SportAmerika Magazine Nr 19

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Jason Collins is sinds deze week een naam die alle

#SportAm­fans waar ook ter wereld nooit meer zullen vergeten. De 34­jarige basketballer, die het reguliere seizoen bij de Washington Wizards beëindigde, kwam namelijk uit de kast. Hij vertelde in een prachtig geschreven monoloog in Sports Illustrated dat hij op mannen valt.

Hiermee is Collins de allereerste atleet uit één van de vier grote competities in Amerika die openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkomt. In een land waar seksuele geaardheid nog steeds niet een heel makkelijk gespreksonderwerp is, blijft de grote vraag nu wat deze coming out teweeg gaat brengen.

De eerste reacties zijn positief. Door vele vooraanstaande

Amerikanen werd er direct fanatiek over getwitterd. Van Kobe Bryant tot Michelle Obama, iedereen was vol lof over de keuze van Collins. Dit is natuurlijk een eerste stap, geaccepteerd worden door de vele rolmodellen die Amerika kent. Belt de president je persoonlijk op, dan kun je stellen dat je de belangrijkste personen inmiddels achter je hebt staan.

Dat is allemaal leuk en aardig, maar de echte testcase komt aan het begin van volgend seizoen. Speelt Collins dan nog steeds in de NBA (hij is een free agent en niet meer de jongste) en zo ja, hoe gaan fans, medespelers en tegenstanders dan met hem om?

Ik vind het onbegrijpelijk dat het zolang heeft moeten duren

voordat iemand deze stap heeft durven nemen. Collins schrijft precies hetzelfde, maar kwam tot inkeer na de Boston Bombings. Door deze trieste gebeurtenis kwam hij tot de conclusie dat je leven zo kan veranderen. Hij wil nu een leven leiden waarin hij eerlijk tegen zichzelf en zijn omgeving kan zijn en besloot daarom niet meer te wachten met zijn openbaring.

Hoeveel topsporters in teamverband lopen er in Nederland en België rond die geïnspireerd raken door Collins? Hier is het toch een stuk normaler om daar gewoon over te kunnen praten? We leven in 2013 en dit zou eigenlijk een non­issue moeten zijn.

Veel leesplezier,

Tyson Clabo tekent een

eenjarig contract bij de Miami Dolphins. De 31­ja­ rige tackle speelde in het afge­ lopen seizoen voor de Atlanta Falcons en haalde in 2010 de Pro Bowl.

Clabo zal het verlies van Jake Long moeten opvangen. Zijn handtekening verkleint de kans dat Branden Albert (Kansas City Chiefs) via een trade richting South Beach zal gaan • In de AFC North bleven twee tackles op hun plek: Bryant McKinnie tekent voor twee jaar bij in Baltimore, terwijl Andre Smith drie jaar in Cincinnati blijft. McKinnie (33) heroverde vorig jaar laat een basisplaats bij de Ravens en blonk uit in de playoffs. Smith (26) vocht zich in 2011 in de Bengals­opstelling • Na een teleurstellende draft, die hem pas in de tweede ronde naar de New York Jets bracht, groeit de kritiek op Geno Smith.

Nadat de quarterback van West Virginia vorige week zijn zaakwaarnemers ontsloeg, komen er steeds meer geluiden naar buiten dat veel teams twijfelden aan Smith's motivatie. Een anonieme scout noemde Smith een verwend nest, een ander wees naar de zaakwaarnemersoap en beweerde dat de quarterback tegenslagen moeilijk kan verwerken. Het is aan Geno Smith om in The Big Apple hun ongelijk te bewijzen • Adrian Peterson doet volgend jaar niet alleen een gooi naar het rushing record van Eric Dickerson, hij wil het verpulveren: “Ik heb de lat op 2500 yards gelegd, dat aantal is zeker haalbaar”, verwacht de MVP van vorig jaar. In 2012 kwam AP met 2097 rushing yards slechts negen yards tekort •

Kobe Bryant bevindt zich op

dit moment midden in een rechtzaak tegen zijn moeder en een veilinghuis. Mama Bryant is namelijk van plan om allerlei dingen uit Kobe's jeugd te veilen ­ van shirtjes uit zijn middelbare schooltijd tot trofeeën en ringen. Pamela Bryant verkocht het afge­ lopen januari allemaal voor 1,5 miljoen dollar aan het veilinghuis Goldin Auc­ tions. Kobe kreeg er pas lucht van toen het veiling­ huis de veiling aankon­ digde. Geschrokken als elk kind dat zonder toestem­ ming zijn speelgoed verkocht ziet worden, schakelde Bryant zijn advocaat in • Kevin Durant trekt zich niet veel aan van kritiek van andere spelers. Royce White van de Houston Rockets vond het, voorafgaand aan Game 6 tussen de Oklahoma City Thunder en de Rockets, nodig om olie op het vuur te gooien. White, de rookie die door mentale problemen voornamelijk minuten maakt als D­ Leaguer, twitterde dat de Thunder er 'shaky' uitzagen. "Y'all are looking SHAAAKYY BAAABYY" was zijn tweet gericht aan Durant.

Laatstgenoemde reageerde kort maar krachtig: "Wie is dat?" • Voor de vierde keer in zijn carrière is LeBron James gekozen tot MVP van het reguliere seizoen. Vier van de laatste vijf prijzen voor de meest waardevolle speler gingen naar The King. James was dit seizoen goed voor een gemiddelde van 26,8 punten, het laagste voor hem in een MVP­seizoen. Verder noteerde LeBron gemiddeld acht rebounds, 7,3 assists en 1,7 steals •

De krant Ottawa Sun haalde

de woede van de supporters van de Montreal Canadiens op de hals door op de voorpagina een grote foto van de geblesseerde Lars Eller te plaatsen met daarbij de kop First Blood Sens. Dit naar aanleiding van de overwinning van de Ottawa Senators in de eerste playoffwedstrijd. Geen chique actie natuurlijk, aangezien Eller zwaar geblesseerd naar het ziekenhuis moest, waar werd geconstateerd dat hij een hersenschudding, botbreuken in het gezicht en zware schade aan het gebit had opgelopen • Eric Gryba, de Senators­ verdediger verantwoordelijk voor de harde hit op Eller kreeg voor zijn actie een schorsing van twee wedstrijden aan de broek • Rookie Danny DeKeyser van de Detroit Red Wings komt tijdens deze playoffs niet meer in actie. De verdediger, die pas in april toetrad tot het team, liep in het gewonnen tweede duel tegen de Anaheim Ducks een gebroken duim op en kan zich dus gaan richten op volgend seizoen • Brian Rolston hangt zijn ijshockey­ schaatsen officieel aan de wilgen. De veertigjarige aanvaller zat dit seizoen zonder club nadat hij in 2012 het jaar afsloot bij de Boston Bruins. In zijn zeventienjarige carrière op het hoogste niveau kwam Rolston uit voor de New Jersey Devils, Colorado Avalanche, Boston Bruins, Minnesota Wild en New York Islanders. In totaal was hij goed voor 795 punten in 1333 NHL­ wedstrijden. Zijn grootste succes kende hij in 1995, toen hij met de Devils de Stanley Cup won •

Gefeliciteerd Juan

Pierre! De pijlsnelle verre velder van de Miami Mar­ lins stal zijn 600ste honk op het allerhoogste niveau. Hij heeft nog even te gaan om de nummer één in te halen ­ Rickey Henderson staat op eenzame hoogte met 1406 gestolen honken • Grilled Cheese voor de Pittsburgh Pirates­fans.

Closer Jason Grilli werd uitgeroepen tot Delivery Man van de maand april. Hij kreeg tien keer de bal om een wedstrijd in het slot te gooien, en faalde nooit • NL Rookie of the Year, NL MVP, twee World Series. Buster Posey sloeg echter nog nooit een punt binnen dat een wedstrijd direct besliste.

Tot afgelopen vrijdag tegen de Los Angeles Dodgers, toen hij een walk­off home run sloeg • De Colorado Rockies draaien nog steeds bovenin mee in de NL West. Het begin van iets moois? • Pechvogel: Hanley Ramírez raakte geblesseerd aan zijn hamstring en verhuist voor de tweede keer dit seizoen naar de blessurelijst. De korte stop van de Dodgers sloeg in vier wedstrijden 5 uit 11 met een home run • De seizoenen voor closer Jason Motte van de St. Louis Cardinals en starter Gavin Floyd van de Chicago White Sox zijn voorbij voorbij. Beiden moeten een Tommy John­ operatie ondergaan •

In Amerika staat de Kentucky Derby te

gaf de rest van het veld geen schijn van boek als de Most Exciting Two Minutes kans. Palace Malice vertrok als een bezetene uit de box en voerde het tempo in Sports. Daar kun je natuurlijk over twisten, maar de miljoenen fans die geld ongekend hoog op. In de laatste bocht was het Revolutionary die hem te zetten op de derby, zullen die stelling pakken had, maar op het rechte eind volmondig beamen. kwam Orb vanuit het backfield om de Newbies en zijdelings geinteresseerden, 139ste Kentucky Derby voor zich op te eisen. zetten hun geld doorgaans op de favoriet(en). Meer doorgewinterde n zo kon het gebeuren dat er voor het liefhebbers (en gokkers) prefereren in de eerst sinds 2008 (toen Big Brown de regel de iets minder voor de hand hoofdprijs voor zich opeiste) een favoriet liggende odds. Groter risico, grotere als eerste over de finishlijn galoppeerde. reward, nietwaar?

