HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Paul Klomp Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs Meeuwsen Jeroen Elshoff FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu Digital Publishing Scribus Desktop Publishing FINISHING TOUCH Verheul Communicatie SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 Alle rechten voorbehouden.
IJeremy k heb er even aan getwijfeld: moet ik nou wel of niet over Lin beginnen in deze column? De afgelopen week was deze meneer elke wedstrijd die hij speelde World Wide Trending Topic, besteedde De Wereld Draait Door er een heus item aan en mocht ik op Radio 1 en 3FM uitleggen waar deze hype vandaan komt. Hoe dan ook, ik heb het al over Lin, dus mijn vraag is al beantwoord. Laat ik voorop stellen dat 'Linderella' terecht ‘hot’ is en dat ik echt kan genieten van deze speler. (Dat ik dat ooit zou zeggen over een speler van de Knicks verbaast mij eigenlijk nog het meeste. Als doekje voor het bloeden kan ik gelukkig zeggen dat 'Lincredible' zijn opleiding genoot in mijn stad: Boston.)
G oed, genoeg erover. In de laatste SportAmerika The Magazine blikten we terug op de Super Bowl, nu ligt de
focus alweer op het nieuwe seizoen. Dat is goed voor onze NFLman Joep Smeets. Moest hij tot zijn eigen verdriet in het vorige magazine de winst van de New York Giants beschrijven, nu krijgt hij de uitdaging voor de kiezen om de lastige situatie rond Peyton Manning in Indy Town te beschrijven.
De MLBredactie juichte afgelopen week als enige in Nederland toen de Elfstedentocht net oan ging. Temperaturen boven het vriespunt doen namelijk de lente naderen, en laat dit jaargetijde nou net het beste naar boven brengen in Lennart Beishuizen. In zijn artikel beschouwt hij de toekomst van de Washington Nationals aan de hand van twee #1 draft picks.
Kijken naar de toekomst doen wij van SportAmerika The Magazine ook. Met een gepassioneerde twintigpluskoppige redactie blijven we ons best doen om Nederland en België in de ban te brengen van de grote Amerikaanse sporten. Getriggerd? Benader ons via Twitter (@SportAmerika, #SportAm) en houd onze website in de gaten!
O m de cirkel rond te maken: met een schuin oog zie ik het einde van de wedstrijd tussen de New York Knicks en New Orleans Hornets. De Knicks verliezen voor het eerst sinds zeven wedstrijden. Terug op aarde. You can’t Lin them all! Veel leesplezier!
Weekly RoundUp
SportAm feliciteert Michael
Jordan met zijn 49ste verjaardag (17 februari jl.). What’s next? Een comeback op zijn 50ste? • Nicki Minaj treedt op tijdens de NBA All Star Game. Zal ook zij een middelvinger opsteken naar de camera? • LeBron James sluit niet uit dat hij ooit terugkeert bij de Cleveland Cavaliers. GM Dan Gilbert wil er echter niets van weten • Na The Black Mamba (Kobe Bryant) en The White Mamba (Brian Scalabrine) hebben we nu ook The Yellow Mamba (Jeremy Lin) • Allen Iverson is hevig op zoek naar een NBAcontract • Shaquille O’Neal noemt het een travesty als Dwight Howard Orlando verlaat. Uhm, wacht even... Deed Shaq niet precies hetzelfde? • Eric Gordon heeft de wind tegen. De Hornetsguard staat nog zeker zes weken aan de kant na een knie operatie •
Linsanity had je aan (47) dollar genoeg om een wedstrijd van de Knicks bij te wonen. (37.000) nieuwe followers meldden zich op het Twitteraccount van @JLin7 na zijn gamewinner tegen de Toronto Raptors. (8) dagen op rij sierde Lin de cover van de New York Post, met koppen als ‘Lincredible!’ of ‘May the best man Lin’. Op eBay kost een handtekening van Lin (1.500) dollar. Drie weken geleden was de prijs (29) dollar. Meer over Linsanity vind je op pagina 2225.
Jeremy Lin staat in het
Een fan betaalde (3.919) dollar
voor een kaartje om in de Madison Square Garden de Knicks te zien spelen tegen de New Orleans Hornets. (183) dollar was de prijs van het goedkoopste kaartje. Vóór
op het roster voor Smith, die tijdens de lockout zijn geld verdiende in de Chinese competitie. Smith wordt in New York herenigd met Carmelo Anthony, vorig jaar nog zijn teamgenoot bij de Denver Nuggets. Smith scoorde 12,3 punten en pakte 4,1 rebounds per wedstrijd voor de Nuggets en schoot 39 procent van achter de driepuntslijn. Reden genoeg voor de Knicks om blij zijn met de komst van de 26jarige guard.
Derrick Rose blijft sukkelen
Het blijft raar om naar de
Lincredible Facts
middelpunt van de belangstelling in de NBA. De hype in cijfers: (7) wedstrijden op rij wisten de Knicks in winst om te zetten nadat Lin vanuit het niets het team bij de hand nam. (136) punten scoorde Lin in zijn eerste vijf starts, een record sinds de samensmelting van de NBA en de ABA in 1976. (26,8) punten scoorde Lin gemiddeld in de eerste zes wedstrijden van de Linning streak. (30) is het aantal turnovers van de spelverdeler in zijn eerste vijf starts, ook dat is een record.
Renaldo Balkman maakt plaats
'The New York Knicks it is'
Dit waren de gevleugelde
woorden waarmee J.R. Smith op Twitter meedeelde dat hij de rest van het seizoen gaat spelen voor de Knicks. Niet dat het de impact had die Michael Jordan genereerde in 1995 met de tekst: I’m Back! Toen stond heel Amerika op zijn kop en zelfs president Bill Clinton stond er bij stil tijdens een toespraak. Bij Smith bleef het slechts beperkt tot The Bronx.
Chicago Bulls te kijken zonder sterspeler Derrick Rose. Natuurlijk, het zegt veel over het team dat ze ook zonder de MVP van 2011 bovenin meedraaien in de Eastern Conference, maar als liefhebber zit je toch elke keer te wachten op die prachtige drives van Rose naar de basket. Daar kunnen C.J. Watson en John Lucas III niet aan tippen. Rose heeft last van back spasms en besloot een week geleden om eens langs te gaan bij een specialist. Gelukkig voor de Bulls wees de MRIscan uit dat er niets structureel fout zit in de rug. Het heeft met de spieren te maken. Therapie en de nodige rust zijn het remedie voor Rose. •
Ooit stond dit advies in een meidenblad:
‘Wil je weten hoe je vriendje echt in elkaar steekt, kijk dan hoe hij is tijdens het sporten’. Verschuilen is dan onmogelijk. Dat klopt. Het echte karakter komt bovendrijven. Sport is immers emotie en het geeft een goed beeld van hoe een persoon in het leven staat.
Harmonie
Projecteer deze ‘wijsheid’ eens op Kevin Durant. Dan zou hij met een dikke voldoende slagen voor het chickietestje. Behalve dat hij gewoon steengoed is, lijkt hij ijswater in z’n aderen te hebben. In alle situaties kan KD de rust bewaren en weet hij het overzicht te behouden. Hij is de man die je de bal geeft als het er echt op aankomt. Nee, verantwoordelijkheid is geen probleem voor Durant hij vindt dat hij die met zijn status binnen het team en de NBA moet nemen. Dat uitte zich toen hij als vertegenwoordiger optrad van de spelersvakbond tijdens de lockout. Als Durant weer eens succesvol is in de dying seconds, dan laat hij zich kort feliciteren door z’n Thunderbuddies om vervolgens snel een hug te gaan halen bij zijn mams. Cool and collected noemen ze dat aan de andere kant van de plas. Op de vloer lijkt hij niet zo’n prater, al is er wel degelijk sprake van scherpe randjes. Een verbaal akkefietje met z’n partnerin crime Russell Westbrook tijdens een timeout wil nog wel eens voorkomen. Dat moet kunnen. Dat weet hij. Gezien zijn groeiende invloed wordt de forward steeds vaker gevraagd naar zijn mening. Zijn quotes zijn niet zo zouteloos als die van pak ‘m beet
Derrick Rose, maar vallen wel in de rubriek fatsoenlijk en keurig. Het harmoniemodel lijkt vooral van toepassing, want het draait uiteindelijk om de ploeg.
‘The Durantula’, zoals hij in Ameri
kaanse media wordt genoemd, hamert keihard op eenheid en teambelang. Dat bewijst het volgende voorval. Vrijdag 3 februari 2012: de wedstrijd tegen Golden State Warriors moet nog beginnen als hij op Mark Steinmetz (verslaggever van CSNBayArea.com) afgaat en hem een prangende vraag stelt. “Welk nut dient het om te willen weten wie meer betekent voor de ploeg; Westbrook of ik?” Beiden zijn net verkozen in de AllStar Game voor de Western Conference: Durant als starter, Westbrook als reserve. Enigszins verbouwereerd geeft de journalist een matig antwoord. Toch neemt de vraagsteller er genoegen mee. “Dank je. Ik snap het gewoon niet. We spelen allebei voor hetzelfde team. Wat maakt het uit wie beter is? Wie interesseert dat?”
Humbled
Absoluut wars van sterallures, Kevin Durant. ‘Doe maar gewoon waar je goed in bent, dan doe je al gek genoeg’, zou een verbasterd Nederlands gezegde kunnen luiden. Natuurlijk wil hij schitteren in de grote arena’s en tijdens de jaarlijkse All Star Game, maar hij ervaart dat vooral als eer, als iets bijzonders, iets waar hij als kleine Kevin alleen maar van kon dromen. In 2010 was hij in de wolken toen EA Sports hem in zijn Thunderjersey op de cover zette van hun nieuwe NBAvideogame. “Dat is echt big time”, klonk het jongensachtig.
Qua instelling lijkt de jongste topscorer in de geschiedenis van de NBA op Lionel Messi. Beiden zijn pas gelukkig als ze kunnen spelen, ook al is dat ergens op een pleintje. Het draait om het gevoel, het spel, de liefde. Het leer als endorfine. Die zucht naar vroeger, toen hun moeders ze waarschijnlijk ettelijke malen naar binnen moesten schreeuwen, omdat het eten toch echt bijna koud was. En als het bedtijd was; als de Spalding of het vijfje èn de jonge gastjes moesten rusten, dan werden ze pas
kalm als ze de bal zichtbaar vanuit het bed konden zien.
