SportAmerika Magazine Nr 9

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 ­ Alle rechten voorbehouden.

Afgelopen week werd het allereerste nummer van het ‘BeNe League Magazine’ gepresenteerd. Aangezien ik daar als hoofdredacteur aan verbonden ben, werd ik door diverse media de afgelopen week ondervraagd over de glossy over vrouwenvoetbal. De meest gestelde vraag was of ik vond dat vrouwenvoetbal wat te zoeken had in een wereld waarin het mannenvoetbal de toon aangeeft.

Gezien de ontwikkelingen in de laatste jaren in andere sporten (zie hockey en tennis) zei ik dat het nooit mogelijk zou zijn dat vrouwen hetzelfde niveau konden bereiken als de mannen, maar dat het zeker wel goed was voor spektakel, zolang je maar niet het verwachtingspatroon hebt dat ze gelijkwaardig zijn.

Want mannen en vrouwen kunnen toch nooit in één en dezelfde discipline uitkomen, toch?

Aan deze ‘wijze’ woorden werd ik even heel fijn herinnerd

toen ik de Daytona 500 bezig zag. Nadat er zaterdag in de laatste ronde van de Nationwide Series een auto in het hek langs de baan was geraakt, en hierdoor tientallen toeschouwers gewond raakten, ging het zondag helemaal los.

Gelukkig maar, want het zorgde ervoor dat Danica Patrick geschiedenis kon schrijven en mijn hierboven beschreven wijsheid naar het land der fabelen geschoten kon worden.

Vorige week had de Nascar­babe zichzelf al in de geschiedenisboeken geschreven door als eerste vrouw ooit de poleposition te pakken bij de Daytona 500. Zondag presteerde ze het ook nog eens om vijf ronden lang op kop te rijden.

Jules Zane, één van onze Nascar­redacteuren en al jarenlang voorzitter van de Limburgse Patrick­fanclub, kon zijn geluk niet op. Vol trots twitterde hij er op los over zijn Danica.

Natuurlijk, je kan beide zaken natuurlijk niet helemaal goed met elkaar vergelijken, maar het is leuk om te zien dat een vrouw zich kan meten in een mannenwereld. En als het dan ook nog eens voor wat geluk zorgt in het Zuiden van ons land, dan is dat mooi meegenomen.

Veel leesplezier,

Zoals gewoonlijk is er weer

rumoer rond de Dallas Cow­ boys. Zo heerst al weken de vraag hoeveel verantwoorde­ lijkheid head coach Jason Garrett nu precies draagt wat betreft de offense. Eigenaar Jerry Jones maakte echter bekend dat Garrett voorlopig nog altijd het laatste woord heeft.

“Bill Callahan (de nieuwe OC, red.) krijgt meer verantwoordelijkheid volgend jaar, maar Garrett neemt de beslissingen. Als hij zelf plays wil callen dan mag hij dat nog steeds doen.” • Nnamdi Asomugha's dagen als Philadelphia Eagle lijken geteld. De cornerback (31) gaat komend jaar 15 miljoen dollar verdienen en dat is de Eagles te gortig. Asomugha kan alleen blijven als hij zijn contract aan laat passen, zo niet dan kan Asomugha op zoek naar een nieuwe werkgever • De Kansas City Chiefs nemen naar alle waarschijnlijkheid afscheid van quarterback Matt Cassel.

Na een desastreus seizoen en de komst van Andy Reid lijkt er geen ruimte meer voor Cassel. In 2009 waren de verwachtingen hooggespannen na zijn goede prestaties in New England als vervanger van Tom Brady. Dit jaar verloor hij echter zijn plek aan Brady Quinn en gezien zijn salaris (7,5 miljoen dollar) willen de Chiefs afscheid nemen • Chris Johnson, runningback van de Tennessee Titans, kon tevreden zijn na de NFL Combine van afgelopen weekend. Zijn 40­yard dash record van 4,24 seconden bleef staan.

Marquise Goodwin, wide receiver van de University of Texas, kwam er het dichtst bij. Goodwin was met zijn 4,27 de snelste van het weekend •

Vorige week donderdag was de

trade deadline voor de NBA. Hoewel er wederom volop gespe­ culeerd werd, bleven echt grote blockbuster deals uit. De bekendste naam die van werkgever wisselde is die van J.J. Redick. De shoo­ ting guard vertrok, samen met teamgenoten Gustavo Ayon en Ish Smith, van Orlando naar Milwaukee • Doron Lamb en Beno Udrih bewandelden de omgekeerde route en spelen nu dus voor de Magic • Een andere opvallende trade was die van rookie Thomas Robinson. De jonge forward, die bij de afgelopen rookie­draft nog als vijfde gekozen werd, verruilde Sacra­ mento voor Houston • De Golden State Warriors hadden vorige week een primeur: in de wedstrijd tegen de San Antonio Spurs speelde het team van coach Mark Jackson in basketbals­ hirtjes met mouwtjes. Het was de eerste van drie keer dat de Warriors in de nieuwe Adidas­shirtjes te zien waren.

In maart zal dat nog twee keer gebeuren • Mark Cuban, eigenaar van de Dallas Mavericks, verwacht niet dat hij problemen krijgt met de league over zijn opmerking aan het adres van Kobe Bryant. Voorafgaand aan de wedstrijd van zijn Mavs tegen de Lakers, adviseerde Cuban de Lakers dat ze zich wat financiële ademruimte kunnen verschaffen als ze Kobe Bryant zouden dumpen in het kader van het amnesty­arrest. Later verklaarde hij dat ie het hypothetisch bedoelde. Na de winst van LA op Dallas en de 38 punten van Kobe tweette laatstgenoemde: Amnesty THAT •

De Columbus Blue

Jackets moeten het voor­ lopig stellen zonder Artem Anisimov. De center die afge­ lopen zomer overkwam van de New York Rangers in de trade voor Rick Nash, raakte zwaar geblesseerd in de wedstrijd tegen de Detroit Red Wings na een botsing met Kyle Quincey. Anisimov moest per brancard van het ijs en werd direct naar het ziekenhuis gebracht. Daar is hij inmiddels uit ontslagen maar het is nog niet bekend hoelang hij uit de roulatie is • Hoewel de beelden anders uitwezen en de NHL Matt Cooke niet strafte, is Erik Karlsson toch van mening dat de aanvaller van de Pittsburgh Penguins hem bewust probeerde te blesseren. “Hij wist donders goed waar hij mee bezig was en daarom zit ik nu in het gips,” meent Karlsson, die dit seizoen niet meer in actie zal komen • De New York Islanders zetten Rick DiPietro terug naar hun American Hockey League­ team. De goalie tekende in 2006 nog een vijftienjarig contract met een jaarsalaris van 4,5 miljoen dollar, maar nu is er geen plek meer voor hem in het team van de Islanders • Winnipeg Jets­verdediger Zach Redmond komt de rest van het seizoen niet meer in actie. Vorige week liep hij een snijwond door een schaats op tijdens de training • Matt Read is in de komende zes weken uitgeschakeld. De huidige topscorer van de Philadelphia Flyers scheurde zijn ribspieren tijdens de Battle of Pennsylvania van afgelopen week •

Een klap voor de New

York Yankees: Curtis Granderson liep in de voorbereiding een breuk in zijn onderarm op en is zeker tien weken uitgeschakeld. De 31­jarige outfielder was in het afgelopen seizoen goed voor 43 homeruns. Er is gelukkig ook positief nieuws. Derek Jeter maakt op 10 maart zijn debuut in Spring Training en zegt dat hij Opening Day gaat halen. The Captain brak in de playoffs tegen de Detroit Tigers zijn enkel • Ryu Hyun­Jin heeft zijn eerste inning gegooid voor de Los Angeles Dod­ gers. Hij oogde tegen de Chicago White Sox aan de zware kant, al schijnt de Koreaan al ruim zeven kilo kwijt te zijn. Ryu werkt samen met Dodgers­ legende Sandy Koufax aan zijn curveball.

Dat is nodig ook, want de enige curveball die Ryu gooide tegen de White Sox werd hard weggeslagen • Roy Halladay is tevreden over zijn eerste start in Spring Training. De ace van de Phila­ delphia Phillies miste afgelopen seizoen een groot aantal wedstrijden vanwege een schouderblessure. “Mijn arm voelt prima”, zei Halladay die 16 van zijn 22 pitches strike gooide • De Cincinnati Reds hebben pitcher Johnny Cueto verboden om namens de Dominicaanse Republiek mee te doen aan de World Baseball Classic. Cueto gooide in de NLDS tegen de San Francisco Giants voor het laatst en verliet toen het veld met een rugblessure.

De Reds willen niets forceren met hun ace • Dreigt er een sophomore slump voor Mike Trout? Oakland A’s general manager Billy Beane voorziet het tegenovergestelde. “Ik ben bang dat hij alleen maar beter wordt.” •

Jimmie Johnson mag de 55ste editie van The

Great American Race dan wel gewonnen heb­ ben, hij was geenszins het grote gesprek van het weekend. Eigenlijk was dat de crash in de Nationwide Series, die je enkele pagina’s hiervoor al uitgelicht zag, maar ook een collega eiste de spotlights voor zich op.

Na veel spot was er nu eens alle lof voor Danica Patrick, die in de afgelopen weken nogal wat mensen verbaasd deed opkijken na haar uitstekende seizoenstart. Haar nieuwe Chevrolet SS van Stewart­Haas Racing blijkt dit jaar niet alleen competitief in handen van haar ervaren teamgenoten, maar werd onverwacht door de jongedame zelf naar pole position in de grootste wedstrijd van het seizoen gestuurd.

Die plek op de eerste startrij werd helaas niet verzilverd met een podiumplek, maar ze reed één van haar beste races tot nu toe en brak en passant nog een paar prachtige records. Zo werd Danica de eerste vrouw die minstens één ronde aan de leiding reed van de legendarische Daytona 500. Ook was haar achtste plek de beste vrouwelijke klassering tot nu toe.

En dat in wat pas haar tiende race op het grote stockcartoneel was. Danica Patrick kwam voor­ alsnog namelijk uit in de Nationwide Series en dat is toch een stap lager dan de Sprint Cup, ondanks de deelname van vrijwel dezelfde kliek aan coureurs.

