SportAmerika Magazine No. 8

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Jasper Laman Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­ 2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Soms heb je van die weekenden dat je als #SportAm fan

weinig aan je trekken kunt komen. Gelukkig gebeurt dat slechts een paar keer per jaar. De NFL komt nog bij van een heftig seizoen, de NBA had zijn jaarlijkse feestje gedurende het All Star Weekend, terwijl de MLB pas net uit zijn winterslaap ontwaakt.

Het enige dat nog enigszins tot de verbeelding sprak was het ijshockey in Sotsji. De NHL ligt stil, omdat de sterren in Rusland zijn. De wedstrijd Team USA – Rusland was absolute reclame voor de sport.

Daarnaast had ik deze tijd om eens mijn blikveld te openen voor andere sporten. Ik kan bijvoorbeeld prima genieten van de Oranje‐koorts tijdens het schaatsen en heb ook wat tijd gehad om de Nederlandse Eredivisie te bekijken. De topper FC Twente – Vitesse werd voor mij gekenmerkt door één moment. Luc Castaignos, spits van de thuisploeg, scoorde de openingstreffer en liet daarna tijdens het juichen duidelijk blijken dat iedereen stil moest zijn.

Na afloop was de media benieuwd wat Luc bedoelde met zijn actie. ”Ik praat niet met de media. Ze zijn negatief over mij en daardoor praat ik voorlopig niet me ze“, liet Luc via zijn trainer weten.

Het is misschien een beetje lullig om Luc nu als voorbeeld te nemen, aangezien ik door de jaren heen diverse voetballers in de Nederlandse Eredivisie en Jupiler League dit heb zien doen, maar het zijn de momenten waarop ik merk dat ik niet lang zonder de Amerikaanse competities kan. Winst of verlies, crisis of in topvorm, de sporters staan de media altijd te woord. Het hoort bij je sport, het is je verplichting richting je fans om de media te woord te staan.

Gebeurt dat niet? Dan treedt de club en of bond hard op.

Leve #SportAm, Veel leesplezier,

Na dik drie maanden kwam

de New Yorkse advocaat Ted Wells dan eindelijk met zijn lijvige rapport over de Richie Incognito/Jonathan Martin­kwestie. Het was 't wachten waard, want het resultaat loog er niet om.

Wells concludeerde dat Incognito ­ samen met Dolphins­ploeggenoten Mike Pouncey en John Jerry ­ stelselmatig het leven op racistische en seksistische wijze zuur maakten • Het lijkt erop dat Jake Locker ook komend seizoen de spelverdeler is van de Tennessee Titans.

Binnen de organisatie waren er vorig jaar twijfels over Lockers potentie nadat hij voor het derde achtereenvolgende seizoen kampte met blessures. De nieuwe hoofdcoach, Ken Whisenhunt, ziet het echter wel zitten: "Ik kijk er naar uit om deze aanval op gang te krijgen en om daarbij gebruik te maken van Lockers beste kwaliteiten. Voorlopig zie ik alleen maar positieve dingen als ik naar zijn spel kijk" • Nog meer pech voor Ed Reed: afgelopen week werd de ervaren safety van de New York Jets bestolen. Er werd in totaal 50 duizend dollar uit zijn auto gehaald toen hij in Texas bij een bank een transactie afhandelde. Voor de tweede keer in twee jaar is Reed het slachtoffer van een overval. Vorig jaar, toen hij nog actief was voor de Baltimore Ravens, was er een inbraak in zijn huis in Baltimore op het moment dat hij voor de Super Bowl in New Orleans zat • De Detroit Lions nemen afscheid van twee veteranen: wide receiver Nate Burleson en safety Louis Delmas verlaten de club •

Afgelopen weekend stond het

jaarlijkse All­Star weekend op de rol in New Orleans. Het spektakel werd vrijdagavond geopend met de Rookie­Sophomore Challenge.

Die wedstrijd was tot twee jaar gele­ den een strijd tussen de eerste­ en tweedejaars spelers, maar tegenwoordig worden die spelers op één hoop gegooid en één voor één gekozen door de managers, vaak oud­spelers. Zo spelen de rookies en sophomores dus mét en tégen elkaar. Dit jaar wist het team van manager Grant Hill te winnen van team Chris Webber met 142­ 136. MVP werd Andre Drummond van de Detroit Pistons • Op zaterdag won Marco Belinelli van de San Antonio Spurs de Three Point Contest, Trey Burke van de Utah Jazz en Damian Lillard van de Portland Trailblazers de Skills Challenge en het team van Chris Bosh (normaal Miami Heat) de Shooting Stars Challenge. Als slotstuk was het de beurt aan de dunkers, die als Conferences tegen elkaar optraden. Uiteindelijk won het Oosten dankzij een spectaculaire van John Wall (Washington Wizards).

Hij liet de mascotte van de Wizards de bal boven zijn hoofd vasthouden, sprong over hem heen, nam de bal over en dunkte die achterover in de basket • Het meest prestigieuze onderdeel, de daadwerkelijke All­Star Game, werd gewonnen door het Oosten. De wedstrijd, die spectaculair begon en spannend eindigde, werd met 163­155 gewonnen door LeBron James en consorten. Of eigenlijk Kyrie Irving en consorten. De guard van de Cleveland Cavaliers kreeg de MVP­trofee uitgereikt nadat hij 31 punten en veertien assists wist te noteren •

Een grote tegenvaller voor het

Zweedse team op de Olym­ pische Spelen. Nadat eerder Henrik Sedin en Johan Franzen af moesten zeggen voor de Spelen, moest afgelopen week aanvoerder Henrik Zetterberg het toernooi verlaten door een oude rugblessure. Ondanks de blessure van Zetterberg bleven de Zweden als enige ploeg zonder puntverlies in de poulefase • Bijna was de schade nog groter geweest, toen verdediger en topscorer Erik Karlsson op de training van de Zweden Henrik Lundqvist omver schaatste • T.J. Oshie maakte grote indruk met zijn shootoutkunsten tijdens de kraker Rusland – Team USA. De aanvaller van de St. Louis Blues mocht door de aparte IIHF regels op de Olympische Spelen liefst zes keer aanleggen tijdens de shootout en passeerde Sergei Bobrovsky vier maal. Op Twitter steeg zijn aantal volgers van 80 duizend naar 230 duizend in de drie dagen die op het duel volgden • Onder die volgers zitten allicht ook enkele Nederlanders, want het duel werd goed bekeken in Nederland. Liefst 2.356.000 mensen zagen de samenvatting en alleen de 1500 meter schaatsen en de voor­ en nabeschouwing hierop werden zaterdag beter bekeken • Teemu Selänne werd met zijn goal tegen Noorwegen de oudste doelpuntenmaker aller tijden op de Olympische Winterspelen. De Fin scoorde de 1­0 en was op dat moment 43 jaar en 226 dagen oud •

Yankees­aanvoerder

Derek Jeter maakte bekend dat hij na het seizoen 2014 stopt als actief honkballer. De korte stop, die zijn hele carrière voor de New York Yankees speelde, wordt dit jaar 40. Met Jeter stopt het laatste lid van de Core Four, waartoe verder Jorge Posada, Mariano Rivera en Andy Pettitte behoorden • Werper A.J. Burnett vervolgt zijn carrière bij de Philadelphia Phillies. Die pitcher die in het verleden voor onder meer de Toronto Blue Jays en New York Yankees wierp, tekende een éénjarig contract ter waarde van zestien miljoen dollar. Door het vertrek van Burnett hebben de Pittsburgh Pirates even geen duidelijke ace meer.

