Sport Amerika The Magazine Nummer 28

HOOFDREDACTIE Neal Petersen EINDREDACTIE Geert Jan Darwinkel Kasper Dijk REDACTIE Saman Alzahawi Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Paul Klomp Aizo Lijcklama Ingmar Meijer Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu Digital Publishing Scribus Desktop Publishing

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012 ­ Alle rechten voorbehouden.

De dood van een grensrechter in het jeugdvoetbal in

Nederland deed in de afgelopen week de discussie losbranden wat er allemaal anders zou moeten op en rond het voetbalveld.

Laat ik voorop stellen dat ik absoluut niet de wijsheid in pacht heb, maar een belangrijke rol lijkt mij hierin weggelegd voor de profvoetballers op de Nederlandse velden en hun voorbeeldfunctie. Zij hebben de invloed om de verharding (deels) tegen te gaan.

Het is lachwekkend en treurig tegelijk: ik heb al diverse malen gezien dat F­pupillen (6 jaar) na een overtreding vragen om een gele kaart bij de scheidsrechter. Dat zal natuurlijk nooit gebeuren, aangezien er in het jeugdvoetbal pas vanaf de D­junioren met kaarten gewerkt wordt, maar desondanks blijven deze jongens hardnekkig. Denk je dat die het allemaal zelf verzinnen?

De vertaalslag naar de Amerikaanse

sportindustrie is hier snel gemaakt. Tijdens mijn studententijd in Boston merkte ik gedurende mijn eerste college soccer­ wedstrijd het grote verschil met Nederland. Waar ik hier altijd wel commentaar mocht geven, of sterker nog, mocht ageren tegen de leiding, werd dat in de VS absoluut niet gewaardeerd.

Sterker nog, ik kreeg naast een berisping van de scheidsrechter ook enkele teamgenoten op mijn dak. Op dat moment verbaasde ik mij enorm daarover, maar hoe langer ik erover na dacht, des te meer ik mij erin kon vinden.

Als je nu naar Amerikaanse competities als de NBA en NFL kijkt, dan zie je dat het gewoonste zaak van de wereld is om je gewoon neer te leggen bij een beslissing van de arbiter. Dit heeft absoluut zijn uitwerking op het gedrag van jongeren, die het gedrag van hun idolen kopiëren.

Kortom, meer respect vanuit de bovenste laag van de sport

voor de scheidsrechters! Dat positieve signaal zal automatisch doorvloeien naar de lagere sportkringen.

Maar, en minstens net zo belangrijk, nu eerst genieten van een nieuwe uitgave van #SportAm The Magazine.

Veel leesplezier,

2 BIG SCREENS & 17 LARGE TV'S!

Happy Hour足 1/2 Cocktail Hour 22:00 足 23:00 (all cocktail 1/2 price)

Kitchen open till 23:00 (burgers, wings, hotdogs ect.). With any Hamburger, Macho Nacho's or Chicken wings get a FREE bottle of Bud (1 per person).

Weekly RoundUp

Veel is duidelijk in de AFC:

de New England Patriots, Houston Texans en Denver Broncos zijn geplaatst voor de playoffs. Naar alle waarschijn­ lijkheid komen de Baltimore Ravens daar ook bij • De strijd om drie wild­card plekken gaat tussen de Pittsburgh Steelers, Indianapolis Colts en Cincinnati Bengals • In de NFC is de strijd nog bijna helemaal open. De Atlanta Falcons zijn zeker van de playoffs, maar in de andere divisies is weinig zeker, vooral in de NFC East, waar de New York Giants, Washington Redskins en Dallas Cowboys met elkaar in gevecht zijn • Rookies Andrew Luck, Robert Griffin III en Russell Wilson maken alle drie nog kans om het naseizoen te halen. Wie had dat voor dit seizoen gedacht?

Kick­offs afschaffen?

Het zou zomaar kunnen dat

kick­offs binnenkort tot het verleden behoren. Ondanks dat vorig jaar de regels al werden aangepast, vindt commissioner Roger Goodell dat er nog steeds te veel blessures ontstaan bij kick­offs.

Daarom wordt er achter de schermen gekeken naar alternatieven.

Eén van de mogelijkheden komt van de hand van head coach Greg Schiano van de Tampa Bay Buccaneers.

Schiano stelt voor om teams met een fourth­and­fifteen

situatie op de eigen dertig yard lijn te beginnen. Dan zijn de teams vrijwel verplicht om te kiezen voor een punt, waardoor de tegenstander de bal krijgt.

Bij punts is er minder risico op blessures. Het idee is vooral interessant, omdat het ook een alternatief voor de 'onside kick' biedt, namelijk voor de first down gaan.

Bij de huidige kick­offs zijn er relatief veel blessuregevallen.

Dat komt voornamelijk omdat spelers met volle snelheid met elkaar in aanraking komen.

Comeback PotY

Zeg het maar! Deze

Comeback Player of the Year award is misschien wel de moeilijkste om een winnaar voor aan te wijzen.

Dit jaar zijn er twee gegadigden, en beide spelers verdienen de prijs. Alleen kan er maar één winnen.

Peyton Manning is zijn oude zelf bij een nieuw team, de Denver Broncos. Nadat hij in 2011 een triljoen nekoperaties onderging is hij nu gewoon weer één van de beste spelers in de NFL en leidt hij de race om de MVP­prijs.

Zijn uitdager is Adrian Peterson.

Alhoewel 'All Day' waarschijnlijk niet mee zal doen in de MVP sweepstakes is zijn comeback misschien nog wel

opmerkelijker: niet eens een jaar geleden scheurde hij bijna alles in z'n knie af. Vanaf week één dit jaar speelt de running back van de Minnesota Vikings op All­Pro niveau. Momenteel leidt hij de NFL in yardage.

QB carrousel

Blessures en matige

prestaties zijn de redenen waarom quarterbacks worden vervangen. De laatste weken is het heel vaak feest. De Arizona Cardinals passeerden na de blessure van Kevin Kolb John Skelton en besloten Ryan Lindley een paar weken te proberen. Zonder succes.

Bij de New York Jets had Rex Ryan vorige week eindelijk genoeg van Mark Sanchez en besloot hij Greg McElroy erin te zetten, die pardoes de winnende touchdown gooide. Waarom speelde Tim Tebow eigenlijk niet? Hij brak onlangs een paar ribben. Au.

Over gebroken ribben gesproken: Ben Roethlisberger raakte weer eens geblesseerd en dus mocht Charlie Batch de show stelen. Dat deed hij door eerst op beschamende wijze van de Cleveland Browns te verliezen en vervolgens een week later de Pittsburgh Steelers met een comeback lagns concurrent Baltimore Ravens te loodsen. •

Benjamin Todd Roethlisberger wordt

geboren in Lima, Ohio. Sport is een belangrijk deel van het gezinsleven van de familie Roethlisberger. Zijn vader Ken is een voormalig pitcher en quarterback voor het universiteitsteam van Georgia Tech en het is dan ook niet verwonderlijk dat Ben in zijn high school­periode verscheidene sporten beoefent. Hij speelt American football, basketball en honkbal.

Aanvankelijk speelt hij in het footballteam niet als quarterback, maar als wide receiver. De coach van het team, Cliff Hite, geeft de voorkeur aan zijn eigen zoon under center en is van mening dat de aanval beter verloopt als zijn zoon de ballen naar Ben gooit. Hite zou daarover later zeggen: “Omdat ik mijn zoon voor Ben liet starten als quarterback sta ik nu landelijk bekend als knucklehead.”

Red Hawks

De talenten van Roethlisberger bleven bij de college teams niet onopgemerkt. Onder andere Miami University en Ohio State University, beide uit zijn thuisstaat, zijn geinteresseerd in Roethlisberger voor hun footballprogramma. Uiteindelijk komt hij terecht bij Miami University. In 2000 maakte hij de overstap en een jaar later werd hij starter voor de Miami Red Hawks.

Roethlisberger heeft in totaal 21 schoolrecords op zijn naam staan, waaronder die voor meeste completions (854), meeste passing yards (10.829), meeste touchdown passes (84) en meeste 300+ yard games (14). In zijn vierde en laatste jaar weet hij met zijn Red Hawks de Mid­American Conference Championship te winnen door de Bowling Green State Falcons te verslaan.

In 2007 hebben de Miami Red Hawks het

jersey met het nummer zeven geretired, als eerbetoon aan de meest succesvolle quarterback uit de geschiedenis van de kleine universiteit. Als Roethlisberger zich beschikbaar stelt voor de komende NFL Draft en een workout organiseert om aan geinteresseerde NFL­teams te laten wat hij in huis heeft, komen vertegenwoordigers van zo’n beetje alle teams kijken. Onder hen Mike Sherman, destijds coach van de Green Bay Packers en Tom Coughlin, coach van de New York Giants.

Uiteindelijk wordt Roethlisberger in de

eerste ronde gedraft door de Pittsburgh Steelers, die daarvoor de elfde pick gebruiken.

Over het kiezen van Roethlisberger zegt Bill Cowher, de toenmalig coach van de Steelers “Als je de kans hebt een goede, jonge quarter­ back te draften moet je die kans niet laten schieten”. Aanvankelijk zou Ben de rol van backup vervullen achter starter Tommy Maddox, maar als de laatste al in de tweede wedstrijd van het seizoen (een verliespartij bij divisierivaal Baltimore Ravens) geblesseerd raakt, krijgt Roethlisberger de startersrol in de schoot geworpen.

Hij verrast vriend en vijand met de imponerende reeks die hij direct weet neer te zetten. Vanaf het moment dat hij mag starten, verliezen de Steelers geen wedstrijd meer in het reguliere seizoen. Uiteindelijk eindigen ze met 15 overwinningen en slechts één nederlaag, destijds een record voor de AFC. De divisieplayoff tegen de New York Jets wordt ook nog gewonnen en de eerste nederlaag van Roethlisberger als starter komt pas in de AFC Championship Game tegen de New England Patriots. Met deze zegereeks is Big Ben de beste rookie quarterback in de geschiedenis van de NFL.

Goed vervolg

Ook zijn tweede seizoen in de NFL is een groot succes, ondanks dat hij vier wedstrijden moet mis­ sen vanwege een blessure. Hoewel het reguliere seizoen niet zo geweldig verloopt als zijn debuut­ seizoen, eindigen de Steelers met een 11­5 record en worden de playoffs via een wildcard opnieuw gehaald. Als zesde seed zullen de Steelers echter geen enkele thuiswedstrijd spelen in het naseizoen. De eerste playoffwedstrijd tegen divisierivaal Cincinnati Bengals win­ nen de Steelers met 31­17. Daarna volgt de loodzware wedstrijd tegen de nummer één, de Indianapolis Colts van Peyton Manning.

Roethlisberger gooit in eerste kwart meteen twee

touchdown passes en krijgt daarmee het thuispubliek in de RCA Dome stil. Uiteindelijk wordt het 21­18 en voor het tweede jaar op rij maken de Steelers hun opwachting in de AFC Championship Game. In Denver wachten de Broncos. Na een 24­3 ruststand en een 34­17 eindstand vormen die geen belemme­ ring en zo maakt Roethlisberger al in zijn tweede NFL­seizoen zijn opwachting in de Super Bowl. De tegenstanders op Ford Field in Detroit zijn de Seattle Seahawks. In deze wedstrijd scoort Roethlisberger

zelf de eerste touchdown en met een 21­10 Steelers­zege is Big Ben de jongste quarter­ back ooit die een Super Bowl wint. In 2008 wint Roethlisberger zijn tweede Super Bowl tegen de Arizona Cardinals door in de laatste twee minuten een game winning drive neer te zetten waarmee de Steelers met 34 seconden op de klok een 20­23 achterstand ombuigen in een 27­23 zege.

Slippertjes

Binnen de lijnen gaat het voorspoedig met de carrière van Ben Roethlisberger, maar erbuiten komt de quarterback nogal eens in de problemen. In juni 2006 raakt hij betrok­ ken bij een motorongeluk in Pittsburgh.

Roethlisberger rijdt zonder geldig rijbewijs en zonder helm door de stad als hij in botsing komt met een auto, die hem geen voorrang verleent. Volgens een getuige vliegt hij over het stuur van zijn motorfiets en ramt hij met zijn hoofd door het voorruit van de auto. Met een gebroken kaak, enkele gebroken tanden en negen hechtingen in zijn achterhoofd komt Roethlisberger er relatief ongeschonden van af. Hij herstelt snel genoeg om te spelen in de eerste wedstrijd van het seizoen. Hij wordt wel beboet voor het niet dragen van zijn helm en Steelers­coach Bill Cowher berispt hem vanwege zijn onveilige rijgedrag.

Niet alleen slippertjes in het verkeer

zorgen voor problemen voor Roethlisberger. Ook wordt hij in 2009 aangeklaagd voor aanranding. Andrea McNulty, een hotelmedewerkster, zou een jaar eerder bij een golftoernooi in Lake Tahoe door Ben Roethlisberger in zijn hotelkamer tegen haar wil tot sexuele handelingen gedwongen zijn. Tot een strafzaak komt het niet wegens gebrek aan bewijs, maar in een civiele procedure eist McNulty bijna een half miljoen dollar van

de Steelers­quarterback. Onder ede verklaart een collega van McNulty echter dat deze zou hebben opgeschept over haar escapades met Roethlisberger en dat van dwang geen sprake was. McNulty zou zelfs gezegd hebben dat ze hoopt zwanger te zijn van een 'kleine Roethlisberger'.

Een jaar later, in 2010, wordt hij opnieuw aangeklaagd voor aanranding. Dit keer zou het slachtoffer een 20­jarige studente zijn en zou het in het toilet van een nachtclub zijn voorgevallen. Het slachtoffer verklaart zelfs verkracht te zijn door de quarterback, maar bewijs hiervoor wordt nooit gevon­ den. Tegenstrijdige getuigenverklaringen en gebrek aan bewijs zorgen ervoor dat het niet tot een rechtszaak komt, maar voor NFL commissioner Roger Goodell is de maat vol.

Ben Roethlisberger wordt geschorst voor de eerste zes wedstrijden van seizoen 2010 wegens het overtreden van de gedragscode voor NFL­spelers. Uiteindelijk wordt de schorsing teruggebracht tot vier duels. Ook verliest hij enkele sponsorcontracten vanwege de negatieve publiciteit.