Deze coureurs moeten plotseling niet alleen naast de baan, maar ook op de baan met haar strijden om de aandacht en dat is een verrijking voor deze sport. Die matige pitstops en het foutje in de laatste ronde zijn haar vergeven. Wij zijn fan. You go, sister! •

TEKST JULES ZANE

Murray Park. Als de kinderen uit de

buurt er wilden basketballen was het donker, koud, regende of sneeuwde het.

De pick­up games werden soms verstoord door geweerschoten in de buurt. “Men­ sen rennen weg als ze schoten horen”, meent Rose. “Maar bij ons in de buurt was het eigenlijk heel normaal. Het klinkt absurd, maar wij speelden gewoon verder.”

De buurt waar de 24­jarige spelverdeler over praat is bepaald geen Vinexwijk.

Englewood staat bekend als één van de armste stadsdelen van de Windy City. De armoede en werkloosheidcijfers zitten dik boven het landelijk gemiddelde en volgens de gegevens van het Chicago Police Department gebeuren er twee keer zoveel overvallen en geweldplegingen dan op andere plekken in de stad. Er zijn in het verleden meerdere pogingen gedaan om de buurt op te knappen, maar de stappen verlopen moeizaam.

Pooh

Murray Park is echter één van de weinige openbare plekken in de buurt waar de bewoners bijeenkomen. De ouderen op het veld lieten hun blik destijds vallen op een stille 11­jarige jongen met een hoog basketball­IQ. Rose was toen beter bekend als ‘Pooh’, een bijnaam die hij had gekregen van zijn moeder Brenda.

Het was duidelijk dat Rose over talent beschikte en zo mocht hij al meedoen met de grote jongens.

Naarmate Rose ouder en beter werd

als speler begon zijn naam steeds verder rond te zingen in de buurt.

Steeds vaker kwamen leden van straatbendes naar het park om te zien hoe speciaal deze jongen was en of er iets voor hen te halen viel. Gelukkig was daar altijd Derrick’s oudere broer Reggie om hem te beschermen. Hij vertelde de bendes dan dat ze bij Rose aan het verkeerde adres waren. Het zou niet de eerste keer zijn dat een veelbelovende speler ten onder gaat aan drugs en het leven op straat.

28 april 2012

De Chicago Bulls spelen tegen de Philadelphia 76ers in Game 1 van de playoffs een gewonnen wed­ strijd. Er wordt al stiekem voor­ uitgekeken naar de confrontatie met LeBron James en de Miami Heat. Rose (23 punten, 9 re­ bounds en 9 assists) valt in de slotfase de basket aan voor een score, zo als alleen hij dat kan.

Rose kan zijn poging niet afmaken en blijft op de baseline op de grond liggen. De toeschouwers in de United Center houden hun adem in. De pijn lijkt in eerste instantie mee te vallen, maar de diagnose later in het ziekenhuis slaat in als een bom: gescheurde kruisband. Einde seizoen en weg titelaspiraties.

12 mei 2012

“De operatie verliep uitstekend”, zegt Derrick’s oudere broer Reggie. Bulls­teamdokter Brian Cole verplaatste tijdens de ingreep, die slechts één i.p.v. twee uur duurde, een stuk van Rose’ patellapees. Daar­naast kreeg hij een soort plasma toegediend om het herstel te bevorderen. Acht tot tien maanden revalideren, volgens Cole. Ondertus­ sen zijn de Bulls uitge­ schakeld in de playoffs en volgt LeBron James Rose op als de nieuwe MVP.

15 augustus 2012

Adidas heeft zojuist de eerste aflevering over de comeback van de spelver­ deler van de Bulls uitgezonden op YouTube. #TheReturn is direct een hit op het inter­ net. We zien

De familie Rose stond er zelfs zo goed op in de buurt dat ze door leden van een bende gewaarschuwd werden als er gevaar dreigde. ‘Vertel je moeder en iedereen om snel naar binnen te gaan’ zeiden ze dan. “Soms gebeurde er niets”, herinnert Reggie zich. “En soms hoorde je niet veel later 25 geweerschoten buiten op straat.”

Simeon

Rose zette zijn eerste stappen in de rich­ ting van de NBA op Simeon High School.

Hij koos direct voor het shirtnummer 25 uit eerbetoon voor Benji Wilson, één van de beste highschool spelers van Amerika die in zijn senior year in 1984 op straat werd neergeschoten en later overleed in het ziekenhuis. Magic Johnson met een jumpshot werd erover hem geschreven.

En ineens was het voorbij. De geest van Wilson leeft echter nog altijd voor in Chicago. Jabari Parker, volgend jaar uitkomend voor Duke University, speelde zijn wedstrijden op Simeon met de tekst #25 Wilson op zijn schoen.

Simeon veroverde met Rose twee State

Championships en de spelverdeler werd uitgeroepen tot Illinois Mr. Basketball. In zijn vier jaar op school was Rose goed voor ruim 21 punten, zes rebounds en acht assists per wedstrijd. Nadat hij door Memphis University werd gerekruteerd raakte de loopbaan van Rose in een stroomversnelling. In 2008 werd hij als eerste gekozen in de draft door de Chicago Bulls en won in zijn eerste jaar The Rookie of the Year Award. In 2011 werd hij met zijn 22 jaar de jongste MVP uit de historie (en de eerste Bull sinds Michael Jordan).

Een prijs die overigens uitbundig werd gevierd in Murray Park.

Rose maakte naam voor zichzelf met zijn kenmerkende explosieve stijl van aanvallen. De klappen die hij op weg naar de basket ontving, nam hij voor lief. Hij weet niet anders sinds hij als klein jochie leerde basketballen op de playgrounds.

Een foul roepen hoorde er niet bij. ‘Dan moet je maar harder worden’ zeiden de

Rose in de eerste van zes afleveringen zich in het zweet werken in het krachthonk. Via Twitter ontvangt Rose uit de hele wereld steunbetuigingen.

13 september 2012

Rose toont zich voor het eerst tijdens zijn herstel van een kwetsbare kant. Tijdens het promoten van zijn nieuwe basketbalschoen lijkt hij even weer dat kleine jongetje dat niets liever wil dan spelen. “Ik ben een paar dagen geleden weer voorzichtig begonnen met wat sprongen te maken.

Ik begin nu weer met schieten en mijn doel blijft het kampioenschap van de NBA”, zegt hij nadat hij van iemand een zakdoekje voor zijn tranen had gekregen. “Elke week zie ik verbeteringen. Mijn been doet af en toe pijn, maar het lukt mij om daar doorheen te vechten.”

31 oktober 2012

De Bulls openen het nieuwe basketbalseizoen met een thuiswedstrijd tegen de Sacramento Kings. Helaas nog altijd zonder hun sterspeler die voor de wedstrijd tegen de verzamelde pers spreekt over zijn rol als voorbeeld voor de jeugd. “Het betekent veel in Chicago als je ervoor zorgt dat iemand je respecteert, zeker voor kinderen van 13 tot 17 jaar. Ik draag mijn steentje bij, probeer positief te blijven en te schrijven via Twitter bijvoorbeeld. Ik weet dat mensen in Chicago alles volgen wat ik doe. Ik probeer een rolmodel te zijn.” Rose weet waarover hij praat, want sinds een aantal weken heeft hij een eigen kind onder zijn hoede, een zoon. Een journalist vraagt naar de vergelijking met zijn jeugd.

“Hij hoeft zich niet druk te maken over het vinden van eten.”

tegenstanders dan tegen hem. “Mijn hele leven leer ik al om met contact een score te maken. Flopping is dan ook geen onderdeel van mijn spel.”

Terugdoen

Hoewel Rose nu een totaal andere leven leidt dan in zijn jeugd, blijft hij dicht betrokken met de buurt waar hij leerde basketballen. Zo hielp hij onder meer een groep van vijftig scholieren aan nieuwe rugtassen en toen er een bekende speler van Murray Park plotseling overleed vanwege alcoholvergiftiging, trok Rose zijn portemonnee om de begrafenis te betalen. “Uiteindelijk kom ik terug om in Englewood te wonen. Je wilt mensen niet afstoten door je anders voor te doen dan je bent. Ik wil juist een role model zijn.”

Er wordt vaak slecht gesproken over

Englewood en dat stuit Rose tegen de borst. Het is voor hem dan ook een groot doel om de kwaliteit van de buurt te ver­ beteren, denk dan aan scholen, play­ grounds etcetera. “Ik heb de mogelijk­ heid om het imago van Englewood te veran­deren, zodat de mensen terug­ komen in een veilige omgeving.”

“Hij is het beste wat Englewood heeft voortgebracht”, aldus Harvey Hampton, oud jeugdcoach van Rose en de vader van één van zijn beste vrienden. “Iedereen houdt van hem, er zijn geen uitzonderingen.”

Hampton doelt daarmee op een

lid van de Gangster Disciples die zegt dat Murray Park een veilig gebied is dankzij Rose.

“De speelruimte stond vroeger bekend als ‘Murder Park’, maar nadat Rose de NBA haalde knapten we het park op uit respect. Rose is één van ons en hij vertegenwoordigt ons allemaal.”

Het zijn opmerkingen die Rose aan het hart gaan. “Daarom toon ik ook zoveel liefde voor Englewood. Zij hebben mij gevormd tot de persoon die ik nu ben.”

30 januari 2013

We zagen Rose al meereizen met het team naar de laatste wedstrijden van de Bulls.

Tijdens trainingen hield hij zich bezig met het nemen van schoten. Coach Tom Thibodeau laat vandaag weten dat Rose weer full contact meetraint. Dat houdt in dat hij alle oefeningen op volle kracht dan doen. “Hij kan cuts maken, hij kan schieten, hij heeft zijn dribble­ moves”, somt Thibodeau op. De comeback komt steeds dichterbij.

13 februari 2013

De anticipatie in­ en buiten Chicago over de terugkeer van Rose nemen toe. Er volop gespeculeerd over HET MOMENT. Onmiddellijk na de All­Star break, zo werd lange tijd alom aangenomen, zou het dan gaan gebeuren. Totdat #1 in een openhartig interview met USA Today laat weten dat een ieder nog even geduld moet betrachten. "Ik kom pas terug als ik op 100% zit", zo laat hij z'n teleurgestelde fans weten. "Waar ik nu zit? Ergens in de tachtig. Ik heb nog een lange weg te gaan..." •

Vader

Een persoon overigens, die afgelopen jaar ­ naar eigen zeggen ­ een drastische verande­ ring onderging: op 9 oktober jongstleden werd Derrick Rose werd vader van een zoon.