Edinson Volquez, Francisco Liriano en Wandy Rodriguez gaan strijden om de plek als eerste starter • De Atlanta Braves houden hun closer aan boord. All­ Star Craig Kimbrel en de Braves kwamen een contractverlenging voor vier jaar overeen, tegen een slordige tien miljoen dollar per seizoen • Boston Red Sox­pitcher Ryan Dempster komt dit seizoen niet in actie. De 36­jarige werper heeft aangegeven dat een combinatie van fysieke en privéproblemen het hem te lastig maakt om te pitchen zoals hij dat wil.

Dempster spreekt nog niet van een definitief pensioen en laat de optie open om in 2015 terug te keren • Bij de Dodgers lijkt langzaam een onhoudbare situatie te ontstaan. Nu André Ethier, Carl Crawford, Yasiel Puig en Matt Kemp allemaal fit zijn, beschikken de Dodgers over vier sterspelers in het verre veld. Kemp liet alvast weten geen trek te hebben in een rol als vierde man •

In 1977 voegden de Seattle Mariners

verbroken. Alex Rodriguez, toen een zich bij de andere teams in de American grote ster, vertrok via free agency naar de League Western Division en debuteerden rivaliserende Texas Rangers. Een jong zij in de Major League. Sinds hun debuut Japans fenomeen moest hem doen vergeten. Ichiro Suzuki, de derde verloor het team in 26 van de 37 seizoenen meer wedstrijden dan het won. Japanner ooit in dienst van de Mariners, Vier keer verloren de Mariners meer dan deed precies wat het team nodig had. Hij werd in 2001 zowel Rookie of the Year als 100 wedstrijden in een seizoen en dat American League MVP. zorgt ervoor dat zij op dit moment een overwinningspercentage hebben van slechts .495. Op de lijst van teams die het Ichiro leidde de Mariners naar een langst wachten op een World Series titel recordaantal overwinningen. In zijn debuutseizoen wonnen de Mariners maar staan zij, uiteraard achter de Chicago liefst 116 keer, een record in de American Cubs, op een achtste plaats. De League en een evenaring van het MLB­ Washington Nationals (voorheen record van de Chicago Cubs. In oktober Montreal Expos) zijn de enige andere bleek het toch weer een 'net niet­seizoen' franchise die nog nooit in de World te worden. Aan de hand van een Series stond en alleen de Cubs wachten magistrale Andy Pettitte bleken in de langer op een deelname aan de Fall ALCS opnieuw de Yankees een maatje te Classic (sinds 1945 om precies te zijn). groot. De Mariners wisten slechts een wedstrijd te winnen in de best­of­seven­ Toch zijn de Mariners heus niet altijd serie. slecht geweest. In de jaren ‘90 van de vorige eeuw (zie kader) hadden zij een Aan de bodem aantal spelers die zeer waarschijnlijk door zullen dringen tot de Hall of Fame.

Ichiro groeide uit tot een gigantische Ook werd onder manager Lou held in Seattle en won met de Piniella een aantal keer het Mariners nog twee keer meer dan naseizoen bereikt. In 1995 90 wedstrijden, maar versloegen zij de New York bereikte nooit meer de Yankees in de Division playoffs. Wel voerde hij Series, maar blokkeerden de league zeven keer aan de Cleveland Indians in honkslagen, won hij hen de weg naar de twee slagtitels, tien World Series en twee Golden Gloves, drie jaar later waren de Silver Slugger Baltimore Orioles in Awards en was hij de Division Series te tien keer All­ sterk.

Star. En passant verbrak hij in lak na de 2004 het record eeuwwisseling volgden voor honkslagen in de twee meest een seizoen (262). succesvolle seizoenen uit Hij was één van de de historie van de weinig lichtpuntjes Mariners. In 2000 werd voor de fans in die opnieuw de Championship Series jaren, want sinds 2004 werden er bereikt, maar daarin namen de Yankees gemiddeld van slechts 72 winstpartijen revanche voor 1995. De Mariners wonnen twee wedstrijden in die ALCS en uit het vuur gesleept. dichterbij de World Series zouden zij niet lecht management zorgde ervoor dat meer komen. Ook een jaar later niet, toen er op verrassende wijze een record werd de Mariners steeds verder wegzakte. Een

V

S

voorbeeld daarvan is het grote aantal matige trades. Laten we eens een kijkje nemen naar een paar deals die voor de Mariners slecht uitpakten:

meervoudig All­Star en werd als grote free agent binnengehaald bij de Texas Rangers. Deze trade leverde de Mariners outfielder Ben Broussard op. (Wie?)

in ruil voor Ramon Santiago, die in twee seizoenen slechts 27 wedstrijden voor Seattle zou spelen en niet verder kwam dan een slaggemiddelde van .170. Guillen zou namens de Tigers drie keer de American League vertegenwoordigen in de All­Star Game en sloeg in twee seizoenen meer dan twintig home runs en 100+ binnengeslagen punten.

Ramirez. Ramirez had in zijn enige seizoen voor de M's een ERA van boven de 7, terwijl Soriano uitgroeide tot closer van de Braves, Tampa Bay Rays, Yankees en tegenwoordig de Nationals.

2003: SS Carlos Guillen naar de Tigers Guillen was de opvolger van Alex Rodriguez op kort en deed dat al een aantal seizoenen vrij aardig. Toch besloten de Mariners hem naar de Tigers te sturen

2006: OF Shin­Soo Choo naar de Indians Halverwege het seizoen werd het grote Koreaanse talent Choo naar Cleveland gestuurd. Choo is inmiddels één van de beste on­base machines in de MLB,

2006: RP Rafael Soriano naar de Braves Soriano was al een aantal jaren een zeer bruikbare reliever in Seattle en werd na het seizoen 2006 naar de Atlanta Braves gestuurd in ruil voor starter Horacio

2007: OF Adam Jones naar de Orioles Dit is het toppunt. Adam Jones was het grootste Mariners­talent in de Minor Leagues en werd samen met reliever George Sherrill en een aantal andere Minor Leaguers (onder wie Chris Tillman) naar de Orioles gestuurd, in ruil voor linkshandige werper Erik Bedard. Bedard was goed in Baltimore, maar raakte al snel

geblesseerd. Hij gooide in zijn eerste twee seizoenen slechts dertig wedstrijden en miste vervolgens zijn derde seizoen volledig. Jones is inmiddels één van de grote sterren in de sport en zal in de komende jaren alleen nog maar beter worden.

talenten. Walker en Zunino maken zeer waarschijnlijk dit jaar al deel uit van de hoofdmacht. Walker en zijn maatje James Paxton zullen zich in de startrotatie voegen bij superster Félix Hernández en de sterke Japanner Hisashi Iwakuma.

Jones en Brandon Morrow vaste waardes in de MLB. Beide spelers komen nu uit voor andere teams. Samen speelden zij niet meer dan 200 wedstrijden op het hoogste niveau voor de Mariners.

Lloyd McClendon een nieuwe manager aan. McClendon was van 2001 tot 2005 manager van de Pittsburgh Pirates en van 2006 tot 2013 onderdeel van de staf van Detroit Tigers­manager Jim Leyland. Bij de Pirates won hij als manager nooit meer dan 75 wedstrijden, dat moet nu beter. De Mariners, die vorig jaar slechts 71 wedstrijden wonnen, willen immers naar de playoffs.

