HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel (adj) EINDREDACTIE Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Aizo Lijcklama Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 2013 Alle rechten voorbehouden.
Als Bostonian heb ik niet te klagen. Boston is de mooiste
stad ter wereld en op sportgebied is het smullen geblazen. Afgelopen week was echter een zwarte bladzijde. Maar liefst drie keer sierde de stad de voorpagina's met triest nieuws. Mijn Bostonhart bloedde.
Het meest recente bericht was het afscheid van Doc Rivers, Kevin Garnett en Paul Pierce bij de Celtics. Ray Allen maakte vorig jaar al een einde aan de Boston Big Three en het tijdperk is nu helemaal afgesloten. Ik snap er helemaal niks van: ik had de stille hoop dat The Truth en KG nog één jaar zouden samenspelen aleer gezamenlijk afscheid te nemen. Nu doen ze dit notabene in New York. Een stukje van de romanticus in mij is dood. Een veel pijnlijkere headline vermeldde Aaron Hernandez’ (mogelijke) moord op zijn vriend Odin Lloyd. Een geweldige speler die zichzelf zo in de problemen brengt, het is onwerkelijk. Van het ene op het andere moment werd de droom van de 23jarige multimiljonair een nachtmerrie. Het echte leed wordt natuurlijk geleden door de naasten van Lloyd, maar het kan maar zo dat Hernandez héél lang geen footballstadion meer ziet, laat staan de buitenwereld.
De Boston Bruins kenden vooral sportief leed. Een zeker
lijkende zege in Game 6 van de Stanley Cup Finals tegen de Chicago Blackhawks verdween door twee tegengoals in de laatste twee minuten. Dat collega's Geert Jan Darwinkel en Pieter Brouwers een feestje vierden, is ze gegund. Chicago is sympathiek en dat gevoel werd afgelopen vrijdag alleen nog meer gesterkt.
De Blackhawks vierden hun Stanley Cup uitbundig. Tegelij kertijd plaatste de directie een paginagrote advertentie in de Boston Globe met een dankwoord voor de kracht en liefde waarmee de Bostonians hun rivalen behandelden in de serie. Zo kan ik deze column toch nog met een glimlach besluiten. Ik ben trots op mijn Boston, ondanks alles. Veel leesplezier,
Israel Idonije maakt de
overstap van de Chicago Bears naar de Detroit Lions. De defensive end (32) speelde in de afgelopen negen seizoenen voor Chicago en was vorig jaar goed voor 7,5 sacks. Alleen enkel Julius Peppers had er meer (11,5) • De Oakland Raiders wilden Matt Barkley in de NFL Draft, maar moesten terugvallen op Tyler Wilson. Laatstgenoemde maakt momenteel veel indruk. De geruchten gaan dat Matt Flynn weer zijn plek kwijtraakt aan een Wilson voordat het seizoen begint. Vorig jaar overkwam hem dit in Seattle toen Tylers naamgenoot Russell Wilson vanaf Week 1 startte • Jared Cook werd voor veel geld binnengehaald door Jeff Fisher en de St. Louis Rams. Fisher is van plan hem op vele manieren in te zetten. “Hij komt overal te spelen, waarschijnlijk zelfs als runningback. We hebben leuke dingen bedacht voor hem.” • In de afgelopen week lekte een video van Mark Sanchez uit, waarin hij met twee dames zijn derrière toont aan de wereld terwijl hij een feestje bouwt. Erik Ainge, voormalig backup quarterback van de Jets, is niet verbaasd. "Dit soort dingen gebeurden wel vaker in mijn tijd. Wanneer er een feest of iets dergelijks was, gingen er bij Mark al vrij snel kleren uit. Hij is een beetje gek. Ook al stelt het niets voor, het is slimmer om dit soort dingen alleen te doen wanneer er mensen bij zijn die hij kan vertrouwen." •
Ray Allen, de man van het
belangrijkste schot in de Miami Heatgeschiedenis, knoopt er nog een jaartje aan vast aan South Beach. De bijna 38 jarige Allen, die in het afgelopen seizoen het indrukwekkende aantal van 102 wedstrijden speelde, krijgt in 2013/2014 3,2 miljoen dollar bijgeschreven op zijn bankrekening. Miami hoopt ook Mario Chalmers en Chris Andersen te kunnen verleiden tot een contractverlenging • De leegloop bij de Boston Celtics neemt epische vormen aan. Kevin Garnett, Paul Pierce en Jason Terry werden al getrade naar de Brooklyn Nets en en nu lijkt ook het vertrek van pointguard Rajon Rondo onvermijdelijk. Volgens de laatste geruchten zouden de Dallas Mavericks de meest serieuze belangstelling hebben voor de wandelende assistmachine • De Mavs staan ook (vooraan) in de rij om Dwight Howard in te lijven. De sterk bekritiseerde spierbundel heeft niet bepaald een lekker seizoen achter de rug bij de Los Angeles Lakers en peilt zijn mogelijkheden voor het volgend seizoen. Naast Dallas zit de Texaanse buurman Houston op het vinketouw voor Howard. Naar eigen zeggen meldt D12 op 10 juli watie gaat doen • Howards vriend Chris Paul blijft wel in LA. Zijn vertegenwoordigers gaven geïnteresseerde teams te kennen dat CP3 zijn handtekening zet onder een nieuwe verbintenis met de Clippers. De komst van coach Doc Rivers trok Paul over de streep. •
De Calgary Flames en
Colorado Avalanche ruil den in de afgelopen week vier spelers. Right winger David Jones en verdediger Shane O’Brien trokken naar Canada terwijl left winger Alex Tanguay en verdediger Cory Sarich de omgekeerde weg bewandelden • Lang zong de naam van Mark Messier rond als de nieuwe hoofdcoach van de New York Rangers, maar de Blueshirts gingen uiteindelijk voor Alain Vigneault. De afgelopen week maakte Messier zelfs bekend dat hij helemaal vertrekt bij de ploeg uit de Big Apple. Hij legt zijn taak als speciale assistent van de general manager van de club neer en gaat zich richten op het populairder maken van de ijshockeysport in de omgeving van New York door middel van de ontwikkeling van het Kingsbridge National Ice Center • De Chicago Blackhawks lieten via een paginagrote advertentie in de Boston Globe hun waardering blijken voor de gastvrijheid die Beantown hen gaf tijdens de Stanley Cup Finals • Na verschillende rondes waarin de fans konden stemmen, kwam New Jersey Devilsgoalie Martin Brodeur als winnaar uit de bus om de cover van het computerspel NHL 14 te sieren • Winnipeg Jetsverdediger Tobias Enström liep een snee boven zijn oog op toen drie mannen hem afgelopen vrijdag aanvielen en beroofden in zijn geboorteland Zweden • De veertigjarige Daniel Alfredsson maakte vrijdag bekend dat hij er nog een jaartje aan vastplakt. Hij keert volgend jaar bij de Ottawa Senators terug voor zijn achttiende seizoen in de NHL. •
De Pittsburgh Pirates
bereikten als eerste ploeg in de Majors het aantal van vijftig overwinningen. Wie dat voor de start van het seizoen had voorspeld, zwemt nu rond in een bad vol met dollarbiljetten • Het seizoen voor Josh Beckett zit erop. De 33jarige pitcher van de Los Angeles Dodgers moet een operatie ondergaan om de zenuwirritatie in zijn vingers te verhelpen • Als Chris Davis en Manny Machado van de Baltimore Orioles zo doorgaan, kunnen zij de eerste teamgenoten worden met respectievelijk de meeste home runs en tweehonkslagen in de MLB sinds Babe Ruth en Lou Gehrig in 1927 • Yasiel Puigs slaggemiddelde is nog altijd boven de .400. Laat deze ‘gekke’ Cubaan a.u.b. meedoen in de MLB AllStar Game • Max Scherzer is de eerste pitcher in 27 jaar die het seizoen start met een 12 0 record. Roger Clemens was in 1986 de laatste toen hij 140 ging voor de Boston Red Sox • In de afgelopen week zagen we maar liefst twee keer een Maddux (complete game shutout in minder dan 100 pitches). R.A. Dickey gooide tegen de Tampa Bay Rays een twohitter in 93 pitches. Een dag later had Derek Holland er in Yankee Stadium 92 pitches voor nodig • De Atlanta Braves eerden hun voormalige derde honkman Chipper Jones door zijn rugnummer 10 uit de roulatie te halen •
Dat een NFLzomer bol staat van de
op dat moment nog niet geheel duidelijk. Gefluisterd wordt dat hem arrestaties, is allang geen nieuws meer. Iedere offseason wordt gekenmerkt door in ieder geval belemmering van de rechtsgang ten laste zal worden dozijnen professionele footballers, die gelegd. Over of de tight end een nacht of langer achter de tralies moeten doorbrengen. Meestal betreft het überhaupt zal worden gearresteerd, en zo ja: wanneer, kan hier gevalletjes van ongeoorloofd drugs bezit, mishandelingetje hier en (huiselijk) alleen maar worden gegist. Wel sijpelt al vrij snel naar buiten dat geweldsdelictje daar. Halverwege 2013 staat de teller alweer op 28. Niks buiten Hernandez onmiddellijk na de dood van Lloyd zijn telefoon aan stukken sporigs aan, al had commissaris Roger heeft geslagen, het beveiligings Goodell het vast graag anders gezien. systeem van zijn huis onklaar heeft Maar moord, da's natuurlijk andere koek. gemaakt, en een schoonmaakploeg a la En 'mogelijke betrokkenheid bij de moord Winston Wolf zijn huis een beurt heeft laten geven. op Odin Lloyd' is de reden waarom Boston police op 18 juni bij New England Aaron Hernandez is niet zuiver op de Patriots tight end Aaron Hernandez graat, zoveel is dan in ieder geval al binnenvalt. Het ontzielde lichaam van duidelijk. Lloyd, een linebacker van semiprofclub Boston Bandits, was een dag eerder emeer omdat Hernandez in gevonden op een industrieterrein op zo'n dezelfde week in verband anderhalve kilometer afstand van het huis van Hernandez, in de suburb North wordt gebracht met een andere zaak, die om de een Attleboro. Kogelwonden in of andere reden nooit eerder in 'smans borst maken van de de openbaarheid heeft doodsoorzaak geen geheim. gehaald. Al in februari zou de tight end in Florida ene et nieuws slaat uiteraard en niet Alexander Bradley (per alleen in Boston in als een bom. Het ongeluk) in het gezicht geheel krijgt meteen een surreëel hebben geschoten. Bradley zegt karakter, als een lokale tvploeg de bewegingen van Hernandez volgt vanuit zich aanvankelijk niet te kunnen een helikopter. Heel de wereld via de tv herinneren wie destijds (per ongeluk) de trekker overhaalde, maar wijst later of de computer ziet de tight end in zijn Hernandez aan. Het slachtoffer moet een witte SUV zijn huis verlaten, naar Foxboro rijden, het stadion weer verlaten, oog missen, en stelt de Patriot financieel aansprakelijk. en tanken. De vergelijkingen met Ray Lewis en vooral OJ Simpson liggen vanaf dat moment natuurlijk voor het oprapen. "Hernandez en z'n crew hebben m'n cliënt voor dood achtergelaten", laat Bradley's advocaat weten. "Waarschijnlijk Tot hoever de betrokkenheid van Hernandez bij de Lloydmoord strekt, is omdat ze dachten dat hij dood was."