New England Patriots­quarterback Tom Brady kon het allemaal wel e leken kregen dit keer het waarderen... • gelijk echter aan hun zijde, want Orb (samen met Revolu­ tionary de topfavoriet) TEKST GEERT JAN DARWINKEL

E

D

Waar miljoenen Amerikanen Tim

Tebow haten, is er ook een grote groep bewonderaars van de momenteel werkloze quarterback. Toen Peyton Manning nog voor de Colts speelde en geblesseerd raakte waren er geruchten dat de Colts Tebow zouden draften. Manning was laaiend enthousiast over Tebow en zag een succesvolle loopbaan voor hem in het verschiet. Hoe wrang voor Tebow dat het juist Manning was die hem een jaar later verdrong bij de Broncos. Een andere opvallende fan is New Engeland Patriots coach Bill Belichick: “Wat je hem ook vraagt, hij zal het doen. Hij is een interessante speler met een geweldige carrière. Er is zoveel over hem te zeggen.”

Wat een contrasten

met zijn tegen­ standers.

Commentatoren brandden hem soms tot de grond toe af en een Jon Gruden zag hem ooit als de sterkste quarterback die ooit het NFL podium beklom.

“Tebow is een revolutie in de sport.

Hij kan rennen en gooien. Tebow is de toekomst.” De grootste groep bewonderaars vind je echter bij christelijk Amerika. Zij juichen zijn openlijke en evangeliserende christelijke imago toe. Tebow spreekt door het hele land op christelijke scholen en univer­ siteiten en kan daardoor altijd nog een carrièreswitch over­ wegen mocht het in de NFL echt niet meer lukken de komende jaren.

Zoals ieder ander werd ook Tebow ‘gewoon’ geboren, en wel in Makati op de Filippijnen als Timothy Richard Tebow. Hij was de zoon van Robert Ramsey Tebow II en Pamela Elaine Tebow. Vader was voorganger en evangelist uit de Baptistengemeente, moeder dochter van een welontwikkelde kolonel uit het Amerikaanse leger. Tim was thuis, zoals het een vruchtbaar gelovig gezin betaamt, niet alleen. De vier broers en zussen zijn allen hoogopgeleid en de jongens uit het gezin staan voor hun evangelie en maagdelijkheid. Weloverwogen leefstijlen, zoals dat overigens in Amerika miljoenen niet vreemd is.

Nadat moeder in een coma geraakte tijdens de bevalling (alles is nu goed met haar) werd lang gevreesd voor het leven van de toen nog ongeboren Tim. Toch wisten de Filippijnse verloskundigen hem levend ter wereld te brengen en de eerste drie jaren werden dan ook doorgebracht op de archipel in Zuidoost­ Azië. Ook terug in de States zette de familie zich in voor hun missionariswerk en ontwikkelden ze zich tot bekende predikers in Florida, met name in hun woongebied nabij Jacksonville.

Zijn oudere zus rept in interviews nog vaak

over de atletische ontwikkeling die Tim al vroeg doormaakte. Deze ging gepaard met een groeiend ego in zijn spel. Spelend in de buurt en op school werd hij vaak door zijn moeder van het speelveld getrokken, waarna een les over bescheidenheid volgde. Je kunt zeggen over de familie Tebow wat je wilt, maar ze behoren tot een kleine groep prekers van geloof, hoop en liefde die hun boodschap ook zelf uitdraagt en tot uiting brengt in hun werk, overal ter wereld.

Zoals het in Amerika om diverse redenen niet ongebruikelijk is, kreeg Tim eerst thuis scholing. Een geschenk uit de hemel voor Tim kwam in 1996, toen in Florida een wet werd aangenomen die thuisgeschoolde kinderen liet participeren in sportieve en overige activiteiten op publieke scholen. Een mooie mogelijkheid om in zijn eerste seizoen op te draven als zowel linebacker als tight end op de Trinity Christian Academy. Tebow

wilde echter altijd al voor de positie van quarterback gaan, dus op het moment dat het kon en mocht, huurde hij een appartementje in het zonnige Ponte Vedra Beach, een ander schooldistrict, zodat hij kon gaan spelen in de intensievere passing offense van Nease High School.

was Tebow al te zien op ESPN en werd hij beschreven in artikelen van Sports Illustrated.

De volgende keuze in zijn loopbaan viel,

logischerwijs op Florida, waar hij een beurs ontving om voor de Gators te gaan spelen. Tebow speelde in het eerste jaar Dominant als backup geen significante rol van betekenis. Zijn eerste actie was het Nease is waar Tebow bekendheid verwierf afgeven van de bal in een goal line situatie om zijn dreigende quarterbackstijl en durf die leidde tot een touchdown tegen Southern Miss. Zijn volgende jaar kon waarachtig niet in een groter contrast staan tot het eerste. Als tweedejaars won hij in 2007 de Heisman Trophy voor beste collegespeler. Ook in dit seizoen sloot hij een wedstrijd af met een botfractuur, dit maal in zijn hand.

Het daaropvolgende jaar dirigeerde Tebow zijn Gators naar op het veld. Op een dag speelde hij zelfs nog een BCS­ een wedstrijd uit met een gebroken kampioenscha kuitbeen, wat ongelooflijk is, aangezien p en greep hij een gebroken bot in je been één van de net naast een ergste pijnen is die een mens kan hebben. tweede Heis­ In plaats van het missen van de rest van man (kort zijn juniorseizoen door de blessure, werd achter Colt hij één van de grote beloften voor college. McCoy en Sam Tebow vocht zich ongekend terug en Bradford). Een leidde zijn team naar een staatstitel. Bij prachtig 13­1 meerdere gelegenheden werd hij seizoen was wat gekroond tot (Florida) speler van het jaar. volgde voor Tebow Nog voordat zijn collegecarrière begon, en de Gators. Terecht

werden steeds meer mensen opgewonden over Tebow. Tebow zou Cincinnati verslaan in de Sugar Bowl, zijn laatste wedstrijd voordat hij een bachelor kreeg in Family, Youth, and Community Sciences.

Volgens Gatorzone.com beëindigde

Tebow zijn collegecarrière met vijf gebroken NCAA­records, veertien Conferencerecords, en bijna 30 mijlpalen voor atleten van Florida State. Tebow is de SEC’s leider aller tijden in passing efficiency. Het was al in die tijd dat Tebow religieuze statements maakte, bijvoorbeeld door ze op zijn gezicht te verven.

De NCAA verbood dit rond deze tijd, maar ontkende dat het door Tebow kwam. Er waren destijds inderdaad meerdere spelers die deze praktijk uitoefen­ den, maar secularis me was een prioriteit voor de bond.

Keerzijde

Met de aanvang van de 2010 NFL Draft kwam ook een lichte terugval voor Tebow en werd hij weer met zijn beide benen op de grond gezet. Terwijl analisten als Jon Gruden overliepen van lof over Tebow en

voorspelden dat hij het gezicht van de sport voor altijd kon veranderen, was de meerderheid zeer kritisch over Tebows potentie en vaardighedenset, in het bijzonder zijn werpbewegingen. Mel Kiper was de eerste die om het hardst riep dat Tebow nooit een full­time NFL­ quarterback zou worden. De eerste tien beloften werden gekozen en Tebow zat er niet bij. De Jaguars zouden hem naar verwachting kiezen in de tweede of derde ronde. Of zelfs later.

De Broncos, die wel vaker tegen

heersende mening ingaan, hadden echter het kaartje met de naam van Tim Tebow in de envelop gedrukt om de quarterback te draften als 25ste in de eerste ronde, een

plek waar ze naartoe waren gesneld door de Baltimore Ravens een heel pakket met picks te geven. Blijkbaar was voormalig head coach Josh McDaniels de beslissende factor in het verkrijgen van Tebow, aangezien velen zijn naam enkel verbinden met het aantrek­ ken van Tebow. De ooit zo gevierde man uit Florida tekende een vijfjarig contract ter waarde van 11,25 miljoen dollar (waarvan acht miljoen gegarandeerd) in Denver. Bonus­ sen konden oplopen tot dertig miljoen dollar.

In zijn rookiejaar speelde Tebow alleen als

de situatie daarom vroeg. Zijn eerste grote play in de NFL was een vijf­yard rushing touchdown tegen de New York Jets. Weinig snaps waren zijn deel dat jaar, maar hij mocht toch starten in de laatste drie (virtueel betekenisloze) wedstrijden, en sleepte er zelfs een overwinning uit tegen de Texans.

Het seizoen 2011 begon voor Tebow op de bank, terwijl Kyle Orton en de rest van het team beneden niveau speelden en een bedroevend 1­4 record neerzetten in de eerste vijf wedstrijden. Tebow verving Orton tegen de Chargers, wat niet genoeg was voor een overwinning in die wedstrijd. Toch was het al beter dan daarvoor en John Fox benoemde Tebow tot starter om zodoende het seizoen te redden voor de Broncos. Met Tebow als aanvalsleider zette het team een 7­ 4 prestatie neer, met onder meer opeenvolgende overwinningen tegen de Dolphins, Raiders, Chiefs, Jets en Chargers, voordat de Patriots ze een halt toeriepen.

