SportAmerika Magazine Nr 31

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk Eva Gerritse REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­ 2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Na een kort avontuur heb ik het prachtige Litouwen

inmiddels weer achter mij gelaten. Het Nederlands voetbalelftal voor spelers tot 19 jaar kwam helaas niet door de poulefase op het Europees kampioenschap. Een poule met Litouwen, Portugal en Spanje bleek net iets te sterk.

Ik ga jullie niet lastig vallen met voetbalinhoudelijke teksten, daarvoor lezen jullie dit magazine niet, maar ik licht wel graag één van mijn activiteiten van de afgelopen week er uit.

De KNVB vroeg mij om een korte toelichting te geven over wat de invloed kan zijn van het gebruik van social media.

Ik had geluk, want in de selectie wisten de meeste jongens wel hoe snel een foute tweet, keek­video of instagram­foto een eigen leven kan gaan leiden. Dankzij wat simpele basisregels ­ niks posten op weg naar het stadion of 's avonds op de kamers ­ hebben we een voorbeeldig social media toernooi achter de rug.

Dat hoort natuurlijk helemaal niet opmerkelijk te zijn, maar als we naar de sporters in vooral de NFL en NBA kijken, lijkt het allemaal niet zo vanzelfsprekend.

Ik heb werkelijk een kwartier lang huilend van het lachen op de grond gelegen, nadat ik dit overzicht van de allerdomste sporttweets had gelezen.

Zonder deze tweets zou het Twitter landschap een stuk saaier zijn, dat geef ik gelijk toe. Maar ik mag toch van harte hopen dat de jeugdinternationals er wat van geleerd hebben en de rest van hun carrière alleen maar kunnen lachen om de tweets van mede­sporters, in plaats van zelf bespot te worden.

Veel leesplezier,

De Chicago Bears werden

vorige week onplezierig verrast door de mededeling van Se­ drick Ellis dat hij toch maar zijn pensioen verkiest boven het voortzetten van zijn footballcarriere. Eerder deze zomer was de defensive lineman nog als free agent overgekomen van de New Orleans Saints.

Jamaal Anderson, in 2007 nog de 8th overall draftpick van de Atlanta Falcons, werd gestrikt als Ellis' vervanger • Meer rampspoed voor de Bears: DE Turk McBride scheurde maandag zijn achillespees.

Zijn seizoen is voorbij • Chicago was echter niet het enige team dat met blessureleed werd geconfronteerd. Percy Harvin, de kersverse alleskunner die dit offseason werd aangetrokken door de Seattle Seahawks, kampt met een ontwrichte heup. In de Emerald City koestert men echter nog hoop dat een operatie niet het einde van zijn seizoen hoeft te betekenen • Meer M*A*S*H: ook het seizoen van Jeremy Maclin zit erop. De wide receiver van de Philadelphia Eagles scheurde tijdens de eerste week van het trainingskamp de kruis­ banden in zijn rechterknie volledig af • Hetzelfde lot was Dan Koppen, de back­up center van de Denver Broncos beschoren. Ook zijn seizoen zit er al weer op, voor het goed en wel was begon­ nen •

Steve Nash gaat meespelen

met Inter Milan. Nee, in Milaan hebben ze geen basketballteam dat zo heet. De Lakers pointguard gaat meetrainen met de wereldberoemde voetbalclub. De blauwzwarte Cham­ pions Leaguewinnaar van 2010 is in de Verenigde Staten om een toernooitje af te werken waar onder andere ook Chelsea en Real Madrid aan meedoen.

Nash, zelf groot voetbalfan en begenadigd speler, is gevraagd om een middag mee te trainen met Internazionale.

Voor de 39­jarige Nash komt er een droom uit: "Ik word soms nog wel eens zenuwachtig voor een basketballwedstrijd, maar nu zullen de zenuwen veel groter zijn. Ik kan niet wachten", aldus een blije Nash • Als je LeBron James bent, wil iedereen je zijn of hebben. Zo ook gameontwikkelaar 2K Sports. Het was al bekend dat James op de voorkant van het hoesje van de game NBA 2K14 komt te staan, maar nu heeft The King ook twintig nummers uit mogen zoeken die in de game verwerkt worden. Met de tracks, hoogstwaarschijnlijk voornamelijk hiphop, treedt James in de voetsporen van Jay­Z. De rapper was op dezelfde manier betrokken bij het maken van de game NBA 2K13 • Madison Square Garden moet verhuizen. De sport­ en muziektempel krijgt tien jaar om een nieuwe locatie te vinden. Reden voor de verhuizing is het verbouwen van het ondergelegen Penn Station. Ruim 45 jaar geleden moest het originele Penn Station grotendeels plaatsmaken voor The Garden.

Nu zal dat andersom zijn. Eén van de speerpunten van het nieuwe station moet een hogesnelheidstrein worden, die binnen anderhalf uur van New York naar Boston of Washington rijdt •

De Chicago Blackhawks

hebben het contract met hun coach Joel Quenneville met drie seizoenen verlengd.

Quenneville won met de club twee maal de Stanley Cup in de laatste vier seizoenen. Coach Q ligt nu vast tot het einde van het seizoen 2016/2017 • De Anaheim Ducks overdenken de mogelijkheden om volgend seizoen terug in de tijd te gaan. Ter ere van het twintigjarig bestaan van de club zou de club de shirts herintreden uit de tijd dat de Ducks nog de Mighty Ducks of Anaheim heten. Enkele interessante duels daarvoor lijken de eerste thuiswedstrijd (10 oktober tegen de Rangers) en de outdoor­wedstrijd op 25 januari tegen de Los Angeles Kings • Josh Harding is zijn eigen stichting begonnen ten goede van MS patiënten. De doelman van de Minnesota Wild is zelf een bekend voorbeeld van de 2,1 miljoen mensen wereldwijd die de ziekte hebben. “Ik wil een rolmodel voor andere mensen met MS zijn door te laten zien dat de ziekte niet tussen mij en mijn doelen in komt te staan”, aldus Harding. Harding won afgelopen seizoen al de Masterton Trophy voor de manier waarop hij met zijn ziekte om gaat • Pavel Datsyuk blijkt meer op het ijs te kunnen dan enkel hockeyen. Op het internet verscheen deze week een filmpje van een ijsdansende Datsyuk op het hockey camp op zijn eigen hockey school in Yekaterinaburg, Rusland. De aanvaller van de Red Wings deed zijn voetjes van de vloer op het nummer YMCA van the Village People • (Jeroen Veenstra)

Na de schorsing van

Ryan Braun hangt het zwaard van Damocles nu boven het hoofd van Alex Rodriguez.

Hij zou zijn laatste wedstrijd in de MLB wel eens gespeeld kunnen hebben. Binnenkort wordt er meer duidelijk over A­Rod's lot • De trade deadline nadert en de Cubs hebben hun beste spelers al weten te slijten. Werper Matt Garza ging naar de Texas Rangers en Alfonso Soriano keerde terug bij de New York Yankees. Ook de Milwaukee Brewers zijn sellers.

Francisco Rodriguez vertrok naar de Baltimore Orioles. Enkele spelers die naar verluidt nog on the trading block staan zijn Alex Rios en Jake Peavy van de Chicago White Sox en Cliff Lee van de Philadelphia Phillies.

De trade deadline is zoals elk jaar op 31 juli • Derek Jeter keerde zondag eindelijk terug in de Yankees line­up.

Hij sloeg direct een homerun bij de eerste pitch die hij zag • Zack Greinke liet weten ontzettend teleurgesteld te zijn in ex­teamgenoot Ryan Braun. Volgens Greinke gebruikte Braun iedereen om zich heen om zijn onschuld aan te tonen.

Daarnaast liet Greinke ook nog eens weten bij de Dodgers getekend te hebben voor het geld en niets anders • Jonathan Papelbon had daarentegen harde woorden voor de Phillies. “Ik heb niet hier getekend om te verliezen.” • (Lennart Beishuizen)

Het seizoen 2013 wordt het 44ste

moeten dekken. Deze mannen zullen het moeten laten zien aan het verwachtings­ seizoen voor de Denver Broncos in de volle Broncos­publiek en zullen het hele National Football League (NFL), het seizoen het doel zijn van Peyton 54ste seizoen ooit en het derde onder hoede van hoofdcoach John Fox. Vers in Manning. De running game is immers zonder Willis McGahee gedevalueerd. het geheugen van iedere volger staat de wedstrijd in de playoffs van vorig seizoen Vergis je niet in de druk die bij de Broncos ligt dit jaar. Na de deceptie van tegen de Baltimore Ravens (10­6). De vorig jaar en de investeringen tijdens off­ Broncos (13­3) verloren de AFC divisie­ wedstrijd in eigen huis die uitmondde in season kunnen de ware fans nu al niet meer slapen. Het team staat er, op de een dubbele verlenging en een specta­ culaire 38­35 nederlaag. Hoogste tijd om running back positie na, erg sterk voor en is duidelijk de sterkste ten opzichte van te kijken hoe de Broncos ervoor staan, divisiegenoten San Diego, Kansas City en want het nieuwe seizoen begint nu echt dichterbij te komen. De Broncos waren in Oakland. Kanttekening hierbij is dat alle cijfers vorig seizoen het beste team van de drie die teams sterker zijn geworden.

