SportAmerika Magazine #7

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Wietze­Willem Mulder Marco Post Robert Prins Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2015 ­ Alle rechten voorbehouden.

Als ik later kinderen krijg, is de kans groot dat ik mijn eerste zoon Rob noem. New England Patriots tight end Rob Gronkowksi is namelijk de man die het al jaren voor elkaar krijgt om zowel met zijn prestaties binnen als buiten het veld een glimlach op mijn gezicht te toveren.

Afgelopen week gebeurde het dagelijks. Natuurlijk, zijn belangrijkste prestatie was tijdens de fan­tas­tische zege op de Seattle Seahawks. Hij was niet dé uitblinker, maar was wel belangrijk gedurende de game voor de Patriots.

De dagen erna was hij absoluut de MVP. In alle tv­shows die hij afging, was hij de Rob Gronkowski die ik zo mooi vind.

Gewoon een jongeman die heerlijk zichzelf is. Vraagt iemand hem om te dansen? Gronk danst. Een verhaal voorlezen uit een erotisch boek waarin hij de hoofdrol speelt? Gronk doet het.

Ook tijdens de parade door Boston was hij niet te stoppen. Het is de reden dat de fans in New England helemaal gek zijn van hem.

Hij komt uit een totaal sportverslaafd gezin met nog eens drie broers. Twee daarvan speelden al in de NFL, tegelijkertijd met Rob. De kans dat het gebeurt dat drie broers in de NFL spelen?

Eén op eenendertig miljoen. Waanzinnig, maar toch is het ze gelukt.

Rob groeide met zijn broers op in Buffalo. Vader Gordy was al op jonge leeftijd bezig met de ontwikkeling van zijn zoons. In de tuin vuurde hij tennisballen af op zijn kinderen. Rob was toen vier jaar. Hun eerste reactie? Wegduiken. Dat was precies waarom pa Gronkowski dit deed. Hij wilde dat zijn kinderen zouden excelleren op sportgebied en de belangrijkste regel, volgens Gordy, was dat ze dan niet bang mochten zijn voor de bal.

Rob is de uitblinker, zowel binnen als buiten het veld, maar volgens papa Gordy is hij niet de beste. Glenn, de jongste telg, is hét talent van de familie. Ik ben benieuwd of hij ooit de status van zijn oudere broer, zowel binnen als buiten het veld, kan overtreffen. Mocht dat lukken, dan noem ik mijn zoon Glenn. Zo eerlijk ben ik dan ook wel weer.

Veel leesplezier,

Steph Curry. LeBron James. James Harden 足 om er een paar te noemen. De gegadigden voor de titel van MVP drongen zich de voorbije week op.

Tijd dus voor Anthony Davis om zijn kandidatuur weer even wat luister bij te zetten.

En hoe! Met iets meer dan een halve seconde op de klok, en met niemand minder dan Kevin Durant in his face, gooide hij een onvervalste game winning buzzer beater van buiten de driepuntslijn raak.

Was getekend: The Brow.

Natuurlijk was Dean Smith nog zoveel meer (.776 winst percentage gedurende 36 seizoenen als Tar Heels­coach ­ alleen z'n eerste­ was een verliezend seizoen; elf opwachtingen in de Final Four; achtvoudig ACC Coach van het Jaar), maar hij staat natuurlijk vooral bekend als de basketballcoach die Michael Jordan naar North Carolina haalde. Afgelopen zondag overleed hij, op 83­jarige leeftijd.

RIP.

Als laatste team hebben ook

de Atlanta Falcons een nieuwe headcoach gevonden.

Weinig verrassend is Dan Quinn, de enige overgebleven topkandi­ daat, vorige week gekozen om de Falcons nieuw leven in te blazen. Quinn was hier­ voor defensive coordinator van de Seattle Seahawks, waarmee hij twee maal de Super Bowl haalde. Het was voor de Falcons wachten totdat de Super Bowl was afgelopen, voordat ze hem officieel vast konden leggen.

Quinn tekent in Atlanta een contract voor vijf jaar • Richie Incognito maakt komend seizoen zijn rentree in de NFL. Incognito kwam anderhalf jaar geleden negatief in het nieuws, omdat hij zijn toenmalige ploeggenoot bij de Miami Dolphins, Jonathan Martin, regelmatig getreiterd zou hebben.

Het bullying schandaal wierp een schaduw over de Miami Dolphins en Incognito verdween na een schorsing van het toneel. De 31­jarige guard gaan we komend seizoen terug zien in Buffalo, waar hij afgelopen week een contract voor één jaar tekende • Het slechte nieuws blijft zich opstapelen in Cleveland. Josh Gordon werd eerder al voor een jaar geschorst, coaches liggen onder vuur vanwege een vermeend sms­ schandaal en ook de quarterback­ situatie bij de Browns is niet om over naar huis te schrijven.

Quarterback Brian Hoyer gooide nog extra olie op het vuur door openlijk te twijfelen of hij nog wel verder zou willen in Cleveland. Hoyer was afgelopen seizoen de enige fatsoenlijke quarterback bij de Cleveland Browns, totdat hij opeens niks meer klaar wist te spelen. Hoyer is niet van plan om, als hij dit voorjaar een free agent wordt, direct een nieuw contract te ondertekenen bij de Browns •

Nick Collison verlengde deze

week zijn contract bij de Oklaho­ ma City Thunder. De power for­ ward gaat de komende twee jaar bijna acht miljoen dollar verdienen • Coach Jacque Vaughn werd donderdag ontslagen door de Orlando Magic. Hij was tweeënhalf jaar werkzaam bij de club. De club won achttien van de 52 wedstijden dit seizoen onder de coach • Blake Griffin is voorlopig uitgeschakeld.

De power forward van de Los Angeles Clippers bleek een infectie te hebben in zijn rechterelleboog.

Maandag onderging hij een operatie. Griffin was bezig aan een sterk seizoen en werd eind januari dan ook verkozen tot één van de starters voor de All­Star game • NBA­baas Adam Silver besloot zondag dat Damian Lillard hem vervangt. De point guard van de Portland Trail Blazers was vorige week nog erg gefrustreerd dat hij niet was verkozen.

Lillard is dit seizoen gemiddeld goed voor 21,6 punten, 6,3 assists en 4,6 rebounds per wedstrijd • De kans dat er in de toekomst meer spelers meedoen met de All­Star game is groot. Dat zei Silver afgelopen week. Ook zei hij dat de NBA gaat kijken naar de selectieprocedure. De NBA­baas is blij met hoe het nu gaat, maar sluit toch niet uit dat de spelers in de toekomst mee gaan beslissen • Dit weekend overleed de succesvolle basketbalcoach Dean Smith. Smith leidde onder andere het Amerikaanse basketbalteam naar een gouden medaille op de Olympische Spelen van 1976 in Montreal. “Hij was mijn mentor, mijn professor, mijn tweede vader”, twitterde de legendarische speler Michael Jordan.

