HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp WietzeWillem Mulder Marco Post Jurian Ubachs KlaasJan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus
SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 20122013 Alle rechten voorbehouden.
Afgelopen vrijdag won het Nederlands Elftal met 31 van
Kazachstan. Over een jaar, laat staan tien, zal niemand het ooit meer over die wedstrijd hebben. In Huize Elshoff zal dat anders zijn. Jeroen, jullie allen bekend vanwege zijn maandelijkse column in dit magazine, mocht voor het eerst commentaar geven op televisie bij een wedstrijd van Oranje. Hij deed het hoe hij altijd commentaar geeft. Rustig en op de juiste momenten relevantie informatie gevend. Dat is de stijl waarvan ik houd. Ik ben overigens de eerste die zal toegeven dat ik hierover niet objectief ben. Jeroen is een vriend en daarover ben je over het algemeen wat milder. Andersom merk ik daar overigens soms niets van, maar dat terzijde...
Terwijl ik naar Jeroen luisterde, bekeek ik mijn Twitter timeline. Tijdens sportwedstrijden zijn commentatoren steeds vaker trending topic, zie Arno Vermeulen, omdat ze simpelweg op een verkeerde manier hun stempel op de wedstrijden drukken. Jeroen kwam er goed van af. Dat kan Tim McGraver helaas niet zeggen. De oudhonkballer, hij speelde onder meer voor de St. Louis Cardinals en de Boston Red Sox, gaf maar liefst 24 jaar commentaar tijdens de World Series. Een record.
Toch was hij nooit geliefd. Integendeel. Opmerkelijker is Joe
Buck, de cocommentator van dienst, niet alleen maar kritiek kreeg. Sterker nog, Buck is zeer geliefd, zeker wanneer hij met Troy Aikman commentaar geeft bij NFLwedstrijden. Dit duo eindigde een paar jaar terug op plek 3 in onze lijst van meest geliefde commentatoren.
McGraver vind je overigens ietsjes verder op, bij de meest gehate. ‘Een geweldige flapdrol’ noemde Darch, de samensteller van dit magazine, hem daar.
Die mening werd ongetwijfeld gedeeld door de makers van Family Guy. Zij gunden McGraver een kleine rol in een van hun afleveringen.
Na Game 6 van de World Series in 2013 nam hij afscheid. Dit jaar verzorgen Harold Reynolds en Tom Verducci samen met Buck het commentaar. Toch benieuwd of tijdens de nieuwe Fall Classic de naam van Tim McGraver weer tevoorschijn komt op Twitter. Veel leesplezier,
Maarten Kolsloot, STRIKE OUT. De verwoeste droom van de talentvolle honkbalbroers Halman. Uitgeverij De Kring, 224 pags, â‚Ź 16,50
De Buffalo Bills verwelkom
den afgelopen week een nieuwe eigenaar. Terry Pe gula werd deze week officieel goedgekeurd bij het team uit Buffalo. Pegula is geen onbekende in de stad, aangezien hij ook eigenaar is van NHLteam Buffalo Sabres. Met zijn nieuwe speeltje wil Pegula Buffalo weer op de kaart zetten. Voor een bedrag van 1,4 miljard dollar werden de Bills overgenomen van de Wilsonfamilie. De Bills zochten een nieuwe eigenaar na het overlijden van Ralph Wilson eerder dit jaar. De Bills konden deze goede week niet bekronen, want er werd verloren van divisiegenoot New England Patriots •, San Francisco 49ersquarterback Colin Kaepernick kreeg een boete van tienduizend dollar voor het dragen van een ‘verkeerde‘ koptelefoon. Sinds Bose de officiële headphone partner is van de NFL, mogen spelers voor, tijdens en tot anderhalf uur na teamactiviteiten niet meer met andere merken rondlopen. Kaepernick heeft net als Richard Sherman een overeenkomst met een andere grote leverancier, Beats by Dre. Kaep verscheen tijdens een persconferentie na de wedstrijd in beeld met een exemplaar van ‘zijn’ merk, waarvoor zijn sponsor hem vast en zeker dankbaar is geweest • In de NFL zitten placekickers altijd op de ‘hot seat‘. We zijn nog niet halverwege het seizoen en de Detroit Lions zijn nu al toe aan hun derde kicker. De Lions ontsloegen kicker Alex Henery, die slechts één van zijn vijf fieldgoalpogingen wist te verzilveren, en trokken als plaatsvervanger Matt Prater aan, die eerder in de week door de Denver Broncos werd weggestuurd •
De NBA heeft de uitzendrech
ten voor het astronomische be drag van 24 miljard dollar ver kocht aan TNT en Disney. In ruil daarvoor mogen de huidige partners tot 2025 de wedstrijden uitzenden, alsmede een nieuwe NBA Award Show aan het einde van het seizoen. Als gevolg van dit akkoord zullen zowel de salary cap als de spelerssalarissen aanzienlijk stijgen de komende seizoenen • Kenneth Faried, die afgelopen zomer met het Amerikaanse team goud won op het WK, heeft zijn contract bij de Denver Nuggets met vier jaar verlengd. De energieke power forward zal in totaal vijftig mil joen dollar bijgeschreven krijgen • Volgens ESPN heeft Boris Diaw een opmerkelijke clausule in zijn contract. Indien hij voor 1 april 2015 115 kilo of minder weegt, krijgt de Fransman een bedrag van 500.000 dollar bijgeschreven. De Spurs proberen hiermee Diaw, die gevoelig is om snel aan te komen, te stimuleren om fit te zijn voor de playoffs • Binnen één week verloren de Thunder Mitch McGary en regerend MVP Kevin Durant aan blessures. Beide spelers braken hun voet, en zijn volgens de verwachtingen zes tot acht weken uitgeschakeld • Tijdens een oefenpot kregen Paul Pierce (Washington Wizards) en Joakim Noah (Chicago Bulls) het met elkaar aan de stok. De NBA beboette het duo met zestienduizend dollar en deelde tevens een schorsing uit van één wedstrijd aan DeJuan Blair, Nenê, Daniel Orton en Xavier Silas, omdat zij tegen de regels in van de reservebank afkwamen om zich met het opstootje te bemoeien •
Chris Pronger heeft een
nieuwe baan gekregen bij de NHL Department of Player Safety. Stephane Quintal, vice president, maakte bekend dat de ‘voormalige’ verdediger aansluit bij de Department of Player Safety. Opvallend, want het lopende contract van Chris Pronger bij Philadelphia Flyers loopt nog drie seizoenen door. Door zijn oogblessure lijkt het echter onwaarschijnlijk dat Pronger ooit nog als speler op het ijs staat • P.K. Subban deed in aanloop naar het nieuwe seizoen nog een opmerkelijke bekentenis. De verdediger van Montreal Canadiens gaf namelijk toe bewust scheten te laten in de buurt van zijn eigen doel, om zo de tegenstander te irriteren. De verdediger gebruikt een kop koffie voor de wedstrijd, die als katalysator in de maag werkt. Subban houdt vervolgens zijn scheten op tot de wedstrijd is begonnen. Doelman Carey Price zal er blij mee zijn • Evander Kane is ten minste twee weken uitgeschakeld door een knieblessure. De aanvaller van Winnipeg Jets raakte in zijn tweede shift in het openingsduel tegen Arizona Coyotes geblesseerd na een botsing met teamgenoot Mark Scheifele • Arizona Coyotes is opnieuw vergevorderd in een overnamesituatie. Andrew Borroway wil een meerderheidsbelang van 51 procent nemen in de club. Het bod van de Managing Partner van Merion Investment Management LP moet nog worden goedgekeurd door de Board of Governors van de NHL • Toronto Maple Leafs claimde de 23jarige Richard Panik van Tampa Bay Lightning. De Slowaakse aanvaller, gedraft in 2009, noteerde in 75 NHL wedstrijden acht goals en 22 assists •
De actieve honkbalcar
rière van werper Josh Beckett is ten einde. De starter heeft een heupblessure en ziet het niet zitten opnieuw een operatie en lange herstelperiode in te gaan. Beckett gooide in zijn loopbaan meer dan 2000 innings en stopt met een 138106 record en 3.88 ERA. De werper won de World Series met de Florida Marlins in 2003 en de Boston Red Sox in 2007 • De New York Yankees verlengden het contract van general manager Brian Cashman. Diezelfde Cashman had ook nog een aardig nieuwtje: de Yankees overwegen om Alex Rodriguez af en toe te verhuizen naar het eerste honk. Hiermee zou er minder druk op de kwetsbare heupen van ARod moeten komen, die overigens primair als derde honkman en aangewezen slagman wordt ingezet. Rodriguez keert in 2015 terug van een schorsing van een jaar • De American League Championship Series begonnen moeizaam voor de Orioles, maar goed nieuws was er ook in Baltimore. Korte stop J.J. Hardy maakte bekend dat hij zijn contract bij de AL East divisiekampioen met drie jaar verlengt • Het had weinig gescheeld of Nelson Cruz, die in de ALDS namens de Orioles gehakt maakte van de Detroit Tigers en een ijzersterk regulier seizoen speelde, had dit jaar niet eens in Baltimore gespeeld. De Seattle Mariners hadden afgelopen winter een overeenkomst, die op het laatste moment werd tegengehouden door de teameigenaars. Zij gaven het management te kennen geen spelers te willen met een dopinggeschiedenis, en daarmee was de deal van tafel •
De Yankees, de beste franchise in
baseball? Ooit wel, ja. Maar daarvoor moeten we al weer een millennium terug. In de moderne tijd zijn het namelijk de St. Louis Cardinals die met kop en schouders boven iedereen uisteken. De Cards staan momenteel voor de vierde keer achtereen in de Championship series! Sinds de invoering van de wild card, deden alleen de Atlanta Braves (199599) en New York Yankees (19982001) hun dat voor.
