HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus
SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 2013 Alle rechten voorbehouden.
Vandaag is een speciale dag in Amerika. Deze dag staat
bekend als de dead zone. Voor het eerst dit kalenderjaar wordt er niet gesport in één van de vier grote Amerikaanse sporten. De NHL, NBA en NFL zijn in de offseason en de MLB in de AllStar Break. Niet dat ik mij nu verveel. Momenteel zit ik als persvoorlichter met Oranje onder 19 in Litouwen voor het EK.
Maar terug naar de Amerikaanse sporten, of eigenlijk het gebrek eraan. Ik realiseerde me het pas toen iemand maandag tegen mij zei dat het zo saai was op de rustdag van de Tour de France. Een dag zonder sport. Hier in Nederland gebeurt dat wel vaker, maar in Amerika is dat bijna ondenkbaar. Dit jaar zijn er slechts twee dagen waarop alles stil staat: vandaag en morgen.
Althans, op het veld. Daarbuiten gaat alles door. Komen er nou wel of geen schorsingen in het dopingschandaal in de MLB? Gaan mijn Boston Celtics ook nog Rajon Rondo dumpen? En zal er een dag zijn waarop geen NFL speler wordt gearresteerd?
Het zijn ook mooie dagen om terug te kijken op de eerste seizoenshelft in de MLB. De MLB redactie heeft de honderd belangrijkste gebeurtenissen sinds april verzameld in dit magazine. Mijn favoriet is natuurlijk Yasiel Puig, die de baseballwereld sinds zijn callup in zijn greep heeft. Ik vond het dan ook raar dat de honkbalfans niet Puig, maar Freddie Freeman naar de AllStar Game stuurden. Geen Puig in Citi Field dus.
Raar. En een gemiste kans. Amerika's voormalige favorite pastime verliest op vele fronten terrein aan de NFL, college football en zelfs de NBA, en dat heeft veel te maken met de manier waarop zij hun sport en supersterren vermarkten. Honkbal's heetste prospect in MLB's ultieme showcase had daarom niet misstaan.
Op deze wedstrijdloze dagen komt dit magazine in ieder geval op een heel goed moment. Veel leesplezier,
De problemen buiten het veld
blijven zich opstapelen voor de New England Patriots. Dit maal was het cornerback Alfonzo Dennard die in Nebraska werd gearresteerd wegens rijden onder invloed. Voor Dennard is het niet de eerste keer dat hij in aanraking komt met de politie; vorig jaar april werd hij vlak voor de NFL Draft opgepakt wegens het aanvallen van een politieagent. Hiervoor kreeg hij een gevangenisstraf van 30 dagen (die hij in maart 2014 moet uitzitten) en twee jaar proeftijd • De Supplemental Draft ging voor het eerst sinds 2008 voorbij zonder dat er een speler werd gekozen. Vorig jaar pikten de Cleveland Browns Josh Gordon nog op in de tweede ronde • De contractonderhandelingen tussen Jairus Byrd en de Buffalo Bills verlopen stroef. De Bills plaatsten hun franchise tag op Byrd, maar hij toont geen interesse om het eenjarige aanbod van 6,9 miljoen te verzilveren. De Bills gaan op hun beurt niet akkoord met de eisen die Byrd stelt. Bereiken ze deze week geen overeenstemming over een contract, dan zal Byrd de eenjarige deal moeten accepteren. Het ligt in de lijn der verwachting dat er een oplossing komt, al is het alleen maar omdat Byrd waarschijnlijk niet komt opdagen • Joe Flacco won net een Super Bowl en zijn 26jarige broer Mike wil nu hetzelfde pad volgen. Nu Mike Flacco’s honkbalcarrière niet vooruit lijkt te komen, gaat hij als tight end spelen voor de New Haven University, in de hoop om net zoals zijn broer uit te kunnen komen in de NFL •
Dallas Maverickseigenaar
Mark Cuban is een bezig bijtje de laatste weken. Het mislopen van Dwight Howard was een streep door de rekening, maar dat hield niet in dat de Mavs stil bleven zitten. Guard Monta Ellis komt van de Milwaukee Bucks en mag nu met samen met de andere nieuwelingen José Calderón en Devin Harris uitmaken wie de startende guards worden. Eerstejaars Shane Larkin was die strijd in de voorbereiding graag aangegaan, maar hij brak zijn enkel tijdens de training • Metta World Peace blijft toch behouden voor de NBA: hij gaat spelen voor de New York Knicks. De basketballer formerly known as Ron Artest was in Los Angeles aan de kant gezet om de Lakers wat financiële ruimte te geven. Ook de LA Clippers en de Chinese Shanghai Sharks waren kandidaat om hem in te lijven • Nieuwbakken Brooklyn Nets coach Jason Kidd heeft nu al alle vertrouwen in zijn team. Sterker nog: Kidd denkt dat hij over de juiste spelers beschikt om het de Miami Heat serieus moeilijk te maken. Als je kijkt naar de (waarschijnlijk) startende vijf van de Nets, dan kun je die gedachtegang enigzins begrijpen. Deron Williams, Joe Johnson, Paul Pierce, Kevin Garnett en Brook Lopez zorgden samen al voor 35 All Starverkiezingen en dat worden er ongetwijfeld meer. De vraag blijft of het team breed genoeg is om het Miami lastig te maken •
De Boston Bruins verleng
den het contract van Tuukka Rask met acht jaar. De Finse doelman gaat in die tijd een bedrag van $7 miljoen op jaar basis verdienen. De doelman leidde zijn ploeg dit seizoen in de playoffs naar de Stanley Cup Finals • Niet alleen in Neder land maken we ons druk om de toekomst van ESPN America, ook in Amerika zelf houdt ESPN de gemoederen bezig. De zender vroeg via Twitter aan de San Jose Sharks of het niet eens tijd werd om de naam te veranderen in de San Jose Sharknados naar aanleiding van de aankondiging van de film Sharknado, waarop de Sharks reageerden: “Hey @ESPN, thoughts on showing more hockey highlights?” • David Perron speelt met onmiddelijke ingang zijn wedstrijden voor de Edmonton Oilers. De aanvaller werd door de Blues geruild voor Magnus Pääjärvi en een pick in de tweede ronde van de Draft van 2014 • Mike Gillis, GM van de Vancouver Canucks, gaat op korte termijn een afspraak plannen om met Roberto Luongo te praten over zijn toekomst als eerste doelman van de Canucks. Luongo had gehoopt geruild te worden naar een andere ploeg, maar de Canucks kozen ervoor om niet Luongo, maar zijn concurrent Cory Schneider te ruilen. • Om de tijd te doden deed Luongo afgelopen week mee aan het World Series of Poker toernooi in Las Vegas. De doelman werd al vroeg uitgeschakeld en kon geen prijzengeld mee naar huis nemen • (Jeroen Veenstra)
Net als bij zijn teamgeno
ten Curtis Granderson, Mark Teixeira en Kevin Youkilis was de rentree van Derek Jeter van korte duur. De captain van de New York Yankees kwam afgelopen donderdag eindelijk weer in actie, maar moest zich in de achtste inning laten vervangen vanwege wat later bleek een lichte spierblessure. Gelukkig voor hem is zijn herstelperiode niet zo lang als die van het eerdergenoemde trio. Naar verwachting kan Jeter na de AllStar break weer deel uitmaken van de lineup van zijn ploeg • De Boston Red Sox versterkten hun bullpen door de linkshandige reliever Matt Thornton aan te trekken van de Chicago White Sox. Minor Leagueverre velder Brandon Jacobs bewandelde in ruil de omgekeerde weg • Voor de tweede keer in drie jaar konden de Toronto Blue Jays geen overeenstemming bereiken met hun keuze uit de eerste ronde van de draft. De Canadezen selecteerden dit jaar Phil Bickford, maar de zeventienjarige pitcher verkoos vooralsnog een studie aan Cal State Fullerton boven een professionele honkbalcarrière. In 2011 overkwam Toronto hetzelfde, toen ze pitcher Tyler Beede niet onder contract konden krijgen. Ter compensatie krijgen de Blue Jays volgend jaar de elfde keuze in de eerste ronde • Goed nieuws voor Chris Carpenter. De 38jarige pitcher van de St. Louis Cardinals begon deze week aan zijn opbouw en er is dus een mogelijkheid dat hij in dit seizoen (tegen alle verwachting in) toch nog in actie kan komen voor de Redbirds •
Als een koning werd hij rondgereden door de straten van Baltimore. En het volk klapte. Ray Lewis riep wekenlang iedere hogere macht aan en pakte uiteindelijk met zijn Baltimore Ravens de Super Bowl. In een gedenkwaardige wedstrijd versloeg de paarsgekleurde armada onder leiding van quarterback Joe Flacco de San Francisco 49ers in New Orleans. De Ravens stegen in de playoffs boven zichzelf uit. Een terugblik, maar vooral een realiteitscheck. Want het voorseizoen staat voor de deur en een aantal sleutelfiguren zullen dit jaar niet terugkeren in Baltimore.
