Photophysis 2012/3 GR

­

Photophysis e-περιοδικό­για­την­Ελληνική­Φύση

2012/3

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΑΝΙΟΠΟΥΛΟΣ portofolio ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΕΧΙΝΟΔΕΡΜΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ 2η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ ΑΓΡΙΑΣ ΦΥΣΗς ΠΛΑΤΩΝΙΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΝΙΟΥ

Φωτογράφος: Κώστας Νιανιόπουλος

Photophysis ηλεκτρονική έκδοση για την Ελληνική Φύση και τη φωτογραφία φύσης Σύνταξη - επιμέλεια - layout: Αναστάσιος Σακούλης φιλοξενείται στην προσωπική ιστοσελίδα του Αναστάσιου Σακούλη

www.photophysis.gr

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΑΝΙΟΠΟΥΛΟΣ

του Αναστάσιου Σακούλη σελίδα 4

σελίδα 26

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΕΧΙΝΟΔΕΡΜΑ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΌ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ

του Δημήτρη Πουρσανίδη σελίδα 48

της Χριστίνας Κονταξή σελίδα 82

2η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ ΑΓΡΙΑΣ ΦΥΣΗΣ εμπειρίες συμμετεχόντων σελίδα 90

Portofolio

ΠΛΑΤΩΝΙΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΝΙΟΥ του Μανώλη Σαρρή σελίδα 116

3

Φρυγανοτσίχλονο - Emberiza caesia 4

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ κείμενο - φωτογραφίες του Αναστάσιου Σακούλη

Τ Η Ξ Σ Ο

ρεις μέρες, αποκλειστικά για φωτογράφηση άγριας ζωής, είναι σήμερα για τους περισσότερους από εμάς μια πολυτέλεια. Όταν μάλιστα, πρόκειται να λάβει χώρα στη Λέσβο, έναν από τους καλύτερους προορισμούς στην Ευρώπη, τότε η χαρά και η προσμονή ξεπερνούν τα όρια. επίσκεψη είχε ως αφορμή ένα επαγγελματικό ραντεβού, το οποίο όμως ήταν διάρκειας μίας ημέρας. Συζητώντας το με τον φίλο Σάββα (Βασιλειάδης) το σχέδιο καταρτίστηκε σ’ ελάχιστα λεπτά και τα εισιτήρια κλείστη-

καν.

εκινώντας από τα Χανιά εγώ και ο Σάββας από την Κατερίνη, συναντηθήκαμε στις 26 Απριλίου το βράδυ στο αεροδρόμιο της Μυτιλήνης και φυσικά εγκληματιστήκαμε με μεζέδες και ουζάκια και την παρέα καλών φίλων.

τις 3 μέρες που αφιερώσαμε στη φωτογραφία, καλύψαμε τα 3/4 του νησιού, σε μια προσπάθεια να εντοπίσουμε τα σημαντικότερα είδη. Αυτό όμως που σε κερδίζει, κάθε φορά, στη Λέσβο είναι η απίστευτη ποικιλότητα σε βιοτόπους και τοπία και κυρίως τα αγροδασικά τοπία. ι 3 μέρες πέρασαν πολύ ευχάριστα, αλλά γρήγορα και φύγαμε με την αίσθηση ότι μόλις που “ξύσαμε την επιφάνεια”. Αυτήν αίσθηση την έχω πάντα, παρ’ όλο που έχω πάει αρκετές φορές και ο λόγος είναι απλός. Η φύση σ’ αυτό το νησί είναι στα καλύτερά της.

Νανογλάρονο - Sterna albifrons Ακόμα και ημέρες που δεν έχει πολλά πουλιά, στην Καλλονή πάντα θα βρεις φωτογραφικά θέματα. Ένα απόγευμα, αργά, μια παρέα από Νανογλάρονα ψάρευε στο δυτικό κανάλι. Το φως ιδανικό, τα πουλιά αδιάφορα για την παρουσία μου μού χάρισαν μισή φωτογραφική ώρα.

8

Limodorum abortivum Κάποια μεσημέρια καταφεύγαμε σε δροσερότερα μέρη και φωτογραφίζαμε μάκρο. Στα πευκοδάση της Αχλαδερής βρήκα λίγες ορχιδέες αυτού του είδους. Το καλύτερο μέρος για ορχιδέες στο νησί είναι η περιοχή της Αγιάσου, αλλά δεν τα καταφέραμε αυτή τη φορά. Στο επόμενο ταξίδι θα είναι απο τις πρώτες προτεραιότητες!

9

Βραχοτσοπανάκος - Sitta neumayer Το τελευταίο καρέ σ’ αυτό το ταξίδι, το οποίο με χαροποίησε ιδιαίτερα καθώς το είδος δεν υπάρχει στην Κρήτη όπου ζω και δεν έχω την τύχη να το συναντώ τακτικά.

Τρανόσαυρα - Lacerta trilineata Το βορειοανατολικό τμήμα του νησιού είναι από τα πιο πλούσια σε βιοποικιλότητα. Τα αγροδασικά τοπία είναι πλούσια σε ζώα και ιδιαίτερα σε ερπετά. Στη φωτό μια νεαρή και επιφυλακτική Τρανόσαυρα.

Τουρκοτσοπανάκος - Sitta krueperi Ένα από τα είδη που θέλαμε να φωτογραφίσουμε, ένα από τα αστέρια του νησιού. Για χάρη του συρρέουν πλήθη παρατηρητών. Ασιατικό είδος, και το μόνο μέρος στην Ευρώπη που μπορεί κάποιος να το συναντήσει είναι η Λέσβος. Δεν έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα και ευχαρίστως θα επιχειρήσω να το ξαναφωτογραφήσω!

Pelophylax bedriagae Όπου υπήρχε νερό ήταν πάντα παρών. Το άτομο της φωτογραφίας φωτογραφήθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Παληού, στα βορειοανατολικά του νησιού. Εδώ υπάρχουν νερολακκούβες που έχουν δημιουργηθεί από τους ανθρώπους για την εξαγωγή πηλού. Οι νερολακκούβες ήταν γεμάτες από νεραγκούλες προσθέτοντας χρώμα στο κάδρο.

Ασπροκώλα - Oenanthe hispanica Θύμα και θύτης κοιτάζονται στα μάτια. Η Ασπροκώλα είναι αρκετά κοινή στα ξηρά, ανοιχτά τοπία της δυτικής Λέσβου

Ποταμογλάρονο - Sterna hirundo Τα γλαρόνια είναι πάντα υπέροχο θέαμα, με τις εντυπωσιακές βουτιές στο νερό για να πιάσουν ψάρια. Το δυτικό κανάλι της Καλλονής μας προσέφερε γι’ άλλη μια φορά ωραίες φωτογραφικές ευκαιρίες.

Τσιφτάς - Emberiza calandra Φυσικά δεν ασχολήθηκα μόνο με σπάνια είδη. Εξάλλου δεν μπορείς να αρνηθείς σ’ ενα τόσο φωτογενές και συνεργάσιμο πουλί να του τραβήξεις μερικές φωτογραφίες!

