SportAmerika The Magazine Nummer 17 by SportAmerika.nl

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Luc van Kemenade Paul Klomp Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Matthijs Meeuwsen Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu Digital Publishing Scribus Desktop Publishing

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 Alle rechten voorbehouden.

Het is weer goed om in Amerika te zijn. Terwijl de zeventiende

editie van dit magazine vanaf iedereens beeldscherm spat, ben ik in de gelukkige omstandigheid om de eerste week van augustus in Miami door te brengen. Het is een van de overblijfselen van mijn studietijd in de Verenigde Staten. Matt, een vriend die ik heb leren kennen tijdens mijn verblijf in Boston, was ook een teamgenoot bij Northeastern Huskies Men Soccer Team. Voor zijn bachelorparty vlieg ik graag de oceaan over, dat moge duidelijk zijn.

Naast een fantastisch vrijgezellenfeest, waar ik jullie de details van bespaar, voelt het voor een #SportAm fan altijd even als thuiskomen in de VS. Of het nou in het vliegtuig van New York naar Miami was, of op het strand in South Beach, overal raakte ik in gesprek met sportliefhebbers.

Natuurlijk, met de Olympische Spelen op alle flatscreens aan op

de achtergrond in elk willekeurig restaurant of bar gaat dat wat makkelijker, dat geef ik toe. Maar met hoogstens één of twee korte zinnen over Team USA ('Saai, want er is geen tegenstand'), gingen alle gesprekken eigenlijk heel snel over de Amerikaanse competities.

Het Penn State schandaal, de zegetocht van LeBron in Miami, de quarterback kwestie zowel bij de Jets (Tebow speelde bij de University of Florida) als in bij de Miami Dolphins zijn enkele gespreksonderwerpen die mij elke keer met hetzelfde gevoel opzadelde. 'Wat zou het toch heerlijk zijn om ook in Nederland elke ochtend bij het koffiezetapparaat hierover te kunnen praten?'

Is het een droom? Waarschijnlijk, maar toch voel ik al een soort

verschuiving onder de Nederlandse sportliefhebbers. Als Twitter een afspiegeling is van de gehele maatschappij, dan zit het namelijk goed. #SportAm is in de afgelopen maanden diverse malen trending topic geweest. Eén ding weet ik zeker, de Amerikaanse sportliefhebber zal ook bij dit nummer weer aan zijn of haar trekken komen. Veel leesplezier,

PS: Vlak voor de start van het NFLseizoen gaan wij wat leuks doen voor de American Footballfans. Houd de site goed in de gaten!

Weekly RoundUp

McCutchen kreeg de eer

voor de tweede maand achter ok na de 'nonwaiver trade elkaar. Hij had een deadline' kan er nog getrade slaggemiddelde van .446 met worden in de MLB, spelers zeven homeruns, 15 RBI's en moeten daarvoor eerst door 22 runs. Cutch is de eerste waivers • De Nationals en backtoback Speler van de de Athletics comple Maand sinds Ryan Howard in teerden op 3 augustus een 2006. De All Star tekende ruil waarbij catcher Kurt eerder dit seizoen nog een Suzuki naar de Nats extension voor zes jaar bij de vertrok voor minor Buccos. leaguecatcher David Freitas • Bijna alle spelers werden daags na de trade deadline door waivers gegooid. Als een team een speler claimt, kan het team dat die speler onder contract heeft die speler terugtrekken, proberen tot een ruil te komen of de speler weggeven • De Toronto Blue Jays Voor de derde maand op een deden dat een paar jaar rij werd Trout uitgeroepen tot terug met Alex Rios. rookie van de maand in de AL Hierdoor waren de Jays en hij pakte zijn eerste ‘Speler van het dure contract van van de Maand’titel op. Hij Rios af • Een speler die ook sloeg .392 met tien homeruns, in de waiver trade periode 23 RBI's en 32 runs. Ook had geruild zou kunnen worden, is hij nog negen gestolen Cliff Lee van de Philadelphia honken. Phillies.

Cutch en Trout beste spelers in juli

De twee grootste kandidaten om er met de MVPprijzen in beide leagues vandoor te gaan zijn allebei uitgeroepen tot beste Speler van de Maand in hun league.

Center fielders Andrew McCutchen en Mike Trout, van respectievelijk de Pittsburgh Pirates en Los Angeles Angels, hadden al een topjaar, maar deden daar in juli nog een schepje bovenop.

Veel ploegen zijn nog in de race

Slechts negen ploegen staan niet binnen tien wedstrijden van een playoffplaats. In de American League maken alle ploegen nog kans op oktober baseball, op de Minnesota Twins en de Kansas City Royals na. Zelfs de Seattle Mariners, die door velen kansloos werden geacht, hebben nog genoeg kans op een wild cardplaats.

In de National League zijn er minder teams in de race. In

elke divisie zijn er drie teams die aanspraak maken op een plek in de playoffs. De Colorado Rockies en Houston Astros hebben de grootste achterstanden. Beide teams lopen dit seizoen het gevaar honderd wedstrijden te verliezen. Voor de Astros lijkt dat zelfs bijna zeker.

Roger Bernadina waardevol voor Nationals

Ook Nederlander Roger

Bernadina had een goede maand. De geboren Arubaan sloeg .370 in juli met een homerun en zes gestolen honken. De midvelder speelde 24 wedstrijden voor de Nationals, mede dankzij de blessure van Jayson Werth. Inmiddels is Werth weer fit, dus lijkt er minder speeltijd te komen voor Bernadina. Toch heeft hij zijn waarde voor de Nationals, die nog steeds bovenaan staan in de National League East. De homerun die hij sloeg, was de enige honkslag die voor extra honken ging. •

1 ROCKY

Boksen

Heeft de standaard gezet voor elke sportfilm die volgde. De underdog zonder pedigree die zich wil bewijzen tegen een op papier sterkere tegenstander en zo zijn respect weet af te dwingen, hebben we na Rocky nog zo'n duizend keer terug langs zien komen. Klassieker der klassiekers, derhalve. Eerste Oscar voor een sportfilm. Stallone op zijn best en dan te bedenken datie alles zelf heeft geschreven.

2 HOOSIERS

Basketball

groot minpunt is dat niet. Wel duurt de film 'n tikje te lang. Dat ellenlange gesprek in de Red Sox press box voegt weinig toe.

5 INVINCIBLE Football

Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Vince Papale, die als local Phillybarkeeper van coach Dick Vermeil de kans krijgt bij de kwakkelende Eagles. Met Marky Mark Wahlberg, Greg Kinnear en Elizabeth Banks.

6 COACH CARTER Basketball

Samuel L. Jackson heeft veel films gemaakt en veel rollen Smalltown Indiana high school gespeeld, maar blonk maar team dat het State Champion zelden meer uit dan in zijn rol ship wint, losjes gebaseerd op als coach Carter, en dat zegt Milan high school dat dat eigenlijk al genoeg. Carter voedt kunstje in 1954 flikte. Gene lastige jongeren in Hackman als coach, Dennis Hopper als dronkaard die werd genomineerd zowel educatief als sportief voor een Oscar. Geldt in Amerika als de opzicht op ultime sportfilm. en maakt zo van wat herriema Hockey kers een heus kampioens Paul Newman en de niets team. ontziende Hanson brothers vormen een absolute cult klassieker. Voor het hockeyseizoen begint, trekt iedere fan weer even Slap Shot uit de kast.

3 SLAP SHOT

4 MONEYBALL Honkbal

Brad Pitt uitstekend als Billy Beane, en mooie documentatie van de opkomst van sabermetrics in baseball. Wel verschilt de film op diverse plaatsen wat met het boek waarom het gebaseerd is, maar echt een

7 RUDY

Football

Waargebeur de verhaal van Daniel Rudy Ruettiger, vol gens beproefd recept: te kleine footballler wil het perse maken bij de Fighting Irish van Notre Dame. Klassieker.

8 BULL

DURHAM

Honkbal

Heerlijk docu ment over base ball in de Minors. Catcheropz'n retour (Kevin Costner) moet 'n getalenteerde los bol van 'n pitcher (Tim Robbins) zien klaar te stomen voor de Big Show, daarbij bij gestaan door Susan Sarandon.

9 THE ROOKIE Honkbal

Leuke film (waarge beurd, Google Jim Morris) over een onderwijzer/ honkbalcoach (Dennis Quaid) die na een wedden schap met zijn team het nog een keer gaat proberen om in de Majors te komen. Krijg telkens weer 'n dikke keel als de droom van Morris alsnog bewaarheid wordt.

10 FEVER PITCH Honkbal

Gebaseerd op het boek van Nick Hornby en bijna even goed als het orgineel over Arsenal. Centraal in de Amerikaanse (honkbal)versie: de 2004 Boston Red Sox, die er eindelijk in slagen 'n einde te maken aan de drought. De film is trouwens een heel aardige 'crash course' in de Red Soxlore. Het bestaat niet dat je na deze film nog steeds niets voelt voor de Bo Sox. Met Jimmy Fallon en Drew Barrymore.

11 BRIAN'S SONG Football

Absolute tranentrekker, over de vriendschap tussen Chicago Bears' Brian Piccolo en Gale Sayers. Met James Caan en Billy Dee Williams. Was aanvankelijk een tvfilm, maar kwam door 't overweldigende success in de bioscoop terecht.

12 CADDYSHACK Golf

Over absolute cultclassics gesproken. Cultiger dan de golf comedy Caddyshack vind je ze niet geen sportfilm die zoveel gequote wordt als deze. Met Chevy Chase, Rodney Dangerfield en Bill Murray.

13 TIN CUP Golf

Nog 'n golfflick. Kevin Costner als de getalenteerde doch heetgebakerde golfpro Roy McAvoy. Met Renee Russo en Don Johnson (op Miami Vice na) beroemdste rol, als bad guy David Simms.

14 THE BLIND SIDE

15 MILLION DOLLAR

Feel good film over het leven van de dakloze Michael Oher (thans OL voor de Baltimore Ravens), die wordt geadopteerd door Sean en Leigh Anne Tuohy, die het vervolgens schopt tot een van de meest gewilde prospects in college football, en vervolgens zelfs tot de NFL. Sandra Bullock kreeg een Oscar voor Best Actress voor haar rol.

Onbegrijpelijk dat deze film in geen enkel lijstje terug is te vinden. Niet de ultieme sportfilm, maar zeker een van de beste films van de afgelopen tien jaar. Pareltje van de hand van Clint Eastwood. Boksen leent zich uitermate goed voor een mooi verhaal, zo blijkt maar weer. Ook met Hilary Swank en Morgan Freeman. Vier Oscars, onder meer voor Best Film.

Football

Boksen

BABY

16 JERRY MAGUIRE Football

Romantische komedie over de keiharde wereld van de spelersmakelaardij die bij uitstek geschikt is om aan te gluren met de minder sport minded wederhelft. Gewoon een steengoede film die boeit van Show me the money tot You had me at hello. Met Tom Cruise, Cuba Gooding Jr en Renee Zellweger.

17 GLORY ROAD

20 TWO FOR THE

Het verfilmde verhaal van Don Haskins, coach van het basketbalteam van Western Texas College. Hij doorbrak alle regels door vooral zwarten te selecteren en in de laatste wedstrijd, de NCAAFinals, met enkel zwarte spelers te spelen. Ze wonnen die finale en werden het eerste zwarte team dat daarin slaagde. De verfilming is echt top en je voelt de spanning tussen blank en zwart van het scherm druipen.

Elke film met Al Pacino is de moeite waard. Zo ook deze. Het is geen hoogvlieger, want de toughness wordt hier en daar wel erg zwaar aangezet, maar zeker prima te doen voor tij dens 'n druilerige zondagmiddag.

Basketball

18 REMEMBER THE Football

TITANS

De football tegenhanger van Glory Road. Opnieuw prachtig verfilmd met Denzel Washington (als coach Herman Boone) in één van zijn beste rollen als acteur. LEFTSIDE! STRONGSIDE!

19 WE ARE MARSHALL Football

Ontroerende film. Je voelt de pijn van de stad en de mensen. Dan komt de positieve coach Jack Lengyel (Matthew McConaughey) in beeld. Hij neemt de kijker mee in zijn zoektocht om een nieuw team op te bouwen, met een lach en met een traan. Mooiste moment? Het logo van Marshall op de helm van de rivaliserende college.

Football

MONEY

21 THE FIGHTER Boksen

Een prachtige boksfilm voor de Ierse Micky Ward (Mark Wahlberg). Toch steelt Dicky Eklund (Christian Bale) de show. De halfbroer zit aan de crack, springt uit het raam voor zijn moeder en denkt dat een HBO documentaire hem er weer bovenop helpt. Oh, en het is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.

22 RAGING BULL Boksen

Perfecte blauwdruk voor al die fraaie boksfilms die nog zouden volgen. Mooi portret van het zelfdestructieve gedrag van Jake Lamotta. Goeie Bobby DeNiro ook.

23 FIELD OF DREAMS 24 THE WRESTLER Honkbal

Klassieker over een boer die van gene zijde doorkrijgt dat hij een honkbalveld moet aanleggen op zijn land. Hij krijgt veel kritiek te verduren, maar voor hem staat het vast: 'If you built it, he will come', een metafoor voor iedereen die een droom najaagt.

Worstelen

Alles aan American Wrestling is show. De beste show voert Mickey Rourke op als 'The Ram', die nog één keer zijn grote rivaal naar de kroon wil steken. Pijnlijk realistisch.

25 MAJOR LEAGUE Honkbal

Charlie Sheen, a.k.a Rick Vaughn, a.k.a Wild Thing. Ik zie hem zo weer in de negende inning het veld op lopen. De fans in Cleveland staan op de banken. De Indians zijn nog één out verwijderd van de playoffs. Vaughn kijkt met zijn dikke zwarte bril nog 'ns goed naar het teken van de catcher. Daar komt de 102 mph fastball. Swing and a miss. Ballgame!

26 MIRACLE

30 HE GOT GAME

Topfilm over een van de meest memorabele momenten in het Amerikaanse ijshockey; de gouden medaille tijdens de Olympische Winterspelen van 1980 in Lake Placid, of eigenlijk de overwinning van de Amerikanen op de tot dan toe onverslaanbaar geachte Russen in de halve finale. Laat Disney maar schuiven.

Spike Leefilm met Ray Allen als Jesus Shuttlesworth. De vader van Jesus wordt gespeeld door Denzel, die zijn vrouw vermoord heeft maar vrijkomt op voorwaarde dat hij zijn zoon kan overtuigen om college basketball te gaan spelen bij Big State (het team van de gouverneur). Niet een topfilm maar Denzel en Ray Allen samen in een film is gewoon cool.

Hockey

27 THE HUSTLER Pool

Niet de meest spannende sport, maar wel een ongelofelijk goed verhaal over alle moeilijkheden die een topsporter tegen komt op weg naar de top. Bovendien: Paul Newman.

28 BLUE CHIPS Basketball

Realistisch drama, over illegale betalingen in het college bas ketball. En hoe kun je fout gaan met niemand minder dan Nick Nolte (Bobby Knight, anyone?) coach. Bovendien niet te ver smaden van Penny Hardaway en Shaquille O'Neal die z'n eerste schreden op 't acteerpad zet.

Basketball

31 HAPPY GILMORE Golf

Erg grappige film uit de tijd dat Adam Sandler nog leuk was, waarin een ijshockeyer wannabe uit noodzaak gaat golfen en hier uiteraard heel succesvol in wordt.

