SportAmerika Magazine No 38

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Wietze­Willem Mulder Marco Post Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Strike Out

Het is één van de meest trieste sportverhalen van eigen bodem. De dood van honkballer Gregory Halman. Het is nu bijna drie jaar geleden en ik kan mij de datum nog exact herinneren: 21 november 2011.

Ik zat in Wenen voor werk en werd 's ochtends vroeg gebeld dat het gerucht ging dat Gregory Halman was overleden. Al snel werd duidelijk dat er geen sprake was van een natuurlijke doodsoorzaak.

Hierna ging het snel. Wij brachten het nieuws als eerste en werden overspoeld door allerlei tv­programma's die onze beelden van Halman ­ enkele weken eerder gemaakt tijdens de European Big League Tour ­ wilden gebruiken. Er gebeurde die dag zoveel dat ik de gehele dag het echte nieuws niet tot mezelf liet doordringen.

Inmiddels weet ik er alles van, mede dankzij Maarten Kolsloot. Deze schrijver, vriend van de Sport Amerika redactie, deed het afgelopen jaar onderzoek naar de honkballer en natuurlijk de rol van zijn broer Jason, die hem uiteindelijk ombracht.

Komende week verschijnt hierover het boek 'Strike

Out'. Inmiddels heb ik het boek al gelezen en kan niet anders stellen dat het een boeiend en aangrijpend verhaal is geworden, waarbij Kolsloot dieper ingaat op de dromen van beide broers en de diepe liefde die zij voor elkaar hadden.

Zondag mag ik de boekpresentatie van 'Strike Out' verzorgen, maar lezers van dit magazine hoeven niet te wachten. In deze editie van het Sport Amerika magazine is alvast een exclusieve voorpublicatie te lezen.

Daarnaast zullen we komende week ook exemplaren weg geven. Houd daarvoor de site goed in de gaten.

Veel leesplezier,

Na een turbulente week meld­

de NFL­commissioner Roger Goodell afgelopen vrijdag de problemen in de NFL op te los­ sen. Op de persconferentie gaf Goodell toe dat hij de situatie rond Rice niet goed heeft afgehandeld en dat er veel fouten zijn gemaakt. Toch heeft de baas van de NFL niet overwogen om zijn baan op te zeggen.

Goodell is er van overtuigd dat hij in staat is schoon schip te maken en de problemen het hoofd te bieden. Op de persconfer­ entie werd in ieder geval duidelijk dat er een nieuw beleid moet komen voor het gedrag van spelers buiten het veld • Ook op financieel gebied zorgen de problemen in de NFL voor tegenslagen. Grote sponsors zoals Anheuser­Busch en PepsiCola hebben aangegeven ontevreden te zijn met de huidige crisis in de league en zouden de NFL nog een aardig bedrag door de neus kunnen boren als de problemen aanhouden. Levensmid­ delenproducent Procter&Gamble besloot naar aanleiding van de huidige problemen een grote campagne voor de strijd tegen borstkanker af te zeggen • De vorig seizoen gestopte Tennessee Titans placekicker Rob Bironas is afgelopen zaterdag om het leven gekomen bij een eenzijdig auto­ ongeluk, niet ver van zijn huis. Bironas verloor de macht over het stuur van zijn SUV, kwam naast de weg terecht en de auto sloeg, na enkele bomen geraakt te hebben, over de kop.

Bij aankomst in het ziekenhuis in Nashville bleek de oud­kicker te zijn overleden.

Afgelopen maart namen de Titans na negen seizoenen afscheid van Bironas, die daarna nog op proef ging bij de Detroit Lions en de Tampa Bay Buccaneers. Rob Bironas werd 36 jaar • (Merlijn van Dierendonck)

Eric Bledsoe vertrekt mogelijk

naar Minnesota. De Timberwolves lijken bereid de combo guard zijn gewenste maximum contract aan te bieden. Doordat Minnesota echter geen financiële ruimte meer heeft onder de salary cap, zijn de Suns benodigd in een sign­and­trade om Bledsoe definitief binnen te halen.

Phoenix lijkt vooralsnog niet van plan om mee te werken, wat overigens snel zou kunnen veranderen tegen de tijd dat het seizoen start • Nieuwbakken Filippijn Andray Blatche verlaat de NBA. De center, die indruk maakte tijdens het afgelopen WK, tekende een eenjarig contract bij het Xinjiang Flying Tigers, waar hij ongeveer 2,5 miljoen dollar gaat verdienen • Kobe Bryant heeft samen met enkele andere investeerders een bod gedaan op de Italiaanse voetbalclub Bologna FC 1909. Een advocaat van de investeerders reist volgende week naar Bologna om daar te praten met de inmiddels naar de Serie B gedegradeerde club te praten over een overname • De Sacramento Kings nemen het shirt met nummer 16 binnenkort uit de roulatie, om een ode te bewijzen aan voormalig small forward Peja Stojaković. Als gevolg daarvan zal Ben McLemore het komende seizoen niet meer spelen met nummer 16 op de rug, maar met nummer 23 • Dwight Howard was eventjes zijn rijbewijs kwijt. De center van Houston reed de afgelopen twee jaar tien keer door het rode licht, wat hem zijn rijbewijs kostte. Nadat hij echter de boete betaalde van 285 dollar (op een jaarsalaris van meer dan twintig miljoen), kreeg hij zijn rijbewijs weer terug •

Vorige week meldden wij in

deze rubriek nog dat HBO geen 24/7 serie meer uitzendt in aan­ loop naar de Winter Classic, maar de serie zal toch uitgezonden worden. Het netwerk EPIX zal de serie niet alleen in aanloop naar de Winter Classic uitzenden, maar ook bij de Stadium Series wedstrijd tussen San Jose Sharks en Los Angeles Kings. Die wedstrijd wordt op 21 februari gespeeld in Levi’s Stadium. De tweede serie was een wens van de NHL, die HBO niet wilde vervullen • Pittsburgh Penguins­ sterren Sidney Crosby en Evgeni Malkin blijven in de voorbereiding op het nieuwe seizoen nog van het ijs. Het duo kampt met lichte blessures, die volgens de nieuwe coach Mike Johnston geen problemen voor langere termijn zullen opleveren. Om wat voor blessures het gaat, werd niet bekend gemaakt. Wel zei Johnston dat de blessure van Crosby niets te maken heeft met de handblessure, die Crosby in de playoffs parten speelde • Philadelphia Flyers moet op haar beurt Claude Giroux twee weken missen. De center en captain van de Flyers liep tijdens de training een ongespecificeerde blessure op • Darcy Kuemper tekende een nieuw contract bij Minnesota Wild. De doelman flirtte even met een avontuur in de KHL, maar tekende een tweejarig contract ter waarde van 1,25 miljoen dollar per seizoen. Goed nieuws voor Minnesota, dat doelman Josh Harding voorlopig moet missen vanwege een voetblessure.

Ilya Bryzgalov heeft een uitnodiging gekregen om aan te sluiten bij het training camp van Minnesota •

De Los Angeles Angels,

Washington Nationals en Baltimore Orioles wonnen deze week allemaal hun divisie en gaan naar de play­offs. Het was pas de eerste keer sinds 2009 dat de Angels de postseason bereikten. De Nationals wonnen de tweede National League East­ titel in de laatste drie jaar. De Orioles waren voor het eerst sinds 1997 weer de beste in de American League East • New York Mets­rookie Jacob deGrom evenaarde een MLB­record door tegen de Miami Marlins de eerste acht slagmannen uit te gooien met drie slag • David Ortiz haalde vrijdag voor de achtste keer in zijn carrière dertig homeruns en 100 RBI. Hij brak daarmee het clubrecord van Red Sox­legende Ted Williams. Alex Rodriguez heeft nog altijd het absolute record in handen met veertien • De Los Angeles Dodgers wonnen vrijdag met 14­5 van de Chicago Cubs en verzekerden zich daarmee van een play­offticket.

