SportAmerika Magazine No. 24

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Jasper Laman Marco Post Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Het WK voetbal komt eraan. Voor fans van #SportAm

betekent dat de rustige periode, in de maand juli gebeurt er naast wat honkbalgeweld vrij weinig, nog enigszins opgeleukt kan worden met wat andere sport.

Voor mezelf betekent het WK voetbal een stiekeme droom die uitkomt. Niet het toernooi zelf, maar de lancering van WK Daily. Tijdens het WK gaan we (een groep mediamannen met een voorliefde voor internetshows) dagelijks een online uitzending maken over het WK in Brazilie.

Het mooie van dit hele verhaal is dat ik dit idee ooit voor mij zag in basketballvorm, geinspireerd door wat Canadese gasten die in 2008 ‘The Basketball Jones’ waren gestart. Een video podcast waarin er gewoon, zonder enige prententies, over basketball geluld kon worden.

Vanaf het moment dat ik ze begon te volgen, was ik fan. De losse manier, de grappige en boeiende gesprekken, maar vooral de lef en de durf om gewoon zelf een programma te maken trokken mij onwijs aan.

Inmiddels is ‘The Basketball Jones’ niet meer. Nadat ze eerst waren overgenomen door de site www.score.com, tekenden ze aan het begin van dit NBA‐seizoen een contract bij de mannen van.. de NBA. Nieuwe baas, nieuwe naam voor de show.

Tegenwoordig gaan ze door het leven als ‘The Starters’. Het concept is nagenoeg hetzelfde, alleen is de boodschap wat netter en met een minder scherpe rand.

Uiteindelijk lijkt het mij fantastisch om een Nederlandse versie van ‘The Basketball Jones’ te starten. Vorig jaar namen we al een pilot op van ‘The Dutch NBA Show’ en dat smaakte absoluut naar meer.

Kortom: komende periode heel veel lol en ervaring opdoen tijdens #WKDaily om zodoende onze Canadese vrienden achterna te gaan.

Voor nu, veel leesplezier,

De NFL Draft gaat aanko­

mend jaar niet in de Radio City Music Hall plaatsvin­ den. Het iconische theater in New York is ten tijde van de Draft niet beschikbaar, waardoor de NFL nu andere alternatieven gaat bekijken. Eén van die alternatieven is Madison Square Garden, maar vanwege de aanwezigheid van de New York Knicks en de New York Rangers is de kans groter dat de draft komend seizoen in een andere stad wordt gehouden. Chicago en Los Angeles zijn voorname opties • Richard Sherman komt aankomend seizoen op de cover van Madden NFL 15. Net als vorig jaar kon men online stemmen op meerdere spelers en in de finaleronde versloeg de Seattle Seahawks­cornerback Cam Newton van de Carolina Panthers. Hij is de tweede Seahawks­speler na Shaun Alexander (2007) op de cover en slechts de derde defensieve speler die de eer toekomt (Ray Lewis in 2005, Troy Polamalu in 2010) • Afgelopen seizoen won Pete Carroll met de Seattle Seahawks de Super Bowl, maar daarvoor was hij jarenlang coach van de USC Trojans.

Vlak na zijn vertrek kreeg USC met sancties te maken en afgelopen weekend gaf Carroll aan dat hij niet was vertrokken als hij hiervan had geweten: "Ik kreeg een geweldige kans in Seattle, maar ik wist niks van de problemen waarmee USC opgezadeld zou worden.

Achteraf bekeken was het beter geweest als ik was gebleven om puin te ruimen." USC moest onder meer het kampioenschap van 2004 opgeven en mocht twee seizoenen niet uitkomen in bowlwedstrijden •

Chandler Parsons van de Hous­

ton Rockets wil het liefst in Texas blijven en ook de Rockets zien he lichten van de optie (contractverlen­ ging van een jaar) wel zitten. Ver­ wacht wordt dat hij een verbeterd contract aangeboden krijgt, omdat hij te belangrijk is om voor niets de deur uit te laten lopen. Parsons wacht het rustig af: “Het ligt niet meer in mijn handen.

Het is aan de club of ze het nog in mij zien zitten." • De kans is aanzienlijk dat de wegen van Kevin Love en de Minnesota Timberwolves wel gaan scheiden. De power forward wil eindelijk wel eens een keertje playoffs spelen en verkent daarom zijn opties. Teamgenoot Ricky Rubio ziet hem niet graag vertrekken en zal nog een serieuze poging wagen om Love in Minnesota te houden. Rubio: "Ik heb hem nog niet gesproken, maar als vriend en teamgenoot hoop ik dat ik hem over kan halen tot een langer verblijf hier” • Paginagroot Al Jefferson bewonderen? Dat kon afgelopen zondag in de Charlotte Observer.

Dit dankzij Michael Jordan, die hem eerde voor zijn sterke seizoen • Game 1 van de NBA Finals werd ontsierd door een kapotte airco.

LeBron James kreeg waarschijnlijk hierdoor last van kramp en zag zijn Miami Heat verliezen. Commissioner Adam Silver nam als hoofd van zijn organisatie iets van de verantwoordelijkheid op zich. “Dit is nou niet bepaald het meest trotse moment van mijn carrière. Toch hebben we nooit overwogen de wedstrijd te staken of af te gelasten.” •

Jim Rutherford is de nieuwe

GM van Pittsburgh Penguins.

De voormalig GM van Carolina Hurricanes volgt Ray Shero op, die na de uitschakeling in de playoffs werd ontslagen. Onder andere NBC’s Pierre McGuire was ook in beeld voor de functie • De eerste actie van Rutherford was het ontslaan van coach Dan Bylsma. Bij het ontslag van Shero werd al gezegd dat de nieuwe GM een beslissing moest nemen over het aanblijven van Bylsma. Een nieuwe coach is nog niet vastgelegd • Bylsma hoeft vermoedelijk niet lang zonder werk te zitten. De coach is in beeld om de nieuwe coach te worden van Vancouver Canucks, die eerder John Tortorella de laan uit stuurden. Ook Florida Panthers heeft interesse in Bylsma • Martin Brodeur plakt er nog een seizoen aan vast. De 42­jarige doelman maakte bekend zich fit genoeg te voelen om nog een seizoen door te gaan.

De doelman zal hoogstwaarschijnlijk niet bij New Jersey Devils onder contract blijven. Brodeur kijkt vanaf 1 juli welke aanbiedingen hij krijgt. Hij speelde zijn gehele carrière voor de Devils, maar wil dat de club verder gaat met het ‘leven na Martin Brodeur’, met Cory Schneider • New York Islanders verwierf het recht om Dan Boyle te contracteren. De 37­ jarige verdediger bezit een aflopend contract. In ruil voor de rechten stuurden de Islanders een pick in de vijfde ronde van de draft van 2015 naar zijn oude werkgever, San Jose Sharks. Als de Islanders Boyle daadwerkelijk contracteren, wordt dat een pick in de vierde ronde •

De MLB nam deze

week afscheid van de op 83­jarige leeftijd overleden Don Zimmer. De oud­speler van onder meer de LA Dodgers was na zijn actieve carrière lange tijd actief als coach en manager voor diverse clubs, waaronder de Red Sox, Cubs en Yankees • De 'first pick' van de MLB amateur draft heet Brady Aiken.

De Houston Astros kozen de 17­jarige linkshandige werper, die nog wel even zijn middelbare school af moet maken. Aiken maakte indruk op scouts met zijn fastball, die 97 mijl per uur haalt, en zijn ongeveer 10 mijl langzamere changeup. Een risicovolle keuze, want de enige twee linkshandige high school­spelers die ooit als eerst werden gedraft, bleken beide een flinke 'bust' • Ook Johnny Manziel werd gedraft. Als 837ste. Geintje van de footballminnende president van de San Diego Padres • Na het begin van die draft vielen de compensatiekeuzes weg voor spelers die nu nog free agent zijn. En dus tekende Kendrys Morales vrij snel bij... de Minnesota Twins • Het wordt gezellig in de ziekenboeg van de Texas Rangers. Na onder meer Jurickson Profar en Prince Fielder moet eerste honkman Mitch Moreland lang toekijken.