KD wordt dan ook bestempeld als pure
liefhebber. NBAcommissioner David Stern zal tevreden zijn met het good guyimago van een toekomstig icoon van de league en daarmee het mondiale basketbal. Met zijn bedachtzame, koele en rustige voorkomen is Durant een fantastisch uithangbord. Lees alleen al zijn motto: Hard work beats talent, when talent fails to work hard. Verder blijven zijn tattoos netjes onder het shirt en eert tot op de dag van vandaag hij zijn overleden jeugdcoach Charles Craig. Craig werd niet ouder dan 35 en daarom speelt Durant met dit nummer.
Skills
Goed, er zit een goede kop op de 2,06 meter lange dude. Maar daarmee alleen schop je het natuurlijk niet tot de top. Het rolmodel heeft buitengewone kwaliteiten en die waren al ver voor z’n intrede in 2007 bij Seattle Supersonics, die hem als tweede kozen in de draft, bekend. Eigenlijk geldt het devies ‘geef Kevin de bal en 't komt goed’ al z’n hele
Kevin Durant draagt de verwachting van toekomstig MVP met zich mee. In 2010 was hij er al dichtbij, toen alleen LeBron James hem de baas was. Vorig jaar eindige hij als vijfde. Tot nu toe was de Thundervoorman vooral een shooter, iemand die de ploeg draagt met z’n vele punten. In dit verkorte en loodzware seizoen transformeert Durantula zich in een meer allround basketballer. Daarmee lijkt hij en serieuze poging te doen naar z’n eerste uitverkiezing tot beste van de league. Tot nu is alleen de king zonder ring nog ontketender dan Durant. Maar hij heeft nog een half seizoen om dat te veranderen.
basketballeven. Rick Barnes, hoofdcoach van Texas University, verklaarde dat hij het tactisch vaak zo speelde toen de student deel uitmaakte van zijn selectie. Feitelijk gaat het nog steeds zo. Durant is onhoudbaar. Geen verdediging is tegen hem opgewassen. Zijn jump shot of fade away jumper zijn nauwelijks te verdedigen. Met zijn (handelings)snelheid, lange armen en natuurlijke techniek is de ranke verschijning simpelweg dodelijk. Een ware topschutter.
Samen met Westbrook is de man, die Vince Carter als voorbeeld had, verantwoordelijk voor het leeuwendeel van de Thunder productie. Met het verdedigende blok Kendrick Perkins, Serge Ibaka en Thabo Sefolosha achter hen, krijgen de twee zo’n beetje carte blanche. Die strategie legt de jonge maar begenadigde brigade van Scott
Brooks geen windeieren. Zijn team heeft zich in de afgelopen jaren van de NBAkelder naar contenderniveau getild.
Eremetaal
Op individueel vlak haalde de nr. 35 al twee schutterstitels binnen. In 2010, op 21jarige leeftijd, kroonde hij zichzelf tot de pichi pichi van de NBA met een duizelingwekkend gemiddelde van 30,1 punten. Een seizoen later was hij met een 27,7 punten opnieuw de grootste veelvraat.
Opvallend is dat Durant geen grootse
rebounder is voor iemand van zijn lengte. Gemiddeld plukt hij in dik 300 wedstrijden op het hoogste niveau 6,5 bal van het bord. En eerlijk is eerlijk: dit seizoen krikt hij dat gemiddelde flink op met dik 8 rebounds per game, net zoals hij meer assists geeft dan ooit
tevoren. Zijn puntengemiddelde lijdt hier nauwelijks onder. Met overall verbeterde statistieken neemt de vijfdejaars prof een steeds gewichtiger rol in bij de Thunder. In crunch time staat hij op. In tegenstelling tot LeBron James heeft hij niet het stempel van een choker. Dat bewijs leverde hij bijvoorbeeld op 29 december 2011 tegen de Dallas Mavericks met een puntgave en bijna onmogelijke buzzerbeater van achter de driepuntslijn.
En ja, soms helpt Vrouwe
Fortuna een handje, zo biecht hij op na zijn genadeschot tegen de Golden State Warriors (119116). “Soms denk je: ‘Ai, wat een vreselijk schot.’ Toen deze bal erin viel, was ik een beetje verrast.” Zoals het een topper betaamt: geluk dwing je af. •
Haal eens rustig adem en sluit vervolgens
de ogen. Prima. Beeld je nu in dat je terug bent in de jaren zeventig, geen internet, geen smartphone en slechts één kleurentelevisie, in de woonkamer. Bedenk je dan dat atleten als Tim Tebow en Jeremy Lin de fans in beroering brengen met rushing touchdowns en drives naar de basket. Alleen de fans in het stadion zijn op de hoogte en het is wachten tot een blad als Sports Illustrated uitpakt met een coververhaal. Pas dan verspreidt het nieuws over de prestaties van deze twee sporters zich over een groter publiek. Doe de ogen weer open. Anno 2012, met Facebook, Twitter, YouTube, iPads en allerhande blogsites, is de zojuist geschetste situatie niet meer voor te stellen. Tik op het perron een willekeurig vreemd persoon aan, terwijl je op de trein staat te wachten, en vraag of diegene wel eens heeft gehoord van Tim Tebow of Jeremy Lin. De kans is zeer groot dat antwoord “JA!” is.
Dankzij de nieuwe technologieën zijn de fans en de journalisten direct op de hoogte van wat er speelt in de sportwereld. Voorbeeld: de monsterdunk van Blake Griffin over Kendrick Perkins, je weet wel, de dunk van het jaar. In notime ontploft internet, zijn Griffin en Perkins worldwide trending topics en kijken toeschouwers in het stadion via hun mobiel naar de herhaling op YouTube terwijl voor hun neuzen de wedstrijd vrolijk verder gaat. Sociale media werken als katalysator voor hypes als #Tebowing en #Linsanity en daar zijn wij, de gebruikers, mede verantwoordelijk voor.
#Tebowing
Ik ga terug naar Week 7 in de NFL. De New Orleans Saints laten geen spaan heel van de Indianapolis Colts (627) en QB Drew Brees toont geen medelijden met 31 op 35 completions, 325 passing yards en 5 TD’s. Verderop in Minnesota behouden de Green Bay Packers hun ongeslagen status door een
3327 zege op de Vikings. Geweldig nieuws, toch kijken we met een schuin oog naar de wedstrijd in Miami. Tebow maakt zijn eerste start voor de Broncos, speelt drie kwarten lang als een krant, staat op in het vierde kwart, dwingt een verlenging af en leidt zijn team naar een surrealistische comebackoverwinning op de Dolphins. Number 15 gaat na afloop op één knie zitten, buigt zijn hoofd en dankt God de almachtige. Camera’s registreren alles en het bidden (“Tebowing”) wordt massaal overgenomen. Tebowmania beheerst vanaf dat moment de media. Drew Brees wie?
De grote vraag is: waarom is het
verhaal zo speciaal? We raken gewend om supersterren in actie te zien die precies doen wat van ze verwacht wordt. Je zou het bijna voorspelbaar noemen. Dan komt opeens die dekselse Tebow uit het niets tevoorschijn, krijgt een kans en grijpt die met beide handen aan. Een jongensboekverhaal dat aan ons stervelingen duidelijk maakt dat je het ver kunt schoppen met hard werken en geloof in jezelf.
‘He can’t throw the ball’ en ‘He’s just a runningback’ menen de analisten, maar op de één of andere manier blijft Tebow wedstrijden winnen en wordt de hype, mede dankzij de verwijzingen met het geloof, alsmaar groter. Het vierde kwart wordt omgedoopt in Tebow Time. Verprutst een tegenstander de bal dan is het God’s werk. Mensen gaan zelfs geloven dat hij de Messias is die terugkeert op aarde om QB te spelen voor de Denver Broncos.
#Linsanity
Het sprookjesverhaal van Jeremy Lin is vergelijkbaar met dat van Tebow. De 23 jarige spelverdeler is een welkome hype in een teleurstellend NBAseizoen (nogmaals: damn the lockout). En hij komt vanuit het niets.
Lin studeerde aan Harvard, werd niet
opgepikt in de draft en kweekte zitvlees bij de Golden State Warriors en de Houston Rockets. Ook bij de New York Knicks waren de vooruitzichten somber voor Lin. Sterker nog, het bestuur wilde graag van hem af. Tot de wedstrijd tegen de New Jersey Nets. De Knicks winnen dankzij 25 punten van Jeremy Lin. Lintastic! Coach Mike D’Antoni geeft hem een kans, hij kan ook niet anders. Baron Davis is nog altijd niet fit en Iman Shumpert en Toney Douglas zijn geen echte spelverdelers. De hype wordt alleen maar groter na overwinningen tegen de Washington Wizards en de Utah Jazz, met in beide gevallen een hoofdrol voor Lin. All he does is Lin, Linsanity en the Knicks are on a Linning streak sieren de koppen in de kranten en op het internet. En dat voor een mannetje die tot voor kort op de bank sliep in het appartement van zijn broer.
Het verhaal spreekt tot de verbeelding.
Lin geeft je het idee dat jij daar had kunnen staan om de Madison Square Garden weer eens te laten swingen. “Een geweldig verhaal”, zegt Kobe Bryant, net nadat Lin 38 punten heeft gescoord tegen zijn Los Angeles Lakers. “Over volharding en hard werken. Een goed voorbeeld voor kinderen overal op de wereld.” Natuurlijk schiet de hype door, maar Lin bewijst voorlopig dat hij een goede speler is. Hij neemt de Knicks bij de hand en geeft het team een nieuwe identiteit.
En dat zonder Carmelo Anthony en Amar’e Stoudemire. Lin valt de basket aan, neemt de turnovers voor lief, beschikt over een crossover en is uitermate geschikt voor de pickandroll met Tyson Chandler en Stoudemire, het type spel waar coach D’Antoni zo succesvol mee was tijdens zijn periode bij de Phoenix Suns. Al wil ik nog geen vergelijking maken tussen Lin en Steve Nash, daarvoor heeft Lin nog te weinig wedstrijden gespeeld.
