SportAmerika Magazine No. 5

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Jasper Laman Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­ 2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Z elden heb ik met zo veel enthousiasme en plezier mijn column getikt als nu. We zijn nog maar enkele nachten verwijderd van Super Bowl XLVIII en nog meer dan voorgaande jaren zorgt dat voor kriebels in het lichaam.

Natuurlijk, ik had dolgraag mijn Patriots gezien, maar daar hebben we het niet meer over. Nu gaat het over de beste teams van het reguliere seizoen. De beste verdediging tegen de beste aanval ‐ een echte finale.

Mijn gevoel wordt gevoed door de tientallen berichten die je dagelijks kunt lezen over de grote finale. Pakt Peyton Manning zijn titel en gaat hij daarna direct met pensioen? Datzelfde geldt voor Champ Bailey, de cornerback van de Broncos.

Speelde slechts vijf duels in verband met blessures, maar kan nu een kroon op zijn imposante carrière zetten. Een soort mini‐ Ray Lewis.

Aan de andere kant zijn alle ogen gericht op Richard Sherman, Russell Wilson, maar ook op headcoach Pete Carroll, die pas de derde hoofdcoach kan worden die zowel in college football als in de NFL de belangrijkste prijs wint. Diverse verhaallijnen, allemaal boeiend.

E n wat dacht je van het weer? Krijgen we dan toch die langverwachte sneeuwstorm? Of blijft het rustig?

Ik ga het, met enkele honderden andere #SportAm‐ers, meemaken in Coco’s Outback. Fantastisch om te zien hoe snel en met welke aantallen jullie je weer hebben aangemeld voor het grootste Super Bowl‐feest van Nederland. Dat het net zo’n mooie en gezellige avond mag worden als tijdens de twee voorgaande edities.

Voordat ik jullie veel leesplezier ga toewensen, attendeer ik jullie extra op de openhartige column van huiscolumnist Jeroen Elshoff. De man met de gouden stem liet zijn gevoel gaan over liefde en Peyton Manning.

Veel leesplezier en tot zondag,

PS: Seahawks winnen: 24‐23

Peyton Manning is niet van

plan om na de Super Bowl van aankomende zondag een punt te zetten achter zijn carrière.

De 37­jarige quarterback zegt er totaal niet over na te denken en ziet geen reden om te stoppen zolang hij plezier heeft en het spelletje fysiek aankan. "Ray Lewis en John Elway stopten inderdaad direct na hun laatst Super Bowl­ overwinning. Maar hun situatie was anders, zij konden het echt niet meer aan en gaven letterlijk het laatste wat ze in zich hadden in hun laatste wedstrijd. Ik heb nog veel plezier, veel meer dan ik vantevoren had gedacht na mijn operatie" • Denver Bronco Mike Adams zal na een eventuele overwinning van de Broncos niet direct het traditionele bezoek aan Disney World volbrengen. In plaats daarvan noemt de safety zijn thuisstad Paterson zijn eerste bestemming, lopend welteverstaan. "Als wij winnen, dan hou ik alles aan en ga ik lopend naar huis. Mensen zullen misschien raar opkijken en na een paar kilometer ga ik wellicht proberen om bij iemand in de auto mee te liften." Paterson ligt op maar twee uurtjes loopafstand van East Rutherford in New Jersey • De Carolina Panthers gaan hun best doen om het contract van coach Ron Rivera te verlengen. Rivera's huidige contract loopt nog één jaar door. De Panthers begonnen slecht aan het seizoen, waardoor er al snel speculateis kwamen over een vroegtijdig vertrek. De club won vervolgens acht wedstrijden op rij (clubrecord) en haalde de playoffs, waarin werd verloren van de San Francisco 49ers •

Wat Kevin Durant kan, dat kan

ik ook. Zo moeten Carmelo An­ thony en Terrence Ross gedacht hebben. Durant scoorde vorige week in een wedstrijd tegen Golden State 54 punten. Afgelopen vrijdag deed Carmelo Anthony van de New York Knicks daar nog een schepje bij bovenop. 'Melo brak het New York Knicks­ en het Madison Square Garden­record door maar liefst 62 punten te scoren. Zaterdagavond deed Terrence Ross van de Toronto Raptors ook een duit in het zakje. De jonge guard verdubbelde zijn persoonlijk record ruim en was goed voor 51 punten • De All­Star teams zijn bekend. De meest opvallende naam is misschien wel die van Kevin Love. Niet zozeer vanwege het spel van Love, dat is zeker All­Star­waardig, maar meer om het feit dat hij Dwight Howard voorbleef. Howard kon elk jaar op bijzonder veel stemmen rekenen, maar nu is het de vraag of hij de All­ Star Game überhaupt haalt. Ook de naam van Stephen Curry valt op. Gezien het aantal stemmen blijkt hij populairder te zijn dan bijvoorbeeld Chris Paul • Rajon Rondo wil zijn loopbaan best afsluiten bij de Boston Celtics. Niet dat Rondo al in de herfst zit, maar hij vindt het wel prima zo. “Ik houd niet zo van verandering en ik zou best met tien jaar willen verlengen.” Hiermee stelt de flamboyante pointguard de Boston­fans enigzins gerust, maar hij is natuurlijk niet de baas. Mochten de Celtics een mooi bod krijgen, houden ze vast geen rekening met het feit dat Rondo 'niet zo van veranderingen houdt' •

Joe Thornton en Patrick

Marleau tekenden een nieuw, driejarig contract bij San Jose Sharks. Beide aanvallers, als eerste en tweede gekozen in de draft van 1997, gaan per seizoen ruim zes miljoen dollar verdienen • Vinny Prospal kondigde zijn afscheid als speler aan.

De 39­jarige Prospal, die eerder nog leek te gaan tekenen bij het AHL­team van de Vancouver Canucks, noteerde 765 punten in 1108 wedstrijden in de NHL. De Tsjech speelde voor zeven verschillende clubs, maar won de Stanley Cup nooit • Michael Del Zotto werd door New York Rangers verruild naar Nashville Predators. Om de verdediger binnen te halen stuurden de Predators verdediger Kevin Klein naar New York • Doelman Tomáš Vokoun stond afgelopen week weer eens op het ijs voor een training. De Tsjech is enkele maanden uit de roulatie geweest door bloedstolsels in zijn been. De 37­jarige Vokoun deed enkel wat schaats­ oefeningen • Ook Steven Stamkos is op de weg terug. De Canadese aanvaller, geselecteerd voor de Olympische selectie van Team Canada, werd vrijgegeven om aan contacttrainingen mee te doen. Stamkos hoopt voor het begin van de Spelen nog enkele wedstrijden mee te doen bij Tampa Bay • Jaromír Jágr (Devils) noteerde tijdens de Stadium Series­wedstrijd tegen New York Rangers in Yankees Stadium bij het tweede doelpunt van zijn ploeg de 1034ste assist in zijn NHL­loopbaan. Daarmee passeerde hij Mario Lemieux in die categorie in de NHL – Jágr staat nu tiende aller tijden •

De Japanse pitcher

Masahiro Tanaka heeft voor zeven jaar gete­ kend bij de New York Yankees. De 25­jarige werper tekende een contract ter waarde van 155 miljoen dollar, wat hem de vijfde plek oplevert op de ranglijst van bestbetaalde pitchers in de MLB • Behalve Tanaka verdween ook startend werper Matt Garza van de markt. Garza tekende een vierjarig contract ter waarde van minstens vijftig miljoen dollar bij de Milwaukee Brewers, die er voor dertien miljoen dollar nog een vijfde jaar aan vast kunnen plakken • Ondertussen tekende closer Grant Balfour bij één van Garza’s oude clubs, de Tampa Bay Rays. De Rays legden Balfour voor twee jaar vast en in die jaren verdient de closer twaalf miljoen dollar • Xander Bogaerts is het op één na grootste talent van de MLB. De Nederlandse korte stop en derde honkman moet op de lijst, die jaarlijks gepubliceerd wordt, alleen Byron Bux­ ton (Minnesota Twins) voor zich dulden. Vorig jaar voerde Jurickson Profar de lijst aan • Bogaerts’ team­ genoot David Ortiz begint mogelijk aan zijn laatste seizoen voor de Red Sox. De 38­jarige aangewezen slagman wil na 2014 alleen in Boston blijven als hij opnieuw een meerjarig contract krijgt, maar de kans dat Boston die stapt neemt, lijkt klein. En dat zou betekenen dat Ortiz verder gaat kijken, zo verklaarde de drievoudig wereldkampioen zelf • Komend jaar zal Big Papi in elk geval een jaartje teamgenoot zijn van Grady Size­ more. De door blessures geplaagde buitenvelder tekende een éénjarig contract •

Een spraakwaterval is Wes Welker be­

paald niet. Jazeker, er komt geluid uit, maar met 'n microfoon onder z'n neus werd hij nog maar zelden betrapt op een memora­ bele uitspraak. Bill Belichicks Patriot Way heeft z'n werk in dat opzicht meer dan goed gedaan ­ zelfs een staaltje water boarding zal Welker niet snel vermurwen tot het geven van een interessante visie (afgezien dan van die ene persconferentie in 2011, in de aanloop naar een zoveelste Patriots­Jets­ editie).

Niettemin vond Denver­coach John Fox twee weken geleden dat niemand anders dan #83 de pre game­pep talk voor de Broncos moest geven. De aanstaande tegenstander heette immers New England Patriots, en met die organisatie had Welker nog een appeltje of wat te schillen. Hij was er een klein jaar eerder weggestuurd onder het mom van 'te duur en te oud' ­ maar daarover later in dit verhaal meer.