Na drie verliespartijen begon John Elway

openlijk het vertrouwen in zijn quarterback kwijt te raken. Een quarterback waarvan velen vermoedden dat hij er nooit vertrou­ wen in heeft gehad. Tebow blies echter iedereen op zijn beurt omver met een 29­23 thuisoverwinning in de playoffwedstrijd tegen de Pittsburgh Steelers. Ondanks dat meer dan 50 procent van zijn passes niet aankwam, zette Tebow een Broncos franchise record voor quarterback rating neer. De Patriots zetten de Broncos uiteraard een week later op hun nummer (45­10) en de loopbaan van Tebow bij Denver kwam tot een einde. Een 95ste plek in de NFL’s top­ 100 van dat jaar was een schamel resultaat.

Terwijl er een grote groep

bewonderaars van de momenteel werkloze quarterback is, zijn er ook miljoenen die Tim Tebow haten. Er heerst nogal wat argwaan en afgunst jegens hem. Zo zei co­presentator Joy Behar van de ABC talkshow The View het volgende: “Hij had net zo gemakkelijk een verkrachtende pedofiel kunnen worden. Ik bedoel maar, je weet niet hoe en wat iemand wordt.” Een ietwat kromme redenering toen Tim Tebow rond de Super Bowl van 2010 opkwam vóór het leven van het ongeboren kind.

Ook collega’s hebben een mening.

Chad Henne: “Mijn mening is dat hij niet eens een NFL­waardige quarterback is. Daar laat ik het bij.”

Jouw mening Chad? Als backup quarterback van de Jacksonville Jaguars? Ook ex­Chicago Bear Brian Urlacher bekritiseerde Tebow openlijk en vond hem beter als running back dan als spelverdeler. Zijn grootste criticaster in Amerika is echter atheïst en christenhater Bill Maher (HBO host).

Hij kreeg de hele christelijke wereld over zich heen na een smadelijke tweet over Tebow, Jezus en kerst tijdens een moeizame wedstrijd van de Broncos tegen de Bills. Saturday Night Live doet daar al jaren schepjes bovenop en zo is er een behoorlijk anti­Tebowfront opgebouwd.

Einde?

Toen gebeurde het ongelooflijke. Eén van de meest begaafde quarterbacks van dit tijdperk, Peyton Manning, mocht vertrek­ ken bij de Colts na een zware nekblessure.

Onmiddellijk werd Manning de meest gevolgde free agent sinds Brett Favre de Packers verliet. Elway kreeg de kans een legendarische quarter­ back aan te trekken, één van dezelfde kwaliteit als hij zelf ooit was. Het experiment Tebow kon dus snel bij de achterdeur wor­ den gezet, een experiment waarvan door Elway nooit met vertrouwen naar de uitkomst werd gekeken. Tebow werd samen met een draftkeuze in de zevende ronde naar de New York Jets gestuurd, die op hun beurt een vierde­ en zesderonde­ keuze voor de 2012 NFL Draft opgaven. Bye bye Tebow.

In het meest recente seizoen

maakte Tebow veel los met zijn verschijning. Tebowing werd een nationale sport. In New York verrezen gigantische billboards met zijn gestalte. Hij stond op de cover van talloze magazines en inspireerde miljoe­ nen met zijn karakter en geloof.

Miljoenen anderen boorden hem de grond in om precies dezelfde redenen. Misschien is hij wel de meest controversiële speler ooit in de NFL.

Vraag is nu waar Tim Tebow wel kan aarden. Wat het volgende station is.

Abraham Lincoln uitte ooit: “A house divided against itself cannot stand.”

Het is de uitdaging om Tebow niet te veroordelen om zijn uitgesproken mening. Om hem niet de grond in te boren omdat hij wél een persoonlijk­ heid heeft. Het is een uitdaging om Tebow te zien als een bijzondere sportman die nu al zijn stempel heeft gedrukt in slechts twee jaren bij de Denver Broncos en New York Jets.

Of je van hem houdt of niet. •

UDFA

U had uw televisie in de nacht van zater­

dag 27 april waarschijnlijk al uren uitstaan (als u überhaupt de moeite nam om in te schakelen voor ronde 4 tot en met 7 van de NFL draft), toen de gekte pas echt losbrak in de NFL. Want direct na de 254ste en laatste selectie (Mr. Irrelevant Justice Cunningham, hoort u nooit meer wat van, gelooft u mij) hadden de 32 teams in de NFL opeens hun handen vrij om al het overgebleven, niet gedrafte jonge talent aan zich te binden.

En dus stortten de overuren draaiende front offices zich als een roedel hongerige wolven op al die jonkies die geen telefoontje kregen op donderdag, vrijdag of zaterdag en in vertwijfeling waren achtergebleven na een gedecoreerde carrière in college football: de undrafted free agents. Onder het mom van ‘baat het niet, dan schaadt het niet’ krijgen deze UDFA’s tijdens het rookie mini­camp (momenteel in volle gang) de kans zichzelf te bewijzen.

Negen van de tien spelers slaagt daar niet

in, worden snel bedankt voor de aanwezigheid en zeggen meestal definitief vaarwel tegen de droom van de NFL. Een enkeling redt het wel, krijgt een uitnodiging voor het trainingskamp in de zomer, overleeft ook die test, vindt zichzelf ineens terug op het 53­koppige roster van een NFL­team en groeit heel soms zelfs uit tot een ster. Het overkwam recentelijk Arian Foster, Victor Cruz en Tony Romo, maar de lijst is veel langer en wordt ieder jaar aangevuld. Er staan zelfs Hall of Famers op.

Ook dit jaar werd een grote ster geboren, toen de spotlights van Radio City Music Hall al lang waren gedoofd. Het is slechts wachten op de naam. •

Paul Klomp.

Celtic's Quest

Danny Ainge, de general manager

van de Boston Celtics, gaat een hete zomer tegemoet, waarin hij het niet gemakkelijk gaat krijgen. Voorlopig liggen niet minder dan veertien spelers voor volgend seizoen vast, ter waarde van ruim 76 miljoen dollar.

Voeg daarbij de spelersoptie die Paul Pierce in zijn contract heeft voor volgend seizoen (ter waarde van meer dan 15 miljoen dollar) en de no足trade足clausule van Kevin Garnett, die nog twee jaar vastligt (voor bijna 25 miljoen dollar). Beide spelers zijn voor de start van het nieuwe seizoen 36 jaar en kunnen Boston niet meer dragen.

Het is tijd voor de nieuwe garde, geleid

door Rajon Rondo en Jeff Green. Als de Celtics echt wat willen, moeten ze de boel nu opblazen. Dat betekent dat Ainge impopu足 laire beslissingen moet nemen, met boze fans tot gevolg. Maar loyaliteit is niet langer heilig.

De Celtics modderen al twee jaar te lang door met deze groep. Afgelopen seizoen was riskant, dit seizoen onverantwoord. De beste optie nu: Paul Pierce verhandelen naar de hoogste bieder en KG via de amnestieregeling laten gaan. Het is geen pretje, maar de Celtics (fans, spelers en club) moeten even door de zure appel heenbijten. Het spel van Boston was in de series tegen de Knicks vaak niet om aan te zien. Natuurlijk houden we allemaal nog van The Thruth & The Big Ticket,

maar het is niet eerlijk om hen nog langer verantwoordelijk te stellen voor het succes van de ploeg.

De Knicks waren uiteindelijk in zes duels te sterk voor Boston, dat de beslissende wedstrijd in eigen huis verloor. Het is tijd voor nieuwe sterren en nieuwe titels.

Veranderingen zijn hiervoor een noodzaak.

Del Negro vs CP3

Vinny Del Negro leidde de Clippers

in drie jaar tijd van 32 zeges tijdens het reguliere seizoen (39%), via veertig overwinningen in het door de lockout verkorte seizoen (60,6%) naar 56 winstpartijen dit jaar (68,3%).

Ook ging het team veel efficiÍnter en beter georganiseerd spelen. Van een offensieve en defensieve rating van 101,8 en 106,3 in het seizoen 2010/2011, via 105,2 en 102,9 een jaar later en 107,7 en 101 dit seizoen. Reken maar uit: van ­4,5 naar +6.7, dat is een verschil van 11,2 punten.

Dan zou je zeggen: deze man verdient een

grote pluim, misschien wel de Coach of the Year Award en in ieder geval een fijne contractverlenging. Twee problemen echter.

De eerste is dat Chris Paul in de zomer van 2011 naar de Clippers kwam en dat het team eerder dankzij hem zo veel beter is gaan spelen. CP3 is een leider, die altijd vooropgaat in de strijd. Veel van de verbeterde statistieken komen op zijn conto.

Daarnaast heeft Del Negro een negatieve

reeks in de playoffs. Vorig jaar kwam Los Angeles nog voorbij de eerste ronde (om daarna kansloos in ronde twee te verliezen), dit jaar lukte dat tegen de Grizzlies (4足2) al niet eens meer. Paul is uiterst gefrustreerd door de vroege uitschakeling en de situatie zal hem zeker doen twijfelen over zijn toekomst.

Als free agent is de verleiding voor hem daar om voor iets anders te kiezen, iets met meer zekerheid en duidelijkheid. De Clippers hebben geen keus: Del Negro moet vervangen worden door een coach waar Paul vertrouwen in heeft. Een langer verblijf van Del Negro in de The City of Angels maakt de kans op vertrek van Paul alleen maar groter.

Golden Boy Warrior

De Denver Nuggets hadden het

gevoel onklopbaar te zijn. De ambitieuze ploeg van George Karl won 24 van de laatste 28 wedstrijden in het reguliere seizoen en zou ook de Warriors wel even platwalsen.

