SportAmerika Magazine Nr 6

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 ­ Alle rechten voorbehouden.

Het zit erop. We moeten weer dik een half jaar wachten totdat we de heren uit de NFL weer aan het werk kunnen zien. Die gedachte maakt mij een beetje triest, maar gelukkig kan ik nog een tijdje teren op de SportAmerika Super Bowl Party.

Het feest was zeer geslaagd, gezien alle reacties die wij gedurende en na de avond mochten ontvangen. Het is precies zo'n avond geworden waar wij met SportAmerika voor staan: op een laagdrempelige manier optimaal genieten van al het moois dat Amerikaanse sport te bieden heeft.

Daarin kunnen wij geen betere partner wensen dan Coco's Outback, die precies dezelfde instelling toonde gedurende de avond.

Gelukkig hoeven wij niet stil te

zitten, ondanks het gebrek aan football. De NHL draait alweer volop, de NBA raast op volle toeren en het duurt nog maar een paar weken voordat de eerste MLB’ers ontwaken uit hun langdurige winterslaap.

Zaterdagavond heb ik even gesproken met Roger Bernadina en die vertelde dat hij optimaal van zijn vrije tijd had genoten, maar dat hij nu vooral weer verlangde naar het spel en het terugzien van zijn teamgenoten. Waar hij zich vorig jaar al duidelijk presenteerde aan het grote publiek met een aantal zeer fraaie catches, is het zijn bedoeling om dit jaar zich nog meer te profileren. Het is de sympathieke Curaçaoënaar zeker gegund.

Dit nummer blikken we natuurlijk uitgebreid terug op de fantastische winst van de Baltimore Ravens en de #SportAm Super Bowl Party, maar komen de andere sporten ook uitgebreid aan bod.

Veel leesplezier,

Niet echt een verrassing

natuurlijk, maar Vikings run­ ning back Adrian Peterson werd aan de vooravond van de Super Bowl uitge­ roepen tot NFL MVP 2012. All Day werd tevens gebombardeerd tot de Offensive Player of the Year • Andere winnaars: Broncos­ quarterback Peyton Manning (Comeback Player of the Year), Colts (interim­)coach Bruce Arians (Coach of the Year), Robert Griffin III (Rookie of the Year) en JJ Watt (Defensive Player of the Year • Super Bowl Eve is tegenwoordig ook de avond dat NFL's nieuwe Hall of Famers bekend worden gemaakt. Dit jaar viel de eer te beurt aan zeven nieuwelingen: Warren Sapp, Larry Allen, Jonathan Ogden, Cris Carter, Jerome Bettis, Bill Parcells en Aeneas Williams • Meest opvallende snubs: voormalig New York Giants DE Michael Strahan en de vorig jaar overleden Ravens­eigenaar Art Modell • De show werd overigens gestolen door acteur Alec Baldwin. Er is intussen een lobby gestart om Baldwin de NFL Honors ieder jaar te laten hosten • Blasts from the past: Oud­ Jets quarterback Joe Namath liet weten nog alle vertrou­ wen te hebben in coach Rex Ryan en QB Mark Sanchez: "Allebei hebben het in zich om hun fouten goed te maken" • Ook voormalig 49ers quarterback Joe Montana had een mening paraat: zijn San Francisco van 1989 zou de huidige ploeg zonder problemen hebben verslagen. "Dat was een van de meest explosieve teams op alle fronten", aldus Montana •

Mavericks­coach Rick Carlisle

is door de NBA beboet met 25 duizend dollar. Carlisle had kritiek op de arbitrage na afloop van het verloren duel met de Golden State Warriors • De Atlanta Hawks en Jannero Pargo zijn opnieuw een tiendaags contract met elkaar overeengekomen. Tijdens zijn eerste tiendaagse spanne kwam hij tot een gemiddelde van 5.2 punten en 2.6 assists.

Eerder dit seizoen kwam hij zeven duels uit voor de Washington Wizards • LeBron James en Tony Parker werd uitgeroepen tot speler van de maand januari in respectievelijk de Eastern­ en Western Conference • Bradley Beal (Wizards, East) en Damian Lillard (Blazers, West) werden uitgeroepen tot Rookie van de Maand • De Boston Celtics moeten het de rest van het seizoen stellen zonder rookie Jared Sullinger. Sullinger zal geopereerd moeten worden aan zijn (onder)rug, een blessure die overigens al bij de draft voor red flags zorgde. De zorgden stapelen zich dus op in Bean Town, want vijf dagen eerder kreeg guard Rajon Rondo (gescheurde kniebanden) al te horen dat hij dit seizoen op zijn buik kan schrijven • Beter nieuws uit Indiana, waar Pacers­coach Frank Vogel liet weten te verwachten al weer voor de All Star break te kunnen beschikken over Danny Granger.

Granger kwam dit seizoen nog niet in actie in verband met patellar tendinosis in zijn linkerknie •

Aan de saga rondom de ver­

koop van de Phoenix Coyotes komt vooralsnog geen einde.

Greg Jamison, oud­algemeen directeur van de San Jose Sharks en de beoogde koper, bleek niet op tijd genoeg geld bij elkaar te kunnen krijgen.

Hierdoor liep het leasecontract met de stad Glendale, de thuisbasis van de Coyotes, afgelopen vrijdag af en ziet het er steeds meer naar uit dat de club Arizona toch gaat verlaten • De New York Islanders wonnen afgelopen donderdag met 4­5 bij de New Jersey Devils. Coach Jack Capuano miste echter het beslissende doelpunt in de verlenging, omdat hij op dat moment verzorgd werd. In de derde periode kwam de puck onzacht in aanraking met Capuano’s gezicht. De Devils zijn zonder twijfel niet het favoriete team van Capuano. Eerder dit seizoen moest hij de thuiswedstrijd tegen deze ploeg ook al missen omdat hij op het laatste moment in het ziekenhuis werd opgenomen vanwege nierstenen • De Ottawa Senators moeten het voorlopig zonder hun sterspeler Jason Spezza stellen.

De 29­jarige aanvaller onderging vrijdag een operatie aan zijn rug en het is nog niet duidelijk hoelang hij uit de roulatie is • De Minnesota Wild­fans kunnen hun geluk niet op.

Benzinestation­keten SuperAmerica bedacht een actie waarbij klanten bij elke goal van de Wild maar liefst één hele cent korting krijgen op hun tankbeurt. Dat is toch mooi meegenomen in deze tijden van crisis.

Het was even stil, maar

het volgde dopingverhaal beheerst alweer de head­ lines in Amerika. Move over Lance Armstrong! Alex Rodríguez is nu de kop van Jut. Opgetekend in een groot verhaal van Miami New Times staat dat de 38­jarige honkballer van de New York Yankees nog altijd gebruik zou maken van PED’s.

A­Rod bekende in 2009 dat hij tussen 2001 en 2003 snoepte uit de pot van verboden middelen, maar dat hij sindsdien niet meer vals speelt • In het rapport worden ook de namen genoemd van Nelson Cruz en Gio González.

Vooral de naam van González is opmerkelijk. Er wordt eigenlijk geen bewijs genoemd en het middel waar het eventueel om zou gaan staat niet eens op de lijst van verboden middelen van de MLB. Het lijkt de wielersport wel. Schuldig totdat het tegendeel bewezen is • Pitcher Kenley Jansen komt niet voor Nederland uit tijdens de World Baseball Classic.

Korte stop Jurickson Profar en werper Jair Jurrjens twijfelen nog • Shaun Marcum gaat vanaf nu pitchen voor de de New York Mets.

