HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus
SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 20122013 Alle rechten voorbehouden.
Gedurende het WK voetbal in 2010 riep ik vol vertrouwen:
Verenigde Staten wordt in 2018 wereldkampioen. De passie, strijd en onverzettelijkheid waarmee ze Ghana in achtste finale in de verlenging bijna op de knieën kregen, werkte aanstekelijk. Als de MLS ook doorgroeit, dacht ik, dan zou mijn voorspelling uitkomen.
Later las ik op Twitter dat Danny Koevermans dit jaar 1.663.323,33 dollar krijgt als spits van Toronto FC. De 34 jarige Schiedammer werd in 2011 door trainer Aron Winter aangetrokken via de 'designated player rule'. Deze regel zorgt ervoor dat clubs spelers kunnen halen die niet onder de salary cap vallen. Los Angeles Galaxy koos David Beckham, New York Red Bulls Thierry Henry en Toronto… Koevermans.
De Koef was een gerespecteerde spits bij AZ, hield vooral de
bank warm bij PSV, droeg vier keer het Oranje en schiet ze nu in de MLS lekker binnen. Toch vraag ik mij af welk nut het heeft om hem zestien (!) keer het gemiddelde MLSsalaris voor een spits te geven. Brengt hij Toronto FC hogerop? Neen. Raakt het stadion uitverkocht door hem? Neen. Ik moet al jaren het niveau van de MLS verdedigen in Nederland. Dit soort zaken helpen daarin natuurlijk niet mee. Wat ook niet helpt is de houding van bondscoach Jürgen Klinsmann. Van het enthousiasme omtrent zijn aanstelling is weinig (of niks) over. Klinsmann beloofde attractief voetbal, maar dat ging al vrij snel overboord. Vallen de resultaten daarna ook tegen (één zege in vier interlands in 2013), dan begint ook de VS te morren.
Onze columnist Leander Schaerlaeckens, die in Amerika
onder meer voor Fox Sports schrijft over voetbal, gaf twee weken geleden in SportAmerika Magazine een inkijkje in de zenuwentoestand bij de Amerikaanse voetbalbond.
Eén ding is duidelijk: ze hebben een wakeup call nodig in de Verenigde Staten wat betreft soccer. Leander, maak ze wakker daar! Veel leesplezier,
Na zestien jaar NFL houdt
Ronde Barber het voor gezien. De 38jarige corner back maakte donderdag bekend dat hij per direct stopt. Barber spendeerde zijn gehele carrière in Tampa Bay en heeft het clubrecord voor verdedigende touchdowns (8). Hij won met de 2002 Buccaneers de Super Bow, kwam vijf keer uit in de Pro Bowl en speelde uiteindelijk 241 wedstrijden waarin hij maarliefst 47 intercepties had.Hij is de enige speler in de geschiedenis van de NFL met 40+ INTs en 20+ sacks • Karlos Dansby keert terug naar het team waar het voor hem allemaal begon: de Arizona Cardinals. De 32 jarige linebacker speelde in het afgelopen seizoen voor Miami, maar hier werd zijn contract na drie seizoenen ontbonden. In de draft van 2004 werd Dansby in de tweede ronde gekozen door de Cardinals en hij was vanaf het begin één van de sterkhouders in de defensie van Arizona • Na een teleurstellend begin van zijn NFLcarrière gaat line backer Aaron Curry (27) het nu proberen bij de New York Giants. Curry was de vierde draftkeuze in 2009, toen hij werd gekozen door de Seattle Seahawks. Hier kon hij nooit aan de verwachtingen voldoen en in 2011 werd hij via een trade naar Oakland gestuurd. Ook daar kon Curry echter geen potten breken • De Washington Redskins zullen nooit hun naam aanpassen. Dat maakte eigenaar Dan Snyder tegenover USA Today duidelijk. De laatste jaren is er vanuit het kamp van de native Americans veel kritiek gekomen op de, in hun ogen, racistische naam 'Redskins'. Snyder maakte echter met harde woorden duidelijk dat er aan een dergelijke traditie als de team naam niet getornd zal worden •
De strijd om de Sacramento
Kings is nog steeds niet ge streden. De soap krijgt weer een vervolg. Nadat de adviescommissie van de NBA had aangegeven dat de Kings in Sacramento moesten blij ven, verhoogde de investeerders groep het bod op de Kings met 75 miljoen dollar naar 625 miljoen. Ter vergelij king: de Memphis Grizzlies werden kort geleden voor zo’n 400 miljoen dollar verkocht. Vandaag stemt de NBA eindelijk definitief over het al dan niet verhuizen van de Kings naar Seattle • De loopbaan van Brandon Roy is nu definitief voorbij. Na een seizoen dat bijna volledig langs hem heen ging vanwege problemen met de knie, hebben de Timberwolves hem van het roster gehaald. Hij had nog een contract tot volgend jaar in Minnesota • In het kader van ‘van je familie moet je het hebben’ Pamela Bryant vs. Kobe Bryant. Pamela dacht prullaria van Kobe’s high school periode te kunnen verkopen voor een paar miljoen dollar en daar een mooi huis van te kopen. Kobe dacht daar anders over. “Mam, ik heb nooit gezegd dat je die spullen kon verkopen.” Pamela: “Ja, maar je hebt ook nooit gezegd dat je het wilde houden.” • Michael Beasley is verdachte in een zedenmisdrijf. De situatie vond eerder dit jaar plaats in het huis van de 23jarige Phoenix Suns forward, waarna de vrouw een aanklacht heeft ingediend bij de politie. Beasley is voorlopig alleen verdachte en is nog niet aangehouden •
De Boston Bruins kenden
geen gelukkige voorbereiding op Game 7 in de eerste ronde van de playoffs tegen de Toronto Maple Leafs. Nadat de zesde wedstrijd verloren ging in Canada, kon het team niet diezelfde avond terugkeren naar Beantown, terwijl het allesbeslissende duel een dag later op de planning stond. Een defect vlieg tuig maakte de terug vlucht onmogelijk, waar door de Bruins zondagnacht in Toronto moesten doorbrengen • Het ziet ernaar uit dat Roberto Luongo zijn laatste wedstrijd voor de Canucks achter de rug heeft. General manager Mike Gillis vertelde de pers dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat de 34jarige goalie na de zomer terugkeert in Vancouver, aangezien het team wil verjongen. Hiermee blijft de soap rond Luongo voortduren en het is dus voor beide partijen zaak dat ze snel tot een oplossing komen • Pekka Rinne ondergaat binnenkort een operatie aan zijn linkerheup en moet vervolgens circa vier maanden revalideren. Als alles goed gaat, is de dertigjarige goalie van de Nashville Predators op tijd fit voor de start van het nieuwe seizoen • Montreal Canadien Lars Eller kreeg vorige week een harde hit van Ottawa Senator Eric Gryba te verwerken. Hij liep hierbij diverse zware verwondingen op en raakte zelfs bewusteloos, maar zal waarschijnlijk volledig herstellen en fit aan de voorbereiding op het volgende seizoen beginnen. Overigens vindt Eller dat Gryba geen enkele blaam treft voor de harde charge: “Het was niet zijn fout, zeker niet.” •
De umpires deze week
hadden meer weg van het personage Frank Drebin in de film Naked Gun 33 1/3: The Final Insult. Zo kreeg Adam Rosales van de Oakland A’s geen home run, ook niet nadat de umpires de video beelden bekeken. De Houston Astros kwamen weg met een illegale pitcherwissel, waar umpire Fieldin Culbreth overigens voor is geschorst. Een home run van Gaby Sanchez van de Pittsburgh Pirates werd overigens wel goedgekeurd na het bekijken van de beelden. Drie keer is scheepsrecht • Roy Halladay ondergaat een operatie aan de rechterschouder en hoopt dit seizoen nog terug te keren. De ace van de Philadelphia Phillies gooide sinds 24 april met een blessure en kreeg tegen de Miami Marlins negen runs om de oren in 2 1/3 innings • Chris Sale, Jon Lester, Shelby Miller en Matt Harvey: One Hit Wonders • David Ortiz zag zijn reeks van 26 wedstrijden op rij met een honkslag in de 27ste ten einde komen. Zijn reeks waarin hij door journalisten wordt gelinkt aan doping is echter nog intact. Deze keer was het Dan Shaughnessy van de Boston Globe • Mariano Rivera keerde voor het eerst sinds zijn blessure terug in Kansas City. Zijn teamgenoten waren wel in voor een geintje. De plek waar de Yankees closer door zijn knie ging, was omgedoopt tot ‘No Mo Zone’ • Het mag dan niet goed gaan met de Los Angeles Dodgers, Matt Kemp blijft een held. Zo gaf hij een ernstig zieke Dodgersfan een gesigneerde bal, zijn cap en zijn shirt •
Hoe ze 't doen, doen ze 't, daar in St. Louis. Maar
ieder jaar staan ze er weer gewoon tussen. Pitching aces die zwaar geblesseerd afhaken? 'n Legenda rische manager die ermee stopt en wordt opgevolgd door 'n nobody? Sluggers die kiezen voor 't echt grote geld? Het lijkt ze allemaal niet te deren. Zodra de prijzen worden verdeeld, staan de Cardinals weer gewoon met de neus vooraan. Dit jaar hoeven de fans echter niet te wachten tot september. De 2013 Cards zijn het heetste team in de league: op moment van schrijven eindigde St. Louis pas twaalf keer aan de negatieve kant van de score, en van de laatste tien duels werden er zelfs negen gewonnen, waarbij de tegenstanders met 4722 werden outscored.
