SportAmerika Magazine No 43

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Wietze­Willem Mulder Marco Post Robert Prins Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Wanneer ik deze column tik is het 5.45 uur,

zaterdagochtend. Heel Nederland ligt heerlijk te slapen, behalve die gekke honkballieffhebbers. Game 3 van de World Series is net afgelopen, maar gezien het twittergedrag zijn er genoeg #SportAm­ers wederom wakker gebleven.

Zelf had ik deze wedstrijd even overgeslagen, na wel de eerste twee games gekeken te hebben. Dit keer was de vroege wekker een gevolg van mijn vroege vlucht naar Londen. Afgelopen weekeinde bezocht ik voor Sport Amerika namelijk de NFL­game Detroit Lions­Atlanta Falcons, die dit jaar wordt afgewerkt op het heilige gras van Wembley.

Inmiddels is het niet meer zo speciaal als toen de NFL met de 'International Series' begon. Dit seizoen worden er maar liefst drie games afgewerkt in Londen. 'The real football', zoals mijn college­vrienden het altijd noemden, slaat blijkbaar ook aan in Engeland.

Het was voor mij de reden om deze trip te maken en op onderzoek uit te gaan in Londen. Zijn deze drie wedstrijden de max, of kan er nog wel meer bij? Een eigen franchise in Londen? De reis voor de New York Jets naar Londen is bijna even langs als bijvoorbeeld de uitwedstrijd in San Diego.

Belangrijkste motief voor de NFL zal waarschijnlijk het

financiële gedeelte zijn. Qua fanbase vind ik het wat lastiger in te schatten, maar dat probleem heb ik in Nederland ook altijd.

Ik word namelijk nog wekelijks verrast met hoe hecht en groot de #SportAm fanbase in Nederland is. Organiseren we een feestje in de Coco's Outback? Uitverkocht. De nieuwe NBA­pool introduceren onder de lezers? Binnen een week 250 deelnemers. En inmiddels zijn we dit jaar al door de 1 miljoen pageviews..

Het zijn natuurlijk geen aantallen die bij het grote publiek de wenkbrauwen doen fronzen, maar gezien hoe klein de 'Big 4' sporten in Nederland zijn, word ik nog steeds positief verrast dat onze community maar blijft groeien en nog steeds hecht blijft. Elke keer opnieuw.

Veel leesplezier,

Maarten Kolsloot, STRIKE OUT. De verwoeste droom van de talentvolle honkbalbroers Halman.

Uitgeverij De Kring, 224 pags, â‚Ź 16,50

Oscar Taveras begon zijn Major League­loopbaan zoals zoveel aanko­ mende toppers deden: met een homerun. Vier maanden later flikte hij dit kunststukje opnieuw, in Game 2 van de 2014 NLDS. Een klap waarmee hij zijn St. Louis Cardinals naast de LA Dodgers sloeg.

Taveras was een van baseball's meest belovende prospects.

Was, want afgelopen zondag kwam hij, evenals zijn acht­ tienjarige vriendin Edilia Arvelo, om het leven bij een auto­ ongeluk in zijn vaderland Domini­ caanse Republiek.

Oscar Taveras werd 22 jaar.

De Mexicaanse vrouwen probeerden het vrijdagavond met oranje han足 sopjes, maar het mocht niet baten.

USWNT maakte korte metten met de zuiderbuur (3足0, onder meer door twee goals van local girl Carli Lloyd), waarmee het team zich verzekerde van het felbegeerde WK足 ticket. Volgende week in dit maga足 zine behalve USWNT overigens nog veel meer US soccer.

Tja. De tweede Interna­ tional NFL Game van het seizoen in Londen mocht er zijn. De domineren­ de Falcons voor rust, de terugvechtende Lions na de pauze, en een wedstrijd die pas werd beslist in de laatste seconde.

Wembley was (op­ nieuw) uitverkocht, maar de vraag blijft: zitten we te wachten op nog meer wed­ strijden aan deze kant van de oceaan?

Of misschien zelfs een NFL­franchise in Londen? Volgende week een uitgebrei­ de reportage over de expansiedrift van de National Football League.

OH, EN VUL HIER S.V.P. EVEN ONZE ENQUETE IN OVER DE NFL IN LONDEN.

Onrust bij de Seattle Sea­

hawks. De Super Bowl­kam­ pioen lijkt ver verwijderd van de vorm van afgelopen seizoen en ook na het wegwerken van druktemaker Percy Harvin is de rust niet teruggekeerd. Er is naar verluidt een tweedeling ontstaan in de kleedkamer, waarbij door de ene partij met de vinger wordt gewezen naar quarterback Russell Wilson. Wilson zou namelijk te betrokken zijn bij de leiding van de Seahawks, niet altijd verantwoordelijkheid nemen voor zijn fouten en (als klap op de vuurpijl) ‘niet zwart genoeg‘ zijn. Ook de politiek correcte antwoorden die Wilson gaf, lijken de scheuren in Seattle niet te kunnen verbergen. Veel meer Seahawks verderop in dit magazine • De Tampa Bay Buccaneers werken ondanks het slechte seizoen vastbesloten aan de toekomst. De volgende stap is gezet door het aangaan van een nieuwe overeenkomst met defensive tackle Gerald McCoy. McCoy, één van de weinige lichtpunten in west­Florida, zette zijn krabbel onder een zevenjarige contractverlenging ter waarde van minimaal 51,5 miljoen en maximaal 98 miljoen dollar. Een goede zet van de Bucs en McCoy, die nu de duurste defensive tackle in de geschiedenis van de NFL is • De Denver Broncos beschikken over een paar fantastische ballenvangers in Demaryius Thomas en Julius Thomas, maar één van die twee keert na dit seizoen waarschijnlijk niet meer terug •

Preseason zit erop! Hoewel het

verleden bewezen heeft dat de uit­ slagen weinig zeggen over wat er in het reguliere seizoen te verwachten valt, deden de Toronto Raptors het met een 7­1 record het best.

De Philadelphia 76ers, Los Ange­ les Clippers en Denver Nuggets deden het relatief het slechtst, met twee overwinningen en zes nederlagen • Het voorstel van de NBA om de draft vanaf de komende editie te hervormen is weggestemd. Om het ‘tanken’ tegen te gaan, wilde de NBA het huidige systeem wijzigen en het plan leek aanvankelijk een benodigde meerderheid van 23 van de 30 stemmen te krijgen. Toch sneuvelde het voorstel, omdat Atlanta, Charlotte, Chicago, Detroit, Miami, Milwaukee, New Orleans, Oklahoma City, Philadelphia, Phoenix, San Antonio, Utah en Washington tegenstemden • Steve Nash komt het komende seizoen niet in actie. De tweevoudig MVP heeft een ernstige rugblessure die hem het gehele seizoen aan de kant zal houden. Als mogelijk gevolg van deze blessure zal de veertigjarige point guard noodgedwongen een punt moeten zetten achter zijn lange carrière • Paul George lijkt sneller te herstellen van zijn gebroken been dan gedacht. Waar aanvankelijk werd gesteld dat de small forward het gehele seizoen geblesseerd zou moeten toekijken, is George schietend gesignaleerd op het basketballveld, wat erop duidt dat hij dit seizoen nog zijn rentree zou kunnen maken • Nikola Vučević verlengde zijn contract bij de Orlando Magic. De center tekende voor vier seizoenen bij, en krijgt daarvoor de komende jaren in totaal 53 miljoen dollar op zijn bankrekening bijgeschreven •

Boston Bruins moet het

zeker vier weken zonder aanvoerder Zdeno Chara stellen. De Slowaakse reus heeft een scheurtje in de ach­ terste kruisband van zijn linkerknie.

