Expogids Artefact 23 — The ecstatic being

artefact the ecstatic being

the ecstatic being

Expo, sound & more

Between knowing & understanding

What the rest of us see only under influence of mescalin, the artist is congenitally equipped to see all the time. His perception is not limited to what is biologically or socially useful. A little of the knowledge belonging to Mind at Large oozes past the reducing valve of brain and ego, into his consciousness. It is a knowledge of the intrinsic significance of every existent.

— Aldous Huxley, Doors of Perception

N Je kan er bijna niet naast kijken: de belangstelling voor geestverruimende middelen en -praktijken zit in de lift. Sommigen spreken zelfs van een nieuwe psychedelische revolutie en kijken reikhalzend uit naar de mogelijkheden ervan.

Doorheen de eeuwen en wereldwijd hebben mensen steeds gezocht naar manieren om hun bewustzijn te vergroten: ‘The urge to transcend self-conscious selfhood is ( … ) a principal appetite of the soul’1 zei Aldous Huxley in Doors of Perception. Maar hoewel geestverruimende praktijken en alternatieve kennissystemen in veel Europese voorchristelijke culturen en natuurgodsdiensten waren ingebakken, werden ze meestal – op een korte onderbreking in de jaren 60 na – met vijandigheid en systematische uitwissing beantwoord. Daniel Pinchbeck vatte dit mooi samen in zijn introductie (2007) van het legendarische boek The Psychedelic Experience (1962): ‘( … ) directe visionaire kennis en sjamanistische technieken van extase werden in het Westen gedurende vele honderden jaren verbannen en onderdrukt. De heksenjachten in de Middeleeuwen betekenden een verwoestende aanval op de laatste overblijfselen van het inheemse sjamanisme, de mondeling overgeleverde kennis en het gebruik van planten die visioenen opwekken. In het koloniale tijdperk probeerden Europeanen de traditionele wijsheid van de veroverden te vernietigen. ( … ) Ze voerden een kruistocht tegen alle vertegenwoordigers van het archaïsche wereldbeeld dat het tweede zicht, visioenen en profetie beschouwden als cruciale aspecten van de werkelijkheid. Met de opkomst van de moderne wetenschappelijke methode was de enige vorm van bewustzijn die als geldig werd gezien empirisch, rationeel en materialistisch.’2

In het Westen wordt ons kennissysteem nog steeds grotendeels gekenmerkt door een cognitieve, lineaire manier van denken en redeneren die voornamelijk in taal wordt uitgedrukt. Een extatische ervaring, of die nu wordt opgewekt door geestverruimende middelen, ademhalings- en meditatietechnieken, muziek of dans kan de deur openen naar een andere manier om onszelf en de wereld om ons heen te begrijpen. Ze kan ons dominante kenniskader terzijde schuiven en ons een glimp doen opvangen van wat er zich zou kunnen bevinden buiten wat we denken te kennen.

Hoewel misschien niet iedereen meteen begrijpend zal knikken als het gaat over extatische ervaringen, is het belangrijk te erkennen dat het binnen ieders vermogen ligt. Er is bovendien een groeiende consensus over het idee dat mensen neurologisch ‘bedraad’ zijn voor mystieke ervaringen. Brian Muraresku, auteur van The Immortality Key, verwijst naar toonaangevend Johns Hopkins-onderzoeker Roland Griffiths die gelooft dat mystiek al bij de geboorte in ons besturingssysteem is opgenomen. ‘Je moet het alleen maar aanzetten. Hoewel de effecten van

psychedelica kunnen worden gerepliceerd via de meer inspannende weg van meditatie, kan iedereen in de juiste set en setting mystieke bewustzijnstoestanden aanboren.’3

In een tijd waarin de wetenschappelijke studie van geestverruimende middelen en praktijken toeneemt, het gebruik van natuurlijke entheogenen wettelijk is toegestaan in verschillende religieuze rituelen en persoonlijke experimenten in opmars zijn, is het belangrijk deze praktijken van bewustzijnsverkenning opnieuw te bekijken.

The Ecstatic Being gaat dieper in op een verscheidenheid van zelfgekozen staten van veranderd bewustzijn, rekening houdend met de onderlinge verbanden tussen context, intentie en middel. Als zodanig ontvouwen zich verschillende verhalen over de hedendaagse relevantie van het extatische, die verder reiken dan de klassieke connotaties traditioneel beperkt tot religie, seks of drugs.

‘Extase gaat over het in de wereld staan – een wereld van vormloosheid en verandering – haar metamorfose serieus nemend.’

— Stéphane Symons

Voor de meeste mensen staat de term ‘extase’ gelijk aan een gevoel van extreme euforie. Maar de oorsprong van de term (Ek = buiten / Sta = staan, standvastig zijn) suggereert dat extase in de eerste plaats te maken heeft met transformatie of metamorfose. Soms beschreven als een verlies van zelf of ego, kan het misschien beter begrepen worden als een verhoogd gevoel van subjectiviteit, een superhelder bewustzijn van eigen geest en lichaam ontdaan van dominante cognitieve filters; een belichaamde ervaring. Op een fundamenteel niveau gaat de extatische ervaring over het zich bewegen van het bekende naar het onbekende.

Binnen het kader van veranderde bewustzijnstoestanden kan de extatische ervaring worden begrepen als een uitschieter. Deze tentoonstelling neemt die ervaring als uitgangspunt en lens om dieper in te gaan op een verscheidenheid aan veranderde bewustzijnstoestanden, de intenties erachter en de contexten waarin ze plaatsvinden. De tentoonstelling bekijkt deze fenomenen met een open blik, zonder oordeel maar met aandacht voor de omstandigheden die ons ernaar doen verlangen en de complexe en gelaagde manieren waarop ze aanwezig zijn in onze maatschappij. Het is een uitnodiging om een aantal kunstenaars te volgen doorheen hun ‘doors of perception’.

Curator

Karen Verschooren

the ecstatic being

E It is hard not to notice: the interest in mind-altering substances and -practices is on the rise. Some even speak about a second psychedelic revolution and eagerly look forward to the possibilities it might bring.

Throughout history and across the globe, humans have sought ways to expand their consciousness: ‘The urge to transcend self-conscious selfhood is ( … ) a principal appetite of the soul’4 Aldous Huxley famously noted in Doors of Perception.

However, though engrained in many European pre-Christian cultures and nature religions, and with a brief interval in the 1960s, these mind-altering practices and systems of knowledge have mostly been met with hostility and systematic erasure. Daniel Pinchbeck summarizes this aptly in his introduction (2007) to the legendary 1962 publication The Psychedelic Experience: ‘( … ) direct visionary gnosis and shamanic techniques of ecstasy had been exiled and suppressed in the West for many hundreds of years. The witch hunts that took place during the Middle Ages launched a devastating assault on the last vestiges of indigenous shamanism and the orally transmitted knowledge and use of vision-inducing plants throughout Europe. During the era of Colonialism, Europeans sought to annihilate the traditional wisdom of those they conquered. ( … ) Europeans crusaded against any and all representatives of the archaic worldview that knew second sight, visions, and prophecy to be crucial aspects of reality. With the rise of the modern scientific method, the only form of awareness that was seen as valid was empirical, rational, and materialist.’5

Indeed in the West, our knowledge system is mostly characterized by a cognitive, linear way of thinking and reasoning expressed through language. An ecstatic experience, whether induced through mind-altering substances, breathing and meditation techniques, music or dance, has the potential to open the door to a different way of understanding ourselves and the world around us. It can overrule our dominant framework of knowledge, offering a glimpse of what might exist outside of what we think we know.

Whilst perhaps not everyone might nod in understanding when talking about ecstatic experiences, it is important to acknowledge that it lies within every individual’s capacity. Moreover, there is a growing consensus around the idea that humans are ‘wired’ for mystical experiences. Brian Muraresku, author of The Immortality Key, points towards lead Johns Hopkins researcher, Roland Griffiths, who believes that mysticism is included in our operation systems at birth: ‘You just have to turn it on. While the effects of psychedelics can be replicated through the more arduous path of meditation, in the right set and setting anyone can tap into mystical states of consciousness.’6

At at time where scientific study of mind altering substances and -practices is picking up again, the use of natural entheogens7 is legally permitted in several religious rituals, and personal experimentation is on the rise, it is important to look at these practices of consciousness exploration anew.

The Ecstatic Being digs deeper into a variety of self-chosen states of altered consciousness, taking into account the interconnections between context, intent and substance / inducer. As such, different narratives on the contemporary relevance of the ecstatic unfold, taking it beyond its classical connotations traditionally limited to religion, sex or drugs.

‘Ecstasy is about being in the world – a world of formlessness and change – taking its metamorphosis seriously.’

— Stéphane Symons

For most people, the term ‘ecstasy’ equates to a feeling of extreme euphoria. But the origin of the term (Ek = outside / Sta = stand, be firm) suggests that ecstasy is first and foremost about transformation or metamorphosis. Sometimes described as a loss of self or loss of ego, perhaps it can be better understood as a heightened sense of subjectivity, a super-clear awareness of one’s own mind and body stripped from dominant cognitive filters; a fully embodied experience. On a fundamental level, the ecstatic experience is about moving away from what is known, towards an unknown.

Within the scope of altered states of consciousness, the ecstatic experience can be understood as an outlier. This exhibition takes the ecstatic experience as a starting point and lens to delve deeper into a variety of altered states of consciousness, the intentions behind them and the contexts in which they take place. The exhibition looks at these phenomena without moralizing the state of being ecstatic, without judgment in the end, but with an attentiveness to the conditions that make us crave them and the complex and multi-layered ways in which they are present within our society. It is ultimately an invitation to follow a number of artists through their doors of perception.

Curator

Karen Verschooren

the ecstatic being

Teksten / Readings

Persis Bekkering. Exces (2021)

Simon Reynolds. Technical Ecstasy. The Wire, #105 (1992)

Simon Reynolds on the Hardcore Continuum #1: Hardcore Rave. The Wire, 300 (2013) Laatste Utopie. Podcast reeks van Persis Bekkering: laatste-utopie.captivate.fm/ Rainald Goetz. Rave (2020)

Merlin Sheldrake. Entangled Life (2021)

Aldous Huxley. The Doors of Perception (1954, 2009)

Michael Pollan. This is your mind on plants (2021)

Michael Pollan. How to Change Your Mind: The New Science of Psychedelics (2018, 2019)

Michiel van Elk. Een nuchtere kijk op psychedelica (2021)

Timothy Leary, Ralph Metzner & Richard Alpert. The Psychedelic Experience (1964, 1992, 2008)

Jan Godderis. En mijn verrukking neemt geen end. Cultuurhistorische reflecties over drugs, roes, verbeelding en creativiteit (2004)

Hamilton Morris. Pharmacopeia — documentary series (2016-2021): www.vicetv.com/en_us/show/hamiltons-pharmacopeia

René Daumal. Mount analogue. Introduction by Roger Shattuck. (1952, 2019)

Vandroogenbroeck Mats. Advies van een rups. Een (precair) pleidooi voor psychedelisch plezier. Etcetera nr. 168 — binnenwerelds (mei-september 2022)

Why Shamanic Practices Are Making a Comeback in Contemporary Art. Tess Thackara. 11 / 08 / 2017

Losing religion and finding ecstasy in Houston. Jia Tolentino. May 20, 2019

Met werk van Julius Bockelt, Fia Cielen, Laurie Dall’Ava, Nan Goldin, Tom Hannes, Hanne Lippard, Henri Michaux, Warre Mulder, Matt Mullican, Laure Prouvost, Ben Russell, Selkie, Jeanne Susplugas, Emma Talbot, Myrthe van der Mark en Sophie Whettnall.

Ben Russell

– Trypps #7 (Badlands)

— Ben Russell quoting Véréna Paravel and Lucien Castaing-Taylor, Sonic Acts 2017

N In Trypps #7 (Badlands) zien we een jonge vrouw in het Badlands National Park in South Dakota tijdens een lsd-trip. Haar zachte gelaatsuitdrukking geeft te kennen dat ze de werkelijkheid op een heel eigen manier ervaart. Na een tijdje wordt het duidelijk dat wat we zien niet het camerabeeld van de vrouw is, maar de reflectie in een spiegel die gemanipuleerd wordt. Wat we dachten te begrijpen als een beeld van de werkelijkheid wordt doorbroken. De film evolueert geleidelijk naar een verkenning van het uitgestrekte woestijnlandschap dat haar omringt; binnen- en buitenwereld vloeien vrij in elkaar over. Russells Trypps #7 biedt niet alleen een blik op de subjectieve ervaring van een psychedelische reis, maar reflecteert tegelijkertijd over de kracht van de camera om perceptie in vraag te stellen en ruimtes te openen voor transcendentie.

Trypps #7 (Badlands) maakt deel uit van een reeks films die Russell startte in 2005 rond transcendente ervaringen, etnografische en antropologische codes en het potentieel van cinema.

E In Trypps #7 (Badlands) we witness a young woman’s LSD trip in the Badlands National Park in South Dakota; her gentle face channeling a different understanding of reality. Over time, we understand that what we are witnessing is not the camera image of the woman but the camera catching her image in a mirror that is being rotated. Our understanding of what we perceive through the lens of the camera shifts again; what we thought we understood as an image of reality is only a reflection. The film gradually evolves to include an exploration of the vast desert landscape surrounding her, conflating inner and outer worlds. Russell’s Trypps #7 thus not only offers a glimpse into the subjective experience of a psychedelic journey but simultaneously reflects on the power of the camera to question perception and open spaces for transcendence.

Trypps #7 (Badlands) is part of a series of films Russell started in 2005 around travel, trance and embodiment, ethnographic and anthropological codes and the potential of cinema.

Ben Russell. Videostill Trypps #7 (Badlands). Courtesy: the artist.

Courtesy of the artist 2010 — single-channel video installation, 10:00, Super16mm transferred to

Is anything more expressive of interiority and subjectivity than a human face …

Warre Mulder

– Spiral lift off

Along the trail of the Mandrake

If you die before you die, you won’t die when you die. That’s the actual key. It’s not psychedelics, it’s not drugs; it’s this concept of navigating the liminal space between what you and I are doing right now, and dreaming and death. In that state, the mystics and sages tell us, is the potential to grasp a very different view of reality.

N Een fascinatie voor de relatie tussen planten, spiritualiteit en religie ligt aan de basis van de ruimtelijke installatie van de Nederlands / Belgische kunstenaar Warre Mulder. Centraal staat een zwevende meditatieve sculptuur, Spiral lift off, gebaseerd op de Keltische god Cernunnos. Vaak afgebeeld met een slang en ring in de hand, werd ‘de gehoornde’ vereerd als heer van het woud, het wild, de jacht en de onderwereld in het vroegere Engeland, Frankrijk en België. Verbonden met het ritme van de natuur en de circulaire beleving van de werkelijkheid, wordt Cernunnos ieder jaar opnieuw geboren in de lente en sterft hij in de herfst. Mulder combineert karakteristieken van Cernunnos met eigenschappen van die andere gehoornde God uit de Griekse mythologie, Pan. Het werk Along the trail of the Mandrake is op haar beurt gebaseerd op middeleeuwse prenten van de alruinwortel. Zijn vertakte wortel vertoont een grote gelijkenis met het menselijk lichaam en is berucht om zijn geneeskrachtige en hallucinogene werking. Tot slot neemt het werk If you die before you die, you won’t die when you die ons mee naar de rituelen van de Dionysische Mysteriën. Het werk vindt zijn inspiratie bij Dionysos; de Griekse God van de wijn. Deze wijn werd aangelengd met planten en kruiden zoals Nachtschade, wat zorgde voor trance-inducerende effecten. Het gebruik van hallucinogene planten is al eeuwenlang verweven met de mensheid. De mogelijks hierdoor geïnduceerde mystieke ervaringen liggen aan de basis van veel mythologische, spirituele en religieuze tradities. In zijn installatie refereert en combineert Mulder vrijuit, en zoekt hij naar een nieuwe beeldtaal waarin deze vormen van kennen en begrijpen hun plaats vinden.

E A fascination for the relation between plants, spiritualism and religion forms the basis for a spatial installation by Dutch / Belgian artist Warre Mulder. A floating meditative sculpture, Spiral lift off, based on the Celtic god Cernunnos takes centre-stage. Often depicted holding

Warre Mulder. Spiral lift off (2023). Courtesy: the artist.

— Brian Muraresku, author of The Immortality Key, in conversation with Derek Beres

If you die before you die, you won’t die when you die

a snake and ring, ‘the horned one’ was worshiped as lord of the forest, game, hunting and underworld in early England, France and Belgium. Connected to the rhythm of nature and the circular perception of reality, Cernunnos is reborn each year in spring to die again in autumn. Mulder combines characteristics of Cernunnos with traits of another horned god from Greek mythology; Pan.