T
H
In de vroege ochtend van 26 juni is het
dan eindelijk zover: Aaron Hernandez wordt door de Boston PD van zijn bed gelicht. Letterlijk, welteverstaan. Hij opent de deur in ontbloot bovenlijf, en krijgt van de dienstdoende officers nog net de gelegenheid om een t shirt over z'n hoofd te trekken. Maar fatsoenlijk de armen in de mouwen is er niet bij: half aangekleed en geboeid wordt Hernandez in een politieauto (met het nummer 32, al dan niet toevallig het Billsnummer van OJ Simpson) geduwd. Op dat moment is nog steeds niet geheel duidelijk wat Hernandez precies wordt aangewreven. Obstruction of Justice, zo wordt nog steeds aangenomen. De New England Patriots hadden een week eerder echter al het besluit genomen dat ze Hernandez in het geval van een arrestatie in relatie tot de Lloydmoord hoe dan ook zouden ontslaan. Amper twee uur na de arrestatie, slaan eigenaar Robert Kraft en allesbepaler Bill Belichick spijkers met koppen: Hernandez is een exPatriot.
De voorgeleiding van Aaron Hernandez
tight end op borgtocht vrijkomt. Daardoor is hij gedwongen al veel van z'n kaarten op tafel te leggen en veel van het reeds verkregen bewijs te delen. En dat liegt er niet om.
In een relaas van twintig
minuten doet McCauley veelal op basis van SMSberichten de timeline uit de doeken.
16 juni. 21:02 uur. "Please make it back", sms't Hernandez naar een maat die zich buiten Massachusetts bevindt. 21:05 uur. Hernandez sms't Lloyd dat hij hem wil zien. 21:35 uur. "Hurry your ass up", sms't Hernandez naar een maat in Connecticut.
Op een video van z'n eigen beveiligingssysteem, is te zien hoe de twee mannen bij het huis van Hernandez arriveren. Ook wordt Hernandez gespot met een wapen. "Je kunt niemand meer vertrouwen", zegt Hernandez tegen een van de mannen.
17 juni. 01:12 uur. Drie mannen verlaten laat niet lang op zich wachten. En zorgt opnieuw voor een enorme shock. Menigeen Hernandez' huis in een zilverkleurige Nissan Altima. De politie traceert de auto verwacht niet meer dan de officiële her en der door Boston, en zien hem aanklacht te horen, plus hier en daar wat stoppen bij een tankstation, waar hij om flarden aan bewijslast. Maar openbaar 02:10 uur een pakje Bubbeilicious aanklager William McCauley neemt geen enkel risico: Hernandez wordt aangeklaagd kauwgum koopt. 02:32 uur. "We're here", sms't Hernandez wegens murder in the first degree naar Lloyd, als de Altima bij het huis van (levenslang zonder kans op vrijlating) en de laatste is gearriveerd. wil ten koste van alles voorkomen dat de
Na afloop van een Super Bowl Party in Atlanta, op 31 januari 2000, breekt er
een gevecht uit tussen Ray Lewis en z'n posse en een andere groep. Een en ander resulteert in de moord (door steekwonden) op Jacinth Baker en Richard Lollar. Lewis, als ook twee van z'n maten Reginald Oakley en Joseph Sweeting, zouden later worden aangeklaagd wegens moord. De link met de Hernandez case is daarmee snel gelegd. Bloed van Baker zou later in de limo van Lewis zijn gevonden. Het witte pak dat de Ravens ster op het feest had gedragen (en dat volgens getuigen later besmeurd was met bloed) is nooit teruggevonden.
Het bewijs was kennelijk niet sterk genoeg om tot
een moordveroordeling te komen. In ruil voor een getuigenis tegen Oakley en Sweeting, wordt de moordaanklacht tegen Lewis ingetrokken. De linebacker komt eraf met een schuldbekentenis voor Obstruction of Justice. Hij krijgt een boete van een kwart miljoen van de NFL, en treft later financiële regelingen met de families van Baker en Lollar. Wat de meeste mensen echter nog altijd dwars zit, is het feit dat Lewis nooit echt opening van zaken heeft gegeven. Het is nog altijd ongewis hoe Baker en Lollar precies aan hun einde zijn gekomen, hoewel Lewis van de hoed en de rand moet hebben geweten.
In een ESPNcolumn afgelopen week schreef
Bryan Billick, destijds Ravenscoach, hoe zijn team er toentertijd voor koos om in tegenstelling tot de Patriots in de zaakHernandez volledig achter Lewis te gaan staan. Moraal van zijn verhaal: de Baltimore Ravens geloofden in de persoon en de onschuld van Lewis. "Ik zou weer precies zo hebben gehandeld", aldus Billick. •
Als Lloyd eenmaal in de auto zit, zegt
Hernandez hem dat bepaalde dingen die een vrijdag eerder in de nachtclub Rumor waren voorgevallen, hem boos hebben gemaakt. Vooral het feit dat Hernandez Lloyd zag praten met mensen waar hij problemen mee heeft. Hoe McCauley aan die informatie komt, blijft overigens ongewis. Het heeft er echter alle schijn van dat tenminste een van de andere mannen in de auto (Carlos Ortiz en Ernest Wallace, naar later zal blijken) uit de school is geklapt.
03:07 uur. "Heb je gezien met wie ik was?", sms't Lloyd zijn zus. 03:11 uur. "Hello?", herhaalt Lloyd naar z'n zus.
03:19 uur. "My phone was dead. Who?", antwoordt de zus. 03:22 uur. "NFL", aldus Lloyd. 03:23 uur. "Just so you know", voegt Lloyd toe.
De Altima is dan inmiddels bij een
splitsing in North Attleboro aangekomen. De weg links leidt naar het huis van Hernandez, de (grind)weg rechts naar het industrieterrein waar het lichaam van Lloyd later wordt gevonden. Op een video is te zien hoe de Altima rechtsaf slaat.
03:23足03:27 uur. Mensen die 's nachts op het industrieterrein werken, horen schoten. 03:27 uur. Op een video is te zien hoe de Altima weer terugkomt op de grindweg. 03:29 uur. Hernandez' beveiligingssysteem toont hoe de Altima zijn oprit oprijdt. Drie man stappen uit.
Op de crime scene vindt de politie een dag later vijf kogelhulzen. Ook in de Altima, een huurauto, wordt later een kogelhuls (alsmede een Bubbeilicious足wrapper) gevonden. Autopsie op het lichaam van Lloyd wijst uit dat hij is overleden door twee kogels in de borst.