De resultaten van de Ravens in het
de New England Patriots in speelronde drie (3031) en 55 punten tegen de arme Oak reguliere seizoen 2012 maakten de ploeg land Raiders in speelronde tien. Maar dat van coach John Harbaugh niet automa tisch tot favoriet voor het bereiken van de waren thuiswedstrijden. Buiten eigen huis hadden de Ravens het lastig, en voelde met Super Bowl. Natuurlijk waren daar enkele hoogtepunten, zoals de heerlijke name Joe Flacco zich niet thuis op vreemd gras. Een eindresultaat van tien zeges en openingswedstrijd op maandag avond tegen de Cincinnati Bengals zes nederlagen was voldoende voor playoffplaatsing, maar in de AFC gooiden (1344), een zinderende de Patriots en vooral de Denver Broncos thuisoverwinning op hogere ogen. Bijna niemand hield rekening met een kampioenschap in Baltimore.
Gedurende het seizoen moesten de
Flacco een relatief makkelijke overwinning in New England (2813). Baltimore ging Ravens het grotendeels doen zonder enkele naar de Super Bowl. belangrijke jongens (Suggs, Lewis), wat de ploeg kwetsbaar maakte. Toch bleef het n Baltimore won, met 3431. team vanaf minuut één in de Het was een wedstrijd die playoffs iets onverzettelijks legendarisch werd door uitstralen. Suggs en Lewis zijn scoreverloop en een keerden terug van stroomstoring. De blessures en Joe Flacco Ravens gaven met hun begon opeens de ene na krachtinspanningen de de andere bal af te playoffs kleur en Ray leveren bij zijn receivers. Lewis kreeg het afscheid De Indianapolis Colts dat hij verdiende. Maar hadden in de wildcardronde hoe nu verder? Joe Flacco geen schijn van kans in kreeg een megacontract (zie Baltimore (924), waar kader), maar daarmee zou niemand de ploeg onder general manager Ozzie Newsome aanvoering van rookie Andrew jr. het plaatje voor het volgende Luck vooraf kansloos achtte. En wie seizoen nog niet compleet hebben. had zijn geld ingezet op een overwinning van de Ravens in Denver? Weloverwogen (3835). En dan nog, uit bij de Patriots zou de zegekar toch echt tot stoppen worden Het eerste wat opvalt is de rust die er heerst gebracht. Tot ieders in Baltimore. Er zijn geen geruchtmakende verbazing contractbesprekingen gaande, ook zijn er behaalden de weinig blessures en problemen met spelers Ravens, met een buiten het veld spelen zich vooral af bij ontketende Joe AFCrivaal New England. De
E
Slechts drie dagen voor de deadline voor het
gebruiken van de franchise tag kreeg Joe Flacco een nieuw contract onder ogen dat hij niet kon weigeren. Met de zesjarige overeenkomst ter waarde van 120,6 miljoen dollar is hij de hoogstbetaalde quarterback in de geschiedenis van de NFL. (Een maand later werd hij overigens alweer voorbijgestreefd door Green Bay Packer Aaron Rodgers.) Flacco, van Iers Italiaanse afkomst, was nooit een wonderkind op college. Hij was zelfs zo pessimistisch over zijn kansen op een toekomst in de NFL dat hij zijn coach vroeg om een transfer naar het honkbalteam. Zijn coach had echter wel vertrouwen in hem, wat later terecht bleek. In 2008 tekende Flacco een vijfjarig contract in Baltimore met een maximale waarde van ongeveer 30 miljoen dollar, waarvan 8,75 miljoen gegarandeerd. De Ravens zagen in Flacco hun nieuwe boegbeeld en waren er in de draft dan ook al in de eerste ronde als de kippen bij.
Flacco haalde met zijn team vervolgens ieder
jaar de playoffs. Toch zag de Amerikaanse sportpers en ook veel fans hem niet als een elite quarterback. Voor het vorige seizoen kon Flacco een nieuw contract tekenen en zestien miljoen dollar per jaar gaan verdienen. Flacco dacht daar anders over en kwam er niet uit met de Ravens. Het seizoen 2012 zou het belangrijkste worden uit de carrière van Flacco. Hij gooide de Ravens naar een Super Bowloverwinning en verzekerde zichzelf van een megacontract. President Barack Obama noemde hem elite, wat zijn contract inderdaad impliceert. Nu nog stabiele resultaten.
stemming is ook geheel anders dan een jaar geleden. Toen heerste bij de start van het trainingskamp de kater van de dramatisch verloren AFCkampioenschapswedstrijd tegen de New England Patriots. En twee belangrijke pionnen in de aanval, Joe Flacco en running back Ray Rice, wilden hun handtekening maar niet zetten onder een nieuw contract. Dat was niet het enige. Terrell Suggs, regerend NFL Defensive Player of the Year, scheurde in april al zijn achillespees af en ook was onduidelijk of Ed Reed ooit nog op het veld zou staan. Bryant McKinnie, de startende left tackle, was een groot vraag teken en kicker Billy Cundiff zat mentaal in een diep dal na zijn epische misser in New England.
De ploeg richtte zich echter op. Met vallen
en opstaan zorgden de Ravens ervoor dat de cornerboys in Baltimore voor even werden vervangen door confettikanonnen. De Super Bowl kwam voor de Ravens op een ideaal moment. Het kregen enkele iconen een gepast afscheid. Alsof het zo bedoeld was, kreeg Newsome, tezamen met de Lombardi Trophy, een vrijbrief in handen om vernieuwing door te voeren, aan beide kanten van de bal. Geen quarterback is geen optie, dus moesten de Ravens Flacco wel een vette worst voorhouden. De vetste ooit weggeven aan een NFL quarterback.
Verbeteringen
De meeste pijn moet de trade van Anquan Boldin hebben gedaan. Hij was een belangrijke steunpilaar in de succesvolle playoffs en sleepte veel punten binnen voor de Ravens. De paarse harten bloedden voor even, maar na een nachtje slapen was er toch ook begrip voor het cadeau aan de San Francisco 49ers. De Ravens hadden salarisruimte nodig om hun defensie weer op orde te brengen en kregen een keuze in de zesde ronde op de koop toe. Maar eerlijk is eerlijk, hij zal gemist worden en Baltimore heeft nu een gat op één van de twee posities van wide receiver.
Na het moeilijk te verwerken nieuws over
Boldin werd langzaamaan zichtbaar waarmee Newsome bezig was. De runverdediging had
versterking nodig en het aantrekken van Chris Canty, exNew York Giants en één van de grootste vissen (letterlijk en figuurlijk) op de free agent markt, was een goede zet. Hij is een reus van een defensive end die vanaf minuut één invloed zal hebben bij Baltimore. Hij is niet alleen een solide runverdediger, maar kan ook bij een quarterback komen en passes lezen.
Toen Ed Reed definitief in het vliegtuig
naar Houston stapte, zochten de Ravens een betaalbare en effectieve vervanger. Die vonden ze in Michael Huff (exOakland Raiders). Huff past in de agressieve spelbenadering van Baltimore en is wellicht nog sneller dan zijn voorganger Reed. Huff zal blij zijn de chaos van Oakland achter zich te kunnen laten en kan op zijn dertigste weleens doorbreken in Baltimore. Een blunder met een faxapparaat in Denver kostte de Broncos Elvis Dumervil. Winwin voor de Ravens. Paul Kruger (nu Cleveland Browns) was een te duur betaalde speler en Dumervil is in elk facet een klasse beter dan Kruger. De Ravens hebben er een ster bij
op de positie van passrusher en Dumervil complementeert Terrell Suggs perfect. Een nieuwe tandem is geboren.