Ook in de draft waren de Mariners niet

Toch moesten er, als de Mariners kans

wilden maken op de playoffs, erg gelukkig. Van hun eersterondeselecties versterkingen van buitenaf komen. tussen 2001 en 2009 werden alleen Adam Allereerst stelde GM Jack Zduriencik in

Big spenders

Dat zij geen hoge ogen gooiden de laatste jaren, is dus niet zo verrassend. De afgelopen vier jaar werd er echter een stuk beter gedraft. Taijuan Walker, Danny Hultzen, Mike Zunino en D.J. Peterson (hij speelde twee jaar geleden nog voor Team USA tijdens de Haarlemse Honkbalweek) staan te boek als grote

Een grote verrassing volgde toen de

Mariners de beste free agent op de markt aan zich wisten te binden. Iedereen verwachtte dat tweede honkman Robinson Canó een nieuw contract zou tekenen bij de New York Yankees, waar hij zijn gehele loopbaan al voor uitkwam.

Het was dan ook redelijk schokkend te noemen dat hij op dertigjarige leeftijd een tienjarig contract ter waarde van 240 miljoen dollar teken­ de bij de Seattle Mariners.

Naast Canó kwamen er meer versterkingen voor de lineup, die de laatste vier jaar de slechtste van de American League was en in drie van die vier jaren de slechtste van de gehele MLB.

Eerste honkman Corey Hart en verre velder Logan Morrison kwamen ook, terwijl Raúl Ibáñez en DH Kendrys Morales (samen goed voor 52 homeruns en 145 binnengeslagen punten) vertrokken. De verwachte lineup is op dit moment als volgt: Dustin Ackley CF, Kyle Seager 3B, Canó 2B, Hart DH, Morrison RF, Justin Smoak 1B, Michael Saunders LF, Zunino C en Brad Miller SS. Dat is nu niet direct een lineup die de pitcher van de tegenstander angst inboezemt. Eigenlijk moet er dus nog wel iemand bij, maar is daar nog wel geld voor? Met de contracten van Canó, Hart, de nieuwe reliever Fernando Rodney en grootverdiener Hernández, is de payroll van Seattle tussen 2009 (55 miljoen dollar) en 2014 (105 miljoen) bijna ver­dubbeld.

Robinson Canó en Félix Hernández vormen met z'n tweeën overigens ongeveer 45 procent van die payroll.

Volgens de laatste geruchten zouden de Mariners nog proberen om Nelson Cruz, aan wie ter compensatie een draftkeuze kleeft, te contracteren. Cruz miste vorig seizoen nog 50 wedstrijden door een

Tussen 1995 en 2001 kenden de

keer goed was voor 40+ home‐ Seattle Mariners hun glorietijd. Met runs en 100+ binnengeslagen spelers als Ken Griffey Jr., die voor punten. Die deal was zo berucht dat Frank Costanza ooit in de serie de Mariners nog in één outfield speelde met zijn vader Ken Griffey Seinfeld aan de fictieve George Sr., Randy Johnson, Edgar Martínez, Alex Rodriguez, Jay Buhner en later Ichiro Suzuki bereikten zij vier keer de playoffs.

Dit zijn stuk voor stuk spelers die stemmen zullen krijgen wanneer zij op het Hall of Fame‐ballot verschijnen.

Griffey leidde eind jaren ‘90 drie keer op rij de American League in homeruns en behoorde tot de grootste sterren in de MLB. Johnson ging tussen '95 en '97 43‐6 voor de Mariners met een ERA van 2.54 en 670 keer drie slag in 489 innings. Martínez leidde in die periode drie keer de league in on‐base percentage (gemiddeld .455!). A‐Rod, destijds het grootste allroundtalent in de sport, was tussen '96 en 2000 goed voor een slaggemiddelde van .315 met gemiddeld 37 homeruns, 115 RBI en 25 gestolen honken. En waar de Mariners de laatste jaren veel

slechte trades maakten, was de trade voor Jay Buhner één van de beste die zij ooit completeerden.

Buhner was een toptalent van de

Yankees en werd geruild voor de onbekende Ken Phelps. Buhner groeide bij de Mariners uit tot een top slugger, die eind jaren ‘90 drie

Steinbrenner vroeg: "What the hell did you trade Jay Buhner for?! He had 30 home runs, over 100 RBIs last year! He's got a rocket for an arm.... You don't know what the hell you're doing!"

Het is bijna onbegrijpelijk dat de Mariners in die jaren nooit de World Series bereikten. Als zij zelfs met zo'n team, vol met sterren, de titel niet konden pakken, hoe lastig zal het dan dit jaar worden!?

schorsing in verband met de Biogenesis­ zaak, maar zijn power zou zeker een wel­ kome versterking betekenen voor Seattle.

Weer niet?

Uit het voorgaande stukje heb je waarschijnlijk wel op kunnen maken dat wij bij SportAmerika er niet heel veel vertrouwen in hebben dat de Mariners dit jaar mee gaan doen om de titel. Sterker nog, waarschijnlijk zijn er in de eigen divisie twee en misschien wel drie teams sterker dan de Mariners. De rotatie is bovengemiddeld en heeft de potentie om uitzonderlijk goed te worden in de komende jaren. Zeker als zij hun kans grijpen om David Price, die door de Tampa Bay Rays beschikbaar is gesteld in een trade, aan die werpersstaf toe te voegen.

De 'achterkant' van de bullpen is met

Farquhar en Rodney vrij sterk, maar voor de rest erg mager en de lineup is op dit moment simpelweg niet goed genoeg om de strijd aan te gaan met de Oakland Athletics, die de divisie twee keer op rij wisten te winnen, de Rangers, die in de laatste vier seizoenen twee keer de World Series haalden, en wellicht ook de Los

Angeles Angels met Mike Trout, Jered Weaver, een fitte Albert Pujols en Josh Hamilton. De Astros zullen zij absoluut achter zich laten.

Voorlopig lijkt het spenderen van 240

miljoen dollar aan een dertigjarige tweede honkman een wanhopige poging van een General Manager, die dankzij slechte

Eén van de iconen in de historie van de

franchise is opvallend genoeg geen speler, maar een commentator: Dave Niehaus. Niehaus was tussen 1977 en 1991 (louter losing seasons) de grootste attractie in de Kingdome voor de fans van Seattle. Hij was de man achter de bijnamen A‐Rod en 'The Kid' (Griffey) en werd bekend van de uitspraak "Get out the rye bread and mustard, Grandma, it is grand salami time!”

Zijn handelsmerk was echter de spreuk “My, oh my!”, die beroemd werd na de walk‐off double van Edgar Martínez in de elfde inning van de beslissende Game 5 van de ALDS tegen de Yankees in 1995.

Tussen 1977 en 2010 becommentarieerde Niehaus ruim vijfduizend wedstrijden van de Mariners. Hij overleed in hetzelfde jaar als Nederlandse Mariner Greg Halman.

Voor beide mannen werd aan het begin van het volgende seizoen een indruk‐ wekkende herdenkingsceremonie georganiseerd.

Rapper Macklemore vereeuwigde als

eerbetoon Niehaus' call van de double van Martinez in zijn single 'My Oh My'.

prestaties onder zware druk staat, om zijn baan te redden. Laten we voor de fans hopen dat het beter uitpakt dan wat de meeste kenners verwachten. •

Baseball en de Amerikaanse strijdkrachten, ze hebben wat

met elkaar – verbondenheid is er altijd geweest. Er bestaan beelden uit 1917: de Verenigde Staten doen mee aan de Eerste Wereldoorlog en de Washington Senators marcheren, met de knuppels over de schouders alsof het geweren zijn, het stadion binnen: “We zijn er klaar voor”.