The Metropolitans hebben het vertrek van R.A. Dickey aardig kunnen opvangen. Johan Santana, Jon Niese, Matt Harvey en Dillon Gee maken de starting rotation compleet • Martín Prado en de Arizona Diamondbacks zijn een vierjarige verbintenis overeen­ gekomen. Prado was onderdeel van de trade rond Justin Upton en dat viel de 29­jarige infielder rauw op zijn dak •

TEKST PIETER HORSTMAN

De Orlando Magic verloren afgelopen week

op eenvoudige wijze op bezoek bij de Brooklyn Nets. Deron Williams maakte twintig punten voor het team uit New York en Nikola Vucevic scoorde achttien punten en greep negen rebounds voor het team uit de staat Florida.

Niemand maakte het eigenlijk iets uit wat er die dinsdag gebeurde in het Barclays Center en iedereen was gematigd blij met de uitslag. De Nets pakten een noodzakelijke overwinning in jacht op een goeie plek in de play­offs en ook in Orlando loopt alles weer volgens plan.

Half december moet er in de kantoren van de Magic wat meer spanning in de lucht hebben gehangen. Het team van de nieuwe coach Jacque Vaughn speelde namelijk best aardig basketball en had van zijn eerste 25 duels er maar liefst twaalf winnend afgesloten. Ze leken zelfs mee te gaan doen om dat laatste plekje van de play­offs in het oosten. Dat was toch helemaal niet de bedoeling toen de Magic afgelopen zomer Dwight Howard lieten vertrekken en het helemaal over een andere boeg gooiden?

Niemand in de NBA wil

namelijk meedoen om dat laatste plekje van de play­offs. Middelmatig­ heid (aka Basketball Hell) is het ergste waar een team in terecht kan komen. Vastzit­ tend aan contracten van spelers die je geen titel kunnen bezorgen en geen kans op een goede speler uit de draft omdat je altijd maar tussen die zes tot tien seed eindigt.

Inmiddels heeft het team uit Orlando zich herpakt.

Sinds de kerst hebben de Magic nog maar twee wedstrijden gewonnen. De play­offs gaan ze niet halen en de procentuele kans op een goede draftpositie neemt met de wedstrijd toe. Zoals gezegd: vorige week dinsdagavond liep alles in Brooklyn volgens plan: 77­97. •

Het hele jaar waren er twijfels rondom de Ravens: contenders of pretenders? Het aflopende contract van hun quarterback Joe Flacco riep ook telkens de vraag op of hij wel echt tot de beste quarterbacks van de NFL behoorde. Zondag legde Flacco alle critici eigenhandig het zwijgen op.

Voor Flacco en de Baltimore Ravens was het een avond om nooit te vergeten, en een memorabel laatste hoofdstuk in een tumultueus seizoen, want dat was het zeker voor de Ravens. Wie gaf de Ravens immers nog een kans eind december? Toen verloren ze thuis van Pittsburgh (20­23) en Denver (17­34) en werd er uit van Washington (28­31) en Cincinnati (17­23) verloren. De enige overwinning in december kwam tegen de New York Giants (33­14) en hiermee voorkwamen de Ravens dat divisierivaal Cincinnati de divisie won.

Feit was echter dat vier van de laatste vijf reguliere seizoenswedstrijden verloren gingen en dat er meer vragen dan antwoorden waren. De Ravens gingen in allerbelabberdste vorm de playoffs in.

De Baltimore Ravens bleven echter altijd

in zichzelf geloven. Tijdens de genoemde horrorserie in december, in de slotfase van de playoffwedstrijd tegen Denver en ook toen de 49ers zondag een voorsprong van 22 punten bijna wegpoetsten: iedereen schreef de Ravens af, maar keer op keer kwamen Flacco en de zijnen de tegenslagen te boven.

Tegenslag kenmerkte dit seizoen voor de Ravens. Ray Lewis scheurde in oktober zijn rechtertricep af. Het leek einde oefening voor Lewis, maar hij kwam in de playoff­ wedstrijd tegen Indianapolis terug voor one last dance in Baltimore, en was tot en

met de climax van afgelopen zondag emo­ tionele leider van dit team. Verder was er Torrey Smith, de wide receiver wiens broer op 21 september kwam te overlijden na een motorongeluk. Twee dagen later speelde Smith tegen de Patriots, en met twee touchdowns bezorgde hij de Ravens een overwinning. Tot slot besloot coach John Harbaugh na een teleurstellend verlies tegen Washington de offensive coördinator, Cam Cameron, aan de kant te schuiven. Jim Caldwell werd Camerons plaatsvervanger, in de hoop dat hij de offense weer op gang zou krijgen voordat het te laat was. Het resultaat hiervan zagen we zondag.

Juiste moment

Steeds vonden de Ravens een manier om er bovenop te komen. Het was lang niet altijd mooi, maar zoals John Har­

baugh zei: “Hoe kon het anders? Het is nooit mooi. Het is nooit perfect. Zo zijn wij, en vandaag waren we weer onszelf.”

Beter kon Harbaugh het niet omschrijven, want vlekkeloos was het zeker niet. De Ravens gaven in de eerste helft een demonstratie van jewelste, maar één helft en één stroomstoring later waren de Ravens helemaal de kluts kwijt.

Toen het om de knikkers ging stond de Ravens defense echter zijn mannetje.

Ray Lewis moest en zou de 49ers niet laten scoren toen zij in de slotfase de comeback probeerden te voltooien.

Van een voorsprong van 22 pun­ ten waren er nog maar vijf over.

Uitgerekend een rookie, Jimmy Smith, voorkwam dat Michael Crabtree de potentieel winnende pass van Kaepernick kon vangen.

Het toont de kracht aan van deze Baltimore Ravens. Jimmy Smith had als first­round pick een teleurstellend seizoen achter de rug, maar toch stond ook hij er zondag wan­ neer het nodig was.

Nog een voorbeeld hiervan is Jacoby

met Colin Kaepernick als quarterback was het team tot veel in staat. In de NFC Jones. In het tweede kwart vond Joe Championship Game was er een Flacco zijn derde wide­out en Jones, zelf afkomstig uit New Orleans, rondde het op succesvolle comeback tegen Atlanta. Nu acrobatische wijze af. Na de indrukwekkende was dit echter net een brug te ver. De halftimeshow van Beyoncé deed Jones er 49ers gingen strijdend ten onder en deden bijna het onmogelijke. Bijna is nog een schepje bovenop: een 108 yard niet genoeg, maar Jim Harbaugh en kickoff return voor een touchdown.

Colin Kaepernick zullen vast nog wel een Jacoby Jones deed letterlijk en figuurlijk de lichten uit voor de San Francisco 49ers. kans op glorie krijgen.

Respect

Deze zondag was echter

voor de Baltimore Ravens.

De San Francisco 49ers kunnen Zij knokten en vochten echter trots op zichzelf zijn. zich naar de overwinning Zij hebben ook genoeg waarmee Ray Lewis zijn carrière op de meest tegenslagen gekend, maar mooie wijze kon afsluiten.

Hij was de enige Raven die er in 2000 al bij was, en kan nu met een tweede ring het spelletje vaarwel zeggen.

Zo kreeg dit mooie NFL­seizoen een waar­dig einde. Er waren veel revelaties, verras­singen, teleurstellingen, en dit alles kwam tot zijn hoogtepunt afgelopen zondag.

John Harbaugh won de broedertwist van ‘broertje’ Jim, maar gaf na afloop toe dat hij er kapot van was omdat hij wist dat hij zijn broer een geweldige kans op roem had ontnomen. Zo kende het grote Harbaugh feestje ook een donkere zijde.

Joe Flacco legde de critici het zwijgen op en mag zich nu met recht een elite quarter­ back noemen. Hij werd de Super Bowl MVP en leidde zijn team naar de overwinning. Hij beëindigde zijn indrukwekkende playoff­ reeks met elf touchdown passes en nul (0!) intercep­ties. Flacco gaat nu met een ring richting de onderhandelingstafel om zijn aflopende verbintenis in Baltimore te verlengen.

