SportAmerika Magazine Nr 49

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­ 2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Afgelopen donderdag vierde alles wat Amerika een warm hart toedraagt Thanksgiving. In Amerika vond ik dit altijd één van de mooiste dagen van het jaar. Families komen bij elkaar, het eten is dik in orde en je krijgt meerdere NFL‐wedstrijden te zien. En dat op donderdag.

Dit jaar vierde ik het gewoon in Amsterdam. Helaas niet met kalkoen, maar met een nieuw menu van de Burger King. Verschil moet er zijn. Het ritueel van de NFL‐games liet ik echter niet aan mij voorbijgaan. Dit jaar kon ik zelfs één van de wedstrijden, Raiders @ Cowboys, volgen via FOX NL. Ik was benieuwd hoe de zender het nieuwe initiatief zou aanpakken. De line‐up voor het programma was prima: presentator Jan Joost van Gangelen, analisten Hubert Bedford en John Mahnen en de commentatoren Ronald van Dam en Ronald Buijs gaven acte de présence en tv‐ kok Rudolph van Veen bereidde live een Thanksgivingmaaltijd voor de gasten.

Natuurlijk, voor echte NFL‐fans zal deze Nederlandse

versie (nog) niet tot de verbeelding spreken. Er wordt ingezet op een brede doelgroep, waardoor het commentaarniveau vrij basaal was. Daarnaast ben ik nu zo gewend aan het Amerikaanse commentaar, dat ik niet snel overstag zal gaan.

Toch werd de sport op een mooie manier verkocht en zat de show goed in elkaar. Dat bleek ook uit de reacties die wij binnenkregen van onze lezers.

Laten we hopen dat FOX doorpakt, zodat een nog groter publiek het #SportAm gevoel kan gaan omarmen. Een jaar of tien geleden hadden we ook een seizoen vol football op het open net, en vele fans volgen dankzij die uitzendingen nu nog steeds de NFL. Veel leesplezier,

Laat in het seizoen kom je

meestal geen quarterback­ controverses meer tegen in de NFL, maar New York is dit seizoen de uitzondering. In de verloren wedstrijd tegen Miami werd Jets­ quarterback Geno Smith door zijn coach naar de bank verwezen na een dramatische eerste helft waarin hij slechts voor 29 yards gooide en één interception had. Matt Simms deed het minder slecht, maar kon ook geen potten breken. Toch was het genoeg om Rex Ryan aan het denken te zetten: "Op dit moment kan ik echt niet zeggen wie er volgende week gaat starten, jullie zullen het vanzelf zien" • Het was een zondag met records.

Adrian Peterson bereikte een bijzondere mijlpaal door als 28ste speler in de geschiedenis van de NFL meer dan tienduizend rushing yards te noteren. Voor zijn prestatie had Peterson slechts honderd wedstrijden nodig. Alleen Eric Dickerson (na 91 wedstrijden) en Jim Brown (98) bereikten deze mijlpaal sneller. Josh Gordon, wide receiver van de Cleveland Browns, wist voor de tweede wedstrijd op rij meer dan tweehonderd receiving yards te noteren. Hij is de eerste receiver in de geschiedenis van NFL die dat deed • Mike Tomlin en de Pittsburgh Steelers kunnen na het kickoffincident tegen de Baltimore Ravens een fikse boete verwachten van de NFL en eventueel een draftkeuze verliezen. Tomlin stond afgelopen donderdag tijdens een kick return van Raven Jacoby Jones op het veld, waardoor Jones bijna tegen hem aan botste. De Ravens spraken er schande van, maar volgens Tomlin was het geen opzet. •

Vrijdag zou het zover kunnen zijn.

De kans bestaat dan dat Kobe Bryant zijn rentree gaat maken.

Op 12 april van dit jaar scheurde Bryant zijn achillespees en zoals dat gaat met zware blessures van grote spelers, wordt er nauwkeurig bijgehouden hoe het met diegene gaat.

Coach Mike D'Antoni over Kobe: "Over een paar dagen kunnen we eens goed evalueren. Dat zou kunnen betekenen dat ie vrijdag kan spelen, maar ik ga nergens vanuit" • De LA Clippers houden interesse in Lamar Odom. De Clippers hebben nog een plekje in het team en zouden een ervaren kracht als Odom graag toe willen voegen aan de groep. Odom is sinds dit seizoen niet meer actief in de NBA en kwam eigenlijk alleen maar negatief in het nieuws. Onlangs had coach Doc Rivers al eens een ontmoeting met Odom. Rivers was onder de indruk van de fitheid van de forward • Voor de wedstrijd van de Miami Heat in en tegen Cleveland had een groep fans 50 duizend dollar opgehaald om billboards en T­shirts te laten bedrukken met de tekst Come Home LeBron. Hoewel er nog altijd mensen in Ohio zijn die een hekel hebben aan LeBron, wordt de groep mensen die hem aankomende zomer heel graag terug zien komen naar de Cavs steeds groter. LeBron zelf over de actie: "Elke keer dat fans je spel waarderen, is dat erg mooi. Ik ben echter maar met één ding bezig en dat is het winnen van die derde titel." •

De deadline voor het doorge­

ven van de selecties voor de Olympische Spelen is met een week verlaat. Na vergade­ ringen tussen IIHF, NHL en NHLPA is besloten dat teams voor 7 januari moeten doorgeven welke spelers zij meenemen naar Sotsji. Het besluit beantwoordt de wens van enkele Europese toplanden, die op deze manier beter rekening kunnen houden met blessures • De gemeente en een groep investeerders bereikten overeenstemming over de financiering van een NHL­waardige arena in Markham, Ontario. De helft van de benodigde 325 miljoen dollar zal worden betaald door een groep lokale investeerders, de rest komt voor rekening van GTA Sports & Entertainment. Zij worden ook naamgever en huurder van het 20 duizend stoeltjes tellende GTA Centre. Of er ook daadwerkelijk een NHL­ franchise in Markham komt spelen, is onduidelijk • Zware weken worden het voor de Calgary Flames. Rookie Sean Monahan is minstens twee weken uitgeschakeld met een voetblessure. De nummer twee op de topscorerslijst voor rookies krijgt op de lijst van geblesseerden gezelschap van verdediger Dennis Wideman. Wideman moet zes tot acht weken toekijken met een gebroken hand.

Monahan en Wideman zijn de nummers twee en vijf van de topscorerslijst van de Flames dit seizoen • Patrick Kaleta is dit seizoen veelbesproken vanwege zijn gedrag op het ijs, maar werd nu zelf het slachtoffer van een zware blessure. De aanvaller van de Buffalo Sabres liep in een wedstrijd in de AHL een gescheurde kruisband op en is de rest van dit seizoen uitgeschakeld. •

Phil Hughes verlaat

New York. De startend werper die in de Bronx de stap naar de Majors maakte, tekende een driejarig contract ter waarde van 24 miljoen dollar bij de Minnesota Twins. Hughes krijgt in Minnesota gezelschap van Ricky Nolasco, die een vierjarig contract voor 49 miljoen dollar tekende. Dat laatste is overigens het duurste contract dat de Twins ooit aan een free agent hebben voorgelegd • Het geld dat de Yankees met deze deal besparen, kunnen ze goed gebruiken in de moeizame onderhandelingen met Robinson Canó.

Volgens diverse bronnen zouden de Dominicaan en de Bronx Bombers niet minder dan 100 miljoen dollar bij elkaar vandaan zitten. Behalve op Canó zouden de Yankees ook al een bod hebben uitgebracht op verre velder Carlos Beltrán en in gesprek zijn met een heel leger aan spelers, waaronder Jacoby Ellsbury, Shin­Soo Choo, Stephen Drew, Omar Infante, Matt Kemp en André Ethier • Bij rivaal Boston is het een stuk rustiger. Het grootste nieuws uit Beantown is deze week de afgeschoren kampioens­ baard van David Ortiz, die op een veiling bijna elfdui­ zend dollar heeft opgebracht • Ondertussen denkt Detroit na over de toekomst van Miguel Cabrera. Hoewel iedereen verwacht dat de slugger teruggaat naar het eerste honk, de plek die Prince Fiel­ der openlaat na zijn vertrek naar de Texas Rangers, laten de Tigers dat voorlopig in het midden. Die positie zou ook voormalig catcher Víctor Martínez op het lijf geschreven zijn •

De tijd dat de B1G Ten ontzag inboezemde

ligt al weer jaren achter ons. Wie kan zich nog herinneren dat Penn State en Michigan (State) power houses van jewelste waren?

