Sport Amerika The Magazine Nummer 21

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Matthijs Meeuwsen Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu Digital Publishing Scribus Desktop Publishing

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 ­ Alle rechten voorbehouden.

Laten we direct maar beginnen met het heugelijke nieuws. In het vorige magazine hadden wij het lumineuze idee opgesteld om een prijsvraag te doen waarin lezers van het blad het #NFL­spel Madden 13 konden winnen.

Dat heeft ons e­mailaccount geweten. Maar liefst 221 e­mails kregen wij binnen met het juiste antwoord. De winnaars hebben inmiddels al een persoonlijke felicitatie mogen ontvangen, maar graag willen wij via deze weg Folkert Harmsen, Rocheteau Zechiel en Yvonne Wijnands nogmaals feliciteren met hun prijs.

We blijven nog even in het goede NFL­ nieuws hangen. Met ingang van komend weekend slaan Coco’s Outback en Sport Amerika namelijk de handen ineen om van elke zondagavond een heuse NFL­ avond te maken in de kroeg op het Rembrandtplein in Amsterdam.

De bijna vijfhonderd bezoekers van ons Super Bowl­feest van afgelopen jaar weten al wat voor een fantastische sfeer er hangt, maar wij nodigen graag ook allemaal nieuwe mensen uit. En we zouden niet Sport Amerika zijn als we hiervoor niet een leuke actie bedacht zouden hebben. Houd de site de komende dagen goed in de gaten.

Bij het schrijven van dit hoofdredactioneel realiseer ik mij dat het geen twintig dagen meer duurt eer de heren basketballers uit de NBA weer aan de slag mogen in preseason­wedstrijden.

Sport Amerika zal op 7 oktober aanwezig zijn in Milaan voor de allereerste wedstrijd van de Boston Celtics.

Over de NBA gesproken, dit jaar dreigt voor het eerst lange

tijd een seizoen te worden zonder Nederlanders. We spraken echter voor dit magazine wel met Henk Norel, die met een goed seizoen in Spanje uiteindelijk de stap naar de Minnesota Timberwolves wil zetten.

Geniet weer van de volle negentig pagina’s van onze favoriete sporten,

Weekly RoundUp

Ed Reed is nu ook officieel

de ‘Pick Six King’. Zijn ‘interception return for a touchdown’ tegen de Bengals maakte hem de nieuwe recordhouder in deze categorie ● Het zijn moeizame tijden voor Andy Reid: na het interception debacle van Michael Vick in Cleveland dat ternauwernood goed afliep besloot Reid zijn tweede ronde draft pick van vorig jaar, safety Jaiquawn Jarrett, te releasen. ● Wes Welker weet wel hoe hij zijn quarterback Tom Brady moet eren: Welker bestempelde Brady als ‘the toughest metrosexual I know’.

Waarvan akte ● Long snapper Nick Sundberg van de Washington Redskins maakte in de wedstrijd tegen de Saints voor de eerste en de laatste keer in zijn carrière ‘headlines’: hij speelde meer dan een helft lang door met een gebroken arm ●

Rookie quarterback invasie ­ deel 2

In de vorige editie

constateerde we in deze rubriek een invasie van rookie quarterbacks in de NFL. Dat heeft direct geleid tot een groot artikel over die ontwikkeling in deze nieuwe editie. Maar hoe verging het

de ‘rooks’ tijdens hun allereerste start op het allerhoogste niveau? De resultaten waren op zijn zachtst gezegd wisselend.

Robert Griffin III stal de

show met een completion % van 73.1, 2 TD’s, 0 INT’s en een passer rating van 139.9 en liet iedereen alvast dromen van al het moois dat komen gaat in Washington. Andrew Luck had het een stuk lastiger tegen de monster pass rush van de Chicago Bears en moest dikwijls rennen voor zijn leven als zijn offensive line het weer eens had begeven: 51.1% completion, 1 TD, 3 INT’s en een 52.9 pass rating. Russell Wilson schonk de Seahawks ondertussen bijna de overwinning maar zijn receivers lieten hem op cruciale momenten in de steek: 52.9% completion, 1 TD, 1 INT, 62.5 pass rating.

Ryan Tannehill en Brandon Weeden bewezen ondertussen bovenal nog niet klaar te zijn voor de NFL en waren de 2 slechtste quarterbacks van het weekend. Weeden’s passer rating in het bijzonder was alarmerend laag: 55.6% completion, 0 TD’s, 3 INT’s, 39.0

pass rating (Tannehill) en 34.3, 0 TD’s, 4 INT’s, 5.1 (!!) pass rating.

Zijn de 49ers nu de ge­ doodverfde favoriet?

Wat een weekend al niet

kan veranderen in footbal­ lland. Waren de Packers aan de start van het eerste speel­ weekend de consensus­ favoriet voor de Super Bowl, na hun slachting door de San Francisco 49ers is van die overtuiging steeds minder over. Dat kwam vooral door de manier waarop de 49ers Green Bay aan het spit reeg.

San Francisco maakte een extreem fitte indruk en was defensief in staat Aaron Rodgers en zijn offense, de meest gevreesde aanvallende unit in de League, vrijwel volledig lam te leggen. De 49ers maakte daarnaast op ingenieuze wijze gebruik van hun nieuwe receiver aanwin­ sten Mario Manningham en Randy Moss. Zij werden zelf niet zo vaak gezocht door Alex Smith maar creëerden wel de ruimte waarin de uit­ stekende running game van San Francisco in de personen van Frank Gore en Kendall Hunter hun werk konden doen. De 49ers zijn daardoor ineens topfavoriet. Is dat dan het verschil tussen 7 weken voorbe­reiding onder Jim Harbaugh zoals vorig jaar en 9 maanden dit jaar? •

De schijnwerpers van Mile High Stadium

zullen ongetwijfeld onwennig hebben aangevoeld, maar aan Peyton was het zeker niet af te lezen.

Het was 611 dagen geleden sinds zijn laatste officiële snap, en achter een blik die weinig prijsgaf schuilde ongetwijfeld een honger naar succes met zijn nieuwe team, maar ook naar eerherstel. In Denver Broncos­oranje in plaats van Indianapolis Colts­blauw liet Manning zien nog altijd één van de meest efficiënte passers in de NFL te zijn, zelfs na vier operaties aan zijn nek in de afgelopen twee jaar. Iedereen maakte zich zorgen over zijn arm, en ondanks dat die er uitzag als vanouds was het zijn oog voor details die het verschil maakten in de openingswedstrijd tegen de Pittsburgh Steelers.

In het derde kwart van de wedstrijd traden de Broncos aan in een formatie die ze ook in de eerste helft al meerdere malen hadden gebruikt, met wisselend succes. Met ‘11’ (1 TE, 1 RB, 3 WRs) personeel op het veld zag Manning precies wat de Steelers van plan waren om hem te stoppen. “We hadden in de eerste helft al een paar keer gerend vanuit die formatie, en de Steelers brachten telkens de blitz vanaf de ‘back side’,” zei Manning na afloop van de wedstrijd.

“Tijdens de rust bedachten we dat als we de run ‘faken’ en een screen gooien, we kans hadden op een succesvolle play. Negen yards zou al mooi zijn geweest, maar door geweldige blocks werd het een 71­yard touchdown.”

Enkele minuten later, met een kans om op

voorsprong te komen, staan beide teams al opgesteld terwijl de scheidsrechters nog met elkaar overleggen. Manning ziet voordat de scheidsrechters de klok activeren al dat Pittsburgh “bump­and­run, man­to­man” coverage wil gebruiken, wat hem in staat stelt om ruim op tijd de play te veranderen en misbruik te maken van die verdediging.

Seconden later vangt tight end Jacob Tamme, die eerder al met Manning in Indianapolis speelde, de touchdown pass van twee yards.

Heden en Toekomst

Zijn succesvolle terugkeer naar de NFL doet bijna vergeten dat nog maar enkele maanden geleden de toekomst van Peyton er heel anders uitzag. Begin februari, in een suite hoog boven het veld van Lucas Oil Stadium in Indianapolis, keek hij neer op zijn jongere broer Eli, die voor de tweede keer in vier jaar tijd de Super Bowl in

Archie Manning als quarterback van de Houston Oilers.

Tennessee足QB Peyton Manning samen met vader Archie.

ontvangst mocht nemen na het verslaan van de New England Patriots.

In 2004 werd Eli, zes jaar na Peyton, ook als

eerste in de NFL Draft gekozen. Hij weigerde echter voor de San Diego Chargers uit te komen, en werd door dat team naar New York gestuurd in ruil voor rookie quarterback Philip Rivers en drie extra draft picks. Terwijl Peyton wordt gezien als één van de beste quarterbacks in de geschiedenis van de NFL kan niemand er omheen dat Eli nu meer Super Bowls heeft gewonnen dan Peyton.

Vader Archie en broer Cooper waren na afloop bij Eli op het veld, maar van Peyton was geen spoor te bekennen. Hij was zich er van bewust dat dit Eli’s avond was, en wilde niet de aandacht van de journalisten naar zich toetrekken. Want in de aanloop naar de Super Bowl in Indianapolis was de media drukker met het speculeren over Peyton’s toekomst dan Eli’s succes. Zou Peyton ooit weer op het veld staan, laat staan voor de Colts?

De Mannings praten niet graag over zichzelf,

maar voormalig high school coach Tony Reginelli, die nog altijd veel contact heeft met Peyton, kan goed weergeven hoe verschillend van karakter de broers zijn. Hij vertelde de pers voorafgaand aan de Super Bowl dat niets Eli van de wijs kan brengen. Hij blijft altijd rustig, vandaar de bijnaam ‘Easy’. “Eli maakt tijd om te genieten. Peyton kan pas genieten als hij een bepaalde standaard bereikt heeft.”

Waar dat voor velen al wel duidelijk was bevestigd Reginelli dat Peyton anders in elkaar steekt. “Hij wil de touwtjes iets strakker in handen hebben. Beide manieren werken, want in de laatste zes jaar hebben we vier Super Bowls met een Manning als quarterback gehad,” vertelde de coach voordat hij de telefoon ophing, uit angst om teveel te zeggen over Peyton’s situatie.

Pater Familias

Met ‘slechts’ twee Pro Bowls achter zijn naam wordt Archie Manning vaak overschaduwd door de successen van zijn zoons. Logisch, want Manning won nooit een enkele prijs. Hij maakte in veertien seizoenen in de NFL zelfs nooit deel uit van een winnend team, een ongelooflijke statistiek op basis van Archie’s talent. Achteraf speculeren over Mannings

Archie, Peyton, Cooper & Eli.

In de schaduw: Cooper De oudste van de drie Manning broers is in de loop

van de jaren gewend geraakt aan het toekijken vanaf de zijlijn. De onbekende Manning heeft, op 38­jarige leeftijd, de hoop om ooit in de NFL te spelen op moeten geven. In tegenstelling tot de rest van zijn familie waren de footballgoden Cooper slecht gezind. Ruim twintig jaar geleden was Cooper een gewilde receiver, die naam maakte door touchdown na touchdown te vangen van zijn jongere broer Peyton. Maar dat succes duurde niet lang.

Het mag geen verrassing zijn dat Cooper zijn foot­ ballcarrière begon als quarterback, met de droom om in de voetsporen van vader Archie te kunnen treden. Te weinig speeltijd bij zijn team deden hem echter besluiten om van positie te veranderen. Met behulp van zijn vader werkte Cooper hard aan een omschakeling naar zijn nieuwe positie: wide recei­ ver. Zijn junior­seizoen, waarin hij geen enkele pass liet vallen en tot All­State werd verkozen, bevestigde dat dit de juiste keuze was. Universiteiten stonden in de rij om hem vast te leggen, en Cooper koos voor Ole Miss, de universiteit waar ook zijn vader college football speelde.

Echter, na zijn senior seizoen in high school ging

Coopers droom in rook op. Aan het einde van het jaar verloor hij het gevoel in zijn rechterhand.

Doctoren dachten aan een zenuwblessure in de elleboog, iets wat vaker voorkomt onder footballspelers. Na een operatie vertrok Cooper naar Ole Miss, maar de situatie verbeterde niet.

Weken aan nieuwe onderzoeken leverden een andere diagnosis op: wervelkanaalstenose, of een vernauwing in het wervelkanaal, waardoor zenuwen verdrukt worden. Een nieuwe operatie was nodig, en een lange revalidatie volgde. Zijn footballcarrière was afgelopen, nog voor hij echt begonnen was.

C o o p er M an n i n g f el i c i t eer t b r o er E l i m et w eer een L o m b a r d i Tr o p h y .

Tegenwoordig is Cooper gelukkig getrouwd en vader van drie kinderen. In zijn geboorteplaats New Orleans is hij werkzaam voor een bank die zich specialiseert in investeringen in de energiesector, en ondanks zijn blessure kan hij zonder problemen golfen of tennissen, sporten waarin hij zich nog wel aan zijn beide broers kan meten. Vaak ziet hij zijn broers niet, zeker nu hij vader is.

Enkel 's zomers, tijdens de Manning Passing

Academy in Louisiana, staan vader Archie en zijn drie zoons samen op het veld om een workshop te geven voor bijna duizend highschool quarterbacks, running backs, receivers en tight ends uit het hele land. Hij is zich goed bewust hoeveel tijd zijn broers in football moeten steken, en beschouwt dat als één van de voordelen van zijn normale leven: “Ik kan veel meer tijd met mijn kinderen doorbrengen dan mijn broers. Ik vind het nu fijn om ‘die andere’ broer te zijn.”

mogelijkheden bij een ander team heeft weinig zin, maar duidelijk is dat Archie bij de New Orleans Saints, Houston Oilers en Minnesota Vikings nooit kon rekenen op een stabiele running game, en hij werd amper beschermd door zijn offensive line.

Manning was drie decennia lang de record­

houder in passing yards voor de Saints, maar werd in 2010 voorbijgestreefd door quarterback Drew Brees. Ondanks het gebrek aan succes herinneren fans zich nog altijd dat Archie een plezier was om naar te kijken. Hij was erg atle­ tisch, al werd daar door de coaches niet altijd even goed gebruik van gemaakt. Zijn collegecarrière was zelfs zo indrukwekkend dat Ole Miss zijn jersey nummer (18) retirede, en in 1989 kreeg hij een plaatsje in de College Football Hall of Fame.

Dat het succes van de tweede generatie in de genen zit is duidelijk, maar de rol die ‘familie’ speelde binnen het gezin is net zo belangrijk geweest in het leven van de jongens. Normen en waarden en belangrijke levenslessen kregen ze al vroeg van huis mee, maar ook een ouderwetse dosis discipline werd al met de paplepel ingegoten.

Cooper was altijd de meeste atletische van de

drie, en zijn succes in highschool zorgde voor een gezonde portie rivaliteit tussen de broers. Potjes basketball eindigden zelden met een winnende score, in plaats daarvan werd vechtend uitgemaakt wie zichzelf winnaar mocht noemen.

Ondanks het drukke schema van Archie en moe­ der Olivia werd er altijd tijd gemaakt voor de sportwedstrijden van hun zoons. Het kwam zelfs voor dat Archie vrijdag bij Eli’s high school football­wedstrijd was, zaterdag naar Tennessee vloog om Peyton te zien, om vervolgens door te vliegen naar New Orleans voor de het becommentariëren van de Saints op zondag. Een druk bestaan, maar de ouders waren vastberaden om hun zoons te steunen in het verwezenlijken van hun dromen.