Divisiewinst mag echter geen probleem AFC. Maar hoe anders kan het op het zijn. Het zwaartepunt ligt bij de veld verkeren als de prijzen worden thuiswedstrijd tegen Baltimore in verdeeld. Toch zijn de Broncos dit jaar opnieuw dé favoriet in de AFC en volgens speelronde één (openingswedstrijd van het seizoen) en uitwedstrijden bij de veel wedkantoren in Las Vegas zelfs de grootste kanshebber voor een Super Bowl Patriots en de Texans. Maar kunnen de Broncos het dit jaar wel waarmaken als overwinning. het er echt om gaat? In de playoffs? ls vorig seizoen ons één ding leerde et blijft een mooi fenomeen in was het wel dat Peyton Manning nog Amerikaanse sporten. Je kan in het altijd bij de top van de quarterbacks mag reguliere seizoen alles winnen, maar als je worden ingeschaald. Ondanks vier één keer faalt tijdens het naseizoen is nekoperaties gooide Manning 37 alles voor niets geweest. De Broncos touchdowns en 4659 yards. Tebow was hebben het nu ervaren. Het zal snel vergeten en het podium voor de een heel seizoen zo scherp huldiging van een titel werd al bijna als een slagersmes moeten opgebouwd. Maar niemand hield spelen om dit jaar wel de rekening met de mentaal ijzersterke Super Bowl te halen.

Baltimore Ravens. De ploeg die juist Anders zullen ze het in uitwedstrijden zo matig speelde, afleggen tegen andere maakte er tijdens de playoff gerenommeerde wedstrijd in Denver een ware teams zoals de thriller van. De Broncos lagen er eerder genoemde tot ieders verrassing uit en Ravens en Patriots.

Baltimore won uiteindelijk de Aan de spelersgroep Super Bowl. Dit seizoen is het zal het niet liggen. alles of niets voor Denver en Die is voor komend John Elway heeft dan ook niet seizoen dik in stilgezeten tijdens off­season. Hij orde. wist Wes Welker te verleiden om Tom Brady en de Patriots te verlaten en vond in Louis Vasquez één van de betere guards in competitie.

A

Tegenstanders zullen nu al hoofdpijn

krijgen van de vraag hoe ze Demaryius Thomas, Eric Decker én Wes Welker

H

Het is tijdens off­season niet stil geweest

in Denver. Zoals dat vaak gaat bij een goed presterend team wandelen enkele grote namen de deur uit en verleidde het anderen juist tot een contract. De eerste opvallende naam uit die laatste categorie is offensive guard Louis Vasquez. Hij werd in maart al toegevoegd aan de groep met een vierjarig contract ter waarde van 23,5 miljoen dollar.

Geen slechte deal voor de Broncos als je bijvoorbeeld nagaat dat de Tennessee Titans 46,8 miljoen dollar neerlegden voor Andy Levitre. Vasquez is een welkome toevoeging in Denver. Hij is met zijn 25 jaar in de bloei van zijn NFL carrière, maar brengt ook ervaring met zich mee. Hetzelf­ de zou je kunnen zeggen van defensive tackle Terrance Knighton die bij de Jacksonville Jaguars al onder Jack Del Rio speelde ­ de huidige defensive coordinator van de Broncos. Knighton noteerde

vorig jaar 32 tackles en twee sacks in het rotatiesysteem van de Jags.

Een gokje hebben de Broncos genomen met Dominique Rogers­Cromartie (DRC), die een tekenbonus kreeg van 4,2 miljoen dollar. Met de vorige twee cornerbacks, Tracy Porter en Drayton Florence, wilde het maar niet vlotten en met tien miljoen dollar gespreid over een tweejarige deal tasten de Broncos diep in de buidel. Als DRC het ook niet gaat doen voor Denver is dat slecht nieuws voor het salarisplafond van 2014. Toegegeven, het is een kritische blik op deze deal, want kwaliteiten heeft hij, maar het is te hopen voor de Broncos dat het met deze cornerback wel gaat werken.

Tom Brady is zijn vriendje kwijt. De overgang van Wes Welker van de New England Patriots naar Denver was groot nieuws. De slot receiver is een zeer

welkome toevoeging in een aanval die het vooral moet hebben van een sterke passing game. De twaalf miljoen dollar over twee jaren zullen zich zeker gaan uitbetalen wanneer quarterback Peyton Manning Welker net zo weet te vinden als Brady wist te doen in New England.

Over een welkome toevoeging gesproken.

veteraan cornerback Quentin Jammer heeft voor Denver. Ook hij kreeg een eenjarige deal met de waarde van één miljoen dollar.

De Broncos willen de cornerback gebruiken als safety. Het is in de NFL geaccepteerd om voor één miljoen dollar uit te proberen of je de nieuwe safety in huis hebt. De toekomst zal moeten uitwijzen of het over de balk gegooid geld is of niet.

Het is moeilijk te zeggen welke waarde

invaller al twaalf duels startte ­ is (was) de gedroomde back­up center. Na het seizoen werd Koppen weer free agent en omdat starter Walton nog steeds niet fit is, mocht Koppen weer op het toneel klimmen. Hij liet vorig jaar slechts één sack toe en voor 940.000 dollar is hij een goedkope oplossing. Het liep anders. Tijdens het eerste weekend van het trainingskamp scheurde hij z'n kruisband af. Hij zal dit seizoen niet in actie komen.

Shaun Phillips die overkwam uit San Diego is voor een keurige één miljoen dollar een jaar lang een Bronco en wat zullen ze hem nodig hebben dit jaar. Elvis Dumervil is vertrokken (Baltimore) en met de schorsing van Von Miller voor de eerste vier duels zal Phillips zijn nieuwe team niet teleurstellen.

Hij is niet van het niveau van de twee eerdergenoemde collega’s, maar kan de quarterback ook te pakken nemen. Hij noteerde vorig seizoen 9 ½ sacks.

Dan Koppen ­ die vorig seizoen als

Waarom de Broncos defensive lineman

komend seizoen al 8,5 miljoen dollar op.

Nu Miller een kwart van het reguliere Jason Hunter lieten lopen tijdens off­ season is niet duidelijk. Hij noteerde tijdens seizoen mist, is het verlies van Dumervil extra pijnlijk. Bovendien spelen de Broncos twee seizoenen 61 tackles, drie sacks, één interception en ook een forced fumble. Hij de openingswedstrijd van het nieuwe seizoen ook nog eens (thuis) tegen de is eindelijk helemaal fit, wat wellicht de Ravens. Dan zien ze Dumervil dus bij de reden kan zijn dat Hunter nu in Oakland tegenstander zijn werk doen in het paars in speelt voor 715.000 dollar. Dat konden de plaats van het vertrouwde oranje.

Broncos ook wel missen voor een iets bredere selectie. De eerdere kwakkelende gezondheid van Hunter kan de enige reden We moeten het nog even hebben over Willis McGahee. Aan inzet ligt het niet en zijn waarom de verdediger mocht heeft het nooit gelegen. Maar een minder vertrekken tijdens free agency. seizoen kan je in topsport duur komen te Brandon Stokley is na een eenjarige deal in staan. McGahee noteerde in 2012 teveel Denver nog steeds een free agent, maar hij fumbles en eindigde het seizoen met een nieuwe knieblessure. Het vertrek van zou zomaar weer eens kunnen opduiken tijdens het trainingskamp van de Broncos. McGahee levert salarisruimte op en betekent ruimte voor een nieuwe jonge Waarom niet eigenlijk? De wide receiver running back. De strijd zal komend seizoen noteerde 544 yards en vijf touchdowns. gaan tussen Ronnie Hillman, Montee Ball Wes Welker kan natuurlijk nog veel meer en Knowshon Moreno, die gemiddeld 23 laten zien, maar voor een paar ton zou Stokley niet misstaan op de loonlijst van de jaar oud zijn. McGahee is 31.

Broncos. ij de draft moesten de Broncos vanwege de goede prestaties tijdens het vorige Stokley is dus wellicht een optie; Matt seizoen wachten tot de 28ste keuze. Echt Willis is dat niet meer. Manning en Willis vonden elkaar vorig seizoen totaal niet (tien moeilijk was die niet aangezien Sylvester catches voor 90 yards). Ondertussen heeft Williams (North Carolina) nog op het bord stond. En op dat moment hadden ze een Willis een eenjarig contract getekend in Detroit, maar of hij daar hoge ogen gooit, is defensive tackle nodig die ook nog eens starter kan zijn. Na het al nog maar de vraag. eerder genoemde vertrek van Dumervil zou een f het een bewuste actie was of niet is pass rusher ook niet lastig in te schatten, maar feit blijft dat misstaan en die werd Dumervil en zijn zaakwaarnemer de in de vijfde ronde papieren voor een vernieuwd contract gevonden in in Denver zes minuten te laat in de fax Quanterus Smith. De stopten. In principe wilde Dumervil defensive end van wel geld inleveren op het niet geringe Western Kentucky is twaalf miljoen dollar gegarandeerde echter nog aan het salaris, maar tot een nieuwe deal kwam herstellen van een het vanwege de overschreden deadline kruisbandblessure en zal dus niet. De Broncos hadden Dumervil niet direct basisspeler wel opnieuw kunnen laten tekenen, maar zijn. Verder was het dat zou bijna vijf miljoen dollar ‘dood geld’ geen heel opvallende betekenen voor hun salarisplafond in draft voor de Broncos 2013. Dumervil ontsloeg zijn dit jaar. Wellicht dat zaakwaarnemer en tekende een week tweede ronde running later al een contract bij Super Bowl back Montee Ball kampioen Baltimore Ravens.

(Wisconsin) voor een leuke De vijfjarige deal ter waarde van verrassing kan zorgen. • 35 miljoen dollar levert hem

B

O

Ryan Swope

Indien er nog mensen zijn die vraagtekens

zetten bij de almaar groeiende belangstelling van de NFL voor de gezondheid van spelers, dan maak ik hen graag deelgenoot van het trieste verhaal van Ryan Swope, kers­ verse (want in april nog gedraft in de 5e ronde) Arizona Cardinal.

Tot vorige week dan. Want toen hing Swope op 22­jarige leeftijd zijn pads noodgedwongen aan de wilgen.

