SportAmerika Magazine Nr 40

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­ 2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Browns

Je zal maar fan zijn van de Cleveland Browns. Elk seizoen

hoop je erop dat jouw ploeg het beter gaat doen, maar meestal zit je seizoen er al eind november op. Weer meer nederlagen dan overwinningen en weer geen naseizoen in het Cleveland Browns Stadium. Zo’n stadion zonder gesponsorde naam verdient eigenlijk elk jaar een wedstrijd in de playoffs, maar dat zit er jammer genoeg niet in.

Een ploeg die in de veertien seizoen slechts twee keer een positief seizoen wist neer te zetten, in die tijd zes coaches versleet en met de nieuwe man Rob Chudzinski ook in de min staat. Probeer die maar eens week in, week uit luidkeels te steunen. Ik geef het je te doen, maar in Cleveland lukt het, braaf elke zondag, maandag of donderdag. Mijn studievrienden John, Joseph en Bruce wonen niet ver van het stadion en tonen elke week op Facebook hun Browns­trots.

Totdat de dag des onheils aanbrak. Trent Richardson, de

favoriet van Bruce, werd naar Indianapolis verhandeld. Voor het eerst zag ik een negatief bericht voorbijkomen.

Teleurstelling in de teamleiding overheerste. Amerikaanse media spraken van een meersterzet (de Browns krijgen een eersterondekeuze voor de NFL draft van volgend jaar), maar zo zagen de drie musketiers het niet.

Terwijl Bruce juist zijn seizoenskaart had verlengd om T­Rich wekelijks in actie te kunnen zien, voelden ook de andere twee zich bekocht. In onze Whatsapp­groep lieten ze weten dat ook wel wisten dat ze dit seizoen weer meer zouden verliezen dan winnen, maar dan hun trots nu ook afgepakt werd.

Ik kan ze geen ongelijk geven. Wie zegt dat de toekomst

Cleveland geluk brengt? Hoge draftkeuzes zeggen niet alles: Richardson ging als derde in 2011 en zit nu in Indianapolis.

Veel leesplezier,

Voormalig Pittsburgh Steeler

defensive end L.C. Green­ wood is afgelopen zondag overleden. Hij werd 67 jaar.

Greenwood won met de legen­ darische 'Steel Curtain' Steelers vier Super Bowl­titels in de jaren zeventig.

Greenwood was op het veld een opvallende verschijning, omdat hij vaak op goudkleurige schoenen speelde • De NFL denkt erover het speelschema drastisch te veranderen.

Zijn er nu nog vier vriendschappelijke wedstrijden voorafgaand aan het seizoen, zouden league officials dat graag terugbrengen naar drie.

Dit zou dan ruimte vrijmaken voor een extra speelronde in de playoffs, waardoor er in plaats is voor veertien deelnemende teams, twee meer dan de huidige twaalf • Defensive coordinator Jack Del Rio van de Denver Broncos maakt het seizoen af in deze functie. Er waren geruchten dat Del Rio de stap van Sports Authority Field at Mile High naar USC (NCAA Football) zou maken om daar hoofdcoach te worden.

Een andere kandidaat voor die functie zou St. Louis Rams hoofdcoach Jeff Fisher zijn • De Tennessee Titans staan niet onwelwillend tegenover een vertrek van wide receiver Kenny Britt.

Britt kent een teleurstellende periode in Nashville. De Titans bieden hem niet actief aan, maar zijn wel bereid trade offers te accepteren.

Of er teams interesse hebben in de speler, die momenteel met een ribblessure kampt en ook gedragsproblemen kende is nog maar de vraag • (Pieter Brouwers)

Erik Spoelstra blijft voorlopig

de coach van de Miami Heat.

Volgens betrouwbare bronnen gaat Spoelstra zijn handtekening zetten onder een meerjarige ver­ lenging van zijn contract. Als het aan Heat­president Pat Riley ligt, blijft Spoelstra nog vele jaren werkzaam in Miami: "I want Spo here for a long, long time", aldus de oud­trainer en huidig president van de Heat. In zijn eerste vijf seizoenen heeft Spoelstra een winst­ verlies balans van 260 tegen 134 • Het is al 114 keer beweert, maar nu lijkt het er toch echt op dat Derrick Rose weer helemaal de oude is en klaar is voor zijn rentree. Op de eerste training van het seizoen ging Rose ouderwets tekeer. Het afsluitende potje 5 tegen 5 ging op het scherp van de snede en ook D­Rose hield zich niet in. "Er waren harde fouten, maar dat is goed. Daar moet ik ook weer aan gewend raken." • Een andere van blessure terugkerende sterspeler is Kobe Bryant.

Hij zal, na de nodige geruchten, de eerste wedstrijd van het seizoen nog niet halen.

Kobe zelf probeert de druk er ook een beetje af te halen. Hij wil duidelijk geen Derrick Rose­ scenario: "Ik voel me op zich goed, maar we hebben geen tijdschema van waar ik nu zou moeten zijn wat betreft mijn blessure", aldus een rustige en realistische Kobe Bryant. Bryant scheurde in april zijn achillespees en herstelt sneller dan verwacht.

Optimisten hoopten zelfs op een fitte Bryant aan het begin van aankomend seizoen •

David Clarkson was de gro­

te aanwinst van de Toronto Maple Leafs in free agency, maar de Canadezen zullen hem nog enige tijd niet kunnen ge­ bruiken. De aanvaller kwam in een oefenduel tegen de Buffalo Sabres het ijs op tijdens een gevecht tussen de spelers van beide ploegen. Dat leverde een automatische schorsing van 10 wedstrijden op, waardoor Clarkson pas beschikbaar is op 25 oktober tegen de Columbus Blue Jackets • Sam Gagner is waarschijnlijk nog langer afwezig. De center van de Edmonton Oilers liep een kaakbreuk op in de voorbereiding en is voor onbepaalde tijd uitgeschakeld. De Oilers krijgen het zwaar in het centrum, want ook Ryan Nugent­Hopkins is herstellende van een blessure • Zakenman Vincent Viola is de nieuwe eigenaar van de Florida Panthers. Viola spendeerde 250 miljoen dollar om de Panthers zijn bezit te maken. Ook wordt Viola daarmee eigenaar van het stadion en het trainingscomplex • Tim Thomas keert na een afwezigheid van een jaar terug in de NHL. De goalie tekende een contract voor de duur van een jaar bij de Florida Panthers.

Thomas gaat 2,5 miljoen dollar verdienen en kan daar met goede prestaties nog eens 1,25 miljoen aan toevoegen • Alex Ovechkin helpt mee om het Olympische vuur door Rusland te laten zien voor de Olympische Winterspelen van 2014 in Sotsji. De captain van de Washington Capitals heeft er zin in: “Dit is waarschijnlijk één van de mooiste dingen van mijn leven.” De Olympische vlam is zondag aangestoken •

Mariano Rivera gooide

zijn laatste bal in Yankee Stadium. De beste closer aller tijden hield het niet droog toen hij met nog één uit te gaan in de negende inning tegen de Tampa Bay Rays van de heuvel werd gehaald. Niemand minder dan Andy Pettitte en Derek Jeter hadden de eer en boden Mo een schouder om de tranen te laten vloeien • De MLB moet op zoek naar een nieuwe commissioner. Bud Selig, sinds 1992 aan het roer, stopt er na het einde van het seizoen 2014 mee • Feest in Atlanta. Voor het eerst sinds 2005 veroverden de Braves de titel in de NL East. De St. Louis Cardinals, Detroit Tigers en Oakland A’s wonnen respectievelijk de NL Central, AL Central en AL West. De Boston Red Sox verzekerden zich van het thuisvoordeel gedurende de playoffs • Wat een debuut voor de 21­jarige Nederlander Jonathan Schoop. De tweede honkman van de Baltimore Orioles sloeg in zijn eerste MLB­ wedstrijd de bal over de hekken • De loopbaan van eerste honkman Todd Helton (Colorado Rockies) zit erop. Zijn we eindelijk van die verschrikkelijke bijnaam ToddFather af • Wat vervelend zeg. De Houston Astros eindigden het seizoen met het slechtste record. Nu zullen ze in de komende draft de talentvolle pitcher Carlos Rodon wel als eerste kiezen • Clayton Kershaw mag zich de eerste Los Angeles Dodger noemen sinds Sandy Koufax in 1966 die het seizoen eindigt met een verdiende puntengemiddelde onder de 2.00 •

Waar houdt het sprookje op? Een totale transformatie bracht de Boston Red Sox in een winter tijd van de laatste naar de eerste plaats in de American League East.

Totaal onverwacht keert Boston na vier jaar terug in het naseizoen van de Major League Baseball, met een straatlengte voorsprong op de rest van de American League. Duidelijker dan een seizoen met bijna honderd overwinningen wordt het niet.

De kracht van Boston ligt zonder meer in de rotatie. Die is zo sterk dat gekende namen als Ryan Dempster en Felix Doubront in de bullpen zullen belanden. Twee betrouwbare starters verwijzen naar een bijrol: daar komt niet elk team mee weg.

Ben Cherington en de zijnen hebben er echter voor gezorgd dat het in Boston wél kan. Mokkende en ruziemakende spelers (en managers) behoren tot het verleden.

Met sterke persoonlijkheden als Mike Napoli, Jonny Gomes, Shane Victorino en Jake Peavy is er een homogene groep ontstaan die het oprecht leuk vindt om met elkaar te spelen. Daarin ligt de voornaamste kracht. De sfeer in Boston is zo goed dat zelfs een dikke nederlaag deze ploeg niet van de wijs brengt, en juist dat is in het naseizoen een belangrijke eigenschap.

Toch is het wel handig wat mensen te hebben die een bal over de hekken kunnen

slaan. Hoewel met name Napoli en Will Middlebrooks ook bijdragen aan Bostons slagkracht zullen de ogen in Beantown met name gericht zijn op één man, die al twee keer eerder een World Series­trofee mocht optillen met de Red Sox: David ‘Big Papi’ Ortiz. Zijn belangrijke hits op cruciale momenten zorgden er mede voor dat Boston in 2004 en 2007 kampioen werd, en zijn kracht is ook dit jaar weer een belangrijke factor voor de Red Sox. Behalve Ortiz bevat Bostons slagorde geen opvallende ‘power hitters’, de ploeg moet het vooral hebben van de breedte, en van de losse sfeer die er hangt in het clubhuis.

Eventuele twijfels, zoals dus het gebrek aan krachtpatsers in de line­up of de wisselende prestaties van relievers die niet toevallig Koji Uehara of Junichi Tazawa heten, vallen daarbij in het niet. Boston heeft er sinds 2007 niet zo goed voor gestaan en gaat misschien wel als favoriet aan AL­zijde de Division Series in.

Op de dag dat de AL East definitief naar Boston ging, sprak eigenaar John Henry

treffend: "Ik zou nu niet tegen ons willen spelen. Niet hoe we nu staan te pitchen."