Het is een bewijslast die weinig goeds
belooft voor Aaron Hernandez. Maar de schokkende details in de moordzaak blijven komen. Over het motief van de liquidatie van Odin Lloyd, bijvoorbeeld. De politie in Boston gaat er namelijk vanuit dat Lloyd getuige was dan wel wist van Hernandez' betrokkenheid bij een dubbele moord in het centrum van Boston, op 12 juli 2012. Daniel Jorge Correia de Abreu en Safiro Teixeira Furtado werden destijds, na het verlaten van een bar en eenmaal in
hun auto, koelbloedig doodgeschoten.
De Bristol County Police Department is
momenteel druk doende Hernandez' betrokkenheid bij die zaak te onderzoeken. Ze gaan er vanuit dat Lloyd er meer van wist, en dat zijn (vermoede) loslippigheid hem fataal is geworden.
Blijft de vraag hoe iemand met het
footballtalent en het banksaldo als Aaron Hernandez überhaupt verzeild raakt in de wereld van moord, afreke ningen en (al dan niet georganiseerde) misdaad. Al op Bristol Central high school als ook op college in Florida was hij namelijk al een superster, die op zeker hoog in de eerste ronde zou zijn gedraft, als hij in z'n Gatortijd niet op gebruik van mairihu ana zou zijn betrapt. Nu tuimelde hij dus naar de vierde ronde, waar hij door Belichick en de Patriots (die eerder in dezelfde draft al de andere superTE Rob Gronkowski hadden opgepikt) met open armen werd ontvangen. Hernandez had dus een vrolijk wapperende red flag achter z'n naam staan, maar, zoals aan 't begin van dit verhaal gesteld: (soft) drugsbezit is natuurlijk wel even wat anders dan moord. 'n Jeugdzonde, moeten de Patriots hebben gedacht, toen ze hem een klein jaar geleden verblijdden met een vijfjarig contract ter waarde van veertig miljoen dollar, waarvan zestien miljoen gegarandeerd.
Maar voor sommige mensen
zijn miljoenen op de bank, de wereld aan hun voeten en het spannende en glamoreuze leven als NFLfootballster kennelijk nog niet genoeg. Voor dergelijke sujetten komt het berouw altijd een tikje te laat. Pas na de zonde.
"We hebben altijd gedacht dat Aaron iemand was met een engeltje op z'n ene en een duivel op z'n andere schouder", aldus een (oud)ploegge noot. "En we wisten dat de duivel uiteindelijk zou kunnen winnen." •
Aaron Hernandez deel 2 Deze weken zijn we met zijn allen getuigen van de allergrootste ‘fall from grace’ van een Amerikaanse sporter ooit. Nooit eerder spoelde iemand zijn grenzeloos gezegende leven zo achteloos door de plee als Aaron Hernandez deed toen hij Odin Lloyd op ijskoude wijze executeerde (ja, laten we daar maar vanuit gaan).
Wat er zich in Hernandez’ hoofd afspeelde waardoor hij dacht dat het plegen van een moord wel een goed idee was, ik heb er geen flauw benul van. Het ging waarschijnlijk om drugs of Lloyd’s kennis van Hernandez’ mogelijke betrokkenheid (!!!) bij een dubbele moord vorig jaar. Of een ander achterlijk gangmotief.
Het zou Aaron Hernandez allemaal geen zier moeten interesseren. Niet met een contract ter waarde van 40 miljoen dollar in de kluis en een baby van een paar maanden oud in de wieg. Niet met een leven waar zovelen van dromen. Hoe bestaat het dat iemand dat allemaal op het spel zet? Of beter gezegd: hoe durft hij? Ik heb er werkelijk geen woorden voor anders dan wat hier op papier staat; een poging om mijn immense ongeloof te beschrijven.
Aaron Hernandez jongen, je had
verdomme alles. Jij en Gronk en Brady; het was een genot om naar te kijken en dat zou het nog jaren blijven. Het enige wat jij moest doen om de rest van je leven in weelde door te brengen (een groot goed) was niemand vermoorden. Maar het lukte je niet. Nu heb je niets meer, behalve het vooruitzicht van een leven lang in de gevangenis. Doe maar stoer als je weer voor de rechter verschijnt. Terug in je cel huil je als een baby. Jouw baby. •
Paul Klomp.
Dit is het sprookje van
drievoudig kankeroverlever Luke Strotman uit Deerfield IL, met meer dan belangrijke bijrollen voor journeyman infielder Jack Hannahan en Cubseigenaar Tom Ricketts, als verteld door Dan Bernstein, op sports radio 670 The Score. Het zal 2009 zijn geweest als de dan dertienjarige Luke, bij wie voor de tweede keer kanker (de eerste keer leukemie) is geconstateerd, te gast is bij de Chicago White Sox. Luke bevindt zich in de kleedkamer van de bezoekende Oakland A's, waar hij aan de praat raakt met derde honkman Jack Hannahan. Hannahan is meer dan aardig voor de zieke Luke. Geeft 'm z'n telefoonnummer, en voegt hem toe: "Bel me, wanneer je me nodig hebt, voor wat dan ook."
Luke belt Jack regelmatig, en vice versa. De twee worden vrienden. Als Hannahan als speler van de A's of later de Indians Chicago aandoet, is Luke van de partij.
Luke krijgt een Cubs shirt met zijn naam en alle hand tekeningen toegestuurd. Anthony Rizzo en Tony Campana, zelf kanker overlevers, nemen videos voor hem Luke geneest, maar op. En eigenaar Tom Ricketts nodigt wordt drie jaar later opnieuw getroffen door leukemie. Z'n hem uit om een Cubsduel naast hem in de owners box bij te wonen. Bij die familie doet dan een beroep op de gelegenheid geeft Ricketts Luke z'n Chicago Cubs. Want dat is Luke's emailadres. "Laat me weten als je team. De Cubs regeren snel en vol ooit wat van me nodig hebt, wat dan warmte. "Zeg maar wat we voor ook," vertrouwt Ricketts hem toe. jullie kunnen doen, en hoe snel."
Fast forward naar december 2012.
Luke belt met z'n vriend Jack Hannahan, en vraagt hoe 't met hem gaat. "Werkloos", krijgt hij te horen. "Ik heb geen club." Zodra het gesprek is beëindigd, schrijft Luke een email aan Tom Ricketts. "Weet je nog dat je me zei dat wanneer ik ooit iets nodig mocht hebben? M'n vriend Jack Hannahan heeft geen baan. Misschien dat de Cubs hem een contract aan kunnen bieden...?"
Ricketts is eerlijk. Zegt dat hij nooit van z'n leven z'n honkbalmensen zal vertellen wat ze moeten doen. Maar, belooft hij: "Ik spreek later vandaag GM Jed Hoyer. Ik zal Jack's naam ter sprake brengen, en vragen of ze aan hem hebben gedacht."
Een paar dagen later gaat de
Cincinnati Reds was. "Leuke speler, die Jack. We volgen hem."
Hannahan's agent heeft een nieuwe troef als hij een dag later de Reds op de hoogte brengt van de 'interesse' van de Cubs. Cincinnati laat er geen gras over groeien, en een dag later is Hannahan een Red, à vier miljoen dollar over twee jaar, plus een optie.
Als Hannahan een dag later een
telefoontje krijgt van New Balance, met de vraag of ze hun schoenen telefoon in huize Strotman. contract kunnen reuppen, zegt Luke neemt op, het is Jack Hannahan: "Jazeker, als jullie m'n Hannahan. "Wat heb je gedaan?!", vraagt Hannahan. vriend Luke hetzelfde sturen als wat jullie mij sturen." "Hoezo?", antwoordt Luke. "Er is een bidding war voor * mij aan de gang", verklaart De garage van de familie Strotman Hannahan. puilt dezer dagen uit met New Balance gear. Jack Hannahan heeft 't Wat was het geval: prima naar z'n zin in de NL Central. Ricketts bracht de naam Hannahan als beloofd bij En Luke? Die heeft voor de derde keer kanker overwonnen. Met hem gaat 't Hoyer ter sprake, en prima. • Hoyer pleegde een belletje naar de agent van Hannahan, voor wie al TEKST GEERT JAN DARWINKEL wat flauwe interesse van de
Seattle was verrukt met de opkomst van
de jonge korte stop uit Miami. Rodriguez kwam, zag en overwon. Hij voegde zich bij een team waarin al toppers als Ken Griffey Jr., Edgar Martinez en Randy Johnson de dienst uitmaakten. Op 21jarige leeftijd won ARod al de battingtitel in de American League. In zijn eerste volledige seizoen sloeg hij .358, iets wat überhaupt pas twee korte stops ooit gedaan hadden. Dat jaar was hij bovendien de jongste All Star ooit op zijn positie en leider in de league in runs en tweehonkslagen.
Rodriguez was de eerste van een generatie nieuwe korte stops, die in de daaropvol gende jaren uit zouden groeien tot stelsel matige AllStars en winnaars van Gold Gloves en Silver Slugger Awards. Terwijl Rodriguez in Seattle de beste statistieken bij elkaar speelde (tussen 1994 en 2000 sloeg hij .309 met 189 home runs), merkte hij dat zijn vriend Derek Jeter in New York (4 ringen in dezelfde periode) en ook Nomar Garciaparra in Boston meer aandacht kregen, omdat zij in grote steden voor wereldberoemde teams speelden. Dit stak hem. Hij wilde meer en nadat hij in 2000 in de ALCS met de Mariners verloor van de Yankees, besloot hij Seattle te verlaten.