En Ray Lewis? De tranen hield hij ditmaal binnen. Wel richtte Ray zich wederom tot de Heer en al rukkend aan de CBS­ microfoon van Jim Nantz bedankte hij God voor de overwinning. Het was een mooi en passend einde voor Lewis’ illustere carrière. De Ravens wonnen zondag mede dankzij hem, Joe Flacco, Jacoby Jones, Anquan Boldin, Ed Reed en nog vele anderen… en ook met een beetje hulp van boven. •

De Pro Bowl­farce

Alle Amerikanen en hun moeders

klaagden vorige week steen en been over de Pro Bowl. Dit door commissioner Roger Goodell met de moed der wanhoop overeind gehouden gedrocht van een NFL All­Star Game, vindt ieder jaar plaats tussen de Conference Championships en de Super Bowl en heeft zich daarmee vreemd genoeg een plek toegeëigend binnen de onbetwiste hoogtijdagen van het NFL­seizoen. Het contrast tussen de beide grandioze playoffrondes en de Pro Bowl had echter niet groter kunnen zijn.

Kort gezegd: zelfs wanneer je met een condi­ tionele achterstand van een klein decennium het veld zou betreden in de, toegegeven, uiterst aantrekkelijke kledij der gladiatoren voor een potje ouderwets football, sla je in de Pro Bowl geen modderfiguur. Want die honneurs worden met liefde en plezier waargenomen door de heren professionals.

Gemiste tackles en niet bestaande defensies zijn nog de minste zorgen in een wedstrijd die ontsierd wordt door theekransjes op het veld, spelers die gerust even van team wisselen of afmelding nummertje 1 tot en met 37 van al die vermoeide uitblinkers.

Want dat er een goed excuus is voor de

profs om het rustig aan te doen tijdens dit uiterst gezellige samenzijn is duidelijk.

Football is een gewelddadige sport die je met de volle 100% inzet speelt of helemaal niet. De duurbetaalde vedettes hebben er bovendien een loodzwaar seizoen opzitten, waarin zestien wedstrijden lang een knie in puin of een zware hersenschudding op de loer ligt. En als klap op de vuurpijl wordt de wedstrijd ook nog eens in Honolulu, Hawaii gespeeld. Er zijn mensen die voor minder een dagje vrij nemen. •

Paul Klomp.

• I'm so sick and tired of Ray Lewis. Dit is namelijk niet de persoonlijke Super Bowl van Lewis, weet je. – CBS­ analist Boomer Esiason voor de wedstrijd • Als ik Jim Harbaugh was, dan had ik van zijn gedrag volop gebruik gemaakt. Heb je die gouden schoentjes van die gozer gezien? Doe er wat aan! – Nogmaals Boomer Esiason over Ray Lewis • Het staat buiten kijf dat er bij de laatste play sprake was van pass interference en holding tegen Michael Crabtree. – 49ers coach Jim Harbaugh direct na de wedstrijd • Het is zoals het is, man. Het was de laatste play en ik ga de scheidsrechters niet de schuld geven. Het is zoals het is.

Het kwam aan op de laatste play en het mocht niet zo zijn.

Als iemand je vastpakt verwacht je de call, maar je kan niet zeuren als het niet gebeurt. Het is zoals het is. – 49ers receiver Michael Crabtree op NFL.com • Je kan dingen op een makkelijke manier doen, je kan ze op een moeilijke manier doen en je kan ze op de Ravensmanier doen. We wisten dat we de wedstrijd konden winnen. De laatste drive moesten we op tijd stoppen en dat is gelukt. – Ravens linebacker Terrell Suggs • Hij is speciaal. Ik haat quarterbacks, maar ik ben een fan van hem. Hij is bijzonder, dat team is bijzonder, maar de Ravens zijn wereldkampioen. – Ravens linebacker Terrell Suggs over Colin Kaepernick en de 49ers • Het is moeilijk. Veel moeilijker dan ik van tevoren had gedacht. Pijnlijk ook. – Ravens coach John Harbaugh over winnen van zijn jongere broer • Wellicht hadden we met andere plays moeten komen, maar dat is de mening van een speler. Greg Roman neemt de beslissingen. Wij moeten die beslissingen respecteren en uitvoeren. Greg geloofde er in, wij geloofden erin maar uiteindelijk werkte het niet. – 49ers tight end Vernon Davis over offensive coordinator Greg Roman en zijn playcalling tijdens de laatste drive.

• Ik ben wel wat verbaasd, maar het is de beslissing van de coach. Zoals met alles, als het lukt ben je een genie, mislukt het dan heb je het verprutst. – 49ers safety Donte Whitner over de playcalling tijdens de laatste drive.

• Ravens­eigenaar Steve Bisciotti zei tegen me dat als we de Super Bowl zouden winnen, ik terug kon komen met mijn contracteisen. En dat is precies wat ik ga doen. – Ravens quarterback Joe Flacco over zijn onderhandelingen voor een nieuw contract.

• De Baltimore Ravens hebben bewezen over kracht en doorzettingsvermogen te beschikken. – Burgemeester Stephanie Rawlings­Blake van Baltimore.

• Je moet wachten. Football is een spel van aanpassingen.

De omstandigheden doen er niet toe, dat zeg ik al het hele jaar. Je moet overal kunnen presteren. – 49ers running back Frank Gore.

• Shiiiiiiiiiiiit. – Senator Clay Davis

Noem ze de directeuren van de Baltimore

School of Defensive Excellence. Sinds de draft van respectievelijk 1996 en 2002 waren Lewis en Reed bakens in de bij vlagen volslagen krasvaste verdedigingslinie. Linebacker Lewis en full safety Reed zijn kinderen van Baltimore. Nooit droegen ze een andere jersey, behalve dan die van de AFC in ontelbare Pro Bowls. De Ravens zonder Lewis en Reed: is dat nog voor te stellen? Al is het antwoord op die vraag een overtuigend NEE, de fans zullen er toch aan moeten wennen.

Heilig

Ray Lewis gaat met pensioen als de ultieme held van Baltimore. Dopinggeruchten? Baltimore lacht ze weg. Verdenkingen van moord? Allang vergeten. Dwepen met het Opperwezen? Saint Lewis IS het opperwezen. Lewis begon zijn imposante en omstreden carrière met een sack op Jim Harbaugh en ziet afsluitend de huidige 49ers­coach op vrijwel eendere wijze afdruipen.

Lewis maakte als enige speler de twee Super

Bowls van de Ravens mee en won ze allebei. Al had hij ditmaal niet de onbetwiste leidersrol die hij in 2000/2001 tegen de New York Giants had, Lewis’ aanwezigheid in New Orleans gaf de Ravens wel degelijk iets onoverwinnelijks. Dit begon al voor de kickoff: met overdadig raven­ zwart gewreven gezicht, emotioneel America the Beautiful en The Star Spangled Banner meezingend, zagen tegenstanders, toeschouwers en televisiekijkers een man die uitstraalde niet als verliezer van het veld te willen gaan.

En dan dat andere slot op de deur. De man die in relatieve stilte wel een sleutelrol had. De man die de enige interceptie van de wedstrijd op zijn naam kreeg. Ed Reed, die vijandelijke passes als een magneet in zijn handen kan doen belanden.

Hij had een beslissende rol en verdiende daar zijn eerste ring mee. In zijn geboortestaat Louisiana nog wel.

Hoe nu verder?

Reed vreest dat de Ravens op termijn pas echt zullen merken wat een team zonder zijn verdedigingscollega inhoudt. “Ik weet niet of de organisatie en de fans zich al echt realiseren wat het vertrek van Lewis betekent”, vertrouwde hij

USA Today­journalist Robert Klemko toe. “Zijn arbeidsmoraal is uniek wat mij betreft. Ik bewon­ der hem om zijn trainingsintensiteit, maar deze inzet toont hij ook in het dagelijkse leven en als man, vader, broer en vriend. Hij is het voorbeeld van werkethiek en brengt dat over op de rest van het team.”