Maar het is zeker niet alleen de aanval die het altijd
volgepakte Busch Stadium doet opveren. Vrijdag was het Shelby Miller die zorgde voor een one hit shutout (dertien strikeouts, 30), zater dag deed good old Adam Wainwright er met een juweel van een pitching prestatie nog een schepje bovenop. Wainwright ging met een nohitter de achtste inning in, voor Nolan Arenado het feestje met een line drive verpestte. Drie hits van Alan Craig stonden garant voor de zege: 30. Miller en Wainwright gooiden gezamenlijk veertig slagmannen aan een stuk uit, waarmee een MLB record werd geevenaard. "Die rookies motiveren me en pushen me", bekende Wainwright na afloop. "Als je iemand als Miller een complete slagploeg ziet verpulveren, wil je daarvoor niet onder doen." • TEKST GEERT JAN DARWINKEL
Half februari werd Derrick Rose fit
verklaard door de doktoren. Met andere woorden: klaar voor de volgende stap in zijn revalidatie: wedstrijdritme opdoen. Rose wilde daar echter niets van weten. Hij wilde eerst 110 procent fit zijn voor hij zich weer in wedstrijdverband wilde laten zien.
Half maart hadden de Chicago Bulls genoeg van het gedraal van hun super ster, en werd wereldkundig gemaakt dat Rose fit was. Het kampRose toonde zich allerminst amused, en de eerste barstjes in de relatie tussen franchise en zoonvandestad werden zichtbaar.
De Bulls trokken schielijk hun keutel
weer in, maar de frustratie nam ondertussen alleen maar toe. Z'n medespelers nemen het naar buiten toe op voor Rose, maar zien op de training met verbazing hoe #1 beter oogt dan ooit te voren en iedereen destroyed.
Fans en media snappen er niks meer van. Want wat houdt Rose tegen? Is het mentaal? Een verzekeringskwestie? Adidas? Tijdens de playoffs liet hij opnieuw verschillende kansen lopen om z'n verspeelde goodwill terug te winnen door z'n rentree te maken. Maar waar z'n collega's bij bosjes geblesseerd uit vielen (en helden daden verrichtten in Brooklyn en Miami), bleef Rose zitten waar hij zat: strak in het pak aan het einde van de bank.
Afgelopen vrijdag, tijdens Game 3 van de series tegen de Miami Heat, liet hij z'n laatste kans op Wiedergut machung aan zich voorbij gaan. Veel zal hem worden vergeven als Rose volgend seizoen opnieuw de held wordt, maar het wordt nooit meer zoals het was.
"I don't like the look of you. You gotta go."
Het waren de koele woorden die de pas dertienjarige Jimmy Butler van z'n bio logische moeder te horen kreeg. Daar is het gat van de deur. Ophoepelen, ik wil je niet meer zien. En just like that stond hij als beginnende puber op straat. Thuisloos, dakloos, geen nagel om z'n kont te krab ben. Om de ellende compleet te maken: een vader had hij ook al niet. Hij heeft z'n verwekker nooit gekend.
Wat volgde waren jarenlange sleepovers
bij vrienden, kennissen, of waar hij ook maar een bed kon vinden. Het enige wat z'n leven in die tijd enigszins draaglijk maakte, was het spelen van basketball. In z'n voorlaatste jaar op highschool, raak te Butler tijdens een three point contest na een summer leaguepotje bevriend met Leslie Jordan, eveneens afkomstig uit Tomball, Texas. De twee werden buddies, speelden veelvuldig videogames bij Jordan thuis, waar hij bovendien af en toe kon blijven slapen.
Edoch: nooit langer dan twee nachten
achtereen, besliste Jordan's moeder, Michelle Lambert. Deze had namelijk al zeven kindermonden te vullen, en om nou te zeggen dat het een vetpot was in huize Lambert: nee. De overige kinderen waren echter niet voor een gat te vangen. Van daag is het mijn nacht dat Jimmy mag blijven, zei er steeds weer een ander. Uitein delijk restte Michelle Lambert niets anders dan toegeven. Jimmy Butler mocht defini tief blijven, en was niet langer dakloos.
Jimmy Butler weet het nog als de dag van
gisteren. "Ze namen me op in hun familie", herinnert hij zich. "En niet vanwege bas ketball. Ze was gewoon enorm liefdevol. Dat deed ze gewoon. Ik kon het niet geloven."
Wel werden er speciale regels voor hem opgesteld. ,,Ik vertelde hem dat mijn kinderen tegen hem opkeken”, aldus Michelle Lambert. "Ik drukte hem op het hart dat hij niet in de problemen moest komen. Hard te werken op school. Een voorbeeld zijn. En weet je wat: hij deed alles wat ik vroeg zonder vragen te stellen."
A propos basketball. Z'n basketball
coach noch de principal van Tomball High School zag het echt in hem zitten als basketballer. Te klein, vonden ze, niet snel genoeg ook. Dat, gevoegd bij het feit dat Tomball nou niet echt opvalt op de (bas ketball)kaart, zorgde ervoor dat er aanvan kelijk geen basketball scholarships zijn kant opkwamen. Na een jaartje doorbijten en uitblinken op Tyler Junior College, was de aandacht plotseling daar. Jimmy Butler had de aanbiedingen plotseling voor het uitkiezen, en koos op aandrang van z'n moeder Michelle Lambert voor Marquette, vanwege de kwaliteit van de opleiding.
Eind goed, al goed? Nog even niet. Z'n eerste jaar in Wisconsin, viel Jimmy Butler zwaar. Hij zat als Golden Eagles freshman voornamelijk op de bank, terwijl coach Buzz Williams het 'm niet gemakkelijk maakte. Met reden, bekent de coach ach teraf: "Ik was meedogenloos ten opzichte van Jimmy, omdat hij geen idee had hoe goed hij kon worden."
The Blind Side vertelt het verhaal
Michael Oher, de offensive lineman, die werd geadopteerd door Sean en Leigh Anne Tuohy. en die via Briar crest Christian School in Memphis TN en Ole Miss in 2009 in de eerste ronde wordt gedraft door de Baltimore Ravens.
De rol van Leigh Anne Tuohy wordt gespeeld door Sandra Bullock, die voor die prestatie de Oscar voor Beste Vrouwelijke Hoofdrol in ontvangst mocht nemen. De rol van Oher wordt gespeeld door Quinton Aaron.
De film, die op 20
november 2009 in premiere ging, mag met recht een succes worden genoemd. De rolprent bracht $300 miljoen op in de box office, en werd naast de al gememoreerde Oscar voor Bullock genomineerd in de categorie Beste Film.
Evenals Butler, loopt ook Oher niet te koop met zijn levensver haal. Een tijdje was het leuk, maar voor Oher is de lol er inmid dels wel af. Toen hem in de aanloop naar de afgelopen Super Bowl werd gevraagd om zijn Blind Sideverhaal nog eenmaal uit de doeken te doen, bedankte hij dan ook vriendelijk voor de eer.
"Ik ben hier om de
Lombarditrofee te winnen", zo liet de Ravens OL zijn gehoor weten. "Met de Blind Side ben ik nu wel klaar."
Jimmy Butler is er met terugwerkende
kracht dankbaar voor, hoewel hij tijdens zijn eerste jaar meemalen aan de telefoon hing en huilde dat hij weer naar huis wilde komen.
"Ik wist dat ik", herinnert Butler zich, "om succesvol te kunnen worden, meer moest zijn dan alleen een scorer. Ik moest een leider worden. Want het gaat niet om scoren. Het gaat erom dat je moet doen wat het team van je verlangt. Ik wilde that glue guy zijn, het cement van het team, ik wilde de speler zijn waar mijn ploeg en mijn coach op konden vertrouwen.”
De rest is geschiedenis. Jimmy
Butler kwam, zag en overwon. En maakte een onuitwisbare indruk op NBAscouts en general managers in de aanloop naar de draft, op elke combine en workout waar hij verscheen. Het gevolg: With the 30th pick in the 2011 NBA draft, the Chicago Bulls select Jimmy Butler, from Marquette University.
"Jimmy's verhaal”, liet een GM weten, "is
een van de meest opmerkelijke die ik in al mijn jaren in het basketball ben tegenge komen. Hij is in zijn leven zo enorm veel valkuilen tegengekomen, maar iedere keer overkwam hij weer elk obstakel dat voor hem opdook. Als je met hem praat over zijn leven – en dat doetie niet graag – dan krijg je echt het gevoel dat dit joch grootsheid in zich heeft." Wie de film de Blind Side (zie kader) heeft gezien, kan de parallellen niet zijn
GAME 1 | BULLS @ HEAT 9386
De Bulls maken optimaal gebruik van hun in Brooklyn opgedane momentum, en verrassen de Heat die er 'n dikke week vakantie op hebben zitten en der halve een tikje roestig ogen in de eigen Arena. Chicago verovert de harten van de natie, maar in Miami haalt men de schouders op: niks aan de hand.
GAME 2 | BULLS @ HEAT 78115
Er volgt zoals verwacht een beat down van de Heat, al neemt het pak rammel wel erg lelijke en grote vormen aan: warrige arbitrage, een regen van technische fouten, en de Bulls die het hoofd kwijtraken: uitsluitingen voor Joakim Noah en Taj Gibson.
GAME 3 | HEAT @ BULLS 94104
De kans voor de Bulls om er nog een series van te maken. De sfeer is ander maal onvriendelijk, met onder meer een technical voor LBJ en een verwijde ring voor Nazr Mohammed. Chicago blijft lang bij, maar het driepuntsschot (Chris Bosh) van de Heat valt en de Bullspijp raakt langzaam leeg.
GAME 4 | HEAT @ BULLS 8865
Een wedstrijd die schriftelijk afgedaan had kunnen worden. Bij de Bulls is er niemand die een schot kan creeren laat staan raak schieten (Bad Nate schiet 012). De Heat kan het vandaag (woensdag) in Miami op z'n elf en dertigst afmaken.
ontgaan: zwart kind, dakloos, dat liefdevol wordt opgenomen in een (overwegend) blank gezin, en het uiteindelijk schopt tot de pro's. Jimmy Butler is er niet gek op zijn levens verhaal (voor de zoveelste maal) te vertellen. Maar hij loopt er evenmin voor weg.