Het grote geld
Als free agent zocht en vond hij voor het eerst echt erkenning toen de Texas Rangers hem een recordaanbieding deden. ARod tekende het grootste contract aller tijden in Texas. Hij zou in tien seizoenen 252 miljoen dollar gaan verdienen bij de
Rangers, die al behoorlijk wat sluggers in de lineup hadden. De fans van de Mariners waren overigens zwaar teleurgesteld in Rodriguez, die duidelijk het geld over mogelijk succes verkoos. Waar hij met de Mariners nog de playoffs haalde, kwam hij er met de Rangers nooit in de buurt.
In Rangers Ballpark in Arlington
waarin Alfonso Soriano de omgekeerde speelde ARod zelf wel erg goed. Drie jaar weg bewandelde, was rond. ARod moest op rij voerde hij de American League aan wel instemmen met een verhuizing van in home runs. In die drie seizoenen sloeg korte stop naar het derde honk. Op korte stop stond immers publiekslieveling hij er 156 en in 2003 werd hij zelfs AL Derek Jeter. MVP. Rodriguez was inmiddels de allerbeste en meest complete speler in de Big city Majors, maar nog altijd had hij geen ringen en speelde hij niet voor een 'big Waar de Yankees de slag om Rodriguez market team'. De bestbetaalde speler wilde prijzen winnen en de eigenaar van wonnen, pakten de Red Sox eindelijk weer de World Series. In zijn eerste de Texas Rangers kwam er ondertussen achter dat 252 miljoen dollar toch wel erg seizoen in New York sloeg ARod .286 met 36 home runs en 28 gestolen honken. veel was. Hij begreep dat dit het beste moment was om zijn ster te ruilen. Nooit Niet slecht, maar er was meer verwacht. In de playoffs kende hij een goede serie zou hij er meer voor terugkrijgen. tegen de Twins, maar in de ALCS tegen de Red Sox deelde hij in de laatste vier De Boston Red Sox probeerden hem in wedstrijden in de malaise. In de drie de winter van 2003/2004 binnen te daaropvolgende seizoenen sloeg de derde halen. Zij moesten en zouden beter worden dan de Yankees, van wie zij in de honkman .309 met 137 home runs en won hij tot twee keer toe de AL MVP voorgaande playoffs op hartverscheu Award. Toch was het huwelijk tussen de rende wijze verloren. GM Theo Epstein Yankees en Rodriguez niet perfect. De haalde Curt Schilling, Keith Foulke en manager Terry Francona naar Boston en fans van het team waren teleurgesteld in zijn prestaties in de playoffs, want waar was bereid Manny Ramírez richting ARod gedurende het seizoen de beste Texas te sturen als hij Rodriguez ervoor terug zou krijgen. De eigenaar van de Sox speler van het team was, viel hij elk jaar in de playoffs in een diep dal. besloot echter dat al het geld dat zij de korte stop nog zouden moeten betalen ij sloeg in 2005 .167 tegen de Angels, iets te gortig was. in 2006 .071 tegen de Tigers en in 2007 ankeeseigenaar George Steinbrenner .267 tegen de Indians. Het incident waarbij manager Torre de onzekere vond dat een veel minder groot pro Rodriguez publiekelijk te kakken zette bleem. Samen met GM Brian Cash man kreeg hij de Rangers zover dat door hem als achtste slagman te gebruiken, viel bij Rodriguez niet goed. zij 67 miljoen van de overgeble Het was één van de eerste barsten in het ven 179 miljoen dollar van het huwelijk tussen speler en team. Een contract van Rodriguez huwelijk dat ook van teamzijde steeds zouden betalen. De trade, minder goed beviel. Teamgenoten en
Y
H
leden van de technische staf raakten geïrriteerd door de rare fratsen van Rodriguez, die erg onzeker leek en duidelijk jaloers was op de aandacht die zijn oude vriend Jeter kreeg. Jeter, de ideale schoonzoon, werd moe van de pogingen van Rodriguez om in de
ARods domste acties
• Doping gebruiken en gepakt worden (2003) • Nog een keer met doping in aanraking komen (2013) • Gespot worden met een blonde stripper, terwijl hij nog getrouwd was (2006) • Tijdens de World Series roepen dat hij uit zijn contract zal stappen (2007) • Op de foto gaan terwijl hij zichzelf zoent in de spiegel (2009) • Flirten met en een gesigneerde bal geven aan twee meisjes in de tribune terwijl hij op de bank zit vanwege slechte prestaties in het naseizoen (2012) • Erachter komen dat daten met bekende vrouwen ook een keerzijde kan hebben op het moment dat je gedumpt wordt door Madonna voor een jongere man (2008)
schijnwerpers te komen. Dit vertelde Joe Torre in het boek 'The Yankee Years'.
Zo besloot Rodriguez zijn vrouw aan de
zijn prestaties gestaag.
ARoid
Begin 2009 volgde er een nieuw dieptepunt in de loopbaan van ARod. Er werd bekendgemaakt dat hij in 2003 al bij een dopingtest was gepakt voor het gebruik van prestatiebevorderende middelen. Toen hij door Peter Gammons van ESPN werd geconfronteerd met deze Begin van het einde vondst, kon hij niet anders dan toegeven: Tijdens de World Series van 2007 tussen “Ik was jong, ik was naïef, het was een andere periode in het honkbal. Alles kon, de Colorado Rockies en de Boston Red Sox besloot de derde honkman gebruik te alles mocht. Ik voelde de druk van het grote contract en wilde aan iedereen maken een clausule die bepaalde dat hij bewijzen dat ik dit verdiende. Ik heb die winter uit zijn contract mocht stappen. Toen had Rodriguez zijn krediet verboden middelen gebruikt en daarvoor even helemaal verspeeld. Voor de tweede wil ik iedereen mijn nederige excuses aanbieden.” keer in zijn loopbaan nam hij een beslissing die hem het keurmerk edereen viel over hem heen. Zelfs 'geldwolf' opleverde. Nota bene net nadat hij op 31jarige leeftijd voor de derde keer president Obama gaf aan teleurgesteld te zijn dat één van de gezichten van de sport MVP werd: hij speelde alleen maar voor en zelfs het land een ordinaire valsspeler het geld. Waarom zou je anders het was. Het leverde Rodriguez een nieuwe grootste contract afbreken? bijnaam op: ARoid. Hij kon niet veel n eerste instantie hielden de Yankees de goed doen in New York en werd ook bij thuiswedstrijden uitgejoeld. Toen hij in boot af en geen enkel ander team kon of het naseizoen van dat jaar eindelijk eens wilde aan de eisen van de superster en zijn eigen niveau wist te halen, won hij zijn superagent Scott Boras voldoen. wat krediet terug bij de fans. En belang Diezelfde Scott Boras werd even later rijker: hij pakte zijn eerste World Series door Rodriguez aan de kant gezet. Het ring. Een seizoen later sloeg hij zijn zes idee om uit het megacontract te stappen was volgens Rodriguez een hersenspinsel honderdste home run. ARod was terug. van Boras. Als teken van goede wil AFraud richting de Yankees, waarvan op dat moment eigenlijk iedereen wist dat zij het enige team waren dat de meervoudig All Blessures aan zijn heup zorgden er vervolgens voor dat hij nog maar een Star kon betalen. schim van zijn oude zelf was. Niet alleen de fans en de Yankees, maar ook hijzelf Ondanks de twijfels van Cashman besloten de Steinbrenners Rodriguez toch kon daar moeilijk mee omgaan. Voor hem was het zo moeilijk dat hij naar verluidt weer een gigantisch contract aan te zelfs weer naar de verboden middelen bieden. De op dat moment dus al 31 jarige ARod ontving een nieuw tienjarig greep. In de grote Biogenesiszaak, waarin ook namen als Melky Cabrera en contract ter waarde van 275 miljoen Ryan Braun naar voren kwamen, was dollar, met daarbij de mogelijkheid om verschillende bonussen te pakken bij het Rodriguez de grootste vis. Hij werd het behalen van grote mijlpalen. De Yankees grootste doelwit van Major League zaten nu dus vast aan Alex Rodriguez tot Baseball. De organisatie probeert hem te zijn 41ste. En zoals je kunt verwachten bij schorsen en dat zou wel eens het einde een ouder wordende atleet, verminderden van zijn loopbaan kunnen betekenen. kant te zetten en papte hij aan met ach tereenvolgens Madonna, Kate Hudson en Cameron Diaz. Elke keer dat Rodriguez in het nieuws kwam, ging het om randzaken en niet om zijn honkbalprestaties.