Tegen de San Francisco Giants gaan de Cardinals ook al weer op voor hun twin tigste pennant. Op de Yankees na kan geen franchise ze dat nazeggen. Wat de pres tatie deste knapper maakt, is dat St. Louis slechts een bescheiden mediamarkt is. Want waar er in New York (en tegenwoor dig in Boston, LA, Dallas en zelfs Seattle) altijd met geld kon worden gesmeten, daar komt het in Missouri vooral aan op slimheid en vernuft.
Tekenend voor het beleid (en succes) van het team was de held van Game 4 van de Divisional Series tegen de Los Angeles Dodgers. Die held luistert naar de naam Matt Adams, in 2009 opgepikt in de 23ste ronde van de amateur draft. Adams heeft zich sindsdien opgewerkt tot een alleszins bruikbare eerste honkman, en stond in 2014 voor het bescheiden salaris van $516.000 op de rol. In Game 4 tegen
de Dodgers, tekende diezelfde Adams voor een three run goahead home run.
Toeval? Welnee. De (recente) geschiede
nis van de Cardinals staat bol van dit soort verhalen (Kolton Wong anyone?). Zo herinnert iedereen zich nog de huistuin enkeukenderde honkman David Freese. Niemand had nog ooit van hem gehoord, tot hij in de playoffs van 2011 liefst 21 runs binnensloeg, hetgeen hem de NLCS, World Series en playoff MVP Award opleverde, en St. Louis een wereldtitel. Typisch Cardinals. Freese speelt tegen woordig in Anaheim, net als Albert Pujols, een van de voorgan gers van Matt Adams. In december 2011 stonden de Cardinals voor de keuze: diep in de buidel tasten om Pujols te behouden, of verder gaan op de beproefde St. Louisweg. De Cards wilden ver gaan, maar het Angels bod ($240M over tien jaar) bleek uiteindelijk teveel van het goede. Gelukkig maar.
De Cardinals hebben hun voormalige face
of the franchise nog geen seconde gemist. Zoals de club evenmin met de ogen knipperde toen succesmanager Tony LaRussa er een paar jaar geleden de brui aangaf. (Nietszeggende) opvolgers, of ze nou Matt Adams heetten of Mike Matheny, werden altijd moeiteloos ingepast.
Iedere franchise die op jacht is naar langjarig succes, richt z'n vizier dan ook op de St. Louis Cardinals. Zo ook de aartsrivaal uit Chicago. "Op de manier van zakendoen, succes en continuiteit van de Cardinals is iedereen jaloers", aldus Cubs' Theo Epstein. En zo is 't.
TEKST GEERT JAN DARWINKEL
Het is lastig om te bepalen wat nu de
grote kracht is van de San Francisco Giants. Madison Bumgarner is een ge weldige pitcher, maar de pitching staff op zich is niet opvallend sterk. De slag prestaties vallen in Frisco al jaren tegen en ook defensief en op de honken blinken ze niet per sé uit. Betekent dit dan dat ze kansloos zijn voor de titel? Zeker niet! De Giants staan gewoon weer in de National League Championship Series.
Het is niet voor het eerst dat de Giants tegen de verwachting in erg succesvol zijn in het postseason. Het begon allemaal in 2010. De Giants wonnen de NL West met een record (9270) en plaatsten zich voor het eerst sinds 2003 voor de playoffs. Onder leiding van sterwerper Tim Lincecum wist deze groep van zelfbenoemde ‘castoffs and misfits’ de Atlanta Braves in de Division Series van zich af te vechten. De best offive serie eindigde in een 31 winst voor de Giants, die opvallend genoeg drie keer een wedstrijd met de kleinst mogelijke marge wonnen.
De Phillies, World Series winnaars in 2008 en verliezend finalist een seizoen later, waren de favorieten in de Cham pionship Series. Toch trokken de Giants verrassend aan het langste eind. In de World Series werden de Texas Rangers betrekkelijk simpel aan de kant gezet en voor het eerst sinds de Giants van New York naar San Francisco verhuis den pakten de Giants de titel.
Na een matig seizoen in 2011,
keerden de Giants in 2012 terug in de World Series. De Detroit Tigers waren daarin de grote favoriet met aces Justin Verlander en Max Scherzer. De verwachting was zelfs dat de Tigers al meteen op voorsprong zouden komen, want Verlander nam het in de eerste wedstrijd op tegen de matige Barry Zito. Het werd echter niet de wedstrijd van Verlander, maar de wedstrijd van Pablo Sandoval, die in zijn eerste drie at bats een homerun sloeg. Deze onverwachte nederlaag kwam Detroit niet meer te boven en de Giants wonnen de World Series titel via een sweep.
In het oneven jaar 2013 stelden de titelverdedigers zwaar teleur. Nu, in
2014, zijn ze terug in de NLCS. 2010, 2012, 2014? Het zou zo maar eens kunnen. De grote kracht van de Giants is namelijk dat ze er staan wanneer het er toe doet: in oktober. In de play足offs vinden de Giants altijd wel een manier om te winnen. Tot nog toe is het dit seizoen vooral de pitching van Madison Bumgarner geweest en hoewel de Giants op papier opnieuw niet de sterkste selectie hebben, is de kern van het laatste kampioensteam in tact gebleven. Buster Posey, Pablo Sandoval, Bumgarner. Het klinkt raar, maar zij weten hoe het is om te winnen in de play足offs en wat zij ervoor moeten doen. Dat maakt de Giants ook dit seizoen tot een van de favorieten voor de World Series titel.
TEKST SEB VISSER
Vier keer is scheepsrecht voor Baltimore
Oriolesmanager Buck Showalter. Hij staat voor het eerst in zijn carrière als Big Leaguemanager in een Championship Series na mislukte pogingen in 1995 (New York Yankees), 1999 (Arizona Diamondbacks) en 2012 (Orioles).
Hoe voelt het nou om eindelijk, eindelijk een ronde verder te gaan? “Het lukte me in Albany”, zegt Showalter, refererend aan zijn Minor Leagueteam in 1989. Oké. Maar de sweep tegen de Detroit Tigers en hun Cy Young Awardwinnaars in de ALDS is een stuk specialer dan Albany. En dat terwijl de kampioen in de AL East het een groot deel van het seizoen moest stellen zonder catcher Matt Wieters en derde honkman Manny Machado, terwijl slugger Chris Davis snoepte uit de pot met verboden middelen.
Waar Ned Yost, Matt Williams en Don
Mattingly het nieuws haalden met discutabele beslissingen, lijkt Showalter alles onder controle te hebben. Kijk alleen al hoe hij gebruik maakt van zijn bullpen. In Game 1 van de ALDS tegen de Tigers stuurde Showalter in de zesde inning zijn beste reliever, Andrew Miller, het veld in. Closer Zach Britton kwam in de achtste inning voor een fourout save. Nee, Buck gelooft niet in een vaste rol. "In de playoffs zet je je beste spelers in het veld om de wedstrijd te winnen”, weet Oriolesreliever
Brian Matusz. “Iedereen zit in de wedstrijd. En iedereen is klaar om in te vallen.”