Zeker toen Warriors足 sterkhouder David Lee in het eerste duel geblesseerd raakte en de Nuggets die wedstrijd wonnen.

Toen begon echter De Grote Steph Curry Show. (Of eigenlijk was die al begonnen: de 25足jarige zevende draftkeuze uit de draft van 2009 scoorde al 54 punten, waarvan elf driepunters, in Madison Square Garden. En hij schoot Ray Allens driepunterrecord voor een enkel seizoen uit de geschiedenisboeken.)

In Game 2, 3 en 4 kwam Curry tot gemiddeld

dertig punten, tien assists en vijf rebounds.

De Nuggets maakten de serie nog even span­ nend door Game 5 te winnen, maar de War­ riors gaven de verder hulpeloze spelers uit Colorado geen gelegenheid tot verder herstel.

Naast coach Mark Jackson is Golden State

het terrein van Stephen Curry. Jackson legde de basis, maar Curry is draagt het team binnen de lijnen. In Game 6 is Golden State dankzij 22 punten (vier op acht driepunters) en acht rebounds van Spicy Curry een maatje te groot en beslist het de serie.

Nu wachten de San Antonio Spurs, een team dat het Golden State een stuk moeilijker zal maken. Daar zorgt coachlegende Gregg Popo­ vich wel voor. Maar ongeacht de uitkomst, het feit dat Stephen Curry in het afgelopen seizoen niet tot All­Star werd verkozen, is een grote vergissing. Tony Parker opgepast: Curry heeft grootse plannen. •

Matthijs!

Heb je de persconferentie van Chris Paul na

afloop van het desastreuze verlies van zijn LA Clippers tegen de Memphis Grizzlies meegekregen?

Mijn gedachte na het zien van de beelden was: die is weg. Het schijnt ook een behoorlijk zooitje te zijn in de kleedkamer van LA. CP3 is het spuugzat dat zijn onvolwassen teamgenoten Griffin & Jordan alleen maar aan de dunkhighlights op Youtube denken in plaats van W’tjes op het formulier. Om over zijn dramatische coach Vinny del Negro die al 352 verschillende opstellingen heeft geprobeerd nog maar te zwijgen. Kom op zeg. Als CP3 zelfs zijn vijfjarige zoontje laat meebeslissen over de toekomst van zijn carriere...

Peter!

Zo'n "die is weg" moment had ik bij Dwight

Howard dus ook. Toen hij zijn tweede Technische Fout kreeg in de vierde wedstrijd tegen de Spurs en bij het verlaten van het veld begon te schreeuwen tegen Mitch Kupchak. Natuurlijk, zijn rug. Natuurlijk, geen chemistry. Natuurlijk, blessures dit seizoen. Natuurlijk, zijn bemoeizuchtige vader. Maar als je 2 meter 65 groot bent alsmede breed moet je wekelijks een basket de vernieling in dunken. En dat epische van de jonge D12 is er niet meer.

Net als CP3 ligt D12 voor het oprapen dit seizoen. Maar wie gaat dat doen? En kun je zo ook allebei aanschaffen? Check hieronder deel 1 van ALLE mogelijke trades van CP# en Dwight Howard. Volgende week deel 2.

Atlanta: Stap 1: sign CP3 en Dwight Howard. Stap 2: Begin een geldinzamelingsactie om Howard Sr. uit Atlanta te laten verhuizen aangezien Dwight en zijn vader al jaren ruzie hebben en elkaar dus liever niet in de buurtsuper tegenkomen. Stap 3. Neem medicijnen en vergeet stap 1 & 2 want dit gaat never nooit niet gebeuren.

Boston: Zorg dat de Clippers zo gek zijn om Rajon Rondo, Courtney Lee

en Jarret Sullinger te signen & traden. Krijg de Lakers zo ver om Dwight + Duhon te sign & traden voor Jeff Green, Averly Bradly, Brandon Bass, Jason Terry, pick 16 en de 1st pick in 2015. Je hebt dan een team met KG,

transfers PP, CP3, Dwight en Fab Melo. Wie? Fab Melo. Oh ja...

Brooklyn: Vind een team dat Joe Johnson’s gigacontract over wil nemen + first round pick tegen een second round pick wil ruilen. Accepteer dat dit alleen in een sprookjeswereld zal gebeuren. Trade Deron Williams voor CP3. Maak een deal waarin Brooke Lopez, Kris Humphries, Reggie Evans en een handvol firstrounders van team verruilen met Dwight Howard.

Charlotte. Dit is een eitje: iemand moet Ben Gordon overtuigen dat

materialistische zaken (zoals zijn 13,2 miljoen contract) volstrekt onbelangrijk zijn. Vervolgens sign je Dwight Howard en fluister je de Clippers in het oor dat het een goede zet is om Thomas, Sessions, MKG, Kemba Walker drie toekomstige first round picks tegen CP3 te ruilen. Voila.

Chigaco: Slaat­nergens­op­alert! De kruisband van Derick Rose ruilen tegen CP3? Noah ruilen tegen Dwight? Of juist Luol Deng en Gibson ruilen tegen Dwight? Misschien een pick er bij doen? Nogmaals, waarom zouden de Bulls dit willen? Zelfs met een halfkreupel roster winnen ze nog playoffswedstrijden.

Cleveland: Deze move gaat ze gegarandeerd hometown hero Kyrie Irving

kosten. Willen ze dat? Wil ik dat? Nee. Desalniettemin: Dwight signen + Varejoa + Kyrie tegen CP3 zou kunnen. Bah ik moet er niet aan denken.

Dallas. Eigenaar Mar Cuban zal het niet laten wanneer hij CP3 kan signen.

Probleem is alleen dat de Mavericks al een enorm salarishuis hebben. Dwight kan alleen getraded worden tegen Dirk Nowitzky omdat anders de salarycap in Dallas ontploft. Als CP3 en Dwight beide hun max deal krijgen (en waarom niet?) kunnen ze niet samen met Dirk in Dallas spelen.

Denver. Dit zou kunnen als LA Clippers genoegen zouden nemen met Lawson

+ Chandler + pick voor CP3. Lijkt me wat karig. Bovendien zouden Iguadala, Koufos en Gallinari voor Dwight en Duhon van werkegever moeten ruilen. Hmm allemaal vergezocht. Wel coole line­up met McGee, Faried en D12 crashing the boards.

Detroit. Er bestaan dus echt mogelijkheden voor de Pistons om Dwight en CP3 binnen te hengelen. Maar tegen die tijd vliegen geiten en kunnen varkens het Wilhelmus achterstevoren opboeren. Een beetje dagdromen over bizarre trades is leuk en zo maar dit is net zo realistisch als een VN kantoor voor mensenrechten in Aleppo.

Golden State. Oei dit moet pijnlijk zijn voor Matthijs (want zijn favo team)

maar hier is de deal: Landry ziet af van zijn players option en Jarrey Jack verhuist naar een ander team. Curry en Jefferson traden CP3 en Grant Hill (zijn de Clippers salaristechnisch blij mee). Vervolgens verruilen Lee, Bogut, Biedrins en een pick van werkgever met Dwight en Meeks. (sorry Mathhijs, wen er maar aan: Lee gaat naar de Lakers...) (wordt vervolgd)

5 ­ Steve Nash verlaat zijn geliefde Phoenix

Suns en hoopt bij de Lakers eindelijk een ring te winnen.

10 ­ Dwight Howard tekent een contract bij de Lakers.

31 ­ De Lakers zijn na het aantrekken van de

twee toekomstige Hall of Famers op slag titel­ favoriet nummer twee op de lijstjes van de kenners.

7 ­ In een interview met Sports Illustrated zegt een opgetogen GM Mitch Kupchak dat de Lakers beter zijn dan een jaar geleden. “Ik weet niet of we de beste zijn, of tweede, of vierde, of vijfde, maar we zijn in de achtervolging.” ­ Het wordt duidelijk dat Dwight Howard nog veel hinder ondervindt van de rugblessure waar hij voor de zomer voor werd behandeld.

Hij mist de start van het trainingskamp en loopt fysiek de hele eerste seizoenshelft achter de feiten aan.

14

8 ­ Steve Nash maakt zijn debuut voor de Lakers.

22 ­ Howard maakt in de zesde preseason­

wedstrijd zijn debuut met negentien punten (8­ 12 FG), twaalf rebounds en vier blocks. ­ Lakers sluiten het voorseizoen af met nul zeges en acht nederlagen. Het is de eerste keer in de geschiedenis van de NBA dat een team geen enkel duel wint, voorafgaand aan het echte werk. De Lakers houden hun ogen op het grote doel gericht: de titel. Het seizoen moet tenslotte nog beginnen.

25

1 ­ Steve Nash speelt in de eerste twee duels

van het seizoen mee, maar krijgt dan last van een kwetsuur aan zijn linkerbeen. Hij komt pas op 22 december weer in actie. ­ Lakers ontslaan coach Mike Brown na een 1­4 start van het seizoen. Mike D’Antoni wordt, nadat assistent Bernie Bickerstaff vijf duels als interim coachte, tegen alle verwachtingen in

10

aangesteld als zijn vervanger. De Lakers passeren Phil Jackson voor een terugkeer als hoofdcoach.

2 ­ Pau Gasol krijgt blessure aan zijn knie. Hij mist bijna drie weken.