Chara liep de blessure op in het met 3­2 verloren duel van de Bruins tegen New York Islanders. De verdediger raakte geblesseerd na het uitdelen van een check aan center John Tavares • Zach Parise maakte een zeer persoonlijke boodschap in een filmpje voor Hockey Fights Cancer. De aanvaller van Minnesota Wild gaf aan dat bij zijn vader JP Parise longkanker werd ontdekt tijdens de Olympische Spelen in Sochi. JP Parise werd verteld dat hij nog maximaal twee jaar te leven heeft. Zach Parise ontdekte dat pas na de Olympische Spelen, maar vertelt in het filmpje dat hij toen geen trek had in roadtrips om tijd met zijn vader door te brengen. JP Parise, zelf voormalig speler en assistent coach in de NHL, mocht in die tijd met zijn zoon één keer mee op zo’n roadtrip • Canada’s premier bedankte in een speech na de schietpartij in het parlementsgebouw in Ottawa afgelopen week vele wereldleiders en… de Pittsburgh Penguins.

De Penguins speelden op dezelfde dag tegen Philadelphia Flyers en brachten voorafgaand aan die wedstrijd het Canadese volkslied ten gehore • De wedstrijd tussen Toronto Maple Leafs en Ottawa Senators, gestaakt na het schietincident, is verplaatst naar zondag 9 november •

Joe Maddon stopt als

manager van de Tampa Bay Rays. De mogelijkheid om te vertrekken via een optie in zijn contract ontstond toen general manager Andrew Friedman de Rays verruilde voor de Los Angeles Dodgers. Maddon stond sinds 2006 als manager aan het roer van de toen nog Tampa Bay Devil Rays en werd tweemaal tot beste manager van de American League uitgeroepen • Mike Trout (Los Angeles Angels) en Giancarlo Stanton (Miami Marlins) hebben de Hank Aaron­award gewonnen, die jaarlijks wordt uitgereikt aan de beste speler in elke league op basis van offensieve prestaties. Commissioner Bud Selig kreeg van Hank Aaron ook een award, als dank voor zijn 22 jaar dienst aan de MLB. Selig legt zijn functie in januari neer • Ondertussen werden Craig Kimbrel (Atlanta Braves) en Greg Holland (Kansas City Royals) uitgeroepen tot de beste relievers van het jaar.

Beide closers kwamen tot meer dat veertig saves in het reguliere seizoen • Paul Konerko (Chicago White Sox) en Jimmy Rollins (Philadelphia Phillies) kregen de Roberto Clemente­award voor de speler die zich zowel op als naast het veld van zijn beste kant laat zien. Konerko en Rollins kregen de award voor hun inzet voor verscheidene op kinderen gerichte goede doelen • Een race tegen de klok voor Miguel Cabrera. Bij een operatie is een breuk in zijn voet geconstateerd. Cabrera zal zeker drie maanden geen honkbalactiviteiten kunnen ondernemen en daardoor is het zeer de vraag of hij fit aan het volgende seizoen zal kunnen beginnen •

Zo zie je maar weer dat pieken op het

juiste moment niet zonder reden een cliché is. De Royals pakten in de laatste week van het seizoen de tweede Wild Card en raakten precies op het goede moment hot.

De Wild Card Game viel aan hen ten prooi terwijl de Oakland Athletics, het team dat bij de All­Star Break nog het beste record in de MLB had en vervolgens via trades starters als Jeff Samardzija en Jon Lester binnenhaalde, verreweg de favoriet was.

Clutch hitting

Het team dat in het reguliere seizoen de minste homeruns sloeg, kreeg nu opeens belangrijke homeruns van Mike Moustakas en Eric Hosmer, die eerder dit seizoen beiden nog bijna afgeschreven waren. Ook in de Division Series tegen de Angels (beste record in de American League) en in de Championship Series waren ze de underdogs, maar de combinatie van goede defense, uitermate dominante bullpen, ongekende snelheid en clutch hitting zorgden ervoor dat de Royals hun eerste acht wedstrijden in het postseason wisten te winnen en zo de World Series bereikten.

Dat was voor het eerst sinds de hoogtijdagen van lokale held en Hall of Famer George Brett in de jaren tachtig.

In die eerste wedstrijd bleek echter de

MVP van dit postseason veel te goed.

Madison Bumgarner, de pas 25­jarige lefty van de San Francisco Giants, is de revelatie van de play­offs dit jaar. We wisten al dat hij een groot talent was, maar wat MadBum deze maand laat zien lijkt van een andere planeet. Waar elke andere aas (inclusief ‘Big Game James’ Shields van de Royals) in deze belangrijke wedstrijden lijkt te falen, lijkt Bumgarner juist op zijn allerbest. En op de lijst van falende topwerpers komen we echt niet de minsten tegen: Clayton Kershaw, Adam Wainwright, Justin Verlander, Jon Lester, Max Scherzer.

Des te opvallender de prestaties van Bumgarner dit postseason. De lefty won de Wild Card Game met een complete game shutout, verloor in de NLDS ondanks zeven sterke innings van de Nationals, maar

keerde in de NLCS terug met twee zeer dominante wedstrij­ den, die hem uiteindelijk de NLCS MVP Award opleverden.

Zelfs de in topvorm verkerende Royals bleken in Game 1 van de World Series geen match te zijn voor de 25­ jarige man uit Hickory, North Carolina.

Zeven innings, slechts drie honkslagen en een punt tegen. Het was genoeg voor zijn derde win in de World Series in zijn eigenlijk pas vijf jaar oude loopbaan.

IJzersterke rally

Bumgarner verbrak dus de winstreeks van de Royals, maar niet de spirit. Voor het thuispubliek braken zij in de zesde inning bij een stand van 2­2 door met een ijzersterke rally. Vijf honkslagen, waaronder een RBI­double van Salva­ dor Perez en een homerun van Omar Infante, zorgden voor vijf punten en de Royals vertrokken met opgeheven hoofd en een gelijke stand in de series richting de westkust. En in Game 3 maakten zij gebruik van de zenuwen van een van de oudste World Series debutanten aller tijden: Tim Hudson.

In de eerste inning kon Alcides

Escobar na zijn tweehonkslag scoren op twee groundouts. Beide teams zouden nog twee keer scoren in deze wedstrijd, maar in de laatste drie slagbeurten bleken relievers Herrera, Finnegan, Davis en Holland wederom ongenaakbaar. In de volgende wedstrijd ging het echter al fout voordat vooral de combinatie van Herrera, Davis en Holland (H­D­H) op de heuvel kon verschijnen. Het werd al snel een battle of bullpens toen starters Jason Vargas en Ryan Vogelsong na vier innings beiden al van de heuvel verdwenen waren.

De bullpen van de Giants bleek, vooral dankzij drie uiterst solide innings van Yusmeiro Petit, een stuk dieper. Jason Frasor, Danny Duffy, rookie Brandon Finnegan (die dit seizoen zowel in de College World Series als in de echte World Series uitgekomen is) en Tim Collins gaven in de zogenaamde middle innings samen negen runs op en lieten zo de eerder behaalde voorsprong uit de handen glippen.