Henry slaat daarmee de spijker op de kop. Hoewel Boston best meedoet op aanvallend gebied, maken de starters het verschil. Clay Buchholz begon en eindigde sterk, John Lackey leek een compleet ander persoon dan de dikke, zwalkende pitcher die hij voor zijn Tommy John­operatie was en Jon Lester vond na de All­Star break zijn topvorm terug. Voor de trade deadline werd veteraan Jake Peavy toegevoegd en de rotatie voor het naseizoen bepaald. (ju)

Op papier is het een wonder dat het zo lang heeft geduurd voordat de Detroit

Tigers definitief afstand namen van de overige teams in de AL Central. Met Justin Verlander en Max Scherzer beschikken de Tigers over een ijzersterke eerste en tweede starter, en met onder meer Miguel Cabrera en Prince Fielder in de line­up valt er over power ook niets te klagen. Toch kende Detroit een wisselvalliger seizoen dan dat velen vooraf gedacht hadden.

Van alle redenen die je daarvoor kunt aanvoeren springt één er bovenuit: de bullpen.

Dat José Veras en Joaquin Benoit beide een savesaantal laag in de twintig hebben zegt eigenlijk alles. Veras, Benoit en, jawel, Valverde hebben samen meer dan vijftig saves. Zouden de Tigers één echte closer hebben met dat aantal, dan had die de meeste saves in de MLB. Maar die juiste man is er niet, en dus is ook de structuur in de bullpen ver te zoeken. Manager Jim Leyland kijkt naar matchups, waardoor geen van de relievers een 'eigen' inning heeft. Feit: alle kampioenen van de laatste jaren hadden altijd een duidelijke rolverdeling en één duidelijke naam voor de negende inning.

Die onzekerheid ondermijnt een sterrenensemble dat ogenschijnlijk gemakkelijk

voor de prijzen kan spelen. De kracht van de line­up is bekend. Prince Fielder en ‘Miggy’ Cabrera zijn aanvallend levensgevaarlijk en weten zich vergezeld door spelers die vrijwel alles brengen wat een kampioenskandidaat nodig heeft: snelheid (Austin Jackson), verdediging (José Iglesias) en tonnen ervaring (Torii Hunter, Jhonny Peralta). En dan hebben we Alex Avila, die ondanks zijn wat mindere jaar nog steeds geldt als één van de beste aanvallende catchers in de American League, nog niet eens genoemd.

De Tigers mogen aanvallend dan levensgevaarlijk zijn, defensief kunnen zij zich niet meten met de besten in de MLB. Feitelijk geldt in het infield alleen José Iglesias als een bovengemiddeld goede verdediger. Detroit kent dan ook in zijn defensie en in zijn bullpen twee potentiële achilleshielen.

Met een grote naam als die van Justin Verlander in de gelederen zou je

verwachten dat dat de logische eerste starter is, maar de realiteit is anders. Collega Max Scherzer gaat er dit jaar naar alle waarschijnlijkheid met de American League Cy Young Award vandoor. In de schaduw van de twee grote namen beleeft ook Aníbal Sánchez een sterk seizoen. Dat sterke seizoen zou er wel eens toe kunnen leiden dat Sánchez Detroits tweede starter wordt, zodat Verlanders ervaring gebruikt kan worden in Game 3 van de ALDS, wat voor Detroit waarschijnlijk een uitwedstrijd tegen Oakland wordt. (ju)

Spanning en sensatie afgelopen jaar op de laatste speeldag van het reguliere

seizoen. De Oakland Athletics versloegen de Texas Rangers en veroverden de titel in de AL West. Dat het niet om een toevalstreffer ging, lieten de A’s dit seizoen zien door opnieuw kampioen te worden (voor het eerst sinds 2002 en 2003 back­to­back). “We hebben veel mensen verrast, en ik denk dat we een beter team zijn dan een jaar geleden”, meent derde honkman Josh Donaldson. “We hebben het gevoel dat we erbij horen.”

En over de 27­jarige Donaldson gesproken: wie had voorafgaande aan het seizoen kunnen denken dat hij slechts het fenomeen Mike Trout voor zich moet dulden wat betreft WAR in de American League? Donaldson nam de rol in aanvallend opzicht over van Josh Reddick en de Cubaan Yoenis Céspedes, die niet in de buurt kwamen van hun statistieken van 2012. Donaldson leidde zijn ploeg in de maand september van de tweede plaats in de divisie naar de titel. Zijn OPS+ (leaguegemiddelde 100) zat in september boven de 200 en daarnaast redde hij als verdediger al meer dan tien runs voor zijn team.

De A’s versterkten zich op de kortestoppositie. GM Billy Beane toverde, zoals elk

jaar, een goede trade uit de hoge hoed. Jed Lowrie kwam over van de Houston Astros in ruil voor platoonspeler Chris Carter. De blessuregevoelige Lowrie bleef fit, speelde voor het eerst in zijn carrière meer dan 100 wedstrijden in een seizoen en toonde zijn waarde met de knuppel en de handschoen.

Hoewel de ploeg van manager Doug Melvin in de tweede helft van het seizoen moeite kende met het produceren van runs, lieten de A’s in de laatste maand van het seizoen zien klaar te zijn voor het toetje in oktober. De startende werpers en de relievers behoren tot de top van de American League wat betreft verdiende puntengemiddelde. Tel daar de superseizoenen van nummer­1 werper Bartolo Colón en openingsslagman Coco Crisp (voor het eerst 20 home runs en 20 gestolen honken in een seizoen) bij op en je snapt dat de A’s gelden als één van de favorieten in de playoffs.

Oakland was vorig jaar het eerste team ooit dat in de playoffs met een volledige

rookierotatie aantrad. De A’s borduurden dit seizoen door op hun jonge kern en kregen daar, onverwacht, een Cy Young Award­waardig seizoen van Bartolo Colón bij. En dat terwijl hij slechts beschikt over één worp: de fastball (die hij in 85 procent van de gevallen gooit). Een Colón in deze vorm kan de ploeg een extra zetje geven om de Detroit Tigers te kloppen. Jarrod Parker is de nummer twee pitcher en daarna volgt een groep kanshebbers met A.J. Griffin, Tommy Milone en rookies Dan Straily en Sonny Gray. (mp)

In onze seizoenspreview tipten wij de Indians als een mogelijke kandidaat voor een wild card, maar eigenlijk hadden we niet verwacht dat nieuwe manager Terry Francona zijn team al zo snel op de rails zou krijgen. De Tribe versterkte zich met spelers als Mike Aviles, Michael Bourn, Jason Giambi en Nick Swisher en allemaal waren zij dit seizoen belangrijk. Het team won verrassend genoeg meer dan 90 wedstrijden en bleef daarmee redelijk in de buurt van de Detroit Tigers in de AL Central.

De slagploeg was goed op dreef dit jaar, met veel punten, een prima slaggemiddelde en continu mannen op de honken. Qua pitching presteerden de Indians niet meer dan gemiddeld.

De kracht van het team is vooral de teamgeest. Het blijft een vaag en ongrijpbaar

aspect van het spelletje, maar Francona heeft het management van de Indians gepusht om spelers als Swisher en Giambi binnen te halen, mannen met een goede reputatie als het om sfeer gaat. Vooral Giambi, die niet eens zo gek veel speelde, was erg belangrijk in het teamproces. De veertiger nam met al zijn ervaring een soort vaderrol voor de jonge talenten op zich en is een soort verlengstuk van Francona.

Naarmate het seizoen vorderde, groeide de spelersgroep steeds dichter naar elkaar toe en werden de prestaties steeds beter. De goede sfeer werd natuurlijk mede bepaald door belangrijke honkslagen en homeruns op sleutelmomenten. Dit leverde hen tien walkoffoverwinningen op dit seizoen. Uiteindelijk profiteerden zij ook optimaal van een relatief makkelijker schema in de laatste weken en schoven zij voorbij teams als de Royals, Orioles en Yankees in de race om de wild cards.

De zwakte is de onervarenheid en wisselvalligheid van een aantal spelers,

waaronder enkele startende werpers. In de Wild Card Game zullen de Indians geen favoriet zijn en als zij verder komen, zullen zij ook de rol van underdog aannemen.

Toch mag je een team als de Indians, met een goede sfeer in de ploeg en een uitstekende reeks aan het einde van het reguliere seizoen, nooit uitvlakken. Het is al erg verrassend dat de Indians hier staan, maar kijk niet gek op als zij zo maar wat verder reiken dan alleen de Wild Card Game.

Als de slagploeg het op de heupen krijgt, kunnen starters als Ubaldo JimĂŠnez en

Scott Kazmir er samen met de sterke bullpen, met daarin waarschijnlijk Joe Smith en Justin Masterson als closers, de Tribe naar de overwinning gooien. Verder betreden onervaren werpers als Corey Kluber en Zach McAllister de heuvel.

Voor het grote publiek zijn deze twee onbekend, maar ze speelden geruisloos een goed seizoen. Kazmir is een kandidaat voor Comeback Player of the Year en Jimenez behoort tot de hottest pitchers in baseball op het moment. (sv)

De mannen van Joe Maddon maakten het erg spannend door in de laatste weken

een ruime voorsprong in de Wild Card Race volledig te verspelen, maar ze hebben het op het nippertje toch weer gered. In de zware American League East wisten zij de Yankees, de Orioles en de verrassend zwakke Blue Jays achter zich te houden, maar de Red Sox bleken al snel een maatje te groot.

De grote kracht van het team uit Tampa Bay bleek dit jaar opnieuw de pitching.

Ondanks blessures voor startende werpers als David Price, Alex Cobb en Matt Moore stonden de Rays vrijwel het hele seizoen op een Wild Card plaats. Dat de pitching sterk was, blijkt wel uit het ERA van 3.73, waarmee zij slechts vier teams voor zich hoeven te dulden in de American League. Qua verdiende puntengemiddelde neemt de pitching plek vier in de American League in, qua aantal drie slag en slaggemiddelde van tegenstanders zelfs plek drie in de gehele Major League.

Ook de bullpen is voor Maddon weer een kracht gebleken. Hij heeft meerdere

sterke linkshandige werpers waarmee hij in de latere innings linkshandige slagmannen kan uitschakelen en met Rodney heeft hij nog altijd beschikking over een zeer goede closer.

De slagploeg kende niet zo'n goed jaar, al zorgde rookie Wil Myers halverwege het seizoen wel voor een behoorlijke boost met zijn sterke debuut in de Majors. Ben Zobrist en Evan Longoria zijn de grote namen midden in de lineup en samen vormen deze drie mannen het grootste gevaar aan slag. Naast de pitching is overigens ook de verdediging een grote kracht van de Rays. Alleen de Orioles maakten minder fouten en dankzij de vele shifts voorkwam de defense van Joe Maddon een hoop punten.

In de Wild Card Game zijn de Rays favoriet. Vooral op basis van de goede pitching

en de sterke verdediging, factoren die in de playoffs elk jaar weer belangrijk zijn. In een best足of足five serie kunnen zij elk team verslaan en het zou niet voor het eerst zijn dat een Wild Card足team de World Series bereikt. Het team is uitstekend gebouwd op deelname aan de playoffs en is een zeer gevaarlijke outsider voor de titel.

David Price, de regerend AL Cy Young Award足winnaar, is de ace van het team,

maar ook de andere drie starters uit de rotatie zijn niet te onderschatten. Matt Moore, die in zijn rookieseizoen een erg goede indruk maakte in de playoffs, Alex Cobb en rookie Chris Archer kenden een zeer sterk seizoen. Jeremy Hellickson, zal zeer waarschijnlijk verhuizen naar de bullpen. Met deze starters doen de Rays voor niemand onder. Samen met de Tigers hebben zij de beste rotatie. De slagploeg wordt de sleutel tot mogelijk succes voor Tampa Bay, dat op jacht gaat naar haar eerste World Series titel. (sv)

WE OWN THE EAST. Met deze tekst op het shirt vierden de spelers van de Atlanta Braves de titel in de NL East. Weg was de nare smaak van de ineenstorting in 2011 en het mislopen van de playoffs. Weg was de teleurstellende Wild Card Game van afgelopen seizoen tegen de St. Louis Cardinals waarbij ‘fans’ flessen drank op het veld gooiden na de beruchte infield fly rule. De Braves wonnen voor het eerst in acht jaar de divisie en iedereen mocht het weten.

