SportAmerika Magazine Nr 10

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 ­ Alle rechten voorbehouden.

Beste #SportAm­ers,

Ook zo moe van de hype die een maand geleden een hype was maar nu pas een hype is voor de meeste mensen, oftewel de Harlem Shake? Ik in ieder geval wel, zij het tot afgelopen vrijdag.

De Miami Heat hadden waarschijnlijk gedurende hun winning streak tijd over om zich bezig te houden met het bedenken van een goed script voor hun uitvoering van deze ultrakorte dansvideo.

Op de één of andere manier fascineerde de video mij

direct. Natuurlijk, ze waren absoluut niet de eersten hiermee en volgens mijn eigen gevoel eigenlijk ook te laat, maar die scepsis verdween vanaf de eerste seconde. Wat het verschil maakte?

De oprechte vreugde en enthousiasme die er vanaf spatte.

Niemand hoeft mij te vertellen dat als je een speler als Chris Birdman Andersen in je team hebt dat je dan gebakken zit wat betreft gestoordheid. Maar een LeBron James die zich helemaal laat gaan? Nee, dat verbaasde mij enorm. En het moet gezegd worden dat als er een Oscar uitgereikt had mogen worden voor beste dansmoves hij mijn stem direct zou krijgen.

Kijken we naar Europa en de grootste sporteams hier.

Barcelona? Manchester United? Iets dichter bij huis dan.

Ajax? PSV? ZZ Leiden? Hockeyclub Amsterdam? Neen. Het is niet voor het eerst dat ze in Amerika snappen dat je ook naast je sportprestaties je fans kan vermaken. En ik bied daarbij dan gelijk mijn excuses aan de fans van Cambuur Leeuwarden. Jullie spelers namen wel de moeite.

Oh ja, mocht je de video nog niet gezien hebben van de mannen uit Miami, kijk dan even heel snel hier. Je zult er geen spijt van hebben.

Veel leesplezier,

Joe Flacco blijft bij de

Baltimore Ravens en is met zijn nieuwe zesjarige contract ter waarde van 120 miljoen dollar de best­ betaalde speler in de NFL. Flacco's contract liep dit seizoen af en na de Super Bowl overwinning waren de Ravens al vanaf het begin duidelijk dat ze koste wat het kost hun quarterback wilde behouden • De Atlanta Falcons namen afscheid van drie veteranen: Michael Turner, John Abraham en Dunta Robinson. Vorig jaar had Atlanta een van de oudste teams in de NFL en hiermee wil GM Thomas Dimitroff verjonging doorvoeren • David Garrard is dichtbij een overeen­ komst met de New York Jets. De 35­ jarige quarterback speelde in 2010 voor het laatst in de NFL, voor de Jacksonville Jaguars. Hij liet afgelopen week een goede indruk achter en lijkt een kans te krijgen in de strijd om de spelverdelersplek bij het team van Rex Ryan. Mocht Garrard er daadwerkelijk bij komen, dan betekent dit wellicht het einde van de Tebow­soap in New York • De San Francisco 49ers nemen na één seizoen afscheid van veteraan Randy Moss. Moss was vorig jaar gestopt, maar kwam terug om de Niners een handje te helpen.

Het beste was er echter vanaf en Moss zou maar tot 28 catches en drie touchdowns komen •

De San Antonio Spurs zullen

het een maand moeten stellen zonder hun pointguard Tony Parker. De Fransoos ­ bezig aan een puik seizoen ­ kampt met een gekneusde linkerenkel • Parker (26.1 punten en 8.3 assists gemiddeld, en een schotpercentage van 54) ging vrijdag in het derde kwart van het duel met de Sacramento Kings door het gewricht • Magic Johnson is het matige gehalte van het All Star­weekend zat, en heeft LeBron James een miljoen dollar geboden indien de King zich voor de volgende editie zal inschrijven voor de Slam Dunk Contest. James wees het voorstel niet op voorhand af. Momenteel krijgt de winnaar van de contest een ton, de verliezer van de finale moet het met de helft minder doen • De Chicago Bulls hebben veteraan Lou Amundsen (30) voor tien dagen vastgelegd.

Forward Amundsen, die dit seizoen al twintig duels uitkwam voor de Minnesota Timberwolves, moet de geblesseerde Taj Gibson vervangen • Op hun beurt legde Miami Heat power forward Juwan Howard voor dezelfde termijn vast. Howard is geen onbekende in South Beach: aan het slot van de wedstrijd waarin de Heat de NBA­titel clinchte, stond de veertigjarige Howard ook al even op de vloer in Miami • Een bittere pil voor Aaron Brooks: de Sacramento Kings gaven de guard afgelopen week te verstaan niet met hem verder te willen. Brooks, afkomstig uit Seattle, sprak de voorbije weken nog de hoop uit in zijn thuisstad te kunnen ballen. De guard kwam 46 keer in actie voor de Kings, en begon daarbij twintig keer in de basis. Hij kwam daarin niet verder dan acht pun­ ten, 1.7 rebounds en 2.3 assists gemiddeld •

Ruim een week nadat groot­

verdiener Rick DiPietro door zijn club naar de AHL werd teruggezet, liet hij in een inter­ view weten op zijn zachtst gezegd not amused te zijn. “Ze hebben mijn hart eruit gerukt, er een mes ingestoken, het vervolgens in de fik gezet en uiteindelijk door de plee gespoeld,” waren zijn niet mis te verstane woorden. Daarnaast liet hij in hetzelfde gesprek weten dat hij gedurende de afgelopen drie jaar depressief raakte vanwege zijn blessures, de vele verloren duels met de Islanders en het feit dat hij absoluut niet geliefd is bij de fans. Zijn entree in de AHL was overigens niet succesvol. De 31­jarige goalie werd na één periode al naar de kant gehaald nadat hij uit twaalf schoten vijf goals had moeten toestaan • Jamie Benn moet tienduizend dollar betalen. De center van de Dallas Stars kreeg de maximale boete vanwege cross­checking op Edmonton Oilers­aanvaller Ryan Jones • Het zit de Philadelphia Flyers niet mee dit seizoen wat betreft blessures. Het volgende slachtoffer is aanvaller Tye McGinn, die vier weken is uitgeschakeld door een gebroken oogkas • Over pech gesproken, ook Ryan Kesler zit in de hoek waar de klappen vallen. De aanvaller van de Vancouver Canucks was net terug van een zware blessure, maar moet nu weer vier tot zes weken toekijken met een gebroken voet • Florida Panthers­goalie José Théodore liep zaterdag een beenblessure op na een schot van Carolina Hurricanes­aanvaller Jussi Jokinen. Hij moest bij het verlaten van het ijs onder­ steund worden en kon dui­ delijk geen gewicht plaat­ sen op zijn rechterknie en ­been •

Spelers die betrapt worden

op het gebruik van doping moeten in de toekomst zwaarder gestraft worden, meent MLB commissaris Bud Selig.

Volgens het huidige systeem ontvangt een speler die voor het eerst tegen de lamp loopt een schorsing van 50 wedstrijden.

Selig vindt dat bijvoorbeeld Melky Cabrera, die na zijn schorsing een tweejarig contract tekende bij de Toronto Blue Jays, als winnaar uit de situatie is gekomen • Chien­Ming Wang gooide zes puntloze innings voor Chinese Taipei tegen Australië in de openings­ wedstrijd van de World Baseball Classic. De voormalige pitcher van de Washington Nationals is op zoek naar een nieuw werkgever. Onder meer scouts van de New York Yankees zagen Wang een uitstekende prestatie neerzetten tegen de Aussies • Matt Garza is niet op tijd fit voor Opening Day, waardoor Jeff Samardzija op 1 april de startende werper is voor de Chicago Cubs tegen de Pittsburgh Pirates • Fans van Mike Trout opgelet! Zijn fantas­ tische vangbal tegen de Baltimore Orioles komt op 13 april op de markt als speciaal bobbleheadpoppetje • Carl Crawford kampt met een terugslag in het herstel van zijn Tommy John­operatie. De outfielder van de Los Angeles Dodgers hoopt op tijd fit te zijn voor Opening Day • Brandon McCarthy gooide voor het eerst sinds zijn ernstige hoofdblessure weer een wedstrijd. In het afgelopen seizoen werd hij door een linedrive van Erik Aybar hard aan het hoofd geraakt, met als gevolg een hersenoperatie en een maandenlange revalidatie •

And the streak goes on... 22 and counting. 19­0­3.