Daarnaast hadden de jongens ook een speciale

band met hun vader. Peyton en Cooper gingen op zaterdagen zo vaak mogelijk mee naar de Saints, waar ze als sponsjes alles opnamen wat er om hen heen gebeurde. Archie leerde hen al op jonge leeftijd hoe je defensies moet lezen en film bestuderen. Tegenwoordig staat Peyton bekend om het eindeloos bestuderen van de tegen­ stander, maar zelfs als kind al zat hij uren voor de

televisie om film te bestuderen, het liefst met zijn vader.

“Hij stelde me altijd veel vragen als ik

film keek, en zelfs wanneer ik met iets anders bezig was bleef hij maar vragen of we film konden kijken,” zei Archie in een interview. “Als tiener zat hij in zijn vrije tijd altijd voor de televisie. Ik zei dan dat hij uit moest gaan, een vriendin zoeken, of naar de film gaan. Steevast antwoorde hij dan: ‘Sorry pap, de film van de wedstrijd is belangrijker.’”

kalme Eli. Volgens Cooper is over de telefoon niet te horen of Eli die week een preseason­wedstrijd of de Super Bowl op het programma heeft staan.

Van de rivaliteit die definiërend was

voor de relatie tussen Peyton en Eli in hun jongere jaren is weinig meer over. De broers hebben een unieke relatie, met football als leidraad. Nadat hij zijn jongere broer feliciteert met het winnen Drie­eenheid van de Super Bowl begint Peyton snel over football. Had Eli de linebacker wel Uniek is het beste woord waarmee je de gezien toen hij de touchdown naar Victor familie Manning kan omschrijven. Drie Cruz gooide? Eli antwoord nee. Van beide heel verschillende karakters, die door hun is de honger naar succes nog niet gestild. opvoeding toch perfect bij elkaar passen. Het zal dan ook niemand verbazen De clown in Cooper, die ongeacht de wanneer de Manning­familie in de situatie altijd wel een grap klaar heeft. De toekomst een vierde Lombardi in de perfectionist Peyton, die tot in detail op prijzenkast bij kan zetten. • elke situatie voorbereid is. En de altijd

Eerst had je Tebowing. Vervolgens Griffining. Leuk, maar bij #SportAm houden we 't bij Manning.

En zo viel er dit seizoen toch nog wat te genieten op Wrigley Field...

Nooit eerder veroverden

zoveel rookie quarterbacks de prestigieuze titel van starting quarterback in de NFL als in het huidige en vorige seizoen. Liefst 10 eerste­ of tweedejaars nemen dit najaar plaats under center, of liever nog in de shotgun, om de offense van hun NFL team aan te voeren.

Hoe een combinatie van rule changes, een sublieme foot­ ballopleiding en eindeloos vertrouwen van NFL coaches en offensive coördinators de invasie van jonge quarterbacks mogelijk maakt.

Het is de grootste

paradox in foot­ ball. Terwijl de NFL in rap tempo veranderd in een passing league bij uitstek en het leven van de quarterback daardoor per definitie exponentieel in complexiteit toeneemt zijn het de jonge, onervaren quarterbacks die en masse de startersposities in de League veroveren. Vorig jaar was Cam Newton de grote roerganger van een rookieklas, verder bestaande uit Andy Dalton, Blaine Gabbert, Christian Ponder en Jake Locker, die vrijwel direct de prestigieuze titel van ‘starting quarterback’ overnam. Dit jaar is de invasie van de ‘rooks’ zo mogelijk nog omvangrijker dankzij startersplekken voor Andrew Luck, Robert Griffin III, Russell Wilson, Ryan Tannehill en Brandon Weeden. Wat is er gebeurd met de traditionele overtuiging dat een jonge quarterback minimaal een paar jaar in de luwte van een ervaren rot moet doorbrengen om het vak te leren? Waar komt al dat talent vandaan? En hoe slagen al die jonkies erin zich zo overtuigend te handhaven op het allerhoogste niveau?

Rule changes

Een belangrijke reden voor het gemak waarmee jonge quarterbacks zich de laatste jaren een plek verwerven in de NFL staat eigenlijk helemaal los van de unieke kwaliteiten van deze jonkies. Het zijn de rule changes die de NFL vanaf eind jaren zeventig invoerde ter bescherming van de quarterback ‘inside the pocket’ en van ‘down field’ receivers, die het leven van defenses (en cornerbacks in het bijzonder) bijna onmogelijk maakt.

Waar de cornerback vroeger een vrijbrief had om de receiver af te stoppen, met of zonder bal, is fysiek contact tussen de corner en de receiver in de moderne NFL vrijwel uit den bozen. Dat heeft ertoe geleid dat alleen de uniek getalenteerde cornerbacks, de Darrell Revis’ses en Nnamdi Asomugha’s van deze wereld, nog in staat zijn een receiver 1 op 1 uit te schakelen.

Ook defensive linemen en

linebackers moeten tegenwoordig op hun tellen passen daar een penalty voor ‘roughing the quarterback’ snel op de loer ligt.

Deze maatregelen, zowel gericht op het aantrekkelijker maken van het spel als het beschermen van aanvallende spelers, hebben ertoe geleid dat het voor de quarterback een stuk makkelijker is geworden zijn receivers te vinden voor completions. Er is simpelweg meer ruimte en tijd ontstaan voor de quarterback en zijn receivers om hun werk te doen. Dat komt het spektakel in de NFL ten goede en maakt het ook relatief eenvoudiger voor jonge quarterbacks om te wennen aan de snelheid van football op het allerhoogste niveau.

CAM NEWTON Newton verbaasde vorig seizoen de wereld met een debuutjaar zoals dat nog nooit vertoond is door rookie quarterbacks: een passer rating van 84,5 bij 4051 passing yards en 14 rushing touchdowns. NFL fans die nooit een cent om de Carolina Panthers gaven stemden speciaal af op het team, enkel en alleen om de bijna onmenselijke atletische vermogens van Cam Newton en zijn bulldozerframe (1.96m, 113 kg) live in actie te zien. Een groter compliment bestaat niet.

ANDY DALTON Andy the Red Rifle Dalton droeg vorig jaar met collega rookie, wide receiver AJ Green de volledige Bengals offense en reikte zelfs tot aan de playoffs. Of Dalton dat kunstje dit jaar kan herhalen is twijfelachtig. De sophomore slump lonkt en er zijn kenners die zich afvragen of Dalton niet al zowat tegen het plafond van zijn mogelijkheden zit.

BLAINE GABBERT Onbetwist de slechtste startende quarterback in de NFL van vorig jaar, Gabbert is het prototype van de rookie QB die juist niet klaar was om direct te starten. Bij gebrek aan beter in Jacksonville gebeurde dat toch, met als gevolg dat iedereen zich nu afvraagt of de veelgeplaagde Jaguars hun top 10 draft pick en twee jaar van hun quarterbackpositie hebben verkwanseld.

CHRISTIAN PONDER Werd door de Vikings voor de leeuwen gegooid toen veteraan Donovan McNabb zwaar over the hill bleek en toonde slechts bij vlagen zijn potentieel. Net als voor Gabbert is het bij Ponder zeer de vraag of hij nu echt een NFL franchise quarterback is of niet meer dan een career backup.

JAKE LOCKER Locker was vrijwel het volledige vorige seizoen de backup quarterback achter de ervaren Matt Hasselbeck maar maakte evengoed menig minuut en is inmiddels tot starter benoemd.

Heeft veelbelovende dingen laten zien maar is vooralsnog een vraagteken.

Quarterback University

Die rule changes verklaren echter niet overtuigend waarom de jonge quarterbacks de voorkeur krijgen boven hun iets oudere, meer ervaren equivalenten. Een quarterback met enkele jaren ervaring zou op zijn minst evenveel moeten profiteren van de toename in tijd en ruimte die hem door de ‘QB­friendly rule changes’ wordt geboden als een jonge quarterback. Nee, de reden dat NFL teams de belangrijkste positie op het veld steeds meer durven toevertrouwen aan onervaren quarterbacks heeft vooral te maken met de opleiding die deze spelers van jongs af aan hebben genoten.

Van ‘Little League’ tot college, overal

heeft de passing offense zijn intrede gedaan en het gedachtegoed over hoe aanvallend football te spelen veranderd. De rookies van vandaag de dag zijn al op jonge leeftijd door hun teams uitverkoren als meest geschikt voor de positie van quarterback, op basis van de zeldzame combinatie van intelligentie en atletische vermogens, en hebben tien tot vijftien jaar doorgebracht in steeds complexer wordende aanvalsconcepten. Via professionele quarterback camps leerden zij alles wat er te leren viel over de positie van quarterback.

Binnen de pro style offenses van hun high

schools en colleges brachten de aspirant fran­ chise quarterbacks het geleerde in de praktijk en kreeg men alle tijd de eigen kwaliteiten aan te scherpen en uit te breiden. Moderne tech­ nologie stelde hen tenslotte al tijdens de puberteit in staat de meest complexe aanvals­ patronen en playbooks uit het hoofd te leren en toe te passen op het veld. Kortom, de quarter­backs die anno 2012 uit college komen en hun intrede doen in de NFL zijn beter voorbereid dan ooit op wat komen gaat op het allerhoogste niveau. Jonge quarterbacks zijn steeds meer een ‘finished product’ voor NFL teams, in plaats van een ‘project’ dat jaren nodig heeft om een ingewikkeld kunstje te leren.

ANDREW LUCK Het grootste quarterback足 talent sinds John Elway.

Misschien wel de meest NFL足 ready quarterback die ooit gedraft werd. Bracht de Colts ertoe Peyton Manning voor niets op de waiver wire te plaatsen ten faveure van zijn immense talent. Wat valt er nog meer te zeggen? Andrew Luck wordt een hele grote.

ROBERT GRIFFIN III Zelden was de hype over een rookie quarterback groter dan bij RGIII. Aangekondigd als Cam Newton 2.0 met een bete足 re passing arm en de meest complete erfgenaam van superatletische quarterbacks als Daunte Culpepper en Michael Vick, heeft Griffin de stad Washington nu al aan zijn voeten. Alles wat hem nog rest is bevestigen op het veld.

RUSSELL WILSON De grootste verrassing van het rookie corps dit jaar. Werd pas in de derde ronde gedraft vanwege zijn kleine postuur maar de vergelijkingen met Drew Brees drongen zich al snel op. Zeker toen Wilson de voor veel geld binnengehaalde Matt Flynn naar het tweede plan verwees. Kan wel eens het ontbrekende puzzelstukje zijn in Seattle.

RYAN TANNEHILL Speelde slechts 19 wedstrijden als startende quarterback voor Texas A&M maar werd tot ieders verbazing toch benoemd tot starter door de Miami Dolphins. Is daar allesbehalve klaar voor, waarmee een catastrofe in de maak lijkt.

BRANDON WEEDEN Een 28足jarige rookie quarterback moet de quarterbackpositie van de Clevenland Browns gaan redden. Dat wordt voor Weeden nog een hele klus. Is niet overmatig getalenteerd en blijft ver verwijderd van het niveau Luck en Griffin.

Wittebroodsjaar

Zelfs wanneer rookie quarterbacks uitstekend voorbereid zijn op hun entree in de NFL, dan nog is de stap van college naar de profs groter dan menig talent direct kan behappen. De manier waarop NFL teams omgaan met dat gegeven verraad het grote vertrouwen dat men heeft in de kunde van hun jonge aanvalsleiders. Head coaches en offensive coördinators tonen een enorme bereidwilligheid om hun offense aan te passen op hun onervaren quarterback. De eerste twee wedstrijden van Cam Newton vorig jaar waren verreweg de beste van zijn seizoen, terwijl het juist (en nogmaals) zijn eerste twee NFL wedstrijden waren en hij bovendien een zeer gemankeerde voorbereiding had gehad op dat debuut vanwege de lockout.

Dat deerde Newton niet omdat Panthers head coach Ron Rivera gebruik maakte van waar Newton goed in was (het uitvoe­ ren van rushing plays voor Newton zelf en het vinden van receiver Steve Smith op de ‘go route’) en vooral van waar Newton ervaring mee had (de aanvalsconcepten die Newton uitvoerde bij Auburn Univer­ sity). Precies hetzelfde kunstje werd in het eerste speelweekend van dit seizoen toegepast door Washington Redskins

offensive coördinator Kyle Shanahan voor zijn rookie quarterback Robert Griffin III. Diverse aanvallende plays waren direct afkomstig uit het Baylor University playbook waar RGIII zo gewend aan was geraakt. En waarom ook niet? Wanneer je quarterback alle ‘tools’ heeft om te slagen op het hoogste niveau, waarom zou je hem dan niet direct de sleutels tot je offense overdragen?

It’s gonna rain Andrew Luck’s

Het mooie aan deze ontwikkelingen in quarterbackland is dat we pas het topje van de ijsberg zien. De golf van jonge startende quarterbacks zal de komende jaren alleen maar aanzwellen. De opleiding en scholing van quarterbacks is volop in ontwikkeling en verbeterd met de dag. Ondertussen doet de NFL er alles aan om de veiligheid van spelers verder te garanderen en te voorkomen dat de ‘hersenschudding problematiek’ dusdanig uit de hand loopt dat het football zelf er door in gevaar wordt gebracht. De passing offense effectief verdedigen wordt daardoor steeds meer een illusie. Een perfect storm kortom, voor de volgende generatie jonge quarterbacks. Een storm die het Andrew Luck’s zal laten regenen. •

Back to the Future

Met dank aan de tips van mijn vrienden van SportAmerika schafte ik

afgelopen week de gratis NFL Gamepass aan. Ik moest het allemaal even uitvogelen en omdat in principe niks in de leven voor niets is, kon ik maar moeilijk geloven dat ik via deze Gamepass alle wedstrijden op een legale manier live en zonder te betalen zou kunnen bekijken. Maar na wat gepruts lukte het inderdaad! En raad eens? Ik werd er doodongelukkig van.

Het begon allemaal die eerste zondagavond toen ik dus ineens in staat was om via de Gamepass App alles te zien. Maar waar moet je dan in godsnaam beginnen? De laatste dertig minuten voordat de wedstrijden begonnen speelde er zich in mijn huiskamer een waar pandemonium af.

Geschuif met tafels, computers, telefoons. Bier en chips laat ik voor het gemak maar even buiten beschouwing.

Het eerste gedeelte was vrij eenvoudig. Op de TV zette ik gewoon

ESPN America op, om zo naar de Redskins tegen de Saints te kijken. Op mijn laptop zou dan vervolgens Michael Vick de hoofdrolspeler zijn, ik kijk immers graag naar de Eagles. Op het derde apparaat, mijn geliefde iPhone, zou dan de Redzone uitzending van nfl.com draaien. Ik noem die show altijd voor het gemak de ´NOS Langs de Lijn´ van de NFL maar dan op televisie. Als er ergens wat aan de hand is, schakelen zij er direct naartoe.

En zo geschiedde. Om zeven uur, nadat ik mijn vrouw een uitbrander had gegeven omdat ze het nodig vond om mij een minuut voor de kickoff te roepen om de was op te hangen, mocht het van mij helemaal losgaan.

Wie maakt mij nog wat?

