Sport Amerika The Magazine Nummer 25

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Saman Alzahawi Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu Digital Publishing Scribus Desktop Publishing

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 ­ Alle rechten voorbehouden.

Het NFL circus heeft Europa weer verlaten. Afgelopen

zondag deden de New England Patriots en St. Louis Rams ­ als onderdeel van de expansiedrift van de National Football League ­ het indrukwekkende Wembley Stadium in Londen aan.

Met pijn in mijn hart kon ik deze wedstrijd niet live meemaken. Ik zat op slechts een half uurtje van het stadion, maar kon door andere werkzaamheden niet aanwezig zijn.

De tweets van mede #SportAm mensen zorgden ervoor dat nu zeker is dat het mij in de toekomst niet meer zal overkomen dat ik zo’n evenement mis. De Jacksonville Jaguars, San Francisco 49ers, Pittsburgh Steelers en Minnesota Vikings kunnen in 2013 absoluut op mijn aanwezigheid rekenen.

Ben ik dan zo blij met zo’n initiatief?

Natuurlijk! Hoe dichter je deze passie bij onze lezers kan brengen, des te beter voor iedereen. Klachten als dat het niet dezelfde beleving oplevert als een echte NFL game begrijp ik volkomen, maar desondanks is het wel de NFL die naar Europa komt. Tom Brady, Rob Gronkowski en consorten in je eigen achtertuin!

Waar wij voor deze wedstrijd twee kaarten weggaven, gebeurt dat deze week ook weer voor de WWE Smack Down World Tour in Brussel. Houd daarvoor de site goed in de gaten.

Vanaf deze plek wil ik natuurlijk alle San Francisco Giants fans feliciteren met het winnen van de World Series, nu voor de tweede keer in drie jaar tijd. Onze huiscolumnist Jeroen Elshoff schijnt nog steeds dronken van geluk door de straten van Amsterdam te zwalken.

Nu het MLB seizoen ten einde is, blikken wij in dit

magazine weer vooruit op de start van het nieuwe College Basketball seizoen. Frank Wielaard, the best in the business waar het gaat om NCAA, neemt je mee in zijn preview langs alle kanshebbers en benadrukt ook nog even op welke spelers je dit seizoen echt moet letten.

Veel leesplezier weer,

2 BIG SCREENS & 17 LARGE TV'S!

Happy Hour足 1/2 Cocktail Hour 22:00 足 23:00 (all cocktail 1/2 price)

Kitchen open till 23:00 (burgers, wings, hotdogs ect.). With any Hamburger, Macho Nacho's or Chicken wings get a FREE bottle of Bud (1 per person).

Weekly RoundUp

Er spelen dit jaar in de

World Series negen spelers met een Venezolaanse nationaliteit, een record. Het verleidde president Hugo Chavez tot de volgende uitspraak, gericht tot Barack Obama: “Ik denk dat de volgende World Series in ons land gehouden moet worden.”

• Mariano Rivera denkt er sterk over na om een punt achter zijn loopbaan te zetten. De beste closer aller tijden probeert terug te komen van een zware knieblessure. • MLB Fan Cave heeft een wel heel bijzonder filmpje gemaakt over Pablo Sandoval. Het gaat over de panda’s in San Francisco en hun dominante mannetje, Kung Fu Panda. Een knipoog naar National Geographic.

Check it out • Miguel Cabrera is volgens Sporting News de speler van het jaar 2012. Een panel van 203 spelers uit de Major League verkoos de slugger van de Detroit Tigers boven Mike Trout van de Los

Angeles Angels • De Miami Marlins ontsloegen manager Ozzie Guillen na één seizoen. De Marlins eindigden als laatste in de NL East, terwijl een plek in de playoffs was verwacht. Een peperduur nieuw stadion, nieuw tenue en een

investering van 191 miljoen dollar voor José Reyes, Mark Buehrle en Heath Bell – het mocht niet baten.

'Had moeten luisteren'

Carl Crawford heeft bij zijn

officiële presentatie bij de Los Angeles Dodgers gezegd dat hij spijt heeft van het uitstellen van zijn schouderoperatie tot de maand juli. De druk van de Boston Red Sox­fans zorgde ervoor dat de outfielder langer met pijn doorspeelde. “Het geld en mijn contract was een grote zaak, ik probeerde ze ervan te overtuigen dat ik niet ‘soft’ was.

Ik had beter voor mijn lichaam moeten zorgen vanaf het moment dat de dokter dat mij adviseerde.”

De 32­jarige Crawford onderging in juli een Tommy John­operatie, een maand voordat hij werd verhandeld naar de Dodgers in een blockbuster trade. In 2011 zette Crawford nog zijn krabbel onder een zevenjarig contract in Beantown ter waarde van 142 miljoen dollar.

Afgelopen seizoen kwam hij slechts 31 wedstrijden in actie.

De verwachting is dat Dodgers fans Crawford volgend jaar in april, begin mei op het veld gaan zien.

“Je voelde de

constante druk van buitenaf”, zei Crawford. “Het is geen geheim dat het een lastig jaar was in Boston. Het is één van die dingen die ik geen enkele speler gun.

Het was dan ook

een opluchting dat ik die situatie kon verlaten. Ik hoef de stress en alle randzaken die ze ons daar dagelijks oplegden niet meer mee te maken.”

Girardi spaarde A­Rod

De soap rondom

(voormalig) superster Alex Rodriguez duurt maar voort.

Een verslag van CBSSports. com liet zien dat New York Yankees­manager Joe Girardi de stadionomroeper in Yan­ kee Stadium had opgedragen om de naam van Rodriguez niet te noemen wanneer de ongelukkige slugger in de playoffs werd vervangen door een pinch­hitter.

Het is gebruikelijk dat tijdens een wissel in de lineup zowel de naam van de pinch­hitter als de speler die hij vervangt genoemd wordt. Bij Rodriguez was dit dus niet het geval.

Volgens de New York Post gebeurde het in Game 3 van de ALCS tegen de Detroit Tigers, toen Raul Ibanez in het veld kwam voor A­Rod. General manager Brian Cashman bevestigde tegenover CBS Sports dat Girardi de beslissing had genomen om A­Rod een hoop boegeroep voor van de eigen fans te besparen. •

A Giant sweep!

De San Francisco Giants veroverden zondag de tweede World Series­titel in drie jaar. De Giants waren in de vierde wedstrijd met 4­3 te sterk voor de Detroit Tigers na een single in de tiende inning van, wie anders, Marco Scutaro.

De ploeg van manager Bruce Bochy

keek in de NLDS tegen de Cincinnati Reds nog tegen een 2­0 achterstand aan en een 3­1 achterstand op de St. Louis Cardinals in de NLCS. De Giants wonnen vervolgens zeven wedstrijden op een rij. “Dat maakt dit kampioen­ schap zo speciaal”, meent Scutaro. “De manier waarop. We speelden met onze rug tegen de muur en nu hebben we de Tigers gesweept.”

Uitstekende defense en goede pitching stonden aan de basis voor het winnen van de World Series. Barry Zito, Madison Bumgarner en Ryan Vogelsong stegen boven zichzelf uit in de eerste drie wedstrijden en Tim Lincecum en Sergio Romo bleken belangrijke wapens vanuit de bullpen. De pitchers van de Giants noteerden een 1.42 ERA en Detroit sloeg een mager .159 van het veld.

“Het lukte ons niet om ons eigen

spel te spelen”, zei Cabrera die 3 uit 13 sloeg in de Fall Classic met één homerun en drie binnen geslagen punten. Top aankoop Prince Fielder stelde teleur met 1 uit 14 van het veld en geen enkele RBI. “De Giants waren duidelijk beter dan ons”, zei Tigers’ manager Jim Leyland.

Pablo Sandoval werd uitgeroepen tot de World Series MVP. De derde honkman van de Giants sloeg 8 uit 16 inclusief zijn drie homeruns in Game 1.

In 2010 zat Kung Fu Panda nog op de bank toen de Giants de World Series wonnen. “Ik heb daarvan geleerd. Ik heb er hard voor gewerkt om nu van dit moment te genieten.”

Giant MVPanda

“Man, ik kan het nog steeds niet geloven.” Dat zei een verbaasde Pablo Sandoval na de eerste wedstrijd van de World Series.

“Als klein jongetje droom je ervan om in de World Series te spelen, maar ik had hier nooit rekening mee gehouden, drie homeruns in één wedstrijd.”

De derde honkman van de San

Francisco Giants is daarmee de vierde speler in de historie die drie homeruns heeft geslagen in één World Series­ wedstrijd. Babe Ruth lukte het twee keer, in 1926 en 1928, Reggie Jackson sloeg er drie in 1977 en afgelopen seizoen was daar Albert Pujols voor de St. Louis Cardinals met drie bombs tegen de Texas Rangers.

Sandoval is wel de eerste speler die drie homeruns slaat in zijn eerste drie slagbeurten. Zelfs Ruth, die in 1926 tussen zijn tweede en derde homerun één keer een vrije loop kreeg, lukte dat niet.

Vergeet ook niet dat Kung Fu Panda twee van de drie homers sloeg tegen de beste pitcher in de Major League. Justin Verlander had voor de start van de wedstrijd slechts twee homeruns moeten opgeven over de laatste 137 slagmannen.

Sandovals derde was een fly ball naar het midveld op een pitch van Al Alburquerque.

“Het was speciaal, erg speciaal”, zei

Gregor Blanco na afloop naast Sandoval in de kleedkamer. “Niemand geloofde wat hij zojuist had gepresteerd. Hij zei tegen ons, ‘ik heb het gevoel dat ik aan het dromen ben’.

Kippenvel. Het lukte mij niet eens om een single te slaan en hij sloeg drie homeruns.”

Na zijn derde homerun keerde Sandoval

terug naar de dug­out en zag daar team­ genoot en vriend Marco Scutaro op hem staan wachten. “Kom op zeg, iedereen kan er drie slaan”, zei hij met een lach op zijn gezicht.

New York Yankees: wat nu?!

Teleurstellend. Een afgang. Een vernedering. De New York Yankees verlieten de playoffs via de achter­ deur na een sweep van de Detroit Tigers in de ALCS. De peperdure slagorde van de Yankees sloeg in de postseason slechts .188. Na de laat­ ste out werd er met de beschuldigende vinger gewezen naar voormalig superster Alex Rodriguez.

A­Rod sloeg in de playoffs 3­uit­25 met

geen enkele homerun of binnengeslagen punt. Hij belandde in de serie met de Baltimore Orioles en de Tigers op de bank en kwam alleen nog maar als pinch­hitter in het veld. Hij leek er niet mee te zitten, in Game 2 van de ALCS flirtte hij erop los met twee modellen in het publiek. Nou gebeurt dat zo vaak in het honkbal, wat moet je anders drie uur lang doen in een dug­out? Alleen mankeerde het aan de timing. Het zijn de playoffs, je team heeft het moeilijk, elke pitch is belangrijk, al blijft de derde honkman alle verhalen ontkennen.

Het is te eenvoudig om de schuld volledig in de schoenen van A­Rod te schuiven.

Curtis Granderson, Robinson Cano en Nick Swisher verdienen ook blaam bij een ploeg die in de playoffs gezamenlijk 11­uit­ 100 sloeg. Voor Granderson wacht in het offseason, en dat is geen grap, een bezoek bij een oogspecialist. Cano stelde teleur, maar beschikt over voldoende talent om zich komend seizoen te revancheren,

terwijl het einde van Swish in The Bronx nabij komt.

De Yankees bezitten in 2013 over een

beter defensief outfield dan afgelopen seizoen. Granderson, een volledig her­ stelde Brett Gardner en waarschijnlijk nog een seizoen van Ichiro Suzuki. De startrotatie gooide beter dan verwacht in oktober en met de terugkeer van de jonge flame­thrower Michael Pineda, Derek Jeter en Mariano Rivera strijden de Yankees volgend seizoen wederom voor de titel in de AL East.

Hoort A­Rod daarbij? Met het ‘benchen’ van Rodriguez heeft het bestuur er alles aangedaan om hem een zetje te geven voor een eventueel vertrek uit New York. Waarom?

A­Rod heeft nog een contract van vijf jaar ter waarde van 114 miljoen dollar en be­ schikt over de optie om een trade te blokke­ ren. Rodriguez vertelde de verzamelde pers dan ook met een stalen gezicht dat hij volgend jaar terugkeert in The Bronx.

General Manager Brian Cashman zei dat het onrealistisch is dat Rodriguez in de winter wordt verhandeld, maar dat hij bereid is om naar elk aanbod te luisteren. Go figure.

Phil Coke: van klusjesman tot closer

Het is Game 3 van de ALCS, honklopers op het eerste en tweede honk, twee uit in de negende inning en een voorsprong van één run. Dan komt voor de Yankees Raúl Ibañez aan slag die een wedstrijd daarvoor nog een bomb sloeg in de negende.

Detroit Tigers’ closer Phil Coke brengt de ‘count’ tot 3­2, de volgende pitch is alles beslissend. Komen de Tigers op een 3­0 voorsprong in de serie of krijgen de Yankees weer hoop?

Daar komt de gevaarlijke slider van Coke.

Swing and a miss. Ballgame Detroit. Ruim 42.000 mensen in Comerica Park gaan uit hun dak. Coke, gedraft en opgeleid door de Yankees, gooit de wedstrijd tegen zijn oude werkgever in het slot.

De 30­jarige lefty komt van ver. In een

prachtige reportage op Grantland beschrijft hij het leven in de Minors, wat je het beste kan omschrijven als geadoreerde armoede.

In de Minors verdiende Coke 1200 dollar bruto per maand. En dat alleen in de zes maanden waarin hij speelde. Buiten het seizoen om verdiende hij tien dollar per uur als klusjesman om zo in het weekeinde zichzelf te ontwikkelen bij traininggoeroe Adrian Crook.

Een seizoen later, in 2006, werd hij bij een hotel herkend door een medewerker van het team. Coke herstelde van een elleboogblessure en kluste als ‘janitor’ bij om de rekeningen te kunnen betalen. “Het is een psychologisch onderdeel om erachter hoe sterk je mentaal in je schoenen staat”, vindt Coke. “Kun je nog steeds goed presteren als de huur betaald moet worden en je hebt geen rooie cent?”

aanval van de Cards zakte als een kaartenhuis in elkaar, slechts één run en 1 uit 21 met honklopers in scoringspositie.

“Het is ongelofelijk frustrerend”,

reageerde eerste honkman Allen Craig over de uitschakeling. “Ik had er niet op gerekend om naar huis te gaan”, zei startende werper Kyle Lohse. “It sucks”, verduidelijkt korte stop Pete Kozma.

Matheny had wel een idee waar het aan lag.