Fox wilde 'n sfeertje van 'Win er een voor Wes' creeren ­ en dat zag Welker zelf helemaal zitten. En dus ging Wes Welker er thuis, voor de laptop, eens goed voor zitten. Bij wijze van inspiratie bekeek hij game film. En z'n woorden kwamen aan bij z'n teamgenoten.

"Geniet van het moment", vatte

Denvers massieve Defensive End Terrance Knighton de speech van Welker samen. "Laat je niet afleiden door de mystieke sfeer van het spelen tegen de Patriots. Jazeker, het is een geweldige organisatie, maar ze zijn te verslaan." Om daar aan toe te voegen: "Natuurlijk was 't logisch dat Wes ons deze peptalk gaf. Het was duidelijk dat hij tegen z'n oude ploeg een chip on his shoulder had."

Tijdens de AFC Championship game zelf, ging Welker voorop in de strijd.

Sterker nog: bij een 3­0 voorsprong was de balvaste onderdeur ­ ongewild ­ verantwoordelijk voor de Play of the Game. Demaryius Thomas bewoog van links naar

rechts, klaar om de pass van Peyton Man­ ning te ontvangen. Pats corner Aqib Talib stond op punt van tackelen. Totdat daar ineens #83 opdook, en Talib mid­ dels een forse beuk de doorgang belette.

Thomas liet de football vallen, maar

dat deed niet eens ter zake. Talib had onoverkomelijke pijn aan knie en ribben, en keerde niet meer terug in de wedstrijd. Een gemis dat de al danig gekortwiekte Patriots niet meer te boven kwamen.

verraadden Belichicks haat voor Welker.

The worst play I ever saw. De coach weigerde ook om z'n ex­ballenvanger bij de naam te noemen. Had het steeds over 'that receiver'. De naam Wes Welker kwam niet over z'n lippen.

Waar Belichicks verachting vandaan komt?

Zes jaar lang was Wes Welker het

absolute zekerheidje in de offense van de New England Patriots geweest. Third and long? Going for it on fourth "Een ruwe tackle", gaf Welker down? Brady naar Welker, en de naderhand toe. "Maar ik probeerde 'm drive van de Patriots bleef in leven. niet te blesseren ofzo."

Welker was in zes seizoenen Foxboro goed geweest voor Daar was z'n voormalige coach Bill bijna 8000 receiving yards, Belichick het honderd procent mee balcontacten die hij in maar oneens. Hoodie sprak er onmiddellijk na liefst 40 gevallen afrondde de wedstrijd schande van. En een dag met een touchdown. Drie later, toen de meeste kruitdampen al keer (in 2007, 2009 en weer waren opgetrokken, nog maar 2011) werd hij de NFL's

• De gedropte pass in Super Bowl XLVI. Het begin van het einde van Wes Welker bij de Patriots. eens. "Het uitvallen van Talib was het breekpunt in de wedstrijd." En: "The worst play I ever saw. Verder wil ik er niks meer over zeggen. Laat de league de stratmaat maar bepalen."

En dat deed de league. "Volkomen legale pick­play block", oordeelde de NFL.

Die woorden van de coach, maar

receptions leader en in 2011 was hij de AFC's receiving yards leader. Het leverde hem van 2008 tot en met 2012 vijf achtereenvolgende invitaties voor de Pro Bowl op. Voorwaar geen misselijke curriculum vitae, dunkt ons.

Maar goed, Belichicks haat voor Wes

Welker dus. En de oorzaak? De eerste vooral ook de manier waarop hij het zei, haarscheurtjes ontstonden in 2011, toen

Welker in de aanloop naar een Pats­Jets ontmoeting op een perconferentie liefst elf toespelingen maakte op de foot fetish van Jets­coach Rex Ryan. En aan dat soort grappenmakerij heeft Belichick een broertje dood.

Brady's aangooi was zeker niet perfect, maar een ontvanger van 't kaliber Welker had de bal niettemin gewoon moeten vangen, en binnenlopen voor een touchdown. Belichick neemt het Welker nog altijd kwalijk dat deze hem in 2012 met die drop een Super Bowl­ring door de et begin van het einde diende zich ech­ neus boorde. ter pas een jaar later aan, toen Welker in de slotminuut van de Super Toen Anna Welker op Facebook na het Bowl in Lucas Oil een alles­be­ playoff­verlies tegen de slissende pass uit z'n handen Baltimore Ravens ook nog 'ns liet vallen.

Goed, Tom Ray Lewis ("Six kids, four wives. Acquited for murder.

Paid a family off. Yay, what a hall of famer­player!") de mantel uitveegde, was voor Belichick de maat vol. En niet veel later sloeg hij z'n slag, toen de nieuwe aanbieding van security blanket Welker moest worden bepaald: tot hier en niet verder, graag of niet. Dan maar niet, oordeelde Welker, en de Denver Broncos hapten razendsnel toe. Peyton voor Brady, contender voor contender. Dat had slechter voor 'm kunnen aflopen.

H

De Patriots

verpakten het verlies als 'n football move: Welker was te duur geworden, en z'n productie zou wel spoedig gaan tanen. Was Belichick er geen meester in om dat soort momenten als geen ander te bepalen? Danny Amendola kreeg 't geld dat voor #83 was gereserveerd; Julian Edelman nam de rol van slot receiver over.

Toen Wes Welker afgelopen november op Foxboro vrolijk meedeelde in de fumble­ malaise en een punt return verkwanselde, keken de Bostonian beleidsbepalers elkaar triomfantelijk aan. Dat hadden ze toch maar mooi goed en tijdig doorzien.

Bill Belichick sprak vorige week

maandag over de fouten die hij had gemaakt. "Er is hier niemand die zoveel fouten maakt als ik", sprak hij z'n toehoorders toe. Belichick doelde echter vooral op coaching­fouten. Z'n grootste fout, had hij echter afgelopen zomer al gemaakt: het laten vertrekken van Wes Welker. Een beslissing die bovendien niet was genomen op football­technische gronden.

En Wes Welker? Zijn wraak was meer dan zoet. Hij was verlost van tenminste een chip op z'n schouder.

En nu? Eind goed, al goed? Iedereen leefde nog lang en gelukkig?

Neen. Nog even niet. Welker heeft

namelijk nog een aantal chips op z'n schouder. Hij speelde immers al twee Super Bowls, maar verloor er evenzovele.

En z'n laatste herinnering aan z'n laatste Super Bowl, is bovendien die voornoemde drop in de slotminuut, die hem zelfs op een draai om de oren van Gisele Brady­ Bundchen ("My husband can not fucking throw the ball and catch the ball at the same time") kwam te staan.

De drijvende kracht aan de zijlijn in

Denver is hoofdcoach John Fox. Als je drie jaar achtereen de playoffs weet te halen, dan doe je iets goed. Onder de leiding van Fox speelt Denver, na het John Elway­ tijdperk, de laatste jaren weer als een echte topploeg, met een goed ontwikkelde pass­ en running game en een uitstekende defensie. In 2011 kwam Fox over van de Carolina Panthers en slaagde hij erin de Broncos (4­12 in 2010) weer op de rails te krijgen. Hij sleepte in dat jaar meteen de eerste AFC West­titel en een playoffzege in zes jaar binnen. In 2012, nu met Peyton Manning als quarterback, gooide Fox opnieuw hoge ogen met de Broncos, ditmaal met een 13­3 seizoen waarin de laatste elf wedstrijden allemaal gewonnen werden.

Drie keer scheepsrecht dan maar? •

Daarmee is Fox de tiende coach in de

historie van de NFL die achtereenvolgende divisietitels won in zijn eerste twee jaar bij een team. In 2013 coachte hij Denver naar een AFC­titel en de Super Bowl. Fox maakt daarmee voor de tweede keer als hoofdcoach een Superbowl mee, en probeert nu voor het eerste te winnen. In 2003 verloor hij met de Carolina Panthers van de New England Patriots.

Als één van de beste quarterbacks aller

tijden is de 37­jarige Peyton Manning ook bij de Denver Broncos uitgegroeid tot een publiekslieveling. De keuze om een oude, blessuregevoelige veteraan aan te trekken in plaats van jong talent uit de NFL Draft te halen, heeft voor de front office van de Denver Broncos uitstekend uitgepakt.

Een speler die zich dit seizoen in de kijker heeft gespeeld, is outside linebacker Danny Trevathan. Waarom de sophomore Trevathan en geen old boys als Dominique Rodgers­Cromartie, Shaun Phillips of Champ Bailey?

Met de komst van Manning in 2012 is de

zogenaamde missing link bij de Broncos verdwenen en is het team op aanvallend vlak nog vele malen beter geworden. Zo’n speler krijg je met Peyton Manning als playmaker van je offense: hij maakt je team simpelweg beter. In zijn zestiende seizoen in de NFL haalde Manning een completion average van 68,3 procent voor 5477 yards en sneuvelden heel wat records dankzij de arm van de spelverdeler van de Denver Broncos. Hoewel Manning geen dual threat quarterback is en geen ‘rocket arm’ heeft, kan hij als geen ander het spel lezen en maakt hij vrijwel altijd een juiste beslissing.

Hierdoor weet hij ook het beste uit zijn receivers en running backs te halen, iets wat niet elke quarterback kan.