Voor een samenvatting van Game 5 hebben we aan twee woorden genoeg: Madison Bumgarner. Hij gooide de eerste complete game shutout in de World Series sinds Josh Beckett in 2003 en was de eerste die daarin maximaal 4 honkslagen tegen kreeg sinds Randy Johnson in 2001. Een opvallend feitje naar aanleiding van de drie wedstrijden in San Francisco: voor het eerst sinds 1948 hebben we drie wedstrijden op rij gezien waarin geen enkele homerun geslagen werd.

Zo lijkt de kracht van

de Giants op dit mo­ ment net iets groter dan de kracht van de Royals. Bij de Royals weten we inmiddels dat dit vooral gebaseerd is op snelheid en de H­D­H­formule, maar wat is nu precies de kracht van de Giants?

Ze zouden al voor de derde keer in vijf

seizoenen de titel kunnen pakken, zonder dat zij nu echt een ijzersterk team hebben. Toch weten zij elke keer weer een manier te vinden om te winnen. Of het nu Madison Bumgarner, Buster Posey, Hunter Pence of Pablo Sandoval is, elke wedstrijd staat er weer iemand op. We mogen de rol van hitting coach Hensley Meulens ook niet onderschatten, want hij was degene die zorgde voor verandering in filosofie.

Het belang van de homerun werd een

stuk kleiner en de strikeout werd weer ouderwets een taboe. De Giants weten hoe belangrijk het is om de bal in het spel te brengen – ze scoorden in de play­offs al 18 runs zonder een honkslag te slaan – en vinden elke keer weer een manier om een rally op te bouwen. Zij reizen dan ook als grote favoriet met een 3­2 voorsprong terug naar Kansas City. Vannacht Game 6 en mocht het tot een Game 7 komen, kijk dan niet vreemd op als de waarschijnlijke World Series MVP Bumgarner á la Randy Johnson in 2001 kort na zijn laatste start als reliever nog een paar belangrijke nullen pakt. •

Even wat anders

Terwijl alle ogen van de fans en de

media gericht zijn op de World Series, maken de Rays bekend dat de man die hun team van het lelijke eendje tot een jaarlijkse contender omtoverde, gebruik maakt van een clausule in zijn contract waardoor hij na dit seizoen kan stoppen.

Het nieuws sloeg in als een bom, want eigenlijk had niemand het verwacht.

De Tampa Bay Rays zijn al enkele jaren een team dat van elke kenner complimen­ ten krijgt over de manier waarop zij met een relatief klein budget op zeer creatieve wijze telkens weer meedoen om een plek in de playoffs. Die complimenten waren vooral gericht aan het adres van General Manager Andrew Friedman en manager Joe Maddon. Zeer opvallend dus dat nu juist deze twee mannen hebben besloten om Tampa Bay te verlaten.

Friedman is door de Los Angeles Dodgers aangesteld als GM en de verwachting was vlak nadat bekend werd dat ook Maddon vertrok dat hij met Friedman mee zou gaan naar de westkust. Al vrij snel maakte de nieuwe Friedman echter bekend dat de Dodgers niet van plan zijn afscheid te ne­ men van huidige manager Don Mattingly.

De naam van een ander team wordt

enkele dagen later steeds nadrukkelijker in een adem genoemd met Joe Maddon: de Chicago Cubs. Joe Maddon en Theo Epstein. Ik kan me geen betere combinatie bedenken om de Chicago Cubs eindelijk weer naar een titel te brengen. Ik verwacht dan ook dat het snel rond zal komen en dat Epstein & co deze winter keihard aan de slag gaan om Maddon het best mogelijke spelersmateriaal te geven. •

Seb Visser.

Top Vijf

We zijn los! De NBA begint aan 'n nieuw seizoen vol onverwachte wendingen, sprookjes die uitkomen, verhalen over gevallen en nieuwe helden.

Voor wie twijfelt of het echt zo leuk is, zette Sports Illustrated zeventig redenen om de NBA te volgen op een rijtje. Wat mij betreft zijn onderstaande vijf overtuigend genoeg.

Bulls­ Cavs Er wacht ons een heerlijke strijd tussen Bulls en Cavaliers, die gaan uitmaken wie de beste is in hun division en de Eastern Conference. Volgens LeBron James zijn de Bulls “veel beter” dan zijn Cavs. Dikgedrukt in de agenda: op Hallo­ ween staat de eerste ontmoeting gepland.

De Hornets zijn terug Na een afwezig­ heid van 12 jaar is de naam Hornets te­ rug. De wijziging (Bobcats) brengt een stukje basketbalhistorie terug naar North Carolina, maar de handen gaan vooral op elkaar voor mascotte Hugo de Hornet.

De op­twee­na­beste­discussie Dat de twee beste atleten in de league (in willekeurige volgorde) LeBron James en Kevin Durant heten, weten we nu wel. Eén van de meest boeiende vragen dit seizoen is: wie wordt de nummer drie?

Geen Sterling, wel Hammon De Clippers zijn bevrijd van hun racistische eigenaar. De NBA is verboden toegang voor Donald Sterling. Tegelijkertijd hebben de Spurs de eerste vrouwelijke assistent coach ooit aangesteld. Becky Hammon bewijst dat de NBA veel te vooruitstrevend is voor idioten als Sterling.

Rookies Zelden bevatte de draft zoveel getalenteerde nieuwkomers als dit jaar.

Als klap op de vuurpijl begint ook Nerlens Noel aan zijn eerste echte rookie seizoen.

Nu we ze eindelijk in actie gaan zien, rijst de vraag wie de beloften gaat inlossen en wie door de mand valt. •

Eva Gerritse.

TEKST JUSTIN KEVENAAR

Het leek alle­ maal zo perfect te gaan. In het ope­ nings­ duel van het NFL­ seizoen wonnen de Seattle Seahawks met 36­16 van de Green Bay Packers. De defensie was uit­ muntend, Wilson delegeerde op sublieme wijze de offense en Percy Harvin liet zich zien met zeven receptions (59 yards) en vier rushes (41 yards). Maar het kan soms snel gaan.

Nu, amper zes weken later, schopt de titel­ verdediger haar meest dynamische speler de deur uit in de hoop het seizoen weer op de rails te krijgen voor 't te laat is.

11 maart 2013. Het was de dag

waarop Percy Harvins verzoek eindelijk werd gehonoreerd. De playmaker was al langere tijd ontevreden in Minnesota en wilde graag elders spelen. De Sea­ hawks leken een perfecte match, een team met een no­nonsense mentaliteit dat dringend behoefte had aan een aanvallende impuls. Vikings­running­ back Adrian Peterson betreurde het vertrek ("Ik voel me alsof ik in mijn maag geschopt ben") en de Seahawks beschikten in één klap over de meest dynamische speler in de NFL. Er moest wel een draftkeuze in de eerste ronde voor opgegeven worden, maar voor de Seahawks was Harvin ­ die direct een nieuw contract ondertekende ­ het laatste puzzelstukje dat nodig was om de Super Bowl te winnen.

drie wedstrijden, en was hij goed voor één touchdown in een blowout.

Problemen

Met andere woorden, de inbreng van Harvin tijdens het kampioensseizoen van de Seahawks was nihil, en ook zonder hem was de Vince Lombardi Trophy waarschijnlijk wel richting Seattle gegaan. Gelukkig hadden de Seahawks hun nieuwste aanvallende speeltje voor langere tijd vastgelegd, waardoor ze in de toekomst dus alleen maar beter konden worden met een fitte Percy Harvin.