Ik hield het nog geen kwartier vol. Het gaat gewoon niet. In een wedstrijd getrokken worden als je dat duel niet met volle concentratie en aandacht volgt, is echt simpelweg onmogelijk. Toen ik naar de Eagles keek, gooide RG3 zijn eerste touchdown. De tweede interceptie van Vick miste ik vanwege een fieldgoal op NFL Redzone en ik had al helemaal niet meer door waar het nu eigenlijk echt spannend was. Met de seconde werd ik chagrijniger. Uit een ooghoek zag ik mijn vrouw gniffelen.

Jaloers keek ik haar aan. Wat is het leven toch simpel als er maar één Boer Zoekt Vrouw is.

Aan het einde van de avond had ik hoofdpijn en daadwerkelijk geen

flauw benul over wat nu de belangrijkste ontdekking van deze speelronde was geweest. Geprikkeld flikkerde ik mijn iPhone in de hoek, klapte met een dreun mijn laptop dicht en smeet mijn zak chips naar de televisie.

Het zal anderen wellicht gemakkelijk afgaan, maar ik doe het niet meer.

Het is naar mijn mening gekkenwerk, al die duels volgen. Dus heb ik een nieuw plan bedacht. Ik kies de wedstrijd die ik echt wil volgen en als daar de spanning uit is, kijk ik via de Gamepass naar een stadion waar het nog echt close is. Briljant idee nietwaar? En daarna ga ik naar cassette­ bandjes luisteren op mijn walkman. Vroeger was immers alles beter. •

De Jacksonville Jaguars hebben het erg

zwaar in het noorden van Florida. Ze zijn pas in 1995 toegetreden tot de NFL als expansion team, samen met de Carolina Panthers. Sindsdien worstelen ze om een grote schare fans achter zich te krijgen. In Florida is men wel net zo gek van American football als de rest van het land, maar het is voornamelijk college football dat de harten sneller doet kloppen. Waar de Florida Gators om de hoek in Gainsville iedere wedstrijd voor een uitverkocht huis spelen hebben de Jaguars de grootste moeite om publiek naar het stadion te lokken.

Dat er binnen de staatsgrenzen met de Tampa Bay Buccaneers en de Miami Dolphins al twee oudere en succesvollere NFL franchises actief zijn helpt natuurlijk ook niet bij het aanboren van nieuwe fans.

Men gaat in Jacksonville tegenwoordig al zo ver dat hele secties van het stadion tijdens wedstrijden worden afgedekt om zo de stadioncapaciteit omlaag te brengen en op die manier onder de blackout regels van de NFL uit te komen.

Het gebrek aan publieke belangstelling

wedstrijden tegenover zeven nederlagen.

De play­offs heeft hij nog nooit gehaald.

Of dat dit jaar met de matige spelersgroep van de Jaguars wel gaat lukken lijkt niet waarschijnlijk.

Allesbehalve positief

De voorbereidingen op het huidige seizoen verliepen allesbehalve positief voor de toch al zo geplaagde franchise uit het noorden van Florida. Running back en sterspeler Maurice Jones­Drew weigerde zich te melden voor de trainingen om zodoende met deze holdout betere contract­ voorwaarden af te dwingen. ‘MJD’ was voorgaand seizoen met ruim 1600 yards de rushing leader in de NFL en vond dat hij recht had op meer dan de 31 miljoen dollar die zijn huidige vijfjarige contract waar is.

De Jaguars gaven echter niet toe en na 38 dagen beëindigde Jones­Drew zijn holdout.

De kans dat hij in de twee jaren die er nog resteren op zijn lopende contract nog een salarisverhoging weet af te dwingen zijn niet zo groot.

Om dit voor elkaar te krijgen zal MJD

in 2012 minimaal in de buurt moeten komen van zijn prestatie van 2011 zorgt ook voor financiele problemen. Van en het verleden heeft uitgewezen geen team wordt er zo weinig merchandise dat dat na een holdout bijna onmo­ verkocht als van de Jaguars en slechts 0,4 gelijk is. Voor een running back procent van de NFL­fans zegt de Jags als die na een goed seizoen de favoriete team te hebben. De sportieve voorbereiding met het team prestaties zitten ook niet mee. In de eerste heeft gemist is het enorm lastig vijf jaar na toetreding tot de NFL werden om de prestaties van het voor­ de play­offs nog wel vier keer gehaald, met gaande seizoen te evenaren, als hoogtepunt de AFC Championship laat staan te overtreffen. Dit Game in 1999 die werd verloren van de werd vorig jaar door Chris Tennessee Titans. In de laatste twaalf Johnson van de Tennessee werden de play­offs slechts twee keer Titans nog maar eens onder­ gehaald en beide keren werden ze door de schreven. Na een goed seizoen New England Patriots naar huis gestuurd. eiste Johnson een beter contract en wilde dit met een holdout bereiken. De Mike Mularkey Titans gaven hem wel het gewenste contract, maar zijn prestatie bleven ver Sinds dit seizoen staan de Jaguars onder achter bij die uit 2010. leiding van coach Mike Mularkey.

Mularkey, die eerder al twee jaar, in 2004 Gearresteerd en 2005, hoofdcoach was bij de Buffalo Bills verliet eind vorig seizoen de Atlanta De holdout van de sterspeler was echter Falcons, waar hij offensive coordinator niet het enige probleem van de Jaguars was. Met coach Mularkey aan het roer in de aanloop naar het huidige hadden de Bills hun laatste winning seizoen. In de draft van 2012 season. In het debuutseizoen van pikten de Jaguars met Mularkey wonnen de Bills negen

Blaine Gabbert

De aanval van de Jaguars

staat onder aanvoering van quarterback Blaine Gabbert.

In 2011 werd hij met de tiende overall pick gedraft door de Jags. Zijn eerste seizoen was weinig succesvol. Gabbert werd maar liefst 40 keer gesacked en met veertien stuks had geen quarterback zoveel fumbles. Ook als hij de bal wel wist te passen was dat slechts de helft van de pogingen met succes. Zijn completion percentage van 50,8 procent was het op één na slechtste in de league. Alleen Tim Tebow was met 46,5 procent nog minder nauwkeurig.

Dit jaar lijkt Gabbert te

zijn gegroeid in zijn rol under center en in de eerste wedstrijd van 2012, tegen de Minnesota Vikings, gooide hij voor 260 yards en twee touchdowns. Met een quarterback rating van 96.1 was dit ook direct de beste wedstrijd uit zijn nog korte NFL­carrière. Als hij de stijgende lijn vast kan houden is zijn rol bij de Jaguars voorlopig nog niet uitgespeeld.

de vijfde overall pick wide receiver Justin Blackmon op. Hoewel het talent van Blackmon overduidelijk aanwezig is, is het nog maar de vraag of Blackmon zal slagen in de NFL. Al in 2010, toen Blackmon nog uitkwam voor de Oklahoma State University Cowboys werd hij eens gearresteerd voor het rijden onder invloed. Destijds werd hij door de coaching staff van de Oklahoma State geschorst voor één wedstrijd.

een andere stad om zodoende een grotere markt aan te boren. De plannen van de Los Angeles om een groot American footballstadion te willen bouwen om daarmee weer een NFL­franchise binnen de stadsgrenzen te krijgen versterken de geruchten alleen maar. De NFL heeft al aangegeven vast te willen houden aan het huidige aantal van 32 teams, dus zal Los Angeles de thuisbasis van een bestaande NFL franchise moeten worden.

de Jacksonville Jaguars werd Blackmon wederom gearresteerd voor hetzelfde vergrijp. Op dat moment was zijn rookie­ contract met de Jaguars nog niet eens getekend de situatie bemoeilijkte de contractonderhandelingen nogal, niet in de laatste plaats omdat het er alle schijn van had dat Blackmon zijn NFL­carrière zou beginnen met een schorsing.

Uiteindelijk kwamen Blackmon en de Jaguars er toch uit en was Blackmon de laatste speler uit de eerste ronde van de draft die een contract tekende.

Los Angeles is echter niet het meest voor de hand liggende scenario. De St. Louis Rams zouden ook verhuisplannen hebben en dat team heeft al eens in Los Angeles gespeeld. Een terugkeer van de Rams naar Los Angeles lijkt dan ook het meest waarschijnlijk. Dit maakt dan de weg vrij voor Kahn om zijn Jaguars naar St. Louis te verhuizen. Het feit dat Kahn in 2010, voor hij eigenaar werd van de Jags, al probeerde de Rams over te nemen maakt deze move nog aannemelijker.

Voorafgaand aan het trainingskamp van Een verhuizing van Jacksonville naar

Relocation

Al deze ontwikkelingen zijn natuurlijk koren op de molen voor de voorstanders van een relocation. Het is een publiek geheim dat eigenaar Shahid Kahn de franchise wel zou willen verhuizen naar

Wat er de komende jaren ook zal gebeuren, de kans dat Jacksonville binnen afzienbare tijd haar professionele footballteam gaat verliezen is levensgroot aanwezig. De stad en haar inwoners lijken een franchise niet te kunnen geven wat nodig is om levensvatbaar te zijn in de hedendaagse NFL. •

Eigenaar Shahid Kahn, self­made miljardair De eigenaar van de Jacksonville Jaguars,

Shahid Kahn, is een self made miljardair. Als zestienjarige jongen verhuisde Kahn van zijn geboortestad Lahore in Pakistan naar de Verenigde Staten om aan de Universiteit van Illinois in Urbana­Champaign te gaan stu­ deren. Tijdens zijn studie werkte hij bij Flex­ N­Gate, een fabrikant van auto­onderdelen.

Inmiddels is hij eigenaar van het bedrijf en onder zijn leiding groeide het uit tot een onderneming met duizenden werknemers en een omzet van drie miljard dollar. In 2010 ondernam Kahn zijn eerste poging eigenaar te worden van een NFL­franchise. Hij probeerde de St. Louis Rams over te nemen maar uiteindelijk werd zijn bod afgewezen en werd Stan Kroenke de nieuwe eigenaar. Anderhalf jaar later, november 2011, was hij wel succes­ vol en werd hij de nieuwe eigenaar van de Jacksonville Jaguars.

De Rays zijn een franchise als geen andere in baseball. Ze spelen in veruit de zwaarste divisie in de Major Leagues en moeten het doen met een payroll die ongeveer gelijk is aan het salaris van Derek Jeter, Alex Rodriguez en CC Sabathia bij elkaar.

Daarnaast spelen de Rays in een veredelde tipi als stadion, waa bijna geen hond op afkomt. De enige momenten wanneer Tropicana Field gevuld is, is als de New York Yankees of Boston Red Sox een bezoekje brengen aan St. Petersburg of deze tijd van beslissingen voor de play­offs is aangebroken. En zelfs dan zijn er vlak voor de wedstrijd nog genoeg kaartjes beschikbaar.

De Tampa Bay Rays zijn niet populair, maar

zijn toch geliefd onder baseball fans door hun underdog positie en de kracht om ondanks de lage payroll toch de afgelopen jaren met 'n heel sterk team op de proppen te komen.

Maddon’s crew

De meeste complimenten gaan uit naar general manager Andrew Friedman en manager Joe Maddon. Maddon, die de job als skipper van de Rays na het 2005 seizoen accepteerde, wordt gezien als de beste manager van de MLB. De voormalig catcher, die nooit het single­A niveau ontsteeg bij de Los Angeles Angels, was de Manager of the Year in 2008 en 2011 en lijkt altijd het beste uit zijn spelers te halen.

Zo bracht hij de beroemde 'shift'

voor linkshandige slagmannen tot een heel nieuw niveau en verandert hij de verdedigende opstelling bij bijna elke nieuwe slagman. Geen wonder dat de Rays één van de beste verdedigingen hebben in de Majors: Maddon maakt als geen ander gebruik van moderne statistieken en beeld­ materiaal om zijn verdedigers goed voor te bereiden. Ook is Maddon niet bang om rookies vertrouwen te geven en elk jaar opnieuw te verjongen. O ja, Maddon is ook nog eens de zwager van John Madden, de legendarische NFL head coach.

De core van de Rays bestaat al jaren uit sterke startende werpers en, zoals eerder gezegd, een solide

De Record Breaking Payroll van de Rays

De Rays werken dit jaar met hun grootste payroll tot nu toe in het korte bestaan van de franchise. Werd er in 2003 nog een schamele 19,6 miljoen dollar uitgegeven aan salarissen, dit seizoen wordt er 63,6 miljoen uitgekeerd aan spelers van de Rays. Wie zijn de best betaalde Rays?

Grootverdiener bij de Rays is startende werper James Shields, die dit jaar 7,5 miljoen dollar mag bijschrijven op zijn bankrekening.

De rechtshandige werper werd door de Devil Rays in de zestiende ronde van de 2000 draft gekozen en beleefde vorig jaar zijn beste seizoen toen hij derde eindigde in de Cy Young Award­stemming dankzij zestien wins, een ERA van 2.82 en een Major League leidende elf complete wedstrijden en drie shutouts, die hem pardoes de bijnaam 'Complete Game Shields' opleverden, nadat hij eerder in zijn carrière beter bekend stond als 'Big Game Shields.'

Vlak achter Shields staat eerste honkman Carlos Pena, die na een

jaartje bij de Chicago Cubs in het off­season terugkeerde bij de Rays voor 7,25 miljoen dollar. De slugger was jarenlang een journeyman en versleet vier teams voordat hij in 2007 in Tampa Bay terecht­ kwam. Daar leefde hij op: hij sloeg in zijn eerste seizoen 46 en een jaar later 31 homeruns. Dat leverde hem twee top­10­plaatsen in de stemming voor MVP op. Dit seizoen slaat hij een schamele .192 met zeventien homeruns en is hij zijn geld amper waard.

B.J. Upton staat voor zeven miljoen dollar op de payroll. De center fielder, broer van Arizona Diamondbacks­outfielder Justin Upton, is een free agent na dit seizoen. De tweede overall pick van de 2002 MLB Draft is met een aardig seizoen bezig. Zijn 22 homeruns en dertig gestolen honken leiden de Rays dit seizoen.

Eén van de weinige free agents die het afgelopen

off­season naar St. Petersburg kwam, was DH Luke Scott. De linkshandige slagman, die voor dit seizoen voor de Baltimore Orioles uitkwam, verdient dit jaar vijf miljoen dollar. Van de 143 wedstrijden die de Rays dit seizoen speelden, kwam Scott echter slechts 81 keer in actie. Hij miste grote delen van juni en augustus door blessures. Momenteel is hij weer fit.

Ben Zobrist is de super­utilityman van de Rays.

Veelzijdiger dan Zobrist kom je ze niet tegen. De switch­hitter speelt in zijn carrière in Tampa regelmatig als, hou je goed vast, eerste, tweede en derde honkman, korte stop, linksvelder, midvelder en rechtsvelder. Dit seizoen houdt hij het vooral bij het tweede honk, de korte stop en het rechtsveld. Hij werd oorspronkelijk door de Houston Astros gedraft en verdient dit seizoen 4,6 miljoen dollar.

verdediging. De slagploeg is redelijk gemiddeld, maar heeft met Ben Zobrist, B.J. Upton en de vaak geblesseerde Evan Longoria wel spelers in huis, die het een tegenstander erg moeilijk kunnen maken.

