HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp WietzeWillem Mulder Marco Post Robert Prins Jurian Ubachs KlaasJan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus
SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 20122013 Alle rechten voorbehouden.
Het was een bericht waarbij alle honkbalfans in
Nederland stonden te juichen. Didi Gregorius speelt met ingang van volgend seizoen voor de New York Yankees, een van de grootste sportteams wereldwijd.
Het moet een droom zijn die uitkomt voor de geboren Amsterdammer. In New York wordt hij de opvolger van de legendarische korte stop én captain Derek Jeter. Opvallend detail: Kevin Towers, de general manager bij Gregorius’ oude team Arizona Diamondbacks, vergeleek hem al eens met een jonge Jeter. Het zou volgend jaar zomaar kunnen dat zowel in New York als in Boston, bij de Red Sox, twee Nederlanders de positie van korte stop innemen. In Fenway Park zou het dan gaan om Xander Bogaerts.
Om te zeggen dat wij de honkbalwereld beheersen, gaat natuurlijk veel te ver, maar we tellen zeker mee. En dat is knap, zeker als je ziet hoe klein ons land is en dat het aantal honkballers schril afsteekt tegen dat in de Verenigde Staten en het Caraïbisch gebied.
Dat geldt ook voor de andere grote Amerikaanse sporten. In alle vier zijn wij actief (geweest), of komen we er aan. Maar dat betekent niet dat de stap makkelijk is. In de NBA hadden we spelers als Rik Smits en Francisco Elson, maar is het nu even Nederlanderloos. Toch zien we nu ook dat op het niveau eronder, op college, opvallende spelers uit Nederland opduiken.
In het American football hadden wij twee jongens die in
het voorseizoen aan het werk, totdat blessures roet in het eten gooiden. In het ijshockey klopt Mike Dalhuisen aan de poorten van de NHL. Het levert natuurlijk ook direct de vraag op waarom wij in Nederland dan geen fatsoenlijke competities hebben in drie van de vier grote Amerikaanse sporten. Honkbal is prima, maar bij die andere drie vallen om de haverklap clubs om en er is amper mediaaandacht. En als die aandacht er al is, gaat het om schandalen. Veel leesplezier,
En zo kreeg Landon Donovan toch nog 't afscheid waar hij recht op had: met een landstitel met zijn Los Angeles Galaxy. Niet dat 't daar afgelopen zomer nog naar uit zag. Klinsi nam hem niet mee naar Brasil, en dat had bij hem bepaald een vieze smaak in de mond achtergela足 ten. Goed, tegen Ecuador mocht hij in 't najaar dan nog even meedoen, om afscheid te nemen van de fans, maar dat kwam allemaal toch wel erg gekunsteld en ongemakkelijk over. Geen haan echter die daar nog naar kraait. Donovan is kampioen en neemt afscheid met de cup. Mooi.
Die dekselse Buckeyes toch. Die bleven maar geloven dat ze de playoffs konden halen, mits ze zouden blijven winnen, en ook nog op overtuigende wijze. Nou, dat deden ze: afgelopen zaterdag, om de B1G Ten titel, kreeg Wisconsin nog even 'n ongekende pandoering. Het gevolg: als vierde het eindtoernooi in, samen met Bama, Florida State en Oregon. Iedereen blij, van de Ohio State fanbase tot aan ESPN. Nou ja, iedereen... Op Baylor en TCU na dan. Lullig.
Zo. Zowel Derek Jeter als Robert Eenhoorn heeft een opvolger. Z'n naam: Didi Gregorius, geboren Amster足 dammer, 24 jaar oud en korte stop van beroep. Een pracht van een kans, maar zeker geen gemakkelijke. Want we geven 't hem te doen: Mister November Jeter doen vergeten. En, toeval of niet, maar aspirerend kunste足 naar Gregorius maakte bij Jeters afscheid deze tekening van z'n voorganger. Dat kan dus alleen maar goed komen, dunkt ons.
De Chicago Bears moeten
het seizoen afmaken zonder wide receiver Brandon Mar shall. Marshall liep vorige week donderdag in de wedstrijd tegen de Dallas Cowboys twee gebroken ribben en een ingeklapte long op en is daardoor langdurig uitgeschakeld. In de verloren wedstrijd moest de 30jarige Marshall in het tweede kwart het veld verlaten nadat hij een knie in zijn rug had gekregen van Cowboyssafety Barry Church. Het bleek uiteindelijk zo erg te zijn dat hij met een ambulance naar een dichtbijgelegen ziekenhuis werd gebracht. Marshall behoorde samen met Alshon Jeffery tot de meest productieve Bearsspelers met acht touchdowns • Haloti Ngata mist de rest van het reguliere seizoen. De defensive tackle van de Baltimore Ravens, een van de belangrijkste verdedigers van het team, is voor vier wedstrijden geschorst voor het gebruik van doping. Ngata heeft toegegeven een amfetamine genaamd Adderall gebruikt te hebben. Mocht Baltimore de playoffs halen dan mag Ngata daarin weer meedoen. Rookie Timmy Jernigan zal de rest van het seizoen starten op de plaats van Ngata, die ook nog eens 2,1 miljoen dollar aan salaris misloopt door zijn schorsing • Er moet nog wel een team komen, maar de NFL denkt al een geschikte locatie te hebben voor een nieuw footballstadion in Los Angeles. In de stad Carson in de county Los Angeles, op loopafstand van StubHub Center (thuisbasis van MLSteam LA Galaxy), zou de nieuwe footballtempel moeten herrijzen. Er zouden er ook al gesprekken plaatsvinden tussen een plaatselijke projectontwikkelaar en afgevaardigden van twee teams over de mogelijkheden •
Jimmy Butler (Chicago Bulls)
en Stephen Curry (Golden State Warriors) zijn de spelers van de maand november. Butler maakte gemiddeld 21,9 punten, Curry leidde zijn team naar een 142 record en noteerde 23,8 punten en 7,8 assists gemiddeld. Daarnaast maakte Curry 51 driepunters en had hij vier keer minstens dertig punten. Jabari Parker (Milwaukee Bucks) en Andrew Wiggins (Minnesota Timberwolves) waren de beste rookies • Kevin Durant keerde dinsdag terug bij de Oklahoma City Thunder. De small forward scoorde 27 punten in een 112104 nederlaag tegen de New Orleans Pelicans • De NBA opende zaterdag in Manila (Filipijnen) de grootste NBA winkel buiten de Verenigde Staten. De winkel verkoopt merchandise van alle dertig teams en heeft twee verdiepingen • Detroit Pistons center Andre Drummond ging deze week door het stof. Op internet verscheen een foto waarop te zien was dat hij 150 kilometer per uur reed op de snelweg, waar 110 was toegestaan. “Het was een stomme fout en het zal niet meer gebeuren”, beloofde de center • De Philadelphia 76ers wonnen deze week voor het eerst dit seizoen. In Minnesota werden de Timberwolves met 8577 verslagen. Zaterdagnacht volgde ook meteen zege nummer twee. In Detroit werd het na verlenging 108 101 • Derrick Rose droeg zaterdag voor de wedstrijd tegen de Warriors een shirt met daarop de tekst: I Can’t Breathe. Met het shirt refereerde hij aan de dood van een man op 17 juli. Hij werd door een politieman in een wurggreep genomen, nadat deze hem arresteerde voor het verkopen van illegale sigaretten • (Robert Prins)
Corey Crawford moet twee