Zegt: ,,Mijn hele leven hebben mensen aan
me getwijfeld. M’n moeder bijvoorbeeld. In high school werd me verteld dat ik te klein en niet snel genoeg was om te basketballen. Maar ze kenden mijn verhaal niet. Want als dat wel zo was, dan zouden ze hebben geweten dat alles mogelijk is. Wie had ooit gedacht dat een small town kid een aardige collegespeler zou kunnen worden, en nu een NBAspeler is? Dat is wat mij motiveert. Ik weet dat je alles kunt overkomen als je gewoon van dag tot dag blijft leven."
Na een aanpassingsjaar, heeft Butler zich dit seizoen definitief binnen de core van de Chicago Bulls gewurmd en daarmee een startersrol voor komend seizoen verdiend. Wat cijfers? Vier speelminuten totaal tijdens de playoffs van afgelopen jaar, drie keer backtobacktoback 48 minuten tegen de Brooklyn Nets en twee keer de Miami Heat. No Rose, No Deng, No Hinrich, No problem. As long as there's Jimmy Butler.
"Voor dit team heb ik alles over", aldus
Butler, lijkt te genieten van iedere minuut die hij op een basketballcourt mag doorbrengen. •
Rik Smits FTW
Terwijl de playoffs zo aan de gang zijn,
Stephen Curry zichzelf presenteert als de next generation superster, de Bulls en Heat de technische fouten aan elkaar rijgen, LeBron James met vier MVP’s toetreedt tot de alltime elite en Kevin Durant zijn best doet om OKC Thunder in z’n eentje de titel te winnen, gaan de gedachten uit naar de tijd dat Nederlandse basketballers nog een rol speelden in het naseizoen.
Die Nederlandse ballers die nu in geen velden of wegen te bekennen zijn. Francisco Elson en Dan Gadzuric waren de afgelopen tien jaar weliswaar een zekerheidje in de league, niet in de playoffs. Elson is voor het laatst ergens in Iran gezien, Dan Gadzuric gooit ballen in het netje in Venezuela. En Neerlands hoop in donkere dagen Henk Norel doet goed zijn best in Zaragoza. Wellicht dat hij de Timber wolves volgend seizoen een handje kan helpen op weg naar de playoffs. Het zijn allemaal geen hoogvliegers. Elson won weliswaar die historische ring in 2007 met de Spurs, als aardige role player met ruim tien minuten per duel, drie punten en drie rebounds. Een typisch geval van op de juiste moment op de juiste plek.
De enige die er echt boven uitstak, letterlijk
en figuurlijk, was Rik Smits. Ik zou er wat voor over hebben om in de huidige league een dergelijk Nederlands talent te hebben. In 2000 bijna die zo verdiende ring met de India na Pacers, maar het mocht niet zo zijn. Het mooiste moment kwam echter in de playoffs van 1995, toen Smits tegen de Orlando Magic in Game 4 een game winner maakte. Rik Smits for the win. Zo mooi als toen wordt het voorlopig nog niet. •
Jan Willem Zeldenrust.
KD’s verloren jaar? Het verlies van Russell Westbrook dreigt nu ook het verlies van Kevin Durant, en iedereen die de Oklaho ma City Thunder een warm hart toedraagt, te worden. De last op de schouders van Durant is simpelweg te zwaar. Wat het jaar van de revanche had moeten worden voor Oklahoma City, lijkt nu op een verloren jaar uit te draaien. Verdedigend kunnen de Thunder het verlies van Westbrook nog wel opvangen, maar aanvallend is het een onmogelijke opgave. Dat is niet gek, aangezien de aanval van OKC voor het grootste deel bestond uit het vrijspelen van Durant en Westbrook, of het creëren van een één tegenéén waarbij de twee altijd wel iets voor elkaar krijgen. Nu staat Durant er alleen voor en is hij omringd door spelers die (buiten Kevin Martin)
offensief tot weinig in staat zijn. Zij wachtten vooral op wat Durant en Westbrook gingen doen en kregen altijd veel ruimte van de opponent. Nu niet meer. Durant krijgt alle aandacht, maar andere, offensief mindere spelers als Serge Ibaka, Thabo Sefolosha en Reggie Jackson moeten nu ineens een constante productie leveren. En dat tegen de opéénna beste verdediging in de league. De impact van Durant is aanvallend ook ineens minder groot. Tegen 112,1 punten in honderd aanvallen tijdens het reguliere seizoen, staat hij nu op 104,3 punten. Daarnaast neemt hij veel meer driepunters, die hij minder effectief raakt (29% in de playoffs tegen 42% in het reguliere seizoen).
Memphis is de meest constante van de
twee teams, maar de strijd is nog niet gestreden. De Grizzlies mogen beter ingespeeld zijn, voor het eerst sinds de playoffs in 2000 wisselt het team dat de leiding heeft zo vaak als in deze series. Het enige dat OKC nodig heeft, is een paar extreem goede wedstrijden van Durant. Gebeurt dit niet, dan is het Memphis Up en kunnen de Grizzlies eindelijk de poten tie van het team omzetten in een sterke
playoffprestatie. Houd daarbij in gedach ten dat dit allemaal gebeurt zonder Rudy Gay, van wie we allemaal dachten dat hij zo ontzettend belangrijk was.
scorend vermogen en zijn hoge basketbal IQ maken de schutter levensgevaarlijk voor elke tegenstander. Zo ook voor de Spurs. Tony Parker werd totaan zijn blessure, tegen het einde van het reguliere seizoen, vaak genoemd in de MVPrace. De Fransman is al jaren één van de beste et als de andere halve finales gaat pointguards in de league en sinds een jaar de serie tussen San Antonio en Gol of twee de superster van de Spurs. Duncan den State behoorlijk gelijk op. De en Ginobili zijn ook legendes en nog altijd teams zijn aan elkaar gewaagd en belangrijk, maar het succes van de Spurs een bovenliggende partij is er nog zal afhangen van Parker. In combinatie niet aan te wijzen. En dat verwacht met zijn snelheid, inzicht, techniek en je toch niet bij een confrontatie ervaring is de slimme Parker, ten opzichte tussen de nummers twee en zes? van Curry, de completere en betere speler.
CurryParker N
De twee spelers die achter het stuur van hun team zitten zijn de beide pointguards. Tony Parker versus Stephen Curry is dé matchup in deze confrontatie. Hoewel Curry het spelverdelen nog wel eens aan Jarrett Jack overlaat, kun je stellen dat Parker en Curry de lakens uitdelen bij hun teams.
Zoals vaker gezegd was Curry dit seizoen geen AllStar en dat is voor veel mensen niet te bevatten. Sinds het AllStar wee kend is het niveau van Curry's spel bijzon der hoog en nog altijd stijgende. Het
Het probleem voor Parker is dat als hij
Curry probeert tegen te houden, die andere topschutter van Golden State net zo gevaarlijk kan zijn. Als Klay Thompson zijn schoten ook gaat raken, zal hij meer aandacht van de verdediging krijgen. Op die manier krijgt Curry dan weer meer tijd en ruimte om zijn hoge niveau te bereiken en belangrijk te zijn. Doorn in het oog van Curry is zijn fysieke gesteldheid. Weken, zo niet maanden, sukkelt de guard al met een zwakke enkel.
In het reguliere seizoen hield deze hem al meerdere wedstrijden aan de kant. En tot op heden is het elke wedstrijd weer afwachten of de enkel het aankan en voor hoe lang. Het is voor Curry en zijn Warriors niet te hopen dat hun playoffdroom daardoor een nachtmerrie wordt.
Oneway Melo Carmelo Anthony is misschien wel de
meest getalenteerde speler van de draft van 2003. Op LeBron James na dan. Voorlopig is hij echter na James, Dwyane Wade en Chris Bosh de enige van de vier toekomstige Hall of Famers zonder ring.
Hoe we ons Melo herinneren over pak ‘m beet een jaar of dertig? Als die nietsontziende scorer die te vaak schoot, te weinig passte, te slecht verdedigde en te eigenwijs was om zijn spel te veranderen. Het is jammer, maar helaas. Had Carmelo dezelfde mentale gesteldheid als LBJ, dan was hij onderhand wellicht MVP geweest.
Dan de series tegen de Indiana Pacers. Het
kon niet uitblijven dat Melo (en in zijn kielzog Mr. Grootspraak JR Smith) offensief minder uitmuntend zouden zijn dan dat ze in de afgelo pen weken waren. Niet onverwacht gebeurt dat precies tegen de beste verdediging in de NBA, die van de Pacers.
Een blik op de statistieken zegt genoeg. Melo nam gedurende het reguliere seizoen 22 schoten per duel en raakte 45 procent (6 driepunters tegen 38%). Tijdens de ongelooflijk sterke eindspurt van de Knicks was Carmelo red hot en maakte 49 procent van zijn 25 schoten (5 driepunters tegen 40%). Dit gaf de Knicks en Melo de valse verwachting dat isolation play voor Anthony een goede keus zou zijn. In plaats van de bal rond te passen, de open man te vinden en rustig af te wachten tot de verdediging van de tegenpartij een fout maakt, is het ‘alle ballen op Melo’. In de playoffs: 26 schoten tegen 39 procent (5 driepunters tegen 29%). Zijn positieve impact daalde van 6,2 punten naar 3,8 punten, terwijl dit cijfer op ruim 11 punten lag in de laatste weken van het seizoen.
Maar ach, Carmelo zit straks lekker thuis voor de open haard met zijn topscorerstrofee naast zich. Dat heeft ie dan toch maar mooi geflikt. •
Klik hier voor transfers deel 1
Houston. Dit lijkt me het meest realistische
scenario: Garcia en Brooks moeten wieberen + CP3 komt binnen. Asik, Robinson, Mouttijunas en Parsons met een strik er om heen ruilen tegen Dwight Howard. Ik denk dat de Lakers daar ‘ja’ tegen zeggen. Resultaat is een gruwelijke lineup met CP3, Harden, Dwight, Delfino en Jones. Oh ja, en ze hoeven geen belasting te betalen in Houston.