Σμυρνοτσίχλονο - Emberiza cineracea Παρομοίως όπως ο Τουρκοτσοπανάκος, είδος-φωτογραφικός στόχος σ’ αυτό το ταξίδι. Ασιατικό είδος και αυτό, προτιμάει την ηφαιστειακή, ξηρή δυτική Λέσβο. Δεν το συνάντησα στις καλύτερες φωτογραφικές συνθήκες. Συνεπώς στη Λέσβο επιβάλλεται να ξαναπάω!

Canon­EOS­50D 1/160­s f/16 ISO­400 Exposure­Bias­Value­­0.00­eV Metering­Mode:­Pattern Focal­Length:­100­mm

26

ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΑΝΙΟΠΟΥΛΟΣ Portofolio

Canon­EOS­50D 1/160­s f/7.1 ISO­800 Exposure­Bias­Value­­­0.00­eV Metering­Mode:­Pattern Focal­Length:­180­mm

Γ Μ

εια σας! Η ιστορία μου με τη φωτογραφία ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν, με μια Οlympus om 2n, την εποχή του φιλμ και αμέσως κατάλαβα ότι μου άρεσαν οι κοντινές λήψεις, που τις έκανα τότε με με 3 φίλτρα (close up) πάνω στον φακό.

ου αρέσουν όλα τα στυλ μαρκο, μαμουνάκια πεταλούδες, λουλούδια φυτά και χλωρίδα, το μακρο absract,που έχει να κάνει πολύ με μικροσυνθεσεις στο έδαφος, φύλλα, νεκρά φύλλα στο νερό, ή κάποια σύνθεση, πχ. πάνω σε κάποιο κορμό.Το τελευταίο μου ταίριαζε και πιο πολύ, είναι από τα αγαπημένα μου, αλλά δεν έχει και πολύ πέραση στην Ελλάδα.

Τ

η μακροφωτογραφιση δεν τη βλέπω καταγραφικά, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει πολύ είναι να δώσω μια όμορφη εικόνα σε αυτόν που θα τη δει, και είμαι υπέρ της επεξεργασίας μέσω του κομπιούτερ αν είναι να δώσει κάποιο καλό αποτέλεσμα.

Ε

ίμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η φωτογραφία πρέπει να κρίνεται εκ του αποτελέσματος και όχι από το μέσο. Σήμερα δουλεύω με μηχανές και φακούς Canon γιατί μου αρέσει το αποτέλεσμα που δίνουν στα χρώματα.

Canon­EOS­50D 1/3200­s ISO­500 Exposure­Bias­Value­­­-0.67­eV Metering­Mode:­­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode Focal­Length:­100­mm

Canon­EOS­50D 1/1000­s f/8 ISO­800 Exposure­Bias­Value­­­-0.33­eV Metering­Mode:­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode Focal­Length:­­100­mm

Canon­EOS­50D 1/1600­s f/8 ISO­800 Exposure­Bias­Value­­­0.00­eV Metering­Mode:­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode Focal­Length:­100­mm

Canon­EOS­50D 1/100­s,­­f/16 ISO­1600 Exposure­Bias­Value­­­0.00­eV Metering­Mode:­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode

Canon­EOS­50D 1/800­s f/8 ISO­800 Exposure­Bias­Value­­­-0.67­eV Metering­Mode:­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode Focal­Length:180­mm

Canon­EOS­50D 1/60­s f/10 ISO­200 Exposure­Bias­Value­­­0.00­eV Metering­Mode:­Pattern Focal­Length:­180­mm

Canon­EOS­50D 1/640­s f/8 ISO­800 Exposure­Bias­Value­­­-0.67­eV Metering­Mode:­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode Focal­Length:­180­mm

Canon­EOS­50D 1/320­s f/8 ISO­1600 Exposure­Bias­Value­­­0.00­eV Metering­Mode:­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode Focal­Length:­100­mm

Canon­EOS­50D 1/250­s f/8 ISO­400 Exposure­Bias­Value­­­-0.67­eV Metering­Mode:­Pattern Focal­Length:­100­mm

1/320­s f/8 ISO­1600 Exposure­Bias­Value­­­0.00­eV Metering­Mode:­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode Focal­Length:­100­mm

Canon­EOS­50D 1/160­s f/8 ISO­400 Exposure­Bias­Value­­­0.00­eV Metering­Mode:­Pattern Flash­did­not­fire,­compulsory­flash­mode Focal­Length:­100­mm

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΕΧΙΝΟΔΕΡΜΑ κείμενο - φωτογραφίες του Δημήτρη Πουρσανίδη

48

Λεπτομέρειες από την επιφάνεια του αστερία "μπισκότο" - Peltaster planceta

Λεπτομέρειες από τους βραχίονες του "κρίνου της θάλασσας" - Antedon mediterranean

Α

στερίες, αχινοί, ολοθούρια, αγγούρια της θάλασσας, οφίουροι, είναι μερικά από τα ονόματα των ζώων που ανήκουν στο φύλο των εχινοδέρμων. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η ακτινωτή συμμετρία, συχνά σε πέντε μέρη (πεντακτινωτή συμμετρία). Απαντώνται σε όλα τα μήκη και βάθη των θαλασσών, από την ρηχή υποπαλιρροιακή μέχρι την αβυσσαία ζώνη. Το φύλο αυτό έχει περισσότερα από 70.000 είδη καθιστώντας το δεύτερο σε αριθμό μετά από τα σπονδυλόζωα.

Ο

ι αστερίες, οι πιο κοινοί και γνωστοί αντιπρόσωποι, έχουν ποικίλα χρώματα, σχήματα και μεγέθη. Ο εξωτερικός τους σκελετός τους παρέχει προστασία ενώ η κίνηση τους προέρχεται από ένα εσωτερικό υδραυλικό σύστημα, το οποίο χρησιμοποιεί θαλασσινό νερό για να κινείται. Έχουν συνήθως 5 πόδια, ενώ δεν μας κάνει εντύπωση όταν απαντάμε άτομα με 4 ή 8 πόδια. Υπάρχουν είδη που τα πόδια τους έχουν ενσωματωθεί στον κεντρικό δίσκο και μοιάζουν με «μπισκότο». Κατά την διάρκεια της ημέρας, βρίσκονται κρυμμένοι μέσα στην άμμο ή σε σχισμές σε βραχώδεις βυθούς, ενώ μόλις αρχίζει να σουρουπώνει αρχίζει η δραστηριότητά τους για την αναζήτηση τροφής.

Ο

ι αστερίες αναπαράγονται τόσο με σεξουαλική όσο και με μη σεξουαλική διαδικασία. Με την σεξουαλική διαδικασία, απελευθερώνονται οι γαμέτες στο περιβάλλον τόσο από τους αρσενικούς όσο και από τους θηλυκούς αστερίες και γίνεται η γονιμοποίηση. Με την μη σεξουαλική διαδικασία (αυτοτόμηση), ο αστερίας αρχίζει να χωρίζεται σε 2 τμήματα και να δημιουργεί 2 νέα άτομα. Επίσης με την διαδικασία αυτή έχει την δυνατότητα να αναγεννήσει ένα κομμένο πόδι που έχασε κατά την διάρκεια μιας μάχης με κάποιον από τους θηρευτές του (φώκια, θαλάσσια χελώνα, γλάροι, καρχαρίες, μεγάλα γαστερόποδα μαλάκια).