Smith was degene die Jordan opleidde •

New York Rangers doelman

Henrik Lundqvist moet min­ stens enkele weken toekijken door een puck die hij op zijn nek kreeg. De doelman loopt een verhoogd risico op een beroerte. Over drie weken wordt hij opnieuw geëvalueerd, dan wordt gekeken hoe de bloedvaten in zijn nek zich hebben ontwikkeld. Lundqvist en zijn doctoren gaan uit van een volledig herstel • Ook Matt Cooke moet voorlopig toekijken vanaf de zijkant. De aanvaller van Minnesota Wild is geopereerd aan een hernia. De operatie houdt Cooke minstens zes weken aan de kant • Evander Kane (Winnipeg Jets) komt dit seizoen helemaal niet meer in actie. De aanvaller wordt geopereerd aan zijn linkerschouder en mist daardoor vier tot zes maanden. Het nieuws is beladen, omdat het direct na een mogelijk conflict volgde tussen Kane en teamgenoot Dustin Byfuglien. Kane zou bij een teamevent verkeerde kleding hebben aangetrokken, waarop Byfuglien de kleren van Kane onder de douche zou hebben gegooid. Het is niet de eerste keer dat Kane onder vuur ligt in Winnipeg en een vertrek van de aanvaller lijkt dan ook aanstaande • Marc­Andre Fleury zette een franchise record neer met zijn achtste shutout van dit seizoen. De doelman van Pittsburgh Penguins bereikte die mijlpaal in het uitduel tegen Calgary Flames (4­0). Fleury passeert Tom Barasso, die in het seizoen 1997/1998 zeven shutouts noteerde • De New England Patriots zijn door de Boston Bruins gehuldigd voor de winst in Super Bowl XLIX. Rob Gronkowski mocht in het 1­2 gewonnen duel met New York Islanders de opening face­off uitvoeren •

Ook James Shields is

eindelijk onder dak. De rechtshandige pitcher, de laatste twee seizoenen in dienst van de Kansas City Royals, tekende een vierjarige verbintenis bij de San Diego Padres. De Californische ploeg kende toch al een druk off season, want voor de komst van Price werden ook al de slagmensen Justin Upton, Matt Kemp, Wil Myers, Will Middlebrooks en Derek Norris aangetrokken • Hoewel hij de voorbije twee seizoenen (door schorsingen) slechts 44 wedstrijden speelde, heeft Alex Rodriguez nog volop ambities. De 39­jarige New York Yankee voegde Barry Bonds toe dat hij de hoop op het verbreken van Bonds' homerun record nog altijd niet heeft opgegeven. Voor de goede orde: Bonds record staat op 762. A­Rod staat momenteel op 654.

Ergo: nog drie seizoenen met gemiddeld 37 homeruns voor Rodriguez. Succes! • Wellicht heeft het met de lucht in de Emipre State te maken, want ook Yankees­pitcher CC Sabathia heeft grootse plannen: de lefty, die 2014 grotendeels aan zich voorbij moest laten gaan in verband met een knieblessure, heeft intussen laten vallen dat hij in 2015 liefst dertig starts wil maken.

Ook Sabathia is niet meer de jongste, want al 34 • Pedro Strop blijft nog minstens een jaartje bij de Chicago Cubs. De Nederlandse reliever en z'n werkgever leken op arbitrage af te steven, maar kwamen vorige week tot een akkoord over een eenjarig contract •

We herinneren ons allemaal Jeremy

het nieuwe seizoen keert hij terug naar zijn geboortestaat en gaat aan de slag Lin, die ineens opstond toen hij een 10­ bij de Hope Christian Academy in dagen contract bij de New York Knicks Charlotte. Ook daar houdt hij het na kreeg aangeboden. Heel de NBA werd een jaar voor gezien. In het seizoen gek en Linsanity was geboren. Wie was 2008­2009 helpt hij zijn nieuwe school, deze man? Waar komt­ie vandaan?

The Patterson School aan een 34­2 Waarom zien we nu pas wat hij met record en daarmee de eerste plaats op een basketball kan? Ondertussen speelt de nationale ranglijsten. Diverse hij zijn potjes bij de Los Angeles scouting apparaten beginnen de center Lakers. Dit seizoen is er een nieuwe in het vizier te krijgen. sanity geboren. Hassanity om precies te zijn. Hassan Whiteside maakt indruk a zijn highschool carrière staat bij de struggelende Miami Heat.

Whiteside voor een nieuwe keuze.

Waar gaat hij college spelen? Hij heeft Wispelturige Whiteside op dat moment aanbiedingen van Charlotte, South Carolina, Kentucky, Hassan Niam Whiteside zag op 13 juni Alabama, Mississippi State 1989 het levenslicht in Gastonia. Een en Marshall op zak. Ge­ upcoming city in het zuidwesten van noeg van zijn thuisstaat, North Carolina. Het gezin Whiteside kiest hij wederom voor het bestond uit moeder­de­vrouw (Debbie

N

Whiteside) en zeven kinderen. Daar, in Gastonia, kwam hij in aanraking met basketball tijdens middle school. Na drie middelbare scholen versleten te hebben, vertrok hij naar Newark, New Jersey, waar hij bij zijn vader introk en voor East Side High School ging spelen.

Hassans vader, Hasson Arbubakrr, was zelf ooit professioneel footballer binnen de NFL bij de Minnesota Vikings en de Tampa Bay Buccaneers.

In 2006­2007 begon Whiteside op te

vallen en hij was in dat seizoen goed voor gemiddeldes van 18 punten, tien rebounds en 5,5 geblokte schoten per wedstrijd. Echt honkvast is de jonge Hassan niet, want voor aanvang van

avontuur: Marshall, West Virginia.

Indruk op nationaal niveau

Hoewel Hassan nog niet heel bekend is bij het grote publiek, maakt Whiteside naam voor zichzelf in het seizoen 2009­2010. Op 28 december is hij het lijdende onderwerp in een column in ESPN The Magazine. Een maand daarvoor was hij in 29 minuten speeltijd goed voor veertien punten, zeventien rebounds en negen geblokte schoten in een 60­53 overwinning van Marshall tegen de Ohio Bobcats. Twee

weken later noteerde hij de eerste triple­double ooit voor een speler van de Thundering Herd; zeventien punten, veertien rebounds en elf blocks. Zijn ploeg wint met liefst 105­54.

Dat seizoen is Whiteside goed voor

nog eens twee triple­doubles. Hij eindigt het seizoen als leider op het gebied van blocks met 182 stuks. Het is tevens een nieuw record voor een freshman. Het oude record stond op naam van één van de langste centers die de NBA ooit gezien heeft: Shawn Bradley. Met zijn 2,29 meter noteerde hij in zijn freshman season (1990­ 1991) 177 blocks.

Na een jaartje college vindt Hassan het wel mooi geweest. Hij vindt dat hij klaar is voor het echte werk. Zeker als Marshall’s head coach Donnie Jones besluit naar de UFC Knights te vertrekken. Whiteside stelt zich verkiesbaar voor de 2010 NBA Draft.