Wegens teveel hersenschuddingen.

Vergelijk Swope met Wes Welker (qua positie eerder dan qua talent) en je hebt een aardig beeld van de gewelddadigheden die het jonge hoofd van Swope al te verduren heeft gekregen nog voordat hij een minuut in de NFL speelde. Swope’s rol als yardage vretende ‘slot receiver’ is er dus eentje van het kaliber ‘bukken of je kop ligt eraf’ en de één bukt nu eenmaal sneller dan de ander.

Swope ving een record aantal ballen voor Texas A&M van kleppers als Ryan Tannehill en Johnny Manziel, loopt de honderd meter onder de elf seconden en had zeer waarschijnlijk een voorname rol kunnen gaan spelen in de lichtelijk gemankeerde Cardinals­aanval, als hij niet tijdens de OTA’s in mei (nota bene ‘no­contact’ trainingen zonder bescherming behalve de helm) hersenschudding nummertje zoveel opliep.

Vroeger had men een paar keer met de kop

geschud en was gewoon doorgedaan. Niet omdat men toen stoerder was, nee omdat je niet beter wist. Een pilletje erin en die verve­ lende hoofdpijn en duizeligheid verdwenen immers als sneeuw voor de zon. Om er twintig jaar later achter te komen dat, verhip, die zeurende hoofdpijn wel heel hardnekkig is en er ook niet meer gewandeld kan worden zonder stok. Daar had Ryan Swope terecht geen trek in. •

Paul Klomp.

NAAM: Matthew Garret Forte BIJNAAM: Heeft geen bijnaam. Als je achternaam 'Forte' is, is dat ook niet nodig.

GEBOREN: 10 december 1985, Lake Charles, Louisiana POSITIE: Running back TEAM: Chicago Bears COLLEGE: Tulane University, New Orleans.

DRAFT: Forte was de 44e speler die in 2008 gekozen werd. De Chicago Bears gebruikten hiervoor de dertiende keuze in de tweede ronde van de draft.

DRAFT CLASS: 2008 was het jaar waarin Kyle en Chris Long (geen familie) de eerste twee spelers waren die uitgekozen werden.

Chris Long is de oudere broer van Kyle Long, die dit jaar in de eerste ronde van de draft gekozen werd door de Chicago Bears.

Ook running backs Darren McFadden, Rashard Mendenhall, Chris 'CJ2K' Johnson, Ray Rice en Jamaal Charles zijn in 2008 gedraft.

CONTRACT: Vorig jaar juli kwamen Forte en de Bears een vierjarige deal ter waarde van 32 miljoen dollar overeen. Ruim de helft van dat bedrag is gegarandeerd. Erg soepel gingen de contractbesprekingen niet, Forte miste in 2012 een groot deel van de voorbereiding omdat beide partijen het niet eens konden worden en het leek er zelfs even op dat hij in 2012 niet in actie zou komen.

TOTAAL VERDIEND: 15,5 miljoen dollar PRESTATIES: In 2011 was Forte, tot hij geblesseerd raakte in de twaalfde wedstrijd van het seizoen, goed voor zo'n 40% van alle yards die de aanval van de Bears verzamelde. Ook in 2012 was hij, ondanks een blessure, nog verantwoordelijk voor ruim 30% van de geboekte terreinwinst.

CAREER STATS: Met ruim 5300 rushing yards en dik 2300 receiving yards is Forte zowel over de grond als door de lucht een bedreiging. Hij was de

eerste speler ooit die in elk van zijn eerste vier seizoenen minstens 900 rushing yards en minstens 400 receiving yards bij elkaar sprokkelde.

STERKE PUNTEN: In het open veld is Forte schier ongrijpbaar. Watervlug manoeuvreert hij zich langs verdedigers.

Ook is Forte een uitstekende receiver.

Jarenlang was hij de favoriete 'checkout' optie van quarterback Jay Cutler.

ZWAKKE PUNTEN: Als de line of scrimmage op slechts enkele yards van de endzone ligt, is het vaak de running back die de bal over de streep moet lopen. Zo niet Matt Forte. In al zijn jaren NFL is het hem niet gelukt succesvol te zijn in short yardage situations.

HALL OF FAME: Matt Forte is een prima running back met een aantal bijzondere kwaliteiten, maar hij kwalificeert zich niet voor de Hall of Fame.

OVER HEMZELF: “Ik verwacht dit seizoen op verschillende manieren ingezet te worden. Ik zal vaker passes ontvangen, zoals ik ook deed in mijn beginjaren in de NFL.” OVER HEM: “Forte heeft alles wat je van een running back verwacht, en meer. Hij kan zowel binnendoor als buitenom rennen, hij is extreem goed in het vangen van de bal en als receiver is hij ook uitstekend in het lopen van zijn routes.” ­ Marc Trestman, coach Chicago Bears.

SPORT AMERIKA OVER MATT FORTE: Het is interessant om te zien welke rol hij zal spelen in de vernieuwde aanval in Chicago.

Hij zal een minder dominante rol spelen, maar dat kan een voordeel zijn voor de ietwat blessuregevoelige Forte.

EINDCIJFER:

7,5

Lennart Beishuizen.

En toch sloeg het in als een bom: Ryan Braun is voor de rest van het seizoen geschorst. De Biogenesis zaak sleept nu al een paar maanden en dat juist de grootste naam als eerste met verplicht onbetaald verlof mag, is op z'n minst verrassend te noemen.

De National League MVP van 2011 zegt moe te zijn van de hele zaak en geen negatieve invloed meer te willen zijn op zijn team en zijn familie.

Dat is allemaal leuk en aardig, maar hij geeft in principe toe dat hij inderdaad verboden middelen heeft gebruikt.

En daar ligt voor mij de crux: Braun geeft toe dat hij heeft lopen snoepen. Ryan Braun, die in de winter van 2011 nog op Houdini­achtige wijze aan een schorsing ontsnapte door goed verweer te voeren na een positieve dopingtest.

Braun, die nooit opgeeft, heeft opgegeven.

De enige vraag die mij bezighoudt is: waarom?

Waarom besloot Braun juist nu om de handdoek in de ring te gooien? Wat is hem toegezegd? Wat heeft Major League Baseball voor bewijs verzameld waardoor Braun geen andere uitweg zag dan de minst pijnvolle: via de achterdeur een sabbatical nemen?

De verwachting was dat deze zaak tot dik in

het off­season uitgesmeerd zou worden. Ruim twintig namen stonden op het lijstje uit het Biogenesis lab in Miami. Naast Braun onder anderen Alex Rodriguez, Nelson Cruz en Melky Cabrera. De usual suspects. MLB­baas Bud Selig en zijn advocatenteam zouden er een flinke kluif aan hebben om deze spelers te schorsen. Hoger beroep na hoger beroep zou volgen, een PR nachtmerrie voor de MLB. Nee, niets van dat alles. Braun is zonder poes­ pas geschorst. Wham bam, thank you ma'am.

Anthony Bosch, de oprichter van Biogenesis, geldt als kroongetuige. De ironie ontgaat mij niet geheel. De organisator van louche handel in HGH, oftewel Human Growth Hormone, wordt nu als zeer betrouwbaar beoordeeld.

Zeer betrouwbaar, want de MLB kreeg het met zijn hulp voor elkaar om Braun voor 65

wedstrijden te schorsen.

Dit is geen goed nieuws voor alle andere namen op Bosch's list. Voor velen is dit niet de eerste keer dat hen een schorsing boven het hoofd hangt en er wordt zelfs gesproken over een levenslange schorsing voor Alex Rodriguez. A­Rod, die een paar jaar terug in het off­ season langs middelbare scholen in de regio New York ging om lezingen te geven over hoe slecht do­ping is, vooral voor een jong lichaam in de groei.

Deze zaak is slecht voor de honkbalsport, maar strikt noodzakelijk. Zoals ik eerder al een keer in dit magazine schreef: als je gaat testen op doping, ga je zondaars vinden. Dat is onver­ mijdelijk in de jacht naar een schone sport.

We lachen wel eens om de wielersport,

maar vergeten dikwijls dat daar actief naar oplossingen wordt gezocht. Het is een pijnlijk proces dat al ruim vijftien jaar elke zomer de headlines haalt en het is iets waar we als honkballiefhebbers, in misschien iets mindere mate, ook aan zullen moeten wennen. Het goede nieuws is dat de MLB stappen maakt en actief de sport schoon wil maken.

Vorige week kwam naar buiten dat er waar­ schijnlijk ook basket­ ballers behandelingen in het lab in Miami hebben ondergaan. De NBA, en ook de NHL en NFL, zijn nog niet zo ver als de MLB. Maar dat komt wel, of ze nou willen of niet.

De jacht op doping in Amerika is pas net begonnen en het wordt in de andere sporten minstens zo pijnlijk als in de MLB. •

Vorig seizoen

Hij wordt de beste lefty

sinds Sandy Koufax genoemd, won in 2011 en 2012 de NL Cy Young Award en is hard op weg naar zijn derde opeenvolgende titel.

Kershaw is 9­6 met een 2.01 ERA, staat per inning minder dan een honkloper toe (0.87), kreeg in meer dan 150 innings minder dan 100 honkslagen tegen en is simpelweg de beste werper in de MLB. De man met de vreemde beweging, waarin een soort stop lijkt te zitten, heeft na de cutter van Mariano Rivera, met zijn curveball waarschijnlijk de gevaarlijkste pitch in het honkbal in bezit.

