was naar de Finse eredivisie.

De statistieken logen er niet om. In

1990/1991 prijkten uiteindelijk 33 goals en 25 assists in 42 wedstrijden op zijn scorekaart en een jaar later hielp Teemu met 39 goals in 44 competitiewedstrijden en 10 goals in 10 play­offwedstrijden Jokerit zelfs aan hun eerste titel in bijna twintig jaar.

Vlekkeloze overstap

Voor de Winnipeg Jets was de situatie inmiddels wel duidelijk. Het draften van Teemu Selänne en hem laten rijpen in zijn thuisland was een gouden zet en nu was het hoog tijd om de Finse for­ ward naar Canada te halen.

Twijfel dat hij de overstap niet aan zou kunnen was er niet.

Dat gevoel bleek meer dan terecht. Selännes debuut­ seizoen ging namelijk de boeken in als één van de meest memorabele

voor een rookie in de geschiedenis van de league. In de 84 wedstrijden die het reguliere seizoen dat jaar telde, scoorde rookie Teemu liefst 76 doelpunten en gaf hij 56 assists. 20 van die doelpunten scoorde hij in maart 1993.

20 goals in één maand. 76 goals als rookie.

76 goals als Europeaan. 132 punten als rookie. Dit zijn tot op heden stuk voor stuk records in de NHL. Records die inmiddels niet alleen voor een rookie, maar ook voor andere spelers vrijwel ongrijpbaar lijken.

Sinds de eerste uitreiking van de Maurice

“Rocket” Richard Trophy in 1999 voor mees­ te doelpunten in één seizoen, waarvan Teemu Selänne met 47 stuks overigens de inaugurele winnaar was, kwam niemand meer dichter bij 76 stuks dan Steven Stamkos, die in zijn vierde jaar in de NHL afgelopen seizoen voor de Tampa Bay Lightning net zestig keer het net wist te vinden.

Dip

Teemu Selänne is mede door zijn records uitgegroeid tot een fenomeen. Al werd hij na vier jaar in Winnipeg wel getrade naar Anaheim. Voornamelijk om financiële redenen, want de Jets waren in grote moeilijkheden geraakt en zouden enkele maanden na de ruil zelfs definitief uit Saskatchewan vertrekken naar een nieuw en warmer oord in Phoenix, Arizona.

Net als het succes van de Jets/Coyotes­

franchise zakte Selänne na een prima start in Anaheim echter ook steeds verder weg.

Scoorde hij in zijn eerste twee volledige seizoenen in Californië nog 51 en 52 goals, al snel zakte de aantallen naar 47, 33 en 26.

Een trade naar San Jose hielp niet. 29 stuks, 28 stuks en na opnieuw een trade, dit keer naar Colorado, zelfs maar 16 treffers in 78 wedstrijden en dat nota bene in een team

Vriendschap

Jari Litmanen en

Teemu Selänne zijn niet alleen generatie­ genoten. De twee Finse sporticonen hebben bovendien vele raak­ vlakken. Beiden waren in hun jeugd top prospects als voetballer en als ijshockeyer.

Selänne koos voor het hockey, Litmanen voor het voetbal ("Iets makkelijker om dat het hele jaar te doen").

Beiden hadden boven­ dien een gezamenlijk idool: Jari Kurri. En de carrieres van zowel Selanne als Litmanen kende opvallende overeenkomsten: enorm succes in het buitenland, en allebei strijdend tegen (soms zware) blessures.

Logisch dus dat er

tussen beide een hechte vriend­ schap ont­ stond. ,,Er was vanaf onze tienerjaren veel wederzijds respect", aldus Selänne. ,,Later is die band alleen nog maar hechter geworden."

met sterren als Joe Sakic, Peter Forsberg en Paul Kariya. Misschien, zo werd gezegd, was de toen 33­jarige Selänne wel te oud.

De ooit zo snelle aanvaller was ingehaald door de versnelde NHL van de jaren nul.

En toen kwam de lock­out van 2004/2005.

Revival

Teemu keerde huiswaarts, teleurgesteld over zijn tanende succes. Hij spendeerde het jaartje vakantie in Finland, revalide­ rend van een knieoperatie en meetrainend met zijn oude liefde Jokerit. Tevreden terugkijkend op zijn voormalige tijd in Californië en hopend op hernieuwd suc­ ces tekende Selänne daarop een vrij risicoloze deal van een jaartje in Anaheim.