Je kunt het verrassend noemen dat de Braves er eenvoudig met de divisie vandoorgingen. De Washington Nationals, voor de start van het seizoen gezien als dé World Series favoriet, maakten de hoge verwachtingen niet waar. Neemt niet weg dat de prestatie van de ploeg van manager Fredi González knap is. Zo begon hij het seizoen zonder zijn ervaren catcher Brian McCann, miste hij geregeld Jason Heyward en de gebroeders Upton in het outfield en zag hij pitcher Tim Hudson wegvallen met een gebroken enkel.

Andere spelers stonden op. Rookie catcher Evan Gattis liet zijn sterke armen

spreken en hielp de ploeg aanvallend met 20+ homeruns, derde honkman Chris Johnson (aanwinst van de Arizona Diamondbacks) bleek meer te zijn dan een poor man’s Chipper Jones en Freddie Freeman kende het seizoen van zijn doorbraak. De eerste honkman was goed voor meer dan twintig homeruns en honderd binnen­ geslagen punten.

Dé exponent van het sterke seizoen in Atlanta is echter Andrelton Simmons. De verdediging van de ploeg staat als een huis met daarin een hoofdrol voor de 24­jarige korte stop. Simmons heeft al 42 runs van tegenstanders verhinderd (een record in de MLB) en is volgens de kenners de beste verdediger in de Majors. De Nederlander heeft een 5.5 defensive WAR volgens Baseball Reference (beste in de National League).

De Braves beschikken over goede startende werpers, kracht in de line­up en een

sterke verdediging. Punt van aandacht, voor wat het waard is: Simmons en consorten speelden een groot deel van het seizoen tegen teams met meer nederlagen dan overwinningen. Ter vergelijking: de Boston Red Sox speelden bijna twee keer zoveel wedstrijden tegen teams met een winning record.

Tim Hudson was tot zijn blessure bezig aan een sterk seizoen. De veteraan wordt

gemist in de playoffs, maar de Braves beschikken over talentvolle vervangers. Kris Medlen (27), Mike Minor (25), Julio Teheran (22) en Alex Wood (22) trokken de kar in de tweede helft van het seizoen. Vooral rookie Teheran maakte indruk met een 2.66 ERA en 3.19 FIP sinds de All­Star break. De eerste drie zullen hoogst­ waarschijnlijk in deze volgorde de eerste serie starten, in plaats van Wood staat eventueel Paul Maholm of Freddy Garcia klaar. De pitchingstaf behoort tot de beste tien in de MLB.

De St. Louis Cardinals wonnen in 2011 de World Series, verloren in 2012 nipt de

NLCS van de San Francisco Giants), en zijn nu in 2013 wederom terug in de playoffs.

Terwijl de Cardinals in zowel 2011 als 2012 via de wildcard de playoffs inkwamen, plaatsen ze zich nu voor het eerst sinds 2009 als winnaar van de competitieve NL Central, die drie playoffdeelnemers afvaardigt. Na een lange race was de degelijkheid van de Redbirds doorslaggevend en eindigden ze boven de Pirates en de Reds. St. Louis, de op één na succesvolste franchise ooit in de MLB, wil nu voor de twaalfde keer de World Series winnen.

Het team had de nodige tegenslagen te overwinnen. Veteraan Chris Carpenter verdween op de blessurelijst, evenals de talentvolle werper Jaime Garcia. Ook het seizoen van closer Jason Motte kwam vroegtijdig tot een einde. Het gevolg was dat Edward Mujica voor het eerst in zijn carriére de rol van closer kreeg toebedeeld, en hij stelde niet teleur. Om de plekken van Carpenter en Garcia op te vullen, werd een blik jongelingen opengetrokken. Michael Wacha en Joe Kelly deden het prima en het grote talent Shelby Miller kende zijn doorbraak.

Tegelijkertijd hadden de werpers nooit te klagen over hulp van de slagploeg. Qua

runs, slaggemiddelde en on base percentage staan de Cardinals in de top­4 in de Majors. Veel volgers vreesden een groot gat in de lineup na het vertrek van Albert Pujols, twee jaar geleden, maar heeft iemand er uiteindelijk iets van gemerkt? Nee. Hoewel slechts één speler meer dan twintig homeruns sloeg (Carlos Beltrán) is er genoeg productie van ervaren mannen als Matt Holliday en Allen Craig. Ook catcher Yadier Molina was ondanks wat blessureproblemen solide als altijd.

Dé uitblinker dit seizoen is echter tweede honkman Matt Carpenter. Carpenter vulde vorig jaar nog de gaatjes als utility infielder en dit jaar kreeg hij de kans om fulltime het tweede honk te bezetten. Hij stelde nooit teleur en kwam kwam zelfs oog in oog met het tweehonkslagenrecord van de dit jaar overleden Cardinals­legende Stan Musial. Verder scoorde hij de meeste runs van alle slagmensen in de National League en eindigde hij als derde in de National League in slaggemiddelde. In 2011 kwam derde honkman David Freese als held uit de strijd. Is dit het jaar van Matt Carpenter?

Adam Wainwright is de grote naam bij de Cardinals. Daarachter is het echter

gissen hoe manager Mike Matheny het gaat aanpakken. Op papier zijn Shelby Miller en Lance Lynn de favorieten om de tweede en derde wedstrijd te starten, al maken ook Joe Kelly en Michael Wacha indruk. Laatstgenoemde gooide vorige week nog een one­hitter en verkeert dus in bloedvorm. Saillant detail: Michael Wacha werd in 2012 in de negentiende ronde gedraft, een draftpick die St. Louis kreeg van Los Angeles als compensatie voor niemand minder dan Albert Pujols. Uitgerekend deze keuze kan weleens van doorslaggevend belang zijn tijdens deze playoffs. Matheny heeft bovendien twee closer­opties: Edward Mujica en Trevor Rosenthal.

Ondanks dat de San Francisco Giants in 2012 de World Series wonnen, waren de

ruim spenderende Los Angeles Dodgers de favoriet om de National League West te winnen. De Dodgers begonnen hun missie goed. Een complete wedstrijd van Ker­ shaw tegen de Giants op Opening Day gaf het startschot voor een geweldig seizoen.

Een flinke reeks blessures maakte het gevecht echter niet eenvoudig. De meest fameuze blessure liep Zack Greinke in april al op dankzij San Diego Padres­slagman Carlos Quentin, die de werpersheuvel opstormde, waardoor Greinke zijn sleutelbeen brak. In de daaropvolgende maanden belandden Chad Billingsley, Mark Ellis, Hanley Ramírez, Ted Lilly, Jerry Hairston Jr., Josh Beckett, A.J. Ellis en Matt Kemp minstens één keer op de blessurelijst. Daardoor stonden de Dodgers op 21 juni slechts 31­42, met negen wedstrijden achterstand op de Arizona Diamondbacks.

Achttien dagen eerder werd het scenario voor een nieuwe Hollywood blockbuster in de steigers gezet. De tot dan toe onbekende Cubaan Yasiel Puig werd opgeroepen en sindsdien ging het crescendo met de Dodgers. Er ontstond een Puigmania die zijn weerga niet kende en de Cubaan verraste iedereen dagelijks met zijn onconventionele, intens spectaculaire speelstijl. Zelfs de legendarische televisiecommentator Vin Scully werd er bij tijd en wijle stil van. En dat zegt wat.

Het winnen begon. Dankzij de zwakte van de andere teams in de NL West konden de Dodgers in de laatste maand van het seizoen onbedreigd op hun plek in de playoffs en de titel in de divisie afstevenen.

The sky is the limit voor dit team. De Dodgers hebben alles wat een

kampioenschapsteam nodig heeft: een sterke rotatie met Kershaw en Greinke, een solide bullpen met Brian Wilson, Brandon League en Nederlander Kenley Jansen en een slagorde waar je U tegen zegt, met Kemp, Ramírez, Puig en Adrian Gonzalez. De World Series liggen in het verschiet voor de Dodgers. Natuurlijk werkt het in de realiteit anders dan op papier, maar eigenlijk zou alles minder dan een ring een tegenvaller zijn.

De Dodgers hebben met Cy Young Award­winnaar Clayton Kershaw de beste

werper in de Majors in huis. De linkshandige virtuoos laat dat vooral op belangrijke momenten zien. De solide nummer 2 Zack Greinke werd voor dit seizoen als free agent binnengehaald van de Los Angeles Angels en vocht zich na zijn onfortuinlijke sleutelbeenbreuk in april ijzersterk terug. Achter Greinke zouden Chad Billingsley en Josh Beckett moeten zitten, maar blessures gooiden roet in het eten. Rookie Hyun­ Jin Ryu is een prima vervanger en Ricky Nolasco is er ook nog. (lb)

Voor het eerst sinds 1992 doen de Pittsburgh Pirates weer mee aan de playoffs.

Sterker nog, de fans in Pittsburgh moesten lang wachten op überhaupt een seizoen boven .500. Nadat ze er in 2012 erg dichtbij waren, flikten ze het dan toch en pakten ze een wild card in de sterke NL Central.

De Pirates blinken op geen enkele positie echt uit, maar ze zijn ook nergens zwak.

Constante prestaties zijn het gevolg. In geen enkele maand dit seizoen verloren de Pirates meer dan dat ze wonnen en nooit werden er meer dan vier nederlagen achtereen geleden.

Dit is het vijfde seizoen dat Andrew McCutchen voor de Pirates speelt en voor het eerst bouwden de Buccos een team om hem heen dat sterk genoeg is om oktober te halen. De midvelder is één van de besten in de MLB en een ware five tool player. Dit jaar sloeg hij minder homeruns dan in 2012, maar al zijn andere stats zijn nog steeds erg sterk voor de All­Star. Hij is een kandidaat om als meest waardevolle speler in de National League gekroond te worden. Hij droeg de Pirates oktober in.

Linksvelder Starling Marte maakte in 2012 zijn debuut en bloeide dit seizoen op tot een volwaardig Major Leaguer. Hij is snel (veertig gestolen honken) en zorgt ervoor dat McCutchen iemand heeft om binnen te slaan. Ook het werpersgilde is erg sterk.

Met verrassend goede seizoenen van Francisco Liriano, A.J. Burnett en rookie Gerrit Cole gaf het werpersgilde de Pirates een solide basis.

De grote vraag is echter: hoe diep is de line­up? McCutchen en Marte zijn erg goed,

maar ook spelers als Travis Snider en Clint Barmes zullen moeten presteren, willen de Pirates het ver gaan schoppen. De Pirates zijn de underdog en veel neutrale kij­ kers hebben sympathie voor het team. Objectief gezien is de National League Division Series het hoogst haalbare. De kans is klein dat ze ook daadwerkelijk potten kunnen breken tegen volwassen teams als de Braves, Cardinals en Dodgers. Je kunt de World Series winnen zolang je niet uitgeschakeld bent, maar het verslaan van de Reds in de Wild Card Game zal al lastig genoeg zijn. De fans zullen het bekijken zoals ze dat het hele jaar al doen: stap voor stap. Eerst een positief seizoen, vervolgens playoffs halen en nu wedstrijd voor wedstrijd presteren.