Dat was de gedachte na het winnen

van de Super Bowl, maar na Week 7 in het huidige seizoen is 'het missende puzzelstuk' letterlijk de deur gewezen en voor een symbolische keuze in de Die Super Bowl zou er ook komen. En zevende (!) op basis daarvan zou je als buiten­ ronde naar de staander kunnen concluderen dat de New York Jets trade een succes was. Totdat je in ogenschouw neemt hoeveel wedstrijden verstuurd.

Waar ging het Harvin daadwerkelijk heeft gespeeld fout met de voor de Seahawks. Tijdens het regular man die begin season speelde hij welgeteld één wed­ 2012 op weg strijd en ving hij één bal voor zeven­ leek naar een tien yards tegen de Minnesota Vikings.

MVP­titel, maar Daarvoor had hij niet kunnen spelen anno 2014 voor vanwege problemen met zijn heup, problemen die na de wedstrijd tegen de weinig tot niks de deur werd Vikings weer terug zouden komen. gewezen door een ploeg die arvin zou pas terugkeren in de zijn inbreng playoffs, in de Divisional Round was zeker had Harvin goed voor drie vangballen voor kunnen 21 yards in een wedstrijd die de Seahawks wonnen van de New Orleans gebruiken?

Saints (23­15). In diezelfde wedstrijd Het antwoord liep Harvin een hersenschudding op, daarop luidt: problemen achter de waarna hij de strijd om de NFC tegen schermen. In de uren en dagen na de de San Francisco 49ers moest missen. trade kwamen er vele verhalen naar Vervolgens keerde hij wel terug in de buiten. En in al deze verhalen kwam Super Bowl, en bracht hij in het derde kwart aan alle spanning een einde door Harvin er niet goed vanaf. Wie de geschiedenis doorneemt ziet een een kickoff terug te rennen voor een patroon waarbij er meerdere malen touchdown waarna het 29­0 stond. incidenten voorbij komen waarbij Effectief speelde Harvin in 2013 dus Harvin zich eerder gedraagt als een

H

het uitschelden en duwen van een scheidsrechter. Daarnaast werd hij ook in zijn laatste seizoen geschorst omdat hij tijdens een basketbalwedstrijd ging knokken met een tegenstander.

Ondanks al deze negatieve verhalen

kon Harvin op veel aandacht reke­ nen van prominente universiteiten.

Hij was immers één van de beste atleten van het land en de Florida Gators van Urban Meyer namen het probleemkind uit Virginia Beach onder hun vleugels. Meyer had er direct een getalenteerde speler bij, maar wist zonder enige twijfel dat het een klus zou worden om zijn nieuwste aanvallende wapen uit de problemen te houden.

Signalen

verwende diva dan een professionele teamgenoot.

Al op high school had Harvin moeite

Het bleek een onmo­ gelijke taak. Harvin maakte de klassieke beginnersfout door betrapt te worden op het gebruik van ma­ rihuana. Op zichzelf is dat geen schok­ kend feit, het is immers een vergrijp waar meerdere spelers zich schuldig aan maken, maar gezien de voorge­ schiedenis was het geen positief signaal.

Toen Harvin eenmaal een grote meneer was bij de Gators stak wederom het divagedrag de kop op. Het was het gevolg van het kampi­ oenschap wat de Gators in 2006 won­ nen, waarin Harvin een belangrijke rol speelde.

zich te gedragen volgens de regels. Hij werd maar liefst tweemaal geschorst ijdens een conditietest zou Harvin door zijn school, eenmaal vanwege zeer het daaropvolgende seizoen weigeren onsportief gedrag ­ wat verder niet om samen met zijn teamgenoten de werd toegelicht ­ en één keer vanwege trappen van het stadion op te rennen.

T

Toen de coaches hem confronteerden was Harvin duidelijk: "This shit ends now." Harvin deed zijn beklag over de test, en één dag later speelde het team een basketbalwedstrijd als conditietest.

Volgens spelers uit Harvins tijd was het een direct gevolg van het beleid van coach Urban Meyer die inzag hoe belangrijk Harvin was, waardoor zijn meest talentvolle pupil vaak op voorkeursbehandeling kon rekenen.

Alles werd gedaan om de sterspeler tevreden te houden.

Niet verrassend werd het hierdoor

alleen maar erger. In 2008 kwam het zelfs zover dat Harvin een assistent­ coach fysiek aanviel. Billy Gonzales, de assistent in kwestie, werd door zijn pupil naar de grond geduwd waarnaar Harvin hem naar de keel greep. Het verhaal is nooit bevestigd door de universiteit, maar zowel Gonzales als Urban Meyer erkenden later dat er wat gebeurd was. Op de details wilden zij echter niet ingaan.

Escalaties

Na zijn periode bij Florida kwam Harvin in de NFL terecht bij de Minnesota Vikings, waar vervolgens hetzelfde patroon zich zou herhalen. Sterker nog, ook bij Minnesota had hij ruzie met een coach, in dit geval zelfs de hoofdcoach (Brad Childress). Teamgenoten en assistenten voorkwamen dat een ruzie escaleerde waarbij Childress beweerde dat Harvin opzettelijk een training liet lopen. Verder kregen beide heren ook een keer ruzie in het krachthonk, waarbij Harvin een gewicht richting zijn coach gooide. Childress werd niet geraakt, in tegenstelling tot de muur waar vervolgens een gat in zat. Voor Childress wachtte aan het einde van het seizoen een ontslagbrief. Ondertussen werd Harvin, net als in zijn tijd bij Florida, niet bestraft en ging iedereen verder alsof er niks was gebeurd.

Alles om de sterspeler tevreden te stellen.

Een sterspeler die ook bij Minnesota er

niet van hield om te hard te trainen. Hij zou vaak klagen over de zware trainingen en zou zelfs blessures hebben gebruikt om weg te komen van trainingen. Childress was hier niet van gediend, maar verloor de strijd met zijn sterspeler. Lesley Frazier, de opvolger van Childress, zou hetzelfde ervaren. Hoewel het niet tot een handge­ meen zou komen, kreeg Frazier ook meerdere malen een grote mond wanneer hij kritiek had op de motivatie van Harvin.

Eén keer was dit zelfs live te zien op televisie, toen Harvin en Frazier langs de zijlijn in een ordinaire schreeuwpartij werden vastgelegd door de aanwezige camera's.

Wie dit allemaal op een rijtje zet, vraagt zich bijna af wat de Seahawks bezielde om een hoge draftkeuze op te geven voor een speler die overduidelijk niets heeft geleerd van diens fouten. Maar ook hier speelde het talent een grote rol, want ondanks alle problemen bleef Harvin op het veld pres­ teren. Ondertussen zullen ze bij de Sea­ hawks hebben gehoopt dat zij hem wel konden veranderen.

Val

Helaas voor beide partijen kwam het echter nooit zo ver. De afgelopen dagen zijn er meerdere verhalen naar buiten gekomen die overeen komen met de verhalen van vroeger. Zo kwam het tijdens Harvin's eerste seizoen al tot een fysiek handgemeen met collega­receiver Doug Baldwin, en ook zou hij vlak voor de Super Bowl ruzie hebben gehad met Golden Tate.

Op de foto's van de Super Bowl is duidelijk een donkere plek onder het oog van Tate te herkennen. Dit zou een gevolg zijn geweest van de ruzie, maar volgens Tate had het hier niks mee te maken.