Kershaw zal de komende seizoenen, mits fit, blijven domineren en kan uitgroeien tot één van de beste pitchers ooit.

debuteerde hij, dit jaar komt hij met stip binnen op plaats twee in deze lijst. Dan moet je wel een sensationeel goede werper zijn en dat is All­ Star Game starter Matt Harvey dan ook. Zijn beste pitch is zonder meer zijn fastball. De echte power pitcher zorgt met zijn fastball voor ruim 22% zogenaamde swings and misses (misswings), meer dan het dubbele van de gemiddelde werper in de big leagues. Hij is nu al 8­2 met een 2.23 ERA en zou de absolute NL Cy Young Award winnaar zijn, ware het niet dat de nummer één uit deze lijst nóg beter is.

De ace van de Cardinals

heeft al veel te kampen gehad met blessures, maar laat telkens zien, indien fit, bij de beste werpers van de MLB te horen. Ook dit seizoen is hij weer erg sterk. Gooit Felix in verhouding bijna zes keer zo veel drie slag als vier wijd? Wainwright doet dat ruim acht keer zo vaak. Er is bovendien maar één werper die minder homeruns tegen krijgt. Dat heeft ervoor gezorgd dat de Cardinal 13­5 is met een ERA van 2.44.

De top 25 van de

beste starting pitchers van de MLB is samen­ gesteld op basis van een combinatie van statistieken en ouderwetse observa­ ties. Deze combinatie, waarbij statistieken wel de overhand hebben genomen, is wat ons betreft de beste manier om de kwaliteit van een honkballer te bepalen.

Je ziet ook dat steeds meer teams streven naar een combinatie van deze twee manie­ ren van scouten, waar ze vroeger slechts tegenover elkaar bestonden. De Oakland A's, onder aanvoering van GM Billy Beane, waren de beroemde voorlopers met hun introductie van 'Moneyball'.

Steeds meer teams volgden, maar een aantal old school general managers weigerde over te stappen. De zogenaam­ de dinosaurs zouden echter uitsterven en inmiddels wordt overal gebruik gemaakt van de meest geavanceerde statistieken.

Ook in deze top 25

hebben we geprobeerd om verder te kijken dan alleen het win­loss record en ERA door ook statistieken als K/9, BB/9, K/BB, FIP. BABIP, HR/FB en WHIP te gebruiken.

King Felix gooide al

eens een perfect game, won al eens de AL Cy Young Award en is nog maar 27 jaar oud. Dit seizoen voert Felix de American League aan met een ERA van 2.43 en omdat de slagploeg van de M's dit jaar wat sterker is geworden, pakt hij eindelijk wat meer wins (11­4). Alleen zijn teamgenoot Iwakuma heeft tot nu toe een betere verhouding tussen strikeouts en walks (5.86 vs. 5.85). Met een sterke tweede helft kan hij dit seizoen zijn tweede Cy Young Award winnen.

De afgelopen drie

seizoenen gooide niemand minder vier wijd dan Cliff Lee. De starter van de Phillies staat ook dit seizoen weer in de top vijf in die categorie en is bovendien 10­4 met een ERA van 3.05. Wat maakt Lee zo effectief? Hij gooit slag!

Meer dan 70% van de slagbeurten begint hij met een slagbal, waardoor hij bijna altijd voor komt in de count en dat zorgt weer voor een grotere kans op succes.

En succes is precies wat Cliff Lee al jaren heeft op het hoogste niveau.

Van Scherzer wisten we

Net

als Scherzer is de Japanner Darvish een strikeout pitcher. Met 11.53 strikeouts per negen innings staat hij bovenaan en de nummer twee volgt op ruim een strikeout achterstand.

Zijn probleem lijkt te zijn dat hij af en toe nog wat moeite heeft met zijn controle. Hij gooit iets te vaak vier wijd en krijgt te veel homeruns tegen.

Van de beste twintig strikeout pitchers is hij de enige met een HR/9 ratio van boven de 1.00. Hij heeft daarbij natuurlijk wel de pech dat hij in hitter friendly Texas speelt. Met een 9­4 record, een ERA van 2.86 en 161 strikeouts doet hij het gewoon erg goed.

al langer dat hij de stuff had om één van de beste werpers in de league te zijn, maar dit jaar komt het er voor het eerst echt uit. Op basis van de ouderwetse pitching statistieken (Wins, ERA en K's) zou Scherzer op dit moment de AL Cy Young Award winnaar zijn. Pas vlak na de All­Star Game verloor hij zijn eerste wedstrijd.

Hij is nu 14­1 (mede dankzij de meeste run support van alle werpers) met een 3.14 ERA en 157 strikeouts en lijkt hard op weg naar zijn eerste seizoen met twintig wins.

Opnieuw

een jonge lefty in deze lijst.

Sale doet met zijn beweging denken aan toekomstig Hall­of­Famer Randy Johnson.

Ook bij Johnson vroeg men zich wel eens af of hij met deze techniek wel fit kon blijven, maar dat is die laatste altijd goed gelukt.

Johnson had op 24­jarige leeftijd nog niet zulke sta­ tistieken als Sale, die dus al een kleine voorsprong heeft, maar Johnson gooide een no­hitter, won de World Series, pakte vijf Cy Young Awards, won 303 wedstrijden en gooide liefst 4875 keer drie slag.

Of Sale zover kan komen, valt te betwijfelen, maar het enige lichtpuntje (6­9, 2.81 ERA) in het seizoen van de White Sox heeft de potentie om uit te groeien tot een top tien werper.

Zijn geringe aantal wins komt voort uit het laagste gemiddelde run support per wedstrijd van alle werpers in de MLB.

Een seizoen geleden nog

Deze jonge lefty stond

binnen de organisatie van de Diamondbacks lang in de schaduw van het grote talent Trevor Bauer.

Zeker na een onopvallend eerste seizoen op het hoogste niveau. Nu Bauer elders speelt, is Corbin vol verve uit de schaduw gesprongen. Met een 12足1 record en een ERA van 2.31 nestelt hij zich in de top van de huidige starters. Zijn meest opvallende statistiek? Hij stond in 136 innings slechts 101 honkslagen toe.

Het zou normaal

gesproken erg lastig zijn om de top vijf van deze lijst te bepalen, maar mede dankzij de problemen die deze ace dit seizoen kent op de heuvel werd het wat makkelijker om knopen door te hakken. De voormalig Cy Young en MVP van de American League lijkt wat snelheid kwijt te zijn van zijn sterke fastball en is daardoor beter te raken.

Dat blijkt wel uit zijn statistieken, want hij kreeg sinds zijn eerste volledige seizoen niet meer zoveel honkslagen per wedstrijd tegen en gooit bovendien vaker vier wijd dan in de afgelopen vijf seizoenen.

Dat brengt hem op een matig 10足8 record met een 3.99 ERA.

Cy Young Award winnaar in de American League.

Dit jaar erg slecht begonnen, wat later het gevolg van een blessure bleek te zijn. Sinds Price terug is van zijn blessure is hij weer helemaal het mannetje. Als hij dit niveau (4足1 in vijf starts met een 1.76 ERA en drie complete games) vast kan houden staat hij na afloop van het seizoen weer in de top vijf. Dat geldt niet voor die andere Cy Young van 2012. R.A. Dickey zien we in deze lijst niet terug dankzij een dramatisch seizoen.

Waar Jon Lester op

Toen deze Japanse

righty een contract teken­ de bij de Mariners zagen zij hem in het begin vooral als reliever. Hij viel weinig op, maar vanaf het mo­ ment dat hij in juli als starter in actie kwam sloot hij het seizoen af met een 8­4 record en een 2.65 ERA. Dat tempo wist hij dit seizoen weer moeite­ loos op te pakken (10­4, 2.87 ERA). Hij is boven­ dien leider van de Al in gestarte wedstrijden en WHIP (Walks and Hits per Inning Pit­ ched), wat aan­ geeft dat zijn succes dit jaar voortkomt uit het geringe aantal honklopers dat hij toestaat.

papier de grote man in de rotatie van de Boston Red Sox leek te zijn, is die rol dit seizoen volledig overgenomen door Clay Buchholz.

De 28­jarige righty is 9­0 met een ERA van 1.71 en was een belangrijke reden voor het succes van de Red

Sox vroeg in het seizoen. Inmiddels staat hij al een tijd­ je aan de kant met een schouderbles­ sure. Het slechte nieuws voor Red Sox Nation is dat hij nog wel eens een maand zou kunnen missen met deze blessure.

Bij zijn terugkeer is het dan natuurlijk nog maar de vraag of hij dit niveau vast kan houden.

Niet Matt Cain en al

helemaal niet tweevoudig Cy Young Award winnaar Tim Lincecum (ondanks zijn no­hitter) zijn de ace van de titelverdedigende San Francisco Giants, die rol is namelijk weggelegd voor jongeling Madison Bumgarner.

Bumgarner heeft, met zijn aparte manier van gooien (een soort slingerarm), verreweg de beste statistieken van de verder teleurstellende rotatie van de titelverdediger. De All­Star is 10­6 met een ERA van 2.93 en al 128 strikeouts.

Hij was op voorhand

Nog zo'n werper die erg

weinig vrije lopen uitdeelt. Bartolo Colon voert de American League aan in laagste BB/9 ratio's met 1.06.

Aangezien hij vrijwel nooit negen innings gooit, mag je stellen dat hij gemiddeld minder dan een vrije loop per start weggeeft. Nog opvallender is dat hij zijn 13­3 record en 2.52 ERA bij elkaar gooide met 85% fastballs. Hij gooit een sinking fastball en een two­seam fastball en met deze fastball domineert hij slagploegen. Het is wel de vraag of hij het seizoen nog af mag maken, want net als Ryan Braun werd hij genoemd in het Biogenesis­schandaal en hangt hem een schorsing boven het hoofd.