Draft
Niet onbelangrijk: de Ravens gingen met een eigen visie naar de NFL Draft. Het thema van dit jaar was het toevoegen van atleten aan de defensie. De Ravens keerden huiswaarts met Matt Elam, Arthur Brown en Brandon
Eindelijk was daar in 2011 de diepe
dreiging die in de jaren daarvoor ontbrak bij de Ravens. De Baltimore Ravens kozen Smith als 58ste (in de tweede ronde) in de 2011 NFL Draft. Na een aarzelende start kwam de voormalige collegespeler van Maryland op stoom met uiteindelijk zeven touchdowns in zijn debuutjaar. Op het netvlies van alle Ravensfans en waarschijnlijk iedere kijker staat de wedstrijd die Smith speelde tegen de New England Patriots in speelronde drie van vorig seizoen. Op diezelfde dag verloor Torrey zijn broertje Tevin Chris door een noodlottig motorongeluk. Tevin Chris stierf ter plekke. John Harbaugh toonde zich die dag eens te meer een geweldige hoofdcoach, door de beslissing om tegen de Patriots te spelen geheel bij Smith zelf neer te leggen. Smith koos ervoor om die avond te ‘werken’. Emotionele beelden volgden, maar Smith liet professionaliteit van wereldklasse zien op het veld. Hij ving die avond zes ballen voor 127 yards en twee touchdowns en had daarmee een groot aandeel in de 31 30 overwinning op de Patriots.
Smith bleef ook na het verlies
van zijn broer een opportunist. Hij liet zich niet kisten en zette een prima seizoen neer met acht touchdowns en 855 yards. Hij houdt zich veel bezig met liefdadigheidswerk, is politiek actief en is niet bang zich te laten horen. Zoals het een goede Raven betaamt heeft hij niet veel op met de New England Patriots. Hij vecht de vete openlijk uit op Twitter. Dieptepunt voor Smith waren de asociale tweets van Patriotsfans aan zijn adres na de dood van zijn broertje en de overwinning op New England. Recent nog twitterde Smith dat hij een grote hekel heeft aan de fanbase van New England. Hij nuanceerde dit nog door te stellen dat dit natuurlijk niet iedereen in Boston en omgeving betreft, maar de olie is al op het vuur gegooid. En het leuke van dit alles is dat de Patriots dit jaar weer naar Baltimore afreizen. Speelronde 16, 22 december 2013: Patriots vs. Torrey Smith.
Williams, drie verdedigers die behoorden tot de rapste spelers in de draft op hun posities. Kyle Juszczyk (fullback) zou zomaar starter kunnen zijn en potentiële diepte kwam met jongens als Ricky Wagner, John Simon en Kapron Lewis Moore. Met sowieso drie (misschien vier) spelers die starter kunnen zijn in 2013, is de groep nieuwelingen in Baltimore nu al iets om opgewonden over te zijn.
Na de draft werd het stil in Baltimore. Even werd met de ogen gerold toen de Ravens AllPro fullback Vonta Leach lieten gaan, maar zijn salaris was domweg te hoog voor een fullback die wel gerespecteerd wordt, maar geen bijzondere reputatie heeft. Opnieuw kwam hierdoor salarisruimte vrij, maar met het vrijgekomen geld deden de Ravens tot op heden niets. Het gaat te ver om te zeggen dat de Ravens een gedaanteverwisseling ondergingen, maar er staat in vele opzichten een nieuw team. De verdediging is jonger en dynamischer, maar minder ervaren en net even minder explosief. Aan het hoofd van de tafel bij de aanvallers zit een quarterback met een gigantische zak geld en een ring om zijn vinger. Joe Flacco moet het echter nog iets meer bewijzen. Hij gooide subliem in de playoffs en de Super Bowl, maar ook in Baltimore maakt één zwaluw nog geen zomer. •
Brown tot de dood
Scott Entsminger was zijn hele leven lang
fan van de Cleveland Browns. Hij had sinds mensenheugenis een seizoenkaart en schreef ieder jaar een nieuw lied over de liefde van zijn leven; een lied dat hij telkens weer trouw opstuurde naar FirstEnergy Stadium te 100 Alfred Lerner Way, Cleveland.
Scott was ook nooit te beroerd om zijn welgemeende advies voor verbetering in drievoud aan te bieden bij de franchise die hem zo dierbaar was. Een franchise die dat advies jaar in, jaar uit in de wind sloeg en, wellicht niet geheel toevallig, al meer dan 30 jaar vaste klant is in de donkere kelder van het playoffloze bestaan in de NFL. Een franchise die medio jaren ‘90 zo verstandig was om Bill Belichick op straat te zetten, alvorens met de staart tussen de benen naar Baltimore te vluchten en te transformeren in de Ravens. Een franchise tenslotte, die sinds de wedergeboorte in 1999 welgeteld twee (2) ‘winning seasons’ genoot.
Zelfspot en relativeringsvermogen was
Scott als rechtgeaarde Brownsfanaticus dus niet vreemd. Anders hou je het gewoon niet vol, die tweewekelijkse tripjes naar het stadion, om daar je helden elke keer in schande te zien afdruipen. Jaar in, jaar uit. Waar anderen afhaakten, door schade en schande wijzer, bleef Scott de Browns trouw. Tot de dood hem, twee weken geleden en op 55jarige leeftijd, definitief scheidde van zijn geliefde. In ruil voor zo veel loyaliteit en overgave had Scott één laatste wens: zes Cleveland Brownsspelers als kistdragers op zijn begrafenis. “So the Browns can let him down, one last time.” •
Paul Klomp.
Terwijl de NBA Summer League in volle Hoewel het verhaal van Stevens het gang is, houdt Stevens zich tijdens de wedstrijden gedeisd. In zijn wittebroods weken bij de Celtics laat hij het werk over aan assistant Jay Larranaga, de voormalige secondant van Stevens’ voorganger Doc Rivers. “Ik kijk nog even toe. Het zou raar zijn als ik binnenkom en direct even vertel hoe het moet, terwijl Jay deze club al jaren kent”, zegt Stevens tegen Hoopsworld.
begin van een sprookje kan zijn, kan het ook gemakkelijk in ellende eindigen. Kort na de bekendmaking doken meteen de herinneringen aan Rick Pitino op. Ook hij was collegecoach en kreeg het roer in handen bij de Celtics. Hij regeerde als een ware dictator, maar haalde van 1997 tot 2001 geen enkele keer de playoffs. Hij vertrok en werd daarna (met veel succes) coach van Louisville University. Hij trad dit jaar zelfs toe tot de Basketball Hall of Loyaliteit Fame. Pitino was niet de enige collegecoach die het niet wist te maken in Stevens was tot voor kort coach van de de NBA, en dat heeft volgens Ainge collegespelers van Butler University – en verschillende oorzaken. “Ten eerste de dit deed hij niet onaardig. Wat heet: teams. Die waren vaak niet al te sterk”, Stevens leidde de Bulldogs in zijn zes jaar zegt Ainge tegen USA Today. “Ten tweede als hoofdcoach naar 166 zeges tegenover hebben organisaties in de professionele 49 nederlagen, goed voor een sport geen geduld. Wij stelden met Brad winstpercentage van 77. Nooit eerder wist realistische doelen op en ruimen tijd in een coach dat klaar te spelen in zijn eerste om die te verwezenlijken. Dat zal gaan zes jaar in de NCAA Division I. Als blijk met vallen en opstaan, en gaandeweg zal voor zijn uitstekende functioneren, Brad beter en beter worden.” tekende hij in 2010 een twaalfjarig contract ter waarde van twaalf miljoen Herstructureren dollar. Geenszins was de familieman van plan tussentijds uit te stappen, maar het Stevens leverde in zijn zes jaar bij Butler zesjarige contract (22 miljoen) van de twee NBAspelers af, net zo veel als de Celtics deed hem van gedachten universiteit in de voorgaande veertig jaar veranderen. produceerde. Gordon Hayward is een beloftevolle guard/forward bij Utah Jazz och moest hij een dag of tien en Shelvin Mack speelt inmiddels bij de nadenken. De keuze voor de Celtics was Atlanta Hawks, na een schommelperiode niet moeilijk, maar Butler verlaten was bij de Washington Wizards en dat wel. Stevens: “Ik huilde in de verschillende teams uit de DLeague. afgelopen tien jaar drie keer. Alle keren Opleiden is ook wat Stevens bij de Celtics
T
op de dag dat ik de mensen bij Butler vertelde dat ik zou vertrekken.” Een loyale man, die Stevens. Daarom is het goed dat Boston hem de tijd geeft om aan de uitgebreide opbouwklus te beginnen. General manager Danny Ainge maakte volgens Celticslegende Larry Bird een goede keuze met Stevens. “Geef hem tijd en hij zal presteren. Hij deed het fantastisch bij Butler en zijn aanstellen heeft mij niet verrast.”
te wachten staat. Al is Rajon Rondo (ondanks de tradegeruchten) een ervaren point guard, door het vertrek van Garnett, Pierce en Jason Terry is de gemiddelde leeftijd acht jaar lager dan ervoor.
