inLVN Kotmadam Hilde Vanthuyne heeft twee studenten in huis
‘Het is hier altijd gezellig’ Hilde Vanthuyne woont in een charmant huis in de Ravenstraat in Leuven-centrum. Zes jaar geleden kreeg ze een telefoontje van een vriend: of ze geen kamer wou verhuren aan zijn nichtje dat ging studeren? En zo ging de bal aan het rollen. Sindsdien is ze kotmadam en ontfermt ze zich jaarlijks over studenten. ‘Ik heb maar van één ding spijt: dat ik er niet vroeger mee begonnen ben.’
Hilde: ‘Ik herinner me dat telefoontje nog heel goed. Ik heb toen een beetje gebluft en gezegd dat het eigenlijk geen probleem was. Het was al zo lang mijn droom om de leegstaande kamers te verhuren aan studenten, alleen was het er nog niet van gekomen. Dat meisje, Maïté, is toen samen met een vriendin naar de kamers komen kijken en voor ik het goed en wel besefte, had ik twee studenten, maar nog geen vergunning (lacht). Toen ben ik me dus meteen beginnen te informeren.’
Hoe kan je kotmadam worden? ‘Dat kan via de kotmadam-formule van de stad. Je moet geen grote verbouwingen uitvoeren, maar wel een aantal dingen in orde brengen: brandladders, rookmelders en noodverlichting installeren, en keuringsattesten aanvragen voor onder meer je gas, elektriciteit en brandveiligheid … Die attesten moet je dan indienen via het onlineformulier van de Vlaamse overheid. Een werk dat je niet mag onderschatten. Gelukkig heb je zo’n vergunning wel meteen voor vijf jaar.’
Hoeveel kamers verhuur je momenteel? ’Ik verhuur elk jaar twee kamers. Julie, de vriendin van Maïté, zit in haar laatste jaar tandheelkunde en is hier al zes jaar op kot. In de kamer ernaast is al wat meer verloop geweest. Ik whatsapp nog weleens met mijn ex-kotstudenten. Da’s plezant, zo houden we contact.’ ‘Verder zijn er nog drie slaapkamers. Eén kamer is net te klein om te kunnen verhuren en staat leeg. Dan heb je mijn slaapkamer en die van mijn dochter. Die is net afgestudeerd en heeft altijd elders in Leuven op kot gezeten. Ze zei me destijds: ‘Mama, ik kan er toch niet aan doen dat jij in Leuven bent blijven plakken. Zou ik daarom dan niet op kot mogen?’ Ik vond dat ze gelijk had. Ik vind het fijn dat ze heeft leren samenleven met andere jongeren. En voor haar was het makkelijker om hier te vertrekken: doordat er andere studenten op kot zaten, was ik hier nooit alleen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik haar echt moest missen.’
12
Moet je niet een stuk van je privacy opgeven als je kotstudenten in huis haalt? ‘Dat klopt, maar ik heb daar geen probleem mee. En je krijgt er ook veel voor terug. Mijn slaapkamer, living en praktijk zijn privé. Alle overige ruimtes – de badkamer, de keuken en het terras – delen we. Sommige mensen hebben ruimte vrij, maar zijn bang dat ze de verkeerde mensen in huis halen. De nacht voordat Julie en Maïté hier op kot zouden komen, raakte ik in paniek. Ik dacht: wat heb ik gedaan? Maar een week later was die paniek al helemaal weg.’