Wisconsin, Iowa en Nebraska zijn in veel gevallen weliswaar te groot voor het servet, maar als het er opaan komt toch vooral te klein voor het tafellaken.

Ohio State is wellicht een uitzondering. Wel­ licht, ja. Want mede dankzij de Bowl­ban van vorig jaar, is er niemand die echt weet hoe sterk de Buckeyes nou daadwerkelijk zijn.

Jazeker, Urban Meyer zette in de korte tijd dat hij in Columbus actief was een prestatie van formaat neer. Nog altijd ongeslagen sinds zijn aantreden (24­0 record, 8­0 dit B1G Ten seizoen), maar hoe dat precies afsteekt tegen de Alabama's, Florida States en Georgia's van deze wereld? Het blijft gissen.

De kans is echter de groot daar we daar

over een maandje een antwoord op krijgen.

Want doordat Auburn tegen Alabama na een even adembenemende als verrassende slot­ fase een historische zege boekte, neemt de kans toe dat we Meyer en zijn Buckeyes begin januari om de Nationale titel aan 't werk zullen zien. Eindelijk de kans om te zien of Koning Eenoog in staat is om ook buiten het Land der Blinden de scepter te zwaaien.

Afgelopen zaterdag, op aartsrivaal

bezoek bij Michigan

in The Big House, moesten de Buckeyes in ieder geval vol aan de bak. Voor rust werd het gedwongen tot een spelletje catch­up door de Wolverines die steeds weer de leiding namen, na de pauze zag het in het vierde kwart een twee TD­voorsprong als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar omdat Michigan­coach Brady Hoke geen fiducie had in OT, en doordat cornerback Tyvis Powell de two point conversion doorzag, was de minimale zege een feit: 42­41.

Op naar Pasadena. •

TEKST GEERT JAN DARWINKEL

Met ingang van deze week zal

er op deze plaats voortaan in ieder issue van SportAmerika Magazine een recensie te vinden zijn. Meestal van een sportboek, af en toe afgewis足 seld met een sportgame of een sportfilm. Vaak betreft het een recente uitgave, maar nu en dan zullen ook oudere boeken aan bod komen. We trappen editie 1 in ieder geval groots af, met Undisputed Truth, de auto足 biografie van Mike Tyson die vorige week verscheen.

DOOR KASPER DIJK

Stel je de grootste badass persoonlijkheid ter wereld

voor, doe dat keer tien en je hebt Mike Tyson. Undisputed Truth is het verhaal van een man van de straat, wiens vader pooier en moeder alcoholist was, die honderden miljoenen op zich af zag komen en daarmee niet kon omgaan. Een ware achtbaanrit – vaak meelijwekkend en hilarisch, maar bovenal extreem over­the­top megalomaan. Tyson behoort tot de categorie mensen die met een uniek talent de hemel bestormt en vervolgens keihard te pletter valt. De vraag is of hij op tijd de vleugels vindt om zijn val te breken. In zijn memoires spaart hij zichzelf niet.

Aanzien

Kinderen uit het getto leven van dag tot dag, zonder grote verwachtingen. In plekken als Bedford­Stuyvesant en Brownsville in New York City kan het leven van het ene op het andere moment ten einde zijn. Overleven en stijgen in de pikorde zijn daar de belangrijkste opdrachten en die worden het snelst vervuld door het vergaren van status.

De duurste kleding dragen, in de mooiste auto's rijden, de sterkste zijn.

Mike Tyson zou de allersterkste blijken, uiteindelijk,

maar weet dat op jonge leeftijd nog niet. Hij vecht vooral tegen pesterijen, vernederingen en de disfunctionaliteit van het gezin waar hij deel van uitmaakt. Een straatgevecht waarin hij zijn tegenstander schijnbaar moeiteloos tegen de grond slaat, geeft hem echter een eerste indicatie van zijn eigen talent.

Om zichzelf nog weerbaarder te maken, besluit hij te gaan trainen.

Tijdens zo'n training wordt hij ontdekt door de man de belangrijkste factor in zijn bokscarrière zou worden. Cus D'Amato turnde een te dikke bling­bling gangster in Brooklyn om tot de gevreesde vechtersbaas en de jongste onbetwiste wereldkampioen ooit in het zwaargewicht. Als D'Amato de dan 13­jarige Tyson ziet sparren in een gym in Brooklyn weet hij het zeker: dit is de toekomstige wereldkampioen. Op dat moment heeft Tyson nog niet eens een amateurgevecht gebokst.

Tyson: “Niemand kon tot me doordringen zoals Cus. Hij was een meester in psychologische oorlogvoering en manipulatie. Cus was een generaal en ik zijn gediscipli­ neerde soldaat. We waren klaar voor de oorlog.” D'Amato leert hem dat hij meer is dan een straatschoffie. “Ik stond in Brownsville niet hoog in de hiërarchie, moest veel voor anderen doen om te overleven. In de ring moest dat

“Cus D'Amato was een generaal en ik zijn gedisciplineerde soldaat. We waren klaar voor de oorlog” ­­ Mike Tyson

anders zijn. 'Je moet niet alleen je wedstrijden winnen, je moet tegenstanders slopen. Alleen dan zal het publiek je attractief vinden', zei Cus altijd. En dan ging hij in mijn hoofd zitten. We praatten altijd over de wetenschap van het pijn doen.” Tyson trok in bij D'Amato en zijn vrouw Camille in hun huis in het afgelegen Catskill. Hij werd daar mentaal en lichamelijk ijzersterk.

Keerpunt

“Voor het tijdperk­Cus rook ik naar wiet en alcohol. Zodra hij in de picture kwam, veranderde dat in trots en waar­ digheid.” Achteraf gezien is D'Amato de enige persoon die Tyson onder controle kon houden en hem zijn wil kon opleggen, maar nog voordat Tyson wereldkampioen wordt, overlijdt D'Amato aan een longontsteking.

Direct is het rechte pad te smal voor de dan nog steeds

maar 19­jarige Tyson, die wekenlang de kantjes er vanaf loopt (understatement). Hij bracht de nachten door in clubs, waar hij volop 'van het leven genoot'. “Ik wist diep van binnen dat dit slecht zou aflopen. Alleen was er niemand meer om dat tegen me te zeggen. Iedereen zei dat ik geweldig was, niemand wees me op mijn slechte gedrag. Ik werd een ongedisciplineerde soldaat.”

Tyson kent dankzij zijn immense talent sportief succes, hij wordt immers de jongste undisputed wereldkampioen (met de WBC­, WBA­ en IBF­gordel om zijn middel) aller tijden, maar het geld zou hem uiteindelijk kapot maken.

Een typisch American dream­verhaal verandert in recordtempo in een wilde opeenhoping van incidenten.

En daarbij vervagen alle grenzen van het normale.

Tyson hield er een uitgavenpatroon op na dat zijn

weerga in de normale wereld niet kent. Hij vergat een zak met een miljoen dollar cash in een hotel en het is dat iemand in zijn entourage hem erop attent maakte, anders had hij het niet eens gemerkt. Tegelijkertijd onderhield hij het halve getto van Brownsville en kocht hij huizen,

Curatoren rekenden na dat hij ongeveer 400 miljoen dollar verkwistte gedurende een kleine 20 jaar als bokser maatkleding, auto's, motoren en Siberische tijgers alsof het sinaasappels waren. En veel van de hiervoor genoemde luxe­artikelen vallen qua waarde nog in het niet bij de proceskosten die Tyson moest ophoesten.