Ο

ι αχινοί, γνωστοί για τα πολυάριθμα αγκάθια που τους περιβάλλουν ως αμυντικά εργαλεία, ζουν κυρίως σε ρηχά νερά, τόσο σε βραχώδεις όσο και σε λασπώδεις βυθούς. Έχουν χρώμα μαύρο, καφέ ή πράσινο ενώ μερικά είδη έχουν αποχρώσεις του κόκκινου. Στις θέσεις που υπάρχουν, όταν είναι σε μεγάλες πυκνότητες, δημιουργούν καταστάσεις που δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη φυκών ή άλλης μορφής ζωή με αποτέλεσμα η θάλασσα να φαίνεται άδεια. Σε διάφορες χώρες του κόσμου έχουν ιδιαίτερη εμπορική αξία καθώς χρησιμοποιούνται στην κουζίνα ως μία θαλασσινός μεζές.

Τ

α είδη των αχινών που ζουν μέσα στην άμμο, ονομάζονται «ποντικοί της u;alασσας» καθώς δεν βγαίνουν ποτέ στην επιφάνεια. Τα μόνα απομεινάρια που συναντούμαι στην επιφάνεια του βυθού είναι οι λευκοί ή ασπρόμαυροι ασβεστολιθικοί σκελετοί που δηλώνουν πως υπάρχουν στην περιοχή. Τρέφονται με μικροοργανισμούς που βρίσκονται στην άμμο και με τον τρόπο αυτό κάνουν και μίας μορφής ανακύκλωση.

Ο αστερίας Echinaster sepositus, ανάμεσα σε φαιοφύκη και σπόγγους

Τ

ο ίδιο κάνει και το ολοθούριο ή αγγούρι της θάλασσας. Βρίσκεται κυρίως στην επιφάνεια αμμωδών βυθών, όπου με αργές κινήσεις, καταναλώνει ποσότητες άμμου, κρατώντας τους μικροοργανισμούς και αποβάλλοντας καθαρή άμμο. Και στις δυο περιπτώσεις, τα οφέλη για το θαλάσσιο περιβάλλον είναι πολύ σημαντικά καθώς με την διαδικασία αυτή αποτρέπεται η υπέρμετρη αύξηση μικροοργανισμών μέσα και πάνω στους αμμώδεις – λασπώδεις βυθούς ενώ με την διείσδυση τους σε μεγαλύτερα βάθη μέσα στην άμμο επιτρέπει την βαθύτερη διείσδυση οξυγόνου και κατ’ επέκταση την καλύτερη οξυγόνωση του ιζήματος. Τα ολοθούρια χρησιμοποιούνται έπειτα από κατάλληλη επεξεργασία και ως δόλωμα από τους ψαράδες.

Ο

ι οφίουροι είναι μια ιδιαίτερη ομάδα αστεριών, που κρύβονται κάτω από πέτρες. Δραστηριοποιούνται κατά την διάρκεια της νύχτας, αναζητώντας τροφή. Έχουν πολύ μικρό κεντρικό δίσκο και πολύ λεπτά και μακρυά πόδια. Το μέγεθος τους ποικίλει από μερικά χιλιοστά έως 20 – 30 εκατοστά ενώ χρωματικά έχουν διάφορους συνδυασμούς.

Τ

α κρινοειδή ή κρίνοι της θάλασσας, αποτελούν μια ακόμα ιδιαίτερη ομάδα αστεριών. Έχουν κλαδωτούς βραχίονες που τους χρησιμοποιεί να ακινητοποιούν την λεία τους μόλις αυτή, παρασυρμένη από τα θαλάσσια ρεύματα, εγκλωβιστεί ανάμεσα τους. Τα κρινοειδή βρίσκονται συνήθως προσκολλημένοι με τον ποδίσκο τους πάνω σε φύκια, σε πίννες ή βραχώδεις

Ο "κρίνος" της θάλασσας - Antedon mediterranea

55

Ο αχινός Sphaerechinus granularis

Λεπτομέρειες από το "στόμα" του "κρίνου

της θάλασσας" - Antedon mediterranean

Ο οικότοπος όπου απαντάται ο αστερίας της άμμου Astropecten arancianus

O αστερίας της άμμου Astropecten bispinosus, αναζητεί τροφή πάνω στην άμμο

Ο αστερίας Coscinasterias tenuispina, καθώς αναδομεί νέα "πόδια"

Λεπτομέρειες από την επιφάνεια του αστερία Echinaster sepositus

Το αγγούρι της θάλασσας Holothuria forskali. Δίπλα, σε σχήμα κομπολογιού, τα περιττώματα του, που δεν είναι τπτ άλλο από καθαρή άμμο

O αστερίας Malthasterias glacialis απολαμβάνει το γεύμα του, ένα γαστερόποδο μαλάκιο (Cerithium vulgarum)

Ο αστερίας Ophidiaster ophidianus είναι το μόνο είδος αστερία που αναφέρεται στο Παράρτημα ΙΙ της Συνθήκης της Βέρνης ενω η IUCN το έχει ως απειλούμενο (threatened)

Ο οφίουρος Ophioderma longicaudum καθώς κινείται πάνω στην άμμο

Ο κοινός αχινός Paracentrotus lividus έχοντας ένα ασυνήθιστο χρώμα

Ο αστερίας "μπισκότο" - Peltaster planceta

Ο αστερίας Astropecten arancianus καθώς κρύβεται μέσα στην άμμο

ΙΣΤΟ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ (ΓΙΑ ΤΟΥΤΟΝ Σ ΣΙΝΙΑΤΣΙΚΟΥ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΛΛ κείμενο της Χρι

ΟΡΙΕΣ

ΣΠΙΖΑΕΤΟ)

ΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ

στίνας Κονταξή

Φωτογράφος: Ντίνος Λιορεΐσης

Σ Σ Σ

το Διαφάνι, το επίνειο της Ολύμπου στη Β. Κάρπαθο, όλοι οι κάτοικοι γνωρίζουν για τη μεσογειακή φώκια που ζει και αναπαραγάγετε στην περιοχή, για τη κοχυλίνα τους (τοπική ονομασία είδους σαλαμάνδρας), το βατραχάκι τους και τα τελευταία χρόνια για τα Bonelli.

τη Βόρεια Κάρπαθο και τη γειτονική νήσο Σαρία έχει ιδρυθεί Φορέας Διαχείρισης**. Η περιοχή ευθύνης εκτείνεται σε όλη τη Βόρεια Κάρπαθο, τη νήσο Σαρία και στη θαλάσσια πέριξ περιοχή και περιλαμβάνει την περιοχή του Δικτύου Natura 2000 με κωδ. GR4210003. ύμφωνα με το έντυπο πληροφοριών για τη συγκεκριμένη περιοχή του Δικτύου στα είδη που αναφέρονται στο άρθρο 4 της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ και περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της οδηγίας του Συμβουλίου 92/43/ΕΟΚ συγκαταλέγεται και ο σπιζαετός με τον πληθυσμό του να υπολογίζεται σε δυο ζεύγη.