Moreland had al langer last van zijn enkel en moet nu een operatie ondergaan die hem drie maanden kost •

1 LEBRON JAMES

LeBron James. De naam alleen al zou ei­

genlijk alle discussie moeten doen verstom­ men. De beste basketballer ter wereld, en in het naseizoen altijd nog goed voor een versnellinkje extra. Kan aanvallend op iedere positie uit de voeten, en is misschien wel de beste verdediger van de league bovendien.

De stemmers die LBJ dit jaar uit NBA's All Defensive 1st team hebben gehouden, zouden eigenlijk ontslagen moeten worden van sport, en zich nooit meer in een basketballhal mogen vertonen.

Hoe James is af te stoppen? Door de air­ conditioning in je thuishal onklaar te maken misschien. Want wie gelooft dat dit een ongelukkige samenloop van omstandigheden was, is wel heel erg naief. Voor z'n kramp toesloeg, was LBJ met de Heat hard op weg om de allereerste Game 1 road win van z'n carriere voor zich op te eisen. In de vier minuten dat Miami het zonder hem moest doen, liepen de Spurs weg naar een voorsprong van vijftien punten. Toeval? We dachten van niet.

Bovendien, en sla de geschiedenisboeken er maar op na: uitzonderingen daargelaten, maar de ploeg met de beste speler in z'n mid­ den, zet doorgaans aan het einde de NBA­ kroon op z'n hoofd. De Jordans, Robinsons, Hakeems, Wades en Kobe's laten zich ­ als 't er op aankomt ­ de kaas normaliter niet van het brood eten.

2 EEN FITTE WADE

Hoe goed LeBron James ook is: hij zal een

fitte Dwyane Wade nodig hebben om z'n (eerste) three­peat te volbrengen. En guess what: DWade is fit. Met dank aan de softe Eastern conference, die een zegen is gebleken voor de gezondheid en de klutsknieen van Wade. Vorig jaar nog maar, moest Miami meer dan eens (vooral tegen de Indiana Pacers) tot het uiterste. Overbelasting,

gedwongen rust en het tussentijds leegpompen van het gewricht was het gevolg. Dat is nu allemaal niet aan de orde. Wade heeft geen klachten en kan, als 't moet, hier en daar een game overnemen, en beslissen voor z'n ploeg.

3 ERIK SPOELSTRA

Ja, Erik Spoelstra. Hij krijgt niet de

credits, maar Spo behoort gewoon bij de beste vijf, zes coaches in de league, hoor.

Hij is al lang niet meer de Spoelstra die tot diep in de nacht videobeelden voor z'n hoofdcoach zat te bestuderen. Punt is alleen: zo lang hij LBJ onder zich heeft, of Pat Riley boven zich, zal ie nooit de waardering krijgen waar ie recht op heeft.

Zeges zijn te danken aan James en Wade, nederlagen komen op zijn conto.

4 PAT RILEY

Mocht het qua coaching toch nog mis

Maar wat miste, was het killersgen, nodig om de zaak ook daadwerkelijk af te maken.

De Spurs willen doen geloven dat ze daarover nu wel beschikken. Zal best.

Maar eerst zien, dan geloven.

6 HEAT TEGEN DE

REST VAN DE WERELD

De haat van een paar jaar geleden is

weliswaar verdwenen, maar bijster geliefd zijn ze buiten Florida nog altijd niet.

Buiten de Sunshine State hoopt een dikke meerderheid van de basketballfans dat LeBron James, Dwyane Wade en vooral ook Chris Bosh op hun arrogante neus gaan. Koren op de molen van de Heat, natuurlijk, die onvermoede krachten putten uit dat 'wij tegen de rest van de wereld'. Vandaar dat we ons afvragen of het uitzetten van de airco wel zo'n slimme zet was. Want als je een ding niet moet doen, is het de Heat boos maken. Vraag dat maar aan Lance Stephenson...

7 PLAYOFFS ZIJN

gaan, dan is er natuurlijk altijd nog Pat Riley. Gepokt en gemazeld, en weet wat er voor komt kijken om te winnen. Riley is natuurlijk meer dan de doorsnee GM, die zorgt dat er aan het begin van het seizoen twaalf speelgerechtigde spelers op het a, de Miami Heat is oud. Met een wedstrijdformulier staan. Riley is vooral gemiddelde leeftijd van liefst 30,7 jaar. ook een motivator, inspirator, steun en toe­ Daar komt geen ander team ook maar in verlaat, die het klappen van de zweep kent. de buurt. Na een zwaarbevochten Eastern conference playoffs zou ze dat ongetwij­ feld hebben opgebroken. Maar nu is daar geen sprake van. Zonder noemenswaar­ dige inspanning is de Heat op kouse­ voeten de Finals ingeslopen. Ze zijn nderschat dit niet. Kwalitatief de beste uitgerust en fit: voor Miami zijn de play­ spelers of op papier de beste ploeg hebben offs eigenlijk nog maar net begonnen. is een ding, maar voor het winnen van een NBA Finals komt nog wel een tikkie meer kijken. Daarvoor is een killersmentaliteit nodig. Er staan als de koek ook daad­ werkelijk wordt verdeeld. De San Antonio Spurs kunnen daarover meepraten. Ze hadden de zege in Game 6 van vorige jaar (en dus de titel) voor het oprapen, toen ze met een voorsprong van zes punten de laatste minuut van de wedstrijd ingingen.

J

O

5 ERVARING

(MET WINNEN)

MAAR NET BEGONNEN

1 GREGG POPOVICH G

regg Popovich.

Enough said. Met afstand de beste coach in de game. Niet alleen tactisch gezien, maar zeker ook psychologisch en op het intermenselijk vlak. En laat er nou ook geen sport ter wereld zijn, waarbij een coach zoveel invloed op een wedstrijd kan uitoefenen als in het basketball. Clockmanagement, het juiste gebruik van timeouts, matchups, het optekenen van zowel offensive­ als defensive plays op het moment dat de wedstrijd gaat worden beslist... Goed, als de tegenstander kwalitatief echt een klasse beter is, houdt het natuurlijk op. Maar daar is nu geen sprake van. Integendeel. Beide ploegen zijn tot op 't bot aan elkaar gewaagd. Blowouts zijn onwaarschijnlijk.

En in close games kan een topcoach absoluut het verschil maken.

En dan hebben we het nog niet eens over dat wonderschone aanvalsspel dat Popp er bij de Spurs door de jaren heen heeft weten in te slijpen. Die supersnelle ballmove­ ment. Die extra pass. Wow. Niet alleen een waar genot om naar te kijken. Maar vooral ook zo reuze effectief. En dodelijk vermoe­ iend en demotiverend voor de opponent.

2 TIM DUNCAN

Vincent van Genechten schreef het vorige week al op deze plek: de Spurs zijn Tim Duncan, en Tim Duncan is de Spurs. Hij is de lijm die de ploeg bijeen houdt, de leer­ meester, de grote broer, de absolute leider, en de speler die het voortouw neemt. Sta niet gek te kijken als hij over een paar weken, met z'n vijfde NBA­titel op zak, laat weten dat het mooi is geweest. Er lijkt ook

bij geen van beide ploegen een speler te zijn die zo gebrand is op 't winnen van de 2014 Finals als Timmy. “We’ve got four more to win,” sprak Duncan, nadat San Antonio vrij eenvoudig de Thunder opzij had gezet. “We’ll do it this time.” Deze keer gaan we het doen. Zijn stem en zijn blik lieten geen enkele ruimte voor twijfel.

3 EEN FITTE

TONY PARKER

Toegegeven. Het oogt allemaal wat

minder flashy en dunkering dan Russell Westbrook, Chris Paul, Kyrie Irving, John Wall en new kid on the block Damian Lil­ lard. Maar good old Tony Parker toonde afgelopen seizoen aan dat hij nog altijd gewoon de beste (en meest effectieve) pointguard in the game is. Mits fit, dat wel. Want even sloeg bij alles wat San Antonio lief heeft de schrik om het hart, toen de Fransoos in de slotontmoeting met OKC door z'n enkel ging. Edoch, als het gewricht het houdt, en daar gaan we voor 't gemak maar vanuit, berg je dan maar.