NBA Draft

De Sacramento Kings zien wel potentie in de center en selecteren Hassan White­ side in de tweede ronde met de derde pick. De NBA blijkt echter andere koek en de Kings krabben zich achter hun oren waarom ze Whiteside een vierjarig contract aan hebben geboden, waarbij ze ook nog eens verplicht zijn om 1,76 miljoen dollar naar zijn bankrekening te storten. De eerste twee jaar van zijn vierjarige verbintenis zijn gegarandeerd.

Vijf maanden na zijn contract

getekend te hebben, sturen de Kings

Hassan naar hun D­League equipe. In januari mag hij zich weer aansluiten bij de Kings, maar een blessure gooit roet in het eten. Hij speelt slechts één wedstrijd in de NBA in zijn rookie seizoen. In 2012 besluiten de Kings van Hassan af te willen en waiven hem.

Nooit een goed teken.

Internationale omzwervingen

Whiteside duikt in 2013 weer op bij twee D­League teams, maar weet alles behalve indruk te maken. Om zijn carrière nieuw leven in te blazen kiest hij voor avonturen in het buitenland. In 2013 en 2014 speelt hij zijn potjes in de anonimiteit. Eerst in Libanon bij Amchit Club en Al Mouttahed en daarna in China bij de Sichuan Blue Whales en Jiangsu Tongxi.

Tijdens zijn periode bij de Blue Whales

begint het talent van Whiteside weer naar boven te drijven. In 27 wedstrijden in de NBL is hij goed voor gemiddeld 25,7 punten en schiet liefst 56,4 procent van zijn schoten raak. Hij plukt 16,6 rebounds van de borden, blokkeert 5,1 schoten en steelt 1,4 keer per wedstrijd de bal. Gemiddeldes waar je gerust mee thuis kan komen. En dat doet Hassan ook. Na nog zeventien wedstrijden bij de Jiangsu Tongxi keert Hassan terug naar zijn geboorteland.

Start van Hassanity

Heel even denkt Whiteside onderkomen gevonden hebben bij een team in de NBA. De league waar hij zo graag wilt laten zien wat hij waard is. Maar nog geen maand na het zetten van zijn krabbel, laten de Grizzlies hem weer gaan.

Op 24 november mag hij zich melden in

de kantoren van de Miami Heat. Die hebben nog wel een center nodig. Hij krijgt een kortstondig contract onder zijn neus geschoven. Het zou het begin betekenen van de opstanding van Hassan Whiteside.

Maar dat weet uiteraard nog niemand op dat moment. De Heat besluiten om Whiteside naar de Sioux Falls Skyforce te sturen, maar roepen hem twee dagen later weer terug naar de Heat organisatie. En dat is het startschot van iets speciaals.

Op 4 januari 2015 is Whiteside goed voor elf punten, tien rebounds en vijf blocks. De Heat ­ die in een behoorlijke crisis verkeren en geen schim meer zijn van het team waar LeBron deel van uitmaakte ­ winnen van de Brooklyn Nets: 88­84. Een week

later schittert Whiteside weer. Hij noteert maar liefst 23 punten, 16 rebounds, twee steals en twee blocks tegen de play­off bound Los Angeles Clippers. Saillant detail: Whiteside mocht van de Clippers komen meetrainen, maar coach Doc Rivers sprak zijn veto uit en zei “nee”. Maar het huzarenstuk moet nog komen.

25 januari

We noteren 25 januari j.l. De Miami Heat trekt naar Chicago om het in het roemruchte United Center op te nemen tegen de Bulls. Whiteside gaat los en noteert een onwaarschijnlijke triple­ double. Schrijft u even mee: veertien punten, dertien rebounds en twaalf blocks. Dat laatste is in de dertigjarige geschiedenis van de Heat nooit eerder gebeurd. En met die twaalf blocks zet hij ook het NBA seizoensrecord neer.

Whiteside heeft er slechts 24 minuten voor nodig. De Heat stappen het vliegtuig in met een 96­84 overwinning.

Dan volgt op 30 januari de wedstrijd

tegen de beste frontlinie die de NBA rijk is, die van de Dallas Mavericks. Whiteside pakt liefst 24 rebounds in 29 minuten. Voor de eerste tien had hij zelfs maar vier minuten nodig. En dat deed de afgelopen vijftien seizoenen niemand sneller.

Op 4 februari verbreekt hij zijn eigen puntenrecord door er 24 te maken tegen de Minnesota Timberwolves. Hij schiet twaalf van zijn dertien pogingen raak en pakt nog eens twintig rebounds. Ongekend. Liefst negentig procent van zijn field goals gingen raak op een totaal van twintig of meer punten. Slechts drie andere basketballers gingen hem voor.

Een maand nodig om indruk te maken

In de ruime maand waarin Whiteside momenteel actief is

in de NBA, heeft hij een enorme indruk gemaakt op teamgenoten en tegenstanders. Dirk Nowitzki ­ zelf letterlijk en figuurlijk ook geen kleine meneer ­ liet al weten met verbazing gekeken te hebben naar het grote bereik dat Whiteside heeft. En dat hij een goede aanwinst is voor de Heat.

Een understatement.

Hassan zelf blijft er ­ uiteraard ­

rustig onder. Hij is gewend om uit het niets te komen. Het is het verhaal van zijn leven. Of zoals hij het zelf zegt: “Op de middelbare school zeiden ze: waar komt hij vandaan. Vijf jaar geleden idem dito. Iedereen die mijn carrière bij Marshall gevolgd heeft, waar ik maar een jaar speelde en pas later in het seizoen aan spelen toe kwam, aan het einde van het seizoen was ik opeens een lottery pick. Zo gaat het mijn hele leven. Men vraagt zich altijd af: Waar komt hij vandaan?”

De vraag is natuurlijk of Hassan Whiteside een blijvertje is. Iedereen die hem heeft zien spelen zal daar wel van overtuigd zijn. Whiteside is geen tweede Jeremy Lin. Die ­ laten we eerlijk zijn ­ niet meer zo hot is als tijdens zijn periode bij de New York Knickerbockers en momenteel bij de Los Angeles Lakers meer als opvulling voor het rooster dient. Het verschil is dat Whiteside zijn lengte mee heeft. En zoveel goede centers lopen er binnen de NBA niet rond.

D

e hoofdrolspeler zelf lijkt ook niet met de hype mee te gaan. Hij oogt rustig en geniet vooral van het spelletje. Gepokt en gemazeld in exotische competities en blij dat de Miami Heat hem een kans hebben geboden. Voor het geld lijkt hij het ook niet echt te doen. De 769.881 dollar die Whiteside dit seizoen mag bijschrijven op zijn rekening is natuurlijk een schijntje voor NBA begrippen. Maar hij is elke cent tot nu toe meer dan waard. Whiteside wil gewoon spelen en een bijdrage leveren. En dat doet hij vooralsnog ontzettend daadkrachtig. •

1. ANTHONY DAVIS PF, NEW ORLEANS PELICANS

Die nare val tegen de Bulls was natuurlijk even schrikken, maar zijn prestatie een paar dagen daarvoor, met nog .6 seconden op de klok, met Kevin Durant in z'n gezicht, en vanachter de driepuntslijn ­ WOW. Anthony The Brow Davis stelde nog even z'n MVP­kandidatuur, en is de WINNAAR VAN DE WEEK.