32 ALI

Boksen

Will Smith blinkt uit in zijn rol als Mohammed Ali in het verhaal over het leven van de meest iconische boxer aller tijden, formerly known as Cassius Clay. De ‘Rumble in the Jungle’ tegen George Foreman, met het aanzwellende ‘Ali bumaye’ vormt het absolute hoogtepunt van de film.

29 WHITE MEN 33 TALLADEGANIGHTS

Basketball

CAN'T JUMP

Op zich een kleine set waar de film zich afspeelt maar een meesterwerk qua humor en invalshoek. Snipes en Harrellson spelen hun rol gewoon super. Typische ongecompliceerde ninetiesfilm bovendien, en dat maakt de film zo leuk.

Autosport

Je vindt Will Ferrell hilarisch of vreselijk, er bestaat geen middenweg, en Talladega Nights is door de magische oneliners en schitterende spoofs over Southern Culture echt heerlijk. Zelfs NASCAR fans konden om deze parodie keihard lachen en al slaan de racescenes nergens op, de humor maakt alles goed.

34 SEMIPRO

Basketball Als voorgaande film #2 van Ferrell is, dan is SemiPro #3: hij maakt weer een ongeloof lijke karikatuur van de NBA/ ABAfusie door een team uit Hawaï naar de NBA te willen leiden met de meeste vreselijke stunts om publiek te lokken.

35 ANY GIVEN SUNDAY Football

Sterregisseur Oliver Stone verzamelde een cast waar je U tegen zegt, waaronder vele professionele footballspelers. Tikje dik aangezet hier en daar, maar 'n prima tijdsbesteding op any given rainy Sunday afternoon.

36 COBB

Honkbal Innemende film over het donkere leven van de norse, boerse en racistische Ty Cobb, prachtig neergezet door Tommy Lee Jones.

37 DRIVEN

Autosport

Extreem realistische verfilming van hoe het er aan toe gaat in het autosportwe reldje met een ge weldig acterende Sly Stallone, putdeksels

die uit de straat gereden worden en meer van dat soort ongein. Man. Ik trek direct de DVD uit de kast.

38 SPACE JAM Basketball

F**k it, deze ook er in. Toevallig had KLM de film laatst opgenomen in het entertainmentaanbod aan boord van transatlantische vluchten, en ik heb 'em voor de zoveelste keer toch gewoon weer zitten kijken. Teveel memorabele quotes om op te noemen. Bill Murray (als zichzelf): "No, Larry (Bird) is not white. Larry's clear."

39 LEATHERHEADS Footbal

Grappige, luchtige en hier en daar een tikje oubollige blik op football in de kinderschoenen. Met niemand minder dan George Clooney!

40 THEHURRICANE

Boksen Nog maar een boks film om de lijst af te sluiten: Denzel Washing ton als Rubin The Hur ricane Carter, die na twintig jaar in 't gevang voor een driedubbele moord weer gaat vechten. •

De meeste ploegen zijn helemaal klaar voor 't nieuwe NFLseizoen. Zo ook de New England Patriots. Met een nagel nieuw logo nog wel, naar verluidt ont worpen met wat tips van Bill Belichick.

Voor de fans van de Denver Broncos is kennelijk geen prijs te hoog om Elvis Dumervil weer op 't rechte pad te krijgen.

't Voordeel van 'n Raysfan van jonger dan 16 : plaats zat. En als er 'ns een foul ball jouw kant op komt, dan is 't een koud kunst je om al die bejaar den te vlug af te zijn...

Met zijn 21 jaar is de uit New Jersey afkomstige Mike

Trout een revelatie dit seizoen. De center fielder maakt indruk met zijn snelheid, vechtlust en kracht binnen het veld en met zijn persoonlijkheid erbuiten. Sinds Alex Rodriguez niet meer de Alex Rodriguez uit z'n prime is, mist baseball een echte superster. Trout is degene die dat gat, samen met mederookie Bryce Harper, kan opvullen.

Binnen een paar maanden is Trout van 'topprospect' niet alleen veranderd in de beste speler in de league, maar ook nog eens in de leukste speler om naar te kijken in baseball. Voor wie het nog niet wil geloven: er is niemand die in zijn eerste 117 wedstrijden in de Majors zo veel honkslagen, homeruns en gestolen honken heeft als Trout. Hij staat bijna altijd op de honken. Althans, hij staat altijd eventjes op de honken; of hij loopt erover onderweg naar de thuisplaat of hij staat klaar om met een steal het volgende honk te bereiken. Zijn baserunning skills zijn zo goed dat hij bij een honkslag van de slagman na hem bijna altijd van het eerste naar het derde honk gaat. Je kunt zeggen dat hij niet alleen op het tweede en derde honk in scoringspositie staat, maar ook bij de thuisplaat en op het eerste honk.

Niets dan lof tot nu toe voor Mike Trout, center fielder

en AllStar voor de Los Angeles Angels. Zoveel lof zelfs dat Ron Washington, manager van de Texas Rangers, er twee weken geleden goed ziek van werd en in een persconferentie na een wedstrijd tussen de twee rivalen zei: “Hij is geen Willy Mays.” Om de wind uit de zeilen van Trout te halen besloot Washington hem dus te vergelijken met Mays, die door de meeste mensen wordt gezien als de beste speler ooit op Babe Ruth na. Mays, die 660 homeruns en 3.283 honk slagen sloeg en elf top tien MVPjaren had. De Angels kunnen er waarschijnlijk wel mee leven als Trout uiteindelijk iets minder goed is dan Mays.

Under the radar

Trout ging naar East Carolina University en werd in 2009 als 25e overall gedraft door de Angels. Dat is met recht een steal te noemen. De reden dat Trout zo 'laag' viel, is dat collegespelers uit het oosten niet zo veel wedstrijden spelen als spelers in warmere staten als Florida, Texas,

Arizona en Californië. Hierdoor vloog Trout redelijk 'under the radar'. Minder speeltijd betekent namelijk minder kans voor scouts om hem te zien spelen, minder at bats en daardoor een kleinere sample size. Teams die hem niet hadden gedraft, hadden Trout niet hoog staan, mede omdat ze dachten dat zijn goede stats in college het resultaat waren van het korte seizoen.

Trout werd op zeventienjarige leeftijd gedraft

en niet veel later tekende hij een contract bij de Angels. Het grote voordeel hiervan is dat hij in het jaar dat hij werd gedraft meteen de Minor Leagues in kon bij de Halos. In zijn eerste seizoen had hij 179 at bats met een slaggemiddelde van maar liefst .352, zeven triples, 22 steals en slechts één homerun.

Een jaar later liet hij in singleA zien dat zijn stats van het jaar ervoor legit waren en had hij in een volledig seizoen met 508 slagbeurten een slaggemiddelde van .341, 56 steals, negen triples en tien homeruns. Opeens had Trout ook wat meer power in een league waarin over het alge meen spelers spelen die ouder zijn dan achttien.

Vorig seizoen speelde hij op negentienjarige

leeftijd in DoubleA en liet hij weer betere stats zien tegen betere spelers. In 412 at bats had hij een slaggemiddelde van .326 met 33 steals, dertien driehonkslagen en elf homeruns.

Dat leverde Trout zelfs een september callup op naar de Angels. In 123 at bats stelde Trout teleur met een slaggemiddelde van .220, maar hij liet wel power zien met vijf homeruns. De vraag was daarom ook of Trout wel klaar was voor de Major Leagues. Trout is een 'fivetool player': hij is ongelooflijk snel, heeft power, is een elite center fielder, heeft een sterke arm en kan voor een hoog slaggemid delde slaan. Voor al die laatste tool moet hem een goede Major Leaguer maken die niet zo snel in een slump raakt.

Daarom was het vreemd dat deze 'hit' tool hem vorig jaar zo in steek liet tijdens die ene maand in Anaheim.

De Angels besloten daarom Trout dit

seizoen in TripleA te laten beginnen bij de Salt Lake Bees. In slechts 77 at bats had hij alweer een slaggemiddelde van .403, vijf triples en een homerun. Daarom besloten de Angels het maar weer een keer te proberen met Trout. Mede door de verschrikkelijke seizoenstart van Albert Pujols en de Angels werd op 27 april bekend dat Mike Trout terug ging keren in de Major Leagues. Een dag later was het zover: de Major Leaguecarrière van Trout was nu echt van start gegaan en hij keek niet meer terug.

Simply the best

Sinds zijn recall is Trout zonder concur rentie de beste speler in de MLB. Niet alleen laat hij zien dat hij geen pro bleem heeft met Major League pitching, ook jaagt hij de ene na de andere geslagen bal af in het buiten veld. Zijn reactievermogen is uitste kend, hij loopt de juiste routes en hij heeft de snelheid om ook de hardst geslagen ballen nog te onderscheppen voordat ze de grond raken. In de jaren zeventig van de negentiende eeuw had Bob Ferguson de bijnaam 'Death to flying things' vanwege zijn uitzonderlijke veldspel. Mike Trout maakt ook aanspraak op die bijnaam, al zou hij ook zomaar 'The One', 'Superman' of 'That super awesome dude that makes all other Major League players look like amateurs' kunnen heten.

Want Trout is the real deal. Ondanks het

feit dat hij een maand mistte dit seizoen, is hij de beste speler in de Majors. Zo leidt hij de league in runs en is hij daarnaast goed voor een slaggemiddelde van .348, 31 steals en 81 runs. Verder heeft hij nog 55 RBI's en achttien homeruns (stats zijn per 2 augustus, na 81 gespeelde wedstrijden). Hij heeft het

dus voor elkaar gekregen om zijn home runaantal weer wat omhoog te krikken. Als je zijn stats zou bekijken over een geheel seizoen, is het nog indrukwekken der. Hij zou dan natuurlijk hetzelfde slag gemiddelde hebben, maar 62 steals, 162 runs(!!), 110 RBI's en maar liefst 36 homeruns zijn niet alleen MVP waardig, het zijn de stats van één van de beste seizoenen in de afgelopen twintig jaar. Zelfs Barry Bonds had in zijn recordjaar waarin hij 73 homeruns sloeg minder runs en een lager slaggemiddelde. En daar moet je dan ook nog bij bedenken dat Bonds in die tijd een zwakke verdedigende speler was.

Als hij inderdaad RoY en MVP wordt, is hij de eerste die dat in de Major Leagues flikt sinds Ichiro Suzuki dat in 2001 deed bij de Seattle Mariners. Ichiro had er destijds echter al een carrière in Japan opzitten en was rookie op 27jarige leeftijd. De enige andere die dit ooit voor elkaar kreeg, was Fred Lynn bij de Boston Red Sox in 1975. Lynn begon zijn carrière met negen achtereenvolgende All Star nominaties en kreeg nog drie keer MVP votes. Lynn had echter een korte prime en deze goede start in zijn carrière kon hij niet omzetten in een Hall of Fame inductie.

de stroom in moet zwemmen bij meer tegenstand, laat hij zien waar hij van gemaakt is. De Rookie of the Yearprijs in de American League kan hem al niet meer ontgaan en alleen een seasonending injury staat nog tussen hem en MVP in. En dan te bedenken dat hij pas 21 jaar is.

boven het hoofd kan hangen. Zoals gezegd heeft hij het talent om in ieder geval voor een hoog slaggemiddelde te slaan en het credo 'speed don't slump' geldt ook voor hem. Toch moet hij het ook over een langere tijd gaan bewijzen. Al belooft het begin veel goeds, er is veel voor nodig om Willy Mays te worden. •

Mike Trout voelt zich als een vis in het Dat is een gevaar dat Mike Trout ook water in de MLB. Zeker als hij even tegen

BRYCE HARPER IS OOK GOED

Ook Bryce Harper van de Washington

Nationals werd eind april opgeroepen naar de Major Leagues. De first overall draft pick van de 2010 draft werd samen met Mike Trout als het grootste talent in baseball gezien, maar moet nu het onderspit delven tegen de center fielder van de Angels.

Toch is Harper eveneens bezig aan een sterk seizoen, met negen homeruns, een slagge middelde van .261 en dertien steals. En Har per wordt over twee maanden pas twintig.

De twee worden vaak met elkaar vergeleken

en dat is ten eerste door het leeftijdsverschil niet helemaal eerlijk. Een jaartje maakt veel verschil als je het over talenten hebt. Daarbij is dit het vierde jaar waarin Trout pro is terwijl Harper pas vorig seizoen zijn debuut als pro maakte.

Maar toch moet Harper een inhaalslag gaan maken. Dat kan hij doen via de flinke power die hij wel degelijk bezit, maar er nu nog niet helemaal uitkomt. Trout heeft ook power en dat laat hij dit jaar zien, maar toch denken scouts dat het bij ongeveer 35 homeruns per jaar zal blijven. Harper heeft de potentie om er jaarlijks tien meer te slaan, echter met een lager slaggemiddelde en slechtere defence.

De twee zullen de rest van hun carrière

waarschijnlijk constant met elkaar vergeleken worden en tot nu toe heeft Trout de bovenhand. Maar het is een goed teken voor baseball dat er eindelijk weer 'posterboys' zijn voor de sport, na de 'steroid era' van de jaren negentig en even na de eeuwwisseling.

Mr. Potato Head

Ik had hem er al een paar keer op zien loeren. Sinds de meneer op de

rij voor ons door had gekregen dat wij uit Amsterdam kwamen, had hij al een paar keer omgekeken. Na de derde nul in de vierde inning, had ‘Mr. Potato Head’ kennelijk genoeg moed verzameld. De bijnaam had de man inmiddels verdiend gezien de gelijkenis die hij vertoonde met het speelgoedkereltje. Na de gebruikelijke opmerkingen over hoe mooi Amsterdam hem leek en dat hij er graag eens naartoe zou willen, vroeg zijn vrouw geld om wat eten te halen. Het duurde immers wel even voordat de Washington Nationals weer aan slag zou komen. Toen kwam de ware aard van Potato Head pas echt naar boven….

De eerste vraag lachte ik nog weg: ´Do people really have sex naked on the street in Amsterdam?’, gevolgd door ‘I know that it’s normal for you men to have more than two women.’ Ik lurkte wat ongemakkelijk aan mijn Bud Light, want Mr. Potato Head was bloedserieus. Het bleek een vies aardappelmannetje en zijn vrouw mocht daar niet al te veel van weten. We werden gered door Bryce Harper; een homerun van de rookie betekende einde conversatie.

Het hoort ook een beetje bij zo’n reis door Amerika en dat is ook het

mooie. Je weet nooit welke kant een conversatie opgaat. Dit was alleen een opmerkelijke uitzondering, want bijna altijd gaat het over sport en niet al te vaak over seks. Amerikanen zijn preuts en praten daar in het openbaar niet al te veel over. Eraan denken doen ze des te meer.

Dat was ook te merken als het in de kroeg of in het stadion ging over het misbruikschandaal op de Universiteit van Penn State. U heeft er in SportAmerika Magazine al veel over kunnen lezen. In het kort: assis tentcoach Jerry Sandusky misbruikte jarenlang kinderen en hoofd coach Joe Paterno wist daarvan omdat hem dat was verteld door een andere trainer. Vele hoge personen bij Penn State probeerden de zaak in de doofpot te stoppen; de zaak werd niet bij de politie gemeld. Jaren later kwam de aap toch uit de mouw. Het bleek slechts het topje van een verschrikkelijke ijsberg. Sandusky wacht in de gevangenis op het oordeel van de rechter en het standbeeld van de inmiddels overleden Joe Paterno dat op het universiteitsterrein stond, is weggehaald.