tot drie weken toekijken. De doelman verscheen afgelopen week op loopgips bij de Chi cago Blackhawks. Crawford liep een voetblessure op doordat hij een traptrede miste bij het verlaten van een concert. De doelman liet weten beschaamd te zijn door de blessure, er niks over kwijt te willen en zich te willen richten op zijn terugkeer • Zach Parise haalde vrijdag hard uit naar de powerplay van zijn eigen ploeg Minnesota Wild. “Onze powerplay is verschrikkelijk. Daar zouden je topspelers wat punten moeten scoren, wat doelpunten en een goed gevoel creëren. Dat helpt je in de 5tegen 5. Als je powerplay niet werkt is dat frustrerend en dat kan doorwerken gedurende de wedstrijden.” Minnesota scoorde tot op dat moment negen goals in 78 powerplays. Een dag later scoorden Parise en Mikko Koivu allebei een goal met een man meer op het ijs, en dat binnen elf seconden. Het kan verkeren • Detroit Red Wingscoach Mike Babcock boekte zaterdag zijn vijfhonderdste overwinning in de NHL. Tegen de New York Rangers kwam zijn ploeg op een 20 achterstand, maar de wedstrijd werd nog omgebogen in een 23 overwinning • Martin Brodeur boekte zaterdag zijn eerste overwinning in het tenue van St. Louis Blues. Bij een 30 achterstand betrad Brodeur het ijs en zijn ploeg won uiteindelijk met 46 van New York Islanders. Brodeur boekte tegen de Islanders zijn meeste overwinningen: in totaal boekte Brodeur 52 van zijn 689 overwinningen in de NHL tegen het team van Long Island •
De Nederlandse korte
stop Didi Gregorius ver huist naar de New York Yankees. Gregorius is daarmee voorlopig de belangrijkste kandidaat om de gestopte Derek Jeter op te volgen op de korte stoppositie in New York. Bij de deal die Gregorius naar New York bracht waren ook de Detroit Tigers nog betrokken • Er is meer bekend geworden over de omstandigheden rond de trade van Josh Donaldson naar Toron to. Uit Twitterberichten is gebleken dat Donaldson en Oaklandgeneral manager Billy Beane menings verschillen hadden. Zo claimde Donaldson onder meer dat de A’s meer geld hebben dan ze willen doen geloven. De opvallende trade, waarbij Toronto ogenschijnlijk een veel betere deal kreeg dan Oakland, komt dan ook zeer waarschijnlijk daar uit voort • Nick Markakis zet zijn carrière voort bij de Atlanta Braves. De rechtsvelder tekende een contract voor vier jaar ter waarde van 44 miljoen dollar. Markakis keert daarmee terug naar de regio waar hij opgroeide en waar hij in zijn Collegetijd speelde • Ook outfielder Torii Hunter keerde terug naar een plaats die belangrijk voor hem is geweest. De 39jarige routinier tekende een éénjarig contract ter waarde van 10,5 miljoen dollar bij de Minnesota Twins. Minnesota koos Hunter in de Draft van 1993, waarna Hunter liefst elf jaar voor de Twins uitkwam • Nelson Cruz speelt de komende jaren voor de Seattle Mariners. Cruz, die dit jaar 40 homeruns en 108 RBI’s sloeg, tekende voor vier jaar bij de Mariners, die ruimte voor hem maakten door outfielder Michael Saunders naar Toronto te laten gaan in ruil voor werper J.A. Happ, hebben daarmee met Cruz en Robinson Cano een aardig duo staan in de lineup voor 2015 •
De Green Bay Packers laten de laatste tijd zien het beste team in de NFL te
zijn. In belangrijke wedstrijden zoals tegen de Philadelphia Eagles en de New England Patriots kwamen de Packers op indrukwekkende wijze als winnaar uit de strijd. En bij het beste team uit de NFL hoort natuurlijk ook de most valuable player, in dit geval Aaron Rodgers. Op Opening Day werden de Green Bay Packers vakkundig gefileerd door de Seattle Seahawks, maar het team is gegroeid en speelt geweldig. De huidige successen zijn vooral toe te schrijven aan Aaron Rodgers. De 31 jarige quarterback laat al het hele seizoen zien dat hij in topvorm is en bij vlagen zien we hoe hij speelde toen hij voor het eerst MVP werd. De keuzes die hij maakt, pakken goed uit: hij pakt zelf meters wanneer het moet en zijn passes zijn accuraat. Rodgers beschikt momenteel over de beste passer rating in de NFL (118,6). Daarnaast pakt hij ook nog eens de meeste yards per poging (8,8). Ter vergelijking: Tom Brady scoort een gemiddelde van 7,2 yards en Peyton Manning van 7,9 yards.
Als Green Bay hem nodig heeft, dan kunnen ze altijd een beroep
doen op Aaron Rodgers. Hij is een echte crunch time quarterback, die laat in de wedstrijd alsnog de ‘W‘ kan binnenhalen. Het voorbeeld dat het sterkst op ons netvlies staat, is de wedstrijd tegen de New England Patriots. Net toen de Patriots het gat met de Packers hadden verkleind naar twee punten, schoot Rodgers te hulp door met een drive de winnende fieldgoal voor de Packers af te dwingen. Of anders de comeback tegen de Miami Dolphins, toen Rodgers na een fake spike alsnog een game winning touchdown wist te gooien. Natuurlijk, wedstrijden win je natuurlijk nooit alleen. Daar heb je als quarterback een goede supporting cast voor nodig. Receivers als Randall Cobb en Jordy Nelson helpen Green Bay om de passes van Rodgers binnen te halen en touchdowns op het scorebord te zetten. Maar zo werkt het ook andersom. Rodgers is één van de weinige quarterbacks in de NFL die ook zijn teamgenoten een boost kan geven en beter laten spelen.
Analytici menen zelfs dat Rodgers nu beter speelt dan in
2011, toen hij de Green Bay Packers naar een 151 seizoen loodste. Zo’n record zit er dit jaar niet meer in voor Green Bay, maar zoals al eerder gezegd, de vorm is er en de statistieken die Rodgers op de mat legt zijn indrukwekkend. Opvallend is dat hij sinds zijn eerste MVPwinst steeds meer is gaan vertrouwen op zijn eigen running skills, in plaats van een typische pocketpasser te zijn.
Rodgers verkeert in bloedvorm, zijn statistieken helpen mee, en het belangrijkste is dat hij zijn teamgenoten beter laat spelen en zelf in staat is om een overwinning voor de Packers uit het vuur te slepen. Het is daarom dan niet meer dan logisch dat Aaron Rodgers dit jaar voor de tweede keer in zijn carrière wordt uitgeroepen als MVP van de NFL. De best presterende speler van het best presterende team hoort nou eenmaal de erkenning te krijgen die hij verdient.
H leekerereven evenop opdat datde dejaren jarentoch tochecht echtgingen gingentellen tellenvoor voorNew New Hetetleek
England England Patriots Patriots quarterback quarterback Tom Tom Brady. Brady. De De veteraan veteraan is is zo’n zo’n beetje beetje sinds zijn debuut in de league een jaarlijks terugkerende kandidaat sinds zijn debuut in de league een jaarlijks terugkerende kandidaat voor voor de MVPtitel, het er leek er aanvankelijk opdat datdit dat dit niet jaarhet niet de MVPtitel, maarmaar het leek aanvankelijk op dat jaar het geval vorig seizoen speelde hij toch geval zou zou zijn.zijn. AanAan het het eindeind van van vorig seizoen speelde hij toch echtecht wat wat minder goed en mede daardoor werden de Patriots door de minder goed en mede daardoor werden de Patriots door de Broncos Broncos uitgeschakeld de AFC Championship uitgeschakeld in de AFCinChampionship Game. Game.