Er komt een moment dat de hype rondom
Lin en Tebow voorbij is. Dat betekent echter niet dat we niets meer horen van #Linsanity of #Tebowing. Lin heeft de kwaliteiten om een startende point guard te blijven en Tebow gaat de komende training camp in als de startende QB van de Broncos. Alleen de aandacht zal minder zijn, zoals dat met alle hypes gaat. Dan is Amerika weer in de ban van een andere atleet die fantastische dingen laat zien. Houd de sociale media in de gaten. •
In de voetsporen van Yao Ming?
De prestaties van
Jeremy Lin brengen hem behalve sportieve successen ook financiële mogelijkheden. “Ongetwijfeld zullen grote merken geïnteresseerd zijn in Jeremy Lin”, zegt Jeremy Walker, hoofd sports marketing en branded entertainment voor GolinHarris. “Kijk alleen maar wat basketballer Yao Ming heeft gedaan voor de merken die hij vertegenwoordigde in Amerika en in China.” De verrichtingen van Lin zijn door tientallen miljoenen Chinese fans gevolgd op het sportkanaal CCTV 5.
De Indiana Pacers haalden vorig jaar na een revival onder coach Frank Vogel de playoffs. Dit blijkt geenszins een incident. Sterker nog: we zijn de komende jaren nog niet van Indy af. Er is talent, goede coaching en voldoende capspace.
Woensdag 25 januari 2012. Gebrul en gejuich klinkt in de wandelgangen van de
United Center, en nee, dat komt niet van de spelers van de Chicago Bulls. De Indiana Pacers hebben zojuist met 9590 gewonnen in Chicago en dat mag iedereen weten. Begrijp de spelers niet verkeerd; het heeft niets met arrogantie te maken. De winst is voor het team juist de bevestiging dat de Pacers de goede weg zijn ingeslagen. Vorig seizoen nog, waren de Bulls in de eerste ronde van de playoffs nog met 41 te sterk. Op het oog zijn dit overduidelijke cijfers, maar daar prat op gaan zou getuigen van scorebordjournalistiek. De wedstrijden waren close, intensief en vol met harde fouten en trash talk. De rivaliteit deed denken aan de legendarische confrontatie tussen de Bulls en de Pacers in 1998.
Terug naar de catacomben. Vorig jaar waren de Pacers dichtbij een uitzege in Chicago (vooral in Game 1 van de playoffs), maar telkens gaven ze het in de slotfase uit handen. Ditmaal gebeurde dat niet. “Het verschil met het team van afgelopen seizoen is dat we nu vertrouwen hebben om te scoren in crunch time”, meent coach Frank Vogel. Toch heeft het feestgedruis kwaad bloed gezet bij de Bulls. “Ik zal hun manier van feesten niet vergeten”, klonk Derrick Rose geïrriteerd. De MVP van 2011 staat dan ook te popelen om weer een serie tegen de rivaal te spelen. “Ik kan niet wachten.” Die kans is zeer groot, want de Pacers tellen weer mee in de Eastern Conference en gaan voorlopig niet aan de kant.
Frank Vogel
De zon schijnt weer in Indianapolis, maar een jaar geleden zag dat er heel anders uit.
Coach Jim O’Brien kreeg de jonge en talentvolle groep maar niet aan het basketballen. Het vertrouwen daalde tot het dieptepunt en GM Larry Bird kon niet anders doen dan ingrijpen. O’Brien kreeg de zak en assistentcoach Frank Vogel nam het stokje over. De kersverse interim schepte meteen duidelijkheid. Zo kregen Tyler Hansbrough en rookie Paul George een startende rol en bracht hij het zelfvertrouwen terug bij center Roy Hibbert. Vogel introduceerde daarnaast met succes een nieuwe tactiek: Smashmouth ball. De spelers vallen constant de basket aan; een groot verschil met de perimeter tactiek van O’Brien. De Pacers wonnen 20 van de laatste 38 wedstrijden en plaatsten zich voor het eerst sinds 2006 voor de playoffs.
Als dank voor bewezen diensten kreeg Vogel aan het begin van dit seizoen een vast
contract. De technische staf werd verder versterkt met assistentcoach Brian Shaw, overgekomen van de Los Angeles Lakers. De spelers zien het helemaal zitten met Vogel. “Ik had het gevoel dat ik niet veel steun kreeg van O’Brien”, kijkt de 26jarige Hansbrough terug. “Ik wist nooit wat mijn rol was in het team, Frank vertelde mij dat direct. Ik zou meer gaan spelen en een grote rol krijgen in de aanval. I was really excited about it.” Rising star Paul George ontwikkelt zich uitstekend en is nu niet meer uit de basis weg te denken. “Vogel is een geweldige coach en een leider voor ons. Hij geeft mij een kans om fouten te maken en die te verbeteren. Hij zorgt dat we er elke wedstrijd klaar voor zijn.” Danny Granger
Na Rik Smits (1998) en Brad Miller (2003) leveren de Pacers opnieuw een center af aan de NBA AllStar Game. Roy Hibbert is door de coaches gekozen als een reserve voor de Eastern Conference AllStars. Hibbert, bezig aan zijn vierde seizoen in Indiana, scoort meer, pakt meer rebounds, speelt meer minuten en schiet beter vanuit het veld. Vogel ziet de uitverkiezing als een waardering voor zowel Hibbert als het team. “Niemand werkt harder en is meer bezig met zijn spel dan Roy. He's become a legitimate center in this league.”
prijst Vogel voor de manier waarop hij de ploeg een nieuwe identiteit heeft gegeven. “It's amazing what he's done.”
David West
‘David West tekent voor twee seizoenen bij de Indiana Pacers’ luidde de kop van het verhaal op ESPN. Een verrassende move in de offseason, want volgens de geruchten waren de Boston Celtics de grote kanshebber om de 31jarige power forward binnen te halen. Er vonden echter nooit gesprekken plaats en de Pacers profiteerden daarvan. “De ploeg zit perfect in elkaar met een paar goede veteranen en een hoop talentvolle jonge spelers. Ik denk dat ik dit team in de komende jaren kan helpen”, zei West nadat hij zijn krabbel onder het contract zette. West groeide bij de New Orleans Hornets uit tot een AllStar, raakte vorig jaar geblesseerd en gaf al eerder aan dat het voor zijn loopbaan beter zou zijn om zich bij een andere ploeg verder te ontwikkelen.
West is een prima versterking voor de Pacers. Tyler Hansbrough deed het
uitstekend als startende power forward, maar Psycho T is nog te ruw en geldt als een betere kracht vanaf de bank. West heeft een goed jumpshot, is een sterke rebounder en een voorbeeld voor de jongere spelers, zoals Paul George. “Het is geweldig om met David samen te spelen”,
vindt George. “Hij weet hoe het spel letje gespeeld moet worden, is een goede passer, een scorer en een sterke verdedi ger. Eigenlijk doet hij van alles op het veld.”
Paul George
Zijn naam viel al: Paul George is absoluut de beste speler van het team, nog beter zelfs dan Danny Granger. De 21jarige forward is lang, atletisch en een scorer. Zijn talenten kwamen op 3 februari van dit jaar het beste naar voren in de 9887 overwinning op de Dallas Mavericks. George was goed voor 30 punten, waaronder zeven rake driepunters. “Het is lang geleden dat ik iemand zo zag presteren, zowel aanvallend als verdedigend”, zei Vogel na de wedstrijd. George speelt met vertrouwen en heeft het gevoel dat hij elk schot kan maken. “Ik heb de laatste twee zomers veel tijd doorgebracht met Granger. Ik heb veel van hem geleerd.”
De Pacers draaien bovenin mee in de Eastern Conference, maar de kritieken zijn
juist dat ze nog één speler missen om een gooi te doen naar het kampioenschap. Maar wacht eens, hebben ze die speler al niet in huis met Paul George? Hij kan scoren en is eigenlijk nog een betere verdediger. Niet voor niets verdedigde hij vorig jaar in de playoffs Derrick Rose die hard moest
werken voor zijn punten. In de wedstrijd tegen de Dallas Mavericks bewaakte hij op cruciale momenten Jason Terry die slechts 10 punten maakte. George gaat in de komende seizoenen de ster worden van het team.
Capspace
De Pacers zullen ook de komende jaren succesvol zijn, omdat zij ruim onder de capspace zitten. Er lopen geen spelers rond met gigantische salarissen en dat geeft de organisatie de mogelijkheid om in de toekomst enkele versterkingen binnen te halen. Zo zijn de Pacers erg gecharmeerd van shooting guard Eric Gordon van de New Orleans Hornets. Danny Granger valt dit seizoen een beetje tegen en zolang Gordon zijn contract niet verlengt bij de Hornets is hij aan het einde van het seizoen gratis op te halen. Bird benadrukt echter dat er absoluut geen paniekaankopen worden gedaan. Het team wordt langzaam opgebouwd volgens de langetermijnvisie, want Indiana is immers een small market team en die moeten het juist hebben van creativiteit. •
Daar stond Peyton Manning dan, met de
prijs voor de meest waardevolle speler van de NFL in zijn handen. Met ingehouden adem wachtte een peloton fotografen op het juiste moment om af te drukken. Maar in tegenstelling tot de jaargangen 2003, 2004, 2008 en 2009, toen Manning zelf de MVP award won, moest hij de felbegeerde prijs uitreiken aan collega Aaron Rodgers. Manning schudde de Packer de hand en trad naar de achtergrond. Even klonken er stemmen die riepen dat Manning de prijs zelf had verdiend, ondanks dat hij in 2011 geen seconde speelde. De voorheen schier onverwoestbare Manning, die sinds zijn debuut in 1998 maar liefst 208 wedstrijden op rij aan de toss verscheen, moest het
voltallige seizoen aan zich voorbij laten gaan door een hardnekkige nekblessure en een serie ingrijpende operaties. Toch werd hij door sommigen voorgedragen als MVP, want zijn afwezigheid maakte pas echt duidelijk hoe waardevol Manning is voor de Colts.