Op zijn sportieve prestaties hebben deze

problemen weinig invloed. In 2010 staan de Steelers met Roethlisberger opnieuw in de grootste wedstrijd van het American foot­ ball. Tegen de Green Bay Packers stappen ze echter na een 31­25 nederlaag als verliezer van het veld. Roethlisberger krijgt wel de kans op een game winning drive in de laatste twee minuten van de wedstrijd, maar slaagt hier niet in. “Ik heb gevoel de stad Pittsburgh, de fans, de coaches en mijn teamgenoten in de steek te hebben gelaten.

En dat voelt niet goed”, aldus Big Ben. Ondanks dat verlies heeft Roethlisberger een erelijst waar menig NFL spelverdeler alleen maar van kan dromen. Maar is hij nou elite of niet? •

De ene QB足 contro足 verse is de andere niet. In San Fran is er de keuze tussen Kaeper足 nick en Smith, in New York zitten ze opge足 scheept met Butt Fumble.

Good luck with that one.

Het gaat hier om 11 opvallende NFL Draft Prospects, niet per se om de beste spelers.

van een All Pro­speler zoals Matt Kalil dat vorig jaar was. Beresterk, met het voetenwerk om passrushers voor zich te houden en een reusachtig frame waarmee 1. Bjoern Werner hij verdedigers uit de weg kan bulldozen.

DE, Florida State Het spel van Joeckel en Jake Matthews Werner zal de snelst gekozen Europeaan zorgde er mede voor dat QB Manziel er worden in de geschiedenis van de NFL. De met de Heisman Trophy vandoor ging. extreem sterke Duitser beschikt over een geweldig arsenaal aan moves om zich 5. Jarvis Jones, OLB, Georgia langs blockers te vechten. Zijn beste is de De passrusher van de Bulldogs speelde in bullrush, waarbij hij met pure kracht zijn zijn freshmanjaar nog voor de USC tegenstander overmeestert. Een top­15 Trojans, maar door een blessure aan de draftkeuze. nek werd hij aan de kant gehouden. Jones besloot daarom zijn biezen te pakken en 2. DeMarcus Milliner zich bij Georgia te voegen. Jones zal zeer CB, Alabama waarschijnlijk outside linebacker gaan Milliner is, als hij zich beschikbaar stelt, spelen in een 3­4. Heeft een enorm de beste corner in de draft. Met zijn explosieve eerste stap en gebruikt zijn geweldige voetenwerk kan hij zich kan armen goed om blockers uit de weg te spiegelen aan elke wide receiver en hij slaan en zich met rip en swim moves heeft de snelheid om de diepe touchdown richting de passer te begeven. Een eerste te kunnen voorkomen. Bovendien ook zeer ronde draft keuze. goed in de running game door zijn bereidheid om running backs uit te 6. Tavon Austin, WR, WVU schakelen. Milliner is een zeldzame cover Austin is al jarenlang één van de meest corner die vanaf dag 1 een topper was voor enthousiasmerende spelers in college. Zijn de ijzersterke Crimson Tide D. Top­15 vermogen om in open field spelers te laten draftkeuze. missen is belachelijk. Zijn acceleratie heeft veel weg van een Lamborghini: hij blaast 3. Geno Smith, QB, WVU langs nietsvermoedende verdedigers die Smith had een geweldige start van het niet weten wat ze overkomen als de raket seizoen en was de gedoodverfde winnaar voorbij komt vliegen. Austin is niet een van de Heisman Trophy. Maar een typische outside receiver maar in de slot mindere tweede helft van het jaar schopte zal hij dodelijk zijn. Een minder sterke de plannen in de war. Toch lijkt Smith zich Percy Harvin. Mocht hij in de tweede verzekerd te hebben van titel “beste QB ronde nog beschikbaar zijn, dan ben ik van de draft”. Smith is een topatleet met ervan overtuigd dat de Patriots hem aan een zeer sterke arm die bovendien erg zullen trekken als opvolger van Wes nauwkeurig is. Hij heeft wat weg van Welker. En hoe ongelooflijk dat ook klinkt, RGIII, met de kanttekening dat Griffin Austin is mijns inziens een betere versie sneller is en een nog betere arm heeft. van Welker.

Smith is een franchise QB.

4. Luke Joeckel, OT, Texas A&M

De beste tackle in de draft heeft alles weg

7. Montee Ball, RB, Wisconsin Ball is een werkpaard. Het is geen flitsende running back, maar één die

consistent is en achter de juiste O­line zal hij je op elke play 4 à 5 yards geven. Hij is zo betrouwbaar als een Zwitsers uurwerk.

De winnaar van de Doak Walker Award voor beste running back zal een tweede of derde ronde prospect zijn.

8. Kevin Minter, LB, LSU

Minter was in het afgelopen jaar de ster van een zeer sterke LSU­defense. De linebacker heeft een neus voor de bal en bevindt zich vaak op de juiste plek om de tackle te maken. Hij is een speler die ook op passing downs op het veld kan blijven staan en dat maakt hem ideaal in de pass happy NFL. Zal zeer waarschijnlijk gekozen worden in de tweede ronde.

9. Keenan Allen, WR, California Allen heeft het ideale frame voor een NFL receiver met zijn 1 meter 91 lange, krachtige lichaam. Ondanks dat hij niet beschikt over oogverblindende snelheid is Allen een geweldenaar met de bal in de lucht. Enorm sterke handen waarmee hij ballen moeiteloos uit de lucht plukt en het vermogen om “separation” te creeren met zijn scherpe routes. Allen is zeer waarschijnlijk de eerste WR die gekozen zal worden.

10. Jesse Williams, DT, Alabama

De Australiër is wellicht de sterkste speler in college. De foto met de 600 pond bench press is nu al legendarisch. Maar Williams is zo veel meer dan alleen sterk. Het is een zeer wendbare defensive tackle die vooral in de running game enorme schade kan aanrichten. Williams heeft alles weg van een late eerste ronde draft pick en hij opent hiermee de weg voor meer rugbyspelers die zich willen richten op football.

11. Chance Warmack OG, Alabama

Warmack is niet alleen de beste interior guard, hij heeft ook veel weg van de beste

Johnny Manziel, QB, Texas A&M Manziel werd de eerste freshman die de felbegeerde titel wist binnen te slepen. Manziel was bij tijd en wijlen onnavolgbaar. Zo wist hij zijn Aggies zelfs naar winst te leiden over de regerend kampioen, het onverslaanbaar geachte Alabama. Manziel is verre van de meest nauwkeurige passer in college. Hij is ook niet de grootste met 1 meter 80 en zijn armkracht is niets speciaals. Maar wat Johnny Football wel is? Een winnaar en iemand die plays lijkt te maken wanneer het team ze het hardst nodig heeft. Manziel zal net als Klein niet bovenaan het draftbord van spelverdelers staan, maar in college is het een enthousiasmerende speler.

Manti T’eo, LB, Notre Dame T’eo wist zijn Notre Dame te leiden naar een ongeslagen record en een plaats in de National Championship game. De middle linebacker heeft alles weg van een all down backer in de NFL. Dit jaar liet hij met zeven interceptions zien ook een wapen te kunnen zijn in de passing game en niet van het veld te hoeven op cruciale passing downs. Hij is snel, wendbaar en een behoorlijk hitter. Mijns inziens niet de beste linebacker in de draft, maar zeker begeerd door teams in de eerste ronde.

Collin Klein, QB, Kansas Collin Klein was de spil in de offense van de Wildcats. Vooral over de grond was Klein niet te verdedigen. Net als bij Tim Tebow is dit vooral een ijzersterk wapen in de redzone. Maar hoewel hij opvalt in college, is Klein geen begenadigd passer, verre van dat. Zijn arm is wel sterk genoeg, maar de techniek is enorm matig. De windup is lelijk, de release minder en ik zie in Klein, net als in Tebow, geen NFL­ passer. Hij ontbeert de nauwkeurigheid om spelers vrij te gooien en dat is een skill die vereist is voor iedere NFL QB.

speler in de Draft. Wat een monster. Hij oogt zelfs beter dan David DeCastro, die vorig jaar door de Steelers werd opgepikt.

Warmack is een ervaren jongeman met een meanstreak die niets anders liever doet dan verdedigers op een pak slaag trakteren. Het is één van die zeldzame talenten die net zo goed op de run is als op de pass. Hij maakt kans de hoogst geselecteerde guard te worden in de recente historie.

Weak Team Needs

1. Jacksonville Jaguars

De Jaguars kunnen niet passen, niet blocken, niet rennen, niet tacklen en niet coveren. En verder is het gewoon een gemiddeld kansloos team. De Jaguars hebben enorm veel gaten aan beide kanten van de bal, maar het eerste wat besloten moet worden is, of Blaine Gabbert de toekomst is van dit team op QB. Mijns inziens niet en de Jags doen er goed aan te bepalen of Geno Smith, Matt Barkley of Tyler Wilson betere opties zijn.

Daarnaast is er hulp nodig in op de O­line en in het defensive backfield.

2. Kansas City Chiefs De Chiefs zijn een stuk beter dan het klassement doet geloven. Het grootste probleem is de QB positie, waar Matt Cassel en Brady Quinn niet de oplossing zijn. Wat mij betreft draft KC Geno Smith als toekomstig gezicht van de franchise.

Verder zal het team zich richten op de defensive line door het aanstaande vertrek van Glenn Dorsey en op de cornerback­ positie waar het verlies van Brandon Carr niet goed opgevangen is. Ook wijlen Jovan Belcher moet vervangen worden.

3. Carolina Panthers

De Panthers waren zo veelbelovend voor het seizoen. 2011 Rookie van het jaar Cam Newton leek klaar om zich te voegen bij de echte top en het team beschikte over redelijk veel talent, vooral op running

B ij de aanvang van het college football­sei­ zoen pronkte er één naam op ieders Heisman Trophy ballot. Matt Barkley van het befaam­ de USC leek te gaan beginnen aan een grandioos jaar dat hem naar een nationaal kampioenschap, de titel voor beste college­ speler en uiteindelijk de eerste keuze in de 2013 NFL Draft zou leiden. Hij beschikte over het beste wide receiver duo in het land met Robert Woods en Biletnikoff Award­ winnaar Marqise Lee. Maar het verliep geheel anders voor de spelverdeler van de Trojans. Het werd een desatreus jaar voor de ploeg van Barkley, de eerste QB uit de rijke USC­historie die als true freshman in zijn eerste wedstrijd in de basis mocht beginnen. De offensive lijn was een gatenkaas, de defense kon nog geen bloedneus stoppen en coach Lane Kiffin bewees nog maar eens slechts ontzettend goed te zijn in solliciteren.

B arkley zelf zette redelijke cijfers op het bord met 36 touchdowns, 3273 yards en 63,3 procent nauwkeurigheid, maar hij kon zijn ploeg niet naar grote overwinningen leiden. Barkley verspeelde de kans op de eerste keuze overall en zijn gebre­ ken werden duidelijk. Barkley beschikt niet over een sterke arm, valt tegen qua atletisch vermogen en maakt bij tijd en wijle stomme beslissingen.

Maar Barkley beschikt nog steeds over genoeg talenten om een boven­ gemiddelde starter te worden in de league. Hij is niet van het niveau Luck of RGIII, maar beter dan een Locker of een Ponder. Allen waren eerste ronde draftkeuzes.

back. Maar het gemis van een goede tweede WR en de zwakte van de D stak een stokje voor het beoogde succes.

Carolina heeft DB’s nodig, een outside linebacker en defensive tackles. Ook zal een WR hoog gedraft worden.

4. Oakland Raiders

De Raiders zijn al jaren het toonbeeld van wanprestatie, zowel op het veld als in de bestuurskamer. Het team had maar liefst elf nieuwe gezichten die op enig moment in de basis stonden. Aan talent op de skillposities ontbreekt het niet, maar zolang de Raiders niemand kunnen stoppen op de offensive line en op D, komt het team nergens. Luke Joeckel zou ideaal zijn en het team kan, nu het vertrek van Rolando McClain aantaande is, zeker linebackers gebruiken. De Raiders lijken voorlopig niet uit het dal te kruipen.

5. Philadelphia Eagles

Wat een vreselijk jaar voor Philadelphia. De offensive line konden nog geen peewees stoppen. Klinkt bekend, nietwaar? Zonder OL geen succes in de NFL. Coach Andy Reid zal vertrekken en de Eagles mogen hopen dat ze Chip Kelly van Oregon kunnen aantrekken. Met de supertalenten LeSean McCoy en Bryce Brown zou Kelly wonderen kunnen verrichten over de grond, en de sprinters DeSean Jackson en Jeremy Maclin kunnen het luchtruim domineren. De OL moet de eerste prioriteit zijn voor Philly en de safetypositie heeft zeker hulp nodig.

Verwacht ook toevoegingen op linebacker. •

Miller time

Het knotsgekke NFL seizoen nadert

zijn ontknoping. In de race om beste ploeg van het jaar zien we veel van de usual suspects. De races om de verschillende awards zijn echter een stuk spannender. Zo staan in de strijd om beste verdediger drie spelers bovenaan de lijst die allen in hun tweede jaar zitten. Allen zijn front seven spelers en staan vooral bekend om hun karrevrachten sacks.

Zo is Aldon Smith van de 49ers op dit moment de leider in het sackklassement met maar liefst 17,5 sack. De outside linebacker is niet te stuiten in zijn jacht op spel­ verdelers. JJ Watt ontregelt voor de Texans offenses overal in de league en zet de hoogste nummers in als 5 techniek end sinds Bruce Smith, de all time leader in sacks met 200. Hij verdiende bovendien de bijnaam JJ Swatt door de vele passes die hij neer weet te slaan.

Maar voor mij is de onbetwiste winnaar

Von Miller van de Broncos. Miller is een nachtmerrie voor offenses omdat er bijna geen gameplan op te stellen is om hem te stoppen. Hij beschikt over ridicuul atletisch vermogen. Zijn vermogen om zijn schouders te dippen en om blockers heen te duiken is niet van deze wereld.

Hij is bovendien beresterk en gebruikt zijn lange armen geweldig om zich los te wrikken bij een ieder die hij op zijn pad naar de baldrager vindt. En als hij daar is, kun je erop rekenen dat hij genadeloze hits zal verkopen die hem al zes forced fumbles opleverde. Zijn zestien sacks zijn bovendienbelachelijk voor een 4­3 outside linebacker. We gaan nog heel lang genieten van deze tornado, want elke keer als #58 op het veld stapt, is het Miller time. •

The Fog Bowl

En weer was ons landje landjein inpaniek paniekdoor dooreen watbeetje sneeuwval.