Ook Ook bij bij de de start start van van dit dit seizoen, seizoen, Brady’s Brady’s vijftiende vijftiende alweer, alweer, leek leek het het beste beste er wel een beetje af. Er werd in september dan nog wel er wel een beetje af. Er werd in september dan nog wel gewonnen van gewonnen deRaiders, Vikings maar en de van Raiders, maar van en de de Vikings van en de de Dolphins en de de Dolphins Chiefs werd Chiefs werd verloren.overtuigend Allerminst overtuigend dus.kwam In oktober kwam de verloren. Allerminst dus. In oktober de ommekeer. ommekeer. stond nam team open sleeptouw ende is cruciale nu weer Brady stondBrady op, nam hetop, team ophet sleeptouw is nu weer de cruciale spil in de geoliede machine van Bill Belichick. Na de 22 spil in de geoliede machine van Bill Belichick. Na de 22 start wonnen de start wonnen de Pats zeven wedstrijden op rij om pas op 30 november Pats zeven wedstrijden op rij om pas op 30 november weer eens aan het weer eens aan kortste te Bay trekken. InBrady Greenop Bay moest Brady kortste eind te het trekken. In eind Green moest ‘t nippertje het op ‘t nippertje het onderspit delven tegen de Packers van MVP onderspit delven tegen de Packers van MVPconcurrent Aaron Rodgers. concurrent Aaron Rodgers. Ondanks die nederlaag lijkt het er toch op dat de Patriots weer het beste ndanks dieleague nederlaag lijktseizoen. het er toch op dat de Patriots weer het team van de zijn dit De oorwassingen die hij dit seizoen beste team van de league zijnecht dit seizoen. De oorwassingen die hij dit uitdeelde aan teams die toch hoog ingeschat worden, spreken voor seizoen uitdeelde aan teams die toch echt hoog ingeschat worden, zich. Tegen de Cincinnati Bengals, de Denver Broncos, de Indianapolis spreken zich. Tegen de Cincinnati Bengals, 43, de Denver Broncos, de Colts en voor de Detroit Lions worden respectievelijk 43, 42 en 34 punten Indianapolis Colts en deBrady Detroit worden respectievelijk 43, 42 op het bord gezet door enLions de zijnen. Tussendoor walst43, de aanval en op even het bord gezet door en deChicago zijnen. Tussendoor van34 depunten Pats ook volledig over deBrady geplaagde Bears heen, 51 walst de aanval van de Pats ook even volledig over de geplaagde punten. Chicago Bears heen, 51 punten. Wat de prestaties van Brady nog indrukwekkender maakt, is dat hij dit Wat de prestaties van Brady speelt nog indrukwekkender maakt, is datback hij dit seizoen zonder topreceivers en een vaste, goede running seizoen zonder topreceivers speelt en een vaste, goede running back hebben de Patriots ook al jaren niet meer gehad.Ja, hij heeft altijd nog hebben Patriots ook al jaren hij heeft nog tight enddeRob Gronkowski om deniet balmeer naar gehad.Ja, toe te gooien, maaraltijd hij speelt tight endniet Robmet Gronkowski om de bal naar toe zijn te gooien, maar mee hij speelt al jaren het receivermateriaal waar concullega’s al jarenwerken. niet metNatuurlijk het receivermateriaal waar zijn mogen zijn de receivers van deconcullega’s Pats ‘up for mee the job’, mogen werken. Natuurlijk zijn de receivers van de Pats ‘up for the maar dat is vooral dankzij Brady, niet ondanks Brady. Stel je eens job’, voor maar dat is vooral dankzij Brady, niet ondanks Brady. Stel je eens voor dat Brady mocht werken met receivers als Calvin Johnson, Antonio dat Brady mocht werken metGolden receivers alsJordy Calvin Johnson, Brown, Demaryius Thomas, Tate, Nelson, DezAntonio Bryant of Brown, Demaryius Thomas, Golden Tate, Jordy Nelson, Dez Bryant Brandon Marshall. Nee, Brady gooit zijn ballen naar Julian Edelman.of Brandon Marshall. Nee, Brady gooit Julian Geen koekenbakker natuurlijk, maarzijn dat ballen is een naar receiver dieEdelman. niet eens in Geen koekenbakker natuurlijk, maar dat is een receiver die niet eens de top 20 staat. Het interesseert Brady niet zoveel naar wie hij de bal in de topgooien. 20 staat. interesseert zoveelhanden, naar wie hijkomt de baldie moet AlsHet Brady tijd heeft Brady en zijnniet receiver dan moet gooien. Brady bal, en de firstAls down, ertijd wel.heeft en zijn receiver handen, dan komt die bal, en de first down, er wel. De New England Patriots zijn bezig aan een indrukwekkend seizoen, zijn e New England Patriots zijn aan indrukwekkend momenteel het beste team in bezig de AFC eneen waarschijnlijk in deseizoen, gehele NFL zijn momenteel het beste team in de AFC en waarschijnlijk in despeler en Tom Brady maakt dit allemaal mogelijk. En als je de beste gehele NFL en Tom Brady maakt dit allemaal mogelijk. En als van het beste team bent, dan ben je de meest geschikte jekandidaat de beste voor speler het beste bent, dan je de devan MVPtitel. Zoteam simpel moet hetben zijn. meest geschikte kandidaat voor de MVPtitel. Zo simpel moet het zijn.
O
D
In een jaar waarin de NFL geteisterd werd door schandalen, kan de
league wel een beter voorbeeld gebruiken. Er is geen beter voorbeeld voor de jeugd dan J.J. Watt, die behalve alleskunner voor de Houston Texans – daar kom ik zó op terug – ook nog een fantastische stichting heeft, waarmee hij scholen in Wisconsin en Houston ’n budget geeft om meer sport mogelijk te maken.
Dit jaar liet de Pro Bowl defensive end Watt voor ’t eerst zien dat hij ooit receiver was. De ijzersterke verdediger was dit seizoen reeds goed voor drie receiving touchdowns. Het is niet voldoende om zijn zwalkende Texans in de race te houden, maar het zal zijn opponenten angst in boezemen dat hij nu niet alleen defensief, maar ook offensief een serieuze factor is.
In combinatie met de twee turnovers die hij retourneerde voor touchdowns is hij de eerste defensive lineman sinds de Tweede Wereldoorlog die vijf of meer touchdowns scoort. Larry Fitzgerald heeft er tot nu toe twee, LeSean McCoy heeft er vier en Calvin Megatron Johnson heeft er vijf.
Het is zonde dat J.J. Watt niet bij een beter team speelt. Nu lijkt
het geregeld alsof commentatoren zo vaak over Watt praten, omdat er niemand anders is. Dat is niet alleen niet waar, want de ploeg heeft verscheidene offensieve wapens, Watt is simpelweg zo verschrikkelijk goed en verdient alle aandacht die hij krijgt. Dat ’t niet altijd overwinningen oplevert is niet zijn fout, Ryan Fitzpatrick als quarterback is tenslotte toch ’n domper voor je Superbowlkansen.
Watt is geheel terecht de best betaalde nietquarterback in de NFL. Als hij zijn hele contract uitspeelt, levert het hem een luttele honderd miljoen op. De eerste dertig miljoen dollar mocht hij dit jaar alvast bijschrijven. Wat Watt onderscheidt van veel collega’s is dat zijn contractkwestie nooit een spektakel werd. Hij dreigde niet vooraf, hij dreigde niet gedurende en was gracieus en dankbaar toen de deal rond was. Dat lijkt makkelijk bij zo’n bedrag, maar recente voorbeelden liepen heel anders.
Maar goed, alle nette verhalen en statistieken daargelaten, even gewoon tussen ons, J.J. Watt is gewoon een onvoorstelbaar toffe vent. Zijn mic’d upsegmenten zijn echt heel grappig, hij is een vechter eerste klas en een footballspeler uit de buitencategorie. Er zijn wedstrijden dat hij bij vrijwel iedere defensieve play betrokken is, omdat ie altijd op de juiste plek is op het juiste moment.
Sommige teams passen hun wedstrijdplan aan vanwege de specifieke kracht van
de defensie die ze die week treffen. Teams die tegen de Texans spelen passen hun plan aan vanwege J.J. Watt, die zonder enige twijfel op weg is naar de hall of fame als ie dit niveau kan vasthouden. Watt is de brute, adembenemende variant van de ideale schoonzoon.
Watt speelt met hetzelfde rugnummer als ’t nummer dat Wayne Gretzky ooit de zijne maakte. Gretzky gaf zijn positie een nieuwe definitie en groeide uit tot ‘The Great One’. 't Is een bijnaam die op termijn ook J.J. Watt niet zou misstaan.