Φωτογράφος: Χριστίνα Κονταξή

Φωτογράφος: Χρήστος Βλάχος

Σ

την Ελλάδα, ο σπιζαετός (Hieraaetus fasciatus), με βάση το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2010), έχει ιδιαίτερη σημασία σε περιφερειακό ή τοπικό γεωγραφικό επίπεδο, κυρίως λόγω του ότι ο πληθυσμός του είδους είναι πολύ μεγαλύτερος στην Ελλάδα σε σύγκριση με άλλες γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, που όμως έχει πολύ μεγαλύτερη έκταση. Επίσης, το είδος χαρακτηρίζεται ως τρωτό/κινδυνεύον.

86

Α

πό το 2007, έτος στελέχωσης του Φορέα με προσωπικό, έως σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία συστηματική παρακολούθηση του είδους. Το γεγονός ότι ο σπιζαετός είναι είδος προτεραιότητας του παραρτήματος ΙΙ, είδος για τη διατήρηση του οποίου η Ε.Ε. φέρει ιδιαίτερη ευθύνη λόγω του μεγέθους του τμήματος της περιοχής της φυσικής τους κατανομής, υποχρεώνει το μέλος κράτος στην παρακολούθηση του.

Ο Τ

Φορέας Διαχείρισης, σε συνέχεια των οδηγιών της Επιτροπής Φύσης 2000 και του Τμ. Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος του Υ.Π.Ε.Κ.Α. έχει συμπεριλάβει στο τεχνικό του δελτίο την παρακολούθηση της ορνιθοπανίδας της περιοχής ευθύνης του για τα προσεχή έτη.

ι συμβαίνει όμως από τότε που συμπληρώθηκε το έντυπο πληροφοριών της Β. Καρπάθου μέχρι σήμερα; Στο Διαφάνι ζει αρκετούς μήνες το χρόνο ο Roger από τη Μεγ. Βρετανία ο οποίος είναι παθιασμένος με τη φύση, κυκλοφορεί με κιάλια και καταμετρά είδη ορνιθοπανίδας. Όποιον επιστήμονα συναντήσει, ανεξαρτήτου ειδικότητας, του μιλάει για το μεγάλο του πάθος, τα Bonelli. Πόσα έχει καταμετρήσει, που είναι κτλ. Πριν ένα χρόνο, σε επίσκεψη εκπροσώπου του Υ.Π.Ε.Κ.Α., με το σκάφος του Φορέα, επισκεφτήκαμε μια απόκρημνη πλαγιά όπου δε χρειάστηκαν παρά λίγα λεπτά για να αρχίσουν τα Bonelli να πετούν από πάνω μας.

Σ

ύμφωνα λοιπόν με τον Roger***, εκτιμάται πως στην Κάρπαθο υπάρχουν τέσσερα ζευγάρια. Το ένα εκ των οποίων το παρακολουθεί εδώ και τρία συναπτά έτη, το ξεχωρίζει γιατί το αρσενικό έχει χάσει κάποια φτερά στο πίσω του μέρος. Όπως τα αναγνωρίζει αυτός, έτσι πιστεύει πως τον αναγνωρίζουν και αυτά. ‘Δεν πετούν γενικά ψηλά και κυνηγούν αρουραίους και ποντίκια, φίδια και μικρά κατσίκια’. ‘Μερικές φορές στήνουν ενέδρα σε περιστέρια και γλάρους’.

87

Τ

ην περσινή άνοιξη βρέθηκε αυτόπτης μάρτυρας μια μονομαχίας σπιζαετού και κορακιών στην περιοχή της Αυλώνας. Είχε βρέξει και παρατηρούσαμε την ορνιθοπανίδα … Ο ουρανός ήταν καθαρός, αλλά μετά από δέκα ή δεκαπέντε λεπτά κοιτώντας ψηλά παρατήρησα κινήσεις πουλιών τριάντα μέτρα μακριά σε ένα μικρό ύψωμα. Τέσσερα κοράκια μαζεύτηκαν γύρω από κάτι μεγάλο στο έδαφος. Νόμιζα ότι ήταν κάποιο νεκρό ζώο, αλλά ήταν κάτι ζωντανό, κάτι κόκκινο και καφέ, ακριβώς το ίδιο χρώμα με το υγρό χώμα. Όπως προσέγγισα, είδα ότι ήταν ένα νεαρό Bonelli το οποίο πείραζαν τα κοράκια. Πήγαν πολύ κοντά και ξαφνικά αυτό άνοιξε τα φτερά του. Τα κοράκια είναι μεγάλα πουλιά με άνοιγμα φτερών πάνω από ένα μέτρο, αλλά ο σπιζαετός είναι μεγαλύτερος. Ακόμη και αυτό το νεαρό πουλί ήταν κατά το ήμισυ μεγαλύτερο από τα κοράκια. Τα κοράκια σύρθηκαν προς τα πίσω, πήδησαν μακριά και απομακρύνθηκαν τάχα αδιάφορα. Το Bonelli πήδησε και αναπήδησε και απογειώθηκε για να ολοκληρώσει έναν κύκλο του λόφου πριν σταματήσει ξανά και πάλι λίγο πιο μακριά’.

Τ

ο πάθος του Roger είναι τόσο μεγάλο που κάποιος κάποτε μου είπε για αυτόν: παθιάζεται τόσο πολύ, και μιλάει τόσο συχνά για αυτά τα Bonelli, που τέλος πάντων τι είναι αυτά; Τον ευχαριστούμε από καρδιάς!

* O τίτλος είναι από την ιστοσελίδα του Roger Jinkinson – Tales from a Greek Island http://www.tales-from-a-greek-island.com/ ** Φορέας Διαχείρισης Καρπάθου – Σαρίας http://www.fdkarpathos.gr/ *** από το blog του Roger Jinkinson – Tales from a Greek Island «Bonelli's Eagle (Hieraaetus fasciatus)» http://www.tales-from-a-greek-island.com/BLOGpage.cfm?blogno=42280

88

Φωτογράφος: Αναστάσιος Σακούλης

2η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ ΑΓΡΙΑΣ ΦΥΣΗΣ

Α Η

ν η συνάντηση μ' ένα Πράσινο Δρυοκολάπτη (Picus viridis), είναι ξεχωριστή, η ετήσια συνάντηση φίλων που φωτογραφίζουν την ελληνική φύση, είναι ομολογουμένως μοναδική!