één van de minder bekende namen in de sterke rotatie van de Washington Nationals, maar niemand minder dan Jordan Zimmermann is inmiddels statistisch gezien de ace van het team, waar ook Gio Gonzalez en Stephen Strasburg regelmatig als starter de heuvel beklimmen. 'Zimm' is 12­ 5 met een 3.01 ERA en combineert één van de laagste BB/9 ratio's (1.34) met een bovengemiddelde K/9 ratio (6.34). Deze ratio's vertellen ons hoe vaak een werper in een wedstrijd van negen innings vier wijd of drie slag zou gooien. Een hoge K/9 en een lage BB/9 vormen vrijwel altijd een garantie voor succes.

Van alle werpers op deze lijst is Kuroda waarschijnlijk degene die het minst opvalt. Dat zit hem als Japanner natuurlijk redelijk in zijn aard, maar ondertussen is hij wel degene die de rotatie van de New York Yankees aanvoert. Met zijn sterke sinker – zelf noemt hij het een shuuto – zorgt hij voor veel simpele grondballen.

Ondertussen heeft hij dit seizoen al zeven keer minstens zeven innings gegooid met maximaal een punt tegen. Vanwege het gebrek aan run support blijven zijn wins achter, maar zijn ERA van 2.65 vertelt het verhaal van zijn sterke seizoen.

Nog een werper die

Deze lefty brak op

opmerkelijke wijze door in de Major League. Met slechts de ervaring van één start in het reguliere seizoen, mocht hij in de Division Series Game 1 starten tegen de Texas Rangers. Hij versloeg de Rangers met zeven shutout innings, waarin hij slechts twee honkslagen toestond. Er werd dan ook veel van hem verwacht in het volgende seizoen, maar die verwachtingen kon hij allerminst waarmaken.

Met een sterk einde wist hij zijn seizoen nog redelijk te redden, maar lange tijd zweefde zijn ERA ruim boven de 5.00.

Dit seizoen is hij weer de werper die we in 2011 leerden kennen met een 14­3 record en een 3.17 ERA.

Het grootste pitching

talent van de St. Louis Cardinals maakt in zijn eerste volledige jaar zijn status als toptalent meer dan waar. Hij behoort tot een grote groep jonge en talentvolle werpers die dit seizoen definitief doorbreken. Jose Fernandez van de Marlins, zou bijvoorbeeld ook al in deze lijst kunnen staan. Miller is dit seizoen voor de sterke Cardinals 10­6 met een ERA van 2.77. Hij gooit gemiddeld meer dan een strikeout per inning en voert in vrijwel elke pitching categorie alle rookie pitchers in de Majors aan. Goed nieuws voor de Cardinals, in wiens rotatie hij de geblesseerde Chris Carpenter vervangt.

Carpenter zelf zou, mits fit, ook in deze lijst voorkomen.

normaal gesproken hoger op de lijst zou moeten staan. Weaver brak eerder dit seizoen zijn linker elleboog (hij gooit gelukkig rechtshandig) en heeft nog te weinig kunnen laten zien om hoger op deze lijst te staan. We weten dat hij ooit al league leider in strikeouts (2010) en wins (2012) was, maar dat zal hem seizoen vanwege het aantal gemiste duels niet lukken. In de wedstrij­ den die hij wel gooide, kwam hij tot een ERA van rond de 3.00.

Behoorlijk, maar we zijn meer van hem gewend.

dit

Wie had voor aanvang

Strasburg hadden we

eigenlijk veel hoger op deze lijst verwacht, maar hij is dit seizoen niet de werper die een aantal seizoenen geleden met zo veel bombarie de Major League binnen kwam. Hij miste bijna het hele seizoen 2011 met een elleboogblessure en werd in 2012 ruim voor het eind van het seizoen uit de rotatie gehaald door manager Davey John­ son omdat hij zijn innings limiet al gehaald had. Hij zou dan vers aan het nieuwe seizoen kunnen beginnen, maar wat opvalt, is dat hij niet diep in wedstrijden gaat en een stuk minder vaak drie slag gooit dit seizoen. Zijn ERA is nog altijd boven gemiddeld goed, maar hij verloor meer wedstrijden dan dat hij won.

van dit seizoen al van Jeff Locke gehoord? Vrijwel niemand, want hij vormt de grootste verrassing van dit seizoen op het gebied van de startende werpers.

Zijn minuscule ERA van 2.11 staat in de top vijf van de National League, maar een betere kijk op zijn cijfers leert ons dat hij wel veel geluk heeft gehad.

Zijn FIP (Fielding Independent Pitching), een statistiek die de kwaliteit van de pitcher beter meet dan ERA, ligt veel hoger dan zijn ERA zelf en niemand in de MLB liet als werper meer lopers achter op de honken. Dit mede dankzij een erg laag BABIP (Batting Average on Balls In Play), nog een teken dat zijn geluk niet lang stand zal houden.

Deze ace van de

Cleveland Indians wisselt goede seizoenen af met slechte seizoenen. De sinkerballer (term voor werpers die met hun zinkende fastballs veel grondballen te verwerken krijgen) kende een goed seizoen in 2011, was matig in 2012 en is dit jaar weer één van de betere werpers in de American League.

Hij maakt 57,8% van zijn nullen via grondballen en is daarmee aanvoerder van de MLB. Voeg daarbij een laag gemiddelde van homeruns per geslagen hoge ballen en je weet dat hij niet veel punten opgeeft. Met elf wins speelt hij een belangrijke rol in de wederopstanding van de Indians.

Vorig seizoen nog

kandidaat voor de National League Cy Young Award met 21 overwinningen, dit seizoen krijgt hij iets minder steun van zijn slagploeg en pakt hij veel minder overwinningen mee. Zijn ERA is op dit moment nog exact hetzelfde als dat van vorig seizoen, maar Gio is niet langer de strikeout machine die hij de afgelopen jaren was. Tel daarbij op dat zijn aantal toegestane honkslagen, homeruns en vrije lopen zijn opgelopen en je zult zien dat hij ook in de tweede helft niet op zal vallen. Het feit dat hij op een lijstje met spelers in het Biogenesis­ schandaal staat, helpt zijn zaak niet.

Als we deze lijst een jaar

eerder hadden gepubliceerd, had C.C. veel hoger gestaan, maar de ace van de Yankees kent geen goed seizoen.

Sinds 2007 is Sabathia elk seizoen goed geweest voor minimaal 200 innings en dat lijkt hem ook dit jaar weer te gaan lukken, zijn 4.37 ERA en het hoogste aantal hits per wedstrijd tegen in zijn loopbaan, zijn slecht nieuws. Het zou wel eens het gevolg van een verlies aan snelheid van zijn fastball kunnen zijn. Voor de Yankees valt het te hopen dat hij zijn vorm terugvindt, want met een goede C.C. (goed voor top tien in deze lijst) is de kans op playoffs een stuk groter. •

De NBA had bij het begin van de jaren ‘80

last van allerhande problemen. Er was veel te weinig aandacht van de digitale media (lees: televisie), steeds meer spelers vroegen teveel geld voor hun diensten, steeds meer fans haakten af omwille van de ‘zwartheid’ van de sport én steeds meer spelers zaten aan het witte goedje (lees: cocaïne). Dit laatste is makkelijk te duiden met een onwaarschijnlijk voorbeeld. In een oefensessie voor de 1980 Finals viel Spencer Haywood, forward bij de LA Lakers, gewoonweg flauw. Coach Paul Westhead schorste hem voor de rest van de serie. Haywood was zo kwaad dat hij, naar eigen zeggen, een huurmoordenaar regelde om zijn coach te vermoorden. Gelukkig was Haywood op tijd bij bewustzijn om de hele operatie af te blazen. Kort gezegd: de NBA was één en al chaos.

Drie punten

Gelukkig voor de verdere toekomst van de NBA waren er ondertussen mensen bezig met de verbetering van de Amerikaanse basketballcompetitie. Een verbetering die na lang treuzelen in 1979 eindelijk werd ingevoerd, was de driepuntlijn. Die was al in 1961 geïntroduceerd in de American Basketballl League en in 1967 door de American Basketballl Association. Op 12 oktober 1979 maakte Chris Ford van de Boston Celtics de eerste officiële driepunter.

Het duurde echter

een aantal jaar alvo­ rens driepunters werkelijk deel uitmaakten van NBA offenses. Pas in 1985 namen driepunters de sprong v voorwaarts,

met name doordat Larry Bird dit schot ging gebruiken als wapen en er in 1986 voor de eerste keer een Three­Point Contest werd gehouden. Bird won deze makkelijk, wat hij al in de kleedkamer had aangekondigd met de woorden: “Wie gaat hier voor de tweede plek vandaag?”

Cruciaal jaar

Een historisch jaar voor de NBA was 1984 en dat om verschillende redenen. Ten eerste kwam er eindelijk een drugsbeleid. Er werd gebruik gemaakt van de regel ‘drie overtre­ dingen en je vliegt eruit.’ De eerste straf was een schorsing plus een ontwenningsperiode (betaald door de NBA). De tweede straf was eigenlijk identiek, alleen kregen teams nu de kans kregen om de speler in kwestie te ontslaan en te vervangen zonder weerslag op hun financiën. De derde straf was een levenslange uitsluiting die om de twee seizoenen opnieuw kon worden bekeken. De eerste die hiervan het ‘slachtoffer’ werd, was Michael Ray Richardson in 1986.

Ten tweede kwam er een financieel

systeem met een salary cap. De tijden van ongelimiteerde uitgaven waren voorbij.

Later kwam daar de luxury tax bij om alle teams een zekere gelijke kans te geven om ooit succes te halen. Ten derde werd David Stern de nieuwe NBA Commissioner. Met zijn neus voor zaken (lees: geld) zette hij de professionele omwenteling van de NBA op poten. Ten vierde werd de All­Star Game omgevormd tot het All­Star Weekend, inclusief een Dunk Contest (gewonnen door Larry Nance omdat Julius Erving zijn eerste dunk van de finale miste). Ten vijfde bracht de 1984 NBA Draft een immense boost aan talent met spelers als Hakeem Olajuwon, Michael Jordan, Charles Barkley, John Stockton en Alvin Robertson.

