Is beter nog ver by Koor&Stem vzw

Muzikaal luisterverhaal geĂŻnspireerd door kunstwerken van Wim Delvoye Koen van Mechelen Jan Fabre Paul van hoeydonck Lili dujourie RaphaĂŤl August Opstaele Roger Raveel Hans Op de beeck Luc Tuymans Leo Copers

beter nog VER?

met de stemmen van Warre Borgmans en Johan Heldenbergh

Wim Delvoye

Aan de slag!

voetbalgoal uit prachtige gekleurde stukjes glas. Op levende varkens liet hij een tattoo plaatsen die je nooit meer kan afwassen. Dan kan je je afvragen: wanneer moet het varken naar het slachthuis en zal de tattoo dan niet verdwijnen? Het werk van van Wim Delvoye zet mensen aan het denken. Sommige vragen zich af of dit nu kunst is. Anderen kunnen er eens goed mee lachen. Wat denk jij ervan?

www.smak.be

Bouwen, putten, sleuven, graven. Hard werken. Zesenzeventig schoppen staan klaar. Maar… die gebruik je toch niet? Schitterende wapenschilden staan erop, zie je dat? Vroeger had elke rijke familie haar eigen wapenschild, met leeuwen, arenden of bloemen erop die het symbool waren van de familie. Een beetje als jouw symbooltje in de klas. De betonmolen is gesneden uit één stuk hout, met kleine versieringen. Te mooi om echt cement in te maken! De kunstenaar wil je een beetje in de war brengen. Je ziet een betonmolen, maar die is eigenlijk niet De man die dit kunstwerk bedacht, heet Wim Delvoye. gemaakt om te gebruiken. Je ziet schoppen waar Hij maakt tekeningen voor zijn niemand mee in de vieze modder gaat scheppen. Wim kunstwerken en laat ze vaak door anderen uitvoeren. Hij is gek op mensen Delvoye brengt twee werelden samen. Hij gebruikt die knappe dingen maken met hun schoppen van gewone mensen die hard moeten werken, handen . De betonmolen is uit hout en versiert ze met symbolen van rijke families die soms gesneden door mensen uit Indonesië. Wim Delvoye wil de mensen verrassen veel minder hard moeten werken. met zijn kunstwerken. Hij maakte een

ALSMAAR HOGER Vrouwtje bekijkt aandachtig de beelden waarmee ze beroemd werd. Ze werd rijk van haar kunst. Daarom maakte ze haar tuin alsmaar groter. Ze bouwde er een muur omheen omdat ze de nieuwsgierige blikken van de mensen beu was. Het werd weer rustig in het leven van Vrouwtje. Op een dag begint Fala, haar hondje, hard te blaffen. En jammerlijk te huilen. Vrouwtje wordt ongerust. Wordt Fala weer ziek? Ze hoort harde geluiden. Vrouwtje neemt een ladder en kijkt over de muur. Ze ziet mensen met schoppen in hun handen. Vrouwtje telt. Twintig. Veertig. Zeventig. Zesenzeventig schoppen. De werkers beginnen meteen sleuven te graven. Er wordt een betonmolen naast de muur gezet. De molen draait dag en nacht. Fala blijft zachtjes huilen. Zelfs Vrouwtje kan haar niet troosten.

Boven de muren groeien nieuwsgierige kranen en huizen. Plots zwijgt de betonmolen. Fala stopt met blaffen. Er komen mensen in de hoge huizen wonen. Ze zwaaien vanaf hun balkon naar Vrouwtje. Ze nemen foto’s. Vrouwtje haalt haar schouders op en laat een muur op de muur bouwen. Na een jaar begint Fala opnieuw te blaffen. Weer komen er mensen met schoppen. Maar deze keer zijn er tien betonmolens. Tien keer zesenzeventig schoppen. Achter de hoge huizen verschijnen hoge flatgebouwen.

Koen Vanmechelen

Welkom in de wereld van de kippen!