Clayton Kershaw speelde een goede wedstrijd en werd de eerste pitcher met twintig overwinningen dit seizoen • Michael Cuddyer van de Colorado Rockies noteerde tijdens de 15­3 overwinning op de Arizona Diamondbacks zeven binnengeslagen punten, een nieuw persoonlijk record • Masahiro Tanaka keerde zondag na lang blessureleed weer terug voor de New York Yankees. De Japanner gooide 5 1/3 inning en had vier strikeouts • De strijd om de Wild Card is nog steeds super spannend. In de American League gaat het tussen de Seattle Mariners, Detroit Tigers, Kansas City Royals en Oakland Athletics. In de National League hebben de Pittsburgh Pirates en de San Francisco Giants de beste papieren • (Robert Prins)

José Abreu van de Chicago White

Sox is met afstand de beste rookie dit seizoen. In zijn eerste seizoen in de Major League heeft hij 35 homeruns en 103 binnengeslagen punten. Verder staat de eerste honkman in de top­5 als het gaat om total bases (311), slugging percentage (.594) en on­base plus slugging (.975). Opvallend is dat hij 21 van zijn homeruns niet in zijn eigen stadion in Chicago sloeg. Daarnaast sloeg hij er 29 voor de All­Star break en slechts zes erna. De Detroit Tigers en de Cleveland Indians zijn dit seizoen zijn favoriete tegenstanders.

Tegen beide teams heeft hij al vijf homeruns geslagen.

In juli speelde Abreu zijn eerste

All­Star Game. Hierin kwam hij één keer aan slag, maar noteerde geen honkslag. Hij viel dit jaar meerdere keren in de prijzen. Zo werd hij drie keer verkozen tot American League Rookie of the Month. Ook was hij twee keer de beste speler van de maand.

Gezien de cijfers lijkt het er dus op dat niemand de 27­jarige Cubaan de American League Rookie of the Year Award nog kan afnemen.

Ondanks het goede seizoen van Abreu haalden de White Sox de playoffs overigens niet.

Masahiro Tanaka werd afgelopen

zomer voor veel geld gehaald door de New York Yankees. De Japanner tekende een contract voor zeven jaar ter waarde van 155 miljoen dollar. In zijn eerste jaar maakt de pitcher de hoge verwachtingen zeker waar. In achttien wedstrijden gooide hij 129 1/3 inning met 135 strikeouts.

Daarnaast noteert hij een Earned Run Average (ERA) van 2.51 en won hij twaalf wedstrijden. De Japanner werd in mei verkozen tot pitcher van de maand. In die maand noteerde hij een ERA van 1.88 met vijf overwinningen, één nederlaag en 42 keer drie slag.

Een vrij ernstige blessure maakte

een einde aan de mooie reeks.

Tanaka speelde sinds 8 juli geen wedstrijd meer en even vreesden de Yankees dat hun pitcher Tommy John surgery nodig had.

Echter tot op heden blijkt dat niet het geval te zijn. De pitcher speelde dit seizoen drie complete games en kreeg vijftien homeruns tegen. Een fitte Tanaka had het Abreu lastig kunnen maken in de strijd om de American League Rookie of the Year Award. Echter het feit dat hij na de All­Star break geen wedstrijd meer heeft gespeeld, is genoeg reden om de prijs aan de eerste honkman van de White Sox te geven.

Ieder jaar reikt de Major

League een prijs uit voor de twee beste rookies van het jaar, maar wat is dat nou eigenlijk? Volgens de officiële website van de Amerikaanse honkbalbond wordt een speler beschouwd als een rookie tenzij hij in voorgaan­ de seizoenen al meer dan honderddertig slagbeurten had, meer dan vijftig innings gooide of meer dan 45 dagen actief deel uitmaakte van de 25­koppige selectie van een team in de Major League.

D

e prijs wordt sinds 1947 uitgereikt. Echter in de eerste twee jaar was er maar één winnaar. Vanaf 1949 krijgt zowel een speler uit de American League als de National League de prijs.

Vorig seizoen won Wil Myers van de Tampa Bay Rays de onderscheiding in de Ameri­ can League. In de National League was Miami Marlins­ pitcher José Fernandez de beste. Grote namen die de prijs ooit wonnen zijn: Derek Jeter in 1996, Albert Pujols in 2001 en Mike Trout in 2012.

De Yankees hebben dit seizoen

te kampen met veel blessures en ook zij halen de playoffs niet. Toch zijn er ook een aantal lichtpuntjes voor The Bronx Bombers. Eén daarvan is Dellin Betances. De 26­ jarige pitcher is dit seizoen over­ duidelijk één van de beste relief pitchers in de league. Mede dankzij het goede werk van hem heeft closer David Robertson dit jaar al 37 saves.

Betances kwam dit seizoen 67 keer in actie en gooide 87 2/3 inning. Hierin noteerde hij een bizar aantal van 132 strikeouts tegenover maar 24 keer vier wijd.

Daarnaast pakte hij vijf zeges en heeft hij een ERA van 1.33. Opval­ lend is dat hij dit seizoen meer strikeouts heeft dan zijn ploeg­ genoot en startende werper Hiroki Kuroda. Kuroda gooide meer dan twee keer zoveel innings (184 1/3) en heeft ‘maar’ honderddertig keer drie slag gegooid.

Betances pakte dit seizoen ook

een nieuw record. Hij is nu de relief pitcher met de meeste strikeouts in één jaar voor de Yankees. Hij verbrak het record van Mariano Rivera. Hij gooide in 1996 honderddertig keer drie slag.

Net als Abreu werd ook Betances geselecteerd voor zijn eerste All­ Star Game. De pitcher werd door Red Sox­coach John Farrell echter niet gebruikt.

Ook New York Mets­speler Jacob

deGrom speelt een uitstekend eerste seizoen in de Major League.

De 26­jarige pitcher noteert een ERA van 2.68 met acht overwin­ ningen en zes nederlagen. Daar­ naast heeft hij 134 strikeouts.

Vooral na de All­Star break speelt hij erg sterk. Voor de break noteerde hij een ERA van 3.18.

Tijdens de tweede seizoenshelft is dat 2.08. Daarnaast won hij vijf van zijn acht wedstrijden tijdens de tweede helft van het seizoen.

De maand juni was beduidend zijn slechtste maand. DeGrom noteerde een ERA van 4.71 en verloor twee van zijn vijf duels. Op 15 september evenaarde deGrom een MLB­record door tegen de Miami Marlins de eerste acht slagmannen uit te gooien met drie slag.

Op het moment van schrijven

heeft hij nog tweede starts te gaan dit seizoen. Gezien zijn statistieken lijkt deGrom de favoriet om de National League Rookie of the Year Award te winnen. Mocht hij ook daadwerkelijk de prijs winnen, dan is hij de eerste speler van de New York Mets sinds Dwight Gooden. In 1984 was hij de beste rookie van de National League met een ERA van 2.60, 276 strikeouts en zeventien overwinningen.

Pitcher Matt Shoemaker is één

van de belangrijkste redenen waarom de Los Angeles Angels dit jaar als eerste de playoffs bereik­ ten. De 27­jarige rookie won al zestien wedstrijden en noteert een ERA van 3.04. Net als nagenoeg alle andere startende werpers van de Angels is hij vooral thuis erg sterk. In het Angel Stadium of Anaheim heeft hij dit seizoen een ERA van 2.10.