Dankzij zijn prestaties in de ring kwam er lange tijd genoeg geld binnen om de enorme uitgaven te dekken, maar daar profiteerden veel meer mensen van dan goed voor hem was.

Op geld beluste managers, foute vrouwen en andere

vage types werden miljonair over Tysons rug, in een mate die hij zelf niet eens kon inschatten. Hij kreeg zestig jaar gevangenisstraf opgelegd voor verkrachting, waarvan hij er drie uitzat voordat 'slachtoffer' Desiree Washington ontmas­ kerd werd als ordinaire goud­ zoeker. Hij voelde zich letterlijk superieur aan het opperwezen: “Ik weet dat goede moslims geen wiet roken, coke snuiven en champagne drinken, maar ik zit in een periode vol ellende.

Dat zal Allah wel begrijpen.” Op een gegeven moment sleepte de halve wereld Tyson voor de rechter. Als hij zich in het openbaar vertoonde, kwamen vrouwen naar hem toe, wierpen zich om hem heen, lieten een foto maken en renden rechtstreeks naar een advocaat om een verkrachtingszaak te starten. Tyson leefde zijn eigen fantasieleven en kreeg daarvoor het deksel keer op keer op de neus.

10 openbaringen

Undisputed Truth biedt de lezer het ene na het andere exces. Hier komen er tien:

1. Tyson won zijn eerste wereldtitelgevecht met een

geslachtsziekte. Hij had geen idee wie precies hem de syfilis gaf.

2. Tyson financierde een crackbusiness terwijl hij betaald kreeg om in reclamespots 'SAY NO TO DRUGS' te zeggen.

3. Voor zijn titelgevecht tegen de sterke Michael Spinks trainde Tyson nauwelijks, of je moet de tien vrouwen per avond op zijn hotelkamer als training zien.

Hij sloeg Spinks desondanks knock out in de eerste ronde.

4. Tyson wilde zijn hele gezicht bedekken met tatoeages om zichzelf letterlijk 'van zijn gezicht te ontdoen'. De tatoeëerder weigerde en zette in plaats daarvan de bekende gezichtstattoo.

5. Tyson hield er tijdens zijn gevangenisstraf een levendige handel op na. Een andere gevangene runde een winkel in zijn cel en wie niet betaalde, kreeg Mike Tyson op bezoek.

6. Tysons reputatie met vrouwen leverde hem illustere bijnamen als The Pelvis Pulverizer en The Womb Shifter op.

7. Tyson sloeg en trapte de beroemde bokspromotor Don King (die hij haatte) meermaals in elkaar. “Het stof kwam uit zijn afro.”

8. In de gevangenis bezwangerde Tyson een drugshulpverlener, die vervolgens met een vriend van Tyson een abortuskliniek bezocht.

9. Tijdens verschillende titelgevechten stond Tyson in de ring met een neus vol wit poeder.

10. Tyson gebruikte bij de dopingcontrole een 'whizzer' – een neppenis gevuld met andermans (schone) urine om zijn cocaïne­ en marihuanagebruik te maskeren.

In zijn memoires spaart Mike Tyson zichzelf niet

Tyson gebruikte een neppenis gevuld met andermans (schone) urine om zijn coca誰ne足 en marihuana足 gebruik te maskeren

Rekeningen

Toen een accountant (één zonder kwaads in de zin) zich stortte op de administratie van Tyson, schrok hij zich wezenloos. “Weet je dat je achtduizend dollar per week betaalt voor het onderkomen tijdens je trainingskampen?

Dat je duizenden dollars betaalt voor handdoeken?”

De grote zwarte piet in het

geheel is volgens Tyson promotor Don King, die flink afgefakkeld wordt in Undisputed Truth.

Tyson, die inmiddels zelf promotor is van een groep jonge, talentvolle boksers: “Sinds Don in mijn leven is, gaat het bergafwaarts. Als ik iets van hem kan leren, dan is het hoe ik mijn vechters moet manipuleren om van hen te profiteren. En hoe ik moet zeggen hoe goed donkere mensen en hoe slecht blanken zijn.” King maakte deals die vooral hemzelf veel geld opleverden.

Tyson liet zich door de jaren heen naïef en gewillig in de richting van een faillissement leiden, dat uiteindelijk in 2003 werd aangevraagd. De curatoren rekenden na dat hij ongeveer 400 miljoen dollar verkwistte gedurende een 20 jaar als bokser. Om over zijn talent maar te zwijgen.

“Ik zal in de rest van mijn leven geen geld meer ter beschikking hebben. Te veel openstaande rekeningen.”

Tyson financierde een crackbusiness terwijl hij betaald kreeg om in reclame­ spotsSAY NO TO DRUGS te zeggen Toch is er ook positiefs te melden. Na jaren in de

hogesnelheidstrein in de richting van het ravijn gezeten te hebben, deden de hulpverleners in de verschillende rehabilitatiecentra (voor drugs, alcohol, seks) hun werk uitstekend en vond Tyson een groot deel van zijn levenskracht terug. Ook zijn derde echtgenote Kiki speelt een belangrijke rol. “Ik heb iemand gevonden die niet continu de confrontatie zoekt, maar mij uit de goot haalt.

Zij maakt mij schoon. Altijd dacht ik wel dat ik zonder

coke kon leven, maar nooit dat ik alcohol zou willen opgeven. Nu ben ik op gewicht, breng ik de kinderen naar school. Kiki geeft invulling aan mijn leven. Ik ben nooit gearresteerd tijdens onze relatie, puur omdat ik positieve dingen te doen heb.”

Allerlei vage types werden miljonair over Tysons rug, in een mate die hij zelf niet eens kon inschatten

Een mooi einde van het boek, zou je zeggen. Naar eigen zeggen was Tyson van januari 2010 tot april 2013 clean, maar in het naschrift van de epiloog (toegevoegd nadat het boek klaar was) geeft de nu 47­jarige Tyson toe voor het eerst in drie jaar weer naar de genotsmidde­ len te grijpen. “Ik wil echt een stabiel leven leiden met Kiki, maar ik ben een verslaaf­ de. Als ik nu niet gedisciplineerd leef, ga ik dood. En dat wil ik niet. Ik wil eigenlijk gewoon dat de mensen van me houden.” •

Titel: UNDISPUTED TRUTH Auteurs: MIKE TYSON & LARRY SLOMAN Uitgever: HARPER COLLINS Bestellen: BOL.COM

is al een gearriveerde speler en wist sinds zijn debuut in 2006 voor de Denver Broncos 54 touchdowns te maken. Dit seizoen is hij een onmisbare factor voor Jay Cutler en backup Josh McCown, die dan ook gretig gebruik maken van zijn YARDS: 2099 TOUCHDOWNS: 14 atletische vermogen. Het vermogen om na een vangbal nog bonusyards te pakken met een run is iets wat beide spelers ien seizoenen duurde het voordat de Bears weer eens een receiver in huis had­ bezitten. Het is ook wat ze zo gevaarlijk maakt en waar de NFL altijd naar op zoek den die meer dan duizend yards wist te is. De veelzijdigheid en dynamiek van het verzamelen. Vorig jaar was daar echter Brandon Marshall die op 1508 eindigde. duo maakt dat Chicago niet alleen dit Met tweedejaars wideout Alshon Jeffery seizoen, maar ook de komende jaren steeds dominanter kan worden in hun heeft Chicago een tweede groeibriljant in altijd krachtige eigen NFC North. Het huis. De twee stralen een gezonde arro­ werd hoog tijd. In 2005 verhuisde wide gantie uit en geloven in eigen kunnen. receiver Muhsin Muhammad naar Beiden hebben ook de perfecte lichaams­ Chicago na zijn beste seizoen ooit: 1405 bouw voor hun taak op veld. Even was er kritiek op Jeffery nadat hij twee moeilijke yards en zestien touchdowns voor de Carolina Panthers. Bij de Bears stierf hij ballen liet vallen in de verloren wedstrijd naar eigen zeggen een langzame dood. met Detroit (21­19), maar gedurende het Wilde je je eigen graf graven, dan moest je seizoen heeft hij aangetoond een nieuwe ster aan het front te zijn. Dat er nog ruimte voor Chicago gaan spelen. Marshall en is voor verbetering is alleen maar hoopvol Jeffery hebben de vloek van Muhammad definitief verbroken. voor de toekomst van de Bears. Marshall