Op de voorgrond kraait een haan, achter hem zie je foto’s van kippen en hanen. Koen Vanmechelen is de kunstenaar die dit project met kippen bedacht. Hij brengt kippen van over de hele wereld samen om kuikentjes van een nieuw ras te krijgen. Hij kruiste bijvoorbeeld een haan van het kippenras ‘Mechelse koekoek’ met een Franse kip ‘Poulet Bresse’. Er werden veertien kuikentjes geboren van een nieuw ras: ‘de Mechelse Bresse’. Vind je het gek, een kunstenaar die zich bezighoudt met het De kunstenaar kweken van kippen? Koen Vanmechelen wil ons iets leren Koen Vanmechelen vond als kind kippen al interessant. over onze wereld. Als jonge kunstenaar maakte hij beelden Als je kippen van over de hele wereld met elkaar kruist, van kippen van stukken hout. De levende kip is voor Koen Vanmechelen ook krijg je sterke kippen. Kippen die niet vlug ziek worden, die een kunstwerk. Net als elk kunstwerk is gezonde kuikens krijgen, die mooie rechte poten hebben. elke kip uniek. Hij wil aantonen dat we niet altijd hetzelfde ras moeten kweken. Zo is het ook met mensen. Wij moeten over de grenzen Kruisen is de boodschap! Zo krijgen we van ons land durven te kijken. In België wonen mensen uit telkens nieuwe kippen. De kippen die tijdens het project Turkije, Marokko, Roemenië, Congo… Soms lachen mensen doodgaan laat hij niet verloren gaan. hen uit omdat ze anders praten, andere dingen eten, in Hij zet ze op en zo krijgt hij beelden van zijn kippen. een andere god geloven. Helemaal niet nodig, zegt Koen Eigenlijk is Koen Vanmechelen niet Vanmechelen. We moeten blij zijn dat die verschillende alleen een kunstenaar, maar ook een onderzoeker. Daarom zijn niet culturen in ons land samenkomen. We kunnen er veel van alleen kunstenaars, maar ook heel leren, nieuwe dingen van hen ontdekken. veel wetenschappers geïnteresseerd in zijn Cosmopolitan Chicken Project (Wereldwijd Kippenproject).

DE SUPERKIP Vrouwtje stapt uren. Dagen. Fala steekt haar snuitje op. Ze ruikt een vreemde geur. Een vieze geur. Veren en scherpe mest. Kippenmest. Vrouwtje loopt het erf van een boerderij op. Ze gaat op een melkstoeltje naast de stal zitten. Ze is moe en trekt haar schoenen uit. De kippen kakelen luid als ze Fala zien. De haan vliegt op een paal. Hij kraait zo luid dat hij Fala als een wolfje doet huilen. De boer rent de stal uit. ‘Wat is hier aan de hand?’ vraagt hij boos. ‘Niks’, zegt Vrouwtje. ‘We zijn op zoek naar Beter.’ ‘Naar Beter?’ vraagt de boer. ‘Ja, een beter plekje.’ ‘Is het hier dan beter?’ bromt de boer. ‘Dat weet ik niet. Eigenlijk zou jij me dat kunnen vertellen’, glimlacht Vrouwtje. ‘Het is me hier soms te stil. Ik zie vaak geen mens.’ ‘Waar is je boerin?’ ‘Er is hier geen boerin’, zucht hij. ‘Maar dat zal niet lang meer duren. Binnenkort komt de mooiste boerin van de wereld bij me wonen.’ ‘Zo, je bent dus al verliefd? ‘Verliefd, ik? Nee!’ ‘Dat begrijp ik niet.’ ‘Ach, stadse mensen begrijpen zoveel niet. Ik ga de mooiste boerin naar hier lokken.’

‘Hoe dan?’ vraagt Vrouwtje. ‘Zie je die kippen?’ ‘Ja.’ Fala blaft. ‘Houd die hond bij je, wil je? Of hij eet al mijn kippen op.’ Fala komt op Vrouwtjes schoot zitten. ‘Ik kweek dé superkip. Dé kip die de beste eieren van de wereld legt.’

Jan Fabre

Oh la la, wat een mooie jurk!