Indiana: Welja. Natuurlijk. Gaat echt gebeuren. Heeeeeeel misschien dat de Clippers interesse hebben voor Granger, Stephenson en Hibbert voor CP3. Maar ik denk het niet. En hoe krijg je Howard van LA naar de hoosier state? Hill + West + Mahinmi + twee first round picks? Suuure. En dan trekt Larry Bird ook weer een strak broekje aan.. Aint gonna happen.
Memphis: waarom zou Memphis CP3 en D12
willen? Ze hebben met Conley een prima guard voor de toekomst, die al ingespeeld is op het systeem. En Gasol + ZBo zijn een uitstekend tandem samen. Dus ja, het is mogelijk, maar dan schrapen de Grizzlies een team leeg waarmee ze nu al wellicht de Finals halen.
Miami: Wade voor Paul en LeBron voor Dwight. Haha! Nee. Beau van Erven Dorens heeft eerder een succesvol programma dan dat deze trades gaan gebeuren.
Milwaukee: Ellis stapt waarschijnlijk op. Drew Gooden zullen ze moeten amnestyën. Dan kunnen ze Dwight tekenen. Vervolgens Larry Sanders, Ilyasova + schroot ruilen voor CP3. En dan hou je CP3 + D12 in het koude Milwaukee over met een team wat bij ZZ Leiden nog niet in de basis zou beginnen.
Minnesota: Ten eerste, ruil Gasol met Kevin Love. Pau Gasol + Ricky Rubio = goud.
Maar goed, binnen dit concept blijven. Stiemsa en Cunningham laten gaan. Kevin Love en AK ruilen voor Dwight en Duhon. Daarna al je guards minus Ridnour + draftpicks opgeven voor CP3. Starting five: CP3, Sved, Budinger, Williams, D12. Dat wordt ronde 2 playoffs en dan exit.
New Orleans: Lopez, Miller en Roberts laten lopen. Ryan Anderson en Austin Rivers ruilen voor wat draft picks want ruimte onder de salary cap. Daarna Howard en Paul tekenen. Resultaat: een awesome New Orleans Pelicansteam met CP3, Gordon/Vasquez, Thomas, Davis en Dwight. Plus CP3 weer terug in Nola is alsof Adam weer terug komt in de Hof van Eden.
transfers (2)
New York: JR Smith en Prigioni laten lopen. Stoudamire, Chandler en Shumpert ruilen met
de Clips voor CP3 en DeAndre Jordan. Fuck Dwight, want die loopt Anthony alleen maar in de weg. New York redt het tot de conference finals met dit team. Ook leuk. Oklahoma: Kenyon Martin laten lopen. Westbrook ruilen voor CP3. Wil je dat, als Thunder zijnde? De resultaten tijdens deze blessure zullen het uitwijzen. En wil je dan ook Dwight, dan kost dat Perkins + Ibaka. Maar dan heb je wel CP3, KD35 en D12 in je team. NBA 2K superteam! Orlando: Neemt nooit meer Dwight Howard terug. Zouden een interessant jong team met potentie op moeten slopen voor CP3, die vervolgens zonder steun zit in dezelfde divisie als Miami Heat. Ain't gonna happen.
Philadelphia: Stuur Holiday en Turner plus een draftpick naar de Clippers voor CP3. Maak
ruimte onder je salary cap door Thaddeus Young te traden. Duw Bynum per ongeluk onder een bus. Teken D12. Verlies nog steeds al de wedstrijden omdat Kwame Brown je backup center is. Phoenix: hebben simpelweg te weinig zinvol materiaal om trades te laten gebeuren. Zelfs met de logica van een hysterische vrouw tijdens de uitverkoop lukt het niet om CP3 en D12 bij Phoenix te laten komen.
Portland: Momenteel betaalt Portland Rookie of the Year Damian Lillard 3,2 miljoen om de toekomstige CP3 te worden. Bovendien zit het met de grote mannen wel goed bij de Blazers. En gezien de geschiedenis met Bowie en Oden moet je als #1 draft pick center niet in de buurt van Portland gevonden willen worden.
Sacramento: of Seattle, al naar gelang de ontwikkelingen deze zomer. Zij kunnen beide
supersterren aantrekken door CP3 gewoon te tekenen en D12 te ruilen met probleemkind Cousins, Thornton en Salmons plus een draftpick.
San Antonio: Popovich is net zo goed met puberale ego's als Tim Duncan met emoties. Bij de Spurs spelen teamspelers zonder al te veel flair. Daar worden ze op geselecteerd. Tim Duncan inruilen voor D12? De dure CP3 halen als je de ietwat goedkopere Tony Parker hebt? Probeer dit voor te leggen aan Popovich als journalist en hij praat tien jaar niet meer met je.
Toronto: Canada, daar moet je dus gewoon belasting betalen zoals in een beschaafd land. Niet aantrekkelijk voor grootverdieners als CP3 en D12. Bovendien zitten de Raptors nog met de woekerpolissen van Rudy Gay en Bargnani.
Utah: CP3 tekenen en dan Millsap, Kanter en Williams plus een draftpick ruilen voor Dwight. CP3 en D12 kunnen de Stockton en Malone van deze eeuw worden. Maar dan met meer potentie. Eindelijk kampioensringen in Salt Lake City. Waarom liggen de mormonen nog niet allemaal op hun knietjes te bidden om dit te laat gebeuren?
Washington: Okafor en Nene zijn de Rudy Gay en Bargnani van Washington. Niet te verpatsen. Bovendien loopt John Wall er al rond, qua guard. Om CP3, Wall en D12 hier te krijgen moet het management van Washington welhaast een.. komtie.. Wizard zijn. Padumtsj. •
Want zo werd de 23jarige in
Amsterdam geboren korte stop genoemd door Diamondbacks GM Kevin Towers, toen hij via een trade werd binnengehaald door Arizona: ‘de nieuwe Derek Jeter’. Dat is nogal een stempel om vroeg in je loopbaan opgedrukt te krijgen Derek Jeter, het gezicht van de Yankees, de man van 3000 hits en vele awards en titels. Toch lijkt Gregorius totaal niet geschrokken van de woorden. In de herfst liet hij al zien erg goed te kun nen spelen in de woestijnrijke omgeving. In de Arizona Fall League behoorde hij, toen nog namens de Cincinnati Reds, tot de grootste talenten. Ook de scouts van de Diamondbacks waren erg onder de indruk en besloten – in samenwerking met de Cleveland Indians – een trade op te zetten waarin zij afscheid namen van hun grootste pitchingtalent en een aantal goede relievers. Gregorius werd in eerste instantie samen met Drew Stubbs van de Reds naar de Indians gestuurd, in ruil voor ShinSoo Choo. Stubbs bleef in Cleveland, maar Gregorius werd doorgesluisd naar Arizona in ruil voor Trevor Bauer.
De Nederlander moest de World
Baseball Classic en een groot deel van de voorbereiding van het seizoen laten lopen met een elleboogblessure. Toen hij eenmaal volledig hersteld was, mocht hij in Yankee Stadium debuteren voor de D backs. De eerste worp die hij van werper Phil Hughes zag, sloeg hij over het hek in het rechtsveld. Zijn eerste home run in de MLB in zijn allereerste slagbeurt voor de Diamondbacks. Een betere eerste indruk maken lijkt schier onmogelijk.
Vervolg
In zijn tweede slagbeurt sloeg hij een tweehonkslag en in zijn eerste weken in op het allerhoogste niveau had hij een slaggemiddelde van boven de .400. Koppel dit gemiddelde aan een groot aantal mooie defensieve acties en je kunt je voorstellen dat de populariteit van de Nederlander
snel groeide. Des te groter was dan ook de schok toen Colorado Rockieswerper Josh Outman met een wilde fastball de helm van Gregorius raakte. Didi dook naar de grond en had zichtbaar veel pijn. Uiteindelijk bleek hij een lichte hersen schudding te hebben, waarna Arizona hem op de disabled list plaatste en Gregorius de kans kreeg om te herstellen.
wijd) slechts vier procent is. Als zijn K% zo hoog blijft en zijn BABIP inderdaad hard gaat dalen, zal zijn slaggemiddelde ook stevig gaan zakken, maar dat betekent absoluut niet dat zijn positie als startende korte stop in gevaar komt.
In zijn eerste slagbeurt sinds zijn herstel sloeg hij (je raadt het al...) een home run! Op het moment van schrijven slaat Gregorius nog altijd boven de .400 en blijkt ook uit zijn andere stats dat hij het opvallend goed begonnen is aan het seizoen. Sterker nog: als hij dit niveau vast had kunnen houden zonder zijn blessures, dan had de Nederlander nu bovenaan vrijwel elk belangrijk klassement gestaan.
Het is echter nog maar de vraag of hij zijn hot start een vervolg kan geven. Uit de Sabermetrics (statistieken die verder kijken dan slaggemiddelde, home runs en binnengeslagen punten) blijkt namelijk dat hij ook een behoorlijke portie geluk heeft genoten tot nog toe. Zijn BABIP (Batting Average on Balls In Play) ligt zo gigantisch hoog dat de verwachting is dat hij ergens in de komende weken een behoorlijke dip tegen gaat komen.
Een andere statistiek die
hiervoor een indicatie is, is K% (het percentage van alle slagbeurten waarin een slagman met drie slag naar de kant gaat). Dat ligt bij Gregorius namelijk boven de twintig procent, terwijl zijn BB% (percentage vier
Als Gregorius consistent rond de .275 kan slaan en zich defensief kan blijven bewijzen, kan hij samen met andere Nederlandse talenten Simmons, Profar, Schoop en Bogaerts uit gaan groeien tot een elite korte stop in de MLB.
Antilliaanse Amsterdammer
Dat hij het nu goed doet in de MLB is natuurlijk erg leuk, maar hebben we de naam Mariekson ‘Didi’ Gregorius niet al eens eerder gehoord? Dat zou heel goed kunnen, want samen met zijn broer Johnny leerde Didi honkballen van ‘Ome’ Loek Loevendie en zijn vader (eveneens) Didi Gregorius bij de Amsterdam Pirates. Hij kwam bij de Pirates terecht via zijn vader die voor hen uitkwam in de Nederlandse hoofdklasse, waarin hij ook al voor Haarlem Nicols, ADO en Almere uitkwam.