Met talenten als Jeff Green, Jared
Sullinger, Avery Bradley, Fab Melo en de pas gedrafte Kelly Olynyk is er genoeg kneedwerk voor coach Stevens. Het enigen die de herstelwerkzaamheden in de weg kunnen staan, zijn de spelers die
in de Garnett/Pierceovereenkomst de tegenovergestelde weg bewandelen. Gerald Wallace en Kris ‘Kardashian’ Humphries ontvangen een monsterlijk salaris (respec tievelijk tien en twaalf miljoen dollar in het komende seizoen) , maar ontberen kwali teit. Ook Keith Bogans is geen speler waar je de oorlog mee wint. Vermoedelijk zijn deze mannen slechts kortstondig te bewon deren in The Garden, want ze passen niet in het opbouwproces (zie kader).
Doc Rivers
Ironisch genoeg is het zijn voorganger bij de Celtics, Doc Rivers, die hem polste voor de stap richting de NBA. Rivers tegen USA Today: “Een maand geleden was ik nog hoofdcoach van de Celtics en een GM van een ander team (vermoedelijk Memphis Grizzlies, RvG) belde me over zijn beschikbaarheid. Ik zei hem dat Stevens een geweldige NBAcoach zal zijn en er klaar voor is. Tegen Brad zei ik dat hij zelf oe gaat Stevens dit aanpakken? Hij is moest beslissen of hij Butler wilde niet vies van een beetje vernieuwing. Voor verlaten. We zaten in dezelfde situatie, het afgelopen seizoen haalde hij de nu 23 want ook ik twijfelde of ik moest gaan of jarige Drew Cannon bij Butler. Cannon is niet. Daarom is het grappig dat hij nu mijn een statistiekengoeroe, een wonder op het baan heeft en ik bij de Clippers zit. gebied van cijfertjes. Hij studeerde in 2012 Misschien volgde hij mijn voorbeeld, af aan Duke University en had nog geen haha.” enkele ervaring met een basketballteam. Hij verhuist nu mee naar de Celtics. ver een aantal maanden zal blijken waar de Celtics staan. De playoffs halen is Samen puzzelden ze veel, op zoek naar de haast een utopie. Na de AllStar break zal beste opstelling en statistieken die ertoe gekeken worden wat de beste optie is: doen. Cannon: “Brad is een type coach dat knokken voor plek 8 (en dus playoffs) of niet continu op je nek zit. Maar zodra je afstevenen op de laatste plek en hopen op iets nieuws hebt, wil hij het weten. Of dat de eerste keuze in de draft van 2014. Dat nu door middel van statistieken, scouting laatste zou immers de komst van Andrew of simpelweg een lunch met een speler is, Wiggins betekenen, de aankomende dat maakt hem niet uit.” Puzzelen zal NBAster. Dat is pas lekker Stevens genoeg in Boston, want makkelijk opbouwen. • gaat het niet worden. Stevens staat bekend als een rekenaar die niet klakkeloos wat op een schrijfbord kalkt, maar in zijn hoofd helder ziet wat er moet gebeuren. Hij heeft ook niet de uitstraling van een vocaal sterke collegecoach. Als je denkt aan John Calipari of Mike Krzyzewski zie je coaches met een sterke uitstraling die graag zelf de rol van superster op zich nemen. Spelers zijn passanten, terwijl de hoofdcoach er vaak decennia zit. Niks van dat met Stevens, die wars van ego’s is.
H
O
V
orig jaar vertrok scherp schutter Ray Allen, deze zomer gingen ook de laatste twee steunpilaren van The Big Three weg. Als Celticsfan moet je deze zomer een dikke huid kweken. De kans is groot dat het getransformeerde team regelmatig van teams gaat verliezen die het in de afgelopen jaren met speels gemak overklaste. Het wordt in de komende jaren even door de zure appel heen bijten, maar schrijf een sterke club als Boston nooit af. Danny Ainge moet denken: een nieuwe selectie, dan ook maar een eerstejaars coach met een frisse blik. Wat Stevens straks op het eerste trainingskamp aantreft, is een mix van jeugdige spelers met veel potentie en een rits semivedetten uit de Pierce/Garnettovereenkomst. Gerald Wallace, Kris Humphries en Keith Bogans mogen niet eens in de schaduw van KG en The Truth staan. Daarentegen kwam met MarShon Brooks een talentvolle point guard, maar hij is vooral nog erg onervaren.
Daarom staan de schijnwerpers nu
vooral op Rajon Rondo en Jeff Green. Mits fit zijn dat natuurlijk twee toppers, maar in de breed te is het behelpen. Avery Brad ley, Jordan Crawford, Brandon Bass en Courtney Lee zijn geen hoog vliegers. Met Kelly Olynyk is er wel een talentvolle speler gedraft. Verdedigend kan hij nog veel verbeteren, maar offensief is de dertiende keuze van de afgelopen draft erg sterk. Met Fab Melo hebben ze een center die bekend staat als blockspecialist. Ook power forward Jared Sullinger toonde zich in het afgelopen seizoen een aanwinst voor Beantown.
Is dit genoeg om de playoffs te halen?
Zeer waarschijnlijk niet. In de Eastern Conference versterkten Cleveland, Washington en Detroit zich. Waar het in de top van het Oosten spannend wordt tussen Miami, Chicago, Indiana, New York en Brooklyn, gaat het onderin tussen Boston, Atlanta, Philadelphia, Toronto, Milwaukee en Charlotte. Dan kun je twee dingen doen: strijdend negende worden of hopen op een hoge plek in de draftloterij.