“We kwamen zo ver omdat wij het team waren dat in een flow zat en gebruik maakte van de kansen. De laatste drie wedstrijden lukte dat op de één of andere manier niet.”

Coke herpakte zich en maakte in 2008

zijn debuut in de Major League, mede dankzij een wijze les van zijn vader. “Heb plezier. Ik ben er voor je als het niet lukt.

Ik wil niet dat je tien jaar later terugkijkt op je loopbaan en dat je bent gestopt omdat je het niet één maand kon volhouden in de league.”

Een trade bracht hem naar Detroit. In het eerste gesprek met general manager Dave Dombrowski zei Coke het volgende. “I want to kick the crap out of the Yankees.”

Dat is hem gelukt.

De spelers zaten er doorheen, maar de geblesseerde Lance Berkman was daar om zijn teamgenoten op te peppen. “Ik heb een goed gevoel over de groep spelers die deze organisatie heeft. We hebben een aantal jonge talenten en ik denk dat we de komen­ de jaren ook gaan strijden om de prijzen.”

e Cardinals wonnen in 2011 de World St Louis Cardinals: D Series en bereikten in de laatste elf een blijvertje seizoenen maar liefst zes keer de finale van

Wat waren ze er dichtbij. De mannen van manager Mike Matheny. De St. Louis Cardinals hadden nog één overwinning nodig om zich voor de tweede keer op rij te plaatsen voor de World Series. En dat zonder Albert Pujols. Het liep anders. De San Francisco Giants wonnen de laatste drie duels en de

de National League. Zestien van de 25 spelers op het playoffrooster hebben alleen voor één organisatie gespeeld, de jongste is de 22­jarige toppitcher in wording Shelby Miller. En wat te denken van Trevor Rosenthal met zijn fastball van 100mph? In Game 7 gooide hij twee shutout innings met vier strikeouts. Nee, met de toekomst van de Cards zit het wel goed. •

GOODELL AMBUSHED

Helaas, 't bleek achteraf een photoshop, deze gezonde dosis zelfspot van Justin Verlander.

Maar wie weet dat­ie er over een paar dagen gewoon zelf eentje aantrekt.

Geen photoshop, maar gewoon een heerlijke prank van Who Dat­meatball 2009ring, die NFL­ commissioner Roger Goodell verraste tijdens het een of andere charity event in New York.

SMS­ conversatie tussen A­Rod en K­Bry, sorry: Kobe, tijdens de voorbije ALCS.

Op George Bush lijkende football­fan met hekel aan de Iggles.

Het is 1919. De wereld is in de ban van WO I en in Amerika krijgen de vrouwen stemrecht. Oh ja, en de Boston Red Sox verkochten hun toptalent, Babe Ruth, aan de rivaliserende New York Yankees.

Wait.. What?!

‘The Curse of the Bambino’

In zijn laatste twee seizoenen bij de Sox was hij league leader in home runs en als pitcher had hij al 85 wedstrijden gewonnen voor het team uit Beantown. Een superster in wording, kortom. Broadway­producer Harry Frazee, die de Red Sox­franchise drie jaar eerder gekocht had, kwam in financieel noodweer en moest, om zijn nieuwe Broadway­productie “No, no Nanette” (wie kent het niet?) te financie­ ren, spelers verkopen. De belangrijkste speler die hij verkocht was de 24­jarige Babe. Ruth werd verkocht voor het bedrag 125.000 dollar. Niet alleen is dit de slechtste deal uit de historie van het honkbal, het was het begin van een zwarte periode voor de Sox.

In de jaren ervoor waren zij het beste

team in de league, ze wonnen vier World Series, maar met het verkopen van Ruth aan de Yankees ging de ‘Curse of the Bambino’ in. Met Ruth (‘The Great Bambino’) in de gelederen groeiden de Yankees uit tot het beste team in de MLB. De Red Sox moesten ondertussen steeds meer goede spelers verkopen en eindigden in elf seizoenen negen keer op de laatste plaats in de American League.

Tot drie keer toe (1946, 1967 en 1975) komen de Red Sox, met spelers als Ted Williams en Carl Yastrzemski, tot op één wedstrijd van de World Series­titel. Twee keer zijn de Cardinals te sterk en ook de Reds waren in Game 7 een maatje te groot. De vloek van Ruth begon als een grapje, maar men begon in Boston steeds meer te geloven dat het een echte vloek was. Na een aantal magere jaren stond er in 1986 een team op dat de vloek moest verbreken. Het team herbergde toekomstige Hall­of Famers in Jim Rice, Wade Boggs en Tom Seaver en had in Roger Clemens één van de grootste talenten in de league. Bovendien

speelden er in Boston dat jaar een aantal zeer degelijke veteranen, die het team compleet maakten. De belangrijkste speler in die groep? Bill Buckner. Buckner werd in 1984 aangetrokken via een trade waarin de Sox Dennis Eckersley naar de Cubs stuurden. Hieruit blijkt wel dat zij hem graag wilden hebben. Buckner, een eerste honkman die in zijn eerste anderhalve seizoen bij de Red Sox 27 home runs sloeg en 177 punten over de plaat sloeg, debuteerde op zijn negentiende voor de LA Dodgers en was 35 toen het seizoen van 1986 begon.

De lefty was een belangrijke spil in de

lineup van Boston. Buckner sloeg .267 met 18 home runs en 102 RBI. De besnorde eerste honkman was dankzij zwakke enkels niet meer de verdediger die hij ooit was, sterker nog: hij werd tegen het einde van de wedstrijd vaak gewisseld voor een defensief betere eerste honkman.

Zijn slagkracht was nog wel prima in orde. In de ALCS sloeg hij drie belangrijke punten binnen op weg naar de World Series, waarin de New York Mets de tegenstander waren.

een einde komen aan het lange wachten.

Roger Clemens, die al eerder zo goed gegooid had, zou Game 6 starten en dan zou het wel goed komen. Clemens deed het ook goed: in zeven innings kreeg hij slechts één verdiend punt tegen. De gelijkmaker (2­2) scoorde echter dankzij een fout van rechtsvelder Dwight Evans.

Clemens verliet de heuvel uiteindelijk met een 3­2 voorsprong en werd vervangen door Calvin Schiraldi, een reliever die dat seizoen voor Boston een ERA van 1.41 had. Die voorsprong leek dus in goede handen, maar met de honken vol en slechts één uit sloeg Gary Carter de bal diep in het outfield. Zijn sacrifice fly bracht de stand weer gelijk en zorgde er uiteindelijk zelfs voor dat er extra innings gespeeld zouden worden.

In de tiende inning scoorden de Red Sox

twee punten om opnieuw de voorsprong te nemen. Nu moest het toch over zijn?

Buckner, die in de tiende inning met een hit by pitch op het honk kwam, zou nu wel gewisseld worden voor Stapleton, toch?

Nee, manager McNamara durfde het niet aan om een belangrijke slagman in extra innings uit de lineup te halen. Schiraldi 1986 World Series stond nog altijd op de heuvel en scha­ kelde de eerste twee slagmensen De eerste twee wedstrijden in de Fall zonder problemen uit. Op het Classic werden vrij gemakkelijk gewonnen scorebord stond per ongeluk met dank aan goede pitching van Roger al even ‘Congratulations to the Clemens en Bruce Hurst. Opvallend 1986 World Series Champion genoeg werd Buckner tot twee keer toe Boston Red Sox!’. Maar met twee laat in de wedstrijd vervangen door utility uit leek de druk Schiraldi te veel te infielder Dave Stapleton. Game 3 en 4 worden. De World Series titel lag gingen in Boston juist verrassend genoeg binnen handbereik, one out away! weer naar de Mets, waar Lenny Dykstra, Drie singles op rij van Carter, Mitchell Gary Carter, Keith Hernandez en Dwight en Knight brachten de stand op 5­4 en Gooden de grote sterren waren. Bij Red met lopers op het eerste en derde honk Sox Nation sloeg de twijfel toe: het zou besloot McNamara Schiraldi te toch niet weer fout gaan? Bruce Hurst wisselen voor Bob Stanley, een startte Game 5 en deed dat formidabel. reliever met een ERA van 4.87 Hij gooide een complete game en leidde in 1986. Met Mookie Wilson aan de Sox naar een 4­2 overwinning. slag gooide Stanley een wilde Buckner werd overigens opnieuw worp en zo kon Kevin Mitchell gewisseld. de gelijkmaker scoren. Op de volgende pitch slaat Wilson et een 3­2 voorsprong reisde het een zacht grondballetje naar circus terug naar New York. De Red Sox het eerste honk. hoefden in Shea Stadium, waar ze al twee keer gewonnen hadden, nog maar een lke Red Sox fan weet wat er wedstrijd te winnen en de eerste titel in vervolgens gebeurde. Buckner 68 jaar zou een feit zijn. Eindelijk zou er spoedt zich naar de lijn, bukt en...

M

E

mist de bal! De bal schiet langs zijn handschoen, door zijn benen naar het rechtsveld. Ray Knight scoort het winnende punt en het geloof bij Boston leek volledig verdwenen. Game 7 werd een simpele prooi voor de Mets, die hun tweede titel in de geschiedenis van de franchise pakten.

redelijk slappe en losse handschoen. In de vertraging zag ik dat ik juist gepositioneerd stond, maar dat mijn slappe handschoen nog bewoog in de richting van de lijn, waar ik net naartoe was gerend. Hij schoof zo langs de bal en de bal rolde naar het rechtsveld.”

“Ik vraag me ook nog wel eens

af waarom er zoveel aandacht op mijn fout wordt gevestigd, terwijl het niet de enige fout in de serie of zelfs wedstrijd was.”, aldus Buckner in de mooie ESPN 30­ for­30 docu ‘Catching Hell’. Dat is overigens een zeer terechte vraag.

Tegenwoordig kunnen we namelijk heel goed aantonen welke plays in een wedstrijd het grootste effect hadden op de winstkansen van een team. Dat doen we via WPA (Win Probability Added). Dankzij zijn fout had Buckner absoluut een negatief effect op de winstkansen, sterker nog: zijn fout leidde tot het winnende punt. Buckner Het zwarte schaap scoorde echter met ­0.167 minder laag dan bijvoorbeeld catcher Rich Gedman (­ Heel New England was woedend en 0.250), die twee fouten maakte en veel eigenlijk gaf iedereen maar één iemand de lopers op de honken achter liet en zeker schuld. De pers, de fans en zelfs sommige minder laag dan Bob Stanley (­0.810), die medespelers maakten van Bill Buckner met zijn wilde worp de gelijkmaker over het zwarte schaap. Jarenlang werd hij de plaat liet komen. geconfronteerd met de beelden en de gevolgen van zijn play: “Mijn familie en ik iteindelijk, toen Buckner de fans en de hebben het er lang erg moeilijk mee media had vergeven en de fans hem, gehad. Ik heb de fans en vooral de media keerde hij in 2008 terug in Fenway Park. moeten vergeven, voordat ik echt verder De Red Sox hadden inmiddels de vloek kon met mijn leven.” Hij doelt hiermee op verbroken en in 2004 en 2007 de titel de vele herhalingen die telkens weer gepakt en Buckner mocht in 2008 de getoond werden. Meestal zapte Buckner eerste pitch van het seizoen gooien. Hij weg, maar op een dag besloot hij eens werd toegejuicht door de fans en opnieuw goed naar de slow­mo van de play te in de harten gesloten. Toch blijft de kijken: “Ik wilde nu wel eens weten ‘Buckner­play’ één van de meest tragische waarom het fout ging. Ik was op tijd bij de in de geschiedenis van de Amerikaanse bal, maar toch schoot hij langs mijn sport. • handschoen. Toen zag ik opeens waar het fout ging. Ik speelde altijd graag met een

U

Supportersblindheid

Het is natuurlijk een schande dat de San Francisco Giants in de World Series staan. Mocht u

het daar niet mee eens zijn, zou ik deze stelling nog iets kunnen afzwakken. In dat geval is het te gek voor woorden dat de Giants het thuisvoordeel hebben in de kampioensserie. Dat klinkt misschien vreemd uit de mond van een hardcore San Francisco Giants fan zoals ik, maar voor mij is het een waarheid als een koe.

Afgelopen juli zat ik in Fort Lauderdale naar de All Star Game te kijken.

Plaats van handeling: Hooters. Uiteraard vanwege de mooie grote HD­ schermen in het keurige etablissement aan het strand. De achterliggende week was qua honkbal enigszins teleurstellend verlopen, in Washington had ik mijn Giants vier keer achtereen zien verliezen van de Nationals en alle hoop op een mooi seizoen verdween langzaam als sneeuw voor de zon.

Daar, in Hooters, kwam mijn trotse gevoel als supporter van de Giants weer terug. De held van de avond was Melky Cabrera. Ruim zeven miljoen honkballiefhebbers hadden hun stem uitgebracht op de outfielder die de show stal met de enige homerun van de wedstrijd. Voornamelijk daardoor won de National League de All Star Game en het thuisvoordeel in de World Series. Cabrera kreeg de MVP award.

Een maand later werd Cabrera positief getest; een te hoog

testosterongehalte wees op het gebruik van prestatieverhogende middelen.

Doping dus. De Dominicaan bekende en accepteerde zijn schorsing van vijftig wedstrijden. Hierdoor bleef hij haken op elf homeruns, dertien gestolen honken en zestig binnengeslagen punten.

Vijftig wedstrijden schorsing, het is wat mij betreft schandalig laag. Een aantal dat stamt uit een hernieuwde afspraak gemaakt tussen de spelers en de clubeigenaren in 2005. Onder druk nota bene van de Amerikaanse politiek, want de straffen die sinds het nieuwe dopingbeleid van 2004 golden waren nog lager. Voor de tweede ‘overtreding’ staat nu honderd wedstrijden en bij een derde fout volgt een schorsing voor het leven.

Net als in het wielrennen is het gebruik van doping in het honkbal geen geheim. Ook na het invoeren van de nieuwe richtlijnen zijn er vele spelers gepakt en misschien nog wel meer niet.

Vijftig wedstrijden schorsing terwijl een regulier seizoen 162 duels duurt. Zelfs ik zou bijna naar de apotheek lopen.

De Giants waren zo verstandig om Cabrera niet op te nemen in het roster voor de playoffs. Zijn straf zat er immers op en ‘Leche’ had er gewoon weer bij kunnen zijn. Er waren meer redenen om het niet te doen in plaats van wel. Zonder de hits van de Cabrera vergaat het de ploeg uit San Francisco prima en bovendien heeft Cabrera zijn krediet bij de fans verspeeld.