4 A CHIP ON

THEIR SHOULDER

Er is maar weinig wat een topsporter zo

motiveert als onrecht, of wraakgevoelens.

En de San Antonio Spurs, die hebben a chip on their shoulder. Voor hun gevoel was de NBA­titel van 2013 van hun. Zij waren de betere ploeg geweest, en zij hadden de Larry O'Brien Trofee in de slotseconden van Game 6 al bijkans in hun zak. Dat 't toch nog misging, zit Duncan cum suis zeker niet lekker. Ze hebben iets recht te zetten. Vandaar: Deze keer gaan we het doen.

5 ELF SPELERS DIEP

Goed, de Miami Heat mag met LeBron

James beschikken over de beste speler in the game, er is geen ploeg die zo diep is als de San Antonio Spurs. Waar de Heat met de nodige fantasie zeven spelers kan presenteren die NBA Finals­waardig zijn, daar zijn de Spurs gewoon eleven players deep. Tim Duncan, Tony Parker, Manu Ginobili, Kawhi Leonard, Boris Diaw, Marco Belinelli, Danny Green, Matt Bonner, Tiago Splitter, Jeff Ayres, Patty Mills. Zonder met z'n ogen te knipperen zal Popovich geen moment twijfelen om een van deze elf een massief aantal speelminuten te gunnen.

Oh, en waarom wordt er door iedereen ­ Popp voorop, trouwens ­ zo gegrapt over het feit dat de Spurs older than dirt zijn?

San Antonio is met een gemiddelde leeftijd van 28,3 inderdaad de op drie na oudste ploeg van de NBA, maar dat komt vooral doordat Duncan en Manu de pensioengerechtigde leeftijd reeds lang hebben bereikt. De Heat is met 30,7 (!) jaar beduidend ouder. We bedoelen maar.

6 WISKUNDE

Niet alleen vele (al dan niet zelfverklaarde)

kenners, maar ook de meeste wiskundigen weten het zeker: de cijfers wijzen uit dat de Spurs het gaan winnen. Swish Analytics liet talloze logaritmes en mogelijkheden los op de Heat­Spurs matchup, en kwam al voor Game 1 tot de conclusie dat de kansen op een zege voor de Spurs op een respectabele 67.4 procent lagen.

7 LAS VEGAS

Ook de bookmakers in Las Vegas

kennen geen twijfel. Bij Bovana stond de moneyline voor de Finals al op ­210 in het voordeel van de Spurs, hetgeen zoveel wil zeggen dat de winstkans voor San Antonio op 54,6 procent werd geschat. •

Een koopje van 61 miljoen

Colin Kaepernick tekende vorige week

een nieuw contract dat hem in potentie tot en met 2020 verbindt aan de 49ers.

Mogelijk ontvangt Kaepernick ook 61 miljoen dollar gegarandeerd over die zeven seizoenen. Misschien groeit dat bedrag zelfs richting de 126 miljoen. Het kan ook zijn dat de 49ers op 1 april 2015 zeggen: Colin, we zijn er klaar mee, neem je 13 miljoen dollar over 2014 mee en tot ziens.

Want 13 miljoen is op dit moment de ware garantie en de reden dat het nieuwe contract van Kaepernick een waar koopje is. Geloof niets van de hype rond ‘de grootste garantie ooit’; Kaepernick heeft een ‘pay as you play’‐ contract getekend dat hem de nummers geeft en de 49ers flexibiliteit en structuur. De ‘garantie’ van 61 miljoen is namelijk een getrapte die ieder seizoen per 1 april voor een deel definitief wordt als de 49ers besluiten dat CK7 nog altijd op het roster thuishoort. Zo wordt de garantie opgebouwd uit stukjes van 12 tot 16 miljoen per jaar en heeft Kaepernick eigenlijk zeven eenjarige contracten getekend en zijn rechten volledig aan de Niners verpand.

En het wordt nog beter voor de Niners.

Kaepernicks jaarlijkse garanties kunnen namelijk afwaarderen met een vast bedrag (maximaal 12 miljoen totaal t/m 2020) als hij er niet in slaagt om in een jaar van het contract minimaal 80 procent van de snaps te nemen, een Super Bowl te bereiken of benoemd te worden tot een first of second team ‘All‐ Pro’. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de ‘per‐game’ bonus van 2 miljoen jaarlijks die Kaepernick 125 duizend dollar per wedstrijd kan kosten. Enfin, een koopje dus. ∙

Paul Klomp.

San Francisco

Onze redacteur Rob sprak vorige week

met Francisco Elson over de NBA Finals.

De grote center maakte zoveel indruk dat de NBA‐redactie spontaan begon te dromen over het schrijven van een boek over de eerste Nederlandse NBA‐ kampioen. VI zou het boek kunnen uitgeven (waarom ook niet, basketbal is ook met een bal) en een oplage van tweeduizend stuks moest lukken. Een titel is er ook al: San Francisco.

Elson is een held. Hij leerde basketballen op een typisch Rotterdams sportveldje midden in de stad (op het naastgelegen voetbalveld leerde Jean‐Paul Boëtius een paar jaar later voetballen). Elsons doorzettingsvermogen na de dood van zijn broer (hartstilstand tijdens het basketballen) bracht hem op het allerhoogste NBA‐podium.

Er is een video uit 1994 van Elson in een wedstrijd voor Rotterdam Basketbal waar een handjevol mensen langs de kant zit.

Ook vandaag de dag staan Rotterdammers niet in de rij voor wedstrijden van Elsons vroegere club. Als de wannabe boekschrij‐ vers op onze redactie tweeduizend boeken willen verkopen, zal de populariteit van het basketbal eerst een duwtje in de rug moeten krijgen.

Bij mij op kantoor in het centrum van

Rotterdam wordt door iedereen over het WK voetbal (en zelfs het WK hockey) gepraat, maar er is er onder mijn tachtig collega’s welgeteld één met wie ik over de NBA Finals kan praten. De rest weet niet wat ze missen. Net als Elson hoop ik dat de Spurs na zeven bloedstollende games aan het langste eind trekken. Heel Rotterdam staat achter San Antonio! ∙

Eva Gerritse.

In 2011 selecteerden de Houston Rockets met de 23ste selectie

een veelzijdige forward uit Montenegro die ondertussen genaturaliseerd was tot Spanjaard. Het was de toen onbekende 20­jarige Nikola Mirotic (2m09 groot). Hij werd vrijwel meteen getrade naar de Minnesota Timberwolves, die hem ook al snel verscheepten naar de Chicago Bulls voor een selectie in de eerste en tweede ronde. Drie jaar later lijken de Bulls een goedkope maar geslepen diamant in huis te hebben.

Jong geweld

Mirotic werd op 11 februari 1991 geboren in Montenegro. Op zijn dertiende kwam hij naar Spanje, samen met zijn vader. “In het begin was het niet makkelijk”, zegt Mirotic. “Maar ik werd er goed ontvangen en ik leerde al snel de taal. Ik had eigenlijk alles dat ik nodig had.” De veelzijdige forward werd al snel opgemerkt door het roemrijke Real Madrid. “We werkten altijd zeer goed met de jeugdelftallen”, vindt Mirotic. “We kregen fantastische individuele trainingen in de voormiddag en teamtrainingen in de namiddag. Het was hard werken want bij Real stoten veel jeugdspelers door naar het eerste team.”

In 2008 tekende hij in Madrid zijn eerste profcontract maar meteen met de grote jongens meespelen was er niet bij. Mirotic speelde eerst een jaar bij het B­ elftal in de Spaanse vierde klasse en daarna een seizoen bij Palencia in de tweede klasse.

Sindsdien maakte Mirotic zijn naam echter beetje bij beetje waar. In 2011 scoorde hij dertien punten in het vierde kwart tegen Siena in de Euroleague en maakte hij een game winner in de Spaanse playoffs tegen Valencia. “Ik verbaasde mezelf toen een beetje”, aldus Mirotic. “Ik had niet verwacht om dan al waardevol te zijn voor

team. Maar dat was goed voor mij want het hielp mij op weg.”