Loterij

Het werk van Stern was echter verre van af. Hij introduceerde een jaar later de NBA

Draft Lottery. Van 1966 tot 1984 werd er gewerkt met muntopwerping om te bepalen welk team de eerste pick kreeg.

De strijd ging telkens tussen het slechtste team uit het Oosten en het slechtste uit het Westen. Vanaf 1985 werd er dus gewerkt met een trekking. Tijdens de eerste Draft Lottery kregen alle ‘lottery teams’ een gelijke kans om als eerste uit de trommel te komen. De gelukkigen waren de New York Knicks, die zo Patrick Ewing konden selecteren.

Onmiddellijk kwam er kritiek dat de

Lottery vervalst was. In 1987 werd daar­ om beslist om enkel de eerste drie picks te trekken en de rest te verdelen volgens winstpercentage. In 1990 werd de basis gelegd voor het huidige systeem waarbij elk team een bepaald gewicht krijgt in de Lottery. Het slechtste team krijgt 25% kans om de eerste pick te krijgen, het op één na slechtste 20% enzovoort.

Rivaliteit op televisie

Naast alle vernieuwingen die in de loop

van de jaren ‘80 werden ingevoerd, waren er twee ontwikkelingen die zorgden voor een opmars in populariteit van de NBA. Ten eerste werd kabeltelevisie geïntroduceerd.

Dit zette al in de zomer van 1979 de deur open voor de introductie van een ‘around the clock’­sportkanaal

De jaren ‘80 worden door bepaalde

experts gezien als het beste decennium dat de NBA ooit heeft gekend. Veel had te maken met het kwaliteit aan spelers die er op dat moment rondliepen. Bij deze de beste vijf die de fans toen zagen.

Dominique Wilkins

Wilkins werd geboren in Parijs, Frankrijk. Hij werd gedurende het decennium het gezicht van de Atlanta Hawks. Wilkins kreeg al snel de bijnaam ‘Human Highlight Reel’ omwille van zijn ongelooflijk, ongeziene en krachtige dunks. Hij kwam nooit ver in de playoffs, deels door de sterke concurrentie uit Boston, Philadelphia en Detroit. Wilkins was echter een ‘scoring machine’. Hij won de scoring title in 1986 en was van 1985 tot 1989 goed voor gemiddeld 29 punten per wedstrijd. Hij werd in 2006 dan ook geïntroduceerd in de Hall of Fame. Ook memorabel waren zijn Dunk Contest battles tegen Michael Jordan, welke hij in 1985 won.

Earvin ‘Magic’ Johnson

Earvin Johnson pakte in 1979 de NCAA titel na een overwinning op Larry Bird. Magic werd als eerste gedraft door de LA Lakers en pakte in zijn rookiejaar meteen de titel. Hij drukte een legendarische stempel in Game 6 van de 1980 Finals door als center te starten in de plaats van de geblesseerde Kareem Abdul­Jabbar. Magic tekende voor 42 punten, vijftien rebounds, zeven assists en drie steals. Daarna belandde de point guard in een dipje maar Magic leidde de Lakers uiteindelijk naar de ene Finals na de andere, behalve in 1986.

Isiah Thomas

Tegenwoordig wordt Allen Iverson gezien als de beste kleine guard. Eigenlijk zijn we gek want Isiah Thomas verdient deze titel als geen ander. De point guard van de

door ESPN. Dit leidde op termijn tot Sportcenter, hoogtepunten van wedstrijden en korte filmpjes met onder andere de beste dunks van de avond.

Deze technische revolutie had boven­

dien zijn weerslag op de popularisering van de grootste rivaliteit uit de geschie­ denis van de NBA: Bird vs. Magic. Deze strijd had echt alles om het te maken: blank tegen zwart, introverte ster tegen extraverte ster, non­atleet tegen super­ atleet, arme afkomst tegen rijke afkomst, hardwerkend Boston tegen flashy Los Angeles enzovoort. Larry Bird en Magic Johnson waren de grootste rivalen op het parket en de beste vrienden ernaast. Hun talent was ongelooflijk, hun strijd des te waanzinniger. Het was de ultieme affiche voor de NBA en de laatste stap in het plan naar een winstgevende NBA. Michael Jordan redde de NBA? Gek! Bird en Magic legden de fundering, heel de beneden­ en bovenverdieping van de villa die de NBA aan het worden was. Michael Jordan zette enkel het dak op het al gigantische NBA­imperium, wat hij een decennium later populair maakte over de hele wereld. •

Detroit Pistons leidde zijn team naar twee opeenvolgende titels in 1988 en 1989. Hij was de leider van het team dat Michael Jordan nachtmerries bezorgde.

Thomas was het gezicht van de ‘Bad Boy’ Pistons, niemand anders. Dat maakte hem populair bij zijn teamgenoten maar zorgde ook voor heel wat slecht gezinde collega’s. Thomas trok het zich echter weinig aan en staat nog steeds bekend als ‘the baby­faced assassin.’

Larry Bird

Hij zag eruit als de meeste blanke spelers uit die tijd: niet­atletisch, traag en vooral te braaf voor de ‘zwarte’ NBA. Larry Bird was echter de meest getalenteerde speler die de NBA ooit zag. Hij deed werkelijk alles. Hij scoorde als de beste, reboundde als een gek, zijn spelinzicht en passing waren superieur, zijn defense was beter dan men ooit verwachtte, zijn jump schot was revolutionair, hij was clutcher dan clutch én zijn trash talk was legendarisch. Zijn bijnaam ‘The Legend’ was dan ook niet gestolen. Bird won drie titels met de Celtics en werd drie keer op rij verkozen tot MVP (1984­1986).

Moses Malone

De man die als enige twee keer op rij werd verkozen tot MVP bij twee verschillende teams was Moses Malone. De center kwam als 18­jarig broekie terecht in de ABA en kwam via een paar omwegen in Houston. Hij leidde de Rockets met ultieme rebounding en fundamentele manier van scoren naar de Finals in 1980. In 1983 trok hij naar de Philadelphia 76ers en hij beloofde de hele stad een titel met de legendarische woorden ‘Fo Fo Fo’. Het werd uiteindelijk ‘Fo Fi Fo’ aangezien ze één wedstrijd verloren tegen de Milwaukee Bucks in de Eastern Conference Semi­Finals. Malone speelde uiteindelijk 21 seizoenen in de NBA.

Levensdoel

Eén van de mooiste momenten die ik heb meegemaakt was een afscheidswedstrijd. Niet van

een grote, beroemde voetballer en ook niet van een fameus eeuwenoud stadion. Want het gaat te ver om het laatste duel van Barry van Galen en Michael Buskermolen in de Alkmaarderhout zo te typeren. Maar dat is wel waar ik het over heb.

Alleen diegenen die er die avond bij waren begrijpen mij. Soms zijn er van die gebeurtenissen waar alles klopt en samenvalt. Op een eigenlijk onbeschrijflijke manier was dat het geval op 12 mei 2006. Hoe aardig Buskermolen en Van Galen ook waren, het ging natuurlijk niet helemaal om die twee. Maar zij vormden met twee elftallen vol AZ­historie de grandioze invulling voor een enorm emotioneel afscheid van een stadionnetje dat ik eigenlijk als geboren Alkmaarder nog steeds mis.

Die avond verliet Barry van Galen totaal kapot van emotie het veld. Hij besefte dat het allermooiste deel van zijn leven erop zat, hoe bitter dat bij een 36­jarige ook klinkt. Van Galen, zeker niet altijd de meest snuggere mens op aarde, wist echter als geen ander dat de punt die gezet moest worden er één was achter een zin die hij nooit meer zou schrijven. De zin van zijn leven was voetbal. Een leven waar anderen een moord voor zouden doen.

Aaron Hernandez, tot voor kort tight end van de New England Patriots, beleefde afgelopen

maanden ook zijn afscheid als actief speler. 23 jaar geleden werd hij geboren in Bristol, Connecticut en ergens tussen dat moment en nu ging het mis. De trein Hernandez ontspoorde niet alleen, hij joeg als machinist anderen letterlijk de dood in. Hernandez vermoordde zijn vriend Odin Lloyd en het was vermoedelijk niet de eerste keer dat hij verantwoordelijk was voor het beëindigen van andermans bestaan.

Hoe kan zo´n jong en talentvol iemand zo naar de klote gaan? Het is een veel gestelde vraag waar nooit een bevredigend antwoord op zal komen. Want het overlijden van zijn vader na een mislukte hernia­operatie, dit gebeurde toen Hernandez zestien jaar was, kan natuurlijk nooit een goede verklaring zijn voor het latere idiote gedrag. Een verklaring is er namelijk niet voor moord. Nooit.

Op dit moment zit Hernandez in de gevangenis. Wat zal er door zijn hoofd gaan? Zal hij überhaupt denken aan de mooie toekomst die hij weggooide? Wat zijn de hersenspinsels als hij quarterback Tom Brady en coach Bill Belichik vol ongeloof de pers te woord ziet staan. Of zit hij daar verdoofd en is het nog niet tot hem doorgedrongen dat hij de grootste eikel is die er in zijn eigen bestaan rondloopt?

Aan Barry van Galen en Michael Buskermolen zal Aaron Hernandez niet denken. Maar ik

hoop dat hij de gelegenheid krijgt om televisie te kijken. Dan ziet hij hoe in ieder honkbalsta­ dion de 43­jarige Mariano Rivera, pitcher van de New York Yankees, een staande ovatie krijgt.