Later verhuisde het gezin terug naar
Curaçao, waar Didi speelde voor de Santa Maria Pirates voordat hij gescout werd en naar de Dominicaanse Republiek vertrok. In de Dominican Summer League ver diende hij een contract bij de Cincinnati Reds. Bij de Reds doorliep hij de verschil
lende niveaus in het Minor Leaguesysteem voordat hij vorig seizoen zijn debuut mocht maken in de hoofdmacht. In de tussentijd zagen we hem ook in actie voor het Nederlands team. Hij debuteerde voor Nederland in een oefenwedstrijd tegen Italië in 2009. Twee jaar eerder nam hij met de Nederlandse Antillen deel aan de Koninkrijksspelen en werd hij nog benoemd tot beste wer per van het toernooi. Het hoogtepunt in zijn interlandcarrière is uiteraard het pakken van de wereldtitel in 2011. In Panama was hij de startende korte stop voor het Nederlands team. Gregorius sloeg tijdens het toernooi slechts .237 met een double en een home run, maar bleek verdedigend al van grote waarde.
Verrassend sterk
Als je Didi Gregorius ziet staan, verwacht je niet dat hij een hele sterke slagman is. Toch laat hij zien over de nodige ‘pop’ te beschikken. Zijn snelle swing zorgt ervoor dat hij elk seizoen toch weer een behoorlijk aantal home runs kan slaan. Ken Griffey Sr., zijn manager in de Minors bij de Reds, voorspelde al eens dat hij op het hoogste niveau per jaar tien tot vijftien home runs zou kunnen slaan en vroeg in het seizoen, ondanks blessures, staat de teller al op drie. Dat is dus een voorspelling die wel eens uit zou kunnen komen. Sterker nog, veel spelers gaan, omdat ze ouder en sterker worden, later in hun loopbaan nog meer home runs slaan. Als Didi, met zijn sterke defense, jaarlijks meer dan vijftien home runs verzamelt in de Majors, dan is hij een vaste kandidaat voor de AllStar Games. Hetzelfde geldt overigens voor Andrelton Simmons, van wie inmiddels met statistieken is bewezen dat hij de beste verdedigende korte stop van de Big Leagues is.
Van alle korte stops verwerkt Simmons de meeste in zijn richting geslagen ballen tot nullen (94.3%) en heeft hij sinds 2012 de opéénna meeste defensive runs saved. In 680 innings voorkwam hij in zijn eentje 30 runs van de tegenpartij, terwijl de leider in deze categorie, Brendan Ryan, er in bijna 1400 innings slechts één meer redde. Simmons heeft bovendien de langste actieve reeks aan foutloze wedstrijden in de MLB. Met Simmons en Gregorius nu al in de Majors en Bogaerts, Schoop en Profar in aantocht kunnen we de komende jaren gegarandeerd genieten van schitterende plays en verre klappen. Oranje boven dus in de MLB! •
Fenomeen
Ik werd vorige week op Facebook getagd in een foto van mijn mentrix van de middel bare school. Zij wist dat ik een honkbalfa naat was en was net met haar man in Citi Field geweest. De Mets speelden tegen de White Sox, op papier geen hele speciale wedstrijd, maar op het veld was het een fenomenale wedstrijd dankzij de goede pitching van een jong fenomeen: Matt Harvey.
Ook mijn voormalig mentrix en lerares Grieks, geen uitgesproken honkbalkenner, had het gelijk gezien: “Die Matt Harvey gaat me wat worden, mark my words.” De kans dat ze gelijk krijgt, lijkt erg groot. Harvey verovert in sneltreinvaart harten van honk balfans over de hele wereld. De rookie van de Mets kwam met zijn fantastische fastball de Big Leagues binnen en zal daar het komende decennium niet meer verdwijnen.
In zijn start tegen de White Sox miste hij op een haar (infield single) na een perfect game en gooide hij maar liefst twaalf keer drie slag. In zijn volgende start, afgelopen zondag, was hij opnieuw schier unhittable. De Pirates kwamen niet verder dan vijf honkslagen en twee punten in zeven innings. De nog maar 24jarige Harvey is dit seizoen 40 met een National League best ERA van 1.44 en 62 strikeouts in 56 innings. Zijn entree in de league doet denken aan die van dat andere pitching fenomeen, Stephen Strasburg, die hij overigens eerder dit seizoen al versloeg.
Het is voor de Mets fans hopelijk licht aan
het eind van een lange en donkere tunnel. Zeker in de wetenschap dat later dit seizoen waarschijnlijk ook nog eens Zack Wheeler zal debuteren, een werper met vergelijkbaar track record in de Minors. •
Seb Visser.
NAAM: Matthew Edward Harvey GEBOREN: 27 maart 1989, New London, CT BURGERLIJKE STAAT: Vrijgezel TWITTER: @MattHarvey33 POSITIE: Pitcher GOOIT: Rechts, SLAAT: Rechts HIGH SCHOOL: Fitch Senior COLLEGE: North Carolina TEAM: New York Mets DRAFT: In 2007 door de LA Angels, maar Harvey tekende geen contract en besloot om naar de universiteit van North Carolina te gaan. De Mets kozen hem in 2010 als zevende DRAFT CLASS: Bryce Harper (1), Manny Machado (3), Chris Sale (13) DEBUUT: 26 juli 2012 op bezoek bij de Arizona Diamondbacks. Harvey gooide 5 1/3 shutout innings met elf strikeouts (Mets record bij een debuut) en slechts drie honkslagen tegen voor zijn eerste overwinning CAREER STATS: 75 record in 18 starts, 0.94 WHIP, 2.10 ERA, 2.80 FIP, 10.27 K/9, 3.30 K/BB, 29.3 K%, .170 AVG en 3.0 WAR STERKE PUNTEN: Wat zei manager Lou Brown ook alweer tegen Rick Vaughn in de film Major League? “Forget about the curveball Ricky, throw him the heater.” Slagmannen kijken vaak toe als Harvey een fastball van 98 mph over de plaat gooit. Hij heeft vooral succes wanneer hij deze pitch hoog in de slagzone gooit. Zijn slider van 88 mph heeft een goede break en de changeup en de curveball worden steeds beter. Bovendien is Harvey met zijn bouw, 1 meter 93 en 102 kilo, een echte workhorse ZWAKKE PUNTEN: Controle. In 2012 gaf hij bijna vier walks op per negen innings, al heeft hij dit aantal in 2013 gehalveerd. En een bloedneus. Het begin van de wedstrijd tegen de Chicago White Sox gooide hij met een bloedneus. In de
NBA en in de NHL mogen spelers met een bloedneus of bloed op het shirt niet verder spelen. Als kind had Harvey er voortdurend last van, maar hij hoopt dat het geen terugkerend thema wordt HALL OF FAME: Ja, mits hij doorgaat met zijn Dwight Gooden imitatie OVER HEMZELF: “Toen ik tijdens mijn warming up om mij heen keek en alles liet bezinken besefte ik dat ik thuishoorde als pitcher in de Big Leagues”, aldus Harvey na zijn debuut tegen de Diamondbacks. OVER HEM: “Harvey’s better”, scandeerden de Mets’ fans nadat hij Stephen Strasburg klopte in een onderling duel. Teamgenoot en veteraan LaTroy Hawkins, die zijn loopbaan begon als starter, zei dat het ongewoon was voor een jonge pitcher om al zo compleet te zijn. “Twee pitches, soms drie was de norm. Zeker geen vier.” Mitch Williams, voormalig Major League AllStar: “Niets is in deze sports gevaarlijk dan jeugd, vertrouwen en de wapens. Harvey beschikt over alle drie.” En tot slot Dwight ‘Doc’ Gooden. “Matt THE REAL DEAL Harvey... Enough said!” SPORTAMERIKA OVER HARVEY: Hij is de eerste pitcher in honderd jaar met op z’n minst 125 strikeouts en 25 of minder runs tegen in zijn eerste zeventien career starts. Harvey’s starts zijn MUST SEE TV. Alleen het idee van een mogelijke nohitter of perfect game is al genoeg om de wedstrijd die je aan het kijken was te laten voor wat het is EINDCIJFER:
8
Wat nu, Bobby Lu?
indruk achter en werd na drie wedstrijden vervangen door Schneider. Omdat Schneider in het begin van deze playoffs inds het verlies in de zevende wedstrijd van de Stanley Cup Finals met een blessure kampte, kreeg Luongo dit jaar toch weer de kans, maar hij kon in 2011 wonnen de Vancouver geen vaste plek veroveren. Na twee Canucks in negen playoffduels wedstrijden werd Luongo weer vervangen slechts één overwinning, en dus is door Schneider, maar het leed was al het onrustig in Vancouver. geschied en de Canucks verlieten de playoffs door de achterdeur met een 40 Het gebrek aan succes in het naseizoen is verlies tegen de San Jose Sharks. vreemd, want de ploeg uit Canada begon als winnaar van de President’s Trophy aan Na het debacle in de playoffs van 2012 het seizoenstoetje. Ook dit jaar leken de werd Luongo in verband gebracht met Canucks met een derde plaats in de Wes tern Conference goede kaarten te hebben. vooral de Florida Panthers en de Toronto Maple Leafs, maar het kwam niet tot een overstap. Waarom? Luongo ls het slechts gaat, zelf wist het wel: “My laait ook de goaliedis cussie weer op. Roberto Luongo zal ook deze zomer weer volop in verband gebracht worden met andere clubs. Luongo wil zelf spelen, maar kampt met het probleem dat zijn concurrent Cory Schneider dat net zo graag wil. Luongo liet in het begin van de playoffs van 2012 geen goede
S
A
contract sucks”. Luongo bezit een twaalf jarig contract tot de zomer van 2022 ter waarde van 64 miljoen dollar.