En toch, ondanks dit alles, kom je dan in dat gekke land altijd mensen

tegen die het opnemen voor de sportidolen. Want kom je in Amerika aan helden, dan ben je op zoek naar ruzie. Zelfs als die helden direct of indirect hebben toegestaan dat tientallen kinderen en tieners door een ranzige idioot werden misbruikt. Mijn mening werd mij daar vaak niet in dank afgenomen. Namelijk dat als iemand weet dat er sprake is van misbruik en dit niet bij de autoriteiten meldt, meewerkt aan het misdrijf en dus ook schuldig is. En daardoor geen heldenstatus waard is. Maar ja, leg dat tijdens de seventhinning strech maar eens uit aan Mr. Potato Head…

1. Los Angeles Dodgers

Geen team toonde zich voor de deadline zo slagvaardig als de Los Angeles Dod gers. De club uit downtown LA haalde niet alleen Hanley Ramirez binnen van Miami maar wist ook Brandon League op te pikken in Seattle en Shane Victo rino los te weken van de Philadelphia Phillies. Met die drie moves wisten de Dodgers hun eerste deel van de lineup een compleet ander aangezicht te geven en de bullpen te versterken. De pijl snelle ‘Flying Hawaiian’ zal de eerste slagman worden, terwijl Hanley waarschijnlijk zijn plek vindt achter Matt Kemp, als cleanup hitter.

De rol van League is nog niet

duidelijk, maar zeker voor Nederlanders wel interessant om in de gaten te houden. Met League hebben de Dodgers nu een derde potentiële closer in huis, en dat baantje is in Los Angeles inmiddels al enige tijd het domein van Kenley Jansen. Met League en Javy Guerra hebben de Dodgers in elk geval wel twee luxe setup pitchers voor de zevende en achtste inning. Daarmee zijn de Dodgers, voor zover ze dat nog niet waren, topfavoriet om de NL West te winnen. Bovendien beschikken ‘Los Doyyers’ nu met onder meer Clayton Kershaw over sterke startende werpers én een stuk gevaarlijkere slagorde. Dat, en de verse kapitaalinjectie die komende winter waarschijnlijk nog voor de nodige nieuwe namen gaat zorgen, maakt Los Angeles nu al een gevaarlijk team voor volgend jaar. De Dodgers zitten dan ook behoorlijk in de ‘win now’modus.

Vooral HanRam heeft daar een groot

aandeel in. Zijn contract is voor de statistieken die hij het laatste anderhalve seizoen heeft laten noteren eigenlijk veel te duur. Zijn begin in LA was echter prima. Mocht hij in de buurt komen van zijn oude niveau, dan heb

De transformatie van Zach Greinke van Brewer naar Angel.

ben de Dodgers zonder meer een topdeal gemaakt. Voorlopig gunnen we hen het voordeel van die twijfel.

2. Los Angeles Angels

De Angels haalden voor de deadline slechts één speler, maar dat was wel direct de grootste naam die deze periode voorbij kwam. Met Zack Greinke (MIL) hebben de Angels liefst vier acewaardige pitchers in huis, want Jered Weaver, Dan Haren en C.J. Wilson zijn ook niet de minste namen. Een oude wijsheid leert dat goede pitching titels wint, en dat zit in Anaheim wel snor. Nu de slagorde, onder aanvoering van supertalent Mike Trout en slugger Albert Pujols, ook eindelijk op gang is gekomen, lijkt niets een succesvolle run in oktober nog in de weg te staan voor de Angels.

De vraag is alleen wel wat de deal

daarna nog waard is. Greinke wordt free agent, en volgens de nieuwe regels zouden de Angels ook geen recht hebben op een extra draft pick als Greinke deze winter door een ander team wordt gecontracteerd. Als deze move LA geen titel oplevert, zou de prijs achteraf wel eens erg hoog kunnen zijn geweest.

3. Pittsburgh Pirates

Het hoge woord is er uit: de Pirates zijn eindelijk weer eens in de positie om een gooi te doen naar een plek in de postseason. Onder aanvoering van Andrew McCutchen en de herboren A.J. Burnett ligt de plaatselijke honkbalvereniging van the Steel City op koers om een wildcard te claimen. Om die ambitie kracht bij te zetten toonde het management zich slagvaardig voor de deadline. Reliever Chad Qualls (NYY), starter Wandy Rodriguez (HOU), infielder Gaby Sanchez (MIA) en outfielder Travis Snider (TOR) kwamen de gelederen versterken.

Geldt Pittsburgh daarmee direct als één van de topfavorieten voor de World Series? Dat niet, maar dat de club een flinke kwaliteitsinjectie heeft gekregen, valt niet te

TOP SELLERS

1. MILWAUKEE BREWERS – de beste seller is niet een veelverkoper, maar een club die optimaal verdient aan het afstaan van een topspeler. In dat opzicht moeten de Brewers wel hoog staan. Zack Greinke zou vermoedelijk nog maximaal drie maanden in Milwaukee rondlopen. Die drie maanden diensttijd ruilden de Brewers in voor goedkope, langer lopende contracten van liefst drie Angelstalenten, waaronder dat van toptalent Jean Segura. Sinds Trout naar de big leagues verkaste, geldt shortstop Segura als de meest talentvolle speler in de Angelsorganisatie. Prima deal dus! 2. PHILADELPHIA PHILLES – zo’n naam die je niet bij de sellers verwacht. Een postseason push lijkt dit jaar niet tot de mogelijkheden te behoren in Philly, en dus werden enkele belangrijke onderdelen van de slagorde de markt op gestuurd. Shane Victorino en Hunter Pence worden nu rivalen bij de Dodgers en Giants en leverden de Phillies samen vijf talentvolle jonkies op.

3. MIAMI MARLINS – ook de veelverkoper bij uitstek duikt op in deze lijst. Manager Ozzie Guillen was niet tevreden en dus kon in principe iedereen inrukken. Liefst zeven contracten werden de deur uit gedaan en er kwamen vooral goedkopere, minor league varianten voor in de plaats. De Marlins hebben zichzelf zodoende aardig wat ruimte gegeven voor een nieuwe ‘shopping spree’ aankomende winter.

ontkennen. Wandy heeft drie stabiele seizoenen in Houston achter de rug en zou, met wat meer run support, zeer succesvol kunnen worden in Pittsburgh en Snider vond direct zijn weg naar de tweede plek in de zwartgele slagorde. Mochten de Pirates evenals vorig jaar toch nog wegzakken, dan heeft het aan de slagvaardigheid van het management niet gelegen.

4. Chicago White Sox

Ga er maar aan staan: je grootste concurrent binnen je divisie heeft de beste pitcher van het afgelopen seizoen in huis en krijgt, door in de winter Prince Fielder op te halen, het beste duo corner infielders van de hele MLB onder contract. Toch staat Chicago dit seizoen al lange tijd bovenaan in de AL Central. Het team van de MLB's meest onderschatte eerste honkman Paul Konerko heeft de Tigers dichterbij zien komen, maar stelt alles in het werk om de leidende positie te behouden. Dat mag je toch wel concluderen als je Kevin Youkilis (BOS), Francisco Liriano (MIN) en Brett Myers (HOU) nog even aan je roster toevoegt.

Youkilis en Myers vullen duidelijke

gaten op in de Windy City. Alle respect voor Brent Morel, maar die zul je niet snel genoemd zien worden bij de beste derde honkmannen van de American League. Addison Reed deed het aardig als closer, maar Myers heeft daar veel meer ervaring in en zou de ChiSox meer zekerheid moeten opleveren in de negende inning. De club mag dan wel volhouden dat het toeval was dat Myers gehaald werd precies na een week waarin Reed twee save足 kansen om zeep hielp, maar wij oordelen dat het toch wel verstandig was om een nieuwe closer aan boord te halen.

5. Texas Rangers

Ryan Dempster (CHC) is de nieuwe Neftali Feliz of de nieuwe Colby Lewis. Niet

Ryan Dempster tijdens zijn (ongelukkige) debuut voor de Texas Rangers.

Francisco Liriano.

Shane Victorino.

Wandy Rodriguez.

letterlijk natuurlijk, maar Dempster zou niet aangetrokken zijn door de Rangers als closerturnedstarter Feliz en ace Lewis geen zware blessures hadden opgelopen. Dat gebeurde echter wel en dus regelden de Rangers op stel en sprong een nieuwe startende werper. Even leek dat Josh Beckett van de Red Sox te worden, maar de overeenkomst werd uiteindelijk gesloten met de Chicago Cubs van exRed Sox Theo Epstein. Ryan Dempster liet bovendien zijn notrade clausule varen. Ongetwijfeld zal het feit dat Texas in 2010 en 2011 ook al de

World Series haalden daar een rol in gespeeld hebben.

Feit is dat de Rangers ook zonder

Dempster al een team bij elkaar hadden dat vermoedelijk wel kan rekenen op een plek in tenminste de wild card playoff wedstrijd. Ook zonder Feliz en Lewis mag Texas daartoe in staat geacht worden. Het toevoegen van Dempster, die overigens in zijn eerste start voor Texas werd weggemept door de Los Angeles Angels, vergemakkelijkt die doelstelling weer een beetje. • Craig Breslow.

RADIOSTILTE

1. TAMPA BAY RAYS De Rays doen volop mee om de wild cards in de American League en hebben met onder meer de langdurig geblesseerde Evan Longoria genoeg reden om eens wat versterking te gaan zoeken. De Rays hielden zichzelf echter opvallend stil rond de deadline, en dus is het aan Joe Maddon om zijn specialiteit te benutten: op creatieve manieren op zoek gaan naar succes met redelijk beperkte middelen. 2. OAKLAND ATHLETICS hier had de aanpak van de Pirates wel gepast. Het succes van Oakland is gebouwd op een fundament van voorzichtigheid en zorgvuldigheid, en met grootmachten Texas en Los Angeles voor je neus in de AL West is het ook niet makkelijk om je te profileren als kanshebber voor de postseason. Toch staat Oakland er prima voor in de wild cardrace en je mag je dan ook afvragen waarom er niet tenminste

een impact player werd gescoord. In ruil voor enkele talenten, waar Oakland er genoeg van heeft, wil een andere ploeg zelfs nog wel eens een groot deel van het salaris van zo’n topspeler betalen. Chris Carter en Brandon Inge als nummers vijf en zes in je lineup is leuk, maar die zet je daar niet neer omdat je zo veel kwaliteit in je ploeg hebt. 3. BOSTON RED SOX Boston haalde weliswaar reliever Craig Breslow terug van de Diamondbacks en kreeg van Cleveland een minor league knuckleballer in ruil voor Lars Anderson, maar de BoSox haalden vooral headlines met wat er allemaal niet gebeurde. Zo toonden diverse clubs interesse in werper Josh Beckett en leek de pitcher zelfs al op weg naar Texas. Ook Bostons outfielders werden in verband gebracht met trades, maar uiteindelijk bleef een blockbuster trade uit.

“I’m done. Right now, I’m done with all

that”. Was getekend Justin Blackmon, wide receiver en nummer 6 overall pick van de Jacksonville Jaguars in de draft van dit jaar, over het gebruik van alcohol door hemzelf. Blackmon kwam tot dit grootse inzicht naar aanleiding van de voorwaardelijke celstraf van één jaar die hij onlangs tegen zich hoor de eisen nadat hij begin juni kacheltjelam achter het stuur van zijn auto werd aange troffen door de sterke arm der wet, met drie keer de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed. ‘Aggravated DUI’ zoals dat zo mooi heet in Amerika. Die afkorting (DUI), voor ‘driving under the influence’, is de gemiddelde NFL liefhebber de afgelopen maanden vaker tegengekomen dan een mens lief is. Het eindeloze NFL offseason, vanaf begin februari tot eind juli, verveelt niet alleen de fans maar ook de spelers. En van verveling komt baldadigheid, althans bij kinderen en professionele football spelers.

Blackmon is de zoveelste in een schijnbaar

eindeloze reeks van footballers die de afge lopen maanden in aanraking kwamen met justitie wegens wangedrag in de meest brede zin des woords (zie kader). In de categorie DUI werden eerder al o.a. Darrius Heyward Bey (Raiders), Nick Fairley (Lions) en Mar shawn Lynch (Seahawks) gearresteerd. Maar daar bleef het niet bij. Ook de minder alle daagse overtredingen, voor zover je ‘rijden met een slok op’ zo mag noemen, passeerden de revue en voor sommige spelers zelfs meer dan één keer. Zo werd Fairley eerder al gear resteerd voor marihuanabezit en deed zijn teamgenoot Mikel Leshoure dat twee keer dunnetjes over. Eric Berry, ook een Lion, bewees dat goede voorbeelden doen volgen: hij mocht twee keer poseren voor het mug shot, in juni voor een DUI en in juli voor een vechtpartij en het dragen van een pistool. Berry is inmiddels een exLion.

Naast DUI en drugsbezit blijkt geweldpleging

ook een erg populaire overtreding in NFL kringen. Elvis Dumervil, defensive end voor de Denver Broncos, leek het bijvoorbeeld een goed idee de automobilist die hem afsneed in Miami te achtervolgen en bedreigen met een pistool, alsof zijn imposante fysiek (1.80m, 120kg) niet genoeg was. Ook Koa Misi (Dolphins), Caleb King (Vikings) en Dez Bryant losten hun conflict op zoals ze dat op het football veld geleerd is: met geweld. In het geval van Bryant betrof het wel een zeer opmerkelijk, en eigenlijk diep treurig, incident. Bryant werd gearresteerd voor huiselijk geweld nadat zijn moeder in paniek 9 11 had gebeld omdat bij zoon Dez de stoppen kortstondig waren doorgeslagen en hij nota bene zijn bloedeigen moeder was aangevallen. Uiteindelijk liep het incident met een sisser af maar de gedane schade aan het publieke imago van zowel Bryant zelf als de NFL als geheel was toen al onomkeerbaar.

Dat laatste is allesbehalve de schuld van Bryant alleen. De officieuze NFL Arrest Counter (de San Diego UnionTribune houdt een heuze database bij) voor dit offseason staat inmiddels al op meer dan dertig arrestaties. Daarmee vormt het ‘off the field’ gedrag van football spelers in het algemeen inmiddels een heuze public relations nachtmerrie voor commissioner Roger Goodell. Vooral omdat de recente stortvloed aan arrestaties allesbehalve uniek is voor de afgelopen maanden. Tijdens het afgelopen seizoen, toen verveling toch echt geen excuus was, werd al een tiental arrestaties genoteerd en ook in het vorige offseason was het ruim dertig keer raak. Sinds begin 2000 betreft het inmiddels zelfs meer dan 600 arrestaties van NFL spelers. Zo bezien is het hoge aantal ‘runins with the law’ van de laatste maanden niet meer dan een voortzetting van een jarenlange traditie. Door de opkomst van het internet, en de eindeloze informatiestroom die dat met zich meebrengt, is er enkel meer aandacht voor het gedrag van de footballers. Dat gedrag zelf is niet wezenlijk veranderd, ten goede noch ten slechte. NFL spelers hebben kennelijk van nature slechte manieren.