Betaald voetbal­ sneeuwval.

Betaald voetbal­ wedstrijden konden soms maar nauwelijks doorgang vinden, al was het maar

wedstrijden konden soms maar nauwelijks doorgang vinden, al was het maar omdat soms de veiligheid van de toeschouwers niet kon worden gegarandeerd.

Immers, een goed veld veld is isbelangrijk, belangrijk,maar maareen eenveilige veiligeweg wegerernaartoe naartoenet netzo. zo.

Goede zaak dat daarmee daarmeerekening rekeningwordt wordtgehouden, gehouden,maar maarsoms somsvoelt voelthet hetook ook een beetje kneuterig. kneuterig. Zijn Zijnwij wijniet niettétésnel snelvan vande dekaart kaarten/of en/oflaten latenwij wijons ons niet niet te te makkelijk vertellen dat het ‘onverantwoordelijk’ is de weg op te gaan bij een makkelijk vertellen dat het ‘onverantwoordelijk’ is de weg op te gaan bij een beetje beroerd weer? weer? In Invele veleandere anderelanden landenmoet moetererminstens minstenseen eenaardbeving aardbeving van acht op de Schaal Schaal van vanRichter Richterplaatshebben plaatshebbenvoor vooreen eenafgelasting. afgelasting.

Soms slaat het inderdaad inderdaadhelemaal helemaalnergens nergensop opom omeen eenwedstrijd wedstrijddoor doortetelaten laten gaan. Bij mist bijvoorbeeld. bijvoorbeeld.Is Isvaak vaakgenoeg genoegvoorgekomen. voorgekomen.Op Optelevisie televisieisiseen een wedstrijd nauwelijks nauwelijks te tezien, zien,maar maarzelfs zelfsde defans fansininhet hetstadion stadionhebben hebbengeen geen idee idee deis.bal Ikooit hebin ooit in jeugd mijn jeugd naar AZ­Veendam staan kijken waarwaar de bal Ikis. heb mijn naar AZ­Veendam staan kijken in de in de oude, knusse engezellige zeer gezellige Alkmaarderhout.

Tenminste, oude, knusse en zeer Alkmaarderhout.

Tenminste, op het op het wedstrijdkaartje stond stondAZ­Veendam.

AZ­Veendam.Van Vande de22 22spelers spelerszelf zelfheb hebikiknooit nooitiets iets vernomen. Ik zag werkelijk werkelijkgeen geenmoer. moer.Na Nanegentig negentigminuten minutenben benikiknaar naarhet het scorebord gelopen om om te tezien ziendat datVeendam Veendammet met2­0 2­0had hadgewonnen. gewonnen.InInAmerika Amerika zou dit duel wellicht de boeken ingaan als een legendarische zou dit duel wellicht de boeken ingaan als een legendarische strijd. Hierstrijd. heb Hier nooit meererover iemand erover gehoord. nooitheb meer iemand gehoord.

O udjaarsdag1988.

1988.Soldier SoldierField, Field,Chicago.

Chicago.Op Ophet hetprogramma programmastaat staat het duel Oudjaarsdag het duel tussen de thuisspelende thuisspelendeBears Bearsen ende dePhiladelphia PhiladelphiaEagles.

Eagles.Het Hetwas wasvoor voordedetijd tijd van het jaar zeer aangenaam, aangenaam,het hetzonnetje zonnetjescheen scheenzelfs. zelfs.Het Hetwas waseen eenperfecte perfecte dag, en dat in de ‘Windy ‘WindyCity’.

City’.Zowel Zowelde deBears Bearsals alsde deEagles Eagleszijn zijndrie driezeges zeges verwijderd van eeuwige eeuwigeroem: roem:het hetwinnen winnenvan vande deSuper SuperBowl.

Bowl.Eén Eénteam teamzal zal vanmiddag echter sneuvelen. sneuvelen.

De Bears hadden een een geweldige geweldigestart starten enstonden stondenmet metnog nogtwee tweeminuten minutenininhet het tweede kwart met 17­6 17­6 voor. voor.En Entoen toengebeurde gebeurdeereriets ietsbizars. bizars.Binnen Binneneen eenmum mum van tijd nam een vreemde vreemderook rookbezit bezitvan vanhet hetstadion. stadion.Het Hetleek leekeen eenscene sceneuituit een een horrorfilm.

Zo eentje waarbij alle toeschouwers ineens veranderen in horrorfilm.

Zo eentje waarbij alle toeschouwers ineens veranderen in zombies. zombies. spelers keken elkaar angstig aan. Chicago­quarterback Mikedacht De spelersDe keken elkaar angstig aan.

Chicago­quarterback Mike Tomczak Tomczak dacht auto’s op de parkeerplaats in de dat alle auto’s opdat de alle parkeerplaats naast het stadionnaast in de het hensstadion stonden.

De hens stonden.

De werkelijke verklaring bleek een stuk eenvoudiger: mist! werkelijke verklaring bleek een stuk eenvoudiger: mist!

Z

Zomaar de omaaruit uithet hetniets nietsontspon ontsponzich zichéén éénvan vande demeest meest memorabele memorabele duels uit de geschiedenis van de de NFL. NFL.Een Eenwedstrijd wedstrijddie dieinmiddels inmiddelsbekend bekendstaat staatals alsdedeFog Fog Bowl. De spelers langs langshet hetveld veldzagen zagenhelemaal helemaalniks. niks.De Demensen mensenop opdedetribune tribune konden nog net één rij rijvooruit vooruitkijken. kijken.De Demannen mannenop opde degrasmat grasmatmoesten moesten reageren op de tast. tast. Ineens Ineensuit uitde dedikke dikkemist mistkwam kwamereriemand iemandop opjejeafstormen. afstormen.

Beangstigend en frustrerend tegelijk.

Beangstigend en frustrerend tegelijk.

Scheidsrechter Jim Tunney Tunneyoverlegde overlegdemet metde decoaches coachesen endie diezeiden: zeiden:let’s let’splay! play!

Sommige spelers vonden vondenhet hetprachtig: prachtig:ze zekonden kondenvan vanalles allesuithalen, uithalen,want wanthet het werd toch niet gezien. gezien.Het Hetheroïsche heroïschegevecht gevechtwerd werduiteindelijk uiteindelijkgewonnen gewonnendoor door de Bears.

Het is tot op de dag van vandaag één van de meest besproken de Bears. Het is tot op de dag van vandaag één van de meest besproken duels duels de (klimaat)historie de Kennelijk NFL. Kennelijk heeft de sportgeschiedenis uit deuit (klimaat)historie van devan NFL. heeft de sportgeschiedenis dit dit soort verhalen nodig.

Maar dat heb ik mij bij AZ ­Veendam nooit beseft.

• soort verhalen nodig. Maar dat heb ik mij bij AZ ­Veendam nooit beseft. •

De Boston Celtics en de Los Angeles Lakers

mogen dan veruit de meest succesvolle clubs in de geschiedenis van de NBA zijn, de meeste boeken zijn waarschijnlijk geschre­ ven over de New York Knickerbockers, die begin jaren ‘70 de successen aan elkaar regen. Onder leiding van point guard Walt Frazier, nu kleurig commentator bij wedstrij­ den van zijn Knicks, en center Willis Reed won het team uit NYC twee titels in vier jaar.

New York means big business, zoveel is duidelijk. Maar dat heeft ook keerzijden. Zo zijn de verwachtingen van de fans altijd hooggespannen en een team als de Nets heeft daar altijd zwaar onder geleden. Die ver­ wachtingen zijn nu terug, maar het is verre van zeker dat deze ingelost zullen worden.

Zielig vertoon

Aan hoge verwachtingen wordt in vele geval­ len niet voldaan. Dat was de afgelopen jaren vooral het geval in de Big Apple en al helemaal voor de fiere Knickerbockers. In 1999 werd nog verrassend de Finals gehaald, maar vanaf 2001 ging het niveau van het team gestaag naar beneden. Teamkapitein Patrick Ewing verliet het schip, en spelers als Allan Houston en Latrell Sprewell volgden niet veel later. Er bleef weinig over. Ondertussen was Isiah Thomas aangesteld als ‘Head of Basket­ball Operations’. Thomas was één van de beste point guards ooit, maar in een management­ functie liet hij veel te wensen over. Tussen 2003 en 2006 gleden de Knicks weg naar het op één na zwakste team maar wel het team met de zwaarste loonlijst. Bovendien waren de Knicks nagenoeg al hun draft picks kwijt, deels doordat Thomas zwaar investeerde in ene Eddy Curry. Thomas kreeg dan ook niet veel later de zak. De club zat na negen verliesseizoenen bijna letterlijk aan de grond.

Het verhaal van de Nets is iets minder

dramatisch. De club trad in 1976 vanuit de ABA toe als de New York Nets. Na één seizoen al werd de plaatsnaam vervangen in New Jersey. Tot veel successen leidde dat niet. De Nets geraakten in hun eerste 27 seizoenen welgeteld één keer voorbij de eerste ronde van de playoffs. Het tij keerde toen Jason Kidd de sleutel kreeg van het team. Hij leidde de Nets naar twee opeen­ volgende Finals en tot 2007 waren de Nets een team om altijd mee rekening te hou­ den. Maar daarna ging het volledig bergaf met de club. Na het vertrek van Vince

Carter noteerden de Nets de slechtste start ooit in de NBA en vermeden ze nipt de minste overwinningen in een seizoen met een balans van 12­70. De club geraakte daarna niet meer uit het sukkelstraatje, ondanks de financiële injectie van een schatrijke Rus.

Wederopstanding

Dit seizoen lijken beide clubs de slechte herinneringen aan de voorbije jaren eindelijk te doen vergeten. De Knicks en de Nets staan weer aan de top in het Oosten.

Beiden lijken klaar voor een topseizoen, inclusief een verlengd verblijf in de playoffs.

Vooral de Knicks imponeren tot nu toe.

Ondanks de afwezigheid van Amare Stoudemire doen de Knicks mee om de toppositie in hun Division èn Conference.

Wat voornamelijk opvalt, is de immens verbeterde teamgeest. Hoofdverantwoor­ delijke hiervoor is… Jason Kidd. Net zoals hij de Nets ooit een paar niveaus omhoog­ tilde, maakt hij nu van de Knicks een topteam. Carmelo Anthony mag dan wel de teamkapitein zijn, Kidd is de morele leider.

Het team is vooral offensief op dreef. Wat vooral opvalt, is de wil om de open man te vinden. De aanval stopt niet meer bij Anthony maar vloeit zoals in de goede oude tijd. Dat maakt dat de Knicks top zijn in schotpercentage, ook van achter de

driepuntslijn. Wat wil je met dodelijke schutters als Steve Novak en JR Smith? En misschien wel het allerbelangrijkste: de Knicks zijn veruit het beste in het vermijden van balverliezen. Dit combineren ze met een meer dan degelijke defense onder leiding van Tyson Chandler. Die zorgt er vooral voor dat er weinig offensieve rebounds worden weggegeven.

De Nets laten zich ondertussen ook

opmerken. In het prachtige nieuwe Barclays Center in Brooklyn en met de al even prachtige zwart­witte uitrusting hebben de Nets een vat vol zelfvertrouwen getankt.

Onder leiding van Deron Williams mag de club zich opnieuw een contender noemen.

Williams sukkelt al een tijd met problemen aan elleboog en pols, maar doet wat Kidd doet in NYC: een ware leider zijn. Williams strooit vaak met moeilijke assists en is er altijd wanneer zijn team hem het meest nodig heeft. Daarnaast speelt Joe Johnson de tweede gitaar, een rol die hem veel beter ligt dan de leiders­ rol die hem opgelegd werd in Atlanta, en Gerald Wallace zorgt met zijn grote motor voor de nodige taaiheid. Maar de belangrijkste speler naast Williams is ongetwijfeld Brook Lopez. De boom­ lange center leidt het team in scoring en zorgt voor angst bij tegenstanders met zijn shot blocking. De Nets zijn dan ook vooral defensief erg sterk.

BEAT THE HEAT?

De Knicks en de Nets

afstraffen met makkelijke scores. En ze hebben dit kunnen nog zo goed jaar een ‘defense first’ presteren, maar als ze die mentaliteit. Maar aan de felbegeerde titel opnieuw andere kant: vorig jaar naar New York willen kregen ze een droge 4­1 brengen, zullen ze in om de oren en het is maar eerste instantie voorbij de vraag of de Knicks de Miami Heat moeten. genoeg vooruitgang De verdedigende hebben geboekt om de kampioen staat sterk in Heat te verslaan. Meer de schoenen en is strijd? Ja. Winnen? Nee. misschien wel beter dan ooit. LeBron James is oor de Nets geldt exact ontketend, Dwyane Wade hetzelfde. Op papier is de perfecte tweede hebben ze een team dat optie, Chris Bosh is een de strijd kan aangaan met fantastische derde optie LeBron en zijn en de role players zijn supervrienden. Vooral de nog nooit zo goed aanwezigheid van een top geweest. Hebben de point guard in Deron teams uit New York Williams en een eigenlijk wel een kans? talentvolle center in Brook Lopez moet de Natuurlijk. De Knicks Heat enige angst hebben Carmelo Anthony inboezemen. Maar niets die elke avond dertig is minder waar. In de punten kan scoren. Ze twee ontmoetingen tot nu hebben een topduo op de toe werden de Nets twee point guard met Jason keer zonder illusies naar Kidd en Raymond Felton, huis gespeeld. De Heat die het Mario Chalmers zijn perfect op elkaar knap lastig kunnen ingespeeld en top op de maken. Ze hebben Tyson topmomenten. Dat Chandler en Amare ontbreekt voorlopig nog Stoudemire die de bij de Nets. centerloze Heat kunnen

V

Valkuilen

Ondanks het vroege succes van beide teams is een zekere mate van terughoudendheid op zijn plaats. Voor de Knicks wordt het vooral afwachten wat de terugkeer van Stoudemire teweegbrengt. De peperdure power forward ligt al maanden in de lappenmand na een zware knieblessure en bijhorende operatie. Stoudemire miste eerder in zijn loopbaan al eens een vol seizoen omwille van dezelfde blessure. Het wordt dus in de eerste plaats bang afwachten wat voor niveau hij zal halen. Zal hij nog wel de oude Amare zijn, een offensief monster met ongekende fysieke kwaliteiten? Nog belangrijker is de impact die zijn terugkeer zal hebben op de teamgeest van de Knicks. Tot op heden draait de machine op volle toeren net omdat iedereen op elkaar is ingespeeld, en als Amare (evenals Iman Shumpert) terugkeert, kan de machine gaan sputteren. ‘Melo en Amare hebben in het verleden namelijk weinig eensgezindheid getoond.