Real Madrid bereikte voor het eerst in

vijftien jaar de Final Four en Mirotic kreeg niet onverwacht de Euroleague Rising Star Award, die hij een jaar later opnieuw in de wacht sleepte.

Mister MVP

Sinds 2012 is Real Madrid bij uitstek het beste team in Europa en Nikola Mirotic speelde in de opgang van de Madrilenen een grote rol. Real won in 2012 en 2014 de Spaanse beker en in 2013 de Spaanse titel, voor het eerst sinds 2007. Het won ook de afgelopen twee edities van de Spaanse Supercup. Mirotic werd in 2013 verkozen tot MVP van de Spaanse ACB. Hij plaatste zich daarmee naast spelers als Tiago Splitter, Luis Scola, Marc Gasol en Arvydas Sabonis. Vanzelfsprekend maakte de Montenegrijn ook deel uit van het All­ACB Team, net als dit seizoen.

Daarin staat Real Madrid op één serie van een nieuwe ACB Finals.

V

oor Mirotic is succes niet bepaald vreemd. Hij was namelijk enorm succesvol met de Spaanse jeugd­ ploegen. In 2010 leidde hij de Spaanse U20 naar de bronzen medaille op het Europees kampioenschap in Kroatië. Mirotic was goed voor gemiddeld vijftien punten en zeven rebounds met een schotpercentage van bijna 48. Een jaar later was het wel raak. Spanje pakte goud in eigen land en Mirotic werd verkozen tot MVP. Mirotic domineerde het toernooi met gemiddeld 27 punten en tien rebounds met een schotpercentage van 63.

In de halve finale tegen Rusland scoorde hij 37 punten, in de finale tegen Italië 29.

Valkuilen

Na de 2011 NBA draft zeiden Bulls­GM Gar Forman en vice­ president John Paxson (weet u nog, de man die in 1993 de Bulls de titel bezorgde in Game 6 met een driepunter) dat Mirotic in 2014 naar Chicago zou komen. De forward heeft nog tot 2016 een contract bij Real Madrid maar daarin zit een

Tijdens de NBA Draft zijn er bepaalde

teams die ervoor kiezen om met een late draftselectie een internationale speler te kiezen en die even te laten rijpen in het buitenland. Nikola Mirotic is daar een voorbeeld van. Maar er zijn nog andere NBA‐spelers die dezelfde evolutie doormaakten.

MANU GINOBILI

Het bekendste voorbeeld van de ‘draft and stash’ spelers is Manu Ginobili. Die werd in 1999 als 58ste gedraft door de San Antonio Spurs. De Argentijn speelde echter nog drie jaar in Italië, één jaar bij Reggio Calabria en twee bij Bologna. Met die laatste club won hij in 2001 de Euroleague, waarbij hij verkozen werd tot MVP. Datzelfde seizoen won Ginobili de Italiaanse titel én beker. Hij was twee keer op rij de MVP in de Italiaanse competitie en won ook in 2002 de beker. Meteen daarna trok Manu Ginobili naar de NBA, waar hij al in zijn eerste seizoen een titel pakte.

DRAZEN PETROVIC Een ander geval is de

betreurde Drazen Petrovic. Die werd in 1986 als 60ste gedraft door de Portland Trail Blazers en kwam pas drie jaar later over. Petrovic was de MVP van het WK in 1986 en won twee maal de Euroleague met Cibona. Bij Real Madrid zette hij in 1989 een finalerecord neer met 42 punten, hoewel de Spaanse titel hem ontsnapte tegen Barcelona. In de NBA ontpopte Petrovic zich tot een ster, die geen schrik had van Michael Jordan. “Hij is de beste schutter ooit”, zei Reggie Miller op NBA TV. In 1993 overleed Petrovic echter bij een auto‐ongeval.

LUIS SCOLA

Ook Luis Scola kwam enkele jaren nadat hij gedraft werd naar de NBA. De Argentijn werd in 2002 als 57ste gedraft door de San Antonio Spurs. Hij werd echter vijf jaar later van de hand gedaan aan de Houston Rockets, die hem meteen naar de NBA haalden. Dat lukte de Spurs in 2005 spijtig genoeg niet. Scola maakte naam en faam bij de Spaanse eersteklasser Saski Baskonia. Hij bereikte vier keer de Euroleague Final Four en werd twee keer verkozen tot MVP van de Spaanse ACB. Hij veroverde één Spaanse titel, drie Spaanse bekers en twee Spaanse supercups.

MARC GASOL

In 2007 selecteerden de Los Angeles Lakers Marc Gasol als 48ste. De ‘Big Burrito’ was de broer van Pau Gasol, die op dat moment furore maakte bij de Memphis Grizzlies. Een jaar later werd de Spaanse center gebruikt als een pasmunt om broer Pau naar de Lakers te halen.

Gasol ontpopte zich tot dan toe bij het Spaanse Girona als een topper. Hij leidde de club in 2007 naar de zege in de Eurocup en werd in 2008 verkozen tot MVP in de Spaanse ACB.

T

wee andere voorbeelden van ‘draft en stash’ spelers zijn Serge Ibaka en Tiago Splitter. Ibaka werd in 2008 als 24ste gedraft door de Seattle Supersonics, maar kwam pas een jaar later over van het Spaanse Ricoh Manresa. Splitter was de 28ste selectie in 2008 door de San Antonio Spurs (alweer) en kwam in 2010 over van het Spaanse Saski Baskonia.

afkoopclausule vervat voor dit jaar. De Bulls begonnen dan ook de contract­ onderhandelingen. “We hebben een relatie opgebouwd met hem”, zei Forman tijdens de Draft Combine aan de Chicago Tribune.

“We hebben er vertrouwen in dat Mirotic naar ons komt, of dat nu deze zomer of de volgende is.”

Het is dus niet zeker dat Mirotic volgend

seizoen te zien zal zijn in de NBA. Er zijn namelijk enkele valkuilen die de Bulls moeten ontwijken. Omdat het drie jaar geleden is dat Mirotic gedraft werd, kunnen de Bulls hem niet meer laten tekenen in de zogenoemde ‘rookie scale’.

Dat betekent dat Mirotic een pak meer kan vragen, een eis waaraan de financieel weinig flexibele Bulls mogelijk niet aan kunnen voldoen.

Bovendien staat zijn afkoop­ clausule gelijk aan bijna 2,5 miljoen euro. Het is ook de vraag of Mirotic het succes van Real Madrid achter zich wil laten. Bij Chicago zullen ze hem moeten overtuigen dat een titel op korte termijn mogelijk is.

Dat hangt natuurlijk onmiskenbaar af van het herstel van Rose.

NBA­ster in wording?

Laten we er echter vanuit gaan dat Mirotic zin heeft in een Amerikaans avontuur. Dan hebben de Bulls een nieuw wapen dat op verschillende manieren tegenstanders kan pijn doen. Mirotic heeft in die zin veel weg van Dirk Nowitzki. Hij kan zowel als power forward als op de centerpositie uit de voeten. Mirotic is beweeglijk maar niet enorm atletisch. Dat maakt hij echter goed met een compleet offensief arsenaal. Zijn jump shot is al enorm ontwikkeld, waarmee hij zonder problemen driepunters kan knallen. Ook onder de ring is hij gevaarlijk. Post moves bezit Mirotic in overvloed, net als een fadeaway en een schot tegen het glas. Hij kan ook fungeren als point forward. Door zijn basketball IQ is hij een begenadigd passer die altijd wel een open man vindt.

Nate Duncan van Basketballinsiders is duidelijk over de waarde van Mirotic. “De beste aanvallende ploegen in de NBA beschikken allemaal over big men die kunnen schieten. Als de Bulls dat kunnen krijgen via Mirotic zou dat top zijn.” Door zijn beperkte atletische

vermogen is Mirotic verdedigend geen geniale basketballer. Opnieuw maakt hij hier op andere manieren zaken goed. Zo is hij enorm slim en anticipeert hij vaak goed. Bovendien beweegt hij zijn voeten snel voor zijn lengte en is zijn timing uitstekend als shot blocker.