NAAM: Ilya Valeryevich Kovalchuk GEBOREN: 15 april 1983 te Tver, Rusland BURGERLIJKE STAAT: Getrouwd met Nicole en vader van drie kinderen POSITIE: Vleugelaanvaller BIJNAAM: Kovy TEAM: SKA Sint Peterburg (KHL) VORIGE TEAMS: Thrashers, Devils JUNIOR TEAMS: Spartak Moskou DRAFT: 1st overall pick in 2001 DRAFT CLASS: 2) Jason Spezza 6) Mikko Koivu 95) Patrick Sharp 264) P.A. Parenteau CONTRACT: Officieel met NHLpensioen TOTAAL VERDIEND: Zeker 60 miljoen in NHL, onbekend bedrag in KHL ENDORSEMENTS: Voorheen Nike, nu KHLvoorzitter Medvedev PRIJZEN: Wereldkampioen (2008, 2009), Wereldkampioen U19 (2001), Olympisch brons (2008) CAREER STATS: 417 goals, 399 assists en 516 strafminuten in 816 regular season games, 11 goals, 16 assists en 31 strafminuten in 31 playoff games. STERKE PUNTEN: Fantastische schaats techniek en buitengewoon dynamische vleugelspeler, die zowel in de ruimte als sterk verdedigd acties kan maken. Ver bovengemiddeld goed schot, vaak op de juiste plaats en dreigend in zelfs zijn zwakste wedstrijden. ZWAKKE PUNTEN: Hij raakt te snel geïrriteerd en dat gaat ten koste van zijn spel en zijn teamwork. Te vaak onzichtbaar in harde duels en al jaren omringd door de dreiging dat hij naar Rusland wilde terugkeren. En zo geschiedde. HALL OF FAME: 816 punten in 816 duels is het geweldige moyenne van 1 punt per wedstrijd. Dat was na een langere carriere en meer play offsucces ruim genoeg voor een stek in Toronto, maar zijn vertrek naar de KHL en bijbehorende controverse gaat de HoF zijn vingers niet aan branden. OVER HEMZELF: • “Deze beslissing heb ik lang over nagedacht, tot voor de
lockout en mijn tijdelijke spelen in Rusland. Ik ben voor afgelopen seizoen nog wel teruggekeerd, maar het was mijn doel naar huis te gaan en daar mijn kinderen te laten opgroeien.” –Over z'n NHLpensioen. OVER HEM: •“Als je ’t over een sniper hebt, dan is hij het. De puck komt zo ver schrikkelijk hard van zijn stick, en je kunt alleen maar hopen dat ’t onderweg nog iets raakt – bij voorkeur je doelman.” – Flyers verdediger Kimmo Timonen. • “Ilya is extreem explosief. Hij kan unieke dingen met de puck. Als hij één stap voor sprong heeft op een verdediger is ie ook weg. Het is niet te bevatten als je hem ziet stick handlen.” – TSNcommentator Ray Ferraro. • “Ik geloof dat ’t beter was om in Amerika te blijven, maar kinderen worden ouder en nemen hun eigen beslissingen. Ik respecteer zijn beslissing om terug naar Rusland te komen. Hij gelooft dat dit beter voor zijn carriere is.” – zijn moeder. SPORTAM OVER KOVALCHUK: Het vertrek van Ilya Kovalchuk naar de KHL is een gevoelige tik voor de NHL en een aderlating voor de New Jersey Devils. Het zal er op korte termijn voor zorgen dat teams onrustig worden over de toewijding van hun Russische spelers, ter wijl lange termijn teams Europese prospects mogelijk zullen gaan vermijden. Het onverwachte pensioen van een superster als Kovalchuk is vooral ook een verlies voor de fans. Hij was een van de meest enerve rende spelers om te volgen en is nu in één klap de best betaalde hockeyer ter wereld en beste hockeyer niet in de NHL. EINDCIJFER:
8,5
Met zijn 1 meter 88 en 108 kilo schoon
aan de haak is José Fernández een imposante verschijning op de heuvel. Hij is fysiek sterk en heeft een vastberaden blik in zijn ogen wanneer hij aan het werk gaat. “Het maakt niet uit wie er tegenover me staat. Albert Pujols of mijn moeder. Ik ga altijd de concurrentie aan. Dat is wat mensen van mij kunnen verwachten.”
Hij werd er dan ook niet warm of koud van toen hij op 14 juni 2013 in Marlins Park tegenover de St. Louis Cardinals stond. Het was immers maar de ploeg met op dat moment het beste record in de Majors. Fernández gooide tien keer drie slag en werd de eerste pitcher onder de 21 jaar die dit deed sinds Félix Hernández in 2007. “Hij zette de toon tegen een geweldig team met een geweldige lineup”, aldus Marlinsmanager Mike Redmond. “Ik genoot ervan om hem te zien spelen. Hij kan werpen.”
Breaking Ball
Bijzonder aan Fernández’ prestatie was
dat hij al zijn tien strikeouts noteerde met de breaking ball. Dit kregen alleen Justin Verlander en Yu Darvish voor elkaar. Twee weken later tegen de San Diego Padres deed Fernández het nog eens dunnetjes over. Hij gooide tien strikeouts in acht innings zonder een punt tegen te krijgen. Slagmannen van de Padres gingen 0uit8 met zeven keer drie slag op de breaking ball.
Zijn fastball staat te boek als één van de hardste in de Majors (gemiddeld 95 mijl per uur), maar de curve en de slider zijn zijn favoriete pitches om de genadeklap uit te delen. In de maand april en mei gooide Fernández 247 breaking balls en gaf hij slechts twaalf honkslagen en zes vrije lopen op met 23 strikeouts. Deze pitch heeft dan ook niet voor niets de bijnaam ‘The Defector’. Met een knipoog naar zijn reis van Cuba naar een betere toekomst in Amerika.
Vlot van jerrycans
“Wil je mijn verhaal écht weten?” vroeg Fernández in april aan een teamgenoot.
Hij ging zitten in de kleedkamer en vertelde over zijn eerste herinnering. Dat hij het als kleine jongen moeilijk had in het Cuba van president Fidel Castro. “We hadden niks, ik speelde buiten op straat honkbal met stenen en stokjes.”
het kan zijn op zee.
Redder in nood
Midden in de nacht schrikt Fernández wakker van een grote golf die tegen het vlot slaat, gevolgd door geschreeuw.
H
Het geluid valt op, omdat hij al een week niets anders hoort dan het et verhaal neemt een bizarre kabbelende water van een kalme zee. wending wanneer hij een boekje Hij staat snel op zijn voeten, kijkt om opendoet over zijn pogingen om Cuba zich heen en neemt de situatie in zich te ontvluchten. Hij wilde samen met zijn moeder en zus zijn vader achterna op. Zijn snelle handelingsnelheid dankt die in 2005 succesvol de oversteek naar hij aan al die uren die hij op het baseballveld stond. De aanvoerder van Florida maakte. Het was 20 maart zijn team is een sportheld in de kleine 2008 toen José de witte stranden van buurt waar hij opgroeide. Cuba verliet. Hij hield zijn moeder en zusjes stevig vast en hij zei zijn land r volgt nog meer geschreeuw. Het is voorgoed vaarwel. zijn zusje die wijst naar het pikzwarte Een jaar zat Fernández in de gevangenis, water. Fernández kijkt en ziet met de hulp van de heldere sterrenhemel twee omdat de eerste drie ontsnappings armen en een hoofd boven het water pogingen mislukten. Voor de Defector uitkomen. Hij denkt geen moment na bleek de vierde keer pas scheepsrecht.
E
De oversteek van Cuba naar Amerika
(eigenlijk Mexico) is een gevaarlijke waarbij een vluchteling balanceert tussen leven en dood. Laat staan dat je de tocht vier keer moet ondergaan. De vlotten waarmee de vluchtelingen de oceaan oversteken bestaan uit niet meer dan aan elkaar gebonden jerrycans. De 15jarige Fernández maakte van dichtbij mee hoe gevaarlijk
en springt het water in. Dat er in dit gebied haaien rondzwemmen, neemt hij op de koop toe. Nadat hij even later weer aan boord wordt geholpen ziet hij pas wier leven hij zojuist heeft gered: dat van zijn moeder. “Het moment dat je in de boot stapt, moet je de man zijn. Je moet enkele grote beslissingen nemen die veel
kinderen van 14, 15 en 16 jaar niet voor de kiezen krijgen. Dus toen ik iemand het water in zag vallen, nam ik de beslissing om die persoon te redden. Ik had geen idee dat het mijn moeder was.” Op een gegeven moment tijdens zijn verhaal kijkt hij in de rondte en ziet hij dat de gehele ploeg van de Marlins zich om zijn stoel heeft verzameld. “Het is
Alonso High School zijn zinnen op baseball. Hij ging daar 303 in drie seizoenen en bezorgde zijn team twee staatskampioenschappen. De Marlins volgden hem op de voet en kozen hem als veertiende in de 2011 MLB Draft.
eigenlijk bizar. Die dingen die ik heb meegemaakt in mijn leven. Soms kan ik niet geloven dat ik nu hier ben in Amerika.”
weinige lichtpuntjes voor een team dat veel meer wedstrijden verliest dan wint. De fans kunnen het wel gebruiken nadat eigenaar Jeffrey Loria in de offseason een ordinaire uitverkoop hield.
Lichtpunt
Twee dagen nadat Fernández het leven van zijn moeder redde, meert de vlot aan voor de kust van Mexico. Het lukt ze om veilig de grens te passeren en koers te zetten richting Tampa waar Fernández drie jaar na dato weer wordt herenigd met zijn vader. Al snel richt hij op Tampa
Een keuze die niet verkeerd uitpakte voor de Fish. Fernández is één van de
Toekomstig Hall of Famer Roy Halladay van de Philadelphia Phillies ziet het ook zitten in Fernández. “Je kunt hem vergelijken met Félix toen hij jonger was. Hij heeft de uitstraling en de pitches. Als hij zich blijft ontwikkelen, dan wordt hij een hele grote.” •
Wie herinnert zich niet die legendarische scene
in de film Rocky IV? Aan de ene kant zie je de Rus Ivan Drago trainen met de modernste apparaten uit het Oostblok, terwijl Rocky Balboa zich een ongeluk rent in de besneeuwde bossen en hout zaagt voor de open haard. Spoiler: Rocky wint het gevecht en krijgt de Russische toeschouwers op zijn hand. En dat tijdens de Koude Oorlog. Fantastisch.