De werper heeft 124 strikeouts in 136 innings. Vooral na de All­Star break gooit hij ijzersterk met een ERA van 1.87, negen overwinnin­ gen en 62 keer drie slag. In au­ gustus werd Shoemaker verkozen tot beste pitcher en rookie van de maand. Afgelopen maand no­ teerde hij een ERA van 1.31, met zes overwinningen en 38 keer vier slag. Dankzij de blessure van pitcher Garrett Richards ­ hij liep op 20 augustus een ernstige knieblessure op en komt dit seizoen niet meer in actie ­ is de vorm van de rookie erg belangrijk voor het team uit Los Angeles. De Angels bereikten dit jaar voor het eerst sinds 2009 weer de playoffs en lijken een goede kans te maken op de titel.

Houston Astros­pitcher Collin

McHugh speelt dit seizoen erg sterk en noteert tien overwin­ ningen, negen nederlagen, een 2.66 ERA en 151 keer drie slag.

De pitcher kende wat problemen in de eerste paar maanden van het seizoen, zo noteerde hij een ERA van 5.23 in de maand juli.

Echter de laatste twee maanden is McHugh echt in vorm. Sinds begin augustus speelde hij negen wedstrijden.

Hiervan won hij er zes en kreeg hij drie keer een no­ decision achter zijn naam.

Afgelopen maand was zijn ERA 1.91. In september doet hij het nog iets beter met 0.81.

Ondanks een goed seizoen van

hun rookie kregen de Astros het opnieuw niet voor elkaar om de playoffs te bereiken. Op moment van schrijven staan ze op een vierde plaats in de American League West met 67 zeges en 85 nederlagen.

Eén van de revelaties dit seizoen

is Billy Hamilton. De outfielder van de Cincinnati Reds heeft 56 hon­ ken gestolen en speelt door zijn snelheid verdedigend ook sterk.

Alleen tweede honkman Dee Gor­ don van de Los Angeles Dodgers noteert dit jaar meer stolen bases met 62.

In 147 wedstrijden heeft Hamilton 25 doubles, acht triples en zes homeruns. Daarnaast is hij goed voor 72 runs en 48 binnenge­ slagen punten. Zijn slaggemiddel­ de (.256) en on­base percentage (.298) zijn wat aan de lage kant voor een eerste slagman. De maand juni was absoluut zijn beste maand met een slagge­ middelde van .327, tien doubles, achttien RBI en veertien gestolen honken.

Na de All­Star break gaat het

een stuk minder met hem met maar een slaggemiddelde van .211. Vandaar dat Hamilton geen plek in de top­5 verdient. Toch zal de strijd om de NL Rookie of the Year Award tussen hem en deGrom gaan.

Outfielder/korte stop Danny

Santana speelt een goed seizoen voor de Minnesota Twins en staat op plek acht. De 23­jarige speler heeft dit jaar een slaggemiddelde van .324 met zeven homeruns, 39 binnengeslagen punten en achttien gestolen honken. Santana werd tijdens de tweede seizoenshelft beduidend vaker gebruikt door de Twins. In de eerste maanden stond hij 134 keer aan slag. Na de break is dit aantal al 230.

De Detroit Tigers en de Chicago White Sox zijn dit seizoen absoluut zijn favoriete tegenstanders.

Tegen beide teams sloeg hij 22 binnengeslagen punten en scoorde hij al 28 runs. Opvallend is het grote verschil tussen wedstrijden overdag en in de avond. In wedstrijden overdag slaat hij een slaggemiddelde van .408. In de avond is dat .283.

De Twins spelen opnieuw een teleurstellend seizoen. Op dit moment staan ze op de laatste plaats in de American League Central.

Yordano Ventura is dit seizoen

erg belangrijk voor de Kansas City Royals. Hij won al dertien wedstrijden en noteert een ERA van 3.19 met 147 strikeouts. De pitcher kende wat problemen in mei. In die maand verloor hij vier van zijn vijf wedstrijden en noteerde hij een ERA van 5.60. De laatste twee maanden gaat het echter een stuk beter.

Ventura heeft dit seizoen na ace

James Shields de meeste overwinningen voor de Royals.

Daarnaast is ook zijn ERA vrijwel hetzelfde (3.15 vs. 3.19). De Royals spelen dit seizoen erg goed en maken een grote kans om de playoffs te halen. Op het moment van schrijven staan ze op de tweede plaats achter de Detroit Tigers in de American League Central. De Royals hebben echter één wedstrijd minder gespeeld en kunnen dus op gelijke hoogte komen.

George Springer speelde dit

seizoen door blessures maar 78 wedstrijden, maar de cijfers die hij noteert, zijn ­ uitgezonderd zijn slaggemiddelde ­ erg goed. De rechtsvelder slaat een gemiddelde van .231, maar heeft daarnaast 45 gescoorde punten, twintig home­ runs en 51 binnengeslagen pun­ ten. Van al zijn homeruns dit jaar sloeg hij er maar vijf in zijn eigen stadion in Houston.

Vooral in mei speelde hij ijzer­

sterk met tien homeruns, 25 RBI en een slaggemiddelde van .294.

De maanden april en juli waren daarentegen dramatisch met .182 en .160. In 295 slagbeurten dit seizoen ging hij 114 keer uit met drie slag. Op 16 september maakten de Astros bekend dat de speler dit jaar niet meer in actie komt vanwege een blessure. Echt veel maakt het niet uit. Houston is namelijk al uitgeschakeld in de strijd om een playoff ticket. •

1. DEVIN HESTER WR/PR ­ ATLANTA FALCONS Denver Hester, het returnen verleerd? Ha! Kun je net denken. Het record van Deion Sanders ging eraan, vorige week. En passant bewijst Hester in Atlanta dat ie ook heus wel 'n potje kan wide receiven.

Waarvan acte: de WINNAAR VAN DE WEEK! 2. JACOB DEGROM RHP ­ NEW YORK METS Je kunt maar beter sterk finishen dan beginnen, moet Jacob DeGrom hebben gedacht... Tien stuks binnen zes innings gooide hij er afgelopen weekend uit. Wat DeGrom betreft, duurt zijn seizoen dan ook nog een start langer.

3. LEGARRETTE BLOUNT RB ­ PITTSBURGH STEELERS Poeh, wat zagen ze er 'n week eerder te­ gen de Ravens nog slecht uit, die Steelers.

Wat zou dat wel niet worden tegen die machtige Panthers D? Nou: 37­19, 118 yards (1 TD) voor LeGarrette Blount en 147 yards voor Le'Veon Bell. Wow. 1. PEYTON MANNING QB ­ DENVER BRONCOS Een dik half jaar had ie er naar uit gekeken, de revanche match tegen de Seahawks. Maar toen 't eenmaal zover was, bleef de bloed­ wraak beperkt tot een magistrale drive in de allerlaatste minuut. Omdat 'm in OT ook de bal niet meer werd gegund, is Peyton Manning de LOSER VAN DE WEEK.

Apple Watch

Hij komt er dus aan, de Apple Watch. De lovers en de haters

hebben hun messen alweer geslepen. Ik zit in het kamp van de lovers, maar dat heeft andere redenen dan fanboy van Apple zijn.

Nee, ik ben vooral enthousiast omdat Apple onverholen inzet op sport. Er is een serie watches die zelfs het woord “sport” in zich hebben en echt verkocht worden als apparaat om beter te sporten.

Als Apple (maar ook Google) inziet dat sport belangrijk genoeg is om er producten en diensten aan te verbinden dan betekent dat iets.