Derrick Jr, volgens de burgerlijke stand in Chicago, maar in het dagelijkse leven net als zijn vader Pooh. Pooh Jr. dus, kortweg PJ.

"Het is fantastisch. Al het andere deed

opeens niet meer ter zake. Hij komt eerst", aldus Rose, die meteen de foto's van zijn jongste aanwas tweette.

"Alles stopte, toen hij werd geboren. Ik probeer hem zoveel mogelijk te verwennen.

Niet alleen met materiele zaken, maar vooral ook door zoveel mogelijk bij hem te zijn, en hem te steunen met mijn liefde. Hem te laten weten dat ik er altijd voor hem zal zijn."

In een recent interview met USA Today, liet Rose weten dat de geboorte van PJ hem bovendien weer met de neus op de feiten drukte: het gemis van een vader in z'n eigen leven.

"Dat ik zelf moest opgroeien zonder een vader in de buurt, zal me zeker helpen bij het opvoeden van PJ", aldus #1. "Als ik gewoon alles precies het tegenover­gestelde doe van wat m'n vader deed, dan zal het allemaal vrij gemakkelijk gaan.

Ja, ik kan er nu grappen over maken, omdat ik het stadium dat het pijn doet nu wel voorbij ben. Het is verdwenen nu ik zelf een kind heb.

Al die negatieve energie die ik had, gebruik ik nu op een positieve manier." •

Het is geen abnormaal gegeven dat

een NBA­team verhuist van de ene naar de andere Amerikaanse stad. Zo verhuisden de volgende teams minstens één keer van locatie: Hawks, Pistons, Kings, Wizards, Lakers, Rockets, Warriors, Sixers, Clippers, Jazz, Grizzlies, Hornets en Nets. De relocatie van de Seattle Supersonics naar Oklahoma City in 2008 om er omgedoopt te worden tot de Thunder was dus geen uitzondering. Toch bracht deze meer drama mee dan alle voorgaande samen. Seattle is een ietwat aparte, maar daarom ook apetrotse stad en al zeker als het aankomt op hun sportteams.

Boeing

De stad Seattle staat in de VS bekend om verschillende aspecten. Zo bevindt het centrum zich rond het prachtige Lake Washington, dat een uitstekende uitvalsbasis vormt voor de haven van de stad.

Daarnaast is er de Space

Needle, een gebouw dat boven de skyline van Seattle uitsteekt. Verder worden muzieklegendes als Ray Charles, Quincy Jones en Jimi Hendrix gelinkt aan Seattle. De stad heeft veel bijnamen, zoals The Gateway to Alaska en The Emerald City.

De bekendste bijnaam van de stad is

echter ‘Jet City’. Vliegtuiggigant Boeing kende namelijk haar oorsprong in Seattle. Om die reden noemden de zakenmannen Sam Schulman en Eugene Klein in 1967 hun nieuwe basketbalteam de Supersonics. Voor Seattle waren de Sonics het eerste professionele sportteam. Ondertussen huisvest de stad onder meer de Mariners (MLB), Seahawks (NFL), Sounders (MLS) en Storm (WNBA).

De Sonics verloren hun eerste wedstrijd met 144­116 tegen de San Francisco Warriors en eindigden in het eerste seizoen als vijfde van zes teams in het Westen met een 23­59 record.

Lenny Wilkens

Bovendien ging Dennis Johnson zijn tweede seizoen in. Het team en de fans Vanaf dan werden de Sonics gestaag hadden hoge verwachtingen. De Sonics beter. De man die hiervoor zorgde, was verloren echter zeventien van hun Lenny Wilkens. De linkshandige point eerste 22 wedstrijden. Hopkins werd guard kwam in 1968 naar Seattle en dan ook aan de dijk gezet. Reddende fungeerde er tot 1972 als speler­coach. engel van dienst werd… Lenny Wilkens bracht onder andere ABA­ Wilkens. sensatie Spencer Haywood naar Seattle en bracht de club vooral volwassenheid Geen constante en leiderschap bij. Toen de club hem van de hand deed aan de Cleveland De Seattle Supersonics vlogen als de Cavaliers werd vervanger Butch Beard beste Boeing onder coach Wilkens. Ze een volledig seizoen uitgefloten… versloegen in de playoffs van 1978 de LA Lakers van Kareem, de Portland et duurde tot 1975 alvorens de Trail Blazers van Walton en de Denver Sonics een eerste keer mochten Nuggets van David Thompson op weg deelnemen aan de playoffs. Met naar de Finals. Daarin moesten ze na Celtics­legende Bill Russell als coach zeven wedstrijden hun meerdere en Downtown Freddy Brown als leider erkennen in de Washington Bullets. bereikte het team twee jaar na elkaar Een jaar later namen ze wraak door de de tweede ronde. De Sonics leken op Bullets te verslaan met 4­1. Dennis weg om een topteam te worden, maar Johnson werd verkozen tot Finals MVP een seizoen later was de magie plots met gemiddeld 23 punten, zes weg. Russell vertrok en Bob Hopkins rebounds, zes assists, twee steals en kwam in zijn plaats. twee blocks.

H

De club trok in de zomer van 1977 een hoop nieuwe spelers aan. De belang­ rijkste waren centers Jack Sikma en Marvin Webster, forwards Paul Silas en John Johnson, en guard Gus Williams.

Een jaar later werd in zes wedstrijden verloren van de Lakers in de Conference Finals en vanaf dat moment ging het bergaf met de club. Tegen de sterke Lakers was niets te beginnen en de Sonics werden een middelmatig team

dat af en toe eens een uitschieter kende.

Gelukkige zorgden puntenmachine Dale Ellis en Tom ‘T.C.’ Chambers voor de nodige hoogtepunten.

Wederopstanding

Het was hoog tijd voor vers bloed in Seattle. De vergane glorie werd van de hand gedaan en vervangen door jonge talenten. Zo werd forward Shawn Kemp in 1989 rechtstreeks uit high school gedraft en een jaar later volgde point guard Gary Payton. Beide heren hadden hun tekortkomingen, maar zouden één van de beste duo’s aller tijden vormen.

Vooraleer de Boeing opnieuw van de

grond ging, moest een coach aange­ trokken worden die Payton en Kemp kon doen samenwerken. In de loop van het seizoen 1991/1992 werd George Karl aangeworven en de cirkel was rond. De Sonics werden een topteam.

Payton ontpopte zich als de beste verdedigende point guard ooit en Kemp was een monster in de paint. In 1993 kwamen ze op één wedstrijd van de Finals en in 1994 pakten ze uit met de beste balans in de NBA (63­19).

Drama

De Sonics waren klaar voor een tweede titel. In de eerste ronde wachtten de Nuggets van Dikembe Mutombo.

Payton en Kemp domineerden de eerste twee wedstrijden van de best­of­five serie. Daarna ging echter het licht uit.

De Sonics verloren beide wedstrijden in Denver en konden de beslissende vijfde wedstrijd in Seattle niet naar zich toe­ trekken. De eerste keer dat een achtste seed doorging ten koste van een eerste seed was een feit. Seattle was in rouw.

De Sonics veranderden, zoals

een hoop andere clubs, al meer­ maals van eigenaar(s). De club werd voor het eerst verkocht in 1983, aan de lokale mediamag­ naat Barry Ackerley. Die verkocht de Sonics in 2001 door aan Howard Schultz, topman bij het wereldbefaamde Starbucks.

Schultz verkocht amper vijf jaar later de club door aan Clay Bennett, een zakenman uit Oklahoma City.

De originele intenties van Bennett blijven een raadsel maar het probleem zat hem vooral bij de KeyArena, het stadion waarin de Sonics vanaf 1967 de meeste wedstrijden speelden. De Key­ Arena werd tien jaar eerder gerenoveerd maar Bennett wilde een nieuw stadion. Er kon echter geen akkoord gevonden worden met de staat Washington en/of de stad Seattle voor het finan­ cieel ondersteunen van de bouw.

Een rechtszaak moest het geschil beslechten en uiteindelijk trok­ ken de fans van de Sonics, gebundeld onder de naam Save Our Sonics, aan het kortste eind.

Bennett betaalde 45 miljoen dollar aan de stad om zich vrij te kopen uit het stadioncontract dat liep tot 2010, en verhuisde de club naar OKC.

Bennett is Seattle mogelijk nog

30 miljoen dollar schuldig indien de stad geen nieuw NBA­team heeft in 2013. Dat is een mogelij­ ke verklaring voor de aanstaande move van de Kings naar Seattle.

Een groep rond Chris Hansen kocht namelijk de club van de gebroeders Maloof. Bedoeling is om nog twee jaar in de KeyArena te spelen en dan te verhuizen naar een nieuw stadion in de wijk SoDo. De NBA stemt naar alle waarschijnlijkheid in April over de kwestie. Sonics are back? Nog even afwachten.

Coach Karl kon zijn troepen

herorganiseren en de Sonics bereikten in 1996 de NBA Finals. Tegenstanders waren de Bulls van Michael Jordan en Scottie Pippen. (Pippen was door de Sonics overigens in 1987 van de hand gedaan voor Olden Polynice ­ FAIL!).

De Bulls kwamen snel op 3­0 maar de Sonics gaven zich niet gewonnen en kwamen door strakke defense van Payton op Jordan terug tot 3­2. Game 6 in Chicago bleek echter de genadeslag. Ondanks de slechtste Finals in de carrière van Jordan (42% FG) konden de Sonics geen tweede titel in de wacht slepen.

Achteruitgang

Seattle bleef nog een aantal seizoenen goed meedoen in het Westen maar een nieuwe gooi naar een titel zat er niet meer in. Kemp vertrok naar Cleveland en Payton kon het niet alleen. Toen die in 2003 naar de Milwaukee Bucks verhuisde, bevonden de Sonics zich in de kelder van de NBA. De inbreng van scherpschutters Ray Allen en Rashard Lewis bracht een korte opleving, maar niet meer dan dat.