‘Als het vaderland mij nodig heeft, dan meld ik me’ is ook in de Tweede Wereldoorlog het motto. Hoewel, niet iedereen is enthousiast. In 1942 wordt de dienstplicht weer ingevoerd: de ‘draft lottery’. Een echte loterij beslist over het tijdstip dat je ‘voor je nummer’ op moet komen. Heel wat Amerikanen treden nog snel in het huwelijk of proberen zich ‘onmisbaar’ te laten verklaren op hun werk. Dan ben je later aan de beurt.

Jerry Coleman, een talentvolle

honkballer in het farmsysteem van de New York Yankees is een echte patriot. Zodra hij 18 jaar is, meldt hij zich bij de vliegeropleiding van de marine en haalt hij zijn brevet. In de Pacific voert hij vele bombardementsvluchten uit in de strijd tegen de Japanners. Na 1945 gaat hij weer aan de slag als honkballer. Hij heeft een mooie carrière: in 1949 wordt hij Rookie of the Year en hij wint vier keer de World Series als teamgenoot van onder meer Joe DiMaggio en Mickey Mantle. Maar ja, hij is reservist en dat betekent dat hij in 1952 voor een nieuwe ‘tour of duty’ opgeroepen wordt – op een bommenwerper voor de oorlog in Korea.

Na zijn diensttijd is hij niet meer de oude. Hij heeft ­ door de stress­ een flinke tik gehad, en veel last van zijn maag. 1957 is zijn laatste jaar in de Majors. Na zijn actieve periode wordt hij vooral bekend als radioverslaggever van de Padres.

TITEL: An American Journey: My Life on the Field, In the Air, and On the Air AUTEUR: Jerry Coleman met Richard Goldstein BESTELLEN: BOL.COM San Diego, daar hoort hij thuis. Als er één team militairvriendelijk is, dan zijn het de Padres wel. Bij parades wapperen er zoveel vlaggen op het veld dat je het gras niet meer kunt zien. Soms spelen ze in een uniform met een top in militaire camouflagekleuren als eerbetoon aan het leger. Coleman is veertig jaar verslaggever. In 2005 wordt hij als broadcaster gekozen in de Hall of Fame.

Coleman’s begrafenis werd, geheel in stijl, opgeluisterd met an F­18 flyover in the missing­man formation and a 21­gun salute.

In zijn biografie gaat hij uitgebreid in op zijn tijd als honkballer en als piloot bij de marine. Het baseballgedeelte brengt weinig nieuws. Coleman kent alle beroemdheden en vindt bijna iedereen “a nice guy” en sommigen “a very nice guy”. Als piloot vliegt hij 120 missies. Van enige bezinning of spijt over wat de bombardementen hebben aangericht, is geen sprake. Het is een verslag van de strijd van de good guys tegen de bad guys. Denk maar aan John Wayne die korte metten maakt met de roodhuiden en niet twijfelt aan de juistheid van zijn daden. Deze biografie van een All­ American Hero zal vooral in de smaak vallen bij mannen die in een grote pickup truck met twee wapperende Amerikaanse vlaggen rondrijden.

In januari 2014 overleed hij op 89­jarige leeftijd. Zijn begrafenis werd, geheel in stijl, opgeluisterd met ’an F­18 flyover in the missing­man formation and a 21­gun salute.‘ •

TEKST KEES WIJDEKOP

Idool

Vijf World Series titels, Rookie of the Year,

dertien keer All‐Star, vijf Gold Gloves, vijf Silver Slugger Awards, World Series MVP, all‐time leader van de Yankees in honkslagen (3316), honkslagen in de playoffs (200), runs (111) en tweehonkslagen (32), slaggemiddelde van .312 over zijn hele carrière, Jessica Biel, Jessica Alba, Mariah Carey, Scarlett Johansson, Gabrielle Union, Minka Kelly and the list goes on…

Een zeer indrukwekkend lijstje dat natuurlijk hoort bij Yankees‐korte stop en ‐captain Derek Jeter. De man die sinds 1995 het gezicht van de Yankees en misschien wel de MLB is en bovendien al jarenlang mijn favo‐ riete speler. Jeter kondigde vorige week aan dat hij na dit seizoen zal stoppen. Dat bete‐ kent dat we nog één jaargang (zijn twintigste in de Majors) kunnen genieten van zijn kunsten.

Jeter is niet alleen geliefd vanwege zijn goede spel, maar misschien nog wel meer vanwege zijn leiderscapaciteiten, zijn instelling en de manier waarop hij zich buiten het veld gedraagt. Zeker in een tijdperk waarin steeds meer helden van hun voetstuk vallen. Zijn teamgenoot Alex Rodriguez is waarschijnlijk het meest schrijnende voorbeeld van zo’n speler die niet om kon gaan met de druk van het grote contract en het spelen in de slangenkuil die New York heet.

Nog één seizoen kan ik genieten van de

man uit Kalamazoo, nog één seizoen kippenvel bij het horen van de aankondiging van wijlen Bob Sheppard: “Now batting...

For the Yankees... Number 2...

Derek Jeter... Number 2”. En hopelijk nog één seizoen heldendaden in de playoffs. En daarna afscheid nemen van een held zoals alleen de Yankees dat kunnen. Go get ‘em, Derek! ∙

Seb Visser.

Einde in zicht

Steve Nash is weer geblesseerd. Zijn

gekwetste rug leek aan de beterende hand, maar nu heeft hij last van zijn been. Lakers‐ fans weten inmiddels niet beter dan dat de veertigjarige Nash met fysieke problemen aan de kant zit.

Juist op dit moment schotelt Grantland ons een korte documentaire voor over Nash.

Zijn openhartigheid is even indrukwekkend als ontroerend. Hij heeft het gevoel vast te zitten in een niemandsland en twijfelt openlijk aan zijn terugkeer in de NBA. Kan hij nog wel goed genoeg worden?

We zien Nash vanaf een loopband op televisie naar zijn teamgenoten kijken, die tweehonderd meter verderop een wedstrijd spelen. Voor Nash voelt het alsof hij toekijkt vanaf de andere kant van de wereld. Het krachthonk is het grootste deel van dit seizoen zijn thuis geweest. En dat ‘sucks’, aldus Nash.

Op de behandeltafel krijgt Nash injecties in

billen en onderrug en we zien hem revalideren tot hij er bijna letterlijk bij neervalt. Maar het meest fascinerend aan het korte filmpje is dat Nash zelf doodsbang is dat het harde werken allemaal voor niets is. Hij legt prachtig uit dat voor een topsporter niets erger is dan te accepteren dat je geen sporter meer bent.

Dit was ‘Episode 1’ van de documentaire over Nash. Er komt meer. Het eerste filmpje is getiteld ‘The Finish Line’, dus de afloop van de serie lijkt voorspelbaar. Het einde is in zicht voor Steve Nash en we gaan met z’n allen van dichtbij zien hoe een groot sportman afscheid neemt van een leven in de NBA. Dankjewel, Grantland. ∙

Eva Gerritse.

De slijtage waaraan de jaarlijkste prof足

sportfeestjes onderhevig zijn, is natuurlijk niet een typisch NBA足probleem. Hoewel de kijkcijfers iedere keer weer de pan uitrijzen (het is tenslotte football) is de NFL Pro Bowl ook ieder jaar weer een regelrechte aanfluiting. Het MLB足fuifje is niet anders.

Omdat de sterren tussen 162 wedstrijden wel 'n weekendje zonder knuppel kunnen gebruiken, regent het ieder jaar weer meer afzeggingen. En over 't NHL All Star weekend hoeven we 't al helemaal niet te

hebben. Daar heeft nog nooit iemand naar omgekeken.