2. JAHLIL OKAFUR C/PF, DUKE BLUE DEVILS

Als enkel jouw naam opduikt als de #1 draftkeuze in juni, dan moet je wel iets goed doen. De big man van Duke laat dit college basketball seizoen zien dat hij een potentiële franchise player is en staat dan ook op 1 in onze NBA Mock Draft 1.0.

Kijk niet verrast op als Duke straks de NCAA­titel wint met Okafor als MVP.

3. ZACH LAVINE SG, MINNESOTA T­WOLVES

Eigenlijk zijn de fans van de NBA de grote winnaars. Tijdens de Slam Dunk contest mogen ze namelijk genieten van de dunk­ show van Zach LaVine. De rest van het veld (Victor Oladipo, Giannis Anteto­ kounmpo en Mason Plumlee) speelt mogelijk zelfs geen rol. LaVine kan weleens een Vince Carter­like performance gaan brengen in New York. Smullen!

1. JACQUE VAUGHN COACH, CLUBLOOS

Lullig, want bijvoorbeeld de Lakers, Knicks, Sixers en Timber­ wolves bakken er dit seizoen nog minder van. Jacque Vaughn vloog er echter uit als coach van de Magic, en dat maakt van hem de LOSER VAN DE WEEK.

Seksistisch

Chris Paul haalde het deze week in zijn

hoofd om kritiek te uiten op een scheids­ rechter. En dat heeft hij geweten ook.

NBA spelers hebben wel vaker kritiek op de arbitrage, maar in dit geval ging het om een vrouwelijke scheidsrechter.

Lauren Holtkamp om precies te zijn, de derde vrouwelijke scheidsrechter in de geschiedenis van de NBA.

Chris Pauls LA Clippers verloren met 105­ 94 van de Cleveland Cavaliers, dus het humeur van de point guard was niet op z’n best. In het derde kwart bracht Paul een bal snel in het spel. Te snel volgens Holtkamp, die hem vervolgens de bal opnieuw liet inspelen. Dat was tegen het zere been van Paul, die dat liet merken aan de 34­jarige scheidsrechter en vervol­ gens – zoals gebruikelijk bij commentaar op de officials – een technische fout aan z’n broek kreeg (waar ik overigens een groot voorstander van ben, want er is weinig irritanter dan zeiken op de leiding).

“Misschien is dit wel niks voor haar”, luidde het commentaar van CP3 na de wedstrijd. En daarmee was het hek van de dam. Chris Paul zou seksistisch zijn, vrouwen beledigen, etcetera. Ondertussen voelden ook de vrouwen in het pro­Chris Paul kamp zich massaal aangesproken en genoodzaakt om te melden hoe ontzettend respectvol Paul altijd met vrouwen omgaat.

Kun je dan tegenwoordig

echt op niemand meer een beetje kritiek hebben zonder direct beschuldigd ofwel vrijgepleit te worden van haat aan de halve wereldbevolking? Arme Chris Paul.

Al die overspannen vrouwen met lange tenen. Je zou er spontaan seksistisch van worden. •

Eva Gerritse.

Kriebel

Ik heb afgelopen weekend zowel ‘s

ochtends als ‘s avonds kunnen genieten van live honkbal. Terwijl ik aan het ontbijten was, zag ik Perth Heat de Australian Baseball League winnen en in de avonduren kon ik vorige week mijn Spaans bijspijkeren tijdens livestreams van ESPN Deportes. Zij zonden namelijk de Caribbean Series uit. Die vinden elk jaar in februari plaats aan het einde van het honkbalseizoen van onder andere de Venezolaanse, Dominicaanse en Puerto Ricaanse competities. In dit toernooi strijden de beste teams van deze landen tegen elkaar in een format dat lijkt op onze Europa Cup, maar dan met een aantal MLB spelers en toppers uit de Cubaanse staatscompetitie. Dit jaar trok Cuba voor het eerst in 55 jaar de titel naar zich toe.

In de finale werd Mexico verslagen en

sloeg Yuliesky Gourriel een homerun.

Frederich Cepeda werd MVP van het toernooi en beide mannen kennen wij van WK’s, Honkbalweken, Olympische Spelen, WBC’s en andere internationale toernooien. Nu de grenzen van Cuba ietwat geopend zijn, mogen deze twee helden hun kunsten vertonen in de Japanse NPB. Wellicht dat wij hen in de toekomst toch nog in de MLB mogen bewonderen. Al dit live honkbal heeft in elk geval als gevolg dat het bij mij nu echt begint te kriebelen. Over een week melden de eerste pitchers en catchers zich bij het Spring Training complex van hun teams en in de eerste week van maart beginnen de eerste oefenwedstrijden alweer. Nu alle free agents wel zo’n beetje van de markt zijn en de teams hun rosters rond hebben, kan ik niet wachten. Bring it on! •

Seb Visser.

Het best verkochte boek in 2014 was bij ons Kieft met bijna

145.000 exemplaren. Een verslaafde sporter, daar leest de Nederlander graag over. Bovendien komt Wim Kieft sympathiek over en zegt hij waar het op staat.

In Amerika is Jeter Unfiltered een hit. Een fotoboek met weinig tekst dat op het juiste moment op de markt gebracht werd: een paar weken na het pensioen van The Captain en vlak voor de feestdagen. Derek werd gevolgd bij zijn afscheidstoernee in 2014. Geen verhalen over verslaving of schandalen, logisch, de uitgever gaat er prat op dat dit boek ‘authorized’ is. Met andere woorden: over de gepensioneerde niets dan goeds. Een All­American boy, daar houden ze in de USA van. Soms lees je in een recensie een kritische noot: ‘Bijna elke pagina bevat een of ander cliché over het leven’. Maar de foto's zijn prachtig.

Zo heeft elk boek zijn eigen

lezerspubliek. Neem nou 1954 van Bill Madden. Het past in de reeks ‘Weet je nog wel, oudje?’ Weer een boek over baseball in de jaren vijftig, toen het de enige sport was die ertoe deed. De media waren in die tijd de radio en de kranten. De beatreporters van de dagbladen reisden het hele seizoen met de teams mee. Vergis je niet in de invloed die ze hadden. De grootste krant in New York, de Daily News had een oplage van meer dan 2 miljoen exemplaren. Elke dag was honkbal voorpaginanieuws.