De toekomst van de Bulls ligt natuurlijk niet enkel bij

Mirotic. Dit team staat voor een enorm belangrijke zomer. De Bulls hebben pick 16 en 19 in een diepe draft. Derrick Rose moet terugkomen op niveau, dat is prioriteit nummer één. Daarnaast kunnen de Bulls overweg met het grote maar aflopende contract (ruim 12 miljoen euro) van Carlos Boozer. Ze kunnen daarvoor hun amnesty gebruiken maar kunnen het evengoed gebruiken in een trade. Om Carmelo Anthony te halen? Dat is natuurlijk de droom, maar ook Kevin Love staat hoog op het lijstje.

Laten we uitgaan van een scenario waarbij Rose terug fit is, Mirotic overkomt vanuit Europa en een tweede ster de Bulls komt versterken… Dan spreken we van een echte titelkandidaat.

Er moet nog veel gebeuren alvorens het zover is, maar hoe leuk zou het zijn als de Bulls terug meedoen in het Oosten! Nikola Mirotic overtuigen, is een eerste stap in de goede richting. •

Als je de roeiwedstrijd tussen Oxford en Cambridge op de

televisie ziet, weet je dat de winter voorbij is. Ook in Nederland is het in het vroege voorjaar tijd voor de ‘Varsity’, de wedstrijden tussen de studententeams. Na afloop – dat hoort bij de traditie – duiken de supporters van het winnende team met een pilsje in de hand het water in.

Over de geschiedenis van de roeisport in de VS is in Europa weinig bekend.

Ja, John Kelly, de vader van filmster Grace Kelly, won drie gouden medailles op de Olympische Spelen.

Hij werd echter vooral beroemd vanwege de bruidsschat van 2 miljoen dollar die hij zijn dochter meegaf voor haar sprookjeshuwelijk met Prins Rainier van Monaco.

In het Oosten van de VS was roeien

in de eerste helft van de twintigste eeuw een populaire kijksport, die veel aandacht in de pers kreeg. Harvard tegen Yale, dat was de Amerikaanse versie van Oxford tegen Cambridge.

Zoals bijna overal in de wereld bestonden de ploegen uit jongens die met een zilveren lepel in de mond geboren waren.

Aan de Westkust was dat niet zo. Het leven was er primitief en hard. Zeker tijdens de Grote Depressie in de jaren '30 was armoe troef. Een plaats in het roeiteam van een universiteit bood een kans op een betere toekomst. Het leverde weliswaar geen beurs op, maar wel een parttime job en de mogelijkheid om een studie te volgen.

Daniel James Brown vertelt in The Boys in The Boat het

verhaal van Joe Rantz, één van de negen roeiers die uiteindelijk

Titel THE BOYS IN THE BOAT ‐ Nine Americans and Their Epic Quest for Gold at the 1936 Berlin Olympics Auteur DANIEL JAMES BROWN Bestellen BOL.COM een plaats veroverden in de Acht van de universiteit van Washington. Joe was een arbeiderskind en kende in zijn jeugd veel armoede en ontberingen. Hierdoor kreeg hij een vechtersmentaliteit die veel verwende concurrenten – rijkeluiszoontjes – niet hadden.

Joe was een arbeiderskind en kreeg een vechtersmentaliteit die veel verwende con­ currenten – rijkeluiszoontjes – niet hadden Brown beschrijft hoe het team van de universiteit van

Washington erin slaagt zich voor de Olympische Spelen in 1936 te kwalificeren. Eigenlijk is er geen geld voor de reis naar Berlijn, maar een inzamelingsactie in Seattle maakt de uitzending van de ploeg toch mogelijk. Hij doet verslag van de reis naar Europa alsof hij er live bij was. Zo lezen we wie onderweg zeeziek waren en hoeveel kilo sommige jongens tijdens de overtocht waren aangekomen.

In Berlijn wordt de ploeg ondergebracht in een politiekazerne in Köpenick, ver van alle drukte in het centrum. De roeiers kunnen zich daar in alle rust voorbereiden op het koningsnummer, want dat staat pas aan het eind van de Spelen op het programma. Het einde is enorm spannend, kijk maar:

Brown schrijft ook, met de kennis van nu, over de politieke

ontwikkelingen in Duitsland in de jaren 1933­1936. Hitler, Goebbels en de wandaden van het naziregime komen uitgebreid aan de orde. Zo wordt het toch ook een beetje een Amerikaans verhaal over de good guys die in het hol van de leeuw een overwinning op de verwerpelijke bad guys behalen.

In werkelijkheid was van vijandigheid van het publiek tijdens de wedstrijden geen sprake. Ook de pers was zeer lovend over de Amerikaanse ploeg: “Ah – die Amerikaner. Ihre gewaltigen Spurts sind unwiderstehlich!” •

TEKST KEES WIJDEKOP

NAAM: Donald William Zimmer GEBOREN: 17 jan 1931 (Cincinnati OH) OVERLEDEN: 4 juni 2014 (Dunedin FL) GOOIDE: Rechts SLOEG: Rechts POSITIE: Infielder BIJNAAM: Popeye (en in Cuba: El Galleguito ofwel de kleine haan) TEAMS (ALS SPELER): Dodgers, Cubs, Mets, Senators TEAMS (ALS MANAGER): Padres, Red Sox, Rangers, Cubs TEAMS (ALS COACH): Expos, Padres, Red Sox, Yankees, Cubs, Giants, Rockies, Rays PRIJZEN: 2x All­Star (in 1961 werden er twee All­Star Games gespeeld, Zimmer kwam in beide wedstrijden in actie), NL Manager of the Year (1989), 6 World Series­titels (1955 en 1959 als speler en 1996, 1998­2000 als coach).

CAREER STATS (SPELER): .235 AVG, 91 homeruns, 352 binnengeslagen punten, 130 tweehonkslagen en een WAR van 2.7.

CAREER RECORD (MANAGER): 885­ 858 (.508 winning percentage).

STERKE PUNTEN: Als speler hoorde Don Zimmer niet bij de besten van zijn tijd. Hij was wel een vechter en wist lang op het hoogste niveau te blijven. Dokters vreesden voor zijn loopbaan en zelfs voor zijn leven nadat hij door een harde pitch op zijn slaap geraakt werd (spelers droegen in die tijd nog geen helmen). Dertien dagen was hij buiten bewustzijn, maar hij keerde terug. Zijn ervaring, die hij over de hele wereld in het spelletje vergaarde, was zijn grootste kracht als coach. Hij was de steun en toeverlaat voor grote managers als Joe Torre en Joe Maddon.

ZWAKKE PUNTEN: Zijn zwakke punten als speler kun je uit zijn statistieken opmaken.

Het enige andere zwakke punt dat je van Zimmer kunt opmerken is dat hij het als manager nooit heeft kunnen maken.

HALL OF FAME: Als speler noch manager maakte Zimmer kans op een plek in de Hall of Fame, de kans dat hij de eer postuum als coach krijgt is erg klein.

OVER ZICHZELF: “Ik zit naast Joe Torre op de bank. Als hij hit­and­run speelt en het pakt goed uit zeg ik ‘Goed zo, Skip!’, maar lukt het niet dan loop ik naar de andere kant van

de dugout om een bekertje water te halen. Je moet mijn invloed niet overdrijven.” – Zimmer beschrijft zijn functie als bench coach bij de New York Yankees, waarmee hij vier keer de World Series won.

OVER HEM: "Don Zimmer was een begrip in de honkbalsport. Iedereen kende hem, iedereen hield van hem. Hij had een Hall of Fame­persoonlijkheid en ik vergelijk hem vaak met een andere vriend van mij: Yogi Berra. Als je naar hen kijkt, krijg je al een glimlach op je gezicht. Het is een gemis voor de jonge generatie die nu geen gebruik kan maken van zijn onuitputbare kennis van de sport." – Hall of Fame­manager Joe Torre over zijn vriend en voormalig bench coach Zimmer.