Naast het opvliegende temperament,

kwam ook de luiheid en het divagedrag tijdens zijn periode bij Seattle naar boven.

Het team dat bekend staat om het harde werken, zat met een luie stoorzender in haar maag die aan het einde van enkele

wedstrijden zelfs zou hebben geweigerd om nog het veld op te komen. Na anderhalf jaar kwamen ook de Seahawks tot de conclusie dat zij geen verbetering hadden kunnen aanbrengen bij de spelmaker uit Virginia. General manager John Schneider belde wat rond, in de hoop dat hij er wat moois voor terug kon krijgen. Maar veel GM's waren niet geïnteresseerd, wetende dat de Seahawks van Harvin af wilden omdat hij het wederom had verbruid. Het waren uiteindelijk de New York Jets (1­6) die wanhopig genoeg waren om het enfant terrible in de armen te sluiten. Het enige ruilmateriaal was een draftkeuze uit de zevende ronde, wat aantoont dat dit weleens Harvins laatste kans kan zijn om wat van zijn carrière te maken.

Toch is de keuze om Harvin zo lang te

houden achteraf een keuze geweest die de ploeg een kans op titelprolongatie kan kosten. Pas na de thuisnederlaag tegen de Dallas Cowboys leek voor de ploeg de maat vol. De aanwezigheid van Harvin kostte de ploeg wedstrijden en zorgde voor een uiterst gespannen sfeer in de kleedkamer, waar Harvin naar verluidt openlijk zijn quarterback Russell Wilson ter sprake stelde. Dit had niet zozeer met zijn spel te maken, maar met de manier waarop Russell Wilson functio­ neerde binnen de organisatie.

Harvin, en enkele teamgeno­ ten, zouden het niet op prijs stellen dat Wilson heel close was met zijn coaches en de overige beleidsbepalers.

Hoewel Harvin en Wilson nooit hebben gevochten, lag Harvin volgens anonieme teamge­ noten niet lekker in de groep en zette hij partijen lijnrecht tegenover elkaar. Wilson doet vooralsnog geen boekje open en claimt enkel dat hij en Harvin het goed konden vinden en dat hij hem zelfs wilde hel­ pen met zijn anger management.

De clash tussen Harvin en quar­

terback Russell Wilson lijkt op­ vallend veel op de problemen die wide receiver Terrell Owens in de kleedkamer van de Philadelphia Eagles veroorzaakte. Ook Owens was een receiver die gedurende zijn carrière vaak in opspraak kwam vanwege zijn gedrag, en in 2005 sprak de extravagante re­ ceiver zich negatief uit over zijn quarterback, Donovan McNabb.

Het kwam tot een handgemeen, waarop de kleedkamer verdeeld raakte in twee kampen waarin steeds meer spelers voor de quarterback kozen.

Hugh Douglas, destijds een

Eagle, sprak later openlijk over het incident: "Na de ruzie werden er lijnen getrokken in de kleed­ kamer. Maar ik wilde koste wat het kost Donovan (McNabb) beschermen. Als iemand negatief over jouw quarterback praat dan moet diegene vertrekken. Period.

De quarterback is te allen tijde de leider van de ploeg en die behoor je te respecteren."

Enkele weken later mocht TO, na het uitzitten van een schor­ sing, inderdaad vertrekken uit Philadelphia.

Maar er zijn simpelweg te veel verha­ len om dit serieus te nemen. Harvin was een onruststoker die ervoor wist te zorgen dat meerdere spelers aan het leiderschap van hun eigen quarterback begonnen te twijfelen. Spelers zouden Wilson zelfs ‘niet zwart genoeg’ vinden, juist omdat hij zo'n goede relatie heeft met de beleidsbepalers in Seattle.

Andere spelers ergerden zich weer aan de nieuwe speelstijl van de Seahawks, waarbij er geen aandacht meer was voor de running game, maar men meer bezig was om Harvin geforceerd te betrekken in het spel.

Met het vertrek van Harvin kunnen

de Seahawks weer de oude weg ingaan, en er voor zorgen dat er weer eensgezindheid komt in de kleedka­ mer. Dit alles is nodig, want Seattle zal aan de bak moeten om met haar 3­3 record, en een loodzwaar schema, zich te plaatsen voor de playoffs in de NFC.

Ondertussen gaat de hoofdpersoon in de hele saga nu richting New York, en om te stellen dat de spotlights nu op hem gericht staan, is een understate­ ment. Waar Harvin in Minnesota zelf een vertrek forceerde, is hij in Seattle letterlijk de stad uitgeschopt. De Jets geven hem nu uit wanhoop een derde kans om hun seizoen te redden, voor zover het nog te redden valt.

Het is een experiment dat gedoemd

lijkt om te mislukken, want niks wijst erop dat Percy Harvin heeft geleerd van zijn fouten uit het verleden.

Ondanks al het talent, blijft het een luie diva die van niemand tegenspraak duldt. Als Harvin hier niet snel wat aan verandert dan kan dit talent weleens snel gaan verdwijnen van de NFL­ velden. En dat is een groot verlies voor de fans. •

1. MADISON BUMGARNER LHP, SAN FRANCISCO GIANTS

Lekker hoor, als Giants zijnde, als je dankzij je ace al voor de World Series beginnen twee streepjes in de win column kunt zetten. En als die dekselse Madison Bumgarner er vervolgens ook nog een complete game shutout overheen doet, ben je de WINNAAR VAN DE WEEK.

2. BEN ROETHLISBERGER QB, PITTSBURGH STEELERS

De oudjes doen 't nog best (1). Want ook bijvoorbeeld Peyton Manning en Larry Fitzgerald, om er maar twee te noemen, kenden topweekends. Big Ben werd zondag de eerste QB die twee 500+ yard games liet noteren (hij bleef met 522 slechts 34 yards verwijderd van 't all­time record), en gooide en passant zes touchdowns.

3. TOM BRADY QB, NEW ENGLAND PATRIOTS

De oudjes doen 't nog best (2). Een maandje geleden werd ie nog afgeschreven, maar sindsdien laat Tom Brady wekelijks zien dat ie nog altijd gewoon elite is. De Bears kregen zondag 354 yards, vijf touchdowns, en een QB­rating van 148 om de oren. Wow.

1. JAMES SHIELDS RHP, KANSAS CITY ROYALS

Big Game James is een fraaie bijnaam, maar tijdens deze World Series kon Shields 'm toch niet waarmaken. Beide confrontaties met Bumgarner gingen verloren. De Kansas City Royals leven nog, maar niet dankzij Shields: hij is de LOSER VAN DER WEEK. •

Het is 23 mei 2013 als Colorado Avalanche bekend足maakt voor

volgend seizoen een nieuwe hoofdcoach te hebben gevonden.

Vijf dagen later wordt de legen足darische doelman Patrick Roy gepresenteerd voor zijn terugkeer in de NHL. Ook neemt hij de taak van Vice Presidents of Hockey Operations op zich. Hij doet dit samen met een teamge足 noot uit zijn oude glorietijd bij Colorado Avalanche, Joe Sakic. Samen beginnen ze aan een avontuur om de topclub van weleer uit het slop te trekken.

Avalanche speelde in de afgelopen vijf jaar slechts een enkele maal in de playoffs en lag er die ene keer ook al na zes wedstrijden uit. Colorado eindigde in 2012/2013 als 29ste in de NHL en mocht dankzij het winnen van de lottery zelfs als eerste kiezen in de draft van 2013. Het is het dieptepunt van de prestaties van Colorado sinds de verhuizing vanuit Quebec.