T

Zet Peyton Manning op het veld met

receivers zoals Demaryius Thomas, Wes Welker en Eric Decker en je kunt er voor gaan zitten. Er staat dit jaar geen maat op de quarterback en dus ook niet op zijn receivers. In hoeverre de kracht van een receiver ligt bij het niveau van degene die de bal gooit, is natuurlijk een discutabel element, maar door alle credits aan Man­ ning te geven zouden we het eerderge­ noemde trio te weinig eer geven. Met name Thomas en Welker zijn de scorende facto­ ren in Denver en beiden staan in de top­ tien receivers van dit seizoen. De aanval van de Broncos blijft maar scoren. In de eerste zes wedstrijden van dit seizoen gooide Manning 78 procent van zijn passes naar één van de drie. De voorbije weken is dit wel iets minder geworden, aangezien tegenstanders anticiperen op deze voor­ spelbare speelstijl en meer pressie op de aanvallende linie weten te leggen. Deson­ danks is het trio bijna ongenaakbaar in de league. Welker helpt zijn aanval iedere wedstrijd weer met nieuwe first downs.

Zijn gemiddelde is een stuk lager dan dat

YARDS: 2032

TOUCHDOWNS: 17

van bijvoorbeeld Calvin Johnson of A.J. Green, maar hij is net zo effectief met zijn aanwezigheid op de juiste momenten en heeft net zo’n groot scorend vermogen.

Thomas blinkt wat meer uit in de grote plays, maar door zijn iets diepere spel is de kans op intercepties ook een stuk groter.

Decker ten slotte is vaak de derde optie met ook beduidend minder recepties, maar doet qua niet niveau niet onder voor zijn colle­ ga’s. De Broncos hebben goud is handen en zijn met deze klasbakken grote favoriet om de AFC te vertegenwoordigen in de Super Bowl. Let daarbij vooral op Thomas, die de meeste yards in de league pakt na een vangbal. Dankzij Manning is hij misschien wel de beste receiver in de league.

YARDS: 1056

TOUCHDOWNS: 9

Als het bij quarterback Tony Romo en zijn

receivers gaat lopen in een drive dan zijn ze bijna niet te stoppen. Het probleem is helaas dat er te veel wisselvalligheid insluipt bij America’s Team. Dit doet overigens niet af aan de kwaliteiten van met name receiver Dez Bryant. De flamboyante geboren Texaan heeft zo’n verhaal die je vaker tegenkomt in de NFL. Met de leeftijd van acht jaar werd zijn moeder gearresteerd voor het dealen van harddrugs en onderging Bryant een traject van acht pleeggezinnen. Geteisterd door zijn verleden ging hij ook zelf de fout in. In 2011 werd hij aangeklaagd voor een juwelendiefstal en een jaar later kwam hij in aanraking met politie na huiselijk geweld tegen zijn biologische moeder.

Ook sportief staat de receiver vaak negatief in de spotlight, niet in de laatste plaats door eigen toedoen. Een grote mond en het dissen van collega’s is hem niet vreemd. De echte top is nog niet weggelegd voor Bryant, al denkt hij daar zelf uiteraard helemaal anders over. Niet alleen Bryant is een doel van Romo, ook Miles Austin is dat. Hij speelt al sinds 2006 voor Dallas en is altijd wel een zekerheidje voor zo’n duizend yards per seizoen en een aantal touchdowns. Toch staat hij momenteel in de schaduw van collega Bryant. Rookie Terrance Williams moet de nieuwe belofte zijn in Dallas en maakt indruk. In week acht tegen de Detroit Lions zette hij een Cowboys rookierecord door in een vierde wedstrijd op rij een touchdown te scoren. De Cowboys vallen aan door de lucht en hebben daar ook de wapens voor in huis. Als de ‘Boys het naseizoen halen, zal de mond van Bryant in ieder geval nog groter worden.

YARDS: 1561

TOUCHDOWNS: 14

De Bengals zijn dit seizoen een fijne ver­

schijning in de NFL en geven de AFC North de glans die het verdient. Credits hier­ voor gaan naar een sterke verdedi­ ging en jongens in de aanval als A.J. Green en Marvin Jones.

Green behoort absoluut tot de top van de NFL op zijn positie en heeft nu al de duizend yards overschreden. Een voorproefje kregen we al in 2012, toen hij als rookie de Pro Bowl haalde, iets wat Anquan Boldin in 2003 voor het laatst presteerde. Een verge­ lijking tussen de twee gaat wat betreft wel op. Green maakt nieuwe downs, sleurt altijd extra yards binnen en kan bovendien ook de grote plays maken. De grote ster van Cincinnati is nog lang niet klaar en reken er maar op dat de voorbije tweeënhalve sei­ zoenen slechts een voorpor­ taal waren tot een grote toe­ komst. Collega Jones begon zijn loopbaan rustig, maar brak dit jaar tijdens week acht door. Tegen de Jets noteerde hij vier touchdowns, wat een franchise record betekende.

Daar gaan de Bengals nog veel plezier aan beleven.

YARDS: 1661

TOUCHDOWNS: 14

De Eagles zijn dit jaar weer helemaal terug en dat is te danken aan tweede quarterback Nick Foles, die zijn receivers de laatste

weken uitstekend weet te vinden. Hij pakt per succesvolle worp bijna tien yards en dat doet niemand in de league hem na. Maar ook Foles vaart niet wel zonder goede receivers en heeft in Jackson een collega die plays kan maken zoals Torrey Smith (Baltimore) en Calvin Johnson (Detroit) dat ook kunnen.

Philadelphia heeft een grenzeloos vertrouwen in DeSean Jackson en uitten dat in het voorjaar van 2012 met het plaatsen van de franchise tag. Een vijfjarig contract ter waarde van 51 miljoen dollar was het gevolg.

Het vertrouwen betaalt zich dit jaar dik uit met de prima tandem Foles­Jackson. Met de in blakende vorm verkerende quarterback komt Jackson helemaal tot zijn recht en gaat hij dit seizoen eindigen in de top­tien qua yards. Riley Cooper krijgt ongeveer de helft minder ballen, maar is absurd effectief en heeft dit jaar een aantal fantastische grote plays op zijn naam staan. Vooraf aan dit seizoen wellicht niet ingeschaald in deze lijst, maar met stip binnen op nummer vijf.

YARDS: 1754

TOUCHDOWNS: 7

Hoe dramatisch het seizoen van de Hous­

ton Texans ook verloopt, Andre Johnson zakt wederom niet door het ijs. De sympa­ thieke receiver is momenteel de hoop in donkere dagen voor een franchise die de weg even helemaal kwijt is. Het seizoen is al een tijdje verloren en daarom is het des te knap­ per dat Johnson zich weet te mengen in de top op zijn positie. Hij is het voorbeeld van iemand die nooit opgeeft, altijd door blijft gaan en de focus nooit verliest. Naast zijn voorbeeldige spel op het veld is hij zeer actief met een eigen stichting en verrast hij jeugd en studenten regelmatig met cadeaus. Het is alleen al die combinatie die hem tot een topspeler in de NFL maakt.

DeAndre Hopkins was de eerste ronde keuze van de Texans tijdens de laatste draft en heeft zeker de potentie om met

Johnson als mentor te groeien. Ook Johnson was een zeldzame keuze van de Texans als wide receiver in de eerste ronde van de draft en is daarmee het grote voorbeeld voor Hopkins. We gaan het zien en beleven de komende jaren.

YARDS: 1585

TOUCHDOWNS: 9

It’s a quarterback game. Het is een

slogan die je in bijna ieder artikel wel tevoorschijn kan toveren, maar het gaat is grote mate op voor de Green Bay Packers.