Maar de werpstaf is de 'bread and butter' van de Rays. Startende werpers James Shields en David Price vormen één van de beste en jongste one­two punches in de Major Leagues. Was het vorig seizoen Shields de pitcher van het kaliber Cy Young Award, dit jaar is dat Price.

periode die de New York Yankees de afgelopen maanden doormaken. Net als in de vorige jaren hangen de Rays er tot en met het einde van het seizoen aan, om zo eventueel in het laatste weekend toe te slaan. Vorige week hadden de Rays een ideale uitgangspositie: ze stonden slechts één wedstrijd van de Yankees en de Orioles terwijl die twee een four­game series hadden in Camden Yards.

De Rays wisten geen terrein te winnen

en kregen vervolgens vorige week in Baltimore klop van de O's. De verbazingwekkende Orioles wonnen alledrie de wedstrijden in de series en dat zorgde ervoor dat de Rays even pas op de plaats moesten maken, mede omdat de New York Yankees twee wedstrijden in Fenway Park tegen de Red Sox pakten.

Met nog negentien wedstrijden te gaan en, op het moment van schrijven, een achterstand van drie wedstrijden valt er nog veel te halen voor de Rays. Zo spelen ze nog zes keer tegen de Red Sox en moeten ze thuis nog drie keer tegen de Blue Jays. En ook de laatste zeven wedstrijden zijn interessant: vier keer in e lefty heeft achttien overwinningen en Chicago tegen de White Sox en drie een binnengeslagen puntengemiddelde wedstrijden thuis tegen directe concurrent van 2.54, waarmee hij de Major Leagues de Orioles om het jaar af te sluiten. leidt. Indrukwekkend, al heeft hij wel twintig innings minder geworpen dan nummer één Cy Young Award­kandidaat Justin Verlander.

D

Price en Shields zijn niet de enigen die het goed doen voor de Rays. De andere star­ tende werpers, Matt Moore, Jeremy Hellick­ son en Alex Cobb, zijn niet alleen bovenge­ middeld, maar ook nog eens heel jong.

Moore en Cobb zijn rookies van 23 en 25 jaar en Hellickson zit in zijn tweede volledige seizoen en is 25. De homegrown werpers kunnen nog lang voor de Rays in actie komen en ook Price is nog een paar jaar verwijderd van free agency. De Rays hebben na dit jaar nog opties voor twee jaar voor Shields, dus o spectaculair als vorig jaar (zie het de huidige rotation zou in theorie tot en met artikel over September Upsets elders in 2014 in stand kunnen blijven. dit magazine) zal het waarschijnlijk niet worden, maar dat de Rays meedoen staat Contenders buiten kijf. It ain't over 'till it's over, luidt de beroemde uitspraak van Hall of Famer De Rays zijn ook dit jaar weer volop in Yogi Berra en dat lijkt extreem van contention, mede dankzij de slechte toepassing te zijn op Maddons Rays. •

Z

Weekly RoundUp

Derek Jeter passeerde afge­

lopen vrijdag Willie Mays op de all­time hits lijst. De korte stop van de Yankees heeft nu 3284 honkslagen in zijn carrière en staat nu tiende • Het is alweer een tijdje geleden dat we van hem hebben gehoord, maar Brandon Webb wil weer eens een comeback maken. De NL Cy Young Award­winnaar van 2006 maakte zijn laatste start op Opening Day 2009. In 2007 en 2008 werd hij tot de op één­na­beste werper van de National League verkozen. • De Pittsburgh Pirates bevinden zich in een vrije val. De Buccos werden vorige week door de Chicago Cubs en de Cincinnati Reds gesweept.

Een wild­card plek is echter nog wel binnen bereik • De Baltimore Orioles blijven maar winnen. Vorige week wisten de O's de Tampa Bay Rays te sweepen en wonnen ze twee van de vier duels tegen de Yankees in Camden Yards • In de NL lijken de Washington Nationals, Cincin­ nati Reds en San Francisco Giants er met de divisies van­ door te gaan. In de AL heeft geen divisieleider een voor­ sprong van meer dan drie duels.

McCarthy lijkt okay na kopbal

Oakland Athletics werper

McCarthy kreeg twee weken geleden de schrik van zijn leven toen een harde bal van Angels’ Erick Aybar tegen zijn hoofd werd geslagen.

McCarthy zat vervolgens een paar minuten op de werpheuvel, alvorens hij naar

de dugout liep. De uiteindelijk diagnose? Bloeding, hersen­ schudding en een schedel­ breuk. McCarthy heeft een twee uur durende operatie ondergaan om de druk van zijn hoofd te halen.

Inmiddels gaat het weer goed

met McCarthy, al zal hij dit jaar niet meer voor de A's in actie komen. Voor een wedstrijd afgelopen weekend tegen de Baltimore Orioles was de wer­ per alweer aan het grappen en grollen. Naar verluidt was hij een kruiswoord aan het doen en vulde hij de letters expres ver­ keerd om in, om zijn trainers te laten denken dat alles toch niet zo goed ging met hem.

SportAmerika.nl ging hij in op zijn eerste MLB wedstrijd van het seizoen: “Het ging lekker, maar het was inderdaad een ongelukkige outing, die ook de andere kant op had kunnen vallen. Maar goed, that’s baseball. Ik had het natuurlijk graag de andere kan op zien gaan. Ik kijk er met een goed gevoel op terug, omdat ik, ondanks wat lastige situaties, wel goed uit die inning kwam.

Dat is voor mezelf een teken dat ik gegroeid ben.”

Ook over de andere

Nederlanders in de MLB is hij heel enthousiast: “Roger Bernadina doet het geweldig, het is echt heel knap wat hij doet en presteert. Juist in zijn positie is het niet makkelijk als je niet iedere wedstrijd speelt en dan erin moet komen, maar hij vult die rol echt uitstekend in. Met Pedro Strop heb ik vorig jaar gespeeld en het verbaast mij niks dat hij nu één van de sterkste schakels is in de Orioles bullpen.”

VDH in hoofd­ macht Pirates

Het is niet de eerste keer dit seizoen: de Nederlander Rick van den Hurk is opgeroepen voor de hoofdmacht van zijn MLB­team. De Pittsburgh Pirates haalden hem erbij, vlak nadat de werper bij zijn triple­A team Indianapolis Indians was aangewezen tot MVP. In zijn debuut voor de Buccos tegen de Cincinnati Reds kreeg Van den Hurk meteen een loss om zijn oren, al wist hij wel 2010 NL MVP Joey Votto met een fastball drie slag te geven.

In de rubriek 'Bellen met...' op

En Rangers­sensatie Jurickson Profar? “Hem ken ik persoon­ lijk niet, maar hij heeft natuur­ lijk een geweldige start. De afgelopen dagen speelde ik zelf in Cincinnati tegen Didi Gre­ gorius. Ik heb nu met eigen ogen kunnen zien dat hij 'n hele grote speler gaat worden.” •

De historie van de MLB zit vol met

onwaarschijnlijke inhaalraces, late season collapses en spannende ontknopingen.

Het spectaculaire slot van het vorige reguliere seizoen zullen de meesten zich nog wel herinneren, maar ook de andere comebacks en ineenstortingen zijn om verschillende redenen memorabel.

1914 – De ‘Miracle Braves’

Strikt genomen is dit geen september come­ back, maar bijna honderd jaar geleden zorgden de Boston Braves voor de grootste single season turnaround in de geschie­ denis van de Major Leagues. Om te zeggen dat de Braves, die al een decennium lang bijna elk jaar honderd wedstrijden verloren, wederom slecht aan het seizoen begonnen is een understatement. De ploeg uit Boston wist van de eerste 22 wedstrijden er slechts vier te winnen en stond op 4 juli met een 26­40 record vijftien wedstrijden achter op de New York Giants.

to first’ in de National League. Doordat de Braves van de laatste 48 wedstrijden er 34 wisten te winnen, wonnen zij de pennant in de National League met een voorsprong van tien en een halve wedstrijd op de Giants. In de World Series waren de Philadelphia Athletics de tegenstander, de A’s werden gesweept in vier wedstrijden en zo verdiende de World Series winnaar van 1914 de naam ‘Miracle Braves’.

1951 – ‘The Shot Heard Round the World’

Eén van de meest memorabele momenten in de geschiedenis van de MLB maakte onder­ deel uit van een gedenkwaardige comeback.

De New York Giants stonden halverwege augustus dertien wedstrijden achter op hun grote rivaal, de Brooklyn Dodgers. Maar door 37 van hun laatste 44 wedstrijden te winnen, met onder meer een reeks van zestien wedstrijden op rij, wisten de Giants een best­of­threeserie af te dwingen met de Dodgers om de winst in de National League.

De Giants wonnen de eerste wedstrijd

met 3­1, maar verloren de tweede met 10­ 0. De derde wedstrijd, gespeeld in de Polo Grounds, thuishaven van de Giants, is een echte klassieker.

In hun laatste at­bat stonden de Giants 4­1 achter, maar ze wisten terug te komen tot 4­2. Met twee man op de honken en één uit kwam third baseman Bobby Thomson aan slag. De (toen nog) onbekende jongeling anaf die dag begonnen de Braves met 'n Willie Mays was on­ ongelooflijke inhaalrace. De Braves kregen deck en dus verwachtte de winning spirit te pakken en wonnen 34 iedereen opzettelijk vier van de volgende 44 wedstrijden. Door deze wijd, maar Dodgers uitstekende periode ging Boston van ‘worst pitcher Ralph Branca besloot anders.

V

Zijn eerste pitch op Thomson was een

strike, en met zijn tweede pitch probeerde Branca door hoog en aan de binnenkant te gooien Thomson te intimideren. De woorden van Giants announcer Russ Hodges beschrijven het beste wat er vervolgens gebeurde: There's a long drive… it's gonna be… I believe… the Giants win the pennant! The Giants win the pennant! The Giants win the pennant!

The Giants win the pennant! I don't believe it. The Giants win the pennant!

De Giants verloren de World Series van de Yankees, maar hun inhaalrace en de game­winning homerun van Thomson zullen altijd voortleven.

1964 – ‘The Phold’

De Philadelphia Phillies beleefden een prima seizoen in 1964 met als hoogtepunt de perfect game van pitcher Jim Bunning tegen de Mets. Bunning, zelf vader van zeven, gooide zijn perfect game op vaderdag 21 juni 1964 in Shea Stadium.

Met nog twaalf wedstrijden te gaan in het

reguliere seizoen hadden de Phillies een voorsprong van zes en een halve wedstrijd op zowel de St. Louis Cardinals als de Cincinnati Reds en leken zich op te kunnen maken voor de play­offs. Maar op 21 september in de thuiswedstrijd tegen de Reds begon het seizoen van de Phillies te ontrafelen. Chico Ruiz bezorgde de Reds een 1­0 overwinning door vanaf het derde honk de thuisplaat te stelen.

Het verlies tegen de Reds luidde voor de Phillies een reeks van tien verliespartijen op rij in. Tijdens deze losing streak leek manager Gene Mauch totaal de weg kwijt.

Hij liet de pitchers Jim Bunning en Chris Short zeven van de tien wedstrijden starten en gebruikte zijn closer Jack Baldschun niet meer omdat deze ‘angst in zijn ogen’ zou hebben. De Phillies wisten nog wel hun laatste twee wedstrijden te winnen, maar moesten de NL pennant aan de Cardinals laten. Diezelfde Cardinals bereikten uitein­ delijk de World Series en versloegen daarin de New York Yankees in zeven wedstrijden.

1969 – ‘Miracle Mets’

Het tweede ‘Miracle’ team uit dit lijstje, de 1969 New York Mets, heeft die status mede te danken aan een spectaculaire ineen­ storting van de Chicago Cubs. Halverwege augustus stonden de Cubs negen en een halve wedstrijd voor op de Mets. De Cubs verloren echter zeventien van hun laatste vijfentwintig wedstrijden en eindigde daarmee acht wedstrijden achter de Mets.

Begin september verloren de Cubs zelfs acht wedstrijden op rij, terwijl de Mets juist zeven keer op rij wonnen.

n zo was aan het begin van de cruciale Het meest opmerkelijke moment tijdens E duels in Boston de voorsprong van de Red de collapse van de Cubs en de gelijktijdige inhaalrace van de Mets kwam op 9 septem­ ber. Met nog maar een kleine voorsprong in de ranglijst, speelden de Cubs die dag in Shea Stadium de tweede wedstrijd van een two­game serie tegen de Mets. Toen Ron Santo halverwege de wedstrijd aan slag kwam werd er door enkele Mets fans plotseling een zwarte kat losgelaten in het stadion. De kat liep recht op Santo af, cirkelde om de third baseman van de Cubs heen, om vervolgens naar de dugout van Chicago te lopen, te stoppen, en naar de spelers op de bank te staren.

Sox op de Yankees nog maar vier. Pijnlijk genoeg voor Boston won New York alle vier de wedstrijden en noteerde bovendien maar liefst 42 runs. De teams stonden weer gelijk en de term ‘Boston Massacre’ was geboren.

Vanaf het begin van de serie tegen New York verloren de Red Sox veertien keer in zeventien wedstrijden en zagen daardoor de Yankees steeds verder afstand nemen.

Maar eind september herpakte Boston zich en won de laatste acht wedstrijden van het seizoen om zo een beslissings­ wedstrijd met de Yankees af te dwingen.

Het alles beslissende duel werd

gespeeld in Fenway Park. Mede door een three­run homerun van Bucky Dent ­in Boston vanaf die dag beter bekent als Bucky Bleepin’ Dent­ wonnen deYankees met 5­4. De overwinning stelde de Yankees in staat hun tweede World Series op rij te winnen en zorgde ervoor dat Sox fans nog tot 2004 moesten wachten om hun eerste World Series titel sinds 1918 te Of de zwarte kat er iets mee te maken had vieren. of niet zullen we nooit te weten komen, maar New York won daarna de wedstrijd en kwam terug tot op een halve wedstrijd 2011 – Het spectaculairste seizoenseinde ooit? van Chicago. De Mets, underdogs op het begin van het seizoen, eindigden acht Onwaarschijnlijk, ongelooflijk, spectacu­ wedstrijden voor de Cubs in de NL East lair, woorden die allemaal van toepassing en wonnen uiteindelijk de World Series zijn op het slotstuk van het reguliere sei­ door de Baltimore Orioles in vijf zoen van 2011. Op de laatste dag van het wedstrijden te verslaan. seizoen waren alle zes de divisiewinnaars 1978 – ‘The Boston Massacre’ al bekend, maar werden er nog vier duels gespeeld waarin beslist werd welke twee teams een wild card zouden verdienen.

De Boston Red Sox van 1978 leken lange tijd op weg naar de World Series. Boston iemand had er begin september reke­ begon het seizoen met een 51­21 record ning mee gehouden dat de Boston Red Sox en stond halverwege de maand juli veertien wedstrijden voor op de New York zouden moeten strijden om de American League wild card, zo groot was hun voor­ Yankees. Op 31 augustus, met een week sprong op zowel de New York Yankees en later een four­game serie tegen de Yankees voor de boeg, was die voorsprong de Tampa Bay Rays. Maar doordat Boston in de hele maand twintig wedstrijden nog maar zeven. Het belang van de serie tegen New York werd helemaal groot toen verloor, wonnen de Yankees de divisie en moesten Boston en Tampa op de laatste de Red Sox van hun volgende zeven dag strijden om een wild card. wedstrijden er vijf verloren.