ιστορία ξεκίνησε πριν τρία χρόνια με σκοπό όχι μόνο να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο αλλά και να εξαπλωθεί σε περισσότερους λάτρεις της φωτογραφίας άγριας φύσης αλλά και και με φωτογράφους άλλων θεμάτων, εκτός από πουλιά. Η φετινή συνάντηση έγινε την άνοιξη στο Δέλτα του Έβρου και μάζεψε σχεδόν 20 άτομα, από διαφορετικά σημεία της χώρας. Δεν ξέρω αν τελικά η συνάντηση των ΦΑΦ θα γίνει θεσμός... Στη χειρότερη περίπτωση πάντως κάποιοι φίλοι, μία φορά τουλάχιστον το χρόνο, θα βρίσκονται σε μιά όμορφη γωνιά της χώρας μας, θα παρατηρούν και θα φωτογραφίζουν τα αγαπημένα τους θέματα και τα βράδια θα συγκεντρώνονται γύρω από ένα τραπέζι και θα εξιστορούν για άλλη μιά φορά τις εμπειρίες και τις εικόνες που έζησαν, σ' αυτό ή σε άλλο ταξίδι. Κάθε χρόνο -μέχρι στιγμής- οι συμμετοχές αυξάνονται και νέα πρόσωπα εμφανίζονται. Ελπίζω πως αυτό θα συνεχίσει να γίνεται και στο μέλλον και κάποια μέρα να μην φτάνει το ηλεκτρονικό περιοδικό που βλέπετε για να καλύψει μιά τέτοια συνάντηση! Χρήστος Βλάχος

Ή

ταν αργά το απόγευμα στον Έβρο. Είχαμε περάσει όλη τη μέρα στο δέλτα φωτογραφίζοντας και τώρα που ο Ήλιος σιγά-σιγά έγερνε προς τη δύση είχαμε πάρει το δρόμο προς το ξενοδοχείο. Ελπίζαμε βέβαια ότι κάτι θα μπορούσε να εμφανιστεί έστω και την τελευταία στιγμή αλλά δεν το πολυπιστεύαμε. Η μέρα άλλωστε είχε κυλήσει χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Τεράστια σμήνη από κουνούπια είχαν περικυκλώσει το αυτοκίνητο και έτσι τα παράθυρα ήταν ερμητικά κλειστά.

Ξ

αφνικά από το βάθος φάνηκαν χαμηλά στον ορίζοντα πολλά μαύρα σημάδια που γρήγορα πλησίαζαν προς το μέρος μας. Αργυρογλάρονα! Δεν είχαμε δει κανένα όλη μέρα και τώρα δεκάδες από αυτά πετούσαν γύρω από το αυτοκίνητο μας. Τα κουνούπια που για εμάς ήταν πρόβλημα, για εκείνα δεν ήταν παρά …ένα καλό γεύμα!

Ο

Γιώργος και ο Μιχάλης τόλμησαν πρώτοι να βγουν και να αντιμετωπίσουν τα σμήνη των κουνουπιών με αντάλλαγμα μερικά καρέ από τα γλαρόνια. Τελικά δεν άντεξα και εγώ. Παρά τη ζέστη φόρεσα το χοντρό μπουφάν (και την κουκούλα!), ρύθμισα την μηχανή και βγήκα έξω. «Μόνο για 2 λεπτά» είπα στον εαυτό μου.

Τ

ελικά το πάρτι (και η μάχη με τα κουνούπια) κράτησε περίπου 15 λεπτά. Τα Αργυρογλάρονα έφυγαν ξαφνικά έτσι όπως είχαν εμφανιστεί. Άλλωστε είχε σχεδόν νυχτώσει και το ISO είχε ανέβει πάρα πολύ. Από τις περίπου 100 φωτογραφίες που τράβηξα, κράτησα μόνο 4-5. Η καλύτερη είναι αυτή εδώ. Ήταν μάλιστα μία από τις πρώτες φωτογραφίες που έβγαλα, αμέσως μόλις βγήκα από το αυτοκίνητο. Στο επόμενο καρέ, μόλις ένα ή δύο δέκατα του δευτερολέπτου αργότερα, το κουνούπι είχε εξαφανιστεί μέσα στο ράμφος του γλαρονιού. Φυσικά η αποτύπωση αυτού του στιγμιότυπου δεν ήταν προσχεδιασμένη. Η τύχη παίζει πολλές φορές καθοριστικό ρόλο στη φωτογραφία άγριας φύσης. Αρκεί βέβαια να είσαι στο πεδίο για να την εκμεταλλευτείς. Πέτρος Πέτρου 93

Λ

ίγο έξω από τη Δαδιά και πηγαίνοντας ο ένας πίσω από τον άλλο, πρώτος στο κομβόι ο Χρήστος φυσικά, βλέπω στην άκρη του δρόμου να κάθεται και να κελαϊδά ένας Αμπελουργός. Αμέσως και αγνοώντας τους από πίσω μου, ευτυχώς ήταν δικοί μας και σταμάτησαν εγκαίρως, έβγαλα τη μηχανή από το παράθυρο για να τον τραβήξω. Έλα ντε που ήταν όμως ντροπαλός και αποφάσισε να το σκάσει με ελαφρά πεταγματάκια! Ευτυχώς πρόλαβα και τον έπιασα όμως στον αέρα και έτσι μου χάρισε αυτή την όμορφη φωτογραφία, μια από τις αγαπημένες μου από το τριήμερο αυτό. Μπεΐνα Τσιβιντζέλη

95

Μ

ετά από ολοήμερη βόλτα στο Δέλτα, το φως έπεφτε σιγά σιγά και παρόλα αυτά εμείς εξακολουθούσαμε να τριγυρνάμε αναζητώντας πουλιά ή ακόμα καλύτερα και κάποιο ακριβοθώρητο τσακάλι. Καθώς πλησιάζαμε προς τη θάλασσα το μέρος ήταν γεμάτο Γαλιάντρες που κάθονταν κοντά στο αυτοκίνητο. Πλέον για τη φωτογράφησή τους ήταν απαραίτητη η χρήση του φλας. Και λίγο πριν χαθούν και τα τελευταία ίχνη ηλιακού φωτός βγαίνω από το αυτοκίνητο και βλέπω κάποιες σκούρες σιλουέτες να μας πλησιάζουν πετώντας. Ήταν Νυχτο..κόρακες όνομα και πράγμα και το φλας τους χάρισε αυτή την ασυνήθιστη όψη.

Τ

ο Δέλτα του Έβρου κρύβει εκπλήξεις σε κάθε του γωνιά και ας έλεγαν όσοι το είχαν επισκεφθεί ξανά ότι δεν ήταν και στα καλύτερά του. Όμως ίσως αυτό αφήνει ένα ανοιχτό παράθυρο για επίσκεψη ξανά στο μέλλον…

Γιάννης Γαστεράτος

Π

ρώτη μέρα στον Εβρο, είχε αρχίσει ήδη να σουρουπώνει, εμείς όμως (Γιώργος Αλεξανδρής, Πέτρος Πέτρου και εγώ) ήμασταν ακόμη βαθειά μέσα στο δέλτα, διασχίζοντας την λ/θ Παλούκια. Λίγο πριν είχαμε το – μέχρι τότε – highlight της μέρας, ένα κοπάδι Αργυρογλάρονα που παραδόξως δεν τρέφονταν στο νερό αλλά στον αέρα με τα μιλιούνια κουνούπια που υπήρχαν. Προχωρώντας αργά με το αυτοκίνητο, βλέπουμε δεξιά μας να έρχεται τρέχοντας με αντίθετη κατεύθυνση και περίπου παράλληλα από εμάς ένα ζώο σαν σκύλος.