3 ­ Steve Blake moet onder het mes vanwege een buikblessure. De vervanger van Nash miste de tien voorgaande wedstrijden, sinds 11 november, ook al. Hij is zes tot acht weken uitgeschakeld. ­ Het jaar wordt afgesloten met evenveel zeges als nederlagen: 15 om 15. Ze komen op naam van Brown (1­4), Bickerstaff (4­1) en D’Antoni (10­10).

31

6 ­ Center Jordan Hill loopt een blessure op

aan zijn heup en is de rest van het seizoen uitgeschakeld. ­ Dwight Howard blesseert zijn schouder.

Hij speelde al door de kwetsuur heen, die hij in eerste instantie begin van de maand opliep. Hij mist een week, maar is bij terugkomst verre van fit. ­ Januari is de slechtste maand van de Lakers. Van de vijftien duels verliest de ploeg er tien en de playoffs zijn verder weg dan ooit.

30 31

7 ­ Pau Gasol is de zoveelste in de rij gekwet­

sten. De Spanjaard blesseert zijn rechtervoet en staat zes tot acht weken langs de kant.

De vader van Dwight Howard uit zich over de zware druk die zijn zoon op zijn schouders voelt. Hij vindt dat Kobe D12 niet moet pushen om door een blessure heen te spelen. ­ Levenlang Lakers­eigenaar Jerry Buss komt te overlijden. Zijn wens om Kobe een zesde ring te bezorgen, komt niet in vervulling. ­ Kobe Bryant belooft dat de Lakers de playoffs gaan halen. “En als we daar eenmaal staan, ben ik voor niemand bang.” Kobe houdt woord. De Lakers, negende in het Westen op dat moment, winnen twintig van de laatste 28 duels en plaatsen zich als zevende.

9­ 18 21

25 ­ Metta World Peace raakt geblesseerd

aan de knie. Voor de meniscuskwetsuur staat een herstelperiode van zes weken. ­ Steve Nash mist de rest van het reguliere seizoen met heup en hamstringproblemen. In totaal speelt de 39­jarige guard slechts mee in vijftig van de 82 duels.

31

13 ­ Sterspeler Kobe Bryant is de zoveelste in

de ziekenboeg in La­La­Land. De 34­jarige scheurt zijn achillespees. Hij staat zes tot negen maanden buitenspel. ­ In de eerste ronde van de playoffs wachten de Spurs. Ook gedurende de serie waart het blessurespook ongestoord door het Lakers­kamp. Blake, Meeks en Nash spelen allemaal beperkt mee. ­ De Lakers verliezen voor het eerst sinds 1967 in de eerste ronde van de playoffs zonder een wedstrijd te winnen. De San Antonio Spurs beëindigen het dramatische seizoen van LA zonder genade met een 4­0 oorwassing.

21

28

Het einde van de playoffs was typerend voor de

maanden die er in Los Angeles aan vooraf gingen.

Dwight Howard slaagde er geen moment in om de leidende rol van de afwezige Bryant over te nemen.

In Game 4 was Bryant vanaf de bank nog nadruk­ kelijker aanwezig dan Howard in het veld. Zeker toen de center een uiterst domme tweede technische fout kreeg en het duel al vroeg in de tweede helft moest verlaten. General manager Mitch Kupchak zal vele beslissingen moeten nemen in de komende maanden. Beslissingen met verregaande gevolgen op korte én lange termijn.

De eerste vraag is of Mike D’Antoni de juiste man is voor deze ploeg. Na een matig begin eindigde hij het reguliere seizoen met veertig zeges tegen 32 overwinningen. Geef D’Antoni een fitte groep, een volledig trainingskamp en een heel seizoen om te werken en LA kan volgend jaar meedoen in de top van de Western Conference.

Maar daar zit hem nu net de kneep. De Lakers

zijn volgend jaar niet fit. Kobe Bryant hangt als een

zware steen om de nek van de club met een contract van dertig miljoen dollar en een blessure die zomaar het hele jaar kan duren. Daarnaast bleek in de playoffs hoe kwetsbaar LA is zonder zijn natuurlijke leider. Verdedigend was het gedurende het seizoen al niet best bij de Lakers, maar door de afwezigheid van Bryant ging het tijdens de playoffs offensief ook volledig mis. De Lakers scoorden in vergelijking met het reguliere seizoen vijftien punten minder en stonden er ruim zes meer toe.

Vervolgens is de vraag of Pau Gasol

deze zomer wordt getrade, na alle geruchten van de afgelopen maanden. De kans is groot dat de Spanjaard zijn laatste wedstrijd in het paars­geel heeft gespeeld, om zodoende geld vrij te maken voor enkele free agents met ervaring, die als role players het team komen versterken.

De laatste, en grootste, vraag is echter: wat gaat Dwight Howard doen?

Misschien dat ze in LA eens een telefoontje kunnen plegen naar Orlando om te vragen hoe het het front office daar afging om zaken te bespreken met Howard. Hollywood kan zich opmaken voor een rasechte sequel genaamd Dwightmare II. Tenzij Howard verstandig is en de keus snel en pijnloos bekend maakt. Voorlopig wil D12 er nog rustig over nadenken en laat hij zich naar eigen zeggen in zijn keuze door niemand beïnvloeden.

De Lakers gaan een lange zomer tegemoet, maar de directie, spelers en fans zullen blij zijn dat dit jaar erop zit. Het seizoen 2012/2013 zal de boeken ingaan als het meest dramatische voor hen ooit. •

De twee­de ronduh De playoffs beginnen eindelijk een beetje interessant te worden. Alle teams voor de tweede ronde zijn bekend en de series zijn onderweg. Het kaf is van het koren gescheiden. De slechte (Milwaukee Bucks) en minder goede teams zijn verdwenen en nu wordt het echt spannend.

Overigens hadden de basket­ ballliefhebbers qua mooi spel en drama in de eerste ronde niets te klagen.

Blessures (Westbrook), game winners (An­ dre Miller), comebacks (weliswaar voor negen­tig seconden, maar David Lee was voor de rest van het seizoen uitgeschakeld en speel­de ineens mee in Game 6), een driedubbele verlenging dankzij een bizarre Nate Robin­son, de zwartgeklede Knicks die op de begrafenis van de Celtics zelf onder de grond werden gestopt en de dramatische ontkno­ping van de Lakers­ soap met een sweep door de Spurs. Om maar wat te noemen.

Buiten het veld ontpopte Jason Collins zich ineens tot held. Iedereen leek ineens vergeten dat voetballer Robbie Rogers een kleine twee maanden geleden als eerste Amerikaanse profspeler de Coming Out Tour was gestart.

Maar ja, de MLS is natuurlijk een stuk minder cool dan de NBA. En Rogers kon er niet aan toevoegen dat ie black is.

Niets dan respect voor Collins verder,

maar als teamgenoot zou ik toch net een stukje minder gemakkelijk onder de douche staan dan ervoor. Maar dat terzijde.

Gezien de, terechte, positieve reacties van alles en iedereen die iets met de NBA of de sportwereld te maken heeft, lijkt het een kwestie van tijd voordat alle homo’s uit de kast komen.

Zij blij en wij blij, want dan kunnen we ons weer concentreren op waar het om gaat: wie gaat die titel over een week of vijf winnen? •

Jan Willem Zeldenrust.

NAAM: Wardell Stephen Curry II GEBOREN: 14 maart 1988 (Akron, Ohio) LENGTE: 1,91 meter BURGELIJKE STAAT: Getrouwd, een dochter POSITIE: Point Guard BIJNAAM: ­ TEAM: Golden State Warriors VORIGE TEAMS: ­ HIGH SCHOOL: Charlotte Christian COLLEGE: Davidson DRAFT: 2009, 7th overall DRAFT CLASS: Blake Griffin 1st, Hasheem Thabeet 2nd, James Harden 3rd, Tyreke Evans 4th, Ricky Rubio 5th.

CONTRACT $44 miljoen, 4 jaar, 2012 TOTAAL VERDIEND: $15 miljoen ENDORSEMENTS: Zamst, Athlete Promotions PRIJZEN: NBA Rookie First Team (2010) NBA Sportsmanship (2011) NBA Skills Challenge Champion (2011) CAREER STATS FG% 0.465 | 3P% 0.446 | FT% 0.901 | PTS 19.1 | RBS 4.0 | AST 6.1 2012/2013 STATS FG% 0.451 | 3P% 0.453 | FT% 0.900 | PTS 22.9 | RBS 4.0 | AST 6.9 STERKE PUNTEN: Geweldige schutter, kan scoren van dichtbij en veraf, heeft overzicht, hoog basketball IQ ZWAKKE PUNTEN: Geen briljante atleet, moet meer driven naar de basket, moet meer leiderschapskwaliteiten

ontwikkelen.

HALL OF FAME: Stephen Curry kan zo goed schieten dat hij zeker kans maakt om ooit tot de Hall of Fame door te dringen, maar dan moet hij wel ervoor zorgen dat hij meer successen boekt dan tot nu toe. Hij moet persoonlijke titels winnen en zijn team meer bij de hand nemen. Curry is nog heel erg jong dus afschrijven kunnen we hem nog zeker niet.

OVER HEMZELF: “Twist and Shout, Beatles” Stephen curry laat via zijn twitterpagina zien dat hij muzieksmaak heeft. “No ankle left unturned” Na de zoveelste enkelblessure blijkt Curry een macaber soort humor te hebben.