Of is het een groene engel? Hij lijkt gemaakt uit een speciale stof. Eens van dichtbij kijken. Mmm, vreemd: de jurk is gemaakt uit kevers. Dode groene juweelkevers. Houdt de kunstenaar je voor de gek? Op het eerste gezicht is het alsof hij iets moois maakte, maar wie wil er een jurk vol dode kevers aantrekken? Jan Fabre maakte deze jurk. Hij hield als kind al van insecten. Zijn vader prikte dode insecten met een speldje Jan Fabre op een stuk karton. Hij onderzocht de dieren en schreef is een kunstenaar die beelden en tekeningen maakt, maar ook theater- en dansstukken. er boeken over. Zo’n verzamelaar en onderzoeker heet Zijn kunstweken zien er origineel en mooi een entomoloog. uit. Met een blauwe balpen, een bic, maakt hij ontelbaar veel tekeningen. Een keer Jan Fabre vindt de kever een bijzonder dier. De heeft hij een kasteel beplakt met papier dat juweelkever is een soort mestkever. Mestkevers zijn hij volgekrast had met een blauwe bic. Het resultaat was een prachtig blauw kasteel. insecten die hun skelet aan de buitenkant dragen. Ook koningin Paola merkte het talent van Jan Fabre Ze kunnen morsdood zijn aan de binnenkant, terwijl je dat op. Ze gaf hem de opdracht om het plafond van het Koninklijk Paleis om te toveren aan de buitenkant niet kan zien. Het pantser van de kever tot een nieuw kunstwerk. Fabre dacht kan duizenden jaren blijven bestaan. onmiddellijk aan zijn juweelkevers. Deze kevers komen veel voor aan de andere kant Een jurk is ook een beetje een omhulsel, voor een vrouw. van de wereld, in Azië. Jan Fabre verzamelde Wanneer de vrouw allang gestorven is, kan de jurk nog er duizenden. Samen met vijfentwintig jonge bestaan en kunnen we ons haar herinneren. Als een engel kunstenaars beplakte hij het plafond van het paleis met de schilden van de kevers. zweeft de jurk in de lucht. Het werd een schitterend groen plafond, hetzelfde groen als de jurk. De koningin was dolblij. Niemand had zo een bijzonder plafond in huis als zij.

Beestjes Fala loopt tussen Vrouwtje en de boer. Ze wandelen voorbij een wei. ‘Wat doet dat mens daar?’ wijst de boer. Een vrouw dartelt met een vlindernetje door het hoge gras. Fala rent haar achterna. ‘Ga weg, vuile hond!’ roept ze. ‘Waf!’ grauwt Fala. De vrouw schept met haar netje naar het kopje van Fala. ‘Ik heb je!’ krijst ze. Vrouwtje laat dit niet gebeuren en rent boos naar de vrouw. ‘Blijf van mijn hondje af!’ ‘Houd dat beest dan bij je!’ Ze trekt het netje van Fala’s kopje. Fala vlucht jankend in de armen van Vrouwtje. ‘Heks!’ roept Vrouwtje. ‘Rustig’, zegt de boer. ‘Wat bent u aan het doen?’ ‘Ik vang insecten’, zegt de vrouw. ‘Kevers meer bepaald.’ ‘Waarvoor heb jij kevers nodig?’ grijnst Vrouwtje. ‘Ik ben modiste. Ik maak jurken.’

Mo Mo Modiste. Ik ben modiste. Ik maak maak mode. Ik maak de mode.

Mode Fashion

Hoot Koe-tuur.

Sja-nel Go-tjeeDie-jorSaasjee Ver-

Mais oui, Madame. Mais oui, Monsieur. Zeker, Mevrouw. Zeker, Mijnheer. Hoot koe-tuur staat je beeldig. Hoot koe-tuur staat je goed. Mijn kleren zijn niet van stof, niet van katoen, geen zijde, geen pels. (Nee, dat zou ik nooit doen) gen. Beestjes, kevers, vliegen, bijen, mug Dus:

Mode Fashion

Hoot Koe-tuur.

Sja-nel Go-tjeeDie-jorSaasjee

Bee-sjie

Ver-

Raphaël August Opstaele

Woe, hoe, hoe! Hoor hoe de wind waait en tekeergaat.

p 6-7. Compte-rendu d’entretiens (de mars 2004 à juin 2006) entre ORAS (Raphaël August Opstaele) et SATOR (sa fille, Julie Opstaele).

kunnen tonen. Het vlinderproject was een ander kunstwerk van Raphaël August Opstaele. Op het San-Marcoplein in Venetië liet hij tienduizend vlinders vrij.