Daar kan de manager van de Washington
Nationals nog wat van leren. Op het belangrijkste moment van het seizoen koos Williams voor relievers Matt Thornton en rookie Aaron Barrett, terwijl hij zijn twee beste werpers, Tyler Clippard en Drew Storen, en Stephen Strasburg nog achter de hand had. Waarom? “Thornton en Barrett zijn onze pitchers voor de zevende inning.” Daarom staan niet de Nationals, maar de San Francisco Giants in de NLCS.
Terug naar de Orioles. “Sommige spelers denken dat je als closer alleen in de negende inning gooit, maar dat is niet onze mindset hier”, aldus Britton. We zijn een team. Als Buck ons nodig heeft in de vijfde inning, dan gooien we in de vijfde inning.”
De spelers lopen weg met Showalter en dat heeft voor een groot deel te maken met vertrouwen. Er zijn niet veel managers die met éénuit in de negende inning en een 2 1 voorsprong met opzet een vrije loop weggeven om een dubbelspel te forceren.
Showalter dus wel. “We geven deze speler
een vrije loop”, zei hij tegen zijn spelers op de pitchersheuvel in de negende inning van Game 3 in de ALDS. “De volgende speler slaat in een dubbelspel en dan gaan we naar huis.” En zo geschiedde. Britton forceerde een ground ball, Nederlander Jonathan Schoop en J.J. Hardy voltooiden het dubbelspel en de Orioles plaatsten zich voor de ALCS. Britton: “Buck had vertrouwen in mijn kunnen en dat gaf mij meer focus om een goede pitch te gooien.”
TEKST MARCO POST
De Kansas City Royals stonden het
langst droog van alle teams in de grote NoordAmerikaanse sporten, maar kregen het dit jaar weer eens voor elkaar om de playoffs te bereiken. De ploeg van coach Ned Yost had sinds 1985 geen enkele wedstrijd meer gespeeld in oktober. In dat jaar wonnen de Royals ook de World Series door de St. Louis Cardinals in zeven wedstrijden te verslaan. Dit jaar moet het weer gaan gebeuren en met een bullpen als deze zit dat er zeker in. De Royals wonnen dit jaar 89 wedstrij den en eindigden daarmee op de tweede plaats in de American League Central achter de Detroit Tigers. Met een ERA van 3.30 stond de bullpen op een vijfde plaats in de American League. Vooral Wade Davis en closer
Greg Holland blonken uit. Davis speelde het beste seizoen uit zijn carrière. Met een ERA van 1.00 in 72 innings was hij een van de beste relief pitchers in de league. Hij noteerde 33 holds, negen overwinningen en drie saves.
Closer Holland kwam 65 keer in actie.
Hij gooide 62 1/3 inning waarin hij negentig strikeouts en een ERA van 1.44 noteerde. Met 46 saves stond hij daarnaast op de derde plaats in de Majors achter Fernando Rodney van de Seattle Mariners en Craig Kimbrel van de Atlanta Braves.
In de Wild Card Game tegen de Oakland Athletics speelden beide heren opnieuw goed. Zowel Davis als Holland gooide één inning. Zij kregen daarin geen enkele run tegen. Ook Brandon
Finnegan speelde sterk. Hij stond 2 1/3 inning op de heuvel, gooide drie keer drie slag en kreeg één verdiend punt tegen. De Royals wonnen uiteindelijk met 98 en verzekerden zich daarmee van de American League Division Series (ALDS).
hits en een verdiend punt tegen. Kortom: een geweldige prestatie.
Met de Baltimore Orioles stuiten de
Royals in de American League Championship Series (ALCS) op een vergelijkbare tegenstander. Net als Kansas City speelden de startende n de ALDS moest Kansas City het opnemen tegen het team met het beste pitchers en de bullpen dit jaar erg sterk. Met een 2.25 ERA begonnen de record in het reguliere seizoen, de Los Orioles op het gebied van pitching als Angeles Angels. Tegen de ploeg van MVPkandidaat Mike Trout leken zij het tweede beste team in de American League aan de ALCS. Daarnaast kregen erg moeilijk te krijgen. Niets bleek zij na de Royals het minst aantal runs minder waar. Al in drie wedstrijden tegen (3). Mocht de ploeg van coach besliste Kansas City de series en Yost er ook daadwerkelijk in slagen om opnieuw vertolkte de bullpen een de O’s te verslaan dan is dat natuurlijk hoofdrol. In de drie wedstrijden geweldig, maar ook bij een nederlaag noteerden zij een ERA van 0.75 met mogen zij trots zijn op hun prestatie. • daarnaast twee overwinningen, twee saves en twaalf strikeouts. Verder TEKST ROBERT PRINS kregen de relief pitchers maar vier (!)
I
‘Op 21 november 2011 steekt Jason in een psychose zijn broer en beste vriend Gregory dood. Wereldwijd wordt geschokt gereageerd’, staat er in het voorwoord van ‘Strike Out’, het onlangs verschenen boek van Maarten Kolsloot over de broers Halman.
Sporters met psychische problemen. Heel lang was het een taboe. De laatste tijd komt het vaker in de publiciteit dat (top)sporters ook maar gewone mensen zijn met angsten en depressies. De zelfmoord van de Duitse doelverdediger Robert Enke in 2011 was hiervan een goed voorbeeld. Toch hoeft het niet altijd dramatisch af te lopen. Profhonkballer Jim Piersall ging in de jaren '50 door een heel diep dal, maar kwam er goed uit. Hij schreef er een boek over: ‘Fear strikes out, The Jim Piersall story’.
Piersall is erfelijk belast. Zijn
moeder wordt geregeld opgenomen in een psychiatrische inrichting en zijn vader, grootgebracht in weeshuizen, is ook geen toonbeeld van standvastigheid. Jim heeft geen echte jeugd. Voor school een krantenwijk, na school ook een bijbaantje, 's avonds doodmoe naar bed en maar piekeren: over school, over zijn ouders, ja, eigenlijk over alles wat er in de toekomst aan verschrikkelijks kan gebeuren. Het bezorgt hem slapeloze nachten en ontzettende hoofdpijn. Overdag zit hij weer vol valse energie, hij kan geen moment stilzitten en bemoeit zich overal mee.
Titel: FEAR STRIKES OUT THE JIM PIERSALL STORY Auteurs: JIM PIERSALL & AL HIRSHBERG Verkrijgbaar: American Book Center Spui 12 Amster dam, Lange Poten 23 Den Haag 20,99 Euro ABC.NL
Hij is een fantastische buitenvelder en tekent een contract bij de Red Sox. Hij koopt een huis, maar dan komt de angst: dat kan ik nooit betalen. Na twee dagen vertrekt hij weer naar een huurhuis. De Red Sox zien een goede korte stop in hem en willen dat hij in januari al naar Spring Training komt om ervaring op te doen. Piersall denkt echter dat dit een complot is om hem te kunnen ontslaan. In plaats van in de sportschool te gaan trainen, verstopt hij zich elke dag in een bioscoop.
Het taalgebruik mag dan wat gedateerd zijn en stilistisch is het ook niet top; het gaat om de boodschap. Als hij uiteindelijk naar Sarasota afreist, vergeet hij opzettelijk zijn honkbalhandschoen mee te nemen: zo kunnen ze me geen korte stop laten spelen! In het binnenveld wordt het geen succes, en zijn gedrag in het veld wordt steeds gekker: met gespreide armen naar het eerste honk lopen, scheidsrechters en teamgenoten nadoen, om de haverklap wordt hij uit het veld gestuurd. Het publiek vindt het mooi , maar het is in feite intriest.
Zo kan het niet verder, vinden ook de Red Sox. Jim wordt
opgenomen, eerst vrijwillig, maar later, omdat hij steeds wegloopt, gedwongen. Hij krijgt elektroshocks en die behandeling slaat aan. Hij moet er wel een prijs voor betalen: gebeurtenissen van de laatste zeven maanden zijn totaal uit zijn geheugen verdwenen. Het beste nieuws is dat hij nu zijn manische depressiviteit met behulp van medicijnen onder controle kan houden. Hij heeft nog een mooie carrière van zeventien jaar in de Major League. Het boek verscheen in 1955, in 1999 werd het herdrukt met een nawoord van Piersall. Het taalgebruik mag dan wat gedateerd zijn en stilistisch is het ook niet top, het gaat echter om de boodschap. Je bent niet de enige met angsten en dwang gedachten, en wees blij: er is wat aan te doen! •
TEKST KEES WIJDEKOP
Op 17 oktober aanstaande is het
precies 25 jaar geleden dat Game 3 van de World Series tussen de Oakland A's en San Francisco Giants werd getroffen door de Loma Prieta aarbeving. De beving vond plaats om 17:04 lokale tijd, 31 minuten voor de eerste pitch zou worden gegooid. Candlestick Park zat op dat moment dus al zo goed als vol. Omdat het de World Series betrof, was de beving live op National TV. Com mentatoren Al Michaels en Tim McCarver waren net begonnen aan de introducties.