Het bevestigt het belang van sport in de maatschappij en de rol die digitaal daarin vervult.

Silicon Valley is nooit een echte fan van sport geweest. Dat zal wel te maken hebben met de aloude vete tussen nerds (die later vanuit de garage een miljardenbedrijf opbouwen) en jocks (die later de Super Bowl spelen en miljoenencontracten met Nike tekenen). De sport mist ook geheel in Silicon Valley. Sport zit in New York (Connecticut) of LA, niet in San Francisco of Palo Alto. Google, Facebook en Apple sponsoren ook helemaal niet in de sport. Geen enkele Amerikaanse topatleet, team of league treedt op als endorser voor of gesponsorde van de grote merken uit Silicon Valley. Apple en co kijken liever anders naar de sport: als een goede manier om geld aan te verdienen. Al deze bedrijven onderhouden warme relaties met de sport, als het gaat om content voor hun platforms. Zo weten Apple en de MLB elkaar altijd te vinden als Apple weer wat nieuws heeft. Eerste iPhone app, eerste league die iBeacons inzet en nu wederom als eerste op de Apple Watch. Veel zal het nog niet voorstellen, de app houdt realtime scoring bij. Een push notificatie op je pols als de Yankees winnen, dat idee. De andere leagues zullen volgen. Niet spannend en zeker geen verandering in de relatie Silicon Valley en sport.

Toch zal de Apple Watch ervoor zorgen dat nerds en geeks elkaar

gaan vinden. De watch is een modeaccessoire, veel meer dan een iPhone of een iPad. Om fashion aan de man te krijgen zijn influencers nodig. Sport verkoop je met sport. Vraag maar aan Gatorade of aan Nike. Dus de Apple Watch Sport vraagt om een grote stal endorsers uit de (internationale) sportwereld. Laat Apple die stal nu net sinds deze zomer in huis hebben gehaald met de overname van Beats by Dre. Let op, binnenkort zien we atleten niet alleen met hun Beats op hun hoofd, maar ook met hun Apple Watch om hun pols. •

De metalen brug over de Mississippi River rammelt onder onze

auto. Waar je de rivier ook passeert, de Mississippi heeft iets magisch. Breed. Groot. Beangstigend sterk ziet de stroming er ver onder ons uit. We rijden Clinton binnen, een stadje aan de oostrand van Iowa, midden in Amerika. Het plaatsje ligt grofweg op de route van Chicago naar Seattle, het is al laat en we hebben honger. Toch nog even kijken in het stadion van de Clinton Lumberkings, Minor Leagueteam van de Seattle Mariners. Misschien vinden we hier nog een spoor van Gregory Halman.

De dagen lopen na duizenden kilometers in een huurauto inmiddels aardig door elkaar. We flitsen langs Chicago, zagen de glooiende heuvels van Tennessee en gisteren waren we nog in Appleton Wisconsin. In die stad, op een warme zomeravond in augustus, schuifelen enkele duizenden honkbalfans over een betonnen omloop in een stadion aan de rand van de stad. Ze lijken kleren aan te hebben omdat het moet. Veel spierwitte sneakers en wijde witte t­shirts hangen laveloos om veel te dikke lijven. De enige beweging die ze hier maken is van en naar de auto.

Een honkballer loopt het slagperk in. Johnny Cash blaast uit de speakers.

You can run on for a long time Run on for a long time Run on for a long time Sooner or later God'll cut you down Sooner or later God'll cut you down We nemen het als een waarschuwing.

Aan de rand van het veld staat een man met een map.

Verwachtingsvol kijkt hij naar de jonge kerels op het veld. ‘Wie weet speelt één van hen ooit in de Major League,’ zegt hij hoopvol. Gregory Halman, die hier ooit speelde, kent hij nog. Hij las van zijn dood in de krant. De handtekening steeg in waarde.

Van twee dollar naar twaalf dollar. ‘Begrijp me niet verkeerd,’ zegt hij snel. ‘Ik zou natuurlijk veel liever nog een handtekening van twee dollar hebben en dat Gregory nog in leven was.’

De herinneringen aan Gregory Halman zijn hier veelal

vervaagd. Niet lang na de wedstrijd rijdt een taxi over een verlaten straat in het centrum van de stad. De chauffeur ziet eruit alsof hij te lang achter zijn spelcomputer heeft gezeten. Zo klinkt hij ook. Halman kent hij wel. ‘Het is fantastisch dat hij bij de Milwaukee Brewers speelt,’ zegt de man, ‘hij doet het geweldig. We zijn trots op hem.’ Greg overleed twee jaar eerder.

Bij de Brewers heeft hij nooit gespeeld.

Hier, in het Heartland van de VS, ben je dichter bij de Canadese grens dan bij de Major League. Gregory landde in Appleton in het voorjaar van 2007. In Phoenix, waar hij vertrok, was het dertig graden, in Appleton kan het sneeuwen in april. De meeste inwoners zien eruit alsof ze familie van elkaar zijn en kijken wat sloom voor zich uit. Het stadion van de Wisconsin Timber Rattlers stroomt regelmatig vol, maar de fans lijken vooral te komen voor de braadworsten die met een kanon het publiek in worden geschoten.

Coach Horner neemt de nieuwe jongen in zich op. ‘Een ongelooflijke atleet,’ zegt de coach jaren later, ‘hij kon echt rennen en hard slaan. Het enige dat er aan ontbrak was een hoog slaggemiddelde.’ Greg lijkt hem op het eerste gezicht iemand die een zwaar leven heeft gehad. Ruw. Alsof hij je zou aanvallen als iets ’m niet bevalt. ‘Hoe hij eruitzag was compleet anders dan wie hij was,' zegt de coach. ‘Hij had een goed hart, een hart dat meeleefde met mensen die unfair behandeld werden.’ Als coach Horner z’n pupil beter leert kennen ziet hij een jongen die makkelijk vrienden maakt en altijd wil spelen, nooit zeurt over blessures.

Niettemin heeft Gregory het moeilijk in zijn eerste jaren in de

Minor Leagues. Het is dan nog een vraag of hij het hoogste niveau zal halen. Om te zien waar hij uiteindelijk terecht kwam, trekken we vanuit Appleton, via South Dakota en een bliksembezoek aan de in steen gehakte presidenten van Mount Rushmore, over de prairies van Wyoming, naar Seattle. Stad van hoop en technologische vooruitgang aan de westkust. In een stadion met groene stoelen en een schuifdak speelde Gregory in 2010 en 2011.

Er lijkt een probleem op weg naar de top.

Honkbal heeft iets sadistisch in zich. Ga maar na. Je hangt de hele dag op een veld voor misschien drie of vier slagbeurten waarin je maximaal enkele minuten in actie komt. Ondertussen ga je zeven van de tien keer terug naar de dug­out zonder iets te raken. En dan doe je het nog goed.

Seattle. 3 oktober 2010. Seattle Mariners – Oakland Athletics.

De Mariners scoren nauwelijks en verlangen naar homeruns als een wandelaar in de Sahara naar water. Een dag eerder verloor het team zijn honderdste wedstrijd van het jaar. Alweer. Zelfs de televisiecommentatoren van de thuisploeg lijken iets van hun natuurlijke enthousiasme kwijt. Murw gebeukt misschien. De jonge debutanten bieden nog een beetje plezier voor de heren commentatoren. Halmans naam wordt met licht ontzag genoemd. Wat een kracht. Wat een talent. Maar wanneer komt die eerste homerun?