The work Along the trail of the Mandrake, in turn, is based on medieval prints of the mandrake root. Its branched root bears a close resemblance to the human body and is notorious for its medicinal and hallucinogenic effects. Finally, If you die before you die, you won’t die when you die takes us to the rituals of the Dionysian Mysteries. The work takes its inspiration from Dionysos; the Greek God of wine. In the ritual, the wine was diluted with plants and herbs such as Nightshade, which provided trance-inducing effects.

The use of hallucinogenic plants has long been intertwined with mankind. They possibly induced the mystical experiences that are at the core of many mythological, spiritual and religious traditions. In this installation, Mulder refers and combines freely, in order to find new shapes for these bodies of knowing and understanding.

Courtesy of the artist

2023 — Spiral lift off — acrylic resin, epoxy, paper mache, ceramics, paper, paint, painted MDF, metal, polystyrene, polyurethane, 183 x 90 x 50 cm 2023 — If you die before you die, you won’t die when you die — papier mache, polystyrene, acrylic resin, epoxy, ceramics, 90 x 62 x 76 cm 2023 — Along the trail of the Mandrake — cardboard, paper mache, acrylic resin, charcoal, tree trunks, 126 x 42 x 108 cm

Warre Mulder. Along the trail of the Mandrake (2023). Courtesy: the artist.

Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of The Ecstatic Being. Between knowing and understanding (2023).

Fia Cielen – SOMA

I am attracted by in-between states, transitory zones and the uncanny, which becomes evident especially in my drawings. They are populated by creatures which exist on the threshold between the human, the animal, and the elemental. Beings on the verge of their next materialisation.

Fia Cielen

N SOMA is een reeks nieuwe werken op papier van hybride wezens geïnspireerd door volkssagen en natuurmythes. Dit motief, dat veelvuldig aan bod komt in de praktijk van Cielen, kan gelinkt worden aan de vroege Europese cultuur en de toen heersende natuurreligies waarin aandacht voor het wilde en magische onderdeel uitmaakte van het dagelijks leven. De prints van fungisporen zijn richtinggevend in de opbouw van de werken, zijn de prints van fungisporen. Gedurende 24 uur werden de hoeden van paddenstoelen op het papier gelegd om zo een afdruk van de sporen te verkrijgen. De werken bevatten hierdoor inherent een potentieel nieuw leven: uit de sporen kunnen immers in de juiste omstandigheden opnieuw paddenstoelen groeien. Deze metamorfose kan eeuwen in sluimering op zich laten wachten. Bepaalde soorten fungi zijn psycho-actief en hun gebruik ervan houdt eveneens de mogelijkheid tot transformatie in. Al sinds de prehistorie worden ze gebruikt om het bewustzijn te verruimen, trance op te wekken of te reizen tussen onstoffelijke werelden.

E SOMA is a series of new works on paper depicting hybrid beings inspired by old lore and nature myths. This motif frequently appears in Cielen’s practice and can be linked to ancient European pre-christian culture, when the wild and magical were still part of daily life. Central to the drawings are the prints of fungus spores. For 24 hours, the caps of mushrooms were placed on the paper to obtain a print of the spores. As a result, the works inherently contain a potential new life: after all, mushrooms can grow again from the spores in the right conditions. This metamorphosis can take place even after being dormant for centuries. Certain species of fungi are psycho-active and their use equally implies the possibility of transformation. Since prehistoric times, they have been used to expand consciousness, induce trance or travel between incorporeal worlds.

Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of The Ecstatic Being. Between knowing and understanding (2023).

Fia Cielen. SOMA (2023). Courtesy: the artist.

Courtesy of the artist 2023 — works on paper, varying dimensions

The training of the body as an instrument of the mind is of the greatest importance for creative man.

— Johannes Itten

N at this height, but not yet in its fullness (STUK) is een installatie en performance van Myrthe van der Mark rond rituelen en levenscycli. Het werk, waarvan de titel afgeleid is uit Aldous Huxley’s The Doors of Perception, maakt deel uit van haar doorlopend onderzoek naar metamorfose. Van der Mark koppelt het thema van transformatie aan de notie van extase. Ze zoomt in op de frequenties waarop elementen vibreren en de energie die geabsorbeerd, doorgegeven of getransformeerd wordt. In de performance onderzoekt zij, in samenwerking met Joachim Badenhorst, de ademoefeningen van Mazdaznan. De focus ligt op lichaamsgerelateerde rituelen, zang met ritmische bewegingen en diverse lichamelijke zuiveringen.

E at this height, but not yet in its fullness (STUK) is an installation and performance by Myrthe van der Mark in which she explores rituals and life cycles. The work, for which the title is derived from Aldous Huxley’s The Doors of Perception, is part of a growing body of work developed around ideas of metamorphosis and form-changing. Van der Mark links the theme of transformation to the notion of ecstasy. She zooms in on the frequencies at which elements vibrate and the energy that is absorbed, transmitted or transformed. The performance in collaboration with Joachim Badenhorst is derived from the Mazdaznan breathing exercises. The focus lies on body-related rituals, singing with rhythmic movements and various bodily cleansing procedures.

Images from Dr. Otoman Zar-Adusht Ha’nish — The Egyptian Postures. Courtesy: the artist.

Courtesy of the artist 2023 — room-sized installation with a.o. orange shelter rescue camping tent, memory foam, daylight therapy, Belladonna drop.

Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of The Ecstatic Being. Between knowing and understanding (2023).

Myrthe van Der Mark – at this height, but not yet in its fullness(STUK)

Henri Michaux (1899-1984)

– Cabinet Installation: Le Corps Halluciné

Michaux blinkt uit in het ons laten voelen van … de vreemdheid van natuurlijke dingen en de natuurlijkheid van vreemde dingen.

— André Gide

Ik schilder [ … ] om [ … ] de ongeordende bewegingen weer te geven, de extreme animatie van het ‘ik weet niet wat’ dat zich in mijn verre oorden roert en voet aan wal probeert te krijgen. Niet de wezens weergeven [ … ] niet hun vormen [ … ] maar hun krachtlijnen, hun impulsen [ … ] om de ritmes van het leven en, indien mogelijk, de eigenlijke vibraties van de geest weer te geven.

— Henri Michaux, Le dessin cinématique 1959

N Het levensverhaal van de Belgisch-Franse schrijver en schilder Henri Michaux is even uitzonderlijk en indrukwekkend als het oeuvre dat hij naliet. Geboren in 1899 in Namen, ging hij naar een jezuïetencollege in Brussel maar verkoos de studie geneeskunde boven het priesterschap. Hij gaf zijn studie echter op om zeeman te worden bij de koopvaardij. Enkele jaren later vestigde hij zich in Parijs waar hij begon aan wat een vruchtbare carrière in schrijven en schilderen zou worden. Hij publiceerde meer dan 60 werken in verschillende genres en exposeerde onder andere in Documenta Kassel, de Biennale van Venetië, Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris, Centre Pompidou, Solomon R. Guggenheim Museum en Seibu Museum Tokyo. Zijn geschriften werden gehonoreerd met een opname in de Bibliothèque de la Pléiade.

Vanaf de jaren 30 combineert Michaux het auteurschap met tekenen en schilderen, gravures, frottages en gouaches in een voortdurende verkenning van de oneindige onkenbare wereld. In zijn werk onderzoekt hij de kloof die de werkelijkheid scheidt van haar weergave; hij poogt de representatie zo dicht mogelijk bij de ervaring of de waarneming zelf te laten komen. ‘Michaux vat esthetische creatie op als een soort rituele ervaring, een handeling die, door de herhaling van bepaalde gebaren en bewegingen, een andere tijdschaal creëert, bevrijd van de functionele logica die het dagelijkse leven beheerst. [Hij werkt] in een gespannen, snelle, nerveuze stijl (…), in korte beweeglijke zinnen

Henri Michaux, ecriture mescalinienne pour misérable miracle (1955)., ca.

(264 x 209 mm), papier filigrane Vidalon France. Ecriture a la mine de plomb. 26,6 x 20,9 cm Courtesy: the artist and Natalie Seroussi Gallery.

– energieke, ritmische slagen.8 In zijn zoektocht naar een creatie ver weg van de beperkingen opgelegd door de rationele kennis en haar ordenende logica, raakt Michaux gefascineerd door de niet-westerse culturen die hij ontdekt op zijn trips doorheen Zuid-Amerika en Azië tussen 1927 en 1940. Maar hij ondernam ook mentale reizen, in zijn bewustzijn, geholpen door het gebruik van hallucinogene middelen.

Inderdaad, vanaf het einde van de jaren 20, experimenteerde Michaux met verschillende geestverruimende middelen waaronder ether, opium, lsd, hasjiesj, psilocybine en mescaline. Een eerste vermelding ervan is te vinden in een tekst uit 1929, gebaseerd op een reisverslag door Ecuador in 1928: « La nuit passée, j’ai pris de l’éther. Quelle projection! Et quelle grandeur! »9 Michauxs verkenning van deze stoffen, in het bijzonder mescaline, kreeg een meer systematisch karakter enkele jaren na de tragische dood van zijn vrouw in 1948. Als rustige, serieuze en introverte man, was Michaux zeer duidelijk over het doel van zijn mescalinegebruik: « Les drogues nous ennuient avec leur paradis. Qu’elles nous donnent plutôt un peu de savoir. »10 Michauxs attitude was deze van een onderzoeker, zijn doel niets meer of minder dan de deconstructie van het cognitief denkproces en de onthulling van de mysteries van de menselijke geest. Zijn mescaline-experimenten bereikten hun hoogtepunt vanaf het midden van de jaren 50. In de volgende tien jaar publiceert hij een reeks boeken waaronder Misérables Miracles (1956), L’infini turbulent (1957), Paix dans les brisements (1959), Connaissance par des gouffres (1961) en Les grandes épreuves de l’esprit et les innombrables petites (1966).

In deze periode wint Michauxs picturale praktijk aan kracht en betekenis. Hij beschouwt zijn tekeningen als een uitdrukking van een denken in statu nascendi; iets dat voorafgaat aan het denken zoals dat door de taal wordt gestructureerd. Hij neemt niet langer de omweg van het schrijven maar wil ‘het bewustzijn van het bestaan en het verstrijken van de tijd tekenen. Zoals men

zijn pols voelt.’11 Of, zoals Octavio Paz het uitdrukte: ‘Als dichter begon hij te schilderen toen hij besefte dat dit nieuwe medium hem in staat zou stellen te zeggen wat hij in zijn poëzie onmogelijk gezegd kreeg.’12

De installatie in STUK brengt een aantal tekeningen en geschriften van Michaux samen als een ‘corps halluciné’, zoals de gelijknamige titel van Anne Bruns publicatie. Het lezen van en kijken naar het werk van Henri Michaux vereist een zekere mentale gymnastiek; een bereidheid om een poëtische ruimte te betreden zonder ze te willen beheersen. In dit opzicht is het goed vergelijkbaar met een hallucinogene reis waarbij men, zoals we hebben geleerd van Timothy Leary in The Psychedelic Experience, niet moet proberen de dingen te vatten als men de rijkheid van de ervaring ten volle wil beleven. Een ontmoeting met de werken van Michaux vereist wellicht een soortgelijke attitude om tegelijkertijd een totaal vacuüm van betekenis en volheid te vinden.

In The Ecstatic Being bieden de werken van Michaux een historisch ankerpunt en een diepe inspiratiebron die weerklinkt in het werk van hedendaagse kunstenaars in deze tentoonstelling en daarbuiten.

Belgian-French writer and painter Henri Michaux’s life story is as exceptional as it is grand. Born in 1899 in Namur, he went to a Jesuit school in Brussels but chose medical school over priesthood only to abandon his studies to become a sailor in the merchant navy. He settled in Paris where he started what would amount into a prolific career in writing and painting, publishing over 60 works across a number of genres and exhibiting at a.o. Documenta Kassel, Venice Biennial, Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris, Centre Pompidou, Solomon R. Guggenheim Museum and Seibu Museum Tokyo. His complete writings were honored with an inclusion in the Bibliothèque de la Pléiade.

From the 1930s onwards, Henri Michaux combines writing with drawing and painting, engravings, frottages and gouaches in a continuous exploration of the infinite unknowable world. In his work, he addresses the rift separating reality from its representation. His works are an attempt for representation to come as close as possible to experience or observation itself. ‘Michaux understood aesthetic creation as a sort of ritual experience, an action which, through the repetition of certain gestures and movements, created a different time-scale, freed from the functional logic ruling everyday life. All of which he did in a tense, rapid, nervous style (…), in short agile phrases - energetic, rhythmic strokes.13 In his search for a creation far from the limitations imposed by rational knowledge and its ordering logic, Michaux ventured into an exploration of non-western cultures traveling widely in South-America and Asia between 1927 and 1940. He also voyaged into his own consciousness, aided by hallucinogenic substances.

Indeed, from the end of the 1920s onwards, Michaux experimented with a myriad of mind-altering substances including ether, opium, LSD, hasjiesj, psilocybin and mescaline. A first mention of it can be found in a 1929 text based on a travel report of his trip through Ecuador in 1928: « La nuit passée, j’ai pris de l’éther. Quelle projection! Et quelle grandeur! »14. Michaux’s

Henri Michaux, dessin mescalinien, c. 1958-1959

Dessin à l’encre sur papier 31 x 24 cm Courtesy: the artist and Natalie Seroussi Gallery.

explorations with these substances, in particular mescaline, took on a more systematic and sustained approach several years after the tragic death of his wife in 1948. A quiet, serious and introvert man, Michaux was adamant about the intentions behind his mescaline use: « Les drogues nous ennuient avec leur paradis. Qu’elles nous donnent plutôt un peu de savoir. »15 His intentions were investigative, and his goal was nothing more nor less than the deconstruction of cognitive thought and the unveiling of the mysteries of the human mind. His mescaline experiments reached their peak in a ten year period spanning from the mid 1950s into the mid 1960s, during which he published a number of books including Misérables Miracles (1956), L’infini turbulent (1957), Paix dans les brisements (1959), Connaissance par des gouffres (1961) and Les grandes épreuves de l’esprit et les innombrables petites (1966).

In this period, Michaux’s pictorial practice gains momentum and significance. He considers his drawings an expression of a thinking in statu nascendi; one that precedes thought as it is structured through language. No longer taking the detour of writing, he wanted to ‘draw the consciousness of existence and the flow of time. As one feels the pulse …’16 Or, as Octavio Paz put it ‘A poet, he began to paint when he realized that this new medium might enable him to say what he had found impossible to say in his poetry.’17

This cabinet installation brings together a number of Michaux’s drawings and writings as a ‘corps halluciné’ to reference the title of the beautiful publication by Anne Brun. Reading through and looking at Michaux's work requires a certain kind of mental gymnastics; a willingness to enter a poetic space without trying to control it. In this regard, it is quite similar to a hallucinogenic journey in which, as we have learned from Timothy Leary in The Psychedelic Experience, one must not try to grasp things if one wants to experience its treasures to the fullest. An encounter with the works of Michaux might require a similar ‘attitude’ in

order to find a total vacuum of meaning and plenitude all at once.

In The Ecstatic Being, the works of Michaux offer an historic anchorpoint and a deep source of inspiration reverberating in the works of contemporary artists in this exhibition and beyond.

Works

Mouvement, 1950-51 c., Ink on paper, 31,5 x 24 cm. Courtesy of Galerie Lelong & Co. Untitled, 1952 c., India ink on paper, 32 x 24 cm. Courtesy of Galerie Lelong & Co. 3 écriture mescalinienne pour misérable miracle [1955], ca. 1955

3P. in-4 (264 x 209 mm), papier filigrane ‘Vidalon France’. Ecriture a la mine de plomb. 26,6 x 20,9 cm. Courtesy of Galerie Natalie Seroussi

Dessin mescalinien, c. 1958-1959, dessin à l’encre sur papier, 31 x 24 cm.

Courtesy of Galerie Natalie Seroussi

Composition mescalinienne, v. 1958, Encre de Chine monogrammée en bas vers le centre, sur une grande feuille d’un cahier à spirale, 36, 5 x 26,5 cm. Courtesy of Galerie Natalie Seroussi

Untitled, 1967, acrylic on paper, 56 x 75 cm. Courtesy of Galerie Lelong & Co. Untitled, 1968, acrylic on paper, 56 x 75 cm. Courtesy of Galerie Lelong & Co. 183 Untitled, 1967, gouache on paper, 38 x 28 cm. Courtesy of Galerie Lelong & Co. Zonder titel [Pour Jorn], 1967, lithograph: Ed. 23 / 100 (signé), 47 x 65 cm.

Private Collection

Publications

Henri Michaux — Misérables miracles (Mescaline), 1972. City Lights Books. Private Collection

Henri Michaux — Paix dans les brisements, 1959. Conspiration Editions, 2022.