Zien we volgend jaar een Ravens­team zonder

Lewis, zonder Reed? Het kan maar zo. Reed is free agent en dat is slecht nieuws voor de fran­ chise en zijn fans, omdat ook de wedergeboren elite quarterback Joe Flacco dat is. Vrijwel zeker plakken de hoge heren in Baltimore de franchise tag op Flacco, wat het ijskonijn een miljoentje of twintig zal opleveren. Hoe groot is dan het stuk taart voor Reed nog? Reed liet zich in de afgelo­ pen weken uit over zijn toekomst. New England Patriots, dat team ziet hij wel zitten. Defensief valt er iets te verbeteren en het team uit Boston doet ieder jaar mee om de Vince Lombardi Trophy. De liefde lijkt wederzijds, want Pats head coach Bill Belichick en quarterback Tom Brady raken niet uitgepraat over de full safety.

Crunchtime

Toch zouden de Ravens goed over het behouden van Reed moeten nadenken (en dat zullen ze ook best doen), gezien zijn statistieken dit seizoen.

Reed verzamelde zoveel tackles als sinds 2006 niet meer (58 in 2012, 59 toen) en er lijkt nog geen sleet op te zitten. Bovendien heeft hij de uitstraling van een kampioen en is zijn gave voor de interceptie goud waard.

Toen het momentum met een klik van een

lichtschakelaar naar de 49ers overhelde, leek het even goed mis met de Ravens. Licht uit, Niners aan. Colin Kaepernicks heroïsche derde kwart maakte de wedstrijd weer spannend en de defense hing murw gebeukt in de boarding van de Mercedes­Benz Superdome. Met een voor­ sprong van twee punten en nog tien minuten op de klok in het laatste kwart, trokken de verdedi­ gers de broekriem weer aan. De Baltimore D stond weer als een vesting en dwong de 49ers offense op het moment suprême tot stoppen in de red zone.

Defense wins championships, en Lewis en Reed kunnen er voor altijd mee pronken. In Baltimore of elders.

Maar liefst drie keer was Randy Moss er zo

ontzettend dichtbij. In 2008 waren zijn Pats een seizoen lang schier onverslaanbaar ­ tot die ene dag in februari.

Twee jaar later strandde z'n Vikings­schip in New

Orleans, toen Brett Favre zich aan het slot van de NFC Title Game weer 'ns een keer te overmoedig toonde.

Nu, in 2013, als 49er, had het dan alsnog moeten gebeuren. Drie maal is scheepsrecht, niet waar?

In de week vooraf had hij zich tijdens Media Day nog danig doen gelden. Vertelde tegen een ieder die het wilde horen dat hij ontevreden was over zijn rol binnen de ploeg van Jim Harbaugh. En hij benoemde zichzelf tussen neus en lippen door ook maar even tot Beste Receiver aller tijden.

Het leverde hem uiteraard de hoon van de

natie op. Daarvoor hoef je zijn stats alleen maar even naast die van Jerry Rice te leggen. Wat Moss in feite bedoelde te zeggen, was dat hij football's greatest deep threat aller tijden is (was), een speler wiens spel een complete generatie defensive coordinators dwong hun kijk op defense te doen veranderen. En daar was geen woord van gelogen.

Moss, 35 jaar oud inmiddels, kan terugkijken op een dijk van een carriere ­ eentje die al sinds z'n college­tijd bol staat van de incidenten. In my book is hij de leider van de achtervolgende groep Terrell Owens en Cris Carter, nog steeds op respectabele afstand van Jerry Rice, dat wel.

Op de eerste dag dat ie eligable is, zal er voor

Randy Moss een plaatsje vrij zijn in Canton, OH. Hij was er echter maar wat graag aangeschoven met een ring om zijn vinger. Het mocht ­ helaas ­ niet zo zijn. Daarvoor waren zijn twee catches for 41 yards afgelopen zondag niet voldoende. Moss zal het derhalve moeten doen met een nachtkaars. The winner takes it all, the loser standing small, weet hij als geen ander. • (GJD)

Matthijs!

I

s het jou ook opgevallen? Met de All­Star break en de trade deadline voor de deur zijn de wedstrijden in de NBA direct stukken minder leuk om te volgen. Het lijkt wel of teams expres met de handrem er op spelen. Oké, Kyrie Irving is nog steeds ziekelijk spectaculair in het vierde kwart en het duo Kevin Durant en LeBron James verzorgt iedere avond non­stop hoge kwaliteit NBA­porno.

Maar verder kunnen de games me matig boeien op het moment. Weet je wat ik interssanter vind? De al dan niet gescripte media­oorlog tussen NBA­talking heads van TNT en ESPN. Volg je dat een beetje? Bij TNT hebben ze de legendarische Charles 'Chuck' Barkley en Shaquille O'Neal aan tafel zitten. Bij ESPN verzorgen levende legende Magic Johnson en oud­prof Jalen Rose de halftime­shows. En deze twee crews hebben dus zogenaamd ruzie met elkaar. Alles voor de kijkcijfers. Maar het gaat hard tegen hard. Vooral op Twitter waar Shaq zijn 6,6 miljoen followers behoorlijk opstookt.

Het is de bedoeling dat beide crews het tegen elkaar gaan opnemen tijdens All­ Stars weekend. Op wie zet jij je geld?

Peter!

I

k geloof dat de LA Clippers zondagavond heel hard hun best deden om jouw gelijk te bewijzen. Verliezen van de Boston Celtics en een drietje van PeePee vanuit zijn rolstoel. Een Boston zonder Rondo vanwege een geëxplodeerde knieband. Die vervolgens alles winnen alsof het de jaren '80 is. Kan maar één ding betekenen: de NBA­teams zijn toe aan break. Mooi moment voor de TV­crew om in te stappen qua entertainment. Shaq en Chuck tegen Rose en Magic.

Mag Rose de honkbalknuppel die hij altijd bij zich draagt inzetten? En Magic zijn AIDS? In dat geval winnen Rose en Magic. Chuck is net Ton Elias met wat meer talent voor rebounds. Shaq gaat alleen maar zitten geiten. Dus ik zet mijn geld op Jalen en Magic. Tenzij het een hotdog eating contest is. Dan ga ik voor Barkley.

Matthijs!

Dat is wel even wat anders dan de laffe net­niet media­oorlogjes in Nederland. Ik

bedoel: zie jij Johan Derksen en Rene van de Gijp (RTL) ooit Jack van Gelder en Jan

Halst (NOS) uitdagen voor een potje voetbal/egoboost op nationale TV? Om daarmee voor eens en voor altijd te bepalen wie de langste heeft in sportanaliticiland? Eigenlijk gaan talkingheads hier in NL poeslief met elkaar om. Hier een klein steekje onder de gordel. Daar een ongevaarlijk grapje. Maar nooit full blown loopgravenoorlog. Dat pakken ze in de USA toch beter aan. Shaq is Jalen Rose inmiddels aan het sarren op Twitter met fotoshops van ringloze Jalen Rose als zwerver die de vijf kampioensringen van godfather Shaq kust. Beide shows (Inside NBA en NBA Countdown) hebben humor, zelfspot en zijn echt de moeite van het kijken waard. Check de beelden op YouTube en geniet.

Weet je wat trouwens ook een goede mop is? De Lakers hebben weer eens gewonnen. Badoem tsss!

Peter!

Nederland heeft geen personalities in sportwereld. Een extravagante,

atletische en charismatische freak als Shaq in het Nederlands voetbal?