Zijn eerste

slagbeurten in de Majors zijn geruisloos gepasseerd. Weinig lukt. Pas in zijn vierde wedstrijd op het hoogste niveau slaat de verrevelder voor het eerst een honkslag. Die bal glipt maar net langs de derde honkman.

Gregory wil meer. De werpers blijven voorzichtig met hem.

Ze moeten wel. Een bal recht over de thuisplaat en ze mogen vissen.

Tegen de Athletics ruikt Halman zijn kans als hij Henry Rodriguez tegenover zich ziet staan: een Venezolaanse werper met een huid lichtbruin als het gravel en pokdalig als een rotswand. Een dun streepje haar loopt van zijn lippen naar zijn onderkin. Meer type Mexicaanse huurmoordenaar dan babysitter. Zijn fastball haalt One Hundred Miles An Hour. Een magische grens. Honderd­Zes­En­Zestig kilometer per uur. De catcher krijgt zere handen als Rodriguez gooit.

Halman wil die fastball meer dan wat dan ook. Hij leeft van de

fastball. Waar anderen met fastballs naar huis worden gestuurd, zijn het voor Gregory cadeautjes. ‘Cookies,’ noemt hij ze als ze recht over de plaat komen. Rodriguez zwaait zijn rechterbeen op. Slider. Over de plaat. Strike one.

Rodriguez gooit nog een slider: wijd. Halman neemt niet eens de moeite om de knuppel van zijn schouder te halen en spuugt een dunne fluim uit. Alsof hij Rodriguez wil zeggen: ‘Een echte man gooit geen sliders. Show me what you’ve got.’

De snelheidsmeter op de tv slaat rood uit. Fastball. Ninety­

eight­miles­an­hour. Halman buigt iets naar voren. Als een kind dat voor het eerst een bak met piranha’s ziet. De opwinding is groter dan de angst. Wat begon als de voorzichtige dans van de matador en de stier is veranderd in een loopgravenoorlog.

Nog een bal. 97 mijl per uur. Fout geslagen. Greg opent het klittenband aan z’n handschoenen, sluit het weer. Hij spuugt nog maar een fluim in het gravel. Twee slag, twee wijd.

Weer een bal. 99 mijl per uur. Naast de plaat. Twee slag en drie wijd: volle bak.

De tweede bal die met 99 mijl per uur voorbij­komt slaat Gregory fout, met een beetje venijn.

Bij bal zeven van de slagbeurt, een raket van honderd mijl per uur, over het midden van de plaat, haalt Gregory uit, soepel als een golfer bij de afslag. Zijn rug licht voorover gebogen, de beweging venijnig en snel. Hij kijkt naar de bal met een gezicht alsof hij die wil vermoorden. Honkbal wordt door hem gereduceerd tot een strijd op leven en dood. Z’n hele bestaan lijkt op het spel te staan. Als Gregory voor een wedstrijd inslaat, schreeuwt hij het uit als een coach de ballen te makkelijk aangooit.

‘Te voy a matar ahí No me tires ahí Te voy a matar!’

Ik ga je doodmaken, gooi me niet daar ik ga je doodmaken!

Hij staat op het punt iemand te vermoorden. De bal ten minste.

Hij raakt het witte leer aan de bovenkant van zijn knuppel en de bal schiet met een harde knal tegen een reclamebord recht achter de thuisplaat. Gregory is dichtbij.

Sport kijken heeft iets wreeds in zich als alle toeschouwers lijken te weten wat de sporter niet weet. Een voetballer die alleen op de keeper afrent, schiet en mist terwijl naast hem een ploeggenoot voor open doel staat. De schaatser die juichend over de finish komt, maar vergeet dat hij nog een rondje moet.

Je wilt opstaan, tegen je tv schreeuwen, de man op het scherm bij z’n oren pakken, voortduwen, redden misschien.

Iedereen in het stadion lijkt te beseffen wat Gregory moet doen na zes fastballs op een rij. Eén man niet. Alles aan de laatste worp van de slagbeurt schreeuwt ‘láááááát gááááááán’. De bal gaat traag. 86 mijl per uur. Laag. Ver weg van de slagman.

Onbereikbaar. Een zekere wijdbal en vrije loop naar het eerste honk, zou je denken. Halman zakt door zijn knieën en reikt met zijn armen naar de buitenkant van de thuisplaat, alsof je in een reflex bukt om een gevallen verhuisdoos op te vangen. Een beetje zoals zijn vader veertig jaar eerder deed. Strike out. ‘Hij wist dat het een keer ging gebeuren,’ zegt de tv­commentator berustend, teleurgesteld misschien.

Inmiddels vragen ook de Amerikaanse kenners zich af of hij die strike outs wel uit z’n spel gaat halen. Kun je ooit ontkomen aan iets wat zo ingebakken zit in je karakter? Altijd maar voluit willen gaan, hard willen slaan in plaats van met je hersens op standje geduld te wachten op de goede bal. Darren Brown, op dat moment de manager van de Mariners, ziet vooral onvervuld potentieel. Uiteindelijk was Gregory nog maar net 23 jaar oud op de dag dat hij debuteerde.

Vaak moeten spelers tot na hun vijfentwintigste rijpen eer ze doorbreken. Zeker spelers uit Europa hebben lang de tijd nodig om uit te groeien tot Major Leaguespelers.

‘Hij probeerde ballen te slaan die hij

waarschijnlijk had moeten laten gaan,’ zegt manager Brown, ‘dat zien we bij veel jonge slagmensen. Soms moet je wachten tot iemand het trucje doorheeft, of hij dat nu doorheeft op z’n 25ste of z’n 26ste. Als je kijkt naar de kracht en de snelheid die hij had: dat kun je iemand niet aanleren. Hij had de kans om een goede speler te worden.’ •

Maarten Kolsloot, Strike out. De verwoeste droom van de talentvolle honkbalbroers Halman. Uitgeverij De Kring, 224 pags, € 16,50

Je zou het bijna vergeten, door alle

tromgeroffel en loftuitingen die Derek Jeter ten deel vallen bij zijn afscheid, dat er nog een klepper z'n knuppel in de wilgen hangt. Paul Konerko, want om hem gaat 't, speelt dan ook niet bij de Yankees, of elders aan de East coast. En dan ontsnapt er wel 'ns wat aan de aandacht op de burelen van ESPN in Bristol, Connecticut.

Niet dat Pauly er zelf om maalt, hoor. Hij vindt het allemaal wel best zo. Toch kan ook #14, gelijk Jeter, terugkijken op een carriere van formaat: via de LA Dodgers (vanaf 1997) en Cincinnati Reds, speelde hij bijna een honkballeven lang voor de Chicago White Sox. Hij won met dat team de World Series in 2005, werd ALCS MVP in datzelfde jaar, speelde zes keer in de All Star Game, en kwam gedurende die zeventien jaar tot een slaggemiddelde van .279, 2338 honkslagen, 439 homeruns en 1412 RBi's.

Die cijfers maken van Konerko een bor­

derline Hall of Famer. Wat stemmers heel misschien over de streep kan trekken, zijn z'n verrichtingen op 13 oktober 2005, in een regenachtig Comiskey Park aan de South Side van Chicago.

In een World Series (tegen de Houston Astros) die werden gedomineerd door Chicago's pitchers, sloeg Paul Konerko in Game 2 ­ in the bottom of the 7th, met twee man uit en een 4­2 Astros­voorsprong ­ een onvervalste grand slam. De klap bezorgde de Sox de leiding in de wedstrijd en vervolgens de zege, en katapul­ teerde de ploeg naar een World Series sweep.

So long, Pauly!