Een fitte Randall Cobb had natuurlijk niet misstaan naast Jordy Nelson, die het 'n beetje alleen moet doen dit jaar. Ongetwij­ feld moet vooral hij met zijn hoofd heb­ ben geschud na de blessure van quarter­ back Aaron Rodgers. Toch is de receiver niet meer weg te denken uit de Packers­ aanval. De tweede ronde draftkeuze in 2008 blonk in 2011 uit met 1263 yards en vijftien touchdowns. Vorig jaar miste hij vier wedstrijden en kon daardoor deze prestaties niet evenaren. Ondanks alle problemen in Green Bay speelt hij een uitstekend seizoen. Collega James Jones heeft nooit de heldenstatus bereikt, maar is een immer betrouwbare factor in de aanval. Jarrett Boykin mocht afgelopen oktober voor het eerst starten en noteerde direct acht recepties en 103 yards. En dat voor een undrafted free agent, iets waar de Packers dan wel weer bekend om staan. Met de receivers zit het voorlopig wel goed in Green Bay. Nu nog een fitte QB die ze kan laten schitteren.

Michael Floyd die steeds beter in hun ritme komen. Fitzgerald is misschien niet zo bepalend als de Calvin Johnsons van deze competi­tie, maar heeft ook niet het geluk de beste quarterbacks achter zich te hebben staan. De kleurrijke receiver zit vol met potentie, maar het is er nog niet helemaal uitgekomen. De statistieken wijzen dan ook uit dan Michael Floyd eigenlijk de meer bepalende aanvaller is, maar samen vormen ze dit seizoen een uitstekend duo dat ondanks (of juist dankzij) Carson Palmer het naseizoen wel eens zou kunnen bereiken. Er was nog maar weinig vertrouwen in de quarter­ back, maar met de komst van een nieuwe coach lijkt de voormalige speler van de Bengals zijn ervaring eindelijk om te zetten in goed spel. Natuurlijk zijn er nog de nodige intercepties, maar hij weet Fitz­gerald en Floyd met de week beter te vinden en daarom moeten we stilletjes aan rekening gaan houden met de prestaties van deze twee potentiële toppers.

Het maakt de NFL leuk; ieder jaar staan er weer spelers op bij een team waar je het niet van verwacht.

YARDS: 1615

TOUCHDOWNS: 13

We hoeven er niet omheen te draaien.

Calvin Johnson is momenteel de aller­ beste receiver in de league. Hij laat zijn collega’s op grote afstand staan, maar daar ligt ook direct het pijnpunt voor de Lions. Johnson moet in zijn eentje de plays maken en is daarbij ook nog eens afhankelijk van een soms uitstekende quarterback (Matthew Stafford), die soms ook zomaar vijf intercepties in één wedstrijd kan gooien. Kris Durham kon het niveau van Nate Burleson YARDS: 1538 TOUCHDOWNS: 13 nooit evenaren dit seizoen en daar­ om staat of valt zo ongeveer de hele e Cardinals mogen niet ontbreken in aanvallende linie van de Lions met deze lijst met Larry Fitzgerald en een fitte Johnson. Aan de andere

D

kant mag je concluderen dat het team op koers is voor deelname aan het naseizoen en daarin zomaar voor een verrassing kan zorgen met sterspeler Johnson. Er is genoeg kwaliteit aanwezig bij Detroit en de puzzelstukjes beginnen langzaamaan op hun plek te vallen. Het is een positieve blik op het al jaren geplaagde Detroit dat eens zou moeten zorgen voor een waardevolle collega aan de andere kant van het veld, zodat Johnson wat minder belast wordt en het evenwicht wordt hersteld.

YARDS: 1585

TOUCHDOWNS: 4

In principe is er maar één grote meneer bij

de New York Giants en dat is Victor Cruz.

Ondanks de dramatische start van zijn team is hij gewoon op weg de prestaties van de twee voorgaande seizoenen te evenaren.

Sterker nog, hij speelt misschien wel beter dan vorig jaar. Aandachtspunt is alleen de productie. Maar als hij én Hakeem Nicks weer terug kunnen klimmen naar hun oude niveau, plus het feit dat Eli Manning nog altijd een quarterback is met een ring dan moet iedereen volgend seizoen weer rekening houden met de Giants. Of Nicks dan nog voor New York speelt is nu gissen, maar in Rueben Randle staat er in ieder geval een vervanger klaar.

De nog maar 22­jarige wide receiver heeft een neusje voor de end zone en zou eigenlijk nu al meer in het spel betrokken moeten worden. Het komt wel goed met de Giants, alleen dit seizoen even niet. •

Rampjaar in DC

Een jaar geleden begonnen de Washington

Redskins aan een zegereeks van zeven wedstrijden, resulterend in een glanzend 10‐6 record en een plek in de playoffs.

Rookie quarterback Robert Griffin III bleek ‘The Black Jesus’ en excelleerde in de innovatieve read‐option offense van offensive coordinator Kyle Shanahan, die de introductie van RGIII in de NFL werkelijk tot in perfectie orkes‐ treerde. Zelfs vader Mike, de norsheid zelve, leek zowaar weer plezier te beleven aan zijn werk, naast het periodieke pretmomentje behorend bij de gerieflijke salarisstorting.

Washington’s footballlente duurde tot en met 6 januari van dit jaar. RGIII’s gescheurde kruisband was een voorbode voor het rampjaar dat zich inmiddels ontvouwt. Alles wat fout kon gaan met de Redskins dit jaar, gaat fout. Het begon met een publieke discussie over de bijnaam van het team, die anno 2013 dan eindelijk als beledigend wordt ervaren. Cynicus‐in‐chief, eigenaar Dan Snyder, had daar geen moment van wakker gelegen als zijn franchise quarterback inmiddels gewoon weer de oude was geweest, zijn defense nog had bestaan en de coachingstaf niet werd gekenmerkt door voorspelbaarheid en non‐innovatie.

Niets van dat alles. De Redskins zijn inmid‐

dels veroordeeld tot een strijd die niet de hunne is. Washingtons zeer waarschijnlijke top‐vijf keuze in een draft die werkelijk overloopt van talent is namelijk eigendom van de St. Louis Rams, met dank aan de peper‐ dure trade voor RGIII, die er met de week slechter uit gaat zien voor Washington. Dat is natuurlijk niet zozeer de schuld van The Black Jesus als vooral een gevolg van het totale gebrek aan talent bij de Redskins op bijna alle andere posities dan quarterback. ∙

Paul Klomp.

NAAM: Ricard “Ricky” Rubio Vives GEBOREN: 21 oktober 1990 in El Masnou, Spanje LENGTE: 1 meter 92 POSITIE: Point guard TEAM: Minnesota Timberwolves VORIGE TEAMS: DKV Joventut en FC Barcelona DRAFT: Vijfde keuze in 2009. Eerst nog even in Barcelona gespeeld, daarna in het seizoen 2011/2012 de overstap gemaakt naar de NBA. Draftclass: 1. Blake Griffin 2. Hasheem Thabeet 3. James Harden 4. Tyreke Evans 5. Ricky Rubio.

CONTRACT: Zette onlangs zijn handtekening onder een contractverlenging waarmee hij in vier jaar ruim vijftien miljoen dollar gaat verdienen.

PRIJZEN: Won met Barcelona en het Spaans nationaal team meerdere prijzen, waaronder goud op Eurobasket 2009 en 2011.

Twee keer rookie van de maand in het seizoen 2011/2012 en NBA All­ Rookie First Team in 2012.

CARRIÈRESTATS: 10,7 punten, 4,1 rebounds, 7,7 assists, 2,3 steals, 0,1 blocks, .359 FG%, .800 FT% VORIG SEIZOEN: 10,7 punten, 4,0 rebounds, 7,3 assists, 2,4 steals, 0,1 blocks, .360 FG%, .799 FT% HOOGTEPUNT: Op 12 maart 2013 noteerde Ricky zijn eerste triple­double in de NBA. In een overwinning op de San Antonio Spurs is de Spanjaard goed voor 21 punten, dertien rebounds en twaalf assists.