In het begin was het stadion van de Avalanche ook regelmatig uitverkocht, maar daarover durfde men in Denver al niet meer te dromen.

D

e keuze voor Roy is een gedurfde keuze. Wereldberoemd is de flamboyante doelman van zijn goalie fights met Mike Vernon en Chris Osgood, ten tijde van de bittere rivaliteit tussen Colorado Avalanche en Detroit Red Wings. Het wordt bovendien de eerste klus voor Roy in de NHL. Roy was na zijn actieve carri竪re werkzaam als eigenaar, GM en hoofdcoach van Quebec Remparts in de QMJHL. Terry Frei en Adrian Dater grijpen de situatie aan om een boek

Titel SAVE BY ROY ­ Patrick Roy and the return of the Colorado Avalanche Auteur TERRY FREI & ADRIAN DATER Bestellen AMAZON.COM

te schrijven over dit seizoen, dat vooraf al vol met verhalen lijkt te zitten. Beide schrijvers zijn journalisten die zich voornamelijk bezig houden met de sport in Denver, Colorado. Naast hun werkzaamheden als journalist maakten zij tijd vrij om dit boek te schrijven.

Het moet gezegd, beide schrijvers hebben niet alle tijd

om dit boek samen te stellen, maar maken er met hun kennis als journalist wel een mooi boek van. Het complete seizoen 2013/2014 wordt uitvoerig beschreven. Enkele grote momenten zijn natuurlijk de aanstelling van Roy, maar ook de draft van 2013 met de keuze van Nathan MacKinnon, de ruzie van Roy met hoofdcoach Bruce Boudreau van Anaheim Ducks en de arrestatie van de Russische doelman Semyon Varlamov.

Vanuit het functioneren van Frei en Dater wordt een mooi inkijkje gegeven van de situatie en de manier waarop de hoofdrolspelers hiermee omgaan. Dit alles met een zeer positieve ondertoon, want het seizoen voor Colorado verloopt boven verwachting.

De flamboyante doelman is wereldberoemd van zijn goalie fights met Mike Vernon en Chris Osgood Onder leiding van Roy betreedt een verfrissend Colorado Avalanche het ijs en er worden vele overwinningen geboekt. Semyon Varlamov speelt ondanks de verdenking van mishandeling jegens zijn vriendin een uitstekend seizoen. Colorado legt een gedurfd aanvalsspel op het ijs, waarbij coach Roy opzien baart door veel eerder dan normaal zijn goalie van het ijs af te halen voor een extra aanvaller. Deze zet biedt ook nog eens regelmatig het gewenste resultaat. Uiteindelijk behaalt Colorado met een 52­22­ 8 record het divisiekampioenschap in het eerste seizoen onder Roy. In de playoffs wordt in de eerste ronde weliswaar verloren van Minnesota Wild, maar de toekomst ziet er weer rooskleurig uit voor de club die in 1995 en 2001 de Stanley Cup won. Save by Roy. •

TEKST JEROEN VEENSTRA

De NBA gaat weer beginnen!

Blaas de bazuinen! Hef de banieren! Het NBA­seizoen 2014/2015 is

aangebroken. Vannacht speelt Orlando tegen New Orleans, Dallas tegen San Antonio en Houston tegen de Lakers uit Los Angeles. En ongeacht hoe enthousiast u wordt over deze affiches, het feit dat het seizoen weer gaat beginnen, is briljant. Weer elke nacht masturNBAtion tot aan juli!

Uiteraard heeft iedereen al definitieve voorspellingen klaar (Stephen Curry voor MVP), weten de experts al wie er kampioen gaat worden (Golden State Warriors) en is volgens sommigen het seizoen al gespeeld nog voordat de eerste bal is opgeworpen (de Warriors worden kampioen, wist u dat al?). Maar nog voor het zaterdag 31 oktober is en de teams hun eerste wedstrijden hebben gespeeld, kunnen al die prognoses weer de deur uit. Dan zal alles anders blijken te zijn. Blijken LeBron en Kevin Love totaal niet samen te kunnen spelen, kunnen Tony Parker, Tim Duncan en Manu Ginobilli niet meer dan 12 minuten gezamenlijk spelen zonder extra zuurstof en zijn van tien playoffteams de belangrijkste spelers voor het seizoen geblesseerd.

Een week later is weer alles anders. Hebben Kevin Love en LeBron elkaar gevonden, maar vindt Dion Waiters zichzelf de belangrijkste speler van de Cavs, heeft Kobe Bryant nog nul keer verloren en een gemiddeld aantal punten van 29,9 per wedstrijd en staan ook de New York Knicks fier bovenaan met hun triangle offense. En voor het december is, is alles weer omgedraaid.

Heerlijk. Dat is wat een NBA­seizoen altijd zo geweldig maakt om te volgen.

Het is de meest complexe soap ter wereld. GTST, maar dan met freaky goede atleten. Er zijn duizend verhaallijnen, vijfhonderd hoofdpersonen en een hele hoop figuranten, elke avond (nacht) nieuwe afleveringen en na elke 12 minuten speeltijd weer enkele gigantische plottwists of cliffhangers. De NBA is de soap die elke man schaamteloos mag kijken.

Het mooiste aan de NBA is dat het een soap is die geen schrijvers kent die de afleveringen van te voren opstellen. Of juist tienduizenden schrijvers, die iedereen een heel klein deel van het grote geheel voor hun rekening nemen.

Het is maar hoe je het wilt zien. Punt is dat niemand echt kan voorspellen welke relationele conflicten, glorieuze overwinningen en pijnlijke verliezen er dit jaar weer voorbij komen. De mogelijkheden zijn eindeloos en niemand schrijft het script. Gaat LeBron honderd punten scoren tegen de Sixers? Gaat Russell Westbrook meer of minder dan tien wedstrijden dertig doelpogingen doen zolang hij zonder KD speelt? Zijn de Detroit Pistons, de Utah Jazz of toch de Miami Heat de verrassing van het seizoen? Niemand die het weet. Heerlijk.

Wat een geweldig seizoen. Nu al.

Eigenlijk de enige zekerheid die we hebben is dat de Golden State Warriors aan het einde van het seizoen de belangrijkste trofee omhoog houden. Voor de rest ligt alles nog open. •

Het is nogal wat om uit de kast te komen.

Menig Cowboys­fan zal dit beamen. De Cowboys staan in de Verenigde Staten en ver daarbuiten bekend als het meest gehate team in de NFL. Het haten van de Cowboys is een trend op zich. Ach, sportfans. Het is makkelijk om te haten en moeilijk om lief te hebben. Er zijn onderzoeken die Dallas als meest geliefde team aanmerken, en er zijn onderzoeken die America’s Team als meest impopulair aanwijzen. Volgens een peiling op het populaire online platform Reddit heeft Dallas dertien verschillende rivalen, 42% van de league. Fans van de Oakland Raiders, die nota bene in een andere conference spelen, haten de Cowboys meer dan divisierivaal Denver Broncos. En de aanhang van de Seattle Seahawks eet liever een beschuitje met fans van de 49ers dan met die van de Cowboys. Het mag duidelijk zijn. Tegen wil en dank hebben de Dallas Cowboys een status aparte.