I
I
Ondertussen is ARod druk bezig met
revalideren en hoopt hij na de AllStar break terug te keren. Hij twitterde onlangs nog dat zijn arts, de man die hem aan zijn heup opereerde, hem vertelde dat hij weer in wedstrijden mocht spelen. Die tweet kwam een dag nadat de Yankees bekendmaakten dat hij voorlopig nog níet mocht spelen. De artsen van de Yankees, andere artsen dan die van ARod, verklaarden hem namelijk nog niet fit. Toen Brian Cashman hoorde van de tweet liet hij in een reactie het volgende weten: “Alex should just shut the fuck up!”
Een duidelijk teken dat de relatie tussen de Yankees en hun derde honkman behoorlijk bekoeld is. In de dagen die op het incident volgden, gingen er zelfs geruchten dat de Yankees zouden wachten met de terugkeer van ARod tot hij medisch afgekeurd was, zodat zij 80% van zijn overgebleven contractgeld zouden kunnen terugclaimen van de verzekering. Ondertussen gingen er over ARod vergelijkbare geruchten. Hij zou zo snel mogelijk weer willen spelen in rehab games, zodat hij afgekeurd kon worden en de rest van zijn geld zou kunnen binnenhalen tijdens zijn pensioen. De reden hiervoor zou zijn dat de MLB steeds dichterbij een schorsing van ARod kwam en dat zou hij ten koste van alles willen ontwijken.
Zo ging Alex Rodriguez van ARod, naar
ARoid, naar AFraud. Toch kunnen we niet ontkennen dat de Yankees in deze staat (de achterstand op de Red Sox wordt steeds groter) ook een Alex Rodriguez in de nadagen van zijn loopbaan nog goed kunnen gebruiken. De kans lijkt daarom groot dat we hem na de AllStar break gewoon weer in pinstripes kunnen bewonderen. •
Beste Alex,
Op papier een schitterende loopbaan,
misschien statistisch gezien wel de beste speler ooit. Meer dan 600 home runs, hard op weg naar 3000 hits, een career average van .300, talloze AllStar Games, Silver Slugger Awards, Gold Gloves, drie MVP Awards en een World Series ring. Zekerheidje voor de Hall of Fame, maar toch ging het mis.
Ondanks al deze statistieken en prijzen bleef je onzeker. Was je wel de beste? Was je dit absurde contract waard? (Nee, maar dat zou nooit iemand kunnen zijn, dus dat terzijde) En waarom krijgt je oude maatje Derek Jeter steeds de spotlights, terwijl jouw stats nog beter zijn?
Nou Alex, dat komt omdat Derek Jeter op het veld maar met een ding bezig is: winnen. Het maakt niet uit hoe en al helemaal niet hoe het er uit ziet. Buiten het veld is hij de ideale schoonzoon, buiten een klein 'gift basket'incidentje. Hij doet geen rare dingen, hij zegt geen rare dingen, hij is eigenlijk heel erg normaal en dat maakt hem nu juist zo populair bij de fans.
Jouw pogingen om op te vallen en beter te
lijken dan je bent, leveren je alleen maar nieuwe deuken op in je imago. Doe ons, de honkbalfans, een plezier en laat – nu je écht weer in rehab games mag spelen van de artsen – je knuppel en je arm spreken. Laat de pers, de strippers, de bekende vrouwen en vooral de verboden middelen even voor wat het is en focus gewoon weer op winnen. Dan kunnen wij nog een paar jaar van je genieten en is er nog een kleine kans dat je ook echt in de Hall of Fame terecht komt. Sincerely, Honkbalfans. •
Seb Visser.
NAAM: Allan James ‘A.J.’ Burnett GEBOREN: 3 januari 1977 (North Little Rock, Arkansas) GOOIT: Rechts SLAAT: Rechts BURGERLIJKE STAAT: Getrouwd met Karen (2 kinderen) POSITIE: Werper TEAM: Pittsburgh Pirates VORIGE TEAMS: Marlins, Blue Jays, Yankees HIGH SCHOOL: Central Arkansas Christian (North Little Rock, AR) DRAFT: In 1995 pas als 217de opgepikt door de Mets, vervolgens doorgestuurd naar de Marlins in ruil voor o.a. de Nederlander Ralph Milliard. DRAFT CLASS: 1. Darin Erstad, 8. Todd Helton, 17. Roy Halladay, 49. Carlos Beltrán, 356. Ted Lilly, 818. Juan Pierre CONTRACT: 16.500.000 dollar in 2013, bezet plek 98 op de Forbeslijst van meest verdienende sporters ter wereld TOTAAL VERDIEND: Dik 104 miljoen dollar totaan 2013 ENDORSEMENTS: $200.000 in 2013 PRESTATIES: Winst in de World Series 2009 met de Yankees, met een zege in Game 2 tegen Pedro Martínez en de Philadelphia Phillies. Nohitter in 2001 tegen de Padres. Leidde de NL in shutouts in 2002. Leidde de AL in strikeouts in 2008. Is één van 47 werpers met een ‘perfecte inning’ (3 keer 3 slag in 9 pitches). CAREER STATS: 141127 record in 354 starts, 4.01 ERA, 8.27 K/9, 3.69 BB/9 STERKE PUNTEN: Met een arsenaal van vier sterke pitches is Burnett altijd in staat om slagmannen met drie slag aan de kant te zetten. Vooral met zijn curveball schakelt hij menig slugger uit. De changeup levert hem veel nullen over de grond op. In Pittsburgh laat hij zich niet meer zo snel gek maken als vroeger. ZWAKKE PUNTEN: Controle. Burnett leidde de Majors al twee keer in wilde worpen en een keer in geraakt werper. Ook heeft Burnett de meeste veldfouten van alle
actieve werpers (35). Was bij de Yankees het toonbeeld van wisselvalligheid, maar daar is bij de Pirates vooralsnog weinig van te merken. HALL OF FAME: Met een ring en een no hitter op zak zal Burnett te zijner tijd zeker gespreksonderwerp zijn. OVER HEMZELF: “Ik voelde geen druk. Natuurlijk was het de belangrijkste wedstrijd die ik voor dit team gooide, maar de spanning mag niet de overhand nemen. Ik probeerde die uit te schakelen en dat lukte.” Burnett was stressbestendig in Game 2 van de 2009 World Series. “Ik ben niet onder de indruk van mijn no hitter vanwege de vele vrije lopen. Ik wil er één gooien die echt speciaal is” Een nono is één ding, perfecte controle wat anders. “Het hart draag ik op de tong, soms met positieve gevolgen en soms met negatieve. Winnen wil ik echter altijd.” Burnett zoals we hem kennen. OVER HEM: “We probeerden alles om hem uit zijn concentratie te krijgen. Wegstappen, pitches negeren, dansen bij het eerste honk. Toch hield A.J. de hele wedstrijd zijn hoofd erbij, en dat is voor hem ongewoon.” Jimmy Rollins (Phillies), na Game 2 in de 2009 World Series. SPORTAMERIKA OVER A.J.: Een stuk of zes geweldige innings, gevolgd door een ineenstorting van epische proporties in New York waren helemaal klaar met Burnetts wisselvalligheid. Hoe anders is dat nu. Terwijl Pittsburgh mede dankzij hem het beste winstgemiddelde in de Major League bezit, krabbelt de Yankees werpersstaf de overwinningen stukker lastiger bijeen. Met zijn ervaring en positivisme is hij van grote waarde voor een team dat voor het eerst in heel lange tijd de playoffs wil halen. De overstap naar de National League deed hem goed. We kijken met spanning uit naar de tweede helft van het seizoen, de periode waarin Burnett regelmatig verval toonde. Als hij dit binnen de perken weet te houden, kan hij de Pirates naar een mooi seizoenseinde leiden. EINDCIJFER:
8
Radeloos
ESPN America gaat stoppen en dat vind ik vervelend.
Niet eens vanwege de live sport die op de zender te zien is, maar wel door het aanstaande gemis van de shows daar omheen. Via MLB.tv of een NFL Game Pass/NBA League Pass zullen de meesten van ons wel uit de voeten kunnen. Maar mijn ochtendritueel gaat volledig ondersteboven. De wekker van mijn vrouw gaat dagelijks om zeven uur. Dan begint er een heel erg goed gecoördineerde manier van snoozen. Tot een uurtje of half acht klinkt er om de negen minuten een hemeltergend geluid door onze slaapkamer waarvan ik compleet in de stress schiet, maar waar mijn lieftallige echtgenote moeiteloos doorheen maft.
In het begin probeerde ik door te slapen, omdat ik veel
in de avonduren werk hoef ik immers zelden vroeg op. Na enkele weken kwam ik er achter dat het vergeefse moeite was. Na het snoozen start de commotie van het uitzoeken van kleding en vervolgens het gestamp en paniekerige gegooi met deuren, dat gepaard gaat met de race tegen de telaatopwerkkomenklok. Tegen de tijd dat mijn vrouw daadwerkelijk de deur uit is, sta ik stijf van de adrenaline. En toen was daar ESPN America. Mijn redding. Terwijl de vrouwelijke Tasmaanse duivel door het huis scheurt, zet ik een goede mok koffie en schakel ik naar SportsCenter. Het maakt mij gelukkig. Daarna de glimlach bij SportsNation en het liefst nog even een goede documentaire er overheen. Tegen tienen is de dag eigenlijk al geslaagd, terwijl die eigenlijk nog moet beginnen.