Τ

ι θέλει ο σκύλος εδώ πέρα αναρωτιόμαστε και σε δεύτερη φάση, δεν θυμάμαι ποιος φωνάζει ότι είναι Τσακάλι (Canis aureus). Δυστυχώς για μένα ήμουν οδηγός σε εκείνη την φάση, χάρη στο σύστημα ρολόι που είχαμε συμφωνήσει ώστε να περνάμε και οι τρεις από όλες τις θέσεις του αυτοκινήτου - αν είχαμε το αγγλικό σύστημα οδήγησης * θα το είχα δίπλα μου – και μένω άπραγος θεατής καθώς το ζώο έφυγε μακριά σε ελάχιστο χρόνο. Σαν να μην έφτανε αυτό χτυπάει και το κινητό μου ! Ηταν η Εύη. Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά και καθώς μόλις έχουμε πει δύο κουβέντες και δεν την ακούω και σε πολύ καλή κατάσταση, δεύτερο Τσακάλι τρέχει και πάλι προς τα εμάς, αυτήν τη φορά αριστερά μας και σε αξιοπρεπή απόσταση για ένα μεγαλόσωμο θηλαστικό. Ενστικτωδώς σχεδόν, φωνάζοντας «και άλλο Τσακάλι περνάει από αριστερά», λέω ένα γρήγορο γειά και σε παίρνω αργότερα, ενώ εκείνη προσπαθούσε να καταλάβει τι στο διάολο γίνεται και την έκλεινα έτσι απότομα.

Η

δη πριν κλείσω έχω σηκώσει την φωτογραφική και προλαβαίνω 3 ή 4 καρέ. Κοιτάζω με αγωνία να δω τι τράβηξα, το φως έξω είναι πολύ λίγο και δεν έχω ιδέα αν είχα αναπροσαρμόσει ISO και θετική αντιστάθμιση

από τα Αργυρογλάρονα. Το ISO τζίφος μόλις 800 (λίγο για εκείνη την ώρα), αλλά ευτυχώς είχα βγάλει την θετική αντιστάθμιση και είχα με το μέγιστο διάφραγμα, ταχύτητα 1/60 sec στο 2 προφανώς μη εσκεμμένο καρέ που επέλεξα, που ωστόσο νομίζω ότι κατέγραψε καλά την κίνηση του θηλαστικού αυτού. Ισως τελικά να την προτίμαγα και από άλλα πιθανά καθαρά και sharp καρέ με καλές φωτιστικές συνθήκες. Μιχάλης Κωτσάκης

* Είναι φανερό ότι το αγγλικό σύστημα οδήγησης είναι πιο βοηθητικό για τον οδηγό, για παρατήρηση και φωτογράφηση άγριας ζωής, καθώς είσαι συνεχώς κοντά στο εκτός δρόμου τοπίο.

Κ Τ

άθε επίσκεψη στο Δέλτα του Έβρου είναι για μένα κάτι το ξεχωριστό. Είτε έχει πουλιά είτε όχι - αυτό το μέρος το αγάπησα μ' έναν περίεργο τρόπο και δέθηκα πολύ μαζί του…

ο πρόβλημα είναι όταν είσαι στο Δέλτα μόνος (ή κατά κάποιο τρόπο μόνος), ότι τότε δεν το απολαμβάνεις όσο θα ήθελες. Όμως (!!!) αν έχεις διπλά σου ανθρώπους, που “κουβαλάνε την ίδια τρέλα”, που ξέρεις ότι φτάνει μια λέξη και όλα γίνονται κοινά – τότε ΟΛΑ αλλάζουν! Γίνεσαι ένα… μαζί με το μαγικό τοπίο, βλέπεις περισσότερα πουλιά, η ανατολή και η δύση του ήλιου αποκτούν άλλες, μεγάλες αξίες. Έτσι ακριβώς ένιωθα στην συνάντηση της ΦΑΦ, τον Μάιο του 2012 - που για δεύτερη φορά ήταν για μένα μια αξέχαστη εμπειρία.

Δ

εν θα μιλήσω για τα πουλιά …τα ξέραμε, τα είδαμε, τα χαρήκαμε – ήταν εκεί στη θέση τους. Θα μιλήσω για τα συναισθήματα, που γέμισαν την ψυχή μου με φοβερές αναμνήσεις και μου χάρισαν το μεγάλο δώρο της τύχης και την επιβεβαίωση ότι όταν είσαι δίπλα στους ανθρώπους που βλέπουν

τη φύση με τον τρόπο που τον βλέπεις και εσύ… τότε μπορείς να είσαι ευτυχισμένος. Σας ευχαριστώ όλους για τις όμορφες στιγμές που μου δόθηκαν να ζήσω.

Η

φωτογραφία που διαλέγω δεν είναι ούτε με κάποιο σπάνιο πουλί ούτε είναι από τις καλύτερες μου ….είναι ένας πελαργός, που είδαμε με την Μαργαρίτα να τρέφεται μαζί με κάποιους άλλους στην έξοδο από το Δέλτα (συμμορία πιθανόν με αυτά που έφτασαν στην Ελλάδα αργότερα από τους άλλους). Διαλέγω αυτόν ..όχι γιατί οι πελαργοί “εκπροσωπούν” εμένα… αλλά γιατί με χαρά είδα, ότι και στη συνάντηση τ πολλοί άρχισαν να βλέπουν τους πελαργούς με άλλο μάτι (και για αυτό σας ευχαριστώ!) ννοείται ότι και πάντα θα βρίσκομαι σε κάθε συνάντηση της ΦΑΦ, γιατί αυτές στιγμές δεν τις ξεχνάς με τίποτα.

Ε

Εύα Στέτς

Η Γ

πρόταση από κάποιους φίλους έπεσε από νωρίς, και σκέφτηκα ότι θα ήταν μια πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα, έναν νέο φωτογράφο άγριας φύσης να συναντήσω τα υπόλοιπα παιδιά, που μόνο τα ονόματά τους γνώριζα από το facebook. ια μένα όλα ήταν πρωτόγνωρα. Άνθρωποι, τοποθεσία,και αρκετά νέα είδη πουλιών. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις τόσα άτομα μαζεμένα, για τον ίδιο σκοπό που ήμουν και εγώ εκεί. Η ζέστη τα κουνούπια και η κούραση, δε θα μπορούσαν με τίποτα να μου στερήσουν, τη χαρά της μάζωξης αυτής. Έχω αμέτρητες εικόνες στο μυαλό μου από αυτό το τριήμερο, και ευχαριστώ όλους τους φίλουςγια τις όμορφες στιγμές!!!! ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Πάνος Περαντωνάκης

103

Γ Μ

ια εμάς η 2η συνάντηση των ΦΑΦ ήταν πρώτης τάξεως εμπειρία. Πρωτοσυναντήσεις με νέους φίλους, αλλά και πρωτοπαρατηρήσεις και πρωτοφωτογραφήσεις πολλών ειδών, μιας και είμαστε πολύ νέοι στον χώρο!!

ε το καλημέρα στην Δαδιά, να ένας Ασπροπάρης, ένας Αμπελουργός, ένας Φιδαετός, μια Χαλκοκουρούνα, Κεφαλάδες….και τελειώνουμε μ’ένα Μπούφο που είχαμε κλείσει ραντεβού!!! Την άλλη μέρα φεύγουμε για Έβρο…μια Νυχτοπεταλούδα, ένας Μαυροπελαργός, να μια Αγκαθοκαλημάνα… να και μια άλλη, Δρεπανοσκαλίδρες, Μελισσοφάγοι, Γλαρόνια, ένας Τσίφτης!! Πω,πω ομορφιές!!!!