Voordat we naar de huidige prestaties

van Dallas gaan kijken is het toch interessant om eens wat verder in de fanbase te duiken. De fans van de Cowboys zouden arrogant zijn. Maar dat kunnen we met zekerheid ook stellen van de New York teams (Giants en Jets), en toch ook van de Philadelphia Eagles en New England Patriots. De Eagles wonnen echter nog nooit een Super Bowl en de Jets al sinds mensenheugenis niet meer. De Giants en Patriots wonnen meer, maar toch niet zo veel als de Cowboys, die acht maal in een Super Bowl stonden en vijf keer de titel binnenhaalden. Dat levert jaloezie op, maar ook bandwagon jumpers. En dan komen we direct bij de kern. Bij welke groep je ook hoort maakt in sport weinig uit. Zolang je maar ergens bij hoort.

Middenmoot

De afgelopen seizoenen was het de ultieme middenmoot waartoe de Cowboys behoor­ den. Bij teams als de 49ers en Patriots waren er tenminste nog successen te vieren en hartverscheurende nederlagen tijdens het naseizoen te betreuren. Die teams deden

mee en teams zoals de Jacksonville Jaguars en Oakland Raiders mochten tenminste op de jaarlijkse draft de beste collegesterren uitkiezen. Maar de Cowboys? Die hadden steeds niets. Er werd gewonnen, er werd verloren, en de kalender kon ieder jaar weer omge­ slagen worden. Quarterback Tony Romo was soms heel goed, soms heel slecht. Er zat jaren lang een continuïteit in die bijna beangstigend was. Te goed zijn voor de kleine jongens, niet opgewassen zijn tegen de grote mannen.

Na de eerste speelronde van het hui­

dige seizoen waren de haters niet aan te slepen. De Cowboys gingen in de thuiswedstrijd tegen de 49ers opzichtig de fout in en het eerste verlies was een feit. Wat er zich in de weken daarna precies heeft afgespeeld, is lastig te vatten in één artikel, maar het kwam allemaal tot uiting op 12 oktober jongst­ leden in de uitwedstrijd bij Seattle.

Voorop gesteld, de Seahawks zijn een verdraaid goed team. We hebben het over de regerend ‘wereldkampioen’. Als er de afgelopen anderhalf jaar één team lastig te verslaan was, is het Seattle wel, en zeker op het eigen CenturyLink

Field. Nergens is de twaalfde man zo luid en Dallas wist dus dat het met een duidelijke missie moest afreizen naar de staat Washington. Ze moesten doen alsof ze thuis waren.

presenteerde zich als één van de sterk­ ste teams in de league. Als een team dat deelneemt aan het voorhoedege­ vecht dat niet tevreden is met acht overwinningen en acht nederlagen wanneer de jaarwisseling zich aankon­ digt. Er stond een verdediging op het veld dat vooraf aan dit seizoen bestem­ peld was als ‘zo lek als een mandje’.

Het was echter deze unit die Russell Wilson, Marshawn Lynch en de inmid­ dels verguisde Percy Harvin in het gareel wist te houden. De voorste verdedigende linie van Dallas kent slechts een paar grote namen, die ook nog eens aan het terugkeren zijn van blessures, maar maakte een zeer domi­ nante indruk. Daarachter speelde de secondary ook nog eens zeer bepalend in de coverage en de linebackers, onder aanvoering van Rolando McClain heer­ sten als nooit tevoren. De verdediging van Rod Marinelli straalde onverzet­ telijkheid uit zoals we die lang niet hebben gezien bij de Cowboys.

Een goede verdediging kan een Super Bowl voor je winnen. Kijk recent naar de Seahawks en de Baltimore Ravens.

Maar zij konden niet zonder de respectievelijke quarterbacks Russell

Wilson en Joe Flacco. Ook in Dallas tekent zich nu een soortgelijke situatie af. De verdedigende puzzelstukjes vallen in elkaar, maar aanvallend is het ook genieten geblazen. De Seahawks staan bekend om hun verdediging, Voorhoedegevecht maar de Cowboys gingen dit zonder enige vrees te lijf. In plaats van met Het team van hoofdcoach Jason Garrett respect voor hun tegenstander gingen ging op visite bij Pete Carroll thuis en ze met een uitdaging het veld in. De

beste rundefensie van de league? Het zal wel, wij hebben DeMarco Murray. En natuur­ lijk helpt het dat Tony Romo goed beschermd werd door de mannen om hem heen en hij tijd had om de bal te gooien. Niet alles ging perfect, maar samen met de andere sterk­ houders in de aanval werd keer op keer de endzone bereikt. Opgeven staat dit jaar niet in het woordenboek van de Cowboys.

Aikman

Zo weer naar het heden, nu even terug in de geschiedenis. Jerry Jones kocht de Cowboys in februari 1989 en is sindsdien de meest trotse en excentrieke eigenaar van een NFL­ franchise. Ook sinds februari 1989 is er veel speculatie over de manier waarop hij zijn organisatie leidt. Vooralsnog kunnen we echter alleen maar zeggen dat hij ware liefde toont voor zijn Cowboys en er alles aan doet om te winnen.

A

ls er één naam is die je moet kennen is dat die van Troy Aikman. Hij was in 1989 de eerste ronde draftkeuze van Dallas en speelde de volledige twaalf jaren van zijn loopbaan in Texas. In 1992, 1993 en 1995 was hij de bepalende factor in de Super Bowl­overwinningen en ondertussen is hij volledig terecht toegetreden tot de Pro Football Hall of Fame. Aikman deed er slechts een paar jaar over om zijn eerste titel binnen te slepen en er volgden dus nog twee. We kennen allemaal Peyton Manning.

De huidige quarterback van de Denver Broncos heeft slechts één ring. Hetzelfde geldt voor een Aaron Rodgers. Waarom is het niet aan Romo gegeven om nu nog in de voetsporen van Aikman te treden?

Met zijn 34 jaar is Romo aan de oude kant,

maar dat wil niet zeggen dat er geen succes meer mogelijk is. De Cowboys deden in 2009 voor het laatst mee aan het naseizoen, maar het moet raar lopen wil er dit jaar geen

Hij verdient het om even in de

schijnwerpers te worden gezet.

Rolando McClain. De trouwe vol­ gers van de NFL weten waarschijn­ lijk direct om wie het gaat. Hij maakt de voorbije weken grote indruk als middle linebacker.

McClain is soort van menselijke ‘taser’ die iedereen op de grond kan leggen. Hij brengt het agressieve en fysieke waar Dallas al een paar jaar naar op zoek was.

Over zichzelf praat hij niet graag, maar er gaat best wel een heftig verhaal verscholen achter de op het eerste gezicht ingetogen 25­jarige McClain. De in Alabama geboren voormalige high school tight end kwam na een mooie periode op college – onder meer SEC Defensive Player of the Year 2009 – bij de Oakland Raiders terecht. Dat was gelijk zijn pech. De Raiders zijn de afgelopen jaren nog slechter dan matig en hij zag meer coaches komen en gaan dan teamzeges.