Ik zou bij dezen de lezers van SportAmerika om hulp
willen vragen. Laat ik er maar voor uitkomen: ik ben radeloos, angstig en verdrietig. Mijn ochtendpatroon is ten dode opgeschreven en daarmee de balans in mijn dag. Wat nu te doen? Help! Een wanhopige columnist. •
Wat. Een. Seizoen. Wat een begin. En wat een einde. De Chicago Blackhawks begonnen de verkorte competitie met een nog nooit vertoonde 2103 start, en sloten het seizoen af met de zeventien gekste seconden die het (ijs)hockey ooit gekend heeft. Met de Stanley Cup als daverende en terechte beloning.
Het is bijna niet voor te stellen hoeveel kracht zowel mentaal als fysiek een winning streak kost. Iedere wedstrijd weer op de toppen van je kunnen, tegen tegenstanders die tot op de bodem gaan om die serie een halt toe te roepen. De Miami Heat kan er over meepraten. Het kostte ze in de Finals zelfs bijna de kop, tegen het relatief uitgeruste San Antonio.
series de beste ploeg altijd wel boven drijven. Bij hockey ligt dat maar al te vaak anders. Een goalie die de series van z'n leven keept, kan de mindere ploeg zo maar naar volgende ronde of zelfs Stanley Cup helpen.
Wie herinnert zich niet de 2010 Black hawks? Favoriet voor de titel, maar al in de eerste ronde van de playoffs op het randje van uitschakeling tegen Nashville. De Predators stonden in Chicago op 't punt een 32 voorsprong in de series te nemen: de ploeg stond kort voor tijd met 43 voor, terwijl Hawks' Marian Hossa met een major penalty van vijf minuten op de strafbank zat. Tegen alle logica in, scoorde Patrick Kane luttele seconden shorthanded echter de gelijkmaker, waarna Hossa, koud uit de box, Chicago in OT de niet meer verwachte zege bracht.
Een jaar later kende de ploeg, mede als
gevolg van een gedwongen uitverkoop, een sofseizoen. Enkel doordat de Dallas Stars op de slotdag van de reguliere competitie verloren, glipten de Blackhawks via de achterdeur het naseizoen in. Daarin wachtte aartsrivaal Vancouver, dat alras een 30 voorsprong in de series nam. Wonder boven wonder kwamen de Hawks terug tot 33, waarna het in Game 7 uit draaide op OT. Daarin kreeg Patrick Sharp al na een handvol seconden oneonone een dot van een kans om Chicago een ron e Hawksstreak de verder te helpen. Sharp verzuimde, waar stopte na 24 wedstrijden, maar na de Canucks het schopten tot de Finals. de toon was gezet. Leuk en aardig zo'n streak, kregen de Hawks van alle kanten te Resumerend: in 2010 waren de superieur geachte Blackhawks bijna kassiewijle, horen, maar als het seizoen niet wordt terwijl de povere 2011 Hawks bijna de afgesloten met de hoofdprijs, is het Presidents Cupwinnaar Vancouver uit 't natuurlijk allemaal van nul en generlei toernooi knikkerden. waarde. Win de Stanley Cup, want anders was het allemaal voor niks. et was de voorbije maand niet anders voor de Blackhawks: favoriet voor de Holy Makkelijker gezegd dan gedaan. Want Grail, maar halverwege de series met de geen sport zo random als hockey. historische rivaal Detroit Red Wings meer dood dan levend. Met een 31 achterstand n bijvoorbeeld basketball kan de beste moest worden afgereisd naar de Motor speler bij praktisch iedere possession, City, in de wetenschap dat er in het meest zowel aanvallend als verdedigend, een gunstige geval drie doordiewedstrijden enorm stempel op de wedstrijd drukken. zouden volgen. Daardoor komt daar in een bestofseven
D
I
H
Game 4 in de Finals tegen Boston was ook al zo'n
alles of niets wedstrijd. De Bruins hadden een 21 voorsprong in de series genomen, leken alle momen tum van de wereld te hebben, en zouden in het geval van een zege een historisch gezien beslissende voorsprong hebben genomen. Het werd een knots gekke wedstrijd, waarin de Hawks weliswaar bijna constant de upperhand leken te hebben, maar de Bruins nimmer van zich af konden schudden. Een slapshot van Brent Seabrook beslechtte in OT uiteindelijk het pleit (65).
Maar het kon nog gekker. Met iets meer dan een minuut op de klok in Game 6, leek er voor de thuisploeg in de TD Garden nog maar weinig fout te kunnen gaan. Zonder uitzondering zaten de honderden verslaggevers klaar met hun vinger bij de verzendknop, om hun Boston Bruins dwingen Game 7 afverslag naar het thuisfront te sturen.
En dan gebeurt het. Patrick Kane die slalommend
de Bostonzone in gaat. Schiet. Puck via Tuukka Rask naar de boarding. Corey Crawford verlaat z'n doel voor een extra veldspeler. Duncan Keith die de battle aan de boarding wint en de puck bij Joanthan Toews brengt. Toews met 'n korte chip naar Bryan Bickell. Die de puck tussen de benen van Rask binnen schiet. 22, met nog 1:16 op de klok! WTF's overal in de TD Garden. Maar het is nog niet gedaan.
Schot van Michael Frolik, geblokt door Rask. Puck komt weer helemaal bij de blue line terecht, waar Johnny Oduya ineens en verwoestend uithaalt. Puck komt via Rask terecht op de paal. Dave Bolland slaagt erin om vanachter het doel inside te komen, en reageert temidden van drie Bruinsverdedigers het snelst. 32 BLACKHAWKS! DE 2013 STANLEY CUP CHAMPIONS!
*
Voor Chicago's front office is het nieuwe
seizoen overigens al weer begonnen met 'n knaller: Bryan Bickell blijft, en wel voor vier jaar. GM Stan Bowman beloofde dat er van 'n leegloop als drie jaar geleden geen sprake zal zijn, en tot zover houdt hij woord. Vandaar dat men in Chicago al stiekem durft te dromen van 'n dynastie... •
DOOR JULES ZANE
Joel Quenneville – Coach Q behield altijd de rust, verloor
nooit het vertrouwen en pepte zijn spelers op de juiste momenten op. Tegen ieder defensief koppel matchte hij keer op keer de juiste aanvallers. Een kunst op zich.
Corey Crawford – Crawford is geen stergoalie, maar omring
hem met het juiste materiaal en hij staat er toch maar mooi. Het team voor hem was goed genoeg om zijn zwakste wedstrijden toch te winnen en hij was goed genoeg om zijn ploeg geregeld in de wedstrijd te houden.
Jonathan Toews – Misschien wel de meest complete center
van dit moment. Defensief ijzersterk, aanvallend rustig en effectief en een oersterke leider die zich zelden laat frustreren. In alle stilte groeit jonge Captain Serious voor onze ogen uit tot een hele, hele grote.
Patrick Kane – KANER! Flikt die duvelse zuipneus ’t toch
weer. Even leken de Blackhawks klaar met zijn fratsen, maar hij zette de drank en de dames aan de kant en pakte dankzij perfecte getimede treffers toch maar mooi de Conn Smythe Trophy als playoff MVP.
Bryan Bickell – Een product van goede lijngenoten of een ster
in wording? Het zal ergens anders dan in Chicago moeten blijken, want de aankomende free agent lijkt te vertrekken. Zijn cruciale goals en een aantal topduels zullen hem deze zomer een mooie zakcent opleveren.
Duncan Keith – Rots in de branding, absolute sterkhouder,
Hall of Famer in wording, belangrijkste speler in de ploeg. De superlatieven vliegen de verdediger deze weken om de oren. Onderaan de streep was Duncan Keith tijdens deze playoffs vooral verschrikkelijk goed.
Marián Hossa – Hossa blijft een silent assassin. Niet zo goed als in andere jaren, wel een winger die verdedigers naar zich toe lokt en het ijs opent voor anderen. Als hij om financiële redenen wordt uitgekocht, zullen 29 teams interesse tonen. Hossa bleek het nog niet verleerd.
Brent Seabrook – Seabrook deed wat hij moest doen. Storen,
verdedigen en irriteren. Oog voor de aanval had hij weinig en toch scoorde hij in twee van de zestien zeges de winnende, waaronder in de extreme belangrijke Game 4 tegen Boston (65 OT). Da’s clutch!
8.5 7.5 8 9
8
8.5 7.8 7.5
7.5
7.8 7.5
8.5 8
8.5 8 9
Claude Julien – Julien deed niets verkeerd, maar was
Quenneville niet vaak genoeg te slim af. Klikte in Game 4 zijn offense, viel goalie Rask tegen. Stond in Game 6 Rask op zijn kop, verloor zijn defensie voor 17 seconden alle focus. Hij hield zich rustig, maar wat moetie gebaald hebben.