Vriend en vijand werden verrast door wat de herboren Fin liet zien. De inmiddels 35­jarige Teemu scoorde in 80 duels 40 doelpunten en af 50 assists.

Zijn sprong van 32 punten in 2004

naar 90 punten in 2006 bleef niet onopgemerkt en het journalistengilde van de NHL verraste hem met de Bill Masterton Memorial Trophy, sinds eind jaren ‘60 uitgereikt aan spelers met ‘een hoge mate van doorzettingsvermogen, sportiviteit en toewijding aan de ijshockeysport.’ Selännes tweede leven in Anaheim was de comeback van het jaar.

na enkele blessures echter met verve. 27 goals in 54 games in 2010, als 40­jarige 31 in 73 en afgelo­ pen seizoen 26 goals en 40 assists in een blessurevrij seizoen van 82 games. Teemu Selänne tart alle wetten van de tijd.

Wat voor de

meeste spelers hun beste jaren blijken waren zijn zwakste en ook nu nog oogt de man met één van de beste bij­ namen in de league net zo fris als zijn teamge­ noten. De Finnish Flash opende het nieuwe sei­ zoen deze week met twee treffers en twee assists in de eerste twee duels.

Teemu is daarmee nog 35 doelpunten verwij­ derd van de magische grens van 700. Als dit sei­ zoen zijn laatste blijkt wordt het krap om dat te halen, maar voor hetzelfde geld plakt de man, die door zijn coach Bruce Boudreau onlangs de beste atleet ter wereld werd genoemd, er nog een jaartje aan vast.

Een comeback die inmiddels zijn zevende seizoen in gaat. Selänne is inmiddels 42 jaar en even dreigde door de lockout een onbelangrijk duel in de lente van 2012 zijn laatste wedstrijd in de NHL te zijn. Gelukkig is de league echter a daar echter niet vanuit en schakel terug en zo ook Teemu. één dezer maanden nog even in voor een wedstrijd van de Anaheim Ducks. De kans In 2007, het jaar na de Masterton dat je ooit een grotere legende en een Trophy, leverde de Fin met 48 treffers in beter Europees ijshockeyicoon ziet spelen, 82 duels en 15 punten in de playoffs een is heel erg klein. • belangrijke bijdrage aan de eerste Stanley Cup van zijn carriere. Anaheim, dat seizoen van Mighty Ducks tot Ducks omgetoverd, was kampioen en de veteraan Teemu was de gevierde man.

Hij vervolgde zijn persoonlijke zegetocht

G

Vergeving

Boze sportfans. Nooit meer zullen ze naar

het stadion komen. Nooit meer zullen ze voor je juichen. Nooit meer. Maar een week later zitten ze er toch, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan en als de rook is opgetrokken zijn we behoorlijk vergevingsgezind.

Teemu Ilmari Selänne

• The Finnish Flash • Right wing – Anaheim Ducks • 183cm, 90kg • 3 juli 1970 (Helsinki, Finland)

• Meest productieve Olympische speler ooit (37 punten) • Twee keer Olymp. brons (1998, 2010) • Eén keer Olympisch zilver (2006) • 1 Stanley Cup (2007 Anaheim Ducks) • Meeste goals en punten als rookie (76) • Meeste goals als Europeaan (76, 1993) • Meeste goals ooit in één maand (20) • Eerste Euro All­Star Game MVP (1998) • Eerste speler ouder dan 35 met back­ to­back fourty goal seasons • Eerste speler ouder dan 40 met 5 punten in één game • Oudste speler met meer dan 45 goals in één seizoen • Oudste speler met meer dan 20 goals in één seizoen

Manti Te’o was misschien toch niet de leugenaar die Deadspin van hem had gemaakt. De hele waarheid zullen we nooit achterhalen, maar zijn verhaal op de stoel bij Katie Couric klonk best geloof­ waardig. Keihard in een hoax gestonken, die hij iets te vroeg met de buitenwereld had gedeeld en toen iets te lang vol was blijven houden. Te’o’s naam is er waarschijnlijk voor altijd mee verbonden, maar als hij straks succesvol zijn kunsten in de NFL laat zien, wordt hem op den duur dit slippertje vast wel vergeven.