De vraag is of het deze keer wel zal lukken.

Tot slot zal het blessurespook moeten wegblijven, voornamelijk bij de oude garde.

Kidd, Rasheed Wallace, Kurt Thomas, Pablo Prigioni en Marcus Camby zijn stokoud en daarom sneller vatbaar voor blessures.

TEAM VAN DE STAD? Twee teams in

dezelfde stad die sterk bezig zijn, het is een luxe.

Maar net als in Los Angeles luidt daarop direct de vraag: welk team is nu baas in New York? Gelet op de stand en de statistieken zou het voordeel normaal gezien naar de Knicks moeten gaan. Maar de fans van de Nets denken daar ongetwijfeld anders over. In het eerste onderlinge duel trokken de Nets namelijk aan het langste eind. Williams tekende voor veertien assists, Lopez voor 22 punten en oude getrouwe Jerry Stackhouse raakte vier driepunters. Ondanks 35 punten van Anthony en 28 van Chandler konden de Nets na ĂŠĂŠn verlenging de zege thuishouden in een kolkend Barclays Center.

Die sfeer is belangrijker dan de uitslag.

Basketball leeft opnieuw in de grootste stad van Amerika, de stad waarin basketball zijn roots heeft. Deze trend kan alleen maar toegejuicht worden en maakt de strijd tussen de Knicks en de Nets alleen maar spannender. De derby tussen beide teams heeft eindelijk weer waarde. Een strijd om de eer.

Net dat maakt deze sport zo mooi. De wederopstanding van de teams in New York gaat dus om veel meer dan winst of verlies. Het gaat om de trots van een stad.

Dat de fans, de media, de sponsors en vooral de sterspelers opnieuw massaal naar New York willen komen, is goed voor de NBA.

Hetzelfde verhaal voor de Nets.

Brook Lopez is van onschatbare waarde voor dit team en hij ligt wederom in de lappenmand met een voetblessure. Tot overmaat van ramp is het dezelfde voet die Lopez vorig jaar nagenoeg het hele seizoen deed missen. Tot nu toe valt Andray Blatche voorbeeldig in, maar op de lange termijn is een gezonde Lopez noodzakelijk voor de Nets. Het is echter afwachten of de center wel in staat zal zijn om volledig fit te zijn en te blijven. De Nets hebben overigens al last genoeg van blessures. Deron Williams sukkelt met een aantal kwalen en ook Gerald Wallace is dit seizoen nog niet 100% in orde geweest.

Deze zaken zorgen er vooral voor dat de Nets offensief nog niet alles op orde hebben. Hun schotpercentages zijn niet bepaald top te noemen. Vooral het drietal Williams­Johnson­Wallace is offensief nog niet op dreef. Gelukkig was er Lopez, maar nu die aan de kant staat, wordt het uitkijken voor de offensieve prestaties van de Nets.

Hoe je het ook wendt of keert:

basketball in New York is weer hot!

The Big Apple bruist van de spanning tussen de Knicks en de Nets. Rivaliteit is waar een sport uiteindelijk op draait; laat de strijd om New York in alle hevigheid losbarsten!

•

Lamardrama

Het is dezer dagen in de wandelgangen van de NBA Kobe Bryant voor en Kobe Bryant na. Terecht natuurlijk.

Dertigduizend punten is een hoop.

Aan de andere kant van het nieuwsspectrum bevindt zich een oud­teamgenoot van Kobe.

Anderhalf seizoen geleden nog gelukkig in het paars­geel van de Lakers, en met tranen in zijn ogen de Sixth Man Award in ontvangst nemend. Lamar Odom. Terwijl Bryant de topscorerslijst in de NBA aanvoert, bungelt Odom ergens rond plaats tweehonderd.

Odom moest weg uit LA, in een trade voor Chris Paul. Dat ging niet door, maar boze Lamar wilde toen zelf weg. In Dallas was hij vervolgens, mede door privéproblemen, geen schim meer van de basketballer van een jaar eerder. Een terugkeer naar zijn geliefde LA zou hem echter uit de dip helpen. Bij de Clippers zouden we de oude Lamar weer zien.

Niets blijkt minder waar. Als Clipper

doet de 33­jarige Odom het zo mogelijk nog slechter dan bij de Mavs. Hij raakt nog geen dertig procent van zijn schoten, twaalf procent van zijn driepunters en iets rond de dertig procent vanaf de vrijeworplijn. Oh, en hij scoort in veertien minuten het respectabele aantal van maar liefst twee punten.

En zo zitten ze bij de Clippers nu opgescheept met een speler die twee seizoenen geleden nog op All­Star niveau speelde en nu geen pepernoot meer kan raken. Lamar, misschien gewoon eens stoppen met die real life crap met vrouwlief en focus op basketball. Een idee?

Weekly RoundUp

LeBron James en Kevin

Durant werden verkozen tot Spelers van de Maand • James leidde de Heat naar een 11­3 start, Durant de Thunder naar een 13­4 start in oktober en november • De Mavericks kunnen hopen.

Dirk Nowitzki loopt weer en gooide voor het eerst sinds 19 oktober een paar ballen. Toch is hij nog weken verwijderd van een terugkeer • Gerald Wallace is de volgende die een boete van 5000 dollar aan de broek kreeg voor flopping. Eerder was teamgenoot Reggie Evans hetzelfde lot beschoren.

Chauncey Billups kreeg zijn eerste waarschuwing • Steve Blake mist vier tot zes weken na een operatie om een spierblessure te verhelpen. Blake speelde niet meer sinds 12 november.

Kobe Bryant's ver­ antwoordelijkheid

Kobe Bryant staat weer vol in de belangstelling. De Black Mamba voegde zich als vijfde in geschiedenis bij de groep spelers met meer dan 30.000 punten. De anderen: Kareem Abdul­ Jabbar, Karl Malone, Michael Jordan en Wilt Chamberlain.

Kobe bevindt zich dus in uniek gezelschap.

Of al die punten goed zijn voor zijn huidige team valt voorlopig

te betwijfelen. De Lakers staan diep in de min in wedstrijden wanneer Kobe dertig of meer punten scoort.

Kobe denkt dus misschien beter aan zijn teamgenoten in plaats van het scoren van punten.

De speler die vooral afziet

zijn geduld te verliezen. “It’s time to put on the big­boy pants!”

Popovich' eigenzinnigheid

Gregg Popovich heeft het

weer met de NBA aan de stok.

De eigenzinnige coach van de van het ego van Kobe is Pau San Antonio Spurs liet vier Gasol. De Spanjaard sukkelt al van zijn belangrijkste spelers een tijdje met tendinitis in (Tony Parker, Manu Ginobili, beide knieën en staat daarom Tim Duncan en Danny Green) even aan de kant. Zijn seizoen aan de kant voor een tot nu toe blijft ver onder de wedstrijd tegen de Miami verwachtingen. Vooral Heat. Pop’s reden was de offensief komt Gasol niet op overvolle kalender. De Spurs dreef. Mogelijk is dat te wijten speelden voor de vierde keer aan de opeenvolgende in vijf dagen en dat vond Pop veranderingen van coach een wedstrijd teveel voor zijn en dus van offensief veteranen, hoewel Green systeem. Maar moeilijk een ‘oude’ speler ondertussen kan genoemd worden. begint Kobe wel David Stern kon er niet om lachen en gaf de Spurs een boete van 250.000 dollar. Hij stelde dat een coach wel degelijk de bevoegdheid heeft om zijn spelers rust te gunnen, maar dat dit voorbehouden dient te blijven voor het einde van het seizoen. Een maand na de start vier spelers naar huis sturen kan volgens de commissioner niet. Bovendien moet een team dit op voorhand melden, wat de Spurs niet deden. Stern heeft daarin volledig gelijk. Maar voor Pop tellen de playoffs en is het reguliere seizoen bijzaak. Dat valt te betreuren, maar aan het einde van het verhaal telt alleen de titel. •

NAAM: James Edward Harden, Jr GEBOREN: 26 augustus 1989 (Los Angeles, California) LENGTE: 1,96 BURGERLIJKE STAAT: Vrijgezel, geen kinderen POSITIE: Shooting Guard BIJNAAM: The Beard TEAM: Houston Rockets VORIGE TEAMS: Oklahoma City Thunder HIGH SCHOOL: Artesia HS (Lakewood, California) COLLEGE: Arizona State DRAFT: 2009, 3e pick DRAFTCLASS: 1 Blake Griffin, 2 Hasheem Thabeet, 4 Tyreke Evans, 5 Ricky Rubio CONTRACT: 85 miljoen, 6 jaar, 2012 TOTAAL VERDIEND: 30 miljoen dollar ENDORSEMENTS: Foot Locker, Skull Candy, Athlete Promotions PRIJZEN: Olympische Goud 2012, Sixth Man of the Year 2011­2012, NBA All Rookie 2e team.

CAREER STATS: FG% 0.440 | 3P% 0.366 | FT% 0.835 | PTS 13.5 | RBS 3.5 | AST 2.7 2012/2013 STATS: FG% 0.410 | 3P% 0.326 | FT% 0.833 | PTS 23.6 | RBS 4.4 | AST 5.4 STERKE PUNTEN: Goede en creatieve scorer, goede spelverdeler, fantastische pick­and­roll speler, niet zelfzuchtig, goede verdediger, heeft een ontzettende winnaars mentaliteit.

ZWAKKE PUNTEN: Turnover gevoelig, niet heel lang, moet constanter opstaan in grote wedstrijden HALL OF FAME: Het is nog te vroeg om te zeggen of James Harden in de Hall of Fame komt. Hij krijgt bij de Houston Rockets in ieder geval de kans om de komende jaren het gezicht van de organisatie te worden.

OVER HEMZELF: • “I was at dinner, and (Manager) Sam Presti called me and told me I had been

traded to the Rockets. I was kind of in shock. But at the same time, it is a business.” Harden over hoe hij hoorde dat hij getrade was.

• “We build a brotherhood here, a brotherhood from past years that is hard to break ... Other teams are just teammates. We are really brothers.”

• "This is definitely different” James Harden ziet het verschil tussen Oklahoma en Houston.

OVER HEM: • “No brain, all beard” Metta World Peace heeft het niet zo op James Harden.

• “He’s always been an efficient, easy player to play with.” Zijn nieuwe teamgenoot Jeremy Lin daarentegen wel.

• “To see a guy that’s been here since day one, since we started this thing, get moved like that, it was tough.” Oud­ teamgenoot Kevin Durant over het vertrek van Harden bij OKC SPORTAMERIKA OVER JAMES HARDEN: De trade die James Harden deze herfst maakte van Oklahoma naar Houston was het meest onverwachte nieuws van het voorseizoen. Van een plek achter OKC­ sterren Russell Westbrook en Kevin Durant moet Harden in Houston opeens de kar zelf gaan trekken.. Hij is de go­to­guy geworden bij de Rockets en moet zich daar nog een beetje aan aanpassen.

Na een ongelofelijke start van het seizoen is hij inmiddels enigszins afgekoeld, maar James Harden is nog steeds een klasse speler. Hij is compleet en de rek is nog lang niet uit zijn spel. Hij is 23 jaar en heeft alles is in zich om een absolute superster te worden.

Aimabele man, goede speler, fantastische baard. Het hele plaatje klopt EINDCIJFER:

8

28 november 2012 is een vrij

willekeurige woensdagavond in de NBA en de Boston Celtics spelen een thuis­ wedstrijd tegen conferen­ tiegenoot Brooklyn Nets.

Even voor het einde van het tweede kwart passt Rajon Rondo de bal naar Kevin Garnett, die bij de base­ line een schot probeert te lanceren, maar in de weg wordt gezeten door Kris Humphries. Er zijn nog 26 seconden te spelen in de eerste helft en Rajon Rondo buigt zijn hoofd naar beneden. Zonder echt naar Humphries te kijken geeft hij hem een zet waardoor de twee tussen het publiek terechtkomen en een massale duw en trekpartij ontketenen. Rondo wordt twee wedstrijden geschorst, waarmee zijn poging om de meeste wedstrijden achter elkaar tien assists uit te delen strandt. Het mag dan een willekeurige avond in de NBA zijn, het is geen willekeurige avond voor de persoon Rajon Rondo.

dan toe nooit gevonden. Terwijl veel spelers van zijn leeftijd opgroeiden met Michael Jordan als idool, had Rondo nog nooit een wedstrijd van de Bulls gezien.

Het interesseerde hem niet.

Allround

In die tijd was Rondo de spelverdeler, maar ook de scorer van het team. Hij was eens goed voor 34 assists in een wedstrijd (een schoolrecord), maar noteerde ook eens 55 punten voor de Oak Hill Academy.

In Virginia wonnen Smith en Rondo in hun senior year alle wedstrijden die ze speelden en werden ze nationaal kampioen. Niet verrassend stonden de colleges daarna in de rij, maar Rondo had zijn keuze al gemaakt: hij koos ervoor om terug te keren naar zijn thuisstaat, waar hij voor de Kentucky Wildcats ging spelen.

Scoren bleek wat lastiger in college, maar

zijn allround spel bleef. Twee jaar speelde hij voor de Wildcats en alleen al in zijn tweede jaar had hij wedstrijden waarin hij 19 rebounds pakte, 25 punten scoorde of Wel vaker doet Rondo iets waarvan niet 12 assists uitdeelde. Eén ding lukte echter iedereen snapt waarom precies hij dat doet. Het hoort bij het wat maffe karakter maar niet, en dat was een jump shot aanleren. Mede daardoor zakte Rondo van de man met brede schouders en enorm lange armen. Dat maakt het meteen naar de 21ste plaats in de draft van 2006.

In de NBA werd namelijk meer dan ooit te ook één van de voordelen die hij heeft als spelverdeler van de Celtics. Tegenstanders voren waarde gehecht aan de driepunter.