Met 129 tackles (88 solo, 41 assists), drie

forced fumbles en drie interceptions is Trevathan dit seizoen uitgegroeid tot één van de sterkhouders in de 4­3 defensie van de Denver Broncos. Opmerkelijk wat een speler uit de zesde ronde van de Draft van 2012 in zijn tweede jaar in de NFL voor elkaar kan krijgen... Hoewel de Broncos in Von Miller, als hij fit of niet geschorst is, al een ‘elite’ linebacker hebben, komt de veelzijdige Trevathan daar aardig in de buurt. Deze jongen kan dus prima tacklen, en is ook een prima pass­rusher en zeer geschikt om de tight ends van de tegen­ stander vast te zetten. Wat van Trevathan een difference maker maakt voor de Denver Broncos, is naast zijn veelzijdigheid, zijn vechtersmentaliteit, iets dat vaker voorkomt bij draftkeuzes uit late rondes. Door de vele blessures in de defensie van de Broncos dit seizoen, kreeg Trevathan de ruimte om zich verder te ontwikkelen en dat heeft goed uitgepakt voor de voormalige Kentucky Wildcat. •

NAAM: John Albert Elway, Jr. BIJNAMEN: The Duke, The General, The Comeback Kid GEBOREN: 28 juni 1960, Port Angeles, WA POSITIE: Quarterback TEAM: Denver Broncos, van 1983 tot 1998 COLLEGE: Stanford DRAFT: John Elway werd als eerste overall gekozen door de Baltimore Colts in NFL Draft van 1983. Hij weigerde echter voor de Colts te spelen en ging naar Denver voor offensive linemen Chris Hinton, back­up quarterback Mark Herrmann en een eersterondekeuze in de draft van 1984.

DRAFT CLASS: In de draft van 1983, goed voor zeven Hall of Famers, werden zes quarterbacks gekozen in de eerste ronde, een opmerkelijk hoog aantal. Naast John Elway, vonden ook Eric Dickerson (Los Angeles Rams), Bruce Matthews (Houston Oilers) en Dan Marino (Miami Dolphins) een team.

CONTRACT: De Broncos gaven Elway een zesjarig contract ter waarde van 12,7 miljoen dollar nadat ze hem van de Colts kregen. In 1987 tekende hij een zesjarige contractverlenging voor 9,7 miljoen dollar en in 1996 tekende hij een vijfjarig contract ter waarde van 29,5 miljoen dollar. In totaal brachten contracten bij de Denver Broncos 51,9 miljoen dollar in het laatje voor Elway.

NA DE NFL: Na zijn carrière ging Elway het zakenleven in. Tegenwoordig is hij samen met Broncos­eigenaar Pat Bowlen en Colorado Avalanche­eigenaar Stanley Kroenke mede­eigenaar en CEO van het arenafootballteam Colorado Crush. Verder is Elway eigenaar van twee steakrestaurants en een handvol autodealers in het Westen van Amerika.

In 2011 werd hij Executive Vice President of Football Operations bij de Denver Broncos.

PRESTATIES: Elway werd negen keer geselecteerd voor de Pro Bowl, twee keer uitgeroepen tot AFC Offensive Player of the Year en met de Broncos vijf keer kampioen van de AFC. Hij is eenmalige NFL MVP. John Elway leidde de

Broncos naar vijf Super Bowls, waarvan hij er twee (1997, 1998) won. In zijn laatste werd hij uitgeroepen tot Super Bowl MVP. Hij was ook de oudste quarterback (38 jaar) die de Vince Lombardi Trophy wist te winnen.

CARRIÈRESTATS: John Elway besloot zijn carrière met een winstpercentage van 64,1 (148­82­1), een record voor een Bronco.

In zestien seizoenen verzamelde Elway 54.882 yards in 7250 pogingen met 334 touchdowns.

STERKE PUNTEN: Zijn bijnaam ‘The General‘ zegt het eigenlijk al; John Elway was een briljante spelverdeler, met een ‘rocket arm‘ en een goede scramble ability.

ZWAKKE PUNTEN: In zijn zestien NFL­ seizoenen gooide hij telkens minimaal tien intercepties en in totaal 221. Met Brett Favre heeft Elway de twijfelachtige eer om één van de meest gesackte quarterbacks ooit te zijn.

Hij werd maar liefst 516 tegen de grond gewerkt.

HALL OF FAME: In 2004, het eerste jaar dat hij kon worden gekozen als Hall of Famer, werd John Elway opgenomen in de Pro Football Hall of Fame.

OVER ZICHZELF: ‘’Ik denk dat de stijl van Peyton en die van mij van elkaar verschillen, maar het doel, zeker nu hij naar de Hall of Fame gaat en één van de beste quarterbacks aller tijden is, is het winnen van kampioenschappen’’ ­ John Elway over de vergelijking met Peyton Manning SPORTAMERIKA OVER ELWAY: John Elway is absoluut één van de beste quarterbacks ooit en nog steeds een boegbeeld van de Denver Broncos­organisatie. Hij zette de Denver Broncos op de kaart. Je team vijf keer naar een Super Bowl leidden en er zelf twee winnen is een bijzondere prestatie.

CIJFER:

9

John Fox is momenteel aan zijn derde seizoen in Denver bezig.

Persoonlijk, door een hartaanval, niet zijn meest gelukkige jaargang ooit. Professioneel gezien was het wel top – 13­3 en veel aanvallende records. Fox coacht zijn tweede Super Bowl, na zijn nederlaag met de Panthers tegen de Patriots in 2003.

2 013 was het jaar van Peyton Manning. De aanvallende records sneuvelden alsof het niets was. Toch heeft één van de

beste QBs ooit nog maar één Super Bowl­ring op zak. Zijn grootste angstgegner, de Patriots, werd vakkundig opzij gezet. Een tweede ring is een kroon op een magnifieke carrière. Omaha!

Het was de coming out party van Knowshon Moreno in Denver dit seizoen. Eindelijk verlost van blessureleed liet de Georgia alumnus zien waartoe hij in staat is, al wordt hij nog steeds niet door iedereen als elite ingeschat. Extra motivatie heeft Moreno niet nodig: hij speelt een thuiswedstrijd in NJ.

Een receiving corps om je vingers bij af te likken. Met Wes

Welker (die ook stevige hits kan uitdelen – vraag Talib/ Belichick), Eric Decker en Demaryius Thomas hebben de Broncos geweldige doelen voor Manning op het veld gezet. O ja, er loopt ook nog ene Julius Thomas rond, TE van beroep.

De offensive linemen van de Broncos zijn imposant. Het zijn

stuk voor stuk heavy boys met Luis Vasquez (149kg) als top­ punt. De fysieke aanwezigheid geeft de lijn een gevoel van onverzettelijkheid waardoor de baas, Peyton Manning, genoeg tijd krijgt om zijn ding te doen: TD’s gooien.

Terrance Knighton was niet te stoppen tijdens de AFC Championship Game. Hij is de sleutel in de D­line. Zijn maatje aan de rechterkant, Shaun Phillips, voegde in de playoffs al twee sacks toe aan zijn indrukwekkende totaal van het reguliere seizoen (10).

De Broncos zijn de best verdedigende ploeg in de playoffs.

Niet in de laatste plaats is Danny Trevathan hier de oorzaak van. Zijn 128 tackles gedurende het seizoen waren verreweg de meeste van de linebackers. Met Wesley Woodward en Nate Irving is het een imposant trio.

Champ Bailey en Dominique Rodgers­Cromartie vormen het hart. De beide cornerbacks hebben een geweldige staat van dienst en boezemen de tegenstanders angst in. Voor Bailey is het wellicht de laatste kans op een ring. Dan moeten zijn maten hem wel helpen. Up the middle laten zij soms een steekje vallen.

Met Pete Carroll deed de ploeg uit Seattle een gouden greep. De

charismatische coach weet zijn jonge ploeg te motiveren en met zijn niet aflatende enthousiasme creëerde hij een positieve sfeer. Carroll kan zich onsterfelijk maken door de eerste Super Bowl naar de Emerald City te brengen.

Russell Wilson vind je niet terug in de hogere statistische

regionen. Daarvoor is de aanval van de Seahawks te veel op de rush georiënteerd. Toch weet de tweedejaars QB met zijn atletische vermogen en vaak onmogelijk ogende acties de twaalfde man achter zich te krijgen.

Beast Mode is back! Marshawn Lynch rusht in de playoffs

gemiddeld vijf yards per poging en met 124 yards per wedstrijd steekt hij met kop en schouders boven al zijn concurrenten uit. Niet voor niets buit Wilson zijn belangrijkste wapen volop uit.

Percy Harvin is de X­factor in de Super Bowl. Tegen de Saints was goed te zien welke impact hij heeft. Zonder hem hebben de Seahawks in Golden Tate en Doug Baldwin geen opvallende, maar degelijke WR’s. TE Zach Miller wordt minimaal gebruikt en dient vooral als blocker in de running game.

Russell Wilson mag dan een wendbare QB zijn en Marshawn

Lynch voor een tackle niet bang, ook zij hebben een offensive line nodig die hen beschermt en de nodige ruimte geeft. Aan mannen als Max Unger, Russell Okung en James Carpenter is dat wel toevertrouwd.

De defensive line is het meest ervaren onderdeel van de beste defense van het afgelopen jaar. Ze weten enorm veel druk te zetten op de O­line van de tegenstander.

De jonge linebackers van de Seahawks hebben in Bobby

Wagner hun absolute leider van de defense in pas zijn tweede jaar in de NFL. Bruce Irvin is een geweldige pass rusher.