“Als je als jonge speler niets van ‘Zim’ kon leren dan deed je iets verkeerd. In Zimmer is de sport een geweldige man kwijtgeraakt.” – Derek Jeter. Laten we hopen dat mannen als Jeter Zimmers wijze lessen door kunnen geven.

SPORTAM OVER ZIMMER: Wij kunnen ons alleen maar aansluiten bij de woorden van Joe Torre. Vrijwel nergens lees je een slecht woord over Don Zimmer en dat is apart, want hij heeft nogal wat tegenslagen gekend in zijn honkballeven. Als speler en als manager werd hij meerdere keren ontslagen en tegen zijn zin in naar andere teams gestuurd. Hij was nooit erg succesvol en stond bij de Red Sox aan het hoofd van een team dat de grootste inzinking uit de geschiedenis van de franchise kende. Toch stond hij altijd weer op als hij gevallen was. Dat gebeurde ook al toen hij na zijn hoofdblessure bijna weer op zijn hoofd geraakt werd door een pitch.

Zimmer stond op en sloeg de volgende bal over de hekken. De knokker heeft het heel lang volgehouden, maar stierf vorige week in Tampa, vlakbij het team waarvoor hij nog altijd adviseur was. Die rol vervulde hij voor managers als Joe Torre, Joe Maddon, Lou Piniella en zijn vriend Jim Leyland. Hij speelde bovendien met grootheden als Jackie Robinson, Duke Snider en Willie Mays en kon alles wat hij geleerd had als geen ander overbrengen op jonge spelers.

EINDCIJFER:

8+

Futbol

Het was 1994 en de FIFA besloot dat voetbal als sport op de kaart moest in de Verenigde Staten. Het succes van de Olympische Spelen in Los Angeles een decennium eerder diende als roadmap om met FIFA’s pronkstuk de Amerikanen wederom te interesseren in voetbal. Soccer leek zijn beste tijd allang gehad te hebben (New York Cosmos, anyone?) of beter nog, leek eigenlijk nooit echt geland in het land van baseball, basketbal en football.

De FIFA pakte uit en stuurde de teams dwars over het continent, langs grote footballstadions, waardoor alle records werden gebroken qua ticketverkopen. De Major League Soccer werd twee jaar later opgericht, omdat FIFA dit eiste bij de toekenning van het toernooi.

Maar welke sporten ook groeiden in de VS na 1994, het was niet voetbal. Basketbal barste uit zijn voegen, gesteund door het schoenen‐powerhouse Nike, American football werd de nummer 1 en America’s favorite pastime groeide gestaag mee. Zelfs ijshockey, het kwijnende broertje van de vier grote sporten, bleef het goed doen, zeker in vergelijking met voetbal, dat toch een collegesport bleef en dan vooral voor meisjes. Wat opvalt: het niveau van de MLS is treurig, het Amerikaanse nationale elftal kan ondanks een bevolking van meer dan 300 miljoen zelden meekomen in een eindtoernooi en misschien wel het allerbelangrijkste: er is zelden voetbal op TV.

Het is 2014 en ESPN gaat 300 uur live uitzenden vanuit Brazilië. De grootste sportzender ter wereld heeft de mooiste studio van alle omroepen, gelegen in de jachthaven van Clube dos Marimbas in Rio de Janeiro. Er zijn analisten van het allerhoogste niveau aangetrokken en er komen voor‐ en nabeschouwingen met Michael Ballack en Ruud van Nistelrooy, van wie ESPN zeer hoge verwachtingen heeft. Dit is voorlopig het laatste WK voor ESPN, want FOX kocht de rechten voor 2018 en 2022 (geschatte prijs: een half miljard dollar). NBC bezit de Premier League‐rechten à een slordige 250 miljoen. De MLS lanceert elk jaar een extra franchise en Manchester City zette samen met de New York Yankees NYC FC op, de tweede voetbalclub in New York, na de Red Bulls.

Het gaat nu goed met voetbal in de VS en de argeloze liefhebber zou kunnen vermoeden

dat de actie van FIFA in 1994 zin heeft gehad. Niets is minder waar. Nog even los van het feit dat het WK in 2022 alsnog naar de VS kan gaan als Qatar niet doorgaat, toont FIFA weinig liefde en geduld voor the land of the free. De ontwikkeling van voetbal in de VS komt uit heel andere hoek. Ten eerste zijn er de Spaanstalige inwoners, die altijd dol zijn op futbol. Dit zijn er, zeker na de laatste volkstelling, meer dan genoeg om hun favoriete sport zeer serieus te nemen. Ten tweede is er het internet. Dat heeft voor een gigantische globalisering van de grote voetbalmerken gezorgd. Vooral clubs als Manchester United en Real Madrid hebben wereldwijde aantrekkingskracht, zelfs in de VS. En misschien nog wel belangrijker: door de opkomst van internet is live TV eigenlijk de enige waardevolle content geworden voor broadcasters en hun adverteerders. Er is in de VS niet genoeg van deze content om de advertentiehonger te stillen, dus is er ruimte voor meer sporten van het allerhoogste niveau.

Dus het gaat eerder ondanks dan dankzij de FIFA zo goed met voetbal aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Ik denk dat ik nog maar eens een tweetje ga plaatsen om het voetbal in de VS een stapje verder te helpen. •

Amerika houdt van voetbal. Media

spelers als jonge, talentvolle honden.

Ook voor Amerika verliep het pad naar Brazilië logischerwijs via een kwalificatie.

Hoewel het soms met ups en downs ging (Klinsmann bleef niet gevrijwaard van kritiek), kwam plaatsing voor Brazilië uiteindelijk nooit in gevaar. Al in 2012 begon de kwalificatiecyclus voor het naderende wereldkampioenschap.

Amerika moest bij de eerste drie zien te eindigen in de CONCACAF­regio (Confederation of North, Central American and Caribbean Association Football). Aan de kwalificatie deden 35 landen mee en uiteindelijk slaagden Honduras, Costa Rica en Team USA erin zich te plaatsen voor het WK. Ook nummer vier Mexico kon tickets naar Brazilië boeken, aangezien de Amerikaanse aartsrivaal won van Nieuw­ Zeeland. Uiteindelijk zijn er dus vier Noord­ en Centraal­Amerikaanse afgevaardigden aanwezig op het wereldkampioenschap voetbal.

Clint Dempsey

pakken het meer en meer op, de MLS draait als een tierelier en als nooit tevoren staat Twitter roodgloeiend met berichten van fans van de Stars and Stripes. Er zijn fanatieke fangroeperingen ontstaan (zoals The American Outlaws) en verschillende pure voetbaltijdschriften gaan als zoete broodjes over de toonbank. De achterban is dus aanwezig en vanaf maandag 16 juni (als Team USA in Natal het spits afbijt tegen Ghana) zal deze door het keurkorps van bondscoach Jürgen Klinsmann tevreden gesteld moeten worden. En dat is een loodzware taak in een groep met drie sterke tegenstanders.

Zoals gezegd beschikt Team USA over

een prima spelersgroep. De onderlinge verschillen zijn niet immens groot, dus het is moeilijk te voorspellen wie de meeste minuten gaan maken op het WK. Natuurlijk moet er ook rekening worden gehouden met vorm en fitheid, maar Klinsmann heeft daarop behoorlijk geantici­ peerd met zijn selectiebeleid.

Uiteraard is er wel een aantal spelers dat het verschil kan maken, denk daarbij aan mannen als Clint Dempsey, Michael Bradley en Jozy Altidore. Het grootste talent van de Amerikaanse ploeg zou wel eens Julian Green kunnen zijn. Hij is pas sinds een paar dagen negentien jaar, moet zijn Bundes­ ligadebuut voor Bayern München nog maken, maar maakte al minuten in de Champions League.

De man die de aanvoerdersband draagt.

Waarschijnlijk de populairste speler van alle Amerikaanse internationals. Dat bleek vorige week eens te meer toen de MLS bekendmaakte dat van Dempsey de allermeeste shirtjes waren verkocht.