De manier waarop Rocky trainde, kun je
toepassen op Orlando Chinea die José Fernández onder zijn hoede nam, toen die voet zette op Amerikaanse bodem. In het verleden trainde Chinea al de Cubaanse pitchers Rolando Arroyo, Orlando ‘El Duque’ Hernández, Liván Hernández en José Contreras. “Ik hou er niet van als pitchers hun tijd doorbrengen in de fitnesszaal”, meent Chinea. “Ze moeten buiten zijn, in de natuur.” En zo bouwde een jonge Fernández zijn kracht op door het gooien van een medicijnbal, het oplopen van heuvels, houthakken en het duwen van auto’s. “We gingen twee keer per week naar de parkeerplaats.”
Buy or sell?
Halverwege juli, wanneer de ogen van de gemiddelde honkbalfan zijn gericht op de AllStar Game z'n aanpalende showcases, bepalen de General Managers van MLB teams wat hun strategie een kleine twee weken later rond de trade deadline zal zijn. To buy or not to buy?
Rondom de trade deadline (31 juli) kunnen teams een van twee rollen aannemen. Of ze staan er nog redelijk voor en verwachten nog een push te kunnen maken voor een plek in de playoffs of ze verwachten het niet meer te redden en richten zich op de toekomst. De eerste groep valt onder de noemer buyers, de tweede groep noemen we sellers. De meeste GM's proberen de beslissing zo lang mogelijk uit te stellen om te zien of zij eind juli nog een kans maken de playoffs te bereiken. Dit jaar zijn teams als de Cubs, Marlins, White Sox, Mets en de Brewers overduidelijk sellers. Dat betekent dat de kans groot is dat we Matt Garza, Corey Hart, Chris Sale en Marlon Byrd later dit jaar nog in een ander tenue zullen zien spelen.
De Phillies leken lange tijd ook sellers te
zullen worden. Cliff Lee, Michael Young en zelfs Chase Utley werden al in geruchten genoemd, maar door een goede reeks komt Philadelphia steeds dichterbij de top van de divisie. Het zou daarom zomaar kunnen dat GM Amaro Jr. besluit toch nog een extra speler binnen te halen. De Yankees zouden wel eens de omgekeerde weg kunnen bewandelen. Phil Hughes, Joba Chamberlain en misschien ook wel Curtis Granderson zijn potentieel 'trade bait'. Nog even afwachten dus. In de week na de AllStar Game kan er nog een hoop gebeuren. •
Seb Visser.
Bijna dood
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het volgen van de Amerikaanse sporten deze weken wat stroef verloopt. Ik besef dat ik vloek in de kerk, maar liegen zou ook een probleem kunnen geven als ik mij ooit aan de hemelpoort moet melden. Vraag mij sowieso af of een bierdrinkende honkbalfan als ondergetekende veel kans maakt toegelaten te worden tot het paradijs, maar dat zien we dan wel weer. Zorgen voor hopelijk nog niet morgen.
Ik zit al ruim een maand in Brazilië. Momenteel kijk ik uit over de Copacabana in Rio en er is dus geen enkele reden tot klagen. Na mijn werk als commentator voor de NOS bij de Confederations Cup ben ik in dit voetbalgekke land blijven hangen voor een welverdiende (iemand moet het zeggen) vakantie.
Hoe gek het ook klinkt, het besluit om in Brazilië te blijven was geen gemakkelijke. De
vastigheid van het bezoeken van honkbalwedstrijden in de VS, normaliter mijn zomerse tijdverdrijf, is een verslaving die jaarlijks bevredigd moet worden. Toen de knoop eenmaal was doorgehakt, heb ik nog geprobeerd om via diverse kanalen hier in Brazilië de MLB bij te houden, maar onbetrouwbaar internet stond kijken naar mijn favoriete Giants meestal in de weg. Zelf zijn ze er gezien de resultaten ook door van slag.
Als vervanging klamp ik iedere Amerikaan aan die ik tegenkom. Bij de watervallen van Iguaçu, één van de mooiste plekken op aarde, stond een wat gezette Amerikaanse met haar vriendin te genieten van het imponerende uitzicht. Ze keek wat vreemd op toen ik haar op haar schouder tikte en feliciteerde met de goede reeks wedstrijden van de Atlanta Braves. Haar pet verraadde haar voorkeur. Joyce, zo heette ze, probeerde mij vriendelijk af te wimpelen. Dat laat ik mij dus niet gebeuren. Ik sneed de NFL aan. Joyce reageerde kortaf. Ik was vastberaden om mijn verslaving te voeden. Enigszins geprikkeld vroeg ik haar of ze ook fan was van de Atlanta Falcons. Joyce had door dat er geen ontkomen aan was. Ja, ze was voor de Atlanta Falcons en ze voegde daaraan toe dat ze nog altijd een trauma had van de uitschakeling in de playoffs door San Francisco 49ers, en de uiteindelijke winst van de Baltimore Ravens.
En toen ging het mis. Vol enthousiasme sprak ik mijn liefde voor Ray Lewis uit en
vertelde over de schitterende Super Bowl Party van SportAmerika in het centrum van Amsterdam. Het is toch een prachtige manier om met de Vince Lombardi Trophy afscheid te nemen van een professionele carrière? Terwijl de zon onderging achter één van de wereldwonderen, ontvlamde vuur in de ogen van de Falcoholic. Ik dacht nog ‘Lewis, fucking killer’ te verstaan. De vriendin maakte over haar schouder bewegingen met de vlakke hand langs haar keel. De boodschap was duidelijk: ik moest stoppen met ouwehoeren. Het scheelde niet veel of één van de meest machtige watervallen had een Nederlandse commentator onvrijwillig opgeslokt. Volgend jaar, na het WK, vlieg ik via Salvador op Florida en door naar San Francisco. Dat lijkt mij voor iedereen beter. •
1. The Cubs still suck.
2. The White Sox suck even more.
3. Er is helemaal niemand die Ozzie Guillen mist. Toch?
4. Manny Machado mag onderhand in een adem worden genoemd met Mike Trout en Bryce Harper.
5. Machado kijkt niet op een tweehonkslagje meer of minder. De Baltimore Oriole is hard op weg om het record van Earl Webb (67 in 1931) te verbreken.
6. Intussen slaat Machado's teamgenoot Chris Davis alles wat op hem afkomt over de hekken.
7. Twee Triple Crowns op rij... Dat zou wat zijn! En Miguel Cabrera ligt gewoon weer op schema. De enige die Miggy lijkt te kunnen stoppen, is Chris Davis.
8. Billy Beane doet 't weer, 2012 was geen toeval: de Oakland Athletics zijn de real deal.
9. Maar hoe lang leidt Beane zijn club nog in Oakland?
San Jos辿 spande een rechtzaak aan om de A's naar Silicon Valley te krijgen.
10. Ook voor de Baltimore Orioles bewijzen een blijvertje te zijn. De O's houden zich ook dit jaar knap staande in de AL East.
11. Titelverdediger San Francisco Giants moet
daarentegen hopen op een wonder, willen ze de playoffs nog halen.
12. Geld maakt niet gelukkig: zoals de zaken er nu voor
staan gaan de drie teams met de grootste payroll (New York Yankees, Philadelphia Phillies en Los Angeles Dodgers) de playoffs niet halen.
13. Geen geld
maakt trouwens evenmin gelukkig: de twee teams met de laagste payroll (Houston Astros en Miami Marlins) zijn inderdaad de twee slechtste teams in baseball.
14. Overigens staat het team met de op twee na laagste
payroll wel weer keurig op een playoffplek (wildcard). Het betreft hier 足 uiteraard 足 de Tampa Bay Rays.
15. De laatste van 2012, de eerste van 2013: Homer Bailey is de regerende koning van de no足hitter.
16. Cliff Lee is 103 met een 2.86 ERA. Dikke kans dat hij dit seizoen niet bij de Phillies eindigt (net als Cole Hamels en Chase Utley?)