De Seattle Supersonics gleden steeds verder weg en konden in het seizoen 07/08 amper twintig wedstrijden winnen, een laagte­record voor de club. Het enige lichtpunt was rookie Kevin Durant, de tweede selectie in de 2007 NBA Draft. De Sonicsfans hadden hoop op een betere toekomst maar een investeer­dersgroep uit Oklahoma City dacht daar anders over en verhuisde de club in de zomer van 2008. Sindsdien wacht het sportgekke Seattle op de terugkeer van de NBA. •

Introspectie

Het was me het weekje wel. Michael

Jordan en Charles Barkley werden vijftig jaar en Jerry ‘Showtime’ Buss overleed.

Voor de jaren ‘90 generatie misschien niet zo’n big deal, maar voor de liefhebbers uit medio jaren ‘70 en ‘80 was dit waarmee ze opgroeiden.

De Showtime Lakers, de Chicago Bulls en Charles Barkley die met de Suns niet opkon tegen Michael Jordan.

Buss en Jordan stonden voor twee dynastieën die bijna twintig jaar het basketball beheersten. Dat leek deze week ineens wel heel lang geleden. Ineens leek het alsof dat alles in een heel ver verleden plaatsvond, terwijl het in de herinnering van miljoenen als de dag van gisteren was.

Ik zat eens bij een rond­de­tafelgesprek met de toenmalige Ajax­trainer Marco van Basten, die van een journalist van De Pers de vraag kreeg of hij wel eens aan introspectie deed. De blik van Van Basten was goud. Aan wat? De journalist zei gehaast iets over een spiegel en daarin kijken, het gesprek kabbelde rustig voort, maar het was een onvergetelijk moment.

Introspectie. Van Basten deed er wel aan.

LeBron deed er in de zomer van 2011 aan.

Maar als toeschouwer gaat alles in een sneltreinvaart voorbij, voor je het weet zijn de sterren van nu de legendes van toen.

Dus geniet. Geniet van jonge jongens als Kyrie Irving en Damian Lillard, geniet van de nieuwe sterren als LeBron James en Kevin Durant en koester met enige regelmaat die mooie momenten uit het verleden met Michael Jordan, Charles Barkley en de Showtime Lakers. •

Jan Willem Zeldenrust.

Peter!

OMG! Wat een trades! Sensationeel! Elk

jaar wordt rondom de All­Star break de complete NBA opgeschud. De laatste mogelijkheid voor managers om voor mensenhandelaar te spelen en het team helemaal te tunen voor de playoffs. Nou. Wat een oogst. De meest geruchtmakende trade is J.J. Redick die van de Orlando Magnix naar de Milwaukudt Bucks ging. Dat is, uhm..., geen aardverschuiving.

Matthijs!

Dit was een grote anti­climax inderdaad.

Beetje zoals die ene hele zeldzame mislukte dunk van LeBron James. Je verwacht een nucleare explosie die alle gebouwen in de omtrek een klap wegvaagt en je krijgt een mislukt rotje dat gevaarloos in je hand knalt. Denk eens aan al die ontelbare ESPN­journalisten die de hele nacht koortsachtig verslag hebben gedaan van drie keer niks. Sta je dan met je funky swipe Herman­de­Scherman trade machine. FAIL!

Peter!

Waar is de Josh Smith trade die

Boston, Brooklyn of Houston de nodige boost ging geven? Ons was beloofd dat Kevin Garnett naar de LA Clippers zou trekken. Zodat hij de beste plek in het stadion heeft om te kijken hoe Blake Griffin de passes van CP3 afdunkt. Ik las geruchten over Eric Bledsoe en Eric Gordon, twee uitstekende guards die een playoffteam van extra jus kunnen voorzien. Rondo? Pau Gasol? Zelfs Dwight Howard werd genoemd in de NBA­geruchtenmachine.

Matthijs!

Ik denk dat vooral de media deze trades heel graag zagen gebeuren. En de

fans. En wij. De verantwoordelijke GM's hebben echter hun eigen agenda en blijven vooral op hun handen zitten. Dat heeft natuurlijk te maken met de nieuwe salary cap regels en het ingewikkelde collective bargain agreement, die overigens alleen begrepen worden door hardcore NBA­nerds die 4 wedstrijden

per nacht kijken. Niet wij gewone stervelingen dus.

Overigens denk ik dat de Boston Celtics zich heus nog wel gaan roeren op de volgende transfermarkt. Ze zullen toch iets moeten. Een probleem is alleen: Kevin Garnett eet nog liever zijn schoenen op dan zijn no­trade­clausule op te geven. Die man heeft groen Celtics­bloed door zijn aderen stromen en wil dus afscheid nemen in The Garden. Doodzonde wat mij betreft, want hij was het eerste steentje dat de hele trade­domino in werking had kunnen zetten.

Peter!

De dynamiek van de NBA maakt het zo interessant.

Trades, man. Trades. Je hebt het kunnen zien in de docu The Association: het seizoen wordt niet alleen gemaakt op het veld. Niet alleen door coaches, die bizar veel invloed op het spel hebben. Nee, het seizoen wordt net zo hard gemaakt in de kantoren door de GM's. Eén trade kan alles veranderen. LA Clippers zijn dankzij een paar trades ineens een kampioenskandidaat. LA Lakers hebben zichzelf in de voet geschoten met hun sterrenensemble.

Memphis bouwt al jaren gestaag via slimme trades aan een sterk team van harde werkers. Miami en de decision?

Boston en The Original Big Three? Trades, trades, trades.

Daarom is het zo jammer dat de afgelopen trade deadline voorbij ging als een pornovideo zonder popshot. Beetje de niet­goal van Robben op het WK in Zuid­Afrika.

Eindelijk een koning en dat het dan Willem­ Alexander is.

Kortom, anti­climax.

Jammer. Ik had graag wat vuur­ werk gezien van de GM's. •

H

et is eind februari. De Super Bowl is nog geen maand geleden afgewerkt. De Draft Combine is net afgelopen en de hoogmis van football in het offseason, de NFL Draft, is nog zeker 2 maanden weg.

Free agency is nog niet eens begonnen en ook op trades blijft het nog wachten. En toch ligt voor u Mock Draft 1.0 van Sport Amerika. Waarom? Omdat de draft voor vele NFL fans de kurk is waarop ieders mentale toestand drijft tijdens de lange marteling van het offseason en we die kurk graag net wat steviger en breder maken.

Te beginnen met een disclaimer: geen enkele mock draft klopt, free agency en de komende twee maanden veranderen waarschijnlijk het hele spectrum.

Bovendien heeft de schrijver dezes geen eigen ‘tape study’ gedaan naar de prospects, maar vertrouwd op het oordeel van een heel peloton kenners aan de andere kant van de oceaan. Verder: de 2013 Draft is opvallend quarterback­arm en herbergt op dit moment geen zekere superster. Wat de 2013 Draft wel te bieden heeft zijn linemen; defensive en offensive en in alle soorten en maten.

Daarnaast zijn er prima linebackers, leuke wide receivers en enkele interessante defensive backs. Welke tien spelers dit jaar opvallen door extreem talent of een mooi verhaal leest u hierna, alvorens over te gaan naar het leukste gedeelte: het mock draften van de 32 NFL teams.

Manti Te’o – ILB – Notre Dame

Bij u bekend als de man die niet alleen zijn vriendin verzon maar ook haar dood. Of had iemand hem nu in de luren gelegd?

Afijn, oordeelt u vooral zelf. Manti Te’o houdt in elk geval van de spotlights en is daarom, en dankzij de verrassende BCS deelname van Notre Dame, een gevestigde naam bij het grote publiek. Maar dat maakt hem niet de beste speler in de draft, verre van zelfs. Te’o is een prima inside linebacker die richting het einde van de eerste ronde gekozen zal worden maar meer ook echt niet. Goede instincten en techniek maar geen echte NFL­atleet.

1. Star Lotulelei, DT, Utah Kansas City schreeuwt om een franchise QB maar die is er dit jaar gewoon niet. Andy Reid kiest dus voor een andere zeldzaamheid: een veelzijdige nose tackle.

2. Sheldon Richardson, DT, Missour De Jaguars zitten ernstig verlegen om pass rush maar geen enkele defensive end is deze tweede pick waard. Dan maar Richardson, een DT met pass rush­vaardigheden en een monster aan het front.

3. Dee Milliner, CB, Alabama In Oakland hebben ze een hele waslijst aan benodigdheden maar cornerback is één van de grootste. Met Milliner wint de abominabele Raiders pass defense aan geloofwaardigheid.

4. Sharrif Floyd, DT, Florida Een droomscenario voor de Eagles. Floyd is een local en bovendien een enorm veelzijdige tackle die over de hele linie kan spelen. Perfect voor Chip Kelly’s nieuwe defensie.

5. Bjoern Werner, DE, Florida State Als Cliff Avril inderdaad te duur blijkt, heeft Detroit geen fatsoenlijke DE meer over. Werner zou dan een uitstekende keuze zijn.

6. Geno Smith, QB, West Virginia Een verrassing maar ook weer niet echt, voor wie Brandon Weeden zag spelen het afgelopen jaar.

Achter de uitste­kende Browns O­line is dit een ideale situatie voor Smith.

7. Luke Joeckel, OT, Texas A&M Grootste ‘no brainer’ ooit, deze pick. Joeckel is een serieuze kandidaat voor de eerste keus en zou voor Arizona een geschenk uit de hemel zijn.

8. Dion Jordan, DE/OLB, Oregon De Buffalo defense had in het afgelopen jaar het team op sleeptouw moeten nemen, maar dat gebeurde niet. Jordan, een fantastische atleet, zou een enorme upgrade betekenen.

9. Jarvis Jones, OLB, Georgia Rex Ryan krijgt het speelgoed dat hij nodig heeft om zijn defensie, en vooral de pass rush, weer op peil te brengen. In New York kan Jones uitgroeien tot een ster.

10. Damontre Moore, DE, Texas A&M Er is in Tennessee en omstreken geen fatsoenlijke DE te vinden, dus Moore zou een prachtige aanwinst zijn.