Henri Michaux — Les grandes épreuves de l’esprit et les innombrables petites, 1966. l’Imprimerie Floch (1994). Private Collection

Henri Michaux — Oeuvres complètes. Bibliothèque de la pléiade. Private Collection

Anne Brun — Henri Michaux ou le corps halluciné, 1999. Les empêcheurs de penser en rond. Private Collection

Henri Michaux, Mouvement, 1950-51 c., Ink on paper, 31,5 x 24 cm, Framed 40 x 48,5 cm © The Estate of Henri Michaux Courtesy: Galerie Lelong Co

Matt Mullican

– UNDER HYPNOSIS

Hypnose-performances zijn belangrijk voor me. Ik leer er veel uit, ‘that person’ is echt interessant voor mij. In zekere zin komt veel van mijn werk hieruit voort, er is een duidelijke relatie. Het is erg psychedelisch, als een explosie, het is chaos, maar het is daar dat het goud zit. ( … ) Je belandt in een bepaalde mentale toestand die je niet in de hand hebt, het is altijd weer een uitdaging.

— Kathleen Weyts in conversatie met Matt Mullican, Hart Magazine, 2022

N Sinds het einde van de jaren 70 vormen performances onder hypnose een essentieel onderdeel van de praktijk van de AmerikaansVenezolaanse kunstenaar Matt Mullican. Voor Mullican betekent een performance onder hypnose een reis naar het imaginaire; hij vindt daarin de ideale manier om zich in denkbeeldige situaties, personen of zelfs objecten te verplaatsen en ze als reëel te ervaren.

In 1996 koos Mullican de Zuilenzaal van het Arenberg Instituut (het huidige STUK gebouw) in Leuven om er voor het eerst in Europa een hypnoseperformance te presenteren en op te nemen. Het werk maakte deel uit van een reeks performances ‘Matt Mullican Under Hypnosis’ die plaatsvonden op verschillende locaties in Brussel en Leuven tussen 27 april en 5 mei 1996. Een selectie van deze video-opnamen wordt voor het eerst in STUK getoond. In de recordings zien we Mullicans alter ego ‘That Person’ in de tentoonstellingsruimte van STUK een lijn overschrijden, op [zijn] ogen lopen, het koud krijgen en tekeningen maken als een 4- en een 55-jarige. In Brussel zijn we getuige van ‘That Person’ die dorst krijgt, een beeld uitzoekt en er dieper probeert in te gaan, terugloopt van het centraal station en uiteindelijk gefrustreerd vastzit tussen twee spiegels.

E Since the late 1970s, performances made under hypnosis have been an essential part of American-Venezuelan artist Matt Mullican’s practice. For Mullican, a performance in a state of hypnosis means traveling to the imaginary; he finds in it the ideal way to put himself in imaginary situations, persons or even objects, and experience them as real.

In 1996, Mullican chose the Column Room of the Arenberg Institute (currently STUK) in Leuven to present and record a hypnosis performance for the first time in Europe. The work was part of a series of performances ‘Matt Mullican Under Hypnosis’ which took place at different locations in Brussels and Louvain from April 27 through May 5, 1996. A selection of these videotaped recordings are shown again for the first time at STUK. In them, we see Mullican’s alter ego ‘That Person’ in

Matt Mullican. UNDER HYPNOSIS, 1996. Collectie Van Abbemuseum, Eindhoven. Fotografie: Peter Cox, Eindhoven.

the STUK Exhibition Space (the former Column Room) crossing the line, walking on [his] eyes, getting cold, and making drawings like a 4 and a 55 year old. In Brussels we witness ‘That Person’ getting thirsty, looking for a picture, entering a picture, walking back from the central station, and finally feeling frustrated stuck between two mirrors.

‘I have built a square as a device to enter, to basically create a boundary and one of the points of this good room, of this space was that I could actually in my own way compose the subject of the work as I am doing it / So I can say in the square which I created exists myself but myself in a different time, a different age, a different emotional and physical stage / So I would say we should see if it works.’

— Matt Mullican Under Hypnosis, Walking back from the central station (1996)

Matt Mullican –

The Meaning Of Things

(Who Feels The Most Pain?)

Everything that I have to catalogue is actually found where I live. When I say ‘where I live’, I am speaking of both the physical and the psychological world.

— Matt Mullican, Grand-Hornu press release, 2020

It is not the world that you see is the world that I see representing the world you see.

— Matt Mullican, ProjecteSD, 2015

N The Meaning of Things (Who feels the most pain) toont aan dat systematisering, structuur en ordening van zijn persoonlijke visie op de wereld centraal staan in de artistieke praktijk van Matt Mullican. Het werk bestaat uit een reeks van 676 papieren collages. Na een aantal inleidende teksten geschreven op standaard drukpapier bevatten de overige 600 collages een kleine afbeelding omlijst door organische, handgetekende, quasi kalligrafische tekens die als sierlijke kaders fungeren. De beelden zijn afkomstig uit het digitale archief van de kunstenaar. Daarin verzamelt hij voortdurend en intuïtief digitale beelden van films, videospelletjes, sport en verschillende situaties van geweld, seks en empathie om zijn encyclopedische, visuele en grafische universum verder te ontwikkelen. De organische tekeningen die elk beeld omlijsten zijn verwant aan de tekeningen van ‘That Person’, Mullicans alter ego wanneer hij onder hypnose is. ‘Doorheen zijn werk introduceert Mullican modellen om de werkelijkheid, het individu, leven en dood, en de gemedieerde perspectieven waarmee we alle dingen vatten, te begrijpen. De wereld wordt een kaart van tekens en betekenissen die ons via het beeld doen nadenken over de verschillende mechanismen van kennis (ProjecteSD, 2015).’

Courtesy of the artist. Collectie Van Abbemuseum, Eindhoven. 1996 — video (PAL, colour, sound):

Crossing the line / Walking on my eyes, 5'11"

Getting cold, 5'51"

Making a drawing as a 4 year old, 10'15"

Making a drawing at 55 years old, 26'06"

Looking for a picture / Entering a picture, 22'33"

Walking back from the central station / Two mirrors, 20'15"

Thirsty, enjoying 3 bottles of water, 11'40"

E Systematization, structure and order of his personal vision of the world are central to the artistic practice of Matt Mullican. This is apparent in the work The Meaning of Things (Who feels the most pain), which consists of a series of 676 paper collages. After a number of introductory texts on sheets of standard printing paper, the remaining 600 collages contain a small image framed by organic, hand-drawn, quasi calligraphic marks functioning as ornate frames. The images are derived from the artist’s digital archive in which he continuously and intuitively gathers digital images of movies, video games, sports and multiple situations of violence, sex and empathy in order to further unfold his encyclopedic, visual and graphic universe. The organic drawings framing each image are akin to the drawings of ‘That Person’, Mullican’s alter ego when under hypnosis. ‘Through this work, Mullican introduces models of

understanding reality, the individual, his life and death and the mediated perspectives with which we understand all things. The world then becomes a map of signs and meanings that make us reflect on the different mechanisms of knowledge through the image. (ProjecteSD, 2015).’

Matt Mullican — The meaning of things (2014). Courtesy: the artist and ProjecteSD Barcelona.

Courtesy of the artist and ProjecteSD, Barcelona 2014 — Set of 676 collages on paper, 29,7 x 21 cm each, Unique

Fia Cielen – HYPNOPOMP

It’s a dance of tics and twitches, jerks and spasms, the agitation of a body broken down into individual components, then re-integrated at the level of the entire dancefloor. It’s pagan too, this digital Dionysian derangement whose goal is to find asylum in MADNESS.

The ego dissolves, the I becomes we. Our psychic privatization is suspended. We synchronize.

N HYPNOPOMP is een totaalinstallatie waarin Cielen verschillende audiovisuele en sculpturale elementen samenbrengt in een bezwerende ervaring. De twee videowerken in de installatie nemen je mee naar een gecultiveerd natuurlandschap waarin een gabber danst op het ritme van een hypnotiserende drumsoundtrack. Gabber ontstond als subcultuur in de jaren 90 in de lage landen. De elektronische muziek is gebaseerd op zware beats die aan een snelheid van 200 beats per minute uit de speakers razen terwijl de dansstijl resoneert met oeroude repetitieve rituele dansvormen eveneens gericht op het opwekken van een trance-achtige toestand. De titel HYPNOPOMP verwijst naar hypnopompie: een soort droomstaat tussen slapen en waken waarin het onderbewustzijn de overhand neemt op de ratio en men ‘sluimerhallucinaties’ ervaart. Centraal in de installatie staat een monolithisch sculpturaal element dat door middel van digitale animatie en ‘projection mapping’ tot leven komt. De cyclische transformaties zijn gebaseerd op de visuele vervormingen, hallucinaties en fractale patronen die worden ervaren in trance. Cielens installatie evoceert eeuwenoude tradities en rituelen, moderne subcultuur en sjamanisme. In een focus op ritme en herhaling, bewustzijnsverandering en rituele expressie vinden deze elementen elkaar in een nexus die buiten de tijd staat.

E HYPNOPOMP is an immersive installation in which Cielen brings together various audiovisual and sculptural elements into an enchanting experience. The two video works in the installation take you to a cultivated natural landscape in which a gabber dances to an hypnotic drum soundtrack. Gabber emerged as a subculture in the 1990s in the Low Countries. The electronic music is based on heavy beats that race out of the speakers at a rate of 200 beats per minute while the dance style resonates with ancient repetitive ritual dance forms also aimed at inducing a trance-like state. The title HYPNOPOMP refers to hypnopompia: a kind

Fia Cielen. HYPNOPOMP (2023). Courtesy: the artist.

— Simon Reynolds on the Hardcore Continuum #1: Hardcore Rave — The Wire, 300 (2013)

— Persis Bekkering in conversation with Bogomir Doringer — Laatste utopie

of dream state between sleep and wakefulness in which the subconscious takes over from reason and one experiences ‘slumber hallucinations’. In the heart of the installation stands a monolithic sculptural element that comes to life through digital animation and projection mapping in cyclical transformations based on the visual distortions, hallucinations and fractal patterns experienced in trance. Cielen’s work evokes ancient traditions and rituals, modern subculture and shamanism. In a focus on rhythm and repetition, consciousness alteration and ritual expression, these elements find each other in a nexus beyond time.

Fia Cielen. HYPNOPOMP (2023). Courtesy: the artist.

‘Is all that we see or seem

But a dream within a dream?’

— Edgar Allan Poe

Courtesy of the artist and Jaak De Digitale 2023 — installation with 2 video works, sculpture and projection mapping Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of The Ecstatic Being. Between knowing and understanding (2023).

Laure Prouvost – Grand mas Laboratory

The subconscious is not far, just look here.

— Laure Prouvost — Shed A Light, 2018

N Grand mas Laboratory is een adembenemend wandtapijt waarin Laure Prouvost een beeld schetst van oma’s natuurlaboratorium. Het werk vindt aansluiting bij de ecofeministische thema’s die in meerdere van haar werken terugkeren waarin een andere, meer ervaringsgerichte, vorm van kennen en begrijpen van natuur centraal staat en waarin de grenzen tussen het zelf en de wereld poreus worden. De figuratieve weergave van een verlaten laboratorium in de natuur lijkt op verschillende plaatsen ‘gemorphed’, alsof de elementen in het beeld vervormen of wegsmelten, een andere realiteit inglijdend. Prouvosts kenmerkende spel met taal en betekenis is aanwezig in de verschillende stukjes tekst die als leidraad helpen in de lezing van het beeld. Zo verwijst Shed a light tegelijkertijd naar een plaats en een actie; het schuurtje dat toegang geeft tot experimenteren, ontdekken en begrijpen.

Prouvost creëert sinds 2014 geweven werken die vaak gelinkt zijn aan een videowerk of sculptuur. Zo vindt Grand mas Laboratory haar echo in de video Shed A Light (2018); een prachtige film over de transformatie der dingen, constante metamorfose en het vieren van vrouwelijkheid.

E Grand mas Laboratory is a stunning tapestry in which Laure Prouvost sketches an image of grandma’s nature lab. The work connects with ecofeminist themes that recur in several of Prouvost’s works in which a more experiential form of knowing and understanding nature is central and the boundaries between self and the world become porous. The figurative depiction of this abandoned laboratory in nature seems ‘morphed’ in several places, as if the elements in the image distort or melt away, sliding into another reality. Prouvost’s characteristic play with language and meaning is present in the different text bits that further guide your understanding of the image. Shed a light for instance, refers simultaneously to a place and an action; the shed giving access to experiment, discovery and understanding.

Since 2014, Prouvost has been creating woven works that are often linked to a video work or sculpture. For instance, Grand mas Laboratory finds its echo in the video Shed A Light (2018); a beautiful film about the transformation of things, constant metamorphosis and the celebration of femininity.

Laure Prouvost — Grand mas Laboratory, 2020. Courtesy: the artist and Galerie Nathalie Obadia, Paris / Brussels, photo credit: Bertrand Huet / tutti image

Courtesy of the artist and Galerie Nathalie Obadia, Paris / Brussels 2020 — Tapestry, thread — Provenance: Flanders Tapestries BVBA 290 x 433,5 cm

Emma Talbot

– Fluid

Stepping Into The Unknown Fluidity Aura

Stay fluid

Love and life are the same thing

Always in motion, like time

A flexible movement

Transformative energy

N In haar multidisciplinaire praktijk vertrekt de Britse kunstenares Emma Talbot vanuit haar eigen ervaringen en emoties en vertaalt deze naar universele verhalen die betrekking hebben op hedendaagse kwesties als feminisme, kapitalisme, technologie en onze interactie met de natuur. In Fluid hangen vier grote zijden panelen aan het plafond. Tussen de dromerige landschappen, geschilderd in acrylverf, duiden Talbots tedere woorden hoe dromen ons van binnenuit kunnen bereiken, hoe we altijd verbonden zijn met de natuur en hoe onze energie transformeert; van langzame bewegingen tot heftige explosies. Zoals de Nederlandse kunstcriticus Esther Darley stelt: ‘De eindeloze cyclus van het leven lijkt Talbots belangrijkste drijfveer te zijn. In sierlijke beelden van metamorfose en overgangen verbeeldt ze de ongebreidelde energie en veerkracht die eraan ten grondslag ligt.’

De bovenstaande thema’s worden doorgetrokken in de sculptuur Stepping Into The Unknown waarin een vrouwenfiguur wordt voorgesteld in een dynamische pose die tegelijkertijd angstaanjagend en krachtig is. Het lange, lichtgekleurde haar van het beeld doet denken aan Talbot zelf. Alle figuren in haar werk kunnen inderdaad worden opgevat als avatars van de kunstenares.

Twee tekeningen, Aura en Fluidity, vervolledigen de installatie. De praktijk van het tekenen vormt de basis voor de constructie van Talbots beelden; ze ziet het als een middel om de fantasierijke structuur van beelden uit ‘the mind’s eye’ vast te leggen.

E In her multidisciplinary practice, British artist Emma Talbot turns highly personal feelings and emotions into wider narratives that address prevalent contemporary concerns dealing with feminism, capitalism, technology and our interaction with nature.

In Fluid four large silk panels are suspended from the ceiling. The dreamy landscapes, painted in acrylic, are punctuated by the artist’s tender words indicating how dreams can reach us from within, how we

Emma Talbot — Stepping Into The Unkown, 2020. Courtesy of the artist and Petra Rinck Gallery. Photocredit: Achim Kukulies.

— Emma Talbot

are always connected to nature and how our energy transforms; from slow movements to fierce explosions. As Dutch art critic Esther Darley states: ‘The endless cycle of life appears to be Talbot’s main driving force. In graceful images of metamorphosis and transitions, she depicts the unbridled energy and resilience that underlies them.’

The above themes are extended in the sculpture Stepping Into The Unknown in which a female figure is presented in a dynamic pose both fearsome and forceful at the same time. The sculpture’s thick, light-coloured, straight hair reminds us of the artist herself. Indeed, all figures in Talbot’s work can be understood as avatars of the artist.

Two drawings, Aura and Fluidity, complete Talbot’s installation. The practice of drawing forms the basis for the construction of Talbot’s imagery; she understands it as a means of recording the imaginative structure of imagery from ‘the mind’s eye’.

‘Because of the role that Talbot assigns to the subconscious, she also seems ( … ) to be responding to the post-Enlightment era in which we live. In a world where we want to control everything with our intellect and where everyone is connected to their own device, she is open to the transcendent ( … ).’

— Esther Darley

Courtesy of the artist and Petra Rinck Galerie

Fluid (four parts), 2018 — acrylic on silk, each 229 x 72 cm, ET / M 6

Fluidity, 2018 — watercolour on Khadi paper, 30 x 42 cm | 11 3/4 x 16 1/2 in, ET / P 148

Aura, 2019 — watercolour on paper, 30 x 42 cm | 11 3/4 x 16 1/2 in, ET / P 13

Stepping into the Unknown, 2020 — mixed media, 75 x 40 x 48 cm without plinth, ET / S 1

Portrait Emma Talbot. Picture: Thierry Bal.