TEKST GEERT JAN DARWINKEL

Kalamazoo, het klinkt als Australisch

dorp waar vooral inheemse bewoners hun thuis hebben, maar in Kalamazoo (Michigan), vond je in de jaren tachtig geen Aboriginals. Wel vond je er een jonge en zeer talentvolle korte stop. Als zoon van vader Dr. Charles en moeder Dorothy groeide Derek op ver van de plaats waar hij later uit zou groeien tot publiekslieveling en ver ook van de plaats waar hij geboren werd.

Zijn eerste vier levensjaren bracht Jeter door in New Jersey, niet ver van New York City en later toen hij in Michigan woonde spendeerde hij zijn zomers bij zijn grootouders in New Jersey. Met zijn opa en oma bezocht hij vaak wed足strijden van de New York Yankees en op die manier kreeg hij al op jonge leeftijd een band met zijn toekomstige werkgever. Hoewel de Yankees in zijn jeugd niet erg succesvol waren, had Jeter wel een uitgesproken favoriete speler: Dave Winfield.

A

ls je de twee spelers vergelijkt, valt het op dat beide spelers op elkaar

lijken. Niet zo zeer qua spel, want waar Winfield een outfielder was die veel homeruns sloeg, is Jeter een korte stop die de bal een stuk minder vaak over de hekken slaat. De gelijkenis zit hem vooral in de karakters van beide spelers: goedlachs, vriendelijk, een ongeschonden blazoen. Het lijkt erop dat Jeter vooral op dat gebied heeft geprobeerd om Winfields kwaliteiten te emuleren.

De bewondering is overigens

wederzijds. Winfield liet het volgende over Jeter optekenen: “De Yankees mogen zich gelukkig prijzen dat ze hem gedraft hebben, dat hij voor hen gespeeld heeft en andersom ook. Een speler die zo lang op zo’n hoog niveau heeft gespeeld voor een winnend team, die altijd bepalend was op beslissende momenten. Zo iemand gaan we de komende jaren niet meer tegenkomen.

Jeter en de Yankees waren de perfecte combinatie. Het waren zeer speciale jaren.”

Het jonge talent uit Kalamazoo was

inderdaad erg gelukkig dat de Yan­ kees hem selecteerden, want zijn droom was al vroeg duidelijk gewor­ den: korte stop spelen voor de New York Yankees. Dat de Yankees Jeter hebben kunnen selecteren in de draft was ook redelijk gelukkig. De Houston Astros (toen ook al) hadden in 1992 de first overall pick en hoe­ wel hun scout, Hall of Fame werper Hal Newhouser, Jeter met duidelijke woorden aangeprezen had bij de organisatie besloten de Astros te kiezen voor Phil Nevin. Newhouser was zo kwaad – hij voorzag dat Jeter een hele grote zou worden die in meerdere World Series zou spelen – dat hij besloot zijn baan als scout op te zeggen en niet meer terug te keren naar de sport waarvan hij zoveel hield.

Toch waren de Astros niet de enige die bang waren dat Jeter, die ook naar de University of Michigan kon, een te grote tekenbonus zou vragen.

Ook de Indians, Expos, Orioles en Reds besloten niet voor Jeter te kiezen. De scout van de Yankees, die als zesde mochten draften, liet het volgende optekenen: “De enige plek waar Derek Jeter heen gaat, is Cooperstown.”

De Yankees moeten in 1992 en

1993 dan ook even flink geschrok­ ken zijn toen hij in zijn eerste seizoen slechts .207 sloeg en in zijn tweede seizoen meer dan 50 errors maakte als korte stop in Single­A. Het tekende het jonge talent dat hij zijn kop niet liet hangen, maar juist harder ging werken. Na trainingen en slechte wed­

STAT JETER PLAATS ALL­ TIME LEADERS WAR 71.6 9e Runs 1917 1e Hits 3450 1e 540 2B 3e 259 HR 4e 1301 8e RBi 357 SB 19e AVG. .309 6e

NAAM ALL­ TIME LEADERS Honus Wagner ­ ­ Honus Wagner Ernie Banks Honus Wagner Honus Wagner Honus Wagner

AANTAL ALL­ TIME LEADER 131.0 ­ ­ 643 512 1969 723 .327

BESTE KORTE STOPTS OOIT

Hoe heeft Jeter

het gedaan in vergelijking met de beste korte stops aller tijden?

Laten we zijn statistieken naast die van bekende Hall of Famers als Cal Ripken Jr., Barry Larkin, Honus Wagner, Ozzie Schmidt en Robin Yount leggen.

Uit deze lijst kun je

twee dingen concluderen: 1. Honus Wagner was verreweg de beste korte stop ooit. 2. Derek Jeter hoort bij de absolute top en is een no­ brainer voor de Hall of Fame.

Aanvallend gezien hoort hij bij de vijf beste korte stops ooit, maar defensief was hij niet zo sterk als de generatie korte stops voor hem. Bekijk je het totaal plaatje dat staat Jeter absoluut in de top tien.

strijden was Jeter altijd nog wat langer op het veld te vinden om extra swings en grondballen te pakken. Dat harde werk zorgde ervoor dat hij zich snel ontwikkelde en niet heel veel later ­ in 1995 ­ maakte hij zijn debuut in de Major League. Yankees korte stop Tony Fernandez was dankzij een blessure op de disabled list terecht gekomen en Jeter werd voor het eerst opgeroepen.

Oorspronkelijk was het niemand

minder dan Robert Eenhoorn die de kans kreeg om Fernandez op te volgen, maar hoewel Eenhoorn defensief ijzersterk was, sloeg hij in zijn eerste wedstrijden geen honkslag (0­7). De Yankees besloten hun toptalent op te roepen en in het Kingdome in Seattle mocht hij debuteren tegen de Mariners.

In zijn tweede wedstrijd sloeg hij zijn eerste honkslag. Niet, zoals we al jaren

van hem gewend zijn, een honkslag naar het rechtsveld, maar een harde grondbal langs de derde honkman.

Hoewel Jeter bij de terugkeer van

Fernandez weer naar Triple­A gestuurd werd, had hij een goede eerste indruk achter gelaten (12 hits in 15 duels) bij de fans, bij toenmalig manager Buck Showalter en zeker bij kamergenoot Robert Eenhoorn. Eenhoorn in een interview met de New York Times: “Het grappige van Derek was dat, terwijl je wist dat je om hetzelfde plekje vocht, je toch voor hem juichte. Hij is een geweldige gozer.” Over Jeters karakter zei hij dit: “Hij was altijd rustig en straalde veel zelfvertrouwen uit. Hij maakte zich nergens druk om. Behalve om kreukels in zijn kleren, haha! Hij stond altijd netjes te strijken op onze kamer voordat hij de deur uit ging.”

Iets minder dan een jaar na zijn

debuut begon er een nieuw tijdperk in de Bronx. Joe Torre verving Buck Showalter als de nieuwe manager en besloot ­ hoewel George Steinbrenner III (de legendarische en inmiddels helaas overleden eigenaar van de Yankees) er nog niet zo zeker van was ­ de jonge Derek Jeter te benoemen tot startende korte stop. Het was in vele opzichten een wisseling van de wacht. Joe Torre was de nieuwe manager, Jeter verving Fernandez op kort en de absolute leider van de Yankees, Don Mattingly, was net gestopt.

Hoe populair Mattingly ook was, tijdens zijn speeldagen werd er in New York bar weinig gewonnen.