Tezamen met Malcolm Smith, net als Carroll oud­USC, vormen ze een bijna niet te nemen horde.

Met Richard Sherman is het nooit saai – zie zijn heroïsche

interview na de zege op de Niners. Feit blijft dat hij een geweldige speler is die zijn grote mond waarmaakt. Ook zijn collega’s Byron Maxwell, Kam Chancellor en Earl Thomas (The Legion of Boom) kunnen Denver’s sterkste troeven neutraliseren.

Gelopen koers

Ik kan hier een fantastisch verhaal

ophangen over van alles behalve de aanstaande Super Bowl, maar dan slaat u dit hoekje waarschijnlijk blind over. Dus dan maar een ordinaire voorbeschouwing van de wedstrijd van het jaar tussen het beste team in de NFL, de Seattle Seahawks, en de toch wel redelijk overschatte Denver Broncos.

Hé krijg nou wat, gaf ik nou net mijn voorspelling weg in de tweede zin van de voorbeschouwing? Jazeker. Want zegt u nou zelf: hadden de Denver Broncos, en Peyton Mannings spaghettiarm in het bijzonder, de veldslag van vorige week tussen de Seahawks en 49ers overleefd?

Natuurlijk niet. De Seahawks en 49ers spelen football in een andere versnelling, een versnelling die Denver simpelweg mist.

De overlevingskansen van de Broncos hangen volledig af van een clean pocket voor Peyton, ruimte achter de line of scrimmage voor zowel de rush als de slant route en mismatches tussen de Broncos receivers en de secondary van de tegenstander. Zeg maar precies datgene wat de New England Patriots (mogen zij rusten in vrede, snik) Denver vorige week gaven en wat de Seahawks verdedigen als geen ander team in de NFL.

De Seahawks defensie, een pareltje

werkelijk, zal Peyton non‐stop opjagen met de formidabele rushers Bryant, Clemons, Bennett, Avril en Irvin. Turbo‐linebacker Bobby Wagner gaat heersen in de ruimte achter de line of scrimmage en de Legion of Boom is simpelweg de beste secondary in football. Ik kan het mis hebben hoor (het zal niet voor het eerst zijn) maar dit is toch gewoon een gelopen race? ∙

Paul Klomp.

Liefdevolle woorden

B ij ons thuis werd vroeger behoorlijk veel geknuffeld. Er staan vele beelden in mijn geheugen gegrift waarbij mijn ouders lekker knus tegen elkaar aan op de bank zaten en

elkaar zoenden. Voor het naar bed gaan werden eventuele ruzies goedgemaakt, dat was een gouden regel. Nooit boos gaan slapen. Ik hou van jou was geen gekke zin om naar elkaar uit te spreken. Toen ik elf was vonden ze in het hoofd van mijn mamma een tumor. Bijna was ze er niet meer. Maar ze vocht en knokte keihard en nu, ruim 25 jaar later, knuffelen we nog steeds.

Archie Manning had minder geluk in zijn jeugd. Zijn vader moest keihard werken voor de zesduizend dollar die hij per jaar verdiende. Daardoor miste hij de meeste sportwedstrijden van zijn talentvolle zoon. Z’n moeder was er wel altijd bij. Tot het noodlot in huize Manning toesloeg.

O p een warme zomeravond in 1969 besloot de 20‐jarige Archie eerder te vertrekken bij een bruiloft. Behalve vader Buddy was de hele familie aanwezig geweest op het

huwelijksfeest. Bij thuiskomst gebeurde het ongelooflijke. Archie zag een pistool op de grond liggen, met daarnaast in een plas bloed zijn vader. Het was Buddy allemaal te veel geworden.

Hij had een einde aan zijn eigen zware leven gemaakt. Het verhaal wil dat de woorden I love you, nooit richting Archie hebben geklonken uit de mond van zijn pappa.

Archie wilde stoppen met zijn school. Er moest immers brood op de plank komen in het gezin Manning. Een keuze die een grote invloed zou hebben gehad op de Amerikaanse sportgeschiedenis. Een punt achter zijn studie, zou immers ook het einde betekenen van een veelbelovende carrière als quarterback. De moeder van Archie stond het niet toe en via de universiteit van Ole Miss werd Archie opgepikt door de New Orleans Saints. Een geliefd sportheld was geboren.

De dood van zijn vader heeft een enorme impact gehad in de manier waarop Archie zijn drie zoons heeft opgevoed. Cooper, Peyton en Eli hebben altijd een vader gehad die zoveel mogelijk aanwezig was bij de wedstrijden die ze speelden. Als er ruzie werd gemaakt, was de boodschap altijd duidelijk. Wees lief voor elkaar, wees blij dat jullie elkaar hebben. Wees elkaars beste vrienden, zo hoort dat bij broers. Het was niet aan dovemansoren gericht.

Z ondag gaat Peyton Manning, de middelste van de drie zonen van Archie, proberen om voor de tweede keer in zijn carrière de Super Bowl te winnen. Eli, de jongste zoon, won er al twee. Cooper, de oudste, heeft vanwege gezondheidsproblemen nimmer de professionele sport beoefend. Toen hij moest afhaken, schreef Cooper een brief aan de zwaar verslagen Peyton. Treur niet, broertje, ik zal de sport nu via jou gaan beleven.

Het is een gezin vol liefde voor elkaar en de sport. Archie Manning heeft een groot litteken op zijn ziel, opgelopen in zijn jeugd. Het vinden van je dode vader is iets wat je nooit meer vergeet. Blijf in het leven Ik Hou Van Je zeggen, tegen de mensen die je liefhebt. De woorden hebben soms meer waarde dan je denkt. ∙

NEW YORK/NEW JERSEY

• Super Bowl XLVIII is de eerste die in de staat New Jersey en in de regio New York zal worden gespeeld.

• Slechts drie keer had de wedstrijd plaats op een noordelijker locatie: XVI op 24 januari 1982 werd gespeeld in Pontiac, Michigan; XXVI op 26 januari 1992 werd gespeeld in Minneapolis, Minnesota, en XL op 5 februari 2006 werd gespeeld in Detroit, Michigan. Alle drie de bovengenoemde wedstrijden werden binnen afgewerkt.

Deze Super Bowl wordt in de buitenlucht gespeeld.

• De koudste Super Bowl tot dusverre was SB VI op 16 januari 1972. Deze werd in Tulane Stadium in New Orleans (buiten) gespeeld bij een temperatuur van 39 graden Fahrenheit (4 graden Celsius). De temperatuur voor SB XLVIII wordt voorlopig geschat op 34 graden Fahrenheit (1 graad Celsius).

• Drie Broncos zijn geboren in de staat New Jersey: defensive lineman Robert Ayers, linebacker Nate Irving en safety Mike Adams. Verder werd running back Knowshon Moreno geboren in het nabijgelegen Bronx, New York.

• Het hoofdkwartier van de NFL ligt in hartje Manhattan, op 345 Park Avenue.

SAMENSTELLING BOUDEWIJN DE JONGH

HEAD TO HEAD

• Deze twee teams zijn 25 jaar divisiegenoten geweest.

Van 1977 tot en met de laatste realignment in 2002 speelde Seattle net als Denver in de AFC West. Daarna verhuisden de Seahawks naar de NFC West.

• hebben elkaar één keer eerder ontmoet in de playoffs, in de Wild Card Round in DEZij COACHES 1983/1984.

Op 24 december 1983 won Seattle met 31­7.

• Op de dag van Super Bowl XLVIII is het tien Deéén laatste serieuzedat ontmoeting teams dateert van 19 Zijn september 2010. jaar•en dag geleden John Foxtussen in zijndeze eerste Super Bowl stond.

Carolina Denver versloeg Seattle met 31­14.

Panthers verloren destijds met 32­29 vanThuisploeg New England Patriots.

• Drie coaches waren present in meerdere Super Bowls zonder er ooit één te winnen.

SEEDS Alle drie verloren opmerkelijk genoeg vier keer: Bud Grant (Minnesota Vikings), Marv • Sinds de invoering van het huidige playoffsysteem in 1990/1991 hebben de als Levy (Buffalo Bills) en Dan Reeves (Denver Broncos en Atlanta Falcons). nummer 1 geplaatstePete teams van beide conferences elkaar ontmoet.

• Seahawks­hoofdcoach Carroll won al bijna twintig jaar drie niet keer meereerder in dit stadion.

Telkens won de kampioen van de NFC. Dat deed hij voor het laatst op 6 november 1994 als coach van New York Jets. Dat was •zijn Heteerste is slechts één(1994/1995) keer eerder gebeurd in de voorgaande seizoen als hoofdcoach in de NFL.twintig seizoenen. Dat was in SB XLIV het (7 februari 2010)kwamen toen de Saints met 31­17 wonnen vanéén Peyton Colts.

• Buiten voorseizoen deze coaches elkaar slechts keer Manning’s eerder tegen.

Op • Dit wordt de tiende keer dat een nummer 1 seed met de Super Bowl aan de haal gaat.

5 december 2010 wonnen de Seattle Seahawks van Pete Carroll met 31­14 van de Het succes van de andere seeds: Carolina Panthers van John Fox.zes titels voor een nummer 2, één voor een nummer 3,

HEAD­TO­HEAD

• Deze twee teams zijn 25 jaar divisiegenoten geweest. Van 1977 tot en met de laatste realignment in 2002 speelde Seattle net als Denver in de AFC West. Daarna verhuisden de Seahawks naar de NFC West.