Slechte manieren zijn hardnekkig, zelfs

wanneer er zware straffen tegenover staan. Dat heeft commissioner Roger Goodell, zelf

2012 OFFSEASONARRESTCOUNTER

Welke NFL spelers zijn er sinds eind januari, toen voor veel teams het offseason al ‘in full swing’ was, gearresteerd? In totaal betreft het 32 arrestaties, veelal voor DUI’s, drugsbezit of geweldsmisbruik: 2801: Aldon Smith (49ers) – DUI 0802: Ray McDonald (49ers) – DUI 1002: Ray Maualuga (Bengals) – geweldpleging 1302: JT Thomas (Bears) – drugsbezit 1802: Mikel Leshoure (Lions) – drugsbezit 2302: Nate Collins (Jaguars) – drugsbezit 2502: LeRoy Hill (Seahawks) – drugsbezit 2602: Jarriel King (Seahawks) – aanranding 1203: Mikel Leshoure (Lions) – drugsbezit 1703: Samson Satele (Colts) – wangedrag 3003: Koa Misi (Dolphins) – geweldpleging 0304: Nick Fairley (Lions) – drugsbezit 0704: Darrius HeywardBey (Raiders) – DUI 2604: Brandon Meriweather (Redskins) – DUI 2804: Caleb King (Vikings) – bedreiging 2705: Nick Fairley (Lions) – DUI en vluchten voor de politie 0206: Jerome Felton (Vikings) – DUI 0306: Justin Blackmon (Jaguars) – DUI 1006: David Diehl (Giants) – DWI 2306: Aaron Berry (Lions) – DUI 2306: Muhammad Wilkerson (Jets) – gevaarlijk rijgedrag 0207: Eric Wright (Buccaneers) – DUI 0307: KIante Tripp (Browns) – inbraak 0707: Adrian Peterson (Vikings) – weerstand bieden bij arrestatie na een opstootje 0807: Dion Lewis (Eagles) – valse aangifte na brandalarm 1007: Robert Quinn (Rams) – DWI 1407: Elvis Dumervil (Broncos) – bedreiging met een vuurwapen 1407: Marshawn Lynch (Seahawks) – DUI 1607: Dez Bryant (Cowboys) – huiselijk geweld 1907: Donald Washington (Chiefs) – DUI 2007: Kenny Britt (Titans) – DUI 2107: Aaron Berry (Lions) bedreiging

Bestaan ze nog, de ‘bad boy’teams die

opvallend vaker arrestanten afleveren benoemd sheriff van de NFL, inmiddels ook dan andere NFLteams? De Detroit ondervonden. Sinds zijn aantreden in 2006 Lions zijn de onbetwiste heerser van heeft Goodell van ‘player conduct’ onderwerp dit jaar, zoals hierna duidelijk wordt, nummer één op de NFL agenda gemaakt. maar er zijn teams die al jarenlang Goodell’s ‘standard of conduct’ komt er op neer een traditie van onwettig gedrag dat spelers (maar ook coaches, teameigenaren, hooghouden. Hieronder de ‘leading NFL teams’ sinds 2000 in de etc.) bovenal gedrag moeten vermijden dat een prestigieuze categorie ‘arrestaties’. negatieve uitwerking heeft op de integriteit van Daarna een overzicht van de en het publieke vertrouwen in de NFL. Meer koplopers over 2012. nog dan niet vervallen in gedrag dat als crimi neel wordt beschouwd, of aanleiding geven voor Vikings (39) verdachtmaking daartoe, verwacht de NFL van Bengals (37) Br oncos (33) zijn spelers dat zij zich verantwoordelijk Titans (30) gedragen en de waarden van de NFL Jaguars (27) promoten. Iedereen die zich daar niet Chiefs, Dolphins (26) aan houdt kan vervolgd worden Chargers (25) door de League, zelfs Buccaneers (24) wanneer het vergrijp Colts (23) Browns (22) zelf geen gerechte Bears (21) lijke consequenties Saints (19) heeft gehad. De NFL, Redskins, Seahawks (18) meer precies Roger Packers, Panthers, Goodell, houdt zich Raiders, Steelers (17) vervolgens het recht Ravens (16) Bills, Hawks (14) voor naar goed Lions, Patriots (13) dunken te straffen, via Giants (12) boetes, schorsingen Giants' David Diehl 49ers, Cowboys (11) en zelfs uitsluiting. gearresteerd. Eagles (10) Daarbij hoeft Goodell Cardinals, Texans (9) aan niemand verantwoording af te leggen. Zijn Jets (8) Rams (7) wil is wet. Goodell maakt gretig gebruik van die almacht en straft zwaar en kwistig. Vooralsnog 2012 offseason per team: zonder aanwijsbaar resultaat. Sinds Goodell’s Lions (6) aantreden is het aantal arrestaties eerder Seahawks (3) gestegen dan gedaald. Vikings (3)

Misschien ligt de voornaamste rol voor disci

plinering ook wel helemaal niet bij de league, maar meer bij de daadwerkelijke werkgever van al die spelers: de franchises. Zij werken immers op dagelijkse basis met de spelers en zijn daarnaast de partij met wie de spelers in contract treden. Niet iedere franchise neemt die rol van disciplinehouder echter even over tuigend op zich (zie kader). De veelgeplaagde Detroit Lions bijvoorbeeld zijn zeer terughou dend in het openlijk straffen van hun spelers, terwijl de heren Fairley en Leshoure daar toch alle aanleiding toe geven. Alleen in het geval Eric Berry werd er in de ‘Motor City’ hardhan dig opgetreden. Dat Berry een speler is die ge

49ers (2) Jaguars (2) Bears, Bengals, Broncos, Browns, Buccanneers, Chiefs, Colts, Cowboys, Dolphins, Eagles, Giants, Jets, Raiders, Rams, Redskins, Titans (1)

mist kan worden is geen toeval. Winnen staat nog altijd voorop voor NFL teams en dat maakt de keuze tussen hard straffen en oogluikend toestaan voor veel teams een eenvoudige.

Toch zijn er ook franchises die succes en

een strakke discipline succesvol combineren. De New England Patriots bijvoorbeeld hebben hun ‘Patriot Way’ die zich het best laten samenvatten met Bill Belichick’s favoriete quote: “Just do your job!”. Iedereen die dat niet doet, wordt op straat gezet, ongeacht talent of reputatie. Belichick kan dat doen omdat hij niet bang is talentvolle spelers te verliezen, hij vindt toch altijd wel weer nieuwe. Daarom durven de Patriots ook gokjes te nemen met notoire ‘bad boys’ als Randy Moss, Chad Ochocinco en Albert Haynesworth. Pakt het verkeerd uit dan sta je zo weer op straat in Foxboro. Tom Coughlin’s New York Giants en Andy Reid’s Philadelphia Eagles gebruiken een vergelijkbare methode. De manier waarop Michael Vick tot rust lijkt te zijn gekomen onder Reid spreekt daarbij boekdelen. De Baltimore Ravens hebben dan weer hun eigen ‘disciplinemiddel’: Ray Lewis. Lewis, in een vorig leven nog aangeklaagd wegens vermeende betrokkenheid bij een dodelijke schietpartij, is zo’n lichtend voorbeeld van professionaliteit en onverzettelijkheid dat het afstraalt op de spelers om hem heen. Die weten wel beter dan zich te misdragen in zijn nabijheid.

De manier waarop franchises een

strakke discipline bewerkstelligen bij hun spelers, mag dan verschillen, het uiteindelijke resultaat is eigenlijk altijd hetzelfde: de verankering van een cultuur van fatsoenlijk en verantwoord gedrag gericht op winnen ten koste van alles behalve aantasting van de eigen waarden en reputatie. De eigen verantwoordelijk heid speelt daarbij een grote rol. Voor spelers die dankzij hun grote talent gewend zijn geraakt aan een omgeving die hen zelfs de meest schaamteloze uit spattingen vergeeft, is dat een harde les. Een les die niet iedereen wil of kan leren. •

De NFL staat op 't punt van beginnen, en dat betekent dat ook SportAmerika's FootballPool weer van start zal gaan.

De opzet zal een tikje anders zijn dan de editie van vorig jaar, al zalie op de keper beschouwd niet wezenlijk verschillen. We zullen jullie per speelronde opnieuw tien (of meer) stellingen (bets) voorleggen, waarop jullie kunnen inzetten. Sterker nog: wij stellen per speelronde $100 speelgeld (nee, geen echte dollars, helaas) beschikbaar, waar mee iedere speler minimaal vijf en maximaal tien wedden schappen kan afsluiten. Klinkt gecompliceerd? Valt allemaal reuze mee. Houdt sportamerika.nl in de gaten, daar leggen we het binnen kort nog eens haarfijn uit.

Voor je het weet is het trouwens al weer zover: al in de laatste week van augustus wordt de seizoensvoorspel ling gepubliceerd. Succes!

Kill the head and the body will die – Gregg Williams

$10,000 hebben beloofd aan de speler die tijdens die playoffontmoeting Favre wist te blesseren.

waren misselijkmakend. Zijn enkelge wrichten en hamstring waren zo paars als zijn Vikingsuniform. De verdediging van de Saints had hem flink onder handen genomen maar zo weet elke NFLfan it’s all in the game. Football is nu eenmaal een gewelddadige sport en wat verwacht je dan als je als 40jarige QB tegenover een verdediging vol topatleten gaat staan?

praktijken die in de kleedkamer van de Saints plaatsvonden. Brett Favre gaf aan blij te zijn dat de waarheid eindelijk aan het licht was gekomen. Maar volgens spelers als Kurt Warner, Ladanian Tomlinson en Shawne Merriman zijn premies de normaalste zaak van de wereld. Maar NFL Commissioner Roger Goodell dacht daar heel anders over. De veiligheid van spelers is het stokpaardje van Goodell en hij handelde dan ook resoluut.

De foto’s van Brett Favre na afloop van Niemand was echter verrast door de de NFC Championship Game in 2009

Een week eerder moest Arizona quarterback Kurt Warner het ontgelden. In de laatste wedstrijd van zijn carrière gooide hij een interception. Toen hij zelf probeerde om corner Will Smith naar de grond te brengen werd hij getackled door defensive end Bobby McCray. Getackled is misschien niet het juiste woord. Vermorzeld dekt de lading iets beter. Warner probeerde het nog eventjes, maar moest het veld uiteindelijk verlaten. Maar ja, all in the game, toch?

Scheidsrechters zagen destijds geen

kwaad in de tackles op Favre en Warner. Het waren niet het type illegale hits die Pittsburgh’s James Harrisson op zoveel schorsingen kwamen te staan. Maar eind 2011 maakte de NFL bekend over bewijs te beschikken dat de verdedigers van de New Orleans Saints, onder leiding van defensive coordi nator Gregg Williams, premies uitdeelden als beloning voor het blesseren van tegenstanders.

De prijzen varieerden van $100 voor het neerbrengen van een kickoff returner vóór de 20 yard line tot $1500 voor het opzettelijk blesseren van een tegenstander. Spelers werden aangemoedigd om hun prijzengeld terug in het potje te stoppen, zodat de beloningen toenamen naarmate de belangen groter werden (zoals in de playoffwedstrijden tegen de Cardinals en de Vikings). Zo zou Jonathan Vilma

De schorsing van Gregg Williams (voor onbepaalde tijd) die volgde, deert de Saints niet eens zozeer. De coordinator was inmiddels al aan de slag gedaan bij de St. Louis Rams. Maar bountygate heeft andere verstrekkende gevolgen voor New Orleans. Hoofdcoach Sean Payton mag één jaar lang geen contact hebben met zijn spelers. De man die de tweede helft van Super Bowl XLIV opende met een onside kick, was volgens de NFL volledig op de hoogte en greep niet adequaat in. Hij zou zelfs gepoogd hebben om het premieprogramma in de doofpot te stoppen. Het is de eerste keer dat een hoofdcoach geschorst wordt door de NFL. Joe Vitt, de linebackers coach van de Saints, zal dit seizoen de honneurs waarnemen langs de zijlijn.

De man van 100 miljoen dollar

seizoen, moest de jongere Brees afwachten. Pas toen Brees dreigde het trainingskamp aan zich voorbij te laten Het succes van de Saints van de afgelopen gaan als hij geen nieuw en langdurig contract kreeg voorgelegd, gaven de jaren is echter niet alleen maar op het Saints eindelijk toe. In de komende vijf conto van de nu afwezige Payton te seizoenen kan Brees 100 miljoen dollar schrijven. Drew Brees is al jaren één van verdienen in NOLA, waarvan 60 miljoen de meest precieze quarterbacks in de gegarandeerd, en hij is daarmee de trotste NFL. Het systeem van Payton benut zijn eigenaar van het duurste contract in de kwaliteiten optimaal, maar ook met een geschiedenis van de NFL. andere playcaller langs de lijn kan Brees de bal nog steeds op een zakdoekje rees werd in de offseason niet alleen leggen. genoemd in verband met zijn contractproblemen, zijn naam viel ook ok de offseason van de normaal zo gemakkelijke Brees was er echter één vol tijdens de rechtszaak van middle linebacker Jonathan Vilma. Die vocht de hobbels. Hét symbool van de beslissing van Roger Goodell om hem en wederopstanding van New Orleans na orkaan Katrina werd tot zijn ongenoegen drie van zijn ploeggenoten te schorsen aan bij de rechtbank. De quarterback voorzien van de franchise tag, terwijl hij verklaarde schriftelijk en onder ede had gehoopt op een langdurige dat hij geen weet had van de premies verbintenis. Brees verbrak vorig seizoen die de verdedigers elkaar in het het aloude record van Dan Marino voor vooruitzicht stelde, en dat hij meeste passing yards in één seizoen en instond voor het karakter van zijn vond dat daar wel wat tegenover mocht ploeggenoten. staan. Uit ongenoegen kwam hij niet opdagen tijdens de vrijwillige workouts Tit for Tat van de Saints. New Orleans kan Payton wellicht wel een jaartje missen, maar Terwijl Vilma zijn opwachting Brees in geen geval. maakt in rechtbank na rechtbank, wordt zijn positie op het veld ingeno men door Curtis Lofton. De linebacker werd vastgelegd toen het premie schandaal losbarstte en lijkt, nu de schorsing van de inmiddels dertigjarige Vilma voorlopig vaststaat, een gouden greep. De voormalige Atlanta Falcon heeft minder ervaring dan Vilma, maar doet niets voor hem onder. Hij miste in zijn vierjarige NFLcarrière nog geen wedstrijd en vervulde voor Atlanta dezelfde rol als hem nu in de Superdome staat te wachten.

De nieuwe hoofdverantwoordelijke van

Terwijl Peyton Manning, nog steeds een onzekerheidje in Denver vanwege zijn recente gezondheidsproblemen, lachend zijn handtekening zette onder een vijfjarig contract met een gemiddelde waarde van negentien miljoen dollar per

de Saint verdediging luistert naar de naam Steve Spagnuolo. De gewezen hoofdcoach van de Rams was eerder in dezelfde functie werkzaam in Phila delphia en New York. Vooral in de Big Apple smeedde hij een ontzagwekkende eenheid, met één van de meest agressieve defensive lines in de NFL. Ondanks het schandaal, ondanks het oproer en

REBIRTH

Op vrijdag 27 juli werd in New Orleans

een bijzonder standbeeld onthuld. Spe cial teamsspeler Steve Gleason werd vereeuwigd, ter ere van de punt die hij blokkeerde op 25 september 2006. Nadat de Saints door orkaan Katrina gedwon gen waren enkele omzwervingen te maken, keerden ze op die avond weer terug naar hun oude vertrouwde Super dome, die tijdens de orkaan dienst had gedaan als opvangcentrum. De eerste drive van de bezoekende Falcons werd een halt toegeroepen, waarna Gleason zijn naam in de geschiedenisboeken schreef. Zijn block resulteerde in de eerste touchdown van de Saints in de Superdome nadat deze gesloten was vanwege het verwoestende natuurgeweld.

Gleason, die aan ALS lijdt, stond

jammerlijk genoeg ook in het epicentrum van het premieschandaal. Documentairemaker Sean Pamphilon volgde de safety om zijn strijd met de slopende ziekte vast te leggen, en vond zich daardoor in de kleedkamer tijdens

ondanks de schorsingen lijkt de verdediging van de Saints er al met al misschien zelfs een beetje op vooruit te zijn gegaan. En dat is slecht nieuws voor de rest van de NFC South.