Willie Mays, Bob Feller, Mickey Mantle, Ted Williams, noem ze allemaal maar op, de fans werden samen met hun favoriete spelers oud. Ook na hun baseballcarrière werden de oldtimers niet vergeten: de sterren van toen verdienen nog steeds een

TITEL: 1954 AUTEUR: BILL MADDEN KOPEN? American Book Center, Spui 12 Amsterdam Lange Poten 23 Den Haag. ABC.NL

aardige centje met het zetten van handtekeningen op foto's en ballen.

Die fans zijn nu rond de zeventig. Ze verlangen terug naar die tijd, de tijd waarin zij zelf jong en veelbelovend waren. Dat verklaart de populariteit van nostalgische boeken als 1954.

1954 van dede reeks 1954 van Bill BillMadden.

Madden.Het Hetpast pastinin reeks ‘Weet een boek ‘Weetje jenog nogwel, wel,oudje?’ oudje?’Weer Weer een boek over baseball in de jaren vijftig, toen het het de over baseball in de jaren vijftig, toen enige sport was diedie ertoe deed. de enige sport was ertoe deed.

Volgens de auteur was er tot 1954 qua integratie van zwarte spelers niet veel gebeurd sinds het debuut van Jackie Robinson bij de Dodgers in 1947. De huid van alle spelers van zeven van de veertien Major League­teams was in 1953 nog lelieblank! In 1954 veranderde dit. Spelers als Ernie Banks (It's a beautiful day for a ballgame, let's play two!), Mays en Aaron staan aan het begin van hun carrière. Het zijn geen persoonlijkheden als Jackie Robinson. Madden noemt hen ‘innocents’, naïevelingen die alleen maar wilden ballen en niet over racisme wilden praten. Zij mopperden ook niet over het feit dat ze vaak in blanke hotels geweigerd werden. Het is nauwelijks voor te stellen dat dit zestig jaar geleden normaal was.

Voor het eerst ontmoeten twee teams met gekleurde spelers

elkaar in de World Series van 1954. De Indians waren geen partij voor de de Giants van Willie Mays, de eerste zwarte superster die een vangbal maakte die nooit vergeten zal worden.

De foto van 'The Catch' staat op de cover van het boek en de actie is te zien op YouTube.

Net zoals tienduizenden Nederlanders je vertellen dat ze bij die kopbalgoal van Kieft tegen Ierland in 1988 achter het doel zaten,beweren nu nog talloze Amerikaanse senioren dat ze de vangbal 'live' gezien hebben. Bewijs maar eens dat het niet waar is!

TEKST KEES WIJDEKOP

Mocht Pete Carroll inderdaad voor de

rest van z'n leven last hebben van z'n laatste play call in Super Bowl XLIX 足 hij bevindt zich in ieder geval in goed gezelschap. Ook America's coach Mike Ditka ondervindt nog altijd wroeging van de call die hij maakte in Super Bowl XX. En ook Ditka gaf de bal niet aan z'n running back, tegen een opponent die ook toen al New England Patriots heette.

Toegegeven, de situatie was een tikkie anders. De strijd om de twintigste Vince Lombardi trofee in 1986 was al lang en breed beslist toen da Coach de bal besloot te geven aan William Perry aka The Refrigerator. The Fridge stelde niet teleur 足 in zijn tweede poging was het raak.

Touchdown Bears!

Iedereen blij? Nee. Walter Payton, een

van de beste RB's ooit, zag zijn kans om een touchdown te scoren in de belangrijkste wedstrijd van zijn carriere in rook opgaan. Na afloop was hij dan ook ontroost足 baar. Geen TD in de Super Bowl 足 daar wogen 110 rushing TD's, vijftien receiving TD's en 16.762 rushing yards in de rest van z'n carriere niet tegenop.

Toen het eenmaal te laat was, besefte Iron Mike Ditka dat ook.

"Er zijn niet veel dingen waar ik spijt van heb, maar als ik een ding over mocht doen, dan was het zorgen dat Walter een touchdown kon maken in de Super Bowl. Het feit dat dat niet is gebeurd, is het enige dat me altijd is blijven achtervolgen."

Walter Payton overleed in

1999 aan de gevolgen van leverkanker, William Perry kampt met de gevolgen van jarenlang alcoholisme, terwijl Mike Ditka als analist van ESPN nog regelmatig acte de presence geeft.

TEKST GEERT JAN DARWINKEL

NAAM Russell Westbrook GEBOREN 12 november 1988 in Long Beach, Ca BURGERLIJKE STAAT Verloofd met Nina Earl BIJNAAM Sacha Fierce POSITIE Point Guard TEAM Oklahoma City Thunder DRAFT Als vierde gedraft in 2008 door Seattle Supersonics CONTRACT Tekende in 2012 een contractverlenging tot 2017 ter waarde van 78,6 miljoen dollar.

TOTAAL VERDIEND Verdiende tot nu toe 19,2 miljoen dollar. Daarvan komt 14,7 miljoen uit salarissen en 4,5 miljoen uit endorsements.

PRESTATIES Werd bij de Thunder meteen de starting point guard naast topscorer Kevin Durant. Al in zijn derde seizoen (2011) voor het eerste verkozen tot All­Star. Speelt dit seizoen voor de vierde keer mee in de All­Star Game. Heeft al 13 triple­doubles achter zijn naam staan, waarvan vier in de play­offs. Zorgde voor de op één na snelste triple­double ooit in 21 minuten tegen Philadelphia. Slechts één van vijf spelers ooit met minstens 15­15­15 in een game. Scoorde een career­high 48 punten in een nederlaag tegen New Orleans. Pakte in 2012 met Team USA Olympisch goud in Londen.

CAREER STATS 478 games (461 started) – 20,5ppg – 5,0rpg – 7,0apg – 1,7spg – 3,5TOpg – 43,3 FG% ­ 30,2 3P% ­ 81,6 FT%.

STERKE PUNTEN Bij Westbrook kan je niet om zijn winnaarsmentaliteit heen. Hij speelt vaak als een bezeten baller die koste wat het kost wil winnen. Dat maakt hem meer dan eens niet te stoppen. Het resultaat is vaak een gekke statline. Russ heeft een enorm atletisch vermogen. Hij maakt daarvan gretig gebruik om zijn punten te scoren. Je ziet hem ook

regelmatig uitpakken met geweldige dunks. Daarnaast staat Westbrook bekend als een ijzersterke verdediger en big game performer.

ZWAKKE PUNTEN Westbrook is in hetzelfde bedje ziek als Kobe Bryant.

Hij wil zo graag winnen dat hij zijn ploeggenoten te vaak uit het oog verliest. Zeker met een superster als Kevin Durant, doet dat de Thunder eerder pijn dan goed. Westbrook speelt ook regelmatige out of control en mist een betrouwbaar jump shot.

Doordat hij de bal erg vaak in zijn handen heeft, zorgt hij voor veel bal­ verlieS. Of zijn extravagante outfits een sterk of zwak punt zijn, laten we aan uw persoonlijke smaak over!