Bezig aan zijn derde seizoen, kan de NFL niet meer om Andrew Luck
heen. De opvolger van Peyton Manning is meer dan Peyton waardig. Kwakkelen doen ze in Indianapolis niet meer onder Luck; in elk van zijn tot nu toe twee volledige seizoenen wist hij de Colts aan een playoffplek te helpen. Luck laat zien dat de zogenaamde mobiele quarterbacks (lees: Cam Newton, Robert Griffin III cum suis) echt niet dé toekomst van de NFL zijn. Niet dat Luck niet kan rennen met de bal. Integendeel. In zijn periode bij Stanford Cardinal maakte hij met regelmaat rushes van 50+ yards. En laten we niet vergeten dat hij de 40yard dash in 4,65 seconden doet. Maar met de bal rennen is niet de basis van zijn spel. Leiderschapskwaliteiten, inzicht, lef, een goede arm, de pocket enkel verlaten wanneer het echt nodig is, rushes maken als het spel daarom vraagt zijn dat echter wél. Quarterbacks als Tom Brady en Peyton Manning bewijzen ook keer op keer, seizoen na seizoen dat er binnen de NFL altijd behoefte is aan goede pocket passers. En aan al deze eisen voldoet Luck als geen ander. Sinds zijn komst miste hij geen enkele wedstrijd. En na twaalf wedstrijden in dit seizoen is hij al goed voor een gemiddelde van 8,2 yards per pass (4011 yards in totaal), 34 touchdowns, een rating van 103,0 en een completion percentage van 63,7 procent (313 uit 491). Zijn Total Quarterback Rating: 71,9. En daarmee op plek 7 in de league.
Andrew Luck doet geen gekke dingen. En juist dat maakt hem een
hele goede quarterback. Je kan altijd van hem op aan. Hij brengt rust in de ploeg. Is een zekerheid. In een competitie die bol staat van onzekere factoren. En Luck is pas bezig aan zijn derde seizoen. Het is haast eng om te denken hoe goed Luck is als hij nog meer vlieguren achter zijn naam heeft staan. Waar vele jonge quarterbacks lichtelijk door de mand beginnen te vallen, kunnen de Colts met een gerust hart achterover leunen. Hun toekomst is met Andrew Luck als signal caller gegarandeerd en het kan dan ook niet anders dan dat ooit beloond gaat worden met een Super Bowlring. Al deze statistieken zijn leuk en aardig, het geeft nog geen gedegen reden waarom Andrew Luck de MVP is voor seizoen 2014. Welnu. Vorig jaar wist Luck ervoor te zorgen dat de Colts de op één na grootste comeback tijdens een playoffwedstrijd wisten te maken. Op dit moment gaan de Colts aan de leiding in de AFC South met acht overwinningen en vier nederlagen. Een plek in de playoffs kan het team bijna niet meer ontgaan. En al helemaal niet met Luck aan het roer. Luck zorgt tot nu toe voor de meest productieve aanval binnen de league (382 punten). En die trend gaat hij doorzetten. Dit seizoen én in de komende jaren. Luck is the real deal. Nu al.
‘Manning Fatigue’, het gevoel dat Peyton Manning al vaak genoeg de MVP
Award heeft gewonnen, is het enige wat er voor kan zorgen dat Manning dit jaar de prijs niet wint. De quarterback van de Denver Broncos sleepte hem al vijf keer in zijn carrière binnen, waaronder vorig seizoen waarin hij een resem aan records brak.
Als hij de laatste vier wedstrijden speelt op het zelfde niveau als de eerste twaalf wedstrijden, dan komt hij uit op 4983 yards, 48 touchdowns en een QB rating van 107,8. Die statistieken zijn beter dan vier van de vijf keren dat hij de MVP won en eigenlijk is het daarmee dus al een gesloten zaak. Toch gaan we er nog wat dieper op in, om te kijken welke redenen er allemaal nog meer zijn waarom Peyton dit seizoen de MVP zou moeten worden. Er zijn, naast het gooien van yards en touchdowns, een paar dingen die bepalen of een quarterback zijn rol goed uitvoert. Dit zijn onder andere het aantal wedstrijden die hij als starter wint, het minimaliseren van het aantal turnovers waar hij verantwoordelijk voor is en het aantal sacks in een wedstrijd. Het helpt in de MVPrace ook om tijdens het seizoen vaak positief in het nieuws te zijn geweest.
De Broncos staan op het moment 93 en staan daar mee gelijk als het
gaat om het beste record in de NFL. Iets wat J.J. Watt bijvoorbeeld niet kan zeggen met zijn 66 Texans. De Broncos hebben sinds de komst van Manning 80 procent van de wedstrijden gewonnen. In de drie seizoenen daarvoor maar 42 procent. Dit bewijst maar weer dat het vooral Manning is die overwinningen creëert voor een team en niet andersom zoals bij Tom Brady. Manning is dit seizoen zeer secuur. Waar hij in het complete vorige reguliere seizoen de bal vijftien keer verloor, is dat dit seizoen nog maar tien keer gebeurd, waarvan maar één fumble. Dit in tegenstelling tot Andrew Luck, die de bal al zestien keer heeft weggegeven dit seizoen, waarvan vijf keer door een fumble.
Dit komt deels ook omdat Manning dit seizoen goed in staat is geweest om zichzelf te beschermen. De 38jarige quarterback is nog maar dertien keer gesackt dit seizoen, in tegenstelling tot Aaron Rodgers die al 25 keer achter de line of scrimmage op de grond lag. En dat voor een quarterback die volgens iedereen een stuk minder mobiel is dan ‘Mr. Discount Double Check’.
En dan natuurlijk de mijlpalen die Manning dit seizoen heeft neergezet. Sinds dit seizoen is hij namelijk de quarterback met de meeste touchdown passes ooit, heeft hij de meeste wedstrijden neergezet met meer dan 400 yards en is hij op Brett Favre na de enige quarterback die alle 32 teams een keer heeft verslagen. Kijk dus naar de feiten en vergeet de ‘Manning Fatigue’. Uiteindelijk moet de prijs van de MVP gaan naar de beste speler in de NFL en dat is dit jaar gewoon weer Peyton Manning, zoals altijd. •
Investering
Winter meetings
Het seizoen van de Washington Redskins
Het baseball offseason lijkt nog een
Om de beleidsbepalers in DC nog 'ns te herinneren aan deze beslissing, besloot Ramscoach Jeff Fisher om wat zout in de wonden te strooien. Fisher stuurde zes spelers naar het midden voor de coin toss, maar dit waren niet zomaar zes spelers. Nee, dit waren de zes die de Rams als direct gevolg van de RGIII trade konden binnenhalen. En terwijl deze spelers, die allemaal een onderdeel vormen van de basis van St. Louis, als aanvoerders dienden, zat Robert Griffin III vanaf de zijlijn toe te kijken hoe zijn team een wanprestatie leverde.
In San Diego komen alle General Managers namelijk samen in een groot hotel voor de Winter Meetings. Elk jaar is dit een week waarin grote free agents een nieuw contract tekenen en meerdere blockbuster trades besproken worden. Geruchten zullen in grote aantallen rondzingen en eindelijk hebben we weer wat actie in de MLB!
wordt zo langzamerhand te gênant voor woorden. Afgelopen zondag verloor de ploeg met 240 van de St. Louis Rams, uitgerekend de ploeg die in 2012 de ruil partner was tijdens de NFL Draft waarna de Redskins hun QB van de toekomst konden kiezen: Robert Griffin III.
Het is typisch voor het wanbeleid dat
Washington al jaren voert. In 2012 leek hier eindelijk een einde aan te komen, toen de ploeg met Griffin een QB voor de toekomst leek te hebben. Maar niemand greep in toen excoach Mike Shanahan zijn jonge pupil de vernieling in hielp door hem, ondanks meerdere knieblessures, tot en met de playoffs te laten spelen. In het naseizoen scheurde Griffin zijn kruisband op twee plaatsen, en sindsdien is hij nooit meer de oude geworden. Dit alles toont aan hoe absurd het beleid in Washington was, en nog steeds is. Ondanks de dure investering in Robert Griffin III, weigerde de ploeg haar kroonjuweel in bescherming te nemen. En daar betaalt de ploeg nu een hoge prijs voor •
Justin Kevenaar.
beetje op gang te moeten komen. Natuurlijk, we hebben al een aantal grote namen van de markt zien verdwijnen, maar tussen deze grote acties door blijft het allemaal maar erg stil in de MLB. Daar komt deze week verandering in.