Twee magere overwinningen. Meer
wisten de Colts zonder Manning niet bij elkaar te sprokkelen. Het leek erop dat de 2011 Colts de 2008 Lions zouden vergezellen als enige twee ploegen met een seizoen zonder winst, maar in Week 14 en 15 stapte Indy dan toch als overwinnaar van het veld. De AFC South rivalen Tennessee en Houston werden op de valreep verslagen, maar het was duidelijk dat de Indianapolis Colts kansloos waren zonder hun nummer 18.
Suck for Luck
Maar vinden de Colts het wel zo erg, dat
slechte seizoen? Juist dánkzij slechte prestaties bevinden ze zich plotseling in de ideale positie om de grootste ster van de draft binnen te halen. Alleen de St. Louis Rams verloren even vaak als de Colts, maar deden dat tegen sterkere tegenstanders. Daarom mag Ryan Grigson, de nieuwe General Manager van Indianapolis (Bill Polian werd door eigenaar Jim Irsay verantwoordelijk gehouden voor de slechte resultaten en samen met coach Jim Caldwell op straat gezet), op 26 april in Radio City Music Hall de eerste keuze van de draft maken. In de laatste tien jaar ging viel die eerste keuze acht keer op een quarterback. Al voordat bekend werd dat Manning dit seizoen niet in actie zou komen, stond min of meer vast wie commissioner Roger Goodell als eerste het podium op zal roepen. Andrew Luck, quarterback van Stanford University, werd al vorig jaar gebombardeerd tot de gedoodverfde favoriet om #1 pick te worden, net zoals Manning dat in 1998 was. Hierdoor komen de Colts voor een moeilijk dilemma te staan. Vertrouwen ze hun toekomst toe aan de getalenteerde maar relatief onbewezen Luck? Of gokken ze toch op het herstel van de oude vertrouwde Peyton Manning?
De contractsituatie van Manning
maakt de keuze niet gemakkelijker. Manning tekende begin 2011 een vijfjarig contract, goed voor een slordige 90 miljoen dollar. Een aanzienlijk deel van dit bedrag incasseert hij als hij op 8 maart nog steeds onder contract staat. Contracten zijn in de NFL niet gegarandeerd, waardoor de Colts mogelijk kunnen besluiten om zich voor die dag van Manning te ontdoen. Dit zou Irsay zo’n 28 miljoen dollar besparen. Een flink bedrag. Volgens Manning zelf loopt zijn herstel echter voorspoedig en is het einde van zijn carrière nog niet in zicht: “Ik voel me elke dag beter. Het traject wat de doktoren voor me hebben uitgestippeld klopt precies, en dat werkt zeer motiverend.” Maar kan hij na een zeer ingrijpende operatie nog terugkeren op zijn hoge niveau?
Manning's opties
Ondanks de vraagtekens rond Mannings gezondheid zal er veel interesse zijn wanneer de Colts hem op straat zetten. De grootste kanshebbers zijn momenteel de Miami Dolphins. Dit team beschikt niet alleen over een solide offensive line en getalenteerde receivers, maar ook een eigenaar die gewillig de portemonnee zal trekken als hij de kans heeft Manning naar Florida te halen. Ook de Washington Redskins zijn op zoek naar een leider en zouden Man ning een groot contract kunnen bieden, maar gezien het gebrek aan talent op vele posities lijkt dit geen gunstige bestem ming voor de quarterback. De New York Jets lieten enkele jaren geleden met het aantrekken van vete raan Brett Favre zien niet weg te schuwen voor een oude quarterback. Het team eindigde het afgelopen seizoen met veel commotie tussen quarterback Mark Sanchez en wide receiver Santonio Holmes, en in een team met veel talent maar tegelijk ook grote ego’s zou een veteraan als Manning een stabiliserende factor in de kleedkamer kunnen zijn. Sanchez hoefde de laatste jaren nooit in angst te leven dan hij zijn positie als starter zou verliezen, en het aantrekken van Manning zou zeker de competitie toevoegen die zo broodnodig is in New York. Tot slot mogen de Arizona Cardinals niet worden uitgesloten als kanshebber voor Manning. In de zoektocht naar de vervanger van Kurt Warner werd vorig zomer Kevin Kolb aangetrokken, maar dat experiment bleek amper succesvol. Kolb startte maar zeven van de zestien wedstrijden door blessures en zijn prestaties vielen erg tegen. Op backup John Skelton kan amper een heel seizoen gerekend worden, maar gezien het beschikbare talent zou een gezonde Manning dit team naar successen kunnen leiden. • (tekst Bert Jan Brands)
Uitgerekend in het jaar van de quarterback,
het seizoen waarin Drew Brees, Tom Brady en Matthew Stafford de 5000yard barrière doorbraken en Aaron Rodgers en Eli Manning er gevaarlijk dicht in de buurt kwamen, stond Peyton machteloos langs de zijlijn. Al dat aanvallende geweld zet de onnavolgbare prestaties van Manning ietwat in de schaduw. In elf van zijn dertien actieve dienstjaren passte Manning meer dan 4000 yards. In 2004, 2005 en 2006 was hij op de top van zijn kunnen en voerde hij de NFL aan met quarterback ratings van boven de 100. Na het pensioen van zijn favoriete receiver Marvin Harrison bleef hij constant presteren. Met Manning wonnen de Colts, op zijn rookie seizoen na, elk jaar minstens tien wedstrijden. Hij transformeerde zijn team tot een eeuwige contender, hoewel hij slechts in 2006 succes in het postseason kende.
Als de Colts ervoor kiezen om Manning te behouden en Luck een jaartje of twee over zijn herstelde schouder mee te laten kijken, dan moet Manning’s contract geherstructureerd worden. De bonus die Manning dan te wachten staat en het contract van Luck zouden samen een aanzienlijk deel van het beschikbare salaris opslokken. Manning’s vader Archie, zelf voormalig NFL quarterback, zei vorig jaar al eens dat hij beide quarterbacks te goed acht om aan de zijlijn plaats te nemen. Ofwel zijn zoon moet elders onderdak vinden, ofwel de Colts moeten Luck laten schieten. En Manning senior is niet de enige die die mening is toegedaan. Luck zelf gaf aan direct aan spelen toe te willen komen. Aan de andere kant zou de Stanford quarterback weinig moeite hebben om met Manning de confrontatie aan te gaan.
What’s next?
8 maart nadert met rasse schreden en Irsay Als Irsay beslist om Manning na veertien staat voor een ontzettend moeilijke keuze. De man die die beslissing uiteindelijk zal nemen is niet GM Grigson, maar Jim Irsay. De luidruchtige eigenaar heeft zich op al veelvuldig op Twitter uitgelaten over de situatie van Manning, en dat heeft de relatie tussen de twee weinig goed gedaan. Gezien de povere prestaties van de Colts zou een snel herstel van Manning uitstekend nieuws moeten zijn, maar Irsay reageerde matig enthousiast. Hij twitterde doodleuk dat de teamdoktoren het absoluut niet eens waren met de verschenen berichten en dat Manning volgens hen nog lang niet klaar was om terug te keren.
Irsay heeft weinig tijd voor emotionele
overwegingen. De NFL is een keiharde wereld en Irsay moet aan de toekomst denken.
jaar uit te zwaaien, betekent dat niet automatisch het einde van Manning’s loopbaan. Herstellen de zenuwen in de arm van Manning naar behoren, dan is Peyton Manning de grootste naam in free agency zijn sinds cornerback Deion Sanders in 2001. De Miami Dolphins en de Washington Redskins volgen de gebeurtenissen in Indiana met argusogen. Deze teams moeten nog even geduld hebben. Deze week staat er een gesprek tussen Manning en Irsay gepland, maar de GM is glashelder: als de quarterback niet instemt met een herstructurering van zijn contract zal de uiteindelijke beslissing begin maart pas worden genomen. Dan kan niets een abrupt einde aan het succesvolle huwelijk tussen Peyton Manning en de Colts meer tegenhouden. •
Weekly RoundUp Gronk's after party
Patriot Rob Gronkowski zal een De New England Patriots operatie ondergaan aan zijn geblesseerde enkel. U weet wel, de enkel die het verschil maakte tussen winst en verlies in de Super Bowl ● Pittsburgh Steelers veteraan WR Hines Ward wordt be dankt voor bewezen diensten en krijgt geen contractver lenging ● Een andere legendarische WR, Randy Moss, plant juist zijn terugkeer in de NFL ● De Philadelphia Eagles zijn van plan hun number one receiver, DeSean Jackson, een franchise tag te geven ● Indianapolis Colts eigenaar Jim Irsay stelt dat de keuze aan Peyton Manning is om al dan niet door te gaan in Indy (meer over Peyton Manning op pagina 30 34) ● Tampa
Bay verwijderde Albert Haynesworth van de loonlijst, waarmee een einde lijkt te komen aan een ooit veelbelo vende carrière ● Atlanta WR Roddy White over het salaris à 20 miljoen dollar van NFLcommissioner Roger Goodell: “How in the hell can u pay a man this much money that can’t tackle, run or catch.” Tja, daar zeg je zo wat. ●
verloren de Super Bowl van de New York Giants en dat was natuurlijk verschrikkelijk voor iedereen die de Pats een warm hart toedraagt. De eindstand was echter niet het meest besproken thema na afloop van de wedstrijd. Die eer was weggelegd voor de onvermijdelijke en immer onvolprezen randzaken. Zo werden Rob Gronkowski, zwaar geblesseerd aan de enkel nota bene, en Matt Light na afloop van de Super Bowl vrolijk dansend op één of andere after party gespot.
Super Bowl commercials
De Super Bowl staat niet
alleen bekend als hoogmis van het football maar ook als ultieme showcase voor commercials. De airtime voor dertig seconden zendtijd in de rust van het duel wordt voor immense bedragen verkocht. De award voor beste ‘Amerika klop jezelf op de borst want we zijn geweldig’spot gaat dit jaar naar Chrysler en Clint Eastwood. De leukste clip was ook van een auto fabrikant. Chevrolet gaf ons hun inter pretatie van de aan staande Apoca lypse 2012: als je een Chevy rijdt overleef je, de rest (de Ford rijder in het bijzonder) sterft. Kijk, dat is nou informatie waar je wat aan hebt, als autobezitter.