HALL OF FAME Westbrook is amper 26 jaar en heeft nog een lange carrière voor zich. Als hij zijn huidige niveau nog een aantal jaar kan volhouden, heeft hij zeker een case voor de HoF. Vraag is of Westbrook de Thunder (of een ander team) een titel zal kunnen bezorgen. Dat lijkt echt wel noodzakelijk om de Hall of Fame te halen.

QUOTE “Schoenen maken de outfit.

Je kan een gek shirt en een gekke broek aantrekken, maar als je die schoenen toevoegt. Klaar.” Westbrook staat bekend om zijn nogal opvallende outfits.

SPORTAM OVER WESTBROOK Russell Westbrook is een speler waarvan je ofwel zwaar fan bent ofwel helemaal niet. Love him or hate him. Hij is een fenomeen dat je aandacht trekt, zowel op als naast het veld. Hij kan games beslissen en geweldige highlights laten optekenen.

Maar er is altijd zijn schaduwzijde, een speler die door zijn mentaliteit zijn team meer pijn doet dan wat anders.

EINDCIJFER •

8,5

Toots

Manhattan, wat moet het halverwege de vorige eeuw een belevenis geweest zijn daar. Ik

zag onlangs een documentaire over Bernard ‘Toots’ Shor. Nee, geen topsporter, geen beroemde coach, maar een restauranthouder. Toots is de meest fameuze horecaman uit de geschiedenis van New York City. Beroemde honkballers en basketballers wilden met Toots op de foto en niet andersom. Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen.

Toots Shor werd geboren in Philadelphia en groeide op als kind van Joodse ouders met Oostenrijks en Russisch bloed. Nog voordat hij twintig jaar werd verloor hij ze allebei. Z’n moeder werd doodgereden terwijl ze voor de deur van hun huis op de stoep zat, vader pleegde zelfmoord. Toots vertrok na al deze drama’s naar New York City en begon te werken als uitsmijter bij een club waar veel celebrities kwamen. Het was het begin van een imponerend netwerk.

Toen Bernard zijn eigen eetzaak met de naam Toots Shor’s Restaurant opende, was dat ook gelijk dé plek van Manhattan. Hemmingway, Sinatra, Charlie Chaplin, het zijn maar een paar namen die vaak bij Toots te vinden waren. De foto’s uit die tijd zijn adembenemend.

Google maar eens.

En natuurlijk kwamen alle spelers van de New York Yankees bij Toots. In de jaren dertig en veertig was honkbal de sport waar het om draaide en naast de Yankees had New York ook nog de Dodgers en de Giants. De grootste honkballer van allemaal at dagelijks bij Toots en de twee werden beste vrienden. Zijn naam: Joe DiMaggio. Vanaf het eerste moment dat die twee elkaar ontmoetten, was het raak.

DiMaggio voelde zich op z’n gemak bij het grote en indrukwekkende postuur van Bernard ‘Toots’ Shor. Niemand viel de superster lastig in het restaurant en als DiMaggio in een goede bui was, trok hij juist op met de vele krantenjournalisten die aan de bar hingen. In die tijd was dat de normaalste zaak van de wereld. Na een nederlaag was het anders. Dan liet DiMaggio een van de uitsmijters ervoor zorgen dat Toots naar buiten kwam en wandelde hij met hem over fifth avenue. Soms werd er dan urenlang gelopen, zonder te spreken. Geen woord.

En toen, op een dag, was het ineens over met de intense vriendschap. In een van de vele gesprekken kwam het onderwerp ineens op Marilyn Monroe. DiMaggio was na 274 dagen huwelijk gescheiden van de filmster en sindsdien was Monroe verboden gespreksstof. Toots zou een beledigende opmerking hebben gemaakt en DiMaggio beende weg. Niet alleen uit het gesprek, maar uit het leven van Toots. De twee spraken elkaar nooit meer.

New York veranderde. De grote namen trokken naar andere plekken en lieten dikke

rekeningen achter. Geld incasseren bleek niet Toots zijn beste eigenschap. Hij ging failliet en Manhattan werd een eiland van junkies en crackheads. Toots overleed uiteindelijk op 73­ jarige leeftijd.

Documentaires zijn belangrijk om tijdsbeelden en veranderingen te schetsen. Om te laten zien hoe de wereld er nog niet zo lang geleden uitzag. Bij een film over een tijd waardoor je geraakt wordt, moet je eigenlijk de ogen sluiten en jezelf wegdromen in de historische werkelijkheid. Toots leefde in een New York dat wij alleen kennen dankzij een documentaire over zijn leven. Maar geleefd heeft hij. •

Georgia. The

Empire State of the South. Ingeklemd tussen Alabama, Florida, Tennessee, North­Carolina, South­Carolina en de Atlantische Oceaan.

Een koninkrijk in het zuidoosten van de Verenigde Staten met glooiende heuvels, loofbossen in de meest prachtige kleuren, stille meren en een prachtige metropool die luistert naar de naam Atlanta.

Georgia is een staat waar de tijd soms een beetje stilstaat; het is daarom ook niet gek dat de gloriejaren van de Atlanta Hawks al even geleden zijn.

We moeten naar de jaren ’50 voor het laatste kampioenschap, nog voordat de ploeg neerstreek in Atlanta. We moeten terug naar Dominique Wilkins in de jaren ’80 voor de laatste grote naam die de sportfans in vervoering bracht. En het laatste divisiekampioenschap dateert van 1994, ruim twintig jaar geleden.

Georgia on my mind

In de spetterende show die de NBA heet, is Atlanta dan ook een wat lelijk eendje. Het is geen flitsende feeststad zoals Los Angeles of Miami. Het heeft — op die ene titel van de Atlanta Braves in 1995 en de Olympische Spelen van 1996 na — geen kloppend sporthart zoals Boston of New York. Atlanta is daarom net zoals Georgia: gemoedelijk, welhaast provinciaal.

Atlanta is een uit de kluiten gewassen

dorp waar de mensen genieten van de betrekkelijke rust, van de wijde bossen die zich uitstrekken naar Lake Lanier en verder, en van de positieve kant van het leven. Iedereen die over Peachtree Street wandelt en goed luistert hoort op de wind de roestige stem van Ray Charles. “… just an old sweet song, keeps Georgia on my mind.”

In zo’n stad spelen geen vedettes die een professioneel sportteam naar de top kunnen brengen. Toch?

Nee. In Atlanta vind je inderdaad

geen vedettes. Maar je vindt er wel een team dat aantoont dat je niet altijd grote namen nodig hebt om goed te zijn. Al Horford, Jeff Teague, Paul Millsap, DeMarre Carroll, Kyle Korver: stuk voor stuk zijn het geen iconen in het basketball met miljoenencontracten bij Nike of Beats. Maar ze kunnen als startende spelers van de Hawks wel een lange neus maken naar de supersterren die dit seizoen onder hen staan in de ranglijsten van de NBA.