• Zij hebben elkaar één keer eerder ontmoet in de playoffs, in de Wild Card Round in 1983/1984. Op 24 december 1983 won Seattle met 31­7.

• De laatste serieuze ontmoeting tussen deze teams dateert van 19 september 2010. Thuisploeg Denver versloeg Seattle met 31­14.

BRONCOS

• Denver Broncos staan voor de zevende keer in de clubhistorie in de Super Bowl, slechts één keer minder dan het record van acht dat gedeeld wordt door Pittsburgh Steelers (6­2) en Dallas Cowboys (5­3).

• Denver Broncos verloren hun eerste vier Super Bowls, alvorens de laatste twee te winnen.

• Bij een nederlaag worden de Broncos het eerste team dat vijf Super Bowls verliest. Bij een overwinning wordt Denver het negende team dat de Super Bowl tenminste drie keer wint.

SEAHAWKS

• Seattle Seahawks staan voor de tweede keer in de Super Bowl. In SB XL op 5 februari 2006 verloren de Seahawks met 21­10 van Pittsburgh Steelers.

• Als Seattle hier verliest, treedt het toe tot een gezelschap clubs dat meerdere Super Bowls speelde zonder er één te winnen. Dat clubje bestaat vooralsnog uit Buffalo Bills (0­4), Minnesota Vikings (0­4), Cincinnati Bengals (0­2) en Philadelphia Eagles (0­2).

• De Seahawks leveren voor het eerst sinds Buffalo Bills in 1991 een Super Bowl roster, waarvan geen van de 53 namen ooit eerder op de spelerslijst van een Super Bowl stond.

• Seahawks quarterback Russell Wilson werd in de draft van 2012 als 75ste gekozen en als zesde op zijn positie. De quarterback die vóór hem gedraft werd, Brock Osweiler, is nu de backup van Peyton Manning bij de Broncos.

SEEDS

• Sinds de invoering van het huidige playoffsysteem in 1990/1991 hebben de als nummer 1 geplaatste teams van beide conferences elkaar drie keer eerder ontmoet.

Telkens won de kampioen van de NFC. • Het is slechts één keer eerder gebeurd in de voorgaande twintig seizoenen. Dat was in SB XLIV (7 februari 2010) toen de Saints met 31­17 wonnen van Peyton Manning’s Colts.

• Dit wordt de tiende keer dat een nummer 1 seed met de Super Bowl aan de haal gaat.

Het succes van de andere seeds: zes titels voor een nummer 2, één voor een nummer 3, vier voor een nummer 4, één voor een nummer 5 en twee voor een nummer 6.

ALGEMENE RECORDS

• Veel individuele records in de Super Bowl zullen nog een jaartje gestand doen, aangezien de beide teams maar weinig Super Bowl­ervaring in de gelederen hebben.

• Denver Broncos hebben vier spelers die ooit in de Super Bowl speelden, Seattle Seahawks zelfs niet één.

• De vier van de Broncos zijn Peyton Manning (2 Super Bowls), Wes Welker (2), Jacob Tamme en Dominique Rodgers­Cromartie (beide 1).

• Van dit kwartet is Manning de enige die een Super Bowl won.

Hij en Tamme verloren daarnaast met Indianapolis Colts, Welker verloor twee keer met New England Patriots en Rodgers­Cromartie verloor zijn enige Super Bowl met Arizona Cardinals.

PEYTON MANNING

• Peyton Manning wordt op 37­jarige leeftijd de op één na oudste startende quarterback in een Super Bowl. Het record is in handen van John Elway (38 jaar en 216 dagen op 31­1­'99).

• Elway, tegenwoordig Executive Vice President of Football Operations van de Broncos, startte zelf in vijf Super Bowls en is in zijn dagen als executive verantwoordelijk geweest voor het contracteren van Manning als een Bronco.

• Manning wordt de twaalfde quarterback die met tenminste twee verschillende teams ook daadwerkelijk speelt als quarterback in een Super Bowl. Eerder deden dat Craig Morton (Dallas Cowboys en Denver Broncos) en Kurt Warner (St. Louis Rams en Arizona Cardinals).

• Met zijn volgende Super Bowl­zege evenaart Peyton Manning het totaal aantal kampioenschappen van zijn broer Eli (2 met de New York Giants).

Peyton hoopt te winnen in het thuisstadion van zijn broer. Dat lukte Eli al eerder. Hij won een Super Bowl in Indianapolis, toen Peyton nog een Colt was. •

Het verhaal van Wilson begint in

Richmond, Virginia. Daar werd Wilson al op jonge leeftijd gebombardeerd tot de quarterback van het huishouden. Russells oudere broer, Harrison, wilde namelijk een wide receiver worden en had iemand nodig om tijdens de vrije middagen ballen zijn kant op te gooien. Wilsons vader, die zelf in zijn eigen tijd een begenadigd atleet was en de NFL net niet haalde, stond bijna dagelijks met de jongens op een verlaten veld om ze te trainen. Daarnaast werden Harrison en Russell vaak ook onderwezen over het tactische aspect van football.

Dankzij alle trainingen werd Wilson steeds beter en was hij al vrij snel de beste quarterback in Richmond. Veel lokale universiteiten namen een kijkje maar ook toen was er één heikel punt waar veel teams op afknapten: zijn lengte.

Wilson meet 1 meter 80 en voor een

quarterback wat aan de kleine kant. Al toen Wilson nog geen 18 jaar was waren er veel twijfels of hij fysiek wel geschikt was als quarterback. Virginia Tech had al Tyrod Taylor (tegenwoordig backup quarterback voor de Baltimore Ravens) en zag in Wilson geen geduchte concurrent. Virginia nam ook een kijkje maar wilde liever een langere quarterback hebben. Wilson kon alsnog komen, maar dan zou Virginia hem wel omscholen tot cornerback. Wilsons high school coach, Charlie McFall, kon zijn oren niet geloven toen hij hoorde van de twijfels die vele universiteiten hadden: "Ik ben nu al 42 jaar coach hier en ondanks dat ik misschien weinig kennis heb van college football, weet ik één ding zeker: Russell is een quarterback, en een echte leider."

Ongelijk

Het was uiteindelijk North Carolina State dat Wilson binnenhaalde. Wilson moest als eerstejaars de strijd aangaan met drie andere quarterbacks en werd vooraf niet gezien als een echte kanshebber. Tot ieders verbazing werd Wilson echter direct gebombardeerd tot spelverdeler in zijn eerste seizoen, en vervolgens bewees hij voor het eerst ieders ongelijk door een geweldig seizoen te spelen. Wilson werd

de jonge spelverdeler zich tot de absolute leider op het veld. De resultaten waren ook goed, Wisconsin won de Big Ten, Wilson werd Big Ten quarterback van het jaar en de Badgers verloren uiteindelijk ndertussen blonk Wilson ook uit op nipt de Rose Bowl van Oregon. Toch had hij zich ook in zijn laatste seizoen het honkbalveld. Russells broer Harri­ son, die uiteindelijk nooit zijn droom om wederom op de kaart gezet als één van de beste quarterbacks van het land. wide receiver te worden in de NFL had kunnen volbrengen, keek vaak naar ndertussen besloot Wilson zich Russell als hij speelde: "Ik zelf heb ook veel honkbal gespeeld en vond het altijd volledig op zijn NFL­carrière te richten.

Hij ging naar de NFL combine en bewonderenswaardig hoe Russell zich­ bereidde zich keihard voor op een zelf tijdens warmups tot het uiterste dreef. Keer op keer bleef hij maar achter carrière in de National Football League. elke bal aanrennen." Daarnaast bewon­ Voor de draft kwam echter de discussie weer op gang: komt Wilson fysiek niet dert Harrison zijn kleine broertje ook tekort vanwege zijn lengte? vanwege zijn inzet in de schoolbanken.

Russell studeerde al na drieënhalf jaar af in communicatiewetenschappen en kon Het gevolg was dat Wilson door de mees­ daardoor nog voor een andere universi­ te analisten naar achter werd geschoven.

Andrew Luck en Robert Griffin III waren teit uitkomen, iets wat later goed van pas zou komen. "Ikzelf heb ervaren hoe de twee grote namen. Wilson kwam pas zwaar het kan zijn om twee sporten tege­ daarna ter sprake en de algemene con­ lijkertijd te beoefenen. Maar om dan ook sensus was dat hij vanwege zijn lengte pas in de derde of vierde ronde gekozen nog in de schoolbanken zulke goede zou worden. Chris Weinke, een ex­NFL resultaten neer te zetten, dat is quarterback die Wilson richting de NFL ongelooflijk."

Draft begeleidde, begreep de twijfels, maar zag in Wilson direct een speler die Het feit dat Wilson naar een andere alles in zich heeft: "Als hij twintig universiteit kon, kwam na zijn derde jaar goed van pas. Wilsons coach bij NC centimeter langer was geweest dan was State, Tom O'Brien, dreigde om Wilson Wilson nu de eerste keuze van de NFL Draft, dat weet ik zeker." naar de bank te verwijzen tenzij hij honkbal zou laten vallen en zich volledig e analisten kregen uiteindelijk gelijk. zou richten op football. Wilson was echter gekozen in de MLB draft door de Andrew Luck en Robert Griffin III werden al snel gekozen. Daarna kwam Colorado Rockies, en was van plan om ook Ryan Tannehill, en zelfs de 28­jarige tijdens de zomer voor de jeugdteams Brandon Weeden werd in de eerste ronde van Colorado uit te komen. O'Brien gekozen. Vervolgens kwam de tweede respecteerde de beslissing van Wilson ronde en nog steeds moest Wilson maar verwees hem vanwege zijn wachten, Brock Osweiler was de enige beslissing wel naar de reserves. quarterback die werd gekozen in deze ronde: hij ging naar de Denver Broncos.