Laurie Dall’ava

– EGP#07

Theta Trance Memories

This green [ … ] is an offering from modern chemistry to its very first source of inspiration: plants, fungi, bacteria, the bricks of life, which evolution resulted in enzymes capable of making incredibly complex molecules through biochemical processes. There’s something like an ecstasy of matter, and of its endless transformations, in this pulsating green. Plants are the greatest chemists, and it’s also one of the many many reasons to protect them.

— Victor Mazière

N Met beelden, geluiden of objecten bouwt Laurie Dall’Ava installaties waarin werelden en tijden die elkaar normaal gesproken niet ontmoeten, naast elkaar kunnen bestaan op basis van hun conceptuele en poëtische banden. Deze minimalistische maar meeslepende modules, die vaak verwijzen naar trance en veranderde bewustzijnstoestanden, lijken te verwijzen naar een ‘Elders’ waar grenzen poreus worden. In de plooien van deze fragiele werelden ontstaan symbiotische affiniteiten die, in de woorden van de legendarische mysticus Hermes Trismegistus ‘wat boven is verbinden met wat beneden is.’

Deze mysterieuze alchemie komt tot uiting in het vibrerende groene monochroom, geschilderd met Emerald Green Pigment (EGP). Het pigment werd in het laboratorium gesynthetiseerd door Victor Mazière, epistemoloog en onderzoeker met wie de kunstenaar regelmatig samenwerkt. EGP is een mengsel van twee moleculen gewonnen uit chlorofyl en uit een bestanddeel van cyanobacteriën, chemisch gemodificeerd om ze water-oplosbaar en uv-bestendig te maken. Het hiermee gecreëerde schilderij omvat de vitale kracht van de natuur.

In antwoord op het groene monochroom hoor je het ritmisch kloppen van een diaprojector dat zich als een oog opent en sluit op archiefdetails. In Theta Trance Memories vormen fragmenten gerelateerd aan de geschiedenis van farmacologie en psychedelica, wetenschappelijke beelden van elektro-encefalogrammen (EEGs), en afbeeldingen van sjamanistische trances, psychoactieve moleculen en planten een hypnotiserende lus waarin het licht dit fundamentele raadsel van het universum dat bewustzijn heet, zowel verbergt als onthult.

E Using images, sounds or objects, Laurie Dall’Ava constructs installations in which worlds and temporalities that do not ordinarily meet can co-exist, based on the conceptual and poetic analogies running through them. Frequently referring to trance and altered states of consciousness, these minimalist yet immersive modules seem to point towards

an ‘Elsewhere’ where boundaries become porous. In the layers of these fragile worlds, symbiotic affinities emerge, linking ‘what is above to what is below’, to quote the legendary mystic Hermes Trismegistus. This mysterious alchemy is embodied, for example, in the vibration of a monochrome surface painted with Emerald Green Pigment (EGP). The pigment was synthesized in the laboratory by Victor Mazière, epistemologist and researcher, with whom the artist regularly collaborates. EGP is a mixture of two molecules, extracted from chlorophyll and from a component of cyanobacteria, chemically modified to make them water soluble and UV resistant. The resulting large-scale monochrome embeds the vital force of nature.

To the shifting perception of the green monochrome answers the rhythmic beating of a slide projector, opening and closing, like an eye, on archival details. In Theta Trance Memories, fragments related to the history of pharmacology and psychedelics, scientific images of electro-encephalograms (EEGs), and visuals of shamanic trances, psychoactive molecules and plants, to name just a few, form a hypnotic loop where light conceals as much as it reveals this fundamental enigma of the universe called consciousness.

Courtesy of the artist

2023 — EGP#07. Emerald Green Pigment painting on canvas, 140 x 180 cm 2023 — Theta Trance Memories. Documentation Anesthésie 2009-2023. Slide projection (x 80 slides)

Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of The Ecstatic Being. Between knowing and understanding (2023).

Laurie Dall’Ava. Theta Trance Memories. Courtesy: the artist.

Sophie Whettnall – Brainstorming

I hope to give visitors the occasion to be in touch with their inner selves, or to confront deeper grey areas that we rarely challenge in today’s society.

— Sophie Whettnall, interview with Carmen Frigerio for Goes:Art

N Een jonge vrouw staat op de top van een heuvel en kijkt naar een landschap beneden, in contemplatie, zoals de titel van het videowerk suggereert. We staan achter haar en zien hoe de wind speelt met haar lange donkere haar. Wat ziet ze? Wat denkt ze? Zijn haar gedachten net zo wild en vrij als haar haar, wiegend in de wind? Kunnen mijn gedachten als antwoord net zo kronkelen als die van haar? Hoewel het werk een sterk contemplatieve sfeer uitstraalt, visualiseert het op een bepaalde manier ook wat er in de hersenen gebeurt als we dagdromen of brainstormen. Als het beeld van een executief functionerend brein op een spirograaf-tekening lijkt waarin dezelfde banen steeds opnieuw herhaald worden, dan is het beeld van een mijmerend of dromend brein dat van Brainstorming.

E A young woman is standing on top of a hill looking at a landscape below, in contemplation, as the title of the video work suggests. We stand behind her and witness how the wind plays with her long dark hair. What does she see? What is she thinking? Are her thoughts as wild and free-flowing as her hair swaying in the wind? Can my thoughts in response meander just like hers? While having a strong contemplative vibe, the work also visualizes in a way what happens within the brain when we are daydreaming or brainstorming. If the image of an executive functioning brain looks like a spirograph drawing in which the same trajectories are repeated over and over again, then the image of a musing or dreaming brain is that of Brainstorming.

Sophie Whettnall. Videostill Brainstorming (2009) Courtesy: the artist.

Courtesy of the artist and Michel Rein Gallery. 2009 — video projection, video shot with a photo camera, 7'07", silent

Hanne Lippard – Endolphins

N Endolphins is een geluidsinstallatie waarin Lippard herhaling gebruikt om een vocale partituur te creëren. Woorden lijken hierdoor als het ware uitgehold te worden, alsof de oorspronkelijke betekenis ervan wordt opgelost voor zowel spreker als luisteraar. De herhaling zorgt immers voor een bepaalde trance, een staat van hypnose die de cognitieve contouren van wat gezegd wordt, oplost. Endorfine en dolfijnen versmelten uiteindelijk tot één woord in de geest van de luisteraar. Ze vertellen een verhaal zonder in te zoomen op de concrete ervaringen van de protagonist. Het enige dat we weten is dat het een vrouw is. Dit verlies van betekenis door herhaling verwijst tevens naar een verlies van het zelf dat kan optreden in de repetitieve keten van vraag en antwoord in (digitale) communicatie en de dopamine high die volgt op elke onmiddellijke respons. Aan de ene kant kun je het gevoel hebben dat je te veel deelt, aan de andere kant alsof je helemaal niets hebt gedeeld en enkel overblijft met een zere duim.

E Endolphins is a multi-channel sound installation in which Lippard uses repetition to create a vocal score. The action seems to erode the words as if its original meaning is dissolved for both speaker and listener. Indeed, the looping of a word becomes a sort of trance, a state of hypnosis dissolving its cognitive contour. Endorphins and dolphins end up merging into one word within the mind of the listener, telling a general story without a specific first person narrative, other than that she is female. This loss of meaning also alludes to the loss of self that occurs when one is stuck in a repetitive chain of call and response within the excessive digital threads of communication, and the dopamine high that follows any immediate response. On the one hand one might feel as if one is oversharing, and at the same time it feels as if one has shared nothing at all, leaving you with nothing but a sore thumb.

Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of The Ecstatic Being. Between knowing and understanding (2023).

Hanne Lipard, Endolphins, Courtesy: the artist.

Courtesy of the artist 2023 — 6-channel sound-installation

Ben Russell

– De Onzichtbare Berg

I want the audience to move with the subject until they become the subject; I want them to go from outside to inside, from not-knowing to understanding to being. I want transformation! Given all that cinema can do, it’s a pretty small request – but given the right conditions, I really believe that it can happen.

— Ben Russell

N De immersieve video-installatie De Onzichtbare Berg schetst het portret van de pelgrimstocht van de Finse kunstenaar en wandelaar Tuomo Tuovinen van Finland naar Griekenland op zoek naar een utopische berg. Russell vond zijn inspiratie in de roman Mount Analogue (1952) van de Franse schrijver René Daumal waarin een groep ontdekkingsreizigers op zoek gaat naar een onzichtbare berg in de oceaan.

In De Onzichtbare Berg tonen vijf video’s fragmenten van deze reis waarin Russell en Tuovinen worden vergezeld door anderen die deelnemen aan dit experiment in beweging en afzondering. ‘Prachtige beelden van Tuovinen die rustig in een Midden-Europees meer zwemt, worden gecombineerd met opnamen van een groene menselijke figuur die door de weelderige varens dwaalt, wachtend om uitgewist te worden, of met beelden van Tuovinen op een strand die een spiegel met een in het midden doorgesneden driehoek naar de camera houdt: de superpositie van de geometrische vorm kadert het landschap en verandert het in een abstracte, onbereikbare berg.’18

De fysieke en spirituele reis van Tuovinen wordt afgewisseld met muzikale optredens van het uit Helsinki afkomstige vrouwelijke trio Olimpia Splendid en Amerikaans percussionist Greg Fox.

Roadtrip, concerttour, pelgrimstocht en mentale trip naar een veranderde bewustzijnstoestand, de reis zonder begin of einde is het essentiële onderwerp van dit werk. Het nodigt je uit om tussen de gekantelde schermen en neonsculpturen te bewegen, terwijl het je tegelijkertijd de mogelijkheid biedt om alle invalshoeken samen te ervaren alsof je op de top van de hypothetische Mount Analogue staat. De dynamische en hypnagogische soundscape werd gerealiseerd in samenwerking met geluidskunstenaar Nicolas Becker en is de stuwende kracht in het werk; het duwt je vooruit van de ene plaats naar de andere, van de ene staat naar een hogere.

E De Onzichtbare Berg is an immersive multi-channel video installation sketching a portrait of a man’s pilgrimage, the Finnish artist and wanderer Tuomo Tuovinen, from Finland to Greece in search of the utopian summit. For this work, Russell drew inspiration from the novella Mount

Ben Russell, Video still, De Onzichtbare berg, Courtesy: the artist.

Analogue (1952) by French author René Daumal, in which a group of explorers embark on an impossible quest to find an invisible mountain floating in the ocean.

In De Onzichtbare Berg five looped videos offer snippets of this journey in which Tuovinen and Russell are joined by other companions, participating in this experiment in movement and seclusion. ‘Beautiful footage of Tuovinen placidly swimming in a central European lake is paired with shots of a slender green human figure wandering across lush fern vegetation, waiting to be chroma-keyed to invisibility, or with images of Tuovinen on a beach holding a mirror with a triangle cut in the middle towards the camera: the superimposing of the geometric form both frames the landscape and turns it into an abstract, unreachable mountain.’19

The physical and spiritual journey of Tuovinen is interspersed with musical performances by Helsinki all-female trio Olimpia Splendid and American percussionist Greg Fox.

Road trip, concert tour, pilgrimage and voyage into an altered state of consciousness; the journey in itself, without obvious beginning or end, is the essential subject of this work. The installation invites you to travel between the different canted screens and arcane light symbols, yet simultaneously offers you the possibility of a vantage point at the peak of the hypothetical Mount Analogue from which everything can be experienced at once. The dynamic and hypnagogic soundscape, as if in witness to a dream, was realized in collaboration with sound artist Nicolas Becker, and pushes the journey forward, from one site to another, from one state to a higher one.

Courtesy of the artist 2020 — 6-channel video installation with 15 speakers and 2 neon sculptures 10:00 / 5:00/ 75:00 / 75:00 / 75:00 / 24:00, loop

Credits:

Director / Editor / Camera Operator — Ben Russell // Steadicam Operator — Chris Fawcett // B/W Camera Operator — Ben Rivers // Sound Recordist — Jakov Munizaba // Sound Designer — Nicolas Becker // Sound Editor / Mixer — Rob Walker // Producer — Ben Russell / VSBL MTN // Executive Producer — Christos V. Konstantakopoulos / Faliro House Productions

‘This is how I sum up for myself what I wish to convey to those who work here with me: I am dead because I lack desire;

I lack desire because I think I possess; I think I possess because I do not try to give.

In trying to give, you see that you have nothing;

Seeing you have nothing, you try to give of yourself;

Trying to give of yourself, you see that you are nothing;

Seeing you are nothing, you desire to become; In desiring to become, you begin to live.’

— René Daumal to Véra Daumal20, read by Tuomo Tuovinen in De Onzichtbare Berg

Audiomakerij Selkie –

N Onzichtbaar. Onmeetbaar. Onbestaand? Audiomakerij Selkie stippelt onder de titel Ziel een langlopend project uit om het domein van de ziel in kaart te brengen. In het kader van Artefact komen Eva De Groote en Ruben Nachtergaele naar buiten met de eerste aflevering waarin filosoof Johan Braeckman en journaliste Anne Wislez hun inzichten delen. Hebben mensen een ziel? Hebben dingen een ziel? Hoe kom je tot het ervaren van eenheidsbewustzijn? Kan je dat bewust opzoeken? Wat is extase bekeken vanuit wetenschappelijk perspectief? De luisteraar schuift tijdens deze reeks mee aan tafel met filosofen, wetenschappers, zen beoefenaars, psychonauten, kunstenaars en sjamanistische helers, en wordt onderweg ook uitgenodigd in bijzondere audiolandschappen voor kleine oefeningen van zielsexploratie.

E Invisible. Immeasurable. Nonexistent? Audiobrewery Selkie is currently developing a long-term project, entitled Ziel, to chart the domain of the soul. As part of Artefact, Eva De Groote and Ruben Nachtergaele release Ziel’s first episode in which philosopher Johan Braeckman and journalist Anne Wislez share their insights. Do people have souls? Do things have souls? How do you come to experience unity consciousness? Can you consciously seek it out? What is ecstasy viewed from a scientific perspective? In this series the listener joins philosophers, scientists, Zen practitioners, psychonauts, artists and shamanic healers, and along the way is also invited into special audio landscapes for small exercises of soul exploration.

Courtesy of the artists

2023 — podcast

Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of The Ecstatic Being. Between knowing and understanding (2023).

ZIEL. Courtesy: the artists.

Tom Hannes – X-ED ESSAY

Je zou zenmeditatie kunnen beschrijven als mentaal marineren in een alternatief beeld van jezelf en van de wereld. Je zit daar, je laat alles passeren, met het oogmerk om een meer boeddha-achtig mens te worden ( … ). Op dezelfde manier is schilderkunst, als het werkt, zowel voor de maker als voor diegene die kijkt, iets waar je heel lang naar kan zitten kijken en dat iets verandert. ( … ) [Het] beeldende [zorgt voor] een manier van kijken waarbij datgene wat je daarvoor dacht te weten op losse schroeven komt te staan en daardoor plaats maakt voor misschien een andere manier van weten, of iets anders te weten.

N X-ED ESSAY is een audio-installatie en performance gebaseerd op Essay, een werk van John Cage uit 1985. Voor dit werk sprak Cage achttien tekstfragmenten uit Henry David Thoreau’s anarchistisch manifest Essay on the Duty of Civil Disobedience (1848) in. De tekstfragmenten varieerden sterk in lengte; de kortste niet meer dan twintig regels, de langste elf bladzijden. De fragmenten werden op elektronische wijze even lang gemaakt en op elkaar gelegd. Het resultaat was een uiterst complexe en fascinerende geluidsstroom.

Cage-kenner, performer en zenboeddhist Tom Hannes creëerde voor deze tentoonstelling een nieuwe versie van dit werk, X-ED ESSAY, waarvoor hij de achttien teksten zelf insprak opdat ze allemaal precies 20 minuten zouden duren. De langste teksten werden op een doorsnee spreekritme voorgelezen, voor de kortere teksten werden de klanken lang, soms héél erg lang, aangehouden zonder de kleur van de spreekstem te verliezen. Het hieruit resulterende werk X-ED ESSAY wordt gepresenteerd aan de hand van negen luidsprekers die elk telkens twee van de ingesproken teksten uitzenden in een landschap van meditatiematjes en -kussens. Het publiek wordt uitgenodigd om het geluid tot zich te laten komen in een zen-mix van heldere focus en ontvankelijke ontspanning. Op verschillende tijdstippen is Tom Hannes aanwezig in de installatie, in zit- of wandelmeditatie.