Het klinkt gek, maar de voorheen zo wisselvallige A.J. Burnett is de veteraan in

de werpersstaf, die dit seizoen ook de kwaliteiten toont als leider van de rotatie.

Achter Burnett draait het de eveneens verrassende Francisco Liriano een dijk van een seizoen. Vaak was het alles of niets in zijn tijd bij de Minnesota Twins, nu is zijn verdiende puntengemiddelde erg laag en behaalde hij zestien overwinningen. Gerrit Cole liet sinds vanaf debuut zien dat hij uitstekend meekan op Major League­niveau.

Mocht het nodig zijn, dan kan Charlie Morton de rol van vierde starter vervullen. (lb)

De Reds zijn al een aantal jaren ontzettend sterk, maar het komt er telkens niet

helemaal uit. Ook dit jaar moesten de Reds hun meerdere erkennen in de St. Louis Cardinals, maar haalden ze wel de playoffs. De Reds begonnen sterk. In een trade met de Indians kwam de Zuid­Koreaan Shin­Soo Choo, die het aan de andere kant van Ohio net zo goed deed als in Cleveland. Met daarbij Joey Votto en Jay Bruce hebben de Reds een trio sluggers in handen, dat het leven van elke werper zuur kan maken.

De (zoveelste) blessure van werper Johnny Cueto was even een tegenvaller, maar zijn jonge vervanger Tony Cingrani toonde zich een waardig vervanger. De rookie zorgde ervoor dat de Reds niet in kwaliteit inleverden en zo het hele seizoen contant konden presteren. Het hoogtepunt van het jaar kwam toen Homer Bailey voor de tweede keer in zijn carrière een no­hitter gooide.

Terwijl iedereen normaal gesproken de slagploeg van de Reds lauwert, zit de echte

kracht verrassend genoeg in de pitching. Hoe goed Joey Votto en Jay Bruce ook zijn, de werpers van de Reds krijgen te weinig aandacht. Iedere pitcher met meer dan vijf starts heeft een verdiende puntengemiddelde onder de 4.00 en de bullpen is zeer betrouwbaar. Mat Latos, Homer Bailey, Mike Leake, Bronson Arroyo, Aroldis Chapman, Sam LeCure. Zonder uitzondering heel belangrijk.

Dat gezegd hebbende ­ ook bij de slagplaat staan de Reds er goed voor. Votto is saai, maar ontzettend sterk, Bruce kende weer een seizoen met dertig homeruns en Choo versterkte het team met zijn overgang ontzettend in aanvallend opzicht. Toch is de line­up niet erg diep. Catcher Devin Mesoraco weigert ook maar één vrije loop te nemen, evenals korte stop Zack Cozart. Daarbij is Brandon Phillips niet meer de elite tweede honkman die hij tot een paar jaar terug was.

De Reds hebben niet meer het sterke roster van de vorige seizoenen. Ze dienen

eerst met de Pittsburgh Pirates af te rekenen in de Wild Card Game alvorens ze een team zullen treffen dat net iets beter lijkt te zijn. Of kunnen ze verrassen? Het zou niet de eerste keer zijn dat een team met de wild card doorstoot.

De Reds staan niet echt bekend om hun startende werpers. Dat is zeer onterecht.

Een Cy Young Award zal niet snel in Cincy gewonnen worden, maar de starters zijn ontzettend constant en zetten van boven naar onder goede stats neer. Johnny Cueto is al een paar jaar ontzettend goed, maar wordt tegengewerkt door blessures.

Hij is nu terug en heeft een goede vorm te pakken. Achter Cueto zijn de eveneens jonge Mat Latos, Homer Bailey en Mike Leake de starters. Tony Cingrani en veteraan Bronson Arroyo staan ook paraat. (lb)

Rocktober!

Het is weer zover! Na spannende

Wild Card races gaan we ons opmaken voor de play­offs. Nu gaat het om de knikkers. De komende weken gaan we korte nachtjes draaien en zijn we waarschijnlijk iets prikkelbaarder op werk.

Maar we gaan wel genieten van schitterend honkbal en spannende wedstrijden.

Tijd voor voorspellingen:

De Wild Card games worden gewonnen door de Pirates en de Indians.

ALDS: Tigers vs. Athletics: Athletics in 5 Red Sox vs. Indians: Red Sox in 4 NLDS: Dodgers vs. Braves: Dodgers in 5 Cardinals vs. Pirates: Pirates in 5

ALCS: Red Sox vs. Athletics: Red Sox in 6 NLCS: Dodgers vs. Pirates: Dodgers in 5

World Series: Red Sox vs. Dodgers: Dodgers in 7

Laten we hopen op een mooi

postseason en een schitterende Fall Classic. Het liefst zo veel mogelijk wedstrijden en ik denk dat de Dodgers wel een mooie winnaar zijn. Veel kijkplezier! •

Seb Visser.

Amerika is er bij

COLUMBUS, Ohio – Het feest was al dagen aan de gang. De wedstrijd was op een dinsdag, maar op vrijdag kwamen ze al in grote getalen de stad binnen. Dit was immers de thuiswedstrijd tegen Mexico, de grote klassieker. Om een plek op het wereldkampioenschap. Op de WK wedstrijden zelf na is er niks belangrijkers in het Amerikaanse voetbal dan deze pot.

Het is alweer een paar weken geleden, maar is toch het omschrijven waard, want het was een hele gewaarwording. Een stad in het Amerikaanse Midwesten dat overloopt van de voetbalfans.

Columbus zal je als vreemdeling niet veel doen. Een paar leuke straten, voor de

rest verder weinig te beleven. Maar om één of andere reden is het nog steeds het kloppende hart van de sport in de Verenigde Staten. En de reden is deze: in 2001 moest de thuiswedstrijd tegen Mexico in februari gespeeld worden. Daar de Mexicanen de VS altijd in het Azteca stadion doen voetballen, op adembenouwende hoogte en luchtvochtigheid, wilden de Amerikanen een zo koud mogelijk oord vinden. Want dat vinden de Mexicanen weer niet fijn. Ohio is in februari niet te harden. En er werd met 2­0 gewonnen. Dos a cero, zongen de fans in het Spaans.

In 2005 was het zomer, maar ook nu werd er voor Columbus gekozen. Stukje bijgeloof. 2­0. Dos a cero. In 2009, weer februari, weer koud, weer 2­0. Dus was de keuze ook dit keer logisch, ondanks dat het er heter was dan bij de uitwedstrijden in Mexico Stad, Jamaica, Honduras en Costa Rica. 38 graden.

Maar dat deerde niemand. Dagenlang werd er gefeest, vanaf vroeg in de ochtend tot diep in de nacht. De feesten liepen over van het volk. Hele buurten werden overgenomen met twintigers in rood, wit en blauw. Men wist niet wat men zag.

Het oude, krakkemikkige stadion zat bomvol. Uren voor de wedstrijd zong men

het al: dooos a cerooo! En het werd 2­0. Maar de kwalificatie voor het zevende WK op rij was nog niet zeker. Honduras moest thuis nog een puntje overhouden tegen Panama. Die wedstrijd was een uur later begonnen.

Dus bleven er een paar honderd fans hangen. Op het scherm konden ze kijken hoe Panama laat de gelijkmaker maakte. Toen de scheidsrechter bij 2­2 af floot kwamen de spelers, die in de kleedkamer hadden zitten kijken, terug het veld op om met de overgebleven fans en een hoop bier en champagne te vieren. Het was een zware kwalificatie geweest. Jurgen Klinsmann en zijn methodes stonden lang ter discussie. Het ging allemaal zo moeilijk, in het begin.

Maar met nog twee wedstrijden te gaan, is Amerika er bij in Brazilie volgende zomer. •

Zoals veel donkere spelers in de NFL werd

ook Richard Sherman geboren in een moeilij­ ke buurt. De stad Compton in het zuiden van Los Angeles County staat bekend om de ben­ des. The Bloods, The Crips en Sureños maken in grote gedeelten van de stad de dienst uit op straat en hebben een grote invloed op de jeugd. Ook de jonge Richard kon moeilijk heen om het straatleven, maar had het geluk een strenge moeder te hebben. Hij mocht absoluut niet op straat rondhangen en om­ gaan met foute jongeren was er al helemaal niet bij. Richard moest studeren en goede cijfers halen. De gevolgen van een onvoldoen­ de op school waren dan ook heel duidelijk: slechte cijfers betekende géén football.

De moeder van Richard, Beverly, werd in de buurt dusdanig gerespecteerd dat niemand haar kinderen ook maar met één vinger durfde aan te raken. Sterker nog, het gezin kreeg bescherming van de bendes in hun wijk. Het is de keiharde realiteit achter de nu zelfverzekerde cornerback. Moeder Sherman is nog altijd een gerespecteerde vrouw die dagelijks omgaat met gehandicapte kinderen en voorvechtster is van goed onderwijs. De vader van het gezin, Kevin, staat iedere nacht, tot op de dag van vandaag, om vier uur op om zijn lange route op de vuilniswagen te rijden.

Kevin en Beverly Sherman zijn het funda­

ment van wie Richard nu is. Iedere dag opstaan om het goede te doen, iets te leren en een steentje bij te dragen aan de maatschap­ pij. En wat ze krijgen, geven ze direct in veelvoud terug. Waar de ouders op kleine schaal iets proberen te betekenen voor de wereld doet Richard het op nationaal niveau.

De cornerback is buiten Seattle niet bij alle fans en zeker niet alle spelers geliefd, maar wordt in eigen stadion hartstochtelijk toegejuicht. Hoogste tijd dus om Sherman wat verder te ontleden. De altijd spraakzame, kauwgomkauwende cornerback van één van de grote favorieten voor de Super Bowl van het seizoen 2013: de Seattle Seahawks.

Talent

Uiteraard genoot Sherman zijn middelbare schooltijd in zijn woonplaats, op Dominguez High School in Compton. Naast goede cijfers viel hij vooral op door zijn

De verdediging van de Seahawks

ontmantelde de aanval van de 49ers in Week 2. Hoe ontluisterend het was voor Colin Kaepernick en de zijnen, zo oersterk was de prestatie van de Seattle­defensie onder aanvoering van Sherman. Tijdens het eerste speelweekend was heel Amerika nog onder de indruk van Kaepernick die 434 yards en drie touchdowns noteerde. Een week later sprokkelde de jonge quarterback van de Niners nog niet de helft van de eerder gegooide yards bijeen, zat een touchdown er al helemaal niet in en moest hij drie intercepties toestaan.

Sherman en zijn collega’s hielden vier kwarten lang iedere stap van Kaeper­ nick in de gaten en wisten al voor de snap wat er ging gebeuren. Het was niet alleen Kaepernick die in toom werd gehouden. Ook de ervaren en gevierde running back Frank Gore kon geen kant op en wist slechts een bedroevende zestien yards te pakken.