Rivera, bezig aan zijn laatste seizoen, wordt alom gerespecteerd als sporter maar vooral ook als mens. En Hernandez moet daarna verplicht kijken naar de film 42 over Jackie Robinson, de eerste donkere honkballer in de Major League. En misschien, heel misschien, zal Hernan­ dez dan een seconde beseffen dat het leven daarvoor bedoeld is. Leven waarvoor hij geen en­ kel respect had. Niet voor dat van zichzelf, maar zeker niet voor dat van anderen. De klootzak. •

Zondag, een dikke week geleden. East

Lothian, Schotland. Met slechts twee slagen achterstand op leider Lee West­ wood ging Tiger Woods de slotdag van de British Open in. Westwood, de beste golfer die nooit een Major won, juist omdat ie op de zondag altijd als een plumpudding in elkaar zakte. Dat opende perspectieven voor Woods, die, wat het winnen van Major­toernooien betrof, als sinds 2008 droog staat.

Het werd ­ zoals bekend ­ een fiasco.

Westwood speelde als verwacht zijn rol met verve, en stortte op het moment suprême ineen. Maar Woods was niet bij machte om in het gat te duiken. Miste eenvoudige chipshots en z'n putting was verre van kampioenwaardig. Ook Tiger leek te bezwijken onder de druk.

Nee, dan Phil Mickelson, die de zondag was gestart met liefst vijf slagen achterstand op Westwood.

Lefty speelde de achttien holes van z'n leven. Maakte een birdie op vier van z'n laatste zes holes ­ over clutch gesproken. Hij finishte uiteindelijk op 66 voor de dag, alvorens z'n vrouw en dochters snikkend in de armen te vallen.

De halve wereld smolt bij die

aanblik, en lachte besmuikt toen Tiger Woods een half uurtje later een magere 74 liet noteren. De andere helft ­ z'n fans ­ zuchtte weer eens diep. Opnieuw een weekend naar de gallemiezen. Wat doet dat jong ons aan?

In hun analyse in de dagen die volgden, hadden opvallend veel columnisten het ineens over Eldrick ­ Tiger's eigenlijke (doop) naam. Kennelijk om aan te geven dat Tiger Woods ook maar gewoon een mens is. Tiger als hij bovennatuurlijk speelt zoals alleen hij dat kan, Eldrick als hij ­ gelijk normale stervelingen als Westwood of Adam Scott ­

putts van anderhalve meter afstand mist.

Iets wat we hem voor 2008 maar hoogst zelden zagen doen.

Columnist Jason Whitlock had 't zelfs over de Curse van de Bimbino, en vergeleek de downfall van Tiger met de verkoop van Babe Ruth aan de Yankees. De Red Sox wonnen vier World Series (en waren dominant tot en met) voor Ruth naar New York werd verscheept, en stonden vervolgens 86 jaar lang droog.

Woods is nog steeds erg goed (in de

PGA­ranking staat hij ­ voor wat het waard is ­ ook gewoon op nummer 1, en hij won dit jaar ook alweer vier toernooitjes), maar de dominantie en ongenaakbaarheid van voor z'n seksschandaal zijn ver te zoeken.

Om van Majors­titels maar te zwijgen.

Woods is volgens Whitlock dan ook ver­ vloekt. "Het is de enige logische verklaring."

Whitlock (een fan, "Woods is na Magic m'n favoriete atleet") heeft dan ook maar weinig op met Woods eigen woorden. "Ik ben eigenlijk best tevreden met m'n spel", zegt Eldrick, "ik ben heel dichtbij."

Onzin, constateert Whitlock. De golfer die hard op weg leek om zich tussen Babe Ruth, Muhammed Ali en Michael Jordan ­ tussen de allergrootsten ooit ­ te nestelen, zal de achttien Majors van Jack Nicklaus nooit gaan halen. De vraag is zelfs of ie z'n vijftiende wint.

Niet zolang de Curse of the Bimbino 'm in z'n greep heeft.

*

Het Wonderkind wordt op 30 december

jongste golfer ooit. Hij verdedigt die titel 1975 in Cypress, CA als Eldrick Tont Woods een jaar later met verve. Als hij op twintigjarige leeftijd de eerste golfer wordt geboren, als zoon van Earl Woods, een die drie US Amateurtitels wint, staat zijn gepensioneerde luitenant­colonel in het Amerikaanse leger, en zijn Thaise moeder Kultida. De bijnaam Tiger krijgt hij dankzij Vuong Dang Phong, een Vietnamese soldaat met dezelfde bijnaam ­ een vriend van zijn vader.

Tiger's talenten blijven niet lang verborgen. Hij is amper zes maanden oud als hij de golfswing van zijn vader imiteert. En al op tweejarige leeftijd, maakt hij zijn opwachting in de Mike Douglas Show (zie de zwartwit­foto op de vorige pagina), waar hij samen met de legendarische Bob Hope een wedstrijdje putt. En jaar later slaat hij een 48 (over 9 holes) op de Navy Golf Club in zijn geboorteplaats Cypress.

Tiger's sterretje stijgt gestaag. Hij is vijf als hij voor het eerst in Golf Digest en op ABC's That's Incredible verschijnt. Voor z'n eerste toernooizege hoeven we dan al niet lang meer te wachten: al op achtjarige leeftijd wint hij de Optimist International Junior Championship. Een prestatie die hij als negen­, twaalf­, dertien­, veertien­, en vijftienjarige nog eens zal herhalen.

definitieve doorbraak voor de deur. Het is 1996, en in augustus wordt Tiger Woods prof. Dat legt hem geen windeieren: nog voor hij een professionele bal heeft geslagen, heeft hij een een contract met Nike (veertig miljoen dollar) en Titleist (twintig miljoen dollar) in z'n zak zitten.

Hij blijft bovendien winnen: de Las Vegas International en de Disney/Oldsmobile Classic staan als eerste profzeges op z'n palmares. Het gevolg is een Sportman van het Jaar uitverkiezing door Sports Illustrated.

1997. De Tiger­trein komt nu pas goed op gang. Met de Masters wint hij z'n eerste Nog steeds pas vijftien jaar oud, Majors­titel, met maar wordt hij de jongste U.S. Junior liefst twaalf (!) slagen Amateur Champion in de voorsprong. Hij wint golfgeschiedenis. Hij wordt nog drie andere PGA­ bovendien tot Golf Digest toernooien dat jaar, en bereikt de Nr.1­ Amateur Player of the Year gekozen. Een jaar later wordt hij de eerste speler die er in ranking in zijn 42ste week als professional. slaagt twee keer Amerikaans junioren * kampioen te worden (hij zal het trouwens een jaar later voor een derde keer worden), e impact die Tiger Woods van meet af en speelt als zestienjarige z'n eerste PGA­ aan had, is nauwelijks in woorden te vatten. toernooi ­ de Nissan LA Open.

Werd golf pre­Tiger nog gezien als een ouwe lullen­sport die het aangluren op tv wee jaar later wordt Tiger Woods nauwelijks waard was (kijken naar het Amerikaans Amateur Kampioen, als

T

D

TIGER'S 14 MAJORS

1997 MASTERS Augusta National Winstmarge: 12

1999 PGA CHAMPIONSHIP Medinah Country Club Winstmarge: 1 2000 US OPEN Pebble Beach Winstmarge: 15

2000 BRITISH OPEN Old Course 足 St Andrews Winstmarge: 8

2000 PGA CHAMPIONSHIP Valhalla Golf Club Playoff met Bob May 2001 MASTERS Augusta National Winstmarge: 2 2002 MASTERS Augusta National Winstmarge: 3

2002 US OPEN Bethpage State Park Winstmarge: 3

2005 MASTERS Augusta National Winstmarge: playoff

2005 BRITISH OPEN Old Course 足 St Andrews Winstmarge: 5 2006 BRITISH OPEN Royal Liverpool Winstmarge: 2

2006 PGA CHAMPIONSHIP Medinah Country Club Winstmarge: 5 2007 PGA CHAMPIONSHIP Southern Hills Winstmarge: 2 2008 US OPEN Torrey Pines Winstmarge: playoff

opdrogen van verf, weet u wel), sinds Tiger act de presence gaf, vlogen de kijkcijfers omhoog ­ wereldwijd.

En daarmee de verdiensten, niet in

de laatste plaats voor Tiger Woods zelf. Voorbeeldje: in 1996 was het Greg Norman (één van de grootste golfers ooit) die de tien miljoen dollar­grens aan verdiensten passeerde (de Great White Shark zou uiteindelijk finishen op veertien miljoen dollar). Ter vergelijking: Tiger Woods verdiende in 2000 alleen al 9,2 miljoen dollar. Nog geen vier jaar later!

Tiger Woods groeide zelfs uit tot de eerste sportmiljardair ooit. Medio 2009 werd zijn totale vermogen op een dikke miljard dollar geschat.

*

In 2003 verloofde Tiger Woods zich met de Zweedse Elin Nordegren, voormalig model en dochter van de voormalige minister van migratie van Zweden en een

radiojournalist. De twee hadden elkaar twee jaar daarvoor ontmoet tijdens het Britse Open: Elin werd aan Tiger voorgesteld door de Zweedse golfer Jesper

Parnevik (die met die gekke pet), bij wie ze werkte als au pair. Het koppel trouwde op 5 oktober 2004 en zou twee kinderen krijgen: dochter Sam Alexis (2007) en zoon Charlie Axel (2009).

Alles leek koek en ei tussen het

droompaar ­ tot die gewraakte 25ste november in 2009. US Weekly komt met het gerucht dat Tiger Woods zijn vrouw heeft bedrogen. Minnares in kwestie: Rachel Uchitel. Menigeen haalt de schouders dan nog op, maar twee dagen later is het spel op de wagen. En hoe.