E X-ED ESSAY is an audio installation and performance based on Essay, a 1985 work by John Cage. For this work, Cage voiced 18 text fragments from Henry David Thoreau’s anarchist manifesto Essay on the Duty of Civil Disobedience (1848). The text fragments varied greatly in length; the shortest no more than 20 lines, the longest 11 pages. The fragments were made equally long and superimposed electronically. The result was an extremely complex and fascinating flow of sound.

— Tom Hannes — De Boeddhistische blik. Seizoen 18 afl 16 — een nieuw verhaal.

Work materials

X-ED ESSAY. Photo: Tom Hannes

Cage expert, performer and Zen Buddhist Tom Hannes created a new version of this work for this exhibition, X-ED ESSAY. He voice recorded the 18 texts himself so that they would all last exactly 20 minutes. The longest texts were read out in an average speaking rhythm, for the shorter texts the sounds were held long, sometimes very long, without losing the colour of the speaking voice. The resulting work X-ED ESSAY is presented using nine speakers, each playing two of the recorded texts in a landscape of meditation mats and cushions. The audience is invited to receive the sound in a Zen mix of clear focus and receptive relaxation. At various times, Tom Hannes will be present at the installation, in sitting or walking Zen meditation.

Performance dates

DO 08.06.23, 19:00 - 23:00: opening night

ZA 18.06.23, 14:00 - 19:00: an afternoon of Artefact sound

ZO 25.06.23, 14:00 - 19:00: finissage

Courtesy of the artist

With the support of De Grote Post X-ED ESSAY, 2023 — 9-channel audio installation and performance

Commissioned by STUK, House for Dance, Image & Sound in the context of The Ecstatic Being. Between knowing and understanding (2023).

Portrait image: Tom Hannes.

Julius Bockelt

When I draw lines, I organise my thoughts. I understand how the world works, how the weather develops, how images shape the world. And then sometimes you have to let go of the line, and when you look at it again, it proceeds.

— Julius Bockelt in an interview with Süddeutsche Zeitung Magazin, Edition 46, Atelier Goldstein, 2022

N Gefascineerd door natuurobservaties en (meta)fysische en technische fenomenen gaat het werk van Julius Bockelt op zoek naar de formele en sensuele verbinding tussen de dingen die hem omringen en die hij creëert. Zijn tekeningen, gemaakt met een fijne inktpen op papier, zijn gebaseerd op visuele en auditieve fenomenen zoals wolkenstudies en circuit-bending. Uit de vrije hand getekend, rij per rij, manipuleert Bockelt factoren als hoek, grootte en aantal overlappingen om verschillende effecten te laten ontstaan: glinsteringen, moiré-effecten of optische illusies. ‘In zijn artistiek onderzoek volgt Bockelt zijn geluids- en beeldconcepten, alsof hij zijn kennis en voorspellingen steeds opnieuw wil controleren. Bij de uitvoering van de tekening is technische en gestuele precisie van doorslaggevend belang. Want het is de nauwkeurigheid van de lijn die Bockelt de zekerheid verschaft die hij zoekt. Wie naar deze ( … ) composities kijkt, gaat onvermijdelijk op zoek naar wat achter de pure tekening ligt: een begin, een volgorde en een einde – met andere woorden, een dieper verhaal.’ (Sven Fritz)

E Fascinated by observations of nature, and (meta)physical and technical phenomena, the work of Julius Bockelt goes in search of the formal and sensual connection between all things that surround him and that he creates.

His drawings, created with a fine-tipped ink pen on paper, are based on visual and auditory phenomena such as cloud studies and circuit bending. Drawn freehand, row by row, Bockelt manipulates factors such as angle, size and number of overlaps to allow for different effects to appear: shimmering, moiré effects or optical illusions. ‘In his work of artistic research, Bockelt tracks his sound and visual concepts, as if he wanted to check his knowledge and predictions again and again. Technical and gestural precision is a decisive factor in the execution of the drawing. For it is the accuracy of the line that provides Bockelt with the certainty he seeks. Looking at these ( … ) compositions, one inevitably goes in search of what lies beyond the pure drawing: a beginning, an order and an end – in other words, a deeper narrative.’ (Sven Fritz)

Julius Bockelt. Untitled. Courtesy: the artist and Christian Berst Gallery, Paris.

Courtesy of the artist and Christian Berst Gallery 2011-2020 — Untitled — 8 drawings; Ink on paper — various dimensions

Nan Goldin – Sirens

The film Sirens (2019) suggests the irresistible call of intoxication. Edited from found film footage it evokes sensual and mystic experience: sex without sex, caressing floods of smoke and the sensuality of altered states.

— Hettie Judah, I Newspaper, November 19, 2019

N Sirens (2019-2021) is Goldins eerste film die volledig bestaat uit found footage. Het werk is een ode aan Donyale Luna, die vaak wordt genoemd als het eerste zwarte supermodel. Luna, een cultureel icoon in het New York van de jaren 60, stierf in 1979 op 33-jarige leeftijd aan een overdosis heroïne. In de Griekse mythologie zijn sirenen de nimf-achtige wezens die met hun verleidelijke liederen zeelieden naar een tragische dood op rotsachtige eilandkusten lokken. Door de hypnotiserende opeenvolging van weelderige beelden associeert Sirens het verleidelijke lied van deze mythologische wezens en de schoonheid van het vrouwelijk lichaam met de sensualiteit en extase van een drugshigh. Samengesteld uit korte clips van dertig films – waaronder de film Satyricon uit 1969, werken van Kenneth Anger, Lynee Ramsay, HenriGeorges Clouzot, Federico Fellini en Michelangelo Antonionin Andy Warhols ‘Screen Tests’ van Luna en beelden van een Londense rave uit 1988 – en met een score van de componist Mica Levi, creëert Sirens een filmisch uitvloeisel van de verleidelijke euforie van drugs. Hoewel de film een glamoureuze en romantische weergave is van het genot van een high, verwijst de titel naar het mogelijke gevaar van druggebruik en de moeilijkheid om aan de greep ervan te ontsnappen.

E Sirens (2019-2021) is Nan Goldin’s first film made entirely from found footage. She conceived of the work as an homage to Donyale Luna, who is often cited as the first black supermodel. A cultural icon in 1960s New York, Luna died from a heroin overdose in 1979 at the age of 33. In Greek mythology, sirens are the nymphlike creatures whose alluring songs draw sailors to their tragic deaths on rocky island shores. Through its hypnotic progression of sumptuous images, Sirens associates the mythological creatures’ seductive song and the beauty of the female body with the sensuality and ecstasy of a drug high. Composed of short clips from thirty films – including the 1969 movie Satyricon; works by Kenneth Anger, Lynee Ramsay, Henri-Georges Clouzot, Federico Fellini, and Michelangelo Antonioni; Andy Warhol’s ‘Screen Tests’ of Luna; and footage from a 1988 London rave – and with a score by the composer Mica Levi, Sirens creates a filmic corollary to the seductive euphoria of drugs. While the film presents a glamorous and romantic rendition of the

Nan Goldin. Sirens, 2019-2021 (Video still). Single-channel video, 16'1". Courtesy: the artist and Gagosian. Copyright: Nan Goldin.

pleasure of being high, its title alludes to the possible peril of drug use and the difficulty of escaping its grasp.

‘I think what is striking for any person who has a background in artists’ film or experimental cinema, is that you open a completely new, unexpected direction of treating footage. [ … ] The way you interpret it is somehow related to a specific idea of skin. [ … ] Because it’s about a new layer, a different way of treating surfaces as if they were skin, the whole turns out very fragile, very sensitive, very alive, and astonishingly authentic’

— From You Dance Better When You’re High: A conversation between Nan Goldin & Andrea Lissoni, published in This Will Not End Well, by Steidl and Moderna Museet, 2022

Courtesy of the artist and Gagosian. 2019-2021 — Single-channel video, 16'1''

Nan Goldin. Sirens, 2019-2021 (Video still). Single-channel video, 16'1". Courtesy: the artist and Gagosian. Copyright: Nan Goldin

Jeanne Susplugas

– Containers

La littérature est très présente dans ma réflexion et dans mon travail. Lorsque j’emprunte une phrase (Containers, 2007), ( … ), c’est parce qu’ils illustrent un fort désir de montrer le réel autrement, d’envisager une situation sous un autre angle. Et les grandes écrivaines trouvent des mots plus évocateurs et plus justes.

— Entretien avec Emmanuele Quinz, At home she is a tourist, La Maréchalerie centre d’art, Versailles, 2017

N Sinds 2007 werkt Jeanne Susplugas aan een reeks tekeningen gebaseerd op Amerikaanse pharmaceutische flesjes. Het etiket van het medicijn vervangt de kunstenares door citaten die doen nadenken over de mentale staat van zowel individu als samenleving. Susplugas verzamelt de woordcomposities uit haar literaire database, opgebouwd uit een compilatie aan publicaties die ze de afgelopen 15 jaar las. Zo kaart schrijver Michel Houellebecq de afhankelijkheid van kalmeermiddelen aan terwijl een fragment uit Hotel California van The Eagles getuigt van het verlangen naar een andere realiteit, al was het maar tijdelijk.

De tekeningen hebben een grote aantrekkingskracht vanuit hun esthetiek maar hebben tegelijkertijd een zorgwekkend karakter. Susplugas verhoudt zich via haar werk tot de met angst gevulde wereld waarin we als mens leven, en demonstreert de mate waarin roesmiddelen en medicatie onze maatschappij in de hand hebben.

E Since 2007, Jeanne Susplugas has been working on a series of drawings inspired by American pharmaceutical bottles. Substituting the medicine label with quotes, the artist poignantly voices the state of our mental environment. She gathers word compositions from her literary database, built from a compilation of publications she read over the past 15 years. For example, writer Michel Houellebecq addresses the dependence on tranquilizers while an excerpt from Hotel California by The Eagles testifies to the desire for another reality, if only temporarily.

The drawings have great aesthetic appeal but at the same time have a rather unsettling nature. Through her work, Susplugas draws attention to the obsessive, anxiety-filled world we live in as human beings, demonstrating the extent to which intoxicants and medication control our society.

Jeanne Susplugas. Containers (Michel Houellebecq) 2019. Courtesy: the artist.

Courtesy of the artist 2019 — Containers (Michel Houellebecq), ink on paper, 50 x 70 cm 2023 — Containers (Eagles), 60 x 140 cm, ink ons paper, 50 x 130 cm

Jeanne Susplugas – Disco Ball (Ether)

Blending art and science often involves using technologies, but my relationship with science is above all about perceptions and emotions.

N Disco Ball (Ether) is een sculptuur opgebouwd uit hout en reflecterend glas. De vorm stelt de chemische formule van ether voor: C4H10O. Het werk maakt deel uit van een serie waarin de kunstenares, afkomstig uit een familie van farmaceutische onderzoekers, met verschillende formules werkte, van alprazolam en chloroform tot ethanol. De stoffen hebben allemaal een gemeenschappelijke werking: ze beïnvloeden ons gedrag en onze gemoedstoestand en staan bekend om hun bewustzijnsveranderende kwaliteiten.

Disco Ball (Ether) verwijst naar de banden tussen middelengebruik en clubcultuur en stelt tegelijkertijd vormen van verslaving en afhankelijkheid ter discussie die wijdverbreid en grotendeels geaccepteerd zijn in de samenleving. Dansend onder de Disco Ball (Ether) worden we meegesleept door de lichtstralen en beïnvloed door het effect van een product, wat dat ook moge zijn.

E Disco Ball (Ether) is a sculpture constructed from wood and reflective glass. The shape represents the chemical formula of ether: C4H10O. The work is part of a series, in which the artist, originating from a family of pharmaceutical researchers, worked with different formulas, from alprazolam and chloroform to ethanol. The substances all have a common effect: they influence our behaviour and generate an altered state of consciousness.

Disco Ball (Ether) references the links between substance use and club culture, whilst at the same time questioning forms of addiction and dependence that are widespread and largely accepted within society. Dancing underneath the Disco Ball (Ether), we are carried away by the strokes of light and influenced by the effect of a product, whatever it may be.

Jeanne Susplugas. Disco Ball (2019) Installation view Montpellier

Courtesy of the artist 2019 — disco ball installation, 2870 x 1270 x h1420 cm, 30 kg, polystyrene & mirror

— Jeanne Susplugas in an interview with Institut Français

the ecstatic being

SOUND

Artefact Sound

The Ecstatic Being

08.06

ARTEFACT OPENING X SLAGWERK

. Klein . ssaliva

. Crystallmess

. Otis

09.06

. Dienne

. Grid Ravage

. Bendik Giske

15.06

. Free STUKcafé

concert: Venediktos

Tempelboom

18.06

. Holsen & Cassiers

. Hans Beckers — La Floresta (+ Berlinde Deman, Nathan Daems & Indre

Jurgelevičiūtė)

. Charlemagne

Palestine & Seppe

Gebruers

22.06

. Vincent Moon & Mohammad Reza

Mortazavi

. Ensemble Nist-Nah

. Free STUKcafé concert: Reymour

24.06

ARTEFACT NIGHT

. Alto Fuero

. Avalanche Kaito

. Use Knife

. Egidius

. Afrorack

. OM Unit — Acid Dub Studies

. OJOO GYAL

N Naast de expo The Ecstatic Being biedt Artefact Sound een podium aan vernieuwende muzikanten en geluidskunstenaars. Geïnspireerd door het thema extase focust deze editie op escapisme, rituelen en herhaling in muziek.

E In addition to the Artefact expo The Ecstatic Being, Artefact Sound offers a stage to innovative musicians and sound artists. Inspired by the theme of ecstasy, this edition focuses on escapism, rituals and repetition in music.

ARTEFACT OPENING X SLAGWERK: Klein / ssaliva /  Crystallmess / Otis

N Artefact Sound openingsavond gecocureerd door Slagwerk, met de radicale Britse artiest Klein, high energy ritmes van de Parijse dj Crystallmess en een nieuwe liveshow van ssaliva.

E Artefact Sound opening night co-curated by Slagwerk, featuring radical British artist Klein, high energy rhythms by Parisian DJ Crystallmess and a new live show by ssaliva.

D0 8 JUN 23 — 20:00

STUK Soetezaal & STEK

E Norwegian saxophone virtuoso Bendik Giske returns to Leuven with a new album full of ecstatic sound patterns. He shares the bill with Belgian gems Dienne and Grid Ravage.

VR 9 JUN 23 — 20:00

STUK Soetezaal & STEK

Vincent Moon & Mohammad Reza Mortazavi / Ensemble Nist-Nah / Free STUKcafé concert: Reymour

N Repetitieve percussie, extatische rituelen en een tienkoppig avantgamelan orkest.

Holsen & Cassiers / Hans Beckers — La Floresta (+ Berlinde Deman, Nathan Daems & Indre Jurgelevičiūtė) / Charlemagne Palestine &

Seppe Gebruers

N Muzikale zondagnamiddag rond meditatie, improvisatie en verstilling, met levende legende Charlemagne

Palestine en improvisator Seppe Gebruers op vier vleugelpiano’s.

E Musical Sunday afternoon on meditation, improvisation and stillness, featuring living legend Charlemagne Palestine and improviser Seppe Gebruers on four grand pianos.

ZO 18 JUN 23 — 14:00

STUK Soetezaal & STEK & STUK Ateliers

E Repetitive percussion, ecstatic rituals and a ten piece avant-gamelan orchestra.

D0 22 JUN 23 — 20:00

Dienne / Grid Ravage /

Bendik Giske

N De Noorse saxofoonvirtuoos

Bendik Giske keert terug naar Leuven met een nieuw album vol extatische klankpatronen. Hij deelt de bill met de Belgische pareltjes Dienne en Grid Ravage.

ARTEFACT NIGHT: Alto Fuero / Avalanche Kaito / Use Knife / Egidius /  Afrorack / OM Unit — Acid Dub Studies / OJOO GYAL

N Kom dansen op high energy Nyege Nyege ritmes, ear blowing acid dub en audiovisuele extase.

E Come dance to high energy Nyege Nyege rhythms, ear blowing acid dub and audiovisual ecstasy.

ZA 24 JUN 23 — 21:00

STEK & STUKcafé

STUK Soetezaal & STEK

© Luis Alberto Rodriguez

© Herlinde Raeman

©

Alexia Toussaint

Erik Thys — Extase, creativiteit en psychische kwetsbaarheid

N De sinds de oudheid vermoede link tussen creativiteit en psychische kwetsbaarheid wordt ondersteund door recent onderzoek, als een verband tussen artistieke creativiteit en kwetsbaarheid in het continuüm tussen psychose en bipolaire stoornis. Hierbij horen geestestoestanden die aansluiten bij wat in culturele, religieuze en andere maatschappelijke contexten ‘extase’ genoemd wordt. Waar ligt dan de grens tussen psychopathologie en deze contexten?

In zijn les voor de XXIste eeuw gaat Prof. Erik Thys dieper in op de relatie tussen andere vormen van bewustzijn en creativiteit, psychische kwetsbaarheid en kunst.