17. Carlos Quentin en Zack Greinke: een gouden combi voor wie van WWE houdt.
18. Greinke houdt daar zelf ook van: een wilde worp van hem leidde de grootste vechtpartij van het seizoen in, tegen de Dbacks.
19. Eén keer kan gebeuren, maar A.J. Burnett sloopte zijn rosin bag (een zak met hars voor meer grip) tweemaal. In één wedstrijd! Typisch A.J….
20. Boston Strong. De herdenking in Fenway Park en de moraal van Boston waren hartverwarmend.
21. "This is our fucking city!" En zo is het, David Ortiz! 22. Baseball toonde een groot hart. Overal werden de aanslagen in Boston herdacht, zo ook in het vijandige Yankee Stadium.
23. De prestaties van de Boston Red Sox mogen ook niet onbelicht blijven. Van het lelijke eendje in de AL East veranderde het team in de trotse koploper.
24. Voorop in de strijd gaat (uiteraard) Big Papi, die
onlangs nog het record brak voor meeste hits voor een aangewezen slagman in de Majors.
25. En als klap op de vuurpijl stal Ortiz dit seizoen ook al drie (!) honken, waarmee hij zijn totaal in zeventien seizoenen MLB op veertien bracht.
26. In Boston wist Jacoby Ellsbury een knap record te
breken. Vijf honken stelen in één wedstrijd is uniek voor een Red Soxspeler.
27. Broederpower in Atlanta: Justin en B.J. Upton hadden nog geen week nodig om zichzelf onsterfelijk te maken. B.J. sloeg een homerun, Justin completeerde de walkoff in de volgende slagbeurt. 28. Maar de ene maand is de andere niet: Justin Upton sloeg twaalf homers in april, en sindsdien maar vier.
29. En B.J. is sowieso onzichtbaar sindsdien.
30. Vernon Wells' overgang van de Angels naar de
Yankees leverde lachsalvo's op. Wells bewees zichzelf echter met zes homeruns in april.
31. Sindsdien doet Wells het niet beter dan de Uptons. 32. Yankeesonwaardig: Travis Hafner, Lyle Overbay, Eduardo Nuñez, Alberto González (wie?), Jayson Nix, Chris Stewart en Luis Cruz in een pinstripes lineup.
33. Yankeeswaardig: meer gewonnen dan verloren wedstrijden, ondanks het genoemde rijtje spelers.
34. Albert Pujols en de horrordeal: hij is slechts op
vijftien procent van zijn contract bij de Angels en hij moet zich nog steeds bewijzen. Dat laatste geldt ook voor Josh Hamilton.
35. Gregorius, Simmons, Bernadina, Strop, Jansen, Profar. Stuk voor stuk Major Leaguers met een Nederlands paspoort. En goed dat ze zijn!
36. Didi is MustC TV! Met prachtige verdedigende
acties en een solide knuppel haalt hij menig highlight reel.
37. Didi Gregorius debuteerde bovendien met een
homerun voor de Arizona Diamondbacks, in Yankee Stadium nog wel.
38. Jong, jonger, jongst: Jurickson Profar is de jongste
speler ooit met een homerun in datzelfde nieuwe Yankee Stadium (20 jaar en 127 dagen).
39. Andrelton verdedigt het fort als de beste. Zowel in mei als in juni werd hij verkozen tot beste verdediger in de MLB.
40. Kenley Jansen is closer bij een team met ambitie. Hij ontnam Brandon 'out of my' League deze rol.
41. Een topteam is niet met geld te koop. De Toronto
Blue Jays, bepakt met nieuwe sterren, faalde keihard in het begin van het seizoen. De tijd begint te dringen.
42. Cy Young Awardwinnaar R.A. Dickeys werpen is even onvoorspelbaar als z'n knuckleball voor tegenstanders. Hij kreeg de meeste verdiende punten tegen van alle werpers in de AL (66).
43. Eén topper, geen publiek: in het Marlins Ballpark zitten op een goede dag duizend toeschouwers.
44. De Miami Marlins sloegen thuis nog maar achttien homeruns. Eén voordeel: we hoeven dat affreuze homerunstandbeeld amper in actie te zien.
45. Die ene topper, Giancarlo Stanton, vindt het beleid van eigenaar Jeffrey Loria maar niks. Die pakt vroeg of laat zijn biezen.
46. Welkom Houston Astros! Met 82 van de Texas
Rangers winnen in het American Leaguedebuut. Da's een binnenkomer.
47. De 'Stros waren voor één dag lijstaanvoerder in de
AL West, voordat ze hun eigen verliezende gedaante weer aannamen.
48. YU can’t always get what YU want. Yu Darvish
gooide op twee nullen na een perfect game (en verloor die wedstrijd toch).
49. Voor Shelby Miller was het andersom. Na een honkslag van de eerste slagman, schakelde hij 27 opponenten op rij uit (en won).
50. Functieeis: sneeuwruimen. Colorado Rockies
eigenaar Dick Monfort was niet te beroerd om de sneeuwschuiver ter hand te nemen om een wedstrijd tegen de New York Mets mogelijk te maken.
51. Max Scherzer = W. Voor het eerst sinds Roger Clemens in 1987 startte een pitcher met dertien zeges en NUL nederlagen. Clemens ging 140.
52. Scherzer mag trouwens de slagploeg bedanken. De
Tigers scoren gemiddeld 6,17 runs wanneer hij gooit. Chris Sale (White Sox, 58) is een stuk ongelukkiger met 2,41.
53. Trend: vrouwelijke verslaggeefsters en de
Gatoradedouche. Julie Alexandria van de Washington Nationals was twee dagen op rij de klos.
54. De Mets hebben de toekomst qua werpers:
jongelingen Matt Harvey en (in mindere mate) Zack Wheeler domineren.
55. Matt Harvey is een fenomeen. En dat met de run support van de Mets…
56. En onder de radar doet ook Jeremy
Hefner het prima. Nu de slagploeg: da's andere koek.
57. Grant Balfour (die beter Strikethree had kunnen
heten) doet Dennis Eckersley vergeten. 41 saves op rij deed geen Oakland A hem voor.
58. Over saves gesproken: Kansas City Royalscloser Greg Holland verzamelde er twee op één dag.
59. Anderzijds was het pijnlijk om te zien dat toekomstig Hall of Famer Roy Halladay werd weggeslagen door ploegen als de Miami Marlins.
60. Nog 'n gevallen ace: Matt Cain is zichzelf niet dit jaar. 61. Na Didi Gregorius nog een eerste homer in Yankee
Stadium: toptalent Wil Myers sloeg hier zijn eerste in de Majors, een grand slam tegen CC Sabathia.
62. Yasiel Puig is dé sensatie. Volkomen terecht werd hij in zijn eerste maand beste rookie én beste speler van de NL.
63. Die Puig hè. Die probeerde vanuit het rechtveld
iemand uit te gooien op het eerste honk. OP ÉÉN! Kid's ridiculous.
64. En toch is hij geen AllStar. Tsss.
65. In de schaduw van Yasiel Puig en tussen de
bezoekjes aan de dokter in, is ook Hanley Ramírez bezig aan een monsterseizoen bij de LA Dodgers.
66. HyunJin Ryu leek vooraf vooral een dure miskoop te zijn voor de Dodgers, maar is stiekem toch bezig aan een bijzonder goed seizoen.
67. Baas boven baas: de allerbeste is Clayton Kershaw.
Hij is de eerste linkshandige pitcher met een verdiende puntengemiddelde onder de 2.00 sinds Randy Johnson in 2000.
68. LAzaret: Carl Crawford, Matt Kemp, Josh Beckett, Ted Lilly, Hanley Ramírez. Slechts een greep uit de acteurs die de Dodgersziekenboeg vulden.
69. Vijf teams boven de .500: de AL East kon het.
70. Onverwachte speler van de maand: Jason Kipnis. Hij startte het seizoen slecht, maar in juni sloeg hij toe.
71. Trade zonder winnaars? De Mariners leken
spekkoper toen Michael Pineda (nu Yankees) op de DL belandde, maar dit seizoen bleek Jesús Montero (nu M's) ook geen held.