Diezelfde fans genieten van het thuisvoordeel van de Giants, dat de eerste twee duels van de World Series in een schitterende ambiance wist te winnen. Thuisvoordeel dat de National League mijns inziens afgenomen had moeten worden. Maar ook ik straal als ik AT&T Park zie dreunen. Ben ik nu net zo hypocriet als al die wielerfans die komende zomer met duizenden tegelijk op Alpe d’Huez de fietsers staan toe te juichen? Zou kunnen.

‘Elke topsportprestatie moet met argwaan worden bekeken’, zei een topsportster recentelijk in mijn omgeving. Maar als ik dat ga doen, gaat voor een groot deel mijn plezier ook stuk. Dus nu mijn club in de finale van de World Series staat, doe ik stiekem mijn argwaan even in de ijskast.

Let’s Go Giants!

NCAA basketball is als

life in the fast lane. Kijk naar de finale van vorig jaar, Kansas Jayhawks vs Kentucky Wildcats (59­67), en zie dat van de tien starters in die wedstrijd er 7(!) in de NBA spelen komend seizoen. Coach John Calipari raakte bij Kentucky zijn complete starting five èn z’n zesde man kwijt aan de profs. Bij Kansas vertrokken twee starters naar de NBA. Coach Bill Self rekruteerde razendsnel en trainde de hele zomer door, onder meer in Europa.

Seizoensstart in Duitsland

En daar gaat het nieuwe seizoen van start. Op 9 november. In Duitsland, op vliegbasis Ramstein, ten westen van Kaiserslautern.

De Amerikaanse sport ontdekt Europa als groeimarkt en de NCAA gluurt glimlachend mee. Op Ramstein spelen Michigan State Spartans en UConn Huskies, de kampioen van 2011, tegen elkaar.

De kampioen van 2011…

Wat presteerden de Huskies afgelopen seizoen eigenlijk (te) weinig. Coach Calhoun had gezondheidsproblemen en is inmiddels gestopt.

In onze Power Rankings

van dit seizoen staat UConn niet in de top­20. Een top­ 30 hadden ze ook niet gehaald. En dat zegt veel over college basketball. De kans dat een team vijf jaar op rij kampioen wordt is nul. Drie jaar dan? Minder dan 5% kans. Toptalent is in no time vertrokken.

1. Indiana Hoosiers Na 4 jaar opbouwen van wat ooit een legendarisch basketball­ programma was, gun je coach Tom Crean de kroon op zijn (nu al aanwezige) succes.

2. Louisville Cardinals Waarom zo hoog? Coach Rick Pitino is a league of his own. Een constant presterende pointguard Peyton Siva. En de defensive force, center Gorgui Dieng.

3. Kentucky Wildcats De kampioen gaat starten met twee tweedejaars en drie eerstejaars spelers. Coach Calipari haalt van de honderd beschikbare freshmen er drie op uit de top­5…

4. North Carolina State Wolfpack Coach Mark Gottfried won in zijn eerste seizoen met spelers die gewend waren te verliezen. Deze groep is zijn eigen Wolfpack.

Klaar om de Atlantic Coast Conference, met Duke en North Carolina, te domineren.

5. Michigan Wolverines Trey Burke twijfelde over een stap naar de NBA, maar keert terug. Met Tim Hardaway jr. een griezelig goed backcourt. En als het verse, jonge frontcourt zich goed ontwikkelt…

6. Duke Blue Devils Verloor met eerstejaars Austin Rivers een topguard aan de NBA. Coach K is legendarisch en goed, maar NC State is dit jaar beter.

7. Ohio State Buckeyes Jared Sullinger is weg. Zonder titel. En hij had het nog zo beloofd… Misschien is een top­10 plek te hoog ingeschat.

8. Florida Gators Vijf jaar geleden absolute nationale top. De laatste jaren (net) niet. Dit jaar is er genoeg talent voor een diepe run in maart, maar is de bank goed genoeg?

9. North Carolina Tar Heels Verloor vier spelers aan de NBA in de Draft van deze zomer. De Tar Heels zijn een grote naam. Hoe goed ze echt zijn, bepalen de nieuwkomers.

10. Syracuse University The Orange hebben een schandalig seizoen achter de rug. Kris Joseph en probleemkind Fab Melo zijn weg. Kan Syracuse nu de Big East winnen? Hell yeah!

11. Creighton Bluejays Geen hele grote naam. Geen grote Conference ook. Maar wel continuïteit. Creighton speelt teambasket­ ball en er vertrok maar één speler. Dat geeft ze een voorsprong.

Kansen keren

Kentucky had een redelijke bank vorig seizoen, en 3 van de top­5 prospects voor dit seizoen kozen al voor de Wildcats. Dat lijkt goed, maar coach Calipari zegt eind oktober doodleuk: “We’re not very good right now”. Niet te veel verwachten dus. Ook Ohio State Buckeyes was twee jaar top, dankzij Jared Sullinger.

Dit jaar heet het een opbouwjaar te zijn. Het barst van de teams in opbouw in de NCAA. Kansas was vorig seizoen een team in opbouw en haalde de finale. Dit jaar hopen bijvoorbeeld Missouri, North Carolina, Michigan State, Duke, Baylor, Marquette en Georgetown dat het opbouwjaar iets moois oplevert.

Kansloze scholen van de

afgelopen jaren dromen dit jaar van iets moois. De Louisville Cardinals van Rick Pitino is zo’n team.

Maar ook North Carolina State, Michigan, Florida, UCLA en misschien zelfs Creighton lopen voorafgaand aan het seizoen al voorzichtig met het hoofd in de wolken. En dat terwijl er toch echt maar één kan winnen na de loodzware afvalrace in het NCAA Tournament van maart 2013. En het lijkt aanneme­ lijk dat Indiana Hoosiers met de eer gaat strijken.

Kroon op Crean's succes

De Hoosiers komen van heel, heel erg ver. In 2008 moest coach Kelvin Sampson

12. Kansas Jayhawks Verliezend finalist vorig seizoen. Thomas Robinson naar de NBA, net als Tyshawn Taylor. Dit is een op­ bouwjaar. Maar dat was het vorig jaar ook…

13. Michigan State Spartans Wat mag je verwachten? Austin Thornton, en vooral Draymond Green zijn vertrokken. Wie is de leider (coach Izzo) en waar is het talent?

Afwachten.

14. UCLA Bruins De Bruins hebben een heel slecht jaar achter de rug. Maar nu is er talent aan boord. Eerstejaars Kyle Anderson en zeker Shabazz Muhammad hebben ‘one to watch’­potentie. Big time welteverstaan.

15. Arizona Wildcats Coach Miller kan weer bouwen aan een team dat meedraait in de top. Zijn reputatie is goed en dat trekt jong talent aan. Arizona is next year’s team.

16. Memphis Tigers Hou je van run and gun basketball? Tigers is your team.

17. St Louis Billikens Het programma van coach Majerus staat al jaren in de steigers. Vorig jaar werd er ineens (veel) meer gewonnen dan verloren.

NCAA Tournament­materiaal in Atlantic 10.

18. Baylor Bears Heeft het beste seizoen ooit achter de rug. Was een top­10 school met Perry Jones III en Quincy Miller in het team.

Goede eerstejaars spelers in de groep. Opbouwjaar.

19. UNLV Runnin’ Rebels Bijnaam zegt veel. UNLV holde alleen jaren achteruit. Onder coach Rice is de R van reverse uit de versnellingsbak gehaald.

20. San Diego State Aztecs Landelijke subtop met mogelijkheden. Vorig jaar nieuw team dat het goed deed. Dat belooft een diepe run in NCAA Tournament dit seizoen.

vertrekken vanwege het onethisch rekruteren van spelers. Spelers naar je school halen is aan zeer strenge regels gebonden.

Sampson en zijn coaching staff belden tientallen keren buiten de vastgelegde momenten met potentiële spelers. Sampson’s opvolger vertrok na een jaar, met in diens kielzog alle spelers. De situatie in Bloomington/ Indiana was hopeloos.

En toen stapte coach Tom

Crean in. Hij had twee zogenaamde walk­ons op zijn roster. Andere spelers kwamen uit allerlei hoeken en gaten gekropen. Crean’s eerste seizoen was hondsberoerd, met passend 6­25 record. Het slechtste jaar ooit in Hoosiers­historie.

Er volgden nog twee losing seasons, maar het ging wel steeds beter. Crean toonde zich een top recruiter en bleek communicatief ijzersterk. Niet alleen in de kleedkamer had Crean goede teksten. Ook de fans, schoolleiding en pers lopen met de NCAA headcoach van het jaar 2012 weg.

Zeller sleutel naar succes

Zijn topprestatie? Het binnenhalen van power forward Cody Zeller. Zeller is een local kid en lifetime fan van de Hoosiers. Zeller, bijgenaamd The Big Handsome, is het complete plaatje. Hij is technisch sterk, snel, beweegt soepel, speelt agressief, scoort makkelijk, reboundt uitstekend, staat bekend om zijn hoge basketball IQ en zijn mentale kracht. Zeller laat Indiana winnen. Van aartsrivaal

H

ieronder tien mannen die je zullen opvallen als ze spelen. Dit is geen Top­10, de volgorde is wille­ keurig. Al staat de nummer 1 daar niet voor niets…

1. Cody Zeller – center – Indiana Hoosiers Leider van de grote favoriet voor­ afgaand aan het seizoen. Potentiële player of the year door zijn zeer complete spel.

2. Shabazz Muhammad – guard – UCLA Bruins Eerstejaars die naar de basket kan vliegen en kan schieten uit alle standen.

Spektakel verzekerd.

3. Isaiah Canaan – guard – Murray State Racers Leidde de Racers vorig jaar bijna naar een undefeated season en totaal onverwacht naar het NCAA Tournament. Een winnaar.

4. Nerlens Noël – Center – Kentucky Wildcats Niet de nieuwe Anthony Davis.

Wel een gruwelijke shotblocker. Verdedigend sterk, aanvallend mwah. Newcomer of the year potentieel.

5. Phil Pressey – pointguard – Missouri Tigers Beste generaal in college ball. Watervlug en goede courtvision in transitie. En nog een hands on verdediger ook.

6. James Michael McAdoo – power forward – North Carolina Tar Heels This kid can play. Nu Tyler Zeller en John Henson weg zijn is hij de go to guy onder het bord.

7. Michael Snear – shooting guard – Florida State Seminoles Geen opsmuk.

Cool, calm en collected. Is behalve go­to guy voor punten, ook de man voor de big shots.

En hij kan verdedigen.

8. Doug McDermott – forward – Creighton Bluejays Kan alles, scoort als een malle, maar twijfel aan NBA­ability.

Europa opgelet!

9. Gorgui Dieng – center – Louisville Cardinals Vorig jaar om deze tijd lachte iedereen om de man met de lange armen. Nu zijn ze doodsbenauwd voor zijn blocks en defensieve kwaliteiten. Is ineens NBA­fähig.

10. Jeff Withey – center – Kansas Jayhawks Was vorig jaar het verschil tussen Kansas als top­8 en Kansas als de finalist die het werd. Oogt als een ideale schoonzoon, maar is een verdedigend beest.

Kentucky bijvoorbeeld, de nummer 1 school van het land, en van Ohio State, op dat moment de nummer 2. Uniek in NCAA­ basketballhistorie.

Zeller kon naar de NBA, maar

kwam terug. Hij is nog niet klaar op zijn school, in zijn Indiana, zijn hal. Assembly Hall, thuishaven van de Hoosiers, is een fantastische basketball­ vesting. Het publiek zit kort op het veld en maakt altijd een hels kabaal. Wie zeker wil zijn van een plek voor een wedstrijd, moet ’s nachts voor de deur gaan liggen.

Indiana houdt van zijn Hoosiers, zeker nu Tom Crean de tijden van Bob Knight kan laten herleven.

Indiana University werd vijf keer NCAA­kampioen. Knight won drie titels, de laatste in 1987.

Maar niets is zeker in college hoops. Vorig jaar zou Jared Sullinger Ohio State de titel brengen. Hij beloofde niet te vertrekken voor het zover was.

Ohio was topfavoriet, met North Carolina. En toen was daar ineens Anthony Davis, freshman van Kentucky. Hij blies alle verwachtinge n overhoop.

Uit het niets.

And we love him for it.

Dat is waarom je, als je eenmaal gaat kijken, met hart en ziel verknocht raakt aan college basketball. •

Bryant, Nash, Howard: 0­8

Een goed begin is het halve werk. Voor het superteam in Los Angeles was het begin echter allesbehalve goed. Alle acht de wedstrijden in het preseason werden verloren. Is dat reden tot ongerustheid in LA en omstreken? Niet echt. Nog niet althans. Een schone lei wacht en de sterren van de Lakers zijn te getalenteerd om gedurende een seizoen van 82 duels niet goed te presteren.

Twee dingen zijn echter zo klaar als een klontje. Het eerste is dat het allemaal misschien wat meer tijd in beslag gaat nemen dan van tevoren was gehoopt.

Natuurlijk gooiden de blessures van Howard en Bryant, die maar één duel samenspeelden, de voorbereiding een beetje in de war. Maar dit Lakers­team is niet zomaar een te kloppen ploeg. Het zal moeten blijken hoeveel tijd coach Mike Brown nodig heeft om alles te laten werken.

Het tweede punt dat opviel was de

matige kwaliteit van de bank bij de Lakers. Geen nieuws natuurlijk, maar telkens als de sterren het veld verlieten, werden de tweede en derde unit van LA volledig overlopen. Het verschil was wel erg groot. Jamison en Meeks zijn prima back­ups, maar Brown heeft zijn rotatieschema nog lang niet helder. Een blessure bij één van de sterren en de Lakers zitten met een serieus probleem.

Gisteren speelde LA zijn eerste duel. Of ze de wedstrijd hebben gewonnen is niet echt van belang. Project Hollywood heeft er nog 81 te gaan. Een lange weg, die zelfs voor spelers van MVP­kaliber lastig en zwaar zal zijn. •

Weekly RoundUp

De LA Lakers hebben het

voorlopig niet. Geen enkele overwinning in acht duels, waarvan zeven thuis en de achtste tegen de LA Clippers, is onrustwekkend. • De Memphis Grizzlies heb­ ben een nieuwe eigenaar.

De NBA keurde de verkoop van het team aan miljonair Robert Pera goed. • Ex­MVP Charles Barkley twijfelt aan de leiderscapaciteiten van Andrew Bynum. “De fans in Philly zijn hard en ik weet niet of Bynum daar klaar voor is. Niet nu, niet in de toekomst.” • Kevin Love gaat voortaan kaal door het leven. Hij wil met deze actie vrouwen met borstkanker een hart onder de riem steken.

Dank u

wel, David Stern.

Silver wacht de zware taak om in de voetsporen van zijn leer­ meester te treden. We mogen er echter zeker van zijn dat hij tot in de details voorbereid is op wat komt. Daar zal Stern wel voor zorgen.