Uitweg verkozen tot beste quarterback van de ACC ­ als eerste freshman ooit ­ en werd geroemd om zijn mentaliteit en zijn leiderschap.

O

O

D

Gelukkig voor Wilson was er een uitweg.

Door zijn goede prestaties als student kon hij direct overstappen naar een andere universiteit. De keuze viel uiteindelijk op Wisconsin dat dringend op zoek was naar een quarterback en zodoende uitkwam bij Wilson. Net als bij NC State ontpopte

Seattle

Toen brak de derde ronde aan, en na 74 keuzes was Seattle aan de beurt. Voor de draft had Wilson thuis zijn eigen draft gehouden. Hij deed 32 papiertjes in een hoed en trok willekeurig één papiertje uit

de hoed. Het team wat eruit kwam: Seattle.

De Seahawks hadden een teleurstellend

seizoen achter de rug en waren op zoek naar een quarterback. Ze hadden echter al Matt Flynn aangetrokken en het zag er dus niet naar uit dat Seattle daadwerkelijk op zoek zou zijn naar een tweede quarterback. Pete Carroll was echter zo onder de indruk van Wilson dat ze niet wilden wachten en zo kozen de Seahawks hun toekomstige franchise quarterback als 75ste in de draft van 2012. Het papiertje van Wilson waar Seattle opstond, was zodoende al een teken van wat er komen ging.

Wilson vond zichzelf terug in een voor hem bekende situatie. Als jonkie kwam hij binnen bij de Seahawks en niemand verwachtte dat Matt Flynn daadwerkelijk moest vrezen voor zijn plek. Net als bij NC State verbaasde de jonge Wilson echter iedereen met zijn spel. Pete Carroll stond ineens voor een dilemma: moest hij de man opstellen waaraan men onlangs een dik contract had gegeven (Matt Flynn) of moest hij een getalenteerde rookie voor de leeuwen gooien. Na twee mindere seizoenen wist Carroll dat het te vroeg brengen van Wilson ook voor hem weleens vervelende gevolgen had kunnen hebben. De coach was echter bereid de gok te nemen en had zoveel vertrouwen in de jonge Wilson dat hij direct in de basis kwam.

De rest is geschiedenis: ondanks enkele

groeistuipen werd het spel van Wilson steeds beter. Daarnaast gingen ook de resultaten van de Seahawks vooruit en na een paar weken was Seattle ineens een ploeg om rekening mee te houden. Ondanks dat het seizoen in de playoffs eindigde met een verlies tegen de Atlanta Falcons, was het duidelijk dat de Seahawks met Wilson een bijzondere quarterback in huis hadden.

En met deze bijzondere quarterback staat Seattle nu aan de vooravond van haar tweede Super Bowl in de geschiedenis. In dit duel komt Wilson twee oud足teamgenoten tegen.

Runningback Montee Ball (Wisconsin) en linebacker Nate Irving (NC State) kennen Wilson van hun dagen in het college football

en zijn niet verrast dat zij een oude bekende tegenkomen. Irving: "Al dat gezeur over zijn lengte, hij is een echte playmaker en een leider. Vroeger zag je hem ook nooit ergens 's nachts rond­ hangen. Hij bleef altijd thuis om te studeren en om zijn spel te verbeteren."

Ball voegt daaraan toe: "Toen hij bij Wisconsin binnenkwam wisten we niet echt wat we moesten verwachten. Maar vanaf dag één zette Russell de lijnen uit en was hij gedreven en serieus bezig. Het hele team kreeg direct een wow­gevoel."

De twijfels zijn inmiddels weg. Russell Wilson is een bijzonder goede speler en heeft zijn weg naar de top gevonden. Nu zal de quarterback van 1 meter 80 nog één keer ieders ongelijk moeten bewijzen (Denver is immers de favoriet bij de bookmakers) om zo een stad die sinds 1979 geen sportkampioenschap heeft gewonnen, in staat van extase te brengen.

Toen Pete Carroll anno 2010 werd

gepresenteerd als coach van de Seattle Seahawks was het gros van de achterban sceptisch. Carroll was zonder enige twijfel een geweldige collegecoach en had gedurende negen seizoenen bij USC alles gewonnen wat er te winnen viel. In de NFL had hij echter al twee kansen gekregen en beide keren, zowel bij de Jets als bij de Patriots, maakte Carroll geen indruk. Ook zijn eerste twee seizoenen in Seattle waren niet altijd even makkelijk, ondanks het halen van de playoffs in 2010 (wat meer te danken was aan de zwakte van de eigen divisie) waren de Seahawks nog lang geen team dat meedeed om de prijzen.

Als klein kind speelde

Wilsons vader, die in 2010 stierf door diabetes, altijd een spelletje waarbij hij de jonge Russell ondervroeg over footballvraagst ukken. Vader Harry was de interviewer, en begon elk interview steevast met de volgende woorden: "Super Bowl quarterback Russell Wilson". Nu, anno 2014, kan het zomaar gebeuren dat Russell inderdaad deze woorden zal aanhoren na het laatste fluitsignaal. En dan heeft hij de NFL­ droom die zijn vader nooit kon voltooien, al in zijn tweede seizoen bekroond met het ultieme doel: de Vince Lombardi Trophy. •

Totdat 2012 aanbrak en het opeens klikte.

Carroll bouwde in de loop der jaren stilletjes aan een gevaarlijke defense met grote fysieke verdedigers als Richard Sherman, Kam Chancellor en Brandon Browner. Zowel Sherman als Chancellor werden pas laat in de draft gekozen terwijl Browner als free agent vanuit de CFL kwam. Het toont aan dat Carroll na zijn jaren bij USC wel degelijk is gegroeid als coach en dat hij vooral sterk is geworden in het herkennen van talent. Nu zal de oudste coach in de NFL ­ Carroll is 62 jaar ­ voor zijn eerste tastbare prijs gaan op het allerhoogste niveau.

"I'm the best corner in the game!"

Getekend: Richard Sherman. De Stanford­ alumnus die ooit als grote onbekende de NFL binnenkwam en pas in de vijfde ronde van de draft werd uitgekozen, is nu de beste cornerback van de NFL en ook één van de meest opzienbarende spelers in de competitie. Het maakt van Sherman een speler die door velen geliefd is, maar ook door velen wordt gehaat. Shermans kwaliteiten staan echter buiten kijf. Met zijn lengte en snelheid kan hij iedere receiver bijbenen met als gevolg dat steeds meer quarterbacks de andere kant op kijken wanneer nummer 25 op het veld staat.

Het feit dat de Seattle Seahawks vooraf

aan het seizoen werden gezien als de grote favoriet voor de Super Bowl kwam voor een groot deel door de komst van deze man.

Percy Harvin verruilde Minnesota voor Seattle (dat een eerste ronde draftkeuze opgaf voor de wide receiver) en zou volgens de analisten van de Seahawks het gevaarlijkste team in de NFL maken.

Dat hij ondanks dit nog steeds de meeste

intercepties in de NFL had in het reguliere seizoen, maakt zijn spel nog indrukwekkender. En dan te bedenken dat Sherman pas sinds zijn vierde seizoen bij Stanford cornerback leerde spelen. Een knieblessure en een dringende behoefte aan een speler op die positie dwongen Sherman van wide receiver (waar hij in zijn eerste twee jaar veel succes kende) om te scholen tot cornerback. En zoals een eeuwenoud cliché luidt: alles gebeurt met een reden. Want nu, vijf jaar later, heeft Sherman zijn team letterlijk richting de Super Bowl getikt.

Zo ver kwam het echter nooit, voor Harvin dan. Een heupblessure en een operatie aan diezelfde heup zorgden ervoor dat Harvin zijn debuut voor Seattle moest uitstellen tot Week 11 toen hij uitgerekend tegen de Minnesota Vikings voor het eerst in actie kwam. Daarna kwam de blessure terug en zagen we Harvin pas in de playoffs tegen New Orleans weer in actie. Twee harde hits later verliet Harvin alweer het veld en zou hij niet meer terugkeren vanwege een her­ senschudding. Door diezelfde hersenschud­ ding moest hij de NFC Championship wedstrijd tegen San Francisco missen.

Inmiddels is de wide receiver hersteld. En gelukkig voor Harvin hebben ze ook zonder zijn aanwezigheid de route naar de Super Bowl met succes af kunnen leggen. Nu kan Harvin in zijn derde wedstrijd voor de Seahawks alsnog zijn waarde bewijzen, en van Seattle een kampioen maken. •

Start je laptop op en google ‘Rex Ryan’. De automatische

zoekopdrachten lachen je toe: rex ryan wife, rex ryan weight loss, rex ryan pamplona. Als de hoofdcoach van de New York Jets in het nieuws komt, dan heeft dat vaak met randzaken te maken. Nicholas Dawidoff kreeg juist van deze op het oog horkerige schreeuwlelijk de uitnodiging om een seizoen in de keuken te komen kijken.