Jon Lester lijkt de eerstvolgende grote free agent te zijn die zijn nieuwe club zal kiezen en dat zou zo maar eens in deze week kunnen gebeuren. De Boston Red Sox, Chicago Cubs, San Francisco Giants en LA Dodgers zijn nog in de running voor zijn diensten en zullen hem en zijn agent deze week nog even flink proberen te paaien om zo concurrentievoordeel te pakken op de andere geïnteresseerde teams.
Op het tradefront zullen de namen van
outfielders Justin Upton en Matt Kemp en werpers Ian Kennedy en Cole Hamels regelmatig in gesprekken voorbijkomen. De San Diego Padres, het team van Ian Kennedy, wil in ruil voor hun werper graag een korte stop binnenhalen. Een van hun doelwitten? Nederlander Jurickson Profar van de Texas Rangers. Zou hij na Didi Gregorius (naar de New York Yankees) de tweede Nederlander worden die in een week tijd via een trade naar een ander team verhuist? Houd onze website in de gaten voor het laatste nieuws! •
Seb Visser.
Het lijkt wel het scenario van een
horrorfilm. Het lichaam van een pas overleden man wordt op de operatietafel gelegd. Camera's draaien, zo'n dertig mensen proberen een glimp op te vangen van wat er gaat gebeuren. Het bloed van de overledene wordt afgetapt en vervangen door een conserverende vloeistof. Dan pakt een arts een mes en (het lijkt wel zo'n verschrikkelijke ISIS足video op YouTube) scheidt hij het hoofd van het lichaam. Vervolgens worden hoofd en lijf apart opgeslagen in een ruimte met extreem lage temperaturen. TEKST KEES WIJDEKOP
Is dit de trailer van een nieuwe film van Steven Spielberg?
Nee, dit is werkelijk gebeurd met Boston Red Soxicoon Ted Williams, de laatste speler die een slaggemiddelde van boven de .400 had. In de Verenigde Staten vinden bekende schrijvers en journalisten het niet beneden hun stand om over sport te schrijven. Philip Roth, David Halberstam en nu dus Ben Bradlee over Ted Williams. Het is geen boek geworden voor iemand die vindt dat alle informatie op één Aviertje moet . Bradlee werkte meer dan tien jaar aan de biografie en als je hem helemaal wilt lezen , moet je minstens een week offline gaan: het boek telt bijna 800 bladzijden!
Ted wordt in 1918 geboren in San Diego, Californië. Zijn
moeder is soldate bij het Leger des Heils. Ze doet zo haar best om de minder bedeelden te helpen, dat ze haar eigen kinderen vergeet. Ted en zijn broer Danny kunnen vaak na school hun huis niet in. Zijn vader heeft namelijk elders in de stad een fotozaak en komt nooit thuis.
Zo heeft Ted tijd genoeg om zich aan zijn passie te wijden: honkbal. Eigenlijk interesseert hij zich slechts voor één onderdeel: slaan. Het veldwerk vindt hij maar niets. De knuppel gaat mee naar school, onderweg maakt hij slagbewegingen, hij doet er alles aan om zijn droom waar te maken: de beste hitter worden die ooit geleefd heeft.
Hij schaamt zich voor zijn
thuissituatie. Als kind moet hij met zijn moeder mee als zij op straathoeken in een orkestje van het Leger des Heils speelt. Zelfs als hij prof is bij de San Diego Padres (toen Minor League) komt ma met de collectebus langs op de tribunes. “Ik ben de moeder van Ted Williams, wilt u 'de Strijdkreet' kopen?” Ted kan wel door de grond zakken. Hij is heel blij met een contract van de Red Sox. Weg van huis, op naar Florida voor de Spring Training. Manieren moet hij nog leren. “Hé ouwe pik, hoe gaat het er mee?” is
niet een begroeting die door iedereen op prijs wordt gesteld. Na een seizoen in Minnesota in de Minors is hij vanaf 1939 een vaste kracht van de Red Sox. The Kid heeft meteen het hoogste woord in de kleedkamer, maar wat wil je ook als je als 23jarige prominent afgebeeld staat op de voorpagina ‘Life Magazine’ van 1 september 1941. Europa staat in brand, de Duitsers trekken op naar Moskou, maar het belangrijkste nieuws in de VS is de vraag of Teddy Ballgame een slaggemiddelde van boven de .400 haalt.
Over gebrek aan belangstelling van vrouwen heeft Williams niet te klagen. Hij is knap, goed van de tongriem gesneden en een sportheld. “Een excellente hitter, maar voor de rest een matige
speler”, is het oordeel van de pers in Boston. Ted houdt zijn kennis van het slaan niet voor zichzelf. Ook nu kun je nog van hem leren [click]. Williams is een moeilijk mens. Hij leest alle krantenverslagen en als hem iets niet bevalt, geeft hij de journalisten er van langs op een manier waar zelfs Louis van Gaal van zou gaan blozen. Hij lijdt ook aan een artiestenkwaal: als er op de tribune iemand zit die hem uitfluit, ziet hij alleen die toeschouwer en laat hij zich opnaaien. Zijn woedeuitbarstingen zijn legendarisch.
In 1942 wordt de dienstplicht ingevoerd, voor Ted op een
ongelegen moment. Hij zou net lekker gaan verdienen bij de Sox. Met het excuus dat hij voor zijn moeder moet zorgen, krijgt hij uitstel, maar in 1943 is er geen ontkomen aan: hij wordt vlieginstructeur bij de Marine en mist drie seizoenen als speler. In 1946 maakt hij zijn comeback en gaat hij door waar hij gebleven was: goed slaan en ruziemaken met de pers. The Splendid Splinter is het enige lichtpunt in de zwakke teams van de Sox in die tijd. Slechts één keer bereiken ze de World Series, ze verliezen van de Cardinals en ook Ted speelt niet best. In 1952 moet hij weer in militaire dienst. Dit keer komt hij in Korea in actie als piloot. Williams is geen vredesduif: “Waarom gebruiken we die atoombom niet?” Gelukkig denkt President Truman er anders over. In 1960 is het welletjes. Hij is 42 en neemt afscheid met een homerun in zijn laatste slagbeurt. Het publiek juicht maar Ted weigert
Williams is een moeilijk mens. Als iets hem niet bevalt, geeft hij de journalisten er van langs op een manier waar zelfs Louis van Gaal van zou gaan blozen
‘to tip his cap’. John Updike schreef hierover het wellicht mooiste essay over baseball: Hub Fans Bid Kid Adieu [click].
Over gebrek aan belangstelling van vrouwen
heeft Williams niet te klagen. Hij is knap, goed van de tongriem gesneden en een sportheld. Ted windt er geen doekjes om: eerst komt honkbal, dan vissen en op de derde plaats komt de vrouw. De geboortes van zijn kinderen maakt hij niet mee: hij is vissen. Drie huwelijken, drie echtscheidingen, romances en affaires, de auteur besteedt er (te) veel aandacht aan. Het zou zo in Story, Privé of Weekend kunnen staan wat de inhoud betreft. De superieure stijl van Bradlee zorgt ervoor dat je toch geboeid blijft lezen. De rode lijn in het leven van Ted Williams is duidelijk. In zijn jeugd krijgt hij geen aandacht van zijn ouders. Zijn moeder helpt de armen maar Ted en zijn broer zitten thuis en hebben vaak letterlijk niets te eten.