Sherman heeft de kwaliteiten om zijn tegenstanders angst aan te jagen. Door agressief en proactief spel raken zelfs de beste quarterbacks in de war en kan de rest van de defensie zich bezig houden met de man­tegen­man. Een gerenom­ meerde tight end als Vernon Davis werd in dezelfde wedstrijd op drie recepties voor twintig yards gehouden en ook An­ quan Boldin wist maar één bal te vangen.

De Seahawks hebben gekozen voor veel diepte in de

verdediging. Toen Pro Bowl left tackle Russell Okung dit seizoen uitviel stond direct de veelzijdige backup James Carpenter klaar als vervanger. Chris Clemons is nog altijd geblesseerd en Bruce Irvin geschorst. Wat een gemis zou moeten zijn wordt opgevangen door jongens als Michael Bennett en Cliff Avril. Zelfs undrafted rookie Benson Mayowa (Idaho) draait mee alsof hij al jaren in Seattle speelt. Het is uiteindelijk de grote kracht van de Seahawks. Met een uitblinkende basis en een brede bank hebben ze op verdedigend vlak het beste team van de NFL. Dat de secondary van grote klasse is, behoeft weinig toelichting meer. Earl Thomas komt volgens coach Carroll in de buurt van het niveau Troy Polamalu (Pittsburgh Steelers) en de twee hoeken zijn de fundering van een machtig fort. Brandon Browner en Richard Sherman zijn onoverwinnelijk in hun spel en de torenwachters van dat fort in Seattle wat door geen vijand is in te nemen. •

sportprestaties, en dan met name op het gebied van football en atletiek. In 2006 werd hij kampioen met zijn school en was Sherman de absolute sterspeler met de nodige touchdowns. Het was al in die jaren dat Sherman hoog van de toren blies. Om gemotiveerd te raken voor wedstrijden voorspelde hij bij zijn oudere broer Branton al dat hij die middag minimaal tien touch­ downs zou maken, drie interceptions zou noteren en een fumble zou veroveren.

Gedurende de jaren zou zijn broer er steeds minder om lachen en zien hoe goed zijn broertje werd.

Zijn collegetijd kunnen we opdelen in de

periode vóór een seizoensbeëindigende knieblessure en die daarna. Op Stanford maakte Sherman indruk als wide receiver en behoorde hij op zijn positie tot de top op zijn niveau. Tijdens het seizoen 2008 liep de receiver echter na vier wedstrijden een zware knieblessure op en na een lange revalidatieperiode verscheen Sherman plotseling op het toneel als cornerback.

Tijdens het seizoen 2010 was hij onderdeel van het veelgeprezen team dat 12­1 eindigde. In zijn laatste twee jaar op Stanford noteerde de getransformeerde cornerback maar liefst 112 tackles en zes interceptions. Tussen het sporten door studeerde Sherman af in, hoe kan het ook anders, communicatiewetenschappen.

Jim Harbaugh

Coach in die periode op Stanford was Jim Harbaugh, inderdaad, de huidige coach van grote rivaal San Francisco 49ers. Als er één team is dat Sherman belachelijk probeert te maken, dan de 49ers van zijn voormalige coach. De clown kwam na de gewonnen onderlinge confrontatie van een paar weken geleden weer eens in Sherman naar boven toen hij achter een teleurgestelde Harbaugh aanrende om hem een flinke tik op de billen te geven. Het is een volgend hoofdstuk in een nog steeds onvoltooide sportroman tussen de twee. Sherman schreeuwde ondertussen dat de coach een goede prestatie had geleverd met een 29­3 nederlaag. Harbaugh was maar zo slim om zijn voormalige student te feliciteren.

Sherman is de ideale combinatie van spor­

tieve potentie, duidelijke doelen stellen en ervoor willen leren. Deze drie peilers bracht hij eerder dit jaar samen in zijn non­profit­ organisatie Blanket Coverage – The Richard Sherman Family Foundation. Hierbij zet hij

zich in voor kinderen die net als hijzelf door een combinatie van de drie factoren een mooie toekomst tegemoet willen gaan. Een toekomst die in 2011 voor Sherman een uitverkiezing in de draft bracht. De corner­ back werd uiteindelijk tijdens de vijfde ronde van de selectieprocedure gekozen door de Seahawks en stelde niet teleur. Tienmaal verscheen hij aan de start van een wedstrijd en ondanks een onvolledig seizoen was hij op zijn positie de beste rookie met 21 verdedigde passes en vier intercepties.

Vorig jaar nog voerde hij de league nog aan

met acht intercepties en de 24 verdedigde passes. Het zijn cijfers die bewijzen dat hij de beste defensive back in competitie is. Dan mag hij nog zo’n grote mond hebben en zijn collega’s met de grond gelijk maken; Sher­ man laat het iedere week wel zien op het speelveld. Wanneer de camera’s op hem ge­ richt zijn, laat hij zien een grote steunpilaar te zijn in de sterke secondary van zijn team.

Kleurrijk

Met de goede prestaties groeide ook het ego van Sherman. Na het veroveren van een pass tijdens de grootse overwinning van de Seahawks op de 49ers vierde de kleurrijke

Sherman zijn prestatie door met de cheerleaders mee te dansen. Zijn meest memorabele moment van vorige seizoen kwam uit de gewonnen wedstrijd tegen de New England Patriots. Sherman was door het dolle heen en liet dat duidelijk merken aan quarterback Tom Brady. Dit deed hij niet van afstand, maar door het luid en duidelijk in het oor van de elitespeler te toeteren. Je kunt het irritant vinden (of juist moedig), maar feit blijft dat Sherman van ver kwam. Door hard werken, een goede opvoeding en een nimmer aflatende werkethiek is hij gekomen tot waar hij nu staat. Zijn schijnbare disrespect tegenover tegenstanders maakt hem alleen maar sterker en hij laat het je weten wanneer je ook maar het lef toont een pass in zijn richting te gooien.

Het is de mix die Sherman tot een

interessante speler maakt. Na de vorig seizoen gewonnen playoffwedstrijd tegen Washington had Redskin Trent Williams het zo gehad met de constant zuigende tegenstander dat de toch imposante left tackle zijn handen niet kon thuis houden en het gelaat van Sherman wel even zou verbouwen. Het leverde hilarische taferelen op. Terwijl de Redskins één voor één afdropen, zwaaide Sherman ze allemaal uit en met name Williams moest het ontgelden. Op de vraag aan coach Pete Carroll of hij vond dat zijn cornerback irritant was, antwoordde hij: “Absoluut, maar het is niet over de grens.”

Van de gevaarlijke straten in Compton

naar een paradijs als Stanford. Sherman is nog maar 25, maar bereikte al meerdere malen in zijn leven de hemel. En het leuke is dat Sherman het zelf allemaal zag aankomen. Al zijn hele leven voorspelt hij iedere dag weer een mooie toekomst en gelooft hij enkel in zichzelf. Het is die bravoure die hem tegenwoordig één van de meest besproken sporters van het land maakt. De zoon van een vuilnisman die opgroeide tussen de dealers en wakker lag van schietpartijen bij hem in de straat. Nu zet hij zich in voor de Seahawks, maar ook voor kansarme jongeren die net als hij de potentie hebben om later tot grootse prestaties te komen. •

Zonnig in Cinci

Bestaat er een NFL­team met een

zonniger toekomst dan de Cincinnati Bengals? Ik verneem de suggesties graag, want buiten de Seattle Seahawks (die nu al top zijn) ken ik ze niet. Een 34­ 30 overwinning op Aaron Rodgers’ Green Bay Packers zorgt ervoor dat je opgemerkt wordt door footballend Amerika. De loftrompet over het sublieme draftwerk van de Bengals is op deze plek al eens eerder gestoken en dat doen we gewoon nog eens dunnetjes over. Want de draft is onmiskenbaar de bron van alle zonneschijn in Cincinnati.

Neem nu de veelgeprezen Bengals defensive line met Carlos Dunlap, Domata Peko, Geno Atkins en Michael Johnson. Ze kwamen alle vier binnen via de draft maar geen van allen in de eerste ronde. Dunlap is de hoogste draftkeuze, 54ste in 2010.

Daarna Michael Johnson: derde ronde, 70ste in 2009. De formidabele Atkins?

Vierde ronde, 120ste in 2010. Twee jaar later vond de door President Mike Brown geleide front office doodleuk een startende strong safety (George Iloka) in de vijfde ronde.

Aan de andere kant van de bal hetzelfde

verhaal. Mohamed Sanu, Giovani Bernard, Marvin Jones, Andrew Hawkins; vroeger dan in ronde twee kwamen ze niet. Met zoveel geslaagde lagere draftkeuzes heeft Cincinnati de luxe om in de eerste ronde zorgeloos te opteren voor best player available. Resultaat: WR AJ Green (vierde in 2011), CB Dre Kirkpatrick (zeventiende in 2012) en TE Tyler Eifert (21ste in 2013).

Een beter recept voor succes in de NFL bestaat niet. Enig resterend obstakel? Andy ‘middelmaat’ Dalton. Quarterback. Tja. •

Paul Klomp.

Sinds 2007 vindt er jaarlijks een spectaculaire American football­ wedstrijd uit de immens populaire Amerikaanse competitie NFL plaats in Londen. In samenwerking met KRAS.NL geeft Sport­Amerika de komende weken twee keer twee tickets weg voor de wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en de Jacksonville Jaguars op Wembley (27 oktober). Naast kaartjes voor de wedstrijd zit er ook één overnachting bij de prijs inbegrepen.

KRAS.NL biedt eigen vervoersreizen vanaf €269 per persoon aan waarbij één of twee overnachtingen en een toegangskaart voor één van de wed­ strijden zijn inbegrepen. Boek nu uw reis en beleef van dichtbij het beste American football ter wereld en het spektakel rondom de wedstrijd in de wereldstad Londen.

Wil je de verliezend finalist van de Super Bowl live in actie zien in het legendarische Wembley? Vind dan een originele manier om SportAmeri­ ka.nl onder de aandacht te brengen. Dat kan door een campagne op social media op poten te zetten, met een vliegtuig SportAmerika.nl in de lucht te schrijven, een evenement te organiseren waarbij je SportAmerika.nl èn natuurlijk Amerikaanse sporten promoot of iets anders origineels.

Laat weten wat jij over hebt om Colin Kaepernick en Maurice Jones­Drew in actie te zien en stuur je resultaat naar info@sportamerika.nl en de twee beste inzendingen verdienen tickets voor de wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en Jacksonville Jaguars. Deelnemers hebben tot en met 30 september om hun inzending in te leveren.

NAAM: Drew Christopher Brees BIJNAMEN: Breesus, Hurricane Drew GEBOREN: 15 januari 1979 te Austin, Texas POSITIE: Quarterback TEAM: New Orleans Saints COLLEGE: Purdue DRAFT: In 2001 namen de San Diego Chargers Brees met de eerste keuze in de tweede ronde van de draft.

DRAFT CLASS: Quarterback Michael Vick werd als eerste gekozen in de draft van 2001, en ook toekomstige sterren LaDainian Tomlinson, Chad Johnson en Reggie Wayne kwamen voort uit deze lichting.

CONTRACT: In juli 2012 tekende Brees een vijfjarig contract ter waarde van honderd miljoen dollar, waarvan zestig miljoen gegarandeerd.

TOTAAL VERDIEND: Het vorige contract bij de Saints uit 2006 was goed voor zestig miljoen dollar en in zijn laatste seizoen bij de Chargers ontving Brees acht miljoen. Vorig jaar was het basissalaris van Brees drie miljoen, zijn bonus: 37 (!) miljoen. Dit jaar toucheert Brees gegarandeerd vijftien miljoen dollar.