Je begint je bijna af te vragen of de Chicago Blackhawks nog wel kunnen verliezen. Immers, op twee wedstrijden na zitten de Hawks al op de helft van de verkorte competitie, en nog altijd is het wachten op de eerste reguliere nederlaag.

Die leek er zondag, op visite bij rivaal Detroit, heel even aan te komen. Geduren­ de de eerste periodes waren de gasten oppermachtig geweest, maar op slag van de tweede break kreeg de thuisploeg dan eindelijk de schwung te pakken. Het resulteerde in de derde periode prompt in een treffer, maar een powerplay goal van Patrick Kane kort voor tijd hield de streak levend (1­1). Waarna Kaner in de shoot out ook maar meteen voor twee punten zorgde.

Het was weer een typische zege voor de

Blackhawks, die met een swagger lopen te hockeyen waar een paard de hik van krijgt.

Tegengoals doet niemand binnen de ploeg verblikken of verblozen. Een achterstand lijkt geen enkele Blackhawk wat te deren.

Zwakke plekken lijkt de ploeg niet te heb­ ben. Chicago lijkt ongekend diep en alle vier de lijnen staan iedere wedstrijd weer hun mannetje. Zonder noemenswaardige versterkingen (en zonder voorbereiding van naam), lijken de de soft spots van de voorbije seizoenen (fysiek, goaltending en special teams) te zijn verdwenen. De Hawks' penalty kill is ongeevenaard, zowel Corey Crawford als Ray Emery is bezig aan een topseizoen, en de mannetjesputters uit St. Louis, San Jose en Anaheim worden zonder noemenswaardige problemen aan de zegekar gebonden.

Hockey zou geen hockey zijn als resul­

taten in het reguliere seizoen garantie zouden bieden voor het naseizoen. Maar je kunt dat playoffticket maar beter zo vroeg mogelijk in je zak hebben. En 't weerhoudt niemand in Chicago ervan te dromen van weer een Stanley Cup. • TEKST GEERT JAN DARWINKEL

De grote drie in het Westen hebben

wedstrijden waarin Westbrook meer dan ieder hun eigen identiteit. Maar wie van twintig procent van de punten maakte voor OKC, werden er slechts twee de drie komt als beste uit de bus wanneer de belangrijkste facetten stuk verloren. 9,5 voor stuk worden bekeken en beoor­ deeld? Na het bekijken van vijf catego­ Defense riëen komt het beste team in het SAS: Eigenlijk hebben de Spurs van Westen bovendrijven. alles een klein beetje, wat in een complete defense heel veel maakt. Kawhi Leonard Offense bewaakt de beste speler op de perimeter SAS: Speelt al jaren hetzelfde offensieve en de oude Tim Duncan pakt degene die langs Leonard komt. Met Tiago systeem waarin iedereen op de één of Splitter en Danny Green (hoewel andere manier een keer twintig punten maakt. Tenminste, zo lijkt het. De Spurs basisspeler) verandert er weinig als het ‘tweede’ garnituur moet hebben het op één na beste field goal percentage in de NBA, waaruit blijkt dat opdraven om de beste spelers op te pakken. De Spurs spelen ze gewoon erg weinig kansen missen. de op zes na snelste aanval van Zo’n 49 procent van alle schoten die de alle teams in de NBA en weten mannen van Popovich opgooien verdwijnt door het net. Tony Parker heeft toch op twee na de minste punten tegen te krijgen. Dat is enorm knap. 8,7 daar een groot aandeel in, maar volgens de stats hebben Matt Bonner, Boris Diaw LAC: Defense wordt vaak gezien als hei­ en Tiago Splitter de beste offensieve kel punt voor de Clippers, maar eigenlijk statistieken van de Spurs. 7,8 is het dat helemaal niet. Veel hoop was dit jaar gevestigd op de ontwikkeling van LAC: Het is angstaanjagend wat voor effect Chris Paul heeft op de aanval van de DeAndre Jordan en de center loste die belofte dit jaar gedeeltelijk in. Jordan is Clippers. Sinds Paul bij het team uit Los Angeles de lakens uitdeelt, hebben ze een de beste verdediger in een team met de record van 75­35. Wanneer hij niet speelt op vijf na beste defense in de NBA. De vraag is alleen of de Clippers in de hebben ze bijna zoveel wedstrijden playoffs net zo’n versnelling hebben in gewonnen als verloren. Coach Vinny Del Negro zou er goed aan doen om Paul nog hun verdediging als in hun aanval. Als die er is, dan moeten vooral bankspelers als een aantal wedstrijden te sparen. Als de veldmaarschalk topfit is tijdens de playoffs Grant Hill en Matt Barnes daarvoor zorgen. 7,5 hebben de Clippers een extra versnelling en kunnen ze aanvallend met iedereen OKC: Op papier hebben de Thunder één meedoen. 9,0 van de beste defensieve teams in de NBA. OKC heeft drie uitstekende verdedigers OKC: De sleutel voor OKC ligt aanval­ in Ibaka, Sefolosha en Westbrook, en lend niet bij Kevin Durant, maar zal tegen de betere teams met grote mannen twee goede in Durant en ‘Howard­slayer’ Perkins. Wanneer de bank in het spel eerder liggen bij Serge Ibaka. Wanneer komt is het echter een ander verhaal ­ hij die spelers ook defensief kan laten met Kevin Martin, Reggie Jackson of werken, maken de Thunder een goede kans. Dat was al te zien in de Conference aanwinst Derek Fisher op het veld, kunnen snelle guards daar zonder al te Finals van vorig jaar, toen hij Tim veel moeite gebruik van maken. Ronnie Duncan in de cruciale Game 4 met 26 Brewer, die in februari overkwam van de punten zijn potentie liet zien. Opvallend Knicks, moet dat probleem wat oplossen. is overigens hoe belangrijk een goede 8,0 Russell Westbrook is voor de beste aanval van de NBA dit seizoen. Van de 22

Coaching

SAS: Als Gregg Popovich niet de beste coach is in de NBA op dit moment, dan behoort hij zeker in de top­drie. Popovich (die ook een carriere bij de CIA overwoog) weet altijd iets te maken van een team dat op papier een middenmoter zou zijn. Pop wijkt nooit af van zijn compleet mathematische systeem, zelfs niet voor een televisie­uitzending of David Stern. Als de ene speler rust nodig heeft, dan stelt hij gewoon een andere op die moeiteloos meedraait. 10

LAC: Chris Paul is bijna de facto coach van de Clippers en op het veld is dat gedeeltelijk waar. Maar daarbuiten ligt toch echt de macht in handen van Vinny Del Negro, en zijn systeem staat spelers aan. Zo vertelde Jamal Crawford: ”Sinds de middelbare school heb ik niet zoveel plezier gehad. Hij vertrouwt ons op het veld.” Het is echter onduidelijk hoe groot de invloed van Del Negro is op het succes van de Clippers.

Daarnaast is zijn vermogen om in­game beslissingen te maken niet bijster groot. Nu de playoffs in zicht komen moet hij minuten gaan verdelen in een team waar zoveel talent is, dat iedereen minuten wil. Tot nu toe lukt dat hem aardig en dus is iedereen tevreden. 7,0 OKC: Coach Scott Brooks behoort tot het groeiende gilde van oefenmeesters in de NBA dat eerst werd gewantrouwd, maar inmiddels tot de hogere regionen behoort.

Brooks is net als bijvoorbeeld Spoelstra (Heat) meer een manager dan een echte coach. Met een roster dat zo volgeladen is met sterren, kun je de spelers ook maar beter laten spelen. De Coach of the Year van 2010 wist het verlies van James Harden in het reguliere seizoen in ieder geval goed op te vangen en het aller­belangrijkste voor zo’n manager: zijn spelers waarderen hem enorm. ”He’s family”, aldus Durant. 8,2

Bank

SAS: Het lijkt er al jaren op of bij de Spurs alle spelers inwisselbaar zijn. Dat is natuur­ lijk niet zo, maar de kracht van het systeem

Strijd om plaats 7 & 8

Vijf teams strijden om de plaat­ sen 7 en 8. De Utah Jazz en de Houston Rockets halen op dit moment de playoffs, met de Los Angeles Lakers, de Dallas Mave­ ricks en de Portland Trail Blazers in de achtervolging. Utah en Houston hebben de lastige taak om in de komende iets meer dan twintig duels de Lakers achter zich te houden. Het verschil is maar twee, drie wedstrijden en Kobe Bryant en co zijn hot met twaalf overwinningen in de laat­ ste zeventien duels. De Mavericks en Trail Blazers lijken gezien hun matige prestaties in de laatste we­ ken af te moeten haken. De strijd is op dit moment volledig open en alle drie de achtervolgende teams hebben nog kansen. Gaan Kobe en de Lakers voor de eerste keer sinds 2005 het nasei­zoen missen? Of moeten Utah en Hous­ ton uitvechten wie naast LA bij de laatste acht eindigt? Stay tuned!

van coach Popovich maakt dat ook minder getalenteerde spelers kunnen uitblinken. Dertien van de vijftien spelers op het huidige roster speelden vorig jaar ook in San Antonio. De reserves kennen hun rol en spelen met veel vertrouwen. Natuurlijk Manu Ginobili, maar ook Gary Neal, Matt Bonner, Boris Diaw, Stephen Jackson of DeJuan Blair. 8,7 LAC: De bank is het belangrijkste wapen van de Clippers. De ploeg kan putten uit een ogenschijnlijk tientallen meters lange bank vol gelijkwaardige spelers.