Zelf is Ted er ook niet voor zijn
kinderen. Maar als uithangbord van het Jimmy Fund, het Amerikaanse Kika, kun je hem letterlijk midden in de nacht wakker maken voor een bezoek aan een ziek kind. De pers mag er van hem niet over schrijven. Spijt komt op zijn oude dag wanneer hij na een paar beroertes bedlegerig wordt. Williams krijgt een beter contact met zijn kinderen en laat zijn enige zoon, JohnHenry, zijn zaken behartigen. Aanvankelijk gaat het goed, door de memorabiliaindustrie
stromen de dollars binnen. Maar JohnHenry neemt in andere zaken te veel risico en lijdt grote verliezen door de internetcrisis . Ted, aan het eind van zijn leven, moet handtekeningen blijven zetten op ballen en knuppels om in elk geval die dollarstroom gaande te houden.
En daar ligt Teds hoofd nu, eind 2014, in Scottsdale, Arizona in ijzige omstandigheden, naast het hoofd van zijn zoon ….to await what would be his greatest comeback ever. JohnHenry raakt in de ban van Cryonics, een beweging die mensen na hun dood wil laten invriezen om ze in de toekomst, wanneer de medische wetenschap veel verder is, weer tot leven te wekken! Hij ziet wel handel in de DNA van Ted. Hij laat zijn vader, die eigenlijk gecremeerd wil worden, tekenen voor toestemming om zich te laten conserveren.
Dat gebeurt onmiddellijk na het overlijden van Ted op 5
juli 2002. JohnHenry zelf sterft al een paar jaar later en kiest ook voor de Cryonicsbehandeling. En daar ligt Teds hoofd nu, eind 2014, in Scottsdale, Arizona in ijzige omstandigheden, naast het hoofd van zijn zoon ….”to await what would be his greatest comeback ever.” •
Titel: THE KID. THE IMMORTAL LIFE OF TED WILLIAMS Auteur: BEN BRADLEE, JR Verkrijgbaar bij: THE AMERICAN BOOK CENTER Spui 12 Amsterdam | Lange Poten 23 Den Haag ABC.NL
1. LANDON DONOVAN MF, LOS ANGELES GALAXY
Z'n carriere leek even als 'n nachtkaars uit te gaan, nadat bondscoach Jurgen Klins足 mann 'm afgelopen zomer besloot niet mee te nemen naar het WK. Maar zie, uiteindelijk kwam alles nog op z'n pootjes terecht, met de landstitel met z'n club Los Angeles Galaxy. Afscheid nemen in stijl, dat willen we allemaal wel: Landon Dono足 van is de WINNAAR VAN DE WEEK.
2. STEPH CURRY PG, GOLDEN STATE WARRIORS
Eigenlijk zouden meerdere Warriors op deze plek kunnen staan 足 van rookie coach Steve Kerr tot z'n maatje Klay Thompson. Want wat ziet dat GSW er lekker uit zeg! Wauw.
3. DIDI GREGORIUS SS, NEW YORK YANKEES
Ja, je leest het goed. New York Yankees. Yankees, als in baseball royalty! Na Robert Eenhoorn speelt er weer een Nederlander in de Bronx. Didi Gregorius zal echter wel vol in de beugel moeten: Derek Jeter volg je niet zo maar op.
1. JIM HARBAUGH COACH, SAN FRANCISCO 49ERS
Dat 't niet boterde met de front office van de Niners was al langer bekend, en dat hij na dit seizoen zou moeten wieberen evenzeer. Het waren echter z'n spelers die hem nog even in 't zadel hielden. Tot ook zij afgelopen zondag de pijp aan Maarten gaven: Jim Harbaugh is de LOSER VAN DE WEEK.
De NBA kan eindelijk beginnen
Kerst komt eraan en dat betekent dat het NBAseizoen meestal
goed op gang is. De beste teams zijn op dit moment de Memphis Grizzlies en de Golden State Warriors. Dat laatste is geen verrassing. De Warriors worden immers kampioen dit seizoen en maken dat vanaf de eerste wedstrijd duidelijk. U hoeft me niet per se persoonlijk mee te delen dat ik gelijk heb daarin, maar als Stephen Curry straks in juli de trofee omhooghoudt, bent u te laat. Anyway.
Het NBAseizoen kan eindelijk gaan beginnen. Huh? Hoezo? Het is toch al begonnen? Nee man, nu pas. De eerste maanden zijn altijd roestig, onrustig en met een hoop chaos. Kijk maar naar de Cleveland Cavaliers. Die komen minder dominant uit de startblokken dan iedereen had verwacht. Veel minder dominant. Maar inmiddels begint de machine te lopen. Het grote verschil met de brakke seizoensstart van de Miami Heat vier jaar geleden? LeBron & consorten hebben een veel realistischere verwachting neergezet. Maar goed. Ze zijn nu uit de startblokken. Laat de NBA beginnen! Ook de rookies komen langzaam in hun rol. Parker en Wiggins beginnen langzaam te wennen aan het niveau. Die LaVine bij Minnesota zorgt voor wat highlights en ook bij de overige teams weten de rookies nu waar ze staan. Ideaal. Kunnen we eindelijk gaan zien waar ze toe in staat zijn. Binnen nu en de AllStar break: de eerste rookie met een 30+ punten game.
En dan de belangrijkste reden dat het NBAseizoen nu echt van
start kan gaan: Russell Westbrook en Kevin Durant zijn terug! Hetgeen betekent dat de Thunder eindelijk ook kunnen beginnen aan hun opmars in het westen. Ze moeten van ver komen, maar je kunt dan ook geen legende worden zonder tegenslag. En ik ga er nog wel vanuit dat Russell Westbrook en Kevin Durant legendes kunnen worden. Zeker als de overige vijf miljoen geblesseerde spelers van Oklahoma ook weer in staat zijn op NBAniveau een balletje te gooien.
Kortom, het NBAseizoen is eindelijk op kruishoogte. Het vuurwerk kan beginnen. De overige teams mogen hun poging gaan doen om de Warriors van die zege af te houden. Wat niet zal lukken, maar de verwoede pogingen zullen geweldig zijn om te zien! •
S t a t i s t i ek en b i j g ew erk t t o t a f g el o p en w eek ei n d e.
BUFFALO BILLS 1e ronde, vierde keuze 51 receptions 695 receiving yards 5 touchdowns
De Buffalo Bills gingen heel ver om
Sammy Watkins te selecteren in de 2014 NFL Draft, en dat kwam de ploeg op flink wat kritiek te staan. Iedereen was het erover eens dat Watkins één van de beste talenten was van de afgelopen jaren op zijn positie, maar de vraag was vooral of Buffalo wel goed genoeg was om Watkins te laten schitteren.
Voorlopig lijkt een deel van de kritiek nog steeds gerechtvaardigd, want de offense van Buffalo behoort tot één van de slechtste in de NFL. Toch kan iedereen zien dat Watkins wel degelijk een groot talent is. In week 7, toen de Minnesota Vikings op bezoek kwamen, beleefde de Clemsonalumnus zijn beste wedstrijd met negen vangballen voor 122 yards en twee touchdowns. Sindsdien is het wat stil rond Watkins, die de afgelopen vier weken gemid deld vier ballen per wedstrijd vangt. Voor een groot deel heeft dit echter ook te maken met de het spel Buffalo, wiens aanval momenteel geleidt wordt door quarterback Kyle Orton en waar het vooral de verdediging is die het verschil moet maken.
Binnen zijn team is Watkins
overigens wel de beste receiver, vooral wat betreft de yards after the catch is hij de enige speler van de Bills die wat weet klaar te spelen. Het moge dus duidelijk zijn, Watkins heeft het in zich om de beste receiver van deze draft class te worden, maar het feit dat Kyle Orton momenteel zijn quarterback is, helpt de zaak geenszins.