Brandon Jacobs leest Gisele Bündchen de les
De verontwaardiging over
Gronkowski valt in het niet bij de reacties op de haarfijne analyse van Gisele Bündchen footballkenner bij uitstek en vrouw van de beste quarterback van de NFL, Tom Brady: “My husband can’t fucking throw and catch the ball at the same time. I can’t believe they dropped the ball so many times.” (Zie Kick Off pagina 1011)
De
beruchte omertà van de Patriots bleef ook naar aanleiding van deze uitspatting gesloten, maar Giants running back Brandon Jacobs wilde er wel iets over kwijt: “Gisele should stay cute and shut up.” Zijn woorden verloren alle amusementswaarde toen hij zich een dag later, op typisch Amerikaanse wijze, excuseerde zich voor zijn ‘inappropriate remarks’.
Deze perikelen zorgden er
gelukkig wel voor dat de compleet misplaatste discussie over de ‘legacy’ van Brady (en zijn populariteit in Boston) en Belichick nooit echt op stoom kwam. Beiden bleven door de zege van de Giants immers steken op 'slechts' drie gezamelijke ringen. What a bummer... •
Het gaf jarenlang een gevoel van
zekerheid. Een gevoel dat alles is zoals het moet zijn. De Washington Nationals stonden jaar in jaar uit onderaan in de National League East. Een voorspelling waar niet mis mee kon gaan. Sinds kort is die zekerheid geen zekerheid meer. Vorig jaar eindigden de Nats niet vijfde, maar derde in de NL East. De Nationals kwamen slechts één overwinning te kort om precies .500 te spelen. Dat de mijlpaal niet bereikt werd, lag vooral aan het weer: de Nationals hadden nog een wedstrijd tegoed tegen de Los Angeles Dodgers, maar die deed er voor beide ploegen niet meer toe. Daarom werd deze niet meer gespeeld en eindigden de Nationals eindigden met een 8081 record. Net niet…
De toekomst van de Nationals ziet er
rooskleurig uit. Eén van de charmes van Amerikaanse sporten is dat het eindigen op de laatste plaats zich uiteindelijk loont. De Nats deden dat vaak en het leverde hen veel talent op in de draft. In 2009 werd pitcher
Stephen Strasburg met de first overall pick gekozen door de Nationals. Een jaar later volgde outfielder Bryce Harper. Zowel Strasburg als Harper zijn exceptionele talenten en er was geen enkele twijfel over de vraag of andere spelers waardevoller waren. Zij waren duidelijk de besten in hun drafts.
Fenomeen op de heuvel
Geen pitcher was ooit meer gehyped voor de draft als Strasburg. Het Nederlands team kent de righty nog wel: Strasburg domineerde Nederland op de Olympische Spelen in 2008 en pitchte een onehitter. Een jaar later kozen de Nats hem in de draft en vlak voor de deadline tekende hij voor een recordbedrag: 15,1 miljoen dollar. En met vlak voor de deadline was in dit geval ècht vlak voor de deadline. Zevenenzeventig (77) tellen (1 minuut 17) restten er tussen de handtekening van Strasburg en de laatste seconde. Er bestaan films waarin Washing ton DC met slechts een paar seconden op de klok wordt behoed voor een catastrofe. Deze is up there.
In de minor leagues had de strikeout machine,
die meermaals 100 mijl per uur klokt op zijn fastball, niets te bewijzen. Op 8 juni 2010, 364 dagen nadat hij werd gedraft, maakte Strasburg dan ook zijn langverwachte debuut in de majors. Zijn stuff was er en hij had er controle over. De slagmannen van de Pittsburgh Pirates waren de eerste slachtoffers. In zeven innings stuurde hij veertien man terug naar de dugout met drie slag en gaf hij twee punten op. De veertien strikeouts waren meteen een clubrecord. Geen slecht debuut. In zijn eerste drie starts bij elkaar verzamelde hij 32 strikeouts. Hiermee wierp Strasburg het Major League record van J.R. Richard, die in 1971 voor de Houston Astros 29 strikeouts had in zijn eerste drie starts, uit de boeken.
Op 27 augustus 2010 sloeg het noodlot toe. Hij scheurde een band in zijn elleboog, waardoor een beruchte Tommy John operatie nodig was. Dat betekent normaal gesproken twaalf tot veertien maanden revalideren, maar iets minder dan een jaar later stond Strasburg alweer op de heuvel om vijf shutout innings tegen de Dodgers te gooien. In zijn nog korte carrière pitchte Strasburg 92 innings in zeventien wedstrijden met een verdiende puntengemiddelde van 2,54 en 116 strikeouts. En hij is slechts 23 jaar.
Fenomeen in het slagperk
Bryce Harper is een zomogelijk nog sterker verhaal. In tegenstelling tot Strasburg sloeg Harper college baseball zo goed als over (hij speelde een paar wedstrijden College of Southern Nevada vlak voor de draft) en meldde hij zich aan voor de draft na high school. Als 17jarige werd hij in 2010 door de Nats als eerste gekozen. Een jaar eerder stond Harper als 16jarige al op de cover van Sports Illustrated. En ik maar denken dat Strasburg een hype is...
Harper is volgens scouts een slagman met '80 power' op de traditionele schaal die loopt van 20 tot en met 80. Huidige Major Leaguers die tot die categorie horen? Albert Pujols, Miguel Cabrera, Ryan Braun.
Jaarlijkse MVPkandidaten en dus geen slecht clubje om bij te horen. Harper is de real deal. Voor Harper was 2011 zijn eerste jaar als professional. De man uit Las Vegas was op high school een catcher, maar de Nationals gaven direct aan hem daar niet te willen gebruiken. Logisch ook, want een catcher krijgt veel te verduren en daarvoor is hij te goed met de knuppel. Hoewel catchers met slagkwaliteiten heel waardevol zijn, is de kans op blessures te groot. Vraag dat maar aan Joe Mauer en Buster Posey. Dit is ook één van de redenen waarom Jesus Montero, die onlangs naar Seattle Mariners trok, door de New York Yankees niet als catcher werd gezien.
Een bijkomend nadeel is dat catchers veel tijd moeten steken in de pitching staff. De Nationals doen er goed aan Harper als outfielder te gebruiken. •
Weekly RoundUp
Knuckleballer Tim Wakefield
stopt ermee. De longtime Boston Red Sox werper kreeg geen nieuwe aanbieding en wenst niet voor een ander team te spelen • Hierdoor gaat C.C. Sabathia (2017 K’s) het komende jaar in als actieve speler met de meeste strikeouts achter zijn naam • Skipper Joe Maddon blijft tot en met 2015 bij de Tampa Bay Rays. Maddon bereikte de afgelopen twee jaar de playoffs • David Ortiz (Red Sox), Nelson Cruz (Rangers), Casey Janssen (Blue Jays) en vele anderen ontliepen op het laatste moment arbitration en sloten een deal •
Yanks lozen A.J. Burnett
’t Kost twintig miljoen, maar dan ben je ook van A.J. Burnett af! De
New York Yankees hebben het er graag voor over en zenden Burnett naar de Pittsburgh Pirates. In ruil voor hem ontvangen de Bronx Bombers Exicardo Cayones en Diego Moreno, twee marginale prospects. De vijf miljoen dollar die nu vrijkomt, willen de Yankees in een linkshandige slagman steken. Raul Ibanez, Eric Chavez en Johnny Damon zijn de namen die circuleren.
Voor de Pirates kan de in New York uit de gratie geraakte
Burnett van veel waarde zijn. De pitcher kost de Pirates dertien miljoen dollar, een bedrag waarvoor in free agency niemand beschikbaar is die pak ‘m beet 200 innings en veel strikeouts gooit. Het rustige vaarwater in Pittsburgh kan positieve uitwerking hebben op Burnett, die vaak onder de gigantische druk in de AL East bezweek.
boekte zijn grootste succes bij de Mets. Hij was de startende catcher voor de 1986 Mets, die de World Series wonnen.
A’s strikken Cespedes
Onverwacht sloegen de A’s toe.
Het team van Billy ‘Moneyball’ Beane hengelde de Cubaanse outfielder Yoenis Cespedes voor vier seizoenen en in totaal 36 miljoen dollar binnen. Cespedes is sinds begin januari woonachtig in de Dominicaanse Republiek en werd daardoor een free agent.
De 26jarige pelotero krijgt de
kans zich te bewijzen in Spring Training, maar de kans is groot dat hij het seizoen in Triple A start. Cespedes moet daar dan werken aan zijn slaggemiddelde, zijn achilleshiel. Kenners vrezen dat dit Cespedes weerhoudt een elite speler te worden, omdat hij te vaak een ‘right turn at first base’ moet maken. De righty beschikt wel over elite power en above average speed, en niemand twijfelt dat hij dat zal etaleren in de majors.
RIP Gary Carter
Veel te vroeg overleed vorige
week donderdag Hall of Fame catcher Gary Carter. De oud catcher van de Montreal Expos, New York Mets, San Francisco Giants en Los Angeles Dodgers leed al enige tijd aan kanker en mocht maar 57 jaar oud worden. Carter speelde het grootste deel van zijn carrière in Montreal, maar
Ter nagedachtenis aan Carter werd Empire State Building een avond lang blauworanje verlicht, verwij zend naar de kleuren van de Mets.