In New Orleans is men erop gebrand te

bewijzen dat ze het nog steeds voor het zeggen hebben in hun divisie. Cam Newton bewees in zijn rookieseizoen de toekomst van de Carolina Panthers te zijn en ook de Tampa Bay Buccanneers hebben niet stil gezeten. Maar aan de Bayou raakten ze eigenlijk alleen receiver

een bespreking van Gregg Williams. Tot groot ongenoegen van zijn onderwerp maakte Pamphilon de tape openbaar, waardoor de hele wereld kon meeluis teren hoe de DC zijn spelers aanmoe digde om achter spelers aan te gaan, die last hadden gehad van hersenschud

dingen, zoals Frank Gore en Kyle Williams. Ook de kruisbanden van receiver Michael Crabtree waren een doelwit. Niettemin zal Gleason in NO vooral herinnerd worden voor dat éne block op die emotionele avond in 2006.

Robert Meachem kwijt aan de Chargers. Het contract van Brees’ favoriete receiver Marques Colston werd wél verlengd en ook de backfield is met de tweedejaars Mark Ingram en schot in de roos Darren Sproles op oorlogssterkte.

Met Brees terug in topvorm en een

defense die aast op eerherstel, bekleden de Saints nog steeds de favorietenrol in de NFC South. Dit jaar wordt de Super Bowl beslecht in de thuishaven van Brees en zijn ploeggenoten. De Saints kunnen niet wachten. •

Weekly RoundUp

versliep zich voor de eerste training van zijn St. Louis Rams ● Nadat Charlie ok Chad Ochocinco laat Whitehurst, de backup QB zich dus temmen. ‘Ocho’ trouwde onlangs met realitytv van de Chargers, gebles ster Evelyn Lozada en beloof seerd raakte, werd Kyle de haar zijn naam terug te ver Boller naar San Diego gehaald om Philip Rivers anderen naar Johnson, zodat te ondersteunen. Dat zijn kersverse vrouw niet als duurde niet lang. Een dag Evelyn Ochocinco door het later ging Boller met leven hoeft. Komend seizoen pensioen, om nog onbeken prijkt boven nr. 85 van de Dolphins dus weer Johnson’ ● de redenen ● Joseph Addai’s Patriotscarrière duurde ook al niet lang: hij had het moei lijk tijdens de conditioning test en gaf vervolgens uit eigen beweging op. De Patriots ontbonden direct 't contract ●

1. Aaron Rodgers: 99 overall 2. Tom Brady: 98 overall 3. Drew Brees: 98 overall 4. Eli Manning: 97 overall 5. Ben Roethlisberger: 95 overall 6. Peyton Manning: 93 overall 7. Philip Rivers: 92 overall 8. Matthew Stafford: 91 overall 9. Tony Romo: 90 overall 10. Michael Vick: 89 overall

Iedereen houdt van Robert Griffin

De huwelijksreis tussen de

Redskins en Robert Griffin III is pas net onderweg maar in Top 10 QB's Washington zijn ze nu al op hun nieuwe volgens Madden smoorverliefd quarterback. Wat wil je ook na an het debat ‘wie is de al die ellende met Rex Gross beste QB in de NFL’ komt man en John Beck. In Washing waarschijnlijk nooit een einde, ton doen ze er dan ook alles Steelershoofdcoach Mike al was het maar omdat de NFL aan om te voorkomen dat zo veranderlijk is als het weer. RGIII verkeerd beïnvloed Tomlin verlengde zijn Enkele edities van dit contract met 3 jaar tot en wordt door zijn voorgangers. magazine terug gaf Sport met 2016. Marvin Lewis Toen Grossman (nog altijd een Amerika al zijn eigen kijk op van de Bengals verlengde Redskin, zij het als backup) de stand van zaken op de ook maar dan met twee het veld betrad met de reserve belangrijkste positie in het jaar ● De Jets zitten, buiten offense, riep een fan “Ok, close American Football. Nu is het Santonio Holmes, niet erg your eyes now, Griffin!” Het is de beurt aan het breed in de receivers. Het is onbekend of RGIII naar de fan toonaangevende computerspel luisterde. Voor Osi Umenyiora kennelijk zo erg dat er in het Madden NFL 13 en indirect trainingskamp van de Jets in van de NY Giants had Griffin dus ook aan footballlegende Cortland, NY, inmiddels zelfs in elk geval wel een scherp John Madden, die nauw gewerkt wordt aan aanvals antwoord klaar. Osi probeerde samenwerkt met de makers plannen met cornerback de RGIIIhype belachelijk te van het spel: Antonio Cromartie op wide maken door te stellen dat receiver ● De Bears gaan dit Griffin nog niks gepresteerd seizoen vol voor de Super had, zijn bijnaam dus niet Bowl: de trade met de verdiende en beter ‘Bob’ Bucs voor voormalig genoemd kon worden. ‘Bob’ tweede ronde draftpick Griffin daarop: “Umenyiora Brian Price (DT) past in can call me anything he dat beeld ● Een tweede kans wants”. Dankzij RGIII zijn niet op een eerste indruk krijgt alleen de wedstrijden van de niemand en dat weet CB Redskins ‘mustsee tv’ maar Trumaine Johnson inmiddels ook de persconferenties. • ook maar al te goed. De rookie

Weet jij nog waar je was, op 15

december 2011? Het was de dag dat de Portland Trail Blazers hun amnesty clausule gebruikten voor Brandon Roy. De 27jarige shooting guard werd bijna nonstop geplaagd door blessures, voornamelijk aan de knie, en besloot na lang beraad dat het genoeg was geweest. De geruchten van zijn nakende pensioen werden in één klap bevestigd. “Mijn familie en gezondheid zijn de meest belangrijke zaken voor mij. Uiteindelijk is deze beslissing er één voor hen en de kwaliteit van mijn verdere leven,” zei een geëmotioneerde Roy toen. Op de persconferentie van de Timberwolves klonk de voormalige Rookie of the Year echter helemaal anders. “In mijn hoofd ben ik nooit echt met pensioen gegaan,” aldus de stralende speler naast zijn al even stralende GM David Kahn. “Ik moest gewoon nadenken over de staat van mijn knieën alvorens verder te gaan met spelen. Na een paar maanden weg te zijn geweest, besliste ik ‘Hé, ik wil niet stoppen met basketballen. Dit is iets dat ik wil blijven doen. Nooit heb ik gezegd dat ik er voor altijd mee klaar was.’ Ik beschouw het dus meer als een pauze.”

Zoals Kobe?

Roy ging opnieuw trainen als een beest. Twee maanden lang zwoegde hij als nooit tevoren, om weer in vorm te raken om teams te overtuigen van zijn fysieke paraatheid. Ondertussen liet hij zijn knieën een speciale behandeling ondergaan, dezelfde die nieuw leven gaf aan de knieën van ene Kobe Bryant. Roy voelt nu al dat de behandeling ook bij hem goed aanslaat. “Het neemt vooral de stijfheid en de zwelling weg nadat ik een

inspanning gedaan heb. Ik kon voorheen ook relatief goed spelen maar de pijn kwam erna. Door de behandeling heb ik daarvan nauwelijks last. Daardoor kan ik hard werken om op het niveau te komen dat ik wil bereiken.”

Voorlopig ziet het er alvast goed uit want de Timber wolves waren snel over tuigd dat Roy van grote waarde kan zijn. “Ik denk dat hij ons op ontelbare manieren gaat helpen, ook naast het basketbal veld,” zei Kahn. “Zijn ervaring in de NBA plus de persoon die hij is, dat type kwaliteit en karakter, zullen veel betekenen voor onze club.”

Weer top?

Roy neemt de rol van leider graag op zich. Hij is niet van plan om zomaar een bank speler te zijn. “Ik wilde deel uitmaken van een team dat goed is en waarbij ik kon hel pen bij het zetten van de volgende stap. Ik wilde vooral geen tiende man zijn. Ik wil alles geven terwijl ik speel en een waardevol onderdeel zijn van een team dat vooruit gaat.”

Of hij zijn vroegere niveau kan halen,

blijft echter de vraag. Roy zelf heeft er alle vertrouwen in. “Of ik weer top kan zijn? Ja, dat is het doel en de reden waarom ik terugkom. Ik vertelde David (Kahn) bij onze ontmoeting dat ik niet terug zou komen als ik niet verwachtte om opnieuw een hoog niveau te halen. Momenteel geeft mijn lichaam mij alle signalen dat dit mogelijk is.” Het zou al fantastisch zijn als Roy ook maar een deel van zijn vroegere zelf wordt. Hij heeft in amper vijf jaar al een heleboel hoogtepunten bij elkaar ge speeld. Het meest bekende is waarschijn lijk zijn ongelooflijk lange driepunter op de buzzer over de vliegende Tracy McGrady tegen de Houston Rockets.

De beelden van een uitzinnige arena en Roy die zijn shirt bijna kapot scheurt, blijven legendarisch. Of wat dacht u van een kopie van Michael Jordans “Shot” tegen de Toronto Raptors? Roy wisselde, net als MJ, midden in de lucht de bal van zijn rechter naar zijn linkerhand. Of 52 punten, waarvan vijftien op een rij, tegen de Phoenix Suns? Of een vierde kwart van achttien punten, op kapotte knieën, waarmee hij de Blazers terugbracht van een achterstand van 23 punten en de zege bezorgde in Game 4 van de eerste ronde in de playoffs van 2011 tegen de Dallas Mavericks? De lijst is nagenoeg eindeloos.

Toch blijft het afwachten. De afgelopen

jaren zijn er meerdere spelers geweest die hebben geprobeerd om terug te komen na een periode van afwezigheid. Denk maar aan Penny Hardaway, Antoine Walker en Greg Ostertag. Om nog maar te zwijgen van Greg Oden, nog een blijvende kniepa tiënt. Er zijn maar weinig lichaamsdelen belangrijker bij het basketballen dan de knieën. Brandon Roy heeft dus nog heel wat te bewijzen, ondanks de positieve signalen. Twee maanden training, behandelingen en pickup games zijn van een ander niveau dan een NBAseizoen met 82 wedstrijden in zeven maanden.

Cirkel

Wel zeker is dat de cirkel een beetje rond is. Hij komt namelijk enigszins thuis in Minnesota. Het is misschien al uit vele hoofden verdwenen maar het waren de Timberwolves die Roy als zesde selecteerden in de draft van 2006. Ze besloten hem echter meteen van de hand te doen aan de Portland Trailblazers in ruil voor Randy Foye.

bijgehouden. Om nu toch voor dit team te mogen spelen, is een kans die ik wil grijpen. Ik blijf hopelijk langer dan dertig minuten deze keer!”

Achteraf gezien was de deal een fout van formaat. Foye werd na drie seizoenen verscheept naar de Washington Wizards nadat hij gemiddeld voor dertien punten, vier assists en een schotpercentage van 42% tekende. Brandon Roy groeide ondertussen uit tot een NBA AllStar. Drie keer mocht hij zich opmaken voor een partijtje basketball met de beste spelers van de grootste basketbalcompetitie ter wereld. In zijn derde seizoen bij de Blazers tekende hij voor gemiddeld bijna 23 punten, vijf rebounds, vijf assist en een schotpercentage van 48%. Hij werd daarnaast verkozen tot Rookie van het Jaar, het AllNBA Second Team in 2009 en het AllNBA Third Team in 2010.

Maar misschien wel het grootste bewijs

van zijn basketbaltalent kwam van, jawel, Kobe Bryant. In 2010 antwoordde deze het volgende op de vraag wie de moei lijkste tegenstander is om op te verdedi gen: “Brandon Roy, 365 dagen van het jaar en zeven dagen per week. Hij heeft geen zwakheden in zijn spel.” Als de Black Mamba het zegt, zal het wel waar zijn.

Playoffs in Minnesota?

Het doel van de Twolves is om voor het eerst sinds 2004 de playoffs te bereiken. Onlangs liet ster Kevin Love in een interview nog blijken liever ergens anders te gaan spelen indien de Wolves de playoffs dit seizoen niet zouden halen. “Het is moeilijk om al die jongens te zien, jonger of ouder, die allemaal al in de playoffs gespeeld hebben. Als ze daarover beginnen te praten heb ik niets om mee te et is wel grappig. Elke keer als ik naar mijn moeder ga, zie ik een grote foto geven. Als ik volgend jaar de playoffs niet van mij de avond van de draft waar ik een haal, weet ik niet wat er gaat gebeuren. Het is geen geheim dat ik voor vijf jaar bij pet draag van de Timberwolves,” aldus het team wou blijven. Ik ben hier graag. Roy. “In Portland was dat altijd wat raar, Maar zoals iedereen wil ik graag winnen. zo met de pet van een ander team. Maar die dag was erg leuk. Ik mocht het podium Hopelijk kunnen we wat dingen in op en de hand van David Stern schudden. beweging zetten.” Toen ik een interview aan het geven was ndertussen hebben de Wolves gezorgd voor Minnesota TV riepen ze plots ‘cut, voor nog meer verschuivingen. De cut, cut!’. Het werd dus Portland maar ik misschien belangrijkste aanwinst is de heb mijn pet van de Wolves altijd

“H

meeste recente, namelijk die van Andrei Kirilenko. De atletische Rus koos weer voor een Amerikaans avontuur na één seizoen CSKA Moskou in Rusland. Kiri lenko werd verkozen tot MVP en Defen sief Speler van het Jaar in de Euroleague. En ook op de Olympische Spelen speelt de 35jarige Kirilenko op z’n best.

De kans om weer op het allerhoogste

niveau te spelen, kon hij niet aan zich voorbij laten gaan. “Het voelde goed om thuis te zijn, vorig jaar bij CSKA. Maar ik heb het gevoel dat ik op een zo hoog mogelijk niveau moet spelen. Als ik nu niet zou terugkeren naar de NBA, dan zou ik daar jaren spijt van hebben. Bovendien is Minnesota een bijna Europees team. Kijk maar naar Ricky Rubio, Nikola Pekovic en mijn vriend Alexey Shved.” David Kahn kan niet anders dan tevre den zijn over zijn zomer. “Ik voel me over de hele lijn beter met betrekking tot ons team. We hebben zeker een aantal pijnpunten zo goed mogelijk proberen op te lossen. We hebben balvastheid en shooting toegevoegd op de wing. We zijn vooral erg veelzijdig waardoor coach Rick Adelman verschillende manieren heeft om mee te spelen. Hij kan ‘small’ en ‘big’ spelen. Vorig seizoen heeft hij getoond dat hij graag ‘small’ speelt. Als je naar de voorbije NBA Finals kijkt, zie je ook dat dit een effectief wapen kan zijn en dus tot succes kan leiden.“

Over de Finals moeten ze in Minne

sota nog niet dromen, zó goed zijn ze nu ook weer niet. Wel zijn de playoffs, met meer ervaring en talent, zeker haalbaar. Maar misschien belangrijker: op deze manier worden de fans weer verliefd op de club, zoals in de tijd met Kevin Garnett. Heel Minnesota wil winnen, kijk naar Kevin Love. Met een rasechte winner als Brandon Roy in de rangen is de eerste stap alvast gezet. •

Zomaar iets over Steve Nash

Het Olympisch basketbaltoernooi is in

volle gang en lijkt af en toe in slow motion aan ons toeschouwers voorbij te trekken. Niet zo verwonderlijk aangezien iedereen weet hoe het eindigt: in goud voor Team USA. Alles anders dan dat scenario zou net zoiets zijn als een Chinees die ineens níet het tafeltennisgoud wint. Leuk dat Team USA wat records verbreekt tegen Nigeria, maar het is allemaal niet zo boeiend. De strijd om zilver is interessanter en dat is nooit goed voor een toernooi.