Negen spelers kwamen al tot 900 minuten of meer, tegen zeven van de Thunder en acht van de Spurs. En wie spelen er in de beste line足up van de Clippers? Geen Chris Paul en geen Blake Griffin. De beste unit bestaat uit Matt Barnes, Eric Bledsoe, Jamal Crawford, Lamar Odom en Ronny Turiaf, die scoren gemiddeld tien punten meer dan de tegenstander. De tweede sterkste opstelling is wel met Paul en Griffin en verslaat de opponent met 7,3 punten. 9,6

OKC: Dit is een punt waar de Thunder flink op hebben ingeleverd na het vertrek van James Harden. Natuurlijk is Kevin Martin een bankspeler met veel scorend vermogen, maar hij is lang zo dynamisch niet als Harden. De bank van Oklahoma City bestaat eigenlijk uit twee spelers in Martin en Nick Collison. Daar zijn nu Derek Fisher en Ron足nie Brewer aan toegevoegd, maar de impact van dit duo zal nog moeten blijken. 7,5

Sterspelers

SAS: Tony Parker, Tim Duncan, Manu Ginobili.

Sterspelers genoeg daar in San Antonio.

De laatste twee zijn dan grote spelers, echte sterspelers zijn ze niet meer. Die tijd ligt achter ons.

Parker is de enige die voldoet aan de kwalificaties en hij vervult zijn rol met verve. De Fransman speelt misschien wel het beste basketball uit zijn loopbaan. De kracht van de Spurs is echter de teampres足 tatie en hoewel Parker zonder twijfel de beste speler is van het stel, zet hij de wedstrijd niet zijn eentje naar zijn hand. 7,8

Totaalscores

SPURS Off: 7,8 ­ Def: 8,7 ­ Coach: 10 ­ Bank: 8,7 ­ Sterren: 7,8 Totaal: 8,6

CLIPPERS Off: 9,0 ­ Def: 7,5 ­ Coach: 7 ­ Bank: 9,6 ­ Sterren: 7,6 Totaal: 8,14 THUNDER Off: 9,5 ­ Def: 8,0 ­ Coach: 8,2 ­ Bank: 7,5 ­ Sterren: 9,6 Totaal: 8,56

LAC: De enige echte sterspeler is Chris Paul. Hoe graag Blake Griffin ook tot deze categorie zou willen worden gerekend, hij is daar nog niet.

En Paul is niet in de vorm van zijn leven. Hij was al een paar keer geblesseerd dit seizoen en de fitheid van Paul is de belangrijkste voorwaarde voor de Clippers om ver door te stoten in de playoffs. Paul brengt een ongeëvenaarde dynamiek en leiderschap, zowel defensief als offensief. Als hij honderd procent is.

En dat valt nog te bezien. 7,6

OKC: Kevin Durant en Russell West­ brook zijn offensief het meest potente duo in de league. Durant heeft een breakout season, voor zover nog niet duidelijk was hoe goed deze jongeman (hij is pas 24) is en nog kan worden. Het zou mooi zijn als niet Westbrook, maar Durant vaker de bal in zijn handen heeft. Desondanks kunnen deze twee een team volledig oprollen, zoals we zagen tegen de Spurs in de playoffs van afgelopen seizoen (hoewel Harden daar ook een belangrijke rol speelde). 9,6

Het Verloren Jaar

Elke seizoen zijn er verrassingen, positief

en negatief. Het ene team presteert boven verwachting, het andere speelt juist ver beneden peil. Het Verloren Jaar in Dallas kwam niet echt als een verrassing en Het Verloren Jaar voor de Lakers lijkt nu ineens toch niet zo verloren meer. In Boston leek er na de blessure van Rajon Rondo een Verloren Jaar aan te komen, maar daar redden ze zich nog wel.

De echte Verloren Jaren zijn te vinden in Philadelphia en Minne­ sota. In Philly hoopten ze dit jaar met Andrew Bynum en een gegroeide Jrue Holiday stappen te kunnen zetten naar de top van de Eastern Conference. Maar het enige dat de 76ers van Bynum zagen was zijn geweldig gestyleerde kapsel. Voeg daarbij de blessure van nieuwkomer Richardson en het vertrek van Iguodala en Williams, en je hebt als coach DCollins een stuurloos schip.

In Minnesota waren ze dit seizoen juist

klaar voor de Grote Doorbraak. Een lading jonkies werd geloosd, een Russisch tweetal en Brandon Roy kwam er voor terug. Samen met de MVP van de toekomst Kevin Love en de creatieve meester Ricky Rubio zou het helemaal goedkomen bij de Wolves. Roy raakte al snel geblesseerd en Love spendeert ook meer tijd op de bank dan in het strijd­ perk. Slechts drie keer stonden Rubio en Love dit seizoen samen op het veld. Nadat blessu­ res vorig seizoen roet in het playoffeten van Minnesota gooiden, is dat nu weer het geval.

De dagen van Collins bij de 76ers lijken geteld. “Het is aan mij om een oplossing te vinden, maar ik zie hem niet.” Deze uitspraak is een indirecte ontslagbrief. Voor Rick Adelman zal volgend jaar nog wel ruimte zijn bij de Wolves. Driemaal is scheepsrecht tenslotte. •

Jan Willem Zeldenrust.

Peter!

DO­PING! Doping! Overal is doping! Man,

wielrennen ging harder op zijn smoel dan toen Fabio Casartelli tijdens de Tour van 1995 op zijn bek ging tijdens het afdalen van de Portet­d'Aspet.

Morsbloedjedood. Ja, Casartelli ook, maar ik bedoelde de sport. Voetbal, tennis en zelfs in het keurige hockey is onlangs doping geconstateerd.

Althans, nasaal waspoeder en MDMA. Hoewel ik dan weer geen enkele reden kan verzinnen waarom MDMA de sportprestaties zou verbeteren. Tenzij je bij een strafcorner een half uur dromerig naar de lucht wil staren. Afijn, noem me naïef, maar ik geloofde dus tot voor kort dat de NBA volledig dopingvrij was. Maar ik twijfel nu aan alles.

Matthijs!

Dat is een normale menselijke gedachte.

Alles wat je bemint is vrij van zonden. Je vriendin, je favoriete club en dus ook NBA­ spelers. Right. Uhuh. Tot zo ver het sprookje. De eerste NBA­schorsing van 2013 is al een feit. Hedo Turkoglu van de Orlando Magic heeft reeds 20 wedstrijden aan zijn broek hangen wegens het gebruik van steroïden. Niet dat je dat bij hem in zijn resultaten terug kon zien. Hedo is na 13 seizoenen in de NBA net zo mediocre als de gehele Rabo wielerploeg in de Tour de France. Je zou bijna denken: als je dan toch aan de dope gaat, gebruik dan in ieder geval de shit waardoor je aantoonbaar beter gaat presteren. Mijn motto is derhalve: gebruik geen Turkogludope maar Armstrongdope!

Peter!

Okee. Doping in de NBA. Vooruit. Laat ik het dan maar accepteren. Maar als je het doet, doe het dan inderdaad goed. Laat Dwight Howard dan vrijeworpium slikken. En monteer een Iron Man­achtig exoskelet om die rug heen. Bestaat er trouwens een middel waardoor je teamgenoten die vrij staan beter gaat zien? Misschien kunnen ze dat aan Carmelo Anthony geven. Zo'n speler noemen wij een 'zwart gat'. Als je de bal daarheen passt, verdwijnt deze in een andere dimensie en zie je hem nooit meer terug. Echt, Stevie Wonder

zou meer oog hebben voor teamgenoten. Verder moeten ze de enkels van Stephen Curry inspuiten met het spul wat in de knieën van Kobe zit en zou Paul Pierce iets moeten slikken waardoor hij minder snel gaat janken.