Een dergelijke kans laat je niet lopen, en zo is Dawidoff in 2011 volledig onderdeel van de staf, krijgt hij een eigen locker en zit hij aan een bureau in de scoutingafdeling. Hij pent in een jaar tijd 8000 pagina’s notities op en brengt die later terug tot 486 pagina’s print, die erom schreeuwen omgedraaid te worden.

Voor wie de titel geheimtaal is, biedt het schutblad uitkomst: Collision Low Crossers is een term die verdedigings­ coaches gebruiken voor de actie waarbij linebackers legaal contact maken met een potentiële receiver binnen vijf yards van de line of scrimmage. Na het overschrijden van deze vijf yards levert een collision een penalty op. De retoriek van de term verklaart bovendien fundamentele elementen van de sport: snelheid, agressie, het spel tussen ruimte en tijd en nauwkeurig geplande gebeurtenissen die vergankelijk zijn.

Dawidoff is meer dan een fly on the wall. Hij neemt deel aan ontelbare meetings, mag zich mengen in de talentinterviews voor de draft, kan meeluisteren op het headsetnetwerk van de coaches en bouwt intensieve relaties met de betrokkenen op.

De Jets verrasten in de voorgaande twee seizoenen door met de onervaren quarterback Mark Sanchez de AFC Championship Game te halen, maar de stemming werd de grond in geboord door de lockout die tot ruim een maand voor

TITEL: Collision Low Crossers AUTEUR: Nicholas Dawidoff UITGEVERIJ: Little, Brown & Company BESTELLEN: BOL.COM de start van het reguliere seizoen zou duren. De obsessieve coaches kampen zichtbaar met afkickverschijnselen en geven toe dat een footballloos leven voor hen onmogelijk is. Dawidoff brengt de wanhoop perfect over en transformeert deze tot één van de hoofdthema’s van zijn verhaal: de onzekerheid van het bestaan in de NFL.

Na pauzeloos lezen is het onmogelijke waar: je krijgt een zwak voor Rex Ryan.

De afstandelijke coaches krijgen een menselijk gezicht. We voelen mee met de worstelende Sanchez. Sterspeler Darrelle Revis dwingt respect af als modelprof die met hart en ziel voor zijn sport leeft, terwijl zijn collega­cornerback Antonio Cromartie een ongeleid projectiel is die strak begeleid moet worden om zijn immense talent in goede banen te leiden. De Combine, de draft, de trainingen, de intermenselijke contacten, de ontelbare meetings vol vergaderdieren. De gebeurtenissen op het veld zijn maar fracties van wat er zich afspeelt in een footballorganisatie, en niet eens de meest interessante.

De NFL liet in de afgelopen jaren veel achter de schermen

blikken, met HBO’s realityshow Hard Knocks als paradepaardje. Dit boek is vergelijkbaar, zij het over een heel jaar en (ogenschijnlijk) zonder enige belemmering. Of, zoals Chad Harbach (The Art of Fielding) het samenvatte: “Dichterbij de NFL komen kan niet zonder een hersenschudding op te lopen.”

Daar is geen woord aan gelogen. Na het pauzeloos lezen is het onmogelijke waar: je krijgt een zwak voor Rex Ryan. •

TEKST KASPER DIJK

Het is niet vanzelfsprekend om scoring

na elkaar meer dan 25 punten per machines met elkaar te vergelijken. Welke wedstrijd. In 1997 scoorde hij vijf keer na elkaar meer dan veertig punten. Isiah criteria hanteer je en welke wegen het Thomas was misschien wel de eerste zwaarst door? Afgaande op totale puntenaantal komt Kareem Abdul­Jabbar scorende point guard. Hij had geen geweldige jumper maar was niet te naar voren, afgaande op punten per stoppen op weg naar de basket. De leider wedstrijd is het Michael Jordan en van de Bad Boy Pistons was altijd daar in afgaande op scoring peak is het Wilt Chamberlain. Om geen appels met peren grote wedstrijden. Zijn 25 punten in het derde kwart van Game 6 van de 1988

te vergelijken, worden de beste scorers Finals op een verzwikte enkel zijn nog (exclusief actieve spelers) bekeken per steeds legendarisch. ‘positie’: little men, wings en big men.

Daarbij komen telkens de topper, de Big­5 Walt Frazier was nooit een dominante en twee verrassende namen voorbij. scorer, maar altijd enorm efficiënt in het passingsysteem van de New York LITTLE MEN: The Logo Knickerbockers. Hij scoorde zes seizoenen De bestscorende kleine speler ooit is Jerry op rij meer dan twintig punten gemiddeld en zijn FG% was altijd net geen of net West. De man die model stond voor het meer dan 50. En op belangrijke NBA­logo scoorde over een carrière van momenten was Clyde nooit te stoppen, veertien seizoenen 27 punten per denk maar aan zijn 36 punten in Game 7 wedstrijd met een gemiddeld schotpercentage van 47,4. Hij scoorde vier van de 1970 Finals. Frazier had bovendien een fenomenale high­post game. Nate keer meer dan dertig punten gemiddeld.

Archibald leidde de NBA in 1973 in Bovendien was er in zijn periode (1960­ scoring (34 punten gemiddeld) én 1974) nog geen sprake van een assists. Tiny speelde veel minuten, driepuntlijn en West was een was een geweldige slasher en fantastisch schutter. In de playoffs altijd goed voor zijn punten. was West nog beter. Zo tekende hij Dat was ook Kevin Johnson. In voor gemiddeld 40,6 punten in zijn beste periode (1988­1995) 1965, met 46,3 punten per was er geen enkele point guard wedstrijd tegen de Baltimore die de basket beter aanviel, Bullets. In 55 Finalswedstrijden tegenstanders beter pakte met tekende Mister Clutch voor dribbels en cooler dunkte dan gemiddeld 30,5 punten.

KJ (Hakeem Olajuwon?). e Big­5 bij de little men leine guards met een geweldig wordt geleid door Allen scorend vermogen maar die Iverson. Die kreeg de minder bekend waren, zijn sleutel in handen om de Calvin Murphy en Gail aanval te leiden bij de Goodrich. Murphy was zeer Sixers en ook bij de klein (1m75) maar vliegensvlug Nuggets. The Answer en raakte op zijn piek net geen scoorde tien seizoenen

D

K

50 procent van zijn pogingen. Hij had zijn bijnaam ‘The Pocket Rocket’ dan ook niet gestolen (hoewel die ook te maken had met zijn veertien kinderen bij negen vrouwen). De linkshandige Goodrich was minder efficiënt maar kon losgaan als geen ander. Niet Jerry West of Wilt Chamberlain leidde de legendarische Lakers uit 1972 in scoring, wel Goodrich met 25,9 punten per wedstrijd.

WINGS: Be Like Mike

altijd zijn hot spots vond en een zeer ondergewaardeerde post­up game had.

Niemand kon Bird stoppen down low! In zijn piek (1984­1988) was Bird altijd goed voor meer dan 25 punten gemiddeld en altijd dicht bij een 50­40­90. Ook Julius Erving was een topscorer. The Doctor was gek in de ABA met vijf seizoen boven de 27 punten gemiddeld en een schotpercentage boven de 50. In de NBA scoorde hij negen keer na elkaar meer dan twintig punten gemiddeld met een piek van 26,9 in

zijn MVP­ seizoen van 1980.

Een vaak vergeten scorer is Rick Barry.

Hij is slechts één van vier spelers ooit die De bestscorende wing aller tijden is meer dan 35 punten gemiddeld scoorden.

Michael Jordan. Hij won de scoringtitel Enkel Wilt Chamberlain (4 keer), Michael tien keer, waarvan zeven keer op rij (1987­ Jordan en Kobe Bryant deden hetzelfde.

1993). Zijn 30,1 punten gemiddeld zijn het Barry deed het in zijn tweede seizoen maar hoogste in de NBA­geschiedenis. Jordan koos erna onbegrijpelijkerwijze voor een scoorde acht keer meer dan dertig punten avontuur in de ABA. George Gervin was de gemiddeld, met een piek van 37,1 in 1987. meester van de finger roll. The Iceman was In dat seizoen scoorde hij elf keer na elkaar geen jump shooter maar top rond de meer dan dertig punten. Een seizoen basket. Hij is zowat de enige die beter was eerder lukte MJ negen wedstrijden na in de NBA dan in de ABA. Gervin won vier elkaar minstens veertig punten. Verder keer de scoringtitel, waarvan drie keer scoorde hij twaalf op dertien playoffs op rij. Dan was er ook nog Elgin meer dan dertig punten gemiddeld, Baylor. De ploegmaat van Jerry met een topper van 43.7 in 1986 West was de eerste speler die tegen de legendarische Celtics. In leefde van zijn atletisch 1993 zette hij het record met een vermogen. Baylor scoorde acht gemiddelde van 41 punten in keer boven de 24 punten de Finals. Jordan was in 35 gemiddeld. In 1962 was hij in Finalswedstrijden gemiddeld slechts 48 wedstrijden goed voor 34 punten. (militaire dienst) goed voor gemiddeld 38,3 punten. e Big­5 opent met Larry Wat een gek…

Bird. The Legend staat vooral bekend om zijn Geweldig scorende veelzijdige spel, maar hij wings die minder kon scoren als de beste. bekend waren, zijn Alex Bird was ongekend English en Adrian efficiënt (gemiddeld Dantley. English scoorde in de 49,6%) omdat hij een jaren ‘80 de meeste punten. geweldig schutter was, De wing van de Nuggets

D

scoorde elk seizoen minstens 23 punten gemiddeld en pakte in 1983 de scoringtitel.