Tijdens het kijken naar de Spelen gaan mijn gedachten uit naar 30 oktober, als het nieuwe NBAseizoen begint (het duurt nog even, maar je moet toch iets hebben om naar uit te kijken). Terwijl ik zo in gedachten verzonken ben, denk ik aan Steve Nash. Hij wordt, hoop ik, de mooiste story line van het komend seizoen. De 38jarige Hall of Famer verliet zijn geliefde Phoenix Suns op Karl Maloneske wijze en gaat nu op z’n oude dag nog een titel proberen te pakken.

Aan de zijde van oude rivaal Kobe

Bryant hoopt de Canadees het lot van Malone te ontlopen en á la Jason Kidd ten koste van Miami Heat zijn eerste ring te bemachtigen. Natuurlijk moet daarvoor wel eerst Oklahoma City Thunder opzij worden gezet en winnen van Miami is ook makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het zou Steve gegund zijn, die titel. Een soort van gerechtigheid ook wel. Ik ben niet zozeer voor de Lakers, maar wel erg voor Nash.

Weekly RoundUp

Brandon Rush en Carl

Landry zetten hun krabbel onder een contract bij de Golden State Warriors. De ploeg heeft op papier een aardige starting five met Stephen Curry, Klay Thompson, Harrison Barnes, David Lee en Andrew Bogut. Als ze maar fit blijven • Charles Barkley onthulde dat Clyde Drexler jaloers was op Michael Jordan. “Clyde probeerde te spelen alsof hij het in Game 7 tegen Michael opnam, en dat is geen goed idee. Die brengt zelfs z'n kinderen naar school op een manier alsof 't een Game 7 betreft.” • Greg Stiemsma verruilt de Boston Celtics voor de Minnesota Timberwolves • De Russische coach David Blatt nadat Andre Kirilenko 35 punten scoorde tegen Groot Brittanië: “Als ik de Minnesota Timerwolves was, zou ik een dikke, vette grijns op mijn gezicht hebben.”

en aan zijn optreden in Las Vegas zal het niet liggen. In het tenue van de Los Angeles Clippers scoorde Morrison 20 punten per wedstrijd, schoot hij 55 procent van het veld en 62 procent vanachter de driepuntslijn.

verwachtingen waar te maken,” kijkt Morrison terug in een gesprek met Grantland. “Ik begrijp het, echt, maar soms ging het te ver.” De liefde voor het spelletje hervond Morrison in Servië en Turkije, alleen al omdat hij aan spelen toekwam en mocht doen waar hij goed in is: het schieten van de bal. Zijn missie is dan ook duidelijk. Spelen in de NBA of stoppen.

Doc: vertrek Allen mijn schuld

Ray Allen is nu een speler

Morrison werd in de NBA Draft van 2006 als derde gekozen door de Charlotte Bobcats van Michael Jordan. De kersverse Bobcat kende een redelijk rookieseizoen, twaalf punten per wedstrijd, Adam Morrison alleen liep hij een jaar later is terug! een Drose blessure op. Morrison vierde nog wel als e bent één van de beste bankspeler twee titels met de collegespelers aller tijden, Los Angeles Lakers. Laatste maar kan de hoge wapenfeit? In 2010 werd zijn verwachtingen in de harde contract ontbonden bij de wereld van de NBA niet waarmaken. Vervolgens steekt Washington Wizards. iedereen de draak met je en orrison verliet de NBA via keer je in 2010 de sport de rug de achterdeur, voer voor fans toe. Het overkwam Adam Morrison, voormalig superster en journalisten om de schutter een trap na te geven. “Ik ben van de universiteit van Gonzaga. Maar hij is terug! De geen slecht persoon. Ik heb niemand neergestoken. Ik ben 28jarige Morrison speelde hoog gekozen in de Draft en ik zich tijdens de diverse Summer Leagues in de kijker, was niet goed genoeg om de

van de Miami Heat. Niemand in Boston kan daar nog iets aan doen. De periode is dan ook aangebroken om met de beschuldigende vinger te wij zen. Hoe had het zo ver kunnen komen? Coach Doc Rivers trekt in een gesprek met Yahoo! Sports zelf het boetekleed aan. “Het was meer mijn schuld dan van Rondo.”

“Ik was de persoon die Rondo de bal in handen gaf,” vervolgt Rivers. “Ik wilde dat Rondo zich meer als een leider van het team ging gedragen.” Allen had moeite met het feit dat Rondo zo vaak de bal in handen had, want de pure schutter werkte zich elke aanval over meerdere screens heen om vrij te komen voor het schot. En om dan de bal niet te krijgen, dat is frustrerend. •

Het seizoen 20122013 is nog niet begonnen, maar het is nu al zeker dat de Brooklyn Nets een belangrijke rode draad gaat vormen in de vele NBAverhalen die voorbij zullen komen. Eigenaar Mikhail Prokhorov heeft zoals beloofd in de afgelopen weken zijn porte monnee getrokken en het resultaat mag er zijn.

Even voorstellen, het Netsteam van komend seizoen. Guard Deron Williams krijgt 98 miljoen dollar in vijf jaar en shooting guard Joe Johnson (overgekomen van Atlanta Hawks) schrijft het luttele bedrag van 90 miljoen dollar in vier jaar. Small forward Gerald Wallace verdient in vier jaar 40 miljoen dollar, center Brook Lopez 60 miljoen dollar in vier jaar en power forward Kris Humphries krijgt 24 miljoen dollar in twee jaar. De Nets zijn naar verluidt het eerste team dat vijf spelers op het roster heeft staan die tien miljoen dollar of meer verdienen. Altijd handig, zo’n oneindige stroom geld uit Rusland.

De contracten voor Wallace en Johnson waren twee belangrijke moves van de Nets, vooral het aantrekken van Johnson was bepalend. Het hielp Williams namelijk om de keus te maken om bij de Nets te blijven. Hij was dicht bij een terugkeer naar zijn geboortestad Dallas, maar besloot toch om voor een verblijf in de Big Apple, in Brooklyn, te kie zen. “Met dank aan Joe. Zijn komst hielp mij over een laatste drempel,” zou Williams na het tekenen van zijn contract zeggen. De verhuizing naar Brooklyn speelde ook een belangrijke rol. “Iedereen is erg opgewonden. Het is een grote verandering. New York is een echte basketbalstad. Het wordt een mooie tijd.”

Rivaliteit met Knicks

Voor zover de rivaliteit met de New York Knicks niet al aan wezig was, zal die de komende jaren alleen maar worden ver sterkt. Of misschien beter gezegd: in ere worden her steld. De laatste jaren was het voornamelijk de Knicks dat de klok sloeg. Beide teams zijn echter bezig om een grotere rol te gaan spelen in de Eastern Conference en de play offs. Joe Johnson zette bij zijn presentatie met een de toon door te stellen dat de Nets een beter team hebben dan de Knicks. Johnson verklaart: “We

NETS OVER THE YEARS...

De Nets begonnen in 1967 als de New

Jersey Americans in de ABA. Een jaar later werd de naam veranderd, Americans werd Nets en de standplaats werd New York. In 1976 werden de Nets als een van de vier clubs in de merger met de NBA meegenomen, maar daar waren de Knicks niet zo blij mee. Een concurrent in de stad, dat moest geld kosten: een kleine vijf miljoen dollar. Dit betekende echter dat sterspeler, en latere Hall of Famer, Julius Erving zijn beloofde salarisverhoging niet kreeg en vertrok naar Philadelphia. Toen ook die andere Hall of Famer, Nate Archibald, af moest haken met een blessure, was het eerste seizoen in de NBA een verloren zaak. Na dat jaar verhuisde de ploeg terug naar New Jersey. De Knicks wilden echter opnieuw geld zien, omdat dit ten koste ging van hun fans in die omgeving. Nog eens vier miljoen dollar. Uiteindelijk ging niet alleen het eerste seizoen verloren, maar bleven de Nets eigenlijk altijd een laagvlie ger. Slechts dertien van de 35 seizoenen werden met een winstrecord afgesloten en in de eerste 24 seizoenen werden tien keer de playoffs gehaald en welgeteld eenmaal de tweede ronde bereikt.

Het 25e seizoen was de ommekeer. In

20012002 werd onder leiding van Jason Kidd de NBAfinale bereikt; de Los Angeles Lakers waren hierin een maatje te groot. Een jaar later stonden Kidd en co weer in de finale, maar nu waren de San Antonio Spurs een sta in de weg. Daarna ging het weer bergafwaarts met de Nets en de afgelopen vijf jaar werden de playoffs niet meer gehaald. Daar moet onder leiding van miljardair Mikhail Prokhorov in Brooklyn verandering in komen. Het nieuwe logo, dat uit de hoge hoed van medeeigenaar JayZ komt, is een afknapper en hetzelfde geldt voor de clubkleuren. Zwart en wit? Sinds wanneer zijn dat kleuren? Hoe dan ook, de toekomst van de club ziet er voor het eerst sinds lange tijd weer rooskleurig uit. De move naar New York zal de club qua aantrekkingskracht geen windeieren leggen, zeker wanneer er goed wordt gepresteerd.

moeten geloof hebben en het begint allemaal met vertrouwen. Je kan niet hopen en wensen dat het allemaal komt, je moet het weten en voelen voordat je het veld opkomt. Ik denk dat we allemaal moeten weten dat we gewoon een goed team zijn.”

Daarna gooide hij er nog een schepje

bovenop door te verklaren dat de fans van de Nets die eerste NBAtitel snel tegemoet kunnen zien. “Eerlijk gezegd, ik denk niet dat het lang duurt. We hebben geweldige basketballers en een organisatie die ons in positie voor een titel kunnen brengen. Dit zou wel eens het beste team kunnen zijn waarin ik ooit heb gespeeld.” De verwachtingen zijn hoog bij de spelers, de organisatie en dus ook de fans. General manager Billy King vergeleek zijn AllStar duo met Kobe Bryant en Steve Nash bij de Lakers: “Maar Williams en Johnson zijn beter.” En ook coach Avery Johnson deed een duit in het zakje. “Het gaat niet om het winnen van een stads of regionaal kampioenschap. Het gaat om het winnen van een NBAtitel. Dat is ons doel.” Dit soort uitspraken hoor je Mike Woodson bij de Knicks niet doen. De boodschap is helder: de Nets hebben genoeg van hun ondergeschikte rol in de league en willen winnen. Een voorbeeld voor de ploeg zijn de Los Angeles Clippers die sinds de komst van Chris Paul hun negatieve aura volledig kwijt zijn. Waar de Clippers met de Lakers strijden om de titel ‘beste ploeg van Los Angeles’, zullen de Nets het gevecht met de Knicks aangaan voor ‘beste ploeg van New York City’.

Prognose

Zelfs zonder Dwight Howard hebben de Nets een team dat zo rond de vijftig overwinningen uit kan komen en misschien zelfs voor verrassingen kan zorgen in de playoffs. Het voordeel dat Howard niet bij de Nets speelt, is de mogelijkheid om onder de radar te blijven hoewel dit als nieuwe club in New York niet heel aannemelijk is. De Nets spelen voor het eerst sinds jaren regelmatig

Rus, geboren in Moskou, 47 jaar.

Sinds mei 2010 eigenaar van de Nets. Hij behoort tot de honderd rijkste mensen op deze wereld, zit tegenwoordig in de politiek en is de eerste eigenaar van buiten Noord Amerika. Sinds de overname door Prokhorov is er volop nieuws rond de ploeg, met name dankzij de verhuizing naar Brooklyn. Maar toen was daar ineens Deron Williams, die ook nog eens verleng de, de bijna afgeronde komst van Dwight Howard en de echte komst van Joe Johnson. Prokhorov doet goede dingen daar in Brooklyn. Zoals hij bij zijn aanstel ling al had beloofd: hij wil van de Nets een winnend team maken. Met deze groep be hoort dat zeker tot de mogelijkheden. Niet all the way, maar Prokhorov zet telkens een stap. De eige naar zelf kan niet wachten tot het seizoen gaat beginnen. Hij is blij als een kind met de komst van Johnson en het langere verblijf van Williams. “We gaan ons nieuwe huis in met een AllStar back court. Laten we snel beginnen!”

wedstrijden op de nationale televisie, twaalf in totaal waaronder op eerste kerstdag, dus ook onder het grote publiek zal de ploeg meer aandacht krijgen. Het belangrijkste zijn echter de interne verwachtingen, die realistisch moeten zijn, en de chemie tussen Johnson en zijn spelers. Als alle neuzen dezelfde kant op staan, behoort een speciaal seizoen (lees: maximaal halve finale conference) wellicht tot de mogelijkheden.

Donderdag 1 november is de start van

een nieuw tijdperk. Iets meer dan tien jaar nadat de club voor het eerst de NBA finale behaalde, is de weg ingeslagen om

de oude glorietijden te doen herleven. De New York Knicks en Jason Kidd, die hoogstpersoonlijk verantwoordelijk was voor de historische prestaties van tien jaar geleden, zijn dan in het zo’n tien kilometer verderop gelegen nieuwe Barclays Center de tegenstander. Fervent Knicksfan Spike Lee liet al weten dat hij bij het openingsduel oorlog verwacht tussen de beide teams, nu slechts de East River de clubs van elkaar scheidt. JayZ vs Spike Lee. Barclays Center vs Madison Square Garden. Nets vs Knicks.

Schrijf het in je agenda. Mis het niet. •

DWIGHT HOWARD... NOG NIET

Al maanden wist iedereen wat er zou gebeuren: Dwight Howard verhuist naar de

Brooklyn Nets als Williams bij zou tekenen. Totdat Howard in maart op onverklaar bare wijze die handtekening zette en dus geen free agent kon worden deze zomer. Hij schopte stennis, brieste tegen alles en iedereen dat hij naar de Nets wilde, maar de Magic wachten lekker af. Het bod van de Nets was best goed. Slechte contracten van Orlando werden overgenomen, Brook Lopez en Kris Humphries en wat draftpicks erbij naar Florida. Maar Orlando was niet overtuigd.

Ondertussen waren de Portland Trail Blazers en Charlotte Bobcats op jacht naar

Lopez. De Nets konden een eventuele offersheet van Lopez niet riskeren, zouden die dan moeten matchen, en daarmee was de trade van Howard van de baan. Half januari krijgen de Nets opnieuw een mogelijkheid om D12 aan te trekken, dan mag Lopez weer als handelswaar worden gebruikt. Als het Prokhorov en co lukt om Howard te krijgen, zou dat de comeback compleet maken.

Hollandse school

NEW YORK – Het is twee maanden geleden dat Aron Winter

bij Toronto FC de laan uitgestuurd werd. Hem was opgedragen van Toronto een soort AjaxaanLake Ontario te maken. Adviseur Jürgen Klinsmann vond dat er dominant 433 gespeeld moest worden, gevoed door een sterke jeugdopleiding. Dus werd Winter van Ajax gelokt. Eén jaar, vijf maanden en één dag later was het avontuur voorbij. Winter, die op zijn trainerschap van de A1 en de A2 van Ajax na geen enkele ervaring had, viel ten prooi aan dezelfde arrogantie die Ruud Gullit in de Major League Soccer de das omdeed. Toch hadden ze op hun faam en Nederlandsheid na gedurende hun tijd in Amerika weinig gemeen. Winter dook in het diepe en wilde iets vanaf de grond opbouwen bij een club die ook in haar zesde MLS seizoen hoogstwaarschijnlijk de playoffs niet zal halen – een unicum. Hij leerde de vele regeltjes en werkte overuren om de juiste spelers te vinden. Hij gebruikte er in 2011, zijn enige volledige seizoen, maar liefst 38.