Matthijs!

Als de bezitter van een door weinig talent volstrekt naar de klote geholpen klutsknie (twee ACL­operaties, derde is op komst) kan ik dit slechts beamen. Geef mij het 100 procent illegale wonderspul dat Kobe Bryant ieder jaar in Duitsland in zijn meniscus laat injecteren. Heb je zijn monsterdunk dit weekend op Josh Smith gezien? No disregard for human life, noemen ze dat geloof ik. Shit, als ik zo hoog zou kunnen springen dankzij een paar dubieuze Teutoonse spuitjes zou daar geen seconde over twijfelen. En ik ben nota bene een amateur van net 30. Kun je nagaan hoe groot de verleiding is voor de pro’s die richting de veertig gaan en nog een keer op het allerhoogste podium willen vlammen. Dan maar een vierkante kaak.

Peter!

Doping is dus overal. Ook in de NBA, ongetwijfeld. En dan hebben we het nog niet

eens over het grote publieke geheim: marihuana. Dat schijnt anno nu door spelers net zo vaak gerookt te worden in de NBA als coke in de jaren tachtig. En David Stern knijpt een oogje toe. Aan de andere kant, stel dat Russell Westbrook, Kyrie Irving, James Harden en LeBron James niet af en toe een jonkel zouden opsteken? Zouden ze dan nog veel harder, sneller en imposanter gaan? Ik weet in ieder geval niet meer zo goed wat ik nu van doping moet vinden. Niet alleen vanwege 'als iedereen het gebruikt level je het playing field weer', maar ook omdat spectaculaire atleten altijd beter zijn dan wat minder spectaculaire atleten. Maar goed, dat is waarschijnlijk waarom doping überhaupt bestaat.

Matthijs!

Het is ook krom. Mijn omaatje van 95 krijgt legaal

groeihormonen toegediend die voor een spierherstellende topsporter een resolute schorsing betekenen. Waarom mag een oude vrouw in de herfst van haar leven wel uit zo’n potje snoepen en een NBA­speler die voor 100 miljoen dollar een contract heeft getekend niet? En dan hebben we nog het verschil tussen herstellen en presteren. Laten we eerst maar eens duidelijkheid krijgen over wat nu eigenlijk doping is. Een soort lijst­der­lijsten die in het ideale scenario door (ex­)topsporters en hun hypermo­ derne trainers, fysio's en voedingsdeskundigen zelf is samengesteld. Reken maar dat de NBA kwetsbaar is wan­ neer blijkt dat één op de twaalf topspelers ineens jaren 'verboden' middelen heeft gebruikt. Zoiets trek je imagotech­ nisch niet 123 recht. Vraag dat maar aan Michael Boogerd... •

NAAM: Deron Michael Williams GEBOREN: 26 juni 1984 (Parkersberg, West­Virginia) LENGTE: 1,91 meter BURGELIJKE STAAT: Getrouwd, vier kinderen POSITIE: Point­guard BIJNAAM: D­Will, Kingpin, Slick, D­Nasty TEAM: Brooklyn Nets VORIGE TEAMS: Utah Jazz, Jersey Nets, Besiktas HIGH SCHOOL: The Colony (Texas) COLLEGE: Illinois DRAFT: 2005, 3th pick, eerste ronde DRAFTCLASS: Andrew Bogut 1th , Marvin Williams 2th, Deron Williams 3th, Chris Paul 4th, Raymond Felton 5th CONTRACT 5 jaar, 2012, $98,8 miljoen TOTAAL VERDIEND: $43,5 miljoen ENDORSEMENTS: Nike, Vitaminwater, Red Bull and MetroPCS PRIJZEN: 3x NBA All­Star(2010­2012), 2x Olympisch Goud (2008, 2012) 2x NBA All­Second team (2008,2010) Skills Challenge Champion (2008).

CAREER STATS FG% 0.451 | 3P% 0.353

He deserved it, but at the same time, I wanted that same attention. It made me work harder. It made me want it a lot more." Deron Wilde in college al de spotlight op zich hebben.

• "John Stockton is who he is. They will not forget about him in Salt Lake City or Utah. I'm just trying to be me." Williams weet na de draft dat hij zijn legendarische voorganger bij Utah niet kan doen vergeten.

OVER HEM: • "He's a great competitor and is tough. He's more than ready to play at this level." Steve Nash zag al vroeg dat hij 'n goeie zou worden.

• "He will be the king of the world," Brook­ lyn Nets eigenaar Mikhail Prokhorov heeft grootse plannen met Williams.

SPORTAMERIKA OVER DERON WILLIAMS: Deron Williams is een van de beste all­ round point­guards in de league. Hij kan schieten, hij kan passen en hij neemt zijn team bij de hand als dat nodig is. Vooral bij de Utah Jazz liet hij zien dat hij fantastisch kan basketballen. Sinds hij bij | FT% 0.817 | PTS 17.6 | RBS 3.2 | AST 9.0 de Nets speelt, zijn de successen iets 2012/2013 STATS FG% 0.417 | 3P% 0.366 | minder groot en gaan de FT% 0.858 | PTS 17.3 | RBS 3.2 | AST 7.7 prestaties iets achteruit. Als STERKE PUNTEN: Hoog basketbal IQ, Deron Williams echt goede combinatie van schieten en passen, herinnert wil worden als een sterk voor een point­guard, goede drive van de beste guards in de naar de basket en een echte leider. geschiedenis van de ZWAKKE PUNTEN: Geen geweldige league moet hij verdediger, niet explosief, geen geweldige zorgen dat hij de atleet voor een point­guard.

Nets ook zo bij de HALL OF FAME: Deron Williams is hand kan nemen een goede basketballer, maar om in de als dat hij deed Hall of Fame te komen moet je met Utah Jazz. fantastisch zijn. Er is een kans dat hij erin Dan kan hij van komt, maar dan zal hij in het vervolg van geweldig naar zijn carrière unieke dingen moeten laten legendarisch zien. Nu is hij een geweldige point­guard gaan. in een league met bijna alleen maar CIJFER: geweldige point­guards.

OVER HEMZELF: • "It motivated me a lot to see the attention Bracey was getting.

8+

De tijd waarin het bestuderen van de

tape van collegespelers centraal staat, is fasci­nerend. De Combine is een sterke toevoeging hierop. Niemand kan in een kort broekje en een shirt bewijzen een geweldige footballspeler te zijn, maar het atletisch vermogen kan uitstekend wor­ den getest. De Combine dient als onder­ steuning om te zien of het talent wat op de tape te zien was, ook daadwerkelijk boven komt drijven. En spelers die een enorm atletisch vermogen tonen op de Combine, worden nog eens van dichtbij bestudeerd. Het belangrijkste is dat teams kunnen zien of de speler ook anders te gebruiken is dan op college. En vergeet vooral niet: een geweldige atleet is niet direct een goede footballspeler.

Daarom legt SportAmerika een aantal spelers onder de loep, die sterke presta­ ties leverden in college en op de Combine bewezen dat die grotendeels toe te wijzen zijn aan het atletisch vermogen van de speler en niet aan het scheme van de coach.

Frontrunners

Dion Jordan, DE/OLB, Oregon Jordan (1 meter 98, 113kg) is een boomlange en enorm veelzijdige atleet.

Bij Oregon werd hij ondanks het grote frame, ideaal voor een passrusher, veel in coverage gebruikt door zijn uitstekende voetenwerk, beweeglijkheid en lengte om doorn te zijn in de passing game van de tegenstander. Dit is uniek. In de Combine drills liet hij zien heel makkelijk van richting te kunnen veranderen (hij hoorde bij de besten in de 3 cone drill) en hele goede bend te hebben om de schouders te kunnen dippen en zich langs de blocker te kunnen werken. De explosiviteit was te zien op de broadjump en de snelheid die nodig is te excelleren in de NFL bezit hij ook getuige zijn 4,6 op de 40 yards. Een gegarandeerde top­10 pick.

Tavon Austin, WR, West Virginia Austin (1 meter 75, 80kg) is één van de meest enthousiasmerende spelers uit

college sinds Percy Harvin. Hij heeft niet de kracht van de Viking maar is net zo oogverblindend snel en wellicht zelfs nog iets wendbaarder. De verhalen dat Austin te klein is, te licht, geen echte positie heeft, kunnen we direct naar de vergetelheid verbannen. Austin is een footballspeler. Een groter compliment kan je de “kleine” man niet maken. Geef Austin een vindingrijke offensive coordinator en je hebt een manusje van alles die vanuit elke hoek op het veld kan scoren. Zijn productie bij WVU is ridicuul goed die lijn kan hij doorzetten in de NFL. Zijn 4,34 op de 40 yards bewijst snelheid en de tijd van 4,04 op de 20 yard shuttle is geweldig en laat zien hoe vlug hij kan cutten.