Matt Barkley – QB – USC

Zal zichzelf nog weleens achter zijn oren krabben. Barkley, student van het spel en tot wasdom gekomen in een pro­style offense , was in 2011 namelijk lange tijd een serieuze kandidaat om zich tussen Luck en RGIII in de top­3 van de draft te nestelen. Had het ijzer moeten smeden toen het heet was, want zijn laatste jaar bij USC was bepaald geen doorslaand succes.

Is daardoor volgens ‘de kenners’ nu ineens een beperkte quarterback met een twijfelachtige arm en mag van geluk spreken als één van de QB­hongerige teams hem in de eerste ronde ophaalt.

Marcus Lattimore – RB – South Carolina Slachtoffer van één van de meest afschuwe­ lijke blessures ooit vertoond op televisie.

Wie Lattimore’s been compleet door midden zag buigen vergeet dat zijn hele leven niet meer. Een vroegtijdig carrière­ einde leek dan ook dichtbij. Totdat eens te meer bleek dat de medische wetenschap heden ten dage voor niets staat en Lattimore binnen enkele maanden alweer vrolijk aan het revalideren was geslagen.

Beloofde zelfs alle doktoren te zullen verbazen op de Combine. Mag dan door zijn blessure weliswaar niet meer dan een derde of vierde ronde draftkeuze zijn, kijk niet op vreemd op als Lattimore over een jaartje headlines maakt in de NFL.

Tyrann Mathieu – CB – LSU

‘The Honey Badger’ had zijn ‘fifteen minutes of fame’ in het 2011 LSU Tigers achterveld (dat hij deelde met Morris Claiborne) en leek daardoor hard op weg naar een hoge draftpositie als expert nickelback. Was vervolgens echter zo vrij om bijna zijn hele carrière om zeep te helpen door overmatig wietgebruik en werd snel bedankt voor bewezen diensten door coach Kiffin. Heeft inmiddels mede dankzij Cardinals’ Patrick Peterson zijn leven gebeterd en is daardoor een interessante latere ronde keuze. Een wandelende highlight film van intercep­ tions en forced fumbles maar geen pure mandekker en te klein voor het werk tegen de zijlijn.

11. Eric Fisher, OT, Central Michigan Met de boomlange Fisher zou Philip Rivers eindelijk de ‘blind side protector’ krijgen die hij al zo lang nodig heeft.

12. Lane Johnson, OT, Oklahoma Niet de sexy receiver die ze in Miami nodig hebben, maar de broodnodige opvolger van de peperdure Jake Long.

13. Ezekiel Ansah, DE, Penn State Gerald McCoy had een geweldig jaar, maar miste, buiten de geblesseerde Clayborn, pass­ rush­hulp; enter Ansah.

14. Cordarrelle Patterson, WR, Tennessee De Panthers hebben een DT nodig maar de toppers zijn hier van het bord en Patterson is een fantastisch wapen voor QB Cam Newton.

15. Barkevious Mingo, DE/OLB, LSU De Saints defense was een drama vorig jaar en Mingo heeft bijna grenzeloos potentieel als een pass rusher.

16. Chance Warmack, OG, Alabama Zoals de heren scouts in de VS stellen: Warmack is simpelweg te waardevol hier.

17. Cornellius Carradine, DE/OLB, Florida St ‘Tank’ is nog herstellende van een zware blessure maar zou de ideale opvolger van James Harrison kunnen worden.

18. Kenny Vaccaro, S, Texas Vaccaro is de uitstekende, moderne safety die er in Dallas al even aan ontbreekt.

19. Alec Ogletree, LB, Georgia Veelzijdig, razendsnel, enorme potentie en dito bereik; Ogletree heeft het, de Giants niet.

20. DJ Fluker, OT, Alabama De Bears moeten dit offseason één ding doen: het leven van Jay Cutler makkelijker maken. Te beginnen met de O­line.

21. Manti Te'o, ILB, Notre Dame Heel simpel: de Bengals hebben een ‘Mike’ nodig en Te’o is er één.

22. Keenan Allen, WR, California Het receiverkorps in St. Louis houdt niet over. Allen zou een fantastisch cadeautje zijn voor Sam Bradford.

Ezekiel Ansah – DE/OLB – Penn St

Amper drie jaar football ervaring waarvan slechts één als starter, nul techniek en (nog) niet eens een echte pass rusher, maar jeetje wat staat ‘Ziggy’ Ansah er goed op bij de heren NFL­scouts, die hem, wellicht wat al te enthousiast, graag vergelij­ken met niemand minder dan Jason Pierre­Paul. Dat heeft vooral te maken met Ansah’s imposante fysiek (1 meter 98, 122kg) en zijn schier eindeloze potentieel. Immense atletische talent, goede instincten en opvallende veelzijdigheid.

Geno Smith – QB – West Virginia

De enige quarterback die wellicht in de buurt komt van de top­10, maar dat is dan uit nood geboren. Van franchisekaliber is Smith zeker niet. Had een goed jaar bij West­Virginia en bleek bij tijd en wijle een extreem accurate passer maar nam ook legio bedenkelijke beslissingen. Smith wordt vaak ten onrechte aangemerkt als mobiele quarterback, terwijl hij bij uitstek een pocket passer is. Kan daardoor absoluut niet vergeleken worden met supertalenten als Robert Griffin III of Russell Wilson.

Chance Warmack – OG – 'Bama

Een ‘eens in een generatie­talent’ en ‘beste guard ooit gescout’; vrijwel alle experts zijn het er roerend over eens: Chance Warmack is het grootste talent in de 2013 Draft. Maar Warmack is een guard en daar worden in de NFL geen nummer 1 picks aan besteed. Het team dat deze Crimson Tide alumnus uiteindelijk contracteert, zal daar heel blij om zijn. Warmack is de definitie van de meest zeldzame soort: een can’t miss prospect.

Luke Joeckel – OT – Texas A&M

Voor offensive tackles mag dan geen hond naar het stadion komen, NFL­teams besteden met liefde en plezier zeer hoge draft picks om er één te kunnen bombarderen tot persoonlijke lijfwacht van de quarterback. Voor die klus is Luke Joeckel, met zijn lengte, beweeglijkheid en uitstekende techniek, in de wieg gelegd.

Joeckel stelde in het afgelopen seizoen met subliem spel Johnny Football Manziel in staat te schitteren, nadat hij eerder al hetzelfde had gedaan voor Ryan Tannehill.

23. Sylvester Williams, DT, North Carolina Een pick gebaseerd op ‘value’ en de rap oplopende leeftijd van de defensive line in Minnesota.

24. Jonathan Cooper, OG/C, North Carolina Als Cooper zover valt is dit een totale zekerheid: Andrew Luck moet beschermd worden.

25. Datone Jones, DE, UCLA Jones kan over de hele linie uit de voeten en geeft de Seahawks defense nog meer opties.

26. Johnathan Jenkins, DT, Georgia Bescherming voor Aaron Rodgers is een prioriteit maar bij gebrek aan opties is versterking van het defensieve front een uitstekend alternatief.

27. DeAndre Hopkins, WR, Clemson De receivernood is al jaren hoog in Houston en kan nu echt niet meer genegeerd worden.

28. Jesse Williams, DT, Alabama Op de flanken van de D­line zit het wel goed in Denver, in het midden niet echt.

29. Tavon Austin, WR, West Virginia Een CB of DE is misschien verstandiger, maar jongens: Austin die ballen vangt van Brady? Wow!

30. Sam Montgomery, DE, LSU Hoezeer het kiezen van een vervanger voor Gonzalez ook aanspreekt; de defensie is het probleem in ATL, niet de offense.

31. Terrance Williams, WR, Baylor De ‘deep threat’ die er in San Fran­ cisco aan ontbreekt. Denk Torrey Smith en zie Kaepernick juichen.

32. Kevin Minter, ILB, LSU Ray Lewis gaat, Kevin Minter komt en de Ravens worden er alleen maar beter van.

Sharrif Floyd – DT – Florida

Gaat als een raket op de diverse draft boards en is inmiddels in een hevige strijd verwikkeld met Star Lotulelei en Sheldon Richardson voor de titel van ‘first defensive tackle off the board’. Floyd had een moeilijke jeugd in de slechtste wijken van Philadelphia, maar vond een uitweg dankzij zijn imposante frame (1 meter 91, 137kg). Speelde zowel end als tackle voor Florida en kan zowel in een 4­3 als in een 3­4 front uit de voeten, mits hij zijn gebrekkige techniek verbetert. Slaagt hij daarin, dan is ‘the sky the limit’, want Floyd’s combinatie van enorme kracht en snelheid is een zeldzaamheid.

Jarvis Jones – OLB Georgia

Een team dat op zoek is naar een ‘expert pass rusher’ is bij Jones aan het juiste adres. Had fantastische seizoenen als OLB in Georgia’s 3­4 defensie en joeg iedere quarterback in college football grote schrik aan.

Met reden want Jones is bliksemsnel en enorm explosief en ligt meestal al bovenop de quarterback voordat offen­ sive tackles goed en wel in de gaten hebben wat er is gebeurd. Er bestaan wat twijfels over Jones’ rug en ook zijn specifieke geschiktheid voor het 3­4 systeem is een beperkende factor, maar dat mag de pret echt niet drukken. Jones is een ster in wording. •

Het seizoen van de GM

Wat in de volksmond van de gemiddelde

NFL fan het verafschuwde ‘offseason’ heet, is voor de 32 general managers in de league toch echt het absolute hoogtepunt van het jaar. Hoogtepunt in de zin van werkdruk en moment om het verschil te maken natuurlijk. Want de GM’s die teleurstellen in het offseason wacht meestal een enkele reis richting comfortabele afkoop­ som op de eerste maandag na het reguliere seizoen, oftewel Black Monday.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat al die GM’s al even druk doende zijn om hun team, en daarmee zichzelf en hun dikwijls niet geringe ego, in de best mogelijke positie te manoeuvreren. Dat begint met het dumpen van ongewenste spelers of anders het herstructureren van bad contracts en loopt via de ultieme dick swinging contest (voor zowel spelers als GM’s) genaamd Draft Combine naar het miljoenenbal van free agency, alwaar menig General Manager onbewust een bom van een megatonnetje of zeven on der de eigen positie en carrière legt, met de beste intenties voor diezelfde carrière en natuurlijk de franchise die hen betaald (in die volgorde). De ultieme test van competentie volgt eind april als alle GM’s tijdens de NFL Draft aan de hele wereld mogen bewijzen hoeveel kijk zij nu werkelijk hebben op talent en de benodigd­ heden voor hun teams, nu en in de toekomst. En dat valt niet altijd mee.

