Skjátími: Að verja minni tíma á netinu hvernig, af hverju og er það þess virði?

skilin og að þeim leiðist. Fyrir hverja félagslega eða andlega þörf sem við höfum getum við bara snúið okkur að snjallsímunum okkar til að leysa það og forðast félagsleg samskipti. Viltu rífast um eitthvað? Í stað þess að finna fólk sem þú getur rætt við um efnið sem þú vilt rífast, geturðu bara gert það á Twitter. Viltu monta þig af fríinu þínu? Þú þarft ekki raunverulega vini lengur, þú getur bara gert það á Instagram. Viltu uppfylla kynferðislega löngun? Engin þörf á að finna fúsan félaga, þú getur bara farið á netið.

Við tökum á þörfum okkar með auðveldum skyndilausnum, fjarri „hinum“ á eigin svæði í þægindum heimilisins. Við þurfum heldur ekki að rífast við neinn vegna þess að við höfum byggt upp sérstaka litla búbblu í öllum miðlum okkar sem inniheldur aðeins það efni sem við erum sammála og þess vegna þarftu í rauninni ekki að reyna að mynda tengsl við fólk sem þú gætir verið örlítið ósammála. Önnur útrás fyrir þá sem elska að rökræða er að hafa miðlana fulla af „skop myndum“ af fólki sem þeir eru ósammála, það er að segja, róttækt fólk sem er ekki góður málsvari fyrir meðalmanneskju, og rökræðir við það í stað raunverulegs fólks í kringum sig. Allt þetta elur af sér samfélag geðsjúkdóma. Af þeirri einföldu ástæðu að fólk er einmana og óttast að tala við annað fólk. Við erum orðin mjög viðkvæm fyrir gagnrýni og á sama tíma mjög óörugg því við erum ekki „nógu góð“ miðað við þær fullkomnu myndir sem við sjáum á netinu. Síðast en ekki síst erum við svo vön að fá það sem við viljum eins fljótt og auðið er að við erum búin að missa þolinmæðina. Þess vegna er ég ekki hissa á því að við erum þunglyndari en nokkru sinni fyrr.

Á hinn bóginn, er þetta virkilega svona slæmt? Ég held ekki. Vegna allra þessara forréttinda getur fólk í fyrsta sinn í sögunni verið við kvæmt. Ég trúi því að við getum notað alla þessa tækni og undur sem mannsheilinn skapar, okkur í hag. Í stað þess að einangra okkur getum við notað allt ofangreint til að tengjast fólki og hjálpa því að verða næmara, sem mun líklega leiða til betra og skilningsríkara samfélags. Ég trúi því að við getum gert það. Það mun hins vegar krefjast heiðarlegrar glöggvunar á það sem við erum að gera rangt, þolinmæði og vilja til að tengjast í gegnum árekstra við aðra. Það er kominn tími til að við hættum að fela okkur á bak við samfélagsmiðlagerðu búbbluna okkar og förum að takast á við fólkið í kringum okkur. need that we have we can just turn towards our smart phones to solve it and avoid social interaction. You want to rant about something? Instead of finding people who you can discuss the topic you want to rant about, you can just do it on Twitter. You want to boast about your vacation? You don’t need actual friends anymore, you can just do it on Instagram. You want to relieve yourself sexually? No need to find a willing partner; you can just go online.

We cover our needs with easy fast fixes, away from “the others” and in the comfort of our own home and space. We also don’t need to argue with anyone because we have built a special little bubble in all our media which contains only the material we agree with and therefore you don’t actually need to try and form relationships with people who you may slightly disagree with. Another outlet for those who love to debate is having media full of “caricatures” of people they disagree with – ie. radical people who do not represent the average person very well – and argue with them instead of actual people around them.

All this breeds a society of mental illnesses. For the very simple reason: people are lonely and afraid to talk to other people. We have become very sensitive to criticism and at the same time very insecure because we are not “good enough” compared to the perfect images we see online. Last but not least, we are so used to getting what we want as soon as possible that we have lost our patience. Hence, I’m not surprised that we are more depressed than ever.

However, is it really all this bad? I think not. Because of all this privilege people can, for the first time ever, be vulnerable. I believe that we can use all this technology and the wonders that the human brain creates to our advantage. Instead of isolating ourselves we can use all the above to connect and help people become more sensitive, which will probably lead to a better and more understanding society.

I do believe we can do that. It will, however, take an honest glare on what we are doing wrong, patience, and the will to connect through confrontation with the others. It is time for us to stop hiding behind our media-made bubbles and start facing the people around us.

Grein / Article Sam Cone Þýðing / Translation

Skjátími Að verja minni tíma á netinu, hvernig, af hverju og er það þess virði?