TAMPA BAY BUCCANEERS 1e ronde, zevende keuze 53 receptions 890 receiving yards 8 touchdowns
Objectief gezien beleeft Mike Evans
misschien wel het beste seizoen van alle rookie receivers. Net als Watkins, beschikt Evans bij Tampa Bay niet over een ideale quarterback situatie. Zowel Mike Glennon als Josh McCown stellen wekelijks teleur als spelverde ler, met als gevolg dat de Buccaneers al tien van hun twaalf duels hebben verloren. Maar in al deze malaise is er één speler die er boven uitsteekt, en dat is Texas A&Malumnus Mike Evans.
Vooraf werd hij vergeleken met Tampa Bayreceiver Vincent Jackson, maar in zijn eerste jaar lijkt hij al beter te zijn dan Jackson. Fysiek genomen is hij een indrukwekkend grote speler, en met zijn snelheid en goede handen vormt hij de laatste weken een ware plaag voor defensies. Vanwege de quarterbackproblemen in Tampa begon Evans wat rustig, maar van week 9 tot en met week 11 was hij goed voor 21 vangballen, 458 reception yards en vijf touchdowns.
Het gevolg is dat hij op dit moment
vaker gezocht wordt dan zijn collega, Vincent Jackson, en dat de Bucca neers met Evans in de gelederen dus een nieuwe sterspeler lijken te hebben. Net als met Watkins, is het echter ook voor Evans zaak dat hij volgend jaar een betere quarterback tot zijn beschikking heeft. Zodra hij een capabele QB achter zich heeft staan, lijkt niets Evans in de weg te staan om één van de beste receivers in de NFL te worden.
En toen was daar ineens Odell Beck
ham Jr. De 22jarige receiver, gebo ren en getogen in de universiteits stad Baton Rouge in Louisiana, ging de hele wereld over met zijn vangbal tegen de Dallas Cowboys. Beckham werd omlaag getrokken, maar wist toch op onnavolgbare wijze de bal met één hand of beter gezegd: drie vingers binnen te halen voor een touchdown. Zodoende maakte de hele wereld kennis met Beckham Jr., en lijkt hij momenteel op weg naar een award voor offensive rookie of the year. Zijn statistieken lopen misschien wat achter, maar bedenk daarbij dat Beckham de eerste vier weken van het seizoen mistte met een blessure. Maar ondanks dat hij een kwart van het seizoen heeft gemist, hoort hij volgens de statistieken van ProFootballFocus nu al bij de tien beste receivers in de NFL. Alleen Mike Evans van de Bucanneers komt, wat betreft de rookies, momenteel in de buurt bij de prestaties van Beckham (Evans staat twaalfde).
Volgens kenner binnen de NFL is
Beckham Jr. het best te vergelijken met Isaac Bruce, die vroeger furore maakte namens de St. Louis Rams, en lijkt zijn speelstijl ook heel erg op die van Antonio Brown van de Pittsburgh Steelers. Laatstgenoemde heeft momenteel de meeste receptions in de NFL (96), dus er zijn slechtere mensen om mee vergeleken te worden. De Giants zijn in ieder geval maar wat te blij met de ontwikkeling van Beckham Jr., die na de blessure van Victor Cruz is opgestaan en zich nu profileert als een ware ster op zijn positie.
NEW YORK GIANTS 1e ronde, twaalfde keuze 48 receptions 699 receiving yards 5 touchdowns
NEW ORLEANS SAINTS 1e ronde, twintigste keuze 53 receptions 550 receiving yards 3 touchdowns
Brandin Cooks kwam van alle rookie
receivers in de beste situatie terecht. De rookie uit Oregon State, die over onwijs veel snelheid beschikt, werd gekozen door de New Orleans Saints, een ploeg die bekend staat om zijn aanval. Cooks speelt binnen de offense van de Saints vaak als slot receiver, en hij was tot week 11 de meest geliefde receiver van Brees. Slechts drie keer ving de snelle Cooks namelijk minder dan vijf ballen, en vanwege zijn fysieke kwaliteiten wordt hij bij tijd en wijlen ook gebruikt als runningback.
Het enige punt van kritiek op Cooks, is dat hij nog te weinig yards oppikt nadat hij de bal heeft gevangen. Want inderdaad, wie kijkt naar het aantal receptions die ziet dat Cooks op hetzelfde niveau zit als zijn collega's Mike Evans en Sammy Watkins. Maar wat betreft receiving yards en het aantal touchdowns staat de rookie van de Saints wel iets lager. Helaas voor Cooks kan hij dit seizoen deze statistieken niet meer verbeteren, want zijn jaar zit er helaas op nadat hij vorige week zijn duim brak. Het is een groot gemis voor de Saints, die in Cooks een nieuwe, en effectievere versie van Darren Sproles hadden gevonden.
"Het is heel erg jammer, want
Brandin (Cooks) was steeds meer in zijn rol aan het groeien. Daarnaast is hij ook een hele dynamische speler, dus andere spelers zullen het stokje over moeten nemen", aldus Saints足 quarterback Drew Brees.
In deze indrukwekkende groep van
jonge receivers, was het Kelvin Benjamin die aan het begin van het seizoen de meeste indruk maakte. Dit heeft alles te maken met het feit dat Cam Newton in Carolina niet beschikt over veel wapens, waardoor de jonge Benjamin al direct is uitgegroeid tot te belangrijkste receiver voor de Panthers. Dit blijkt vooral uit het feit dat Benjamin al 107 keer is gezocht door Newton, terwijl Jerricho Cotchery, de tweede receiver, slechts 57 keer is gezocht door de spelverdeler van de Panthers.
Benjamin is fysiek, net als Mike Evans, een grote en sterke receiver die vooral door zijn lengte lastig te dekken is. Dit maakt hem vooral in de redzone een aantrekkelijk target en dit heeft dit seizoen al geresulteerd in acht touchdowns. Net als bij Evans geldt ook hier, dat Kelvin Benjamin eigenlijk de enige speler is die zich aan de malaise van zijn team weet te onttrekken. Het enige punt waar aan gewerkt zal moeten worden, is dat Benjamin minder ballen laat vallen. Hij staat namelijk in de top vijf als het gaat om dropped passes, al is dit uiteraard ook voor een groot deel te wijten aan het feit dat hij juist zoveel ballen op zich af ziet komen.
Toch lijkt het een mooie strijd te
gaan worden in de toekomst als we het hebben over receivers in de NFC South. Want Kelvin Benjamin heeft, net als Mike Evans, alles in zich om een ster op zijn positie te worden.
Naast de acht rookies die in dit
artikel worden besproken, zijn er ook nog andere rookie receivers die steeds meer indruk beginnen te maken! Zo hebben de Green Bay Packers in Davante Adams (2e ronde, 53e keuze) een nieuwe slot receiver gevonden die tegen de Patriots goed was voor zes receptions en 121 receiving yards. Daarnaast beschikken ook de Indianapolis Colts over een playmaker in wording in Donte Moncrief (3e ronde, 90e keuze). Hoewel Moncrief momenteel nog de vierde keuze is, liet hij zich vorige week tegen de Redskins zien met twee touchdowns waarbij vooral zijn snelheid veel indruk maakte. En dan is er Taylor Gabriel (undrafted), die als undrafted free agent een plek wist te veroveren bij de Cleveland Browns, waar hij nu de slot receiver is. Tot slot maken de Jacksonville Jaguars veelvuldig gebruik van een rookie trio: Marqise Lee (2e ronde, 39e keuze), Allen Robinson (2e ronde, 61e keuze) en Allen Hurns (undrafted). Van dit trio maakten vooral Hurns (vijf touchdowns) en Robinson (48 receptions, 548 receiving yards) veel indruk, al ligt Robinson er helaas voor de Jaguars wel de rest van het seizoen uit met een blessure.
CAROLINA PANTHERS 1e ronde, 28e keuze 57 receptions 824 receiving yards 8 touchdowns
Eerder hadden we het al over een
ideale situatie voor Brandin Cooks bij de New Orleans Saints, maar precies datzelfde kan ook gezegd worden van Jordan Matthews bij de Philadelphia Eagles. In de offense van Chip Kelly wordt er genoeg gescoord, en gaat de bal vaak genoeg rond, en in deze aanval heeft Jordan Matthews zich kunnen ontpoppen tot een hele betrouwbare receiver.