Achteraf bezien, zeggen de geleerden,
was het feit dat Game 3 op het punt van beginnen stond ook een geluk bij een ongeluk. Vanwege de wedstrijd, waren de meeste mensen namelijk vroeger van hun werk vertrokken dan normaal, om op tijd thuis te zijn voor de tvuitzending. Daardoor bleef het officiele dodental van de ramp beperkt tot 42. Game 3 van wat later de Earthquake Series zou gaan heten werd eerst met vijf dagen, en later met nog eens vijf uitgesteld. De burgemeester van San Francisco eiste aanvankelijk dat de afgelasting minimaal een maand zou duren, maar toen er vervolgens vervangende stadions elders in Amerika werden geopperd (en bereid gevonden), deed hij snel water bij de wijn.
De Oakland Athletics hadden tijdens de eerste twee wedstrijden van de series overigens al een 20 voorsprong genomen. En ook in het vervolg (gespeeld op 27 en 28 oktober in Candlestick) lieten de A's zich de kaas niet meer van het brood eten. Via 137 en 96 was de sweep compleet, en kon de negende wereldtitel worden bijgeschreven. •
TEKST GEERT JAN DARWINKEL
1. AARON RODGERS QB, GREEN BAY PACKERS
Goed, er was natuurlijk wel wat hulp van de Dolphins voor nodig, maar het feit dat de Packers in minder dan 'n minuut toch nog de zege uit 't vuur sleepten, kwam toch vooral door die magistrale drive van ARod. Sorry, Joe Flacco, maar Aaron Rod gers is onze WINNAAR VAN DE WEEK.
2. KOLTON WONG 2B, ST LOUIS CARDINALS
Typisch Cardinals, natuurlijk. Je weet nooit wie er opstaat om de kastanjes uit 't vuur te slepen, maar dat er iemand opstaat, is een zekerheidje. In Game 2 van de NLCS was het Kolton Wong, met z'n walkoff home run. En voor de de geblesseerde Yadier Molina, zullen ze ook wel weer oplossing uit de hoge hoed toveren.
3. DEMARCO MURRAY, RB, DALLAS COWBOYS
Vorige week nog stond Dez Bryant in deze kolom (had opnieuw gekund, hoor), maar deze week is het toch echt de beurt aan Murray. Zes keer achtereen 100+ yards, en dat nog wel tegen de Seahawks D, in Seattle! Over twee weken in dit magazine overigens uitgebreid aandacht voor America's Team.
1. CLAYTON KERSHAW LHP, LOS ANGELES DODGERS
He, verdorie. Hoe kan dat nou? Ben je hands down de beste pitcher in de hele Major League, krijg je 't in de playoffs maar steeds niet gedaan... Als 't al met druk te maken heeft, dan wordt die vanaf nu natuurlijk alleen nog maar groter: Clayton Kershaw is onze VERLIEZER VAN DE WEEK. • (GJD)
Game 5
Elke honkballer droomt ervan. Een beslis sende wedstrijd. Of dat nu Game 7 van de World Series is of in dit geval Game 5 van de promotie/degradatie wedstrijden van de Nederlandse hoofdklasse. Een beslis singswedstrijd is een wedstrijd die elke jonge honkballer graag een keer wil spelen.
Voor mij was het dit weekend zover. Ik was al eens kampioen geworden in de hoofdklasse en in lagere klasses. Dit seizoen dwongen wij met DSS uit Haarlem via het kampioenschap in de overgangs klasse een bestof–five serie af tegen de nummer laatst uit de hoofdklasse. Gedu rende de gehele serie had ik het gevoel dat wij beter waren, maar in beide thuiswedstrijden konden wij het niet afmaken. Zo kwam er een beslissende wedstrijd. Game 5.
Het was voor het eerst in mijn leven dat
ik in zo’n wedstrijd mocht spelen en ik moet zeggen dat je zo’n wedstrijd toch anders beleefd dan welke andere wedstrijd dan ook. Natuurlijk, er staat meer spanning op, maar die spanning brengt het beste in je naar boven. Doordat wij al vroeg een ruime voorsprong namen, maakte de spanning plaats voor euforie. We wonnen Game 5 en stelden zo voor het eerst in de historie van de vereniging een plek in de hoofdklasse veilig. Nu ik weet hoe het is om zo’n beslissingswedstrijd te spelen, kan ik alleen maar zeggen dat ik hoop dat we ook in de MLB playoffs nog zoveel mogelijk beslissingswedstrijden gaan zien. Ik hoop op Game 7’s in beide Championship Series en zeker in de World Series. Dat is een garantie voor spannend tophonkbal! •
Seb Visser.
Pegels
Het gesprek van de week ging niet (zoals ik vorige week voorspelde) over nietszeg gende preseason wedstrijdjes. Zelfs de spectaculaire buzzer beater waarmee Alba Berlin het grote San Antonio Spurs versloeg, kon het nieuws niet beheersen. NBAbaas Adam Silver trok alle aandacht naar zich toe met zijn aankondiging van de nieuwe televisiedeal. Geld is waar het deze week over ging. Harde pegels, centen, cash, duiten. TNT en ESPN betalen vierentwintig miljard (negen nullen) dollar om de komende negen jaar het basketball uit te mogen blijven zenden. De tvgiganten keerden hun spaarpotten om en gaan bijna drie keer zoveel betalen om hun positie te behouden. De investering heeft grote invloed op de league en vraagt om stevige hervormingen.
Voor het zover is, vragen we ons vooral af wiens bankrekening het hardst zal groeien door die televisiemiljarden. Het is kiezen tussen de stinkend rijke teameigenaren aan de ene kant, en de al net zo vermo gende spelers aan de andere. Veel hangt af van de onderhandelingen met de spe lersvakbond. Bij de vorige caogesprekken gingen de spelers er flink op achteruit. Dat zullen ze zich niet nog een keer laten gebeuren, zo heeft LeBron James al laten weten. En hoewel ik niet denk dat LeBron en co nu iets tekort komen, schaar ik me toch in het kamp van de spelers.
De mensen die basketball het mooist
maken, mogen van mij rijker worden van deze exorbitante tvdeal. Op het parket wordt immers ons geliefde spel gemaakt, niet in het kantoor van de miljardairs die een NBAteam als lucratief speeltje zien. •
Eva Gerritse.
25. Geen zekerheid voor Michael en Hasheem
Een tweede pick in een NBA draft
levert een team normaal een speler voor de toekomst op. Dat bleek ech ter niet het geval voor de Miami Heat in 2008 en de Memphis Grizz lies in 2009. Michael Beasley en Hasheem Thabeet konden de hoge verwachtingen niet waar maken. In 2014 leven beide heren op hoop. Ze moeten zich met een ongegaran deerd contract namelijk bewijzen in de aanloop naar het komende seizoen. Beasley doet dat bij de Grizzlies, Thabeet bij de Detroit Pistons. Zes en vijf jaar nadat hen de hemel werd aangereikt, zit er voor Michael en Hasheem dus niets anders op dan hard te werken.
23. Een schutter in Memphis!
De Memphis Grizzlies zijn al jaren
één van de best verdedigende teams in de NBA. Wat wil je met spelers als Marc Gasol, Tony Allen en Mike Conley Jr. Waar het de Grizzlies echter steeds aan ontbrak, was offensieve wapens. Er waren wel de post moves van Zach Randolph, maar een nijpend gebrek aan wings die kunnen scoren. Mike Miller bracht daar vorig seizoen enigszins verandering in, maar deze zomer werd Vince Carter gehaald. VC is al 38 maar bewees in Dallas zijn waarde. Met ook Courtney Lee die een driepunter kan raken, zijn de Grizzlies plots wat gevaarlijker.
24. Nieuwe wind in Golden State
Het trainerschap van Mark Jackson
bij de Golden State Warriors duurde drie seizoenen. Ondanks dat de voormalige point guard zijn team telkens meer wedstrijden deed winnen, werd hij na de uitschakeling in de eerste ronde van de playoffs door de LA Clippers aan de deur gezet. Tijd dus voor een nieuwe wind. Die kwam er met de aanwerving van Steve Kerr. De vijfvoudig NBA champion tekende een vijfjarig contract ter waarde van 25 miljoen dollar. Omgerekend vijf miljoen per jaar voor een rookie? Kerr presteert dus best vanaf dag één, want anders is hij een wel erg dure grap voor GSW.