Terwijl de oude captain afscheid nam, stond er een nieuwe groep jonge zelfopgeleide spelers op. Andy Pettitte, Derek Jeter, Jorge Posada, Mariano Rivera, Bernie Williams, allemaal braken zij in die jaren door en hoewel de eerste vier altijd samen de ‘Core Four’ werden genoemd, mag Bernie Williams in dat rijtje niet ontbreken.

Samen stonden zij aan het begin van carrières waarvan lang niet iedereen had verwacht dat die zo succesvol zouden zijn.

Op Opening

Day van 1996 snoerde Jeter alle critici, die zijn benoeming tot startende korte stop niet terecht vonden, de mond met zijn eerste homerun. Direct maakte Jeter duidelijk de trend, die door Cal Ripken Jr. en Barry Larkin was ingezet, door te zetten.

Ripken en Larkin waren de eerste

MR. NOVEMBER

Net als ‘Captain Clutch’ is ‘Mr.

November’ een bekende bijnaam van Derek Jeter. Deze bijnaam heeft hij voornamelijk de danken aan zijn fenomenale prestaties op de momenten dat het er het meeste toe doet, het postseason dus. In zijn 19 volledige Major League seizoenen kwam hij 16 (!) keer uit in de playoffs. Hij won natuurlijk vijf keer de World Series en maakte veel van zijn signature plays (Mr. November home run en ‘The Flip’ bijvoorbeeld) in de play­offs.

Jeter werd bovendien in 2000 de World Series MVP.

GAMES 158

AT BATS 650

RUNS 111

Nog veel indrukwekkender dan deze uitgelichte momenten is zijn complete postseason CV. In de tabel hieronder staan zijn career postseason stats, vetgedrukt zijn statistieken waarin hij All­Time Leader is.

HITS 200

2B 32

3B 5

HR 20

RBI AVG 61 .308

158 wedstrijden, dat is meer

dan de gemiddelde MLB­speler in een regulier seizoen speelt en met deze statistieken zou je in het reguliere seizoen meedingen naar de titel voor MVP. We mogen dus wel zeggen dat Jeter een postseason MVP is.

korte stops die niet alleen defensief erg sterk waren, maar ook aanvallend meer dan hun steentje bij konden dragen. Jeter was overigens niet de enige jonge korte stop die deze kwaliteit bezat. In Seattle begon ook de 20­jarige Alex Rodriguez aan zijn eerste seizoen als basisspeler en in Boston zou later dat seizoen ook Nomar Garciaparra zijn debuut in de MLB maken.

Deze drie spelers veranderden

voorgoed de verwachtingen die er aan de korte stop positie hangen. Jeter zelf was in 1996 direct erg succesvol. Met een slaggemiddelde van .314, 104 gescoorde runs, 10 homeruns en 78 binnengeslagen punten pakte hij zelfs de AL Rookie of the Year Award. Jeter, Williams, Pettitte, Rivera en ­ in dat jaar nog in iets mindere mate ­ Jorge Posada hadden allemaal een goed seizoen. De zelfop­ geleide toptalenten be­ reikten, samen met dure spelers van buitenaf als Paul O’Neill, Tino Martinez, Cecil Fielder, David Cone, Dwight Gooden en Darryl Strawberry, zelfs voor het eerst sinds 1981 de World Series.

In zijn eerste postseason sloeg Jeter .310

(22 hits in 15 wedstrijden). In de ALCS sloeg de jonge korte stop in Game 1 bij een 4­3 achterstand in de achtste inning zijn eerste postseason homerun. Hij werd daarbij overigens stevig geholpen door de 12­jarige Jeffrey Maier, die als fan in het rechtsveld de bal voor (of liever boven) de neus van rechtsvelder Tarasco wegplukte.

De Yankees wonnen vervolgens Game 1 in de elfde inning en versloegen de Orioles in vijf wedstrijden. In de World Series namen de Braves een snelle 2­0 voorsprong, maar de Yankees wonnen de volgende vier wedstrijden en pakten zo de eerste titel sinds 1978.

PRIJZENKAST

Een opsomming van de belang足 rijkste prijzen die Jeter in zijn indrukwekkende en waarschijnlijk uitpuilende prijzenkast heeft staan:

World Series Ring 5x World Series MVP 1x All足Star Game MVP 1x All足Star 14x AL Gold Glove Award 5x AL Silver Slugger Award 5x Hank Aaron Award Roberto Clemente Award ESPY for Best MLB Player

2x 1x 1x

In 2003 kreeg Jeter van de Yankees de eervolle benoeming captain. Hij kwam daarmee in rijtje met namen als Babe Ruth, Lou Gehrig, Thurman Munson en Don Mattingly. Allemaal legendarische Yankees en namen waar hij zich in de komende jaren steeds vaker tussen zou spelen in de record lijstjes. Dat Jeter tot aanvoerder benoemd werd, had te maken met zijn karakter en dan voornamelijk zijn natuurlijke leiderschap.

Vraag willekeurige honkbalfans om

Jeter overeind. Hij werd het toonbeeld van klasse, het gezicht van de Yan­ kees, het gezicht zelfs van de MLB in het algemeen. Geen speler wordt door het hele land heen zo gerespecteerd als Derek Jeter. Zelfs de fans van de rivaliserende Red Sox zullen Jeter naar verwachting in de laatste serie wed­ strijden in het reguliere seizoen in Fenway Park in het zonnetje zetten.

Yankee­scout Dick Groch krijgt uitein­

delijk gelijk, want het is nu wel duide­ Jeter te beschrijven en woorden als lijk dat we Derek Jeter in de Hall of klasbak, leider, respectvol en winnaar Fame terug gaan zien, samen met in zullen meer dan eens naar boven elk geval een van zijn maatjes uit de komen. Dezelfde woorden kwamen Core Four: Mariano Rivera. Hoewel de naar voren in de actie ‘One Word For postseason successen van de Yankees Two’ waarbij MLB.com spelers, oud­ na 2003 iets minder werden, ging spelers en andere mensen uit de Derek Jeter vrolijk door met het honkbalwereld vroeg om Derek Jeter in produceren van geweldige een woord te beschrijven. Die statistieken voor een eigenschappen zorgden korte stop (zie kader). In de

ervoor dat hij immens populair was bij Yankee fans. Jeter stond altijd klaar voor fans, was het voor een praatje, een foto of een handtekening. Jeter kon als geen ander omgaan met de New Yorkse fans, de mentaliteit en de druk die komt kijken bij het spelen voor zo’n groot team.

Waar anderen de druk niet

aankunnen, zie bijvoorbeeld Alex Rodriguez, leek het alsof Jeter er alleen maar beter door ging spelen. Nooit zie je Jeter voor de camera iets raars doen. Zijn interviews zijn bijna saai, altijd oerdegelijk. In een periode waarin speler na speler betrapt werd op het gebruik van anabolen, bleef

laatste seizoenen van zijn loopbaan won hij voor de vijfde keer de World Series (2009) en brak hij nog verschillende records:

• All­Time Yankees Leader in Runs, Hits, Doubles en Stolen Bases • Meeste hits ooit in Yankee Stadium • Hij sloeg zijn 3000e honkslag (een homerun) • Hij klom op naar de zesde plaats voor meeste hits aller tijden • Alleen Omar Vizquel speelde meer wedstrijden als korte stop • Hij passeerde Luis Aparico voor meeste hits ooit door een korte stop

De honk­

balsport verliest in Derek Jeter een parel

van een speler, maar de kans is groot dat hij behouden blijft voor de sport.

Niet als manager. Nee, Derek Jeter wil graag eigenaar worden van een team.

Dat zal waarschijnlijk beginnen bij een Minor League team, maar wie weet zien we hem in die hoedanigheid nog eens terug in de Major League.