Oras et Sator,

Hij verdwijnt in de gaatjes van de hoge bamboepijpen. Het is het lied van de wind dat je hoort: hoge tonen, zacht gefluister en lage tonen. Je hebt het geloei van de wind vast al eens gehoord. Het klonk duizenden jaren geleden hetzelfde als nu. In de grotten waar de eerste mensen woonden hoorde je de wind waaien. De kunstenaar Raphaël noemt August Opstaele Het is zoals luisteren naar de zee, zichzelf ook ORAS. ORAS reisde naar het verveelt nooit. Kameroen met een groep van negentien mensen. Ze verzamelden bamboestammen. Mensen blijven bij dit wereldwindorgel Een paar stammen gingen mee op het dak staan om te luisteren naar het lied van van de bus. De andere stammen werden met een schip naar Antwerpen vervoerd. de wind. Elke bamboepijp heeft kamers, Raphaël August Opstaele kon zijn kleine ruimtes in de pijp die met een wereldwindorgels gaan bouwen. Van Afrika tot een plek helemaal in het noorden op de wandje van elkaar gescheiden zijn. wereldbol, plaatste hij bamboepijpen met Met een beitel is een klankgat gemaakt gaatjes erin. Op andere plaatsen bouwde hij grote wereldwindorgels zoals je hier op de in elke kamer. De dunne bamboepijpen foto ziet. zorgen voor hoge tonen, de dikke voor ‘Kunst hoort niet altijd thuis in een museum’, lage tonen. zegt hij. Je moet kunst gewoon op straat

. Kwat batel snonkt, snonkt it teg out Kwat batel port jeel ret blout. Plomen porden klomen, klomen worden dromen. Worden dromen.

BLOED IS ROOD ‘Is Beter nog ver?’ vraagt Viola. ‘We zijn er zeker nog niet’, zucht de boer. ‘Het wordt donker’, geeuwt de modiste. ‘Ik houd van donker’, glimlacht Speesman. ‘Kijk, een bos. Laten we daar rusten’, wijst Vrouwtje. Fala loopt als eerste het bos in. ‘Bomen zonder kruinen? De stammen zitten vol met rijen gaatjes’, zingt Fredo wijzend. ‘Een bos in de vorm van een cirkel’, vult Viola aan. ‘Misschien is dit wel Beter?’ zegt de modiste terwijl ze om zich heen kijkt. ‘Waarom denk je dat?’ vraagt Speesman. ‘Een cirkel is toch volmaakt’, antwoordt de modiste. ‘En oneindig’, voegt Vrouwtje eraan toe. ‘Ik begrijp het niet. Dit wordt me te moeilijk’, zucht Speesman terwijl hij tegen een stam gaat rusten. ‘Ik ben doodmoe. Laten we hier wat slapen’, zingt Viola. ‘Goed idee!’ zeggen ze allemaal. Samen gaan ze in het malse gras liggen. Fala legt zich dicht tegen Vrouwtje aan. Viola houdt Fredo’s hand vast. De nacht valt. Fredo en de boer snurken. Viola neuriet zichzelf in slaap. De modiste blijft het langst wakker. Tijdens hun slaap beginnen de stammen van de bomen te fluiten. Er lijken wel duizend vogels in het bos te zitten. Het gefluit verandert in zacht gefluister.

, Dit is het orgel van de bange dromen nachthengsten, nachtmerries. Wolven, heksen. Helven, woksen. Het orgel doet je schrikken Het orgel doet je stikken. Bloed is rood. Gal is groen. . Kwat batel snonkt, snonkt it teg out Kwat batel port jeel ret blout.

HEK S

DE BOE R

, Een scherpe neus en bruine tanden een dikke puist en vuile handen. Muggen, slangen, kevers, ratten, vliegen, muizen, mollen, katten willen je pakken, willen je pakken!

NEE! NEE!