De oplossing? Kennelijk niemand die 't (nog) weet. Maar de Skills Competition (opnieuw een zege voor Portlands Damian Lillard) is natuurlijk slechts voor kinderen interessant. Toen Larry Bird ze er van downtown geblindoekt ingooide, had de Three Point Contest nog enigszins cachet, maar dat is tegenwoordig al lang niet meer zo. Daar kon ook de verrassende zege van Spurs' Marco Belinelli niks aan veranderen.

De Slam Dunk Contest dan. Aah,

bedachten ze vervolgens op de NBA足 burelen. De uitwerking bleek nog de dunk contest... Ooit volstond een tele足 foontje naar Michael Jordan en Dominique oubolliger dan 't idee op papier. John Wall kon er niet mee zitten. Zijn dunk van de Wilkins, en 't beste wat de NBA op dunk足 avond (zie foto volgende pagina) bezorgde gebied te bieden had verscheen prompt 't Oosten de winst. aan de start. Tegenwoordig wenst geen superster meer de kans te lopen z'n reputatie voor volk en vaderland te grabbel De echte dunk contest vond echter op zondagavond tijdens de hoofdmaaltijd te gooien. LeBron James houdt liever z'n eigen dunkfeestjes, terwijl Blake Griffin het plaats. Er wordt tijdens de jaarlijkse All Star Game immers vooral gelachen en na een sprong over een Kia ook wel geshowboat, en niet verdedigd. Zo kon 't welletjes vond. Eureka, East vs West, gebeuren dat de Griffin (acht op acht)

alsnog de dunkkoning van 't All Star weekend werd. Het was hem gegund.

Toch riep de wedstrijd herinneringen op aan

vroeger jaren, toen MJ wel 'ns als een beest aan 't verdedigen sloeg, omdat de winst voor het Oos­ ten koste wat kost moest worden binnengesleept.

Zo was het zondag in Louisiana ook. Toen the West na drie kwarten een achterstand van achttien punten bijna wist goed te maken, werd het plotseling een echte wedstrijd, die op 't scherp van de snede werd gespeeld. Met hoofdrollen voor Joakim Noah en Kyrie Irving (31 punten, 14 assists, MVP), werd er aldus een slot van eind goed, al goed gecomponeerd. Het Oosten (163­ 155) won weer eens, en New Orleans kon 't allemaal wel waarderen.

*

De NBA houdt van New Orleans, dat is wel duidelijk na de tweede All­Star Weekend in zes jaar. Na het organisatorische debacle in Las Vegas maakte New Orleans in 2008 veel goed.

Dit jaar is alles weer piekfijn geregeld voor spelers, sponsors, media en natuurlijk de fans.

Behalve de Rookie Game, Saturday Night en All­ Star Game zijn er veel activiteiten die in Nederland niet zichtbaar zijn.

In heel New Orleans zijn er NBA­activiteiten.

Spelers komen in sportwinkels om te signeren en helpen de arme mensen tijdens de NBA Cares evenementen. Dit is iets dat de NBA jaarlijks doet. In 2008 hielpen de spelers om bewoners op te vrolijken en bomen te planten na de desastreuze orkaan Katrina. Dit jaar gingen ze daarmee verder. New Orleans heeft littekens overgehouden aan de orkaan.

Voor de fans is er in het convention center de NBA Jam Session. Meer dan 80 duizend fans kochten een kaartje voor 's werelds grootste basketbalpretpark. Kinderen en ook ouderen kunnen tegen elkaar basketballen, spelers ontmoeten, prijzen winnen, merchandise kopen en ga zo maar door. In hetzelfde gebouw is ook een basketbalarena gebouwd. Daar vond onder meer de NBA All­Star Practice en de D­League Dunk Contest plaats. Wat de NBA ook doet is celebrities bij elkaar brengen op een veld. Dat is iets unieks in de sportwereld en maakt de NBA zo speciaal. Tijdens elk All­Star Weekend is er de Celebrity Game. Dit jaar doen daar bijvoorbeeld Kevin Hart, Snoop Dogg en Nick Cannon aan mee. De wedstrijd is voor de fans om naast hun favoriete basketballer ook hun favoriete artiest van dichtbij te zien. De activiteiten tijdens de Jam Session zorgen ervoor dat de fans het naar hun zin hebben tijdens het All­Star Weekend.

Veel fans vinden het ook geweldig, maar zijn

kritisch over de prijzen. Een kaartje voor de Jam Session kost 20 dollar en voor de All Star Practice betalen ze minimaal 50 dollar. "Wij hebben niet veel geld en ik dacht dat de Jam Session bedoeld was om iedereen een kans te geven hun helden van dichtbij te zien. En laten we het helemaal niet hebben over de wedstrijdtickets", klaagde een fan. Die tickets voor de wedstrijden zijn minimaal 200 dollar. Voor de NBA is het een geslaagd weekend.

Hetzelfde geldt voor de stad New Orleans. Die kan weer miljoenen bijschrijven, die ongetwijfeld wat littekens zullen helen. •

NAAM: Timothy Leif “T.J.” Oshie GEBOREN: 23 december 1987 in Everett, Washington, USA BURGERLIJKE STAAT: Vriendin Lauren is zwanger van hun eerste kind POSITIE: Veelzijdig aanvaller, voorkeur RW BIJNAAM: T.J. Sochi TEAM: St. Louis Blues JUNIOR TEAMS: USHL’s Sioux Falls Stampede, NCAA’s University of North Dakota DRAFT: 24ste keuze in 2005 (1ste ronde) DRAFT CLASS: 1. Sidney Crosby, 2.

Bobby Ryan, 5. Carey Price, 10. Luc Bourdon†, 11. Anze Kopitar CONTRACT: Vijfjarige deal uit 2012, 4,175 miljoen dollar per jaar TOTAAL VERDIEND: Circa 10 miljoen dollar in NHL, studiebeurs in NCAA ENDORSEMENTS: Motivational speaker, vertegenwoordiger voor Ojibwe­ indianenvolk PRIJZEN: 2006 NCAA Tournament topscorer en First Team, brons op WK 2013 in Scandinavië CAREER STATS: 84 goals en 157 assists in 349 NHL reguliere seizoenswedstrijden, vijf punten in negentien NHL playoffwedstrijden en tien punten in negentien wedstrijden voor Team USA. ZWAKKE PUNTEN: T.J. Oshie is geen ster in de NHL, maar is wel ’t soort speler dat onmisbaar is voor iedere ploeg. Hij doet zijn werk in stilte, maar met nooit aflatende inzet en vol passie. Dat betekent echter dat hij soms onzichtbaar is, waardoor zijn belang voor de Blues en Team USA niet altijd zichtbaar is en hij af en toe wegkomt met een hele matige vorm.

STERKE PUNTEN: Plotsklaps wereldberoemd en de eerstgenoemde naam in alle Amerikaanse journaals dankzij zijn rol als shootout­specialist. Die kunst levert de Blues geregeld bonuspunten op en is een mooi extraatje voor een speler die schittert door zijn werkvermogen. Oshie op een goede dag is

een ware pest voor iedere tegenstander, die opponenten steeds verder vermoeit en dan toeslaat met een belangrijk goaltje.

HALL OF FAME: Nee, een plek als speler in de Hall of Fame zit er waarschijnlijk niet in, maar zijn vier shootout goals uit zes pogingen tegen Rusland gaan de geschiedenisboeken in.