DIEPTEPUNT: Op 9 maart

2012 knallen de knieën van Ricky en Kobe Bryant tegen elkaar en Rubio houdt er een gescheurde kruisband aan over. Een goed rookiejaar komt op die manier bruut ten einde. Rubio zou, achter Kyrie Irving, uiteindelijk tweede eindigen in de Rookie Of The Year verkiezing.

PLUSPUNTEN: Meester van de assist, ziet het spelletje erg goed, slimme leider, goede verdediger, snel en wendbaar.

MINPUNTEN: Heeft (zo goed als) geen schot, zijn prachtige en onnavolgbare passes leveren nog wel eens turnovers op en wil soms té graag voor de steal gaan.

OVER HEM: "He can pass the shit out of it. Hij is zo'n speler op wie je altijd bedacht moet zijn, want de bal kan vanuit alle hoeken op je af komen. Hetzij in de omschakeling, in open court of half court ­ verwacht de bal op ieder moment." Ploeggenoot Kevin Love.

SPORTAMERIKA OVER RICKY RUBIO: Iedereen is het er over eens dat Rubio bulkt van het talent. Alleen vragen veel mensen zich af of dat talent ooit tot volle wasdom zal komen. Zolang Rubio gewoon fit blijft heeft ie alle tijd en mogelijkheid om uit te groeien tot een elite­ pointguard in de NBA. De ingrediënten zijn er. Twee onderdelen die dan wel flink verbeterd moeten worden: hij moet leren schieten en hij moet het aantal turnovers minimaliseren.

CIJFER:

7,5

Verloren liefde

Drie jaar en vier maanden, zo lang duurt

een metamorfose van verrader naar verloren liefde. Dat bewees LeBron James met zijn terugkeer naar Cleveland op Thanksgiving.

Het vertrek van James ontstak Cleveland drie jaar geleden in woede. Cavaliers‐eigenaar Dan Gilbert noemde James’ beslissing een egoïstische, harteloze, laffe vorm van verraad. Ondertussen staken fans op straat shirts met nummer 23 in brand.

Woest waren ze op de verrader die hun team in de steek liet. Het had alles weg van een voorgoed verbroken relatie.

Maar tijdens het Thanksgivingduel tussen Cavs en Heat zag James op de tribunes her en der felgroene T‐shirts met zijn eigen beeltenis verschijnen. Come Home LeBron stond erop. Er zat een heuse beweging achter, met een website en een twitteraccount. Ze deelden tweeduizend shirts uit in de Q Arena en dat is nog maar het begin. De komende weken hebben ze billboards in petto en bij de volgende wedstrijd van de Heat in Cleveland willen ze minstens tienduizend van die groene shirts weggeven.

De liefde voor de beste basketballer ter

wereld is terug. Ergens in de afgelopen drie jaar moet ook in Cleveland het besef zijn ontstaan dat het onmogelijk is om LeBron níet in je team te willen. De vraag is nu of de liefde wederzijds is. James laat niks los over zijn toekomst, maar nog een jaartje bij de Heat zou hem het vierde kampioenschap op rij kunnen opleveren. Ik denk dat zijn hart daar sneller van gaat kloppen dan van Clevelands groene T‐shirts. ∙

Eva Gerritse.

Treurwilg

Humor en fans. Het is een lastige kwestie. Dat is humor op zichzelf natuurlijk al. Wat de

één om te lachen vindt, is voor de ander nog geen grijns waard. Het is vaak een kwes‐ tie van smaak of gevoel. Dat maakt een grap kwetsbaar. De scheidslijn tussen ge‐ slaagde of misplaatste komedie is een dunne, zeker als er supporters in het spel komen.

Zo vonden aanhangers van voetbalclub Go Ahead Eagles uit Deventer het vorige week nodig om de kampioensschaal van streekrivaal PEC Zwolle te stelen. Op zich aardig bedacht, maar humor hangt ook samen met timing. Het gebeurde rond een wedstrijd waarin een aantal supporters van Go Ahead Eagles zich als een stelletje debielen misdroegen na wat discutabele beslissingen van een scheidsrechter. Zo lukte het een paar mensen dus om binnen mum van tijd de schitterende naam die Go Ahead had sinds de terugkeer in de eredivisie, te beschadigen. Niet handig zo lijkt mij. Vermoe‐ delijk denken deze ongetwijfelde ontzettend aardige figuren daar zelf anders over.

Ludieke acties, zoals het ontvreemden van andermans bezit om dat later terug te

geven, is van alle tijden. Vooral bij studentenverenigingen is het een geliefde bezigheid.

Alleen zit daar een geheel andere emotie achter dan bij supporters of fans. Daar is het vooral om lollig te zijn, waar bij aanhangers van bijvoorbeeld voetbalclubs er helaas vaak een bepaalde haat voor de tegenpartij bij komt kijken. Dat is een groot verschil.

Afgelopen zaterdag stond in Amerika de grote rivaliteit tussen de universiteiten van Alabama en Auburn op het programma. Tussen deze twee zit een diepgewortelde sportieve haat, misschien wel de grootste tussen universiteiten in de Verenigde Staten.

Scholen onderling zitten elkaar qua grappen al jaren dwars. Eén van de oudste ludieke acties dateert uit 1896. Studenten van Auburn maakten het toen een andere rivaal, Georgia Tech, bijzonder lastig. In de nacht voor de wedstrijd besloten ze een wissel op het spoor om te zetten waardoor de trein met het team van Georgia niet kon stoppen op het station van Auburn. Pas bij de volgende halte lukte dat de locomotief wel, waardoor de ploeg van Georgia Tech bijna tien kilometer terug moest lopen naar het wedstrijdterrein. Vermoeid als de footballers waren, verloren ze kansloos met 45‐0.

In Auburn zijn ze zelf ook wel wat gewend. De traditie wil dat rond de 130 jaar oude bomen op de universiteit overwinningen gevierd worden door wc‐papier tussen de takken te gooien. Totdat Harvey Updyke, een 62‐jarige Alabama fan, besloot de bomen te vergiftigen. Een zieke actie, die de grens van grap zwaar overschreed.

Updyke werd veroordeeld, de bomen overleefden het niet.

Een paar maanden geleden werd Updyke vrijgelaten na 76 dagen achter de tralies.

Maar de mooiste straf volgde dit weekend. Auburn won zaterdag na een onvoorstelbaar einde op sensationele wijze van Alabama. De winnende touchdown van Chris Davis, die 109 yards sprintte met de bal, maakte van Updyke vermoedelijk zelf een doodzieke treurwilg. ∙

“Sinds mijn ongeluk in Houston ben ik in

de ervaren handen gebleven van vooraan­ staande artsen en zusters, die mijn gezond­ heid, mijn veiligheid en mijn herstel tot hun topprioriteit hadden gemaakt. Ik ben hen voor eeuwig dankbaar voor de medische zorg die ik de afgelopen weken heb mogen ont­ vangen. Ik wil ook mijn familie en vrienden bedanken voor hun ongekende steun.

“Een maand na de crash en op basis van de expertise van de artsen die de blessures aan mijn hoofd en ruggengraat hebben onder­ zocht, is het hun advies om te stoppen met racen. Zij hebben mij meer dan duidelijk gemaakt dat de risico’s van verder racen te groot zijn en aanzienlijke weerslag kunnen hebben op mijn latere welzijn. Op basis van dit advies heb ik geen andere keuze dan te stoppen.”

Was getekend, Dario Franchitti, 14 novem­ ber 2013. Inmiddels 40 jaar oud, maar nog altijd behorend tot de top van de Ameri­ kaanse racerij en vier keer kampioen in de Indycar Series in de laatste zeven seizoenen.

Letterlijk plotsklaps is zijn carrière als coureur voorbij, maar een man die zoveel vrienden het leven zag laten, mag zich gelukkig prijzen dat ’t bij slechts niet meer racen bleef.