22. Structuur in Detroit?
Waar is de tijd dat de Detroit
Pistons elk jaar meededen voor de titel in de Eastern Conference? Na het pensioen van Chauncey Billups, is er nog maar één starter van toen over: Tayshaun Prince. Motor City zoekt al enkele jaren naar een nieuw succesrecept. Het talent mag er wel zijn, de laatste jaren faalde de ene na de andere coach de Pistons op de rails te zetten. Daar komt met Stan Van Gundy mogelijk verandering in. Van Gundy was succesvol met de Orlando Magic en weet hoe hij een groep moet kneden. De hoop op succes in Detroit is deze keer misschien terecht.
21. Atlanta staat in de belangstelling
De Atlanta Hawks zijn normaal ge
zien een team dat altijd wat onder de mediaradar vliegt. We weten wel dat het team bestaat (ze haalden de afgelopen zeven seizoenen de play offs) maar er echt aandacht aan besteden, wordt er nauwelijks gedaan. Dat was afgelopen wel even anders. Medeeigenaar Bruce Levenson sprak zich in een mail aan GM Danny Ferry uit over het overwegend zwarte publiek, wat niet goed aankwam in Atlanta en de NBA. Even later kwam ook Ferry in een negatief daglicht door een ongelukkige uitspraak over Luol Deng. Voor het eerst in lang geen rustige zomer, en waarschijnlijk geen rustig seizoen, in Atlanta.
19. Tovenaars met verwachtingen
Sinds de komst van John Wall naar
Washington DC was het wachte tot de Wizards hun opgang richting de top van de Eastern Conference maakten. Vorig seizoen haalde het team voor het eerst sinds 2008 nog eens de playoffs, en ze haalden meteen de tweede ronde. Komend seizoen starten de tovenaars uit de Amerikaanse hoofdstad nog eens met heel wat verwachtingen. Afwachten dus hoe jonge wolven John Wall en Bradley Beal daarmee omgaan. De Wizards hebben er alvast een ervaren rot bij in Paul Pierce. Maar spelen met druk op de schouders is altijd anders. Vraag dat maar aan de Indiana Pacers.
20. Suns hebben twee duo’s van broers
Er lopen al enkele jaren twee
broers rond in Phoenix: Marcus en Markieff Morris. Beide heren zijn individueel geen toptalenten maar om de één of andere vreemde reden, zijn ze gewoon goed samen. En plots duikt op het WK in Spanje ene Zoran Dragic op, toch wel het jongere broertje van Goran Dragic. Zoran speelde zich al wel even in de kijker bij het Spaanse Malaga, maar op het WK was hij de running mate van grote broer Goran bij Slovenië. Hij tekende een contract voor twee jaar bij Phoenix en dus spelen bij de Suns komend seizoen twee duo’s van broers.
18. Bucks leven op dubbele hoop
De Milwaukee Bucks leven
komend seizoen niet op een enkele hoop, maar op een dubbele. Na de draft van Giannis Antetokounmpo in 2013 haalden de Bucks in juni Jabari Parker in huis. De talenten van Jabari en Giannis vullen elkaar uitstekend aan. Parker is een offensieve machine en een mentale leider. Hij is de ideale schoonzoon, maar een echte winnaar als hij aan het ballen is. Antetokounmpo zet daar een atletische freak naast. Met zijn lange armen en ongekende skills voor zijn lengte, kan de Griek op termijn zowel offensief als defensief dominant worden. Hoop in Milwaukee, ook dat is lang geleden!
17. Kobe Bryant en zijn Lakertjes
Ook al ben je niet meteen een
fan, iedereen die een hart heeft voor de NBA moet toegeven dat hij of zij Kobe Bryant vorig seizoen gemist heeft. De Black Mamba speelde weliswaar zes wedstrijden, daarin was hij niet bepaald ‘vintage Kobe’. Na een lange revalidatie periode lijkt Bryant deze keer wel klaar om de Lakers opnieuw op sleeptouw te nemen. Of hij veel succes zal oogsten met Nick Young en Company is zéér de vraag, maar zoals gezegd: de Black Mamba is terug en dat is het belangrijkste. Nu maar hopen dat zijn oude benen het wel een tijdje uithouden.
16. Geen Love maar Dunks in Minnesota
Het huwelijk tussen Kevin Love en
de Minnesota Timberwolves is na zes seizoenen voorbij. De power forward was het beu om onsuccesvol te zijn. Of hij daaraan zelf schuld aan had of eerder de club, is voer voor dis cussie. Exit Love richting Cleveland, enter Andrew Wiggins en Zach La Vine. Beide jongens kunnen zowat door een dak springen met de ogen dicht. Aangezien er in Minnesota nog steeds een point guard genaamd Ricky Rubio rondloopt, mogen we heel wat hoogtepunten verwachten van de Timberwolves. Veel winnen zullen ze in Minnesota alweer niet doen, maar deze keer zullen de fans dat minder erg vinden als de jaren voordien.
15. De Lance Show in Charlotte
Vorig seizoen mocht Larry Bird
omgaan met de grillen van Lance Stephenson. Sinds afgelopen zomer is dat de taak van Michael Jordan. Sir Lancelot maakte namelijk de overstap van de Indiana Pacers naar de Charlotte Hornets. En dat voor een contract van minder lange duur en nauwelijks meer geld dan datgene de Pacers aanboden. Stephenson moet Indiana wel erg beu geweest zijn. Ach, de één zijn dood is de ander zijn brood. Bij de Hornets hebben ze er een aanwinst bij, eentje met een hoop show. Goed voor de mediaaandacht in Charlotte, een team dat op het punt staat om door te breken.
14. Jason Kidd mag alles in Milwaukee
Niet alleen de komst van Jabari
Parker was groot nieuws in Milwaukee. De Bucks hebben namelijk ook een nieuwe coach…en leider van zowat alles wat met basketbal te maken heeft. Jason Kidd maakte namelijk de overstap van Brooklyn naar Milwaukee. Omdat hij daar zo graag is? Nee, omdat hij in Milwaukee meer te zeggen kreeg dan in bij de Nets. Kidd maakte zich dan ook niet bepaald populair door zich een weg naar de Bucks te bluffen. Maar hij kreeg zijn zin en mag het nu echt bewijzen in Milwaukee, met een jong en onervaren team. Let the Kidd speak!
13. Paul zonder Kevin
Waar was jij toen de Boston
Celtics Kevin Garnett en Ray Allen binnen haalden? Dat was 2007. Samen met Paul Pierce raasde de Big Three door het seizoen, om na heel wat weerwerk in de playoffs de NBAtitel te behalen. Paul, Kevin en Ray, het leek wel een sprookje. Maar in 2012 verliet Ray de Big Three. Paul en Kevin bleven achter, en gingen zelfs samen voor een seizoentje naar Brooklyn. Vanaf volgend seizoen splitsen zelfs zij op en is er dus officieel een einde gekomen aan de grote drie van Boston. Kevin zit in Brooklyn, Paul in Washington DC en Ray volgende The King nog maar 'ns naar Cleveland.
12. Boogie wil minder technisch zijn
DeMarcus Cousins heeft niet
bepaald een positief imago in de NBA. De jonge center van de Sacramento Kings bulkt van het talent, maar is al te vaak bezig met andere dingen. Hij heeft de rol overgenomen van Rasheed Wallace als de speler die de NBA jaarlijks leidt in technische fouten. Daarvan wil Boogie vanaf komend seizoen verandering in brengen. Nog maximaal vijf technische fouten, dat is de doelstelling. Voor een man met gemiddeld bijna vijftien T’s per seizoen is dat een serieuze uitdaging. Maar als de Kings eindelijk terug succes willen boeken, is Cousins’ uitdaging de eerste en misschien wel belangrijkste stap.