Lane Johnson, OT, Oklahoma Johnson (1 meter 98, 135kg) is de volgende hyperatletische Oklahoma tackle die zich aandient, na Redskins OT Trent Williams en Chiefs OT Donald Stephenson, die vorig jaar de meest atletische big man was. Johnson was quarterback in high school en tight end aan het begin van zijn collegeloopbaan.

Dit is terug te zien in het voetenwerk van Johnson, die enorm makkelijk in zijn kick and slide kan vallen om passrushers op te vangen. De natuurlijke buiging door zijn knieën zorgt voor de stabiele basis die voorkomt dat hij niet omver wordt gekegeld. Het was bij tijd en wijlen prachtig om Johnson aan het werk te zien op de Combine. Het was zo soepel.

De techniek vergt nog wat werk maar dit is een eerste ronde tackle. Net als Luke Joeckel en Eric Fisher.

Terron Armstead, OT, Arkansas Pine­Bluff Armstead (1 meter 95, 134kg) sprintte zich op het netvlies van de fans met een 4,71 op de 40 yards. Verreweg de beste tijd ooit voor een lineman. Maar Arm­ stead is zo veel meer dan een voormalig track & field atleet die hard kan rennen.

Hij is een lichtvoetige tackle die ontzet­ tend gemakkelijk beweegt en beschikt over een geweldig frame waarmee hij

blockers op afstand kan houden. Arm­ stead is net als Johnson nog wat rauw, maar met de juiste O­line coaching kan dit een ster worden. Dit bewees hij ook op de East­West Shrine game. Wat een geweldige groep offensive linemen was er te zien op de Combine.

Tyrann Mathieu, DB, LSU Wat een playmaker. De voormalig LSU defensive back Mathieu (1 meter 75, 82kg) heeft een neusje voor de bal en lijkt zich altijd rondom de pigskin te begeven. Minpuntje: Mathieu werd voor het seizoen 2012 van school gestuurd vanwege het gebruik van marihuana. Hij ging van plek twee in de Heisman Trophy (achter RGIII) naar een speler zonder school. Maar Mathieu lijkt zijn leven gebeterd te hebben. En belangrijker nog voor NFL evaluators, hij bewees een hele goede atleet te zijn.

In de drills was te zien hoe eenvoudig hij van richting kan veranderen en hoe gemakkelijk hij een bal op het hoogste punt kan vangen. En in de interviews liet hij zien een andere belangrijke kwaliteit te bezitten: het bekende I Don’t Give a F­ adagium. “Als Calvin Johnson tegen mij scoort, scoor ik gewoon terug.” Mathieu zal ergens tussen de derde en de vierde ronde worden gekozen en reken maar dat hij plays zal maken, vooral op special teams.

Jonathan Cooper, OG, North Carolina Cooper (1 meter 91, 134kg) is voor velen de tweede guard achter Chance Warmack, de geweldige guard van Alabama. Cooper is een topatleet, er is zelden een guard geweest die zo soepel bewoog. Dat is ook te zien op zijn North Carolina tape waar hij als left guard geregeld gevraagd werd te pullen en als voorblocker te dienen voor runners. Dit is veel gevraagd van een lineman die nu in een open ruimte een kleinere en wendbaardere man moet blocken. Dit vergt voetenwerk en acceleratie en Cooper beschikt over allebei. Teams die gebouwd zijn rondom de run zullen weg lopen met Cooper.

Barkevious Mingo, DE/OLB, LSU Mingo (1 meter 93, 109kg) is een superatleet. Dat was duidelijk op de tape en werd nog eens bevestigd op de Combine. Mingo is het soepel bewegende, kneedbare product waar defensive coordinators mee weg lopen.

Al het atletisch vermogen van de wereld, maar niet de fijne techniek die vereist is.

Mingo had slechts acht sacks in het afgelopen jaar en dat was vooral te wijten aan het feit dat er door defensive ends in de LSU scheme meer wordt gevraagd contain te spelen, dus de quarterback in de pocket te houden en te voorkomen deze ontsnapt. Dit voorkomt grote plays, maar geeft de passrushers ook minder gelegenheid bij de QB te komen. Mingo ging zo soepel door de bag drills dat je bijna vergeet dat je een reus aan het werk ziet. Mingo heeft die enorm lange armen waarmee hij afstand kan creëren om onder de pads van offensive linemen te kunnen gaan zitten.

Shariff Floyd, DT, Florida Floyd (1 meter 91, 138kg) was één van de toppers bij de Gators. Zijn reusachtige lijf bewoog door de loopgraven alsof hij 50 kilo minder woog. Iemand die kan leunen op een sterk karakter dat hem uit een zeer moeilijke situatie in Philadelphia hielp in zijn jeugd. Floyd werkt met goed padlevel, is slim, heeft goede closing speed en kan goed tackelen. Floyd is een legitieme kandidaat voor de #1 overall pick.

Upside picks

Een aantal spelers die enorm atletisch zijn, maar niet de productie hebben in college om zich tussen de toppers te scharen: de welbekende upside picks.

Clubs gaan er vanuit dat er zo veel atletisch vermogen is dat de techniek geleerd kan worden en zodoende productie ontstaat in de National Football League.

Marquise Goodwin, WR, Texas Goodwin was de snelste man op de Combine met een 4,27 op de 40 yards en liet zien redelijke routes te kunnen rennen. Zijn collegeproductie valt enorm tegen, maar dit komt mede doordat hij bij Texas alleen de go route liep. Moet werken aan zijn handen en het lokaliseren van de bal.

Ezekiel Ziggy Ansah, DE, BYU Ansah speelt pas drie jaar football en is dus nog een ruwe diamant. Maar Ansah is een topatleet. Geen end in deze draft beschikt over de closing speed van Ansah. Als hij je in het vizier heeft, pakt hij je. De techniek laat te wensen over ­ enter NFL coaching.

Menelik Watson, OT, Florida State Voormalig basketballer die dit jaar right tackle speelde voor de Seminoles.

Topatleet. Gedurende het jaar werd hij zelfs een legitieme NFL right tackle.

Enorm veel upside.

Margus Hunt, DE, SMU The Eastern Block, zo wordt deze reus van 2 meter 2 genoemd. Dit komt niet alleen door zijn imposante figuur maar mede door de zeventien kicks die hij wist te blocken in college. Hunt is indrukwek­ kend in shorts. Er lijkt geen grammetje vet te zitten aan dat frame van 127 kilo.

Hunt is een voormalig track & field atleet en je ziet NFL coaches al watertanden bij de potentie van de jongeman.

Of potentie zich om zal zetten in

productie is uiteraard de vraag. En het is geheel aan de atleten om dit te bewijzen. •

Alex Smith is een Chief

Free agency is nog niet eens afgetrapt of de eerste ‘blockbuster trade’ is al een feit.

Nou ja, een feit, het is meer een ‘handje klap overeenkomst’ want pas vanaf 12 maart kunnen teams en spelers officieel deals sluiten in de NFL. Spelers mogen overigens vanaf een dag voor die deadline al officieus benaderd worden door teams, wat deels verklaart waarom we zo snel na opening van free agency altijd al een hele waslijst aan transfers kunnen noteren.

Teams onderling hebben natuurlijk geen restricties om voor de deadline te onderhandelen over spelers of draft picks.

Dat zagen we vorig jaar toen de Washington Redskins hun toekomst verpandden door hun volledige huisraad naar St. Louis te sturen voor de kans om Robert ‘The Black Jesus’ Griffin III te draften. Dit jaar trekken de Kansas City Chiefs schijnbaar fors de portemonnee (volgens welingevoerde bronnen een tweede ronde draft pick dit jaar en een draft pick volgend jaar) om Alex Smith over te nemen van de San Francisco 49ers.

Want over die ‘blockbuster’ heb ik het,

en dan vooral over de vraag of dit nu wel zo handig is van de nieuwe head coach in Kansas City, Andy Reid. Dat de Chiefs een nieuwe quarterback nodig hebben is kraakhelder, maar of dat Smith moet zijn en voor die prijs, daar zet ik ernstige vraagtekens bij. Is Smith echt zoveel beter dan de al aanwezige Matt Cassel of lijkt dat vooral zo omdat 49ers coach Jim Harbaugh precies wist wat Smith wel en niet kon en hem daarnaar liet spelen? In mijn bescheiden opinie is het laatste het geval en besteedt Reid broodnodige assets (zeker in KC) voor meer van hetzelfde. •

Paul Klomp.