Ondanks deze overeenkomst is het volgens GM Mike Gillis van de Vancouver Canucks onwaarschijnlijk dat de doelman in Van couver blijft. Luongo zelf ziet een overstap ook wel zitten. “Ik zit in een fase van mijn carrière waarin ik elke wedstrijd wil star ten, of dat nu hier is of ergens anders. Maar gezien de gebeurtenissen in de afge lopen twee jaar is dit allicht niet meer de plek waar ik de startende goalie kan zijn.”
Adieu, les Habs Het seizoen van de Montréal
Canadiens is als een nachtkaars uitgegaan. Na een regulier sei zoen, waarin een sterke start genoeg was voor playoff plaatsing, ging het al vroeg helemaal mis. Met hangen en wurgen werd de tweede plaats in de Eastern Conference vastge
houden, maar blessures en haperen de goalies braken de Canadese ploeg in de playoffs tegen de Ottawa Senators op.
Op 11 april plaatsten de Canadiens zich met een klinkende 51 zege tegen de Buffalo Sabres voor het naseizoen. Op dat moment dienden de Canadiens nog acht wedstrijden te spelen. Het record van 2695 werd echter vervolgd met slechts drie zeges in de laatste acht wedstrijden, waaronder de laatste twee. Daarmee leken de Canadiens nog net op tijd de juiste vorm hervonden te hebben.
Niets bleek minder waar. In de laatste
dertien wedstrijden kregen de Canadiens 51 doelpunten tegen, waarvan twintig in de playoffs. Enkel Game 2
werd in gewonnen. Eén van de redenen voor de mindere fase was de plots haperende vorm van de keepers, een ande re is het aanhoudende aantal blessures. mooie gedachte na het dramatische verlopen vorig n Game 1 verloor de ploeg Lars Eller seizoen, waarin de ploeg nog door de veelbesproken hit van Eric Gryba, laatste werd in de Eastern Conference. die de gehele serie op zijn kop zette. Buiten de ophef die dit opleverde, was het ook één van de vele blessures bij de Canadiens. Brian Gionta en Max Pacioretty misten net als Eller de tweede wedstrijd, maar zij onathan Quick lijkt dit seizoen konden weer terugkeren. Aanvoerder opnieuw een erg belangrijke schakel Gionta voegde zich daarna toch weer bij op weg naar playoffsucces voor de het lijstje, net als goalie Carey Price, Los Angeles Kings. De doelman die Brandon Prust en Ryan White. Alexei vorig jaar nog de Conn Smythe Emelin was al ruimere tijd geblesseerd. Trophy won (MVP in de playoffs), wist in de eerste ronde sterke cijfers Uiteindelijk betekende dit te veel van het neer te zetten. Rest de vraag, hoe verkeerde voor de Canadiens, die in de weerhouden deze zich tot de cijfers komende jaren wel kunnen voortborduren die een Stanley Cup opleverden? op de jonge selectie die voorhanden is. Een
I
Quick: opnieuw goed J
In twintig playoffwedstrijden in 2012 kreeg Quick gemiddeld 1,41 doelpunten tegen, dit seizoen noteert hij een gemiddelde van 1,58. Dat is iets hoger, maar kijkend naar het aantal reddingen dat Quick moest verrichten, is er maar een klein verschil zichtbaar. Quick noteerde in 2012 een savepercentage van 0,946, dit seizoen stopte Quick in zes wedstrijden 167 van de 177 schoten voor een savepercentage van 0,944.
kans te maken om de vorig jaar behaalde titel met succes te verdedigen. Aanvallend gezien maken de Kings wel minder doelpunten dan in het voorgaande seizoen. Toen werden 2,85 doelpunten per wedstrijd gemaakt, nu ligt dat gemiddelde op twee. Wel moet daarbij aangetekend worden dat de Blues bekend staan als een defensief sterke opponent. In het reguliere seizoen kregen de Blues 2,38 goals tegen per duel.
Vorig seizoen werden de Kings gedurende de playoffs beter en beter, dit seizoen lijkt dat aanvallend nog wel nodig om op herhaling te gaan. Als Jonathan Quick de lijn uit de eerste erdedigend zit het, een blunder in Game ronde voortzet, dan zijn de Kings echter een 1 tegen de St. Louis Blues daargelaten, dus kandidaat om ook dit seizoen weer serieus wel goed en zo lijken de Kings een goede rekening mee te houden. •
V
Aandachtsgeil
Eugene Melnyk. Zijn naam klinkt als een
karakter uit ‘Allo ‘Allo, maar hij is de eigenaar van de Ottawa Senators. Die dekselse Senators staan ten koste van de Canadiens onverwacht in de tweede ronde van de playoffs en daar treffen ze de Penguins.
Met die Penguins hebben de Senators nog een appeltje te schillen. Eerder dit seizoen leverde een vreemde botsing tussen Pens' enforcer Matt Cooke en Ottawa sterspeler Erik Karlsson laatstgenoemde een doorgesneden achillespees op. Melnyk wist ’t zeker: bad boy Cooke had ’t met opzet gedaan. Ondanks Cooke’s reputatie zag niemand anders dat. Hij had zijn schaats misschien niet op moeten tillen, maar daar bleef het bij. Eugene Melnyk meldde na enkele weken echter dat forensische experts op den duur zouden bewijzen dat er van opzet sprake was. Het bewijs bleef vooralsnog uit. Goh.
Vorige week haalde Eugene opnieuw het
nieuws. Een meisje in Montréal was tijdens “Habs Jersey Day” van school gestuurd voor ’t dragen van een Senatorsjersey. Melnyk speelde er razendsnel op in. Hij nodigde het meisje en haar familie spontaan uit als VIPs bij Game 4 en blies het voorval op tot belachelijke proporties. De Quebecse onafhankelijkheid en discriminatie tegen “andersdenkenden” werden er door de hoofdstedeling aan de haren bijgesleept. Die weekeind tweette hij dat Pittsburgh vast beschaamd moet zijn over het feit dat hun supporters zich opvallend negatief gedragen op sociale media. Melnyk zou behalve aandachtsgeil ook ijdel moeten worden. Hij kan de spiegel goed gebruiken. •
Jules Zane.
Jackson
NEW YORK – Op mijn schoot zit Jackson, het baby’tje van de
nicht van m’n vrouw. Althans, baby… Het is een forse kerel. Hij is nog geen tien maanden oud en weegt al ruim twaalf kilo.
Jackson is dus groot. En sterk. En, zo lijkt, sportief. Aan kruipen heeft hij nooit gedaan. Op een dag, een paar weken geleden, trok hij zich aan een tafeltje op en begon hij langs het meubilair te lopen. Je kreeg bij hem al een tijdje de indruk dat hij best had kunnen kruipen, als het gemoeten had, maar dat hij er eigenlijk gewoon geen zin in had. Hij pakt af en toe een kleine football op, en smijt er dan zo ver mogelijk mee. Om hem heen hebben mensen het al over een footballspeler. Zijn vader speelde football, ergens op universitair niveau. Ook een flinke vent.
Maar elke keer dat ze het erover hebben schrik ik me rot. Ik heb
voor mijn boek (De Amerikaanse Sportdroom! Koop het nu!) in weerzinwekkend detail over het hersenletsel geschreven, dat football je onherroepelijk oplevert. En de grotere jongens krijgen de meeste beuken tegen hun kop. Je moet er niet aan denken, als je dat kleine hoofdje met die reusachtige bruine ogen erin ziet. Dus pak ik hem bij zijn schouders en schommel ik hem met zijn voetjes tegen een voetbal aan. Eén keer met links, en dan één keer met rechts. Om en om. Wel tweebenig blijven – da’s belangrijk. Hij heeft er schik in. Maar grote sterke jongens worden in Amerika geen voetballers. Die worden footballers. Daar gaat een helm en wat bepantsering op en dan moeten ze maar tegen elkaar aanrossen. Ik blijf met hem voetballen. En als hij wat groter is gaan we honkballen of basketballen. Maar ik vrees het ergste.
Dus hoop ik stiekem dat hij liever danst of zingt of tekent dan
sport. Dat hij niks met football heeft. Dat hij die lange wedstrijden op televisie maar saai vindt. Dat hij de spelpatronen niet kan onthouden. Dat hij die schreeuwende vaders langs de zijlijn maar raar vindt. Dat hem al dat gepraat over geweld maar ordinair aandoet.
Of nog beter, dat het hem aan de nodige aggressie ontbreekt. Jackson is een rustig jongetje, hij doet dingen een beetje sloom. Hij vindt alles wel goed zo, vanuit zijn stoeltje. Hij kijkt het liever aan dan dat hij meedoet. En hopelijk blijft dat zo. •
N BAspeler Jason Collins brak vorige week de ban als eerste actieve professionele atleet in één van de grote Amerikaanse sporten outte hij zich openlijk als homoseksueel. Gewaagd of slechts een kwestie van tijd? Hoe dan ook, Collins’ monoloog in Sports Illustrated deed de sportwereld aan de andere kant van de plas op zijn grondvesten trillen. Collins’ ontboezeming is een hoogtepunt in de lange weg naar homoacceptatie in de sport, die al langs verrassende karakters leidde.
“Ik ben een 34 jaar oude center in de
kop op. Bekende spelers sloten zich aan bij een beweging om sport toegankelijk NBA. Ik ben zwart. Ik ben gay.” te maken voor iedereen. Wie je ook bent, wat je ook voelt. Eén van die grote pro Drie korte zinnen van ongekend gewicht. jecten is You Can Play, dat zich inmid Ze vormen de opening van Jason Collins’ dels officieel partner van de National publieke coming out, een stap die hij Hockey League mag noemen. zette in de hoop anderen over de streep te trekken ook toe te geven dat ze at project werd opgezet door Patrick ‘anders’ zijn. Burke, zoon van NHL general manager
D
“Het was nooit mijn doel de eerste openlijk homoseksuele speler in de Amerikaanse sport te zijn. Maar omdat ik het ben, ga ik met tevredenheid het gesprek aan. Ik zou willen dat ik niet het kind in de klas was die zijn hand opsteekt en zegt ‘hé, ik ben anders’. Als ik had mogen kiezen, dan was het iemand anders geweest. Maar niemand deed het en daarom steek ik mijn hand op.”