Clint Dempsey is een aanvallende speler die bulkt van de ervaring. Hij kwam al twee keer eerder voor Team USA in actie ondscoach Klinsmann heeft in zijn op een wereldkampioenschap: in 2006 selectie een mooie balans gevonden tussen maakte hij het enige Amerikaanse MLS­spelers en spelers uit de Europese doelpunt van het toernooi en vier jaar later topcompetities. De Amerikaanse scoorde Dempsey tegen Engeland. competitie levert tien van de 23 spelers, Inmiddels speelt de aanvaller al twee jaar waarbij Seattle Sounders, Real Salt Lake voor Seattle Sounders, waar hij dit seizoen en Sporting Kansas City hofleveranciers aan de lopende band scoort. Als Team USA zijn. De rest van de spelersgroep bestaat voor een verrassing wil zorgen op het voornamelijk uit jongens die in het komende WK, dan zal Dempsey het vizier dagelijks leven uitkomen in de Premier op scherp moeten hebben staan. In zijn League en de Bundesliga. Al met al een vrije tijd is Dempsey actief visser en prima selectie die bestaat uit zowel ervaren daarnaast houdt hij zich bezig met rappen,

B

Aan het roer van Team USA staat al sinds 2011 de

Duitser Jürgen Klinsmann. De voetbalgeschiedenis kent veel grote leiders uit Duitsland, zoals bijvoorbeeld Ottmar Hitzfeld, Udo Lattek, Hennes Weisweiler en Otto Rehha‐ gel. Klinsmann kan zich nog niet meten met deze groot‐ heden, maar heeft desalniettemin een hoop ervaring met internationale toernooien. Op het WK van 2006 leidde hij Duitsland naar de derde plek, terwijl hij als speler zowel het EK als het WK wist te winnen. Als clubcoach werkte hij ook nog voor Bayern München, alvorens hij werd aangesteld als bondscoach van Team USA. Klinsmann wordt alom geroemd vanwege zijn people‐ management en zijn visie op de lange termijn. Hij is veel bezig met jonge spelers en haalt het beste in hen naar boven. Bovendien weet hij spelers met een dubbele nationaliteit te overtuigen te kiezen voor Amerika, wat resulteert in het feit dat Team USA beschikt over maar liefst acht spelers die ook voor een ander land hadden kunnen uitkomen. Denk bijvoorbeeld aan Julian Green, Aron Johannsson en Jermaine Jones. Er spelen sowieso vijf Duits‐Amerikaanse spelers voor Team USA, met wie Klinsmann ‐ die overigens prima Engels spreekt ‐ in zijn moedertaal kan communiceren.

De laatste tijd is er ook

veel kritiek op Klinsmann, omdat hij ervoor koos Landon Donovan, de ster van Team USA, thuis te laten. De Amerikaanse

voetbalbond heeft wél vertrouwen in Klinsmann. Zijn contract werd onlangs verlengd, waardoor Klinsmann bondscoach zal blijven tot en met 2018.

Normaal gesproken betekent dat dat Klinsmann Team USA ook naar en op het volgende WK zal coachen.

Makkelijk is anders, inderdaad.

Team USA mag 't in de Groep des Doods opnemen tegen angstgegner Ghana, het Portugal van Cristiano, en een van de titelfavorieten Duits‐ land. Da's voorwaar geen cakewalk.

GHANA‐TEAM USA

Maandag 16 juni Estádio das Dunas, Natal

PORTUGAL‐TEAM USA Zondag 22 juni Arena Amazônia, Manaus

DUITSLAND‐TEAM USA Donderdag 26 juni Arena Pernambuco, Recife

Amerika reageerde verbaasd en verontwaardigd toen bondscoach Jürgen

Klinsmann bekendmaakte dat hij Landon Donovan niet mee zou nemen naar het WK in Brazilië. Voor veel mensen was Donovan juist degene die Team USA zou kunnen helpen aan een stunt in de groep des doods. Hij heeft immers veel internationale ervaring en is bovendien topscorer aller tijden van de MLS én de nationale ploeg.

Ongeacht zijn status als misschien wel de beste Amerikaanse voetballer van zijn generatie, heeft Klinsmann besloten geen beroep te doen op Donovan.

Volgens de bondscoach had Donovan te maken met een vormcrisis en waren andere Amerikaanse spelers beter in vorm. Donovan had immers nog niet gescoord toen de selectie bekend werd gemaakt. Het was voor Klinsmann een moeilijke beslissing om Donovan te passeren, maar hij staat uiteraard 100 procent achter zijn keuze.

Klinsmann beweerde dat bij het selecteren van spelers het verleden niet van

belang is, in tegenstelling tot de huidige vorm. Daarbij maakte de bondscoach een vergelijking met basketballer Kobe Bryant, die twee jaar contractverlenging kreeg van de Lakers voor een bedrag van liefst vijftig miljoen dollar. Volgens Klinsmann is dat bedrag niet bedoeld voor de komende twee jaar, maar om Kobe te belonen voor zijn successen in het verleden. “En dat slaat nergens op”, meent Klinsmann, “waarom zou je betalen voor iets wat al is gebeurd?”

Professioneel als hij is, legde Donovan zich direct neer bij de beslissing van de trainer. Donovan kondigde via social media aan gewoon te gaan juichen voor Team USA en zich in de toekomst te blijven inzetten voor een plekje in het nationale elftal. Verder liet Donovan zijn voeten spreken: in de week nadat hij te horen kreeg dat hij niet mee zou gaan naar Brazilië, kroonde hij zich tot topscorer aller tijden van de MLS. Donovan maakte dit seizoen drie doelpunten, allemaal na de bekendmaking van de selectie. Te laat, zo blijkt.

Voor veel mensen is Landon Donovan de absolute sterspeler van Team

USA van dit moment. De aanvallende middenvelder van LA Galaxy had prima op nummer 10 kunnen spelen in het Amerikaanse systeem. Hij is creatief, sterk aan de bal en beschikt ook nog eens over een goed schot. Voor de nationale ploeg voert hij twee ranglijsten aan: hij is recordhouder op het gebied van meeste assists en is bovendien topscorer aller tijden. Het is daarom overbodig te zeggen dat Landon Donovan altijd belangrijk is geweest voor de nationale ploeg. Waarschijnlijk is Donovan deze zomer langs de lijn te zien als analist op de Amerikaanse televisie. Door de jaren heen heeft hij bewezen over een hoop inzicht en voetbalintelligentie te beschikken, dus die rol past hem goed. Toch zouden de meeste mensen hem liever bínnen de lijnen zien.

wat nog wel eens zou kunnen bijdragen aan de sfeer in de kleedkamer. Ook niet onbelangrijk.

Tim Howard

Natuurlijk moet het achterin ook goed dichtzitten. Team USA zal alleen al in de Michael Bradley groepsfase spelers als Cristiano Ronaldo en Mesut Özil onschadelijk moeten maken.

Deze kale, keiharde middenvelder beschikt Eindverantwoordelijke voor het beperken over een voor Amerikaanse voetbalbegrip­ van het aantal tegendoelpunten is Everton­ pen indrukwekkend cv. Door de jaren heen keeper Tim Howard. De meer dan ervaren speelde hij in Engeland, Italië, Duitsland doelman bewaakte in het verleden al het en zelfs Friesland. Bradley kent dus het doel van Manchester United en keepte klappen van de zweep en is gewend om te voor het nationale team al bijna honderd moeten presteren op hoog niveau. Sinds wedstrijden. Howard staat bekend om zijn een jaar komt Bradley uit bij Toronto FC in rust, coaching en mooie reddingen. de MLS, waar hij vrijwel elke week Bovendien is de keeper een penaltykiller, uitblinkt. In 2010 kwam Bradley voor het en dat zou nog wel eens van pas kunnen eerst in actie op een WK en toen scoorde komen in een eventuele knockout­fase. hij in de wedstrijd tegen Slovenië. Bradley Een paar jaar geleden werd Howard, net kan in Brazilië het verschil maken met zijn als Lionel Messi, voor de grap gedraft door vechtlust, inzet en scorend vermogen. het basketbalteam van de Harlem Globetrotters.