GA WEG,

LAAT ME MET RUST!

hans op de beeck

Een witte kamer waar de kleurtjes zijn weggelopen,

interview met Hans Op de Beeck, www.hansopdebeeck.com

oproepen, dat mensen er iets bij voelen. Hij maakt soms kleine modellen, soms maakt hij ze levensgroot. ‘Als je door een werk kan wandelen, is wat je erbij voelt, sterker. ’

Eva Wittocx,

Een witte kamer waar de kleurtjes zijn weggelopen, niemand weet waarheen. Het is een slaapkamer waar nog vlaggetjes hangen van een feestje, maar iedereen is al naar huis. De glazen zijn opgeruimd. Misschien heeft iemand een verrassingsfeestje georganiseerd voor zijn vrouw. Je weet wel. De vrouw komt binnen in haar huis en denkt: mijn man is zeker mijn verjaardag vergeten. Ze weet niet dat hij stiekem heel veel mensen heeft uitgenodigd. Dan roept iedereen, met toeters en slingers in de hand: ‘Verrassing!’ Daarna vieren Hans Op de Beeck ze feest met hapjes, drankjes en muziek. maakt installaties, foto’s, video’s, tekeningen en beelden. Sommige Nu alles zo wit is, is het plotseling heel stil in de kamer. beelden maakt hij heel groot. Ze zijn De kamer ziet er niet meer vrolijk uit. Het is een vreemde als een decor waar je in kan lopen. Hij maakte een groot wegrestaurant eenzame kamer geworden. in de nacht, en een verlaten parkje Het kunstwerk maakt deel uit van zes tafereeltjes. met een gesloten draaimolen. Je hoort geluiden, maar je ziet geen mensen en Telkens worden andere ruimtes uit een huis getoond. bijna geen kleuren. Een beetje zoals bij Het werk is gemaakt uit karton en hout, die in laagjes op deze lege slaapkamer. Je kan het restaurant of het parkje in elkaar liggen. Als je er met je hand overheen gaat, voel lopen, maar er is niemand en er gebeurt je dat er putten, bulten en scherpe hoeken in zitten. helemaal niets. De kunstenaar wil dat zijn werken een sfeer Dat heet reliëf.

DE HEMEL IS WIT Het wordt alsmaar moeilijker voor de oude man om met zijn kar de berg op te rijden. Fredo en de boer helpen hem duwen. ‘Kijk, er hangt een witte wolk aan de top van de berg. Daar is de hemel!’ wijst de oude man. ‘Hoe weet jij dat?’ vraagt de modiste. ‘De hemel is wit. Dat weet toch iedereen’, snoeft de oude man. ‘Wit? Dat wist ik niet’, zegt Vrouwtje. Na een lange dag stappen ze door een dikke mist. ‘Ik zie bijna niks meer’, hijgt de boer. ‘Ik kan bijna niet meer’, zingt Viola haperend. ‘Volhouden, meisje’, moedigt Fredo aan en hij geeft haar een hand. ‘Het is hier zo koud’, rilt Vrouwtje. ‘Natuurlijk, we zitten al boven de sneeuwgrens’, lacht de oude man. ‘Alles is hier wit: de lucht, het landschap...’ zingt Fredo verbaasd. ‘Wat heb ik jullie gezegd? We zijn al in de hemel.’ ‘Dat kan toch niet. Je kan pas in de hemel komen als je dood bent’, zegt Vrouwtje. ‘Je moet niet alles geloven wat ze zeggen’, grijnst de oude man. ‘De mist klaart op. Daar, een grote witte kerk!’ wijst de modiste. De weg wordt vlak. Na een paar minuten staan ze voor een zware deur. ‘De hemelpoort!’ knikt de oude man.

De deur gaat krakend open. De boer stapt als eerste naar binnen. Het is geen gewone kerk. Er zijn geen beelden, geen stoelen, geen altaar. Alleen een lange, witte gang. Ze passeren tientallen deuren. Alles is wit: de muren, de ramen, de deuren... De oude man stapt een kamer binnen. ‘Ik ben moe’, geeuwt hij luid. Hij zet zijn kar naast het grote bed en gaat erin liggen. Viola en Fredo gaan op het bed zitten. De oude man valt in slaap. De modiste wil iets zeggen, maar Vrouwtje houdt een vinger voor haar mond. ‘Ik hoor iets’, lipt ze terwijl ze op de tenen naar buiten sluipt. In de gang hoort ze stemmen. Hemelse stemmen.