Misschien heeft dit allicht iets te maken met de connectie die de Vanderbiltalumnus heeft met Jerry Rice, één van de beste receivers in de geschiedenis van de NFL; Rice is namelijk een achterneef van Matthews. Bij Vanderbilt vertrok Matthews als meest succesvolle receiver in de geschiedenis van de SEC, en vooraf werden er al veel vergelijkingen gemaakt met Packers receiver Jordy Nelson. Dit kwam niet alleen vanwege het feit dat beide receivers ongeveer even groot en snel zijn, maar ook omdat zij dezelfde coach hebben gehad in James Franklin.
En om de vergelijking nog gekker te maken, waar Jordy Nelson nu al een paar jaar ballen vangt van Aaron Rodgers, was het Matthews die bij Vanderbilt ballen ving van Jordan Rodgers, het jongere broertje van Aaron. Met de roots en de vergelij kingen zit het dus wel snor, en als Matthews zijn huidige niveau weet vast te houden, dan is er helemaal niemand meer in Philadelphia die terugdenkt aan DeSean Jackson.
PHILADELPHIA EAGLES 2e ronde, 42e keuze 54 receptions 686 receiving yards 7 touchdowns
MIAMI DOLPHINS 2e ronde, 63e keuze 57 receptions 518 receiving yards 5 touchdowns
Odell Beckham Jr. is niet de enige
receiver afkomstig van de Louisiana State University die dit seizoen al furore maakt, ook in Miami is er een LSU Tiger actief die steeds meer indruk begint te maken op de kenners. Jarvis Landry is de naam van de rookie die momenteel, samen met Kelvin Benjamin van de Panthers, de meeste receptions heeft onder de rookies. In de eerste week kwam Landry amper op het veld, maar sindsdien is de 22jarige receiver één van de favoriete targets van Dolphins quarterback Ryan Tannehill. Waar Mike Wallace eigenlijk als nummer één receiver fungeert, is Landry ook op het team de speler met de meeste receptions. Het lijkt er steeds meer op dat de Dolphins een hele slimme keuze hebben gemaakt door in de tweede ronde Landry te selecteren. Voorafgaand werden er namelijk veel vergelijkingen gemaakt met zijn goede vriend Odell Beckham Jr. Beckham en Landry zijn immers even groot, even snel, en ook in de andere oefeningen op de combine zetten ze bijna overal identieke cijfers neer.
Daarnaast hadden beide heren ook
op het veld identieke statistieken, alleen de enige uitzondering die werd geconstateerd was dat Beckham er bij individuele oefeningen beter uit zag dan Landry. Het was de voornaamste reden dat Beckham als dertiende werd gekozen, en Landry pas als 63ste. Maar de tweede keuze uit LSU laat nu zijn spel spreken, en wie de laatste weken naar de Miami Dolphins kijkt, ziet dat er ook daar een goede receiver actief is die een mooie toekomst voor zich heeft.
ARIZONA CARDINALS 3e ronde, 91e keuze 39 receptions 569 receiving yards 5 touchdowns
Waar de overige zeven receivers
allemaal van grote universiteiten komen, komt John Brown van het kleine Pittsburg State uit Kansas. Toch heeft Brown al snel zijn plek in de NFL gevonden, en is hij bij de Cardinals na Larry Fitzgerald de meest productieve receiver.
Het is het gevolg van hard werken, en een belofte die hij drie jaar geleden maakte aan zijn broer. Het was namelijk in 2011 toen Brown's halfbroer James na een avond stappen werd neergeschoten. Brown was gechoqueerd, en terwijl James voor zijn leven vocht, maakte John hem de belofte dat hij koste wat het kost de NFL zou halen, om zo alsnog hun jongensdroom te verwezenlijken. Daarnaast beloofde Brown ook dat hij bij zijn eerste balcontact voor Pittsburg State zou scoren, en dat is precies wat John Brown deed. Een aanbod van een grotere universiteit kreeg hij nooit, en dit motiveerde de jonge Brown alleen maar meer om te slagen. De kansen leken klein, maar na drie historisch goede seizoenen op het derde niveau van het college football, kreeg Brown dan toch een telefoontje tijdens de NFL Draft. Zodoende kon hij allebei zijn beloftes vervullen, en bij elke touchdown die hij scoort gaan de vingers in de lucht, als eerbetoon aan zijn broer.
Niets is mooier dan een verhaal van iemand die tegen alle verwachtingen in het toch weet te redden, en Cardinals足rookie John Brown is zo'n mooi voorbeeld van een speler die nooit opgaf, en het toch heeft gehaald.
Respect
Ondanks hun eerste gewonnen duel na
zeventien verliespartijen zijn de Philadelphia 76ers het lachertje van de NBA. Een wedstrijd tegen de Sixers is als een trainingspotje. Tim Duncan, Tony Parker en Dirk Nowitzki komen de bank niet eens meer af als hun teams tegen de 76ers spelen. De Sixers zijn eigendom van een paar rijke Wall Streetbankiers die dit jaar een spelletje maken van de NBAregels. Vorig jaar was het al slecht, maar dit jaar hebben ze het team echt met voor bedachten rade de afgrond in gestuurd. Dat alles met het idee om de kans op toekomstige sterspelers ietsje groter te maken.
Het hele Sixersteam samen verdient net zoveel als alleen Chris Paul en Blake Griffin bij de Clippers. En dat is maar goed ook, want wat er momenteel bij de Sixers onder contract staat, is geen cent meer waard. De bankiers van de Sixers zijn ‘all in’ gegaan voor een mogelijke goede draft pick. De inzet? Een heel seizoen armetie rig basketball en de waardigheid van het team. Alle topsportprincipes zijn overboord gegooid. Er is geen enkel verantwoordelijkheidsgevoel richting de fans en geen respect voor de league.
De eigenaren van de Sixers
zijn bezig met een schaamteloos experiment en het is zeer de vraag of de gok van de bankiers goed gaat uitpakken. Als liefhebber van het spel hoop je stiekem dat die mannen van Wall Street het deksel op de neus krijgen. Als de Sixers zichzelf, hun fans en de competitie niet meer respecteren, waarom zouden wij dat dan wel doen? •
Eva Gerritse.
Oprotten
Chicagoland haalt opgelucht adem. De
Bears zijn definitief mathematisch en alles erop en eraan uitgeschakeld voor het naseizoen. Coach Marc Trestman leek zondag, na de zege van de Detroit Lions die het pleit bezegelde, opgelucht toen hij bovenstaande constatering deed. Alsof hij te horen had gekregen dat hij ondanks alles toch nog een jaartje mag aanblijven.
Het zou me niks verbazen, want typisch Bears. Maar begrijpen doe ik het natuurlijk niet. Vorig jaar nam hij een 106 Bears team over (wat al niet goed genoeg was) en finishte op 88. Dit jaar ligt er een schrijnende 511 in het verschiet, na een sofseizoen dat zijn weerga niet kent. In clusief nog nooit vertoonde blowouts in Foxborough, Green Bay en Detroit, een spelersgroep die volledig van het ge disciplineerde padje is geraakt, en een van talent overlopende aanval die hij maar niet aan de gang kreeg.
Zoals verwacht gaat defensive
coordinator Mel Tucker straks worden geslachtofferd. En heel subtiel werd al gelekt dat de front office spijt als haren op z'n hoofd heeft dat het quarterback Jay Cutler afgelopen zomer een contract met acht nullen heeft laten tekenen. Dat mag zo zijn, maar Cutty heeft zichzelf dat contract natuurlijk niet aangeboden. Dat was GM Phil Emery, naar wij aanne men broodnuchter en bij volle bewustzijn. En die mag dan nu dan wel lijden aan 'n ernstige vorm van buyer's remorse, maar daar kopen we natuurlijk niks voor. Ook maar oprotten, dus. •
Geert Jan Darwinkel.