Μ Μ

έσα σε 2 μέρες ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές, «περπατήσαμε» σε νέες διαδρομές, εκεί που μας συντρόφευσαν οι γνώστες των περιοχών που επισκεφτήκαμε. Ευχαριστούμε Εύα για το υπέροχο ταξίδι στην Άνθεια και τα πέριξ!! ια καταπληκτική συνάντηση που οργανώθηκε και ολοκληρώθηκε με επιτυχία από τον Χρήστο Βλάχο. Ελπίζουμε να τα πούμε πάλι στην 3η!!!

Κώστας Καστανιώτης & Μαρίνα Καλαϊτζή

Φωτογράφος: Κώστας Καστανιώτης

Φωτογράφος: Μαρίνα Καλαϊτζή

108

Π Ό

αρασκευή 4 Μαίου, η πρώτη μας μέρα στον Έβρο. Εγώ ο Οδυσσέας και ο Χρήστος στο αυτοκίνητο ,πήραμε το ανάχωμα από Φέρρες και κατά μήκος του ποταμού. Δεν είχαμε δει ακόμη τίποτα παρά μόνο έναν Τσίφτη που μας προσπέρασε γρήγορα. πως οδηγούσα βλέπω μια φιγούρα να κινείται από απόσταση και νόμισα ότι ήταν Κατσουλιέρης, όταν πλησίασα η φιγούρα εξαφανίστηκε ως δια μαγείας !!! Τότε κατάλαβα ήμασταν δίπλα στην τρύπα ενός Λαγόγυρου σε απόσταση μισού μέτρου .Κοιτάζω κάτω βλέπω τον Λαγόγυρο να με κοιτάει! Τα έχασα . αλλά με την compact μηχανή μου κατάφερα και τον έβγαλα μία και μοναδική φωτογραφία, αυτήν που μοιράζομαι μαζί σας!!

Δημήτρης Κοκκινίδης

109

Π

ριν ακόμα βγει ο ήλιος του τελευταίου πρωινού, είχαμε ήδη ξεκινήσει, αντικρίζοντας ένα Δέλτα κυριολεκτικά βυθισμένο στην ομίχλη. Προχωρώντας ολοένα και πιο μέσα, ο Χρήστος οδηγούσε αργά, όχι τόσο για το ενδεχόμενο να βρούμε κάποιο θέμα όσο για να απολαύσουμε εκείνες τις μοναδικές στιγμές, όπου το λευκό έμοιαζε να έχει καταπιεί τα πάντα.

Μ

ια απόκοσμη σιωπή μας είχε τυλίξει, καθώς οι πιο ήπιοι ήχοι πνίγονταν στο μανδύα της ομίχλης, αναδεικνύοντας έτσι μεμονωμένα ακούσματα, που έπεφταν στον καμβά της σιγαλιάς σαν σταγόνες νερό σε άδειο δωμάτιο. Μόνο μερικά περαστικά φτεροκοπήματα και πιτσιλίσματα από πρωινά μπανάκια έσπαγαν τη συμφωνία σιωπής και λευκού. Κι εμείς συνεχίζαμε να προχωρούμε ανάμεσα από απροσδιόριστες φιγούρες καλαμιών που εμφανίζονταν διαδοχικά στα πλαϊνά του χωματόδρομου, αποκαλύπτοντας μπροστά μια πορεία χωρίς τέλος.

Σ Κ

ε κάποιο άνοιγμα των καλαμιών, σταθήκαμε για λίγο. Η ομίχλη έπλεε στον αέρα σα ζωντανή μάζα, δημιουργώντας κινούμενα επίπεδα από πυκνώματα κι αραιώματα, λες και κάποιος αθέατος ζωγράφος έπαιζε μαζί της, με πινέλο που αντί να προσθέτει χρώμα… αφαιρούσε.

αι τότε, μέσα από μια από εκείνες τις πινελιές, άρχισαν να αναδύονται οι φιγούρες των Βουβόκυκνων. Αργά, τα περιγράμματα των μορφών τους άρχισαν να καθαρίζουν καθώς πλησίαζαν αθόρυβα. Λευκό στο λευκό, σαν ξωτικά πλάσματα ενός άλλου κόσμου… Είναι αλήθεια πως πουλιά πιο ταιριαστά σ’ εκείνη τη μαγική ώρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ! Αν και ο ήλιος είχε ήδη υψωθεί, ελάχιστες αχτίδες φωτός κατάφεραν να ξεγελάσουν την ομίχλη και να τρυπώσουν μέσα της. Και μου φάνηκε σαν όλες να είχαν συγκεντρωθεί πάνω στους κύκνους, χαρίζοντάς τους μια φορεσιά καμωμένη από φως…

Ο

ήχος των «κλικ» θαρρείς κι έσπασε τη μαγεία γιατί ευθύς το τοπίο άρχισε να καθαρίζει. Ξαφνικά, καθώς οι κύκνοι προχωρούσαν, έμοιαζαν να σέρνουν πίσω τους ένα φίλτρο διαφάνειας, που έσκιζε τα λευκά πέπλα. Η ομίχλη ηττήθηκε προσωρινά κι ο ήλιος βρήκε ευκαιρία να δώσει μια στιγμιαία αλλά σαφή υπόσχεση για το υπόλοιπο της μέρας… Λίλα Σιμιτζή

Ο

ύτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να ζήσω αυτές τις λίγες μέρες. Στην παρούσα φάση της ζωής μου τη γεμάτη υποχρεώσεις, κάτι τέτοιο φαινόταν αδιανόητο. Τελικά όμως μέσα από το FB (χάρη στο Χρήστο Βλάχο), ξελογιάστηκα για τα καλά μέχρι που τα κατάφερα.

Η Τ

εμπειρία ήταν αξέχαστη, η παρέα, ο τόπος, τα πουλιά, ο καιρός, το νερό, τα χρώματα, η άνοιξη στα καλύτερα της. Τα πουλιά…

α εσωτερικά μου μάτια έχουν κολλήσει για καιρό σε εικόνες σαν κιαυτή. Ένας κρυπτοτσικνιάς πάνω σ’ένα ψηλό αρμυρίκι, μάλλον ασυνήθιστη εικόνα γι αυτόν. Συνήθως τον περιμένεις ανάμεσα στη βλάστηση κοντά στο νερό ντροπαλό να δικαολογεί το όνομά του! Στάθηκε αρκετή ώρα χαρίζοντας μου αρκετά καρέ κι έτσι μπόρεσα να χρησιμοποιήσω τον παλιό 500άρη MF που κουβάλαγα, ακουμπώντας τον στο παράθυρο του αυτοκινήτου.

Η Τ

παρέα της Εύας Στετς ήταν απολαυστική και μετά από λίγο ένοιωθα σα στο σπίτι μου, όπως νοιώθω πάντα ¨εκεί έξω¨,αλλά σχεδόν πάντα μόνη.

ελικά η χρήση της τεχνολογίας για τους σωστούς λόγους, όχι μόνο δεν βλάπτει τις προσωπικές επαφές αλλά στην περίπτωση μας ήταν αυτή που μας έφερε πιο κοντά έστω αυτές τις λίγες μέρες… Μαργαρίτα Αγιασματζή

Η

ημέρα σε αυτό το θαυμάσιο μέρος έφτανε στο τέλος της. Κάναμε μια τελευταία βόλτα, όταν είδαμε ένα σμήνος από Αργυρογλάρονα να κάνουν «αεροπορικά» ακροβατικά πάνω από τα νερά και τις καλαμιές που υπάρχουν από τις δύο πλευρές του αναχώματος στο οποίο ήμασταν. Δεν χάσαμε την ευκαιρία να προσπαθήσουμε να τραβήξουμε μερικές φωτογραφίες από το όμορφο αυτό είδος. Τα γλαρόνια γενικά προσφέρονται για όμορφες φωτογραφίες.