N

In de laatste wedstrijd leidde Boston met 3­2 en was het één strike verwijderd van een overwinning op de Baltimore Orioles.

De Sox verloren de wedstrijd echter alsnog met 4­3, maar konden door verlies van de Rays alsnog de play­offs bereiken.

De Rays ontsnapten echter op miraculeuze wijze aan een nederlaag tegen de Yankees. Tampa Bay stond 7­0 achter, maar New York stond de Rays toe om terug te komen tot 7­7 en uiteindelijk zelfs in extra innings het duel met 8­7 te winnen.

In de National League stonden de Atlanta Braves op 6 september nog acht en een halve wedstrijd voor op de St. Louis Cardinals. Zelfs in de laatste week van het

seizoen had Atlanta nog een voorsprong van drie duels. De Braves verspeelden die voorsprong, maar konden met winst op de Philadelphia Phillies alsnog een beslissingsduel afdwingen. Het liep anders. Atlanta was in de negende inning slechts drie outs verwijderd van een plaats in de play offs, maar ze lieten de Phillies op gelijke hoogte komen om vervolgens in dertien innings te verliezen.

Het verlies van de Braves bezorgde St.

Louis een plaats in het postseason. De Cardinals maakten daar dankbaar gebruik van en bereikten zelfs de World Series. In een slopende reeks van zeven wedstrijden tegen de Texas Rangers maakte St. Louis vervolgens het sprookje compleet. •

Na de bizarre ontknoping van vorig jaar lijkt niks meer onmogelijk. En ook dit jaar

staan er weer de nodige teams dicht bij elkaar. In de American League is in elke divisie momenteel niet meer dan drie wedstrijden verschil tussen de teams. In de wild card staan dezelfde zes contenders binnen vijf wedstrijden van elkaar. In de National League zijn de verschillen in de divisional standings vrij groot, maar ook daar zijn er nog zeven teams die strijden om een wild card en tussen hen is het verschil slechts vijf duels.

De vanaf dit jaar ingevoerde veranderingen zouden dus wel eens voor extra spektakel kunnen zorgen. Met ingang van dit jaar zijn er, in plaats van één, namelijk in elke league twee wild cards beschikbaar. De wild card teams spelen vervolgens een beslissingsduel om te beslissen wie van hen doorgaat naar de Division Series. Door wijziging is niet alleen het belang van het winnen van de divisie vergroot, maar geeft ook meer teams langer de kans om te strijden voor een plek in het postseason.

Het lijkt onwaarschijnlijk dat het spectaculaire einde van vorig seizoen dit jaar geëvenaard zal worden, maar de race om de play­offs belooft in ieder geval weer zeer spannend te worden. En dus is er met nog twee weken te gaan in het seizoen ook dit jaar voldoende reden om er eens goed voor te gaan zitten, en natuurlijk #SportAm in de gaten te houden.

9/11

COLUMBUS, Ohio – In elk Amerikaans jaar is er één dag die anders

is dan alle andere dagen. De dag dat elke Amerikaan terugdenkt aan de dag dat alles veranderde.

Deze elfde 9/11 werd er in een leuk industriestadje temidden van het platte niets in Ohio gevoetbald. Met z’n allen als de Verenigde Staten zijnde tegen Jamaica, dat vier dagen ervoor het gore lef gehad had voor het eerst van Amerika te winnen en haar WK kwalificatie in gevaar te brengen.

Leander Schaerlaeckens is voetbalcolumnist voor FoxSports. com en schreef De Amerikaanse Sportdroom.

De dag voor de wedstrijd haalde Duitse bondscoach Jurgen Klinsmann, al veertien jaar inwoner van Californië, drie brandweermannen die er op die zonnige doch donkere ochtend in 2001 bij waren geweest voor de groep. Ze vertelden rustig van hun ervaringen voor een ademloze groep profvoetballers van Mexicaanse, Duitse, Filippijnse, Haïtiaanse en Nigeriaanse afkomst die zich bovenal Amerikaan voelen.

Dinsdag, de dag dat Amerika niet mocht verliezen, hing er rond het

simpele maar knusse stadion van de Columbus Crew een genoeglijke sfeer. Klinsmann had tijdens een persconferentie de overwinning gegarandeerd. En dat terwijl de Amerikanen tegen hetzelfde Jamaica in Kingston allerbelabbertst voor de dag waren gekomen in de met 2­1 verloren wedstrijd. De fanclub de American Outlaws, in grote getalen afgereisd en tijdens de tailgate het volkslied al zingend, waren er klaar voor. De stadionmedewerkers hadden voor alle 24.000 toeschouwers een Amerikaans vlaggetje. De spelers spraken van vertrouwen. Amerika was er klaar voor.

Toen de Amerikanen in hun horizontaal wit en rood gestreepte shirts – precies 13 banen, net als op de vlag – het veld opkwamen drong het lawaai tot op je botten door. En toen volgde de stilste minuut die je je van zoveel mensen voor kunt stellen. Je kon je buurman horen ademen. Totdat, met nog een paar seconden te gaan, één man temidden van de massa de stilte verbrak. “We love you, Americaaaaaaaaaa!!!!” krijste hij. Het gejuich dat zijn schreeuw beloonde was oorverbrijzelend.

Uiteraard speelde Amerika de sterren van de hemel. Zo hebben ze

nog nooit gevoetbal. Van de negende tot de elfde minuut vloog elke vlag in het stadion – groot of klein – en werd er U­S­A gescandeerd. En als dat alles overdreven en ordinair overkomt, was het als je erbij was ontegenzeggelijk ontroerend. Kippenvel en een traan voor een nieuw thuisland.

Dat de uitslag op 1­0 bleef steken flatteerde Jamaica, dat weggetikt was.

Het herrezen Amerika liet voor de elfde keer van zich horen.

oor de wedstrijden met de nationale Op de laatste dag van D selectie viel Norel ook op in het buiten­

zijn verblijf in Neder­ land maakt de 2,14 meter lange center een energieke in­ druk. Het is duide­ lijk dat het nade­ rende Spaanse avontuur met enthousiasme wordt ontvangen.

“Ik heb de voorgaande zeven jaar al in Spanje gespeeld, maar nu ik aan een nieuw avontuur ga beginnen is dat wel spannend. Zenu­ wen heb ik niet, abso­ luut niet. Ik heb er gewoon heel veel zin in.”

Op zeventienjarige leeftijd vertrok Norel naar Spanje. Een jaar daarvoor had hij nog vrij anoniem meegespeeld met het juniorenteam van Argon uit Mij­ drecht, zijn geboortedorp. “Ik werd toen gevraagd of ik mee wilde spelen met het team van oud­ internationals, waar onder meer Frank Kales in speelde. Frank zag wel wat in mij zitten en gaf mij de tip om mijzelf aan te melden bij Amsterdam.”

Starter

Norel moet lachen als hij het vervolg van het verhaal vertelt.

“Daar aangekomen zeiden ze dat ik waarschijnlijk niet veel zou spelen. Binnen twee wed­ strijden was ik echter een starter en speelde ik alles.

Hierdoor kwam ik in beeld bij het Neder­ lands jeugdteam.”

land. “Ik kreeg aan het einde van dat jaar uit diverse landen aanbiedingen. Ik besloot bij Badalona langs te gaan voor een try­out. Dat beviel van beide kanten zo goed dat ik de rest heb afgezegd en direct mijn ja­woord aan Badalona gaf.”

Inmiddels zitten er zeven jaar bij DKV Joventut Badalona op en komt hij dit seizoen uit voor CAI Zaragoza. Een keuze die in eerste instantie niet voor de hand lag, blikt Norel terug. “Aan het einde van het seizoen heb ik met Badalona om de tafel gezeten. Dat was een goed gesprek, waarin we een overeenkomst bereikten.”

Op dat moment wist de Catalaanse

club nog niet dat het contract verre van realistisch was. Dat kreeg Norel een korte tijd later te horen. “De econo­ mische crisis had ook Badalona geraakt.

Het contract waar wij overeenstemming hadden bereikt kon niet waar worden gemaakt. Ze stelden voor om veertig procent van het salaris af te halen. Dat heb ik toen afgewezen.” Hoewel hij erkent dat hij een enorm goede tijd heeft doorgemaakt in de voorstad van Barcelona, besliste hij direct na het horen van het nieuws dat hij ergens anders zijn loopbaan wilde voortzetten.

“Vorig seizoen had ik namelijk ook al een periode meegemaakt waarin ik geen salaris had ontvangen. Dat duurde op een gegeven moment zo’n vijf maanden.

Dat is natuurlijk nooit leuk om mee te maken.”

Westwaarts

Vanuit de oostkust van Spanje verhuist hij nu zo’n 300 kilometer westwaarts naar Zaragoza. “Ik weet nog niet heel van de stad, behalve dan dat het zo’n 900.000 inwoners telt. Ik ben er nu een keer geweest om mijn contract te teke­ nen en een appartement uit te kiezen.”

De komende tijd krijgt hij ook niet

echt tijd om de stad goed te leren ken­ nen. Komend weekend start hij met 'n

duel tegen Real Madrid in strijd om de Super Cup. “Dat is natuurlijk een aardig duel om je debuut in te maken,” blikt hij vooruit. “Mochten wij Madrid weten te verslaan, dan wacht ons de winnaar van Barcelona­Valencia. Gewoon twee keer winnen en dan is de eerste prijs al binnen,” zegt hij met een grote glimlach.

duwtje in mijn rug. Het was een zo licht duwtje dat er geeneens een overtreding voor werd gegeven, maar het zorgde er wel voor dat ik hard door mijn knie zakte.”

Een lange revalidatieperiode was het

gevolg. Begin november 2011 maakte hij weer zijn rentree, maar dat betekende aragoza eindigde vorige seizoen op een niet dat hij direct zijn oude niveau weer tiende plaats, maar dat maakt het haalde. “Dat was absoluut niet het geval. enthousiasme onder de supporters er niet In het begin had ik ook wel eens wat minder op. “Ik kreeg laatst te horen dat angst met bepaalde acties,” vertelt hij de club 7.000 seizoenkaarten heeft kritisch over zichzelf. “Maar gelukkig is verkocht. In totaal kunnen er 11.000 die angst nu wel weg. Ik ben echt weer fit mensen in het stadion, dus dat is erg goed en speel ook wel iets anders dan voor­ nieuws.” heen. Waar ik vroeger wel eens roekeloos ten koste van alles een rebound wilde pak­ Zijn rol zal het komende seizoen in ieder ken, denk ik nu meer na over mijn acties.” geval anders zijn dan bij Badalona.

“Zaragoza heeft mij echt binnen gehaald Dat hij nu zo fit is heeft alles te maken als grote speler. Dat blijkt uit alles wat ze met zijn strenge trainingsregime dat hij gedaan hebben. Het is nu aan mijzelf om de voorbije maanden volgde in dat vertrouwen terug te gaan betalen.”

Nederland. Met een personal trainer dook Norel dagelijks de sportschool in en Revalideren probeerde hij op deze manier sterker te worden. “Het was echt een hele bewuste Nadat hij in het seizoen 2010/11 ernstig keuze om deze zomer door te trainen. Ik geblesseerd raakte aan zijn knie, stond heb mezelf vier dagen vrij gegeven voor het vorige seizoen vooral in het teken van een korte vakantie op Terschelling. het herstel. De blessure liep hij op het Daarna ben ik weer verder gegaan met moment dat hij een rebound trainen.” wilde pakken in een competitie­ duel. “Op het moment dat ik voor de rebound ging, kreeg ik een licht

Z

Hoewel Henk Norel zelf zeer beschei­ den is over zijn eigen prestaties, denken andere mensen uit de basketball­ wereld daar heel anders over. Enkele maanden geleden werd aan Francisco Elson gevraagd wat hij vindt van Norel. De Leidenaar, die zelf in 2006 de NBA­titel pakte met de San Antonio Spurs, was duidelijk in zijn omschrij­ ving. “Henk is een klassespeler,” zei Elson in programma All American Night Sports van Radio 1 en Sport Amerika. “Het is natuurlijk afwachten hoe hij zich verder gaat ontwikkelen, maar het zal mij niets verbazen als hij de opvolger wordt van Rik Smits.”

Deze vergelijking doet Elson, die het afgelopen seizoen nog een tijd bij de Philadelphia 76ers onder contract stond, zonder blikken of blozen. “Hij snapt het spelletje en gaat er gewoon voor. Die passie, de enorme wil om te basket­ ballen. Dat

is ongewoon voor Nederlandse begrip­ pen. Elke keer als ik hem zien spelen of trainen dan verbaas ik mij er weer over.”

Zijn oud­manager, Peter de Bos, is

eveneens vol lof. “Henk heeft een enorme sterke mentaliteit, dat is echt indrukwekkend. Daarnaast is hij altijd positief ingesteld en wil hij ook echt beter worden.”

Volgens De Bos ligt er voor Norel abso­ luut een loopbaan in de NBA in het ver­ schiet. “De vergelijking met Smits wil ik niet maken, want die was echt uitzonder­ lijk. Maar ik durf wel te stellen dat hij daar kan slagen. Als hij dit jaar in Span­ je uitblinkt, dan zal er niks meer hem in de weg staan.”

NBA

Zijn trainingen speelden zich niet alleen af in Nederland. Zo vertrok hij begin juli richting Minneapolis in de Verenigde Staten. Daarvoor werd hij uitgenodigd door Minnesota Timberwolves. Deze NBA­ploeg draftte Norel in 2009 als 48e en wilde graag met eigen ogen zien hoe het hem verging.

“Het waren drie fantastische weken,” vertelt hij trots. “Hoewel het slechts trainingen waren krijg je wel een beeld van alles. Het was tevens voor mij de bevestiging dat dit echt is wat ik uiteindelijk wil bereiken.”

Toch ligt de focus niet op de Timberwolves komend seizoen. “Dat lijkt mij niet. Ik moet mij gewoon bewijzen in Zaragoza.

Alleen als ik daar mijn niveau haal, maak ik een kans om door te groeien naar een podium als de NBA. Maar dat is de lange termijn. Eerst wil ik in Spanje weer de echte Norel aan de mensen laten zien.” •

De afgelopen twee maanden stonden voor Norel in het

teken van het Nederlands team. Onder leiding van de nieuwe bondscoach Jan­Willem Jansen speelden de Nederlandse mannen in 42 dagen maar liefst achttien wedstrijden, waarvan acht kwalificatie. Een intense periode waarin kwalificatie voor het Europees kampioenschap in Slovenië afgedwongen diende te worden. De Nederlandse equipe slaagde daar niet in. “Het is echt een teleurstellende periode geworden. Ik vind het enorm jammer dat wij ons uiteindelijk niet gekwalificeerd hebben voor het EK. Juist omdat ik het echt leuk vind om voor het Nederlands team te spelen.”

De aanloop naar deze periode verliep verre van ideaal. Zo

werd slechts enkele weken voor de start van de voorbereiding de nieuwe bondscoach bekend gemaakt. De 24­jarige Norel liet zich hier twee weken geleden in een interview met De Volkskrant al kritisch over uit. "Niets ten nadele van Jan Willem, maar tot een maand voor de voorbereiding, of misschien wel later, wisten wij niet wie er bondscoach was. We kenden de selectie niet. We wisten eigenlijk vrij weinig." "Dus ik belde met Mark Schuurman, de coördinator Topsport. Ik zeg: wie is de coach? Hij zegt: we hebben Pep Claros getekend. Een week later hoor je: nee, Claros is het toch niet. Er zijn heel veel onduidelijkheden. Met alle voorbereidingen zou het allemaal optimaal moeten zijn. Natuurlijk moeten wij het doen in het veld. Maar als alles daarbuiten klopt, maakt het 't allemaal wat makkelijker.”