Jozy Altidore

Altidore is een sterke spits met veel ervaring, zeker voor een 24­jarige. Hij droeg onder meer het shirt van de New York Red Bulls, Villarreal, Hull City en AZ. Het afgelopen jaar kwam verhuisde hij van

Alkmaar naar Sunderland, maar daar kende hij een ongelukkig seizoen. Van december tot afgelopen weekend stond hij 27 duels droog (hij scoorde twee keer tegen Nigeria), en daarom heeft niet iedereen evenveel vertrouwen in zijn kunnen. Daar ligt een taak voor bondscoach Klinsmann: hij moet het moraal van Altidore weer wat zien op te krikken. Als Altidore weer in zichzelf gelooft, zal hij gegarandeerd weer het net kunnen vinden. Kortom: ondanks zijn vormgebrek kan Altidore absoluut van meerwaarde zijn voor Team USA.

Julian Green

Waar Dempsey, Bradley en Howard genoeg ervaring in hun sporttas hebben, geldt dat niet voor de

grote belofte in de selectie, Julian Green.

Dat hij geselecteerd werd kwam voor sommigen als een verrassing, maar zijn uitverkiezing door Klinsmann is niet geheel onterecht. Green wordt al jaren gezien als één van de grootste talenten van Amerika en het is nu aan hem om de verwachtingen waar te maken. Julian Green speelt bij het tweede elftal van Bayern München (dat dit seizoen op het derde Duitse niveau uitkwam) en kan het best uit de voeten op de rechtervleugel. Op die positie mocht hij zelfs Arjen Robben eens vervangen in de Champions League, al was dat maar voor drie minuten.

De kleine Green scoorde dit jaar vijftien keer in 23 wedstrijden voor Bayern II.

Green speelde ook al enkele jeugd­ wedstrijden voor het nationale team van Duitsland, maar heeft nu definitief gekozen voor Team USA. Het zou toch mooi zijn als de Duitsers in de wedstrijd tegen Team USA meteen zien wat voor een talent ze aan Amerika zijn kwijtgeraakt. Green is een snelle, technische speler die tweebenig is en ook nog eens een neusje voor de goal heeft.

Het is absoluut een groot talent en hopelijk kan hij in Brazilië al wat van zijn mogelijkheden tonen.

Ruwe diamant

Team USA zal komend WK hoogstwaar­ schijnlijk 4­4­2 gaan spelen, met de zoge­ noemde ruit (of ‘diamond’ in de States)

op het middenveld, dus met een controleur én een nummer 10. In de voorbereiding speelden de Amerikanen tegen Azerbeidzjan, Turkije en Nigeria. In de eerste twee wedstrijden speelde Bradley achter de spitsen en fungeerde Jermaine Jones (Beşiktaş) als controleur. Die posities lijken vast te staan. De twee spitsen zullen waarschijnlijk Dempsey en Altidore zijn, wat betekent dat Chris Wondolowski (LA Galaxy) en Aron Johannsson (AZ) op de bank moeten plaatsnemen.

de diamant op het middenveld nog wat te slijpen, dan zal deze linie voor Team USA de basis van eventueel succes zijn.

Overleven

Amerika heeft pech gehad met de loting voor het wereldkampioenschap. Team USA neemt het achtereenvolgens op tegen Ghana, Portugal en Duitsland. Vooral die laatste twee wedstrijden maken dat de Amerikanen op papier voor een onmogelijke opdracht staan. Bovendien n de vriendschappelijke wedstrijden ble­ moet Ghana, dat nog nooit werd ken de spelers van Team USA nog niet per­ uitgeschakeld in de groepsfase, niet fect op elkaar ingespeeld, maar Klinsmann onderschat worden. In 2010 werd Team USA nog uitgeschakeld door Ghana in de zei vertrouwen te hebben in de spelers en het systeem. Als de bondscoach erin slaagt achtste finales.

I

Toch kan Amerika best voor een stunt

zorgen. De VS staat bekend om strijdlust en wil om te winnen. Dat blijkt ook uit een uitspraak van Landon Donovan, die zei dat groep G alleen maar de poule des doods is, omdat Team USA in die poule zit. We gaan het zien. Team USA is de huidige nummer twaalf van de FIFA­ranglijst en trapt op zestien juni voor het eerst af in Brazilië voor de wedstrijd tegen Ghana, een pot die sowieso gewonnen moet worden om kans te houden op de volgende ronde. Mocht Team USA de groepsfase doorkomen, dan wacht in de achtste finales waarschijnlijk Rusland of België. Ook dat zijn weer lastige wedstrijden, maar dat is van later zorg.

Ondanks het zware programma zou Amerika best de verrassing van het toernooi kunnen worden. Echt waar. •

Manny being Manny Klinsi De kop van deze column had altijd betrek‐ Met het WK op het punt van beginnen king op één van de meest excentrieke spe‐ lers in de MLB, maar deze column gaat niet over Manny Ramírez. Het had gekund, want hij is weer terug in het Amerikaanse honkbal.

Na een uitstapje in Azië is Ramírez nu speler/manager bij de Triple‐A Iowa Cubs.

Deze column gaat over een jongere Manny, die vorig jaar doorbrak in de MLB en lange tijd op weg leek naar een nieuw record voor tweehonkslagen in een seizoen. Manny Machado is het grootste talent van de Baltimore Orioles en miste het record net, omdat hij eind vorig seizoen een zware knieblessure opliep.

Sinds enkele weken is Machado terug en helaas moeten we concluderen dat hij meer opvalt door vreemde, agressieve acties dan door zijn sprankelende spel, zoals we van vorig seizoen gewend waren.

In de serie die zijn Orioles afgelopen week tegen de Oakland A's speelden, misdroeg hij zich eerst toen hij door derde honkman Josh Donaldson ietwat hardhandig uitgetikt werd.

Hij raakte uit balans en gooide uit woede zijn helm richting Donaldson. Een bench clearing brawl was het gevolg.

Twee dagen later kwamen twee pitches van Oaklands reliever Fernando Abad naar zijn mening iets te dicht in zijn buurt.

Na de tweede pitch besloot hij een swing te maken en zijn knuppel los te laten. Gelukkig faalde zijn poging daarmee iemand te raken, maar het wordt tijd dat de MLB en manager Buck Showalter iets aan dit gedrag gaan doen. Dan kunnen we de uitspraak ‘Manny being Manny’ weer van toepassing laten zijn op zijn spel en niet op zijn belachelijke gedrag. ∙

Seb Visser.

staat ook voetbal in Amerika iets hoger op de agenda dan normaal.

Vorige week kwam niemand minder dan Jürgen Klinsmann in opspraak na zijn opmerkingen over het Amerikaanse voetbalteam. Het elftal zou volgens Klinsi geen kans maken om het WK te winnen. Veel zichzelf kenners noemende Amerikanen vielen daarover. Het is waarschijnlijk niet patriottistisch om zoiets te zeggen, maar reëel is het zeker wel.

Klinsmann kreeg al helemaal de wind van voren toen hij commentaar gaf op het contract van Kobe Bryant. Bryant zou volgens Klinsmann betaald krijgen voor de speler die hij was en niet de speler die hij is.

Ook daar maakt de Duitser een goed punt.

Je kunt toch onmogelijk zeggen dan Kobe, puur uit het oogpunt van een coach of Lakers‐fan, zijn geld al was het maar voor de helft waard is. In de shirtjes zit Kobe's waarde, binnen de lijnen is hij een schim van wie hij ooit was.

Eén van degenen die fel tegen Klinsmann in ging was ESPN schreeuwlelijk Michael Wilbon van Pardon the Interruption.

Klinsmann is volgens Wilbon 'geen Bryant' en moet oprotten. 'Get the hell out of America.'

Van Wilbon moet Klinsmann wegwezen.

Van mij mag hij blijven. Moet zelfs. Lekker de Amerikanen een spiegel voorhouden.

Dat kan soms helemaal geen kwaad. ∙

Lennart Beishuizen.