Screen Time

Spending Less Time Online, How, Why, and Is It Worth It? Lilja Ragnheiður Einarsdóttir

Ég nota símann minn í allt. Í honum er vekjaraklukkan mín og er hann því það fyrsta sem ég sé þegar ég vakna á morgnana. Hann er kortið mitt, tónlistin mín, strætóáætlunin og veita upplýsinga um opnunartíma verslana. Hann er myndavélin mín, þar sem íslenskt landslag er einstaklega fallegt og það er aldrei að vita hvenær man gæti vantað myndavél. Síminn er leið mín til að eiga í daglegum samskiptum við alla mína fjölskyldu og vini. Í heimsfaraldrinum hefur hann einnig nýst mér sem COVID vottorð eða til að segja mér hvort ég hafi verið í návígi við einhvern með veiruna. Ofan á það hlaðast hljóðbækur, Netflix, rafbækur, YouTube, tölvupóstur, heilsu og líkamsræktar öpp, bankaappið… og svo mætti lengi telja. Mér þykir vandræðalegt að viðurkenna að stundum sé síma skjátíminn minn rúmlega átta klukku I use my phone for everything. It is my alarm clock and the first thing I see when I wake up in the morning. It is my music, my map, bus timetable, and source of information on the opening hours of the shops. It is my camera, since Icelandic landscapes are beautiful, and you never know when you’ll need a camera. It is how I communicate with all of my friends and family on a daily basis. During the pandemic I’ve also needed my phone to act as a COVID certificate, and to tell me if I’ve been in close contact with someone with the virus. On top of this, I have the usual Netflix, audiobooks, eBooks, YouTube, emails, medical apps, fitness apps, banking apps… the list goes on. I am very embarrassed to admit that some weeks my phone screen time is over eight hours per day, one day in December it was

tímar á dag, einn daginn í desember var hann 16 tímar – en ég held það hafi verið vegna þess að ég hafi óvart skilið myndband eftir í gangi yfir nótt. Ég ákvað að byrja nýja árið með áramótaheit sem ég hafði ekki prófað áður; að verja minni tíma í símanum, ekki segja alfarið skilið við símann en minnka skjátímann samt. Þar sem ég hefskjátíma upp undir átta klukkustundir daglega fannst mér að það ætti vel að vera hægt að minnka hann, kannski niður í fimm tíma á dag?

HVERNIG? Fyrst á dagskrá var að athuga skjátíma minn síðustu vikur og mánuði, átta mig á því í hvað tíminn nýttist og hvað væri hægt að gera í því. Það kemur kannski ekki á óvart að samfélagsmiðlar og Netflix voru aðal viðfangsefnin. Þá var næsta skref – hvernig ætti ég að fara að því að minnka síma notkunina? Eftir að hafa eytt talsverðum tíma í leit á netinu (í símanum) fann ég eftirfarandi ráð:

Breyttu litapallettunni í grátt Færri litir minnka áhuga á því að fletta hugsunarlaust í gegnum samfélagsmiðla. Settu hárteygju utan um símann Þetta gerir skrollið erfiðara en kemur ekki í veg fyrir að man geti svarað mikilvægum skilaboðum. Stilltu áminningar Sum smáforrit eins og Instagram og Facebook hafa stillingar til að láta vita þegar ákveðin tími er liðinn. Fjarlægðu ónauðsynleg öpp Að horfa á Netflix á símanum er hvort eð er ekkert skemmtilegt. Hættu að nota símann á meðan þú gerir annað Eins og að hanga með vinum, horfa á bíómyndir eða borða. Hlaða símann langt frá rúminu Þetta ráð hefur marga kosti þar sem þú þarft að standa upp úr rúminu til þess að slökkva á vekjaraklukkunni og ef þú ert einu sinni á fótum er ólíklegra að þú leggist aftur upp í rúm og kíkir á samfélagsmiðlana.

AF HVERJU? Það er alltaf talað um að þetta bláa ljós frá skjánum sé óhollt, hafi neikvæð áhrif á svefn og valdi hausverkjum en ég prófaði þetta aðallega til að athuga hvort ég gæti það og til að sóa minni tíma. Ef man vaknar klukkan átta en kemur sér ekki á fætur fyrr en klukkan ellefu vegna símanotkunar fer manni að finnast ansi mikill tími fara til einskis. over 16 – but I think that was because I left a video on overnight by accident.

I decided to start the New Year with a resolution I hadn’t tried before. Spending less time on my phone, not no time at all, but less time. With around eight hours per day on my phone, I felt like less time would be achievable, maybe pushing it down to five hours a day.

HOW? The first thing I did was look at my screen time for the past few weeks and months, where I had been spending the most time, and what I could do about it. Unsurprisingly, social media and Netflix were the main culprits.

So the next step – how would I limit my phone use? After a lot of time scouring the internet (on my phone) I found the following ideas:

Change your colour scheme to grey Fewer colours means you’ll be less interested in mindless scrolling through social media. Put an elastic band or hair tie around your phone This will get in the way of scrolling without impacting your ability to respond to important messages. Set reminders Some apps, such as Instagram and Facebook have functionalities where they alert you after an allotted period of time. Delete unnecessary apps Watching Netflix on your phone isn’t that satisfying anyway. Stop using your phone when you are doing other things Like hanging out with your friends, or watching films, or eating. Charge your phone away from your bed This one has multiple benefits as you actually have to get out of bed to turn off your alarm clock if you do this, and once you’re up you’re less likely to go back to bed and scroll through social media.

WHY? You hear all the time that blue light from screens is bad for you, has negative impacts on your sleep, and that it gives you headaches but my main reason for trying to do this was to see if I could, and to waste less time. When you wake up at 8 a.m. and don’t actually get out of bed until 11 a.m. because you’ve been on your phone all