Verder in het interview, wat voor veel opschudding zorgde binnen de basketballbond NBB, haalt Norel uit naar het beleid van de teams, die ervoor kiezen om met buitenlanders te spelen in plaats van Nederlandse talenten.

In Spanje, waar Norel nu al zeven jaar speelt, is dat heel anders. "Daaraan zouden de Nederlandse clubs een voorbeeld moeten nemen. Dus niet een Amerikaan die al een paar jaar in Europa loopt te sukkelen, maar een Nederlands talent van 17 jaar eens een kans geven. De grote fout is dat veel clubs alleen maar aan de korte termijn denken. Jonge spelers zoals Leon Williams, Thomas Koenis, Nikki Hulzebos, onze bankzitters in het Nederlands team, zouden in de Nederlandse competitie 25 minuten gemiddeld moeten maken. En zij niet alleen. Maar Groningen kiest ervoor één of andere Amerikaan te halen, terwijl Nederlandse jeugd op de bank zit."

Achter deze uitlatingen staat hij nog steeds, maar hij wil niet nog meer olie op het vuur gooien. “Dat heeft de bond mij zo gevraagd. Zij hebben mij gevraagd om binnenkort om de tafel te zitten om van gedachten te wisselen. Daar sta ik natuurlijk voor open.” •

Het volledige verhaal vertellen van de

uiteindelijke doel. Investeerders moesten amper 5000 dollar op tafel leggen en ze NBA/ABA ‘merger’ is haast onbegonnen hadden een eigen team in de ABA. Mits werk. Ten eerste is het met momenten wat geluk hadden ze binnenkort een eigen veel te technisch, met juridische termen in NBA­team, zonder de zware inkoopsom. samenhang met een hoop politiek jargon.

Ten tweede zijn er onnoemelijk veel Na het installeren van de competitie kwam actoren bij betrokken. We houden het het erop aan om een commissioner te graag bij de essentie en daarom krijgt u vinden. Daarvoor kwam Murphy al snel een schets van de context waarin de ABA terecht bij voormalig NBA­ster George ontstond, een beknopt overzicht van hoe Mikan, die vijf titels won met de Minneapo­ de ABA zich naast de NBA ontwikkelde en lis Lakers. Zijn eisen waren echter streng: een relaas over de finale beweging die een contract van drie jaar met een waarde leidde tot de fusie. van 150.000 dollar. De clubeigenaars gingen op het laatste moment op zijn eisen Toekomstgericht in en Mikan redde bijgevolg de allereerste persconferentie. “Ik had daar ervaringen In de jaren 60 begon de NBA eindelijk een mee vanuit de politiek maar zoiets had ik naam te krijgen. Spelers als Bill Russell, nog nooit gezien. Er waren genoeg sterren Wilt Chamberlain, Jerry West en Oscar aanwezig en meisjes in korte broekjes om de Robertson lokten vele fans naar journalisten drinken te bezorgen. Maar het wedstrijden, die ook steeds vaker op was één en al chaos. Gelukkig stelde George televisie te zien waren. De NBA werd orde op zaken en konden we van start,” zei winstgevend voor clubeigenaars en dus Murphy. Het evenement koste naar verluidt wilden heel wat mensen investeren, het zo’n 35.000 dollar door de grote liefst een eigen club oprichten. Maar de hoeveelheid whisky die er voorwaarden waren zeer streng. Vooral de gedronken werd. inkoopsom van 1,5 miljoen dollar en de verplichte vermindering van inkomsten Showtime? uit televisie waren een doorn in het oog van vele investeerders. Het was dan ook De ABA ging haar eerste seizoen geen wonder dat de NBA in het seizoen van start met elf teams. De eerste grote 1966/1967 nog altijd maar tien teams ster was Connie Hawkins van de telde.

Pittsburgh Pipers, de eerste kampioen.

Maar verder waren er weinig echte en aantal zakenmannen zocht daarom vedetten te bespeuren, buiten misschien zijn heil in de ABA (American Basketball een oude Cliff Hagan en Rookie of the Association). Aanspreekpunt van dienst Year Mel Daniels. En veel fans lokken was Dennis Murphy. Het was nagenoeg bleek ook moeilijk. “Minneapolis speelde zijn hobby om sportcompetities op te thuis tegen Indiana, live op televisie, maar richten. “Als men ooit één of andere er waren nog geen 150 mensen. We competitie op de maan zou oprichten, dan vroegen daarom aan de fans om aan één is Dennis Murphy er zeker bij”, zei ex­ kant te gaan zitten. Met de camera aan de scheidsrechter John Vanak. “Basketball andere kant leek het alsof er een redelijke was mijn favoriete sport, net boven opkomst was”, zei Mike Storen, ex­ hockey. De NBA had een beperkt aantal executive van de ABA. teams en het leek alsof er meer moesten zijn”, zei Murphy. “Op deze manier elukkig zat het management niet stil. konden we mogelijk een fusie forceren Het jaar erop verliet NBA­ster Rick Barry met de NBA.” En dat was ook het na een seizoen van gemiddeld 35 punten

E

G

Dr Julius Erving in 1976, compleet met afro en big smile. Logisch: hij heeft zojuist een contract ter waard van $3.5 miljoen getekend bij de Philadelphia 76ers.

én een plaats in de Finals de San Francisco Warriors voor de Oakland Oaks. Reden: geld. Dat de Oaks dan ook nog eens makkelijk de titel pakten en een aantal topscheidsrechters de overstap maakten, zorgde voor nervo­ siteit bij het management van de NBA.

Bovendien zorgde de ABA voor een

aantal innovatieve zaken. Zo speelden ze met een coole rood­wit­blauwe bal, een idee van Mikan. “We wilden een eigen identiteit creëren en de bal is het symbool van basketball, niet? Tot op vandaag hoor je mensen praten over de ABA en dan gaat het meestal over de bal.” Voorts hield de ABA nieuwe statistieken bij als steals, blocks, offensieve rebounds en balverliezen. Daarnaast mochten spelers al vanaf hun achttiende, dus zonder college basketball, tekenen bij elk team. Op dat moment moest een speler een volledig parcours (vier jaar) doorlopen hebben om zich in te schrijven voor de NBA Draft. En Bill Sharman, ex­Celtic en coach van de Lakers, zorgde voor de introductie van de driepuntlijn. “Iedereen stond erachter”, zei Mikan. “Het symboli­ seerde exact waar de ABA voor stond: ietwat wild en minder standaard basketball als dat in de NBA.”

Showtime!

Door deze nieuwigheden, in combinatie met de nood aan meer fans, was de ABA van bij de start een competitie met veel flash. Vooral de offensieve kant van het parket was belangrijk want de fans moesten genieten. Vele clubs geraakten al snel in de financiële moeilijkheden (mede door het overbetalen van hun spelers) en dus waren volle arena’s van kapi­ taal belang. Een hoop, bijna belachelijke, zijactiviteiten waren dan ook schering en inslag. In Indiana werd meer dan eens een wedstrijdje ‘koeien melken’ gespeeld. Dat spelers als Julius Erving, Artis Gilmore, Spencer Haywood, Dan Issel, George McGinnis en George Gervin de ABA boven de NBA verkozen, was in deze context dan ook een zegen voor vele clubs.

V

aak wordt vergeten dat de Slam Dunk Contest een uitvin­ding van de ABA was. In haar laatste sei­zoen, 1975/1976, gingen liefst drie teams failliet in de eerste helft van het seizoen.

In de zoek­tocht naar geld be­sloot de ABA om haar vijf beste dun­kers een show te laten opvoeren tij­ dens de rust van de All­Star Game in Denver. Dat waren: Julius Erving, David Thompson, Artis Gil­ more, George Gervin en Larry Kenon.

De spelers kregen twee minuten om vijf dunks uit te voeren, waarvan twee verplichte versies. De andere drie moesten van links, rechts en één van de twee hoeken komen. Aan het einde van de dunks volgde er een totale score. De strijd om winst ging tussen Erving en Thompson.

Uiteindelijk won Erving, vooral door zijn legendarische dunk vanaf de vrijeworplijn (zijn tweede dunk). Er volgde een korte aankondiging, waarna alle spelers het veld opnieuw betraden en de wedstrijd verderzetten.

D

e eerste NBA Dunk Contest vond pas acht jaar later plaats, in 1984 en ook in Denver. Toen won verrassend Larry Nance…voor Julius Erving.

Maar eerder dan verwacht leek er

hulp te komen vanuit de NBA. In 1970 stemden de toenmalige zeventien clubeigenaars 13­4 in het voordeel van een samensmelting. Er werd zelfs een deal bereikt waarbij tien van de elf ABA­teams zouden toetreden tot de NBA. Enkel de Virginia Squires wer­ den uitgesloten omdat ze te dicht bij het ‘invloedsgebied’ van de Baltimore Bullets lagen. Maar de NBA Players Association was verre van enthousiast.

Toenmalig voorzitter Oscar Robertson dagvaardde de NBA om de clausule die spelers aan één team bond en de limieten voor het tekenen van vrije spelers te verwijderen alvorens een deal te sluiten met de ABA.

Eindelijk samen

Het duurde uiteindelijk tot 1976 alvo­ rens er een beslissing viel in de ‘Oscar Robertson suit’. De doorbraak kwam er toen de NBA besliste om spelers ‘free agents’ te laten worden, waarbij hun huidige team het recht kreeg om elk aanbod dat ze ontvingen te evena­ ren. Hierdoor ontstond dus voor het eerst een vorm van ‘free agency’.

Door aanhoudende financiële proble­

men waren er nog maar zes ABA­clubs over. Vier mochten er toetreden tot de NBA: de San Antonio Spurs, Indiana Pacers, Denver Nuggets en New York Nets. Dat laatste team moest wel ster­ speler Julius Erving verkopen aan de Sixers om te kunnen toetreden. De St. Louis Spirits en Kentucky Colonels konden rekenen op een stevige ‘schade­vergoeding’. De gebroeders Silna, eige­naars van de Spirits, verdienen tot vandaag nog geld met hun toenmalige club. Ze kregen 2,2 miljoen dollar cash én nog steeds één­ zevende deel van alle televisie­ inkomsten van de vier voor­ malige ABA­teams.

De ABA kwam dus aan zijn einde zoals ze begon: te los, te wild, te gek. •

Geen ring voor Durant

Goed. De NFL is niet aan mij besteed.

Ronde één van de Footballpool en wie staat er laatste? Juist, ondergetekende.

Gelukkig is het nog maar zeven­ tien dagen totaan de eerste wedstrijd van de NBA­presea­ son. Op de basketbalafdeling van SportAmerika redactie wordt al heel wat afgediscus­ sieerd over het seizoen. De trainingskampen moeten nog beginnen, maar om het meteen uit de wereld te hebben: Miami Heat wint de titel (goh, verrassend), Chris Paul for MVP (nee, natuurlijk niet, maar het is eens wat anders), Charlotte Bobcats draagt de rode lantaarn (weer) en Anthony Davis wordt de beste rookie. Onthoud, je hebt het hier als eerste gelezen (MVP is Kevin Durant).

Over Durant gesproken, afgelopen week was hij weer op bezoek bij zijn grote vriend LeBron James. De Hell Week van afgelopen jaar, waarin de twee zich gezamenlijk een week lang het snot voor de ogen trainden, blijkt nu ineens een jaarlijks terugkerend ritueel te zijn. Het is leuk, zo’n Bird­Magic­ vriendschap, maar bewaar dat lekker voor na je loopbaan. Of ergens aan het eind van je carrière.

Er zijn genoeg goede, competatieve

jongens om mee te trainen. Waarom dan gezellig een weekje ouwe jongens krentenbrood spelen met de man die je net van een eerste NBA­titel heeft gehouden?

Ga naar een hypnotiseur die in je onderbewustzijn negatieve gedachten stopt over LBJ, begin elke dag met de zin ‘LeBron is een klootzak’ of blijf op zijn minst zo ver mogelijk uit de buurt van de King.

Maar nee, Durant is een aanhanger van het principe: hou je vrienden dichtbij, maar je vijanden dichterbij. Niet verstandig.

Daarom, MVP Durant, titel James.

Weekly RoundUp

Durant buddy buddy zijn. De twee supersterren hebben een e Miami Heat zien in Chris klik met elkaar die ontstond tijdens wat oefenpotjes gedu­ Bosh hun center voor het komende seizoen. Dat kan ook rende de NBA lockout. James prima met het snelle spel van nodigde Durant vervolgens uit de titelverdediger • Hakeem voor een intensieve trainings­ stage, beter bekend als Hell Olajuwon was even in Week. “Elke dag pushten we New York om de fijne kneepjes van het vak door elkaar tot het uiterste”, zei King James over de zware te nemen met Amar’e trainingen. “In mijn hoofd had Stoudemire en Carmelo ik steeds het beeld dat we Anthony. Elke zomer duikt The Dream weer op als het om elkaar weer zouden tegen­ trainingen gaat. Tijd voor een komen in de NBA Finals.” comeback? • Dwight Howard mist de openingswedstrijd van het preseason. Zo’n operatie aan de rug is natuurlijk ook niet niks. Zijn de Lakers fans al ongerust? • Derrick Rose barstte in tranen uit tijdens het promoten van zijn nieuwe schoen. Zag de schoen er verschrikkelijk uit? Nee, D­ Rose had het zwaar na het zien van een filmpje over zijn ou, die belofte kwam uit. blessure. Hartverwarmend en James en de Heat klopten je gunt zo’n man dan ook een Durant en de Thunder in vijf succesvolle comeback #thereturn • O.J. Mayo was wedstrijden. De trainingsstage beviel beide heren zo goed dat onder de indruk van de het duo ook dit jaar zich een trainingsarbeid van Dirk Nowitzki. Blijkbaar verbaast week lang het snot voor de ogen werken. Hell Week 2. Nu het spelers nog steeds als heb ik een gratis tip voor je iemand eerder in de gym komt • Andray Blatche tekent Kevin. Ga niet meer samen trainen met je rivaal als je een contract bij de Brooklyn hem ooit een keer wilt verslaan.

Nets. Typisch een geval van Verbreek al het contact, smeed een talentvolle speler die in zelf een plan om nog beter te een jonge ploeg als de worden en begroet hem pas Washington Wizards ontspoorde, maar op zijn plek weer bij de tip­off van Game 1 van de NBA Finals. zit met goede en ervaren spelers om zich heen. • De Phoenix Suns zijn op zoek Brandon Roy is er klaar voor naar een nieuwe gorilla.

Een mascotte, that is. Stuur je raining Camp begint over CV zo snel mogelijk op. ruim twee weken, maar dat Brandon Roy er Hell Week Part II weerhoudt niet van om te trainen, samen met zijn nieuwe teamgenoten et is geen groot geheim bij de Minnesota dat LeBron James en Kevin

D

N

H

T

Timberwolves. De chronische knieproblemen van Roy vallen vooralsnog mee en hij zegt zelf: “Ik heb nog geen terugslag gehad. Ik heb me in geen tijden zo goed gevoeld.”