Webber, Steve Smith, Reggie Miller en Shaquille O’Neal over het verleden, het heden en de toekomst van de competitie waarin zij groot werden. Het tweede seizoen zit ondertussen aan de derde aflevering en er waren al interessante zaken te horen.

Miller gaf toe dat hij met opzet

NBA­commissioner David

zijn been uitstak wanneer hij driepunter schoot. Zo Knicks frontcourt? een lokte hij gemakkelijker een ndertussen zitten ze bij de overtreding uit van een al te New York Knickerbockers met ijverige verdediger. Daarnaast zei Miller dat ondanks dat hij de handen in het haar. Het bij UCLA speelde, hij pas de seizoen van de waarheid lijkt vierde keuze was bij het wer­ nu al voor een deel in duigen te vallen: eerst raakte Amar’e ven van een shooting guard.

Stoudemire geblesseerd aan de linkerknie, daarna viel ook Tyson Chandler uit met een blessure aan datzelfde lichaamsdeel. Chandler liep een botkneuzing op na een slecht contact met Gerald Wallace van de Brooklyn Nets.

Sinds Stern’s aantreden in 1984 is de NBA uitgegroeid tot een wereldwijde monsterhit. Akkoord, er zijn mindere momenten geweest én veel kritiek, en bovendien kreeg hij veel hulp van toppers als Michael Jordan, Larry Bird, Magic Johnson, Kobe Bryant en LeBron James, maar Stern regeerde altijd met hetzelfde doel: de NBA de grootste competitie ter wereld maken.

Shaquille O’Neal kwam eerder al verrassend uit de hoek door te zeggen dat Andrew Bynum een betere speler is dan Dwight Howard. Ook nu kwam hij met een onverwachte stelling: “Geloof me of niet, ik was nooit de beste. Er waren altijd spelers beter. Op college was dat Christian Laettner, hij kon alles. En in de NBA? Tim Duncan was beter, net als David Robinson en Patrick Ewing. Mijn doel was om de meeste dominante te zijn. Die strategie heeft gewerkt.” •

Stern kapt ermee

Stern heeft officieel besloten te stoppen. In 2014 zal de nu 70­jarige Stern zijn taken overdragen aan zijn rechterhand, Adam Silver. De datum is 1 februari, de dag dat Stern exact dertig jaar achter de rug heeft als hoofd van de beste basketballcompetitie ter wereld. Hij is daarmee veruit de langst regerende commissioner.

O

De vraag is: wat nu? Voor Chandler lijken de kaarten niet zo slecht te liggen maar Stoudemire haalt met zeker­ heid de start van het seizoen niet. Veel oplossingen zijn niet voorhanden. Marcus Camby speelde nog niet sinds hij zijn contract tekende en de van zijn pensioen teruggekeerde Rasheed Wallace kon nog maar weinig trainen. De enige fitte big man is de 40­jarige Kurt Thomas… De Knicks missen overigens ook al guards J.R. Smith, James White en Iman Shumpert omwille van blessures.

Bekentenissen

Vorig seizoen startte NBA

TV met ‘Open Court’. Daarin vertellen voormalig NBA­ spelers Steve Kerr, Charles Barkley, Kenny Smith, Chris

Losse handjes?

De moord op zijn ex­vriendin en dochter waren een spijtig en ongewild dieptepunt in het leven van Eddy Curry. Maar 'n dieptepunt dat hij zelf veroorzaakte, was een reeks aanklachten van zijn voormalig chauf­ feur. David Kuchinsky beschuldigde Curry midden januari 2009 van seksuele intimi­ datie, racisme, mis­ bruik van macht en bedreiging met een vuurwapen.

Curry zou Kuchinsky, 'n blanke man met joodse roots, op verschillende momenten uitgeschol­ den hebben voor “f*cking jood”, “blanke slaaf”, blanke duivel” en “grootheer van de KKK”.

Daarnaast zou Curry zijn chauffeur met regel­ maat naakt benaderd hebben met de tot de verbeelding sprekende boodschappen: “Kijk naar mij, Dave, kijk” en “Kom en raak het aan”.

Verder zou Kuchinsky om en bij de 25.000 dollar aan geschenken en rekeningen uit eigen zak betaald hebben en nooit hebben terugge­ zien. Curry’s advocaat deed de aanklachten af als dwaas en noemde het afpersing. •

ESPN lanceerde een tijdje terug de jaar­

lijkse NBA Player Rankings. Een team van 104 experts geeft dan telkens aan elke spe­ ler een score van nul tot tien. Nul is geen kwaliteit, tien is superkwaliteit. Als nummer één kwam, niet verrassend, LeBron James naar voren. Hij scoorde gemiddeld 9,99 op tien. Op de laatste plaats, nummer 500, vinden we een speler terug met een score van amper 1,21 op tien. Zijn naam, Eddy Curry. Hoe is het zover kunnen komen?

Geen college

Eddy Curry groeide op in South Holland, Illinois. Zijn eerste droom was om de Olympische Spelen te halen als gymnast.

U leest het goed: een zwarte jongen op weg naar een lengte van meer dan twee meter wilde het liefst van al schitteren op de turnvloer. Maar Curry kon zijn wens nooit omzetten in de realiteit. Misnoegd zocht hij zijn heil in een sport die hem beter zou moeten liggen: basketball.

Curry ontpopte zich meteen tot een

rastalent. Hij tekende voor gemiddeld 22 punten, negen rebounds en zes blocks met een schotpercentage van 64 procent op weg naar de finale van het staatskampioenschap.

Hij werd geselecteerd voor de McDonald’s All­American game en verkozen tot MVP met een prestatie van 28 punten, acht rebounds en vier blocks.

Het leek er lang op dat Curry zou kiezen voor DePaul University om zijn carrière verder te zetten. Maar door de armzalige situatie waarin hij opgroeide en de positieve geluiden van vooral de Chicago Bulls besliste hij om zich verkiesbaar te maken voor de NBA Draft van 2001. De Bulls, zijn hometown team, selecteerden hem vervolgens als vierde. Hij moest een nieuw superduo vormen met Tyson Chandler, de tweede selectie in dezelfde draft en aangeworven door een trade met

de LA Clippers voor Elton Brand.

Hartproblemen

Curry’s bijdrage voor de Bulls groeide jaar na jaar. Hij begon met gemiddeld zestien minuten en tegen zijn vierde jaar, aan het einde van zijn rookiecontract, stond hij gemiddeld 29 minuten op het parket. Curry bleek vooral offensief een wapen voor het team. In zijn tweede jaar raakte hij bijna 59 procent van zijn schoten. Daarmee werd hij de eerste Bull sinds Michael Jordan die de NBA leidde in een belangrijke statistische categorie.

Maar er was ook veel kritiek. Curry was

een defensief wrak en van rebounden had hij ook al niet veel kaas gegeten, laat staan van shot­blocking. Op de vraag wat Curry moest doen om effectiever te rebounden, antwoorde toenmalig Bulls­coach Scott Skiles simpelweg “springen.” Zijn onkunde op verdedigend vlak was de voornaamste reden waarom hij nooit die volgende stap voorwaarts kon maken.

Na het seizoen 2004/2005 onderhandelden de Bulls en Curry over een nieuw contract.

De Bulls eisten dat hij een DNA­test onderging om na te gaan of alles in orde was met zijn hart. Curry miste namelijk de playoffs door een abnormale hartslag. Maar hij weigerde op grond van privacy, ondanks een aanbod van de Bulls om hem vijftig (!) jaar lang 400.000 dollar per jaar te betalen als hij de test deed en faalde. Ball or Fall staat er op zijn hart getatoeëerd en zijn be­ slissing was een rechtstreeks gevolg van die instelling. Het gevolg was een trade naar de New York Knicks, waar dokters hem toelie­ ten om te spelen en het verboden was voor een werkgever om een DNA­test te eisen.

Ondergang

In New York zijn de verwachtingen altijd hoog gespannen en dus ook voor nieuwe

aanwinst Eddy Curry. Maar het werd een catastrofe. Het team barstte van de labiele spelers (Steve Francis, Stephon Marbury, Qyntel Woods…) en ook Curry liet zich meeslepen. Onder nieuwe coach Isiah Thomas werd Curry echter gebombardeerd tot offensieve optie nummer één en hij bedankte met zijn beste seizoen ooit. Zo tekende hij voor 43 punten en dertien rebounds tegen de Bucks, inclusief een driepunter op de buzzer die verlengingen bracht.

Zijn hoogtepunt luidde echter meteen

zijn ondergang in. Hij had een minder jaar naast Zach Randolph, voornamelijk omwille van overgewicht. Dit herhaalde zich tijdens het trainingskamp een jaar later. Coach Mike D’Antoni plaatste Curry daarom aan het einde van zijn bank en het talent uit Illinois mocht slechts in vier wedstrijden meedoen. Het volgende seizoen speelde hij amper zeven wedstrijden en nadat hij naar Minnesota werd verscheept in de trade van Carmelo Anthony, werd zijn contract ontbonden door de Timberwolves. De neergang van Eddy Curry was een feit.

Overgewicht was niet zijn enige probleem, hoewel Curry op een bepaald moment om en bij de 150kg woog. Daarnaast beleefde hij ook een persoonlijk drama toen zijn ex­ vriendin Nova Henry en hun dochter Ava van negen maanden vermoord terug gevonden werden in Chicago op 25 januari 2009. Gelukkig bleef hun drie jarige zoon Noah ongedeerd. De dader bleek later advocaat Frederick Goings te zijn, die Henry had verdedigd in een zaak om het zorgrecht over Ava. Goings zou een relatie gehad hebben met zijn voormalige cliënte.

Wederopstanding?

Het einde van Eddy Curry als basket­ balspeler leek een feit, zeker wanneer hij ook nog eens in financiële problemen kwam en zijn huis moest opgeven.

Bovendien was hij ondertussen vader

van zeven kinderen, financieel zware kost. De man die ooit gezien werd als de nieuwe franchise player van de Bulls had tien jaar later veel weg van een paria, iemand waarmee nog maar weinig mensen iets te maken wilden hebben.

Toch zag Curry licht aan de tunnel. Hij werd namelijk gecontacteerd door de Miami Heat en mocht voor het seizoen 2011/2012 mee op trainingskamp. Curry had ondertussen hard gewerkt aan zijn gewicht en imponeerde de trainingsstaf genoeg om een plaats te verwerven in het team. Op 19 januari speelde hij tegen de LA Lakers zijn eerste wedstrijd sinds 2009. Curry speelde uiteindelijk maar 83 minuten in veertien wedstrijden en mocht tijdens de playoffs maar één keer zijn outfit aantrekken. Toch mag hij binnenkort zijn kampioenschapring rond zijn vinger doen.

Voorlopig blijft het daarbij. Curry

mocht met de San Antonio Spurs op trainingskamp en speelde mee in het voorseizoen. Hij deed dat zeker niet onverdienstelijk, maar werd door de Spurs niettemin bedankt voor bewezen diensten. In Dallas, waar Delonte West over de schreef was gegaan en waar derhalve nog een roster spot in de aanbieding was, durfde men het Curry­avontuur wel aan.

Een mazzeltje voor Curry: altijd een talent op de dool, niet klaar voor het zware leven in de NBA. •

Eigenlijk hadden de Trappers

een andere speler dan Dale Weise op het oog, maar de mondelinge afspraak met Dustin Jeffrey van de Pittsburgh Penguins werd uiteindelijk niet omgezet in een contract, omdat Jeffrey liever met vrienden in Zagreb ging spelen. Gelukkig bleek het netwerk van de Tilburgse recordkampioen uitgebreid genoeg om op korte termijn een vervanger binnen te halen.

Lange termijn

Het halen van zo’n jongen uit de NHL blijkt echter ook een langetermijninveste­ ring, zo vertelt Marc Moors van de Suppor­ tersclub Tilburg Trappers ons. “Iedereen is Het Tilburgse netwerk is vooral ijzersterk door de warme contacten met de Canadese dolenthousiast, maar het is vooral een spelersagent Pat Brisson, die zelf ooit in de prachtige ervaring voor onze jeugd. En dit Eredivisie speelde en daar bevriend raakte is natuurlijk ook reclame voor het ijshockey in Nederland. We zijn een sport in de met René de Hondt, de huidige technisch verdrukking en kunnen meer financiën uit directeur van de Trappers. Brisson werkt nieuwe aandacht goed gebruiken.” als hoofd ijshockey voor CAA uit Los Angeles, één van de grootste sport­ en oors verwacht van Weise niet het entertainmentagentschappen ter wereld. knokwerk waarmee hij in de NHL is CAA heeft niet alleen Jeffrey en Weise onder hun hoede, maar ook sterspelers als doorgebroken. “Ik verwacht van hem puur ijshockey en Sidney Crosby, Martin Brodeur en de niet dat boksen, maar mis­ Sedin­tweeling. schien verwacht de tegen­ r was wel sprake van enige ontlading stander dat wel. Ik denk niet dat die zich door hem in de Overtime sportbar,” vertelt Tilburg Fanatics­voorzitter John Maes, “maar zelfs zullen intimideren. Je zult eerder zien dat ze zich als het getekend is wil je hem eerst op het willen laten gelden, zich ijs zien. Onze fans reageerden zo even willen meten met enthousiast. Er waren er bij die de hele die speler uit de NHL.” nacht niet hebben geslapen.” Dale Weise heeft dus nogal wat losgemaakt bij de Man tussen jongens supporters. Niet alleen in Tilburg, maar ook ver daarbuiten. “Ik heb nog nooit zoiets gezien. Er is een hele groep fans uit Gedurende het bij vlagen wat gezapige Frankfurt en we hebben zelfs nog een duel tegen het kaartje moeten regelen voor een Engelse Belgische HYC fan die in zijn rolstoel voor Dale naar Herentals blijkt Nederland is gekomen.” die voorspelling meer dan juist.

“Het is fantastisch om hem hier echt op het ijs te zien. Toen hij net aankwam heeft Weise wordt alles hij al alleen een uur rond geschaatst. Even behalve vermeden door spelers van de wennen aan de omgeving. Je zult het enige Vlaamse club straks zien, maar zijn wrist shot is harder in de verder Neder­ dan de meeste slap shots van zijn teamgenoten.” Maes spreekt vol trots over landse Eredivisie. De Canadees heeft dan de nieuwe aanwinst van de Tilburgers, maar Weise is wel de enige aanwinst deze echter al een droomstart achter de rug en binnen lockout. “We mogen blij zijn met één de minuut zijn tegen­ NHL­speler en iedereen is de sponsors stander de wijze les dankbaar voor hun hulp.” geleerd hem niet alleen te laten.