Prof. Erik Thys is psychiater aan het UPC KU Leuven, PSC St.-Alexius Elsene, en gastdocent binnen KU Leuven. Hij is tevens voorzitter van de vzw KAOS (kunst en psychiatrie) en auteur (o.a. van de psycho-educatieve strips en ‘Psychogenocide, psychiatrie, kunst en massamoord onder de nazi’s’). Hij schreef zijn doctoraat over de link tussen creativiteit en psychopathologie gekoppeld aan stigma.

Laura Poitras — All the Beauty and the Bloodshed

E The link between creativity and psychic vulnerability, suspected since ancient times, is supported by recent research. It is seen as a link between artistic creativity and vulnerability in the continuum between psychosis and bipolar disorder. This includes states of mind consistent with what is called ‘ecstasy’ in cultural, religious and other social contexts. So where is the boundary between psychopathology and these contexts?

In his ‘Les voor de XXIe eeuw’ prof. Erik Thys explores the relationships between other forms of consciousness and creativity, psychic vulnerability and art.

Prof Erik Thys is a psychiatrist at UPC KU Leuven, PSC St.-Alexius Elsene, and guest lecturer within KU Leuven. He is also chairman of the non-profit organisation KAOS (art and psychiatry) and author (including psycho-educational comics and ‘Psychogenocide, psychiatry, art and mass murder under the Nazis’). He wrote his PhD on the link between creativity and psychopathology linked to stigma.

N All the Beauty and the Bloodshed vertelt een emotioneel en veelzijdig verhaal over de internationaal befaamde fotograaf en activiste Nan Goldin. Oscarwinnaar Laura Poitras (CITIZENFOUR) creëerde een zeer persoonlijk portret van één van de belangrijkste fotografen van de late 20 e eeuw.

De documentaire toont het leven, de carrière en het activisme van Goldin aan de hand van unieke opnames, persoonlijke interviews en haar baanbrekende fotografie. Goldin ontvluchtte haar traumatische jeugd en vond haar eigen scene waarin vrijheid en seksuele onafhankelijkheid een belangrijke rol speelden. Haar persoonlijke inspiratie kwam tot uiting in haar fotografie. Goldin laat zien dat kunst een wapen kan zijn en gaat vandaag de dag de strijd aan met de Sacklerfamilie, die zij verantwoordelijk houdt voor de Amerikaanse opiatencrisis. Terwijl deze crisis nog dagelijks slachtoffers maakt, blijft de familie Sackler groot sponsor van belangrijke musea wereldwijd.

De film werd bekroond met de Gouden Leeuw (Beste Film) op het Filmfestival van Venetië (2022) en sleepte een Oscarnominatie in de wacht voor Beste Documentaire (2023).

E All the Beauty and the Bloodshed tells an emotional and multi-faceted story of internationally acclaimed photographer and activist Nan Goldin. Oscar winner Laura Poitras (CITIZENFOUR) created a highly personal portrait of one of the most important photographers of the late 20 th century.

The documentary reveals Goldin’s life, career and activism through unique footage, personal interviews and her groundbreaking photography. Goldin fled her traumatic childhood and found her own scene in which freedom and sexual independence played an important role. Her personal inspiration was reflected in her photography. Showing that art can be a weapon, Goldin today takes on the Sackler family, whom she holds responsible for the American opiate crisis. While this crisis continues to claim victims daily, the Sackler family remains major sponsors of important museums worldwide.

The film was awarded the Golden Lion (Best Film) at the Venice Film Festival (2022) and was nominated for an Academy Award® in the Documentary Feature Film category (2023).

— Financial Times *****

WO 14 JUN 23

20:00

STUK CinemaZED gratis met reservatie 2022; 122 min, VS Engels, NL / FR ondertiteling

‘Ferociously powerful.’

STUDIEDAG

N In het kader van Artefact 2023 dat de invloed van andere bewustzijnstoestanden onder de loep neemt, vragen wij ons in deze discussie af wat Westerse onderzoekers kunnen leren uit het extatische project van hedendaagse kunstenaars en zinzoekers. Naar aanleiding van de recente bewegingen in de kunstwereld trekken traditionele rituelen, geneesmiddelen en religieuze beeldtalen terug de aandacht. Ze worden doorgelicht op mogelijke alternatieven voor een doorgedreven rationalistisch en lineair wereldbeeld. Kunstenaars zijn de ontdekkingsreizigers van deze ‘nieuwe’ wereld. Op basis van extatische en mystieke technologieën zoeken ze naar antwoorden waarvoor ze bereid zijn zichzelf volledig over te geven aan een transformatieproces. Kunnen onderzoekers volgen op dit gedurfde pad of mogen ze enkel vanop de zijlijn toekijken? Wat is de rol van de onderzoeker in een tijdgeest die klaar lijkt voor andere bewustzijnstoestanden?

E As part of Artefact 2023, which examines the influence of other states of consciousness, we question in this discussion what Western researchers can learn from the ecstatic project of contemporary artists and meaning-seekers. Following recent movements in the art world, traditional rituals, medicines and religious imagery are attracting renewed attention. They are being vetted for possible alternatives to a thoroughly rationalist and linear worldview. Artists are the explorers of this ‘new’ world. Based on ecstatic and mystical technologies, they search for answers for which they are willing to completely surrender themselves to a process of transformation. Can researchers follow on this bold path or can they only watch from the sidelines? What is the role of the researcher in a zeitgeist that seems ready for other states of consciousness?

Programma: Sander

Ben Russell. Videostill Trypps #7 (Badlands). Courtesy: the artist.

Met lezingen van Marc De Kesel, Sabine Van Huffel, Paul Vandenbroec, Erik Thys en Elke Van Campenhout.

Vloebergs

the ecstatic being

Onder invloed van kunst en spiritualiteit — De spanning tussen extase en academisch onderzoek

the ecstatic being

Guided Tours

N Laat je helemaal meevoeren door de verhalen achter de kunstwerken van The Ecstatic Being tijdens een gratis rondleiding. Naast de reguliere en familierondleidingen bieden we o.a. ook een ontspannende blokpauze en slow down momenten aan. Bij het ‘Blokske Om’ ontdekken studenten enkele highlights, om nadien te eindigen met een drankje in het café. Onthaasten doe je tijdens de Slow Focus Tour. We focussen op een bepaald werk in de expo en gaan in gesprek.

Bezoekers met een auditieve beperking, die gebruik maken van Vlaamse Gebarentaal, verkennen de expo met een tolk VGT.

Heb je toch nog niet gevonden wat je zocht? Vraag dan een rondleiding op maat aan met je vrienden, collega’s of familie.

Alle informatie over de rondleidingen vind je terug op de website.

E Let yourself be carried away by the stories behind the artworks of The Ecstatic Being during a free guided tour. In addition to the standard tours, we offer a relaxing study break and slow down moments. At the ‘Blokske Om’, students discover some highlights and have a drink in the bar afterwards. Unwinding is the theme during the Slow Focus Tour. We focus on one work in the exhibition and go into dialogue.

Still haven’t found what you’re looking for? Request a tailored guided tour with your friends, colleagues or family. All information about the guided tours can be found on the website.

JUNIOR ondersteboven, binnenstebuiten

RONDLEIDING Familierondleidingen

N Beleef Artefact met het hele gezin. Met de kindergids ondersteboven, binnenstebuiten ontdekken jij en je kinderen de tentoonstelling spelenderwijs. Aan de hand van uiteenlopende kijk-, voel-, verbeeldings- en doe-opdrachten treden ook de kleinste bezoekers in interactie met The Ecstatic Being. Mediteer tijdens yoga-oefeningen, dwaal rond in een fantasiewereld en ontdek nieuwe gedaantes van dichtbij. Je kan je exemplaar afhalen aan het onthaal.

E Explore Artefact with the entire family. Discover the exhibition in a playful way through the children’s guide upside down, inside out Through diverse observation, tactile, imagination and drawing exercises, even the smallest visitors interact with The Ecstatic Being. Meditate during yoga exercises, wander through a fantasy world and experience metamorphoses up close. Get your copy at the reception.

N Wist je dat je het thema extase ook op kindermaat kan ontdekken? Een gids loodst jou en je kinderen spelenderwijs door de expo en reikt verschillende nieuwe perspectieven aan op de werken. De gratis rondleiding is in het Nederlands en zorgt ervoor dat groot en klein The Ecstatic Being op een tastbare manier kan beleven.

E Did you know that you can also explore the theme of ecstasy in a child-oriented way? A guide will playfully lead you and your children through the exhibition and offer new perspectives on the works. The free guided tour is in Dutch and allows young and old to experience The Ecstatic Being in a tangible way.

Gratis verkrijgbaar Aan het STUK onthaal Taal: Nederlands

BEN RUSSELL

°1976, SPRINGFIELD, MA, VS

N Ben Russell is een filmmaker, beeldend kunstenaar en curator. Hij creëert in zijn films en installaties intense, hypnotiserende en soms zelfs hallucinerende ervaringen die de conventies van de gangbare documentaire uitdagen. Zijn werk ontwikkelt zich tussen experimentele cinema en een vorm van speculatieve etnografie in een proces dat hij soms duidt als ‘psychedelische etnografie’. Een film(installatie) van Russell ervaren is als een niet-narratieve geritualiseerde reis waarin de instinctieve subjectieve lading van psychedelica verbonden wordt met protocols van visualisatie en objectivering.

Het werk van Russell werd getoond in soloscreenings en -tentoonstellingen in Centre Georges Pompidou, het Museum of Contemporary Art Chicago, het Rotterdam Film Festival, het Wexner Center for the Arts, the Viennale en het Museum of Modern Art NY. Russell studeerde kunst en semiotiek aan Brown University en film en nieuwe media aan het Art Institute in Chicago. Hij woont en werkt in Marseille, Frankrijk.

E Ben Russell is a filmmaker, artist and curator. In his practice he challenges conventions of documentary representation from within to produce intense, hypnotic, and, at times, hallucinating experiences. His curatorial work follows his filmmaking, which unfolds between experimental cinema and a form of speculative ethnography in a process that he sometimes refers to as ‘psychedelic ethnography.’ Experiencing a film / installation by Russell means going on a non-narrative, ritualized journey, one that short-circuits the visceral subjective charge of psychedelia with

ethnographic protocols of visualization and objectification.

The work of Russell has been shown in solo screenings and exhibitions at the Centre Georges Pompidou, the Museum of Contemporary Art Chicago, the Rotterdam Film Festival, the Wexner Center for the Arts, the Viennale and the Museum of Modern Art NY. Russell studied arts and semiotics at Brown University and film and new media at the Art Institute in Chicago. He currently lives and works in Marseille, France.

• dimeshow.com

WARRE MULDER °1984, BORGERHOUT, BELGIË

N Warre Mulder groeide op in een Nederlandse familie in België. Hij genoot een opleiding in de schilderkunst aan het Sint-Lucas in Antwerpen maar besloot gaandeweg zich te verdiepen in een brede sculpturale praktijk, aangevuld door videowerken en installaties. Zijn fabelachtige wezens zijn veelal geïnspireerd door beelden uit de mythologie, religie, popcultuur, en sciencefiction, en lijken uit een heel eigen universum te komen. Intuïtie, bezieling, assemblage, humor en toeval zijn belangrijke ingrediënten in de totstandkoming van zijn werk. Recent exposeerde Mulder o.a. in Façade, CBK Zeeland, Middelburg, NL; Galerii Luxfer, Lipa Art collection, CZ; DMW Gallery; Whitehouse Gallery; De Garage Mechelen, BE; en Krasj Ninove, BE. Warre Mulder wordt vertegenwoordigd door Whitehouse Gallery. Hij woont en werkt in Zeeland (NL) en Antwerpen (BE).

E Warre Mulder grew up in a Dutch family in Belgium. He studied painting at Sint-Lucas in Antwerp but gradually

embraced a broad sculptural practice, complemented by video works and installations. His fabulous creatures are mostly inspired by images from mythology, religion, pop culture, and science fiction, and a unique universe of their own. Intuition, animism, assemblage, humor and chance are key ingredients in the creation of his work, which recently has been exhibited at a.o. Façade, CBK Zeeland, Middelburg, NL; Galerii Luxfer, Lipa Art collection, CZ; DMW Gallery; Whitehouse Gallery; De Garage Mechelen, BE; and Krasj Ninove, BE. Warre Mulder is represented by Whitehouse Gallery. He lives and works in Zeeland (NL) and Antwerp (BE).

• warremulder.be

FIA CIELEN °1978, HASSELT, BELGIË

N Fia Cielen maakt tekeningen, sculpturen en (video-)installaties. Een belangrijk element in haar werk is de notie van metamorfose. Cielen voelt zich aangetrokken tot tussenstadia, overgangsgebieden en het unheimliche, wat vooral in haar tekeningen tot uiting komt. Ze worden bevolkt door wezens die bestaan op de drempel tussen het menselijke, het dierlijke en het elementaire; wezens op de rand van hun volgende materialisatie. Een belangrijke inspiratiebron zijn maskers – carnavalsmaskers, oude folklore- en rituele maskers, en rituele diervermommingen. In een overgereguleerde wereld wil Cielen net die toestanden verbeelden die een gevoel van ‘wildness’ genereren. Fia Cielen studeerde in 2008 af aan het Hoger Instituut Voor Schone Kunsten. Ze geeft les aan de KASK School of Arts in Gent. Haar werk wordt veelvuldig geëxposeerd, recent in o.a. DMW Gallery,

Sofie Van Den Bussche Gallery, Pilar artspace Brussels en Ballroom Gallery. Cielen woont en werkt in Antwerpen. Ze wordt vertegenwoordigd door DWMGallery.

E Fia Cielen makes drawings, sculptures, and (video-)installations. The notion of metamorphosis is a recurring aspect in her practice underpinning most of her work. The artist is particularly attracted by in-between states, transitory zones and the uncanny, which becomes evident especially in her drawings. They are populated by creatures that exist on the threshold between the human, the animal, and the elemental; beings on the verge of their next materialisation. An important source of inspiration are masks –carnival masks, old folklore and ritual masks, and ritual animal disguises. In an over-regulated world, Cielen wants to depict the states in which we can reclaim a sense of wildness. Cielen graduated from HISK in 2008. She teaches at KASK School of Arts, in Ghent. Her work has been exhibited at numerous exhibitions, most recently in DMW Gallery, Sofie Van Den Bussche Gallery, Pilar artspace Brussels and Ballroom Gallery. She lives and works in Antwerp, Belgium and is represented by DMWGallery.

• dmwgallery.be

MYRTHE VAN DER MARK °1989, ZEIST, NEDERLAND

N Myrthe van der Mark ging naar de Toneelacademie van Maastricht (NL), waar ze in 2021 de titel van Master of Arts kreeg. In 2015 studeerde ze één jaar Drama – Regie aan het RITCS in Brussel. Ze behaalde in 2012 een Bachelor in Fine Art aan ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten

in Arnhem. Met haar performance ‘L’Air’ werd ze eerste laureaat van Art Contest 2020. In ’20 / ’21 was ze resident bij Zuidpool, Frans Masereel Centrum, Kunstencentrum BUDA, Het Bos, C-Takt, Vonk Studio’s, School van Gaasbeek, en werd ze ondersteund door De Vlaamse Overheid, Stichting Niemeijer Fonds, Platform 0090 en Otty Park. In ’22 ontving ze een ontwikkelingsbeurs voor de looptijd van 2 jaar van De Vlaamse Overheid. Van der Mark presenteerde haar werk bij Extra City, 10N, Avee Gallery, Platvvorm, Z33, Ulterieur, Cc Binder, Kransen, Art Brussels, Universal Exports, Museum D’Hondt-Dhaenens, M HKA en Red Herring Salon. Ze wordt ondersteund door Rossinant en, wanneer niet in residentie, woont en werkt ze in Oostende.

E Myrthe van der Mark went to The Institute of Performative Arts – Toneelacademie Maastricht (NL), where she became a Master of Arts in 2021. She studied 1 year of Drama – Directing at the RITCS in Brussels (BE) in 2015. In 2012 she obtained her Bachelor degree of Fine Arts at ArtEZ, University of the Arts in Arnhem (NL). With her performance ‘L’Air’ she became first laureate of Art Contest 2020. In ’20 / ’21 she was a resident at Zuidpool, Frans Masereel Centrum, Kunstencentrum BUDA, Het Bos, C-Takt, Vonk Studio’s, School van Gaasbeek, and receives support from The Flemish Government, Stichting Niemeijer Fonds, Platform 0090 and Otty Park. In ’22 she received a development grant for two years by The Flemish Government. Van der Mark showed her work at Extra City, 10N Brussels, Avee Gallery, Platvvorm, Z33, Ulterieur, Cc Binder, Kransen, Art Brussels, Universal Exports, Museum D’Hondt-Dhaenens, M HKA and Red Herring Salon. She

is supported by Rossinant, and lives and works in Ostend.