Over vergeven gesproken, de ijshockeyfans die de NHL wilden boycotten bleken boven alles een luidruchtige minderheid. NBC kondigde verguld aan dat de kijkcijfers stijgingen tot ruim vijftig procent lieten zien ten opzichte van het afgelopen seizoen en het midweekse treffen tussen Bruins en Rangers was de best bleken reguliere compe­ titiewedstrijd van de afgelopen elf jaar.

Stadions puilen uit. Tickets zijn niet aan te slepen. Merchandiseverkoop is terug op het oude niveau. Zelfs bij de vedetteloze Columbus Blue Jackets waren de lege stoeltjes op één hand te tellen. Iedereen dacht vooral de clubs hadden gegokt en verloren met de lockout, maar het vertrouwen dat Bettman’s “best fans in the world” zouden terugkeren bleek terecht.

Gelukkig leren we het nooit. •

Jules Zane.

Viswijven

Af en toe is nog duidelijk te merken dat Boston aan zee ligt. Was het vorig jaar na de verloren Super Bowl­finale mrs.

Brady die uitbundig tekeer ging tegen trash talkende Giants­fans, vorige week was 't zij van Welker die na de nederlaag tegen de Ravens via Facebook even Ray Lewis de mantel uitveegde.

6 kids 4 wives. Acquitted for murder.

Paid a family off. Yay. What a hall of fame player! A true role model!

Haha, wat een viswijven.

Maar 't geeft natuurlijk wel aan hoe

gevoelig het verleden van de middle line backer van de Baltimore Ravens nog altijd ligt. Er is altijd wel iemand die popelt om 's mans verleden op te rakelen, hoeveel goeds hij sindsdien ook heeft gedaan, en hoe fenomenaal zijn spel sindsdien ook was.

En dat was fenomenaal. Lewis is zelfs Dick Butkus voorbijgestreefd als beste linebacker aller tijden. Dertien Pro Bowl­ verkiezingen en enig lid van de 40 sack/30 interception­club, om maar slechts twee van zijn vele wapenfeiten te noemen.

Zondag zien we hoe dan ook

voor 't laatst Ray Lewis, met z'n dansje en z'n poeha.

Vooral voor hem root ik stiekem voor de Ravens ­ de Niners krijgen de komende jaren im­ mers nogal volop kansen op die trofee.

Eet dat, Anna Welker! •

Geert Jan Darwinkel.

Internationalisering

Vorige week werd bekend dat we in 2014 of 2015 waarschijnlijk drie MLB­ wedstrijden krijgen in Hoofddorp.

Nederland wordt daarmee officieel dé plek in Europa om tophonkbal te zien, nadat Londen die titel al verdiende voor de NFL en de NBA.

Het duurt nog wel even eer het zover is, als het doorgaat, maar drie dagen MLB in Nederland is iets om naar uit te kijken. We hoeven niet te rekenen op New York Yankees – Boston Red Sox, maar wie weet komt één van deze grootmachten. Dat klinkt misschien onrealistisch, maar aangezien de New York Knicks en New England Patriots onlangs naar Londen kwamen is het helemaal niet zo'n gekke gedachte.

De MLB is net als de NBA en NFL bezig het merk internationaal uit te breiden. Eén van de initiatieven daartoe is de World Baseball Classic, die over een paar weken begint. Het is het officieuze wereldkam­ pioenschap, waaraan de Major Leaguers wèl meedoen. De Dominicaanse Republiek met Hanley Ramirez, Venezuela met Miguel Cabrera en de Verenigde Staten met Ryan Braun.

Spelers om de vingers bij af te likken en

het is een mooie amuse voordat de MLB weer begint. Dit jaar volledig in de Verenigde Staten en Canada, maar misschien volgend jaar ook in Nederland.

En wie zegt dat het daarbij ophoudt? De kans is er dat de MLB vervolgens vaker terugkeert naar Hoofddorp, net zoals er eens in de paar jaar wedstrijden in Tokyo worden gespeeld. Een mooi vooruitzicht. •

Lennart Beishuizen.