OVER HEM: “He’s like Kevin Durant, but a little bit shorter”, de oude coach van Curry heft hem hoog zitten.

“He likes proving people wrong” Zelfde coach die nogmaals de loftrompet schalt.

SPORTAMERIKA OVER STEPH CURRY: Dit jaar is Curry buitengewoon goed.

Zijn team haalt tegen verwachting vrij gemakkelijk de play­offs en dat is zeker dankzij hem. Na lang blessureleed ontwikkelT hij zich eindelijk tot een ster.

Maar een ster is hij nog lang niet. Sterren nemen hun team bij de hand, winnen titels en laten over langere tijd zien dat ze uitzonderlijk getalenteerd zijn. De tijd zal leren of Curry dat ook kan.

EIND­ CIJFER:

8.3

Temidden van dat alles kwam op 14

augustus 1984 de werper op de wereld die werd uitgeroepen tot de American League pitcher van de maand april. Zijn naam: Clayton ‘Cy’ Buchholz, kortweg Clay. Hij maakte deel uit van het expanded roster van de Boston Red Sox in september 2007. Nog voor de Red Sox hun tweede World Series in vier jaar tijd binnenhaalden, zette Clay op 1 september 2007 al een no­hitter op zijn naam. 2013 is dan ook officieel al het zevende jaar dat Buchholz actief is in de MLB.

Voormalig toptalent

Toch roept zijn naam niet meteen de associatie ‘gearriveerde starter’ op. Sinds dit voorjaar refereren commentatoren aan de werper als 'het voormalige toptalent', en de waarheid is dat Buchholz er nooit in slaagde dat predikaat achter zich te laten. Talenten komen, manifesteren zich, en groeien uit tot toppers. Buchholz wagonnetje is ergens op dat traject ontspoord en sindsdien op zoek naar de weg terug.

Heel raar is dat niet. Wie naar

Buchholz' statistieken kijkt, vindt direct een deel van de oorzaak. Alleen in 2010 en 2012 gooide Buchholz een respectabel aantal wedstrijden. In de overige jaren samen kwam hij niet verder dan een totaal van 50 starts. Diverse blessures hielden hem aan de kant of speelden hem parten bij de starts die hij in die jaren wél maakte.

Een echte ace die een heel jaar fit blijft, krijgt 33 of 34 keer de bal in het reguliere seizoen, blijft onder het binnengeslagen punten­ gemiddelde 3.00 en wint het merendeel van zijn wedstrijden. Dat lukte Buchholz alleen in 2010. Zijn 17­7 record en 2.33 ERA leverde hem een zesde plaats bij de jaarlijkse AL Cy Young Award­verkiezing op.

Vroeg dominant

Dat toekomstbeeld hadden de Red Sox voor ogen toen zij Clay Buchholz, van het relatief onbekende Angelina College, in de draft van 2005 als 42ste in de eerste ronde aan zich bonden. Die draftkeuze kregen de Sox overigens van de New York Mets, als compensatie voor de dat jaar als free agent naar de Mets vertrokken Pedro Martinez.

Clay was dominant op college. In vijftien starts ging hij 12­1, met een 1.05 binnengeslagen puntengemiddelde en 129 keer drie slag in 85.2 innings, inclusief zeven complete wedstrijden.

VALSSPELER? Donderdag 2 mei was een

aparte dag voor Clay Buchholz.

De werper werd, een dag nadat hij zijn record verbeterde naar 6足 0 met een 1.01 ERA, uitgeroepen tot AL pitcher van de maand april. Tegelijkertijd kreeg Buchholz echter ook het verwijt dat hij vals zou spelen. Volgens Blue Jays足commentator Jack Morris smeerde Buchholz tijdens de wedstrijd met de Blue Jays op 1 mei een niet toegestane substantie op de bal, waardoor hij zogenaamde 'spitballs' gooide. Die ballen krijgen een onnatuurlijke lijn, waarop hitters nauwelijks kunnen anticiperen. Volgens John Farrell, Buchholz zelf en diverse analisten is het echter een onzinverhaal: Buchholz zou, net als veel andere pitchers, slechts talkpoeder gebruiken om meer grip te krijgen op de bal.

Ondanks dat Buchholz sommige Minor

League­niveaus afsloot met een losing record bestond er nooit enige twijfel over zijn capaciteiten. Dat onderstreepte Buchholz in 2007, toen een sterke eerste seizoenshelft voor Double­A Portland hem een plaats in de All­Stars Futures Game opleverde. Kort daarop volgde promotie naar Bostons AAA­team, Pawtucket, maar daar kwam Buchholz niet verder dan een 1­3 record. Het bleek echter voldoende om als opmaat te dienen voor de stap naar de Majors.

Druk

De overstap ging, na een vliegende start, niet van een leien dakje. In 2008 grossierde de jonge starter in matige wedstrijden. De Red Sox hadden een 3­12 record in wedstrijden die door Buchholz werden gestart. Buchholz gaf aan last te hebben van de druk die hoorde bij het hoge verwachtingspatroon dat veel fans hadden. Buchholz was immers jarenlang het grootste werptalent in de Red Sox­

organisatie en had al een no­hitter gegooid. Van die veelbelovende jonge pitcher was echter even niets te zien. Als 'dank' kreeg Buchholz een enkeltje Portland, om de rest van het seizoen weer voor de Sea Dogs te gooien, ver weg van de spotlights van Boston en Fenway Park.

Het kostte Buchholz moeite weer de

oude te worden. Spring training liep in 2009 uit op een deceptie. Buchholz, vastberaden om zijn status als toptalent waar te maken en een plek in de Red Sox­ rotatie te verdienen, moest afrekenen met

een rij pitchers van naam. Dat bleek te veel gevraagd. De rotatie werd gevormd door Jon Lester, Josh Beckett, Tim Wakefield en Daisuke Matsuzaka, terwijl John Smoltz en Brad Penny de strijd om de vijfde starterplek mochten uitvechten.

Ondanks prima statistieken in de lente moest Buchholz zich in Pawtucket melden, en daar zou hij totaan de All­Star break niet wegkomen.

Doorbraak

Als er één moment aangewezen moet worden waarop de puzzelstukjes voor het eerst op hun plek begonnen te vallen en Buchholz eindelijk begon te komen waar hij moest zijn, dan is het de All­Star Game van 2009. Red Sox­manager Terry Francona haalde Buchholz naar Boston om de All­Star­starters van de Red Sox extra rust te gunnen. Geholpen door een blessure van Wakefield bleek die oproep het begin van de definitieve doorbraak.

Voor Buchholz diende de tweede

seizoenshelft van 2009 achteraf vooral als opwarmertje voor het seizoen daarna.

Voor het eerst slaagde Buchholz erin langere tijd onomstreden in de rotatie te staan. Hij was zelfs van cruciaal belang bij het bereiken van het naseizoen. Hoewel Lester een uitstekend jaar had, begon Beckett na die All­Star break minder constant te gooien. Buchholz' 7­4 record hielp de Red Sox de playoffs in.

Locked in

Wie de Buchholz van 2010 vergeleek met het nerveuze jochie dat in 2008 met de staart tussen de benen naar de Minors werd gestuurd, zal niet geweten hebben wat hij zag. Buchholz gooide meer innings dan ooit, noteerde een prima 17­7 record met een 2.33 ERA. Het enige smetje was de hamstringblessure die Buchholz in de zomer een maand aan de kant hield en hem de deelname aan de All­Star Game kostte. Het weerhield hem er niet van

ijzersterk terug te komen: in augustus 2010 werd Buchholz (4­0, 1.03) verkozen tot pitcher van de maand in de American League.

Een jaar later vestigde Buchholz zijn

imago als blessuregevoelige werper. Na het zo sterke 2010 begon hij als derde starter van de Red Sox, met een nieuw, vierjarig contract ter waarde van dertig miljoen dollar in zijn achterzak. Half juni

zat het seizoen er echter al op voor Buch­ manager van de Red Sox lijkt Buchholz zich holz, toen een stressfractuur in zijn rug 'm in 2013 tot een steunpilaar voor de Red Sox voor de rest van het jaar buitenspel zette. te ontwikkelen. Een 6­0 start met een 1.01 binnengeslagen puntengemiddelde is haast ie blessure zorgde er voor dat Buchholz buitenaards goed, en daarom waarschijn­ in elk geval de historische ‘September lijk niet veel langer vol te houden. Die collapse’ van de Red Sox bespaard bleef. goede start komt overigens mede door een Voor Boston bleek de gifbeker echter nog strategische wijziging: Buchholz kiest nu lang niet leeg. Het seizoen 2012 ging voor vaker voor de iets meer brekende 2­seam de franchise de boeken in als één van de fastball in plaats van de slechtste jaren ooit en vrijwel geen enkele kaarsrechte 4­seamer, wat speler wist zich los te rukken van de hem vaker drie slag en neerwaartse spiraal waarin het team onder meer nullen door leiding van manager Bobby Valentine grondballen oplevert terecht was gekomen. Toch: een getraind dan ooit. oog zag ook in dat jaar Buchholz’ talent. Zo verliep april vorig jaar desastreus, maar och is het vast­ noteerde Buchholz over de rest van het houden van dat niveau seizoen een niet­fantastisch­maar­zeer­ niet eens Buchholz’ acceptabel 3.82 ERA, terwijl de Red Sox grootste uitdaging voor de laatste anderhalve maand eigenlijk al 2013. Gezond blijven en nergens meer om speelden. jaar­op­jaar rond de 200 innings werpen zal de Economischer dan ooit basis moeten zijn, wil Buchholz toch nog uit­ Zichtbaar geholpen door de terugkeer van groeien tot de pitcher die voormalig pitching coach John Farrell als Boston altijd in hem zag. •

D

T

Als Buchholz' no­hitter op 1 september 2007 iets duidelijk maakte, dan was het vooral de kwaliteit van catcher Jason Varitek. 'Tek' werd altijd geroemd om de manier waarop hij een pitcher door een wedstrijd heen kon leiden. Tijdens de no­no, de derde van de vier no­hitters die Varitek in zijn carrière zou catchen, volgde rookie Buchholz de hele wedstrijd lang de aanwijzingen van zijn ervaren catcher.