M

“E

Onder het toeziend oog van een goed

gevuld IJssportcentrum Stappegoor is de wedstrijd is nauwelijks begonnen als bij de eerste Tilburgse aanval Dale Weise alleen voor ’t doel komt en al na 34 seconden zijn eerste doelpunt in dienst van de Trappers scoort. De vroege goal blijkt echter niet het begin van een monsterscore, maar nadat Herentals zelfs nog op 1­1 komt lopen de Trappers uiteindelijk wel uit naar 4­1. Weise pikt daarbij nog een assist mee en oogt met vlagen als een man tussen jongens.

Het talentverschil is niet ongemakkelijk groot, maar het gemak waarmee Weise keer op keer op de juiste plaats staat en de snelheid waarmee hij schaatst zorgen voor behoorlijk wat ‘oehs’ en ‘aahs’ vanaf de tribune. Die zijn nog luider als Weise zijn stevige gestel in de strijd gooit. Meer dan eens deelt de Canadees stevige checks uit en zet hij zodoende teamgenoten vrij achter de verdediging.

Ook naast het ijs helpt hij de ploeg. Op

de bank is hij constant in gesprek met zowel zijn lijngenoten als andere spelers in de ploeg. Kleine tips, handgebaren, enthousiaste reacties, vloeken als het niet lukt en glimlachen als de zoveelste Belgische opponent bont en blauw naar de bank schaatst. “Dat is goed om te zien en een bonus van zo’n aanwinst,” vertelt coach Barry Smith ons als we hem vragen

naar de rol die hij voor Weise in gedachte heeft.

Skills

Smith was enkele jaren geleden assistent coach bij Dale Weise’s huidige club Vancouver Canucks en lacht bij de vraag of het anders is om een NHL­speler te coachen. “Ik ben dat uit het verleden natuurlijk wel gewend, maar ik begrijp wat je bedoelt en in deze competitie brengt hij natuurlijk ongelofelijk veel skills en spelinzicht met zich mee. Maar het blijft een teamsport en ook op de training behandel ik hem niet anders. Als je daar slecht staat te passen krijg je dat echt wel te horen.”

Niet alleen Smith ziet in Weise

gewoon een teamgenoot, ook verde­ diger Don Nichols beaamt dat.

Nichols speelt al sinds 1999 in onze Eredivisie, waarvan de meeste jaren in Tilburg, maar hij is geboren in British Columbia en juicht al zijn hele leven voor Weise’s Canucks. “Ik was dus wel een beetje star struck toen hij onze kleedkamer binnenkwam,” bekent hij, “maar Dale paste zich heel snel aan en was binnen 15 minuten er gewoon één van ons.”

Maar als groot NHL­fan, speelt hij liever langer met Dale of ziet hij liever zijn Canucks weer beginnen? “Oei, dat is natuurlijk wel een double­edged sword, en voor beide kanten is veel te zeggen. Ik kan eigenlijk niet kiezen, maar zie natuurlijk wel graag ijshockey in de NHL. We hebben met een aantal spelers altijd een hockey pool en dat mis ik nu wel.” Coach Smith is meer uitgesproken: “Deze lock­out is gewoon stom. Zorg dat er een oplossing komt.

De sport maakt zichzelf belachelijk.”

Als we echter met de hoofdrolspeler

Bij de foto's: twee maal met Trappers­voorzit­ ter Ron van Gestel tijdens de presentatie, op de bank tijdens het duel met de Kemphanen, en in gesprek met SportAmerika's Bastiaan Boelhouwer.

van de avond praten ziet hij de lock­out als een kans. Dale Weise brak namelijk afgelopen seizoen pas echt door in de NHL en nu al een lock­out leek ons slecht nieuws voor zijn ontwikkeling.

“Nee hoor,” legt de vrolijke en spraakzame Canadees ons uit, “want hier in Tilburg sta ik op de eerste lijn, maak ik veel minuten en kan ik op groter ijs aan mijn techniek werken.”

Dutch?

Een goed antwoord natuurlijk, maar wat dacht hij toen hij voor het eerst van deze kans hoorde? “Ik was al bijna rond met een team in Zweden, maar dat ging niet door en ik zat in de bioscoop bij de

film Taken 2. Heb je die gezien? Topfilm hoor, echt gaan! Anyway, ik kreeg een smsje van mijn agent of ik interesse had in de Dutch Pro League. Ik heb hem na de film gebeld en gevraagd waar die gespeeld werd. Dat bleek Nederland te zijn. Eerlijk is eerlijk, ik moest googlen waar het precies lag.”

met elkaar in contact. Een deel van hen kenden coach Barry nog uit zijn tijd in Vancouver en waren heel positief over hem.”

Positiviteit alom dus in Tilburg, waar de vrolijke Dale Weise de komende tijd de ploeg aanzienlijk mag versterken. Het is prachtig om in Nederland een speler van et bevalt me hier wel hoor. Ik ben zijn kaliber aan het werk te kunnen zien opgegroeid in een klein plaatsje in Canada en het is dan ook te hopen dat de insteek en heb geen grote stad nodig. Natuurlijk om de sport in ons land verder te is het anders dan Vancouver, maar zolang promoten mede dankzij hem zal slagen. de passie voor het ijshockey hetzelfde is Als ijshockeyfans hopen we natuurlijk wel vind ik het prima.” Dat het daarmee wel dat de NHL spoedig weer begint, maar tot goed zou zitten had hij al van die tijd mag niemand de kans laten teamgenoten gehoord. “We staan als schieten om Dale Weise in zijn buurt aan teamgenoten ondanks de lockout wel veel het werk te zien. •

“H

Weekly RoundUp

De Columbus Blue Jackets

stellen John Davidson aan als president voor de hockey­ gerichte zaken. In deze nieuw gecreëerde functie is hij onder andere de baas van general manager Scott Howson • Ben Eager wordt aangeklaagd wegens mishandeling. De winger van de Edmonton Oilers was betrokken bij een vechtpartij in een kroeg, waarbij een uitsmijter zware verwondingen opliep •

New York Islanders hun wedstrijden niet meer op Long Island maar in het Barclays Center in Brooklyn. Deze gloednieuwe arena staat op slechts een kleine vijftig kilometer van de huidige thuisbasis, maar biedt veel nieuwe mogelijkheden.

Allereerst is het nieuwe onderkomen een sterke verbetering ten opzichte van het verouderde Nassau Veterans Memorial Coliseum. Hierin werd eerder dit jaar namelijk asbest aangetroffen en er waren ook al geregeld lekkages boven de ijsvloer.

Daarnaast past het kleinere Voor­ malig NHL­ster­ speler Scott Niedermayer is opgenomen in de Sports Hall of Fame van Canada • Max Pacioretty, officieel onder contract bij de Montreal Canadiens, verlaat zijn ‘lockout­team’, HC Ambri Piotta uit Zwitserland, alweer. Volgens de aanvaller kan hij in Noord­ Amerika beter revalideren van een aantal kleine blessures • De lockout houdt voorlopig aan. De NHL maakte afgelo­ pen vrijdag bekend dat alle wedstrijden in november zullen worden geschrapt. Een volledig seizoen van 82 wedstrijden is daardoor van de baan.

Islanders volgen Nets naar Brooklyn

De kogel is door de kerk.

Barclays Center beter bij de huidige supportersschare van de Isles en beschikt het over luxury suites voor bedrijven en rijke fans, een lucratief aspect dat ontbrak op Long Island.

afgelopen periode in duidelijk verwoordingen uit over de lockout in de NHL. Zo liet Washington Capitals­ superster Alex Ovechkin weten dat het voor hem een serieuze optie is om zijn contract met te club te annuleren als blijkt dat hij veel salaris moet inleveren.

Ilya Kovalchuk van de New Jersey Devils kwam met een soortgelijke boodschap. Hij zegt dat hij liever in de KHL blijft dan dat hij voor minder salaris weer in de NHL zijn kunsten gaat vertonen.

Sergei Kostitsyn, die

Het is overigens nog niet bekend of de club nu ook van naam gaat veranderen of dat de huidige naam, waarmee de club eind jaren zeventig, begin jaren tachtig zoveel successen behaalde, behouden blijft.

Russen zijn de lockout goed zat

Drie prominente Russische

Met ingang van 2015 spelen de spelers lieten zich de

onder contract staat bij de Nashville Predators, meldt zelfs dat hij helemaal klaar is met de onzekerheid: “Laat ik het zo zeggen, voor de spelers is het beter als het seizoen gewoon helemaal wordt geannuleerd,” aldus de winger. “Ik zou in dat geval gewoon in Rusland kunnen blijven spelen.” Dat is natuurlijk makkelijk praten als je die optie achter de hand hebt. •

Het naseizoen in de Major League

Soccer start met de zogenaamde Play­In Round, waarin de nummers vier en vijf een knock­outwedstrijd spelen om de laatste plek in de playoffs. De nummers één tot en met drie in de beide Conferen­ ces zijn automatisch geplaatst. De strijd van donderdag tussen het sterren­ ensemble van Los Angeles en de Canadese Whitecaps is een verrassende te noemen. Vorig seizoen, toen Vancouver in de Major League Soccer debuteerde, eindigde de ploeg op een achttiende plek. Nu bezetten de Whitcaps de tiende plaats en plaatsten zich als laatste voor het naseizoen.

Nummer vier Los Angeles heeft dit seizoen in de Westelijke competitie elf punten meer gehaald dan de Canadezen.

Qua kwaliteit heeft de Galaxy duidelijk het voordeel, alleen op papier is het al smullen van het team dat op de been kan worden gebracht. Met Landon Donovan hebben ze de Amerikaanse record­ international in huis, met Robbie Keane een topvoetballer die het scoren niet verleerd is en op het middenveld loopt David Beckham nog rond.

Toch is Vancouver zeker niet kansloos

in de knock­outwedstrijd tegen de ploeg uit LA. De ploeg kan bogen op een prima seizoen. Ze eindigden hoog in de middenmoot, genoeg voor de eerste Canadese playoff deelname in de MLS. De Whitecaps lieten zien te beschikken over een goede verdediging door maar 41 goals tegen te krijgen, iets meer dan één per duel. In de defensie staat onder andere oud­PSV’er Young­pyo Lee.

Toch heeft de ploeg wel een ‘probleem’.

Ondanks het relatief lage aantal tegen­ treffers heeft de ploeg toch een negatief doelsaldo. In de 34 ontmoetingen scoorde de ploeg slechts 35 doelpunten. Los Angeles kreeg weliswaar 47 treffers om de oren, de ploeg is offensief veel sterker en kwam tot 59 goals. Met Donovan heeft Galaxy een gevreesde assistgever (veer­ tien stuks) in huis, met Robbie Keane één van de beste afmakers van dit seizoen. De Ier maakte zestien treffers, goed voor een derde plek op de topschutterslijst.

De knockout­wedstrijd in de Eastern

Conference gaat tussen Houston Dynamo en het Chicago Fire van Sherjill MacDonald. De 27­jarige Nederlander kwam deze zomer over van het Belgische Germinal Beerschot Antwerpen en kwam in veertien duel tot vier goals.

Andere ploegen

De Los Angeles Galaxy moet dus eerst af te zien rekenen met hun tegenstanders in de knockoutduels. De regerend kampioen speelt bij winst sowieso een wedstrijd meer dan de nummers één tot en met drie uit de Conference, en dat is verrassend te noemen.

De leiders van de twee klassementen

mogen een verrassing worden genoemd.

Sporting Kansas City heeft de eerste plaats voor zich opgeëist in de spannende Eastern Conference. Het verschil tussen de ploegen was zeer klein. SKC heeft 63 punten, nummer vijf Houston heeft er tien minder. Sporting dankt de hoge notering vooral aan de slechts 27 tegentreffers, het laagste aantal in de competitie.

In de Western Conference was het al een tijdje duidelijk dat de San Jose Earthquakes de eerste plaats ging behalen. Met negen punten voorsprong gaat de ploeg als grote favoriet de play­offs in.

De ploeg haalde de meeste punten (66) en scoorde meer dan zeventig goals (gemiddeld boven de twee per wedstrijd). Een groot deel van die productie valt op het conto van topscorer Chris Wondolowski te schrijven, die met 27 doelpunten het MLS­record evenaarde.

De nummers twee en drie in de twee

competities ontlopen elkaar maar weinig qua punten. In de Western Conference eindigden de Seattle Sounders en Real Salt Lake op respectievelijk 56 en 57 punten. In de Eastern Conference staan DC United en New York Red Bulls op 58 en 57 punten.

De playoffs voor de MLS Cup

worden tot de finale gescheiden gehouden. De top vijf van beide conferences leveren allebei één winnaar aan de algehele finale. De winnaar van de knockoutwedstrijden speelt tegen de nummer één, de nummers twee en drie treffen elkaar ook. De winnaars van die duels maken uiteindelijk onderling uit wie doorstroomt naar de finale op 1 december (zie kader).

Verwachtingen

Als iemand zich durft te wagen aan een voorspelling over de kampioen, zou dat een dappere poging zijn.

Prolongatie van de titel in de Amerikaanse voetbalcompetitie is een weinig voorkomend fenomeen. De afgelopen vijf voetbalseizoenen was er elk jaar een nieuwe club die de titel veroverde.

koploper doet de ploeg het niet slecht, maar de verwachtingen voorafgaand aan het seizoen waren hoger.

Vorig seizoen troffen de twee topploegen elkaar al in de playoffs. LA liet zien te beschikken over de langste adem en over twee duels ging Galaxy door naar de Conference Finals om uiteindelijk beslag te leggen op de MLS Cup. Dit seizoen startte de ploeg van David Beckham moeizaam, maar door een sterke eindserie werd het schip weer op koers gebracht. In de afgelopen negen duels werd alleen verloren van Real Salt Lake. Tegen de Seattle Sounders kende LA in de laatste reguliere wedstrijd een goede generale door met 1­0 te winnen.

Wie weet kan ook Chicago Fire dit

seizoen hoge ogen gooien in de eindfase van het seizoen. Sinds de komst van de Nederlandse spits Sherjill MacDonald maakt de ploeg een sterke indruk met als beloning n 2007 was Houston Dynamo het een vierde positie in het sterkste, in 2008 was het Columbus eindklassement. Fire zal wel af Crew. Gevolgd door moeten van de wisselvalligheid. Een kampioenschappen voor Real Salt knappe overwinning in New York bij Lake (2009), Colorado Rapids (2010) de Red Bulls werd afgewisseld met en Los Angeles Galaxy legde beslag op een nederlaag bij het lager de laatste MLS­cup. Dynamo was het geklasseerde New England en op de laatste team dat er in slaagde om twee laatste speeldag werd een plek in de keer op een rij de sterkste te zijn: in top drie verspeeld.