Is er niet. En ook in de sportmedia zijn grote persoonlijkheden niet te vinden in ons land. De grootste namen, zoals Johan Derksen en vroeger Hugo Borst, zijn eerder anti­personalities. Daardoor ook een compleet gebrek aan schitterende en hilarische ego wars zoals die tussen Jalen Rose en Shaq. Bovendien zitten we in dit land alleen maar poldermodellend te analyseren, terwijl de Amerikanen daarnaast ook het drama en de narrative in de wedstrijden en de sporthelden weten te vinden. Gecombineerd met het charisma en de humor van de sportanalisten maakt dat van voor­ en nabeschouwingen een soort soaps voor mannen en versterkt dat de sportbeleving voor de kijker.

Hey, maar in Nederland hebben we Ronald Waterreus, Jan van Halst en Ria Visser. Ook leuk.

Matthijs!

Vergeet Mart Smeets niet! De Martzilla Smartosauriër. Die geeft

tegenwoordig commentaar bij basketball op Sport1. Niet dat ik daar vaak naar kijk aangezien ik League Pass heb, maar Smeets ziet zichzelf natuurlijk wel als de enige basketbal­analiticus­eindbaas­god van Nederland. En terecht. Het jammere is alleen, ik heb hem nog niet één NBA­wedstrijd horen becommentariëren. Alleen maar nietszeggende flutpotjes in de EuroLeague die niemand wil zien. Please Mart, namens twee *kuch* diehard fans: Vergeet het schaatsen en wielrennen. Neem de NBA op je schouders, claim die troon als allerbeste basketballprofessor van dit land en verzorg een mediarel van epische proporties. Maakt niet uit waarover. Dit saaie landje van ingekakte analitici snakt er naar! •

Het lijkt al weer een eeuwigheid gele­

maximale contract bieden zonder in de luxury tax te belanden. The Beard den, maar het was in 2011 dat de NBA een lock­out meemaakte die twee maan­ vertrok naar Houston. De impact van de trade voor de Thunder op de langere den van het seizoen kostte. In de jaren termijn zal nog moeten blijken. Het voorafgaande aan de lock­out hadden uitstekende spel dat Harden in de play­ NBA­teams meer dan driehonderd offs van afgelopen seizoen liet zien, miljoen dollar verloren, vijftien teams buiten de finale tegen de Heat, lijkt zaten in de rode cijfers en dat moest in Kevin Martin echter niet te gaan de nieuwe overeenkomst worden evenaren. Er komt dus meer druk op opgelost. In de cao moest worden Kevin Durant en Russell Westbrook. gezorgd dat er een meer gelijkwaardige Vorige week volgde wederom een trade financiële, en dus ook sportieve, als gevolg van de nieuwe regelgeving verdeling zou komen in de league. Met rond de luxury tax. De Memphis een focus op zo snel mogelijk weer basketballen, gingen de spelers akkoord Grizzlies moesten een topsalaris laten gaan en Rudy Gay was de speler die met een lager percentage van het basketball gerelateerde inkomen (van 57 vertrok. De Grizzlies kregen er Tayshaun Prince voor terug, maar ook procent naar 50 procent), een veel hier moet nog blijken wat de sportieve hogere luxury tax en een plan voor gevolgen zijn van de trade voor de revenu sharing. Nu ruim een jaar later Grizzlies. beginnen de gevolgen van de overeen­ komst langzaam duidelijk te worden. et mooie van de trades is natuurlijk dat er inderdaad een soort van De Thunder, een kampioenskandidaat gelijkheid komt. In plaats van het trio maar ook een team in een relatief Zach Randolph, Marc Gasol en Rudy kleine markt, konden Harden niet zijn Gay, is het nu het duo Randolph en

H

Gasol en is Gay de grote man bij de Raptors. Niet dat Toronto nu ineens om de prijzen mee gaat doen, maar het team heeft zeker meer potentie gekregen. Hetzelfde geldt voor de Thunder en de Houston Rockets. Niks Big Three in OKC, niks Kevin Durant, Russell Westbrook en James Harden, het gebroederlijke trio. Nope, alleen nog Durant en Westbrook. Harden verovert de league nu in zijn eentje en maakt van Houston ineens een realistische play­offkandidaat. “Ik was erg verbaasd dat OKC hem liet gaan”, zei Dirk Nowitzki in een reactie. “Maar de Thunder missen niet heel veel, met Kevin Martin op de bank. En Harden speelt geweldig in Houston en beide teams spelen voor de play­offs.” Zie hier de essentie van Het Nieuwe Basketball.

Grote markten

Het pijnpunt is alleen dat mensen als Jerry Buss, James Dolan, Mikhail Prokhorov of Micky Arison extreem veel geld hebben. Bij clubs in de grote markten als de Lakers, Knicks, Nets en Heat komt er genoeg geld binnen uit tv­overeenkomsten en merchandising, dus die mannen willen die luxury tax wel op tafel leggen voor het behalen van succes. Echter, een hoog salaris is geen garantie voor de titel. Ook die clubs zullen op een gegeven moment waarschijnlijk een pas op de plaats moeten maken. Dat is in elk geval het idee.

Ondertussen is het voor eigenaren

als die van de Grizzlies prima zaken doen. Het behalen van sportief succes

is niet langer noodzakelijk om succesvol een basketballploeg te runnen. Vooral dankzij het nieuwe revenu sharing systeem dat volgend jaar in de NBA wordt gebruikt, profiteren kleinere clubs ook van de miljoenen die worden verdiend in Los Angeles en New York.

Er was een tijd dat drie het gouden

getal was. Drie topspelers, de Big Three, waren een goede stap in de richting van een titel, zie recentelijk de Boston Celtics en Miami Heat. De nieuwe realiteit is dat met de luxury tax het overgrote deel van de teams het zich niet kan veroorloven om over de grens te gaan, wat inhoudt dat twee grote contracten voor twee toppers het maximum is. Het is wat dat betreft interessant om te

zien wat de Miami Heat na volgend seizoen van plan zijn met hun drie sterren. Is de club uit Florida in staat om James, Wade en Bosh bij elkaar te houden?

Of moet

één van de drie zijn heil ergens anders gaan zoeken? Wie gaat dat dan worden? En hoe lossen de Heat dit op qua personeels­ bezetting?

Kader op pagina 46, slot op pagina 48.

De Lakers zitten dit seizoen op een salaris van

100 miljoen dollar. Met de verhoging in het con­ tract van Kobe Bryant, van 27 miljoen naar 30 miljoen dollar, kun je er zeker van zijn dat de club ook volgend jaar minimaal op dat bedrag uitkomt.

Het salarisplafond lag dit jaar op iets meer dan 58 miljoen dollar en de grens voor het betalen van de luxury tax op 70 miljoen dollar. Dat betekent dus dat de Lakers over het seizoen 2013­2014 over dertig miljoen dollar belasting moeten gaan betalen. De afgelopen twee seizoenen kwam dat vanwege de dollar voor dollar regel neer op 30 miljoen. Volgend seizoen vervalt deze regel en geldt de volgende voorwaarde.

0­5 miljoen: 1,50 dollar (7,5 miljoen) 5­10 miljoen: 1,75 dollar (8,75 miljoen) 10­15 miljoen: 2,50 dollar (12,5 miljoen) 15­20 miljoen: 3,25 dollar (16,25 miljoen) 20­25 miljoen: 3,75 dollar (18,75 miljoen) 25­30 miljoen, 4,25 dollar (21,25 miljoen)

In plaats van 30 miljoen dollar,

betalen de Lakers volgend seizoen dus minimaal 85 miljoen dollar. Om het nog extremer te maken, het jaar erna zijn de Lakers helemaal aan de beurt, omdat ze dan in de zogeheten repeater tax vallen.

Voor teams die de voorgaande drie jaren in de luxury tax vielen.

Dan komt er overal nog een dollar bovenop, wat dus een plus van dertig miljoen betekent.