Het is de taak aan de coaching en de medische staff van de T­ Wolves om dat zo te houden.

Er is een groot verschil met Roy’s periode bij de Portland Trail Blazers, zijn oude werkgever. “Ik kom hier in de gym om aan mijn spel te werken en beter te worden, terwijl ik in Portland er alles aan deed om op een bepaald niveau te blijven en niet geblesseerd te raken.”

De Trail Blazers maakten

voor de start van afgelopen seizoen gebruik van de amnestieclausule in het contract van Roy die daarna de NBA vaarwel zegde.

Blijkbaar heeft een seizoen geen basketball de knieën van de 27­jarige guard goed gedaan, of in ieder geval goed genoeg om terug te keren in de NBA. Roy tekende een contract voor twee jaar in Minnesota, een team die een ervaren shooting guard goed kan gebruiken. •

Laten we maar meteen met het goede

nieuws beginnen: ze zitten aan tafel en de verenigde blokken praten met elkaar en de media. Die twee blokken zijn de NHL en de teameigenaren enerzijds en de spelers en spelersvakbond ander­ zijds. Beide worden geleid door twee keiharde onderhandelaars. Don Fehr begeleid de spelers en was de vakbonds­ man die in 1994 de MLB World Series blokkeerde. NHL­commissioner Gary Bettman bewees met de tijdelijke lockout van 1995 en volledige lockout van 2005 al eens niet snel te buigen. Je begrijpt, tot zover het goede nieuws.

Dialoog

Toen, zeven jaar geleden, was het probleem een gebrek aan communicatie, terwijl nu er honderduit wordt gesproken door de partijen. Ze doen regelmatig voorstellen en die worden dan automatisch door de tegenpartij benaderd alsof het verguld oud ijzer is. Toch zijn ze de afgelopen weken naar elkaar toegeschoven en als we de insiders moeten geloven is het verschil nog zo’n 200 miljoen dollar per jaar. Dat lijkt voor een competitie die 3,3 miljard dollar mag verdelen behoorlijk te overbruggen, maar het probleem schuilt in de verdeelsleutel.

Een contractspeler in de NHL krijgt

namelijk niet zomaar dollar­voor­dollar alles uitbetaald waarvoor hij getekend heeft. Via zogenaamde escrow wordt een deel van zijn salaris ingenomen of een bonus uitgekeerd op basis van de totale overeengekomen inkomsten van de gehele competitie. Eigenlijk is de waarde van het contract dus een overeenkomst die bepaalt welk deel van de totale geldpot van de spelers je kan bijschrijven per maand en seizoen. Is die geldpot niet voldoende om alle salarissen uit te keren? Dan lever je in.

Momenteel staat die verdeling op 43 pro­ cent van de inkomsten naar de clubs en 57 procent naar de spelers. De inzet van de clubs is om die verdeelsleutel om te draaien. Zij lappen namelijk nu voor de noodlijdende clubs en een deel kan dat niet, dus de rijkste clubs betalen indirect rekeningen voor twee clubs tegelijk. De

NHL maakt dus winst, maar één van de twee kanten van de balans krijgt niet genoeg uit die pot om iedereen financieel gezond te houden.

Water bij de wijn

Logisch zou zijn om dan maar teams te schrappen, maar dat betekent automatisch minder plek voor NHL­ waardige spelers, die niet gedwongen willen worden om hun marktwaarde te gaan verdienen in de Russische KHL of andere sporten. Ze begrijpen dus dat ze water bij de wijn moeten doen om voor alle vakbondsleden werk te verschaffen, maar hoeveel water en hoeveel wijn?

Die percentages wisselen nu met

de dag. Soms doet de ene kant een betere aanbieding maar noemt die dan tijdelijk, andere dagen komt de spelersvakbond NHLPA met een totaal anders opgebouwd voorstel en die doorrekening kost dan weer gerust drie dagen. Niet alleen vermoeiend, maar met trainings camps en het seizoen voor de deur een verdomd hoog spel.

Inmiddels is de lockout officieel en mogen spelers niet langer trainen met hun coach en niet in de facilitei­ ten van de club. Zelfs de aanwezigheid van de absolute supersterren en pikante uitspraken van clubeigenaren hebben geen schot in de zaak gebracht.

Het zijn twee blokken met duidelijke wensen en die worden allebei geleid door hardliners. En terwijl Toronto, Boston en New York struikelen over de eis dat zij enorme winstpercen­ tages moeten afdragen, huiveren spelers bij de kans dat zij ruim een kwart van hun salaris verliezen.

Het doel is echter simpel. De NHL

is na twintig jaar kwakkelen populairder dan ooit en plotseling staat de toekomst op het spel. Fans komen wel terug, maar de casual kijker heeft meer zenders en live sport dan ooit en de vraag is of ze die in 2013 nog wel terugzien. Geen veilig gokje om te wagen. •

Yakupov wil de allereerste NHL­ster uit

de Russisch autonome republiek Tatar­ stan worden. Hoewel Rusland door de jaren heen veel NHL­spelers voortbracht, blijft de republiek Tatarstan hierbij ver achter. Yakupov, een trotse Tataar die zich liever niet Russisch noemt, zag alleen Denis Arkhipov als Tataar voor langere tijd de NHL bereiken, maar hij was bepaald geen superster. Hoewel Tatarstan met liefst twee teams in de voornamelijk Russische Kontinental Hockey League is vertegenwoordigd, ziet de republiek maar weinig spelers terug die een succesvolle carrière kennen in de NHL.

Yakupov wordt ook nog eens één van de eerste moslims in de NHL, na onder andere Ramzi Abid en Nazem Kadri. Ook hier komt Yakupov graag voor uit, al zal hij tijdens het hockeyseizoen niet meedoen aan de Ramadan. “I’m muslim, not Rus­ sian”, verklaarde hij afgelopen juni in een interview met OilersNation. In Rusland werd hij subiet uitgemaakt voor ‘landver­ rader’ en zien vele fans hem het liefst nooit meer voor het nationale team spelen.

In de tocht naar het

bereiken van zijn doel, kan Yakupov rekenen op de steun van mensen die eerder met dezelfde druk om moesten leren gaan.

Ook Taylor Hall (in 2010) en Ryan Nugent­Hopkins (in 2011) werden door de Oilers als allereerste gekozen in de Draft. Hall noteerde in zijn rookie season 42 punten in 65 wedstrijden, Nugent­Hopkins deed het met 52 punten in 62 wedstrijden net iets beter. Toch wisten beide rookies, van wie het meest verwacht mocht worden, niet de Calder Trophy voor beste rookie te winnen. Die

eer viel in 2011 aan Jeff Skinner (Carolina Hurricanes, 7th pick in 2010) en in 2012 was Gabriel Landeskog (Colorado Avalanche, 2nd pick in 2011) de gelukkige.

Of het Yakupov wel lukt, is een vraag waar niemand een antwoord op heeft, maar sinds zijn overstap naar Noord­Amerika in 2010 laat Yakupov zien over veel talent en een hoge scoringsdrift te beschikken.

De right winger kwam in 2010 voor het eerst uit voor Sarnia Sting in de Ontario Hockey League en wist in dat seizoen 101 punten te produceren in 65 wedstrijden.

Een seizoen later moest hij door een blessure wat vaker vanaf de zijlijn toekijken en scoorde hij in 42 wedstrijden 69 wedstrijden.

Die blessure is niet de eerste die

Yakupov parten speelt. Tijdens de finale van het jeugd WK liep het in Nizhnekamsk geboren talent een knieblessure op, die zijn seizoen vakkundig in tweeën splitste: ervoor scoorde hij in 26 wedstrijden 53 punten, in de 16 wedstrijden erna nog slechts 16. In maart werd zijn seizoen abrupt beëindigd door de gevolgen van een hersenschudding. Ook na het seizoen bleef Yakupov niet schadevrij; tijdens off­ ice trainingen viel Yakupov van een loopband en daardoor heeft hij inmiddels last van een infectie aan zijn been.

Of Yakupov de hoge verwachtingen kan waarmaken, hangt vooral van zijn fitheid af. Maar wat in ieder geval zeker is, is dat de NHL er een heel kleurrijke speler bij heeft. •

Weekly RoundUp

Hall of Famer Ron Francis

treedt toe tot de eigenaars­ groep van de Carolina Hurrica­ nes • Een andere Hall of Famer, de Zweed Mats Sundin, gaat als adviseur aan de slag bij de Zweedse nationale ploeg • De Washington Capitals verlengen het contract van Troy Brouwer met drie jaar. De verdediger gaat in deze periode elf miljoen dollar verdienen • De Toronto Maple Leafs zien het helemaal zitten in hun goalie­tandem. Eerst spraken zij al hun vertrouwen uit in eerste keus James Reimer en twee dagen later verlengden ze het contract van tweede goalie Ben Scrivens met twee jaar • De Pittsburgh Penguins legden vorige week hun twee eerste picks van de draft van dit jaar vast.

Verdedigers Derrick Pouliot en Olli Maatta tekenden allebei een driejarige verbintenis bij de club • Slecht nieuws voor Lubomir Visnovsky. De verdediger vocht zijn gedwongen transfer van de Anaheim Ducks naar de New York Islanders aan, maar zijn bezwaar is afgewezen. Hij moet zich dus gewoon bij zijn nieuwe club melden en zal zich hiermee niet echt populair hebben gemaakt bij de achterban.

Blijft Luongo toch?

Alles wees er het afgelopen offseason op dat Roberto Luongo en de Vancouver Canucks uit elkaar zouden gaan. De club beschikte met Cory Schneider al over een

goede opvolger en de wisselvallige goalie zelf was ook wel een beetje uitgekeken op Vancouver. Toch is er nog steeds geen geschikte ruilpartner gevonden en dat heeft natuurlijk alles te maken met de vraagprijs van de Canucks en het immense contract van Luongo.

Omdat er nog geen schot in de zaak zit, verklaarde Bobby Lu onlangs

dat hij er op zich geen problemen mee heeft om terug te keren bij de Canadese ploeg, mocht een trade uitblijven. “Twee maanden geleden zag ik mezelf niet meer terugkeren hier, maar ik realiseer me nu dat dit toch mogelijk is en dat vind ik eigenlijk ook wel prima.”

Niet zo gek natuurlijk,

gezien de ruim vijf miljoen dollar die hij daar jaarlijks opstrijkt. Feit blijft echter wel dat het voor zowel de club als de speler beter is als Luongo een nieuw onderkomen vindt.

Bruins verlengen

De Boston Bruins en Tyler

Seguin bereikten de afgelopen week overeenstemming over de verlenging van het contract. De aanvaller tekende een nieuwe verbintenis ter waarde van 34,5 miljoen dollar die hem zes jaar langer in Beantown houdt.

Dit was het tweede contract

binnen een week dat de Bruins wisten te verlengen.

Eerder maakten zij bekend dat ze ook met Brad Marchand langer doorgaan. De left winger verlengde zijn huidige verbintenis met vier jaar en kan gedurende deze periode jaarlijks vier­en­een­half miljoen dollar tegemoet zien.

Pronger blijft sukkelen

Chris

Pronger speelde al sinds 19 november geen wedstrijd meer vanwege een hersenschudding en het ziet ernaar uit dat de veteraan niet op tijd fit gaat zijn voor het nieuwe seizoen. De verdediger heeft namelijk nog steeds veel last van hoofdpijnen en zijn status is eigenlijk nog steeds hetzelfde als een aantal maanden geleden. Hierdoor kan Pronger dus nog steeds niet beginnen met trainen. Dit is natuurlijk slecht nieuws voor de Philadelphia Flyers, die ook nog verdedigers Andrej Meszaros en Andreas Lilja voorlopig moeten missen vanwege blessures. •

Stel je hebt een trip naar Los Angeles

geboekt en je wilt graag in het weekend van 19 en 20 mei 2012 een sportevenement bijwonen. Je vraagt je af of er nog iets bijzonders op het programma staat. Een betere timing bestaat er eigenlijk niet. Eigenlijk kun je het beste een hotel opzoeken in de buurt van het Staples Center. Op zaterdag spelen daar de Oklahoma City Thunder en de Los Angeles Lakers wedstrijd vier in de playoffs. De volgende dag kun je er genieten van het IJshockey geweld tussen de LA Kings en de Phoenix Coyotes, om de avond af te sluiten met een portie Chris Paul, Blake Griffin en Tim Duncan.

Game 4 tussen de Spurs en de Clippers.

Is dat nog niet voldoende? Dan zijn er ook nog twee wedstrijden tussen de Los Angeles Dodgers en de St. Louis Cardinals en de finish van de Ronde van CaliforniĂŤ. The City of Angels is voor twee dagen het Mekka van de sportwereld. Alle ogen zijn op de stad gericht en het personeel dat onder tijdsdruk de arena schoonmaakt, 20.000 mensen naar binnen en buiten begeleidt en een basketballvloer verandert in een ijsvlakte.

Wellicht wordt het in de toekomst nog drukker als er naast het Staples Center een NFL stadion uit de grond wordt gestampt?

Showtime

De Los Angeles Lakers zijn sinds 1960 het boegbeeld van de stad. De teller staat momenteel op zeventien kampioenschap­ pen, evenveel als de Boston Celtics. De Lakers stralen in alles uit waar de stad voor staat. Hollywood, sterren, succes, showtime, dromen. Niet voor niets zie je de grootste sterren op de eerste rij zitten als de Lakers spelen. Van Jack Nicholson tot Kim Kardashian. Zelfs als de competitie in de zomer even stilligt, dan weten de Lakers alsnog de headlines te halen. De Brooklyn Nets wilden zich heel graag versterken met Dwight Howard, maar uit het niets sloeg Lakers GM Mitch Kupchak als een sluipschutter toe en maakte een einde aan de #Dwightmare.

Hoe oneens je het ook met de trade

kunt zijn en de rol daarin van de Orlando Magic, toch moet je het de Lakers nageven.

Award won met de volgende cijfers: 24­6­ 12 in het seizoen en 22­8­12 in de playoffs.

In 2008 namen ze de Spanjaard Pau Gasol over van de Memphis Grizzlies voor een appel en een ei. De ploeg van coach Mike Brown heeft komend seizoen een sterk team, op papier. Kobe Bryant, Howard, Gasol, Steve Nash en Metta World Peace. Dat verleidde Lakers­ legende Kareem Abdul­Jabbar tot de volgende uitspraak: ‘Now let us win a title’.

Als de Lakers écht zo sterk zijn als ze

doen geloven, dan moeten ze eerst afrekenen met drie legendarische teams uit de rijke historie van de club. De 1972 Lakers bijvoorbeeld met sterren als Jerry West en Wilt Chamberlain die een winning streak van 33 zeges noteerden, nog altijd een record in de NBA, of de Showtime Lakers uit 1987. “Het beste team die ik ooit meemaakte”, meende Magic Johnson die in dat jaar een MVP

Het nieuwe duo Howard/Bryant heeft nog het meeste weg van Shaquille O’Neal/Bryant, net na de eeuwwisseling.

Het enige verschil is dat Shaq toen de absolute alpha dog was en dat Bryant tweede viool speelde, al had hij in Game 4 van de 2000 NBA Finals tegen de Indiana Pacers zijn ‘coming out party’. Een jonge Kobe leidde de ploeg in zijn eentje naar een overtime overwinning nadat Shaq aan de kant zat met zes fouten.