2006 en 2007.

Wordt het Wondolowski’s San Jose Sowieso is de MLS een verrassende dat de lijn van het hele seizoen vast competitie. In zestien jaar Major weet te houden? Komt Galaxy League Soccer waren er negen opnieuw met een sterke eindsprint en verschillende kampioenen. DC United is er weer eens een kampioen die de is recordhouder met vier titel prolongeert? Verrast eindoverwinningen, LA Galaxy heeft recordkampioen DC of krijgt de MLS­ drie kampioenschappen op hun naam kampioen een Nederlandse tintje met staan, Houston en San Jose wonnen het Chicago van MacDonald? Of is er twee keer. toch een hele kleine mogelijkheid dat de MLS Cup voor het eerst richting os Angeles Galaxy en New York Canada gaat?

Red Bulls beginnen de afgelopen seizoenen vaak als favoriet voor de oe dan ook: de kans is groot dat titel. In het internationale voetbal is een nieuwe naam in het rijtje het echter wel vaker zo dat de beste kampioenen de wisselvalligheid in spelers niet per se het beste team stand houdt. Wie het wordt weten we maken. NYRB beschikt met Marquez, op 1 december. Vanaf vandaag voor Cahill, Henry en ook Tainio over een de televisie voor de MLS­playoffs! • keur aan Europese (ex­)topspelers.

Met zes punten achterstand op de

I

L

H

THE CHAMPIONS

LA Galaxy – Houston Dynamo 1­0 Colorado Rapids – FC Dallas 2­1 Real Salt Lake – Los Angeles Galaxy 1­1 Columbus Crew – NY Red Bulls 3­1 New England – Houston Dynamo 1­2 New England Rev – Houston Dynamo 1­1 New England Rev – LA Galaxy 0­1 DC United – Kansas City Wizards 3­2 Chicago Fire – San Jose Earthquakes 2­4 LA Galaxy – New Engl Rev. 1­0 LA Galaxy – San Jose Earthquakes 1­2 Kansas City Wizards – Chicago Fire 1­0 DC United – LA Galaxy 2­0 DC United – Chicago Fire 0­2 DC United – Colorado Rapids 2­1 DC United – LA Galaxy 3­2

"Toen ik geblesseerd raakte, moest ik keuzes maken,"

zegt Lewis tegen de Associated Press als hij in 2004 de award voor 'NFL Defensive Player of the Year' in ontvangst neemt. "Ik had bij de pakken neer kunnen gaan zitten omdat ik aan één van mijn beste seizoenen ooit begonnen was, of ik kon doen wat ik uiteindelijk deed: groter, sneller en sterker terugkomen." Een seizoen daarvoor had hij nog elf wedstrijden gemist door een schouderblessure, maar eigenlijk was een wederopstanding het enige logische vervolg. Ray Lewis zet elk drama, elke tegenslag om in positieve energie, ook buiten het veld.

De speler

Ray Anthony Lewis (1975) is 21 jaar jong als de Baltimore Ravens hem in 1996 draften (26ste keuze overall). Hij stopt daarvoor een jaar eerder met zijn studie aan de universiteit van Miami. De Ravens zien dat jaar het levenslicht nadat Art Modell (de toenmalige eigenaar van de Cleveland Browns) zijn franchise naar Baltimore wilde verhuizen. De league ‘heractiveert’ de Browns uiteindelijk in 1999 en de Ravens worden officieel een ‘expansion team’. Lewis ging toen al voor het derde jaar op rij naar de Pro Bowl, voerde de NFL aan met 168 tackles en werd verkozen tot NFL Alumni Linebacker Of The Year.

Hoewel een succesvol inside linebacker voor zijn

collegeteam Miami Hurricanes was er in 1996 meer aandacht voor Kevin Hardy (tweede keuze), afkomstig uit het Illinois Fighting Illini football team. Er waren in die periode in Illinois wel meer goede linebackers: Hardy speelde samen met Dana Howard, John Holocek en Simeon Rice (derde). Als je nu naar Lewis’ verschijning kijkt is het moeilijk voor te stellen, maar als er überhaupt over hem werd geschreven, werd zijn geringe lengte als mogelijk struikelblok gezien.

Inmiddels 1 meter 85 lang en 110 kilo zwaar lijkt Lewis die kritiek gebruikt te hebben om zichzelf te motiveren. Vanaf zijn toetreding tot de NFL vestigt hij elk seizoen nieuwe records en in elk mogelijk interview benadrukt hij de wil om

de Super Bowl te winnen. Winnen is een keuze voor nummer 52: “Ik zet nooit mijn helm op om te verliezen”.

De inspirator

Anderen motiveren en bijstaan in moeilijke tijden is de rode draad in het De ringdrager leven van Ray Lewis, zelf opgegroeid zonder vader en met een 16­jarige moeder Al in 2000 lukt het hem om dat ene doel die zich later in ruige relaties zou storten. te bereiken. Dat seizoen hebben de In het Sports Illustrated exposé ‘The Ravens de op één na beste defensie in de Gospel According To Ray’ geeft hij toe er league: tijdens het reguliere seizoen eind jaren ‘90 zelf ook een potje van te worden slechts 165 punten weggegeven en hebben gemaakt. Hij kreeg in totaal zes houden ze de tegenstand onder de 1000 kinderen bij vier vrouwen en moest in rushing yards. Lewis staat in de defensie 1997 naar de rechter met één van hen om met niet onverdienstelijke spelers als uitleg te geven over een alimentatie­ Peter Boulware en Jamie Sharper die achterstand. respectievelijk 7 sacks en 5 forced fumbles op hun conto schrijven. ijn 33ste verjaardag vierde Lewis eindelijk met z’n vader, waarmee hij nu e Ravens offense is dat seizoen close probeert te blijven. Toch blijft het buitengewoon teleurstellend. Op enig lijntje tussen goed en kwaad erg dun. moment scoren ze vijf wedstrijden op rij Begin dit jaar liepen er bijvoorbeeld geen enkele touchdown, al winnen ze er verschillende rechtszaken met daarvan wel twee. Aanvallend moeten ze Sharnika Kelly, de moeder het hebben van rookie runningback Jamal van één van zijn zoons, Lewis (geen familie) en Priest Holmes. Als omdat Lewis haar naar tweede in de AFC Central met een 12­4 verluidt ‘niet zou record baant het wild­card team zich een vertrouwen met zijn weg door de playoffs om uiteindelijk in geld’.

Super Bowl XXXV tegen de New York Giants uit te komen. Met eenzelfde 12­4 Op het veld helpt al record, de eerste plek in de NFC East en die levenservaring met in de defensie Pro Bowler Michael ook. De breedge­ Strahan (9,5 sacks) en Keith Hamilton schouderde Lewis (10) geen malse tegenstander. draagt zijn team door zelf seizoen­na­ De Ravens laten er echter geen enkel seizoen goed te misverstand over bestaan wie dat jaar het presteren, en hij geeft beste verdedigende werk kan afleveren: de Ravens 34­7 is de eindstand. Giants­quarterback tegelijkertijd een Kerry Collins gooit vier interceptions gezicht. Meer dan de (destijds een Super Bowl­record) en quarterback die op dat slechts 15 van z’n 39 worpen komen aan. moment actief is in Ray Lewis wordt als tweede linebacker Baltimore. Opzwepende ooit tot MVP gekroond. woorden met diepe, rauwe

D

Z

Op 31 januari 2000 breekt na afloop

van een Super Bowl XXXIV (Rams – Titans, 23­16) afterparty in Atlanta een gevecht uit tussen Lewis’ entourage en feestvierders. Twintigers Jacinth Baker en Richard Lollar komen door meer­ dere steekwonden om het leven en de limousine waar Lewis in zit wordt meerdere keren beschoten.

Twee weken later worden de dan 25­jarige Ray Lewis en vrienden Reginald Oakley en Joseph Sweeting aangeklaagd voor moord. Er werden bloedsporen van Baker in de limo aangetrof­ fen en het witte pak dat Lewis die avond droeg, blijkt verdwe­ nen. Lewis ontkende de moord, maar gaf na een deal met de Officier van Justitie wel aan een valse bekentenis gedaan te heb­ ben over de rol van Oakley en Sweeting. Hij kreeg daarvoor een proeftijd van 12 maanden opge­ legd door de rechter en een boete van de NFL. Oakley en Sweeting werden door gebrek aan bewijs later dat jaar niet vervolgd.

De familie van Lollar protes­

teerde na diens dood weleens bij Ravens­wedstrijden. Over­ tuigd van Lewis’ schuld wilde één familielid zelfs een boek schrijven met de titel ‘The Benefits of Murder: The NFL and the Murder of Richard Lollar’, maar zette dit plan niet door. Later zou zij beken­ nen Lewis eenmaal telefonisch te hebben gesproken nadat hij z’n Super Bowl­ring gewon­ nen had. Hij belde om haar te condoleren. Over dat gesprek zei ze in 2006 tegen Sports Illustrated: "There was some­ thing in his voice, I just felt he was innocent." •

stem in de huddle en langs de zijlijn, vanaf het moment dat hij de tunnel uitkomt om z’n iconische dansje te doen heeft Ray Lewis maar één doel voor ogen: winnen.

Aan dat dansje ligt een typische Ray

Lewis­anekdote ten grondslag.

Jeugdvriend Kirby Lee stond in het dorp waar de twee opgroeiden ­ Lakeland, Florida – bekend om een maf dansje dat hij overal deed, ‘The Squirrel’. Jaren later kwamen de twee elkaar weer tegen en had Lee de nodige psychische problemen overgehouden aan zijn militaire dienst. Lewis helpt zijn vriend een huis te kopen en steunt hem financieel. "Hij [Lee] deed dat dansje en ik dacht, ‘Weet je wat? Ik doet dat ook op een dag. Ik doe dat op tv.´ Hij dacht dat ik dat niet zou doen, maar ik zei dat ik het zou doen."

Ook aan de tunnels in elk NFL­ stadion kleeft een verhaal. Na een uit de hand gelopen Super Bowl­feestje in januari 2000 wordt Lewis beticht van moord (zie kader) en dat incident is niet iedereen vergeten. Een zoektocht over het internet maakt dat eens te meer duidelijk, onder bijna elk YouTube­filmpje en nieuwsartikel schrijft iemand wel ‘murderer’.

Supporters schreeuwen het hem toe vanaf de tribune en pakken juist dat moment als hij de tunnel uitkomt aan om hem uit te maken voor rotte vis.

Het maakt Ray Lewis nog overtuigder van zichzelf.

Ravens­coach Brian Billick rent als

laatste man meestal na Lewis de tunnel uit en vat de essentie van zijn sterspeler samen: “Je ziet dat de fans niet weten wat ze doen. Niet dat deze man nog meer focus nodig heeft hoor, maar wanneer je zulke uitspraken tegen hem gaat doen... Dat is de manier om bij hem die staalogige focus en overtuiging op te wekken. Ik weet zeker dat de tegenstanders zich niet realiseerden hoeveel zij Ray in de kaart speelden.” •

Zo goed is #52

In zijn 16 jaar in de NFL was Lewis goed voor 2061 tackles, 41,5 sacks en een whoppin’ 31 interceptions.

• Super Bowl XXXV kampioen • Super Bowl XXXV MVP • 13× Pro Bowl (1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011) • 7× AP First Team All­Pro (1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2008, 2009) • 3× AP Second Team All­Pro (1997, 1998, 2010) • 2× AP NFL Defensive Player of Year (2000, 2003) • 3× AFC Defensive Player Of The Year (2000, 2001, 2003) • 2× NFL Alumni Linebacker Of The Year (1999, 2003)

Muziek

NEW YORK – Barry Zito is een speciaal geval. Of zeg maar gerust: een enigma.

De vader van de werper van de San Francisco Giants was de dirigent van het orkest van wereldberoemde jazzlegende Nat King Cole. Zijn moeder zong in het achtergrondkoor.

Barry was zeven toen hij voor het eerst honkbalde. Al zijn eerste wedstrijd mocht hij pitchen en aldus de legende gooide hij met zijn allereerste worp van nature de curveball die hem beroemd zou maken. De bal brak toen al scherp naar beneden.

Leander Schaerlaeckens werkt als columnist voor FoxSports.com en schreef De Amerikaanse Sportdroom.

Zijn vader zij Cole gedag en ging zich op Barry concentreren. Totaal a­sportief en zonder enige kennis van het honkbal raadpleegde hij boeken en instructiefilms om de curveball te perfectioneren. Na omzwervingen langs drie universiteiten werd Zito in 1999 in de eerste ronde door de Oakland Athletics gedraft.

Van 2001 tot en met 2006 was hij met zijn linkshandige curve, die

ver buiten de strikezone begint en op het laatste moment uit de lucht valt en nog niet de plaat over schiet, ongenaakbaar. Hij won er in die jaren 95 wedstrijden voor de A’s mee, gemiddeld 16 per seizoen. Hij verloor er slechts 59 met een verdiende puntengemiddelde van 3.61. In 2002 dankte hij aan zijn 23 overwinningen en slechts vijf verliespartijen de Cy Young Award voor de best werper van de American League.

En toen tekende hij aan de overkant van de baai bij de San Francisco Giants een contract voor zeven seizoenen à 126 miljoen dollar. In de vijf daaropvolgende seizoenen won hij nog maar 40 keer en verloor hij 57 wedstrijden en liet hij gemiddeld 4.45 punten per wedstrijd de plaat passeren. Het werpwonder werd één der grootste flops aller tijden. Ooit dominant was hij plots grof vuil.

Maar Zito bleef als altijd in kosmische krachten geloven. Hij bleef surfen en mediteren en aan ballet en yoga doen. Hij studeerde fysica en astrologie. Hij hield zijn trouwe knuffeldieren bij. “Je bent slechts gereedschap voor iets anders,” vertelde hij Esquire een aantal jaar geleden. “Als ik op de heuvel sta laat ik m’n lichaam bespelen als een instrument.” Het zou vroeg of laat vast wel weer een keer goed komen.

Dit seizoen lachte het universum hem ineens weer toe. Hij won 15 wedstrijden en vervolgens Game 1 van de World Series.

Zito is weer helemaal terug. Er zit weer muziek in zijn worpen. •

De Seattle Seahawks defense behoort tot de

allerbesten van de NFL. De jonge en gretige groep weet het tegenstanders enorm moeilijk te maken, getuige hun notering in de top van alle defensieve klassementen. Zo lieten alleen de Bears en 49ers minder punten toe. Tijd om de groep eens onder de lopen te nemen.

Ik bekeek de wedstrijden tegen de 49ers en Patriots. Hiervoor heb ik gebruik gemaakt van de All 22 tape, het nieuwe fenomeen van de NFL, beschikbaar gesteld voor fans. De tape, normaal alleen beschikbaar voor coaches, toont alle 22 spelers tegelijk en vertelt veel over de strategie die gebruikt wordt. Want de tape liegt nooit.