body Luc Tuymans

Het is net of je voor ons wil poseren,

maar we zien je gezicht niet. Je bent vast nog heel jong. Alles om je heen is wit, beige. Zo teer, wit, lichtroze is het pakje dat je draagt. Iemand zette er twee dikke zwarte strepen op. Wilde hij het roze met opzet lelijk maken? Misschien hou je van zwemmen. Misschien ook van ballet. Balletdanseresjes dragen ook zo’n pakje. Luc Tuymans heeft een prachtig schilderij van jou gemaakt. Met opzet heeft hij heel weinig kleuren De kunstenaar Luc Tuymans gebruikt: wit of roze. Het maakt je breekbaar als werd in Antwerpen geboren en is verzot op schilderen. een porseleinen pop. Zijn eerste tentoonstelling organiseerde hij In welke richting hij met zijn penseel geschilderd in een zwembad in Oostende. Er kwamen maar een tiental mensen kijken. Iedereen heeft en waar hij dikke lijnen zette, is goed te zien. dacht toen dat kunstenaars beter andere Je bent mooi en doet ons dromen. We horen kunst konden maken, zoals video’s of foto’s. Luc Tuymans zei: ‘Ik wil iedereen tonen hoe muziek als we naar je kijken. We fantaseren hoe je interessant een schilderij is.’ Hij maakte eruitziet. Blijf nog even. Dans nog niet weg uit ons jarenlang schilderij na schilderij. En nu is hij een van de beroemdste schilders van schilderij en onze dromen. de wereld. Hij maakt eerst veel foto’s, schildert die na en maakt het beeld soms wat waziger. Luc Tuymans houdt niet van felle kleuren zoals oranje, rood en geel, maar probeert zachte kleuren te gebruiken. Hij wil voor ons droomschilderijen maken. We kijken ernaar en dromen langzaam weg.

dans De berg ligt al heel ver achter hen. ‘Ik denk dat we Beter nooit zullen vinden’, zucht Viola zingend. ‘We moeten volhouden’, zingt Fredo. ‘Ik denk dat ik maar terugkeer naar mijn kippen’, zegt de boer. ‘Dat kan je niet menen’, zegt Vrouwtje. ‘Ik voel dat we steeds dichterbij komen.’ ‘Hoe voel je dat?’ zingt Viola. ‘Ik word warm vanbinnen.’ ‘Goed, ik ga nog even mee. Misschien heb je wel gelijk’, zucht de boer. ‘De wereld is aan de volhouders’, lacht Vrouwtje. De zon schijnt. De lucht is helderblauw. Ze komen in een tuin met fonteinen en standbeelden. Helemaal aan het eind van de tuin staat een schitterend veelkleurig kasteel. Ze bewonderen de prachtige bloemen in de tuin. ‘Hier word ik vrolijk van’, lacht de modiste. Uit het torentje van het kasteel klinkt een vrolijk muziekje. Het lijkt wel op een klein klokkenspel. Viola en Fredo beginnen samen te dansen. De boer volgt hun voorbeeld en vraagt de modiste ten dans. Vrouwtje danst met Fala in haar armen. De dans wordt verstoord door het luiden van een zware klok. Het geluid komt van in het kasteel. De muren daveren. Ze kunnen niet meer bewegen. Alles verstilt: de dansers, de koekoek, de mussen en de meeuwen in de lucht. De zachte wind houdt zijn adem in. Als de klok zwijgt, begint iedereen weer vanzelf te dansen. Ze kunnen niet meer stoppen. De vogels vliegen weer verder. Het kasteel trekt hen aan als een magneet.

Leo Copers

Hoe laat is het? Al bijna negen uur.