Σ

ταματήσαμε λοιπόν το αυτοκίνητο, και τότε συνειδητοποιήσαμε ένα μεγάλο πρόβλημα: τις μυριάδες κουνουπιών που πετούσαν στο σημείο! Η έλλειψη ανέμου και τα πολλά νερά, φυσικά, είχαν σαν αποτέλεσμα τα τεράστια σμήνη κουνουπιών. Δεν το σκεφτήκαμε και πολύ όμως. Κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο. Και με το ένα χέρι κρατούσαμε τις (βαριές) φωτογραφικές μηχανές, και με το άλλο διώχναμε (χωρίς μεγάλη επιτυχία!) τα κουνούπια. Δύσκολο το έργο να τραβήξεις καλές φωτογραφίες κάτω από τέτοιες συνθήκες. Κάτι καταφέραμε όμως. Με αντάλλαγμα αρκετά τσιμπήματα και πολλή φαγούρα. Άξιζε τον κόπο όμως. Γιατί, τι είναι μερικά τσιμπήματα κουνουπιών μπροστά στην ομορφιά και τις ωραίες στιγμές που μπορεί να μας χαρίσει η φύση! Γιώργος Αλεξανδρής

ΤΑ ΠΛΑΤΩΝΙΑ Τ

κείμενο του Μ μέλος της ΑΜΚΕ EC

ΤΟΥ ΡΟΔΙΝΙΟΥ

Μανώλη Σαρρή COMUSEUM Rhodes

Τ Ο

ο Πλατώνι (ελάφι) της Ρόδου, ζητά την αγάπη όλων μας ! Σύμβολο της Ρόδου δεμένο με την παράδοση και την ιστορία του τόπου μας, το πλατώνι (ελάφι της Ρόδου) αποτελεί μέρος του φυσικού πλούτου και της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού μας. μως, παρότι οι πληθυσμοί του είδους τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί σημαντικά, φαίνεται να μην έχει ληφθεί παράλληλα και η απαιτούμενη μέριμνα για την βελτίωση των συνθηκών ενδιαίτησης τους. Ενδεικτικό της διαπίστωσης αυτής αποτελεί η οικογένεια των περίπου 100 πλατωνιών που φιλοξενούνται σήμερα στο πάρκο του Ροδινιού και που για ένα πολύ μεγάλο διάστημα υποσιτίζονται και ούτε παίρνουν τα απαραίτητα φάρμακα, λόγω των γνωστών οικονομικών δυσκολιών του Δήμου Ροδίων.

Μ

ε αφορμή το παραπάνω γεγονός που θέτει πλέον σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή τους, η ΑΜΚΕ ECOMUSEUM Rhodes στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της αναλαμβάνει δράσεις προς την κατεύθυνση της προβολής του πλατωνιού, του ζώου Συμβόλου για το νησί της Ρόδου και την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας για την προστασία και αποτελεσματική διαχείριση του φυσικού πλούτου του νησιού.

Ο

ι δράσεις αυτές, θα στοχεύουν, αφενός στο να εξασφαλισθούν οικονομικοί πόροι μέσα από χορηγίες, προκειμένου μέσα απ' αυτές να καλυφθούν μερικώς οι ανάγκες για την συμπληρωματική ενδιαίτηση των ζώων, που αυτή τη στιγμή υπάρχουν στο πάρκο Ροδινιού και αφετέρου να προκαλέσουν έναν ουσιαστικό δημόσιο διάλογο με θέμα το "Πλατώνι" (ελάφι) ως του ζώου -Συμβόλου για το νησί της Ρόδου και την διερεύνηση των δυνατοτήτων για απρόσκοπτη ένταξη του πληθυσμού του στο οικοσύστημα του νησιού.

118

Φ

αινόμενα όπως, ο μη χαρακτηρισμός του ως άγριου προστατευόμενου Είδους ώστε να μπορούν εκτός από την αυτονόητη προστασία του να προστατεύονται και οι αγρότες με αποζημιώσεις για τυχόν ζημιές που υφίστανται στις καλλιέργειές τους, της γενετήσιας νόθευσης του με εισαγόμενες φυλές που ουδεμία σχέση έχουν με το Πλατώνι της Ρόδου και με κίνδυνο να εκφυλίσουν το DNA του, τα συχνά και εν πολλοίς ανεξήγητα τροχαία ατυχήματα με ζώα που κινούνται στο επαρχιακό οδικό δίκτυο, το αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο που δυσχεραίνει την υιοθεσία τους (απαιτούμενη ελάχιστη έκταση), αλλά και η λαθροθηρία του από αδιόρθωτους και ασυνείδητους, είναι ουσιαστικά ζητήματα στα οποία θα πρέπει να δοθούν λύσεις.

119

ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟ ΡΟΔΟΥ - ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ - ECOMUSEUM RHODES ΜΑΛΩΝΑ –ΡΟΔΟΣ 85102 GR Tel. 6972912977 www.ecomuseum.gr - Email: info@ecomuseum.gr Η “ECOMUSEUM Rhodes” Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, είναι μια εταιρεία που έχει συσταθεί από ενεργούς πολίτες της Ρόδου, προκειμένου να αναδείξει ζητήματα που αφορούν την Πολιτιστική και Περιβαλλοντική Κληρονομιά του νησιού τους. Ειδικότερους στόχους της ΑΜΚΕ Ecomuseum αποτελούν: * Η υλοποίηση δράσεων περιβαλλοντικής και πολιτιστικής ευαισθητοποίησης για την προστασία και ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος * Η ενίσχυση των θεσμών αλληλεγγύης στο πλαίσιο την Κοινωνικής Οικονομίας και η ενίσχυση της απασχόλησης μέσα από την πράσινη και πολιτιστική επιχειρηματικότητα 120

* Η έμπρακτη προστασία της πολιτιστικής και περιβαλλοντικής κληρονομιάς από παράνομες δραστηριότητες και η συμμετοχή σε δράσεις προστασίας τους (αναδασώσεις, προστασία ζώων κλπ) * Η τεκμηρίωση έναντι της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού, ενός εναλλακτικού μοντέλου τοπικής οικονομικής ανάπτυξης που θα στοχεύει σε αειφορία και βιωσιμότητα όλων των παραγωγικών τομέων τις τοπικής οικονομίας. * Η ανάπτυξη των ανθρώπινων δικτύων και των θεσμών αλληλεγγύης με στόχο την ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών και της τοπικής κοινωνικής - οικονομικής ανάπτυξης. Για την επίτευξη των παραπάνω σκοπών η Εταιρεία συνεργάζεται με πολίτες ή και με άλλες συλλογικές οργανώσεις και Μ.Κ.Ο. ημεδαπές ή αλλοδαπές, που δραστηριοποιούνται σε τομείς σχετικούς με τους σκοπούς της.

121

122