*

“We hebben dit soort crashes zo vaak op ovals gezien,” zeiden de geschrokken commentatoren na de eerste herhaling, maar Houston was geen oval en dit ongeluk kwam uit het niets. Franchitti zat vlak achter de al net zo ervaren Takuma Sato, maar Sato moest even remmen en Franchitti kon er niet meer omheen, waardoor zijn wagen werd opgetild en met een enorme klap in de hekken terechtkwam.

Terwijl het publiek op de naastgelegen

tribune de onderdelen en stukken hekwerk probeerde te ontwijken, bleef de Dallara van Franchitti gelukkig enigszins op de baan. Ze wilden het niet zeggen, maar de wijze waarop het hekwerk als een scheermes de wagen aan stukken trok, deed denken aan een fatale namiddag twee jaar eerder.

Die middag in Las Vegas won Dario

weinigen toe, dat hij wel degelijk vaker nadacht over de risico’s van zijn loopbaan.

Franchitti zijn laatste titel in de Indycar, omdat de race na twaalf rondes en een uur “Op dagen als deze vraag je je af, is dit ’t nou allemaal wel waard?,” zei hij voor de te hebben stilgelegen werd afgevlagd en camera’s. “Nee, absoluut niet zelfs, maar we omdat Franchitti’s naam nu eenmaal pushen onszelf, we pushen onze teams om bovenaan de ranglijst stond. Tranen biggelden over zijn wangen. Niet van geluk, deze races en titels te winnen. Het is wat ons aanjaagt, dit is waar we van houden, maar van verdriet. Zijn vriend Dan maar dan zie je dit gebeuren met Dan en Wheldon was bij een crash met meer dan denk ik, weet je wat, dit doet er toch vijftien wagens op zijn kop in de hekken eigenlijk allemaal niet toe.” gevlogen en overleefde de klap niet. Die titel kon Dario gestolen worden.

*

*

Toch stapte Franchitti ook in 2012 gewoon weer in. En waarom ook niet? De Schot was Het was niet de eerste keer dat Franchitti in Europa aan zijn raceloopbaan begonnen afscheid moest nemen van een goede vriend. In 1999 racete hij in de CART Series en kwam via de Britse Formule 3 terecht bij Mercedes, dat hem liet testen in de en werd hij tweede, achter rookie Juan Formule 1 bij McLaren en hem stoeltjes gaf Pablo Montoya, maar die prestatie en dat in het Duitse en internationale seizoen werden net als in 2011 overscha­ toerwagenkampioenschap. Toen die duwd door een fatale crash tijdens de internationale serie uit elkaar viel, werd laatste race. Toen was het de Canadees Greg Moore, die net als Wheldon vlak voor Mercedes toevallig leverancier van de krachtbronnen voor Hogan Racing in de de impact met de muur zijn wagen onge­ CART series. lukkig zag draaien en de klap niet kan navertellen.

ART was de voorloper van het latere et is een risico waar de meeste coureurs ChampCar, dat op zijn beurt weer is opgegaan in de huidige Indycar Series, niet mee bezig proberen te zijn. Wie zich die in die jaren weer los van CART bewust wordt van een zekere angst, stapt bestond. In 2002 maakte waarschijnlijk nooit meer in. Als je een Franchitti, die opviel ongeluk hebt, kun je maar beter meteen weer instappen, want hoe meer je er over denkt, hoe groter de kans dat je mentaal geblokkeerd raakt. “We verbannen gedachtes over dit soort crashes uit ons hoofd”, zei Tony Kanaan in een eerste reactie op de dood van Wheldon.

H

Franchitti gaf op die emotionele dag als één van de

C

Zelden is de partner van een bekende atleet beroemder dan

de atleet in kwestie, maar in het geval van Dario Franchitti kun je er lastig omheen. Van 2001 tot 2013 was Franchitti namelijk gehuwd met actrice, filantrope en politiek activiste Ashley Judd, die als actrice vooral bekend is van rollen in Heat (1995), Double Jeopardy (1999), De‐Lovely (2004, genomineerd voor de Golden Globe voor beste actrice in een comedy) en de recente actiekraker Olympus Has Fallen (2013).

Eerder dit jaar ging het koppel echter in goed overleg uit elkaar.

Zij tweette kort na hun breuk “Family forever.” aan Dario en in een statement lieten ze weten dat ze hun bijzondere vrien‐ dschap niet verloren zouden laten gaan. Het stel had geen kinderen en hun breuk kwam als een verrassing. Judd was door de jaren heen een bekend gezicht in de Amerikaanse racerij geworden, comfortabel als eenieder met de hectiek en gevaren van autosport.

Ingewijden zeiden na hun breuk echter dat Judd had geleden onder de psychische druk van zowel Dario’s carrière, als haar eigen politieke dromen. Terwijl Dario meermaals aan ’t noodlot wist te ontkomen, kwam de dood voor de Schot toch geregeld dichtbij, waaronder door de fatale crash van zijn Britse maatje Dan Wheldon. Die angst, gepaard met Judd’s politieke dromen en overweging om zich verkiesbaar te stellen voor de Ameri‐ kaanse Senaat, zou de relatie op den duur hebben ondermijnd.

Judd is behalve actrice namelijk vooral bekend als activiste

voor onder meer dierenwelzijn, tegen kindsoldaten en voor betere educatie van arme kinderen in de VS. Zij kruiste in die hoedanigheid de degens met politieke kopstukken als toenmalige vice‐presidentskandidate Sarah Palin, Kentucky’s gouverneur Steve Bashear en huidig Senate minority leader Mitch McConnell.

Even leek Judd zich als Democraat verkiesbaar te stellen om voor haar thuisstaat Kentucky gekozen te worden tot de Senaat, maar haar trips naar Washington DC om haar kansen af te tasten, draaiden, zo zei haar moeder, uit op een emotionele teleurstelling en ze zag daarop (vooralsnog) af van haar politieke plannen.

IZOD Indycar Series had voor 2013 de boel aardig

op de rit. Een aantal aansprekende coureurs hadden opnieuw een zitje in de serie, er waren zestien afwisselende circuits op de kalender gezet en grote sponsoren als Shell en Penzoil waren gestrikt om die evenementen te promoten. Toch sloot Dario Franchitti zijn terugblik op het jaar af met een veelzeggende quote. “Ik houd van open‐wheel racen en wil het zien slagen.” Want echt slagen, dat doet Indycar al jaren niet meer.

Op de Indianapolis 500 na kampt Indycar met een populariteitsprobleem. Dat ligt vooral aan het imago van de Indycar Series.

Terwijl Nascar met de week veiliger en toch

spectaculairder wordt, ziet Indycar voor de tweede keer in drie jaar hun seizoen overschaduwd door een levensgevaarlijke crash laat in het jaar. Dario Franchitti kan het navertellen, maar Dan Wheldon kon dat in 2011 niet. De verandering naar meer gewone circuits, minder bloedsnelle ovals en een herontworpen wagen bleek niet de oplossing.

Dat is zonde, want racen door de straten van Long Beach, Baltimore en op het het Belle Isle in Detroit is aansprekend en de coureurs behoren tot de internationale wereldtop. Kampioen Scott Dixon uit Australië, zijn derde titel alweer, moest tot de laatste race knokken tegen ex‐F1‐rijders als Takuma Sato (Japan), Sebastien Bourdais (Frankrijk) en Alex Tagliani (Italië), terwijl ook Amerikaanse helden als Ryan Hunter‐Reay, Graham Rahal en natuurlijk Marco Andretti zich aan de serie verbonden.

Het hoogtepunt van 2013 was echter niet de titel

van Dixon, maar eindelijk de winst van Tony Kanaan op Indianapolis. De seizoenskampioen van 2004 probeerde het al zo vaak en kwam tijdens de Indy 500 altijd net te kort, maar eindelijk zat alles mee voor de publiekslieveling.