Verrassingen

Dat de WBC een toernooi is waar vaak verrassingen plaatsvinden, wisten wij als Nederlanders natuurlijk al lang. Elke Nederlandse honkbalfan herinnert zich waarschijnlijk nog wel de manier waarop tweemaal werd gewonnen van de star studded Dominican Republic en de woor­ den van commentator Rich Waltz: “THEY DID IT! They win! The Netherlands are going to Miami, down goes the Dominican!”

gebruik maakten van het thuisvoordeel, en Brazilië, waarvan niemand eigenlijk wist dat er gehonkbald werd. De Brazilianen, onder leiding van Hall of Fame shortstop Barry Larkin, bereikten de tweede ronde niet, maar bleven dicht in de buurt van grootmachten Japan en Cuba in de onderlinge duels.

Een van de grootste verrassingen uit de nog jonge historie van het toernooi is het feit dat Team USA nog nooit verder kwam dan de halve finale. Dat is niet wat de Amerikanen voor ogen hadden toen de it jaar kwamen de positieve verrassingen van Chinese Taipei, Major League Baseball besloot het toernooi op te zetten. Amerika zou wel die in eigen land optimaal even laten zien hoe goed zij waren in de

D

Good Old Joe Torre

De 72足jarige Joe Torre werd

teruggelokt vanuit zijn pensioen om ervoor te zorgen dat de Amerikanen eindelijk de World Baseball Classic gaan winnen. Torre was zelf in de jaren zestig en zeventig een zeer verdienstelijke speler. Hij pakte een batting title en een MVP Award en sloeg liefst 252 home runs. Toch staat hij beter bekend als coach.

Als speler en manager van de

Braves, Cardinals en Mets won hij nooit de World Series. Toen kwam hij in 1996 bij de New York Yankees terecht. Een typisch geval van the right time and the right place. Met de Yankees won hij in twaalf seizoenen 1713 wedstrijden, bereikte hij elf keer de playoffs en pakte hij vier titels. Zijn managerial record is 2318足1990 en het is nu aan de toekomstig Hall of Fame足manager om te bewijzen dat hij ook met een landenteam kampioen kan worden.

sport, die zij per slot van rekening zelf bedacht hadden. Elk land zou op simpele wijze opzij gezet worden en die bokaal zou even opgehaald worden. Het liep iets anders. De eerste keer werd er nog het excuus gebruikt dat de spelers nog niet in vorm waren, zo vroeg voor het toernooi.

De tweede keer, met een sterke selectie, bleek Team USA in de halve finale simpelweg niet opgewassen tegen de inmiddels tweevoudig winnaar Japan.

Topfavoriet

Nog altijd zien de Amerikanen zichzelf als topfavoriet, maar er worden steeds meer nuances aangebracht in de voorbeschouwingen.

Amerika komt er langzamerhand achter dat de wereld verder rijkt dan ’s lands eigen grenzen en dat honkbal wereldwijd een grote sport is.

In eerdere edities trad Team USA aan met

grote namen als Roger Clemens (’06), Derek Jeter (’06 en ’09), Chipper Jones (’06 en ’09), Alex Rodriguez (’06), Ken Griffey Jr. (’06). Dit jaar heeft het team te kampen met een hoop afzeggingen: Buster Posey, Mike Trout, Bryce Harper, Andrew McCutchen, Prince Fielder, Josh Hamilton, Justin Verlander, Clayton Kershaw, Matt Cain, David Price, Stephen Strasburg, Cole Hamels en Jered Weaver.

Dat scheelt natuurlijk een slok op een borrel, maar nog steeds brengen de Amerikanen een team op de been dat samen in totaal 1,3 miljard dollar (!) verdient. De lineup ziet er met voormalig MVP’s Ryan Braun en Joe Mauer nog altijd erg gevaarlijk uit. De starting pitcher ziet er buiten R.A. Dickey en Gio Gonzalez niet heel indrukwekkend uit, maar daar staat wel weer een ijzersterke bullpen tegenover.

Al met al mogen we stellen dat Team USA op papier nog veel beter had kunnen zijn, maar ook met deze selectie als topfavoriet gezien mag worden. Manager Joe Torre (zie kader) werd uit retirement teruggehaald om het land naar haar eerste titel te leiden.

In Pool D neemt Team USA het in speelstad Phoenix, AZ op tegen Canada, Mexico en Italië.

Canada en Mexico zagen op het laatste moment belangrijke spelers afvallen in Russel Martin en Yovanni Gallardo. Mexico ace Gallardo viel af met een blessure, maar Martin besloot op het allerlaatste moment af te zeggen. Dat werd hem door teamgenoot Brett Lawrie niet in dank afgenomen: “Terwijl wij hier keihard werken om elkaar als teamgenoten te helpen, zegt hij af omdat hij (nota bena catcher van de Pirates red.) geen korte stop mag spelen. Dat is heel zwak.” Mexico, met Adrian Gonzalez en Sergio

Oranje naar 2e ronde!

Gemakkelijk ging het niet voor

Oranje, in de laatste poulewed­ strijd tegen Australie. Maar uit­ eindelijk bleek de 4­1 overwin­ ning op de Aussies, met dank aan pitcher Rob Cordemans die in vijf innings niet meer dan twee honkslagen opgaf, voldoende voor plaatsing voor de tweede ronde.

Roger Bernadina, Andrelton Simmons en Jonathan Schoop (two run homerun) scoorden voor Nederland. Problemen ontstonden pas in de negende inning, met twee honken bezet en slechts een uit. Loek van Mil pitchte zichzelf en Nederland echter uit de problemen.

In de tweede ronde mag Oranje

meteen vol aan de bak: in Tokio wacht Cuba of regerend WBC­ kampioen Japan, dat bovendien het thuisvoordeel geniet. De definitieve opponent wordt woensdag bekend.

Romo, en Canada, met Joey Votto en Justin Morneau, zullen vechten om de tweede plaats en wellicht dat het Italië van manager Mike Piazza ook nog kan verrassen.

In Pool C tenslotte, wordt vuurwerk

voorspeld. Drie honkbalgrootmachten strijden in Puerto Rico om twee plaat­ sen voor de tweede ronde. Venezuela is op papier de favoriet met bijvoorbeeld Triple Crown winnaar Miguel Cabrera en World Series MVP Pablo Sandoval in de gelederen. De Dominicaanse Republiek zal zich willen revancheren voor de onverwachte uitschakeling van de vorige editie en treedt aan met spe­ lers als José Reyes, Hanley Ramirez en Robinson Cano. Thuisland Puerto Rico mag zeker ook niet onderschat worden en Yadier Molina, Carlos Beltran en hun landgenoten zullen proberen net als vier jaar eerder de volgende ronde te bereiken. Het arme Spanje zal, zonder Major Leaguers, hopen de mercy rule te ontwijken dit toernooi.

Al met al mogen we stellen dat Team USA en Vene­ zuela aan deze kant van de bracket de favorieten zijn voor de finale­ plaats, maar of de Amerikanen eindelijk zullen laten zien dat zij de besten van de wereld zijn in hun pastime zullen de komende weken uitwijzen. •

Smile!

Andruw Jones. Hij brak als achttienjarig

mannetje door bij de Braves en werd in de World Series van 1996 de jongste man die ooit een home run in de Fall Classic sloeg.

Hij groeide uit tot een van de beste center fielders ooit en maakte de ene schitterende play na de andere.

Hij verzamelde voor de lol Gol­ den Gloves, werd eens Home Run King en tekende een groot contract bij de Dodgers. Sindsdien is het bergafwaarts gegaan met Jones. Bij de Dodgers speelde hij zo slecht dat LA besloot zijn contract af te kopen. Via de Texas Rangers en de Chicago White Sox kwam hij terecht bij de New York Yankees.

In New York hoopte hij dan toch nog een titel te pakken, maar dat was hem niet gegund. Af en toe liet hij, vooral in het eerste anderhalve seizoen, zien dat hij nog altijd een hele goede honkballer is. Het laatste halve seizoen leek werkelijk nergens op. Geen average, geen power, geen defense en geen snelheid.

Andruw Jones was kilo’s zwaarder geworden en was zijn batspeed kwijtgeraakt.