Spelers

Het personeel van de Seahawks is over het algemeen nog erg jong en de meesten werden door de organisatie zelf gedraft. De jonge honden bemannen cruciale posities en doen dit met verve. Overigens hebben de Hawks ook op offense een rookie op een cruciale spot. QB Russell Wilson werd dit jaar in de derde ronde toegevoegd. Maar terug naar de D.

Laten we beginnen met de big guys, de defen足

sive line. In het midden vinden we de reusach足 tige Brandon Mebane, de nose tackle. Hij vereist een double team op elke play en dat opent ruimte voor zijn medespelers. Hij bezit ook enige passrush skills. De defensive ends zijn totaal verschillend. Chris Clemons is de beste van de groep. Sterk tegen zowel de run als de pass en heeft het vermogen zijn schouder te dippen en om blocks heen te duiken. Pakte al zeven sacks dit jaar. Red Bryant is een defensive end/defen足 sive tackle die enorm wendbaar is voor een man van zijn formaat. Hij wordt dan ook meer dan eens naar binnen geschoven om gebruik te maken van zijn souplesse. De beste pure pass rusher is Bruce Irvin, de eerste ronde rookie die voorlopig alleen op passing downs op het veld komt, zoals de 49ers dat deden met Aldon Smith.

Irvin is extreem snel, heeft een zeer explosieve eerste stap en is sterker dan hij oogt. Irvin is de toekomst, getuige zijn 4,5 sacks. Zo hebben ze ook basisspeler DT Alan Branch, niet al te flashy maar solide en de combi van Jason Jones en Greg Scruggs die we op passing downs zien.

De linebackers worden aangedreven door de beste rookie linebacker van de NFL, Bobby Wagner. Wagner heeft een neus voor de bal, is behoorlijk atletisch, blijft in passing downs

het veld en is een begenadigd tackler. De outside linebacker K.J. Wright en Leroy Hill zijn verdienstelijk, waar 2e jaarspeler Wright duidelijk de betere is. Goed tegen de run, redelijk tegen de pass en erg slim. Dat is vooral te zien hoe ze mee scrapen (schrapen) bij de run. De linebackers blijven parallel aan de line meeschuiven tot de play upfield gaat en dan exploderen ze door de gaten. Wagner is er vooral een ster in. Wat een top rookie. Ik zag hem bij de Senior Bowl live de meeste tackles pakken en dan kwam niet alleen door zijn ridicule snelheid. Hij bewijst zich nu ook op het hoogste niveau.

De beste groep van de D heeft ook nog eens

de beste bijnaam. De Legion of Doom. En ze doen de naam meer dan eer aan. De verbrijzelende hits die de groep uitdeelt zijn per wedstrijd niet op ĂŠĂŠn hand te tellen. Maar hun beste kwaliteit is coverage. De beste speler is Earl Thomas, ook een eerste ronde speler.

Thomas, de free safety, speelt als een MLB centerfielder en bewaakt vaak alleen het diepe veld en doet dit met verve. Hij heeft qua range iets weg van toekomstig Hall of Famer Ed Reed. Zijn maatje is SS Kam Chancellor, de hardste hitter van de groep. Chancellor is hard op weg de beste strong safety van de league te worden. Heeft bovengemiddelde cover skills en zijn 1,92 meter maakt dat hij boven veel receivers uittorent. De corners Brandon Browner en Richard Sherman vormen het langste duo van de league met 1 meter 92 en 1 meter 89. En ze zijn niet alleen lang.

Ze zijn erg goed.

Ik durf zelfs te claimen dat het de beste

corner duo van de NFL is. Browner, de langste, is slim, gebruikt goed zijn lengte en is hardhandig met receivers door ze hard te pressen op de lijn. Sherman is de beste van de twee en een genot om naar te kijken. Wat een souplesse, zeker voor een man van zijn formaat.

Sherman plakt aan receivers als Bizon secondenlijm, heeft geweldige ballskills waardoor hij vaak de bal weet neer te slaan net voor het bereiken van uitgestrekte receiver handen. Hij is bovendien net zo hardhandig als zijn maatje. Het duo maakt er een competitie van om receivers zo hard mogelijk te jammen tot de toegestane vijf yard en alle middelen zijn geoorloofd. Ze slaan lettelijk het enthousiasme uit het lijf van de

nietsvermoedende ballenvangers die ach­ ter blijven met een zware dosis asjemenou.

Lloyd te gaan. Maar Sherman draaide zijn hoofd perfect op het juiste moment om, localiseerde de bal en trok hem prachtig Tactiek binnen. Het bewijs dat Seattle het ideale personeel heeft voor de lastige man cover De jonge defensive coordinator Gus schemes. Maar ook cover 2 en 3 zijn Bradley heeft een gouden toekomst voor populair. Zoals u wellicht weet staat het zich door zijn werk met de D. Het is een getal voor de dekking van het diepe veld. extreem slimme unit die zeer Zo wordt het in 1 verdedigd door 1 man, gedisciplineerd speelt. De basis ligt in de bij 2 door twee man enz. Ik was ook erg 4­3, vier down defensive linemen en drie gecharmeerd door de cover 2 van de linebackers. En omdat Seattle het Hawks die met Thomas en Chancellor de vermogen heeft om druk te zetten met diepe zone zo goed verdedigen dat het slechts vier defensive linemen, zijn blitzes bijna eng is. Het neemt alleen enigszins vrijwel niet nodig. Maar toch speelt weg van de coverskills van Sherman en Bradley met alignments en zet graag voor Browner die dan de flat verdedigen en de snap spelers in de A gap, het gat tussen niet betrokken zijn bij diepe passes. center en guard, om een pressure D look te geven. (Zie foto 1) De blitz komt niet Subpackages altijd, vaak valt de linebacker of safety in coverage, maar als hij wordt gecalled dan Op passing downs komt de befaamde komen de Hawks hard. Dit is ook het Hawks subpackage op het veld. Clemons predikaat dat de lijn verdient. Pressure en Irvin zijn de outside rushers met vaak line. In elke play weten ze penetratie te Jason Jones en Red Bryant in het verwezenlijken en running backs en midden. K.J. Wright en Wagner op de quarterbacks het moeilijk te maken linebacker spots en de Legion of Doom achter de line of scrimmage. De defense met de toevoeging van Trufant. Waarom pakte in het prille seizoen al 19 sacks. dit pakket? Als de offense een moeilijke derde en lang situatie heeft, kun je ervan een team speelt meer single high uitgaan dat ze zullen passen. Seattle weet safety dan de Hawks. Die komt omdat dan dat ze met Irvin en Clemons hard aan Thomas, vrijwel altijd de diepe man, de de buitenkant kunnen rushen en in het range heeft het veld te bewaken en midden de pocket kunnen slopen. Jason Browner en Sherman hun man 1­tegen­1 Jones was vaak defensive end bij kunnen uitschakelen. Dit opent weg voor Tennessee en in het midden is hij een de tweede safety om laag te spelen en de absolute mismatch voor de trage guards. tight end op zich te nemen of te rushen. et geeft de quarterback minder tijd en Cover 1 is dus veel gebruikt in Seattle, met sterke coverage spelers is het dan waar er man wordt gespeeld door vrijwel onmogelijk om spelers vrij te iedereen op de diepe safety na, en soms vinden. Zo ondervonden ook Alex Smith een vrije linebacker die een zone bemant. en Tom Brady. De laatste gooide nooit De rest heeft een vaste man. (Zie foto 2). zoveel passes in zijn loopbaan als tegen Tegen de Patriots hadden de Hawks hun de Hawks en trok toch aan het korste passing subpackage op het veld tegen de eind. Bradley wordt soms zelfs erg drie receivers van Brady. Marcus Trufant inventief door met een 3­4 op het veld te is daarin de nickle DB, de vijfde man in komen met Chris Clemons, Jason Jones plaats van LB Lero Hill. De voormalig Pro en Bruce Irvin. Met linebacker Wright en Bowler is voorbijgestreefd door het jonge safety Chancellor laag. Een belachelijke duo, maar bezit nog genoeg skills om zich dosis snelheid die jacht maakt op de op elke play over Wes Welker te spelverdeler. (Zie foto 3) De subpackage ontfermen. Dit maakt het mogelijk om doet denken aan de bekende Nascar Sherman op deze play in de slot te zetten package van de Giants die hen leidde naar tegen Brandon Lloyd. Sherman plakte twee Superbowl­overwinningen. aan zijn man en omdat de rest gecoverd was besloot Brady voor de diepe bal op

G

H

Redzone

In de redzone, de laatste 20 yards op weg naar de endzone, wordt vaak gebruik gemaakt van zone omdat als een receiver slechts een fractie van een seconde open is, dit al kan leiden tot een score. Een slant patroon is man­to­man nauwelijks te verdedigen. Cover 2 is de meest populaire. De Redzone D van Seattle is prachtig. Ze spelen zo gedisciplineerd en dit leidde tegen de 49ers en Patriots tot drie bijna­interceptions. Zo eindigden maar liefst acht redzone trips in slechts twee touchdowns en vier fieldgoals. Erg sterk voor een groep die alleen maar beter gaat worden. (Zie foto 4) Earl Thomas wist een interception te pakken op Tom Brady in de endzone. Iedereen stond gedekt en Brady probeerde de bal toch bij een receiver te krijgen, maar Thomas stond uitstekend gepositioneerd en onderschepte Tom Terrific, die niet wist wat hem overkwam. Geweldig gameplan van Bradley.

We kunnen de D van Seattle niet

bespreken zonder de naam van head coach Pete Carroll te noemen. De uiterst competitieve coach is een defensive mastermind en zijn enthousiasme is van het spel van de jonge Hawks af te lezen.

Ze spelen hard, slim en met enorm veel passie. De unit is vijfde in de NFL met toegestane yards, vijfdee in toegestane rushing yards, achtste in sacks en derde in toegestane punten. En gezien de leeftijd van de mannen, zullen in de komende jaren de Seahawks alleen maar beter worden op weg naar het predikaat Beste Defense van de NFL. •

MVP­race

Bovenaan de MVP­lijst prijkt vrijwel altijd

de naam van een quarterback. Uitzonde­ ringen in een recent verleden: runningbacks als zij een seizoen lang alle defenses aan gort hadden gelopen. LaDainian Tomlinson, Shaun Alexander en Terrell Davis hadden zich daarvoor wel in de recordboeken moeten lopen.

Zou het dit jaar anders zijn? Het is lang geleden dat we spelers op de minder flamboyante posties zo zagen floreren. En het is een indrukwekkende lijst. Te beginnen met de defensive end die op papier geen passrusher is, maar verdomd goed is in het najagen van de passer. JJ Watt. Speelt DE in een 3­4 en zou voornamelijk een runstopper moeten zijn die gaten opent voor passrushers. Maar de jonge man van Wisconsin is zo begaafd dat hij al 9,5 sack noteerde en ook de bijnaam JJ Swatt verdiende. Of is het Clay Matthews? Maar liefst 9 sacks en talloze QB pressures noteerde deze langharige Packer. En om bij defenses te blijven: u zult mij niet horen klagen als de gehele Bears D de prijs krijgt. Wat een groep!

Ook WR Percy Harvin is kanshebber. Een

van de meest explosieve spelers van het moment en wellicht ook de meest veelzijdige.

Harvin rent de bal, vangt hem en loopt ook kicks terug op special teams. Wat een fenomeen. En wat te denken van z'n teamgenoot Adrian Peterson? AD is terug. En hoe. De meest geweldadige runningback loopt de kluiten uit het gras en vermorzelt verdedigers die niet al op de grond liggen door zijn prachtige schijnbewegingen. En om toch maar even bij de Usual Suspects blijven: Aaron Rodgers, winnaar van vorig jaar, Matt Ryan en Eli Manning.

Mijn voorkeur zegt u? Gezien de huidige vorm en het talent kies ik voor QB Aaron Rodgers. Jammer he?

Robert Kraft: defensive coordinator Londen klaar Juan Castillo voor NFL­team

Weekly RoundUp Eagles ontslaan

New England Patriots tight

end Rob Gronkowski stal de show vrijdag bij de perscon­ ferentie in Londen. Aanwe­ zigen scandeerden ‘spike the mike!’ en Gronk stelde niet teleur en gooide en microfoon keihard op de grond • Troy Polamalu is onder spelers verkozen tot de populairste speler in de NFL. De safety is misschien zo populair, aangezien hij amper speelt. De minst populaire speler is, zonder verrassing, Ndamukong Suh van de Detroit Lions • Het is uit tussen Eva Longoria en New York Jets quarterback Mark Sanchez. Een fumble, zullen we maar zeggen. Of een sack. •

New York Jets linebacker Bart Scott speelde afgelopen zondag niet tegen de Miami Dolphins. Op zich niet iets bijzonders zou je zeggen, ware het niet dat hij een streak van 119 achtereenvolgende wedstrijd achter zijn naam had staan.

De Philadelphia Eagles

hebben defensive coordinator Juan Castillo vorige week de laan uit gestuurd. De reden hiervoor was dat de Eagles de leiding in de afgelopen twee seizoenen tè vaak weggaven in de laatste minuten.

Van de 22 keer dat Castillo de coach van de verdediging was gingen de Eagles zestien keer het laatste kwart in met de leiding. In zes van die gevallen werd de wedstrijd alsnog verloren. De klap op de vuurpijl kwam in speelronde zes, toen de Eagles de Detroit Lions in overtime lieten terugkomen in Philadelphia.

Castillo is inmiddels

vervangen door Todd Bowles, die eerder voor onder andere de Cleveland Browns en Miami Dolphins werkte.

Als het aan New Engeland

Patriots eigenaar Robert Kraft ligt komt er snel een NBA franchise naar Londen.

“Engeland organiseert al de Premier League en ik ben van mening dat de NFL de ‘premier’ sport is. Als je ziet hoe Londen ook de Olympische Spelen heeft georganiseerd is het tijd om hier een NFL franchise heen te brengen.”

Er gaan al langer discussies over een team in Londen, net als een team in Los Angeles.

De vraag die rijst is of er een expension zou moeten komen, dus minstens twee teams erbij, of dat huidige teams in dat geval gaan verhuizen. Twee teams die veelvuldig genoemd worden in discussies over verhuizingen zijn de Jacksonville Jaguars en de Oakland Raiders.