Toch durfden de Phoenix Suns een gokje weten vaak niet wat ze van hem kunnen verwachten, en zelfs teamgenoten krijgen te wagen op de talentvolle spelverdeler, alleen maar om hem op dezelfde avond soms een bal tegen het gezicht omdat nog te traden naar de Boston Celtics.

Rondo die ineens hun richting in gooit.

Hoe hij de bal op hun gelaat kreeg? Alleen In Boston kwam hij terecht in een Rondo wist het. Hij heeft dat gen dat de middelmatige ploeg met Paul Pierce, Al grote point guards voor hem ook hadden.

Jefferson en Delonte West als beste spelers.

Het is het gen dat spelers hebben die Hij speelde wat onregelmatig in zijn eerste geboren zijn om te basketballen. jaar en was naar eigen zeggen vooral bezig zichzelf beter te maken. Toch mocht hij na ondo kwam daarmee ter wereld op 22 een half jaar de starting spot overnemen van februari 1986 in Louisville, Kentucky. Al eeuwig talent Sebastian Telfair. Een seizoen vroeg was het duidelijk dat de de na zijn overgang naar de NBA veranderde kwikzilverachtige, dunne point guard alles: Ray Allen en Kevin Garnett kwamen barstte van het talent. Hij werd gerekruteerd en speelde voor de befaamde naar de Celtics. Het deed Rondo weinig. Net als Jordan had hij Garnett en Allen vroeger Oak Hill Academy in Virginia, waar hij samenspeelde met Josh Smith, die nu voor nooit zien spelen op televisie. Met dank aan de Atlanta Hawks speelt. Hij noemt Smith deze twee sterren die in aanvulling met Paul Pierce de Big Three vormden, werd hij wel als de reden dat hij serieus met meteen NBA­kampioen. Vrij ongekend voor basketballen begon. ‘’Als hij de NBA kan een starting point guard die pas tweedejaars halen, kan ik dat ook’’, vertelde Rondo ooit. Echt belangrijk had hij basketball tot prof was.

R

1. MAGIC JOHNSON Niemand had zoveel plezier in het spel als hij. En niemand was op deze positie zo goed.

2. JOHN STOCKTON De leider aller tijden in assists en steals in de NBA. Dat zegt genoeg.

3. BOB COUSY De Houdini of the Hardwood was zijn tijd ver vooruit en speelde met de flair die we nu zo gewend zijn van PGs.

4. ISIAH THOMAS Vooral ook scorer, maar bovenal de onbetwiste lijnenuitzetter van de bad boy Pistons eind jaren ‘80.

5. JASON KIDD Kan de tegenstander als geen ander zijn wil opleggen. Won een titel met de Mavs.

6. GARY PAYTON Waarschijnlijk de beste ver­ dediger (en trash talker) in dit lijstje. Won op het laatste moment een titel in LA. 7. STEVE NASH Twee keer MVP, één van de beste pick and roll spelverdelers aller tijden.

8. MARK JACKSON ‘Uitvinder’ van de tear drop, het schot dat veel point guards nu in hun repertoire hebben.

9. SAM CASSELL Wanneer hij in het veld kwam, was er rust. Won drie kampioenschappen.

10. CHRIS PAUL De derde actieve speler. Heeft altijd door wat er om hem heen gebeurt.

Dit zijn de spelers met de meeste assists in de NBA dit seizoen: (05/12/12) 1. Rajon Rondo 2. Chris Paul 3. Jrue Holiday 4. Deron Williams 5. Greivis Vásquez 6. Russell Westbrook 7. José Calderón 8. Ty Lawson 9. Tony Parker 10. Jeff Teague

Gaandeweg werd Rondo steeds

belangrijker voor de Celtics. De eerste tekenen van de machtsovername kwamen in de playoffs van 2009, toen hij gemiddeld bijna een triple­double noteerde. Rondo schroeft sowieso zijn spel wat op tijdens de belangrijke wedstrijden.

Ook vorig jaar tijdens de playoffs noteerde Rondo vier triple­doubles. Hij is nu na LeBron James de meest allround speler in de NBA en drievoudig All Star. Zijn jump shot is een stuk verbeterd, en hij is inmiddels statistisch één van de beste mid­range schutters in de NBA, hoewel hij dat wapen nog weinig gebruikt. Het enige dat hij nog veel te vaak doet is een open lay­up opgeven voor een assist. Hij blijft namelijk bovenal de aangever. De quarterback van een team waarvan hij nog geen aanvoerder is, en dat ook (nog) niet wil worden.

Puur

Hij is een met uitsterven bedreigd ras, de pure point guard. In de NBA wordt die positie overgenomen door hybride, atle­ tische fenomenen als Russell Westbrook en Derrick Rose. Rondo is nog van de oude stempel, ook al wil zijn team mis­ schien dat hij meer scoort. Dat kan hij (soms) ook wel, kijk maar naar de tweede wedstrijd van de Conference Semi Finals vorig jaar, waarin hij 44 punten scoorde tegen LeBron James en consorten. Maar daar komt meteen weer dat rare karakter om de hoek kijken. Normaal gesproken zijn zeker pure point guards ook de leiders van het team, maar Rondo heeft daar Pierce en Garnett al voor. Wat de anderen doen, vindt hij niet zo boeiend. Hoe meer mensen tegen hem zeggen dat hij moet scoren, hoe minder dat hij dat doet.

Tenminste, zo lijkt het soms.

Verwar dat trou­ wens niet met een zwakke wil om te

winnen. Dat wil hij namelijk altijd. Hij zegt daarom niet naar zijn nummers te kijken en zijn coach Doc Rivers beoordeelt hem daar ook niet op. De point guard lijkt af en toe te sollen met mensen die er wel iets om geven.

Om misschien wel dezelfde reden was

Rondo zo gefascineerd door die streak van wedstrijden met tien assists. 37 wedstrijden achtereen gaf hij tien of meer passes die leidden tot een score. Alleen Magic Johnson deed dat in meer achtereenvolgende wedstrijden. De streak kwam hem niet aanwaaien, en vele lay­ups moesten wijken voor een pass naar een schutter (of Brandon Bass). Het kwam de point guard na een streak van zo’n dertig duels op een lading kritiek te staan. Hij zou alleen maar voor het record gaan en te weinig geven om zijn team. Rondo leek de de daaropvolgende wedstrijden extra veel aandacht te besteden aan de assists, alsof hij te bewijzen had dat hij niets te bewijzen had. Dat idee heeft hij althans zelf: ‘’Ik ben de beste in wat ik doe’’, vertelde hij bijna drie jaar geleden al tegen Slam Magazine.

Om diezelfde reden begon hij ooit met rollerskaten, niet de

meest beoefende hobby voor NBA­spelers, hij geeft er niks om wat anderen denken.

Terug naar 28 november 2012, en het

einde van die reeks. Rajon Rondo relt met Kris Humphries tussen de toeschouwers, zijn shirt afgescheurd door de rebounder van de Nets. “Ik was er voor mijn teamgenoot”, zou hij na de wedstrijd verklaren. Dat zal vast zo zijn, maar vooral was dit Rondo op zijn best.

Niemand wist wat er zich in het hoofd van Rondo afspeelde. Waarom zou hij die assist streak opofferen voor een stom vechtpartijtje? Oog in oog met het record van een legende, liet hij dat ineens lopen.

Misschien weet zelfs Rajon Rondo niet waarom hij het deed. Soms lijkt hij even te vergeten hoe legendarisch hij zou kunnen zijn. Of misschien vergeet de huidige leider in assists dat niet, maar kan het hem gewoon geen bal interesseren. Al was het alleen al omdat iedereen er wel iets om geeft. •

Weekly RoundUp

Het seizoen mag allang

voorbij zijn, er gebeurt genoeg.

Journalisten twitteren er tijdens de Winter Meetings op los met nieuws, geruchten en mogelijke trades • “Alle informatie en nieuws rondom deze periode is voor 96 procent compleet onzin”, aldus Brandon McCarthy via Twitter.

De voormalig pitcher van de Oakland A’s tekende zelf wel een tweejarig contract bij de Arizona Diamondbacks • Alex Rodriguez ondergaat in januari een operatie aan zijn heup en staat vier tot zes maanden buitenspel • Mike Napoli en Shane Victorino maakten de overstap naar de Boston Red Sox • Het is zeker geen straf om in de Majors te spelen. Het gemiddelde salaris voor een speler is 3,2 miljoen dollar • Chipper Jones heeft een nieuwe vriendin genaamd Taylor Higgins. Sommige herkennen haar misschien als Playboy model Lexi Ray. Chipper komt zijn dagen als gepensioneerde honkballer wel door.

Marco Scutaro honkvast

Hij wilde zelf graag blijven in San Francisco en voor Giants GM Brian Sabean was de 37­ jarige shortstop ‘de hoogste prioriteit vanaf dag 1’. Marco Scutaro ging tijdens de Winter Meetings in Nashville dus akkoord met een driejarig contract ter waarde van 20 miljoen dollar. “Hij was een groot onderdeel van ons succes in 2012”, aldus Sabean.

Scutaro maakte snel naam in de Bay Area. Hij kwam op 27

juli in een trade over van de Colorado Rockies en sloeg in 61 wedstrijden voor de Giants .362/.385/.473 met drie homeruns en 44 binnen­ geslagen punten. De veteraan bewaarde zijn beste spel voor de playoffs. Zo sloeg hij in de NLCS tegen de St. Louis Cardinals 14 uit 28 en won hij meer dan terecht in deze serie de MVP Award.

‘Never change a winning team’ luidt het motto in San Francisco. Naast Scutaro verlengde Sabean ook de contracten van Angel Pagan (vier jaar/40 miljoen) en de linkshandige pitcher Jeremy Affeldt (drie jaar/18 miljoen).

Verder werden de opties in de contracten van Sabean en manager Bruce Bochy gelicht.

“Het herstel duurt drie maanden”, zei Byrnes, die in Cashner een goede kandidaat ziet om een plek af te dwingen voor de startrotatie.

Japans avontuur voor Andruw Jones

Na zestien jaar komt er een

einde aan Andruw Jones’ succesvolle loopbaan in de Major League. De 35­jarige Nederlander meldt zich vanaf volgend seizoen bij de Rakuten Golden Eagles in Japan waar hij naar verluidt 3.5 miljoen dollar gaat verdienen.

Jachtblessure Andrew Cashner

San Diego Padres­pitcher

Andrew Cashner moet Opening Day in 2013 missen. Volgens GM Josh Byrnes raakte Cashner tijdens het offseason gewond tijdens het jagen. Een vriend van Cashner stak hem per ongeluk een mes in zijn hand bij het ontleden van een karkas.

Hoewel er slechts twee hechtingen nodig waren, moest er in het ziekenhuis een operatie aan te pas komen om de duim van Cashner weer goed te laten functioneren.

Jones was een free agent na een mager seizoen voor de New York Yankees waarin hij in 94 wedstrijden .197 sloeg met veertien homeruns en 34 binnengeslagen punten.

De overstap naar Japan is voor Jones, die tien Gold Gloves op zijn naam heeft, een logische keuze. Gezien zijn leeftijd is het niet te voorspellen of er een team in de Majors zou zijn geweest die hem een contract zou aanbieden. Voordat Jones naar Japan vertrekt komt hij in maart 2013 voor Nederland in actie tijdens de World Baseball Classic. Samen met Roger Ber­ nadina geldt hij als één van de steunpilaren voor het team van manager Hensley Meulens. •

Control it like Beckham

Mijn indrukken na David Beckham drie jaar lang in de Major League Soccer verslagen te hebben. Dit seizoen was zijn laatste in Amerika.

LOS ANGELES – David Beckham keek schichtig om zich heen. De bezoekende kleedkamer van de Red Bull Arena in New Jersey stond stampvol met journalisten. Hij had de controle niet meer. En dat heeft hij niet graag.

In zijn kleine witte onderbroek (die overigens lang niet zo vol zat als in zijn reclames daarvoor) liep hij rond. Drie PR­mannetjes maanden cameramannen en fotografen dringend hun toestellen op de grond gericht te houden totdat zich er ergens in de kleedkamer een interview plaatsvond. Pas dan mochten ze opgeheven worden. Het werd niet gezegd, maar dat was voor Beckham. Een foto van Goldenballs in zijn half­nakie is stomweg veel geld waard.

Toch had hij er weinig vertrouwen in. Dus keerde hij terug naar zijn kleedhokje, spoot hij achterlijk veel deodorant over zijn hele lijf en meed hij alle oogcontact. Zo gepolijst als hij tijdens persconferenties overkomt was hij niet meer. · avid Beckham gaf voor de All­Star Game een persconferentie. Hij sprak veel maar zei niks. Hij glimlachte onophoudelijk en liet loze zinnen uit zijn mond rollen. Toen er een vraag over zijn nieuwe dochtertje kwam ging hij er languit over door. Totdat de tijd op was.

De werkelijke voetbaljournalisten gaven de roddeltante een minachtende blik. Ze had hem een kado gegeven. Nou hoefde hij geen moeilijkere vragen te beantwoorden. Want dat doet hij niet graag.

Want dan is hij de controle kwijt. · David Beckham zat in de perskamer na zijn eerste MLS Cup­zege. Hij gaf toe al wat te veel champagne gedronken te hebben en dat hij ’s ochtends vroeg de kinderen naar school moest brengen. Zijn haar was nat. Je kon zien dat hij bovenop zijn hoofd een kale plek ontwikkelt met al een flinke omtrek. · David Beckham zat in diezelfde perskamer na zijn tweede MLS Cup­ zege. Hij gaf toe al wat te veel champagne gedronken te hebben en onthulde dat twee titels winnen beter is dan één. Dat was zo’n beetje het hoogtepunt van zijn laatste praatje met de Amerikaanse pers.

D

Ook nu was hij kleddernat van het feestgedruis in de kleedkamer.

Maar dit keer had hij een muts op. Een imperfectie publiekelijk blootleggen zou hem geen twee keer overkomen. Hij glimlachte veel.

Maar hij zij niks. Hij had alles weer onder controle. •

Wie er in de Hall of Fame komen, wordt bepaald door de leden van de Baseball Writers Association of America (BBWAA).