Oftewel een totale belasting van 115 miljoen dollar, uitgaande van een salarispost van 100 miljoen dollar. In deze berekening is het revenu sharing systeem dat volgend jaar ingaat nog niet meegenomen. Iets dat de Lakers naar verluidt ook 50 miljoen dollar gaat kosten.

Winnen

Sportief succes is voor spelers misschien wel de nieuwe toekomst.

James Harden koos voor het grote geld, voor de spotlights van een startersrol (een plek die hij bij de Thunder misschien ook ooit wel had gekregen) en liet de kans om te spelen voor een kampioensploeg en het winnen van een titel achter zich.

LeBron James voerde de discissie de afgelopen week echter naar een ander punt, namelijk dat hij in eerste instantie basketbalt om te winnen, om sportief succesvol te zijn, niet voor het geld. “Het gaat niet alleen om het geld, het gaat om winnen. Drie goede spelers zijn nodig om grote prestaties te leveren. Om dit soort teams te houden, moeten spelers misschien gewoon minder geld accepteren.”

Ergens bij een

conference call met teameige­ naren klonken de glazen vol cham­ pagne en werd er getoost op de woorden van The King. •

Amigos para siempre Vriendschap in topsport is iets wat je niet vaak ziet. Het is voornamelijk een individu­ ele aangelegenheid. Ook in teamsporten.

Daarom was het aandoenlijk dat in de zo harde NBA­wereld de ene Spanjaard het opnam voor de andere Span­ jaard. De ene Spanjaard vond dat de andere Spanjaard niet eerlijk werd behandeld. Hij was zo goed, hij kon zo veel en hij werd niet serieus genomen door elke keer maar weer te praten over mogelijke trades. Het was zeg maar, gewoon niet eerlijk.

Dat vond die andere Spanjaard zelf ook.

Toen hij in het vierde kwart even niet in het veld kwam, kreeg hij ineens een grote mond.

Normaal gesproken durft ie niets te zeggen, moet zijn vriend Ik­zeg­wat­ik­wil­want­ik­ ben­de­beste­van­de­wereld het voor hem opnemen, maar nu ineens was ie niet blij.

Soms is het gewoon niet fijn om Pau Gasol te zijn. Maar wat een lekker idee dat je dan in Ricky Rubio iemand hebt die het wel in je ziet zitten. “Als ze ‘m niet meer willen, kan ie wel hier komen." Vrienden ok, maar ik ga van ze lang zal ze leven niet naar Minnesota, zal Pau hebben gedacht.

Wie ook vrienden zouden moeten worden zijn Greg Oden en Brandon Roy. Samen werken aan herstel, samen wedstrijden van de Trail Blazers bezoeken en samen op zoek naar Ander Werk. Roy kwam deze zomer terug bij de Timberwolves, maar het einde is weer nabij, Oden wil het nog een keer probe­ ren en staat in de belangstelling van de Heat.

Jongens, accepteer nou gewoon dat jullie lichaam niet is gemaakt voor topsport. Het is een pijnlijke constatering, maar get over it. Vrienden voor het leven! •

Jan Willem Zeldenrust.

Gringos

Leander Schaerlaeckens is voetbalcolumnist voor FoxSports in Amerika. Hij zal via deze column de komende acht maanden verslag doen van de WK kwalificatie van de Verenigde Staten en alle unieke moeilijkheden die daarmee gepaard gaan.

SAN PEDRO, HONDURAS – De weg naar het WK in Brazilie begint voor de

Verenigde Staten hier, op deze landingsbaan, gelegen aan de buitenrand van de moordlustigste stad te wereld. Om de charterjet van de Amerikanen staat een cordon soldaten met mitrailleurs.

Ze zijn vanuit Miami, waar ze in het zonnetje op de schitterende campus van Florida International University nog in alle rust een lichte training afwerkten, naar Honduras gevlogen voor de eerste wedstrijd in de laatste fase van WK­kwalificatie. Ze maken deel uit van de CONCACAF­regio, die Noord­ en Midden­Amerika alsook de Caraïben behelst. In de laatste ronde zitten ook Mexico, Costa Rica, Panama en Jamaïca.

Op papier zijn het op Mexico na voor de Verenigde Staten allemaal vrij makkelijk te overwinnen tegenstanders. Amerika is op voetbalgebied ver gekomen. Op twee van de laatste drie WK’s stonden ze bij de laatste 16, in 2002 werden ze door een arbitraire dwaling tegen Duitsland van een plek in de halve finales beroofd.

Maar de realiteit is lang zo simpel niet. In dit soort landen kan men het bloed van

de Gringos wel drinken, ondanks dat er massaal naar het Noorden geemigreerd wordt. Een gevaarlijk mengsel van sociale haat en economische afgunst. Men kan het moeilijk verkroppen dat Amerika beter is in hun nationale sport. Dus worden alle mogelijk tactieken ingezet om de Amerikan te intimideren tijdens haar uitwedstrijden. ‘s Nachts lawaai maken buiten het hotel, spugen, zakken urine gooien, alles mag. Zie uit zulke heksenketels tegen defensieve teams elke keer maar eens met drie punten thuis te komen.

Op de landingsbaan stapte Amerika op haar bus. Een colonne politieauto’s verzorgde de beveiliging van de stoet. Maar die werd telkens onderbroken door vier pickup trucks, waarin achterin cameramannen live beeld van de aankomst van de Amerikanen verzorgden voor nationale televisiekanalen. Ze probeerden elkaar af te snijden en reden nog het liefst in de tegenliggende baan. Meerdere auto’s werden zo van de weg gereden.

En toen kwam Amerika bij haar luxehotel, een oase temidden de chaos. Een

mannetje van de ambassade kwam ze vertellen hun hotel te nimmer of te nooit te verlaten zonder politiebegeleiding. Veels te gevaarlijk, in dit straatarme land waar wanhoop heerst.

Ik schrijf deze column onder de palmbomen naast het zwembad, in het zwaar beveiligde hotel. Hier zijn de Amerikanen veilig. Maar morgen, in het stadion, is er geen houden meer aan. •

NAAM: Shea Michael Weber GEBOREN: 14 augustus 1985 (Sicamous, BC ­ Canada) POSITIE: Two­way defenseman BIJNAAM: Webs TEAM: Nashville Predators VORIGE TEAMS: ­ JUNIOR TEAM: WHL’s Kelowna Rockets DRAFT: 2003, 49th overall (2nd round) DRAFT CLASS: Marc­Andre Fleury 1st, Eric Staal 2nd, Nathan Horton 3rd, Nikolai Zherdev 4th, Thomas Vanek 5th.

CONTRACT: 14 jaar, 2012, $110 miljoen TOTAAL VERDIEND: $15 miljoen ENDORSEMENTS: Vrijwillig woordvoerder You Can Play­campagne tegen homofobie in sport.

PRIJZEN: Olympisch kampioen (2010), Wereldkampioen (2007, 2009), NHL All­Star (2009, 2011, 2012) CAREER STATS: 480 NHL regular season games met 99 goals, 164 assists en 369 strafminuten; 43 NHL play­off games met 10 goals, 10 assists en 37 strafminuten.

STERKE PUNTEN: Imposante verdediger (1 meter 93, 104kg) die door dynamische stijl vaak op de juiste plaats staat voor verwoestende bodychecks of loeiharde schoten op doel.

ZWAKKE PUNTEN: Verliest nog wel eens zijn cool en begaat dan domme overtredingen, met als dieptepunt de worstelmove tegen Henrik Zetterberg in de 2012 Stanley Cup Playoffs.

HALL OF FAME: Hij is nog jong en er ontbreken nogal wat prijzen, maar als hij ‘Smashville’ ooit naar de titel leidt, kan het.

Zijn recente contract gaat in ieder geval wel de geschiedenisboeken in, want Weber tekende de deal in eerste instantie in Philly als de duurste offer sheet ooit.