1 1 . De B u l l s z i j n f i t ( v o o rl o p i g )
10. Philly heeft een (uitstekende) big man
twee seizoenen in het Oosten weerwerk van de Indiana Pacers. Maar waar is de tijd dat de Chicago Bulls de top van de Eastern Conference waren? Dat was 2011 en 2012. Verschil met de voorbije twee jaar? De fitheid van Derrick Rose, die trouwens in 2011 verkozen werd tot MVP. Als alles goed verloopt, staan de Bulls komend seizoen echter weer volledig fit aan de start van het seizoen. Met nieuwkomers Pau Gasol, Doug McDermott en Nikola Mirotic mogen ze in de Windy City zelfs hopen op een topseizoen, en titel nummer zeven? Wie weet‌
tegenwoordig nogal lachend het tankteam genoemd. En terecht. De Sixers deden vorig seizoen niet bepaald moeite om wedstrijden te winnen. Dat zullen ze ook volgend seizoen niet doen. Hun eerste draftkeuze Joel Embiid heeft zware rugklachten en hun tweede draftkeuze Dario Saric tekende een contract voor twee jaar in Turkije. Maar Nerlens Noel is hersteld en dat moet de fans in Philly gelukkig maken. Noel kan wel eens een uitstekende speler worden. Eerst en vooral defensief maar ook aanvallend moet Noel zijn ding kunnen doen. Toch maar eens gaan zitten voor een potje van de Sixers.
De Miami Heat kregen de voorbije
De Philadelphia 76ers worden
9. James Harden = James HarDen
Kobe Bryant was jarenlang de
standaard op de shooting guard. En toegegeven, hij is dat nog steeds. Maar sinds kort wordt James Har den aanzien als de beste shooting guard in de NBA. The Beard weet offensief zijn weg altijd te vinden. Maar wat de Houston Rocket altijd weer verweten wordt, is zijn desinteresse aan de defensieve kant. Dat werd afgelopen zomer bij Team USA nogmaals in de verf gezet. Harden wil daarmee komend seizoen echter komaf maken. “Ik weet dat mijn defense vrij slecht is. Ik moet beter doen”, liet Harden weten. Vaarwel James Harden, hallo James HarDen?
7. De Pacers zijn weer middelmaat
In het begin van 2014 leken de
Indiana Pacers goed op weg om de troon in de Eastern Conference over te nemen van de Miami Heat. Niets was echter minder waar. De Pacers vielen in een zwart gat en waren al blij dat ze de Conference Finals bereikten. Daarin vormden ze geen bedreiging voor de Heat. Roy Hibbert was een schim van zichzelf, en sindsdien verloren de Pacers Lance Stephenson aan de Hornets en sterspeler Paul George aan een zware blessure. De Pacers wacht de middelmaat volgend seizoen, dat wordt even aanpassen voor Larry Bird en de fans in Indiana.
8. De vopvolger van D’Antoni
De terugkeer van Kobe Bryant is
zeer belangrijk voor de LA Lakers. Maar komend seizoen is er nog een nieuwigheid die mogelijk iets meer teweeg zal brengen. Mike D’Antoni is geen coach meer van de Lakers. Hij werd ‘vriendelijk’ opzij gezet voor Byron Scott. Onder leiding van D’Antoni kwamen de Lakers eigenlijk nergens, zelfs niet met naast Kobe ook Dwight Howard in de rangen. Met Scott, voormalig Laker en succesvol in New Orleans, moet het beter. Hij kan alvast beschikken over een fitte en tevreden Kobe, die niets moest weten van D’Antoni. Dus hoe je het ook bekijkt: als Kobe blij is, is LaLaLand blij.
6. Big Two van de Heat
In 2010 vormde in Miami een
drietal supersterren een alliantie om een titel naar de Heat te halen. Vier seizoenen later is het palmares: vier finales, twee titels. Komend seizoen is er echter maar sprake van een Big Two in South Beach. LeBron James verliet namelijk het nest en liet Dwyane Wade en Chris Bosh achter. Die moeten het nu doen voor de Heat, waar de fans altijd hoge verwachtingen hebben. Het wordt vooral uitkijken hoe sterk Wade nog is. Een Wade op volle kracht is nog steeds enorm sterk, maar als zijn knieën het begeven, zijn de Heat ten dode opgeschreven.
5. Dubbele Driehoek in New York
Carmelo Anthony kreeg zijn team
vorig jaar niet op de rails en miste voor het eerst sinds 2004 (als rookie) de playoffs. Daar moet verandering in komen. Phil Jackson zwaait al even de scepter in de Big Apple en Melo bleef voor véél geld bij de Knicks. Stap drie was een coach, en dat werd Derek Fisher. Een mooie driehoek dus in New York. Van driehoek gesproken, Fisher is van plan om de ‘triangle offense’ te spelen naar het voorbeeld van Jackson in Chicago en LA. Met een superieure oneon one scorer als Melo kan dat wel eens vonken geven.
4. Unibrow kan zich niet meer verstoppen
Het is gedaan met verstoppertje
spelen voor Anthony Davis. The Brow maakte de vorig seizoen een enorme stap voorwaarts vergeleken met zijn rookiejaar en was toch wel indrukwekkend met Team USA op het WK in Spanje. Zulke prestaties leiden natuurlijk tot grote verwach tingen en die moet Davis komend seizoen inlossen in New Orleans. Beter doen dan de 34 zeges van vorig jaar is alvast een must. Voor een man waarin sommige vedetten een toekomstig MVP zien, mag je toch verwachten dat hij zijn team naar de playoffs kan leiden. Laat maar eens zien tot wat je echt in staat bent, Mister Unibrow!
2. Clippers zijn niet meer van Sterling
Het op één na grootste verhaal
van de zomer was de gigantische soap rond Donald Sterling. De toenmalig eigenaar van de LA Clippers liet zich racistisch uit tegenover zijn vriendin, waarbij hij liet verstaan dat zij beter geen ‘zwarte vrienden’ meenam naar wedstrijden. Het zette de NBA in rep en roer, ook al omdat Sterling niet aan zijn proefstuk toe was. De NBA besliste dat Sterling zijn team moest verkopen. Die spartelde even tegen maar een rechter besliste: Sterling is geen eigenaar meer van de Clippers. Steve Ballmer mag nu genieten van de dunks van Blake Griffin en assists van Chris Paul. Opgeruimd staat netjes.
3. Daar zijn de Charlotte Hornets weer!
Het heeft twaalf jaar geduurd
maar vanaf komend seizoen zijn de Charlotte Hornets back in de NBA! Wat een opluchting! De Hornets waren niet het meest succesvolle team van hun oprichting in 1989 tot hun vertrek naar New Orleans in 2002. Ze haalden vier keer de tweede ronde van de playoffs. Maar de Hornets waren enorm populair, alleen al door hun clubkleuren en logo. De petjes van de Hornets waren echte gadgets. Vanaf komend seizoen kan die gekte opnieuw beginnen! Bedankt aan Michael Jordan, die met zijn Hornets hopelijk meer succes kent dan met zijn Bobcats…
1. LeBron James keert huiswaarts
Hij hield de hele basketbalwereld
lang in spanning maar met een prachtige brief liet LeBron James aan iedereen weten dat hij terug keerde naar zijn thuis: Cleveland. The King liet daarmee de Miami Heat na vier seizoenen en twee titels achter zich. Hij wil namelijk een titel naar de Cavaliers halen. In 2010 was hij publieksvijand nummer één, vandaag sluiten de fans van de Cavs hun grote held opnieuw in de armen. En met Kyrie Irving en Kevin Love naast hem, kunnen de Cavaliers wel eens snel succes boeken. The King is weer thuis, en klaar om zijn koninkrijk opnieuw het aanzien van toen te geven. •
Gezondheid
Is sport gezond voor je? Iedereen is altijd geneigd om op die vraag direct ‘ja’ te zeggen. Sterker nog, hele overheidsprogramma's worden opgehangen aan sport: mensen vooral kinderen meer laten bewegen staat centraal in onze door zitten gedomineerde maatschappij. Naast bewegingsarmoede wordt sport nog tegen veel meer potentiële kwalen ingezet, maatschappelijk, sociaal, psychisch en fysiek. Sport, met andere woorden, is gezond.
Toch zal Neymar deze vraag niet met ja beantwoorden. Een gebroken ruggenwervel is niet gezond. Een hele generatie wielrenners zal bovenstaande vraag ontkennend beantwoorden: hun door doping verpeste lijven zijn nauwelijks gezond te noemen. De bergbeklimmers die nooit meer van de Mont Blanc afkomen, de Formule 1coureur die in het ziekenhuis ligt, de marathonloper met uitdrogingsverschijnselen, de tennisspeelster die onder zware druk van haar ouders moest presteren en de skister die in het vangnet hangt, ze zijn er allemaal niet gezonder op geworden.