Gullit, daarentegen, werd met veel bombarie binnengebracht

om de nieuwe Los Angeles Galaxy, met plots zowel David Beckham als Landon Donovan, eventjes een kampioenschap te brengen. Ingewijden zeggen me dat hij er met de pet naar gooide. Dat hij de moeite niet nam de league te leren kennen en meer in het nachtleven van Hollywood te vinden was dan bij de club. De spelers waren Gullit’s onverschilligheid en nalatigheid al snel zat en na krap vier maanden stapte hij op.

Winter viel een ander soort arrogantie te verwijten; hij hield naarstig vast aan zijn ideeën. Winter moest en zou met drie verdedigers en een inschuivende middenvelder spelen, ondanks dat zijn club wekelijks van de mat werd getikt. In 2012 verloor Toronto haar eerste negen competitiewedstrijden op rij – ook een record. Maar het lag weer aan de spelers, niet aan het systeem, aldus Winter. Ik sprak hem in zijn Amerikaanse jaar regelmatig. Altijd ging alles naar wens en was de ommekeer nabij.

Toen Winter ontslagen werd, had TFC in 2012 drie keer

gewonnen, elf keer verloren en vier keer gelijk gespeeld. Onder vervanger Paul Mariner, die simpel resultaatvoetbal speelt, wonnen ze vijf keer, verloren er drie en speelden vijfmaal gelijk. Met dezelfde spelers. De Nederlandse school van trainers mag dan befaamd zijn, maar in de MLS heeft ze vooralsnog weinig indruk gemaakt.

Kane ziet het levenslicht op 19 november

1988 en zet zijn eerste stappen in de richting van de NHL bij kleine teams in de omgeving van Buffalo, New York. Op veertienjarige leeftijd verhuist hij naar Michigan en gaat hij spelen in de Midwest Elite Hockey League. Veel spelers uit deze jeugdcompetitie komen in een later stadium van hun carrière uit voor teams die acteren in de NCAA of zelfs in de NHL.

In 2004 kiest Kane om te gaan spelen in het Amerikaanse U18 Under Development Program. Dat blijkt bepaald geen slechte keuze. In twee seizoenen tijd speelt Kane 121 wedstrijden waarin hij 172 punten scoort (90 goals). Na afloop van het tweede seizoen in het U18 Under Development Program mag Kane mee met de U18 selectie naar het WK voor spelers onder de achttien jaar in Zweden. Ook daar is Kane de absolute ster. In de poulefase imponeert Team USA U18 door met een doelsaldo van 303 na vier wedstrijden groepswinnaar te worden. In de finale is Team USA met 31 te sterk voor Team Finland en Kane wordt met twaalf gescoorde punten de meest scorende speler van het toernooi.

Na deze twee seizoenen vertrekt Kane

naar de London Knights. Voor zover het nog niet duidelijk was dat het hier om een groot talent ging, blijkt dat wel in één seizoen met de London Knights. Kane scoort hierin 145 punten en heeft daar slechts 58 wedstrijden voor nodig. Daarnaast is Kane in de play offs ook nog eens goed voor 31 punten in 16 wedstrijden. De Western Conference Finals zijn uiteindelijk het eindstation, maar na drie jaren jeugdhockey is duidelijk dat Patrick Kane bij de Draft van 2007 niet lang zal hoeven te wachten voordat een NHL team hem draft.

First overall pick

De Chicago Blackhawks hadden dat jaar de luxe van de eerste keuze en twijfelden niet: Patrick Kane was de man die gekozen moest

Buiten de sportieve hoogtepunten, valt Kane ook buiten

het ijsstadion veelvuldig op. Het absolute dieptepunt vond in augustus 2009 plaats, toen Kane werd gearresteerd na een taxiritje in Buffalo met zijn neef James Kane. Na afloop van de rit zou de betreffende taxichauffeur geen wisselgeld hebben gehad om het tweetal terug te betalen, waarna Patrick Kane de chauffeur geslagen heeft. Kane pleitte onschuldig te zijn, maar de rechter oordeelde anders en legde hem een taakstraf op. Kane ontsnapte aan een verdere straf, mits hij een jaar lang niets met justitie te maken zou hebben. Neef James kreeg dezelfde straf. Opvallend genoeg zou het slechts om 20 dollarcent wisselgeld gaan. Kane bood uit zichzelf zijn excuses aan in de richting van zijn familie, zijn werkgever en de fans van de Chicago Blackhawks, maar niet aan taxichauffeur Jan Radecki. De rechter verplichtte hem om dit óók te doen.

Zeer waarschijnlijk moet de oorzaak van het incident in het

vele drankgebruik van Patrick Kane gezocht worden, want de sterspeler wordt geregeld in bars en cafés aangetroffen in beschonken toestand. Een ander groot incident vond in januari 2010 plaats, toen hij gezamenlijk met teamgenoten Kris Versteeg en John Madden een wild ritje in een limo maakte in Vancouver. Na afloop van de rit verschenen diverse foto’s van de heren waarop ze geen shirt aan hebben en in gezelschap waren van enkele vrouwen, waarmee het drietal het wel erg gezellig leek te hebben.

Het meest recente incident komt uit mei 2012, toen Kane

bij een feestje in Madison, Wisconsin uit een bar verwijderd werd omdat hij stomdronken in het café rondliep. Volgens omstanders beledigde hij diverse vrouwen en riep enkele antisemitische teksten. Een jongen in een New York Rangersshirt vroeg Kane wat hij vond van Henrik Lundqvist, waarop Kane gezegd zou hebben: “Would you suck Henrik’s dick?”. Verder had Kane het erg gezellig met enkele dames en was er politie voor nodig om Kane in straal bezopen toestand van het feest verwijderd te krijgen; daarvoor moest overigens eerst nog wel gedreigd worden met een aanhouding.

Kane is pas 23 en speelt pas 5 seizoenen

NHL, maar is al vaker in het nieuws geweest als enkele oude vedettes die al 20 jaar in het vak zitten. Kane heeft het grootste gedeelte van zijn carrière nog voor zich en zal in die jaren nog mooie dingen laten zien, maar waar schijnlijk zal hij de komende jaren ook nog wel op andere manieren in het nieuws blijven komen.

worden en drie dagen na de draft ondertekende hij al een driejarig contract. In zijn eerste NHLseizoen is Kane met 72 punten de meest scorende jongeling van de NHL en dat levert hem de Calder Trophy voor de beste rookie op. Teamsucces levert dat nog niet direct op; de Blackhawks halen weliswaar zeventien punten meer dan een seizoen daarvoor, maar dat is nog niet goed genoeg om een plaats in de playoffs te bemachtigen.

Een jaar later lukt dat wel. De

Blackhawks scoren er met hun jeugdige aanvallers lustig op los en eindigen dat seizoen als vierde in de Western Conference, waarna de Calgary Flames in de eerste ronde de tegenstander zijn. Het thuisvoordeel wordt optimaal benut met drie thuisoverwinningen en door de uitoverwinning in Game 6 in Calgary bereiken de Blackhawks de Conference SemiFinals. Rivaal Vancouver Canucks is daarin de tegenstander. In de eerste ronde tegen de Flames was Kane met twee doelpunten nog geen veel scorende speler, maar tegen de Canucks is Kane de grote man met zes doelpunten in zes wedstrijden. In de eerste wedstrijd scoort Kane al twee doelpunten, maar de Canucks winnen in eigen huis wel met 5 3. Tot 22 winnen beide teams om beurten een wedstrijd, maar in game 5 grijpen de Blackhawks de eerste voorsprong, die ze niet meer uit handen geven. Na de 24 overwinning in het General Motors Palace krijgen de Blackhawks in Game 6 de kans om de serie thuis te beslissen. Canucks

verdediger Willie Mitchell zegt in aanloop naar die wedstrijd dat “Patrick Kane geen 5tegen5hockey kan spelen.”

Van die woorden heeft Mitchell tot op

de dag van vandaag waarschijnlijk nog spijt, want in het zesde duel zijn de Blackhawks met 75 te sterk voor de Canucks en zij gaan dus door naar de Conference Finals. Patrick Kane scoorde in die wedstrijd drie doelpunten; zijn eerste hattrick in zijn carrière. Alle drie de doelpunten van Kane maakte hij opvallend genoeg in 5tegen5 spelsituaties en de winger verklaarde later dat de woorden van Mitchell een grote inspiratie voor hem waren geweest. In de Conference Finals worden de Blackhawks uitgeschakeld door de Detroit Red Wings, maar duidelijk is dat de jonge Blackhawks een team zijn om de komende jaren rekening mee te houden.

Stanley Cup Champion

In december 2009 tekent Kane een nieuw vijfjarig contract waaronder hij vanaf 2010 $31.500.000 gaat verdienen. Ook aanvalsmaatje Jonathan Toews en verdediger Duncan Keith tekenen contractextensies en de beloning voor het getoonde vertrouwen in het drietal komt al in datzelfde seizoen. In het reguliere seizoen eindigen de Blackhawks als tweede in de Western Conference, net achter de San Jose Sharks. In de playoffs zijn de Nashville Predators de eerste tegenstander van de Blackhawks. Vooral in Game 5 is Kane van onschatbare waarde, wanneer hij met nog veertien seconden te spelen in de derde periode de 44 achter doelman Pekka Rinne mikt. De Blackhawks winnen de wedstrijd in overtime, komen op een 32 voorsprong in de serie en winnen deze uiteindelijk met 42.

In de Conference SemiFinals waren opnieuw de Canucks de tegenstander. De Canucks begonnen stormachtig met een 1 5 overwinning in United Centre, maar daarop volgden drie overwinningen van de Blackhawks. De Canucks winnen nog wel een wedstrijd, maar de Blackhawks winnen ook deze serie met 42. In de Conference Finals staan de Blackhawks tegenover Conference Champions San Jose Sharks, maar een 40 sweep in het voordeel van Chicago toont aan dat de Sharks te vroeg hadden gepiekt. Kane is niet de topscorer van het team, want Jonathan Toews scoorde zes punten meer, maar die achterstand haalt Kane in de Stanley Cup Finals bijna in.

In de Finals zijn de Philadelphia Flyers

de tegenstander. Opvallend, want de Flyers waren als zevende geplaatst in de Eastern Conference playoffs. De Black hawks hebben dus het thuisvoordeel en winnen de eerste twee duels. Thuis zijn de Flyers tweemaal te sterk voor de 'Hawks, maar in het eigen United Center grijpen

de Blackhawks weer een 32 voorsprong. Toews stelt tot dan toe lichtelijk teleur, met slechts twee assists in vijf doelpuntrijke wedstrijden, terwijl Kane twee goals en twee assists noteerde.

In de uiteindelijk beslissende zesde

wedstrijd is Kaner de grote man aan de kant van de Blackhawks. Met assists op de 10 en de 32 is hij in reguliere speeltijd al enorm belangrijk. Door een laat doelpunt van Scott Hartnell moet er echter een overtime aan te pas komen in dit duel, maar daarin beleeft Patrick Kane zijn ultieme gloriemoment; na vier minuten spelen scoort hij de beslissende treffer van de Stanley Cupfinale. Daniel Briere (Philadelphia Flyers) wordt met 30 punten topscorer van de playoffs, maar heeft hier uiteindelijk niets aan. Jonathan Toews scoorde een puntje minder en pakt daarmee de Conn Smythe Trophy, Kane eindigde op 28 punten en was daarmee eveneens van grote waarde voor de Chicago Blackhawks. •

Weekly RoundUp

Cristobal Huet hoopt op een

terugkeer in de NHL. De oud speler van de Blackhawks vindt dat hij nog steeds mee kan in de NHL en beter is dan sommige andere spelers die wel op het hoogste niveau spelen • Verdediger Tobias Enstrom verlengde zijn contract bij de Winnipeg Jets met vijf jaar • De Carolina Hurricanes versterk ten hun selectie met Alexander Semin. De Russische aanvaller zette zijn handtekening onder een eenjarig contract ter waarde van zeven miljoen dollar • Steve Staios hangt zijn ijshockeyschaatsen aan de wilgen. De 39 jarige verdediger speelde het afgelopen seizoen voor de New York Islan ders en gaat nu als Player Development Advisor aan de slag bij de Toronto Maple Leafs • Nathan Horton mag weer deelnemen aan contacttrainingen. De rightwinger van de Boston Bruins moest al sinds januari van dit jaar toekijken vanwege een hersenschudding, maar zette nu dus een grote stap in zijn revalidatie

Laviolette tekent bij

Peter Laviolette blijft langer

verbonden aan de Philadelphia Flyers. De hoofdcoach zette vorige week zijn handtekening onder een tweejarige verlenging van zijn verbintenis, waardoor hij nu tot en met 2015 in Philadelphia onder contract staat. De verlenging van het samenwerkingsverband hing al langer in de lucht en is ook

zeker geen verrassing. Sinds zijn aantreden in 2009 heeft Laviolette goede dingen laten zien bij de Flyers. Zo haalde hij in 2010 de Stanley Cup finale (waarin met 24 werd verloren van de Chicago Blackhawks) en leidde hij zijn team in totaal naar 122 zeges.

Dankzij de contractverlenging kan Laviolette zich nu gaan richten op de coaches die de meeste overwinningen hebben behaald in Philadelphia. Ken Hitchcock (131 zeges), Pat Quinn (141) en Mike Keenan (190) zou hij in zijn verlengde ambtstermijn kunnen achter halen. Voor Fred Shero (308) heeft hij waarschijnlijk nog een verlenging nodig.

Verkoop Coyotes in gevaar

De verkoop van de Phoenix

Coyotes leek al in kannen en kruiken te zijn, maar er zijn toch wat complicaties opgetreden. De potentiële nieuwe eigenaar Greg Jamison heeft op dit moment namelijk te weinig geld tot zijn beschikking. Naar verluidt komt de zakenman twintig miljoen dollar te kort om de franchise over te nemen van de NHL. Deze blijft voorlopig vasthouden aan een prijs van 170 miljoen dollar, terwijl de league de Coyotes in 2009 nog voor 140 miljoen dollar kocht. Het is overigens

nog mogelijk dat de vraagprijs ietwat gaat zakken.

Mocht Jamison genoeg geld

op tafel krijgen, is het nog maar de vraag of hij de organisatie draaiende kan houden. Zeker als de NHLspelers en club eigenaren niet tot een vergelijk komen wat betreft een nieuwe arbeidsovereenkomst, heeft de nieuwe eigenaar meer kapitaal nodig aangezien de club dan onder meer de inkomsten van de wedstrijden moet missen.

Alfredsson gaat door

Rightwinger Daniel

Alfredsson is nog niet aan stoppen toe. Na drie maanden wikken en wegen besloot de inmiddels 39jarige aanvoer der van de Ottawa Senators om ook het laatste jaar van zijn contract bij de club uit te dienen. “Ik ben al anderhalve maand aan het trainen en mijn lichaam voelt momenteel beter aan dan een jaar gelden,” aldus Alfredsson vanuit zijn geboorteland Zweden, waar hij zijn vakantie met zijn familie doorbrengt. “Ik denk dan ook dat ik me een stuk fitter en sterker in het trai ningskamp zal melden.”