MULTITALENT: Brees was ooit een getalenteerd tennisser, zo versloeg hij Andy Roddick regelmatig, al was die wel drie jaar jonger.

PRESTATIES: Super Bowl­kampioen én Super Bowl MVP (2010).

Zevenvoudig Pro Bowler, tweevoudig Offensive Player of the Year. NFL­ records voor (o.a.): yards in één seizoen (5476), reeks wedstrijden met een touchdown pass (54), als snelste tot de grens van 40 duizend passing yards, hoogste completion rate in een seizoen (71,2%) CAREER STATS: Brees wierp in zijn carrière 46.940 yards bij elkaar en gooide 330 touchdown passes. In de playoffs was Brees in negen wedstrijden

goed voor 2980 yards en 22 TDs. STERKE PUNTEN: Kan als geen ander de defense van de tegenstander analyseren en de zwakke punten pijnlijk blootleggen. Is dé onbetwiste leider bij de Saints en kan zijn team tot grote hoogten brengen.

ZWAKKE PUNTEN: ‘There’s no place like Dome.’ In de eigen Superdome uitmuntend, on the road iets minder. In 2011 en 2012 had Brees passer ratings van 122.4 en 103.4 in eigen huis. In uitwedstrijden zakten die ratings nogal: 100.7 en 90.1 respectievelijk. Deze zijn overigens nog altijd beter dan de meeste quarterbacks.

HALL OF FAME: Ja. Brees is al jaren een elite quarterback, een bewezen winnaar en houder van talloze records.

Hij wordt in één adem genoemd met Manning, Brady en Rodgers. Die eerste twee gaan bijna zeker naar de HOF en ook Rodgers is hard op weg om die status te bereiken.

OVER ZICHZELF: “Er is altijd dat kleine beetje persoonlijke voldoening wanneer je iemand het tegendeel bewijst.” ­ Brees over zijn overgang naar de Saints, nadat de Chargers hem een contract aanboden dat vooral gebaseerd was op prestatiebonussen. Brees onderging in 2005 een schouderoperatie aan zijn werparm en de Chargers hadden niet veel vertrouwen in hem.

OVER HEM: “He’s something else!” – hoofdcoach Sean Payton over Brees na de Super Bowl­zege in 2010.

SPORTAM OVER DREW BREES: Met Sean Payton terug aan de zijlijn is alles weer bij het oude in New Orleans.

De Saints zijn met Brees als aanvalsleider weer een team om rekening mee te houden in de NFC en een diepe run in de playoffs zou niemand iets verbazen.

EINDCIJFER:

9

Bijnamen

De NBA lanceert een nieuw wapen in de kruistocht om meer, meer en nog meer shirts te verkopen. Dit keer moeten de bijnamen van NBA­spelers dollars in het laatje brengen.

De Brooklyn Nets en Miami Heat zijn proefkonijn. Zij spelen tenminste één van de onderlinge duels met bijnamen op de achterkant van hun shirt. Op het Nets­shirt met nummer 34 staat dan dus The Truth en LeBron speelt met King James op zijn rug.

Als het een succes blijkt, komen ook de andere teams aan de beurt.

Er zijn nog wat haken en ogen. Zo passen er niet meer dan twaalf tekens op het shirt, dus Half­Man, Half­Amazing en The Big Fundamental moeten op zoek naar een nieuwe bijnaam. Ook namen met cijfers zijn niet toegestaan, want het moet er wel een beetje mooi uit blijven zien en een cijfer boven het rugnummer is geen gezicht. Al lijken CP Three, D Twelve en AK Fortyseven mij niet veel beter.

Ik snap wel dat de NBA geld ruikt. Er zijn

ongetwijfeld mensen die een shirt met Birdman of Black Mamba willen kopen.

Maar het is een slecht idee om teams ook daadwerkelijk met die shirts te laten spelen.

Dat is een aanslag op het zelfvertrouwen van spelers die niet gezegend zijn met een cool alter ego.

De strijd tussen Miami en Brooklyn is bij voorbaat oneerlijk. Waar de Heat grossiert in bijnamen, zal een aantal Nets spelers met angst en beven uitzien naar de eerste bijnamen­ontmoeting. Joe Johnson en Deron Williams zijn nu al de minkukels van de avond. •

Eva Gerritse.

Chantage

Lang heb ik me groen en geel geërgerd

aan chanterende sporters. Je verdient als populaire atleet miljoenen om een spelletje te spelen en dan laat je team en fans een poosje in de steek om een paar ton extra op te strijken (of je gaat weg). Dat is niet alleen behoorlijk gierig, het is ook aanzienlijk egoïstisch.

Toch ben ik er langzaam maar zeker genuanceerder over gaan denken. Als jij of ik een extra tien procent salaris, en soms nog wel veel meer, konden opstrijken door onze baas en collega’s zonder ontslagrisico een paar weken te ergeren zouden we dat misschien ook overwegen.

Omdat iemand drie miljoen per jaar opstrijkt is ’n ton niet ineens minder geld geworden. Een verstandige speler, en juist niet een hele domme, probeert daarom het onderste uit de kan te halen en veel meer wapens dan een goede agent en rustig afwachten heb je niet.

Daar komt bij dat het leven als topsporter

behalve heel gaaf, ook heel onzeker is. Het kan allemaal na één blessure voorbij zijn en je moet in de beperkte tijd dat je op topniveau kunt spelen vaak je hele leven aan inkomen bij elkaar zien te harken.

Ik heb daarom juist respect voor spelers die knokken tot de laatste cent. Zij gaan waarschijnlijk een stuk minder vaak failliet na hun pensioen als spelers die zich slechts op het miljoen voor de komma richten.

Sport op dit niveau blijft voor alle partijen keiharde business. •

Jules Zane.

De BOSTON

BRUINS waren er afgelopen seizoen als verliezend finalist dichtbij, maar dat kunstje herhalen wordt dit jaar moeilijk. Horton, Peverley, Ference en Seguin zijn niet de minste spelers die vertrokken zijn en hoewel vleugelaanvaller Loui Eriksson een mooie versterking is, zijn Jarome Iginla (als free agent alsnog ’n Bruin) en Zdeno Chara inmiddels op leeftijd. Als het succes van de B’s af gaat hangen van twee 37­jarigen ziet het er somber uit. Tel daarbij op dat Tuukka Rask geregeld is bezweken onder grote druk, net een nieuw megacontract heeft getekend en getest zal worden door offensief sterkere divisierivalen en er zijn meerdere factoren zichtbaar die de Bruins kunnen nekken. Boston doet gewoon mee om de playoffs, maar een titel lijkt uit zicht.

Even leken de

BUFFALO SABRES onder eigenaar Terry Pegula op de goede weg, maar de nieuwe aanwinsten faalden en de ploeg staat aan de vooravond van een fikse wederopbouw.

Sterdoelman Ryan Miller en alleskunner Thomas Vanek zullen in de loop van het seizoen interessante doelwitten zijn voor teams op zoek naar die ene sterspeler. Zonder coach Lindy Ruff, die na vijftien seizoenen werd ontslagen, is er nog weinig herkenbaars aan deze Sabres en hun foeilelijke derde jersey helpt daar niet bij. Het kon voor fans in upstate New York wel eens een akelig lang seizoen worden en jonkies de kans geven is hun beste hoop op succes. Buffalo in de playoffs? Uitgesloten.

Het is even

wennen om de DETROIT RED WINGS in de Eastern Conference te behandelen, maar ze zijn een verrijking. Geregeld affiches tegen de Leafs, Bruins en Rangers doen oude tijden herleven, zeker omdat de Wings – zelfs met hun sterspelers inmiddels halverwege de dertig – altijd competitief zijn. Goalie Jimmy Howard heeft een nieuwe deal en terecht het vertrouwen van coach Mike Babcock, Pavel Datsyuk is en blijft Pavel Datsyuk en de verdediging bleek het vorig seizoen na enig aftasten ook zonder legende Nicklas Lidström goed mee te kunnen. Mede dankzij de komst van All­Star en veteraan Daniel Alfredsson, lijkt de onvoorstelbare reeks van 22 seizoenen onafgebroken in de playoffs geenszins in gevaar.

De TORONTO

MAPLE LEAFS profiteerden opti­ maal van het verkorte seizoen en haalden voor het eerst sinds de vorige lockout weer eens de playoffs.

Vervolgens stond de ploeg twee catastrofale momenten toe en weg is het momen­ tum. Eerst was er die bizarre implosie tegen de Boston Bruins, toen de Leafs een 4­ 1 voorsprong halverwege de derde periode in Game 7 weggaven. Vervolgens besloot het management deze zomer veel te veel te betalen voor David Clarkson, die welgeteld één keer in zijn carriere meer dan twintig goals scoorde en liefst zeven jaar lang ruim vijf miljoen dollar krijgt. En dat terwijl eigen talent Nazem Kadri nu al maan­ den met de ploeg zit te bakkeleien over een nieuwe deal. De komst van goalie Jonathan Bernier is een klap in het gezicht van James Reimer, die het gewoon goed deed, en het verhaal schrijft zichzelf.

Onterecht hebben de Maple Leafs zichzelf te hoog ingeschat en op basis daarvan grof geïnvesteerd.

Dave Bolland is een versterking, maar ze zullen topjaren nodig hebben van vrijwel iedereen om vorig seizoen te herhalen en als dat niet lukt zitten ze opgescheept met een prijzig groepje rolspelers.

FLORIDA

PANTHERS is één van de zorgenkindjes in de league.

De Panthers worstelen met teruglopende bezoekerscijfers en krijgen zelfs met tickets vanaf vijf euro (!) de arena amper halfvol. Daar zal de zich steeds weer herhalende leegloop zeker aan bijdragen. Het vertrek van Stephen Weiss en Jack Skille is zuur en als Scott Gomez en Tim Thomas je belangrijkste versterkingen zijn, ben je niet bepaald een aantrekkelijke bestemming voor free agents gebleken.

Er spelen een aantal interessante talenten in Sunrise, Florida, maar deze franchise schreeuwt om een verhuizing naar een beter ijshockeyoord en staat niet voor niets voor een prikkie te koop. Jonathan Huberdeau is de aandacht van fans zeker waard, maar het gebrek aan fans en teamdiepte doet deze ploeg momenteel de das om.

Kansloos voor de playoffs.

De MONTRÉAL

CANADIENS wa­ ren vorig seizoen ineens terug van weggeweest, maar een reeks blessures en een hevige vormcrisis leidden tot een vroeg exit in de playoffs. Dit jaar is Quebecs verloren zoon Danny Briere de grote nieuwe naam in Montréal en hij kan de ploeg helpen, zeker als bewezen playoff performer, maar dan zal P.K. Subban zijn Norris Trophy­niveau moeten behouden. De Habs zijn vooralsnog meer van hetzelfde en als ze de teamgeest terug vinden staan ze er goed voor. Alex Galchenyuk bleek vorig jaar een groot talent en goalie Carey Price keepte eindelijk het goede seizoen dat al jaren van hem werd verwacht. Eigenlijk schuilt succes voor Montréal dus in weinig anders dan de che­ mie van afgelopen seizoen op een beter moment te vinden en te behouden. Tot die tijd kan het met de Habs alle kanten op.