Voor de liefhebbers van sportmanage­

ment, talentevaluatie en de klassieke strijd om de titel van slimste jongetje van de klas is er geen fascinerendere periode dan die van het NFL offseason. Dus dames en heren, ga er maar eens goed voor zitten de komende weken. We gaan genieten. •

Paul Klomp.

When Harry met Elshoff

Ik geloof niet in toeval. Of misschien ook wel. Als toeval bestaat is het in ieder geval

mijn beste vriend. Te veel gebeurtenissen in mijn leven ontstaan door merkwaardige momenten. Als toeval bestaat heb ik een grenzeloos talent om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn.

Het mooiste voorbeeld uit mijn bestaan is de goal die Iniesta maakte in 2009 tegen Chelsea. Met nog luttele seconden op de klok leek Barcelona uitgeschakeld te worden in de halve finale van de Champions League. Ik zat treurend op de bank te kijken. Met een vriend had ik namelijk besloten de eindstrijd in een café in Barcelona te kijken, mits de Spanjaarden zich daarvoor zouden kwalificeren. Veel bier, lekker weer en vooral mooie feestende Spaanse vrouwen leek ons een uitstekend vooruitzicht.

Dat plan leek dus volledig in het water te vallen totdat Iniesta in de slotminuut een schot loste en Barca naar de finale bracht. Een maand later raakte ik in een kolkende kroeg aan de praat met een oogverblindende blondine. We zijn nu bijna twee jaar getrouwd.

Wij zijn de enige Nederlanders die de man die ons later van de wereldtitel afhield toch dankbaar is.

Een paar maanden terug vloog ik van München naar Amsterdam in een hele kleine

cityhopper. De San Francisco Giants waren nog geen week de winnaar van de World Series en dus leefde mijn honkbalhart op een roze wolk. Heel het internet had ik afgestruind naar een bepaalde cap van de Giants. Een simpele zwarte, dicht aan de achterkant en voorop in oranje het welbekende clubembleem. Het lukte mij maar niet om de juiste te vinden.

Moe van de vorige avond liep ik het vliegtuig in naar rij 23. Vanwege Michael Jordan mijn geluksgetal en dus ook altijd mijn stoelnummer bij reizen. Ik zag hem vanaf een meter of tien zitten. Een grote kerel met een niet al te modieuze trui, verzonken in Sports Illustrated. Op zijn hoofd droeg hij DE pet. Hij bleek op de stoel naast mij te zitten, ik moest hem passeren om bij mijn raamplek te komen.

De man met de San Francisco Giants cap heette Harry. We raakten aan de praat. Aan de hand van de foto´s op mijn iPhone overtuigde ik hem van mijn liefde voor de Giants en de klik was daar. Harry kwam uit Californië, maar woonde inmiddels in Chicago. Het verhaal werd nog mooier toen ik naar zijn beroep vroeg. Harry was handelaar/verzamelaar van honkbalplaatjes. Hij kon er goed van leven en pakte uit zijn tas een map die meer dan tienduizend dollar waard was. Babe Ruth, Hank Aaron, de meest geweldige afbeeldingen kwamen langs.

Die avond om elf uur stopte er een taxi voor mijn stamkroeg in Amsterdam. Harry

stapte uit en ik stelde hem voor aan Paula. We dronken heel veel alcohol en wisselden vol passie sportverhalen uit. Diep in de nacht hebben we Harry naar zijn hotel getild. In mei gaan we met z´n drieën naar een wedstrijd van de Chicago Cubs en gaat hij ons de stad laten zien. In mijn brievenbus vond ik laatst luchtpost met daarin een prachtig honkbalplaatje van Brian Wilson. Was het toevallig dat juist Harry met die pet precies op rij 23 zat en naar Chicago moest? De stad waar Jordan dat nummer toch legendarisch maakte? Misschien wel, misschien niet. Het levert mij hoe dan ook geweldige vriendschappen op. Lang leve het toeval! •

Er was een tijd vóór David Beck­

ham. Dat was de tijd waarin voetbal in de VS, kort door de bocht gezegd, niet meer was dan een armetierige sport dat op een amateuristisch niveau werd bedreven. Toen Beckham in de zomer van 2007 arriveerde, veranderde alles. In de jaren dat de Engelsman bij de Galaxy voetbalde, steeg het aantal bezoekers in de MLS gemiddeld tot boven de 18.000 per duel. Hiermee passeerde de league twee van de traditionele vier grote sporten, de NHL en NBA. De verkoop van shirts steeg explosief met bijna achthonderd procent.

Het was niet alleen David Beckham.

In de loop der jaren kozen meer spelers voor een verblijf in Amerika.

Thierry Henry, Robbie Keane, Rafa Marquez, om er een paar te noemen.

Maar geen van hen kwam in de buurt van de impact van Beckham. De middenvelder maakte in Europa faam bij Manchester United en Real Madrid en behaalde bij de Galaxy nog eens twee titels.

Beckham miste dankzij blessures

veel wedstrijden en kwam in zes seizoenen tot 98 duels, waarin hij achttien keer scoorde en veertig assists gaf. “Er is geen voetballief­ hebber in de wereld die niet van de Los Angeles Galaxy heeft gehoord.

Dat is te danken aan Beckham”, zegt MLS­commissioner Don Garber. Nu is het tijd voor een nieuw hoofdstuk.

De periode met Beckham veranderde de league, nu moet blijken of de MLS op eigen benen kan staan.

En nu?

Garber heeft er alle vertrouwen in dat de league zonder David Beckham kan. “In 2007 hadden we hem nodig om onze geloofwaardigheid te verspreiden en om de populariteit te vergroten. Hij was van belang om de wereld te laten zien dat we hier een

competitie konden hebben van hoog niveau. Nu kunnen we op onze eigen kracht vertrouwen.” Grote woorden van een zelfverzekerde Garber.

De waarheid kon wel eens

weerbarstiger zijn dan hij wil doen geloven. De impact van Beckham op de MLS laat zich misschien het best vergelijken met die van Michael Jordan op de NBA. Toen Jordan in 1998 stopte met basketball, duurde het tot de draft van 2003 met LeBron James, Carmelo Anthony, Chris Bosh en Dwyane Wade voordat de league weer echte sterren had. Ondanks dat Kobe Bryant en Shaquille O’Neal er waren, moest de NBA herstellen van het verlies van Jordan. Datzelfde lijkt te gebeuren in de MLS. De vraag is echter, waar gaat de league een vervanger met dezelde impact als Beckham vandaan halen?

Het opleidingssysteem in de MLS is bij lange na niet in staat om een rits talen­ten af te leveren zoals dat in het basket­ball gebeurt. Garber heeft het antwoord. “We hoeven geen nieuwe Beckham. Het gaat om de teams en de fans. In 2007 was die voetbal­ en fancultuur er nog niet, maar nu wel.

De supporters zullen de nieuwe Beckham zijn.” •

1. San Jose Earthquakes

Net als vorig jaar zullen drie teams strijden om de eerste positie. Vorig jaar was San José met overmacht de sterkste. Dat kwam mede door de vele goals die topscorer Chris Wondo­ lowski in de slotfase van duels wist te maken.

Er is geen reden om aan te nemen dat de Earthquakes dit seizoen minder zijn en aangezien de rest ook niet veel beter is geworden, gewoon weer nummer één.

2. Seattle Sounders

De Sounders waren afgelopen seizoen na de Earthquakes de beste ploeg in de league. Maar net als San José delfde het team in de playoffs het onderspit tegen de Galaxy van David Beckham. Seattle zal de 10­15 goals en 10 assists van aanvaller Fredy Montero missen, maar is verdedigend nog steeds top.

3. Real Salt Lake

Salt Lake finishte afgelopen jaar net voor de Sounders, nu net erachter. Het team zag negen spelers vertrekken en kreeg er zeven voor terug.

Over het algemeen lijkt het team sterker geworden en heeft het in Robbie Findley en Álvaro Saborío een goed duo in de aanval.

4. Los Angeles Galaxy

Het zal wel even wennen zijn zonder David Beckham. Aanvallend komt er meer druk te liggen op de middenvelders Marcelo Sarvas en Juninho. Aanvoerder Landon Donovan laste een sabbatical in en maakt pas eind april zijn rentree. Goals moeten dus van Robbie Keane komen, maar een matige start kan gevolgen hebben voor de klassering aan het eind van de rit.

5. Vancouver Whitecaps

Vancouver sluipt weer net de playoffs binnen, evenals vorig jaar. Maar ook nu is de concurrentie sterk en zal het tot het laatste moment spannend blijven met FC Dallas en Portland Timbers in de buurt. Met het aantrekken van de 28­jarige Nigel Reo­Coker, voormalig speler van West Ham United en Aston Villa, hebben de Whitecaps een relatief jonge middenvelder met veel ervaring op het hoogste niveau.

Danny Koevermans (Toronto FC)

De 34­jarige Nederlander werd twee jaar geleden aan­ getrokken als designated player. In 26 duels scoorde hij maar liefst 17 keer, maar in het afgelopen seizoen scheurde hij de kruisband van zijn knie. De verwachting is dat De Koef ergens in juni zijn rentree zal maken.

Toronto is er nog niet over uit of ze Koevermans willen houden of hem vervangen voor een andere speler.

Sherjill MacDonald (Chicago Fire)

MacDonald kwam in de afge­ lopen zomer naar Chicago en reikte met de club meteen tot de playoffs. De 28­jarige Mac­ Donald kwam in zijn eerste half jaar tot vijftien duels voor Chicago en scoorde daarin viermaal en gaf ook vier as­ sists. Hij wil dit seizoen belang­ rijker zijn voor het team. “Ik ken het systeem en het voet­ bal in de MLS beter. Ik kan veel beter dan afgelopen sei­ zoen, ik was niet tevreden met mijn spel. Hopelijk kan ik dit veel meer goals maken.”