Zweed is momen teel al de langst dienende aanvoer der in de NHL. •

Halverwege de jaren negentig is Atlanta Die functie vervulde Cox tot medio het kloppende hart van de sport en niet alleen vanwege de Olympische Spelen die daar in 1996 worden gehouden. De stad heeft een groot uithangbord, namelijk de Atlanta Braves. Als er al baseball samenvattingen van de MLB worden uitgezonden in Studio Sport, dan was het negen van de tien keer een wedstrijd van The Bravos. Dan kon je er de klok op gelijk zetten dat de regisseur een shot liet zien van eigenaar Ted Turner (zie kader) en zijn lieftallige wederhelft Jane Fonda. Het liefst als zij met de rest van het publiek in het AtlantaFulton County Stadium meededen met de Tomahawk Chop; de wel bekende armbeweging.

1990. Uit eigen overweging verruilde hij het managerspak voor zijn vertrouwde baseballoutfit met het nummer 6. Opnieuw een seizoen onder de .500 kon hij niet meer aanzien. Als een soort Johan Cruijff die bij Leo Beenhakker op de bank kwam zitten, besloot hij de klus maar weer zelf te gaan klaren.

Bobby Cox

Bobby Cox mag de vader van dit succes worden genoemd. In 1986 kwam hij terug bij de Braves, nadat hij van 1977 tot 1981 als eindverantwoordelijke in de dugout had gezeten. Toen werd hij de laan uitge stuurd, waarna hij verkaste naar de Toronto Blue Jays. In zijn tweede stint was de van origine middelmatige honk baller van de New York Yankees werkzaam als general manager.

Samen met pitching coach Leo Mazzone en de nieuwe GM John Schuerholz zorgde Cox bijna meteen voor klinkende resultaten. Goed, het jaar 1990 ging sportief gezien verloren, maar in 1991 stond er een ander team met nieuw elan, meer ervaring en leiding.

Slechts 10 miljoen dollar telde

Theodore E. Turner III in 1976 neer toen hij de Braves kocht. Pas 37 jaar, een gevierd mediamagnaat en een persoon die zegt waar het op staat. Niet voor niets was zijn bijnaam The Mouth of the South. Plannen had hij genoeg met z’n nieuwe aanwinst. Geen kont verstand van baseball, maar wel van zaken. Zo benaderde Turner het ook. De Braves moesten vooral via zijn WTBS Superstation meer geld in de lade brengen. Daarvoor was wel succes nodig en zoals alle nieuwe teambezitters beloofde hij Atlanta in Winnersville te transformeren. “Ik zink liever dan dat ik verlies,” was het motto van de fanatieke zeilliefhebber.

Uiteindelijk kreeg de in Atlanta ge liefde miljardair wat hij voor ogen had met z’n franchise: succes. In het jaar dat hij trouwde met Hollywoodster Jane Fonda, bereikten zijn Braves voor het eerst de World Series. De start van veertien divisietitels op rij betekende ook een aanslag op z’n portemonnee. In 1991 keerde hij 20,4 miljoen dollar uit aan salariskosten. In de mid negentiger jaren was dat sommetje gegroeid naar dik 50 miljoen.

Low profile zou hij zich houden, maar

daar kwam niets van terecht. De grondlegger van Cable News Network (CNN) was echt het rumoerige hoofd van de organisatie. Niet alleen duidelijk zichtbaar op de tribune, maar ook zo bezig dat hij in 1977 een seizoen geschorst werd vanwege de agressieve omgang met andere teameigenaren en disputen met baseball commissioner Bowie Kuhn. Of zo besloot deze cowboy zelf maar een keer de Braves te gaan managen; de Pirates waren deze wedstrijd wel te sterk.

Het Olympisch honkbalpark in

Atlanta werd na de Olymp pische Spelen van 1996 omgedoopt in Turner Field; in de volksmond bekend als The Ted. Tot 2006 verkocht Turner de Braves aan Liberty Media en één ding is zeker: na der tig jaar Ted Turner durfde niemand Atlanta nog Loser ville te noemen.

Gregory Alan Maddux

Was pas twintig jaar toen hij z’n debuut maakte voor

de Cubs tegen Houston. Dit was de kickoff van een legendarische loopbaan die tot en met 2008 zou duren. En dat terwijl MLBscouts het niet echt in hem zagen zitten. Zijn fysieke bouw stond ze niet aan. Oudere broer Mike beviel in eerste instantie beter. Een kleine opsomming: hij won 355 games, verloor er 227, gooide 3.371 strikeouts en heeft ERA van 3.16. Hij is de eerste werper die vier keer achter elkaar de Cy Young award won: van 1992 tot en met 1995. In laatstgenoemde jaar won hij zijn enige kampioensring. “Het lijkt wel alsof hij in je hoofd zit. Op het moment dat hij weet dat je niet gaat slaan, gooit hij een kaarsrechte strike. Hij kan in de toekomst kijken. Het is alsof hij een kristallen bol verscholen heeft achter zijn handschoen,” liet Yankee Wade Boggs zich ooit ontvallen.

Thomas Michael Glavine

s een Brave in hart en nieren. Maakte als 21jarige in zijn eerste optreden, 17 augustus 1987 tegen Pittsburgh Pirates, meteen indruk door in 7 1/3 innings slechts drie runs en zeven hits toe te staan. Voor hetzelfde geld had hij overigens in hockeystadions gestaan. In 1984 was hij ook gedraft door de Los Angeles Kings. Het werd dus baseball. Hij heeft een winloss record van 305203, stuurde 2.607 batters met drie slag terug en zijn ERA is 3.54. Tien voudig All Star, won de Cy Young als Brave in 1991 en 1998 en ook hij was maar één keer deel van een team dat de World Series won. Overigens was hij wel de MVP van de 1995series. Stopte in 2008 in Atlanta. “Tom Glavine is de man met de meest sterke geest die ik ooit ontmoet heb. Hij is een combi natie van klasse en straathardheid met

een ‘ik geef nooit op houding’. Tom is consequent uitstekend. Dat is zijn standaard,” sprak Leo Mazzano bewonderend.

Ongelooflijke pitching

Wie rept over de Atlanta Braves van de jaren negentig, zegt indirect pitching van een andere planeet. Als Duitse naamvallen zijn de namen van Tom Glavine, Greg Maddux, John Smoltz en in iets mindere mate Steve Avery dwangmatig op te dreunen. Young guns met ongelooflijke kwaliteiten en die slagmannen tot wanhoop dreven.

Aan het begin van Cox' tweede periode

als manager is klaarblijkelijk de basis gelegd van de divisiedynastie, de dominantie in de National League en de World Serieswinst van 1995. "De sleutel was de chemie die was ontstaan aan het begin van de jaren negentig," is de verklaring van catcher Javy Lopez. "We speelden als een echt team. We hadden respect voor elkaar en de manager. Iedereen deed z'n werk naar behoren en we deden dingen als een team, ook buiten het veld."

John Andrew Smoltz

Op 23 juli 1988 stond hij voor het

eerst in Bravesoutfit op de heuvel. Met zijn 21 jaar ging hij meteen diep: acht innings, waarin hij maar vier hits moest slikken. Versloeg direct de New York Mets met 61. Blijkt ook aardig te kunnen golfen. Tenminste, dat beweert Tiger Woods, persoonlijke vriend van de huidige broadcaster. Smoltz wist 213 zeges op z’n naam te schrijven tegen 155 keer verlies. Daarnaast was hij nog ‘ns goed voor 154 saves. Ook deze achtvoudig All Star heeft meer dan drieduizend strikeouts: 3.084 en zijn ERA is 3.33. In 1996 was hij de werper van de Braves die de Cy Young won. “Hij wees de weg, zette de toon, ging de strijd aan en had de wil van een echte winnaar. John Smoltz zorgde altijd voor opwinding. Hij heeft altijd alles gegeven, soms enkel uit moed,” blikte Schuerholz terug.

In '91 presteerden Cox en zijn Braves het om van 'worst to first' te gaan. Voor het eerst sinds hun komst naar Atlanta in 1966 pakten zij de National League pennant, maar ze kwamen in de World Series net tekort tegen de Minnesota Twins, die de titel pakten na zeven wedstrijden.

Het script van 1991 werd in 1992 nog

eens over gedaan. Opnieuw won Atlanta de divisie, was zij de beste van de NL, maar kon ze de zegetocht niet voltooien. In de tussentijd kreeg de ploeg van '95 steeds meer gestalte. Jonge beloftevolle spelers als Lopez op '2' en linksvelder Ryan Klesko maakten in september hun debuut in de Majors. Zij zagen van dichtbij dat de Braves weer in het zicht van de haven strandden. Wellicht was 1993 wel het belangrijkste jaar in aanloop naar het naderende succes. Tweevoudig All Star Greg Maddux kwam over van de Chicago Cubs en daarmee was het pitchers dream team bijeengebracht. Met de komst van Frederick Crime Dog

Stanley McGriff haalde het management halverwege het seizoen een ervaren prof; iemand die wist hoe en wanneer hij runs moet binnenslaan. Ditmaal eindigde de run, na een seizoen van 10458, in de NL Championship Series tegen de Phillies.

Kampioensjaar

Het team begon in 1995, het jaar na de spelersstaking, wat stroef, getuige de 20 17. Echter, nog voor de All Star Break was de eerste positie in de divisie weer ingeno men en die stonden de Braves nooit meer af. Na 144 wedstrijden (9054) hadden de eerste achtervolgers, de New York Mets en Philadelphia, een sterrenkijker nodig; zij waren op 21 wedstrijden gezet.

Voor de vierde keer op rij waren de

mannen van Cox ongenaakbaar in hun divisie. Daarmee evenaarden ze het stokoude record van 1921 tot en met 1924 van de New York Giants.

Zoals verwacht was het supertrio vanaf de heuvel bijna niet te stuiten. Maddux won er negentien, verloor maar twee keer en had een duizeling wekkend ERA van 1.63. Dat beteken de voor 't eerst sinds Walter Johnson in 1918 1919 dat 'n starter onder de 1.70 kwam.

Glavine had een 167 rapport en Smoltz kwam met een 127 resultaat op de proppen. Atlanta’s pitching was de beste van de hele MLB met een gemiddeld ERA van 3.44. Daarnaast wierp Mark Wohlers zich op als een prima closer met 25 saves.

Met rookie of the year Chipper Jones

belandden de Braves opnieuw in de World Series. In de playoffs ontdeed de ploeg zich eerst van de Colorado Rockies met 3 1 en sweepte vervolgens de Cincinnati Reds. In de finale wachtten de Cleveland Indians. Hoewel de verschillen klein waren, maakten Maddux en Glavine in de eerste twee wedstrijden het verschil. De beste werper van de National League dat jaar gooide in de opener een complete game. Slechts twee hits, maar wel twee unearned runs, moest hij toestaan. Mede dankzij een homer van McGriff sleepte Atlanta er een 32 overwinning uit.

Game 2 was al net zo close. De Braves zegevierden met 43, dankzij een sterk optreden van Glavine en een tworun stadionklap van Lopez. Eenmaal in Atlanta kreeg de thuisploeg een tik te

verwerken. Ondanks homers van Klesko en McGriff wisten de Indians na elf innings met 76 te winnen. De marge van twee werd snel hersteld; Avery pakte de win in game 4 (52).

Vier namen die horen bij game 6. Glavine vanwege zijn acht shutout innings; slechts één Indian sloeg een honkslag tegen hem. David Justice omdat hij in de zesde inning de bal fair de tribunes injoeg (10). Wohlers voor de save die hij pakte en Marquis Grissom omdat hij degene is die de laatste nul maakte, waardoor de derde World Seriestitel een feit was (1914 als Boston Braves en 1957 als Milwaukee Braves).

Vreemd genoeg is het bij die ene titel Vervolgens leek de series met 41 te

worden beslist, omdat de Indians het opnieuw tegen Maddux moesten opnemen. Maar al in de eerste slagbeurt kreeg hij een tworun homer van Albert Belle om z’n oren en later ook nog een solo shot van Jim Thome. Cleveland greep de laatste strohalm en won verrassend met 54.

gebleven. Hoe dominant de Braves ook waren en hoeveel talent ze ook hadden, ze kwamen niet tot meerdere kampioen schapsringen. In 1996 en 1999 dolven zij wederom voor de etalage van de juwelier, zeg maar, het onderspit. Tweemaal waren de Yankees te sterk. Het niet winnen van meer World Series is de enige smet op een ongekend decennium. De pinstripes uit New York waren wat dat betreft succesvoller, maar de jaren negentig behoren toe aan Atlanta. Vanwege uitstraling, dominantie, sterke offense en een pit chersrotatie uit de hemel. •

Ryan Dempster

Jarenlang wasie 't oogappeltje van 't

Cubspubliek, Ryan Dempster. Class act, kon geen fout doen, deze sympathieke Canadees. Maar die liefde is voorgoed over.

Omdat er op 1060 W Addison sprake is van een opheffingsuitverkoop, moest Dempster wieberen. Hij wilde zelf maar wat graag naar de Dodgers of de Yankees, maar toen Epstein en Hoyer hem meldden dat ook de Braves interesse toonden, liet hij hen weten daar zeker voor open te staan.

Om daar naar buiten toe nog aan toe te voe gen dat 'de Cubs zoveel voor hem hadden gedaan, dat hij niks in de weg zou staan.'

In de dagen die volgden, hielden

Epstein/Hoyer hem van de Braves gesprekken op hoogte, en Dempster bleef positief, ook toen er een deal was. ,,Denk er nog even over na", zeiden ze hem nog, maar dat hadden ze beter niet kunnen doen. Want toen het akkoord een uur later uitlekte via Twitter, gooide Dempster plotseling zijn kont tegen de krib. Hij wilde alleen nog maar naar LA, zo liet hij weten. Stonden Ted en Theo even mooi voor lul. De rest van de league zag ze in 't vervolg aankomen. ,,You're not gonna Dempster us, Theo, are you?" Dat ze prospect Randall Delgado hadden misgelopen, kon ze niet eens zoveel schelen. Wel dat hun rep een deukje had opgelopen.

Uiteindelijk kwam Dempster,

tegen wat kleingeld, nog bij de Texas Rangers terecht. Waar hij in z'n eerste optreden binnen nog geen vijf innings acht runs tegen kreeg. That's karma, bitch.

De mooiste #SportAmperiode

Het is eindelijk weer zover! De NFL pre season is begonnen en het duurt nog vier weken en Super Bowlwinnaars New York Giants openen het seizoen van 2012 tegen divisiegenoot Dallas Cowboys. We hebben zes maanden moeten wachten en dat duurde lang. Het afgelopen weekend waren de eerste preseasonwedstrijden en het is een heerlijk gevoel om vanaf nu weer elke zondag met het bord op schoot prachtige diving catches, ijzersterke rushes en pijnlijke interceptions te zien.

Het is ook een teken dat het baseball

seizoen weer bijna ten einde is. Met nog iets minder dan twee maanden te gaan belooft het spannend te worden in de MLB. In vier divisies is het bloedstollend en ook om de wild cardplekken wordt flink gestreden. Vooral de strijd om de wild cards zijn interessant. Ik heb al eerder op deze plek gezegd dat ik geen fan ben van de nieuwe extra wild card, maar we moeten het er maar mee doen. Mijn protest zat hem vooral in de ingewikkelde constructie die de MLB de clubs door de strot heeft geduwd, maar niet in de extra spanning die het oplevert. Een extra playoffplek in elke league, dat levert dus extra contenders en races op.

Daarom kijk ik het meest uit naar de

laatste week van september. Ook nu gaan we weer historische collapses en comebacks zien. Huilende mannen, van geluk en verdriet. En dan misschien een dag later opnieuw, bij de onegame playoffs die de wild cardwinnaars moeten spelen. Tel daar nog eens het begin van het NFL seizoen bij op en ik trek de conclusie: dit is voor mij de mooiste #SportAmperiode van het jaar.