Twee van de

grootste verrassin­ gen deze zomer kwamen uit het kamp van de OTTOWA SENATORS: aanvoerder en clublegende Daniel Alfredsson verliet zijn tot dan toe enige ploeg voor de nieuwe divisierivaal Detroit, waarop de ploeg vriend en vijand verraste met een trade voor de uitstekende vleugelaanvaller Bobby Ryan. Ottawa is dankzij Erik Karlsson in twee jaar van kansloos in kandidaat getransformeerd en wist in rap tempo de ploeg te verjongen. Een goede goalie, slimme trades en een neusje voor talent maken de Senators een levensge­ vaarlijke outsider in de Eastern Conference.

Powerplays met Karlsson, Ryan en spelmaker Jason Spezza op één lijn gaan de divisie teisteren en zullen Alfredsson doen vergeten.

Titelkandidaat!

TAMPA BAY

LIGHTNING: zoveel uitstekend talent en toch zo vaak eendimensionaal. Zonder Steven Stamkos storten de Bolts als een kaartenhuis in elkaar en met Marty St. Louis bezig aan zijn laatste jaren wordt de ploeg opnieuw opbouwen noodzaak. Vincent Lecavalier kon enkele jaren nog voor een goudschat worden geruild, maar moest nu uit financiële angst door de lockout worden uitgekocht. Bitter, want zijn vervanger Valtteri Filppula is niet van hetzelfde niveau en als kleinere franchise je sterspeler verliezen door nieuwe economische regels druist tegen alle doelen van de recente lockout in. Een gebrek aan diepte houdt hen waarschijnlijk uit de playoffs en als nieuwe goalie Ben Bishop niet zijn gewenste niveau haalt, blijven de goals hen om de oren vliegen. Daar kan geen Stamkos tegenop.

COLUMBUS

BLUE JACKETS was tot voor kort een lelijk eendje in de league, maar na de komst van de Finse GM Jarmo Kekäläinen en een aantal opvallende trades met de New York Rangers staat er een interessante, jonge ploeg. Grote naam is Marián Gáborík, die na teruglopen­ de productie op Broadway een nieuwe kans krijgt. De Jackets zijn nieuw in de Eastern Conference en zullen optimaal gaan profi­ teren van wedstrijden in hun eigen tijdzone en de vanwege de kortere afstan­ den vaker meereizende supportersgroepen in de Eastern Conference. Dit is een ploeg voor de toekomst, maar tevens met potentie in het heden, waardoor een plekje in de playoffs best mogelijk is.

Zonder twijfel het

meest verrassende ijshockeybericht van deze zomer was het plotsklapse pensioen van NEW JERSEY DEVILS­sterspeler Ilya Kovalchuk. Hoewel, pensioen? Kovalchuk tekende enige tijd later een monsterdeal bij SKA in de KHL en de Devils bleken er niet rouwig om dat zijn contract uit de boeken verdween. Een nieuwe koper voor de franchise bleek na het vertrek van Kovalchuk ook plots gevonden, waardoor New Jersey in rustiger vaarwater is gekomen. De ploeg is door het vertrek van Kovalchuk en Clarkson wel behoorlijk verzwakt. De komst van goalie Corey Schneider is een lichtpuntje, want hij is op den duur een waardige opvolger van Martin Brodeur, maar twee goede goalies is nog geen garantie voor succes. Net als vorig seizoen zullen de Devils de playoffs hoogstwaarschijnlijk mislopen.

Net als de Devils

weten ook de NEW YORK ISLANDERS eindelijk waar ze aan toe zijn. Over uiterlijk twee jaar verhuist de franchise naar Brooklyn en als afgelopen seizoen een voorproefje was op de komende jaren, dan mogen we ons verheugen op een comeback van dit roemruchte team. John Tavares is een fenomeen en de ploeg om hem heen is de juiste combinatie van talent, jeugdige energie en ervaren kalmte. Dat talenten op Long Island eindelijk weer bijtekenen is een fantastisch signaal en de Islanders zijn op korte termijn in staat om in de top van de Eastern Conference mee te gaan draaien. Het zal dit seizoen misschien nog met horten en stoten gaan, maar deze ploeg speelt dynamisch en wordt ook dit jaar weer een smaakmaker.

Eigenlijk bakte de

toenmalig topfavo足 riet NEW YORK RANGERS er vorig jaar helemaal niets van. Hakken over de sloot in de playoffs, met hangen en wurgen in de tweede ronde en daar roemloos ten onder.

De chemie tussen de spelers en coach John Tortorella was verdwenen en na klachten van de spelers moest de coach vertrekken.

Zijn opvolger is Alain Vigneault, die in Vancouver al eens bewees wel raad te weten met een topgoalie, sterke defensie en een paar stevige forwards. De basis op Broadway is sterk en Henrik Lundqvist geeft zijn team avond in, avond uit een kans om te winnen, waardoor de Rangers als de boel snel klikt opnieuw ver kunnen komen. Grootste valkuil voor de Rangers is dat de contractsituatie van Henrik Lundqvist een enorme afleiding kan worden. Een nieuwe deal lijkt er voor de Olympische break echter niet in te zitten en dat is een fiks risico.

De laatste jaren

waren de PHILA­ DELPHIA FLYERS organi­ satorisch nogal een rommeltje. Paul Holmgren heeft er een handje van om te ruilen om het ruilen en iedere aansprekende speler een enorm onhandig contract aan te bieden. Net te lang, net te duur, en geregeld aan spelers ouder dan 35, met alle risico’s van dien. De komst van Vincent Lecavalier is echter een uitstekende zet. Vinny is een ervaren speler die de soms wat onstuimige jonkies op het juiste pad zal houden.

Goalie Ray Emery is een gokje, maar hij zal het beter doen dan Ilya Bryzgalov. Als de Flyers gevrijwaard blijven van vergelijkbare blessureproblemen als afgelopen jaar zal de ploeg meedoen om de bovenste plekken.

De PITTS­

BURGH PEN­ GUINS gingen all­ in voor de titel in het afgelopen seizoen, maar het liep anders en Boston schoof de Pens vakkundig aan de kant. De ploeg is er door de terugkeer van Rob Scuderi defensief echter op vooruitgegaan en het belang van Sidney Crosby en Evgeni Malkin hoeven we niet uit te leggen. Het grootste vraagteken blijft doelman Marc­André Fleury, die in het afgelopen seizoen in de playoffs hevig teleurstelde. De ploeg kan nog steeds vertrouwen op de diensten van backup Tomáš Vokoun, maar dat is geen werkbare situatie. Zonder twijfel halen de Penguins het naseizoen, mogelijk zelfs als nummer één, maar Fleury zal uit een ander vaatje moeten tappen willen ze de titel pakken.

Er staat een

goede kern bij de CAROLINA HURRICNES en zeker als doelman Cam Ward gezond is, kunnen ze veel teams verrassen, maar Carolina is geen aantrekke­ lijke ijshockeymarkt en de ploeg moet te vaak opnieuw opbouwen en ruilen om goede spelers te lokken. Met de gebroeders Staal in het midden staat het team aanvallend goed en de toenemende aandacht door hun divisie zal de bekend­ heid van de franchise goed doen, maar verdedigend is deze ploeg matig en zal Ward te veel werk moeten opknappen. Succes hangt voor de Hurricanes af van een beperkt aantal spelers en dat gebrek aan diepte komen ze dit jaar waar­ schijnlijk niet te boven.

Zijn de Blue

Jackets en Hurricanes de grote winnaars van de nieuwe divisies, dan zouden de WASHINGTON CAPITALS wel eens de grote verliezer kunnen zijn.

In de afgelopen jaren speelden zij in de relatief makkelijke Southeast, waar zij geregeld als enige de playoffs haalden, en nu treffen ze plots een hele reeks veel betere divisie­ rivalen. De ploeg leunt zwaar op de kunsten van Alexander Ovechkin, die het vorig jaar pas laat op zijn heupen kreeg en zijn ploeg haast eigenhandig naar de playoffs loodste. Die rol moet dit jaar minder cruciaal zijn. Mikhail Grabovsky is hun belang­ rijkste nieuwe aanwinst, en verdediger Karl Alzner zal bewijzen waarom hij tot de ondergewaardeerde spelers in de league behoort.

Playoffs? ’t Zal erom spannen.

Met ingang van komend seizoen zien we voor het eerst de nieuwe conferences en

divisies in werking. Zestien teams in het Oosten, veertien in het Westen, terug van zes naar vier divisies. Wonderlijk is vooral de naamsverandering in het oosten, waar de nieuwe Atlantic Division geen enkel team uit de oude Atlantic Division bevat. Die ploegen komen vanaf nu namelijk uit in de nieuwe Metropolitan Division.

De grootste verandering is de verhuizing van de Detroit Red Wings van west naar oost,

met in hun kielzog de Columbus Blue Jackets, en in tegengestelde richting de Winnipeg Jets. Het vertrek van de Wings betekent vooral het einde van hun magische rivaliteit met de Chicago Blackhawks en meer competitiviteit in de nu al zo topzware Eastern Conference.

Zelden was er

zo’n afgetekende leider in het regu­ liere seizoen als de 2013 CHICAGO BLACK­ HAWKS en ze bekroonden het met een zeer verdiend kampioenschap. Na de titel in 2010 moest het team herbouwen en ze deden de laatste jaren nog veel handiger dan toen. Deze Hawks gaan opnieuw wedijveren tot in de late weken van het naseizoen en zullen met de vaste kern rond captain Jonathan Toews, fenomeen Patrick Kane en veteraan Marián Hossa als vanouds blijven aanvallen. Coach Q heeft een gouden generatie in handen en zal niet rusten tot hij nog minimaal één extra titel wint met deze Black­ hawks. Dat kan best in juni 2014 lukken.

Sportief is het te

bezien of deze COLORADO AVALANCHE succesvol zullen zijn, maar de nieuwe hoofdcoach Patrick Roy is qua aandacht een schot in de roos. Roy is een ongeleid projectiel, maar dat kan deze ingedutte franchise best gebruiken. Er is met Gabriel Landeskog en Matt Duchene voldoende uitzonderlijk talent en goalie Simeon Varlamov heeft de potentie een goede starter te blijven, maar de ploeg mist diepte en kent verdedigend enkele serieuze gaten.

Interessant wordt vooral wat Roy gaat doen met de jonge Nate MacKinnon, maar dat maakt de ploeg op zijn best een middenmoter.

MINNESOTA

WILD ging een jaar geleden all­in en haalden Zach Parise en Ryan Suter voor de absolute jackpot naar St. Paul, maar de ploeg bleek niet bepaald constant en zakte heel ver weg. Het is daarom geen vooruitgang dat stabiele spelers als Matt Cullen en Cal Clutterbuck de ploeg hebben verlaten voor twijfelgevallen als Nino Niederreiter en Matt Cooke.

Cooke kan de frisse start in de andere conference goed gebruiken en heeft iets te bewijzen, maar als de talenten teleurstellen en Dany Heatley definitief op zijn retour blijkt, wordt het zonder grondige trades lastig om de potentie van Suter en Parise op korte termijn uit te buiten.

Wordt dit dan

het jaar dat de ST. LOUIS BLUES eens niet worden gewipt door de Los Angeles Kings?

Het is te hopen voor de Blues, want ze hebben een buitengewoon complete ploeg en de komst van Brenden Morrow is een welkome ervaringsinjectie.