OVER HEMZELF: •“Weet je, ijshockey is een snelle sport. Ik ging nog even voor

een laatste hit en ben gewoon blij dat we gewonnen hebben en dat ie niet gebles­ seerd is. Maar het zijn wel de playoffs hoor, de playoffs.” Over de Zetterberg­hit.

• “De league is gigantisch. Als kind droom je er van dat je ooit de NHL haalt. Die situatie waarin we ons nu bevinden biedt mij kansen en hopelijk zetten we dit door in de playoffs.” Weber droomt lekker weg.

OVER HEM: • “Het belangrijkste aan Shea Weber is de manier waarop hij de mensen hier behandelt en de manier waarop hij houdt van deze sport. Dat zijn de dingen die veel verder gaan dan zijn statistieken, of dat ie die gast met dat har­ de schot is.” Nashville­coach Barry Trotz • “Zijn acties zijn soms ronduit smerig.”

Henrik Zetterberg SPORT AMERIKA OVER SHEA WEBER: Nu Ryan Suter weg is uit Tennessee, is Weber de overgebleven grote man voor de defense van Nashville.

Als hij zo goed blijft spelen als voorheen kan hij zich manifesteren als een van de beste multi­inzetbare verdedigers in het moderne hockey. Hij moet dan wel nog even die linke geintjes achterwege laten, want zijn schoten – van vaak meer dan 150km/h – doen al voldoende schade aan vijandelijke lijf en leden. Hij is powerplay quarterback, heavy hitter en scoort voor een verdediger opvallend vaak.

Hopelijk groeit Nashville met hem mee, anders was hij beter af geweest in Philadelphia.

EINDCIJFER:

8,5

Marián Hossa komt uit een echt

Direct vanuit de Draft mag Hossa even proeven aan de NHL, maar na zeven ijshockeynest. Zijn vader František was een jaar of tien geleden hoofdcoach van wedstrijden en één magere assist oorde­ len de Senators dat hij beter af is met een het Slowaakse nationale ijshockeyteam en coacht tegenwoordig Spartak Moskou jaartje extra in de Minors. Hij werkt zich in dat jaar op tot All­Star en Rookie of in de KHL, terwijl zijn jongere broertje the Year in de WHL en leidt zijn Marcel ook niet bepaald een onverdienstelijke ijshockeycarrière kent Portland Winterhawks zelfs naar de titel en na enkele seizoen NHL inmiddels ook in het toernooi om de Memorial Cup. Het officieuze Canadese juniorenkam­ in de KHL terecht is gekomen. pioenschap is dankzij Hossa voor even in Hossa groeit op Trenčin (Tsjechoslowa­ handen van een Amerikaanse ploeg. kije), de stad waar andere NHL All­ n de finale loopt hij echter wel een Stars als Boston Bruins­captain Zdeno serieuze knieblessure op. Medespelers Chára en Tomáš Kopecký, Stanley Cup­ winnaar met de Detroit Red Wings, hun duwen hem nog op een stoel rond over

I

jeugd doorbrengen. Hockey is hier de grote sport en in de voetsporen van hun vader spelen de broertjes Hossa al vlug op verdienstelijk niveau mee met HC Dukla Trenčin.

Hier wordt Marián, en later ook

Marcel, opgemerkt door scouts uit de NHL, die in de dan pas 18­jarige Slowaak een on­Europese speler zien, die zijn grote lijf gebruikt om zich een weg naar het doel te banen. Zijn naam valt al vroeg in de 1997 NHL Draft. De Ottawa Senators nemen de gok en draften Marián Hossa als twaalfde overall, dat jaar pas de derde Europeaan op het bord, na Olli Jokinen en Sergei Samsonov.

het ijs tijdens het vieren van de titel, maar later die week blijkt de schade behoorlijk en het leidt tot een uitgestelde rentree in de NHL. Het seizoen 1998/ 1999 begint voor de Slowaak daarom pas in december, maar vijftien doelpunten en vijftien assists in zestig wedstrijden blijkt genoeg om alsnog runner­up te worden in de strijd om de Calder Trophy voor beste rookie, die naar Chris Drury.

Ottawa groeit in de daaropvolgende

jaren uit tot een uitstekende ploeg en is vaak hofleverancier voor All­Star Games.

Sterren als Daniel Alfredsson, Zdeno Chára, Alexei Yashin en Martin Havlát helpen Marián Hossa een handje om jaar in, jaar uit zeker dertig doelpunten

en een veelvoud aan assists mee te pikken. Het enige dat ontbreekt is blinkend zilver.

Vlak na de lockout in 2005 volgt dan

plots die verrassende trade die hem doet belanden in Hotlanta. “We ruilen een appel in voor een appel,” zegt zijn nieuwe baas Don Waddell, de general manager van de Atlanta Thrashers. Marián Hossa vertrekt samen met verdediger Greg De Vries namelijk naar Georgia in ruil voor winger Dany Heatley, die eerder die zomer tijdens een wilde rit zijn Ferrari crashte en daarbij teamgenoot Dan Snyder het leven ontnam.

Hossa is zelf ook niet rouwig om het vertrek. Vaak wordt hij als Senator herinnerd aan een traumatisch incident uit 2001. Tijdens een poging tot een slapshot zwaait Marián in een duel tegen de Toronto Maple Leafs zijn stick te ver omhoog en het puntje van het blad doorboort het oog van tegenstander Bryan Berard. “Dit gebeurt nu eenmaal, het is niet jouw fout,” zegt Berard echter in het ziekenhuis tegen de ontroostbare Hossa, die zich huilend aan zijn bed kwam verontschuldigen.

Lang lijkt de carrière van de Leafs­

verdediger zelfs voorbij en dat voorjaar kan de emotionele Hossa niet over het incident praten. Berard incasseert

uiteindelijk ruim zes miljoen dollar verzekeringsgeld, maar na meerdere operaties herstelt hij wonderwel en keert hij nog voor zes seizoenen terug in de NHL. Een hele geruststelling voor Hossa, die nog geregeld wordt geconfronteerd met de bloederige beelden.

Persoonlijkheid

Toch staat Hossa’s imago van de laatste jaren haaks op zijn warme, maar stille persoonlijkheid. Hij speelt inmiddels alweer drie jaar in Chicago, maar de jaren tussen Atlanta en zijn aankomst in United Center zijn roerig. Ietwat

onterecht bouwt hij het imago van gelukszoeker op. Dat van huurling zelfs, die van contract naar contract springt, omdat persoonlijk succes hem meer waard is dan een band opbouwen met teamgenoten.

De hele kwestie begint als Hossa op

de trade deadline in 2008 naar de Pittsburgh Penguins wordt verscheept voor een hele reeks spelers, prospects en picks. Pittsburgh is dat seizoen naarstig op zoek naar een winger om superster Sidney Crosby te complementeren en ze zien in Hossa de juiste man.

Dat hij bekend staat als playoff choker, doet de Slowaak niets. “Ze roepen maar

wat ze willen. Dat heb ik niet onder controle,” vertelt hij de pers die week. “Ik heb mindere jaren gehad, maar ook hele goeie. Dit jaar voel ik me goed. Heel goed.” Het gaat zelfs zo goed dat de Penguins de Stanley Cup Finals halen, maar in de allerlaatste wedstrijd gaat het mis en de Detroit Red Wings gaan in Pittsburgh met de Cup aan de haal.

“Marián was een cadeautje op de

deadline, echt een cadeau voor mij en mijn teamgenoten om met zo’n talentvolle speler te mogen samenspelen,” zei Sidney Crosby eerder nog, maar na de verloren finale komt de ergernis boven. Publiekelijk zwijgt Hossa, maar ingewijden melden dat hij ontevreden was met Crosby’s egoïstische spel en zijn volgende zet spreekt boekdelen.