27 november. Thanksgiving.

Breaking: Tiger Woods parkeert zijn Escalade tegen een brand­ kraan naast zijn oprijlaan. Het verhaal wordt alleen maar smeuïger door het gerucht dat Elin Tiger tijdens zijn vlucht zou hebben belaagd met een golfclub (naar verluidt een ijzer­3).

De sneeuwbal is gaan rollen, en er is geen houden meer aan. Woods komt twee dagen later met een statement, maar het mag niet baten. Een tweede dame meldt zich: Jaimee Grubbs beweert een affaire met Tiger te hebben (gehad), en komt bovendien met een inmiddels legendarische voicemail op de proppen:

"Hey, it's Tiger. I need you to do me a huge favor. Can you please take your name off your phone? My wife went through my phone and may be calling

you. So if you can, please take your name off that. Just have it as a number on the voicemail.

You got to do this for me. Huge.

Quickly. Bye."

Uren na het openbaar worden van de voicemail, komt Woods met een statement. "Ik heb m'n gezin teleurgesteld en betreur wat ik heb gedaan met heel mijn hart", laat hij weten.

Wat weinigen weten, is dat

de beerput dan nog maar net is geopend. De sneeuwbal heeft intussen lawine­achtige pro­ porties aangenomen. De ene porn star na het andere model komt met de ontboezeming één of meerdere malen het bed met Tiger te hebben gedeeld. Details worden daarbij niet geschuwd.

Kalika Moquin. Jamie Jungers.

Mindie Lawton. Cori Rist. Holly Sampson. Joslyn James.

Loredana Jolie. Julie Postle.

Theresa Rogers. Raychel Coudriet. De lijst neemt schrikbarend lange vormen aan.

Vele van zijn collega's spreken er schande van. Onder hen Jesper Parnevik: "We hebben kennelijk gedacht dat hij een beter mens was dan hij in feite is", aldus de Zweed. "Ik zal nu wellicht m'n excuses moeten aanbieden aan Elin, en hopen dat ze de volgende keer een driver gebruikt in plaats van een ijzer­3."

ook wel dat hij op dit moment even wat belangrijker zaken aan zijn hoofd heeft."

Timelijntje. 19 februari 2010. Tiger spreekt.

Biedt z'n diepste verontschuldigingen aan

Elin Nordegren laat weten dat er een scheiding zal volgen en verschillende sponsors maken bekend dat ze Woods laten vallen omdat hij niet meer een voor wat hij z'n gezin, sponsors waardige vertegenwoordiger van hun en fans heeft aangedaan. In z'n bedrijf kan zijn. speech (hij beantwoordt geen vragen) gaat hij diep door het ind januari, dus twee maanden nadat de stof voor Elin Nordegren, en beerput werd opengetrokken, komt dan hij laat weten het golfen voor­ eindelijk Phil Mickelson met zijn mening. lopig even 't golfen te laten. Na "De golfsport zit op zijn terugkeer te wach­ afloop spreek de één van 'n ten", laat Lefty weten. "Ik bedoel: het is welgemeende boetedoening, belangrijk voor hem dat hij terugkeert, en terwijl anderen vinden dat hij weer deel uit maakt van de sport. Al snap ik wat robottig overkomt.

E

26 februari. Gatorade laat Woods vallen als vertegenwoordiger.

28 februari. Woods komt weer thuis na een seksverslavings足 behandeling in een kliniek. Hij laat weten zich weer te focussen op fitness en golf.

3 maart. Daar is ie dan: Woods' levenlange caddie Stevie Williams loopt tegenover 60Minutes Nieuw Zeeland leeg. "Natuurlijk ben ik boos op hem, waarom zou ik dat niet zijn?" Hij laat bovendien weten dat hij aan de bel zou hebben getrokken als hij van Tigers escapades op de hoogte zou zijn geweest. "I'm a straight up guy, what can I say?"

16 maart. Woods laat weten dat hij zijn rentree zal maken op de Masters: "Daar heb ik mijn eerste Majors gewonnen

en ik heb veel respect voor dat toernooi. Na een lange en noodzakelijke stop, heb ik het gevoel dat ik klaar ben om mijn seizoen te beginnen in Augusta."

5 april. Woods geeft z'n eerste echte persconferentie na het schandaal, en komt indrukwekkend over.

Gaat geen vraag 足 ter zake doende noch triviaal 足 uit de weg.

8 april. Tiger is back, op de Masters. De oude vorm is er nog niet, en uitgerekend Mickelson gaat er met de zege vandoor.

Lefty wordt na z'n beslissende putt liefdevol door z'n vrouw in de armen gesloten. Verliezer Woods verlaat de course in z'n eentje ­ een ABC'tje voor de duizenden toegestroomde journalisten.

W

* e zijn intussen drie jaar verder. Tigers zonden zijn nog niet vergeten, maar wer­ den hem door de meesten van z'n collega's en vele van de golffans intussen wel vergeven. Woods vond met top­skister Lyndsey Vonn intussen weer een nieuwe liefde, dus niets lijkt hernieuwd succes op de golf course nog in de weg te staan.

Maar daar aan schort het nu. Dat is te zeggen: hij is intussen weer golf's nummer 1, mist zelden de cut, eindigt over het algemeen in de top 10, en pikt hier en daar z'n toernooiwinst mee. Maar als eerder gezegd: de dominatie en ongenaak­ baarheid zijn verdwenen.

De glans lijkt eraf.

De oorzaak? Daar kunnen we slechts naar gissen. Zelfvertrouwen, zou je denken, hoewel dat door Woods zelf wordt ontkend. Niettemin: iemand als Mickelson speelt om te winnen. Neemt risico's, en mist daardoor hier en daar wel eens de cut. Tiger speelt vooral op safe, helaas. Zo bleef z'n driver anderhalve week geleden in East Lothian bijna het gehele weekend in z'n tas. Het gevolg: een degelijke top 10­klassering, maar geen grootse daden.

Jammer, en de vraagt dringt zich op of

het er ooit nog van gaat komen. Niet als we Jason Whitlock en diens Curse of the Bimbino mogen geloven, in ieder geval.

Want hoeveel talent je ook mag hebben ­ tegen een vloek valt niet op te boksen.

Vraag dat maar aan de Red Sox. •

Leugenaar

Komkommertijd

Je zou inmiddels toch verwachten dat spor­

Het NBA off­season en ik hebben een

Eén van die vrienden was Green Bay Packers quarterback Aaron Rodgers, die het op Twitter rondom de vrijspraak heftig voor zijn vriend op nam. Hij voorspelde dat Braun vrijgesproken zou worden, durfde er zelfs een volledig jaarsalaris op te zetten. Na de vrijspraak kwam hij nog met een aantal verwijtende tweets richting volgers die hem tegengesproken hadden.

De draft zit erop, transfers die in de stilteperiode nog spannende geruchten waren, staan nu gewoon in de boeken en we weten waar Dwight Howard na de zomer speelt. En nu? Nu rest er te veel tijd met te weinig spanning. Het is komkommertijd.

ters snappen dat doping nemen met alle tests van tegenwoordig niet zonder gevaar is. Ryan Braun werd gepakt, werd vrijgesproken dankzij een vormfout en besloot vervolgens keihard te ontkennen. Niet alleen werden de fans en media keihard voorgelogen, ook vrienden en familie werden in de ogen gekeken en lariekoek voorgelegd.

Inmiddels weten we allemaal wel beter en reageerde Rodgers geschokt: “Ik nam het op voor een vriend die mij in de ogen had gekeken en had gezworen niet gebruikt te hebben. Of ik hem nog als vriend zie? De tijd zal het leren. Ik ben wel vergevingsgezind.”

Dat zou Rodgers een betere man maken dan

ik dat ben. Hetzelfde geldt overigens voor veel fans van de Brewers, die op shirts van de linksvelder van het team de naam achterop veranderden van Braun naar Fraud.

De Fraud mist overigens maar 65 duels, pre­cies de laatste 65 wed­ strijden van een seizoen waarin de Brewers niet eens in de buurt van de playoffs komen, Braun minder geld verdient dan een seizoen later (geld dat hij vanwege zijn schorsing niet zal ontvangen) en Braun zelf toch al last had van wat pijntjes. Een lage straf dus en ik ben benieuwd of er met andere namen in de Biogenesis­zaak ook zo coulant omgegaan zal worden. •

Seb Visser.

haat­liefde verhouding. Net na de Finals vind ik het nog prima. De wedstrijdspanning is er af en we hebben tijd om ons te verdiepen in nieuw talent, (on)begrijpelijke transfers en om oneindig veel vooruit te blikken. Ongeduld is één van mijn minder goede eigenschap­ pen, dus naarmate het langer duurt, begin ik me te vervelen.

Eén troost is dat de besten er last van hebben. Zichzelf respecterende journalisten pluizen de rapteksten van Magna Carta Holy Grail uit, voor een diss van Jay­Z in de richting van andere sportmakelaars. ESPN doet een duit in het zakje met ‘bronnen’ die denken dat Carmelo Anthony en LeBron James volgend jaar naar LA verhuizen. De ex­vrouw van Dwyane Wade is ondertussen gek geworden. En als je anonieme bronnen wilt geloven, doet James over drie (!) jaar misschien wel niet mee met de Olympische Spelen.

Tekenend zijn ook de vroege

vooruitblikken op de draft en free agency van volgend jaar. Er is nu niet veel te melden, maar volgend jaar wordt het toch leuk, dat off­season. Ik moet er nog even niet aan denken. Kunnen we eerst gewoon weer gaan basketballen?

Komkommertijd duurt nog precies negen­ tig dagen. Ik begin alvast met aftellen. •

Eva Gerritse.