Wat hem echter siert, is dat zijn glimlach

nooit verdween. Zoek maar eens wat beelden op Youtube of MLB.com en je zult zien dat hij altijd lacht. Wat er ook gebeurt. Zijn spelple­ zier was ook in de eerste ronde van de World Baseball Classic duidelijk zichtbaar. Hij is niet langer de All­Star, maar met zijn ervaring en positieve spelinstelling was hij nog altijd belangrijk voor het Nederlands team.

Laten we hopen dat hij nog een paar mooie seizoenen kan beleven in Japan voordat we hem over een aantal jaar mogen huldigen als de tweede Hall of Famer met een Nederlands paspoort. •

Seb Visser.

NEW YORK – ‘Do you like girls?’

Homofoob

Dat vroegen meerdere NFL teams tijdens de Combine in sollicitatiegesprekken aan hun mogelijk toekomstige spelers.

Of ze op meisjes vallen. Oftewel, met andere woorden, of ze homo zijn.

Het was natuurlijk het resultaat van het gedoe rond Manti Te’o en zijn verzonnen (en toen dode) vriendinnetje – waarvan nog steeds niet duidelijk is of zij bij hem ontsproten was of bij zijn neef. Er gaan theoriëen rond dat Te’o homo is en een meisje nodig had om zich achter te verschuilen. Want een homoseksuele prof in Amerika’s mannelijkste sport, dat kan nog steeds niet.

De één sprak schande van de slechtverhulde vraag naar sexualiteit. De ander vond het doodnormaal.

Normaal dat het een werkgever iets aangaat wat je doet of laat en met wie, en van

welk geslacht. Normaal dat een club zoiets vraagt omdat er werkvloer gedeeld wordt, waarin men nou eenmaal naakt is. Normaal dat er vanuit gegaan wordt dat seksualiteit van invloed is op prestaties, vooral in een sport waar de tolerantie van pijn centraal staat.

Dat soort walgelijke opvattingen.

Ook de NFL vond dat het niet door de beugel kon. Veel keuze hadden ze niet, want een dergelijke vraag is illegaal. De league kondigde aan disciplinaire maatregelen te zullen nemen. Erg specifiek waren ze er niet over.

Het incidentje toont maar weer aan dat de opvatting dat Amerika klaar is voor een mannelijke en openlijk homoseksuele profsporter niet opgaat. Het is diep triest. Maar het is niet anders. Als de clubs van spelers moeten weten van wie ze houden, zitten ze er overduidelijk mee in maag dat ze best wel eens homo’s binnen hun gelederen zouden kunnen hebben.

Het zal dan niet eens om directe homofobie gaan, maar eerder om de vrees dat het invloed zal hebben op de sfeer in de klaadkamer of het spel (en dus ook de centen).

Ik sprak erover met David Testo, een vriend van me. Hij was de eerste mannelijke profsporter in teamverband die in Amerika nog tijdens zijn loopbaan uit de kast kwam.

Vervolgens kon hij geen team meer vinden. David vindt dat zolang een sporter moet vrezen anders aangekeken te worden vanwege zijn seksualiteit, het gevecht om gelijkheid en acceptatie nog niet gewonnen is.

En zolang clubs nog vinden dat ze naar dit soort zaken kunnen vragen, hoeft een speler de illusie niet te koesteren dat het er allemaal niet meer toe doet. Amerika is er niet klaar voor. En dat is een grote teleurstelling. •

van de heilige Patrick en een vreemde vloek die er lijkt te heersen rond Canadese clubs.

Zoals honkbal Amerika’s favoriete tijdverdrijf is en voetbal het ou Noord­Amerika bekend zijn met onze, zo is ijshockey zonder twijfel de de prachtige Duitse term Traditions­ grote sport in Canada. Toch heeft er al verein, dan zou die bij geen team zo sinds 1993 geen Canadese club meer de goed passen als bij de Montréal Canadiens. De historische ijshockeyclub, Stanley Cup gewonnen, en dat knaagt. die als laatste overgebleven bolwerk met De Roy­vloek hand en tand de Franse taal in de grote Amerikaanse sporten verdedigt en het Misschien toevallig, misschien ook niet, imago van outsider met liefde omarmt. lijken beide vloeken te zijn begonnen op de avond van 2 december 1995. De Het Centre Bell voelt als een parallel universum. Alles lijkt hetzelfde, maar in avond dat Habs coach Mario Tremblay de details schuilt de uniciteit. Het Franse besloot om Patrick Roy, tijdens de couplet in het Canadese volkslied, overal slechtste wedstrijd van zijn illustere carrière, toch op het ijs te laten staan.

LNH (Ligue National de Hockey) in plaats van NHL en liedjes op de tribune Toen bij een 7­1 stand en na aanhoudend cynisch applaus van de fans Roy het die nergens anders worden gezongen.

Bezoekende fans en clubs beschrijven de publiek begon te provoceren liep de sfeer in Montréal als bijzonder, vijandig spanning op tot voorbij het kookpunt.

Een situatie die al weken broeide tussen en bijzonder vijandig. IJshockey in de Tremblay en Roy, die al eens met elkaar hoofdstad van Quebec is nét dat beetje op de vuist waren gegaan en elkaars anders. bloed inmiddels wel konden drinken.

Z

Frisse wind

Toch hebben ook de Canadiens zich geconformeerd en het heeft ze geen windeieren gelegd. De club die alles op haar eigen manier deed, is overstag en heeft de line­up een nieuwe identiteit aangemeten. Niet langer pure techniek en voordeeltjes voor spelers van Frans­ Canadese komaf, maar juist de mix van voldoende talent en nog meer inzet bleek in de laatste jaren zo succesvol.

Na het toelaten van de negende goal

van die avond, op amper 26 schoten van de Detroit Red Wings, haalde Tremblay Roy tegen het einde van de tweede periode alsnog van het ijs. De ziedende goalie, toch al niet het meest kalme karakter in de league, beet zijn team nog één zinnetje toe. “Dit is de laatste wedstrijd die ik voor jullie gespeeld heb.”

En zo geschiedde, want in plaats van de ruzie bij te leggen, werd Roy vier dagen later halsoverkop – en ook nog eens ie de line­up van de huidige Habs samen met aanvoerder Mike Keane bekijkt ziet Amerikaanse en Canadese jochies die hun knuisten geregeld kennis ­naar de Colorado Avalanche getrade. laten maken met de kaaklijn van een oppo­ Nota bene de franchise die een half jaar nent, een Russische powerplayspecialist eerder nog in Quebec City speelde (als de Nordiques) en waar Patrick Roy als klein op de blauwe lijn en de nog altijd jonge jongetje een enorme fan was. goalie die niet na een matig seizoen de stad uit is gejaagd, zoals voorheen nog o werd het ergste verlies in de historie wel eens wilde gebeuren met iedereen van de club (het duel eindigde met die geen tweede Patrick Roy bleek. backup goalie Pat Jablonski in het doel in 11­1) niet een avond om snel te Montréal vecht echter op tegen twee vergeten, maar een avond om nooit vloeken rond dezelfde speler. De vloek

W

Z

meer te vergeten. Een einde dat extra pijnlijk werd toen Patrick Roy aan het einde van dat jaar namens Colorado met de Stanley Cup in zijn handen stond.

Dat kunstje zou de ploeg uit Denver in

2001 nog eens herhalen, terwijl voor de Canadiens de seizoenen kwamen en gingen. De Cuploze streak van 2000 tot 2009 betekende zelfs het eerste decennium sinds de oprichting in 1909 en de overstap naar de NHL in 1917, waarin de legendarische Habs géén prijs pakten. Een hard gelag voor het trotse Bleu­Blanc­Rouge.

*

Misschien biedt het verkorte seizoen van 2013 echter uitkomst. Teams die voort­ varend aan het jaar begonnen, staan al met één been in de playoffs en zeker voor de trotse Canadiens, die vorig jaar de tweede helft van het seizoen kans­ loos onderaan bungelden, moet de huidige stand een opsteker zijn. Ze

hebben meer wedstrijden gespeeld dan de concurrentie en ook nog eens vaker thuis dan uit, maar niemand neemt hen die gewonnen punten meer af en ze staan zodoende stevig verankerd in de top van de Eastern Conference.

Dat grote verschil met vorig jaar schuilt in een aantal veranderingen. In onze voorbeschouwing op het seizoen stipten we al aan dat de komst van Brandon Prust en Colby Armstrong als grootste free agents veelzeggend was door de omslag binnen het team. Vooral Prust is een speler die voor twee telt op basis van uitstraling, inzet en het gevoel van strijd.

Dat hij offensief soms van de radar verdwijnt, is hem daarom vergeven.