Echter is er nog niets

concreet, maar is de extra wedstrijd volgend jaar in Wembley wel een goed teken voor Europese NFL fans. •

In 1985 hebben de Bears niet alleen de

beste verdediging, het team van hoofdcoach Mike Ditka wordt door veel mensen ook gezien als het beste team dat ooit gespeeld heeft in de NFL. Ze zullen de Super Bowl slechts één keer winnen, maar doen ze dit op een dusdanig dominante manier dat de invloeden nog naklinken in de hedendaagse NFL. Hoewel het team vooral bekend staat om zijn fenomenale defensie, behoort de offense met enkele zeer getalenteerde spelers ook de besten in de league.

Sweetness

Quarterback Jim McMahon is de aanvals­ leider van de Bears. Hij is een speler die niet bang is om buiten de pocket met de bal op avontuur te gaan. Hoewel het voor quarter­ backs gebruikelijk is dat met de benen naar voren sliden staat McMahon erom bekend om head first naar de grond te duiken om zo toch die ene extra yard te pakken. Omdat McMahon een oogbeschadiging heeft (waardoor hij overgevoelig is voor licht) speelt hij als één van de eerste spelers in de NFL met een verduisterd vizier. Ook buiten de lijnen doet ‘Jimmy Mac’ zich gelden. Met zijn onafscheidelijke zonnebril, hoofdband en onomwonden uitspraken krijgt hij al snel de bijnaam ‘The Punky QB’.

Achter Jim McMahon staat ‘Sweetness’,

Walter Payton, volgens velen één van de beste running backs aller tijden. Payton staat bekend om zijn stutter steps, schijnbewegingen waarmee hij gedurende zijn carrière menig verdediger in de luren legt. Door onregelmatig te stappen dwingt Payton verdedigers een keuze te maken gebaseerd op wat ze verwachten dat Payton gaat doen; versnellen of van richting veranderen. Payton ‘leest’ vervolgens de verwachting van de verdediger en doet precies het tegenovergestelde. Ook gooit ‘Sweetness’ in zijn carrière acht touch­ downpasses, waarvan eentje in 1985.

The Fridge

De verdediging waarmee de Bears seizoen 1985 zullen aanvangen is indrukwekkend.

Op de defensive line staan Richard Dent, William Perry, Steven McMichael en Dan Hampton. Vooral William Perry, de eerste pick van de Bears in de draft eerder dat jaar, is een opvallende verschijning. Met een lengte van 190 cm en een gewicht van 152 kilo is hij haast niet te stoppen. Vanwege zijn figuur krijgt de defensive tackle al snel de bijnaam The Refrigerator. Ook aanvallend wordt The Fridge gebruikt. Met een, voor zijn figuur, bijzonder atletisch vermogen wordt hij gebruikt als lead blocker voor Walter Payton en krijgt hij zelf ook enkele keren de bal om een touchdown te maken.

Tegen aartsrivaal Green Bay

Packers ontvangt hij zelfs de bal in de endzone voor een receiving touchdown. Achter deze D­line staat een al even indrukwekkend trio linebackers met middle line­ backer Mike Singletary als spil waar het allemaal om draait.

Vanwege de compliceerde 46 defense die de Bears spelen, schuift één van de twee safeties, Gary Fencik of Dave Duerson, in als extra linebacker.

Ryans onverslaanbare 46 defense

De 46 defense, bedacht door defensive coördinator Buddy Ryan, draait om het onder druk zetten van de quarterback.

Door met de opstelling van de line­ backers te schuiven en een safety naar voren te halen om ook vlak achter de defen­ sive line te spelen, wordt er verwarring gecreëerd bij de offensive line, die niet weet hoe met die druk te moeten omgaan. Zetten ze extra mensen in om de quarterback te beschermen, dan hebben ze minder afspeel­ mogelijkheden en wordt het de secondary van de Bears makkelijk gemaakt de receivers te verde­ digen. Zonder extra bescherming wordt de quarterback gesacked voor

hij de bal überhaupt spelen kan. Als de bal over de grond wordt gespeeld storten de meedogenloze verdedigers van de Bears zich op de running back voor die terug is bij de line of scrimmage.

In 1985 is er geen enkele offensive

coördinator die weet hoe de Bears bespeeld moeten worden. De defense van de Bears verdedigt niet zomaar, ze vallen de quar­ terback aan. Of zoals een tegenstander het omschrijft: “They don’t just beat you, they beat you up!”. En van die stelling is geen woord gelogen, de Bears spelen zo hard en meedogenloos als de regels toelaten. In maar liefst elf wedstrijden moet de quarterback die tegenover de Bears staat voor korte of langere tijd geblesseerd toekijken omdat hij na een sack of hit simpelweg niet verder kon spelen.

12­0

Als de Tampa Bay Buccaneers naar Soldier Field komen voor de eerste wedstrijd van het seizoen, zijn de verwachtingen hoogge­ spannen. Het seizoen ervoor speelden de Bears nog in de NFC Championship Game en dit jaar wordt minstens

een evenaring van die prestatie verwacht.

De spelers kunnen niet aan de hoge verwachtingen voldoen en staan bij rust nog elf punten achter, maar in de tweede helft scoren ze 21 onbeantwoorde punten, waarmee de eerste winst binnen is.

Vanaf dat moment zijn de Bears een

schier onstopbare machine. De ene na de andere tegenstander wordt aan de zegekar gebonden, waaronder tweemaal de aartsrivaal Green Bay Packers. Ook nemen de Bears wraak voor hun verloren NFC Championship Game van een seizoen eerder, door in Candlestick Park de San Francisco 49ers met 26­10 te verslaan. In week 11, als de Bears op bezoek gaan bij de Dallas Cowboys, wordt de gastheer de grootste nederlaag uit de franchisegeschiedenis toegebracht. Met maar liefst 44­0 worden de Cowboys vernederd. Een week later worden de Atlanta Falcons in Chicago ook op nul punten gehouden, 36­0.

Monday Night in Miami

Na de overwinning op de Atlanta Falcons hebben de Bears een record van 12­0 en begint men zich hardop af te vragen of het seizoen van de ‘72 Miami Dolphins geëvenaard kan worden. De Fins verloren dat seizoen geen enkele wedstrijd en werden ongeslagen Super Bowl­ kampioen. In week 13 staat op Monday Night Football de wedstrijd tussen deze twee teams geprogrammeerd. De Miami Dolphins van Dan Marino zullen in het eigen stadion alles op alles zetten om dit record als enige in handen te houden.

V

oor de Bears loopt de wedstrijd uit op een deceptie. Bij halftime hebben de Bears slechts tien punten

Sterrenteam

Naast het kampioenschap van de NFC en de Super Bowl足titel, gaan er in

1985 nog meer prijzen naar Chicago. Coach Mike Ditka wordt NFL Coach of the Year, running back Walter Payton NFC Offensive Player of the Year, Mike Singletary NFL Defensive Player of the Year en Richard Dent Super Bowl MVP. Ditka (als speler), Payton, Singletary en Dent zijn ook, samen met Dan Hampton, opgenomen in de NFL Hall of Fame.

Mike Ditka De basis voor het succes in

1985 wordt gelegd in 1982, als coach Mike Ditka door George Halas persoonlijk naar voren wordt geschoven als opvolger van de daarvoor ontslagen hoofdcoach Neill Armstrong. Als speler is Michael Keller Ditka als tight end al eens uitgekomen voor de Bears, van 1961 tot en met 1966. Na zijn spelerscarrière, waarin hij ook nog voor de Philadelphia Eagles en de Dallas Cowboys uitkomt, wordt Ditka assistent­coach bij de Dallas Cowboys van coach Tom Landry. Nog terwijl hij in dienst is bij de Cowboys stuurt Ditka een open sollicitatie naar George Halas, de eigenaar van de Chicago Bears. In 1982 gaat zijn wens in en wordt hij hoofdcoach bij de Bears.

Kort na zijn aanstelling roept Ditka de spelers bij elkaar en vertelt hij ze dat er het nodige zal gaan veranderen op Soldier Field. Hij zegt er wel bij dat als de spelers bereid zijn alles te geven voor hem, ze binnen drie seizoenen de Super Bowl zullen winnen.

op het bord gezet, terwijl ze Dolphins naar hartenlust kunnen scoren. Kregen de Bears in de vijf wedstrijden voorafgaand aan deze in totaal 28 punten tegen, Miami weet in twee kwarten 31 punten te scoren. De wedstrijd gaat met 24­38 verloren en de onverslaanbaar geachte Bears zijn weer terug op aarde. De resterende wedstrijden worden allemaal gewonnen en met een record van 15­1 melden de Bears zich in het postseason.

Ditka vs. Ryan

Hoewel het de Bears sportief voor de wind gaat, is er achter de schermen een conflict ontstaan tussen hoofdcoach Mike Ditka en defensive coördinator Buddy Ryan. Als in week 13, op bezoek bij de Miami Dolphins, quarterback Dan Marino en receiver Nat Moore de Bears’ defense vernederen wil Ditka dat Ryan een extra cornerback inbrengt om zo Nat Moore aan banden te leggen. Buddy Ryan weigert en Ditka dreigt “We kunnen dit op twee manier oplossen. Of we gaan nu naar buiten en vechten dit uit, of je doet gewoon wat ik je opdraag!”

Miami Dolphins net begonnen. Heel Chicago hoopt dat Miami de wedstrijd wint zodat de enige nederlaag van het seizoen gewroken kan worden. Het zijn echter de Patriots die de wedstrijd winnen.

Super Bowl XX

Walter Payton fumblet al vroeg in de wedstrijd op de eigen 19­yard lijn waardoor de Patriots na een dikke minuut op een 3­0 voorsprong komen. Mike Singletary zei daarover: “Ik keek naar het scorebord en daar stond dat vijftien van de negentien teams die als eerste scoorden uiteindelijk de Super Bowl wonnen. Ik dacht bij mezelf, geen van deze vijftien ploegen speelde tegen de Bears.” De Bears winnen uiteindelijk eenvoudig met 46­10 en de wedstrijd is misschien wel de meest eenzijdige Super Bowl ooit gespeeld.

Nog voor de voor de playoffs maakt

Buddy Ryan tot groot verdriet van ‘zijn’ verdedigers bekend aan het eind van het seizoen Chicago te zullen verruilen voor Philadelphia, waar hij hoofdcoach zal worden van de Eagles. Defensive tackle Steve McMichael gooit bij het vernemen van het nieuws zelfs gefrustreerd een stoel dusdanig hard tegen een muur dat de stoel in de muur blijft hangen.

Post­season shutouts

Op het veld is van de interne strubbelingen weinig te merken. In de playoffs zijn Bears sterker dan ooit. In de Divisional Playoffs worden de New York Giants op nul punten gehouden ­ met een 21­0 overwinning plaatsen de Bears zich voor de NFC Championship Game waar op het eigen Soldier Field de Los Angeles Rams zullen aantreden. Ook de Rams scoren geen punt tegen de Bears. Met een 24­0 shutout in de zak gaan de Bears naar Super Bowl XX in New Orleans. Op dat moment is in Miami de AFC Championship Game tussen de New England Patriots en de

Ironisch is dat de beste speler van het

seizoen, Walter Payton, er in de grootste wedstrijd van het seizoen eigenlijk niet aan te pas komt. De Patriots zijn zo bang voor de running back dat hij constant door twee of zelfs drie verdedigers in de gaten wordt gehouden. De Bears worden hierdoor gedwongen terug te vallen op plays waarbij Payton niet of nauwelijks betrokken is. Mike Ditka heeft achteraf meerdere malen toegegeven dat hij nog steeds spijt heeft van het feit dat hij niet op de één of andere manier met een play is gekomen waarbij Payton kon scoren. •

Hockey

Juichen

De Nederlandse (ijs)hockeyfans in m'n

Op de één of andere manier kan ik maar

Geloof 't of niet: hier in Amerika is er eigenlijk nauwelijks iemand die zich druk maakt om de NHL­lockout. Zeker in vergelijking met de lockout die de NBA vorig jaar over zichzelf afriep, is de aandacht eigenlijk nihil. Zelfs het Berufsverbot van de NFL­refs mocht op meer attentie rekenen van de Amerikaan­ se media. NHL­lockout? Het zou wat.

Vandaar dat ik tegenwoordig veel wed op wedstrijden, vaak maar een paar euro. Dan zit ik ontzettend geboeid naar Minnesota Vikings ­ Tampa Bay Buccaneers te kijken.

Juichen voor een touchdown of een field goal voor de Vikes, terwijl het mij normaal gesproken helemaal niets kan interesseren wie er wint.

Twitter­timeline, maken zich behoorlijk druk om de lockout die hun sport in de greep houdt. Bij ieder sprankje hoop wordt er luid gejuicht, waarna er vervol­ gens diepe rouw volgt als diezelfde hoop een dag later weer bruut de grond in wordt geslagen. Best vermakelijk, eigenlijk.

Het is juist daarom dat de National

Hockey League zichzelf met deze lockout zo lelijk in de eigen voet schiet. Juist nu de sport aan aanzien en interesse aan het winnen was bij het grote publiek (met dank aan HD flatscreen TV!), zet de sport zichzelf buitenspel.

Zelf moet ik eerlijk bekennen dat ik 't eigenlijk best mis, dat gehockey. Met het baseball achter de rug en de Bulls zonder Derrick Rose, zal het de komende weken af en toe verbijten worden. Ik vrees zelfs dat er af en toe dagen zullen langskomen dat er geen live sport op tv zal zijn.

Ik geef 't u te doen.

Maar vrees niet, hockey­

vrinden. Neem van mij aan dat we binnen drie weken witte rook zullen zien. Voor de Winter Classic zal er weer volop worden gechecked en geslashed. Dat geef ik je op 'n briefje.

moeilijk kijken naar een sportwedstrijd waarin ik geen favoriet heb. Ik moet per se kunnen juichen voor het ene team en booooeeee kunnen zeggen tegen het andere. Voor mij maakt het een wedstrijd spannend, een neutrale kijker kan ik niet zijn.

Ik ben dan ook altijd verbaasd dat er

mensen zijn die als neutrale kijker zonder verveeld te raken naar een wedstrijd als Willem II ­ RKC Waalwijk kunnen koekeloeren. Hoe doen die mensen dat?

Zeker als het spel niet om aan te gluren is? Wat maakt zo'n wedstrijd nou kijkenswaardig als je nergens voor kunt juichen? Je kunt hopen op een mooie actie of twee of een spannend einde, maar daar blijft het dan bij.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is: er is elke week zo veel sport die er voor tachtig procent van de mensen niet toe doet en waar de andere twintig procent slapeloze nachten van kan hebben. Acht van de tien keer hoor ik bij die eerste groep. Dan ga ik rustig koffie zetten, neuspeuteren, afwassen, terwijl aan de andere kant van de wereld nagels van de vingers worden afgekloven. Doe mij maar wedstrijden waar ik kan juichen. Maakt niet uit voor wie of wat.