1. New York Red Bulls

Dit kan het seizoen van de Red Bulls worden. In Juninho haalde de ploeg een grote naam. De Brazili­ aanse vedette, oud­Olympique Lyon, staat bij de voetballiefhebber op het netvlies met zijn fluwelen traptechniek. Hij zal Thierry Henry, die andere ster­ speler, bedienen. Met Henry en Juninho zijn de lei­ ders van het elftal al genoemd, terwijl ook Engels­ man Tim Cahill nog van de partij is. Met ook genoeg jong talent, lijkt er een goede mix te zijn in New York.

2. Houston Dynamo

Dynamo kwam twee keer achter elkaar dicht bij de titel, maar slaagde er niet in het machtige Los Angeles Galaxy te verslaan. Omar Cummings is overgekomen van Colorado en moet er nu voor zorgen dat de finale wél wordt gewonnen. Gehoopt wordt dat hij een gouden duo gaat vormen met teamgenoot Will Bruin.

3. Columbus Crew

De ploeg moet het dit seizoen hebben van een onberispelijk spitsenduo. Higuaín en Arrieta.

Federico Higuaín, welteverstaan. De twee spelen nu een half jaar samen en hebben zich in die korte tijd ontpopt tot één van de gevaarlijkste koppels van de MLS. De valkuil ligt bij de interlandverplichtingen van Arrieta, die een aantal duels mist vanwege verplichtingen bij Costa Rica.

4. DC United

DC United heeft het eerste smetje van de voorberei­ ding al opgelopen. De oefenwedstrijd tegen Sporting Kansas City op het Disney­toernooi werd met 2­0 verloren. Het elftal eindigde vorig jaar als tweede, ondanks het werd geteisterd door blessures. Nu de spelers fit zijn (er werden drie nieuwe aanvallers gehaald) kan DC wellicht weer hoge ogen gooien.

5. Montreal Impact

De fans van Montreal Impact kunnen het komende seizoen iets anders verwachten dan vorig jaar, hoewel het team verdienstelijk in de MLS debuteerde. Met de nieuwe Zwitserse trainer Marco Schällibaum, gaat Montreal voor de playoffs. De oefenmeester staat bekend om zijn korte dienstverband: de afgelopen vijf jaar bleef hij niet langer dan één jaar bij een club.

Andrea Pisanu is op huurbasis gekomen van Serie A­ club Bologna en geldt als de grootste transfer.

NAAM: Henrik Lundqvist GEBOREN: 2 maart 1982 (Åre, Zweden) BURGERLIJKE STAAT: Getrouwd met jeugdliefde Therese.

POSITIE: Goalie BIJNAAM: King Henrik, Henke TEAM: New York Rangers VORIGE TEAMS: ­ JUNIOR TEAM: Frölunda Indians HC DRAFT: 2000, 205de keuze (7de ronde) DRAFT CLASS: 1. Rick DiPietro, 2. Dany Heatley, 3. Marián Gáborík, 4. Rostislav Klesla, 5. Raffi Torres CONTRACT: 6 jaar, 2008, $41,25 miljoen TOTAAL VERDIEND: 8 miljoen dollar ENDORSEMENTS: Vrijwilliger voor You Can Play­campagne tegen homofobie, woordvoerder Garden of Dreams Founda­ tion, lid van 2006 People’s World’s 100 Most Beautiful People.

PRIJZEN: 2012 Vezina Trophy voor beste goalie, 3x NHL All­Star (2009, 2011, 2012), Olympisch goud (2006 Turijn), 2x WK zilver (2003 Helsinki, 2004 Praag), goud WK “inline hockey” (2002 Nürnberg) CAREER STATS: 468 NHL reguliere seizoenswedstrijden met 252­155­54 winstratio, 2,27 GAA, gemiddeld reddingspercentage van 92,0 en 43 shutouts.

55 NHL playoffwedstrijden met 25­30 winstratio, 2,31 GAA, reddingspercentage van 91,7 en zes shutouts.

STERKE PUNTEN: Enorm atletisch, heeft razendsnelle reflexen en geeft eigen invulling aan de butterfly­stijl. Wint eigenhandig wedstrijden voor de Rangers en is vaak de goudeerlijke stem van de ploeg. Eén van de allerbeste goalies van deze generatie.

ZWAKKE PUNTEN: Bewaard soms iets te weinig rust en kan furieus reageren naar teamgenoten. Keepte vaak het beste reguliere seizoen van alle goalies in de league, maar haperde vervolgens in de playoffs.

HALL OF FAME: Een doelman met een eigen stijl, een geweldig karakter en onmiskenbare uitstraling. Als hij dit niveau nog een jaar of vijf kan vasthouden en de Cup wint, ongetwijfeld kanshebber.

OVER HEMZELF: • “Ik denk niet dat iemand begrijpt hoe belangrijk dit voor me

is. Als ik straks in het vliegtuig naar New York zit, ga ik er naar staren en alleen maar lachen. Ik bedoel, dit is groots.” – over zijn gouden plak.

• “Als ik een ander de Cup zie optillen, wil ik dat zijn. Je wil ‘m zo graag ooit vastpakken.

Als je de NHL haalt, speel je voor de beker.

Zeker in New York en met deze fans. Je speelt uiteindelijk gewoon voor hen.” – over die ene prijs die hij nog mist.

OVER HEM: • “Hij heeft een ongelooflijk jaar gespeeld. Lundqvist is de beste goalie in de NHL op dit moment. Het is steeds weer geweldig me nog met hem te kunnen meten.” – aartsrivaal Martin Brodeur2012.

• “Hij houdt van de spotlights. Zeker in de play­offs, waar het allemaal om de goalies draait. Ik denk dat hij daarom zo goed is, omdat dit is wat hij wil, hier wil hij zijn.”

–coach John Tortorella.

SPORT AMERIKA OVER HENRIK LUNDQVIST: Henrik Lundqvist is één van de meest geliefde en geroemde spelers van de laatste jaren. Zijn flamboyante voorkomen, de bijzondere stijl op en naast het ijs en zijn soms adembenemende spel maken van hem een icoon. Hij heeft het vuur om te winnen en droomt van die Cup in zijn handen in een float op Broadway. Vorig jaar kwam hij er vooralsnog het dichtst bij en dat smaakte naar meer. Als zijn Rangers hem op een matige avond wat vaker ondersteunen met treffers, dan komt die Cup er wel en gaat Lundqvist de boeken in als één van de allerbesten ooit op zijn positie.

EIND­ CIJFER:

9

Oranje staat aan de vooravond van de

derde World Baseball Classic uit de geschiedenis. De WBC is het officieuze wereldkampioenschap honkbal, waaraan ook Major Leaguers meedoen.

De afgelopen twee edities werden echter niet door topfavorieten de Verenigde Staten, of de Dominicaanse Republiek gewonnen, maar door Japan.

Robert Eenhoorn kan niet wachten tot het geweld losbarst. “Alle grote platfor­ men zijn belangrijk voor de sport. Op de World Baseball Classic spelen de spelers van het hoogste niveau.”

Wie doen er naast de Nederlandse MLB’ers allemaal mee? Voor de VS spelen ex­MVP’s Joe Mauer, Jimmy Rollins en Ryan Braun en ook David Wright, Adam Jones en huidige NL Cy Young Award­winnaar R.A. Dickey. Als klap op de vuurpijl worden ze ook nog eens gecoacht door ex­Yankee manager Joe Torre, die in pinstripes vier keer de World Series won.

De Dominicaanse Republiek komt op

de proppen met Robinson Canó, Hanley Ramírez, José Reyes en Pedro Strop.

Die laatste heeft ook een Nederlands paspoort en was ook bij Oranje welkom.

Eenhoorn: “Helaas koos Pedro voor de Dominicaanse Republiek. Ik ben blij dat hij het vorig jaar bij de Orioles zo goed heeft gedaan. Zo goed zelfs, dat hij werd geselecteerd door de Dominicaanse Republiek. Dat hij dan daarvoor kiest is begrijpelijk, want hij is daar opgegroeid.

Maar toch had ik hem er graag bij gehad.”

Tweevoudig regerend kampioen Japan komt op de proppen met weinig bekende namen. Kazuo Matsui, ooit nog met veel poespas naar de New York Mets gehaald, speelt wel. Ichiro Suzuki en Hiroki Kuroda hebben bedankt voor de eer. Nog iemand die waarschijnlijk niet in actie komt is de tweevoudig WBC MVP. Veel mensen zal het verbazen dat dat Daisuke Matsuzaka is, die nu bezig is aan zijn voorbereiding

aan een comeback bij de Cleveland Indians. Japan als titelkandidaat uitvlakken door het ontbreken van de bekende namen is echter voorbarig.

Nederland zal, op weg richting de

finale in San Francisco, in de tweede ronde ook Japan moeten verslaan in de Tokyo Dome. Het zou niet de eerste keer zijn dat Nederland een titelkandidaat naar huis stuurt.

In 2009 speelde Nederland in de poule met louter zwaargewichten. In San Juan, Puerto Rico nam Oranje het op tegen het gastland, Panama en de Dominicaanse Republiek. Meteen in de openingswedstrijd in de poule zorgde Nederland voor een sensatie door de Dominicaanse Republiek (met Canó, Ramírez, David Ortiz, Miguel Tejada en José Bautista in de gelederen en Edinson Volquez als starter) met 3­2 te verslaan door het sterke werpen van starter Sidney Ponson en reliever Rob Cordemans.

De catcher van Oranje ging die dag

nul uit twee met twee keer drie slag en een vrije loop. Die catcher was Kenley Jan­ sen, inmiddels omge­ schoold tot relief pitcher.

Jansen kan zich komend jaar bij de Los Angeles Dodgers ontpoppen tot één van de meest dominante closers in de Major League.

Eenhoorn is enorm te spreken over de progressie van Jansen, al zal hij er dit jaar niet bij zijn voor het Neder­ lands team: “Hij heeft een ongelooflijke arm en kan dit jaar één van de beste closers in de MLB

honken door een veldfout van rechtsvelder Gene Kingsale, waardoor Reyes kon scoren.

Diezelfde Kingsale maakte echter gelijk in de gelijkma­ kende slagbeurt en scoorde het winnende punt door een veldfout van Willy Aybar op het slaan van Yurendell de Caster. Verliezende werper?

Carlos Marmol, closer van de Chicago Cubs.