Tuukka Rask – Zonder Rask waren de Boston Bruins
misschien niet langs de Pittsburgh Penguins gekomen, maar tegen Chicago stelde hij af en toe teleur. Rask is een absolute stergoalie in de NHL, maar zijn communicatie met verdedigers moet beter.
Zdeno Chára – De Slowaakse reus was imponerend als altijd, bleef dreigend op de powerplay en patrouilleerde voor het doel. Zijn vele speelminuten braken hem in de finale echter op. Chára was heel erg goed, maar stond op het ijs voor te veel tegendoelpunten.
David Krejči – Negen doelpunten en zeventien assists. Als
Kaner de Conn Smythe niet had gekregen, dan had die voor Krejči moeten zijn. De Tsjechische winger domineerde het Eastern Conference bracket met zijn harde hits en gloeiend hete offense. Dit was zijn officiële doorbraak.
Brad Marchand – De man die door iedere tegenstander
intens wordt gehaat. Speelt vaak op het randje van het toelaatbare en te vaak er ook net overheen. Chicago bleef verstandig en liet zich niet van de wijs brengen, maar Marchand maakte Crosby en de Penguins helemaal gek. Missie geslaagd!
Patrice Bergeron –Goede offensieve cijfers en geweldig in de faceoff cirkel. Zijn comeback in Game 6 tegen Chicago is er één voor in de geschiedenisboeken. Bergeron speelde voluit, ondanks gebroken ribben en een gescheurde en ontwrichte schouder.
Milan Lucic – Lucic vormde met Krejči één van de beste duo’s in deze playoffs. Altijd actief, vaak dominant, geregeld op het scoresheet en veroorzaker van vele blauwe plekken en nare pijntjes. Hij deelde meer dan honderd rake hits en checks uit in 22 duels.
Gregory Campbell – Niet zijn drie goals of vier assists, maar een
ouderwetse heldendaad brengt Campbell op deze lijst. Hij miste de finale, maar niet voordat hij zich in Game 3 tegen de Pen met een gebroken been nog een minuut staande had gehouden. Groots was 't!
De wildebras en het brave schooljongetje. Ze zouden als tieners waarschijnlijk geen vrienden zijn geweest. Tegen woordig staat het er echter heel anders voor. Bad boy Patrick Kane en modeljongen Jonathan Toews vormen het dynamische duo achter het succes van de Chicago Blackhawks. Pure che mie op het ijs, maar een com pleet andere wereld ernaast.
Het is een bijzondere plek, de Shattuck
St. Mary’s private boarding school. Een Episcopaalse kostschool in Faribault, Minnesota, die in de afgelopen decennia furore maakte als opleidingscentrum voor exceptionele talenten in bestuur, theater en ijshockey. Hier groeide Hollywoodster Marlon “The Godfather” Brando op en werd luitenantgeneraal Manton S. Eddy voldoende klaargestoomd om als officier cruciale overwinningen in het Ardennen offensief te boeken.
Tegenwoordig is ShattuckSt. Mary’s echter boven alles een ijshockeyschool. Amper 500 scholieren mogen er verblij ven, die pas na strenge selecties een plek toegewezen krijgen. Toptalenten vinden er voor één of meerdere tienerjaren een thuis, waar zij dag in, dag uit begeleiding krijgen. De lijst van bekende ijshockeyalumni is vrijwel eindeloos.
Sidney Crosby, Zach Parise, Kyle
Okposo, Ryan Malone, Derek Stepan, Patrick Eaves, Joe Corvo en ook Nathan McKinnon, de mogelijke eerste keuze in de 2013 NHL Entry Draft van deze week, prijken op de lijst. Verder vertoonde de captain van de 2013 Stanley Cup Champions er zijn kunsten. Jonathan Toews was en bleef één van de braafste jongetjes van de klas.
Hoe anders was de opleiding van Patrick Kane. Kane zwierf van de ene naar de andere probleemstad. Hij werd daar wel begeleid door de juiste mensen, maar kon de keerzijde van de sterrenstatus en de vele verleidingen zelden weerstaan.
Kane begon zijn carrière bij jeugdteams
in Buffalo, New York, waar hij ook gebo ren werd. Buffalo bood echter weinig opties om met toptalenten te trainen, waarop hij naar Detroit verhuisde en bij voormalig NHLster Pat Verbeek introk. Michigan bleef, op een jaartje Ontario na, zijn thuis, omdat hij koos voor drie jaar in het US Hockey U18 National Develop ment Team Program, voordat hij zich waagde aan een jaar bij de OHL’s London Knights. Dat ene jaar was voldoende. Waar Jonathan Toews via ShattuckSt. Mary’s en de University of North Dakota aan zijn carrière werkte, rees de ster van Patrick Kane razendsnel dankzij het US NDTP en de London Knights. Zo snel zelfs, dat hij als 18jarige in de 2007 NHL Entry Draft als allereerste werd gekozen (door de Chicago Blackhawks).
Strategie aangepast
Ieder talent is een risico, maar dat van Toews en Kane stond buiten kijf. Toews werd tenslotte in het jaar voor Kane als
derde gedraft. Een bewuste keuze van de Blackhawks, die na jaren van ellende en teleurstelling een beter plan voor succes ontwikkelden. Dat begon bij het vinden van een onbetwistbare top center, die vervolgens aangevuld moest worden met sterke vleugelspelers.
Die werden gevonden in Toews en Kane, die uitgroeiden tot de boegbeelden van de
succesvolste NHL足franchise sinds de vorige lockout. De Chicago Blackhawks zijn namelijk de eerste franchise die sinds 2005 een tweede Stanley Cup weet te veroveren. Niet in de laatste plaats, misschien wel in de eerste, dankzij deze twee heren.
Ze waren in 2010 piepjong, amper
op een leeftijd waarop je legaal mag drinken in de Verenigde Staten. Toch stonden Kane en Toews al met de moeilijkst te veroveren sporttrofee ter wereld in handen. Patrick Kane scoorde in Game 6 tegen de Philadelphia Flyers misschien wel het vreemdste winnende doelpunt in de Stanley Cup in jaren. Alleen Kane wist in eerste instantie dat de puck in het net lag en schaatste al juichend over het ijs, zijn eigen team, de tegenstander en ook de commentatoren in verwarring latend.
Problemen opgelost
Kane had gelijk. Zijn schot uit een lastige hoek glipte onder de pads van goalie Michael Leighton door en de puck nestelde zich haast niet zichtbaar in een hoek van het doel. Hoe vreemd de goal ook mocht zijn, hij telde wel en de Chicago Blackhawks hadden hun eerste titel in meer dan een halve eeuw binnen.
Nu, ruim drie jaar later, staan ze
opnieuw met het fameuze zilverwerk in hun handen. Even leek het allemaal anders te lopen voor Patrick Kane, die zich in tegenstelling tot zijn aanvoerder Jonathan Toews niet altijd even professioneel wist te gedragen. In de zomer van 2012 was voor het front office van de Hawks de maat vol en er volgde een openhartig gesprek.
De exacte inhoud van dat gesprek kent
vrijwel niemand, maar blij zullen ze niet zijn geweest met de foto’s die op de sportblog Deadspin verschenen. Een stomdronken in Kane feestte in een studentenkroeg in Wisconsin en werd ervan beschuldigd dat hij die avond een meisje zou hebben aangevallen die niet met hem naar huis wilde gaan. Er zou gedreigd zijn met een trade, de ploeg zou hulp hebben aangeboden en een behoor lijke verandering van zijn gedrag hebben geëist. Niet gek, want zijn talent is onmisken baar en een nieuwe titel zou zonder Kaner niet tot stand komen. Zijn teamgenoten waren geduldig en zo ook captain Toews, die vergoeilijkende woorden sprak.
“Het is een beetje lastig om te zeggen of
dit gebeurd is met een goede reden, maar [Kaner] leert nog. Ik weet zeker dat hij heel erg hard is voor zichzelf momenteel, en na enige tijd is dit verhaal wel voorbij en kan hij zich weer gaan richten op ijshockey.”
Een uitstekende inschatting van Toews, die zich in het afgelopen seizoen een volwassen aanvoerder toonde, en de steun en toeverlaat van Kane bleek. Het is niet helemaal duidelijk of de twee echt vrienden zijn, maar op het ijs vinden ze elkaar met gemak. Toews wordt als aanvoerder gewaardeerd, terwijl het team Kane heeft vergeven voor zijn escapades en tevreden is over zijn sterk verbeterde gedrag.
Ook uit de statistieken komt naar voren dat
Patrick Kane weinig leed onder zijn roerige zomer. 23 treffers en 32 assists voor 55 punten in 47 wedstrijden is een mooi moyenne en zijn negen goals in de playoffs, de één nog belangrijker dan de andere, zullen ze ook niet snel vergeten in het Madhouse on Madison.
Ze zullen even gevreesd hebben dat de jonge aanvoerder Jonathan Toews zijn maatje Patrick Kane niet in het gareel kon houden en dat Kane in het zwaard van het grote succes was gelopen, maar een zomer later spreekt niemand meer over zwaarden.