OVER HEMZELF: “Ik? Nee joh, ik ben nu geen Amerikaanse held hoor. Onze echte helden dragen camouflage.” –na afloop van USA­Rusland “Ik bleef maar over mijn schouder kijken, om te zien of er eindelijk iemand anders mocht schieten. Na een paar pogingen zei ik tegen de andere jongens, ‘hallo, ik heb straks geen moves meer over.’” –specialist of niet, het was stressen OVER HEM: “T.J. is exceptioneel goed in shootouts en heeft zonder twijfel de beste statistieken in onze ploeg. Zelfs toen we meer dan drie pogingen hadden gehad besloot ik bij hem te blijven.” –Team USA­ coach Dan Bylsma “Als de naam T.J. Oshie voorheen geen belletje deed rinkelen in de Amerikaanse huiskamers, dan doet zijn naam dat wel na een onvergetelijke 3­2 overwinning van zijn Team USA tegen onze aartsrivaal Rusland.” –Yahoo Sports SPORTAM OVER OSHIE: Nu staat hij als held in de spotlights, maar meestal is hij slechts de held van zijn teamgenoten.

Oshie is de ultieme teamspeler, die op vele vlakken bijdraagt en vaak alles goed doet, maar slechts de shootouts uitstekend. Die skills zijn in het moderne ijshockey echter broodnodig om ver te komen en dus heeft Oshie de aandacht meer dan verdiend. Hij is jong genoeg om jaren mee te kunnen en gaat met de goede Blues en een steeds beter Team USA zeker nog prijzen pakken.

Dit zijn niet slechts zijn fifteen minutes, het kan het begin zijn van fifteen seasons of fame.

CIJFER:

8

De exodus is stopgezet

NEW YORK – Er iets fundamenteels veranderd. Zoveel werd me wel duidelijk

toen Major League Soccer op maandag haar jaarlijkse media dag hield voor de zogenaamde elite van de Amerikaanse voetbalpers.

Landon Donovan was er natuurlijk. Al jarenlang is hij vaandeldrager van deze competie. En ook Thierry Henry loopt hier al een tijdje rond. David Beckham is vertrokken, eerst naar Parijs en toen met pensioen. Maar de andere spelers die er waren – van bijna elk team een ster – vielen vooral op. Er waren namelijk opvallend veel basisspelers van het Amerikaanse elftal. Michael Bradley is terug van AS Roma na een lange Europese omzwerving die bij Heerenveen begon.

Ook anderen zijn er weer. Clint Dempsey en Clarence Goodson en Maurice

Edu en Eddie Johnson. Allen kwamen ze in de laatste zes maanden terug uit Europa. In het geval van Dempsey en Bradley voor gigantisch veel geld. Flink meer dan ze in Europa verdienden. Terwijl Omar Gonzalez en Matt Besler en Kyle Beckerman en Graham Zusi in Amerika bleven, ondanks dat er in Europa aan interesse voor ze geen gebrek was.

Jarenlang stroomde de Amerikaanse competie leeg. Jong talent ging vaak al lang voordat ze voor het Amerikaanse elftal in aanmerking kwamen weg. In Europa was het geld te verdienen, en de prestige te winnen. En als je op een WK wou spelen, had je in de MLS eigenlijk niks te zoeken. In Zuid‐Afrika speelden er van de 23 spelers in het Amerikaanse team slechts vier in de MLS. Maar die tendens is omgeslagen. Ineens wordt er in de MLS flink geïnvesteerd. De stricte salary cap van slechts $3 miljoen per team houdt nog stand. Maar teams zijn steeds vaker bereid om hun drie Designated Players die daarbuiten vallen voor Amerikaanse internationals te gebruiken.

De exodus is stopgezet. Het zou goed kunnen dat van de zomer in Brazilië zeven of acht basisspelers van de VS in de MLS tewerkgesteld zijn, plus een groot percentage van de reserves. En dat betekent een enorme progressie voor het voetbal hier in Amerika. Niemand voelt nog de overweldigende drang zich in Europa te gaan bewijzen. Ze kunnen thuis ook genoeg verdienen en de nodige adoratie en voldoening winnen.

Maar in een hele dag van interviews kwam het meest tekenende moment van Diego Fagundez. De middenvelder van de New England Revolution is pas 19 maar toch al een veteraan van vier seizoenen. Hij praat nog als een tiener, want dat is hij immers ook. Hem wordt een grootste toekomst toegedicht. Dat hij international wordt – voor Uruguay of Amerika – lijkt vast te staan. Ik vroeg hem of hij naar het buitenland wilt. ‘Waarom zou ik?’ antwoordde hij. ∙

Elf jaar oud was David Beckham toen hij de Bobby Charlton Soccer Schools Skills Com­ petition won. Scouts van Charlton’s geliefde Manchester United zagen de uitzonderlijke traptechniek van de jonge Beckham. De oogstrelende techniek van David was het resultaat van talloze uren oefening met vader Ted, die hem dagelijks meenam naar buiten voor het perfectioneren van zijn techniek.

Het winnen van de prestigieuze vaardig­ hedencompetitie betekende voor David de eerste kennismaking met de spotlights.

Beckham werd in de periode erna uitvoerig bekeken tijdens zijn wedstrijden in het rode tenue van de Ridgeway Rovers, een klein clubje in het Oost­Londen.

De scouts van United bleken eensgezind en overtuigd; dit talent moet over een aantal jaar voor Manchester United uitkomen. Voor David was het ondertussen ook duidelijk dat voetbal voor hem de toekomst was, waardoor school op een lager pitje te staan kwam. Toen United hem op zijn zestiende een plek in de jeugdopleiding van de club aan kon bieden, was de keuze voor David dan ook snel gemaakt; hij stopte met school en concen­ treerde zich vanaf dat moment op zijn professionele voetbalcarrière.

Class of 92

Beckham kwam in de jeugdopleiding terecht en werd deel van de befaamde ‘Class of 92’, die in het betreffende jaar op schitterende wijze de FA Cup voor jeugd won. Deze uitzonderlijk talentvolle lichting, met onder andere Nicky Butt, de gebroeders Neville, Paul Scholes en Ryan Giggs, was de toekomst van ManU.

Beckham mocht op zijn

zeventiende al debuteren in het League Cup­duel met Brighton & Hove Albion. Het duurde echter lang voordat Beckham een vaste plaats in het eerste elftal bij United kon afdwingen, met name omdat rechtermiddenvelder Andrei Kanchelskis onbetwist basisspeler was. Beckham besloot ervaring op te doen bij Preston North End, waar hij aantoonde een grote belofte te zijn.

Kanchelskis kreeg het gedurende

het seizoen 1994/1995 aan de stok met Alex Ferguson en trok daaruit aan het einde van dit seizoen zijn conclusies; hij zette zijn carrière voort bij Everton. Ferguson had echter zijn vervolgstap allang gepland: Beckham was vanaf het seizoen 1995/1996 basisspeler bij United. Het werd een succesvol seizoen, waarin United beslag legde op zowel de Premier League als de FA Cup. In het daarop volgende seizoen kwam de Beckham­hype in Engeland serieus op gang, vooral naar aanleiding van zijn legenda­ rische goal tegen Wimbledon. Beck­ ham schoot de bal vanaf de middel­ lijn over Wimbledon­keeper Neil Sullivan en zorgde zo in de eerste wedstrijd van het seizoen voor de goal van het jaar.

Posh

Naast een sportief succes was het ook privé een mooi jaar voor Becks.

Victoria Beckham, Posh Spice, raakte onder de indruk van David en besloot in maart de thuiswedstrijd tegen Sheffield te bezoeken. Na deze wedstrijd ontmoetten de twee elkaar voor het eerst en waren ze op slag verliefd. Het zou hét celebrity­koppel van Engeland worden.

A

ls gevolg van zijn goede spel mocht Beckham in 1998 mee naar Frankrijk voor zijn eerste WK. In de kwartfinale tegen Argentinië liet Becks zich op een cruciaal moment provoceren door de uitgekookte Diego Simeone.