Snel, snel, we komen te laat. Vlug je jas aandoen, je tas meenemen en wegwezen. Maarâ&#x20AC;Ś wat zie je? De klok is niet vooruit gegaan. In plaats van vijf voor negen is het nu kwart voor negen. De klok loopt achteruit! Heb je al ooit zoiets meegemaakt? Zo komen we natuurlijk nergens op tijd. Het is natuurlijk ook leuk, want zo gaat niets Leo Copers vindt het fantastisch om in zijn voorbij. Als het avond is, kan het opnieuw kunstwerken voorwerpen te middag worden. Zo worden we ook niet ouder. gebruiken die we elke dag zien. Nee, we worden uur na uur een beetje jonger. Hij verandert de objecten een beetje en maakt er een nieuw en Verwarrend is het wel. Wat is nu de echte tijd? heel verrassend kunstwerk van. Gelukkig is dit een kunstwerk en geen klok om De kunstenaar maakte een vaas uit scherven en eentje uit suiker. in onze keuken op te hangen. Voor Leo Copers moet elk kunstwerk een De kunstenaar Leo Copers wil ons laten beetje vreemd en verrassend zijn. Een vaas uit suiker is mooi. nadenken over het idee: stel dat de tijd Maar kan je er water in doen? achteruit zou lopen in plaats van vooruit. Hij maakte ook een gordijn dat ondersteboven hangt. Een zwaard dat ingepakt ligt in het ijs. De kunstenaar vindt het ook interessant om mooie voorwerpen te maken die gevaarlijk kunnen zijn. Het zijn kunstwerken die ons doen nadenken.

Jeugd Ze dansen over de ophaalbrug. De deuren van het kasteel gaan open. Ze dansen door de hal naar een grote zaal. Een zaal vol spiegels. De muziek stopt. Het dansen ook. Ze staan elk voor een spiegel en kijken naar zichzelf. ‘Ik zie er moe uit’, zingt Viola bijna onhoorbaar. ‘Toch blijf je mooi’, antwoordt Fredo. ‘Mijn jurk is helemaal gekreukt’, schrikt de modiste. ‘Dan had je maar niet van de berg moeten glijden’, lacht de boer. Fala blaft naar haar spiegelbeeld. Vrouwtje gaat dichter bij de spiegel staan en wrijft bezorgd over de rimpeltjes bij haar ogen.

VRO UWT JE

Spiegel, kijk me aan. Tijd, herinner mij jong. Spiegel, veeg mijn rimpels weg. Tijd, toon me mooi en gaaf. Spiegel, kijk me aan. Tijd, herinner mij jong. Spiegel, veeg mijn rimpels weg. Tijd, toon me mooi en gaaf. Maar ik houd niet van kraaienpootjes en rimpels in mijn gezicht. huid, Ik wil wel ouder zijn met een gladde geen vlekjes op mijn gezicht. Spiegel, kijk me aan. Tijd, herinner mij jong. Spiegel, veeg mijn rimpels weg. Tijd, toon me mooi en gaaf. Spiegel, kijk me aan. Tijd, herinner mij jong. Spiegel, veeg mijn rimpels weg. Tijd, toon me mooi en gaaf. Ik wil honderd worden, . zonder rimpels, zonder slappe huid Maar er is niks dat me helpt. Niemand die nog naar me fluit. Spiegel, kijk me aan. Tijd, herinner mij jong. Spiegel, veeg mijn rimpels weg. Tijd, toon me mooi en gaaf. Spiegel, kijk me aan. Tijd, herinner mij jong. Spiegel, veeg mijn rimpels weg. Tijd, toon me mooi en gaaf.

a. Vraag aan je papa, mama, broer, zus, vriendje, oma, opa hoe de hemel eruitziet volgens hen. Schrijf dit in de kar.

j d da L a a t e po tlo

nodigâ&#x20AC;&#x201A; wit potlood of krijt zwart tekenpapier

naar De hemel luistert e j l ij

b. Zoek een wit kleurpotlood. Luister naar het liedje De hemel, nummer 21 op de cd. Laat je potlood over het zwarte papier dansen terwijl je luistert. c. Ga eens op een lichtbewolkte dag in het gras liggen en kijk naar de wolken. Welke vormen herken je in de wolken? Zie je er ook dingen in die je in het karretje hebt opgeschreven? Zie je nog andere dingen? d. Kan je ook in je tekening vormen herkennen? Welke? Duid ze duidelijker aan met je potlood.