Vorig seizoen speelde Prust nog voor de New York Rangers, die met de 28­jarige Canadees als grote katalysator verras­ send dicht bij een prijs kwamen. Het gebrek aan energie bij de Rangers dit seizoen en de nieuwe uitstraling van de Canadiens doen veel ijshockeyers dan ook

geloven in het Prust­effect. Hij is een weinig gelauwerde speler, maar kan een ploeg dragen in moeilijke momenten. Dat de Canadiens hem daarom een half miljoen per jaar meer wilden betalen dan de Rangers, lijkt voor de New Yorkers een gevalletje ‘goedkoop is duurkoop’.

Prust, Armstrong en ook de altijd aanwe­

zige Max Pacioretty zijn tevens het soort spelers die uitstekend passen in het sys­ teem van coach Michel Therrien. Een systeem dat bij vlagen doet denken aan de oerdegelijke New Jersey Devils van de jaren ’00.

Via het talent van Brian Gionta, die een Devil was in hun succesjaren, Tomáš Plekanec en de powerplaymagie van Andrei Markov op voorsprong komen en de wedstrijd dan simpelweg kapot verdedigen. Het is niet mooi, maar wel uiterst effec­ tief en het succes dat het oplevert is prachtig. Zelfs in Quebec zullen ze inmiddels toe­ geven dat je liever lelijk wint dan gracieus verliest.

Wat overigens niet wil zeggen dat er niets te smullen valt als je naar les Habs kijkt. Alex Galchenyuk werd afgelopen juni als derde overall gedraft en werd begin deze maand pas 19, maar de Amerikaan van Wit­ Russische afkomst (wiens vader ooit ijshockeyinternational voor de Sovjet­Unie was) is een absolute smaakmaker voor Montréal. Drie goals en negen assists in zijn eerste twintig wedstrijden zijn prachtige cijfers, gezien de beperkte rol (gemiddeld 12:30 ijstijd) die hij vooralsnog krijgt.

Galchenyuk staat daarmee symbool voor de wederopstanding van de zwalkende groot­macht. Ze leken nog een paar jaar verwijderd van succes, maar de chemie tussen de huidige selectie was er vrijwel meteen en de fans in Centre Bell juichen alweer. Harder en vaker dan verwacht.

*

Het huidige seizoen is er echter één van verrassingen. Zouden de playoffs deze week beginnen, dan vallen verscheidene titelkan­ didaten buiten de boot. Net als na de NBA lockout van vorig jaar is een blessuregolf de grote boosdoener. Spelers lijken uit hun ritme en wie zijn team te veel vernieuwde, staat op dit moment op achterstand.

Zo niet de Montréal Canadiens, hun aarts­

rivaal de Boston Bruins, de verrassende To­ ronto Maple Leafs en de ontketende Chicago Blackhawks. Vier teams uit de Original Six die in de afgelopen jaren hebben gewerkt aan een systeem, een identiteit en een kern van spelers die elkaar vertrouwen en inmid­ dels blind kunnen vinden. De meeste voorbeschouwingen focusten op de factor van het meeste talent, maar een seizoen van amper 48 wedstrijden is een heel ander beest. Goed nieuws voor Montréal, dat dankzij hun voorzichtige wederopbouw eerder dan verwacht de juiste elementen hebben om misschien al te stunten.

Oude tijden herleven in de NHL, want stel je voor, Stanley Cup Finals tussen de Montréal Canadiens en de Chicago Blackhawks. Net als in 1931, 1944 of 1971. Gewoon, for old times sake en allez les Habs of go Hawks go.

Dan zijn de fans al dat moderne geruzie over geld meteen weer vergeten. •

Nieuwe indeling

Het blijft onrustig in de NHL. De lockout is

achter de rug, de stand doet denken aan vroeger tijden en iedereen oogt best tevreden met de uitkomst van de lange vergaderingen.

Toch heeft de NHL weer 'n paar plannen en 't draait, hoe verrassend, om geld.

Na het succes van de prachtige Winter Classic, vatten ze het plan op om vaker buiten te gaan spelen. Footballarena hier, honkbalstadion daar. Een stuk of vier wedstrijden zonder dak is het doel en ik begrijp dat niet. De Winter Classic is te gek, omdat het uniek is met 1 januari als herkenbare datum. Op een willekeurige dag nog zo’n duel, ergens begin maart, is niet alleen minder uniek, het devalueert de Classic als bijzonder evenement.

Maar ja, het levert ook geld op. Dure tickets, tienduizenden fans bij de wedstrijd, NBC lapt extra dollars voor de televisierechten.

Dollartekens in de ogen van de league en ze hebben nog een paar honderd miljoen in te halen van afgelopen najaar.

Ook niet bepaald rustig is het rond de herin­ deling die hard nodig is. De Canadese Win­ nipeg Jets spelen voor het tweede jaar op rij in de Southeast Division, en het rondzingen­ de voorstel van zestien teams in het Oosten en veertien in het Westen is nog erger.

Winnipeg moet naar de divisie waarin ze thuishoren, maar Columbus en Detroit naar het Oosten? Het enige positieve is het idee dat alle teams elkaar zowel uit als thuis zullen treffen. Dat was een gemis, want Sidney Crosby of Pavel Datsyuk verdienen overal gezien te worden. Maar de Red Wings en Blackhawks in verschillende Conferences, omdat je zo nodig wil uitbreiden in Seattle? Ik ga staken. •

Jules Zane.

Mietjes

'Ik ga 't 'm vragen, ik ga 't 'm vragen."

Mark van den Heuvel (Parool) en ik stonden begin jaren negentig even te keuvelen in het spelershome van Ajax. Hij had een afspraak met Dennis Bergkamp, ik met Danny Blind.

Van Bergkamp ging namelijk 't gerucht dat ie homo zou zijn. Zoals dat ook werd gezegd van Marc Overmars, Harry van der Laan en Jan de Visser. Maar geen voetballer die er ook maar over peinsde uit de kast te komen.

Van den Heuvel stelde de vraag, en Bergkamp was weken van slag. Of ie wel van meisjes hield? 't Idee alleen al. Niet veel later sloeg ie een Spakenburgse deerne aan de haak, en de rest is geschiedenis.

We zijn intussen dik twintig jaar verder, maar er is nog geen steek veranderd. Nog altijd is er in het tolerante Nederland geen actieve voetballer­van­naam uit de kast durven komen.

Logisch ook, natuurlijk. Nog maar tien jaar geleden kwam het Feyenoord­legioen in opstand toen de kledingsponsor bedacht dat keeper Edwin Zoetebier gelijk Gianluigi Buffon goed zou staan in 'n roze keepers­ trui. En een jaar later ging de Amsterdam Arena in negatieve zin uit z'n dak, toen een zuurstokroze overhemd onderdeel bleek van het Ajax­clubkostuum.

Moraal van dit verhaal? Het

vingergepriem vanuit Neder­ land naar de homo­discussie in de Amerikaanse NFL. Want laten we elkaar geen mietje noemen. Zelfverklaard tolerant als we zijn, zijn we zelf geen haar beter. •

Geert Jan Darwinkel.

Toewijding

Eigenlijk zou ik mij er niet meer over

moeten verbazen, maar toch: ik blijf het doen.

Afgelopen zondagochtend stond ik als brave honkbal­ liefhebber om kwart over zeven op om de tweede poulewedstrijd van Nederland in de World Baseball Classic mee te krijgen. Naïef als ik ben, dacht ik één van de weinigen te zijn, maar nee hoor. Toen ik op Twitter keek waren zeker tien van mijn volgers online om zonder ochtendhumeur mee te twitteren met de wedstrijd. En dat is niet alles. NOS­commentator Andy Houtkamp kreeg bergen tweets met vragen over de wedstrijd en honkbal in het algemeen.

Zoals Mart Smeets zou zeggen: wat zijn we toch een gek volk. Volgers van Amerikaanse sporten behoren tot de trouwste fans in Nederland. Niet alleen staan we vroeg op om naar honkbal te kijken, ook blijven veel mensen tot diep in de nacht op om van de NBA, NHL of NFL te genieten.

Dat is toewijding. Niet alleen geld

neertellen voor een pakket met Sport1 en ESPN America, maar ook voor NBA League Pass en MLB.tv.

'We' laten ons niet belemmeren door de afstand en het tijdverschil met Amerika.

We zijn liefhebbers van Amerikaanse sporten en hebben daar veel voor over.

Dat merk ik ook aan de feedback die we bij SportAmerika.nl van onze lezers krijgen.

Daar wil ik jullie graag voor bedanken. •

Lennart Beishuizen.