Dantley scoorde van 1980 tot 1986 29,5 punten per wedstrijd, waarvan vier keer na elkaar meer dan dertig gemiddeld. Opval­ lend is dat Dantley slechts 41 keer een drie­ punter waagde. Dantley heeft drie van de vijf beste ‘Adjusted Pace Net Points’ seizoe­ nen. Net points houdt naast gemaakte schoten ook rekening met gemiste schoten.

Bernard King krijgt een eervolle vermel­ ding. Op zijn piek was hij unguardable, spij­ tig genoeg gooiden blessures roet in het eten.

BIG MEN: Mister Skyhook

gemiddelde schotpercentage is bijna 56 en Kareem was de meest efficiënte scorer in 1977 aan 57,9 procent. Kareem won de Finals MVP Award in 1971 en 1985, veertien jaar van elkaar gescheiden. In 1971 scoorde hij gemiddeld 27 punten, in 1985 (op 37­ jarige leeftijd) gemiddeld 26 punten. Geen enkele andere speler was zo lang zo goed als Kareem Abdul­Jabbar. Gedurende zijn eerste dertien seizoenen scoorde hij nooit minder dan 23,8 punten per wedstrijd. In zijn eerste zeven seizoenen was hij goed voor 30 punten gemiddeld.

Achter Kareem is het uitkijken voor Wilt

Chamberlain. The Big Dipper veroverde de De bestescorende big man is Kareem NBA met gemiddeld vijftig punten in 1962, Abdul­Jabbar. Cap had de meest onstop­ hoewel daar het snelle tempo voor een groot bare move aller tijden met zijn skyhook en deel tussen zat. Wilt scoorde vier keer meer was gewoonweg dominant in de post. dan 35 punten gemiddeld en leidde de NBA Kareem scoorde de meeste punten ooit zeven keer na elkaar in scoring. Hij was ook (38.387), met een gemiddelde van 24,6. Hij negen keer de meest efficiënte scorer. won twee scoringtitels en liet tien keer meer Chamberlain scoorde in 1964 tot twee maal dan 25 punten toe in vier wedstrijden op rij minstens gemiddeld veertig punten. Karl Malone scoorde de op optekenen en vier één na meeste punten ooit. Zijn constante keer meer dan 30. prestaties zijn fantastisch. The Mailman Zijn scoorde zeventien seizoenen na elkaar minstens 21 punten gemiddeld, met een elfjarige piek (1987­1998) met een gemiddelde van 27,6.

Ook Shaquille O’Neal kon punten

op het bord zetten. Shaq gooide tien seizoenen na elkaar meer

dan 26 punten per wedstrijd binnen. Hij pakte twee keer de scoringtitel en was tien keer de meest efficiënte scorer, waarvan acht keer in negen seizoenen. In drie opeenvolgende Finals (2000­2002) was The Diesel gemiddeld goed voor 38, 33 en 36 punten per wedstrijd. Hakeem Olajuwon had geweldige post moves, samen met Kevin McHale de beste ooit. The Dream scoorde in zijn eerste dertien seizoenen meer dan twintig punten gemiddeld.

Tijdens de 1994 en 1995 playoffs was hij goed voor 28 en 33 punten per wedstrijd.

David Robinson stond vooral bekend om zijn defense maar liet gemiddeld 25,6 punten optekenen in zijn eerste zeven seizoenen. The Admiral won de scoringtitel in 1994. Hij tekende dat seizoen voor 71 punten tegen de LA Clippers.

Big men met geweldig talent voor scoren

die minder snel worden vermeld zijn Elvin Hayes en Charles Barkley. Hayes won zijn enige scoringtitel in zijn rookieseizoen met gemiddeld 28,4 punten. Daarna was hij nog negen keer goed voor gemiddeld minstens 20 punten. Om Charles Barkley wordt tegenwoordig al eens gelachen, maar toen Chuck speelde was hij één en al business.

Barkley was een trein in de fast break en offensief erg veelzijdig. Hij scoorde elf seizoenen na elkaar meer dan twintig punten gemiddeld, met een topper van 28,3 in 1988. Dat seizoen scoorde hij ook de meeste ‘Pace Adjusted Net Points’ aller tijden. In zijn eerste zeven seizoenen maak­ te Barkley gemiddeld 57,9 procent van zijn schoten. Lach nooit meer om Sir Charles, de man was een superster in de NBA! •

Dwaalspoor

Het was een verrassende keuze van de

Cavaliers in juni vorig jaar. Niet veel mensen hadden Anthony Bennett bovenaan hun draftlijstje staan. Maar goed, wat wisten wij er ook van. De Cavs hadden ongetwijfeld de beste scouts aan het werk gezet en zagen in Bennett een ster voor de toekomst.

In zijn eerste maanden in de NBA blijkt uit niets dat Bennett uit gaat groeien tot een ster. En sinds hij Luol Deng als nieuwe collega heeft, komt de rookie al helemaal niet meer aan spelen toe.

Hij staat op een droevig gemiddelde van 2,4 punten en is hard op weg om de boeken in te gaan als de slechtste als eerste gedrafte speler ooit. De verleiding om “zie je nou wel” te zeggen is groot, maar dat zou wel erg makkelijk zijn.

Het zijn niet eens de prestaties van Bennett die mijn wenkbrauwen doen fronsen, maar vooral de manier waarop de Cavaliers met hem omgaan. Bennett is hopeloos verdwaald in de NBA, maar Mike Brown houdt stug vast aan de plaats op de bank voor de jonge Canadees. Hoe langer de Cavs dit volhouden, hoe moeilijker het voor Bennett wordt om zijn dwaalspoor te verlaten.

Anthony Bennett moet eerst

een stapje terug doen om de juiste weg in te slaan naar een NBA‐carrière. En dat is nu precies waar de D‐League voor is gemaakt. Verlos Bennett uit zijn lijden, laat hem weer basketballen, punten maken en zelfvertrouwen kweken. Dan mag hij het daarna nog eens proberen op het hoogste niveau. ∙

Eva Gerritse.

Geld

Voor de gemiddelde volger klinkt het

maar al te bekend in de oren: een grote free agent, door veel teams gewild, tekent bij de New York Yankees. Het is altijd hetzelfde liedje met de Bronx Bombers. Ze smijten met geld en beloven free agents alles wat zij willen en is er een ander team dat iets meer biedt? Dan knalt Stein‐ brenner er toch nog een paar miljoen bij?

Het is de reden dat zoveel mensen de Yankees haten. En als je honkbal al een tijdje niet heel goed gevolgd hebt, lijkt het alsof het dit jaar weer precies hetzelfde ging. Het Japanse fenomeen Masahiro Tanaka is de volgende toegevoegde grote naam. Zeven jaar en 155 miljoen dollar kreeg hij. Jacoby Ellsbury (7 jaar, 153 miljoen), Brian McCann (5 jaar, 85 miljoen) en Carlos Beltrán (3 jaar, 45 miljoen) gingen hem voor.

Toch moeten ook de haters inzien dat het anders is. Natuurlijk, de Yankees zijn nog altijd het rijkste team in de league, maar het gat wordt kleiner. De Dodgers zwem‐ men in het geld (Clayton Kershaw kreeg het grootste contract ooit voor een werper) en alle teams beschikken tegenwoordig over meer geld. Nieuwe , lucratieve televisiedeals zijn daarvan de reden.

Hal Steinbrenner, de zoon van, verklaart

het als volgt: “Het landschap is veranderd.

Elk team kan tegenwoordig de marktwaarde van een speler betalen. Om hem binnen te halen, zul je meer uit moeten geven. Kijk maar naar de Mariners en Robinson Canó.”

Eén ding is nog niet helemaal veranderd: de Yankees zullen meer dan eens aan het langste eind trekken. ∙

Seb Visser.

Kop of munt

Voor het tweede jaar op rij ben ik

'neutraal toeschouwer' tijdens de Super Bowl. Dit heeft zo zijn voordelen: geen vlinders in de buik en ongegeneerd bierdrinken, want de wedstrijd is van secundair belang.

Het geeft echter ook een nadeel: geen vreugde of teleurstelling bij winst of verlies.

Ik heb mij daarom voorgenomen om deze week toch een kleine voorkeur te ontwikkelen voor één van de twee Super Bowl‐ploegen.

De reden om voor de Denver Broncos zijn is simpel: Peyton Manning is één van de beste quarterbacks ooit en kan de kroon op zijn werk zetten aankomende zondag. Het nadeel is echter dat hij de aartsrivaal is van Tom Brady. Ik zou dus juist tegen Manning moeten zijn.

De Seattle Seahawks dan. Die hebben een sympathieke jonge quarterback, die nog jarenlang de kans krijgt om een ring te winnen. Marshawn Lynch dan? Ja, Beast Mode verdient een ring. Maar daar staat dan weer tegenover dat Richard Sherman ook een ring krijgt. En ik ben er nog steeds niet uit of ik hem nou haat of dat ik van hem hou.

Zo blijf ik de hele tijd heen en weer gaan en zal ik uiteindelijk hopen op een goede wedstrijd. Dat is dus niet het idee dat ik aan het begin van dit seizoen had.

Wie uiteindelijk ook met de Vince Lombardi Trophy gaat lopen, verdiend is de titel zeker. Of niet. Het ligt eraan wie er wint.

Wie? Geen idee. Het zal wel kop of munt worden. ∙

Lennart Beishuizen.