In april 2013 werd hij

zelfs op straat gezet door Oakland, maar vrijwel direct opgepikt door de Baltimore Ravens. Negen dagen na het tekenen van een nieuw contract bij de toenmalig kampioen werd hij echter gearresteerd door de politie. McClain was helemaal van de kaart en verliet op vrijwillige basis Baltimore om zijn leven weer op orde te krijgen. De arrestatie was de derde in korte tijd en hij lag ondertussen ook nog in een schei­ ding. Het ging zelfs zo slecht met de voormalige collegester dat hij aankondigde helemaal met football te stoppen. Nu, in de herfst van 2014, voert McClain zijn unit aan met bijna vijftig tackles en zien we eindelijk waarom de Raiders hem ooit kozen als achtste keuze overall in de draft van 2010. Hij kreeg een nieuwe kans, zag dat in en grijpt deze tot nu toe met verve.

nieuwe kans volgen een gooi te doen naar de Super Bowl. Eigenlijk zijn het tot nu toe alleen de Philadelphia Eagles, Green Bay Packers en Detroit Lions die zich kunnen meten met de Cowboys in de NFC en andere sterke teams, zoals de Denver Broncos, Baltimore Ravens en Indianapolis Colts zullen pas in een eventuele Super Bowl gepakt moeten worden. De uitgangs­ positie van Dallas is gewoon erg goed, en het lijkt er sterk op dat de Cowboys serieus kunnen meedoen. Al eerder memoreerden we aan de Seahawks en Ravens. Deze twee laatste kampioenen tonen gelijkenissen met het huidige Dallas. Een sterke verdediging met enkele bepalende pionnen en een aanval dat onder aanvoering staat van een sterke quarterback die een goede running back tot zijn beschikking heeft.

Het is wat simpel gesteld, maar dat is wel de basis van ieder team.

Planeet Murray

Die goede running back is daarbij een understate­ ment. Met DeMarco Murray hebben de Cowboys iemand in huis van een andere planeet. De Texans denken met Arian Foster een leuke back in huis te hebben en de Ravens prijzen zich gelukkig met Justin Forsett, maar De­Mar­Co­Mur­ray! Wat een beest is dat. In de eerste zeven wedstrijden noteerde hij 913 rushing yards en hij pakte in al die weken steeds meer dan 100 yards. Dat deed nog nooit in de geschiedenis van de NFL iemand hem na. Er staat geen maat op hem en als hij het plafond van Dallas is dit seizoen dan moet een Super Bowl een fluitje van een cent zijn. Dat brengt ons gelijk bij een belangrijke vraag, want waar ligt de bovengrens van de Cowboys?

Het lijkt erop dat het team tot nu toe

nog niet zijn beste football heeft ge­ speeld. Met name de afdeling special teams heeft nog veel te verbeteren en ook de verdediging laat soms nog gaten vallen. Wel worden ze met de week beter. Met name in het derde kwart heeft Romo het dit jaar lastig en de linemen werden te vaak door de scheidsrechters betrapt op holding op bepalende momenten. Als het goed is zijn dat de zaken waar de coaches op zullen hameren. Er is dus nog ruimte voor verbetering en Tony Romo weet dat. Rod Marinelli weet dat. Jason Garrett weet dat. En dat is waarom we met ontzag naar de Cowboys moeten kijken. Dit team, dat nu al in de top van de league staat, kan nog zoveel beter en heeft nog een volledige helft van dit seizoen om dat te laten zien.

Good Romo

Je kunt fan zijn van de Dallas Cowboys. Je kunt ook géén fan zijn van de Dallas Cowboys. Dat mag ondertussen duidelijk zijn. Maar in welk kamp je je ook bevindt, Dallas is op weg naar iets moois. Er zijn in 2014 geen tekenen te ontdekken waarom Good Romo opeens zou transformeren naar Bad Romo. Zijn de Cowboys perfect? Nee, gelukkig niet. Er liggen nog twee spannende maan­ den NFL voor ons en de Cowboys moeten nog lastige thuiswedstrijden spelen tegen de Cardinals, Eagles en Colts. Op bezoek gaan

ze nog bij (opnieuw) de Eagles, Bears en Giants. Niet is beslist, maar wanneer er één jaar is om alle haters de mond te snoeren is het 2014. Romo kan ondertussen in de voetsporen treden van Aikman en zich voor altijd onsterfelijk maken.

Aan ons om te kiezen.

Blijven we de Cowboys uitlachen of springen we (stiekem) op de bandwagon? •

Kop van Jut

Niet zwart genoeg

Wat waren de New York Jets afgelopen

Vorige week werd bekend dat het niet

Dit doet mij toch een beetje pijn. Mensen die mij enigszins kennen, weten dat ik al lange tijd een groot fan ben van de Seattle Seahawks. Maar sinds mijn bezoek aan New York, vier jaar geleden toen ik een Jets­shirt van Mark Sanchez aanschafte, geniet Gang Green toch flink wat sympa­ thie van mijn kant. Sanchez was in mijn ogen een cultheld. Niet de meest getalen­ teerde, maar toch iemand die succes wist te boeken met zijn ploeg. Voor een groot deel was dit te danken aan Rex Ryan, die zijn ploeg elke zondag weer met veel intensiteit klaarstoomde om net iets beter te zijn dan de tegenstander. De taak van Sanchez was ondertussen om zo min mo­ gelijk fouten te maken, en dit ging, vooral in de eerste twee seizoenen, vaak goed.

Vlak na Harvins vertrek kwam er een redelijk opmerkelijk bericht naar buiten: een aantal zwarte spelers vindt quarterback Russell Wilson niet zwart genoeg. Ik moest eerst lachen om dit bericht, want het is te belachelijk voor woorden.

zondag weer slecht. In eigen huis verloor de ploeg voor de zevende keer op rij en hiermee lijkt het lot van coach Rex Ryan vroegtijdig bezegeld. Het is een simpele optelsom: Ryans contract loopt af en de afgelopen jaren is de ploeg alleen maar achteruitgegaan.

Bij Geno Smith gaat dit echter vaak fout.

Afgelopen zondag gooide Smith in het eerste kwart drie intercepties en mocht hij al snel plaatsnemen op de bank. De West­ Virginia alumnus werd twee jaar geleden door Jets­GM John Idzik binnengehaald als quarterback voor de toekomst, maar voorlopig lijkt er allesbehalve toekomst in het spel van Smith te zitten.

En dus zal de altijd intense Ryan door zijn incapabele quarterbacks volgend seizoen geen hoofdcoach meer zijn in New York. Ik ga je missen, gekke Rex. •

Justin Kevenaar.

helemaal lekker loopt in de kleedkamer bij de Seattle Seahawks. Eén van de aanstichters van het gerommel in Seattle was wide receiver Percy Harvin, die inmiddels voor straf naar de New York Jets gestuurd is.

Maar toen ging ik mij er in verdiepen. Veel zwarte spelers komen regelrecht uit de getto en hebben een hele andere cultuur dan mensen daarbuiten. Je moet vechten voor je plaats, je bent trots op je huidskleur en je houdt afstand tot het establishment.

Wilson is alles behalve dat. Hij praat

algemeen beschaafd Engels, hij heeft een veilige, beschermde opvoeding gehad en laat zich onderdompelen in goede doelen en reclames. Wilson is alles wat de jongens uit de getto niet zijn. Blijkbaar wordt hij als verrader gezien. Iemand die niet bij z'n roots blijft. Het heeft dus niet zozeer te maken met zijn huidskleur per se, maar meer met zijn gedrag.

Het klinkt allemaal bizar, maar het is niet ondenkbaar en het komt vaker voor.

Hopelijk hebben de Seahawks deze kink in de kabel rechtgetrokken door Harvin weg te sturen, al zou het mij niets verbazen als dit verhaal groot gaat worden. Zeker als de Seahawks niet presteren. •

Lennart Beishuizen.