o p d r a c h t

nodigâ&#x20AC;&#x201A; niks

Sssssssssss t

engelen

a. Ga naar de stilste kamer in je huis. Luister gedurende een minuut. Wat hoor je allemaal? b. Schrijf daarna op wat je allemaal gehoord hebt. c. Komen die geluiden van de natuur? Van apparaten? Van je lichaam? Van andere mensen of dieren? d. Probeer de geluiden die je gehoord hebt heel stil na te bootsen met je stem. Vul hier ook een minuut mee. e. Kan je zelf geluiden maken die niemand kan horen? (tandenknarsen, tong bewegen, speeksel maken, achter je oor wrijven...) f. Zitten er ook geluiden in je hoofd? Welke? g. Is het ooit helemaal stil?

a. Luister naar nummer 27 op de cd: Wals. b. Stel je voor dat je een pop uit een muziekdoos bent. Pas op! Je voeten staan vast. Op www.nooitvooraltijd.be vind je leuke filmpjes. c. Kies een beginhouding. Als de muziek begint, kom je tot leven, als de muziek stopt, keer je terug naar dezelfde beginhouding. d. Zoek er leuke kleren bij en toon het aan je familie of vriendjes.

nodigâ&#x20AC;&#x201A; kleren uit de verkleedkoffer

ps et ne

rove

eker n o f cs et evjirh

koo r

tsre

hca sn

nodig klok met wijzerplaat spiegel glas met rietje…

a. Beeld je in dat jij voor de spiegel staat, je vriendje staat tegenover jou en is je spiegelbeeld. Hij doet al je bewegingen na. b. Wissel van rol. c. Als je de klok in de spiegel bekijkt, tikt de klok terug, net zoals in het kunstwerk. Vrouwtje wil terug jonger worden en dat kan alleen als de klok terugdraait. d. Probeer nu zelf de tijd terug te draaien. Misschien zo: kom binnen en ga zitten. Doe dit eerst zoals altijd en dan achterstevoren. Vergeet niet achteruit te stappen! e. Probeer eens met een rietje uit een glas te drinken. En dan achterstevoren…. f. Probeer ook eens achterstevoren te spreken of te schrijven.

P gebruik ons! a r t i t u r e n Voor wie noten kan lezen, zijn partituren gemakkelijke hulpmiddelen om de muziek van alle liedjes uit dit boek mee te volgen en mee te zingen of te spelen. Op de cd met de muziek staat ook een pdf-bestand met alle partituren. Dat bestand kan je makkelijk afdrukken via je computer.

Samen

muziek: Jan Coeck

? b b b 42 œ œ œ œ b

Die - per, als - maar

? bb b œ œ œ œ b

œ œ

die - per,

œ nœ

die - per, als-maar

die - per.

? bb b œ Œ b

∑

? bb b b

œ œ œ œ

ment.

∑

? bb b œ œ b

œ œ œ œ œ œ

Bou-wen mu - ren

? bb b œ œ n œ œ œ b

sa - men we bou - wen

? bb b œ œ œ œ b

Sa-men wer-ken,

? bb b œ Œ b

goed!

ste - nen

met ce-ment

sa - men,

œ œ

sa-men

gra-ven, til-len,

j j œ œ œ œ Œ

Za - vel en

œ œ

als-maar

ho - ger

∑

til-len, gra-ven,

gra - ven sa - men,

œ œ œ œ wer-ken sa-men.

œ œ œ œ œ

Bou-wen, wer - ken

sa - men zo - als het

vol met zand.

∑

œ œ œ œ

als

œ Œ

moet.

j œ ‰ œ nœ

Wa - ter

œ œ œ

j œ œ œ œ œ ‰ we

œ Œ

gra - ven, spit - ten,

zand.

œ œ

zak-ken til - len

∑

œ œ

put - ten, sleu-ven,

œ œ œ œ

œ œ œ

œ œ œœ œœ œ œ

die - per

ma - ken.

œ œ œ œ

œ œ

gra - ven, spit - ten,

Draai-en mor -tel

∑

kui - pen.

œ œ œ œ

œ œ œ œ œ œ

Til - len, zak- ken

tekst: Wally de Doncker

nœ Œ

ce -

œ œ

maar

bre - der.

œ œ

Œ œ nœ

Mor - tel

mor - tel

œ œ œ œ œ

œ œ

Sa - men, we wer - ken

sa - men,

œ œ ‰ œj œ œ œ œ

sa-men,

til - len sa -men.

œ œ. œ

œ œ œ œ œ Wij wer-ken

∑

sa - men

∑

zo gaat het

∑