72. Nog een jonge held: Carlos Gómez slaat, steelt en vangt. Met zijn vangbal over de hekken tegen de Reds behoedde hij zijn Brewers voor een nederlaag.
73. Lange adem: de New York Mets speelden dit seizoen al vier wedstrijden van vijftien innings of langer. Het record is vijf, als laatste neergezet door de Cubs in 1980.
74. Mariano Rivera incasseert cadeau na cadeau. De beste closer aller tijden krijgt in zijn afscheids toernee in elke stadion geschen ken, met als hoogtepunt de Chair of Broken Dreams in Minnesota.
75. Hij geeft ook wel eens een cadeau weg:
een homerun aan Adam Jones bijvoorbeeld, met een blown save als resultaat.
76. We schrokken ons rot, maar gelukkig
komt alles goed. Rayspitcher Alex Cobb is op de weg terug van een hersenschudding nadat hij een snoeiharde linedrive van Eric Hosmer tegen zijn hoofd kreeg.
77. Voor Hosmer bleek dit incident vooral een wakeup call. Totaan 15 juni sloeg hij twee homeruns in 162 slagbeurten, erna zeven in 92.
78. Nick Adenhart wordt nooit vergeten. Angelspitcher Jered Weaver geeft zijn zoon de naam Aden, vernoemd naar zijn in 2009 verongelukte vriend en teamgenoot.
79. De wonderen zijn de wereld nog niet uit: de
Pittsburgh Pirates zijn op weg naar een seizoen met meer zeges dan nederlagen.
80. Maar dat waren ze vorig jaar ook. En het jaar daarvoor. Poll: wanneer begint de ineenstorting?
81. Eén van de geheimen achter het succes van de
Pirates is de bullpen, met de tandem Mark Melancon/ Jason Grilli als zekerheidje in de laatste innings.
82. Als het meezit, knopen de Pirates er zelfs een rondje (of meer?) playoffs aan vast. Zou wat zijn.
83. Riviermonster: Garrett Jones werd de eerste Pirate die de bal uit PNC Park, in de Allegheny River sloeg. Alleen een tegenstander deed dat eerder: Daryle Ward (Astros) in 2002.
84. Het epicentrum in de MLB is de NL Central. Twee van de drie teams met winstpercentages boven .600 spelen in deze divisie.
85. Afdankertjes van de Yankees doen het wonderbaar lijk. Zou de teamleiding spijt hebben?
86. Raúl Ibañez bijvoorbeeld, in Seattle. 41 jaar is oud, maar
22 homeruns ook heel veel! De meeste ooit voor een 40plusser voor de AllStar break zelfs, en meer dan de beste Yankee dit seizoen (Robinson Canó).
87. Of Russell Martin in Pittsburgh. Die was in de eerste drie maanden van het seizoen de enige catcher met 60 of meer gespeelde wedstrijden en NUL veldfouten.
88. Een unicum kregen we op 10 juli: de Pirates versloegen de Oakland A's. We moesten er ruim 113 jaar op wachten.
89. Zoals ieder jaar zijn er pitchers die het prima doen, maar relatief weinig aandacht krijgen. Neem Jeff Locke, Hiroki Kuroda, Mike Leake, Ervin Santana.
90. En dan Biogenesis. Krijgen mannen als Ryan Braun, Alex Rodriguez en Melky Cabrera nog een schorsing aan de broek?
91. Commissioner Bud Selig ziet Braun als een groot doelwit.
Opvallend: Selig was eigenaar van Braun's Milwaukee Brewers voordat hij MLBbaas werd.
92. Of Bartolo 'ijskonijn' Colón? Hij won al twaalf duels, maar staat ook op de lijst van Tony 'Biogenesis' Bosch.
93. A propos ARod. GM Brian Cashman maande hem to STFU, nadat hij aankondigde aan herstelwedstrijden te beginnen.
94. Vin Scully (85) draait zijn 64ste seizoen als Dodgers commentator. Met haarscherpe analyses en geweldige anekdotes is Scully is nog steeds de beste ter wereld.
95. Adrián Beltré blijft het doen. Weer één van de beste derde honkmannen, constant als hij is.
96. Todd Frazier (Reds) beloofde zijn batboy voor de avond, een jongen met het Downsyndroom, een homerun tegen de Marlins. En hij hield woord.
97. Een andere Red is kanonnenvoer. ShinSoo Choo werd al twintig keer geraakt door een pitch, veruit het hoogste aantal.
98. Terry Francona houdt in zijn eerste jaar in Cleveland de
Tigers binnen bereik. Volgend jaar doen de Indians mee om de prijzen, let maar op!
99. Manny being Manny: schrijf hem nooit af, Manny Ramírez gaat later dit seizoen homeruns voor de Texas Rangers slaan.
100. Tot slot: de arbitrage is wel eens beter geweest dan in dit seizoen (understatement). Umpires als Ángel Hernández kunnen nog wel een lesje in spelregelkennis gebruiken. •
Méér dan basketball Leland Mitchell is niet meer. 't Was slechts een kantlijnberichtje, ondergesneeuwd door het nieuws over Dwight Howards verhuizing naar Houston. Mitchell overleed op 72jarige leeftijd in Starkville, Mississippi.
Leland Mitchell schreef in de jaren ‘60 Ameri kaanse sportgeschiedenis als speler voor Mis sissippi State. Hij deed mee aan de basketball wedstrijd die symbool zou worden voor het einde van rassenongelijkheid in de sport. In Mississippi voerden racistische opvattin gen in die tijd de boventoon. De jongens van MSU mochten niet buiten de staat basketbal len om te voorkomen dat ze in aanraking zouden komen met zwarte tegenspelers.
Mitchells team won in 1963 voor de derde keer op rij de Conferencetitel. Dankzij protest van progressieve studenten mocht MSU dat jaar voor het eerst de staatsgrens over, voor een NCAAduel tegen Loyola. Een problematische tegenstander, want vier van Loyola’s startende spelers waren zwart. De gouverneur van Mississippi verbood de wedstrijd op het laatste moment.
Mitchell verzamelde zijn teamgenoten,
regelde wat auto’s en leidde het team via omweggetjes naar het vliegveld van Starkville. Als dieven in de nacht slopen ze naar Michigan. Loyola versloeg MSU, maar het duel was een doorbraak voor de burgerrechten in Mississippi. Dwight Howard deelt straks een kleedkamer met Jeremy Lin, Omer Asik en James Harden. Een interraciaal clubje waar Mitchell zich in 1963 niks bij kon voorstellen, maar waaraan hij wel heeft bijgedragen. “Het was meer dan een basketballwedstrijd. We schreven historie. Maar niemand van ons realiseerde zich dat toen.” •
Eva Gerritse.
Geen Wonderlic
De intelligentste startende quarterback
van de NFL. Wie zou dat toch zijn? Ik geef iedereen tien kansen om te gokken en ik weet zeker dat het goede antwoord niet geraden wordt. Nee, niet Peyton Manning. Niet Tom Brady. Nee, ook Drew Brees niet. Robert Griffin III dan? Nope. Ah, Ryan Fitzpatrick, die ging toch naar Harvard? Close, maar hij is nu de backup in Tennessee.
De startende quarterback met de hoogste score op de Wonderlictest, die vlak voor elke NFL Draft wordt afgenomen, is niemand minder dan Blaine Gabbert van de Jacksonville Jaguars. Dat zal dan ongetwijfeld het enige zijn waarin Gabbert de beste in de NFL is.
Maar dat is niet het punt dat ik wil maken
in deze column. Het gaat om de intelligentie van de quarterback. Volgens vele kenners is er geen positie in welke sport dan ook waarbij de grijze materie tussen de oren belangrijker is. Hoe kan het dan dat Peyton Manning de 21ste quarterback is op de lijst? Peyton is toch de ‘posterboy of football intelligence’?
Daar zit voor mij ook de kern. Je kunt nog zo intelligent zijn, maar je moet het spelletje snappen. RGIII was de beste rookie vorig seizoen en Cam Newton was dat een jaar daarvoor. Toch zijn ze nummers 30 en 31 in de Wonderlictest.
Stop dan ook met die overbodige test,
want footballintelligentie is niet te meten. Hoe spijtig dat ook mag zijn voor Gabbert en de Jaguars. •
Lennart Beishuizen.