VDH naar Canada
Hij is weer onder de pannen:
Nederlander Rick van den Hurk tekende een contract bij de Toronto Blue Jays. In Toronto is een rol in de bullpen voor hem weggelegd. Van den Hurk kreeg aanbiedingen van meerdere teams, maar kon zich het beste vinden in de filosofie van de Jays. •
PHIL KESSEL
Het moet een opluchting zijn voor Toronto
Maple Leafs general manager Brian Burke dat zijn right winger Phil Kessel eindelijk een sterk seizoen draait. Sinds de bizarre trade van drie jaar geleden, waarbij Burke twee first round picks en een second round pick opgaf voor slechts de rechten van restricted free agent Phil Kessel, lag er enorme druk op de pas 24jarige Amerikaan. Hij werd als tiener gezien als een top prospect die beter kon worden dan Sidney Crosby. Vooralsnog kwam dat er niet uit en Burke’s trade duwde, mede omdat een van die draft picks de tweede keuze overall werd, de Leafs in een nog dieper gat. Dit jaar is alles anders. Toronto maakt voor het eerst sinds de lockout in 2004 grote kans op een playoffplek en dat komt onder meer door het goede spel van Kessel. Kessel maakte binnen de eerste zestig wedstrijden van dit seizoen al dertig doelpunten en lokt verdedigers naar zich toe om ruimte voor zijn teamgenoten te creëren. Welis waar staat hij met betere spelers op het ijs dan in eerdere seizoenen, maar hij geeft zijn team echt iets extra’s. Hij lijkt op weg naar een topseizoen met zeker een punt per duel. Eindelijk de playoffs halen zou een enorme prestatie zijn van GM Burke, Kessel en de vernieuwde Maple Leafs. De tradetactiek oogstte vaak kritiek, maar lijkt nu, vooral met een aantal goede jeugdspelers in hun farm team, toch zijn vruchten af te werpen. Dat werd ook wel eens tijd, in de hoofdstad van de ijshockeysport.
CLAUDE GIROUX
Er ging een schokgolf door de NHL toen de
Philadelphia Flyers afgelopen zomer besloten om captain Mike Richards èn star center Jeff Carter te traden op één en dezelfde dag. De Flyers haalden enkele dieptespelers terug en ook meerdere hoge picks, waarmee het farm team versterkt kan worden. De nieuwe weg betekende niet alleen een omslag in de kleedkamer, maar ook dat de jonge Claude Giroux nu de rol van first line center moet vervullen. Dat doet hij met verve.
Natuurlijk wordt hij geflankeerd door harde werkers als Hartnell en Schenn en voldoende snipers als Van Riemsdyk en Briere om het af te maken, maar 67 punten (22 goals, 45 assists) in 53 wedstrijden is ijzersterk. Hij maakt het dit jaar helemaal waar en dat moet een enorme opluchting zijn voor manager Paul Holmgren en zijn staff, voor wie de gok van deze zomer uitstekend uitpakt. Philadelphia doet comfortabel mee in de topzes van de Eastern Conference. Dit terwijl ze aanvoerder en AllStar verdediger Chris Pronger het hele seizoen moeten missen is met post commotioneel syndroom, de naweeën van een hersenschudding.
HENRIK SEDIN
De Zweedse Sedintweeling van de
Vancouver Canucks betovert vanaf moment één de fans met een ongekende chemie. Er is werkelijk geen duo in de competitie dat elkaar zo blindelings kan vinden. Eigenlijk zouden we hier de beide broers moeten belichten, maar ons knikje van erkenning gaat ditmaal naar Henrik. De jongste van de twee, zo’n zes minuten voor Daniel geboren, scoorde vooralsnog een paar punten meer. Ook is hij meer zichtbaar dan Daniel, al zorgen ze er uiteindelijk samen voor dat de Canucks jaar in jaar uit in de titelrace meedoen.
ERIK KARLSSON
Waren de Senators vorig jaar nog één van
de slechtste NHLploegen? Dit jaar zijn ze back on track. Dat is vooral te danken aan het goede spel van verdediger Erik Karlsson, die met tien doelpunten en niet minder dan 43 assists na 59 wedstrijden de topscorerslijst voor defensemen met een straatlengte aanvoert. Karlsson is pas 21 jaar en was de vijftiende speler die op het podium werd geroepen bij de draft van 2008. Hij is nu al een absolute superster in de NHL en wetende dat verdedigers vaak pas pieken rond hun dertigste, hebben we nog vele
spectaculaire jaren van deze jonge Zweed voor de boeg.
PAVEL DATSYUK
Datsyuk is misschien wel de meest gracieuze
playmaker en shootout specialist van de NHL. Soms is hij periodes lang onzichtbaar, om ineens iedereen te doen opveren met pure magie. Zijn stick skills, subtiele wrist shots en ongelooflijke moves zijn een voorbeeld voor iedere jonge center in de NHL. Bovendien heeft de 33jarige Rus uit de Oeral een werklust waar je ‘??’ tegen zegt. Datsyuk speelt al zijn hele carriere voor de Detroit Red Wings en die voeren momenteel de NHL fier aan. Het zou na al die succesjaren bijna gaan vervelen, maar dankzij Datsyuk, Zetterberg en hun legendarische captain Niklas Lidström blijft Detroit ons de komende maanden en jaren verwennen met misschien wel het meest complete ijshockey in de league.
HENRIK LUNDQVIST
De enige goalie op onze lijst, maar hoe
kunnen we King Henrik nu niet noemen? Werd ooit in de zevende ronde van de draft (2000) gehaald door de Rangers, die hem lieten groeien in Zweden en na de lockout naar Broadway haalden. Hij wist zich in zeer korte tijd tot starting goalie van de Blueshirts op te werken en de rest is geschiedenis. Lundqvist behoort al jaren tot de topvijf doelmannen in de competitie en dit jaar is hij beter dan ooit. De Rangers staan onder meer dankzij zijn heroïsche optredens ruimschoots eerste in de Eastern Conference. Hij leidt de competitie na bijna zestig gespeelde wedstrijden in shutouts (7) en save percentage (94,1%), staat tweede in goals in against average (1,77 per wedstrijd). Hij staat ‘slechts’ vierde in daadwerkelijke overwinningen (27), maar dat is mede omdat zijn uitstekende backup Martin Biron er voor zorgt dat Lundqvist goed uitgerust kan blijven tijdens het lange seizoen.
EVGENI MALKIN
Als laatste, maar absoluut niet
als minste, is er nog Pittsburgh Penguins center Evgeni Malkin. Het gat dat zijn geblesseerde aanvoerder Sidney Crosby openlaat, vult hij geweldig op. Malkin is weergaloos, voert de competitie aan met 69 punten (32 goals en 37 assists) in pas 50 wedstrijden. Hij miste er een aantal vanwege een korte blessure. Zijn krachtige postuur, dominante spel en kalme uitstraling maken hem tot één van de meest ongrijpbare spelers in de competitie. Dat zie je terug in zijn stats. Hij legt zijn critici het zwijgen op, vooral zij die hem zo lang tegenwierpen dat hij niet zo goed zou zijn als Ovechkin. Malkin’s energieke landgenoot is dit seizoen eigen lijk onzichtbaar en lijkt daarmee de grootste teleurstelling van dit seizoen te worden. Deze zeven spelers zijn uiteraard maar een greep uit de vele spelers die dit seizoen smaak makers zijn. Topscorer Steven Stamkos speelt bij de reeds lang voor de playoffs uitgeschakelde Tampa Bay Lightning, en staat er dus niet in. Topvijf playmaker Jason Spezza imponeert bij Ottawa, maar de Senators sensatie is toch vooral Karlsson. Bent u het eens of oneens met onze selectie? Discussieer mee op Twitter (hashtag #SportAm) of reageer op het bijbehorende artikel op onze website. •
Weekly RoundUp Bruins langer door
In hun wedstrijd tegen de Dallas
Stars hebben de Detroit Red Wings het record voor opeenvolgende thuisoverwinningen gebroken. Op 14 februari wonnen ze voor de 21ste keer op rij in eigen huis (zie ook pagina 4849) • Na een doelpuntloze periode van ruim een jaar wist Scott Gomez tegen de New York Islanders eindelijk weer een keer het net te vinden • Owen Nolan zette na achttien jaar NHL definitief een punt achter zijn carrière • Heupproblemen dwingen Penguinsaanvaller Mike Comrie tot het beëindigen van zijn loopbaan • De winnende treffer van Teemu Selanne tegen de Pittsburgh Penguins op 15 februari was alweer
zijn 656ste NHLdoelpunt. Hiermee komt hij op gelijke hoogte met Brendan Shanahan op plek 12 in de topscorerslijst aller tijden • De blessure van Tuomu Ruutu is een dikke streep door de rekening voor zowel de speler als zijn team, de Carolina Hurricanes. De aanvaller werd gezien als één van de belangrijkste trading chips voor de deadline van 27 februari a.s., maar een eventuele trade is nu al van de baan • De 2013 Winter Classic vindt plaats in Ann Arbor, Michigan en zal gaan tussen de Detroit Red Wings en de Toronto Maple Leafs •
met Boychuk
De Boston Bruins hebben het
contract met Johnny Boychuk, dat aan het einde van dit seizoen zou aflopen, met drie jaar verlengd. Hierdoor is de verdediger tot en met 2015 verbonden aan de Stanley Cupwinnaar van vorig seizoen. Boychuk gaat in deze periode ruim tien miljoen dollar verdienen.
Boychuk werd in 2002 door de
Colorado Avalanche in de derde ronde gedraft en verhuisde in 2008 naar de Bruins in ruil voor aanvaller Matt Hendricks. In 2009 werd hij opgeroepen vanuit de AHL, waar hij was uitgeroepen tot beste verdediger. Sindsdien is hij een vaste waarde voor de Bruins. In 20102011, zijn eerste volledige seizoen, speelde Boychuk 69 wedstrijden en in de succesvolle playoffs kwam hij alle 25 wedstrijden in actie.
General Manager Peter Chiarelli
Iron Mike Keenan wil weer coachen
Mike Keenan, vanwege zijn
strenge coachingstijl en houding beter bekend als ‘Iron Mike’, wil nog één keer zijn kunsten vertonen in de NHL. Hij wil zijn huidige baan als analist graag opgeven om weer bij een club aan de slag te gaan.