Vedettes

Want wie zag een 34­jarige solide

in Kyle Korver, veteraan, nog 'n speler? Tot dit

seizoen lag geen enkel jongetje in de Verenigde Staten ’s nachts in bed te dromen van Korvers fluwelen polsbe­ weging waarmee hij de ene na de an­ dere driepunter in het net doet belan­ den. Korver was een anomalie: hij had weliswaar een imposante reeks neer­ gezet met zijn driepunters in 127 wed­ strijden op rij, maar dat was meer de uitzondering die de regel bevestigde.

En wie zag in Jeff Teague, het magere

mannetje met de ingevallen wangen en de ietwat dunne armpjes, een begena­ digd spelverdeler? De 26­jarige Teague, die dankzij zijn snelheid, spelinzicht en teamspirit niet alleen een van de steun­ pilaren van de Hawks is dit seizoen maar ook een van de revelaties, werd nooit in één adem genoemd met groten der aarde als Chris Paul, John Wall, Da­ mian Lillard en Russell Westbrook.

Ook nu niet. Hoeveel shirts er ook ver­ kocht gaan worden, hoeveel jongetjes ’s nachts ook dromen en hoeveel winstpartijen de ploeg ook boekt: de spelers van de Hawks worden geen vedettes. Het zijn geen mensen van het kaliber LeBron James, Kevin Durant, Kobe Bryant. Bright lights, big city?

Eerder good night, big city. Nog meer dan de Indiana Pacers vorig seizoen is de ploeg nuchter. Nog minder dan de Pacers vorig jaar heeft het sterren die — letterlijk en figuurlijk — hoog van de (t)oren blazen.

En juist dat maakt dat Atlanta

plotseling bruist, kolkt en bor­ relt van enthousiasme. De stad is plotseling niet meer basket­ ball omdat het grappende en grollende kwartet Ernie Johnson, Kenny Smith, Charles Barkley en Shaquille O’Neal

daarvandaan opereert ­ belegen vedet­ tes die vanaf de zijlijn oreren. Nee, At­ lanta is basketball vanwege de Hawks.

Basketball vanwege het basketball.

Foute Ferry

Het is terug naar de basis. Terug naar spelen als een team. En ironisch genoeg is een belangrijk facet in die transfor­ matie de turbulente zomer waarin ge­ zocht werd naar een topspeler. In de nasleep van de breed uitgemeten racistische opmerkingen van Donald Sterling, en zijn daaropvolgende verbanning uit de NBA, liet general mana­ ger Danny Ferry zich ook van zijn slechtste kant zien.

Op zoek als men was naar een grote zo­ meraankoop werd een flink aantal spelers door de leiding van de Hawks besproken.

Tijdens een van die besprekingen ging het mis. Danny Ferry bekriti­ seerde Luol Deng, de small forward van de Miami Heat, en het geluids­ fragment van die vergadering werd openbaar gemaakt. In de audio­opname was te horen hoe Ferry Deng typeerde als onbe­ trouwbaar, daarbij een directe link leggend met zijn huidskleur. Een nieuwe rel was geboren.

Hoewel de NBA mild was voor Fer­ ry, en de GM van de Hawks diep door het stof ging nadat zijn racis­ tische rant naar buiten kwam, was de toon gezet. De boze sportwe­ reld richtte de pijlen, na de knots­ gekke eigenaar van de Clippers, en de mishandelende NFL­ster Ray Rice, nu op Atlanta. De ploeg van Ferry was door de foute opmerkingen van hun general manager een paria geworden.

Alles en iedereen wist dat dit de dood­

steek was voor Atlanta. Dat de licentie noodgedwongen verkocht zou gaan worden — misschien wel aan iemand die de Seattle SuperSonics terug zou laten keren. Want wat had een basketballfan nog te zoeken in de hoofdstad van Georgia? De ploeg had geen vedettes, en die wilden er nu al helemaal niet meer spelen. Ferry had een vuurtje aangewakkerd dat de Hawks tot de grond toe zou afbranden.

Feniks

Maar de brand in Atlanta bleek al snel geblust en gesust toen Ferry voor onbepaalde tijd op vakantie ging. En uit de smeulende resten van het vuur kropen de Hawks als vernieuwd tevoorschijn. Als een feniks rees de ploeg op, om onder leiding van hun coach Mike Budenholzer te laten zien hoe basketball er uit hoort te zien: als teamsport. Zonder vedettes. Die had Budenholzer ook niet nodig.

Het maakte Budenholzer niet uit dat

Atlanta het pispaaltje van de klas was

geworden. ‘Dan maar geen grote naam’, zag je hem denken. In Buden­ holzer zie je veel van zijn leermeester Gregg Popovich. ‘Coach Bud’ leerde de fijne kneepjes van het vak als video­ coördinator bij de San Antonio Spurs.

Hij droeg hij bij aan de vier kampioen­ schapstitels die de Spurs haalden tussen 1996 en 2013. En als hij een ding leerde van zijn achttien jaar aan de zijde van ‘Pop’ was het wel dat je als team moet spelen wil je winnen.

schouderklopjes dan hij. De rookie coach van de Golden State Warriors wordt aan de lopende band geprezen voor de wijze waarop hij van een goed team een nog beter team heeft ge­ maakt. Onder leiding van de vijfvoudig NBA­kampioen floreren spelers als Stephen Curry en Klay Thompson nog meer dan ze vorig jaar al deden.

Mensen als Mike Scott en Dennis Schröder, die hun waarde ook dit seizoen hebben bewezen.

Cleveland Cavaliers zonder LeBron James? Een wereld van verschil.

Maar goed bekeken heeft Kerr alleen

een mooie voorzet afgerond. En Budenholzer heeft de boel min of meer e rol van Budenholzer bij de van de grond af aan moeten opbouwen. wederopstanding van de Hawks is Ja, Al Horford speelt al een aantal jaren daarom niet te onderschatten. Anders in Atlanta. Ja, general manager Danny dan veel andere coaches wist hij van de Ferry was al sinds 2012 bezig met het (relatief) mindere goden die hij tot zijn opbouwen van de selectie. Maar een beschikking had een ploeg te smeden goede verstaander ziet dat er de die voor elkaar door het vuur wilden afgelopen paar jaar geen team rondliep gaan. Of beter gezegd: die het vuurtje in de Philips Arena. Het was een set dat (onbedoeld) door Ferry was individuele spelers: atleten die de gestookt ten goede wilde gebruiken. voordeur in­ en uitliepen en hun potjes Waar de rest van de wereld verwachtte speelden. Niks meer, niks minder. dat de boel als een nachtkaars uit zou gaan, zorgde Budenholzer er voor dat Kansen de koppen bij elkaar werden gestoken.

Juist die omschakeling getuigt van Waardering inzicht. En juist de verandering van een groep naamloze individuen naar een En zoals het een rechtgeaard coach team maakt de kansen op succes ook betaamt, stelde hij zich nederig op toen groter. De Atlanta Hawks zijn, minder zijn ploeg begon te winnen. Ook nu nog dan andere ploegen, afhankelijk van de herhaalt hij dat het de spelers zijn die brille van de topspelers. De Chicago het doen. Hij roemt zijn starters, Jeff Bulls weten inmiddels maar al te goed Teague in het bijzonder, maar hij hoe moeilijk het is als je sterspeler, vergeet ook zijn bankspelers niet.