In de VS wordt deze discussie op dit moment heel wat heftiger gevoerd dan bij ons. Sport in de VS is in meer dan de helft van de gevallen sport waarbij flink fysiek contact centraal staat. Vooral bij football, hockey en wrestling en zelfs bij ‘ons’ voetbal krijgen de atleten rake klappen. Waar het vroeger nog schattig was dat een exvoetballer wat stamelend zocht naar woorden of een voormalig bokser met trillende handen zijn koffie opdronk, kijkt men nu anders tegen deze degeneratie van het menselijk lichaam aan. Los van het feit dat het lijkt dat de sporthelden van de Amerikaanse samenleving van nu zich veel vaker misdragen dan voorheen, blijkt dat de helden van vroeger een veel grotere kans hebben op allerlei ernstige (hersen)ziekten. De NFL koopt expro's met honderden miljoenen af om de discussie over de ongezondheid van de sport maar uit beeld te krijgen.
Maar die discussie verdwijnt niet. Want het is allebei waar: sport is
vooral gezond, maar niet altijd en niet voor iedereen. Nu sport wereldwijd een enorme groei doormaakt en steeds vaker als panacae wordt ingezet voor alle problemen van onze moderne maatschappij, is het goed om de ‘collateral damage’ van sport te adresseren. Of dit nu omkoping, doping, match fixing of verhoogde gezondheidsrisico's betreft. De gevestigde partijen met hun miljardenbelangen zullen altijd geneigd zijn om hun kop in het zand te steken. Het is aan de andere organisaties zoals media, overheid en ook de sportmerken als Nike en adidas om hierin het voortouw te nemen. Zodat iedereen over een paar jaar de vraag of sport gezond is volmondig met ja kan beantwoorden. •
De structureel oud en ver Het meest bijzondere aan het huidige is het feit dat alle spelers sleten genoemde San An Spursteam zijn teruggekeerd na het behalen van het kampioenschap in juni van dit jaar. tonio Spurs mogen ko In de NBA Draft van dit jaar is daar mend seizoen met dezelf rookie Kyle Anderson aan toegevoegd, wat het totaal op vijftien spelers de spelers proberen te brengt. Een unicum in de NBA, want eerder keerden zo veel spelers bewijzen dat leeftijd geen nooit van een kampioenschapsteam het jaar rol speelt in het wel of niet erna terug bij hetzelfde team. Dat de Spurs niet ‘normaal’ zijn, is al langer halen van een NBA bekend. Een uitgesproken, excentrieke coach die er voor kiest om tijdens een kampioenschap. Rustig wedstrijd op nationale tv al zijn sterren opbouwen naar de climax rust te geven, of een 38jarige power forward die na vijf titels en twee MVP is het trucje van coach onderscheidingen nog steeds gretig is naar meer. Het is moeilijk niet van ze Gregg Popovich. Sport te houden, na het geweldige spel waar Amerika was erbij tijdens ze de Miami Heat afgelopen NBA Finals op trakteerden. LeBron James en de NBA Global Games in consorten kregen genadeloos op de broek door het geweldige teamspel Berlijn en zag dat de van de fysiek frisse Spurs. Spurs inderdaad rustig begonnen. Iets té rustig. Diaw en wijn Tijdens de NBA Global Games in Berlijn Is de honger er nog? afgelopen week krijgt SportAmerika een inkijkje in de methode van de
verdedigend kampioen. Op dins dag staat een training op het programma en krijgen de media de kans om spelers en coach aan de tand te voelen. Wat vooral opvalt tijdens de training is de lage intensiteit. Er wordt gegrapt, gegrold en een scrimmage gespeeld op lage intensiteit alsof het lijkt dat het seizoen over drie weken nog niet begint. Boris Diaw oogt zoals gewoonlijk na de zomer weer wat zwaar en log (waarover later meer) en coach Gregg Popovich is meer in gesprek met toeschouwers op de tribune. Hij neemt let terlijk ruim twee uur de tijd om met iedereen op de foto te gaan en uitleg te geven op vra gen van aanwezige toeschou wers. Ondertussen strooit hij er ook nog wat leuke teksten voor het journaille uit. Op een vraag van SportAmerika wie deze zomer de beste grap maakt over de gewichts toename van Boris Diaw, antwoord ‘Pop’ met: “Hijzelf. Hij plaatste een foto op zijn Instagramaccount met een glas wijn in zijn hand met daaronder de tekst: geen zorgen Pop, slechts één glas wijn per dag en een dagelijke workout. Zie je in Berlijn.”
Ook de grote NBAbaas was in
Berlijn. Adam Silver tekende enkele dagen voor de NBA Glo bal Games een gigantisch mil jardencontract met tvzenders. Door de lucratieve deal krijgen teams vanaf 2016 de mogelijk heid om ook meer geld uit te geven aan spelers, omdat het salarisbudget is geli eerd aan de inkomsten van de NBA uit tvdeals. SportAm wilde weten of dat voor de NBAcommis sioner persoonlijk een smetje op het succesver haal is, aangezien salarissen voor spelers de pan uit gaan rijzen.
“Totaal niet. Ik ben juist blij
voor ze. We hebben deze af spraak met de teams gemaakt en ik ben blij voor de spelers dat ze meer gaan verdienen, want dat betekent dat het goed gaat met de NBA.” Toch probe ren we het nog een keer door te vragen of de salarissen voor topspelers dan compleet door het plafond heen gaan. Silver geeft niet mee. “Het is een eer lijke verdeling zoals we die lange tijd geleden hebben afgesproken en ik heb daar geen enkele moeite mee. Wij verdienen met de nieuwe tv deal als NBA veel geld mee, dan zou het raar zijn dat de mensen die de sport zo goed hebben weten te verkopen er geen garen bij spinnen.”
Hongerig
De grote vraag na afgelopen zomer voor dit team is natuurlijk: kunnen ze de titel herhalen? Het winnen van de NBA Finals wordt door mensen toege schreven aan het verlies van de finale in 2013 tegen de Miami Heat. Dat was de drijfveer gedurende het afge lopen seizoen, getuige een foto van Ray Allen in de kleedkamer van zijn doodvonnisschot in Game 6. In de slotseconden kogelt hij een onmoge lijke driepunter binnen en kan de kurk weer op de zojuist ontkurkte champagneflessen, waarna de cham pagne helemaal weg kan als de Spurs ook Game 7 onfortuinlijk verliezen.
Een kampioenschap herhalen is de
Spurs nog nooit gelukt en wat zorgt ervoor dat het komend seizoen wel gaat lukken? We vroegen het op de mediadag aan Danny Green en Marco Belinelli, maar maken eerst een klein sprongetje in de tijd. Een dag later welteverstaan. De Spurs spelen de NBA Global Game tegen Alba Berlin, een topclub in de Duitse Bundesliga. In het eerste kwart telt de voorsprong van de kampioenen al zestien punten en de Duitsers lijken kansloos. Dan vecht Alba terug en weten in de laatste vijftien seconden een achter stand van vier punten om te buigen in een 9493 winst door middel van een fabelachtige buzzerbeater gamewinner van de Amerikaan
De Spurs blijven dit seizoen
dus intact, aangevuld met rookie Kyle Anderson. De 21 jarige Anderson ging als dertigste keuze naar Texas en is een groot vraagteken. In zijn tijd bij UCLA kreeg hij de ene persoonlijke onder scheiding na de andere en werd hij veelal geprezen. Toch viel het het laatste jaar wat tegen. Anderson weet name lijk nog niet of hij een point guard of small forward is. Bijzonder, aangezien critici op de veelal azijnzeikende fora hem de traagste en minst atletische speler van de NBA noemen. Ogenschijnlijk heeft hij wat weg van Boris Diaw (zij het met iets minder gewicht), dus op het eerste gezicht lijkt de rol van spel verdeler hem niet op het lijf geschreven.
Tegen Alba Berlin kwam
Anderson ook geen seconde in actie. Als point guard lijkt het sowieso een kansloze exercitie voor hem. Met Tony Parker, Cory Joseph en de geblesseerde Patty Mills voor hem in de pikorde, gaan dat weinig speelminuten worden. Op de smallforwardpositie moet hij het stellen met Kawhi Leonard en Austin Daye, wat al iets kansrijker oogt. Hoe dan ook moet je niet raar opkijken als Anderson komend seizoen regelmatig bij het satellietteam van de Spurs in de NBA D League speelt om ervaring op te doen.
James McLean. Hoewel het pas het voorseizoen is, doet Popovich er wellicht verstandig aan om van deze score ook een printje te maken en in de kleedkamer te hangen. Het feit dat Popovich zijn basisspelers allemaal rond de dertig minuten liet spelen, duidt er wel op dat graag wilde winnen. Ook al is het maar Alba Berlin.