Als motivatie om op zijn leeftijd
(Keenan is alweer 62) weer te gaan coachen haalt hij niet alleen zijn ervaren NHLcollega’s Ken Hitchcock (momenteel zeer goed bezig met de St. Louis Blues) en Jacques Lemaire (die vorig jaar een zeer goede tweede seizoenshelft neerzette met de New Jersey Devils) aan. Ook de kersverse Super Bowlwinnaar Tom Coughlin is met zijn 65 jaar een groot voorbeeld voor Keenan. Hij hoopt daarom dat de eigenaars van de NHLteams inzien dat oudere coaches de nodige voordelen met zich meebrengen en dat één ervan bereid is hem deze kans te bieden.
is tevreden: “Johnny is een grote en sterke verdediger die ook nog eens kan scoren. Hij past perfect bij de Bruins en ik ben blij dat hij ervoor gekozen heeft zijn verblijf bij ons te verlengen.”
Duckstalent scoort er op los
Terwijl de Anaheim Ducks weer
wat aan het opkrabbelen zijn na een desastreus begin van dit seizoen, steelt één van de talenten van de club de show in de Western Hockey League. Emerson Etem, in 2010 in de eerste ronde gedraft door de Ducks, scoorde als eerste speler in elf seizoenen vijftig goals in slechts vijftig wedstrijden. Het is voor de Ducksfans dan ook te hopen dat Etem deze scoringsdrift snel in de NHL zal laten zien.
Keenan heeft momenteel 1.386
wedstrijden (672 zeges) op zijn naam staan en is daarmee de op vijf na meest ervaren coach in de NHL. Hij had onder meer de Flyers, Rangers en Canucks onder zijn hoede en sloot zijn loopbaan (vooralsnog?) in 2009 af bij de Calgary Flames. •
Er wordt wel eens gesteld dat de economie
en de Tigers klauwden stevig van zich af dit jaar en offseason. Het beste voorbeeld van van een stad of regio sterk samenhangt met de onbuigzaamheid en de spirit van Detroit het succes van de lokale sportploegen. Je ziet zijn echter de Red Wings, die de afgelopen dat gebeuren in Ohio, waar teams in jaren tegenvallende bezoekersaantallen Cleveland en Columbus met moeite het wisten te keren met fantastisch spel en een hoofd boven water houden. Het gebeurt ook oneindige stroom aan geniale late draft in New York City, waar de Mets, Islanders en picks. ook de Nets bewijzen dat teams vaak geen twee of drie pro league teams kunnen e wonnen niet slechts de Stanley Cup in dragen. En ja, het gebeurt en gebeurde ook 2008, maar zijn ieder jaar onderdeel van het elders, zoals in Seattle, Phoenix, Buffalo en gesprek als het gaat om favorieten voor die noem ze maar op. felbegeerde titel. Ze hebben sinds 1990 de Er gloort echter hoop. President Obama’s playoffs niet meer gemist en kwamen in die campagne voor de verkiezingen in november ruim twee decennia overspannende periode van dit jaar leunt sterk op zijn succesvolle slechts zes keer niet door de eerste ronde. redding van de autoindustrie in Michigan. Dat ze al die jaren van succes later en zonder Big wheels keep on turning in Motown. Met hoge draft picks toch een extreem talentvolle een nieuwe eigenaar achter het stuur lineup het ijs op kunnen sturen hebben ze proberen de Pistons weer op toeren te danken aan hun top scouting. te komen, de Lions brulden Sterverdediger Lidström draften ze in 1989 als vanouds dit jaar als 53ste overall, allstars als Datsyuk en Zetterberg werden pas als respectievelijk 171ste overall (1998) en 210de overall (1999) gedraft. Het vinden van verborgen parels in de late rondes
Z
is door het management van de Red Wings tot kunst verheven.
Het is mede daarom dat de Red Wings
met hun combinatie van veteranen en jong talent bezig zijn aan een unieke reeks. Afgelopen week vestigden zij het league record voor meest achtereenvolgende thuisoverwinningen allertijden. Het record was in handen van de ’29’30 Boston Bruins en ’75’76 Philadelphia Flyers met twintig duels op rij, maar werd vorige week door de Red Wings veroverd met 21 stuks tegen nota bene diezelfde Flyers en vlak voor het schrijven van dit stuk zelfs aange scherpt tot 23 aaneengesloten zeges in de Joe Louis Arena.
De vraag is echter wel of dit jaar de laatste kans is op het vestigen van records en binnenhalen van titels in die legendarische arena in downtown Detroit. De lease
van de arena is namelijk binnenkort afgelopen en er is sprake van dat de nieuwe eigenaar van de Pistons dichter bij de stad een nieuwe arena wil bouwen. Basketbal weg uit de Palace, ijshockey weg uit de Joe, samen naar een stateoftheart venue in een betere wijk. De locatie van Joe Louis Arena is tenslotte schitterend aan de oever van de Detroit River en met zicht op Canada aan de overzijde. Als de stad de economische groei doorzet is ’t stadion vervangen door moderne kantoren uiteindelijk geen slechte beslissing, want de verkeersdruk rond sportevenementen is bij alle downtown arena’s een probleem en er is genoeg braakliggend terrein in de buurt om op korte termijn een prachtige nieuwe thuisbasis voor de Red Wings en Pistons aan te leggen.
H
oe dan ook, het is zeer positief om te zien hoe economisch hard getroffen steden als Detroit opkrabbelen en hoe belangrijk de rol is van de sportploegen en hun successen. Sport geeft hoop en hoop doet leven. Red Hot Streaking Wings keep on flying. •
Alleyoops, dunks op de fast break, flashy
passes, vliegensvlugge omschakeling van verdediging naar aanval, hoge scores, gekke fans, gelach en plezier op het parket… Het zijn stuk voor stuk elementen die de 1986/87 Lakers populair én goed maakten. De NBA zat in zwaar weer door problemen met televisiecontracten, dalende toeschouwersaantallen en problemen als drugsgebruik. Mede door de komst van ‘Show Time’ ging de zon weer schijnen en werd het Amerikaans basketball een immens populaire sport.
kregen nog meer show time basketball te zien.
Nieuwe strategie
Het plan van coach Riley werkte perfect. Hij moest door de achteruitgang van Kareem een nieuwe manier vinden om te scoren en die vond hij bij Magic Johnson. Magic, die
Onrust
De Lakers speelden in de jaren ’80 al vijf eerdere finales. Ze wonnen die van 1980, 1982 en 1985, en verloren die van 1983 en 1984. Ondanks dit grote succes heerste de algemene perceptie dat de Lakers over hun hoogtepunt heen waren,vooral na de onverwachte uitschakeling in de Western Conference Finals van 1986. De Houston Rockets van de ‘twin towers’ Hakeem Olajuwon en Ralph Sampson versloegen de Lakers in vijf wedstrijden. Tijdens deze serie werd pijnlijk duidelijk dat sterspeler Kareem AbdulJabbar echt oud aan het worden was. Hij had verdedigend geen enkel antwoord op Olajuwon en haalde offensief nooit zijn niveau. Juist omdat de Lakers nog altijd sterk afhingen van Kareem’s legendarische ‘skyhook’ werd de nederlaag tegen de Rockets gezien als wisseling van de wacht.
De critici leken aanvankelijk gelijk te
krijgen. De Lakers verloren hun eerste wedstrijd van het daaropvolgende seizoen van… de Houston Rockets. Geruchten dat de Lakers op zoek waren naar teams die geïnteresseerd zouden zijn in Magic Johnson, gooiden olie op het vuur. Coach Pat Riley liet het er niet bij zitten. “Iedereen wilde onze achteruitgang zien. De geruchten rond Magic waren voor ons de druppel die de emmer deed overlopen. Vanaf die dag wilden we opstaan uit ons graf.” De Lakers vochten terug. Ze wonnen overtuigend van de Seattle Supersonics en lieten er nog negen overwinningen op volgen. De tussenbalans: 101. Het team was ‘back’ en leek beter dan ooit. De fans
De 1986/1987 LA Lakers zijn vergelijkbaar met de eveneens legendarische 19711972 Lakers. Beide teams hadden een ongekend getalen teerde point guard, de ’87 Lakers met Magic Johnson en de ’72 Lakers met Jerry West. In beide jaargangen zorgde een oudere maar effectieve center voor ervaring (Kareem AbdulJabbar en Wilt Chamberlain). De ’87 Lakers herbergden de teamspelers James Worthy en Byron Scott, de ’72 Lakers Gail Goodrich en Jim McMillian. Beide teams bevatten zelfs één en dezelfde persoon: Pat Riley als speler in 1972 en als coach in 1987. Tot slot was de snelle, op de fast break gerichte stijl vergelijkbaar. Het enige echte verschil is dat de ’87 Lakers nooit aan de 33 opeenvolgende ongeslagen duels kwamen. •
zich tot dan toe vooral richtte op het laten scoren van anderen, moest zijn ongekende creativiteit nu ook leren gebruiken om zelf te scoren. Riley: “Het gesprek met Magic was heel eenvoudig. Ik wilde dat hij offensiever ging spelen, omdat het team daardoor zou winnen.” Magic maakte daarop voor het eerst in zijn carrière meer dan 20 punten per wedstrijd. Dit ging echter niet ten koste van zijn talenten als passer hij leidde de NBA met 12 assists per wedstrijd. Magic: “Die bijkomende verantwoordelijkheid om te scoren, maakte van mij een betere speler.”
Een kleinere maar niet onbelangrijke ingreep van coach Riley was het vervangen van Kurt Rambis door AC Green in de starting lineup. Rambis kreeg de bijnaam ‘Rambo’ dankzij zijn onophoudelijke energie en vechtersmentaliteit, maar Green was jonger en had meer talent. Riley: “Ik vertelde Kurt dat hij een ervaren speler is en voor ons hetzelfde kan doen dan Michael Cooper: één van de beste reserves in het basketbal zijn. Ik voelde dat het voor AC Green nodig was om te starten zodat hij zijn beste niveau kon halen.”
De Lakers hadden intussen
een record van 164 en maakten zich op voor een ‘clash’ met de rivalen uit Boston. De Celtics waren de verdedigende kampioen en hadden de Lakers in het seizoen ervoor twee maal verslagen. Dit jaar was het anders. In de Boston Garden stonden de Lakers acht punten achter in het vierde quarter, maar door een niet te stoppen Kareem wonnen ze deze mentaal belangrijke wedstrijd. Dit betekende het eerste verlies in 49 thuisgames voor de Celtics. Ook in de ‘rematch’ in LA waren de Lakers te sterk, mede dankzij Magic’s 39 punten.