Dat er homoseksuele heren in de pro
fessionele sport zijn, komt eigenlijk niet meer als een verrassing. Procentueel gezien is het quasi onmogelijk dat onder de vele duizenden atleten geen enkele voorkomt. Het was alleen wel begrijpe lijk dat zij daarmee niet te koop lopen. Wat niet weet, wat niet deert, zullen ze gedacht hebben in de conservatieve macho wereld waarin zij dagelijks verkeren. De afgelopen jaren staken echter wel meer en meer progayinitiatieven de
Brian Burke en broer van Brendan Burke, die in 2009 als ijshockeyer voor de Miami University of Ohio uit de kast kwam en zich inzette voor het uitroeien van homofobie in zijn sport. Brendan kwam in 2010 bij een noodlottig verkeersongeval om het leven en ter ere van zijn strijd, nam zijn familie de strijdbijl op.
Brendan bereikte nooit de NHL, maar
was wel één van de vele sporters die de weg vereffenden naar het moedige besluit van Jason Collins. Drie jaar na Brendans dood is het initiatief van de Burkes groter dan ooit. Afgelopen maand kondigde de NHL samen met You Can Play en tientallen spelers aan op korte termijn de homovriendelijkste compe titie ter wereld te willen worden.
Acceptatie
gebeurtenis openden Collins’ ogen. “De bomaanslag tijdens de Boston Marathon versterkte het gevoel dat ik niet langer Anno 2013 staat de acceptatie van gays moest wachten op het perfecte moment er in de Verenigde Staten heel anders voor dan in pak ‘m beet de jaren ’70 (zie om uit de kast te komen. Je leven kan het kader over Glenn Burke). Waren tien plotsklaps veranderen, dus waarom niet jaar geleden de meeste Amerikanen nog leven met de waarheid? Ik wilde niet langer in angst leven, de angst om het uitgesproken negatief over homo’s, verkeerde te zeggen. Met iedere persoon vandaag de dag is een kleine aan wie ik vertelde dat ik gay was, nam meerderheid zelfs voorstander van het mijn kracht toe.” homohuwelijk en de bekendste voorvechter van dat Tot die recht is president toehoorders Barack Obama. Zelf behoorden zowel toch ook christen, familie als zwart en basketballer. vrienden, die hem er van overtuigden et zal NBA dat zijn geheim journeyman Collins geen taboe hoefde gesterkt hebben. Net te zijn. Zoals zijn als het feit dat er een tante Teri, die spelletje bestaat dat rechter is in San Three Degrees of Jason Francisco en het Collins heet. Hij ondanks zijn speelde voor zoveel relaties met teams en heeft zoveel vrouwen (Collins vrienden dat vrijwel was ooit verloofd iedere NBAspeler een met een vrouw, die teamgenoot, voormalig bij Piers Morgan teamgenoot of op CNN not teamgenoot van een amused bleek te voormalig teamgenoot zijn) al een tijdje van Collins is. Als je bij vermoedde. “Ik de NBA betrokken wist al jaren dat je bent, dan ken je Jason gay was,” zei ze tegen haar neef Jason. Collins en hou je van hem. “Ik voelde me plots meer comfortabel in mijn eigen vel,” gaf hij vervolgens toe. Hij is een bedachtzame, vriendelijke kerel, die in twee NBAfinales stond en ok zijn studiegenoot Joe Kennedy voor teams als de New Jersey Nets, was een inspiratie. Ze studeerden samen Atlanta Hawks en Boston Celtics uitkwam. De achttiende keuze in de draft op Stanford University en kwamen uiteindelijk samen in Massachusetts van 2001 was dit seizoen in dienst bij Washington Wizards, maar zijn contract terecht. Collins als basketballer, Kennedy als Statenlid. Collins was jaloers op loopt deze zomer af en het is nog maar Kennedy, die als Democraat meeliep in de vraag of er iemand interesse heeft in de Boston Gay Pride. “Ik was trots dat de 34jarige bankspeler. [Joe] meeliep, maar kwaad dat ik als man in de kast mijn heterovriend die me f Collins een contract krijgt of niet, steunde niet kon bedanken op zo’n zijn leven zal er vanaf nu heel anders evenement van trots.” uitzien. Het nakende einde van zijn loopbaan en een recente tragische
H
O
O
Jason Collins de eerste openlijk homoseksuele speler in de Amerikaanse sport noemen is eigenlijk niet helemaal correct. Glenn Burke, geenszins familie van de verongelukte homoseksuele ijshockeyer Brendan Burke, kwam in de jaren ’70 al uit de kast tegenover zijn teamgenoten van de Los Angeles Dodgers. De honkballer was als jonge twintiger zonder twijfel gay en zei zelf dat zijn teamgenoten er, na een korte schrikreactie en vluchtige gevoelens van onbehagen, weinig moeite mee hadden. Uit de documentaire Out. The Glenn Burke Story komt naar voren dat de andere Dodgers hem juist beschermden, omdat ze hem er graag bij hadden. “Hij was degene die het team bijeen hield in het clubhuis”, beweert exDodger Davey Lopes. Journalist Lyle Spencer, die destijds de Dodgers op de voet volgde, herinnert zich dat het team zichtbaar aangedaan was toen Burke naar Oakland moest vertrekken. “Ik kan me zelfs enkele huilende spelers voor de geest halen.”
“In 1978 wist iedereen het wel”, zou
Burke later stellen. Vlak voordat hij in 1995 aan de gevolgen van AIDS overleed, sprak hij over zijn missie. “Ik wilde een stereotype doorbreken en ik denk dat het gewerkt heeft.” Dit is echter een wel erg positieve evaluatie van zijn carrière, die hij al op 27jarige leeftijd beëindigde vanwege toenemende vooroordelen.
Dodgersmanager Tommy Lasorda liet hem vlug naar Oakland ruilen, toen Burke met diens zoon bevriend raakte. Bij de A’s werd hij door manager Billy Martin met “faggot” aangesproken. Na twee jaar Oakland verdween hij voor altijd uit de Majors.
Amerika was dertig jaar geleden nog niet klaar voor een geliefde gay in
hun midden en al helemaal niet iemand die een rolmodel moest zijn. De Dodgers boden hem naar verluidt 75 duizend dollar om te trouwen, waarop Burke smalend reageerde: “Met een man of met een vrouw?” Zo ging Glenn Burke dus niet de boeken in als de eerste openlijke gay in de Amerikaanse sport, maar als de honkballer die zich om begrijpelijke redenen inzette voor de homobeweging in Californië.
En als uitvinder van de ‘high five’, nadat hij in 1977 het veld op stormde om Dusty Bakers dertigste homerun van het seizoen te vieren en zijn hand uitgelaten tegen Bakers uitgestoken hand aansloeg. De high five werd door Burke later gebruikt als symbool van homoemancipatie, voordat het wereldwijd werd geaccepteerd als uitlating van vreugde.
Jason’s tweelingbroer Jarron was overigens lang niet zo vermoedend als tante Teri. “Zijn reactie op mijn bekentenis tijdens een ontbijtje was radicaal anders. Hij was met stomheid geslagen. Tot zover telepathie tussen tweelingbroers. Tegen de avond was hij echter vol broederliefde en voor het eerst in onze levens wilde hij mij steunen en beschermen.”
“Collins opent de weg naar vrijheid. Vrij heid inderdaad, omdat die kast zeer ver stikkend is. Alleen als je daar uitkomt, kun je vrij ademen. Alleen als je daar uitkomt, kun je pas zijn wie je daadwerkelijk bent. Dit is niet overdreven: eenderde van alle zelfmoorden onder tieners vindt plaats
Vrouwen
Waar Collins één van de eerste openlijke mannelijke homosek suelen is, kent de vrouwensport juist opvallend veel gays. Dit komt mede doordat zij zich gesterkt voelen door de krachtige groepen waarin zij als sporters terechtkomen. Brittney Griner, Jason Collins op de sofa bij Oprah Winfrey. een eerste draftkeuze in de Women’s NBA, is openlijk gay en spreekt vanwege seksuele geaardheid. Miljoenen vol lof over de acceptatie van haar geaard kinderen zullen inzien dat het oké is om heid in haar sport. “In onze sport zijn we gay te zijn en om in die hoedanigheid aan er allemaal oké mee. We zijn vrienden en teamsport te doen.” willen dat je kunt uiten wie je bent. Mijn coming out was niet moeilijk. Ik heb het n waarom ook niet? Het is, zoals gezegd, ook nooit verborgen gehouden.” onlogisch om te denken dat er in de professionele sport geen homo’s zouden ellicht de bekendste sportvrouw die voorkomen. Het zal een rol spelen dat de openlijk voor haar seksuele geaardheid machocultuur in de kleedkamer en even uitkwam, is Martina Navratilova (wat tuele homofobie op de tribunes afschrikt haar naar verluidt ettelijke lucratieve van het spelen van de sport, maar zelfs sponsorovereenkomsten kostte). De tot als het gemiddelde van één op tien niet Amerikaanse genaturaliseerde van toepassing is, is het niet zo erg dat de Tsjechische tennisster deed dit op het realiteit plots maar één op duizend is. hoogtepunt van haar carrière (in 1981), iets dat voorlopig niemand in de Keerzijde mannensport in Amerika haar nadeed. Navratilova noemt Collins een game Waar acceptatie toeneemt, verheffen changer. tegenstanders hun stem. Fox Sports
W
E
columnist Jason Whitlock (zelf zwart en naar eigen zeggen langdurig homofoob geweest) betoogde het een dag na de coming out al, terwijl de loftuiftingen nog van alle kanten op Collins afkwamen: “Herinneren we ons de derde wet van Newton: iedere actie levert een tegen gestelde, even sterke reactie op. Tolerantie brengt intolerantie, eerlijkheid oneer lijkheid en intellectuele vooruitgang conservatieve dogma’s. Pas op: Collins krijgt bakken vol kritiek.”