Derrick Rose, het niet heeft. En de

D

Maar Budenholzer verdient in dit alles ook lof. Meer lof dan hij nu krijgt. In de race om de titel ‘coach van het jaar’ krijgt zijn concullega Steve Kerr meer

En het gekke is: de Hawks gaan alleen maar beter spelen. Januari was een topmaand voor de ploeg, met negen­ tien overwinningen op rij. Maar het beste spel lieten ze zien tegen de

Golden State Warriors. Ze legden de zwakte bloot van hun grootste concur­rent uit het westen. Want ook de War­riors zijn een team dat leunt op de inge­vingen van Splash Brothers Curry en Thompson.

Vandaar ook de

teleurstelling bij de Warriors na afloop van de verloren wedstrijd. Ze weten nu hoe het is om tegen een (h)echt team te spelen.

De Hawks hebben nauwelijks minpunten. Of toch?

Het gebrek aan ervaring (diep) in de play­offs is misschien een probleem. De wijsgeren in het basketball waarschuwen er elk jaar

KOMT ALLEN TEZAMEN? Het laatste gerucht rondom de

Atlanta Hawks is dat de technische staf een oogje heeft op Ray Allen.

De shooting guard, de afgelopen paar seizoenen spelend voor Miami, heeft nog altijd niet officieel laten weten dat hij stopt met basketball. En gezien zijn staat van dienst, zijn ervaring en zijn trainingsethiek hengelen veel teams naar de diensten van de tweevoudig NBA­kampioen.

Hoewel de 39­jarige Allen

vooralsnog zwijgt als het graf, is de verwachting dat hij na All Star Weekend — 13­15 februari aanstaande — de knoop doorhakt. Zou hij zich willen committeren aan de Atlanta Hawks, de avances van LeBron James en de Cleveland Cavaliers in de wind slaand? En durft Atlanta de chemie van de ploeg te riskeren door Allen aan de mix toe te voegen? Only time will tell.

weer voor: het reguliere seizoen is leuk en aardig, maar de strijd om het kampioenschap wordt in de play­offs beslist. Voor je het weet legt de nummer acht van het oosten ­ wie dat ook moge zijn ­ je over de knie.

wil Kyle Korver zijn collega­schutters alle hoeken van het veld laten zien in de driepuntswedstrijd.

Wie echter goed kijkt, ziet dat ze

willen dat dit zelfbevlekkende NBA­ feest het liefst zo snel mogelijk voorbij All Star is. Coach Bud kan wel aan het roer staan, maar All Star East is niet hun aar ja, dan komt die teamspirit team. De ploeg is in Atlanta, ver weg weer om de hoek kijken. Samen sta je van de chaos en de waanzin van New sterk. Eigenlijk is het daarom ook gek York City. De spelers van de Atlanta om de spelers van Atlanta straks bij All Hawks zijn geen individuele Star Weekend voorbij te zien komen. paradijsvogels en dat zullen ze ook Je ziet ze al staan, ogen knipperend in nooit zijn. Samen zijn ze één havik, het felle licht. Natuurlijk vinden zwevend over de glooiende heuvels en Teague, Horford en Millsap het een eer dichte wouden van de Peach State. dat ze verkozen zijn om in de Behalve dit seizoen dan. Want dit jaar spotlights te staan. Vanzelfsprekend is deze havik een feniks. •

M

Waar is Waar is Michael Sam? Michael Sam? Het was hét verhaal van 2014. De co­ ming out van Michael Sam, de jonge defensive end van Missouri die een pionier leek te worden voor homoseksuele spor­ ters van zijn generatie. Elke dag kwam Sam op tv en er was media­aandacht als nooit tevoren voor een speler waarvan werd voorspeld dat hij slechts in de derde of vierde ronde zou worden gekozen.

De kille waarheid is echter dat Sam op dat moment zijn eigen carrière in de NFL om zeep heeft geholpen. In plaats van de derde of vierde ronde, werd hij pas in de zevende ronde gekozen. In het preseason maakte hij veel indruk, maar het was niet genoeg: de St. Louis Rams gingen verder zonder Michael Sam.

Vervolgens kreeg hij tot week zeven een plek op de practice squad van de Dallas Cowboys. En daarna werd het stil, akelig stil. Ook afgelopen week, toen veel anonie­ me spelers zogeheten 'toekomstige con­ tracten' tekenden. Deze contracten kosten de teams heel weinig geld, en worden ge­ bruikt om de selectie voor het trainings­ kamp alvast aan te vullen. Ook hierin was blijkbaar geen enkel team dat ruimte had voor een jonge talentvolle verdediger.

Ter illustratie, in 2014 werd Michael Sam

nog verdediger van het jaar in de ijzersterke SEC conference in het college football. In de afgelopen 20 jaar is er slechts één speler die deze award kreeg in één van de grote college conferences, maar vervolgens geen plek veroverde in de NFL. En nu mag u drie keer raden wie dat is. Vorig jaar leek de NFL rijp voor de eerste openlijk homoseksuele speler. Maar anno 2015 blijkt dat dit helaas een illusie was. •

Justin Kevenaar.

Verhaallijnen

Deze week hoorde ik een sportcommen­ tator zeggen: ‘Sport kijken we voor de verhaallijnen’. Voor de verhaallijnen? Ik dacht dat we kijken voor de beleving, de onmenselijke prestaties die sporters bereiken en natuurlijk de spanning in de wedstrijden.

De verhaallijnen? En toen begon het mij te dagen. Ja. Er zit verdomd wat in. We begonnen 2014 met het uit de kast komen van Michael Sam, de vraag wie Johnny Manziel ging draften, de terugkeer van LeBron James in Cleveland, de vraag wanneer Manziel ging starten en natuurlijk #Deflategate.

Het is een kleine greep uit de vele ver­ haallijnen in de Amerikaanse sport. ‘Het gaat er niet om wat je kan, maar wie je kent,’ zeggen ze wel eens. In de Ameri­ kaanse sport lijkt het adagium ‘het gaat er niet om wat je kan, maar wie JOU kent.’

Men kent Sam, Manziel, James en

Belichick/Brady. Sex sells, maar in het preutse Amerika moeten ze het doen met sexy namen.

De media smeken om deze namen en verhalen en zijn niet te beroerd om zaken flink op te blazen om de kijkers aan de buis gekluisterd te houden. De verhalenmachine draait non­stop en grijpt de sportvolger, die nog naïef denkt om de sport zelf te kijken.

Ook deze sportfan. Ik ben een ontzettend grote sportliefhebber, maar ook ik kan niet wachten op de Manziel soap opnieuw gaat starten. Nemen ze hem terug, of gaan ze toch met een ander? •

Lennart Beishuizen.