Komend seizoen staan de races in Brazilië en in Baltimore helaas niet meer op het programma, maar meer evenementen op Indianapolis (waaronder een race op de F1‐baan i.p.v. op de oval) en de toevoeging van Indycar in de Forza Motorsport 5 game op de Xbox One geven organisatoren de hoop dat meer mensen dan ooit te voren benieuwd zullen zijn naar wie Kanaan en Dixon zullen opvolgen.

door zijn succes op zowel ovals als reguliere circuits, de overstap naar Indy, door zich aan te sluiten bij het team van de legendarische familie Andretti.

Die overstap bleek een gouden greep

en in 2007 won hij zijn eerste titel en zijn eerste Indianapolis 500. Na een mislukt avontuur in Nascar in 2008 kwam Franchitti met hangende pootjes terug naar Indycar, maar met meer succes dan ooit tevoren. Titels in 2009, 2010 en 2011 deden Dario’s hegemonie lijken op Jimmie Johnsons reeks in Nascar en de Indy 500­winst in 2010 en 2012 waren de kersen op de taart.

*

Het waren successen die er bijna niet

waren gekomen, omdat Franchitti in 2007 centimeters verwijderd was van de dood, toen hij op de bloedsnelle Michigan International Speed­way tientallen meters door de lucht vloog, ondersteboven terecht kwam en zijn hoofd door de wagen van Scott Dixon op een haar na werd gemist.

A.J. Foyt IV had na die crash zelfs de banden­ sporen van een

andere wagen op zijn helm staan, maar ook hij overleefde de klap.

Veel meer nog Nascar lopen crashes, te vaak (zeven doden in F1 – Ayrton rode draad door open­wheel Amerika. kilometer per circuits, waar je

dan in de Formule 1 en levensgevaarlijke met fatale afloop sinds de laatste dode Senna in 1994), als een de seizoenen van het racen in Noord­ Snelheden tot 350 uur op ovals en straten­ enige uitwijkmogelijk­

heid geen grindbak, maar een betonnen muur is. Het is verwonderlijk dat coureurs op den duur nog instappen.

Wie de loopbaan van Dario Franchitti

bekijkt, durft te stellen dat de gedreven Schot er het maximale uit heeft gehaald, maar ook geregeld onvoorstelbaar geluk heeft gehad. Zijn geluk bleek op toen hij bij bewustzijn kwam in zijn wrak in Houston, met een zware hersenschudding, een gebroken enkel en twee gebroken ruggen­ wervels. Hoewel, was zijn geluk wel op?

Misschien niet, want dat Franchitti zijn brief aan de fans afsluit met zijn favoriete zinnetje van de overleden Greg Moore is een sterk signaal dat hij beseft dat hij van geluk mag spreken nog te leven. “Ik zie je vooraan!”, zei Moore altijd tegen Franchitti en het is te hopen dat we op den duur, in wat voor rol dan ook, Dario Franchitti ook weer vooraan zullen zien. •

Genieten

Wat een prachtweek voor football. Net als mijn collega’s genoot ook ik van NFL op het open net van Fox. Een uitstekende uitzen‐ ding, met commentaar op niveau, goede analisten en een warme sfeer.

Helaas stelden de kijkcijfers teleur, maar het begin is er en het zal langzaam moeten groeien.

Als Nederland had geweten van het spektakel van American football, hadden ze misschien ook net als wij kunnen meegenieten van een van de meest knotsgekke kwarten ooit in de sport gespeeld. ’n Touchdown van 99 yards, de gelijkmaker met amper dertig seconden op de klok en ’n gemiste field goal in de laatste seconde teruggelopen voor de winnende score.

Het was al zo’n bijzondere wedstrijd, want nooit eerder was het belang van de Iron Bowl tussen Alabama en Auburn zo groot. De winnaar zou in de finale van de ijzersterke SEC staan en maakt kans op de nationale titel, waarbij vooral Alabama vrijwel zeker zou zijn van een stek om de grote prijs.

Zo’n einde voor zo’n wedstrijd. Het had niet

groter en niet grootser kunnen zijn en de uitkomst is voor de neutrale kijker uitstekend, want wie er in de finale staat wordt straks pas bepaald door de conference finales en de ingewikkelde formules van de BCS. Er gaat zich altijd iemand bestolen voelen en de sport snakt naar de aangekondigde playoffs, maar nog even niet.

Nog even gaan verslagen tegenstanders, gescoorde punten, subjectieve imago’s en de waan van de dag bepalen wie kans maakt op de nationale titel en die discussie was zelden zo vermakelijk. ∙

Jules Zane.

Hall of Fame

Super Bow­favoriet

Het is weer zover! De Hall of Fame‐ballot is

Ik ben vaak nogal kritisch op de teams waar

Dat maakt het voor schrijvers nu lastig om een lijstje met maximaal tien spelers te selecteren. Hoe zou het dopinggebruik van deze spelers hun kansen op een plek in Cooperstown moeten beïnvloeden? Wie gebruikte wel en wie niet? In mijn ogen is het niet mogelijk onderscheid te maken tussen Jeff Bagwell en Mike Piazza enerzijds en Mark McGwire en Barry Bonds anderzijds. De laatste twee zijn betrapt op doping, de eerste twee niet, maar dat betekent zeker niet dat ze niet ‘gepakt’ hebben.

Eén van de oorzaken van mijn pessimisme is dat ik vaak de zwaktes van anderen niet goed op waarde kan schatten.

bekendgemaakt en de discussie voor dit jaar kan losbarsten. Het wordt steeds moeilijker om te kiezen en dat heeft twee redenen. Ten eerste liepen er in de jaren ’90 en aan het begin van deze eeuw ontzettend veel goede honkballers rond en ten tweede gebruikte een groot deel van hen doping (steroïden).

Dan kun je zeggen: ik stem op niemand die tussen 1995 en 2010 uitkwam in de MLB, maar dat vind ik onzin. Ik kies er dan liever voor om wel op de spelers te stemmen en uiteindelijk een asterisk achter hun naam te plaatsen in de geschiedenisboeken. Je kunt niet één van de succesvolste decennia uit de geschiedenis van de sport (qua bezoekers‐ aantallen, kijkcijfers, etc.) negeren in het National Baseball Hall of Fame Museum.

Mijn lijst zou daarom uit de volgende tien spelers bestaan: ∙ Jeff Bagwell ∙ Craig Biggio ∙ Barry Bonds ∙ Roger Clemens ∙ Tom Glavine ∙ Edgar Martinez ∙ Mike Mussina ∙ Mike Piazza ∙ Tim Raines ∙ Frank Thomas ∙

Seb Visser.

ik fan van ben. 'De Dolphins winnen de AFC East,' 'Red Sox halen de playoffs niet' en 'Barcelona wint met 0‐6 van Ajax.' Dat zorgt er vaak voor dat ik positief verrast word door 'mijn' teams. De New England Patriots stevenen af op een bye in de eerste playoffronde, de Red Sox wonnen de World Series en Ajax versloeg Barcelona met 2‐1.

De laatste paar weken ben ik wat bijgetrokken. Niet alleen door het verbeterde spel en de overwinning op de Denver Broncos, maar ook omdat ik nu inzie dat het bar en boos is in de NFL. De Bengals zijn goed maar niet geweldig, de Colts waren aan het begin van het seizoen reuzendoders, maar terug op aarde en de verdediging van de Chiefs lijkt een gatenkaas.

Nee, er zijn maar twee Super Bowl waardige teams in de AFC: de Broncos en ja, de Patriots.

In de NFC is het overigens niet veel beter. De Seahawks en de Saints zijn, vooral thuis, top en ook de Panthers laten goed spel zien.

Verder? Niet indrukwekkend. Als de winter is gekomen en de Super Bowl op het programma staat, is het aan Tom Brady.

Koud‐weer‐quarterback bij uitstek. Eerst in het koude Foxboro of Denver en dan in het ijskoude New Jersey.

De Patriots zijn favorieten voor de Super Bowl. ∙

Lennart Beishuizen.