Chelsea Dagger, that’s where it’s at. Tum duhdumduhdumduhdumduhduh duuum. •
Des Duivels
Drie titels in de afgelopen twintig jaar, op 'n steenworp afstand van Manhattan en toch in grote moeilijkheden. Ze zullen zich bij de New Jersey Devils geregeld afvragen waar ’t mis is gegaan.
In eerste instantie lag het aan de exacte locatie, want die arena in de moerassen van Jersey was ongelukkig gelegen, maar dat werd opgelost. Althans, voor zover je het Prudential Center een oplossing wil noemen. Fans zijn benauwd zich door ’t gevaarlijke Newark te begeven en hoewel de arena schitterend is, hangt de hypotheek hen als een molensteen om de nek.
Amper een jaar na een zeer winstgevende trip naar de Stanley Cup Finals is de ploeg wederom angstvallig op zoek naar nieuwe investeerders. Van dynastie met succesverhalen die zichzelf schreven naar bodemloze put en naarstig op zoek naar iedere mogelijkheid voor positieve PR. Afgelopen week organiseerden de Devils de 2013 NHL Entry Draft en tot twee keer toe stal het team de show. Hun negende pick overall werd verruild naar Vancouver voor de jonge topgoalie Cory Schneider, die daarmee op den duur de legendarische Martin Brodeur kan vervangen. Uitgerekend diezelfde Brodeur mocht in de zevende en laatste ronde echter op het podium zijn eigen zoon Anthony, ook een goalie, draften.
PR 101, helemaal volgens het boekje. Of
toch niet? De komst van Schneider kan nog wel eens ’t vroegtijdige einde van Marty Brodeur als startende goalie betekenen en die pijn hebben ze getracht te verzachten door ’n pick te spenderen een matig gescoute goalie, die – als alles goed gaat – Schneider nooit zal bedreigen. Dat is een prijzig rondje applaus voor een team in nood. •
Jules Zane.
• “Als je de Cup eenmaal wint, voelt het alsof ie van jou is. Je wil ‘m nooit meer opgeven.” –Blackhawks captain Jonathan Toews aan de vooravond van de Stanley Cup Finals. • “Het leek af te stevenen op het voorspelbare einde van deze heenenweerserie. De Boston Bruins stonden 21 voor laat in de derde periode en vrijwel iedereen in de TD Garden verwachtte een winnertakeall Game 7 in Chicago. Die kwam er niet. In tegendeel, wat maandagavond gebeurde was een van de wildste – misschien wel dé wildste – ontknopingen in de historie van de Finals.” –NHL.com zet de toon in de inleiding van hun recap. • “Ik heb dit soort comebacks in voetbalfinales gezien, in de Champions League, maar toch niet in ijshockey. Zeker op zo’n moment, op dit podium, in het stadion van de tegenstander en dan twee goals in de laatste minuut om de Stanley Cup te winnen. Ik
vind het ongelofelijk.” –Blackhawks center Michal Handzus over de wonderlijke ontknoping. • “JAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!! BICKELL!!!! #Hawks #SportAm” –Onze eigen Darch bij de gelijkmaker van Bickell. • “JAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!! JAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!! #SportAm” –Onze eigen Darch 17 seconden later. • “Mijn felicitaties aan Patrick Kane en de Chicago Blackhawks met ’t winnen van de Stanley Cup! #WhatAFeeling #NothingLikeIt” –LeBron James feliciteert zijn maatje Kaner op Twitter. • “Wanneer droom je hier nu niet over? Ieder jochie droomt over het scoren van de Cup winnende treffer. Streep deze maar van mijn bucket list.” –Bryan Bickell over de 32. • “Dit is verschrikkelijk. Het is het tegenovergestelde van wat we zelf tegen Toronto flikten. We staan een goal voor en zijn helemaal klaar voor Game 7. En dan, uit het niets, is het voorbij. Ik ben in totale shock.” Johnny Boychuk beseft amper wat zijn team is overkomen. • “Oh, handen op elkaar voor onze ouwe jongens hoor. Je wil natuurlijk voor jezelf winnen, maar vooral voor hen. Dat is het mooiste gevoel, denk ik. Als ik naar die gasten kijk, bedenk wat ze in hun carriere allemaal hebben meegemaakt en dat ze nu ineens onderdeel uitmaken van deze bijzondere groep hier in Chicago. It’s awesome.” –Chicago’s jonge captain Jonathan Toews over de veteranen in zijn ploeg. • “Sommige van onze jongens hadden de Cup al eens in hun handen gehad. Ik denk dat ze hebben gedacht aan de oudere spelers, dat die vooraan moesten staan bij het vieren van deze titel. Dat maakt Toews zo’n geweldige captain, dat hij dit aanvoelt. Hij riep meteen naar Handzus, onze oudste speler, en toen naar Jamal [Mayers, red.] en mijzelf. Eerst mochten de dinosaurussen ‘m aanraken en daarna pas de rest.” Michal Rozsival over eerste keer met Cup voor hemzelf en andere veteranen. • "THANKS!" De Toronto Sun bedankt de Blackhawks voor 'n koekje van eigen deeg voor de Bruins. • “Anderen mogen analyseren wat ik voor deze ploeg heb betekend. Ik heb gewoon zoveel mogelijk geprobeerd te helpen. Ook als dat de vierde lijn of alleen faceoffs betekende. Maar dat was ook onze kracht. We waren een team. We waren nooit individuen. We waren een team en hebben voor elkaar gevochten. Daarom hebben wij gewonnen.” –Michal Handzus over de rolverdeling bij de Blackhawks. • “De Stanley Cup is de mooiste trofee in sport en het allermoeilijkst om te winnen. Mijn felicitaties gaan naar de Chicago Blackhawks, die de terechte kampioen zijn. #becauseitsthecup” –Canadees premier Steven Harper mag wéér geen kampioen ontvangen. • (door Jules Zane)
Lot uit de loterij
Niemand heeft de toptien van de NBA
Draft dit jaar goed voorspeld. Zaten we ernaast of hebben teams verkeerde keuzes gemaakt? De draft is een loterij, waarbij de winkans vooraf onduidelijk is. Het voorspel len van een succesvolle NBAcarrière vereist een neus voor talent en een lange studie van videobeelden en statistieken. En dan nog komt er een hoop geluk bij kijken. De onvoorspelbaarheid van de draft zorgt ervoor dat er teams zijn die pech hebben en teams die goed gokken met een speler die binnen een paar jaar alle verwachtingen overtreft. Vooral die laatste categorie (de laatbloeiers en onderschatte talenten) is goed voor mooie jongensboekverhalen.
In de draft van 1996 werd Kobe Bryant pas als dertiende gekozen. De Hornets kozen eigenlijk alleen voor Bryant omdat dat door de Lakers was ingefluisterd. Zeventien jaar later zou geen team er meer aan twijfelen de Black Mamba als eerste te kiezen. In diezelf de editie van de verkiezing, werd ene Steve Nash overigens pas als vijftiende gekozen.
Waar Bryant en Nash tenminste in de
eerste ronde hun naam hoorden, moesten twee van de sterren van de San Antonio Spurs in hun draft wachten op de tweede verkiezingsronde. Tony Parker en Manu Ginobili moesten respectievelijk 27 en 56 talenten voor laten gaan. De meeste van die voorgangers kijken nu jaloers naar de drie titels van de beide heren. Welk team koos dit jaar voor een onbewezen belofte met een uit zonderlijke gave? Ik vertrouw op de neus voor talent van de Spurs en ga voor Deshaun Thomas, nummer 58. Over een jaar of tien weten we het zeker. •
Eva Gerritse.
Zorgen
Vorig jaar schreef ik in de NFL Preview
over de Boston TE Party. De Patriots hadden een receiverkorps dat tot de beste ooit behoorde en Tom Brady zou wel even een MVPseizoen neerzetten. Echt fout zat ik niet, de Patriots offense was zoals altijd goed. Het was echter niet ‘bijzonder’. Brady was gewoon Brady.
Amper een jaar later staat slechts één van de vijf receivers nog onder contract: Rob Gronkowski. De tight end onderging tig armoperaties en een rugoperatie en het is zeer onzeker of hij bij de seizoensopening aanwezig is. De andere vier, Wes Welker, Danny Woodhead, Brandon Lloyd en Aaron Hernandez staan om uiteenlopende redenen niet meer onder contract in New England.
Volgens de logica die ik vorig jaar
toepaste moet ik mij als Patriotsfan nu ernstig zorgen gaan maken. De Pats hebben geen receivers van naam en Brady is weer een jaartje ouder. Ik zie echter in dat het niet zo gemakkelijk werkt. Het is geen rekensom van goede quarterback plus goede receiver is goede offense. Althans, niet bij de Patriots.
Als je twee benen, twee armen, een paar ogen en het liefst ook nog een hartslag hebt, weet Tom Brady je wel te vinden. Elitereceivers komen niet naar New England, Brady bepaalt of je elite bent. En zo lang hij nog de quarterback in New England is, maak ik mij nergens zorgen over. •
Lennart Beishuizen.