Om in aanmerking te komen voor de stem van deze schrijvers moet een speler al minimaal vijf jaar niet meer actief zijn als speler, moet hij minimaal tien seizoenen in de MLB gespeeld hebben en mag niet door de MLB als onverkiesbaar zijn gesteld.

in de MLB. Met zijn krachtige, doch mooie linkshandige swing stond hij in zijn jonge jaren als linksvelder van de Pittsburgh Pirates vrijwel elk seizoen garant voor ruim 25 home runs, ruim 100 RBI’s en minstens 30 gestolen honken. Het leverde Krijgt een speler van 75 procent van de hem in 1990 en 1992 al National League schrijvers een stem, dan wordt hij lid van de Hall of Fame en komt er een plaque met MVP Awards op en in 1993 voegde hij in zijn eerste seizoen voor de San Francisco zijn naam, gezicht en prestaties in het Giants al zijn derde MVP Award toe in wat museum van HoF in Cooperstown, New pas zijn achtste seizoen op het hoogste York te hangen. Dit museum is overigens niveau was. In de jaren die volgden sloeg een ware aanrader voor de honkbalfans, Bonds steevast tussen de 35 en 40 home maar dit terzijde. runs, maar dat viel niet op tussen de kanonnen, die elk seizoen minstens vijftig Steroid Era home runs sloegen. Bonds was zeer waarschijnlijk de meest complete Dat spelers pas vijf jaar na het beëindigen honkballer van zijn tijd en werd in 1996 van hun loopbaan verkiesbaar worden, betekent dat we al een tijdje weten dat er dit zelfs lid van de 40/40 (40 home runs en 40 gestolen honken in een seizoen), waar jaar een hoop goede spelers met tot dan toe alleen José Canseco lid was. sensationele statistieken op de ballot komen. Statistieken die normaal gesproken garant staan voor een plaats in de HoF, voor Het was niet genoeg voor Bonds, die besloot naar de PED’s (Performance sommigen zelfs een unanieme verkiezing.

Enhancing Drugs) te grijpen. Iets wat in Omdat deze spelers voornamelijk in de die tijd niet verboden was in de MLB. In jaren negentig van de vorige eeuw en het begin van deze eeuw uitkwamen, zijn zij op 2001 verpulverde Bonds het record van meeste home runs in een seizoen dat z’n zachtst gezegd verdacht. Het is de enkele jaren eerder door Mark McGwire periode die in het honkbal te boek staat als werd verbroken. Hij sloeg 73 (!) home het tijdperk van de steroïden. runs en werd uiteraard MVP. Tot zijn 42ste ging Bonds, de laatste jaren p de ballot van dit jaar staan drie verguisd door vele fans vanwege zijn spelers die nadrukkelijk in verband zijn gebracht met doping: Barry Bonds, Roger dopinggebruik, vrolijk door met het slaan van home runs. Hij verbrak in 2007 zelfs Clemens en Sammy Sosa. Drie tijdens en het all­time record voor home runs. zelfs na hun loopbaan spraakmakende spelers. Tijd om het geheugen nog even op Bonds werd uiteindelijk zeven keer MVP, te frissen. was veertien keer All­Star, won twaalf Silver Slugger Awards en was bovendien Barry Bonds verdedigend ook uitstekend: hij won acht Career: .298 AVG, Gold Gloves. Bonds is bovendien de enige 762 HR, 1996 RBI, speler in de historie van het honkbal die 2227 runs, 2558 zowel 500 home runs sloeg en 500 walks, 514 honken stal. gestolen honken,

O

158.1 WAR

Bonds was lange tijd de meest geduchte slagman

Charlie Hustle

Er is één speler die op

basis van zijn statistieken absoluut thuishoort in de Hall of Fame, maar daar nog altijd geen plaque heeft hangen. Dat heeft overigens in zijn geval niets te maken met doping. De all­time leader in honkslagen (4256), Pete Rose, is geen lid van de Hall of Fame vanwege zijn misdragingen als manager.

Naast zijn

honkslagenrecord, heeft Rose ook de meeste gespeelde wedstrijden en de meeste slagbeurten aller tijden achter zijn naam. Hij werd MVP, Rookie of the Year, won drie batting titels en was zeventien keer All­Star, maar is geen Hall of Famer. Hij werd door de MLB geroyeerd toen bekend werd dat hij als manager gegokt had op wedstrijden van zijn eigen team.

Inmiddels gaan er steeds meer stemmen op die zeggen dat hij genoeg gestraft is en dat hij nu wel lid mag worden. Het is echter de vraag of MLB Commissioner Bud Selig het daarmee eens is.

Roger Clemens

Career: 354­184, 3.12 ERA, 4672 K’s, 46 shutouts, 133.1 WAR

Roger Clemens brak als groot talent in 1984 door bij de Boston Red Sox. In zijn eerste volledige sei­ zoen als startend werper (in 1986) kende hij gelijk één van de beste seizoenen die een werper ooit beleefd heeft. Clemens ging 24­4(!) met een ERA van 2.48 en 238 strikeouts in 254 innings. Hij leidde de Sox voor het eerst in lange tijd naar de World Series, won de Cy Young Award en werd verkozen tot AL MVP. ‘The Rocket’ was de ace in Beantown en groeide uit tot publiekslieveling. Toch tekende hij niet bij na het seizoen 1996, hij verkaste naar Toronto. In Canada werd hij nog twee keer de beste in wins en ERA en won hij nog twee Cy Young Awards. Toen besloot Yankees­eigenaar George Stein­ brenner dat het tijd werd om de superster aan zijn sterrenensemble toe te voegen.

Voor de Yankees waren de individuele

prestaties van ‘The Rocket’ iets minder, maar hij voelde zich er echt thuis. Zijn drang om te winnen werd door Yankee­fans met gejuich be­ groet. Het was dan ook in New York dat Clemens zijn enige twee titels won. Na de verloren World Series in 2003 besloot hij iets dichter bij huis te willen honkballen.

Bij de Astros won hij 38 wedstrijden in drie seizoenen en in 2004 pakte hij zijn zevende Cy Young Award.

Zijn loopbaan sloot hij af bij de Yankees, waar hij voor elke wed­ strijd het plak­ kaat van zijn held Babe Ruth kuste. Clemens is

op basis van zijn statistieken de beste werper uit de moderne tijd en zou op basis daarvan dan ook een shoe­in voor de HoF moeten zijn. Zijn dopinggebruik zou dat nu in de weg kunnen staan.

Sammy Sosa Career: .273 AVG, 609 HR, 1667 RBI, 1475 runs, 54.8 WAR

Sosa is van deze drie de minste speler, maar als je 609 home runs slaat, kan men eigenlijk niet om je heen. Zijn beste seizoen kende Sosa in 1998 toen hij in een beroemde home run race verwikkeld was met Mark McGwire. McGwire won de onderlinge strijd en zette het toenmalige record voor meeste home runs in een single season, maar Sosa werd MVP. Hij sloeg .308 met 66 home runs en 158 RBIs. Ook bij hem werd echter duidelijk dat hij naar de verboden middelen had gegrepen.

Sosa werd zelfs een keer betrapt op het gebruik van een corked bat, waarmee je de ballen nog verder kunt slaan.

Hall of Famers

De publieke opinie is verdeeld. In de periode dat naar buiten kwam dat de mannen doping gebruikt zouden hebben, was men vrij stellig: ‘Zij horen niet in Cooperstown thuis, het zijn valsspelers.’

Nu echter bekend is dat er in die jaren door vrijwel iedereen gebruikt werd, is die mening iets genuanceerder. Eerder kwamen al Mark McGwire en Rafael Palmeiro, spelers die net als Bonds, Clemens en Sosa op basis van hun stats direct verkozen zouden moeten worden, op de ballot. Zij kregen al wel genoeg stemmen om op de ballot te blijven staan (minimaal 5 procent), maar ze kwamen in 2011 niet verder dan respectievelijk 19,6 en 12,5 procent.

Steeds meer mensen vinden dat de spelers wel in de HoF thuishoren, zij het met een melding van dopinggebruik op hun plak­ kaat in Cooperstown. Ook de asterisk (*) is

een veel genoemde optie. Achter elk record dat zij gezet hebben, zou dit teken geplaatst moeten worden om duidelijk te maken dat de spelers steroïden hebben gebruikt.

Dat de spelers zelf graag toe zouden tre­ den tot de HoF blijkt wel uit de woorden van Barry Bonds: “Ik kan wel zeggen dat het niet zo is, maar ik vind het zeker belangrijk. Of het bereiken van de Hall of Fame een verheugend gevoel is vanwege wat ik heb moeten laten?

Zeker. Baseball is een groot onderdeel geweest in ons leven. We offerden onze lichamen op. Dat is hoe we ons geld verdienden.”

Of de spelers die in verband zijn

gebracht uiteindelijk ook echt in de Hall terecht zullen komen, is aan de journalisten. Toch zou het vreemd zijn om spelers die het gezicht van hun tijdperk waren niet in het Hall of Fame museum tegen te komen over enkele jaren. Het zou een incompleet beeld van de geschiedenis van de sport geven.

2013 Ballot

Naast Bonds, Clemens en Sosa maken ook Mike Piazza, Kenny Lofton, Curt Schilling en Craig Biggio goede kans om in hun eerste jaar op de ballot voldoende stemmen te krijgen om in elk geval volgend jaar terug te keren en zo ooit de begeerde 75 procent te krijgen. Jeff Bagwell zou wel eens de grootste kanshebber kunnen zijn om in januari al verkozen te worden tot de HoF. •

They belong!

De Baseball Hall of Fame is in mijn ogen een plek waar de geschiedenis van deze prachtige sport gevierd moet worden. Dat betekent dat spelers die gedurende hun actieve loopbaan voor meerdere jaren de beste in de league waren en gezichten van de sport werden, wat mij betreft in de Hall of Fame thuishoren.

Wat heeft het voor zin om de geschiedenis van het honkbal te vieren als je ruim een decen­ nium negeert. Dit is in feite wat een aantal schrijvers nu vindt dat er moet gebeuren. Gelukkig lijkt er een steeds grotere stroming op te komen die vinden dat deze spelers wel Hall of Famers zijn. Voor de volledigheid moet er wel genoteerd worden dat deze spelers hun prestaties behaalden in het beruchte ‘Steroid Era’.

Bovendien ben ik van mening dat spelers die in deze periode speelden, en nooit in verband zijn gebracht met doping, ook wel wat meer aandacht mogen krijgen. Wat te denken van Craig Biggio (3000 honk­ slagen), Jeff Bagwell (.297 met 449 home runs), Edgar Martinez (de beste aangewe­ zen slagman ooit?), Mike Piazza (beste aanvallende catcher aller tijden met 427 home runs), Curt Schilling (beter WHIP dan Clemens) en Kenny Lofton (.297 met ruim 1500 runs en 600 gestolen honken)? Spelers die stuk voor stuk kans maken op de Hall of Fame, maar onder­ tussen gaat alle aandacht naar de dopers.

Maar goed, als ik zou mogen stemmen, zouden spelers als Bonds, Clemens, Sosa, McGwire en Palmeiro op mijn ballot staan.

Ze waren jarenlang het uithangbord van onze sport, absolute supersterren. They belong! •

Weekly RoundUp

Terwijl de NHL stilligt, maakt de ijshockeywereld zich op voor het Jeugd­WK. Dit toernooi, waaraan uiteraard veel NHL­ talenten meedoen, vindt tussen 26 december 2012 en 5 januari 2013 plaats in Oefa, Rusland • Met het einde van de lockout nog niet inzicht is Dustin Penner druk bezig met het opzetten van een nieuwe carrière. De aanvaller van de Los Angeles Kings liep een dag stage bij talkshowhost Conan O’Brien • De Florida Panthers leggen Erik Gudbranson een schorsing op. De jonge verdediger liep de afgelopen zomer een schouderblessure op toen hij was gaan wakeboarden • Gudbranson’s euvel kwam deze week aan het licht en omdat het niet training­ gerelateerd is, schorst de club hem totdat hij succesvol een fysieke test kan afronden.

NHL blijft op slot

We blijven in

herhaling vallen en wellicht hadden we net zo goed het bericht uit het vorige magazine kunnen gebruiken: na wederom een hoopvolle gespreksessie tussen de eigenaren en de spelers is er toch weer geen witte rook opgestegen. Net als in de voorgaande weken waren het de eigenaren en de league die het optimisme van de spelers en de fans de kop in wisten te drukken en ze in verwarring achter te laten.

De NHLPA had een aanbod op tafel gelegd voor de komende acht seizoenen, waarin onder meer stond dat spelers contracten van maximaal acht jaar kunnen afsluiten en dat er maximaal een verschil van 25 procent zou zijn tussen het hoogste en laagste jaarsalaris binnen dat contract.

De verschillen met wat de

NHL wilde (maximaal vijf jaar en salarisschommelingen van zo’n vijf procent) leken overbrug­ baar, maar dat liep toch anders.

De league en de eigenaren besloten echter anders en lieten via een voicemail (!) weten hier niet mee akkoord te gaan en haalden zelfs alle gemaakte afspraken van tafel.

gebouw dat niet alleen de huidige Joe Louis Arena gaat vervangen, maar dat ook onderdak zal bieden aan winkels, woningen en kantoor­ ruimtes. De volgende stap is het bepalen waar de nieuwe arena moet komen te staan.

Wild­goalie Harding is ziek

Josh Harding kreeg onlangs

bijzonder slecht nieuws te ver­ werken. De 28­jarige goalie van de Minnesota Wild lijdt namelijk aan multiple sclerose, een ongeneeslijke aandoening van het centrale zenuwstelstel.

Het moment dat het hele seizoen wordt gecanceld, komt hiermee helaas een stap dichterbij.

Nieuwe hal voor Red Wings?

Mike Ilitch, de eigenaar

van de Detroit Red Wings, kwam onlangs met plannen om een nieuwe arena te bouwen voor zijn ijshockeyteam. Er moet nog veel worden uitgewerkt, maar de eerste stap in het verhuisproces, dat naar alle waarschijnlijkheid ongeveer vier tot zes jaar moet gaan duren, is in ieder geval gezet.

Ilitch kreeg in een vergadering met de Michigan Senate Government Operations Committee namelijk de eerste goedkeuring die zijn plan nodig had. Hiermee kan de organisatie van de Red Wings verdergaan met het ontwerpen van een multifunctioneel

De toekomst van Harding zag er eerder dit jaar nog rooskleurig uit. Zo zette hij nog in juni zijn handtekening onder een nieuw driejarig contract en met de komst van Zach Parise en Ryan Suter leken er mooie jaren op komst te zijn voor de Wild.