Het team zal David Perron gaan missen, maar Magnus Pääjärvi is een supertalent en precies de soort speler die de ploeg nog miste. Als de dynamische Russische jongeling Vladimir Tarasenko nu ook nog de nieuwe Ovechkin blijkt, gaat deze ploeg meespelen om de titel. Jaro Halák, Alex Pietrangelo, Kevin Shattenkirk, David Backes.

Dit team wordt smullen in alle aspecten van het spel en is een topfavoriet.

Zo waren de

DALLAS STARS een zwalkend schip zonder echte kern, zo hebben ze met Tyler Seguin, Shawn Horcoff en Rich Peverley als centers. Het zijn gewaagde moves, maar de deals van de Stars deze zomer waren uitstekend en de komst van Lindy Ruff als coach past er uitstekend bij.

Ruff bewees tenslotte in Buffalo al eens goed overweg te kunnen met een team gebouwd rond getalenteerde centers.

Dallas moet nog even verder bouwen om mee te doen om de prijzen, maar het team handelde verstandig en maakte optimaal gebruik van de chaos na de lockout.

Nipt naar de playoffs, maar eerder een team voor later dan voor nu.

Het vertrek van

Ryan Suter naar de Wild bleek een fikse aderlating voor de NASHVILLE PREDATORS. Shea Weber kan het alleen toch wat minder goed af en al is Pekka Rinne een goalie van wereldformaat, zonder defensieve hulp blijkt ook hij al snel menselijk.

Nashville verstaat de kunst om middelmatige spelers uitstekend te laten renderen, maar dat is nooit een koers richting een titel en de meest uitgelezen kans op succes lijkt aan de ploeg voorbij te zijn gegaan. Seth Jones is een verdedigend talent die de ploeg op den duur zal helpen, maar op Filip Forsberg na is jong talent te weinig aanwezig.

Nashville komt op dit moment tekort voor de playoffs.

De WINNIPEG

JETS spelen eindelijk in een divisie waar ze geografisch passen. Na twee jaar in de zon van het Zuidoosten treffen ze nu regionale rivalen als Minnesota en Calgary. Oké, regionaal in dit deel van Noord­Amerika is een ruim begrip, maar de ploeg gaat zeker meer betekenisvolle duels spelen. Die zullen echter niet verhullen dat het team het talent mist om veel te winnen. Zach Bogosian en Evander Kane zijn goede spelers, maar doelman Ondrej Pavelec maakt teveel fouten en het vertrek van Alex Burmistrov is een streep door de rekening.

Een team dat leunt op Olli Jokinen als een belangrijke center staat er gewoon niet zo goed voor. Eén gelukje is dat de Central Division dit jaar werkelijk alle kanten op kan en dat er mogelijk maar twee teams van de zeven de playoffs zullen missen, maar daar zitten de Jets mogelijk alsnog tussen.

Keer op keer lijkt

de kans op een titel voor de SAN JOSE SHARKS uitgesloten en lijkt hun sterrengeneratie uitgeblust, maar ze komen altijd weer terug. Realistisch gezien is dit één van de laatste topjaren van Joe Thornton en Patrick Marleau, maar dat maakt de ploeg in het heden een kanshebber.

Tyler Kennedy is de grootste toevoeging aan een line­up van herkenbare spelers, die al jaren samen in de Shark Tank azen op een titel. Als die titel er dit jaar komt zit er een Nederlands tintje aan. Onze eigen schaatsheld Bart Veldkamp was deze zomer namelijk schaats­ coach bij de Sharks en hij leerde vooral de veteranen hoe ze effectiever kunnen schaatsen. Of dat resultaat heeft, zal de komende maanden, en vrijwel zeker ook in de playoffs, moeten blijken.

De VANCOU­

VER CANUCKS namen in de zomer twee grote risico’s. Ze ruilden Corey Schneider naar de Devils en gaven de startende positie terug aan Roberto Luongo, die zijn koffers al had gepakt voor een vertrek, en ze vervingen de rustige coach Alain Vigneault door de explosie­ ve John Tortorella. Als Luongo zijn niveau niet kan vasthouden of Tortorella niet klikt met de spelers­ groep, dan stevent Vancouver af op een topgeneratie spelers zonder titel. Een deel van de selectie is gemaakt om te functioneren in het radicale systeem van Tortorella, maar de kans dat de Sedins zich voor ieder slapshot gaan storten is vrij klein en ook de blessure­ gevoelige Ryan Kesler moet bij zichzelf te rade gaan of hij dat wel ziet zitten. Deze ploeg gaat gewoon meedoen om een plek in de playoffs, maar scenario’s die roet in het eten gooien, liggen op de loer.

Geen Jarome

Iginla, geen Miikka Kiprusoff, wie zijn deze CALGARY FLAMES eigenlijk? Jay Feaster gaf alle andere general managers een spoedcursus hoe vooral je team niet te managen en deed deze zomer weinig om het tij te keren. Tel daarbij op dat Calgary na zware overstromingen nog altijd bezig is met opruimen en dat er ook serieuze schade aan de Saddledome was en de Flames stevenen af op een verloren seizoen.

Iemand moet Feaster vertellen dat hij zijn eersterondekeuze onder geen beding mag traden en de wederopbouw kan beginnen. Dit team haalt onder geen beding de playoffs en dat is het beste dat ze, samen met een vertrek van Feaster, op dit moment kan overkomen.

Dit wordt

eindelijk het jaar dat alle talenten van de EDMONTON OILERS gaan klikken en de ploeg de playoffs gaat halen.

Het kan ook bijna niet anders, want na drie #1 keuzes moet er toch voldoende uitzonderlijk talent staan om er iets van te maken. De komst van Andrew Ference zal de defensie verstevigen, goalie Devan Dubnyk verdient een kans zich te bewijzen en verdediger Justin Schultz aast op zijn definitieve doorbraak. Het zal nog altijd met vallen en opstaan gaan en de gebroken kaak van Sam Gagner is een valse start, maar nieuwe coach Dallas Eakins is een goede tacticus en heeft de visie om dit team in de playoffs te krijgen. Het is hoog tijd.

Het is balen voor

de LOS ANGE­ LES KINGS dat Rob Scuderi terugkeerde op het oude nest in Pittsburgh en de deal met Toronto betekent dat Jonathan Quick niet langer hoeft te knokken voor zijn plek. Quick’s rugproblemen zijn echter een zorg en Scuderi is niet echt naar behoren vervangen. Dit team deed de afgelopen jaren mee om de titel, won de Cup in 2011 en is ook dit jaar een ploeg om rekening mee te houden. De geplande openluchtwedstrijd tegen de Ducks op 25 januari 2014 geeft extra charme aan het seizoen. De Kings en Ducks zullen dan strijden in de unieke entourage van Dodgers Stadium. Alleen een vroege lente kan spelbreker zijn voor minimaal één magisch ijshockeymoment in Tinseltown dit jaar.

De PHOENIX

COYOTES blij­ ven en ze veran­ deren volgend jaar ook nog eens hun naam. Weinig spannends hoor, want ze worden slechts de Arizona Coyotes.

Terecht, omdat ze al jaren in Glendale spelen en niet in Phoenix en de gemeente Glendale opgezadeld zit met hun peperdure arena en de kosten van deze zinkende franchise. Het is een wonder dat de ploeg het de afgelopen jaren zo goed is blijven doen, maar die goede reeks lijkt dit jaar ten einde te komen. Het team heeft zich slechts beperkt versterkt, doelman Mike Smith speelt vast ook een keer een matig seizoen en het team heeft de laatste tijd toch vooral boven zijn kunnen gespeeld.

Uitgerekend nu er zekerheid voor de toekomst is, slaat de sportieve onzekerheid toe.

Het mag een

verrassing heten dat Ryan Getzlaf en Corey Perry ook dit jaar weer aantreden als ANAHEIM DUCKS. Ze leken, al dan niet vrijwillig, op een vertrek af te stevenen, maar een gloeiend hete seizoensstart zorgde voor optimisme en de beide sterren tekenden bij. Het vertrek van Bobby Ryan is echter een deuk in de aspiraties, al is Jakob Silfverberg een groot talent en heeft de ploeg deze zomer verstandig ingekocht.

De terugkeer van Dustin Penner zorgt voor toege­ nomen herkenbaarheid, het allerlaatste jaar Teemu Selänne wordt hopelijk genieten en Emerson Etem verdient meer speeltijd. Dit team heeft de potentie uit te groeien tot een kandidaat, maar speelt in een zware divisie en moet hopen dat de goaliesituatie zich vanzelf oplost.

Hernandez

Iedereen heeft z'n favoriete en minder

favoriete commentatoren. Er zijn zelfs professionele praatjesmakers die wedstrijden bij voorbaat voor fans kunnen verpesten, naar 't schijnt.

Ook ik heb m'n favorieten. De combo Joe Buck­Troy Akiman is kundig en ligt prima in 't gehoor, en op de radio zijn Jeff Joniak en Tom Thayer een waar genot.

Evenmin te versmaden, en naar algemeen wordt aangenomen een van de beste duo's op tv: NBC Sunday Night Football's Al Michaels en Cris Colinsworth. Staan ook in mijn top drie, die twee. Ter zake kundig, nuttige achtergrond info, kritisch waar nodig, vracht aan ervaring en een prima interactie.

Edoch, zelfs 't beste paard van stal

struikelt wel eens. Om de metamorfose van New England Patriots' back en gekend probleemkind Aqib Talib een veer in z'n kont te steken, besloot Colinsworth de loftrompet af te steken over de Patriot Way. De SNF color commentator vrij vertaald, op National TV, voor volk en vaderland: "Zodra Bellichick ze binnenbrengt zijn de problemen verdwenen, weet je. Wat hun problemen ook waren voor ze een Patriot werden, ze verdwijnen." ...

Only the biggest off season scandal in NFL history, Cris.

Ouch. •

Geert Jan Darwinkel.

Arrowhead

Als er één stad in Amerika is die in de

afgelopen jaren weinig teams had om enthousiast over te zijn, dan is het Kansas City wel. De Royals hebben sinds 1985 de playoffs niet meer gehaald en de Chiefs werden alleen in 1969 kampioen.

Dat is dit jaar wel anders. De Royals deden tot de laatste week nog volop mee om een plekje in de playoffs en de Chiefs zijn dit seizoen voortvarend gestart.

De gun factor ligt zeker in Kansas City en het zou mij niets verbazen als de Chiefs dit seizoen hoge ogen gaan gooien. Ze hebben een nieuwe coach (Andy Reid), nieuwe quarterback (Alex Smith) en spelen nog altijd in het geweldige Arrowhead. Veel mensen denken dat Century Link Field in Seattle het luidste stadion is in de NFL, maar het is de twaalfde man in KC dat de meeste steun geeft.

Ja, vorig seizoen was het even stil in

Arrowhead. De Chiefs wonnen slechts twee wedstrijden en waren misschien nog wel slechter dan hun record aangaf. Maar van dat team lijkt dit jaar niets meer over te zijn, al bestaat het grotendeels uit dezelfde spelers. De Chiefs hebben nu al meer overwinningen dan vorig seizoen en lijken op weg naar een plekje in de playoffs.

Kansas City en Arrowhead hebben het team dat het verdient. Nu is het alleen nog wachten op dat eerste kampioenschap sinds 1969. •

Lennart Beishuizen.