Stille krachten
De trein van de Lakers raasde onstopbaar door. Niet lang na de winst in Boston zetten ze winning streaks neer van acht, zes, zes, tien en elf wedstrijden. De langste ‘losing streak’ was niet langer dan twee wedstrijden. Supersterren zijn belangrijk voor het hebben van succes, maar basketbal blijft een teamsport. Achter Magic en Kareem beschikten de Lakers
over een aantal spelers die op zichzelf geen sterspelers waren, maar hun specifieke talent binnen het team konden uitbuiten.
De belangrijkste was ongetwijfeld
forward James Worthy. De speelstijl van de Lakers was Big Game James op het lijf geschreven. Hij was razendsnel en loerde altijd op de fast break. Ook had hij een goed jump shot, kon hij tragere forwards pak ken met een dribbel en was hij een niet te onderschatten verdediger. Daarnaast was er guard Byron Scott. Scott had vergelijkbare kwaliteiten als Worthy, met het verschil dat hij een dodelijk driepuntsschot had (44% van zijn schoten waren raak). Michael Cooper, een sterke verdediger die fungeerde als ‘Sixth Man’, legde een enorm atletisch vermogen in de weegschaal. Larry Bird zei in 2002 nog dat Michael Cooper de beste verdediger was die hij ooit tegenkwam. Cooper won dat jaar de ‘Defensive Player of the Year’ award, uniek voor een bankspeler.
Onvergetelijk
De Lakers brachten het publiek op de banken tijdens het seizoen. Eén
EARVIN 'MAGIC' JOHNSON Werd als 1ste geselecteerd in 1979 na winst in NCAA Finals tegen Larry Bird. Als rookie goed voor 42 punten, 15 rebounds en 7 assists op de center positie in de beslissende zesde wedstrijd van 1980 NBA Finals. Ontwik kelde zich onder vleugels van Kareem maar nam vanaf 1986 de rol van leider over. Wordt gezien als beste point guard ooit: zijn spelinzicht was fenomenaal, zijn passes flitsend, zijn
grote momenten legendarisch en zijn glimlach uniek. Moest in 1991 carrière afbreken door een HIVdiagnose, maakte in 1996 een korte comeback om daarop definitief te stoppen. Erkenningen: 3x MVP (’87, ’89 en ’90), 3x Finals MVP (’80, ’82 en ’87), alltime leider in assists per wedstrijd, 9x AllNBA First Team, 12x All Star. KAREEM ABDUL JABBAR Werd geboren als Lew Alcindor, maar veranderde zijn naam na de winst in de 1971 NBA Finals met de Milwaukee Bucks. Raakte gefrustreerd na verlies van Finals 1974 en vroeg een trade aan.
Tot 1980 kon hij Lakers niet naar titel leiden, maar daarna was hij met Magic aan zijde nagenoeg onstuitbaar. Wordt gezien als meest complete ‘big man’ ooit. Kareem perfectioneerde de ‘skyhook’, was groot op grote momenten, sterk in de rebound en een onderschatte verdediger. Erkenningen: 6x MVP (’71, ’72, ’74, ’76, ’77 en ’80), 2x Finals MVP (’71 en ’85), alltime leider in punten met 38.387, 10x AllNBA First Team, 19x All Star. PAT RILEY Speelde negen seizoenen in de NBA en won de 1972 NBA Finals met de LA
Lakers. Werd in 1982 Lakerscoach. “Hard werken is het enige dat excellentie onder scheid van middelma tigheid” was zijn motto. Was de eerste coach van de Lakers die de Celtics klopte in NBA Finals (1985) en de eerste die twee jaar achtereen de titel won sinds Bill Russell met de Celtics eind jaren ’60. Later kampioen met Heat in 2006. Erkenningen: 3x Coach van het Jaar (’90, ’93 en ‘97). •
wedstrijd steekt er echter bovenuit: de thuismatch tegen de Sacramento Kings. Twee dagen voordien leden de Lakers een pijnlijke thuisnederlaag tegen de Dallas Mavericks en dat wilden ze rechtzetten voor de fans. De Lakers wonnen de wedstrijd overtuigend met 12892, maar opvallender nog was het buitenaardse eerste kwart. Het team bracht een nieuw record in de boeken met een start van 29 0. Na de buzzer stond er een buitenaardse kwartstand op het scorebord: 404. De Kings konden niets uitrichten tegen de defense en schoten 0op15.
Een ander hoogtepunt was de
eerste (en enige) driepunter van Kareem in zijn carrière. Tegen de Phoenix Suns kreeg Kareem plots de ingeving: na een offensieve rebound ging hij voor een ver schot. Tot ieders verbazing raakte hij ‘nothing but net’. Magic: “Het was fantastisch! Zijn hele gezicht kwam tot leven en zijn glimlach verscheen. Iedereen op de bank werd gek!”
Ook op zakelijk vlak boekten de Lakers een hoogtepunt. De trade die Mychal Thompson naar LA bracht, gaf Kareem belangrijke rust. Hoewel de Thompsondeal controversieel blijft (de Lakers gaven vrij weinig op), was de speler zelf van onschatbare waarde in de playoffs.
Opnieuw kampioen
De Lakers wonnen uiteindelijk 65 wedstrijden, veruit de meeste van alle teams, en plaatsten zich als eerste in het Westen voor de playoffs. Magic won zijn eerste MVPaward en relatief gemakkelijk bereikten ze de NBA Finals. Sinds de invoering van de playoffs met zestien teams (in 1977), was er geen enkel team dat tegen zwakkere tegenstanders speelde dan de Lakers in 1987. De Denver Nuggets wonnen slechts 37 wedstrijden in het regular season, de Golden State Warriors 42 en de verrassende Seattle Supersonics 39. Enkel tegen de Warriors verloren de Lakers een wedstrijd.
In de finale troffen de Lakers opnieuw de
Boston Celtics. Die hadden het heel wat lastiger gehad op weg naar de finale, waardoor de Lakers de eerste twee wedstrijden vrij gemakkelijk konden winnen. De Celtics wonnen wedstrijd 3 en leken op weg om ook de vierde te winnen, nadat Larry Bird met een driepunter voor een 106104 voorsprong zorgde. Kareem miste even later zijn tweede vrije worp, maar de Celtics misten de rebound. Hierop bevestigde Magic zijn status als MVP. Hij maakte zijn legendarische ‘junior skyhook’ over de uitgestrekte armen van Kevin McHale en Robert Parish. De Lakers maakten het thuis af in de zesde wedstrijd, onder andere door 32 punten van de ondertussen 40jarige Kareem. De tiende titel in de geschiedenis van de club was een feit en Magic werd verkozen tot MVP van de Finals met gemiddeld 26 punten, 8 rebounds en 13 assists. Magic: “Ongetwijfeld is dit het beste team waarvoor ik ooit speelde. Het is snel, het kan schieten en rebounden, het heeft ‘inside’ spelers, het heeft alles. Ik heb verder nooit voor een team gespeeld dat alles had.” •
Ik kan me alleen maar voorstellen hoe
frustrerend 't moet zijn een magazine te maken met een nog lagere frequentie dan het onze. Tweewekelijks, wie verzint zoiets? Want wat kropen ze voorbij, de voorbije veertien dagen. Had natuurlijk alles te maken met Linsanity, dat niet alleen New York City, maar al ras heel de VS en vervolgens de complete wereld in een mum in z'n greep kreeg. Waren we vorige week verschenen, dan hadden we uitgepakt. Wat ik je brom. 't Wunderkind op de cover en de hele rataplan. Nu was 't vooral billenknijpen geblazen, en hopen dat de hype nog even zou voortduren.
Want laat er geen misverstand over bestaan. Linsanity is een hype, hartstikke leuk zolang 't duurt, maar van voorbijgaande aard. Leuk voor die knaap, die deze weken als een zoete herinnering met zich mee zal dragen. Oh, zeker. Lin zal z'n plekje in de NBA best vinden. Als starter dan wel als goede backup pointguard. Maar nu de opponenten eindelijk wat film van 'm hebben, en coaches hun guards instrueren Mr Lincredible naar links te dwingen, zal de toestand in de wereld zich spoedig stabiliseren.
Persoonlijk moet ik niks
hebben van hypes. Titanic was niet aan mij besteed, en Avatar moet ik nog steeds bekijken. Zoals ik me ook verre heb proberen te houden van Tebowing en Linsanity. That being said: voor een paar weken Dunnbelievable, ergens in oktober, ben ik best te porren. Zo ben ik dan ook wel weer.
Sam Fuld is een gamer. “He runs through
brick walls”, zei een Cubs volger vorig jaar, toen Fuld van Chicago naar de Tampa Bay Rays verhuisde. Door muren heen rennen, dat deed hij bijna letterlijk. De outfielder jaagde tijdens de season opener tegen de Baltimore Orioles een fly ball na, struikelde over de pitcher’s mound in de bullpen (die zich in Tropicana Field in foul territory bevindt) en knalde met zijn hoofd tegen de muur gelukkig met padding. Vangbal. Een week en vele geweldige catches later is het helemaal raak. Fuld slaat de eerste homerun in zijn carrière in Fenway Park en voegt daar een triple en een double aan toe. In zijn laatste at bat, een single verwijderd van de ‘cycle’, mept hij de bal tussen de outfielders. Hij aarzelt niet als hij bij het eerste honk aankomt, maakt een bocht naar links en gaat voor het tweede honk. Geen cycle, maar een legende is geboren.
Deze dag, 11 april 2011, gaat de geschiedenis in als April Fuld’s Day. En dat is nog maar het begin: #LegendofSamFuld is wekenlang trending topic.
“The warning track is there to let the wall know when Sam Fuld gets close.” “Sam Fuld once caught a cold. Then he set it free.” “Manny Ramirez retired shortly after testing positive for Sam Fuld in his blood stream.” Instant classics. Maar toch werd Sam Fuld cold. Vanaf juli speelde hij amper en het is de vraag of hij dit jaar het team haalt. Sooooo... Jeremy, Tim: enjoy it while it lasts.