D

ankzij de twee overwinningen stootte Nederland door tot de tweede ronde, waar Nederland werd uitgeschakeld tegen Venezuela (mede dankzij een homerun van Miguel Cabrera) en de Verenigde Staten (homeruns van Jimmy Rollins en Adam Dunn) in Dolphin Stadium. worden. Zeker nu zijn hartproblemen zijn opgelost. Nu is het hopen dat hij met de druk om kan gaan in Los Angeles, want de Dodgers moeten presteren. Het is een hele goede jongen, die sociaal betrokken is en veel aan liefdadigheid doet.”

De weg naar de finale is dit jaar een stuk ‘eenvoudiger’. In plaats van de beste baseballlanden in Midden­ en Noord­Amerika, moet Nederland nu de eerste twee rondes afwerken in Zuid­ Korea en Japan.

In de eerste ronde zijn de

tegenstanders Zuid­Korea, Chinese Taipei (Taiwan) en Australië, die stuk voor stuk zonder in het oog springende rie dagen na de eerste sensatie bewees Oranje dat het succes tegen de spelers aantreden. Als Nederland bij de Dominicaanse Republiek niet eenmalig twee beste ploegen eindigt, verhuist het circus naar Tokyo, waar Nederland het was. In een rematch werd er met 2­1 zal opnemen tegen de nummers één en gewonnen. Opnieuw stonden alle twee uit de poule met Japan, China, sterren van de Dominicaanse Brazilië en aartsrivaal Cuba.

Republiek op het veld, dit keer met Ubaldo Jiménez op de heuvel. Het Inmiddels is Oranje vertrokken uit duurde tot de elfde inning voor de Scottsdale, Arizona, waar het team een eerste score. Bautista kwam op de

D

trainingskamp belegde onder leiding van manager Hensley Meulens, die in zijn drie jaar als hitting coach bij de San Francisco Giants twee keer de World Series won. De technische driehoek wordt gecompleteerd door Eenhoorn en bondscoach Brian Farley (Farley trok zich afgelopen zaterdag terug, zie kader op de volgende pagina ­ red.), die in 2011 Nederland naar het wereldkampioenschap leidde.

Dan rijst de vraag: wie bepaalt eigenlijk of spelers voor hun land uit mogen komen in de WBC? “Spelers mogen het zelf bepalen, maar (Major League) teams hebben daar wel degelijk invloed op. Dat maakt het wel eens lastig.”

Het ontbreken van Profar betekent

echter niet dat Oranje nu een gapend gat in het binnenveld heeft. Met Andrelton Simmons (Atlanta Braves) heeft Oranje één van de beste enhoorn: “We bespreken alles met z’n verdedigers ter wereld in de gelederen drieën en we nemen gezamenlijk en top prospect Xander Bogaerts beslissingen. Hensley, Brian en ik zijn (Boston Red Sox) is ook geselecteerd. heel close. We hebben de afgelopen Didi Gregorius (Cincinnati Reds) maanden alles met elkaar neergezet.” moest afhaken vanwege een blessure Uiteindelijk is Meulens de eindverant­ aan zijn elleboog. woordelijke op het veld. “Hensley heeft een heel goed voorkomen en korte In het binnenveld zit het de komende lijntjes met MLB teams.” jaren dus wel goed voor Nederland.

“We hebben inderdaad veel Iets waar wellicht niet op was gerekend binnenvelders die goed kunnen wat de afmelding van Jurickson Profar, verdedigen. Misschien heeft dat te het toptalent van de Texas Rangers. maken met voetbal, waardoor al die Profar wil zich richten op de concur­ jongens goed voetenwerk hebben.” rentiestrijd bij de Rangers en heeft waarschijnlijk een goede Spring Trai­ ning nodig om zich bij het team te kunnen voegen, aangezien de korte stop­ positie en het tweede honk bezet zijn.

E

Het enige dat Profar kan doen is

domineren in Spring Training, waardoor manager Ron Washington wel voor hem móet kiezen. Eenhoorn: “Ik weet niet of hij zal starten en wat Texas precies met hem van plan is.

Jurickson is een exceptionele speler. Ik ben niet alleen onder de indruk van zijn fysieke talent, maar ook in de bovenkamer zit het heel goed.”

WBC 2009: Kenley Jansen als catcher.

Op zaterdagochtend verliet

assistent足coach Brian Farley plotseling het Oranje足kamp.

Wegens 'persoonlijke redenen', benadrukte de honkbalbond.

Aan Farley's exit zouden geen honkbaltechnische redenen ten grondslag liggen. Eenhoorn neemt de honeurs als benchcoach tij足 dens de WBC nu waar.

Springtime?

Baseball!

Het is volgens velen de mooiste tijd van het

Dat geldt ook

voor Roger Bernadina. The Shark zal het midveld voor Oranje gaan bemannen en hij laat in elke willekeurige highlight reel van vorig seizoen op YouTube zien wat hij verdedigend in zijn mars heeft.

Iemand die zijn verdediging van Golden Glove kaliber met de jaren is kwijtgeraakt is Andruw Jones. De voormalige homerunkoning is wel geselecteerd en kan uit de voeten als rechtsvelder, eerste honkman of aangewezen slagman.

De enige Major Leaguer die voor

Nederland op de heuvel had kunnen starten is Jair Jurrjens. De ex­Brave is bezig met een comeback na jarenlang blessureleed. Hij komt komend seizoen voor de Baltimore Orioles in actie en heeft zich daarom afgemeld bij Oranje.

Eenhoorn: “Jair is een jongen waar ik met veel spanning naar zal kijken. Hij schijnt gezond te zijn en heeft nu de kans om zich bij de Orioles te bewijzen.”

De laatste vraag voor Robert Eenhoorn was de makkelijkste. Hij hoefde niet lang na te denken over zijn voorspelling wie de WBC gaat winnen: “Nederland natuurlijk, we spelen alleen maar om te winnen.” •

jaar. Bloemen komen uit, landschappen krijgen weer kleur en jonge dieren komen voor het eerst buiten. Het is na een lange winter de periode dat je weer vol frisse moed het jaar tegemoet gaat. Voor ons honkbalfans heeft de lente nog eens een extra betekenis: Spring Training!

Waar natuurfreaks op zoek gaan naar de eerste krokussen en koe­ koekseieren, wachten wij honkbal­fans vol smart op de eerste crack of the bat. We zien voor het eerst de nieuwe aanwinsten van ons favoriete team. Meer dan alleen vanwege de verandering van het weer en het landschap geeft de lente ons hoop. In Spring Training kan elk team (behalve de Houston Astros...) de World Series nog winnen. We hopen allemaal dat ons team met de nieuwe krachten de titel kan pakken.

De eerste Spring Training games zijn dit

weekend gespeeld en we zullen binnenkort eindelijk weer honkbal kunnen kijken op tv!

Dit jaar brengt de lente ons ook nog eens de World Baseball Classic, waarin het Nede­ rlands team gaat proberen de prestatie van vier jaar geleden op zijn minst te evenaren.

Aanstaande zaterdagochtend speelt Nederland haar eerste wedstrijd al en als je niet genoeg van honkbal krijgt, kun je ’s avonds ook nog even een Spring Training wedstrijd meepakken, met daarin misschien wel Kenley Jansen, Jurickson Profar of Jair Jurrjens. De volgende ochtend zit je uiteraard weer klaar om naar het Nederlands team te kijken.

Volop kans dus om je weer helemaal mee te laten slepen in je honkbalverslaving.

Springtime means baseball! •

Seb Visser.

Titelverdediger

Weinig (goede) schakers op de redactie van SportAmerika.

Ik had namelijk geschreven over titelverdediger Oranje, die op de World Baseball Classic ging spelen. Immers, het WBC staat met z'n aankomende editie te boek als het officieuze WK, en Nederland is wereldkampioen. Een en een is, kortom, twee.

Nee, klopt niet, kreeg ik van verschillende kanten te horen. Nederland heeft het WBC nooit gewonnen. Japan won beide voorgaande edities.

Correct. Ik zeg ook niet dat dat

Nederland z'n WBC­titel verdedigt, maar z'n wereldtitel. Klassiek geval van toernooi verwarren met titel.

Klopt ook niet, was het weerwoord. De winnaar van de aanstaande WBC is namelijk geen wereldkampioen. Niet officieel, tenminste.

Ja, ammehoela. Ik maak me sterk dat de winnaar straks op 19 maart niet gewoon zal worden uitgeroepen tot wereldkampioen. Zoals ook de Baltimore Ravens, San Francisco Giants en Miami Heat zich dezer dagen wereldkampioen noemen.

Zonder ook maar een officieus WK of een World Classic te hebben gespeeld.

Titelverdediger Oranje dus. Gary

Kasparov en Bobby Fischer zijn 't vast met me eens. •

Geert Jan Darwinkel.

Exit Sandman

Vorige week had ik het op deze plek

over spelers waar ik tegen root. Nu wil ik het hebben over een speler waar ik eigenlijk tegen zou moeten rooten, maar het niet doe.

Er is geen team in de wereld waar ik een grotere hekel heb dan de New York Yankees. De Evil Empire heeft mijn Boston Red Sox door de jaren heen te veel pijn gedaan om ze ook maar iets te gunnen. Maar toch, het pure kwaad ligt vooral bij de organisatie, niet bij de spelers zelf.

Afgelopen vrijdag wierp Yankees­ closer Mariano Rivera voor het eerst sinds zijn gescheurde knieband weer 'live batting practice', oftewel: hij stond weer tegenover slagmannen. Er is geen baseball speler waar ik meer respect voor heb dan Rivera, ook al speelt hij zijn gehele carrière bij de vijand. Rivera is de personificatie van een topsporter. Hij geeft alles voor zijn sport, is topfit, een echte winnaar die opstaat wanneer het telt en het is nog een hele sympathieke jongen ook. Ik heb nooit één negatief woord over hem gehoord.

De kans is groot dat dit het laatste

jaar is dat we van hem kunnen genieten. Ergens in september of oktober zal voor het laatst het 'Enter Sandman' van Metallica te horen zijn als hij het veld binnenstapt. En laat dat dan tegen de Red Sox zijn in een heartbreaker. Dat gun ik hem, een passend afscheid in volle glorie. •

Lennart Beishuizen.