• myrthevandermark.com

MATT MULLICAN °1951, SANTA MONICA, CALIFORNIA, VS

N Matt Mullican is een AmerikaansVenezolaanse kunstenaar en zoon van de kunstenaars Lee Mullican en Luchita Hurtado. Zijn werk houdt zich bezig met systemen van kennis, betekenis(geving) en taal. Mullican werkt ook met de relatie tussen waarneming en werkelijkheid, tussen het vermogen om iets te zien en het vermogen om het weer te geven. Sinds de jaren zeventig staat Mullican bekend om zijn performances onder hypnose, waarbij hij een alter ego kanaliseert, ‘That Person’, die extreem en grillig gedrag vertoont. Mullicans werk is nationaal en internationaal tentoongesteld in onder meer The Metropolitan Museum of Art, New York; Haus Der Kunst, München; de National Galerie, Berlijn; het Stedelijk Museum, Schiedam; Museum of Contemporary Art, Los Angeles, en The Museum of Modern Art, NY. Mullican heeft lesgegeven en lezingen gegeven aan onder meer Columbia University, The School of Visual Arts, New York, The Rijksakademie, Amsterdam, The London Institute, Chelsea College of Art and Design, Engeland en Hochschule für bildende Künste Hamburg. Hij wordt vertegenwoordigd door o.a. Cristina Guerra Contemporary Art, Brooke Alexander Gallery, Peter Freeman, Inc. en Tracy Williams, LTD., Mai 36 Galerie, Georg Kargl Fine Arts, Galerie Johann Widauer,, Peter Freeman Inc., ProjecteSD, en Galerie Micheline Szwajcer. Hij woont en werkt in New York City en Berlijn.

E Matt Mullican is an AmericanVenezuelan artist and son of artists Lee Mullican and Luchita Hurtado. His work is concerned with systems of knowledge, meaning, language, and signification. Mullican also works with the relationship between perception and reality, between the ability to see something and the ability to represent it. Since the 1970s, Mullican has been known for his performances done while under hypnosis, through which he channels an alter ego known as ‘That Person’, who displays extreme and erratic behavior. Mullican’s work has been exhibited nationally and internationally at venues including The Metropolitan Museum of Art, New York; Haus Der Kunst, Munich; the National Galerie, Berlin; the Stedelijk Museum, Schiedam; Museum of Contemporary Art, Los Angeles, and The Museum of Modern Art, NY. Mullican has taught and lectured at Columbia University, The School of Visual Arts, New York, The Rijksakademie, Amsterdam, The London Institute, Chelsea College of Art and Design, England and Hochschule für bildende Künste Hamburg, amongst several others. He is represented a.o. by Cristina Guerra Contemporary Art, Brooke Alexander Gallery, Peter Freeman, Inc. and Tracy Williams, LTD., Mai 36 Galerie, Georg Kargl Fine Arts, Galerie Johann Widauer, Peter Freeman Inc., ProjecteSD, and Galerie Micheline Szwajcer. He lives and works in New York City and Berlin.

LAURE PROUVOST

poëtische neigingen. Alle vormen van autoriteit worden ondermijnd in de gevoelige, poreuze, eigenzinnige en droomachtige wereld die ze op vernuftige wijze orkestreert. Door middel van video’s, schilderijen, tekeningen, wandtapijten, sculpturen in glas, keramiek en performances creëert Prouvost meeslepende omgevingen; een vruchtbare bodem voor persoonlijke mythologieën en semi-fictieve verhalen. Prouvost ontving in 2011 de Max Mara Art Prize for Women en in 2013, als eerste Franse kunstenaar, de Turner Prize. In 2019 vertegenwoordigde ze haar moederland Frankrijk op de Biënnale van Venetië. Haar werk werd recent tentoongesteld in solotentoonstellingen in M HKA (Antwerpen, BE), Bonnefanten Maastricht (NL), Kunstinstituut Melly (Rotterdam, NL) Kunsthal Charlottenborg (Copenhagen, DK), en Pirelli Hangar / Bicocca (Milaan, IT). Ze wordt vertegenwoordigd door Galerie Nathalie Obadia (Parijs, Brussel), Galerie Carlier Gebauer (Berlijn, Madrid) en Lisson Gallery (Londen, New York, Shanghai, East Hamptons), en verdeelt haar tijd tussen Londen, Brussel en Antwerpen.

N Laure Prouvost is een veelzijdige

kunstenares die een oeuvre uitbouwt dat buiten de lijntjes kleurt en beantwoordt aan haar onconventionele en

E Laure Prouvost is a multi-faceted artist constructing an œuvre that escapes all conventions and responds to her offbeat and poetic inclinations. All forms of authority are subverted in the sensitive, porous, quirky, and dreamlike world that she cleverly orchestrates. Through videos, paintings, drawings, tapestries, glass sculptures, ceramics, and performances, Prouvost creates truly immersive environments; fertile ground for personal mythologies and semi-fictional tales. Prouvost received the Max Mara Art Prize for Women in 2011. She was the first French artist to win the Turner Prize in 2013, before representing

France at the Venice Biennale in 2019. Her work was recently exhibited in solo exhibitions at M HKA (Antwerp, BE), Bonnefanten Maastricht (NL), Kunstinstituut Melly (Rotterdam, NL) Kunsthal Charlottenborg (Copenhagen, DK), and Pirelli Hangar / Bicocca (Milan, IT). She is represented by the Galerie Nathalie Obadia (Paris, Brussels), the Carlier | Gebauer Gallery (Berlin, Madrid), and the Lisson Gallery (London, New York, Shanghai, East Hamptons). She shares her time between London, Brussels, and Antwerp.

• laureprouvost.com

EMMA TALBOT

°1969, STOURBRIDGE, VK

N In haar tekeningen, schilderijen, animaties en sculpturen verkent Emma Talbot het innerlijke landschap van haar gedachten en emoties op basis van eigen ervaringen en herinneringen. Haar subjectieve reacties worden in bredere verhaallijnen gegoten die raken aan zowel mythische verhalen als hedendaagse thema’s. In haar werk verweeft ze vaak tekst en beeld in een vorm van visuele poëzie. Talbot won talrijke prijzen waaronder meest recent de 8e Max Mara Art Prize for Women. Haar werk was internationaal te zien op solotentoonstellingen in Beiqiu Museum (Nanjing, CH), Whitechapel Gallery (Londen) en Collezione Maramotti (Reggio Emilia, IT), en op groepstentoonstellingen zoals LIAF Biënnale (NO), Kunstverein Friedrichshafen (DE) en de Biënnale van Venetië 2022. Toekomstige tentoonstellingen in 2023 zullen plaatsvinden in o.a. Model (Sligo, IE), KINDL Kesselhaus Berlin (DE) en Kunstmuseum Bonn (DE). Emma Talbot wordt vertegenwoordigd door

Petra Rinck Galerie in Düsseldorf (DE) en Galerie Onrust in Amsterdam (NL). Ze woont en werkt in Londen.

E Through drawing, painting, animation and sculptures, Emma Talbot explores the inner landscape of thoughts and emotions based on her own experiences and memories. Her subjective responses are cast into wider narratives addressing mythical tales as well as contemporary concerns. In her work, she often intertwines text and image in a form of visual poetry. Talbot has won numerous awards, most recently the 8th Max Mara Art Prize for Women. Her work has been shown internationally at solo exhibitions in Beiqiu Museum (Nanjing, CH), Whitechapel Gallery (London) and Collezione Maramotti (Reggio Emilia, IT), and at group exhibitions such as LIAF Biennale (NO), Kunstverein Friedrichshafen (DE) and the 2022 Venice Biennale. Forthcoming exhibitions in 2023 will take place at a.o. Model (Sligo, IE), KINDL Kesselhaus Berlin (DE) and Kunstmuseum Bonn (DE). Emma Talbot is represented by Petra Rinck Gallery in Düsseldorf (DE) and Gallery Onrust in Amsterdam (NL). She lives and works in London.

• emmatalbot.org.uk

LAURIE DALL’AVA

°1982, FRANKRIJK

N De Franse kunstenares Laurie

Dall’Ava studeerde fotografie aan de École Nationale Supérieure de la Photographie in Arles, waar ze woont en werkt. Na haar postgraduaat aan het Centro de la imagen in Lima, Peru, reisde ze vele jaren door Zuid-Amerika en ontwikkelde ze haar Documentation Anesthésie, een iconografische basis waaruit ze

regelmatig put om verschillende iteraties te creëren. Sinds 2018 werkt ze samen met schrijver en onderzoeker

Victor Mazière aan de synthese van een organisch groen pigment op basis van chlorofyl en cyanobacteriën, dat lichtbestendig genoeg is om te worden gebruikt voor zeefdrukken, schilderijen of installaties. Het werk van Laurie Dall’Ava werd opgenomen in de Collectie FRAC en is tentoongesteld in het Musée des Abattoirs, Toulouse, in het Centre Photographique d’Ile de France, Parijs en in verschillende kunstencentra wereldwijd.

E Laurie Dall’Ava is an artist who studied photography at the École Nationale Supérieure de la Photographie in Arles where she lives and works. After her post-graduation at the Centro de la imagen, Lima, Peru, she spent many years traveling in South-America and developing her Documentation Anesthésie, an iconographic base from which she regularly draws to create different iterations. Since 2018, she has been working and experimenting with writer and researcher Victor Mazière on the synthesis of an organic green pigment derived from chlorophyll and cyanobacteria, lightfast enough to be used for silk screen prints, paintings, or installations. The work of Laurie Dall’Ava has been shown at the Musée des Abattoirs, Toulouse, at the Centre Photographique d’Ile de France, Paris and many art centres and has been acquired by the FRAC Collection.

• laurie-dallava.com

zich in video, performance, installatie en tekenkunst. Haar werk wordt sterk beïnvloed door de schilderkunst, vooral landschappen, en de langdurige zintuiglijke beleving ervan. Haar belangrijkste materiaal is het licht en de ongrijpbare, desoriënterende en verleidelijke effecten ervan. Hiermee prikkelt ze ons begrip van kijken en stelt ze in vraag of waarnemen gelijkstaat aan begrijpen. Whettnall won in 1999 de Prijs van de Jonge Schilderkunst (de huidige Belgian Art Price). Haar werk werd gepresenteerd in o.a. Centrale for Contemporary Art Brussel (BE), Michel Rein Parijs en Brussel (FR - BE), Roger Raveelmuseum (BE), Paleis voor Schone Kunsten Brussel (BE), Museu de Arte Moderna Aloisio Magalhães (BR), Galleria Continua (IT – FR), Fundació Joan Miró (ES), Utah Museum of Fine Arts (US), MAC Grand Hornu (BE) en de 52ste Biënnale van Venetië (IT). Sophie Whettnall wordt vertegenwoordigd door Galerie Michel Rein. Ze woont en werkt in Brussel.

N De praktijk van beeldend kunstenares Sophie Whettnall vertaalt

E Sophie Whettnall is a visual artist working across video, performance, drawing and installation. Her practice is greatly influenced by painting, landscape in particular, and its durational sensorial experience. Her main material is light and its elusive, disorienting and seductive effects. With it she teases our sense of sight and questions the idea that seeing equals understanding. In 1999 Whettnall won the Young Belgian Painting prize (currently Belgian Art Price). Her works have been exhibited at a.o. Centrale for Contemporary Art Brussel (BE), Michel Rein Paris and Brussels (FR - BE), Museum Roger Raveel (BE), BOZAR –Paleis voor Schone Kunsten Brussel (BE), Museu de Arte Moderna Aloisio Magalhães (BR), Galleria Continua (IT – FR), Fundació Joan Miró (ES), Utah Museum of Fine Arts (US), MAC

Grand Hornu (BE) and the 52nd Venice Biennale (IT). Sophie Whettnall is represented by Gallery Michel Rein. She lives and works in Brussels, Belgium.

• sophiewhettnall.com

HANNE LIPPARD

°1984, MILTON KEYNES, VK

N Hanne Lippard onderzoekt in haar praktijk de stem als medium. Haar opleiding in grafisch ontwerp voedt hoe taal visueel krachtig kan zijn; haar teksten zijn eerder visueel, ritmisch, en performatief dan puur informatief, en haar werk wordt overgebracht via een variëteit aan disciplines: kortfilms, geluidswerken, installaties en performance. Haar performances en installaties werden recent gepresenteerd in o.a. LA MAISON DE RENDEZ-VOUS (BE), Una Boccata d’Arte, Grottole (IT), IAC, Villeurbanne (FR), M HKA (BE), STUK Leuven (BE), FRAC Lorraine (FR), Center for Contemporary Arts Berlijn (DE), KW Institute for Contemporary Art Berlijn (DE), Kunsthalle Mainz (DE), Riga Biennial (LV), Kunsthalle Wien (AT) en Whitechapel Gallery in Londen (UK). Hanne Lippard woont en werkt in Berlijn. Ze wordt vertegenwoordigd door LambdaLambdaLambda Gallery.

E Hanne Lippard’s practice explores the voice as a medium. Her education in graphic design informs how language can be visually powerful; her texts are visual, rhythmic, and performative rather than purely informative, and her work is conveyed through a variety of disciplines, which include short films, sound pieces, installations and performance. Recent performances and exhibitions took place in a.o.

LA MAISON DE RENDEZ-VOUS (BE), Una Boccata d’Arte, Grottole (IT), IAC,

Villeurbanne (FR), M HKA (BE), STUK Leuven (BE), FRAC Lorraine (FR), Center for Contemporary Arts Berlin (DE), KW Institute for Contemporary Art Berlin (DE), Kunsthalle Mainz (DE), Riga Biennial (LV), Kunsthalle Wien (AT) and Whitechapel Gallery London (UK). Hanne Lippard lives and works in Berlin and is represented by LambdaLambdaLambda Gallery.

• hannelippard.com

AUDIOMAKERIJ SELKIE

°1974, ROESELARE, BELGIË

°1974, OUDENAARDE, BELGIË

N Selkie is de audiomakerij van geluidskunstenaar Ruben Nachtergaele en schrijver Eva De Groote. Ze hebben drie dochters samen, hun artistieke wegen kruisten echter pas vijf jaar geleden voor het eerst. Toen ontdekten ze tijdens een buurtproject dat ze een intuïtieve manier van creëren gemeenschappelijk hebben en dat hun samenwerking unieke audioverhalen oplevert. Het audiowerk van Selkie werd intussen opgemerkt in lokale en internationale middens met nominaties en prijzen. Zo ontving ‘Heralds of Rain’ de prijs voor FEARless audio op het Ierse HearSay festival en werd ‘Nabij’ genomineerd in de categorie ‘Story’ op het DS Podcastfestival.

E Selkie is the audio-making venture or ‘Audiobrewery’ of sound artist Ruben Nachtergaele and writer Eva De Groote. They have three daughters together. However, their artistic paths crossed for the first time only five years ago when, during a community project, they discovered that they share an intuitive way of creating and that their collaboration results in unique audio stories. Selkie’s audio work has since been noticed

in local and international circles with nominations and awards. For example, ‘Heralds of Rain’ received the award for FEARless audio at the Irish HearSay festival and ‘Nearby’ was nominated in the ‘Story’ category at the DS Podcast Festival.

• selkie.com

TOM HANNES °1970, ANTWERPEN, BELGIË

N Tom Hannes is performer, zenleraar en schrijver van een tiental boeken over de link tussen het boeddhisme en onze tijd, zoals Zen of het konijn in ons brein (Witsand 2009), de Boeddha van de badkamer (Witsand 2011), Kleine meditatiegids (Polis 2018), Leven in het Nu (Polis 2019) en Waarom de Boeddha van lijstjes hield (Asoka 2022). Hij schrijft regelmatig maatschappijkritische opiniestukken voor De Standaard. Sinds 2020 werkt hij als filosofisch onderzoeker aan de Universiteit van Eindhoven waar hij de invloed van de klimaatverschuiving op de relevantie van de boeddhistische filosofie en praktijk. Hij was jarenlang monnik, maar leeft en werkt nu met zijn gezin in Antwerpen. Als internationaal performer van werk van John Cage werkte hij samen met Ward Weis, Hermes Ensemble, Guy Vandromme, Ictus Ensemble, Zefiro Torna, Margeret Leng Tan en vele anderen.

E Tom Hannes is a performer, Zen teacher and author of a dozen books on the link between Buddhism and our times, such as Zen of het konijn in ons brein (Witsand 2009), de Boeddha van de badkamer (Witsand 2011), Kleine meditatiegids (Polis 2018), Leven in het Nu (Polis 2019) en Waarom de Boeddha van lijstjes hield (Asoka 2022). He regularly

writes society critical op-eds for De Standaard. Since 2020, he has been working as a philosophical researcher at the University of Eindhoven where he has been studying the impact of climate change on the relevance of Buddhist philosophy and practice. He was a Zen Buddhist monk for many years, but now lives and works with his family in Antwerp. An international performer of works by John Cage, he has collaborated with Ward Weis, Hermes Ensemble, Guy Vandromme, Ictus Ensemble, Zefiro Torna, Margeret Leng Tan and many others.