En de kritiek kwam. NBAverslaggever
Chris Broussard (ESPN) noemde Collins (net als alle andere homoseksuelen) een zondaar en een rebel tegen God. CBS personality Tim Brando gooide olie op het vuur door te zeggen dat hij Collins geenszins als een held ziet. Brando’s CBScollega Mike Francesa zag het vooral als een publiciteitsstunt van Sports Illustrated: “Ze komen met een groot verhaal over een homoseksuele sporter in de NBA. Waarom? In een
dramatische poging om bladen te verkopen denk ik. Mij kan het niets schelen.”
Het Twitteraccount en de mailbox van
Whitlock stroomden over met negatieve reacties vanuit de zwarte gemeenschap. Waarom komt Collins er nu mee, terwijl zijn carrière op zijn eind loopt? Waarom zet hij het zwarte ras, dat zo hard heeft moeten vechten voor vrijheid en burgerrechten, in een kwaad daglicht?
Whitlock legt de vinger op de zere plek. “Wij (zwarte mensen) denken dat homo’s minderwaardig zijn. Wij denken dat hun gevecht het onze in kracht doet afnemen. Deze manier van denken is gelijk aan het bouwen van kunstmatig zelfvertrouwen ten koste van anderen. Het is de denkwijze die de bekende blanke hypocriete gedachte juist kracht bijzet dat onze gelijkheid hun superioriteit aantast.”
Hoger doel
waren, de twee voetballers hingen de schoenen aan de wilgen. Testo nam Maar gelukkig staan de negatieve reacties afscheid op zijn dertigste, Rogers op zijn vijfentwintigste, beide gezegend met niet in verhouding tot de positieve. De voldoende talent om nog ergens een Washington Wizards ondersteunden officieel zijn beslissing om open en vrij te contract in de wacht te slepen. “Voetbal leven. Wizardsguard John Wall noemde gaf de assist, Collins kan het belangrijke doelpunt scoren. Maar de treffer telt niet, hem een geweldige teamgenoot en tenzij hij weer mag meespelen in een mentor. Kobe Bryant sprak zijn trots uit professionele basketballwedstrijd.” en riep iedereen op niet onder de verstikking te lijden en je eigen weg te Het eerste schaap is over de dam in de bewandelen. Charles Barkley sprak van een grote dag voor de NBA. Bij de Boston NBA. Zien we de naam Jason Collins ook volgend seizoen op het wedstrijdfor Red Sox kan hij de ceremoniële eerste pitch gooien wanneer hij maar wil. In de mulier staan, dan is de volgende stap 24 uur na Collins’ ontboezeming was zijn wellicht dat een absolute topspeler shirt met nummer 98 het meestverkochte uit de kast komt. Eentje op de site van de Wizards. Ook op het die records allerhoogste politieke niveau kreeg breekt Collins alle lof, onder meer van de grote marketingwaarde Obama’s , de Kennedy’s en de Clintons. bezit en onmisbaar is voor zijn team en de league. m Collins’ statement kracht bij te zetten, is het te hopen dat zijn loopbaan ason Whitlock ziet het ook nog minstens één seizoen voortduurt. Dat nog één team bereid is om hem, met zo. Hij vergelijkt de stap van al zijn positieve en negatieve bagage, een Collins zelfs met het doo rbreken van de huidskleur contract te geven. Al is het alleen om de kracht van de acceptatie te voelen, of het barrière in het honkbal in 1947, dankzij Jackie gewicht van de confrontatie. Pas dan Robinson. “Collins is net kunnen de fans in één van de grote vier als Robinson een professionele liga’s een openlijk homoseksuele speler zien strijden om de pionier”, betoogt hij. “Hem moeten we winst. Hoe mooi zou het zijn om Collins accepteren en met zijn hoofd te zien schudden bij de ondersteunen. onvermijdelijke en voorspelbare trash Robinsons strijd talk van tegenstanders? verrijkte onze Velen hebben angst dat de respons vanaf complete gemeen schap op een geweldige wijze. de tribunes vijandig zal zijn, maar waarom eigenlijk? #SportAmcolumnist Jason Collins kan iets Leander Schaerlaeckens betoogde op Fox soortgelijks teweeg brengen.” • Sports dat het voetbal heeft aangetoond dat de reacties geen beletsel hoeven te zijn. Voetballers David Testo (in 2011) en Robbie Rogers (in februari van dit jaar) kregen van alle kanten support en acceptatie toegeworpen. Kritiek druppelde, lof stroomde.
O
En, aldus Schaerlaeckens, Collins heeft de kans om verder te gaan dan Testo en Rogers. Hoe positief de reacties ook
J
Collins vond veel steun na zijn coming
out, vanuit alle schakeringen van de samenleving. Dit positivisme is echter niet slechts een waardevolle verandering in onze tijd. Eén van de meest legendarische sportcoaches ter wereld bleek uit vele anekdotes een uitgesproken steun en toeverlaat voor homoseksuele sporters. Vince Lombardi mocht dan wel iedere dag naar de kerk gaan, hij had geen moeite met gays bij zijn Green Bay Packers en later Washington Redskins. “Mijn vader was zijn tijd ver vooruit,” vertelde dochter Susan Lombardi aan ESPN, over haar vaders coachingcarrière in de jaren ’50 en ’60. “Hij werd zelf gediscrimineerd als getinte Italiaan toen hij nog jong was, toen hij steeds maar geen baan als coach kreeg waarvan hij vond dat hij die verdiende. Hij voelde die pijn en voedde daarom zijn familie op om iedereen te accepteren, ongeacht welke huidskleur of geaardheid ze hadden.”
Lombardi’s steun voor gays kwam
echter niet voort uit discriminatie in zijn eigen carrière. Zijn broer Harold was gay, ondanks dat hun katholieke geloof dat zo expliciet verbood. Daar had Lombardi geen boodschap aan. Zijn missie was iedereen gelijkwaardig behandelen, zolang je je werk maar deed. Een beeld dat wordt bevestigd door Dave Kopay, die in de jaren ’70 een paar jaar na zijn NFLcarrière als eerste bekende footballspeler uit de kast kwam. Kopay had in die jaren een relatie met Jerry Smith, die bij Lombardi’s Redskins speelde. “Het was vreselijk in die tijd. Gays werden als afwijkende mensen gezien. Maar Vince hield van iedereen en beschermde Jerry. Hij moet geweten hebben dat we homo’s waren.”
The Wizzard Ozzie
Om maar gewoon met de deur in huis te va llen: Ozzie Newsome, dames en heren, is de allerbeste general manager in de NFL. Vergeet Green Bay’s Ted Thompson, SF’s Trent Baalke, Seattle’s John Schneider of Bill Belichick. Eervolle vermeldingen verdienen zij zeker, maar niemand die meer doet met minder dan Ozzie Newsome uit Baltimore.
Vanwaar deze plotselinge verafgoding vraagt u zich wellicht af? Nou, dat zit zo. Ozzie had de afgelopen maanden alle reden om op zijn lauweren te rusten en ‘de boel even lekker de boel te laten’ na de verrassende Super Bowl winst en de contractverlenging van Joe Flac co. Onder het motto never change a winning team moest Ozzie eigenlijk alleen op zoek naar een vervanger voor het gestopte club icoon Ray Lewis. Maar Ozzie zag dit offseason juist als hét moment om Baltimore’s toe komst veilig te stellen en ontmantelde daar om rigoureus zijn kersverse kampioensteam.
Geen strobreed werd Aquan Boldin, Ed
Reed, Paul Kruger, Dannell Ellerbe, Cary Williams en Bernard Pollard in de weg gelegd op hun route uit de deur in Baltimore. Dat resulteerde in nogal wat twijfels over en kritiek op het beleid van Ozzie, maar dat deerde hem niet. Ozzie bleef geduldig en wachtte tot eerst de free agentmarkt en vervolgens de draft naar hem toe kwam. Waarna hij geduldig toesloeg met Elvis Dumervil, Michael Huff, Marcus Spears, Rolando McClain en Chris Canty en uit New York de ruwe diamanten Matt Elam, Arthur Brown en Brandon Williams meenam. Waarop Ozzie de wereld vroeg: “Als er iemand is die denkt dat we nu niet goed genoeg zijn voor de playoffs, dan hoor ik dat graag. Niemand? Dat dacht ik al.” •
Paul Klomp.
Chiefs
Ik zat te bedenken: wat is het laatste
team waarvan jullie denken dat ik deze week over zal schrijven. Toen bedacht ik mij: de Kansas City Chiefs. Het lachertje van de NFL van vorig seizoen. Laat ik het nu, op 15 mei 2013 zwart op wit hebben staan: de Chiefs gaan de SuperBowl halen. Het is misschien wat vroeg voor een Bold Predic tion, maar waarom niet? De Chiefs presteerden vorig jaar benedenmaats, maar hebben nu een flinke makeover gehad.
Met Andy Reid als nieuwe head coach
en Alex Smith als quarterback is er een nieuw elan in KC. De eerste overall pick Eric Fischer gaat zijn pick meer dan waard zijn en Arrowhead Stadium gaat weer zijn wat het voor vorig seizoen was: een onneembare vesting.
Voor mij zijn de Chiefs het best te vergelijken met de Seattle Seahawks. De Hawks ontbrak het in 2011 aan de x factor, iets wat ze vorig jaar wel hadden. Thuis waren ze onverslaanbaar met een goede verdediging en quarterback Russell Wilson. Een paar kleine wijzigingen maakten van een redelijk team een topper.
In mijn hoofd ben ik al flink bezig met
het aankomende seizoen. We zitten nu ruim drie maanden zonder de NFL en het wordt weer tijd om op zondagavond met het bord op schoot te genieten van harde hits en geweldige passes. En de Chiefs zijn de darlings van volgend jaar. You heard it here first. •
Lennart Beishuizen.