In de playoffs van 2001 stond er geen

maat op de 1­2 punch van de Lakers. De Kings, de Trail Blazers en de Spurs werden van het veld geblazen, toch niet de minste ploegen. Alleen de Philadelphia 76ers wisten in de NBA Finals één overwinning te pakken. Shaq noteerde in de playoffs gemiddeld 30,4 punten, 15,4 rebounds en 3,2 assists per wedstrijd.

Bryant volgde met 29,4 punten, 7,3 rebounds en 6,1 assists. Wow!

De kleine broer groeit

De Lakers hebben sinds 1984 een klein broertje in de stad. De Los Angeles Clippers. Ook wel bekend als het lachertje van de competitie waar je absoluut niet mee geassocieerd wilt worden. Op de cover van Sports Illustrated (17 april, 2000) staan drie supporters met een

papieren zak over het hoofd. ‘Just shoot me’ heeft de man in het midden erop gekalkt. De kop van het verhaal: the worst franchise in sports history. De Clippers kennen een lange geschiedenis, met spelers die mislukken, onbegrijpelijke trades, ernstige blessures (Danny Manning) en slechte keuzes in de NBA Draft (Michael Olowokandi).

Tegenwoordig hoef je je niet meer te

schamen als je live wedstrijden van de Clippers bekijkt. De identiteit van the worst franchise in sports history veranderde vanaf 2009 met de komst van superatleet Blake Griffin. De overgang van All­Star point guard Chris Paul zorgde aan het begin van afgelopen seizoen voor een aardverschuiving in de stad (David Stern blokkeerde even daarvoor een deal die Paul naar de Lakers zou brengen).

Met CP3 waren de Clippers in één klap een playoff contender. Paul scoorde bijna twintig punten per wedstrijd een deelde negen assists uit. Hij was de regisseur op het veld, hield zich driekwart van de wedstrijd koest en betrok medespelers in het spel, om in het vierde kwart te switchen naar beast mode en de ploeg te leiden naar de overwinning. De Clippers schopten het tot de tweede ronde in de playoffs en lijken ook voor de komende jaren verzekerd van deelname. Griffin tekende in het offseason een contract voor vijf jaar ter waarde van 95 miljoen dollar.

The Kirk Gibson at­bat

We verlaten het Staples Center en trekken richting het prachtige Dodger Stadium, de thuishaven van de Los Angeles Dodgers. De organisatie verhuisde in 1958 naar Los Angeles en liet in Brooklyn een hoop gefrustreerde fans achter. De overgang zit anno 2012 nog altijd niet lekker.

De Dodgers wisten zes World Series op

hun naam te schrijven. De laatste prijs dateert alweer van 1988 waarin The Boys in Blue met 4­1 te sterk waren voor de Oakland Athletics. Deze fall classic staat bekend om die ene at­bat van Kirk Gibson in wedstrijd één. De MVP van de National League kampte met buikgriep, een hamstringblessure en een gezwollen knie.

Kortom, hij zat op de bank.

Toch bracht manager Tommy Lasorda

hem in de negende inning met een 4­3 achterstand in het veld als pinch­hitter.

Gibson kon amper zijn ene been voor de andere zetten, maar bij de zesde pitch van A’s werper Dennis Eckersley was het raak.

De bal verdween in de tribunes. Ballgame Dodgers! Het beeld komt nog weleens voorbij op ESPN America. Fantastisch.

Sindsdien wacht de ploeg op nieuw succes.

De Dodgers raakten zelfs in een diep dal vanwege de financiële problemen van eigenaar Frank McCourt. Die periode is voorbij, want de ploeg is opgekocht door Guggenheim Baseball Management LLC, die in de persoon van Magic Johnson één van zijn belangrijke aandeelhouders kent.

De Lakers­legende legde met het bedrijf zo’n twee miljard dollar neer voor de overname. Nooit eerder werd er zoveel betaald voor een team uit Amerika.

bewind. De Dodgers staan weer op de kaart. Nu is het wachten op de successen.

Net zoals bij het basketball heeft baseball ook twee ploegen in dezelfde stad. De Los Angeles Angels of Anaheim genieten wereldfaam sinds 1997, toen onze eigen Robert Eenhoorn een homerun sloeg, toen nog voor de Anaheim Angels. Just kiddin. Wist je dat Walt Disney de laatste zes jaar van zijn leven tot de raad van het bestuur hoorde van de Angels? Als dank voor de groei in Orange County nadat hij in 1955 succesvol Disneyland opende.

Hoogtepunt van de franchise is uiteraard het winnen van de World Series in 2002.

De Halos waren tussen 2007 en 2009 de beste in hun divisie en vaste klant in het postseason.

De laatste jaren viel de ploeg van manager Mike Scioscia een beetje tegen. Daar e willen de Dodgers weer op de moest verandering in komen, dacht het voorpagina’s krijgen van alle sportkaternen bestuur. Tijdens de laatste Winter Meetings in deze stad”, zei Johnson in maart. Die versterkte de ploeg zich met Albert Pujols, missie lijkt al geslaagd, want amper vijf de nummer één free agent, en pitcher C.J. maanden later sloten ze samen met de Wilson. Toch steelt een 21­jarige rookie Boston Red Sox een blockbuster trade van dit seizoen de show. Wonderboy Mike jewelste af. De Dodgers namen de grote Trout is de grote favoriet voor de MVP contracten van Josh Beckett, Adrian Award in de American League en heeft na Gonzalez en Carl Crawford over. Geld is 119 wedstrijden een .332 slaggemiddelde geen bezwaar meer onder het nieuwe met een .968 OPS, 27 homeruns, 77 binnen­ geslagen punten en 45 gestolen honken.

“W

Hail to the Kings!

We gaan weer terug naar het Staples

Center. In juni schreven de Los Angeles Kings geschiedenis door voor het eerst in haar 45足jarig bestaan de Stanley Cup te winnen. De New Jersey Devils gingen na zes wedstrijden op de knie谷n. De stad Los Angeles mag zich nu bij het lijstje Grand Slam Cities voegen met titels in alle vier de grote competities.

Jonathan Quick was de grote held van de playoffs. De 26足jarige goalie kreeg 538 schoten op zich afgevuurd en wist daar 509 van te keren. Een reddingspercentage van 94,6 procent in negentien duels.

Ook in de klassementen van gemiddeld aantal doelpunten tegen (1,41) overwinningen (16) en shutouts (3) voerde hij de lijst aan. De MVP Award was dan ook niet meer dan een logische keuze.

De Kings zagen in 1967 het levenslicht als onderdeel van een uitbreidings足 plan van de NHL. De ploeg zorgde in 1988 voor een grote opschudding in de hockeywereld, met name in Canada, met de

JERRY WEST Zijn kenmerkende beweging is voor altijd vereeuwigd in het logo van de NBA. Mister Clutch speelde negen NBA Finals en won uiteindelijk in 1972 zijn enige titel. Bill Russell over de huidige Golden State Warriors­GM: “De grootste eer die een man kan hebben is het respect en vriend­ schap van zijn maten.

Jij hebt dat meer dan iedereen die ik ken. Jij bent een echte kampioen.”

WILT CHAMBERLAIN The Big Dipper speelde de laatste vijf jaar van zijn carrière voor de Lakers en won in 1972 zijn tweede kampioenschap. Zijn

cijfers zijn van een andere planeet. Hij maakte 100 punten in één wedstrijd en 55 rebounds in één duel. Om over zijn vrouwen­ collectie nog maar te zwijgen.

KAREEM ABDUL­ JABBAR Je kent hem misschien vanwege zijn kenmerkende skyhook, maar weet je ook dat hij zowel in 1971 als in 1985 een NBA Finals MVP Awards won? Dat is een verschil van veertien jaar!

Abdul­Jabbar is met 38.387 punten de topscorer aller tijden.

MAGIC JOHNSON De man met de mooiste lach op aarde, regisseur van de Showtime Lakers en vijfvoudig NBA kampioen. Won in 1980 de Finals MVP Award op de positie van Abdul­ Jabbar met gemid­ deld 42 punten, 15 rebounds en 7 assists.

Magic maakte HIV bespreekbaar in de wereld en bekroonde zijn carrière met een gouden medaille in Barcelona.

SHAQUILLE O'NEAL Een onverwoestbare machine onder het bord sinds de komst van Phil Jackson. Pakte drie

MVP Awards met de volgende cijfers: 38­17 in 2000, 33­16 in 2001 en 36­ 12 in 2002. We vergeven hem zijn rol in de film Kazaam en al die bakstenen vanaf de vrije worplijn.

KOB BRYANT The Black Mamba kwam rechtstreeks uit High School de NBA binnen wandelen. Zijn duels met Michael Jordan, zijn grote voorbeeld, in het seizoen 1997­1998 waren een genot om naar te kijken. Pakte met Shaq drie titels,

maakte vervolgens ruzie met Shaq en coach Phil, verbeterde zijn spel en won in 2009 en 2010 een kampioen­schap.

Bryant is hard op zoek naar zijn zesde ring.

binnengeslagen punten.

Jackson’s 221 running yards op 30 november 1987 is overigens nog altijd een Monday Night Football record.

SANDY KOUFAX De viervoudige World Series­ WAYNE kampioen speelde elf jaar GRETZKY The voor de Brooklyn/Los Great One moet Angeles Dodgers. Koufax een grote won drie Cy Young schoorsteenmantel Awards en was de eerste in zijn huis hebben, pitcher in de Major want Gretzky won League die vier no­hitters vier Stanley Cups en op zijn naam schreef. negen MVP Awards. Hij Koufax had een 165­87 is de enige NHL­speler record met een 2.76 wiens rugnummer 99 binnengeslagen uit eerbetoon niet meer puntengemiddeld gebruikt wordt. e en 2396 keer drie slag. • BO JACKSON Won in 1983 de Super Bowl met de Los Angeles Raiders. Is dat dan bijzonder? Wel als je dat combineert met een baan in de MLB. In 1989 noteerde hij voor de Kansas City Royals 32 home­ runs en 105

Anze Kopitar showt Los Angeles de 2012 Stanley Cup. komst van Wayne Gretzky van de Edmonton Oilers. The Great One liet zich direct gelden in zijn eerste seizoen voor de Kings. Hij leidde het team met 168 punten (54 goals en 114 assists) en won zijn negende MVP Award.

zegden. In één klap raakte Los Angeles twee footballteams kwijt.

Al Davis (Raiders) was op zoek naar een nieuw stadion en dat werd hem beloofd in The City of Angels. Hij won er een Super Bowl, maar het stadion kreeg hij retzky en de Kings haalden in het nooit. Gedesillusioneerd keerde hij seizoen 1992­1993 de Stanley Cup Finals, daarom halverwege de jaren 90 terug maar gingen in vijf wedstrijden ten onder naar Oakland, dat hij een decennium tegen de Montreal Canadiens. De daarop eerder nog had achtergelaten voor LA. volgende drie seizoenen moesten de Kings de playoffs aan zich voorbij laten r zijn wel plannen. Farmers Field gaan en verscheepten Gretzky in 1995 bijvoorbeeld, dat in 2016 moet verrijzen naar de St. Louis Blues. Financiële naast het Staples Center. Het probleem is problemen dienden zich aan en eigenlijk dat zich eerst een team lang moet pas sinds 2010 hebben de Kings de verbinden aan de stad, voordat er aan de stijgende lijn weer te pakken. De Lakers bouw begonnen kan worden. De huidige en de Clippers haalden de playoffs in NFL teams zijn sceptisch, bang voor een 2012, maar er was één team de echte overname, maar NFL commissaris Roger koning van de stad. De Kings.

Goodell zei onlangs dat als LA terugkeert, de competitie wordt uitgebreid naar 34 Football in LA. Een utopie? ploegen. Kudos. Een grote stad als LA kan eigenlijk niet zonder een football Basketball, Baseball, Hockey. Heeft LA team. • geen NFL­team dan? Nee. Niet sinds 1994, toen de Los Angeles Rams en de Los Angeles Raiders de stad vaarwel

G

E

Kop van Jut

Maar meteen me de deur in huis. Het is nu zondag, maar ik ben er nog altijd goed ziek van. Het was niet dat de Bears van de rivaal een pak rammel kregen, het was vooral de manier waarop, en de backlash die de oorwassing met zich meebracht.

De zo geroemde wide receivers kregen geen separation of lieten de bal vallen, de O­line zou zich nog onder de voet laten lopen door een handjevol girl­scouts, de replacement refs bleken te lui om twee interceptions te overturnen, terwijl de special teams unit zich voor volk en vaderland liet foppen.

Deed allemaal niet ter zake. Na afloop en in de dagen die volgden, was er maar één iemand verantwoordelijk voor de zeperd.

Jay Cutler, NFL's nationale punching bag.

Logisch, natuurlijk. Jay heeft de uitstraling van een jerk eerste klas, lijkt als twee drup­ pels water op Billy Zabka aka Johnny Lawrence uit Karate Kid, en heeft 'n grote muil bovendien. Zodra 't mis gaat, en zeker op National TV, komen alle haters met 'n big smile hun two cents brengen. En dat zijn er nogal wat.

Ik geloof nog altijd heilig in de elite

quarterback Jay Cutler. Hoewel men mij, ook hier in Chicago, al jarenlang bijna dagelijks probeert te overtuigen dat 't met Cutty nooit wat zal worden. Misschien ben ik in denial hoor, kant best, want ik zie bijvoorbeeld wèl dat de supergetalenteerde Iggles met Vick als QB nooit een Super Bowl zullen winnen.

Oh ja, nog 136 days until da Bears win the Super Bowl.

Het nieuwe Moneyball

Wie het boek Moneyball gelezen heeft, weet dat de ondertitel van het boek de uitdaging van general manager Billy Beane perfect omschrijft: 'The Art of Winning an Unfair Game.' De A's spelen in een 'dump' genaamd Oakland­ Alameda County Coliseum waar, behalve tijdens Raiders games, totaal geen fan op afkomt. De A's zijn cult, maar commercieel totaal niet sexy en moeten dus met één van de laagste payrolls in de MLB werken.

Zoals in Moneyball goed wordt uitgelegd (voor iedereen die het boek nog niet gelezen heeft: doe dat, ook als je de film hebt gezien) moeten de A's op zoek naar een onderdeel van het spel dat door de rest van de league ondergewaardeerd wordt. Tien jaar geleden was dat on base percentage, oftewel het talent om op de honken te komen door een honkslag of door vier wijd. Dè tegenhanger van het homerungeweld dat de New York Yankees toen op de mat legden.

Echter gingen veel meer ploegen de tactiek

van de A's gebruiken en moest Beane dus weer voor een andere weg kiezen. Dat werd: defense. Goedkoop spelers halen die offensief niet veel in te brengen hebben, maar wel bijna elke bal vangen. Resultaat: heel weinig punten tegen, maar ook weinig punten maken.

Nu zijn we weer bij een nieuwe periode

aanbeland, aangezien andere teams als de Tampa Bay Rays zich ook concentreren op defense. Wat dan? Cheap power. Nu werpers steeds sterker worden en er een grotere focus op verdedigen komt, heeft Beane de oplossing gevonden: de bal gewoon over de hekken heen slaan, want daar kun je niet tegenaan verdedigen. Een goede keuze, zo blijkt. En wie had dat gedacht? Power, het nieuwe Moneyball.