In Yankee Stadium nam hij afscheid

van zijn fans. Hij sprak daar een opmerkelijke zin: “Ik vind dat ik de mooiste baan van de wereld heb gehad: ik mocht de korte stop van de New York Yankees zijn. Ik heb altijd het idee gehad dat het mijn taak was om jullie, de fans, te entertainen. Het genot en entertainment wat ik jullie heb gebracht, kan echter nooit opwegen tegen het genot wat jullie mij hebben gebracht. Bedankt!”

Jeter heeft twintig jaar lang zijn droombaan uit kunnen voeren en neemt afscheid zoals we dat van hem hadden kunnen verwachten: met grootse klasse. De honkbalsport zal Derek Jeter missen. •

Afscheid

Ik heb mijn voorkeur voor de Yankees in

Sport Amerika Magazine nooit onder stoelen of banken gestoken. Sinds ik de MLB halverwege de jaren negentig ben gaan volgen, ben ik fan. Toen ik in 2000 een wedstrijd in Yankee Stadium tegen de Orioles bijwoonde en de Yankees in een bizarre wedstrijd (30 honkslagen) in de negende inning via een walk­off homerun van Jorge Posada met 13­12 zag winnen, wist ik het zeker. Dit is mijn team.

Dat mijn favoriete speler ook uit dit team komt, is dan niet zo wonderlijk. Het zijn de uitstraling en prestaties onder grote druk die mij in hem zo intrigeerden. Ik heb hem meerdere keren in Yankee Stadium zien spelen. Zo was ik er in 2008 bij toen hij het record voor meeste honkslagen in het (oude) Yankee Stadium verbrak.

Op het moment dat dit magazine uitkomt, lig ik waarschijnlijk nog te slapen in mijn hotelkamer vlakbij Columbus Circle in New York. In mijn dromen ongetwijfeld nog nagenietend van de wedstrijd die ik een paar uur eerder in de Bronx heb gezien.

Vanavond (woensdag) zal ik mijn favoriete speler voor het laatst in actie zien. Ik hoop een paar mooie acties, zijn bekende jump throw bijvoorbeeld, of in elk geval wat honkslagen.

Het wordt een soort laatste bedevaarts­

tocht om mijn jeugdidool in actie te zien. Met weemoed zal ik terugdenken aan de mooie successen die hij ons Yankee fans bracht. En vol verwachting kijk ik uit naar hoe de Yankees de leegte, die Derek Jeter achterlaat, proberen op te vullen. Farewell Captain! •

Seb Visser.

Kans

Hoe hij het voor elkaar krijgt, is me een

raadsel, maar Michael Beasley heeft kans nummer 736 gekregen om een serieuze NBA speler te worden. En niet bij het minste team. Hij mag zich proberen te bewijzen bij de regerend kampioen.

Probleemkind Beasley werd door Miami de deur gewezen na het afgelopen mislukte seizoen en is daarom op zoek naar een nieuwe werkgever. Met zijn enorme C.V. aan misdragingen is het bijna onvoorstelbaar dat er nog teams zijn die het met hem willen proberen. En van al die teams zijn de San Antonio Spurs nog wel de meest onlogische.

Bij de Spurs horen normaalgesproken bescheiden brave borsten die geen rare dingen doen behalve gewoon goed basketballen. En juist die Spurs geven draaideurdomkop Beasley nu een kans om het laatste plekje op het roster te veroveren. Denkt Popovich echt dat hij Beasley in het gareel krijgt?

Aan de andere kant moet gezegd worden dat Beasley zich afgelopen seizoen in Miami niet echt in de problemen heeft gewerkt. Hij schijnt nog altijd moeite te hebben om zich op het basketball te concentreren, maar het probleem in Miami was vooral dat hij geen deuk in een pakje boter gooide.

Met die basketball dip kan coach Pop hem misschien nog wel helpen, maar gaan de Spurs daarvoor echt het potentiele drama dat hoort bij Beasley de kleedkamer in ha­ len? Er zijn gekkere dingen gebeurd, maar de kans dat de voormalig tweede draft­ keuze nog een succesvolle NBA carrière opbouwt is klein. Zelfs bij de Spurs. •

Eva Gerritse.

Dit is een repost.

THE JETER LIST werd eerder gepu足 bliceerd in Sport足 Amerika Magazine Nr 28 van 2012.

En nee, het is Minka Kelly niet gelukt Jeter van de markt te hou足 den. De verloving werd afgebroken.

Boter op het hoofd

Rolmodellen

Vorige week op deze plek deed ik een

Ik ben de eerste om toe te geven dat ik

Wel, de afgelopen week maakte duidelijk dat we ook uit die hoek niet veel moraliteit hoeven te verwachten. De Vikings en de Panthers toonden fantastische staaltjes opportunisme. De Vikings besloten na een weekendje rust voor Adrian Peterson dat All Day zijn straf voor het afranselen van zijn kind wel had gehad en activeerden hem. Waarom wist niemand want er was van vrijdag op maandag helemaal niets veranderd aan de zaak. De storm van verontwaardiging, en de uitlekkende details, noopte Minnesota de keutel in te trekken en Peterson op de ‘commissioner­ exempt list’ te zetten. Een treffend eufemisme voor een volledig betaalde vakantie voor het hele gezin Peterson. De Panthers ondertussen hadden al het hele seizoen boter op het hoofd door Greg Hardy op te blijven stellen, ondanks een lopende rechtszaak waarin Hardy beschuldigd wordt van een Ray Rice'je.

Feit is dat het gros van de spelers in de NFL uit een arme buurt komt met een matige opvoeding en vaak omringd wordt door personen die niet de beste intenties hebben met het succes van deze jongens.

gepassioneerde oproep voor het ontslag van Roger Goodell, de hypocriet­in­chief van de NFL. Die oproep was gericht aan de heren eigenaren in de NFL want zij zijn de enigen die Goodell kunnen ontslaan.

Commissioner is immers gewoon een heel chique woord voor loopjongen. Eentje van 20 miljoen dollar netto per jaar maar een loopjongen niettemin.

Art Rooney van de Steelers

verpersoonlijkte dit weekend het probleem van de NFL door te stellen dat dit Goodells eerste fout was in een verder fantas­ tische carrière. Art vergat voor het gemak de eindeloze concus­ sion saga, de drug policy, de replacement refs, het tegelijkertijd promoten van player safety en een langer seizoen, etc etc.

Welterusten Art (en Roger). •

Paul Klomp.

bepaalde spelers verheerlijk. Ik heb meerdere malen personen aangestipt in mijn artikelen of in mijn columns, omdat ik ze niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten mag. We weten echter bar weinig van deze spelers, behalve wat zij of hun PR­afdeling naar buiten brengen.

Veel spelers komen in de NFL zonder ooit veel geld te hebben gehad en worden plots multimiljonair. Goeie jongen als je daar op een fatsoenlijke manier mee om weet te gaan op je twintigste.

Gelukkig zijn er veel spelers die niet in de problemen raken, maar er zijn er genoeg die wel aanvaringen met justitie hebben. Ray Rice en Adrian Peterson zijn twee recente voorbeelden van verheerlijkte ‘elite’ spelers, die in hun privé leven behoorlijk de fout in gingen.

Het beeld dat geschept wordt van deze spelers rijmt niet met de realiteit. Het is schorem. Er is geen excuus voor het knock­out slaan van je verloofde in een lift. En je vierjarige kind mishandelen is al helemaal vreselijk.

Dit zijn geen rolmodellen, dit is de kanker van de sport en het is aan de teams en de league de taak om dit te voorkomen. •

Lennart Beishuizen.