Later verklaarde Buchholz zo onder de indruk te zijn geweest van Varitek dat hij niet tegen de suggesties van zijn captain in durfde te gaan. Varitek was zo ook ver­ antwoordelijk voor één van de huidige pitches in Buchholz’ arsenaal. In Buch­ holz’ eerste start vroeg Varitek namelijk om een 2­seam fastball. “Die pitch had ik nog nooit gegooid, maar Varitek zei het, dus ik gooide hem maar.”

Vals spel

Als je in een gesprek over honkbal de

afgelopen jaren het woord 'valsspelen' hoorde vallen, dan dacht je al snel aan het gebruik van doping. Hoewel het gebruik hiervan al enorm vermindert, is dit waarschijnlijk nog altijd de meest voorkomende vorm van valsspelen in het honkbal. Toch, met alle controles tegenwoordig zul je, als je snode plannen hebt, een stuk subtieler moeten zijn.

In een seizoen zul je bijvoorbeeld meer dan eens zien dat een slagman doet alsof hij geraakt is om zo een gratis honk te veroveren. Een aantal seizoenen geleden zagen we bijvoorbeeld Derek Jeter zijn Yankees aan de overwinning helpen door een geraakt werper te ‘faken’.

O

ok pitchers is een klein beetje vals spel absoluut niet vreemd. Sinds jaar en dag zijn verhalen bekend van pitchers die allerlei trucjes verzinnen om de bal zo te bewerken dat hij bewegingen zal maken die een gewone geworpen bal nooit in zich zou hebben. De één deed vaseline in zijn pet, de ander had zelfs schuurpapier in zijn achterzak. Hall of Famer Gaylord Perry is waarschijnlijk het bekendste voorbeeld van een pitcher die een zogenaamde spitball gooide.

In de afgelopen week werden Red Sox­ pitchers Clay Buchholz en Koji Uehara door commentatoren en analysten van de Blue Jays beschuldigd van het gebruiken van een substantie die zij op hun arm gesmeerd hadden om hun ballen onverwachte effecten te geven. Misschien dat de afname van doping in het honkbal de terugkeer van de spitball betekent, want sporters zullen altijd tot het uiterste (en verder) gaan om te winnen. •

Seb Visser.

Schietgebedje

Over exact een week stap ik in het vliegtuig om mijn verslaving naar honkbal

enigszins te bevredigen. Sinds een jaar of drie is dit een traditie die goed bevalt. Pijnlijk voor de portemonnee, goed voor de geest. Van sport aanschouwen in Amerika word ik gelukkig. Heel erg gelukkig.

Onlangs kwam de website TripAdvisor met de tien mooiste honkbalstadions die je in de Verenigde Staten gezien moet hebben. Vol vertrouwen opende ik het bericht, mijn inmiddels bezochte lijst is in de loop der jaren immers tot een indrukwekkende lengte gegroeid. Althans, dat vond ik zelf. Groot was dan ook de teleurstelling toen ik zag dat slechts twee (!) van de tien genoemde accommodaties overeen kwamen. Ik zou zelfs willen spreken van ontzetting in Huize Elshoff.

Zoiets gaat dan in mijn hoofd spoken. TripAdvisor足sterren nestelen zich als parasieten op mijn harde schijf. Reisplannen ontvouwen zich in mijn hoofd, met slapeloze nachten als gevolg. Hoe kom je van het stadion van de Colorado Rockies het beste naar dat van de Pittsburgh Pirates? En valt dat te rijmen met een tussenstop bij Oriole Park?

Een enorme hengst in mijn gezicht van mijn vrouw is doorgaans nodig om weer op aarde terug te keren. Ziekelijk, ik ben de eerste die het toegeeft.

Volgende week, als Amsterdam in het teken staat van de Europa League足finale in de

ArenA, zit ik in Chicago. Er is weinig tijd. Aankomst op woensdagmiddag om in de vroege zaterdagochtend alweer door te vliegen naar New York. Direct na de landing zal Wrigley Field de eerste halte zijn. E辿n van de stadions op de TripAdvisor足lijst. Na Fenway Park het oudste in de Major League. Ik droom ervan dat Eddie Vedder nogmaals de microfoon pakt en Take Me Out To The Ballgame zingt.

Onrust. Het is iets merkwaardigs. Ik zag de muziekdocumentaire Searching for Sugarman en moest huilen, zo mooi is het verhaal over een muzikant die pas na bijna dertig jaar de waardering krijgt die hij al veel eerder verdiende. Rodriguez, zo heet deze geweldenaar, blijkt een concert te geven op de vrijdagavond dat ik in Chicago ben en dus heb kocht ik kaartjes. Een prachtig vooruitzicht. Totdat bleek dat het heel goed mogelijk is dat de Chicago Bulls diezelfde avond drie kilometer verderop thuis spelen in de NBA Playoffs. Het schema is op dit moment nog niet bekend, maar ik bid elke avond.

Lieve God. Of beste God. Wat U wilt. Het is als ongelovige wellicht wat

merkwaardig dat ik mij tot U richt, maar ik zie geen andere uitweg. Op vrijdag 17 mei heb ik mijn vrouw beloofd samen naar het concert van Rodriguez in Chicago te gaan. Misschien niet helemaal uw muziek, maar zeker een keer het beluisteren waard. Menig kerkkoor zou hier wat van kunnen leren. Mijn vraag is betrekkelijk eenvoudig: zou U ervoor kunnen zorgen dat de Chicago Bulls niet op die avond spelen, zodat ik niet met een intens pleurisgevoel naar die geweldige klanken zit te luisteren, terwijl ik bij mijn jeugdliefde had kunnen zitten? Dat lijkt mij voor iedereen het beste.

Vriendelijke groet en hopelijk niet tot snel, Jeroen Elshoff.

De waas van Staal

Manny Malhotra, Dany Heatley en Colin White overkwam het ook en Staal sprak met hen over het e blessure van Marc Staal herstel. Staal sprak ook met behoort tot de meest schokkende zijn broers Eric en Jordan, van het seizoen 2012/2013. De die kort na Marcs blessure sterkhouder van de New York Rangers kreeg op 5 maart een puck besloten een vizier te gaan in zijn gezicht en liep daarbij schade dragen. In de huidige playoffs en tijdens komend aan zijn oog op. seizoen zullen spelers zonder vizier nog gemeengoed zijn, Inmiddels nadert Staal zijn rentree, die, mede door de slechte start van de Rangers, maar de NHL en waarschijnlijk te laat komt. Staals grootste spelersvakbond NHLPA overwegen om ze geleidelijk probleem is het vertraagd reageren van verplicht in te voeren. zijn oog op veranderde lichtinval. Hij draagt daarom een getint vizier. Ondanks oo little, too late voor dat is hij nog altijd niet genoeg gewend Staal en de Rangers, die een aan de felle lichten boven het ijs om te wisselvallig regulier seizoen spelen. “Ik heb volledig zicht in beide niet lijken te verlengen met ogen, maar aan één kant is het soms wat een verrassing in de playoffs. vaag,” zei de Nederlandse Canadees toen hij zijn training in april hervatte.

“Bewegingen op het ijs, de perceptie van diepte, ze komen me anders voor. Ik moet Pens­sterren er nog even aan wennen.”

D

T

niet onmisbaar

Vaak wordt gezegd dat

Sidney Crosby en Evgeni Malkin de twee belangrijkste spelers van de Pittsburgh Penguins zijn. Maar is het dan niet vreemd dat de Penguins in de afgelopen twee seizoenen zo succesvol waren?

Van de 136 wedstrijden die de Penguins speelden, deden beide supersterren samen slechts 51 keer mee. Malkin speelde er 112, Crosby 64. In Game 2 van de serie tegen de New York Islanders keerde Crosby at wennen duurt inmiddels al een aantal weken en die langere hersteltijd kan terug van zijn kaakbreuk, maar de Penguins verloren die wedstrijd. Hoe zijn team wel eens playoffsucces gekost hebben. Staal was vorig jaar cruciaal in het belangrijk is het gemis van Crosby en Malkin nou echt? schaduw van Alexander Ovechkin (Washington Capitals), die momenteel in n de 136 gespeelde de beste vorm van zijn carriere verkeert en wedstrijden (regulier seizoen de Rangers het leven zuur maakt.

2011/2012, playoffs 2012 en regulier seizoen 2012/2013) Marc Staal is niet de eerste de speler die wonnen de Penguins 89 keer een dergelijke oogblessure oploopt.