JULIUS BOCKELT

°1986,

FRANKFURT AM MAIN, DUITSLAND

N Julius Bockelt is gefascineerd door de grenzen van de waarneming. Geluiden, trillingen, golven en interferenties worden zichtbaar gemaakt in zijn werk dat zich manifesteert in tekening, sculptuur, geluidscompositie en performance. Door observatie en poëzie samen te brengen, ontstaan netwerkstructuren die opvallende optische illusies creëren. De werken van Bockelt zijn opgenomen in de collecties van het Musée national d’art moderne (Centre Pompidou), Hannah Rieger (Oostenrijk), The Museum of Everything (Engeland), Ulrike Crespo (Duitsland) en de abcd / bruno decharme collectie (Parijs), en exposeerde onder meer in 3331 Arts Chiyoda in Tokyo (JP), Documenta 15 in Kassel (DE), Atelier Goldstein in Frankfurt (DE), Museum Folkwang in Essen (DE), Musée Visionnaire in Zürich (CH) en Frith Street Gallery in Londen (UK).

Julius Bockelt is lid van de Goldstein workshop en wordt vertegenwoordigd door Christian Berst. Hij woont en werkt in Frankfurt am Mein.

E Julius Bockelt is fascinated by the limits of perception. Sounds, vibrations, waves and interferences are rendered visible in his work that manifests itself in drawing, sculpture, sound composition and performance. Bringing together observation and poetry, network structures emerge and create striking optical illusions. The works of Bockelt have been included in the collections of the Musée national d’art moderne (Centre Pompidou), Hannah Rieger (Austria), The Museum of Everything (England), Ulrike Crespo (Germany) and the abcd / bruno decharme collection (Paris), and exhibited at 3331 Arts Chiyoda in Tokyo (JP), Documenta 15 in Kassel (DE), Atelier Goldstein in Frankfurt (DE), Museum Folkwang in Essen (DE), Musée Visionnaire in Zurich (CH) and Frith Street Gallery in London (UK), among others.

Julius Bockelt is a member of the Goldstein workshop and represented by Christian Berst. He lives and works in Frankfurt am Mein.

• christianberst.com/en/ artists/julius-bockelt

NAN GOLDIN

°1953, WASHINGTON D.C, VS

N Nan Goldin is een Amerikaanse kunstenares en activiste, en wordt erkend als één van de meest invloedrijke kunstenaars van onze huidige generatie. Haar werk verkent vaak LGBTQ+subculturen, momenten van intimiteit, de HIV / AIDS-crisis en de opioïde OVERDOSE-epidemie. In haar praktijk onderzoekt ze definities van normaliteit en gender, en verleent ze een scherpe stem aan de gemeenschappen waardoor ze omringd wordt. In 2017 was Goldin medeoprichter van de belangengroep P.A.I.N. (Prescription

Addiction Intervention Now) die de crisis van de voortdurende drugsoorlog aanpakt door zich te richten tegen de farmaceutische bedrijven die hebben geprofiteerd van de verslavingen en de dood van meer dan een half miljoen Amerikanen.

Nan Goldin’s werk werd gepresenteerd in toonaangevende instituten op internationale schaal zoals Whitney Museum of American Art in New York (US), Museum of Modern Art in New York (US), Centre Pompidou in Parijs (FR), Moderna Museet in Stockholm (SE), Tate Modern in Londen (UK) en Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía in Madrid (ES). Ze ontving talrijke prijzen, waaronder de Kathë Kollwitz Award in 2022, de Hasselblad Award in 2007 en werd in 2006 benoemd tot Commandeur van de Ordre des Arts et des Lettres in Frankrijk. In 2012 ontving Goldin de prestigieuze Edward MacDowell Medal voor haar opmerkelijke bijdrage aan de Amerikaanse cultuur en kunst. Nan Goldin woont en werkt in New York City, Berlijn en Parijs, en wordt vertegenwoordigd door Gagosian Gallery.

E Nan Goldin is an American artist and activist, and is widely recognized as one of the most influential artists of our time. Her work often explores LGBTQ+ subcultures, moments of intimacy, the HIV / AIDS crisis, and the OVERDOSE epidemic. In her practice, she explores definitions of normality and gender, lending a sharp voice to the communities by which she is surrounded. In 2017, Goldin co-founded the advocacy group P.A.I.N. (Prescription Addiction Intervention Now), which addresses the crisis of the ongoing Drug War by targeting the pharmaceutical companies that have profited off the addictions and deaths of over half a million Americans.

Her work has been exhibited in prominent institutions on an international scale, such as Whitney Museum of American Art in New York (US), Museum of Modern Art in New York (US), Centre Pompidou in Paris (FR), Moderna Museet in Stockholm (SE), Tate Modern in London (UK) and Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía in Madrid (ES). She has been the recipient of numerous awards including the Kathë Kollwitz Award in 2022, the Hasselblad Award in 2007 and was named a Commandeur of the Ordre des Arts et des Lettres in France in 2006. In 2012, Goldin was awarded the prestigious Edward MacDowell Medal, for her outstanding contribution to American culture and the arts. Nan Goldin lives and works in New York City, Berlin, and Paris, and is represented by Gagosian Gallery.

JEANNE SUSPLUGAS

°1974, MONTPELLIER, FRANKRIJK

N De praktijk van Jeanne Susplugas bestaat uit tekeningen, fotografie, videowerken, installaties en virtual reality. In haar werk belichaamt ze consequent haar opvattingen over verslaving, eenzaamheid en vervreemding, en reflecteert ze met een scherpe en kritische blik en gevoel voor humor over de tekortkomingen in onze samenleving. Het resultaat is vaak even aantrekkelijk als verontrustend. Jeanne Susplugas studeerde kunstgeschiedenis aan de Université Paris I Panthéon-Sorbonne. Haar werk werd wereldwijd getoond in instellingen als KW in Berlijn (DE), la Villa Medicis in Rome (IT), le Palais de Tokyo in Parijs (FR), CAB-Centre d’art Bastille in Grenoble (FR), het Museum of Modern Art in St Etienne (FR), Emily Harvey Foundation in New York (US), Margaret Lawrence Gallery in Melbourne (AU)

en Galerie Valérie Bach / La Patinoire royale in Brussel (BE). In 2015 werd ze benoemd tot ‘Coup de coeur du Jury’ in het Palais de Tokyo in het kader van de Art & Care prijs. Ze won ook de Opline prijs, de eerste prijs voor digitale hedendaagse kunst, en de PhilipsArtsper prijs. Jeanne Susplugas woont en werkt momenteel in Parijs. Ze wordt vertegenwoordigd door Galerie Valérie Bach / La Patinoire Royale, Brussel.

E Jeanne Susplugas’ practice comprises drawings, photography, video works, installations and virtual reality. In her work, she consistently embodies her views on addiction, loneliness and alienation and proposes reflections on the failures in our society, with a sharp and critical eye and a sense of humour. The result is often as attractive as it is unsettling. Jeanne Susplugas studied art history at Université Paris I Panthéon-Sorbonne. Her work has been shown globally at institutions such as KW in Berlin (DE), la Villa Medicis in Rome (IT), le Palais de Tokyo in Paris (FR), CAB-Centre d’art Bastille in Grenoble (FR), the Museum of Modern Art in St Etienne (FR), Emily Harvey Foundation in New York (US), Margaret Lawrence Gallery in Melbourne (AU) and Galerie Valérie Bach / La Patinoire royale in Brussels (BE). In 2015, she was appointed ‘Coup de coeur du Jury’ at the Palais de Tokyo, as part of the Art & Care prize. She also won the Opline prize, the first award for digital contemporary art, and the Philips-Artsper prize. Jeanne Susplugas currently lives and works in Paris. She is represented by Galerie Valérie Bach / La Patinoire Royale, Brussels.

•

the ecstatic being

1 Aldous Huxley — The Doors of Perception (1954, 2009), p.67

2 Timothy Leary, Ralph Metzner & Richard Alpert — The Psychedelic Experience (1964, 1992, 2008), pxi

3 Derek Beres. How psychedelics help you ‘die before you die’ (November 23, 2020). Neuropsych. URL: https://bigthink.com/neuropsych/psychedelics-religion/

4 Aldous Huxley — The Doors of Perception (1954, 2009), p.67

5 Timothy Leary, Ralph Metzner & Richard Alpert — The Psychedelic Experience (1964, 1992, 2008), pxi

6 Derek Beres. How psychedelics help you ‘die before you die’ (November 23, 2020). Neuropsych. URL: https://bigthink.com/neuropsych/psychedelics-religion/ 7 psychoactive substances that induce alterations in perception, mood, consciousness, cognition, or behavior for the purposes of engendering spiritual development or otherwise in sacred contexts.

8 Exhibition catalogue: Henri Michaux — Icebergs (2007). Centro Andaluz de Arte Contemporanéo. URL: www.caac.es/programa/michaux00/frame.htm

9 Henri Michaux — Ecuador (1929)

10 Henri Michaux — Connaissance par les gouffres (1961)

11 ‘Je voulais dessiner la conscience d’exister et l’écoulement du temps. Comme on se tâte le pouls …’ — Henri Michaux — Ervaring van het oneindige, de wereld van het onzichtbare. In Jan Godderis. En mijn verrukking neemt geen end, p.680

12 Octavio Paz — Introduction to Henri Michaux — Misérables miracles (Mescaline), 1972. New York Review Books

13 Exhibition catalogue: Henri Michaux — Icebergs (2007). Centro Andaluz de Arte Contemporanéo. URL: http://www.caac.es/programa/michaux00/frame.htm

14 Henri Michaux — Ecuador (1929)

15 Henri Michaux — Connaissance par les gouffres (1961)

16 ‘Je voulais dessiner la conscience d’exister et l’écoulement du temps. Comme on se tâte le pouls …’ — Henri Michaux — Ervaring van het oneindige, de wereld van het onzichtbare. In Jan Godderis. En mijn verrukking neemt geen end, p.680

17 Octavio Paz — Introduction to Henri Michaux — Misérables miracles (Mescaline), 1972. New York Review Books

18 e-flux Criticism: Ben Russell's ‘La montage invisible’. URL: https://www.e-flux. com/criticism/322275/ben-russell-s-la-montagne-invisible

19 e-flux Criticism: Ben Russell's ‘La montage invisible’. URL: https://www.e-flux. com/criticism/322275/ben-russell-s-la-montagne-invisible

20 Véra Daumal describes how René Daumal envisioned Mount Analogue to end: ‘On one occasion he did describe in concise terms the path he saw before him. The text appears in one of the last letters he wrote me’ — Postface to Mount Analogue (2019) Exact Change publication e-flux Criticism: Ben Russell’s ‘La montage invisible’. URL: https://www.e-flux.com/criticism/322275/ben-russell-s-la-montagne-invisible

EXPO

JULIUS BOCKELT

FIA CIELEN

LAURIE DALL’AVA

NAN GOLDIN

TOM HANNES

HANNE LIPPARD

HENRI MICHAUX

WARRE MULDER

MATT MULLICAN

LAURE PROUVOST

BEN RUSSELL

SELKIE

JEANNE SUSPLUGAS

EMMA TALBOT

MYRTHE VAN DER MARK

SOPHIE WHETTNALL

SOUND

AFRORACK

ALTO FUERO

AVALANCHE KAITO

BENDIK GISKE

CHARLEMAGNE PALESTINE & SEPPE GEBRUERS

CRYSTALLMESS DIENNE

EGIDIUS

ENSEMBLE NIST-NAH

GRID RAVAGE

HANS BECKERS PRESENTS LA FLORESTA (+ BERLINDE DEMAN, NATHAN DAEMS & INDRE JURGELEVIČIŪTĖ)

HOLSEN & CASSIERS

KLEIN

OJOO GYAL

OM UNIT PRESENTS ‘ACID DUB

STUDIES’ LIVE

OTIS

SLAGWERK

SSALIVA

USE KNIFE

VINCENT MOON & MOHAMMAD

REZA MORTAZAVI

SPECIALE DANK AAN

GEERT BOUCKAERT

GAGOSIAN GALLERY

NAN GOLDIN STUDIO

LELONG GALLERY

NATALIE SEROUSSI GALLERY

VAN ABBEMUSEUM – MUSEUM

VOOR HEDENDAAGSE KUNST

PETRA RINCK GALERIE

GALERIE NATHALIE OBADIA

STUDIO LAURE PROUVOST

CHRISTIAN BERST GALLERY

PROJECTESD BARCELONA

JAN GODDERIS

ERIK THYS

STÉPHANE SYMONS

ANOUK DE CLERCQ

GRACE NDIRITU

SHANA MOULTON

LAURA HERMAN

ANNA STOPPA

ZEYNEP KUBAT

DE STUDENTEN VAN KASK

CURATORIAL STUDIES (ACADEMIEJAAR 2021-2022)

DE STUKPLOEG

ALGEMENE EN ARTISTIEKE LEIDING

STEVEN VANDERVELDEN

ZAKELIJKE LEIDING

KLAUS LUDWIG

ASSISTENTIE ZAKELIJKE

LEIDING / BOEKHOUDING

LEEN VAN HOECK

DAGELIJKSE LEIDING

MARGAUX JANSSENS

INFRASTRUCTUURBEHEER

WILLEM VANDERHOYDONKS

PROGRAMMATIE GELUID

GILLES HELSEN

PROGRAMMATIE DANS

KAREN JOOSTEN

CURATOR BEELDENDE KUNST & ARTEFACT

KAREN VERSCHOOREN

PROGRAMMATIE PLAYGROUND

STEVEN VANDERVELDEN

PRODUCTIE BEELDENDE KUNST, ARTEFACT & PLAYGROUND

ILSE VAN ESSCHE

PRODUCTIE ARTEFACT

YASAMAN TAMIZKAR

PRODUCTIE DANS

FIEN AERTS

STAGE PRODUCTIE ARTEFACT

MARIE-MAXINE GIESKENS

STAGE ASSISTENT CURATOR

ARTEFACT

ISA VAN DEN WOUWER

STAGE ARTEFACT

PUBLIEKSWERKING

JUSTINE DELECLUSE

STAGE ARTEFACT

PUBLIEKSWERKING

STIEN WOUTERS

STAGE PRODUCTIE GELUID

LANA LIEVEZOONS

COMMUNICATIE

FRANK GEYPENS

JOERI THIRY

GRAFISCHE VORMGEVING

SARA THEWISSEN

LISE LEËN

PERSWERKING ARTEFACT SO FAR SO GOOD

COÖRDINATOR RONDLEIDINGEN EN PUBLIEKSWERKING

CHARLOTTE VALGAEREN

VRIJWILLIGERSCOÖRDINATIE

ESTHER VEEN

TECHNISCHE LEIDING ROEL PENNINCKX

COÖRDINATIE PODIUMTECHNIEK

DRIES D'HONDT

TECHNIEK

BABS BOEY

ANNE HEYMAN

TOM PHILIPS

NEAL VAN PEE

SIJMEN VAN VAERENBERGH

HASSEL DEHAES

KATELIJNE DRIJKONINGEN

STAGE TECHNIEK

DAAN TEMMERMAN

SYSTEEMBEHEER & IT

LORENZO SOETARTO

COÖRDINATIE

ONTHAAL & TICKETING

INGRID VAN EYCKEN

ONTHAAL & TICKETING

ANNEMIE LAMBRECHTS

CATERING

JURGEN DEBERGH

COÖRDINATIE STUKCAFÉ

THOMAS VRERIKS

SCHOONMAAK

CECILIA NYARKO

ATALIAN

BESTUUR

SAÏD EL KHADRAOUI (VOORZITTER)

PETER ANTHONISSEN

SAMMY BEN YAKOUB

PIET FORGER

SHILA HADJI HEYDARI ANARAKI

BART RAYMAEKERS

STEFAAN SAEYS

GERT VANDENBERGHE

AMANDINE CADOT

ELS THEUNIS

BERT CORNILLIE

ANJA VERBEECK

LUT VERCRUYSSE DE ARTEFACT GIDSEN DE STUK

VRIJWILLIGERS

ARTEFACT EN STUK WORDEN GESTEUND DOOR VLAANDEREN / KU

LEUVEN / DE STANDAARD / STAD

‘People say that what we’re all seeking is a meaning for life. I don’t think that’s what we’re really seeking. I think that what we’re seeking is an experience of being alive, so that our life experiences on the purely physical plane will have resonances with our innermost being and reality, so that we actually feel the rapture of being alive.’

— Bill Moyers in conversation with Joseph Campbell in ‘The Power of Myth’