Maar toen hij vanwege aanhoudende nekklachten in september naar de dokter ging, kreeg hij een flinke klap te verwerken toen bleek dat het hier om MS ging.

De goalie wil echter van geen

opgeven weten en gaat vol moed de strijd met deze verschrikkelijke ziekte aan. “Ik zie dit slechts als een tegenvaller en daar heb ik er al meer van meegemaakt in mijn leven.” •

Amerikaanse autosport

draait vaak om families. RacedynastieĂŤn die van generatie op generatie en via ooms en neven motorolie in de aderen hebben.

IndyCar heeft Andretti, Nascar heeft Earnhardt, Busch en nu ook Keselowski.

Vader Bob en oom Ronnie raceten al in de jaren zeventig met stock cars op de legendarische ovals van het midwesten.

Typische Michigan boys, die opgroeiden tussen de auto’s en de passie niet alleen kwijt konden in zelf racen, maar later ook in het runnen van eigen teams.

De geur van brandstof, verbrand rubber en bezwete overalls blijkt aanstekelijk. Niet alleen kampioen Brad, maar ook zijn

drie jaar oudere broer Brian beginnen al vroeg met racen. Dat is niet verwonderlijk, want in hun tienerjaren hebben Bob en Ron het team van grootvader John in handen gekregen. Al sinds 1961 maakt K­ Automotive Motorsports furore op lokale circuits met machtige wagens die rechtstreeks van de band in Motortown Detroit rollen.

Als Brad en Brian opgroeien is K­

Automotive het lokale niveau allang ontstegen. In de jaren ‘70 heeft oom Ronnie al in de legendarische Winston Cup geracet met een Dodge, het merk dat hen ook gedu­ rende de jaren tachtig en negentig zal begeleiden. In 2003 volgt echter een overstap die bijna niemand in Michigan durft te

maken. Het team claimt het startnummer 29 en switcht naar Ford.

In 2005 stapt onze held Brad voor het

eerst een heel seizoen iedere race in dezelfde wagen. Hij komt namens zijn familieteam uit in Nascar’s Truck Series en wordt 21ste in het eindklassement, maar met een zevende plek in Daytona als uitstekende uitschieter. In 2006 vindt het team echter geen hoofdsponsor en wordt Keselowski’s wagen teruggetrokken na amper twee races. Brad racet als freelancer hier en daar, maar moet zich gedwongen richten op het volgende seizoen.

Doorbraak

Dat seizoen blijkt het begin van zijn nu al zo succesvolle carriere. Brad laat de Truck Series voor wat het is en stapt in 2007 in eerste instantie in bij het team van Keith Coleman, die met traditionele stock cars uitkomt in de toenmalige Busch Series, het huidige Nationwide kampioenschap. Cole­ man raakt halverwege het jaar echter ook in financiële moeilijkheden, maar Keselowski heeft zich op dat moment al gemanifesteerd als talent. Nadat hem als vervangende coureur in een wagen van Germain Racing een overwinning in Memphis door de vingers is geglipt, gaat de telefoon.

Dale Earnhardt Jr., zoon van de in 2001

tijdens de Daytona 500 omgekomen legen­ de Dale Earnhardt Sr., belt Keselowski met de vraag of Brad zijn auto wil besturen voor de rest van het seizoen. Earnhardt ziet name­ lijk meer kansen op succes als hij zich hele­ maal richt op de topserie, waardoor zijn races in de Busch Series beschikbaar komen.

Zijn team JR Motorsports ziet in de dan pas 23­jarige Keselowski het perfecte talent om Junior te vervangen en Brad schaadt dat vertrouwen niet. Hij sluit het seizoen af met vijf klasseringen in de top­tien.

Langzaam maar zeker werkt Keselowski aan zijn naam en faam in Nascar. Hij eindigt het seizoen in 2008 als derde en is daarmee de hoogste gekwalificeerde coureur die eigenlijk alleen in de Nationwide Series uitkomt. Laat in het seizoen wordt hij echter gepeild om in de Sprint Cup Series mee te racen. Na twee

weekenden als standby back­up komt in Texas dan eindelijk zijn langverwachte debuut. Hij eindigt die race onopvallend negentiende en in de seizoensafsluiter als 23ste, maar het hoogste niveau smaakt naar meer.

Eerste overwinning In 2009 rijdt Keselowski daarom niet alleen het volle­ dige Nationwide­seizoen, maar komt hij ook uit in een beperkte kalender voor de Cup Series. In pas zijn derde Sprint Cup race van dat jaar is Brad het absolute middelpunt van één van de spectaculairste finishes van de afgelo­ pen jaren. Op de ex­ treem snelle Talladega SuperSpeedway in Alabama wint Keselow­ ski, nadat na een lange caution het hele veld in vier rondes naar de finishlijn stormt. Brad kruipt naar voren en probeert zijn wagen in de laatste bocht aan routinier Carl Edwards voorbij te lanceren.

Dat lukt.

Edwards kiest in een reflex echter voor een laatste poging om Keselowski te blokkeren. Ze raken elkaar en terwijl Keselow­ ski met meer geluk dan wijsheid over de finish dendert, met mentor Dale Earnhardt Jr. in zijn kielzog, vliegt Edwards met een enorme klap in de

T

he National Association for Stock Car Auto Racing, beter bekend als Nascar, is de Amerikaanse bond voor stock car racing. Dat is van oudsher het racen met alledaagse straatlegale wagens. In Europa werden dit soort races bekend dankzij toerwagens op stratencircuits, terwijl in de Verenigde Staten veelal op de zogenaamde ovals werd geracet. Tegenwoordig racet men in Nascar niet meer in showroommodellen, al lijken de hyperveilige buizenframes met bodywork nog wel sprekend op de laatste nieuwe sedans van deelnemende merken.

Nascar werd in 1947 opgericht, maar in tegenstelling tot Formule 1 werd Nascar nooit één kampioenschap met vaste teams, maar is een onderverdeling in klassen blijven bestaan. Op dit mo­ ment zijn dat de Truck Series, Nationwide Series en Sprint Cup Series en ook enkele regionale en buitenlandse competities.

T

eams en rijders zijn overigens niet gebonden aan deelname in slechts één van deze series. Zolang wagens aan de eisen voldoen mag er mee worden gekwalificeerd.

Vaak zetten de minder welvarende teams wel wagens in voor volledige seizoenen in de Truck of Nationwide Series en wordt er slechts voor de meest aansprekende Sprint Cup races een topwagen geprepareerd.

Nascar is ondanks de beperkte afzet­ markt, die zich vooral in het Zuiden en Midwesten van de Verenigde Staten bevindt, eigenlijk de vaak vergeten sport naast de bekende grote vier. Nascar’s inkomsten uit merchandise alleen overstijgen zelfs de gehele jaaromzet van de NHL en de spon­ sorportefeuille van Nascar bestaat uit meer Fortune 500­bedrijven dan iedere andere sport.

Terwijl Europeanen Nascar kennen als

onderwerp van spot in South Park en komedies als Talladega Nights en als die autosport voor southerners die alleen bochtjes naar links kunnen maken, is het weldegelijk een geoliede machine en een miljardenindustrie waarmee de overige sporten serieus rekening moeten houden.

Because if you ain’t first, you’re last.

hekken. Acht toeschouwers raken gewond door rondvliegend puin, maar na welgeteld tweehonderd meter aan de leiding van een Sprint Cup race heeft broekie Brad zijn eerste overwinning op zak. En wat voor één.

Amerika nog geen fan van hem was, manifes­ teert hij zich in 2011 (het vierde seizoen op rij dat Jimmie Johnson het kampioen­ schap wint, terwijl Keselowski als vijfde eindigt) als rijzende ster na een crash op Road Atlanta, waarbij hij zijn enkel e rest van het seizoen in de Sprint Cup breekt. Amper vier dagen later verloopt teleurstellend, maar Keselowski start hij echter toch op de oval groeit uit tot veruit de beste full­time van Pocono en schrijft die race coureur in de Nationwide Series. In 2010, op zijn naam. En als zelfs dat je overgestapt van JR naar Penske Racing, nog niet overtuigde was hij in schrijft hij die serie eindelijk op zijn naam.

2012 ook het middelpunt va Niet zonder slag of stoot overigens, want bij de belangstelling toen tijdens de race op Gateway in Illinois drukt de Daytona 500 bleek dat hij Edwards – als wraak voor het spektakelstuk altijd zijn telefoon op zak heeft een jaar eerder in Talladega – Keselowski in en, na Juan Pablo Montoya’s de laatste ronde het beton in. Brad crasht bizarre botsing met een safety car, hard en als Edwards, die normaal begon te twitteren vanuit de auto. gesproken full­time Sprint Cup rijdt, toegeeft dat ’t opzettelijk was ontploft hij.

De hegemonie van Jimmie Johnson leek in 2012 lang als vanouds te wor­ Het is de eerste aanraking van het den voortgezet, maar Brad had hele Amerikaanse publiek met de uitgesproken andere plannen. Niet alleen wilde hij met kant van zijn persoonlijkheid. “Ik vond een Penske Racing een gooi doen naar de Sprint manier om [Edwards] te verslaan en Cup titel, hij begint ook Brad Keselowski daarom liet ie me crashen. Weet je wel hoe Racing en zette een eigen wagen in in de gevaarlijk dat is met tweehonderd mijl per Truck Series. uur? Hij zegt straks natuurlijk sorry en denkt in zijn hoofd dat ie heel cool is, maar dat is eiden worden een succes. BKR’s eerste niemand’s realiteit,” buldert Brad. Nascar Truck Series­seizoen verloopt als gewenst besluit beide kemphanen voorwaardelijk te en Brad racet in de Sprint Cup naar vijf schorsen en 25.000 dollar boete te laten knappe overwinningen. Als hij vervolgens betalen, maar dan heeft Amerika de tijdens de ingewikkelde titelstrijd (The goudeerlijke Keselowski allang omarmd.

Chase, waaraan vanaf een bepaald moment alleen de top­twaalf mag meedoen) onder ijn status als gewone kerel met bakken meer in zijn thuisstaat Michigan uitstekend racetalent bevestigt hij vanaf dat moment racet lijkt een verrassing in de maak. met een topseizoen. Vijf keer start hij van pole position en in maar liefst 26 races Het lukt. Brad Keselowski doorbreekt de klasseert hij zich in de top­vijf. Dat is zoals streak van Jimmie Johnson en ontstijgt zijn gezegd genoeg voor het 2010 Nationwide worstelende mentor Dale Earnhardt Jr. Series kampioenschap, waardoor hij definitief. Hij is op 28­jarige leeftijd eindelijk full­time aan de lange weg naar kampioen van de Sprint Cup Series, een Sprint Cup­titel kan beginnen. ster van de Nationwide Series en net als zijn grootvader en vader Fan favorite teameigenaar in de Truck Series.

Hij heeft nog geen Hoewel, lange weg? Keselowski’s racebloed kinderen, maar als stroomt dieper dan gedacht. Voor zover hij daar ooit wel

D

B

Z

aan begint mogen zijn rivalen zich vast gaan zorgen gaan maken. De Keselow­ ski’s zijn here to stay.

Al is het maar vanwege Brad’s

legendarische interviews, zoals toen een dankzij Miller Lite en een overwinningsroes behoorlijk aangeschoten Keselowski al bierdrinkend ESPN te woord stond en de vraag hoe kampioen zijn voelt, beantwoordde met wat Nascarminnend Amerika inmiddels over hem denkt: “Pretty damn awesome, you know.” •

Belazerd

Ieder uur van de dag, elke dag van de

week. Overal waar ik kijk is prachtige livesport te zien. Maar al mijn toewijding ten spijt, mijn teams winnen zelden.

Financiële problemen, tegen­ treffers in blessuretijd, cruciale tactische blunders, valpartijen op de meet. Ik heb de champagne inmiddels zo vaak teleurgesteld uit de koelkast gehaald dat­ie verlopen is.

Toch was er ineens hoop. Mijn grote liefdes uit Wisconsin en New York zijn plotseling topfavorieten, maar twee jaar later blijkt er niets veranderd. Wisconsin liet zich twee keer foppen in de laatste minuut en verspeelde zo een kans op de nationale college football titel en de Rangers verknalden tegen aartsrivaal Jersey een kans op de Stanley Cup. Better luck next year.

En dat volgende jaar is alweer voorbij voor het goed en wel begonnen is. Wisconsin strompelde naar de Rose Bowl, vooral dank­ zij de schandalen elders en een implosie van de Nebraska D. Een Rose Bowl waar coach Bret Bielema trouwens niet meer bij is. Die vertrok onverwacht naar Arkansas, omdat ie “graag een titel wil winnen.” Die doet zeer, Bret. Heb je bij je nieuwe werk­ gever toevallig de gametapes verborgen van alle wedstrijden die onze Badgers dankzij jou in de laatste secondes verloren?

En de Rangers? Die hebben natuurlijk

nog geen wedstrijd gespeeld. Commissaris Bettman noemde NHL­fans onlangs “de beste ter wereld”. Vast wel, voor al die gierigaards die weten dat we na ieder debacle toch terugkomen. Ik vraag me daarom inmiddels af wie hier nou eigenlijk helemaal belazerd is. Bielema, Bettman of ik. •

Bill Walsh, de meester

Als het niet voor het onvoorstelbare succes van coach Bill Walsh was begin jaren ‘80, dan had San Francisco misschien wel hele­ maal geen footballteam meer gehad. Van 1946 tot en met 1980 noteerden de 49ers maar liefst veertien ‘losing seasons’ en slechts vijf, compleet kansloze, playoff­ deelnames. Maar alles veranderde met de komst van Walsh naar de Bay Area in 1979.

Om te zeggen dat Walsh ‘kwam, zag en

overwon’ klinkt simplistisch maar eigenlijk is dat exact wat er gebeurde. Walsh draftte in zijn eerste jaar direct de toekomst van de franchise in quarterback Joe Montana, als eerste in een schier eindeloze reeks van geniale drafts van de hand van ‘The Genius’.

‘Golden Joe’ paste naadloos in de West Coast Offense, het aanvallende systeem dat vertrouwde op korte, precies getimede passes over de breedte van het veld om defensies uit elkaar te spelen, die Walsh gedurende vele jaren als assistent coach in Cincinnati perfectioneerde. De West Coast Offense ontketende een revolutie in het aanvallende denken binnen de NFL, waarvan de gevolgen tot op de dag van vandaag merkbaar zijn.