Beckham trapte na, Simeone ging theatraal naar de grond, Engeland

de wedstrijd en kon naar huis. Beckham kreeg het hele land over zich heen, en ontving zelfs kogel­ brieven en doodsbedrei­ gingen. Beckham speelde vervolgens met de ge­ dachte om te vertrekken uit Engeland, maar besloot zich niet weg te laten jagen en sloeg vervolgens keihard terug.

Het seizoen 1998/1999

werd het meest succes­ volle seizoen uit Becks’ carrière. Manchester United pakte dat jaar ‘de Treble’; de Premier League, de FA Cup en de Champions League. Met name de Champions League finale tegen Bayern München was memorabel. United boog hierin een late achterstand om naar een overwinning doordat Sheringham en Solskjaer scoorden uit twee corners van Beckham. In dezelfde periode vierde Beckham de geboorte van zijn eerste zoon, Brooklyn, en trouwde hij in het najaar met zijn Victoria. Zoals het een echt show­ bizzkoppel betaamt, werd het beeldmateriaal van de bruiloft, die in totaliteit grofweg een miljoen euro kostte, verkocht aan een tabloid. Hierdoor werden de kosten van de bruiloft ruimschoots terugverdiend.

Rumoer

United kon vervolgens het succeselftal bij elkaar houden en ging door met

het binnenhalen van titels. In de schaduw van de successen was er de verslechterende relatie tussen Ferguson en Beckham. Beck­ ham zou er volgens Ferguson teveel met de pet naar gooien en hierin speelde, volgens Ferguson, Victoria een grote rol. Zij zou Beckham te veel meeslepen in de uitgaans­ wereld, en hierdoor leefde Beckham niet voor zijn sport zoals voorheen. Echter bleef Beckham uitstekend presteren. Dit liet hij vooral zien in de climax van de kwalificatie­ reeks richting het WK van 2002. Engeland moest in de laatste wedstrijd minimaal één punt halen tegen Griekenland, en stond diep in de blessuretijd met 1­2 achter toen Beckham op zijn geliefde Old Trafford de bal uit een vrije trap op fabelachtige wijze in de kruising krulde. Beckham ging plots van nationale schlemiel naar nationale held in het voetbalgekke Engeland, en werd in 2001 verkozen tot sportman van het jaar.

Op het WK van 2002 werden, alsof het zo

moest zijn, Engeland en Argentinië in de poulefase aan elkaar gekoppeld. Beckham haalde in het onderlinge duel de ultieme revanche op het voorval in 1998 door uit een strafschop het enige doelpunt van

T

oen Real Madrid superster David Beckham contracteerde, moest alles tot in de puntjes geregeld worden voor Becks en Victoria. Zij kregen dus vanuit de club een persoonlijke assistente toebedeeld. Rebecca Loos, dochter van een Nederlandse vader en een Engelse moeder, werd de PA van Becks en Posh. Ze bracht in plaats van huizen‐ tips, leuke restaurantjes en praktische tips alleen ernstige huwelijksproble‐ men. David begon een affaire met Loos, die begin 2004 de hele affaire op televisie uit de doekjes deed.

Hierin vertelde Loos honderduit over

de vier maanden durende affaire tussen de PA en de topvoetballer, en claimde zelfs dat ze zich ‘de alternatieve vrouw’ van David gevoeld zou hebben. Loos zag in het openbaar maken van de affaire een kans om een hoop geld te verdienen en bekend persoon te worden. Die opzet slaagde, want ze ontving voor het onthullende interview honderdduizend pond en scoorde naderhand meerdere rollen in televisieshows in zowel Nederland als Engeland.

de wedstrijd te maken. Uit de manier van juichen bleek duidelijk hoe diep de sporen waren die het incident op het WK 1998 bij Becks hadden nagelaten. Engeland werd vervolgens uitgeschakeld door latere winnaar Brazilië, waarna Beckham in het najaar een grote klap te verwerken kreeg.

Op 2 november werden zijn twee zoons ontvoerd. Uiteindelijk liep het incident met een sisser af; Becks moest zeven en half miljoen losgeld betalen en zag zijn zoons gelukkig ongeschonden terug.

Als gevolg van zijn sportieve prestaties en

zijn imago tekende Beckham in die periode een nieuw contract bij United dat hem de best verdienende voetballer ter wereld maakte, met een jaarsalaris van ruim zeven miljoen dollar, exclusief premies. Toch zou het voor Becks het laatste jaar in Manchester worden. De relatie met Ferguson bleef slecht en kwam tot een uitbarsting in het FA Cup­duel met Arsenal.

Nadat het duel verloren ging kon Ferguson zijn woede niet verbergen en schopte een schoen in gezicht van Beckham, die behoorlijk geraakt werd. Beckham stelt later in zijn autobiografie dat met name Ruud van Nistelrooij en Ryan Giggs ervoor gezorgd hebben dat het incident niet compleet uit de hand liep, door Beckham in bedwang te houden toen hij Ferguson te lijf wilde gaan.

Madrid

Het incident maakte de situatie tussen Beckham en Ferguson onwerkbaar en hij vertrok naar Real Madrid. United ontving ruim dertig miljoen euro voor Beckham, die in Madrid op slag mateloos populair was.

Zijn medische keuring was zelfs live op de Spaanse televisie te volgen en Becks en Victoria werden door de Spaanse supporters bijzonder welkom geheten.

Madrid had Beckham natuurlijk gekocht om zijn voetbalkwaliteiten, maar zag ook de waarde van zijn imago. Dit bleek toen Beckham met Real op tournee ging door Azië. Real Madrid berekende later dat er in Beckham’s eerste jaar ruim één miljoen shirts met nummer 23 (een ode aan Michael Jordan) verkocht waren.

Beckham werd in Madrid deel

van de ‘Galacticos’; een sterren­ ensemble om van te smullen met naast Beckham de inbreng van onder andere Figo, Ronaldo, Zidane, Raul, Casillas en Roberto Carlos. Vlak na het aantrekken van Beckham won Real de Super Cup en leek een mooie periode voor de Madrilenen zich aan te dienen. Dit pakte echter anders uit, met name door de bestuurlijke onrust die heerste bij de club, waar trainers kwamen en gingen. De ploeg miste structuur en had in Barcelona en destijds ook Valencia moordende concurrentie.

In de onrust en de telkens wisselende samenstellingen van het team speelde Beckham gedegen, maar blonk zelden echt uit. Toen in 2006 de verkiezingen bij Real Madrid gewonnen werden door Ramon Calderon en hij Capello als nieuwe trainer posteerde, waren de dagen van Beckham bij de Real geteld.

Capello wilde verdedigend en met veel discipline spelen, en had daarom geen plaats voor Beckham, die geen liefhebber was van harde duels en verdedigende kilometers.

Galaxy

Victoria zat destijds al veel in de VS en ook David had een voorliefde voor het land (en de glamour van steden als LA).

In de zomer van 2007 tekende Beckham daarom een contract voor vijf jaar bij de Los Angeles Galaxy. Hij werd veruit de grootste naam die ooit in de MLS gespeeld had. Beckham ging 6,5 miljoen dollar verdienen en bedong daarnaast dat hij meeverdiende aan de merchandise die zijn komst genereerde. Zo werd later berekend dat Beckham met zijn contract en sponsordeals zo’n vijftig miljoen dollar per seizoen toucheerde. Daarnaast bedong Beckham de optie om in de toekomst een MLS­franchise te kunnen opzetten voor vijfentwintig miljoen dollar, een zeer schappelijke prijs vergeleken met andere franchises, die het viervoudige betalen. Hij

Beckham is dus in Miami neergestreken

met zijn franchise, wat uiteraard een grote club moet gaan worden. Dat Beckham Miami zou kiezen als uitvalsbasis voor zijn franchise lag redelijk voor de hand. De stad heeft wereldwijd een geweldige uitstraling en is voor toekomstig spelers natuurlijk een ideale plek om zich te vestigen. Daarnaast hebben de mensen in Miami volgens Beckham de juiste sportvibe. Ook LeBron James, die mogelijk één van de investeerders zal worden, denkt dat de stad zich uitstekend leent voor een succesvolle voetbalclub.