D

I

(65,4%). Er werd 40 keer verloren (29,4%) Daarbij valt op, dat en 7 keer werd na overtime verloren (5,1%). de Penguins opvallend In de 51 wedstrijden waarin de beide beter gaan presteren als sterren de schaatsen onderbonden, Evgeni Malkin niet meedoet. behaalde de ploeg gelijkwaardige Pittsburgh won mét Malkin 62,5 resultaten. procent van 112 wedstrijden, maar zonder hem 79,2 procent van 24 duels.

De statistieken over Crosby zijn minder verrassend. Crosby deed in 64 wedstrijden mee en moest er 72 missen. In de wedstrijden met Crosby was het winstpercentage 68,8. Zonder Crosby wisten de Penguins 62,5% van de wedstrijden te winnen.

Interessant is ook hoe het team presteert als slechts één van beide is uitgeschakeld.

Al met al presteren de Penguins niet

slechter (en soms zelfs wel beter) zonder hun supersterren. Een welkome gedachte voor Penguins­fans, mocht één van beide tijdens de playoffs nog eens een blessure oplopen.

Al, the Octopus

Wat de NHL playoffs zo mooi

maakt, zijn (naast uiteraard het spel) de diep verankerde tradities.

Het collectief laten staan van baarden gedurende het naseizoen bijvoorbeeld. Een meer unieke clubtraditie zal in het 22ste seizoen op hoog gehouden worden: de Detroit Red Wings gooien in de playoffs traditioneel octopussen op het ijs.

Dit bizarre tafereel ontstond in de jaren

‘50. In de jaren ‘70 en ‘80 zwakte de traditie weer net zo hard af als het succes van de Red Wings, maar heden ten dage vliegen de achtarmigen weer volop het ijs op. Zo ook afgelopen zaterdag, toen Detroit zijn eerste thuiswedstrijd in de playoffs speelde tegen de Anaheim Ducks. Maar, waarom eigenlijk?

Deze traditie ontstond in de playoffs

van het seizoen 1951/1952. In die jaren, waarin alleen de Original Six deelnamen aan de NHL, diende een ploeg twee series (acht wedstrijden) te winnen voordat de Stanley Cup omhoog gehesen mocht

winnen wedstrijden. Dit alles in de hoop dat dit geluk zou opleveren in de playoffs.

En toen? Je verwacht het niet: in de

worden. Jerry en Pete Cusimano, twee broers, bezaten in die tijd een vishandel en kwamen met het idee om een octopus op het ijs te gooien, omdat dit dier 8 armen heeft余 evenveel als het aantal te

twee series wonnen de Red Wings acht keer en de rest is geschiedenis. In de playoffs van 1995 speelden de Red Wings in op die traditie door Al the Octopus de introduceren als mascotte van de Red Wings. Al, vernoemd naar toenmalig operationeel manager Al Sobotka, hangt nu in tweevoud (want er zijn nu twee keer acht overwinningen nodig voor het kampioenschap) in de Joe Louis Arena, getooid in een Red Wings足uniform met het rugnummer 8.

Walrus met insectenogen

De blessure van Lars Eller als

gevolg van een hit van Eric Gryba was gruwelijk. Eller brak zijn neus, bloedde hevig en liep een stevige hersenschudding op.

Gryba werd voor twee wedstrijden geschorst, omdat de NHL oordeelde dat, hoewel hij zijn hit niet op het hoofd richtte, veel te onbesuisd inkwam. Met dat oordeel mag het gevolg van de hit in de strafmaat worden meegenomen.

Het incident leverde niet alleen

een serieuze discussie over de veiligheid van spelers en het functioneren van de strafcommissie op, het werd ook stevig bakkeleien tussen de spelers en de coaches van de betrokken teams.

Montréal Canadiens­coach Michel Therrien was niet blij met Ottawa Senators­coach Paul MacLean, die het over “nummer 61” had toen hij over Lars Eller sprak. Therrien vond dat van weinig respect getuigen voor zijn speler Ellers teamgenoot Brandon Prust reageerde door MacLean een “dikke walrus met insectenogen” te noemen.

“Insectenogen? Die heb nog nooit gehoord. En walrus? Ja, Dat is te makkelijk,” zei MacLean, die bekend staat om zijn imposante snor. “Ik weet overigens niet eens wie nummer 61 in mijn eigen team zou zijn.

Gaat Therrien me dat echt kwalijk nemen? Er zijn nogal wat combinaties van spelers en nummers in deze league. Als Therrien op zijn teentjes getrapt is, oh mijn god, nou, sorry dan maar. Als dit een woordenstrijd moet worden, dan snap ik het niet.” •

en

ik

Arbitrair

Het regelboek van de National Hockey League kent nogal wat regels. Hoeveel woorden de betrokkenen er ook aan vuilmaken, soms blijkt de interpretatie ervan nogal open voor debat.

Over de hit van Eric Gryba op Lars Eller is veel gezegd en geschreven, maar de toegepaste regel is het feit dat je je niet als een predator mag gedragen. De NHL verwacht van spelers dat ze soms het besluit nemen om een harde hit niet uit te voeren, als de gevolgen van die hit – legaal of niet – risicovol zijn voor de geraakte speler.

Om maar met de deur in huis te vallen: deze regel is vage bullshit en geeft een excuus om spelers te pas en te onpas te schorsen. Een hit is legaal of hij is het niet.

Als de speler de puck heeft en je raakt hem niet op een verboden wijze, dan moet het geen fluit uitmaken of ie je aan ziet komen of niet. De andere opties zijn namelijk de tegenstander voorbij laten schaatsen of met de arm interference begaan. Beiden zijn voor iedere goede verdediger onacceptabel.

IJshockey is een fysieke sport en je kent

als speler de risico’s. Natuurlijk moet de NHL bezig zijn met hoofdblessures en moeten onverstandige hits (boarding, hit van achteren, headshots) worden uitgeroeid, maar wat Gryba deed was vooral raak en niet onverstandig. Eller had de puck, Gryba raakte hem primair op het lichaam en het leverde Gryba’s team puckbezit op, ware het niet dat er werd afgefloten.

De schorsing die volgde had alles te maken met de aanblik van Eller, die na de landing bloedde als een rund. Dat is onterecht en arbitrair. •

Jules Zane.

Race card

De draft preview van ProFootball Weekly is altijd onderhoudend. Ook QB Geno Smith werd onder de loep genomen, en diens beoordeling loog er niet om. Geen leider en questionable instelling, zo schreef Nolan Nawrocki. Kortom, geen franchise c.q. eerste ronde materiaal.

Nou, dat heeft Nawrocki geweten. Vrachten met kritiek kreeg ie over zich heen. Wat 'n onverbeterlijke racist! Want was hij ook niet dezelfde draft expert die Cam Newton vergelijkbare tekortkomingen verweet?

Dat was twee weken voor de draft. Tijdens en na de draft werd echter duidelijk dat Nawrocki z'n huiswerk meer dan goed gedaan had. Geen enkele NFL franchise durfde, op basis van hun eigen voorwerk, Geno Smith te draften in de eerste ronde.

In de week na de draft ontsloeg Smith z'n agents. Want dat hij pas in de tweede ronde werd opgepikt door de Jets (perfect fit!), was natuurlijk hun schuld. Vervolgens sijpelde de kritiek naar buiten. Smith maakte tijdens pre­draft meetings een buitengewoon slechte indruk. Was onvoorbereid, ongeinteresseerd en stond vooral louter te SMS'en met z'n vriendjes.

Met andere woorden: Nawrocki had de

spijker, op basis van degelijk journalistiek onderzoek, op z'n kop geslagen.

Maar van al z'n collega's, colum­ nisten en commenters die luid schreeuwend met hun race card liepen te zwaaien, heb ik nog geen enkele excuses waargenomen.

Oh, en wat Cam betreft: over diens fysieke kwaliteiten niets dan lof, maar afgelopen seizoen werd duidelijk dat Nawrocki ook met zijn analyse right on the money was. •

Geert Jan Darwinkel.

Water

Vorige week werd Boston Red Sox werper Clay Buchholz beschuldigd van het dokteren met de bal. Hij zou vuiligheid op de bal hebben gesmeerd waardoor hij nu aan een Cy Young Award­achtig seizoen bezig is.

Degenen die hem van valsspelen beschuldigden waren de radiocommentatoren Jack Morris en Dirk Hayhurst van de tot dusverre teleurstellende Toronto Blue Jays. Het blijft tot nu toe slechts bij beschuldigingen, maar het zorgde wel voor reuring gezorgd in de baseballwereld. Is het knoeien met de bal net zo erg als het gebruik van doping?

Hebben werpers daar een groot voordeel bij? En doet niet iedere werper dat?

Die laatste vraag kan, als ik ex­werpers en analisten moet geloven, volmondig met 'ja' beantwoord worden. Het is van alle tijden en het gebeurde ruim honderd jaar geleden ook al.

Grappig, want de spelregels beschrijven dat er geen 'foreign substances' op de bal gesmeerd mogen worden. Dat betekent ook: geen water. Wat dat betreft heeft Buchholz nu al schuld bekend. Hij zorgt er vlak voor elke inning voor dat zijn haar en enkele delen van zijn tenue nat zijn, zodat hij, met wat klammere handen, iets meer grip op de bal krijgt.

Verboden, maar iedereen doet het. Is dit een storm in een glas water of gaat dit een staartje krijgen? Het zou zomaar iemand een Hall of Fame plek kunnen kosten... •

Lennart Beishuizen.