Belangrijker voor San Francisco; het leverde de stad vijf Super Bowls op.

Binnen drie jaar na zijn aantreden denderde Walsh’ offense over iedere opponent heen, maar was het uiteindelijk toch de defense die de eerste Vince Lombardi Trophy naar San Francisco bracht.

Aangevoerd door jonkies Ronnie Lott en Dwight Hicks, en met

behulp van wide receiver Dwight Clark’s ‘The Catch’, overleefden de 49ers ternauwernood een slag op leven en dood met de Dallas Cowboys in de NFC Championship Game, alvorens te zegevieren tegen de Bengals in de Super Bowl. Een door stakingen ernstig ingekort, en daardoor vrijwel waardeloos, seizoen in 1982 en de op een haar na verloren NFC Championship Game van 1983 gingen vervolgens vooraf aan één van de meest dominante seizoenscampagnes in de geschiedenis van de NFL. De 49ers gingen 15­1 in 1984, veegden in de playoffs de Giants (21­10) en de Bears (23­0) van het veld en legden in de Super Bowl Dan Marino’s uiterst productieve Dolphins vrijwel compleet aan banden (38­16).

De drie seizoenen die volgden leverden

San Francisco niets op, behalve de beste footballspeler aller tijden. De onvergelijkbare Jerry Rice hielp een Niners team dat op zijn laatste benen liep in 1988 en in 1989 nog één keer boven zichzelf en de rest van de wereld uitstak aan ‘back­to­ back’ kampioenschappen. De titel van ’89 was de eerste zonder Bill Walsh en de laatste met Joe Montana ‘under center’.

Met George Seifert en Steve Young begon in 1990 een nieuw tijdperk dat drie seizoenen later zijn eigen Vince Lombardi Trophy opleverde, voordat het ‘title window’ definitief dichtsloeg in San Francisco.

Vijftig jaar baseballwinter

De San Francisco Giants kijken tegen een 2­ 0 achterstand aan in de 1989 ‘Battle of the Bay’ World Series tegen de buurman uit Oakland, als op 17 oktober tijdens de warming­up voor Game 3 de Loma Prieta aardbeving (6.9 op de schaal van Richter) de Bay Area treft. Er vallen 63 doden en de schade aan stad en land is aanzienlijk. Tien dagen lang likken San Francisco en Oakland hun wonden voordat de herdoopte ‘Earthquake Series’ hervat worden. De Giants doen een wanhopige poging om terug in de race te geraken en, voor het eerst sinds de verhuizing naar de Westkust dertig jaar eerder, de World Series winnend

JOE MONTANA 82e overall pick in de 1979 NFL Draft, winnaar van vier Super Bowls, drievoudig Super Bowl MVP, tweevoudig AP NFL MVP, achtvoudig Pro Bowler en zesvoudig All­Pro, tweevoudig AP ‘Male Athlete of the Year’, enkelvoudig SI ‘Sportsman of the Year’, quarterback voor zowel het ‘NFL 75th Anniversary All­Time Team’ als het ‘NFL 1980’s All­Decade Team’, ESPN’s ‘25th Greatest Athlete of the 20th Century’, SI’s ‘Greatest Clutch Quarterback of All­Time’, Pro­Football Hall of Famer

(sinds 2000) en nummer 4 op NFL.com’s ‘Top 100 Players of All­Time’. Joe ‘Cool’ Montana, dames en heren. De quarterback die Bill Walsh’ West Coast Offense tot leven bracht.

vierde Super Bowl te winnen, dankzij zes (!) touchdown passes van zijn eigen hand (een record).

Young was de eerste echte ‘two way threat’ quarter­ back, had de beschikking over een lasergeleid kanon van een arm, werd vier keer tot het All­Pro First Team verkozen, werd Super Bowl MVP, won twee NFL MVP awards en is de trotse houder van de op twee na hoogste career passer rating (96.8) en het op twee na hoogste aantal rushing yards voor een quarterback in de geschiedenis van de NFL.

domineerde daarmee vrijwel iedere defensie die hij tegenkwam. Is mis­ schien wel de beste head coach ooit in de NFL en zonder twijfel de meest be­ palende 49er aller tijden.

goed Amerikaans gebruik, gedoogd werd door de Major League en creëerde daarmee zelf de niet te mis­ sen asterisk bij zijn legen­ darische prestatie: het breken van Hank Aaron’s All­Time Home Run record (762). De uiterst twijfelach­ tige manier waarop Bonds geschiedenis schreef, maakt van hem wellicht niet de grootste San Fran­ cisco Giant aller tijden maar toch zeker wel de beste. Zijn twaalf Silver

Slugger Awards, zeven NL MVP titels, veertien All­ Star uitverkiezingen, het record in vrije lopen en het bijna onmenselijke Single Season Home Run record uit 2001 (73) doet niemand hem na.

BARRY BONDS Alles is gezegd en geschreven over Barry Bonds. De beste baseballspeler aller tijden voor de één, de grootste bedrieger voor de ander.

Bonds gebruikte steroïden in een tijd dat dit, naar

STEVE YOUNG Toen Bill Walsh in 1987 Young overnam van de Bucs was hij een draft bust met een 3­16 record als starter. In San Francisco straalde Young vervolgens drie jaar lang als backup en ‘change of pace quarterback’ in de schaduw van Montana, alvorens in 1991 eindelijk tot starter te promoveren en drie jaar later de 49ers’

WILLIE MAYS Als Barry Bonds niet de grootste Giant is, dan komt die titel van harte toe aan die andere San Fran­legende: Willie Mays. Mays won de World Series in 1954,

JERRY RICE In november 2010, vijf jaar na zijn laat­ ste wedstrijd, werd Jerry Rice door NFL Films verko­ zen tot 'Greatest Player in NFL History'. Meer hoeft er niet gezegd te worden over de allerbeste wide receiver die ooit in de NFL speelde. Rice was een exceptionele route runner en een ontzettend harde werker, ondanks zijn vrij­ wel grenzeloze natuurlijke talent. In een carrière die uiteindelijk twintig jaar duurde (waarvan vijftien in San Francisco) miste Rice slechts tien reguliere wedstrijden en vestigde hij all­time records (die nog

altijd staan) voor receptions, touchdowns en yards. Rice won drie Super Bowls, één Super Bowl MVP, twee NFL Offensive Player of the Year awards, werd twaalf keer tot het All­Pro team en speelde wide receiver in het NFL 75th Anniversary All­Time Team en in zowel het 1980 als het 1990's All­Decade Team. In 2010 trad Rice, bij de eerste gelegenheid daartoe, toe tot de Pro Football Hall of Fame.

toen de Giants nog in New York bivakkeerden, maar vierde de hoogtijdagen van zijn carrière in San Francis­ co, waar hij uitgroeide tot publiekslieveling en één van de meest onvergetelijke spelers die de Major League ooit gezien heeft.

Mays speelde uiteindelijk 2857 wedstrijden voor San Francisco (een franchiserecord), sloeg (ondanks Bonds) de meeste home runs in Giants historie, was een 24­voudig

(!) All­Star, een twaalfvou­ dig Golden Glove winnaar, tweevoudig NL MVP en werd in 1979 verkozen tot de Hall of Fame.

BILL WALSH De meester in hoogsteigen persoon.

Bill Walsh transformeerde de San Francisco 49ers,

eind jaren ‘70 het lachertje van de NFL, in drie jaar tijd van een 2­14 team in een Super Bowl winnaar.

In de zeven seizoenen die volgden wonnen Walsh’ 49ers nog eens twee Super Bowls en dankzij The Genius’ unieke oog voor talent (Walsh drafte onder meer Montana, Young, Rice en Ronnie Lott) komt ook de Super Bowl van 1994, toen Walsh al jaren geen coach meer was, voor een deel op zijn conto.

Walsh introduceerde de West Coast Offense en het uitgebreid vooraf scripten van offensive plays en

Mays, tot de zeer exclusieve ‘500 Home Run Club’. ‘Big Mac’ speelde 17 seizoenen in San Francisco, was een zesvoudig All­Star en de National League MVP in WILLIE MCCOVEY De 1969. San Francisco’s Giants hadden in de jaren meest geliefde power hitter zestig en zeventig naast ooit is de trotse naamgever Mays nog een home run van McCovey Cove, de baai kanon in de gelederen met achter de rechtermuur van Willie McCovey, de 1959 AT&T Park waar home MLB Rookie of the Year. runs verworden tot ‘Splash McCovey was een van de Hits’, ter ere van McCovey’s meest gevreesde hitters van monsterlijke linkerarm. zijn tijd en behoort, net als

af te sluiten. Ze moeten echter hun meerdere erkennen in de Athletics, die via een 4­0 sweep een decennia oude droom terug in de ijskast zetten.

De Giants arriveren in 1958 uit New

York, tegelijkertijd met aartsrivaal Dodgers (naar LA), in Californië als één van de meest succesvolle franchises in baseball. Vijf World Series en een eindeloze rij National League Pennants sieren dan de prijzenkast en legendarische spelers als Willy Mays en later Willie McCovey, Gaylord Perry, Orlando Cepeda en Juan Marichal vullen de honken (of juist niet). San Francisco zou niet lang hoeven wachten op zijn allereerste World Series, dat was de

impliciete belofte van de Giants aan hun nieuwe thuis. Als The Boys from the Bay binnen vier jaar inderdaad terugkeren op het bekende terrein van de ‘Fall Classic’ (de Giants houden, anno 2012, het MLB record voor meeste World Series deelnames), tegen de Yankees, lijkt dat inderdaad het geval. Maar de Giants lopen, niet voor het eerst noch voor het laatst, op een haar na (of een McCovey honkslag) de grote prijs mis. Niemand die dan kan voorzien dat de baseballwinter naar San Francisco is gekomen, nog voordat het goed en wel zomer kon worden.

Meer dan een halve eeuw wacht San Francisco uiteindelijk op het inlossen van de Giants belofte. Drie verloren World Series (in 2002 voor het laatst), enkele serieuze ‘relocation’ bedreigingen, rebuild na rebuild en de opkomst en ondergang van home run machine Barry Bonds maken het wachten bijkans ondraaglijk.

Totdat in 2010 plotseling het tij keert, als de Giants in de World Series tegen de favoriete Texas Rangers aan de hand worden genomen door veteraan short stop Edgar Rentería en de pitchers Tim Lincecum, Brian Wilson en Matt Cain en via een 4­1 series zege een einde maken aan het lange wachten.

Ruim 56 jaar na het laatste

kampioenschap van één van baseball’s meest succesvolle franchises wordt eindelijk de

zesde franchisetitel en de eerste aan de Westkust binnengehaald. Nog geen twee seizoenen laterbejubelt San Francisco al zijn tweede Commissioner ’s Trophy. In oktober van dit jaar bereiken de Giants tegen de verwach­ tingen in hun tweede World Series in drie jaar tijd en lopen prompt de favoriete Detroit Tigers onder de voet. Na een indrukwekkende 4­0 ‘sweep’ mag San Francisco zich opnieuw kronen tot ‘Baseball Capital of the World’. Geduld bleek een uitermate schone zaak. •

Feyenoord

Horror­trip in m'n limo afgelopen week.

Zeven Packer­fans, in bijkans vol ornaat.

Altijd goed voor een flauwe grap en een grol, begon ik: ,,Sorry, can't take you."

"Why not, ey?"

"Only one cheesehead per fare. Company policy."

"You're kidding, ey? You can't be serious!"

Na ze een halve minuut in hun sop te hebben laten gaar koken, gaf ik dan maar toe dat 't inderdaad een grap betrof. En ik moest deze Packer­fans nageven: ze konden m'n flauwe humor best waarderen. Al viel me meteen een enorm dosis medelijden ten deel. Bears­ fan? Arme drommel.

"Because it's the Bears, man!"

"But they suck! Our Packers are way better, ey!"

"If we'd be rooting for the best team, we both would be rooting for the Patriots, right?"

Ik heb 't al vaker gezegd en geschreven. De Bears zijn helemaal mijn pakkie­an. Pracht van een historie, enorme landelijke fan­ base, altijd (te) hoge verwachtingen, lelijk football, over the top fans, en vaker wel dan niet de schlemiel. 'n Beetje het Feyenoord van de NFL, zeg maar.

Ik zou echt, heus en eerlijk

waar niet anders willen, maar net als vorig jaar stellen m'n Bears m'n fanhart weer enorm op de proef. Afgelopen seizoen leek er met een 7­3 record nauwelijks nog iets mis te kunnen gaan, nu zaten we zelfs met 7­1 en 8­3 in een playoff­zetel. Maar 't is verdorie deja­vu all over again. 't Gaan nog drie verdomd zware weken worden. •

Swing & Miss

De meeste general managers of eigena­

ren gaan de fout in als ze in pure paniek zijn. Het team is nèt niet goed genoeg om mee te doen om de prijzen, of erger nog, de GM zit op de schopstoel. Dan komt de 'hail mary', de 'swing for the fences' of de 'buzzerbeater'.

De Los Angeles Angels deden dat afgelopen week door Joe Blanton een contract voor twee jaar en vijftien miljoen dollar te geven. Twee dagen later tekende Brandon McCarthy ongeveer hetzelfde contract bij de Dbacks. Het verschil?

McCarthy is een veel betere werper dan Blanton. Wat is de gedachte achter het tekenen van Blanton? We gooien er veel geld tegenaan en we hopen dat hij niet afschuwelijk slecht is?

Dan de Jets. Waarom in godsnaam het

contract van Mark Sanchez dit jaar open­ breken? De QB is hooguit middelmaat. Vol­ gens ingewijden deden de Jets het om Sanchez vertrouwen te geven na het open­ lijk flirten met Peyton en het ruilen voor Tebow. Dat mogen toch nooit argumenten te zijn om zo je geld weg te gooien? Ook volgend jaar zitten ze daardoor aan de Sanchize vast. Ik krijg bijna medelijden.

Gelukkig zijn er ook nog goede voorbeel­ den. De Tampa Bay Rays krijgen het elk jaar voor elkaar om met een gelimiteerd budget een bovengemiddeld team op het veld te zetten. De New England Patriots en San Antonio Spurs zijn er de laatste jaren altijd 'bij'. Een team ontstaat met langetermijnvisie en af en toe een beetje geluk, niet door met geld te smijten en te bidden voor succes. Negen van de tien keer sla je dan geen homerun, maar zit je met een strikeout op de blaren. •