Het doel van Beckham is om van zijn fran‐

chise in Miami een succesvolle, populaire voetbalclub te maken die miljoenen fans moet krijgen van overal ter wereld. Daarvoor zijn een aantal zaken belangrijk. Ten eerste goede spelers. Beckham liet op de officiële persconferentie twee weken geleden doorschemeren dat er veel topspelers die hij kent meer dan gemiddelde interesse hebben om in Miami te komen spelen voor Becks’ franchise. Deze uitspraken hebben de volgers van de franchise en de MLS in het algemeen veel hoop gegeven. Ten tweede is het stadion belangrijk om belangstelling te genereren. De geruchten gaan dat Beckham zijn oog heeft laten vallen op een ‘beachside’ stadion. Ten derde moeten er investeerders gevonden worden om stadionbouw en spelers te kunnen financieren.

Beckham zal de komende maanden met name aan deze zaken gaan werken, hopend dat zijn franchise in 2017 of 2018 zal kunnen uitkomen in de MLS.

kunstje een jaar later te herhalen. Na de creëerde een ware hype in de VS, waardoor filmsterren en modellen plots op tweede MLS Cup­winst vertrok Beckham bij LA Galaxy. de tribunes van MLS­wedstrijden verschenen en seizoenskaarten voor LA e oorspronkelijke gedachte was om Galaxy niet aan te slepen waren. daar zijn actieve loopbaan te beëindigen, maar Beckham werd begin 2013 door et eerste volledige seizoen met Beckham als aanvoerder en blikvanger van Paris Saint­Germain verleid tot een kortstondige verlenging van zijn carrière.

LA Galaxy werd geen succes. Mede door Hij tekende een contract tot de zomer van enkele blessures kon Becks zijn stempel 2013 en doneerde het salaris dat hij niet drukken en slaagde de ploeg er zelfs ontving aan een goed doel niet in de playoffs te bereiken. Toen dat zich inzet voor het Beckham na zijn geringe inbreng besloot de eerste maanden van 2009 op huurbasis verbeteren van kinderlevens. Na een voor AC Milan te gaan spelen, haalde hij redelijk anoniem halfjaar in zich de woede van de Galaxy­fans op de Parijs kwam de actieve hals. Uitgemaakt voor ‘part time player’ carrière van de man, die nam Becks alsnog een belangrijke rol in naar schatting voor één gedurende het verdere seizoen, waarin miljard aan shirts Galaxy de finale om de MLS Cup na verkocht, ten einde. strafschoppen verloor. Ook het jaar erna Dat Beckham de speelde Beckham een aantal maanden ambitie had om voor Milan, en weer lukte het Galaxy niet een eigen MLS­ om de MLS Cup te winnen. franchise op te starten is geen Toen Beckham begin 2011 weer op huurbasis wilde vertrekken, werd dit door verrassing, aangezien de Galaxy niet toegestaan. Ze wilden hun clausule in zijn sterspeler het hele seizoen tot hun contract bij LA beschikking hebben, want de MLS Cup moest en zou gewonnen worden. De opzet Galaxy die hem die slaagde; Beckham speelde zijn beste mogelijkheid gaf al snel seizoen in de MLS en leidde LA Galaxy naar de winst in de MLS Cup waar men zo publiekelijk bekend werd. Deze veelbelovende nieuwe franchise gaat naar hunkerde. Met dezelfde opzet lukte nu dus gestalte krijgen in Miami. • het Beckham en LA Galaxy zelfs om het

H

D

Puinhoop

Cleveland maakt deze weken zijn reputatie

als meest disfunctionele sportstad van Ame‐ rika weer meer dan waar. Terwijl de basket‐ ballende Cavaliers elkaar de tent uitvechten, waren de Browns (met een zeer geloof‐ waardige claim op de titel ‘meest wanhopige franchise in de NFL’) vorige maand alweer toe aan hun derde hoofdcoach in iets meer dan een jaar tijd. Wie dacht dat daarmee de rust wederkeerde, in pas het tweede seizoen van de nieuwe eigenaar Jimmy Haslem, kwam bedrogen uit.

Want vorige week was daarin ineens de aan‐ kondiging dat CEO Joe Banner en GM Mike Lombardi, toch niet de eersten de besten, werden bedankt voor bewezen diensten. Ray Farmar werd aangesteld als nieuwe GM en daarmee was de hersentransplantatie, want zo kunnen we het wel noemen, compleet.

Wat Haslem bezielt om zijn gehele front office binnen het jaar te vervangen, begrijpt niemand. Het stelt in elk geval het ontslag van hoofdcoach Rob Chudzinski en de komst van Mike Pettine in een ander daglicht. Dat lijken steeds nadrukkelijker besluiten van Haslem zelf. Pettine was in elk geval niet de keuze van Lombardi noch die van Farmar. Die hadden grotere namen als Dan Quinn en Josh McDaniels op het oog.

Gevolg is dat de Browns voor het tweede jaar op rij beginnen aan het offseason zonder dat de GM zijn hoofdcoach heeft aangesteld. In plaats daarvan trekt de eigenaar, gezegend met letterlijk 0,0 footballervaring, aan de touwtjes.

Klinkt dat u bekend in het de oren? Kan kloppen. Het zijn de ingrediënten van de ondergang van America’s Team, aan de hand van de onfeilbare Jerry Jones. ∙

Paul Klomp.

Mannenman

De kans is groot dat volgend seizoen de

eerste openlijk homoseksuele speler in de NFL speelt. Michael Sam maakte vorige week wereldkundig dat hij op mannen valt.

In Amerika lijkt de acceptatie van gays steeds groter te worden. Er zijn bijvoorbeeld steeds meer staten waar het homohuwelijk is ingevoerd.

Toch sta ik nog steeds te kijken van sommige (natuurlijk anonieme) scouts en beleids‐ bepalers van teams. Eén 'front office executive' beweerde dat een eventuele komst van Sam de, en ik quote, 'chemische samenstelling van de kleedkamer' kan beïnvloeden.

Wat betekent dat in vredesnaam? Is deze persoon bang dat een heel team besmet raakt met het homovirus? Dat volwassen mannen opeens bang zijn om zich om te kleden, omdat Sam daar misschien opgewonden van zou raken? Een andere anonieme beleidsbepaler vindt dat American football een sport is voor 'mannenmannen' en dat een homo daar zeker niet tussen hoort.

Mannenmannen. Wat zijn dat? De Ray

Lewissen van deze wereld? Marshawn Lynch's? Mes tussen de tanden, of liever nog een grill?

Mannenmannen. Dat zijn mannen met lef.

De zogeheten alpha's. Homo's kunnen dat niet zijn, aldus deze anonieme persoon. De enige die de afgelopen week lef toonde was Sam, die de wereld vertelde dat hij niet op vrouwen, maar op mannen valt, wetende dat hij een enorme golf van kritiek zou krijgen. Sam is een homo in een mannenmannenwereld en is er niet bang voor om daarvoor uit te komen. Een echte mannenman. Letterlijk en figuurlijk. ∙

Lennart Beishuizen.