Tot grote verbazing van vrijwel iedereen tekent Marián Hossa namelijk geen nieuwe deal in Pittsburgh of een megadeal elders, maar gaat hij voor een éénjarig contract in Detroit. De ploeg die hem enkele weken eerder nog de titel kostte. “Ik heb een betere kans op de

titel in Detroit,” zegt hij nuchter.

Maar tot hilariteit van alles dat

Pittsburgh is en iedereen die deze ook niet bepaald onegoïstische actie veroordeelt, hebben de ijshockeygoden andere plannen. Een jaar later staat Hossa namelijk weer met lege handen.

Weer wedstrijd zeven, weer in eigen huis verloren en dit keer van de Pittsburgh Penguins. De ironie zal niemand ontgaan.

Dan blijkt echter dat Hossa slimmer is dan we dachten. De free agent markt was een jaar eerder namelijk goed gevuld en hij weet dat hij in de zomer van 2009 opnieuw kan kiezen. Zijn oog valt op de frisse Chicago Blackhawks, die het na jaren van malaise eerder dat seizoen de Detroit Red Wings nog goed lastig hadden gemaakt op hun weg naar de finale.

Een jaar later heeft

Hossa het gelijk definitief aan zijn zijde. “Toen ik hier in Chicago tekende, wist ik hoe goed we konden zijn,” zegt hij in 2010 aan de vooravond van zijn derde Stanley Cup Finals op rij. “We staan hier niet toevallig.”

Hij blijkt zijn les in Detroit te hebben geleerd en zijn deal Chicago is voor twaalf jaar. Steeds oud­teamgenoten in de finale treffen wil hij koste wat kost voorkomen.

“Vorig jaar was moeilijk, verliezen van de jongens met wie ik eerder nog speelde.”

Dit keer wint hij. Drie Stanley

Cup Finals op rij met drie verschillende clubs en de derde keer blijkt scheepsrecht. Als zijn flamboyante teamgenoot Patrick Kane in Game 6 het kampioenschap beslist ten nadele van de Philadelphia Flyers, moeten die ­ net als Hossa in de voorgaande seizoenen ­ met lede ogen toezien hoe in hun eigen huis een ander team met de Cup paradeert.

Dit jaar, teruggekeerd van de schandalige hit waarvoor Raffi Torres nog altijd geschorst op de tribune zit, is Marián Hossa definitief weer Marián Hossa. Hij is rustig, stil en pikt uit alle mogelijke hoeken zijn treffers mee.

Na jaren in Ottawa begint hij nu aan zijn vierde seizoen in Chicago.

Die seizoenen als

huurling is iedereen langzaam aan vergeten.

Met hernieuwde reputatie en een rugzak vol ervaring en klasse staat de inmiddels 34­ jarige Slowaak nog enkele vreugdevolle seizoenen met zijn uitstekende teamgenoten te wachten. •

Gebed zonder end

“Als je de Stanley Cup wint, maar er is

niemand die het ziet, telt­ie dan wel?” Met die grap worden de Islanders nog wel eens geconfronteerd. Het team won in de jaren ‘80 vier titels in vijf jaar tijd, maar dat droeg niet bij aan veel extra populariteit.

Tegenwoordig zijn er geregeld avonden dat het inmiddels vervallen Nassau Coliseum met moeite halfvol raakt, zelfs nu de ploeg vriend en vijand verbaast met een goede seizoenstart.

Betere tijden lonken echter, want net als de Nets verkassen ook de Islanders binnenkort naar Barclays Center in het hippe Brooklyn. Een plek waar er simpelweg meer potentie is, al zal niet iedere fan de verhuizing van een kilometer of vijftig kunnen waarderen.

Het is een redding voor de Islanders,

aangestuurd vanuit de burelen van de NHL, waar een ander hoofdpijndossier nog altijd niet is opgelost. IJshockey in de woestijn, dat kon toch ook niet goed gaan.

Even leek Greg Jamison de nieuwe eigenaar van de Phoenix Coyotes, die al bijna vier jaar worden gerund door de league zelf, maar ondanks een sweetheart deal krijgt ook hij de centen niet bij elkaar.

Een gebed zonder end dus, tenzij de league kiest voor wat anderhalf jaar geleden onvermijdelijk bleek in Atlanta: verhuizen naar kouder oorden. Verscheidene steden op en net over de grens flirten al enige tijd met de NHL. Niet onverstandig, de Canadese economie doet het prima en het land smeekt om meer franchises.

De vraag is nu: verhuizen of uitbreiden naar 32 teams? Ik zou 't wel weten. Weg uit die zandbak. •

Jules Zane.

KLove

Een Super Bowl zonder Bears is als de

Rolling Stones zonder Brian Jones, als een gele Ferrari, als een Playboy­model met cup C en als een hattrick onderbroken door de rust. Eigenlijk nog steeds wel te gek dus. Maar de party is over, we moeten weer een half jaartje geduld hebben, en over naar de orde van de dag.

En die orde ziet er niet eens zo heel onplezierig uit. De Blackhawks zijn 't verkorte seizoen bijzonder voortvarend gestart en Derrick Rose staat op het punt terug te keren bij zijn Bulls.

Over twee weken in dit magazine een uitgebreide reportage van de hand van Marco Post over de op handen zijnde rentree van DRose en diens roots in het levensgevaarlijke Englewood. De hele stad trilt alvast van opwinding. Vooral omdat de Bulls­zonder­DRose het boven verwachting doen. Joe Noah speelt een weergaloos seizoen en zelfs Carlos Boozer doet z'n talloze criticasters verstommen.

Menigeen koestert zelfs de hoop dat de

mannen van Thibs 't weer tot de Eastern Conference finals kunnen schoppen. Dat zit er inderdaad best in. Maar daarmee zal de koek schoon op zijn. Heat­Nets gezien, afgelopen week? LBJ cum suis zijn het reguliere seizoen lekker aan 't cruisen en strooien iedereen zand in de ogen.

Gebrek aan rebounds? Het zou wat. Tegen Brooklyn werd me dat wel duidelijk. Miami gaat freewheelend iedere wedstrijd in, en gooit ­ indien ze zin hebben ­ gewoon even de turbo aan. Nee, met of zonder DRose: Chitown hoeft zich tot de komst van KLove geen illusies te maken. •

Geert Jan Darwinkel.

One for the ages

Oh what a night. Zondag was alles wat

we ervan verwacht hadden en meer. De Baltimore Ravens versloegen de San Francisco 49ers in een wedstrijd die iedereen nog lang zal heugen. De vliegende start van de Ravens, de kickoff return van Jacoby Jones, de comeback van de 49ers, de geweldige catch van Anquan Boldin en de stop van de Ravens met nog iets meer dan een minuut te gaan.

Ik probeer altijd zo min mogelijk in clichés te vervallen, maar deze Super Bowl was een reclame voor de sport. Twee teams die er vol voor gingen, harde hits, spectaculaire catches, mooi scoreverloop.

Veel meer kun je als neutrale toeschouwer niet wensen (nog zo'n cliché).

Super Bowl XLVII was 'one for the ages',

met een ongekend hoog aantal verhalen binnen en buiten het veld. John Harbaugh wint de broederstrijd van Jim Harbaugh, Ray Lewis' sluit af met een Super Bowl­ overwinning, Randy Moss blijft zonder ring en natuurlijk nog de 'blackout'.

Want ja, dat was waar de Nederlandse media zich maandagochtend vooral druk over maakten. Niemand kon het wat schelen wie er gewonnen had, wie er überhaupt in de Super Bowl stonden en laat staan dat er beelden van de wedstrijd te zien waren.

Dat mag de pret echter niet drukken.

'Wij' als volgers van de NFL weten hartstikke goed hoe het zit: het is misschien wel de mooiste sport op aarde.

En we moeten er weer zeven maanden op wachten... •

Lennart Beishuizen.