Het verliezen van een
voorbereidingswedstrijd is natuurlijk nooit zo pijnlijk als de NBA Finals uit je vingers zien glippen. Volgens Danny Green (lees meer in kader), guard en scherpschutter van de Spurs, is het een kwestie van de ervaren spelers volgen. Green: “Parker, Duncan, Ginobili en Matt Bonner hebben dit al eerder meegemaakt. Wij volgen hun voorbeeld. We beseffen dat het moeilijk gaat worden aangezien je nu een doel bent voor teams om te verslaan, iedereen wil van de kampioen winnen. Daarom is het enorm bijzonder dat we bij elkaar zijn gebleven. Normaal vertrekken er altijd wel jongens bij een kampioensteam omdat ze ergens anders een aanlokkelijk aanbod krijgen, maar wij gaan het met hetzelfde team weer proberen.”
Preseason
De San Antonio Spurs verloren dan wel op de meest dramatische manier van Alba Berlin – na afloop was daar weinig van te merken. “Het is slechts preseason”, klonk wel een keer of drie uit de mond van elke speler en
Met zijn dodelijke driepunter
joeg Danny Green de Miami Heat twee jaar de stuipen op het lijf in de NBA Finals. In 2013 verbrak hij zelfs het record van het aantal driepunters in de Finals. Met name in wedstrijden die er toe doen, staat hij er. Maar daar is meteen ook de kritiek. Gedurende het seizoen is hij bij tijd en wijlen onzicht baar en zijn zijn statistieken niet altijd even spetterend. Te gen SportAmerika wil hij zich graag verdedigen.
“Mensen vergeten dat het
reguliere seizoen lang en slopend is,", aldus Green, "waar iedere speler ups en downs heeft. Maar bovendien is het in de playoffs iets makkelijker omdat je je op een team kunt focussen. Je legt de zwakheden bloot en speelt daar op in. In het reguliere seizoen tref je iedere week wel vier teams. Ik wil sowieso constanter worden gedurende
het seizoen, maar het is al tijd een combinatie van omstandigheden. Blessures heb je niet in de hand en het seizoen is te lang en de playoffs te belangrijk om je over de kop te spelen in januari of februari.”
• Popp beatnwoordt twee uur lang vragen.
• Spurs vs. Alba.
• Lady Gaga vermaakt zich langs de zijlijn.
ook van coach Pop. Het leverde een korte, grappige en vooral ontspannen persconferentie op met de normaal zo gevreesde man voor interviews na afloop. Met een lach en een grap benadrukt de Coach of the Year in twintig verschillende bewoordingen dat het hem nu allemaal nog niet boeit. Boris Diaw reageert ook met een glimlach wanneer Sport Amerika hem vraagt of Popovich in de kleedkamer wel een vloek heeft laten vallen. “Dat niet, maar hij is wel een beetje boos. Natuurlijk is het maar voorseizoen, maar de manier waarop wij de wedstrijd uit handen geven is iets om boos over te zijn. Dus hij gaat zeker niet blij zijn de komende uren.”
Ook Manu Ginobili vertelt breed
lachend dat het er in de kleedkamer rustig aan toe ging. “Het is niet dat we
gaan schelden tegen elkaar. We weten dat we nog in de voorbereiding zitten en dan is dit weer even een moment dat je wakker wordt geschud.” Wakker schudden deed ook Lady Gaga, die aandachtig de wedstrijd vanaf het parket bezichtigde. Na de dramatische afloop van de wedstrijd werd ze naar de kleedkamer van de Spurs geëscorteerd om daar te poseren met de Parker en Ginobili en de Bill Russell Trophy. De popster zou een dag later optreden in hetzelfde O2 Worldstadion en overigens een minstens net zo indrukwekkende show opvoeren. Grote vraag is: gaan de Spurs hun show met allure, inzet en wilskracht voortzetten? •
De meest succesvolle Italiaan
in de NBA ooit staat in Berlijn veelal te stralen. Hoewel Marco Belinelli af en toe een serieus gezicht trekt en zegt volledig gefocust te zijn op komend seizoen, geniet hij vooral ook nog na van wat er allemaal gebeurd is. Tegen ons blikt hij terug op afgelopen zomer en de rol van coach Popovich. “Ik heb vooral hard gefeest afgelopen zomer. Ik werd de eerste Italiaanse NBAkampioen en won ook het driepuntcontest tijdens het AllStar Weekend. Dat is een droom. De Italiaanse fans waren dolenthousiast en het leefde echt in Italië. Dat is mooi om te zien en dat maakt het extra speciaal."
"Veel van dit succes", ver
volgt Bellinelli, "is te danken aan coach Popovich. Hij is een fantastische coach, maar bovenal ook een fantastisch mens, een soort vader. Met coach Tom Thibodeau had ik in Chicago ook een fantastische coach en heeft me veel geleerd in verdedigend opzicht, maar hij is 24/7 in basketbalmodus. Pop weet dat er meer is dan basketbal en laat je ook losser, maar is tegelijkertijd een hele strenge coach die je scherp houdt. Het is een eer om voor hem te spelen.”
Chapeau Jerry
Sorry ass CB
Jerry Jones is zonder enige twijfel de
Waar ik dit weekend het beste gevoel
Voorafgaand aan het seizoen leken de Cowboys niet klaar te zijn om mee te doen in de NFC East. Ondanks de zwakte van de divisie, zou vooral de defensie van coach Jason Garrett één groot debacle zijn, zo luidde het oordeel van de NFL analisten in de Amerikaanse media. Mede hierdoor waren de Cowboys dan ook een aangename verrassing na vijf weken waarin ze slechts één keer verloren.
Er is geen speler in de NFL die ik liever zie verliezen als Richard Sherman. Sherman is een bully, een ongelooflijke eikel, een loudmouth en vooral gigantisch over schat. De cornerback die 49ers wide receiver Michael Crabtree als een ‘sorry ass receiver’ bestempelde werd de gehele wedstrijd gedomineerd door Dez Bryant.
meest excentrieke eigenaar in de NFL. Het maakt hem vaak het mikpunt van grap pen, vooral wanneer de Dallas Cowboys weer eens choken in hun peperdure stulpje in Arlington. Maar wie de wedstrijd tegen de Seattle Seahawks zag, kan maar één ding concluderen: dit seizoen hebben Jerry en de Cowboys hun zaakjes op orde.
Toch kregen de Cowboys vooraf aan het duel tegen de titelverdedigers in Seattle totaal geen respect. Volgens de bookmakers waren ze grote underdogs en zouden ze met tien punten verschil gaan verliezen. Maar hier kwam helemaal niks van terecht. Dallas domineerde in Seattle ondanks dat de ploeg enkele typerende blunders beging (zo kennen we Dallas weer) waardoor het lang spannend bleef.
De Cowboys waren fysiek sterker en dit
komt voor een groot deel door een jonge, vernieuwde offen sive line die mede door Jerry Jones is samengesteld. De alom geroemde Legion of Boom had het de hele middag zwaar. Jer ry Jones wordt vaak bekriti seerd om zijn beslissingen, maar in Seattle lieten de Cowboys zien dat zij dit seizoen the real deal zijn. En als Seahawksfan moet ik daar toch mijn respect voor betuigen: chapeau Jerry! •
Justin Kevenaar.
aan over heb gehouden was de zege van de Dallas Cowboys in Seattle. De Sea hawks werden gedomineerd door de Cowboys. Niet alleen wist de defense van de Cowboys, door velen voor het seizoen bestempeld als de slechtste ooit, de Seattle offense te beteugelen, maar ook de offense was dominant.
Het is sowieso niet het seizoen van Sher man en de Seattle defense. Was de ver dediging van de Seahawks de afgelopen jaren nog onverslaanbaar, nu is het een heel poreus geheel. En dat is aan Sherman af te lezen.
Het was al opvallend dat we voor de
wedstrijd tegen de Cowboys helemaal niets hoorden van Sherman. Een matchup met Dez Bryant, de beste receiver in de NFL nu Calvin Johnson geblesseerd is, daar smul je als ‘elite’ cornerback toch van? Nee, we hoorden geen woord uit de mond van Sherman. Niet voor en zeker niet tijdens. Al is dat behoorlijk lastig als je de hele tijd in de broekzak van Bryant zit. Sherman is de ster van een elite verdedi ging, maar als een onderdeel van een matige verdediging blijft het een ‘sorry ass corner back’ met een grote muil. •
Lennart Beishuizen.